Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2007/2184(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury : A6-0104/2008

Teksty złożone :

A6-0104/2008

Debaty :

PV 23/04/2008 - 13
CRE 23/04/2008 - 13

Głosowanie :

PV 24/04/2008 - 7.7
CRE 24/04/2008 - 7.7
Wyjaśnienia do głosowania
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0180

Teksty przyjęte
PDF 240kWORD 86k
Czwartek, 24 kwietnia 2008 r. - Strasburg
Ku zreformowanej Światowej Organizacji Handlu
P6_TA(2008)0180A6-0104/2008

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 kwietnia 2008 r. ¨Ku zreformowanej Światowej Organizacji Handlu" (2007/2184(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje rezolucje z dni: 15 grudnia 1999 r. w sprawie trzeciej konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu w Seattle(1), 25 października 2001 r. w sprawie otwartości i demokracji w handlu międzynarodowym(2), 13 grudnia 2001 r. w sprawie posiedzenia WTO w Katarze(3), 25 września 2003 r. w sprawie piątej konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu w Cancún(4), 12 maja 2005 r. w sprawie oceny rundy z Ad-Dauhy w następstwie decyzji Zgromadzenia Generalnego WTO z dnia 1 sierpnia 2004 r.(5), 1 grudnia 2005 r. w sprawie przygotowania szóstej konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu w Hongkongu(6) oraz 4 kwietnia 2006 r. w sprawie oceny rundy z Ad-Dauhy w następstwie konferencji ministerialnej WTO w Hongkongu(7),

–   uwzględniając deklaracje końcowe posiedzeń konferencji parlamentarnej na temat Światowej Organizacji Handlu (WTO), przyjęte w Genewie w dniu 18 lutego 2003 r., w Cancún w dniu 12 września 2003 r., w Brukseli w dniu 26 listopada 2004 r., w Hongkongu w dniu 15 grudnia 2005 r. oraz w Genewie w dniu 2 grudnia 2006 r.,

–   uwzględniając porozumienie z Marrakeszu, ustanawiające Światową Organizację Handlu,

–   uwzględniając deklaracje z konferencji ministerialnej WTO, przyjęte w Ad-Dausze w dniu 14 listopada 2001 r. oraz w Hongkongu w dniu 18 grudnia 2005 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie rady konsultacyjnej pod przewodnictwem Petera Sutherlanda ze stycznia 2005 r., dotyczące przyszłości WTO(8),

–   uwzględniając sprawozdanie WTO za rok 2004 w sprawie światowego handlu,

–   uwzględniając art. 56 Deklaracji z Hongkongu w sprawie kroków, które należy podjąć w celu zapewnienia pełnego zaangażowania oraz wsparcia ze strony kluczowych agencji ONZ, w tym Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), w procesie WTO oraz w obecnie trwających negocjacjach,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinie Komisji Rozwoju i Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0104/2008),

A.   mając na uwadze, że WTO odgrywa zasadniczą rolę wśród wielostronnych organizacji, które mają swój wkład w międzynarodowe zarządzanie gospodarcze, lepsze sterowanie globalizacją i sprawiedliwszy podział płynących z niej korzyści i muszą działać wspólnie na rzecz realizacji milenijnych celów związanych z trwałym rozwojem,

B.   mając na uwadze fakt, że kiedy w Ad Dausze w Katarze rozpoczęła się w 2001 r. obecna runda WTO, nazwana została oficjalnie "dauhańską agendą rozwoju", co podkreśla, że priorytet stanowi pomoc krajom rozwijającym się oraz ubogim w uzyskaniu większych korzyści z liberalizacji handlu,

C.   mając na uwadze, że UE przywiązuje największą wagę do zachowania dorobku wielostronnego systemu handlu i pozostaje zdecydowanie zaangażowana na drodze do sukcesu rundy z Ad-Dauhy,

D.   mając na uwadze, że pomimo trudności napotkanych podczas negocjacji wysiłki mające na celu doprowadzenie tej rundy do pomyślnego zakończenia trwają i powinny być wspierane,

E.   mając na uwadze, że różnorodne negocjacje handlowe dwustronne i regionalne, rozpoczęte niedawno przez UE z wieloma partnerami na świecie powinny się uzupełniać zamiast stanowić alternatywę dla zakończenia rundy z Ad-Dauhy,

F.   mając na uwadze, że pomijając aktualne obawy dotyczące zakończenia rundy z Ad-Dauhy oraz krytykę poszczególnych stanowisk zajmowanych w różnorodnych kwestiach poddawanych dyskusji, już w chwili obecnej należy przygotować okres po Ad-Dausze,

G.   mając na uwadze, że już w roku 2004 rada doradcza pod przewodnictwem Petera Sutherlanda przeprowadziła znaczącą analizę przyszłości WTO i wyzwań instytucjonalnych, jakim musi ona sprostać; mając na uwadze, że za zaleceniami zawartymi w sprawozdaniu przedstawionym przez wspomnianą radę dyrektorowi generalnemu WTO w styczniu 2005 r. nie poszły żadne konkretne działania,

H.   mając na uwadze, że sprawą pilną jest obecnie ponowne otwarcie tej debaty w świetle ostatnich wydarzeń oraz dogłębne przeanalizowanie wielu aspektów związanych z funkcjonowaniem WTO w celu zwiększenia zarówno skuteczności, jak i zasadności tej organizacji,

I.   mając na uwadze, że wnioskowana przez Parlament Europejski debata instytucjonalna w WTO w żaden sposób nie jest sprzeczna z kontynuowaniem i ewentualnym zakończeniem rundy z Ad-Dauhy,

1.   ponawia apel do wszystkich zainteresowanych stron, a zwłaszcza do gospodarek wschodzących, o okazanie elastyczności w celu odblokowania rundy z Ad-Dauhy i zawarcia porozumienia całościowego, zrównoważonego i korzystnego zarówno dla pobudzenia handlu międzynarodowego i światowego wzrostu gospodarczego, jak i dla rozwoju słabiej rozwiniętych krajów planety;

2.   jest ponadto zdania, że teraz bardziej niż kiedykolwiek należy podjąć refleksję na temat procesu podejmowania decyzji, mandatu, funkcjonowania i przyszłości WTO w celu dokonania ewentualnej reformy tej organizacji;

3.   zwraca się do Komisji o jak najszybsze przedstawienie w Genewie stanowczej inicjatywy służącej ponownemu podjęciu tej debaty; zachęca Komisję do nawiązania nieformalnych kontaktów w tej sprawie z innymi członkami WTO mogącymi poprzeć tego rodzaju inicjatywę oraz z dyrektorem generalnym tej organizacji, któremu przed końcem roku 2008 należałoby przedstawić sprawozdanie z wyników tych konsultacji;

4.   z zadowoleniem przyjmuje znaczącą reformę WTO i przypomina o znaczeniu handlu, będącego skutecznym narzędziem służącym rozwojowi oraz ograniczaniu ubóstwa; podkreśla, że multilateralizm ma istotne znaczenie jako mechanizm wspierania wolnego i sprawiedliwego handlu, a także dla realizacji milenijnych celów rozwoju ONZ;

5.   uważa, że silna WTO, wyposażona w oparty na zasadach system handlu międzynarodowego oferuje krajom rozwijającym się możliwości likwidacji ubóstwa; ubolewa, że ograniczone zasoby stawiają kraje rozwijające się w niekorzystnej pozycji negocjacyjnej; podkreśla, że UE powinna popierać wzmocniony sekretariat WTO i zwiększone środki na wsparcie techniczne, w szczególności dla rozwijających się krajów członkowskich, aby umożliwić im zajęcie się swoimi specyficznymi problemami;

6.   zauważa, że WTO jest jedyną światową organizacją nienależącą do organizacji związanych z ONZ, której rolą jest ustalanie zasad, i wskutek tego działalność WTO ogranicza się ściśle do spraw samej polityki handlowej; wzywa Komisję do umieszczenia tego problemu natury strukturalnej na jednym z pierwszych miejsc w programie reformy WTO;

7.   jest zdania, że proponowane działanie powinno przede wszystkim skupiać się na celach jako takich wielostronnego systemu handlu w trosce o wzajemne wspieranie się oraz spójność z działaniami prowadzonymi przez inne organizacje międzynarodowe; uważa za szczególnie konieczne wzmocnienie koordynacji działalności WTO z działalnością MOP, Organizacją Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), UNEP, Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP), Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD) oraz Protokołu z Kioto w sprawie energii odnawialnych w celu zagwarantowania większej spójności w procesie decyzyjnym tych organizacji; w związku z tym jest zdania, żeby przyznać MOP status obserwatora przy WTO oraz powołać komisję ds. handlu i godziwej pracy na wzór komisji ds. handlu i środowiska naturalnego;

8.   wzywa do gruntownego rozpatrzenia kwestii lepszego włączenia problemów pozahandlowych w obszar zasad WTO celem umożliwienia członkom dążenia do osiągnięcia uzasadnionych celów polityki, przy jednoczesnej ochronie dostępu do rynku; podkreśla w związku z tym, że wysiłki zmierzające do przyjęcia międzynarodowych norm winny być silnie wspierane przez UE i że należy przyznać pomoc niezbędną krajom rozwijającym się w celu spełnienia takich norm;

9.   wzywa do przeanalizowania w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych i we współpracy z WTO nowych połączeń, jakie powinny zostać utworzone między wielostronnymi organizacjami, tak aby zagwarantować spójność ich działań oraz poszczególnych porozumień i konwencji międzynarodowych w służbie trwałego rozwoju i eliminacji ubóstwa;

10.   stoi na stanowisku, że stanowiącym największe wyzwanie wymogiem w odniesieniu do zharmonizowania systemu ONZ oraz WTO będzie konieczność zagwarantowania przez WTO całkowitej zgodności zasad handlowych z przepisami z zakresu ochrony praw człowieka oraz normami społecznymi i ekologicznymi;

11.   popiera oparte na motywowaniu podejście dotyczące przestrzegania przez członków WTO norm w zakresie ochrony środowiska i norm społecznych, ale jednocześnie wzywa do przeanalizowania zgodnych z nimi sposobów na rozwiązanie kwestii społecznych i środowiskowych praktyk dumpingowych;

12.   popiera analizę problemów natury społecznej oraz odnoszących się do kwestii płci i środowiska naturalnego, w tym dotyczących zatrudnienia, praw pracowniczych oraz związanych z tym przepisów w przyszłym badaniu mechanizmu przeglądu polityki handlowej przeprowadzanym wśród członków WTO;

13.   zachęca uczestników debaty do zastanowienia się nad ograniczeniami metody organizowania negocjacji handlowych w systemie długotrwałych "rund", angażujących wszystkie kraje członkowskie WTO w dyskusję nad szerokim wachlarzem tematów w oparciu o "jednolite zobowiązanie"; uznaje historyczne zasługi tej metody dla ustanowienia i rozwoju wielostronnego systemu handlu oraz umożliwienia stopniowej liberalizacji, a także wzajemnych i wielostronnie korzystnych zobowiązań; jest jednak zdania, że w obszarach, w których osiągnięto wystarczające postępy (jak obecnie w przypadku ułatwień dla handlu) wykorzystać można by w przyszłości inne formy, bardziej elastyczne i skuteczniejsze;

14.   uważa, że struktura instytucjonalna WTO mogłaby być usprawniona, jeżeli istniałoby wyraźne rozróżnienie pomiędzy działaniami związanymi z negocjowaniem nowych zasad i nowych zobowiązań a tymi, które są związane z realizacją istniejących umów; podkreśla znaczenie tego ostatniego rodzaju działań, których w żadnym wypadku nie należy poświęcać w kategoriach środków i uwagi politycznej ze strony krajów członkowskich WTO;

15.   sugeruje, aby odpowiedniość i możliwość stosowania obowiązujących wielostronnych zasad handlowych była przedmiotem regularnej oceny mającej na celu ich ewentualne przystosowanie;

16.   wzywa do ponownego określenia roli i rozmiaru konferencji ministerialnej; stwierdza, że istnieje już tendencja krajów członkowskich WTO do faworyzowania bardziej nieformalnych sposobów koordynacji i decydowania na tym szczeblu i zauważa, że w roku 2007 nie została zwołana żadna konferencja ministerialna pomimo wyraźnych zapisów w porozumieniu z Marrakeszu, dotyczących częstotliwości tego rodzaju posiedzeń; zachęca kraje członkowskie WTO do wyciągnięcia wniosków z takiego rozwoju wydarzeń;

17.   potwierdza znaczenie parlamentarnego wymiaru WTO dla umocnienia legitymacji demokratycznej i przejrzystości negocjacji WTO; podkreśla znaczenie pracy konferencji parlamentarnej na temat WTO, organizowanej wspólnie przez Parlament Europejski i Unię Międzyparlamentarną i której działalność mogłaby zostać zintensyfikowana;

18.   przypomina, że parlamentarzyści, jako wybrani przedstawiciele obywateli, mają do odegrania ważną rolę w negocjacjach handlowych, w szczególności w negocjacjach prowadzonych w obrębie WTO;

19.   podkreśla potrzebę utworzenia zgromadzenia parlamentarnego WTO, wyposażonego w uprawnienia konsultacyjne, z uwagi na brak demokratycznej odpowiedzialności i legitymacji WTO, oraz z zadowoleniem przyjmuje wszelkie reformy, które wzmocnią związki parlamentarzystów z WTO;

20.   wzywa członków WTO do udzielenia wystarczającego wsparcia swoim parlamentarzystom, aby uczestniczyli w rozwijaniu parlamentarnego wymiaru WTO; wzywa Komisję do podjęcia w tym celu inicjatyw w ramach WTO; podkreśla, że dopóki WTO nie podejmie takiej odpowiedzialności, parlamentarny wymiar WTO zapewniany będzie przez Konferencję parlamentarną w sprawie WTO organizowaną wspólnie przez Parlament Europejski oraz Unię Międzyparlamentarną;

21.   wzywa do wprowadzenia bardziej demokratycznego systemu podejmowania decyzji w WTO, uwzględniającego poglądy wszystkich członków, wśród których są kraje o różnym poziomie rozwoju;

22.   nie uważa ani za realne, ani nawet za pożądane kwestionowania zasady konsensusu w procesie podejmowania decyzji w WTO, który w odróżnieniu od głosowania większościowego (lub w systemie ważenia głosów) gwarantuje równość wszystkich członków; uważa jednakże, że można by rozważyć liczne możliwości mające na celu ułatwianie, w zależności od przypadków, wyłaniania się takiego konsensusu;

23.   uznaje propozycje zawarte w wyżej wymienionym sprawozdaniu P. Sutherlanda w sprawie podejścia kilkustronnego przewidującego umowy o przystąpieniu bądź odstępstwie w przypadkach, gdy niemożliwe jest osiągnięcie konsensusu, potwierdza jednak swoje zaangażowanie na rzecz multilateralizmu i ostrzega, że kilkustronność nie będzie bezwarunkowo korzystna dla krajów rozwijających się i może pogłębiać przepaść między krajami rozwiniętymi a krajami rozwijającymi się;

24.   obserwuje mnożenie się w obrębie WTO nieformalnych grup skupiających większą lub mniejszą liczbę krajów członkowskich WTO wokół pewnych wspólnych interesów sektorowych czy regionalnych, a także często użyteczną rolę odgrywaną przez te grupy w syntetyzowaniu stanowisk i formułowaniu kompromisów; zachęca kraje członkowskie WTO do refleksji nad możliwością lepszego kontrolowania tworzenia i funkcjonowania takich grup w trosce o przejrzystość i skuteczność oraz nad możliwością udostępnienia im środków niezbędnych do działania;

25.   przypomina, że równe i skuteczne uczestnictwo wszystkich członków, łącznie z krajami najsłabiej rozwiniętymi (LDC), musi zostać właściwie rozważone we wszelkich reformach systemu handlu wielostronnego;

26.   uważa za podstawowe umocnienie aktywnego uczestnictwa krajów rozwijających się, tak aby czuły się w pełni reprezentowane w procesie negocjacji i były w stanie określać i wyrażać swoje interesy handlowe oraz bronić ich, np. wprowadzając system reprezentowania koalicji, a nie stałej grupy państw oraz przyznając wystarczające środki na rozwój wiedzy i zdolności technicznych tych krajów; podkreśla, że odpowiednie środki niezbędne są również krajom rozwijającym się w celu skutecznego wdrażania zasad WTO oraz dopasowania się do reform, i tym samym lepszej integracji w ramach systemu światowego handlu;

27.   nalega na promowanie większego udziału i reprezentacji krajów rozwijających się w radach wykonawczych, jak również wewnętrznych systemów sprawozdawczości, przejrzystości i należytego zarządzania;

28.   z zadowoleniem przyjmuje zawartą w sprawozdaniu P. Sutherlanda propozycję włączenia uregulowań finansowych dotyczących pomocy technicznej jako zapisanego w umowie prawa LDC, tak aby mogły one w znaczący sposób uczestniczyć w wielostronnym systemie handlowym; podkreśla kluczowe znaczenie budowy potencjału w krajach rozwijających się w celu wzmocnienia ich zdolności do negocjowania, do określania potrzeb i strategii oraz do wypełniania zobowiązań w ramach WTO;

29.   jest zdania, że powracająca kwestia utworzenia swojego rodzaju "rady w ograniczonym składzie" czy "komitetu dyrekcyjnego" WTO, przeznaczonych do przygotowywania i ułatwiania decyzji podejmowanych przez konsensus na szczeblu Rady Ogólnej zasługiwałaby na głębsze rozważenie; zastanawia się jednak, jak można by uzyskać reprezentację w poszczególnych przypadkach i nalega na konieczność nałożenia na tego rodzaju organ wymogu odpowiedzialności przed ogółem członków WTO i przejrzystości wewnętrznej;

30.   podkreśla zasadniczą rolę sekretariatu WTO i uważa, że ważne jest, aby w skład sekretariatu wchodziła proporcjonalna reprezentacja urzędników z państw rozwiniętych i rozwijających się w celu zapewnienia skuteczniejszego pełnienia przez niego obowiązków;

31.   pragnie uważnego rozpatrzenia kwestii roli sekretariatu WTO i jej dyrektora generalnego; zastanawia się nad ograniczeniami zbyt sztywnego stosowania zasady zarządzania systemem przez rządy krajów członkowskich WTO (zasada "member driven organisation"); uważa za konieczne zwiększenie środków i zasobów finansowych i ludzkich sekretariatu WTO; zauważa jednak, że przyznanie organom WTO prawa do podejmowania inicjatywy w celu promowania interesu "zbiorowego" spowoduje pojawienie się kwestii legitymacji demokratycznej, odpowiedzialności oraz przejrzystości;

32.   sugeruje, że sekretariatowi WTO można by zostawić pewną swobodę w zakresie podejmowania inicjatyw w interesie instytucji, proponowania kompromisowych rozwiązań w przypadku blokady, czy nawet przewodniczenia pracom niektórych organów w trosce o kontynuację i bezstronność; podkreśla, że propozycjom tym musi towarzyszyć poważna refleksja nad sposobami naboru członków sekretariatu oraz nad odpowiedniością zasobów do powierzonych zadań;

33.   wyraża przekonanie, że brak wystarczającego rozróżnienia wśród krajów rozwijających się, pomimo dużej różnorodności poziomów rozwoju gospodarczego i specyficznych potrzeb, może stanowić dużą przeszkodę w przyjmowaniu skutecznych środków na korzyść tych krajów, zgodnie z ogłoszonym celem rundy z Ad-Dauhy i szkodzi krajom rozwijającym się, które wymagają większej pomocy; nalega, by najlepiej rozwijające się kraje wzięły na siebie część odpowiedzialności już podczas obecnej rundy i poczyniły wkład współmierny do ich poziomu rozwoju oraz konkurencyjności (sektorowej);

34.   jest zdania, że ponowne sformułowanie szczególnego i zróżnicowanego traktowania (SDT) ma kluczowe znaczenie dla zasadności WTO z punktu widzenia rozwoju; takie ponowne sformułowanie powinno obejmować nowe zróżnicowanie między krajami rozwijającymi się należącymi do WTO oraz podejście do SDT oparte na potrzebach rozwojowych poszczególnych krajów, a nie kategorii krajów; zaleca, aby przy różnicowaniu stosować efektywne kryteria, uwzględniając nie tylko wzrost PNB, ale także wskaźniki takie jak indeks niestabilności gospodarczej (EVI) oraz indeks handlu i rozwoju (TDI);

35.   uważa, że należałoby poważnie rozpatrzyć kwestię podziału na kategorie lub podkategorie nie tylko krajów rozwijających się, ale także wszystkich krajów członkowskich WTO, na podstawie obiektywnych kryteriów związanych nie tylko z produktem krajowym w celu możliwego zróżnicowanego stosowania istniejących lub będących w trakcie negocjowania umów;

36.   uważa, że przejrzystość przy opracowywaniu i prowadzeniu polityki handlowej jest uzasadnioną potrzebą społeczeństwa, obywateli i parlamentarzystów; wyraża uznanie dla rzeczywistych postępów osiągniętych od chwili utworzenia w roku 1995 przez WTO w dziedzinie przejrzystości zewnętrznej, a także dla skuteczności jej polityki komunikacyjnej; podkreśla znaczenie posiadania przez podmioty gospodarcze oraz wszystkie zainteresowane podmioty społeczeństwa obywatelskiego stałego dostępu do wysokiej jakości informacji na temat wielostronnych zasad handlowych i ich rzeczywistego stosowania czy na temat wszelkich odstępstw praktykowanych przez państwa członkowskie WTO;

37.   popiera zaproponowane przez dyrektora generalnego WTO idee mające na celu umocnienie mechanizmu dotyczącego "czynnej przejrzystości", a także kontrolę i skuteczny nadzór stosowania zasad i zobowiązań podjętych przez kraje członkowskie WTO w celu zagwarantowania ich rzeczywistego i całkowitego wdrażania; zachęca WTO do kontynuowania wysiłków w tej dziedzinie, a jej kraje członkowskie do przyznania tej organizacji wystarczających środków na ten cel;

38.   przypomina, że protokół umowy w sprawie rozwiązywania sporów stanowi od roku 1997 przedmiot negocjacji mających na celu wyjaśnienie niektórych z jej zasad oraz poprawę ich stosowania; ubolewa nad przedłużającym się brakiem wyników tych negocjacji; wspiera propozycję UE dotyczącą wzmocnienia niezależności organów zajmujących się rozstrzyganiem sporów;

39.   przychylnie odnosi się do tego, by w ramach procedury rozwiązywania sporów "istotne posiedzenia stron" (substantive meetings with the parties), grup specjalnych i organu odwoławczego, z uwagi na sądowy charakter procedury, odbywały się odtąd publicznie, tak jak jest przyjęte dla posiedzeń sądu, i by dokumenty, szczególnie komunikaty stron lub ekspertów, były udostępniane publicznie, za wyjątkiem rzadkich i należycie uzasadnionych przypadków;

40.   jest zdania, że mechanizm rozwiązywania sporów WTO ogólnie dobrze spełniał dotychczas swoją rolę, ale że niezbędne byłyby pewne dostosowania, zwłaszcza na poziomie realizacji zaleceń lub decyzji organu rozwiązywania sporów; popiera nadanie systemowi rozstrzygania sporów bardziej sądowego charakteru, które wzmocniło wiarygodność zobowiązań WTO, zapewniając bardziej wyrównaną pozycję członków WTO;

41.   podkreśla potrzebę zapewnienia, aby organ rozwiązywania sporów tak interpretował przepisy WTO, aby należycie uwzględniać obowiązujące międzynarodowe przepisy socjalne i dotyczące ochrony środowiska, a także – w przypadku, gdy to konieczne – wzywa Komisję i ogół członków WTO do zmiany przepisów WTO w tym zakresie;

42.   rozważa możliwość wprowadzenia sankcji wobec krajów, które odmawiają dostosowania swojego ustawodawstwa czy przepisów do swoich zobowiązań, a na korzyść krajów poszkodowanych przez tego typu ustawodawstwo czy przepisy, zwłaszcza gdy chodzi o niewielkie gospodarki, nieposiadające wiarygodnej możliwości zastosowania środków represji;

43.   zachęca kraje członkowskie WTO do wykorzystania faktu prowadzenia szerszej debaty nad ewentualną reformą tej organizacji do kontynuowania i zamknięcia procesu przeglądu protokołu umowy;

44.   uważa, że oprócz ograniczenia bądź zniesienia barier handlowych (integracja negatywna) w ramach WTO powinna być również promowana pozytywna integracja wśród jej członków;

45.   jest zdania, ze kwestia przystąpień również powinna znajdować się w programie takiej debaty; wyraża ubolewanie, że niektóre negocjacje w sprawie przystąpienia do WTO przedłużają się ponad wszelkie rozsądne terminy z powodu blokowania jedynie przez jeden lub kilka krajów członkowskich WTO;

46.   zachęca kraje członkowskie WTO do rozważenia kwestii ustanowienia specjalnego statusu przedakcesyjnego dla krajów kandydujących, które, nie zamknąwszy jeszcze negocjacji dwustronnych w sprawie dostępu do rynku ze swoimi głównymi partnerami w obrębie organizacji, zobowiązują się do bezzwłocznego wywiązywania się ze wszystkich zobowiązań wynikających ze stosowania istniejących zasad; nalega na fakt, że decyzja przyjęcia bądź nie nowego kraju członkowskiego do WTO powinna zawsze być podejmowana w oparciu o rozważania ściśle handlowe;

47.   jest zdania, że inicjatywa UE "Wszystko oprócz broni" jest dobrym przykładem otwarcia krajom najsłabiej rozwiniętym dostępu do rynku;

48.   przypomina o wciąż niewdrożonym art. XXXVIII ust. 2 lit. a) Układu GATT 1994, określającym zobowiązanie wszystkich członków WTO do stabilizacji i poprawy warunków rynkowych dla podstawowych produktów o zasadniczym znaczeniu dla krajów rozwijających się będących członkami WTO, a także uważa zdecydowane działanie w sprawie tego artykułu za istotny aspekt zreformowanej WTO;

49.   podkreśla, że debata nad reformą WTO powinna stanowić ćwiczenie o charakterze głównie politycznym i jej powodzenie będzie wymagać wysokiego poziomu zaangażowania i determinacji ze strony krajów członkowskich WTO; pozostawia tym ostatnim troskę o zdecydowanie, w ramach jakiego organu WTO prace te powinny być prowadzone oraz o roli, jaką mógłby w nim odgrywać dyrektor generalny; zwraca się natomiast o włączenie do tej pracy parlamentów krajów członkowskich WTO za pośrednictwem konferencji międzyparlamentarnej w sprawie WTO;

50.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich i krajów kandydujących, rządom i parlamentom innych krajów członkowskich WTO oraz WTO.

(1) Dz.U. C 296 z 18.10.2000, str. 121.
(2) Dz.U. C 112 E z 9.5.2002, str. 326
(3) Dz.U. C 177 E z 25.7.2002, str. 290
(4) Dz.U. C 77 E z 26.3.2004, str. 393
(5) Dz.U. C 92 E z 20.4.2006, str. 397
(6) Dz.U. C 285 E z 22.11.2006, str. 126
(7) Dz.U. C 293 E z 2.12.2006, str. 155
(8) "The Future of the WTO - Addressing Institutional Challenges in the New Millenium" (Przyszłość WTO - wyzwania instytucjonalne w nowym tysiącleciu), sprawozdanie rady konsultacyjnej dla dyrektora generalnego Supachaia Panitchpakdiego (WTO, styczeń 2005).

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności