Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu do Układu eurośródziemnomorskiego między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony a Państwem Izrael z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (15061/2007 – COM(2007)0464 – C6-0445/2007 – 2007/0165(AVC))

P6_TA(2008)0036 A6-0025/2008

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0464),

–   uwzględniając tekst decyzji Rady (15061/2007),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 300 ust. 3 akapit drugi, w związku z art. art. 310 oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie drugie Traktatu WE (C6-0445/2007),

–   uwzględniając art. 75, art. 83 ust. 7 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0025/2008),

1.   wyraża zgodę na zawarcie Protokołu;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Państwa Izrael.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu do Układu eurośródziemnomorskiego między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony a Arabską Republiką Egiptu z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (13199/2007 – COM(2007)0487 – C6-0438/2007 – 2007/0180(AVC))

P6_TA(2008)0037 A6-0026/2008

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0487),

–   uwzględniając tekst decyzji Rady (13199/2007),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 300 ust. 3 akapit drugi, w związku z art. 310 oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy drugie zdanie Traktatu WE (C6-0438/2007),

–   uwzględniając art. 75, art. 83 ust. 7 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0026/2008),

1.   wyraża zgodę na zawarcie Protokołu;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Arabskiej Republiki Egiptu.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącgo dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2004/40/WE w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (polami elektromagnetycznymi) (osiemnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (COM(2007)0669 – C6-0394/2007 – 2007/0230(COD))

P6_TA(2008)0038 A6-0012/2008

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0669),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 137 ust. 2 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0394/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0012/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na kołowych ciągnikach rolniczych i leśnych (wersja ujednolicona) (COM(2007)0192 – C6-0108/2007 – 2007/0066(COD))

P6_TA(2008)0039 A6-0022/2008

(Procedura współdecyzji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0192),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0108/2007),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0022/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po dostosowaniu do zaleceń konsultacyjnej grupy roboczej złożonej ze służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, str. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie tabliczek znamionowych i oznakowania identyfikacyjnego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz sposobu i miejsca ich umieszczania (wersja ujednolicona) (COM(2007)0344 – C6-0193/2007 – 2007/0119(COD))

P6_TA(2008)0040 A6-0016/2008

(Procedura współdecyzji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0344),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0193/2007),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0016/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po dostosowaniu do zaleceń konsultacyjnej grupy roboczej złożonej ze służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, str. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej pojazdów silnikowych i ich przyczep (wersja ujednolicona) (COM(2007)0451 – C6-0252/2007 – 2007/0162(COD))

P6_TA(2008)0041 A6-0017/2008

(Procedura współdecyzji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0451),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0252/2007),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0017/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po dostosowaniu do zaleceń konsultacyjnej grupy roboczej złożonej ze służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, str. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w kołowych ciągnikach rolniczych lub leśnych (kompatybilność elektromagnetyczna) (wersja ujednolicona) (COM(2007)0462 – C6-0256/2007 – 2007/0166(COD))

P6_TA(2008)0042 A6-0018/2008

(Procedura współdecyzji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0462),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0256/2007),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0018/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po dostosowaniu do zaleceń konsultacyjnej grupy roboczej złożonej ze służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, str. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie poziomu hałasu odczuwanego przez kierującego kołowymi ciągnikami rolniczymi lub leśnymi (wersja ujednolicona) (COM(2007)0588 – C6-0344/2007 – 2007/0205(COD))

P6_TA(2008)0043 A6-0019/2008

(Procedura współdecyzji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0588),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0344/2007),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0019/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po dostosowaniu do zaleceń konsultacyjnej grupy roboczej złożonej ze służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, str. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska (wersja ujednolicona) (COM(2007)0667 – C6-0397/2007 – 2007/0235(COD))

P6_TA(2008)0044 A6-0020/2008

(Procedura współdecyzji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0667),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0397/2007),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0020/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po dostosowaniu do zaleceń konsultacyjnej grupy roboczej złożonej ze służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych (wersja ujednolicona) (COM(2007)0587 – C6-0392/2007 – 2007/0206(CNS))

P6_TA(2008)0045 A6-0021/2008

(Procedura konsultacji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2007)0587),

–   uwzględniając art. 93 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0392/2007),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0021/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach wynikających z zaleceń konsultacyjnej grupy roboczej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, str. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady dotyczącej zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie audiowizualnej, ustanawiającej zasady i warunki uczestnictwa Konfederacji Szwajcarskiej w programie Wspólnoty MEDIA 2007 oraz Aktu Końcowego (COM(2007)0477 – C6-0328/2007 – 2007/0171(CNS))

P6_TA(2008)0046 A6-0512/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0477),

–   uwzględniając art. 150 ust. 4, art. 157 ust. 3 w związku z art. 300 ust. 2 zdanie pierwsze Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0328/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A6-0512/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Konfederacji Szwajcarskiej.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z immunitetu i przywilejów przez Claudio Favę (2007/2155(IMM))

P6_TA(2008)0047 A6-0007/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Claudia Favy z dnia 29 maja 2007 r., dotyczący skorzystania z immunitetu w związku z postępowaniem cywilnym, jakie wszczęto z powództwa przeciwko niemu przed sądem cywilnym w Marsali, ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 6 czerwca 2007 r.,

–   po wysłuchaniu wyjaśnień Claudia Favy, zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 9 i 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r., jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 12 maja 1964 r. i 10 lipca 1986 r.(1),

–   uwzględniając art. 6 ust. 3 oraz art. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0007/2008),

1.   wyraża zgodę na skorzystanie przez Claudia Favę z immunitetu i przywilejów;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania komisji właściwej do właściwych władz Republiki Włoskiej.

(1) Sprawa 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier, Rec. 1964, str. 195 i sprawa 149/85, Wybot/Faure i inni, Rec. 1986, str. 2391.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z immunitetu i przywilejów przez Witolda Tomczaka (2007/2130(IMM))

P6_TA(2008)0048 A6-0008/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Witolda Tomczaka dotyczący skorzystania z immunitetu w związku z postępowaniem karnym toczącym się przed Sądem Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim, z dnia 21 maja 2007 r., ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 24 maja 2007 r.,

–   po wysłuchaniu wyjaśnień Witolda Tomczaka w dniu 4 października 2007 r., zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 8, art. 9 i 10 Protokołu w sprawie Przywilejów i Immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r., jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 12 maja 1964 r. i 10 lipca 1986 r.(1),

–   uwzględniając art. 105 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

–   uwzględniając art. 6 ust. 3 oraz art. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0008/2008),

A.   mając na uwadze, że Witold Tomczak został wybrany posłem na Sejm RP w dniu 21 września 1997 r. oraz 23 września 2001 r.; mając na uwadze, że po podpisaniu w dniu 16 kwietnia 2003 r. traktatu akcesyjnego został on obserwatorem; mając na uwadze, że był on posłem do Parlamentu Europejskiego od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 19 lipca 2004 r.; mając na uwadze, że został on wybrany do Parlamentu Europejskiego w dniu 13 czerwca 2004 r. oraz że jego mandat posła na Sejm RP wygasł w dniu 16 czerwca 2004 r.,

B.   mając na uwadze, że Witold Tomczak jest oskarżony o znieważenie w dniu 26 czerwca 1999 r. w Ostrowie Wielkopolskim dwóch funkcjonariuszy policji podczas pełnienia przez nich obowiązków służbowych, co stanowi naruszenie art. 226 par. 1 polskiego kodeksu karnego; mając na uwadze, że po kilkakrotnym niestawieniu się Witolda Tomczaka na przesłuchanie, Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim zarządził w dniu 10 stycznia 2005 r. prowadzenie postępowania bez udziału oskarżonego zgodnie z art. 377 par. 3 polskiego kodeksu postępowania karnego,

C.   mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego "Prawo wybieralności (bierne prawo wyborcze) do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje osobie (...), która (...) nie była skazana za przestępstwo popełnione umyślnie, ścigane z oskarżenia publicznego (...)."; mając na uwadze, że art. 142 par. 1 ust. 1 tej ustawy mówi, że "Utrata mandatu posła do Parlamentu Europejskiego następuje wskutek utraty prawa wybieralności lub nieposiadania go w dniu wyboru"; mając na uwadze, że przepis taki nie istnieje w ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 dotyczącej wyborów do Sejmu i Senatu RP,

D.   mając na uwadze, że Witold Tomczak już wcześniej (w dniu 29 kwietnia 2005 r.) zwrócił się do Parlamentu o możliwość skorzystania z immunitetu w tym postępowaniu karnym; mając na uwadze, że w dniu 4 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu plenarnym Parlament postanowił nie udzielać zgody na skorzystanie przez Witolda Tomczaka z immunitetu, pomimo pisma wysłanego przez Witolda Tomczaka przed posiedzeniem, w którym utrzymuje on, że wycofał swój wcześniejszy wniosek o skorzystanie z immunitetu,

E.   mając na uwadze, że Witold Tomczak twierdzi, że sędzia prowadzący sprawę nie jest obiektywny oraz że możliwość prowadzenia postępowania bez udziału oskarżonego narusza zasadę domniemania niewinności,

F.   mając na uwadze, że Witold Tomczak skarży się, że Sąd Rejonowy nie udostępnia mu akt sprawy oraz że postępowanie karne przeciwko niemu jest stronnicze, ponieważ usiłował on podważyć legalność działań policji lokalnej i lokalnego prokuratora,

G.   mając na uwadze, że na podstawie uzyskanych informacji Witolda Tomczaka nie chroni immunitet poselski w odniesieniu do żadnego z zarzutów, jakie zostały przedstawione Przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego,

1.   nie wyraża zgody na skorzystanie przez Witolda Tomczaka z immunitetu i przywilejów.

(1) Sprawa 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier, Zbiór Orzeczeń 1964, str. 383 i sprawa 149/85, Wybot/Faure i inni, Zbiór Orzeczeń 1986, str. 2391.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. dotyczącego wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny) (11272/6/2007 – C6-0354/2007 –2005/0246 (COD))

P6_TA(2008)0049 A6-0011/2008

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (11272/6/2007 – C6-0354/2007)(1),

–   uwzględniając swoje stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(2) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0608),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 67 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6-0011/2008),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko;

2.   stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze wspólnym stanowiskiem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego, zgodnie z art. 254 ust. 1 traktatu WE;

4.   zobowiązuje swojego Sekretarza Generalnego do podpisania aktu prawnego, po sprawdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w porozumieniu z Sekretarzem Generalnym Rady;

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 298 E z 11.12.2007, str. 1. (2) Dz.U. C 317 E z 23.12.2006, str. 82.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (COM(2006)0866 – C6-0033/2007 – 2006/0290(COD))

P6_TA(2008)0050 A6-0488/2007

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0866),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 135 i 280 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0033/2007),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinię Komisji Kontroli Budżetowej (A6-0488/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 19 lutego 2008 r. w celu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../2008 Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z pierwszego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego rozporządzenia (WE) nr .../2008.)

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie przejrzystości w kwestiach finansowych (2007/2141(INI))

P6_TA(2008)0051 A6-0010/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając zieloną księgę Komisji w sprawie europejskiej inicjatywy na rzecz przejrzystości (COM(2006)0194),

–   uwzględniając komunikat Komisji: Zielona księga "Europejska inicjatywa na rzecz przejrzystości" – działania następcze (COM(2007)0127),

–   uwzględniając art. 255 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A6-0010/2008),

A.   mając na uwadze, że przejrzystość pozwala obywatelom na bliższe uczestnictwo w procesie podejmowania decyzji i gwarantuje lepszą legitymizację instytucji UE oraz ich większą skuteczność i odpowiedzialność wobec obywateli w systemie demokratycznym,

B.   mając na uwadze, że przejrzystość przyczynia się do umacniania zasad demokracji i szacunku dla praw podstawowych określonych w art. 6 traktatu UE oraz w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,

C.   mając na uwadze, że większa przejrzystość instytucji UE zwiększyłaby ogólne zrozumienie sposobu , w jaki środki finansowe UE są wykorzystywane, poprawiając jednocześnie możliwości oceny skuteczności wydatków UE,

Ujawnianie informacji o beneficjentach środków finansowych UE (praktyczne wdrażanie)

1.   przypomina, że pod nagłówkiem "Zasada przejrzystości" art. 30 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia finansowego zmienionego w dniu 13 grudnia 2006 r.(1) przewiduje się, że:"

Komisja udostępnia w odpowiedni sposób informacje o beneficjentach środków finansowych pochodzących z budżetu, którymi dysponuje Komisja w trakcie wykonywania budżetu na zasadzie scentralizowanej i bezpośrednio poprzez jej działy, oraz informacje o beneficjentach środków finansowych dostarczanych przez jednostki, którym przekazano uprawnienia do wykonywania budżetu w ramach innych trybów zarządzania.

2.   jest zdania, że przejrzystość ściśle łączy się z tym, czy dostarczane informacje o beneficjentach są łatwo dostępne, wiarygodne i czy nadają się one do dalszych badań, porównań i oceny, a w związku z tym uważa, że stosując wyrażenie "w odpowiedni sposób" użyte w rozporządzeniu finansowym należy właściwie uwzględniać te potrzeby;

Środki finansowe UE zarządzane centralnie

3.   przypomina, że jeśli chodzi o przejrzystość, w odniesieniu do 20% środków finansowych UE zarządzanych bezpośrednio i centralnie przez Komisję (dotacje i zamówienia publiczne) informacja o beneficjentach, w tym ich tożsamość, dostępna jest do wglądu na dwóch stronach internetowych:

4.   zwraca się do Komisji, aby we wszystkich dokumentach odnoszących się do budżetu UE i/lub projektów i programów będących w jej gestii wskazywała wyraźnie adresy obu stron internetowych zawierających informacje o beneficjentach środków finansowych UE zarządzanych przez nią bezpośrednio i centralnie;

Środki finansowe UE zarządzane na zasadzie podziału lub decentralizacji zarządzania albo poprzez wspólne zarządzanie

5.   zauważa, że zgodnie z art. 53b rozporządzenia finansowego w przypadku wykonywania przez Komisję budżetu przy podziale zarządzania, państwa członkowskie na mocy ust. 2 lit. d) powyższego artykułu:"

zapewniają, za pomocą odnośnych przepisów sektorowych i zgodnie z art. 30 ust. 3, odpowiednią coroczną publikację ex post beneficjentów środków finansowych pochodzących z budżetu

6.   podkreśla, że, podobnie, zgodnie z art. 53c i 53d kraje trzecie i organizacje międzynarodowe, którym powierzono zadania wykonawcze "zapewniają, zgodnie z art. 30 ust. 3, odpowiednią coroczną publikację ex post beneficjentów środków finansowych pochodzących z budżetu";

7.   przypomina, że w projekcie deklaracji Komisji w sprawie przejrzystości, załączonym do wyników postępowania pojednawczego dotyczącego zmienionego rozporządzenia finansowego, Komisja zobowiązała się:"

zapewnić w sektorowych rozporządzeniach wykonawczych porównywalność ujawnianych informacji na temat beneficjentów środków finansowych pochodzących z funduszy rolnych (EFRROW(2) i EFGR(3)) z informacjami ujawnianymi na mocy sektorowych rozporządzeń wykonawczych dotyczących funduszy strukturalnych. W szczególności zapewniona zostanie odpowiednia coroczna publikacja ex post kwot otrzymanych z tych funduszy przez poszczególnych beneficjentów, z dalszym podziałem według głównych kategorii wydatków.

8.   zauważa, że na stronie internetowej Komisji http://ec.europa.eu/agriculture/funding/index_en.htm znajdują się obecnie łącza do baz danych 14 państw członkowskich, które zawierają informacje o beneficjentach płatności wspólnej polityki rolnej w ramach podziału zarządzania; ubolewa jednak, że dane są tak zróżnicowane i rozproszone oraz że tak różnią się między sobą jakością, iż trudno jest znaleźć informacje; wzywa Komisję do wyciągnięcia nauki z łatwo dostępnej strony internetowej http://www.farmsubsidy.org/, która działa bardzo dobrze i została stworzona bez udziału środków publicznych;

9.   odnotowuje zastrzeżenie Komisji, że ponieważ łącza na jej stronie internetowej oparte są na dostarczonych przez państwa członkowskie informacjach, które mogą być ogromnie zróżnicowane pod względem zakresu i szczegółów, nie jest ona w stanie zagwarantować dokładności lub kompletności dostarczonych danych i informacji, nie przyjmuje również odpowiedzialności za sposoby ich wykorzystania;

10.   utrzymuje, że Komisja musi przyjąć odpowiedzialność za zapewnienie pełnych i wiarygodnych danych, a w związku z tym musi podjąć konieczne działania wobec władz państw członkowskich w celu zagwarantowania, że dane takie będą dostarczane;

Uwagi ogólne o ujawnianiu beneficjentów

11.   jest przekonany, że co do zasady strony internetowe Komisji, na których ujawniane są informacje o beneficjentach środków finansowych UE każdej kategorii, czy to w postaci zamówień publicznych, dotacji, wydatków z funduszy rolnych lub strukturalnych (lub innych form finansowania), powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby umożliwić nie tylko uzyskiwanie informacji o poszczególnych beneficjentach, ale również wyszukiwanie w oparciu o konkretne kryteria w celu uzyskania całościowego obrazu w różnych działach, który można następnie skonfrontować z danymi liczbowymi dotyczącymi wykonania przedstawianymi przez Komisję;

12.   wzywa Komisję do przyjęcia politycznej odpowiedzialności za publikację informacji o beneficjentach środków finansowych UE w ramach wszystkich trybów zarządzania;

13.   podkreśla, że nie wystarczy zwykłe opublikowanie informacji w stanie surowym, lecz należy je w sposób przemyślany zorganizować, sklasyfikować i przedstawić, żeby nadać im wartość praktyczną;

14.   podkreśla, że poszczególni beneficjenci mogą otrzymać środki finansowe UE z kilku programów lub obszarów działalności UE; uznaje w związku z tym, że warto byłoby mieć możliwość określenia wszystkich kwot wypłaconych danemu beneficjentowi we wszystkich obszarach; zwraca się do Komisji o przeanalizowanie możliwości stworzenia ogólnej wyszukiwarki zdolnej do uzyskiwania przekrojowych danych dotyczących poszczególnych beneficjentów, obejmujących zamówienia, dotacje, subsydia, programy badawcze, fundusze rolne i strukturalne, zarządzanie scentralizowane i zdecentralizowane itd. we wszystkich dziedzinach działalności UE;

15.   wzywa Komisję, aby uwzględniła uwagi zawarte w niniejszej rezolucji i aby przed przyszłymi wyborami europejskimi w roku 2009 wprowadziła w pełni sprawny system informacji dla szerszej publiczności o wszystkich beneficjentach subsydiów UE oraz o kwotach pozostających do odzyskania;

Oświadczenie o powiązaniach finansowych osób sprawujących urząd publiczny w instytucjach UE

16.   podkreśla, że obecnie w instytucjach UE podejście do oświadczeń o powiązaniach finansowych ich członków jest zróżnicowane, a jego zakres rozciąga się od rejestru publicznego w Parlamencie Europejskim do braku wymogu składania jakichkolwiek oświadczeń;

17.   wyraża opinię, że wszystkie instytucje powinny rozważyć, czy obecne zasady i przepisy są wystarczające, oraz odnotowuje ewentualną konieczność przeglądu przepisów Parlamentu Europejskiego, tak aby wprowadzić obowiązek publicznego ujawniania w Internecie powiązań finansowych;

18.   odnotowuje, że w związku z europejską inicjatywą na rzecz przejrzystości Komisja zleciła przeprowadzenie analizy zasad i norm etyki zawodowej osób sprawujących urząd publiczny w instytucjach UE oraz w parlamentach krajowych, rządach krajowych, trybunałach konstytucyjnych (sądach najwyższych), trybunałach obrachunkowych oraz w centralnych lub narodowych bankach 27 państw członkowskich UE, a także Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki; odnotowuje także, że w odniesieniu do instytucji UE w analizie zbadane i porównane zostaną zasady i normy etyki zawodowej w Komisji Europejskiej, Parlamencie Europejskim, Europejskim Trybunale Obrachunkowym, Europejskim Trybunale Sprawiedliwości, Europejskim Banku Centralnym i Europejskim Banku Inwestycyjnym;

19.   zdaje sobie sprawę, że Komisja pragnie stworzyć wśród instytucji UE "wspólną przestrzeń etyki";

20.   przypomina, że w następstwie zaleceń przedstawionych przez komitet niezależnych ekspertów w drugim sprawozdaniu z dnia 10 września 1999 r. oraz białej księgi Komisji w sprawie reformy administracyjnej z dnia 1 marca 2000 r. Komisja wysunęła propozycję utworzenia komitetu doradczego ds. norm życia publicznego(4), wśród którego zadań znalazłoby się udzielanie wcześniejszych instrukcji osobom sprawującym urząd publiczny, aby pomóc im uniknąć sytuacji powodujących ewentualny konflikt interesów;

21.   uważa, że niewłaściwe byłoby utworzenie jednego organu doradczego dla wszystkich osób sprawujących urząd w UE, biorąc pod uwagę szczególną sytuację posłów do Parlamentu Europejskiego, którzy, wybierani są bezpośrednio przez obywateli;

22.   jest jednak przekonany, że każda instytucja powinna przyjąć zasady etyki zawodowej swoich członków w zależności od szczególnego charakteru każdej instytucji, oparte na praktykach obowiązujących odnośnie do wszystkich istotnych powiązań finansowych;

23.   zaleca, aby zasady etyki zawodowej każdej instytucji poruszały również sprawy ogólnej odpowiedzialności politycznej, finansowej i prawnej ich członków;

24.   przypomina, że w odpowiedzi na niedawne rezolucje Parlamentu Europejskiego w sprawie udzielenia absolutorium Europejski Trybunał Sprawiedliwości przyjął ostatnio zasady etyki(5) sędziów; zauważa, że Europejski Trybunał Obrachunkowy również analizuje powiązane kwestie w kontekście oceny przez środowisko swojej przyszłej roli;

25.   zgadza się z Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich (skarga 3269/2005/TN), że ujawnianie nazwisk poszczególnych lobbystów odbywających spotkania z komisarzami posiada zasadnicze znaczenie;

Odzyskiwanie, odstąpienie od odzyskiwania

26.   zauważa, że pojęcie "odzyskiwanie" obejmuje cztery różne rodzaje postępowania:

27.   ponownie wyraża ubolewanie, które znalazło już wyraz w ust. 36 rezolucji z dnia 24 października 2006 r. w sprawie odzyskiwania środków wspólnotowych(6), że informacje dotyczące odzyskiwania funduszy wspólnotowych wyłączone są z europejskiej inicjatywy na rzecz przejrzystości; wzywa Komisję do udostępnienia władzy budżetowej, a ostatecznie do podania do wiadomości publicznej nazw i kwot do odzyskania lub wpłaconych do budżetu UE oraz końcowego przeznaczenia tych sum;

28.   zauważa, że zgodnie ze sprawozdaniem rocznym Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczącym wykonania budżetu za rok budżetowy 2006(7) (ust. 2.24) "informacje na temat odzyskiwania środków i korekt finansowych podane [przez Komisję] [...] w rocznych sprawozdaniach z działalności za 2006 r. nie zawierają wystarczających wyjaśnień"; zwraca się w związku z tym do Komisji o przedstawienie wiarygodnych i pełnych informacji na temat korekt błędów oraz poświadczenia dokonanych korekt;

29.   uważa, że Komisja powinna przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu w regularnych odstępach czasu, i ewentualnie publikować na swojej stronie internetowej, zestawienie kwot pozostających do odzyskania w rozbiciu na kwoty łączne niezapłacone przez poszczególne dyrekcje generalne (DG) oraz okresy opóźnień we wnoszeniu każdej kwoty;

30.   z zadowoleniem przyjmuje fakt opublikowania zestawienia odstąpień od odzyskiwania ustalonych wierzytelności w 2006 r. w formie załącznika do komunikatu Komisji (COM(2007)0274) podsumowującego osiągnięcia Komisji w zakresie zarządzania za rok 2006; zauważa, że łączna kwota, od której odzyskiwania odstąpiono (kwoty powyżej 100 000 EUR) wyniosła 23 038 784 EUR dla budżetu WE i 6 549 996 EUR dla budżetu Europejskiego Funduszu Rozwoju;

31.   podkreśla, że służby Komisji wystawiają rocznie 10 000 wezwań do zapłaty oraz że DG ds. Budżetu opracowuje co kwartał zestawienia sald nierozliczonych, które wysyłane są do właściwych DG w celu odzyskania należności;

32.   z zadowoleniem przyjmuje publikację w sprawozdaniu tymczasowym za rok 2006 r. (tom 1, str. 67-71) w nocie do rachunku zysków i strat rozdziału na temat odzyskiwania wydatków; odnotowuje, że łączna wartość wezwań do zapłaty wystawionych w 2006 r. wyniosła 634 000 000 EUR; wyraża nadzieję, że w celu zwiększenia przejrzystości Komisja dążyć będzie w przyszłości do dalszej poprawy w tym względzie;

Skład grup ekspertów doradzających Komisji

33.   odnotowuje, że Komisja ustaliła rejestr (http://ec.europa.eu/transparency/regexpert/) grup ekspertów, określonych jako formalne i nieformalne organy doradcze ustanowione na mocy decyzji Komisji lub nieformalnie przez służby Komisji w celu wspierania Komisji i jej służb przy opracowywaniu wniosków legislacyjnych i inicjatyw politycznych;

34.   z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie podjęte na wniosek Komisji Kontroli Budżetowej przez wiceprzewodniczącego Siima Kallasa, że począwszy od 2008 r.:

35.   zauważa, że rejestr grup ekspertów nie obejmuje:

36.   nie zgadza się z ogólnym wykluczeniem tych grup z rejestru i oczekuje, że Komisja podejmie działania w celu zapewnienia, że rejestr zawiera wszystkie grupy ekspertów, włącznie z informacjami na temat członków komitetów komitologicznych, indywidualnych ekspertów, wspólnych jednostek i wielobranżowych komitetów ds. dialogu społecznego, aby zapewnić stosowanie podobnego przejrzystego podejścia do członkostwa w tych komitetach ekspertów i ujawnienia w ten sposób informacji, chyba że podane zostaną uzasadnione istotne powody przeciwko takiemu ujawnieniu, indywidualnie dla każdego przypadku;

37.  wzywa Komisję do przeprowadzenia gruntownego przeglądu składu swoich grup ekspertów do końca 2008 r. oraz do podjęcia działań gwarantujących zrównoważoną reprezentację grup interesów wśród członków grup ekspertów;

38.  nalega na fakt, że Komisja musi do końca 2008 r. rozwinąć otwarty, przejrzysty i globalny proces wyboru członków nowych grup ekspertów oraz musi poinformować Parlament Europejski najpóźniej do lutego 2009 r. o nowych kryteriach wyboru;

Zarządzanie w instytucjach i ich roczne sprawozdania z działalności

39.   uznaje, że ważnym elementem dobrego zarządzania jednostkami prawnymi lub instytucjami UE jest udostępnianie udziałowcom i ogółowi społeczeństwa informacji o zarządzaniu finansami w formie łatwo zrozumiałej dla przeciętnego odbiorcy;

40.   przyznaje, że od wejścia w życie w 2003 r. zmienionego rozporządzenia finansowego sytuacja uległa zmianie z uwagi na obowiązek sporządzania rocznych sprawozdań z działalności, które w praktyce zapewniają szczegółowy wgląd w wewnętrzne funkcjonowanie instytucji;

41.   wyraża uznanie dla Komisji za opublikowanie na stronie internetowej http://ec.europa.eu/atwork/synthesis/aar/index_en.htm rocznych sprawozdań z działalności (2004, 2005, 2006) jej dyrektorów generalnych i innych służb oraz sprawozdania podsumowującego Komisji zatytułowanego "Osiągnięcia w poszczególnych dziedzinach polityki w 2006 r." (COM(2007)0067);

42.   zauważa, że według Komisji sprawozdanie podsumowujące oraz roczne sprawozdania z działalności stanowią zwieńczenie i filary konstrukcji, jaką jest struktura odpowiedzialności Komisji (COM(2006)0277), a ponieważ dyrektorzy generalni i Komisja jako kolegium przyjmują w tych sprawozdaniach polityczną odpowiedzialność za zarządzanie, zdecydowanie wzywa Komisję do podjęcia poważnych kroków, które zapewnią pełny wgląd w sposoby wykorzystywania 80% środków finansowych UE (w ramach podziału zarządzania), ponieważ w innym przypadku jej własna odpowiedzialność zostanie uznana za ułomną;

43.   wzywa w związku z tym Komisję do poparcia propozycji wydawania przez państwa członkowskie krajowych poświadczeń wiarygodności, co umożliwiłoby jej przyjęcie pełnej odpowiedzialności politycznej za całość zarządzania finansami UE; wzywa również Komisję, aby w większym stopniu polegała na pracy krajowych biur audytu oraz na audytach zewnętrznych;

44.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Europejski Trybunał Sprawiedliwości, Europejski Trybunał Obrachunkowy, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komitet Regionów i Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich przedkładają organowi udzielającemu absolutorium roczne sprawozdania z działalności;

45.   uważa, że w interesie większej przejrzystości roczne sprawozdania z działalności innych instytucji, w tym Rady i Parlamentu Europejskiego, powinny być zamieszczane na ich ogólnie dostępnych stronach internetowych;

Tworzenie czarnych list oszustów

46.   przypomina, że jedną z kwestii rozważanych przez Komisję w trakcie wstępnych prac nad przejrzystością (SEC(2005)1300) był problem, czy oszustwom można lepiej zapobiegać poprzez zachowanie większej przejrzystości w sprawie wyników dochodzeń i czy Komisja powinna ustalić i opublikować czarną listę potwierdzonych przypadków oszustw w celu ujawnienia i zawstydzenia oszustów;

47.   zauważa, że o ile sprawa sporządzenia czarnej listy oszustów jest szeroko rozważana w dokumencie roboczym służb Komisji (SEC(2005)1300), nie została ona jednak ujęta ani w zielonej księdze Komisji w sprawie europejskiej inicjatywy na rzecz przejrzystości, ani w komunikacie dotyczącym działań następczych;

48.   zwraca się do Komisji o rozważenie, w jaki sposób można by utworzyć czarną listę potwierdzonych przypadków oszustw i jednostek za nie odpowiedzialnych w celu ich ujawniania i zawstydzania, a także informowania społeczeństwa o wynikach działań Wspólnoty przeciwko nadużyciom;

49.   podkreśla, że na wniosek Parlamentu Europejskiego w 1997 r. Komisja wprowadziła w celu ochrony finansowych interesów UE system wczesnego ostrzegania o pięciostopniowej skali zagrożenia, który ma pomagać służbom Komisji w identyfikowaniu jednostek stwarzających zagrożenie finansowe lub inne; zauważa, że system ten obejmuje zarówno zarządzanie scentralizowane (zamówienia i dotacje zarządzane bezpośrednio przez służby Komisji), jak i zdecentralizowane (zarządzanie przez kraje trzecie); system wczesnego ostrzegania nie uwzględnia jednak dotychczas środków finansowych UE zarządzanych we współpracy z państwami członkowskimi (zarządzanie na zasadzie podziału, dotyczy głównie wspólnej polityki rolnej i funduszy strukturalnych), ani środków przekazanych organizacjom międzynarodowym (wspólne zarządzanie);

50.   zauważa, że według głównych ustaleń Europejskiego Trybunału Obrachunkowego zawartych w sprawozdaniu rocznym za rok 2006 błędy zgodności (np. brak procedury przetargowej lub jej nieważność) stanowiły główną przyczynę nieprawidłowości w dziedzinie polityki strukturalnej, a ponieważ ochrona interesów finansowych UE jest podstawowym celem, zwraca się do Komisji i do Europejskiego Trybunału Obrachunkowego o przedstawienie organowi udzielającemu absolutorium sprawozdania na temat rodzajów nieprawidłowości lub oszustw najczęściej występujących w trakcie procedur przetargowych oraz ich przyczyn;

51.   zauważa, że ze względu na ochronę danych, w celu zagwarantowania uzasadnionych interesów zainteresowanych jednostek, oraz wobec braku jakichkolwiek przepisów w rozporządzeniu finansowym zezwalających na publikację, wpisy w systemie wczesnego ostrzegania mają ściśle poufny charakter;

52.   przypomina, że zgodnie z art. 95 rozporządzenia finansowego należy utworzyć centralną bazę wykluczonych kandydatów i oferentów (przestrzegając zasad Wspólnoty dotyczących ochrony danych osobowych) i zarządzać nią wspólnie ze wszystkimi instytucjami i agencjami, oraz że baza ta ma rozpocząć działanie od 1 stycznia 2009 r.;

53.   ponownie wskazuje na pilną konieczność przyjęcia kodeksu etyki OLAF w celu zagwarantowania domniemania niewinności w przypadku beneficjentów, wobec których prowadzona jest długotrwała i szkodliwa dla ich interesów procedura dochodzenia i których sąd uwalnia od zarzutów, ale nie otrzymują oni żadnego zadośćuczynienia za utratę dobrego imienia lub za inne poniesione straty;

54.   odnotowuje, że państwa członkowskie zobowiązane są do przekazywania właściwemu intendentowi informacji o wykluczonych kandydatach i oferentach; zauważa również, że baza danych nie będzie ogólnie dostępna, lecz dostęp do niej będzie zastrzeżony wyłącznie dla instytucji UE, agencji wykonawczych oraz agencji regulacyjnych (art. 95 ust. 2 rozporządzenia finansowego);

o
o   o

55.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie oraz innym instytucjom.

(1) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1995/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 390 z 30.12.2006, str. 1). (2) Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. (3) Europejski Fundusz Gwarancji Rolnej. (4) Wniosek w sprawie umowy między Parlamentem Europejskim, Radą, Komisją, Trybunałem Sprawiedliwości, Trybunałem Obrachunkowym, Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów ustanawiającej grupę doradczą ds. norm życia publicznego (SEC(2000)2077). (5) Dz.U. C 223 z 22.9.2007, str. 1. (6) Dz.U. C 313 E z 20.12.2006, str. 125. (7) Dz.U. C 273 z 15.11.2007, str. 1. (8) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, str. 1).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot – zwalczanie nadużyć finansowych – sprawozdania roczne 2005 i 2006 (2006/2268(INI))

P6_TA(2008)0052 A6-0009/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje rezolucje w sprawie poprzednich sprawozdań rocznych Komisji i Europejskiego Urzędu do spraw Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF),

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 12 lipca 2006 r. dla Parlamentu Europejskiego i Rady zatytułowane "Ochrona interesów finansowych Wspólnot – zwalczanie nadużyć finansowych – Sprawozdanie roczne 2005" (COM(2006)0378) wraz z załącznikami (SEC(2006)0911 i SEC(2006)0912),

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 6 lipca 2007 r. dla Parlamentu Europejskiego i Rady zatytułowane "Ochrona interesów finansowych Wspólnot – zwalczanie nadużyć finansowych – Sprawozdanie roczne 2006" (COM(2007)0390) wraz z załącznikami (SEC(2007)0930 i SEC(2007)0938),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne z działalności OLAF za 2005 r.(1),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne z działalności OLAF za 2006 r.(2),

–   uwzględniając sprawozdanie z działalności Komitetu Nadzorczego OLAF za okres od grudnia 2005 r. do maja 2007 r.(3),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2005(4),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2006(5),

–   uwzględniając art. 276 ust. 3 i art. 280 ust. 5 Traktatu WE,

–   uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1995/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(6),

–   uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami(7);

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej oraz opinie Komisji Rozwoju Regionalnego, jak również Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6-0009/2008),

A.   mając na uwadze treść art. 280 ust. 1 i 2 Traktatu WE,

B.   mając na uwadze, że art. 53 b) ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(8) (zwanego dalej "rozporządzeniem finansowym" stanowi, że:"

2.  Bez uszczerbku dla przepisów uzupełniających zawartych w odnośnych przepisach sektorowych oraz, w przypadku podziału zarządzania, dla zapewnienia wykorzystania środków finansowych zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami, państwa członkowskie podejmują wszelkie środki legislacyjne, regulacyjne i administracyjne lub inne konieczne dla ochrony interesów finansowych Wspólnot. W tym celu, w szczególności:

W tym celu państwa członkowskie przeprowadzają kontrole i ustanawiają efektywny i skuteczny system kontroli wewnętrznej, (...)

Kwota zgłoszonych nieprawidłowości

1.   przyjmuje z zadowoleniem fakt, że sprawozdania w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot, w szczególności sprawozdanie za rok budżetowy 2006, są bardziej analityczne; zauważa jednak, że statystyki oparte są na bardzo niejednorodnych strukturach krajowych z różnymi systemami administracyjnymi, prawnymi, kontroli i inspekcji;

2.   domaga się, aby sprawozdania roczne w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot oraz sprawozdania Parlamentu sporządzane na podstawie tych sprawozdań były włączane do porządku dziennego Rady oraz aby Rada przekazywała następnie swoje uwagi Parlamentowi i Komisji;

3.   stwierdza, że w dziedzinie zasobów własnych, wydatków na rolnictwo i działań strukturalnych państw członkowskich nieprawidłowości zgłoszone w 2006 r. wyniosły łącznie 1 143 mln EUR (w porównaniu do 1 024 mln EUR w roku budżetowym 2005, 982,3 mln EUR w roku budżetowym 2004, 922 mln EUR w roku budżetowym 2003 oraz 1 150 mln EUR w roku budżetowym 2002); kwoty zgłoszone Komisji przez państwa członkowskie w 2006 r. można rozdzielić następująco:

stwierdza ponadto, że w przypadku funduszy przedakcesyjnych nieprawidłowości zgłoszone w 2006 r. wyniosły łącznie 12,32 mln EUR (17,6 mln EUR w roku budżetowym 2005);

4.   zwraca uwagę, że roczne wahania ciężaru finansowego nieprawidłowości mogą być spowodowane wieloma czynnikami;

5.   podkreśla, że duża ilość nieprawidłowości zgłoszonych Komisji niekoniecznie oznacza wysoki poziom nadużyć finansowych; może to świadczyć również o skuteczności istniejących uzgodnień w zakresie kontroli oraz o ścisłej współpracy między państwem członkowskim i Komisją; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja w sprawozdaniu rocznym za 2006 r. podkreśliła znaczenie takiej współpracy;

Analiza ogólna

6.   stwierdza, że w przypadku zasobów własnych kwota obciążona nieprawidłowościami wzrosła (+7%) z 328 mln EUR (2005 r.) do 353 mln EUR (2006 r.); produktami, których nieprawidłowości dotyczą w największym stopniu, są telewizory (69 mln EUR w 2005 r., 62,3 mln EUR w 2006 r.) oraz papierosy (30,9 mln EUR w 2005 r., 27,6 mln EUR w 2006 r.); liczba przypadków we Włoszech (+ 122 %) i w Holandii (+ 81 %) wyraźnie wzrosła; 113,4 mln EUR (32 %) odzyskano w 2006 r.;

7.   zauważa, że w przypadku wydatków na rolnictwo kwota obciążona nieprawidłowościami zmniejszyła się z 105 mln EUR w 2005 r. do 87 mln EUR w 2006 r.; Hiszpania, Francja i Włochy były odpowiedzialne za 57,2% nieprawidłowości, tj. 64,9 mln EUR, podczas gdy sektorami dotkniętymi w największym stopniu były sektor rozwoju obszarów wiejskich, sektor wołowiny i cielęciny oraz sektor owoców i warzyw;

8.   z zadowoleniem przyjmuje nowe rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (WPR)(9), które ma zapewnić uproszczone i bardziej skuteczne ramy prawne dla państw członkowskich umożliwiające odzyskiwanie nienależnych płatności; wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny stosowania tego nowego aktu prawnego oraz do przedłożenia Parlamentowi sprawozdania w tej sprawie;

9.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Zintegrowany System Zarządzania i Kontroli (ZSZIK), przez który przechodzi 68% operacji, działa dobrze i że umożliwił wykrycie znacznej ilości nieprawidłowości;

10.   zauważa z zaniepokojeniem, że poziom odzyskanych nienależnie wypłaconych kwot pozostaje niski i zróżnicowany w państwach członkowskich, ponieważ szanse na odzyskanie środków maleją wraz z upływem czasu, wzywa Komisję do podejmowania wzmożonych wysiłków celem poprawy stopnia odzyskiwania nienależnie wypłaconych kwot;

11.   jest zdania, że Komisja powinna zastosować działania naprawcze, w przypadku gdy w danym państwie członkowskim odzyskiwanie środków utrzymuje się na niskim poziomie;

12.   zapewnia Komisję o swoim pełnym poparciu dla rygorystycznego stosowania prawodawstwa dotyczącego zawieszenia płatności i wzywa do zastosowania wobec środków WPR tej samej procedury(10) co w przypadku zaniechania transferu środków, gdy Komisja nie ma absolutnej gwarancji co do rzetelności systemów zarządzania i kontroli w państwach członkowskich otrzymujących odnośne środki;

13.   wzywa Komisję do dokonania oceny skuteczności i przejrzystości systemu nadzoru płatności na rzecz rolników w kontekście rocznego sprawozdania w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot;

14.   wyraża zadowolenie z powodu działań specjalnej grupy ds. odzyskiwania należności(11), której udało się uregulować dużą ilość nieprawidłowości z lat ubiegłych (od 1971 r. do 2006 r.: 3 061 mln EUR); w konsekwencji państwa członkowskie odzyskały 898 mln EUR, a 1 200 mln EUR mogło zostać uregulowanych przy użyciu procedury "rozliczania rachunków"; podkreśla jednakże, że państwa członkowskie powinny o wiele bardziej wzmóc czujność w celu uniknięcia nieprawidłowości i odzyskiwania pieniędzy;

15.   odnotowuje, że Komisja przyjęła drugie sprawozdanie na temat niedociągnięć we wdrażaniu systemu "czarnej listy" (rozporządzenie Rady (WE) nr 1469/95(12)) i wzywa do szerszej debaty w ramach instytucji na temat dalszych planów, przy znacznym zwiększeniu potrąceń dla państw członkowskich, które nie wypełniają swoich zobowiązań w zakresie zwrotu nienależnie wypłaconych kwot, co wydaje się rozwiązaniem najbardziej oczywistym;

16.   odnotowuje, że kwota obciążona nieprawidłowościami w przypadku działań strukturalnych wzrosła o 17% z 601 mln EUR w 2005 r. do 703 mln EUR w 2006 r. (fundusze strukturalne 517 mln EUR, Fundusz Spójności 186 mln EUR); nieprawidłowości te dotyczyły przede wszystkim (75%) Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS); na Niemcy, Hiszpanię, Włochy, Portugalię i Zjednoczone Królestwo przypada około 85% kwoty obciążonej (438,1 mln EUR) w zakresie funduszy strukturalnych w 2006 r.; w wielu przypadkach beneficjenci fakturowali wydatki niekwalifikujące się; fakt ten stwierdzano w wyniku kontroli dokumentów;

17.   wyraża ubolewanie, że w 60 spośród 95 projektów sfinansowanych z funduszy strukturalnych skontrolowanych w bieżącym okresie finansowania stwierdzono istotne błędy w zadeklarowanych kosztach projektów, co stanowi wzrost liczby nieprawidłowości w stosunku do roku poprzedniego; uważa, że należy przeprowadzać kontrole większej liczby projektów, tak by na podstawie uzyskanych wniosków można było sformułować wyraźne zalecenia zmierzające do usprawnienia gospodarowania środkami finansowymi;

18.   stwierdza, że za 2006 r. pozostaje jeszcze do odzyskania 266,5 mln EUR z 703 mln, jednocześnie za lata ubiegłe należy odzyskać jeszcze 762 mln EUR; wzywa Komisję do informowania właściwych komisji Parlamentu dwa razy w roku o poczynionych postępach i poszczególnych środkach podjętych w celu przyspieszenia procesu odzyskiwania zaległych kwot;

19.   zauważa, że w przypadku funduszy przedakcesyjnych ciężar finansowy nieprawidłowości zmniejszył się z 26,5 mln EUR w 2005 r. do 12,3 mln EUR w 2006 r.; najczęstszymi błędami było fakturowanie wydatków niekwalifikujących się i nieprzestrzeganie warunków wynikających z umów lub przepisów; od momentu wdrożenia funduszy odzyskano 11 mln EUR; jednakże do odzyskania pozostaje jeszcze 14 mln EUR;

20.   pozostaje przekonany, że pozytywne oświadczenie o wiarygodności będzie mogło zostać wydane pod warunkiem osiągnięcia przez państwa członkowskie i instytucje UE, w tym Trybunał Obrachunkowy, porozumienia politycznego w sprawie "ryzyka błędu w granicach tolerancji";

Niedociągnięcia

21.   zwraca się do Komisji o włączenie do sprawozdania rocznego za rok 2008 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot analizy struktur państw członkowskich powołanych w celu zwalczania nieprawidłowości; analiza ta ma udzielić odpowiedzi między innymi na następujące pytania, tak aby Parlament uzyskał bardziej szczegółowy obraz wdrażania ram prawnych dla sieci zwalczania nadużyć:

22.   zwraca się do Komisji o wskazanie w odniesieniu do zasobów własnych, jakie dalsze działania zostaną przez nią podjęte w celu przerwania bezprawnego importu telewizorów, papierosów i zasadniczo towarów podrabianych; w tym kontekście odnotowuje z zadowoleniem fakt, że OLAF udało się otworzyć filię w Chinach; zachęca Komisję do zintensyfikowania działań mających na celu zwalczanie podrabiania; w kontekście rocznego sprawozdania w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot za rok 2007, które zostanie opublikowane w lipcu 2008 r.; wzywa Komisję do informowania o inicjatywach i działaniach podjętych na podstawie rezolucji Parlamentu z dnia 11 października 2007 r. w sprawie konsekwencji porozumienia pomiędzy Wspólnotą, państwami członkowskimi i firmą Philip Morris w sprawie intensyfikacji walki z nadużyciami i przemytem papierosów(13);

23.   uważa za całkowicie niedopuszczalne, że w przypadku wydatków na rolnictwo Niemcy i Hiszpania od wielu lat nie przekazują Komisji informacji w formie elektronicznej dotyczących nieprawidłowości; zauważa ponadto, że tym dwóm państwom przypisuje się 38 % (33,2 mln EUR) nieprawidłowości oraz że Niemcy nie przekazują już informacji na temat osób i spółek, których dotyczą nieprawidłowości, mimo takiego obowiązku; w związku z tym wzywa Komisję do wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia przeciwko tym dwóm państwom członkowskim oraz do wstrzymania 10% płatności rolniczych na czas trwania postępowania; w związku z tym zwraca się do przewodniczącego Komisji Kontroli Budżetowej o wystosowanie pisma do właściwych Stałych Przedstawicielstw z prośbą o złożenie wyjaśnień;

24.   uważa, że okres 39 miesięcy, jaki upływa między popełnieniem nieprawidłowości a powiadomieniem o niej Komisji jest niedopuszczalny, ponieważ tak duże opóźnienie utrudnia odzyskanie należności; zwraca się do Komisji z pytaniem, jakie środki podjęła, aby przywołać państwa członkowskie do porządku; stwierdza, że postępowanie państw członkowskich wskazuje na brak czujności;

25.   zwraca się do Komisji z pytaniem, jakie środki podjęła w celu zmniejszenia liczby nieprawidłowości w sektorze rozwoju obszarów wiejskich, w sektorze wołowiny i cielęciny oraz owoców i warzyw;

26.   zwraca się do Komisji, aby okazała stanowczość, jeżeli Grecja nie wykona planu działania na rzecz wdrożenia zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli(14); chciałby otrzymać informacje o łącznej kwocie dotacji/pomocy z budżetu Wspólnoty wypłaconych dotychczas Grecji na ustanowienie zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli (ZSZIK) oraz o tym, czy kwotę tę można będzie odzyskać, jeżeli system nie będzie w pełni sprawny do września 2008 r.;

27.   zauważa, że w odniesieniu do działań strukturalnych, 84 % nieprawidłowości zostało stwierdzonych we Włoszech (2006: 228,2 mln EUR), Hiszpanii (2006: 85,7 mln EUR), Zjednoczonym Królestwie (2006: 59,8 mln EUR), Portugalii (2006: 37,2 mln EUR) i Niemczech (2006: 27,2 mln EUR); stwierdza ponadto, że ani Niemcy, ani Hiszpania nie wykorzystują modułu elektronicznego Systemu informacji w celu zwalczania nadużyć finansowych (AFIS) oraz że Niemcy nie wysyłają danych osób i spółek, których dotyczą nieprawidłowości; w związku z tym zwraca się do przewodniczącego Komisji Kontroli Budżetowej o wystosowanie pisma do właściwych Stałych Przedstawicielstw z prośbą o złożenie wyjaśnień;

28.   uważa w związku z tym, że okres programowania 2000-2006 dowiódł, że zbyt skomplikowane zasady oraz nieskuteczne systemy kontroli i monitorowania przyczyniają się do stwierdzonych nieprawidłowości; zauważa ponadto, że płatności często docierały do beneficjentów z opóźnieniem; dlatego też z zadowoleniem przyjmuje ulepszenia wprowadzone przez rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustalające przepisy ogólne w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności(15); pragnie, aby organy regionalne i lokalne były ogólnie szerzej angażowane w programowanie i realizację środków;

29.   zauważa, że w swojej rezolucji z dnia 15 czerwca 2006 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot i zwalczania nadużyć finansowych - sprawozdanie roczne 2004(16) Parlament wyraził przekonanie, że: " (...) w okresie sprawozdawczości przypadającym na 2005 r. należy zwrócić szczególną uwagę na nieprawidłowości w dziedzinie działań strukturalnych"; jednak musi stwierdzić, że sytuacja, jak się wydaje, ulegała pogorszeniu;

30.   uważa, że Komisja powinna zwrócić szczególną uwagę na sieci przestępcze specjalizujące się w sprzeniewierzaniu środków finansowych UE;

31.   wzywa Komisję do przedstawienia Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu szczegółowej analizy systemu lub systemów wykorzystywanych przez przestępczość zorganizowaną, prowadzoną na wzór mafii lub w innej formie na szkodę finansowych interesów Wspólnot;

32.   wyraża głębokie zaniepokojenie stwierdzeniem Prezesa Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, według którego: "systemy kontroli i monitorowania w państwach członkowskich były ogólnie nieskuteczne lub średnio skuteczne, a monitorowanie ich funkcjonowania przez Komisję jedynie średnio skuteczne"(17);

33.   w związku z tym domaga się, aby państwa członkowskie zapewniły wysoką jakość swoich systemów kontroli i monitorowania poprzez przyjęcie na odpowiednim szczeblu politycznym krajowej deklaracji w sprawie zarządzania dotyczącej wszystkich środków wspólnotowych zarządzanych wspólnie; zwraca się do Komisji, aby aktywnie broniła tej idei i przedstawiła osiągnięte postępy w sprawozdaniu rocznym w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot;

34.   wzywa Komisję do powzięcia odpowiednich środków, uwzględniając w miarę możliwości wszczęcie postępowania w sprawie naruszenia, przeciwko tym państwom członkowskim, które nie asystują służbom Komisji w przeprowadzaniu kontroli na miejscu zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2185/96;

35.   zwraca się w tym kontekście do Komisji o dokonanie oceny wprowadzenia elementów wiążących i ochronnych do przyszłych przepisów WE dotyczących wspólnego zarządzania, aby nieprawidłowo pobrane kwoty mogły być odzyskane pod koniec procedury odzyskiwania należności, na przykład kaucji państwa członkowskiego wobec Wspólnot za wykorzystanie środków wspólnotowych przez odbiorców;

36.   przypomina, że w odniesieniu do działań strukturalnych pozostaje do odzyskania ponad 1 miliard EUR za rok 2006 i lata poprzednie;

37.   podkreśla, że państwa członkowskie są w sposób bezpośredni odpowiedzialne za odzyskiwanie wypłaconych środków finansowych, w przypadku których doszło do nieprawidłowości; ponownie zachęca Komisję do wstrzymania płatności okresowych dla państw członkowskich w przypadkach poważnych nieprawidłowości; uznaje konieczność podjęcia odpowiednich działań, jeśli systemy zarządzania kontrolą w danym państwie członkowskim są nieskuteczne, a także przypomina, że nadużycia finansowe i nieprawidłowości szkodzą działalności Unii Europejskiej, a w szczególności projektom w zakresie działań strukturalnych;

38.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w ramach europejskiej inicjatywy w dziedzinie przejrzystości informacje o beneficjentach funduszy strukturalnych będą musiały być podawane do publicznej wiadomości oraz nalega, aby nałożyć na państwa członkowskie bezwzględny obowiązek publikowania informacji o projektach i beneficjentach środków pochodzących ze wszystkich funduszy wspólnotowych zarządzanych wspólnie;

39.   zwraca się do państw członkowskich o coroczne informowanie Komisji o stratach finansowych spowodowanych ostatecznie straconymi kwotami, aby Komisja mogła umieścić tę kwotę w sprawozdaniu rocznym;

40.   zwraca się również do właściwych organów w państwach członkowskich, aby informowały corocznie Komisję, w tym Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), o wyrokach wydawanych przez sądy w zakresie nadużyć dotyczących wykorzystania funduszy strukturalnych;

41.   zwraca się do Komisji, aby zajęła stanowisko odnośnie do negatywnej oceny jej pracy przez Trybunał Obrachunkowy i aby wyjaśniła jednocześnie, jakie kroki podjęła w celu poprawy w państwach członkowskich sytuacji, która ujemnie wpływa na ochronę interesów finansowych Wspólnot;

42.   wzywa jednocześnie Komisję do częstszego zwrotnego informowania państw członkowskich wraz ze szczegółowymi danymi o sposobie wykorzystania zgłoszonych informacji oraz o działaniach podjętych w odniesieniu do zasygnalizowanych nieprawidłowości;

43.   stwierdza, że w odniesieniu do wykorzystania funduszy przedakcesyjnych Bułgaria (2006: 1,7 mln EUR), Polska (2006: 2,4 mln EUR), Rumunia (2006: 5,5 mln EUR) i Słowacja (2006: 1,9 mln EUR) spowodowały 94% nieprawidłowości; zauważa w tym kontekście, że Komisja podkreśla konieczność wypracowania wspólnej interpretacji i jednolitego stosowania wytycznych i dokumentów roboczych; zwraca się wobec tego do Komisji o wskazanie środków, jakie podjęła w tym zakresie;

44.   zwraca się do Komisji o umożliwienie państwom członkowskim jeszcze wyraźniejszej identyfikacji od samego początku podejrzewanych nieprawidłowości stanowiących sprzeniewierzenia środków finansowych, ponieważ państwa członkowskie wciąż mają trudności z dokładnym stwierdzeniem co stanowi nieprawidłowość lub nadużycie oraz co wymaga zgłoszenia do Komisji/OLAF, choć spełniają wymóg składania co kwartał sprawozdań;

45.   zwraca się do Komisji o pomoc państwom członkowskim w zakresie wykorzystywania systemu informacji w celu zwalczania nadużyć finansowych (AFIS)/Ciginfo; uważa, że wspólna witryna administracyjna mogłaby usprawnić wymianę danych (zwłaszcza dotyczących nieprawidłowości) pomiędzy OLAF i państwami członkowskimi po zapewnieniu kompatybilności systemów krajowych i europejskich;

46.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja Kontroli Budżetowej spotkała się już dwukrotnie ze swoimi odpowiednikami z parlamentów krajowych; jest zdania, że coroczne spotkania komisji kontroli budżetowej parlamentów krajowych z Komisją Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego mogłyby być bardzo korzystne dla poprawy systemów kontroli i monitorowania w państwach członkowskich oraz uzyskania krajowej deklaracji w sprawie zarządzania;

47.   oczekuje jak najbliższej współpracy pomiędzy Europejskim Trybunałem Obrachunkowym oraz krajowymi i regionalnymi organami kontrolnymi w celu lepszego wykorzystania ich sprawozdań do kontroli wykorzystania środków UE w państwach członkowskich;

Sprawozdania z działalności OLAF

48.   stwierdza, że OLAF został poddany restrukturyzacji w 2006 r. przy uwzględnieniu sprawozdanie specjalnego 1/2005 Trybunału Obrachunkowego; uważa, że funkcjonowanie OLAF powinno być poddane ocenie Parlamentu w trakcie procedury dotyczącej rewizji rozporządzenia w sprawie OLAF;

49.   wzywa Komisję do zapewnienia, by baza danych, do której odnosi się art. 95 zmienionego rozporządzenia finansowego, mogła w pełni funkcjonować od dnia 1 stycznia 2009 r.;

50.   stwierdza, że OLAF otrzymał w 2005 r. 802, a w 2006 r. 826 nowych powiadomień; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że system oceny umożliwił zmniejszenie liczby wszczętych dochodzeń do 254 oraz fakt, że ponadto w odniesieniu do większości zakończonych dochodzeń statystyki wykazują monitoring administracyjny, dyscyplinarny, finansowy, sądowy lub prawny; zauważa, że skutki finansowe ogółu trwających dochodzeń oraz dochodzeń zamkniętych wynosiły pod koniec 2005 r. 6 600 mln EUR i 7 400 mln EUR pod koniec 2006 r.; zauważa, że sektory najbardziej dotknięte to fundusze strukturalne (2006: 1 606,7 mln EUR), przemysł tytoniowy (2006: 1 320,1 mln EUR), opłaty celne (2006: 989,8 mln EUR) oraz VAT (2006: 727,8 mln EUR);

51.   wzywa Komisję do przygotowania odpowiedniej podstawy prawnej do opublikowania nazw przedsiębiorstw i osób, które dopuściły się nadużyć finansowych wobec Wspólnoty;

52.   wyraża zadowolenie w związku ze sposobem, w jaki OLAF poinformował Parlament o monitorowaniu zamkniętych dochodzeń; zauważa jednak, że zainteresowane prokuratury odmówiły monitorowania w 20 przypadkach (na 134 przypadków, w których zwrócono się o monitorowanie przez sąd) ze względu na przedawnienie lub brak dowodów;

53.   niemniej żałuje, że OLAF nie ożywił dialogu na temat informacji pisemnych, jakie otrzymuje regularnie właściwa komisja parlamentarna, o co wnioskowano w rezolucji z dnia 15 czerwca 2006 w sprawie wyżej wymienionego sprawozdania rocznego za rok 2004;

54.   stwierdza, że podobnie jak w latach poprzednich większość przypadków została zarejestrowana w Belgii, Niemczech i Włoszech;

55.   zauważa, że rezolucja w sprawie intensyfikacji walki z nadużyciami i przemytem papierosów oraz postępów poczynionych w zakresie wdrażania zaleceń parlamentarnej komisji śledczej ds. wspólnotowego systemu tranzytowego została przyjęta w dniu 11 października 2007 r.;

56.   stwierdza, że w 2006 r. zarejestrowano kwotę ponad 450 mln EUR z tytułu odzyskiwania należności w ramach dochodzeń OLAF; stwierdza, że kwota ta pochodzi z dochodzeń zamkniętych w 2006 r. (około 114 mln EUR) oraz obecnie stosowanych środków monitoringu (około 336 mln EUR, które pochodzą głównie z sektora rolnego ‐ 134,6 mln EUR ‐ oraz z funduszy strukturalnych ‐ 146,3 mln EUR);

57.   z zadowoleniem przyjmuje współpracę między OLAF, Europolem, Eurojustem a niektórymi organizacjami międzynarodowymi, której celem jest między innymi walka z przestępczością zorganizowaną; podkreśla jednocześnie, że współpraca taka powinna być przejrzysta i nie powinna wpływać na niezależność OLAF;

58.   rozumie chęć ograniczenia przez Komisję liczby wersji językowych ze względu na koszty; nalega jednak, aby załącznik 2 do sprawozdań rocznych w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot oraz sprawozdania z działalności były obowiązkowo dostępne co najmniej w języku angielskim, francuskim i niemieckim;

Rewizja rozporządzenia w sprawie OLAF

59.   przypomina Komisji, że w ust. 30 swojej rezolucji z dnia 15 czerwca 2006 r.Parlament stoi na stanowisku, by "(…) uprawnienia śledcze OLAF zostały zebrane w jednym rozporządzeniu"; jednocześnie podkreśla, że grupa robocza Rady ds. zwalczania nadużyć także zdaje się popierać uproszczenie obowiązujących obecnie aktów prawnych(18); wzywa zatem OLAF do niezwłocznego przedłożenia analizy interoperacyjności różnych podstaw prawnych dających mu uprawnienia śledcze w kontekście rocznego sprawozdania z działań OLAF za rok 2007 z myślą o ewentualnym zintegrowaniu wyników tej analizy ze zmianami, które mają w przyszłości zostać wprowadzone do rozporządzenia w sprawie OLAF; w tym kontekście wskazuje na fakt, że traktat lizboński(19) także zmienia dotyczący zwalczania nadużyć art. 280 traktatu UE;

60.   zauważa, że Europejski Trybunał Praw człowieka orzekł w dniu 27 listopada 2007 r. w petycji 20477/05 Tillack przeciwko Belgii, że państwo belgijskie dopuściło się pogwałcenia art. 10 (wolność wyrażania opinii) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, przeprowadzając przeszukanie lokalu należącego do dziennikarza; zaznacza jednak, że przedmiotem orzeczenia nie było ani dochodzenie administracyjne Urzędu OLAF ani Komisji; w tym kontekście jest zdania, że zasadniczo należy podejmować każdy odpowiedni środek w celu ochrony praw osób, w sprawie których toczy się dochodzenie;

Zwalczanie nadużyć związanych z podatkiem od wartości dodanej (VAT)

61.   jest wyjątkowo zaniepokojony stratami finansowymi wynikającymi z transakcji typu "karuzela"; stwierdza na przykład, że niemiecki instytut badań gospodarczych szacuje, że straty krajowych dochodów z tytułu VAT w latach 2003-2005 wynoszą od 17 000 do 18 000 mln EUR rocznie; stwierdza, że ogólnie państwa członkowskie uważają, iż co roku tracą około 10 % dochodów z tytułu VAT oraz że jedna trzecia tych strat wynika z transakcji transgranicznych typu "karuzela";

62.   zauważa ponadto, że Izba Lordów szacuje straty krajowych dochodów z tytułu VAT w Zjednoczonym Królestwie na rok 2005/2006 na kwotę od 3 500 do 4 750 mln funtów szterlingów, czyli co najmniej 9,6 mln funtów szterlingów dziennie; cytuje sprawozdanie, które uściśla, że: "obowiązujący obecnie mechanizm dotyczący transakcji VAT wewnątrz Wspólnoty nie jest możliwy do utrzymania"(20);

63.   przypomina, że jedynie dochody rzeczywiste mogą być brane pod uwagę do celów poboru środków własnych pochodzących z podatku VAT;

64.   wyraża duże zaniepokojenie faktem, że wiele państw członkowskich nadal odnosi się z nieufnością do nasilenia współpracy między właściwymi służbami krajowymi oraz między Komisją, w tym OLAF, i służbami krajowymi;

65.   z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji do Rady w sprawie niektórych podstawowych kwestii mających wpływ na opracowanie strategii zwalczania nadużyć związanych z podatkiem VAT w UE (COM(2007)0758); zwraca się w związku z tym do swojej właściwej komisji o podjęcie czynnego działania w celu nadzorowania jej wdrażania;

66.   żałuje, że Rada jeszcze nie zajęła stanowiska w sprawie propozycji rozporządzenia dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty przed nadużyciami finansowymi i wszelkimi innymi działaniami niezgodnymi z prawem(21), która została poddana pierwszemu czytaniu przez Parlament Europejski w dniu 23 czerwca 2005 r.(22); zwraca się do przewodniczącego o skontaktowanie się z przewodniczącym Rady w celu kontynuowania prac;

67.   uważa, że aby zwalczać nadużycia transgraniczne typu "karuzela" niezbędna jest ściślejsza współpraca między zainteresowanymi służbami i Komisją (OLAF); uważa, że w tym kontekście należałoby wzmocnić system wymiany informacji na temat VAT i współpracę w dziedzinie analizy danych, przy wparciu Komisji (OLAF);

o
o   o

68.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również Trybunałowi Sprawiedliwości, Trybunałowi Obrachunkowemu, komitetowi nadzoru OLAF i samemu OLAF.

(1) http://ec.europa.eu/atwork/synthesis/aar/aar2005/index_en.htm. (2) http://ec.europa.eu/atwork/synthesis/aar/index_en.htm. (3) http://ec.europa.eu/anti_fraud/reports/sup-com_en.html. (4) Dz.U. C 263 z 31.10. 2006, s. 1. (5) Dz.U. C 273, 15.11.2007, s. 1. (6) Dz.U. L 390 z 30.12.2006, s. 1. (7) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2. (8) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1525/2007 (Dz.U. L 343 z 27.12.2007, s. 9. (9) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1437/2007 (Dz.U. L 322 z 7.12.2007, s. 1). (10) Komisarz Danuta Hübner w pisemnej odpowiedzi udzielonej Komisji Kontroli Budżetowej stwierdziła, że "w 2006 r. wnioski o dokonanie płatności z EFRR zostały wstrzymane przez Hiszpanię w oczekiwaniu na wynik audytu środków naprawczych. Innym przykładem jest przerwanie wypłat z EFS w 2005 r. na wszystkie programy w Anglii, z programów w ramach celu 3 i niektórych programów regionalnych we Francji oraz we włoskich regionach Kalabria i Sycylia, a w 2006 r. z programu EQUAL w Hiszpanii i we Włoszech." (11) Specjalna grupa ds. odzyskiwania należności została utworzona zgodnie z zapowiedzią zawartą w komunikacie Komisji zatytułowanym "Lepsze odzyskiwanie roszczeń Wspólnoty powstałych w wyniku bezpośredniego zarządzania i współzarządzania wydatkami wspólnotowymi" (COM(2002)0671). Specjalna grupa stanowi wspólną inicjatywę OLAF i DG AGRI pod przewodnictwem OLAF. (12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1469/95 z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie środków, jakie mają być podjęte wobec niektórych beneficjentów operacji finansowanych przez Sekcję Gwarancji EFOGR (Dz.U. L 145 z 29.6.1995, s. 1). (13) Teksty przyjęte dnia 11.10.2007 r., P6_TA(2007)0432. (14) Sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego w sprawie roku budżetowego 2006: "5.11. Piąty rok z rzędu deklaracja dyrektora generalnego zawiera zastrzeżenie dotyczące niewystarczającego wdrożenia zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w Grecji. Trybunał potwierdził, że w 2006 r. kluczowe kontrole nadal nie były wdrożone, w szczególności rozpatrywanie wniosków, procedury kontrolne, integralność bazy danych dotyczących zwierząt oraz system identyfikacji działek rolnych." (15) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1989/2006 (Dz.U. L 411 z 30.12.2006, s. 6). (16) Dz.U. C 300 E, 9.12.2006, s. 508. (17) Przemówienie wygłoszone przed Komisją Kontroli Budżetowej w dniu 12 listopada 2007 r. (18) Pismo do dyrektora Urzędu OLAF z dnia 2 kwietnia 2007 r. (19) Dz.U. C 306 z 17.12.2007, s. 127. (20) Ustęp 52 sprawozdania Izby Lordów, Komisji ds. Unii Europejskiej: "Stopping the Carousel: Missing Trader Fraud in the EU" (Zatrzymać karuzelę: oszustwo podatkowe polegające na bezpodstawnym zwrocie naliczonego VAT w UE), HL Paper 101, 25 maja 2007 r. (21) Dokument COM (2004)0509, zmieniony dokumemtem COM(2006)0473. (22) Dz.U. C 133 E z 8.6.2006, s. 105.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie strategii UE na rzecz łatwiejszego dostępu do rynku dla europejskich eksporterów (2007/2185(INI))

P6_TA(2008)0053 A6-0002/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów "Globalny wymiar Europy: Wzmocnione partnerstwo na rzecz lepszego dostępu do rynku dla europejskich eksporterów (COM(2007)0183),

–   uwzględniając komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów "Globalny wymiar Europy: konkurowanie na światowym rynku. Wkład w strategię wzrostu gospodarczego i zatrudnienia UE" (COM(2006)0567),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Globalny wymiar Europy: Europejskie instrumenty ochrony handlu w kontekście zmian w gospodarce światowej. Zielona księga do konsultacji społecznej" (COM(2006)0763),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 września 2006 r. w sprawie stosunków gospodarczych i handlowych UE- Indie(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2006 r. w sprawie rocznego sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego dotyczącego działań antydumpingowych, antysubsydyjnych i ochronnych prowadzonych przez państwa trzecie wobec Wspólnoty (2004)(2),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 kwietnia 2006 r. w sprawie oceny rundy z Ad-Douhy przyjętej po konferencji ministerialnej WTO w Hongkongu(3),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 października 2006 r. w sprawie stosunków gospodarczych i handlowych między UE a Mercosurem w perspektywie zawarcia układu o stowarzyszeniu(4),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie transatlantyckich stosunków gospodarczych między UE i Stanami Zjednoczonymi(5),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 października 2005 r. w sprawie perspektyw dla stosunków handlowych UE- Chiny(6),

–   uwzględniając dokument roboczy Komisji towarzyszący komunikatowi Komisji zatytułowanemu "Reformy gospodarcze i konkurencyjność: główne przesłania sprawozdania na temat europejskiej konkurencyjności w 2006 r." (SEC(2006)1467),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Wdrażanie wspólnotowego programu lizbońskiego: Ramy polityki na rzecz wzmocnienia produkcji UE - w stronę bardziej zintegrowanego podejścia do polityki przemysłowej" COM (2005) 0474)

–   uwzględniając konkluzje prezydencji przyjęte na posiedzeniu Rady Europejskiej, które odbyło się w dniach 23 i 24 marca 2006 r.,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie wkładu w dotyczącą Strategii Lizbońskiej debatę w ramach wiosennego szczytu Rady Europejskiej 2006(7),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "UE - Chiny: bliższe partnerstwo, większa odpowiedzialność (COM(2006)0631) oraz towarzyszący mu dokument roboczy zatytułowany "Bliższe partnerstwo, większa odpowiedzialność: dokument programowy w sprawie handlu i inwestycji UE - Chiny: konkurencja i partnerstwo (COM(2006)0632),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Wdrażanie wspólnotowego programu lizbońskiego: Nowoczesna polityka wzrostu i zatrudnienia dla małych i średnich przedsiębiorstw"(COM(2005)0551),

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinię Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0002/2008),

A.   mając na uwadze, że Unia Europejska jest jedną z głównych stron w handlu międzynarodowym oraz że powinna nadal być liderem w światowym systemie gospodarczym, tak aby stał się on bardziej sprawiedliwy i aby przestrzegał przepisów w zakresie ochrony środowiska i praw socjalnych,

B.   mając na uwadze, że Unia Europejska jest jednym z największych eksporterów i największym usługodawcą, a w związku z tym w jej interesie leży zagwarantowanie otwierania nowych rynków towarów, usług i inwestycji,

C.   mając na uwadze, że Unia Europejska musi wdrożyć bardziej ambitne i wybiegające w przyszłość strategie w celu sprostania wyzwaniom globalizacji i stawienia czoła wzrostowi konkurencji, jaką przedstawiają główne gospodarki wschodzące, chroniąc jednocześnie europejski model gospodarczy, regionalny i społeczny, a także promując prawa człowieka oraz standardy społeczne i standardy w zakresie ochrony środowiska,

D.   mając na uwadze, iż zgadza się, co do podstawowego znaczenia, jakie otwarcie rynku, zarówno w wymiarze wewnętrznym jak i zagranicznym, ma dla tworzenia miejsc pracy i wzrostu, jak i dla utrzymania konkurencyjności w kontekście międzynarodowym; mając na uwadze, że Unia Europejska powinna zatem, w ramach strategii dostępu do rynku, kontynuować działania mające na celu otwarcie rynków UE, a także zachęcać swoich partnerów handlowych do usuwania ich własnych barier i większego otwarcia swoich rynków,

E.   mając na uwadze, że odpowiedni dostęp do rynków krajów trzecich umożliwi wewnętrznym producentom Unii Europejskiej pozostanie liderem w zakresie produktów i usług o wysokiej wartości dodanej, rozwój innowacji ich produktów, wspieranie kreatywności, ochronę praw własności intelektualnej oraz osiągnięcie znaczącej ekonomii skali,

F.   mając na uwadze, że rozwój handlu międzynarodowego umożliwia dostęp do rynków krajów trzecich, co jest równie ważne jak ochrona rynków Unii Europejskiej przed nieuczciwymi praktykami,

G.   mając na uwadze, że liberalizacja handlu i zwiększenie wymiany handlowej wspierają międzynarodową konkurencję, ale również zwiększają ryzyko zależności eksportu od barier handlowych, które mają niekorzystny wpływ na konkurencyjność przedsiębiorstw Unii Europejskiej w wymiarze międzynarodowym,

H.   mając na uwadze, że konkurencyjność Unii Europejskiej może tylko ucierpieć z powodu protekcjonistycznej postawy, która nie opiera się na zasadach Światowej Organizacji Handlu, czy to wewnątrz czy na zewnątrz Wspólnoty,

I.   mając na uwadze, że zniesienie barier handlowych bez wątpienia wpłynie na zwiększenie eksportu towarów i usług z Europy oraz zagwarantuje stabilny wzrost gospodarki Unii Europejskiej,

J.   mając na uwadze, że należy uwzględnić nieskuteczną ochronę praw własności intelektualnej, w tym oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia, przez partnerów handlowych UE w ujęciu ogólnym,

K.   mając na uwadze, że sprawą najwyższej wagi jest dokonanie rozróżnienia pomiędzy nieuzasadnionymi a priori barierami w handlu a niespójnym wdrażaniem ustalonych dwustronnych i wielostronnych zasad handlowych oraz barierami w handlu wynikającymi ze zgodnej z prawem działalności legislacyjnej i administracyjnej władz publicznych, u której podstaw nie leżą kwestie handlowe, ale która niesie ze sobą niezamierzone skutki dla handlu,

L.   mając na uwadze, że uciążliwe procedury celne w zakresie przywozu, wywozu i tranzytu, restrykcje sanitarne i fitosanitarne, które nie są usprawiedliwione istniejącymi zasadami WTO, niesprawiedliwe stosowanie instrumentów ochrony handlu oraz słaba ochrona praw własności intelektualnej są a priori nieuzasadnionymi barierami w handlu, którymi należy się zająć w celu ulepszenia warunków dostępu do rynku dla przedsiębiorstw europejskich,

M.  mając na uwadze, że pomimo wyjątkowych trudności w dokładnym oszacowaniu ilości towarów z Unii Europejskiej blokowanych restrykcjami rynków zagranicznych, wydaje się jasne, że bariery handlowe mają znaczący wpływ na ogólny wynik eksportu Unii Europejskiej,

N.   mając na uwadze, że obecność gospodarcza Unii Europejskiej jest zwykle bardziej widoczna w państwach uprzemysłowionych, w których popyt jest statyczny, a znacznie mniejsza na szybko rozwijających się obszarach i na wschodzących rynkach, jak Chiny i Indie,

O.   mając na uwadze, że Unia Europejska jest w ogólnym ujęciu uznawana za bardzo otwarty i przejrzysty rynek, na którym poważnie traktowany jest problem praktyk szkodliwych dla konkurencji i który gwarantuje sprawiedliwe warunki dla dóbr importowanych niezależnie od ich pochodzenia,

P.   mając na uwadze, że wysokie cła nadal stanowią poważną przeszkodę w handlu, szczególnie w stosunkach z głównymi krajami wschodzącymi,

Q.   mając na uwadze, że Światowa Organizacja Handlu pozostaje jedynym skutecznym forum dla zagwarantowania dostępu do rynków i osiągnięcia sprawiedliwego i zrównoważonego handlu na świecie; mając na uwadze, że promocja europejskiego modelu rządów powinna przyczynić się do opracowania dalszych odpowiednich i sprawiedliwych przepisów i zapewnienia bardziej stabilnego i wyczerpującego systemu regulacyjnego dla światowego handlu,

R.   mając na uwadze, że w ogólnym interesie Komisji leży zapewnienie, że legislacja handlowa i praktyki przyjmowane przez jej partnerów są zgodne ta tyle, na ile jest to tylko możliwe z WTO oraz z innymi przepisami międzynarodowymi,

S.   mając na uwadze, że przeszkody w handlu oraz niekonwencjonalne bariery dotykają nie tylko handlu dobrami, ale również w znacznym stopniu negatywnie wpływają na handel usługami i na zamówienia publiczne,

T.   mając na uwadze, że rozwiązywanie problemów i bardziej skuteczna ochrona słusznych interesów i oczekiwań przemysłu byłyby również korzystne dla Unii Europejskiej pod względem jej widoczności i wiarygodności,

U.   mając na uwadze, że realizacja celów agendy lizbońskiej po przeglądzie wymaga od przemysłu w UE rozwinięcia i utrzymania stabilnej i konkurencyjnej pozycji na rynku światowym,

V.   mając na uwadze, że konkurencyjność - szczególnie w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw - w coraz większym stopniu opiera się na badaniach naukowych, rozwoju, innowacji i prawach własności intelektualnej,

W.   mając na uwadze, że dwa warunki wstępne konkurencyjności to z jednej strony bezpieczeństwo dostaw energii, a z drugiej swobodny dostęp przedsiębiorstw z Unii Europejskiej do najnowocześniejszych technologii informacji i komunikacji,

Przegląd ogólny

1.   podkreśla, że pomyślne wdrożenie nowej, bardziej ambitnej strategii dostępu do rynków, mającej na celu otwarcie nowych rynków światowych na produkty i usługi pochodzące z Unii Europejskiej nie tylko zwiększy globalną rolę Unii Europejskiej, ale również ochroni prawdopodobnie istniejące miejsca pracy w Europie i przyczyni się do utworzenia nowych, wzmocni konkurencyjność Unii Europejskiej przyczyniając się w znacznym stopniu do osiągnięcia celów strategii lizbońskiej;

2.   przypomina, że wzmocnione partnerstwo na rzecz łatwiejszego dostępu do rynku ma szczególnie za cel dotarcie do rozwiniętych i rozwijających się gospodarek;

3.   podkreśla jednak, że na wyniki eksportu UE - wobec rozwiniętych i rozwijających się gospodarek - niekorzystnie wpływa często brak wzajemności w warunkach dostępu do rynku i niewystarczająca zgodność z ustalonymi zasadami handlowymi oraz szerzenie się niesprawiedliwych praktyk handlowych;

4.   wzywa Komisję do zapewnienia, że wynikające z prawa interesy handlowe Unii Europejskiej są chronione przed nadużyciami i niesprawiedliwymi praktykami krajów trzecich; wyraża przekonanie, że Unia Europejska powinna zdecydowanie i niezwłocznie reagować, gdy kraje trzecie w nieuzasadniony sposób ograniczają dostęp przedsiębiorstw pochodzących z Unii Europejskiej do swoich rynków;

5.   zauważa wzrastające znaczenie kwestii normatywnych w handlu międzynarodowym; wzywa do większej spójności zasad i praktyk stosowanych w UE z zasadami i praktykami jej głównych partnerów handlowych; podkreśla, że harmonizacja przepisów i zasad nie powinna prowadzić do osłabienia przepisów w zakresie zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i przepisów socjalnych w Europie, a przyczynić się do przyjęcia lepszych przepisów przez głównych partnerów handlowych Unii Europejskiej;

6.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia długoterminowego podejścia do nierównowagi strukturalnej, która z uwagi na jej charakter prawdopodobnie nadal będzie występować, nawet po podjęciu działań przez Komisję; wzywa Komisję, aby nie ignorowała przypadków, w których nie istnieje prawdopodobieństwo wczesnego zniesienia barier, tam gdzie ich zniesienie jest jednak konieczne do ustanowienia równych szans na głównych rynkach zagranicznych;

7.   wzywa Komisję, aby zajęła się przypadkami poważnych i systematycznych naruszeń porozumień i zasad WTO oraz innych międzynarodowych przepisów handlowych wymagających natychmiastowych rozwiązań, oraz aby zagwarantowała, by egzekwowanie tych przepisów nie było podporządkowane żadnym politycznym ani gospodarczym względom, innym niż dotyczące danego przypadku;

8.   wzywa państwa trzecie do zniesienia ograniczeń w zakresie zagranicznego udziału w odniesieniu do przedsiębiorstw europejskich oraz do usunięcia dyskryminujących przepisów;

9.   z zadowoleniem przyjmuje podejście zaproponowane przez Komisję odnośnie ustanowienia priorytetów w zakresie dostępu do rynków, wzywa ją jednakże do rozważenia również innych kryteriów, które zapewnią, że ta nowa inicjatywa wesprze jak najwięcej podmiotów gospodarczych w Unii Europejskiej a w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa, których przetrwanie jest nieuchronnie zależne od jasnego zdefiniowania oraz efektywnego wdrażania praw własności intelektualnej oraz stanowczych restrykcji w zakresie opłat monopolistycznych;

10.   podkreśla, że powodzenie w zwalczaniu barier w handlu będzie impulsem dla inwestycji, produkcji i handlu w Unii Europejskiej i na całym świecie sprawiając między innymi, że warunki dostępu do rynku będą bardziej przejrzyste, przewidywalne i konkurencyjne oraz ustanawiając lub wzmacniając związki pomiędzy Unią Europejską a rynkami międzynarodowymi;

11.   wyraża przekonanie, że umowy w sprawie wolnego handlu zawarte z kluczowymi dla Unii Europejskiej państwami będą pozbawione znaczenia, jeżeli nie zabezpieczą znacznego dostępu do rynku i rzeczywistego postępu w zmniejszaniu i ostatecznym usuwaniu barier pozataryfowych, które – o czym warto przypomnieć – często powodują większe zakłócenia konkurencji niż bariery taryfowe;

Komunikat Komisji

12.   z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji w sprawie ustanowienia silniejszego partnerstwa, mającego na celu udzielenie dostępu do rynków dla eksporterów europejskich, a szczególnie osiągnięcie konkretnych rezultatów z korzyścią dla europejskich przedsiębiorstw poprzez ulepszenie dostępu do rynków wschodzących, na których europejskie przedsiębiorstwa napotykają na nowe i złożone bariery w handlu i inwestycjach; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji dotyczącą koordynowania celów i narzędzi unijnej polityki handlowej i strategii dostępu do rynku w sposób, który skutecznie wykorzystuje potencjał Unii Europejskiej w dziedzinie handlu międzynarodowego i globalnej konkurencyjności;

13.   ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje projekt Komisji, aby ustanowić silniejsze partnerstwo pomiędzy Komisją, państwami członkowskimi, biznesem w Unii Europejskiej, aby bezpośrednio wesprzeć podmioty gospodarcze w przezwyciężeniu konkretnych trudności, na jakie mogą napotkać w dostępie do rynków krajów trzecich w sposób właściwy dla świata biznesu i we właściwym czasie;

14.   wyraża przekonanie, że Komisja może odegrać znaczącą rolę we wdrażaniu nowej strategii dostępu do rynków poprzez zagwarantowanie odpowiedniego stopnia koordynacji pomiędzy działaniami na poziomie krajowym i Wspólnoty, wykorzystując zasoby, które w innym przypadku byłyby rozproszone oraz zapewniając bardziej skuteczną ochronę praw i interesów eksporterów europejskich;

15.   jest zdanie, że Unia Europejska jest niezastąpiona w roli, jaką ma do odegrania w zapewnianiu równych warunków gry w handlu międzynarodowym, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i przy uwzględnieniu zasady pomocniczości oraz równowagi pomiędzy istniejącymi uprawnieniami;

16.   podkreśla wagę okresowej jakościowej i ilościowej oceny rezultatów osiągniętych w ramach strategii dostępu do rynku w celu oszacowania jej skuteczności; wzywa Komisję Europejską do opracowania odpowiedniego planu działań w zakresie dostępu do rynku i przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu rocznego sprawozdania w sprawie dostępu do rynku, na wzór praktyki stosowanej obecnie w zakresie instrumentów ochrony handlu;

17.  wzywa przedsiębiorstwa europejskie, które zgodnie z prawem konkurują ze sobą wewnątrz Unii Europejskiej i poza nią, do przyjęcia opartego na współpracy podejścia do nowej strategii dostępu do rynku, pamiętając o tym, że otwarcie zagranicznych rynków i zapewnienie wolnego i sprawiedliwego handlu służy ich wspólnym interesom i tym samym wymaga wspólnych i skoordynowanych wysiłków;

18.   wyraża ubolewanie z powodu faktu, że w wyżej wspomnianym komunikacie zatytułowanym "Globalny wymiar Europy: Wzmocnione partnerstwo na rzecz lepszego dostępu do rynku dla europejskich eksporterów" pominięto szereg rozsądnych i opartych na doświadczeniu zaleceń pochodzących ze środowiska biznesu, związków zawodowych, organizacji konsumenckich i organizacji społeczeństwa obywatelskiego; wzywa Komisję do uwzględnienia ich w trakcie wdrażania tego komunikatu;

Dostęp do rynków w Unii Europejskiej

19.   podkreśla konieczność dalszej współpracy pomiędzy Komisją i państwami członkowskimi w celu wymiany informacji i dobrych praktyk; wzywa państwa członkowskie do tworzenia sieci krajowych lub regionalnych punktów kontaktowych w celu centralizowania informacji i roszczeń, z poświęceniem szczególnej uwagi interesom i potrzebom MŚP;

20.   uważa, że skuteczność takich sieci zostanie znacznie zwiększona, jeżeli krajowe lub lokalne stowarzyszenia przedsiębiorców, izby handlowe, stowarzyszenia MŚP i agencje promocji handlu będą uczestniczyć w tym procesie;

21.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia roli Komitetu Doradczego ds. dostępu do rynku (MAAC) oraz do zapewnienia stałej łączności z Komitetem ustanowionym na mocy artykułu 133 traktatu, z komitetem stworzonym na mocy rozporządzenia w sprawie barier w handlu i innymi właściwymi komitetami;

22.   wzywa Komisję do uruchomienia systemu stałego dialogu, umożliwiającego państwom członkowskim i, w odpowiednich przypadkach, regionom i innym zainteresowanym stronom w Europie wymianę informacji i określanie strategii i priorytetów;

23.   wzywa Komisję do rozważenia następujących kwestii przy wdrażaniu strategii dostępu do rynków:

Inicjatywy dotyczące dostępu do rynków w krajach trzecich

24.   domaga się bardziej usystematyzowanej koordynacji pomiędzy Komisją i państwami członkowskimi w krajach trzecich, co umożliwiłoby bardziej skuteczne wykorzystanie służb dyplomatycznych i rządowych zajmujących się kwestiami dostępu do rynków;

25.   podkreśla konieczność przyznania jednoznacznego i ambitnego mandatu dla delegacji Unii Europejskiej oraz dla nowo utworzonych zespołów ds. dostępu do rynku w krajach trzecich; powtarza, że strategia dostępu do rynku odniesie sukces jedynie pod warunkiem, że państwa członkowskie będą gotowe do wniesienia wkładu w postaci własnych środków, zarówno ludzkich, jak i finansowych, proporcjonalnie do swoich możliwości, interesów i celów;

26.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia współpracy z europejskimi izbami handlowymi, stowarzyszeniami handlowymi i agencjami państw członkowskich promującymi handel w krajach trzecich oraz do zapewnienia należytej wymiany informacji pomiędzy delegacjami Komisji, ambasadami państw członkowskich, innymi organami pozarządowymi w dziedzinie handlu oraz zainteresowanymi stowarzyszeniami gospodarczymi;

27.  wzywa Komisję do dokonania przeglądu priorytetów w zakresie rozmieszczenia kadr oraz do ewentualnego zwiększenia kadr będących do dyspozycji delegacji Komisji, tak aby dostępna była większa liczba pracowników dla potrzeb uruchomienia i zapewnienia pomyślnego funkcjonowania zespołów ds. dostępu do rynku, zwłaszcza w kluczowych delegacjach Komisji, tj. między innymi w Pekinie, New Delhi, Moskwie i Brazylii;

Kwestie sektorowe

28.   wspiera ustanowienie w ramach strategii dostępu do rynków inicjatyw mających na celu znoszenie barier w zakresie usług, zamówień publicznych, inwestycji, praw własności intelektualnej, procedur celnych, pomocy państwa oraz innych subsydiów, a także mających na celu ustanowienie przepisów w dziedzinie konkurencji oraz ich odpowiednie wdrożenie w państwach trzecich;

29.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia, by MŚP mogły w pełni korzystać z nowych inicjatyw dotyczących dostępu do rynków; wzywa Komisję do zdefiniowania działań ad hoc mających na celu wzmocnienie obecności produktów MŚP na rynkach krajów trzecich oraz ochrony ich praw wobec jednostronnych praktyk krajów trzecich;

30.  wzywa Komisję Europejską, aby w ramach swej zewnętrznej polityki handlowej zajęła się w szczególności wszystkimi przypadkami ograniczeń w krajach trzecich świadczenia przez firmy europejskie dostępu do Internetu i usług społeczeństwa informacyjnego oraz do traktowania wszystkich niepotrzebnych ograniczeń świadczenia tych usług jako barier handlowych;

Podejście wielostronne

31.   podkreśla konieczność stworzenia synergii z głównymi partnerami handlowymi Unii Europejskiej (takimi jak Stany Zjednoczone Ameryki, Kanada i Japonia) celem określenia wspólnej strategii dostępu do rynków oraz utorowania drogi tak koniecznej wielostronnej umowie dotyczącej dostępu do rynków;

32.   ponownie stwierdza potrzebę dalszego wspierania ściślejszej międzynarodowej współpracy regulacyjnej i zbliżania przepisów w celu wyeliminowania marnotrawstwa, do którego prowadzi dublowanie działań oraz zauważa potrzebę zmniejszenia kosztów ponoszonych przez konsumentów, przemysł i rządy; wzywa Komisję do promowania stopniowego zbliżania standardów i przepisów Unii Europejskiej i jej partnerów handlowych, zarówno wielostronnych jak i dwustronnych;

33.   wzywa Komisję do promowania mechanizmów WTO umożliwiających szybsze rozwiązanie nowych i pojawiających się barier pozataryfowych; w tym kontekście Komisja powinna zachęcać innych partnerów handlowych do lepszego wykorzystania procedur powiadamiania w ramach porozumień w sprawie barier technicznych w handlu;

34.   nalega na dalsze, wyraźne skoncentrowanie się na egzekwowaniu i dopilnowaniu przestrzegania przez państwa trzecie zobowiązań wynikających z WTO, poprzez wykonywanie tego prawa w ramach porozumienia WTO o rozstrzyganiu sporów;

Spojrzenie w przyszłość

35.   wyraża przekonanie, że Unia Europejska powinna, dopóty dopóki jest to uzasadnione kwestiami związanymi z rozwojem, dołożyć najlepszych starań aby doprowadzić do ustępstw ze strony swoich partnerów handlowych, które są proporcjonalne do ich poziomu rozwoju;

36.   wzywa Komisję do zawarcia w nowej generacji porozumieniach o wolnym handlu oraz w innych porozumieniach związanych z handlem wyraźnych przepisów dotyczących stosowania i rozstrzygania sporów, specjalnie opracowanych, aby rozwiązać problem niekonwencjonalnych barier;

37.   zachęca partnerów handlowych Unii Europejskiej do stopniowego zmniejszania lub usuwania barier ograniczających dostęp do rynku towarów i usług i do zoptymalizowania wspólnych korzyści handlowych w oparciu o zasadę wzajemności, w tym poprzez zadowalające wdrożenie środków otwierania rynku będących wynikiem negocjacji dwustronnych, regionalnych i wielostronnych;

38.   wzywa Komisję do corocznego informowania Parlamentu o postępach i wynikach w ramach strategii dostępu do rynku, z poświęceniem szczególnej uwagi ustalonym priorytetom;

o
o   o

39.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. C 306 E z 15.12.2006, str. 400. (2) Dz.U. C 313 E z 20.12.2006, str. 276. (3) Dz.U. C 293 E z 2.12.2006, str. 155. (4) Dz.U. C 308 E z 16.12.2006, str. 182. (5) Dz.U. C 298 E z 8.12.2006, str. 235. (6) Dz.U. C 233 E z 28.9.2006, str. 103. (7) Dz.U. C 291 E z 30.11.2006, str. 321.

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego w sprawie zbadania ewntualnych przypadków nadużywania władzy przez duże supermarkety prowadzące działalność w Unii Europejskiej oraz przeciwdziałania im

P6_TA(2008)0054 P6_DCL(2007)0088

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 116 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że w całej UE sprzedaż detaliczna w coraz większym stopniu zdominowana jest przez niewielką liczbę sieci supermarketów,

B.   mając na uwadze, że wspomniani detaliści szybko stają się obowiązkowym pośrednikiem, zyskując kontrolę nad jedyną możliwością realnego dostępu rolników i innych dostawców do konsumentów w UE,

C.   mając na uwadze dowody zebrane w całej UE świadczące o nadużywaniu przez duże supermarkety siły nabywczej w celu wymuszenia na dostawcach (zarówno z siedzibą w UE, jak i poza UE) obniżki cen do poziomu trudnego do utrzymania i narzucenia im nieuczciwych warunków,

D.   mając na uwadze, że takie naciski na dostawców wywierają szkodliwy wpływ zarówno na jakość zatrudnienia, jak i ochronę środowiska,

E.   mając na uwadze, że konsumenci są potencjalnie narażeni na utratę różnorodności produktów, dziedzictwa kulturowego oraz punktów sprzedaży detalicznej,

F.   mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie wprowadziły ustawodawstwo zmierzające do ograniczenia takich nadużyć, jednak duże supermarkety w coraz większym stopniu prowadzą działalność ponad granicami narodowymi, co sprawia, że pożądane jest prawodawstwo UE w tym zakresie,

1.   wzywa Dyrekcję Generalną ds. Konkurencji do zbadania wpływu, jaki koncentracja sektora supermarketów w UE wywiera na małe przedsiębiorstwa, dostawców, pracowników i konsumentów, oraz – w szczególności – do oceny wszelkich przypadków nadużywania siły nabywczej, których źródłem może być taka koncentracja;

2.   zwraca się do Komisji o wystąpienie z propozycją odpowiednich środków, w tym regulacji, zmierzających do ochrony konsumentów, pracowników i producentów przed wszelkimi nadużyciami związanymi z dominującą pozycją na rynku lub negatywnymi skutkami dostrzeżonymi w trakcie badania;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszego oświadczenia wraz z nazwiskami sygnatariuszy Komisji, Radzie oraz parlamentom państw członkowskich.