Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 5 czerwca 2008 r. w sprawie inicjatywy zgłoszonej przez Republikę Federalną Niemiec mającej na celu przyjęcie decyzji Rady w sprawie sieci punktów kontaktowych służącej zwalczaniu korupcji (11231/2007 – C6-0240/2007 – 2007/0809(CNS))
(Procedura konsultacji)
Parlament Europejski,
– uwzględniając inicjatywę Republiki Federalnej Niemiec (11231/2007),
– uwzględniając art. 34 ust. 2 litera c) traktatu UE,
– uwzględniając art. 39 ust. 1 traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0240/2007),
– uwzględniając art. 93 oraz art. 51 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0174/2008),
1. zatwierdza po poprawkach inicjatywę Republiki Federalnej Niemiec;
2. zwraca się do Rady o odpowiednią zmianę tekstu;
3. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;
4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do inicjatywy Republiki Federalnej Niemiec;
5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządowi Republiki Federalnej Niemiec.
Tekst proponowany przez Republikę Federalną Niemiec
Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Artykuł 1
Niniejszym ustanawia się sieć punktów kontaktowych państw członkowskich Unii Europejskiej (zwaną dalej "siecią") w celu usprawnienia współpracy między organami i agencjami mającej na celu zapobieganie i zwalczanie korupcji w Europie. Komisja Europejska, Europol i Eurojust w pełni uczestniczą w działalności tej sieci.
Niniejszym ustanawia się sieć punktów kontaktowych państw członkowskich (zwaną dalej "siecią") w celu usprawnienia współpracy między organami i agencjami mającej na celu zapobieganie i zwalczanie korupcji w Europie. Komisja, a w szczególności OLAF, Europol i Eurojust w pełni uczestniczą w działalności tej sieci.
Poprawka 2 Artykuł 2
Sieć składa się z organów i agencji państw członkowskich Unii Europejskiej, których zadaniem jest zapobieganie korupcji lub jej zwalczanie. Jej członkowie są wyznaczani przez państwa członkowskie. Państwa członkowskie wyznaczają przynajmniej jedną, lecz nie więcej niż trzy takie organizacje. Komisja Europejska sama wyznacza swoich przedstawicieli. W ramach swoich odpowiednich kompetencji Europol i Eurojust mogą uczestniczyć w działalności sieci.
Sieć składa się z organów i agencji państw członkowskich, których zadaniem jest zapobieganie korupcji lub jej zwalczanie. Jej członkowie są wyznaczani przez państwa członkowskie. Państwa członkowskie wyznaczają przynajmniej jedną, lecz nie więcej niż trzy takie organizacje. Komisja przy udziale OLAF-u sama wyznacza swoich przedstawicieli. W ramach sobie właściwych kompetencji OLAF, Europol i Eurojust uczestniczą w działalności sieci.
Poprawka 3 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 1 a (nowy)
(1a) składa ona co roku Komisji i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie z wyników pracy zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt. 1, wraz z , tam gdzie to stosowne, konkretnymi propozycjami dotyczącymi zapobiegania i zwalczania korupcji.
Poprawka 4 Artykuł 3 ustęp 2
2. Członkowie sieci, w celu wypełnienia swoich zadań, spotykają się, gdy jest to konieczne, lecz nie rzadziej niż raz w roku.
2. Członkowie sieci, w celu wypełnienia swoich zadań, spotykają się nie rzadziej niż raz w roku.
Poprawka 5 Artykuł 5 ustęp 1
1. Sieć organizuje się na podstawie dotychczasowej nieformalnej współpracy między Europejskimi Partnerami przeciwko Korupcji (EPAC).
1. Sieć organizuje się pod przewodnictwem danej prezydencji Rady i rozwija się na podstawie dotychczasowej nieformalnej współpracy między Europejskimi Partnerami przeciwko Korupcji (EPAC).
Poprawka 6 Artykuł 5 ustęp 2
2. Państwa członkowskie i Komisja Europejska pokrywają wszystkie koszty związane z wyznaczonymi przez nie członkami lub przedstawicielami. Ta zasada dotyczy również Europolu i Eurojustu.
2. Komisja Europejska pokrywa wszystkie koszty związane z wyznaczonymi przez nią przedstawicielami, a także koszty członków wskazanych przez państwa członkowskie. Ta zasada dotyczy również Europolu i Eurojustu.