(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0269),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 62 ust. 2 lit. b) pkt ii) Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0166/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0459/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt ii),

uwzględniając wniosek Komisji║,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Aby zapewnić rzetelną kontrolę i identyfikację osób ubiegających się o wizy, konieczne jest przetwarzanie danych biometrycznych w Systemie Informacji Wizowej (VIS) ustanowionym na mocy decyzji Rady 2004/512/WE(2) oraz utworzenie ram prawnych w zakresie pobierania identyfikatorów biometrycznych. Ponadto wdrożenie VIS wymaga nowych form organizacji przyjmowania wniosków wizowych.

(2)  Włączenie identyfikatorów biometrycznych do VIS jest ważnym krokiem na drodze ku wykorzystaniu nowych elementów, które zapewniają ściślejsze powiązanie między posiadaczem wizy a paszportem i umożliwiają uniknięcie przypadków wykorzystania fałszywych danych dotyczących tożsamości. Tak więc stawienie się osoby ubiegającej się o wydanie wizy – przynajmniej podczas składania pierwszego wniosku – powinno stanowić jeden z podstawowych wymogów wydania wizy przy jednoczesnej rejestracji identyfikatorów biometrycznych w VIS.

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Systemu Informacji Wizowej (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS)(3) stanowi, że odciski palców i fotografie osób ubiegających się o wizę powinny być przechowywane w systemie VIS. Niniejsze rozporządzenie określa normy regulujące gromadzenie tych identyfikatorów biometrycznych za pomocą odniesień do stosownych przepisów określonych przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Aby zapewnić interoperacyjność, nie są konieczne żadne dalsze specyfikacje techniczne.

(4)  Przyjmowanie wniosków od osób ubiegających się o wizę powinno odbywać się z poszanowaniem godności i integralności osoby ludzkiej. Wnioski wizowe powinny być rozpatrywane w sposób profesjonalny i taktowny, przy nakładzie sił współmiernym do zamierzonych celów.

(5)  Aby ułatwić rejestrację osób ubiegających się o wydanie wiz oraz obniżyć koszty ponoszone przez państwa członkowskie, poza istniejącymi ramami "reprezentacji" należy zaplanować nowe możliwości organizacyjne wykraczające poza istniejące ramy reprezentacji. Po pierwsze do wspólnych instrukcji konsularnych należy dodać szczególny rodzaj reprezentacji ograniczony do przyjmowania wniosków wizowych oraz pobierania identyfikatorów biometrycznych.

(6)  Należy również wprowadzić inne możliwości, takie jak wspólna lokalizacja, wspólne ośrodki składania wniosków wizowych oraz podzlecanie. Konieczne jest wprowadzenie stosownych ram prawnych obejmujących te możliwości, zwłaszcza uwzględniając wymogi w zakresie ochrony danych. Aby zagwarantować integralność procedury wydawania wiz, każda z czynności związanych z wydawaniem wiz, w tym pobieranie danych biometrycznych, powinna odbywać się w obiektach państwa członkowskiego objętych ochroną dyplomatyczną lub konsularną na mocy prawa międzynarodowego albo w obiektach należących do Komisji Europejskiej, które państwo przyjmujące uznaje za nienaruszalne. Na mocy ustanowionych ram prawnych państwa członkowskie zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć prawo wyboru rodzaju struktury organizacyjnej, którą zamierzają stosować w każdym z państw trzecich. Szczegóły dotyczące tych struktur powinny zostać opublikowane przez Komisję na wspólnej stronie internetowej na temat wizy Schengen.

(7)  Organizując współpracę, państwa członkowskie powinny zagwarantować, że osoba ubiegająca się o wizę będzie skierowana do państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku tej osoby.

(8)  Ponieważ wydawanie wiz z uwagi na swój charakter stanowi zadanie publiczne, wszelkie decyzje władz centralnych państwa członkowskiego dotyczące podzlecania części procesu przetwarzania wniosków wizowych zewnętrznemu dostawcy usług powinny być podejmowane wyłącznie w sytuacji, gdy nie ma innej możliwości i gdy jest to należycie uzasadnione. Przepisy należy ustanowić, zachowując całkowitą zgodność z ogólnymi zasadami w zakresie wydawania wiz, przestrzegając wymogów w zakresie ochrony danych określonych w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(4).

(9)  Każda umowa zawarta przez państwo członkowskie z zewnętrznym dostawcą usług powinna zawierać zapisy dokładnie określające obowiązki zewnętrznego dostawcy, bezpośredni i całkowity wstęp na teren jego obiektów, informacje na temat osób ubiegających się o wydanie wizy, poufność, zgodność z przepisami dotyczącymi ochrony danych oraz okoliczności, warunki i procedury zawieszania lub wypowiedzenia umowy. Państwa członkowskie powinny podjąć stosowne działania w celu zapewnienia wykonalności umów zawartych z zewnętrznymi dostawcami usług.

(10)   Państwa członkowskie powinny dążyć do tego, by zorganizować przyjmowanie wniosków wizowych, pobieranie identyfikatorów biometrycznych i rozmowę w taki sposób, aby osoba ubiegająca się o wizę musiała stawić się osobiście tylko raz (zasada jednego okienka), aby uzyskać wizę.

(11)  Europejski Inspektor Ochrony Danych wydał opinię zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(5) oraz grupą roboczą utworzoną na mocy art. 29 zgodnie z przepisami art. 30 ust. 1 lit. c) dyrektywy 95/46/WE.

(12)   Dyrektywa 95/46/WE ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy jednak wyjaśnić pewne punkty, zwłaszcza w odniesieniu do odpowiedzialności za przetwarzanie danych, ochrony praw osób, których dane dotyczą, i nadzoru nad ochroną danych.

(13)  Państwa członkowskie powinny móc zezwalać niektórym kategoriom osób ubiegających się o wydanie wizy lub wszystkim takim osobom na bezpośredni dostęp do ich urzędów konsularnych lub misji dyplomatycznych z przyczyn humanitarnych lub innych.

(14)  Aby ułatwić procedurę składania kolejnych wniosków wizowych, powinna istnieć możliwość kopiowania danych biometrycznych zawartych w pierwszym wniosku wizowym, przez okres 59 miesięcy od początku okresu przechowywania danych określonego w art. 23 rozporządzenia w sprawie VIS. Po upłynięciu tego okresu należy ponownie pobrać identyfikatory biometryczne.

(15)  Ze względu na wymóg pobierania identyfikatorów biometrycznych nie powinno się już korzystać z pomocy komercyjnych pośredników, takich jak biura podróży, przy przyjmowaniu wniosków wizowych składanych po raz pierwszy; korzystanie z ich pośrednictwa jest dopuszczalne jedynie w przypadku kolejnych wniosków wizowych.

(16)  Należy zatem stosownie zmienić Wspólne instrukcje konsularne dla misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych dotyczące wiz.

(17)  Trzy lata po rozpoczęciu funkcjonowania VIS, a następnie co cztery lata, Komisja powinna przedstawić sprawozdanie z realizacji niniejszego rozporządzenia, dotyczące wdrożenia systemu pobierania identyfikatorów biometrycznych, odpowiedniości wybranej normy ICAO, zgodności z przepisami ochrony danych, doświadczeń dotyczących współpracy z zewnętrznymi dostawcami usług, ze szczególnym odniesieniem do gromadzenia danych biometrycznych, zasady "pierwszego wniosku wizowego" oraz organizacji przyjmowania i rozpatrywania wniosków wizowych. Na podstawie art. 17 ust. 12-14 oraz art. 50 ust. 4 rozporządzenia w sprawie VIS sprawozdanie powinno również objąć przypadki, w których nie można było faktycznie udostępnić odcisków palców lub ich udostępnienie nie było wymagane z przyczyn prawnych w porównaniu z przypadkami, w których te odciski są pobierane. Sprawozdanie powinno zawierać informacje na temat przypadków, w których osobie, która nie mogła faktycznie udostępnić odcisków palców, odmówiono wydania wizy. W razie potrzeby sprawozdanie powinno zostać zaopatrzone w odpowiednie wnioski dotyczące zmiany niniejszego rozporządzenia. Komisja powinna przekazywać sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(18)  Jako że cel niniejszego rozporządzenia, to jest organizacja przyjmowania i rozpatrywania wniosków wizowych w kontekście włączenia danych biometrycznych do systemu VIS, nie może zostać zrealizowany w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, a może zostać lepiej zrealizowany przez Wspólnotę, Wspólnota może podjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości ustanowioną art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności ustanowioną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres niezbędny do osiągnięcia tych celów.

▌

(19)  Niniejsze rozporządzenie uwzględnia poszanowanie praw podstawowych oraz zasad przyjętych w szczególności w Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej i Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka.

(20)  Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i w związku z tym nie jest nim związana ani mu nie podlega. Biorąc pod uwagę, że niniejsze rozporządzenie rozwija dorobek Schengen w rozumieniu postanowień tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wspomnianego Protokołu, Dania zadecyduje o wdrożeniu niniejszego instrumentu do własnego prawa krajowego w okresie sześciu miesięcy po przyjęciu niniejszego rozporządzenia przez Radę.

(21)  W odniesieniu do Islandii i Norwegii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozszerzenie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru określonego w art. 1, pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tego Układu(6).

(22)  Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen(7). Z tego względu Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjmowaniu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane, ani mu nie podlega.

(23)  Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen(8). Irlandia nie uczestniczy zatem w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani mu nie podlega.

(24)  W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE z dnia 25 października 2004 r. w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej, a także tymczasowego stosowania niektórych przepisów tej umowy(9).

(25)  Niniejsze rozporządzenie stanowi akt rozwijający dorobek Schengen lub jest z nim w inny sposób powiązane w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu Przystąpienia z 2003 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do Wspólnych instrukcji konsularnych dla misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych dotyczących wiz wprowadza się następujące zmiany:

(1)  W punkcie II pkt 1.2 wprowadza się następujące zmiany:

a) W lit.  b) dodaje się następujący ustęp:"

Państwo członkowskie może również reprezentować jedno lub więcej państw członkowskich jedynie dla celów przyjmowania wniosków wizowych oraz pobierania identyfikatorów biometrycznych. Zastosowanie mają również odpowiednie przepisy określone w pkt 1.2 lit. c) i e). W przypadku otrzymania wniosku reprezentujące państwo członkowskie tworzy akta dotyczące wniosku wizowego w systemie VIS i wprowadza dane, o których mowa w art. 9 rozporządzenia w sprawie VIS*. Następnie za pomocą infrastruktury komunikacyjnej VIS określonej w art. 16 rozporządzenia w sprawie VIS informuje placówkę konsularną reprezentowanego państwa członkowskiego o wniosku i wprowadzeniu danych do VIS. Przyjmowania i przekazywania akt i danych reprezentowanym placówkom konsularnym dokonuje się przy zachowaniu odpowiednich przepisów w zakresie ochrony danych oraz zasad bezpieczeństwa.

___________________________

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Systemu Informacji Wizowej (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS) (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60).

b)   litera d) otrzymuje brzmienie:"

W przypadku wydawania wiz jednolitych na podstawie lit. a) i b), reprezentacja znajduje odzwierciedlenie w tabeli określającej zasady reprezentacji do wydawania wiz jednolitych przedstawionej w załączniku 18.

(2)   W punkcie III dodaje się punkt -1:"

Zachowanie pracowników rozpatrujących wnioski wizowe

Państwa członkowskie zapewniają osobom ubiegającym się o uzyskanie wizy uprzejmą obsługę ze strony wszystkich swych pracowników.

Wszyscy pracownicy wykonują swoje obowiązki służbowe z poszanowaniem godności i integralności osoby ubiegającej się o wizę. Podejmowane przez nich środki muszą być współmierne do zamierzonych celów.

Podczas pełnienia obowiązków służbowych pracownicy nie dyskryminują nikogo ze względu na płeć, pochodzenie rasowe lub etniczne, wiarę lub wyznanie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

(3)  Punkt III pkt 1 otrzymuje następujące brzmienie:"

1.1  Formularz wniosku wizowego - liczba formularzy wniosków

Osoba ubiegająca się o wizę musi również wypełnić formularz wniosku o wydanie wizy jednolitej. Wnioski o wydanie wizy jednolitej należy składać na ujednoliconym formularzu, którego wzór stanowi załącznik 16.

Przynajmniej jeden egzemplarz wniosku wizowego musi zostać wypełniony w taki sposób, aby mógł zostać wykorzystany przez organy centralne podczas konsultacji. Umawiające się Strony mogą, w zakresie, w jakim wymagają tego krajowe procedury administracyjne, żądać kilku egzemplarzy wniosku.

1.2.  Identyfikatory biometryczne

a)  Państwa członkowskie pobierają identyfikatory biometryczne składające się z obrazu twarzy i dziesięciu odcisków palców od osoby ubiegającej się o wizę, respektując prawa określone w Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka

W przypadku kolejnych wniosków wizowych składanych w ciągu 59 miesięcy od początku okresu przechowywania danych określonego w art. 23 rozporządzenia w sprawie VIS identyfikatory biometryczne są kopiowane z pierwszego wniosku. Po upłynięciu tego okresu wszelkie kolejne wnioski wizowe traktowane są jako "pierwszy wniosek

Wymogi techniczne dotyczące fotografii i odcisków palców są zgodne z międzynarodowymi normami określonymi w części pierwszej (paszporty) dokumentu nr 9303 Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO), szóste wydanie*.

Identyfikatory biometryczne pobierane są przez wykwalifikowanych pracowników posiadających odpowiednie upoważnienia, zatrudnionych w misjach dyplomatycznych lub placówkach konsularnych, lub, pod ich nadzorem i na ich odpowiedzialność, przez pracowników zewnętrznego dostawcy usług, o którym mowa w pkt 1.B.

Dane wprowadzane są do Systemu Informacji Wizowej (VIS) jedynie przez upoważnionych do tego pracowników służb konsularnych, o których mowa w art. 4 ust. 1, zgodnie z art. 5 rozporządzenia w sprawie VIS.

Państwa członkowskie zapewniają pełne wykorzystanie wszystkich kryteriów wyszukiwania zgodnie z art. 13 rozporządzenia w sprawie VIS, aby uniknąć bezpodstawnej odmowy lub błędnej identyfikacji.

Pobieranie identyfikatorów biometrycznych, łącznie z ich przekazywaniem od dostawcy usług do właściwej placówki konsularnej, jest nadzorowane zgodnie z art. 41 i art. 43 rozporządzenia w sprawie VIS oraz art. 28 dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady**.

b)  Wyjątki

Fakt, że pobranie odcisków palców jest fizycznie niemożliwe, nie ma wpływu na przyznanie lub odmowę przyznania wizy.

Państwo członkowskie może ustanowić wyjątki od wymogu pobierania identyfikatorów biometrycznych w stosunku do posiadaczy paszportów dyplomatycznych, posiadaczy paszportów służbowych/oficjalnych i paszportów specjalnych.

W każdym z tych przypadków w systemie VIS należy dokonać adnotacji "nie dotyczy".

Bez uszczerbku dla przepisów części III.4 WIK, w przypadku osób poniżej dwunastego roku życia będą wykorzystywane zeskanowane fotografie, co nie wymaga osobistego stawiennictwa.

Kwestie zwolnienia z wymogu złożenia odcisków palców przez dzieci, a w szczególności zakres wiekowy, w przypadku którego odciski palców są wymagane, zostają poddane przeglądowi po upływie trzech lat od rozpoczęcia funkcjonowania VIS. W tym celu Komisja przedkłada sprawozdanie przedstawiające w szczególności doświadczenia VIS w odniesieniu do pobierania i wykorzystywania odcisków palców dzieci w wieku powyżej czternastu lat i szczegółową ocenę techniczną wiarygodności pobierania i wykorzystywania odcisków palców dzieci poniżej tego wieku do celów identyfikacji i kontroli w ramach dużej bazy danych, jaką jest VIS. Sprawozdanie zawiera rozszerzoną ocenę wpływu wprowadzenia niższych i wyższych limitów wiekowych w przypadku wymogu pobierania odcisków palców, z uwzględnieniem aspektów społecznych, ergonomicznych i finansowych.

Sprawozdanie zawiera podobną ocenę w odniesieniu do pobierania odcisków palców od osób starszych. W razie wykazania w sprawozdaniu istotnych problemów dotyczących pobierania odcisków palców od osób powyżej pewnego wieku, Komisja przedstawia wniosek w sprawie wyznaczenia wyższego limitu wiekowego.

W razie potrzeby sprawozdaniu powinny towarzyszyć odpowiednie wnioski dotyczące zmiany niniejszego rozporządzenia.

__________________

* Wymogi techniczne są tożsame z wymogami dotyczącymi paszportów wydawanych przez państwa członkowskie ich obywatelom zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2252/2004 (Dz.U. L 385 z 29.12.2004, s. 1).

** Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31."

(4)  W punkcie VII: punkt 1 otrzymuje brzmienie:"

A Organizacja przyjmowania i rozpatrywania wniosków wizowych

Każde państwo członkowskie jest odpowiedzialne za organizację przyjmowania i rozpatrywania wniosków wizowych.

W przypadku każdej placówki państwo członkowskie wyposaży swój urząd konsularny w materiały konieczne do pobierania/gromadzenia identyfikatorów biometrycznych, lub, bez uszczerbku dla wyżej wymienionych możliwości reprezentacji, zdecyduje o współpracy z innym państwem członkowskim lub większą liczbą państw członkowskich. Współpraca polega na prowadzeniu wspólnej placówki lub ustanowieniu wspólnego ośrodka przyjmowania wniosków lub, jeśli te rozwiązania są nieodpowiednie, nawiązaniu współpracy z usługodawcami zewnętrznymi.

a)  W przypadku wyboru "wspólnej lokalizacji" pracownicy placówek dyplomatycznych i misji konsularnych jednego lub większej liczby państw członkowskich przetwarzają wnioski wizowe (łącznie z identyfikatorami biometrycznymi) skierowane do nich za pośrednictwem placówek dyplomatycznych lub misji konsularnych innego państwa członkowskiego oraz wspólnie korzystają z wyposażenia, należącego do tego państwa członkowskiego. Zainteresowane państwa członkowskie uzgadniają czas trwania oraz warunki zakończenia wspólnej lokalizacji oraz część opłat administracyjnych uiszczanych na rzecz państwa członkowskiego, do którego należy wykorzystywana placówka dyplomatyczna lub misja konsularna. Osoby ubiegające się o wizę zostaną skierowane do państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku wizowego.

b)   w przypadku ustanawiania "wspólnych ośrodków składania wniosków wizowych" pracownicy placówek dyplomatycznych i misji konsularnych dwóch lub większej liczby państw członkowskich są gromadzeni w budynku należącym do jednego państwa członkowskiego objętym ochroną dyplomatyczną lub konsularną na mocy prawa międzynarodowego lub w budynku należącym do Komisji Europejskiej, który państwo przyjmujące uznaje za nienaruszalny, aby zajmować się przyjmowaniem skierowanych do nich wniosków wizowych (łącznie z identyfikatorami biometrycznymi). Osoby ubiegające się o wizę są kierowane do państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku wizowego. Państwa członkowskie uzgadniają czas trwania i warunki zakończenia omawianej współpracy oraz podział kosztów pomiędzy uczestniczącymi państwami członkowskimi. Jedno państwo członkowskie ponosi odpowiedzialność za umowy związane z logistyką i za stosunki dyplomatyczne z państwem, na terenie którego znajduje się placówka.

c)   współpraca z zewnętrznymi dostawcami usług prowadzona jest zgodnie z pkt 1.B

1.  B Współpraca z zewnętrznymi dostawcami usług

Jeżeli z powodu szczególnych okoliczności lub z przyczyn związanych z lokalną sytuacją placówki konsularnej niewłaściwe jest wyposażanie biura konsularnego w urządzenia umożliwiające pobieranie/gromadzenie identyfikatorów biometrycznych lub niewłaściwy jest wybór wspólnej lokalizacji albo wspólnego ośrodka składania wniosków wizowych, państwo członkowskie lub kilka działających razem państw członkowskich może prowadzić współpracę z zewnętrznym dostawcą usług w zakresie przyjmowania wniosków wizowych (łącznie z identyfikatorami biometrycznymi). W takim przypadku odpowiednie państwa członkowskie są odpowiedzialne za przetwarzanie danych, ponoszą w związku z tym odpowiedzialność za wszelkie naruszenia umowy, a w szczególności za przestrzeganie przepisów w zakresie ochrony danych w odniesieniu do rozpatrywania wniosków wizowych. Takie państwo (państwa) członkowskie gwarantuje(-ją), że zewnętrzny dostawca usług zgodnie z pkt. VII, pkt. 1.B. pkt 1b prowadzi działalność w obiektach państwa członkowskiego, które zostały objęte ochroną dyplomatyczną lub konsularną na mocy prawa międzynarodowego albo w obiektach należących do Komisji Europejskiej, które państwo przyjmujące uznaje za nienaruszalne, oraz że na miejscu obecni są wykwalifikowani i posiadający odpowiednie upoważnienia pracownicy misji dyplomatycznej lub placówki konsularnej państwa członkowskiego (państw członkowskich), którzy uważnie nadzorują czynności wykonywane przez zewnętrznych dostawców usług.

1.B.1  - Rodzaje współpracy z zewnętrznymi dostawcami usług

1.B.2  - Obowiązki państw członkowskich

Zgodnie z dyrektywą 95/46/WE dane państwo(-a) członkowskie wybiera(ją) zewnętrznego dostawcę usług, który potrafi zapewnić wysoką jakość usług oraz wszelkie techniczne i organizacyjne środki bezpieczeństwa konieczne do ochrony danych osobowych przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, przypadkową utratą, przekształceniem, nieuprawnionym ujawnieniem lub udostępnieniem, szczególnie w przypadku, gdy przetwarzanie wiąże się z przekazywaniem danych za pomocą sieci informatycznej oraz przyjmowaniem i przekazywaniem akt i danych placówce konsularnej, jak również przed wszelkimi innymi niezgodnymi z prawem formami przetwarzania.

Przy wyborze zewnętrznych dostawców usług misje dyplomatyczne lub placówki konsularne państw członkowskich dokonują szczegółowej kontroli wypłacalności i rzetelności przedsiębiorstwa (łącznie z koniecznymi licencjami, wpisem w rejestrze handlowym, statutem spółki, umowami z bankami) oraz upewni się, że nie zachodzi konflikt interesów.

Misje dyplomatyczne lub placówki konsularne państw członkowskich gwarantują, że wybrany dostawca usług dysponuje istotną wiedzą fachową w zakresie zabezpieczenia informacji i bezpieczeństwa danych. Przy zlecaniu na zewnątrz usług wizowych państwa członkowskie powinny kierować się najlepszymi wzorcami udzielania zamówień.

Zewnętrzni dostawcy usług pod żadnym pozorem nie mają dostępu do systemu informacji wizowej (VIS). Dostęp do VIS jest wyłącznie zastrzeżony dla pracowników misji dyplomatycznych lub placówek konsularnych, którzy posiadają stosowne uprawnienia, wyłącznie dla celów określonych w rozporządzeniu w sprawie VIS.

Dane państwo(-a) członkowskie zawiera(ją) umowę z zewnętrznym dostawcą usług zgodnie z art. 17 dyrektywy 95/46/WE. Przed zawarciem umów tego rodzaju misja dyplomatyczna lub placówka konsularna danego państwa członkowskiego zgodnie z pkt VII pkt 1.B uzasadni powody konieczności zawarcia umowy z misjami dyplomatycznymi i placówkami konsularnymi innych państw członkowskich oraz przedstawicielstwem Komisji w ramach lokalnej współpracy konsularnej.

Wzór umowy zostanie opracowany w ramach lokalnej współpracy konsularnej.

Państwa członkowskie zapewniają, by nie doszło do przerw w świadczeniu usług dla osób ubiegających się o wizę w sytuacji, gdyby zewnętrzny dostawca usług nagle przerwał świadczenie usług wymaganych umową.

Opłata uiszczana przez osobę ubiegającą się o wizę nie może być wyższa niż wysokość opłat określona w załączniku 12 niezależnie od tego, że państwo(-a) członkowskie współpracuje(-ą) z zewnętrznymi dostawcami usług.

Państwa członkowskie zapewniają, by istniała procedura umożliwiająca identyfikację zewnętrznego dostawcy usług rozpatrującego poszczególne wnioski wizowe.

Pracownicy konsularni stosownego państwa członkowskiego (państw członkowskich) szkolą dostawcę usług w zakresie wiedzy umożliwiającej odpowiednią obsługę osób ubiegających się o wizę i zapewnienie im wystarczających informacji.

1.B.3  - Informacje

Informacje udostępniane ogółowi społeczeństwa dostępne są również na wspólnej stronie internetowej na temat wizy Schengen.

Strona ta zostaje stworzona w celu dalszego wsparcia realizacji wspólnej polityki wizowej oraz pomocy w procedurze rozpatrywania wniosków wizowych.

1.B.4  – Kampania informacyjna

Na krótko przed wprowadzeniem systemu VIS w kraju trzecim misje dyplomatyczne lub placówki konsularne państwa członkowskiego wraz z delegacją Komisji realizują kampanię informującą ogół społeczeństwa o wytyczonych celach, przechowywanych danych i organach mających dostęp do VIS, jak również o prawach osób ubiegających się o wizę. Kampanie takie są prowadzone regularnie.

1.  C Utrzymanie możliwości bezpośredniego dostępu osób ubiegających się o wydanie wizy do misji dyplomatycznych i placówek konsularnych państw członkowskich

Niezależnie od wybranego rodzaju współpracy państwa członkowskie mogą zdecydować o utrzymaniu możliwości bezpośredniego złożenia wniosku wizowego na terenie misji dyplomatycznej lub placówki konsularnej przez osoby ubiegające się o wydanie wizy. Państwa członkowskie zapewniają ciągłość przyjmowania i rozpatrywania wniosków wizowych, nawet w przypadku nagłego zakończenia współpracy z innymi państwami członkowskimi lub wszelkimi zewnętrznymi dostawcami usług.

1.  D Decyzja i publikacja

Państwa członkowskie informują Komisję o sposobie organizacji przyjmowania i rozpatrywania wniosków wizowych w każdej placówce konsularnej. Komisja zapewnia stosowną publikację na wspólnej stronie internetowej na temat wizy Schengen.

Państwa członkowskie przekazują Komisji zawierane umowy.

1.  E Ogólne obowiązki

1.E.1  Dokumenty

Wszelkie dokumenty, dane lub identyfikatory biometryczne otrzymane przez państwo członkowskie lub w jego imieniu w toku przetwarzania wniosku wizowego są uznawane za "dokumenty konsularne" zgodnie z Konwencją wiedeńską o współpracy konsularnej i są traktowane w odpowiedni sposób.

1.E.2  Szkolenie

Przed uzyskaniem upoważnienia do pobierania identyfikatorów biometrycznych pracownicy misji dyplomatycznej lub placówki konsularnej przechodzą odpowiednie szkolenie, aby zapewnić sprawne i profesjonalne pobieranie identyfikatorów.

1.E.3  Odpowiedzialność

Każda osoba lub państwo członkowskie, która(-e) poniosła(-o) szkody w wyniku niezgodnej z prawem operacji przetwarzania danych lub jakichkolwiek działań niezgodnych z niniejszym rozporządzeniem, jest upoważniona(-e) do otrzymania odszkodowania od państwa członkowskiego, które ponosi odpowiedzialność za poniesioną szkodę. Państwo to zostaje całkowicie lub częściowo zwolnione z odpowiedzialności, jeżeli udowodni, że nie ponosi odpowiedzialności za zdarzenie, które spowodowało szkodę.

Kierowane pod adresem państwa członkowskiego roszczenia dotyczące odszkodowań, o których mowa w poprzednim akapicie, podlegają krajowym przepisom państwa członkowskiego, do którego skierowany jest zarzut.

1.E.4  Sankcje

Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki, aby zagwarantować, że wszelkie naruszenia niniejszego rozporządzenia, w szczególności wszelkie przypadki nadużycia danych przedłożonych w związku z wnioskiem wizowym, podlegają skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom, w tym sankcjom administracyjnym i/lub karnym zgodnie z prawem krajowym.

(5)  W punkcie VIII pkt 5.2 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 2

Trzy lata po rozpoczęciu funkcjonowania VIS, a następnie co cztery lata, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z realizacji niniejszego rozporządzenia, w tym z wdrożenia systemu pobierania identyfikatorów biometrycznych, odpowiedniości wybranej normy ICAO, zgodności z przepisami ochrony danych, doświadczeń dotyczących współpracy z zewnętrznymi dostawcami usług, ze szczególnym odniesieniem do gromadzenia danych biometrycznych, zasady "pierwszego wniosku wizowego" oraz organizacji przyjmowania i rozpatrywania wniosków wizowych. Na podstawie art. 17 ust. 12-14 oraz art. 50 ust. 4 rozporządzenia w sprawie VIS sprawozdanie obejmuje również przypadki, w których nie można było faktycznie udostępnić odcisków palców lub ich udostępnienie nie było wymagane z przyczyn prawnych w porównaniu z szeregiem przypadkami, w których te odciski się pobiera. Sprawozdanie zawiera informacje na temat przypadków, w których osobie, która nie mogła faktycznie udostępnić odcisków linii papilarnych, odmówiono wydania wizy.

W razie potrzeby sprawozdaniu towarzyszą odpowiednie wnioski dotyczące zmiany niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w ║

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 10 lipca 2008 r. (2) Dz.U. L 213 z 15.6.2004, s. 5. (3) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60. (4) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31. (5) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1. (6) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31. (7) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43. (8) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20. (9) Dz.U. L 370 z 17.12.2004, s. 78.