Parlament Europejski,

–   uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych z 1948 r.,

–   uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,

–   uwzględniając umowę o dialogu politycznym i współpracy zawartą w 2003 r. między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a republikami Kostaryki, Salwadoru, Gwatemali, Hondurasu, Nikaragui i Panamy z dnia 15 grudnia 2003 r. oraz ramową umowę o współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republikami Kostaryki, Salwadoru, Gwatemali, Hondurasu, Nikaragui i Panamy(1),

–   uwzględniając wytyczne Unii Europejskiej w sprawie obrońców praw człowieka,

–   uwzględniając sprawozdania grupy ekspertów UE dotyczące przebiegu i wyników wyborów do władz lokalnych i regionalnych, które miały miejsce w dniu 9 listopada 2008 r. w Nikaragui,

–   uwzględniając oświadczenia komisarz Benity Ferrero-Waldner w sprawie wydarzeń w Nikaragui po wyborach do władz lokalnych, które odbyły się w dniu 9 listopada 2008 r.,

−   uwzględniając trwające negocjacje dotyczące podpisania układu o stowarzyszeniu między UE a państwami Ameryki Środkowej,

−   mając na uwadze komunikat prasowy 27 państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 22 października 2008 r. w sprawie obrońców praw człowieka i organizacji obrony praw człowieka,

−   mając na uwadze szóstą rundę negocjacji w sprawie układu o stowarzyszeniu między UE a państwami Ameryki Środkowej, która odbędzie się w Brukseli w dniach 26 i 27 stycznia 2009 r,

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze doniesienia o fałszowaniu wyników wyborów do władz lokalnych, które odbyły się w dniu 9 listopada 2008 r., zgłaszane w sprawozdaniach grupy ekspertów UE, w których wzmiankowano niechęć władz Nikaragui do zorganizowania naprawdę demokratycznych wyborów; mając na uwadze ataki towarzyszące wyborom, skierowane zwłaszcza przeciwko mediom, a także wynikającą stąd polaryzację postaw i konflikty,

B.   mając na uwadze obawy co do stopnia przejrzystości głosowania, wyrażane przez ONZ, Unię Europejską, USA i część nikaraguańskich organizacji pozarządowych,

C.   mając na uwadze uchwały Najwyższej Rady Wyborczej z dnia 11 czerwca 2008 r., w których z jednej strony anulowano osobowość prawną Sandinistowskiego Ruchu Odnowy, a z drugiej strony stwierdzono, że Partia Konserwatywna nie spełniła niezbędnych wymogów, by móc uczestniczyć w wyborach do władz lokalnych w listopadzie 2008 r., co uniemożliwiło obu tym partiom udział w wyborach,

D.   mając na uwadze liczne ataki i akty nękania ze strony osób, frakcji politycznych i organów związanych z władzami państwa, których przedmiotem są od kilku miesięcy organizacje obrony praw człowieka i ich członkowie, dziennikarze i przedstawiciele mediów,

E.   mając na uwadze propozycję nikaraguańskiego wiceministra współpracy, dotyczącą utworzenia "mechanizmu wspólnego opodatkowania" pomocy finansowej otrzymywanej przez organizacje pozarządowe oraz przeprowadzenia dochodzenia w sprawie rzekomego niespełnienia wymogów prawnych przez różne organizacje pozarządowe, a także oskarżenie 17 organizacji obrony praw człowieka o "machinacje finansowe",

F.   mając na uwadze śledztwa w sprawach karnych wszczęte przeciwko obrońcom praw seksualnych i reprodukcyjnych, w tym w przypadku udzielenia pomocy zgwałconej dziewczynce, którą poddano zabiegowi aborcji, by uratować jej życie w czasie, kiedy aborcja wykonywana ze względu na stan zdrowia nie podlegała sankcjom karnym,

G.   mając na uwadze, że rozwój i umocnienie demokracji i państwa prawa, a także poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności muszą stanowić nieodłączny element polityki zewnętrznej Unii Europejskiej,

H.   mając na uwadze, że zawierając z krajami trzecimi umowy obejmujące klauzulę dotyczącą praw człowieka, Unia Europejska i jej partnerzy przyjmują na siebie odpowiedzialność za egzekwowanie międzynarodowych norm w zakresie praw człowieka oraz że z definicji cechą takiej klauzuli jest jej wzajemność,

I.   mając na uwadze stan głębokiego ubóstwa, w jakim Nikaragua znalazła się w ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci,

1.   głęboko ubolewa nad sposobem przeprowadzenia procesu wyborczego do władz lokalnych, które odbyły się w dniu 9 listopada 2008 r. i uważa, że za ich wynikami nie stoi żadna legitymacja demokratyczna;

2.   ubolewa, że klimat podejrzeń o oszustwa w niektórych gminach doprowadził do demonstracji i starć między zwolennikami poszczególnych partii politycznych, w wyniku których wiele osób odniosło rany i które dodatkowo zaostrzyły głęboki kryzys polityczny;

3.   zwraca się do rządu Nikaragui o pilne podjęcie działań zmierzających do uspokojenia zaistniałej sytuacji i apeluje do władz Nikaragui o poszanowanie działalności organizacji obrony praw człowieka;

4.   ubolewa nad licznymi atakami i aktami nękania, których przedmiotem są od kilku miesięcy organizacje obrony praw człowieka, ich członkowie, niezależni dziennikarze i przedstawiciele delegacji Komisji w Nikaragui, dokonywanymi przez osoby, frakcje polityczne i organy związane z władzami państwa,

5.   zwraca się do partii politycznych o potępienie aktów przemocy dokonanych przez ich zwolenników;

6.   wyraża ubolewanie z powodu faktu, że dwóm partiom politycznym nie dano możliwości uczestniczenia w wyborach do władz lokalnych; wyraża zaniepokojenie co do postępów w umacnianiu demokracji i dobrych rządów w tym kraju, zwłaszcza jeśli chodzi o procesy integracji i aktywnego udziału obywateli;

7.   apeluje do rządu Nikaragui i do poszczególnych instancji państwa o poszanowanie swobody wypowiedzi i niezawisłości sądów, a przez to o zagwarantowanie utrzymania demokratycznych podstaw kraju; zwraca się do Nikaragui o jak najszybsze ratyfikowanie statutu rzymskiego ustanawiającego Międzynarodowy Trybunał Karny;

8.   z zadowoleniem przyjmuje oficjalny komunikat prasowy 27 państw członkowskich Unii Europejskiej z dnia 22 października 2008 r., w którym potępiono ataki na obrońców praw człowieka i organizacji obrony praw człowieka;

9.   wnioskuje, by w czasie negocjacji w sprawie układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską a krajami Ameryki Środkowej przypomniano Nikaragui, że powinna przestrzegać zasad państwa prawa, demokracji i praw człowieka, gdyż Unia Europejska broni tych wartości i wspiera je;

10.   zwraca się do państw członkowskich UE o włączenie kwestii sytuacji w Nikaragui do porządku obrad spotkań z władzami Nikaragui, zarówno dwu-, jak i wielostronnych;

11.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu, Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu, a także rządowi i parlamentowi Republiki Nikaragui.

(1) Dz.U. L 63 z 12.3.1999, s. 39.