Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu do Układu euro-śródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Maroka z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (13104/2007 – COM(2007)0404 – C6-0383/2008 – 2007/0137(AVC))

P6_TA(2008)0584 A6-0458/2008

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0404),

–   uwzględniając tekst Rady (13104/2007),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 300 ust. 3 akapit drugi, w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie drugie oraz art. 310 Traktatu WE (C6-0383/2008),

–   uwzględniając art. 75, art. 83 ust. 7 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0458/2008),

1.   wyraża zgodę na zawarcie Protokołu;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Królestwa Maroka.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady i Komisji w sprawie zawarcia protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Albanii, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (7999/2008 – COM(2008)0139 – C6-0453/2008 – 2008/0057(AVC))

P6_TA(2008)0585 A6-0496/2008

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady i Komisji (COM(2008)0139),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 300 ust. 3 akapit drugi, w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, drugie zdanie oraz art. 310 Traktatu WE (C6-0453/2008),

–   uwzględniając art. 75, art. 83 ust. 7 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0496/2008),

1.   wyraża zgodę na zawarcie protokołu;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Albanii.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady i Komisji w sprawie zawarcia protokołu do Umowy o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, a Republiką Chorwacji w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (15019/2008 – COM(2007)0612 – C6-0463/2008 – 2007/0215(AVC))

P6_TA(2008)0586 A6-0490/2008

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady i Komisji (COM(2007)0612),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 300 ust. 3 akapit drugi, w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie drugie oraz art. 310 Traktatu WE (C6-0463/2008),

–   uwzględniając art. 75, art. 83 ust. 7 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0490/2008),

1.   wyraża zgodę na zawarcie protokołu;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Europejskiego Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Chorwacji.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady odnośnie do zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Indii dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych (COM(2008)0347 – C6-0342/2008 – 2008/0121(CNS))

P6_TA(2008)0587 A6-0471/2008

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2008)0347),

–   uwzględniając art. 80 ust. 2 oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6–0342/2008),

–   uwzględniając art. 51, art. 83 ust. 7 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A6–0471/2008),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Indii.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (14533/2008 – C6-0395/2008 – 2007/0192A(CNS))

P6_TA(2008)0588 A6-0499/2008

(Procedura konsultacji – ponowna konsultacja)

Parlament Europejski

–   uwzględniając projekt Rady (14533/2008),

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2007)0525),

–   uwzględniając swoje stanowisko z dnia 17 czerwca 2008 r.(1),

–   uwzględniając art. 123 ust. 4 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0395/2008),

–   uwzględniając art. 51, art. 43 ust. 1 oraz art. 55 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0499/2008),

1.   zatwierdza projekt Rady;

2.   zwraca się do Rady, jeśli ta uzna za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do projektu lub zastąpienia go innym tekstem;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Teksty przyjęte P6_TA(2008)0280.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1339/2001 rozszerzające działanie rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 ustanawiającego środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem na państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty (14533/2008 – C6-0481/2008 – 2007/0192B(CNS))

P6_TA(2008)0589 A6-0503/2008

(Procedura konsultacji – ponowna konsultacja)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt Rady (14533/2008),

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2007)0525),

–   uwzględniając swoje stanowisko z dnia 17 czerwca 2008 r.(1),

–   uwzględniając art. 308 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0481/2008),

–   uwzględniając art. 51, art. 43 ust. 1 oraz art. 55 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0503/2008),

1.   zatwierdza projekt Rady;

2.   zwraca się do Rady, jeśli ta uzna za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do projektu lub zastąpienia go innym tekstem;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Teksty przyjęte P6_TA(2008)0280.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 48 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich w zakresie tworzenia spółki akcyjnej, jak również utrzymania i zmian jej kapitału (wersja ujednolicona) (COM(2008)0544 – C6-0316/2008 – 2008/0173(COD))

P6_TA(2008)0590 A6-0465/2008

(Procedura współdecyzji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0544),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 44 ust. 2 lit. g Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0316/2008),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0465/2008),

A.   mając na uwadze, że zdaniem grupy konsultacyjnej, złożonej z odpowiednich służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, wniosek ogranicza się do prostego ujednolicenia istniejących przepisów bez zmian co do istoty,

1.   zatwierdza wniosek Komisji w wersji uwzględniającej zalecenia grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie zwolnień od podatku stosowanych do sprowadzania na stałe majątku osobistego z państw członkowskich (wersja ujednolicona) (COM(2008)0376 – C6-0290/2008 – 2008/0120(CNS))

P6_TA(2008)0591 A6-0466/2008

(Procedura konsultacji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2008)0376),

–   uwzględniając art. 93 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0290/2008),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0466/2008),

A.   mając na uwadze, że zdaniem grupy konsultacyjnej, złożonej z odpowiednich służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, wniosek ogranicza się do prostego ujednolicenia istniejących przepisów bez zmian co do istoty,

1.   zatwierdza wniosek Komisji w wersji uwzględniającej zalecenia grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (wersja ujednolicona) (COM(2008)0358 – C6-0271/2008 – 2008/0116(CNS))

P6_TA(2008)0592 A6-0464/2008

(Procedura konsultacji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2008)0358),

–   uwzględniając art. 37 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0271/2008),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0464/2008),

A.   mając na uwadze, że zdaniem grupy konsultacyjnej, złożonej z odpowiednich służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, wniosek ogranicza się do prostego ujednolicenia istniejących przepisów bez zmian co do istoty,

1.   zatwierdza wniosek Komisji w wersji uwzględniającej zalecenia grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2182/2004 dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro (COM(2008)0514 VOL. I – C6-0332/2008 – 2008/0167(CNS))

P6_TA(2008)0593 A6-0469/2008

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2008)0514 VOL.I),

–   po konsultacji Parlamentu przez Radę (C6-0332/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0469/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Rady, jeśli ta uzna za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2183/2004 rozszerzające na nieuczestniczące państwa członkowskie stosowanie rozporządzenia (WE) nr 2182/2004 dotyczącego medali i żetonów podobnych do monet euro (COM(2008)0514 VOL.II – C6-0335/2008 – 2008/0168(CNS))

P6_TA(2008)0594 A6-0470/2008

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2008)0514 VOL.II),

–   uwzględniając art. 308 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0335/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0470/2008),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Rady, jeśli ta uzna za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie projektu budżetu korygującego nr 9/2008 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2008, Sekcja IIII - Komisja (16263/2008 – C6-0462/2008 – 2008/2311(BUD))

P6_TA(2008)0595 A6-0487/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 272 Traktatu WE oraz art. 177 Traktatu Euratom,

–   uwzględniając rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(1), a w szczególności jego art. 37 i 38,

–   uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2008, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 13 grudnia 2007 r.(2),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(3),

–   uwzględniając wstępny projekt budżetu korygującego nr 10/2008 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2008 przedstawiony przez Komisję dnia 31 października 2008 r. (COM(2008)0693),

–   uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 9/2008 sporządzony przez Radę dnia 27 listopada 2008 r. (16263/2008 – C6-0462/2008)

–   uwzględniając art. 69 i załącznik IV Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A6-0487/2008),

A.   mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego (PBK) nr 9 do budżetu ogólnego na rok 2008 obejmuje:

B.   mając na uwadze, że celem PBK nr 9/2008 jest formalne wpisanie tej korekty budżetowej do budżetu na rok 2008,

C.   mając na uwadze, że Rada przyjęła wstępny projekt budżetu korygującego (WPBK) nr 10/2008 jako PBK 9/2008 w związku z anulowaniem WPBK 8/2008,

1.   przyjmuje do wiadomości wstępny projekt budżetu korygującego nr 10/2008;

2.   zatwierdza projekt budżetu korygującego nr 9/2008 bez poprawek;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (2) Dz.U. L 71 z 14.3.2008. (3) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. dotyczącego wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Rady 80/181/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do jednostek miar (11915/3/2008 – C6-0425/2008 – 2007/0187(COD))

P6_TA(2008)0596 A6-0476/2008

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (11915/3/2008 – C6-0425/2008),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0510),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 67 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6-0476/2008),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko;

2.   stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze wspólnym stanowiskiem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do podpisania wraz z Przewodniczącym Rady aktu prawnego, zgodnie z art. 254 ust. 1 traktatu WE;

4.   zobowiązuje swojego Sekretarza Generalnego do podpisania aktu prawnego, po sprawdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w porozumieniu z Sekretarzem Generalnym Rady;

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 297 E z 20.11.2008, s. 105.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie aspektów rozwoju regionalnego związanych z wpływem turystyki w regionach przybrzeżnych (2008/2132(INI))

P6_TA(2008)0597 A6-0442/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju(1),

–   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT)(2),

–   uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 294/2008 z dnia 11 marca 2008 r. ustanawiające Europejski Instytut Innowacji i Technologii(3),

–   uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności(4),

–   uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej)(5),

–   uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1982/2006/WE z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącą siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007 - 2013)(6),

–   uwzględniając swoje stanowisko z dnia 23 października 2008 r. dotyczące wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie opłat lotniskowych(7),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 września 2000 r. "Zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną: strategia dla Europy" (COM(2000)0547),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 października 2007 r. "Agenda dla zrównoważonej i konkurencyjnej turystyki europejskiej" (COM(2007)0621),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 marca 2006 r. "Odnowiona polityka turystyczna UE: Ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej" (COM(2006)0134) oraz rezolucję Parlamentu z dnia 29 listopada 2007 r. w tej sprawie(8),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 października 2007 r. "Zintegrowana polityka morska Unii Europejskiej" (COM(2007)0575) oraz rezolucję Parlamentu z dnia 20 maja 2008 r. w tej sprawie(9),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 stycznia 2008 r. "20 i 20 do 2020 r. – szansa Europy na przeciwdziałanie zmianom klimatycznym" (COM(2008)0030),

–   uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 7 czerwca 2006 r. zatytułowaną "W kierunku przyszłej unijnej polityki morskiej: europejska wizja oceanów i mórz" (COM(2006)0275),

–   uwzględniając konkluzje prezydencji przyjęte przez Radę Europejską w Brukseli w dniu 14 grudnia 2007 r.,

–   uwzględniając wspólną trójstronną deklarację Parlamentu, Rady i Komisji z dnia 20 maja 2008 r. ustanawiającą Europejski Dzień Morza, który miałby być obchodzony co roku w dniu 20 maja,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego oraz opinię Komisji Transportu i Turystyki (A6-0442/2008),

A.   mając na uwadze, że UE posiada sześć dużych przybrzeżnych stref, które są usytuowane nad Oceanem Atlantyckim, nad Bałtykiem, nad Morzem Czarnym, nad Morzem Śródziemnym, nad Morzem Północnym i w najbardziej oddalonych regionach, z których każda posiada właściwe dla danego obszaru zasoby i specyficzne pojmowanie turystyki;

B.   mając na uwadze, że znaczna część mieszkańców Europy zamieszkuje europejskie wybrzeże liczące 89 000 kilometrów długości;

C.   przyjmując definicję stref przybrzeżnych stosowaną w kontekście polityki morskiej UE, według której obejmują one strefy i obszary przybrzeżne lub znajdujące się w obrębie 50 km w linii prostej od brzegu;

D.   mając na uwadze, że regiony przybrzeżne mają bardzo duże znaczenie dla UE, gdyż skupiają znaczny odsetek różnych rodzajów działalności gospodarczej;

E.   mając na uwadze definicję zintegrowanego zarządzania strefami przybrzeżnymi oraz rolę, jaką odgrywa turystyka w realizacji tego celu;

F.   mając na uwadze, że pozytywne zmiany w obrębie regionów przybrzeżnych przynoszą korzyści nie tylko mieszkańcom tych regionów lecz również wszystkim mieszkańcom UE;

G.   mając na uwadze, że turystyka będąca zwyczajowo głównym sektorem działalności w tych regionach i mająca korzystny wpływ na rozwój społeczny i gospodarczy w zakresie wzrostu wartości PKB i poziomu zatrudnienia, może również mieć niekorzystne skutki dla tych obszarów, wynikające z sezonowego charakteru tej działalności, zatrudniania niewykwalifikowanych pracowników, braku integracji między wybrzeżem a obszarami położonymi w głębi lądu, braku różnorodności gospodarczej lub degradacji dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego;

H.   mając na uwadze, że w różnych programach operacyjnych na lata 2007-2013 nie ma w rzeczywistości specjalnych odniesień do stref przybrzeżnych, co wynika z braku porównywalnych i wiarygodnych danych społeczno-gospodarczych i finansowych dotyczących turystyki nadmorskiej;

I.   mając na uwadze, że z powodu braku wiarygodnych porównywalnych danych dotyczących turystyki w strefach przybrzeżnych jest możliwe, że nie dostrzega się znaczenia gospodarczego tego sektora, co prowadzi do niemożności właściwej oceny wartości, jaką ma zachowanie środowiska morskiego oraz do zbyt wysokiego oszacowania znaczenia inwestycji w osiągnięciu tego celu;

J.   mając na uwadze, że ze względu na brak informacji na temat funduszy UE zainwestowanych w strefy przybrzeżne trudno jest dokonać ilościowej oceny rzeczywistego wpływu funduszy strukturalnych na turystykę nadmorską;

K.   mając na uwadze, że turystyka znajduje się na styku różnych obszarów polityki UE, które wywierają znaczny wpływ na jej zdolność do przyczyniania się do spójności społecznej i terytorialnej;

L.   mając na uwadze, że z punktu widzenia jakości fundusze strukturalne mogą mieć dodatni wpływ na rozwój regionów przybrzeżnych, ożywiając lokalną gospodarkę, zmniejszając sezonowość, stymulując prywatne inwestycje oraz wspierając zrównoważoną turystykę;

M.   mając na uwadze, że ich wpływ jest najbardziej widoczny na obszarach takich, jak małe wyspy, regiony najbardziej oddalone lub strefy przybrzeżne, gdzie turystyka nadmorska jest głównym sektorem gospodarki;

N.   mając na uwadze, że na strefy przybrzeżne przemożny wpływ ma ich położenie geograficzne, oraz że wymagają one wieloaspektowej strategii uwzględniającej ich specyfikę, zasadę pomocniczości oraz potrzebę zastosowania takiego procesu podejmowania decyzji, jaki zapewniałby spójność między sektorami;

O.   mając na uwadze, że regiony przybrzeżne są również najczęściej regionami oddalonymi, tak jak małe wyspy, regiony najbardziej oddalone lub strefy przybrzeżne ściśle zależne od turystyki, do których dostęp poza pełnią sezonu turystycznego jest ograniczony, gdzie dla potrzeb zwiększenia spójności terytorialnej należy ulepszyć infrastrukturę, stworzyć regularne połączenia między wybrzeżem a obszarami położonymi w głębi lądu, oraz dzięki strategiom marketingu terytorialnego i zintegrowanego rozwoju gospodarczego sprzyjającego inwestycjom wspierać utrzymanie działalności gospodarczej również poza pełnią sezonu turystycznego;

P.   mając na uwadze, że strefy przybrzeżne, chociaż borykają się z podobnymi problemami, nie dysponują odrębnymi instrumentami pozwalającymi na uporządkowane podejście i lepszą komunikację między głównymi podmiotami, które najczęściej pracują oddzielne i są odizolowane;

Q.   mając na uwadze, że zintegrowane rozwiązania rzeczywistych problemów mogą zostać znalezione i wdrożone wyłącznie na poziomie lokalnym i regionalnym przez organy publiczne współpracujące z sektorem prywatnym, i przy uwzględnieniu interesów społeczności i potrzeby ochrony środowiska;

R.   mając na uwadze, że stworzenie instrumentów polityki będzie sprzyjało bardziej zintegrowanym i ukierunkowanym na trwały rozwój strategiom, poprawiającym konkurencyjność gospodarczą poprzez zachowanie bogactw naturalnych i dziedzictwa kulturowego, zaspokajanie potrzeb socjalnych i promowanie modelu turystyki etycznej;

S.   mając na uwadze, że takie instrumenty mogłyby zwiększyć jakość zatrudnienia w tych obszarach oraz pomóc w zmniejszaniu sezonowości poprzez łączenie różnych form turystyki i innej aktywności morskiej lub przybrzeżnej, co pozwoliłoby na pogodzenie oferty z wysokimi oczekiwaniami i wymaganiami współczesnych turystów oraz na tworzenie miejsc pracy wymagających kwalifikacji;

T.   mając na uwadze, że cel europejskiej współpracy terytorialnej ustanowiony na mocy art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 może przyczynić się skutecznie do realizacji wspomnianych wyżej priorytetów poprzez finansowanie projektów współpracy oraz rozwijanie sieci partnerstwa między podmiotami tego sektora a obszarami przybrzeżnymi, podkreślając w tym kontekście, że należy wykorzystać europejskie ugrupowanie współpracy terytorialnej, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2006, jako instrument pozwalający na nawiązanie stabilnej współpracy w dziedzinie zrównoważonego rozwoju regionów przybrzeżnych, obejmującej partnerów lokalnych i społecznych;

1.   podkreśla, że turystyka jest kluczowym czynnikiem rozwoju społecznego i gospodarczego regionów przybrzeżnych UE i jest ściśle związana z celami strategii lizbońskiej; zaznacza również, że cele strategii goeteborskiej powinny być bardziej rygorystycznie uwzględniane w działalności turystycznej;

2.   zachęca państwa członkowskie do opracowania szczegółowych strategii i zintegrowanych planów na poziomie krajowym i regionalnym mających na celu zmniejszenie sezonowego charakteru turystyki w regionach przybrzeżnych oraz zagwarantowanie pewniejszego zatrudnienia i wyższej jakości życia społecznościom lokalnym; w tym kontekście podkreśla znaczenie przekształcenia tradycyjnej działalności sezonowej w działalność całoroczną poprzez zróżnicowanie produktów oraz stworzenie alternatywnych form turystyki (np. turystyka biznesowa, kulturalna, zdrowotna, sportowa, agroturystyka czy turystyka morska); zauważa, że dywersyfikacja produktów i usług może poprawić wzrost gospodarczy i zatrudnienie oraz przyczynić się do ograniczenia negatywnych skutków środowiskowych, gospodarczych, społecznych;

3.   podkreśla konieczność ochrony praw pracowników tego sektora poprzez promowanie wysokiej jakości miejsc pracy oraz nabywanie kompetencji, co się między innymi wiąże z dostosowanymi szkoleniami zawodowymi, stosowaniem w większym zakresie długoterminowych umów o pracę, równymi i godnymi płacami oraz poprawą warunków pracy;

4.   wzywa do przyjęcia zintegrowanego podejścia do turystyki w strefach przybrzeżnych w kontekście unijnych polityk: spójności, morskiej, rybołówstwa, ochrony środowiska, społecznej i zdrowotnej, aby stworzyć między nimi synergię i uniknąć niespójnych działań; zaleca, by Komisja zastosowała takie zintegrowane podejście w dążeniu do zrównoważonego wzrostu turystyki w regionach przybrzeżnych, w szczególności w połączeniu z polityka morską UE, jako strategiczny cel w swoim programie prac na lata 2010-2015, jak również w kontekście śródokresowego przeglądu ram finansowych na lata 2007-2013;

5.   nawołuje państwa członkowskie do zapewnienia pełnego udziału regionalnych i lokalnych organów odpowiedzialnych za turystykę i rozwój regionalny stref przybrzeżnych oraz partnerów gospodarczych, społecznych oraz partnerów zaangażowanych w ochronę środowiska we wszystkich stałych strukturach ustanowionych w ramach tych polityk oraz w programach współpracy transgranicznej obejmującej te regiony;

6.   zwraca uwagę na podstawowy związek między dobrze działającą infrastrukturą a powodzeniem danego regionu turystycznego, w związku z czym wzywa właściwe organy do przygotowania planów optymalizacji lokalnej infrastruktury z myślą zarówno o turystach, jak i lokalnej społeczności; w tym kontekście zdecydowanie zaleca przybrzeżnym państwom członkowskim podjęcie wszelkich środków koniecznych, by zapewnić opracowywanie nowych projektów rozbudowy infrastruktury, w rafinerii ropy naftowej i innych obiektów, zawsze z wykorzystaniem najnowszych technologii, w celu zapewnienia mniejszego wykorzystania energii i obniżenia emisji dwutlenku węgla, jak również poprawy wydajności energetycznej poprzez korzystanie z odnawialnych źródeł energii;

7.   zachęca Komisję, państwa członkowskie i regiony do promowania trwałych łańcuchów mobilności w lokalnym transporcie publicznym oraz ścieżek rowerowych i ścieżek dla pieszych, szczególnie w transgranicznych regionach przybrzeżnych, oraz do wspierania w tym celu wymiany dobrych rozwiązań;

8.   zaleca, by Komisja przyjęła całościowe podejście do turystyki w strefach przybrzeżnych w ramach realizacji swojej polityki spójności terytorialnej oraz strategii na rzecz zintegrowanej polityki morskiej, w szczególności w odniesieniu do wysp, państw członkowskich będących wyspami, najbardziej oddalonych regionów oraz innych stref przybrzeżnych, mając w szczególności na względzie dużą zależność tych obszarów od turystyki;

9.   gorąco zachęca Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia turystyki przybrzeżnej w liście priorytetów w ramach strategicznych wytycznych na następny okres programowania funduszy strukturalnych, jak również w strategiach UE poświęconych regionom przybrzeżnym oraz do opracowania nowatorskiej strategii z potencjałem zintegrowania oferty turystyki nadmorskiej;

10.   z zadowoleniem przyjmuje zatem udział regionów przybrzeżnych w programach INTERREG IV B i INTERREG C oraz programach i projektach, które obejmują zarówno współpracę ponadnarodową, jak i międzyregionalną w dziedzinie turystyki oraz zachęca, aby w większym stopniu korzystały one z inicjatyw i instrumentów UE dla regionów przybrzeżnych (takich jak strategia śródziemnomorska, strategia UE na rzecz Morza Bałtyckiego czy synergia czarnomorska); zdecydowanie zaleca, aby przygotowując nowe programy INTERREG na następny okres programowania Komisja położyła większy nacisk na regiony przybrzeżne;

11.   odnotowuje opinię Komitetu Regionów dotyczącą stworzenia Europejskiego Funduszu na rzecz Obszarów Przybrzeżnych i nawołuje Komisję, aby w kontekście następnych ram finansowych przeanalizowała sposoby lepszej koordynacji wszystkich przyszłych instrumentów finansujących działania w obszarach przybrzeżnych;

12.   zaleca umacnianie filaru wiedzy jako części strategii na rzecz zintegrowanego rozwoju stref przybrzeżnych poprzez stworzenie europejskiej sieci sektorowej pod egidą Europejskiego Instytutu Technologii ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 294/2008 i w ramach siódmego ramowego programu w zakresie badań naukowych i rozwoju przyjętego decyzją nr 1982/2006/WE;

13.   zaleca, by państwa członkowskie posiadające strefy przybrzeżne stosowały zintegrowane podejście w programach przy selekcjonowaniu i realizacji projektów dotyczących wybrzeży, przyjmując metodę międzysektorową i uznając za priorytet tworzenie partnerstwa prywatno-publicznego, w celu zmniejszenia obciążenia organów władz lokalnych;

14.   z zadowoleniem odnosi się do priorytetów określonych przez Komisję w dziedzinie turystyki na obszarach przybrzeżnych i morskiej w wymienionej wyżej agendzie dla zrównoważonej i konkurencyjnej turystyki europejskiej; sugeruje włączenie do niedawno utworzonego portalu kierunków turystycznych w Europie konkretnych informacji na temat kierunków i sieci nadmorskich, zwłaszcza najmniej znanych i najmniej rozpowszechnionych, tak aby promować je poza granicami UE również na poziomie regionalnym i lokalnym;

15.   w tym kontekście zwraca się do Komisji o uczynienie turystyki przybrzeżnej i wodnej wiodącym tematem w 2010 r. w ramach projektu pilotażowego "Europejskie Modelowe Ośrodki Turystyczne";

16.   wyraża ubolewanie wobec faktu, że obecny brak przejrzystości wydatkowania unijnego w strefach przybrzeżnych uniemożliwia oszacowanie poziomu inwestycji oraz przeanalizowanie wpływu wspieranych inicjatyw na te regiony; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje zieloną księgę w sprawie postanowień polityki morskiej dotyczących utworzenia bazy danych regionów morskich, która zwierać będzie informacje o beneficjentach wszystkich funduszy wspólnotowych (w tym funduszy strukturalnych) i wzywa Komisję do bezzwłocznego wypełnienia tego ważnego zadania; podkreśla znaczenie takich inicjatyw dla zagwarantowania przejrzystości w tym obszarze; nawołuje Komisję do uruchomienia odpowiednich instrumentów, dzięki którym dane te staną się dostępne do celów analiz i statystyk i wzywa państwa członkowskie do wypełnienia zobowiązań dotyczących upowszechniania informacji o końcowych beneficjentach, ilustrując w ten sposób wyczerpująco realizowane projekty;

17.   wzywa Komisję, państwa członkowskie i regiony do wspólnego stworzenia pełnego katalogu projektów finansowanych w strefach przybrzeżnych, który zostanie udostępniony w Internecie, umożliwiając w ten sposób regionom czerpanie z doświadczeń innych oraz pozwalając środowiskom akademickim, wspólnotom zamieszkującym obszary przybrzeżne i innym zainteresowanym stronom na identyfikację, upowszechnianie oraz jak najintensywniejsze przekazywanie najlepszych rozwiązań społecznościom lokalnym; w tym kontekście zaleca stworzenie forum umożliwiającego kontakty zainteresowanych stron i dzielenie się dobrymi rozwiązaniami oraz grup roboczych przedstawicieli państw członkowskich, które opracowałyby plany działania w dziedzinie turystyki przybrzeżnej i zintensyfikowały wymianę doświadczeń na poziomie instytucjonalnym;

18.   zwraca się do Komisji o udostępnienie tego katalogu również w Internecie w celu ukazania obywatelom korzyści, jakie Europa przynosi nadmorskim regionom przybrzeżnym i uzasadnienia tym samym finansowania UE oraz przekazania pozytywnego obrazu UE;

19.   wzywa Komisję do zapewnienia, by w bieżącym zestawieniu socjoekonomicznych baz danych Eurostatu dotyczących stref przybrzeżnych UE znalazły się wiarygodne, jednolite i aktualne dane na temat turystyki, ponieważ ma to istotne znaczenie dla ułatwienia podejmowania decyzji w sektorze publicznym oraz dla umożliwienia dokonywania porównań między regionami i sektorami; zaleca, by państwa członkowskie posiadające strefy przybrzeżne pilnie przystąpiły do wdrażania na swoim terytorium rachunków satelitarnych dla turystyki;

20.   podkreśla ścisłe powiązanie między środowiskiem a turystyką na wybrzeżu oraz odnotowuje, że polityka na rzecz rozwoju turystyki powinna zawierać praktyczne środki zgodne z ogólną polityką ochrony środowiska i zarządzania nim; z zadowoleniem przyjmuje zatem zapisanie "zrównoważonego rozwoju" w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006 (w sprawie funduszy strukturalnych na lata 2007-2013) jako jednej z kluczowych zasad mających zastosowanie we wdrażaniu wszelkich interwencji strukturalnych, której stosowanie musi być dokładnie nadzorowane przy pomocy odpowiednich działań monitorujących; zdecydowanie zaleca, aby podobne postanowienie zawarto w przepisach dotyczących kolejnego okresu programowania; podkreśla, że stanowiłoby to znaczny wkład w rozwój turystyki ekologicznej;

21.   zaznacza, że strefy przybrzeżne są w szczególności narażone na konsekwencje zmian klimatycznych oraz wynikające z nich podnoszenie się poziomu mórz, erozję wybrzeża oraz większą częstotliwość i gwałtowność burz; wzywa zatem regiony przybrzeżne do oszacowania zagrożeń wynikających ze zmian klimatycznych i opracowania planów zapobiegania im;

22.   wskazuje na skutki zmian klimatycznych w odniesieniu do turystyki w strefach przybrzeżnych; wzywa zatem Komisję z jednej strony do zgodnego z logiką zintegrowania celów wspólnotowych w zakresie redukcji emisji CO2 z polityką dotyczącą transportu i turystyki, a z drugiej strony do sprzyjania środkom mającym na celu ochronę trwałej turystyki przed skutkami zmian klimatycznych;

23.   w tym kontekście podkreśla znaczenie przeprowadzenia oceny potencjału turystyki w kwestii ochrony i zachowania środowiska; zauważa, że turystyka może w prosty sposób zwiększać świadomość na temat walorów środowiska naturalnego poprzez skoordynowane działania władz krajowych i regionalnych z jednej strony, i biur podróży oraz menadżerów hoteli i restauracji z drugiej; uważa zatem, że regiony przybrzeżne powinny być w centrum takich starań ze względu na ich wyjątkowo turystyczny charakter;

24.   zwraca uwagę na potrzebę zagwarantowania stałej ochrony walorów historycznych i skarbów archeologicznych oraz zachowania tradycji, a szerzej rzecz ujmując dziedzictwa kulturowego w rozwoju turystyki, przy większym czynnym zaangażowaniu ze strony społeczności lokalnych;

25.   wnioskuje, aby przyznawane były zachęty w celu wspierania trwałego rozwoju, aby zachować dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze oraz tkankę społeczną regionów przybrzeżnych;

26.   wzywa Komisję do zapewnienia, by działanie zgodne z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej było warunkiem korzystania z finansowania unijnego przy realizacji projektów dotyczących stref przybrzeżnych, mających wpływ na środowisko morskie;

27.   zwraca się do Komisji o wykorzystanie wszystkich instrumentów oceny, aby zapewnić stosowanie tej zasady na obszarach przybrzeżnych w trakcie obecnego okresu programowania, a także podziału odpowiedzialności między poszczególne szczeble decyzyjne;

28.   podkreśla, że presja, jakiej poddane się obszary przybrzeżne w wyniku nadmiernej interwencji infrastruktury, przynosi szkodę rozwijaniu i zapewnieniu atrakcyjności turystyki przybrzeżnej, oraz że należy poprawić te aspekty poprzez zapewnienie wysokiej jakości usług turystycznych, kluczowych dla konkurencyjności regionów przybrzeżnych oraz poprzez wspieranie jakości zatrudnienia i kwalifikacji; zachęca zatem regiony przybrzeżne do popierania inwestycji alternatywnych, takich jak inwestycje w usługi w zakresie technologii informacyjnych i komunikacji, nowe możliwości dla tradycyjnych produktów lokalnych, wysokiej jakości szkolenia dla pracowników sektora turystyki; wzywa też do opracowania programów szkoleniowych w celu stworzenia kręgu wykwalifikowanych pracowników, którzy będą w stanie sprostać wzrastającej kompleksowości i zróżnicowaniu sektora turystycznego;

29.   zwraca się do państw członkowskich o opracowanie odpowiednich strategii politycznych w dziedzinie urbanistyki i planowania przestrzennego odpowiadających pejzażowi przybrzeżnemu;

30.   podkreśla, że wysoka jakość jest głównym elementem przewagi komparatywnej produktów turystycznych UE; zwraca się do państw członkowskich, lecz również do władz regionalnych i lokalnych o wyeksponowanie i dalszą poprawę jakości ich usług turystycznych, zwłaszcza jeśli chodzi o poziom bezpieczeństwa, pełną i nowoczesną infrastrukturę, odpowiedzialność społeczną zaangażowanych przedsiębiorstw oraz działalność gospodarczą przyjazną środowisku;

31.   wzywa Komisję do zapewnienia objęcia usług oraz sektorów produkcji mających znaczenie dla turystyki na obszarach przybrzeżnych polityką wobec klasterów morskich, co umożliwi owocne współdziałanie podmiotów wykorzystujących morze jako środek do zwiększenia własnej konkurencyjności, umocnienia trwałego rozwoju i wkładu w rozwój gospodarki obszarów przybrzeżnych; ponadto uważa, że usługi medyczne, socjalne, edukacyjne, technologiczne i sportowe powinny zostać włączone w ramy klasterów morskich jako usługi stref przybrzeżnych stanowiące istotne czynniki rozwoju tych stref;

32.   podkreśla znaczenie dostępu do środków umożliwiających rozwój w regionach przybrzeżnych; dlatego wzywa Komisję oraz krajowe i regionalne organy w strefach przybrzeżnych do wypracowania metod zapewnienia optymalnego systemu transportowych połączeń lądowych, powietrznych i wodnych; ponawia wezwanie skierowane do tych podmiotów w związku z wysokim wskaźnikiem zanieczyszczenia wód morskich w wielu regionach i miastach portowych, o zwiększenie zachęt dla zakotwiczania statków w porcie za pośrednictwem sieci naziemnej; zachęca państwa członkowskie do przeanalizowania możliwości przyjęcia środków takich jak obniżenie opłat lotniskowych, w całkowitej zgodności z procedurą ustanowioną w przytoczonym powyżej stanowisku z dnia 23 października 2008 r., w celu zwiększenia atrakcyjności i konkurencyjności obszarów przybrzeżnych; z tych samych względów podkreśla potrzebę poprawy przestrzegania norm bezpieczeństwa na lotniskach i przez flotę lotniczą, w tym do usunięcia w razie konieczności składów paliwa znajdujących się w pobliżu lotnisk;

33.   zwraca się do państw członkowskich i do władz regionalnych o wspieranie podniesienia standardów portów i lotnisk w regionach przybrzeżnych i wyspiarskich, aby wyjść naprzeciw potrzebom turystyki, biorąc należycie pod uwagę istniejące możliwości w zakresie środowiska naturalnego oraz poszanowanie estetyki i środowiska naturalnego;

34.   podkreśla, że spójność terytorialna jest horyzontalną koncepcją obejmującą całą UE, która służy poprawie powiązań między wybrzeżem a głębią lądu z wykorzystaniem istniejącej komplementarności i wzajemnych powiązań między obszarami przybrzeżnymi i obszarami wewnątrz lądu (np. połączenie działalności przybrzeżnej z turystyką obszarów wiejskich i miejskich, poprawa niezależnej od sezonu dostępności usług turystycznych, promowanie i zachęcanie do zwiększenia oferty produktów lokalnych); zauważa, że wspomniana powyżej zielona księga w sprawie przyszłości polityki morskiej zawiera specjalne odniesienie do regionów wyspiarskich, przyznając, że doświadczają one szczególnych trudności jeśli chodzi o rozwój, z powodu trwałych utrudnień naturalnych, jakim stawiają czoła; podkreśla, że regiony przybrzeżne napotykają na podobne trudności i nawołuje Komisję do wzięcia pod uwagę potrzeby powiązania turystyki przybrzeżnej ze zintegrowanym zarządzaniem obszarami przybrzeżnymi i planowaniem przestrzennym dla obszarów morskich przy realizacji założeń w zakresie spójności terytorialnej w przyszłości;

35.   nawołuje władze regionalne i lokalne regionów przybrzeżnych, by również promowały zintegrowane systemy marketingu regionalnego wśród swych partnerów w ramach stosunków sąsiedzkich w dziedzinach dotyczących morza i lądu, oraz by promowały zrównoważony rozwój turystyki i podróży, w celu pobudzenia konkurencyjności sektora turystyki i bez szkody dla ogólnej konkurencyjności;

36.   zachęca regiony przybrzeżne do udziału w projektach na rzecz współpracy międzyregionalnej, np. w ramach IV tematu inicjatywy "Regiony na rzecz zmian gospodarczych" w celu stworzenia nowych sieci tematycznych dotyczących turystyki w strefach przybrzeżnych oraz rozwijania tych, które już istnieją, a także w celu wymiany specjalistycznej wiedzy i najlepszych rozwiązań;

37.   zaleca, by właściwe organy publiczne na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym podjęły działania promujące strategiczne projekty na rzecz turystyki w strefach przybrzeżnych w ramach programów współpracy, udzielając technicznego wsparcia dla projektów i udostępniając odpowiednie środki finansowe na działania tego typu, a także traktując priorytetowe wykorzystanie funduszy strukturalnych dla rozwoju zrównoważonej i przyjaznej środowisku turystyki w regionach przybrzeżnych, zarówno w obszarze konwergencji i konkurencyjności, jak i zatrudnienia; wyraża przekonanie, że w tym kontekście należy poświęcić szczególną uwagę działaniom mającym na celu rozwój komunikacji i technologii informacyjnych;

38.   wzywa Komisję do zorganizowania przynajmniej jednego specjalnego wydarzenia w następnym roku, najlepiej w dniu 20 maja, będącym Europejskim Dniem Morza, poświęconego turystyce w strefach przybrzeżnych, w celu ułatwienia wymiany i zacieśnienia kontaktów między partnerami oraz dzielenia się najlepszymi rozwiązaniami, między innymi w dziedzinie wdrażania zintegrowanego modelu UE zarządzania jakością; w związku z powyższym zachęca wszystkie podmioty do przedstawienia finansowanych przez wspólnotę projektów związanych pośrednio lub bezpośrednio z turystyką w strefach przybrzeżnych;

39.   uważa, że promowanie turystyki wodnej, między innymi poprzez promowanie związanej z sektorem działalności gospodarczej, może pomóc obywatelom Unii przejąć bardziej ekologiczne nawyki i poprawić ich świadomość ekologiczną; zachęca zatem państwa członkowskie do promowania inwestycji w tej dziedzinie na obszarach przybrzeżnych;

40.   ponadto wzywa Komisję, by sporządziła praktyczny przewodnik finansowania UE w obszarze turystyki przybrzeżnej, tak by dostarczyć zainteresowanym stronom wskazówek podczas poszukiwania finansowania;

41.   uznaje olbrzymi wkład, jaki wzrost turystyki rejsowej ma dla rozwoju społeczności nadmorskich, jeżeli osiągnięta jest równowaga między ryzykiem i korzyściami oraz między kosztami stałymi inwestycji naziemnych i elastycznością niezbędną operatorom rejsów, oraz jeżeli należycie uwzględnione są kwestie związane ze środowiskiem naturalnym;

42.   zachęca Komisję do wspierania społeczności nadmorskich pragnących wdrożyć najlepsze praktyki oraz do lepszego wykorzystania wartości dodanej związanej z turystyką rejsową w szczególności i nadmorską w ogóle;

43.   nawołuje regiony przybrzeżne do ustanowienia oraz wspierania regionalnych i lokalnych agencji rozwoju, które pomogą zorganizować sieci pracowników, instytucji, ekspertów i administracji z danych dziedzin i między państwami członkowskimi, i będą służyły potencjalnym beneficjentom z sektora publicznego i prywatnego radą i informacją;

44.   zaleca, by państwa członkowskie posiadające strefy przybrzeżne wzięły pod uwagę trwałość projektów współpracy na etapie następującym po finansowaniu, nie tylko w odniesieniu do kwestii finansowych, ale również mając na względzie ciągłość współpracy między partnerami i powiązanie z odpowiednimi usługami na poziomie lokalnym;

45.   zaleca państwom członkowskim posiadającym strefy przybrzeżne zapewnienie dobrej widoczności wybranych projektów oraz uproszczenie procedur dostępu do finansowania, w celu zachęcenia prywatnych inwestorów do finansowania turystyki na wybrzeżu oraz wprowadzenia ułatwień dla tworzenia partnerstwa między organami publicznymi a podmiotami prywatnymi w sektorze, w szczególności zaś MŚP; zaleca propagowanie rekreacyjnych zalet turystyki morskiej i przybrzeżnej w kontekście zapewnienia zdrowej fauny i flory (promując ekoturystykę, połowy turystyczne, obserwację wielorybów, itp.); wierzy, że te cele powinny znaleźć odzwierciedlenie w Europejskim Dniu Morza 20 maja;

46.   wzywa ugrupowania wyspecjalizowane w ochronie środowiska, gałęzie gospodarki związane z morzem, organizacje kulturalne, społeczność naukowców, struktury obywatelskie i lokalnych mieszkańców do udziału we wszystkich etapach projektów, w tym ich monitorowania, w celu zapewnienia trwałości ich skutków;

47.   nawołuje wreszcie Komisję do dokonywania systematycznej oceny wpływu finansowania wspólnotowego na rozwój regionalny obszarów przybrzeżnych w celu upowszechnienia najlepszych rozwiązań oraz wspierania sieci partnerskich zrzeszających wiele podmiotów za pośrednictwem ośrodka monitorowania zrównoważonej turystyki w strefach przybrzeżnych;

48.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Komitetowi Regionów.

(1) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 1. (2) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 19. (3) Dz.U. L 97 z 9.4.2008, s. 1. (4) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25. (5) Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19. (6) Dz.U. L 412 z 30.12.2006, s. 1. (7) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0517. (8) Dz.U. C 297 E z 20.11.2008, s. 184. (9) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0213.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie umiejętności korzystania z mediów w środowisku cyfrowym (2008/2129(INI))

P6_TA(2008)0598 A6-0461/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając Konwencję UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego z 2005 r.,

–   uwzględniając dyrektywę 2007/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniającą dyrektywę Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej(1), a w szczególności punkt 37 preambuły dyrektywy 2007/65/WE oraz artykuł 26 dyrektywy 89/552/EWG,

–   uwzględniając decyzję nr 854/2005/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. w sprawie wieloletniego programu wspólnotowego na rzecz promowania bezpieczniejszego korzystania z Internetu i nowych technologii internetowych(2),

–   uwzględniając decyzję nr 1718/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie programu wspierającego europejski sektor audiowizualny (MEDIA 2007)(3),

–   uwzględniając zalecenie 2006/952/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie ochrony małoletnich, godności ludzkiej oraz prawa do odpowiedzi w odniesieniu do konkurencyjności europejskiego przemysłu audiowizualnego oraz internetowych usług informacyjnych(4),

–   uwzględniając zalecenie 2006/962/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie(5),

–   mając na uwadze komunikat Komisji z dnia 20 grudnia 2007 r. pt. "Europejskie podejście do umiejętności korzystania z mediów w środowisku cyfrowym" (COM(2007)0833),

–   uwzględniając dokument roboczy służb Komisji w sprawie pluralizmu mediów w państwach członkowskich Unii Europejskiej (SEC(2007)0032),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 1 czerwca 2005 r. pt. "i2010 – Europejskie społeczeństwo informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia"(COM(2005)0229),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 listopada 2002 r. w sprawie koncentracji mediów(6),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 września 2005 r. w sprawie stosowania art. 4 i 5 dyrektywy 89/552/EWG ("Telewizja bez granic"), zmienionej dyrektywą 97/36/WE, na okres 2001-2002(7),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 kwietnia 2006 r. w sprawie przejścia z nadawania analogowego na nadawanie cyfrowe: szansa dla europejskiej polityki audiowizualnej i różnorodności kulturalnej?(8),

–   uwzględniając wnioski Rady z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie kompetencji międzykulturowych(9) oraz europejskie podejście do umiejętności korzystania z mediów w środowisku cyfrowym(10),

–   uwzględniając deklarację UNESCO z Grünwaldu w sprawie edukacji medialnej z 1982 r.,

–   uwzględniając agendę paryską UNESCO – dwanaście zaleceń dotyczących edukacji medialnej z 2007 r.,

–   uwzględniając zalecenie Komitetu Ministrów Rady Europy Rec(2006)12 skierowane do państw członkowskich w sprawie zwiększenia umiejętności dzieci w zakresie korzystania z nowego środowiska informacyjnego i komunikacyjnego,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A6-0461/2008),

A.   mając na uwadze, że media wpływają na kształt życia społecznego i polityki; mając na uwadze, że wysoka koncentracja mediów może zagrozić pluralizmowi mediów; mając również na uwadze, że w związku z tym umiejętność korzystania z mediów stanowi kluczowe znaczenie dla kultury politycznej i aktywnego uczestnictwa obywateli Unii,

B.   mając na uwadze, że wszystkie rodzaje mediów audiowizualnych lub drukowanych, media klasyczne i cyfrowe przenikają się i ma miejsce konwergencja różnych form medialnych pod względem technicznym i merytorycznym oraz mając na uwadze, że nowe media masowe dzięki innowacyjnym technologiom przenikają w coraz większym stopniu wszystkie sfery życia, że nowe media wymagają od użytkowników aktywniejszej postawy oraz że portale społecznościowe, blogi internetowe i gry wideo są również formą mediów,

C.   mając na uwadze, że dla młodych użytkowników mediów pierwsze źródło informacji stanowi przede wszystkim Internet i poprzez korzystanie z tego medium dysponują oni wiedzą, która jest ukierunkowana na ich własne potrzeby, ale która jest też nieusystematyzowana, podczas gdy dorośli czerpią informacje głównie z radia, telewizji, gazet i czasopism; mając również na uwadze, że w związku z tym w dzisiejszym krajobrazie medialnym umiejętność korzystania z mediów pomaga podjąć wyzwania stawiane przez nowe media – w szczególności w zakresie oferowanych przez nie możliwości interakcji i kreatywnego uczestnictwa – a także dostarcza wiedzę wymaganą w tradycyjnych środkach przekazu, stanowiących nadal podstawowe źródło informacji dla obywateli,

D.   mając na uwadze, że nowe technologie komunikacyjne mogą zarzucić nieświadomych użytkowników ogromem informacji niezróżnicowanych ze względu na istotność, i że taki nadmiar informacji może stanowić równie duży problem, co brak informacji,

E.   mając na uwadze, że dobre wykształcenie w zakresie korzystania z technologii informacyjnej i mediów, oparte na poszanowaniu praw i wolności innych osób, podnosi znacząco kwalifikacje zawodowe poszczególnych osób, a z punktu widzenia gospodarki narodowej przyczynia się do osiągania celów strategii lizbońskiej,

F.   mając na uwadze, że szeroki dostęp do technologii komunikacyjnych daje każdemu możliwość przekazywania i rozpowszechniania tą drogą informacji na całym świecie, wskutek czego każdy użytkownik Internetu staje się potencjalnie dziennikarzem i że tym samym umiejętność korzystania z mediów jest konieczna nie tylko do zrozumienia informacji, lecz także do tworzenia i rozpowszechniania treści medialnych, oraz że sama znajomość obsługi komputera nie prowadzi automatycznie do większej umiejętności korzystania z mediów,

G.   mając na uwadze, że w zakresie rozwoju sieci telekomunikacyjnych i kwestii postępu we wdrażaniu technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) istnieją duże różnice między państwami członkowskimi, a także między regionami, zwłaszcza na obszarach peryferyjnych i wiejskich, co niesie ze sobą ryzyko stopniowego pogłębiania się "przepaści cyfrowej" w Unii Europejskiej,

H.   mając na uwadze, że szkoły odgrywają istotną rolę w wykształcaniu umiejętności komunikacji i wydawania opinii oraz że istnieją duże różnice między państwami członkowskimi i między regionami w zakresie edukacji medialnej oraz w stopniu włączenia i wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych podczas zajęć lekcyjnych, oraz że edukacja medialna może być w pierwszej kolejności prowadzona przez nauczycieli, którzy sami posiadają umiejętność korzystania z mediów i uzyskali odpowiednie wykształcenie w tym zakresie,

I.   mając na uwadze, że edukacja medialna odgrywa decydującą rolę w osiąganiu wysokiego poziomu umiejętności korzystania z mediów, która jest ważną częścią edukacji politycznej ułatwiającej obywatelom umacnianie ich aktywnej postawy obywatelskiej oraz świadomości praw i obowiązków; mając ponadto na uwadze, że dobrze poinformowani, dojrzali politycznie obywatele stanowią podstawę społeczeństwa pluralistycznego, oraz mając na uwadze, że poprzez tworzenie własnych treści i produktów medialnych zdobywa się umiejętności, które umożliwiają głębsze zrozumienie zasad i wartości profesjonalnie przygotowanych treści medialnych,

J.   mając na uwadze, że działalność pedagogiczna w zakresie mediów jest w mniejszym stopniu ugruntowana wśród osób starszych niż młodych, a wśród osób starszych często występują obawy i bariery wobec nowych mediów,

K.   mając na uwadze, że zagrożenie dla bezpieczeństwa danych osobowych staje się coraz bardziej wyrafinowane i występuje coraz częściej, co stanowi poważne ryzyko dla nieświadomych użytkowników,

L.   mając na uwadze, że umiejętność korzystania z mediów stanowi nieodzowną kluczową kompetencję w społeczeństwie informacyjno-komunikacyjnym,

M.   mając na uwadze, że media stwarzają okazję do ogólnoświatowej komunikacji i otwartości na świat, stanowią podstawowy filar społeczeństw demokratycznych i przekazują zarówno wiedzę jak, i informacje, oraz mając na uwadze, że nowe media cyfrowe oferują możliwości w zakresie uczestnictwa i kreatywności, dzięki czemu zwiększa się zaangażowanie obywateli w procesy polityczne,

N.   mając na uwadze, że aktualne dane są niewystarczające do wyczerpującej oceny umiejętności korzystania z mediów w Unii Europejskiej,

O.   mając na uwadze, że kluczowe znaczenie umiejętności korzystania z mediów zostało podkreślone również przez UNESCO, np. w deklaracji z Grünwaldu w sprawie edukacji medialnej z 1982 r. oraz w agendzie paryskiej – dwanaście zaleceń dotyczących edukacji medialnej z 2007 r.,

Ogólne zasady

1.   z zadowoleniem przyjmuje wyżej wspomniany komunikat Komisji w sprawie umiejętności korzystania z mediów w środowisku cyfrowym, dostrzega jednak potrzebę poprawy w kwestii określenia europejskiej koncepcji wspierania umiejętności korzystania z mediów, w szczególności włączenia do niej mediów klasycznych i uznania znaczenia edukacji medialnej;

2.   z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie kompetencji międzykulturowych; oczekuje stanowczego opowiedzenia się przez państwa członkowskie za wspieraniem umiejętności korzystania z mediów i proponuje wzmocnienie składu komisji ds. kontaktów, przewidzianej w dyrektywie 89/552/EWG, ekspertami ds. edukacji medialnej;

3.   wzywa Komisję do przyjęcia zalecenia i do opracowania planu działań w sprawie umiejętności korzystania z mediów; wzywa Komisję do zorganizowania w 2009 r. posiedzenia komisji ds. kontaktów w zakresie medialnych usług audiowizualnych w celu ułatwienia regularnej wymiany informacji i skutecznej współpracy;

4.   wzywa organy właściwe do określania zasad komunikacji audiowizualnej i elektronicznej do współpracy na różnych poziomach na rzecz doskonalenia umiejętności korzystania z mediów; dostrzega szczególną potrzebę opracowania na szczeblu krajowym kodeksów postępowania oraz wspólnych inicjatyw regulacyjnych; podkreśla potrzebę włączania wszystkich stron w promowanie systematycznych badań i regularnej analizy różnych aspektów i wymiarów umiejętności korzystania z mediów;

5.   zaleca Komisji włączanie grupy specjalistów ds. umiejętności korzystania z mediów również do dyskusji nad aspektami edukacji medialnej oraz zwiększenie regularności jej spotkań, a także odbywanie regularnych spotkań z przedstawicielami wszystkich państw członkowskich;

6.   zwraca uwagę, że do promowania umiejętności korzystania z mediów oprócz decydentów, dziennikarzy, stacji radiowych i telewizyjnych oraz operatorów medialnych aktywnie mogą się przyczyniać przede wszystkim niewielkie podmioty lokalne, takie jak biblioteki, ośrodki kształcenia dorosłych, obywatelskie centra kulturalne i medialne, inne ośrodki kształcenia i dokształcania oraz media obywatelskie (np. media społeczne);

7.   wzywa Komisję do opracowania zgodnie z art. 26 dyrektywy 89/552/EWG wskaźników umiejętności korzystania z mediów dotyczących długotrwałego wspierania umiejętności korzystania z mediów w Unii Europejskiej;

8.   uważa, że umiejętność korzystania z mediów oznacza posiadanie umiejętności samodzielnego korzystania z różnych mediów, rozumienia i krytycznego oceniania różnych aspektów mediów i treści medialnych, a także samodzielnej komunikacji w wielu kontekstach, tworzenia i rozpowszechniania treści medialnych; ponadto stwierdza, że wobec dużej ilości dostępnych źródeł najważniejsza jest umiejętność wyodrębniania informacji z potoku danych i obrazów w nowych mediach i ich klasyfikowania;

9.   podkreśla, że edukacja medialna jest kluczowym elementem polityki informowania konsumenta, świadomości i znajomości kwestii związanych z prawami własności intelektualnej, aktywnego uczestnictwa obywateli w procesach demokratycznych oraz wspierania dialogu międzykulturowego;

10.   zachęca Komisję do rozwijania polityki wspierania umiejętności korzystania z mediów we współpracy z wszystkimi organami Unii oraz z podmiotami lokalnymi i regionalnymi, a także do zacieśnienia współpracy z UNESCO i Radą Europy;

Grupy docelowe i cele

11.   podkreśla, że edukacja medialna musi obejmować wszystkich obywateli: dzieci, młodzież, dorosłych, osoby starsze i osoby niepełnosprawne;

12.   zwraca uwagę, że nabywanie umiejętności korzystania z mediów rozpoczyna się w środowisku rodzinnym poprzez uczenie się, jak dokonywać wyboru spośród usług oferowanych przez media – podkreślając w związku z tym znaczenie edukacji medialnej rodziców, którzy odgrywają kluczową rolę w kształtowaniu nawyków medialnych dzieci – a umiejętność ta jest następnie rozwijana w środowisku szkolnym i w trakcie uczenia się przez całe życie oraz wzmacniana za pomocą działań organów krajowych, rządowych i regulacyjnych, a także dzięki pracy podmiotów i instytucji działających w sektorze medialnym;

13.   uważa, że cele edukacji medialnej obejmują: kompetentne i twórcze korzystanie z mediów i ich treści, krytyczną analizę produktów medialnych, rozumienie działania rynku mediów oraz samodzielną produkcję treści medialnych;

14.   zaleca, aby w ramach edukacji medialnej informowano również o aspektach praw autorskich przy korzystaniu z mediów, znaczeniu poszanowania praw własności intelektualnej, szczególnie w odniesieniu do Internetu, a także o bezpieczeństwie danych i zabezpieczeniu prywatności oraz prawie do decydowania o wykorzystywaniu własnych informacji w Internecie; podkreśla konieczność uświadomienia użytkownikom, którzy niedawno nabyli umiejętność korzystania z mediów, potencjalnych zagrożeń dotyczących bezpieczeństwa informacji i bezpieczeństwa danych osobowych, a także ryzyka związanego z przemocą w sieci;

15.   zwraca uwagę, że reklama stanowi znaczną część usług świadczonych obecnie przez media; podkreśla, że umiejętność korzystania z mediów ułatwia określenie kryteriów oceny instrumentów i praktyk wykorzystywanych w reklamie;

Gwarantowanie dostępu do technologii informacyjnych i komunikacyjnych

16.   domaga się, aby w ramach polityki europejskiej zmniejszono "przepaść cyfrową" pomiędzy państwami członkowskimi oraz pomiędzy miastem a wsią poprzez rozbudowę infrastruktury informacyjnej i komunikacyjnej, a przede wszystkim poprzez zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu na obszarach słabiej rozwiniętych;

17.   jest zdania, że usługi użyteczności publicznej obejmują również zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, który powinna cechować szeroka i wysokiej jakości oferta oraz przystępne ceny i domaga się, aby każdy obywatel miał możliwość korzystania z łącza szerokopasmowego po przystępnej cenie;

Edukacja medialna w szkołach oraz jako element kształcenia nauczycieli

18.   podkreśla, że edukacja medialna powinna stanowić część oficjalnego kształcenia, do którego powinny mieć dostęp wszystkie dzieci, oraz integralny element programu nauczania na każdym poziomie;

19.   wzywa do włączenia umiejętności korzystania z mediów jako dziewiątej kompetencji kluczowej do wspólnych europejskich ram odniesienia procesu uczenia się przez całe życie zgodnie z zaleceniem 2006/962/WE;

20.   zaleca, aby edukacja medialna była w jak największym stopniu nastawiona na praktykę i powiązana z przedmiotami ekonomicznymi, politycznymi, literackimi, społecznymi, artystycznymi i informacyjno-technicznymi, a także sugeruje, że przyszłościowym rozwiązaniem jest stworzenie specjalnego przedmiotu "edukacja medialna" oraz interdyscyplinarne podejście powiązane z projektami pozaszkolnymi;

21.   zaleca placówkom oświatowym wspieranie tworzenia produktów medialnych (w dziedzinie mediów drukowanych, audiowizualnych i nowych mediów) z udziałem uczniów i nauczycieli jako środka do praktycznego szkolenia w zakresie umiejętności korzystania z mediów;

22.   wzywa Komisję, aby przy zapowiedzianym opracowywaniu wskaźników umiejętności korzystania z mediów uwzględniła zarówno jakość zajęć szkolnych, jak i kształcenie kadry nauczycielskiej w tej dziedzinie;

23.   uważa, że istotną rolę obok aspektów pedagogicznych i edukacyjnych odgrywają również możliwości techniczne i dostęp do nowych technologii oraz podkreśla, że należy znacznie poprawić infrastrukturę w szkołach, aby umożliwić wszystkim uczniom dostęp do komputerów, Internetu oraz odpowiednich zajęć;

24.   zaznacza, że edukacja medialna nabiera szczególnego znaczenia w szkołach specjalnych, ponieważ w przypadku wielu upośledzeń pełnią one istotną funkcję w pokonywaniu barier komunikacyjnych;

25.   zaleca włączenie do ram kształcenia wszystkich nauczycieli na każdym poziomie szkolnictwa obowiązkowych modułów dotyczących pedagogicznych aspektów mediów w celu osiągnięcia bogatego programu szkolenia; w związku z tym wzywa właściwe władze krajowe do zapoznania nauczycieli wszystkich specjalności i rodzajów szkół ze stosowaniem audiowizualnych pomocy naukowych oraz z zagadnieniami związanymi z edukacją medialną;

26.   podkreśla, że konieczna jest regularna wymiana informacji, sprawdzonych praktyk i, w dziedzinie edukacji, metod pedagogicznych między państwami członkowskimi;

27.   zwraca się do Komisji, aby do następcy programu MEDIA włączyła część poświęconą promowaniu umiejętności korzystania z mediów, ponieważ w obecnym kształcie program ten tylko w niewielkim stopniu przyczynia się do promowania tej umiejętności; ponadto popiera starania Komisji na rzecz stworzenia nowego programu o nazwie Media Mundus w celu wsparcia międzynarodowej współpracy w sektorze audiowizualnym; nalega, aby kwestię umiejętności korzystania z mediów podejmowano w większym stopniu w ramach innych programów wsparcia UE, w szczególności programów Uczenie się przez całe życie, eTwinning, Bezpieczniejszy Internet i Europejski Fundusz Społeczny;

Edukacja medialna osób starszych

28.   podkreśla, że edukacja medialna osób starszych musi się odbywać w miejscach ich pobytu, np. w stowarzyszeniach, domach opieki, domach spokojnej starości, zakładach opieki, grupach wspólnie spędzających wolny czas i grupach zainteresowań, w ramach inicjatyw czy w kołach seniorów;

29.   jest zdania, że sieci cyfrowe umożliwiają przede wszystkim starszym osobom komunikację w życiu codziennym i utrzymanie samodzielności możliwie jak najdłużej;

30.   wskazuje, że doświadczenia życiowe i przeżycia osób starszych oraz korzystanie przez nie z mediów muszą zostać uwzględnione w edukacji medialnej dla nich przewidzianej;

o
o   o

31.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, Europejskiemu Komitetowi Społeczno-Ekonomicznemu, Komitetowi Regionów oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 332 z 18.12.2007, s. 27. (2) Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 1. (3) Dz.U. L 327 z 24.11.2006, s. 12. (4) Dz.U. L 378 z 27.12.2006, s. 72. (5) Dz.U. L 394 z 30.12.2006, s. 10. (6) Dz.U. C 25 E z 29.1.2004, s. 205. (7) Dz.U. C 193 E z 17.8.2006, s. 117. (8) Dz.U. C 296 E z 6.12.2006, s. 120. (9) Dz.U. C 141 z 7.6.2008, s.14. (10) Dz.U. C 140 z 6.6.2008, s. 8.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. dotycząca wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejską Fundację Kształcenia (przekształcenie) (11263/4/2008 – C6-0422/2008 – 2007/0163(COD))

P6_TA(2008)0599 A6-0473/2008

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (11263/4/2008 – C6-0422/2008),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0443),

–   uwzględniając zmieniony wniosek Komisji (COM(2007)0707),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 67 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0473/2008),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko;

2.   stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze wspólnym stanowiskiem;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego, zgodnie z art. 254 ust. 1 Traktatu WE;

4.   zobowiązuje swojego Sekretarza Generalnego do podpisania aktu prawnego, po sprawdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w porozumieniu z Sekretarzem Generalnym Rady;

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Teksty przyjęte z 22.5.2008, P6_TA(2008)0227.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dostosowującego niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu do decyzji Rady 1999/468/WE, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą – Dostosowanie do procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą – Część czwarta (COM(2008)0071 – C6-0065/2008 – 2008/0032(COD))

P6_TA(2008)0600 A6-0301/2008

SPROSTOWANIA COR01

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0071),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 47 ust. 2, art. 55, art. 71 ust. 1, art. 80 ust. 2, art. 95, art. 152 ust. 4 lit. a oraz b, art. 175 ust. 1 oraz art. 285 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0065/2008),

-   uwzględniając zobowiązania podjęte przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 4 grudnia 2008 r. odnośnie do przyjęcia wniosku po poprawkach, zgodnie z art. 251 ust. 2 zdanie drugie tiret pierwsze Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, a także Komisji Transportu i Turystyki (A6-0301/2008),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy w przypadku uznania przez nią za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku lub zastąpienia tegoż innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 grudnia 2008 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009 dostosowującego niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, do decyzji Rady 1999/468/WE. w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą Dostosowanie do procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą Część czwarta

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (WE) nr .../2009.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję Rady nr 2001/470/WE ustanawiającą europejską sieć sądową w sprawach cywilnych i handlowych (COM(2008)0380 – C6-0248/2008 – 2008/0122(COD))

P6_TA(2008)0601 A6-0457/2008

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0380),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 61 lit. c) i art. 67 ust. 5 tiret drugie Traktatu WE, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C6-0248/2008),

–   uwzględniając art. 61 lit. d) oraz art. 66 Traktatu WE,

–   uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–   uwzględniając art. 51 i 35 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Prawnej (A6-0457/2008),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zatwierdza załączone niżej wspólne oświadczenie;

3.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 grudnia 2008 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr .../2009/WE zmieniającej decyzję Rady 2001/470/WE ustanawiającą Europejską Sieć Sądową w sprawach cywilnych i handlowych

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji nr 568/2009/WE.)

ZAŁĄCZNIK

WSPÓLNE OŚWIADCZENIE W SPRAWIE TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

Parlament Europejski i Rada wzywają Komisję do zwrócenia się do przedstawicieli Trybunału Sprawiedliwości, na poziomie i w sposób, który Trybunał uznaje za właściwy, o uczestniczenie w posiedzeniach Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach cywilnych i handlowych.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. dotycząca wniosku w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (przekształcenie) (COM(2008)0419 – C6-0258/2008 – 2008/0141(COD))

P6_TA(2008)0602 A6-0454/2008

(Procedura współdecyzji – przekształcenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0419),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 137 Traktatu WE, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C6-0258/2008),

–   uwzględniając zobowiązania podjęte przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 10 grudnia 2008 r., dotyczące przyjęcia poprawionego wniosku, zgodnie z art. 251 ust. 2 akapit drugi tiret pierwsze Traktatu WE,

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych(1),

–   uwzględniając pismo z dnia 9 października 2008 r. skierowane przez Komisję Prawną do Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zgodnie z art. 80a ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 80a i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0454/2008),

A.   mając na uwadze, że grupa konsultacyjna złożona z odpowiednich służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji stwierdziła, że omawiany wniosek nie zawiera żadnych zmian merytorycznych innych, niż te określone jako takie we wniosku, oraz że w odniesieniu do kodyfikacji niezmienionych przepisów istniejących tekstów z tymi poprawkami, wniosek ogranicza się do ich prostej kodyfikacji bez zmian merytorycznych,

1.   zatwierdza wniosek Komisji w wersji uwzględniającej zalecenia grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu, Rady i Komisji, z uwzględnieniem poniższych poprawek;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 grudnia 2008 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/.../WE w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (przekształcenie)

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2009/38/WE.)

(1) Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uproszczenia warunków transferu produktów związanych z obronnością we Wspólnocie (COM(2007)0765 – C6-0468/2007 – 2007/0279(COD))

P6_TA(2008)0603 A6-0410/2008

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0765),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0468/2007),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0410/2008),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 grudnia 2008 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/.../WE w sprawie uproszczenia warunków transferu produktów związanych z obronnością we Wspólnocie

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2009/43/WE.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego homologacji typu pojazdów silnikowych i silników w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z pojazdów ciężarowych o dużej ładowności (Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i obsługi technicznej pojazdów (COM(2007)0851 – C6-0007/2008 – 2007/0295(COD))

P6_TA(2008)0604 A6-0329/2008

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0851),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0007/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz Komisji Transportu i Turystyki (A6-0329/2008),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 grudnia 2008 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009 dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych i silników w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z pojazdów ciężarowych o dużej ładowności (Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i obsługi technicznej pojazdów, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i dyrektywę 2007/46/WE oraz uchylające dyrektywy 80/1269/EWG, 2005/55/WE i 2005/78/WE

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (WE) nr .../2009.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności w odniesieniu do niektórych projektów generujących dochód (13874/2008 – C6-0387/2008 – 2008/0186(AVC))

P6_TA(2008)0605 A6-0477/2008

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Rady (COM(2008)0558 – 13874/2008),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 161 akapit pierwszy Traktatu WE (C6-0387/2008),

–   uwzględniając art. 75 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Rozwoju Regionalnego oraz opinię Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0477/2008),

1.   wyraża zgodę na wniosek dotyczący rozporządzenia Rady;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (COM(2008)0786 – C6-0449/2008 – 2008/0224(CNS))

P6_TA(2008)0606 A6-0483/2008

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2008)0786),

–   uwzględniając art. 283 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0449/2008),

–   uwzględniając art. 21 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego(1),

–   mając na uwadze polityczną deklarację Parlamentu złożoną na posiedzeniu plenarnym w dniu 16 grudnia 2008 r.(2),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinię Komisji Budżetowej (A6-0483/2008),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.   wyraża przekonanie, że określone w projekcie legislacyjnym progi finansowe są zgodne z pułapem działu 5 (wydatki administracyjne) wieloletnich ram finansowych;

4.   zwraca się do Rady, jeśli ta uzna za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

5.   występuje o rozpoczęcie postępowania porozumiewawczego przewidzianego we wspólnej deklaracji z dnia 4 marca 1975 r., jeżeli Rada uznałaby za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu;

6.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

7.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 1 preambuły (1)  Zgodnie z art. 21 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, posłowie mają prawo do pomocy osobistych współpracowników, których sami sobie dobierają. Obecnie posłowie zatrudniają swój personel bezpośrednio na podstawie umów podlegających prawu krajowemu, natomiast Parlament Europejski zwraca im poniesione koszty do wysokości ustalonej maksymalnej kwoty. (1)  Zgodnie z art. 21 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, posłowie mają prawo do pomocy osobistych współpracowników, których sami sobie dobierają. Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 1 a preambuły (nowy) (1a)  Obecnie posłowie zatrudniają swój personel bezpośrednio na podstawie umów podlegających prawu krajowemu, natomiast Parlament Europejski zwraca im poniesione koszty do wysokości ustalonej maksymalnej kwoty. Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 2 preambuły (2)   Ograniczona liczba tego personelu (zwanego dalej "asystentami parlamentarnymi") pomaga jednemu lub kilku posłom w pracach prowadzonych w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego w Strasburgu, w Brukseli i w Luksemburgu. Inni pracują dla posłów w kraju, w którym zostali oni wybrani. (2)  W dniu 9 lipca 2008 r. Prezydium Parlamentu Europejskiego przyjęło przepisy wykonawcze do statutu posła do Parlamentu Europejskiego*. Zgodnie z art. 34 tych przepisów wykonawczych posłowie korzystają z usług: (a) "akredytowanych asystentów parlamentarnych", zatrudnionych na stanowisku w jednym z trzech miejsc pracy Parlamentu, objętych specjalnym systemem prawnym przyjętym w oparciu o art. 283 traktatu, których umowy są zawierane i administrowane bezpośrednio przez Parlament, oraz (b) osób fizycznych, zwanych dalej "asystentami lokalnymi", które pomagają posłom w kraju członkowskim, w którym posłowie zostali wybrani, i które to osoby zawarły z posłami umowę o pracę lub umowę o świadczenie usług zgodnie z właściwym prawem krajowym na warunkach określonych we wspomnianych przepisach wykonawczych. *OJ C ... Poprawka 51 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 3 preambuły (3)  W przeciwieństwie do tych ostatnich, asystenci parlamentarni, co do zasady, przebywają poza swoim krajem. Pracują w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego w środowisku europejskim, wielojęzycznym i wielokulturowym i wykonują zadania bezpośrednio związane z pracami Parlamentu Europejskiego. (3)  W przeciwieństwie do asystentów lokalnych, akredytowani asystenci parlamentarni, co do zasady, przebywają poza swoim krajem. Pracują w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego w środowisku europejskim, wielojęzycznym i wielokulturowym i wykonują zadania bezpośrednio związane z pracami wykonywanymi przez posła lub posłów do Parlamentu Europejskiego w ramach pełnionych przez nich funkcji posła do Parlamentu Europejskiego. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 4 preambuły (4)  Zostało to dodatkowo potwierdzone przez Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich, który uznał, że asystenci parlamentarni mogą być uważani pod pewnymi względami, do celów stosowania Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich i Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, jako pełniący funkcje na rzecz Parlamentu. skreślony Poprawka 52 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 5 preambuły (5)  Z powyższych względów i w celu zapewnienia przejrzystości, niedyskryminacji i pewności prawnej za pośrednictwem wspólnych przepisów, należy zatrudnić tych asystentów, z wyjątkiem osób pracujących dla posłów w państwie członkowskim, w którym zostali oni wybrani, w tym osób pracujących lokalnie dla posłów wybranych w jednym z państw członkowskich, w których znajduje się jedna z trzech siedzib Parlamentu Europejskiego, na mocy bezpośredniej umowy z Parlamentem Europejskim. (5)  Z powyższych względów i w celu zapewnienia przejrzystości i pewności prawnej za pośrednictwem wspólnych przepisów, należy zatrudnić akredytowanych asystentów parlamentarnych na podstawie bezpośredniej umowy z Parlamentem Europejskim. W przeciwieństwie do nich asystenci lokalni, w tym osoby pracujące dla posłów wybranych w jednym z państw członkowskich, w których znajduje się jedna z trzech siedzib Parlamentu Europejskiego, powinni być nadal zatrudnieni, zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami wykonawczymi do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przez posłów do Parlamentu Europejskiego na podstawie umów zawartych zgodnie z właściwym prawem krajowym w państwie członkowskim, w którym posłowie ci zostali wybrani. Poprawka 53 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 6 preambuły (6)  Asystenci ci winni zatem podlegać Warunkom zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, przy uwzględnieniu ich szczególnej sytuacji. (6)  Akredytowani asystenci winni zatem podlegać Warunkom zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, przy uwzględnieniu ich szczególnej sytuacji, szczególnych zadań, jakie mają wykonywać oraz szczególnych powinności i obowiązków wypełnianych przez nich wobec tych posłów do Parlamentu Europejskiego, dla których mają pracować. Poprawka 54 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 7 preambuły (7)  Wprowadzenie tej szczególnej kategorii pracowników nie ma wpływu na art. 29 Regulaminu pracowniczego, który przewiduje, że konkursy wewnętrzne są otwarte jedynie dla urzędników i pracowników czasowych. (7)  Wprowadzenie tej szczególnej kategorii pracowników nie ma wpływu na art. 29 Regulaminu pracowniczego, który przewiduje, że konkursy wewnętrzne są otwarte jedynie dla urzędników i pracowników czasowych, i nie należy rozumieć, że którykolwiek z przepisów niniejszego rozporządzenia daje akredytowanym asystentom parlamentarnym uprzywilejowany bądź bezpośredni dostęp do stanowisk urzędników czy innych kategorii pracowników Wspólnot Europejskich ani do konkursów wewnętrznych przeznaczonych do rekrutacji na takie stanowiska. Poprawka 55 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 7a preambuły (nowy) (7a)  Podobnie jak w przypadku personelu kontraktowego, art. 27-34 Regulaminu pracowniczego nie mają zastosowania do akredytowanych asystentów parlamentarnych. Poprawka 56 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 8 preambuły (8)  Asystenci parlamentarni stanowią więc właściwą dla Parlamentu Europejskiego kategorię personelu, w szczególności w związku z faktem, że wspierają oni posłów, jako demokratycznie wybranych przedstawicieli wyposażonych w mandat, w wykonywaniu ich obowiązków. (8)  Akredytowani asystenci parlamentarni stanowią więc właściwą dla Parlamentu Europejskiego kategorię innych pracowników, w szczególności w związku z faktem, że świadczą oni posłowi/posłom do Parlamentu Europejskiego, pod kierownictwem i zwierzchnictwem tego posła lub tych posłów i w relacji opartej na wzajemnym zaufaniu, bezpośrednią pomoc w pełnieniu przez niego/nich funkcji posła do Parlamentu Europejskiego. Poprawka 57 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 9 preambuły (9)  W związku z powyższym konieczne jest wprowadzenie niewielkich zmian do Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich w celu włączenia w zakres ich obowiązywania tej nowej kategorii pracowników. (9)  W związku z powyższym konieczne jest wprowadzenie zmian do Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich w celu włączenia w zakres ich obowiązywania tej nowej kategorii innych pracowników, przy uwzględnieniu z jednej strony szczególnego charakteru obowiązków, funkcji i zakresu odpowiedzialności akredytowanych asystentów parlamentarnych, który ma im umożliwiać świadczenie bezpośredniej pomocy posłom do Parlamentu Europejskiego w pełnieniu przez nich funkcji posła do Parlamentu Europejskiego, pod ich kierownictwem i zwierzchnictwem, a z drugiej strony – szczególny stosunek umowny między tymi akredytowanymi asystentami parlamentarnymi a Parlamentem. Poprawka 58 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 9 a preambuły (nowy) (9a)  W przypadku stosowania się – bezpośrednio lub na zasadzie analogii – przepisów Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich do akredytowanych asystentów parlamentarnych należy uwzględnić te czynniki, szczególnie rygorystycznie biorąc pod uwagę wzajemne zaufanie, które musi cechować stosunki między akredytowanymi asystentami parlamentarnymi a posłem lub posłami do Parlamentu Europejskiego, któremu lub którym pomagają. Poprawka 59 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 10 preambuły (10)  Mając na uwadze charakter funkcji pełnionych przez asystentów, należy przewidzieć tylko jedną kategorię asystentów podzieloną jednak na różne grupy zaszeregowania, które będą przypisywane na podstawie kryteriów, które muszą zostać określone na mocy decyzji wewnętrznej Parlamentu Europejskiego. (10)  Mając na uwadze charakter funkcji pełnionych przez akredytowanych asystentów parlamentarnych, należy przewidzieć tylko jedną kategorię akredytowanych asystentów parlamentarnych, podzieloną jednak na różne grupy zaszeregowania, do których asystenci ci powinni być przypisywani przez danych posłów zgodnie ze szczegółowymi przepisami wykonawczymi przyjętymi w drodze wewnętrznej decyzji Parlamentu Europejskiego. Poprawka 60 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 11 preambuły (11)  Umowy asystentów parlamentarnych zawierane przez nich z Parlamentem Europejskim powinny opierać się na zasadzie wzajemnego zaufania między asystentem parlamentarnym a posłem/posłami do Parlamentu Europejskiego, w którego/których pracach asystent pomaga. (11)  Umowy akredytowanych asystentów parlamentarnych zawierane przez nich z Parlamentem Europejskim opierają się na zasadzie wzajemnego zaufania między akredytowanym asystentem parlamentarnym a posłem/posłami do Parlamentu Europejskiego, w którego/których pracach asystent pomaga. Czas obowiązywania takich umów powinien być bezpośrednio związany z okresem sprawowania mandatu parlamentarnego przez danych posłów. Poprawka 61 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 11 a preambuły (nowy) (11a)  Akredytowani asystenci parlamentarni powinni mieć statutową reprezentację poza systemem mającym zastosowanie do urzędników oraz innych pracowników Parlamentu Europejskiego. Ich przedstawiciele powinni działać jako partnerzy w dialogu z właściwymi organami Parlamentu Europejskiego, przy uwzględnieniu, że należy ustanowić formalne połączenie między statutową reprezentacją personelu i niezależną reprezentacją asystentów. Poprawka 62 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 12 preambuły (12)  Przy wprowadzaniu tej nowej kategorii pracowników należy przestrzegać zasady neutralności budżetowej. W związku z tym, Parlament Europejski wpłaca do budżetu ogólnego Unii Europejskiej całą kwotę składek niezbędną do finansowania systemu emerytur, z wyjątkiem składek określonych w art. 83 ust. 2 Regulaminu pracowniczego, która jest co miesiąc odliczana od wynagrodzenia danej osoby. (12)  Przy wprowadzaniu tej nowej kategorii pracowników należy przestrzegać zasady neutralności budżetowej. Poprawka 64 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 12 a preambuły (nowy) (12a)  Przepisy wykonawcze określone w drodze decyzji wewnętrznej Parlamentu Europejskiego powinny obejmować dalsze zasady wdrażania niniejszego rozporządzenia, w oparciu o zasadę właściwego zarządzania finansowego określoną w Tytule II rozporządzenia finansowego1. _____________ 1 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1). Poprawka 65 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Artykuł 1 a (nowy) Artykuł 1a Środki udostępnione w ramach sekcji budżetu ogólnego Unii Europejskiej odnoszącej się do Parlamentu Europejskiego, przeznaczone na pokrycie kosztów pomocy parlamentarnej, których roczna wysokość zostanie określona w ramach rocznej procedury budżetowej, obejmują wszystkie koszty związane bezpośrednio z asystentami posłów, niezależnie od tego, czy są to akredytowani asystenci parlamentarni, czy też asystenci krajowi. Poprawka 67 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Artykuł 2 W ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Parlament Europejski przedstawia sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszego rozporządzenia w celu zbadania ewentualnej potrzeby dostosowania norm mających zastosowanie do asystentów parlamentarnych. Nie później niż dnia 31 grudnia 2011 r. Parlament Europejski przedstawia sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszego rozporządzenia w celu zbadania ewentualnej potrzeby dostosowania przepisów mających zastosowanie do asystentów parlamentarnych. Na podstawie tego sprawozdania Komisja może wystąpić z wnioskami, które uzna za stosowne w tym względzie. Poprawka 66 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 1 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Artykuł 1 1) w art. 1 po tiret w brzmieniu: "- specjalnych doradców." dodaje się tiret w brzmieniu: 1) w art. 1 po tiret w brzmieniu: "- specjalnych doradców." dodaje się tiret w brzmieniu: " – asystentów parlamentarnych,". " – akredytowanych asystentów parlamentarnych,". (Niniejsza poprawka ma zastosowanie do całego tekstu.) Poprawka 68 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 2 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Artykuł 5a Dla potrzeb niniejszych Warunków "asystenci parlamentarni" oznaczają członków personelu wybranych przez jednego lub kilku posłów, zatrudnionych na podstawie bezpośredniej umowy z Parlamentem Europejskim, aby pomagać w pracach jednemu lub kilku posłom do Parlamentu Europejskiego, zgodnie z postanowieniami art. 125 ust. 1."; Dla potrzeb niniejszych Warunków zatrudnienia "akredytowani asystenci parlamentarni" oznaczają osoby wybrane przez jednego lub kilku posłów, zatrudnionych na podstawie bezpośredniej umowy z Parlamentem Europejskim, aby świadczyć w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego w jednym z jego trzech miejsc pracy bezpośrednią pomoc posłowi lub posłom w pełnieniu przez niego/nich funkcji posła/posłów do Parlamentu Europejskiego, pod jego/ich kierownictwem i zwierzchnictwem i w relacji opartej na wzajemnym zaufaniu, wynikającym ze swobody wyboru, o której mowa w art. 21 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego. Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 1 – artykuł 125 – ustęp 1 1.  "Asystent parlamentarny" jest członkiem personelu zatrudnionym przez Parlament Europejski, aby pomagać w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego jednemu lub kilku posłom w wypełnianiu jego/ich mandatu parlamentarnego, w jednym z trzech miejsc pracy Parlamentu Europejskiego. Wykonuje on obowiązki bezpośrednio związane z pracami Parlamentu Europejskiego. skreślony Asystenci parlamentarni są zatrudnieni w celu wykonywania zadań w niepełnym lub pełnym wymiarze godzin pracy i nie są przydzielani na stanowiska określone na liście stanowisk załączonej do sekcji budżetu odnoszącej się do Parlamentu Europejskiego. Poprawka 69 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 1 – Artykuł 125 – ustęp 2 2.  Parlament Europejski przyjmuje na mocy wewnętrznej decyzji przepisy dotyczące zatrudniania asystentów parlamentarnych. 1.  Parlament Europejski przyjmuje na mocy wewnętrznej decyzji przepisy wykonawcze dla potrzeb zastosowania niniejszego tytułu. Poprawka 70 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 1 – Artykuł 125 – ustęp 3 3.  Asystent parlamentarny jest wynagradzany ze środków ogólnych przeznaczonych na ten cel w ramach sekcji budżetu odnoszącej się do Parlamentu Europejskiego. 2.  Akredytowanymi asystentami parlamentarnymi nie obsadza się stanowisk znajdujących się na liście stanowisk załączonej do sekcji budżetu odnoszącej się do Parlamentu Europejskiego. Ich wynagrodzenia są finansowane z odpowiedniego działu budżetu i są wypłacane ze środków ogólnych przeznaczonych na ten cel w ramach sekcji budżetu odnoszącej się do Parlamentu Europejskiego. Poprawka 71 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 1 – Artykuł 126 – ustęp 1 1.   Asystenci parlamentarni są klasyfikowani według grup zaszeregowania. 1.   Akredytowany asystent parlamentarny klasyfikowany jest według grup zaszeregowania zgodnie ze wskazówką udzieloną przez posła lub posłów, których dany asystent będzie wspierał zgodnie z przepisami wykonawczymi, o których mowa w art. 125 ust. 1. W przypadku grup zaszeregowania 14-19, określonych w art. 134, wobec akredytowanych asystentów parlamentarnych istnieć będzie wymóg ukończenia przynajmniej studiów prowadzących do uzyskania dyplomu studiów wyższych i/lub posiadania równoważnego doświadczenia zawodowego. Poprawka 72 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 1 – Artykuł 126 – ustęp 2 2.  Artykuł 1e Regulaminu pracowniczego dotyczący środków socjalnych i warunków pracy stosuje się na zasadzie analogii. 2.  Artykuł 1e Regulaminu pracowniczego dotyczący środków socjalnych i warunków pracy stosuje się na zasadzie analogii, pod warunkiem, że takie środki zgodne są ze szczególnym charakterem zadań i zakresu odpowiedzialności, które przyjmują na siebie akredytowani asystenci parlamentarni. W drodze odstępstwa od art. 7, postanowienia dotyczące niezależnej reprezentacji w odniesieniu do akredytowanych asystentów parlamentarnych określane są w przepisach wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1, z uwzględnieniem konieczności ustanowienia formalnego połączenia między statutową reprezentacją personelu i niezależną reprezentacją asystentów. Poprawka 73 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 2 – Artykuł 127 Artykuły 11 do 26a Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii. Parlament Europejski na mocy decyzji wewnętrznej ustanawia zasady ich stosowania w praktyce, uwzględniające specjalny charakter relacji między posłem a asystentem. Artykuły 11 do 26a Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii. Przy ścisłym uwzględnieniu zwłaszcza szczególnego charakteru funkcji i obowiązków akredytowanych asystentów parlamentarnych oraz wzajemnego zaufania, jakie ma charakteryzować relację między nimi a posłem/posłami do Parlamentu Europejskiego, któremu/którym pomagają w pracach, przepisy wykonawcze odnoszące się do tego obszaru, przyjęte zgodnie z art. 125 ust. 1, uwzględniają specjalny charakter relacji między posłem a akredytowanym asystentem parlamentarnym. Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 3 – artykuł 128 – ustęp 1 1.  Art. 1d Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii. 1.  Art. 1d Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii, z uwzględnieniem relacji opartej na wzajemnym zaufaniu między posłem do Parlamentu Europejskiego a akredytowanym(i) asystentem/asystentami parlamentarnym(i), jednocześnie uznając, że posłowie do Parlamentu Europejskiego mogą również opierać swój wybór akredytowanego asystenta parlamentarnego na podstawie bliskości przekonań politycznych. Poprawka 74 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 3 – Artykuł 128 – ustęp 2 – wprowadzenie 2.  Asystent parlamentarny jest wybierany przez posła/posłów do Parlamentu Europejskiego, aby pomagać im w pracach. Niezależnie od dodatkowych kryteriów, jakie mogą zostać ustanowione na mocy przepisów, o których mowa w art. 125 ust. 2, asystent może być zatrudniony, jeżeli: 2.   Akredytowany asystent parlamentarny jest wybierany przez posła/posłów do Parlamentu Europejskiego, aby mu/im pomagać w pracach. Niezależnie od dodatkowych kryteriów, jakie mogą zostać ustanowione na mocy przepisów wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1, asystent może być zatrudniony, jeżeli: Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 3 – artykuł 128 – ustęp 2 – litera e) (e) wykaże gruntowną znajomość jednego z języków Wspólnot oraz zadowalającą znajomość innego języka Wspólnot w zakresie niezbędnym do wykonywania swoich obowiązków; i (e) ma gruntowną znajomość jednego z języków Wspólnoty Europejskiej oraz zadowalającą znajomość innego języka Wspólnoty; i Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 3 – artykuł 129 Artykuł 129 skreślony 1.  Asystent parlamentarny przechodzi trzymiesięczny okres próbny. 2.  W przypadku, gdy w okresie próbnym asystent parlamentarny nie może wykonywać swoich obowiązków z powodu choroby lub wypadku przez okres co najmniej jednego miesiąca, organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może na wniosek posła odpowiednio przedłużyć okres próbny asystenta. 3.  Najpóźniej miesiąc przed zakończeniem okresu próbnego, w przypadku gdy asystent parlamentarny nie wykazał się kompetencjami wymaganymi do utrzymania powierzonych mu zadań, poseł do Parlamentu Europejskiego sporządza sprawozdanie dotyczące zdolności asystenta parlamentarnego do wypełniania powierzonych mu zadań, a także jego wydajności i zachowania. Sprawozdanie takie organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy przedkłada osobie zainteresowanej, która ma prawo przedstawić na piśmie swoje uwagi w terminie ośmiu dni. W stosownym przypadku dany asystent parlamentarny zostaje zwolniony przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, pod warunkiem że sprawozdanie zostało mu przedstawione przed zakończeniem okresu próbnego. 4.  Asystent parlamentarny zwolniony podczas okresu próbnego uprawniony jest do otrzymania odszkodowania równego jednej trzeciej wynagrodzenia podstawowego za każdy przepracowany miesiąc okresu próbnego. Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 3 – artykuł 130 – ustęp 1 1.  Przed zatrudnieniem asystent parlamentarny jest poddany w gabinecie lekarskim Parlamentu Europejskiego badaniom potwierdzającym jego sprawność fizyczną, dzięki którym Parlament Europejski zyskuje pewność, że dany asystent spełnia wymogi przedstawione w art. 128 ust. 2 lit. d). 1.  Akredytowany asystent parlamentarny jest poddany w gabinecie lekarskim Parlamentu Europejskiego badaniom potwierdzającym jego sprawność fizyczną, dzięki którym Parlament Europejski zyskuje pewność, że dany asystent spełnia wymogi przedstawione w art. 128 ust. 2 lit. d). Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 3 – artykuł 131 – ustęp 1 1.  Umowy z asystentami parlamentarnymi zawierane są na czas określony. Bez uszczerbku dla przepisów art. 140, umowy wygasają najpóźniej wraz z końcem kadencji, podczas której zostały zawarte. 1.  Umowy z akredytowanymi asystentami parlamentarnymi zawierane są na czas określony i określają grupę zaszeregowania, w której asystent jest zaklasyfikowany. Umowy na czas określony nie przedłuża się więcej niż dwa razy podczas kadencji Parlamentu. O ile w samej umowie nie postanowiono inaczej, umowa wygasa wraz z końcem kadencji parlamentarnej, w trakcie której została ona zawarta. Bez uszczerbku dla przepisów art. 140, umowy wygasają najpóźniej wraz z końcem kadencji, podczas której zostały zawarte. Poprawka 75 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 3 – Artykuł 131 – ustęp 2 2.   Parlament Europejski przyjmuje decyzję wewnętrzną, w której określa kryteria zaszeregowania przy zatrudnianiu. 2.   Przepisy wykonawcze, o których mowa w art. 125 ust. 1, określają przejrzyste zasady zaszeregowania z uwzględnieniem art. 128 ust. 2 lit. f). Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 4 – artykuł 132 – ustęp -1 (nowy) -1.  Akredytowani asystenci parlamentarni są zatrudniani w celu wykonywania zadań w niepełnym lub pełnym wymiarze czasu pracy. Poprawka 76 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 4 – Artykuł 132 – ustęp 2 2.  Od asystenta nie można wymagać pracy w godzinach nadliczbowych, z wyjątkiem nagłych przypadków lub w razie nadzwyczajnego obciążenia pracą. 2.  Od akredytowanych asystentów parlamentarnych nie można wymagać pracy w godzinach nadliczbowych, z wyjątkiem nagłych przypadków lub w razie nadzwyczajnego obciążenia pracą. Artykuł 56 ust. 1 stosuje się na zasadzie analogii. Przepisy wykonawcze, o których mowa w art. 125 ust. 1, mogą określać zasady w tym zakresie. Poprawka 77 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), rozporządzenie nr 11 (EWEA) Rozdział 5 – artykuł 133 O ile przepisy art. 134 i 135 nie stanowią inaczej, art. 19, art. 20 ust. 1-3, art. 21 aktualnych zasad oraz art. 16 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego dotyczące zasad wynagradzania i zwrotu kosztów stosuje się na zasadzie analogii. Zasady dokonywania zwrotu kosztów podróży służbowych są ustanowione w przepisach, o których mowa w art. 125 ust. 2. O ile przepisy art. 134 i 135 nie stanowią inaczej, art. 19, art. 20 ust. 1-3, art. 21 aktualnych zasad oraz art. 16 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego dotyczące zasad wynagradzania i zwrotu kosztów stosuje się na zasadzie analogii. Zasady dokonywania zwrotu kosztów podróży służbowych są ustanowione w przepisach wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1. Poprawka 78 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), rozporządzenie nr 11 (EWEA) Rozdział 5 – artykuł 134 – tabela Tekst proponowany przez Komisję Grupa zaszeregowania 1 2 3 4 5 6 7 Podstawa wynagrodzenia za prace w pełnym wymiarze godzin 1 193,00 1 389,85 1 619,17 1 886,33 2 197,58 2 560,18 2 982,61 Grupa zaszeregowania 8 9 10 11 12 13 14 Podstawa wynagrodzenia za prace w pełnym wymiarze godzin 3 474,74 4 048,07 4 716,00 5 494,14 6 400,67 7 456,78 8 687,15 Poprawka Grupa zaszeregowania 1 2 3 4 5 6 7 Podstawa wynagrodzenia za prace w pełnym wymiarze godzin 1.619,17 1.886,33 2.045,18 2.217,41 2.404,14 2.606,59 2.826,09 Grupa zaszeregowania 8 9 10 11 12 13 14 Podstawa wynagrodzenia za prace w pełnym wymiarze godzin 3.064,08 3.322,11 3.601,87 3.905,18 4.234,04 4.590,59 4.977,17 Grupa zaszeregowania 15 16 17 18 19 Podstawa wynagrodzenia za prace w pełnym wymiarze godzin 5.396,30 5.850,73 6.343,42 6.877,61 7.456,78 Poprawka 79 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), rozporządzenie nr 11 (EWEA) Rozdział 5 – artykuł 135 W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 1 ostatni akapit załącznika VII do Regulaminu pracowniczego, dodatek zagraniczny nie może być niższy niż 250 EUR. W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 1 ostatni akapit załącznika VII do Regulaminu pracowniczego, dodatek zagraniczny nie może być niższy niż 350 EUR. Poprawka 80 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), rozporządzenie nr 11 (EWEA) Rozdział 6 – artykuł 137 – ustęp 1 1.  W drodze odstępstwa od art. 96 ust. 3 drugi akapit i bez uszczerbku dla innych przepisów tego artykułu, kwoty wyliczone z tego tytułu nie mogą być niższe niż 700 EUR i wyższe niż 2000 EUR. 1.  W drodze odstępstwa od art. 96 ust. 3 drugi akapit i bez uszczerbku dla innych przepisów tego artykułu, kwoty wyliczone z tego tytułu nie mogą być niższe niż 850 EUR i wyższe niż 2000 EUR. Poprawka 81 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), rozporządzenie nr 11 (EWEA) Rozdział 6 – artykuł 137 – ustęp 3 3.  Parlament Europejski wpłaca do budżetu ogólnego Unii Europejskiej całą kwotę składek niezbędną do finansowania systemu emerytur, z wyjątkiem składek określonych w art. 83 ust. 2 Regulaminu pracowniczego, która jest co miesiąc odliczana od wynagrodzenia danej osoby. skreślony Poprawka 82 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), rozporządzenie nr 11 (EWEA) Rozdział 8 – artykuł 139 Tytuł VII Regulaminu pracowniczego dotyczący środków prawnych stosuje się na zasadzie analogii. Tytuł VII Regulaminu pracowniczego dotyczący środków prawnych stosuje się na zasadzie analogii. Przepisy wykonawcze, o których mowa w art. 125 ust. 1, mogą określać dodatkowe przepisy dotyczące procedur wewnętrznych. Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 9 – artykuł 140 – ustęp 1– litera d) d) wraz z upływem okresu wypowiedzenia przewidzianego w umowie, pod warunkiem możliwości przedterminowego rozwiązania umowy przez asystenta parlamentarnego lub Parlament Europejski. Okres wypowiedzenia trwa nie krócej niż miesiąc za każdy przepracowany rok służby i mieści się w granicach od 1 do 3 miesięcy. Okres wypowiedzenia nie powinien jednak zaczynać się podczas urlopu macierzyńskiego lub zwolnienia chorobowego, pod warunkiem że zwolnienie chorobowe nie przekracza trzech miesięcy. Ponadto okres wypowiedzenia podczas urlopu macierzyńskiego lub chorobowego zostaje wstrzymany w granicach czasowych określonych powyżej; d) uwzględniając fakt, że zaufanie jest podstawą stosunków między posłem i jego akredytowanym asystentem parlamentarnym, wraz z upływem okresu wypowiedzenia przewidzianego w umowie, pod warunkiem uprawnienia do przedterminowego rozwiązania umowy przez akredytowanego asystenta parlamentarnego lub Parlament Europejski, działający na wniosek posła/posłów do Parlamentu Europejskiego, do pomocy któremu/którym akredytowany asystent parlamentarny został przyjęty. Okres wypowiedzenia trwa nie krócej niż miesiąc za każdy przepracowany rok służby i mieści się w granicach od 1 do 3 miesięcy. Okres wypowiedzenia nie powinien jednak zaczynać się podczas urlopu macierzyńskiego lub zwolnienia chorobowego, pod warunkiem że zwolnienie chorobowe nie przekracza trzech miesięcy. Ponadto okres wypowiedzenia podczas urlopu macierzyńskiego lub chorobowego zostaje wstrzymany w granicach czasowych określonych powyżej; Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 9 – artykuł 140 – ustęp 2 2.  W przypadku gdy umowa wygasa zgodnie z ust. 1 lit. c) lub w przypadku gdy Parlament Europejski rozwiązuje umowę zgodnie z ust. 1 lit. d), asystent parlamentarny jest uprawniony do otrzymania odszkodowania równego jednej trzeciej podstawy jego wynagrodzenia w okresie od daty ustania jego funkcji do daty wygaśnięcia umowy, pod warunkiem że nie przekracza ono wartości podstawy wynagrodzenia z trzech miesięcy. 2.  W przypadku gdy umowa wygasa zgodnie z ust. 1 lit. c), akredytowany asystent parlamentarny jest uprawniony do otrzymania odszkodowania równego jednej trzeciej podstawy jego wynagrodzenia w okresie od daty ustania jego funkcji do daty wygaśnięcia umowy, pod warunkiem że nie przekracza ono wartości podstawy wynagrodzenia z trzech miesięcy. Poprawka 83 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie nr 31 (EWG), rozporządzenie nr 11 (EWEA) Rozdział 9 – artykuł 140 – ustęp 3 3.  Bez uszczerbku dla art. 48 i 50, które mają zastosowanie w drodze analogii, umowa o pracę z asystentem parlamentarnym może zostać rozwiązana bez okresu wypowiedzenia w przypadku poważnego umyślnego lub wynikającego z zaniedbania niedotrzymania przez niego zobowiązań. Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, podejmuje uzasadnioną decyzję po uprzednim umożliwieniu zainteresowanemu przedstawienia swojej obrony.". 3.  Bez uszczerbku dla art. 48 i 50, które mają zastosowanie w drodze analogii, umowa o pracę z akredytowanym asystentem parlamentarnym może zostać rozwiązana bez okresu wypowiedzenia w przypadku poważnego umyślnego lub wynikającego z zaniedbania niedotrzymania przez niego zobowiązań. Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, podejmuje uzasadnioną decyzję po uprzednim umożliwieniu zainteresowanemu przedstawienia swojej obrony. Postanowienia szczególne dotyczące procedury dyscyplinarnej są ustanowione się w przepisach wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1. Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Załącznik – punkt 3 Rozporządzenie Nr 31 (EWG), 11 (EWEA) Rozdział 9 – artykuł 140 – ustęp 3a (nowy) 3a.  Okresów zatrudnienia w charakterze akredytowanego asystenta parlamentarnego nie uznaje się za stanowiące "lata służby" do celów art. 29 ust. 3 i 4 Regulaminu pracowniczego.

(1) Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r. w sprawie przyjęcia statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2005/684/WE, Euratom) (Dz.U. L 262 z 7.10.2005, s. 1). (2) Por. protokół z posiedzenia, pkt. 3.23.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie projektu dyrektywy Komisji zmieniającej niektóre załączniki do dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przepisów technicznych dotyczących zarządzania ryzykiem

P6_TA(2008)0607 B6-0623/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając dyrektywę 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (przekształcenie)(1), a w szczególności jej art. 150 ust. 1,

–   uwzględniając projekt dyrektywy Komisji zmieniającej niektóre załączniki do dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przepisów technicznych dotyczących zarządzania ryzykiem,

–   uwzględniając wniosek Komisji z dnia 1 października 2008 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywy 2006/48/WE i 2006/49/WE w odniesieniu do banków powiązanych z instytucjami centralnymi, niektórych pozycji funduszy własnych, dużych ekspozycji, uzgodnień w zakresie nadzoru i zarządzania kryzysowego (COM(2008)0602) (wniosek dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych),

–   uwzględniając wniosek Komisji z dnia 12 listopada 2008 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych (COM(2008)0704),

–   uwzględniając art. 5a ust. 3 lit. b) decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(2),

–   uwzględniając art. 81 ust. 2 i art. 4 lit. b Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że Komisja przedłożyła wniosek dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych,

B.   mając na uwadze, że Komisja przedstawiła również projekt dyrektywy zmieniającej niektóre załączniki do dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przepisów technicznych dotyczących zarządzania ryzykiem, który zawiera postanowienia dotyczące ujawniania informacji przez zewnętrzne instytucje kontroli jakości kredytowej,

C.   mając na uwadze, że Komisja przedstawiła następnie wniosek dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie agencji ratingowych,

D.   mając na uwadze, że obowiązki w zakresie ujawniania informacji i przejrzystości spoczywające na instytucjach kontroli jakości kredytowej i agencjach ratingowych muszą być spójnie i konsekwentnie przestrzegane;

E.   mając na uwadze, że proponowane przez Komisję obowiązki zewnętrznych instytucji kontroli jakości kredytowej wykraczają poza kwestie dostosowań technicznych, a co za tym idzie wymagają odpowiedniego rozpatrzenia przez Parlament zgodnie z procedurą współdecyzji;

F.   mając na uwadze, że aby zapewnić tego rodzaju spójność i konsekwencję, a także umożliwić Parlamentowi odpowiednie rozpatrzenie wniosku, przepisami dotyczącymi obowiązków z zakresu ujawniania informacji przez zewnętrzne instytucje kontroli jakości kredytowej należy zająć się zgodnie z procedurą współdecyzji, w ramach wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych lub wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy w sprawie agencji ratingowych,

G.   mając na uwadze, że Parlament wyraża poparcie dla pozostałych zmian o charakterze technicznym,

1.   sprzeciwia się przyjęciu projektu Komisji dotyczącego dyrektywy zmieniającej niektóre załączniki do dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przepisów technicznych dotyczących zarządzania ryzykiem;

2.   wyraża przekonanie, że projekt dyrektywy Komisji wykracza poza uprawnienia wykonawcze określone w dyrektywie 2006/48/WE;

3.   apeluje do Komisji o wycofanie odnośnego projektu aktu prawnego oraz do przedłożenia Komisji Gospodarczej i Monetarnej nowego projektu;

4.   proponuje następującą zmianę projektu dyrektywy:

Tekst proponowany przez Komisję   Modyfikacja Modyfikacja 1 Wniosek dotyczący projektu dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2006/48/WE Załącznik VI – część 2 – punkt 7 (3) w części 2 załącznika VI pkt 7 otrzymuje brzmienie: skreślony "7. Właściwe organy podejmują kroki konieczne do publicznego udostępnienia zasad, na jakich instytucje ECAI opierają swoje oceny kredytowe, dając w ten sposób wszystkim potencjalnym użytkownikom możliwość stwierdzenia prawidłowości takich zasad. Ponadto właściwe organy podejmują środki konieczne do zapewnienia, że, w odniesieniu do ocen kredytowych dotyczących pozycji sekurytyzacyjnych, ECAI będzie zobowiązana do opracowywania na bieżąco zestawień informacji na temat struktury transakcji, rentowności aktywów puli i ich wpływu na ocenę kredytową. Takie zestawienie informacji jest udostępniane wszystkim instytucjom kredytowym stosującym ocenę kredytową dla celów art. 96."

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1. (2) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie nieuczciwych przedsiębiorstw oferujących wpisy do katalogów biznesowych (petycje 0045/2006, 1476/2006, 0079/2003, 0819/2003, 1010/2005, 0052/2007, 0306/2007, 0444/2007, 0562/2007 i inne) (2008/2126(INI))

P6_TA(2008)0608 A6-0446/2008

Parlament Europejski,

–   uwzględniając petycje 0045/2006, 1476/2006, 0079/2003, 0819/2003, 1010/2005, 0052/2007, 0306/2007, 0444/2007, 0562/2007 i inne,

–   uwzględniając wcześniejsze dyskusje Komisji Petycji na temat petycji 0045/2006 i innych,

–   uwzględniając dyrektywę 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącą reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej (wersja ujednolicona)(1),

–   uwzględniając dyrektywę 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym ("dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych")(2),

–   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów ("rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów")(3),

–   uwzględniając dyrektywę 98/27/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów(4),

–   uwzględniając analizę zatytułowaną "Nieuczciwe praktyki firm prowadzących katalogi biznesowe w kontekście obecnych i przyszłych przepisów rynku wewnętrznego mających na celu ochronę konsumentów i MŚP" (IP/A/IMCO/FWC/2006-058/LOT4/C1/SC6), zleconą przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów,

–   uwzględniając art. 192 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Petycji oraz opinię Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6-0446/2008),

A.   mając na uwadze, że Parlament otrzymał ponad 400 petycji od małych przedsiębiorstw (reprezentujących jedynie część ich ogółu), które twierdzą, iż padły ofiarą wprowadzającej w błąd reklamy stosowanej przez przedsiębiorstwa oferujące wpisy do katalogów biznesowych, a w rezultacie ucierpiały z powodu stresu psychologicznego, poczucia winy, zażenowania, uczucia frustracji i poniosły straty finansowe,

B.   mając na uwadze, że skargi te ujawniają szeroko rozpowszechnioną i ustaloną metodę zwodniczych praktyk biznesowych stosowanych przez niektóre przedsiębiorstwa oferujące wpisy do katalogów biznesowych, które dotykającą tysiące przedsiębiorstw i są zorganizowane niezależnie od granic, tj. wiążą się z działalnością w co najmniej dwóch państwach członkowskich w Unii Europejskiej oraz poza nią oraz wywierają poważne skutki finansowe dla przedsiębiorstw, a także mając na uwadze, że nie istnieje mechanizm administracyjny lub instrument prawny umożliwiający krajowym organom egzekwowania prawa skuteczną i efektywną współpracę transgraniczną,

C.   mając na uwadze, że nieuczciwy charakter tych praktyk staje się bardziej oczywisty, kiedy są one uskuteczniane drogą elektroniczną i szerzone za pomocą Internetu (zob. petycja nr 0079/2003),

D.   mając na uwadze, że praktyki biznesowe, których dotyczą skargi, zazwyczaj polegają na tym, że firma prowadząca katalog biznesowy nawiązuje kontakt, przeważnie pocztą, z przedsiębiorstwami, zachęcając je do uzupełnienia lub aktualizacji nazwy i danych kontaktowych przedsiębiorstwa, stwarzając fałszywe wrażenie, iż ma to służyć bezpłatnemu ich umieszczeniu w katalogu biznesowym; mając na uwadze, że później zgłaszające się przedsiębiorstwa odkrywają, że w rzeczywistości nieumyślnie podpisały umowę, standardowo wiążącą przez trzy lata, zobowiązującą je do figurowania w katalogu biznesowym za cenę około 1000 euro rocznie,

E.   mając na uwadze, że formularze stosowane w takich przypadkach są zazwyczaj niejednoznaczne i trudne do zrozumienia, przy czym sprawiają błędne wrażenie, iż chodzi o bezpłatne umieszczenie w katalogu biznesowym, podczas gdy w rzeczywistości celem jest zwabienie przedsiębiorstwa do zawarcia niechcianej umowy o reklamę w katalogu biznesowym,

F.   mając na uwadze, że nie istnieją specjalne przepisy UE ani krajowe w państwach członkowskich dotyczące firm prowadzących katalogi biznesowe w stosunkach między przedsiębiorstwami, a także mając na uwadze, że państwa członkowskie mogą wprowadzać bardziej kompleksowe i szeroko zakrojone przepisy,

G.   mając na uwadze, że dyrektywa 2006/114/WE stosuje się również do transakcji między przedsiębiorstwami i definiuje "reklamę wprowadzającą w błąd" jako "każdą reklamę, która w jakikolwiek sposób, w tym przez swoją formę, wprowadza lub może wprowadzić w błąd osoby, do których jest skierowana lub dociera, i która, z powodu swojej zwodniczej natury, może wpłynąć na ich postępowanie gospodarcze lub która, z tych powodów, szkodzi lub może szkodzić konkurentowi"; mając jednak na uwadze, że rozbieżności w interpretacji tego, co jest "wprowadzające w błąd" wydają się stanowić główną przeszkodę w zwalczaniu takich praktyk stosowanych przez firmy oferujące katalogi biznesowe w stosunkach między przedsiębiorstwami,

H.   mając na uwadze, że dyrektywa 2005/29/WE zakazuje "umieszczania w materiałach marketingowych faktury lub podobnego dokumentu żądającego zapłaty, który wywołuje u konsumenta wrażenie, że już zamówił reklamowany produkt, mimo iż tego nie zrobił"; mając jednak na uwadze, że dyrektywa ta nie stosuje się do zwodniczych praktyk między przedsiębiorstwami i dlatego w obecnej formie nie może stanowić podstawy do udzielenia pomocy składającym petycje; mając jednak na uwadze, że dyrektywa ta nie wyklucza systemu przepisów krajowych dotyczących nieuczciwych praktyk handlowych, który ma zastosowanie we wszystkich okolicznościach zarówno do konsumentów jak i przedsiębiorstw,

I.   mając na uwadze, że dyrektywa 2005/29/WE nie uniemożliwia państwom członkowskim rozszerzenia zakresu jej stosowania za sprawą przepisów krajowych również na przedsiębiorstwa; mając jednak na uwadze, że prowadzi to do powstania różnych poziomów ochrony przedsiębiorstw, które padają ofiarą wprowadzających w błąd praktyk firm oferujących wpisy do katalogów biznesowych w różnych państwach członkowskich,

J.   mając na uwadze, że rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 definiuje "naruszenie wewnątrzwspólnotowe" jako "każde działanie lub zaniechanie sprzeczne z przepisami prawnymi, które chronią interesy konsumentów (...), a które szkodzi lub może szkodzić zbiorowym interesom konsumentów zamieszkałych w jednym lub więcej niż jednym państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym miało miejsce działanie lub zaniechanie, lub gdzie odpowiedzialny sprzedawca bądź dostawca ma siedzibę albo gdzie znajdują się dowody bądź aktywa związane z tym działaniem lub zaniechaniem"; mając jednak na uwadze, że dyrektywa ta nie stosuje się do zwodniczych praktyk między przedsiębiorstwami i dlatego w obecnej formie nie może stanowić podstawy do udzielenia pomocy składającym petycje,

K.   mając na uwadze, że większość składających petycje wskazuje na katalog biznesowy znany jako "European City Guide" (którego działalność jest przedmiotem postępowań sądowych i administracyjnych), ale wymienia się także inne firmy prowadzące katalogi biznesowe, np. "Construct Data Verlag", "Deutscher Adressdienst GmbH" i "NovaChannel"; mając jednak na uwadze, że inne firmy prowadzące katalogi biznesowe stosują legalne praktyki biznesowe,

L.   mając na uwadze, że te zwodnicze praktyki biznesowe ukierunkowane są głównie na małe przedsiębiorstwa, jednak dotykają również przedstawicieli wolnych zawodów, a nawet organizacje typu non profit, takie jak organizacje pozarządowe, charytatywne, szkoły i biblioteki oraz lokalne kluby społeczne, np. zespoły muzyczne,

M.   mając na uwadze, że firmy prowadzące katalogi biznesowe posiadają często siedzibę w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym znajdują się poszkodowani, co utrudnia tym ostatnim zwracanie się o ochronę do organów krajowych z powodu rozbieżności w interpretacji tego, co jest uznawane za wprowadzające w błąd; mając na uwadze, że poszkodowani również często nie otrzymują zadośćuczynienia w ramach krajowych systemów prawnych i organów do spraw ochrony konsumentów, gdyż informowani są, iż przepisy prawne służą ochronie konsumentów, a nie przedsiębiorstw; mając na uwadze, że jako małe przedsiębiorstwa poszkodowani w większości nie posiadają środków umożliwiających dochodzenie skutecznego środka prawnego w postępowaniu sądowym; mając na uwadze, że mechanizmy autoregulacyjne dla katalogów nie na wiele się zdają, gdyż nie są przestrzegane przez tych, którzy stosują wprowadzające w błąd reklamy,

N.   mając na uwadze, że poszkodowani przez te praktyki są konsekwentnie ścigani przez same firmy prowadzące katalogi biznesowe lub nawet przez najęte przez nie agencje windykacyjne; mając na uwadze, że poszkodowani skarżą się, iż czują się niepokojeni i zagrożeni tymi naleganiami, a wielu z nich ostatecznie wbrew woli wnosi opłaty, aby uniknąć dalszego nękania,

O.   mając na uwadze, że poszkodowani, którzy odmawiają opłaty, rzadko – z nielicznymi wyjątkami – są pozywani do sądu,

P.   mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie przyjęły inicjatywy, szczególnie o charakterze uświadamiającym, w stosunku do potencjalnie dotkniętych przedsiębiorstw, a także mając na uwadze, że obejmują one dzielenie się informacjami, doradztwo, system ostrzegania organów egzekwowania prawa w danym państwie, a w niektórych przypadkach prowadzenie rejestru skarg w celu rozwiązania tego problemu,

Q.   mając na uwadze, że Austria zmieniła krajową ustawę o nieuczciwych praktykach handlowych w 2000 r. i że ust. 28a tej ustawy stanowi: "Zabrania się reklamować, w ramach prowadzonej działalności dla zaspokojenia konkurencji, w celu rejestracji w katalogach, takich jak tzw. żółte strony, książki telefoniczne lub podobne spisy, za pośrednictwem formularza zapłaty, formularza przekazu pieniężnego, faktury, oferty korekty, czy też w podobny sposób, lub oferować takiej rejestracji bezpośrednio, bez jednoznacznego i wyraźnego graficznego wskazania, że reklama taka stanowi wyłącznie propozycję zawarcia umowy",

R.   mając na uwadze, że takie praktyki stosowane są od wielu lat, z czego wynika duża liczba poszkodowanych oraz znaczne szkody i zakłócenia na rynku wewnętrznym,

1.   wyraża zaniepokojenie problemem poruszonym przez składających petycję, który wydaje się występować powszechnie i mieć charakter transgraniczny oraz niesie znaczące skutki finansowe, szczególnie dla małych przedsiębiorstw;

2.   jest zdania, że transgraniczny charakter tego problemu nakłada na instytucje wspólnotowe obowiązek zapewnienia poszkodowanym odpowiednich środków prawnych, tak aby ważność umów zawartych na podstawie wprowadzającej w błąd reklamy mogła być skutecznie kwestionowana, aby móc je unieważniać lub rozwiązywać oraz aby poszkodowanym przysługiwał zwrot zapłaconych kwot;

3.   wzywa poszkodowanych do informowania organów krajowych o przypadkach oszustw biznesowych i wzywa państwa członkowskie do udostępnienia małym i średnim przedsiębiorstwom wiedzy i umiejętności koniecznych w celu umożliwienia im składania skarg do organów rządowych i pozarządowych, gwarantując, że kanały komunikacyjne są otwarte i że poszkodowani wiedzą, iż mogą skorzystać z doradztwa, tak by mogli szukać odpowiednich wskazań przed uregulowaniem opłat żądanych przez nieuczciwe firmy prowadzące katalogi biznesowe; nalega, by państwa członkowskie zakładały i utrzymywały scentralizowaną bazę danych gromadzącą te skargi;

4.   z żalem zauważa, że pomimo powszechnego charakteru tych praktyk prawo UE i prawo krajowe nie wydaje się wystarczające, jeżeli chodzi o zapewnianie znaczących sposobów ochrony i skutecznych środków prawnych, lub też nie jest odpowiednio egzekwowane na poziomie krajowym; z żalem zauważa, że ograny krajowe również wydają się niezdolne do zapewnienia środków prawnych;

5.   z zadowoleniem zauważa, że europejskie i krajowe organizacje przedsiębiorców starają się o zwiększenie świadomości problemu wśród swych członków, oraz wzywa je do wzmożenia tych starań we współpracy z organizacjami działającymi w terenie, tak aby przede wszystkim mniej osób padało ofiarą nieuczciwych praktyk firm prowadzących katalogi biznesowe; wyraża obawy z powodu faktu, że niektóre z tych organizacji były w związku z tym pozywane do sądu przez nieuczciwe firmy prowadzące katalogi biznesowe wskazane podczas ich działalności uświadamiającej, z powodu rzekomego zniesławienia lub podobnych oskarżeń;

6.   z zadowoleniem przyjmuje działania podjęte przez niektóre państwa członkowskie, takie jak Włochy, Hiszpania, Holandia, Belgia i Wielka Brytania, a szczególnie Austria, mające na celu uniemożliwienie firmom prowadzącym katalogi biznesowe podejmowania zwodniczych praktyk; uważa jednak, że starania te są nadal niewystarczające i że nadal zachodzi potrzeba koordynowania kontroli na szczeblu międzynarodowym;

7.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do intensyfikacji wysiłków, w pełnej współpracy z organizacjami reprezentującymi przedsiębiorstwa krajowe i europejskie, w celu zwiększenia świadomości tego problemu, aby więcej osób dysponowało informacjami i miało możność uniknięcia wprowadzającej w błąd reklamy, która może je zwabić w pułapkę niechcianych umów o reklamę;

8.   wzywa Komisję do zajęcia się problemem oszustw biznesowych w kontekście inicjatywy europejskiej "karty małych przedsiębiorstw", jak zaproponowano w komunikacie zatytułowanym "Jednolity rynek Europy XXI wieku" oraz do zmobilizowania europejskiej sieci przedsiębiorstw (Enterprise Europe Network), sieci SOLVIT i odpowiednich portali DG jako dalszych sposobów przekazywania informacji i udzielania pomocy w związku z tymi problemami;

9.   z żalem zauważa, że dyrektywa 2006/114/WE, mająca zastosowanie do takich transakcji między przedsiębiorstwami, jak omawiana w tym przypadku, wydaje się niewystarczająca pod względem zapewnienia skutecznych środków prawnych bądź też nieodpowiednio wdrażana przez państwa członkowskie; zwraca się do Komisji o przedstawienie do grudnia 2009 r. sprawozdania w sprawie wykonalności i ewentualnych skutków zmiany dyrektywy 2006/114/WE, w taki sposób by ująć w niej "czarną" lub "szarą" listę praktyk, które mają być uznawane za wprowadzające w błąd;

10.   przypomina, że o ile Komisja nie ma uprawnień do egzekwowania przepisów dyrektywy 2006/114/WE bezpośrednio od osób lub przedsiębiorstw, ma jednak, jako strażnik traktatów, obowiązek zapewnienia odpowiedniego i skutecznego wdrożenia tej dyrektywy przez państwa członkowskie; wzywa zatem Komisję do dopilnowania, by państwa członkowskie w pełni i skutecznie przetransponowały dyrektywę 2005/29/WE, tak aby zagwarantować ochronę we wszystkich państwach członkowskich, a także by wpłynąć na kształt dostępnych narzędzi prawnych i proceduralnych, tak jak w przypadku dyrektywy 84/450/EWG, która dostarczyła narzędzi Austrii, Hiszpanii i Holandii, i do wypełnienia tym samym swojej roli jako strażnika traktatów w dziedzinie ochrony przedsiębiorstw, gwarantując, że prawo przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług nie są ograniczane;

11.   wzywa Komisję do ściślejszego monitoringu wdrażania dyrektywy 2006/114/WE, szczególnie w tych państwach członkowskich, w których, jak wiadomo, znajdują się siedziby nieuczciwych firm prowadzących katalogi biznesowe, jednak w szczególności w Hiszpanii, gdzie siedzibę ma tego rodzaju firma najczęściej wymieniana przez składających petycję, oraz w Republice Czeskiej i na Słowacji, gdzie sąd wydał orzeczenie niekorzystne dla poszkodowanych w sposób wzbudzający wątpliwości co do wdrożenia dyrektywy 2006/114/WE w tych krajach; wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi sprawozdania dotyczącego dokonanych ustaleń;

12.   z żalem zauważa, że dyrektywa 2005/29/WE nie odnosi się do transakcji między przedsiębiorstwami oraz że państwa członkowskie wydają się niechętne rozszerzeniu zakresu jej stosowania; odnotowuje jednak, że państwa członkowskie mogą jednostronnie rozszerzyć zakres krajowego prawa konsumenckiego na transakcje między przedsiębiorstwami, oraz aktywnie zachęca je, aby to czyniły, a także do zapewnienia współpracy między organami państw członkowskich, jak przewidziano w rozporządzeniu (WE) nr 2006/2004, w celu umożliwienia śledzenia tego rodzaju działalności transgranicznej prowadzonej przez firmy prowadzące katalogi biznesowe mające siedzibę w UE lub w państwie trzecim; ponadto zwraca się do Komisji o przedstawienie do grudnia 2009 r. sprawozdania w sprawie wykonalności i ewentualnych skutków rozszerzenia zakresu dyrektywy 2005/29/WE, tak aby objęła umowy między przedsiębiorstwami ze szczególnym uwzględnieniem pkt. 21 załącznika I tej dyrektywy;

13.   z zadowoleniem przyjmuje przykład Austrii, która wprowadziła do prawa krajowego wyraźny zakaz nieuczciwego prowadzenia katalogów biznesowych, oraz wzywa Komisję, w świetle transgranicznego charakteru tego problemu, do zaproponowania przepisów w celu rozszerzenia zakresu obowiązywania dyrektywy 2005/29/WE, wzorowanej na modelu austriackim, w sposób wyraźnie zakazujący zamieszczania reklam w katalogach biznesowych, chyba że potencjalni klienci są poinformowani jednoznacznie i za pomocą wyrazistych i obrazowych środków, że taka reklama stanowi wyłącznie propozycję zawarcia umowy wiążącej się z opłatami;

14.   zauważa, że krajowe przepisy prawne często nie stanowią wystarczającej podstawy do wystąpienia o środki prawne od firm prowadzących katalogi biznesowe, mających siedziby w innych państwach członkowskich, w związku z czym wzywa Komisję do ułatwienia bardziej aktywnej transgranicznej współpracy organów krajowych w celu zapewnienia poszkodowanym skuteczniejszych środków prawnych;

15.   z żalem zauważa, że rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 nie ma zastosowania do transakcji między przedsiębiorstwami i nie może zatem dostarczać środków zwalczania wprowadzających w błąd katalogów biznesowych; wzywa Komisję do zaproponowania przepisów mających na celu odpowiednie rozszerzenie zakresu jego stosowania;

16.   z zadowoleniem przyjmuje przykład Belgii, gdzie wszyscy poszkodowani w wyniku zwodniczych praktyk mogą wnieść sprawę do sądu w kraju zamieszkania;

17.   zauważa, że doświadczenie Austrii pokazuje, iż prawo poszkodowanych do bycia reprezentowanymi przez stowarzyszenia handlowe lub podobne organy przy podejmowaniu zbiorowych kroków prawnych przeciwko firmom prowadzącym katalogi biznesowe wydaje się stanowić skuteczny środek prawny, który mógłby zostać powielony w rozważanych obecnie przez DG COMP Komisji inicjatywach związanych z roszczeniami o odszkodowanie za naruszanie zasad konkurencji WE oraz przez DG SANCO w kontekście roszczeń zbiorowych konsumentów na szczeblu europejskim;

18.   wzywa państwa członkowskie do zapewnienia poszkodowanym przez wprowadzającą w błąd reklamę jednoznacznie wskazanego organu krajowego, do którego można wnosić skargi i ubiegać się o środek prawny nawet w przypadkach takich jak tu omawiane, gdy poszkodowane przez wprowadzającą w błąd reklamę są przedsiębiorstwa;

19.   wzywa Komisję do opracowania wytycznych zawierających wzorcowe praktyki, przeznaczonych dla krajowych agencji wykonawczych, które to wytyczne agencje te mogłyby stosować w razie powiadomienia o przypadkach stosowania wprowadzającej w błąd reklamy;

20.   wzywa Komisję do kontynuowania międzynarodowej współpracy z państwami trzecimi i z właściwymi organizacjami międzynarodowymi, aby nieuczciwe firmy prowadzące katalogi biznesowe posiadające siedziby w państwach trzecich nie działały na szkodę przedsiębiorstw posiadających siedziby w Unii Europejskiej;

21.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 21. (2) Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 22. (3) Dz.U. L 364 z 9.12.2004, s. 1. (4) Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 51.