Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Pakistanu dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych (COM(2008)0081 – C6-0080/2009 – 2008/0036(CNS))

P6_TA(2009)0218 A6-0188/2009

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2008)0081),

–   uwzględniając art. 80 i art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, pierwsze zdanie Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6–0080/2009),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 i art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A6–0188/2009),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz parlamentowi Islamskiej Republiki Pakistanu.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady dotyczącej przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do regulaminu nr 61 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie jednolitych przepisów dotyczących homologacji pojazdów użytkowych w zakresie ich zewnętrznych elementów wystających znajdujących się przed tylnym oblachowaniem kabiny (COM(2008)0675 – 7240/2009– C6-0119/2009 – 2008/0205(AVC))

P6_TA(2009)0219 A6-0243/2009

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2008)0675 - 7240/2009),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 4 ust. 2, tiret drugie decyzji Rady 97/836/WE (C6-0119/2009)(1),

–   uwzględniając art. 75 ust. 1 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Handlu Międzynarodowego (A6-0243/2009),

1.   wyraża zgodę na wniosek dotyczący decyzji Rady;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Decyzja Rady z dnia 27 listopada 1997 r. w związku z przystąpieniem Wspólnoty Europejskiej do Porozumienia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych, dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań ("zmienione porozumienie z 1958 r.") (Dz.U. L 346 z 17.12.1997, s. 78).

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich (wersja ujednolicona) (COM(2008)0715 – C6-0479/2008 – 2008/0219(CNS))

P6_TA(2009)0220 A6-0248/2009

(Procedura konsultacji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2008)0715),

–   uwzględniając art. 37 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0479/2008),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0248/2009),

A.   mając na uwadze, że zdaniem grupy konsultacyjnej, złożonej z odpowiednich służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, wniosek ogranicza się do prostej kodyfikacji istniejących przepisów bez zmian co do istoty,

1.   zatwierdza wniosek Komisji w wersji uwzględniającej zalecenia grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (wersja ujednolicona) (COM(2008)0796 – C6-0018/2009 – 2008/0226(CNS))

P6_TA(2009)0221 A6-0249/2009

(Procedura konsultacji – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2008)0796),

–   uwzględniając art. 37 i art. 133 traktatu WE, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0018/2009),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(1),

–   uwzględniając art. 80 i art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0249/2009),

A.   mając na uwadze, że zdaniem grupy konsultacyjnej, złożonej z odpowiednich służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, wniosek ogranicza się do prostej kodyfikacji istniejących przepisów bez zmian co do istoty,

1.   zatwierdza wniosek Komisji w wersji uwzględniającej zalecenia grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. dotyczące wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz określające treść załączników (14518/1/2008 – C6-0003/2009 – 2006/0008(COD))

P6_TA(2009)0222 A6-0207/2009

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (14518/1/2008 – C6-0003/2009),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosków Komisji przedstawionych Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0007) i (COM(2007)0376),

–   uwzględniając zmieniony wniosek Komisji (COM(2008)0648)

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0207/2009),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz określające treść załączników

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z drugiego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego rozporządzenia (WE) nr 988/2009.)

(1) Teksty przyjęte, 9.7.2008, P6_TA(2008)0349.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. dotyczące wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (14516/4/2008 – C6-0006/2009 – 2006/0006(COD))

P6_TA(2009)0223 A6-0204/2009

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (14516/4/2008 – C6-0006/2009),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0016),

–   uwzględniając zmiany do wniosku Komisji (COM(2008)0647),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0204/2009),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009 dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z drugiego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego rozporządzenia (WE) nr 987/2009.)

(1) Teksty przyjęte dnia 9.7.2008, P6_TA(2008)0348.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udziału Wspólnoty w Europejskim Programie Badawczo-Rozwojowym w dziedzinie Metrologii podjętym przez kilka państw członkowskich (COM(2008)0814 – C6-0468/2008 – 2008/0230(COD))

P6_TA(2009)0224 A6-0221/2009

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0814),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2, art. 169 oraz drugi akapit art. 172 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6–0468/2008),

–   uwzględniając zobowiązanie podjęte przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 7 kwietnia 2009 r., dotyczące przyjęcia poprawionego wniosku, zgodnie z art. 251 ust. 2 akapit drugi tiret pierwsze traktatu WE,

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0221/2009),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku lub zastąpienia go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr .../2009/WE w sprawie udziału Wspólnoty w Europejskim Programie Badawczo-Rozwojowym w dziedzinie Metrologii podjętym przez kilka państw członkowskich

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z pierwszego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego decyzji nr 912/2009/WE.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek (COM(2008)0644 – C6-0373/2008 – 2008/0198(COD))

P6_TA(2009)0225 A6-0115/2009

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0644),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którymi projekt został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6–0373/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Rozwoju oraz Komisji Handlu Międzynarodowego (A6-0115/2009),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009 ustanawiającego obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji ║,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Lasy przynoszą różnorodne korzyści dla środowiska, gospodarki i społeczeństwa, w tym dostarczają drewno i inne niedrzewne produkty leśne i zapewniają usługi w zakresie ochrony środowiska oraz są miejscem zamieszkania dla lokalnych społeczności.

(2)  Środowisko leśne stanowi cenne dziedzictwo, które należy chronić, konserwować i – tam, gdzie to możliwe – odnawiać w celu utrzymania różnorodności biologicznej i funkcji ekosystemu, ochrony klimatu i zagwarantowania praw ludności tubylczej oraz społeczności lokalnych i społeczności zależnych od lasów.

(3)  Lasy są w kontekście gospodarczym zasobem, a ich uprawa przynosi dobrobyt i miejsca pracy. Uprawianie lasów ma również pozytywny wpływ na klimat, ponieważ produkty leśne mogą zastąpić inne produkty zużywające więcej energii.

(4)  Bardzo ważne jest, w szczególności z punktu widzenia klimatu, aby podwykonawcy działający na rynku wspólnotowym wprowadzali do obrotu jedynie legalnie pozyskane drewno, ponieważ takie drewno gwarantuje, że ważna funkcja lasów jako biotopów obniżających zawartość dwutlenku węgla nie zostanie zakłócona. Dodatkowo wykorzystywanie legalnie pozyskanego drewna jako materiału budowlanego, w przypadku drewnianych domów, pomaga w blokowaniu dwutlenku węgla w długim okresie.

(5)  Leśnictwo przyczyna się w ogromnym stopniu do rozwoju społeczno-gospodarczego w krajach rozwijających się i stanowi podstawowe źródło dochodów dla wielu mieszkańców tych krajów. Dlatego ważne jest, aby nie ograniczać tego rozwoju ani tego źródła dochodów, lecz by skupić się na tym, w jaki sposób promować bardziej zrównoważony rozwój leśnictwa w tych krajach.

(6)  W związku z rosnącym popytem na drewno i produkty z drewna na całym świecie oraz ze względu na niedostatki w zakresie ram instytucjonalnych i zarządzania w sektorze leśnym w wielu krajach będących producentami drewna coraz większe obawy budzi problem nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu.

(7)  Oczywiste jest, że presja wywierana na naturalne zasoby leśne i popyt na drewno i produkty z drewna często jest zbyt wysoka i że Wspólnota musi zmniejszyć jej wpływ na ekosystemy leśne niezależnie od tego, gdzie pojawiają się ich skutki.

(8)  Nielegalne pozyskiwanie drewna, wraz z niedociągnięciami w zakresie ram instytucjonalnych i zarządzania w sektorze leśnym w wielu krajach będących producentami drewna, jest powszechnym problemem o międzynarodowym znaczeniu. Nielegalne pozyskiwanie drewna stanowi znaczne zagrożenie dla lasów poprzez przyczynianie się do procesu wylesiania i degradacji lasów, będącego przyczyną około 20 % emisji CO2, a także wpływa na procesy pustynnienia i stepowienia, wzmagając erozję gleb oraz potęgując ekstremalne zjawiska pogodowe i następujące po nich np. powodzie oraz zagraża różnorodności biologicznej i szkodzi zrównoważonej gospodarce leśnej i rozwojowi lasów. Ponadto pociąga ono za sobą skutki społeczne, polityczne i gospodarcze, stanowiąc często przeszkodę w dokonywaniu postępów na drodze ku realizacji celów dobrych rządów i zagrażając lokalnym społecznościom zależnym od lasów oraz prawom ludności tubylczej.

(9)  Celem niniejszego rozporządzenia jest powstrzymanie handlu nielegalnie pozyskanym drewnem i produktami wytworzonymi z takiego drewna w UE i przyczynianie się do powstrzymania pustynnienia i degradacji lasów oraz związanych z tym emisji węgla i utraty różnorodności biologicznej na skalę światową, jednocześnie wspierając zrównoważony wzrost gospodarczy, zrównoważony rozwój ludzkości i poszanowanie dla ludności tubylczej i lokalnej. Niniejsze rozporządzenie powinno przyczynić się do wypełnienia tych zobowiązań, w tym zobowiązań zawartych w następujących dokumentach: Konwencja o różnorodności biologicznej z 1992 r.; Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem z 1973 r. (CITES); międzynarodowe porozumienia dotyczące drewna tropikalnego z lat 1983, 1994 i 2006; Konwencja ramowa ONZ w sprawie zmian klimatycznych z 2002 r. (UNFCCC); Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zwalczania pustynnienia z 1994 r.; deklaracja z Rio w sprawie środowiska i rozwoju z 1992 r.; deklaracja z Johanesburga i plan wdrożenia przyjęte na Światowym Szczycie w sprawie Zrównoważonego Rozwoju w dniu 4 września 2002 r.; propozycje działań przedstawione przez Międzyrządową Grupę Ekspertów ds. Lasów ONZ, poparte przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych na specjalnej sesji (Ungass) w 1997 r. oraz propozycje działań przedstawione przez Międzyrządowe Forum Leśne; prawnie niewiążące autorytatywne oświadczenie Konferencji Narodów Zjednoczonych "Środowisko i Rozwój" (UNCED) dotyczące zasad globalnego konsensusu w sprawie gospodarowania, ochrony i zrównoważonego rozwoju lasów wszelkiego rodzaju z 1992 r.; Agenda 21, przyjęta przez UNCED w czerwcu 1992 r.; rezolucja w sprawie "Programu dalszego wdrażania Agendy 21", przyjęta w 1997 r. przez Ungass; deklaracja milenijna z 2000 r.; Światowa karta przyrody z 1982 r.; deklaracja konferencji ONZ w sprawie środowiska człowieka z 1972 r.; plan działania na rzecz środowiska człowieka z 1997 r.; rezolucja 4/2 Forum Leśnego Narodów Zjednoczonych; Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk z 1979 r.; Konwencja ONZ przeciwko korupcji z 2003 r. (UNCAC).

(10)  Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego(4) jako działanie priorytetowe określiła zbadanie możliwości podjęcia aktywnych środków w celu zapobiegania i zwalczania handlu nielegalnie pozyskiwanym drewnem i kontynuowanie aktywnego uczestnictwa Wspólnoty i państw członkowskich we wdrażaniu wydawanych lub zawieranych na szczeblu światowym i regionalnym rezolucji i porozumień dotyczących kwestii związanych z lasami.

(11)  W komunikacie Komisji z dnia 21 maja 2003 r. zatytułowanym "Egzekwowanie prawa, zarządzanie i handel w dziedzinie leśnictwa (FLEGT): propozycja planu działań UE" zaproponowano pakiet środków służących wspieraniu międzynarodowych wysiłków w celu zajęcia się problemem nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu, a także przyczyniających się do realizacji szerszego celu, jakim jest zrównoważona gospodarka leśna(5).

(12)  Rada i Parlament Europejski z zadowoleniem przyjęły ten komunikat, uznając potrzebę włączenia się Wspólnoty w światowe wysiłki mające na celu rozwiązanie problemu nielegalnego pozyskiwania drewna oraz wspieranie zrównoważonego legalnego pozyskiwania drewna w kontekście zrównoważonego rozwoju, zrównoważonej gospodarki leśnej, zmniejszenia ubóstwa, a także równości społecznej i suwerenności państw.

(13)  Zgodnie z określonym w komunikacie celem, jakim jest zapewnienie przywozu do Wspólnoty wyłącznie produktów z drewna wyprodukowanych zgodnie z przepisami kraju będącego producentem, Wspólnota prowadzi z krajami będącymi producentami drewna (krajami partnerskimi) negocjacje w sprawie dobrowolnych umów o partnerstwie (VPA), które nakładają na strony prawnie wiążące zobowiązanie do wdrożenia systemu zezwoleń oraz do uregulowania handlu drewnem i produktami z drewna określonymi w VPA.

(14)  W ramach rozmów dwustronnych z krajami będącymi największymi konsumentami drewna, takimi jak Stany Zjednoczone, Chiny, Rosja i Japonia, Wspólnota powinna również naciskać na przedyskutowanie problemu, dążenie do odpowiednich i zharmonizowanych zobowiązań podmiotów na ich własnych rynkach drewna oraz utworzenie niezależnego globalnego systemu ostrzegania z rejestrem nielegalnego pozyskiwania drewna, obejmującego np. Interpol i stosowny organ Narodów Zjednoczonych oraz wykorzystującego najnowsze technologie detekcji satelitarnej.

(15)  Podmioty z krajów posiadających lasy o międzynarodowym znaczeniu ekologicznym powinny ponosić szczególną odpowiedzialność za zrównoważone pozyskiwanie drewna.

(16)  Z uwagi na wymiar i pilny charakter problemu konieczne jest aktywne wsparcie międzynarodowej walki z nielegalnym pozyskiwaniem drewna i związanym z nim handlem, tak by zmniejszyć wpływ Wspólnoty na ekosystemy leśne, uzupełnić i wzmocnić inicjatywę zawierania umów VPA, oraz poprawa synergii między strategiami politycznymi mającymi na celu zmniejszenie ubóstwa, ochronę lasów i osiągnięcie ochrony środowiska na wysokim poziomie, w tym walkę ze zmianami klimatu i utratą różnorodności biologicznej.

(17)  W oparciu o zasadę działań prewencyjnych wszystkie podmioty łańcucha dostaw powinny być współodpowiedzialne za wyeliminowanie ryzyka udostępniania na rynku nielegalnie pozyskiwanego drewna i produktów z drewna.

(18)  Należy uwzględnić wysiłki poczynione przez kraje, które zawarły umowy VPA FLEGT ze Wspólnotą oraz zawarte w nich zasady, w szczególności w odniesieniu do definicji legalnie wyprodukowanego drewna. Należy również wziąć pod uwagę, że w ramach systemu zezwoleń FLEGT wywóz do Wspólnoty obejmuje wyłącznie drewno i produkty z drewna pozyskane zgodnie z odnośnymi przepisami krajowymi. W tym celu produkty z drewna wymienione w załącznikach II i III do rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia systemu zezwoleń na przywóz drewna do Wspólnoty Europejskiej FLEGT(6), pochodzące z krajów partnerskich wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia, powinny być uznawane za legalnie pozyskane, pod warunkiem, że spełniają one wymogi tego rozporządzenia i wszelkich przepisów wykonawczych. Zasady ustanowione na mocy dobrowolnych umów o partnerstwie, w szczególności w odniesieniu do definicji "legalnie wyprodukowanego drewna" muszą uwzględniać i gwarantować zrównoważoną gospodarkę leśną, zachowanie różnorodności biologicznej, ochronę lokalnych społeczności zależnych od lasów oraz ludności tubylczej i przestrzeganie praw tych społeczności i tej ludności.

(19)  Należy również uwzględnić fakt, że na strony Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) nakłada się wymóg przyznania zezwolenia eksportowego CITES tylko, jeśli gatunki wymienione w wykazie CITES zostały pozyskane, między innymi, zgodnie z ustawodawstwem kraju wywozu. W tym celu produkty z drewna pochodzącego z gatunków wymienionych w załącznikach A, B i C do rozporządzenia (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi(7) powinny być uznawane za legalnie pozyskane, pod warunkiem, że spełniają one wymogi tego rozporządzenia i wszelkich przepisów wykonawczych.

(20)  Biorąc pod uwagę złożoność czynników leżących u podstawy problemu nielegalnego pozyskiwania drewna oraz jego skutki, należy ograniczyć zachęty do nielegalnego postępowania poprzez oddziaływanie na postępowanie podmiotów. Zwiększenie wymogów i obowiązków oraz udoskonalenie środków prawnych w zakresie ścigania za posiadanie i sprzedaż nielegalnego drewna i produktów z drewna oraz za wprowadzanie takiego nielegalnego drewna i produktów z niego na rynek Wspólnoty lub udostępnianie ich na tym rynku to jedne z najskuteczniejszych rozwiązań odstraszające od handlu z nielegalnymi dostawcami.

(21)  W związku z brakiem definicji uzgodnionej na poziomie międzynarodowym określenie nielegalnego pozyskania powinno odbywać się w pierwszej kolejności na podstawie ustawodawstwa kraju, w którym drewno zostało pozyskane. Stosowanie standardów legalności powinno nadal uwzględniać standardy międzynarodowe obejmujące między innymi standardy wypracowane przez Afrykańską Organizację ds. Drewna, Międzynarodową Organizację ds. Drewna Tropikalnego, proces montrealski w sprawie kryteriów i wskaźników dotyczących konserwacji i zrównoważonego gospodarowania lasami klimatu umiarkowanego i lasami borealnymi oraz ogólnoeuropejski proces w sprawie kryteriów i wskaźników dotyczących zrównoważonej gospodarki leśnej. Takie stosowanie standardów legalności powinno przyczynić się do realizacji zasad, zaleceń i zobowiązań międzynarodowych, dotyczących m.in. zminimalizowania zmian klimatycznych, ograniczenia utraty różnorodności biologicznej, likwidacji ubóstwa, ograniczenia pustynnienia, a także ochrony i wspierania praw ludności tubylczej oraz społeczności lokalnych i społeczności zależnych od lasów. Kraj pozyskiwania drewna powinien prowadzić rejestr legalnie pozyskiwanego drewna, obejmujący szczegóły dotyczące gatunków drzew i maksymalnej produkcji drewna.

(22)  Wiele produktów z drewna poddawanych jest licznym procesom przed ich wprowadzeniem po raz pierwszy na rynek lub po ich wprowadzeniu. W celu uniknięcia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych tylko te podmioty, które po raz pierwszy wprowadzają drewno i produkty z drewna na rynek, nie zaś wszystkie podmioty biorące udział w łańcuchu dystrybucji, powinny podlegać wymogowi zachowania należytej staranności poprzez system środków i procedur (system zasad należytej staranności), aby zminimalizować ryzyko wprowadzenia nielegalnie pozyskanego drewna i nielegalnych produktów z drewna. Jednakże wszystkie podmioty w łańcuchu dostaw powinien obowiązywać nadrzędny zakaz wprowadzania na rynek drewna lub produktów z drewna pochodzących z nielegalnych źródeł i wszystkie podmioty muszą zachować należytą staranność w tym względzie.

(23)  Wszystkie podmioty (handlowcy i producenci) w łańcuchu dostaw drewna i produktów z drewna na rynek wspólnotowy powinny wyraźnie wskazać na produkcie, który oferują, legalne źródło lub dostawcę, od którego pochodzi drewno.

▌

(24)  Podmioty wprowadzające po raz pierwszy drewno i produkty z drewna na rynek Wspólnoty powinny postępować z należytą starannością, stosując ║system zasad należytej staranności║ w celu zminimalizowania ryzyka wprowadzenia na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna.

(25)  System zasad należytej staranności powinien zapewniać dostęp do źródeł i dostawców drewna i produktów z drewna wprowadzanych na rynek Wspólnoty oraz do informacji dotyczących zgodności z obowiązującym ustawodawstwem.

(26)  Przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia Komisja i państwa członkowskie powinny szczególnie uwzględnić wyjątkową podatność na zagrożenia oraz ograniczone zasoby małych i średnich przedsiębiorstw. Jest niezwykle ważne, aby wobec małych i średnich przedsiębiorstw nie stosowano skomplikowanych przepisów, które będą hamować ich rozwój. Dlatego Komisja, w miarę możliwości oraz w oparciu o mechanizmy i zasady ustanowione na mocy planowanego programu Small Business Act, powinna opracować uproszczone systemy w odniesieniu do obowiązków małych i średnich przedsiębiorstw wynikających z niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla jego przedmiotu i celu, i zaproponować tym przedsiębiorstwom właściwe alternatywne rozwiązania, aby umożliwić im działanie zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym.

(27)  ▌W celu ułatwienia wykonania niniejszego rozporządzenia oraz wniesienia wkładu w rozwój najlepszych praktyk stosowne jest uznawać organizacje, które opracowały odpowiednie i skuteczne wymogi służące wdrożeniu systemu zasad należytej staranności. Wykaz takich uznanych organizacji powinien być podany do publicznej wiadomości ▌.

(28)  W tym samym celu Unia Europejska powinna zachęcić wyżej wymienione organizacje do współpracy z organizacjami zajmującymi się ochroną środowiska naturalnego i praw człowieka celem wsparcia systemów zasad należytej staranności i ich monitorowania.

(29)  Właściwe organy powinny monitorować spełnianie przez podmioty obowiązków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu właściwe organy powinny przeprowadzać urzędowe kontrole, w tym kontrole celne, i wymagać od podmiotów podjęcia – w razie konieczności – działań naprawczych.

(30)  Właściwe organy powinny prowadzić zapisy z kontroli i udostępniać streszczenie tych zapisów do publicznej wiadomości zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska(8).

(31)  Ze względu na międzynarodowy charakter nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu właściwe organy powinny współpracować ze sobą oraz z organizacjami zajmującymi się ochroną środowiska naturalnego i praw człowieka oraz organami administracyjnymi krajów trzecich i/lub Komisją.

(32)  Państwa członkowskie powinny zapewnić stosowanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia.

(33)  Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(9).

(34)  W szczególności Komisja powinna zostać uprawniona do przyjmowania szczegółowych zasad stosowania systemu zasad należytej staranności, a w szczególności kryteriów służących ocenie ryzyka wprowadzenia na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z drewna, do ustanowienia kryteriów w zakresie uznawania systemów zasad należytej staranności opracowanych przez organizacje monitorujące oraz do dostosowania wykazu drewna i produktów z drewna, w odniesieniu do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, w przypadku gdy wymaga tego charakterystyka techniczna, zastosowania końcowe lub procesy produkcji drewna i produktów z drewna. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie nowymi elementami innymi niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

▌

(35)  Rozwój w dziedzinie zrównoważonej gospodarki leśnej jest procesem toczącym się na bieżąco i dlatego niniejsze rozporządzenie powinno być regularnie poddawane ocenie, aktualizacjom i zmianom, zgodnie z wynikami nowych badań. Komisja powinna w tym celu przeprowadzać systematyczną analizę najnowszych dostępnych badań i postępów oraz przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu w sprawozdaniu wnioski z analiz oraz proponowane poprawki.

(36)  W celu zapewnienia sprawnego działania rynku wewnętrznego w odniesieniu do produktów leśnych Komisja powinna na bieżąco analizować skutki niniejszego rozporządzenia. W szczególności należy uwzględnić konsekwencje rozporządzenia dla małych i średnich przedsiębiorstw działających na rynku wspólnotowym. Dlatego Komisja zgodnie z tym powinna regularnie przeprowadzać badania i analizy oddziaływania rozporządzenia na rynek wewnętrzny, ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw, a także jego wpływu na zrównoważoną gospodarkę leśną. Komisja powinna następnie przedstawić Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie ze swoich analiz, wnioski i propozycje środków.

(37)  Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, mianowicie uzupełnienie i wzmocnienie istniejących ram politycznych oraz wspieranie zwalczania na szczeblu międzynarodowym nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu, nie mogą być osiągnięte w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego skalę mogą być lepiej osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza działania konieczne do osiągnięcia tych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i cel

Niniejsze rozporządzenie ustanawia obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek lub udostępniających je na rynku.

Podmioty dbają o to, aby na rynku udostępniano wyłącznie legalnie pozyskane drewno i produkty z drewna.

Podmioty wprowadzające na rynek drewno i produkty z drewna stosują system zasad należytej staranności.

Artykuł 2

Definicje

Artykuł 3

Obowiązki podmiotów

1.  Podmioty dbają o to, aby na rynek wprowadzano i udostępniano na nim wyłącznie legalnie pozyskane drewno i produkty z drewna.

2.  Podmioty wprowadzające na rynek drewno i produkty z drewna ustanawiają system zasad należytej staranności obejmujący elementy, o których mowa w art. 4 ║, lub stosują system zasad należytej staranności uznanej organizacji monitorującej, o której mowa w art. 5 ust. 1.

Jako podstawę dla systemu zasad należytej staranności można wykorzystać istniejący krajowy nadzór ustawodawczy i wszelkie dobrowolne mechanizmy kontrolne, które spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia.

3.  Podmioty, które udostępniają na rynku drewno i produkty z drewna muszą w całym łańcuchu dostaw być w stanie:

4.  Do celów niniejszego rozporządzenia za legalnie pozyskane uznaje się produkty z drewna wymienione w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 2173/2005 pochodzące z krajów partnerskich wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia ║oraz spełniające wymogi tego rozporządzenia i jego przepisów wykonawczych.

5.  Do celów niniejszego rozporządzenia za legalnie pozyskane uznaje się produkty z drewna pochodzącego z gatunków wymienionych w załącznikach A, B i C do rozporządzenia (WE) nr 338/97 oraz spełniające wymogi tego rozporządzenia i jego przepisów wykonawczych.

Artykuł 4

Systemy zasad należytej staranności

1.  System zasad należytej staranności, o którym mowa w art. 3 ust. 2:

2.  Komisja przyjmuje środki dla celów wdrażania niniejszego artykułu, tak aby zapewnić jednolitość interpretacji przepisów i skuteczne ich stosowanie przez podmioty. W szczególności Komisja ustala kryteria służące do oceny, czy istnieje ryzyko wprowadzenia na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z drewna. Komisja uwzględnia przy tym w szczególności wyjątkową sytuację i potencjał małych i średnich przedsiębiorstw oraz, o ile to możliwe, proponuje tym przedsiębiorstwom dostosowane i uproszczone alternatywne rozwiązania w stosunku do systemu sprawozdawczości i kontroli, aby systemy te nie stały się zbyt uciążliwe.

W oparciu o czynniki związane z typem produktu, źródłem lub złożonością łańcucha dostaw, niektóre kategorie drewna i produktów z drewna lub dostawców uznaje się za "wysoce ryzykowne" i wymagające w związku z tym od podmiotów dodatkowych zobowiązań w zakresie należytej staranności.

Komisja udostępnia rejestr wysoce ryzykownych źródeł pochodzenia drewna i produktów z drewna lub dostawców wysokiego ryzyka.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 12 ust. 2.

Przed przyjęciem dodatkowych środków wykonawczych przeprowadza się konsultacje z właściwymi zainteresowanymi stronami.

3.  Poszczególne państwa członkowskie mogą określić wyższe wymagania w zakresie dostępu do rynku drewna i produktów z drewna, dotyczących pozyskiwania i pochodzenia drewna, niż wymagania określone na mocy niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zrównoważonego rozwoju, ochrony środowiska naturalnego, zachowania różnorodności biologicznej i ekosystemu, ochrony miejsc zamieszkania lokalnych społeczności, ochrony społeczności zależnych od lasów, ochrony i praw ludności tubylczej i praw człowieka.

Artykuł 5

Oznakowanie

Państwa członkowskie dbają o to, aby ...(10) drewno i produkty z drewna wprowadzone na rynek i udostępnione na rynku były odpowiednio oznakowane za pomocą informacji określonych w art. 3 ust. 2a.

Artykuł 6

Uznawanie organizacji monitorujących

1.  Komisja, zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 12 ust. 3, uznaje jako organizację monitorującą podmiot prywatny lub publiczny, który wdrożył system zasad należytej staranności obejmujący elementy określone w art. 4 ust. 1.

2.  Podmiot publiczny występujący z wnioskiem o uznanie, o którym mowa w ust. 1, spełnia następujące wymogi:

3.  Podmiot prywatny występujący z wnioskiem o uznanie, o którym mowa w ust. 1, spełnia następujące wymogi:

4.  Organizacja monitorująca przedkłada Komisji – wraz z wnioskiem o uznanie – następujące informacje:

5.  Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 12 ust. 3 Komisja decyduje o uznaniu danej organizacji monitorującej w terminie trzech miesięcy od złożenia wniosku przez tę organizację lub przedstawienia przez właściwy organ państwa członkowskiego zalecenia rekomendującego uznanie tej organizacji.

W terminie 15 dni od jej wydania decyzja, wraz z kopią wniosku o uznaniu organizacji monitorującej, jest przekazywana przez Komisję właściwemu organowi państwa członkowskiego, które sprawuje jurysdykcję nad tą organizacją.

Właściwe organy państw członkowskich przeprowadzają kontrole, w tym kontrole w terenie, w regularnych odstępach czasu lub na podstawie uzasadnionych zastrzeżeń stron trzecich, celem upewnienia się, że organizacje monitorujące spełniają wymogi ustanowione w ust. 1. Sprawozdania z kontroli są podawane do publicznej wiadomości.

Jeśli po przeprowadzeniu tych kontroli właściwe organy upewnią się, że organizacje monitorujące nie spełniają wymogów ustanowionych w ust. 1 i 2 lub w ust. 1 i 3, bezzwłocznie informują Komisję i przekazują jej wszelkie odnośne dowody.

6.  Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 12 ust. 3, Komisja cofa uznanie danej organizacji monitorującej, jeśli stwierdzono, że organizacja ta nie spełnia już wymogów określonych w ust. 1 i ust. 2 lub ust. 1 i ust. 3.

7.  Właściwe organy informują Komisję w terminie dwóch miesięcy o każdej decyzji dotyczącej zalecenia uznania, odmowy uznania lub cofnięcia uznania organizacji monitorującej.

8.  Komisja przyjmuje środki dla celów wdrażania niniejszego artykułu.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 12 ust. 2.

Artykuł 7

Wykaz organizacji monitorujących

Komisja publikuje wykaz uznanych organizacji monitorujących ▌w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C i udostępnia go na swoich stronach internetowych. Wykaz ten jest regularnie aktualizowany.

Artykuł 8

Środki monitorowania i kontroli

1.  Właściwe organy przeprowadzają kontrole w celu zweryfikowania, czy podmioty spełniają wymogi określone w art. 3 ust. 1, 2 i 3 oraz w art. 4 ust. 1.

2.  Kontrole należy przeprowadzać zgodnie z planem rocznym lub na podstawie uzasadnionych zastrzeżeń przekazanych przez strony trzecie, lub też w każdym przypadku, kiedy właściwy organ państwa członkowskiego posiada informacje, które podważają przestrzeganie przez podmiot wymogów w zakresie systemów zasad należytej staranności ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

3.  Kontrole mogą obejmować między innymi:

4.  Właściwe organy dysponują wiarygodnym systemem identyfikacji w celu śledzenia produktów z drewna w handlu międzynarodowym oraz publicznymi systemami monitoringu pozwalającymi na ocenę skuteczności podmiotów w wypełnianiu ich obowiązków oraz wspomagającymi podmioty w identyfikacji dostawców drewna i produktów z drewna wysokiego ryzyka.

5.  Podmioty udzielają wszelkiej pomocy koniecznej do ułatwienia przeprowadzenia kontroli, o których mowa w ust. 1, w szczególności w zakresie dostępu do budynków i przedstawiania dokumentacji lub zapisów.

6.  Jeżeli po przeprowadzeniu kontroli, o których mowa w ust. 1, przypuszcza się, że podmiot naruszył wymagania określone w art. 3, właściwe organy mogą zgodnie z ich prawodawstwem krajowym rozpocząć dochodzenie w sprawie tego naruszenia oraz – zgodnie z prawem krajowym i w zależności od powagi naruszenia – podjąć natychmiastowe działania, które mogą obejmować między innymi:

7.  Wszelkie natychmiastowe działania podejmowane przez właściwe organy mają taki charakter, aby zapobiec kontynuowaniu danego naruszenia i umożliwić właściwym organom zakończenie prowadzonego przez nie dochodzenia.

8.  W przypadku, gdy właściwe organy stwierdzą, że systemy techniczne i zarządcze oraz procedury należytej staranności i oceny ryzyka nie są wystarczające, wzywają podmiot do podjęcia działań naprawczych.

Artykuł 9

Zapisy z kontroli

1.  Właściwe organy prowadzą zapisy z kontroli, o których mowa w art. 8 ust. 1, wskazując w szczególności ich charakter i wyniki, w tym wszelkie środki naprawcze, o podjęcie których się zwrócono. Zapisy ze wszystkich kontroli są przechowywane przez co najmniej 10 lat.

2.  Zapisy, o których mowa w ust. 1, są udostępniane do publicznej wiadomości w Internecie zgodnie z przepisami dyrektywy 2003/4/WE.

Artykuł 10

Współpraca

1.  Właściwe organy współpracują ze sobą oraz z organami administracyjnymi krajów trzecich i Komisją w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

2.  Właściwe organy wymieniają się informacjami na temat wyników kontroli, o których mowa w art. 8 ust. 1, z właściwymi organami innego państwa członkowskiego lub innych państw członkowskich oraz z Komisją.

Artykuł 11

Właściwe organy

1.  Każde państwo członkowskie wyznacza organ lub organy właściwe dla zapewnienia stosowania niniejszego rozporządzenia. Organy te otrzymują uprawnienia wystarczające do egzekwowania niniejszego rozporządzenia poprzez monitorowanie jego stosowania, ściganie domniemanych naruszeń we współpracy ze służbami celnymi oraz terminowe zgłaszanie przestępstw organom ścigania.

Państwa członkowskie podają Komisji nazwy i adresy właściwych organów najpóźniej do dnia 31 grudnia .... Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich zmianach dotyczących nazw lub adresów właściwych organów.

2.  Komisja udostępnia wykaz właściwych organów do publicznej wiadomości w Internecie. Wykaz ten jest aktualizowany.

Artykuł 12

Komitet

1.  Komisję wspiera Komitet ds. handlu drewnem║.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Artykuł 13

Opracowanie wymogów w zakresie zrównoważonego rozwoju

Do dnia ...(11) Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek legislacyjny dotyczący wspólnotowego standardu dotyczącego drewna i produktów z drewna pozyskiwanych z lasów naturalnych, aby osiągnąć najwyższe wymogi z zakresu zrównoważonego rozwoju.

Artykuł 14

Grupa Doradcza

1.  Ustanawia się Grupę Doradczą, w skład której wchodzą przedstawiciele zainteresowanych stron, w tym między innymi przedstawiciele sektora leśnego i sektorów powiązanych, właścicieli lasów, organizacji pozarządowych i grup konsumenckich. Grupie Doradczej przewodniczy przedstawiciel Komisji.

2.  Przedstawiciele państw członkowskich mogą uczestniczyć w posiedzeniach zarówno z własnej inicjatywy, jak i na wniosek Grupy Doradczej.

3.  Grupa Doradcza ustanawia własny regulamin, który jest udostępniany na stronie internetowej Komisji.

4.  Komisja zapewnia Grupie Doradczej konieczne techniczne i logistyczne wsparcie i udostępnia sekretariat w celu organizowania posiedzeń.

5.  Grupa Doradcza bada i wydaje opinie w kwestiach odnoszących się do stosowania niniejszego rozporządzenia podniesionych przez przewodniczącego, zarówno z własnej inicjatywy, jak i na wniosek członków Grupy Doradczej lub Komitetu.

6.  Komisja przekazuje Komitetowi opinie Grupy Doradczej.

Artykuł 15

Zmiany

Komisja może dodawać elementy do ustanowionego w załączniku wykazu drewna i produktów z drewna, uwzględniając charakterystykę techniczną, zastosowania końcowe i procesy produkcyjne.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 12 ust. 2.

Artykuł 16

Kary

W przypadku gdy postępowanie prawne jest w toku, podmioty zawieszają pozyskiwanie drewna lub produktów z drewna z odnośnych obszarów.

Kary finansowe wynoszą co najmniej pięciokrotność wartości produktów z drewna uzyskanych w wyniku popełnienia poważnego naruszenia. W przypadku ponownego popełnienia poważnego naruszenia w okresie pięciu lat, kary finansowe są stopniowo zwiększane aż do ośmiokrotności wartości produktów z drewna uzyskanych w wyniku popełnienia poważnego naruszenia.

Bez uszczerbku dla innych przepisów prawa wspólnotowego odnoszących się do środków publicznych państwa członkowskie nie przyznają w ramach krajowych systemów pomocy lub środków wspólnotowych pomocy publicznej podmiotom skazanym za poważne naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia, zanim nie zostaną podjęte środki naprawcze i nałożone skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach w zakresie kar do dnia 31 grudnia ... i przekazują niezwłocznie informacje o wszelkich późniejszych zmianach dotyczących tych przepisów.

Artykuł 17

Sprawozdawczość

1.   ║Państwa członkowskie przedstawiają Komisji po raz pierwszy do dnia ...(12), a następnie co dwa lata sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia w poprzednich dwóch latach.

2.  Na podstawie tych sprawozdań Komisja sporządza sprawozdanie przedstawiane co dwa lata Radzie i Parlamentowi Europejskiemu.

3.  Opracowując sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, Komisja uwzględnia postęp uczyniony w zakresie zawierania i funkcjonowania dwustronnych dobrowolnych umów o partnerstwie w ramach FLEGT przyjmowanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2173/2005. Komisja rozważa, czy wymagany jest jakikolwiek przegląd niniejszego rozporządzenia w świetle doświadczenia dotyczącego funkcjonowania dwustronnych dobrowolnych umów o partnerstwie w ramach FLEGT i ich skuteczności w rozwiązywaniu problemu nielegalnie pozyskiwanego drewna.

Artykuł 18

Zmiana dyrektywy 2008/99/WE

W dyrektywie 2008/99/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie ochrony środowiska przez prawo karne(13) wprowadza się następujące zmiany ze skutkiem od dnia ...(14):

1.  W art. 3 dodaje się literę w brzmieniu:"

(ia) udostępnianie na rynku nielegalnie pozyskanego drewna lub produktów z drewna.

2.  W załączniku A dodaje się tiret w brzmieniu:

–  Rozporządzenie (WE) nr .../2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ... ustanawiające obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek.

Artykuł 19

Przegląd

Do dnia ...(15)* a następnie co pięć lat Komisja przeprowadza przegląd funkcjonowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do jego przedmiotu i celu oraz składa Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie zawierające wnioski z przeglądu i propozycje poprawek.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia ║… ║r(16)..

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli,

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Drewno i produkty z drewna, w odniesieniu do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, sklasyfikowane w Nomenklaturze Scalonej określonej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87(17)

1.  Produkty określone w załączniku II i III do rozporządzenia (WE) nr 2173/2005, w odniesieniu do których stosuje się system zezwoleń FLEGT;

2.  Masa papiernicza i papier określone w rozdziałach 47, 48 i 49 Nomenklatury Scalonej (CN), z wyjątkiem produktów z bambusa i produktów z odzysku (odpady i ścinki);

3.  Meble z drewna objęte kodami CN 9403 30, 9403 40, 9403 50 00, 9403 60 i 9403 90 30;

4.  Budynki prefabrykowane objęte kodem CN 9406 00 20;

5.  Drewno opałowe w postaci kłód, szczap, gałęzi, wiązek chrustu lub w podobnych postaciach; drewno w postaci wiórów lub kawałków; trociny oraz drewno odpadowe i ścinki drewniane, nawet aglomerowane w kłody, brykiety, granulki lub w podobne formy objęte kodem CN 4401;

6.  Wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa, z drewna, włącznie z drewnianymi płytami komórkowymi, połączonymi płytami podłogowymi, dachówkami i gontami, drewno (włącznie z klepkami i listwami na parkiet, niepołączonymi), kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze ściętymi krawędziami, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy ogon i podobne) wzdłuż dowolnej krawędzi, końców lub powierzchni, nawet strugane, szlifowane lub łączone stykowo objęte kodem CN 4418;

7.  Płyta wiórowa, płyta o wiórach zorientowanych (OSB) i podobna płyta z drewna, nawet aglomerowanego żywicami lub innymi organicznymi substancjami wiążącymi objęta kodem CN 4410;

8.  Płyta pilśniowa, z drewna lub pozostałych zdrewniałych materiałów, nawet związana za pomocą żywic lub innych substancji organicznych objęta kodem CN 4411;

9.  Drewno utwardzone, w postaci bloków, płyt, desek lub kształtowników profilowanych objęte kodem CN 4413 00 00;

10.  Ramy do obrazów, fotografii, luster lub podobnych przedmiotów, drewniane objęte kodem CN 4414 00;

11.  Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania, z drewna; bębny do kabli, z drewna; palety, palety skrzyniowe i pozostałe platformy załadunkowe, z drewna; nadstawki do palet płaskich, z drewna; trumny objęte kodem CN 4415;

12.  Beczki, baryłki, kadzie, cebry i pozostałe wyroby bednarskie oraz ich części, z drewna, włącznie z klepkami objęte kodem CN 4416 00 00;

13.  Inne produkty z drewna uwzględnione w rozdziałach 94 i 95 Nomenklatury Scalonej, w tym zabawki drewniane i akcesoria sportowe.

(1) Dz.U. C […] z […], s. […]. (2) Dz.U. C […] z […], s. […]. (3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. (4) Dz.U. L 242 z 10.9.2002, s. 1. (5) COM(2003)0251 z 21.5.2003. (6) Dz.U. L 347 z 30.12.2005, s. 1. (7) Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. (8) Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26. (9) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. (10) * Dziennik Urzędowy: dwa lata od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (11) * Uwaga doDz.U.: rok od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (12) * Uwaga do Dz.U.: należy wstawić datę 30 kwietnia trzeciego roku po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (13) Dz.U. L 328 z 6.12.2008, s. 28. (14) * Uwaga doDz.U.: rok od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (15) ** Uwaga doDz.U.: trzy lata od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (16) * Uwaga do Dz.U.: rok po terminie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (17) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady nakładającej na państwa członkowskie obowiązek utrzymywania minimalnych zapasów ropy naftowej lub produktów naftowych (COM(2008)0775 – C6-0511/2008 – 2008/0220(CNS))

P6_TA(2009)0226 A6-0214/2009

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2008)0775),

–   uwzględniając art. 100 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0511/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinię Komisji Spraw Gospodarczych i Monetarnych (A6-0214/2009),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.   zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 1 preambuły (1)  Zapotrzebowanie Wspólnoty na ropę naftową i produkty naftowe utrzymuje się na bardzo wysokim poziomie, zwłaszcza w sektorze transportu i przemyśle chemicznym. (1)  Zapotrzebowanie Wspólnoty na ropę naftową i produkty naftowe utrzymuje się na bardzo wysokim poziomie, zwłaszcza w sektorze transportu, przemyśle chemicznym i energetycznym. Zakłócenia w dostawach ropy i produktów naftowych lub niewystarczające zapasy mogłyby spowodować poważne straty przedsiębiorstw i sparaliżować pozostałe sektory gospodarki i życie codzienne mieszkańców Unii. Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 1a preambuły (nowy) (1a)  Ropa naftowa jest i będzie w nadchodzących dziesięcioleciach jednym z najważniejszych podstawowych źródeł energii. Zapewnienie stałych dostaw ropy naftowej po przystępnej cenie stanowić będzie jednocześnie coraz większe wyzwanie dla państw członkowskich. Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 2 preambuły (2)  Rosnąca koncentracja produkcji, wyczerpywanie się zasobów ropy naftowej oraz wzrost światowego zużycia produktów naftowych przyczyniają się do wzrostu ryzyka wystąpienia trudności z zaopatrzeniem. (2)  Rosnąca koncentracja produkcji, wyczerpywanie się zasobów ropy naftowej oraz stały wzrost światowego zużycia produktów naftowych przyczyniają się do znacznego wzrostu ryzyka wystąpienia trudności z zaopatrzeniem. Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 2a preambuły (nowy) (2a)  Oprócz środków służących stworzeniu sprzyjających warunków inwestycyjnych dla poszukiwania i wydobywania zasobów ropy naftowej na terenie Unii Europejskiej i poza nią, co ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia długoterminowych dostaw ropy naftowej, sprawdzonym sposobem kompensowania krótkotrwałych zakłóceń w dostawach jest stworzenie rezerw ropy naftowej. Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 2b preambuły (nowy) (2b)  Poziom zależności państw członkowskich od przywozu ropy dokonywanego w celu zaspokojenia ich potrzeb energetycznych jest wyjątkowo wysoki. Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 4a preambuły (nowy) (4a)  Unia Europejska jest graczem światowym; jej polityka na rzecz bezpieczeństwa dostaw energii powinna zatem stanowić część celów polityki w stosunkach z krajami kandydującymi i sąsiadującymi. Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 4b preambuły (nowy) (4b)  Komisja powinna zagwarantować zaangażowanie na równych zasadach ośmiu państw członkowskich, które nie są członkami Międzynarodowej Agencji Energii (MAE)1, w odniesieniu do decyzji i środków podejmowanych przez Unię Europejską po konsultacjach z MAE. 1 Bułgaria, Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Rumunia i Słowenia. Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 5a preambuły (nowy) (5a)  Komisja powinna w odpowiedni sposób reprezentować interesy państw członkowskich niebędących członkami MAE oraz dbać o te interesy. Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 preambuły (7)  Konkluzje Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli(8-9 marca 2007 r.) wskazują, że coraz ważniejsze i bardziej naglące staje się dla UE wdrożenie zintegrowanej polityki energetycznej, która skoreluje działania na poziomie Europy z działaniami podejmowanymi przez państwa członkowskie. Konieczne jest zatem zbliżenie mechanizmów utrzymywania zapasów stosowanych wróżnych państwach członkowskich. (7)  Konkluzje Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli(8-9 marca 2007 r.) wskazują, że coraz ważniejsze i bardziej naglące staje się dla UE wdrożenie zintegrowanej polityki energetycznej, która skoreluje działania na poziomie Europy z działaniami podejmowanymi przez państwa członkowskie. Konieczne jest zatem zapewnienie kompatybilności różnych mechanizmów utrzymywania zapasów stosowanych wposzczególnych państwach członkowskich. Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7a preambuły (nowy) (7a)  W konkluzjach prezydencji Rady Europejskiej z 15 i 16 października 2008 r. podkreśla się wyrażaną przez Unię wolę wprowadzenia mechanizmów solidarności pomiędzy państwami członkowskimi na wypadek zakłóceń w dostawach energii oraz proponuje się utworzenie w tym celu wszelkich koniecznych instrumentów. Skuteczny system utrzymywania zapasów ropy naftowej lub produktów naftowych, koordynowany na szczeblu wspólnotowym, stanowi również istotną część procesu stosowania w praktyce zasady solidarności energetycznej. Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 8 preambuły (8)  Dostępność zapasów ropy naftowej oraz zabezpieczenie dostaw energii stanowią kluczowe elementy bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich Wspólnoty. Istnienie we Wspólnocie krajowych centrali lub baz rezerw pozwala zbliżyć się do osiągnięcia tych celów. Aby umożliwić poszczególnym zainteresowanym państwom członkowskim jak najlepsze wykorzystanie prawa krajowego do określenia statutu krajowej centrali rezerw przy jednoczesnym ograniczeniu obciążenia finansowego, jakie wynika z działań związanych z tworzeniem zapasów dla użytkowników końcowych, w sytuacji, gdy zapasy ropy naftowej mogą być przechowywane w dowolnym miejscu na terenie Wspólnoty przez dowolną agencję lub bazę krajową powołaną do tego celu, wystarczy wprowadzić zakaz czerpania dochodów. (8)  Dostępność zapasów ropy naftowej oraz zabezpieczenie dostaw energii stanowią kluczowe elementy bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich Wspólnoty. Istnienie we Wspólnocie krajowych centrali lub baz rezerwmogłoby przyczynić się doosiągnięcia tych celóww oszczędny sposób.Należy umożliwić państwom członkowskim jak najlepsze wykorzystanie prawa krajowego do określenia statutu krajowej centrali rezerwi warunków przenoszenia zadania utrzymywania rezerw na inne państwa członkowskie lub inne centrale rezerw, przy jednoczesnym ograniczeniu obciążenia finansowego, jakie wynika z działań związanych z tworzeniem zapasów dla użytkowników końcowych, w sytuacji, gdy zapasy ropy naftowej mogą być przechowywane w dowolnym miejscu na terenie Wspólnoty przez dowolną agencję lub bazę krajową powołaną do tego celu. Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 8a preambuły (nowy) (8a)  W celu zmniejszenia obciążenia finansowego użytkowników końcowych państwa członkowskie powinny zapewnić ściślejszą współpracę pomiędzy krajowymi centralami rezerw i utworzenie regionalnych central rezerw. Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 9 preambuły (9)  Ze względu na cele prawodawstwa wspólnotowego w zakresie zapasów ropy naftowej, ewentualne obawy niektórych państw członkowskich o bezpieczeństwo oraz wolę nadania większego rygoru i zwiększenia przejrzystości mechanizmom solidarności między państwami członkowskimi, konieczne jest ograniczenie zakresu działalności krajowych centrali działających bez pośredników do terytorium kraju. skreślony Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 preambuły (12)  Ze względu na potrzeby związane z wdrożeniem polityki kryzysowej, zbliżeniem krajowych mechanizmów utrzymywania zapasów i koniecznością zapewnienia lepszej czytelności poziomu zapasów, zwłaszcza w przypadku kryzysu, państwa członkowskie Wspólnoty muszą dysponować środkami skuteczniejszej kontroli tych zapasów. (12)  Ze względu na potrzeby związane z wdrożeniem polityki kryzysowej, zagwarantowaniem kompatybilności między krajowymi mechanizmami utrzymywania zapasów i koniecznością zapewnienia lepszej czytelności poziomu zapasów, zwłaszcza w przypadku kryzysu, państwa członkowskie muszą dysponować środkami skuteczniejszej kontroli tych zapasów. Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12a preambuły (nowy) (12a)  Państwom członkowskim należy pozostawić dostateczną swobodę wyboru przepisów dotyczących zapasów, tak aby przepisy te były najlepiej dostosowane do specyfiki geograficznej i organizacyjnej poszczególnych państw członkowskich, ale jednocześnie należy wprowadzić wszelkie niezbędne mechanizmy umożliwiające przekazywanie Komisji w dowolnym czasie dokładnych i wiarygodnych danych o poziomie zapasów. Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12b preambuły (nowy) (12b)  Należy wzmocnić rolę państw członkowskich w utrzymywaniu obowiązkowych zapasów ropy naftowej i gospodarowaniu nimi na wypadek sytuacji kryzysowych. Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 14 preambuły (14)  Aby przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii we Wspólnocie, zapasy nabyte na własność przez państwa członkowskie lub centrale krajowe, zwane "zapasami państwowymi", ustanowione na skutek decyzji podjętych przez państwa członkowskie, powinny odpowiadać faktycznemu zapotrzebowaniu w przypadku kryzysu. Oprócz tego konieczne jest, aby miały one odrębny status prawny, zapewniający ich całkowitą dostępność w przypadku wystąpienia kryzysu. W tym celu, państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie niezbędne środki dla zapewnienia bezwarunkowej ochrony wymienionych zapasów przed wszelkimi metodami wymuszonego zajęcia. (14)  Aby przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii we Wspólnocie, dostępne zapasy powinny zgodnie z niniejszą dyrektywą wystarczyć na zaspokojenie potrzeb przynajmniej w danym okresie. Oprócz tego konieczne jest, aby miały one odrębny status prawny, zapewniający ich całkowitą dostępność w przypadku wystąpienia kryzysu. W tym celu, państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie niezbędne środki dla zapewnienia bezwarunkowej ochrony wymienionych zapasów przed wszelkimi metodami wymuszonego zajęcia. Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 15 preambuły (15)  Na obecnym etapie ilości, których właścicielami powinny być centrale krajowe lub państwa członkowskie, należy ustanowić na poziomie określonym przez każde z zainteresowanych państw członkowskich w sposób niezależny i dobrowolny. (15)  Na obecnym etapie ilości, których właścicielami powinny być centrale krajowe lub państwa członkowskie, należy ustanowić na poziomie określonym z góry przez każde z zainteresowanych państw członkowskich w sposób niezależny i dobrowolny. Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 18 preambuły (18)  Częstotliwość zestawień dotyczących zapasów oraz terminy, w jakich należy je udostępniać, ustanowione przez dyrektywę 2006/67/WE, wydają się nie przystawać do różnych systemów zapasów ropy naftowej ustanowionych w innych częściach świata. Parlament Europejski poparł zwiększenie częstotliwości informacji w rezolucji w sprawie makroekonomicznych skutków wzrostu cen energii. (18)  Częstotliwość zestawień dotyczących zapasów oraz terminy, w jakich należy je udostępniać, ustanowione przez dyrektywę 2006/67/WE, wydają się nie przystawać do różnych systemów zapasów ropy naftowej ustanowionych w innych częściach świata. Parlament Europejski poparł zwiększenie częstotliwości informacji w rezolucji w sprawie makroekonomicznych skutków wzrostu cen energii. Jednocześnie konieczne jest zapewnienie rzetelności danych i wyeliminowanie konieczności ich cotygodniowego lub comiesięcznego korygowania, co wciąż często ma miejsce w Unii Europejskiej. Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 preambuły (21)  Te same cele wymagają, aby opracowywaniemi podawaniem do wiadomości zestawień statystycznych objąć oprócz zapasów interwencyjnychi państwowych również pozostałe zapasy oraz wprowadzić obowiązek sporządzania takich zestawień co tydzień. (21)  Te same cele wymagają, aby opracowywaniemi podawaniem do wiadomości zestawień statystycznych objąć oprócz zapasów interwencyjnychi państwowych również pozostałe zapasy oraz wprowadzić obowiązek sporządzania takich zestawień co miesiąc. Biorąc pod uwagę wyniki studium wykonalności w zakresie cotygodniowych sprawozdań dotyczących handlowych zapasów ropy naftowej, Komisja powinna być uprawniona do nałożenia na państwa członkowskie wymogu przedstawiania tych zestawień co tydzień, o ile można zagwarantować, że konieczne będą jedynie minimalne dostosowania oraz że przyniesie to dodatkowe korzyści w zakresie przejrzystości rynku. Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 23 preambuły (23)  W zestawieniach przekazywanych Komisji mogą pojawić się rozbieżności lub błędy. Osoby zatrudnione lub upoważnione przez służby Komisji powinny zatem mieć możliwość sprawdzenia faktycznego stanu zapasów oraz dokumentów, na które powołują się państwa członkowskie. (23)  W zestawieniach przekazywanych Komisji mogą pojawić się rozbieżności lub błędy. Osoby zatrudnione lub upoważnione przez służby Komisji powinny zatem w przypadku zasadnych wątpliwości, wraz z wyznaczonymi władzami nadzorczymi danego państwa członkowskiego, mieć możliwość sprawdzenia faktycznego stanu zapasów oraz dokumentów, na które powołują się państwa członkowskie. Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 25 preambuły (25)  Ochronę osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie reguluje dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, natomiast ochronę osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez Komisję reguluje rozporządzenie(WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych. Wymienione akty prawne nakładają wymóg przetwarzania danych osobowych wyłącznie w celach zgodnych z prawem oraz bezzwłocznego usuwania wszelkich danych osobowych zgromadzonych przypadkowo. (25)  Ochronę osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie reguluje dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, natomiast ochronę osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez Komisję reguluje rozporządzenie(WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych. Postanowienia niniejszej dyrektywy powinny pozostawać bez uszczerbku dla postanowień dyrektywy 95/46/WE i rozporządzenia (WE) nr 45/2001. Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 29 preambuły (29)  Ze względu na brak jednorodnego, minimalnego poziomu obowiązkowych zapasów państwowych na szczeblu wspólnotowym oraz liczbę nowych mechanizmów wprowadzonych przez niniejszą dyrektywę, jej stosowanie powinno stanowić przedmiot oceny w stosunkowo krótkim czasie od wejścia w życie. (29)  Ze względu na brak jednorodnego, minimalnego poziomu obowiązkowych zapasów państwowych na szczeblu wspólnotowym i uwzględniając obecną analizę kosztów i korzyści wynikających z działań na rzecz zwiększenia przejrzystości rynku ropy naftowej, w szczególności za sprawą cotygodniowych sprawozdań dotyczących handlowych zapasów ropy naftowej, oraz liczbę nowych mechanizmów wprowadzonych przez niniejszą dyrektywę jej stosowanie powinno stanowić przedmiot oceny najpóźniej w trzy lata od wejścia w życie. Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – litera e) e) "międzynarodowa decyzja wykonawcza w sprawie wprowadzenia zapasów do obrotu" oznacza każdą obowiązującą decyzję Rady ZarządzającejMiędzynarodowej Agencji Energii, której celem jest zapewnienie wprowadzenia do obrotu zapasów ropy naftowej lub produktów naftowych danego państwa członkowskiego; e) "międzynarodowa decyzja wykonawcza w sprawie wprowadzenia zapasów do obrotu" oznacza każdą obowiązującą decyzję Rady ZarządzającejMEA, której celem jest zapewnienie wprowadzenia do obrotu zapasów ropy naftowej lub produktów naftowych państwa będącego członkiem MEA; Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit pierwszy 1 – litera la) (nowa) la) "sytuacje kryzysowe" oznaczają warunki, w których następują znaczne zakłócenia w dostawach ropy naftowej lub produktów naftowych; Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 4 4.  Warunki i metody obliczania wymaganej ilości zapasów określone w niniejszym artykule mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 24 ust. 2. 4.  Warunki i metody obliczania wymaganej ilości zapasów określone w niniejszym artykule mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 24 ust. 2 oraz po konsultacjach z ekspertami i zainteresowanymi stronami. Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit trzeci 3.  Warunki i metody obliczania poziomu zapasów określonych w ust. 1 i 2 mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 24 ust. 2. 3.  Warunki i metody obliczania poziomu zapasów określonych w ust. 1 i 2 mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 24 ust. 2 oraz po konsultacjach z ekspertami i zainteresowanymi stronami. Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 1 – akapit pierwszy 1.  Państwa członkowskie w sposób ciągły zapewniają dostęp fizyczny i dostępność zapasów interwencyjnych i zapasów państwowych w rozumieniu art. 9, które znajdują się na ich terytorium. Ustanawiają warunki identyfikacji, księgowania i kontroli zapasów interwencyjnych, które umożliwiają sprawdzenie tych zapasów w każdej chwili. W odniesieniu do wymienionych zapasów interwencyjnych oraz zapasów państwowych, które stanowią część zapasów będących pod kontrolą podmiotów gospodarczych lub są razem z nimi magazynowane, należy prowadzić osobną księgowość. 1.  Państwa członkowskie w sposób ciągły zapewniają dostęp fizyczny i dostępność zapasów interwencyjnych i zapasów państwowych w rozumieniu art. 9, które znajdują się na ich terytorium. Ustanawiają warunki identyfikacji, księgowania i kontroli zapasów interwencyjnych, które umożliwiają sprawdzenie tych zapasów w każdej chwili. Warunki te ustanawia się po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji. W odniesieniu do wymienionych zapasów interwencyjnych oraz zapasów państwowych, które stanowią część zapasów będących pod kontrolą podmiotów gospodarczych lub są razem z nimi magazynowane, należy prowadzić osobną księgowość. Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 1 – akapit pierwszy 1.  Każde państwo członkowskie tworzy szczegółowy, stale aktualizowany, rejestr wszystkich utrzymywanych na jego rzecz zapasów interwencyjnych, które nie stanowią zapasów państwowych w rozumieniu art. 9. Rejestr ten zawiera przede wszystkim wszelkie informacje umożliwiające dokładne umiejscowienie przedmiotowych zapasów oraz ustalenie ich ilości, właściciela, jak również dokładnego charakteru w odniesieniu do kategorii określonych w załączniku C pkt 3.1 ust. 1 do rozporządzenia(WE) nr * Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia * w sprawie statystyki dotyczącejenergii. 1.  Każde państwo członkowskie tworzy szczegółowy, stale aktualizowany, rejestr wszystkich utrzymywanych na jego rzecz zapasów interwencyjnych, które nie stanowią zapasów państwowych w rozumieniu art. 9. Rejestr ten zawiera przede wszystkim informacje dotyczące magazynów, rafinerii bądź instalacji magazynowania, gdzie umieszczono przedmiotowe zapasy oraz dotyczące ich ilości, właściciela, jak również dokładnego charakteru w odniesieniu do kategorii określonych w załączniku C pkt 3.1 ust. 1 do rozporządzenia(WE) nr1099/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia22 października 2008 r. w sprawie statystyki dotyczącejenergii*. * Dz.U. L 304, z 14.11.2008, s. 1. Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 1 – akapit drugi Zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji kopię rejestru zapasów z uwzględnieniem stanu z ostatniego dnia każdego roku kalendarzowego, w ciągu trzydziestu dni od zakończenia roku kalendarzowego, którego dotyczy wyciąg z rejestru. Zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji kopię rejestru zapasów z uwzględnieniem stanu z ostatniego dnia każdego roku kalendarzowego, w ciągu czterdziestu pięciu dni od zakończenia roku kalendarzowego, którego dotyczy wyciąg z rejestru. Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 1 – akapit trzeci a (nowy) Komisja zapewnia poufność poszczególnych danych zawartych w rejestrach. Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 3 – akapit drugi a (nowy) W przypadku zawierania umowy o delegacji zadań z państwem członkowskim, na terytorium którego znajdują się zapasy, lub ze stworzoną przez nie krajową centralą rezerw, w umowie zawiera się postanowienia określające: a) obowiązek dostarczenia w dowolnym czasie dokładnych danych o poziomie zapasów przez państwo członkowskie lub krajową centralę rezerw; b) ramy czasowe dotyczące dostarczenia zapasów interwencyjnych nabytych, utworzonych, utrzymywanych lub zarządzanych na jego terytorium państwu członkowskiemu, które dokonało delegacji zadań; c) skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary na wypadek niespełnienia warunków umownych przez państwo członkowskie lub krajową centralę rezerw. Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 4 – litera b) b) publikowania z co najmniej 6 miesięcznym wyprzedzeniem warunków, na jakich oferuje te usługi podmiotom gospodarczym. b) publikowania z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem warunków, na jakich oferuje te usługi podmiotom gospodarczym. Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – akapit pierwszy – litera b) b) jednej lub kilku innych krajowych centrali rezerw, które mają możliwość utrzymywania tych zapasów lub b) jednej lub kilku innych krajowych centrali rezerw, które mają możliwość utrzymywania tych zapasów, pod warunkiem zawarcia umowy pomiędzy zainteresowanym państwem członkowskim a państwami członkowskimi, które będą przechowywać rezerwy, lub Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – akapit pierwszy 1.  Każde państwo członkowskie może nieodwołalnie zobowiązać się do utrzymywania zapasów ropy naftowej spełniających warunki określone w niniejszym artykule, na minimalnym poziomie wyrażonym w liczbie dni zużycia(zwane dalej "zapasami państwowymi"). 1.  Każde państwo członkowskie może zobowiązać się do utrzymywania zapasów ropy naftowej spełniających warunki określone w niniejszym artykule, na minimalnym poziomie wyrażonym w liczbie dni zużycia(zwane dalej "zapasami państwowymi"). Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 3 – wprowadzenie 3.  Zapasy państwowe obejmują wyłącznie następujące kategorie produktów, określone w załączniku B pkt 4 do rozporządzenia(WE) nr * Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia * w sprawie statystyki dotyczącej energii: 3.  Zapasy państwowe mogą obejmować wyłącznie następujące kategorie produktów, które muszą być zgodne z prawodawstwem wspólnotowym, zwłaszcza w zakresie standardów paliwowych i ochrony środowiska naturalnego, określone w załączniku B pkt 4 do rozporządzenia(WE) nr 1099/2008: Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 5 – akapit pierwszy 5.  Każde państwo członkowskie, które podjęło decyzję o utrzymywaniu zapasów państwowych przesyła Komisji ogłoszenie, które jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w którym określony jest poziom zapasów państwowych, które państwo to nieodwołalnie zobowiązuje się utrzymywać w sposób ciągły dla każdej kategorii produktów. Notyfikowany w ten sposób obowiązkowy minimalny poziom zapasów jest jedynym obowiązującym i stosowany jest jednakowo do wszystkich kategorii zapasów państwowych gromadzonych przez dane państwo członkowskie. 5.  Każde państwo członkowskie, które podjęło decyzję o utrzymywaniu zapasów państwowych przesyła Komisji ogłoszenie, które jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w którym określony jest poziom zapasów państwowych, które państwo to zobowiązuje się utrzymywać w sposób ciągły dla każdej kategorii produktów oraz okres, na który podejmuje zobowiązanie. Notyfikowany w ten sposób obowiązkowy minimalny poziom zapasów jest jedynym obowiązującym i stosowany jest jednakowo do wszystkich kategorii zapasów państwowych gromadzonych przez dane państwo członkowskie. Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit pierwszy 1.  Każde państwo członkowskie tworzy szczegółowy i stale aktualizowany rejestr wszystkich zapasów państwowych utrzymywanych na jego terytorium.Rejestr ten zawiera przede wszystkim wszelkie informacje umożliwiające dokładne umiejscowienie przedmiotowych zapasów. 1.  Każde państwo członkowskie tworzy co miesiąc szczegółowy i stale aktualizowany rejestr wszystkich zapasów państwowych utrzymywanych na jego terytorium.Rejestr ten zawiera przede wszystkiminformacje dotyczące magazynów, rafinerii bądź instalacji magazynowania, gdzie umieszczono przedmiotowe zapasy. Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit drugi Państwo członkowskie przekazuje Komisji w ciągu 8 dni kopię rejestru na każde wezwanie służb Komisji wystosowane w ciągu 10 lat od daty, której dotyczą wymagane dane. Państwo członkowskie przekazuje Komisji w ciągu 10 dni roboczych kopię rejestru na każde wezwanie służb Komisji wystosowane w ciągu trzech lat od daty, której dotyczą wymagane dane. Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 1a (nowy) Wszelkie umowy pomiędzy państwem członkowskim a krajową centralą rezerw zawierają postanowienia określające: a) obowiązek dostarczenia w dowolnym czasie dokładnych danych o poziomie zapasów przez państwo członkowskie lub krajową centralę rezerw; b) ramy czasowe dotyczące dostarczenia zapasów interwencyjnych nabytych, utworzonych, utrzymywanych lub zarządzanych na jego terytorium państwu członkowskiemu, które dokonało delegacji zadań; c) skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary na wypadek niespełnienia warunków umownych przez państwo członkowskie lub krajową centralę rezerw. Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 1.  Państwa członkowskie przekazują Komisji cotygodniowe sprawozdania statystyczne dotyczące poziomu zapasów handlowych utrzymywanych na terytorium poszczególnych państw. Dbają przy tym o zapewnienie poufności danych i unikają podawania nazwisk właścicieli przedmiotowych zapasów. 1.  Państwa członkowskie przekazują Komisji comiesięczne sprawozdania statystyczne dotyczące poziomu zapasów handlowych utrzymywanych na terytorium poszczególnych państw. Dbają przy tym o zapewnienie poufności danych i unikają podawania nazwisk właścicieli przedmiotowych zapasów. 2.  Na podstawie sprawozdań przekazanych przez państwa członkowskie Komisja publikuje cotygodniowe sprawozdania statystyczne dotyczące poziomu zapasów handlowych we Wspólnocie, wykorzystując zagregowane poziomy. 2.  Na podstawie sprawozdań przekazanych przez państwa członkowskie Komisja publikuje comiesięczne sprawozdania statystyczne dotyczące poziomu zapasów handlowych we Wspólnocie, wykorzystując zagregowane poziomy. 3.  Zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 24 ust. 2 Komisja przyjmuje zasady stosowania ust. 1 i 2. 3.  Zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 24 ust. 2 Komisja przyjmuje zasady stosowania ust. 1 i 2. 3a.  Jeżeli szczegółowa analiza wykonalności oraz skuteczności cotygodniowych sprawozdań statystycznych wykaże, że oferują one odrębne korzyści w zakresie przejrzystości rynkowej, i że nie potrzeba wprowadzać następnie znacznych poprawek do danych otrzymanych w takich zestawieniach, na mocy procedury określonej w art. 23 Komisja może wymagać sporządzania przez państwa członkowskie cotygodniowych, zamiast comiesięcznych sprawozdań statystycznych dotyczących poziomu handlowych zapasów ropy naftowej. Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 1 1.  Służby Komisji mogą w dowolnym momencie podjąć decyzję o podjęciu w państwach członkowskich kontroli dotyczących zapasów interwencyjnych oraz zapasów państwowych. Podczas przygotowywania tych kontroli służby Komisji mogą zwrócić się do grupy koordynacyjnej o radę. 1.   Jeżeli istnieją uzasadnione powody do podejrzeń, służby Komisji mogą podjąć decyzję o podjęciu w państwach członkowskich kontroli dotyczących zapasów interwencyjnych oraz zapasów państwowych. Podczas przygotowywania tych kontroli służby Komisji mogą zwrócić się do grupy koordynacyjnej o radę. Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 2 2.  Cele działań kontrolnych określonych w ust. 1 nie obejmują gromadzenia danych osobowych. Dane osobowe, które zostałyby znalezione lub napotkane podczas kontroli nie są gromadzone ani uwzględniane, a w razie przypadkowego ich zgromadzenia są bezzwłocznie usuwane. 2.  Cele działań kontrolnych określonych w ust. 1 nie obejmują przetwarzania danych osobowych. Dane osobowe, które zostałyby znalezione lub napotkane podczas kontroli nie są gromadzone ani uwzględniane, a w razie przypadkowego ich zgromadzenia są bezzwłocznie usuwane. Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 4 4.  Państwa członkowskie zapewniają współpracę osób odpowiedzialnych za utrzymywanie i zarządzanie zapasami interwencyjnymi oraz zapasami państwowymi na ich terytorium z osobami zatrudnionymi lub upoważnionymi przez służby Komisji podczas prowadzenia działań kontrolnych określonych w ust. 1. 4.  Państwa członkowskie zapewniają współpracę osób odpowiedzialnych za utrzymywanie i zarządzanie zapasami interwencyjnymi oraz zapasami państwowymi na ich terytorium z osobami zatrudnionymi lub agentami upoważnionymi przez służby Komisji podczas prowadzenia działań kontrolnych określonych w ust. 1. Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 7 7.  Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia przechowywania danych, dowodów, sprawozdań i dokumentów dotyczących zapasów interwencyjnych oraz zapasów państwowych, co najmniej przez okres 10 lat. 7.  Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia przechowywania danych, dowodów, sprawozdań i dokumentów dotyczących zapasów interwencyjnych oraz zapasów państwowych, co najmniej przez okres trzech lat. Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 21 – ustępy 3 i 4 3.  Kiedy podjęta została międzynarodowa decyzja wykonawcza w sprawie wprowadzenia zapasów do obrotu, każde zainteresowane państwo członkowskie może wykorzystywać swoje zapasy interwencyjne oraz zapasy państwowe do wypełnienia zobowiązań międzynarodowych, które wynikają z tej decyzji. W takim przypadku państwo członkowskie bezzwłocznie informujeo tym Komisję, która może zwołać posiedzenie grupy koordynacyjnej lub przeprowadzić konsultacje wśród jej członków drogą elektroniczną,w szczególności dla dokonania oceny skutków wprowadzenia zapasów do obrotu. 3.   Komisja działa w ścisłej współpracy z innymi organizacjami międzynarodowymi uprawnionymi do decydowania o wprowadzeniu zapasów do obrotu oraz wzmacnia wielostronną i dwustronną koordynację w tych kwestiach na szczeblu światowym. Kiedy podjęta została międzynarodowa decyzja wykonawcza w sprawie wprowadzenia zapasów do obrotu, każde zainteresowane państwo członkowskie może wykorzystywać swoje zapasy interwencyjne oraz zapasy państwowe do wypełnienia zobowiązań międzynarodowych, które wynikają z tej decyzji. W takim przypadku państwo członkowskie bezzwłocznie informuje o tym Komisję, która może zwołać posiedzenie grupy koordynacyjnej lub przeprowadzić konsultacje wśród jej członków drogą elektroniczną,w szczególności dla dokonania oceny skutków wprowadzenia zapasów do obrotu. 4.  Kiedy we Wspólnocie lub w jednym z państw członkowskich pojawiają się trudności z zaopatrzeniem w ropę naftową lub produkty naftowe, Komisja, w możliwie krótkim czasie, zwołuje posiedzenie grupy koordynacyjnej na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy. Grupa koordynacyjna bada sytuację, a Komisja ustala czy wystąpiły poważne zakłócenia w dostawach. 4.  Kiedy we Wspólnocie lub w jednym z państw członkowskich pojawiają się trudności z zaopatrzeniem w ropę naftową lub produkty naftowe, Komisja, w możliwie krótkim czasie, zwołuje posiedzenie grupy koordynacyjnej na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy. Poszczególne państwa członkowskie zapewniają swoją obecność za pośrednictwem przedstawicieli lub środków elektronicznych na posiedzeniu grupy koordynacyjnej w ciągu jednej doby od jego zwołania. Grupa koordynacyjna bada sytuację, w oparciu o zgodność z zasadą solidarności państw członkowskich oraz obiektywną ocenę wpływu gospodarczego i społecznego, a Komisja ustala na podstawie oceny dokonanej przez grupę koordynacyjną, czy wystąpiły poważne zakłócenia w dostawach. Jeżeli stwierdzone zostaną poważne zakłócenia w dostawach, Komisja może wydać pozwolenie na częściowe lub pełne wprowadzenie do obrotu ilości, których uwolnienie proponują zainteresowane państwa członkowskie. Jeżeli stwierdzone zostaną poważne zakłócenia w dostawach, Komisja może wydać pozwolenie na częściowe lub pełne wprowadzenie do obrotu ilości, których uwolnienie proponują zainteresowane państwa członkowskie. Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 W ciągu trzech lat po wejściu w życie niniejszej dyrektywy Komisja dokona oceny jej stosowania i dokona oceny możliwości narzucenia wszystkim państwom członkowskim obowiązkowego minimalnego poziomu zapasów państwowych. Najpóźniej w ciągu trzech lat po wejściu w życie niniejszej dyrektywy Komisja dokona oceny jej stosowania i dokona oceny: a) dokładności i terminowości danych o zapasach; b) tego, czy wymagać cotygodniowych, czy comiesięcznych sprawozdań dotyczących poziomu handlowych zapasów ropy naftowej; c) możliwości narzucenia wszystkim państwom członkowskim obowiązkowego minimalnego poziomu zapasów państwowych na dłuższy okres. Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 26 – ustęp 1 – akapit pierwszy 1.  Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 20XX r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą. 1.  Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawczei administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 20XX r. z wyjątkiem tych państw członkowskich, dla których okres przejściowy ma zastosowanie do stworzenia rezerw ropy i produktów naftowych na mocy Traktatu o Przystąpieniu do Unii Europejskiej, w przypadku którego termin wdrożenia stanowi data zakończenia okresu przejściowego. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą. Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik III – ustęp 11 Przy obliczaniu swoich zapasów państwa członkowskie obniżają o 10 % ilości zapasów obliczone według powyższej metody. Zmniejszenie to dotyczy wszystkich ilości uwzględnionych w danych obliczeniach. Przy obliczaniu swoich zapasów państwa członkowskie obniżają o 5 % ilości zapasów obliczone według powyższej metody. Zmniejszenie to dotyczy wszystkich ilości uwzględnionych w danych obliczeniach.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie sieci ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej (CIWIN) (COM(2008)0676 – C6-0399/2008 – 2008/0200(CNS))

P6_TA(2009)0227 A6-0228/2009

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2008)0676),

–   uwzględniając art. 308 Traktatu WE oraz art. 203 Traktatu Euratom, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0399/2008),

–   uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–   uwzględniając art. 51 i art. 35 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0228/2009),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust.2 Traktatu WE;

3.   zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.   wzywa Komisję, żeby rozpatrzyła, po wejściu w życie traktatu lizbońskiego i w przypadku braku decyzji ze strony Rady w tym zakresie, możliwość zastosowania art. 196 dotyczącego ochrony ludności jako podstawy prawnej wspomnianego wniosku, jak również żeby w razie potrzeby ponownie wzięła pod uwagę przedłożenie Parlamentowi odnośnego wniosku;

6.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 1 preambuły (1)  W konkluzjach Rady w sprawie zapobiegania atakom terrorystycznym, gotowości i reagowania na nie oraz w "Programie solidarności UE w sprawie skutków zagrożeń i ataków terrorystycznych", przyjętych w grudniu 2004 r., Rada poparła plan Komisji zmierzający do przedstawienia europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej oraz wyraziła zgodę na utworzenie sieci ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej przez Komisję1. (1)  W konkluzjach Rady w sprawie zapobiegania atakom terrorystycznym, gotowości i reagowania na nie oraz w "Programie solidarności UE w sprawie skutków zagrożeń i ataków terrorystycznych", przyjętych w grudniu 2004 r., Rada poparła plan Komisji zmierzający do przedstawienia europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej oraz wyraziła zgodę na utworzenie sieci ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej przez Komisję1. ___________ 14894/04. ______________ Dokument Rady 15232/04. Poprawka 2 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 4 preambuły (4)  Kilka wydarzeń dotyczących infrastruktury krytycznej w Europie, takich jak ogólnoeuropejska awaria sieci energetycznej w 2006 r., dowiodło, że konieczna jest lepsza i bardziej efektywna wymiana informacji, aby zapobiec takim sytuacjom lub ograniczyć ich zakres. (4)  Kilka wydarzeń dotyczących infrastruktury krytycznej w Europie, takich jak ogólnoeuropejska awaria sieci energetycznej w 2006 r., dowiodło, że konieczna jest lepsza i bardziej efektywna wymiana informacji oraz szersza wiedza na temat praktyk stosowanych w krajach członkowskich w celu przygotowania się na ponowne wystąpienie podobnych przypadków i ich uniknięcia w przyszłości. Poprawka 3 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 5 preambuły (5)  Należy stworzyć system informacyjny, który umożliwi państwom członkowskim i Komisji wymianę informacji i ostrzeżeń w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej oraz ożywi dialog pomiędzy nimi na ten temat, a także przyczyni się do poprawy integracji i lepszej koordynacji krajowych programów badań nad ochroną infrastruktury krytycznej, które są rozproszone i podzielone. (5)  Należy zatem stworzyć system informacyjny, który umożliwi państwom członkowskim i Komisji wymianę informacji w zakresie CIP oraz ożywi dialog pomiędzy nimi na ten temat, a także przyczyni się do poprawy integracji i lepszej koordynacji krajowych programów badań nad CIP, które są rozproszone i podzielone. Poprawka 4 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 6 preambuły (6)  CIWIN przyczyni się do polepszenia ochrony infrastruktury krytycznej w UE przez udostępnienie systemu informacji, który umożliwi współpracę państw członkowskich; zaproponuje również wydajną i szybką alternatywę dla czasochłonnych metod poszukiwania informacji na temat infrastruktury krytycznej we Wspólnocie. (6)  CIWIN przyczyni się do polepszenia ochrony infrastruktury krytycznej w UE przez udostępnienie systemu informacji, który umożliwi współpracę i koordynację państw członkowskich; zaproponuje również wydajną i szybką alternatywę dla czasochłonnych metod poszukiwania informacji na temat infrastruktury krytycznej we Wspólnocie. Powinien on w szczególności pobudzić opracowywanie odpowiednich środków, mających na celu ułatwienie rozpowszechniania i wymiany informacji, najlepszych praktyk i doświadczeń między państwami członkowskimi. Poprawka 5 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 6a preambuły (nowy) (6a)  Pierwsza ocena działania sieci ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej powinna zawierać również głęboką analizę ewentualnego wprowadzenia nowej funkcji do sieci CIWIN, a mianowicie udogodnień technicznych systemu wczesnego alarmowania (RAS). System ten powinien umożliwić państwom członkowskim i Komisji wysyłanie ostrzeżeń o zbliżającym się ryzyku i zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej przy uwzględnieniu wszelkich koniecznych wymogów w zakresie bezpieczeństwa. Poprawka 6 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 7 preambuły (7)  CIWIN powinien w szczególności pobudzić opracowywanie odpowiednich środków, mających na celu ułatwienie wymiany najlepszych praktyk, a także służyć jako narzędzie do przekazywania ostrzeżeń oraz informacji o zbliżających się zagrożeniach w bezpieczny sposób. skreślony Poprawka 7 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 8 preambuły (8)  CIWIN powinien zapewnić unikanie powielania i powinien uwzględniać szczególne cechy charakterystyczne, wiedzę specjalistyczną, porozumieniai zakres kompetencji każdegoz istniejących sektorowych systemów wczesnego ostrzegania. (8)   Podczas opracowywania oraz oceniania nowego systemu informacyjnego, państwa członkowskie i Komisja powinny zagwarantować, by CIWIN unikał powielania i uwzględniał szczególne cechy charakterystyczne, wiedzę specjalistyczną, porozumieniai zakres kompetencji każdegoz istniejących sektorowych systemów wczesnego ostrzegania. Poprawka 8 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 10 preambuły (10)  Współzależność pomiędzy infrastrukturą krytyczną w państwach członkowskich oraz różnorodne poziomy ochrony tej infrastruktury w państwach członkowskich pozwalają zakładać, że stworzenie wspólnotowego narzędzia do wymiany informacji i ostrzeżeń dotyczących ochrony infrastruktury krytycznej o charakterze horyzontalnym i międzysektorowym zwiększyłoby bezpieczeństwo obywateli. (4a) Współzależność pomiędzy infrastrukturą krytyczną w państwach członkowskich oraz różnorodne poziomy ochrony infrastruktury krytycznej (CIP) w państwach członkowskich pozwalają zakładać, że stworzenie wspólnotowego narzędzia do wymiany informacji dotyczących ochrony infrastruktury krytycznej o charakterze horyzontalnym i międzysektorowym zwiększyłoby bezpieczeństwo obywateli. Poprawka 9 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 10a preambuły (nowy) (10a)  Przyjęcie środków w zakresie ochrony cywilnej wyszczególnione jest wśród działań Wspólnoty w art. 3 ust. 1 lit. u) Traktatu WE. Dlatego też utworzenie CIWIN jest konieczne, aby umożliwić Wspólnocie osiągnięcie celu ustanowionego w Traktacie. Poprawka 11 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 17 preambuły (17)  Niniejsza decyzjanie narusza podstawowych praw i przestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, (17)  Niniejsza decyzjauwzględnia prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych przez art. 6 Traktatu UE i wyrażonych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, Poprawka 12 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 1 Niniejsza decyzja ustanawia bezpieczny system wymiany informacji, komunikacji i ostrzeżeń – sieć ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej(CIWIN) – w celu wspierania państw członkowskich w wymianie informacji na temat wspólnych zagrożeń, podatności na zagrożenia oraz odpowiednich środków i strategii zmniejszających ryzyko związane z ochroną infrastruktury krytycznej. Niniejsza decyzja ustanawia bezpieczny system wymiany informacji i komunikacji – sieć ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej(CIWIN) – w celu wspierania państw członkowskich w wymianie informacji na temat podatności na zagrożenia oraz odpowiednich środków i strategii zmniejszających ryzyko związane z ochroną infrastruktury krytycznej. Poprawka 13 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 2 – akapit drugi "Infrastruktura krytyczna" oznacza te zasoby, systemy lub ich części znajdujące się na terytorium państw członkowskich, które są niezbędne do utrzymania podstawowych funkcji społecznych, zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony, dobrobytu gospodarczego lub społecznego mieszkańców, których zakłócenie lub zniszczenie miałoby istotny wpływ na dane państwo członkowskie w wyniku braku zachowania tych funkcji. "Infrastruktura krytyczna" oznacza te zasoby, systemy lub ich części znajdujące się na terytorium państw członkowskich, które są niezbędne do utrzymania podstawowych funkcji społecznych, zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony, łańcucha dostaw, dobrobytu gospodarczego lub społecznego mieszkańców, których zakłócenie lub zniszczenie miałoby istotny wpływ na dane państwo członkowskie w wyniku braku zachowania tych funkcji. Poprawka 14 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 2 – akapit trzeci "Uczestniczące państwo członkowskie" oznacza to państwo członkowskie, które podpisało protokół ustaleń z Komisją. skreślony Poprawka 15 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 3 Artykuł 3 skreślony Uczestnictwo W sieci CIWIN może uczestniczyć i może z niej skorzystać każde państwo członkowskie. Uczestnictwo w CIWIN jest uzależnione od podpisania protokołu ustaleń, zawierającego wymogi techniczne i wymogi bezpieczeństwa stosowane w odniesieniu do CIWIN, a także informacje na temat miejsc, które mają zostać połączone z CIWIN. Poprawka 16 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 4 – tytuł Funkcje Funkcje i struktura Poprawka 17 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 4 – ustęp 1 (1)  CIWIN spełnia następujące dwie funkcje: (a) elektronicznego forum wymiany informacji dotyczących ochrony infrastruktury krytycznej; (1)   Sieć CIWIN projektuje się jako elektroniczne forum wymiany informacji dotyczących ochrony infrastruktury krytycznej; (b) systemu wczesnego ostrzegania, który umożliwia uczestniczącym państwom członkowskim i Komisji wysyłanie ostrzeżeń o zbliżającym się ryzyku i zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej. Poprawka 18 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 4 – ustęp 1a (nowy) (1a)  Platforma techniczna dla CIWIN obecna jest w co najmniej jednym bezpiecznym miejscu w każdym państwie członkowskim. Poprawka 19 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 4 – ustęp 2 – akapit drugi Obszary stałe włącza się do systemu na stałe. Mimo że ich zawartość może podlegać zmianom, obszarów tych nie można usunąć, zmienić ich nazwy ani dodać nowych. Załącznik I zawiera listę obszarów stałych. Obszary stałe włącza się do systemu na stałe. Mimo że ich zawartość może podlegać zmianom, obszarów tych nie można usunąć ani zmienić ich nazwy. Załącznik I zawiera listę obszarów stałych. Nie wyklucza to możliwości włączenia nowych obszarów, jeśli funkcjonowanie systemu wykaże taką konieczność. Poprawka 20 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 5 – ustęp 1 (1)   Uczestniczące państwa członkowskie wyznaczają Organ Wykonawczy CIWIN i informują Komisję o tym fakcie. Organ Wykonawczy CIWIN odpowiada za udzielanie lub odmowę przyznania prawa dostępu do CIWIN w obrębie danego państwa członkowskiego. (1)  Państwa członkowskie wyznaczają Organ Wykonawczy CIWIN i informują Komisję o tym fakcie. Organ Wykonawczy CIWIN odpowiada za udzielanie lub odmowę przyznania prawa dostępu do CIWIN w obrębie danego państwa członkowskiego. (Ta poprawka odnosi się do całego tekstu.) Poprawka 21 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 5 – ustęp 2 (2)   Uczestniczące państwa członkowskie zapewniają dostęp do CIWIN zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez Komisję. (2)  Państwa członkowskie zapewniają dostęp do CIWIN zgodnie z wytycznymi dla użytkownika przyjętymi przez Komisję. Poprawka 22 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 6 – ustęp 1 – litera (b) (b) ustanawianie wytycznych dotyczących warunków korzystania z systemu, obejmujących poufność, przekazywanie, przechowywanie, archiwizowanie i usuwanie informacji. Komisja ustala również warunki i procedury przyznawania pełnego lub ograniczonego dostępu do CIWIN. (b) ustanawianie wytycznych dla użytkowników dotyczących warunków korzystania z systemu, obejmujących poufność, przekazywanie, przechowywanie, archiwizowanie i usuwanie informacji. Komisja ustala również warunki i procedury przyznawania pełnego lub ograniczonego dostępu do CIWIN. Poprawka 23 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 6 – ustęp 3a (nowy) (3a)  Komisja monitoruje działanie systemu CIWIN. Poprawka 24 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 7 – ustęp 2 (2)  Prawa użytkowników do dostępu do dokumentów są oparte na zasadzie "ścisłej potrzeby", zaś szczegółowe instrukcje autora odnośnie do ochrony i przekazywania danego dokumentu muszą być ściśle przestrzegane. (2)  Prawa użytkowników do dostępu do dokumentów są oparte na zasadzie "ścisłej potrzeby". Użytkownicy przez cały czas ściśle przestrzegają szczegółowych instrukcji autora dotyczących ochrony i przekazywania danego dokumentu. Poprawka 25 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 7 – ustęp 2a (nowy) (2a)  Wymiana sensytywnych informacji przesyłanych do sieci CIWIN w państwach członkowskich pomiędzy upoważnionymi użytkownikami a osobami trzecimi podlega uprzedniej autoryzacji właściciela informacji oraz odbywa się zgodnie z odpowiednimi wspólnotowymi lub krajowymi uregulowaniami prawnymi. Poprawka 26 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 7a (nowy) Artykuł 7a Wymogi dotyczące informacji zawartej w sieci CIWIN Dla każdej informacji oraz dokumentu zamieszczonego w systemie będzie istniała możliwość tłumaczenia automatycznego. Komisja, we współpracy z punktami kontaktowymi ds. ochrony infrastruktury krytycznej, tworzy listę słów kluczowych dla każdego sektora, z której można korzystać podczas wysyłania lub poszukiwania informacji w sieci CIWIN. Poprawka 27 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 7 – ustęp 2a (nowy) Komisja opracowuje i regularnie aktualizuje wytyczne dla użytkowników zawierające pełne dane dotyczące funkcji i roli CIWIN. Komisja opracowuje i regularnie aktualizuje wytyczne dla użytkowników zawierające pełne dane dotyczące funkcjonalności i roli CIWIN. Poprawka 28 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 8 – akapit pierwszy a (nowy) Należy opracować wytyczne dla użytkowników zgodnie z procedurą doradczą określoną w art. 3 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji1. _________________ 1 Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. Poprawka 29 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 10 – akapit pierwszy Raz na trzy lata Komisja dokonuje przeglądu i oceny działania CIWIN, a także przedkłada państwom członkowskim regularne sprawozdania. Raz na trzy lata, przy wykorzystaniu specjalnie opracowanych wskaźników służących monitorowaniu postępów, Komisja dokonuje przeglądu i oceny działania CIWIN, a także przedkłada wszystkim państwom członkowskim, Parlamentowi Europejskiemu, Komitetowi Regionów oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu regularne sprawozdania. Poprawka 30 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 10 – akapit drugi Pierwsze sprawozdanie, które zostaje przedstawione w ciągu trzech lat po wejściu w życie niniejszej decyzji, określa w szczególności te elementy sieci wspólnotowej, które powinny zostać ulepszone lub dostosowane. Zawiera także wszelkie wnioski, które Komisja uzna za niezbędne w celu zmiany lub dostosowania niniejszej decyzji. Pierwsze sprawozdanie, które zostaje przedstawione w ciągu trzech lat po wejściu w życie niniejszej decyzji, określa w szczególności te elementy sieci wspólnotowej, które powinny zostać ulepszone lub dostosowane oraz w szczególności dokonuje oceny udziału każdego państwa członkowskiego w systemie CIWIN, a także możliwości aktualizacji sieci CIWIN w celu zastosowania funkcji systemu wczesnego alarmowania (RAS). Zawiera także wszelkie wnioski, które Komisja uzna za niezbędne w celu zmiany lub dostosowania niniejszej decyzji. Poprawka 31 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 11 Niniejszą decyzję stosuje się od 1 stycznia 2009 r. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Poprawka 32 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik II – punkt 3 (3) obszary ostrzeżeń, które mogą zostać utworzone w wyniku wysłania ostrzeżenia przez system wczesnego ostrzegania i będą stanowić kanał komunikacyjny podczas działań związanych z ochroną infrastruktury krytycznej; skreślony

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie inicjatywy Królestwa Niderlandów na rzecz przyjęcia decyzji Rady zmieniającej decyzję 2002/956/WSiSW ustanawiającą europejską sieć ochrony osób publicznych (16437/2008 – C6-0029/2009 – 2009/0801(CNS))

P6_TA(2009)0228 A6-0193/2009

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając inicjatywę Królestwa Niderlandów (16437/2008),

–   uwzględniając art. 30 ust. 1 litera a) i c) oraz art. 34 ust. 2 litera c) Traktatu UE,

–   uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0029/2009),

–   uwzględniając art. 93 oraz art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0193/2009),

1.   zatwierdza inicjatywę Królestwa Niderlandów;

2.   zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do inicjatywy Królestwa Niderlandów;

4.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządowi Królestwa Niderlandów.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 637/2008 w odniesieniu do krajowych programów restrukturyzacji sektora bawełny (COM(2009)0037 – C6-0063/2009 – 2009/0008(CNS))

P6_TA(2009)0229 A6-0200/2009

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2009)0037),

–   uwzględniając Akt przystąpienia z 1979 r., w szczególności ust. 6 załączonego do niego Protokołu nr 4 w sprawie bawełny,

–   uwzględniając art. 37 ust. 2 akapit trzeci traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6–0063/2009),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6-0200/2009),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.   zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia – akt zmieniający Punkt 1a preambuły (nowy) (1a)  Reforma, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2006 r., doprowadziła do drastycznego obniżenia poziomu produkcji bawełny w Hiszpanii, co spowodowało poważne zagrożenie dla przetrwania sektora, wywołując konieczność natychmiastowej restrukturyzacji branży odziarniania.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Protokołu wykonawczego do konwencji alpejskiej w zakresie transportu (Protokół "Transport") (COM(2008)0895 – C6-0073/2009 – 2008/0262(CNS))

P6_TA(2009)0230 A6-0219/2009

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2008)0895),

–   uwzględniając art. 71 oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0073/2009),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A6-0219/2009),

1.   zatwierdza zawarcie protokołu;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego stanowiska Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie projektu budżetu korygującego nr 2/2009 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, Sekcja III - Komisja (6953/2009 – C6-0077/2009 – 2009/2010(BUD))

P6_TA(2009)0231 A6-0192/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 272 traktatu WE oraz art. 177 traktatu Euratom,

–   uwzględniając rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(1), a w szczególności jego art. 37 i 38,

–   uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 18 grudnia 2008 r.(2),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(3),

–   uwzględniając wstępny projekt budżetu korygującego nr 2/2009 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, przedstawiony przez Komisję dnia 2 lutego 2009 r. (COM(2009)0032),

–   uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 2/2009, sporządzonego przez Radę dnia 26 lutego 2009 r. (6953/2009 – C6-0077/2009),

–   uwzględniając art. 69 Regulaminu i załącznik IV do niego,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A6-0192/2009),

A.   mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 2 do budżetu ogólnego na rok 2009 obejmuje następujące pozycje: plan zatrudnienia w ramach wspólnego przedsięwzięcia dotyczącego jednolitego europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym (SESAR), plan zatrudnienia Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania Chorobom i Kontroli Chorób, zmiany w Europejskiej Agencji Kolejowej, a także zmiany w uwagach do budżetu przeznaczonego na działanie przygotowawcze "Globalny monitoring środowiska i bezpieczeństwa",

B.   mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 2/2009 służy formalnemu wprowadzeniu tych dostosowań do budżetu na rok 2009,

1.   przyjmuje do wiadomości wstępny projekt budżetu korygującego nr 2/2009;

2.   przyjmuje projekt budżetu korygującego nr 2/2009 bez poprawek;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (2) Dz.U. L 69 z 13.3.2009. (3) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie projektu budżetu korygującego nr 3/2009 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, Sekcja III - Komisja (8153/2009 – C6-0118/2009 – 2009/2017(BUD))

P6_TA(2009)0232 A6-0194/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 272 traktatu WE oraz art. 177 traktatu EWEA (Euratom),

–   uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(1), a w szczególności jego art. 37 i 38,

–   uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 18 grudnia 2008 r.(2),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne między Parlamentem Europejskim, Radą oraz Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r.(3),

–   uwzględniając wstępny projekt budżetu korygującego nr 3/2009 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009 przedstawiony przez Komisję dnia 6 marca 2009 r. (COM(2009)0110),

–   uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 3/2009 sporządzony przez Radę dnia 30 marca 2009 r. (8153/2009 – C6-0118/2009)

–   uwzględniając art. 69 i załącznik IV Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A6-0194/2009),

A.   mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 3 do budżetu ogólnego na rok 2009 obejmuje korektę, z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2007 r., systemu zasobów własnych zgodnie z decyzją 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r.,

B.   mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 3/2009 służy formalnemu wprowadzeniu tej korekty do budżetu na rok 2009,

1.   przyjmuje do wiadomości wstępny projekt budżetu korygującego nr 3/2009;

2.   przyjmuje projekt budżetu korygującego nr 3/2009 bez poprawek;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (2) Dz.U. L 69 z 13.3.2009. (3) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z immunitetu i przywilejów przez Aldo Patriciello (2008/2323(IMM))

P6_TA(2009)0233 A6-0196/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Aldo Patriciello z dnia 11 listopada 2008 r dotyczący skorzystania z immunitetu w związku z postępowaniem karnym toczącym się przeciwko niemu przed sądem rejonowym w Campobasso, ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 20 listopada 2008 r.,

–   po wysłuchaniu wyjaśnień Aldo Patriciello zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 9 i 10 Protokołu w sprawie Przywilejów i Immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r., jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dni 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r. i 21 października 2008 r.(1),

–   uwzględniając art. 6 ust. 3 oraz art. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0196/2009),

A.   mając na uwadze, że Aldo Patriciello jest posłem do Parlamentu Europejskiego, i że jego mandat został zweryfikowany przez Parlament w dniu 15 czerwca 2006 r.;

B.   mając na uwadze, że według Trybunału Sprawiedliwości Parlament Europejski i krajowe organy wymiaru sprawiedliwości zobowiązane są do współpracy w celu uniknięcia jakichkolwiek sprzeczności w zakresie wykładni i stosowania przepisów Protokołu; mając w związku z tym na uwadze, że w przypadku wszczęcia postępowania przeciwko posłowi do Parlamentu Europejskiego przed sądem krajowym i otrzymania przez ten sąd informacji o rozpoczęciu procedury dotyczącej wniosku o skorzystanie przez posła z immunitetu i przywilejów, zgodnie z art. 6 ust. 3 Regulaminu, sąd wstrzymuje postępowanie i zwraca się do Parlamentu Europejskiego o jak najszybsze wydanie opinii(2),

C.   mając na uwadze, że zgodnie z art. 10 Protokołu podczas posiedzeń Parlamentu Europejskiego posłom przysługuje na terytorium ich kraju immunitet przyznawany posłom do parlamentu tego kraju oraz mając na uwadze, że z immunitetu nie można skorzystać w przypadku ujęcia posła na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa; mając na uwadze, że nie stoi to na przeszkodzie wykonaniu przez Parlament prawa do uchylenia immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego,

D.   mając zatem na uwadze, że przepisem mającym zastosowanie w przedmiotowej sprawie jest art. 68 ust. 2 włoskiej konstytucji, który dopuszcza wszczęcie postępowania karnego wobec posła do Parlamentu bez żadnych szczególnych wymogów formalnych, mając na uwadze jej przepis przewidujący, że bez pozwolenia izby, do której należy poseł, nie można przeprowadzić przeszukania osoby lub miejsca zamieszkania posła do parlamentu oraz że poseł nie może być zatrzymany lub pozbawiony wolności osobistej lub przetrzymywany, z wyjątkiem przypadku wykonania prawomocnego wyroku skazującego lub ujęcia posła na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa, które wymaga zatrzymania sprawcy,

E.   mając na uwadze, że w obecnym brzmieniu Protokół nie przewiduje środków uprawniających Parlament Europejski do podjęcia wiążących działań w celu ochrony Aldo Patriciello,

1.   nie wyraża zgody na skorzystanie przez Aldo Patriciello z immunitetu i przywilejów;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwym władzom Republiki Włoskiej.

(1) Sprawa 101/63 Wagner/Fohrmann i Krier, Zb.Orz. 1964, s. 195, sprawa 149/85 Wybot/Faure i in., Zb.Orz. 1986, s. 2391, sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra/De Gregorio i Clemente, dotychczas nieopublikowane w Zbiorze. (2) Orzeczenie w połączonych sprawach C-200/07 oraz C-201/07 Marra, ust. 42 i 43.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku Renata Brunetty o skorzystanie z immunitetu i przywilejów (2008/2147(IMM))

P6_TA(2009)0234 A6-0195/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Renata Brunetty z dnia 15 maja 2008 r. dotyczący skorzystania z immunitetu w związku z postępowaniem karnym prowadzonym przeciwko niemu przed sądem okręgowym we Florencji, ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 4 czerwca 2008 r.,

–   uwzględniając art. 9 i 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r. oraz art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dni 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r. i 21 października 2008 r.(1),

–   uwzględniając art. 6 ust. 3 oraz art. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6–0195/2009),

1.   wyraża zgodę na skorzystanie przez Renato Brunettę z immunitetu i przywilejów;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwym władzom Republiki Włoskiej.

(1) Sprawa 101/63 Wagner/Fohrmann i Krier, Zb.Orz. 1964, s. 195, sprawa 149/85 Wybot/Faure i in., Zb.Orz. 1986, s. 2391 oraz sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra/De Gregorio i Clemente, dotychczas nieopublikowane w Zbiorze.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku o konsultację w zakresie immunitetu oraz przywilejów Antonio Di Pietro (2008/2146(IMM))

P6_TA(2009)0235 A6-0197/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek o konsultację w zakresie immunitetu parlamentarnego Antonio Di Pietro, przekazany przez właściwy organ Republiki Włoskiej w dniu 15 maja 2008 r. i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 5 czerwca 2008 r.,

–   po wysłuchaniu wyjaśnień Antonio Di Pietro, zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 9 i 10 Protokołu w sprawie Przywilejów i Immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r., jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dni 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r. i 21 października 2008 r.(1),

–   uwzględniając art. 68 ust. 1 włoskiej konstytucji,

–   uwzględniając art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 13 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0197/2009),

1.   podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Antonio Di Pietro;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwym organom Republiki Włoskiej.

(1) Sprawa 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier, Zb. Orz. 1964, s. 195, sprawa 149/85, Wybot/Faure i inni, Zb. Orz. 1986, s. 2391 i sprawy połączone C-200/07 i C-201/07, Marra/De Gregorio i Clemente, dotychczas nieopublikowane w Zbiorze.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Hannesa Swobody (2009/2014(IMM))

P6_TA(2009)0236 A6-0190/2009

Parlament Europejski,

–   względniając wniosek o uchylenie immunitetu Hannesa Swobody z dnia 5 grudnia 2008 r., przekazany w dniu 20 stycznia 2009 r. przez Landgericht für Strafsachen Wien (sąd okręgowy dla miasta Wiednia, wydział karny) i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 5 lutego 2009 r.,

–   po wysłuchaniu wyjaśnień Hannesa Swobody, zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 9 i 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r., jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 12 maja 1964 r. i 10 lipca 1986 r.(1),

–   uwzględniając art. 57 związkowej ustawy konstytucyjnej Republiki Austrii (Bundes-Verfassungsgesetz),

–   uwzględniając art. 6 ust. 2 oraz art. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0190/2009),

1.   podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Hannesowi Swobodzie;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwemu organowi Republiki Austrii.

(1) Sprawa 101/63 Wagner/Fohrmann i Krier, Zb.Orz. 1964, s. 419 i sprawa 149/85 Wybot/Faure i in., Zb.Orz. 1986, s. 2391.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli wykonania budżetu instrumentu pomocy przedakcesyjnej (IPA) za 2007 r. (2008/2206 (INI))

P6_TA(2009)0237 A6-0181/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1085/2006 z dnia 17 lipca 2006 r. ustanawiające instrument pomocy przedakcesyjnej (IPA)(1),

–   uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 718/2007 z dnia 12 czerwca 2007 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 1085/2006 r. ustanawiające instrument pomocy przedakcesyjnej (IPA)(2),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 8 listopada 2006 r. w sprawie wieloletnich orientacyjnych ram finansowych IPA na lata 2008–2010 (COM(2006)0672),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 listopada 2007 r. w sprawie wieloletnich orientacyjnych ram finansowych IPA na lata 2009-2011 (COM(2007)0689),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne Komisji za 2007 r. z dnia 15 grudnia 2008 r. dotyczące IPA (COM(2008)0850 i SEC(2008)3026),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 listopada 2008 r. w sprawie strategii rozszerzenia i najważniejszych wyzwań w okresie 2008–2009 oraz załączone do tego komunikatu sprawozdania okresowe za 2008 r. dotyczące państw, którym zaoferowano perspektywę członkostwa (COM(2008)0674 wraz z SEC(2008)2692-SEC(2008)2699),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne Komisji za 2007 r. z dnia 22 lipca 2008 r. w sprawie ochrony interesów finansowych wspólnoty – zwalczania nadużyć finansowych (COM(2008)0475, w tym SEC(2008)2300),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne Komisji za 2007 r. z dnia 27 października 2008 r. w sprawie instrumentu przedakcesyjnej polityki strukturalnej (ISPA) (COM(2008)0671 i SEC(2008)2681),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne Komisji za 2007 r. w sprawie 22 grudnia 2008 r. w sprawie PHARE, pomocy przedakcesyjnej dla Turcji, CARDS i środków przejściowych (COM(2008)0880 i SEC(2008)3075),

–   uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w sprawie rocznego sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Odbudowy za rok budżetowy 2007 r. wraz z odpowiedziami Agencji(3),

–   uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 5/2007 w sprawie zarządzania przez Komisję programem CARDS wraz z odpowiedziami Komisji(4),

–   uwzględniając sprawozdanie roczne dyrektora generalnego Komisji ds. Rozszerzenia z działalności za 2007(5),

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie rozszerzenia, a w szczególności swoją rezolucję z dnia 10 lipca 2008 r. w sprawie dokumentu strategicznego Komisji z 2007 r. w sprawie rozszerzenia(6),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 kwietnia 2008 r. w sprawie sprawozdania okresowego za 2007 r. dotyczącego Chorwacji(7),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie sprawozdania okresowego za 2007 r. dotyczącego Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii(8),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie sprawozdania okresowego za 2007 r. dotyczącego Turcji(9),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 stycznia 2009 r. w sprawie stosunków gospodarczych i handlowych z Bałkanami Zachodnimi(10),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 grudnia 2008 r. w sprawie sytuacji kobiet na Bałkanach(11),

–   uwzględniając wyniki wizyty delegacji wyjaśniającej Komisji Kontroli Budżetowej w Kosowie(12) w dniach 22–25 czerwca 2008 r. oraz sprawozdanie z tej misji(13),

–   uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(14), w szczególności jego art. 53, a także jego przepisy wykonawcze,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0181/2009),

A.   mając na uwadze, że instrument pomocy przedakcesyjnej (IPA) jest nowym instrumentem finansowym, zastępującym instrumenty i programy dla państw kandydujących i potencjalnych kandydatów do członkostwa, a mianowicie Phare, SAPARD, ISPA, program przedakcesyjnej pomocy finansowej dla Turcji i CARDS, a celem IPA jest zapewnienie możliwości elastycznego dostosowywania funduszy UE do specyficznych potrzeb i zdolności zarządczych tych państw,

B.   mając na uwadze, że na instrument pomocy przedakcesyjnej (IPA) składa się następujących pięć komponentów dotyczących priorytetów zdefiniowanych zgodnie z potrzebami państw beneficjentów, a mianowicie:

C.   mając na uwadze, że instrument pomocy przedakcesyjnej jest kluczowym czynnikiem wpływającym na poprawę jakości życia obywateli, standardów społecznych, infrastruktury oraz współpracy regionalnej i transgranicznej, jak również pozwalającym na promowanie poszanowania praw człowieka w krajach kandydujących oraz potencjalnych krajach kandydujących,

D.   mając na uwadze, że celem kontroli parlamentarnej nad wykonaniem budżetu polityki rozszerzenia jest nie tylko zapewnienie, że fundusze UE wykorzystane zostały zgodnie z odpowiednimi przepisami i polityką UE, lecz także ustalenie, czy fundusze te rzeczywiście przeznaczone zostały na realizację priorytetów określonych w strategii rozszerzenia oraz w sprawozdaniach okresowych dotyczących poszczególnych państw beneficjentów oraz czy osiągnięto pożądane wyniki z punktu widzenia wspólnych interesów UE,

E.   mając na uwadze, że niezbędne jest przeprowadzenie szczegółowej kontroli, i to na wczesnym etapie wdrażania instrumentu pomocy przedakcesyjnej, w celu uniknięcia pojawienia się problemów podobnych to tych, które zostały zidentyfikowane zbyt późno podczas wdrażania stosowanych w przeszłości instrumentów przedakcesyjnych, pamiętając, że nieprawidłowości, które nie zostaną wzięte pod uwagę w odpowiednim momencie będą powielane oraz że będzie bardzo trudno zaradzić im w późniejszym terminie, gdyż przerodzą się one w stałą złą praktykę,

F.   mając na uwadze, że zwalczanie korupcji i reformy sektorowe (sądownictwa, policji i administracji publicznej) wywierają wpływ nie tylko na należyte sprawowanie rządów i na rządy prawa, lecz także na ogólne warunki prowadzenia działalności gospodarczej,

G.   mając na uwadze, że IPA oferuje znaczną elastyczność, umożliwiającą dostosowywanie pomocy do zmieniających się potrzeb i rozwijających się zdolności zarządczych państw beneficjentów, zwłaszcza poprzez przeglądy wieloletnich orientacyjnych planów działań (MIPD),

H.   mając na uwadze, że zgodnie z art. 27 rozporządzenia Rady (WE) nr 1085/2006 ("rozporządzenie IPA") do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja zobowiązana jest przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z śródokresowej oceny wdrażania instrumentu pomocy przedakcesyjnej, w razie konieczności wraz z wnioskiem legislacyjnym mającym na celu zmianę tego rozporządzenia,

I.   mając na uwadze, że, w następstwie wniosku Parlamentu Komisja podjęła działania w celu przeprowadzenia już w 2009 r. przeglądu średniookresowego pakietu instrumentów pomocy zewnętrznej, w tym IPA,

J.   mając na uwadze, że już w chwili obecnej nawiązać należy kontakty pomiędzy Parlamentem a parlamentami krajowymi państw korzystających z IPA,

Uwagi ogólne

1.   wyraża zadowolenie z podjęcia zorganizowanego dialogu z Komisją w sprawie wdrażania IPA i potwierdza swoje stanowisko w tej sprawie, zwłaszcza potrzebę przyznania wszystkim krajom beneficjentom równego dostępu do pełnego zakresu narzędzi politycznych dostępnych w ramach odnośnego instrumentu, nadania odpowiedniego priorytetu walce z korupcją i przestępczością zorganizowaną oraz zwrócenia większej uwagi na budowanie instytucjonalnego potencjału, w szczególności na szczeblu parlamentarnym, rozwój organizacji społeczeństwa obywatelskiego, środki na rzecz promowania zasady tolerancji i niedyskryminacji, rozwój społeczny oraz współpracę regionalną w kluczowych dziedzinach polityki;

2.   wyraża zadowolenie z wysokiego wskaźnika wdrażania zobowiązań w ramach IPA w roku 2007; ubolewa jednak, że pierwsze programy instrumentu pomocy przedakcesyjnej zostały przyjęte dopiero pod koniec 2007 r., a ich rzeczywista realizacja rozpoczęła się dopiero w 2008 r., po części z powodu późnego przyjęcia nowego instrumentu, a po części z powodu opóźnień po stronie krajów beneficjentów w zakresie tworzenia niezbędnych struktur i systemów zarządzania; wzywa Komisję do przyspieszenia wdrażania projektów oraz monitorowania przydzielania funduszy i uzyskiwanych wyników w celu zagwarantowania, widocznego wpływu instrumentu pomocy przedakcesyjnej na zainteresowane kraje;

3.   zwraca uwagę, że ze względu na opóźnienia w przyjęciu rozporządzenia IPA oraz rozporządzenia (WE) nr 718/2007 ("rozporządzenie wykonawcze IPA"), a następnie pierwszych wieloletnich orientacyjnych ram finansowych (MIFF) i pierwszych wieloletnich orientacyjnych planów działań, monitoring, ocena i sprawozdawczość programów i projektów IPA realizowanych w 2007 r. była ograniczona i nie przyniosła jeszcze żadnych rezultatów; podkreśla, że sprawne przejście od stosowanych wcześniej instrumentów przedakcesyjnych do IPA wymaga ciągłości, jeśli chodzi o programowanie, odpowiednie wdrażanie projektów i wykonywanie płatności;

4.   jest zdania, że spójność pomiędzy narodowymi programami IPA 2007 i polityką UE w zakresie pomocy przedakcesyjnej była dostateczna, ponieważ większość celów określonych w dokumentach programowych odzwierciedlała priorytety określone w odpowiednich sprawozdaniach okresowych Komisji Europejskiej;

5.   zwraca uwagę, że państwa kandydujące koncentrują swoje wysiłki na wdrażaniu europejskich standardów, a zwłaszcza standardów statystycznych, fiskalnych i standardów w zakresie ochrony środowiska, co jest zgodne z polityką UE w zakresie rozszerzenia; zwraca jednak uwagę, że znaczenie kryteriów politycznych, a zwłaszcza demokratycznego sprawowania rządów, poszanowania praw człowieka, wolności wyznania, praw kobiet i praw mniejszości oraz przestrzegania zasady państwa prawa nie powinno być podważane, ponieważ niespełnianie tych kryteriów mogłoby doprowadzić do skomplikowania i opóźnienia negocjacji; jest zdania, że niezbędne jest osiągnięcie większej równowagi pomiędzy projektami mającymi na celu wypełnienie kryteriów politycznych i projektami mającymi na celu wdrożenie dorobku;

6.   przypomina Komisji, że legitymacja i zdolność Unii do promowania reform może zostać znacznie zwiększona, jeżeli pomoc w ramach IPA zostanie skierowana na dziedziny przynoszące bezpośrednie korzyści obywatelom krajów kandydujących do członkostwa i potencjalnych krajów kandydujących, w szczególności w kontekście potrzeb i wyzwań spowodowanych przez światowy kryzys finansowy;

7.   w związku z tym jest zdania, że IPA powinien wspierać wysiłki krajów beneficjentów w zakresie spełnienia wymogów określonych w mapie drogowej dotyczącej liberalizacji systemu wizowego, tak aby obywatele Bałkanów Zachodnich mogli wreszcie korzystać ze swobody przemieszczania się i w pełni uczestniczyć w programach i planach UE; wyraża zadowolenie z zamiaru dalszego zwiększenia przez Komisję ilości środków z instrumentu pomocy przedakcesyjnej przeznaczanych na programy Tempus, Erasmus Mundus i Młodzież w działaniu;

8.   zwraca uwagę na fakt, że Komisja miała możliwość zezwolenia Chorwacji na zdecentralizowane zarządzanie komponentami I-IV oraz Turcji, w zakresie komponentów I i II pod koniec roku 2008; zachęca Komisję Europejską do kontynuowania intensywnej współpracy z państwami kandydującymi i potencjalnymi kandydatami do członkostwa, żeby w najbliższej przyszłości państwa te były w stanie zarządzać funduszami UE w sposób zdecentralizowany, a tym samym uzyskały pełny dostęp do pomocy udzielanej w ramach wszystkich komponentów IPA; zwraca jednak uwagę, że przyznanie uprawnień zarządczych jest warunkowe i uzależnione od skutecznego wykonywania tych uprawnień;

9.   podkreśla, że za wykorzystanie IPA odpowiadają zarówno Komisja, jak i rządy krajów kandydujących oraz potencjalnych krajów kandydujących; wzywa Komisję do poprawienia współpracy i komunikacji pomiędzy jej delegacjami a rządami, w celu stworzenia stałej kontroli procedur wdrażania projektu oraz prac na rzecz wspólnych środków poprawy potencjału administracyjnego państw beneficjentów;

10.   podkreśla potrzebę przejrzystego i skutecznego zarządzania instrumentem pomocy przedakcesyjnej oraz kontroli, biorącej pod uwagę specyfikę systemów audytu i kontroli każdego państwa, jak również najlepsze doświadczenia byłych krajów kandydujących w zakresie procedur przedakcesyjnych;

11.   oczekuje od Komisji przedstawienia Parlamentowi oraz Komisji Kontroli Budżetowej corocznego sprawozdania w sprawie kontroli budżetowej w zakresie wypłat z funduszy IPA oraz ich wdrażania, jak również w zakresie pozostałych środków z ISPA, IPARD i SAPARD, zawierającego szczegółowe informacje dotyczące każdego państwa beneficjenta, przykłady najlepszych praktyk oraz wszelkie napotkane problemy i nieprawidłowości;

12.   zwraca uwagę, że jeśli chodzi o projekty IPA 2007, brak jest dostatecznego uwzględnienia i dostatecznej widoczności kwestii horyzontalnych, takich jak ocena oddziaływania na środowisko, należyte sprawowanie rządów, udział społeczeństwa obywatelskiego, równość szans i niedyskryminacja; wzywa Komisję Europejską do rozszerzenia w szczególności wielostronnych programów regionalnych i horyzontalnych, a zwłaszcza programów dotyczących zwalczania korupcji i przestępczości zorganizowanej, rozwijania dialogu międzykulturowego i gwarantowania równouprawnienia;

13.   zwraca uwagę, że ograniczone środki finansowe przydzielane są dużym obszarom geograficznym i szerokim obszarom polityki, a także że środki te rozdzielane są pomiędzy wiele małych projektów, a nie wykorzystywane wyłącznie na mniejszą liczbę większych, bardziej zauważalnych projektów; zwraca uwagę, że w przypadku rocznych programów narodowych niezbędne jest osiągnięcie równowagi pomiędzy odpowiednią reakcją na podstawowe priorytety określone w sprawozdaniach okresowych a nadmiernym rozproszeniem dostępnych środków finansowych;

Uwagi dotyczące polityki oraz poszczególnych państw

14.   podkreśla, jako kwestię najwyższej wagi, konieczność niezwłocznego wykorzystania instrumentu pomocy przedakcesyjnej do nasilenia we wszystkich państwach beneficjentach walki z korupcją i przestępczością zorganizowaną, ze szczególnym naciskiem na zwalczanie prania brudnych pieniędzy, nielegalnej imigracji i handlu ludźmi; zwraca uwagę, że choć wszystkie sprawozdania okresowe z 2008 r. zawierają stwierdzenie, że korupcja stanowi poważny problem, a zwalczenie korupcji jest podstawowym priorytetem, nie wszystkie programy IPA 2007 dostatecznie uwzględniają kwestię zwalczania korupcji; proponuje przeznaczenie na ten cel określonych środków finansowych, jak w przypadku Chorwacji(15) oraz Czarnogóry(16), a także wzywa Komisję Europejską do opracowania, na podstawie doświadczeń zdobytych w kontekście ostatnich rozszerzeń, bardziej spójnej strategii w tym zakresie;

15.   zwraca uwagę, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego (CSO) działające w państwach beneficjentach powinny być aktywniej zaangażowane w opracowywanie i inicjowanie projektów; zwraca uwagę, że kolejne programy IPA powinny przyczynić się do rozwiązania problemu systematycznego uzależnienia CSO od darczyńców w celu uniknięcia istnienia CSO "na żądanie" oraz do rozwoju niektórych CSO działających na rzecz rozwiązywania konfliktów etniczno-politycznych, szczególnie w Bośni i Hercegowinie, w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii i w Kosowie(17); oczekuje, że ustanowienie i wdrożenie nowego instrumentu wspierania rozwoju społeczeństwa obywatelskiego rozwiąże wiele problemów związanych z różnorodnością, złożonością i rozdrobnieniem programów UE;

16.   stanowczo podkreśla potrzebę spójnego wsparcia CSO w krajach kandydujących oraz potencjalnych krajach kandydujących, w celu stworzenia współzawodnictwa między nimi oraz zapewnienia równowagi w ich pracy nad zorientowanym na wynik wdrażaniem IPA i ciągłej aktywności w zarządzaniu projektami;

17.   zwraca uwagę, że działania i projekty finansowane w ramach IPA cechuje niski poziom zauważalności w ramach UE na szczeblu lokalnym, a także że takie działania i projekty nie generują oddolnej legitymizacji, co zapewniałoby dalsze zbliżenie z UE;

18.   jest zdania, że brak jest odpowiedniego uwzględnienia kwestii edukacji i zatrudnienia młodzieży, jako warunku niezbędnego do zapewnienia stabilizacji i rozwoju w dłuższym okresie; podkreśla konieczność podjęcia walki z bezrobociem, szczególnie w przypadku młodzieży i długotrwale bezrobotnych, jako zagadnienia nadrzędnego o wielkim znaczeniu; w związku z tym proponuje, żeby Komisja Europejska zbadała możliwość większego wykorzystania elastyczności przewidzianej w odniesieniu do IPA w celu dopuszczenia do finansowania, w przypadkach, w których jest to stosowne, działań związanych z komponentami III–V w ramach pierwszych dwu komponentów;

19.   zwraca uwagę, że regionalne wsparcie finansowe w ramach IPA jest stosunkowo niewielkie (około 10% budżetu ogólnego IPA), biorąc w szczególności pod uwagę to, że obejmuje ono jedenaście obszarów interwencji w sześciu krajach, począwszy od edukacji i młodzieży, a skończywszy na bezpieczeństwie jądrowym;

20.   wyraża zaniepokojenie, że budżet ogólny komponentu II IPA 2007 ustalony został na poziomie tylko 38 800 000 euro z 497 200 000 euro budżetu ogólnego IPA (tj. mniej niż 8%); zwraca uwagę, że jest to sprzeczne z oceną Komisji Europejskiej, iż współpraca transgraniczna przyczynia się do pojednania i rozwoju stosunków dobrosąsiedzkich, a ponadto ma szczególne znaczenie w regionie jeszcze niedawno objętym konfliktem; ubolewa nad faktem, że trudno było stworzyć skuteczny mechanizm współpracy, w szczególności z kilku powodów, w tym niedopasowania struktur i procedur pomiędzy niektórymi partnerami, jak również trudności politycznych; wzywa państwa beneficjentów i Komisję Europejską, w ramach tego komponentu, do dalszego kontynuowania nawiązanej współpracy oraz do rozwijania nowych form współpracy, zgodnie z celem, jakim jest kształtowanie stosunków dobrosąsiedzkich oraz promowanie integracji gospodarczej, szczególnie w dziedzinie ochrony środowiska, dziedzictwa przyrody i dziedzictwa kulturowego oraz zwalczania korupcji i przestępczości zorganizowanej;

21.   wyraża także zaniepokojenie faktem, że żaden z programów IPA 2007 przedłożonych przez państwa beneficjentów nie dotyczył bezpośrednio praw kobiet czy równouprawnienia, choć kwestia braku równouprawnienia zidentyfikowana została jako podstawowe wyzwanie zarówno w sprawozdaniach okresowych, jak i w wieloletnich orientacyjnych planach działań; ponownie wzywa Komisję Europejską do zapewnienia funduszy przedakcesyjnych na cele wzmacniania praw kobiet na Bałkanach, w szczególności poprzez organizacje pozarządowe działające na rzecz kobiet i organizacje kobiece; wzywa Komisję Europejską do przeznaczenia odpowiednich środków z budżetu IPA na ten cel, a tym samym do promowania uwzględnienia, podczas sporządzania budżetu polityki w zakresie pomocy przedakcesyjnej, kwestii równouprawnienia oraz zachęcenia państw beneficjentów do przedkładania odpowiednich wniosków projektowych;

22.   podkreśla potrzebę udziału coraz większej liczby organizacji pozarządowych w planowaniu i realizacji programów finansowanych ze środków instrumentu pomocy przedakcesyjnej w celu zapewnienia, że pomoc w ramach IPA będzie stanowić odzwierciedlenie realnych potrzeb i oczekiwań, że przyczyni się do większej widoczności projektów IPA oraz do promowania rozwoju dynamicznego i aktywnego społeczeństwa obywatelskiego w krajach beneficjentach;

23.   wzywa Europejski Trybunał Obrachunkowy do przedłożenia do końca 2010 r. specjalnego sprawozdania śródokresowego z oceny wdrażania IPA;

o
o   o

24.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu, a także rządom, parlamentom oraz krajowym instytucjom nadzoru państw korzystających z IPA.

(1) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 82. (2) Dz.U. L 170 z 29.6.2007, s. 1. (3) Dz.U. C 311 z 5.12.2008, s. 42. (4) Dz.U. C 285 z 27.11.2007, s. 1. (5) 31.3.2008, http://ec.europa.eu/atwork/synthesis/aar/doc/elarg_aar.pdf. (6) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0363. (7) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0120. (8) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0172. (9) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0224. (10) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0005. (11) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0582. (12) Zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244(1999). (13) http://www.europarl.europa.eu/activities/committees/publicationsCom.do?language=EN&body=CONT. (14) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (15) Projekt 2007/019-247: usprawnienie antykorupcyjnej współpracy między agencjami; projekt o wartości 2 500 000 EUR na rzecz umocnienia organu koordynacyjnego w ministerstwie sprawiedliwości odpowiedzialnego za strategię antykorupcyjną i zwiększanie świadomości społecznej na temat korupcji. (16) Projekt 2007/19300: zwalczanie przestępczości zorganizowanej i korupcji. Celem tego projektu jest zwalczanie przestępczości zorganizowanej i korupcji poprzez zwiększenie skuteczności i usprawnienie współpracy różnych zaangażowanych organów egzekwowania prawa. Projekt ten jest związany z szerszą rządowa strategią antykorupcyjną i planem działania. Na realizację tego projektu przeznaczono 3 000 000 euro. (17) Zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244(1999).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie skutecznego wykonywania orzeczeń w Unii Europejskiej: dostępność informacji o majątku dłużnika (2008/2233 (INI))

P6_TA(2009)0238 A6-0252/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 65 traktatu WE,

–   uwzględniając Zieloną księgę z dnia 6 marca 2008 r. w sprawie poprawy skuteczności wykonywania orzeczeń w Unii Europejskiej: dostępność informacji o majątku dłużnika (COM(2008)0128),

–   uwzględniając Zieloną księgę z dnia 24 października 2006 r. w sprawie poprawy skuteczności wykonywania orzeczeń w Unii Europejskiej: zajmowanie rachunków bankowych (COM(2006)0618) oraz rezolucję Parlamentu w tej sprawie z dnia 25 października 2007 r.(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 grudnia 2008 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie e-sprawiedliwości(2),

–   uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 3 grudnia 2008 r.,

–   uwzględniając opinię Europejskiego Inspektora Ochrony Danych z dnia 22 września 2008 r.,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinię Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0252/2009),

A.   mając na uwadze, że w oparciu o zasady pomocniczości i proporcjonalności przyjęcie instrumentu wspólnotowego w dziedzinie współpracy sądowej w sprawach cywilnych mającego skutki transgraniczne może wystąpić wyłącznie, jeśli zostanie dowiedzione, że niemożliwe jest usunięcie na szczeblu krajowym przeszkody utrudniającej ustanowienie lub funkcjonowanie rynku wewnętrznego,

B.   mając na uwadze, że opóźnione oraz niezrealizowane płatności zagrażają zarówno interesom firm, jak i konsumentów, zwłaszcza gdy wierzyciel i organy egzekucyjne nie mają informacji o miejscu pobytu albo siedzibie dłużnika lub o jego majątku; mając na uwadze, że problem ten nabrzmiał w obecnym klimacie gospodarczym, w którym przepływ gotówki ma zasadnicze znaczenie dla przetrwania przedsiębiorstw,

C.   mając na uwadze, że problemy z transgranicznym odzyskiwaniem długów mogą stanowić poważną przeszkodę w swobodnym przepływie nakazów zapłaty w UE i utrudniać dostęp do wymiaru sprawiedliwości; mając ponadto na uwadze, że jeżeli nie daje się wykonać orzeczeń sądowych, podważa się sprawowanie wymiaru sprawiedliwości i standardy etyki handlowej,

D.   mając na uwadze, że na ogół kwestia odzyskiwania długów stanowi poważny problem, który pogłębia się przy skargach o charakterze transgranicznym, zwłaszcza w przypadku małych przedsiębiorstw, które nie mają wyspecjalizowanych prawników lub specjalnych działów zajmujących się dochodzeniem należności i często znajdują się w niewdzięcznej sytuacji, w której muszą w ten problem angażować pracowników, skąpe środki finansowe, a przede wszystkim czas, zamiast poświęcić te zasoby działalności produkcyjnej,

E.   mając na uwadze doniesienia o niedostatecznym przestrzeganiu lub niewystarczającej znajomości dyrektywy w sprawie opóźnień w płatnościach(3); mając na uwadze, że jeśli powyższa dyrektywa zostałaby obecnie zaktualizowana i należycie wdrożona, mogłaby mieć znaczący wpływ na ograniczenie opóźnionych lub niezrealizowanych płatności,

F.   mając na uwadze istnienie ogromnych rozbieżności w różnych systemach krajowego prawa zobowiązań i prawa upadłościowego w kwestii możliwego sposobu zabezpieczenia swego długu przez wierzyciela na poziomie umowy, zwłaszcza poprzez zastosowanie klauzul dotyczących zachowania prawa własności lub innych tego rodzaju mechanizmów, które są czasami obchodzone ze względu na powyższe rozbieżności,

G.   mając na uwadze, że przyjęcie jednego prawodawstwa wspólnotowego dotyczącego skutecznego wykonywania orzeczeń powinno dotyczyć wszystkich dłużników, bez rozróżniania a priori dłużników działających w dobrej lub złej wierze,

H.   mając na uwadze, że problem unikania, opóźnienia lub niezrealizowania płatności długów jest często zaostrzany z powodu niedostatecznej ostrożności stron w stosunkach poprzedzających umowę lub umownych; mając na uwadze, że zachodzi potrzeba położenia większego nacisku na świadomość handlową i możliwe zastosowanie "europejskich" klauzul nieobowiązkowych na podstawie wspólnych ram odniesienia, które zagwarantowałyby stosowne rozważenie tych kwestii przez strony przy nawiązywaniu stosunków handlowych,

I.   mając na uwadze, że wskazano Parlamentowi, iż może zaistnieć poważny problem w sprawach transgranicznych z udziałem nierzetelnych dłużników, czyli osób, które są w stanie spłacić długi lub wywiązać się ze zobowiązań, lecz tego nie czynią, lub osób, co do których istnieje ryzyko, że nie spłacą swoich długów nawet w razie wydania przeciw nim orzeczenia; mając na uwadze, że okazuje się, iż takie osoby często posiadają znaczne środki majątkowe w różnych podmiotach, biurach maklerskich lub funduszach powierniczych, zaś skuteczne ich dochodzenie nie będzie możliwe bez niezbędnych informacji; mając na uwadze, że często trzeba uzyskiwać takie informacje, nie zawiadamiając o tym nierzetelnego dłużnika, który często będzie w stanie przenieść aktywa w krótkim czasie pod inną właściwość sądową,

J.   mając na uwadze, że ponadto powiadomiono Parlament, iż niektóre suwerenne państwa nie uznają rozstrzygnięć arbitrażowych lub orzeczeń wydanych przez sądy innego państwa, co powoduje, że pojawiają się tzw. "sępie fundusze" (ang. "vulture funds"), które nabywają ten niezależny dług po bardzo zaniżonej cenie, a następnie próbują osiągnąć zysk z jego dochodzenia; mając na uwadze, że zapewne lepiej i uczciwiej byłoby wyposażyć pierwotnych wierzycieli w środki samodzielnego dochodzenia swoich praw,

K.   mając na uwadze argument, że niewiele jest państw, które w ogóle nie posiadają majątku poza własnymi granicami oraz że jeżeli wierzyciel nie ma nadziei na zaspokojenie roszczeń (jedynie) w swoim państwie członkowskim lub w danym państwie, jedyną skuteczną drogą są sądy zagraniczne, w szczególności sądy w innych państwach członkowskich UE,

L.   mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem "Bruksela I"(4) każde państwo członkowskie ma własne środki tymczasowe określone i uregulowane w prawie krajowym oraz że nakazy ex parte nie są przedmiotem wzajemnego uznawania i wykonywania w trybie tego rozporządzenia; mając na uwadze, że nakazom wydawanym inter partes skuteczność nadaje sąd właściwy za pomocą najbardziej zbliżonej rekompensaty, jaką może nakazać,

M.   mając na uwadze, że środki tymczasowe obejmują: (i) nakazy ujawnienia informacji o majątku, który może podlegać środkom wykonawczym do wyroku, (ii) nakazy zabezpieczające majątek na potrzeby przyszłego wykonania wyroku, (iii) a także mogą przyjąć postać tymczasowego nakazu zapłaty, dzięki któremu wierzyciel otrzymuje natychmiastową zapłatę przed rozstrzygnięciem wniesionego do sądu sporu,

N.   mając na uwadze, że zarządzenie środków tymczasowych powinno podlegać warunkom podobnym do tych stosowanych przez Trybunał Sprawiedliwości, a mianowicie wierzyciel musiałby wykazać przed sądem, że ma uzasadnione roszczenie (wykonalne prawo w postaci nakazu sądowego czy dokumentu lub też dowód prima facie roszczenia – fumus boni juris) oraz że sprawa ma pilny charakter (rzeczywiste zagrożenie dla dochodzenia roszczenia, jeżeli środek nie zostanie zarządzony (periculum in mora)), a także mając na uwadze, że zarządzenie takich środków może być uwarunkowane złożeniem zabezpieczenia,

O.   mając na uwadze, że w sprawach mniejszej wagi, w szczególności gdy koszty postępowania mogłyby być zaporowe, zwłoka wymiaru sprawiedliwości oznacza jego brak oraz że w sprawach większej wagi brak informacji o majątku może okazać się największą przeszkodą; mając w związku z tym na uwadze, że odwołanie się do nakazów w postaci środków tymczasowych może stanowić trafne rozwiązanie w obu rodzajach przypadków,

P.   mając ponadto na uwadze, że w związku z takimi rodzajami przypadków, w których brak informacji skutkuje poważną niesprawiedliwością, należy również rozważyć działania Wspólnoty na rzecz udostępniania informacji; mając na uwadze, że wierzyciel nie jest w stanie dochodzić wykonania wyroku, jeżeli nie będzie miał dostępu do informacji o majątku dłużnika (a tym bardziej nierzetelnego dłużnika), z którego można zaspokoić roszczenia przy wykonaniu wyroku,

Q.   mając na uwadze, że w praktyce problem ten nie ogranicza się do przypadków wydania wyroku, którego nie wykonano, lecz może również wyniknąć jeszcze przed wniesieniem powództw przez wierzycieli,

R.   mając jednak na uwadze, że jest zdecydowanie zasadniczą kwestią, żeby wszelkie zaproponowane środki miały proporcjonalny charakter; mając ponadto na uwadze, że środki te nie powinny jedynie powielać tego, co można osiągnąć za pomocą istniejących środków krajowych, oraz że powinny ograniczać się do skarg o charakterze transgranicznym, jednocześnie zaś należy unikać niepotrzebnej i nieodpowiedniej harmonizacji,

S.   mając na uwadze, że wyrażano pewne wątpliwości, iż niektóre z pomysłów w sprawie skutecznego wykonywania orzeczeń w Unii Europejskiej poprzez dostępność informacji o majątku dłużnika mogą naruszać prawa podstawowe, m.in. prawo do prywatności (ochrona danych), podważać gwarancje procesowe i być sprzeczne z tradycjami konstytucyjnymi wielu państw członkowskich,

T.   mając na uwadze, że wszelkie zgłaszane propozycje muszą być wydajne pod względem kosztów i zintegrowane z innymi dziedzinami polityki wspólnotowej, tak żeby uniknąć niepotrzebnego dublowania wysiłków,

1.   z zadowoleniem przyjmuje powyższą zieloną księgę Komisji z dnia 6 marca 2008 r., gdyż przyczynia się ona do realizacji strategii lizbońskiej;

2.   precyzuje, że brak przejrzystości informacji niezbędnych do zmuszenia dłużnika do wywiązania się ze zobowiązań jest sprzeczny z zasadami dobrej wiary i odpowiedzialności majątkowej; stwierdza, że nieznajomość krajowych przepisów prawnych dotyczących wykonywania orzeczeń sądowych lub ich nieskuteczność mogą hamować proces tworzenia jednolitego rynku wewnętrznego i powodują nieuzasadnione koszty;

3.   zaznacza, że zaleganie ze spłatą, niepłacenie i trudności ze ściąganiem długów szkodzą interesom przedsiębiorstw i konsumentów będących wierzycielami, powodują spadek zaufania do rynku wewnętrznego i osłabiają wymiar sprawiedliwości;

4.   popiera zintegrowaną i skuteczną strategię zgodną z zasadami lepszego stanowienia prawa i uważa, że należy osiągnąć cel, jakim jest spłata, gwarantując niedyskryminację, ochronę danych szczególnie chronionych i gwarancje prawne przy zastosowaniu proporcjonalnych środków, które wprowadzą niezbędną przejrzystość i znacznie obniżą koszty informacji i zarządzania;

5.   stwierdza, że oprócz informacji dostępnych publicznie wierzyciel powinien mieć dostęp, pod kontrolą właściwego organu lub za jego pośrednictwem oraz w łatwy sposób w obrębie całego rynku wewnętrznego, do niezbędnych danych w celu wszczęcia procedury egzekucji długu i uzyskania jego spłaty;

6.   zgadza się z Komisją, że transgraniczne odzyskiwanie długów w drodze wykonywania orzeczeń sądowych stanowi poważny problem rynku wewnętrznego, jednak uważa, że rozwiązania poddane przez Komisję pod dyskusję wymagają dalszych prac w celu rozstrzygnięcia najtrudniejszego problemu, jaki stwarzają nierzetelni dłużnicy;

Propozycja opracowania przewodnika po krajowych przepisach egzekucyjnych i praktyce w tym zakresie

7.   zauważa, że opracowanie i aktualizacja takiego przewodnika mogą wymagać dużo wysiłku i znacznych kosztów, a osobom dochodzącym swoich praw byłoby łatwiej czynić to w ramach jednego systemu, oraz że w większości przypadków wierzyciel będzie musiał skorzystać z porady prawnika we właściwym obcym kraju; niemniej jednak uważa, że użyteczna może być wersja uproszczona w związku z brakiem nadającego się do zastosowania systemu transgranicznego;

8.   jest głęboko przekonany, że publikacja krajowych wykazów zagranicznych prawników, którzy wykonują swoje uprawnienia na rynku wewnętrznym zgodnie z dyrektywami 77/249/EWG(5) i 98/5/WE(6) może okazać się przydatne; wskazuje, że odnośniki do takich krajowych wykazów mogłyby zostać umieszczone na stronie internetowej Komisji i uzupełniać przewodnik;

Zwiększenie zakresu informacji osiągalnych w rejestrach publicznych i poprawa dostępu do nich

9.   wyraża sprzeciw wobec udzielania nieuzasadnionego, powszechnego i arbitralnego dostępu do wszelkiego rodzaju danych dotyczących rejestrów ludności, ubezpieczeń społecznych i rejestrów podatkowych i opowiada się za odpowiednimi i proporcjonalnymi ramami w celu zagwarantowania skutecznego wykonywania orzeczeń w Unii Europejskiej;

10.   stwierdza, że dostęp do rejestrów ludności (jeżeli takie istnieją) może być pomocny w tropieniu osób fizycznych w trudnej sytuacji, które nie wywiązują się z obowiązków alimentacyjnych lub nie spłacają kredytów indywidualnych, oraz w unikaniu nadużyć;

11.   uważa, że o ile w niektórych krajach skutecznie zastosowano nowy, udoskonalony dostęp do rejestrów ubezpieczeń społecznych i rejestrów podatkowych, niezbędne jest także zagwarantowanie przestrzegania przepisów o ochronie danych i poufności; podkreśla, że stanowi to wrażliwą kwestię dla opinii publicznej; ponadto zauważa, że wykorzystywanie informacji w celu innym niż cel, w jakim zostały one zebrane, może spowodować problemy natury prawnej;

12.   ponadto zauważa, że w wielu państwach członkowskich oświadczenia podatkowe i rejestry ubezpieczeń społecznych są poufne oraz że w tych państwach propozycja rejestru – przy całym związanym z nim ryzyku nadużycia zgromadzonych danych – nie zostanie przyjęta przychylnie i będzie postrzegana jako nadużycie władzy wykonawczej;

13.   stwierdza, że jeżeli propozycja będzie niewspółmierna do celu, jaki ma realizować, będzie mogła ulec nadużyciom i stanowić naruszenie prawa do prywatności;

Wymiana informacji między organami egzekucyjnymi

14.   jest zdania, że koncepcja lepszej współpracy między publicznymi organami egzekucyjnymi jest warta dalszej analizy, jednak podkreśla, że nie we wszystkich państwach członkowskich takie organy istnieją;

Oświadczenie dłużnika

15.   jest zdania, że oświadczenie dłużnika może okazać się pomocne jako część procedury wykonania wyroku, jeżeli można je obwarować sankcjami na podstawie prawa krajowego;

16.   uważa, że nie ma potrzeby podejmowania przez Wspólnotę działania w tej dziedzinie, dopóki nie zostanie dowiedzione, że istniejące instrumenty państw członkowskich nie są skuteczne;

Inne środki

17.   proponuje, żeby rozważono pomysł ustanowienia formy wspólnotowego środka tymczasowego, która uzupełniłaby środki sądów krajowych; uważa, że pomysł mógłby przybrać formę prostej, elastycznej procedury, której nadano by skuteczność w całej UE, dzięki czemu uniknięto by zwłoki i niepotrzebnych kosztów; jest zdania, że byłoby to skuteczne i uczciwe także w stosunku do osób trzecich;

18.   proponuje, żeby taki środek stosowano również do skarg arbitrażowych, a także aby uwzględniono go w związku ze zbliżającym się przeglądem rozporządzenia "Bruksela I";

19.   wzywa Komisję, żeby potraktowała tę kwestię priorytetowo i dokonała (a) szczegółowej oceny problemu, (b) analizy wykonalności dla ewentualnych instrumentów wspólnotowych oraz (c) oceny skutków ewentualnych środków prawa wspólnotowego, ograniczonych do aspektów transgranicznych; uważa, że w analizie Komisja powinna również ustalić i należycie uzasadnić odpowiednią podstawę prawną wszelkiego zaproponowanego instrumentu wspólnotowego, który powinien ograniczyć się do spraw transgranicznych i uzupełniać stosowanie w tej dziedzinie środków czysto krajowych, a nie w nie wkraczać;

20.   wzywa Komisję, aby w pełni rozważyła środki poprzedzające umowę, środki umowne, które mogą mieć związek z rozwojem wspólnych ram odniesienia, oraz wszelkie inne, pochodne instrumenty fakultatywne, żeby zagwarantować, że strony w europejskich umowach transgranicznych uregulują kwestie opóźnień lub niezrealizowania płatności na etapie ich zawierania;

21.   niecierpliwie oczekuje przeglądu dyrektywy w sprawie opóźnień w płatnościach i wzywa Komisję do przystąpienia do niego możliwie jak najszybciej, zważywszy na obecną sytuację gospodarczą;

22.   proponuje, aby przeprowadzono badanie rozbieżnych krajowych podejść prawnych do kwestii zachowania prawa własności i innych podobnych mechanizmów w celu zagwarantowania ich wzajemnego uznawania;

23.   proponuje, aby nabywca praw majątkowych uznanych wyrokiem sądowym mógł korzystać ze swoich praw na tych samych warunkach co zbywca;

o
o   o

24.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. C 263 E z 16.10.2008, s. 655. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0637. (3) Dyrektywa 2000/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz.U. L 200 z 8.8.2000, s. 35). (4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1). (5) Dyrektywa Rady 77/249/EWG z dnia 22 marca 1977 r. mająca na celu ułatwienie skutecznego korzystania przez prawników ze swobody świadczenia usług (Dz.U. L 78 z 26.3.1977, s. 17). (6) Dyrektywa 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. mająca na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika w państwie członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 77 z 14.3.1998 r., s. 36).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie działalności Komisji Petycji w roku 2008 (2008/2301 (INI))

P6_TA(2009)0239 A6-0232/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wcześniejsze rezolucje w sprawie obrad Komisji Petycji,

–   uwzględniając wyniki misji wyjaśniających Komisji Petycji w Rumuni, Bułgarii i Francji w 2008 r., a także związane z nimi sprawozdania i zalecenia przyjęte przez tę Komisję,

–   uwzględniając art. 21 oraz art. 194 Traktatu WE, które przyznają każdemu obywatelowi UE oraz każdej osobie fizycznej lub prawnej mającej miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę w państwie członkowskim prawo kierowania petycji do Parlamentu Europejskiego,

–   uwzględniając art. 45 oraz art. 192 ust. 6 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Petycji (A6-0232/2009),

A.   mając świadomość znaczenia procedury składania i rozpatrywania petycji oraz jej specyficznych cech, umożliwiających właściwej komisji Parlamentu Europejskiego dążenie do znalezienia rozwiązań i wyjaśnień dla obywateli Unii Europejskiej, którzy złożyli petycje do Parlamentu Europejskiego,

B.   mając na uwadze wzrost liczby obywateli Unii Europejskiej kierujących petycje do Parlamentu Europejskiego, a także wysiłki Komisji Petycji o dalsze przyspieszenie procedur w celu zapewnienia lepszej obsługi obywatelom zwracającym się do niej o pomoc,

C.   mając na uwadze, że organy Parlamentu Europejskiego nie wykonały jeszcze kilku zaleceń zawartych w sprawozdaniu rocznym za 2007 r., np. wniosku o pilną poprawę zasobów administracyjnych Komisji Petycji, w tym fachowej wiedzy językowej i prawnej, w celu zwiększenia zdolności Parlamentu do prowadzenia niezależnych dochodzeń w sprawie kierowanych do niego petycji, oraz np. zalecenia dotyczącego ściślejszej współpracy z siecią SOLVIT w zakresie petycji i skarg związanych z rynkiem wewnętrznym, a także zalecenia dotyczącego ustanowienia wspólnego portalu internetowego UE dla obywateli europejskich,

D.   mając na uwadze, że pomimo poczynienia w tym okresie znacznych postępów w rozbudowywaniu struktur i rozwijaniu polityki Unii w poszczególnych obszarach, obywatele mają nadal świadomość wielu niedociągnięć w realizacji polityki i programów Unii, ponieważ takie niedociągnięcia dotyczą ich bezpośrednio, a także mając na uwadze, że są one często przedmiotem otrzymywanych petycji,

E.   mając na uwadze, że ustanowienie "inicjatywy obywatelskiej" w traktacie lizbońskim jeszcze bardziej zwiększy udział obywateli w działalności i pracach Unii Europejskiej,

F.   mając na uwadze, że w takiej sytuacji Parlament jest odpowiedzialny za zapewnienie lepszego stosowania prawa wspólnotowego przez poszczególne państwa członkowskie w interesie każdego obywatela UE i każdej osoby fizycznej lub prawnej mającej miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę w państwie członkowskim, a tym samym za lepszą współpracę z poszczególnymi państwami członkowskimi w realizacji tego zadania,

G.   mając na uwadze, że wiele państw członkowskich nadal nie jest zainteresowanych aktywną współpracą z właściwą komisją PE, a w szczególności nie wykazuje zainteresowania udziałem w posiedzeniach tej komisji, a także mając na uwadze, że świadczy to o braku lojalnej współpracy z tą instytucją,

H.   mając na uwadze, że brak aktywnego i terminowego udziału w pracach właściwej komisji w celu zapewnienia prawidłowego stosowania prawa wspólnotowego podaje w wątpliwość pragnienie i wolę tych państw członkowskich, żeby właściwie realizować politykę i cele UE w poszczególnych obszarach, a zatem naraża odnośne władze na zastosowanie środków, takich jak sankcje i kary, dostępnych na warunkach określonych w traktatach, a ponadto na krytykę społeczną,

I.   mając na uwadze, że wiele państw członkowskich wykazuje się jednak dobrym poziomem współpracy, współpracując z Parlamentem w rozwiązywaniu problemów poruszanych w petycjach,

J.   uznając konstruktywny wkład w rozpatrywanie petycji wnoszony przez służby Komisji Europejskiej, które na wniosek właściwej komisji regularnie przedstawiają wstępne oceny wielu otrzymanych petycji,

K.   mając na uwadze, że taka współpraca mogłaby i powinna być dalej zacieśniana, zwłaszcza jeśli chodzi o procedury określone w art. 226 oraz art. 228 Traktatu WE, w należycie uzasadnionych przypadkach,

L.   mając na uwadze, że Parlament uznał, iż uzasadnione będzie skorzystanie z uprawnień przyznanych mu w art. 230 Traktatu WE, jeżeli okazałoby się to niezbędne, by położyć kres poważnemu naruszeniu prawa wspólnotowego ujawnionemu podczas rozpatrywania petycji, a między Parlamentem i Komisją, pomimo wysiłków o ich rozstrzygnięcie, utrzymywać się będą znaczne rozbieżności w interpretacji dotyczące działań wymaganych w prawie wspólnotowym w celu ochrony praw obywateli w danym przypadku,

M.   mając na uwadze, że postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego nie stanowi dla składającego petycję środka naprawczego, nawet wtedy, gdy ostatecznie dane państwo członkowskie zobowiązane zostało przez Trybunał Sprawiedliwości do zmiany swojego prawa krajowego w celu jego dostosowania do aktów prawodawczych UE,

N.   mając na uwadze, że brak możliwości zapewnienia obywatelom UE, którzy byli lub stali się ofiarami braku właściwego stosowania prawa UE, bezpośredniego dostępu do pozasądowych środków odwoławczych stanowi przejaw fundamentalnej niesprawiedliwości, co wymaga dalszego rozważenia przez instytucje UE, a w szczególności przez Parlament,

O.   mając na uwadze, że na mocy art. 230 Traktatu WE Parlament ma prawo wnoszenia skarg do Trybunału Sprawiedliwości na takich samych warunkach jak Rada i Komisja, oraz mając na uwadze, że zgodnie z art. 201 Traktatu Parlament uprawniony jest do sprawowania kontroli nad działaniami Komisji, dzięki czemu dysponuje on środkami prawnymi i politycznymi, by skuteczniej reagować na uzasadnione obawy obywateli,

P.   mając na uwadze, że Parlament Europejski powinien zmienić swoje procedury w celu ułatwienia podejmowania działań, a zwłaszcza wszczynania postępowań przed Trybunałem Sprawiedliwości na podstawie art. 121 Regulaminu w przypadkach, w których zagrożone są prawa składających petycje,

Q.   mając na uwadze, że należy przypomnieć, iż zgodnie z art. 6 Traktatu UE Unia opiera się na wartościach wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz na zasadach państwa prawa, stanowiących również podstawowy element kryteriów kopenhaskich, które należy spełnić, by móc przystąpić do UE, a także mając na uwadze, że art. 7 Traktatu UE ustanawia specjalne procedury, które można wszcząć w związku z poważnym i utrzymującym się naruszaniem wspomnianych zasad lub w razie wyraźnego ryzyka takiego naruszenia,

R.   mając na uwadze projekty rezolucji, które w 2008 r. zostały przedłożone do rozpatrzenia na posiedzeniach plenarnych oraz przyjęte przez posłów do PE zdecydowaną większością, zgodnie z art. 192 ust. 1 Regulaminu, na podstawie otrzymanych petycji, które dotyczyły skutków ewentualnej budowy gazociągu Nord Stream na dnie Morza Bałtyckiego bądź też nieuczciwych przedsiębiorstw oferujących wpisy do katalogów i książek telefonicznych,

S.   mając na uwadze, że rosnące obawy w kwestii bezpieczeństwa dostaw energii doprowadziły do powstania projektów rurociągów gazu ziemnego i skroplonego gazu ziemnego, co z kolei – zwłaszcza w przypadku ich pośpiesznego opracowywania bez odpowiedniej oceny ryzyka i możliwych rozwiązań alternatywnych – wywołały obawy składających petycje co do nieuwzględnienia potencjalnie poważnych zagrożeń dla środowiska, zdrowia ludzkiego i bezpieczeństwa, zwłaszcza w odniesieniu do projektów na Morzu Bałtyckim oraz w Walii i Irlandii,

T.   mając na uwadze, że z rozpatrywanych petycji wynika jasno, iż wykazy projektów, o których mowa w załącznikach do zmienionej dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne(1), nie obejmują pewnej liczby dużych instalacji i ważnych rodzajów działalności, które pojawiły się od wprowadzenia ostatnich poprawek do załączników, np. zakładów regazyfikacji i zakładów produkcji biodiesla,

U.   mając na uwadze, że duża liczba petycji wniesionych w związku z siecią Natura 2000 stale pokazuje, że powstrzymanie utraty różnorodności biologicznej wciąż jest dla Unii jednym z głównych wyzwań, a dyrektywa siedliskowa(2) i dyrektywa ptasia(3) to podstawowe i niezbędne narzędzia realizacji zobowiązania UE do powstrzymania utraty różnorodności biologicznej do 2010 r.,

V.   mając na uwadze, że z rozpatrywanych petycji wynika również, iż niedostatek źródeł słodkiej wody często pogłębiają inne czynniki, np. rosnące zapotrzebowanie na wodę w związku z projektami nadmiernej urbanizacji i centrów rozrywki, nieodpowiednie utrzymanie infrastruktury i zapobieganie wyciekom, intensywne użytkowanie wody przez rolnictwo przemysłowe oraz polityka cenowa niezachęcająca do zrównoważonego korzystania z wody,

  W mając na uwadze zalecenia sformułowane przez Komisję Petycji w następstwie wizyt w Fos-sur-Mer, na Cyprze i w Rumunii,

X..   mając na uwadze zaniepokojenie wyrażone przez Komisję Petycji wobec niektórych projektów infrastrukturalnych w górach Riła z Bułgarii, zaobserwowanych podczas wizyty wyjaśniającej w 2008 r.,

Y.   mając na uwadze, że pomimo tego, iż Ann Abraham, brytyjska rzecznik praw obywatelskich ds. parlamentarnych i zdrowotnych, wystąpiła przez komisją w grudniu 2008 r. i zaprezentowała swoje ustalenia, których zebranie zajęło jej cztery lata, reakcja, jaką w odpowiedzi na te dane przedstawił rząd brytyjski w styczniu 2009 r., wspominając o ewentualnej wypłacie odszkodowań ex gratia osobom niewspółmiernie dotkniętym, nie można uznać za odpowiednie zadośćuczynienie ofiarom odnośnej klęski,

Z.   mając świadomość pozytywnej i konstruktywnej współpracy z Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich w 2008 r., wyrażonego przez Komisję Petycji poparcia dla zaleceń zawartych w sprawozdaniu rocznym Rzecznika za 2007 r. i w jego sprawozdaniach specjalnych dotyczących skarg 1487/2005 i 3453/2005 odpowiednio w odniesieniu do wielojęzyczności w Radzie oraz do stosowania przez Komisję postępowania o uchybienie zobowiązaniom, a także przyjmując z zadowoleniem wprowadzenie do statutu Rzecznika zmian zatwierdzonych przez Parlament Europejski,

AA.   mając na uwadze, że w 2008 r. Komisja Petycji otrzymała 1886 petycji, z których 1 065 uznano za dopuszczalne, a 821 za niedopuszczalne; mając na uwadze, że liczba petycji niespełniających warunków zapisanych w art. 191 ust. 1 Regulaminu znacznie wrosła od początku 2007 r.,

1.   z zadowoleniem przyjmuje udział składających petycje w każdym posiedzeniu Komisji Petycji i ich wkład w te posiedzenia, umożliwiający bezpośredni i otwarty dialog z przedstawicielami Parlamentu Europejskiego, i nadal zachęca poszczególnych obywateli i ich stowarzyszenia do zgłaszania problemów wchodzących w zakres działalności Unii Europejskiej i dotyczących ich bezpośrednio, uważa bowiem, że proces ten umożliwia Parlamentowi jako instytucji odgrywanie znaczącej roli w nadzorowaniu stosowania prawa wspólnotowego w państwach członkowskich oraz lepszą obronę i lepsze wspieranie podstawowych praw każdego obywatela UE określonych w Traktacie UE;

2.   apeluje do parlamentów krajowych i regionalnych jako przedstawicieli obywateli UE o zachowanie czujności wobec sposobu, w jaki państwa członkowskie wykonują postanowienia traktatów oraz stosują przepisy aktów prawnych UE, zwłaszcza jeśli chodzi o kwestie dotyczące środowiska naturalnego, praw socjalnych i pracowniczych, swobody przepływu osób, towarów i usług, usług finansowych, podstawowych praw obywatelskich, w tym prawa obywateli do własności nabytej zgodnie z prawem, uznawania kwalifikacji zawodowych obywateli i wszelkich form dyskryminacji, a także wzywa instytucje UE do prowadzenia skutecznej komunikacji z obywatelami, by mogli oni zdobywać wiedzę na temat swoich praw oraz obowiązków instytucji krajowych i lokalnych;

3.   podkreśla, że zgodnie z zasadą pomocniczości Parlament nie może uznawać za dopuszczalne petycji składanych w celu odwołania się od decyzji właściwych władz czy organów sądowych danego państwa członkowskiego i że informacje na ten temat trzeba przekazywać składającym petycję w sposób jasny i zrozumiały; podkreśla ponadto, że skargi muszą spełniać warunki zapisane w art. 191 ust. 1 Regulaminu Parlamentu, by mogły być uznane za dopuszczalne;

4.   wzywa do wdrożenia w rozsądnym terminie zaleceń przyjętych w sprawozdaniu rocznym za 2007 r., które nie zostały jeszcze wdrożone;

5.   wzywa Komisję Europejską, wszystkie państwa członkowskie oraz ich instytucje krajowe, regionalne i lokalne, a także ich stałe przedstawicielstwa do pełnej, lojalnej i konstruktywnej współpracy z właściwą komisją Parlamentu Europejskiego, kiedy rozpatrywane są zarzuty lub propozycje zawarte w petycjach, w celu znalezienia rozwiązań problemów poruszanych w ramach procedury składania i rozpatrywania petycji;

6.   zwraca się o dokonanie przez właściwe organy Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej i Rady pełnego przeglądu możliwych procedur mających na celu zagwarantowanie działań naprawczych, które mogą być podejmowane na rzecz obywateli UE, a także o wynegocjowanie nowego porozumienia międzyinstytucjonalnego przyznającego komisjom śledczym szersze uprawnienia w celu dalszego wzmocnienia praw obywateli UE;

7.   uważa, że taki przegląd mógłby stanowić uzupełnienie wszelkich ewentualnych działań mających na celu wdrożenie traktatu z Lizbony poprzez zapewnienie dodatkowych gwarancji w oparciu o uznane prawa i obowiązki obywateli oraz instytucji UE;

8.   przypomina, że jak podkreślił Parlament w rezolucji z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie komunikatu Komisji na temat art. 7 Traktatu UE,(4) przestrzeganie i propagowanie wartości, na których opiera się Unia, a także obrona demokracji, zasad państwa prawa i praw podstawowych należą do szczególnych zadań Parlamentu jako organu reprezentującego obywateli europejskich pochodzącego z wyborów bezpośrednich, i przypomina ponadto, że Parlament wyraził w tej rezolucji swoje zdania, iż "zaniedbywanie ewentualnej konieczności ukarania musi dawać wrażenie, że Unia nie jest przygotowana do wykorzystania wszystkich dostępnych jej środków do obrony swoich wartości lub nie jest w stanie tego uczynić";

9.   ponownie wzywa Komisję Europejską do zapewnienia wzrostu świadomości odnośnie do procedury składania i rozpatrywania petycji, a także przywiązywania do niej większej wagi, zwłaszcza w kontekście stosowania procedur dotyczących uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego oraz wymogu informowania Komisji Petycji bezpośrednio i urzędowo o każdym przypadku podjęcia decyzji w sprawie wszczęcia na podstawie art. 226 i/lub art. 228 Traktatu WE postępowania dotyczącego kwestii podniesionej w danej petycji;

10.   przypomina, że Parlament uznał, iż w celu zapewnienia konsekwencji i spójności prawa wspólnotowego oraz rzeczywistego funkcjonowania rynku wewnętrznego(5) zarzuty poważnego naruszenia prawa wspólnotowego uznane przez Komisję Petycji przy rozpatrywaniu petycji za uzasadnione, których uznania odmawia jednak dane państwo członkowskie, a przy tym mogą one stanowić precedens na szczeblu krajowym, powinien w ostatniej instancji rozpatrzyć Trybunał Sprawiedliwości;

11.   uznaje, że postępowania o uchybienie zobowiązaniom, nawet gdy kończą się sukcesem, mogą nie prowadzić do niezwłocznego rozwiązania konkretnego problemu poszczególnych składających petycje, co często podważa wiarę obywateli w zdolności instytucji UE do spełnienia ich oczekiwań;

12.   jest zdania, że ze względu na wyraźne oznaki, iż cel powstrzymania utraty różnorodności biologicznej w EU nie może być osiągnięty do 2010 r., należy pilnie podjąć działania mające na celu zwiększenie skuteczności stosowania dyrektywy siedliskowej i ptasiej, a także wzywa Komisję, by dołożyła wszelkich starań o zapewnienie, że dyrektywy te są stosowane przez państwa członkowskie w sposób spójny ze wspomnianym celem;

13.   wzywa Komisję, by we współpracy z Parlamentem uświadamiała państwom członkowskim znaczenie myślenia przyszłościowego, zwłaszcza w dziedzinie zatwierdzania planów, co pomoże zapobiegać potencjalnym naruszeniom przepisów prawa wspólnotowego, które zostały przyjęte, ale nie weszły jeszcze w życie;

14.   zdaje sobie sprawę, że często nie da się znaleźć rozwiązania dla skarg wnoszonych przez składających petycję e względu na luki w obowiązujących przepisach prawa wspólnotowego;

15.   jest zaniepokojony dużą liczbą petycji otrzymanych przez Komisję, dotyczących prawa do głosowania w wyborach lokalnych na Łotwie dla mieszkańców "niebędących obywatelami"; przypomina, że Komisja Praw Człowieka ONZ, Komitet ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Rasowej, Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy, Komisarz Praw Człowieka Rady Europy, Europejska Komisja Przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji oraz Zgromadzenie Parlamentarne Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie zalecają umożliwienie udziału w wyborach lokalnych osobom niebędącym obywatelami; wzywa Komisję Europejską do ścisłego monitorowania i zachęcania do uregulowania statusu osób "niebędących obywatelami" na Łotwie, z których wiele urodziło się w tym kraju;

16.   zauważa, że wiele petycji, które wpłynęły do Parlamentu od osób prywatnych i stowarzyszeń, dotyczy w dużej mierze kwestii niestanowiących naruszenia prawa wspólnotowego, które powinny zatem być rozstrzygane poprzez wyczerpanie wszelkich procedur prawnych obowiązujących w danych państwach członkowskich; zauważa ponadto, że po wykorzystaniu wszelkich stosownych działań na szczeblu krajowym kolejnym szczeblem apelacyjnym jest Europejski Trybunał Praw Człowieka;

17.   zauważa, że nie zajęto się jeszcze w pełni petycją w sprawie jednej siedziby, podpisaną przez 1 500 000 osób domagających się, by posiedzenia Parlamentu Europejskiego odbywały się w jednym miejscu; zaleca, by w kolejnej kadencji Komisja Petycji zajęła się tą sprawą priorytetowo;

18.   dlatego wzywa właściwe komisje legislacyjne do brania pod uwagę wniosków i propozycji dotyczących stosowania przez państwa członkowskie określonych przepisów prawa UE, które mogą być przedkładane, stosownie do potrzeb, przez Komisję Petycji w celu dokonania zmian lub dalszego rozpatrzenia;

19.   przypomina skierowany przez Parlament do Komisji wniosek o ściślejsze monitorowanie wdrażania dyrektywy 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej(6) w odniesieniu do nieuczciwych przedsiębiorstw oferujących wpisy do katalogów i książek telefonicznych oraz o złożenie Parlamentowi sprawozdania na temat wykonalności i potencjalnych konsekwencji rozszerzenia zakresu dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym(7), zwłaszcza poprzez zastąpienie słowa "konsument" terminem "osoba będąca celem danej praktyki";

20.   popiera apel Rzecznika Praw Obywatelskich do Rady o rozszerzenie opcji językowych na stronach internetowych prezydencji o języki najczęściej używane w Unii Europejskiej w celu zapewnienia obywatelom bezpośredniego dostępu do informacji o działalności prezydencji Rady; w związku z tym stwierdza, że francuska prezydencja Rady publikowała informacje na swojej oficjalnej stronie internetowej zgodnie z zaleceniami Rzecznika Praw Obywatelskich;

  21 popiera apel Rzecznika Praw Obywatelskich do Komisji w kwestii wdrożenia dyrektywy w sprawie czasu pracy(8), dotyczący rozpatrywania skarg obywateli zgodnie z zasadami dobrej administracji, w zakresie uprawnień uznaniowych Komisji dotyczących wszczynania postępowań o uchybienie zobowiązaniom;

22.   z zadowoleniem przyjmuje konstruktywną współpracę między Rzecznikiem Praw Obywatelskich a UE w odpowiednich ramach instytucjonalnych; popiera ponawiane apele Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczące konieczności wprowadzenia Kodeksu postępowania w administracji, wspólnego dla wszystkich instytucji i organów UE, co zatwierdził Parlament w swej rezolucji z dnia 6 września 2001 r. w sprawie specjalnego sprawozdania Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich dla Parlamentu Europejskiego w następstwie badania z własnej inicjatywy na temat do istnienia i powszechnej dostępności, w różnych instytucjach i organach wspólnotowych, kodeksu dobrego postępowania administracyjnego urzędników(9); jest zdania, że Rzecznik Praw Obywatelskich, Komisja i Parlament powinny utworzyć wspólny portal internetowy UE poświęcony rozpatrywaniu skarg kierowanych do instytucji UE;

23.   wzywa z naciskiem wszystkie strony do wdrożenia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 550 z 1984 r. w sprawie Cypru, co doprowadzi w Varoshy do zwrócenia własności wszystkim prawowitym właścicielom; sugeruje, że jeżeli do końca 2009 r. nie zostaną uzyskane widoczne rezultaty, właściwa komisja może rozważyć przedstawienie sprawy składających petycję z Famagusty na posiedzeniu plenarnym;

24.   wzywa władze rumuńskie do przyjęcia środków mających na celu zachowanie i ochronę rumuńskiego dziedzictwa kulturowego i architektonicznego zgodnie z art. 151 Traktatu WE, do czego wezwało oświadczenie pisemne Parlamentu z dnia 11 października 2007 r. w sprawie konieczności podjęcia środków ochrony rzymsko-katolickiej katedry św. Józefa w Bukareszcie, w Rumunii - zabytku historycznego i architektonicznego w niebezpieczeństwie(10); w odniesieniu do problemów dotyczących zwrotu własności skonfiskowanej pod rządami reżimu komunistycznego zauważa, że zgodnie z art. 295 Traktatu WE kwestie własności należą do właściwości organów krajowych;

25.   wzywa władze francuskie do przygotowania oceny epidemiologicznej w celu ustalenia wpływu spalarni budowanej w Fos-sur-Mer na bezpośrednio z nią sąsiadujący obszar w okolicach Fos-Berre; przyznaje, że dyrektywa Rady 1999/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r. odnosząca się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym powietrzu(11) nie zakazuje budowy spalarni w strefie już charakteryzującej się zanieczyszczeniem powietrza, jednak zwraca uwagę, że zgodnie z dyrektywą 1999/30/WE i 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza(12) należy podjąć działania mające na celu spełnienie europejskich norm w zakresie zanieczyszczenia atmosferycznego;

26.   przypomina zalecenia zawarte w sprawozdaniu rocznym Komisji Petycji za 2007 r., mające na celu przegląd administracyjnych procedur rozpatrywania petycji, np. przekazywaniem rejestru petycji sekretariatowi Komisji Petycji, ścisłą współpracą z siecią SOLVIT, dalszym doskonaleniem bazy danych petycji, utworzeniem portalu internetowego UE dla obywateli europejskich itp.; z zadowoleniem przyjmuje opracowanie przez posłów Kodeksu dobrych praktyk w zakresie rozpatrywania petycji, który wejdzie w życie na początku kolejnej kadencji;

27.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji oraz sprawozdania Komisji Petycji Radzie, Komisji, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, rządom i parlamentom państw członkowskich, ich komisjom petycji oraz ich krajowym rzecznikom praw obywatelskich lub organom o podobnych kompetencjach.

(1) Dz.U. L 175, z 5.7.1985, s. 40. (2) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7). (3) Dyrektywa Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 103 z 25.4.1979, s. 1). (4) Dz.U. C 104 E z 30.4.2004, s. 408. (5) Zob. rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2005 r. w sprawie obrad Komisji Petycji w roku parlamentarnym 2003-2004 (Dz.U. C 320 E z 15.12.2005, s. 161). (6) Dz.U. L 376, z 27.12.2006, s. 21 (7) Dz.U. L 149, z 11.6.2005, s. 22 (8) Dyrektywa Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 307 z 13.12.1993, str. 18). (9) Dz.U. C 72 E z 21.3.2002, s. 331. (10) Dz.U. C 227 E z 4.9.2008, s. 162. (11) Dz.U. L 163, z 29.6.1999, s. 41. (12) Dz.U. L 296, z 21.11.1996, s. 55.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji i delegacji (2008/2245(INI))

P6_TA(2009)0240 A6-0198/2009

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 2, art. 13 oraz art. 141 ust. 4 Traktatu WE,

–   uwzględniając Europejską konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zmienioną Europejską kartę społeczną oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,

–   uwzględniając prace Dyrekcji Generalnej Praw Człowieka i Obrotu Prawnego Rady Europy, a w szczególności jej Komitetu Zarządzającego ds. Równości Kobiet i Mężczyzn,

–   uwzględniając dyrektywę 2002/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. zmieniającą dyrektywę 76/207/EWG Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w Parlamencie Europejskim(2),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji(3),

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0198/2009),

A.   mając na uwadze, że równouprawnienie mężczyzn i kobiet jest podstawową zasadą prawa wspólnotowego oraz że, zgodnie z art. 2 Traktatu, dążenie do jej osiągnięcia jest jednym z zadań Wspólnoty,

B.   mając na uwadze, że art. 3 ust. 2 Traktatu ustanawia zasadę zintegrowanego podejścia do równouprawnienia, stwierdzając, że we wszystkich działaniach Wspólnota zmierza do znoszenia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet,

C.   mając na uwadze stale rosnący odsetek kobiet będących posłami do Parlamentu, który z 17,5% w 1979 r. wzrósł do 31,08% w roku 2009,

D.   mając na uwadze, że tylko niewielka liczba posłanek zajmuje wysokie stanowiska w organach Parlamentu Europejskiego (np. przewodniczące lub członkinie prezydium komisji lub delegacji),

E.   mając na uwadze, że kobiety są niedostatecznie reprezentowane w Dyrekcjach Generalnych ds. Polityki Wewnętrznej i ds. Polityki Zewnętrznej Parlamentu, gdzie stanowią odpowiednio 66,5% i 66% personelu, a zarazem odnotowując istotne postępy poczynione w ostatnich latach w Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Wewnętrznej, uwieńczone przyznaniem w 2007 r. nagrody za najlepsze praktyki w zakresie równouprawnienia, zarówno za stworzenie środowiska pracy sprzyjającego równouprawnieniu i zintegrowanemu podejściu do równouprawnienia kobiet i mężczyzn, jak i za znaczny wzrost liczby kobiet zajmujących wysokie stanowiska kierownicze (np. od 2005 r. liczba kobiet – kierowników działów wzrosła z 5% do 30%),

F.   mając na uwadze, że większość komisji parlamentarnych zasadniczo przywiązuje do kwestii zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn pewne znaczenie (np. w ramach prac legislacyjnych w komisjach, ich oficjalnych stosunków z Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia czy też przy opracowywaniu planu działań na rzecz równouprawnienia), a niewielka liczba komisji zajmuje się tą kwestią rzadko lub wcale,

G.   mając na uwadze i podkreślając, że funkcjonowanie sieci ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w komisjach, złożonej z posłów i z pracowników sekretariatu, nie przyniosło jak dotąd spodziewanych efektów,

H.   mając na uwadze i podkreślając, że grupa wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności zaproponowała utworzenie podobnej sieci w delegacjach międzyparlamentarnych w celu uwzględnienia kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w stosunkach zewnętrznych Unii Europejskiej,

1.   podkreśla, że wymóg równouprawnienia kobiet i mężczyzn powinien być realizowany poprzez praktyczne podejście, które nie stawia kobiet w opozycji do mężczyzn;

2.   podkreśla, że zintegrowane podejście do równouprawnienia będzie miało pozytywne skutki zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn;

3.   podkreśla, że zintegrowane podejście do równouprawnienia oznacza reorganizację, poprawę, rozwój i ocenę działań politycznych, tak aby perspektywa równouprawnienia płci została włączona do wszystkich strategii politycznych na wszystkich szczeblach i na wszystkich etapach przez podmioty zwykle zaangażowane w opracowywanie tych strategii;

4.   przypomina o konieczności przyjęcia i stosowania, w ramach polityk wspólnotowych podlegających kompetencji komisji i delegacji parlamentarnych, strategii zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn obejmującej konkretne cele;

5.   podkreśla wagę mandatu grupy wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności i wzywa ją do dalszego wspierania i promowania tego procesu w całym Parlamencie, a także w stosunkach i we współpracy z Komisją, Radą i pozostałymi instytucjami;

6.   z zadowoleniem przyjmuje uwzględnianie przez komisje parlamentarne w ich pracach zintegrowanego podejścia do równouprawnienia, oraz zachęca inne komisje i delegacje do kierowania się tym przykładem;

7.   wzywa do częstszego korzystania z sieci ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia w przypadku delegacji międzyparlamentarnych; i misji obserwacyjnych na wybory;

8.   zachęca sekretarza generalnego do priorytetowego potraktowania szkoleń z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia dla urzędników wszystkich szczebli w komisjach i delegacjach parlamentarnych; ponawia wniosek o wprowadzenie szkoleń z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn dla wszystkich posłów do PE od początku nowej kadencji;

9.   w dalszym ciągu zachęca do tworzenia sieci urzędników sekretariatów komisji parlamentarnych i delegacji międzyparlamentarnych, którzy w dyrekcjach generalnych ds. polityki wewnętrznej i ds. polityki zewnętrznej przeszli specjalne szkolenie z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia płci, w celu regularnej wymiany dobrych praktyk;

10.   zwraca uwagę na konieczność korzystania w komisjach parlamentarnych z odpowiednich narzędzi pozwalających na rzetelne zapoznanie się z kwestią zintegrowanego podejścia do równouprawnienia, takich jak wskaźniki, dane i statystyki z podziałem na płeć, jak również na uwzględniający równouprawnienie kobiet i mężczyzn podział środków budżetowych;

11.   podkreśla, że wdrażanie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia wymaga uwzględnienia specyfiki każdej komisji i delegacji parlamentarnej; wzywa komisje i delegacje do aktywnego udziału w ocenach, przeprowadzanych systematycznie pod przewodnictwem Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, na podstawie kwestionariusza przedłożonego odpowiedzialnym za kwestię równouprawnienia kobiet i mężczyzn przewodniczącym i wiceprzewodniczącym, z uwzględnieniem braków w tej dziedzinie w pracach komisji i delegacji oraz postępów we wdrażaniu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia w obrębie każdej komisji;

12.   podkreśla, jak ważne jest należyte określenie roli i obowiązków komisji i delegacji parlamentarnych w dziedzinie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia płci;

13.   podkreśla znaczenie skutecznej i skoordynowanej współpracy między grupą wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności, siecią ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w komisjach i delegacjach międzyparlamentarnych i Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia;

14.   zachęca sekretarza generalnego do dalszego wdrażania zintegrowanej strategii godzenia życia rodzinnego i zawodowego oraz do ułatwiania rozwoju zawodowego urzędniczek;

15.   zachęca grupy polityczne, by mianując osoby mające zajmować wysokie stanowiska, uwzględniały cel, jakim jest zrównoważony udział kobiet i mężczyzn;

16.   wzywa Prezydium Parlamentu do propagowania w kontaktach z parlamentami państw członkowskich pozytywnego modelu, jakim jest grupa wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności;

17.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również Radzie Europy.

(1) Dz.U. L 269 z 5.10.2002, s. 15. (2) Dz.U. C 61 E z 10.3.2004, s. 384. (3) Dz.U. C 244 E z 18.10.2007, s. 225.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnego stanowiska Rady w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE (14539/2/2008 – C6-0024/2009 – 2007/0195(COD))

P6_TA(2009)0241 A6-0216/2009

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (14539/2/2008 – C6-0024/2009),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0528),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0216/2009),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zobowiązuje przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/.../WE dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE

(Jako że osiągnięto porozumienie między Parlamentem a Radą, stanowisko Parlamentu w drugiego czytaniu odpowiada treści ostatecznego aktu prawnego, dyrektywy 2009/72/WE.)

(1) Teksty przyjęte, 18.6.2008, P6_TA(2008)0294.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (14541/1/2008 – C6-0020/2009 – 2007/0197(COD))

P6_TA(2009)0242 A6-0235/2009

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając Wspólne stanowisko Rady (14541/1/2008 – C6-0020/2009),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0530),

–   uwzględniając zmiany do wniosku Komisji (COM(2008)0908),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0235/2009),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009 ustanawiającego Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z drugiego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego rozporządzenia (WE) nr 713/2009.)

(1) Teksty przyjęte, 18.6.2008, P6_TA(2008)0296.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (14546/2/2008 – C6-0022/2009 – 2007/0198(COD))

P6_TA(2009)0243 A6-0213/2009

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (14546/2/2008 – C6-0022/2009),

–   uwzględniając swoje stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0531),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0213/2009),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zobowiązuje przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1228/2003

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z drugiego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego rozporządzenia (WE) nr 714/2009.)

(1) Teksty przyjęte, 18.6.2008, P6_TA(2008)0295.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE (14540/2/2008 – C6-0021/2009 – 2007/0196(COD))

P6_TA(2009)0244 A6-0238/2009

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (14540/2/2008 – C6-0021/2009),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0529),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0238/2009),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zobowiązuje przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/.../WEdotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE

(Jako że osiągnięto porozumienie między Parlamentem a Radą, stanowisko Parlamentu w drugiego czytaniu odpowiada treści ostatecznego aktu prawnego, dyrektywy 2009/73/WE.)

(1) Teksty przyjęte dnia 9.7.2008, P6_TA(2008)0347.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. dotyczące wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (14548/2/2008 – C6-0023/2009 – 2007/0199(COD))

P6_TA(2009)0245 A6-0237/2009

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (14548/2/2008 – C6-0023/2009),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0532),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art.62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0237/2009),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1775/2005

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z drugiego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego rozporządzenia (WE) nr 715/2009.)

(1) Teksty przyjęte, 9.7.2008, P6_TA(2008)0346.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rozwiązań interoperacyjnych dla europejskich administracji publicznych (ISA) (COM(2008)0583 – C6-0337/2008 – 2008/0185(COD))

P6_TA(2009)0246 A6-0136/2009

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0583),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 156 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0337/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0136/2009),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2009 dotyczącej decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rozwiązań interoperacyjnych dla europejskich administracji publicznych

(Jako że Parlament i Rada zawarły porozumienie, stanowisko Parlamentu z pierwszego czytania jest zgodne z ostateczną wersją aktu legislacyjnego dotyczącego decyzji nr 922/2009/WE.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie maszyn do stosowania pestycydów, zmieniającej dyrektywę 2006/42/WE z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie maszyn (COM(2008)0535 – C6-0307/2008 – 2008/0172(COD))

P6_TA(2009)0247 A6-0137/2009

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0535),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C6-0307/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6-0137/2009),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

4.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/.../WE zmieniającej dyrektywę 2006/42/WE w odniesieniu do maszyn do stosowania pestycydów

(Jako że osiągnięto porozumienie między Parlamentem a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada treści ostatecznego aktu prawnego, dyrektywy 2009/127/WE.)

ZAŁĄCZNIK

Deklaracja Komisji

w sprawie normalizacji maszyn do stosowania pestycydów

Celem wsparcia zasadniczych wymagań określonych w sekcji 2.4 załącznika I Komisja udzieli CEN mandatu do opracowania zharmonizowanych norm dla każdej kategorii maszyn do stosowania pestycydów w oparciu o najlepsze dostępne techniki zapobiegania niezamierzonego narażenia środowiska na działanie pestycydów. Mandat będzie w szczególności wymagał opracowania norm obejmujących kryteria i specyfikacje techniczne dotyczące mocowania osłon mechanicznych, urządzeń do opryskiwania techniką tunelową oraz wspomaganych powietrzem systemów do rozpylania celem zapobiegania zanieczyszczeniu źródeł poboru wody podczas napełniania i opróżniania, a także dokładne specyfikacje do instrukcji producenta dotyczące zapobiegania wyciekom pestycydów, z uwzględnieniem wszystkich niezbędnych parametrów, takich jak dysze, ciśnienie, wysokość belki, prędkość wiatru, temperatura i wilgotność powietrza oraz prędkość jazdy.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oznakowania opon pod kątem efektywności paliwowej i innych zasadniczych parametrów (COM(2008)0779 – C6-0411/2008 – 2008/0221(COD))

P6_TA(2009)0248 A6-0218/2009

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0779),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję Parlamentowi (C6-0411/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinię Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6-0218/2009),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) .../2009 w sprawie oznakowania opon pod kątem efektywności paliwowej i innych zasadniczych parametrów

Tekst mający znaczenie dla EOG

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji ║,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Mobilność zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju jest dużym wyzwaniem, jakie stoi przed Wspólnotą w świetle zmian klimatycznych i potrzeby wspierania europejskiej konkurencyjności, co podkreślono w komunikacie Komisji z dnia 8 lipca 2008 r. w sprawie ekologicznego transportu(4).

(2)  W komunikacie Komisji z dnia 19 października 2006 r. zatytułowanym "Plan działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii: sposoby wykorzystania potencjału"(5) podkreślono możliwość zmniejszenia całkowitego zużycia energii o 20% do 2020 r. poprzez stworzenie listy ukierunkowanych działań, w tym oznakowania opon.

(3)   20% do 30% zużycia paliwa przez pojazdy jest związane z oponami, głównie ze względu na ich opór toczenia. Dlatego też zmniejszenie oporu toczenia opon może w znaczący sposób przyczynić się do efektywności energetycznej w transporcie drogowym, a tym samym do zmniejszenia emisji.

(4)  Opony charakteryzują się szeregiem wzajemnie powiązanych ze sobą parametrów. Ulepszenie jednego parametru, na przykład oporu toczenia, może mieć negatywny wpływ na pozostałe parametry, takie jak przyczepność na mokrej powierzchni, natomiast optymalizacja przyczepności na mokrej powierzchni może negatywnie wpłynąć na zewnętrzny hałas toczenia. Producenci opon powinni być zachęcani do optymalizacji wszystkich parametrów, nie kwestionując już przyjętych norm bezpieczeństwa.

(5)  Opony paliwooszczędne są efektywne pod względem kosztów, ponieważ oszczędności paliwa rekompensują wyższą cenę zakupu opon, która wynika z wyższych kosztów produkcji.

(6)   ║Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr …/2009 z dnia ... [w sprawie wymogów w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych, ich przyczep i systemów, komponentów i osobnych jednostek technicznych dla nich przeznaczonych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego](6) określa minimalne wymogi dotyczące oporu toczenia opon. Postęp technologiczny umożliwia znaczne obniżenie strat energii powodowanych oporem toczenia opon, tak aby były one niższe od wymogów minimalnych. Właściwe jest zatem, w celu zmniejszenia oddziaływania transportu drogowego na środowisko, określenie przepisów zachęcających użytkowników końcowych do zakupu bardziej paliwooszczędnych opon poprzez zapewnienie zharmonizowanych informacji na temat tego parametru.

(7)  Dla zwiększenia zrozumienia i wiedzy na temat oporu toczenia, kalkulator oszczędności paliwowych, taki jak ten, który już istnieje w odniesieniu do opon C3, posłużyłby za konkretne narzędzie dla wykazania ewentualnych oszczędności paliwa, pieniędzy i CO2.

(8)  Hałas wytwarzany przez ruch drogowy jest bardzo dokuczliwy i ma szkodliwy wpływ na zdrowie. ║Rozporządzenie (WE) nr …/2009 [w sprawie wymogów w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego] określa minimalne wymogi dotyczące zewnętrznego hałasu toczenia opon. Postęp technologiczny umożliwia znaczne zmniejszenie zewnętrznego hałasu toczenia, tak aby był on niższy od wymogów minimalnych. Właściwe jest zatem, w celu zmniejszenia hałasu wytwarzanego przez ruch drogowy, określenie przepisów zachęcających użytkowników końcowych do zakupu opon o niskim zewnętrznym hałasie toczenia poprzez zapewnienie zharmonizowanych informacji na temat tego parametru.

(9)  Zapewnienie zharmonizowanych informacji na temat zewnętrznego hałasu toczenia opon ułatwiłoby również wdrożenie środków przeciwdziałających hałasowi wytwarzanemu przez ruch drogowy i przyczyniłoby się do podniesienia świadomości w zakresie udziału opon w wytwarzaniu hałasu w ruchu drogowym w ramach dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku(7).

(10)   ║Rozporządzenie (WE) nr …/2009 w sprawie wymogów w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego] określa minimalne wymogi dotyczące właściwości użytkowych opon w zakresie przyczepności na mokrej powierzchni. Postęp technologiczny umożliwia znaczne zwiększenie przyczepności na mokrej powierzchni, tak aby była ona lepsza od wymogów minimalnych, a tym samym skrócenie drogi hamowania na mokrej powierzchni. Właściwe jest zatem, w celu poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego, określenie przepisów zachęcających użytkowników końcowych do zakupu opon o dobrych właściwościach użytkowych pod względem przyczepności na mokrej powierzchni poprzez zapewnienie zharmonizowanych informacji na temat tego parametru.

(11)  Wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego mają również inne parametry opon, takie jak poślizg wodny lub zachowanie podczas pokonywania zakrętów. Na tym etapie jednak brak jest zharmonizowanych metod badania tych parametrów. Właściwe jest zatem zapewnienie możliwości określenia przepisów dotyczących zharmonizowanych informacji dla użytkowników końcowych na temat tych parametrów opon na późniejszym etapie, jeśli zajdzie taka potrzeba.

(12)  Opony zimowe i nordyckie opony zimowe posiadają szczególne parametry, które nie są porównywalne z parametrami zwykłych opon. Aby zapewnić, że użytkownicy końcowi będą podejmować uzasadnione i świadome decyzje, parametry takich opon powinny być przedstawione w sposób umożliwiający ich porównanie ze zwykłymi oponami.

(13)  Zapewnienie informacji na temat parametrów opon w postaci standardowej etykiety prawdopodobnie wpłynie na decyzje podejmowane przy zakupie przez użytkowników końcowych na korzyść opon bezpieczniejszych, cichszych i bardziej paliwooszczędnych. Tym samym taka sytuacja prawdopodobnie zachęci producentów opon do optymalizacji tych parametrów opon, co utorowałoby drogę produktom gwarantującym bardziej zrównoważone zużycie paliwa i bardziej zrównoważoną produkcję.

(14)  Należy zachęcać producentów, dostawców i dystrybutorów opon do dostosowania się do przepisów niniejszego rozporządzenia przed 2012 r. w celu przyspieszenia uznania systemu i dostrzeżenia płynących z niego korzyści.

(15)  Mnogość różnych zasad oznakowania opon w państwach członkowskich powodowałaby ograniczenia w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz zwiększenie obciążenia administracyjnego i kosztów badań ponoszonych przez producentów opon.

(16)  Opony na wymianę stanowią 78% rynku oponiarskiego. W związku z tym uzasadnione jest informowanie użytkowników końcowych o parametrach opon na wymianę, jak również opon montowanych w nowych pojazdach.

(17)  Potrzeba obszerniejszych informacji na temat efektywności paliwowej i innych parametrów opon jest istotna dla konsumentów, w tym dla kierowników parków pojazdów oraz przedsiębiorstw transportowych, niemogących łatwo porównać parametrów opon różnych marek w przypadku braku oznakowania i zharmonizowanego systemu badań. Właściwe jest zatem włączenie opon C1, C2 i C3 w zakres niniejszego rozporządzenia.

(18)  Etykieta energetyczna, która klasyfikuje produkty w skali od "A do G", jak to zastosowano do urządzeń gospodarstwa domowego zgodnie z dyrektywą Rady 1992/75/WE z dnia 22 września 1992 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez urządzenia gospodarstwa domowego(8), jest dobrze znana konsumentom i okazała się skuteczna w promowaniu bardziej efektywnych urządzeń. Taki sam wzór powinien zostać wykorzystany do oznakowania opon pod kątem efektywności paliwowej.

(19)  Obecność etykiety na oponach w punkcie ich sprzedaży, jak również w technicznej literaturze promocyjnej, powinna zagwarantować dystrybutorom oraz potencjalnym użytkownikom końcowym uzyskanie zharmonizowanych informacji na temat efektywności paliwowej opon, ich przyczepności na mokrej powierzchni i zewnętrznego hałasu toczenia.

(20)  Niektórzy użytkownicy końcowi wybierają opony przed przyjazdem do punktu sprzedaży lub kupują opony w systemie sprzedaży wysyłkowej. W celu zagwarantowania również tym użytkownikom końcowym dokonania świadomego wyboru na podstawie zharmonizowanych informacji na temat efektywności paliwowej opon, ich przyczepności na mokrej powierzchni i zewnętrznego hałasu toczenia, etykiety należy prezentować we wszelkiej technicznej literaturze promocyjnej, w tym w miejscach udostępniania takiej literatury w Internecie.

(21)  Potencjalnym nabywcom należy dostarczyć dodatkowych ustandaryzowanych informacji, wyjaśniających poszczególne elementy oznakowania: efektywność paliwową, przyczepność na mokrej powierzchni i emisje hałasu, a także ich znaczenie, oraz zawierających kalkulator oszczędności paliwowych pokazujący średnie oszczędności paliwa, CO2 i kosztów. Informacje te powinny być podawane na stronie internetowej UE poświęconej oznakowaniu opon oraz w ulotkach i na plakatach informacyjnych we wszystkich punktach sprzedaży. Adres strony internetowej powinien być wyraźnie wskazany na etykiecie i we wszelkiej technicznej literaturze promocyjnej.

(22)  Informacje powinny być dostarczane zgodnie ze zharmonizowanymi metodami badań określonymi w ║rozporządzeniu (WE) nr …/2009 [w sprawie wymogów w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego] w celu ułatwienia użytkownikom końcowym porównywania różnych opon oraz ograniczenia kosztów ponoszonych przez producentów.

(23)  Aby sprostać wyzwaniu zmniejszenia emisji CO2 w transporcie drogowym, państwa członkowskie powinny wprowadzić bodźce zachęcające do stosowania opon paliwooszczędnych ▌.Takie środki zachęcające powinny być zgodne z art. 87 i 88 Traktatu. W celu uniknięcia rozdrobnienia rynku wewnętrznego należy określić minimalne klasy efektywności paliwowej.

(24)  Zgodność z przepisami dotyczącymi oznakowania przez producentów, dostawców i dystrybutorów jest kwestią zasadniczą dla osiągnięcia celów, jakie przyświecają tym przepisom oraz dla zapewnienia równych warunków we Wspólnocie. W związku z tym państwa członkowskie powinny określić skuteczne środki, obejmujące między innymi stosowanie nadzoru rynkowego, regularne kontrole ex post oraz skuteczne sankcje, pozwalające na egzekwowanie przepisów niniejszego rozporządzenia.

(25)  Przy wdrażaniu odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny wstrzymać się od przyjmowania środków nakładających nieuzasadnione, biurokratyczne i nadmierne obowiązki na małe i średnie przedsiębiorstwa i jeżeli jest to wykonalne, uwzględniać szczególne potrzeby MŚP oraz dotyczące ich ograniczenia finansowe i administracyjne.

(26)  Aby dokonać właściwej oceny wykonania niniejszego rozporządzenia, należy dokonać przeglądu pod kątem ustalenia, czy potrzebne są zmiany. Przegląd ten powinien dotyczyć w szczególności stopnia zrozumienia oznakowania przez konsumentów, w tym parametrów hałasu, oraz dostosowania do zmian technologicznych.

(27)  Środki niezbędne w celu wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(9).

(28)  W szczególności Komisja powinna otrzymać uprawnienia do wprowadzenia wymogów dotyczących klasyfikacji przyczepności na mokrej powierzchni dla opon klasy C2 i C3, wymogów dotyczących zasadniczych parametrów opon innych niż efektywność paliwowa, przyczepność na mokrej powierzchni i zewnętrzny hałas toczenia, oraz do przyjęcia załączników dotyczących postępu technicznego. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne elementy niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie o inne elementy inne niż istotne, muszą one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel i przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ma na celu zwiększenie efektywności ekologicznej i kosztowej oraz bezpieczeństwa transportu drogowego poprzez promowanie opon paliwooszczędnych, bezpiecznych i cichych.

Niniejsze rozporządzenie określa ramy dla dostarczania ujednoliconych informacji na temat właściwości użytkowych opon poprzez ich oznakowanie, co umożliwi konsumentom dokonywanie przemyślanych wyborów przy zakupie opon.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

1.  Niniejsze rozporządzenie stosuje się do opon C1, C2 oraz C3.

2.  W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1, niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do:

Artykuł 3

Definicje

Artykuł 4

Obowiązki Komisji

  Nie później niż do września 2010 r. Komisja tworzy stronę internetową poświęconą oznakowaniu opon w UE i administruje nią jako centralnym źródłem informacji objaśniających na temat każdego składnika oznakowania.

  Strona internetowa zawiera:

Artykuł 5

Obowiązki dostawców opon

Artykuł 6

Obowiązki dystrybutorów opon

Artykuł 7

Obowiązki dostawców i dystrybutorów pojazdów

Artykuł 8

Zharmonizowane metody badań

Informacje wymagane na mocy art. 5, 6 i 7, dotyczące klasy efektywności paliwowej, wartości pomiarowej zewnętrznego hałasu toczenia i klasy przyczepności na mokrej powierzchni, są uzyskiwane w oparciu o zharmonizowane metody badań określone w załączniku I. Zharmonizowane metody badań muszą móc dostarczyć użytkownikom końcowym wiarygodną i w pełni reprezentatywną klasyfikację badanych właściwości.

Artykuł 9

Procedura weryfikacji

1.  Państwa członkowskie sprawdzają zgodność zadeklarowanych klas efektywności paliwowej i przyczepności na mokrej powierzchni w rozumieniu części A i B załącznika I, a także zadeklarowaną wartość pomiarową zewnętrznego hałasu toczenia w rozumieniu części C załącznika I, zgodnie z procedurą określoną w załączniku IV.

2.  Takie weryfikacje nie przynoszą uszczerbku żadnej homologacji UE typu pojazdu lub opon otrzymanej zgodnie z dyrektywą 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającą ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów(10) lub zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr .../2009 [w sprawie wymogów technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego]. W ramach oceny zgodności państwa członkowskie odwołują się również, w stosownych przypadkach, do dokumentacji dotyczącej homologacji typu opon i do odnośnej dodatkowej dokumentacji dostarczanej przez dostawcę.

3.  Państwa członkowskie gwarantują, że właściwe władze tworzą system rutynowych i nierutynowych kontroli punktów sprzedaży celem zapewnienia zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Rynek wewnętrzny

1.  W przypadku gdy spełnione są wymogi niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie nie zakazują ani nie ograniczają udostępniania opon na rynku na podstawie informacji o produkcie objętych niniejszym rozporządzeniem.

2.  Państwa członkowskie uznają etykiety i informacje o produkcie za zgodne z przepisami niniejszego rozporządzenia, chyba że posiadają dowody na to, że tak nie jest. Państwa członkowskie mogą wymagać od dostawców dostarczenia dokumentacji technicznej, zgodnie z art. 5 pkt 4, w celu sprawdzenia rzetelności zadeklarowanych wartości.

Artykuł 11

Środki zachęcające

Państwa członkowskie nie stosują środków zachęcających w przypadku opon poniżej poziomu klasy C w odniesieniu do efektywności paliwowej lub przyczepności na mokrej powierzchni w rozumieniu odpowiednio części A i B załącznika I.

Artykuł 12

Zmiany i dostosowania do postępu technicznego

Artykuł 13

Egzekwowanie i sankcje

1.  Państwa członkowskie, poprzez stałą wymianę informacji, gwarantują ścisłą współpracę przy nadzorze rynkowym dla dobra spójnego wykonania niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie podejmują stosowne środki w ramach regularnych kontroli ex post w celu zapewnienia, że opony, które nie są należycie oznakowane, zostaną dostosowane do wymogów lub usunięte z rynku.

2.  Państwa członkowskie wprowadzają środki określające sankcje za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, w tym także przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz przepisy zapewniające ich egzekwowanie.

3.  Środki te są skuteczne, współmierne i odstraszające.

4.  Państwa członkowskie bezzwłocznie powiadamiają Komisję o tych środkach oraz o wszelkich późniejszych zmianach tych środków.

Artykuł 14

Komitet

1.  Komisję wspiera komitet.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1 do 4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem art. 8 tej decyzji.

Artykuł 15

Przegląd

1.  Najpóźniej po upływie trzech lat od daty zastosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja dokona przeglądu jego stosowania, uwzględniając między innymi:

2.  Komisja, na podstawie wspomnianego przeglądu oraz po dokonaniu oceny wpływu i przeprowadzeniu ankiety konsumenckiej, przedstawia sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownym przypadku wraz z wnioskiem dotyczącym zmiany niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 16

Transpozycja

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Stosuje się je od dnia 1 listopada 2012 r.

Jednakże art. 5 i 6 nie mają zastosowania do opon wyprodukowanych przed dniem 1 lipca 2012 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ║

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

Załącznik I

Klasyfikacja parametrów opon

Część A: Klasy efektywności paliwowej

Klasy efektywności paliwowej muszą być określane na podstawie współczynnika oporu toczenia (RRC) zgodnie z podaną poniżej skalą od A do G, zmierzoną zgodnie z ║regulaminem EKG ONZ ║.

▌

Część B: Klasy przyczepności na mokrej powierzchni

Klasy przyczepności na mokrej powierzchni opon C1 muszą być określane na podstawie współczynnika przyczepności na mokrej powierzchni (G) zgodnie ze skalą od A do G określoną poniżej oraz mierzone zgodnie z regulaminem nr 117 EKG ONZ w sprawie jednolitych przepisów dotyczących homologacji opon w odniesieniu do emisji hałasu toczenia i przyczepności na mokrych nawierzchniach(11).

Część C: Zewnętrzny hałas toczenia

Wartość pomiarowa zewnętrznego hałasu toczenia jest podawana w decybelach i mierzona zgodnie z regulaminem nr 117 EKG ONZ w sprawie jednolitych przepisów dotyczących homologacji opon w odniesieniu do emisji hałasu toczenia i przyczepności na mokrych nawierzchniach.

Część D: niski poziom hałasu

W przypadku opon o niskim wskaźniku hałasu określonym zgodnie ze skalą określoną poniżej, etykiecie dotyczącej wartości pomiarowej zewnętrznego hałasu toczenia wyrażonej w dB towarzyszy znak "niski poziom hałasu':

*niski poziom hałasu

Załącznik II

Format etykiety

Nalepka, o której mowa w art. 5 pkt 1 oraz art. 6 pkt 1, składa się z dwóch części:1) etykiety wydrukowanej w formacie opisanym poniżej oraz 2) miejsca pozostawionego na umieszczenie nazwy dostawcy oraz linii opon, rozmiaru opon, indeksu ładowności, indeksu prędkości i innych danych technicznych (zwanego dalej "miejscem na markę").

1.  Wzór etykiety

1.1  Etykieta wydrukowana na nalepce, o której mowa w art. 5 pkt 1 oraz art. 6 pkt 1, musi odpowiadać przedstawionej poniżej ilustracji:

1.2  Do projektu dodaje się następujący element:

adres strony internetowej UE poświęconej etykietowaniu opon napisany dużą czcionką na dole etykiety,

1.3  Poniższy rysunek przedstawia specyfikację etykiety:

1.4  Etykieta musi mieć szerokość co najmniej 75 mm i wysokość 110 mm. Jeżeli etykieta jest drukowana w większym formacie, jej treść musi pozostać proporcjonalna do wymiarów przedstawionych w powyższej specyfikacji.

1.5  Etykieta musi być zgodna z poniższymi wymogami:

a)  Kolory CMYK – cyjan, magenta, żółty i czarny – podawane zgodnie z następującym przykładem: 00-70-X-00: 0 % cyjanu, 70 % magenty, 100 % żółtego, 0 % czarnego;

b)  Poniższe liczby odnoszą się do legendy w sekcji 1.3;

Efektywność paliwowa

Piktogram: szerokość: 19,5 mm, wysokość: 18,5 mm – Ramka piktogramu: linia: 3,5 pkt, szerokość: 26 mm, wysokość: 23 mm – Ramka skali: linia: 1 pkt – Koniec ramki: linia: 3,5 pkt, szerokość: 36 mm – Kolor: X-10-00-05;

Przyczepność na mokrej powierzchni

Piktogram: szerokość: 19 mm, wysokość: 19 mm – Ramka piktogramu: linia: 3,5 pkt, szerokość: 26 mm, wysokość: 23 mm – Ramka skali: linia: 1 pkt – Koniec ramki: linia: 3,5 pkt, szerokość: 26 mm – Kolor: X-10-00-05;

Zewnętrzny hałas toczenia

Piktogram: szerokość: 23 mm, wysokość: 15 mm – Ramka piktogramu: linia: 3,5 pkt, szerokość: 26 mm, wysokość: 24 mm – Ramka wartości: linia: 1 pkt – Koniec ramki: linia: 3,5 pkt, wysokość: 24 mm – Kolor: X-10-00-05;

Obramowanie etykiety:linia:1,5 pkt – Kolor: X-10-00-05;

Skala A-G

Ÿ A: X-00-X-00;

Ÿ B: 70-00-X-00;

Ÿ C: 30-00-X-00;

Ÿ D: 00-00-X-00;

Ÿ E: 00-30-X-00;

Ÿ F: 00-70-X-00;

Ÿ G: 00-X-X-00.

Odniesienie do klasy opon:Helvetica Bold 7,5 pkt, 100% czarnego;

c)  Tło musi być w kolorze białym.

1.6  Klasa opon (C1, C2 lub C3) musi być wskazana na etykiecie w formacie zaleconym na ilustracji w sekcji 1.3.

2.  Miejsce na markę

║ Oprócz etykiety dostawcy muszą umieszczać na nalepce swoją nazwę, linię opon, rozmiar opon, indeks ładowności, indeks prędkości i inne dane techniczne oraz markę opony w dowolnym kolorze, formacie i wzorze, pod warunkiem że proporcje wymiarów miejsca na markę nie przekraczają 4:5 w stosunku do etykiety, a informacje podane poza etykietą nie są sprzeczne z informacjami na etykiecie.

3.  Format rozszerzonej etykiety objaśniającej

Objaśniająca wersja etykiety, o której mowa w art. 6, jest zgodna z poniższą ilustracją, a jej treść jest tłumaczona na język właściwy dla danego punktu sprzedaży. Ta wersja etykiety dostarczana jest konsumentowi na rachunku lub wraz z nim, chyba że stanowi to zbędne obciążenie dla dystrybutora i w takim przypadku informacja zapewniana jest zgodnie z pkt 4 załącznika II.

4.  Format informacji podawanych na rachunku

Gdy koszty druku etykiety objaśniającej, jak określono w pkt 3 załącznika II, stanowią zbędne obciążenie dla dystrybutora, informację na etykiecie podaje się jak na poniższej ilustracji:

Załącznik III

Informacje podawane w technicznej literaturze promocyjnej

1.  Informacje dotyczące opon są podawane w określonej poniżej kolejności: