Parlament Europejski,

–  uwzględniając międzynarodowe zobowiązania i instrumenty dotyczące praw człowieka, w tym te zawarte w konwencjach ONZ w sprawie praw człowieka oraz w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, gwarantujące prawa człowieka i podstawowe wolności oraz zakazujące dyskryminacji,

–  uwzględniając Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. (umowę z Kotonu), a także klauzule dotycząc praw człowieka w niej zawarte, w szczególności art. 9,

–  uwzględniając art. 6 i 7 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz art. 19 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), które zobowiązują Unię Europejską i państwa członkowskie do stania na straży praw człowieka i podstawowych wolności oraz umożliwiają przeciwdziałanie dyskryminacji i łamaniu praw człowieka na szczeblu UE,

–  uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności jej art. 21, zakazujący dyskryminacji ze względu na orientację seksualną,

–  uwzględniając wszystkie działania UE w zakresie zwalczania homofobii i dyskryminacji ze względu na orientację seksualną,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje na temat homofobii, ochrony mniejszości i strategii walki z dyskryminacją,

–  uwzględniając swoją poprzednią rezolucję z dnia 17 grudnia 2009 r. pt. Uganda: projekt ustawy przeciwko homoseksualizmowi(1),

–  uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel, Catherine Ashton, w sprawie Międzynarodowego Dnia przeciw Homofobii, z dnia 17 maja 2010 r.,

–  uwzględniając rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE z dnia 3 grudnia 2009 r. w sprawie integracji społecznej i kulturowej oraz udziału w niej ludzi młodych,

–  uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,

A.  mając na uwadze ustawę przeciwko homoseksualizmowi, którą we własnym imieniu złożył poseł David Bahati w dniu 25 września 2009 r. w parlamencie ugandyjskim, przewidującą za stosunki homoseksualne karę więzienia od siedmiu lat do dożywocia, a także karę śmierci; mając na uwadze, że ustawa przewiduje karę do trzech lat więzienia w przypadku nieujawnienia homoseksualizmu dziecka lub pacjenta; mając na uwadze, że ustawa jest nadal rozpatrywana,

B.  mając na uwadze, że międzynarodowa wspólnota w znakomitej większości potępiła proponowane prawo, a niektóre państwa członkowskie UE zagroziły wstrzymaniem pomocy rozwojowej dla Ugandy w przypadku uchwalenia ustawy,

C.  mając na uwadze, że w dniu 9 października i 15 listopada 2010 r. lokalna gazeta „Rolling Stone” opublikowała nazwiska i dane osobowe osób podejrzanych o homoseksualizm, nawołując czytelników do ich atakowania lub powieszenia; mając na uwadze, że Sąd Najwyższy w Ugandzie tymczasowo zakazał gazecie publikacji,

D.  mając na uwadze, że w Afryce homoseksualizm jest legalny w jedynie 13 krajach, a w 38 krajach stanowi przestępstwo; mając na uwadze, że w Mauretanii, Sudanie i północnej Nigerii za homoseksualizm grozi kara śmierci,

1.  ponownie stwierdza, że orientacja seksualna jest zagadnieniem indywidualnym, powiązanym z prawem do prywatności, gwarantowanym na mocy międzynarodowego prawa praw człowieka, zgodnie z którym należy chronić równe traktowanie oraz traktowanie wolne od dyskryminacji, jak również gwarantować wolność wypowiedzi;

2.  przypomina władzom Ugandy o zobowiązaniach wynikających z prawa międzynarodowego oraz umowy z Kotonu, która wzywa do poszanowania uniwersalnych praw człowieka;

3.  ponownie deklaruje swoje przywiązanie do uniwersalnych praw człowieka; zauważa w związku z tym, że ochronę podstawowych praw osób LGBT należy kwalifikować nie jako narzucanie europejskich wartości, lecz jako ochronę i promowanie wspólnych uniwersalnych praw człowieka, co jest jednym z celów UE, we wszystkich działaniach zewnętrznych UE;

4.  potępia wszelkie próby nawoływania do nienawiści i zalecania przemocy wobec którejkolwiek z mniejszości, w tym ze względu na płeć lub orientację seksualną; w tym kontekście potępia złożenie ustawy przeciwko homoseksualizmowi w parlamencie ugandyjskim i wzywa władze Ugandy do odrzucenia ustawy i zmiany obowiązującego prawa krajowego celem depenalizacji homoseksualizmu oraz depenalizacji marginalizowanych grup, w tym aktywistów LGBT; podkreśla, że taka ustawa przeciw homoseksualizmowi poważnie zaszkodziłaby walce z HIV/AIDS;

5.   po raz kolejny zdecydowanie sprzeciwia się, niezależnie od okoliczności, wszelkim działaniom mającym na celu wprowadzenie kary śmierci oraz procedur ekstradycyjnych dla obywateli Ugandy, którzy utrzymują stosunki homoseksualne za granicą;

6.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Sąd Najwyższy Ugandy zakazał gazecie „Rolling Stone” publikacji; jest jednak nadal zaniepokojony faktem, że wielu Ugandyjczyków zostało zaatakowanych bezpośrednio z powodu artykułu, a wielu nadal obawia się ataków, oraz wzywa władze do ochrony tych osób;

7.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz prezydentowi Republiki Ugandy, marszałkowi Parlamentu Ugandy, Zgromadzeniu Legislacyjnemu Afryki Wschodniej oraz Komisji Unii Afrykańskiej i jej instytucjom.

(1) Dz.U. C 286 E z 22.10.2010, s.25.