Teksty przyjęte - Środa, 7 lipca 2010 r.

Choisissez la langue de votre document :

Teksty przyjęte

Środa, 7 lipca 2010 r. - Strasburg

		Wynagrodzenie dyrektorów spółek notowanych na rynku regulowanym oraz polityka wynagrodzeń w sektorze usług finansowych
		Nowa żywność ***II
		Emisje przemysłowe (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (przekształcenie) ***II
		Obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek ***II
		Uprawnienia Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ***I
		Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ***I
		Nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym i ustanawiającego Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego ***I
		Europejski Organ Nadzoru Bankowego ***I
		Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych ***I
		Wymogi kapitałowe dotyczące portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń ***I
		Szczególne zadania Europejskiego Banku Centralnego dotyczące funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego *
		Transgraniczne zarządzanie kryzysowe w sektorze bankowym
		Europejski Fundusz Stabilizacyjny oraz europejski mechanizm stabilizacji finansowej - przyszłe działania
		Wniosek Islandii o przystąpienie do Unii Europejskiej

Wynagrodzenie dyrektorów spółek notowanych na rynku regulowanym oraz polityka wynagrodzeń w sektorze usług finansowych

304k

75k

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie wynagrodzeń dyrektorów spółek giełdowych oraz polityki wynagrodzeń w sektorze usług finansowych (2010/2009(INI))

P7_TA(2010)0265

A7-0208/2010

Parlament Europejski,

– uwzględniając zalecenie Komisji z dnia 30 kwietnia 2009 r. w sprawie polityki wynagrodzeń w sektorze usług finansowych (C(2009)3159),

– uwzględniając zalecenie Komisji z dnia 30 kwietnia 2009 r. uzupełniające zalecenia 2004/913/WE i 2005/162/WE w sprawie systemu wynagrodzeń dyrektorów spółek notowanych na rynku regulowanym (C(2009)3177),

– uwzględniając projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywy 2006/48/WE i 2006/49/WE w zakresie wymogów kapitałowych związanych z portfelem handlowym i resekurytyzacją oraz w zakresie kontroli nadzorczej polityki wynagrodzeń (COM(2009)0362),

– uwzględniając zasady prawidłowych praktyk w zakresie wynagrodzeń Rady Stabilności Finansowej (FSB) z 2 kwietnia 2009 r. oraz towarzyszące im normy wdrażania z 25 września 2009 r.,

– uwzględniając nadrzędne zasady polityki wynagrodzeń Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego (CEBS) z dnia 20 kwietnia 2009 r.,

– uwzględniając sprawozdanie CEBS (Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego) w sprawie stosowania na poziomie krajowym nadrzędnych zasad polityki wynagrodzeń CEBS z dnia 11 czerwca 2010 r.,

– uwzględniając zasady wynagrodzeń i metodykę oceny standardów Bazylejskiego Komitetu ds. Nadzoru Bankowego ze stycznia 2010 r.,

– uwzględniając raport OECD z lutego 2010 w sprawie ładu korporacyjnego i kryzysu finansowego - wnioski oraz wypracowywane wzorce dotyczące skuteczniejszego stosowania zasad,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie kwestii deontologicznych związanych z zarządzaniem przedsiębiorstwem(1),

– uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 2 czerwca 2010 r. w sprawie ładu korporacyjnego w instytucjach finansowych oraz polityki wynagrodzeń (COM(2010)0284),

– uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 2 czerwca 2010 r. w sprawie zastosowania przez państwa członkowskie UE zalecenia Komisji 2009/385/WE (zalecenia w sprawie wynagrodzeń dyrektorów z 2009 r.) uzupełniającego zalecenia 2004/913/WE i 2005/162/WE w zakresie systemu wynagrodzeń dyrektorów spółek giełdowych (COM(2010)0285),

– uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 2 czerwca 2010 r. w sprawie zastosowania przez państwa członkowskie UE zalecenia Komisji 2009/384/WE dotyczącego polityki wynagrodzeń w sektorze usług finansowych (COM(2010)0286),

– uwzględniając art. 48 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A7–0208/2010),

A. mając na uwadze, że w sektorze usług finansowych i w niektórych spółkach notowanych na rynku regulowanym polityka wynagrodzeń dla kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma znaczny wpływ na profil ryzyka spółki, prowadzona była w sposób sprzyjający transakcjom o krótkoterminowej rentowności, w związku z czym wprowadzano coraz bardziej ryzykowne wzorce działalności gospodarczej ze szkodą dla pracowników, osób oszczędzających i inwestorów oraz zrównoważonego rozwoju,

B. mając na uwadze, że zielona księga Komisji w sprawie ładu korporacyjnego w instytucjach finansowych oraz polityki wynagrodzeń podkreśla, że skutkiem braku skutecznych mechanizmów kontroli było nadmierne podejmowanie ryzyka ze strony instytucji finansowych oraz że ład korporacyjny powinien brać pod uwagę stabilność systemu finansowego, który zależy od działań wielu graczy,

C. mając na uwadze, że niewłaściwe struktury wynagrodzeń niektórych instytucji finansowych stanowiące bodziec do nadmiernego i nierozważnego podejmowania ryzyka odegrały rolę w akumulacji ryzyka, które doprowadziło do aktualnego kryzysu finansowego, gospodarczego i społecznego a co za tym idzie są główną kwestią leżącą w kręgu zainteresowania decydentów politycznych i organów regulacyjnych,

D. mając na uwadze, że instytucje finansowe muszą w sposób zintegrowany uwzględnić - w ramach ciążącej na nich odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw - środowisko społeczne, w którym działa instytucja, a także interesy wszystkich zaangażowanych stron, takich jak klienci, udziałowcy i pracownicy,

E. mając na uwadze, że na szczeblu światowym, europejskim oraz krajowym uruchomiono szereg inicjatyw mających na celu rozwiązanie kwestii problematycznych praktyk w dziedzinie wynagrodzenia, mając również na uwadze, że aby zagwarantować nie tylko równe szanse dla wszystkich, ale także zapewnić konkurencyjność Europy na świecie i promować zrównoważoną i uczciwą konkurencję pomiędzy rynkami kwestią podstawowej wagi jest przyjęcie globalnie skoordynowanego podejścia,

F. mając na uwadze, że zasady FSB dotyczące prawidłowych praktyk w zakresie wynagrodzeń, popierane przez liderów G20, określają pięć elementów prawidłowych praktyk w dziedzinie wynagrodzenia oraz uwzględniając znaczenie promowania równoczesnego wdrażania tych zasad,

G. mając na uwadze, że ustalone zasady i już przyjęte środki w zakresie polityki wynagrodzeń muszą być systematycznie monitorowane i dostosowane w razie potrzeby, aby stworzyć równe warunki w całej Europie i zapewnić ogólną konkurencyjność europejskiego sektora finansowego,

H. mając na uwadze, że szereg badań naukowych, jak również doświadczenie praktyczne dowodzą ograniczonego wpływu niewiążących zaleceń na politykę w dziedzinie wynagrodzeń, co wskazuje na potrzebę wprowadzenia silniejszego instrumentu gwarantującego poszanowanie zasad,

I. mając na uwadze, że pomimo spowodowego kryzysem dążenia do poważnej reformy w dziedzinie polityki wynagrodzeń tylko 16 państw członkowskich całkowicie lub częściowo zastosowało się do zalecenia Komisji,

Uwagi ogólne

1. z zadowoleniem odnosi się do inicjatyw podjętych przez Komisję i FSB dotyczących polityki w dziedzinie wynagrodzeń w spółkach giełdowych i ogólnie w sektorze finansowym; uważa jednak, że należy proporcjonalnie uwzględnić rozmiar instytucji finansowej, a co za tym idzie udział prowadzonej przez nią działalności w ryzyku systemowym narzucając instytucjom finansowym dodatkowe rozporządzenie dotyczące kwestii polityki wynagrodzeń i wymogów kapitałowych;

2. przyjmuje do wiadomości propozycje wiążących zasad w sprawie polityki wynagrodzeń w sektorze finansowym, zawarte w sprawozdaniu dotyczącym dyrektyw w sprawie wymogów kapitałowych;

Skuteczne zarządzanie wynagrodzeniami

3. podkreśla, że organy nadzorcze powinny podjąć decyzję co do kwestii, czy instytucja finansowa lub spółka notowana na giełdzie powinny posiadać komitet ds. wynagrodzeń; powinny one dokonać tego w oparciu o ich rozmiar, strukturę wewnętrzną oraz charakter, zakres i złożoność prowadzonej przez nie działalności; uważa, że w stosownych - zdaniem organu nadzorczego - przypadkach polityka wynagrodzeń powinna być określana przez komitet ds. wynagrodzeń; który powinien być niezależny i odpowiadać przed akcjonariuszami i organami nadzoru oraz powinien blisko współpracować z komitetem ds. ryzyka przedsiębiorstwa w kwestii oceny bodźców stwarzanych przez system wynagrodzeń;

4. podkreśla, że komitet ds. wynagrodzeń musi mieć dostęp do treści umów, a umowy podlegające kontroli ze strony komitetu muszą być konstruowane w taki sposób, aby możliwe było karanie aktów rażącego zaniedbania redukcją wynagrodzenia. Rażące zaniedbanie ma miejsce, gdy nie przestrzega się należytej staranności, w takim przypadku zadaniem komitetu ds. wynagrodzeń jest zapewnienie, aby redukcja wynagrodzenia nie miała wyłącznie charakteru symbolicznego, lecz w znacznym stopniu przyczyniała się do pokrycia wyrządzonej szkody. Ponadto instytucje finansowe powinny być skłaniane do wykorzystywania sankcji w postaci zmniejszenia wynagrodzenia (ang. malus) uzależnionego od osiąganych wyników w sytuacji odkrycia osiągnięcia przez pracownika słabych wyników;

5. jest zdania, że przewodniczący oraz uprawnieni do głosu członkowie komitetu ds. wynagrodzeń muszą być członkami organu zarządczego niesprawującymi żadnych funkcji wykonawczych w danej instytucji finansowej lub spółce giełdowej. uważa, że dyrektorzy i członkowie zarządu powinni unikać jednoczesnego zasiadania w zarządzie innych przedsiębiorstw, jeśli istnieje potencjalne ryzyko konfliktu interesów;

6. jest zdania, że w stosownych przypadkach akcjonariusze powinni mieć możliwość przyczynienia się do formułowania zrównoważonej polityki ds. wynagrodzeń i mogliby w tym celu mieć możliwość wyrażenia swych opinii w tej sprawie podczas walnego zgromadzenia przedsiębiorstwa w drodze niewiążącego głosowania na temat sprawozdania w sprawie wynagrodzeń;

7. podkreśla, że wynagrodzenie niewykonawczych członków zarządu powinno składać się wyłącznie ze stałej kwoty i nie powinno obejmować wynagrodzenia uzależnionego od wyników lub wynagrodzenia wypłacanego w akcjach;

8. podkreśla, że członkowie zajmujący się kontrolą ryzyka powinni być niezależni w stosunku do kontrolowanych jednostek, posiadać odpowiednie uprawnienia oraz otrzymywać wynagrodzenie niezależne od wyników tych jednostek;

Skuteczne powiązanie wynagrodzeń i rozważnego podejmowania decyzji dotyczących ryzyka

9. podkreśla, że wynagrodzenie powinno być dostosowane do wszystkich typów ryzyka, symetryczne w stosunku do wyników ryzyka oraz dostosowane do granic czasowych obecnego i potencjalnego ryzyka, które będzie miało wpływ na ogólne wyniki i stabilność przedsiębiorstwa;

10. zaznacza, że w procesie zarządzania spółkami giełdowymi ich dyrektorowie nie powinni kierować się osobistym interesem finansowym; jest zdania, że osobisty interes finansowy dyrektorów powiązany z wynagrodzeniem zmiennym jest w wielu przypadkach sprzeczny z długotrwałym interesem spółki, w tym z interesami jej pracowników i akcjonariuszy;

11. jest zdania, że systemy wynagrodzeń powinny być proporcjonalne do rozmiaru, organizacji wewnętrznej oraz złożoności instytucji finansowych i powinny odzwierciedlać różnice pomiędzy poszczególnymi sektorami finansowymi, takimi jak bankowość, ubezpieczenia i zarządzanie funduszami;

12. podkreśla, że ustalenia kierownictwa wyższego szczebla w sprawie zarządzania ryzykiem operacyjnym, osoby podejmujące ryzyko oraz sprawujące funkcje kontrolne powinny być analizowane i podlegać bardzo szczegółowej kontroli przez organ nadzorczy; jest zdania, że tego rodzaju procedury powinny mieć także zastosowanie do pracowników, których całkowite wynagrodzenie, w tym przepisy emerytalne, kwalifikuje do tej samej kategorii zaszeregowania;

13. jest zdania, że poziomy wynagrodzenia zmiennego powinny opierać się na wcześniej ustalonych i wymiernych kryteriach osiąganych wyników, które powinny promować długoterminową rentowność spółki;

14. podkreśla, że wynagrodzenie zależne od wyników powinno łączyć wielkość puli premii z ogólnymi wynikami oraz bazą kapitałową firmy, natomiast wynagrodzenia zależne od wyników wypłacane poszczególnym pracownikom powinny opierać się na połączonej ocenie wyników danej osoby, danej jednostki oraz ogólnym wyniku instytucji;

15. uważa, że osobisty interes finansowy dyrektorów powiązany z wynagrodzeniem zmiennym jest w wielu przypadkach sprzeczny z długoterminowymi interesami spółki; podkreśla, że polityka w zakresie wynagrodzeń dyrektorów i innych pracowników, którzy ponoszą odpowiedzialność za ryzykowne decyzje, powinna być zgodna ze zrównoważonym i właściwie funkcjonującym systemem zarządzania ryzykiem, oraz że pomiędzy wynagrodzeniem stałym i zmiennym powinna być zachowana właściwa proporcja; pilnie nawołuje do powszechnego wprowadzenia środków umożliwiających zmniejszenie elementów zmiennych wynagrodzenia (a nawet zrezygnowanie z nich) pracowników, w przypadku których wydajność jest przyczyną pogorszenia się wyników spółki;

16. jest zdania, że w celu ustalenia poziomu wynagrodzenia zmiennego należy brać pod uwagę nie tylko ilościowe, ale również jakościowe kryteria wyników, a także zdrowy rozsądek;

17. uważa, że gwarantowane premie nie powinny być częścią planów wynagrodzeń;

18. jest zdania, że nie tylko ze względów etycznych, lecz również w interesie sprawiedliwości społecznej i zrównoważonej gospodarki różnica między najwyższym a najniższym wynagrodzeniem w przedsiębiorstwie powinna być rozsądna;

19. podkreśla, że przedsiębiorstwa powinny opracować procedurę wewnętrzną zatwierdzoną przez organ nadzoru mającą na celu rozwiązywanie konfliktów mogących się pojawić na osi zarządzanie swoim ryzykiem – jednostki operacyjne;

20. podkreśla konieczność objęcia tymi zasadami wynagrodzeń wszystkich pracowników, których czynności zawodowe mają znaczący wpływ na profil ryzyka przedsiębiorstwa, w którym pracują, w tym kierownictwo wyższego szczebla, osoby podejmujące ryzyko, osoby sprawujące funkcje kontrolne oraz pracownicy, których całkowite wynagrodzenie, łącznie z uprawnieniami emerytalnymi, znajduje się na tym samym szczeblu siatki płac;

21. podkreśla, że ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej dyrektorów i urzędników mające na celu ochronę dyrektorów, urzędników i wyższe kierownictwo spółki przed roszczeniami wynikającymi z ryzykownych decyzji lub zaniedbania oraz działań podjętych w procesie zarządzania przedsiębiorstwami nie są zgodne z zasadą zrównoważonego zarządzania ryzykiem w dziedzinie wynagrodzeń;

Zrównoważona struktura pakietu wynagrodzeń

22. podkreśla, że pomiędzy wynagrodzeniem zmiennym a stałym musi istnieć właściwa równowaga;

23. sugeruje, że wynagrodzenie zmienne powinno być wypłacane jedynie w przypadku, gdy nie narusza sytuacji finansowej i bazy kapitałowej instytucji i jest uzasadnione w świetle długoterminowych wyników firmy; jest zdania, że w przypadku instytucji finansowych właściwy organ nadzoru powinien posiadać prawo ograniczenia ogólnej kwoty wynagrodzenia zmiennego w celu wzmocnienia kapitału akcyjnego;

24. podkreśla, że znaczny procent zmiennego składnika wynagrodzenia powinien być odraczany na wystarczający okres; Wysokość kwoty oraz długość okresu odroczenia powinny być ustalane zgodnie z cyklem koniunkturalnym, charakterem działalności, ryzykiem z nią związanym oraz działalnością danego pracownika; wynagrodzenie wypłacane na zasadzie odroczenia powinno stać się prawem bezwarunkowym nie szybciej niz wynagrodzenie wypłacane na zasadzie proporcjonalnej (pro rata); odroczeniu powinno podlegać co najmniej 40% zmiennego składnika wynagrodzenia; w przypadku, gdy kwota zmiennych składników wynagrodzenia jest szczególnie wysoka, odroczeniu powinno podlegać co najmniej 60% tej kwoty, a okres odroczenia nie powinien być krótszy niż pięć lat;

25. jest zdania, że znaczna część wynagrodzenia zmiennego powinna być wypłacana w instrumentach niepieniężnych, takich jak zobowiązania podporządkowane, kapitał warunkowy, akcje lub instrumenty z nimi związane pod warunkiem, że instrumenty te stanowią bodźce zgodne z długoterminowym tworzeniem wartości oraz granicami czasowymi ryzyka;

26. uważa, że polityka wynagrodzeń powinna odnosić się do całości wynagrodzenia, łącznie z emeryturami i pensjami, w celu uniknięcia swobody decyzji w zakresie premii; ponadto jest przekonany, że premie emerytalne powinno przyznawać się w instrumentach niepieniężnych, takich jak zobowiązania podporządkowane, kapitał warunkowy, akcje lub instrumenty z nimi związane w celu dostosowania do siebie długoterminowych bodźców;

27. sugeruje ustalenie górnej granicy odprawy (tzw. „złote spadochrony”) na poziomie odpowiednika dwóch lat stałego składnika wynagrodzenia dyrektorów w przypadkach wcześniejszego ustania stosunku pracy oraz niewypłacanie odprawy w przypadkach złych wyników lub dobrowolnego odejścia;

28. wzywa do uwzględnienia równości między kobietami i mężczyznami przy określaniu polityki wynagrodzeń;

29. ponownie przypomina o potrzebie karania za wszelkiego rodzaju dyskryminację w przedsiębiorstwach, w szczególności w zakresie definicji polityki wynagrodzeń, rozwoju kariery i procesu rekrutacji wyższej kadry kierowniczej;

Skuteczny nadzór i uczestnictwo akcjonariuszy

30. jest zdania, że firmy powinny terminowo udzielać jasnych i wszechstronnych informacji o stosowanych praktykach w dziedzinie wynagrodzenia, zaś organy nadzory powinny mieć dostęp do wszystkich informacji, jakich będą potrzebować, by dokonać oceny zgodności z odnośnymi zasadami;

31. domaga się, by przedsiębiorstwa państwowe, tak jak inne spółki, prowadziły w pełni przejrzystą politykę w zakresie wynagrodzeń i premii;

32. zwraca się również o podawanie do wiadomości publicznej szczegółów nt. systemów emerytalnych i dodatkowych świadczeń emerytalnych w spółkach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych;

33. wzywa Komisję, aby położyła nacisk na przedstawione przez nią w dniu 30 kwietnia 2009 r. zalecenia dotyczące struktury płac i podziału ryzyka zgodnie z zasadami ustalonymi przez Radę Stabilności Finansowej i zatwierdzonymi przez grupę G20 we wrześniu 2009 r.;

34. wzywa Komisję do przyjęcia surowych, wiążących zasad w sprawie polityki wynagrodzeń w sektorze finansowym w oparciu o propozycje dotyczące bankowości zawarte w projekcie sprawozdania w sprawie DWK oraz do stosowania jawnego systemu opartego na procedurze „comply-or-explain” (czyli „stosuj albo wyjaśnij, czego i dlaczego nie stosujesz”) w stosunku do spółek giełdowych niestosujących się do tych zasad;

35. nalega, aby organy nadzorcze w sektorze finansowym wprowadziły metodologię oceny zasad i standardów w zakresie wynagrodzeń zaproponowaną w styczniu 2010 r. przez Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego;

36. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania wspólnej struktury międzynarodowej umożliwiającej ujawnienie liczby osób zarabiających ponad 1 milion euro, łącznie z głównymi elementami pensji, premiami, odprawami długoterminowymi i składkami emerytalnymi;

37. zwraca się do Komisji o uwzględnienie roli zarówno audytorów wewnętrznych jak i zewnętrznych w gwarantowaniu pełnego zakresu skutecznego ładu korporacyjnego;

38. wzywa Komisję do zbadania możliwości wzmocnienia roli dyrektorów niewykonawczych, w tym zagwarantowania, że firmy oferować będą kształcenie ustawiczne oraz niezależne pakiety wynagrodzeń odzwierciedlające niezależną role dyrektorów niewykonawczych, a także zapewniające organom nadzoru uprawnienia do prowadzenia rozmów z „zatwierdzonymi osobami”;

39. wzywa Komisję do wyjaśnienia w wysuwanych wnioskach legislacyjnych roli organów nadzorczych w dziedzinie polityki wynagrodzeń;

40. podkreśla, że wynagrodzenie zmienne nie powinno być wypłacane w formie pojazdów lub za pomocą metod ułatwiających unikanie płacenia podatku dochodowego od tego wynagrodzenia;

41. domaga się zagwarantowania, że proces regulacji wynagrodzeń nie odbywa się ze szkodą dla podstawowych praw gwarantowanych w traktatach, a w szczególności praw partnerów społecznych do zawierania i egzekwowania układów zbiorowych zgodnie z praktykami i przepisami krajowymi;

42. wzywa Komisję do stworzenia unijnych ram zarządzania kryzysowego w celu uniknięcia nowego kryzysu finansowego, z uwzględnieniem inicjatyw podejmowanych przez organy międzynarodowe, takie jak G20 i MFW;

43. wzywa Komisję, by nakłaniała państwa członkowskie do przypominania spółkom giełdowym i spółkom świadczącym usługi finansowe o ich odpowiedzialności społecznej, spadku ich reputacji i konieczności dawania dobrego przykładu w prosperującej społeczności międzynarodowej;

44. uważa, że kontynuowanie działalności lub zachowanie filii na terytoriach niechętnych do współpracy jest zasadniczo sprzeczne z długoterminowymi interesami przedsiębiorstwa oraz domaga się opracowania europejskiej strategii zwalczania rajów podatkowych w celu realizacji zamiarów zapowiedzianych przez grupę G20 w Londynie i Pittsburghu;

o
o o

45. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i unijnym oraz krajowym organom regulacyjnym.

(1)	Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0165.

Nowa żywność ***II

457k

227k

		Rezolucja
		Tekst skonsolidowany

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nowej żywności, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1331/2008 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 258/97 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1852/2001 (11261/3/2009 – C7-0078/2010 – 2008/0002(COD))

P7_TA(2010)0266

A7-0152/2010

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

– uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (11261/3/2009 – C7-0078/2010),

– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0872),

– uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0027/2008),

– uwzględniając swoje stanowisko w pierwszym czytaniu(1),

– uwzględniając komunikat Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady pt. „Konsekwencje wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla trwających międzyinstytucjonalnych procedur decyzyjnych” (COM(2009)0665),

– uwzględniając art. 294 ust. 7 i art. 114 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 29 maja 2008 r.(2),

– uwzględniając art. 66 Regulaminu,

– uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A7–0152/2010),

1. przyjmuje niżej przedstawione stanowisko w drugim czytaniu;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 7 lipca 2010 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2010 w sprawie nowej żywności, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1331/2008 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 258/97 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1852/2001

P7_TC2-COD(2008)0002

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W realizacji polityki unijnej oraz uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), konieczne jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i ochrony konsumentów, jak również wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt i ochrony środowiska. Ponadto zawsze powinno się stosować zasadę ostrożności określoną w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności(5).

(2) Realizując polityki Unii, należy zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego, który powinien być nadrzędny w stosunku do funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(3) Artykuł 13 TFUE wyjaśnia, że przy formułowaniu i wykonywaniu strategii politycznych Unia i państwa członkowskie mają w pełni uwzględniać wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt jako istot zdolnych do odczuwania.

(4) Standardy określone w przepisach unijnych muszą stosować się do wszystkich produktów żywnościowych wprowadzanych na rynek w Unii, w tym także do żywności importowanej z krajów trzecich.

(5) W swojej rezolucji z dnia 3 września 2008 r. w sprawie klonowania zwierząt w celu produkcji żywności(6) Parlament Europejski wezwał Komisję do przedłożenia wniosków zakazujących w celu produkcji żywności: (i) klonowania zwierząt, (ii) hodowli klonowanych zwierząt lub ich potomstwa, (iii) wprowadzania na rynek produktów mięsnych lub mlecznych pochodzących z klonowanych zwierząt lub ich potomstwa oraz (iv) importu klonowanych zwierząt, ich potomstwa i nasienia, importu zarodków klonowanych zwierząt lub ich potomstwa oraz importu produktów mięsnych lub mlecznych pochodzących z klonowanych zwierząt lub ich potomstwa.

(6) Komitet Naukowy ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia (SCENIHR) przyjął w dniach 28-29 września 2005 r. opinię, w której stwierdził, że istnieją „poważne luki w wiedzy koniecznej do oceny ryzyka. Obejmują one charakterystykę nanocząsteczek, ich wykrywanie i pomiar, reakcję na określone dawki, trwałość i utrzymywanie się nanocząsteczek u ludzi i w środowisku naturalnym, a także wszelkie aspekty toksykologii i toksykologii środowiskowej związane z nanocząsteczkami”. Ponadto zgodnie z konkluzją SCENIHR „istniejące metody toksykologiczne i ekotoksykologiczne mogą nie wystarczyć do rozpatrzenia wszystkich kwestii pojawiających się w związku z nanocząsteczkami”.

(7) Unijne przepisy dotyczące nowej żywności ustanowiono rozporządzeniem (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 1997 r. dotyczącym nowej żywności i nowych składników żywności(7) oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1852/2001 z dnia 20 września 2001 r. ustanawiającym szczegółowe zasady udostępniania opinii publicznej niektórych informacji oraz ochrony informacji przekazywanych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 258/97(8). Dla zachowania jasności rozporządzenie (WE) nr 258/97 i rozporządzenie (WE) nr 1852/2001 powinny zostać uchylone, a rozporządzenie (WE) nr 258/97 powinno zostać zastąpione niniejszym rozporządzeniem. Zalecenie Komisji 97/618/WE z dnia 29 lipca 1997 r. dotyczące aspektów naukowych i sposobu przedstawienia informacji niezbędnych do uzasadnienia wniosków o wprowadzenie na rynek nowej żywności i nowych składników żywności oraz opracowania wstępnych sprawozdań oceniających na podstawie rozporządzenia (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady(9) powinno zatem stać się nieaktualne w odniesieniu do nowej żywności.

(8) Aby zapewnić ciągłość w odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 258/97, nadal powinno obowiązywać kryterium, zgodnie z którym jako nowa żywność klasyfikowana jest taka żywność, która nie była w znacznym stopniu wykorzystywana w Unii do spożycia przez ludzi przed wejściem w życie rozporządzenia (WE) 258/97, a mianowicie przed dniem 15 maja 1997 r. Wykorzystywanie w Unii odnosi się do wykorzystywania w państwach członkowskich niezależnie od daty ich przystąpienia do Unii Europejskiej.

(9) ▌Obowiązująca definicja nowej żywności powinna zostać doprecyzowana, poprzez wyjaśnienie kryteriów dotyczących nowości, i uaktualniona poprzez zastąpienie istniejących obecnie kategorii odniesieniem do ogólnej definicji żywności zawartej w ▌rozporządzeniu (WE) nr 178/2002.

(10) Żywność o nowej lub celowo zmienionej pierwotnej strukturze molekularnej, żywność składająca się lub wyizolowana z mikroorganizmów, grzybów lub alg, nowe odmiany mikroorganizmów o nieznanej historii bezpiecznego wykorzystania oraz koncentraty substancji, które w sposób naturalny występują w roślinach, powinny być uznawane za nową żywność w sposób zdefiniowany w niniejszym rozporządzeniu.

(11) Trzeba również doprecyzować, że żywność należy uważać za nową, jeżeli wytworzono ją za pomocą technologii produkcji niestosowanej dotychczas w produkcji żywności wprowadzanej na rynek i konsumowanej. Zwłaszcza nowe technologie w hodowli i w zakresie procesów produkcji żywności, które mają wpływ na żywność, a przez to mogą wpływać na bezpieczeństwo żywności, powinny zostać objęte niniejszym rozporządzeniem. Do nowej żywności należy w związku z tym zaliczać żywność pochodzącą ze zwierząt i roślin uzyskanych nietradycyjnymi metodami hodowlanymi oraz ▌żywność zmienioną w nowych procesach produkcji, takich jak np. nanotechnologie i nanonauki, które mogą mieć wpływ na żywność ▌. Żywności pochodzącej z nowych odmian roślin lub od ras zwierząt uzyskanych tradycyjnymi metodami hodowlanymi nie należy uważać za nową żywność. ▌

(12) Klonowanie zwierząt jest sprzeczne z dyrektywą Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotyczącą ochrony zwierząt hodowlanych(10), załącznik do której stanowi w pkt 20, że naturalna i sztuczna hodowla lub procedury dotyczące hodowli, które powodują lub mogą spowodować cierpienie lub zranienie danych zwierząt, nie mogą być praktykowane. Z tego względu nie wolno umieszczać w wykazie wspólnotowym żywności wyprodukowanej ze sklonowanych zwierząt lub ich potomstwa.

(13) Europejska Grupa ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach, ustanowiona decyzją Komisji z dnia 16 grudnia 1997 r., stwierdziła w opinii (nr 23) z dnia 16 stycznia 2008 r. w sprawie etycznych aspektów klonowania zwierząt do celów produkcji żywności, iż „nie znajduje przekonywujących argumentów dla uzasadnienia produkcji żywności z klonowanych zwierząt i ich potomstwa”. Komitet Naukowy Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) zatwierdził w opinii z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie klonowania zwierząt(11), iż „odkryto, negatywny, często poważny i prowadzący do śmierci wpływ (...) na zdrowie i dobrostan znacznej liczby sklonowanych zwierząt”.

(14) Żywność pochodząca z klonowanych zwierząt i ich potomstwa powinna jednak zostać wyłączona z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia. Powinna być ona regulowana odrębnymi przepisami, przyjętymi w drodze zwykłej procedury ustawodawczej, a nie powinna podlegać jednolitej procedurze udzielania zezwoleń. Przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia Komisja powinna przedstawić odpowiedni wniosek ustawodawczy. Do czasu wejścia w życie rozporządzenia dotyczącego klonowanych zwierząt powinno obowiązywać moratorium na wprowadzanie na rynek żywności pochodzącej z klonowanych zwierząt lub ich potomstwa.

(15) Należy przyjąć środki wykonawcze w celu ustalenia dalszych kryteriów, które ułatwią ocenę tego, czy żywność była w znacznym stopniu wykorzystywana w Unii do spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r. Jeśli ▌żywność była wykorzystywana wyłącznie jako suplement żywnościowy lub w suplemencie żywnościowym, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych(12), przed tą datą, może być wprowadzana na rynek po tej dacie w celu takiego samego wykorzystania, bez uważania jej za nową żywność. Takie wykorzystywanie żywności jako suplementu żywnościowego lub w suplemencie żywnościowym nie powinno jednak być brane pod uwagę przy ocenie tego, czy dana żywność była w znacznym stopniu wykorzystywana w Unii do spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r. Dlatego inne wykorzystanie danej żywności, tj. inne niż jako suplementu żywnościowego, wymaga uzyskania zezwolenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(16) Stosowanie nanomateriałów technicznych w produkcji żywności mogłoby wzrastać wraz z dalszym rozwojem technologii. W celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego ▌konieczne jest opracowanie spójnej definicji nanomateriałów technicznych ▌.

(17) Obecnie dostępne metody badań nie są odpowiednie do oceny zagrożeń związanych z nanomateriałami. Należy w pilnym trybie opracować metody badań bez udziału zwierząt w celu badania nanomateriałów.

(18) Jedynie nanomateriały umieszczone w wykazie zatwierdzonych substancji mogą znajdować się w opakowaniach artykułów spożywczych wraz z określeniem limitu migracji do lub na powierzchnię produktów żywnościowych znajdujących się w tych opakowaniach.

(19) Produkty żywnościowe o zmienionej formule wyprodukowane z istniejących składników żywności dostępnych na rynku Unii, w szczególności przez zmianę składu składników żywności lub ich ilości, nie powinny być uznawane za nową żywność. ▌

(20) Przepisy dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi(13) powinny być stosowane w przypadku gdy produkt, przy uwzględnieniu wszystkich jego cech charakterystycznych, może być objęty zarówno definicją „produktu leczniczego”, jak i definicją produktu podlegającego innym przepisom unijnym. W związku z tym jeśli państwo członkowskie ustali zgodnie z dyrektywą 2001/83/WE, że dany produkt jest produktem leczniczym, powinno ono mieć możliwość ograniczenia wprowadzania na rynek takiego produktu zgodnie z prawem unijnym. Ponadto produkty lecznicze są wyłączone z definicji żywności określonej w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 i nie powinny być objęte niniejszym rozporządzeniem.

(21) Nowa żywność, która uzyskała zezwolenie na mocy rozporządzenia (WE) nr 258/97, powinna zachować swój status nowej żywności, jednak na jej nowe wykorzystanie każdorazowo konieczne powinno być uzyskanie zezwolenia.

(22) Żywność przeznaczona do celów technologicznych lub genetycznie zmodyfikowana nie powinna być objęta zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia. W związku z tym z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy wyłączyć genetycznie zmodyfikowaną żywność wchodzącą w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1829/2003(14), żywność wykorzystywaną jedynie jako dodatki do żywności wchodzące w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1333/2008(15), środki aromatyzujące wchodzące w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1334/2008(16), enzymy wchodzące w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1332/2008(17) oraz rozpuszczalniki do ekstrakcji wchodzące w zakres stosowania dyrektywy 2009/32/WE(18).

(23) Stosowanie witamin i składników mineralnych regulują szczegółowe przepisy sektorowe prawa żywnościowego. W związku z tym z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy wyłączyć witaminy i składniki mineralne wchodzące w zakres stosowania dyrektywy 2002/46/WE, rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji(19) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (przekształcenie)(20). Te szczegółowe akty prawne nie dotyczą jednak przypadków, gdy witaminy i składniki mineralne, które uzyskały zezwolenie, są uzyskiwane przy zastosowaniu metod produkcji lub nowych źródeł, które nie były wzięte pod uwagę, gdy wydawano zezwolenie. Dlatego też do czasu wprowadzenia zmiany do tych szczegółowych aktów prawnych, takie witaminy i składniki mineralne nie powinny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, gdy metody produkcji lub nowe źródła powodują istotne zmiany w składzie lub strukturze witamin lub składników mineralnych, co z kolei ma wpływ na ich wartość odżywczą, sposób, w jaki podlegają metabolizmowi lub poziom substancji niepożądanych.

(24) Nowa żywność, inna niż witaminy i składniki mineralne, przeznaczona do specjalnego zastosowania żywieniowego, wzbogacania żywności lub jako suplementy żywnościowe, powinna być oceniana zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Powinna ona również nadal podlegać przepisom zawartym w dyrektywie 2002/46/WE, w rozporządzeniu (WE) nr 1925/2006, w dyrektywie 2009/39/WE oraz w dyrektywach szczególnych, o których mowa w dyrektywie 2009/39/WE i w załączniku I do niej.

(25) Komisja powinna ustanowić prostą i przejrzystą procedurę w odniesieniu do przypadków, w których nie dysponuje informacjami na temat spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r. Należy włączyć w tę procedurę państwa członkowskie. Procedura powinna zostać przyjęta nie później niż …(21).

(26) Nowa żywność powinna być wprowadzana na rynek w Unii tylko wtedy, gdy jest bezpieczna i nie wprowadza konsumenta w błąd. Ocena jej bezpieczeństwa powinna opierać się na zasadzie ostrożności określonej w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 178/2002. Ponadto nie powinna się różnić od ▌żywności, którą ma zastąpić, w żaden sposób, który byłby niekorzystny pod względem żywieniowym dla konsumenta.

(27) Konieczne jest zastosowanie zharmonizowanej scentralizowanej procedury oceny bezpieczeństwa i wydawania zezwoleń, która jest skuteczna, ograniczona w czasie i przejrzysta. W celu dalszej harmonizacji różnych procedur wydawania zezwoleń dotyczących żywności, ocenę bezpieczeństwa nowej żywności i umieszczanie jej w wykazie unijnym należy przeprowadzać zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących(22), która powinna mieć zastosowanie we wszystkich przypadkach, w których niniejsze rozporządzenie nie przewiduje odstępstwa. Po otrzymaniu wniosku o wydanie zezwolenia dotyczącego nowej żywności Komisja powinna ocenić ważność i zasadność wniosku. Zezwolenie dotyczące nowej żywności powinno również uwzględniać inne czynniki odnoszące się do przedmiotowej kwestii, w tym czynniki związane z etyką, środowiskiem, dobrostanem zwierząt oraz zasadę ostrożności.

(28) Ponadto należy określić kryteria oceny potencjalnych zagrożeń wynikających z nowej żywności. W celu zapewnienia zharmonizowanej naukowej oceny nowej żywności, takie oceny powinny być prowadzone przez Urząd.

(29) W procedurze wydawania zezwoleń konieczne jest uwzględnienie aspektów etycznych i ochrony środowiska jako części oceny ryzyka. Te aspekty powinny być oceniane odpowiednio przez Europejską Grupę ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach oraz Europejską Agencję Środowiska.

(30) W celu uproszczenia procedur wnioskodawcy powinni mieć możliwość składania jednego wniosku dotyczącego żywności regulowanej różnymi przepisami sektorowymi prawa żywnościowego. W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1331/2008. W następstwie wejścia w życie traktatu z Lizbony w dniu 1 grudnia 2009 r., Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i stała się jej następcą prawnym, i słowo „Wspólnota” należy zastąpić w całym tekście tego rozporządzenia słowem „Unia”.

(31) Jeśli tradycyjna żywność z państw trzecich znajduje się w wykazie tradycyjnej żywności z państw trzecich, powinna istnieć możliwość wprowadzania jej na rynek w Unii pod warunkami, które odpowiadają warunkom, dla których wykazano historię bezpiecznego stosowania żywności. Jeśli chodzi o ocenę i zarządzanie w zakresie bezpieczeństwa tradycyjnej żywności z państw trzecich, należy uwzględniać historię bezpiecznego stosowania tej żywności w państwie, z którego dana żywność pochodzi. Historia bezpiecznego stosowania żywności nie powinna obejmować zastosowań innych niż żywnościowe ani tych, które wykraczają poza ramy normalnej diety.

(32) W stosownych przypadkach i opierając się na wynikach oceny bezpieczeństwa, należy wprowadzić wymogi dotyczące monitorowania stosowania nowej żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi po jej wprowadzeniu na rynek.

(33) Umieszczenie nowej żywności w unijnym wykazie nowej żywności ▌nie powinno wpływać na możliwość dokonania oceny skutków ogólnej konsumpcji substancji, którą dodano do tej żywności lub stosowano w jej produkcji, lub porównywalnego produktu zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1925/2006.

(34) W szczególnych okolicznościach, w celu stymulowania badań i rozwoju w przemyśle rolno-spożywczym, a przez to również innowacji, właściwe jest zapewnienie ochrony inwestycji dokonanych przez innowatorów podczas gromadzenia informacji i danych na poparcie wniosku składanego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Nowo uzyskane dowody naukowe i zastrzeżone dane dostarczone na poparcie wniosku o umieszczenie nowej żywności w wykazie unijnym ▌przez określony czas nie powinny być wykorzystywane na rzecz innego wnioskodawcy bez zgody pierwszego wnioskodawcy. Ochrona danych naukowych dostarczonych przez jednego wnioskodawcę nie powinna uniemożliwiać innym wnioskodawcom starań o umieszczenie nowej żywności w wykazie unijnym na podstawie ich własnych danych naukowych. Ochrona danych osobowych nie powinna ponadto stać na przeszkodzie przejrzystości i dostępowi do informacji dotyczących danych wykorzystywanych do oceny bezpieczeństwa nowej żywności. Powinno się jednakże przestrzegać prawa własności intelektualnej.

(35) Nowa żywność podlega ogólnym wymogom w zakresie etykietowania określonym w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych(23). W niektórych przypadkach niezbędne może okazać się zamieszczenie na etykiecie dodatkowych informacji, zwłaszcza odnoszących się do opisu żywności, jej źródła lub warunków stosowania. Dlatego włączenie nowej żywności do unijnego wykazu może podlegać szczególnym warunkom dotyczącym stosowania lub obowiązkom w zakresie etykietowania.

(36) Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności(24) harmonizuje przepisy państw członkowskich odnoszące się do oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych. Oświadczenia dotyczące nowej żywności powinny być zatem dokonywane wyłącznie zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeżeli wnioskodawca pragnie dołączyć do nowej żywności oświadczenie zdrowotne, które musi być zatwierdzone zgodnie z art. 17 lub art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, a zarówno wnioski w sprawie nowej żywności i oświadczenia zdrowotnego zawierają wniosek o ochronę poufnych danych, na życzenie wnioskodawcy, okresy ochrony danych powinny rozpoczynać się jednocześnie i biec równolegle.

(37) W konkretnych przypadkach należy konsultować się z Europejską Grupą ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach (EGE) celem zasięgnięcia opinii w sprawie zagadnień etycznych dotyczących wykorzystania nowych technologii i wprowadzania na rynek nowej żywności.

(38) Nowa żywność wprowadzona na rynek w Unii na mocy rozporządzenia (WE) nr 258/97 nadal powinna być wprowadzana na rynek. Nowa żywność, która uzyskała zezwolenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 258/97, powinna zostać umieszczona w unijnym wykazie nowej żywności ustanowionym w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto wnioski złożone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 258/97, w stosunku do których wstępne sprawozdanie oceniające przewidziane w art. 6 ust. 3 tego rozporządzenia nie zostało jeszcze przekazane Komisji oraz w stosunku do których wymagane jest sprawozdanie dotyczące dodatkowej oceny zgodnie z art. 6 ust. 3 lub ust. 4 tego rozporządzenia przed datą stosowania niniejszego rozporządzenia, należy uważać za wnioski złożone na mocy niniejszego rozporządzenia. W przypadku konieczności wydania opinii urząd i państwa członkowskie powinny brać pod uwagę wynik wstępnej oceny. Pozostałe wnioski złożone na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 258/97 przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia powinny zostać rozpatrzone na podstawie przepisów rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(39) Rozporządzenie (WE) nr 882/2004(25) określa ogólne zasady w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych w celu sprawdzenia zgodności z prawem żywnościowym. Państwa członkowskie powinny być wezwane do prowadzenia kontroli urzędowych zgodnie z tym rozporządzeniem w celu egzekwowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

(40) Zastosowanie mają wymogi w zakresie higieny środków spożywczych określone w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004(26).

(41) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie zharmonizowanych zasad wprowadzania nowej żywności na rynek w Unii, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie i w związku z tym może być lepiej osiągnięty na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(42) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy w sprawie sankcji obowiązujących w przypadkach naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i podjąć wszelkie środki niezbędne dla zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

▌

(43) ▌Komisja powinna zostać uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do kryteriów, zgodnie z którymi żywność może być uznana za w znacznym stopniu wykorzystywaną w Unii do spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r., w odniesieniu do określenia, czy dany rodzaj żywności wchodzi w zakres niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do dostosowania definicji „nanomateriałów technicznych'do postępu technicznego i naukowego oraz do definicji uzgodnionych później na szczeblu międzynarodowym, w odniesieniu do przepisów dotyczących sposobu postępowania w przypadkach, kiedy Komisja nie posiada żadnych informacji na temat wykorzystania danej żywności do spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r., a także w odniesieniu do przepisów dotyczących stosowania art. 4 ust. 1 i art. 9 oraz aktualizacji wykazu unijnego. Szczególnie istotne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym z ekspertami,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział I

Przepisy wstępne

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zharmonizowane zasady wprowadzania na rynek w Unii nowej żywności w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony życia i zdrowia ludzkiego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, środowiska i interesów konsumentów, przy jednoczesnym zapewnieniu przejrzystości i sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz pobudzaniu innowacji w przemyśle rolno-spożywczym.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wprowadzania na rynek w Unii nowej żywności.

2. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do:

żywności w przypadku i w zakresie, w jakim jest ona stosowana jako:

	(i)	dodatki do żywności wchodzące w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1333/2008;
	(ii)	środki aromatyzujące wchodzące w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1334/2008;
	(iii)	rozpuszczalniki do ekstrakcji stosowane do produkcji środków spożywczych i wchodzące w zakres stosowania dyrektywy 2009/32/WE;
	(iv)	enzymy spożywcze wchodzące w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1332/2008;
	(v)	witaminy i składniki mineralne wchodzące odpowiednio w zakres stosowania dyrektywy 2002/46/WE, rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 lub dyrektywy 2009/39/WE, z wyjątkiem witamin i składników mineralnych, które uzyskały już zezwolenie, ale które są uzyskiwane przez zastosowanie metod produkcji lub nowych źródeł, które nie były wzięte pod uwagę, gdy wydawano na nie zezwolenie na mocy przepisów szczegółowych, w przypadku gdy takie metody produkcji lub nowe źródła powodują istotne zmiany, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. a) ppkt (iii) niniejszego rozporządzenia;

żywności wchodzącej w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1829/2003;

c) żywności pochodzącej ze sklonowanych zwierząt i ich potomstwa. Przed ...(27) Komisja przedstawi wniosek ustawodawczy zakazujący wprowadzania na rynek Unii żywności pochodzącej ze sklonowanych zwierząt i ich potomstwa. Wniosek ten zostanie przekazany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

3. W koniecznych przypadkach oraz z uwzględnieniem zakresu określonego w niniejszym artykule Komisja może określić za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 20 i na warunkach określonych w art. 21 i 22, czy dany rodzaj żywności wchodzi w zakres niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Definicje

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002.

2. Ponadto stosuje się następujące definicje:

„nowa żywność” oznacza ▌:

▌

	(i)	żywność, która nie była w znacznym stopniu wykorzystywana do spożycia przez ludzi w Unii przed dniem 15 maja 1997 r. ▌;
	(ii)	żywność pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, w przypadku gdy nietradycyjne metody hodowlane, niestosowane ▌przed 15 maja 1997 r., stosuje się do roślin i zwierząt z wyjątkiem żywności pochodzącej ze sklonowanych zwierząt i ich potomstwa;
	(iii)	żywność, do której stosuje się nowy proces produkcji, niestosowany do produkcji żywności w Unii przed dniem 15 maja 1997 r., jeżeli ten proces produkcji powoduje istotne zmiany w składzie lub strukturze żywności, co z kolei ma wpływ na jej wartość odżywczą, sposób, w jaki podlega metabolizmowi, lub poziom substancji niepożądanych;
	(iv)	żywność zawierającą nanomateriały techniczne lub z nich się składającą;

„nanomateriał techniczny” oznacza każdy celowo wytworzony materiał, którego jeden lub więcej wymiarów jest rzędu 100 nm lub mniej lub który składa się z dyskretnych części funkcjonalnych, wewnątrz lub na powierzchni, z których wiele ma jeden lub więcej wymiarów rzędu 100 nm lub mniej, włączając struktury, aglomeraty lub agregaty, które mogą mieć wielkość powyżej 100 nm, ale zachowują właściwości charakterystyczne nanoskali;

	(i)	właściwości związane z obszernym określonym obszarem powierzchni rozpatrywanych materiałów; lub
	(ii)	szczególne właściwości fizyko-chemiczne różniące się od właściwości tego samego materiału występującego w innej postaci niż nanomateriał;

		c) 'klonowane zwierzęta' oznaczają zwierzęta wyhodowane za pomocą metody bezpłciowego, sztucznego rozmnażania, służącej wyhodowaniu jednakowej lub nieomal jednakowej genetycznie kopii pojedynczego zwierzęcia;
		d) 'potomstwo sklonowanego zwierzęcia' oznacza zwierzęta wyhodowane za pomocą rozmnażania płciowego, jeżeli co najmniej jedno z rodziców jest zwierzęciem sklonowanym;
	e)	„tradycyjna żywność z państwa trzeciego” oznacza nową, naturalną, niewyprodukowaną w procesach inżynieryjnych żywność ▌, która ma historię stosowania w państwie trzecim, świadczącą o tym, że dana żywność była przez co najmniej 25 lat przed ...(28) i nadal jest częścią normalnej diety stosowanej ▌przez znaczną część ludności kraju;
	f)	„historia bezpiecznego stosowania żywności w państwie trzecim” oznacza, że bezpieczeństwo danej żywności jest potwierdzone na podstawie danych dotyczących składu i na podstawie doświadczeń wynikających z jej stosowania w przeszłości i obecnie przez co najmniej 25 lat w zwyczajowej diecie przez znaczną część ludności kraju.

3. Ze względu na różne definicje nanomateriałów opublikowane przez różne organy na szczeblu międzynarodowym oraz stałe postępy techniczne i naukowe w dziedzinie nanotechnologii, Komisja dostosuje ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu do rozwoju technicznego i naukowego oraz do definicji uzgodnionych na poziomie międzynarodowymw późniejszym czasie, za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 20 i na warunkach określonych w art. 21 i 22.

Artykuł 4

Gromadzenie danych na temat klasyfikacji nowej żywności

1. Komisja zbiera informacje od państw członkowskich lub podmiotów działających w sektorze spożywczym lub wszelkich innych zainteresowanych stron w celu ustalenia, czy dana żywność podlega zakresowi stosowania niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie, podmioty gospodarcze lub inne zainteresowane strony przekazują Komisji informacje o stopniu, w jakim dana żywność była wykorzystywana w Unii do spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r.

2. Komisja publikuje te dane oraz wnioski wyciągnięte z gromadzonych danych i dane na ich poparcie niemające charakteru poufnego.

3. W celu zagwarantowania kompletności informacji dotyczących klasyfikacji nowej żywności, Komisja – nie później niż do ...(29) – przyjmujee przepisy dotyczące sposobu postępowania w przypadkach, kiedy Komisja nie posiada żadnych informacji na temat wykorzystania danej żywności do spożycia przez ludzi przed 15 maja 1997 r. za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 20 i na warunkach określonych w art. 21 i 22.

4. Komisja może przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące stosowania ust. 1, szczególnie w odniesieniu do rodzaju informacji, jakie mają być pobierane od państw członkowskich lub podmiotów działających w sektorze spożywczym, za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 20 i na warunkach określonych w art. 21 i 22.

Artykuł 5

Unijny wykaz nowej żywności

Jedynie nowa żywność, którą włączono do unijnego wykazu nowej żywności (zwanego dalej „unijnym wykazem”), może być wprowadzana na rynek. Komisja prowadzi i publikuje unijny wykaz na przeznaczonej do tego celu ogólnodostępnej stronie stanowiącej część strony internetowej Komisji.

Rozdział II

Wymogi dotyczące wprowadzania nowej żywności na rynek w Unii

Artykuł 6

Zakaz dotyczący nowej żywności niezgodnej z niniejszym rozporządzeniem

Nowa żywność nie jest wprowadzana na rynek ▌, jeśli jest ona niezgodna z przepisami niniejszego rozporządzenia.

▌

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące umieszczania nowej żywności w wykazach unijnych

1. Nowa żywność może zostać umieszczona we właściwym wykazie unijnym wyłącznie wtedy, gdy spełnia następujące warunki:

	a)	zgodnie z dostępnymi dowodami naukowymi nie zagraża zdrowiu konsumenta i zwierząt, co oznacza, że łączne i synergiczne skutki oraz ewentualne negatywne skutki dla konkretnych grup ludności zostaną uwzględnione w ocenie ryzyka;
	b)	nie wprowadza konsumenta w błąd;
	c)	jeżeli ma zastąpić inną żywność, nie różni się od niej w taki sposób, że jej zwykłe spożycie byłoby niekorzystne pod względem żywieniowym dla konsumenta;
		d) przy ocenie ryzyka uwzględnia się opinię Europejskiej Agencji Środowiska, która publikowana jest nie później niż w dniu publikacji oceny Urzędu i która dotyczy tego, w jakim stopniu proces produkcji i zwykła konsumpcja mają negatywny wpływ na środowisko;
		e) przy ocenie ryzyka uwzględnia się opinię Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach, która publikowana jest nie później niż w dniu publikacji oceny Urzędu i która dotyczy zakresu, w jakim istnieją zastrzeżenia etyczne;
		f) nowa żywność, która może mieć negatywne skutki dla konkretnych grup ludności, uzyska zezwolenie wyłącznie w przypadku wdrożenia konkretnych środków przeciwdziałających takim negatywnym skutkom;
		g) nie pochodzi ze sklonowanego zwierzęcia lub jego potomstwa;
		h) ustanowione zostaną poziomy spożycia nowej żywności jako takiej, jako części składowej innych środków spożywczych lub kategorii środków spożywczych, jeżeli wymaga tego bezpieczne stosowanie;
		i) łączne skutki nowej żywności stosowanej w różnych produktach spożywczych lub kategoriach środków spożywczych zostały ocenione.

2. Żywność, w stosunku do której zastosowano procesy produkcji wymagające specjalnych metod oceny ryzyka (na przykład żywność wyprodukowana przy zastosowaniu nanotechnologii), nie może być włączona do unijnego wykazu, dopóki stosowanie tych konkretnych metod nie zostanie zatwierdzone przez urząd, a odpowiednie procedury oceny bezpieczeństwa oparte na tych metodach nie wykażą, że stosowanie takiej żywności jest bezpieczne.

3. Nowa żywność może zostać objęta unijnym wykazem jedynie wówczas, gdy właściwy organ przedłożył opinię stwierdzającą, że żywność ta nie jest szkodliwa dla zdrowia.

4. W razie wątpliwości wynikających na przykład z wystarczającej pewności naukowej lub braku danych należy stosować zasadę ostrożności, a dany produkt spożywczy nie jest włączany do unijnego wykazu.

Artykuł 8

Treść wykazu unijnego

1. Komisja uaktualnia unijny wykaz, między innymi w przypadkach związanych z ochroną danych, o których mowa w art. 14, zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu (WE) nr 1331/2008. W drodze odstępstwa od art. 7 ust. 4-6 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, rozporządzenie aktualizujące wykaz unijny przyjmuje się za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 20 i na warunkach określonych w art. 21 i 22. Komisja publikuje unijny wykaz na specjalnej stronie swojej witryny internetowej.

2. Treść wpisu dotyczącego nowej żywności w wykazie unijnym obejmuje:

	a)	specyfikację danej żywności;
	b)	zamierzone zastosowanie żywności;
		c) warunki stosowania;
	d)	w stosownych przypadkach dodatkowe szczególne wymogi dotyczące etykietowania w celu poinformowania konsumenta końcowego;
	e)	datę wpisu nowej żywności do unijnego wykazu oraz datę otrzymania wniosku;
	f)	nazwę i adres wnioskodawcy;
	g)	datę i wyniki ostatniej inspekcji zgodnie z wymogami dotyczącymi monitorowania, o których mowa w art. 12;
	h)	fakt, że wpis opiera się na najnowszych dowodach naukowych lub poufnych danych pierwotnego wnioskodawcy chronionych zgodnie z art. 14;
	i)	fakt, że nowa żywność może być wprowadzana na rynek wyłącznie przez wnioskodawcę wymienionego w pkt (f), chyba że kolejny wnioskodawca uzyska zezwolenie dotyczące żywności bez uszczerbku dla poufnych danych pierwotnego wnioskodawcy.

3. W odniesieniu do wszystkich nowych produktów spożywczych wymagany jest monitoring po wprowadzeniu na rynek. Wszystkie nowe produkty spożywcze, które uzyskały zezwolenie na wprowadzenie do obrotu, podlegają przeglądowi po pięciu latach oraz w przypadku dostępności większej liczby dowodów naukowych. W trakcie monitoringu należy zwrócić szczególną uwagę na kategorie populacji o najwyższym poziomie spożycia żywności.

4. W przypadku gdy nowa żywność zawiera substancję, która może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego w razie nadmiernego spożycia, wymaga ona zezwolenia na stosowanie do poziomu maksymalnego dla pewnych środków spożywczych lub kategorii środków spożywczych.

5. Jakikolwiek składnik użyty w postaci nanomateriału jest wyraźnie wskazany w wykazie składników. Wyraz „nano” występuje w nawiasie po nazwie składnika.

6. Przed upływem okresu, o którym mowa w art. 14 ust. 1, unijny wykaz zostaje uaktualniony zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, aby – o ile żywność dopuszczona do obrotu nadal spełnia warunki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu – szczegółowe wskazania, o których mowa w ust. 2 lit. h) niniejszego artykułu, nie widniały już w wykazie.

7. W celu aktualizacji unijnego wykazu poprzez wpis nowej żywności, w przypadku gdy nowa żywność nie zawiera lub nie składa się z żywności będącej przedmiotem ochrony danych na mocy art. 14 oraz:

	a)	nowa żywność odpowiada istniejącej żywności w zakresie jej składu, sposobu jej trawienia i poziomu niepożądanych substancji, lub
	b)	nowa żywność zawiera lub składa się z żywności zatwierdzonej uprzednio do spożycia w Unii, oraz w przypadku gdy można przewidzieć, że nowe zamierzone zastosowanie nie zwiększy znacząco spożycia wśród konsumentów, w tym wśród grup wrażliwych,
	wówczas stosuje się odpowiednio procedurę powiadomienia, o której mowa w art. 9, w drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 9

Tradycyjna żywność z państwa trzeciego

1. Podmiot działający na rynku spożywczym (prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze), który zamierza wprowadzić do obrotu w Unii tradycyjną żywność z państwa trzeciego, powiadamia o tym Komisję, podając nazwę ▌żywności, jej skład i kraj pochodzenia ▌.

Do powiadomienia należy dołączyć udokumentowane dane świadczące o historii bezpiecznego stosowania danej żywności w dowolnym kraju trzecim.

2. Komisja niezwłocznie przesyła powiadomienie wraz z materiałem świadczącym o historii bezpiecznego stosowania danej żywności, o której mowa w ust. 1, państwom członkowskim i urzędowi oraz podaje je do publicznej wiadomości za pomocą swojej strony internetowej.

3. W ciągu czterech miesięcy od daty przekazania przez Komisję, zgodnie z ust. 2, powiadomienia przewidzianego w ust. 1, państwo członkowskie i Urząd mogą poinformować Komisję, że mają naukowo uzasadnione zastrzeżenia do bezpieczeństwa w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu tradycyjnej żywności, dla której złożono wniosek.

W takim przypadku żywność nie zostaje wprowadzona do obrotu w Unii, a zastosowanie mają art. 5-8. Powiadomienie określone w ust. 1 niniejszego artykułu uważa się za wniosek, o którym mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008. Wnioskodawca ma również prawo do wycofania powiadomienia.

Komisja odpowiednio, bez zbędnej zwłoki i przy użyciu środków mogących stanowić dowód, informuje zainteresowany podmiot działający na rynku spożywczym nie później niż pięć miesięcy od daty powiadomienia przewidzianego w ust. 1.

4. Jeżeli nie przedstawiono naukowo uzasadnionych zastrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa i żadna taka informacja nie wpłynęła do zainteresowanego podmiotu działającego na rynku spożywczym zgodnie z ust. 3, dana tradycyjna żywność może zostać wprowadzona do obrotu w Unii po pięciu miesiącach od daty powiadomienia przewidzianego w ust. 1.

5. Komisja publikuje na przeznaczonej do tego celu własnej stronie internetowej wykaz tradycyjnej żywności z krajów trzecich, która może być wprowadzana do obrotu w Unii zgodnie z ust. 4. Strona ta jest dostępna poprzez odsyłacz ze strony wykazu unijnego, o którym mowa w art. 5.

6. W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania procedury powiadamiania przewidzianej w niniejszym artykule Komisja do ...(30) przyjmuje szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 20 i na warunkach określonych w art. 21 i 22.

Artykuł 10

Wskazówki techniczne

Bez uszczerbku dla postanowień art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 i przed ...*, Komisja, w stosownych przypadkach, w ścisłej współpracy z Urzędem, podmiotami działającymi na rynku spożywczym oraz małymi i średnimi przedsiębiorstwami, udostępnia wskazówki i narzędzia techniczne w celu pomocy podmiotom w sektorze spożywczym, zwłaszcza małym i średnim przedsiębiorstwom,w opracowaniu i składaniu wniosków na mocy niniejszego rozporządzenia. Zalecenie Komisji 97/618/WE jest dostępne do wykorzystania przez wnioskodawców do momentu zastąpienia go zmienionymi wskazówkami i narzędziami technicznymi wydanymi zgodnie z niniejszym artykułem.

Wskazówki i narzędzia techniczne są publikowane nie później niż ...* na przeznaczonej do tego celu ogólnodostępnej stronie stanowiącej część strony internetowej Komisji.

Artykuł 11

Opinia urzędu

Przy dokonywaniu oceny bezpieczeństwa nowej żywności, w stosownych przypadkach, urząd w szczególności:
	a)	rozważa, czy nowa żywność, niezależnie od tego, czy ma on zastąpić lub nie żywność już obecną na rynku, nie stanowi zagrożenia pod względem szkodliwości lub toksyczności dla zdrowia ludzi, przy jednoczesnym uwzględnieniu również skutków wszelkich nowych cech;
	b)	uwzględnia historię bezpiecznego stosowania danej żywności tradycyjnej z kraju trzeciego.

Artykuł 12

Obowiązki podmiotów działających w sektorze spożywczym

1. Ze względów bezpieczeństwa żywności i na podstawie opinii urzędu Komisja wprowadza wymóg dotyczący monitorowania po wprowadzeniu na rynek. Monitoring ten ma miejsce po pięciu latach od daty włączenia nowej żywności do unijnego wykazu.

2. Wymogi dotyczące monitorowania mają zastosowanie również do nowej żywności już wprowadzonej na rynek, w tym zatwierdzonej na mocy procedury uproszczonej powiadomienia, określonej w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

3. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy odpowiedzialne za monitoring po wprowadzeniu do obrotu.

4. Producent i podmiot działający na rynku spożywczym lub Urząd niezwłocznie informują Komisję o:

	a)	wszelkich nowych informacjach naukowych lub technicznych, które mogą mieć wpływ na ocenę bezpieczeństwa stosowania nowej żywności;
	b)	wszelkich zakazach lub ograniczeniach nałożonych przez właściwy organ jakiegokolwiek państwa trzeciego, w którym nowa żywność jest wprowadzana na rynek.

Każdy podmiot działający na rynku spożywczym informuje Komisję i właściwe władze państwa członkowskiego, w którym prowadzi działalność, o wszelkich problemach ze zdrowiem, o których został poinformowany przez konsumentów lub organizacje ochrony konsumentów.

Właściwe organy państw członkowskich sporządzają sprawozdanie dla Komisji w terminie trzech miesięcy od zakończenia kontroli. Komisja przedstawia sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej w rok po upływie okresu pięciu lat, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Europejska Grupa ds. Etyki w Nauce i NowychTechnologii

W stosownych przypadkach Komisja może, z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, zasięgnąć opinii Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologii w celu uzyskania opinii tej grupyw kwestiach etycznych dotyczących nauki i nowych technologii szczególnie ważnych w kontekście etyki.

Komisja podaje taką opinię Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologii do publicznej wiadomości.

Artykuł 14

Ochrona danych

1. Na prośbę wnioskodawcy, popartą właściwymi i możliwymi do zweryfikowania informacjami zawartymi w dokumentacji dotyczącej wniosku, nowo opracowane dowody naukowe i zastrzeżone dane naukowe przedstawione na poparcie wniosku nie mogą ▌zostać wykorzystane na rzecz innego wniosku przez okres pięciu lat od daty umieszczenia danej nowej żywności w unijnym wykazie, chyba że kolejny wnioskodawca uzgodnił z wcześniejszym wnioskodawcą, że takie dane i informacje mogą zostać wykorzystane oraz w przypadku gdy:

	a)	wcześniejszy wnioskodawca miał w momencie składania wcześniejszego wniosku wyłączne prawo powoływania się na zastrzeżone dane; oraz
	b)	wcześniejszy wnioskodawca miał w momencie składania wcześniejszego wniosku wyłączne prawo powoływania się na zastrzeżone dane ▌;
	c)	zezwolenie dotyczące nowej żywności nie mogłoby zostać udzielone bez przedłożenia przez wcześniejszego wnioskodawcę zastrzeżonych danych ▌; oraz
		d) dane naukowe i inne informacje zostały przez wcześniejszego wnioskodawcę zgłoszone przy składaniu wcześniejszego wniosku jako zastrzeżone.

Wcześniejszy wnioskodawca może jednak uzgodnić z kolejnym wnioskodawcą, że takie dane i informacje mogą zostać wykorzystane.

2. Dane z projektów badawczych sfinansowane częściowo lub w całości przez Unię lub instytucje publiczne, publikuje się wraz z wnioskiem, i są swobodnie dostępne do wykorzystywania przez innych wnioskodawców.

3. Aby uniknąć powtarzania badań na kręgowcach zezwala się na odwołanie się kolejnego wnioskodawcy do badań na kręgowcach i innych badań, dzięki którym można uniknąć testów na zwierzętach. Właściciel danych może zażądać odpowiedniej rekompensaty za wykorzystanie danych.

4. Komisja określa, po konsultacji z wnioskodawcą, które informacje należy objąć ochroną, o której mowa w ust. 1, oraz powiadamia wnioskodawcę, urząd i państwa członkowskie o swojej decyzji.

▌

Artykuł 15

Ujednolicona ochrona danych

Niezależnie od udzielenia zezwolenia na nową żywność zgodnie z art. 7 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 lub zezwolenia na umieszczenie oświadczenia zdrowotnego zgodnie z art. 17, 18 i 25 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 dane dotyczące zezwolenia i publikacji zezwolenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej są identyczne, a okresy ochrony danych powinny biec równolegle, jeżeli występuje się o zezwolenie na nową żywność i na umieszczenie oświadczenia zdrowotnego dotyczącego tej żywności oraz jeżeli przepisy obu rozporządzeń gwarantują ochronę danych i wystąpi o nią wnioskodawca.

Artykuł 16

Środki nadzoru i kontroli

Aby wyegzekwować zgodność z niniejszym rozporządzeniem, przeprowadzane są kontrole urzędowe zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004.

Rozdział III

Przepisy ogólne

Artykuł 17

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji obowiązujących w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie niezbędne środki, by zapewnić ich stosowanie. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję do dnia ...(31), i bezzwłocznie powiadamiają Komisję o wszelkich późniejszych zmianach dotyczących tych przepisów.

Artykuł 18

Przywileje państw członkowskich

1. Jeżeli państwo członkowskie na podstawie nowych informacji lub w efekcie przeprowadzenia oceny istniejących informacji, posiada uzasadnione podstawy, by uznać, że stosowanie żywności lub składnika żywności zgodnego z wymaganiami niniejszego rozporządzenia stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego, wspomniane państwo członkowskie może okresowo ograniczyć lub zawiesić handel oraz wykorzystanie danej żywności lub składnika żywności na własnym terytorium. Informuje o tym natychmiast pozostałe państwa członkowskie i Komisję, przedstawiając uzasadnienie swojej decyzji.

2. Komisja, w ścisłej współpracy z Urzędem, bezzwłocznie rozpatruje podstawy, o których mowa w ust. 1, i przyjmuje stosowne środki. Państwo członkowskie, które podjęło decyzję określoną w ust. 1, może ją utrzymać do wejścia w życie tych środków.

Artykuł 19

Akty delegowane

Aby osiągnąć cele niniejszego rozporządzenia wymienione w art. 1, Komisja przyjmuje, nie później niż …(32), dalsze kryteria oceny tego, czy dana żywność była w znacznym stopniu wykorzystywana w Unii do spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r., o czym mowa w art. 3 ust. 2 lit. a), w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 20 i na warunkach określonych w art. 21 i 22.

Artykuł 20

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 3 ust. 3, art. 4 ust. 3, art. 4 ust. 4, art. 8 ust.1, art. 9 ust. 6 i art. 19, powierza się Komisji na okres pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja przedkłada sprawozdanie na temat przekazanych uprawnień w terminie sześciu miesięcy przed końcem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwoła je zgodnie z art. 21.

2. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w art. 21 i 22.

Artykuł 21

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 2 ust. 3, art. 3 ust. 3, art. 4 ust. 3, art. 4 ust. 4, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 6 i art. 19, może w dowolnym momencie zostać odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę.

2. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę prowadzącą do podjęcia decyzji, czy zamierza odwołać przekazanie uprawnień, stara się o tym poinformować drugą instytucję i Komisję w rozsądnym czasie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogłyby zostać odwołane, oraz możliwe uzasadnienie odwołania.

3. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna natychmiast lub w późniejszym terminie, który jest w niej określony. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. Zostaje ona opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 22

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

1. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia..

Na wniosek Parlamentu Europejskiego lub Rady okres ten jest przedłużany o dwa miesiące.

2. Jeżeli przed upływem tego terminu ani Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, jest on publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w nim określonym.

Akt delegowany może być opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłosić sprzeciwu.

3. Jeżeli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego, podaje uzasadnienie.

Artykuł 23

Przegląd

1. Do dnia…(33) i na podstawie zebranych doświadczeń Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 3, 9 i 14, wraz z odpowiednimi wnioskami ustawodawczymi w stosownych przypadkach.

2. Nie później niż ...(34)*, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wszelkich aspektów żywności produkowanej ze zwierząt wyhodowanych z zastosowaniem techniki klonowania oraz z ich potomstwa, wraz z odpowiednimi wnioskami ustawodawczymi w stosownych przypadkach.

3. Sprawozdania i wszelkie wnioski podaje się do wiadomości publicznej.

Rozdział IV

Przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 24

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 258/97 i rozporządzenie (WE) nr 1852/2001 uchyla się ze skutkiem od dnia …(35)**, z wyjątkiem przypadków w których na rozpatrzenie oczekują wnioski podlegające art. 26 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 25

Ustanowienie wykazu unijnego

Nie później niż …***, Komisja ustanawia wykaz unijny poprzez wpisanie do tego wykazu nowej żywności, która uzyskała zezwolenie lub o której powiadomiono zgodnie z art. 4, 5 i 7 rozporządzenia (WE) nr 258/97, uwzględniając również odpowiednio wszystkie obowiązujące warunki wydawania zezwoleń.

Artykuł 26

Środki przejściowe

1. Wszelkie wnioski dotyczące wprowadzania nowej żywności na rynek ▌złożone państwu członkowskiemu na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 258/97, w stosunku do którego sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny, o którym mowa w art. 6 ust. 3 tego rozporządzenia, nie zostało przekazane Komisji przed...(36), uważa się za wnioski złożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Pozostałe ▌wnioski złożone na podstawie art. 3 ust. 4, art. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 258/97 przed ...*, rozpatruje się na podstawie przepisów ▌rozporządzenia (WE) nr 258/97.

▌

Artykuł 27

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1331/2008

W rozporządzeniu (WE) nr 1331/2008 wprowadza się niniejszym następujące zmiany:

1) Tytuł otrzymuje brzmienie:"

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiające jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych, środków aromatyzujących i nowej żywności

2) Art. 1 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:"

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia ▌procedurę ▌oceny i wydawania zezwoleń (zwaną dalej »jednolitą procedurą«) na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych, środków aromatyzujących do żywności i źródeł środków aromatyzujących ▌stosowanych lub przeznaczonych do stosowania w środkach spożywczych lub na ich powierzchni oraz nowej żywności bądź na ich powierzchni (zwanych dalej »substancjami lub produktami«), która to procedura przyczynia się do swobodnego przepływu żywności w Unii i do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i ▌ochrony interesów konsumentów. ▌.

2. Procedura ustanawia uregulowania proceduralne dotyczące uaktualniania wykazów substancji i produktów, których wprowadzanie na rynek jest dozwolone w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1333/2008, z rozporządzeniem (WE) nr 1332/2008, z rozporządzeniem (WE) nr 1334/2008 i z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../… z dnia… w sprawie nowej żywności*(37) (zwanymi dalej »przepisami sektorowymi prawa żywnościowego«).

________________

▌

* Dz.U. L… (38)+

3) W art. 1 ust. 3, art. 2 ust. 1 i 2, art. 9 ust. 2, art. 12 ust. 1 oraz art. 13 słowa „substancja” i „substancje” zastępuje się przez „substancja lub produkt” bądź „substancje lub produkty”.

4) Tytuł art. 2 otrzymuje brzmienie:"

Unijny wykaz substancji lub produktów

5) W art. 4 dodaje się następujący ustęp:"

3. Dopuszcza się złożenie jednego wniosku dotyczącego substancji lub produktu w celu aktualizacji różnych wykazów unijnych podlegających różnym przepisom sektorowym prawa żywnościowego, o ile taki wniosek spełnia wymogi wszystkich przepisów sektorowych prawa żywnościowego.

6) Na początku art. 6 ust. 1 dodaje się następujące zdanie:"

Jeżeli istnieją uzasadnione naukowo zastrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa, określa się dodatkowe informacje dotyczące oceny ryzyka i wymaga się ich od wnioskodawcy.

▌

7) Słowa „Wspólnota” i „wspólnotowy” zostają zastąpione słowami „Unia” i „unijny” w całym tekście.

Artykuł 28

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Stosuje się je od dnia ...(39)

Jednakże art. 25, 26 i 27 stosuje się od dnia …(40)*. Ponadto, na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego niniejszego artykułu i na zasadzie odstępstwa od art. 16 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 od dnia …** można składać zgodnie z niniejszym rozporządzeniem wnioski o wydanie zezwolenia dotyczącego żywności, o której mowa w art. 3 ust. 2 lit. a) ppkt (iv) niniejszego rozporządzenia w przypadku, gdy żywność taka jest już obecna na rynku w Unii w tym dniu.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1)	Dz.U. C 117 E z 6.5.2010, s. 236.
(2)	Dz.U. C 224 z 30.8.2008, s. 81.
(3)	Dz.U. C 224 z 30.8.2008, s. 81.
(4)	Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 25 marca 2009 r. (Dz.U. C 117 E z 6.5.2010, s. 236), stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu z dnia 15 marca 2010 r. (Dz.U. C 122 E z 11.5.2010, s. 38), stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r.
(5)	Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
(6)	Dz.U. C 295 E z 4.12.2009, s. 42.
(7)	Dz.U. L 43 z 14.2.1997, s. 1.
(8)	Dz.U. L 253 z 21.9.2001, s. 17.
(9)	Dz.U. L 253 z 16.9.1997, s. 1.
(10)	Dz.U. L 221 z 8.8.1998, s. 23.
(11)	Dziennik EFSA (2008)767, s. 32.
(12)	Dz.U. L 183 z 12.7.2002, s. 51.
(13)	Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67.
(14)	Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1).
(15)	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16).
(16)	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych (Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 34).
(17)	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1332/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie enzymów spożywczych (Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 7).
(18)	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/32/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych państw członkowskich dotyczących rozpuszczalników do ekstrakcji stosowanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (przekształcenie) (Dz.U. L 141 z 6.6.2009, s. 3).
(19)	Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 26.
(20)	Dz.U. L 124 z 20.5.2009, s. 21.
(21)	* Dz.U.: proszę wstawić datę: sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
(22)	Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 1.
(23)	Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29.
(24)	Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 9.
(25)	Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).
(26)	Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).
(27)	* Dz.U: proszę wstawić datę: sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(28)	* Dz.U: proszę wstawić datę: sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(29)	* Dz.U.: proszę wstawić datę: sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
(30)	* Dz.U: proszę wstawić datę: sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
(31)	* Dz.U.: proszę wstawić datę: 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(32)	* Dz.U: proszę wstawić datę: 24 miesiące od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(33)	* Dz.U.: proszę wstawić datę: 5 lat po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
(34)	** Dz.U: proszę wstawić datę: trzy lata i sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(35)	*** Dz.U.: proszę wstawić datę: 24 miesiące od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(36)	* Dz.U.: proszę wstawić datę: 24 miesiące od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(37)	+ Dz.U.: proszę wstawić numer i datę niniejszego rozporządzenia.
(38)	++ Dz.U.: proszę wstawić odniesienie do publikacji niniejszego rozporządzenia.
(39)	* Dz.U.: proszę wstawić datę: 24 miesiące od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(40)	** Dz.U.: proszę wstawić datę wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Emisje przemysłowe (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (przekształcenie) ***II

279k

83k

		Rezolucja
		Tekst

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stanowiska przyjętego przez Radę w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (przekształcenie) (11962/2/2009 – C7-0034/2010 – 2007/0286(COD))

P7_TA(2010)0267

A7-0145/2010

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

– uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (11962/2/2009 – C7-0034/2010),

– uwzględniając wniosek Komisji skierowany do Parlamentu i Rady (COM(2007)0844),

– uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 ust. 1 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0002/2008),

– uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Parlamentu i Rady pt. „Konsekwencje wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla trwających międzyinstytucjonalnych procedur decyzyjnych” (COM(2009)0665),

– uwzględniając art. 294 ust. 7 i art. 192 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając swoje stanowisko w pierwszym czytaniu(1),

– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 14 stycznia 2009 r.(2),

– uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 9 października 2008 r.(3),

– uwzględniając art. 66 Regulaminu,

– uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A7-0145/2010),

1. przyjmuje w drugim czytaniu swoje stanowisko określone poniżej;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom krajowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 7 lipca 2010 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/.../UE w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (wersja przekształcona)

P7_TC2-COD(2007)0286

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2010/75/UE)

(1)	Dz.U. C 87 E z 1.4.2010, s. 191.
(2)	Dz.U. C 182 z 4.8.2009, s. 46.
(3)	Dz.U. C 325 z 19.12.2008, s. 60.

Obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek ***II

281k

44k

		Rezolucja
		Tekst

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. dotyczące stanowiska Rady w pierwszym czytaniu mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek (05885/4/2010 – C7-0053/2010 – 2008/0198(COD))

P7_TA(2010)0268

A7-0149/2010

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

– uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (05885/4/2010 – C7-0053/2010),

– uwzględniając projekt Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2008)0644),

– uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 ust. 1 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0373/2008),

– uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu i Rady zatytułowany „Konsekwencje wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla trwających międzyinstytucjonalnych procedur decyzyjnych” (COM(2009)0665),

– uwzględniając art. 294 ust. 7 i art. 192 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając swoje stanowisko w pierwszym czytaniu(1),

– uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 1 października 2009 r.(2),

– po konsultacji z Komitetem Regionów,

– uwzględniając art. 66 Regulaminu,

– uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A7-0149/2010),

1. przyjmuje w drugim czytaniu stanowisko określone poniżej;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom państw członkowskich.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 7 lipca 2010 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2010 ustanawiającego obowiązki podmiotów wprowadzających do obrotu drewno i produkty z drewna

P7_TC2-COD(2008)0198

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 995/2010)

(1)	Teksty przyjęte, 22.4.2009, P6_TA(2009)0225.
(2)	Dz.U. C 318 z 23.12.2009, s. 88.

Uprawnienia Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ***I

812k

556k

		Tekst
		Tekst skonsolidowany

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywy 98/26/WE, 2002/87/WE, 2003/6/WE, 2003/41/WE, 2003/71/WE, 2004/39/WE, 2004/109/WE, 2005/60/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2009/65/WE w odniesieniu do uprawnień Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (COM(2009)0576 – C7-0251/2009 – 2009/0161(COD))

P7_TA(2010)0269

A7-0163/2010

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób(1):

POPRAWKI PARLAMENTU(2)

do wniosku Komisji

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
zmieniająca dyrektywy 1998/26/WE, 2002/87/WE, 2003/6/WE, 2003/41/WE, 2003/71/WE, 2004/39/WE, 2004/109/WE, 2005/60/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2009/65/WE w odniesieniu do uprawnień Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 50, 53 ust. 1, art. 62 i 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(4),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(5),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kryzys finansowy, który wystąpił na przełomie 2007 i 2008 r., ujawnił istotne braki w nadzorze finansowym, zarówno w poszczególnych przypadkach, jak i w całym systemie finansowym. Nadzór oparty na modelach krajowych nie nadąża za rzeczywistością, w której europejskie rynki finansowe są zintegrowane i połączone, a liczne przedsiębiorstwa finansowe działają na szczeblu transgranicznym ▌. Kryzys ujawnił niedociągnięcia w zakresie współpracy, koordynacji, spójnego stosowania przepisów Unii i zaufania pomiędzy krajowymi organami nadzoru.

(1a) Parlament Europejski regularnie wzywał do wzmocnienia bardziej wyrównanych warunków konkurencji dla wszystkich podmiotów działających na szczeblu Unii, a jednocześnie wskazywał uchybienia w zakresie unijnego nadzoru nad coraz bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi.

(2) W opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie utworzonej na wniosek Komisji grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Jacques'a de Larosière'a (sprawozdanie de Larosière'a) stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysów finansowych i ograniczyć ich skutki. Dlatego też zalecono daleko idące reformy struktury nadzoru sektora finansowego w Unii Europejskiej. W sprawozdaniu de Larosière'a wyrażono również opinię, że należy stworzyć Europejski System Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożony z trzech europejskich organów nadzoru (ESA) – każdy z nich odpowiedzialny odpowiednio za jeden sektor: bankowości, ▌papierów wartościowych oraz ▌ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych, a także że należy powołać Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego

(3) W swoim komunikacie z dnia 4 marca 2009 r. zatytułowanym „Realizacja europejskiego planu naprawy”(6) Komisja zaproponowała przedstawienie projektu legislacyjnego w sprawie utworzenia ESFS, natomiast w komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym „Europejski nadzór finansowy”(7) przedstawiła więcej szczegółów dotyczących możliwej struktury tych nowych ram nadzorczych.

(4) W konkluzjach z dnia 19 czerwca 2009 r. Rada Europejska zaleciła utworzenie Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego złożonego z trzech nowych ESA. System ten powinien mieć na celu podniesienie jakości i spójności nadzoru krajowego, wzmocnienie nadzoru nad grupami transgranicznymi, opracowanie jednolitego zbioru przepisów UE obowiązującego wszystkie instytucje finansowe na rynku wewnętrznym oraz zapewnienie odpowiedniej harmonizacji kryteriów i metodologii, które będą stosowane przez właściwe organy do oceny ryzyka instytucji kredytowych. Rada Europejska zaznaczyła, że ESA powinny również mieć uprawnienia nadzorcze w stosunku do agencji ratingowych oraz zwróciła się do Komisji o przygotowanie konkretnych wniosków dotyczących możliwości odgrywania przez ESFS istotnej roli w sytuacjach kryzysowych.

(5) W dniu 23 września 2009 r. Komisja przyjęła wnioski w sprawie trzech rozporządzeń ustanawiających ESFS, w tym powołanie trzech ESA.

(6) Aby ESFS mógł działać efektywnie, konieczne są zmiany w prawodawstwie Unii w obszarach objętych zakresem działania trzech ESA. Zmiany te dotyczą określenia zakresu niektórych uprawnień ESA, włączenia niektórych ich uprawnień ▌ustanowionych w prawodawstwie Unii oraz zmian mających na celu zapewnienie ich sprawnego i skutecznego funkcjonowania w ramach ESFS.

(7) Powołaniu trzech ▌ESA towarzyszyć powinno opracowanie jednolitego zbioru ▌przepisów, który zapewni spójną harmonizację i jednakowe stosowanie prawodawstwa, a tym samym przyczyni się do bardziej efektywnego działania rynku wewnętrznego. ▌

(7a) Rozporządzenia ustanawiające ESFS przewidują możliwość opracowywania przez ESA projektów norm technicznych w obszarach szczegółowo określonych w odpowiednim prawodawstwie, przedstawianych Komisji do przyjęcia zgodnie z art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w drodze aktów delegowanych lub wykonawczych. Niniejsza dyrektywa określa pierwszy zbiór takich obszarów; propozycja ta nie narusza możliwości włączania w przyszłości innych obszarów.

(7b) Odpowiednie prawodawstwo powinno określać obszary, w których ESA są uprawnione do opracowywania projektów norm technicznych, jak również sposób przyjmowania tych projektów. W przypadku aktów delegowanych odpowiednie prawodawstwo powinno określać elementy, warunki i wymogi wyszczególnione w art. 290 TFUE, natomiast przepisy i ogólne zasady dotyczące trybu kontroli aktów wykonawczych powinny opierać się na decyzji 1999/468/WE do momentu przyjęcia rozporządzenia, o którym mowa w art. 291 TFUE.

(8) Wyznaczając obszary, odnośnie do których opracowywane będą normy techniczne, należy zachować odpowiednią równowagę między potrzebą opracowania jednolitego zbioru zharmonizowanych przepisów a dążeniem do uniknięcia nadmiernie skomplikowanych uregulowań i ich zbyt skomplikowanego egzekwowania. Należy wybrać tylko te obszary, w przypadku których spójne przepisy techniczne przyczynią się istotnie i skutecznie do osiągnięcia celów odnośnego prawodawstwa przy jednoczesnym zagwarantowaniu, że decyzje polityczne będą podejmowane przez Parlament Europejski, Radę i Komisję przy zachowaniu zwyczajowych procedur.

(9) Kwestie, których dotyczą normy techniczne, powinny być rzeczywiście kwestiami technicznymi, wymagającymi do ich opracowania wiedzy specjalistycznej ekspertów w dziedzinie nadzoru. Normy techniczne przyjęte jako akty delegowane powinny dalej rozwijać, definiować i określać warunki spójnej harmonizacji przepisów zawartych w instrumentach podstawowych przyjętych przez Parlament Europejski i Radę, uzupełniających lub zmieniających niektóre niezasadnicze elementy aktu ustawodawczego. Z drugiej strony normy techniczne przyjęte jako akty wykonawcze powinny ustalać warunki jednolitego stosowania prawnie wiążących aktów UE. Opracowywanie norm technicznych nie powinno zatem prowadzić do dokonywania wyborów politycznych. ▌

(9a) W przypadku aktów delegowanych właściwe jest wprowadzenie procedury przyjmowania norm technicznych przewidzianej w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA]. Normy wykonawcze powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA]. Rada Europejska zatwierdziła tak zwane czteropoziomowe podejście Lamfalussy'ego, aby proces regulacyjny w zakresie prawodawstwa UE w dziedzinie finansowej uczynić efektywniejszym i bardziej przejrzystym. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w wielu obszarach; obowiązują liczne rozporządzenia i dyrektywy poziomu drugiego opracowane przez Komisję. W przypadkach gdy normy techniczne są sporządzane w celu dalszego opracowywania, doprecyzowywania lub określania warunków stosowania takich środków poziomu drugiego, powinny być one przyjmowane dopiero po przyjęciu tych środków poziomu drugiego i powinny być zgodne z treścią środka poziomu drugiego.

(9b) Wiążące normy techniczne przyczyniają się do opracowania jednolitego zbioru przepisów dotyczących prawodawstwa w dziedzinie usług finansowych zatwierdzonego przez Radę Europejską w konkluzjach z czerwca 2009 roku. Jako że pewne wymogi zawarte w aktach ustawodawczych UE nie są w pełni zharmonizowane, oraz zgodnie z zasadą nadzoru ostrożnościowego, wiążące normy techniczne w zakresie opracowywania, doprecyzowywania lub określania warunków stosowania tych wymogów nie powinny uniemożliwiać państwom członkowskim wnoszenia o dodatkowe informacje ani nakładania ostrzejszych wymogów. Normy techniczne powinny zatem umożliwiać państwom członkowskim takie działanie w konkretnych obszarach, jeżeli taka ostrożnościowa uznaniowość jest przewidziana w tych aktach ustawodawczych.

(10) Zgodnie z rozporządzeniami ustanawiającymi ESFS, przed przedstawieniem norm technicznych Komisji europejskie organy nadzoru powinny przeprowadzić, w stosownych przypadkach, otwarte konsultacje społeczne na temat tych standardów oraz dokonać analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych.

(11) Rozporządzenia ustanawiające ESFS przewidują mechanizm rozstrzygania sporów między właściwymi organami krajowymi. W przypadku gdy właściwy organ nie wyraża zgody na stosowanie procedury, na podjęte działanie lub jego niepodjęcie przez inny właściwy organ w dziedzinach określonych w prawodawstwie Unii zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [EIOPA], w których zgodnie z odpowiednim prawodawstwem wymagana jest współpraca, koordynacja lub wspólny proces decyzyjny ze strony właściwych organów krajowych więcej niż jednego państwa członkowskiego, na wniosek jednego z właściwych organów, których to dotyczy, ESA powinny mieć możliwość pomocy krajowym organom w wypracowaniu porozumienia w terminie określonym przez ESA, który uwzględnia odpowiednie terminy określone w prawodawstwie, jak również pilność i złożoność sporu. Jeśli spór będzie trwał nadal, ESA powinny mieć możliwość rozstrzygnięcia sprawy.

(12) Art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] przewidujący możliwość rozstrzygania sporów w rozporządzeniach ustanawiających ESFS nie wymaga, co do zasady, dokonania zmian następczych w odpowiednim prawodawstwie. Jednakże w obszarach, w których odpowiednie prawodawstwo przewiduje już pewną formę niewiążącej mediacji lub w których istnieją terminy na podejmowanie wspólnych decyzji przez jeden lub więcej właściwych organów krajowych, zmiany są konieczne dla zapewnienia jasności i zminimalizowania zakłóceń w procesie podejmowania wspólnych decyzji, lecz również po to, by w razie konieczności spór mogły rozstrzygnąć ESA. Wiążąca procedura rozstrzygania sporów została opracowana w celu rozwiązywania sytuacji, w których właściwe organy nadzoru nie są w stanie porozumieć się między sobą w kwestiach proceduralnych lub zasadniczych dotyczących zgodności z prawem Unii.

(12a) W związku z tym niniejsza dyrektywa powinna określać sytuacje, w których może zaistnieć potrzeba rozstrzygnięcia kwestii proceduralnych lub zasadniczych w kontekście zgodności z prawem Unii oraz w których organy nadzoru mogą nie być w stanie rozstrzygnąć danej kwestii we własnym zakresie. W takiej sytuacji jeden z zaangażowanych organów nadzoru powinien móc zgłosić daną kwestię właściwemu europejskiemu organowi nadzoru. Europejski organ nadzoru powinien działać zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu ustanawiającym ten organ oraz w niniejszej dyrektywie. Europejski organ nadzoru powinien móc wymagać od właściwych organów podjęcia konkretnych działań lub zrezygnowania z nich w celu rozstrzygnięcia danej sprawy oraz zapewnienia zgodności z prawem Unii, uwzględniając wiążące skutki dla odnośnych właściwych organów. W przypadkach gdy odnośne prawodawstwo Unii przyznaje prawo decydowania państwom członkowskim, decyzje podjęte przez europejski organ nadzoru nie powinny zastępować wykonywania tego prawa przez właściwe organy zgodnie z prawem Unii.

(13) Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(8) przewiduje mechanizmy mediacji lub wspólnego podejmowania decyzji w zakresie określania oddziałów istotnych do celów członkostwa w kolegiach organów nadzoru, zatwierdzania modeli i oceny ryzyka grupy. We wszystkich tych obszarach zmiana powinna jasno określać, że w razie sporu trwającego w określonym przedziale czasowym Europejski Organ Nadzoru Bankowego może rozstrzygać spór, wykorzystując procedurę opisaną w rozporządzeniu (UE) nr …/2010 [EBA]. Podejście to wyjaśnia, że o ile Europejski Organ Nadzoru Bankowego nie powinien zastępować wykonywania uprawnień decyzyjnych przez właściwe organy zgodnie z prawem Unii, spory mogą zostać rozstrzygnięte, a współpraca wzmocniona przed podjęciem ostatecznej decyzji lub wydaniem jej instytucji.

(14) Celem dopilnowania ▌płynnego przekazania nowym ESA obecnych zadań Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego (CEBS), Komitetu Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (CEIOPS) i Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych (CESR), odniesienia do tych komitetów powinny zostać zastąpione w stosownym prawodawstwie odniesieniami odpowiednio do: Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego (EBA), Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(14a) Dostosowanie procedur komitetowych do TFUE, a zwłaszcza do jego art. 290 i 291, powinno przebiegać stopniowo i zostać w pełni zakończone w ciągu trzech lat. W celu uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych oraz określenia wymogów ustanowionych w zmienionych dyrektywach Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE.

(14b) Parlament Europejski lub Rada powinny dysponować trzymiesięcznym okresem od daty powiadomienia na zgłoszenie zastrzeżeń do aktu delegowanego. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady okres ten może być przedłużony o trzy miesiące, gdy chodzi o obszary budzące istotne zaniepokojenie. Parlament Europejski i Rada mogą poinformować pozostałe instytucje, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. To wczesne zatwierdzanie aktów delegowanych jest szczególnie wskazane w razie konieczności przestrzegania terminów, np. w celu zastosowania się do określonych w akcie podstawowym harmonogramów dotyczących przyjmowania przez Komisję aktów delegowanych.

(14c) W deklaracji nr 39 dotyczącej art. 290 TFUE, dołączonej do aktu końcowego konferencji międzyrządowej, która przyjęła Traktat z Lizbony podpisany w dniu 13 grudnia 2007 r., uczestnicy konferencji odnotowali wyrażony przez Komisję zamiar dalszego konsultowania się z ekspertami powołanymi przez państwa członkowskie podczas przygotowywania projektów aktów delegowanych w dziedzinie usług finansowych zgodnie z ustaloną praktyką.

(15) Nowa struktura nadzoru ustanowiona w ramach ESFS będzie wymagać ścisłej współpracy pomiędzy krajowymi organami nadzoru a ESA. Zmiany w odpowiednim prawodawstwie powinny zapewnić wyeliminowanie przeszkód prawnych utrudniających wykonywanie obowiązków w zakresie wymiany informacji przewidzianych w ▌rozporządzeniach ustanawiających ESA.

(15a) Informacje poufne, przekazywane lub wymieniane pomiędzy właściwymi organami a Europejskim Organem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych lub Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego, powinny podlegać obowiązkowi zachowania tajemnicy służbowej, jakiemu podlegają osoby obecnie lub w przeszłości zatrudnione przez właściwe organy otrzymujące informacje.

(16) ▌Rozporządzenia ustanawiające ESFS przewidują, że ESA mogą nawiązywać kontakty z organami nadzoru z państw trzecich i zapewniać pomoc w przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności systemów nadzoru w państwach trzecich. Należy zatem zmienić dyrektywę 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych(9) oraz dyrektywę 2006/48/WE, aby umożliwić ESA zawieranie umów o współpracy z państwami trzecimi oraz wymianę informacji w sytuacjach, gdy wspomniane państwa trzecie mogą dostarczyć gwarancji tajemnicy zawodowej.

(17) Stworzenie jednolitego skonsolidowanego wykazu lub rejestru dla każdej kategorii przedsiębiorstw finansowych w Unii Europejskiej, będące obecnie obowiązkiem każdego właściwego organu krajowego, przyczyni się do poprawy przejrzystości i lepszego odzwierciedlenia sytuacji na jednolitym rynku finansowym. ESA należy powierzyć obowiązek sporządzania, publikacji i regularnej aktualizacji rejestrów i wykazów podmiotów finansowych w Unii Europejskiej. Dotyczy to wykazów zezwoleń na wykonywanie działalności wydawanych instytucjom kredytowym przez krajowe organy nadzoru. Dotyczy także rejestrów wszystkich przedsiębiorstw inwestycyjnych i wykazów rynków regulowanych na mocy dyrektywy 2004/39/WE. Podobnie ESMA należy powierzyć obowiązek sporządzania, publikacji i regularnej aktualizacji wykazu zatwierdzonych prospektów emisyjnych i świadectw zatwierdzenia na mocy dyrektywy 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych ▌(10).

(18) W obszarach, w których ESA są zobligowane do opracowywania projektów norm technicznych, normy te powinny zostać przedstawione Komisji w terminie trzech lat od powołania ESA z zastrzeżeniem innego terminu określonego odnośną regulacją.

(18a) Zadania ESMA w odniesieniu do dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych(11) powinny pozostawać bez uszczerbku dla kompetencji Europejskiego Systemu Banków Centralnych w zakresie popierania należytego funkcjonowania systemów płatniczych zgodnie z art. 127 ust. 2 tiret czwarte TFUE.

(18b) Normy techniczne, które ma opracować EIOPA zgodnie z niniejszą dyrektywą i w odniesieniu do dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami(12) powinna pozostawać bez uszczerbku dla kompetencji państw członkowskich w zakresie wymogów ostrożnościowych dotyczących takich instytucji, zgodnie z dyrektywą 2003/41/WE.

(18c) Zgodnie z art. 13 ust. 5 dyrektywy 2003/71/WE w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego może delegować zatwierdzenie prospektu emisyjnego właściwemu organowi innego państwa członkowskiego, z zastrzeżeniem zgody tego organu. Zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA] należy ogólnie powiadamiać organ o takich zgodach na delegowanie co najmniej jeden miesiąc zanim staną się one skuteczne. Zważywszy jednak na doświadczenie związane z delegowaniem zatwierdzenia na mocy dyrektywy 2003/71/WE, w którym określone są krótsze terminy, właściwe jest niestosowanie do tej sytuacji art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA].

(18d) ESA nie powinny na tym etapie opracowywać projektu norm technicznych dotyczących obowiązujących wymogów, zgodnie z którymi osoby które faktycznie kierują działalnością przedsiębiorstw inwestycyjnych, instytucji kredytowych, UCITS i ich spółek zarządzających cieszą się wystarczająco nieposzlakowaną opinią i mają wystarczające doświadczenie do zapewnienia należytego i ostrożnego zarządzania tymi podmiotami. Z uwagi na znaczenie tych wymogów ESA powinny jednak traktować priorytetowo określanie w wytycznych najlepszych praktyk oraz zapewnianie dostosowania praktyk nadzorczych i ostrożnościowych do tych najlepszych praktyk. ESA powinny postępować analogicznie w przypadku wymogów ostrożnościowych dotyczących siedzib zarządu tych instytucji.

(18e) Celem opracowania projektu norm technicznych w odniesieniu do metody ratingów wewnętrznych, zaawansowanej metody pomiaru oraz wewnętrznych metod dotyczących ryzyka rynkowego, zgodnie z niniejszą dyrektywą, powinno być zapewnienie jakości i pewności takich metod, a także spójności ich przeglądów dokonywanych przez właściwe organy. Dzięki tym normom właściwe organy powinny umożliwiać instytucjom opracowywanie różnych podejść na podstawie ich doświadczeń i specyficznych potrzeb w ramach wymogów określonych w dyrektywach 2006/48/WE i 2006/49/WE oraz z zastrzeżeniem spełnienia wymogów wynikających z norm technicznych.

(19) Z uwagi na fakt, iż cele niniejszej dyrektywy, to znaczy poprawa funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zagwarantowanie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji ostrożnościowej i nadzoru ostrożnościowego; ochrona deponentów, inwestorów i beneficjentów, a tym samym przedsiębiorstw i konsumentów; ochrona integralności, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; utrzymanie stabilności i trwałości systemu finansowego, zachowanie realnej gospodarki, ochrona finansów publicznych i wzmocnienie międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na zakres działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia wyżej opisanych celów.

(19a) Do dnia 1 stycznia 2014 r. Komisja powinna zdać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z przedłożonego przez ESA projektu norm technicznych przewidziane w niniejszej dyrektywie oraz przedstawić wszelkie stosowne wnioski.

(20) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych(13), dyrektywę 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego ▌(14), dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku)(15), dyrektywę 2003/41/WE ▌(16), dyrektywę 2003/71/WE, dyrektywę 2004/39/WE, dyrektywę 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym ▌(17), dyrektywę 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu(18), dyrektywę 2006/48/WE ▌(19), dyrektywę 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych(20) oraz dyrektywę 2009/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS)(21),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiany w dyrektywie 98/26/WE

W dyrektywie 98/26/WE wprowadza się następujące zmiany:

(1) artykuł 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

3. Państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 2, natychmiast informuje Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego, pozostałe państwa członkowskie i Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr…/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady(22)(ESMA).

(2) w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

Państwa członkowskie określają systemy, które mają zostać objęte zakresem niniejszej dyrektywy, oraz odpowiednich operatorów systemów, którzy mają zostać objęci zakresem niniejszej dyrektywy, oraz zgłaszają dane systemy i operatorów ESMA oraz informują ten organ o władzach wyznaczonych zgodnie z art. 6 ust. 2. ESMA publikuje te informacje na swojej stronie internetowej.

(2a) dodaje się art. 10a w brzmieniu:"

Artykuł 10a

1. Właściwe organy współpracują z Europejskim Organem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

2. Właściwe organy niezwłocznie udzielają ESMA wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA].

Artykuł 2

Zmiany w dyrektywie 2002/87/WE

W dyrektywie 2002/87/WE wprowadza się następujące zmiany:

(1) w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

(a) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Koordynator wyznaczony zgodnie z art. 10 informuje przedsiębiorstwo dominujące stojące na czele grupy lub, w przypadku braku przedsiębiorstwa dominującego, podmiot objęty regulacją, o najwyższej sumie bilansowej w najważniejszym sektorze finansowym w grupie, o tym, że grupa została zidentyfikowana jako konglomerat finansowy, oraz że wyznaczono koordynatora. Koordynator informuje również właściwe organy, które udzieliły zezwolenia podmiotom objętym regulacją, należącym do grupy, oraz właściwe organy państwa członkowskiego, w którym mieści się siedziba zarządu finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, jak również Wspólny Komitet Europejskich Organów Nadzoru (JCESA) ustanowiony art. 40 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr…/2010 [EBA], rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr…/2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr…/2010 [ESMA](23) (zwany dalej »Wspólnym Komitetem«).

(b) dodaje się ustęp ▌ w brzmieniu:"

3. JCESA publikuje na swojej stronie internetowej wykaz zidentyfikowanych konglomeratów finansowych i aktualizuje go. Informacje te są dostępne poprzez hiperłącze na stronie internetowej każdego z europejskich organów nadzoru.

( 1a) w art. 9 ust. 2 dodaje się literę w brzmieniu:"

(ca)

opracowanie szczegółowego, systematycznie aktualizowanego i przynamniej raz w roku poddawanego przeglądowi systemu rozwiązań, który obejmie zorganizowany mechanizm wczesnego reagowania, szybkie działania naprawcze i plan na wypadek upadłości.

(1b) tytuł sekcji 3 otrzymuje brzmienie:"

ŚRODKI UŁATWIAJĄCE DODATKOWY I EUROPEJSKI NADZÓR

(1c) w sekcji 3 dodaje się artykuł w brzmieniu:"

Artykuł 10

Zgodnie z art. 42 rozporządzenia (UE) nr…/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr…/2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr…/2010 [ESMA] Wspólny Komitet zapewnia spójny międzysektorowy i transgraniczny nadzór oraz zgodność z ustawodawstwem Unii Europejskiej.

(1d) artykuł 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

1. W celu zapewnienia właściwego dodatkowego nadzoru nad podmiotami objętymi regulacją, należącymi do konglomeratu finansowego, koordynator indywidualny odpowiedzialny za koordynację i sprawowanie dodatkowego nadzoru jest wyznaczany spośród właściwych organów danych państw członkowskich, włącznie z państwem członkowskim, w którym znajduje się siedziba zarządu finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. Dane identyfikacyjne koordynatora są publikowane na stronie internetowej JCESA.

(1e) artykuł 11 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

W celu uproszczenia i ustanowienia dodatkowego i europejskiego nadzoru w oparciu o szeroką podstawę prawną, koordynator oraz inne odpowiednie właściwe organy, a także – w miarę potrzeby – inne zaangażowane właściwe organy wprowadzają ustalenia koordynacyjne. Ustalenia koordynacyjne mogą powierzać dodatkowe zadania koordynatorowi i mogą wyszczególniać procedury dotyczące procesu podejmowania decyzji między odpowiednimi właściwymi organami, jak określono w art. 3, 4, 5 ust. 4, art. 6, 12 ust. 2, art. 16 i 18, jak również dotyczące współpracy z innymi właściwymi organami.

Zgodnie z art. 8 oraz procedurami ustalonymi w art. 42 rozporządzenia (UE) nr…/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr…/2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr…/2010 [ESMA] JCESA opracowuje wytyczne mające na celu osiągnięcie zbieżności praktyk nadzoru pod względem spójności ustaleń koordynacyjnych w zakresie nadzoru zgodnie z art. 131a dyrektywy 2006/48/WE oraz art. 248 ust. 4 dyrektywy 2009/138/WE.

(1f) w art. 12 ust. 1 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

Właściwe organy mogą również wymieniać informacje, które mogą być potrzebne do celów wykonania powierzonych im zadań dotyczących podmiotów objętych regulacją należących do konglomeratu finansowego, zgodnie z zasadami sektorowymi, z następującymi organami: bankami centralnymi, Europejskim Systemem Banków Centralnych, Europejskim Bankiem Centralnym oraz Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego zgodnie z art. 21 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB].

(1g) dodaje się artykuł w brzmieniu:"

Artykuł 12a

1. Właściwe organy współpracują z JCESA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

2. Właściwe organy przekazują JCESA wszelkie informacje niezbędne mu do wypełniania obowiązków zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA].

(1h) artykuł 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

1. Państwa członkowskie dopilnowują, by nie istniały żadne przeszkody prawne w ramach ich jurysdykcji zabraniające osobom fizycznym i prawnym objętym zakresem dodatkowego i europejskiego nadzoru wymiany między sobą wszelkich informacji właściwych do celów dodatkowego i europejskiego nadzoru, bez względu na to, czy są one podmiotem objętym regulacją, oraz wymiany informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą, a także z europejskimi organami nadzoru zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA], w koniecznych przypadkach za pośrednictwem JCESA.

(1i) art. 16 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

Bez uszczerbku dla przepisów art. 17 ust. 2 JCESA oraz państwa członkowskie mogą ustalić, jakie środki mogą podejmować właściwe organy w odniesieniu do holdingowych spółek finansowych o działalności mieszanej. Zgodnie z art. 8 oraz procedurą ustaloną w art. 42 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA] JCESA może opracować wytyczne dotyczące środków w zakresie holdingowych spółek finansowych o działalności mieszanej.

(2) artykuł 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

Bez uszczerbku dla zasad sektorowych, w przypadku gdy stosuje się art. 5 ust. 3, właściwe organy weryfikują, czy podmioty objęte regulacją, których przedsiębiorstwo dominujące posiada siedzibę zarządu w państwie trzecim, podlegają nadzorowi właściwych organów tego państwa trzeciego, równoważnemu nadzorowi przewidzianemu przepisami niniejszej dyrektywy w sprawie dodatkowego nadzoru nad podmiotami objętymi regulacją, określonymi w art. 5 ust. 2. Weryfikację przeprowadzają właściwe organy, które pełniłyby funkcję koordynatora, gdyby miały zostać zastosowane kryteria określone w art. 10 ust. 2, na wniosek przedsiębiorstwa dominującego lub jakiegokolwiek podmiotu objętego regulacją, który otrzymał zezwolenie w Unii, lub z własnej inicjatywy.

Takie właściwe organy zasięgają opinii innych odpowiednich właściwych organów oraz uwzględniają wszelkie stosowane wytyczne przygotowane przez JCESA zgodnie z art. 8 i 42 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA]. Do tego celu przed podjęciem decyzji właściwe organy zasięgają opinii JCESA.

(2a) w art. 18 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

1a. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że państwo trzecie dysponuje równoważnym nadzorem, wbrew opinii innego właściwego organu, ten drugi organ może skierować sprawę pod rozwagę JCESA, który może podjąć działania zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA].

(2b) artykuł 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Bez uszczerbku dla art. 218 ust. 1 i 2 TFUE, Komisja, wspierana przez JCESA, Europejski Komitet Bankowy, Europejski Komitet ds. Ubezpieczeń i Emerytur Pracowniczych oraz Komitet ds. Konglomeratów Finansowych bada wyniki rokowań, określonych w ust. 1, a także wynikającą z nich sytuację.

(3) tytuł rozdziału III poprzedzający art. 20 otrzymuje brzmienie:"

UPRAWNIENIA DELEGOWANE ▌

(4) w art. 20 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

1. Komisja przyjmuje za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 21, 21a i 21b dostosowania, jakie mają zostać wprowadzone w niniejszej dyrektywie w następujących obszarach:

	a)	bardziej precyzyjne formułowanie definicji określonych w art. 2 w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na rynkach finansowych w zakresie stosowania niniejszej dyrektywy,
	b)	bardziej precyzyjne formułowanie definicji określonych w art. 2 w celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy w Unii,
	c)	dostosowanie terminologii oraz określanie definicji w niniejszej dyrektywie zgodnie z późniejszymi aktami Unii w sprawie podmiotów objętych regulacją i w sprawach pokrewnych,
	d)	bardziej precyzyjne definiowanie metod obliczania wymienionych w załączniku i w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na rynkach finansowych oraz technik nadzoru ostrożnościowego,
	e)	koordynowanie przepisów przyjętych na podstawie art. 7 i 8 oraz załącznika II w celu zachęcania do spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania w Unii.

(5) w art. 21 wprowadza się następujące zmiany:

	(a)	ustęp 2 otrzymuje brzmienie:" 2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 20 ust. 1 powierza się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 21b."
	(b) dodaje się następujące ustępy:" 2a. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę. 2b. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych przyznaje się Komisji na warunkach określonych w art. 21a i 21b. "
	(c) skreśla się ust. 3;
	(d) ustęp 4 otrzymuje brzmienie:" 4. JCESA może wydawać ogólne wytyczne dotyczące tego, czy dodatkowy system nadzoru właściwych władz w państwach trzecich pozwala osiągnąć cele dodatkowego nadzoru określonego w niniejszej dyrektywie, w odniesieniu do podmiotów objętych regulacją, należących do konglomeratu finansowego, na którego czele stoi podmiot, którego siedziba zarządu znajduje się poza Unią. JCESA poddaje takie wytyczne rewizji i uwzględnia wszelkie zmiany dodatkowego nadzoru sprawowanego przez takie właściwe organy. "
	(e)	skreśla się ust. 5.

( 6) dodaje się artykuły w brzmieniu:"

Artykuł 21a

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Delegowanie uprawnień, o których mowa w art. 20 ust. 1, może zostać w dowolnym momencie cofnięte przez Parlament Europejski lub przez Radę.

2. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy odwołać przekazanie uprawnień, dokłada starań, aby poinformować drugą instytucję i Komisję odpowiednio wcześnie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogłyby zostać odwołane.

3. Wydanie decyzji o uchyleniu powoduje zakończenie delegacji uprawnień w niej wymienionych. Staje się ona skuteczna natychmiast lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. Jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 21b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

1. W terminie trzech miesięcy od dnia powiadomienia Parlament Europejski lub Rada mogą zgłaszać sprzeciw wobec aktu delegowanego. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten może zostać przedłużony o trzy miesiące.

2. Jeżeli przed upływem tego okresu ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, akt ten publikowany jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w nim określonym.

3. Jeżeli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec aktu delegowanego.

Artykuł 21c

Normy techniczne

1. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy, zgodnie z art. 42 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], europejskie organy nadzoru mogą opracowywać ▌:

	a)	projekty norm technicznych w odniesieniu do art. 2 ust. 11 celem określania ▌stosowania art. 17 dyrektywy Rady 78/660/EWG(24) w kontekście niniejszej dyrektywy,
	b)	projekty norm technicznych w odniesieniu do art. 2 ust. 17 w celu ustanowienia procedur lub określenia kryteriów ustalania »odpowiednich właściwych władz«,
	c)	projekty norm technicznych w odniesieniu do art. 3 ust. 5 celem określania ▌alternatywnych parametrów identyfikacji konglomeratów finansowych,
	d)	projekty norm technicznych w odniesieniu do art. 6 ust. 2 celem zapewnienia jednolitego stosowania metod obliczania wymienionych w załączniku I część II, lecz bez uszczerbku dla art. 6 ust. 4,
	e)	projekty norm technicznych w odniesieniu do art. 7 ust. 2 celem zapewnienia jednolitego stosowania procedur objęcia danego elementu wchodzącego w zakres definicji »koncentracji ryzyka« kontrola nadzorczą, o której mowa w akapicie drugim tego artykułu,
	f)	projekty norm technicznych w odniesieniu do art. 8 ust. 2 celem zapewnienia jednolitego stosowania procedur objęcia danego elementu wchodzącego w zakres definicji »transakcji dokonywanych między przedsiębiorstwami należącymi do tej samej grupy« kontrolą nadzorczą, o której mowa w akapicie drugim tego artykułu.

2. Komisji przyznawane są uprawnienia do przyjmowania projektów norm technicznych, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA]. Komisja jest także uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w ust. 1 lit. d), e) i f), zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA].

Artykuł 3

Zmiany w dyrektywie 2003/6/WE

W dyrektywie 2003/6/WE wprowadza się następujące zmiany:

(-1) w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:"

»Przyjęte praktyki rynkowe« oznaczają praktyki, których można racjonalnie oczekiwać na co najmniej jednym rynku finansowm i które zostały zaakceptowane przez właściwy organ zgodnie z normami przyjętymi przez Komisję zgodnie z procedurą aktów delegowanych przewidzianą w art. 17, 17a i 17b.

Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr…/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z akapitami pierwszym i trzecim w odniesieniu do przyjętych praktyk rynkowych.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA].

(b) akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

W celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na rynkach finansowych oraz zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy w Unii, Komisja wprowadza przy pomocy aktów delegowanych środki dotyczące pkt 1, 2 i 3 niniejszego artykułu. Środki te przyjmowane są zgodnie z procedurą aktów delegowanych przewidzianą w art. 17, 17a i 17b.

(-1a) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

(a) w ust. 10 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

Środki te przyjmowane są zgodnie z procedurą aktów delegowanych przewidzianą w art. 17, 17a i 17b.

(b) dodaje się ustęp w brzmieniu:"

10a. ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitych warunków stosowania prawnie wiążących aktów Unii przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 10 akapit pierwszy tiret szóste.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(-1b) w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

	(a)	istniejący tekst staje się ust. 1 i otrzymuje brzmienie:" 1. Zakazy przewidziane w niniejszej dyrektywie nie mają zastosowania do obrotu akcjami własnymi w programach odkupu lub do stabilizacji instrumentów finansowych, pod warunkiem że taki obrót dokonywany jest zgodnie ze środkami wykonawczymi. Środki te przyjmowane są zgodnie z procedurą aktów delegowanych przewidzianą w art. 17, 17a i 17b."
	(b)	dodaje się ustęp w brzmieniu:" 1a. ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA].»;"

(-1c) artykuł 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

'4. Państwa członkowskie co roku przedstawiają ESMA zbiorczą informację o wszystkich środkach administracyjnych i sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 1 i 2.

Właściwy organ przedstawia jednocześnie ESMA wszystkie sankcje, które są podawane do informacji publicznej, zgodnie z akapitem pierwszym. Jeżeli podana do wiadomości publicznej sankcja dotyczy przedsiębiorstwa inwestycyjnego posiadającego zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2004/39/WE, ESMA dodaje odniesienie do opublikowanej sankcji w rejestrze przedsiębiorstw inwestycyjnych ustanowionym zgodnie z art. 5 ust. 3 dyrektywy 2004/39/WE.

(-1d) dodaje się artykuł w brzmieniu:"

Artykuł 15a

1. Właściwe organy współpracują z ESMA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

2. Właściwe organy niezwłocznie udzielają ESMA wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA].

(1) w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

(a) w ust. 2 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:"
Bez uszczerbku dla przepisów art. 258 TFUE właściwy organ, którego wniosek o udzielenie informacji pozostał bez odpowiedzi w rozsądnym terminie lub którego wniosek o udzielenie informacji został odrzucony, może zgłosić ESMA tę odmowę lub niepodjęcie działania w rozsądnym terminie. W takim przypadku ESMA może podjąć działania zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], bez uszczerbku dla możliwości odmowy działania na wniosek o udzielenie informacji przewidziany w akapicie drugim oraz możliwości podjęcia działania przez ESMA w tych przypadkach zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia.
Bez uszczerbku dla przepisów art. 258 TFUE właściwy organ, którego wniosek o rozpoczęcie dochodzenia lub wniosek o zezwolenie na towarzyszenie jego pracowników pracownikom właściwego organu innego państwa członkowskiego pozostał bez odpowiedzi w rozsądnym terminie lub został odrzucony, może zgłosić ESMA tę odmowę lub niepodjęcie działania w rozsądnym terminie. W takim przypadku ESMA może podjąć działania zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], bez uszczerbku dla możliwości odmowy działania na wniosek o udzielenie informacji przewidziany w art. 16 ust. 4 akapit czwarty oraz możliwości podjęcia działania przez ESMA w tych przypadkach zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia.

(b)

ust. 4 akapit piąty otrzymuje brzmienie:

(c) ustęp 5 otrzymuje brzmienie:"
5. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 2 i 4 ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych dotyczących procedur i form wymiany informacji i kontroli transgranicznych zgodnie z niniejszym artykułem.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA]."

(1a) w art. 17 wprowadza się następujące zmiany:

(a) ustęp 2a otrzymuje brzmienie:"

2a. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 1, 6 ust. 10, art. 8, 14 ust. 2 i art. 16 ust. 5, powierza się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 17a.

(b) dodaje się następujące ustępy:"

2aa. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

2ab. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych przyznaje się Komisji na warunkach określonych w art. 17a i 17b.

(1b) dodaje się następujące artykuły:"

Artykuł 17a

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Parlament Europejski lub Rada mogą w dowolnym momencie odwołać przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 1, 6 ust. 10, art. 8, 14 ust. 2 i art. 16 ust. 5.

Artykuł 17b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

Artykuł 4

Zmiany w dyrektywie 2003/41/WE

W dyrektywie 2003/41/WE wprowadza się następujące zmiany:

(-1) w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

(a) litera a) otrzymuje brzmienie:"

instytucja jest zarejestrowana w krajowym rejestrze przez właściwy organ nadzorczy lub zatwierdzona; w przypadku działalności transgranicznej, określonej w art. 20, rejestr wskazuje również państwa członkowskie, w których działa dana instytucja; informacje te należy przekazać Europejskiemu Organowi Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA), który publikuje je na swojej stronie internetowej;

(b) ustęp 5 otrzymuje brzmienie:"

5. W przypadku działalności transgranicznej określonej w art. 20, warunki działania instytucji podlegają obowiązkowi uprzedniego uzyskania zezwolenia właściwych organów rodzimego państwa członkowskiego. Udzielając takiego zezwolenia, państwa członkowskie niezwłocznie zawiadamiają EIOPA.

(1) w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

a) istniejący tekst staje się ust. 1;

b) dodaje się ustęp ▌ w brzmieniu:"

2. EIOPA, ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr …/…, może opracowywać projekty wykonawcze norm dotyczące formularzy i formatu dokumentów wymienionych w ust. 1 lit. c) ppkt (i)-(vi).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(1a) artykuł 14 ust. 4 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

Każda decyzja o zabronieniu działalności instytucji poparta jest szczegółowym uzasadnieniem i przekazywana do wiadomości zainteresowanej instytucji. O decyzji powiadamiany jest również EIOPA.

(1b) w art. 15 ust. 6 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

6. W związku z dalszą harmonizacją przepisów dotyczących wyliczania rezerw technicznych, które mogą być uzasadnione - zwłaszcza stopy procentowe i inne założenia wywierające wpływ na poziom rezerw technicznych – Komisja, korzystając z porad EIOPA, wydaje co dwa lata lub na żądanie państwa członkowskiego sprawozdanie o sytuacji dotyczącej rozwoju działalności transgranicznej.

(2) w art. 20 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

11. ▌ Państwa członkowskie przekazują EIOPA sprawozdania dotyczące krajowych przepisów o charakterze ostrożnościowym dotyczących obszaru pracowniczych programów emerytalnych nieobjętych odniesieniem do krajowego prawa socjalnego i prawa pracy zawartym w ust. 1. ▌

Państwa członkowskie regularnie, przynajmniej co dwa lata, uaktualniają te informacje, a EIOPA udostępnia je na swojej stronie internetowej.

W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego ustępu EIOPA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych określających procedury, które właściwe władze państw członkowskich powinny realizować, oraz formaty i szablony, które powinny one stosować, podczas przekazywania EIOPA istotnych informacji i ich uaktualniania. Organ przedstawia Komisji te projekty wykonawczych norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie trzecim, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EIOPA].

(2a) w art. 21 wprowadza się następujące zmiany:

(a) tytuł otrzymuje brzmienie:"

Współpraca między państwami członkowskimi, Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych i Komisją

(b) dodaje się ustęp w brzmieniu:"

2a. Właściwe organy współpracują z EIOPA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EIOPA].

Właściwe organy niezwłocznie udzielają EIOPA wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA], zgodnie z art. 20 tego rozporządzenia.

3. Każde państwo członkowskie powiadamia Komisję i EIOPA o wszelkich poważniejszych trudnościach, jakie mogą powstać w związku ze stosowaniem niniejszej dyrektywy.

Komisja, EIOPA i właściwe władze zainteresowanych państw członkowskich zbadają takie trudności tak szybko jak to możliwe w celu znalezienia właściwego rozwiązania.

Artykuł 5

Zmiany w dyrektywie 2003/71/WE

W dyrektywie 2003/71/WE wprowadza się następujące zmiany:

(-1) w art. 4 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

3a. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji ninieszej dyrektywy Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) może opracować projekty regulacyjnych norm technicznych w celu określenia warunków stosowania wyłączeń dotyczących ust. 1 lit. a), d) i e), oraz ust. 2 lit. a), b), e), f), g) i h).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7a-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA].

(-1a) w art. 5 ust. 2 dodaje się akapity w brzmieniu:"

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszej dyrektywy ESMA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitego stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 5 w odniesieniu do jednolitego szablonu prezentacji podsumowania oraz stworzenia inwestorom możliwości porównania danego papieru wartościowego z innymi stosownymi produktami.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA].

(-1b) w art. 7 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

3a. ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitego stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 1.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA].

(1) w art. 8 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

5. ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 4. Organ przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA].

(2) w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:" Właściwy organ zawiadamia ESMA o zatwierdzeniu prospektu emisyjnego i suplementu do niego w tym samym czasie, w którym informacja na temat tego zatwierdzenia przekazywana jest, odpowiednio, emitentowi, oferującemu lub osobie wnioskującej o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym. Właściwe organy powiadamiają ESMA w tym samym czasie i przedkładają mu egzemplarz wspomnianego prospektu emisyjnego i suplementu do niego."
	b)	ustęp 5 otrzymuje brzmienie:" 5. Właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego może delegować zatwierdzenie prospektu emisyjnego właściwemu organowi innego państwa członkowskiego, z zastrzeżeniem uprzedniego zawiadomienia ESMA oraz zgody właściwego organu. O takiej delegacji powiadamia się emitenta, oferującego lub osobę wnioskującą o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym w terminie trzech dni roboczych od dnia wydania decyzji przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego. Termin określony w ust. 2 stosuje się od tej daty. Artykuł 13 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr…/2010 [ESMA] nie ma zastosowania do delegowania zatwierdzenia prospektu emisyjnego zgodnie z niniejszym ustępem. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszej dyrektywy i ułatwienia komunikacji między organami nadzoru i z ESMA, ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury dotyczące zawiadomień przewidzianych w niniejszym ustępie. Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010[ESMA].»;."

(3) w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:

(a)

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:"
'1. Emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym przekazują po zatwierdzeniu prospekt emisyjny właściwemu organowi rodzimego państwa członkowskiego i za pośrednictwem właściwego organu udostępniają ESMA oraz podają go do publicznej wiadomości, niezwłocznie i w każdym przypadku z odpowiednim wyprzedzeniem i najpóźniej w momencie rozpoczęcia publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu przedmiotowych papierów wartościowych. Ponadto w przypadku pierwszej publicznej oferty kategorii akcji niedopuszczonych jeszcze do obrotu na rynku regulowanym, która po raz pierwszy ma zostać dopuszczona do obrotu, prospekt emisyjny udostępnia się co najmniej sześć dni roboczych przed zakończeniem oferty."

(b) dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

4a. ESMA publikuje na swojej stronie internetowej wykaz prospektów emisyjnych zatwierdzonych zgodnie z przepisami art. 13, w stosownych przypadkach wraz z hiperłączem do prospektu emisyjnego opublikowanego na stronie internetowej właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego lub na stronie internetowej emitenta lub na stronie internetowej rynku regulowanego. Opublikowany wykaz jest aktualizowany, a każdy element pozostaje na stronie internetowej przez okres co najmniej 12 miesięcy.

(4) w art. 16 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

3. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji, określenia wymogów przewidzianych w niniejszym artykule i uwzględnienia technicznego rozwoju na rynkach finansowych ESMA opracowuje projekty norm regulacyjnych, aby określić sytuacje, w których nowy znaczący czynnik, istotny błąd lub niedokładność odnoszące się do informacji zawartych w prospekcie emisyjnym wymagają opublikowania suplementu do prospektu emisyjnego; ESMA przedstawia Komisji te projekty norm regulacyjnych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(5) w art. 17 wprowadza się następujące zmiany:

(a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 23, w przypadku gdy publiczna oferta lub dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym ma miejsce w jednym (lub więcej) państwie członkowskim lub w państwie członkowskim innym niż rodzime państwo członkowskie, prospekt emisyjny, i wszelkie suplementy do niego, zatwierdzony w rodzimym państwie członkowskim ważny jest do celów publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu w dowolnej liczbie przyjmujących państw członkowskich, pod warunkiem że ESMA oraz właściwy organ każdego przyjmującego państwa członkowskiego zostały powiadomione zgodnie z art. 18. Właściwe organy przyjmujących państw członkowskich nie prowadzą żadnego postępowania zatwierdzającego ani administracyjnego odnoszącego się do prospektów emisyjnych.

(b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Jeżeli po zatwierdzeniu prospektu emisyjnego ujawnione zostaną nowe znaczące czynniki, istotne błędy lub niedokładności, określone w art. 16, właściwy organ rodzimego państwa członkowskiego wymaga zatwierdzenia publikacji suplementu przewidzianego w art. 13 ust. 1. ESMA i właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego mogą poinformować właściwy organ rodzimego państwa członkowskiego o potrzebie uzyskania nowych informacji.

(6) w art. 18 dodaje się akapity w brzmieniu:"

3. Właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego powiadamia ESMA o świadectwie zatwierdzenia prospektu emisyjnego w tym samym czasie, w którym o świadectwie powiadamiany jest właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego.

ESMA i właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego publikują na swoich stronach internetowych wykaz świadectw zatwierdzenia prospektów emisyjnych (w tym w stosownych przypadkach suplementów do tych prospektów), o których zostały powiadomione zgodnie z niniejszym artykułem, w stosownych przypadkach wraz z hiperłączem do tych elementów opublikowanych na stronie internetowej właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego lub na stronie internetowej emitenta lub na stronie internetowej rynku regulowanego. Opublikowany wykaz jest aktualizowany, a każdy element pozostaje na stronie internetowej przez okres co najmniej 12 miesięcy.

4. W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy i uwzględnienia technicznego rozwoju na rynkach finansowych ESMA może opracowywać projekty norm wykonawczych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury dotyczące powiadamiania o świadectwie zatwierdzenia, przekazywania egzemplarza prospektu, tłumaczenia podsumowania i każdego suplementu do prospektu.

(7) w art. 21 wprowadza się następujące zmiany:

(a) dodaje się następujące ustępy:

1a. Właściwe organy współpracują z ESMA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

1b. Właściwe organy niezwłocznie udzielają ESMA wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA].

(b) w ust. 2 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, ESMA i właściwe organy innych państw członkowskich o wszelkich uzgodnieniach zawartych w odniesieniu do delegacji zadań, w tym o dokładnych warunkach regulujących taką delegację."

ESMA może brać udział w kontrolach w siedzibach zgodnie z lit. d) przeprowadzanych wspólnie przez co najmniej dwa właściwe organy.

(8) w art. 22 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 3 otrzymuje brzmienie:"

3. Ustęp 1 nie uniemożliwia właściwym organom wymiany informacji poufnych ani przekazywania informacji poufnych ESMA lub Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego, z zastrzeżeniem ograniczeń związanych z informacjami dotyczącymi poszczególnych przedsiębiorstw i konsekwencji dla państw trzecich, zgodnie z przepisami odpowiednio rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB]. Informacje wymieniane pomiędzy właściwymi organami a ESMA lub Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego podlegają obowiązkowi zachowania tajemnicy służbowej, jakiemu podlegają osoby obecnie lub w przeszłości zatrudnione przez właściwe organy otrzymujące informacje.

b) dodaje się ustęp ▌ w brzmieniu:"

4. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu i uwzględnienia technicznego rozwoju na rynkach finansowych ESMA opracowuje projekty norm regulacyjnych, aby określić sytuacje wymagane na mocy ust. 2.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(8a) artykuł 23 otrzymuje brzmienie:

Artykuł 23

Środki zapobiegawcze

1. W przypadku gdy właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego uzna, że emitent lub instytucje finansowe odpowiedzialne za publiczną ofertę popełniły nieprawidłowości lub że emitent naruszył swoje obowiązki wynikające z dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, przekazuje swoje ustalenia właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego i ESMA.

2. Jeżeli mimo podjęcia środków przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego lub gdy środki te okazały się nieodpowiednie, emitent lub instytucja finansowa odpowiedzialne za publiczną ofertę nie przestają naruszać odpowiednich ustawowych lub wykonawczych przepisów, właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego po powiadomieniu właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego i ESMA podejmuje wszelkie właściwe środki w celu ochrony inwestorów oraz przy najbliższej okazji powiadamia o nich Komisję i ESMA.

Artykuł 6

Zmiany w dyrektywie 2004/39/WE

W dyrektywie 2004/39/WE wprowadza się następujące zmiany:

(-1) artykuł 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

3. Aby uwzględnić rozwój sytuacji na rynkach finansowych oraz zapewnić jednolite stosowanie niniejszej dyrektywy, w odniesieniu do wyłączeń określonych w lit. c), i) oraz k), stanowiąc w formie aktów delegowanych zgodnie z procedurą określoną w art. 64, 64a, 64b, Komisja określa kryteria ustalania, kiedy działalność można uznać za dodatkową względem głównego zakresu działalności na poziomie grupy, a także ustalania, w jakich przypadkach działalność prowadzona jest okazjonalnie.

(-1a) art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Aby uwzględnić rozwój sytuacji na rynkach finansowych i zapewnić jednolite stosowanie niniejszej dyrektywy Komisja wyjaśnia w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 64, 64a i 64b definicje zawarte w ust. 1 tego artykułu.

(1) artykuł 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

3. Państwa członkowskie ▌rejestrują wszystkie przedsiębiorstwa inwestycyjne. Rejestr jest ogólnie dostępny i zawiera informacje w sprawie usług lub działalności, do których świadczenia i prowadzenia przedsiębiorstwo inwestycyjne jest uprawnione. Rejestr ten uaktualnia się na bieżąco. Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) powiadamiany jest o każdym udzielonym zezwoleniu.

ESMA ustanawia wykaz wszystkich przedsiębiorstw inwestycyjnych w Unii. Wykaz ten zawiera informacje na temat usług lub działań, do których świadczenia i prowadzenia jest uprawnione przedsiębiorstwo inwestycyjne, jest on na bieżąco uaktualniany. ESMA publikuje ten wykaz na swojej stronie internetowej i aktualizuje go.

Jeżeli właściwy organ cofnął zezwolenie zgodnie z art. 8 lit. b)-d), informacja o tym fakcie jest zamieszczana w rejestrze na okres pięciu lat.

(2) w art. 7 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

4. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu oraz art. 9 ust. 2-4, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 12 ESMA opracowuje projekty norm regulacyjnych w celu:

	a)	określenia informacji, jakie należy przekazać właściwym organom na mocy art. 7 ust. 2, w tym programu działań,
	b)	określenia wymogów, jakie mają zastosowanie do zarządzania przedsiębiorstwem inwestycyjnym zgodnie z art. 9 ust. 4, oraz informacji dotyczących powiadomienia, przewidzianych w art. 9 ust. 2,
	c)	określenia wymogów mających zastosowanie do akcjonariuszy i wspólników posiadających znaczne pakiety akcji, jak również przeszkody, które mogą uniemożliwiać właściwym organom skuteczne wykonywanie funkcji nadzorczych, zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2.

ESMA przedstawia Komisji projekty regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w lit. a) i b), do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w lit. a), b) i c), zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania art. 7 ust. 2 i art. 9 ust. 2, ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia standardowych formularzy, szablonów i procedur dotyczących powiadomień lub przekazywania informacji przewidzianych w tych artykułach.

ESMA przedstawia Komisji projekty wykonawczych i regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie czwartym, do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie czwartym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(2a) w art. 8 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

ESMA powiadamiany jest o każdym przypadku cofnięcia zezwolenia.

(3) w art. 10a dodaje się ustęp ▌w następującym brzmieniu:"

8. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji ninieszeego artykułu ESMA opracowuje projekty norm regulacyjnych, aby sporządzić wyczerpujący wykaz informacji, o których mowa w ust. 4, i które potencjalni nabywcy muszą umieścić w swoich powiadomieniach, bez uszczerbku dla art. 10a ust. 2.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania art. 10, 10a i 10b ESMA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych, aby ustanowić standardowe procedury, formularze, szablony i procedury dla procesu konsultacji między odpowiednimi właściwymi organami, o którym mowa w art. 10 ust. 4.

ESMA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

(3a) w art. 10b ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

W celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na rynkach finansowych oraz zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy Komisja przyjmuje, w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 64, 64a i 64b, środki służące dostosowaniu kryteriów określonych w akapicie pierwszym tego ustępu.

(3b) artykuł 13 ust. 10 otrzymuje brzmienie:"

W celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na rynkach finansowych oraz zapewnienia jednolitego stosowania ust. 2-9 Komisja przyjmuje przy pomocy aktów delegowanych, zgodnie z postanowieniami art. 64, 64a i 64b, środki wykonawcze, które określają konkretne wymogi organizacyjne nakładane na przedsiębiorstwa inwestycyjne świadczące różnego rodzaju usługi inwestycyjne i/lub prowadzące działalność inwestycyjną oraz świadczące usługi dodatkowe, lub połączenie powyższych.

(3c) w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

(a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie:"

1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i ESMA o wszelkich ogólnych przeszkodach napotykanych przez przedsiębiorstwa inwestycyjne tych państw przy podejmowaniu działalności lub świadczeniu usług inwestycyjnych i/lub prowadzeniu działalności inwestycyjnej w jakimkolwiek państwie trzecim.

(b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:"

2. W przypadku gdy na podstawie informacji przekazywanych zgodnie z ust. 1 Komisja dochodzi do wniosku, że państwo trzecie nie zapewnia unijnym przedsiębiorstwom inwestycyjnym skutecznego dostępu do rynku, porównywalnego z dostępem przyznanym przez Unię przedsiębiorstwom inwestycyjnym z tego państwa trzeciego, Komisja przedkłada Radzie, z uwzględnieniem wytycznych Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, wnioski o stosowny mandat do podjęcia negocjacji celem uzyskania porównywalnych możliwości konkurowania unijnych przedsiębiorstw inwestycyjnych. Rada stanowi kwalifikowaną większością.

Parlament Europejski otrzymuje bezzwłocznie pełne informacje na wszystkich etapach procedury zgodnie z art. 217 TFUE.

ESMA wspiera Komisję dla celów niniejszego artykułu.

(3d) w art. 16 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:"

Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych może opracowywać wytyczne dotyczące metod monitorowania, o których mowa w niniejszym artykule.

(3e) w art. 18 ust. 3 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

3. W celu uwzględnienia postępów na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania ust. 1 i 2, stanowiąc w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 64, 64a i 64b, Komisja:

(3f) w art. 19 ust. 6 tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:"

–

powyższe usługi dotyczą akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym lub równorzędnym rynku państwa trzeciego, instrumentów rynku pieniężnego, obligacji lub innych form zabezpieczenia zadłużenia w papierach wartościowych (z wyłączeniem obligacji lub zadłużenia zabezpieczonego w papierach wartościowych obejmujących instrumenty pochodne), przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe oraz innych niekompleksowych instrumentów finansowych. Rynek państwa trzeciego uznaje się za równorzędny do rynku regulowanego, jeżeli spełnia wymogi równorzędne do ustanowionych na podstawie tytułu III. Komisja i ESMA publikują na swoich stronach internetowych wykaz rynków uznawanych za równorzędne. Wykaz ten jest uaktualniany okresowo. ESMA wspomaga Komisję w tej ocenie rynków państw trzecich.

(3g) w art. 19 ust. 10 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

10. W celu zapewnienia niezbędnej ochrony inwestorów oraz jednolitego stosowania ust. 1-8 Komisja w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, przyjmuje środki zapewniające, że świadcząc usługi inwestycyjne lub dodatkowe na rzecz klientów, przedsiębiorstwa inwestycyjne wypełniają zasady w nich określone. Te środki uwzględniają:

(3h) w art. 21 ust. 6 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

6. W celu zapewnienia niezbędnej ochrony inwestorów, uczciwego i należytego funkcjonowania rynków finansowych oraz jednolitego stosowania ust. 1, 3 i 4 Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, środki dotyczące:

(3i) w art. 22 ust. 3 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

3. W celu zapewnienia, że środki dotyczące ochrony inwestorów oraz uczciwego i należytego funkcjonowania rynków finansowych uwzględniają postępy techniczne na rynkach finansowych, oraz w celu zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1 i 2 Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, środki, które określają:

(3j) w art. 23 ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

3. Państwa członkowskie, które podejmują decyzję o zezwoleniu przedsiębiorstwu inwestycyjnemu na wyznaczenie przedstawicieli, ustanawiają rejestr publiczny. Przedstawicieli rejestruje się w rejestrze publicznym państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę. ESMS publikuje na swojej stronie odniesienia/ hiperłącza do rejestrów publicznych ustanowionych zgodnie z niniejszym artykułem przez państwa członkowskie, które podejmą decyzję o zezwoleniu przedsiębiorstwom inwestycyjnym na wyznaczenie przedstawicieli.».

(3k) w art. 24 ust. 5 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

'5. W celu zapewnienia konsekwentnej harmonizacji i jednolitego stosowania ust. 2, 3 i 4 w świetle zmian w praktykach rynkowych oraz w celu ułatwienia skutecznego funkcjonowania jednolitego rynku Komisja w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, ustala:

(3l) w art. 25 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie:"

1. Bez uszczerbku dla przydziału obowiązków dotyczących wprowadzania w życie dyrektywy 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) państwa członkowskie koordynowane przez ESMA, zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], zapewniają wprowadzenie odpowiednich środków umożliwiających właściwym władzom monitorowanie działalności przedsiębiorstw inwestycyjnych w celu zapewnienia, że działają one uczciwie, rzetelnie i profesjonalnie oraz w sposób promujący integralność rynku.

b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Państwa członkowskie wymagają, aby przedsiębiorstwa inwestycyjne przechowywały do dyspozycji właściwych władz przez przynajmniej pięć lat właściwe dane odnoszące się do wszystkich transakcji na instrumentach finansowych, które realizują na własny rachunek, czy też w imieniu klienta. W przypadku transakcji zawieranych w imieniu klientów, zapisy obejmują wszelkie informacje i szczegółowe dane dotyczące tożsamości klienta oraz informacje wymagane zgodne z dyrektywą Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania brudnych pieniędzy.

ESMA może zwrócić się o dostęp do tych informacji zgodnie z procedurą i warunkami określonymi w art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010

c) ustęp 7 otrzymuje brzmienie:"

7. W celu zapewnienia, że środki ochrony integralności ryku zmieniono w sposób uwzględniający postęp techniczny na rynkach finansowych, oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania ust. 1-5, Komisja, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 64, 64a i 64b, ustala metody i uzgodnienia dotyczące składania sprawozdań z transakcji finansowych, formy i treści tych sprawozdań, oraz kryteriów dotyczących określania właściwego rynku, zgodnie z ust. 3.

(3m) w art. 27 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Właściwy organ rynku najbardziej odpowiedniego z punktu widzenia płynności określonej w art. 25 w zakresie danych kategorii akcji, przynajmniej raz w roku i w oparciu o średnią wartość arytmetyczną zleceń realizowanych na rynku w odniesieniu do tych akcji, ustalają kategorię, do której akcje te należą. Te informacje są udostępniane wszystkim uczestnikom rynku i przekazywane Europejskiemu Organowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych publikuje te informacje na swojej stronie internetowej.

b) w ust. 7 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

7. W celu zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1–6, w sposób popierający skuteczną wycenę akcji oraz w celu maksymalnego wykorzystania możliwości przedsiębiorstw inwestycyjnych do zawierania transakcji jak najkorzystniejszych dla klientów, Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, środki, które:

(3n) w art. 28 ust. 3 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

3. W celu zapewnienia przejrzystego i należytego funkcjonowania rynków oraz jednolitego stosowania ust. 1 Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, środki, które:

(3o) w art. 29 ust. 3 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

3. W celu zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1 i 2 Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, środki w odniesieniu do:

(3p) w art. 30 ust. 3 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

3. W celu zapewnienia skutecznego i właściwego funkcjonowania rynków finansowych oraz jednolitego stosowania ust. 1 i 2 Komisja, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 64, 64a i 64b, przyjmuje środki dotyczące:

(4) W art. 31 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

W przypadkach gdy przedsiębiorstwo inwestycyjne zamierza korzystać z usług przedstawicieli, na wniosek właściwego organu przyjmującego państwa członkowskiego oraz we właściwym czasie, właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego przedsiębiorstwa inwestycyjnego przekazuje tożsamość przedstawicieli, z których usług przedsiębiorstwo inwestycyjne zamierza korzystać w tym państwie członkowskim. Przyjmujące państwo członkowskie może podawać takie informacje do publicznej wiadomości. Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych może zwrócić się o dostęp do tych informacji zgodnie z procedurą i warunkami określonymi w art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010

b) dodaje się ustęp 7 w brzmieniu:"

7. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu, ESMA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji, które należy udostępnić zgodnie z ust. 2, 4 i ▌6 ▌.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010. [ESMA].

W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury do celów przekazywania informacji zgodnie z ust. 3, 4 i 6.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w trzecim akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(5) w art. 32 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

10. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu, ESMA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji, które należy udostępnić zgodnie z ust. 2, 4 i 9 .

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w trzecim akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010. ▌».

(5a) w art. 36 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

5a. O wszelkim cofnięciu zezwolenia powiadamia się ESMA.

(5b) w art. 39 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

1a. W celu uwzględnienia postępu na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszego artykułu, ESMA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia warunków stosowania lit. d). Organ przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w trzecim akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(5c) w art. 40 ust. 6 wprowadzenie do akapitu pierwszego otrzymuje brzmienie:"

6. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania ust. 1-5 Komisja, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 64, 64a i 64b:

(5d) artykuł 41 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Właściwe organy, które domagają się zawieszenia lub wycofania instrumentu finansowego z obrotu na jednym lub na większej liczbie rynków regulowanych, bezzwłocznie podają niniejszą decyzję do publicznej wiadomości i powiadamiają Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz właściwe organy innych państw członkowskich. Z wyjątkiem przypadków, gdy powyższe może spowodować znaczną szkodę dla interesów inwestorów lub należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego, właściwe władze innych państw członkowskich zwracają się o zawieszenie lub usunięcie tego instrumentu finansowego z obrotu na rynkach regulowanych i MTF, które są prowadzone pod ich nadzorem.

(5e) w art. 42 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 6 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

Rynek regulowany przekazuje właściwym władzom rodzimego państwa członkowskiego informacje dotyczące państwa członkowskiego, w którym zamierza wprowadzić takie uzgodnienia. Właściwe władze rodzimego państwa członkowskiego w terminie jednego miesiąca przekazują te informacje państwu członkowskiemu, w którym rynek regulowany zamierza wprowadzić takie uzgodnienia. ESMA może zwrócić się o dostęp do tych informacji zgodnie z procedurą i warunkami określonymi w art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010»;.

b) dodaje się ustęp w brzmieniu"

'7a. W celu uwzględnienia postępu na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszego artykułu, ESMA opracowuje projekty norm technicznych w celu określenia warunków stosowania ust. 1. Organ przedstawia Komisji te projekty wykonawczych norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w trzecim akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(5f) w art. 44 ust. 3 wprowadzenie w akapicie pierwszym otrzymuje brzmienie:"

3. W celu uwzględnienia postępu na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania ust. 1 i 2, stanowiąc w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 64, 64a i 64b, Komisja przyjmuje środki w zakresie:

(5g) w art. 45 ust. 3 wprowadzenie do akapitu pierwszego otrzymuje brzmienie:"

3. W celu zapewnienia skutecznego i właściwego funkcjonowania rynków finansowych, uwzględnienia postępu rynków finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszego artykułu Komisja w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, przyjmuje środki odnoszące się do:

(6) artykuł 47 otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 47

Wykaz rynków regulowanych

Każde państwo członkowskie opracowuje wykaz rynków regulowanych, dla których jest rodzimym państwem członkowskim, i przesyła ten wykaz innym państwom członkowskim i ESMA. Przekazywanie podobnych informacji ma miejsce w odniesieniu do każdej zmiany w tym wykazie. ESMA publikuje wykaz wszystkich rynków regulowanych na swojej stronie internetowej i ▌aktualizuje go.

(7) w art. 48 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	ustęp 1 otrzymuje brzmienie:" 1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwe władze, które wykonują obowiązki przewidziane w niniejszej dyrektywie. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, ESMA i właściwe władze innych państw członkowskich o tożsamości właściwych władz odpowiedzialnych za wykonywanie każdego z obowiązków i o ewentualnym podziale tych obowiązków."
	(b)	w ust. 2 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:" Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, ESMA i właściwe władze innych państw członkowskich o wszelkich uzgodnieniach wprowadzonych w odniesieniu do powierzania zadań, w tym o dokładnych warunkach regulujących takie powierzanie zadań."
	c)	ustęp 3 otrzymuje brzmienie:" 3. ESMA publikuje wykaz właściwych władz, o których mowa w ust. 1 i 2, na swojej stronie internetowej i ▌aktualizuje go."

(7a) w art. 51 dodaje się ustępy w brzmieniu:"

Państwa członkowskie przedstawiają co roku Europejskiemu Organowi Nadzoru i Papierów Wartościowych zbiorczą informację o wszystkich środkach administracyjnych i sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 1 i 2.

Właściwy organ przedstawia jednocześnie ESMA wszystkie sankcje, które są podawane do informacji publicznej, zgodnie z poprzednim akapitem. Jeżeli podana do wiadomości publicznej sankcja dotyczy przedsiębiorstwa inwestycyjnego posiadającego zezwolenie zgodnie z niniejszą dyrektywą, ESMA dodaje odniesienie do opublikowanej sankcji do rejestru przedsiębiorstw inwestycyjnych ustanowionego zgodnie z art. 5 ust. 3 niniejszej dyrektywy.

(8) w art. 53 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

3. Właściwe władze powiadamiają ESMA o przewidzianych w ramach ich jurysdykcji procedurach wnoszenia skarg i procedurach odszkodowawczych, o których mowa w ust. 1.

ESMA publikuje wykaz wszystkich pozasądowych mechanizmów na swojej stronie internetowej i ▌aktualizuje go.

(8a) Tytuł rozdziału II otrzymuje brzmienie:"

Współpraca między właściwymi organami poszczególnych państw członkowskich i z Europejskim Organem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych

(8b) w art. 56 ust. 1 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

Aby ułatwić i przyspieszyć współpracę, a w szczególności wymianę informacji, państwa członkowskie wyznaczają jeden właściwy organ pełniący rolę punktu kontaktowego do celów niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie przekazują Komisji, ESMA i pozostałym państwom członkowskim tożsamość władz uprawnionych do otrzymywania informacji na mocy tego ustępu. ESMA publikuje wykaz wszystkich tych organów na swojej stronie internetowej i aktualizuje go.

(8c) artykuł 56 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

Jeżeli właściwe organy mają uzasadnione powody, by domniemywać, że działania sprzeczne z przepisami niniejszej dyrektywy, prowadzone przez podmioty niepodlegające ich nadzorowi, są lub były realizowane na terytorium innego państwa członkowskiego, powiadamia o tym właściwe organy innego państwa członkowskiego oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych we właściwej dla nich formie. Organ ten podejmuje stosowne działania. Informuje on właściwy organ, który zgłosił naruszenie, oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, o wynikach swoich działań i, w miarę możliwości, o istotnych zmianach sytuacji na poszczególnych etapach. Ustęp ten stosuje się bez uszczerbku dla uprawnień właściwego organu, który przekazał informację.

(8d) artykuł 56 ust. 5 otrzymuje brzmienie:"

5. W celu zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1 i 2, Komisja, w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 64, 64a i 64b, określa metody współpracy właściwych organów i przyjmuje kryteria, na których podstawie działalność rynku regulowanego w przyjmującym państwie członkowskim można uznać za mającą istotne znaczenie dla funkcjonowania rynków papierów wartościowych i ochrony inwestorów w tym przyjmującym państwie członkowskim.

(9) W art. 56 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:"

6. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury do celów realizacji uzgodnień dotyczących współpracy zgodnie z ust. 2.

(10) w art. 57 wprowadza się następujące zmiany:

a) istniejący tekst staje się ustępem 1.

	aa)	dodaje się ustęp w brzmieniu:" 1a. W celu konwergencji praktyk nadzorczych Organ może brać udział w pracach kolegiów organów nadzorczych, w tym w kontrolach w siedzibach przeprowadzanych wspólnie przez dwa lub więcej właściwych organów zgodnie z art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2010 [ESMA]."
	b)	dodaje się ustęp 2 w brzmieniu:" 2. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji ust. 1, ESMA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji podlegających wymianie między właściwymi organami podczas współpracy w zakresie działalności nadzorczej, weryfikacji na miejscu lub dochodzeń. Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA]. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1 ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury dla właściwych organów do celów współpracy w zakresie działalności nadzorczej, weryfikacji na miejscu lub dochodzeń. Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie trzecim, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010."

(11) w art. 58 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 4 otrzymuje brzmienie:"

4. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1 i 2 ESMA może opracowywać projekty wykonawcze norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury do celów wymiany informacji.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w trzecim akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

ustęp 5 otrzymuje brzmienie:"
5. Artykuły 54, 58 i 63 nie stanowią przeszkody dla właściwych władz do przekazywania ESMA, Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr…/2010, bankom centralnym, Europejskiemu Systemowi Banków Centralnych oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu, w ramach ich kompetencji jako władz monetarnych oraz, w stosownych przypadkach, innym władzom publicznym odpowiedzialnym za nadzorowanie systemów płatniczych i rozliczeniowych, informacji poufnych na potrzeby wykonania ich zadań; podobnie władze te lub organy nie będą powstrzymywane przed przekazywaniem właściwym władzom informacji, których mogą one potrzebować do celów wykonywania funkcji przewidzianych w niniejszej dyrektywie."

(11a) art. 59 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. »W przypadku takiej odmowy właściwy organ powiadamia właściwe władze, które się o to zwracają, oraz ESMA, przedstawiając możliwie najbardziej szczegółowe informacje.«.

(12) w art. 60 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

»4. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1 i 2 ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury do celów prowadzenia konsultacji z innymi właściwymi władzami przed udzieleniem zezwolenia.

(13) w art. 62 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 akapit drugi zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:"

Komisję i ESMA bezzwłocznie informuje się o takich środkach.

	b)	w ust. 2 akapit trzeci zdanie drugie otrzymuje brzmienie:" Komisję i ESMA bezzwłocznie informuje się o takich środkach."
	c)	w ust. 3 akapit drugi zdanie drugie otrzymuje brzmienie:" Komisję i ESMA bezzwłocznie informuje się o takich środkach."

(13a) Dodaje się artykuł w brzmieniu:"

Artykuł 62a

1. Właściwe organy współpracują z ESMA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

2. Właściwe organy udzielają ESMA niezwłocznie wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA], zgodnie z art. 20 tego rozporządzenia.

(14) Artykuł 63 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

1. Państwa członkowskie i, zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) nr…/2010 [ESMA], ESMA mogą zawrzeć porozumienia o współpracy przewidujące wymianę informacji z właściwymi władzami państw trzecich, wyłącznie jeżeli ujawniane informacje podlegają gwarancji zachowania tajemnicy zawodowej przynajmniej równorzędnej do tej wymaganej na mocy art. 54. Taka wymiana informacji musi mieć na celu wykonanie zadań tych właściwych władz.

Państwa członkowskie i ESMA mogą przekazywać państwom trzecim dane osobowe zgodnie z rozdziałem IV dyrektywy 95/46/WE.

Państwa członkowskie i ESMA mogą również zawierać porozumienia o współpracy przewidujące wymianę informacji z władzami, organami i osobami fizycznymi lub prawnymi państw trzecich, odpowiedzialnymi za jedną lub więcej następujących kwestii:
	a)	nadzorowanie instytucji kredytowych, innych organizacji finansowych, zakładów ubezpieczeń i rynków finansowych;
	b)	prowadzenie postępowania w sprawie likwidacji i upadłości przedsiębiorstw inwestycyjnych i postępowania w innych podobnych sprawach;
	c)	prowadzenie ustawowych kontroli sprawozdań finansowych przedsiębiorstw inwestycyjnych i innych instytucji finansowych, instytucji kredytowych i zakładów ubezpieczeń, w wykonywaniu ich funkcji nadzorczych lub które zarządzają planami rekompensat w wykonywaniu powierzonych im funkcji;
	(d)	nadzorowanie organów uczestniczących w postępowaniach w sprawie likwidacji i upadłości przedsiębiorstw inwestycyjnych i postępowaniach w innych podobnych sprawach;
	e)	nadzorowanie osób odpowiedzialnych za wykonywanie ustawowej kontroli sprawozdań finansowych zakładów ubezpieczeń, instytucji kredytowych, przedsiębiorstw inwestycyjnych i innych instytucji finansowych.

Porozumienia o współpracy, o których mowa w akapicie trzecim, mogą być zawierane wyłącznie, jeżeli ujawniane informacje podlegają gwarancji zachowania tajemnicy zawodowej przynajmniej równorzędnej do tej wymaganej na mocy art. 54. Taka wymiana informacji ma na celu wykonywanie zadań powierzonych tym władzom lub organom lub osobom fizycznym lub prawnym.

(14a) w art. 64 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 art. 4, art. 10b ust. 1, art. 13 ust. 10, artykułach 18, 19, 21, 22, 24, 25, 27, 28, 29, 30, 40, 44, 45 i art. 56 ust. 2, przyznaje się Komisji na okres czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 64c.

	b)	dodaje się następujące ustępy:" -2a. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę. -2b. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych są przyznawane Komisji na warunkach określonych w art. 64a i 64b."
	c)	ustęp 2a otrzymuje brzmienie:" 2a. Żaden z przyjętych aktów delegowanych nie może zmienić istotnych postanowień niniejszej dyrektywy."
	(d)	skreśla się ust. 4.

(14b) dodaje się następujące artykuły:"

Artykuł 64a

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 2, art. 4, art.10b ust. 1, art. 13 ust. 10, artykuły 18, 19, 21, 22, 24, 25, 27, 28, 29, 30, 40, 44, 45 i art. 56 ust. 2, może w każdej chwili zostać odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

Artykuł 64b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

3. W przypadku sprzeciwu wobec aktu delegowanego ze strony Parlamentu Europejskiego lub Rady akt delegowany nie wchodzi w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec aktu delegowanego.

Artykuł 7

Zmiany w dyrektywie 2004/109/WE

W dyrektywie 2004/109/WE wprowadza się następujące zmiany:

(-1) w art. 2 ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

3. W celu uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów przedstawionych w ust. 1 Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurami, o których mowa w art. 27 ust. 2 i 2a, akty delegowane i środki wykonawcze dotyczące definicji określonych w ust. 1.

b) akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

Środki, o których mowa w akapicie drugim lit. a) i b), są określane w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 27, 27a i 27b.

(-1a) w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

a) W ust. 2 dodaje się literę w następującym brzmieniu:"

(aa)

załącznik zawierający streszczenie informacji na temat rachunków rocznych z podziałem na państwa;

(b) ustęp 6 otrzymuje brzmienie:"

6. Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania wymogów ustanowionych w ust. 1.. Komisja określa w szczególności warunki techniczne publicznego udostępniania opublikowanego rocznego sprawozdania finansowego, w tym także raportu z badania. Komisja może również, w razie potrzeby, dostosować pięcioletni okres, o którym mowa w ust. 1.

(-1b) w art. 5 ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

a) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

'6. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2 i 2a, Komisja przyjmuje środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz do zapewnienia spójnej harmonizacji oraz określenia wymogów i zapewnienie jednolitego stosowania ust. 1–5 niniejszego artykułu.

b) akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

Środki, o których mowa w lit. a) przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 27 ust. 2. Środki, o których mowa w lit. b) i c), są określane w formie aktów delegowanych i zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b.

c) akapit czwarty otrzymuje brzmienie:"

W stosownych przypadkach Komisja może również dostosować pięcioletni okres, o którym mowa w ust. 1, w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 27, 27a i 27b.

(-1c) w art. 9 ust. 7 wprowadza się następujące zmiany:

a) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

7. Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w ust. 2, 4 i 5.

b) akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

W formie aktów delegowanych zgodnie z art. 27, 27a i 27b Komisja określa maksymalną długość »krótkiego cyklu rozliczeniowego«, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, a także odpowiednie mechanizmy sprawowania kontroli przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego.

(1) w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ustępie 8:

( i) wprowadzająca część akapitu pierwszego otrzymuje brzmienie:"

8. W celu uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w ust. 1, 2, 4, 5 i 6 niniejszego artykułu Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 27, 27a i 27b środki:

	(	ii) skreśla się lit. a);
	(iii)	skreśla się akapit drugi;

b) dodaje się ustęp ▌ w brzmieniu:"

9. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ▌ niniejszego artykułu i uwzględnienia technicznego rozwoju na rynkach finansowych, ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury służące przekazywaniu wymaganych informacji emitentowi zgodnie ust. 1 niniejszego artykułu lub w celu przekazywania informacji na mocy art. 19 ust. 3.

(2) w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ustępie 2 ▌:

(i) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

2. Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w ust. 1. W szczególności określa ona:

(ii)

lit. c) otrzymuje brzmienie:"

treść zawiadomienia, jakiego należy dokonać,

(iii)

skreśla się akapit drugi;

(b) dodaje się ustęp w brzmieniu:"

3. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1 niniejszego artykułu i uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych, ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury służące przekazywaniu wymaganych informacji emitentowi zgodnie ust. 1 niniejszego artykułu lub w celu przekazywania informacji na mocy art. 19 ust. 3.

(2a) artykuł 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

2. Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych, zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w ust. 1.

(2b) artykuł 17 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Komisja określa w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych, oraz postępu w dziedzinie technologii informacyjnej i komunikowania się, a także zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w ust. 1, 2 i 3. W szczególności określa ona rodzaje instytucji finansowych, za pośrednictwem których akcjonariusz może korzystać ze swoich praw finansowych, przewidzianych w przepisach ust. 2 lit. c).

(2c) artykuł 18 ust. 5 otrzymuje brzmienie:"

5. Komisja określa w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych, oraz postępu w dziedzinie technologii informacyjnej i komunikowania się, aby zapewnić spójną harmonizację i określić wymogi ustanowione w ust. 1-4. W szczególności określa ona rodzaje instytucji finansowych, za pośrednictwem których posiadacz dłużnych papierów wartościowych może wykonywać swoje prawa finansowe, o których mowa w ust. 2 lit. c).

(2d) artykuł 19 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Dążąc do zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w ust. 1, 2 i 3, Komisja przyjmuje środki w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b.

W szczególności Komisja określa procedurę, zgodnie z którą emitent, akcjonariusz lub posiadacz innych instrumentów finansowych lub osoba, o której mowa w art. 10, ma przekazywać informacje właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego, odpowiednio na podstawie ust. 1 lub 3, aby:
	a)	umożliwić przekazywanie informacji drogą elektroniczną w macierzystym państwie członkowskim;
	b)	skoordynować przekazywanie rocznych sprawozdań finansowych, o których mowa w art. 4 niniejszej dyrektywy, z przekazywaniem rocznych informacji, o których mowa w art. 10 dyrektywy 2003/71/WE.

(2e) artykuł 21 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych, oraz postępu w dziedzinie technologii informacyjnej i komunikowania się, a także do określenia wymogów ustanowionych w ust. 1, 2 i 3, Komisja przyjmuje środki w formie aktów delegowanych zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b.

Komisja określa w szczególności:
	a)	minimalne standardy upowszechniania informacji regulowanych, o których mowa w ust. 1;
	b)	minimalne standardy centralnego systemu gromadzenia informacji, o którym mowa w ust. 2.

Komisja może także określić i aktualizować wykaz środków przekazu służących do publicznego rozpowszechniania informacji.

(2f) w art. 22 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

1. ESMA opracowuje wytyczne, zgodnie z art. 8 rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA], w celu dalszego ułatwiania publicznego dostępu do informacji podlegających ujawnieniu na mocy przepisów dyrektywy 2003/6/WE, dyrektywy 2003/71/WE oraz niniejszej dyrektywy.

(2g) w art. 23 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:"
1. W przypadku, gdy statutowa siedziba emitenta znajduje się w kraju trzecim, właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego może zwolnić emitenta z obowiązku spełnienia wymagań określonych w art. 4–7 i art. 12 ust. 6, art. 14, 15 i art. 16–18 pod warunkiem, że w przepisach prawa danego kraju trzeciego określono analogiczne wymagania lub emitent ten spełnia wymagania określone w przepisach prawa kraju trzeciego, które właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego uznaje za równoważne.
Właściwy organ powiadamia następnie ESMA o przyznanym zwolnieniu."

ustęp 4 otrzymuje brzmienie:"
4. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, dążąc do zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania ust. 1, Komisja przyjmuje następujące środki wykonawcze:

	i)	ustanawiające mechanizm zapewniający stwierdzenie równoważności informacji, w tym sprawozdań finansowych, wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy, i informacji, w tym sprawozdań finansowych, wymaganych zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi kraju trzeciego;
	ii)	stwierdzające, że z uwagi na krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, bądź na praktyki lub procedury oparte na międzynarodowych standardach ustanowionych przez organizacje międzynarodowe kraj trzeci, w którym zarejestrowany jest emitent, zapewnia równoważność z wymogami dotyczącymi informacji, o których mowa w niniejszej dyrektywie.

W związku z akapitem pierwszym lit. ii) Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych i zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki w odniesieniu do oceny standardów, które dotyczą emitentów z więcej niż jednego kraju.
Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, Komisja podejmuje niezbędne decyzje w sprawie równoważności standardów rachunkowości określonych w art. 30 ust. 3 wykorzystywanych przez emitentów z krajów trzecich nie później niż w ciągu pięciu lat od dnia, o którym mowa w art. 31. Jeżeli Komisja zdecyduje, iż standardy rachunkowości kraju trzeciego nie są równoważne, może zezwolić emitentom na dalsze stosowanie tych standardów rachunkowości przez odpowiedni okres przejściowy.
W związku z akapitem trzecim Komisja przyjmuje również w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 27, 27a i 27b, środki mające na celu ustanowienie ogólnych kryteriów równoważności w odniesieniu do standardów rachunkowości, które dotyczą emitentów z więcej niż jednego kraju.
Projekty aktów delegowanych są sporządzane przez Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych."

ustęp 5 otrzymuje brzmienie:"
5. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w ust. 2 Komisja może, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 27, 27a i 27b, przyjąć środki określające rodzaj informacji ujawnianych w kraju trzecim, które mają znaczenie dla opinii publicznej w Unii."

w ust. 7 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"
Do celów akapitu pierwszego Komisja przyjmuje również w formie aktów delegowanych i zgodnie z postanowieniami art. 27, 27a i 27b środki mające na celu ustanowienie ogólnych kryteriów równoważności."

dodaje się ustęp w brzmieniu:"
7a. ESMA wspiera Komisję w realizacji zadań wynikających z niniejszego artykułu zgodnie z art. 18 rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA]"

(2h) w art. 24 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

1. Każde państwo członkowskie wyznacza organ centralny, o którym mowa w art. 21 ust. 1 dyrektywy 2003/71/WE, jako centralny właściwy organ administracyjny odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków, o których mowa w niniejszej dyrektywie, i za zapewnienie stosowania przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. Państwa członkowskie informują o tym odpowiednio Komisję i ESMA.

ustęp 3 otrzymuje brzmienie:"
3. Państwa członkowskie informują Komisję, ESMA, zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA], i właściwe organy pozostałych państw członkowskich o wszelkich uzgodnieniach zawartych w odniesieniu do delegacji zadań, w tym także o dokładnych warunkach regulujących taką delegację."

(3) W art. 25 wprowadza się następujące zmiany:

a) dodaje się następujące ustępy:"
2a. Właściwe organy współpracują z ESMA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].
2b. Właściwe organy udzielają ESMA niezwłocznie wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA], zgodnie z art. 20 tego rozporządzenia."

(b)

w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:"
Ustęp 1 nie uniemożliwia właściwym organom wymiany informacji poufnych ani ich przekazywania ESMA i Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego (ESRB) ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) nr .../2010 ."

c) artykuł 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Państwa członkowskie i Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zgodnie z art. 18 rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA] mogą zawierać umowy o współpracy przewidujące wymianę informacji z właściwymi organami lub instytucjami krajów trzecich upoważnionymi w odpowiednim prawie krajowym do wykonywania wszelkich zadań przydzielonych właściwym organom w niniejszej dyrektywie zgodnie z art. 24. Państwa członkowskie informują ESMA o zawarciu umów o współpracy. Taka wymiana informacji podlega gwarancjom zachowania tajemnicy służbowej przynajmniej równoważnym z gwarancjami określonymi w niniejszym artykule. Taka wymiana informacji ma na celu wykonywanie zadań związanych z nadzorem przez wspomniane właściwe organy lub instytucje. W przypadku, gdy informacje pochodzą z innego państwa członkowskiego, nie mogą one zostać ujawnione bez wyraźnej zgody właściwych organów, które je ujawniły, oraz służą w stosownych przypadkach wyłącznie do tych celów, na które organy te wyraziły swoją zgodę.

(3a) artykuł 26 otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 26

Środki zapobiegawcze

1. W przypadku gdy właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego uzna, że emitent lub posiadacz akcji albo innych instrumentów finansowych lub osoba lub podmiot, o których mowa w art. 10, dopuściły się nieprawidłowości lub naruszyły swoje obowiązki, przekazuje swoje ustalenia właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego i ESMA.

2. Jeżeli, mimo środków zastosowanych przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego, emitent lub posiadacz papierów wartościowych nadal narusza właściwe przepisy prawa bądź postanowienia w zakresie nadzoru, lub jeżeli środki te okazały się nieodpowiednie, właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, po powiadomieniu właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego, stosuje zgodnie z art. 3 ust. 2 wszystkie właściwe środki w celu ochrony inwestorów, informując o tym jak najszybciej Komisję i ESMA.

(3b) tytuł rozdziału VI otrzymuje brzmienie:"

AKTY DELEGOWANE I ŚRODKI WYKONAWCZE

(3c) w art. 27 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 2a otrzymuje brzmienie:"

2a. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 5 ust. 6, art. 9 ust. 7, art. 12 ust. 8, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 17 ust. 4, art. 18 ust. 5, art. 19 ust. 4, art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 5 i 7, przyznaje się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 27c.

b) dodaje się następujące ustępy:"

2aa. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

2ab. Uprawnienie do przyjmowania aktów delegowanych przyznaje się Komisji na warunkach określonych w art. 27a i 27b.

(3d) dodaje się następujące artykuły:"

Artykuł 27a

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art.. 2 ust. 3, art. 5 ust. 6, art. 9 ust. 7, art. 12 ust. 8, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 17 ust. 4, art. 18 ust. 5, art. 19 ust. 4, art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 5 i 7, może zostać odwołane w dowolnym czasie przez Parlament Europejski lub Radę.

Artykuł 27b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

Artykuł 8

Zmiany w dyrektywie 2005/60/WE

W dyrektywie 2005/60/WE wprowadza się następujące zmiany:

(-1a) art. 11 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Państwa członkowskie informują się wzajemnie oraz informują ESA, w zakresie odpowiadającym celom niniejszej dyrektywy oraz zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EIOPA], oraz rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA], a także informują Komisję o przypadkach, w których uważają, że kraj trzeci spełnia warunki ustanowione w ust. 1 lub 2, lub w innych sytuacjach, które odpowiadają kryteriom technicznym ustanowionym zgodnie z art. 40 ust. 1 lit. b).

(-1b) artykuł 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Państwa członkowskie informują się wzajemnie oraz informują ESA, w zakresie odpowiadającym celom niniejszej dyrektywy oraz zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EIOPA], oraz rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA], a także informują Komisję o przypadkach, w których uważają, że kraj trzeci spełnia warunki ustanowione w ust. 1 lit. b).

(-1c) artykuł 28 ust. 7 otrzymuje brzmienie:"

7. Państwa członkowskie informują się wzajemnie oraz informują ESA, w zakresie odpowiadającym celom niniejszej dyrektywy oraz zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EIOPA], oraz rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA], a także informują Komisję o przypadkach, w których uważają, że kraj trzeci spełnia warunki ustanowione w ust. 3, 4 i 5.

(-1d) artykuł 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Państwa członkowskie informują się wzajemnie oraz informują ESA, w zakresie odpowiadającym celom niniejszej dyrektywy oraz zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (EU) nr …/2010 [EIOPA], oraz rozporządzenia (EU) nr .../2010 [ESMA], a Komisja informuje każde z nich o przypadkach, w których ustawodawstwo kraju trzeciego nie pozwala na stosowanie środków wymaganych w ust. 1 akapit pierwszy i można podjąć skoordynowane działania w celu znalezienia rozwiązania.

(1) w art. 31 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

4. W celu spójnej harmonizacji niniejszego artykułu i uwzględnienia technicznego rozwoju w zakresie zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu Europejski Organ Nadzoru Bankowego ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [EBA], Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [ESMA] oraz Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [EIOPA], uwzględniając istniejące ramy i współdziałając w stosownych przypadkach z innymi właściwymi organami UE w dziedzinie przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczania finansowania terroryzmu, mogą opracowywać projekty norm regulacyjnych zgodnie z art. 42 tych rozporządzeń w celu określenia rodzaju dodatkowych środków, o których mowa w ▌ ust. 3 niniejszego artykułu, oraz minimalnego zakresu działań, które powinny podjąć instytucje kredytowe i finansowe, w przypadku gdy ustawodawstwo państwa trzeciego nie pozwala na stosowanie środków wymaganych na mocy ust. 1 akapit pierwszy niniejszego artykułu.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(2) w art. 34 dodaje się akapit w brzmieniu:"

3. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji i uwzględnienia technicznego rozwoju w zakresie zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu EBA, ESMA i EIOPA, uwzględniając istniejące ramy i współdziałając w stosownych przypadkach z innymi stosownymi organami UE w dziedzinie przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczania finansowania terroryzmu, mogą opracowywać projekty norm regulacyjnych zgodnie z art. 42 rozporządzenia (UE) nr…/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr…/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr…/2010 [EIOPA] Parlamentu Europejskiego i Rady w celu określenia ▌ minimalnej treści informacji, o których mowa w ust. 2.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(2a) Dodaje się następujący artykuł:"

Artykuł 37a

1. Właściwe organy współpracują z ESA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

2. Właściwe organy przedstawiają ESA informacje niezbędne do wypełniania ich zadań zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

(2b) tytuł rozdziału VI otrzymuje brzmienie:"

AKTY DELEGOWANE

(2c) w art. 40 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1:

akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"
1. W celu uwzględnienia rozwoju technicznego w zakresie zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz w celu zapewnienia spójnej harmonizacji i określenia wymogów ustanowionych w niniejszej dyrektywie Komisja może przyjąć następujące środki :
Środki te przyjmowane są w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 41, 41a i 41b.

ii)

akapit drugi otrzymuje brzmienie:

w ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"
Środki te przyjmowane są w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 41, 41a i 41b."

(2d) w art. 41 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	ustęp 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:" 2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8 i pod warunkiem że środki przyjęte zgodnie z tą procedurą nie zmieniają istotnych przepisów niniejszej dyrektywy."
	b)	ustęp 2a otrzymuje brzmienie:" 2a. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 40 powierza się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 41a."
	c)	dodaje się następujące ustępy:" 2b. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę. 2c. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych są przyznawane Komisji na warunkach określonych w art. 41a i 41b."
	(d)	skreśla się ust. 3.

(2e) dodaje się następujące artykuły:"

Artykuł 41a

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Przekazane uprawnienia określone w art. 40 mogą zostać w każdej chwili odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

3. Wydanie decyzji o uchyleniu powoduje zakończenie delegacji uprawnień w niej wymienionych. Staje się ona skuteczna natychmiast lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. Zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 41b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

Artykuł 9

Zmiany w dyrektywie 2006/48/WE

(1) artykuł 6 otrzymuje brzmienie:"

1. Państwa członkowskie wymagają od instytucji kredytowych uzyskania zezwolenia przed rozpoczęciem działalności. Bez uszczerbku dla art. 7-12, ustanawiają one wymogi udzielenia takiego zezwolenia i informują o nich Komisję oraz Europejski Organ Nadzoru Bankowego (EBA) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr …/2010 [EBA].

2. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszego artykułu EBA opracowuje:

	a)	projekty norm regulacyjnych w zakresie informacji, które należy przekazać właściwym organom we wniosku o zezwolenie na prowadzenie działalności przez instytucje kredytowe, w tym program działalności, o którym mowa w art. 7,
	b)	projekty norm regulacyjnych określające warunki spełnienia wymogów stanowionych w art. 8;
	c)	projekty wykonawczych norm technicznych w zakresie standardowych formularzy, szablonów i procedur przedstawiania informacji;
	(d)	projekty norm regulacyjnych określające wymogi mające zastosowanie do akcjonariuszy i udziałowców posiadających znaczne pakiety akcji, jak również przeszkody, które mogą uniemożliwiać właściwym organom skuteczne wykonywanie funkcji nadzorczych, zgodnie z art. 12.

EBA przedstawia Komisji projekty norm technicznych, o których mowa w lit. a), b) i c), do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a), c) i d) pierwszego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

Komisja jest także uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w lit. b) pierwszego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(1a) Artykuł 9 ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:"

zainteresowane państwa członkowskie powiadamiają Komisję i EBA o powodach, którymi się kierują przy korzystaniu z tej możliwości; oraz

(2) artykuł 14 otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 14

EBA jest powiadamiany o każdym udzielonym zezwoleniu.

Nazwę każdej instytucji kredytowej, której udzielono zezwolenia, umieszcza się w wykazie. EBA publikuje ten wykaz na swojej stronie internetowej i aktualizuje go.

(2a) artykuł 17 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Wycofanie zezwolenia jest uzasadniane i powiadamia się nim Komisję i EBA. Zainteresowana osoba jest powiadamiana o tych przyczynach.

(3) w art. 19 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszej dyrektywy EBA opracowuje projekty norm regulacyjnych, aby sporządzić wyczerpujący wykaz informacji, o których mowa w art. 19a ust. 4, i które potencjalni nabywcy muszą umieścić w swoich powiadomieniach, bez uszczerbku dla art. 19 ust. 3.

EBA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) pierwszego akapitu, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszej dyrektywy EMA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych, aby ustanowić wspólne procedury, formularze i szablony dla procesu konsultacji między odpowiednimi właściwymi organami, o którym mowa w art. 19b.

EBA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie czwartym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(3a) W art. 22 dodaje się ustępy w brzmieniu:"

2a. W celu określenia wymogów ustanowionych w niniejszym artykule i zapewnienia konwergencji praktyk nadzorczych EBA może opracowywać projekty norm regulacyjnych, by określić zasady, procesy i mechanizmy, o których mowa w ust. 1, zgodnie z zasadami adekwatności i kompleksowości określonymi w ust. 2.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) pierwszego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

2b. W celu ułatwienia wykonania i zapewnienia spójności informacji gromadzonych zgodnie z ust. 2a niniejszego artykułu oraz z zasadami polityki wynagrodzenia ustanowionymi w pkt 22 i 22a załącznika V, EBA może opracowywać projekty norm regulacyjnych, by określić zasady, procesy i mechanizmy, o których mowa w ust. 1, zgodnie z zasadami adekwatności i kompleksowości określonymi w ust. 2.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w pierwszym akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

ESMA współpracuje ściśle z EBA przy opracowywaniu norm technicznych dotyczących polityki wynagrodzeń dla kategorii pracowników zaangażowanych w świadczenie usług inwestycyjnych i prowadzenie działalności inwestycyjnej w rozumieniu dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych.

(4) w art. 26 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

5. W celu zapewnienia jednolitego stosowania art. 25, i niniejszego artykułu EBA opracowuje:

	a)	projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji, które należy przedstawić zgodnie z art. 25 i niniejszym artykułem, oraz
	b)	projekty wykonawczych norm technicznych, w celu ustanowienia standardowych formularzy, szablonów i procedury takiego powiadomienia.

EBA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) pierwszego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].». Komisja jest także uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w lit. b) pierwszego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(5) w art. 28 dodaje się ustęp ▌w brzmieniu:"

4. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszego artykułu EBA opracowuje:

	a)	projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji, które należy przedstawić zgodnie z niniejszym artykułem oraz
	b)	projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury takiego powiadomienia.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) pierwszego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010. Komisja jest także uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w lit. b) pierwszego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(6) w art. 33 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

W nagłych przypadkach właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego mogą przed zastosowaniem procedury przewidzianej w art. 30 podjąć wszelkie środki ostrożności niezbędne do ochrony interesów deponentów, inwestorów i innych osób, na rzecz których świadczone są usługi. Komisja, EBA i właściwe organy innych zainteresowanych państw członkowskich są niezwłocznie powiadamiane o takich środkach.

(6a) artykuł 36 otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 36

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i EBA o liczbie i charakterze przypadków odmowy na podstawie art. 25 i art. 26 ust. 1-3 lub podjęciu środków zgodnie z art. 30 ust. 3.

(6b) artykuł 38 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Właściwe organy powiadamiają Komisję, EBA i Europejski Komitet Bankowy o wszystkich zezwoleniach udzielonych oddziałom instytucji kredytowych mających swoją siedzibę zarządu poza Unią Europejską.

(6c) w art. 39 ust. 2 dodaje się literę w brzmieniu:"

(

ba) że EBA jest w stanie uzyskać od właściwych organów państw członkowskich informacje otrzymane od krajowych organów krajów trzecich zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA];

(6d) w art. 39 dodaje się akapit w brzmieniu:"

3a. EBA wspiera Komisję dla celów niniejszego artykułu zgodnie z art. 18 rozporządzenia(UE) nr .../2010 [EBA].

(7) w art. 42 dodaje się akapit w brzmieniu:

W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego artykułu EBA opracowuje:
	a)	projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji w nich zawartych.
	b)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego artykułu, projekty wykonawczych norm technicznych służących ustanowieniu standardowych formularzy, szablonów i procedur dla informacji, które mogą ułatwić monitorowanie instytucji kredytowych.

EBA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) drugiego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010. Komisja jest także uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w lit. b) drugiego akapitu, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].„.

(8) W art. 42a ust. 1 na końcu akapitu czwartego dodaje się treść w brzmieniu:"

Jeśli pod koniec wstępnego terminu dwóch miesięcy jakikolwiek z właściwych organów skierował sprawę do Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 11 rozporządzenia (EU) nr .../2010 [EBA], właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego odraczają swoją decyzję i czekają na decyzję, którą Europejski Organ Nadzoru Bankowego może podjąć zgodnie z art. 11 ust 3 tego rozporządzenia. Właściwe ograny przyjmującego państwa członkowskiego podejmują decyzję zgodnie z ▌decyzją Organu. Termin dwóch miesięcy uznaje się za termin zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia. Europejski Organ Nadzoru Bankowego podejmuje decyzję w terminie jednego miesiąca. Sprawy nie kieruje się do Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, jeśli wstępny termin dwóch miesięcy upłynął lub jeśli wspólna decyzja została podjęta.

(9) w art. 42b wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:"
1. Podczas wykonywania swoich obowiązków właściwe organy uwzględniają konwergencję w odniesieniu do instrumentów nadzoru oraz praktyk nadzorczych w zastosowaniu przepisów ustawowych, wykonawczych i wymogów administracyjnych przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy. W tym celu państwa członkowskie dopilnowują, by:

	a)	właściwe organy uczestniczyły w działaniach EBA,
	b)	właściwe organy przestrzegały wytycznych i zaleceń EBA, a w przypadku ich nieprzestrzegania podawały powody takiej sytuacji,
	c)	zakres kompetencji powierzonych właściwym organom na poziomie krajowym nie ograniczał wykonywania przez nie ich obowiązków wynikających z członkostwa w EBA na mocy niniejszej dyrektywy.

skreśla się ust. 2.

(10) artykuł 44 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Ustęp 1 nie stanowi przeszkody dla wymiany informacji między właściwymi organami różnych państw członkowskich lub dla przekazywania informacji przez właściwe organy EBA, zgodnie z niniejszą dyrektywą lub innymi dyrektywami mającymi zastosowanie do instytucji kredytowych, jak również z art. 16 i 20 rozporządzenia (UE) nr…/2010 [EBA]. Informacje te podlegają warunkom zachowania tajemnicy zawodowej określonym w ust. 1.

(11) ▌art. 46 ▌otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 46

»Państwa członkowskie i EBA – zgodnie z art. 18 rozporządzenia UE nr…/2010 [EBA] – mogą zawierać umowy o współpracy, umożliwiające wymianę informacji z właściwymi organami państw trzecich lub z innymi organami bądź instytucjami państw trzecich w rozumieniu art. 47 i art. 48 ust. 1 niniejszej dyrektywy, jedynie wówczas, gdy ujawniane informacje objęte są gwarancjami tajemnicy zawodowej co najmniej równoważnymi określonym w art. 44 ust. 1 niniejszej dyrektywy. Taka wymiana informacji służy wykonywaniu zadań nadzorczych przez te organy lub instytucje.

W przypadku gdy informacje pochodzą z innego państwa członkowskiego, nie mogą być ujawnione bez wyraźnej zgody organów, które je ujawniły, a w stosownych przypadkach, wyłącznie do celów, na które organy te wyraziły zgodę.

(12) w art. 49 wprowadza się następujące zmiany:

a) ▌akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

Przepisy niniejszej sekcji nie stanowią przeszkody w przekazywaniu przez właściwe organy informacji następującym podmiotom do celów wykonywania ich zadań:
	a)	bankom centralnym w Europejskim Systemie Banków Centralnych i innym organom pełniącym podobną funkcję w zakresie ich kompetencji jako organów monetarnych, w przypadku gdy informacje te są istotne w kontekście wykonywania ich zadań ustawowych, w tym prowadzenia polityki monetarnej i zapewniania związanej z tym płynności, nadzoru nad systemami płatności, rozliczeń i rozrachunku oraz zabezpieczenia stabilności systemu finansowego;
	b)	w stosownych przypadkach, innym organom publicznym odpowiedzialnym za nadzorowanie systemów płatniczych;
	c)	Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego (ESRB), w sytuacji gdy informacje te są istotne dla wykonywania jej zadań statutowych na mocy rozporządzenia UE nr .../2010 Parlamentu Europejskiego i Rady ▌.

Przepisy niniejszej sekcji nie stanowią przeszkody dla organów lub podmiotów, o których mowa w akapicie pierwszym, w przekazywaniu właściwym organom informacji, które mogą im być potrzebne do celów określonych w art. 45.

b) akapit czwarty otrzymuje brzmienie:"

W sytuacji nadzwyczajnej, o której mowa w art. 130 ust. 1, państwa członkowskie zezwalają właściwym organom na niezwłoczne przekazywanie informacji bankom centralnym w Europejskim Systemie Banków Centralnych, w przypadku gdy takie informacje są istotne dla wykonywania ich zadań ustawowych, w tym prowadzenia polityki monetarnej i zapewniania związanej z tym płynności, nadzoru nad systemami płatności, rozliczeń i rozrachunku papierów wartościowych oraz zabezpieczenia stabilności systemu finansowego oraz na przekazywanie informacji ESRB zgodnie z rozporządzeniem (EU) nr .../2010 [ESRB], w przypadku gdy takie informacje są istotne dla wykonywania jej zadań statutowych.

(13) W art. 63a wprowadza się następujące zmiany:

	a)	ustęp 4 otrzymuje brzmienie:" 4. Przepisy regulujące dany instrument określają taką wartość kapitału, niespłaconych odsetek lub dywidend, która pokrywa straty i nie utrudnia dokapitalizowania instytucji kredytowej poprzez odpowiednie mechanizmy, opracowane przez EBA na mocy ust. 6."
	b)	ustęp 6 otrzymuje brzmienie:" 6. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji oraz konwergencji praktyk nadzorczych, EBA opracowuje projekty regulacyjnych norm technicznych w celu określenia wymogów mających zastosowanie do instrumentów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Europejski Organ Nadzoru Bankowego przedstawia Komisji te projekty norm regulacyjnych do dnia 1 stycznia 2014 r. Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w poprzednim akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA]. EBA wydaje również wytyczne w odniesieniu do instrumentów, o których mowa w art. 57 ustęp pierwszy lit. a). EBA monitoruje stosowanie tych wytycznych."

(14) Artykuł 74 ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy, od dnia 31 grudnia 2012 r. właściwe organy stosują jednolite formaty, częstotliwości, języki i terminy przedkładania sprawozdań na potrzeby przekazywania tych obliczeń przez instytucje kredytowe. W celu zapewnienia jednolitego stosowania dyrektywy EBA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych w celu wprowadzenia w Unii Europejskiej jednolitych formatów (wraz z załączonymi instrukcjami), częstotliwości ▌i terminów przedkładania sprawozdań przed dniem 1 stycznia 2012 r. Formaty sprawozdań są proporcjonalne do charakteru, skali i stopnia złożoności działalności instytucji kredytowych.

W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy EBA opracowuje również projekty norm wykonawczych w zakresie rozwiązań IT, które będą mieć zastosowanie do tych sprawozdań.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie drugim i trzecim, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(15) w art. 81 ust. 2 dodaje się akapity w brzmieniu:"

W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu EBA, konsultując się z ESMA, opracowuje projekty norm regulacyjnych w celu określenia metod oceny dotyczących oceny zdolności kredytowej. EBA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) akapitu drugiego, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].»;

(16) w art. 84 ust. 2 dodaje się akapity w brzmieniu:"

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].»;

(17) w art. 97 ust. 2 dodaje się akapity w brzmieniu:"

(18) w art. 105 ust. 1 dodaje się akapity w brzmieniu:"

W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu, EBA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia warunków stosowania metod oceny, zgodnie z którymi właściwe organy zezwalają instytucjom na stosowanie zaawansowanych metod pomiaru.

(19) w artykule 106 ustęp 2, ▌akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu, EBA opracowuje projekty norm regulacyjnych w celu określenia warunków stosowania wyłączeń, o których mowa w lit. c) i d), oraz określenia warunków wykorzystywanych do stwierdzenia istnienia grupy powiązanych klientów, o której mowa w ust. 3. EBA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

(20) artykuł 110 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Państwa członkowskie zapewniają sporządzanie sprawozdań przynajmniej dwa razy w roku. Od dnia 31 grudnia 2012 r. właściwe organy stosują jednolite formaty, częstotliwości ▌i terminy przedkładania sprawozdań. W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy EBA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych w celu wprowadzenia w Unii Europejskiej jednolitych formatów (wraz z załączonymi instrukcjami), częstotliwości ▌i terminów przedkładania sprawozdań przed dniem 1 stycznia 2012 r. Formaty sprawozdań są proporcjonalne do charakteru, skali i stopnia złożoności działalności instytucji kredytowych.

W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy EBA opracowuje również projekty norm wykonawczych w zakresie rozwiązań IT, które będą mieć zastosowanie do tych sprawozdań.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(20a) w art. 111 ust. 1 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:"

Państwa członkowskie mogą ustalić niższy limit niż 150 milionów EUR i informują o tym EBA i Komisję.

(21) artykuł 122a ustęp 10 otrzymuje brzmienie:"

10. EBA przedstawia Komisji coroczne sprawozdanie dotyczące przestrzegania przez właściwe organy przepisów niniejszego artykułu.

W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu EBA opracowuje projekty norm regulacyjnych dotyczących konwergencji praktyk nadzorczych w odniesieniu do niniejszego artykułu, w tym środki podejmowane w przypadku naruszenia zasad należytej staranności i obowiązków związanych z zarządzaniem ryzykiem. EBA przedstawia Komisji te projekty norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów standardów regulacyjnych, o których mowa w lit. a) akapitu drugiego, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(22) w art. 124 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:"

6. »W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu, EBA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia warunków stosowania niniejszego artykułu oraz wspólnej procedury i metodologii oceny ryzyka.

(22a) artykuł 126 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

'4. Właściwe organy powiadamiają EBA i Komisję, jeżeli zawarto porozumienie, o jakim mowa w ust. 3.

(22b) w art. 129 ust. 1 po akapicie pierwszym dodaje się akapit w brzmieniu:"

Jeżeli organ odpowiedzialny za nadzór konsolidujący nie wypełni zadań, o których mowa w pierwszym akapicie, lub jeżeli organy krajowe nie współpracują z organem odpowiedzialnym za nadzór konsolidujący w stopniu wymaganym do realizacji zadań wyszczególnionych w akapicie pierwszym, każdy zainteresowany właściwy organ może powiadomić o tej sprawie EBA, który może podjąć działanie zgodnie z art. 11 rozporządzenia .../2010 [EBA].

(23) w art. 129 ust. 2 akapit piąty otrzymuje brzmienie:"

▌

Jeśli pod koniec terminu sześciu miesięcy dowolny właściwy organ skierował sprawę do EBA zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany odracza swoją decyzję i czeka na decyzję, którą EBA może podjąć zgodnie z art. 11 ust 3 tego rozporządzenia dotyczącym jego decyzji, oraz podejmuje decyzję zgodne z ▌ decyzją EBA. Termin sześciu miesięcy uznaje się za termin zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia. EBA podejmuje decyzję w terminie jednego miesiąca. Sprawy nie kieruje się do EBA, jeśli termin sześciu miesięcy upłynął lub jeśli wspólna decyzja została podjęta.

(23a) W art. 129 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:"

EBA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania systemu wpólnych decyzji, o którym mowa w niniejszym ustępie, w odniesieniu do wniosków o zezwolenie, o których mowa w art. 84 ust. 1, art. 87 ust. 9, art. 105 i części 6 załącznika III, w celu ułatwienia podejmowania wspólnych decyzji.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w dwóch poprzednich akapitach, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA].

(24) w art. 129 ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a) w akapicie trzecim pojęcie 'Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego' zastępuje się „Europejskim Organem Nadzoru Bankowego”.

	b)	akapit czwarty otrzymuje brzmienie:" W przypadku gdy właściwe organy nie podejmą tego typu wspólnej decyzji w terminie czterech miesięcy, decyzję o zastosowaniu art. 123, 124 i art. 136 ust. 2 podejmuje w ujęciu skonsolidowanym organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany po należytym uwzględnieniu oceny ryzyka przedsiębiorstw zależnych przeprowadzonej przez właściwe organy. Jeśli pod koniec terminu sześciu miesięcy dowolny zainteresowany właściwy organ skierował sprawę do EBA zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany odracza swoją decyzję i czeka na decyzję, którą EBA może podjąć zgodnie z art. 11 ust 3 tego rozporządzenia, oraz podejmuje decyzję zgodnie z ▌ decyzją EBA. Termin czterech miesięcy uznaje się za termin zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia. EBA podejmuje decyzję w terminie jednego miesiąca. Sprawy nie kieruje się do EBA, jeśli termin sześciu miesięcy upłynął lub jeśli wspólna decyzja została podjęta."
	c)	akapit piąty otrzymuje następujące brzmienie:" Decyzję o zastosowaniu art. 123, 124 i art. 136 ust. 2 podejmują właściwe organy odpowiedzialne za nadzór przedsiębiorstw zależnych od dominującej instytucji kredytowej w UE lub od dominującej finansowej spółki holdingowej w UE w ujęciu indywidualnym lub subskonsolidowanym po należytym rozpatrzeniu opinii i zastrzeżeń wyrażonych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany. Jeśli pod koniec terminu sześciu miesięcy dowolny zainteresowany właściwy organ skierował sprawę do EBA zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany odracza swoją decyzję i czeka na decyzję, którą EBA może podjąć zgodnie z art. 11 ust 3 tego rozporządzenia, oraz podejmuje decyzję zgodnie z ▌ decyzją EBA. Termin czterech miesięcy uznaje się za termin zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia. EBA podejmuje decyzję w terminie jednego miesiąca. Sprawy nie kieruje się do EBA, jeśli termin sześciu miesięcy upłynął lub jeśli wspólna decyzja została podjęta."
	d)	siódmy akapit otrzymuje brzmienie:" W przypadku gdy przeprowadzano konsultacje z EBA, wszystkie właściwe organy biorą pod uwagę takie zalecenia i wyjaśniają wszelkie istotne odstępstwo od tych zaleceń."
	e)	siódmy akapit otrzymuje brzmienie:" ▌ EBA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania procesu podejmowania wspólnej decyzji, o którym mowa w niniejszym ustępie w odniesieniu do zastosowania art. 123, 124 i art. 136 ust. 2 oraz w celu ułatwienia podejmowania wspólnych decyzji. ▌ Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [EBA]."

(25) W art. 130 ust. 1 akapity pierwszy i drugi otrzymują brzmienie:"

130. W razie wystąpienia sytuacji nadzwyczajnej, w tym sytuacji określonej w art. 10 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], oraz gdy zaistnieje niekorzystny rozwój sytuacji na rynkach ▌, co może zagrozić płynności rynkowej i stabilności sytemu finansowego w jednym z państw członkowskich, w którym przedsiębiorstwa należące do grupy uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności lub w którym ustanowiono oddziały istotne, o których mowa w art. 42a, organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, z zastrzeżeniem rozdziału 1 sekcji 2, zawiadamia o tym w najkrótszym możliwym terminie EBA, ESRB i organy, o których mowa w art. 49 akapit czwarty i w art. 50, oraz przekazuje wszystkie informacje mające zasadnicze znaczenie przy realizacji ich zadań. Obowiązki te mają zastosowanie w stosunku do wszystkich właściwych organów na mocy art. 125 i 126 oraz do właściwego organu określonego w art. 129 ust. 1. Obowiązki te mają zastosowanie do wszystkich właściwych organów na mocy art. 125 i 126 oraz do właściwego organu określonego w art. 129 ust. 1.

Jeżeli organ, o którym mowa w art. 49 akapit czwarty, uzyskuje wiedzę o sytuacji opisanej w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zawiadamia o tym w najkrótszym możliwym terminie właściwe organy określone w art. 125 i 126 oraz EBA.

(26) w art. 131 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

Właściwe organy odpowiedzialne za udzielenie zezwolenia przedsiębiorstwu zależnemu przedsiębiorstwa dominującego będącego instytucją kredytową mogą na mocy dwustronnej umowy i zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA] przekazać swoje kompetencje w zakresie nadzoru właściwym organom, które udzieliły zezwolenia przedsiębiorstwu dominującemu i sprawują nad nim nadzór. EBA jest powiadamiany o istnieniu i treści takich porozumień. Przesyła on te informacje właściwym organom pozostałych państw członkowskich oraz Europejskiemu Komitetowi Bankowemu.

(27) w art. 131a wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:"
1. Organ odpowiedzialny za nadzór konsolidujący ustanawia kolegia organów nadzoru w celu ułatwienia realizacji zadań, o których mowa w art. 129 i art. 130 ust. 1, oraz, w oparciu o wymogi poufności, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, oraz przy zgodności z prawem Unii, gwarantuje, w odpowiednich przypadkach, odpowiednią koordynację i współpracę z właściwymi organami krajów trzecich.
EBA odgrywa wiodącą rolę w zapewnieniu wydajnego, skutecznego i konsekwentnego funkcjonowania kolegiów, o których mowa w niniejszym artykule, oraz wspiera i monitoruje takie ich funkcjonowanie, zgodnie z art. 12 rozporządzenia 9UE0 nr ...2010 [EBA]. EBA, jeżeli uzna to za stosowne, uczestniczy w tym procesie i jest uznawana za właściwy organ dla tego celu.

	a)	wymiany informacji między nimi i z EBA zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA];
	b)	akceptacji, w stosownych przypadkach, powierzania zadań na zasadzie dobrowolności i przekazywania obowiązków na zasadzie dobrowolności;
	c)	określania programów nadzoru na podstawie oceny ryzyka grupy zgodnie z art. 124;
	d)	zwiększenia efektywności nadzoru poprzez wyeliminowanie powielających się wymogów nadzorczych, łącznie z tymi, które dotyczą wniosków o udzielanie informacji, o których mowa w art. 130 ust. 2 i art. 132 ust.2;
	e)	konsekwentnego stosowania wymogów ostrożnościowych na mocy niniejszej dyrektywy w stosunku do wszystkich podmiotów w ramach grupy bankowej, bez uszczerbku dla opcji i swobody działania przewidzianych w przepisach wspólnotowych;
	f)	stosowania art.129 ust. 1 lit. c), uwzględniając pracę wykonywaną przez inne fora utworzone w tym obszarze.

Właściwe organy i EBA wchodzące w skład kolegiów organów nadzoru ściśle ze sobą współpracują. Wymogi poufności na mocy rozdziału 1 sekcji 2 nie uniemożliwiają właściwym organom wymiany informacji poufnych w ramach kolegiów organów nadzoru. Ustanawianie i funkcjonowanie kolegiów organów nadzoru nie wpływa na prawa i obowiązki właściwych organów na mocy niniejszej dyrektywy."

b) w ust. 2:

		i) akapit drugi otrzymuje brzmienie:" W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu i art. 42a ust. 3, EBA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia ogólnych warunków funkcjonowania kolegiów. Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów standardów regulacyjnych, o których mowa w lit. a) akapitu drugiego, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA]."
	ii)	akapit szósty otrzymuje brzmienie:" Z zastrzeżeniem wymogów poufności wynikających z rozdziału 1 sekcji 2 organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany informuje EBA o działaniach kolegium organów nadzoru, w tym o sytuacjach nadzwyczajnych, oraz przekazuje EBA wszystkie informacje, które są szczególnie istotne w kontekście konwergencji w zakresie nadzoru."

(27a) w art. 132 ust. 1 po akapicie pierwszym dodaje się akapity w brzmieniu:"

Właściwe organy współpracują z EBA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EBA].

Właściwe organy udzielają EBA wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], zgodnie z art. 20 tego rozporządzenia.

(27b) w art. 140 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

3. Właściwe organy odpowiedzialne za nadzór skonsolidowany sporządzają wykazy finansowych spółek holdingowych, o których mowa w art. 71 ust. 2. Wykazy te są przekazywane właściwym organom pozostałych państw członkowskich, EBA i Komisji.

(28) w art. 143 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a) na końcu akapitu pierwszego dodaje się zdanie w brzmieniu:"

EBA pomaga Komisji i Europejskiemu Komitetowi Bankowemu w wypełnianiu tych zadań, w tym określając czy tego rodzaju wytyczne powinny podlegać aktualizacji.»;

akapit drugi otrzymuje brzmienie:"
Właściwy organ przeprowadzający weryfikację, o której mowa w ust. 1 akapit pierwszy, uwzględnia wszelkie takie wytyczne. Do tego celu przed podjęciem decyzji właściwy organ zasięga opinii EBA."

(28a) akapit czwarty w art. 143 ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

Zostaną opracowane techniki nadzorcze umożliwiające osiągnięcie celów skonsolidowanego nadzoru, określone w niniejszym rozdziale, o czym zostaną poinformowane pozostałe zaangażowane właściwe organy, EBA i Komisja.

(29) w art. 144 dodaje się akapit w brzmieniu:"

»W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego artykułu, Europejski Organ Nadzoru Bankowego opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia ▌formatu, struktury, spisu treści i daty corocznej publikacji ujawnianych informacji, o których mowa w niniejszym artykule. Organ przedstawia Komisji te projekty standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie trzecim, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA].

(30) w art. 150 dodaje się akapit w brzmieniu:

a) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:"

3. EBA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych w celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do:

	a)	warunków stosowania pkt 15 do 17 załącznika V,
	b)	warunków stosowania części 2 załącznika VI w odniesieniu do czynników ilościowych, o których mowa w pkt 12, czynników jakościowych, o których mowa w pkt 13 i wzorca, o którym mowa w pkt 14.
	EBA przedstawia Komisji te projekty wykonawczych norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

(31) w art. 156 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	pojęcie „Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego” zastępuje się „Europejskim Organem Nadzoru Bankowego”;
	b)	akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:" Komisja, we współpracy z EBA i państwami członkowskimi, oraz uwzględniając wkład Europejskiego Banku Centralnego, monitoruje okresowo, czy niniejsza dyrektywa, wraz z dyrektywą 2006/49/WE, ma znaczący wpływ na cykl gospodarczy i w świetle tego badania rozważa, czy uzasadnione byłoby podjęcie jakichś środków naprawczych."

Artykuł 10

Poprawki do dyrektywy 2006/49/WE

W dyrektywie 2006/49/WE wprowadza się następujące zmiany:

( 1) w art. 18 ▌dodaje się następujący ustęp w brzmieniu:"

5. Europejski Organ Nadzoru Bankowego (EBA) ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr …/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady ▌może opracowywać projekty regulacyjnych norm technicznych ▌w celu określenia warunków stosowania metod oceny, po spełnieniu których właściwe organy zezwalają instytucjom ▌ na stosowanie modeli wewnętrznych do celów obliczania wymogów kapitałowych na mocy niniejszej dyrektywy.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA].

(1a) w art. 22 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:"

W przypadku gdy właściwe organy odstępują od stosowania skonsolidowanych wymogów dotyczących funduszy własnych, o których mowa w niniejszym artykule, powiadamiają o tym EBA i Komisję.

(1b) w art. 32 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a) akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

Właściwe organy powiadamiają o tych procedurach EBA, Radę i Komisję

b) dodaje się ustęp w brzmieniu:"

3a. Europejski Organ Nadzoru Bankowego wydaje wytyczne związane z procedurami, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

(1c) artykuł 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

1. Państwa członkowskie wyznaczają organy właściwe do wykonywania obowiązków przewidzianych w niniejszej dyrektywie. Powiadamiają one o tym EBA i Komisję, zaznaczając podział obowiązków.

(1d) w art. 38 ust. 1 dodaje się akapity w brzmieniu:"

1. Właściwe organy współpracują z EBA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EBA].

2. Właściwe organy udzielają EBA niezwłocznie wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], zgodnie z art. 20 tego rozporządzenia.

Artykuł 11

Poprawki do dyrektywy 2009/65/WE (UCITS)

W dyrektywie 2009/65/WE wprowadza się następujące zmiany:

(1) w art. 5 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:

8. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu, ESMA ▌ może opracowywać projekty regulacyjnych norm technicznych w celu określenia ▌informacji, które należy udostępnić właściwym organom we wniosku o zezwolenie na prowadzenie działalności przez UCITS.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr …/2010.

(1a) w art. 6 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:"

ESMA powiadamiany jest o każdym udzielonym zezwoleniu i zamieszcza na swojej stronie internetowej aktualną listę spółek zarządzających, które otrzymały zezwolenie.

(2) w art. 7 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:"

6. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekty standardów regulacyjnych w celu:

	a)	określenia informacji, jakich należy udzielić właściwym organom we wniosku spółki zarządzającej o wydanie zezwolenia, w tym programu działalności;
	b)	określenia wymogów, jakie mają zastosowanie do spółki zarządzającej zgodnie z art. 7 ust. 2, oraz informacji dotyczących powiadomienia, przewidzianych art. 7 ust. 2;
	c)	określenia wymogów mających zastosowanie do akcjonariuszy i uczestników posiadających znaczne pakiety akcji, jak również by określić przeszkody, które mogą uniemożliwiać właściwym organom skuteczne wykonywanie funkcji nadzorczych, zgodnie z art. 8 ust. 1 i art. 10 ust. 1-2 dyrektywy 2004/39/WE, o czym mowa w art. 11 niniejszej dyrektywy.

ESMA przedstawia Komisji projekty regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w lit. a) i b), do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w lit. a), b) i c), zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia warunków stosowania standardowych formularzy, wzorów i procedur dotyczących powiadomień lub przekazywania informacji przewidzianych lit. a) i b) akapitu pierwszego.

ESMA przedstawia Komisji te projekty wykonawczych norm technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie czwartym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(2a) artykuł 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Państwa członkowskie informują ESMA oraz Komisję o wszelkich trudnościach ogólnych, jakie UCITS napotykają przy wprowadzaniu do obrotu swoich jednostek w dowolnym kraju trzecim.

Komisja analizuje niezwłocznie te trudności w celu znalezienia odpowiedniego rozwiązania. Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych pomaga Komisji w realizacji tego zadania.

(2b) w art. 11 dodaje się akapit w brzmieniu:"

3. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji ninieszej dyrektywy ESMA, w oparciu o niniejszy artykuł, może opracowywać projekty norm regulacyjnych, aby sporządzić wyczerpujący wykaz informacji dotyczących art. 10b ust. 4 dyrektywy 2004/39/WE, które potencjalni nabywcy muszą umieścić w swoich powiadomieniach, bez uszczerbku dla art. 10a ust. 2 tej dyrektywy.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w pierwszym akapicie, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA, w oparciu o niniejszy artykuł, może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia warunków stosowania standardowych formularzy, wzorów i procedur dotyczących procesu konsultacji między odpowiednimi właściwymi organami, dotyczących art. 10 ust. 4 dyrektywy 2004/39/WE.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7e rozporządzenia (UE) nr …/2010.

(2c) w art. 12 ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:" 3. Bez uszczerbku dla art. 116, Komisja przyjmie, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112 b, do dnia 1 lipca 2010 r. środki określające procedury i ustalenia, o których mowa w ust. 1 lit. a) akapit drugi, oraz struktury i wymogi organizacyjne w celu zminimalizowania konfliktów interesów, o których mowa w ust. 1 lit. b) akapit drugi."
	b)	skreśla się akapit drugi;

(3) w art. 12 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:"

4. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia aktów delegowanych przyjmowanych przez Komisję w zakresie procedur, ustaleń, struktur i wymogów organizacyjnych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(3a) w art. 14 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	akapit pierwszy zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie:" 2. Bez uszczerbku dla art. 116 Komisja przyjuje, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki mające na celu zapewnienie, że spółka zarządzająca wywiązuje się z obowiązków określonych w ust. 1, a zwłaszcza w celu:"
	b)	skreśla się akapit drugi;

(4) W art. 14 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:"

3. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia przyjmowanych przez Komisję aktów delegowanych dotyczących kryteriów, zasad i kroków, o których mowa w ust. 2 lit. a), b) i c) niniejszego artykułu.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(4a) w art. 17 dodaje się akapit w brzmieniu:"

10. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji, które należy udostępnić zgodnie z ust. 1, 2, 3, 8 i 9.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawić standardowe formularze, wzory i procedury do celów przekazywania informacji zgodnie z ust. 3 i 9.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie trzecim, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(4b) w art. 18 dodaje się akapit w brzmieniu:"

4a. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia informacji, które należy udostępnić zgodnie z ust. 1, 2 i 4.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie trzecim, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(4c) w art. 20 dodaje się akapit w brzmieniu:"

4a. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty regulacyjnych norm technicznych w celu określenia informacji, które należy przekazać właściwym organom we wniosku dotyczącym zarządzania UCTIS mającego siedzibę w innym państwie członkowskim.

Komisja może przyjmować projekty norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7 rozporządzenia (WE) nr …/2010 [ESMA].

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, wzory i procedury do celów wymiany informacji.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie trzecim, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(5) w art. 21 ust. 7 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

7. Przed zastosowaniem procedury ustanowionej w ust. 3, 4 lub 5, właściwe organy państwa członkowskiego goszczącego spółkę zarządzającą mogą, w nagłych przypadkach, zastosować wszelkie środki ostrożności niezbędne w celu ochrony interesów inwestorów i innych osób, wobec których świadczone są usługi. Komisja, ESMA i właściwe organy innych zainteresowanych państw członkowskich są jak najszybciej poinformowane o takich środkach.

(5a) artykuł 21 ust. 7 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

Po konsultacjach z właściwymi organami zainteresowanych państw członkowskich Komisja może zdecydować, że dane państwo członkowskie musi zmienić lub uchylić te środki, bez uszczerbku dla uprawnień ESMA określonych w art. 9 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA].

(5b) w art. 21 ust. 9 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

9. Państwa członkowskie informują ESMA oraz Komisję o liczbie i charakterze przypadków odmowy wydania zezwolenia na podstawie art. 17 lub odrzucenia wniosku na podstawie art. 20 oraz o zastosowaniu wszelkich środków na podstawie ust. 5 niniejszego artykułu.

(5c) w art. 23 ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:" 6. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki odnośnie do środków, jakie powinien podjąć depozytariusz, aby wywiązać się z obowiązków wobec UCITS, którym zarządza spółka zarządzająca prowadząca przedsiębiorstwo w innym państwie członkowskim, łącznie z danymi, które należy włączyć do umowy standardowej zawieranej przez depozytariusza i spółkę zarządzającą, zgodnie z ust. 5."
	b)	w art. 23 ust. 6 skreśla się akapit drugi;

6. W art. 29 dodaje się akapity w brzmieniu:"

5. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia:

	a)	informacji, jakich należy udzielić właściwym organom we wniosku spółki zarządzającej o wydanie zezwolenia, w tym programu działalności, oraz
	b)	przeszkód, które mogą uniemożliwiać właściwym organom skuteczne wykonywanie funkcji nadzorczych, określonych w art. 29 ust. 1 lit. c).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

6. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych, by ustanawić standardowe formularze, wzory i procedury do celów przekazywania informacji zgodnie z ust. 5 lit. a).

(6a) artykuł 32 ust. 6 otrzymuje brzmienie:"

6. Państwa członkowskie informują Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych oraz Komisję, które spółki inwestycyjne korzystają z odstępstw przewidzianych w ust. 4 i 5.

(6b) w art. 33 ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:" 6. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki odnośnie do środków, jakie powinien podjąć depozytariusz, aby wywiązać się z obowiązków wobec UCITS, którym zarządza spółka zarządzająca prowadząca przedsiębiorstwo w innym państwie członkowskim, łącznie z danymi, które należy włączyć do umowy standardowej zawieranej przez depozytariusza i spółkę zarządzającą, zgodnie z ust. 5."
	b)	skreśla się akapit drugi;

(6c) w art. 43 ust. 5 wprowadza się następujące zmiany:

	a)	akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:" 5. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające szczegółową zawartość, format i sposób udostępnienia informacji, o których mowa w ust. 1 i 3."
	b)	skreśla się akapit drugi;

(7) w art. 43 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:"

6. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia przyjmowanych przez Komisję aktów delegowanych dotyczących zawartości, formatu i sposobu udostępniania informacji, o których mowa w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(8) w art. 50 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:"

4. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty regulacyjnych norm technicznych w celu określenia warunków stosowania przepisów dotyczących kategorii aktywów, w które mogą inwestować UCITS zgodnie z niniejszym artykułem i z przyjętymi przez Komisję aktami delegowanymi dotyczącymi takich przepisów.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(9) w art. 51 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ustępie pierwszym dodaje się akapit w brzmieniu:"

Krajowe właściwe orany zapewniają przekazywanie EBA oraz ESRB wszelkich informacji otrzymanych na mocy poprzedniego ustępu, zagregowanych w odniesieniu do wszystkich spółek zarządzających lub inwestycyjnych, które podlegają ich nadzorowi, w celu monitorowania ryzyka systemowego na szczeblu Unii.

akapit czwarty otrzymuje brzmienie:"
4. Bez uszczerbku dla art. 116 Komisja przyjmuje, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające:

	a)	kryteria oceny adekwatności procesu zarządzania ryzykiem stosowanego przez spółkę zarządzającą zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy;
	b)	szczegółowe przepisy dotyczące odpowiedniej i niezależnej wyceny wartości instrumentów pochodnych OTC; oraz
	c)	szczegółowe przepisy dotyczące treści informacji i procedury, jaką należy zastosować w celu przekazania informacji, o których mowa w ust. 1 akapit trzeci, właściwym organom macierzystego państwa członkowskiego spółki zarządzającej.

c) dodaje się ustęp ▌ w brzmieniu:"

5. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia przyjmowanych przez Komisję aktów delegowanych dotyczących kryteriów i zasad, o których mowa w ust. 4 lit. a), b) i c).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(9a) w art. 52 ust. 4 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

Państwa członkowskie przesyłają Komisji Europejskiej i ESMA wykaz kategorii obligacji, o których mowa w akapicie pierwszym, wraz z kategoriami upoważnionych do emitowania obligacji emitentów, zgodnie z przepisami i uzgodnieniami w zakresie nadzoru wymienionymi w tym akapicie, odpowiadających kryteriom określonym w niniejszym artykule. Do tych wykazów załącza się informację o statusie oferowanych gwarancji. Komisja i Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych niezwlocznie przekazują te informacje pozostałym państwom członkowskim wraz z uwagami, które uznają za stosowne, a także udostępniają te informacje opinii publicznej na swojej stronie internetowej. Takie informacje mogą być przedmiotem wymiany poglądów w ramach Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych, o którym mowa w art. 112 ust. 1.

(10) w art. 60 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 6:

i) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

6. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające:

ii) skreśla się akapit drugi;

b) dodaje się ustęp ▌ w brzmieniu:

7. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia przyjmowanych przez Komisję aktów delegowanych dotyczących kryteriów i zasad, o których mowa w ust. 6 lit. a), b) i c).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(11) w art. 61 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 3 otrzymuje brzmienie:"

3. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające dokładniej:

	a)	szczegółowe informacje, które muszą zostać włączone do umowy, o której mowa w ust. 1; oraz
	b)	rodzaje nieprawidłowości wspomnianych w ust. 2, które uznaje się za mające negatywny wpływ na UCITS powiązane.

b) dodaje się ustęp ▌ w brzmieniu:"

4. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia przyjmowanych przez Komisję aktów delegowanych dotyczących umów, środków i rodzajów nieprawidłowości, o których mowa w ust. 3 lit. a) i b).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(11a) art. 62 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające treść umowy, o której mowa w ust. 1 akapit pierwszy.

(11b) artykuł 64 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające:

	a)	format i sposób dostarczania informacji, o których mowa w ust. 1; lub
	b)	jeżeli UCITS powiązane przekazuje całość lub część swoich aktywów UCITS podstawowemu w zamian za jego jednostki, procedurę wyceny i audytu takiego wkładu rzeczowego oraz rolę w tym procesie depozytariusza UCITS powiązanego.

(12) w art. 64 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:"

5. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu dotyczących przekazywania informacji ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia przyjmowanych przez Komisję aktów delegowanych dotyczących formatu i sposobu udostępniania informacji oraz procedury, o których mowa w ust. 4 lit. a) i b).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(13) w art. 69 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:"

5. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty regulacyjnych norm technicznych w celu określenia przepisów dotyczących zawartości prospektu emisyjnego, sprawozdania rocznego oraz półrocznego sprawozdania, określonej w załączniku I, jak również formatu tych dokumentów.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(13a) art. 75 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

4. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające konkretne warunki, które muszą zostać spełnione w przypadku udostępniania prospektu emisyjnego na trwałym nośniku innym niż papier oraz za pośrednictwem strony internetowej, która nie stanowi trwałego nośnika informacji.

(13b) artykuł 78 ust. 7 otrzymuje brzmienie:"

7. Komisja przyjmuje, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające:

szczegółową i wyczerpującą zawartość kluczowych informacji dla inwestorów, o których mowa w ust. 2, 3 i 4 i które muszą być udostępniane inwestorom;

szczegółową i wyczerpującą zawartość kluczowych informacji dla inwestorów, które muszą być udostępniane inwestorom w następujących przypadkach szczególnych:

	(i)	w przypadku UCITS posiadających różne subfundusze – kluczowe informacje dla inwestorów, które muszą być udostępniane inwestorom nabywającym jednostki poszczególnych subfunduszy, w tym na temat sposobu przejścia z jednego subfunduszu do innego oraz kosztów z tym związanych;
	(ii)	w przypadku UCITS oferujących różne kategorie jednostek – kluczowe informacje dla inwestorów, które muszą być udostępniane inwestorom nabywającym poszczególne kategorie jednostek;
	(iii)	w przypadku modeli typu fundusz funduszy, kluczowe informacje dla inwestorów, które muszą być udostępniane inwestorom nabywającym jednostki UCITS inwestującego w inne UCITS lub inne przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, o których mowa w art. 50 ust. 1 lit. e);
	(iv)	w przypadku modeli funduszy podstawowych i powiązanych – kluczowe informacje dla inwestorów, które muszą być udostępniane inwestorom nabywającym jednostki UCITS powiązanego; oraz
	(v)	w przypadku UCITS strukturyzowanych, UCITS z ochroną kapitału lub innych podobnych UCITS – kluczowe informacje dla inwestorów, które muszą być udostępniane inwestorom w związku ze szczególnymi cechami takich UCITS; oraz

szczególne informacje o określonej w ust. 5 formie i sposobie przedstawiania kluczowych informacji dla inwestorów, które muszą być udostępniane inwestorom.

(14) w art. 78 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:"

»8. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia przyjmowanych przez Komisję zgodnie z ust. 7 aktów delegowanych dotyczących informacji, o których mowa w ust. 3.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(14a) art. 81 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające konkretne warunki, które muszą zostać spełnione w przypadku dostarczania kluczowych informacji dla inwestorów na trwałym nośniku innym niż papier lub za pośrednictwem strony internetowej, która nie stanowi trwałego nośnika.

(14b) w art. 83 dodaje się ustęp w następującym brzmieniu:"

3. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty norm regulacyjnych w celu określenia wymogów wynikających z niniejszego artykułu dotyczących zaciągania pożyczek.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(15) w art. 84 dodaje się następujący ustęp ▌w brzmieniu:"

4. W celu zapewnienia spójnej harmonizacji niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty regulacyjnych norm technicznych w celu określenia warunków, jakie musi spełnić UCITS po przyjęciu czasowego zawieszenia odkupu lub umorzenia jednostek UCITS, o którym mowa w ust. 2 lit. a), po podjęciu decyzji o zawieszeniu.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów norm regulacyjnych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7-7d rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(15a) w art. 95 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:"

1. Komisja może przyjmować, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b, środki określające:

	a)	zakres informacji, o których mowa w art. 91 ust. 3;
	b)	ułatwienie właściwym organom państwa członkowskiego goszczącego UCITS dostępu do informacji lub dokumentów, o których mowa w art. 93 ust. 1, 2 i 3 zgodnie z art. 93 ust. 7.

16. w art. 95 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

2. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania art. 93 ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu określenia ▌:

	a)	formę i treść standardowego modelu powiadomienia stosowanego przez UCITS do celów powiadomienia, o którym mowa w art. 93 ust. 1, łącznie ze wskazaniem, do których dokumentów odnosi się tłumaczenie;
	b)	formy i treści standardowego modelu zaświadczenia stosowanego przez właściwe organy państw członkowskich, przewidzianego w art. 93 ust. 3,
	c)	procedury wymiany informacji oraz wykorzystywania łączności elektronicznej przez właściwe organy do celów powiadamiania zgodnie z przepisami art. 93.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010.

(16a) art. 97 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy mające wykonywać zadania przewidziane w niniejszej dyrektywie. Informują o tym Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych i Komisję, wskazując podział obowiązków.

(16b) W art. 101 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

2a. Właściwe organy współpracują z ESMA dla celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../... [ESMA].

Właściwe organy niezwłocznie udzielają ESMA wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA].

(17) W art. 101 ust. 8 i 9 otrzymują brzmienie:"

8. Właściwe organy mogą zwrócić uwagę ESMA na sytuacje, w których wniosek:

	a)	o wymianę informacji przewidziany w art. 109 został odrzucony lub nie został rozpatrzony w odpowiednim terminie;
	b)	o przeprowadzenie dochodzenia lub kontroli na miejscu przewidziany w art. 110 został odrzucony lub nie został rozpatrzony w odpowiednim terminie; lub
	c)	o udzielenie zezwolenia na to, by urzędnicy tego organu towarzyszyli urzędnikom właściwego organu innego państwa członkowskiego, został odrzucony lub nie został rozpatrzony w odpowiednim terminie.

Bez uszczerbku dla postanowień art. 258 TFUE, ESMA może w takich przypadkach działać zgodnie z uprawnieniami powierzonymi mu na mocy art. 11 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], bez uszczerbku dla możliwości odmowy działania na wniosek o udzielenie informacji lub o przeprowadzenie dochodzenia przewidziany w ust. 6 niniejszego artykułu oraz możliwości podjęcia działania przez ESMA w tych przypadkach zgodnie z art. 9 tego rozporządzenia..

9. W celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego artykułu ESMA może opracowywać projekty wykonawczych norm technicznych w celu opracowywania wspólnych procedur dotyczących współpracy między właściwymi organami w zakresie kontroli na miejscu i dochodzeń, o których mowa w ust. 4 i 5.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(18) w art. 102 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

2. Ustęp 1 nie stanowi przeszkody dla właściwych organów państw członkowskich w wymianie informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą albo innym prawem Unii mającym zastosowanie do UCITS lub do przedsiębiorstw wnoszących wkład do ich działalności. Nie stanowi też przeszkody dla przekazywania tych informacji przez właściwe organy Europejskiemu ESMA zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 lub Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego ustanowionej na mocy rozporządzenia (UE) nr .../2010 Parlamentu Europejskiego i Rady. Informacje te podlegają warunkom zachowania tajemnicy zawodowej określonym w ust. 1 niniejszego artykułu.

b) w ust. 5 dodaje się następującą literę ▌:"

Europejskim Organem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) ustanwionym rozporządzeniem (UE) nr .../2010 Parlamentu Europejskiego i Rady, Europejskim Organem Nadzoru Bankowego (EBA) ustanwionym rozporządzeniem (UE) nr .../2010 Parlamentu Europejskiego i Rady, Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) ustanowionym na mocy rozporządzenia (UE) nr .../2010 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz ESRB.»;

(18a) artykuł 103 ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

'3. Państwa członkowskie przekazują ESMA, Komisji oraz pozostałym państwom członkowskim nazwy organów, które mogą otrzymywać informacje na mocy ust. 1.»;

(18b) artykuł 103 ust. 7 otrzymuje brzmienie:"

7. Państwa członkowskie przekazują ESMA, Komisji oraz pozostałym państwom członkowskim nazwy organów, które mogą otrzymywać informacje na mocy ust. 4.

(19) artykuł 105 otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 105

W celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów niniejszej dyrektywy dotyczących wymiany informacji, ESMA może opracowywać projekty standardów technicznych w celu określenia warunków stosowania dotyczących procedur wymiany informacji między właściwymi organami oraz między właściwymi organami a ESMA.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania projektów wykonawczych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 7e rozporządzenia (UE) nr … /2010 [ESMA].

(20) w art. 108 ust. 5 lit. b) akapity pierwszy i drugi otrzymują brzmienie:

jeżeli to konieczne, przekazują sprawę ESMA, który może podjąć działanie zgodnie z uprawnieniami przyznanymi mu na mocy art. 11 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA].

Komisja oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych są bezzwłocznie informowane o wszelkich środkach podjętych zgodnie z akapitem pierwszym lit. a).

(20a) tytuł rozdziału XIII otrzymuje brzmienie:"

AKTY DELEGOWANE I UPRAWNIENIA WYKONAWCZE

(20b) artykuł 111 otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 111

Komisja może przyjąć zmiany techniczne do niniejszej dyrektywy w następujących obszarach:
	a)	wyjaśnianie definicji w celu zapewnienia spójnej harmonizacji i jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy w całej Unii; lub
	b)	dostosowywanie terminologii i formułowanie definicji stosownie do kolejnych aktów dotyczących UCITS i spraw pokrewnych.

Środki te przyjmuje się w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 112, 112a i 112b.

(20c) artykuł 112 otrzymuje brzmienie:"

Artykuł 112

1. Komisję wspiera Europejski Komitet Papierów Wartościowych ustanowiony decyzją Komisji 2001/528/WE.

'2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 12, 14, 23, 33, 43, 51, 60, 61, 62, 64, 75, 78, 81, 95 i 111 powierza się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 64c.

2a. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

2b. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych przekazywane są Komisji na warunkach określonych w art. 112a i 112b.

3. W przypadku odesłań do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.»;

(20d) dodaje się następujące artykuły:"

Artykuł 112a

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 12, 14, 23, 33, 43, 51, 60, 61, 62, 64, 75, 78, 81, 95 i 111 może zostać odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

'Artykuł 112b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

Artykuł 11a

Przegląd

Do dnia 1 stycznia 2014 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w którym określa, czy ESA przedłożyły projekty norm technicznych przewidziane w niniejszej dyrektywie, jeżeli ich przedłożenie jest obowiązkowe lub opcjonalne, oraz wszelkie odpowiednie wnioski.

Artykuł 12

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2010 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 14

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w … dnia … r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1)	Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0163/2010).
(2)	* Poprawki: nowe lub zmienione fragmenty tekstu zaznaczono wytłuszczonym drukiem i kursywą; skreślenia zaznaczono symbolem ▌.
(3)	Opinia z dnia 18 marca 2010 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4)	Opinia z dnia 18 marca 2010 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(5)	Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ...
(6)	COM(2009)0114.
(7)	COM(2009)0252.
(8)	Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.
(9)	Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1.
(10)	Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 64.
(11)	Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45.
(12)	Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10.
(13)	Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45.
(14)	Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1.
(15)	Dz.U. L 96 z 12.4.2003, s. 16.
(16)	Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10.
(17)	Dz.U. L 390 z 31.12.2004, s. 38.
(18)	Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15.
(19)	Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.
(20)	Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201.
(21)	Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32.
(22)	Dz.U. L
(23)	Dz.U. L
(24)	Dz.U. L 222 z 14.8.1978, s. 11.

Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ***I

739k

472k

		Tekst
		Tekst skonsolidowany

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (COM(2009)0503 – C7-0167/2009 – 2009/0144(COD))

P7_TA(2010)0270

A7-0169/2010

(Zwykła procedura legislacyjna: pierwsze czytanie)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób(1):

POPRAWKI PARLAMENTU(2)

P7_TA(2010)0270

A7-0169/2010

do wniosku Komisji w sprawie

P7_TA(2010)0270

A7-0169/2010

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
ustanawiające Europejski Organ Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(4),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(5),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(6),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kryzys finansowy, który wystąpił na przełomie 2007 i 2008 r., ujawnił istotne braki w nadzorze finansowym, zarówno w poszczególnych przypadkach, jak i w podejściu do systemu finansowego jako całości. Nadzór oparty na modelach krajowych nie nadąża za finansową globalizacją ani za rzeczywistością, w której europejskie rynki finansowe są zintegrowane i połączone, a liczne przedsiębiorstwa finansowe działają na szczeblu transgranicznym. Kryzys ujawnił niedociągnięcia w zakresie współpracy, koordynacji, spójnego stosowania przepisów unijnych i zaufania pomiędzy krajowymi organami nadzoru.

(1a) Na długo przed pojawieniem się kryzysu finansowego Parlament Europejski systematycznie apelował już o rzeczywiste wyrównanie szans dla wszystkich podmiotów na szczeblu unijnym, wskazując jednocześnie na istotne braki w nadzorze Unii Europejskiej nad coraz bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi (w swoich rezolucjach z dnia 13 kwietnia 2000 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego wprowadzania ram dla rynków finansowych: plan działania(7), z dnia 21 listopada 2002 r. w sprawie zasad nadzoru ostrożnościowego w Unii Europejskiej(8), z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie polityki usług finansowych (2005-2010) – białej księgi(9), z dnia 23 września 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego(10), z dnia 9 października 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie działań następczych w związku z metodą Lamfalussy'ego- przyszła struktura nadzoru(11), z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Solvency II)(12) oraz z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych)(13).

(2) W opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie utworzonej na wniosek Komisji grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem pana Jacques'a de Larosière'a (raport de Larosière'a) stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysów finansowych i ograniczyć ich skutki. Zalecono ▌reformy struktury nadzoru sektora finansowego w Unii Europejskiej. Grupa ekspertów wyraziła również stanowisko, że należy stworzyć Europejski System Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożony z trzech europejskich organów nadzoru odpowiedzialnych, odpowiednio, za sektor bankowości, sektor ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych oraz sektor papierów wartościowych, a także że należy powołać Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego. Zawarte w raporcie zalecenia dotyczyły minimalnego poziomu zmian, który eksperci ocenili jako konieczny, żeby uniknąć wystąpienia podobnego kryzysu w przyszłości.

(3) W swoim komunikacie z dnia 4 marca 2009 r. zatytułowanym „Realizacja europejskiego planu naprawy” Komisja zaproponowała przedłożenie projektu legislacyjnego w sprawie utworzenia Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego i Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB), natomiast w komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym „Europejski nadzór finansowy” przedstawiła więcej szczegółów na temat możliwej struktury takich nowych ram nadzorczych, ale nie uwzględniła wszystkich zaleceń sformułowanych w raporcie de Larosière'a.

(4) W konkluzjach z dnia 19 czerwca 2009 r. Rada Europejska zaleciła utworzenie Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożonego z trzech nowych europejskich organów nadzoru. System ten powinien mieć na celu podniesienie jakości i spójności nadzoru krajowego, wzmocnienie nadzoru nad grupami transgranicznymi oraz opracowanie jednolitego zbioru przepisów UE obowiązującego wszystkich uczestników rynków finansowych na jednolitym rynku. Rada Europejska zaznaczyła, że europejskie organy nadzoru powinny również posiadać uprawnienia nadzorcze w stosunku do agencji ratingowych oraz zwróciła się do Komisji o przygotowanie konkretnych wniosków dotyczących możliwości odgrywania przez ESFS istotnej roli w sytuacjach kryzysowych, podkreślając jednocześnie, że decyzje podjęte przez ESA nie powinny wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich. Europejski Organ Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe) (dalej „ESMA”) powinien również zająć się nadzorem repozytoriów transakcji. Komisja proszona jest o przedstawienie rozwiązania dla kwestii nadzoru partnerów centralnych przez ESMA, na wzór rozwiązania przyjętego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych(14).

(4a) W sprawozdaniu Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 16 kwietnia 2010 r. zatytułowanym „Uczciwy i znaczący wkład sektora finansowego”, sporządzonym na żądanie szczytu G20 w Pittsburgu, stwierdzono że „koszt kryzysu sektora finansowego powinien zostać objęty i pokryty przez Wkład Finansowy na rzecz Stabliności (ang. Financial Stability Contribution – FSC) powiązany z realnym i skutecznym mechanizmem naprawczym. Odpowiednio zdefiniowane mechanizmy naprawcze sprawią, że w przyszłości rządy nie będą zmuszone do wykupywania instytucji zbyt dużych lub zbyt powiązanych, by upaść”.

(4b) W komunikacie z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowanym „Europa 2020” Komisja stwierdziła również, że podstawowym priorytetem w perspektywie krótkoterminowej jest „lepiej zapobiegać i – jeśli zajdzie taka potrzeba – lepiej radzić sobie z ewentualnymi kryzysami finansowymi” oraz stwierdziła, że „rozważy możliwość odpowiedniego udziału sektora finansowego, z uwzględnieniem szczególnej odpowiedzialności sektora finansowego w trakcie obecnego kryzysu.”

(4c) W dniu 25 marca 2010 r. Rada Europejska wyraźnie stwierdziła, że „szczególnie potrzebne są postępy w kwestiach takich jak instytucje systemowe, instrumenty finansowe stosowane w zarządzaniu w sytuacji kryzysowej.”

(4d) Rada Europejska ostatecznie stwierdziła w dniu 17 czerwca 2010 r., że „państwa członkowskie powinny wprowadzić system opłat i podatków nakładanych na instytucje finansowe, aby zapewnić równy podział obciążenia i określić zachęty służące ograniczeniu ryzyka systemowego. Takie opłaty lub podatki powinny być częścią struktury wiarygodnego rozwiązania ramowego.”

(5) Kryzys gospodarczy i finansowy stworzył realne i poważne zagrożenia dla stabilności systemu finansowego i funkcjonowania rynku wewnętrznego. Przywrócenie oraz utrzymanie stabilności i wiarygodności systemu finansowego jest bezwzględnym warunkiem wstępnym utrzymania zaufania na rynku wewnętrznym oraz jego spójności, a tym samym utrzymania i poprawy warunków umożliwiających ustanowienie w pełni zintegrowanego i działającego rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Ponadto głębiej i mocniej zintegrowane rynki finansowe oferują lepsze możliwości pozyskiwania finansowania i dywersyfikacji ryzyka, poprawiając tym samym odporność gospodarek na wstrząsy.

(6) Unia Europejska wyczerpała możliwości działań w ramach obecnej formuły komitetów europejskich organów nadzoru ▌. Unia Europejska nie może trwać w sytuacji, w której: brakuje mechanizmów zapewniających podejmowanie przez krajowe organy nadzoru najlepszych możliwych decyzji nadzorczych dotyczących instytucji transgranicznych; nie ma wystarczającej współpracy ani wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami nadzoru; wspólne działanie podejmowane przez krajowe organy wymaga skomplikowanych ustaleń, aby uwzględnić mozaikę wymogów regulacyjnych i nadzorczych; krajowe rozwiązania są najczęściej jedynym wykonalnym wariantem odpowiedzi na problemy europejskie; istnieje wiele różnych interpretacji tych samych tekstów prawnych. Europejski System ▌ Nadzoru Finansowego (ESFS) powinien zostać zaprojektowany w taki sposób, aby zaradzić tym brakom i stworzyć system zgodny z celem, jakim jest stabilny i jednolity unijny rynek usług finansowych łączący krajowe organy nadzoru w silną sieć na szczeblu unijnym.

(7) ESFS powinien stanowić zintegrowaną sieć krajowych i unijnych organów nadzoru finansowego, w ramach której bieżący nadzór nad instytucjami finansowymi sprawowany jest na poziomie krajowym ▌. ESMA powinien odgrywać wiodącą rolę w organach nadzorczych nadzorujących transgranicznych uczestników rynku finansowego, a ponadto należy określić wyraźne zasady dotyczące nadzoru obowiązujące te organy. ESMA powinien zwracać szczególną uwagę na uczestników rynku finansowego, którzy mogą stwarzać ryzyko systemowe z tego względu, że ich upadek mógłby zagrozić stabilności systemu finansowego Unii Europejskiej, w przypadkach gdyby krajowemu organowi nadzoru nie udało się wykonać swoich uprawnień. Należy również osiągnąć większą harmonizację i spójne stosowanie przepisów dotyczących instytucji i rynków finansowych w całej Unii Europejskiej. Poza ESMA należy powołać Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne), a także Europejski Organ Nadzoru (bankowość) i Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet) (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”). Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego powinna stanowić część ESFS.

(8) Europejski Organ Nadzoru powinien zastąpić Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego ustanowiony decyzją Komisji 2009/78/WE(15), Komitet Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych ustanowiony decyzją Komisji 2009/79/WE(16) oraz Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ustanowiony decyzją Komisji 2009/77/WE(17) i przejąć wszystkie zadania i kompetencje tych komitetów, wraz z kontynuowaniem, w stosownych przypadkach, już rozpoczętych prac i projektów. Należy jasno określić zakres działań poszczególnych europejskich organów nadzoru ▌. Komisja powinna również uczestniczyć w sieci działań nadzorczych, jeżeli wymagają tego względy instytucjonalne i obowiązki wynikające z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

(9) ▌ ESMA powinien działać, mając na uwadze polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego, ▌zwłaszcza poprzez zapewnianie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru, uwzględniając zróżnicowane interesy poszczególnych państw członkowskich i różny charakter uczestników rynku finansowego. ESMA powinien chronić wartości społeczne takie jak stabilność systemu finansowego, wypłacalność i płynność finansowa instytucji finansowych, przejrzystość rynków i produktów finansowych, oraz chronić deponentów i inwestorów. ESMA powinien również zapobiegać arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantować równe warunki konkurencji oraz wzmocnić międzynarodową koordynację nadzoru finansowego, z korzyścią dla całej gospodarki, w tym dla uczestników rynku finansowego i innych zainteresowanych stron, konsumentów i pracowników. Do zadań ESMA powinno należeć również wspieranie konwergencji nadzorczej i udzielanie porad instytucjom UE w zakresie papierów wartościowych oraz regulacji i nadzoru rynków oraz w odniesieniu do powiązanych kwestii dotyczących ładu korporacyjnego i sprawozdawczości finansowej. ESMA powinien także ponosić ogólną odpowiedzialność za nadzór nad istniejącymi i nowymi produktami finansowymi lub rodzajami transakcji.

(9a) ESMA powinien również należycie uwzględniać wpływ jego działań na konkurencję i innowacje w ramach rynku wewnętrznego, konkurencyjność Unii Europejskiej na świecie, integrację finansową i nową strategię Unii na rzecz tworzenia miejsc pracy i wzrostu.

(9b) Aby zrealizować te cele, ESMA powinien posiadać osobowość prawną i niezależność administracyjną i finansową. ESMA powinien posiadać „uprawnienia umożliwiające zapewnienie przestrzegania praw, w szczególności tych związanych z ryzykiem systemowym i ryzykiem transgranicznym” (Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego).

(9c) Organy międzynarodowe (Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Rada Stabilności Finansowej, Bank Rozrachunków Międzynarodowych) zdefiniowały ryzyko systemowe jako „ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego i (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje dla realnej gospodarki. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe”.

(9d) Ryzyko transgraniczne według tych instytucji obejmuje wszelkiego rodzaju ryzyko spowodowane przez nierównowagę gospodarczą lub niepowodzenia finansowe w całej Unii Europejskiej lub w jej części, które może mieć poważne negatywne skutki dla transakcji między podmiotami gospodarczymi dwóch lub więcej państw członkowskich, dla funkcjonowania rynku wewnętrznego lub finansów publicznych Unii Europejskiej lub któregokolwiek z jej państw członkowskich;

(10) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim wyroku z dnia 2 maja 2006 r. ▌ (Zjednoczone Królestwo przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej) stwierdził, że: „brzmienie art. 95 traktatu WE [obecnie art. 114 TFUE] nie pozwala na wniosek, iż przepisy przyjęte przez prawodawcę wspólnotowego na podstawie tego artykułu powinny zostać ograniczone, jeśli chodzi o ich adresatów, wyłącznie do poszczególnych państw członkowskich. W rzeczywistości bowiem może okazać się konieczne, według oceny tego prawodawcy, przewidzenie możliwości ustanowienia organu wspólnotowego mającego za zadanie przyczynianie się do realizacji procesu harmonizacji, w sytuacjach gdy stosowne wydaje się przyjęcie niewiążących środków towarzyszących lub o charakterze ramowym dla ułatwienia jednolitego wykonania i stosowania aktów opartych na tym postanowieniu(18)”. Cele i zadania ESMA polegające na udzielaniu właściwym krajowym organom nadzoru pomocy w zakresie spójnej interpretacji i stosowania przepisów unijnych oraz przyczynianiu się do stabilności finansowej koniecznej do integracji finansowej są ściśle związane z celami określonymi w dorobku prawnym Unii Europejskiej dotyczącym rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Należy zatem ustanowić Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych na mocy art. 114 TFUE.

(11) Do aktów prawnych określających zadania właściwych organów państw członkowskich, w tym współpracę między nimi i z Komisją, należą: dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów(19), dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych(20), dyrektywa 2001/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do publicznego obrotu giełdowego oraz informacji dotyczących tych papierów wartościowych, które podlegają publikacji(21), dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych(22), dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego(23), dyrektywa 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku)(24), dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE(25), dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia(26), dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych(27), dyrektywa 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE(28), dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu(29), dyrektywa 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotycząca sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość(30), dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (wersja przeredagowana)(31), bez uszczerbku dla kompetencji Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego w zakresie nadzoru ostrożnościowego, dyrektywa 2009/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe(32), dyrektywa … (przyszła dyrektywa w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi) i rozporządzenie … (przyszłe rozporządzenie w sprawie agencji ratingowych), w tym wszystkie dyrektywy, rozporządzenia i decyzje Komisji wydane na podstawie tych aktów prawnych oraz wszelkie przyszłe wspólnotowe akty prawne powierzające zadania ESMA.

(12) Termin „uczestnik rynków finansowych” powinien obejmować szereg zróżnicowanych uczestników, którzy podlegają przepisom wspólnotowym w tej dziedzinie. Może on obejmować zarówno osoby prawne, jak i fizyczne. Może on obejmować przykładowo przedsiębiorstwa inwestycyjne, UCITS oraz ich spółki zarządzające, zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, podmioty gospodarcze, izby rozrachunkowe, systemy rozliczeniowe, agencje ratingowe, emitentów, oferentów, inwestorów, osoby kontrolujące uczestników lub zainteresowane nimi, osoby zaangażowane w zarządzanie uczestnikami, a także inne osoby, w odniesieniu do których obowiązuje wymóg określony przepisami. Powinien on również obejmować instytucje finansowe, takie jak instytucje kredytowe i zakłady ubezpieczeń, jeżeli są one zaangażowane w działania objęte prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie. Definicja ta nie obejmuje właściwych organów w UE i w krajach trzecich oraz Komisji.

(13) Pożądane jest, by ESMA wspierał spójne podejście w dziedzinie systemów rekompensat dla inwestorów celem zapewnienia równych szans dla wszystkich inwestorów i równorzędnego ich traktowania w całej Unii Europejskiej. Ponieważ systemy rekompensat dla inwestorów podlegają nadzorowi raczej w państwach członkowskich, a nie nadzorowi regulacyjnemu, właściwe jest, by ESMA mógł wykonywać swoje uprawnienia na mocy niniejszego rozporządzenia w stosunku do samego systemu rekompensat dla inwestorów oraz do podmiotu zarządzającego nim ▌. Rola ESMA powinna zostać poddana przeglądowi po utworzeniu europejskiego funduszu zabezpieczeń inwestorów.

(14) Istnieje potrzeba wprowadzenia skutecznego instrumentu ustanawiającego zharmonizowane regulacyjne normy techniczne w zakresie usług finansowych, tak by zapewnić, również poprzez jednolity zbiór przepisów, równe szanse i odpowiednią ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Europie. Ponieważ ESMA charakteryzuje wysoki poziom wiedzy specjalistycznej, efektywne i właściwe jest powierzenie mu, w dziedzinach określonych prawem unijnym, opracowania projektów regulacyjnych norm technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych. Komisja powinna zatwierdzić te regulacyjne i wykonawcze normy techniczne zgodnie z art. 290 TFUE w celu nadania im wiążącej mocy prawnej. ▌

(15) Komisja powinna zatwierdzić te projekty regulacyjnych norm technicznych w celu nadania im wiążącej mocy prawnej. Zmiana norm może nastąpić jedynie w sytuacji nadzwyczajnej, pod warunkiem, że ESMA jest w bliskim kontakcie z rynkami finansowymi i bierze pod uwagę codzienną pracę tych rynków. Normy podlegałyby zmianom, jeżeli – przykładowo – projekty norm regulacyjnych byłyby niezgodne z prawem unijnym bądź byłyby sprzeczne z zasadą proporcjonalności lub z podstawowymi zasadami rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych określonymi w dorobku prawnym Wspólnoty dotyczącym usług finansowych. Komisja nie powinna zmieniać treści norm technicznych przygotowanych przez ESMA bez uprzedniej konsultacji z ESMA. Aby zapewnić sprawną i szybką procedurę przyjmowania tych norm, należy ustalić określony termin, w którym Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie ich zatwierdzenia.

(15a) Komisja powinna mieć także uprawnienia do wdrażania aktów prawnych, zgodnie z postanowieniami art. 291 TFUE.

(15b) Regulacyjne i wykonawcze normy techniczne muszą brać pod uwagę zasadę proporcjonalności, tj. wymogi określone w tych normach winny być proporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyka nieodłącznie związanego z działalnością danej instytucji finansowej.

(16) W dziedzinach nieobjętych regulacyjnymi normami technicznymi ESMA powinien mieć uprawnienia do wydawania ▌wytycznych i zaleceń w sprawie stosowania prawodawstwa Unii Europejskiej. W celu zapewnienia przejrzystości i zwiększenia przestrzegania przez krajowe organy nadzoru tych wytycznych i zaleceń, krajowe organy nadzoru powinny być zobowiązane do opublikowania powodów niezastosowania się do tych wytycznych i zaleceń, żeby zachować pełną przejrzystość wobec uczestników rynku.

(17) Zapewnianie właściwego i pełnego stosowania prawa Unii Europejskiej jest podstawowym warunkiem wstępnym dla integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych, stabilności systemu finansowego i równych warunków konkurencji dla instytucji finansowych w Unii Europejskiej. Należy zatem wprowadzić odpowiedni mechanizm obowiązujący w sytuacjach, w których ESMA stwierdzi przypadki niestosowania lub nieprawidłowego ▌stosowania, a co za tym idzie naruszenie prawa Unii Europejskiej. Mechanizm ten powinien obowiązywać w dziedzinach, w których prawodawstwo wspólnotowe określa jasne i bezwarunkowe obowiązki.

(18) Aby umożliwić podjęcie odpowiednich działań w przypadku nieprawidłowego lub niewystarczającego stosowania przepisów prawa wspólnotowego, należy wprowadzić mechanizm składający się z trzech kroków: na pierwszym poziomie ESMA powinien być uprawniony do zbadania domniemanego nieprawidłowego lub niewystarczającego wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego przez organy krajowe w ramach ich praktyki nadzorczej, a następnie powinien wydać ▌zalecenie. W przypadku gdy właściwy organ krajowy nie stosuje się do zalecenia, Komisja powinna mieć prawo do wydania formalnej opinii uwzględniającej zalecenie ESMA, w której wymaga od właściwego organu podjęcia działań koniecznych do zapewnienia przestrzegania prawa Unii Europejskiej.

(19) Jeżeli organ krajowy nie zastosuje się do zalecenia w terminie wyznaczonym przez ESMA, ESMA – w celu zapewniania przestrzegania prawa Unii Europejskiej – powinien ▌niezwłocznie skierować do danego krajowego organu nadzoru decyzję o bezpośrednich skutkach prawnych, na którą można się powoływać przed sądami i organami i która może być egzekwowana na mocy art. 258 TFUE.

(20) W wyjątkowych sytuacjach uporczywej bezczynności właściwego organu ESMA powinien posiadać uprawnienia do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych do poszczególnych instytucji finansowych. Uprawnienie to powinno być ograniczone do wyjątkowych przypadków, w których właściwy organ nie zastosuje się do skierowanej do niego formalnej opinii oraz w których prawo Unii Europejskiej ma bezpośrednie zastosowanie do instytucji finansowych na mocy istniejących(33) lub przyszłych rozporządzeń UE. W związku z powyższym Parlament Europejski i Rada oczekują na wdrożenie programu Komisji na 2010 r., w szczególności w odniesieniu do wniosku dotyczącego przeglądu dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych.

(21) Poważne zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej wymagają szybkiej i skoordynowanej odpowiedzi na szczeblu Unii Europejskiej. ESMA powinien zatem móc zobowiązywać krajowe organy nadzoru do podejmowania konkretnych działań w celu zapobiegania sytuacjom nadzwyczajnym. Mając na uwadze delikatny charakter tej kwestii, uprawnienie do decydowania o wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej należy przyznać Komisji z jej własnej inicjatywy lub na żądanie Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub ESMA. Jeżeli Parlament Europejski, Rada, ESRP lub Europejski Organ Nadzoru są zdania, że prawdopodobne jest pojawienie się sytuacji nadzwyczajnej, powinny skontaktować się z Komisją. Czyniąc to, należy szczególną wagę przykładać do poufności. Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, informuje o tym należycie Parlament Europejski i Radę.

(22) W celu zapewnienia efektywnego i skutecznego nadzoru oraz zrównoważonego uwzględnienia stanowisk właściwych organów w poszczególnych państwach członkowskich ESMA powinien móc rozstrzygać spory między tymi właściwymi organami ze skutkiem wiążącym, w tym w ramach kolegiów nadzorczych. Należy wprowadzić postępowanie pojednawcze, podczas którego właściwe organy mogą dojść do porozumienia. Jeżeli nie osiągnie się porozumienia, ESMA wymaga od zainteresowanych właściwych organów podjęcia konkretnych działań lub zaprzestania działań w celu rozstrzygnięcia danej sprawy oraz zapewnienia zgodności z prawodawstwem UE, przy czym skutki tego postępowania byłyby wiążące dla zainteresowanych właściwych organów. W przypadku niepodejmowania działań przez właściwy krajowy organ nadzoru ESMA powinien być uprawniony do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych bezpośrednio do instytucji finansowych w obszarach prawa unijnego bezpośrednio je obowiązującego.

(22a) Kryzys pokazał, że zwykła współpraca pomiędzy organami krajowymi, które nie posiadają uprawnień poza terytorium danego kraju, jest zdecydowanie niewystarczająca do kontroli instytucji finansowych prowadzących działalność transgraniczną.

(22b) Ponadto „obecne uregulowania łączące branżowe prawa paszportowe, nadzór nad krajem pochodzenia i czysto krajowe ubezpieczenie depozytu nie stanowią odpowiedniej podstawy przyszłej regulacji europejskich, transgranicznych banków detalicznych” i nadzoru nad nimi (sprawozdanie Turnera).

(22d) Rozwiązanie krajowe wiąże się z nadaniem państwu przyjmującemu prawa do zobowiązania instytucji zagranicznych do działania wyłącznie za pośrednictwem podwykonawców, a nie filii, oraz do nadzoru nad kapitałem i płynnością banków działających w danym kraju, co doprowadziłoby do większego protekcjonizmu.

(22e) Rozwiązanie europejskie wymaga wzmocnienia roli ESMA w organach nadzoru oraz wzmocnienia nadzoru nad instytucjami finansowymi stwarzającymi ryzyko systemowe.

(23) Kolegia organów nadzorczych odgrywają istotną rolę w efektywnym, skutecznym i spójnym nadzorze instytucji finansowych działających na szczeblu transgranicznym. ESMA powinien odgrywać wiodącą rolę i mieć pełne prawa do uczestniczenia w kolegiach organów nadzorczych w celu usprawniania funkcjonowania kolegiów i procesu wymiany informacji w kolegiach oraz celem promowania konwergencji i spójności stosowania prawa unijnego przez kolegia. Jak zauważono w raporcie de Larosière'a, „należy unikać arbitrażu regulacyjnego i zakłóceń konkurencji wynikających z różnych praktyk nadzorczych, gdyż mogą one naruszyć stabilność finansową – między innymi poprzez zachęcanie do przenoszenia działalności finansowej do krajów o bardziej łagodnym systemie nadzoru. System nadzoru musi być postrzegany jako uczciwy i zrównoważony.”

(23a) ESMA i krajowe organy nadzoru powinny wzmocnić nadzór nad instytucjami finansowymi spełniającymi kryteria ryzyka systemowego, ponieważ ich upadek mógłby zagrozić stabilności systemu finansowego Unii i naruszyć realną gospodarkę.

(23b) Należy określić kryteria ryzyka systemowego, uwzględniając międzynarodowe normy, w szczególności normy ustalone przez Radę Stabilności Finansowej (FSB), Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF), Międzynarodowe Stowarzyszenie Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego i grupę G-20. Wzajemne powiązania, substytucyjność i terminowość to zwyczajowo wykorzystywane kryteria identyfikacji ryzyka systemowego.

(23c) Należy ustanowić ramy postępowania z instytucjami znajdującymi się w trudnej sytuacji w celu ich ustabilizowania albo zamknięcia, ponieważ „wyraźnie wykazano, że stawka w kryzysie bankowym jest wysoka dla rządu i społeczeństw w szerokim ujęciu, gdyż taka sytuacja może zagrozić stabilności finansowej i realnej gospodarce” (raport de Larosière'a). Komisja powinna przedstawić odpowiednie propozycje dotyczące ustanowienia nowych ram zarządzania w sytuacji kryzysu finansowego. Kluczowe elementy zarządzania kryzysowego to wspólny zestaw zasad i mechanizmy naprawy finansów (egzekucja i finansowanie, tak aby poradzić sobie z kryzysem dużych, transgranicznych i/lub wzajemnie połączonych instytucji).

(23d) Należy powołać Europejski Fundusz Gwarancji Depozytów w celu zagwarantowania współodpowiedzialności transgranicznych podmiotów finansowych, ochrony interesów europejskich deponentów i zmniejszenia kosztów systemowego kryzysu finansowego ponoszonych przez podatników. Fundusz na szczeblu unijnym wydaje się być najskuteczniejszym sposobem ochrony interesów deponentów i najlepszą obroną przed zakłóceniami konkurencji. Oczywiste jest jednak, że rozwiązania stosowane w UE są nieuchronnie bardziej złożone i niektóre państwa członkowskie pragną zachować swoje systemy krajowe. ESMA winien zatem, w minimalnym zakresie, zharmonizować najważniejsze elementy systemów krajowych. ESMA może także dbać o to, aby instytucje finansowe były zobowiązane do dokonywania wpłat na rzecz tylko jednego systemu.

(23e) Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych powinien finansować uporządkowane interwencje służące zakończeniu działalności lub pomocy instytucjom finansowym, które przechodzą trudności mogące stanowić zagrożenie dla stabilności finansowej jednolitego rynku finansowego Unii Europejskiej. Fundusz powinien być finansowany z odpowiednich składek z sektora finansowego. Składki do Funduszu powinny zastąpić składki, które przekazywano do krajowych funduszy o podobnym charakterze.

(24) Narzędziem przydatnym w funkcjonowaniu sieci organów nadzoru może być przekazywanie zadań i obowiązków, tak by ograniczyć powielanie zadań organów nadzoru, wspierać współpracę, a tym samym usprawnić proces nadzoru oraz zmniejszyć obciążenia spoczywające na instytucjach finansowych, zwłaszcza tych, które nie działają na skalę unijną. Rozporządzenie powinno zatem zapewniać jasne podstawy prawne dla takiego przekazywania zadań i obowiązków. Przekazywanie zadań oznacza, że zadania są wykonywane przez inny organ nadzoru, a nie przez właściwy organ nadzoru, podczas gdy odpowiedzialność za podejmowanie decyzji nadzorczych nadal spoczywa na organie przekazującym. Dzięki przekazywaniu obowiązków pojedynczy krajowy organ nadzoru, któremu przekazano obowiązki, powinien móc w swoim imieniu decydować o pewnych kwestiach dotyczących nadzoru zamiast ESMA lub zamiast innego krajowego organu nadzoru. Przekazywanie zadań i obowiązków powinno być regulowane zasadą przyznawania kompetencji nadzorczych organowi nadzoru, który ze względu na swoją pozycję jest odpowiedni do podjęcia działań w przedmiotowej sprawie. Przekazywanie obowiązków mogłoby być odpowiednim rozwiązaniem przykładowo ze względu na ekonomię skali lub zakresu, spójność w ramach nadzoru grupy oraz optymalizację wykorzystania wiedzy specjalistycznej między organami nadzoru. Odpowiednie prawodawstwo unijne może bliżej określać zasady przekazywania obowiązków w ramach umowy. ESMA powinien ułatwiać i monitorować zawieranie umów dotyczących przekazywania zadań i obowiązków między krajowymi organami nadzoru za pomocą wszelkich właściwych środków. ESMA powinien być informowany z wyprzedzeniem o zamierzonym zawarciu umowy w sprawie przekazania, tak by móc wyrazić swoją opinię w stosownych przypadkach. Powinien on scentralizować publikację takich umów, aby zapewnić terminowe, przejrzyste i łatwo dostępne informacje na temat umowy dla wszystkich zainteresowanych stron. ESMA powinien ustalać i upowszechniać dobre praktyki dotyczące przekazywania zadań i obowiązków oraz umów w sprawie przekazania.

(25) ESMA powinien aktywnie wspierać konwergencję praktyk nadzorczych w całej Unii Europejskiej w celu stworzenia wspólnej kultury nadzoru.

(26) Wzajemne oceny stanowią efektywne i skuteczne narządzie zwiększające spójność w ramach sieci organów nadzoru. ESMA powinien zatem opracować ramy metodyczne dla takich wzajemnych ocen i regularnie je przeprowadzać. Oceny te powinny koncentrować się nie tylko na konwergencji praktyk nadzorczych, ale również na zdolności organów nadzoru do osiągania wysokiej jakości wyników w zakresie nadzoru oraz niezależności właściwych organów. Należy upubliczniać wyniki wzajemnych ocen oraz rozpoznawać najlepsze wzorce, a następnie również je upubliczniać.

(27) ESMA powinien aktywnie wspierać skoordynowaną reakcję Unii Europejskiej w zakresie nadzoru, w szczególności w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych bądź stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej. Oprócz uprawnień do podejmowania działania w sytuacjach nadzwyczajnych, ESMA powinno zatem zostać powierzone zadanie ogólnej koordynacji w ramach ESFS. Niezakłócony przepływ wszystkich istotnych informacji pomiędzy właściwymi organami powinien stać się centralnym punktem działań ESMA.

(28) Aby utrzymać stabilność systemu finansowego, należy określić na wczesnym etapie tendencje, potencjalne zagrożenia i słabości płynące z poziomu mikroostrożnościowego, na szczeblu transgranicznym i międzysektorowym. ESMA powinien, regularnie lub w razie konieczności doraźnie, monitorować i oceniać takie zmiany w obszarze podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informować Parlament Europejski, Radę, Komisję, inne europejskie organy nadzoru oraz ESRB. ESMA powinien również uruchamiać i koordynować ogólnounijne testy skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę. W celu odpowiedniego wykonywania swoich funkcji ESMA powinien przeprowadzić analizy ekonomiczne rynków oraz wpływu, jaki miałyby ewentualne zmiany na rynku.

(29) Biorąc pod uwagę globalizację usług finansowych oraz rosnące znaczenie międzynarodowych norm, ESMA powinien reprezentować Unię Europejską w dialogu i współpracy z organami nadzoru z krajów trzecich.

(30) ESMA powinien odgrywać rolę niezależnego organu doradczego dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w dziedzinach podlegających jego kompetencjom. Powinien móc wydawać opinie na temat oceny ostrożnościowej połączeń i przejęć na mocy dyrektywy 2004/39/WE zmienionej dyrektywą 2007/44/WE(34).

(31) Aby skutecznie wykonywać swoje obowiązki, ESMA powinien mieć prawo do zwracania się o wszelkie konieczne informacje dotyczące nadzoru ostrożnościowego. Aby uniknąć powielania obowiązków sprawozdawczych uczestników rynków finansowych, takie informacje powinny być normalnie dostarczane przez krajowe organy nadzoru znajdujące się najbliżej rynków i uczestników rynków finansowych, a ESMA powinien uwzględniać już istniejące statystyki. W ostateczności ESMA powinien mieć jednak możliwość skierowania należycie uzasadnionego i umotywowanego wniosku o informacje bezpośrednio do uczestnika rynków finansowych, jeżeli właściwy organ krajowy nie udostępnia lub nie może udostępnić takich informacji w odpowiednim czasie. Organy państw członkowskich powinny być zobowiązane do udzielenia pomocy ESMA w zakresie realizacji jego wniosków o informacje. W tym kontekście podstawowe znaczenie ma praca nad wspólnymi formatami sprawozdawczymi.

(31a) Środki służące gromadzeniu informacji powinny być bez uszczerbku dla ram prawnych europejskiego systemu statystycznego (ESS) i Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) w dziedzinie statystyki. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej(35) i dla rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczącego zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny(36).

(32) Ścisła współpraca między ESMA a Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego ma podstawowe znaczenie dla pełnej efektywności funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego oraz dla podejmowania działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami. ESMA i Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego powinny dzielić się między sobą wszelkimi istotnymi informacjami. Dane dotyczące poszczególnych przedsiębiorstw należy dostarczać tylko po otrzymaniu uzasadnionego wniosku. Po otrzymaniu ostrzeżeń lub zaleceń skierowanych przez ESRB do ESMA lub krajowego organu nadzoru, ESMA powinien ▌ zapewnić podjęcie działań następczych.

(33) ▌ESMA powinien konsultować z zainteresowanymi stronami normy regulacyjne, wytyczne i zalecenia oraz stwarzać im odpowiednią możliwość przedstawienia uwag na temat proponowanych środków. Przed przyjęciem projektu norm regulacyjnych, wytycznych i zaleceń ESMA powinien dokonać oceny skutków. W celu zapewnienia efektywności należy ustanowić Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, reprezentującą w zrównoważonych proporcjach unijnych uczestników rynków finansowych (reprezentujące różne modele instytucji finansowych i przedsiębiorstw oraz instytucje finansowe i przedsiębiorstwa o różnej wielkości, w tym – w stosownych przypadkach – inwestorów instytucjonalnych i inne instytucje finansowe, które same korzystają z usług finansowych), MŚP, związki zawodowe, pracowników naukowych, konsumentów oraz inne podmioty detaliczne korzystające z usług bankowych, w tym MŚP. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powinna aktywnie służyć jako platforma kontaktowa z innymi grupami użytkowników z obszaru usług finansowych ustanowionymi przez Komisję lub na mocy ustawodawstwa unijnego.

(33a) Organizacje nienastawione na zysk – w przeciwieństwie do dobrze finansowanych i dobrze powiązanych przedstawicieli sektora – są marginalizowane w dyskusji nad przyszłością usług finansowych oraz w odnośnym procesie podejmowania decyzji. Ta niekorzystna sytuacja powinna zostać skorygowana przez odpowiednie finansowanie ich przedstawicieli w Grupie Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.

(34) Państwa członkowskie są głównie odpowiedzialne za zapewnienie skoordynowanego zarządzania w sytuacjach kryzysowych i utrzymanie stabilności finansowej w sytuacjach kryzysowych, w szczególności w odniesieniu do stabilizowania poszczególnych uczestników rynków finansowych znajdujących się w trudnej sytuacji i rozwiązywania ich problemów. Działają one w ścisłej koordynacji w ramach UGW i zgodnie z jej zasadami. Środki podejmowane przez ESMA w sytuacjach nadzwyczajnych lub rozwiązywania sporów, wpływających na stabilność instytucji finansowych nie powinny znacząco wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich. Należy ustanowić mechanizm umożliwiający państwom członkowskim powoływanie się na ten środek ochronny i – w ostateczności – przekazanie sprawy do decyzji Rady. Należy przyznać Radzie uprawnienia w tej dziedzinie, biorąc po uwagę szczególne obowiązki państw członkowskich w tym zakresie.

(34a) W ciągu trzech lat od wejścia w życie rozporządzenia ustanawiającego taki mechanizm Komisja, na podstawie zdobytego doświadczenia, powinna określić na szczeblu Unii jasne i solidne wytyczne dotyczące tego, kiedy państwa członkowskie stosują środki ochronne. Stosowanie klauzuli w sprawie środków ochronnych przez państwa członkowskie powinno następnie być oceniane w odniesieniu do tych wytycznych.

(34b) Z zastrzeżeniem poszczególnych kompetencji państw członkowskich w sytuacjach kryzysowych, jeżeli państwo członkowskie zdecyduje się powołać na środek ochronny, oprócz ESMA, Rady i Komisji powinno jednocześnie powiadomić Parlament Europejski. Ponadto państwo członkowskie powinno wyjaśnić przyczyny, dla których powołało się na środek ochronny. ESMA powinien ustalić we współpracy z Komisją, jakie kolejne kroki należy podjąć.

(35) W ramach tego procesu decyzyjnego w odniesieniu do ESMA powinny obowiązywać przepisy wspólnotowe i ogólne zasady dotyczące prawidłowej procedury i przejrzystości. Prawo adresatów decyzji ESMA do złożenia wyjaśnień powinno być w pełni przestrzegane. Akty wydawane przez EPA stanowią integralną część prawa Unii Europejskiej.

(36) Głównym organem decyzyjnym ESMA powinna być Rada Organów Nadzoru złożona z przewodniczących właściwych organów krajowych w poszczególnych państwach członkowskich, na czele z przewodniczącym ESMA. W Radzie Organów Nadzoru zasiadać powinni w charakterze obserwatorów przedstawiciele Komisji, Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego oraz ▌ Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych i Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego. Członkowie Rady Organów Nadzoru powinni działać niezależnie i wyłącznie w interesie Unii Europejskiej. W odniesieniu do aktów prawnych natury ogólnej, w tym dotyczących przyjmowania regulacyjnych norm technicznych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większości głosów zgodnie z art. 16 TFUE, natomiast wszystkie inne decyzje powinny być przyjmowane zwykłą większością głosów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony panel.

(36a) Co do zasady, Rada Organów Nadzoru powinna podejmować decyzje zwykłą większością zgodnie z regułą mówiącą, że jednej osobie przysługuje jeden głos. W odniesieniu jednak do aktów dotyczących przyjmowania norm technicznych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większości zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej i z TFUE oraz z Protokołem (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych do tych traktatów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony, obiektywny panel, w skład którego wchodzą członkowie niebędący przedstawicielami właściwych organów, które są stronami danego sporu, i niemający żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich powiązań z zainteresowanymi właściwymi organami. Skład panelu powinien być właściwie wyważony. Decyzja podjęta przez panel powinna zostać zatwierdzona przez Radę Organów Nadzoru zwykłą większością głosów zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos. Niemniej jednak w odniesieniu do decyzji podjętych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzja proponowana przez panel mogłaby zostać odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą, zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(37) Zarząd złożony z przewodniczącego ESMA oraz przedstawicieli krajowych organów nadzoru i Komisji powinien zapewniać, aby ESMA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania. Zarządowi należy przyznać konieczne uprawnienia do, między innymi, proponowania rocznego i wieloletniego programu prac, wykonywania pewnych uprawnień budżetowych, przyjmowania planu polityki kadrowej ESMA, przyjmowania przepisów szczególnych dotyczących prawa dostępu do dokumentów oraz przyjmowania sprawozdania rocznego.

(38) ESMA powinien reprezentować zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przewodniczący wybrany przez Parlament Europejski w następstwie otwartego konkursu przeprowadzonego przez Komisję i po późniejszym sporządzeniu dla Komisji listy kandydatów. Zarządzanie ESMA powinno zostać powierzone dyrektorowi wykonawczemu, który powinien mieć prawo do uczestniczenia bez prawa głosu w obradach Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

(39) Aby zapewnić międzysektorową spójność prac europejskich organów nadzoru, powinny one ściśle ze sobą współpracować za pośrednictwem Europejskiego Organu Nadzoru (Wspólnego Komitetu) (zwanego dalej „Wspólnym Komitetem”) i w stosownych przypadkach wypracowywać wspólne stanowiska. Wspólny Komitet Europejskich Organów Nadzoru powinien koordynować funkcje trzech europejskich organów nadzoru związane z konglomeratami finansowymi. W stosownych przypadkach akty prawne również objęte kompetencjami Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) lub Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) powinny być przyjmowane równolegle przez odnośne europejskie organu nadzoru. Pracami Wspólnego Komitetu powinni kierować na zasadzie corocznej rotacji przewodniczący trzech europejskich organów nadzoru. Przewodniczącym Wspólnego Komitetu powinien być wiceprzewodniczący Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego. Wspólny Komitet powinien posiadać stały sekretariat, zatrudniający pracowników oddelegowanych z trzech europejskich organów nadzoru, co pozwoli na nieformalną wymianę informacji oraz na wypracowanie wspólnego podejścia kulturowego między trzema europejskimi organami nadzoru.

(40) Konieczne jest, by strony, na które mają wpływ decyzje podejmowane przez ESMA, mogły wykorzystać niezbędne środki odwoławcze. W przypadku gdy ESMA przysługują uprawnienia decyzyjne, w celu skutecznej ochrony praw stron oraz z uwagi na ekonomię procesową, zainteresowane strony powinny mieć prawo odwoływania się do Komisji Odwoławczej. Ze względu na efektywność i spójność Komisja Odwoławcza powinna być wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru, niezależnym od ich struktur administracyjnych i regulacyjnych. Powinna istnieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji Komisji Odwoławczej do Sądu Pierwszej Instancji i do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

(41) W celu zagwarantowania pełnej autonomii i niezależności ESMA powinien posiadać własny budżet, który byłby finansowany głównie z obowiązkowych składek krajowych organów nadzoru i z budżetu ogólnego Unii Europejskiej w ramach odrębnej sekcji budżetowej. Finansowanie ESMA przez Unię Europejską odbywa się na podstawie porozumienia osiągniętego przez władzę budżetową zgodnie z pkt 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(37) (PMI). W odniesieniu do wkładu Unii Europejskiej powinna mieć zastosowanie procedura budżetowa Unii Europejskiej. Księgi rachunkowe powinny być badane przez Trybunał Obrachunkowy. Budżet ogólny podlega procedurze udzielania absolutorium.

(42) W odniesieniu do ESMA zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(38). ESMA powinien również przystąpić do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(39).

(43) W celu zapewnienia otwartych i przejrzystych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników w stosunku do pracowników ESMA powinien mieć zastosowanie Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich(40) i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich.

(44) Niezbędna jest ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa i innych poufnych informacji. ▌Poufność informacji udostępnianych ESMA i wymienianych w obrębie sieci powinna podlegać surowym i skutecznym regułom dotyczącym ochrony poufności.

(45) Ochronę osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych regulują: dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(41) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(42), które w pełni obowiązują w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia.

(46) Aby zapewnić przejrzyste funkcjonowanie ESMA, powinno mieć do niego zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(43).

(47) Kraje niebędące członkami Unii Europejskiej powinny mieć możliwość uczestniczenia w pracach EIOPA, zgodnie z odpowiednimi umowami, które mają zostać zawarte przez Unię Europejską;

(48) Z uwagi na fakt, iż cele niniejszego rozporządzenia, to znaczy polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zagwarantowanie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji ostrożnościowej i nadzoru ostrożnościowego; ochronę deponentów i inwestorów, ochronę integralności, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; utrzymanie stabilności systemu finansowego i wzmocnienie międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie unijnym, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(49) Ponieważ Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przejmuje wszystkie obecne zadania i uprawnienia Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych, należy uchylić decyzję Komisji 2009/77/WE z dnia 23 stycznia 2009 r. ustanawiającą Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych, natomiast decyzja nr 716/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. ustanawiająca wspólnotowy program wspierania określonych działań w obszarach usług finansowych, sprawozdawczości finansowej oraz badania sprawozdań finansowych(44) powinna zostać odpowiednio zmieniona.

(50) Należy wyznaczyć termin wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tak aby zagwarantować, że ESMA jest odpowiednio przygotowany do rozpoczęcia działalności oraz by zapewnić sprawne przekształcenie Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych w ESMA,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

USTANOWIENIE I STATUS PRAWNY

Artykuł 1

Ustanowienie organu i zakres jego działalności

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejski Organ Nadzoru (Giełdy i Papiery Wartościowe) (zwany dalej „ESMA”).

2. ESMA działa w ramach uprawnień na mocy niniejszego rozporządzenia i w zakresie przepisów dyrektywy 97/9/WE, dyrektywy 98/26/WE, dyrektywy 2001/34/WE, dyrektywy 2002/47/WE, dyrektywy 2002/87/WE, dyrektywy 2003/6/WE, dyrektywy 2003/71/WE, ▌ dyrektywy 2004/39/WE, dyrektywy 2004/109/WE, ▌ dyrektywy 2009/65/WE, ▌ i dyrektywy 2006/49/WE, ▌ bez uszczerbku dla kompetencji Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) w zakresie nadzoru ostrożnościowego▌, dyrektywy … [przyszłej dyrektywy w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi] i rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 oraz w zakresie stosownych fragmentów dyrektyw 2005/60/WE i 2002/65/WE w stopniu, w jakim mają one zastosowanie do przedsiębiorstw świadczących usługi inwestycyjne lub do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania wprowadzających do obrotu swoje jednostki lub udziały, w tym wszystkich dyrektyw, rozporządzeń i decyzji wydanych na podstawie tych aktów prawnych oraz wszelkich przyszłych unijnych aktów prawnych powierzających zadania ESMA.

2a. ESMA jest również właściwym organem dla zakresu działalności objętego prawodawstwem, o którym mowa w ust. 2, w tym kwestii ładu korporacyjnego, audytu i sprawozdawczości finansowej, pod warunkiem że takie działania ESMA są konieczne, by zapewnić skuteczne i spójne stosowanie prawodawstwa, o którym mowa w ust. 2.

3. Przepisy niniejszego rozporządzenia pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Komisji, w szczególności na mocy art. 258 TFUE, dotyczących zapewniania przestrzegania prawa Unii Europejskiej.

4. Do celów ESMA należy ochrona interesów publicznych przez przyczynianie się do stabilności i efektywności systemu finansowego w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej dla gospodarki Unii Europejskiej, jej obywateli i przedsiębiorstw. ESMA przyczynia się do: i) polepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym do wysokiego poziomu, prawidłowości, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru; ▌ (ii) zapewniania integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; (iii) ▌ wzmocnienia międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego; (iv) zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantowania równych warunków konkurencji; (v) zapewnienia właściwej regulacji i właściwego nadzoru nad ryzykiem inwestycyjnym i innymi rodzajami ryzyka; oraz (vi) wzmocnienia ochrony konsumenta. By osiągnąć powyższe cele, ESMA przyczynia się do zapewnienia spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 2, wspiera konwergencję nadzorczą i przedstawia opinie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji oraz dokonuje analizy ekonomicznej rynków, dążąc do osiągnięcia swoich celów.

Wykonując zadania powierzone mu na mocy niniejszego rozporządzenia, ESMA zwraca szczególną uwagę na ryzyko systemowe uczestników rynków finansowych, których upadek mógłby zagrozić działaniu systemu finansowego lub realnej gospodarki.

Wykonując swoje zadania, ESMA działa niezależnie i obiektywnie, mając na względzie wyłącznie interes Unii Europejskiej.

Artykuł 1a

Europejski System Nadzoru Finansowego

1. ESMA wchodzi w skład Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESFS). Głównym celem ESFS jest zapewnienie właściwego wdrożenia przepisów dotyczących sektora finansów, zachowanie stabilności finansowej, zapewnienie zaufania do całego systemu finansowego i odpowiedniej ochrony konsumentów usług finansowych.

2. W skład ESFS wchodzą:

	a)	Europejski System Nadzoru Finansowego, w celu zrealizowania zadań określonych w rozporządzeniu (UE) nr …/2010 (ESRB) oraz w niniejszym rozporządzeniu;
	b)	ESMA;
	c)	Europejski Organ Nadzoru (bankowość) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA];
	d)	Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA];
	e)	Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet) w celu zrealizowania zadań określonych w art. 40 do 43 (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”);
	f)	organy państw członkowskich określone w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr …/2010[EBA];
	g)	Komisja, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 7 i 9;

3. ESMA prowadzi regularną i ścisłą współpracę z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego, a także z Europejskim Organem Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) i Europejskim Organem Nadzoru (bankowość) za pośrednictwem Wspólnego Komitetu, zapewniając międzysektorową spójność prac i wypracowując wspólne stanowiska w dziedzinie nadzoru nad konglomeratami finansowymi oraz w innych międzysektorowych kwestiach.

4. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, strony ESFS współpracują we wzajemnym zaufaniu i szacunku, w szczególności zapewniając odpowiedni i rzetelny przepływ informacji między sobą.

5. Organy nadzoru, które wchodzą w skład ESFS, są zobowiązane do nadzoru instytucji finansowych działających w Unii Europejskiej zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 1b

Organy, o których mowa w art. 1a ust. 2 odpowiadają przed Parlamentem Europejskim.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
	(1)	„uczestnik rynków finansowych” oznacza jakąkolwiek osobę, w odniesieniu do której obowiązuje wymóg określony w art. 1 ust. 2 lub w krajowych przepisach wprowadzających w życie ten przepis;
	(2)	„właściwe organy” oznaczają właściwe organy lub organy nadzoru określone w aktach prawnych wymienionych w art. 1 ust.2. W odniesieniu do dyrektyw 2002/65/WE i 2005/60/WE „właściwe organy” oznaczają organy właściwe do celów zapewnienia zgodności z wymogami tych dyrektyw przez przedsiębiorstwa świadczące usługi inwestycyjne lub przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania wprowadzające do obrotu swoje jednostki lub udziały. W odniesieniu do systemów rekompensat dla inwestorów właściwe organy oznaczają organy, które zarządzają krajowymi systemami rekompensat zgodnie z dyrektywą 97/9/WE, lub w przypadku gdy funkcjonowaniem systemu rekompensat dla inwestorów zarządza spółka prywatna – organ publiczny nadzorujący takie systemy na mocy tej dyrektywy.

Artykuł 3

Status prawny

1. ESMA jest organem Unii Europejskiej i posiada osobowość prawną.

2. W każdym państwie członkowskich ESMA posiada zdolność prawną o najszerszym zakresie przyznanym przez prawo krajowe osobom prawnym. ESMA może w szczególności nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz być stroną w postępowaniach sądowych.

3. ESMA reprezentuje jego przewodniczący.

Artykuł 4

Skład

W skład ESMA wchodzą następujące organy:
	(1)	Rada Organów Nadzoru, która wykonuje zadania określone w art. 28;
	(2)	Zarząd, który wykonuje zadania określone w art. 32;
	(3)	przewodniczący, który wykonuje zadania określone w art. 33;
	(4)	dyrektor wykonawczy, który wykonuje zadania określone w art. 38;
	(5)	Komisja Odwoławcza, o której mowa w art. 44 i która wykonuje zadania określone w art. 46.

Artykuł 5

Siedziba

Siedziba Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych mieści się we Frankfurcie.

Organ może mieć przedstawicielstwa w najważniejszych ośrodkach finansowych Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ II

ZADANIA I UPRAWNIENIA EUROPEJSKIEGO ORGANU NADZORU GIEŁD I PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH

Artykuł 6

Zadania i uprawnienia ESMA

1. Zadania ESMA obejmują:

	a)	przyczynianie się do ustanowienia wysokiej jakości wspólnych standardów i praktyk regulacyjnych i nadzorczych, w szczególności poprzez przedstawianie opinii instytucjom Unii Europejskiej oraz poprzez opracowywanie wytycznych, zaleceń i projektów regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych, które powinny opierać się na aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.
	b)	przyczynianie się do spójnego stosowania aktów ustawodawczych Unii Europejskiej, w szczególności poprzez wkład do wspólnej kultury nadzoru, zapewnianie spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zapobieganie arbitrażowi regulacyjnemu, mediacja i rozstrzyganie sporów między właściwymi organami, zapewnianie skutecznego i spójnego nadzoru uczestników rynków finansowych oraz zapewnianie spójności działań kolegiów organów nadzorczych oraz podejmowanie działań m.in. w sytuacjach nadzwyczajnych;
	c)	wspieranie i ułatwianie przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami;
	d)	ścisłą współpracę z ESRB, w szczególności poprzez dostarczanie jej wszelkich informacji koniecznych do realizacji jej zadań oraz poprzez zapewnianie podejmowania odpowiednich działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami;
	e)	organizowanie i przeprowadzanie analiz wzajemnych ocen właściwych organów, w tym w udzielaniu porad w celu zwiększenia spójności wyników w zakresie nadzoru;
	f)	monitorowanie i ocenę zmian na rynku podlegającym kompetencjom ESMA;
	(fa)	przeprowadzanie analiz ekonomicznych rynków w celu informowania organu udzielającego absolutorium o swoich zadaniach;
	(fb)	sprzyjanie ochronie deponentów i inwestorów;
	(fc)	wspieranie zarządzania kryzysowego w podmiotach transgranicznych, w razie gdy kryzys może spowodować ryzyko systemowe, o którym mowa w art. 12b, prowadząc wszelkie wczesne interwencje i dokonując postępowania naprawczego lub upadłościowego dla takich podmiotów za pośrednictwem Działu Awaryjno-Naprawczego, o którym mowa w art. 12c;
	g)	realizację wszelkich konkretnych zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach ustawodawczych Unii, o których mowa w art. 1 ust. 2.
	(ga)	nadzorowanie tych uczestników rynków finansowych, które nie podlegają nadzorowi właściwych organów;
	(gb)	publikowanie i regularne aktualizowanie na stronie internetowej ESMA informacji dotyczących obszaru jego działań, w szczególności na rynku podlegającym jego kompetencjom, które to informacje odnoszą się do zarejestrowanych uczestników rynków finansowych, aby zapewnić opinii publicznej łatwy dostęp do informacji;
	(gc)	przejęcie, w stosownych przypadkach, wszystkich aktualnych i bieżących zadań Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych;

2. Aby zrealizować zadania określone w ust. 1, ESMA posiada uprawnienia określone w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności uprawnienia do podejmowania następujących działań:

	a)	opracowywanie projektów regulacyjnych norm technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7;
	(aa)	opracowywanie projektów wykonawczych norm technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7e;
	b)	wydawanie wytycznych i zaleceń, zgodnie z art. 8;
	c)	wydawanie zaleceń w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 3;
	d)	podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do właściwych organów w określonych przypadkach, o których mowa w art. 10 i 11;
	e)	podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do uczestników rynków finansowych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 6, art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 4;
	f)	wydawanie opinii dla Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji, zgodnie z art. 19.
	(fa)	gromadzenie niezbędnych informacji dotyczących uczestników rynków finansowych, jak określono w art. 20;
	(fb)	opracowywania wspólnej metodyki oceny wpływu cech produktu i procesów dystrybucji na sytuację finansową uczestników rynków finansowych i na ochronę konsumentów;
	(fc)	stworzenie bazy danych zarejestrowanych uczestników rynków finansowych na rynku podlegającym jego kompetencjom oraz – jeżeli tak stanowią przepisy, o których mowa w art. 1 ust. 2 – na szczeblu centralnym.
	(fd)	opracowanie standardu regulacyjnego określającego minimalne informacje na temat transakcji i uczestników rynku, które są udostępniane ESMA, oraz określającego sposób koordynacji zbierania danych oraz powiązania obecnych krajowych baz danych, tak by ESMA miał zawsze dostęp do istotnych i koniecznych informacji na temat transakcji i rynków;

3. ESMA wykonuje wyłączne uprawnienia nadzorcze dotyczące jednostek posiadających zasięg ogólnounijny lub działalności gospodarczej o zasięgu ogólnounijnym, powierzone mu w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3a. W celu wykonywania wyłącznych uprawnień nadzorczych na mocy ust. 3 ESMA posiada odpowiednie uprawnienia do przeprowadzania dochodzeń i egzekwowania, jak określono w odpowiednim prawodawstwie, a także posiada możliwość nakładania opłat. ESMA ściśle współpracuje z właściwymi organami i opiera się na ich wiedzy, strukturach i uprawnieniach w realizacji swych zadań.

Artykuł 6a

Ochrona konsumentów a działalność finansowa

1. W celu zaszczepiania ochrony deponentów i inwestorów ESMA obejmuje przewodnią rolę w propagowaniu przejrzystości, prostoty i uczciwości na rynku produktów i usług finansowych całego rynku wewnętrznego, m.in. poprzez

	i)	zbieranie i analizowanie danych na temat trendów konsumenckich oraz sporządzanie sprawozdań na ten temat,
	(ii)	analizowanie i koordynowanie znajomości zagadnień finansowych i inicjatyw edukacyjnych,
	(iii)	opracowywanie norm szkoleniowych dla przemysłu,
	(iv)	wnoszenie wkładu w rozwój wspólnych zasad ujawniania danych,
	(v)	ocenę w szczególności dostępności, podaży i kosztów uzyskania kredytu przez gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa, zwłaszcza MŚP.

2. ESMA monitoruje nowe oraz istniejące formy działalności finansowej i może przyjmować wytyczne oraz zalecenia w dążeniu do propagowania bezpieczeństwa i dobrej kondycji rynków i zbieżności praktyk regulacyjnych.

3. ESMA może również wydawać ostrzeżenia w przypadku, gdy działalność finansowa stanowi zagrożenie dla celów określonych w art. 1 ust. 4.

4. Jako swą integralną część ESMA ustanawia komisję ds. innowacji finansowych, która skupia wszystkie istotne uprawnione krajowe organy nadzoru z myślą o osiągnięciu skoordynowanego stanowiska w sprawie podejścia regulacyjnego i nadzorczego w stosunku do nowych lub innowacyjnych form działalności finansowej oraz udzielaniu porad Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji Europejskiej.

5. W określonych przypadkach i na warunkach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust 2, lub jeśli wymaga tego sytuacja nadzwyczajna zgodnie z warunkami określonymi art. 10 ESMA może czasowo zakazać lub ograniczyć prowadzenia pewnych rodzajów działalności finansowej, które zagrażają prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego w Unii lub jego części.

ESMA dokonuje przeglądu niniejszej decyzji w regularnych odstępach czasu.

ESMA może również oceniać potrzebę zakazywania lub ograniczania pewnych typów działalności finansowej, a w razie potrzeby - informować Komisję, aby ułatwić zatwierdzenie zakazu lub ograniczenia.

Artykuł 7

Regulacyjne normy techniczne

1. Parlament Europejski i Rada mogą przekazywać Komisji uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych zgodnie z art. 290 TFUE w celu zapewnienia spójnej harmonizacji w dziedzinach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Normy regulacyjne mają charakter techniczny, nie oznaczają decyzji strategicznych, ani wyborów politycznych, a ich treść jest określana aktami ustawodawczymi, na których się opierają. Projekty regulacyjnych norm technicznych opracowywane są przez ESMA i przedkładane Komisji do zatwierdzenia. Jeśli EBA nie przedłoży Komisji projektu w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, Komisja może przyjąć regulacyjne normy techniczne.

1a. Przed ich przedstawieniem Komisji ESMA przeprowadza ▌otwarte konsultacje na temat regulacyjnych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii. ESMA zasięga również opinii lub porady Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 22.

1b. Po otrzymaniu od ESMA projektów regulacyjnych norm technicznych Komisja przekazuje je bezzwłocznie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc. Jeżeli wymaga tego interes Unii, Komisja może zatwierdzić projekty norm technicznych tylko częściowo lub ze zmianami.

▌

Artykuł 7a

Niezatwierdzenie lub zmiana projektu norm regulacyjnych

1. W przypadku gdy Komisja nie zamierza zatwierdzić projektu norm technicznych albo zamierza zatwierdzić je częściowo lub ze zmianami, odsyła projekt regulacyjnych norm technicznych do ESMA, proponując uzasadnione zmiany.

2. W terminie sześciu tygodni ESMA może wprowadzić zmiany do projektu regulacyjnych norm technicznych w oparciu o poprawki zaproponowane przez Komisję i przedłożyć je Komisji do zatwierdzenia. ESMA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisje o swojej decyzji.

3. Jeśli ESMA nie zgadza się z decyzją Komisji o odrzuceniu lub zmianie pierwotnych propozycji, Parlament Europejski lub Rada mogą wezwać w terminie jednego miesiąca właściwego komisarza wraz z przewodniczącym ESMA na posiedzenie ad hoc właściwej komisji Parlamentu Europejskiego lub Rady, aby przedstawili oni i wyjaśnili swoje rozbieżności.

Artykuł 7b

Wykonywanie oddelegowanych uprawnień

1. Uprawnienia do przyjęcia regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w art. 7, powierza się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 7c.

2. Z chwilą przyjęcia regulacyjnej normy technicznej Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący ESMA informuje Parlament Europejski i Radę o normach regulacyjnych, które zostały przyjęte, a do których nie zastosowały się właściwe organy.

Artykuł 7c

Sprzeciw wobec regulacyjnych norm technicznych

1. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec regulacyjnej normy technicznej w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia o niej przez Komisję. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o kolejne trzy miesiące.

2. Regulacyjna norma techniczna zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i powinna wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają wyrażać sprzeciwu. Jeżeli po upływie tego okresu ani Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec regulacyjnej normy technicznej, zostaje ona publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

3. Jak tylko Komisja przekaże projekt Parlamentowi Europejskiemu i Radzie instytucje te mogą przyjąć warunkowe oświadczenie informujące wyprzedzająco o niewyrażeniu sprzeciwu, które wchodzi życie, kiedy Komisja przyjmie regulacyjną normę techniczną bez wprowadzania zmian do projektu.

4. Jeśli Parlament Europejski lub Rada zgłoszą sprzeciw wobec regulacyjnej normy technicznej, nie wchodzi on w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraża sprzeciw wobec regulacyjnej normy technicznej, wskazuje powody takiego sprzeciwu.

Artykuł 7d

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Przekazanie uprawnień określonych w art. 7 może zostać odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

2. Decyzja o odwołaniu przekazania uprawnień kładzie kres przekazaniu uprawnień.

3. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę zmierzającą do podjęcia decyzji, czy zamierza ona odwołać przekazanie uprawnień, dokłada starań, by w odpowiednim czasie przed podjęciem ostatecznej decyzji, poinformować o tym drugą instytucję i Komisję, wskazując uprawnienia do regulacyjnej normy technicznej, które mogłyby zostać odwołane.

Artykuł 7e

Wykonawcze standardy techniczne

1. W przypadku gdy Parlament Europejski i Rada powierzają Komisji uprawnienia do przyjmowania wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 291 TFUE, w przypadku gdy niezbędne są jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów unijnych w obszarach szczegółowo określonych w prawodawstwie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, zastosowanie ma, co następuje:

	a)	W przypadku gdy zgodnie z wyżej wymienionym prawodawstwem ESMA sporządza projekt wykonawczych norm technicznych z myślą o przedłożeniu Komisji, normy te są techniczne, nie obejmują wyborów politycznych i ograniczają się do określania warunków stosowania prawnie wiążących aktów unijnych.
	b)	W przypadku gdy ESMA nie przedłoży Komisji projektu w terminie określonym w prawodawstwie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, lub w przypadku gdy ESMA nie przedłoży projektu Komisji w terminie wskazanym we wniosku wystosowanym do ESMA przez Komisję zgodnie z art. 19, Komisja może przyjąć wykonawcze normy techniczne w drodze aktu wykonawczego.

2. Przed przedstawieniem ich Komisji ESMA przeprowadza otwarte konsultacje na temat wykonawczych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii.

ESMA zasięga również opinii lub porady Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 22.

3. Zgodnie z art. 291 TFUE ESMA przedstawia Komisji projekt wykonawczych norm technicznych do zatwierdzenia, a jednocześnie przedstawia je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. W terminie trzech miesięcy od otrzymania projektu wykonawczych norm technicznych Komisja podejmuje decyzję w sprawie jego zatwierdzenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc. Jeżeli wymaga tego interes Unii, Komisja może zatwierdzić projekty norm tylko częściowo lub ze zmianami.

We wszystkich przypadkach, w których Komisja przyjmuje wykonawcze normy techniczne zmieniające projekt wykonawczych norm technicznych przedłożony przez ESMA, informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

5. Komisja przyjmuje normy w drodze rozporządzeń lub decyzji oraz publikuje je w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 8

Wytyczne i zalecenia

1. W celu ustanowienia spójnych, efektywnych i skutecznych praktyk nadzorczych w ramach ESFS oraz zapewnienia wspólnego, jednolitego i spójnego stosowania prawa Unii Europejskiej, ESMA wydaje wytyczne i zalecenia skierowane do właściwych organów lub uczestników rynków finansowych.

1a. W stosownych przypadkach ESMA przeprowadza powszechne konsultacje społeczne w sprawie tych wytycznych i zaleceń, a także analizuje ewentualne koszty i korzyści z nimi związane. W stosownych przypadkach ESMA zasięga też opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o którym mowa w art. 22. Te konsultacje, analizy, opinie i rady są proporcjonalne do zasięgu, charakteru i wpływu wytycznych lub zaleceń.

2. Właściwe organy i uczestnicy rynków finansowych dokładają wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych i zaleceń.

W ciągu dwóch miesięcy od wydania wytycznej lub zalecenia każdy właściwy organ decyduje, czy zamierza zastosować się do tej wytycznej czy zalecenia. W przypadku, gdy właściwy organ nie zamierza się do nich zastosować, informuje ESMA, podając powody takiego postępowania. ESMA publikuje te powody.

W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje danej wytycznej lub zalecenia, ESMA podaje ten fakt do wiadomości publicznej.

ESMA może indywidualnie w każdym przypadku podjąć decyzję o opublikowaniu przedstawionych przez właściwy organ powodów niezastosowania się do wytycznej lub zalecenia. Właściwy organ jest z wyprzedzeniem powiadamiany o takiej publikacji.

Jeżeli jest to wymagane w wytycznej lub zaleceniu, uczestnicy rynków finansowych jasno i szczegółowo informują, czy stosują się do tej wytycznej lub zalecenia.

2a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, przewodniczący ESMA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisję o wydanych wytycznych i zaleceniach, wymieniając właściwe organy, które się do nich nie zastosowały, i określając, jak zamierza zagwarantować, że będą one stosować się do jego zaleceń i wytycznych w przyszłości.

Artykuł 9

Naruszenie unijnego prawa

1. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje ▌ aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub stosuje je w sposób, który wydaje się stanowić naruszenie prawa Unii Europejskiej, w tym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych ustanowionych zgodni z art. 7 i 7e, w szczególności nie zapewniając spełnienia przez uczestników rynków finansowych wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie, ESMA posiada uprawnienia określone w ust. 2, 3 i 6 niniejszego artykułu.

2. Na wniosek jednego bądź większej liczby właściwych organów, Komisji, Parlamentu Europejskiego, Rady, Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych lub z własnej inicjatywy i po poinformowaniu właściwego organu, którego to dotyczy, ESMA może przeprowadzać dochodzenia w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa Unii Europejskiej.

2a. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 20 właściwy organ przekazuje ESMA niezwłocznie wszelkie informacje uznane przez ESMA za niezbędne dla prowadzonego przez niego dochodzenia.

3. Najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od rozpoczęcia dochodzenia, ESMA może skierować do właściwego organu, którego to dotyczy, zalecenie określające działania konieczne do zapewnienia przestrzegania prawa Unii Europejskiej.

W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania zalecenia, właściwy organ informuje ESMA o działaniach jakie podjął, lub zamierza podjąć, aby zapewnić przestrzeganie prawa wspólnotowego.

4. W przypadku gdy właściwy organ nie zapewnił przestrzegania prawa Unii Europejskiej w ciągu miesiąca od otrzymania zalecenia od ESMA, Komisja może, po uzyskaniu informacji od ESMA lub z własnej inicjatywy, wydać formalną opinię nakładającą na właściwy organ obowiązek podjęcia działań niezbędnych do przestrzegania prawa Unii Europejskiej. Formalna opinia Komisji uwzględnia zalecenie ESMA.

Komisja wydaje taką formalną opinię najpóźniej w terminie trzech miesięcy od przyjęcia zalecenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc.

▌

ESMA i właściwe organy przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje.

5. W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania formalnej opinii, o której mowa w ust. 4, właściwy organ informuje Komisję i ESMA o działaniach, jakie podjął, lub zamierza podjąć, aby zastosować się do formalnej opinii Komisji.

6. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do formalnej opinii, o której mowa w ust. 4 ▌, w okresie w niej przewidzianym, oraz w przypadku gdy konieczne jest terminowe zaradzenie nieprzestrzeganiu przepisów przez właściwy organ, w celu utrzymania bądź przywrócenia równych warunków konkurencji na rynku lub zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu finansowego i jego stabilności, oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w prawodawstwie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do uczestników rynków finansowych na mocy aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, ESMA może przyjąć decyzję indywidualną, skierowaną do uczestników rynków finansowych, zobowiązującą ich do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa Unii Europejskiej, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

Decyzja ESMA jest zgodna z formalną opinią wydaną przez Komisję na mocy ust. 4.

7. Decyzje przyjęte na mocy ust. 6 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Podejmując działania ▌ w związku z kwestiami będącymi przedmiotem formalnej opinii na mocy ust. 4 lub decyzji na mocy ust. 6, właściwe organy stosują się do formalnej opinii lub decyzji, w zależności od przypadku.

7a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, ESMA wymienia organy krajowe i uczestników rynków finansowych, którzy nie zastosowali się do decyzji, o których mowa w ust. 4 i 6.

Artykuł 10

Działania podejmowane w sytuacjach nadzwyczajnych

1. W przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, który może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, ESMA aktywnie ułatwia i w razie potrzeby koordynuje wszelkie działania podejmowane przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

Aby umożliwić ESMA takie ułatwianie i koordynowanie działań, jest on dokładnie informowany o wszelkich istotnych zmianach, a także zapraszany do brania udziału w charakterze obserwatora we wszelkich stosownych spotkaniach organizowanych przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

1a. Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub ESMA, przyjmuje skierowaną do ESMA decyzję określającą istnienie sytuacji nadzwyczajnej dla celów niniejszego rozporządzenia. Komisja dokonuje przeglądu tej decyzji w miesięcznych odstępach, a w każdym razie raz na miesiąc, i ogłasza koniec sytuacji nadzwyczajnej jak tylko jest to uzasadnione.

Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, niezwłocznie informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

2. W przypadku gdy Komisja przyjęła decyzję na mocy ust. 1a i w wyjątkowych okolicznościach, kiedy niezbędne są skoordynowane działania organów krajowych w związku z niekorzystnym rozwojem sytuacji, który może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, ESMA może przyjąć indywidualne decyzje zobowiązujące właściwe organy do podjęcia niezbędnych działań zgodnie z prawodawstwem, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w celu likwidacji takiego rozwoju wypadków przez zapewnienie spełniania przez instytucje finansowe i właściwe organy wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji EMSA, o której mowa w ust. 2, w okresie w niej przewidzianym, oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do uczestników rynków finansowych, ESMA może przyjąć skierowaną do uczestnika rynków finansowych decyzję indywidualną zobowiązującą go do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jego obowiązków wynikających z tego prawodawstwa, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4. Decyzje przyjęte na mocy ust. 3 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z kwestiami, będącymi przedmiotem decyzji na mocy ust. 2 lub 3, są zgodne z tymi decyzjami.

Artykuł 11

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami

1. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 9, w przypadku gdy właściwy organ nie wyraża zgody na stosowanie procedury, na podjęte działanie lub jego niepodjęcie przez inny właściwy organ w dziedzinach, w których zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagana jest współpraca, koordynacja lub wspólny proces decyzyjny ze strony właściwych organów więcej niż jednego państwa członkowskiego, z własnej inicjatywy lub na wniosek jednego właściwego organu lub większej liczby właściwych organów, których to dotyczy, ESMA obejmuje główną rolę we wspieraniu organów w rozstrzygnięciu sporu zgodnie z procedurą określoną w ust. 2-4.

2. Uwzględniając odpowiednie terminy określone w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz stopień złożoności i nagłości sprawy, ESMA wyznacza termin zakończenia postępowania pojednawczego między właściwymi organami. Na tym etapie ESMA występuje w roli mediatora.

3. Jeśli do momentu zakończenia postępowania pojednawczego zainteresowane właściwe organy nie rozstrzygną sporu, ESMA – zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci – podejmuje decyzję zobowiązującą te organy do rozstrzygnięcia sporu i zobowiązania się do podjęcia konkretnych działań zgodnie z prawem Unii Europejskiej, ze skutkiem wiążącym dla zainteresowanych właściwych organów.

4. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji ESMA, a w ten sposób nie zapewnia spełniania przez uczestnika rynków finansowych wymogów mających do niego bezpośrednie zastosowanie na mocy aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, ESMA przyjmuje skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną, zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa unijnego, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4a. Decyzje przyjęte na mocy ust. 4 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie. Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z sytuacją faktyczną, będącą przedmiotem decyzji na mocy ust. 3 lub 4, są zgodne z tymi decyzjami.

4b. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący wymienia spory między właściwymi organami, osiągnięte porozumienia oraz decyzję przyjętą w celu rozstrzygnięcia takich sporów.

Artykuł 11a

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami na szczeblu międzysektorowym

Zgodnie z procedurą określoną w art. 11 i art. 42 Wspólny Komitet rozstrzyga spory międzysektorowe, które mogą wyniknąć między jednym właściwym organem a większą ich liczbą, jak określono w art. 2 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA] oraz rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA].

Artykuł 12

Kolegia organów nadzorczych

1. ESMA przyczynia się do promowania i monitorowania skutecznego, efektywnego i spójnego funkcjonowania kolegiów organów nadzorczych, o których mowa w dyrektywie 2006/48/WE, a także wspiera spójność stosowania prawa unijnego w tych kolegiach. Personel ESMA może uczestniczyć we wszystkich działaniach, w tym w kontrolach w siedzibach, prowadzonych wspólnie przez dwa właściwe organy lub większą ich liczbę.

2. ESMA prowadzi obrady kolegiów organów nadzorczych ▌, jeśli uzna to za stosowne. W tym celu ESMA uznaje się za „właściwy organ” w rozumieniu odpowiednich przepisów. ▌ ESMA co najmniej:

	a)	gromadzi i wymienia wszelkie istotne informacje w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach w celu ułatwienia pracy kolegiom organów nadzorczych i utworzenia centralnego systemu i zarządzania nim celem udostępnienia tych informacji właściwym organom w kolegiach organów nadzorczych;
	b)	uruchamia i koordynuje w całej Unii Europejskiej testy skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych, zwłaszcza tych wymienionych w art. 12b, na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę;
	c)	planuje i prowadzi działalność nadzorczą w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach, w tym oceniając zagrożenia, na jakie są lub mogą być wystawione instytucje finansowe; oraz
	d)	nadzoruje zadania wykonywane przez właściwe organy.

3a. ESMA może określać normy regulacyjne i wykonawcze oraz wydawać wytyczne i zalecenia przyjęte zgodnie z art. 7, 7e i 8 w celu ujednolicenia funkcjonowania nadzoru i najlepszych praktyk przyjętych przez kolegia organów nadzorczych. Organy zatwierdzają pisemne uzgodnienia dotyczące funkcjonowania każdego z kolegiów w celu zagwarantowania harmonijnego funkcjonowania pomiędzy nimi.

3b. Prawnie wiążąca rola mediatora powinna umożliwić ESMA rozwiązywanie sporów między właściwymi organami zgodnie z procedurą określoną w art. 11. W przypadku niemożności osiągnięcia porozumienia w obrębie właściwego kolegium organów nadzorczych EMSA może podejmować decyzje nadzorcze stosowane bezpośrednio do odnośnych instytucji.

Artykuł 12a

Przepisy ogólne

1. ESMA w szczególności zajmuje się ryzykiem zakłócania usług finansowych, (i) spowodowanym upośledzeniem całego systemu finansowego lub jego części i (ii) mogącym spowodować poważne negatywne konsekwencje na rynku wewnętrznym i w realnej gospodarce (ryzyko systemowe). Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe.

2. ESMA opracowuje we współpracy z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego wspólny zestaw wskaźników jakościowych i ilościowych („deska rozdzielcza ryzyka”), który posłuży jako podstawa do wystawienia oceny przez organy nadzoru transgranicznym uczestnikom rynków finansowych określonym w art. 12b. Te oceny są regularnie weryfikowane w celu uwzględnienia istotnych zmian profilu ryzyka instytucji. Ocena organów nadzoru jest decydującym elementem przy podejmowaniu decyzji o bezpośrednim nadzorze lub interwencji w znajdującym się w trudnej sytuacji podmiocie.

3. Bez uszczerbku dla aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, ESMA przedstawia – jeśli zachodzi taka konieczność – dodatkowe projekty norm regulacyjnych i wykonawczych oraz wytyczne i zalecenia dla instytucji określonych w art. 12b.

4. ESMA nadzoruje podmioty transgraniczne, które mogą stwarzać ryzyko systemowe w rozumieniu art. 12b. W takim przypadku ESMA działa za pośrednictwem właściwych organów krajowych.

5. ESMA powołuje Dział Awaryjno-Naprawczy uprawiony do wprowadzania w życie jasno określonych sposobów działania i metod zarządzania w zakresie zarządzania kryzysowego od procedur wczesnej interwencji po postępowanie naprawcze i upadłościowe i ich prowadzenia.

Artykuł 12b

Wyróżnienie transgranicznych uczestników rynków finansowych, którzy mogą stwarzać potencjalne ryzyko systemowe

1. Rada Organów Nadzoru po konsultacji z ESRB może zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 29 ust. 1, wyróżnić transgranicznych uczestników rynków finansowych, którzy – z uwagi na ryzyko systemowe, jakie mogą stwarzać – powinni podlegać bezpośredniemu nadzorowi ESMA lub Działu Awaryjno-Naprawczego, o którym mowa w art. 12c.

2. Kryteria wyróżnienia takich uczestników rynków finansowych są spójne z kryteriami ustalonymi przez FSB, IMF oraz BIS.

Artykuł 12c

Dział Awaryjno-Naprawczy

1. Dział Awaryjno-Naprawczy chroni stabilność finansową i minimalizuje efekt epidemii, jaki znajdujące się w trudnej sytuacji instytucje wskazane w art. 12b powodują w pozostałej części systemu i w gospodarce ogółem, i ogranicza koszty ponoszone przez podatników, respektując zasadę proporcjonalności, hierarchię wierzycieli i gwarantując jednakowe traktowanie we wszystkich krajach.

2. Dział Awaryjno-Naprawczy ma uprawnienia do realizowania zadań określonych ust. 1 w celu uzdrowienia znajdujących się w trudnej sytuacji podmiotów lub podjęcia decyzji o likwidacji niewydolnych podmiotów (podstawowy warunek zapobieżenia pokusie nadużyć). Dział ten może między innymi zażądać dokonania modyfikacji wysokości kapitału lub płynności, rodzaju prowadzonej działalności, poprawy procedur, wyznaczenia lub zastąpienia zarządu, może zalecać uzyskanie wsparcia w postaci poręczenia, pożyczki lub wsparcia płynnościowego, zalecać całkowitą lub częściową sprzedaż, zamianę długów na akcje (przy zastosowaniu odpowiednich redukcji wartości) lub czasowo dany podmiot upaństwowić.

3. Dział Awaryjno-Naprawczy składa się z ekspertów wyznaczonych przez Radę Organów Nadzoru ESMA posiadających wiedzę i doświadczenie w zakresie restrukturyzacji, transformacji i likwidacji podmiotów finansowych.

Artykuł 12d

Europejski system zabezpieczeń inwestorów

1. ESMA przyczynia się do umocnienia krajowych systemów rekompensat inwestorów (IGS), zapewniając, iż będą one odpowiednio zasilone składkami instytucji finansowych, w tym uczestników rynków z siedzibą w krajach trzecich, i gwarantuje wysoki poziom ochrony wszystkim inwestorom za pomocą ram zharmonizowanych na szczeblu unijnym, co nie narusza stabilizującej ochronnej roli towarzystw gwarancji wzajemnych, o ile spełniają one normy Unii Europejskiej.

2. Artykuł 8 dotyczący uprawnień ESMA w zakresie przyjmowania wytycznych i zaleceń ma zastosowanie do systemów zabezpieczeń inwestorów.

3. Komisja może przyjmować regulacyjne i wykonawcze normy techniczne, jak określono w aktach ustawodawczych wymienionych w art. 1 ust. 2, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12e

Europejski system postępowania naprawczego i osiągania porozumienia

1. Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych zostaje powołany w celu zwiększenia internalizacji kosztów systemu finansowego i udzielania pomocy w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych zmagającym się z trudnościami transgranicznym uczestnikom rynków finansowych. Uczestnicy rynków finansowych działający w tylko jednym państwie członkowskim mogą przyłączyć się do funduszu. Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych przyjmuje odpowiednie środki w celu uniknięcia sytuacji, w której dostępność pomocy powoduje pokusę nadużyć.

2. Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych finansowany jest za pośrednictwem bezpośrednich składek wszystkich uczestników rynków finansowych wymienionych w art. 12b oraz tych, którzy postanowili przyłączyć się do systemu na mocy ust. 1. Składki te są proporcjonalne do poziomu ryzyka, jakie stwarza każdy z uczestników rynków finansowych. Wymagane poziomy składek uwzględniają szerzej pojęte warunki gospodarcze, np. zdolność kredytowa dla przemysłu i MŚP, i konieczność utrzymania przez uczestników rynków finansowych kapitału na inne zobowiązania regulacyjne i operacyjne.

3. Europejskim Funduszem Stabilności administruje zarząd powoływany przez ESMA na okres pięciu lat. Członkowie zarządu są wybierani spośród kandydatów zaproponowanych przez władze krajowe. Fundusz powołuje również radę konsultacyjną złożoną z nieposiadających prawa głosu przedstawicieli uczestników rynków finansowych uczestniczących w Funduszu Stabilności. Zarząd Funduszu Stabilności może zaproponować, aby ESMA zlecił na zewnątrz zarządzanie płynnością Funduszu Stabilności renomowanym instytucjom (takim jak EBI). Fundusze te są inwestowane w bezpieczne i płynne instrumenty.

Artykuł 13

Przekazywanie zadań i obowiązków

1. Za zgodą organu, któremu przekazano uprawnienia, właściwe organy mogą przekazywać swoje zadania i obowiązki ESMA lub innym właściwym organom nadzoru z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule. Państwa członkowskie mogą określić szczególne warunki dotyczące przekazywania obowiązków, które muszą zostać spełnione, zanim właściwe organy tych państw zawrą takie porozumienia, a także mogą ograniczyć zakres takiego przekazania do elementów niezbędnych dla skutecznego nadzoru nad transgranicznymi uczestnikami rynków finansowych lub transgranicznymi grupami finansowymi.

2. ESMA zachęca do przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami i ułatwia je poprzez identyfikowanie zadań i obowiązków, które mogą zostać przekazane lub być wspólnie wykonywane, oraz poprzez promowanie najlepszych praktyk.

2a. Przekazanie obowiązków skutkuje ponownym podziałem kompetencji określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Prawo organu, któremu przekazano obowiązki, reguluje procedurę, egzekwowanie oraz administracyjny i sądowy przegląd dotyczący przekazanych obowiązków.

3. Właściwe organy informują ESMA o porozumieniach w sprawie przekazania zadań i obowiązków, które zamierzają zawrzeć. Porozumienia te powinny być zawierane nie wcześniej niż po upływie jednego miesiąca od poinformowania ESMA o zamiarze ich zawarcia.

ESMA może wydać opinię w sprawie zamierzonego porozumienia w ciągu miesiąca od uzyskania informacji o zamiarze jego zawarcia.

ESMA publikuje w odpowiedni sposób zawarte przez właściwe organy porozumienia w sprawie przekazania zadań i obowiązków, tak aby wszystkie zainteresowane strony były należycie poinformowane.

Artykuł 14

Wspólna kultura nadzoru

1. EIOPA odgrywa aktywną rolę w tworzeniu wspólnej europejskiej kultury nadzoru i spójnych praktyk nadzorczych, a także w zapewnianiu jednolitych procedur i spójnych podejść na terytorium Unii Europejskiej oraz wykonuje przynajmniej następujące działania:

	a)	wydawanie opinii dla właściwych organów;
	b)	promowanie skutecznej dwustronnej i wielostronnej wymiany informacji pomiędzy właściwymi organami, z pełnym poszanowaniem obowiązujących przepisów w zakresie poufności i ochrony danych przewidzianych w odpowiednim prawodawstwie wspólnotowym;
	c)	przyczynianie się do tworzenia wysokiej jakości jednolitych standardów nadzorczych, w tym w zakresie standardów sprawozdawczości, a także międzynarodowych standardów księgowości zgodnie z art. 1 ust. 2a;
	d)	dokonywanie przeglądu stosowania odpowiednich regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych przyjmowanych przez Komisję, wytycznych i zaleceń wydawanych przez ESMA, oraz, w stosownych przypadkach, proponowanie zmian;
	e)	ustanawianie sektorowych i międzysektorowych programów szkoleń, ułatwianie wymian personelu oraz zachęcanie właściwych organów do częstszego korzystania z programów oddelegowania pracowników oraz innych narzędzi.

2. Celem wspierania wspólnych podejść i praktyk nadzorczych ESMA tworzy, w stosownych przypadkach, nowe, praktyczne instrumenty i narzędzia służące zwiększaniu konwergencji.

Artykuł 15

Wzajemne oceny właściwych organów

1. W celu dalszego wspierania spójności wyników w zakresie nadzoru ESMA organizuje i przeprowadza okresowo analizy wzajemnych ocen wszystkich bądź części działań realizowanych przez właściwe organy. W tym celu ESMA opracowuje metody umożliwiające obiektywną ocenę i porównanie analizowanych organów. Podczas dokonywania wzajemnych ocen uwzględnia się istniejące informacje i oceny już przeprowadzone w odniesieniu do zainteresowanych właściwych organów.

2. Wzajemna ocena obejmuje ocenę między innymi następujących aspektów:

	a)	adekwatności zasobów i ustaleń dotyczących zarządzania, zapewniania niezbędnych środków i specjalistycznej wiedzy pracowników właściwego organu, przy szczególnym uwzględnieniu skutecznego stosowania regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych, o których mowa w art. 7 i 7e oraz w aktach ustawodawczych wymienionych w art. 1 ust. 2, oraz zdolności reagowania na zmiany na rynku;
	b)	uzyskanego poziomu konwergencji w stosowaniu prawa unijnego i w praktykach nadzorczych, w tym regulacyjnych i nadzorczych normach technicznych, wytycznych i zaleceniach przyjętych na mocy art. 7 i 8, oraz stopnia, w którym praktyki nadzorcze osiągają cele wyznaczone w prawie unijnym;
	c)	dobrych praktyk opracowanych przez poszczególne właściwe organy, których przyjęcie przez inne właściwe organy byłoby korzystne.
	d)	skuteczności i osiągniętego poziomu zbieżności odnośnie do egzekwowania przepisów przyjętych w ramach wprowadzania w życie prawa Unii Europejskiej, w tym środków administracyjnych i sankcji nałożonych na osoby odpowiedzialne w przypadkach, gdy nie spełniano tych przepisów.

3. Na podstawie wzajemnej oceny ESMA może wydawać wytyczne i zalecenia skierowane do zainteresowanych właściwych organów zgodnie z art. 8. ESMA bierze pod uwagę wynik wzajemnej oceny przy opracowywaniu projektów regulacyjnych lub wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 7 do 7e. Właściwe organy starają się zastosować do rady udzielonej przez ESMA. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje tych porad, informuje ESMA o powodach takiego postępowania.

ESMA podaje do publicznej wiadomości najlepsze wzorce, na jakie można wskazać na postawie tych wzajemnych ocen. Ponadto wszystkie inne wyniki wzajemnych ocen mogą być podawane do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem zgody właściwego organu będącego przedmiotem takiej wzajemnej oceny.

Artykuł 16

Funkcja koordynacji

EBA pełni rolę ogólnego koordynatora pomiędzy właściwymi organami, w tym w przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, która może potencjalnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i stabilności rynków finansowych, bądź też stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej.

ESMA wspiera skoordynowaną reakcję na poziomie unijnym, między innymi poprzez:
	(1)	ułatwianie wymiany informacji między właściwymi organami;
	(2)	określanie zakresu, a w miarę możliwości i w stosownych przypadkach, sprawdzanie wiarygodności informacji, które powinny być udostępnione wszystkim zainteresowanym właściwym organom;
	(3)	bez uszczerbku dla przepisów art. 11, prowadzenie niewiążącej mediacji na wniosek właściwych organów lub z własnej inicjatywy;
	(4)	niezwłoczne powiadamianie ESRB o wszelkich potencjalnych sytuacjach nadzwyczajnych.
	(4a)	podejmowanie wszelkich odpowiednich działań w przypadku rozwoju sytuacji, która może zagrozić funkcjonowaniu rynków finansowych, celem ułatwienia koordynacji działań podejmowanych przez odpowiednie właściwe organy;
	(4b)	centralizowanie informacji otrzymanych od właściwych organów zgodnie z art. 12 i 20, będących wynikiem wypełniania przez instytucje prowadzące działalność w więcej niż jednym państwie członkowskim ich obowiązków z zakresu sprawozdawczości. ESMA dzieli się tymi informacjami z innymi zainteresowanym właściwymi organami.

Artykuł 17

Ocena zmian na rynku

1. ESMA monitoruje i ocenia zmiany zachodzące na rynku podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informuje Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, Europejski Organ Nadzoru Bankowego, ESRB oraz Parlament Europejski, Radę i Komisję o tendencjach w zakresie nadzoru mikroostrożnościowego, potencjalnych zagrożeniach i słabościach. Do swojej oceny ESMA załącza analizę ekonomiczną rynków, na których działają uczestnicy rynków finansowych, oraz ocenę skutków, jakie ewentualne zmiany na rynku mogą mieć dla tych rynków.

1a. ▌ESMA uruchamia i koordynuje, we współpracy z ESRB, ogólnounijne oceny odporności ▌uczestników rynków finansowych na niekorzystne zmiany na rynku. W tym celu ESMA opracowuje, na potrzeby stosowania przez właściwe organy:

	a)	wspólną metodykę oceny wpływu scenariuszy gospodarczych na sytuację finansową kluczowych uczestników rynków finansowych;
	b)	wspólne podejścia w zakresie informowania o wynikach tych ocen odporności ▌uczestników rynków finansowych.
	(ba)	wspólną metodykę oceny skutku poszczególnych produktów lub procesów dystrybucji dla pozycji finansowej uczestników rynków finansowych i dla procesu informowania deponentów, inwestorów i konsumentów.

2. Bez uszczerbku dla zadań ESRB określonych w rozporządzeniu (WE) nr …/2010 [ESRB], co najmniej raz w roku, a w razie potrzeby częściej, ESMA przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ESRB oceny tendencji, potencjalnych zagrożeń i słabości w obszarze podlegającym jej kompetencjom.

W ocenach tych ESMA zamieszcza klasyfikację głównych zagrożeń i słabości, a także, w stosownych przypadkach, zaleca działania zapobiegawcze bądź zaradcze.

3. ESMA w odpowiedni sposób uwzględnia rozwój sytuacji oraz zagrożenia i słabości na poziomie międzysektorowym, współpracując przy tym ściśle z Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskim Organem Nadzoru Bankowego za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 18

Stosunki międzynarodowe

1. Bez uszczerbku dla kompetencji unijnych instytucji i państw członkowskich ESMA może nawiązywać kontakty i zawierać porozumienia administracyjne z organami nadzoru, organizacjami międzynarodowymi oraz z administracjami krajów trzecich. Ustalenia te nie nakładają zobowiązań prawnych na Unię Europejską i jej państwa członkowskie, ani nie uniemożliwiają państwom członkowskim i ich właściwym organom zawierania dwustronnych lub wielostronnych porozumień z państwami trzecimi.

2. ESMA zapewnia pomoc w przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności systemów nadzoru w krajach trzecich zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, ESMA przedstawia ustalenia administracyjne uzgodnione z organizacjami międzynarodowymi lub administracjami krajów trzecich oraz wsparcie zapewnione przy przygotowywaniu odpowiadającym im decyzjom.

Artykuł 19

Inne zadania

1. Na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji lub z własnej inicjatywy ESMA może przedkładać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komisji opinie w sprawie wszelkich kwestii dotyczących obszaru podlegającego jego kompetencjom.

1a. W przypadku gdy ESMA nie przedstawi projektu technicznych regulacyjnych lub wykonawczych norm technicznych w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub jeśli nie określono terminu, Komisja może zażądać takiego projektu i wyznaczyć termin jego przedłożenia.

W związku z pilnym charakterem sprawy Komisja może zażądać przedłożenia projektu technicznych norm regulacyjnych lub wykonawczych przed terminem wyznaczonym w prawodawstwie, o którym mowa w art. 1 ust. 2. W taki przypadku Komisja podaje stosowne uzasadnienie.

2. W zakresie ostrożnościowych ocen połączeń i przejęć objętych zakresem zastosowania dyrektywy 2007/44/WE i które na mocy tej dyrektywy wymagają konsultacji między właściwymi organami z co najmniej dwóch państw członkowskich, ESMA może, ▌na wniosek jednego z zainteresowanych właściwych organów, wydawać i publikować opinie w sprawie oceny ostrożnościowej, z wyjątkiem oceny dotyczącej kryteriów w art. 19a ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/48/WE. Opinia jest wydawana szybko, a w każdym razie przed końcem okresu oceny zgodnie z dyrektywą 2007/44/WE. Artykuł 20 ma zastosowanie do obszarów, na temat których ESMA może wydać opinię.

Artykuł 20

Gromadzenie informacji

1. Na wniosek Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych właściwe organy ▌ państw członkowskich przekazują ESMA wszelkie informacje niezbędne do wykonywania obowiązków nałożonych na ESMA na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem, że adresat ma zgodny z prawem dostęp do stosownych danych oraz że wniosek o informacje jest niezbędny w stosunku do danego rodzaju obowiązku.

1a. ESMA może również zwrócić się o przekazywanie informacji w regularnych odstępach czasu. W miarę możliwości we wnioskach tych wykorzystuje się wspólne formaty sprawozdawcze.

1b. Na podstawie należycie uzasadnionego wniosku właściwego organu państwa członkowskiego ESMA może przekazać mu wszelkie informacje niezbędne to tego, aby właściwy organ mógł wypełniać swoje obowiązki, zgodnie z obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej określonym w prawodawstwie sektorowym i w art. 56.

1c. Zanim ESMA zwróci się z wnioskiem o informacje zgodnie z niniejszym artykułem oraz w celu uniknięcia powielania obowiązku sprawozdawczości, ESMA w pierwszej kolejności uwzględnia istniejące statystyki wytworzone, rozpowszechnione i opracowane przez europejski system statystyczny i Europejski System Banków Centralnych.

2. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są terminowo udostępniane przez właściwe organy i inne organy władzy publicznej państw członkowskich, ESMA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek do innych organów nadzoru, ministerstwa finansów, o ile dysponuje ono informacjami ostrożnościowymi, banku centralnego lub urzędu statystycznego zainteresowanego państwa członkowskiego.

2a. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są udostępniane na mocy ust. 1, 1a, 1b, 1c lub 2 w sposób terminowy, ESMA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek bezpośrednio do stosownych uczestników rynków finansowych. W umotywowanym wniosku podaje się powody, dla których dane dotyczące poszczególnych uczestników rynków finansowych są niezbędne.

ESMA informuje zainteresowane właściwe organy o wnioskach wystosowanych zgodnie z ust. 2 i 2a.

Na wniosek ESMA właściwe organy ▌wspierają ESMA w gromadzeniu tych informacji.

3. ESMA może wykorzystywać informacje poufne otrzymane na mocy niniejszego artykułu wyłącznie na potrzeby wykonywania obowiązków powierzonych ESMA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 21

Relacje z ESRB

2. ESMA ściśle i regularnie współpracuje z ESRB.

ESMA regularnie przekazuje ESRB aktualne informacje niezbędne do realizacji zadań powierzonych ESRB. Dane niezbędne do realizacji zadań ESRB, a niebędące w postaci skróconej lub zbiorczej, są jej udostępniane na uzasadniony wniosek, zgodnie z art. [15] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB]. ESMA we współpracy z ESRB dysponuje właściwymi procedurami wewnętrznymi dotyczącymi przekazywania poufnych informacji, w szczególności odnoszących się do poszczególnych uczestników rynków finansowych.

3. Zgodnie z ust. 4 i 5 ESMA zapewnia właściwe działania następcze w związku z ostrzeżeniami i zaleceniami ESRB, o których mowa w art. [16] rozporządzenia (WE) nr …/2010 [ESRB].

4. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia ESRB skierowanego do ESMA, ESMA niezwłocznie zwołuje posiedzenie Rady Organów Nadzoru i ocenia skutki takiego ostrzeżenia lub zalecenia dla realizacji swoich zadań.

W drodze odpowiedniej procedury decyzyjnej ESMA podejmuje decyzję w sprawie jakichkolwiek działań, które należy podjąć w odpowiedzi na problemy wskazane w ostrzeżeniach i zaleceniach, zgodnie z uprawnieniami przyznanymi ESMA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli ESMA nie podejmuje działań w związku z zaleceniem, informuje Parlament Europejski, Radę i ESRB o powodach takiego postępowania.

5. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia skierowanego przez ESRB do właściwego krajowego organu nadzoru, ESMA korzysta w stosownych przypadkach z uprawnień przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia, tak aby zapewnić terminowe podjęcie działań następczych.

W przypadku gdy adresat zalecenia ESRB nie zamierza się do niego zastosować, informuje o tym Radę Organów Nadzoru i omawia z nią powody niepodjęcia działania.

Właściwy organ należycie uwzględnia poglądy Rady Organów Nadzoru, informując Radę i ESRB zgodnie z art. [17] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB].

6. Podczas realizacji zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu ESMA w najwyższym stopniu uwzględnia ostrzeżenia i zalecenia ESRB.

Artykuł 22

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych

1. By ułatwić prowadzenie konsultacji z zainteresowanymi stronami w dziedzinach związanych z zadaniami ESMA, powołuje się Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych konsultowana jest odnośnie do działań podejmowanych zgodnie z art. 7 dotyczącym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych oraz, w zakresie, w którym nie dotyczą one poszczególnych uczestników rynków finansowych, zgodnie z art. 8 dotyczącym wytycznych i zaleceń. Jeśli trzeba pilnie podjąć działania, a konsultacje stają się niemożliwe, informuje się jak najszybciej Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych zbiera się co najmniej cztery razy w roku.

2. W skład Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wchodzi 30 członków, reprezentujących w stosunku gwarantującym równowagę instytucje inwestycyjne działające w Unii, przedstawicieli ich pracowników, a także konsumentów ▌ i osoby korzystające z usług finansowych oraz przedstawicieli MŚP. Co najmniej pięciu członków to niezależni, czołowi naukowcy. Liczba członków reprezentujących uczestników rynków finansowych nie przekracza dziesięciu.

3. Członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wyznacza Rada Organów Nadzoru ESMA na wniosek odpowiednich zainteresowanych stron.

W podejmowanej w tej sprawie decyzji Rada Organów Nadzoru zapewnia, w miarę możliwości, odpowiednią równowagę geograficzną i płciową oraz reprezentację zainteresowanych stron z całej Unii Europejskiej.

4. Na potrzeby Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ESMA dostarcza wszelkich niezbędnych informacji i zapewnia odpowiednią pomoc sekretariatu.

Dla członków grupy zainteresowanych stron z organizacji typu non-profit zapewnia się odpowiedni zwrot kosztów podróży. Grupa może utworzyć grupy robocze do spraw technicznych. Kadencja członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wynosi dwa i pół roku, po tym okresie wybierani są nowi członkowie

Członkowie grupy mogą pełnić swoje funkcje przez dwie kolejne kadencje.

5. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych może przedstawiać ESMA swoje opinie i doradzać mu we wszelkich kwestiach związanych z zadaniami ESMA ze szczególnym uwzględnieniem zadań określonych w art. 7-7e oraz art. 8, 14, 15 i 17.

6. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych uchwala swój regulamin wewnętrzny na podstawie porozumienia większości dwóch trzecich swych członków.

7. ESMA podaje do wiadomości publicznej opinie i porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych oraz wyniki prowadzonych konsultacji.

Artykuł 23

Środki ochronne

1. ▌W przypadku gdy dane państwo członkowskie uzna, że decyzja podjęta na mocy art. 10 ust. 2 lub art. 11 wpływa bezpośrednio i w znaczący sposób na jego obowiązki budżetowe, w ciągu dziesięciu dni roboczych od przekazania decyzji ESMA właściwemu organowi, państwo to powiadamia ESMA, Komisję i Parlament Europejski. W powiadomieniu tym państwo członkowskie uzasadnia, dlaczego przedmiotowa decyzja wpływa na jego obowiązki budżetowe, i dostarcza ocenę skutków dotyczącą skali tego wpływu.

2. ▌W terminie jednego miesiąca od powiadomienia ESMA i Komisji przez państwo członkowskie, ESMA informuje to państwo członkowskie, czy utrzymuje swoją decyzję, czy też ją zmienia bądź unieważnia.

W przypadku gdy ESMA utrzymuje lub zmienia swoją decyzję, Rada ▌podejmuje decyzję w sprawie utrzymania lub unieważnienia decyzji ESMA. Decyzja o utrzymaniu decyzji ESMA jest podejmowana zwykłą większością głosów członków. Decyzja o odwołaniu decyzji ESMA jest podejmowana kwalifikowaną większością głosów członków. W innych przypadkach należy wziąć pod uwagę głosowanie zainteresowanych członków.

3. ▌W przypadku gdy Rada nie podejmie decyzji w terminie dziesięciu dni roboczych w przypadku art. 10 i jednego miesiąca w przypadku art. 11 decyzję ESMA uznaje się za utrzymaną.

3a. Jeżeli decyzja podjęta na mocy art. 10 prowadzi do wykorzystania środków określonych zgodnie z art. 12d lub 12e, państwa członkowskie mogą nie wezwać Rady do utrzymania lub odwołania decyzji podjętej przez ESMA.

Artykuł 24

Procedury decyzyjne

1. Przed podjęciem decyzji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, ESMA informuje każdego wskazanego adresata danej decyzji o zamiarze jej podjęcia, wyznaczając termin, w którym adresat ten może wyrazić swoją opinię w tej sprawie, w pełni uwzględniając jej pilny charakter, złożoność i potencjalne skutki. Ma to odpowiednio zastosowanie do zaleceń, o których mowa w art. 9 ust. 4

2. W decyzjach ESMA przedstawione są powody, dla których zostały one przyjęte.

3. Adresaci decyzji ESMA są informowani o środkach odwoławczych przysługujących im na mocy niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku gdy ESMA podjął decyzję na mocy art. 10 ust. 2 lub 3, w odpowiednich odstępach czasu dokonuje jej przeglądu.

5. Decyzje podejmowane na mocy art. 9, 10 i 11 podaje się do wiadomości publicznej, określając właściwy organ lub uczestnika rynków finansowych, którego dotyczą, oraz główną treść tych decyzji, chyba że ich opublikowanie jest sprzeczne z interesem prawnym uczestnika rynków finansowych w zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa lub może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich stabilności, bądź też stabilności całego systemu finansowego Unii Europejskiej lub jego części.

ROZDZIAŁ III

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

Sekcja I

Rada Organów Nadzoru

Artykuł 25

Skład

1. W skład Rady Organów Nadzoru wchodzą:

	a)	przewodniczący, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	b)	przewodniczący krajowych organów publicznych właściwych w zakresie nadzoru nad uczestnikami rynków finansowych w poszczególnych państwach członkowskich, którzy spotykają się osobiście co najmniej dwa razy w roku;
	c)	jeden przedstawiciel Komisji, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	d)	jeden przedstawiciel ESRB, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	e)	po jednym przedstawicielu z dwóch pozostałych europejskich organów nadzoru, którym nie przysługuje prawo głosu.

1a. Rada Organów Nadzoru zbiera się regularnie, co najmniej dwa razy w roku, na posiedzeniach z Grupą Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.

2. Każdy właściwy organ ▌jest odpowiedzialny za powołanie spośród swojego personelu zastępcy wysokiego szczebla, który może zastąpić członka Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), w przypadku gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach Rady.

2a. W państwach członkowskich, w których istnieje więcej niż jeden organ właściwy w zakresie nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy te uzgadniają wspólnego przedstawiciela. Niemniej jednak, gdy Rada Organów Nadzoru ma omawiać kwestię, która nie należy do kompetencji krajowego organu reprezentowanego przez członka, o którym mowa w ust. 1 lit. b), członkowi temu może towarzyszyć przedstawiciel stosownego organu krajowego, któremu nie przysługuje prawo głosu.

3. W celu zastosowania się do dyrektywy 97/9/WE członkowi Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), może towarzyszyć, w stosownych przypadkach, przedstawiciel odpowiednich organów zajmujących się zarządzaniem systemami zabezpieczeń inwestorów w poszczególnych państwach członkowskich, któremu nie przysługuje prawo głosu.

4. Rada Organów Nadzoru może podjąć decyzję o dopuszczeniu obserwatorów.

Dyrektor wykonawczy może uczestniczyć w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru bez prawa głosu.

Artykuł 26

Wewnętrzne komitety i panele

1. Rada Organów Nadzoru może powoływać wewnętrzne komitety lub panele na potrzeby konkretnych zadań powierzonych Radzie Organów Nadzoru, a także może przekazywać realizację wyraźnie określonych zadań i podejmowanie wyraźnie określonych decyzji wewnętrznym komitetom lub panelom, Zarządowi lub przewodniczącemu.

2. Do celów art. 11 Rada Organów Nadzoru zwołuje na potrzeby bezstronnego rozstrzygania sporów niezależny panel, o wyważonym składzie, w skład którego wchodzą przewodniczący i dwóch członków Rady, którzy nie mogą reprezentować właściwych organów będących stroną sporu, nie mają żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich związków z zainteresowanymi właściwymi organami.

2a. Z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2 panel proponuje Radzie Organów Nadzoru decyzję do ostatecznego przyjęcia, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci.

2b. Rada Organów Nadzoru przyjmuje regulamin wewnętrzny dla panelu, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł 27

Niezależność

Podczas wykonywania zadań powierzonych Radzie Organów Nadzoru na mocy niniejszego rozporządzenia, przewodniczący i członkowie Rady Organów Nadzoru posiadający prawo głosu działają niezależnie i obiektywnie jedynie w interesie Unii jako całości, oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, rządu żadnego z państw członkowskich lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmują takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje Unii ani żadne inne podmioty publiczne bądź prywatne nie usiłują wywierać wpływu na członków Rady Organów Nadzoru w wykonywaniu przez swoich zadań.

Artykuł 28

Zadania

1. Rada Organów Nadzoru wydaje wytyczne dotyczące prac ESMA i kieruje podejmowaniem decyzji, o których mowa w rozdziale II.

2. Rada Organów Nadzoru przyjmuje opinie, zalecenia i decyzje oraz doradza w kwestiach, o których mowa w rozdziale II.

3. Rada Organów Nadzoru mianuje przewodniczącego.

4. Przed dniem 30 września każdego roku Rada Organów Nadzoru, działając na podstawie wniosku Zarządu, przyjmuje program prac ESMA na kolejny rok oraz przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

4a. Na wniosek Zarządu oraz na podstawie projektu sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Rada Organów Nadzoru przyjmuje roczne sprawozdanie z działalności ESMA, w tym z wykonywania obowiązków przez przewodniczącego, i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu do dnia 15 czerwca każdego roku. Sprawozdanie to podawane jest do wiadomości publicznej.

5. Rada Organów Nadzoru przyjmuje wieloletni program prac ESMA i przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Wieloletni program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

6. Rada Organów Nadzoru przyjmuje budżet zgodnie z art. 49.

7. Rada Organów Nadzoru posiada władzę dyscyplinarną nad przewodniczącym i dyrektorem wykonawczym i może usunąć ich ze stanowiska zgodnie z (odpowiednio) art. 33 ust. 5 lub art. 36 ust. 5.

Artykuł 29

Proces decyzyjny

1. Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje zwykłą większością swoich członków, zgodnie z regułą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos.

W odniesieniu do aktów określonych w art. 7 i 8 oraz środków i decyzji podejmowanych na mocy przepisów rozdziału VI i w drodze odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje kwalifikowaną większością głosów swoich członków, jak określono w art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

W odniesieniu do decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3, w przypadku decyzji podejmowanych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzję zaproponowaną przez panel uznaje się za przyjętą, jeżeli została zatwierdzona zwykłą większością głosów członków, chyba że zostanie ona odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

W przypadku wszystkich innych decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3 decyzję zaproponowaną przez panel przyjmuje się zwykłą większością członków Rady Organów Nadzoru, zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos.

2. Posiedzenia Rady Organów Nadzoru zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

3. Rada Organów Nadzoru uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

4. Przepisy regulaminu wewnętrznego określają szczegółową procedurę głosowania, w tym również, w stosownych przypadkach, zasady dotyczące kworum. Członkowie bez prawa głosu i obserwatorzy, z wyjątkiem przewodniczącego i dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w obradach Rady Organów Nadzoru poświęconych poszczególnym uczestnikom rynków finansowych, chyba że art. 61 lub prawodawstwo, o którym mowa w art. 1 ust. 2, stanowią inaczej.

Sekcja 2

Zarząd

Artykuł 30

Skład

1. Zarząd składa się z przewodniczącego ▌oraz sześciu innych członków ▌ Rady Organów Nadzoru wybranych spośród członków Rady Organów Nadzoru posiadających prawo głosu.

Każdy członek (poza przewodniczącym) ma zastępcę, który może zastąpić członka Zarządu, gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach.

Kadencja członków wybranych przez Radę Organów Nadzoru wynosi dwa i pół roku. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie. Skład Zarządu jest wyważony i proporcjonalny i odzwierciedla całą Unię Europejską. Mandaty się pokrywają, a zastosowanie mają odpowiednie warunki dotyczące rotacji.

2. Zarząd podejmuje decyzje większością głosów obecnych członków. Każdy członek ma jeden głos.

Dyrektor wykonawczy i przedstawiciel Komisji uczestniczą w posiedzeniach Zarządu bez prawa głosu.

Przedstawiciel Komisji ma prawo głosu w sprawach, o których mowa w art. 49.

Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

3. Posiedzenia Zarządu zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek przynajmniej jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

Zarząd zbiera się przed każdym posiedzeniem Rady Organów Nadzoru i tak często, jak uzna to za konieczne. Zarząd zbiera się co najmniej pięć razy w roku na sesji ▌.

4. Członkowie Zarządu mogą korzystać z pomocy doradców lub ekspertów, z zastrzeżeniem przepisów regulaminu wewnętrznego. Członkowie nieposiadający prawa głosu, z wyjątkiem dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w żadnych obradach Zarządu dotyczących poszczególnych instytucji finansowych.

Artykuł 31

Niezależność

Członkowie Zarządu działają niezależnie i obiektywnie w wyłącznym interesie Unii jako całości, oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, rządu żadnego z państw członkowskich, lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmują takich instrukcji.

Żadne państwo członkowskie, instytucja lub organ unijny ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie usiłują wywierać wpływu na członków Zarządu.

Artykuł 32

Zadania

1. Zarząd dopilnowuje, aby ESMA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru projekt rocznego i wieloletniego programu prac do zatwierdzenia.

3. Zarząd wykonuje swoje uprawnienia budżetowe zgodnie z art. 49 i 50.

4. Zarząd przyjmuje plan polityki kadrowej ESMA oraz, zgodnie z art. 54 ust. 2, niezbędne środki wykonawcze do regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”).

5. Zgodnie z art. 58 Zarząd przyjmuje przepisy szczególne dotyczące prawa dostępu do dokumentów ESMA.

6. ▌ Na podstawie projektu rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru do zatwierdzenia i przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu ▌ roczne sprawozdanie z działalności ESMA, w tym z obowiązków przewodniczącego.

7. Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

8. Zarząd powołuje i odwołuje członków Komisji Odwoławczej zgodnie z art. 44 ust. 3 i 5.

Sekcja 3

Przewodniczący

Artykuł 33

Powołanie i zadania

1. ESMA jest reprezentowany przez przewodniczącego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

Przewodniczący jest odpowiedzialny za przygotowywanie prac Rady Organów Nadzoru, a także za przewodniczenie posiedzeniom Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej, którą organizuje i prowadzi Komisja, przewodniczący powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat instytucji finansowych i rynków oraz doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego.

Komisja przedstawia listę trzech najlepszych kandydatów Parlamentowi Europejskiemu. Po przeprowadzeniu przesłuchań tych kandydatów Parlament Europejski wybiera jednego z nich. Wybrany w ten sposób kandydat zostaje powołany przez Radę Organów Nadzoru.

Rada Organów Nadzoru wybiera również spośród swoich członków zastępcę, który pełni obowiązki przewodniczącego w razie jego nieobecności. Zastępca ten nie jest członkiem Zarządu.

3. Kadencja przewodniczącego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji przewodniczącego, Rada Organów Nadzoru ocenia:

	a)	wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;
	b)	zadania i potrzeby ESMA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny i po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję przewodniczącego.

5. Przewodniczący może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie przez Parlament Europejski w następstwie decyzji Rady Organów Nadzoru ▌.

Przewodniczący nie może powstrzymać Rady Organów Nadzoru od omawiania kwestii z nim związanych, w szczególności konieczności odwołania go ze stanowiska, i nie uczestniczy w obradach dotyczących tej sprawy.

Artykuł 34

Niezależność

Bez uszczerbku dla roli Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań przewodniczącego, przewodniczący nie zwraca się o instrukcje do instytucji lub organów wspólnotowych, rządu żadnego z państw członkowskich, lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje Unii ani żadne inne podmioty publiczne bądź prywatne nie usiłują wywierać wpływu na przewodniczącego/przewodniczącą w wykonywaniu jego lub jej zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby przewodniczący jest nadal zobowiązany do godziwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub pewnych korzyści.

Artykuł 35

Sprawozdanie

1. Parlament Europejski i Rada mogą wezwać przewodniczącego lub jego zastępcę, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu ich niezależności, do złożenia oświadczenia ▌. Przewodniczący składa oświadczenie przed Parlamentem Europejskim i udziela odpowiedzi na wszelkie pytania posłów, jeżeli zostanie do tego wezwany.

2. Przewodniczący przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na żądanie i co najmniej 15 dni przed złożeniem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, pisemne sprawozdanie z głównej działalności ESMA.

2a. Oprócz informacji, o których mowa w art. 7a -7e, 8, 9, 10, 11a i 18 sprawozdanie to powinno również zawierać wszelkie odpowiednie informacje, o które doraźnie wnosi Parlament Europejski.

Sekcja 4

Dyrektor wykonawczy

Artykuł 36

Powołanie

1. ESMA jest zarządzany przez dyrektora wykonawczego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej i zatwierdzeniu przez Parlament Europejski dyrektor wykonawczy powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat uczestników rynków finansowych i rynków, doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego oraz doświadczenia na stanowisku kierowniczym.

3. Kadencja dyrektora wykonawczego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji dyrektora wykonawczego, Rada Organów Nadzoru dokonuje jego oceny.

W ocenie tej Rada Organów Nadzoru uwzględnia w szczególności:
	a)	wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;
	b)	zadania i potrzeby ESMA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję dyrektora wykonawczego.

5. Dyrektor wykonawczy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Artykuł 37

Niezależność

Bez uszczerbku dla odnośnych funkcji Zarządu i Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań dyrektora wykonawczego, dyrektor wykonawczy nie zwraca się o instrukcje do żadnego rządu, organu, organizacji lub osoby spoza ESMA, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje UE oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na dyrektora wykonawczego w wykonywaniu jego zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, dyrektor wykonawczy po ustąpieniu ze stanowiska wciąż jest zobowiązany do postępowania w sposób uczciwy i roztropny przy obejmowaniu pewnych stanowisk lub przyjmowaniu pewnych korzyści.

Artykuł 38

Zadania

1. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za zarządzanie ESMA i przygotowuje prace Zarządu.

2. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za wykonanie rocznego programu prac ESMA pod kierownictwem Rady Organów Nadzoru i pod kontrolą Zarządu.

3. Dyrektor wykonawczy podejmuje wszelkie niezbędne środki, w szczególności przyjmuje wewnętrzne instrukcje administracyjne oraz publikuje komunikaty, w celu zapewnienia funkcjonowania ESMA zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4. Dyrektor wykonawczy przygotowuje wieloletni program prac, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

5. Do dnia 30 czerwca każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje projekt programu prac ESMA na kolejny rok, jak określono w art. 32 ust. 2.

6. Dyrektor wykonawczy sporządza wstępny projekt budżetu ESMA zgodnie z art. 49 i wykonuje budżet ESMA zgodnie z art. 50.

7. Każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje projekt sprawozdania ▌, w tym rozdział poświęcony działalności regulacyjnej i nadzorczej ESMA oraz rozdział dotyczący spraw finansowo-administracyjnych.

8. W odniesieniu do pracowników ESMA dyrektor wykonawczy wykonuje uprawnienia nadane mu na mocy art. 54 i zarządza kwestiami personalnymi.

ROZDZIAŁ IV

EUROPEJSKI SYSTEM ORGANÓW NADZORU FINANSOWEGO

Sekcja 1

Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet ▌)

Artykuł 40

Ustanowienie

1. Niniejszym ustanawia się Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet ▌).

2. Wspólny Komitet ▌stanowi forum, w ramach którego ESMA prowadzi regularną i ścisłą współpracę oraz zapewnia międzysektorową spójność z pozostałymi europejskimi organami nadzoru, zwłaszcza w odniesieniu do:

	–	konglomeratów finansowych;
	–	księgowości i audytu;
	–	analiz mikroostrożnościowych pod kątem rozwoju sytuacji, zagrożeń i słabości związanych ze stabilnością finansową;
	–	detalicznych produktów inwestycyjnych
	–	środków przeciwdziałania praniu pieniędzy; oraz
	–	wymiany informacji z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego oraz rozwoju stosunków między Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego a Europejskimi Organami Nadzoru.

3. Wspólny Komitet ma specjalny personel zapewniony przez trzy europejskie organy nadzoru, który działa jako sekretariat. ESMA wnosi odpowiednie środki na koszty ▌administracyjne, koszty infrastruktury oraz koszty operacyjne.

Artykuł 40a

Nadzór

Jeżeli instytucja finansowa obejmuje różne sektory, Wspólny Komitet rozstrzyga spory zgodnie z art. 42 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 41

Skład

1. W skład Wspólnego Komitetu wchodzą przewodniczący europejskich organów nadzoru, ▌ a także, w stosownych przypadkach, przewodniczący Podkomitetu powołanego na mocy art. 43.

2. Dyrektor wykonawczy, przedstawiciel Komisji i ESRB są zapraszani do uczestniczenia w charakterze obserwatorów w posiedzeniach Wspólnego Komitetu ▌oraz Podkomitetów, o których mowa w art. 43.

3. Przewodniczący Wspólnego Komitetu ▌wybierany jest co roku na zasadzie rotacji spośród przewodniczących Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. Przewodniczący Wspólnego Komitetu, mianowany zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, jest również mianowany wiceprzewodniczącym Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.

4. Wspólny Komitet ▌uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny. W regulaminie mogą zostać wskazani dalsi uczestnicy posiedzeń Wspólnego Komitetu.

Posiedzenia Wspólnego Komitetu Europejskich Organów Nadzoru odbywają się co najmniej raz na dwa miesiące.

Artykuł 42

Wspólne stanowiska i wspólne akty

W ramach zadań ESMA określonych w rozdziale II, a w szczególności w kontekście wykonania dyrektywy 2002/87/WE, EIOPA wypracowuje w stosownych przypadkach wspólne stanowiska z Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Programów Emerytalnych oraz z Europejskim Organem Nadzoru Bankowego, w zależności od przypadku.

Akty na mocy art. 7, 9, 10 lub 11 niniejszego rozporządzenia związane ze stosowaniem dyrektywy 2002/87/WE i innego prawodawstwa, o którym mowa w art. 1 ust. 2, które wchodzą w zakres kompetencji również Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i programy emerytalne) lub Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) są przyjmowane równolegle, w stosownych przypadkach, przez ESMA i Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) oraz Europejski Organ Nadzoru (bankowość).

Artykuł 43

Podkomitety

1. Do celów art. 42 w ramach Wspólnego Komitetu ▌ustanawia się Podkomitet ds. Konglomeratów Finansowych.

2. W skład tego podkomitetu wchodzą osoby określone w art. 41 ust. 1 oraz po jednym przedstawicielu wysokiego szczebla z aktualnego personelu właściwego organu z każdego państwa członkowskiego.

3. Podkomitet wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, który staje się również członkiem Wspólnego Komitetu ▌.

4. Wspólny Komitet może powoływać inne podkomitety.

Sekcja 3

Komisja Odwoławcza

Artykuł 44

Skład

1. Komisja Odwoławcza jest wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru.

2. W skład Komisji Odwoławczej wchodzi sześciu członków i sześciu zastępców; są to osoby cieszące się dużym uznaniem, posiadające udokumentowaną odpowiednią wiedzę i zawodowe doświadczenie, również w zakresie nadzoru, na wystarczająco wysokim poziomie w dziedzinie bankowości, ubezpieczeń, rynków papierów wartościowych lub innych usług finansowych, z wyłączeniem aktualnego personelu właściwych organów albo innych krajowych lub unijnych instytucji zaangażowanych w działalność ESMA. Znaczna liczba członków Komisji Odwoławczej ma fachową wiedzę prawniczą wystarczającą do zapewnienia specjalistycznego doradztwa prawnego w sprawie legalności wykonywania uprawnień przez ESMA.

Komisja Odwoławcza wyznacza przewodniczącego.

Decyzje Komisji Odwoławczej przyjmowane są większością głosów co najmniej czterech z sześciu jej członków. W przypadkach gdy decyzja będąca przedmiotem odwołania jest objęta zakresem zastosowania niniejszego rozporządzenia, ta większość czterech członków obejmuje co najmniej jednego z dwóch członków Komisji Odwoławczej mianowanych przez ESMA.

Komisja Odwoławcza zwoływana jest przez przewodniczącego stosownie do potrzeb.

3. Dwóch członków Komisji Odwoławczej i dwóch zastępców wyznacza Zarząd ESMA z listy wstępnie wyłonionych kandydatów zaproponowanej przez Komisję po opublikowaniu zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz po konsultacji z Radą Organów Nadzoru.

Pozostali członkowie wyznaczani są zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr …/2010 [EBA] oraz rozporządzeniem (WE) nr …/2010 [ESMA].

4. Kadencja członków Komisji Odwoławczej wynosi pięć lat. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie.

5. Członka Komisji Odwoławczej wyznaczonego przez Zarząd ESMA nie można odwołać ze stanowiska w czasie trwania kadencji, chyba że został uznany za winnego poważnego uchybienia, a Zarząd, po konsultacji z Radą Organów Nadzoru, podejmie decyzję o jego odwołaniu.

6. ▌Europejski Organ Nadzoru Bankowego, ▌ Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zapewniają Komisji Odwoławczej wsparcie operacyjne i pomoc sekretariatu za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 45

Niezależność i bezstronność

1. Członkowie Komisji Odwoławczej podejmują decyzje w sposób niezależny. Nie są związani żadnymi instrukcjami. Nie mogą oni pełnić żadnych innych funkcji w ESMA, w Zarządzie ani w Radzie Organów Nadzoru.

2. Członkowie Komisji Odwoławczej nie mogą brać udziału w postępowaniu odwoławczym, jeśli są nim zainteresowani osobiście lub jeśli wcześniej działali jako przedstawiciele jednej ze stron postępowania lub jeśli uczestniczyli w podejmowaniu decyzji stanowiącej przedmiot postępowania odwoławczego.

3. Jeżeli członek komisji odwoławczej uważa, że inny członek nie powinien brać udziału w postępowaniu odwoławczym z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2 bądź z innego powodu, powiadamia o tym Komisję Odwoławczą.

4. Każda strona postępowania odwoławczego może zgłosić sprzeciw wobec udziału członka Komisji Odwoławczej z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, lub w przypadku podejrzenia o stronniczość.

Podstawą sprzeciwu nie może być przynależność państwowa członka; sprzeciw nie jest także dopuszczalny, jeżeli strona postępowania odwoławczego – wiedząc o powodach sprzeciwu – dokonała mimo tego jakiejkolwiek innej czynności procesowej niż sprzeciw co do składu Komisji Odwoławczej.

5. Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję dotyczącą działania, które należy podjąć w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, bez udziału zainteresowanego członka.

Przy podejmowaniu tej decyzji zainteresowanego członka zastępuje w Komisji Odwoławczej jego zastępca, chyba że zastępca znajduje się w podobnej sytuacji. W takim przypadku przewodniczący wyznacza osobę zastępującą spośród innych zastępców.

6. Członkowie Komisji Odwoławczej zobowiązują się działać niezależnie i w interesie publicznym.

W tym celu składają oni oświadczenie o zobowiązaniach i deklarację, w której wykazują brak interesów, który mógłby zaważyć na ich niezależności, albo ujawniają wszelkie bezpośrednie lub pośrednie interesy, które mogłyby zaważyć na ich niezależności.

Oświadczenie i deklaracja składane są corocznie w formie pisemnej i podawane są do publicznej wiadomości.

ROZDZIAŁ V

ŚRODKI ODWOŁAWCZE

Artykuł 46

Odwołania

1. Każda osoba fizyczna lub prawna, w tym właściwe organy, może odwołać się od decyzji ESMA, o której mowa w art. 9, 10 i 11, oraz od każdej innej decyzji podjętej przez ESMA zgodnie z prawodawstwem, o którym mowa w art. 1 ust. 2, która jest do niej skierowana, oraz od decyzji, która dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie, mimo że została przyjęta w postaci decyzji skierowanej do innej osoby.

2. Odwołanie wraz z uzasadnieniem składa się ESMA w formie pisemnej w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia zainteresowanej osoby o decyzji lub – w razie braku takiego powiadomienia – od daty opublikowania decyzji przez ESMA.

Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.

3. Odwołanie wniesione zgodnie z ust. 1 nie ma skutku zawieszającego.

Komisja Odwoławcza może jednak zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli uzna, że wymagają tego okoliczności.

4. Jeżeli odwołanie jest dopuszczalne, Komisja Odwoławcza bada, czy jest ono uzasadnione. ▌Wzywa ona strony postępowania odwoławczego do wnoszenia w określonym terminie uwag do pism, które do nich skierowała lub do pism pochodzących od innych stron postępowania odwoławczego. Strony postępowania odwoławczego są uprawnione do ustnego przedstawienia swojego stanowiska.

5. Komisja Odwoławcza może ▌ potwierdzić decyzję podjętą przez właściwy organ ESMA lub przekazać sprawę do rozstrzygnięcia właściwemu organowi ESMA. Decyzja Komisji Odwoławczej jest wiążąca dla tego organu i podejmuje on zmienioną decyzję w danej sprawie.

6. Komisja Odwoławcza uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

7. ESMA publikuje zawierające uzasadnienie decyzje podejmowane przez Komisję Odwoławczą.

Artykuł 47

Skargi do Sądu ▌i Trybunału Sprawiedliwości

1. Od decyzji podjętej przez Komisję Odwoławczą lub – w przypadku gdy nie przysługuje odwołanie do Komisji Odwoławczej – od decyzji ESMA może zostać wniesiona skarga do Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

1a. Państwa członkowskie i instytucje unijne, jak i wszelkie osoby fizyczne i prawne mogą zaskarżyć decyzje podejmowane przez ESMA bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

2. W przypadku gdy ESMA jest zobowiązany do działania, ale zaniechał wydania decyzji, może zostać wszczęte postępowanie z tytułu zaniechania działania zgodnie z art. 265 TFUE przed Sądem ▌lub Trybunałem Sprawiedliwości.

3. ESMA zobowiązany jest do podjęcia niezbędnych środków w celu wykonania wyroku Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY FINANSOWE

Artykuł 48

Budżet ESMA

1. Dochody ESMA, organu europejskiego zgodnie z art.185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002, pochodzą w szczególności z połączenia następujących środków:

	a)	obowiązkowych składek uiszczanych przez ▌krajowe organy władzy publicznej właściwe w zakresie nadzoru nad instytucjami finansowymi; składki wnosi się zgodnie z ważeniem głosów określonym w art. 3 ust. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE;.
	b)	dotacji unijnej zapisanej w budżecie ogólnym Unii Europejskiej (sekcja „Komisja”); finansowanie ESMA przez Unię Europejską odbywa się na podstawie porozumienia zawartego przez władzę budżetową zgodnie z pkt. 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami;
	c)	opłat uiszczanych na rzecz ESMA w przypadkach określonych w odpowiednich instrumentach prawa unijnego.

2. Na wydatki ESMA składają się co najmniej koszty personelu, wynagrodzenia, koszty administracyjne, koszty infrastruktury, szkolenia zawodowego oraz koszty operacyjne.

3. Dochody i wydatki równoważą się.

4. Preliminarze wszystkich dochodów i wydatków ESMA są przygotowywane na każdy rok budżetowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym i wykazywane są w budżecie ESMA.

Artykuł 49

Sporządzanie budżetu

1. Do dnia 15 lutego każdego roku dyrektor wykonawczy sporządza projekt preliminarza dochodów i wydatków na następny rok budżetowy i przekazuje ten wstępny projekt budżetu Zarządowi i Radzie Organów Nadzoru wraz z planem zatrudnienia. Każdego roku Rada Organów Nadzoru, na podstawie wstępnego projektu sporządzonego przez dyrektora wykonawczego i zatwierdzonego przez Zarząd, przygotowuje preliminarz dochodów i wydatków ESMA na następny rok budżetowy. Do dnia 31 marca Rada Organów Nadzoru przekazuje Komisji preliminarz, w tym projekt planu zatrudnienia. Przed przyjęciem preliminarza projekt przygotowany przez dyrektora wykonawczego jest zatwierdzany przez Zarząd.

2. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie (zwanymi dalej „władzą budżetową”) preliminarz wraz ze wstępnym projektem ogólnego budżetu Unii Europejskiej.

3. Na podstawie preliminarza Komisja wprowadza do wstępnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej prognozy, które uważa za niezbędne w odniesieniu do planu zatrudnienia, oraz kwotę dotacji obciążającej budżet ogólny Unii Europejskiej, zgodnie z art. 313 i 314 Traktatu.

4. Władza budżetowa przyjmuje plan zatrudnienia dla ESMA. Władza budżetowa zatwierdza środki na dotację dla ESMA.

5. Rada Organów Nadzoru przyjmuje budżet ESMA. Budżet staje się budżetem ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W stosownych przypadkach budżet jest odpowiednio dostosowywany.

6. Zarząd niezwłocznie powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze realizacji wszelkich projektów, które mogą mieć istotne skutki finansowe dla finansowania jego budżetu, zwłaszcza w zakresie projektów związanych z nieruchomościami, takich jak najem lub zakup budynków. Informuje on o tym fakcie Komisję. Jeżeli którakolwiek z władz budżetowych zamierza wydać opinię, powiadamia ESMA o tym zamiarze w terminie dwóch tygodni od otrzymania informacji o projekcie dotyczącym nieruchomości. W przypadku braku odpowiedzi, ESMA może przystąpić do planowanego działania.

6a. W pierwszym roku działania ESMA upływającym z dniem 31 grudnia 2011 r., budżet będzie zatwierdzany przez członków odpowiednich komitetów poziomu 3, po konsultacjach z Komisją, a następnie będzie przekazywany do zatwierdzenia Radzie i Parlamentowi.

Artykuł 50

Wykonanie i kontrola budżetu

1. Dyrektor wykonawczy działa w charakterze urzędnika zatwierdzającego i wykonuje budżet ESMA.

2. Do dnia 1 marca następującego po zamknięciu każdego roku budżetowego, księgowy ESMA przekazuje księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu tymczasowe sprawozdanie finansowe wraz ze sprawozdaniem z zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy. Księgowy ESMA przesyła sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami również członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentu Europejskiego i Rady, do dnia 31 marca następnego roku.

Księgowy Komisji dokonuje następnie konsolidacji tymczasowych sprawozdań finansowych instytucji i organów zdecentralizowanych zgodnie z art. 128 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(45) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”).

3. Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego w sprawie tymczasowych sprawozdań finansowych ESMA zgodnie z przepisami art. 129 rozporządzenia finansowego, dyrektor wykonawczy, działając na własną odpowiedzialność, sporządza ostateczne sprawozdanie finansowe ESMA i przekazuje je do zaopiniowania Zarządowi.

4. Zarząd przedstawia opinię w sprawie ostatecznego sprawozdania finansowego ESMA.

5. Do dnia 1 lipca następującego po zamknięciu roku budżetowego dyrektor wykonawczy przekazuje ostateczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią Zarządu członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu.

6. Ostateczne sprawozdanie finansowe jest publikowane.

7. Dyrektor wykonawczy przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi do dnia 30 września. Kopię odpowiedzi przesyła również Zarządowi i Komisji.

8. Dyrektor wykonawczy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek oraz zgodnie z art. 146 ust. 3 rozporządzenia finansowego, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego przebiegu procedury udzielania absolutorium za dany rok budżetowy.

9. Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, przed dniem 15 maja roku N + 2, udziela ESMA absolutorium z wykonania budżetu (obejmującego wszystkie koszty i przychody ESMA) za rok budżetowy N.

Artykuł 51

Zasady finansowe

Zasady finansowe mające zastosowanie w odniesieniu do ESMA przyjmuje Zarząd po konsultacji z Komisją. Zasady te nie mogą odbiegać od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002(46), chyba że jest to wymagane ze względu na szczególne potrzeby operacyjne w zakresie funkcjonowania ESMA i jedynie jeśli Komisja wyrazi na to wcześniej zgodę.

Artykuł 52

Środki zwalczania nadużyć finansowych

1. W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności, wobec ESMA stosują się bez żadnych ograniczeń przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999.

2. ESMA przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego wewnętrznych dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(47) oraz niezwłocznie przyjmuje stosowne przepisy odnoszące się do całego personelu ESMA.

3. Decyzje dotyczące finansowania oraz wynikające z nich umowy oraz instrumenty wykonawcze muszą wyraźnie stwierdzać, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą, w razie potrzeby, przeprowadzać kontrole na miejscu wobec beneficjentów środków finansowych wydatkowanych przez ESMA oraz pracowników odpowiedzialnych za przydzielenie tych środków.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 53

Przywileje i immunitety

Do ESMA i jego pracowników zastosowanie ma Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.

Artykuł 54

Personel

1. Do pracowników ESMA, w tym do dyrektora wykonawczego i przewodniczącego, stosują się regulamin pracowniczy, warunki zatrudnienia innych pracowników oraz zasady przyjęte wspólnie przez instytucje unijne do celów stosowania regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia.

2. Zarząd, w porozumieniu z Komisją, przyjmuje niezbędne środki wykonawcze, zgodnie z ustaleniami przewidzianymi w art. 110 regulaminu pracowniczego.

3. W odniesieniu do swoich pracowników ESMA korzysta z uprawnień przyznanych organowi powołującemu na mocy regulaminu pracowniczego oraz organowi uprawnionemu do zawierania umów na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników.

4. Zarząd przyjmuje przepisy umożliwiające oddelegowywanie ekspertów krajowych z państw członkowskich do ESMA.

Artykuł 55

Odpowiedzialność ESMA

1. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej ESMA naprawia szkody wyrządzone przez ESMA lub przez jego pracowników przy wykonywaniu swoich obowiązków zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla systemów prawnych państw członkowskich. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w sporach dotyczących naprawy takich szkód.

2. Osobistą odpowiedzialność finansową oraz odpowiedzialność dyscyplinarną pracowników ESMA wobec ESMA regulują odpowiednie przepisy mające zastosowanie do pracowników ESMA.

Artykuł 56

Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej

1. Członkowie Rady Organów Nadzoru i Zarządu, dyrektor wykonawczy, a także personel ESMA, w tym urzędnicy oddelegowani czasowo przez państwa członkowskie oraz wszystkie inne osoby wykonujące zadania na rzecz ESMA na podstawie umów, podlegają – również po zaprzestaniu pełnienia swoich funkcji – wymogom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w art. 339 TFUE oraz w odpowiednich przepisach prawa unijnego w tym zakresie.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby pracownik jest nadal zobowiązany do godziwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub pewnych korzyści.

Żadne państwo członkowskie, instytucja lub organ unijny ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie usiłują wywierać wpływu na pracowników Zarządu.

2. Bez uszczerbku dla przypadków, do których zastosowanie ma prawo karne, poufne informacje uzyskane przez osoby, o których mowa w ust. 1, podczas wykonywania ich obowiązków nie mogą zostać ujawnione żadnej innej osobie ani organowi, z wyjątkiem informacji w postaci skróconej lub zbiorczej uniemożliwiającej zidentyfikowanie poszczególnych instytucji finansowych.

Ponadto obowiązek przewidziany w ust. 1 oraz w akapicie pierwszym niniejszego ustępu nie uniemożliwia ESMA i krajowym organom nadzoru korzystania z informacji na potrzeby egzekwowania prawodawstwa, o którym mowa w art. 1 ust. 2, a w szczególności na potrzeby postępowania w celu przyjęcia decyzji.

3. Ustępy 1 i 2 nie uniemożliwiają ESMA wymiany informacji z krajowymi organami nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz innymi przepisami prawa unijnego mającymi zastosowanie do uczestników rynków finansowych.

▌

Artykuł 57

Ochrona danych

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy dyrektywy 95/46/WE lub dla obowiązków ESMA dotyczących przetwarzania przez niego danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001 podczas wypełniania powierzonych mu obowiązków.

Artykuł 58

Dostęp do dokumentów

1. W odniesieniu do dokumentów pozostających w posiadaniu ESMA stosuje się rozporządzenie (WE) nr 1049/2001.

2. Do dnia 31 maja 2011 r. Zarząd przyjmuje praktyczne środki dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

3. Decyzje podejmowane przez EBA zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą stanowić przedmiot skarg wnoszonych do Rzecznika Praw Obywatelskich lub postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości, po odwołaniu – w stosownych przypadkach – do Rady Organów Nadzoru, na warunkach określonych odpowiednio w art. 228 i 263 TFUE.

Artykuł 59

Ustalenia językowe

1. Do ESMA stosują się przepisy rozporządzenia Rady nr 1(48).

2. O wewnętrznych ustaleniach językowych ESMA decyduje Zarząd.

3. Usługi tłumaczeniowe na potrzeby działalności organu zapewnia Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej.

Artykuł 60

Umowa w sprawie siedziby

Niezbędne ustalenia dotyczące lokali, które mają zostać przekazane ESMA w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, oraz obiektów udostępnianych przez to państwo, jak również szczegółowe przepisy mające zastosowanie w państwie członkowskim do dyrektora wykonawczego, członków Zarządu, pracowników ESMA i członków ich rodzin określa umowa w sprawie siedziby między ESMA a państwem członkowskim, która zostaje zawarta po uzyskaniu zgody Zarządu.

Państwo członkowskie zapewnia ESMA najlepsze możliwe warunki do prowadzenia działalności, w tym wielojęzyczne placówki szkolne o orientacji europejskiej i odpowiednie połączenia komunikacyjne.

Artykuł 61

Udział krajów trzecich

1. Udział w pracach ESMA jest otwarty dla krajów niebędących członkami Unii Europejskiej, które zawarły z Unią Europejską umowy przewidujące przyjęcie i stosowanie przez nie prawa unijnego w obszarze podlegającym kompetencjom ESMA, jak określono w art. 1 ust. 2.

1a. ESMA może zezwolić, aby w pracach uczestniczyły kraje trzecie stosujące przepisy uznane za równoważne w dziedzinach kompetencji ESMA, o których mowa w art. 1 ust. 2, zgodnie z przepisami dotyczącymi międzynarodowych porozumień zawieranych przez Unię na mocy art. 216 TFUE.

2. W odpowiednich postanowieniach tych umów określa się w szczególności charakter, zakres i aspekty proceduralne uczestnictwa tych krajów w pracach ESMA, w tym przepisy dotyczące wkładu finansowego i pracowników. W umowach można przewidzieć uczestnictwo tych krajów w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru w charakterze obserwatora, dopilnowując jednocześnie, by kraje te nie mogły brać udziału w obradach dotyczących poszczególnych instytucji finansowych, chyba że są one nimi bezpośrednio zainteresowane.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 62

Działania przygotowawcze

-1. W okresie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia a przed ustanowieniem ESMA, Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ściśle współpracuje z Komisją w celu przygotowania się do zastąpienia Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych przez ESMA.

1. Gdy ESMA zostanie już ustanowiony, Komisja ponosi odpowiedzialność za siedzibę administracyjną i początkowe prowadzenie działalności administracyjnej ESMA do czasu uzyskania przez niego zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonywania własnego budżetu.

W tym celu do czasu objęcia obowiązków przez dyrektora wykonawczego po jego/jej mianowaniu przez Radę Organów Nadzoru zgodnie z art. 36 Komisja może tymczasowo wyznaczyć jednego urzędnika do pełnienia obowiązków dyrektora wykonawczego. [Okres ten jest ograniczony do czasu uzyskania przez ESMA zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonania własnego budżetu.]

2. Tymczasowy dyrektor wykonawczy może zatwierdzać wszelkie płatności w ramach środków przewidzianych w budżecie ESMA po ich zatwierdzeniu przez Zarząd, a także zawierać umowy, w tym m.in. umowy z pracownikami, po przyjęciu planu zatrudnienia ESMA.

3. Ustępy 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

3a. ESMA uznaje się za prawnego następcę Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych. Wszystkie aktywa i zobowiązania oraz wszystkie bieżące operacje Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych mogą zostać przekazane ESMA. Niezależny audytor sporządza sprawozdanie, w którym wykazuje końcową sytuację Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych po stronie aktywów i zobowiązań. Sprawozdanie to jest badane i zatwierdzane przez członków Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych oraz przez Komisję przed wszelkim przekazaniem aktywów lub zobowiązań.

Artykuł 63

Przepisy przejściowe dotyczące personelu

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 54, wszystkie umowy o pracę i porozumienia o oddelegowaniu zawarte przez Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych lub jego sekretariat i obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są uznawane do czasu ich wygaśnięcia. Umowy nie podlegają przedłużeniu.

2. Wszystkim pracownikom ▌, o których mowa w ust. 1, proponuje się możliwość zawarcia umów na czas określony na mocy art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników w różnych grupach zaszeregowania określonych w planie zatrudnienia ESMA.

Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia organ uprawniony do zawierania umów przeprowadzi wewnętrzną procedurę kwalifikacyjną ograniczoną do pracowników ▌Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych lub jego sekretariatu, o których mowa w ust. 1, w celu sprawdzenia umiejętności, operatywności i uczciwości zatrudnianych osób. Wewnętrzna procedura rekrutacyjna w pełni uwzględnia umiejętności i doświadczenie, jakie dana osoba wykaże podczas wykonywania swoich obowiązków przed zatrudnieniem.

3 W zależności od rodzaju i poziomu obejmowanych stanowisk, osobom, które pomyślnie przejdą procedurę kwalifikacyjną, zostaną zaoferowane umowy na czas określony co najmniej na okres pozostały do wygaśnięcia wcześniejszej umowy.

4. Wobec pracowników posiadających wcześniejsze umowy, którzy podejmą decyzję o nieubieganiu się o umowę na czas określony lub którym nie zostaną zaoferowane takie umowy zgodnie z ust. 2, stosują się nadal odpowiednie przepisy krajowe dotyczące umów o pracę oraz inne odpowiednie instrumenty.

Artykuł 63a

Przepisy krajowe

Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe działania, by zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 64

Zmiany

W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 716/2009/WE ▌ wprowadza się zmianę polegającą na wykreśleniu Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych z wykazu beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika do tej decyzji.

Artykuł 65

Uchylenie

Decyzja Komisji 2009/77/WE ustanawiająca Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ▌traci moc z dniem 1 stycznia 2011 r.

Artykuł 66

Klauzula o przeglądzie

-1. Do dnia …(49)Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu zwiększenia nadzoru nad instytucjami, które mogą stwarzać ryzyko systemowe, określone w art. 12b, oraz utworzenia nowych ram zarządzania kryzysem finansowym, w tym sposobów finansowania.

1. Do dnia …(50)*, a następnie co trzy lata, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu utworzenia wiarygodną strukturę rozwiązania sporów, w tym dotyczących wkładu uczestników rynków finansowych przeznaczonego na ograniczenie ryzyka systemowego i publikuje ogólne sprawozdanie dotyczące doświadczeń zgromadzonych w związku z działalnością ESMA oraz stosowaniem procedur ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

Sprawozdanie to ▌zawiera między innymi ocenę:
	a)	konwergencji w zakresie standardowych praktyk nadzorczych osiągniętej przez właściwe organy;
	b)	funkcjonowania kolegiów organów nadzorczych;
	c)	postępów dokonanych w zakresie konwergencji w dziedzinie zapobiegania kryzysom, zarządzania w sytuacjach kryzysowych i rozwiązywania takich sytuacji, w tym w dziedzinie europejskich mechanizmów finansowania;
	d)	czy, szczególnie w świetle postępów osiągniętych w dziedzinach, o których mowa w lit. c), należy zwiększyć rolę ESMA w zakresie nadzoru nad uczestnikami rynków finansowych stwarzających potencjalne ryzyko systemowe i czy należy zwiększyć uprawnienia nadzorcze ESMA nad tymi uczestnikami rynków finansowych;
	e)	stosowania klauzuli ochronnej, o której mowa w art. 23, a w szczególności czy klauzula ta może nadmiernie przeszkadzać ESMA w pełnieniu roli, określonej w niniejszym rozporządzeniu.

1a. Sprawozdanie, o którym mowa w ust.1 bada także, czy:

	a)	należy przenieść organy do jednej siedziby, aby zwiększyć koordynację między nimi;
	b)	należy nadal oddzielnie nadzorować banki, ubezpieczenia, pracownicze programy emerytalne, papiery wartościowe i rynki finansowe;
	c)	należy kontrolować nadzór ostrożnościowy i prowadzenie działalności oddzielnie czy też powinien tego dokonywać ten sam organ nadzoru;
	d)	należy uprościć i wzmocnić strukturę ESFS w celu zwiększenia spójności między poziomami makro i mikro oraz między europejskimi organami nadzoru;
	e)	ewolucja ESFS jest spójna z ewolucją w skali globalnej;
	f)	w ramach ESFS istnieje wystarczająca różnorodność i wysoka jakość;
	g)	istnieje odpowiedni poziom odpowiedzialności i przejrzystości w odniesieniu do wymogów dotyczących publikowania;
	h)	wybór siedziby ESMA jest trafny;
	i)	należy utworzyć fundusz stabilności giełd i papierów wartościowych na szczeblu UE jako najlepszy sposób zwalczania zakłóceń konkurencji i postępowania w przypadku upadłości transgranicznego uczestnika rynków.

2. Sprawozdanie to jest przekazywane wraz z towarzyszącymi mu wnioskami (w stosownych przypadkach) Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 67

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem art. 62 i art. 63 ust. 1 i 2, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. ESMA zostaje powołany w dniu rozpoczęcia stosowania.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1)	Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0169/2010).
(2)	* Poprawki: tekst nowy lub zmieniony jest zaznaczony wytłuszczoną kursywą; skreślenia są zaznaczone symbolem ▌.
(3)	Opinia z dnia 22 stycznia 2010 r.(dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4)	Dz.U. C, s. […].
(5)	Dz.U. C 13 z 20.01.10, s. 1.
(6)	Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ....
(7)	Dz.U. C 40 z 07.02.2001, s. 453.
(8)	Dz.U. C 25 E z 29.01.2004, s. 394.
(9)	Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 392.
(10)	Dz.U. C 8 E z 14.01.2010, s. 26.
(11)	Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 48.
(12)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0251.
(13)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0279.
(14)	Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1.
(15)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 23.
(16)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 28.
(17)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 18.
(18)	Punkt 44, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze Orzeczeń.
(19)	Dz.U. L 84 z 26.03.97, s. 22.
(20)	Dz.U. L 166 z 11.06.98, s. 45.
(21)	Dz.U. L 184 z 06.07.01, s. 1.
(22)	Dz.U. L 168 z 27.06.02, s. 43.
(23)	Dz.U. L 35 z 11.02.03, s. 1.
(24)	Dz.U. L 96 z 12.04.03, s. 16.
(25)	Dz.U. L 345 z 31.12.03, s. 64.
(26)	Dz.U. L 142 z 30.04.04, s. 12.
(27)	Dz.U. L 145 z 30.04.04, s. 1.
(28)	Dz.U. L 390 z 31.12.04, s. 38.
(29)	Dz.U. L 309 z 25.11.05, s. 15.
(30)	Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16.
(31)	Dz.U. L 177 z 30.06.06, s. 201.
(32)	Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32.
(33)	Do istniejących rozporządzeń objętych zakresem działania ESMA należą następujące rozporządzenia: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczania instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz.U. L 241 z 2.9.2006, s. 1); rozporządzenie Komisji (WE) nr 809/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. wykonujące dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania reklam (Dz.U. L 149 z 30.4.2004, s. 1); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2273/2003 z dnia 22 grudnia 2003 r. wykonujące dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zwolnień dla programów odkupu i stabilizacji instrumentów finansowych (Dz.U. L 336 z 23.12.2003, s. 33); rozporządzenie Komisji (WE) nr 1569/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające zgodnie z dyrektywami 2003/71/WE i 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady mechanizm ustalenia równoważności standardów rachunkowości stosowanych przez emitentów papierów wartościowych z krajów trzecich (Dz.U. L 340 z 22.12.2007, s. 66).
(34)	Dz.U. L 247 z 21.9.2007, s. 1.
(35)	Dz.U. L 87 z 31.03.09, s. 164.
(36)	Dz.U. L 318 z 27.11.98, s. 8.
(37)	Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.
(38)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.
(39)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.
(40)	Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
(41)	Dz.U. L 281 z 23.11.95, s. 31.
(42)	Dz.U. L 8 z 12.01.01, s. 1.
(43)	Dz.U. L 145 z 31.05.01, s. 43.
(44)	Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 8.
(45)	Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(46)	Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72.
(47)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.
(48)	Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385/58.
(49)	* sześć miesięcy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia
(50)	** trzy lata od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym i ustanawiającego Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego ***I

481k

152k

		Tekst
		Tekst skonsolidowany

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wspólnotowego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanawiającego Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego (COM(2009)0499 – C7-0166/2009 – 2009/0140(COD))

P7_TA(2010)0271

A7-0168/2010

(Zwykła procedura prawodawcza: pierwsze czytanie)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób(1):

POPRAWKI PARLAMENTU(2)

do wniosku Komisji

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanawiające Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(3),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(4),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą(5),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Stabilność finansowa jest warunkiem wstępnym, który musi zostać spełniony, aby realna gospodarka mogła zapewnić miejsca pracy, kredyty i wzrost. Kryzys finansowy ujawnił istotne braki w nadzorze finansowym, który nie był w stanie zapobiec nagromadzeniu się nadmiernych ryzyk w obrębie systemu finansowego. Kryzys ma ogromne konsekwencje dla podatników, dla wielu obywateli Unii, którzy pozostają bez pracy oraz dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Państwa członkowskie nie mogą sobie pozwolić na ratowanie instytucji finansowych, w razie gdyby pojawił się nowy kryzys na taką samą skalę, bez naruszenia zasad paktu stabilności i wzrostu.

(1a) Na długo przed kryzysem finansowym Parlament Europejski regularnie wzywał do wzmocnienia prawdziwie równych warunków konkurencji dla wszystkich podmiotów działających na szczeblu unijnym, a jednocześnie wskazywał znaczące uchybienia w zakresie unijnego nadzoru nad jeszcze bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi (w swoich rezolucjach z dnia 13 kwietnia 2000 r. dotyczących komunikatu Komisji w sprawie wprowadzania w życie ram dla rynków finansowych: plan działania(6), z dnia 21 listopada 2002 r. w sprawie zasad nadzoru ostrożnościowego w Unii Europejskiej(7), z dnia 11 lipca 20007 r. w sprawie polityki usług finansowych (2005-2010) – białej księgi(8), z dnia 23 września 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego(9), z dnia 9 października 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie działań następczych w związku z metodą Lamfalussy'ego: przyszła struktura nadzoru(10), z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej ubezpieczeń na życie w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Solvency II)(11) oraz z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych(12)).

(2) W listopadzie 2008 r. Komisja zleciła grupie wysokiego szczebla pod przewodnictwem Jacques'a de Larosière'a („grupa de Larosière'a”) opracowanie zaleceń w sprawie wzmocnienia europejskich rozwiązań w zakresie nadzoru, aby lepiej chronić obywateli i odbudować zaufanie do systemu finansowego.

(3) W swoim raporcie końcowym przedstawionym w dniu 25 lutego 2009 r. (sprawozdanie de Larosière'a) grupa de Larosière'a zaleciła m.in. utworzenie na poziomie Unii organu, którego zadaniem byłoby nadzorowanie ryzyka w systemie finansowym jako całości.

(4) W komunikacie „Realizacja europejskiego planu naprawy” z dnia 4 marca 2009 r. Komisja przyjęła z zadowoleniem i poparła zalecenia grupy de Larosière'a. Podczas posiedzenia w dniach 19–20 marca 2009 r. Rada Europejska potwierdziła, że należy poprawić regulacje dotyczące instytucji finansowych i nadzór nad tymi instytucjami w UE i że podstawę tego działania powinien stanowić raport grupy de Larosière'a.

(5) W swoim komunikacie „Europejski nadzór finansowy” z dnia 27 maja 2009 r. Komisja przedstawiła szereg reform obecnych rozwiązań mających na celu ochronę stabilności finansowej na poziomie Unii, w tym propozycję utworzenia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB) odpowiedzialnej za nadzór makroostrożnościowy. Stanowisko Komisji zostało poparte przez Radę ECOFIN w dniu 9 czerwca 2009 r. i Radę Europejską podczas posiedzenia w dniach 18–19 czerwca; przyjęto także pozytywnie zamiar przedstawienia przez Komisję wniosków legislacyjnych, tak by nowy system zaczął obowiązywać w 2010 r. przyjęto także pozytywnie zamiar przedstawienia przez Komisję wniosków legislacyjnych, tak by nowy system zaczął obowiązywać w 2010 r. Rada wyraziła również stanowisko, zbieżne z opinią Komisji, że „EBC powinien zapewnić ESRB wsparcie analityczne, statystyczne, administracyjne i logistyczne, korzystając również z porad technicznych ze strony krajowych banków centralnych i krajowych organów nadzoru”. Wsparcie ze strony EBC dla ESRB oraz powierzone i przypisane ESRB zadania nie powinny naruszać zasady niezależności EBC w wykonywaniu jego zadań zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

(5a) Biorąc pod uwagę integrację międzynarodowych rynków finansowych, istnieje potrzeba zdecydowanego zaangażowania ze strony Unii na skalę globalną. ESRB powinna korzystać z wiedzy komitetu naukowego wysokiego szczebla i wziąć na siebie pełną odpowiedzialność na skalę globalną wymaganą, aby zapewnić, że głos Unii w sprawach dotyczących stabilności finansowej będzie słyszalny, szczególnie w zakresie współpracy z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW), Financial Services Board (FSB) i wszystkimi partnerami z G-20.

(5b) ESRB powinna się między innymi przyczynić do realizacji zaleceń MFW, FSB i Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) zawartych we wstępnym rozpatrzeniu ich sprawozdania w sprawie wytycznych do oceny systemowej roli instytucji, rynków i instrumentów finansowych opublikowanego w październiku 2009 r., w których stwierdzają, że ryzyko systemowe musi być dynamiczne, aby uwzględniać ewolucję sektora finansowego i światowej gospodarki. Ryzyko systemowe może być postrzegane jako ryzyko zakłócenia usług finansowych spowodowanego upośledzeniem całego lub części systemu finansowego i które może spowodować poważne negatywne konsekwencje dla realnej gospodarki.

(5c) Sprawozdanie w sprawie wytycznych do oceny systemowej roli instytucji finansowych stwierdza także, że ocena ryzyka systemowego może ulegać zmianie w zależności od sytuacji ekonomicznej. Będzie ona także uzależniona od infrastruktury finansowej i rozwiązań przewidzianych w ramach zarządzania kryzysowego oraz zdolności do zajęcia się problemami w momencie ich wystąpienia. Instytucje mogą być systemowo istotne dla lokalnych, krajowych lub międzynarodowych systemów finansowych i gospodarek. Kluczowe kryteria pomagające zidentyfikować systemową rolę rynków i instytucji to: ich wielkość (ilość usług finansowych świadczonych przez poszczególne elementy systemu finansowego), zastępowalność (zakres, w jakim inne elementy systemu mogą świadczyć te same usługi w razie zakłóceń) i wzajemne powiązania (powiązanie z innymi elementami sytemu). Ocena oparta na tych trzech kryteriach powinna zostać uzupełniona odniesieniem do wad sektora finansowego i potencjału ram instytucjonalnych do reagowania na problemy sektora finansowego.

(5d) Zadaniem ESRB powinny być monitorowanie i ocena ryzyka systemowego w normalnej sytuacji w celu zmniejszenia podatności systemu na ryzyko awarii elementów systemowych i zwiększenia odporności systemu finansowego na wstrząsy. W tym zakresie ESRB powinna zagwarantować stabilność finansową oraz zmniejszyć negatywny wpływ na rynek wewnętrzny i na realną gospodarkę. W celu spełnienia tego zadania ESRB powinna przeanalizować wszystkie istotne informacje, zwłaszcza odnośne ustawodawstwo mające potencjalny wpływ na stabilność finansową, takie jak przepisy dotyczące rachunkowości, upadłości i dofinansowania.

(6) Prawidłowo funkcjonująca Unia i globalne systemy finansowe oraz zmniejszenie liczby dotyczących ich zagrożeń wymagają zwiększonej spójności między makro i mikro nadzorem. Jak stwierdzono w przygotowanym przez lorda Turnera dokumencie przeglądowym pt. „A regulatory response to the global banking crisis” z marca 2009 r., „Solidniejsze rozwiązania wymagają albo zwiększenia uprawnień władz krajowych, co oznacza mniejsze otwarcie jednolitego rynku, albo wyższego poziomu integracji europejskiej”. Mając na uwadze rolę solidnego systemu finansowego, jeśli chodzi o jego wkład na rzecz konkurencyjności i wzrostu w Unii i jego wpływu na realną gospodarkę, instytucje unijne, zgodnie z zaleceniami zawartymi w sprawozdaniu de Larosière'a, wybrały większy poziom europejskiej integracji.

(6a) Ten nowo zaplanowany system makronadzoru wymaga wiarygodnego i przywództwa na wysokim szczeblu. W związku z tym i z uwagi na jego kluczową rolę oraz jego międzynarodową i wewnętrzną wiarygodność, a także w duchu raportu de Larosière'a, przewodniczącym ESRB powinien być prezes EBC. Ponadto należy zwiększyć wymogi dotyczące odpowiedzialności, a także skład organów ESRB, aby uwzględnić szeroki zakres doświadczeń, środowisk i opinii.

(6b) W sprawozdaniu de Larosière'a stwierdzono także, że nadzór makroostrożnościowy nie ma znaczenia dopóki nie ma w pewnym stopniu wpływu na nadzór w skali mikro, a jednocześnie nadzór mikroostrożnościowy nie może skutecznie chronić stabilności finansowej bez właściwego uwzględnienia sytuacji w skali makro.

(6c) Należy stworzyć europejski system nadzoru finansowego (ESFS) obejmujący podmioty sprawujące nadzór finansowy zarówno na szczeblu krajowym, jak i na szczeblu unijnym, funkcjonujący jako sieć. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy zapisaną w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, strony ESFS powinny współpracować w zaufaniu i wzajemnym szacunku, szczególnie celem zapewnienia, aby następował między nimi przepływ odpowiednich i wiarygodnych informacji. Na szczeblu UE sieć powinna obejmować ESRB i trzy organy mikronadzoru: europejski organ nadzoru (bankowość) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010, europejski organ nadzoru (giełda i papiery wartościowe) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 i europejski organ nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010.

▌

(7a) ESRB powinna posiadać Zarząd Główny, Komitet Sterujący, Sekretariat oraz Doradczy Komitet Naukowy.

(8) W razie potrzeby ESRB powinna wydawać i podawać do wiadomości publicznej ostrzeżenia i zalecenia o charakterze ogólnym dotyczące całej Unii albo poszczególnych państw członkowskich lub grup państw członkowskich, w których przewidziany byłby konkretny termin na właściwą odpowiedź polityczną. Jeśli tego typu ostrzeżenia lub zalecenia kierowane są do jednego państwa członkowskiego lub grupy państw członkowskich, ESRB ma możliwość zaproponowania odpowiednich środków wsparcia. W stosownym przypadku Komisja może – z własnej inicjatywy lub na wniosek ESRB, organu nadzoru, Parlamentu Europejskiego lub Rady – podjąć decyzję skierowaną do organu nadzoru stanowiącą o wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej.

(8a) ESRB powinna podjąć decyzję o utrzymaniu zalecenia w poufności lub też o jego podaniu do publicznej wiadomości, pamiętając, że w niektórych okolicznościach publiczne ujawnienie zaleceń może przyczynić się do ich lepszego przestrzegania.

(8b) ESRB powinna opracować barwny kod umożliwiający zainteresowanym stronom lepszą ocenę charakteru zagrożenia.

(9) Aby zwiększyć wagę i legitymację ostrzeżeń oraz zaleceń, powinny być one przekazywane za pośrednictwem Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, adresatów zaleceń oraz, w odpowiednich przypadkach, europejskich organów nadzoru.

(10) ESRB powinna także monitorować przestrzeganie zaleceń na podstawie sprawozdań przedstawianych przez adresatów tych zaleceń, aby zapewnić faktyczną realizację jej ostrzeżeń i zaleceń. Adresaci zaleceń powinni odpowiednio uzasadnić każdy brak dostosowania się do zaleceń ESRB (mechanizm „działaj lub wyjaśnij”), w szczególności Parlamentowi Europejskiemu. ESRB powinna mieć możliwość zwrócenia się do Parlamentu Europejskiego i Rady, jeśli nie jest zadowolona z odpowiedzi adresatów na zalecenia.

▌

(12) ESRB powinna składać sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie co najmniej raz w roku, a w okresach powszechnych trudności finansowych jeszcze częściej.

(13) Wiodąca rola w nadzorze makroostrożnościowym powinna przypadać EBC i krajowym bankom centralnym, ponieważ dysponują one wiedzą ekspercką i spoczywają już na nich obowiązki dotyczące stabilności finansowej. Udział organów nadzoru mikroostrożnościowego w pracach ESRB jest niezbędny, aby ocena ryzyka makroostrożnościowego opierała się na pełnych i prawidłowych informacjach dotyczących zmian w systemie finansowym. W związku z powyższym przewodniczący europejskich organów nadzoru powinni być członkami z prawem głosu. W duchu otwartości członkami Zarządu Głównego powinno zostać sześć niezależnych osób, które nie powinny być członkami europejskiego organu nadzoru, wybranych na podstawie ich ogólnych kompetencji i zaangażowania w sprawy Unii oraz różnorodnych doświadczeń w dziedzinie nauki lub w sektorze prywatnym, w szczególności w MŚP, związkach zawodowych lub jako dostawcy lub użytkownicy usług finansowych, i spełniających wszelkie gwarancje w zakresie niezależności i poufności. W posiedzeniach Zarządu Głównego w charakterze członków bez prawa głosu powinni uczestniczyć po jednym przedstawicielu właściwych organów krajowych z każdego państwa członkowskiego.

(14) Udział członka Komisji przyczyni się do stworzenia połączenia z nadzorem makroekonomicznym i nadzorem finansowym prowadzonym przez Unię, natomiast obecność przewodniczącego Komitetu Ekonomiczno-Finansowego odzwierciedla rolę ministerstw finansów w ochronie stabilności finansowej.

(14a) Jako że banki i instytucje finansowe z krajów trzecich należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu mogą działać w Unii, powinno być możliwe zaproszenie po jednym przedstawicielu wysokiego szczebla z każdego z tych państw, za zgodą tych państw, do uczestnictwa w posiedzeniach Zarządu Głównego ESRB.

(15) Konieczne jest, aby członkowie ESRB wykonywali swoje obowiązki w sposób bezstronny i brali pod uwagę wyłącznie stabilność finansową w Unii Europejskiej jako całości. W przypadku, gdy osiągnięcie konsensusu jest niemożliwe, przy podejmowaniu decyzji w sprawie ostrzeżeń i zaleceń ESRB głosy nie powinny być ważone, a decyzje powinny co do zasady zapadać zwykłą większością.

(16) Ze względu na wzajemne powiązania instytucji i rynków finansowych monitorowanie i ocena potencjalnych ryzyk systemowych powinny opierać się na obszernym zestawie odpowiednich danych i wskaźników makroekonomicznych oraz mikrofinansowych. Wyżej wymienione ryzyka systemowe obejmują ryzyka zakłóceń usług finansowych spowodowanych poważnymi szkodami w całym systemie finansowym Unii lub w jego części, które mogą wywołać poważne negatywne skutki dla rynku wewnętrznego i dla realnej gospodarki. Każdy rodzaj instytucji finansowej i pośrednika, rynku, infrastruktury i instrumentu może być systemowo istotny. ESRB powinna w związku z tym mieć dostęp do wszystkich informacji niezbędnych do wykonywania jej obowiązków, zachowując je w poufności zgodnie z odpowiednimi wymogami.

(17) Uczestnicy rynku mogą wnieść cenny wkład w zrozumienie przemian mających wpływ na system finansowy. W razie potrzeby ESRB powinna zatem konsultować się z zainteresowanymi stronami z sektora prywatnego (przedstawicielami sektora finansowego, stowarzyszeniami konsumentów, grupami użytkowników z obszaru usług finansowych ustanowionego przez Komisję lub na mocy prawodawstwa Unii itp.) oraz dać im odpowiednią możliwość wypowiedzenia się. Ponadto, z uwagi na brak ścisłej definicji ryzyka systemowego oraz z uwagi na fakt, że ocena ryzyka systemowego może ulegać zmianie zależnie od sytuacji gospodarczej, ESRB powinna dysponować szerokim zakresem doświadczeń i umiejętności wśród swego personelu i doradców.

▌

(19) Ustanowienie ESRB powinno przyczynić się bezpośrednio do osiągnięcia celów rynku wewnętrznego. Unijny nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym stanowi integralny element nowych rozwiązań nadzorczych w Unii, ponieważ aspekt makroostrożnościowy jest ściśle związany z zadaniami w zakresie nadzoru mikroostrożnościowego, które zostały powierzone europejskim organom nadzoru. Tylko wdrożenie rozwiązań odpowiednio uwzględniających współzależność między zagrożeniami mikro- i makroostrożnościowymi może wzbudzić dostateczne zaufanie wszystkich zainteresowanych stron, tak by angażowały się one w transgraniczną działalność finansową. ESRB powinna monitorować i oceniać ryzyka dla stabilności finansowej wynikające z wydarzeń, które mogą oddziaływać na poziomie sektorowym lub na poziomie systemu finansowego jako całości. Przeciwdziałając takim zagrożeniom, ESRB wniosłaby bezpośredni wkład w zintegrowaną unijną strukturę nadzorczą niezbędną do promowania wśród państw członkowskich spójnych i udzielanych w odpowiednim czasie odpowiedzi politycznych, nie dopuszczając do przyjmowania rozbieżnych podejść i ulepszając działanie rynku wewnętrznego.

(20) Ze względu na integrację europejskich rynków finansowych państwa członkowskie nie mogą osiągnąć w sposób wystarczający celu, którym jest skuteczny nadzór makroostrożnościowy unijnego systemu finansowego, dlatego też Unia może przyjmować środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w przywołanym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów,

(20a) Jak zaproponowano w sprawozdaniu de Larosière'a, konieczne jest podejście etapowe, a Parlament Europejski i Rada powinny dokonać pełnego przeglądu ESFS, ESRB i ESA do …(13),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1
▌

1. Ustanawia się Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego, zwaną dalej „ESRB”. Jej siedziba znajduje się we Frankfurcie.

1a. ESRB będzie częścią Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego (ESFS), którego celem jest zagwarantowanie nadzoru nad systemem finansowym Unii.

1b. W skład ESFS wchodzą:

	a)	ESRB;
	b)	europejski organ nadzoru (giełda i papiery wartościowe) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA];
	c)	europejski organ nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA];
	d)	europejski organ nadzoru (bankowość) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA];
	e)	europejski organ nadzoru (Wspólny Komitet) przewidziany w art. 40 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA];
	f)	organy państw członkowskich określone w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] oraz rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA];
	g)	Komisja, do celów wykonywania zadań, o których mowa w art. 7 i art. 9 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia ) (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA].

Siedzibą europejskich organów nadzoru wymienionych w lit. b), c) i d) jest Frankfurt.

Mogą one posiadać przedstawicielstwa w najważniejszych centrach finansowych Unii Europejskiej.

1c. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy zapisaną w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, strony ESFS współpracują w zaufaniu i wzajemnym szacunku, w szczególności zapewniając, aby następował między nimi przepływ odpowiednich i wiarygodnych informacji.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
	(a)	„instytucja finansowa” oznacza każde przedsiębiorstwo podlegające przepisom, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA], oraz jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo lub podmiot działający w Unii, których działalność finansowa może stanowić ryzyko systemowe, nawet jeśli nie mają one bezpośredniego związku z ogółem społeczeństwa;
	(b)	„system finansowy” oznacza wszystkie instytucje finansowe, rynki, produkty i infrastruktury rynkowe;
	(ba)	„ryzyko systemowe” oznacza ryzyko zakłócenia systemu finansowego, które może wywołać poważne negatywne skutki dla rynku wewnętrznego i dla realnej gospodarki. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury mogą mieć w pewnym stopniu potencjalne znaczenie systemowe.

Artykuł 3

Misja, cele i zadania

1. ESRB jest odpowiedzialna za sprawowanie nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym w Unii w celu wsparcia przeciwdziałania ryzykom systemowym zagrażającym stabilności finansowej Unii i wynikającym ze zmian w obrębie systemu finansowego lub ograniczania tych ryzyk, aby zapobiegać okresom powszechnych trudności finansowych oraz przyczyniać się do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego i zapewniać tym samym trwały wkład sektora finansowego we wzrost gospodarczy.

2. Do celów ust. 1 ESRB wykonuje następujące zadania:

	(a)	identyfikowanie i/lub gromadzenie, w zależności od przypadku, oraz analizowanie wszystkich istotnych informacji z punktu widzenia celów opisanych w ust 1, w tym przepisów mogących mieć potencjalny wpływ na stabilność finansową, takich jak przepisy dotyczące rachunkowości, reorganizacji i likwidacji;
	(b)	identyfikowanie takich ryzyk systemowych i szeregowanie ich pod względem ważności;
	(c)	wydawanie ostrzeżeń w sytuacjach, gdy takie ryzyko systemowe jest uznawane za znaczące, i w stosownych przypadkach podawanie ich do wiadomości publicznej;
	(d)	▌wydawanie zaleceń w sprawie działań zaradczych w odniesieniu do zidentyfikowanego ryzyka i, w razie potrzeby,podawanie ich do wiadomości publicznej;
	(da)	wydawanie poufnych ostrzeżeń skierowanych do Komisji, w przypadku stwierdzenia przez ESRB ryzyka wystąpienia sytuacji nadzwyczajnej określonej w art. 10 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA] i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA]; ESRB powinna przygotować ocenę sytuacji, aby Komisja mogła określić potrzebę podjęcia decyzji skierowanej do europejskich organów nadzoru stwierdzającej zaistnienie sytuacji nadzwyczajnej;
	(e)	monitorowanie działań następczych w związku z ostrzeżeniami i zaleceniami;
	(f)	ścisła współpraca ze wszystkimi innymi stronami ESFS oraz, w stosownych przypadkach, udostępnianie europejskim organom nadzoru informacji na temat ryzyk systemowych, które są im potrzebne do realizacji ich zadań; w szczególności ESRB opracowuje we współpracy z europejskimi organami nadzoru wspólny zestaw wskaźników ilościowych i jakościowych („deska rozdzielcza ryzyka”), który posłuży za podstawę do oceny nadzorczej transgranicznych instytucji, które potencjalnie mogą stanowić ryzyko systemowe.

Taka ocena będzie regularnie poddawana przeglądowi celem uwzględnienia istotnych zmian w profilu ryzyka danej instytucji. Ocena nadzorcza będzie czynnikiem decydującym przy podejmowaniu decyzji o bezpośrednim nadzorze nad niewydolną instytucją lub interwencji w niej;

	(fa)	uczestnictwo, w stosownych przypadkach, we Wspólnym Komitecie;
	(g)	koordynowanie działań z finansowymi instytucjami międzynarodowymi, w szczególności Międzynarodowym Funduszem Walutowym i Radą Stabilności Finansowej, oraz z właściwymi organami w krajach trzecich w sprawach dotyczących nadzoru makroostrożnościowego;
	(h)	wykonywanie innych podobnych zadań określonych w prawodawstwie unijnym.

ROZDZIAŁ II

ORGANIZACJA

Artykuł 4

Struktura

1. ESRB posiada Zarząd Główny, Komitet Sterujący,▌Sekretariat oraz Doradczy Komitet Naukowy.

2. Zarząd Główny podejmuje decyzje konieczne do realizacji zadań powierzonych ESRB.

3. Komitet Sterujący wspiera proces decyzyjny ESRB, przygotowując posiedzenia Zarządu Głównego, analizując dokumenty, które będą przedmiotem obrad, oraz monitorując postępy w bieżącej pracy ESRB.

4. Sekretariat jest odpowiedzialny za bieżącą działalność ESRB i sprawy kadrowe. Zapewnia on ESRB wysokiej jakości wsparcie analityczne, statystyczne, administracyjne i logistyczne, pod kierownictwem przewodniczącego Zarządu Głównego, zgodnie z rozporządzeniem (UE) Rady nr .../2010 [ESRB]. Sekretariat korzysta także z technicznych porad europejskich organów nadzoru, krajowych banków centralnych i krajowych organów nadzoru.

5. ▌Doradczy Komitet Naukowy, o którym mowa w art. 12, ▌doradza ESRB ▌i wspiera ją w sprawach związanych z jej pracami.

Artykuł 5

Przewodniczący

1. Przewodniczący ▌ESRB jest prezesem EBC.

1a. Pierwszy wiceprzewodniczący jest wybierany przez członków Rady Ogólnej EBC i spośród nich na okres 5 lat, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia zrównoważonej reprezentacji państw członkowskich oraz państw strefy euro i spoza strefy euro. Jego mandat jest odnawialny jednokrotnie.

1b. Drugi wiceprzewodniczący będzie przewodniczącym Wspólnego Komitetu powołanego zgodnie z art. [XX] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA].

1c. Przewodniczący i wiceprzewodniczący przedstawią Parlamentowi Europejskiemu podczas wysłuchania publicznego sposób, w jaki zamierzają wykonywać obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia.

2. Przewodniczący przewodniczy posiedzeniom Zarządu Głównego i Komitetu Sterującego.

3. Wiceprzewodniczący, według hierarchii ważności, przewodniczą Zarządowi Głównemu lub Komitetowi Sterującemu w razie nieobecności przewodniczącego.

4. W przypadku gdy kadencja członków Rady Ogólnej EBC wybranych na stanowisko ▌pierwszego wiceprzewodniczącego zakończy się przed upływem powyższego pięcioletniego mandatu lub gdy ▌pierwszy wiceprzewodniczący z jakichkolwiek przyczyn nie jest w stanie wykonywać swoich obowiązków, wybierany jest nowy ▌pierwszy wiceprzewodniczący zgodnie z ust. 1a.

5. Przewodniczący reprezentuje ESRB na zewnątrz.

Artykuł 6

Zarząd Główny

1. Członkami Zarządu Głównego posiadającymi prawo głosu są:

	a)	prezes i wiceprezes EBC;
	b)	prezesi krajowych banków centralnych;
	c)	członek Komisji Europejskiej;
	d)	przewodniczący Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego;
	e)	przewodniczący Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych;
	f)	przewodniczący Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych;
		fa) sześć niezależnych osób powołanych przez członków Zarządu Głównego, posiadających prawo do głosu na wniosek Wspólnego Komitetu; kandydaci nie mogą być członkami europejskich organów nadzoru i są wybierani na podstawie ich ogólnych kompetencji, a także z uwagi na ich różnorodne doświadczenia w dziedzinie nauki lub w innych sektorach, w szczególności w MŚP, związkach zawodowych lub jako dostawcy lub użytkownicy usług finansowych; w momencie ich nominacji Wspólny Komitet wskazuje osoby wyznaczone również do zasiadania w Komitecie Sterującym; nominowane osoby nie mogą podczas wykonywania obowiązków zwracać się o instrukcje ani ich przyjmować od żadnych rządów, instytucji, organów, urzędów, podmiotów lub osób prywatnych; powstrzymują się oni od podejmowania wszelkich działań niezgodnych z charakterem ich funkcji lub wykonywaniem powierzonych im zadań.

2. Członkami Zarządu Głównego nieposiadającymi prawa głosu są:

	a)	jeden przedstawiciel wysokiego szczebla reprezentujący właściwy krajowy organ nadzoru na każde państwo członkowskie, zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu;
	b)	przewodniczący Komitetu Ekonomiczno-Finansowego.

3. W odniesieniu do reprezentacji krajowych organów nadzoru ▌, właściwy przedstawiciel wysokiego szczebla podlega rotacji w zależności od omawianej sprawy, chyba że krajowe organy nadzoru zgodziły się na wspólnego przedstawiciela.

4. Zarząd Główny ustanawia regulamin wewnętrzny ESRB.

Artykuł 7

Bezstronność

1. Uczestnicząc w pracach Zarządu Głównego i Komitetu Sterującego lub prowadząc inne działania związane z ESRB, członkowie ESRB wykonują swoje obowiązki w sposób bezstronny i wyłącznie w interesie Unii Europejskiej jako całości. Nie zwracają się oni o instrukcje do państw członkowskich, instytucji Unii lub jakichkolwiek innych organów publicznych lub osób prywatnych, ani takich instrukcji nie przyjmują.

1a. Wykonując swoje obowiązki, członkowie Zarządu Głównego będący jednocześnie członkami Rady Ogólnej EBC działają niezależnie.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii Europejskiej lub jakiekolwiek inne organy publiczne lub osoby prywatne nie dążą do wywierania wpływu na członków ESRB przy wykonywaniu przez nich zadań ESRB.

Artykuł 8

Tajemnica służbowa

1. Członkowie Zarządu Głównego ESRB oraz wszystkie osoby, które wykonują lub wykonywały pracę dla ESRB lub związaną z ESRB (w tym odpowiedni personel banków centralnych, Doradczego Komitetu Naukowego, europejskich organów nadzoru oraz właściwych krajowych organów nadzoru państw członkowskich), nie mogą ujawniać informacji objętych tajemnicą służbową; obowiązek ten trwa również po zaprzestaniu wykonywania pracy.

2. Informacje otrzymane przez członków ESRB mogą być wykorzystywane tylko w ramach pełnienia przez nich obowiązków oraz wykonywania zadań określonych w art. 3 ust. 2.

3. Nie naruszając przepisów art. 16 i bez uszczerbku dla przepisów prawa karnego mających zastosowanie, poufne informacje uzyskane przez osoby, o których mowa w ust. 1, podczas wykonywania ich obowiązków nie mogą zostać ujawnione żadnej innej osobie ani organowi, z wyjątkiem informacji w postaci skróconej lub zbiorczej, tak by niemożliwe było zidentyfikowanie poszczególnych instytucji finansowych.

4. ESRB uzgadnia i ustanawia wraz z europejskimi organami nadzoru szczegółowe procedury dotyczące zachowania poufności w celu chronienia informacji dotyczących poszczególnych instytucji finansowych lub informacji, na podstawie których mogą być zidentyfikowane poszczególne instytucje finansowe.

Artykuł 9

Posiedzenia Zarządu Głównego

1. Zwyczajne posiedzenia plenarne Zarządu Głównego są zwoływane przez jego przewodniczącego i odbywają się co najmniej cztery razy w roku. Posiedzenie nadzwyczajne może być zwołane z inicjatywy przewodniczącego Zarządu Głównego lub na wniosek co najmniej jednej trzeciej członków posiadających prawo głosu.

2. Podczas posiedzeń Zarządu Głównego wymagana jest osobista obecność członka – nie może on być reprezentowany przez inną osobę.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, członek Zarządu Głównego, który nie może uczestniczyć w posiedzeniach przez dłuższy okres, może wyznaczyć swojego zastępcę. Takiego członka może także zastąpić osoba, która została oficjalnie wyznaczona jako tymczasowy zastępca przedstawiciela zgodnie z przepisami regulującymi właściwą instytucję.

3a. W stosownych przypadkach przedstawiciele wysokiego szczebla z międzynarodowych instytucji wykonujący inną powiązaną działalność mogą zostać zaproszeni do udziału w posiedzeniach Zarządu Głównego.

3b. W stosownych przypadkach i w trybie doraźnym, do udziału w posiedzeniach Zarządu Głównego może zostać zaproszony jeden wysokiego szczebla przedstawiciel kraju trzeciego, w szczególności kraju należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, zależnie od omawianego tematu.

4. Obrady mają charakter poufny.

Artykuł 10

Zasady głosowania w Zarządzie Głównym

1. Każdemu członkowi Zarządu Głównego posiadającemu prawo głosu przysługuje jeden głos.

2. Nie naruszając procedur głosowania określonych w art. 18 ust. 1, Zarząd Główny podejmuje decyzje zwykłą większością głosów obecnych członków posiadających prawo głosu. W przypadku równej liczby głosów decydujący jest głos przewodniczącego.

3. Do głosowania na posiedzeniu Zarządu Głównego wymagane jest kworum wynoszące dwie trzecie członków posiadających prawo głosu. W przypadku braku wymaganego kworum przewodniczący może zwołać posiedzenie nadzwyczajne, na którym decyzje mogą być podejmowane przez kworum wynoszące jedną trzecią członków. Regulamin wewnętrzny określa odpowiednie wyprzedzenie, z jakim zwoływane jest posiedzenie nadzwyczajne.

3a. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, podanie do publicznej wiadomości ostrzeżenia lub zalecenia wymaga większości dwóch trzecich głosów.

Artykuł 11

Komitet Sterujący

1. W skład Komitetu Sterującego wchodzi:

	a)	przewodniczący ESRB;
	b)	pierwszy wiceprzewodniczący ESRB;
		ba) wiceprezes EBC;
	c)	czterech innych członków Zarządu Głównego będących jednocześnie członkami Rady Ogólnej EBC, mając na uwadze potrzebę zrównoważonej reprezentacji państw członkowskich oraz państw ze strefy euro i spoza tej strefy. Członkowie ci są wybierani na trzyletnią kadencję przez i spośród członków Zarządu Głównego będących jednocześnie członkami Rady Ogólnej EBC;
	d)	członek Komisji Europejskiej;
	e)	przewodniczący europejskiego organu nadzoru (bankowość);
	f)	przewodniczący europejskiego organu nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne);
	g)	przewodniczący europejskiego organu nadzoru (giełdy i papiery wartościowe);
	▌
		ha) trzy z sześciu niezależnych osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. fa).

W przypadku wakatu na stanowisku wybieralnego członka Komitetu Sterującego Zarząd Główny wybiera nowego członka.

2. Posiedzenia Komitetu Sterującego są zwoływane przez jego przewodniczącego co najmniej raz na kwartał, przed każdym posiedzeniem Zarządu Głównego. Przewodniczący może także zwoływać posiedzenia doraźne.

Artykuł 12

Doradczy Komitet Naukowy

1. W skład Doradczego Komitetu Naukowego wchodzi:

	a)	dziewięciu ekspertów o uznanych kompetencjach i zagwarantowanej niezależności wysuniętych przez Komitet Sterujący, którzy prezentują szeroki zakres doświadczeń i umiejętności i którzy zostaną zatwierdzeni przez Zarząd Główny na czteroletnią odnawialną kadencję; nominowane osoby nie mogą podczas wykonywania obowiązków zwracać się o instrukcje ani ich przyjmować od żadnych rządów, instytucji, organów, urzędów, podmiotów lub osób prywatnych; powstrzymują się one od podejmowania wszelkich działań niezgodnych z charakterem pełnionej funkcji lub z wykonywaniem powierzonych im zadań;
	▌
	c)	jeden przedstawiciel europejskiego organu nadzoru (bankowość);
	d)	jeden przedstawiciel europejskiego organu nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne);
		e) jeden przedstawiciel europejskiego organu nadzoru (giełdy i papiery wartościowe);
	f)	dwóch przedstawicieli Komisji;
	g)	jeden przedstawiciel Komitetu Ekonomiczno-Finansowego.
	▌

2. Przewodniczący Doradczego Komitetu Naukowego jest powoływany przez Zarząd Główny na wniosek przewodniczącego Zarządu Głównego.

3. Komitet wykonuje zadania, o których mowa w art. 4 ust. 5, na wniosek przewodniczącego Zarządu Głównego.

4. Sekretariat ESRB wspiera prace Doradczego Komitetu Naukowego, a dyrektor Sekretariatu uczestniczy w jego posiedzeniach.

4a. W stosownych przypadkach Doradczy Komitet Naukowy organizuje na wczesnym etapie w sposób jawny i otwarty konsultacje z zainteresowanymi stronami, takimi jak uczestnicy rynku, organizacje konsumentów, eksperci akademiccy, mając jednocześnie na uwadze wymóg zachowania poufności.

4b. Doradczy Komitet Naukowy otrzymuje wszelkie środki niezbędne do pomyślnej realizacji zadań, w szczególności narzędzia analityczne i informatyczne.

Artykuł 13

Inne źródła doradztwa

Wykonując swoje zadania, ESRB zasięga w stosownych przypadkach opinii odpowiednich zainteresowanych stron z sektora prywatnego lub publicznego, w szczególności, ale nie wyłącznie, opinii członków europejskich organów nadzoru.

Artykuł 14

Dostęp do dokumentów

1. Do dokumentów znajdujących się w posiadaniu ESRB stosują się przepisy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(14).

2. Zarząd Główny przyjmie ustalenia dotyczące wykonania w praktyce rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 w terminie sześciu miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3. Decyzje podejmowane przez ESRB na mocy art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą stanowić przedmiot skargi złożonej do Rzecznika Praw Obywatelskich lub skargi przed Trybunałem Sprawiedliwości, zgodnie z warunkami określonymi, odpowiednio, w art. 228 i 263 TFUE.

ROZDZIAŁ III

ZADANIA

Artykuł 15

Gromadzenie i wymiana informacji

1. ESRB przekazuje europejskim organom nadzoru informacje na temat ryzyk systemowych, które są im potrzebne do realizacji ich zadań.

2. Europejskie organy nadzoru, ESBC, Komisja, krajowe organy nadzoru i krajowe urzędy statystyczne współpracują ściśle z ESRB oraz dostarczają jej wszelkich informacji koniecznych do realizacji zadań ESRB zgodnie z prawodawstwem Unii Europejskiej.

3. Z zastrzeżeniem postanowień art. 21 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA], ESRB może zażądać od europejskich organów nadzoru informacji co do zasady w postaci skróconej lub zbiorczej, która uniemożliwia zidentyfikowanie poszczególnych instytucji finansowych. ▌

3a. Przed złożeniem wniosku o informacje zgodnie z niniejszym artykułem, ESRB uwzględnia w pierwszej kolejności już istniejące statystyki, które zostały przedstawione, rozpowszechnione i opracowane przez europejski system statystyczny i Europejski System Banków Centralnych (ESBC).

3b. Jeżeli żądane dane nie są tym organom dostępne lub nie mogą zostać udostępnione w odpowiednim terminie, ESRB może zwrócić się o te dane do ESBC, krajowych organów nadzoru lub krajowych urzędów statystycznych. Jeżeli wyżej wymienione organy nie dysponują stosownymi danymi, ESRB może zwrócić się o przekazanie takich danych do właściwego państwa członkowskiego.

3c. Jeśli ESRB żąda danych nieposiadających formy skrótowej ani zbiorczej, w uzasadnionym wniosku wyjaśnia, dlaczego dane dotyczące konkretnej instytucji finansowej zostały uznane za systemowo istotne i niezbędne w kontekście panującej na rynku sytuacji.

▌

5. Przed każdym wystosowaniem żądania informacji w postaci innej niż skrócona lub zbiorcza, ESRB konsultuje się w odpowiedni sposób z właściwym europejskim organem nadzoru, aby upewnić się, czy żądanie to jest uzasadnione i stosowne. Jeśli właściwy europejski organ nadzoru nie uzna wniosku za uzasadniony i stosowny, niezwłocznie odsyła go z powrotem do ESRB i zwraca się o dodatkowe uzasadnienie. Po przedstawieniu przez ESRB właściwemu europejskiemu organowi nadzoru takiego dodatkowego uzasadnienia, adresat wniosku przekazuje ESRB wymagane dane, pod warunkiem że ma on do nich legalny dostęp.

Artykuł 16

Ostrzeżenia i zalecenia

1. W przypadku ujawnienia znaczących ryzyk zagrażających osiągnięciu celu określonego w art. 3 ust. 1 ESRB wydaje ostrzeżenia oraz, w stosownych przypadkach, zalecenia w sprawie działań zaradczych, w tym, w razie potrzeby, w sprawie inicjatyw ustawodawczych.

2. Ostrzeżenia lub zalecenia wydawane przez ESRB zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. c) i d) mogą mieć charakter ogólny lub szczegółowy i są kierowane do całej Unii lub do jednego państwa członkowskiego lub większej ich liczby lub do jednego europejskiego organu nadzoru lub większej ich liczby lub do jednego krajowego organu nadzoru lub większej ich liczby. W przypadku gdy ostrzeżenie lub zalecenie jest kierowane do co najmniej jednego organu nadzoru, informuje się o tym zainteresowane państwo członkowskie. Zalecenia zawierają konkretny termin na właściwą odpowiedź polityczną. Zalecenia mogą być również kierowane do Komisji i dotyczyć odpowiedniego prawodawstwa unijnego.

3. Ostrzeżenia lub zalecenia są przekazywane również Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, adresatom zgodnie z ust. 2, a jeżeli są skierowane do krajowego organu nadzoru lub większej ich liczby, przekazuje się je również europejskim organom nadzoru.

4. Aby zwiększyć świadomość ryzyka zagrażającego europejskiej gospodarce i priorytetowo traktować takie ryzyka, ESRB, w ścisłej współpracy z ESFS, opracowuje barwny kod odpowiadający sytuacjom o różnych poziomach ryzyka.

Po opracowaniu kryteriów takiej klasyfikacji ostrzeżenia i zalecenia ESRB będą wskazywać, w oparciu o poszczególne sytuacje i w stosownych przypadkach, do której kategorii należy dane ryzyko.

Artykuł 16a

Działania podejmowane w sytuacjach nadzwyczajnych

W przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, który może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, ESRB może wydać ostrzeżenie o sytuacji nadzwyczajnej.

W stosownym przypadku Komisja może – z własnej inicjatywy lub na wniosek ESRB, organu nadzoru, Parlamentu Europejskiego lub Rady – podjąć decyzję skierowaną do organu nadzoru stanowiącą o wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej. Komisja powinna dokonywać przeglądu tej decyzji w odpowiednich odstępach czasu, a obowiązkowo co najmniej raz w miesiącu, i ogłosić zażegnanie sytuacji nadzwyczajnej jak tylko będzie to stosowne.

W przypadku gdy Komisja stwierdzi zaistnienie sytuacji nadzwyczajnej, poinformuje o tym należycie i niezwłocznie Parlament Europejski i Radę.

Artykuł 17

Działania następcze w związku z zaleceniami ESRB

1. W przypadku gdy zalecenie, o którym mowa w art. 3 ust. 2 lit. d), jest kierowane do państwa członkowskiego lub do większej ich liczby lub do europejskiego organu nadzoru lub większej ich liczby lub do jednego krajowego organu nadzoru lub większej ich liczby, adresaci są zobowiązani poinformować ESRB o działaniach podjętych w odpowiedzi na zalecenia lub wyjaśnić przyczyny braku działań. Informowani są: Parlament Europejski, Rada, a w stosownych przypadkach także europejskie organy nadzoru.

2. W przypadku gdy ESRB ustali, że adresat jednego z jej zaleceń nie dostosował się do niego lub wykonał je niewłaściwie oraz że adresat ten nie uzasadnił takiego uchybienia, informuje o tym Parlament Europejski, Radę, Komisję, a w stosownych przypadkach także właściwe europejskie organy nadzoru.

2a. W przypadku podjęcia przez ESRB decyzji, o której mowa w ust. 2, Parlament Europejski może, w stosownym przypadku, zaprosić adresata na wymianę poglądów z właściwą komisją Parlamentu. Powyższa wymiana poglądów, w obecności ESRB, ma szczególne znaczenie, gdy decyzje podejmowane na szczeblu krajowym mają wpływ na co najmniej jedno państwo członkowskie (efekt domina).

Artykuł 18

Publiczne ostrzeżenia i zalecenia

1. Zarząd Główny ESRB podejmuje w zależności od przypadku decyzje o podaniu do publicznej wiadomości ostrzeżenia lub zalecenia. Na zasadzie odstępstwa od art. 10 ust. 2 podanie do publicznej wiadomości ostrzeżenia lub zalecenia wymaga większości wynoszącej dwie trzecie głosów. Niezależnie od art. 10 ust. 3, do decyzji podejmowanych na mocy niniejszego ustępu ma każdorazowo zastosowanie kworum dwóch trzecich.

2. Po podjęciu decyzji o podaniu do publicznej wiadomości ostrzeżenia lub zalecenia Zarząd Główny ESRB informuje o tej decyzji z wyprzedzeniem adresata(-ów) ostrzeżenia lub zalecenia.

2a. Adresatom ostrzeżeń i zaleceń wydanych przez ESRB należy zapewnić prawo podawania do wiadomości publicznej swoich opinii i uzasadnienia, także w odpowiedzi na ostrzeżenie i zalecenie opublikowane przez ESRB.

3. Jeżeli Zarząd Główny ESRB zdecyduje o niepodawaniu do publicznej wiadomości ostrzeżenia lub zalecenia, adresaci oraz, w stosownych przypadkach, Rada i europejskie organy nadzoru, podejmują środki niezbędne do ochrony poufności tych ostrzeżeń i zaleceń. ▌

3a. Wszelkie dane, na których Zarząd Główny ESRB opiera swoje analizy przed wydaniem ostrzeżenia lub zalecenia podawane są do wiadomości publicznej w odpowiedniej anonimowej formie. W wypadku ostrzeżeń poufnych, informacje udostępnia się w odpowiednim czasie, który zostanie określony w regulaminie wewnętrznym ESRB.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 19

Odpowiedzialność i obowiązki sprawozdawcze

1. Co najmniej raz w roku, ale w okresach powszechnych trudności finansowych częściej, przewodniczący ESRB jest zapraszany na roczne wysłuchanie przed Parlamentem Europejskim w związku z opublikowaniem rocznego sprawozdania ESRB dla Parlamentu Europejskiego i Rady. Wysłuchania te odbywają się w innym kontekście niż dialog walutowy między Parlamentem Europejskim a prezesem EBC.

1a. Sprawozdania, o których mowa w niniejszym artykule, zawierają informacje, które zgodnie z art. 18 Zarząd Główny ESRB postanawia podać do publicznej wiadomości. Sprawozdania te będą ogólnie dostępnie.

2. ESRB jest również zobowiązana zbadać konkretne kwestie na wezwanie Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji.

2a. Parlament Europejski może wezwać przewodniczącego ESRB i pozostałych członków Komitetu Sterującego do udziału w wysłuchaniu przed właściwymi komisjami Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 20

Klauzula przeglądowa

Parlament Europejski i Rada dokonają do ...(15) przeglądu niniejszego rozporządzenia na podstawie sprawozdania Komisji ▌i zdecydują, po otrzymaniu opinii EBC, czy cele i organizacja ESRB powinny zostać zmienione.

Sprawozdanie ocenia w szczególności, czy:
	a)	właściwe jest uproszczenie i wzmocnienie struktury ESFS w celu zwiększenia spójności między poziomami makro i mikro, a także pomiędzy europejskimi organami nadzoru;
	b)	właściwe jest zwiększenie uprawnień regulacyjnych europejskich organów nadzoru;
	c)	kształtowanie się ESFS jest spójne z przebiegiem globalnych zmian w tej dziedzinie;
	d)	w ramach ESFS istnieje wystarczająca różnorodność i wysoka jakość;
	e)	istnieje odpowiedni poziom odpowiedzialności i przejrzystości w odniesieniu do wymogów dotyczących publikowania.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w …dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1)	Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0168/2010).
(2)	* Poprawki polityczne: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▌sygnalizuje skreślenia.
(3)	Dz.U. C 270 z 11.11.2009, s. 1.
(4)	Opinia z dnia 22 stycznia 2010 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(5)	Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ….
(6)	Dz.U. C 40 z 7.2.2001, s. 453.
(7)	Dz.U. C 25 E z 29.1.2004, s. 394.
(8)	Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 392.
(9)	Dz.U. C 8 E z 14.1.2010, s. 26.
(10)	Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 48.
(11)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0251.
(12)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0279.
(13)	* Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
(14)	Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.
(15)	* Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

Europejski Organ Nadzoru Bankowego ***I

748k

510k

		Tekst
		Tekst skonsolidowany

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego (COM(2009)0501 – C7-0169/2009 – 2009/0142(COD))

P7_TA(2010)0272

A7-0166/2010

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób(1):

POPRAWKI PARLAMENTU(2)

do wniosku Komisji

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
ustanawiające Europejski Organ Nadzoru ▌(Europejski Organ Nadzoru Bankowego)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(4),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(5),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(6),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kryzys finansowy, który wystąpił na przełomie 2007 i 2008 r., ujawnił istotne braki w nadzorze finansowym, zarówno w poszczególnych przypadkach, jak i w podejściu do systemu finansowego jako całości. Nadzór oparty na modelach krajowych nie nadąża za globalizacją finansową i rzeczywistością, w której europejskie rynki finansowe są zintegrowane i połączone, a liczne przedsiębiorstwa finansowe działają na szczeblu transgranicznym. Kryzys ujawnił niedociągnięcia w zakresie współpracy, koordynacji, spójnego stosowania przepisów UE i zaufania pomiędzy krajowymi organami nadzoru.

(1a) Na długo przed pojawieniem się kryzysu finansowego Parlament Europejski systematycznie apelował już o rzeczywiste wyrównanie szans dla wszystkich podmiotów na szczeblu unijnym, wskazując jednocześnie na istotne braki w nadzorze Unii nad coraz bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi (w swoich rezolucjach z dnia 13 kwietnia 2000 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego wprowadzania ram dla rynków finansowych: plan działania(7), z dnia 21 listopada 2002 r. w sprawie zasad nadzoru ostrożnościowego w Unii Europejskiej(8), z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie polityki usług finansowych (2005-2010) – białej księgi(9), z dnia 23 września 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego(10), z dnia 9 października 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie działań następczych w związku z metodą Lamfalussy'ego- przyszła struktura nadzoru(11), a także w swoich stanowiskach z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Solvency II)(12) oraz z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych(13)).

(2) W opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie utworzonej na wniosek Komisji grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Jacques'a de Larosière'a (raport de Larosière'a) stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysów finansowych i ograniczyć ich skutki. Zalecono reformy struktury nadzoru sektora finansowego w Unii. Grupa ekspertów wyraziła również stanowisko, że należy stworzyć Europejski System Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożony z trzech europejskich organów nadzoru odpowiedzialnych, odpowiednio, za sektor bankowości, sektor papierów wartościowych oraz sektor ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych, a także że należy powołać Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego. Zawarte w sprawozdaniu zalecenia dotyczyły minimalnego poziomu zmian, który eksperci ocenili jako konieczny, żeby uniknąć wystąpienia podobnego kryzysu w przyszłości.

(4a) W sprawozdaniu Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 16 kwietnia 2010 r. zatytułowanym „Uczciwy i znaczący wkład sektora finansowego”, sporządzonym na żądanie szczytu G-20 w Pittsburgu, stwierdzono że „koszt kryzysu sektora finansowego powinien zostać objęty i pokryty przez Wkład Finansowy na rzecz Stabilności (ang. Financial Stability Contribution – FSC) powiązany z realnym i skutecznym mechanizmem naprawczym. Odpowiednio zdefiniowane mechanizmy naprawcze sprawią, że w przyszłości rządy nie będą zmuszone do wykupywania instytucji zbyt dużych lub zbyt powiązanych, by upaść”.

(4c) Rada Europejska wyraźnie stwierdziła w dniu 25 marca 2010 r., że „szczególnie potrzebne są postępy w kwestiach takich jak instytucje systemowe, instrumenty finansowe stosowane w zarządzaniu w sytuacji kryzysowej”.

(6) Unia wyczerpała możliwości działań w ramach obecnej formuły komitetów europejskich organów nadzoru ▌. Unia Europejska nie może trwać w sytuacji, w której brakuje mechanizmów zapewniających podejmowanie przez krajowe organy nadzoru najlepszych możliwych decyzji nadzorczych dotyczących instytucji transgranicznych; nie ma wystarczającej współpracy ani wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami nadzoru; wspólne działanie podejmowane przez krajowe organy wymaga skomplikowanych ustaleń, aby uwzględnić mozaikę wymogów regulacyjnych i nadzorczych; krajowe rozwiązania są najczęściej jedynym wykonalnym wariantem odpowiedzi na problemy europejskie; istnieje wiele różnych interpretacji tych samych tekstów prawnych. Europejski System ▌Nadzoru Finansowego (ESFS) powinien zostać zaprojektowany w taki sposób, aby zaradzić tym brakom i stworzyć system zgodny z celem, jakim jest stabilny i jednolity unijny rynek usług finansowych łączący krajowe organy nadzoru w silną sieć unijną.

(7) ESFS powinien stanowić zintegrowaną sieć krajowych i unijnych organów nadzoru finansowego, w ramach której bieżący nadzór nad instytucjami finansowymi sprawowany jest na poziomie krajowym. Europejski Organ Nadzoru powinien odgrywać wiodącą rolę w organach nadzorczych nadzorujących transgraniczne instytucje finansowe, a ponadto należy określić wyraźne zasady dotyczące nadzoru obowiązujące te organy. EBA powinien zwracać szczególną uwagę na instytucje finansowe, które mogą stwarzać ryzyko systemowe z tego względu, że ich upadek mógłby zagrozić stabilności systemu finansowego Unii, w przypadkach gdy krajowemu organowi nadzoru nie udało się wykonać swoich uprawnień. Należy również osiągnąć większą harmonizację i spójne stosowanie przepisów dotyczących instytucji i rynków finansowych w całej Unii. Poza EBA należy powołać Europejski Organ Nadzoru ▌ (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) i Europejski Organ Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe), a także Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet). ESRB powinna wejść w skład EFSF.

(8) Europejski Organ Nadzoru powinien zastąpić Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego ustanowiony decyzją Komisji 2009/78/WE(14), Komitet Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych ustanowiony decyzją Komisji 2009/79/WE(15) oraz Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ustanowiony decyzją Komisji 2009/77/WE(16) i przejąć wszystkie zadania i kompetencje tych komitetów, wraz z kontynuowaniem, w stosownych przypadkach, już rozpoczętych prac i projektów. Należy jasno określić zakres działań poszczególnych europejskich organów nadzoru. Komisja powinna również uczestniczyć w sieci działań nadzorczych, jeżeli wymagają tego względy instytucjonalne i obowiązki wynikające z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(9) EBA powinien działać, mając na uwadze polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym zwłaszcza poprzez osiągnięcie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru, uwzględniając zróżnicowane interesy poszczególnych państw członkowskich i różny charakter instytucji finansowych. EBA powinien chronić wartości społeczne takie jak stabilność systemu finansowego, wypłacalność i płynność finansowa instytucji finansowych, przejrzystość rynków i produktów finansowych, oraz chronić deponentów i inwestorów. EBA powinna również zapobiegać arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantować równe warunki konkurencji oraz ▌wzmocnić międzynarodową koordynację nadzoru finansowego, z korzyścią dla całej gospodarki, w tym dla instytucji finansowych i innych zainteresowanych stron, konsumentów i pracowników. Jego zadania powinny także obejmować promowanie spójności nadzoru i doradzanie instytucjom UE w dziedzinach bankowości, płatności, przepisów w zakresie elektronicznych usług finansowych i kontroli nad nimi oraz pokrewnych kwestii ładu korporacyjnego, audytów i sprawozdawczości finansowej. EBA powinien także ponosić ogólną odpowiedzialność za nadzór nad istniejącymi i nowymi produktami finansowymi lub rodzajami transakcji.

(9a) EBA powinien również należycie uwzględniać wpływ jego działań na konkurencję i innowacje w ramach rynku wewnętrznego, konkurencyjność Unii Europejskiej na świecie, integrację finansową i nową strategię Unii na rzecz tworzenia miejsc pracy i wzrostu.

(9b) Aby zrealizować te cele, EBA powinien posiadać osobowość prawną i niezależność administracyjną i finansową. EBA powinien posiadać „uprawnienia umożliwiające zapewnienie przestrzegania praw, w szczególności tych związanych z ryzykiem systemowym i ryzykiem transgranicznym” (Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego).

(9c) Ryzyko systemowe instytucje międzynarodowe (Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Rada Stabilności Finansowej, Bank Rozrachunków Międzynarodowych) definiują jako „ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego oraz (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje dla realnej gospodarki. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe”.

(9d) Ryzyko transgraniczne według tych instytucji obejmuje wszelkiego rodzaju ryzyko spowodowane przez nierównowagę gospodarczą lub niepowodzenia finansowe w całej Unii lub w jej części, które może mieć poważne negatywne skutki dla transakcji między podmiotami gospodarczymi dwóch lub więcej państw członkowskich, dla funkcjonowania rynku wewnętrznego lub finansów publicznych Unii lub któregokolwiek z jej państw członkowskich;

(10) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim wyroku z dnia 2 maja 2006 r. w sprawie C-217/04 (Zjednoczone Królestwo przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej) stwierdził, że: „brzmienie art. 95 Traktatu WE [obecnie art. 114 TFUE] nie pozwala na wniosek, iż przepisy przyjęte przez prawodawcę wspólnotowego na podstawie tego artykułu powinny zostać ograniczone, jeśli chodzi o ich adresatów, wyłącznie do państw członkowskich. W rzeczywistości bowiem może okazać się konieczne, według oceny tego prawodawcy, przewidzenie możliwości ustanowienia organu wspólnotowego mającego za zadanie przyczynianie się do realizacji procesu harmonizacji, w sytuacjach gdy stosowne wydaje się przyjęcie niewiążących środków towarzyszących lub o charakterze ramowym dla ułatwienia jednolitego wykonania i stosowania aktów opartych na tym postanowieniu”. Cele i zadania EBA polegające na udzielaniu właściwym krajowym organom nadzoru pomocy w zakresie spójnej interpretacji i stosowania przepisów unijnych oraz przyczynianiu się do stabilności finansowej koniecznej do integracji finansowej są ściśle związane z celami określonymi w dorobku prawnym Unii dotyczącym rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Należy zatem ustanowić Europejski Organ Nadzoru Bankowego na mocy art. 114 TFUE.

(11) Do aktów prawnych określających zadania właściwych organów państw członkowskich, w tym współpracę między nimi i z Komisją, należą: dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(17), dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych(18) oraz dyrektywa 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów(19).

(12) Istniejące prawodawstwo Unii Europejskiej regulujące dziedziny, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, obejmuje również dyrektywę 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego(20), rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym(21), dyrektywę 2009/110/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością(22) oraz w stosownych fragmentach dyrektywę 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu(23), dyrektywę 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącą sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość(24)oraz dyrektywę 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego(25).

(13) Pożądane jest, by EBA wspierał spójne podejście w dziedzinie gwarancji depozytów celem zapewnienia równych szans dla wszystkich deponentów i równorzędnego ich traktowania w całej Unii. Ponieważ systemy gwarancji depozytów podlegają nadzorowi raczej w państwach członkowskich, a nie nadzorowi regulacyjnemu, właściwe jest, by EBA mógł wykonywać swoje uprawnienia na mocy niniejszego rozporządzenia w stosunku do samego systemu gwarancji depozytów oraz do jego operatora. Rola EBA powinna zostać poddana przeglądowi po utworzeniu Europejskiego Funduszu Gwarancji Depozytów.

(14) Istnieje potrzeba wprowadzenia skutecznego instrumentu ustanawiającego zharmonizowane regulacyjne normy techniczne w zakresie usług finansowych, tak by zapewnić, również poprzez jednolity zbiór przepisów, równe szanse i odpowiednią ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Unii. Ponieważ EBA charakteryzuje wysoki poziom wiedzy specjalistycznej, efektywne i właściwe jest powierzenie mu, w dziedzinach określonych prawem unijnym, opracowania projektów regulacyjnych norm technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych. Komisja powinna zatwierdzić te regulacyjne i wykonawcze normy techniczne zgodnie z prawem art. 290 TFUE w celu nadania im wiążącej mocy prawnej.

(15) Zmiana projektów regulacyjnych norm technicznych może nastąpić jedynie w sytuacji nadzwyczajnej, pod warunkiem, że EBA jest w bliskim kontakcie z rynkami finansowymi i bierze pod uwagę codzienną pracę tych rynków. Podlegałyby one zmianom, jeżeli przykładowo projekty norm regulacyjnych byłyby niezgodne z prawem unijnym bądź byłyby sprzeczne z zasadą proporcjonalności lub z podstawowymi zasadami rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych określonymi w dorobku prawnym Unii dotyczącym usług finansowych. Komisja nie powinna zmieniać treści norm technicznych przygotowanych przez EBA bez uprzedniej konsultacji z EBA. Aby zapewnić sprawną i przyspieszoną procedurę przyjmowania tych norm, należy ustalić określony termin, w którym Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie ich zatwierdzenia.

(15a) Komisja powinna mieć także uprawnienia do wdrażania prawnie wiążących aktów unijnych, zgodnie z postanowieniami art. 291 TFUE. Regulacyjne i wykonawcze normy techniczne muszą brać pod uwagę zasadę proporcjonalności, tj. wymogi określone w tych normach winny być proporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyka nieodłącznie związanego z działalnością danej instytucji finansowej.

(16) W dziedzinach nieobjętych regulacyjnymi normami technicznymi EBA powinien mieć uprawnienia do wydawania wytycznych i zaleceń w sprawie stosowania prawodawstwa Unii. W celu zapewnienia przejrzystości i zwiększenia przestrzegania przez krajowe organy nadzoru tych wytycznych i zaleceń, krajowe organy nadzoru powinny być zobowiązane do opublikowania powodów niezastosowania się do tych wytycznych i zaleceń, żeby zachować pełną przejrzystość wobec uczestników rynku.

(17) Zapewnianie właściwego i pełnego stosowania prawa Unii Europejskiej jest podstawowym warunkiem wstępnym dla integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych, stabilności systemu finansowego i równych warunków konkurencji dla instytucji finansowych w Unii Europejskiej. Należy zatem wprowadzić odpowiedni mechanizm obowiązujący w sytuacjach, w których EBA stwierdzi przypadki niestosowania lub nieprawidłowego ▌stosowania, czyli naruszenie prawa Unii Europejskiej. Mechanizm ten powinien obowiązywać w dziedzinach, w których prawodawstwo Unii określa jasne i bezwarunkowe obowiązki.

(18) Aby umożliwić podjęcie odpowiednich działań w przypadku nieprawidłowego lub niewystarczającego stosowania przepisów prawa Unii, należy wprowadzić mechanizm składający się z trzech kroków: Na pierwszym poziomie EBA powinien być uprawniony do zbadania domniemanego nieprawidłowego lub niewystarczającego wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa unijnego przez organy krajowe w ramach ich praktyki nadzorczej, a następnie powinien wydać zalecenie. W przypadku gdy właściwy organ krajowy nie stosuje się do zalecenia, Komisja powinna mieć prawo do wydania formalnej opinii uwzględniającej zalecenie EBA, w której wymaga od właściwego organu podjęcia działań koniecznych do zapewnienia przestrzegania prawa Unii.

(19) Jeżeli organ krajowy nie zastosuje się do zalecenia w terminie wyznaczonym przez EBA, EBA – w celu zapewniania przestrzegania prawa Unii – powinien ▌niezwłocznie skierować do danego krajowego organu nadzoru decyzję o bezpośrednich skutkach prawnych, na którą można się powoływać przed sądami i organami i która może być egzekwowana na mocy art. 258 TFUE.

(20) W wyjątkowych sytuacjach uporczywej bezczynności właściwego organu EBA powinien posiadać uprawnienia do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych do poszczególnych instytucji finansowych. Uprawnienie to powinno być ograniczone do wyjątkowych przypadków, w których właściwy organ nie zastosuje się do skierowanej do niego formalnej opinii oraz w których prawo Unii ma bezpośrednie zastosowanie do instytucji finansowych na mocy istniejących lub przyszłych rozporządzeń UE. W związku z powyższym Parlament Europejski i Rada oczekują na wdrożenie programu Komisji na 2010 r., w szczególności w odniesieniu do wniosku dotyczącego przeglądu dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych.

(21) Poważne zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej wymagają szybkiej i skoordynowanej odpowiedzi na szczeblu Unii Europejskiej. EBA powinien zatem móc zobowiązywać krajowe organy nadzoru do podejmowania konkretnych działań w celu zapobiegania sytuacjom nadzwyczajnym. Mając na uwadze delikatny charakter tej kwestii, uprawnienie do decydowania o wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej należy przyznać Komisji z jej własnej inicjatywy lub na żądanie Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub EBA. Jeżeli Parlament Europejski, Rada, ESRP lub Europejski Organ Nadzoru są zdania, że prawdopodobne jest pojawienie się sytuacji nadzwyczajnej, powinny skontaktować się z Komisją. Czyniąc to, należy szczególną wagę przykładać do poufności. Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, informuje o tym należycie Parlament Europejski i Radę.

(22) W celu zapewnienia efektywnego i skutecznego nadzoru oraz zrównoważonego uwzględnienia stanowisk właściwych organów w poszczególnych państwach członkowskich EBA powinien móc rozstrzygać spory między tymi właściwymi organami ze skutkiem wiążącym, w tym w ramach kolegiów nadzorczych. Należy wprowadzić postępowanie pojednawcze, podczas którego właściwe organy mogą dojść do porozumienia. Jeżeli nie osiągnie się porozumienia, EBA powinien zażądać, by zainteresowane właściwe organy podjęły konkretne działanie lub by powstrzymały się od działania w celu rozstrzygnięcia danej sprawy oraz zapewnienia zgodności z prawodawstwem UE, przy czym skutki tego postępowania byłyby wiążące dla zainteresowanych właściwych organów. W przypadkach gdy odpowiednie prawodawstwo UE przyznaje prawo decydowania państwom członkowskim, decyzje podjęte przez EBA nie mogą zastąpić wykonania tego prawa decydowania w zgodzie z prawem Unii. W przypadku niepodejmowania działań przez dany krajowy organ nadzoru EBA powinien być uprawniony do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych bezpośrednio do instytucji finansowych w obszarach prawa wspólnotowego bezpośrednio je obowiązującego.

(22a) Kryzys pokazał, że zwykła współpraca pomiędzy organami krajowymi, które nie posiadają uprawnień poza terytorium danego kraju, jest zdecydowanie niewystarczająca do nadzoru nad instytucjami finansowymi prowadzącymi działalność transgraniczną.

(22b) Ponadto „obecne uregulowania łączące branżowe prawa paszportowe, nadzór kraju pochodzenia i czysto krajowe ubezpieczenie depozytu nie stanowią odpowiedniej podstawy przyszłej regulacji i nadzoru europejskich, transgranicznych banków detalicznych” (sprawozdanie Turnera).

(22c) Jak stwierdza się w sprawozdaniu Turnera, „należyte uregulowania wymagają albo zwiększenia uprawnień krajowych, co oznacza mniejsze otwarcie rynku wewnętrznego, albo większego stopnia integracji europejskiej”. Rozwiązanie krajowe wiąże się z nadaniem państwu przyjmującemu prawa do zobowiązania instytucji zagranicznych do działania wyłącznie za pośrednictwem podwykonawców, a nie filii, oraz do nadzoru nad kapitałem i płynnością banków działających w danym kraju, co doprowadziłoby do większego protekcjonizmu. Rozwiązanie europejskie wymaga wzmocnienia roli EBA w organach nadzoru oraz wzmocnienia nadzoru nad instytucjami finansowymi stwarzającymi ryzyko systemowe.

(23) Kolegia organów nadzorczych odgrywają istotną rolę w efektywnym, skutecznym i spójnym nadzorze instytucji finansowych działających na szczeblu transgranicznym. EBA powinien odgrywać wiodącą rolę i mieć pełne prawa do uczestniczenia w kolegiach organów nadzorczych w celu usprawniania funkcjonowania kolegiów i procesu wymiany informacji w kolegiach oraz celem promowania konwergencji i spójności stosowania prawa unijnego przez kolegia. Jak zauważono w raporcie de Larosière'a, „należy unikać arbitrażu regulacyjnego i zakłóceń konkurencji wynikających z różnych praktyk nadzorczych, gdyż mogą one naruszyć stabilność finansową – między innymi poprzez zachęcanie do przenoszenia działalności finansowej do krajów o bardziej łagodnym systemie nadzoru. System nadzoru musi być postrzegany jako uczciwy i zrównoważony.”

(23b) Należy zidentyfikować ryzyko systemowe przy uwzględnieniu norm międzynarodowych, w szczególności tych ustanowionych przez Radę Stabilności Finansowej, Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego i G-20. Wzajemne powiązania, substytucyjność i terminowość to zwyczajowo wykorzystywane kryteria identyfikacji ryzyka systemowego.

(23c) Należy ustanowić ramy postępowania z instytucjami znajdującymi się w trudnej sytuacji w celu ich ustabilizowania albo zamknięcia, ponieważ „wyraźnie wykazano, że stawka w kryzysie bankowym jest wysoka dla rządu i społeczeństw w szerszym ujęciu, gdyż taka sytuacja może zagrozić stabilności finansowej i realnej gospodarce” (raport de Larosière'a). Komisja powinna przedstawić odpowiednie propozycje dotyczące ustanowienia nowych ram zarządzania w sytuacji kryzysu finansowego. Kluczowe elementy zarządzania kryzysowego to wspólny zestaw zasad i mechanizmów naprawy finansów (egzekucja i finansowanie, tak aby poradzić sobie z kryzysem dużych, transgranicznych /lub wzajemnie powiązanych instytucji).

(23d) Należy powołać Europejski Fundusz Gwarancji Depozytów w celu zagwarantowania współodpowiedzialności transgranicznych podmiotów finansowych, ochrony interesów europejskich deponentów i zmniejszenia kosztów systemowego kryzysu finansowego ponoszonych przez podatników. Fundusz na szczeblu unijnym wydaje się być najskuteczniejszym sposobem ochrony interesów deponentów i najlepszą obroną przed zakłóceniami konkurencji. Oczywiste jest jednak, że reakcje w UE są nieuchronnie bardziej złożone i niektóre państwa członkowskie już zaczęły opracowywać lub nawet stosować takie systemy. W związku z tym minimalnym wymogiem jest to, aby EBA zapewniał harmonizację najważniejszych elementów systemów krajowych. EBA powinien także dbać o to, aby instytucje finansowe były zobowiązane do dokonywania wpłat na rzecz tylko jednego systemu.

(23e) Europejski Fundusz Stabilności Bankowej powinien finansować uporządkowane interwencje służące zakończeniu działalności lub pomocy instytucjom finansowym, które przechodzą trudności mogące stanowić zagrożenie dla stabilności finansowej wewnętrznego rynku finansowego Unii. Fundusz powinien być finansowany z odpowiednich składek z sektora finansowego. Składki do Funduszu powinny zastąpić składki, które przekazywano do krajowych funduszy o podobnym charakterze.

(24) Narzędziem przydatnym w funkcjonowaniu sieci organów nadzoru może być przekazywanie zadań i obowiązków, tak by ograniczyć powielanie zadań organów nadzoru, wspierać współpracę, a tym samym usprawnić proces nadzoru oraz zmniejszyć obciążenia spoczywające na instytucjach finansowych, zwłaszcza tych, które nie działają na skalę unijną. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zapewniać jasne podstawy prawne dla takiego przekazywania zadań i obowiązków. Przekazywanie zadań oznacza, że zadania są wykonywane przez inny organ nadzoru, a nie przez właściwy organ nadzoru, podczas gdy odpowiedzialność za podejmowanie decyzji nadzorczych nadal spoczywa na organie przekazującym. Dzięki przekazywaniu obowiązków pojedynczy krajowy organ nadzoru, któremu przekazano obowiązki, powinien móc w swoim imieniu decydować o pewnych kwestiach dotyczących nadzoru zamiast EBA lub innego krajowego organu nadzoru. Przekazywanie zadań i obowiązków powinno być regulowane zasadą przyznawania kompetencji nadzorczych organowi nadzoru, który ze względu na swoją pozycję jest odpowiedni do podjęcia działań w przedmiotowej sprawie. Przekazywanie obowiązków mogłoby być odpowiednim rozwiązaniem przykładowo ze względu na ekonomię skali lub zakresu, spójność w ramach nadzoru grupy oraz optymalizację wykorzystania wiedzy specjalistycznej między organami nadzoru. Odpowiednie prawodawstwo unijne może bliżej określać zasady przekazywania obowiązków w ramach umowy. EBA powinien ułatwiać i monitorować zawieranie umów dotyczących przekazywania zadań i obowiązków między krajowymi organami nadzoru za pomocą wszelkich właściwych środków. EBA powinien być informowany z wyprzedzeniem o zamierzonym zawarciu umowy w sprawie przekazania, tak by móc wyrazić swoją opinię w stosownych przypadkach. Powinien on scentralizować publikację takich umów, aby zapewnić terminowe, przejrzyste i łatwo dostępne informacje na temat umowy dla wszystkich zainteresowanych stron. EBA powinien ustalać i upowszechniać dobre praktyki dotyczące przekazywania zadań i obowiązków oraz umów w sprawie przekazania.

(25) EBA powinien aktywnie wspierać konwergencję praktyk nadzorczych w całej Unii Europejskiej w celu stworzenia wspólnej kultury nadzoru.

(26) Wzajemne oceny stanowią efektywne i skuteczne narządzie zwiększające spójność w ramach sieci organów nadzoru. EBA powinien zatem opracować ramy metodyczne dla takich wzajemnych ocen i regularnie je przeprowadzać. Oceny te powinny koncentrować się nie tylko na konwergencji praktyk nadzorczych, ale również na zdolności organów nadzoru do osiągania wysokiej jakości wyników w zakresie nadzoru oraz niezależności właściwych organów. Należy upubliczniać wyniki wzajemnych ocen oraz rozpoznawać najlepsze wzorce, a następnie również je upubliczniać.

(27) EBA powinien aktywnie wspierać skoordynowaną reakcję Unii w zakresie nadzoru, w szczególności w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych bądź stabilności systemu finansowego w Unii. Oprócz uprawnień do podejmowania działania w sytuacjach nadzwyczajnych, EBA powinno zatem zostać powierzone zadanie ogólnej koordynacji w ramach ESFS. Niezakłócony przepływ wszystkich istotnych informacji pomiędzy właściwymi organami powinien stać się centralnym punktem działań EBA.

(28) Aby utrzymać stabilność systemu finansowego, należy określić na wczesnym etapie tendencje, potencjalne zagrożenia i słabości płynące z poziomu mikroostrożnościowego, na szczeblu transgranicznym i międzysektorowym. EBA powinien, regularnie lub w razie konieczności doraźnie, monitorować i oceniać takie zmiany w obszarze podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informować Parlament Europejski, Radę, Komisję, inne europejskie organy nadzoru oraz ESRB. EBA powinien również uruchamiać i koordynować ogólnounijne testy skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę. W celu odpowiedniego wykonywania swoich funkcji EBA powinien przeprowadzić analizy ekonomiczne rynków oraz wpływu, jaki miałyby ewentualne zmiany na rynku.

(29) Biorąc pod uwagę globalizację usług finansowych oraz rosnące znaczenie międzynarodowych standardów, EBA powinien reprezentować Unię w dialogu i współpracy z organami nadzoru z krajów trzecich.

(30) EBA powinien odgrywać rolę niezależnego organu doradczego dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w dziedzinach podlegających jego kompetencjom. Powinien móc wydawać opinie na temat oceny ostrożnościowej połączeń i przejęć na mocy dyrektywy 2006/48/WE.

(31) Aby skutecznie wykonywać swoje obowiązki, EBA powinien mieć prawo do zwracania się o wszelkie konieczne informacje dotyczące nadzoru ostrożnościowego. Aby uniknąć powielania obowiązków sprawozdawczych instytucji finansowych, takie informacje powinny być normalnie dostarczane przez krajowe organy nadzoru znajdujące się najbliżej rynków i instytucji finansowych, a EBA powinien uwzględniać już istniejące statystyki. W ostateczności EBA powinien mieć jednak możliwość skierowania należycie uzasadnionego i umotywowanego wniosku o informacje bezpośrednio do instytucji finansowej ▌, jeżeli właściwy krajowy organ nie udostępnia lub nie może udostępnić takich informacji w odpowiednim czasie. Organy państw członkowskich powinny być zobowiązane do udzielenia pomocy EBA w zakresie realizacji jego wniosków o informacje. W tym kontekście podstawowe znaczenie ma praca nad wspólnymi formatami sprawozdawczymi.

(31a) Środki służące gromadzeniu informacji nie powinny naruszać ram prawnych europejskiego systemu statystycznego (ESS) i Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) w dziedzinie statystyki. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej(26) i dla rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczącego zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny(27).

(32) Ścisła współpraca między EBA a ESRB ma podstawowe znaczenie dla pełnej efektywności funkcjonowania ESRB oraz dla podejmowania działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami. EBA i ESRB powinny dzielić się między sobą wszelkimi istotnymi informacjami. Dane dotyczące poszczególnych przedsiębiorstw należy dostarczać tylko po otrzymaniu uzasadnionego wniosku. Po otrzymaniu ostrzeżeń lub zaleceń skierowanych przez ESRB do EBA lub krajowego organu nadzoru, EBA powinien w stosownych przypadkach zapewnić podjęcie działań następczych.

(33) ▌EBA powinien konsultować z zainteresowanymi stronami normy regulacyjne, wytyczne i zalecenia oraz stwarzać im odpowiednią możliwość przedstawienia uwag na temat proponowanych środków. Przed przyjęciem projektów norm regulacyjnych, wytycznych lub zaleceń EBA powinien dokonać oceny skutków. W celu zapewnienia efektywności należy ustanowić Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, reprezentującą w zrównoważonych proporcjach unijne instytucje kredytowe i przedsiębiorstwa inwestycyjne (reprezentujące różne modele instytucji finansowych i przedsiębiorstw oraz instytucje finansowe i przedsiębiorstwa o różnej wielkości, w tym w stosownych przypadkach inwestorów instytucjonalnych i inne instytucje finansowe, które same korzystają z usług finansowych), MŚP, związki zawodowe, pracowników naukowych, konsumentów oraz inne podmioty detaliczne korzystające z usług bankowych. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości powinna aktywnie służyć jako platforma kontaktowa z innymi grupami użytkowników z obszaru usług finansowych ustanowionymi przez Komisję lub na mocy ustawodawstwa Unii.

(33a) Organizacje nienastawione na zysk – w przeciwieństwie do dobrze finansowanych i dobrze powiązanych przedstawicieli sektora – są marginalizowane w dyskusji nad przyszłością usług finansowych oraz w procesie podejmowania decyzji. Powinno się to zrównoważyć odpowiednim finansowaniem ich przedstawicieli w Grupie Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości.

(34) Państwa członkowskie są głównie odpowiedzialne za zapewnienie skoordynowanego zarządzania w sytuacjach kryzysowych i utrzymanie stabilności finansowej w sytuacjach kryzysowych, w szczególności w odniesieniu do stabilizowania poszczególnych instytucji finansowych znajdujących się w trudnej sytuacji i rozwiązywania ich problemów. Działają one w ścisłej koordynacji w ramach Unii Gospodarczej i Walutowej i zgodnie z jej zasadami. Środki podejmowane przez EBA w sytuacjach nadzwyczajnych lub rozwiązywania sporów, wpływających na stabilność instytucji finansowych nie powinny wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich. Należy ustanowić mechanizm umożliwiający państwom członkowskim powoływanie się na ten środek ochronny i – w ostateczności – przekazanie sprawy do decyzji Rady. Należy przyznać Radzie uprawnienia w tej dziedzinie, biorąc po uwagę szczególne obowiązki państw członkowskich w tym zakresie.

(34b) Z zastrzeżeniem poszczególnych kompetencji państw członkowskich w sytuacjach kryzysowych, jeżeli państwo członkowskie zdecyduje się powołać na środek ochronny, oprócz EPA, Rady i Komisji powinno jednocześnie powiadomić Parlament Europejski. Ponadto państwo członkowskie powinno wyjaśnić przyczyny, dla których powołało się na środek ochronny. EPA powinien ustalić we współpracy z Komisją, jakie kolejne kroki należy podjąć.

(35) W ramach tego procesu decyzyjnego w odniesieniu do EBA powinny obowiązywać przepisy wspólnotowe i ogólne zasady dotyczące prawidłowej procedury i przejrzystości. Prawo adresatów decyzji EBA do złożenia wyjaśnień powinno być w pełni przestrzegane. Akty wydawane przez EPA stanowią integralną część prawa Unii.

(36) Głównym organem decyzyjnym EBA powinna być Rada Organów Nadzoru złożona z przewodniczących właściwych organów krajowych w poszczególnych państwach członkowskich, na czele z przewodniczącym EBA. W Radzie Organów Nadzoru zasiadać powinni w charakterze obserwatorów przedstawiciele Komisji, ESRB, Europejskiego Banku Centralnego oraz Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) oraz Europejskiego Organu Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe). Członkowie Rady Organów Nadzoru powinni działać niezależnie i wyłącznie w interesie Unii. W odniesieniu do aktów prawnych natury ogólnej, w tym dotyczących przyjmowania standardów regulacyjnych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe byłoby stosowanie zasad kwalifikowanej większość głosów zgodnie z art. 16 TFUE, natomiast wszystkie inne decyzje powinny być przyjmowane zwykłą większością głosów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony panel.

(36a) Co do zasady, Rada Organów Nadzoru powinna podejmować decyzje zwykłą większością zgodnie z regułą mówiącą, że jednej osobie przysługuje jeden głos. W odniesieniu jednak do aktów dotyczących przyjmowania standardów technicznych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większości zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej i z TFUE oraz z Protokołem (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych do tych traktatów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony, obiektywny panel, w skład którego wchodzą członkowie niebędący przedstawicielami właściwych organów, które są stroną danego sporu, i niemający żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich powiązań z zainteresowanymi właściwymi organami. Skład panelu powinien być właściwie wyważony. Decyzja podjęta przez panel powinna zostać zatwierdzona przez Radę Organów Nadzoru zwykłą większością głosów zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos. Niemniej jednak w odniesieniu do decyzji podjętych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzja proponowana przez panel mogłaby zostać odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą, zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(37) Zarząd złożony z przewodniczącego EBA oraz przedstawicieli krajowych organów nadzoru i Komisji powinien zapewniać, aby EBA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania. Zarządowi należy przyznać konieczne uprawnienia do, między innymi, proponowania rocznego i wieloletniego programu prac, wykonywania pewnych uprawnień budżetowych, przyjmowania planu polityki kadrowej EBA, przyjmowania przepisów szczególnych dotyczących prawa dostępu do dokumentów oraz przyjmowania sprawozdania rocznego.

(38) EBA powinien reprezentować zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przewodniczący wybrany przez Parlament Europejski w następstwie otwartego konkursu przeprowadzonego przez Komisję i po późniejszym sporządzeniu dla Komisji listy kandydatów. Zarządzanie EBA powinno zostać powierzone dyrektorowi wykonawczemu, który powinien mieć prawo do uczestniczenia bez prawa głosu w obradach Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

(39) Aby zapewnić międzysektorową spójność prac europejskich organów nadzoru, powinny one ściśle ze sobą współpracować poprzez Europejskie Organy Nadzoru (Wspólny Komitet) (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”) i w stosownych przypadkach wypracowywać wspólne stanowiska. Wspólny Komitet ▌powinien koordynować funkcje trzech europejskich organów nadzoru związane z konglomeratami finansowymi. W stosownych przypadkach akty prawne również objęte kompetencjami Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) lub Europejskiego Organu Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe) powinny być przyjmowane równolegle przez odnośne europejskie organu nadzoru. Pracami Wspólnego Komitetu powinni kierować na zasadzie corocznej rotacji przewodniczący trzech europejskich organów nadzoru. Przewodniczącym Wspólnego Komitetu powinien być wiceprzewodniczący ESRB. Wspólny Komitet powinien posiadać stały sekretariat, zatrudniający pracowników oddelegowanych z trzech europejskich organów nadzoru, co pozwoli na nieformalną wymianę informacji oraz na wypracowanie wspólnego podejścia kulturowego między trzema europejskimi organami nadzoru.

(40) Konieczne jest, by strony, na które mają wpływ decyzje podejmowane przez EBA, mogły wykorzystać niezbędne środki odwoławcze. W przypadku gdy EBA przysługują uprawnienia decyzyjne, w celu skutecznej ochrony praw stron oraz z uwagi na ekonomię procesową, zainteresowane strony powinny mieć prawo odwoływania się do Komisji Odwoławczej. Ze względu na efektywność i spójność Komisja Odwoławcza powinna być wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru, niezależnym od ich struktur administracyjnych i regulacyjnych. Powinna istnieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji Komisji Odwoławczej do Sądu Pierwszej Instancji i do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

(41) W celu zagwarantowania pełnej autonomii i niezależności EBA powinien posiadać własny budżet, który byłby finansowany głównie z obowiązkowych składek krajowych organów nadzoru i z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Finansowanie EBA przez Unię Europejską powinno odbywać się na podstawie porozumienia osiągniętego przez władzę budżetową zgodnie z pkt 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(28) (PMI). Zastosowanie powinna mieć unijna procedura budżetowa ▌. Księgi rachunkowe powinny być badane przez Trybunał Obrachunkowy. Budżet ogólny powinien podlegać procedurze udzielania absolutorium.

(42) W odniesieniu do EBA zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(29). EBA powinien również przystąpić do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(30).

(43) W celu zapewnienia otwartych i przejrzystych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników w stosunku do pracowników EBA powinien mieć zastosowanie Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich(31).

(44) Niezbędna jest ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa i innych poufnych informacji. ▌Poufność informacji udostępnianych EBA i wymienianych w obrębie sieci powinna podlegać surowym i skutecznym zasadom zachowania poufności.

(45) Ochronę osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych regulują: dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(32) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(33), które w pełni obowiązują w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia.

(46) Aby zapewnić przejrzyste funkcjonowanie EBA, powinno mieć do niego zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(34).

(47) Kraje niebędące członkami Unii Europejskiej powinny mieć możliwość uczestniczenia w pracach EIOPA, zgodnie z odpowiednimi umowami, które mają zostać zawarte przez Unię;

(48) Z uwagi na fakt, iż cele niniejszego rozporządzenia, to znaczy polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zagwarantowanie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji ostrożnościowej i nadzoru ostrożnościowego; ochronę deponentów i inwestorów, ochronę integralności, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; utrzymanie stabilności systemu finansowego i wzmocnienie międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii Europejskiej, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(49) Ponieważ Europejski Organ Nadzoru Bankowego przejmuje wszystkie obecne zadania i uprawnienia Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego, należy uchylić decyzję Komisji 2009/78/WE z dnia 23 stycznia 2009 r. ustanawiającą Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego, natomiast decyzja nr 716/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. ustanawiająca wspólnotowy program wspierania określonych działań w obszarach usług finansowych, sprawozdawczości finansowej oraz badania sprawozdań finansowych(35) powinna zostać odpowiednio zmieniona.

(50) Należy wyznaczyć termin wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tak aby zagwarantować, że EBA jest odpowiednio przygotowany do rozpoczęcia działalności oraz by zapewnić sprawne przekształcenie Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego w EBA,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

USTANOWIENIE I STATUS PRAWNY

Artykuł 1

Ustanowienie organu i zakres jego działalności

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejski Organ Nadzoru ▌(Europejski Organ Nadzoru Bankowego, zwany dalej „EBA”).

2. EBA działa w zakresie uprawnień przyznanych niniejszym rozporządzeniem oraz w zakresie przepisów dyrektywy 2006/48/WE, dyrektywy 2006/49/WE, dyrektywy 2002/87/WE, rozporządzenia (WE) 1781/2006, dyrektywy 94/19/WE i w zakresie stosownych fragmentów dyrektywy 2005/60/WE, dyrektywy 2002/65/WE, dyrektywy 2007/64/WE i dyrektywy 2009/110/WE w zakresie, w jakim akty te mają zastosowanie do instytucji kredytowych i finansowych oraz właściwych organów, które je nadzorują, w tym wszystkich dyrektyw, rozporządzeń i decyzji wydanych w oparciu o te akty oraz wszelkich przyszłych aktów Unii Europejskiej powierzających zadania EBA.

2a. EBA funkcjonuje również w zakresie działań prowadzonych przez instytucje kredytowe, konglomeraty finansowe, firmy inwestycyjne, instytucje płatnicze i instytucje pieniądza elektronicznego, wraz z kwestiami ładu korporacyjnego, audytu i sprawozdawczości finansowej, pod warunkiem że działania EBA są konieczne, by zapewnić skuteczne i spójne stosowanie prawodawstwa, o którym mowa w ust. 2.

3. Przepisy niniejszego rozporządzenia pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Komisji, w szczególności na mocy art. 258 TFUE, dotyczących zapewniania przestrzegania prawa Unii.

4. Do celów EBA należy ochrona interesów publicznych przez przyczynianie się do stabilności i efektywności systemu finansowego w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej dla gospodarki Unii Europejskiej, jej obywateli i przedsiębiorstw. EBA przyczynia się do:

	(i)	polepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym do należytego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru;
	▌
	(iii)	zapewniania integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych;
	▌
	(v)	wzmocnienia międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego;
	(va)	zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu i zapewniania równych warunków konkurencji,
	(vb)	zapewnienia właściwej regulacji i właściwego nadzoru nad ryzykiem kredytowym i innymi rodzajami ryzyka, oraz
	(vc)	przyczynianie się do zwiększania ochrony konsumenta.

By osiągnąć powyższe cele, EBA przyczynia się do zapewnienia spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 2, wspiera konwergencję nadzorczą i przedstawia opinie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji oraz dokonuje analizy ekonomicznej rynków, dążąc do osiągnięcia swoich celów.

Wykonując zadania powierzone mu na mocy niniejszego rozporządzenia, EBA zwraca szczególną uwagę na ryzyko systemowe uczestników rynków finansowych, których upadek mógłby zagrozić działaniu systemu finansowego lub realnej gospodarki.

Wykonując swoje zadania, EBA działa niezależnie i obiektywnie, mając na względzie wyłącznie interes Unii Europejskiej.

Artykuł 1a

Europejski System Nadzoru Finansowego

1. EBA wchodzi w skład Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESFS). Głównym celem ESFS jest zapewnienie właściwego wdrażania przepisów dotyczących sektora finansów, zachowanie stabilności finansowej, zapewnienie zaufania do całego systemu finansowego i odpowiedniej ochrony konsumentów usług finansowych.

2. W skład ESFS wchodzą:

	a)	Europejski System Nadzoru Finansowego, w celu zrealizowania zadań określonych w rozporządzeniu (UE) nr …/2010 (ESRB) oraz w niniejszym rozporządzeniu;
	b)	EBA;
	c)	Europejski Organ Nadzoru (giełda i papiery wartościowe) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA];
	d)	Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA];
	e)	Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet) w celu zrealizowania zadań określonych w art. 40 do 43 (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”);
	f)	organy państw członkowskich określone w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA];
	g)	Komisja, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 7 i 9.

3. EIOPA prowadzi regularną i ścisłą współpracę z ESRB oraz z EIOPA i ESMA za pośrednictwem Wspólnego Komitetu, zapewniając międzysektorową spójność prac i osiągając wspólne stanowiska w dziedzinie nadzoru konglomeratów finansowych oraz w innych międzysektorowych kwestiach.

4. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, strony ESFS współpracują we wzajemnym zaufaniu i szacunku, w szczególności zapewniając przepływ odpowiednich i rzetelnych informacji między sobą.

5. Organy nadzoru, które wchodzą w skład ESFS, są zobowiązane do nadzoru nad instytucjami finansowymi działającymi w Unii Europejskiej zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 1b

Odpowiedzialność przed Parlamentem Europejskim

Organy, o których mowa w art. 1a ust. 2 odpowiadają przed Parlamentem Europejskim.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

(1)

„instytucje finansowe” oznaczają „instytucje kredytowe” określone w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE, „firmy inwestycyjne” określone w art. 3 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/49/WE oraz „konglomeraty finansowe” określone w art. 2 ust. 14 dyrektywy 2002/87/WE, jednak w odniesieniu do dyrektywy 2005/60/WE „instytucje finansowe” oznaczają instytucje kredytowe i finansowe określone w art. 3 ust. 1 i 2 tej dyrektywy;

(2)

„właściwe organy” oznaczają:

	(	i) właściwe organy określone w dyrektywach 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2007/64/WE oraz właściwe organy, o których mowa w dyrektywie 2009/110/WE.
	(ii)	w odniesieniu do dyrektyw 2002/65/WE i 2005/60/WE - organy właściwe do celów zapewnienia przestrzegania przez instytucje kredytowe i finansowe wymogów tych dyrektyw;
	(iii)	w odniesieniu do systemów gwarancji depozytów, organy, które zarządzają systemami gwarancji depozytów zgodnie z dyrektywą 94/19/WE, lub w przypadku gdy funkcjonowaniem systemu gwarancji depozytów zarządza spółka prywatna – organ publiczny nadzorujący takie systemy na mocy dyrektywy 94/19/WE.

Artykuł 3

Status prawny

1. ESMA jest organem unijnym i posiada osobowość prawną.

2. W każdym państwie członkowskich EBA posiada zdolność prawną o najszerszym zakresie przyznanym przez prawo krajowe osobom prawnym. EBA może w szczególności nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz być stroną w postępowaniach sądowych.

3. EBA reprezentuje jego przewodniczący.

Artykuł 4

Skład

W skład EBA wchodzą następujące organy:
	(1)	Rada Organów Nadzoru, która wykonuje zadania określone w art. 28;
	(2)	Zarząd, który wykonuje zadania określone w art. 32;
	(3)	przewodniczący, który wykonuje zadania określone w art. 33;
	(4)	dyrektor wykonawczy, który wykonuje zadania określone w art. 38;
	(5)	Komisja Odwoławcza, o której mowa w art. 44 i która wykonuje zadania określone w art. 46.

Artykuł 5

Siedziba główna i siedziba

Siedziba EBA mieści się we Frankfurcie.

EBA może mieć przedstawicielstwa w najważniejszych centrach finansowych Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ II

ZADANIA I UPRAWNIENIA EUROPEJSKIEGO ORGANU NADZORU BANKOWEGO

Artykuł 6

Zadania i uprawnienia EBA

1. Zadania EBA obejmują:

	a)	przyczynianie się do ustanowienia wysokiej jakości wspólnych norm i praktyk regulacyjnych i nadzorczych, w szczególności poprzez przedstawianie opinii instytucjom Unii oraz poprzez opracowywanie wytycznych, zaleceń i projektów regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych, które powinny opierać się na aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.
	b)	przyczynianie się do spójnego stosowania aktów ustawodawczych Unii, w szczególności poprzez wkład do wspólnej kultury nadzoru, zapewnianie spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zapobieganie arbitrażowi regulacyjnemu, mediacja i rozstrzyganie sporów między właściwymi organami, zapewnianie skutecznego i spójnego nadzoru nad instytucjami finansowymi, zapewnianie spójności działań kolegiów organów nadzorczych oraz podejmowanie działań m.in. w sytuacjach nadzwyczajnych;
	c)	wspieranie i ułatwianie przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami;
	d)	ścisłą współpracę z ESRB, w szczególności poprzez dostarczanie jej wszelkich informacji koniecznych do realizacji jej zadań oraz poprzez zapewnianie podejmowania odpowiednich działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami;
	e)	organizowanie i przeprowadzanie analiz wzajemnych ocen właściwych organów, w tym udzielanie porad w celu zwiększenia spójności wyników w zakresie nadzoru;
	f)	monitorowanie i ocenę zmian na rynku podlegającym kompetencjom EBA;
	fa)	przeprowadzanie analiz ekonomicznych rynków w celu informowania o wykonywaniu zadań przez EBA;
	fb)	sprzyjanie ochronie deponentów i inwestorów;
	fc)	wspieranie zarządzania kryzysowego w instytucjach transgranicznych, w razie gdy kryzys może spowodować ryzyko systemowe, o którym mowa w art. 12b, prowadząc wszelkie wczesne interwencje i dokonując postępowania naprawczego lub upadłościowego dla takich instytucji za pośrednictwem Działu Awaryjno-Naprawczego ds. Banków, o którym mowa w art. 12c;
	g)	realizację wszelkich konkretnych zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2;
	ga)	nadzorowanie tych instytucji finansowych, które nie podlegają nadzorowi właściwych organów;
	gb)	publikowanie i regularne aktualizowanie na stronie internetowej EBA informacji dotyczących obszaru jego działań, w szczególności w obrębie zakresu jego uprawnień, które to informacje odnoszą się do zarejestrowanych instytucji finansowych, aby zapewnić opinii publicznej łatwy dostęp do informacji;
	gc)	przejmowanie, w stosownych przypadkach, wszystkich aktualnych i bieżących zadań Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego (CEBS);

2. Aby zrealizować zadania określone w ust. 1, EBA posiada uprawnienia określone w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności uprawnienia do podejmowania następujących działań:

	a)	opracowywanie projektów regulacyjnych norm technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7;
	aa)	opracowywanie projektów wykonawczych norm technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7e;
	b)	wydawanie wytycznych i zaleceń, zgodnie z art. 8;
	c)	wydawanie zaleceń w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 3;
	d)	podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do właściwych organów w określonych przypadkach, o których mowa w art. 10 i 11;
	e)	podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do instytucji finansowych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 6, art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 4;
	f)	wydawanie opinii dla Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji, zgodnie z art. 19;
	fa)	gromadzenie niezbędnych informacji dotyczących instytucji finansowych, jak określono w art. 20;
	fb)	opracowywania wspólnej metodyki oceny wpływu charakterystyki produktu i procesu dystrybucji na sytuację finansową instytucji i na ochronę klientów;
	fc)	stworzenie bazy danych zarejestrowanych instytucji finansowych w obszarze podlegającym jego kompetencji oraz – jeżeli tak stanowią akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2 – na szczeblu centralnym.
	fd)	opracowanie regulacyjnej normy technicznej określającej minimalne informacje na temat transakcji i uczestników rynku, które są udostępniane EBA, oraz określającej sposób koordynacji zbierania danych oraz powiązania obecnych krajowych baz danych, tak by EBA miał zawsze dostęp do istotnych i koniecznych informacji na temat transakcji i rynków;

3. EBA wykonuje wyłączne uprawnienia nadzorcze dotyczące jednostek posiadających zasięg ogólnounijny lub działalności gospodarczej o zasięgu ogólnounijnym, powierzone mu w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

4. W ▌celu wykonywania wyłącznych uprawnień nadzorczych na mocy ust. 3 EBA posiada odpowiednie uprawnienia do przeprowadzania dochodzeń i egzekwowania, jak określono w odpowiednim prawodawstwie, a także posiada możliwość nakładania opłat. EBA ściśle współpracuje z właściwymi organami i opiera się na ich wiedzy, strukturach i uprawnieniach w realizacji swych zadań.

Artykuł 6a

Zadania związane z ochroną konsumentów i działalnością finansową

1. Aby zwiększyć ochronę deponentów i inwestorów, EBA podejmuje przewodnią rolę w propagowaniu przejrzystości, prostoty i uczciwości na rynku produktów i usług finansowych całego jednolitego rynku, między innymi przez:

	i)	gromadzenie i analizowanie informacji na temat tendencji w zachowaniach konsumentów oraz składanie odnośnych sprawozdań,
	ii)	analizowanie i koordynowanie znajomości zagadnień finansowych i inicjatyw edukacyjnych,
	iii)	opracowywanie norm szkoleniowych dla przemysłu,
	iv)	wnoszenie wkładu w rozwój wspólnych zasad ujawniania danych oraz
		v) ocenę w szczególności dostępności, podaży i kosztów uzyskania kredytu przez gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa, zwłaszcza MŚP.

2. EBA monitoruje nowe oraz istniejące formy działalności finansowej i może przyjmować wytyczne oraz zalecenia w dążeniu do propagowania bezpieczeństwa i dobrej kondycji rynków i zbieżności praktyk regulacyjnych.

3. EBA może również wydawać ostrzeżenia w przypadku, gdy działalność finansowa stanowi zagrożenie dla celów określonych w art. 1 ust. 4.

4. Jako swą integralną część EBA ustanawia komisję ds. innowacji finansowych, w której gromadzą się wszystkie istotne właściwe krajowe organy nadzoru w celu osiągnięciu skoordynowanego podejścia regulacyjnego i nadzorczego w stosunku do nowych lub innowacyjnych form działalności finansowej oraz udzielania porad Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji.

5. EBA może wprowadzić czasowy zakaz lub ograniczenie prowadzenia pewnych rodzajów działalności finansowej, które zagrażają uporządkowaniu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego lub części systemu finansowego w Unii, w określonych przypadkach i na warunkach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub jeśli jest to konieczne w przypadku sytuacji nadzwyczajnej zgodnie z warunkami określonymi w art. 10.

EBA dokonuje przeglądu tej decyzji w regularnych odstępach czasu.

EBA może również oceniać potrzebę zakazywania lub ograniczania pewnych form działalności finansowej i w razie potrzeby poinformować Komisję, aby ułatwić przyjęcie zakazu lub ograniczenia.

Artykuł 7

Regulacyjne normy techniczne

1. Parlament Europejski i Rada mogą przekazywać Komisji uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych zgodnie z art. 290 TFUE w celu zapewnienia spójnej harmonizacji w dziedzinach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Te normy regulacyjne mają charakter techniczny, nie oznaczają decyzji strategicznych, ani wyborów politycznych, a ich treść jest określana aktami ustawodawczymi, na których się opierają. Projekt regulacyjnych norm technicznych opracowywany jest przez EBA i przedkładany Komisji do zatwierdzenia. Jeśli EBA nie przedłoży Komisji projektu w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, Komisja może przyjąć regulacyjną normę techniczną.

2. Przed ich przedstawieniem Komisji EBA przeprowadza otwarte konsultacje społeczne na temat regulacyjnych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych regulacyjnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii. EBA zasięga również opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, o której mowa w art. 22.

3. Po otrzymaniu od EBA projektu regulacyjnej normy technicznej Komisja przekazuje go bezzwłocznie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. Komisja podejmuje decyzję o przyjęciu projektu regulacyjnej normy technicznej w ciągu trzech miesięcy od otrzymania projektu. Regulacyjne normy techniczne przyjmowane są w drodze rozporządzeń lub decyzji. Jeśli Komisja nie zamierza przyjąć normy, powiadamia o tym Parlament Europejski i Radę oraz podaje powody swojej decyzji.

Artykuł 7a

Niezatwierdzenie lub zmiana projektu norm regulacyjnych

1. W przypadku gdy Komisja nie zamierza zatwierdzić projektu regulacyjnych norm technicznych albo zamierza zatwierdzić je częściowo lub ze zmianami, odsyła EBA projekt regulacyjnych norm technicznych, proponując uzasadnione zmiany.

2. W terminie 6 tygodni EBA może wprowadzić zmiany do projektu regulacyjnych norm technicznych w oparciu o poprawki zaproponowane przez Komisję i przedłożyć projekt Komisji do zatwierdzenia. EBA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisje o swojej decyzji.

3. Jeśli EBA nie zgadza się z decyzją Komisji o odrzuceniu lub zmianie pierwotnych propozycji, Parlament Europejski lub Rada mogą wezwać w terminie jednego miesiąca właściwego komisarza wraz z przewodniczącym EBA na posiedzenie ad hoc właściwej komisji Parlamentu Europejskiego lub Rady, aby przedstawili oni i wytłumaczyli swoje rozbieżności.

Artykuł 7b

Wykonanie przekazania uprawnień

1. Uprawnienia do przyjmowania norm regulacyjnych, o których mowa w art. 7, przyznaje się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej 6 miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Delegacja uprawnień jest automatycznie przedłużana na ten sam okres, chyba że Parlament lub Rada ją wycofają zgodnie z art. 7c.

2. Z chwilą przyjęcia normy regulacyjnej Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący EBA powiadamia Parlament Europejski i Radę o normach regulacyjnych, które zostały zatwierdzone, a do których właściwe organy nie zastosowały się.

Artykuł 7c

Sprzeciw wobec norm regulacyjnych

1. W przypadku gdy Komisja przyjmuje akt delegowany w obszarach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, stosuje się co następuje:

a) Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia o przyjęciu przez Komisję normy regulacyjnej. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o kolejne trzy miesiące,

b) akt delegowany jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie przed upływem tego terminu, jeżeli Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłosić sprzeciwu. Jeżeli po upływie tego okresu ani Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, akt ten publikowany jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

c) jeśli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec aktu delegowanego.

2. Jeśli Komisja przyjmuje normę regulacyjną, która jest taka sama jak projekt normy regulacyjnej przedłożony przez EBA, zastosowanie ma ust. 1 lit a), b) i c), z wyjątkiem tego, że okres, w którym Parlament Europejski i Rada mogą wyrazić sprzeciw wynosi miesiąc od upłynięcia trzymiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 7 ust. 4. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten przedłużany jest o kolejny miesiąc.

3. Jak tylko Komisja przekaże projekt Parlamentowi Europejskiemu i Radzie instytucje te mogą przyjąć warunkowe oświadczenie informujące wyprzedzająco o niewyrażeniu sprzeciwu, które wejdzie w życie kiedy Komisja przyjmie regulacyjną normę techniczną bez wprowadzania zmian do projektu.

4. Jeżeli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec normy regulacyjnej, nie wchodzi ona w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec regulacyjnej normy technicznej.

Artykuł 7d

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Parlament Europejski lub Rada może odwołać przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7.

2. Decyzja o odwołaniu przekazania uprawnień kładzie kres przekazaniu uprawnień.

3. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy zamierza ona odwołać przekazanie uprawnień, stara się poinformować drugą instytucję i Komisję, w odpowiednim czasie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując uprawnienia do regulacyjnej normy technicznej, które mogłyby zostać odwołane.

Artykuł 7e

Wykonawcze normy techniczne

1. Kiedy Parlament Europejski i Rada powierzają Komisji uprawnienia do przyjmowania wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 291 TFUE, jeśli niezbędne są jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów unijnych w obszarach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zastosowanie ma, co następuje:

a) kiedy zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA sporządza projekt wykonawczych norm technicznych do przedłożenia Komisji, normy te są techniczne, nie obejmują wyborów politycznych i ograniczają się do określania warunków stosowania prawnie wiążących aktów unijnych,

b) jeśli EBA nie przedłoży Komisji projektu w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub wskazanym we wniosku wystosowanym do EBA przez Komisję zgodnie z art. 19, Komisja może przyjąć wykonawczą normę techniczną w drodze aktu wykonawczego.

2. Przed ich przedstawieniem Komisji EBA przeprowadza otwarte konsultacje na temat wykonawczych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii.

EBA zasięga również opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, o której mowa w art. 22.

3. Zgodnie z art. 291 TFUE EBA przedstawia Komisji projekty wykonawczych norm technicznych do zatwierdzenia, a jednocześnie przedstawia je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. W terminie trzech miesięcy od otrzymania projektów wykonawczych norm technicznych Komisja podejmuje decyzję w sprawie ich zatwierdzenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc. Jeżeli leży to w interesie Unii, Komisja może zatwierdzić projekty norm tylko częściowo lub ze zmianami.

We wszystkich przypadkach jeśli Komisja przyjmuje wykonawcze normy techniczne zmieniające projekt norm wykonawczych przedłożony przez EBA, informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

5. Komisja przyjmuje normy w drodze rozporządzeń lub decyzji i publikuje je w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 8

Wytyczne i zalecenia

1. W celu ustanowienia spójnych, efektywnych i skutecznych praktyk nadzorczych w ramach ESFS oraz zapewnienia wspólnego, jednolitego i spójnego stosowania prawa Unii, EBA wydaje wytyczne i zalecenia skierowane do właściwych organów lub instytucji finansowych.

1a. W stosownych przypadkach EBA przeprowadza powszechne konsultacje społeczne w sprawie wytycznych i zaleceń, a także analizuje ewentualne koszty i korzyści z nimi związane. W razie potrzeby EBA zasięga również opinii lub rady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, o której mowa w art. 22. Te konsultacje, analizy, opinie i rady są proporcjonalne do zasięgu, charakteru i wpływu wytycznych lub zaleceń.

2. Właściwe organy i instytucje finansowe dokładają wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych i zaleceń. W ciągu dwóch miesięcy od wydania wytycznej lub zalecenia każdy właściwy organ potwierdza, czy zamierza zastosować się do tej wytycznej czy zalecenia. Jeżeli właściwe władze nie zamierzają się do nich zastosować, powiadamiają o tym EBA, podając uzasadnienie. EBA publikuje te przyczyny.

W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje danej wytycznej lub zalecenia, ▌ EBA podaje ten fakt do wiadomości publicznej.

EBA może, indywidualnie w każdym przypadku, podjąć decyzję o opublikowaniu przedstawionych przez właściwy organ powodów niezastosowania się do wytycznej lub zalecenia. Właściwy organ jest z wyprzedzeniem powiadamiany o takiej publikacji.

Jeżeli jest to wymagane w wytycznej lub zaleceniu, instytucje finansowe co roku jasno i szczegółowo informują, czy stosują się do tej wytycznej lub zalecenia.

2a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, EBA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisję o wydanych wytycznych i zaleceniach, wymienia właściwe organy, które się do nich nie zastosowały, i określa, jak zamierza zagwarantować, że będą one stosować się do jego zaleceń i wytycznych w przyszłości.

Artykuł 9

Naruszenie prawa Unii

1. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje ▌ aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, w tym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych ustanowionych zgodnie z art. 7 i 7e, lub zastosował je w sposób, który wydaje się stanowić naruszenie prawa Unii, w szczególności nie zapewniając spełnienia przez instytucje finansowe wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie, EBA podejmuje działania zgodnie z uprawnieniami określonymi w ust. 2, 3 i 6 niniejszego artykułu.

2. Na wniosek jednego bądź większej liczby właściwych organów, Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, bądź Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości lub z własnej inicjatywy i po poinformowaniu właściwego organu, którego to dotyczy, EBA może przeprowadzać dochodzenia w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa unijnego.

2a. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 20 właściwy organ niezwłocznie przekazuje EBA wszelkie informacje uznane przez ten EBA za niezbędne dla prowadzonego przez niego dochodzenia.

3. Najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od rozpoczęcia dochodzenia, EBA może skierować do właściwego organu, którego to dotyczy, zalecenie określające działania konieczne do zapewnienia przestrzegania prawa Unii.

3a. W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania zalecenia, właściwy organ informuje EBA o działaniach, jakie podjął lub zamierza podjąć, aby zapewnić przestrzeganie prawa Unii.

4. W przypadku gdy właściwy organ nie zapewnił przestrzegania prawa Unii w ciągu miesiąca od otrzymania zalecenia od EBA, Komisja może, po uzyskaniu informacji od EBA lub z własnej inicjatywy, wydać formalną opinię nakładającą na właściwy organ obowiązek podjęcia działań niezbędnych do przestrzegania prawa Unii. Formalna opinia Komisji uwzględnia zalecenie EBA.

Komisja wydaje taką formalną opinię najpóźniej w terminie trzech miesięcy od przyjęcia zalecenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc.

▌

EBA i właściwe organy przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje.

5. W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania formalnej opinii, o której mowa w ust. 4, właściwy organ informuje Komisję i EBA o działaniach, jakie podjął lub zamierza podjąć, aby zastosować się do formalnej opinii Komisji.

6. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do formalnej opinii, o której mowa w ust. 4 ▌, w okresie w niej przewidzianym, oraz w przypadku gdy konieczne jest terminowe zaradzenie nieprzestrzeganiu przepisów ▌, w celu utrzymania bądź przywrócenia równych warunków konkurencji na rynku lub zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu finansowego i jego stabilności, oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do instytucji finansowych zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA może przyjąć decyzję indywidualną, skierowaną do instytucji finansowej, zobowiązującą ją do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa Unii, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

Decyzja EBA jest zgodna z formalną opinią wydaną przez Komisję na mocy ust. 4.

7. Decyzje przyjęte na mocy ust. 6 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Podejmując działania ▌w związku z kwestiami będącymi przedmiotem formalnej opinii na mocy ust. 4 lub decyzji na mocy ust. 6, właściwe organy stosują się do formalnej opinii lub decyzji, w zależności od przypadku.

7a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, EBA wymienia właściwe organy i instytucje finansowe, które nie zastosowały się do decyzji, o których mowa w ust. 4 i 6.

Artykuł 10

Działania podejmowane w sytuacjach nadzwyczajnych

1. W przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, które może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, EBA aktywnie ułatwia i w razie potrzeby koordynuje wszelkie działania podejmowane przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

Aby umożliwić EBA takie ułatwianie i koordynowanie działań, organ ten jest dokładnie informowany o wszelkich istotnych zmianach; jest również zapraszany do brania udziału w charakterze obserwatora we wszelkich stosownych spotkaniach organizowanych przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

1a. Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub EBA, przyjmuje skierowaną do EBA decyzję określającą istnienie sytuacji nadzwyczajnej dla celów niniejszego rozporządzenia. Co miesiąc Komisja dokonuje przeglądu tej decyzji i ogłasza koniec sytuacji nadzwyczajnej, jak tylko jest to uzasadnione.

Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, niezwłocznie informuje o tym należycie Parlament Europejski i Radę.

2. W przypadku gdy Komisja przyjęła decyzję na mocy ust. 1a i w wyjątkowych okolicznościach, kiedy niezbędne są skoordynowane działania organów krajowych w związku z niekorzystnym rozwojem sytuacji, który może zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, EBA może przyjąć indywidualne decyzje zobowiązujące właściwe organy do podjęcia niezbędnych działań zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, w celu zaradzenia takiemu rozwojowi sytuacji przez zapewnienie spełniania przez instytucje finansowe i właściwe organy wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji EBA, o której mowa w ust. 2, w okresie w niej przewidzianym oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do instytucji finansowych, EBA może przyjąć skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z tego prawodawstwa, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4. Decyzje przyjęte na mocy ust. 3 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z sytuacją faktyczną, będącą przedmiotem decyzji na mocy ust. 2 lub 3, są zgodne z tymi decyzjami.

Artykuł 11

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami

1. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 9, w przypadku gdy właściwy organ nie wyraża zgody na stosowanie procedury, na podjęte działanie lub jego niepodjęcie przez inny krajowy organ w dziedzinach, w których zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagana jest współpraca, koordynacja lub wspólny proces decyzyjny ze strony właściwych organów więcej niż jednego państwa członkowskiego, z jego własnej inicjatywy lub na wniosek jednego lub więcej właściwych organów, których to dotyczy, EBA obejmuje główną rolę we wspieraniu właściwych organów w rozstrzyganiu sporu zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 do 4.

2. Uwzględniając odpowiednie terminy określone w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz stopień złożoności i pilności sprawy, EBA wyznacza termin zakończenia postępowania pojednawczego między właściwymi organami. Na tym etapie EBA występuje w roli mediatora.

3. Jeśli do momentu zakończenia postępowania pojednawczego zainteresowane właściwe organy nie rozstrzygną sporu, EBA – zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci – podejmuje decyzję rozstrzygającą spór i zobowiązującą te organy do podjęcia konkretnych działań ▌, zgodnie z prawem Unii, ze skutkiem wiążącym dla zainteresowanych właściwych organów.

4. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji EBA, a w ten sposób nie zapewnia spełniania przez instytucję finansową wymogów mających do niej bezpośrednie zastosowanie na mocy aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA może przyjąć skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną, zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa wspólnotowego, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4a. Decyzje przyjęte na mocy ust. 4 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie. Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z sytuacją faktyczną będącą przedmiotem decyzji na mocy ust. 3 lub 4, są zgodne z tymi decyzjami.

4b. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, przewodniczący wymienia spory między właściwymi organami, osiągnięte porozumienia oraz decyzję przyjętą w celu rozstrzygnięcia takich sporów.

Artykuł 11a

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami na szczeblu międzysektorowym

Zgodnie z procedurą określoną w art. 11 i 42 Wspólny Komitet rozstrzyga spory międzysektorowe, które mogą wystąpić między dwoma lub większą liczbą właściwych organów, jak określono w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA].

Artykuł 12

Kolegia organów nadzorczych

1. EBA przyczynia się do promowania i monitorowania skutecznego, efektywnego i spójnego funkcjonowania kolegiów organów nadzorczych, o których mowa w dyrektywie 2006/48/WE, a także wspiera spójność stosowania prawa unijnego w ▌kolegiach organów nadzorczych. Personel EBA może uczestniczyć we wszystkich działaniach, w tym w kontrolach na miejscu, prowadzonych wspólnie przez dwa właściwe organy lub większą ich liczbę.

2. EBA prowadzi obrady kolegiów organów nadzorczych ▌ jeśli uzna to za stosowne.

W tym celu EBA uznaje się za „właściwy organ” w rozumieniu odpowiednich przepisów.

3. EBA zajmuje się co najmniej:

		a) gromadzeniem i wymianą wszelkich istotnych informacji w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach w celu ułatwienia pracy kolegiów organów nadzorczych oraz utworzeniem centralnego systemu, za pomocą którego informacje te udostępniane są właściwym organom w kolegiach organów nadzorczych i zarządzaniem tym systemem;
	b)	uruchamianiem i koordynacją ogólnounijnych testów skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych, zwłaszcza tych wymienionych w art. 12b, na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę;
	c)	planowaniem i prowadzeniem działalności nadzorczej w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach, w tym oceniając zagrożenia, na jakie są lub mogą być wystawione instytucje finansowe; oraz
	d)	nadzorowaniem zadań wykonywanych przez właściwe organy.

3a. EBA może określać normy regulacyjne i wykonawcze oraz wydawać wytyczne i zalecenia przyjęte zgodnie z art. 7, 7e i 8 w celu ujednolicenia funkcjonowania nadzoru i najlepszych praktyk przyjętych przez kolegia organów nadzorczych. Organy zatwierdzają pisemne uzgodnienia dotyczące funkcjonowania każdego z kolegiów w celu zagwarantowania ich harmonijnego funkcjonowania.

3b. Prawnie wiążąca rola mediatora powinna umożliwić EBA rozwiązywanie sporów między właściwymi organami zgodnie z procedurą określoną w art. 11. W razie braku porozumienia w ramach odnośnego kolegium organów nadzorczych EBA może podejmować decyzje nadzorcze mające bezpośrednie zastosowanie do danej instytucji.

Artykuł 12a

Przepisy ogólne

1. EBA zwraca szczególną uwagę na ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego i (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje dla rynku wewnętrznym i realnej gospodarki (ryzyko systemowe) oraz zajmuje się tym ryzykiem. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe.

2. EBA, we współpracy z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego, opracowuje wspólny zestaw wskaźników jakościowych i ilościowych („deska rozdzielcza ryzyka”), który posłuży jako podstawa do wystawienia oceny przez organy nadzoru instytucjom transgranicznym określonym w art. 12b. Te oceny są regularnie weryfikowane w celu uwzględnienia istotnych zmian profilu ryzyka instytucji. Ocena organów nadzoru jest decydującym elementem przy podejmowaniu decyzji o bezpośrednim nadzorze lub interwencji w znajdującej się w trudnej sytuacji instytucji.

3. Niezależnie od aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA proponuje, w razie potrzeby, dodatkowe projekty norm regulacyjnych lub wykonawczych, a także wytyczne i zalecenia dla instytucji określonych w art. 12b.

4. EBA nadzoruje instytucje transgraniczne, które mogą stwarzać ryzyko systemowe w rozumieniu art. 12b. W takim przypadku EBA działa za pośrednictwem właściwych organów.

5. EBA powołuje Dział Awaryjno-Naprawczy ds. Banków posiadający mandat do wprowadzania w życie jasno określonych sposobów działania i metod zarządzania w zakresie zarządzania kryzysowego, od procedur wczesnej interwencji po postępowanie naprawcze i upadłościowe i ich prowadzenie.

Artykuł 12b

Identyfikacja instytucji transgranicznych, które potencjalnie mogą stwarzać ryzyko systemowe

1. Rada Organów Nadzoru, po konsultacji z ESRB, może, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1, zidentyfikować instytucje transgraniczne, które – z uwagi na ryzyko systemowe, jakie mogą stwarzać – powinny podlegać bezpośredniemu nadzorowi EBA lub Działu Awaryjno-Naprawczego ds. Banków, o którym mowa w art. 12c.

2. Kryteria identyfikowania takich instytucji finansowych są spójne z kryteriami ustalonymi przez Radę Stabilności Finansowej (FSB), Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF) oraz Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS).

Artykuł 12c

Dział Awaryjno-Naprawczy ds. Banków

1. Dział Awaryjno-Naprawczy ds. Banków chroni stabilność finansową i minimalizuje efekt epidemii, jaki znajdujące się w trudnej sytuacji instytucje zidentyfikowane w art. 12b powodują w pozostałej części systemu i w gospodarce ogółem i ogranicza koszty ponoszone przez podatników, respektując zasadę proporcjonalności, hierarchię wierzycieli i gwarantując jednakowe traktowanie we wszystkich krajach.

2. Dział Awaryjno-Naprawczy ds. Banków ma uprawnienia do realizowania zadań określonych ust. 1 w celu uzdrowienia znajdujących się w trudnej sytuacji instytucji lub podjęcia decyzji o likwidacji niewydolnych instytucji (co ma decydujące znaczenie dla ograniczenia pokusy nadużyć). Dział ten może między innymi zażądać dokonania modyfikacji wysokości kapitału lub płynności, rodzaju prowadzonej działalności, poprawy procedur, wyznaczenia lub zastąpienia zarządu, może zalecać uzyskanie wsparcia w postaci poręczenia, pożyczki lub wsparcia płynnościowego, zalecać całkowitą lub częściową sprzedaż, utworzenie banku zachowującego „dobre” aktywa/banku likwidującego „złe” aktywa lub banku pomostowego, zamianę długów na akcje (przy zastosowaniu odpowiednich redukcji wartości) lub tymczasowo daną instytucję upaństwowić.

3. Dział Awaryjno-Naprawczy ds. Banków składa się z ekspertów wyznaczonych przez Radę Organów Nadzoru EBA posiadających wiedzę i doświadczenie w zakresie restrukturyzacji, transformacji i likwidacji instytucji finansowych.

Artykuł 12d

Europejskie systemy gwarancji depozytów

1. EBA przyczynia się do wzmocnienia europejskiej sieci krajowych systemów gwarancji depozytów działając w ramach uprawnień przyznanych mu w niniejszym rozporządzeniu w celu zapewnienia poprawnego stosowania dyrektywy 94/19/WE z myślą o zagwarantowaniu, że krajowe systemy gwarancji depozytów są odpowiednio finansowane za składek uiszczanych przez instytucje finansowe, w tym instytucje finansowe utworzone i przyjmujące depozyty w Unii, ale mające siedziby poza Unią, jak określono w dyrektywie 94/19/WE i w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony wszystkim deponentom w zharmonizowany sposób w całej Unii, co nie narusza stabilizacyjnej ochronnej roli wzajemnych systemów gwarancyjnych, pod warunkiem że spełniają one normy unijne.

2. Artykuł 8 dotyczący uprawnień EBA w zakresie przyjmowania wytycznych i zaleceń ma zastosowanie do systemów gwarancji depozytów.

3. Komisja może przyjmować regulacyjne i wykonawcze normy techniczne, jak określono w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zgodnie z procedurą ustaloną w art. 7 do 7d niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12e

Europejski Fundusz Stabilności Bankowej

1. Europejski Fundusz Stabilności Bankowej (Fundusz) zostaje powołany w celu zwiększenia internalizacji kosztów systemu finansowego i udzielania pomocy w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych w zmagających się z trudnościami transgranicznych instytucjach finansowych. Instytucje finansowe działające w tylko jednym państwie członkowskim mogą przyłączyć się do Funduszu. Fundusz przyjmuje odpowiednie środki w celu uniknięcia sytuacji, w której dostępność pomocy powoduje pokusę nadużyć.

2. Europejski Fundusz Stabilności Bankowej jest finansowany z bezpośrednich składek wszystkich instytucji finansowych wymienionych w art. 12b ust. 1. Składki te są proporcjonalne do poziomu ryzyka i udziału w ryzyku systemowym, które każda z nich stwarza oraz wahań czynnika ryzyka ogólnego w czasie, zgodnie z ich „deską rozdzielczą ryzyka”. Wymagane poziomy składek uwzględniają szerzej pojęte warunki gospodarcze i konieczność utrzymania przez instytucje finansowe kapitału na inne zobowiązania regulacyjne i operacyjne.

3. Europejskim Funduszem Stabilności Bankowej administruje Zarząd powoływany przez EBA na okres pięciu lat. Członkowie zarządu są wybierani spośród kandydatów zaproponowanych przez władze krajowe. Fundusz ustanawia również Radę Konsultacyjną złożoną z nieposiadających prawa głosu przedstawicieli instytucji finansowych uczestniczących w Funduszu. Zarząd Funduszu może zaproponować, aby EBA zlecił na zewnątrz zarządzanie jego płynnością renomowanym instytucjom (takim jak EBI), które zainwestują te środki w bezpieczne i płynne instrumenty.

4. W przypadku gdy skumulowane środki ze składek banków nie są wystarczające do sprostania trudnościom, Fundusz ma możliwość zwiększenia swoich środków poprzez emisję instrumentów dłużnych lub inne środki finansowe.

Artykuł 13

Przekazywanie zadań i obowiązków

1. Za zgodą osoby, której przekazano uprawnienia, właściwe organy mogą przekazywać swoje zadania i obowiązki EBA lub innym właściwym organom z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule. Państwa członkowskie mogą określić szczególne warunki dotyczące przekazywania obowiązków, które muszą zostać spełnione, zanim właściwe organy tych państw zawrą takie porozumienia; mogą również ograniczyć zakres takiego przekazania do elementów niezbędnych dla skutecznego nadzoru nad transgranicznymi instytucjami lub grupami finansowymi.

2. EBA zachęca do przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami i ułatwia je poprzez identyfikowanie zadań i obowiązków, które mogą zostać przekazane lub być wspólnie wykonywane, oraz poprzez promowanie najlepszych praktyk.

3. Właściwe organy informują EBA o porozumieniach w sprawie przekazania zadań i obowiązków, które zamierzają zawrzeć. Porozumienia te powinny być zawierane nie wcześniej niż po upływie jednego miesiąca od poinformowania EBA o zamiarze ich zawarcia.

EBA może wydać opinię w sprawie zamierzonego porozumienia w ciągu miesiąca od uzyskania informacji o zamiarze jego zawarcia.

EBA publikuje w odpowiedni sposób zawarte przez właściwe organy porozumienia w sprawie przekazania zadań i obowiązków, tak aby wszystkie zainteresowane strony były należycie poinformowane.

Artykuł 14

Wspólna kultura nadzoru

1. EBA odgrywa aktywną rolę w tworzeniu wspólnej europejskiej kultury nadzoru i spójnych praktyk nadzorczych, a także w zapewnianiu jednolitych procedur i spójnych podejść na terytorium Unii Europejskiej oraz wykonuje przynajmniej następujące działania:

	a)	wydawanie opinii dla właściwych organów;
	b)	promowanie skutecznej dwustronnej i wielostronnej wymiany informacji pomiędzy właściwymi organami, z pełnym poszanowaniem obowiązujących przepisów w zakresie poufności i ochrony danych przewidzianych w odpowiednim prawodawstwie wspólnotowym;
	c)	przyczynianie się do tworzenia wysokiej jakości jednolitych norm nadzorczych, w tym w zakresie norm sprawozdawczości, a także międzynarodowych norm księgowości zgodnie z art. 1 ust. 2a;
	d)	dokonywanie przeglądu stosowania odpowiednich norm regulacyjnych i wykonawczych przyjmowanych przez Komisję, wytycznych i zaleceń wydawanych przez EBA, oraz, w stosownych przypadkach, proponowanie zmian;
	e)	ustanawianie sektorowych i międzysektorowych programów szkoleń, ułatwianie wymian personelu oraz zachęcanie właściwych organów do częstszego korzystania z programów oddelegowania pracowników oraz innych narzędzi.

2. Celem wspierania wspólnych podejść i praktyk nadzorczych EBA może tworzyć, w stosownych przypadkach, nowe, praktyczne instrumenty i narzędzia służące zwiększaniu konwergencji.

Artykuł 15

Wzajemne oceny właściwych organów

1. W celu dalszego wspierania spójności wyników w zakresie nadzoru EBA organizuje i przeprowadza okresowo analizy wzajemnych ocen wszystkich bądź części działań realizowanych przez właściwe organy. W tym celu EBA opracowuje metody umożliwiające obiektywną ocenę i porównanie analizowanych organów. Podczas dokonywania wzajemnych ocen uwzględnia się istniejące informacje i oceny już przeprowadzone w odniesieniu do zainteresowanych właściwych organów.

2. Wzajemna ocena obejmuje ocenę między innymi następujących aspektów:

	a)	adekwatności zasobów i ustaleń dotyczących zarządzania właściwego organu, przy szczególnym uwzględnieniu skutecznego stosowania regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych, o których mowa w art. 7 do 7e oraz aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz zdolności reagowania na zmiany na rynku;
	b)	uzyskanego poziomu konwergencji w stosowaniu prawa Unii i w praktykach nadzorczych, w tym regulacyjnych i wykonawczych normach technicznych, wytycznych i zaleceniach przyjętych na mocy art. 7 i 8, oraz stopnia, w jakim praktyki nadzorcze osiągają cele wyznaczone w prawie Unii;
	c)	dobrych praktyk opracowanych przez poszczególne właściwe organy, których przyjęcie przez inne właściwe organy byłoby korzystne;
	ca)	skuteczności i osiągniętego poziomu zbieżności odnośnie do egzekwowania przepisów przyjętych w ramach wprowadzania w życie prawa Unii Europejskiej, w tym środków administracyjnych i sankcji nałożonych na osoby odpowiedzialne w przypadkach, gdy nie spełniano tych przepisów.

3. Na podstawie wzajemnej oceny EBA może wydawać wytyczne i zalecenia skierowane do ▌ właściwych organów zgodnie z art. 8. EBA bierze pod uwagę wynik wzajemnej oceny przy opracowywaniu projektów regulacyjnych lub wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 7 do 7e. Właściwe organy starają się zastosować do rady udzielonej przez EBA. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do tych porad, informuje EBA o powodach takiego postępowania.

EBA podaje do publicznej wiadomości najlepsze praktyki, na jakie można wskazać na postawie tych wzajemnych ocen. Ponadto wszystkie inne wyniki wzajemnych ocen mogą być podawane do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem zgody właściwego organu będącego przedmiotem takiej wzajemnej oceny.

Artykuł 16

Funkcja koordynacji

EBA pełni rolę ogólnego koordynatora pomiędzy właściwymi organami, w tym w przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, który może potencjalnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych, bądź też stabilności systemu finansowego w Unii.

EBA wspiera skoordynowaną reakcję na poziomie Unii, między innymi przez:
	(1)	ułatwianie wymiany informacji między właściwymi organami;
	(2)	określanie zakresu i, w miarę możliwości i w stosownych przypadkach, sprawdzanie wiarygodności informacji, które powinny być udostępnione wszystkim zainteresowanym właściwym organom;
	(3)	nie naruszając przepisów art. 11, prowadzenie niewiążącej mediacji na wniosek właściwych organów lub z własnej inicjatywy;
	(4)	niezwłoczne powiadamianie ESRB o wszelkich potencjalnych sytuacjach nadzwyczajnych.
	(	4a) podejmowanie wszelkich odpowiednich działań w przypadku rozwoju sytuacji, który może zagrozić funkcjonowaniu rynków finansowych, celem ułatwienia koordynacji działań podejmowanych przez odpowiednie właściwe organy;
	(	4b) centralizowanie informacji otrzymanych od właściwych organów zgodnie z art. 12 i 20 będących wynikiem wypełniania przez instytucje prowadzące działalność w więcej niż jednym państwie członkowskim ich regulacyjnych obowiązków z zakresu sprawozdawczości. EBA dzieli się tymi informacjami z innymi zainteresowanym właściwymi organami.

Artykuł 17

Ocena zmian na rynku

1. EBA monitoruje i ocenia zmiany zachodzące na rynku podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informuje EIOPA, ESMA, ESRB oraz Parlament Europejski, Radę i Komisję o tendencjach w zakresie nadzoru mikroostrożnościowego, potencjalnych zagrożeniach i słabościach. Do swojej oceny EBA włącza analizę ekonomiczną rynków, na których działają instytucje finansowe, oraz ocenę skutków, jakie ewentualne zmiany na rynku mogą mieć dla tych rynków.

1a. ▌EBA uruchamia i koordynuje, we współpracy z ESRB, ogólnounijne oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku. W tym celu EBA opracowuje, na potrzeby stosowania przez właściwe organy:

	a)	wspólną metodykę oceny wpływu scenariuszy gospodarczych na sytuację finansową instytucji;
	b)	wspólne podejścia w zakresie informowania o wynikach tych ocen odporności instytucji finansowych;
	ba)	wspólną metodykę oceny wpływu poszczególnych produktów lub procesów dystrybucji na sytuację finansową instytucji i na proces informowania deponentów, inwestorów i konsumentów.

2. Bez uszczerbku dla zadań ESRB określonych w rozporządzeniu (UE) nr …/2010 [ESRB], co najmniej raz w roku, a w razie potrzeby częściej, EBA przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ESRB oceny tendencji, potencjalnych zagrożeń i słabości w obszarze podlegającym jej kompetencjom.

W ocenach tych EBA zamieszcza klasyfikację głównych zagrożeń i słabości, a także, w stosownych przypadkach, zaleca działania zapobiegawcze bądź zaradcze.

3. EBA w odpowiedni sposób uwzględnia rozwój sytuacji oraz zagrożenia i słabości na poziomie międzysektorowym, współpracując przy tym ściśle z EIOPA i ESMA za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 18

Stosunki międzynarodowe

1. Bez uszczerbku dla kompetencji instytucji unijnych i państw członkowskich EBA może nawiązywać kontakty ▌i zawierać porozumienia administracyjne z organami nadzoru, organizacjami międzynarodowymi oraz z administracjami krajów trzecich. Ustalenia te nie tworzą zobowiązań prawnych dla Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, ani nie uniemożliwiają państwom członkowskim i ich właściwym organom zawierania dwustronnych lub wielostronnych porozumień z krajami trzecimi.

2. EBA zapewnia pomoc w przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności systemów nadzoru w krajach trzecich zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, EBA przedstawia ustalenia administracyjne uzgodnione z organizacjami międzynarodowymi lub administracjami krajów trzecich oraz wsparcie zapewnione przy przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności.

Artykuł 19

Inne zadania

1. Na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji lub z własnej inicjatywy EBA może przedkładać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komisji opinie w sprawie wszelkich kwestii dotyczących obszaru podlegającego jego kompetencjom.

1a. W przypadku gdy EBA nie przedstawi projektu regulacyjnej lub wykonawczej normy technicznej w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 lub jeśli nie określono terminu, Komisja może zażądać takiego projektu i wyznaczyć termin jego przedłożenia.

W związku z pilnym charakterem sprawy Komisja może zażądać przedłożenia projektu regulacyjnej lub wykonawczej normy technicznej przez terminem wyznaczonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. W takim przypadku Komisja podaje stosowne uzasadnienie.

2. W zakresie ostrożnościowych ocen połączeń i przejęć objętych zakresem stosowania dyrektywy 2007/44/WE i które na mocy tej dyrektywy wymagają konsultacji między właściwymi organami z co najmniej dwóch państw członkowskich, EBA może, ▌na wniosek jednego z zainteresowanych właściwych organów, wydawać i publikować opinie w sprawie oceny ostrożnościowej, z wyjątkiem oceny dotyczącej kryteriów w art. 19a ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/48/WE. Opinia ta jest wydawana bezzwłocznie i w każdym razie przed upływem okresu oceny zgodnie z dyrektywą 2007/44/WE. W obszarach, w odniesieniu do których EBA może wydawać opinie, zastosowanie ma art. 20.

Artykuł 20

Gromadzenie informacji

1. Na wniosek EBA właściwe organy ▌państw członkowskich przekazują EBA wszelkie informacje niezbędne do wykonywania obowiązków nałożonych na EBA na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że adresat ma zgodny z prawem dostęp do właściwych danych oraz że wniosek o informacje jest niezbędny w stosunku do danego rodzaju obowiązku..

1a. EBA może również zwrócić się o przekazywanie informacji w regularnych odstępach czasu. W miarę możliwości we wnioskach tych wykorzystuje się wspólne formaty sprawozdawcze.

1b. Na podstawie należycie uzasadnionego wniosku właściwego organu państwa członkowskiego EBA może przekazać mu wszelkie informacje niezbędne to tego, aby właściwy organ mógł wypełniać swoje obowiązki, zgodnie z obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej określonym w prawodawstwie sektorowym i w art. 56.

1c. Zanim EBA zwróci się z wnioskiem o informacje zgodnie z niniejszym artykułem oraz w celu uniknięcia powielania obowiązków sprawozdawczości, EBA w pierwszej kolejności uwzględnia istniejące statystyki wytworzone, rozpowszechnione i opracowane przez europejski system statystyczny i Europejski System Banków Centralnych.

2. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są terminowo udostępniane przez właściwe organy ▌, EBA może wystąpić z należycie uzasadnionym i umotywowanym wnioskiem do innych organów nadzoru, ministerstwa finansów, o ile dysponuje ono informacjami ostrożnościowymi, banku centralnego lub urzędu statystycznego zainteresowanego państwa członkowskiego.

2a. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są udostępniane na mocy ust. 1 lub 2 w sposób terminowy, EBA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek bezpośrednio do stosownych instytucji finansowych. W umotywowanym wniosku podaje się powody, dla których dane dotyczące poszczególnych instytucji finansowych są niezbędne.

EBA informuje zainteresowane właściwe organy o wnioskach wystosowanych zgodnie z ust. 2 i niniejszym ustępem.

Na wniosek EBA właściwe organy ▌wspierają EBA w gromadzeniu tych informacji.

3. EBA może wykorzystywać informacje poufne otrzymane na mocy niniejszego artykułu wyłącznie na potrzeby wykonywania obowiązków powierzonych EBA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 21

Relacje z ESRB

2. Europejski Organ Nadzoru Bankowego ściśle i regularnie współpracuje z ESRB.

▌EBA regularnie przekazuje ESRB aktualne informacje niezbędne do realizacji zadań powierzonych ESRB. Dane niezbędne do realizacji zadań ESRB, a niebędące w postaci skróconej lub zbiorczej, są jej bezzwłocznie udostępniane na uzasadniony wniosek, zgodnie z art. [15] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB]. We współpracy z ESRB EBA opracowuje odpowiednie procedury wewnętrzne umożliwiające przekazywanie informacji poufnych, zwłaszcza tych dotyczących poszczególnych instytucji finansowych.

3. Zgodnie z ust. 4 i 5 EBA zapewnia właściwe działania następcze w związku z ostrzeżeniami i zaleceniami ESRB, o których mowa w art. [16] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB].

4. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia ESRB skierowanego do EBA, EBA niezwłocznie zwołuje posiedzenie Rady Organów Nadzoru i ocenia skutki takiego ostrzeżenia lub zalecenia dla realizacji swoich zadań.

W drodze odpowiedniej procedury decyzyjnej EBA podejmuje decyzję w sprawie jakichkolwiek działań, które należy podjąć w odpowiedzi na problemy wskazane w ostrzeżeniach i zaleceniach, zgodnie z uprawnieniami przyznanymi EBA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli EBA nie podejmuje działań w związku z zaleceniem, informuje Parlament Europejski, Radę i ESRB o powodach takiego postępowania.

5. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia skierowanego przez ESRB do właściwego krajowego organu nadzoru, EBA korzysta w stosownych przypadkach z uprawnień przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia, tak aby zapewnić terminowe podjęcie działań następczych.

W przypadku gdy adresat zalecenia ESRB nie zamierza się do niego zastosować, informuje o tym Radę Organów Nadzoru i omawia z nią powody niepodjęcia działania.

Właściwy organ należycie uwzględnia poglądy Rady Organów Nadzoru, informując Parlament Europejski, Radę i ESRB zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB].

6. Podczas realizacji zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu EBA w najwyższym stopniu uwzględnia ostrzeżenia i zalecenia ESRB.

Artykuł 22

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości

1. W celu ułatwienia prowadzenia konsultacji z zainteresowanymi stronami w dziedzinach związanych z zadaniami EBA, powołuje się Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości. Zasięga się opinii Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości w odniesieniu do działań podejmowanych zgodnie z art. 7 dotyczącym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych oraz, w zakresie, w którym nie dotyczą one poszczególnych instytucji finansowych, zgodnie z art. 8 dotyczącym wytycznych i zaleceń. Jeśli trzeba pilnie podjąć działania, a konsultacje stają się niemożliwe, informuje się jak najszybciej Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości.

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości zbiera się co najmniej cztery razy w roku.

2. W skład Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości wchodzi 30 członków, reprezentujących w stosunku gwarantującym równowagę instytucje kredytowe i inwestycyjne działające w Unii, przedstawicieli ich pracowników, a także konsumentów i osoby korzystające z usług bankowych oraz przedstawicieli MŚP. Co najmniej pięciu członków to niezależni, wybitni naukowcy. Dziesięciu członków reprezentuje instytucje finansowe, a trzej z nich banki spółdzielcze i inwestycyjne.

▌

3. Członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości wyznacza Rada Organów Nadzoru EBA na wniosek odpowiednich zainteresowanych stron. W podejmowanej w tej sprawie decyzji Rada Organów Nadzoru zapewnia, w miarę możliwości, odpowiednią równowagę geograficzną i płciową oraz reprezentację zainteresowanych stron z całej Unii Europejskiej.

▌

4. EBA zapewnia Grupie Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości odpowiednią pomoc sekretariatu i dostarcza jej wszystkie niezbędne informacje. Dla członków grupy zainteresowanych stron z organizacji typu non-profit zapewnia się odpowiedni zwrot kosztów podróży. Grupa może utworzyć grupy robocze do spraw technicznych. Kadencja członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości wynosi dwa i pół roku, po tym okresie wybierani są nowi członkowie

Członkowie grupy mogą pełnić swoje funkcje przez dwie kolejne kadencje.

5. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości może przedstawiać EBA swoje opinie i doradzać mu we wszelkich kwestiach związanych z zadaniami EBA ze szczególnym uwzględnieniem zadań określonych w art. 7-7e, 8, 14, 15 i 17.

6. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości uchwala swój regulamin wewnętrzny na podstawie porozumienia osiągniętego większością dwóch trzecich głosów jej członków.

7. EBA podaje do wiadomości publicznej opinie i porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości oraz wyniki prowadzonych konsultacji.

Artykuł 23

Środki ochronne

▌

2. W przypadku gdy dane państwo członkowskie uzna, że decyzja podjęta na mocy art. 10 ust. 2 lub art. 11 wpływa bezpośrednio i w znaczący sposób na jego obowiązki budżetowe, w ciągu dziesięciu dni roboczych od przekazania decyzji ESMA właściwemu organowi, państwo to powiadamia ESMA, Komisję i Parlament Europejski▌.

W powiadomieniu tym państwo członkowskie uzasadnia, dlaczego przedmiotowa decyzja wpływa na jego obowiązki budżetowe, i dostarcza ocenę skutków dotyczącą skali tego wpływu.

2a. W terminie jednego miesiąca od powiadomienia EBA i Komisji przez państwo członkowskie, EBA informuje to państwo członkowskie, czy utrzymuje swoją decyzję, czy też ją zmienia bądź unieważnia.

3. W przypadku gdy EIOPA utrzymuje lub zmienia swoją decyzję, Rada podejmuje decyzję w sprawie utrzymania lub unieważnienia decyzji EIOPA. Decyzja o utrzymaniu decyzji EIOPA podejmowana jest zwykłą większością głosów. Decyzja o unieważnieniu decyzji EIOPA podejmowana jest kwalifikowaną większości głosów. Ani w jednym ani w drugim przypadku nie bierze się pod uwagę głosów oddanych przez członków, których dotyczy ta decyzja.

3a. W przypadku gdy Rada nie podejmie decyzji w ciągu dziesięciu dni roboczych w przypadku art. 10 oraz w ciągu jednego miesiąca w przypadku art. 11, decyzja EIOPA uznaje się za utrzymaną.

3b. Jeśli decyzja przyjęta na mocy art. 10 prowadzi do wykorzystania środków ustanowionych zgodnie z art. 12d lub art. 12e, państwa członkowskie nie zwracają się do Rady o utrzymanie lub unieważnienie decyzji EBA.

Artykuł 24

Procedury decyzyjne

1. Przed podjęciem decyzji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, EBA informuje każdego wskazanego adresata danej decyzji o zamiarze jej podjęcia, wyznaczając termin, w którym adresat ten może wyrazić swoją opinię w tej sprawie, w pełni uwzględniając jej pilny charakter, złożoność i potencjalne skutki. Ma to odpowiednio zastosowanie do zaleceń, o których mowa w art. 9 ust. 4.

2. W decyzjach EBA przedstawione są powody, dla których zostały one przyjęte.

3. Adresaci decyzji EBA są informowani o środkach odwoławczych przysługujących im na mocy niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku gdy EBA podjął decyzję na mocy art. 10 ust. 2 lub 3, w odpowiednich odstępach czasu dokonuje jej przeglądu.

5. Decyzje podejmowane na mocy art. 9, 10 i 11 podaje się do wiadomości publicznej, określając właściwy organ lub instytucję finansową, którego lub której dotyczą, oraz główną treść tych decyzji, chyba że ich opublikowanie jest sprzeczne z interesem prawnym instytucji finansowej w zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa lub może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich stabilności, bądź też stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części.

ROZDZIAŁ III

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

Sekcja 1

RADA ORGANÓW NADZORU

Artykuł 25

Skład

1. W skład Rady Organów Nadzoru wchodzą:

	(a)	przewodniczący, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	(b)	przewodniczący krajowych organów publicznych właściwych w zakresie nadzoru nad instytucjami kredytowymi w poszczególnych państwach członkowskich, którzy spotykają się osobiście co najmniej dwa razy w roku;
	(c)	jeden przedstawiciel Komisji, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	(d)	jeden przedstawiciel Europejskiego Banku Centralnego, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	(e)	jeden przedstawiciel ESRB, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	(f)	po jednym przedstawicielu z dwóch pozostałych europejskich organów nadzoru, którym nie przysługuje prawo głosu.

1a. Rada Organów Nadzoru zbiera się regularnie, co najmniej dwa razy w roku, na posiedzeniach z Grupą Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości.

2. Każdy właściwy organ jest odpowiedzialny za powołanie spośród swojego personelu zastępcy wysokiego szczebla, który może zastąpić członka Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), w przypadku gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach Rady.

3. W przypadku gdy organ, o którym mowa w ust. 1 lit. b), nie jest bankiem centralnym, członek Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), może podjąć decyzję o tym, że będzie mu towarzyszył przedstawiciel banku centralnego państwa członkowskiego, któremu nie przysługuje prawo głosu.

3a. W państwach członkowskich, w których istnieje więcej niż jeden organ właściwy w zakresie nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy te uzgadniają wspólnego przedstawiciela. Niemniej jednak, gdy Rada Organów Nadzoru ma omawiać kwestię, która nie znajduje się w kompetencjach krajowego organu reprezentowanego przez członka, o którym mowa w ust. 1 lit. b), członkowi temu może towarzyszyć przedstawiciel stosownego organu krajowego, któremu nie przysługuje prawo głosu.

4. W celu zastosowania się do dyrektywy 94/19/WE członkowi Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), może towarzyszyć, w stosownych przypadkach, przedstawiciel odpowiednich organów zajmujących się zarządzaniem systemami gwarantowania depozytów w poszczególnych państwach członkowskich, któremu nie przysługuje prawo głosu.

5. Rada Organów Nadzoru może podjąć decyzję o dopuszczeniu obserwatorów.

Dyrektor wykonawczy może uczestniczyć w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru bez prawa głosu.

Artykuł 26

Wewnętrzne komitety i panele

2a. Z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2 panel proponuje Radzie Organów Nadzoru decyzję do ostatecznego przyjęcia, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci.

2b. Rada Organów Nadzoru przyjmuje regulamin wewnętrzny dla panelu, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł 27

Niezależność

1. Podczas wykonywania zadań powierzonych Radzie Organów Nadzoru na mocy niniejszego rozporządzenia, przewodniczący i członkowie Rady Organów Nadzoru posiadający prawo głosu działają niezależnie i obiektywnie w wyłącznym interesie Unii jako całości, oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, rządu żadnego z państw członkowskich lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmują takich instrukcji.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii ani żadne inne podmioty publiczne bądź prywatne nie usiłują wywierać wpływu na członków Rady Organów Nadzoru w wykonywaniu przez swoich zadań.

Artykuł 28

Zadania

1. Rada Organów Nadzoru wydaje wytyczne dotyczące prac EBA i kieruje podejmowaniem decyzji, o których mowa w rozdziale II.

2. Rada Organów Nadzoru przyjmuje opinie, zalecenia i decyzje oraz doradza w kwestiach, o których mowa w rozdziale II.

3. Rada Organów Nadzoru mianuje przewodniczącego.

4. Przed dniem 30 września każdego roku Rada Organów Nadzoru, działając na podstawie wniosku Zarządu, przyjmuje program prac EBA na kolejny rok oraz przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

4a. Na wniosek Zarządu oraz na podstawie projektu sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Rada Organów Nadzoru przyjmuje roczne sprawozdanie z działalności EBA, w tym z wykonywania obowiązków przez przewodniczącego, i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu do dnia 15 czerwca każdego roku. Sprawozdanie to podawane jest do wiadomości publicznej.

5. Rada Organów Nadzoru przyjmuje wieloletni program prac EBA i przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Wieloletni program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

6. Rada Organów Nadzoru przyjmuje budżet zgodnie z art. 49.

7. Rada Organów Nadzoru posiada władzę dyscyplinarną nad przewodniczącym i dyrektorem wykonawczym i może usunąć ich ze stanowiska zgodnie z (odpowiednio) art. 33 ust. 5 lub art. 36 ust. 5.

Artykuł 29

Proces decyzyjny

1. Decyzje Rady Organów Nadzoru podejmowane są zwykłą większością głosów jej członków, zgodnie z zasadą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos.

W odniesieniu do aktów określonych w art. 7 i 8 oraz środków i decyzji podejmowanych na mocy przepisów rozdziału VI i w drodze odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje kwalifikowaną większością głosów swoich członków, jak określono w art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

W odniesieniu do decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3, w przypadku decyzji podejmowanych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzję zaproponowaną przez panel uznaje się za przyjętą, jeżeli została zatwierdzona zwykłą większością głosów członków, chyba że zostanie ona odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą zgodnie z art. 16 ust. 4 TFUE i art. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

2. Posiedzenia Rady Organów Nadzoru zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

3. Rada Organów Nadzoru uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

4. Przepisy regulaminu wewnętrznego określają szczegółową procedurę głosowania, w tym również, w stosownych przypadkach, zasady dotyczące kworum. Członkowie bez prawa głosu i obserwatorzy, z wyjątkiem przewodniczącego i dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w obradach Rady Organów Nadzoru poświęconych poszczególnym instytucjom finansowym, chyba że art. 61 lub akty prawne, o których mowa w art. 1 ust. 2, stanowią inaczej.

Sekcja 2

ZARZĄD

Artykuł 30

Skład

1. Zarząd składa się z przewodniczącgo ▌oraz sześciu innych członków ▌ Rady Organów Nadzoru wybranych spośród członków Rady Organów Nadzoru posiadających prawo głosu.

Każdy członek (poza przewodniczącym) ma zastępcę, który może zastąpić członka Zarządu, gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach.

Kadencja członków wybranych przez Radę Organów Nadzoru wynosi dwa i pół roku. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie. Skład Zarządu jest wyważony i proporcjonalny i odzwierciedla całą Unię Europejską. Mandaty nakładają się na siebie, a zastosowanie mają odpowiednie ustalenia dotyczące rotacji.

2. Zarząd podejmuje decyzje większością głosów obecnych członków. Każdy członek ma jeden głos.

Dyrektor wykonawczy i przedstawiciel Komisji uczestniczą w posiedzeniach Zarządu bez prawa głosu.

Przedstawiciel Komisji ma prawo głosu w sprawach, o których mowa w art. 49.

Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

3. Posiedzenia Zarządu zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek przynajmniej jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

Zarząd zbiera się przed każdym posiedzeniem Rady Organów Nadzoru i tak często, jak uzna to za konieczne. Zarząd zbiera się co najmniej pięć razy w roku na sesji ▌.

Artykuł 31

Niezależność

Państwa członkowskie, instytucje lub organy unijne ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie próbują wywierać wpływu na członków Zarządu.

Artykuł 32

Zadania

1. Zarząd dopilnowuje, aby EBA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru projekt rocznego i wieloletniego programu prac do zatwierdzenia.

3. Zarząd wykonuje swoje uprawnienia budżetowe zgodnie z art. 49 i 50.

4. Zarząd przyjmuje plan polityki kadrowej EBA oraz, zgodnie z art. 54 ust. 2, niezbędne środki wykonawcze do regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich („regulamin pracowniczy”).

5. Zgodnie z art. 58 Zarząd przyjmuje przepisy szczególne dotyczące prawa dostępu do dokumentów EBA.

▌

6a. Na podstawie projektu rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru do zatwierdzenia i przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu roczne sprawozdanie z działalności EBA, w tym z zadań przewodniczącego.

7. Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

8. Zarząd powołuje i odwołuje członków Komisji Odwoławczej zgodnie z art. 44 ust. 3 i 5.

Sekcja 3

PRZEWODNICZĄCY

Artykuł 33

Powołanie i zadania

1. EBA jest reprezentowany przez przewodniczącego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

Przewodniczący jest odpowiedzialny za przygotowywanie prac Rady Organów Nadzoru, a także za przewodniczenie posiedzeniom Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej, organizowanej i zarządzanej przez Radę Organów Nadzoru, przewodniczący powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat uczestników rynków finansowych i rynków oraz doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego.

Komisja przedstawia krótką listę trzech kandydatów Parlamentowi Europejskiemu. Po przeprowadzeniu przesłuchań tych kandydatów Parlament Europejski wybiera jednego z nich. Wybrany w ten sposób kandydat zostaje wyznaczony przez Radę Organów Nadzoru.

Rada Organów Nadzoru wybiera również spośród swoich członków zastępcę, który pełni obowiązki przewodniczącego w razie jego nieobecności. Zastępcy nie wybiera się spośród członków Zarządu.

3. Kadencja przewodniczącego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji przewodniczącego, Rada Organów Nadzoru ocenia:

	(a)	wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;
	(b)	zadania i potrzeby EBA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny i po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję przewodniczącego.

5. Przewodniczacy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie ▌przez Parlament Europejski na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Artykuł 34

Niezależność

Państwa członkowskie, instytucje Unii oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na przewodniczącego/przewodniczącą w wykonywaniu jego lub jej zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby przewodniczący jest nadal zobowiązany do zachowania uczciwości i dyskrecji w odniesieniu do przyjmowaniu pewnych stanowisk lub korzyści.

Artykuł 35

Sprawozdanie

2. Przewodniczący składa Parlamentowi Europejskiemu, na żądanie i co najmniej 15 dni przed złożeniem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, pisemne sprawozdanie z głównych działań EBA.

2a. Oprócz informacji, o których mowa w art. 7a -7e, 8, 9, 10, 11a i 18 sprawozdanie to powinno również zawierać wszelkie odpowiednie informacje , których Parlament Europejski zażąda ad hoc.

Sekcja 4

DYREKTOR WYKONAWCZY

Artykuł 36

Powołanie

1. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej i zatwierdzeniu przez Parlament Europejski dyrektor wykonawczy powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat uczestników rynków finansowych i rynków, doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego oraz doświadczenia na stanowisku kierowniczym.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej dyrektor wykonawczy powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat instytucji finansowych i rynków, doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego oraz doświadczenia na stanowisku kierowniczym.

3. Kadencja dyrektora wykonawczego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji dyrektora wykonawczego, Rada Organów Nadzoru dokonuje jego oceny.

W ocenie tej Rada Organów Nadzoru uwzględnia w szczególności:
	(a)	wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;
	(b)	zadania i potrzeby EBA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję dyrektora wykonawczego.

5. Dyrektor wykonawczy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Artykuł 37

Niezależność

1. Bez uszczerbku dla odnośnych funkcji Zarządu i Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań dyrektora wykonawczego, dyrektor wykonawczy nie zwraca się o instrukcje do żadnego rządu, organu, organizacji lub osoby spoza EBA, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

1a. Państwa członkowskie, instytucje UE oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na dyrektora wykonawczego w wykonywaniu jego zadań.

Artykuł 38

Zadania

1. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za zarządzanie EBA i przygotowuje prace Zarządu.

2. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za wykonanie rocznego programu prac EBA pod kierownictwem Rady Organów Nadzoru i pod kontrolą Zarządu.

4. Dyrektor wykonawczy przygotowuje wieloletni program prac, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

5. Do dnia 30 czerwca każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje dla Zarządu projekt programu prac EBA na kolejny rok, jak określono w art. 32 ust. 2.

6. Dyrektor wykonawczy sporządza wstępny projekt budżetu EBA zgodnie z art. 49 i wykonuje budżet EBA zgodnie z art. 50.

7. Każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje projekt sprawozdania ▌, w tym rozdział poświęcony działalności regulacyjnej i nadzorczej EBA oraz rozdział dotyczący spraw finansowo-administracyjnych.

8. W odniesieniu do pracowników EBA dyrektor wykonawczy wykonuje uprawnienia nadane mu na mocy art. 54 i zarządza kwestiami personalnymi.

ROZDZIAŁ IV

EUROPEJSKI SYSTEM ORGANÓW NADZORU FINANSOWEGO
▌

Sekcja 2

EUROPEJSKIE ORGANY NADZORU (WSPÓLNY KOMITET)

Artykuł 40

Ustanowienie

1. Niniejszym ustanawia się Wspólny Komitet Europejskich Organów Nadzoru.

	–	konglomeratów finansowych;
	–	księgowości i audytu;
	–	analiz mikroostrożnościowych pod kątem rozwoju sytuacji, zagrożeń i słabości związanych ze stabilnością finansową;
	–	detalicznych produktów inwestycyjnych;
	–	środków przeciwdziałania praniu pieniędzy; oraz
	–	wymiany informacji z ESRB oraz rozwoju stosunków między ESRB a europejskimi organami nadzoru.

3. Wspólny Komitet ma specjalny personel zapewniony przez trzy europejskie organy nadzoru, który działa jako sekretariat. EBA wnosi odpowiednie środki na potrzeby ▌kosztów administracyjnych, kosztów infrastruktury oraz kosztów operacyjnych.

Artykuł 40a

Nadzór

Jeżeli instytucja finansowa obejmuje różne sektory, Wspólny Komitet rozstrzyga spory zgodnie z art. 42.

Artykuł 41

Skład

1. W skład Wspólnego Komitetu wchodzą poszczególni przewodniczący Europejskich Organów Nadzoru, a także, w stosownych przypadkach, przewodniczący Podkomitetu powołanego na mocy art. 43.

3. Przewodniczący Wspólnego Komitetu ▌wybierany jest co roku na zasadzie rotacji spośród przewodniczących Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. Przewodniczący Wspólnego Komitetu mianowany zgodnie z niniejszym ustępem jest również mianowany wiceprzewodniczącym ESRB.

4. Wspólny Komitet ▌uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny. W regulaminie mogą zostać wskazani dalsi uczestnicy posiedzeń Wspólnego Komitetu.

Posiedzenia Wspólnego Komitetu ▌odbywają się co najmniej raz na dwa miesiące.

Artykuł 42

Wspólne stanowiska i wspólne akty

W ramach zadań EBA określonych w rozdziale II, a w szczególności w kontekście wykonania dyrektywy 2002/87/WE, EBA wypracowuje w stosownych przypadkach wspólne stanowiska z Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz z Europejskim Organem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, w zależności od przypadku.

Akty na mocy art. 7, 9, 10 lub 11 niniejszego rozporządzenia związane ze stosowaniem dyrektywy 2002/87/WE i innych aktów prawnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, które wchodzą w zakres kompetencji również Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych lub Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych są przyjmowane równolegle, w stosownych przypadkach, przez EBA i Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

Artykuł 43

Podkomitety

1. Do celów art. 42 w ramach Wspólnego Komitetu ▌ustanawia się Podkomitet ds. Konglomeratów Finansowych.

3. Podkomitet wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, który staje się również członkiem Wspólnego Komitetu ▌.

4. Wspólny Komitet może powoływać inne podkomitety.

Sekcja 3

KOMISJA ODWOŁAWCZA

Artykuł 44

Skład

1. Komisja Odwoławcza jest wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru.

2. W skład Komisji Odwoławczej wchodzi sześciu członków i sześciu zastępców; są to wysokocenione osoby posiadające udokumentowaną odpowiednią wiedzę i zawodowe doświadczenie, również w zakresie nadzoru, na wystarczająco wysokim poziomie w dziedzinie bankowości, ubezpieczeń, rynków papierów wartościowych lub innych usług finansowych, z wyłączeniem aktualnego personelu właściwych organów albo innych krajowych lub unijnych instytucji zaangażowanych w działalność EBA. Znaczna liczba członków Komisji Odwoławczej ma fachową wiedzę prawniczą wystarczającą do zapewnienia specjalistycznego doradztwa prawnego w sprawie legalności wykonywania uprawnień przez EBA.

Komisja Odwoławcza wyznacza przewodniczącego.

Komisja Odwoławcza zwoływana jest przez przewodniczącego stosownie do potrzeb.

3. Dwóch członków Komisji Odwoławczej i dwóch zastępców wyznacza Zarząd EBA z listy wstępnie wyłonionych kandydatów zaproponowanej przez Komisję po opublikowaniu zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz po konsultacji z Radą Organów Nadzoru.

Pozostali członkowie wyznaczani są zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [EIOPA] oraz rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [ESMA].

4. Kadencja członków Komisji Odwoławczej wynosi pięć lat. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie.

5. Członka Komisji Odwoławczej wyznaczonego przez Zarząd EBA nie można odwołać ze stanowiska w czasie trwania kadencji, chyba że został uznany za winnego poważnego uchybienia, a Zarząd, po konsultacji z Radą Organów Nadzoru, podejmie decyzję o jego odwołaniu.

6. EBA, Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zapewniają Komisji Odwoławczej wsparcie operacyjne i pomoc sekretariatu za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 45

Niezależność i bezstronność

1. Członkowie Komisji Odwoławczej podejmują decyzje w sposób niezależny. Nie są związani żadnymi instrukcjami. Nie mogą oni pełnić żadnych innych funkcji w EBA, w Zarządzie ani w Radzie Organów Nadzoru.

5. Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję dotyczącą działania, które należy podjąć w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, bez udziału zainteresowanego członka.

6. Członkowie Komisji Odwoławczej zobowiązują się działać niezależnie i w interesie publicznym.

Oświadczenie i deklaracja składane są corocznie w formie pisemnej i podawane są do publicznej wiadomości.

ROZDZIAŁ V

ŚRODKI ODWOŁAWCZE

Artykuł 46

Odwołania

1. Każda osoba fizyczna lub prawna, w tym właściwe organy, może odwołać się od decyzji EBA, o której mowa w art. 9, 10 i 11, oraz od każdej innej decyzji podjętej przez EBA zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, która jest do niej skierowana, oraz od decyzji, która dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie, mimo że została przyjęta w postaci decyzji skierowanej do innej osoby.

2. Odwołanie wraz z uzasadnieniem składa się EBA w formie pisemnej w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia zainteresowanej osoby o decyzji lub – w razie braku takiego powiadomienia – od daty opublikowania decyzji przez EBA.

Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.

3. Odwołanie wniesione zgodnie z ust. 1 nie ma skutku zawieszającego.

Komisja Odwoławcza może jednak zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli uzna, że wymagają tego okoliczności.

5. Komisja Odwoławcza może▌ potwierdzić decyzję podjętą przez właściwy organ EBA lub przekazać sprawę do rozstrzygnięcia właściwemu organowi EBA. Decyzja Komisji Odwoławczej jest wiążąca dla tego organu i podejmuje on zmienioną decyzję w danej sprawie.

6. Komisja Odwoławcza uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

7. EBA publikuje zawierające uzasadnienie decyzje podejmowane przez Komisję Odwoławczą.

Artykuł 47

Skargi do Sądu ▌i Trybunału Sprawiedliwości

1. Od decyzji podjętej przez Komisję Odwoławczą lub – w przypadku gdy nie przysługuje odwołanie do Komisji Odwoławczej – od decyzji EBA może zostać wniesiona skarga do Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

1a. Państwa członkowskie i instytucje unijne, jak i wszelkie osoby fizyczne i prawne mogą zaskarżyć decyzje podejmowane przez EBA bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

2. W przypadku gdy EBA jest zobowiązany do działania, ale zaniechał wydania decyzji, może zostać wszczęte postępowanie z tytułu zaniechania działania zgodnie z art. 265 TFUE przed Sądem ▌lub Trybunałem Sprawiedliwości.

3. EBA zobowiązany jest do podjęcia niezbędnych środków w celu wykonania wyroku Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY FINANSOWE

Artykuł 48

Budżet Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego

1. Dochody EBA, organu europejskiego zgodnie z art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 obejmują w szczególności następujące składniki:

	(a)	obowiązkowe składki uiszczane przez krajowe organy władzy publicznej właściwe w zakresie nadzoru nad instytucjami finansowymi zgodnie z zasadą ważenia głosów określoną w art. 3 ust. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE;
	(b)	dotację unijną zapisaną w budżecie ogólnym Unii Europejskiej (sekcja „Komisja”); finansowanie EBA przez Unię Europejską odbywa się na podstawie porozumienia zawartego przez władzę budżetową zgodnie z pkt 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami.
	(c)	opłaty uiszczane na rzecz EBA w przypadkach określonych w odpowiednich instrumentach prawa unijnego.

2. Na wydatki EBA składają się co najmniej koszty personelu, wynagrodzenia, koszty administracyjne, koszty infrastruktury, szkolenia zawodowego oraz koszty operacyjne.

3. Dochody i wydatki równoważą się.

4. Preliminarze wszystkich dochodów i wydatków EBA są przygotowywane na każdy rok budżetowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym i wykazywane są w budżecie EBA.

Artykuł 49

Sporządzanie budżetu

1. Do dnia 15 lutego każdego roku dyrektor wykonawczy sporządza projekt preliminarza dochodów i wydatków na następny rok budżetowy i przekazuje ten wstępny projekt budżetu Zarządowi i Radzie Organów Nadzoru wraz z planem zatrudnienia. Każdego roku Rada Organów Nadzoru, na podstawie wstępnego projektu sporządzonego przez dyrektora wykonawczego i zatwierdzonego przez Zarząd, przygotowuje preliminarz dochodów i wydatków EIOPA na następny rok budżetowy. Do dnia 31 marca Rada Organów Nadzoru przekazuje Komisji preliminarz, w tym projekt planu zatrudnienia. Przed przyjęciem preliminarza projekt przygotowany przez dyrektora wykonawczego jest zatwierdzany przez Zarząd.

2. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie (▌'władza budżetowa„) preliminarz wraz ze wstępnym projektem ogólnego budżetu Unii Europejskiej.

4. Władza budżetowa przyjmuje plan zatrudnienia dla EBA. Władza budżetowa zatwierdza środki na dotację dla EBA.

5. Budżet EBA przyjmuje Rada Organów Nadzoru. Budżet staje się budżetem ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W stosownych przypadkach budżet jest odpowiednio dostosowywany.

6. Zarząd niezwłocznie powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze realizacji wszelkich projektów, które mogą mieć istotne skutki finansowe dla finansowania jego budżetu, zwłaszcza w zakresie projektów związanych z nieruchomościami, takich jak najem lub zakup budynków. Informuje on o tym fakcie Komisję. Jeżeli którakolwiek z władz budżetowych zamierza wydać opinię, powiadamia EBA o tym zamiarze w terminie dwóch tygodni od otrzymania informacji o projekcie dotyczącym nieruchomości. W przypadku braku odpowiedzi, EBA może przystąpić do planowanego działania.

6a. W pierwszym roku działania EBA upływającym z dniem 31 grudnia 2011 r., budżet będzie zatwierdzany przez członków odpowiednich komitetów poziomu 3, po konsultacjach z Komisją, a następnie będzie przekazywany do zatwierdzenia Radzie i Parlamentowi.

Artykuł 50

Wykonanie i kontrola budżetu

1. Dyrektor wykonawczy działa w charakterze urzędnika zatwierdzającego i wykonuje budżet EBA.

2. Do dnia 1 marca następującego po zamknięciu każdego roku budżetowego, księgowy EBA przekazuje księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu tymczasowe sprawozdanie finansowe wraz ze sprawozdaniem z zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy. Księgowy EBA przesyła sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami również członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentu Europejskiego i Rady, do dnia 31 marca następnego roku.

Księgowy Komisji dokonuje następnie konsolidacji tymczasowych sprawozdań finansowych instytucji i organów zdecentralizowanych zgodnie z art. 128 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(36) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”).

3. Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego w sprawie tymczasowych sprawozdań finansowych EBA zgodnie z przepisami art. 129 rozporządzenia finansowego, dyrektor wykonawczy, działając na własną odpowiedzialność, sporządza ostateczne sprawozdanie finansowe EBA i przekazuje je do zaopiniowania Zarządowi.

4. Zarząd przedstawia opinię w sprawie ostatecznego sprawozdania finansowego EBA.

6. Ostateczne sprawozdanie finansowe jest publikowane.

7. Dyrektor wykonawczy przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi do dnia 30 września. Kopię odpowiedzi przesyła również Zarządowi i Komisji.

9. Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, przed dniem 15 maja roku N + 2, udziela EBA absolutorium z wykonania budżetu (obejmującego wszystkie koszty i przychody EBA) za rok budżetowy N.

Artykuł 51

Zasady finansowe

Zasady finansowe mające zastosowanie w odniesieniu do EBA przyjmuje Zarząd po konsultacji z Komisją. Zasady te nie mogą odbiegać od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002(37), chyba że jest to wymagane ze względu na szczególne potrzeby operacyjne w zakresie funkcjonowania EBA i jedynie jeśli Komisja wyrazi na to wcześniej zgodę.

Artykuł 52

Środki zwalczania nadużyć finansowych

1. W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności, wobec EBA stosują się bez żadnych ograniczeń przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999.

2. EBA przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego wewnętrznych dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(38) oraz niezwłocznie przyjmuje stosowne przepisy odnoszące się do całego personelu EBA.

3. Decyzje dotyczące finansowania oraz wynikające z nich umowy oraz instrumenty wykonawcze muszą wyraźnie stwierdzać, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą, w razie potrzeby, przeprowadzać kontrole na miejscu wobec beneficjentów środków finansowych wydatkowanych przez EBA oraz pracowników odpowiedzialnych za przydzielenie tych środków.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 53

Przywileje i immunitety

Do EBA i jego pracowników zastosowanie ma Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.

Artykuł 54

Personel

1. Do pracowników EBA, w tym do dyrektora wykonawczego i przewodniczącego, stosują się regulamin pracowniczy, warunki zatrudnienia innych pracowników oraz zasady przyjęte wspólnie przez instytucje Unii do celów stosowania regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia.

2. Zarząd, w porozumieniu z Komisją, przyjmuje niezbędne środki wykonawcze, zgodnie z ustaleniami przewidzianymi w art. 110 regulaminu pracowniczego.

3. W odniesieniu do swoich pracowników EBA korzysta z uprawnień przyznanych organowi powołującemu na mocy regulaminu pracowniczego oraz organowi uprawnionemu do zawierania umów na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników.

4. Zarząd przyjmuje przepisy umożliwiające oddelegowywanie ekspertów krajowych z państw członkowskich do EBA.

Artykuł 55

Odpowiedzialność EBA

1. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej EBA naprawia szkody wyrządzone przez EBA lub przez jego pracowników przy wykonywaniu swoich obowiązków zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla systemów prawnych państw członkowskich. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w sporach dotyczących naprawy takich szkód.

2. Osobistą odpowiedzialność finansową oraz odpowiedzialność dyscyplinarną pracowników EBA wobec EBA regulują odpowiednie przepisy mające zastosowanie do pracowników EBA.

Artykuł 56

Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej

1. Członkowie Rady Organów Nadzoru i Zarządu, dyrektor wykonawczy, a także personel EBA, w tym urzędnicy oddelegowani czasowo przez państwa członkowskie oraz wszystkie inne osoby wykonujące zadania na rzecz EBA na podstawie umów, podlegają – również po zaprzestaniu pełnienia swoich funkcji – wymogom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w art. 339 TFUE oraz w odpowiednich przepisach prawa unijnego w tym zakresie.

Państwa członkowskie, instytucje lub organy unijne ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie próbują wywierać wpływu na członków personelu EBA.

Ponadto obowiązek przewidziany w ust. 1 oraz w akapicie pierwszym niniejszego ustępu nie uniemożliwia EBA i krajowym organom nadzoru korzystania z informacji na potrzeby egzekwowania aktów prawnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, a w szczególności na potrzeby postępowania w celu przyjęcia decyzji.

3. Ustępy 1 i 2 nie uniemożliwiają EBA wymiany informacji z krajowymi organami nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz innymi przepisami prawa wspólnotowego mającymi zastosowanie do instytucji finansowych.

Informacje te podlegają warunkom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w ust. 1 i 2. EBA wprowadza w regulaminie wewnętrznym ustalenia praktyczne w zakresie wdrożenia zasad poufności określonych w ust. 1 i 2.

4. EBA stosuje decyzję Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom(39).

Artykuł 57

Ochrona danych

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy dyrektywy 95/46/WE lub dla obowiązków EBA dotyczących przetwarzania przez niego danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001 podczas wypełniania powierzonych mu obowiązków.

Artykuł 58

Dostęp do dokumentów

1. W odniesieniu do dokumentów pozostających w posiadaniu EBA stosuje się rozporządzenie (WE) nr 1049/2001.

2. Do dnia 31 maja 2011 r. Zarząd przyjmuje praktyczne środki dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

Artykuł 59

Ustalenia językowe

1. Do EBA stosują się przepisy rozporządzenia Rady nr 1(40).

2. O wewnętrznych ustaleniach językowych EBA decyduje Zarząd.

3. Usługi tłumaczeniowe na potrzeby działalności organu zapewnia Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej.

Artykuł 60

Umowa w sprawie siedziby

Niezbędne ustalenia dotyczące lokali, które mają zostać przekazane EBA w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, oraz obiektów udostępnianych przez to państwo, jak również szczegółowe przepisy mające zastosowanie w państwie członkowskim do dyrektora wykonawczego, członków Zarządu, pracowników EBA i członków ich rodzin określa umowa w sprawie siedziby między EBA a państwem członkowskim, która zostaje zawarta po uzyskaniu zgody Zarządu.

Państwo członkowskie zapewnia EBA najlepsze możliwe warunki do prowadzenia działalności, w tym wielojęzyczne placówki szkolne o orientacji europejskiej i odpowiednie połączenia komunikacyjne.

Artykuł 61

Udział krajów trzecich

1. Udział w pracach EBA jest otwarty dla krajów niebędących członkami Unii Europejskiej, które zawarły z Unią Europejską umowy przewidujące przyjęcie i stosowanie przez nie prawa unijnego w obszarze podlegającym kompetencjom EBA, jak określono w art. 1 ust. 2.

1a. EBA może zezwolić na udział krajów trzecich, które stosują prawodawstwo uznane za równoważne w obszarach kompetencji EBA, o których mowa w art. 1 ust. 2, jak przewidziano w umowach międzynarodowych zawartych przez Unię zgodnie z art. 216 TFUE.

2. W odpowiednich postanowieniach tych umów określa się w szczególności charakter, zakres i aspekty proceduralne uczestnictwa tych krajów w pracach EBA, w tym przepisy dotyczące wkładu finansowego i pracowników. W umowach można przewidzieć uczestnictwo tych krajów w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru w charakterze obserwatora, dopilnowując jednocześnie, by kraje te nie mogły brać udziału w obradach dotyczących poszczególnych instytucji finansowych, chyba że są one nimi bezpośrednio zainteresowane.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 62

Działania przygotowawcze

-1. W okresie następującym po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie oraz przed ustanowieniem EBA, CEBS prowadzi działania w ścisłej współpracy z Komisją, aby przygotować zastąpienie CEBS przez EBA.

1. Gdy EBA zostanie już ustanowiony, Komisja ponosi odpowiedzialność za siedzibę administracyjną i początkowe prowadzenie działalności administracyjnej EBA do czasu uzyskania przez niego zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonywania własnego budżetu.

W tym celu do czasu objęcia obowiązków przez dyrektora wykonawczego po jego/jej mianowaniu przez Radę Organów Nadzoru zgodnie z art. 36 Komisja może tymczasowo wyznaczyć jednego urzędnika do pełnienia obowiązków dyrektora wykonawczego. Okres ten jest ograniczony do czasu uzyskania przez EBA zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonywania własnego budżetu.

2. Tymczasowy dyrektor wykonawczy może zatwierdzać wszelkie płatności w ramach środków przewidzianych w budżecie EBA po ich zatwierdzeniu przez Zarząd, a także zawierać umowy, w tym m.in. umowy z pracownikami, po przyjęciu planu zatrudnienia EBA.

3. Ustępy 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

3a. EBA uznaje się za prawnego następcę CEBS. Wszystkie aktywa i zobowiązania oraz wszystkie bieżące operacje CEBS mogą zostać przekazane EBA. Niezależny audytor sporządza sprawozdanie, w którym wykazuje końcową sytuację CEBS po stronie aktywów i zobowiązań. Sprawozdanie to jest badane i zatwierdzane przez członków CEBS oraz przez Komisję przed wszelkim przekazaniem aktywów lub zobowiązań.

Artykuł 63

Przepisy przejściowe dotyczące personelu

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 54, wszystkie umowy o pracę i porozumienia o oddelegowaniu zawarte przez CEBS lub jego sekretariat i obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są uznawane do czasu ich wygaśnięcia. Umowy nie podlegają przedłużeniu.

2. Wszystkim pracownikom posiadającym umowę o pracę, o której mowa w ust. 1, proponuje się możliwość zawarcia umów na czas określony na mocy art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników w różnych grupach zaszeregowania określonych w planie zatrudnienia EBA.

Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia organ uprawniony do zawierania umów przeprowadzi wewnętrzną procedurę kwalifikacyjną ograniczoną do pracowników ▌CEBS lub jego sekretariatu, o których mowa w ust. 1, w celu sprawdzenia umiejętności, operatywności i uczciwości zatrudnianych osób. Wewnętrzna procedura rekrutacyjna w pełni uwzględnia umiejętności i doświadczenie, jakie dana osoba wykaże podczas wykonywania swoich obowiązków przed zatrudnieniem.

3. W zależności od rodzaju i poziomu obejmowanych stanowisk, osobom, które pomyślnie przejdą procedurę kwalifikacyjną, zostaną zaoferowane umowy na czas określony co najmniej na okres pozostały do wygaśnięcia wcześniejszej umowy.

Artykuł 63a

Przepisy krajowe

Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe działania, by zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 64

Zmiany

W decyzji ▌716/2009/WE wprowadza się zmianę polegającą na wykreśleniu CEBS z wykazu beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika do tej decyzji ▌.

Artykuł 65

Uchylenie

Decyzja Komisji 2009/78/WE ustanawiająca ▌CEBS traci moc z dniem 1 stycznia 2011 r.

Artykuł 66

Klauzula przeglądu

-1. Do dnia ...(41) Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu zwiększenia nadzoru nad instytucjami, które mogą stwarzać ryzyko systemowe, określone w art. 12b, oraz utworzenia nowych ram zarządzania kryzysem finansowym, w tym sposobów finansowania.

1. Do dnia …(42)*, a następnie co trzy lata Komisja publikuje ogólne sprawozdanie dotyczące doświadczeń zgromadzonych w związku z działalnością EBA oraz stosowaniem procedur ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Sprawozdanie to ▌zawiera między innymi ocenę:

	(a)	konwergencji w zakresie standardowych praktyk nadzorczych osiągniętej przez właściwe organy;
	(b)	funkcjonowanie kolegiów organów nadzoru;
	(c)	postępów dokonanych w zakresie konwergencji w dziedzinie zapobiegania kryzysom, zarządzania w sytuacjach kryzysowych i rozwiązywania takich sytuacji, w tym w dziedzinie europejskich mechanizmów finansowania;
	(d)	czy w szczególności w świetle postępów osiągniętych w odniesieniu do spraw z lit. c) powinno się zwiększyć rolę EBA w nadzorze instytucji finansowych, które stwarzają potencjalne zagrożenie systemowe, oraz czy EBA powinien wykonywać zwiększone uprawnienia nadzorcze wobec tych instytucji;
	(e)	zastosowanie klauzuli ochronnej ustanowionej w art. 23. * Dz.U.:

1a. Sprawozdanie, o którym mowa w ust.1, stwierdza, czy:

	(a)	należy nadal oddzielnie nadzorować banki, ubezpieczenia, pracownicze programy emerytalne, papiery wartościowe i rynki finansowe;
	(b)	należy kontrolować nadzór ostrożnościowy i prowadzenie działalności oddzielnie czy też powinien tego dokonywać ten sam organ nadzoru;
	(c)	należy uprościć i wzmocnić strukturę ESFS w celu zwiększenia spójności między poziomami makro i mikro oraz między europejskimi organami nadzoru;
	(d)	ewolucja ESFS jest spójna z ewolucją w skali globalnej;
	(e)	w ramach ESFS istnieje wystarczająca różnorodność i wysoka jakość;
	(f)	istnieje odpowiedni poziom odpowiedzialności i przejrzystości w odniesieniu do wymogów dotyczących publikowania;
	(g)	należy zachować siedzibę EBA we Frankfurcie.

2. Sprawozdanie to jest przekazywane wraz z towarzyszącymi mu wnioskami (w stosownych przypadkach) Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 67

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem art. 62 i art. 63 ust. 1 i 2, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. EBA zostaje powołany w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ▌

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1)	Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0166/2010).
(2)	* Poprawki polityczne: tekst nowy lub zmieniony jest zaznaczony wytłuszczoną kursywą; skreślenia są zaznaczone symbolem ▌.
(3)	Opinia z dnia 22 stycznia 2010 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4)	Dz.U. C […] z […], s. […].
(5)	Dz.U. C 13 z 20.1.2010, s. 1.
(6)	Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ....
(7)	Dz.U. C 40 z 7.2.2001, s. 453.
(8)	Dz.U. C 25 E z 29.1.2004, s. 394.
(9)	Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 392.
(10)	Dz.U. C 8 E z 14.1.2010, s. 26.
(11)	Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 48.
(12)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0251.
(13)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0279.
(14)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 23.
(15)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 28.
(16)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 18.
(17)	Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.
(18)	Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201.
(19)	Dz.U. L 135 z 31.5.1994, s. 5.
(20)	Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1.
(21)	Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1.
(22)	Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7.
(23)	Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15.
(24)	Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16.
(25)	Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1.
(26)	Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164.
(27)	Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.
(28)	Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.
(29)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.
(30)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.
(31)	Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
(32)	Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
(33)	Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
(34)	Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.
(35)	Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 8.
(36)	Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(37)	Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72.
(38)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.
(39)	Dz.U. L 317 z 3.12.2001, s. 1.
(40)	Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385.
(41)	* sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(42)	** trzy lata od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych ***I

812k

528k

		Tekst
		Tekst skonsolidowany

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (COM(2009)0502 – C7-0168/2009 – 2009/0143(COD))

P7_TA(2010)0273

A7-0170/2010

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób(1):

POPRAWKI PARLAMENTU(2)

do wniosku Komisji

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
ustanawiające Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(4),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(5),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(6),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kryzys finansowy, który wystąpił na przełomie 2007 i 2008 r., ujawnił istotne braki w nadzorze finansowym, zarówno w poszczególnych przypadkach, jak i w podejściu do systemu finansowego jako całości. Nadzór oparty na modelach krajowych nie nadąża za globalizacją finansową i rzeczywistością, w której europejskie rynki finansowe są zintegrowane i połączone, a liczne przedsiębiorstwa finansowe działają na szczeblu transgranicznym. Kryzys ujawnił niedociągnięcia w zakresie współpracy, koordynacji, spójnego stosowania przepisów Unii i zaufania pomiędzy krajowymi organami nadzoru.

(1a) Na długo przed pojawieniem się kryzysu finansowego Parlament Europejski systematycznie apelował już o rzeczywiste wyrównanie szans dla wszystkich podmiotów na szczeblu unijnym, wskazując jednocześnie na istotne braki w nadzorze Unii nad coraz bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi (w swoich rezolucjach z dnia 13 kwietnia 2000 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego wprowadzania ram dla rynków finansowych: plan działania(7), z dnia 21 listopada 2002 r. w sprawie zasad nadzoru ostrożnościowego w Unii Europejskiej(8), z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie polityki usług finansowych (2005-2010) – białej księgi(9), z dnia 23 września 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego(10), z dnia 9 października 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie działań następczych w związku z metodą Lamfalussy'ego: przyszła struktura nadzoru(11), z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie zmienionego wniosku w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Solvency II)(12) oraz z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych(13)).

(2) W opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie utworzonej na wniosek Komisji grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem pana Jacques'a de Larosière'a (sprawozdanie de Larosière'a) stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysów finansowych i ograniczyć ich skutki. Zalecono reformy struktury nadzoru sektora finansowego w Unii. Grupa ekspertów wyraziła również stanowisko, że należy stworzyć Europejski System Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożony z trzech europejskich organów nadzoru odpowiedzialnych, odpowiednio, za sektor bankowości, sektor papierów wartościowych oraz sektor ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych, a także że należy powołać Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego. Zawarte w sprawozdaniu zalecenia dotyczyły minimalnego poziomu zmian, który eksperci ocenili jako konieczny, żeby uniknąć wystąpienia podobnego kryzysu w przyszłości.

(3) ▌W swoim komunikacie z dnia 4 marca 2009 r. zatytułowanym „Realizacja europejskiego planu naprawy” Komisja zaproponowała przedłożenie projektu legislacyjnego w sprawie utworzenia Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego i Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB), natomiast w komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym „Europejski nadzór finansowy” ▌przedstawiła więcej szczegółów na temat możliwej struktury takich nowych ram nadzorczych, ale nie uwzględniła wszystkich zaleceń zawartych w sprawozdaniu de Larosière'a.

(4a) Raport Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 16 kwietnia 2010 zatytułowany „Uczciwy i znaczący wkład sektora finansowego”, sporządzonym w odpowiedzi na wniosek szczytu G20 w Pittsburghu, stwierdzono że „bezpośredni koszt budżetowy kryzysu sektora finansowego powinien zostać objęty i pokryty przez Wkład Finansowy na rzecz Stabliności (ang. Financial Stability Contribution – FSC) pozwiązany z realnym i skutecznym mechanizmem naprawczym. Odpowiednio zdefiniowane mechanizmy naprawcze sprawią, że w przyszłości rządy nie będą zmuszone do wykupywania instytucji zbyt dużych lub zbyt powiązanych, by upaść”.

(4b) W komunikacie z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowanym „Europa 2020” Komisja stwierdziła także, że podstawowym priorytetem w perspektywie krótkoterminowej jest „lepiej zapobiegać i – jeśli zajdzie taka potrzeba – radzić sobie z ewentualnymi kryzysami finansowymi i która rozważy możliwość odpowiedniego udziału sektora finansowego, z uwzględnieniem szczególnej odpowiedzialności sektora finansowego w trakcie obecnego kryzysu.”

(4c) Dnia 25 marca 2010 r. Rada Europejska jasno stwierdziła, że „zczególnie potrzebne są postępy w kwestiach takich jak instytucje systemowe, instrumenty finansowe stosowane w zarządzaniu w sytuacji kryzysowej”.

(4d) Dnia 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska stwierdziła, że „państwa członkowskie powinny wprowadzić system opłat i podatków nakładanych na instytucje finansowe, aby zapewnić równy podział obciążenia i określić zachęty służące ograniczeniu ryzyka systemowego. Takie opłaty lub podatki powinny być częścią struktury wiarygodnego rozwiązania ramowego.”

(6) Unia wyczerpała możliwości działań w ramach obecnej formuły komitetów europejskich organów nadzoru ▌. Unia nie może trwać w sytuacji, w której brakuje mechanizmów zapewniających podejmowanie przez krajowe organy nadzoru najlepszych możliwych decyzji nadzorczych dotyczących instytucji transgranicznych; nie ma wystarczającej współpracy ani wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami nadzoru; wspólne działanie podejmowane przez krajowe organy wymaga skomplikowanych ustaleń, aby uwzględnić mozaikę wymogów regulacyjnych i nadzorczych; krajowe rozwiązania są najczęściej jedynym wykonalnym wariantem odpowiedzi na problemy europejskie; istnieje wiele różnych interpretacji tych samych tekstów prawnych. Europejski System Nadzoru Finansowego (ESFS) powinien zostać zaprojektowany w taki sposób, aby zaradzić tym brakom i stworzyć system zgodny z celem, jakim jest stabilny i jednolity unijny rynek usług finansowych łączący krajowe organy nadzoru w silną sieć unijną.

(7) ESFS powinien stanowić zintegrowaną sieć krajowych i unijnych organów nadzoru finansowego, w ramach której bieżący nadzór nad instytucjami finansowymi sprawowany jest na poziomie krajowym. EIOPA powinna pełnić wiodącą rolę w kolegiach organów nadzoru monitorujących instytucje transgraniczne oraz należy zdefiniować dla nich jasne normy nadzoru. EIOPA powinna zwracać szczególną uwagę na instytucje finansowe, które mogą stwarzać ryzyko systemowe, ponieważ ich niepowodzenie może zagrozić stabilności unijnego systemu finansowego, w przypadkach gdy krajowemu organowi nie udało się wykonać swoich uprawnień. Należy również osiągnąć większą harmonizację i spójne stosowanie przepisów dotyczących instytucji i rynków finansowych w całej Unii. Oprócz EIOPA należy powołać Europejski Organ Nadzoru (bankowość) i Europejski Organ Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe), a także Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet). ESRB powinna stanowić część ESFS.

(9) ▌EIOPA ▌powinien działać, mając na uwadze polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego, ▌w tym zwłaszcza poprzez osiągnięcie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru, uwzględniając zróżnicowane interesy poszczególnych państw członkowskich i różny charakter instytucji finansowych. EIOPA powinien chronić wartości społeczne takie jak stabilność systemu finansowego, przejrzystość rynków i produktów finansowych, oraz chronić deponentów i inwestorów. EIOPA powinien również zapobiegać arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantować równe warunki konkurencji, a także wzmocnić międzynarodową koordynację nadzoru finansowego, z korzyścią dla całej gospodarki, w tym dla uczestników rynków finansowych i innych zainteresowanych stron, konsumentów i pracowników. Jego zadania powinny także obejmować promowanie spójności nadzoru i doradzanie instytucjom UE w dziedzinie ubezpieczeń, reasekuracji, pracowniczych programów emerytalnych i pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz pokrewnych kwestii ładu korporacyjnego, audytów i sprawozdawczości finansowej. EIOPA należy także powierzyć ogólną odpowiedzialność za nadzór nad istniejącymi i nowymi produktami finansowymi/rodzajami transakcji.

(9a) EIOPA należycie uwzględnia wpływ swej działalności na konkurencję i innowacje na rynku wewnętrznym, na globalną konkurencyjność Unii, integrację finansową i nową strategię Unii na rzecz zatrudnienia i wzrostu.

(9b) Aby zrealizować swe cele EIOPA posiada osobowość prawną, a także autonomię administracyjną i finansową. EIOPA powinna otrzymać „uprawnienia umożliwiające zapewnienie przestrzegania praw, w szczególności związanych z ryzykiem systemowym i ryzykiem transgranicznym”.

(9c) Ryzyko systemowe jest definiowane przez międzynarodowe instytucje (MFW, Rada Stabilności Finansowej (FSB), Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS)) jako „ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego oraz (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje dla realnej gospodarki. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe.”

(10) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim wyroku z dnia 2 maja 2006 r. w sprawie C-217/04 (Zjednoczone Królestwo przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej) stwierdził, że: „[…] brzmienie art. 95 TWE [obecnie art. 114 TFUE] nie pozwala na wniosek, iż przepisy przyjęte przez prawodawcę wspólnotowego na podstawie tego artykułu powinny zostać ograniczone, jeśli chodzi o ich adresatów, wyłącznie do państw członkowskich. W rzeczywistości bowiem może okazać się konieczne, według oceny tego prawodawcy, przewidzenie możliwości ustanowienia organu wspólnotowego mającego za zadanie przyczynianie się do realizacji procesu harmonizacji, w sytuacjach gdy stosowne wydaje się przyjęcie niewiążących środków towarzyszących lub o charakterze ramowym dla ułatwienia jednolitego wykonania i stosowania aktów opartych na tym postanowieniu”. Cele i zadania EIOPA polegające na udzielaniu właściwym krajowym organom nadzoru pomocy w zakresie spójnej interpretacji i stosowania przepisów unijnych oraz przyczynianiu się do stabilności finansowej koniecznej do integracji finansowej są ściśle związane z celami określonymi w dorobku prawnym Unii dotyczącym rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Należy zatem ustanowić EIOPA na mocy art. 114 TFUE.

(11) Do aktów prawnych określających zadania dla krajowych organów nadzoru państw członkowskich, w tym współpracę między nimi i z Komisję, należą(17): dyrektywa 64/225/EWG z dnia 25 lutego 1964 r. w sprawie zniesienia ograniczeń swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług w dziedzinie reasekuracji i retrocesji(18), pierwsza dyrektywa Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie(19), dyrektywa Rady 73/240/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. znosząca ograniczenia swobody przedsiębiorczości w zakresie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie(20), dyrektywa Rady 76/580/EWG z dnia 29 czerwca 1976 r. zmieniająca dyrektywę 73/239/EWG w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie(21), dyrektywa Rady 78/473/EWG z dnia 30 maja 1978 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do koasekuracji we Wspólnocie(22), dyrektywa Rady 84/641/EWG z dnia 10 grudnia 1984 r. zmieniająca, szczególnie w zakresie ubezpieczenia świadczenia pomocy turystycznej, pierwszą dyrektywę (73/239/EWG) w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie(23), dyrektywa Rady 87/344/EWG z dnia 22 czerwca 1987 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczenia ochrony prawnej(24), druga dyrektywa Rady 88/357/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie i ustanowienia przepisów ułatwiających skuteczne korzystanie ze swobody świadczenia usług oraz zmieniająca dyrektywę 73/239/EWG(25), dyrektywa Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie)(26), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 98/78/WE z dnia 27 października 1998 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń w grupach ubezpieczeniowych(27), dyrektywa 2001/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń(28), dyrektywa 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotycząca ubezpieczeń na życie(29), dyrektywa 2002/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego(30) oraz dyrektywa 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami(31).

(12) Istniejące prawodawstwo Unii Europejskiej regulujące dziedziny, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, obejmuje również dyrektywę 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego(32), rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym(33), dyrektywę 2009/110/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością(34) oraz w stosownych fragmentach dyrektywę 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu(35), ▌ dyrektywę 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącą sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość(36)i dyrektywę 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego(37).

(12a) Pożądane jest, by EIOPA wspierał spójne podejście w dziedzinie gwarancji depozytów celem zapewnienia równych szans dla wszystkich deponentów i równorzędnego ich traktowania w całej Unii. Ponieważ systemy gwarancji depozytów podlegają nadzorowi raczej w państwach członkowskich, a nie nadzorowi regulacyjnemu, właściwe jest, by EIOPA mógł wykonywać swoje uprawnienia na mocy niniejszego rozporządzenia w stosunku do samego systemu gwarancji depozytów oraz do jego operatora. Rola EIOPA powinna zostać poddana przeglądowi po utworzeniu europejskiego funduszu gwarancji depozytów.

(13) Istnieje potrzeba wprowadzenia skutecznego instrumentu ustanawiającego zharmonizowane regulacyjne normy techniczne w zakresie usług finansowych, tak by zapewnić, również poprzez jednolity zbiór przepisów, równe szanse i odpowiednią ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Unii. Ponieważ EIOPA charakteryzuje wysoki poziom wiedzy specjalistycznej, efektywne i właściwe jest powierzenie mu, w dziedzinach określonych prawem unijnym, opracowania projektów regulacyjnych norm technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych. Komisja powinna zatwierdzić te projekty regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 290 TFUE w celu nadania im wiążącej mocy prawnej.

(14) Projekt regulacyjnych norm technicznych powinien podlegać zmianom tylko w bardzo szczególnych i wyjątkowych okolicznościach i pod warunkiem że to właśnie EIOPA znajduje się w ścisłym kontakcie potwierdzającym bieżącą działalność rynków finansowych. Podlegałyby one zmianom, jeżeli przykładowo projekty norm regulacyjnych byłyby niezgodne z prawem unijnym bądź byłyby sprzeczne z zasadą proporcjonalności lub z podstawowymi zasadami rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych określonymi w dorobku prawnym Unii dotyczącym usług finansowych. Komisja nie powinna zmieniać treści norm technicznych przygotowanych przez EIOPA bez uprzedniej konsultacji z EIOPA. Aby zapewnić sprawną i przyspieszoną procedurę przyjmowania tych norm, należy ustalić określony termin, w którym Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie ich zatwierdzenia.

(14a) Komisja powinna także posiadać uprawnienia do wprowadzania w życie prawnie wiążących aktów Unii zgodnie z art. 291 TFUE. Regulacyjne i wykonawcze normy techniczne muszą uwzględniać zasadę proporcjonalności, tj. wymogi określone w tych normach powinny być proporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyka związanego z działalnością prowadzoną przez daną instytucję finansową.

(15) W dziedzinach nieobjętych regulacyjnymi normami technicznymi EIOPA powinien mieć uprawnienia do wydawania wytycznych i zaleceń w sprawie stosowania prawodawstwa unijnego. W celu zapewnienia przejrzystości i zwiększenia przestrzegania przez krajowe organy nadzoru tych wytycznych i zaleceń, krajowe organy nadzoru powinny być zobowiązane do opublikowania powodów niezastosowania się do tych wytycznych i zaleceń, żeby zachować pełną przejrzystość wobec uczestników rynku.

(16) Zapewnianie właściwego i pełnego stosowania prawa Unii jest podstawowym warunkiem wstępnym dla integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych, stabilności systemu finansowego i równych warunków konkurencji dla instytucji finansowych w Unii. Należy zatem wprowadzić odpowiedni mechanizm obowiązujący w sytuacjach, w których EIOPA stwierdzi przypadki niestosowania lub nieprawidłowego ▌stosowania stanowiące naruszenie prawa Unii. Mechanizm ten powinien obowiązywać w dziedzinach, w których prawodawstwo Unii określa jasne i bezwarunkowe obowiązki.

(17) Aby umożliwić podjęcie odpowiednich działań w przypadku nieprawidłowego lub niewystarczającego stosowania przepisów prawa unijnego, należy wprowadzić mechanizm składający się z trzech kroków: na pierwszym poziomie EIOPA powinien być uprawniony do zbadania domniemanego nieprawidłowego lub niewystarczającego wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa unijnego przez organy krajowe w ramach ich praktyki nadzorczej, a następnie powinien wydać zalecenie. W przypadku gdy właściwy organ krajowy nie stosuje się do zalecenia, Komisja powinna mieć prawo do wydania formalnej opinii uwzględniającej zalecenie EIOPA, w której wymaga od właściwego organu podjęcia działań koniecznych do zapewnienia przestrzegania prawa Unii.

(18) Jeżeli organ krajowy nie zastosuje się do zalecenia w terminie wyznaczonym przez EIOPA, EIOPA – w celu zapewniania przestrzegania prawa unijnego – powinien niezwłocznie skierować do danego krajowego organu nadzoru decyzję o bezpośrednich skutkach prawnych, na którą można się powoływać przed sądami i organami i która może być egzekwowana na mocy art. 258 TFUE.

(19) W wyjątkowych sytuacjach uporczywej bezczynności właściwego organu EIOPA powinien posiadać uprawnienia do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych do poszczególnych instytucji finansowych. Uprawnienie to powinno być ograniczone do wyjątkowych przypadków, w których właściwy organ nie zastosuje się do skierowanej do niego formalnej opinii oraz w których prawo Unii ma bezpośrednie zastosowanie do instytucji finansowych na mocy istniejących lub przyszłych rozporządzeń UE. W tym zakresie Parlament Europejski i Rada oczekują realizacji programu Komisji na 2010 r., zwłaszcza jeśli chodzi o wniosek dotyczący reformy dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych.

(20) Poważne zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej wymagają szybkiej i skoordynowanej odpowiedzi na szczeblu Unii. EIOPA powinien zatem móc zobowiązywać krajowe organy nadzoru do podejmowania konkretnych działań w celu zapobiegania sytuacjom nadzwyczajnym. Zważywszy na delikatny charakter tej kwestii prawo do stwierdzania wystąpienia sytuacji nadzwyczajnej powinna mieć Komisja, z inicjatywy własnej lub na wniosek Rady, ESRB, Parlamentu Europejskiego lub EIOPA. Jeżeli Parlament Europejski, Rada, ESRB lub europejskie organy nadzoru uznają, że prawdopodobne jest wystąpienie sytuacji nadzwyczajnej, powinny skontaktować się z Komisją. W tym procesie ogromne znaczenie ma należyta dbałość o poufność. Jeżeli Komisja stwierdzi zaistnienie sytuacji nadzwyczajnej powinna należycie poinformować Parlament Europejski i Radę.

(21) W celu zapewnienia efektywnego i skutecznego nadzoru oraz zrównoważonego uwzględnienia stanowisk właściwych organów w poszczególnych państwach członkowskich EIOPA powinien móc rozstrzygać spory między tymi właściwymi organami ze skutkiem wiążącym, w tym w ramach kolegiów nadzorczych. Należy wprowadzić postępowanie pojednawcze, podczas którego właściwe organy mogą dojść do porozumienia. W razie braku porozumienia EIOPA powinien zażądać, by zainteresowane właściwe organy podjęły konkretne działanie lub by powstrzymały się od działania w celu rozstrzygnięcia danej sprawy oraz zapewnienia zgodności z prawodawstwem UE, przy czym skutki tego postępowania byłyby wiążące dla zainteresowanych właściwych organów. W przypadku niepodejmowania działań przez dany krajowy organ nadzoru EIOPA powinien być uprawniony do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych bezpośrednio do instytucji finansowych w obszarach prawa unijnego bezpośrednio je obowiązującego.

(21a) Kryzys pokazał, że sama współpraca krajowych organów, których jurysdykcja wygasa na granicy państwa, jest zdecydowanie niewystarczająca, aby nadzorować instytucje finansowe, które działają ponad granicami.

(21b) Ponadto, „obecne uregulowania łączące branżowe prawa paszportowe, nadzór kraju pochodzenia i czysto krajowe ubezpieczenie depozytu nie stanowią odpowiedniej podstawy przyszłej regulacji i nadzoru europejskich, transgranicznych banków detalicznych”(sprawozdanie Turnera).

(21c) Jak stwierdza sprawozdanie Turnera, „należyte uregulowania wymagają albo zwiększenia uprawnień krajowych, co oznacza mniejsze otwarcie rynku wewnętrznego, albo większego stopnia integracji europejskiej”.

(21d) Rozwiązanie „krajowe” oznacza, że państwo przyjmujące mogłoby zobowiązać instytucje zagraniczne do działania wyłącznie za pośrednictwem podwykonawców, a nie filii, oraz mieć nadzór nad kapitałem i płynnością banków działających w danym kraju, co doprowadziłoby do większego protekcjonizmu.

(21e) Rozwiązanie „europejskie” wzywa do wzmocnienia pozycji EIOPA w kolegium organów nadzorczych i do zwiększenia nadzoru nad instytucjami finansowymi stwarzającymi ryzyko systemowe.

(22) Kolegia organów nadzorczych odgrywają istotną rolę w efektywnym, skutecznym i spójnym nadzorze instytucji finansowych działających na szczeblu transgranicznym. EIOPA powinien odgrywać wiodącą rolę i mieć pełne prawa do uczestniczenia w kolegiach organów nadzorczych w celu usprawniania funkcjonowania kolegiów i procesu wymiany informacji w kolegiach oraz celem promowania konwergencji i spójności stosowania prawa unijnego przez kolegia. Jak zauważono w sprawozdaniu de Larosière'a, „należy unikać arbitrażu regulacyjnego i zakłóceń konkurencji wynikających z różnych praktyk nadzorczych, gdyż mogą one naruszyć stabilność finansową – między innymi poprzez zachęcanie do przenoszenia działalności finansowej do krajów o bardziej łagodnym systemie nadzoru. System nadzoru musi być postrzegany jako uczciwy i zrównoważony.”

(22a) EIOPA i krajowe organy nadzoru powinny zwiększyć nadzór nad instytucjami finansowymi spełniającymi kryteria ryzyka systemowego, ponieważ mogą one zagrozić stabilności systemu finansowego Unii i zaszkodzić realnej gospodarce.

(22b) Należy określić ryzyko systemowe, uwzględniając międzynarodowe normy, w szczególności normy ustalone przez FSB, MFW, Międzynarodowe Stowarzyszenie Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego i grupę G-20. Wzajemne powiązania, substytucyjność i terminowość to zwyczajowo wykorzystywane kryteria identyfikacji ryzyka systemowego.

(22c) Należy ustanowić system radzenia sobie z przechodzącymi trudności instytucjami, aby ustabilizować ich sytuację lub je rozwiązać ponieważ „jasno wykazano, że w kryzysie bankowym gra toczy się o wysoką stawkę dla rządu i społeczeństwa jako ogółu, ponieważ taka sytuacja może zagrozić stabilności finansowej i realnej gospodarce” (sprawozdanie de Larosière'a). Komisja powinna wysunąć odpowiednie propozycje w sprawie ustanowienia nowych ram zarządzania kryzysem finansowym. Kluczowe elementy zarządzania kryzysowego to wspólny zestaw zasad i mechanizmy naprawy finansów (egzekucja i finansowanie, tak aby poradzić sobie z kryzysem dużych, transgranicznych i/lub wzajemnie połączonych instytucji).

(22d) W celu zapewnienia współodpowiedzialności transgranicznych instytucji ubezpieczeniowych, ochrony interesów europejskich ubezpieczających oraz ograniczenia kosztów systemowego kryzysu finansowego obciążających podatników należy ustanowić Europejski Fundusz Ochrony Finansowej (zwany dalej „Funduszem”). Należy ustanowić Europejski Ubezpieczeniowy Program Gwarancyjny (zwany dalej „Funduszem”) celem sfinansowania działań interwencyjnych z zakresu rehabilitacji lub właściwego rozwiązania działalności w transgranicznych instytucjach finansowych, które przechodzą trudności mogące stanowić zagrożenie dla stabilności finansowej jednolitego europejskiego rynku finansowego, oraz celem internalizacji kosztów takich interwencji, w przypadku gdyby ich wkład do krajowych Ubezpieczeniowych Programów Gwarancyjnych nie był wystarczający. Środki funduszu powinny pochodzić ze składek tych podmiotów finansowych, długu emitowanego przez fundusz lub w wyjątkowych okolicznościach ze składek państw członkowskich, których sytuacja dotyczy, zgodnie z uprzednio ustalonymi kryteriami (zmieniony protokół ustaleń). Składki na Fundusz powinny zastąpić składki przekazywane na rzecz krajowych ubezpieczeniowych programów gwarancyjnych.

(22e) Ustanawia się Fundusz Stabilności Pracowniczych Programów Emerytalnych w celu sfinansowania działań interwencyjnych z zakresu właściwego rozwiązania działalności i działań ratunkowych instytucji finansowych, które przechodzą trudności mogące stanowić zagrożenie dla stabilności finansowej europejskiego jednolitego rynku finansowego. Fundusz powinien być finansowany z odpowiednich składek z sektora ubezpieczeń i emerytur pracowniczych. Składki do Funduszu powinny zastąpić składki, które przekazywano do krajowych funduszy o podobnym charakterze.

(23) Narzędziem przydatnym w funkcjonowaniu sieci organów nadzoru może być przekazywanie zadań i obowiązków, tak by ograniczyć powielanie zadań organów nadzoru, wspierać współpracę, a tym samym usprawnić proces nadzoru oraz zmniejszyć obciążenia spoczywające na instytucjach finansowych, zwłaszcza tych, które nie działają na skalę unijną. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zapewniać jasne podstawy prawne dla takiego przekazywania zadań i obowiązków. Przekazywanie zadań oznacza, że zadania są wykonywane przez inny organ nadzoru, a nie przez właściwy organ nadzoru, podczas gdy odpowiedzialność za podejmowanie decyzji nadzorczych nadal spoczywa na organie przekazującym. Dzięki przekazywaniu obowiązków pojedynczy krajowy organ nadzoru, któremu przekazano obowiązki, powinien móc w swoim imieniu decydować o pewnych kwestiach dotyczących nadzoru zamiast EIOPA lub zamiast innego krajowego organu nadzoru. Przekazywanie zadań i obowiązków powinno być regulowane zasadą przyznawania kompetencji nadzorczych organowi nadzoru, który ze względu na swoją pozycję jest odpowiedni do podjęcia działań w przedmiotowej sprawie. Przekazywanie obowiązków będzie odpowiednim rozwiązaniem przykładowo ze względu na ekonomię skali lub zakresu, spójność w ramach nadzoru grupy oraz optymalizację wykorzystania wiedzy specjalistycznej między organami nadzoru. Odpowiednie prawodawstwo unijne może bliżej określać zasady przekazywania obowiązków w ramach umowy. EIOPA powinien ułatwiać i monitorować zawieranie umów dotyczących przekazywania zadań i obowiązków między krajowymi organami nadzoru za pomocą wszelkich właściwych środków. EIOPA powinien być informowany z wyprzedzeniem o zamierzonym zawarciu umowy w sprawie przekazania, tak by móc wyrazić swoją opinię w stosownych przypadkach. Powinien on scentralizować publikację takich umów, aby zapewnić terminowe, przejrzyste i łatwo dostępne informacje na temat umowy dla wszystkich zainteresowanych stron. EIOPA powinien ustalać i upowszechniać dobre praktyki dotyczące przekazywania zadań i obowiązków oraz umów w sprawie przekazania.

(24) EIOPA powinien aktywnie wspierać konwergencję praktyk nadzorczych w całej Unii Europejskiej w celu stworzenia wspólnej kultury nadzoru.

(25) Wzajemne oceny stanowią efektywne i skuteczne narządzie zwiększające spójność w ramach sieci organów nadzoru. EIOPA powinien zatem opracować ramy metodyczne dla takich wzajemnych ocen i regularnie je przeprowadzać. Oceny te powinny koncentrować się nie tylko na konwergencji praktyk nadzorczych, ale również na zdolności organów nadzoru do osiągania wysokiej jakości wyników w zakresie nadzoru oraz niezależności właściwych organów. Należy upubliczniać wyniki wzajemnych ocen oraz rozpoznawać najlepsze wzorce, a następnie również je upubliczniać.

(26) EIOPA powinien aktywnie wspierać skoordynowaną reakcję Unii Europejskiej w zakresie nadzoru, w szczególności w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych bądź stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej. Oprócz uprawnień do podejmowania działania w sytuacjach nadzwyczajnych EIOPA powinno zatem zostać powierzone zadanie ogólnej koordynacji w ramach ESFS. Niezakłócony przepływ wszystkich istotnych informacji pomiędzy właściwymi organami powinien stać się centralnym punktem działań EIOPA.

(27) Aby utrzymać stabilność systemu finansowego, należy określić na wczesnym etapie tendencje, potencjalne zagrożenia i słabości płynące z poziomu mikroostrożnościowego, na szczeblu transgranicznym i międzysektorowym. EIOPA powinien, regularnie lub w razie konieczności doraźnie, monitorować i oceniać takie zmiany w obszarze podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informować Parlament Europejski, Radę, Komisję, inne europejskie organy nadzoru oraz ESRB. EIOPA powinien również uruchamiać i koordynować ogólnounijne testy skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę. W celu informowania organu udzielającego absolutorium o swoich zadaniach EIOPA powinien przeprowadzić analizy ekonomiczne rynków oraz wpływu, jaki miałyby ewentualne zmiany na rynku.

(28) Biorąc pod uwagę globalizację usług finansowych oraz rosnące znaczenie międzynarodowych standardów, EIOPA powinien reprezentować Unię Europejską w dialogu i współpracy z organami nadzoru z krajów trzecich.

(29) EIOPA powinien odgrywać rolę niezależnego organu doradczego dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w dziedzinach podlegających jego kompetencjom. Powinien móc wydawać opinie na temat oceny ostrożnościowej połączeń i przejęć na mocy dyrektywy 2006/48/WE.

(30) Aby skutecznie wykonywać swoje obowiązki, EIOPA powinien mieć prawo do zwracania się o wszelkie konieczne informacje dotyczące nadzoru ostrożnościowego. Aby uniknąć powielania obowiązków sprawozdawczych instytucji finansowych, takie informacje powinny być normalnie dostarczane przez krajowe organy nadzoru znajdujące się najbliżej rynków i instytucji finansowych i uwzględniać już istniejące statystyki. W ostateczności EIOPA powinien mieć jednak możliwość skierowania należycie uzasadnionego i umotywowanego wniosku o informacje bezpośrednio do instytucji finansowej, ▌jeżeli właściwy krajowy organ nie udostępnia lub nie może udostępnić takich informacji w odpowiednim czasie. Organy państw członkowskich powinny być zobowiązane do udzielenia pomocy EIOPA w zakresie realizacji jego wniosków o informacje. W tym kontekście podstawowe znaczenie ma praca nad wspólnymi formatami sprawozdawczymi.

(30a) Środki służące gromadzeniu informacji powinny być bez uszczerbku dla ram prawnych europejskiego systemu statystycznego (ESS) i Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) w dziedzinie statystyki. Niniejsze rozporządzenie powinno być zatem bez uszczerbku dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej(38) lub rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczącego zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny(39).

(31) Ścisła współpraca między EIOPA a ESRB ma podstawowe znaczenie dla pełnej efektywności funkcjonowania ESRB oraz dla podejmowania działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami. EIOPA i ESRB powinny dzielić się wszelkimi istotnymi informacjami. Dane dotyczące poszczególnych przedsiębiorstw należy dostarczać tylko po otrzymaniu uzasadnionego wniosku. Po otrzymaniu ostrzeżeń lub zaleceń skierowanych przez ESRB do EIOPA lub krajowego organu nadzoru, EIOPA powinien w stosownych przypadkach zapewnić podjęcie działań następczych.

(32) ▌EIOPA powinien konsultować z zainteresowanymi stronami normy regulacyjne, wytyczne i zalecenia oraz stwarzać im odpowiednią możliwość przedstawienia uwag na temat proponowanych środków. Przed przyjęciem projektów standardów regulacyjnych, wytycznych lub zaleceń EIOPA powinien dokonać oceny skutków. W celu zapewnienia efektywności należy ustanowić Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Ubezpieczeń, Reasekuracji i Pracowniczych Programów Emerytalnych, reprezentującą w zrównoważonych proporcjach unijne zakłady ubezpieczeń finansowych i reasekuracji finansowej oraz pracownicze programy emerytalne (w tym w stosownych przypadkach inwestorów instytucjonalnych i inne instytucje finansowe, które same korzystają z usług finansowych), związki zawodowe, pracowników naukowych i konsumentów oraz inne podmioty detaliczne korzystające z usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz z pracowniczych programów emerytalnych, w tym MŚP. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Ubezpieczeń, Reasekuracji i Pracowniczych Programów Emerytalnych powinna aktywnie służyć jako platforma kontaktowa z innymi grupami użytkowników z obszaru usług finansowych ustanowionymi przez Komisję lub na mocy ustawodawstwa unijnego.

(32a) Organizacje nienastawione na zysk – w przeciwieństwie do dobrze finansowanych i dobrze powiązanych przedstawicieli sektora – są marginalizowane w dyskusji nad przyszłością usług finansowych oraz w odnośnym procesie podejmowania decyzji. Powinno się to zrównoważyć odpowiednim finansowaniem ich przedstawicieli w Grupie Zainteresowanych Stron.

(33) Państwa członkowskie są głównie odpowiedzialne za zapewnienie skoordynowanego zarządzania w sytuacjach kryzysowych i utrzymanie stabilności finansowej w sytuacjach kryzysowych, w szczególności w odniesieniu do stabilizowania poszczególnych instytucji finansowych znajdujących się w trudnej sytuacji i rozwiązywania ich problemów. Działają one w ścisłej koordynacji w ramach unii gospodarczej i walutowej i zgodnie z jej zasadami. Środki podejmowane przez EIOPA w sytuacjach nadzwyczajnych lub rozwiązywania sporów, wpływających na stabilność instytucji finansowych nie powinny znacząco wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich. Należy ustanowić mechanizm umożliwiający państwom członkowskim powoływanie się na ten środek ochronny i – w ostateczności – przekazanie sprawy do decyzji Rady. Należy przyznać Radzie uprawnienia w tej dziedzinie, biorąc po uwagę szczególne obowiązki państw członkowskich w tym zakresie.

(33a) W ciągu trzech lat od wejścia w życie rozporządzenia ustanawiającego taki mechanizm Komisja, na podstawie zdobytego doświadczenia, powinna określić na szczeblu Unii jasne i solidne wytyczne dotyczące tego, kiedy państwa członkowskie stosują środki ochronne. Stosowanie klauzuli w sprawie środków ochronnych przez państwa członkowskie powinno następnie być oceniane w odniesieniu do tych wytycznych.

(33b) Z zastrzeżeniem poszczególnych kompetencji państw członkowskich w sytuacjach kryzysowych, jeżeli państwo członkowskie zdecyduje się powołać na środek ochronny, oprócz EIOPA, Rady i Komisji powinno jednocześnie powiadomić Parlament Europejski. Ponadto państwo członkowskie powinno wyjaśnić przyczyny, dla których powołało się na środek ochronny. EIOPA powinien ustalić we współpracy z Komisją, jakie kolejne kroki należy podjąć.

(34) W ramach tego procesu decyzyjnego w odniesieniu do EIOPA powinny obowiązywać przepisy wspólnotowe i ogólne zasady dotyczące prawidłowej procedury i przejrzystości. Prawo adresatów decyzji EIOPA do złożenia wyjaśnień powinno być w pełni przestrzegane. Akty wydawane przez EIOPA stanowią integralną część prawa unijnego.

(35) Głównym organem decyzyjnym EIOPA powinna być Rada Organów Nadzoru złożona z przewodniczących właściwych organów krajowych w poszczególnych państwach członkowskich, na czele z przewodniczącym EIOPA. W Radzie Organów Nadzoru zasiadać powinni w charakterze obserwatorów przedstawiciele Komisji, ESRB, Europejskiego Banku Centralnego, Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) oraz Europejskiego Organu Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe). Członkowie Rady Organów Nadzoru powinni działać niezależnie i wyłącznie w interesie Unii. W odniesieniu do aktów prawnych natury ogólnej, w tym dotyczących przyjmowania norm regulacyjnych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większość głosów zgodnie z art. 16 TFUE, natomiast wszystkie inne decyzje powinny być przyjmowane zwykłą większością głosów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony panel.

(35a) Co do zasady, Rada Organów Nadzoru powinna podejmować decyzje zwykłą większością zgodnie z regułą mówiącą, że jednej osobie przysługuje jeden głos. W odniesieniu jednak do aktów dotyczących przyjmowania norm technicznych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większości zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej i z TFUE oraz z Protokołem (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych do tych Traktatów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony, obiektywny panel, w skład którego wchodzą członkowie niebędący przedstawicielami właściwych organów, które są stronami danego sporu, i niemający żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich powiązań z zainteresowanymi właściwymi organami. Skład panelu powinien być właściwie wyważony. Decyzja podjęta przez panel powinna zostać zatwierdzona przez Radę Organów Nadzoru zwykłą większością głosów zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos. Niemniej jednak w odniesieniu do decyzji podjętych przez nadzorcę odpowiedzialnego za nadzór skonsolidowany, decyzja proponowana przez panel mogłaby zostać odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą, zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

(36) Zarząd złożony z przewodniczącego EIOPA oraz przedstawicieli krajowych organów nadzoru i Komisji powinien zapewniać, aby EIOPA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania. Zarządowi należy przyznać konieczne uprawnienia do, między innymi, proponowania rocznego i wieloletniego programu prac, wykonywania pewnych uprawnień budżetowych, przyjmowania planu polityki kadrowej EIOPA, przyjmowania przepisów szczególnych dotyczących prawa dostępu do dokumentów oraz przyjmowania sprawozdania rocznego.

(37) EIOPA powinien reprezentować zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przewodniczący wybrany przez Parlament Europejski w następstwie otwartego konkursu przeprowadzonego przez Komisję i po późniejszym sporządzeniu dla Komisji listy kandydatów. Zarządzanie EIOPA powinno zostać powierzone dyrektorowi wykonawczemu, który powinien mieć prawo do uczestniczenia bez prawa głosu w obradach Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

(38) Aby zapewnić międzysektorową spójność prac europejskich organów nadzoru, powinny one ściśle ze sobą współpracować poprzez Europejskie Organy Nadzoru (Wspólny Komitet) (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”) i w stosownych przypadkach wypracowywać wspólne stanowiska. Wspólny Komitet ▌powinien koordynować funkcje trzech europejskich organów nadzoru związane z konglomeratami finansowymi. W stosownych przypadkach akty prawne również objęte kompetencjami Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) lub Europejskiego Organu Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe) powinny być przyjmowane równolegle przez odnośne europejskie organy nadzoru. Pracami Wspólnego Komitetu powinni kierować na zasadzie corocznej rotacji przewodniczący trzech europejskich organów nadzoru. Przewodniczącym Wspólnego Komitetu powinien być wiceprzewodniczący ESRB. Wspólny Komitet powinien posiadać stały sekretariat, zatrudniający pracowników oddelegowanych z trzech europejskich organów nadzoru, co pozwoli na nieformalną wymianę informacji oraz na wypracowanie wspólnego podejścia kulturowego między trzema europejskimi organami nadzoru.

(39) Konieczne jest, by strony, na które mają wpływ decyzje podejmowane przez EIOPA, mogły wykorzystać niezbędne środki odwoławcze. W przypadku gdy EIOPA przysługują uprawnienia decyzyjne, w celu skutecznej ochrony praw stron oraz z uwagi na ekonomię procesową, zainteresowane strony powinny mieć prawo odwoływania się do Komisji Odwoławczej. Ze względu na efektywność i spójność Komisja Odwoławcza powinna być wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru, niezależnym od ich struktur administracyjnych i regulacyjnych. Powinna istnieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji Komisji Odwoławczej do Sądu Pierwszej Instancji i do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

(40) W celu zagwarantowania pełnej autonomii i niezależności EIOPA powinien posiadać własny budżet, który byłby finansowany głównie z obowiązkowych składek krajowych organów nadzoru i z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Finansowanie EIOPA przez Unię powinno odbywać się na podstawie porozumienia osiągniętego przez władzę budżetową zgodnie z pkt 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(40) (PMI). Zastosowanie powinna mieć unijna procedura budżetowa▌. Księgi rachunkowe powinny być badane przez Trybunał Obrachunkowy. Budżet ogólny powinien podlegać procedurze udzielania absolutorium.

(41) W odniesieniu do EIOPA zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(41). EIOPA powinien również przystąpić do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(42).

(42) W celu zapewnienia otwartych i przejrzystych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników w stosunku do pracowników EIOPA powinien mieć zastosowanie Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich(43).

(43) Niezbędna jest ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa i innych poufnych informacji. Poufność informacji udostępnianych EIOPA i wymienianych w obrębie sieci powinna podlegać surowym i skutecznym zasadom zachowania poufności.

(44) dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(44) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(45), które w pełni obowiązują w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia.

(45) Aby zapewnić przejrzyste funkcjonowanie EIOPA, powinno mieć do niego zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(46).

(46) Kraje niebędące członkami Unii Europejskiej powinny mieć możliwość uczestniczenia w pracach EIOPA, zgodnie z odpowiednimi umowami, które mają zostać zawarte przez Unię.

(47) Z uwagi na fakt, iż cele niniejszego rozporządzenia, to znaczy poprawa funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zagwarantowanie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji ostrożnościowej i nadzoru ostrożnościowego; ochrona deponentów, inwestorów i beneficjentów, a tym samym przedsiębiorstw i konsumentów; ochrona integralności, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; utrzymanie stabilności systemu finansowego i wzmocnienie międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(48) Ponieważ EIOPA przejmuje wszystkie obecne zadania i uprawnienia Komitetu Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (CEIOPS), należy uchylić decyzję Komisji 2009/79/WE z dnia 23 stycznia 2009 r. ustanawiającą Komitet Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, natomiast decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 716/2009/WE z dnia 16 września 2009 r. ustanawiająca wspólnotowy program wspierania określonych działań w obszarach usług finansowych, sprawozdawczości finansowej oraz badania sprawozdań finansowych(47) powinna zostać odpowiednio zmieniona.

(49) Należy wyznaczyć termin wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tak aby zagwarantować, że EIOPA jest odpowiednio przygotowany do rozpoczęcia działalności oraz by zapewnić sprawne przekształcenie CEIOPS,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE

ROZDZIAŁ I

USTANOWIENIE I STATUS PRAWNY

Artykuł 1

Ustanowienie organu i zakres jego działalności

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejski Organ Nadzoru (Europejski Organ ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych, 'EIOPA„).

2. EIOPA działa w zakresie uprawnień zawartych w niniejszym rozporządzeniu i przepisów dyrektywy 2009/138/WE, dyrektywy 2002/92/WE, dyrektywy 2003/41/WE, dyrektywy 2002/87/WE, i – w zakresie, w jakim akty te mają zastosowanie do zakładów ubezpieczeń, zakładów reasekuracji, instytucji pracowniczych programów emerytalnych i pośredników ubezpieczeniowych oraz właściwych organów, które je kontrolują w zakresie stosownych fragmentów dyrektywy 2005/60/WE oraz dyrektywy 2002/65/WE, w tym wszystkich dyrektyw, rozporządzeń i decyzji wydanych w oparciu o te akty oraz wszelkich przyszłych aktów ustawodawczych Unii Europejskiej powierzających zadania EIOPA.

2a. EIOPA funkcjonuje również w zakresie działań prowadzonych przez zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji, instytucji pracowniczych programów emerytalnych i pośredników ubezpieczeniowych, w tym kwestii ładu korporacyjnego, audytu i sprawozdawczości finansowej, pod warunkiem że działania EIOPA są konieczne, by zapewnić skuteczne i spójne stosowanie aktów ustawodawczych, o którym mowa w ust. 2.

3. Przepisy niniejszego rozporządzenia pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Komisji, w szczególności na mocy art. 258 TFUE, dotyczących zapewniania przestrzegania prawa Unii.

4. Do celów EIOPA należy przyczynianie się do ochrony interesu publicznego przez wkład na rzecz stabilności systemu finansowego w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej i jego skuteczność, dla gospodarki Unii, jej obywateli i przedsiębiorstw. EIOPA przyczynia się do:

	(i)	polepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym do należytego, skutecznego i spójnego poziomu regulacji i nadzoru;
	▌
	(iii)	zapewniania integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych;
	▌
	(v)	wzmocnienia międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego;
	(va)	zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu i wkładu na rzecz równych warunków konkurencji;
	(vb)	zapewniania odpowiedniej regulacji i nadzoru zawierania ubepieczeń, programów emerytalnych i podejmowania ryzyka, oraz
	(vc)	zwiększenia ochrony konsumentów.
	By osiągnąć powyższe cele, EIOPA przyczynia się do zapewnienia spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodaczych Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 2, wspiera konwergencję nadzorczą i przedstawia opinie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji oraz dokonuje analizy ekonomicznej rynków, dążąc do osiągnięcia swoich celów.

5. Wykonując zadania powierzone mu na mocy niniejszego rozporządzenia, EIOPA zwraca szczególną uwagę na ryzyko, jakie stwarzają instytucje systemowe, których upadek może zagrozić działaniu systemu finansowego lub realnej gospodarki.

Wykonując swoje zadania, EIOPA działa niezależnie i obiektywnie, mając na względzie wyłącznie interes Unii.

▌

Artykuł 1a

Europejski System Nadzoru Finansowego

1. EIOPA wchodzi w skład Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESFS). Głównym celem ESFS jest zapewnienie właściwego wdrożenia przepisów dotyczących sektora finansów, tak aby zachować stabilność finansową, a tym samym zapewnić zaufanie do całego systemu finansowego i odpowiednią ochronę konsumentów usług finansowych.

2. W skład Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego wchodzą następujące organy:

	(a)	Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego, w celu realizacji zadań, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr .../2010 (ESRB) i w niniejszym rozporządzeniu;
	(b)	EIOPA,
	(c)	Europejski Organ Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA];
	(d)	Europejski Organ Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA];
	(e)	Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet) w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 40-43 („Wspólny Komitet”);
	(f)	organy państw członkowskich określone w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA];
	(g)	Komisja – w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 7 i 9.

3. EIOPA prowadzi regularną i ścisłą współpracę z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego, a także z Europejskim Organem Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego) i Europejskim Organem Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) za pośrednictwem Wspólnego Komitetu, zapewniając międzysektorową spójność prac i wypracowując wspólne stanowiska w dziedzinie nadzoru konglomeratów finansowych oraz w innych międzysektorowych kwestiach.

5. Organy nadzoru, które są stronami w ESFS są zobowiązane do nadzoru instytucji finansowych działających w Unii zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 1b

Odpowiedzialność wobec Parlamentu Europejskiego

Organy, o których mowa w art. 1a ust. 2 są odpowiedzialne wobec Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
	(1)	„instytucje finansowe” oznaczają przedsiębiorstwa, podmioty oraz osoby fizyczne i prawne podlegające dowolnemu z aktów prawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, z tym że jeśli chodzi o dyrektywę 2005/60/WE „instytucje finansowe” oznaczają zakłady ubezpieczeń i pośredników ubezpieczeniowych, zgodnie z definicją tejże dyrektywy;
	(2)	„właściwe organy” oznaczają:

	(i)	organy nadzoru określone w dyrektywie 2009/138/WE i właściwe organy określone w dyrektywie 2003/41/WE i 2002/92/WE;
	(ii)	w odniesieniu do dyrektyw 2002/65/WE i 2005/60/WE organy właściwe do celów zapewnienia zgodności z wymogami tych dyrektyw przez instytucje finansowe zdefiniowane w ust. 1.

Artykuł 3

Status prawny

1. EIOPA jest organem Unii Europejskiej i posiada osobowość prawną.

2. W każdym państwie członkowskich EIOPA posiada zdolność prawną o najszerszym zakresie przyznanym przez prawo krajowe osobom prawnym. EIOPA może w szczególności nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz być stroną w postępowaniach sądowych.

3. EIOPA reprezentuje jego przewodniczący.

Artykuł 4

Skład

W skład EIOPA wchodzą następujące organy:
	(1)	Rada Organów Nadzoru, która wykonuje zadania określone w art. 28;
	(2)	Zarząd, który wykonuje zadania określone w art. 32;
	(3)	przewodniczący, który wykonuje zadania określone w art. 33;
	(4)	dyrektor wykonawczy, który wykonuje zadania określone w art. 38;
	(5)	Komisja Odwoławcza, o której mowa w art. 44 i która wykonuje zadania określone w art. 46.

Artykuł 5

Siedziba główna

Siedziba główna EIOPA mieści się we Frankfurcie.

EIOPA może posiadać przedstawicielstwa w najważniejszych ośrodkach finansowych Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ II

ZADANIA I UPRAWNIENIA EUROPEJSKIEGO ORGANU NADZORU UBEZPIECZEŃ I PRACOWNICZYCH PROGRAMÓW EMERYTALNYCH

Artykuł 6

Zadania i uprawnienia EIOPA

1. Zadania EIOPA obejmują:

	(a)	przyczynianie się do ustanowienia wysokiej jakości wspólnych norm i praktyk regulacyjnych technicznych i nadzorczych technicznych, w szczególności poprzez przedstawianie opinii instytucjom Unii Europejskiej oraz poprzez opracowywanie wytycznych, zaleceń i projektów norm regulacyjnych technicznych i wykonawczych technicznych, które powinny opierać się na aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2;
	(b)	przyczynianie się do spójnego stosowania aktów ustawodawczych Unii Europejskiej, w szczególności poprzez wkład do wspólnej kultury nadzoru, zapewnianie spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zapobieganie arbitrażowi regulacyjnemu, mediacja i rozstrzyganie sporów między właściwymi organami, zapewnianie skutecznego i spójnego nadzoru instytucji finansowych oraz spójności działań kolegiów organów nadzorczych oraz podejmowanie działań m.in. w sytuacjach nadzwyczajnych;
	(c)	wspieranie i ułatwianie przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami;
	(d)	ścisłą współpracę z ESRB, w szczególności poprzez dostarczanie jej wszelkich informacji koniecznych do realizacji jej zadań oraz poprzez zapewnianie podejmowania odpowiednich działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami;
	(e)	organizowanie i przeprowadzanie analiz wzajemnych ocen właściwych organów, w tym udzielanie porad w celu zwiększenia spójności wyników w zakresie nadzoru;
	(f)	monitorowanie i ocenę zmian na rynku podlegającym kompetencjom EIOPA;
		(fa) przeprowadzanie analiz ekonomicznych rynków w celu informowania organu udzielającego absolutorium o swoich zadaniach;
	(fb)	wspieranie ochrony właścicieli polis i uposażonych;
	(fc)	pomaganie w zarządzaniu kryzysowym w podmiotach transgranicznych, w razie gdy kryzys może spowodować ryzyko systemowe, o którym mowa w art. 12b, prowadząc wszelkie wczesne interwencje i dokonując postępowania naprawczego lub upadłościowego dla takich podmiotów za pośrednictwem Działu Awaryjno-Naprawczego ds. Ubezpieczeń i Programów Emerytalnych, o którym mowa w art. 12c;
	(g)	realizację wszelkich konkretnych zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach ustawodawczych Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1 ust. 2;
	(ga)	nadzorowanie tych instytucji finansowych, które nie podlegają nadzorowi właściwych organów;
	(gb)	publikowanie i regularne aktualizowanie na stronie internetowej EIOPA informacji dotyczących obszaru jego działań, w szczególności w obszarze jego kompetencji, na temat zarejestrowanych instytucji finansowych, aby zapewnić opinii publicznej łatwy dostęp do informacji;
	(gc)	przejęcie, w stosownych przypadkach, wszystkich aktualnych i bieżących zadań Komitetu Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych.

2. Aby zrealizować zadania określone w ust. 1, EIOPA posiada uprawnienia określone w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności do ▌:

	(a)	opracowywania projektów technicznych norm regulacyjnych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7;
		(aa) opracowywania projektów wykonawczych norm technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7e;
	(b)	wydawania wytycznych i zaleceń, zgodnie z art. 8;
	(c)	wydawania zaleceń w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 3;
	(d)	podejmowania indywidualnych decyzji skierowanych do właściwych organów w określonych przypadkach, o których mowa w art. 10 i 11;
	(e)	podejmowania indywidualnych decyzji skierowanych do instytucji finansowych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 6, art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 4;
	(f)	wydawania opinii dla Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji, zgodnie z art. 19;
	(fa)	gromadzenia niezbędnych informacji dotyczących instytucji finansowych, zgodnie z art. 20;
	(fb)	opracowywania wspólnej metodyki oceny wpływu charakterystyki produktu i procesu dystrybucji na sytuację finansową instytucji i ochronę konsumenta;
	(fc)	stworzenia bazy danych zarejestrowanych instytucji finansowych w zakresie jego kompetencji oraz – jeżeli tak stanowią akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2 – na szczeblu centralnym.
	(fd)	opracowania normy regulacyjnej określającej minimalne informacje na temat transakcji i uczestników rynku, które są udostępniane EIOPA, oraz określającego sposób koordynacji zbierania danych oraz sposób powiązania obecnych krajowych baz danych, tak aby EIOPA zawsze mógł mieć dostęp do istotnych i koniecznych informacji na temat transakcji i rynku niezbędnych do wykonywania wyznaczonych mu w niniejszym rzoporządzeniu zadań;
	(fe)	realizację wszelkich konkretnych zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach ustawodawczych Unii, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. EIOPA wykonuje wyłączne uprawnienia nadzorcze dotyczące jednostek posiadających zasięg ogólnounijny lub prowadzących działalność gospodarczą o zasięgu ogólnounijnym, powierzone mu w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3a. W celu wykonywania wyłącznych uprawnień nadzorczych na mocy ust. 3 EIOPA posiada odpowiednie uprawnienia do przeprowadzania dochodzeń i egzekwowania, jak określono w odpowiednim prawodawstwie, a także posiada możliwość nakładania opłat. EIOPA ściśle współpracuje z właściwymi organami i opiera się na ich wiedzy, strukturach i uprawnieniach w realizacji swych zadań.

Artykuł 6a

Zadania związane z ochroną konsumenta i działalnością finansową

1. Aby zwiększyć ochronę właścicieli polis i uposażonych, EIOPA podejmuje wiodącą rolę w propagowaniu przejrzystości, prostoty i uczciwości na jednolitym rynku produktów i usług finansowych, między innymi przez:

		(i) zbieranie i analizowanie danych na temat trendów konsumenckich oraz sporządzanie sprawozdań na ten temat,
	(ii)	analizowanie i koordynowanie znajomości zagadnień finansowych i inicjatyw edukacyjnych,
	(iii)	opracowywanie norm szkoleniowych dla przemysłu,
	(iv)	wnoszenie wkładu w rozwój wspólnych zasad ujawniania danych,
	(v)	ocenę zwłaszcza dostępności, podaży i kosztów ubezpieczenia w przypadku gospodarstw domowych i przedsiębiorstw, w szczególności MŚP.

2. EIOPA monitoruje nowe oraz istniejące formy działalności finansowej i może przyjmować wytyczne oraz zalecenia mające na celu propagowanie bezpieczeństwa, dobrej kondycji rynków i zbieżności praktyk regulacyjnych.

3. EIOPA może też wydawać ostrzeżenia w przypadkach, gdy działalność finansowa stanowi poważne zaagrożenie dla celów określonych w art. 1 ust. 4.

4. EIOPA ustanawia będący jego integralną częścią Komitet ds. innowacji finansowej, w ramach którego spotykają się wszystkie odpowiednie właściwe organy w celu wypracowania skoordynowanego podejścia do nowej i innowacyjnej działalności finansowej z punktu widzenia regulacyjnego i nadzorczego oraz w celu udzielania porad Radzie, Parlamentowi Europejskiemu i Komisji Europejskiej.

5. EIOPA może nałożyć tymczasowe zakazy lub ograniczenia w odniesieniu do niektórych rodzajów działalności finansowej zagrażającej należytemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całości lub części systemu finansowego Unii w przypadkach i na warunkach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust.2, lub jeśli jest to konieczne w przypadku sytuacji nadzwyczajnej, zgodnie z art. 10 i na warunkach w nim zawartych. EIOPA może też nałożyć taki zakaz lub ograniczenie poprzez przyjęcie regulacyjnych norm technicznych zgodnie z art. 7.

EIOPA dokonuje przeglądu niniejszej decyzji w regularnych odstępach czasu.

Artykuł 7

Regulacyjne normy techniczne

1. Parlament Europejski i Rada mogą przekazać uprawnienia Komisji do przyjęcia regulacyjnych norm technicznych na mocy art. 290 TFUE celem zapewnienia spójnej harmonizacji w dziedzinach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Niniejsze normy są natury technicznej, nie wiążą się z podejmowaniem decyzji strategicznych lub politycznych, a ich treść określają akty legislacyjne będące ich podstawą. EIOPA opracowuje projekt regulacyjnych norm technicznych i przedstawia go Komisji do zatwierdzenia.

w przypadku, gdy EIOPA nie przedstawi projektu Komisji w okresie ustalonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, Komisja może przyjąć regulacyjną normę techniczną.

1a. EIOPA przeprowadza otwarte konsultacje publiczne na temat regulacyjnych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych regulacyjnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii przed przedstawieniem ich Komisji. EIOPA zasięga również opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron, o której mowa w art. 22.

1b. Po otrzymaniu projektu regulacyjnej normy technicznej od EIOPA Komisja bezzwłocznie przesyła go Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

1c. Komisja podejmuje decyzję w sprawie przyjęcia projektu regulacyjnej normy technicznej w terminie trzech miesięcy od jego otrzymania. Regulacyjną normę techniczną przyjmuje się w drodze rozporządzeń lub decyzji W przypadku, gdy Komisja nie zamierza przyjąć normy, informuje ona o swojej decyzji oraz o jej powodach Parlament Europejski i Radę.

Artykuł 7a

Niezatwierdzenie lub zmiana projektu normy regulacyjnej

1. W przypadku, gdy Komisja nie zamierza zatwierdzić projektu regulacyjnych norm technicznych albo zamierza zatwierdzić je częściowo lub ze zmianami, odsyła EIOPA projekt regulacyjnych norm technicznych, proponując uzasadnione zmiany.

2. W ciągu sześciu tygodni EIOPA może w oparciu o zmiany zaproponowane przez Komisję wprowadzić poprawki w projektach regulacyjnych norm technicznych i ponownie przedłożyć je Komisji do zatwierdzenia. EIOPA powiadamia Parlament Europejski, Radę i Komisję o swojej decyzji.

3. W przypadku gdy EIOPA nie zgadza się z decyzją Komisji o odrzuceniu lub zmianie jego pierwotnych propozycji, Parlament Europejski lub Rada mogą wezwać w terminie jednego miesiąca właściwego komisarza i przewodniczącego EIOPA na posiedzenie ad hoc właściwej komisji Parlamentu Europejskiego lub Rady, żeby przedstawili i wyjaśnili zaistniałe rozbieżności.

Artykuł 7b

Wykonanie przekazanych uprawnień

1. Uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w art. 7, przyznaje się Komisji na okres 4 lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej 6 miesięcy przed zakończeniem okresu 4 lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada cofnie je zgodnie z art. 7 lit. c).

2. Z chwilą przyjęcia regulacyjnych norm technicznych Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący EIOPA powiadamia Parlament Europejski i Radę o normach regulacyjnych, które zostały zatwierdzone, a których właściwe organy nie przestrzegały.

Artykuł 7c

Sprzeciw wobec regulacyjnych norm technicznych

1. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec danej regulacyjnej normy technicznej w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia przez Komisję. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten można wydłużyć o kolejne trzy miesiące.

2. Regulacyjna norma techniczna jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i powinna wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłosić sprzeciwu. Jeżeli po upływie tego terminu ani Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec regulacyjnej normy technicznej, zostaje ona opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii.

3. Jak tylko Komisja przekaże projekt Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, instytucje te mogą przyjąć przedwczesne i warunkowe oświadczenie o braku sprzeciwu, które wejdzie w życie kiedy Komisja przyjmie regulacyjną normę techniczną bez wprowadzania zmian do projektu.

4. Jeżeli Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się regulacyjnej normie technicznej, norma ta nie wchodzi w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE, instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec regulacyjnej normy technicznej.

Artykuł 7d

Odwołanie przekazanych uprawnień

1. Przekazanie uprawnień określonych w art. 7 może zostać odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

2. Decyzja o odwołaniu kładzie kres przekazaniu uprawnień.

3. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy zamierza ona odwołać przekazanie uprawnień, stara się poinformować drugą instytucję i Komisję, w odpowiednim czasie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując uprawnienia dotyczące regulacyjnych norm technicznych, które mogłyby zostać odwołane.

Artykuł 7e

Wdrażanie norm technicznych

1. W przypadku gdy Parlament Europejski i Rada przekażą Komisji prawo do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych na mocy art. 291 TFUE w przypadku których konieczne są jednolite warunki wdrażania wiążących prawnie aktów Unijnych w dziedzinach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, stosuje się następujące zasady:

	a)	w przypadku gdy, zgodnie w wyżej wymienionymi przepisami, EIOPA przygotuje i przedłoży Komisji projekt wdrażania norm technicznych, normy te są natury technicznej, nie obejmują decyzji politycznych i ograniczają się do określenia warunków stosowania wiążących prawnie aktów unijnych;
	b)	w przypadku, gdy EIOPA nie przedstawi projektu Komisji w okresie ustalonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 lub wskazanym w skierowanym przez Komisję do EIOPA wniosku zgodnie z art. 19, Komisja może przyjąć regulacyjną normę techniczną w drodze aktu wykonawczego.

2. Przed ich przedstawieniem Komisji EIOPA przeprowadza otwarte konsultacje publiczne na temat wdrażania norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii.

EIOPA zasięga również opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron, o której mowa w art. 22.

3. EIOPA przedstawia Komisji projekt wdrażania norm technicznych do zatwierdzenia Komisji zgodnie z z art. 291 TFUE, a jednocześnie przedstawia je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. W terminie trzech miesięcy od otrzymania projektu wdrażania norm technicznych Komisja podejmuje decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu wdrażania norm. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc. Jeżeli wymaga tego interes Unii Europejskiej, Komisja może zatwierdzić projekt norm tylko częściowo lub ze zmianami.

W każdym przypadku, gdy Komisja przyjmuje wykonawcze normy techniczne zmieniające projekt wykonawczych norm technicznych przedłożony przez EIOPA, informuje ona o tym Parlament Europejski i Radę.

5. Komisja przyjmuje standardy w drodze rozporządzeń lub decyzji oraz publikuje je w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 8

Wytyczne i zalecenia

1. W celu ustanowienia spójnych, efektywnych i skutecznych praktyk nadzorczych w ramach ESFS oraz zapewnienia wspólnego, jednolitego i spójnego stosowania prawa Unii Europejskiej, EIOPA wydaje wytyczne i zalecenia skierowane do właściwych organów lub instytucji finansowych.

1a. EIOPA przeprowadza, w stosownych przypadkach, konsultacje publiczne w sprawie tych wytycznych i zaleceń, a także analizuje ewentualne koszty i korzyści z nimi związane. EIOPA zasięga również, w stosownych przypadkach, opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron, o której mowa w art. 22. Takie konsultacje, analizy, opinie i rady są proporcjonalne do zasięgu, charakteru i wpływu wytycznych lub zaleceń.

2. Właściwe organy i instytucje finansowe dokładają wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych i zaleceń. W ciągu dwóch miesięcy od wydania wytycznej lub zalecenia, każdy właściwy organ potwierdza, że zamierza zastosować się do tej wytycznej czy zalecenia. Jeżeli właściwe władze nie zamierzają się do nich zastosować, powiadamiają o tym EIOPA, podając uzasadnienie. EIOPA publikuje te przyczyny.

W przypadku gdy właściwy organ nie zastosuje się do wytycznej lub zalecenia, EIOPA podaje ten fakt do wiadomości publicznej.

EIOPA może, indywidualnie w każdym przypadku, podjąć decyzję o opublikowaniu przedstawionych przez właściwy organ powodów niezastosowania się do wytycznej lub zalecenia. Właściwy organ jest z wyprzedzeniem powiadamiany o takiej publikacji.

Jeśli dana wytyczna lub zalecenie zawiera taki wymóg, co roku instytucje finansowe jasno i szczegółowo informują, czy stosują się do tej wytycznej lub zalecenia.

2a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4 lit. a), EIOPA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisję o wydanych wytycznych i zaleceniach, wymienia właściwe organy, które się do nich nie zastosowały, i określa, jak zamierza zagwarantować, że będą one stosować się do jego zaleceń i wytycznych w przyszłości.

Artykuł 9

Naruszenie prawa Unii

1. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje ▌aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 lub stosuje je w sposób który wydaje się stanowić naruszenie prawa Unii Europejskiej, w tym regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych, określonych zgodnie z art. 7 i 7e, w szczególności nie zapewniając spełnienia przez instytucje finansowe wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie, EIOPA posiada uprawnienia określone w ust. 2, 3 i 6 niniejszego artykułu.

2. Na wniosek co najmniej jednego właściwego organu, Komisji, Parlamentu Europejskiego, Rady, Grupy Zainteresowanych Stron ▌ lub też z własnej inicjatywy i po poinformowaniu właściwego organu, którego to dotyczy, EIOPA może przeprowadzać dochodzenia w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa Unii.

2a. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 20 właściwy organ bezzwłocznie przekazuje EIOPA wszelkie informacje uznane przez EIOPA za niezbędne dla prowadzonego przez niego dochodzenia.

3. Najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od rozpoczęcia dochodzenia, EIOPA może skierować do właściwego organu, którego to dotyczy, zalecenie określające działania konieczne do zapewnienia przestrzegania prawa Unii.

3a. W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania zalecenia, właściwy organ informuje EIOPA o działaniach jakie podjął, lub zamierza podjąć, aby zapewnić przestrzeganie prawa Unii.

4. W przypadku gdy właściwy organ nie zapewnił przestrzegania prawa Unii w ciągu miesiąca od otrzymania zalecenia od EIOPA, Komisja może, po uzyskaniu informacji od EIOPA lub z własnej inicjatywy, wydać formalną opinię nakładającą na właściwy organ obowiązek podjęcia działań niezbędnych do przestrzegania prawa Unii Europejskiej. Formalna opinia Komisji uwzględnia zalecenie EIOPA.

Komisja wydaje taką formalną opinię najpóźniej w terminie trzech miesięcy od przyjęcia zalecenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc.

▌

EIOPA i właściwe organy przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje.

5. W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania formalnej opinii, o której mowa w ust. 4, właściwy organ informuje Komisję i EIOPA o działaniach, jakie podjął, lub zamierza podjąć, aby zastosować się do formalnej opinii Komisji.

6. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do formalnej opinii, o której mowa w ust. 4 ▌, w okresie w niej przewidzianym, oraz w przypadku gdy konieczne jest terminowe zaradzenie nieprzestrzeganiu przepisów ▌, w celu utrzymania bądź przywrócenia równych warunków konkurencji na rynku lub zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu finansowego i jego stabilności, oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do instytucji finansowych zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, EIOPA może przyjąć decyzję indywidualną, skierowaną do instytucji finansowej, zobowiązującą ją do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa Unii , w tym do zaprzestania określonych praktyk.

Decyzja EIOPA jest zgodna z formalną opinią wydaną przez Komisję na mocy ust. 4.

7. Decyzje przyjęte na mocy ust. 6 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

7a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4 lit. a), EIOPA wymienia właściwe organy i instytucje finansowe, które nie zastosowały się do decyzji, o których mowa w ust. 4 i 6.

Artykuł 10

Działania podejmowane w sytuacjach nadzwyczajnych

1. W przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, która może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, EIOPA aktywnie ułatwia i w razie potrzeby koordynuje wszelkie działania podejmowane przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

Aby umożliwić EIOPA takie ułatwianie i koordynowanie działań, organ ten jest dokładnie informowany o wszelkich istotnych zmianach; jest również zapraszany do brania udziału w charakterze obserwatora we wszelkich stosownych spotkaniach organizowanych przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

1a. Komisja może przyjąć skierowaną do EIOPA decyzję w sprawie istnienia sytuacji nadzwyczajnej dla celów niniejszego rozporządzenia, z własnej inicjatywy lub na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub EIOPA. Komisja dokonuje przeglądu tej decyzji w miesięcznych odstępach czasu i ogłasza koniec sytuacji nadzwyczajnej, kiedy jest to właściwe.

W przypadku stwierdzenia istnienia sytuacji nadzwyczajnej Komisja bezzwłocznie powiadamia Parlament Europejski i Radę.

2. Jeśli Komisja przyjmie decyzję na mocy ust. 1a i w wyjątkowych okolicznościach, kiedy niezbędne są skoordynowane działania organów krajowych w związku z niekorzystnym rozwojem sytuacji, który może zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, EIOPA może przyjąć indywidualne decyzje zobowiązujące właściwe organy do podjęcia niezbędnych działań zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, w celu likwidacji takich zagrożeń ▌ przez zapewnienie spełniania przez instytucje finansowe i właściwe organy wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji, o której mowa w ust. 2, w okresie w niej przewidzianym oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do instytucji finansowych, EIOPA może przyjąć skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z tego prawodawstwa, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4. Decyzje przyjęte na mocy ust. 3 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z kwestiami będącymi przedmiotem decyzji na mocy ust. 2 lub 3, są zgodne z tymi decyzjami.

Artykuł 11

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami

1. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 9, w przypadku gdy właściwy organ nie wyraża zgody na stosowanie procedury, na podjęte działanie lub jego niepodjęcie przez inny właściwy organ w dziedzinach, w których zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagana jest współpraca, koordynacja lub wspólny proces decyzyjny ze strony właściwych organów więcej niż jednego państwa członkowskiego, EIOPA z inicjatywy własnej lub na wniosek jednego lub więcej właściwych organów, których to dotyczy, obejmuje główną rolę we wspieraniu właściwych organów w rozstrzygnięciu sporu zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 do 4.

2. Uwzględniając odpowiednie terminy określone w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz stopień złożoności i nagłości sprawy, EIOPA wyznacza termin zakończenia postępowania pojednawczego między właściwymi organami. Na tym etapie EIOPA występuje w roli mediatora.

3. Jeśli do momentu zakończenia postępowania pojednawczego zainteresowane właściwe organy nie rozstrzygną sporu, EIOPA – zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci – podejmuje decyzję rozstrzygającą spór i zobowiązującą te organy do podjęcia konkretnych działań ▌, zgodnie z prawem Unii, ze skutkiem wiążącym dla zainteresowanych właściwych organów.

4. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji EIOPA, a w ten sposób nie zapewnia spełniania przez instytucję finansową wymogów mających do niej bezpośrednie zastosowanie na mocy aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, EIOPA przyjmuje skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną, zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa Unii, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4b. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący wymienia spory między właściwymi organami, osiągnięte porozumienia oraz decyzję podjętą w celu rozstrzygnięcia takich sporów.

Artykuł 11a

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami na szczeblu międzysektorowym

Wspólny Komitet, zgodnie z procedurą określoną w art. 11 i art. 42, rozstrzyga spory międzysektorowe, które mogą wynikać między jednym lub większą liczbą właściwych organów zgodnie z art. 2 ust. 2 niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA].

Artykuł 12

Kolegia organów nadzorczych

1. EIOPA przyczynia się do promowania i monitorowania skutecznego, efektywnego i spójnego funkcjonowania kolegiów organów nadzorczych, o których mowa w dyrektywie 2006/48/WE, a także wspiera spójność stosowania prawa unijnego w tych kolegiach. Personel EIOPA może uczestniczyć we wszystkich działaniach, w tym w kontrolach w siedzibach, prowadzonych wspólnie przez dwa właściwe organy lub większą ich liczbę.

2. EIOPA przewodzi obradom kolegiów organów nadzorczych ▌, jeśli uzna to za stosowne. W tym celu EIOPA uznawany jest za „właściwy organ” w rozumieniu odpowiednich przepisów. EIOPA:

	a)	gromadzi i wymienia wszelkie istotne informacje w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach w celu ułatwienia pracy kolegiom organów nadzorczych i utworzenia centralnego systemu i zarządzania nim celem udostępnienia tych informacji właściwym organom w kolegiach organów nadzorczych;
	b)	uruchamia i koordynuje ogólnounijne testy skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych, zwłaszcza tych wymienionych w art. 12b, na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę;
	c)	planuje i prowadzi działalność nadzorczą w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach, w tym oceniając zagrożenia, na jakie są lub mogą być wystawione instytucje finansowe oraz;
	d)	nadzoruje zadania wykonywane przez właściwe organy.

3a. EIOPA może określać normy regulacyjne i wykonawcze oraz wydawać wytyczne i zalecenia przyjęte zgodnie z art. 7, 7e i 8 w celu ujednolicenia funkcjonowania nadzoru i najlepszych praktyk przyjętych przez kolegia organów nadzorczych. Organy zatwierdzają pisemne uzgodnienia dotyczące funkcjonowania każdego z kolegiów w celu zagwarantowania harmonijnego funkcjonowania pomiędzy nimi.

3b. Prawnie wiążąca rola mediatora powinna umożliwić EIOPA rozwiązywanie sporów między właściwymi organami zgodnie z procedurą określoną w art. 11. W razie braku porozumienia w ramach odnośnego kolegium organów nadzorczych EIOPA może podejmować decyzje nadzorcze mające bezpośrednie zastosowanie do danego podmiotu.

Artykuł 12a

Przepisy ogólne

1. EIOPA zwraca szczególną uwagę na ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego i (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje na rynku wewnętrznym i w realnej gospodarce (ryzyko systemowe) i zajmuje się tym ryzykiem. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe.

2. EIOPA, we współpracy z ESRB, opracowuje wspólny zestaw wskaźników jakościowych i ilościowych („deska rozdzielcza ryzyka”), który posłuży jako podstawa do wystawienia oceny przez organy nadzoru podmiotom transgranicznym określonym w art. 12b. Te oceny są regularnie weryfikowane w celu uwzględnienia istotnych zmian profilu ryzyka instytucji. Ocena organów nadzoru jest decydującym elementem przy podejmowaniu decyzji o bezpośrednim nadzorze lub interwencji w znajdującym się w trudnej sytuacji podmiocie.

3. Bez uszczerbku dla aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 EIOPA przedstawia – jeśli zachodzi taka konieczność – dodatkowe projekty standardów regulacyjnych i wdrożeniowych oraz wytyczne i zalecenia dla instytucji określonych w art. 12b.

4. EIOPA nadzoruje podmioty transgraniczne, które mogą stwarzać ryzyko systemowe w rozumieniu art. 12b. W takim przypadku EIOPA działa za pośrednictwem właściwych organów.

5. EIOPA powołuje Dział Awaryjno-Naprawczy uprawiony do wprowadzania w życie jasno określonych sposobów działania i metod zarządzania w zakresie zarządzania kryzysowego od procedur wczesnej interwencji po postępowanie naprawcze i upadłościowe i ich prowadzenia.

Artykuł 12b

Identyfikacja podmiotów transgranicznych, które potencjalnie mogą stanowić ryzyko systemowe

1. Rada Organów Nadzoru, po konsultacji z ESRB, może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 29 ust. 1, zidentyfikować podmioty transgraniczne, które – z uwagi na ryzyko systemowe, jakie mogą stwarzać – powinny podlegać bezpośredniemu nadzorowi EIOPA lub Działu Awaryjno-Naprawczego, o którym mowa w art. 12c.

2. Kryteria identyfikowania takich podmiotów finansowych są spójne z kryteriami ustalonymi przez Radę Stabilności Finansowej (FSB), Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF) oraz Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS).

Artykuł 12c

Dział Awaryjno-Naprawczy

1. Dział Awaryjno-Naprawczy ds. Banków chroni stabilność finansową i minimalizuje efekt epidemii, jaki znajdujące się w trudnej sytuacji podmioty zidentyfikowane w art. 12b powodują w pozostałej części systemu i w gospodarce ogółem i ogranicza koszty ponoszone przez podatników, respektując zasadę proporcjonalności, hierarchię wierzycieli i gwarantując jednakowe traktowanie we wszystkich krajach.

2. Dział Awaryjno-Naprawczy ma uprawnienia do realizowania zadań określonych ust. 1 w celu uzdrowienia znajdujących się w trudnej sytuacji podmiotów lub podjęcia decyzji o likwidacji niewydolnych podmiotów (podstawowy warunek zapobieżenia pokusie nadużyć). Dział ten może między innymi zażądać dokonania modyfikacji wysokości kapitału lub płynności, rodzaju prowadzonej działalności, poprawy procedur, wyznaczenia lub zastąpienia zarządu, może zalecać uzyskanie wsparcia w postaci poręczenia, pożyczki lub wsparcia płynnościowego, zalecać całkowitą lub częściową sprzedaż, utworzenie banku zachowującego „dobre” aktywa/banku likwidującego „złe” aktywa lub banku pomostowego, zamianę długów na akcje (przy zastosowaniu odpowiednich redukcji wartości) lub częściowo dany podmiot upaństwowić.

3. Dział Awaryjno-Naprawczy ds. Banków składa się z ekspertów wyznaczonych przez Radę Organów Nadzoru EIOPA posiadających wiedzę i doświadczenie w zakresie restrukturyzacji, transformacji i likwidacji podmiotów finansowych.

Artykuł 12d

Europejskie ramy krajowych ubezpieczeniowych programów gwarancyjnych

1. EIOPA przyczynia się do rozwoju Europejskich ram krajowych ubezpieczeniowych programów gwarancyjnych działając zgodnie z uprawnieniami przyznanymi mu w tym rozporządzeniu celem zapewnienia, że krajowe ubezpieczeniowe programy gwarancyjne są odpowiednio finansowane ze składek pochodzących od odpowiednich instytucji finansowych, również takich, które działają na terenie Unii, lecz których siedziba znajduje się w innym państwie członkowskim lub poza Unią oraz zapewnia wysoki poziom ochrony wszystkim właścicielom polis w zharmonizowanych ramach w całej Unii.

2. Artykuł 8 dotyczący uprawnień EIOPA w zakresie przyjmowania wytycznych i zaleceń ma zastosowanie do rekompensat z tytułu ubezpieczenia.

3. Komisja może przyjmować regulacyjne i wykonawcze normy techniczne określone w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 zgodnie z procedurą określoną w art. 7 - 7d niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12e

Europejski Fundusz Stabilności Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych

1. Europejski Fundusz Stabilności Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych („Fundusz Stabilności”) zostaje powołany w celu zwiększenia internalizacji kosztów systemu finansowego, w tym pełnego odzyskiwania kosztów budżetowych, i udzielania pomocy w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych w zmagających się z trudnościami transgranicznych instytucjach finansowych. Instytucje finansowe działające tylko w jednym państwie członkowskim mogą przyłączyć się do funduszu. Fundusz Stabilności przyjmuje odpowiednie środki w celu uniknięcia sytuacji, w której dostępność pomocy powoduje pokusę nadużyć.

2. Fundusz Stabilności jest finansowany ze składek wszystkich podmiotów finansowych wymienionych w art. 12b. Składki te są proporcjonalne do poziomu ryzyka i udziału w ryzyku systemowym, które każdy z nich stwarza oraz wahań czynnika ryzyka ogólnego w czasie, zgodnie z ich „deską rozdzielczą ryzyka”. Wymagane poziomy składek uwzględniają szerzej pojęte warunki gospodarcze i konieczność utrzymania przez instytucje finansowe kapitału na inne zobowiązania regulacyjne i operacyjne.

3. Funduszem Stabilności administruje zarząd powoływany przez EIOPA na okres pięciu lat. Członkowie zarządu są wybierani spośród pracowników zaproponowanych przez władze krajowe. Fundusz Stabilności powołuje również radę konsultacyjną złożoną z nieposiadających prawa głosu przedstawicieli instytucji finansowych uczestniczących w Funduszu Stabilności. Zarząd Funduszu Stabilności może zaproponować, aby EIOPA zleciła na zewnątrz zarządzanie płynnością Funduszu Stabilności renomowanym instytucjom (takim jak EBI), która jest inwestowana w bezpieczne i płynne instrumenty.

4. W przypadku gdy skumulowane środki ze składek instytucji finansowych nie są wystarczające do stawienia czoła trudnościom, Fundusz Stabilności może zwiększyć swoje środki dzięki emisji instrumentów dłużnych lub za pomocą innych instrumentów finansowych.

Artykuł 13

Przekazywanie zadań i obowiązków

1. Na mocy dwustronnej umowy właściwe organy mogą, za zgodą EIOPA przekazywać swoje zadania i obowiązki temu organowi lub innym właściwym organom, z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule. Państwa członkowskie mogą określić szczególne warunki dotyczące przekazywania obowiązków, które muszą zostać spełnione, zanim właściwe organy tych państw zawrą takie porozumienia; mogą również ograniczyć zakres takiego przekazania do elementów niezbędnych dla skutecznego nadzoru nad transgranicznymi instytucjami lub grupami finansowymi.

2. EIOPA zachęca do przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami i ułatwia je poprzez identyfikowanie zadań i obowiązków, które mogą zostać przekazane lub być wspólnie wykonywane, oraz poprzez promowanie najlepszych praktyk.

3. Właściwe organy informują EIOPA o porozumieniach w sprawie przekazania zadań i obowiązków, które zamierzają zawrzeć. Porozumienia te powinny być zawierane nie wcześniej niż po upływie jednego miesiąca od poinformowania EIOPA o zamiarze ich zawarcia.

EIOPA może wydać opinię w sprawie zamierzonego porozumienia w ciągu miesiąca od uzyskania informacji o zamiarze jego zawarcia.

EIOPA publikuje w odpowiedni sposób zawarte przez właściwe organy porozumienia w sprawie przekazania zadań i obowiązków, tak aby wszystkie zainteresowane strony były należycie poinformowane.

Artykuł 14

Wspólna kultura nadzoru

	a)	wydawanie opinii dla właściwych organów;
	b)	promowanie skutecznej dwustronnej i wielostronnej wymiany informacji pomiędzy właściwymi organami, z pełnym poszanowaniem obowiązujących przepisów w zakresie poufności i ochrony danych przewidzianych w odpowiednim prawodawstwie Unii Europejskiej;
	c)	przyczynianie się do tworzenia wysokiej jakości jednolitych standardów nadzorczych, w tym w zakresie standardów sprawozdawczości i międzynarodowych standardów rachunkowości, zgodnie z art. 1 ust. 2 lit. a);
	d)	dokonywanie przeglądu stosowania odpowiednich regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych przyjmowanych przez Komisję, wytycznych i zaleceń wydawanych przez EIOPA, oraz, w stosownych przypadkach, proponowanie zmian;
	e)	ustanawianie sektorowych i międzysektorowych programów szkoleń, ułatwianie wymian personelu oraz zachęcanie właściwych organów do częstszego korzystania z programów oddelegowania pracowników oraz innych narzędzi.

2. Celem wspierania wspólnych podejść i praktyk nadzorczych EIOPA tworzy, w stosownych przypadkach, nowe, praktyczne instrumenty i narzędzia służące zwiększaniu konwergencji.

Artykuł 15

Wzajemne oceny właściwych organów

1. W celu dalszego wspierania spójności wyników w zakresie nadzoru EIOPA organizuje i przeprowadza okresowo analizy wzajemnych ocen wszystkich bądź części działań realizowanych przez właściwe organy. W tym celu EIOPA opracowuje metody umożliwiające obiektywną ocenę i porównanie analizowanych organów. Podczas dokonywania wzajemnych ocen uwzględnia się istniejące informacje i oceny już przeprowadzone w odniesieniu do zainteresowanych właściwych organów.

2. Wzajemna ocena obejmuje ocenę między innymi następujących aspektów:

	a)	adekwatności zasobów i ustaleń dotyczących zarządzania ▌ właściwego organu, przy szczególnym uwzględnieniu skutecznego stosowania regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych, o których mowa w art. 7 - 7e oraz aktów ustawodawczych wymienionych w art. 1 ust. 2, oraz zdolności reagowania na zmiany na rynku;
	b)	uzyskanego poziomu konwergencji w stosowaniu prawa Unii i w praktykach nadzorczych, w tym w regulacyjnych i wykonawczych normach technicznych, wytycznych i zaleceniach przyjętych na mocy art. 7 i 8, oraz stopnia, w którym praktyki nadzorcze osiągają cele wyznaczone w prawie Unii;
	c)	dobrych praktyk opracowanych przez poszczególne właściwe organy, których przyjęcie przez inne właściwe organy byłoby korzystne.
		d) skuteczności i uzyskanego poziomu odnośnie do egzekwowania przepisów przyjętych w ramach wprowadzania w życie prawa Unii Europejskiej, w tym środków administracyjnych i sankcji nałożonych na osoby odpowiedzialne w przypadkach, gdy nie spełniono tych przepisów.

3. Na podstawie wzajemnej oceny EIOPA, zgodnie z art. 8, może wydawać wytyczne i zalecenia skierowane do właściwych organów. EIOPA uwzględnia wyniki wzajemnych ocen w opracowywaniu projektu regulacyjnych lub wykonawczych norm technicznych, zgodnie z art. 7 - 7e. Właściwe organy starają się stosować do porad udzielonych przez EIOPA. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje tych porad, informuje EIOPA o powodach takiego postępowania.

EIOPA podaje do publicznej informacji najlepsze wzorce, jakie można określić na podstawie wspomnianych wzajemnych ocen. Ponadto, wszystkie inne wyniki wzajemnych ocen mogą być podawane do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem zgody właściwego organu będącego przedmiotem takiej wzajemnej oceny.

Artykuł 16

Funkcja koordynacji

1. EIOPA pełni rolę ogólnego koordynatora pomiędzy właściwymi organami, w tym w przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, która może potencjalnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i stabilności rynków finansowych, bądź też stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej.

2. EIOPA wspiera skoordynowaną reakcję na poziomie Unii Europejskiej, między innymi poprzez:

	(1)	ułatwianie wymiany informacji między właściwymi organami;
	(2)	określanie zakresu, a w miarę możliwości i w stosownych przypadkach, sprawdzanie wiarygodności informacji, które powinny być udostępnione wszystkim zainteresowanym właściwym organom;
	(3)	bez uszczerbku dla przepisów art. 11, prowadzenie niewiążącej mediacji na wniosek właściwych organów lub z własnej inicjatywy;
	(4)	niezwłoczne powiadamianie ESRB o wszelkich potencjalnych sytuacjach nadzwyczajnych;
		(4a) podejmowanie wszelkich stosownych działań w przypadku wydarzeń mogących zagrozić funkcjonowaniu rynków finansowych z myślą o ułatwieniu koordynacji działań podejmowanych przez właściwe organy;
	(4b)	centralizowanie otrzymanych od właściwych organów informacji zgodnie z art. 12 i 20, jako wynik obowiązku sprawozdawczości dla instytucji działających w więcej niż jednym państwie członkowskim. EIOPA udostępnia uzyskane informacje innym zainteresowanym właściwym organom.

Artykuł 17

Ocena zmian na rynku

1. EIOPA monitoruje i ocenia zmiany zachodzące na rynku podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informuje Europejski Organ Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego), Europejski Organ Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), ESRB oraz Parlament Europejski, Radę i Komisję o tendencjach w zakresie nadzoru mikroostrożnościowego, potencjalnych zagrożeniach i słabościach. Do swojej oceny EIOPA załącza analizę ekonomiczną rynków, na których działają instytucje finansowe oraz ocenę skutków, jakie ewentualne zmiany na rynku mogą mieć dla tych rynków.

1a. W szczególności EIOPA uruchamia i koordynuje, we współpracy z ESRB, ogólnounijne oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku. W tym celu EIOPA opracowuje, na potrzeby stosowania przez właściwe organy:

	a)	wspólną metodykę oceny wpływu scenariuszy gospodarczych na sytuację finansową instytucji;
	b)	wspólne podejścia w zakresie informowania o wynikach tych ocen odporności instytucji finansowych;
	(ba)	wspólną metodykę oceny skutku poszczególnych produktów lub procesów dystrybucji dla pozycji finansowej instytucji i dla procesu informowania właścicieli polis, uposażonych i konsumentów.

2. Bez uszczerbku dla zadań ESRB określonych w rozporządzeniu (UE) nr …/2010 [ESRB], co najmniej raz w roku, a w razie potrzeby częściej, EIOPA przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ESRB oceny tendencji, potencjalnych zagrożeń i słabości w obszarze podlegającym jej kompetencjom.

W ocenach tych EIOPA zamieszcza klasyfikację głównych zagrożeń i słabości, a także, w stosownych przypadkach, zaleca działania zapobiegawcze bądź zaradcze.

3. EIOPA w odpowiedni sposób uwzględnia rozwój sytuacji oraz zagrożenia i słabości na poziomie międzysektorowym, współpracując przy tym ściśle z Europejskim Organem Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego) i Europejskim Organem Nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 18

Stosunki międzynarodowe

1. Bez uszczerbku dla kompetencji instytucji Unii Europejskiej i państw członkowskich EIOPA może nawiązywać kontakty i zawierać porozumienia administracyjne z organami nadzoru, organizacjami międzynarodowymi oraz z administracjami krajów trzecich. Porozumienia te nie tworzą zobowiązań prawnych dla Unii Europejskiej ani państw członkowskich, nie uniemożliwiają też państwom członkowskim i właściwym organom zawierania dwustronnych lub wielostronnych porozumień z krajami trzecimi.

2. EIOPA zapewnia pomoc w przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności systemów nadzoru w krajach trzecich zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4 lit. a) EIOPA określa ustalenia administracyjne i odpowiadające im decyzje oraz zakres udzielanej pomocy w przygotowaniu decyzji w sprawie równoważności uzgodniony z organizacjami międzynarodowymi, organami administracji lub krajami trzecimi oraz zakres udzielanej pomocy w przygotowaniu decyzji w sprawie równoważności.

Artykuł 19

Inne zadania

1. Na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji lub z własnej inicjatywy EIOPA może przedkładać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komisji opinie w sprawie wszelkich kwestii dotyczących obszaru podlegającego jego kompetencjom.

1a. W przypadku, gdy EIOPA nie przedstawi projektu regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych w terminie wyznaczonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 lub w przypadku, gdy termin nie został wyznaczony, Komisja może zażądać takiego projektu i wyznaczyć termin jego przedstawienia.

Komisja może w pilnych przypadkach zażądać przedstawienia projektu regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych przed terminem wyznaczonym przez akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2. W takim przypadku Komisja składa odpowiednie wyjaśnienie.

2. W zakresie ostrożnościowych ocen połączeń i przejęć objętych zakresem zastosowania dyrektywy 2009/138/WE i które na mocy tej dyrektywy wymagają konsultacji między właściwymi organami z co najmniej dwóch państw członkowskich, EIOPA może ▌, na wniosek jednego z zainteresowanych właściwych organów, wydawać i publikować opinie w sprawie oceny ostrożnościowej ▌. Opinia jest wydawana szybko, a w każdym razie przed końcem okresu oceny zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE. W obszarach, w których EIOPA może wydawać opinie, zastosowanie ma art. 20.

Artykuł 20

Gromadzenie informacji

1. Na wniosek EIOPA właściwe organy ▌ państw członkowskich przekazują EIOPA wszelkie informacje niezbędne do wykonywania obowiązków nałożonych na EIOPA na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem, że adresat wniosku ma prawny dostęp do właściwych danych i że wniosek o udzielenie informacji jest konieczny ze względu na charakter odnośnego obowiązku.

1a. EIOPA może również zwrócić się o przekazywanie informacji w regularnych odstępach czasu. W miarę możliwości wnioski o przekazanie informacji sporządza się w oparciu o wspólne formaty sprawozdawczości.

1b. Na należycie uzasadniony wniosek właściwego organu państwa członkowskiego EIOPA może dostarczyć wszelkich informacji niezbędnych właściwemu organowi w wypełnianiu swoich obowiązków, zgodnie z obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej określonym w prawodawstwie sektorowym oraz w art. 56.

1c. Zanim EIOPA zwróci się z wnioskiem o informacje zgodnie z niniejszym artykułem, aby uniknąć powielania obowiązków sprawozdawczych, w pierwszej kolejności uwzględnia on wszelkie istniejące statystyki wytworzone, rozpowszechnione i opracowane przez europejski system statystyczny i Europejski System Banków Centralnych.

2. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są terminowo udostępniane przez właściwe organy ▌, EIOPA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek do innych organów nadzoru, ministerstwa finansów, o ile dysponuje ono informacjami z zakresu nadzoru, banku centralnego lub urzędu statystycznego zainteresowanego państwa członkowskiego.

2a. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są udostępniane na mocy ust. 1 lub 2 w sposób terminowy, EIOPA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek bezpośrednio do stosownych instytucji finansowych. W umotywowanym wniosku podaje się powody, dla których dane dotyczące poszczególnych instytucji finansowych są niezbędne.

EIOPA informuje zainteresowane właściwe organy o wnioskach wystosowanych zgodnie z ust. 2 i 2a.

Na wniosek EIOPA właściwe organy ▌wspierają EIOPA w gromadzeniu tych informacji.

3. EIOPA może wykorzystywać informacje poufne otrzymane ▌na mocy niniejszego artykułu wyłącznie na potrzeby wykonywania obowiązków nałożonych na EIOPA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 21

Relacje z ESRB

1. EIOPA ściśle i regularnie współpracuje z ESRB.

2. ▌EIOPA regularnie przekazuje ESRB aktualne informacje niezbędne do realizacji zadań powierzonych ESRB. Dane niezbędne do realizacji zadań ESRB, a niebędące w postaci skróconej lub zbiorczej, są jej udostępniane na uzasadniony wniosek, zgodnie z art. [15] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB]. EIOPA we współpracy z ESRB ustanawia odpowiednie wewnętrzneprocedury przekazywania poufnych informacji, zwłaszcza dotyczących poszczególnych instytucji finansowych.

3. Zgodnie z ust. 4 i 5 EIOPA zapewnia właściwe działania następcze w związku z ostrzeżeniami i zaleceniami ESRB, o których mowa w art. [16] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB].

4. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia ESRB skierowanego do EIOPA, EIOPA niezwłocznie zwołuje posiedzenie Rady Organów Nadzoru i ocenia skutki takiego ostrzeżenia lub zalecenia dla realizacji swoich zadań.

W drodze odpowiedniej procedury decyzyjnej EIOPA podejmuje decyzję w sprawie jakichkolwiek działań, które należy podjąć w odpowiedzi na problemy wskazane w ostrzeżeniach i zaleceniach, zgodnie z uprawnieniami przyznanymi EIOPA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli EIOPA nie podejmuje działań w związku z zaleceniem, informuje Parlament Europejski, Radę i ESRB o powodach takiego postępowania.

5. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia skierowanego przez ESRB do właściwego krajowego organu nadzoru, EIOPA korzysta w stosownych przypadkach z uprawnień przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia, tak aby zapewnić terminowe podjęcie działań następczych.

W przypadku gdy adresat zalecenia ESRB nie zamierza się do niego zastosować, informuje o tym Radę Organów Nadzoru i omawia z nią powody niepodjęcia działania.

Właściwy organ należycie uwzględnia poglądy Rady Organów Nadzoru, informując Radę i ESRB zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB].

6. Podczas realizacji zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu EIOPA w najwyższym stopniu uwzględnia ostrzeżenia i zalecenia ESRB.

Artykuł 22

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji i Grupa Zainteresowanych Stron z Pracowniczych Programów Emerytalnych

1. W celu ułatwienia konsultacji z zainteresowanymi stronami w dziedzinach związanych z zadaniami EIOPA, powołuje się Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji oraz Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Pracowniczych Programów Emerytalnych („Grupy Zainteresowanych Stron”). Opinii Grup Zainteresowanych Stron zasięga się w sprawie działań podejmowanych zgodnie z art. 7 dotyczącym regulacyjnych i wykonawczych norm technicznych, oraz, w zasięgu niedotyczącym poszczególnych instytucji finansowych, z art. 8 dotyczącym wytycznych i zaleceń. Jeśli trzeba pilnie podjąć działania, a konsultacje stają się niemożliwe, informuje się jak najszybciej Grupy Zainteresowanych Stron.

Grupy Zainteresowanych Stron zbierają się co najmniej cztery razy w roku w tym samym czasie i w tym samym miejscu i informują się nawzajem o kwestiach będących przedmiotem dyskusji, które nie są stanowią przedmiotu wspólnej dyskusji.

Członkowie jednej grupy zainteresowanych stron mogą być również członkami innej grupy zainteresowanych stron.

2. W skład Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji ▌ wchodzi 30 członków reprezentujących w zrównoważonych proporcjach zakłady ubezpieczeń, reasekuracji i pośredników ubezpieczeniowych działających na terenie Unii, ich pracowników, jak również konsumentów i użytkowników usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych ▌ oraz przedstawicieli MŚP. Co najmniej pięciu członków to niezależni, wybitni naukowcy. Dziesięciu członków grupy to przedstawiciele instytucji finansowych,z których trzech reprezentuje spółdzielcze lub wzajemne zakłady ubezpieczeń i reasekuracji

2a. W skład Grupy Zainteresowanych Stron z Pracowniczych Programów Emerytalnych wchodzi 30 członków, reprezentujących w stosunku gwarantującym równowagę instytucje pracowniczych programów emerytalnych działające na terenie Unii, ich pracowników, a także konsumentów i osoby korzystające z usług pracowniczych programów emerytalnych oraz przedstawicieli MŚP. Co najmniej pięciu członków to niezależni, wybitni naukowcy. Dziesięciu członków grupy to przedstawiciele instytucji finansowych.

3. Członków Grup Zainteresowanych Stron ▌ wyznacza Rada Organów Nadzoru EIOPA na wniosek odpowiednich zainteresowanych stron. W podejmowanej w tej sprawie decyzji Rada Organów Nadzoru zapewnia, w miarę możliwości, odpowiednią równowagę geograficzną i płciową oraz reprezentację zainteresowanych stron z całej Unii Europejskiej.

W podejmowanej w tej sprawie decyzji Rada Organów Nadzoru zapewnia, że wszyscy członkowie niebędący przedstawicielami zawodowych uczestników rynku lub ich pracowników ujawniają wszelki potencjalny konflikt interesów.

3a. EIOPA zapewnia Grupom Zainteresowanych Stron odpowiednią pomoc sekretariatu i dostarcza jej wszystkie niezbędne informacje. Członkowie Grup Zainteresowanych Stron reprezentujących organizacje non-profit otrzymują odpowiedni zwrot kosztów podróży. Grupy mogą powoływać grupy robocze zajmujące się kwestiami technicznymi.

4. Kadencja członków Grup Zainteresowanych Stron ▌ wynosi dwa i pół roku, po tym okresie wybierani są nowi członkowie

Członkowie grup mogą pełnić swoje funkcje przez dwie kolejne kadencje.

5. Grupy Zainteresowanych Stron ▌ mogą przedstawiać EIOPA swoje opinie i doradzać mu we wszelkich kwestiach związanych z zadaniami EIOPA, ze szczególnym uwzględnieniem zadań określonych w art. 7–7e, w art. 8, 14, 15 i 17.

6. Grupy Zainteresowanych Stron ▌ uchwalają swój regulamin wewnętrzny na podstawie porozumienia osiągniętego większością dwóch trzecich głosów członków.

7. EIOPA podaje do wiadomości publicznej opinie i porady Grup Zainteresowanych Stron ▌ oraz wyniki prowadzonych konsultacji.

Artykuł 23

Środki ochronne

1. W przypadku gdy dane państwo członkowskie uzna, że decyzja podjęta na mocy art. 10 ust. 2 lub art. 11 wpływa bezpośrednio i w znacznym stopniu na jego obowiązki budżetowe, w ciągu dziesięciu dni roboczych od przekazania decyzji EIOPA właściwemu organowi, państwo to powiadamia o tym EIOPA, Komisję i Parlament Europejski. W powiadomieniu tym państwo członkowskie uzasadnia, dlaczego przedmiotowa decyzja wpływa na jego obowiązki budżetowe, i dostarcza ocenę skutków dotyczącą skali tego wpływu.

2. W terminie jednego miesiąca od powiadomienia EIOPA i Komisji przez państwo członkowskie, EIOPA informuje to państwo członkowskie, czy utrzymuje swoją decyzję, czy też ją zmienia bądź unieważnia.

3a. W przypadku gdy Rada nie podejmie decyzji w ciągu dziesięciu dni roboczych w przypadku art. 10 oraz w ciągu jednego miesiąca w przypadku art. 11, decyzję EIOPA uznaje się za utrzymaną.

3b. Jeżeli decyzja podjęta na mocy art. 10 prowadzi do wykorzystania środków określonych zgodnie z art. 12d lub 12e, państwa członkowskie nie mogą wezwać Rady do utrzymania lub odwołania decyzji podjętej przez EIOPA.

Artykuł 24

Procedury decyzyjne

1. Przed podjęciem decyzji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, EIOPA informuje każdego wskazanego adresata danej decyzji o zamiarze jej podjęcia, wyznaczając termin, w którym adresat ten może wyrazić swoją opinię w tej sprawie, w pełni uwzględniając jej pilny charakter, złożoność i potencjalne skutki. Ma to odpowiednio zastosowanie do zaleceń, o których mowa w art. 9 ust. 4.

2. W decyzjach EIOPA przedstawione są powody, dla których zostały one przyjęte.

3. Adresaci decyzji EIOPA są informowani o środkach odwoławczych przysługujących im na mocy niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku gdy EIOPA podjął decyzję na mocy art. 10 ust. 2 lub 3, w odpowiednich odstępach czasu dokonuje jej przeglądu.

5. Decyzje podejmowane na mocy art. 9, 10 i 11 podaje się do wiadomości publicznej, określając właściwy organ lub instytucję finansową, którego lub której dotyczą, oraz główną treść tych decyzji, chyba że ich opublikowanie jest sprzeczne z interesem prawnym instytucji finansowych w zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa lub może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności, bądź też stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części.

ROZDZIAŁ III

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

Sekcja 1

RADA ORGANÓW NADZORU

Artykuł 25

Skład

1. W skład Rady Organów Nadzoru wchodzą:

	a)	przewodniczący, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	b)	przewodniczący krajowych organów publicznych właściwego w zakresie nadzoru nad instytucjami finansowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1, w poszczególnych państwach członkowskich, którzy spotykają się osobiście co najmniej dwa razy w roku;
	c)	jeden przedstawiciel Komisji, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	d)	jeden przedstawiciel ESRB, któremu nie przysługuje prawo głosu;
	e)	po jednym przedstawicielu z dwóch pozostałych europejskich organów nadzoru, którym nie przysługuje prawo głosu.

1a. Rada Organów Nadzoru zwołuje regularnie, a przynajmniej dwa razy w roku, posiedzenia Grup Zainteresowanych Stron.

2. Każdy właściwy organ ▌ jest odpowiedzialny za powołanie spośród swojego personelu zastępcy wysokiego szczebla, który może zastąpić członka Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), w przypadku gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach Rady.

2a. W krajach, w których istnieje więcej niż jeden organ właściwy w zakresie nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy te ustalają między sobą sposób wspólnego sprawowania tego przedstawicielstwa, w tym kwestię głosów na mocy art. 29;

3. Rada Organów Nadzoru może podjąć decyzję o dopuszczeniu obserwatorów.

Dyrektor wykonawczy może uczestniczyć w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru bez prawa głosu.

Artykuł 26

Wewnętrzne komitety i panele

2. Do celów art. 11 Rada Organów Nadzoru zwołuje na potrzeby bezstronnego rozstrzygania sporów niezależny panel, którego skład jest proporcjonalny i którego członkami są przewodniczący i dwóch członków Rady, którzy nie reprezentują właściwych organów będących stroną sporu ani nie mają żadnego interesu w konflikcie lub bezpośrednich powiązań z zainteresowanymi właściwymi organami.

2a. Z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2 panel proponuje Radzie Organów Nadzoru decyzję do ostatecznego przyjęcia, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci.

2b. Rada Organów Nadzoru przyjmuje regulamin wewnętrzny dla panelu, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł 27

Niezależność

2. Państwa członkowskie, instytucje UE ani żadne inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na członków Rady Organów Nadzoru w wykonywaniu przez nich ich zadań.

Artykuł 28

Zadania

1. Rada Organów Nadzoru wydaje wytyczne dotyczące prac EIOPA i kieruje podejmowaniem decyzji, o których mowa w rozdziale II.

2. Rada Organów Nadzoru przyjmuje opinie, zalecenia i decyzje oraz doradza w kwestiach, o których mowa w rozdziale II.

3. Rada Organów Nadzoru mianuje przewodniczącego.

4. Przed dniem 30 września każdego roku Rada Organów Nadzoru, działając na podstawie wniosku Zarządu, przyjmuje program prac EIOPA na kolejny rok oraz przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

4a. Rada Organów Nadzoru na podstawie wniosku Zarządu przyjmuje roczne sprawozdanie z działalności EIOPA, w tym ze sprawowania obowiązków przez przewodniczącego, na podstawie projektu sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu do dnia 15 czerwca każdego roku. Sprawozdanie to podawane jest do wiadomości publicznej.

5. Rada Organów Nadzoru przyjmuje wieloletni program prac EIOPA i przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Wieloletni program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

6. Rada Organów Nadzoru przyjmuje ▌budżet zgodnie z art. 49.

7. Rada Organów Nadzoru posiada władzę dyscyplinarną nad przewodniczącym i dyrektorem wykonawczym i może usunąć ich ze stanowiska zgodnie z (odpowiednio) art. 33 ust. 5 lub art. 36 ust. 5.

Artykuł 29

Proces decyzyjny

1. ▌Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje zwykłą większością głosów swoich członków, zgodnie z regułą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos. ▌

W odniesieniu do decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3, w przypadku decyzji podejmowanych przez nadzorcę odpowiedzialnego za nadzór skonsolidowany, decyzję zaproponowaną przez panel uznaje się za przyjętą, jeżeli została zatwierdzona zwykłą większością głosów członków, chyba że zostanie ona odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

2. Posiedzenia Rady Organów Nadzoru zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

3. Rada Organów Nadzoru uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

4. Przepisy regulaminu wewnętrznego określają szczegółową procedurę głosowania, w tym również, w stosownych przypadkach, zasady dotyczące kworum. Członkowie bez prawa głosu i obserwatorzy, z wyjątkiem przewodniczącego i dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w obradach Rady Organów Nadzoru poświęconych poszczególnym instytucjom finansowym, chyba że art. 61 lub akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2, stanowią inaczej.

Sekcja 2

ZARZĄD

Artykuł 30

Skład

1. W skład Zarządu wchodzi przewodniczący i sześciu innych członków Rady Organów Nadzoru, wybieranych przez i spośród członków Rady Organów Nadzoru posiadających prawo głosu.

Każdy członek (poza przewodniczącym) ma zastępcę, który może zastąpić członka Zarządu, gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach.

2. Zarząd podejmuje decyzje większością głosów obecnych członków. Każdy członek ma jeden głos.

Dyrektor wykonawczy i przedstawiciel Komisji uczestniczą w posiedzeniach Zarządu bez prawa głosu.

Przedstawiciel Komisji ma prawo głosu w sprawach, o których mowa w art. 49.

Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

3. Posiedzenia Zarządu zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek przynajmniej jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

Zarząd zbiera się przed każdym posiedzeniem Rady Organów Nadzoru i tak często, jak uzna to za konieczne. Zarząd zbiera się co najmniej pięć razy w roku na sesji ▌.

Artykuł 31

Niezależność

Państwa członkowskie, instytucje lub organy Unii Europejskiej ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie próbują wywierać wpływu na członków Zarządu.

Artykuł 32

Zadania

1. Zarząd dopilnowuje, aby EIOPA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru projekt rocznego i wieloletniego programu prac do zatwierdzenia.

3. Zarząd wykonuje swoje uprawnienia budżetowe zgodnie z art. 49 i 50.

4. Zarząd przyjmuje plan polityki kadrowej EIOPA oraz, zgodnie z art. 54 ust. 2, niezbędne środki wykonawcze do regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”).

5. Zgodnie z art. 58 Zarząd przyjmuje przepisy szczególne dotyczące prawa dostępu do dokumentów EIOPA.

6. ▌Na podstawie projektu rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Zarząd proponuje Radzie Organów Nadzoru do zatwierdzenia i przekazania Parlamentowi Europejskiemu roczne sprawozdanie z działalności EIOPA, w tym ze sprawowania obowiązków przez przewodniczącego.▌

7. Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

8. Zarząd powołuje i odwołuje członków Komisji Odwoławczej zgodnie z art. 44 ust. 3 i 5.

Sekcja 3

PRZEWODNICZĄCY

Artykuł 33

Powołanie i zadania

1. EIOPA jest reprezentowany przez przewodniczącego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

Przewodniczący jest odpowiedzialny za przygotowywanie prac Rady Organów Nadzoru, a także za przewodniczenie posiedzeniom Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej, organizowanej i zarządzanej przez Komisję, przewodniczący powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat instytucji finansowych i rynków oraz doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego.

Rada Organów Nadzoru wybiera również spośród swoich członków zastępcę, który pełni obowiązki przewodniczącego w razie jego nieobecności. Zastępca ten nie jest członkiem Zarządu.

3. Kadencja przewodniczącego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji przewodniczącego, Rada Organów Nadzoru ocenia:

	(a)	wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;
	(b)	zadania i potrzeby EIOPA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny i po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję przewodniczącego.

5. Przewodniczacy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie przez Parlament Europejski na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Artykuł 34

Niezależność

Bez uszczerbku dla roli Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań przewodniczącego, przewodniczący nie zwraca się o instrukcje do instytucji lub organów Unii Europejskiej, rządu żadnego z państw członkowskich, lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje Unii oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na przewodniczącego w wykonywaniu jego zadań.

Artykuł 35

Sprawozdanie

1. Parlament Europejski i Rada mogą wezwać przewodniczącego lub jego zastępcę, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu ich niezależności, do złożenia oświadczenia. Przewodniczący składa oświadczenie przed Parlamentem Europejskim i udziela odpowiedzi na wszelkie pytania posłów, kiedy tylko zostanie zgłoszony taki wniosek.

2. ▌Przewodniczący przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na żądanie i co najmniej 15 dni przed złożeniem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, pisemne sprawozdanie z głównych działań EIOPA.

2a. Poza informacjami, o których mowa w art. 7a-7e, 8, 9, 10, 11a i 18, sprawozdanie zawiera również wszelkie odpowiednie informacje, o które doraźnie wnosi Parlament Europejski.

Sekcja 4

DYREKTOR WYKONAWCZY

Artykuł 36

Powołanie

1. EIOPA jest zarządzany przez dyrektora wykonawczego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej i po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski dyrektor wykonawczy powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat instytucji finansowych i rynków, doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego oraz doświadczenia na stanowisku kierowniczym.

3. Kadencja dyrektora wykonawczego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji dyrektora wykonawczego, Rada Organów Nadzoru dokonuje jego oceny.

W ocenie tej Rada Organów Nadzoru uwzględnia w szczególności:
	(a)	wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;
	(b)	zadania i potrzeby EIOPA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję dyrektora wykonawczego.

5. Dyrektor wykonawczy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Artykuł 37

Niezależność

2. Państwa członkowskie, instytucje UE oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na dyrektora wykonawczego w wykonywaniu jego zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby dyrektor wykonawczy jest nadal zobowiązany do zachowania roztropności oraz dyskrecji w odniesieniu do przyjmowania pewnych stanowisk lub korzyści.

Artykuł 38

Zadania

1. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za zarządzanie EIOPA i przygotowuje prace Zarządu.

2. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za wykonanie rocznego programu prac EIOPA pod kierownictwem Rady Organów Nadzoru i pod kontrolą Zarządu.

4. Dyrektor wykonawczy przygotowuje wieloletni program prac, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

5. Do dnia 30 czerwca każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje dla Zarządu projekt programu prac EIOPA na kolejny rok, jak określono w art. 32 ust. 2.

6. Dyrektor wykonawczy sporządza wstępny projekt budżetu EIOPA zgodnie z art. 49 i wykonuje budżet EIOPA zgodnie z art. 50.

7. Każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje projekt sprawozdania rocznego, w tym rozdział poświęcony działalności regulacyjnej i nadzorczej EIOPA oraz rozdział dotyczący spraw finansowo-administracyjnych.

8. W odniesieniu do pracowników EIOPA dyrektor wykonawczy wykonuje uprawnienia nadane mu na mocy art. 54 i zarządza kwestiami personalnymi.

ROZDZIAŁ IV

EUROPEJSKI SYSTEM ORGANÓW NADZORU FINANSOWEGO
▌

Sekcja 2

WSPÓLNY KOMITET EUROPEJKSKICH ORGANÓW NADZORU

Artykuł 40

Ustanowienie

1. Niniejszym ustanawia się ▌Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet).

2. Wspólny Komitet Europejskich Organów Nadzoru stanowi forum, w ramach którego EIOPA prowadzi regularną i ścisłą współpracę oraz zapewnia międzysektorową spójność z pozostałymi europejskimi organami nadzoru, zwłaszcza w odniesieniu do:

		– konglomeratów finansowych;
		– księgowości i audytu;
	–	analiz mikroostrożnościowych rozwoju sytuacji oraz zagrożeń i słabości na poziomie międzysektorowym w odniesieniu do stabilności finansowej;
	–	detalicznych produktów inwestycyjnych;
	–	środków przeciwdziałania praniu pieniędzy; oraz
	–	wymiany informacji z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego oraz rozwoju stosunków między Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego a Europejskimi Organami Nadzoru.

3. Wspólny Komitet dysponuje specjalnym personelem pochodzącym z trzech europejskich organów nadzoru i pełniącym funkcję sekretariatu. EIOPA wnosi odpowiednie środki na potrzeby wydatków administracyjnych, ▌kosztów infrastruktury oraz kosztów operacyjnych.

Artykuł 40a

Nadzór

W przypadku gdy instytucja finansowa działa w różnych sektorach, Wspólny Komitet rozwiązuje spory zgodnie z art. 42 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 41

Skład

1. W skład Wspólnego Komitetu ▌wchodzą poszczególni przewodniczący europejskich organów nadzoru, a także, w stosownych przypadkach, przewodniczący Podkomitetu powołanego na mocy art. 43.

2. Dyrektor wykonawczy, przedstawiciel Komisji i ESRB są zapraszani do uczestniczenia w charakterze obserwatorów w posiedzeniach Wspólnego Komitetu oraz Podkomitetów, o których mowa w art. 43.

3. Przewodniczący Wspólnego Komitetu ▌wybierany jest co roku na zasadzie rotacji spośród przewodniczących Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. Przewodniczący Wspólnego Komitetu wyznaczony zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu jest również wiceprzewodniczącym Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.

4. Wspólny Komitet ▌uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny. W regulaminie mogą zostać wskazani dalsi uczestnicy posiedzeń Wspólnego Komitetu.

Posiedzenia Wspólnego Komitetu ▌odbywają się co najmniej raz na dwa miesiące.

Artykuł 42

Wspólne stanowiska i wspólne akty

W ramach zadań EIOPA określonych w rozdziale II, a w szczególności w kontekście wykonania dyrektywy 2002/87/WE, EIOPA wypracowuje w stosownych przypadkach wspólne stanowiska z Europejskim Organem Nadzoru Bankowego oraz z Europejskim Organem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, w zależności od przypadku.

Akty na mocy art. 7, 9, 10 lub 11 niniejszego rozporządzenia związane ze stosowaniem dyrektywy 2002/87/WE i innych aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, które wchodzą w zakres kompetencji również Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego lub Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych są przyjmowane równolegle, w stosownych przypadkach, przez EIOPA i Europejski Organ Nadzoru Bankowego oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

Artykuł 43

Podkomitety

1. Do celów art. 42 w ramach Wspólnego Komitetu ▌ustanawia się Podkomitet ds. Konglomeratów Finansowych.

3. Podkomitet wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, który staje się również członkiem Wspólnego Komitetu▌.

4. Wspólny Komitet może powoływać inne podkomitety.

Sekcja 3

KOMISJA ODWOŁAWCZA

Artykuł 44

Skład

1. Komisja Odwoławcza jest wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru.

2. W skład Komisji Odwoławczej wchodzi sześciu członków i sześciu zastępców członków; są to wysokocenione osoby posiadające udokumentowaną odpowiednią wiedzę i zawodowe doświadczenie, również w zakresie nadzoru, na wystarczająco wysokim poziomie w dziedzinie bankowości, ubezpieczeń, rynków papierów wartościowych lub innych usług finansowych, z wyłączeniem aktualnego personelu właściwych organów albo innych krajowych lub unijnych instytucji zaangażowanych w działalność EIOPA. Znaczna liczba członków Komisji Odwoławczej posiada wystarczającą fachową wiedzę prawną umożliwiającą świadczenie fachowych porad prawnych dotyczących wykonywania uprawnień przez EIOPA.

Komisja Odwoławcza wyznacza przewodniczącego.

Komisja Odwoławcza zwoływana jest przez przewodniczącego stosownie do potrzeb.

3. Dwóch członków Komisji Odwoławczej i dwóch zastępców wyznacza Zarząd EIOPA z listy wstępnie wyłonionych kandydatów zaproponowanej przez Komisję po opublikowaniu zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz po konsultacji z Radą Organów Nadzoru.

Pozostali członkowie wyznaczani są zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [EBA] oraz rozporządzeniem (UE) nr …/2010 [ESMA].

4. Kadencja członków Komisji Odwoławczej wynosi pięć lat. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie.

5. Członka Komisji Odwoławczej wyznaczonego przez Zarząd EIOPA nie można odwołać ze stanowiska w czasie trwania kadencji, chyba że został uznany za winnego poważnego uchybienia, a Zarząd, po konsultacji z Radą Organów Nadzoru, podejmie decyzję o jego odwołaniu.

6. ▌Europejski Organ Nadzoru Bankowego, Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zapewniają Komisji Odwoławczej odpowiednie wsparcie operacyjne i pomoc sekretariatu za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 45

Niezależność i bezstronność

1. Członkowie Komisji Odwoławczej podejmują decyzje w sposób niezależny. Nie są związani żadnymi instrukcjami. Nie mogą oni pełnić żadnych innych funkcji w EIOPA, w Zarządzie ani w Radzie Organów Nadzoru.

5. Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję dotyczącą działania, które należy podjąć w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, bez udziału zainteresowanego członka.

6. Członkowie Komisji Odwoławczej zobowiązują się działać niezależnie i w interesie publicznym.

Oświadczenie i deklaracja składane są corocznie w formie pisemnej i podawane są do publicznej wiadomości.

ROZDZIAŁ V

ŚRODKI ODWOŁAWCZE

Artykuł 46

Odwołania

1. Każda osoba fizyczna lub prawna, w tym właściwe organy, mogą odwołać się od decyzji EIOPA, o której mowa w art. 9, 10 i 11, oraz od każdej innej decyzji podjętej przez EIOPA zgodnie z prawodawstwem, o którym mowa w art. 1 ust. 2, która jest do nich skierowana, oraz od decyzji, która dotyczy ich bezpośrednio i indywidualnie, mimo że została przyjęta w postaci decyzji skierowanej do innej osoby.

2. Odwołanie wraz z uzasadnieniem składa się EIOPA w formie pisemnej w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia zainteresowanej osoby o decyzji lub – w razie braku takiego powiadomienia – od daty opublikowania decyzji przez EIOPA.

Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.

3. Odwołanie wniesione zgodnie z ust. 1 nie ma skutku zawieszającego.

Komisja Odwoławcza może jednak zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli uzna, że wymagają tego okoliczności.

4. Jeżeli odwołanie jest dopuszczalne, Komisja Odwoławcza bada, czy jest ono uzasadnione. ▌Komisja wzywa strony postępowania odwoławczego do wnoszenia w określonym terminie uwag do pism, które do nich skierowała lub do pism pochodzących od innych stron postępowania odwoławczego. Strony postępowania odwoławczego są uprawnione do ustnego przedstawienia swojego stanowiska.

5. Komisja Odwoławcza może ▌potwierdzić decyzję podjętą przez właściwy organ EIOPA lub przekazać sprawę do rozstrzygnięcia właściwemu organowi EIOPA. Decyzja Komisji Odwoławczej jest wiążąca dla tego organu, który przyjmuje zmienioną decyzję dotyczącą odnośnej sprawy.

6. Komisja Odwoławcza uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

7. EIOPA publikuje zawierające uzasadnienie decyzje podejmowane przez Komisję Odwoławczą.

Artykuł 47

Skargi do Sądu ▌i Trybunału Sprawiedliwości

1. Od decyzji podjętej przez Komisję Odwoławczą lub – w przypadku gdy nie przysługuje odwołanie do Komisji Odwoławczej – od decyzji EIOPA może zostać wniesiona skarga do Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

1a. Państwa członkowskie i instytucje unijne, jak i wszelkie osoby fizyczne i prawne mogą zaskarżyć bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości decyzje podejmowane przez EIOPA, zgodnie z art. 263 TFUE.

2. W przypadku gdy EIOPA jest zobowiązany do działania, ale zaniechał wydania decyzji, może zostać wszczęte postępowanie z tytułu zaniechania działania zgodnie z art. 265 TFUE przed Sądem ▌lub Trybunałem Sprawiedliwości.

3. EIOPA zobowiązany jest do podjęcia niezbędnych środków w celu wykonania wyroku Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY FINANSOWE

Artykuł 48

Budżet Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych

1. Dochody EIOPA, europejskiego organu zgodnie z art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002, obejmują w szczególności następujące elementy w dowolnej konfiguracji:

	(a)	obowiązkowe składki uiszczane przez krajowe organy władzy publicznej właściwe w zakresie nadzoru nad instytucjami finansowymi zgodnie z zasadą ważenia głosów określoną w art. 3 ust. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE;
	(b)	dotację ▌z Unii Europejskiej zapisaną w budżecie ogólnym Unii Europejskiej (sekcja „Komisja”); finansowanie EIOPA przez Unię Europejską odbywa się na podstawie porozumienia zawartego przez władzę budżetową zgodnie z pkt. 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami;
	(c)	wszelkie opłaty uiszczane na rzecz EIOPA w przypadkach określonych w odpowiednich instrumentach prawa Unii Europejskiej.

2. Na wydatki EIOPA składają się co najmniej koszty personelu, wynagrodzenia, koszty administracyjne, koszty infrastruktury, szkolenia zawodowego oraz koszty operacyjne.

3. Dochody i wydatki równoważą się.

4. Preliminarze wszystkich dochodów i wydatków EIOPA są przygotowywane na każdy rok budżetowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym i wykazywane są w budżecie EIOPA.

Artykuł 49

Sporządzanie budżetu

1. Do dnia 15 lutego każdego roku dyrektor wykonawczy sporządza projekt preliminarza dochodów i wydatków na następny rok budżetowy i przekazuje ten wstępny projekt budżetu Zarządowi i Radzie Organów Nadzoru wraz z planem zatrudnienia. Każdego roku Rada Organów Nadzoru, na podstawie wstępnego projektu sporządzonego przez dyrektora wykonawczego i zatwierdzonego przez Zarząd, przygotowuje preliminarz dochodów i wydatków EIOPA na następny rok budżetowy. Do dnia 31 marca Rada Organów Nadzoru przekazuje Komisji wspomniany preliminarz wraz z projektem planu zatrudnienia. Przed przyjęciem preliminarza projekt przygotowany przez dyrektora wykonawczego jest zatwierdzany przez Zarząd.

2. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie (zwanymi dalej „władzą budżetową”) preliminarz wraz ze wstępnym projektem budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

4. Władza budżetowa przyjmuje plan zatrudnienia dla EIOPA. Władza budżetowa zatwierdza środki na dotację dla EIOPA.

5. Budżet EIOPA przyjmuje Rada Organów Nadzoru. Budżet staje się budżetem ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W stosownych przypadkach budżet jest odpowiednio dostosowywany.

6. Zarząd niezwłocznie powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze realizacji wszelkich projektów, które mogą mieć istotne skutki finansowe dla finansowania jego budżetu, zwłaszcza w zakresie projektów związanych z nieruchomościami, takich jak najem lub zakup budynków. Informuje on o tym fakcie Komisję. Jeżeli którakolwiek z władz budżetowych zamierza wydać opinię, powiadamia EIOPA o tym zamiarze w terminie dwóch tygodni od otrzymania informacji o projekcie dotyczącym nieruchomości. W przypadku braku odpowiedzi, EIOPA może przystąpić do planowanego działania.

6a. W odniesieniu do pierwszego roku działalności EIOPA, który kończy się w dniu 31 grudnia 2011 r., budżet zostanie zatwierdzony przez członków komitetu poziomu 3. po konsultacji z Komisją, a następnie przekazany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do zatwierdzenia.

Artykuł 50

Wykonanie i kontrola budżetu

1. Dyrektor wykonawczy działa w charakterze urzędnika zatwierdzającego i wykonuje budżet EIOPA.

2. Do dnia 1 marca następującego po zamknięciu każdego roku budżetowego, księgowy EIOPA przekazuje księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu tymczasowe sprawozdanie finansowe wraz ze sprawozdaniem z zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy. Księgowy EIOPA przesyła sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami również członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentu Europejskiego i Rady, do dnia 31 marca następnego roku.

Księgowy Komisji dokonuje następnie konsolidacji tymczasowych sprawozdań finansowych instytucji i organów zdecentralizowanych zgodnie z art. 128 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(48) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”).

3. Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego w sprawie tymczasowych sprawozdań finansowych EIOPA zgodnie z przepisami art. 129 rozporządzenia finansowego, dyrektor wykonawczy, działając na własną odpowiedzialność, sporządza ostateczne sprawozdanie finansowe EIOPA i przekazuje je do zaopiniowania Zarządowi.

4. Zarząd przedstawia opinię w sprawie ostatecznego sprawozdania finansowego EIOPA.

6. Ostateczne sprawozdanie finansowe jest publikowane.

7. Dyrektor wykonawczy przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi do dnia 30 września. Kopię odpowiedzi przesyła również Zarządowi i Komisji.

9. Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, przed dniem 15 maja roku N + 2, udziela EIOPA absolutorium z wykonania budżetu (z uwzględnieniem wszystkich kosztów i dochodów EIOPA) za rok budżetowy N.

Artykuł 51

Zasady finansowe

Zasady finansowe mające zastosowanie w odniesieniu do EIOPA przyjmuje Zarząd po konsultacji z Komisją. Zasady te nie mogą odbiegać od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002(49), chyba że jest to wymagane ze względu na szczególne potrzeby operacyjne w zakresie funkcjonowania EIOPA i jedynie jeśli Komisja wyrazi na to wcześniej zgodę.

Artykuł 52

Środki zwalczania nadużyć finansowych

1. W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności, wobec EIOPA stosują się bez żadnych ograniczeń przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999.

2. EIOPA przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego wewnętrznych dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(50) oraz niezwłocznie przyjmuje stosowne przepisy odnoszące się do całego personelu EIOPA.

3. Decyzje dotyczące finansowania oraz wynikające z nich umowy oraz instrumenty wykonawcze muszą wyraźnie stwierdzać, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą, w razie potrzeby, przeprowadzać kontrole na miejscu wobec beneficjentów środków finansowych wydatkowanych przez EIOPA oraz pracowników odpowiedzialnych za przydzielenie tych środków.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 53

Przywileje i immunitety

Do EIOPA i jego pracowników zastosowanie ma Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.

Artykuł 54

Personel

1. Do pracowników EIOPA, w tym do dyrektora wykonawczego i przewodniczącego, stosują się regulamin pracowniczy, warunki zatrudnienia innych pracowników oraz zasady przyjęte wspólnie przez instytucje Unii Europejskiej do celów stosowania regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia.

2. Zarząd, w porozumieniu z Komisją, przyjmuje niezbędne środki wykonawcze, zgodnie z ustaleniami przewidzianymi w art. 110 regulaminu pracowniczego.

3. W odniesieniu do swoich pracowników EIOPA korzysta z uprawnień przyznanych organowi powołującemu na mocy regulaminu pracowniczego oraz organowi uprawnionemu do zawierania umów na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników.

4. Zarząd przyjmuje przepisy umożliwiające oddelegowywanie ekspertów krajowych z państw członkowskich do EIOPA.

Artykuł 55

Odpowiedzialność EIOPA

1. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej EIOPA naprawia szkody wyrządzone przez EIOPA lub przez jego pracowników przy wykonywaniu swoich obowiązków zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla systemów prawnych państw członkowskich. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w sporach dotyczących naprawy takich szkód.

2. Osobistą odpowiedzialność finansową oraz odpowiedzialność dyscyplinarną pracowników EIOPA wobec EIOPA regulują odpowiednie przepisy mające zastosowanie do pracowników EIOPA.

Artykuł 56

Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej

1. Członkowie Rady Organów Nadzoru i Zarządu, dyrektor wykonawczy, a także personel EIOPA, w tym urzędnicy oddelegowani czasowo przez państwa członkowskie oraz wszystkie inne osoby wykonujące zadania na rzecz EIOPA na podstawie umów, podlegają – również po zaprzestaniu pełnienia swoich funkcji – wymogom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w art. 339 TFUE oraz w odpowiednich przepisach prawa unijnego w tym zakresie.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby personel jest nadal zobowiązany do zachowania roztropności oraz dyskrecji w odniesieniu do przyjmowania pewnych stanowisk lub korzyści.

Państwa członkowskie, instytucje lub organy Unii Europejskiej ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie próbują wywierać wpływu na personel EIOPA.

Ponadto obowiązek przewidziany w ust. 1 oraz w akapicie pierwszym niniejszego ustępu nie uniemożliwia EIOPA i krajowym organom nadzoru korzystania z informacji na potrzeby egzekwowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, a w szczególności na potrzeby postępowania w celu przyjęcia decyzji.

3. Ustępy 1 i 2 nie uniemożliwiają EIOPA wymiany informacji z krajowymi organami nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz innymi przepisami prawa Unii Europejskiej mającymi zastosowanie do instytucji finansowych.

Informacje te podlegają warunkom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w ust. 1 i 2. EIOPA wprowadza w regulaminie wewnętrznym ustalenia praktyczne w zakresie wdrożenia zasad poufności określonych w ust. 1 i 2.

4. EIOPA stosuje decyzję Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom(51).

Artykuł 57

Ochrona danych

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy dyrektywy 95/46/WE lub dla obowiązków EIOPA dotyczących przetwarzania przez niego danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001 podczas wypełniania powierzonych mu obowiązków.

Artykuł 58

Dostęp do dokumentów

1. W odniesieniu do dokumentów pozostających w posiadaniu EIOPA stosuje się rozporządzenie (WE) nr 1049/2001.

2. Do dnia 31 maja 2011 r. Zarząd przyjmuje praktyczne środki dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

3. Decyzje podejmowane przez EIOPA zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą stanowić przedmiot skarg wnoszonych do Rzecznika Praw Obywatelskich lub postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości, po odwołaniu – w stosownych przypadkach – do Rady Organów Nadzoru, na warunkach określonych odpowiednio w art. 228 i 263 TFUE.

Artykuł 59

Ustalenia językowe

1. Do EIOPA stosują się przepisy rozporządzenia Rady nr 1(52).

2. O wewnętrznych ustaleniach językowych EIOPA decyduje Zarząd.

3. Usługi tłumaczeniowe na potrzeby działalności organu zapewnia Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej.

Artykuł 60

Umowa w sprawie siedziby

Niezbędne ustalenia dotyczące lokali, które mają zostać przekazane EIOPA w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, oraz obiektów udostępnianych przez to państwo, jak również szczegółowe przepisy mające zastosowanie w państwie członkowskim do dyrektora wykonawczego, członków Zarządu, pracowników EIOPA i członków ich rodzin określa umowa w sprawie siedziby między EIOPA a państwem członkowskim, która zostaje zawarta po uzyskaniu zgody Zarządu.

Państwo członkowskie zapewnia EIOPA najlepsze możliwe warunki do prowadzenia działalności, w tym wielojęzyczne placówki szkolne o orientacji europejskiej i odpowiednie połączenia komunikacyjne.

Artykuł 61

Udział krajów trzecich

1. Udział w pracach EIOPA jest otwarty dla krajów niebędących członkami Unii Europejskiej, które zawarły z Unią umowy przewidujące przyjęcie i stosowanie przez nie prawa unijnego w obszarze podlegającym kompetencjom EIOPA, jak określono w art. 1 ust. 2.

1a. EIOPA może zezwolić na udział krajów trzecich stosujących prawodawstwo uznane za równoważne w obszarach kompetencji EIOPA, o których mowa w art. 1 ust. 2, jak przewidziano w umowach międzynarodowych zawartych przez Unię zgodnie z art. 216 TFUE.

2. W odpowiednich postanowieniach tych umów określa się w szczególności charakter, zakres i aspekty proceduralne uczestnictwa tych krajów w pracach EIOPA, w tym przepisy dotyczące wkładu finansowego i pracowników. W umowach można przewidzieć uczestnictwo tych krajów w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru w charakterze obserwatora, dopilnowując jednocześnie, by kraje te nie mogły brać udziału w obradach dotyczących poszczególnych instytucji finansowych, chyba że są one nimi bezpośrednio zainteresowane.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 62

Działania przygotowawcze

-1. W okresie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia i przed ustanowieniem EIOPA CEIOPS działa w ścisłej współpracy z Komisją w celu przygotowania zastąpienia CEIOPS przez EIOPA.

1. Gdy EIOPA zostanie już ustanowiony, Komisja odpowiada za administracyjne ustanowienie i początkowe administracyjne funkcjonowanie EIOPA do czasu uzyskania przez niego zdolności operacyjnej▌.

W tym celu do czasu objęcia obowiązków przez dyrektora wykonawczego po jego mianowaniu przez Radę Organów Nadzoru zgodnie z art. 36 Komisja może tymczasowo wyznaczyć jednego urzędnika do pełnienia obowiązków dyrektora wykonawczego. Okres ten kończy się z momentem uzyskania przez EIOPA zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonania własnego budżetu.

2. Tymczasowy dyrektor wykonawczy może zatwierdzać wszelkie płatności w ramach środków przewidzianych w budżecie EIOPA po ich zatwierdzeniu przez Zarząd, a także zawierać umowy, w tym m.in. umowy z pracownikami, po przyjęciu planu zatrudnienia EIOPA.

3. Ustępy 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

3a. EIOPA uważa się za prawnego następcę CEIOPS. Wszelkie kwalifikowane aktywa i zobowiązania oraz wszelkie bieżące operacje CEIOPS mogą zostać przekazane EIOPA. Niezależny kontroler sporządza sprawozdanie, w którym wykazuje końcową sytuację CEIOPS po stronie aktywów i zobowiązań. Przed przekazaniem aktywów i zobowiązań sprawozdanie to jest badane i zatwierdzane przez członków CEIOPS oraz przez Komisję.

Artykuł 63

Przepisy przejściowe dotyczące personelu

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 54, wszystkie umowy o pracę i umowy dotyczące oddelegowania zawarte przez CEIOPS lub jego sekretariat i obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są uznawane do czasu ich wygaśnięcia. Umowy nie podlegają przedłużeniu.

Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia organ uprawniony do zawierania umów przeprowadzi wewnętrzną procedurę kwalifikacyjną ograniczoną do pracowników CEIOPS lub jego sekretariatu, o których mowa w ust. 1 , w celu sprawdzenia umiejętności, operatywności i uczciwości zatrudnianych osób. Wewnętrzna procedura rekrutacyjna w pełni uwzględnia umiejętności i doświadczenie, którymi dana osoba wykazała się przed zatrudnieniem.

Artykuł 63a

Przepisy krajowe

Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe działania, by zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 64

Zmiany

W decyzji nr 716/2009/WE wprowadza się zmianę polegającą na wykreśleniu CEIOPS z wykazu beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika do tej decyzji.

Artykuł 65

Uchylenie

Decyzja Komisji 2009/79/WE ustanawiająca Komitet Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych traci moc z dniem 1 stycznia 2011 r.

Artykuł 66

Klauzula przeglądu

-1. Do dnia …(53), Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu wzmocnienia nadzoru nad instytucjami, które mogą powodować ryzyko systemowe i o których mowa w art. 12b, oraz ustanowienia nowych ram zarządzania kryzysem finansowym w tym warunków finansowania.

1. Do dnia …(54)*, a następnie co trzy lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu zapewnienia utworzenia wiarygodnych ram naprawczych, w tym systemów wnoszenia wkładu przez instytucje finansowe na rzecz opanowania ryzyka finansowego oraz publikuje ogólne sprawozdanie dotyczące doświadczeń zgromadzonych w związku z działalnością EIOPA oraz stosowaniem procedur ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Sprawozdanie to ocenia między innymi:

	(a)	konwergencję w zakresie praktyk nadzorczych osiągniętą przez właściwe organy;
	(b)	funkcjonowanie kolegiów organów nadzoru;
	(c)	osiągnięte postępy na drodze do konwergencji w dziedzinie zapobiegania kryzysom, zarządzania nimi i ich rozwiązywania, w tym w zakresie europejskich mechanizmów finansowania;
	(d)	czy – w szczególności w świetle postępów osiągniętych w odniesieniu do kwestii, o których mowa w lit. c) – rola EIOPA polegająca na nadzorze nad instytucjami finansowymi powodującymi potencjalne ryzyko systemowe powinna zostać wzmocniona i czy należy wzmocnić uprawnienia nadzorcze EIOPA w stosunku do tych instytucji;
	(e)	stosowania klauzuli w sprawie środków ochronnych ustanowionej w art. 23.

1a. Sprawozdanie, o którym mowa w ust.1, stwierdza, czy:

	(a)	należy umieścić organy w jednej siedzibie w celu wzmocnienia i ulepszenia koordynacji między nimi;
	(b)	należy kontynuować odrębny nadzór nad bankami, ubezpieczeniami, pracowniczymi programami emerytalnymi, papierami wartościowymi i rynkami finansowymi;
	(c)	należy kontrolować nadzór ostrożnościowy i prowadzenie działalności oddzielnie czy też powinien tego dokonywać ten sam organ nadzoru;
	(d)	należy uprościć i wzmocnić strukturę ESFS w celu zwiększenia spójności między poziomami makro i mikro oraz między europejskimi organami nadzoru;
		(e) ewolucja ESFS jest spójna z ewolucją w skali globalnej;
	(f)	w ramach ESFS istnieje wystarczająca różnorodność i wysoka jakość;
	(g)	istnieje właściwa odpowiedzialność i przejrzystość w odniesieniu do wymogów dotyczących publikowania;
	(h)	siedziba EIOPA jest odpowiednia;
	(i)	należy ustanowić Fundusz Stabilności Ubezpieczeń na poziomie UE, jako najlepszą obronę przed zakłóceniem konkurencji i najskuteczniejszy sposób zaradzenia niepowodzeniu transgranicznej instytucji.

2. Sprawozdanie to jest przekazywane wraz z towarzyszącymi mu wnioskami (w stosownych przypadkach) Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 67

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem art. 62 i art. 63 ust. 1 i 2, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. EIOPA zostaje stworzony z dniem rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w … dnia … r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1)	Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0170/2010).
(2)	* Poprawki polityczne: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▌sygnalizuje skreślenia.Poprawki lub zmiany techniczne wprowadzone przez służby językowe: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony zwykłą kursywą; symbol ║ sygnalizuje skreślenia.
(3)	Opinia z dnia 22 stycznia 2010 r.(dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4)	Dz.U. C, s. […].
(5)	Dz.U. C 13 z 20.1.2010, s. 1.
(6)	Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ...
(7)	Dz.U. C 40 z 7.2.2001, s. 453.
(8)	Dz.U. C 25 E z 29.1.2004, s. 394.
(9)	Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 392.
(10)	Dz.U. C 8 E z 14.1.2010, s. 26.
(11)	Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 48.
(12)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0251.
(13)	Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0279.
(14)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 23.
(15)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 28.
(16)	Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 18.
(17)	Należy zauważyć, że dyrektywy 64/225/EWG, 73/239/EWG, 73/240/EWG, 76/580/EWG, 78/473/EWG, 84/641/EWG, 87/344/EWG, 88/357/EWG, 92/49/EWG, 98/78/WE, 2001/17/WE, 2002/83/WE oraz 2005/68/WE wchodzą w skład wersji przekształconej Solvency II (zmieniony wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (wersja przekształcona) (COM(2008)0119 – C6-0231/2007 – 2007/0143(COD)), tzn. tracą moc z dniem 1 listopada 2012 r.
(18)	Dz.U. 56 z 4.4.1964, s. 878.
(19)	Dz.U. L 228 z 16.8.1973, s. 3.
(20)	Dz.U. L 228 z 16.8.1973, s. 20.
(21)	Dz.U. L 189 z 13.7.1976, s. 13.
(22)	Dz.U. L 151 z 7.6.1978, s. 25.
(23)	Dz.U. L 339 z 27.12.1984, s. 21.
(24)	Dz.U. L 185 z 4.7.1987, s. 77.
(25)	Dz.U. L 172 z 4.7.1988, s. 1.
(26)	Dz.U. L 228 z 11.8.1992, s. 1.
(27)	Dz.U. L 330 z 5.12.1998, s. 1.
(28)	Dz.U. L 110 z 20.4.2001, s. 28.
(29)	Dz.U. L 345 z 19.12.2002, s. 1.
(30)	Dz.U. L 9 z 15.1.2003, s. 3.
(31)	Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10.
(32)	Dz.U. L 35 z 11.02.03, s. 1.
(33)	Dz.U. L 345 z 08.12.06, s. 1.
(34)	Dz.U. L 267 z 10.10.09, s. 7.
(35)	Dz.U. L 309 z 25.11.05, s. 15.
(36)	Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16.
(37)	Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1.
(38)	Dz.U. L 87 z 31.03.09, s. 164.
(39)	Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.
(40)	Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.
(41)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.
(42)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.
(43)	Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
(44)	Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
(45)	Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
(46)	Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.
(47)	Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 8.
(48)	Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(49)	Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72.
(50)	Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.
(51)	Dz.U. L 317 z 3.12.2001, s. 1.
(52)	Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385/58.
(53)	* Sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(54)	** Trzy lata od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Wymogi kapitałowe dotyczące portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń ***I

282k

42k

		Rezolucja
		Tekst

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywy 2006/48/WE i 2006/49/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń (COM(2009)0362 – C7-0096/2009 – 2009/0099(COD))

P7_TA(2010)0274

A7-0205/2010

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2009)0362),

– uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 47 ust. 2 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0096/2009),

– uwzględniając art. 294 ust. 3 i art. 53 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 12 listopada 2009 r.(1),

– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 20 stycznia 2010 r.(2),

– uwzględniając art. 55 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisji Prawnej (A7-0205/2010),

1. przyjmuje w pierwszym czytaniu stanowisko określone poniżej;

2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku lub zastąpienia tegoż innym tekstem;

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom państw członkowskich.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 7 lipca 2010 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/.../UE zmieniającej dyrektywy 2006/48/WE i 2006/49/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń

P7_TC1-COD(2009)0099

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2010/76/UE)

(1)	Dz.U. C 291 z 1.12.2009, s. 1.
(2)	Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Szczególne zadania Europejskiego Banku Centralnego dotyczące funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego *

433k

101k

Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady powierzającego Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania dotyczące funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (05551/2010 – C7-0014/2010 – 2009/0141(CNS))

P7_TA(2010)0275

A7-0167/2010

(Specjalna procedura ustawodawcza –konsultacja)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób(1):

Tekst proponowany przez Radę		Poprawka
Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 1 a preambuły (nowy)
		(1a) Na długo przed kryzysem Parlament Europejski nawoływał systematycznie do zapewnienia rzeczywiście równych szans wszystkim podmiotom na poziomie Unii Europejskiej, wskazując na znaczne braki w nadzorze unijnym nad nawet bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi (w rezolucji z dnia 13 kwietnia 2000 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego wprowadzania w życie ram dla rynków finansowych: plan działania1, w rezolucji z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie zasad nadzoru ostrożnościowego w Unii Europejskiej2, w rezolucji z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie polityki usług finansowych (2005-2010) – biała księga3, w rezolucji z dnia 23 września 2008 r. zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego4, w rezolucji z dnia 9 października 2008 r. zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie działań następczych w związku z metodą Lamfalussy'ego: przyszła struktura nadzoru5, w rezolucji z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie zmienionego wniosku w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Solvency II)6 oraz w rezolucji z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych7).
		___________ 1 Dz.U. C 40 z 7.2.2001, s. 453. 2 Dz.U. C 25 E z 29.1.2004, s. 394. 3 Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. xx. 4 Dz.U. C 8 E z 14.1.2010, s. 26. 5 Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 48. 6 Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0251. 7 Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0279.
Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 8 a preambuły
(8a) Środki służące gromadzeniu informacji określonych w niniejszym rozporządzeniu są konieczne do wykonania zadań ESRB i powinny być bez uszczerbku dla ram prawnych europejskiego systemu statystycznego i Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) w dziedzinie statystyki. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia WE nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej i dla rozporządzenia Rady WE nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczącego zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny.		(8a) Europejskiemu Bankowi Centralnemu należy powierzyć zadanie udzielania ESRB wsparcia statystycznego. Gromadzenie i przetwarzanie informacji zgodne z niniejszym rozporządzeniem i niezbędne do wykonywania zadań ESRB powinno w związku z tym opierać się na przepisach art. 5 Statutu ESBC i EBC oraz na przepisach rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 dotyczącego zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny1. Stosownie do tego poufnymi informacjami statystycznymi zgromadzonymi przez EBC lub ESBC należy dzielić się z ESRB.
		______ 1 Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.
Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 a (nowy)
		1a. Przewodniczący ESRB jest prezesem EBC. Okres pełnienia mandatu przez przewodniczącego ESRB jest równy okresowi pełnienia mandatu prezesa EBC.
Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 b (nowy)
		1b. Pierwszy wiceprzewodniczący jest wybierany przez członków Rady Ogólnej EBC na okres odpowiadający okresowi jego członkostwa w Radzie Ogólnej, ze względu na potrzebę zapewnienia zrównoważonej reprezentacji państw członkowskich zarówno wewnątrz strefy euro, jak i poza nią. Jego mandat może zostać przedłużony.
Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 c (nowy)
		1c. Drugi wiceprzewodniczący jest przewodniczącym Wspólnego Komitetu Europejskich Organów Nadzoru (Wspólnego Komitetu) powołanego na mocy art. 40 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA], rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr .../2010[EBA] („Wspólny Komitet”).
Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 d (nowy)
		1d. Przed objęciem urzędu przewodniczący i wiceprzewodniczący przedstawiają Parlamentowi Europejskiemu na przesłuchaniu publicznym, jak zamierzają wykonywać swe obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia. Drugi wiceprzewodniczący przedstawia Parlamentowi Europejskiemu plan wypełniania obowiązków powierzonych mu jako przewodniczącemu Wspólnego Komitetu.
Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 e (nowy)
		1e. Przewodniczący przewodniczy posiedzeniom Zarządu Głównego i Komitetu Sterującego.
Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 f (nowy)
		1f. Jeżeli przewodniczący nie może uczestniczyć w obradach, Zarządowi Głównemu i Komitetowi Sterującemu przewodniczą wiceprzewodniczący w porządku pierwszeństwa.
Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 g (nowy)
		1g. Jeżeli wiceprzewodniczący nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków, wybiera się nowych wiceprzewodniczących zgodnie z ust. 1b i 1c.
Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 h (nowy)
		1h. Przewodniczący reprezentuje ESRB na zewnątrz.
Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 i (nowy)
		1i. Przewodniczący jest zapraszany na coroczne przesłuchanie z okazji publikacji corocznego sprawozdania ESRB, organizowane w Parlamencie Europejskim, które odbywa się poza dialogu walutowego pomiędzy Parlamentem Europejskim a prezesem Europejskiego Banku Centralnego.
Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – wprowadzenie
Europejski Bank Centralny zapewnia sekretariat, dostarczając tym samym ESRB wsparcie analityczne, statystyczne, logistyczne i administracyjne. Zadania sekretariatu określone w art. 4 ust. 4 rozporządzenia XXXX obejmują w szczególności:		EBC zapewnia sekretariat, dostarczając tym samym ESRB wsparcie analityczne, statystyczne, logistyczne i administracyjne. Korzysta on również z doradztwa technicznego europejskich organów nadzoru, banków centralnych poszczególnych krajów i krajowych organów nadzoru. Jest także odpowiedzialny za wszelkie kwestie kadrowe. Zadania sekretariatu określone w art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr ..../2010 [ESRB] obejmują w szczególności:
Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – litera e)
e) wspieranie prac Zarządu Głównego, Komitetu Sterującego i Technicznego Komitetu Doradczego.		e) wspieranie prac Zarządu Głównego, Komitetu Sterującego i Naukowego Komitetu Doradczego.
Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – litera e a) (nowa)
		ea) udzielanie informacji europejskim organom nadzoru na ich wniosek.
Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1
1. EBC zapewnia dostateczne zasoby kadrowe i finansowe na potrzeby wykonywania powierzonego mu zadania polegającego na zapewnieniu sekretariatu.		1. EBC zapewnia dostateczne zasoby kadrowe i finansowe na potrzeby wykonywania zadań sekretariatu. EBC zapewnia, aby sekretariat dysponował wysoko wykwalifikowanymi kadrami, odpowiadającymi szerokiemu zakresowi działalności ESRB i składowi Zarządu Głównego. EBC zapewnia należyte finansowanie sekretariatu z zasobów własnych.
Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 2
2. Dyrektor sekretariatu jest powoływany przez EBC w porozumieniu z Zarządem Głównym ESRB.		2. Dyrektor sekretariatu jest powoływany przez EBC na wniosek Zarządu Głównego ESRB.
Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 2 a (nowy)
		2a. Wszyscy członkowie sekretariatu są zobowiązani do nieujawniania informacji objętych tajemnicą służbową, nawet po zakończeniu sprawowania przez nich funkcji, zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE)nr .../2010 [ESRB oraz celem określonym w art. 6 niniejszego rozporządzenia.
Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2
2. Dyrektor sekretariatu lub jego przedstawiciel uczestniczą w posiedzeniach Zarządu Głównego, Komitetu Sterującego i Technicznego Komitetu Doradczego ESRB.		2. Dyrektor sekretariatu lub jego przedstawiciel uczestniczą w posiedzeniach Zarządu Głównego, Komitetu Sterującego i Naukowego Komitetu Doradczego ESRB.
Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 a (nowy)
		2a. Sekretariat może zwracać się o informacje (indywidualne oraz w postaci skróconej lub zbiorczej) dotyczące instytucji finansowych lub rynków właściwych z uwagi na zadania ESRB do europejskich organów nadzoru, a w przypadkach, o których mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB], do krajowych organów nadzoru, krajowych banków centralnych lub innych organów państw członkowskich lub na podstawie uzasadnionego wniosku bezpośrednio do instytucji finansowych.
Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 b (nowy)
		2b. Informacje, o których mowa w ust. 2 mogą zawierać dane dotyczące Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Unii, strefy euro, danych krajowych w postaci zbiorczej ani indywidualnych danych krajowych. Dane krajowe są gromadzone tylko na uzasadniony wniosek. Przed złożeniem wniosku o dane Sekretariat uwzględnia najpierw już istniejące statystyki, które zostały przedstawione, rozpowszechnione i opracowane przez europejski system statystyczny i Europejski System Banków Centralnych, a następnie konsultuje się z właściwym europejskim organem nadzoru, aby upewnić się, czy wniosek ten jest odpowiedni.
Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7
Rada przeprowadza analizę niniejszego rozporządzenia po upływie trzech lat od daty wskazanej w art. 8, na podstawie sprawozdania Komisji, i po otrzymaniu opinii EBC i europejskich organów nadzoru stwierdza, czy niniejsze rozporządzenie powinno zostać poddane przeglądowi.		Parlament Europejski i Rada dokonają przeglądu niniejszego rozporządzenia na podstawie sprawozdania Komisji przed ...*i zadecydują, po otrzymaniu opinii EBC, czy należy zmienić zadania i organizację ESRB.
		Sprawozdanie powinno w szczególności oceniać czy:
		(a) należy uprościć i wzmocnić strukturę Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB), aby zwiększyć spójność między skalą macro a skalą micro, a także między europejskimi organami nadzoru;
		(b) należ zwiększyć uprawnienia regulacyjne europejskich organów nadzoru;
		(c) zmiany w ESFS są spójne z ogólnymi zmianami w tej dziedzinie;
		(d) w ramach ESFS istnieje wystarczająca różnorodność i wysoka jakość;
		(e) istnieje właściwa odpowiedzialność i przejrzystość w odniesieniu do wymogów dotyczących publikowania.
		______ *Trzy lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(1)	Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0167/2010).

Transgraniczne zarządzanie kryzysowe w sektorze bankowym

411k

106k

		Rezolucja
		Załącznik

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. zawierającego zalecenia dla Komisji w sprawie transgranicznego zarządzania kryzysowego w sektorze bankowym (2010/2006(INI))

P7_TA(2010)0276

A7-0213/2010

Parlament Europejski,

– uwzględniając art. 225 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając swoją rezolucję w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego wprowadzenia w życie ram działania dla rynków finansowych: plan działania(1), przyjętą w dniu 13 kwietnia 2000 r.,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 października 2009 r. zatytułowany „Unijne ramy transgranicznego zarządzania kryzysowego w sektorze bankowym” (COM(2009)0561),

– uwzględniając wniosek z dnia 23 września 2009 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnotowego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanawiającego Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego (COM(2009)0499),

– uwzględniając wniosek Komisji z dnia 23 września 2009 r. dotyczący decyzji Rady powierzającej Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania dotyczące funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (COM(2009)0500),

– uwzględniając wniosek z dnia 23 września 2009 r. w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego (COM(2009)0501),

– uwzględniając dyrektywę 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(2),

– uwzględniając dyrektywę 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych(3),

– uwzględniając dyrektywę 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów(4),

– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych(5),

– uwzględniając drugą dyrektywę Rady 77/91/EWG z dnia 13 grudnia 1976 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w Państwach Członkowskich od spółek w rozumieniu art. 58 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich w zakresie tworzenia spółki akcyjnej, jak również utrzymania i zmian jej kapitału(6) trzecią dyrektywę Rady 78/855/EWG z dnia 9 października 1978 r. dotyczącą łączenia spółek akcyjnych(7) oraz szóstą dyrektywę Rady 82/891/EWG z dnia 17 grudnia 1982 r. dotyczącą podziału spółek akcyjnych(8),

– uwzględniając protokół ustaleń z dnia 1 czerwca 2008 r. w sprawie współpracy między organami nadzoru finansowego, bankami centralnymi i ministrami finansów Unii Europejskiej w zakresie transgranicznej stabilności finansowej,

– uwzględniając zalecenie nr 13 zawarte w sprawozdaniu grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Jacquesa de Larosière'a przekazane przewodniczącemu Barroso w dniu 25 lutego 2009 r., w którym „grupa domaga się wprowadzenia w UE spójnych i funkcjonalnych ram prawnych w zakresie zarządzania kryzysowego”,

– uwzględniając art. 42 i 48 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Prawnej (A7–0213/2010),

A. mając na uwadze, że w Unii Europejskiej istnieje wewnętrzny rynek usług bankowych, a nie szereg niezależnych od siebie usług, oraz mając na uwadze, że ten rynek wewnętrzny ma kluczowe znaczenie dla konkurencyjności Unii na świecie,

B. mając na uwadze niewystarczające w chwili obecnej uregulowania międzynarodowe dotyczące zarządzania kryzysowego w sektorze bankowym,

C. mając na uwadze, że istniejące unijne i międzynarodowe mechanizmy nadzoru sektora finansowego okazały się nieskuteczne w zakresie zapobiegania powstawaniu efektu domina w dziedzinie finansów lub skutecznego ograniczania jego zakresu,

D. mając na uwadze, że koszty zarządzania kryzysowego stały się zbyt dużym obciążeniem dla podatników, wzrostu i zatrudnienia,

E. mając na uwadze, że uczestnictwo akcjonariuszy, a następnie wierzycieli w podziale obciążeń ma kluczowe znaczenie dla ograniczenia do minimum kosztów dla podatników wynikających z jakiegokolwiek kryzysu na rynkach finansowych lub kryzysu instytucji finansowych,

F. mając na uwadze, że w wyniku braku unijnych regulacji i nadzoru lub ich słabości pojawiły się nieskoordynowane działania władz krajowych oraz zwiększyło się ryzyko postaw protekcjonistycznych, zakłócenia konkurencji (w tym poprzez pomoc państwa) oraz zagrożenie dla stworzenia rynku wewnętrznego usług finansowych,

G. mając na uwadze, że jednolite podejście do problemu zapobiegania upadłości danej grupy bankowej byłoby bliższe pojęciu rynku wewnętrznego,

H. mając na uwadze, ze silny rynek wewnętrzny usług finansowych ma decydujące znaczenie dla światowej konkurencyjności Unii,

I. mając na uwadze, że niezbędne wprowadzenie rozliczalności podmiotów bankowych powinno przyczynić się do realizacji głównego celu, jakim jest rekonstrukcja rynków finansowych z korzyścią dla finansowania gospodarki,

J. mając na uwadze, że w wyniku kryzysu istnieje potrzeba a obywatele domagają się, aby instytucje UE – współpracując w ramach dialogu z G20 i innymi forami międzynarodowymi – w trybie pilnym stworzyły odpowiednie ramy, które w obliczu kryzysu pozwolą zachować stabilność finansową, zminimalizować koszty ponoszone przez podatnika oraz zachować podstawowe usługi bankowe i ochronią depozytariuszy,

K. mając na uwadze, że stabilność finansowa i zintegrowane rynki finansowe wymagają transgranicznego nadzoru nad transgranicznymi i systemowymi instytucjami finansowymi,

L. mając na uwadze, że celem ram prawnych UE służących ponadgranicznemu zarządzaniu kryzysowemu jest uprawnienie właściwych organów do przyjmowania środków obejmujących również interwencję w zarządzanie grupami bankowymi, gdy zachodzi taka potrzeba (w szczególności, choć nie wyłącznie, w przypadku banków przyjmujących depozyty w sytuacji, gdzie istnieje możliwość wystąpienia ryzyka systemowego),

M. mając na uwadze, że celem ram prawnych UE służących ponadgranicznemu zarządzaniu kryzysowemu jest również objęcie regulacjami zarówno ponadgranicznych grup bankowych, jak i pojedynczych banków prowadzących działalność ponadgraniczną wyłącznie za pośrednictwem oddziałów; mając na uwadze, że należy zapewnić również jednolite regulacje w odniesieniu do ponadgranicznych grup bankowych,

N. mając na uwadze, że zdecydowana odpowiedź na kryzys wymaga spójnego i wszechstronnego podejścia obejmującego lepszy nadzór (wdrożenie nowej struktury nadzoru UE), lepszych uregulowań prawnych (stałych inicjatyw podobnych do tych w sprawie dyrektywy 2006/48/WE, dyrektywy 2006/49/WE, dyrektywy 94/19/WE oraz wynagrodzeń kadry kierowniczej) oraz skutecznych ram zarządzania kryzysowego dla instytucji finansowych,

O. mając na uwadze, że zasada „truciciel płaci” powinna zostać rozszerzona na sektor finansowy z powodu druzgocącego wpływu niepowodzenia tego sektora na kraje, sektory oraz całą gospodarkę,

P. mając na uwadze, że interwencja na wczesnym etapie i rozwiązanie sytuacji kryzysu bankowego powinny zostać podjęte na podstawie dobrze określonych kryteriów, takich jak niedokapitalizowanie, zmniejszona płynność lub pogorszenie jakości lub wartości aktywów; mając na uwadze, że interwencja powinna być powiązana z systemami zabezpieczania depozytów,

Q. mając na uwadze, że potrzebny jest surowy europejski kodeks postępowania dla kadry kierowniczej, a także mechanizmy zniechęcające do niewłaściwego zachowania, i należy je rozwijać zgodnie z odnośnymi inicjatywami międzynarodowymi,

R. mając na uwadze znaczenie przeprowadzenia przez Komisję pełnej oceny oddziaływania przy rozważaniach dotyczących stosowności wprowadzenia nowych wytycznych w zakresie zarządzania spółkami,

S. mając na uwadze, że w ciągu trzech lat po ustanowieniu operacyjności Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego (EBA), unijnych bankowych zasad postępowania naprawczego, funduszu stabilności finansowej UE oraz jednostki awaryjno-naprawczej Komisja powinna rozważyć stosowność objęcia szerszym zakresem ram zarządzania kryzysowego również innych pozabankowych instytucji finansowych, włączając w to firmy ubezpieczeniowe oraz zarządzające aktywami i funduszami, lecz nie tylko, oraz powinna również zbadać wykonalność i stosowność ustanowienia sieci krajowych funduszy stabilności dla wszystkich instytucji nieuczestniczących w funduszu stabilności UE, jak zaproponowano w załączniku 3,

T. mając na uwadze, że należy unikać pokusy nadużycia, aby zapobiec nadmiernemu podejmowaniu ryzyka, a także że potrzebne są ramy chroniące system, a nie przestępczych uczestników tego systemu, oraz że w szczególności nie należy wykorzystywać żadnych funduszy naprawczych do dofinansowania akcjonariuszy banków lub wynagradzania szczebla kierowniczego za własnoręcznie spowodowane straty; mając na uwadze, że instytucje korzystające w tym kontekście z unijnych bankowych zasad postępowania naprawczego powinny liczyć się z konsekwencjami, takimi jak środki administracyjne i naprawcze; mając na uwadze, że eliminacja pokusy nadużycia powinna być naczelną zasadą przyszłego nadzoru finansowego,

U. mając na uwadze, że obecne trudności gospodarcze, finansowe i socjalne oraz szereg nowych wymogów regulacyjnych dotyczących banków wymagają stopniowego i rozsądnego podejścia, ale nie powinny zniechęcać do podejmowania ambitnych i pilnych działań,

V. mając na uwadze, że transfer aktywów w ramach grupy bankowej nie powinien w żadnym wypadku zagrażać stabilności finansowej i płynności cedenta i powinien być dokonywany przy sprawiedliwej wycenie rynkowej lub cenie; mając na uwadze, że należy opracować jasne zasady wyceny aktywów o obniżonej wartości oraz postępowania w przypadku filii i oddziałów w krajach przyjmujących,

W. mając na uwadze, że Unia będzie musiała wypracować wspólne zasady co do sposobu postępowania w przypadku kryzysu w instytucjach finansowych,

X. mając na uwadze, że środki stosowane w sektorze bankowym powinny promować gospodarkę realną w zakresie jej krótko- i długoterminowego finansowania i potrzeb inwestycyjnych,

Y. mając na uwadze, że konieczne jest zawężanie różnic pomiędzy krajowymi przepisami prawnymi oraz zasadami dotyczącymi niewypłacalności poprzez ujednolicone ramy i wzmocniony dialog pomiędzy krajowymi organami nadzorczymi i władzami w obrębie transgranicznych grup ds. stabilności finansowej,

Z. mając na uwadze, że rosnące rozmiary, złożoność i wzajemne powiązania zarówno na szczeblu regionalnym, jak i globalnym, wykazały, że upadłość instytucji, niezależnie od ich rozmiaru, może mieć efekt domina w całym systemie finansowym, w związku z czym oczekuje wprowadzenia skutecznych ram postępowania w przypadku kryzysu w odniesieniu do wszystkich banków, stopniowo i etapami, zalecając położenie początkowo największego nacisku na instytucje o najwyższej koncentracji ryzyka; mając na uwadze, że ramy postępowania w przypadku kryzysu powinny w jak najszerszym stopniu uwzględniać podobne inicjatywy międzynarodowych gremiów,

AA. mając na uwadze, że pewna ograniczona liczba banków (transgraniczne banki systemowe) stanowi wysokie ryzyko systemowe z uwagi na ich rozmiar, strategie inwestycyjne, złożoność oraz wzajemne powiązania na terenie Unii, co wymaga pilnego wprowadzenia specjalnych i ukierunkowanych zasad,

AB. mając na uwadze, że aby unijne ramy postępowania w przypadku kryzysu były skuteczne w zakresie wspierania interwencji, wymagają one wspólnego zbioru reguł, odpowiedniej wiedzy fachowej oraz zasobów finansowych, które w związku z tym powinny być najważniejszymi filarami proponowanego priorytetowego systemu dla transgranicznych banków systemowych,

AC. mając na uwadze, że nadzór, uprawnienia do wczesnej interwencji oraz środki naprawcze należy uznać za trzy wzajemnie ze sobą powiązane elementy wspólnych ram,

AD. mając na uwadze, że wprowadzony w trybie przyspieszonym specjalny system dla transgranicznych banków systemowych powinien w perspektywie średnio- lub długoterminowej ewoluować w kierunku powstania uniwersalnych zasad dotyczących wszystkich transgranicznych instytucji finansowych w Unii i obejmujących zharmonizowane zasady UE w przypadku stwierdzenia niewypłacalności,

AE. mając na uwadze, że każdy fundusz stabilności stworzony na bazie ogólnounijnej powinien służyć wyłącznie celowi rozwiązania przyszłych kryzysów, nie zaś spłacaniu minionych interwencji lub problemów wynikających z kryzysu finansowego z lat 2007-2008,

1. zwraca się do Komisji o przedstawienie Parlamentowi do dnia 31 grudnia 2010 r. jednego lub większej liczby wniosków prawodawczych opierających się na art. 50 i 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczących unijnych ram zarządzania kryzysowego, funduszu stabilności finansowej UE (funduszu) oraz jednostki awaryjno-naprawczej w oparciu o szczegółowe zalecenia przedstawione w załączniku, z uwzględnieniem inicjatyw podejmowanych przez organy międzynarodowe, takie jak G20 i Międzynarodowy Fundusz Walutowy, aby zagwarantować równe szanse na poziomie globalnym, i w oparciu o dogłębną analizę wszelkich dostępnych rozwiązań alternatywnych, w tym ocenę skutków;

2. potwierdza, że zalecenia te są zgodne z zasadą pomocniczości oraz podstawowymi prawami obywateli;

3. jest zdania, że zapotrzebowanie finansowe związane z omawianym wnioskiem można pokryć z odpowiednich alokacji budżetowych (z wyłączeniem składek na fundusz stabilności finansowej UE, które mają należeć do zakresu odpowiedzialności należących do niego banków);

4. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji, a także szczegółowych zaleceń przedstawionych w załączniku Komisji i Radzie oraz parlamentom i rządom państw członkowskich.

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI:

SZCZEGÓŁOWE ZALECENIA DOTYCZĄCE TREŚCI WNIOSKOWANEGO PROJEKTU

Zalecenie nr 1 dotyczące wspólnych unijnych ram postępowania w przypadku kryzysu

Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

1. utworzenie europejskich ram zarządzania kryzysowego obejmujących minimalny zbiór wspólnych zasad oraz docelowo wspólnego prawa dotyczącego postępowania naprawczego i niewypłacalności odnoszącego się do wszystkich instytucji bankowych działających na terenie Unii Europejskiej, którego celem będzie:

	–	wspieranie stabilności systemu finansowego,
	–	ograniczenie efektu domina w dziedzinie finansów lub zapobieganie mu,
	–	ograniczenie kosztów społecznych interwencji,
	–	zoptymalizowanie pozycji depozytariuszy oraz zagwarantowanie im równego traktowania w całej Unii,
	–	zachowanie świadczenia podstawowych usług bankowych,
	–	zapobieganie powstawaniu zjawiska pokusy nadużycia oraz obciążaniu jego kosztami przemysłu i akcjonariuszy, a także internalizacja negatywnych kosztów zewnętrznych wywołanych przez instytucje i rynki finansowe,
	–	zagwarantowanie równego traktowania wszystkich kategorii wierzycieli w Unii, w tym równego traktowania wszystkich filii i oddziałów tej samej transgranicznej instytucji we wszystkich państwach członkowskich,
	–	zapewnienie poszanowania praw pracowników,
	–	wzmocnienie wewnętrznego rynku usług finansowych UE oraz jego konkurencyjności;

2. stopniową koordynację istniejących przepisów dotyczących postępowania naprawczego i niewypłacalności oraz uprawnień nadzorczych, a także stworzenie skutecznego wspólnego systemu unijnego w rozsądnym okresie czasu;

3. po zakończeniu procesu harmonizacji przepisów dotyczących niewypłacalności i nadzoru na koniec okresu przejściowego ustanowienie jednego organu UE prowadzącego postępowanie naprawcze, jako osobnego podmiotu lub jako jednostki w ramach EBA;

4. aby poprawić współpracę i przejrzystość, regularne dokonywanie przez organy nadzoru wzajemnej weryfikacji, pod przewodnictwem EBA, opartej na uprzedniej samoocenie;

5. w przypadku zaistnienia konieczności prowadzenia postępowania naprawczego wobec instytucji transgranicznej lub likwidacji takiej instytucji, przeprowadzenie dochodzenia (przez niezależnych ekspertów powołanych przez EBA) w celu wyjaśnienia przyczyn zaistniałej sytuacji oraz odpowiedzialności za nią. Zadbanie o poinformowanie Parlamentu o wynikach rzeczonych dochodzeń;

6. przydzielenie odpowiednim organom nadzoru odpowiedzialności za zarządzanie kryzysowe (w tym uprawnień do wczesnej interwencji) oraz zatwierdzanie planów awaryjnych poszczególnych banków:

	–	w przypadku transgranicznych banków systemowych: EBA w bliskiej współpracy z kolegium krajowych organów nadzorczych oraz transgranicznymi grupami ds. stabilności finansowej (opisanymi w protokole ustaleń z dnia 1 czerwca 2008 r.);
	–	w przypadku wszystkich pozostałych transgranicznych banków niesystemowych: skonsolidowany organ nadzoru wewnątrz kolegium (pod uzgodnionym zarządem kolegium) koordynowany przez EBA oraz działający w konsultacji z transgranicznymi grupami ds. stabilności finansowej;
	–	w przypadku banków lokalnych: lokalny organ nadzoru;

7. opracowanie wspólnego zbioru zasad obejmujących wspólne metody, definicje i terminologię, jak również zbioru odpowiednich kryteriów dotyczących testów warunków skrajnych dla banków transgranicznych;

8. zapewnienie wprowadzenia planów awaryjno-naprawczych jako wymogu prawnego; plany awaryjno-naprawcze muszą zawierać dogłębną samoocenę instytucji oraz szczegóły dotyczące sprawiedliwej dystrybucji aktywów i kapitału, w tym odpowiedniego wycofywania transferów z przedsiębiorstw zależnych i oddziałów do innych jednostek, a także identyfikacji „płaszczyzn łupliwości” umożliwiających podział samodzielnych modułów, zwłaszcza tych dostarczających kluczowej infrastruktury, np. usług płatniczych. Wymogi dotyczące zawartości tych planów powinny być współmierne do wielkości banku, jego działalności i zasięgu geograficznego. Zapewnienie regularnej aktualizacji planów awaryjno-naprawczych;

9. opracowanie do grudnia 2011 r. europejskiego systemu oceny banków przez organy nadzoru („deska rozdzielcza ryzyka”), opartego na wspólnym zestawie wskaźników jakościowych i ilościowych. Wskaźniki „deski rozdzielczej ryzyka” powinny być oceniane odpowiednio do charakteru, skali i złożoności danej instytucji, przy jednoczesnym zachowaniu poufności. „Deska rozdzielcza ryzyka” powinna zawierać minimalnie następujące dane:

	–	kapitał,
	–	dźwignię finansową,
	–	płynność,
	–	termin wykupu/płatności, stopę procentową oraz niedopasowanie walutowe,
	–	płynność aktywów,
	–	duży stopień ekspozycji i ryzyka koncentracji,
	–	spodziewane straty,
	–	wrażliwość na ceny rynkowe, stopy procentowe i kursy wymiany,
	–	dostęp do środków finansowych,
	–	wyniki prób obciążenia,
	–	skuteczność kontroli wewnętrznej,
	–	jakość zarządzania i ładu korporacyjnego,
	–	złożoność i nieprzejrzystość,
	–	prognozy ryzyka,
	–	zgodność z przepisami lub wymogami prawnymi;

10. uprawnianie organów nadzoru do interwencji w oparciu o progi systemu oceny w pełnej zgodności z zasadą proporcjonalności oraz zapewnienie instytucjom odpowiedniego czasu na samodzielne zaradzenie uchybieniom;

11. zapewnienie organom nadzoru odpowiednich narzędzi prawnych do interwencji poprzez zmianę odnośnego prawodawstwa sektorowego lub poprzez uchwalenie nowego prawodawstwa sektorowego w celu:

	–	żądania dokonania modyfikacji kapitału (powyżej minimalnych wymogów regulacyjnych) lub płynności oraz zmiany w rodzaju prowadzonej działalności i procesach wewnętrznych,
	–	zalecenia lub wprowadzenia zmian na stanowiskach kierowniczych,
	–	wymuszenia zatrzymania zysków i dywidendy oraz nałożenia ograniczeń w celu skonsolidowania wymogów kapitałowych; ograniczenia warunków zezwoleń na prowadzenie działalności bankowej,
	–	zezwalania organom nadzoru na uruchamianie procesu oddzielania samodzielnych modułów, zarówno tych upadających, jak i tych prosperujących, od instytucji celem zapewnienia, że główne funkcje będą nadal wykonywane,
	–	narzucenia całkowitej lub częściowej sprzedaży,
	–	transferu aktywów i pasywów do innych instytucji w celu zagwarantowania ciągłości operacji o znaczeniu systemowym,
	–	tworzenia banku pomostowego lub banku zachowującego „dobre” aktywa/banku likwidującego „złe” aktywa,
	–	żądania zamiany długów na akcje lub inne rodzaje kapitału zamiennego w zależności od charakteru danej instytucji przy zastosowaniu odpowiednich redukcji wartości,
	–	tymczasowego przejęcia kontroli publicznej,
	–	wprowadzenia okresowego zawieszenia („moratorium”) pewnych rodzajów roszczeń wobec banku,
	–	kontroli procesu wewnątrzgrupowych transferów aktywów,
	–	powołania specjalnego administratora na poziomie grupy,
	–	uregulowania likwidacji,
	–	umożliwienia EBA udzielenia zezwolenia na interwencję funduszu stabilności finansowej UE, w tym w celu udzielania średnioterminowego finansowania w sytuacjach kryzysowych, zastrzyków kapitału i gwarancji,
	–	nałożenia środków administracyjnych i naprawczych na instytucje korzystające z funduszu;

12. wszystkie narzędzia wymienione w punkcie 11 są stosowane przy pełnym poszanowaniu zasad konkurencji UE i przy zapewnieniu równego traktowania wierzycieli i depozytariuszy we wszystkich państwach członkowskich.

Zalecenie nr 2 dotyczące transgranicznych banków systemowych

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

1. z uwagi na specyficzną rolę transgranicznych banków systemowych na wewnętrznym rynku usług finansowych należy w trybie pilnym zająć się nimi za pomocą nowych specjalnych przepisów nazywanych europejskim prawem bankowym, które zostaną opracowane do końca 2011 r. Zostaną zaproponowane również bardziej ogólne reguły dotyczące wszystkich innych rodzajów banków transgranicznych;

2. transgraniczne banki systemowe będą funkcjonować w oparciu o nowe wzmocnione specjalne przepisy; przepisy te usuną przeszkody prawne na drodze do skutecznego prowadzenia działalności w skali transgranicznej i zapewnią jasne i przewidywalne traktowanie akcjonariuszy, depozytariuszy, wierzycieli i innych zainteresowanych stron, zwłaszcza po wewnątrzgrupowych transferach aktywów. Obejmować będą one specjalną, 28. zasadę dotyczącą procedury niewypłacalności dla transgranicznych banków systemowych, którą można następnie objąć wszystkie banki transgraniczne;

3. Komisja przyjmie środki ustalające, do kwietnia 2011 r., kryteria definicji transgranicznych banków systemowych. W oparciu o wspomniane kryteria takie banki będą regularnie identyfikowane przez radę nadzorczą, po konsultacji z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego (art. 12b sprawozdania Komisji Gospodarczej i Monetarnej z dnia 17 maja 2010 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego („sprawozdanie EBA”);

4. w odniesieniu do wszystkich poszczególnych transgranicznych banków systemowych EBA będzie sprawować kontrolę i działać za pośrednictwem właściwych organów krajowych (zgodnie ze sprawozdanie EBA);

5. Komisja przyjmuje środki wprowadzające mechanizm transferu aktywów w obrębie transgranicznych banków systemowych, z uwzględnieniem potrzeby ochrony praw krajów przyjmujących;

6. fundusz stabilności finansowej UE oraz jednostka awaryjno-naprawcza będą wspierać interwencje prowadzone przez EBA w zakresie zarządzania kryzysowego, postępowania naprawczego lub niewypłacalności i odnoszące się do transgranicznych banków systemowych.

Zalecenie nr 3 dotyczące funduszu stabilności finansowej UE

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

1. utworzenie funduszu stabilności finansowej UE (zwanego funduszem), którego zadaniem będzie finansowanie działań interwencyjnych (rehabilitacja oraz właściwe rozwiązanie działalności) mających na celu zachowanie stabilności systemu oraz ograniczanie efektu domina powodowanego przez upadające banki. Do kwietnia 2011 r. Komisja przedstawi Parlamentowi wniosek zawierające szczegóły statutu, struktury, sposobu zarządzania, rozmiaru i modelu operacyjnego funduszu, a także szczegółowy harmonogram wdrażania (zgodnie z pkt 2 i 3 poniżej);

2. fundusz będzie:

	–	paneuropejski,
	–	finansowany ex ante przez transgraniczne banki systemowe w oparciu o antycykliczne kryteria oparte na ocenie ryzyka oraz przy uwzględnieniu ryzyka systemowego stwarzanego przez poszczególne banki. Banki wpłacające składkę do funduszu nie będą zobowiązane do wnoszenia wkładek do podobnych funduszy stabilności lub jednostek awaryjno-naprawczych w swych krajach,
	–	jednostką odrębną i niezależną w stosunku do systemów gwarantowania depozytów,
	–	miał odpowiedni rozmiar, aby prowadzić interwencje czasowe (takie jak pożyczki, zakup aktywów i zastrzyki kapitału) oraz pokrywać koszty procedur dotyczących postępowania naprawczego i niewypłacalności,
	–	budowany stopniowo, przy uwzględnieniu aktualnego środowiska gospodarczego,
	–	zaprojektowany w taki sposób, aby nie stwarzał pokusy nadużycia oraz nie służył do ratowania akcjonariuszy banków czy też do wynagradzania kadry kierowniczej za własnoręcznie spowodowane straty;

3. oprócz powyższego Komisja zajmie się:

	–	wytycznymi inwestycyjnymi dotyczącymi aktywów funduszu (ryzyko, płynność, zgodność z celami UE),
	–	kryteriami selekcji kierownika aktywów funduszy (wewnętrznie lub za pośrednictwem prywatnej lub publicznej osoby trzeciej, takiej jak Europejski Bank Inwestycyjny),
	–	możliwością składek kwalifikujących się do obliczenia określonych prawem wskaźników adekwatności kapitałowej,
	–	środkami administracyjnymi (kary lub systemy rekompensat) dla tych transgranicznych banków systemowych, które korzystają z funduszu,
	–	warunkami ewentualnego rozszerzenia zakresu funduszu, tak aby obejmował wszystkie banki systemowe nienależące do transgranicznych banków systemowych,
	–	zakresem i stosownością ustanowienia sieci funduszy krajowych dla wszystkich instytucji nieuczestniczących w funduszu. Następnie należy ustanowić unijne ramy regulujące istniejące i przyszłe fundusze krajowe, które będą funkcjonowały przy pomocy jednolitych i obowiązkowych zasad.

Zalecenie nr 4 dotyczące jednostki awaryjno-naprawczej

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

zostanie utworzona niezależna jednostka awaryjno-naprawcza w celu kierowania procedurami dotyczącymi postępowania naprawczego i niewypłacalności dla transgranicznych banków systemowych. Jednostka ta będzie:
	–	działać w ramach ścisłych granic określonych ramami prawnymi oraz kompetencjami EBA,
	–	źródłem wiedzy fachowej w dziedzinie prawa i finansów ze specjalizacją w restrukturyzacji banków, reformach i likwidacji,
	–	ściśle współpracować z władzami krajowymi w zakresie wdrażania, pomocy technicznej oraz użyczania personelu,
	–	proponować wypłaty z funduszu,
	–	w przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowej w instytucji transgranicznej lub w przypadku jej likwidacji niezależni eksperci wyznaczeni przez EBA powinni przeprowadzić szczegółowe dochodzenie w sprawie, w celu zanalizowania i określenia przyczyn oraz zakresu odpowiedzialności. O wyniku rzeczonych dochodzeń należy poinformować Parlament.

(1)	Dz.U. C 40 z 7.2.2001, s. 453.
(2)	Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.
(3)	Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201.
(4)	Dz.U. L 135 z 31.5.1994, s. 5.
(5)	Dz.U. L 125 z 5.5.2001, s. 15.
(6)	Dz.U. L 26 z 31.1.1977, s. 1.
(7)	Dz.U. L 295 z 20.10.1978, s. 36.
(8)	Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 47.

Europejski Fundusz Stabilizacyjny oraz europejski mechanizm stabilizacji finansowej - przyszłe działania

213k

52k

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. dotyczącej europejskiego instrumentu stabilizacji finansowej i europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej oraz działań na przyszłość

P7_TA(2010)0277

B7-0410/2010

Parlament Europejski,

– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 122 i 143,

– uwzględniając zakres uprawnień Eurogrupy z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie europejskiego instrumentu stabilizacji finansowej,

– uwzględniając decyzję 16 państw członkowskich obszaru euro z 7 czerwca 2010 r.,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 maja 2010 r. w sprawie wzmocnienia koordynacji polityki gospodarczej (COM(2010)0250),

– uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 407/2010 z dnia 11 maja 2010 r. ustanawiające europejski mechanizm stabilizacji finansowej,

– uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 332/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. ustanawiające instrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państw członkowskich,

– uwzględniając oświadczenie szefów państw i rządów strefy euro z dnia 7 maja 2010 r.,

– uwzględniając wnioski Rady Europejskiej z dni 9-10 maja 2010 r.,

– uwzględniając oświadczenie szefów państw i rządów strefy euro z dnia 25 marca 2010 r.,

– uwzględniając wnioski Rady Europejskiej z dni 25-26 marca 2010 r.,

– uwzględniając oświadczenie państw członkowskich strefy euro z dnia 11 kwietnia 2010 r. w sprawie udzielenie wsparcia Grecji przez państwa członkowskie strefy euro,

– uwzględniając pytanie z dnia 24 czerwca 2010 r. do Komisji w sprawie europejskiego instrumentu stabilizacji finansowej i europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej oraz działań na przyszłość (O-0095/2010 – B7-0318/2010),

– uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że autorzy traktatu z Maastricht nie przewidzieli możliwości kryzysu związanego z długiem publicznym w strefie euro,

B. mając na uwadze, że spready obligacji państwowych wyemitowanych przez państwa członkowskie strefy euro rosły szybciej jesienią 2009 r.,

C. mając na uwadze, że wiosną 2010 r. sytuacja niektórych państw członkowskich na rynku długu publicznego znacznie się pogorszyła i osiągnęła stan krytyczny w maju 2010 r.,

D. mając na uwadze, że na rynku długu publicznego nastąpiły zmiany, które wymagają lepszego zrozumienia,

E. mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 407/2010 z 11 maja 2010 r. pomoc finansowa ze strony Unii Europejskiej ograniczać się będzie do marginesu dostępnego w ramach pułapu zasobów własnych dla środków na płatności; mając również na uwadze, że art. 3 ust. 5 stanowi, iż Komisja i państwo członkowskie będące beneficjentem zawierają protokół ustaleń wyszczególniający ogólne warunki dotyczące polityki gospodarczej związane z pomocą finansową ze strony Unii, które Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie,

F. mając na uwadze, że dnia 7 czerwca 2010 r. państwa członkowskie strefy euro – zgodnie z wnioskami Rady ECOFIN z dni 9-10 maja 2010 r. – stworzyły europejski instrument stabilizacji finansowej (EFSF) w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (société anonyme) na mocy prawa luksemburskiego, na emisje z którego państwa członkowskie strefy euro wnoszą proporcjonalne gwarancje do całkowitej kwoty 440 mld euro,

1. z zadowoleniem przyjmuje działania podjęte niedawno na szczeblu krajowym oraz UE mające na celu zapewnienie stabilności euro; ubolewa nad faktem, że decydenci europejscy nie podjęli zdecydowanych działań wcześniej, mimo pogłębiającego się kryzysu finansowego;

2. podkreśla jednak, że działania te mają wyłącznie charakter tymczasowy i że konieczne będą rzeczywiste postępy w dziedzinie polityki fiskalnej i strukturalnej w poszczególnych państwach członkowskich, jeżeli chodzi o stworzenie nowych, silniejszych ram zarządzania gospodarką, których celem będzie zapobieganie występowaniu podobnych kryzysów w przyszłości, a także rozszerzenie potencjału wzrostu i trwałe przywrócenie równowagi makroekonomicznej w UE;

3. jest zdania, że rozwiązaniem bieżącego kryzysu nie może na dłuższą metę być dalsze zadłużanie się już wysoko zadłużonych krajów;

4. jest zdania, że wszystkie państwa członkowskie, a w szczególności państwa będące częścią unii gospodarczej i walutowej (UGW), powinny w procesie opracowywania polityki gospodarczej uwzględniać zarówno krajowe skutki tej polityki, jak i jej wpływ na Unię Europejską, a szczególnie na państwa członkowskie UGW, uważa, że polityka gospodarcza to kwestia będąca przedmiotem wspólnego zainteresowania i powinna być ona koordynowana w Radzie zgodnie z procedurami przewidzianymi w traktacie;

5. jest zdania, że niezależnie od rozporządzenia Rady nr (UE) 407/2010 z 11 maja 2010 r. oraz (WE) nr 332/2002 z 18 lutego 2002, zasady dotyczące spółek specjalnego przeznaczenia powinny przewidywać możliwość przystąpienia do nich krajów nienależących do strefy euro;

6. zwraca uwagę na komunikat Komisji COM(2010)0250 w sprawie zacieśniania koordynacji polityki gospodarczej będący ważnym głosem przyczyniającym się do sprawniejszej koordynacji polityki gospodarczej w UE; uważa, że wnioski prawodawcze dotyczące wzmocnionego nadzoru gospodarczego powinny zawierać nowe akty prawa wtórnego w oparciu o art. 121 ust. 6 traktatu; twierdzi, że za pomocą nowo tworzonych ram nadzoru powinno się dążyć do osiągnięcia trwałych finansów publicznych i wzrostu gospodarczego, konkurencyjności, spójności społecznej oraz większej równowagi handlowej;

7. jest zdania, że w procesie tworzenia unijnych instrumentów i procedur należy brać pod uwagę odnośne role instytucji europejskich, w tym uprawnienia Parlamentu w dziedzinie prawodawstwa i budżetu, a także niezależną rolę EBC jeżeli chodzi o decyzje dotyczące polityki walutowej;

8. zwraca się do Komisji z wnioskiem o przedstawienie oceny wpływu europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej przede wszystkim na budżet UE, a także inne instrumenty finansowe UE oraz pożyczki udzielane przez EBI;

9. zwraca się do Komisji z wnioskiem o przedstawienie oceny wpływu europejskiego instrumentu stabilizacji finansowej, szczególnie na funkcjonowanie rynku obligacji euro oraz ich spreadów; zwraca się ponadto do Komisji o dokonanie oceny zasadności oraz odpowiedzialności procedury decyzyjnej dotyczącej takiej spółki specjalnego przeznaczenia w celu znalezienia długoterminowego rozwiązania;

10. domaga się bardziej szczegółowych informacji na temat koordynacji działań pomiędzy EFSF oraz MFW, w tym informacji, czy rozdział środków finansowych pomiędzy fundusze będzie odbywał się równolegle przy zachowaniu stosunku 2:1; czy stopa procentowa będzie w jakikolwiek sposób koordynowana ze stopą MFW, zakładając że będzie ona stała zgodnie ze standardowymi praktykami; jaka będzie przewidywana stopa procentowa powyżej niemieckich bunds i czy jest prawdopodobne, że będzie ona wynosić ok. 1%; zapytuje, czy pożyczki MFW i EFSF będą udzielane na tych samych zasadach, jako że to gwarantowałoby EFSF automatyczne niewłączanie w jakąkolwiek restrukturyzację obligacji pożyczkobiorców – w przeciwnym wypadku EFSF byłby narażony na pierwszą stratę;

11. zapytuje, czy przewidziano jakiekolwiek środki zapewniające równe traktowanie; zwraca w związku z tym uwagę, że przykładowo stopa procentowa dla EFSF wydaje się być inna, niż w pakiecie zaproponowanym Grecji, ponieważ pożyczkobiorcy EFSF zapłacą spółce specjalnego przeznaczenia całościowe koszty netto za zdobywanie funduszy; pragnie ponadto dowiedzieć się, w jaki sposób można zagwarantować sprawiedliwe traktowanie członków spoza UGW, jeżeli EFSF zaczyna działać jedynie po całkowitym wykorzystaniu instrumentu w wysokości 60 mld euro;

12. zauważa, że dług publiczny w strefie euro niekoniecznie posiada zerową wartość ryzyka nominalnego zgodnie z założeniami dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych oraz że bieżące wydarzenia podwyższyły ryzyko kredytowe państwowych obligacji długoterminowych wyemitowanych przez państwa członkowskie; jest zdania, że Europejski Organ Bankowy oraz europejska rada ds. ryzyka systemowego powinny zająć się tym problemem;

13. zauważa, że dyrektywa w sprawie wymogów kapitałowych przewiduje zerową wagę ryzyka dla obligacji rządowych;

14. zwraca się do EBC o szczegółowe wyjaśnienie podjętych przezeń niedawno decyzji o zakupie obligacji rządowych na rynku wtórnym i uważa, że EBC powinien przygotować strategię odejścia od tego rodzaju praktyk zawierającą przejrzysty harmonogram;

15. jest zdania, że rozwiązanie mogące funkcjonować na dłuższą metę wymaga uporania się z problemem braku równowagi wewnętrznej oraz niestabilności zadłużenia, a co za tym idzie, strukturalnymi korzeniami obecnego kryzysu; uważa, że długoterminowa wizja obejmuje zniesienie wewnętrznego braku równowagi makroekonomicznej w strefie euro oraz UE, a także wyrównanie różnic w konkurencyjności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi;

16. jest zdania, że silniejsze ramy zarządzania gospodarczego powinny obejmować stały mechanizm rozwiązywania kryzysu długu państwowego w UE, takich jak Europejski Fundusz Walutowy, skoordynowane podejście do trwałego przywrócenia równowagi makroekonomicznej oraz większą synergię pomiędzy budżetem UE oraz budżetami państw członkowskich uzupełniającą trwałą konsolidację fiskalną;

17. zwraca uwagę, że pomimo potencjalnie znaczącego wpływu tego mechanizmu na budżet UE, Parlamentowi nie przyznano żadnej roli w procesie decyzyjnym, ponieważ instrument ten został utworzony na mocy rozporządzenia Rady w ramach art. 122 ust. 2 TFUE; uważa za konieczne, aby Parlament jako organ władzy budżetowej był zaangażowany w tę kwestię, która ma potencjalnie tak daleko idące konsekwencje budżetowe;

18. zwraca się do Komisji o przeprowadzenie do końca 2010 r. niezależnej analizy wykonalności w kwestii nowatorskich instrumentów finansowych, takich jak wspólna emisja euroobligacji jako sposobu redukcji spreadów oraz podwyższenia płynności na rynkach papierów dłużnych, gdzie dominuje euro;

19. zwraca uwagę, że emisja euroobligacji dotyczących infrastruktury mającej znaczenie dla UE może być spójna z przynależnością do paktu na rzecz stabilności i wzrostu;

20. zwraca się do Komisji o dokonanie analizy szeregu opcji długoterminowego systemu zapobiegania potencjalnym problemom związanym z długiem publicznym oraz rozwiązywania ich w sposób skuteczny i trwały, przy jednoczesnym maksymalnym wykorzystywaniu zalet wspólnej waluty; jest zdania, że analiza ta powinna uwzględnić fakt, że ryzyko kredytowe obligacji rządowych może różnić się w poszczególnych państwach członkowskich i może współczynniki kapitałowe instytucji kredytowych powinny je lepiej odzwierciedlać;

21. zwraca się do swego przewodniczącego o przekazanie niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, Radzie Europejskiej oraz przewodniczącemu Eurogrupy i prezesowi EBC.

Wniosek Islandii o przystąpienie do Unii Europejskiej

297k

63k

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie wniosku Islandii o członkostwo w Unii Europejskiej

P7_TA(2010)0278

B7-0407/2010

Parlament Europejski,

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 540/2010 z dnia 16 czerwca 2010 r. dodające Islandię do wykazu krajów spełniających wymogi pomocy przedakcesyjnej UE mającej na celu wsparcie państw kandydujących przy dostosowaniu się do europejskiego dorobku prawnego,

– uwzględniając opinię Komisji w sprawie wniosku Islandii o członkostwo w Unii Europejskiej (SEC(2010)0153),

– uwzględniając decyzję Rady Europejskiej z dnia 17 czerwca 2010 r. o otwarciu negocjacji akcesyjnych z Islandią,

– uwzględniając własną rezolucję z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie dokumentu Komisji Europejskiej na 2009 r. na temat strategii rozszerzenia dotyczącej Bałkanów Zachodnich, Islandii i Turcji(1),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1085/2006 z dnia 17 lipca 2006 r. ustanawiające Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA) (COM(2009)0588 – C7-0279/2009 – 2009/0163(COD))(2),

– uwzględniając oświadczenia Rady i Komisji w sprawie wniosku Islandii o członkostwo w Unii Europejskiej,

– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że zgodnie z art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej „każde państwo europejskie […] może złożyć wniosek o członkostwo w Unii”,

B. mając na uwadze, że postępy każdego z państw w dążeniu do członkostwa w UE opierają się na zasługach i zależą od jego wysiłków podejmowanych w celu spełnienia kryteriów akcesyjnych, przy czym należy również uwzględnić zdolność Unii do przyjmowania nowych państw,

C. mając na uwadze, że w dniu 17 lipca 2009 r. Islandia złożyła wniosek o członkostwo w Unii Europejskiej,

D. mając na uwadze, że w dniu 24 lutego 2010 r. Komisja przedstawiła swoją opinię, w której zaleca rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych z Islandią,

E. mając na uwadze, że ponieważ poprzednie rozszerzenia były bez wątpienia korzystne zarówno dla UE, jak i dla państw członkowskich, które do niej przystąpiły, i przyczyniły się do umocnienia stabilności, rozwoju i dobrobytu w całej Europie, istotne znaczenie ma, aby zgodnie z kryteriami kopenhaskimi stworzyć warunki konieczne do zakończenia procesu przystąpienia Islandii do UE i zapewnienia, że także w tym przypadku przystąpienia będzie sukcesem,

F. mając na uwadze, że stosunki między Islandią a UE sięgają roku 1973, kiedy to obie strony podpisały dwustronną umowę o wolnym handlu,

G. mając na uwadze, że Islandia prowadzi już ścisłą współpracę z Unią Europejską, będąc członkiem Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz stroną zarówno układów z Schengen jak i rozporządzenia dublińskiego, i dlatego zastosowała się już do znacznej części wspólnotowego dorobku prawnego,

H. mając na uwadze, że Islandia posiada ugruntowane tradycje demokratyczne i wysoki poziom zgodności ze wspólnotowym dorobkiem prawnym,

I. mając na uwadze, że od 1994 r. Islandia znacząco przyczynia się do spójności i solidarności w Europie przez mechanizm finansowy w ramach EOG,

J. mając na uwadze, że Islandia, jako kraj bez tradycji militarnych, wnosi wkład cywilny w misje pokojowe UE i regularnie dostosowuje się do wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa,

K. mając na uwadze, że Islandia i jej ludność poważnie ucierpiały z powodu globalnego kryzysu finansowego i gospodarczego, który w 2008 r. doprowadził do załamania się systemu bankowego w Islandii,

L. mając na uwadze, że rządy Zjednoczonego Królestwa i Holandii podpisały dwa porozumienia z rządem islandzkim w czerwcu i październiku 2009 r. w sprawie warunków spłaty pożyczki w wysokości 1,3 mld EUR Holandii i 2,4 mld funtów Zjednoczonemu Królestwu; mając na uwadze, że w przeprowadzonym w dniu 6 marca 2010 r. referendum odrzucono zawarte w październiku porozumienie oraz że oczekuje się, że zainteresowane strony wypracują nowe porozumienie w sprawie wypłat, za które odpowiada islandzki system gwarancji depozytów,

M. mając na uwadze, że Urząd Nadzoru EFTA w swym wezwaniu z dnia 26 maja 2010 r. stwierdził, że Islandia zobowiązana jest do wypłaty minimalnej rekompensaty deponentom Icesave w Zjednoczonym Królestwie i Holandii,

N. mając na uwadze, że opinia publiczna oraz partie polityczne w Islandii są podzielone w kwestii członkostwa w UE; mając na uwadze, że od lata 2009 roku opinia społeczeństwa na temat członkostwa w UE, w świetle kryzysu politycznego i gospodarczego, wyraźnie się zmieniła w kierunku negatywnym,

Kryteria polityczne

1. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady Europejskiej o otwarciu negocjacji akcesyjnych z Islandią;

2. z zadowoleniem przyjmuje perspektywę przyjęcia jako nowego państwa członkowskiego kraju o silnej kulturze demokratycznej; podkreśla w związku z tym, że przystąpienie Islandii może przynieść korzyści zarówno samej Islandii jak i Unii Europejskiej, a także będzie dalej wzmacniało rolę Unii jako światowej orędowniczki i obrończyni praw człowieka i podstawowych wolności;

3. zwraca uwagę na doskonałą współpracę między posłami do Parlamentu Europejskiego a ich odpowiednikami z parlamentu islandzkiego (Althingi) w ramach Wspólnego Komitetu Parlamentarnego EOG i oczekuje równie owocnej współpracy w ramach nowej wspólnej komisji parlamentarnej PE-Islandia;

4. ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje nową islandzką inicjatywę ustawodawczą w sprawie mediów (Icelandic Modern Media Initiative), która umożliwia zarówno Islandii, jak i UE zajęcie wyraźnych stanowisk prawnych w odniesieniu do prawnej ochrony wolności słowa i informacji;

5. zachęca władze Islandii do rozwiązania istniejącego obecnie problemu rozróżnienia pomiędzy obywatelami UE dotyczącego prawa do głosowania i kandydowania w wyborach lokalnych w Islandii;

6. zwraca uwagę, że w ramach nowej strategii rozszerzenia UE system sądowniczy państwa kandydującego stanowi jedną z kwestii, co do których UE przywiązuje szczególną uwagę nawet na wczesnym etapie przedakcesyjnym; jest zdania, że rząd Islandii powinien wprowadzić specjalne mechanizmy mające na celu zagwarantowanie niezależności władzy sądowniczej zgodnie z zaleceniami Komisji Weneckiej, odpowiednio zajmując się kwestią decydującej roli Ministra Sprawiedliwości i Praw Człowieka w powoływaniu sędziów, prokuratorów i najwyższych władz sądowniczych; wierzy, że władze Islandii wprowadzą te niezbędne zmiany;

7. zachęca Islandię do ratyfikowania konwencji ONZ przeciwko korupcji i cywilnoprawnej konwencji Rady Europy o korupcji;

8. wyraża Islandii uznanie za dobre wyniki w dziedzinie przestrzegania praw człowieka; zachęca jednak władze Islandii do ratyfikowania Konwencji ramowej Rady Europy o ochronie mniejszości narodowych, jak również Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych;

9. namawia Islandię, by stosowała się do zaleceń OBWE/ODIHR z 2008 r. dotyczących przestępczości spowodowanej nienawiścią;

Kryteria gospodarcze

10. zauważa, że Islandia ma ogólnie zadowalające osiągnięcia, jeżeli chodzi o wypełnianie swoich zobowiązań w ramach EOG, a także jeżeli chodzi o jej zdolność sprostania presji konkurencyjnej i siłom rynkowym wewnątrz UE; zauważa jednak, że konieczne są dalsze działania na rzecz dostosowania do ogólnych zasad i zapewnienia pełnej zgodności ze wspólnotowym dorobkiem prawnym w dziedzinie oceny zgodności, akredytacji i nadzoru rynkowego; przyjmuje do wiadomości wezwanie z dnia 26 maja 2010 r. skierowane przez Urząd Nadzoru EFTA do rządu Islandii jako pierwszy krok procedury w sprawie naruszenia z powodu niewywiązywania się ze zobowiązań na mocy porozumienia EOG przy wdrażaniu dyrektywy 94/19/WE w sprawie systemów gwarancji depozytów oraz z zadowoleniem przyjmuje zadeklarowaną w związku z tym przez rząd Islandii gotowość do jak najszybszego zakończenia negocjacji w sprawie Icesave;

11. z zadowoleniem przyjmuje działania mające na celu większe zróżnicowanie gospodarki islandzkiej, które postrzega jako środek niezbędny do osiągnięcia dobrobytu gospodarczego tego kraju w dłuższej perspektywie czasowej;

12. zauważa, że środowisko naturalne ma priorytetowe znaczenie dla UE i przyjmuje z zadowoleniem mocne zaangażowanie się Islandii w politykę ekologiczną;

13. zauważa, że mimo iż konsolidacja budżetowa pozostaje jednym z najważniejszych wyzwań, Islandia wykazuje obiecujące oznaki stabilizacji gospodarczej; uważa dotychczas podjęte działania monetarne za krok we właściwym kierunku, by osiągnąć większą stabilność finansową i gospodarczą;

14. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalnej komisji dochodzeniowej, które może przyczynić się do odbudowy zaufania w kraju; zachęca do dalszych działań wynikających z prac komisji w celu zaradzenia uporczywym niedociągnięciom politycznym, gospodarczym i instytucjonalnym opisanym w sprawozdaniu;

15. przyjmuje z zadowoleniem fakt, że Islandzkie Stowarzyszenie Funduszy Emerytalnych (IPFA) zgodziło się na przeprowadzenie niezależnej kontroli metod pracy i polityki inwestycyjnej systemów emerytalnych za okres poprzedzający załamanie gospodarcze;

16. wzywa do osiągnięcia bilateralnego porozumienia w sprawie zasad spłaty pożyczki w wysokości 3,9 mld EUR rządom Zjednoczonego Królestwa i Holandii, podkreśla, że osiągnięcie porozumienia zadowalającego wszystkie strony przywróci zaufanie w zdolność Islandii do respektowania podjętych przez nią zobowiązań, w tym przestrzegania wszystkich zobowiązań wynikających z porozumienia EOG, i wzmocni publiczne poparcie w Islandii i UE dla procesu przystąpienia Islandii do UE;

17. przyjmuje do wiadomości chęć przystąpienia Islandii do strefy euro, co może nastąpić po wejściu Islandii do Unii Europejskiej i spełnieniu przez nią wszystkich niezbędnych warunków;

18. z zadowoleniem przyjmuje zatwierdzenie drugiego przeglądu promesy kredytowej MFW mającej służyć stabilizacji walutowej, restrukturyzacji banków i konsolidacji budżetowej;

19. jest zaniepokojony wysokim poziomem bezrobocia i inflacji, mimo iż zauważa pojawiające się ostatnio oznaki poprawy;

20. wyraża swoje uznanie dla Islandii za wysoki wskaźnik inwestycji w edukację, badania naukowe i rozwój;

Zdolność podjęcia obowiązków wynikających z członkostwa

21. zauważa, że jako członek EOG Islandia znajduje się w zaawansowanym stadium spełnienia wymogów dziesięciu rozdziałów negocjacyjnych, częściowo spełnia wymogi jedenastu rozdziałów negocjacyjnych, przy czym jedynie dwanaście rozdziałów nieobjętych EOG pozostaje do całkowitej negocjacji; podkreśla, że Komisja zwróciła uwagę, że Islandia powinna podjąć poważne starania na rzecz dostosowania swego prawodawstwa do dorobku prawnego UE w szeregu dziedzin oraz jego skutecznego wdrożenia i wprowadzenia w życie w perspektywie średnioterminowej w celu spełnienia kryteriów akcesyjnych; podkreśla, że spełnienie przez Islandię zobowiązań w ramach EOG, a także umowy z Islandią w związku z wprowadzaniem w życie, stosowaniem i rozwojem dorobku prawnego Schengen, stanowi ważny wymóg negocjacji akcesyjnych;

22. zachęca władze Islandii, by zajęły się głównymi brakami instytucjonalnymi gospodarki islandzkiej, w szczególności organizacją i funkcjonowaniem systemu nadzoru finansowego i systemu gwarancji depozytów;

23. zachęca Islandię do opracowania polityki rolnej i polityki rozwoju obszarów wiejskich zgodnej ze strategiami UE, a także do wprowadzenia struktur administracyjnych niezbędnych do jej wdrożenia; podkreśla w tym kontekście, że polityka UE musi uwzględniać specyficzny charakter środowiska naturalnego Islandii, flory i fauny, a także geograficzną odległość od Europy kontynentalnej;

24. wzywa Komisję do zaangażowania władz Islandii w toczące się obecnie debaty dotyczące reformy wspólnej polityki rolnej;

25. uznaje odpowiedzialny i zrównoważony sposób zarządzania przez Islandię swymi zasobami morskimi i liczy na konstruktywną postawę zarówno ze strony UE, jak i władz Islandii, w negocjacjach w sprawie obowiązku przyjęcia przez Islandię europejskiej wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), aby z końcem negocjacji znaleźć zadowalające dla obydwu stron rozwiązanie oparte na najlepszych praktykach i chroniące interesy rybaków i konsumentów zarówno w UE, jak i w Islandii;

26. zachęca Islandię, by przyjęła środki w obszarze polityki rybołówstwa, które umożliwią jej rozpoczęcie wprowadzania WPRyb;

27. nalega, by Islandia zaprzestała wszelkich połowów wielorybów i wycofała wszystkie zastrzeżenia, które wyraziła przed Międzynarodową Komisją Wielorybniczą;

28. zauważa, że Islandia może wnieść cenny wkład do europejskiej polityki w zakresie ochrony środowiska i energii dzięki jej doświadczeniu w dziedzinie energii odnawialnych, a w szczególności energii geotermicznej, ochrony środowiska i walki ze zmianami klimatycznymi;

Współpraca regionalna

29. widzi w przystąpieniu Islandii do UE strategiczną możliwość odgrywania przez UE bardziej aktywnej i konstruktywnej roli a także przyczyniania się do wielostronnego zarządzania w regionie Arktyki pod warunkiem, że pomoże ono ugruntować obecność Europy w Radzie Arktycznej; zwraca uwagę, że pomoże to rozwiązywać problemy środowiskowe będące przedmiotem wspólnej troski oraz może podwyższyć zainteresowanie UE regionem Arktyki oraz jego ochroną na szczeblu regionalnym i międzynarodowym;

30. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że przystąpienie Islandii do UE umocniłoby północno-atlantycki wymiar polityki zewnętrznej Unii;

Opinia publiczna i poparcie dalszego rozszerzenia

31. zachęca władze Islandii do rozpoczęcia szeroko zakrojonej debaty publicznej na temat przystąpienia do UE, włączającej od samego początku społeczeństwo obywatelskie, skupionej na obawach obywateli Islandii związanych z członkostwem w UE i uwzględniającej potrzebę zdecydowanego zaangażowania z myślą o skutecznych negocjacjach; wzywa Komisję do zapewnienia władzom Islandii na ich wniosek materialnego i technicznego wsparcia, by pomóc im poprawić przejrzystość i odpowiedzialność w odniesieniu do procesu rozszerzenia oraz żeby mogły one zorganizować na terenie całego kraju szeroko zakrojoną i rzetelną kampanię informacyjną na temat skutków członkostwa w UE, tak aby umożliwić obywatelom Islandii podjęcie świadomego wyboru w przyszłym referendum w sprawie przystąpienia do UE;

32. sądzi, że ogromne znaczenie ma przekazywanie obywatelom UE jasnych i zrozumiałych informacji na temat skutków przystąpienia Islandii do UE; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia wysiłków w tym celu, a także uważa, że równie ważne jest wysłuchanie obywateli i udzielenie odpowiedzi na ich pytania i wątpliwości, a także działanie w odpowiedzi na ich opinie i interesy;

o
o o

33. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz przewodniczącemu parlamentu (Althingi) i rządowi Islandii.

(1)	Teksty przyjęte, P7_TA(2009)0097.
(2)	Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0026.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności