(Zwykła procedura ustawodawcza – przekształcenie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2009)0551),

–  uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 63 ust. 1 pkt 1 lit. c) pkt 2 lit. a) i pkt. 3 lit. a) Traktatu WE, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7–0250/2009),

–  uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Parlamentu i Rady zatytułowany „Konsekwencje wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla trwających międzyinstytucjonalnych procedur decyzyjnych” (COM(2009)0665),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 i art. 78 ust. 2 lit. a) i b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 28 kwietnia 2010 r.(1),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 7 lipca 2011 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych(2),

–  uwzględniając pismo Komisji Prawnej z dnia 2 lutego 2010 r. skierowane do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zgodnie z art. 87 ust. 3 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 87 i art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A7-0271/2011),

A.  mając na uwadze, że grupa konsultacyjna służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji stwierdziła, że omawiany wniosek nie zawiera żadnych zmian merytorycznych innych niż te określone jako takie we wniosku, oraz mając na uwadze, że w odniesieniu do ujednolicenia niezmienionych przepisów wcześniejszych aktów z tymi zmianami wniosek zawiera proste ujednolicenie istniejących tekstów, bez zmian merytorycznych,

1.  zatwierdza poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu, biorąc pod uwagę zalecenia grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji;

2.  popiera wspólną deklarację polityczną Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających, załączoną do niniejszej rezolucji;

3.  odnotowuje wspólną deklarację polityczną państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających, załączoną do niniejszej rezolucji;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. C 18 z 19.1.2011, s. 80. (2) Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1.

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2011/95/UE.)

Wspólna deklaracja polityczna Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie dokumentów wyjaśniających

Wymienione instytucje uznają, że przekazywane Komisji przez państwa członkowskie informacje dotyczące transpozycji dyrektyw do prawa krajowego 'powinny być jasne i precyzyjne„(1), by ułatwić Komisji realizację jej zadania polegającego na nadzorze nad stosowaniem prawa unijnego.

W tym kontekście Parlament Europejski i Rada z zadowoleniem przyjmują wspólną deklarację polityczną państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających.

Co za tym idzie, w przypadkach, w których potrzeba i proporcjonalność złożenia takich dokumentów jest uzasadniona zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających, instytucje zgadzają się na włączenie do danej dyrektywy następującego motywu:"

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających z dnia [data] państwa członkowskie zobowiązały się do przedstawienia w uzasadnionych przypadkach powiadomienia o środkach transpozycji wraz z co najmniej jednym dokumentem wyjaśniającym związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy ustawodawca uznaje, że złożenie tych dokumentów jest uzasadnione.

Do dnia 1 listopada 2013 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrożenia wspomnianych dwu wspólnych deklaracji politycznych dotyczących dokumentów wyjaśniających.

Instytucje zobowiązują się do stosowania powyższych zasad od dnia 1 listopada 2011 r. w odniesieniu do nowych i oczekujących wniosków w sprawie dyrektyw, z wyjątkiem tych, co do których Parlament Europejski i Rada już osiągnęły porozumienie.

Wspólna deklaracja polityczna państw członkowskich i Komisji w sprawie dokumentów wyjaśniających

„Zgodnie z art. 288 TFUE 'dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.”

Państwa członkowskie i Komisja uznają, że skuteczne wdrażanie prawa unijnego jest warunkiem wstępnym realizacji politycznych celów Unii oraz że – choć odpowiedzialność za to wdrażanie spoczywa przede wszystkim na państwach członkowskich – leży ono we wspólnym interesie, gdyż prowadzi między innymi do wyrównania szans we wszystkich państwach członkowskich.

Państwa członkowskie i Komisja przyznają, że właściwa i terminowa transpozycja dyrektyw unijnych stanowi obowiązek prawny. Zauważają one, że traktaty powierzają Komisji zadanie nadzoru nad stosowaniem prawa unijnego pod kontrolą Trybunału Sprawiedliwości i podzielają opinię, że powiadamianie o środkach transpozycji powinno ułatwić Komisji realizację tego zadania.

W związku z tym państwa członkowskie uznają, że informacje, które przekazują Komisji w związku z transpozycją dyrektyw do prawa krajowego, 'powinny być jasne i precyzyjne„ oraz 'wskazywać jednoznacznie te przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne”, lub jakiekolwiek inne przepisy prawa krajowego, oraz w stosownych przypadkach orzecznictwo sądów krajowych, które umożliwiają państwom członkowskim stwierdzenie, że wypełniły one nałożone na nie w dyrektywie obowiązki(2).

Aby poprawić jakość informacji na temat transpozycji dyrektyw unijnych, w przypadkach, w których Komisja jest zdania, że należy wymagać przedstawienia dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych, uzasadnia ona dla każdego konkretnego przypadku – wraz z odnośnymi wnioskami – potrzebę i proporcjonalność przedłożenia tych dokumentów wyjaśniających, ze szczególnym uwzględnieniem odpowiednio złożoności dyrektywy i procesu jej transpozycji oraz ewentualnego dodatkowego obciążenia administracyjnego.

W uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie zobowiązują się do złożenia wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji co najmniej jednego dokumentu wyjaśniającego, który może przyjąć formę tabel korelacji lub inną formę służącą temu samemu celowi.

(1) Zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 lipca 2009 r. w sprawie C–427/07, pkt 107 i orzecznictwo przywołane w tym wyroku. (2) Zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 lipca 2009 r. w sprawie C–427/07, pkt 107 i orzecznictwo przywołane w tym wyroku.