Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–  έχοντας υπόψη την αίτηση του Viktor Uspaskich για την υπεράσπιση της ασυλίας του που υπέβαλε στις 5 Απριλίου 2011, και η οποία ανακοινώθηκε σε συνεδρίαση της ολομέλειας στις 9 Μαΐου 2011, και την αίτηση που υπέβαλε στις 11 Απριλίου 2011, και η οποία ανακοινώθηκε σε συνεδρίαση της ολομέλειας στις 4 Ιουλίου 2011, σχετικά με την αναθεώρηση της απόφασης του Κοινοβουλίου της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 να άρει την ασυλία του(1),

–  αφού άκουσε τον Viktor Uspaskich στις 10 Οκτωβρίου 2011, σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 3 του Κανονισμού του,

–  έχοντας υπόψη τα άρθρα 7 και 9 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Πρωτόκολλο), καθώς και το άρθρο 6 παράγραφος 2 της Πράξης της 20ής Σεπτεμβρίου 1976 περί της εκλογής των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με άμεση και καθολική ψηφοφορία,

–  έχοντας υπόψη τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 12ης Μαΐου 1964, της 10ης Ιουλίου 1986, της 15ης και της 21ης Οκτωβρίου 2008 και της 19ης Μαρτίου 2010(2),

–  έχοντας υπόψη τις διατάξεις του άρθρου 62 του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Λιθουανίας,

–  έχοντας υπόψη την απόφαση του Κοινοβουλίου της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 να άρει την ασυλία του Viktor Uspaskich,

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 6 παράγραφος 3 και το άρθρο 7 του Κανονισμού του,

–  έχοντας υπόψη τις εκθέσεις της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων (A7-0411/2011 και Α7-0413/2011),

Α.  λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι σκόπιμο να συνεξετασθούν οι αιτήσεις που υπέβαλε ο Viktor Uspaskich στις 5 και 11 Απριλίου 2011 δεδομένου ότι σχετίζονται με τις ίδιες νομικές διαδικασίες,

Β.  λαμβάνοντας υπόψη ότι εις βάρος του Viktor Uspaskich, βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει ασκηθεί ποινική δίωξη, ο οποίος είναι κατηγορούμενος σε δίκη που εκκρεμεί στο περιφερειακό δικαστήριο ποινικών αδικημάτων του Βίλνιους σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 4 σε συνδυασμό με τα άρθρα 222 παράγραφος 1 και 220 παράγραφος 1, το άρθρο 24 παράγραφος 4 σε συνδυασμό με τα άρθρα 220 παράγραφος 1 και 205 παράγραφος 1 και το άρθρο 24 παράγραφος 4 σε συνδυασμό με το άρθρο 205 παράγραφος 1 του ποινικού κώδικα της Δημοκρατίας της Λιθουανίας,

Γ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι σύμφωνα με το άρθρο 9 του Πρωτοκόλλου, κατά τη διάρκεια των συνόδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τα μέλη του «απολαύουν εντός της επικρατείας των κρατών τους των ασυλιών που αναγνωρίζονται στα μέλη του κοινοβουλίου της χώρας τους», ενώ «επίκληση της ασυλίας δεν δύναται να γίνει στην περίπτωση αυτοφώρου εγκλήματος και ούτε δύναται να εμποδίσει την άσκηση του δικαιώματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να άρει την ασυλία ενός από τα μέλη του εν λόγω Κοινοβουλίου»,

Δ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι σύμφωνα με το άρθρο 62 του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, το μέλος του εθνικού κοινοβουλίου (Seimas) δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ποινικό αδίκημα, να συλληφθεί ή να υποστεί με άλλο τρόπο περιορισμό της ελευθερίας του χωρίς την έγκριση του Seimas,

Ε.  λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 62 ορίζει επίσης ότι ένα μέλος του Seimas δεν μπορεί να διωχθεί για την ψήφο που έδωσε ή τις αγορεύσεις του στο Seimas, αν και μπορεί να διωχθεί σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις για εξύβριση ή συκοφαντική δυσφήμιση,

ΣΤ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Viktor Uspaskich κατηγορείται κατά βάση για το αδίκημα της κατάρτισης ψευδούς ισολογισμού σε σχέση με τη χρηματοδότηση ενός πολιτικού κόμματος κατά το διάστημα πριν από την εκλογή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

Ζ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι στις 7 Σεπτεμβρίου 2010 το Κοινοβούλιο ήρε την ασυλία του Viktor Uspaskich, θεωρώντας ότι δεν υπάρχουν βάσιμα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι η δίωξη ασκείται με σκοπό να παρακωλυθεί η πολιτική δραστηριότητα του βουλευτή («fumus persecutionis ») και τα ποινικά αδικήματα για τα οποία κατηγορείται ο κ. Uspaskich ουδόλως σχετίζονται με τις δραστηριότητές του ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,

Η.  λαμβάνοντας υπόψη ότι στις 28 Οκτωβρίου 2010 ο Viktor Uspaskich άσκησε προσφυγή στο Γενικό Δικαστήριο για την ακύρωση της απόφασης του Κοινοβουλίου της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 για να την αποσύρει τον Ιούλιο του 2011,

Θ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι στην επιστολή του της 5ης Απριλίου 2011 με την οποία ζητούσε την υπεράσπιση της ασυλίας του ο Viktor Uspaskich ισχυρίζεται ότι οι ποινικές διαδικασίες που έχουν κινηθεί από τις αρχές της Λιθουανίας εμποδίζουν αυτόν να ασκήσει, ή δυσχεραίνουν αυτόν να ασκήσει τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα περιορίζοντας την ελευθερία μετακινήσεών του κατά παράβαση του άρθρου 7 του Πρωτοκόλλου περί των Προνομίων και Ασυλιών,

Ι.  λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 7 του Πρωτοκόλλου αποσκοπεί στην προστασία των βουλευτών έναντι περιορισμών της ελευθερίας μετακινήσεώς τους, πλην των δικαστικών περιορισμών, και συνεπώς περιέχει προνόμιο και όχι ασυλία, και δεν προστατεύει έναντι δικαστικών περιορισμών την ελευθερία μετακίνησης των βουλευτών(3),

ΙΑ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να δεχθεί το Κοινοβούλιο την αίτηση του Viktor Uspaskich της 5ης Απριλίου 2011 για την υπεράσπιση της ασυλίας του με βάση το άρθρο 7 του Πρωτοκόλλου,

ΙΒ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι στην επιστολή του της 11ης Απριλίου 2011 ο Viktor Uspaskich ζητεί να αναθεωρηθεί η απόφαση του Κοινοβουλίου της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 λόγω υποτιθέμενων νέων γεγονότων τα οποία δημοσιοποίησε το WikiLeaks, τα οποία όπως διατείνεται, αποδεικνύουν ότι υπήρξε θύμα fumus persecutionis,

ΙΓ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι το αίτημα αυτό πρέπει να απορριφθεί δεδομένου ότι δεν έχει διαπιστωθεί επαρκής αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των υποτιθεμένων νέων γεγονότων και της κίνησης διαδικασιών κατά του Viktor Uspaskich για κατάρτιση ψευδούς ισολογισμού,

ΙΔ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, επιπροσθέτως – και αυτό ισχύει επίσης για τον ισχυρισμό του Viktor Uspaskich ότι με την απόφαση της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 παραβιάστηκαν το θεμελιώδες δικαίωμα υπεράσπισής του και ο Ευρωπαϊκός Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων – το αίτημα για την αναθεώρηση της απόφασης του Κοινοβουλίου της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 δεν συνιστά αίτηση για την υπεράσπιση της ασυλίας και των προνομίων του κατά την έννοια των άρθρων 6 και 7,

1.  αποφασίζει να μην υπερασπίσει την ασυλία και τα προνόμια του Viktor Uspaskich·

2.  αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει αμέσως την παρούσα απόφαση και τις εκθέσεις της αρμόδιας επιτροπής στην αρμόδια αρχή της Δημοκρατίας της Λιθουανίας.

(1) EE C 308 E της 20.10.2011, σ. 90. (2) Υπόθεση 101/63 Wagner κατά Fohrmann και Krier, [1964] Συλλογή σ. 195· Υπόθεση 149/85 Wybot κατά Faure και άλλων, Συλλογή [1986] σ. 2391· Υπόθεση T-345/05, Mote κατά Κοινοβουλίου [2008] Συλλογή σ. II-2849· Κοινές υποθέσεις C-200/07 και C-201/07 Marra κατά De Gregorio και Clemente [2008] Συλλογή σ. I-7929· Υπόθεση T-42/06 Gollnisch κατά Κοινοβουλίου. (3) Υπόθεση T–345/05 Mote κατά Κοινοβουλίου [2008] Συλλογή σ. II-2849, παράγραφοι 48-52.