Parlament Europejski,

–  uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Egiptu, zwłaszcza rezolucję z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie Egiptu, a w szczególności sprawę blogera Alaa Abd El-Fattaha(1),

–  uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego stroną jest Egipt,

–  uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie tragedii na stadionie w Egipcie i z dnia 1 lutego 2012 r. w sprawie ciągłego prześladowania społeczeństwa obywatelskiego w Egipcie,

–  uwzględniając układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską a Egiptem z 2004 r. i plan działania uzgodniony w 2007 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 10 października 2011 r. oraz konkluzje Rady Europejskiej w sprawie Egiptu z dnia 23 października 2011 r.,

–  uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel do Parlamentu Europejskiego, Rady, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 25 maja 2011 r. zatytułowany „Nowa koncepcja działań w obliczu zmian zachodzących w sąsiedztwie”,

–  uwzględniając rozwój europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) od 2004 r., a w szczególności sprawozdania z postępów w jej wdrażaniu przedstawiane przez Komisję,

–  uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady UE, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie partnerstwa na rzecz demokracji i dzielenia się dobrobytem z krajami południowej części regionu Morza Śródziemnego,

–  uwzględniając wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka z 2004 r. ze zmianami z 2008 r.,

–  uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że sytuacja organizacji pozarządowych w Egipcie jest alarmująca; mając na uwadze, że w październiku 2011 r. ogłoszono ustanowienie komisji, która zajmie się kontrolą instytucji cywilnych i organizacji pozarządowych w celu zaostrzenia kontroli prawnej nad zagranicznymi funduszami organizacji społeczeństwa obywatelskiego i fundacji politycznych, po czym wystąpiono z wnioskiem do banku centralnego o monitorowanie wszystkich przelewów bankowych organizacji pozarządowych; mając na uwadze, że 10 finansowanych z zagranicy organizacji zostało poddanych rewizjom, po czym wszczęto dochodzenia, a następnie Rada Najwyższa Sił Zbrojnych zakazała ich działalności w dniu 29 grudnia 2011 r.; mając na uwadze, że w dniu 5 lutego 2012 r. opanowany przez wojskowych rząd Egiptu ogłosił, że postawi przed sądem 19 obywateli amerykańskich i 24 osoby innych narodowości w ramach postępowania karnego mającego na celu zbadanie zagranicznego finansowania organizacji non-profit działających w Egipcie; mając na uwadze, że egipscy sędziowie prowadzą dochodzenie w sprawie domniemanego nielegalnego finansowania z zagranicy prodemokratycznych organizacji pozarządowych i fundacji politycznych oraz mając na uwadze, że 44 oskarżonych, w tym 19 Amerykanów, 14 Egipcjan, pięciu Serbów, dwóch Niemców, dwóch Libańczyków, jeden Jordańczyk i jeden Palestyńczyk zostało przekazanych kairskiemu sądowi karnemu i otrzymało zakaz opuszczania kraju;

B.  mając na uwadze, że organizacje pozarządowe są także oskarżone o otwieranie i prowadzenie biur w Egipcie bez pozwolenia rządu, mimo faktu że wnioski o rejestrację przedstawione przez te organizacje zgodnie z odpowiednimi przepisami nie zostały rozpatrzone przez egipskie władze przez ponad pięć lat; mając na uwadze, że te zarzuty to tylko kulminacja rosnącej presji na krajowe i międzynarodowe organizacje pozarządowe w Egipcie, które to podejście jest sprzeczne z międzynarodowym prawem humanitarnym i podważa wysiłki na rzecz wspierania demokratycznych wartości i ochrony praw człowieka;

C.  mając na uwadze, że co najmniej 74 osoby zginęły, a setki zostały rannych w starciach, jakie wybuchły podczas meczu piłki nożnej w Port Saidzie między kairską drużyną Ahli i miejscowym zespołem Masri;

D.  mając na uwadze, że reakcja policji na starcia była zaskakująca bierna; mając na uwadze, że gniew i podejrzenia, że starcia mogły być motywowane politycznie, w połączeniu z żądaniami ustąpienia z rządu wojskowych, doprowadziły po tragedii na stadionie do demonstracji ulicznych, podczas których protestowano przeciw wszelkiego rodzaju dyktaturom, wojskowym i innym, co spowodowało dalsze ofiary śmiertelne i rannych; mając na uwadze, że policja nadal atakuje protestujących gazem łzawiącym, śrutem i gumowymi kulami;

E.  mając na uwadze, że egipski wiceminister zdrowia Hesham Sheiha nazwał tragedię na stadionie największą katastrofą w historii egipskiego futbolu; mając na uwadze, że Rada Najwyższa Sił Zbrojnych wysłała helikoptery do transportu rannych piłkarzy i kibiców zaproszonej drużyny do szpitala wojskowego; mając na uwadze, że zwłaszcza w okresie przemian i niepokojów społecznych sport powinien odgrywać rolę jednoczącą, oferując poczucie powrotu do normalności i rozpoczynając proces pojednania podzielonej społeczności;

F.  mając na uwadze, że sukces europejskiej polityki sąsiedztwa oraz reform w dziedzinie praw człowieka, w tym zwłaszcza praw kobiet, zależy od udziału społeczeństwa obywatelskiego w realizacji tych istotnych celów politycznych;

G.  mając na uwadze, że Rada Najwyższa Sił Zbrojnych postępuje w sposób kontrowersyjny, gdyż ustawa o stanie wyjątkowym nie została całkowicie uchylona i wciąż może być stosowana w sprawach dotyczących „bandytyzmu”, co daje szerokie pole do interpretacji i arbitralnego stosowania; mając na uwadze, że według krajowych i międzynarodowych organizacji przez ostatnie 10 miesięcy rządów wojskowych nie nastąpiła poprawa w zakresie ochrony praw człowieka w Egipcie; mając na uwadze, że cywile są nadal stawiani przed sądem wojskowym, a blogerzy, dziennikarze i obrońcy praw człowieka są poddawani pośrednim lub bezpośrednim prześladowaniom, co przyczynia się do wzrostu napięcia i zaostrza społeczne protesty; mając na uwadze, że Rada Najwyższa Sił Zbrojnych nie przeprowadziła dochodzeń w sprawie zgłaszanych przypadków przemocy na tle seksualnym stosowanej wobec protestujących kobiet, w tym tzw. testów dziewictwa, grożenia śmiercią i innych naruszeń praw człowieka;

H.  mając na uwadze, że w wyborach do Zgromadzenia Ludowego, które odbyły się między listopadem 2011 r. i styczniem 2012 r. partia Wolność i Sprawiedliwość Bractwa Muzułmańskiego zdobyła 47 % głosów, a zdominowana przez Salafitów partia Noor 25 %, co spowodowało zmniejszenie liczby kobiet w parlamencie z 64 do ośmiu; mając na uwadze, że wybory prezydenckie mają się odbyć w czerwcu; mając na uwadze, że instytucje międzynarodowe, w tym UE, zostały zaproszone do obserwacji wyborów;

I.  mając na uwadze, że PE wielokrotnie wzywał do zniesienia stanu wyjątkowego, który obowiązuje od 1981 r., do wzmocnienia demokracji oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności w Egipcie, mając na uwadze, że Unia Europejska wielokrotnie wyrażała swoje zaangażowanie na rzecz wolności religii, sumienia i myśli oraz podkreślała, że obowiązkiem rządów jest zagwarantowanie tych wolności na całym świecie;

1.  wyraża solidarność z narodem egipskim w tym jakże ważnym okresie demokratycznych przemian w kraju; wzywa egipskie władze do zapewnienia pełnego poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, zwłaszcza praw kobiet, wolności sumienia, religii i myśli, ochrony mniejszości i zwalczania dyskryminacji ze względu na orientację seksualną, wolności wypowiedzi, prasy i mediów, wolności zrzeszania się, prawa do rzetelnego procesu oraz wolności wypowiedzi, gdyż prawa te są najważniejszymi elementami prawdziwej demokracji;

2.  wzywa do natychmiastowego wycofania zarzutów wobec organizacji pozarządowych i fundacji politycznych; wzywa egipskie władze do zagwarantowania, że wszelkie kontrole krajowych lub zagranicznych organizacji społeczeństwa obywatelskiego będą się odbywać w oparciu o pełną przejrzystość i bezstronność oraz zgodnie z odpowiednimi procedurami prawnymi i międzynarodowymi standardami w dziedzinie praw człowieka i podstawowych swobód; uważa, że taka taktyka stanowi poważne naruszenie prawa do zrzeszania się zapisanego w art. 22 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych; wzywa władze egipskie do przyjęcia – w ścisłej współpracy z organizacjami pozarządowymi i grupami broniącymi praw człowieka i działającymi na rzecz demokracji – nowego prawa dotyczącego stowarzyszania się, które byłoby zgodne z międzynarodowymi standardami w dziedzinie praw człowieka; wyraża pełne poparcie dla okazanego zaangażowania i ważnej oraz wysokiej jakości pracy wykonanej przez te organizacje na rzecz społeczeństwa obywatelskiego i egipskiego narodu w celu promowania pokoju, demokracji i praw człowieka;

3.  ubolewa nad znacznymi stratami ludzkimi i wielką liczbą rannych w Port Saidzie i przekazuje kondolencje rodzinom ofiar; wzywa do niezależnego dochodzenia w sprawie wydarzeń, które doprowadziły do tej tragedii, oraz do postawienia winnych przed sądem;

4.  jest zaniepokojony zarzutami, że starcia były motywowane politycznie i wzywa egipskie władze do pilnego wszczęcia niezależnego śledztwa w sprawie wydarzeń z 1 lutego 2012 r.;

5.  wyraża zdecydowane poparcie dla reform zmierzających do wprowadzenia demokracji, praworządności i sprawiedliwości społecznej w Egipcie, zgodnie z wolą narodu egipskiego; ponawia apel o całkowite zniesienie stanu wyjątkowego; podkreśla ponownie znaczenie dobrych rządów, zwalczania korupcji i poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności w Egipcie, wzywa do wyjaśnień dotyczących procesu konstytucyjnego, jego terminów i zasad, tak aby zapewnić że każdy konstytucyjny przepis obejmuje wszystkie grupy i nie pozwala na dyskryminację żadnej z nich w egipskim społeczeństwie; podkreśla ponownie konieczność jak najszybszego przekazania najwyższej władzy demokratycznie wyłonionemu rządowi cywilnemu;

6.  podkreśla znaczenie zorganizowania wolnych, uczciwych i przejrzystych wyborów i zachęca UE i jej państwa członkowskie do kontynuowania wsparcia i pomocy dla władz egipskich, partii politycznych i społeczeństwa obywatelskiego w ich wysiłkach na rzecz realizacji tego celu; wzywa Radę Najwyższą Sił Zbrojnych do umożliwienia niezależnym obserwatorom śledzenia i monitorowania zbliżających się wyborów prezydenckich; zwraca się do wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej o wsparcie ustanowienia grupy zadaniowej z udziałem Parlamentu Europejskiego, która udzieli wsparcia procesowi przemian demokratycznych, o które to wsparcie wystąpiły podmioty działające na rzecz przemian demokratycznych, w szczególności w odniesieniu do wolnych i demokratycznych wyborów oraz budowania instytucji, w tym niezależnego wymiaru sprawiedliwości;

7.  z zadowoleniem przyjmuje uwolnienie z więzienia blogera Alaa Abd El-Fattaha i Maikela Nabila Sanada; wzywa ponownie władze egipskie do zagwarantowania, aby żaden bloger, dziennikarz ani obrońca praw człowieka w kraju nie był obiektem bezpośrednich ani pośrednich prześladowań lub zastraszania; z zadowoleniem przyjmuje uwolnienie więźniów politycznych, lecz przypomina, że nie powinni oni byli być w ogóle sądzeni przed trybunałami wojskowymi; uważa zatem, że uwolnieni więźniowie powinni zostać uniewinnieni zamiast ułaskawieni;

8.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji, parlamentom i rządom państw członkowskich oraz władzom Egiptu.

(1) Teksty przyjęte P7_TA(2011)0518.