Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie działania w walce z epidemią cukrzycy w UE (2011/2911 (RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 168 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając deklarację z St Vincent w sprawie opieki i badań diabetologicznych w Europie, którą przyjęto na pierwszym posiedzeniu w ramach programu działań w sprawie cukrzycy zgodnie z deklaracją z St Vincent, jakie odbyło się w St Vincent w dniach 10-12 października 1989 r.(1),
– uwzględniając utworzenie przez Komisję w dniu 15 marca 2005 r. Platformy UE ds. żywienia, aktywności fizycznej i zdrowia(2),
– uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 8 grudnia 2005 r. pt. „Promowanie zdrowego żywienia i aktywności fizycznej: europejski wymiar zapobiegania nadwadze, otyłości i chorobom przewlekłym”, która opisuje czynniki zdrowotne sprzyjające występowaniu cukrzycy typu 2 (COM(2005)0637),
– uwzględniając konkluzje ze zorganizowanej przez austriacką prezydencję konferencji pt. „Zapobieganie cukrzycy typu 2”, która odbyła się w dniach 15 i 16 lutego 2006 r. w Wiedniu(3),
– uwzględniając swoje oświadczenie z dnia 27 kwietnia 2006 r. w sprawie cukrzycy(4),
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie promowania zdrowego trybu życia oraz zapobiegania cukrzycy typu 2(5),
– uwzględniając rezolucję Biura Regionalnego WHO dla Europy z dnia 11 września 2006 r. pt. „Zapobieganie chorobom niezakaźnym i ich zwalczanie w regionie europejskim WHO”(6),
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 61/225 z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie Światowego Dnia Walki z Cukrzycą,
– uwzględniając decyzję nr 1350/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. ustanawiającą drugi wspólnotowy program działań w dziedzinie zdrowia na lata 2008-2013(7) oraz późniejszą decyzję Komisji z dnia 22 lutego 2011 r. dotyczącą przyjęcia decyzji w sprawie finansowania na rok 2011 w ramach drugiego wspólnotowego programu działań w dziedzinie zdrowia na lata 2008-2013 oraz kryteriów wyboru, przyznawania finansowania oraz innych kryteriów finansowego wsparcia działań w ramach tego programu(8),
– uwzględniając białą księgę Komisji z dnia 23 października 2007 r. pt. „Razem na rzecz zdrowia: Strategiczne podejście dla UE na lata 2008-2013” (COM(2007)0630),
– uwzględniając siódmy program ramowy w zakresie badań (2007-2013)(9) oraz program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (COM(2011)0808),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 października 2009 r. pt. „Solidarność w zdrowiu: zmniejszanie nierówności zdrowotnych w UE” (COM(2009)0567),
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 64/265 z dnia 13 maja 2010 r. w sprawie zapobiegania chorobom niezakaźnym i ich zwalczania,
– uwzględniając główne wyniki i zalecenia projektu siódmego programu ramowego Zdrowie - 200701 zawarte w sprawozdaniu „DIAMAP – Mapa drogowa w dziedzinie badań naukowych związanych z cukrzycą w Europie”(10),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 października 2010 r. pt. „Projekt przewodni strategii Europa 2020 – Unia innowacji” (COM(2010)0546) oraz pilotażowe partnerstwo na rzecz aktywnego i zdrowego starzenia się,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 7 grudnia 2010 r. pt. „Innowacyjne podejścia do chorób przewlekłych w systemach zdrowia publicznego i opieki zdrowotnej”,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 65/238 z dnia 24 grudnia 2010 r. w sprawie zakresu, procedur, formy i organizacji posiedzenia wysokiego szczebla Zgromadzenia Ogólnego na temat zapobiegania chorobom niezakaźnym i ich zwalczania,
– uwzględniając deklarację moskiewską w sprawie zdrowego trybu życia i zwalczania chorób niezakaźnych, przyjętą na pierwszej światowej konferencji ministerialnej ONZ, która odbyła się w Moskwie w dniach 28-29 kwietnia 2011 r.(11),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 września 2011 r. w sprawie stanowiska i zobowiązań Unii Europejskiej przed posiedzeniem wysokiego szczebla ONZ w sprawie zapobiegania chorobom niezakaźnym i ich zwalczania(12),
– uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że cukrzyca jest jedną z najbardziej powszechnych chorób niezakaźnych i szacuje się, że dotyka ponad 32 mln obywateli UE, co stanowi blisko 10% całkowitej liczby ludności UE, zaś dodatkowe 32 mln obywateli cierpi zaburzenia tolerancji glukozy, co wiąże się z bardzo wysokim ryzykiem zachorowania na cukrzycę(13);
B. mając na uwadze, że liczba osób chorych na cukrzycę w Europie wzrośnie prawdopodobnie do 2030 r. o 16,6% w wyniku epidemii otyłości, starzenia się europejskiego społeczeństwa i innych nieokreślonych jeszcze czynników;
C. mając na uwadze, że cukrzyca typu 2 skraca średnią długość życia o 5-10 lat(14), a cukrzyca typu 1 o około 20 lat(15), oraz mając na uwadze, że w UE 325 tys. zgonów rocznie spowodowanych jest cukrzycą(16), tj. co dwie minuty na cukrzycę umiera jeden obywatel UE;
D. mając na uwadze, że zredukowanie znanych czynników ryzyka, zwłaszcza niezdrowych nawyków, jest coraz powszechniej uznawane za główną strategię prewencyjną, dzięki której możliwe jest zmniejszenie częstości występowania cukrzycy typu 1 i 2, zachorowalności i komplikacji związanych tą chorobą;
E. mając na uwadze, że ciągle istnieje potrzeba określenia czynników ryzyka cukrzycy typu 1, przy czym prowadzone są nadal badania nad predyspozycjami genetycznymi, a do zachorowań na cukrzycę typu 1 dochodzi u coraz młodszych osób;
F. mając na uwadze, że cukrzyca typu 2 jest chorobą, której można zapobiegać oraz której czynniki ryzyka – takie jak uboga i niezbilansowana dieta, otyłość, brak aktywności fizycznej i spożycie alkoholu – zostały w sposób jasny określone i mogą zostać ograniczone dzięki skutecznym strategiom prewencyjnym;
G. mając na uwadze, że cukrzyca jest obecnie chorobą nieuleczalną;
H. mając na uwadze, że powikłaniom cukrzycy typu 2 można zapobiegać dzięki promocji zdrowego trybu życia i wczesnej diagnostyce, mając jednak na uwadze, że choroba ta jest diagnozowana często zbyt późno i nawet 50% wszystkich cierpiących obecnie na cukrzycę nie jest świadomych tej choroby(17);
I. mając na uwadze, że do 75% wszystkich osób cierpiących na cukrzycę nie kontroluje dobrze swojego stanu zdrowia, co prowadzi do wzrostu ryzyka powikłań, spadku wydajności i kosztów dla społeczeństwa(18), jak wykazano w niedawnym badaniu(19);
J. mając na uwadze, że w większości państw członkowskich cukrzyca jest przyczyną ponad 10% wydatków w służbie zdrowia, a wskaźnik ten niekiedy osiąga 18,5%(20), natomiast ogólne koszty opieki zdrowotnej nad obywatelami UE chorymi na cukrzycę wynoszą średnio 2100 EUR rocznie na jednego chorego(21), oraz mając na uwadze, że koszty te w sposób nieunikniony wzrosną w związku z rosnącą liczbą zachorowań na cukrzycę, starzeniem się społeczeństwa i związanym z tym wzrostem współwystępowania procesów chorobowych;
K. mając na uwadze, że cukrzyca, gdy jest źle leczona lub zdiagnozowana zbyt późno, jest główną przyczyną zawałów mięśnia sercowego, udarów, ślepoty, amputacji, a także niewydolności nerek;
L. mając na uwadze, że upowszechnianie zdrowego trybu życia i zajęcie się czterema głównymi czynnikami warunkującymi stan zdrowia (palenie tytoniu, niewłaściwy sposób odżywiania, brak aktywności fizycznej i spożywanie alkoholu) we wszystkich obszarach polityki może w znacznym stopniu przyczyniać się do zapobiegania cukrzycy, jej powikłaniom oraz powodowanym przez nią kosztom gospodarczym i społecznym;
M. mając na uwadze, że osoby chore na cukrzycę muszą w 95% same zapewniać sobie opiekę(22) oraz że wynikające z cukrzycy trudności, z jakimi zmagają się chorzy i ich rodziny, są nie tylko natury finansowej, ale również psycho-społecznej oraz wiążą się z gorszą jakością życia;
N. mając na uwadze, że tylko 16 z 27 państw członkowskich opracowało krajowe ramy lub program przeciwdziałania cukrzycy, że brakuje jasnej wizji tego, czym powinien cechować się dobry program lub które kraje stosują najlepsze wzorce(23), oraz że w jakości leczenia cukrzycy w UE występują znaczne różnice i nierówności;
O. mając na uwadze, brak jest prawnych ram unijnych dotyczących dyskryminacji ludzi cierpiących na cukrzycę lub inne choroby przewlekłe, zaś w całej UE wciąż rozpowszechnione są stereotypy w stosunku do chorych w szkole, przy zatrudnieniu, w miejscu pracy, polityce ubezpieczeń czy przy egzaminach na prawo jazdy;
P. mając na uwadze, że brakuje środków finansowych i infrastruktury służących koordynacji badań nad cukrzycą w UE, co wywiera negatywny wpływ na konkurencyjność unijnych badań nad cukrzycą i utrudnia osobom cierpiącym na cukrzycę pełne korzystanie z osiągnięć badawczych w Europie;
Q. mając na uwadze, że obecnie nie ma europejskiej strategii przeciwdziałania cukrzycy mimo konkluzji austriackiej prezydencji w Radzie w sprawie propagowania zdrowego trybu życia oraz zapobiegania cukrzycy typu 2(24), obszernej listy rezolucji ONZ oraz pisemnego oświadczenia Parlamentu Europejskiego w sprawie cukrzycy;
1. z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady z dnia 7 grudnia 2010 r. pt. „Innowacyjne podejścia do chorób przewlekłych w systemach zdrowia publicznego i opieki zdrowotnej”(25) oraz jej apel do państw członkowskich i Komisji o zainicjowanie procesu refleksji, który będzie miał na celu określenie możliwości zoptymalizowania reakcji na wyzwania związane z chorobami przewlekłymi;
2. przyjmuje do wiadomości wyżej wymienioną rezolucję z 15 września 2011 r. w sprawie stanowiska i zobowiązań Unii Europejskiej przed posiedzeniem wysokiego szczebla ONZ w sprawie zapobiegania chorobom niezakaźnym i ich zwalczania, która skupia się na cukrzycy jako jednej z czterech najbardziej powszechnych chorób niezakaźnych;
3. wzywa Komisję, aby opracowała i wdrożyła ukierunkowaną strategię UE w sprawie cukrzycy, w formie zalecenia Rady UE dotyczącego zapobiegania, diagnozowania, zarządzania, edukacji i badań w zakresie cukrzycy;
4. wzywa Komisję, żeby opracowała wspólne, znormalizowane kryteria i metody gromadzenia danych o cukrzycy oraz żeby we współpracy z państwami członkowskimi koordynowała, gromadziła, rejestrowała i monitorowała kompleksowe dane epidemiologiczne o cukrzycy i dane gospodarcze o pośrednich i bezpośrednich kosztach zapobiegania cukrzycy i zarządzania tym problemem, a także żeby zarządzała ww. danymi;
5. wzywa państwa członkowskie, żeby opracowały, wdrożyły i monitorowały krajowe programy przeciwdziałania cukrzycy, które będą miały na celu upowszechnianie zdrowego stylu życia, zmniejszenie czynników ryzyka oraz przewidywanie, zapobieganie, wczesną diagnozę i leczenie cukrzycy oraz będą skierowane do społeczeństwa w ogólności, a w szczególności do grup wysokiego ryzyka, a także będą miały na celu zmniejszenie nierówności i optymalizację zasobów opieki zdrowotnej;
6. wzywa państwa członkowskie, żeby wspierały zapobieganie cukrzycy typu 2 i otyłości (poprzez zalecanie, aby od wczesnego wieku poprzez szkolną edukację wdrażano strategie na rzecz zdrowych nawyków żywieniowych i aktywności fizycznej) oraz strategie na rzecz zdrowego stylu życia, obejmujące aktywność fizyczną i sposoby odżywiania się; podkreśla w związku z tym konieczność dostosowania strategii politycznych związanych z żywnością do celu, jakim jest promowanie zdrowej diety, umożliwienie konsumentom dokonywania świadomego i zdrowego wyboru oraz wczesne diagnozowanie jako kluczowe dziedziny działania w ich krajowych programach przeciwdziałania cukrzycy;
7. wzywa Komisję, żeby wspierała państwa członkowskie, upowszechniając wymianę najlepszych wzorców w odniesieniu do krajowych programów przeciwdziałania cukrzycy; podkreśla, że Komisja powinna stale monitorować postępy w zakresie wdrażania przez państwa członkowskie krajowych programów przeciwdziałania cukrzycy, oraz systematycznie przedstawiać wyniki w formie sprawozdania Komisji;
8. wzywa państwa członkowskie do opracowania programów zarządzania cukrzycą na podstawie najlepszych praktyk oraz wytycznych w zakresie leczenia opartych na wynikach badań naukowych;
9. wzywa państwa członkowskie, aby zapewniały pacjentom korzystającym z podstawowej i specjalistycznej opieki stały dostęp do wysoko wykwalifikowanych interdyscyplinarnych zespołów, metod i technologii służących leczeniu cukrzycy, w tym technologii e-zdrowia, oraz pomagały pacjentom w zdobywaniu i podtrzymywaniu umiejętności i wiedzy umożliwiających kompetentne zajmowanie się własnym zdrowiem przez całe życie;
10. wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprawy koordynacji europejskich badań nad cukrzycą w drodze wspierania współpracy między dyscyplinami badawczymi oraz tworzenia ogólnej, wspólnie wykorzystywanej infrastruktury celem ułatwienia europejskich badań nad cukrzycą, w tym w dziedzinie identyfikacji czynników ryzyka i prewencji;
11. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia stałego dopływu funduszy na badania nad cukrzycą w aktualnych i przyszłych unijnych ramowych programach badań, dokonując rozróżnienia między cukrzycą typu 1 i typu 2, gdyż są to dwie różne choroby;
12. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zagwarantowania właściwej i adekwatnej reakcji na rezultaty szczytu ONZ w sprawie chorób niezakaźnych, który odbył się we wrześniu 2011 r.;
13. przypomina, że aby osiągnąć cele związane z chorobami niezakaźnymi i stawić czoła wyzwaniom w dziedzinie zdrowia publicznego oraz wyzwaniom społecznym i gospodarczym, UE i jej państwa członkowskie powinny nadal uwzględniać działania prewencyjne i zmierzające do ograniczenia występowania czynników ryzyka we wszystkich odpowiednich aktach ustawodawczych i obszarach polityki, a w szczególności w polityce dotyczącej ochrony środowiska, żywności i ochrony konsumentów;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom państw członkowskich.
Diabetes – The Policy Puzzle: towards benchmarking in the EU 25 (2005) International Diabetes Federation, 2006, http://www.idf.org/webdata/docs/idf-europe/DiabetesReport2005.pdf
Diabetes – The Policy Puzzle: towards benchmarking in the EU 25 (2005) International Diabetes Federation, 2006, http://www.idf.org/webdata/docs/idf-europe/DiabetesReport2005.pdf
Diabetes expenditure, burden of disease and management in 5 EU countries, 2012 http://www2.lse.ac.uk/LSEHealthAndSocialCare/research/LSEHealth/MTRG/LSEDiabetesReport26Jan2012.pdf