Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie skandalu związanego z przymusową aborcją w Chinach (2012/2712(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając sprawozdania przedstawione na mocy Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW) oraz fakultatywnego protokołu do niej i Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania,
– uwzględniając Konwencję o prawach dziecka,
– uwzględniając międzynarodową konferencję ONZ na temat ludności i rozwoju (ICPD), która odbyła się w Kairze w 1994 r.,
– uwzględniając chińską politykę „jednego dziecka” i chińskie ustawy dotyczące aborcji,
A. mając na uwadze, że w dniu 2 czerwca 2012 r. kobieta w siódmym miesiącu ciąży Feng Jianmei została uprowadzona i poddana przymusowej aborcji w okręgu Zheping (prowincja Shanksi), co wywołało falę oburzenia i potępienia w Chinach i na całym świecie;
B. mając na uwadze, że w świetle chińskiego prawa aborcja po sześciu miesiącach jest bezprawna; mając na uwadze, że władze miejskie w Ankang przeprowadziły dochodzenie, w wyniku którego stwierdzono, że urzędnicy w okręgu Zheping zastosowali „surowe środki” i „przekonali” p. Feng do usunięcia płodu; mając na uwadze, że w sprawozdaniu stwierdzono, że decyzja ta naruszyła jej prawa; mając na uwadze, że miejskie władze Ankang ogłosiły kary dla lokalnych urzędników zajmującym się planowaniem, którzy byli zamieszani w tę sprawę, łącznie z dymisją;
C. mając na uwadze, że zgodnie z dochodzeniem lokalni urzędnicy zwrócili się do rodziny p. Feng o „depozyt gwarancyjny” w kwocie 40 000 RMB, co według jej męża było opłatą za posiadanie drugiego dziecka; mając na uwadze, że władze lokalne nie miały podstaw prawnych do przyjęcia takiego depozytu; mając na uwadze, że p. Feng została zmuszona do podpisania zgody na usunięcie ciąży, ponieważ nie mogła wnieść opłaty, i była przetrzymywana w szpitalu pod strażą;
D. mając na uwadze, że w wyniku chińskiej polityki „jednego dziecka” upowszechniły się nielegalne aborcje mające na celu selekcję płci, co tworzy nierówność między liczbą mężczyzn i kobiet;
E. mając na uwadze, że UE dostarczała i wciąż dostarcza funduszy organizacjom zajmującym się polityką planowania rodziny w Chinach;
1. stanowczo podkreśla, że zgodnie z planem działań międzynarodowej konferencji na temat ludności i rozwoju celem programów planowania rodziny musi być umożliwienie parom i jednostkom podjęcie wolnych, odpowiedzialnych i opartych na należytych informacjach decyzji o posiadaniu dzieci oraz udostępnienie do wyboru całej gamy bezpiecznych, skutecznych i akceptowalnych metod planowania rodziny, z wykluczeniem jakichkolwiek form przymusu;
2. ponownie podkreśla podstawowe prawo wszystkich kobiet do dostępu do publicznych systemów opieki zdrowotnej, w szczególności do podstawowej opieki ginekologicznej i położniczej, określonej przez Światową Organizację Zdrowia;
3. przekazuje kondolencje rodzinie ofiar, stanowczo potępia ich prześladowanie i domaga się dla nich publicznej ochrony;
4. stanowczo potępia decyzję o zmuszeniu p. Feng do aborcji i ogólnie potępia praktykę przymusowych aborcji i sterylizacji, zwłaszcza w związku z polityką „jednego dziecka”;
5. z zadowoleniem przyjmuje decyzję miejskich władz w Ankang o zaoferowaniu odszkodowania rodzinie p. Feng i surowym ukaraniu lokalnych urzędników zamieszanych w sprawę;
6. odnotowuje, że sprawa p. Feng stała się powszechnie znana dzięki Internetowi i podkreśla znaczenie wolności słowa, w tym w internecie; z zadowoleniem przyjmuje pojawienie się publicznej sfery debaty, częściowo dzięki mikroblogom;
7. uważa za istotną debatę toczoną w kręgach intelektualistów i naukowców, czy należy kontynuować politykę jednego dziecka w Chinach;
8. wzywa Komisję do dopilnowania, by to finansowanie projektów nie naruszało uwag zawartych w sekcji III, tytule 21 budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2012;
9. wzywa Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, by ujęły przymusową aborcję w programie kolejnego dwustronnego dialogu z Chinami na temat praw człowieka;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, delegaturze Unii Europejskiej przy ONZ oraz rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej.