Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie praw człowieka oraz norm społecznych i środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie międzynarodowej polityki handlowej w kontekście nadrzędnych potrzeb związanych ze zmianami klimatu(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w międzynarodowych umowach handlowych(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 kwietnia 2011 r. w sprawie przyszłej europejskiej polityki inwestycji międzynarodowych(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 września 2011 r. w sprawie nowej polityki handlowej dla Europy w ramach strategii „Europa 2020”(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie barier w handlu i inwestycjach(6),

–  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Handel, wzrost i polityka światowa – polityka handlowa jako kluczowy element strategii Europa 2020” (COM(2010)0612),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji w sprawie barier w handlu i inwestycjach opublikowane w dniu 21 lutego 2012 r.(COM(2012)0070),

–  uwzględniając umowę o wzajemnym uznawaniu między UE a Japonią zawartą w 2001 r.,

–  uwzględniając umowę dotyczącą współpracy w zakresie działań antykonkurencyjnych między UE a Japonią zawartą w 2003 r.,

–  uwzględniając umowę w sprawie współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych między Wspólnotą Europejską a Japonią zawartą w 2008 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie ośrodka doradczego Copenhagen Economics zatytułowane „Ocena barier w handlu i inwestycjach między UE a Japonią” (Assessment of barriers to trade and investment between the EU and Japan), opublikowane w dniu 30 listopada 2009 r.,

–  uwzględniając wyniki przeprowadzonej przez Komisję konsultacji społecznej w sprawie stosunków handlowych UE – Japonia, opublikowane dnia 21 lutego 2011 r.,

–  uwzględniając konkluzje z posiedzenia Rady Europejskiej, które odbyło się w dniach 24-25 marca 2011 r.,

–  uwzględniając wspólne oświadczenie przyjęte na 20. szczycie UE-Japonia, który odbył się w Brukseli w dniu 28 maja 2011 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 maja 2011 r. w sprawie stosunków handlowych UE-Japonia(7),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie działań Wspólnoty dotyczących połowów wielorybów(8),

–  uwzględniając traktat amsterdamski z 1997 r., zmieniający traktat o Unii Europejskiej – protokół w sprawie ochrony i dobrostanu zwierząt,

–  uwzględniając umowę o współpracy naukowej i technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Japonii podpisaną w dniu 2 lipca 2012 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie negocjacji handlowych między UE a Japonią(9),

–  uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że UE i Japonia wypracowały razem ponad jedną trzecią światowego PKB, a ich udział w handlu światowym przekroczył 20%;

B.  mając na uwadze, że w 2011 r. całkowita kwota towarowego handlu dwustronnego pomiędzy UE a Japonią wyniosła jedynie 116,4 mld EUR, w porównaniu do 444,7 mld EUR w handlu UE - USA, 428,3 mld EUR w handlu UE - Chiny oraz 306,6 mld EUR w handlu UE - Rosja;

C.  mając na uwadze, że w 2011 r. japońska nadwyżka w handlu z Unią Europejską wyniosła 18,5 mld EUR, z czego 30% zostało uzyskanych z samych produktów motoryzacyjnych;

D.  mając na uwadze, że Bank Światowy sklasyfikował Japonię na 16. miejscu w kategorii „Handel zagraniczny” w rankingu dotyczącym łatwości prowadzenia działalności gospodarczej za rok 2012, która tym samym wyprzedziła 18 państw członkowskich UE;

E.  mając na uwadze, że Parlament Europejski, Rada i Komisja stwierdziły, iż zdolność Japonii do zniesienia barier pozataryfowych w handlu i przeszkód w dostępie do rynku zamówień publicznych to warunek rozpoczęcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu między UE a Japonią;

F.  mając na uwadze, że w analizie Copenhagen Economics z listopada 2009 r. oszacowano, iż potencjalny wzrost wywozu z UE do Japonii wyniesie 71%, zaś wywóz z Japonii do UE wzrośnie o 61%, jeżeli taryfy celne oraz pozataryfowe bariery handlowe zostaną możliwie w najwyższym stopniu zredukowane;

G.  mając na uwadze, że na wspólnym szczycie w dniu 28 maja 2011 r. Unia Europejska i Japonia zgodziły się przeprowadzić analizę zakresu celem zbadania wykonalności i wyraziły wspólnie chęć otwarcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu, mając na uwadze, że analiza zakresu została zakończona;

H.  mając na uwadze, że Komisja, Rada i Parlament popierają utrzymanie światowego moratorium na połowy wielorybów w celach zarobkowych oraz zakazu międzynarodowego handlu zarobkowego produktami z wielorybów, a także dążą do zaprzestania połowów wielorybów do celów badań naukowych oraz wspierają wyznaczenie znacznych obszarów oceanów i mórz jako „sanktuariów”, w których połowy wielorybów są bezterminowo zabronione;

I.  mając na uwadze, że równolegle realizowana była polityczna analiza zakresu dotycząca politycznych ram umowy, która również została pomyślnie zakończona;

Kontekst gospodarczy i polityczny

1.  uważa, że stawiając czoła nowym wyzwaniom zglobalizowanego świata, należy mieć na uwadze wagę Japonii jako sojusznika politycznego, który postrzega również UE jako sojusznika;

2.  jest przekonany, że kwestią podstawowej wagi dla UE jest wszechstronne pogłębienie stosunków gospodarczych i handlowych z najważniejszymi gospodarkami światowymi takimi jak Japonia w celu zmaksymalizowania potencjału tworzenia miejsc pracy i wzrostu w ramach strategii „Europa 2020”; uważa, że jest to kwestia pilna w świetle trwającego kryzysu gospodarczego, wysokiego wskaźnika bezrobocia i słabych prognoz wzrostu w UE;

3.  wyraża w związku z tym zaniepokojenie faktem, że wolumen handlu dwustronnego UE - Japonia jest znacząco niższy niż w przypadku innych partnerów, takich jak USA, Chiny i Rosja; konkluduje, że ogromny potencjał stosunków handlowych UE-Japonia nie został jeszcze wykorzystany z korzyścią dla przedsiębiorstw, pracowników i konsumentów unijnych, głównie z powodu wpływu japońskich barier pozataryfowych na możliwości dostępu europejskich przedsiębiorstw do rynku;

4.  zaznacza, że Japonia broni swoich interesów w ramach innych ważnych umów o wolnym handlu, takich jak ewentualna umowa o wolnym handlu Japonia-Chiny-Korea Południowa czy Partnerstwo Transpacyficzne, a także negocjuje szereg innych porozumień dwustronnych; uważa, że UE powinna korzystać z doświadczeń zgromadzonych w ramach umowy o wolnym handlu UE-Korea Południowa, aby w negocjacjach z Japonią osiągnąć porównywalny stopień dostępu do rynku i penetracji rynku, jak ten osiągnięty w negocjacjach z Koreą Południową;

Analiza zakresu

5.  odnotowuje zakończenie analizy zakresu zrealizowanej przez UE i Japonię ku obopólnemu zadowoleniu Komisji i rządu Japonii;

6.  z zadowoleniem dostrzega nacisk położony w ramach negocjacji dotyczących analizy zakresu na zniesienie barier pozataryfowych i przeszkód w dostępie do rynku zamówień publicznych, o co występował Parlament;

7.  ostrzega, że choć plan działań stanowi częściowo krok naprzód, niektóre jego zapisy nie są wystarczająco precyzyjne i poddają się interpretacji (np. zapisy dotyczące zamówień publicznych w sektorze kolei); uważa w związku z tym, że Japonia musi wykazać się większą ambicją od samego początku przyszłych negocjacji; podkreśla, że wdrożenie tych zobowiązań ma podstawowe znaczenie i w związku z tym domaga się jak najszybciej konkretnych wyników, o ile to możliwe przed ustaleniem terminów;

8.  wzywa rząd Japonii do ponownego potwierdzenia na wstępie oficjalnych negocjacji umowy o wolnym handlu UE-Japonia podjętych przez nią w analizie zakresu zobowiązań, zwłaszcza w odniesieniu do likwidacji pozataryfowych barier w handlu;

9.  wnosi o to, by w związku z tym Rada, jako warunek przyjęcia dyrektyw negocjacyjnych dotyczących umowy o wolnym handlu z Japonią, domagała się uruchomienia w ciągu roku od rozpoczęcia negocjacji wiążącej klauzuli przeglądowej, która pozwoli na ocenę, czy Japonia osiągnęła wyraźne wyniki w likwidowaniu pozataryfowych barier w handlu, zwłaszcza tych barier, które mają niekorzystny wpływ na unijny sektor motoryzacyjny, a także w likwidowaniu przeszkód dotyczących zamówień publicznych w sektorze kolei i transportu miejskiego, zgodnie z uzgodnieniami przyjętymi w ramach analizy zakresu;

Mandat negocjacyjny

10.  zwraca się do Rady, by zezwoliła Komisji na rozpoczęcie negocjacji dotyczących umowy o wolnym handlu z Japonią w oparciu o wyniki analizy zakresu i jasne cele;

11.  wzywa Komisję do przeznaczenia jednej z początkowych rund negocjacji dotyczących umowy o wolnym handlu UE-Japonia zagadnieniu likwidacji pozataryfowych barier w handlu i w związku z tym do zagwarantowania, że w ramach klauzuli przeglądowej, w ciągu roku od rozpoczęcia negocjacji możliwe będzie przeprowadzenie niezależnej oceny skutków w celu obiektywnej oceny postępów dokonanych w tej kluczowej dla Parlamentu kwestii;

12.  podkreśla, że ta umowa o wolnym handlu musi być kompleksowa, ambitna i w pełni wiążąca we wszystkich postanowieniach handlowych; podkreśla, że umowa o wolnym handlu musi prowadzić do prawdziwego otwarcia rynku i do ułatwienia handlu, a nie jedynie hipotetycznego, regulacyjnego otwarcia; wzywa Komisję do oficjalnego okresowego powiadamiania Parlamentu i Rady o aktualnym stanie zaawansowania negocjacji i o postępach w usuwaniu pozataryfowych barier w handlu; uważa, że jeżeli w trakcie negocjacji Japonia nie wykaże się wystarczającą ambicją w spełnianiu priorytetowych wniosków UE, Komisja powinna zawiesić negocjacje po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego i Rady;

13.  uważa, że zniesienie barier pozataryfowych jest zdecydowanie trudniejsze do monitorowania i wdrożenia niż zniesienie taryf przywozowych; wzywa Komisję do pełnego uwzględnienia zaleceń Parlamentu sformułowanych w rezolucji z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie barier w handlu i inwestycjach oraz do wyciągnięcia wniosków ze zobowiązań w zakresie barier pozataryfowych w umowie o wolnym handlu między UE i Koreą Południową w celu rozwoju najlepszych praktyk dotyczących wdrożenia i mechanizmów monitorowania;

14.  podkreśla, że umowa o wolnym handlu będzie naprawdę korzystna dla gospodarki UE dopiero wtedy, gdy Rada ustali jasny harmonogram i uwzględni poniższe aspekty w przekazanych Komisji dyrektywach negocjacyjnych:

15.  ponownie wyraża przekonanie, że w przypadku spełnienia warunków umowa o wolnym handlu UE-Japonia mogłaby przynieść korzyści obu gospodarkom oraz że większy stopień integracji poprzez umowę o integracji gospodarczej przyczyniłby się do znacznego zwiększenia korzyści dla obu gospodarek;

16.  stwierdza, że nadal istnieją poważne rozbieżności między UE a Japonią w kwestii zarządzania rybołówstwem i połowami wielorybów, zwłaszcza w zakresie prowadzonych przez Japonię połowów wielorybów pod pozorem połowów do celów badań naukowych i wzywa do szerszego przedyskutowania kwestii zakazu polowań na wieloryby i handlu produktami z wielorybów;

Po zakończeniu negocjacji

17.  domaga się, aby w przypadku pomyślnego zakończenia negocjacji Komisja przeprowadziła drugą ocenę skutków w celu określenia spodziewanych dobrych i złych stron umowy pod względem wpływu na zatrudnienie i wzrost w UE, w tym analizę skutków dla wrażliwych sektorów, takich jak sektor motoryzacyjny i elektroniczny oraz korzyści dla interesów ofensywnych UE;

18.  przypomina, że Parlament zostanie poproszony o wyrażenie zgody na ewentualną umowę o wolnym handlu UE-Japonia, zgodnie w postanowieniami Traktatu z Lizbony;

o
o   o

19.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Japonii.

(1) Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, s. 31. (2) Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, s. 94. (3) Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, s. 101. (4) Dz.U. C 296 E z 2.10.2012, s. 34. (5) Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0412. (6) Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0565. (7) Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0225. (8) Dz.U. C 76 E z 25.3.2010, s. 46. (9) Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0246.