Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 2 ust. 2, art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 2 lit. j), art. 81 ust. 3, art. 216 ust. 1 oraz art. 218 ust. 6 lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

–  uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności sprawy 22/70(1) i C-467/98(2) oraz opinię nr 1/03(3);

–  uwzględniając wnioski Komisji w sprawie decyzji Rady dotyczących oświadczenia o wyrażeniu przez państwa członkowskie, w interesie Unii Europejskiej, zgody na przystąpienie Gabonu(4), Andory(5), Seszeli(6), Federacji Rosyjskiej(7), Albanii(8), Singapuru(9), Maroka(10) i Armenii(11) do konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę;

–  uwzględniając fakt, że Rada nie zwróciła się jeszcze do Parlamentu o wyrażenie zgody na te decyzje;

–  uwzględniając pytanie postawione Komisji dotyczące oświadczenia o wyrażeniu przez państwa członkowskie, w interesie Unii Europejskiej, zgody na przystąpienie ośmiu krajów trzecich do konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (O-000159/2012 – B7-0367/2012);

–  uwzględniając art. 115 ust. 5 i art. 110 ust. 2 Regulaminu;

A.  mając na uwadze, że konwencja haska z dnia 25 października 1980 r. dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę ma ogromne znaczenie, jako że tworzy ona system pozwalający państwom uczestniczącym w niej na współpracę w celu znalezienia rozwiązania dla problemu uprowadzania dzieci za granicę poprzez wskazywanie jurysdykcji sądu oraz obowiązującego prawa przy podejmowaniu decyzji o tym, gdzie powinno mieszkać dziecko;

B.  mając na uwadze, że konwencja gwarantuje zatem szybki powrót porwanych dzieci do ich kraju zamieszkania;

C.  mając na uwadze, że konwencja ma zastosowanie jedynie w stosunkach pomiędzy krajami, które ją ratyfikowały lub do niej przystąpiły;

D.  mając na uwadze, że przystąpienie nowych państw do konwencji musi zostać uznane przez obecnych jej członków, aby konwencja ta mogła mieć zastosowanie do stosunków pomiędzy nimi;

E.  mając na uwadze, że uznanie przystąpienia ma w związku z tym ogromne znaczenie;

F.  mając na uwadze, że Unia Europejska skorzystała już ze swoich kompetencji wewnętrznych w dziedzinie uprowadzania dzieci za granice, w szczególności za pomocą rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej(12);

G.  mając na uwadze, że Unia Europejska uzyskała wyłączne kompetencje zewnętrzne w dziedzinie uprowadzania dzieci za granicę;

H.  mając na uwadze, że ponieważ organizacje międzynarodowe nie mogą stać się członkami konwencji, Unia Europejska powinna nadać państwom członkowskim uprawnienia do występowania w jej interesie w przypadku wyrażania zgody na przystąpienie wspomnianych państw;

I.  mając na uwadze, że Rada powinna wobec tego jak najszybciej podjąć działania w kierunku przyjęcia decyzji zaproponowanych przez Komisję, w tym niezwłocznie zasięgnąć opinii Parlamentu;

J.  mając na uwadze, że pomimo pilnej natury sprawy, a także przejrzystej sytuacji prawnej wydaje się, iż Rada postanowiła przełożyć na później konsultacje z Parlamentem oraz przyjęcie wspomnianych decyzji z myślą o zakwestionowaniu podstawy tych decyzji na tle prawnym;

1.  przekazuje Radzie następujące zalecenia:

2.  zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz do przekazania jej tytułem informacji Komisji oraz Stałemu Biuru Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego.

(1) Sprawa 22/70 Komisja przeciwko Radzie (ERTA) [1971] Zb. Orz. s. 263, pkt 16. (2) Sprawa C-467/98 Komisja przeciwko Danii [2002], Zb. Orz. I-9519, pkt 77. (3) Opinia 1/03 w sprawie kompetencji Wspólnoty do przyjęcia nowej konwencji z Lugano o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, [2006] ECR I-1145, pkt 126. (4) COM(2011)0904. (5) COM(2011)0908. (6) COM(2011)0909. (7) COM(2011)0911. (8) COM(2011)0912. (9) COM(2011)0915. (10) COM(2011)0916. (11) COM(2011)0917. (12) Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1.