Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie dyskryminacji ze względu na przynależność kastową w Indiach (2012/2909(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje, a w szczególności rezolucję z dnia 1 lutego 2007 r. w sprawie sytuacji dalitów w zakresie przestrzegania praw człowieka w Indiach(1) oraz rezolucje w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka na świecie, w szczególności tę z dnia 18 kwietnia 2012 r.(2),
– uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych,
– uwzględniając Międzynarodową konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej (ICERD) oraz ogólne zalecenia XXIV tej konwencji, ratyfikowane przez Indie,
– uwzględniając rządowy wniosek Mukula Vasnika, ministra sprawiedliwości społecznej i emancypacji społecznej, dotyczący zakazu zatrudniania do ręcznego usuwania ludzkich odchodów oraz projekt ustawy o reintegracji społecznej, przedstawione w parlamencie Indii dnia 3 września 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej komisarz ONZ ds. praw człowieka Navi Pillay z dnia 19 października 2009 r. oraz skierowany przez nią do państw członkowskich ONZ apel o zatwierdzenie projektu zasad i wytycznych ONZ w sprawie skutecznego wyeliminowania dyskryminacji ze względu na pracę i pochodzenie,
– uwzględniając zalecenia wynikające ze specjalnych procedur ONZ oraz pochodzące od traktatowych organów ONZ, a także zalecenia zawarte w powszechnych okresowych przeglądach praw człowieka dotyczących Indii z dnia 10 kwietnia 2008 r. oraz z dnia 24 maja 2012 r.,
– uwzględniając zalecenia grupy roboczej ONZ ds. powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka dotyczącego Indii z dnia 9 lipca 2012 r.,
– uwzględniając głębokie zaniepokojenie, jakie wyraził w dniu 6 lutego 2012 r. specjalny sprawozdawca ONZ ds. obrońców praw człowieka w związku z sytuacją działaczy na rzecz obrony praw dalitów w Indiach;
– uwzględniając trwający obecnie ogólnokrajowy marsz (Maila Mukti Yatra) wielu tysięcy osób na rzecz eliminacji ręcznego usuwania ludzkich odchodów, który między 30 listopada 2011 r. a 31 stycznia 2012 r. przemierzył 18 stanów indyjskich,
– uwzględniając dialog tematyczny między UE a Indiami poświęcony prawom człowieka,
– uwzględniając art. 2 oraz art. 3 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej,
A. mając na uwadze, że Indie dokonały ogromnego postępu gospodarczego i że jako jeden z krajów BRICS odgrywają obecnie istotną rolę w polityce światowej; mając na uwadze, że dyskryminacja ze względu na przynależność kastową jest jednak nadal rozpowszechnionym i stałym problemem;
B. mając na uwadze, że Konstytucja Indii nadaje obywatelom taki sam status, a dyskryminacja ze względu na przynależność kastową i istnienie kasty niedotykalnych zostały uznane za nielegalne na mocy art. 15 i 17 Konstytucji; mając na uwadze, że dalici piastowali najwyższe stanowiska polityczne; mając na uwadze, że w Indiach istnieją ustawy i przepisy, których celem jest ochrona zarejestrowanych kast i szczepów, takiej jak ustawa o ochronie prawa obywatelskich z 1976 r. i ustawa o zarejestrowanych kastach i szczepach z 1989 r. (ustawa o zapobieganiu aktom okrucieństwa); mając na uwadze, że premier Manmohan Singh wielokrotnie wygłaszał stanowcze oświadczenia w sprawie priorytetowego traktowania kwestii zwalczania przemocy wobec dalitów;
C. mając na uwadze, że pomimo tych starań w Indiach szacunkowo 170 mln dalitów i rdzennej ludności należącej do grupy adiwasi nadal jest przedmiotem dojmujących form wykluczenia społecznego; mając na uwadze, że Międzynarodowa Organizacja Pracy uważa, że przytłaczająca większość ofiar niewolniczej pracy na wsi pochodzi z zarejestrowanych kast i szczepów;
D. mając na uwadze, że ręczne usuwanie ludzkich odchodów zostało zakazane na mocy prawa, lecz jest nadal rozpowszechnione, a setki tysięcy osób, prawie wyłącznie kobiet z grupy dalitów, wykonuje tę niewolniczą pracę, przy czym indyjska kolej zatrudnia najwięcej osób do ręcznego usuwania ludzkich odchodów;
E. mając na uwadze, że kobiety z grup dalitów i adiwasi należą do najuboższych z ubogich w Indiach, są przedmiotem różnych form dyskryminacji ze względu na przynależność kastową i płeć, ofiarami rażącego naruszania fizycznej integralności, w tym są bezkarnie wykorzystywane seksualnie przez członków dominujących kast, wykluczone ze społeczeństwa, wykorzystywane finansowo, a tylko 24% umie czytać i pisać;
F. mając na uwadze, że według szacunkowych danych ogromna większość zbrodni popełnianych na kobietach z grupy dalitów nie jest zgłaszana ze względu na lęk przed ostracyzmem społecznym i obawy o własne bezpieczeństwo; mając na uwadze sprawę 16-letniej dziewczynki z grupy dalitów, która padła ofiarą zbiorowego gwałtu w dniu 9 września 2012 r. w wiosce Dabra w stanie Hariana (region Hisar); mając na uwadze, że ojciec dziewczynki po tym jak odkrył, co się stało, popełnił samobójstwo, a policja podjęła działania z opóźnieniem, dopiero w obliczu masowych protestów;
G. mając na uwadze, że w dniu 20 listopada 2012 r. w Dharmapuri (stan Tamil Nadu) tłum około tysiąca osób z wyższych kast splądrował i podpalił co najmniej 268 domów społeczności dalitów, nie wywołując żadnej interwencji obecnych przy tym funkcjonariuszy policji;
H. mając na uwadze, że ustawa o ochronie kobiet przed przemocą domową z 2005 r. nie jest skutecznie wdrażana oraz że uprzedzenie do kobiet, wszechobecne w policji, systemie prawnym, placówkach służby zdrowia i u klasy politycznej, utrudnia wymierzanie sprawiedliwości;
I. mając na uwadze, że odsetek karalności na mocy ustawy o zarejestrowanych kastach i szczepach (ustawa o zapobieganiu aktom okrucieństwa) jest nadal bardzo niski, co sprawia, że nie odstrasza ona od popełniania przestępstw;
J. mając na uwadze, że według różnych lokalnych i międzynarodowych źródeł od 100 000 do 200 000 dziewczynek – w większości należących do grupy dalitów – jest podobno uwięzionych i zmuszanych do niewolniczej pracy w przędzalniach w stanie Tamil Nadu, które dostarczają przędzy fabrykom produkującym ubrania dla zachodnich marek;
1. z uznaniem przyjmuje starania, jakich dokonano w Indiach na szczeblu federalnym, stanowym, regionalnym i lokalnym, aby zlikwidować dyskryminację ze względu na przynależność kastową; podziwia ponadto zdecydowane stanowisko przeciwne dyskryminacji ze względu na przynależność kastową, jakie zajęło wielu indyjskich polityków, indyjskie środki przekazu, organizacje pozarządowe i inne opiniotwórcze podmioty publiczne na każdym szczeblu społeczeństwa;
2. jest jednak zaniepokojony ciągle dużą liczbą aktów okrucieństwa, zgłaszanych lub też nie, rozpowszechnionymi praktykami dotyczącymi kasty niedotykalnych, a w szczególności ręcznego usuwania odchodów ludzkich;
3. wzywa władze indyjskie szczebla federalnego, stanowego, regionalnego i lokalnego, aby dotrzymały złożonych obietnic i wdrożyły, a w razie potrzeby zmieniły obowiązujące ustawodawstwo, w szczególności ustawę o zarejestrowanych kastach i szczepach (ustawa o zapobieganiu aktom okrucieństwa) i skutecznie chroniły dalitów oraz inne słabe grupy społeczne;
4. podkreśla w szczególności, że należy umożliwić ofiarom bezpieczne składanie skarg na policji i w organach sądowych, a te organy sądowe i policja powinny podejmować poważne działania w następstwie zgłaszanych aktów okrucieństwa i innych przypadków dyskryminacji;
5. wzywa parlament Indii, aby zrealizował zamiar przyjęcia nowej ustawy zakazującej zatrudniania ludzi do ręcznego usuwania odchodów ludzkich i zapewniającej społeczną reintegrację tych osób, oraz wzywa rząd Indii do podjęcia niezbędnych środków w celu bezzwłocznego wprowadzenia tej ustawy w życie;
6. wzywa władze Indii, aby uchyliły te przepisy ustawy o zagranicznym wkładzie (Foreign Contribution (Regulations) Act), które są sprzeczne z międzynarodowymi normami i mogą komplikować pracę organizacji pozarządowych, w szczególności organizacji działających na rzecz dalitów oraz innych organizacji reprezentujących grupy społeczeństwa indyjskiego znajdujące się w niekorzystnej sytuacji, utrudniając im przyjmowanie funduszy od międzynarodowych darczyńców;
7. wzywa Radę, Komisję, wysoką przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa / wiceprzewodniczącą Komisji (HR/VP), specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka oraz państwa członkowskie UE do opracowania unijnej polityki dotyczącej dyskryminacji ze względu na przynależność kastową oraz do zatwierdzenia na forum Rady Praw Człowieka ONZ zasad i wytycznych ONZ w sprawie skutecznego wyeliminowania dyskryminacji ze względu na pracę i pochodzenia;
8. z zadowoleniem przyjmuje zatwierdzenie przez rząd Indii we wrześniu 2012 r. Child & Adolescent Labour (Prohibition) Act, zakazującego zatrudniania dzieci w wieku poniżej 14 lat we wszystkich sektorach i poniżej 18 lat w sektorach pracy niebezpiecznej; wzywa rząd Indii do przyjęcia skutecznych środków wykonawczych w celu szybkiego obniżenia liczby pracujących dzieci, która nadal należy do najwyższych w świecie, oraz do wprowadzenia przepisów przewidujących całkowity zakaz pracy dzieci zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji Pracy;
9. wzywa przedstawicielstwa UE i państw członkowskich w Indiach do włączenia kwestii dyskryminacji ze względu na przynależność kastową do dialogów prowadzonych z władzami indyjskimi oraz do priorytetowego potraktowania programów zwalczania dyskryminacji ze względu na przynależność kastową, w szczególności w dziedzinie edukacji, a także programów skierowanych specjalnie do kobiet i dziewczynek; oczekuje, że przyszła współpraca UE z Indiami będzie poddawana ocenie, aby sprawdzić, jaki ma ona wpływ na dyskryminację ze względu na przynależność kastową;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji premierowi Indii, ministrowi sprawiedliwości Indii, ministrowi spraw wewnętrznych Indii, ministrowi sprawiedliwości społecznej i emancypacji społecznej, Radzie, wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa / wiceprzewodniczącej Komisji, Komisji Europejskiej, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Wspólnoty Narodów, sekretarzowi generalnemu ONZ oraz przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego ONZ.