Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een meerjarenplan voor het Baltische zalmbestand en de visserijtakken die dat bestand exploiteren (COM(2011)0470 – C7-0220/2011 – 2011/0206(COD))

P7_TA(2012)0446 A7-0239/2012

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0470),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 43, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0220/2011),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 18 januari 2012(1),

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie visserij en het advies van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid (A7-0239/2012),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 22 november 2012 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2012 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een meerjarenplan voor het Baltische zalmbestand en de visserijtakken die dat bestand exploiteren

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 43, lid 2,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(2),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(3),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Het zalmactieplan, dat in 1997 door de Internationale Visserijcommissie voor de Oostzee is vastgesteld, is in 2010 verstreken. Overeenkomstsluitende partijen bij de commissie ter bescherming van het mariene milieu van het Oostzeegebied (HELCOM) hebben de Unie opgeroepen een langetermijnplan voor het beheer van de Baltische zalm te ontwikkelen.

(2)  Uit recent wetenschappelijk advies van de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) en het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de Visserij (WTECV) komt naar voren dat sommige rivierbestanden Baltische zalm zich buiten biologisch veilige grenzen bevinden en dat een meerjarenplan op Europees niveau moet worden ontwikkeld.

(3)  Overeenkomstig artikel 3, lid 1, onder d), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) is de Europese Unie exclusief bevoegd voor de instandhouding van de biologische rijkdommen van de zee in het kder van het gemeenschappelijk visserijbeleid. Aangezien zalm een anadrome soort is, kan de instandhouding van de mariene bestanden Baltische zalm niet worden bereikt zonder dat maatregelen zijn genomen om die bestanden tijdens hun in de rivieren levenscyclus te beschermen. Daarom is de Unie ook exclusief bevoegd voor dergelijke maatregelen, zodat de instandhouding van mariene soorten gedurende hun hele migratiecyclus wordt gegarandeerd, en moeten deze maatregelen in het meerjarenplan worden opgenomen.

(4)  In Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna(4) is de zalm opgenomen als soort van uniaal belang en op grond van die richtlijn genomen maatregelen moeten zo zijn ontworpen dat de exploitatie daarvan verenigbaar is met een gunstige staat van instandhouding. Er moet derhalve voor worden gezorgd dat in het kader van de onderhavige verordening genomen maatregelen om de zalm te beschermen samenhangen met die welke in het kader van de genoemde richtlijn zijn genomen en onderling gecoördineerd worden. Een verbod op visserij met drijvende beug is eveneens een goede aanpak om de zalmbestanden te bevorderen, aangezien de teruggooi van ondermaatse zalm zo wordt beperkt.[Am. 1]

(5)  Richtlijn 2000/60/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2000 tot vaststelling van een kader voor communautaire maatregelen betreffende het waterbeleid(5) is bedoeld om het aquatische milieu waar de zalm een deel van zijn levenscyclus doorbrengt, te beschermen, in stand te houden en te verbeteren. Het meerjarenplan voor het Baltische zalmbestand moet bijdragen tot het bereiken van de doelstellingen van Richtlijn 2000/60/EG. Maatregelen die in het kader van laatstgenoemde richtlijn reeds zijn gevraagd, zoals stroomgebiedbeheersplannen, moeten in de onderhavige verordening niet worden herhaald. Er moet echter wel voor worden gezorgd dat de maatregelen ter bescherming en verbetering van de zalmhabitats in de binnenwateren die zijn genomen in het kader van de onderhavige verordening en die welke zijn genomen in het kader van genoemde richtlijn, met elkaar samenhangen en gecoördineerd worden.

(6)  In het uitvoeringsplan dat tijdens de Wereldtop over duurzame ontwikkeling in Johannesburg in 2002 is overeengekomen, is bepaald dat alle commerciële bestanden hersteld moeten worden tot een dusdanig niveau dat zij tegen 2015 een maximale duurzame opbrengst kunnen opleveren. Dit is sinds 1994 een wettelijke vereiste krachtens het Verdrag van de VN inzake het recht van de zee. ICESHELCOM is van mening dat dit niveau voor de rivierbestanden Baltische zalm overeenkomt met een productie van smolt (jonge zalm die voor het eerst naar zee trekt) van tussen de 60% en 75%80% van de potentiële productiecapaciteit van smolt van de verschillende wildezalmrivieren. Dat wetenschappelijk advies moet de basis vormen voor de vaststelling van doelstellingen en streefcijfers in het meerjarenplan. [Am. 2]

(6 bis)  De productie van smolt geeft een ruwe indicatie van de gezondheid van het zalmbestand in een bepaalde rivier. Er moet echter aan een reeks voorwaarden zijn voldaan om de smoltproductie als een indicator te kunnen gebruiken. Bovendien wordt het niveau van de smoltproductie beïnvloed door een aantal factoren die maken dat de precieze correlatie tussen de smoltproductie en de gezondheid van het zalmbestand moeilijk te bepalen is. Daarom moet er een betrouwbare tweede indicator voor de gezondheid van het zalmbestand worden gehanteerd, met name het aantal naar de rivieren terugkerende vrouwelijke zalmexemplaren.[Am. 3]

(7)  Er is wetenschappelijk advies dat erop wijst dat de genetische vervuiling van de Baltische zalmbestanden kan leiden tot een vermindering van het overlevingspercentage en de omvang van de inheemse populaties, en tot de teloorgang van de genetische bestandheid tegen ziekten en veranderende plaatselijke milieuomstandigheden. Daarom speelt het bewaren van de genetische integriteit en diversiteit van de Baltische zalmbestanden een cruciale rol bij de instandhouding van die bestanden en moet deze als doelstelling worden opgenomen in het meerjarenplan.

(8)  Toepassing van de visserijsterftecoëfficiënt op zee- en rivierenbestanden moet leiden tot een bestandsomvang wilde zalm die de maximale duurzame opbrengst produceert in overeenstemming met de vastgestelde streefcijfers en termijnen. De visserijsterftecoëfficiënt voor zeebestanden moet worden vastgesteld op basis van advies door het WTECV.

(9)  Voor een effectieve uitvoering van het plan en om een doelgerichter antwoord op de specifieke problemen van ieder rivierbestand zalm te kunnen krijgen, moeten de betrokken lidstaten de bevoegdheid krijgen de mate van zalmvisserijsterfte, de totaal toegestane vangst en bepaalde technische instandhoudingsmaatregelen in hun rivieren vast te stellen overeenkomstig artikel 2, lid 1, VWEU.

(10)  Wanneer in het kader van de onderhavige verordening maatregelen worden vastgesteld, moeten de lidstaten daarbij hun internationale verplichtingen volledig naleven, met name die welke voortvloeien uit artikel 66 van het verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee van 10 december 1982(6), op grond waarvan de staat van oorsprong van anadrome bestanden en andere betrokken staten moeten samenwerken met het oog op de instandhouding en het beheer van deze bestanden.

(11)  Er moeten voorzieningen worden getroffen om de Commissie in staat te stellen op basis van de in het meerjarenplan vastgestelde streefcijfers en doelstellingen de adequaatheid en de doeltreffendheid van de maatregelen van de lidstaten periodiek te beoordelen.

(12)  Volgens wetenschappelijk advies kan het onverantwoord aangroeigericht uitzetten van zalmen aanmerkelijke gevolgen hebben voor de genetische diversiteit van de Baltische zalmbestanden enVoorts bestaat er een risico dat het grote aantal gekweekte vissen dat elk jaar in de Oostzee wordt vrijgelaten, de genetische integriteit van de wilde zalm beïnvloedt, en zou het uitzetten moeten worden uitgefaseerd. Daarom moetenwildezalmbestanden kan beïnvloeden. Het is dan ook noodzakelijk dat het aangroeigericht uitzetten beter wordt gecontroleerd. Bovendien moeten de voorwaarden voor het vrijlaten van zalmselecteren van genetisch materiaal voor het kweken van voor uitzet bestemde zalm, alsook de voorwaarden voor het uitzetproces in dit meerjarenplan worden vastgesteld, om te garanderen dat het uitzetten geen negatieve gevolgen heeft voor de genetische diversiteit. [Am. 4]

(13)  Het heraangroeigericht uitzetten van zalm in potentiële zalmrivieren wordt onder specifieke voorwaarden als instandhoudingsmaatregel beschouwd; aangezien dit kan leiden tot de reïntroductie van zichzelf in stand houdende zalmpopulaties, heeft het een positief effect op het totale aantal zalmen en op de visserij. Er moeten maatregelen worden getroffen om heraangroeigerichte uitzet die aan deze voorwaarden voldoet, toe te staan en in aanmerking te laten komen voor financiering overeenkomstig artikel 38, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad van 27 juli 2006 inzake het Europees Visserijfonds(7).

(14)  Aangezien het vrijlaten van zalm op dit moment in bepaalde lidstaten echter verplicht kan zijn, en om de lidstaten de tijd te geven zich aan deze eisen aan te passen,Na een periode van tien jaar moeten andere vormen van vrijlaten van zalm dan aangroeigerichte uitzet en heraangroeigerichte uitzet gedurende een overgangsperiode van zeven jaar na de inwerkingtreding van de onderhavige verordening worden toegestaan.niet langer worden toegestaan wanneer de productie van wilde smolt in een bepaalde rivier op dat moment 80% bedraagt van de potentiële productiecapaciteit van smolt in die rivier. Indien dat streefcijfer niet gehaald wordt, blijft het vrijlaten van zalm in andere vormen dan aangroeigerichte uitzet en heraangroeigerichte uitzet nog toegelaten tot en met tien jaar nadat de betrokken lidstaat de oorzaken van het niet-halen van het streefcijfer heeft onderzocht en weggenomen. Op dit moment kan het vrijlaten van zalm in bepaalde lidstaten verplicht zijn, en dus moeten de lidstaten de tijd krijgen om zich aan de nieuwe eisen aan te passen.[Am. 5]

(15)  Met het oog op de naleving van de in deze verordening vastgestelde maatregelen moeten specifieke controlebepalingen worden vastgesteld in aanvulling op die van Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad van 20 november 2009 tot vaststelling van een communautaire controleregeling die de naleving van de regels van het gemeenschappelijk visserijbeleid moet garanderen(8).

(15 bis)  Om tot duurzame visserij te komen, moeten het vertrouwen tussen de belanghebbenden en de methoden die zij hanteren om met elkaar te communiceren worden verbeterd.[Am. 6]

(16)  Een aanzienlijk aantal van de kustvaartuigen die op zalm vissen is minder dan 10 m lang. Om die reden moet het gebruik van een visserijlogboek zoals vereist op grond van artikel 14 en de verplichting tot voorafgaande kennisgeving zoals vereist op grond van artikel 17 van Verordening (EG) nr. 1224/2009, voor alle commerciële vissersvaartuigen en dienstvaartuigen gaan gelden. [Am. 7]

(17)  Om ervoor te zorgen dat de zalmvangst niet verkeerd wordt aangegeven als zeeforel en dus aan echte controle ontsnapt, moet de verplichting om voorafgaande kennisgevingen overeenkomstig artikel 17 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 in te dienen ook gaan gelden voor alle vaartuigen die zeeforel aan boord hebben.

(17 bis)  De lidstaten moeten zich inspannen voor de versterking van hun regelingen op het gebied van controle van en voorafgaande kennisgeving door recreatievaartuigen die met hengels en ander vistuig vissen, ten einde deze systemen eenvoudiger en doeltreffender te maken en duurzame visserij te bevorderen.[Am. 8]

(17 ter)  In afwijking van artikel 14 en bijlage IV van Verordening (EG) nr. 2187/2005 van de Raad van 21 december 2005 betreffende de instandhouding door middel van technische maatregelen van de visbestanden in de Oostzee, de Belten en de Sont(9) moet er een minimummaat bij aanlanding van zeeforel (Salmo trutta) en zalm (Salmo salars) worden vastgesteld in de ICES-deelsectoren 22-32.[Am. 9]

(18)  Om betere en meer wetenschappelijke gegevens over het zalmbestand te verkrijgen moet de elektrovisserij worden toegestaan.

(19)  In recent wetenschappelijk advies wordt erop gewezen dat de recreatiezalmvisserij op zee een aanzienlijk effect heeft op de zalmbestanden, hoewel hierover geen zeer precieze gegevens voorhanden zijn. Met name recreatievisserij vanaf vaartuigen die worden uitgebaat door ondernemingen die hun diensten met winstoogmerk aanbieden zou een belangrijk aandeel in de vangsten van Baltische zalm kunnen hebben. Om ervoor te zorgen dat het meerjarenplan goed functionnert is het daarom passend om bepaalde specifieke beheersmaatregelen te introduceren om dergelijke activiteitenrecreatievisserijactiviteiten te beheersen. [Am. 10]

(19 bis)  Teneinde de rapportage te vereenvoudigen, moet de oprichting van online rapportagesystemen in of tussen de lidstaten worden aangemoedigd en ondersteund. De informatie over de gemelde vangsten moet openbaar zijn. De specifieke visgrond van de vangst mag evenwel niet worden bekendgemaakt, want dit zou vissers ertoe kunnen aanzetten zich op bepaalde visgronden te concentreren.[Am. 11]

(20)  Om de in de onderhavige verordening vastgestelde streefcijfers op een efficiënte manier te bereiken en om snel op veranderingen in de toestand van de bestanden te kunnen reageren, moet de bevoegdheid om wetgevingshandelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden overgedragen wat bepaalde niet-essentiële onderdelen van de onderhavige verordening betreft, zoals bepaald in de artikelen 6, 7, 11 en 25 daarvan. Die bevoegdheden moeten de mogelijkheid omvatten om de visserijsterftecoëfficiënt voor de mariene bestanden te wijzigen, om de lijst van wildezalmrivieren en bepaalde technische informatie in de bijlagen bij de onderhavige verordening te wijzigen en om maatregelen goed te keuren voor Baltische rivierbestanden, wanneer de lidstaten geen maatregelen hebben genomen op grond van de in overweging 9 genoemde bevoegdheid of wanneer die maatregelen als ondoeltreffend worden beschouwd.

(20 bis)  De Commissie moet ervoor zorgen dat de lidstaten de nodige administratieve of strafrechtelijke stappen ondernemen om het probleem van illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij tegen te gaan.[Am. 12]

(21)  Bij het voorbereiden en opstellen van gedelegeerde handelingen dient de Commissie erop toe te zien dat de desbetreffende documenten gelijktijdig, tijdig en op passende wijze bij het Europees Parlement en de Raad worden ingediend.

1.  Om voor gelijkvormige voorwaarden voor de uitvoering van de in artikel 12 van de onderhavige verordening vastgestelde bepalingen inzake het aangroeigericht uitzetten van zalm te zorgen, moeten de uitvoeringsbevoegdheden aan de Commissie worden toegekend. Deze bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren(10),

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ONDERWERP, TOEPASSINGSGEBIED EN DEFINITIES

Artikel 1

Onderwerp

In deze verordening wordt een langetermijnplan voor de instandhouding en het beheer van het Baltische zalmbestand vastgesteld („het plan”).

Artikel 2

Toepassingsgebied

Het plan is van toepassing op: a) de commerciële visserij en de recreatievisserij in de Oostzee en op met de Oostzee in verbinding staande rivieren op het grondgebied van lidstaten („de betrokken lidstaten”);. [Am. 13]

Artikel 3

Definities

1.  Voor de uitvoering van de onderhavige verordening zijn de definities van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 2371/2002 van de Raad van 20 december 2002 inzake de instandhouding en de duurzame exploitatie van de visbestanden in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid(11), artikel 2 van Richtlijn 2000/60/EG en artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 van toepassing.

2.  Voorts wordt verstaan onder:

HOOFDSTUK II

DOELSTELLINGEN

Artikel 4

Doelstellingen

HOOFDSTUK III

STREEFCIJFERS

Artikel 5

Streefcijfers voor rivierbestanden wilde zalm

1.  Wildezalmrivieren die 50% van de potentiële capaciteit voor de productie van smolt hebben bereikt tegen ...(12), moeten tegen ...(13)* elk een wildesmoltproductie van 75%80% van de potentiële capaciteit voor de productie van smolt hebben bereikt. [Am. 16]

2.  Wildezalmrivieren die nog geen 50% van de potentiële capaciteit voor de productie van smolt hebben bereikt tegen ...(14), moeten elk een productie van wilde smolt van 50% tegen ...(15)* en van 75%80% tegen ...(16)** van de potentiële capaciteit voor de productie van smolt hebben bereikt. [Am. 17]

3.  Met ingang van ...*** moet de productie van wilde smolt in elke wildezalmrivier op een niveau van ten minste 75%80% van de potentiële productie van smolt worden gehandhaafd. [Am. 18]

4.  De betrokken lidstaten mogen voor elke wildezalmrivier andere, stringentere streefcijfers vaststellen, bijvoorbeeld op basis van het aantal terugkerende paaiers. [Am. 19]

De betrokken lidstaten verstrekken en publiceren gegevens over het aantal naar hun rivieren terugkerende vrouwelijke zalmexemplaren.[Am. 20]

HOOFDSTUK IV

VANGSTVOORSCHRIFTEN

Artikel 6

Vaststelling van de TAC voor de riviervisserij

1.  De jaarlijkse TAC voor zalmbestanden in wildezalmrivieren bedraagt niet meer dan de hoeveelheid die overeenkomt met de in lid 2 bedoelde visserijsterftecoëfficiënt.

2.  De visserijsterftecoëfficiënt voor zalmbestanden in wildezalmrivieren wordt door elke lidstaat vastgesteld overeenkomstig de in artikel 5 bepaalde streefcijfers en de deskundigenadviezen van het WTECV en ICES en wordt regelmatig opnieuw door die instanties geëvalueerd wanneer meer informatie beschikbaar komt of wanneer de kenmerken van de rivier zich wijzigen. Daartoe houden de lidstaten rekening met de potentiële productiecapaciteit van smolt die door ICES op basis van relevante rivierspecifieke parameters voor elke rivier is berekend en regelmatig opnieuw door die instantie wordt geëvalueerd wanneer meer informatie beschikbaar komt of wanneer de kenmerken van de rivier wijzigen.

3.  De betrokken lidstaten maken de visserijsterftecoëfficiënt voor wildezalmrivieren en de dienovereenkomstige zalm-TAC bekend op het voor het publiek toegankelijke deel van hun officiële website die uiterlijk tegen ...(17) overeenkomstig artikel 114 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 moet zijn opgezet, en herzien deze coëfficiënten jaarlijks.

4.  De Commissie beoordeelt om de drie jaarjaarlijks op basis van de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers de verenigbaarheid en de doeltreffendheid van de op grond van het onderhavige artikel door de lidstaten genomen maatregelen. [Am. 21]

5.  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 26 gedelegeerde handelingen vast te stellen ten aanzien van de visserijsterftecoëfficiënt en/of de dienovereenkomstige TAC voor wildezalmrivieren en/of de sluiting van de betrokken visserij indien de lidstaten de in de leden 1, 2 en 3 bedoelde maatregelen niet bekendmaken vóór de vastgestelde uiterste datum.

6.  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 26 gedelegeerde handelingen vast te stellen ten aanzien van de visserijsterftecoëfficiënt en/of de dienovereenkomstige TAC voor wildezalmrivieren en/of de sluiting van de betrokken visserij indien een beoordeling overeenkomstig lid 4 erop wijst dat de maatregelen van de lidstaten onverenigbaar worden bevonden met de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers of inadequaat worden bevonden om deze doelstellingen en streefcijfers te halen.

7.  De door de Commissie vastgestelde maatregelen zijn erop gericht te garanderen dat de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers worden gehaald. Op het moment waarop de gedelegeerde handeling door de Commissie wordt vastgesteld, verliezen de maatregelen van de lidstaten hun geldigheid.

Artikel 7

Vaststelling van de TAC voor de zeevisserij

1.  De jaarlijkse TAC voor mariene zalmbestanden bedragen niet meer dan het niveau dat overeenkomt met een visserijsterftecoëfficiënt van 0,1.

2.  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 26 gedelegeerde handelingen vast te stellen ten aanzien om de in lid 1 bedoelde visserijsterftecoëfficiënt voor de mariene bestanden wijzigen wanneer er duidelijke aanwijzingen zijn dat de toestand van de bestanden is veranderd en/of dat de bestaande visserijsterftecoëfficiënt niet toereikend is om de in artikel 4 vastgestelde doelstellingen te bereiken.

3.  In geval van een plotselinge uitbraak van ziekten, gevaarlijk lage overlevingspercentages van jonge zalm in het post-smoltstadium of andere onvoorziene ontwikkelingen, stelt de Raad een TAC vast die lager is dan de TAC die voorvloeit uit de toepassing van de in lid 1 bedoelde visserijsterftecoëfficiënt.

Artikel 8

Gebruik van de nationale quota door dienstvaartuigenin het kader van de recreatievisserij[Am. 22]

Op zee vanaf dienstvaartuigen gevangen zalmZalm die in het kader van recreatievisserij gevangen wordt op zee, vanaf de kust en op rivieren wordt in mindering gebracht op het nationale quotum. [Am. 23]

HOOFDSTUK IV BIS

MINIMUMMAAT BIJ AANLANDING VAN ZALM EN ZEEFOREL

Artikel 8 bis

In afwijking van artikel 14 van Verordening (EG) nr. 2187/2005 bedraagt de minimummaat bij aanlanding van zalm 60 centimeter en de minimummaat bij aanlanding van zeeforel 50 centimeter, en dit in elk van de in artikel 3, lid 2, onder a),van deze verordening bedoelde ICES-deelsectoren.[Am. 26]

HOOFDSTUK V

TECHNISCHE INSTANDHOUDINGSMAATREGELEN

Artikel 9

Maatregelen van de lidstaten ter bescherming van zwakke rivierbestanden zalm

1.  Voor wildezalmrivieren die uiterlijk op ...(18) nog geen 50% van de potentiële capaciteit voor de productie van smolt hebben bereikt, moeten de betrokken lidstaten uiterlijk twee jaar na de inwerkingtreding van de onderhavige verordeningop ...(19)* nationale technische instandhoudingsmaatregelen vaststellen, handhaven en zo nodig verbeteren. [Am. 24]

2.  De in lid 1 bedoelde technische instandhoudingsmaatregelen zijn gebaseerd op rivierspecifieke eisen om adequaat bij te dragen aan het bereiken van de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers. De plaats van toepassing van dergelijke maatregelen wordt bepaald aan de hand van de beste beschikbare informatie inzake de mariene migratieroutes van de zalm.

Artikel 10

Maatregelen ter bescherming van andere rivierbestanden zalm

De lidstaten kunnen in hun Baltische rivieren nationale technische instandhoudingsmaatregelen vaststellen voor rivierbestanden zalm die niet onder artikel 9 vallen. Die maatregelen dragen bij tot het bereiken van de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers.

De Commissie herziet de richtsnoeren inzake staatssteun om het de lidstaten gemakkelijker te maken compensatie te verlenen aan vissers die schade hebben geleden door zeehonden en aalscholvers. [Am. 25]

Artikel 11

Maatregelen van de Commissie

1.  De Commissie beoordeelt om de drie jaarjaarlijks op basis van de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers de verenigbaarheid en de doeltreffendheid van de op grond van de artikelen 9 en 10 door de lidstaten genomen maatregelen, met name in die gevallen waarin wildezalmrivieren door verschillende lidstaten lopen. [Am. 27]

2.  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 26 gedelegeerde handelingen vast te stellen om noodzakelijke technische instandhoudingsmaatregelen te bepalen indien de betrokken lidstaten dergelijke maatregelen niet overeenkomstig artikel 9 vaststellen vóór de vastgestelde uiterste datum na de datum van inwerkingtreding van de onderhavige verordening.

3.  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 26 gedelegeerde handelingen vast te stellen ten aanzien van noodzakelijke technische instandhoudingsmaatregelen indien een beoordeling overeenkomstig lid 1 erop wijst dat de maatregelen van de lidstaten onverenigbaar worden bevonden met de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers of inadequaat worden bevonden om deze doelstellingen en streefcijfers te halen.

4.  De door de Commissie vastgestelde maatregelen zijn erop gericht te garanderen dat de in de artikelen 4 en 5 vastgestelde doelstellingen en streefcijfers worden gehaald. Op het moment waarop de gedelegeerde handeling door de Commissie wordt vastgesteld, verliezen de maatregelen van de lidstaten hun geldigheid.

HOOFDSTUK VI

HET VRIJLATEN VAN JONGE ZALM

Artikel 12

Aangroeigericht uitzetten

1.  Zalm mag alleen aangroeigericht worden uitgezet in wildezalmrivieren. Het aantal vrijgelaten smolts in elke rivier mag niet meer bedragen dan de geraamde potentiële capaciteit voor de productie van smolt van die rivier.wanneer dit nodig is om de uitroeiing van de lokale bestanden te voorkomen. [Am. 28]

2.  Het aangroeigericht uitzetten moet zodanig plaatsvinden dat de genetische diversiteit en variabiliteit van de verschillende rivierbestanden zalm wordt beschermd, rekening houdend met de bestaande vispopulaties in de rivier waarin de zalm aangroeigericht wordt uitgezet, alsmede in naburige rivieren, en het effect van het aangroeigericht uitzetten moet worden gemaximaliseerd. De smolt moet van de dichtstbijzijnde wildezalmrivier komen.[Am. 29]

2 bis.  De voor aangroeigerichte uitzet bestemde smolt wordt gemerkt, met name door zijn vetvinnen te knippen.[Am. 30]

3.  De Commissie kanstelt uiterlijk op ...(20)uitvoeringshandelingen vast met nadere bepalingen ter uitvoering van dit artikel. vaststellen door middel vanDie uitvoeringshandelingen die overeenkomstigworden volgens de in artikel 28, lid 2, genoemdebedoelde onderzoeksprocedure worden vastgesteld. [Am. 31]

Artikel 13

Heraangroeigericht uitzetten

Het beginsel dat de vervuiler betaalt, vormt de leidraad bij de sanering van waterlopen. Het heraangroeigericht uitzetten overeenkomstig lid 1 wordt ook geacht een instandhoudingsmaatregel te zijn voor de doeleinden van artikel 38, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1198/2006. [Am. 36]

Artikel 13 bis

Oorsprong van volwassen exemplaren en smolt

Volwassen exemplaren en smolt moeten van dezelfde wildezalmrivier afkomstig zijn of, als dat niet mogelijk is, van het dichtstbijzijnde stroomgebied van wilde zalm. [Am. 33]

Artikel 14

Overgangsperiode

Het vrijlaten van zalm, anders dan overeenkomstig de artikelen 12 en 13, mag worden voortgezet tot en met 7 jaar na de inwerkingtreding van de onderhavige verordening....(21) en wordt nauwgezet geëvalueerd. Voor de uitfasering wordt per rivier een afzonderlijke aanpak vastgesteld. De lokale, regionale en/of nationale agentschappen van de lidstaten plegen hiervoor overleg met plaatselijke belanghebbenden, die onder meer op het gebied van biotoopherstel expertise kunnen voorleggen. De lidstaten stellen nieuwe, juridisch bindende besluiten vast om ervoor te zorgen dat de economische middelen die momenteel worden besteed aan uitzetgerelateerde doeleinden, voortaan worden ingezet ter ondersteuning van vissers die mogelijk te lijden zullen hebben onder de uitfasering van deze praktijk.[Am. 37]

HOOFDSTUK VII

CONTROLE EN HANDHAVING

Artikel 15

Verband met Verordening (EG) nr. 1224/2009

Behalve de in dit hoofdstuk vastgestelde controlemaatregelen zijn die van Verordening (EG) nr. 1224/2009 onverminderd van toepassing, tenzij in de artikelen van dit hoofdstuk anders is bepaald.

Daarnaast zijn artikel 55, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1224/2009 en de artikelen 64 en 65 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 404/2011 van de Commissie van 8 april 2011 houdende bepalingen voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad(22) op overeenkomstige wijze van toepassing op alle recreatiezalmvisserij in de Oostzee.[Am. 38]

Artikel 16

Logboeken

In afwijking van artikel 14 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 moeten zowel kapiteins van vissersvaartuigen van de Unie, ongeacht de lengte van die vaartuigen, die over een visvergunning voor zalm beschikken, als kapiteins van dienstvaartuigen die met hengels en ander vistuig vissen, een logboek bijhouden van hun activiteiten overeenkomstig de in artikel 14 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 vastgestelde regels. [Am. 39]

Artikel 17

Voorafgaande kennisgevingen

In afwijking van de inleidende zin van artikel 17, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1224/2009 stellen zowel kapiteins van vissersvaartuigen van de Unie, ongeacht de lengte van die vaartuigen, als kapiteins van dienstvaartuigen die zalm en/of zeeforel aan boord hebben, de bevoegde autoriteiten van hun vlaggenlidstaat onmiddellijk na de visserijactiviteit in kennis van de in artikel 17, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1224/2009 bedoelde informatie. [Am. 40]

Artikel 18

Machtigingen voor speciale activiteiten

1.  Dienstvaartuigen mogen slechts op zalm vissen, indien zij beschikken over een machtiging voor speciale activiteiten overeenkomstig bijlage II van de onderhavige verordening.

2.  De betrokken lidstaten moeten de machtigingen voor speciale activiteiten opnemen in de lijst van vismachtigingen in het elektronische gegevensbestand dat overeenkomstig artikel 116, lid 1, onder d), van Verordening (EG) nr. 1224/2009 is ingesteld. Bovendien moeten zij de gegevens over de machtigingen voor speciale activiteiten invoeren in het in artikel 109 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 bedoelde geautomatiseerde valideringssysteem.

Artikel 19

Vangstaangifte voor recreatievisserij[Am. 41]

1.  De kapitein van een dienstvaartuig vultVoor alle vormen van recreatievisserijvaartuigen wordt een vangstaangifte overeenkomstig bijlage III in en dient deze uiterlijk op de laatste dag van elke maand iningevuld, en wordt verslag uitgebracht bij de bevoegde autoriteit van de vlaggenlidstaat van het dienstvaartuig. [Am. 42]

2.  Uiterlijk op de vijftiende dag van elke maand registreren de betrokken lidstaten de informatie die in de vangstaangiften over de vorige maand is vastgelegd, in hun elektronische gegevensbestand dat overeenkomstig artikel 116, lid 1, onder f), van Verordening (EG) nr. 1224/2009 is ingesteld, alsmede in hun in artikel 109 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 bedoelde geautomatiseerde valideringssysteem. De elektronische gegevens en de vangstaangiften worden 3 jaar lang bewaard.

Artikel 20

Inspecties van de aanlandingen

De betrokken lidstaten verifiëren de juistheid van de informatie die in de vangstaangiften is geregistreerd, door middel van inspecties van de aanlandingen. Bij dergelijke inspecties van de aanlandingen moet ten minste 10%20% van het totale aantal aanlandingen worden geïnspecteerd. Het Europees Bureau voor visserijcontrole verricht doeltreffende controles en spoort de lidstaten aan tot intensievere, doelgerichtere inspecties in gebieden waarvan vermoed of gemeld wordt dat er illegale, ongemelde of ongereglementeerde visserijactiviteiten plaatsvinden.[Am. 43]

Artikel 20 bis

Controle op de recreatievisserij

De controle op de recreatievisserij in het kader van deze verordening steunt in het bijzonder op artikel 55 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 en op de artikelen 64 en 65 van Verordening (EU) nr. 404/2011. [Am. 44]

Artikel 21

Nationale controleactieprogramma’s

HOOFDSTUK VIII

VERZAMELING VAN GEGEVENS

Artikel 22

Voor de doeleinden van gegevensverzameling kan ieder cohort jonge zalm in alle wildezalmrivieren vóór de smoltificatie door middel van elektrovisserij worden onderzocht.

De Commissie kan uitvoeringshandelingen vaststellen die gedetailleerde en op de meest recente wetenschappelijke gegevens berustende voorwaarden bevatten voor de toepassing van elektrovisserij. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 28, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.[Am. 46]

Artikel 22 bis

Uiterlijk op ...(23) bezorgt de Commissie aan het Parlement en de Raad de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek naar de invloed van roofdieren, in het bijzonder zeehonden en aalscholvers, op het Baltische zalmbestand. Deze resultaten dienen als basis voor een beheersplan van de Commissie met betrekking tot roofdierenpopulaties die de Baltische zalmbestanden beïnvloeden. Dit plan treedt uiterlijk in 2016 in werking.[Am. 47]

Artikel 22 ter

Uiterlijk op ...(24) bezorgt de Commissie het Parlement en de Raad de bevindingen van het wetenschappelijk onderzoek naar teruggegooide vangsten en bijvangsten van zalm in alle relevante takken van de Oostzeevisserij. [Am. 48]

HOOFDSTUK IX

FOLLOW-UP

Artikel 23

Verslaglegging door de lidstaten

1.  De betrokken lidstaten rapporteren in het derde jaar na de inwerkingtreding van de onderhavige verordeningop ...(25)* en vervolgens om de drie jaarop jaarbasis aan de Commissie over de overeenkomstig hoofdstuk V vastgestelde technische instandhoudingsmaatregelen en over de verwezenlijking van de in artikel 5 vastgestelde doelstellingen. [Am. 49]

2.  De betrokken lidstaten rapporteren in ...(26) en vervolgens om de zesdrie jaar aan de Commissie over de tenuitvoerlegging van de onderhavige verordening en over de verwezenlijking van de in lid 5 vastgestelde doelstellingen. De rapportage van de lidstaten bevat met name de volgende informatie:

[Am. 50]

Artikel 24

Evaluatie van het plan

In het jaar na dat waarin de Commissie rapporten van de lidstaten ontvangt, evalueert zij op basis van de in artikel 23 bedoelde rapportage door de lidstaten en op basis van wetenschappelijk advies het effect van de beheersmaatregelen op het Baltische zalmbestand en op de visserijtakken die dat bestand bevissen.

HOOFDSTUK X

WIJZIGINGEN VAN DE BIJLAGEN

Artikel 25

Wijzigingen van de bijlagen

1.  De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 26 gedelegeerde handelingen vast te stellen die de lijst van wildezalmrivieren van bijlage I wijzigen, om deze aan te passen aan de meest recente wetenschappelijke informatie.

2.  De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 26 gedelegeerde handelingen vast te stellen die de bijlagen II en III wijzigen om voor doeltreffende controle te zorgen.

HOOFDSTUK XI

PROCEDURELE BEPALINGEN

Artikel 26

Uitoefening van gedelegeerde bevoegdheden

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel nnergelegde voorwaarden.

2.  De in de artikelen 6, 7, 11 en 25 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor onbepaalde tijd .

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in de artikelen 6, 7, 11 en 25, bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aanhet Europees Parlement en de Raad.

5.  Een krachtens de artikelen 6, 7, 11 en 25 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt tegen de gedelegeerde handeling, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad de Commissie voor het verstrijken van die termijn heeft meegedeeld dat zij geen bezwaar zullen maken. Op initiatief van het Europees Parlement of de Raad kan deze termijn met twee maanden worden verlengd.

Artikel 27

Intrekking van bevoegdheid

Wanneer een betrokken lidstaat de in de artikelen 6 of 11 bedoelde maatregelen op de vastgestelde uiterste datum niet heeft vastgesteld of bekendgemaakt, of wanneer die maatregelen inadequaat en/of ondoeltreffend worden bevonden naar aanleiding van een in artikel 6, lid 4, of artikel 11, lid 1, bedoelde beoordeling, wordt de in de artikelen 6 of 11 bedoelde bevoegdheid van de betrokken lidstaat door de Commissie ingetrokken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het besluit wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unieof op een latere datum die in het besluit wordt vermeld. [Am. 51]

Artikel 28

Comitéprocedure

1.  De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor de visserij en de aquacultuur ingesteld bij artikel 30 van Verordening (EG) nr. 2371/2002. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

HOOFDSTUK XII

SLOTBEPALINGEN

Artikel 29

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Deze verordening is van toepassing vanaf XXX.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te ,

Voor het Europees Parlement

De voorzitter

Voor de Raad

De voorzitter

BIJLAGE I

Wildezalmrivieren in het Oostzeegebied

Finland

–  Simojoki

Finland/Zweden

–  Tornionjoki/Torneälven

Zweden

–  Kalixälven, Råneälven, Piteälven, Åbyälven, Byskeälven, Rickleån, Sävarån, Ume/Vindelälven, Öreälven, Lögdeälven, Emån, Mörrumsån, Ljungan

Estland

–  Pärnu, Kunda, Keila, Vasalemma

Letland

–  Salaca, Vitrupe, Peterupe, Irbe, Uzava, Saka

Letland/Litouwen

–  Barta/Bartuva

Litouwen

–  stroomgebied van de Nemunas (Žeimena)

BIJLAGE II

MINIMALE INFORMATIE VOOR DE MACHTIGINGEN VOOR SPECIALE ACTIVITEITEN

1.  VAARTUIGGEGEVENS

Naam van het vaartuig(27)

Vlaggenstaat

Haven van registratie (naam en nationale code)

Externe kentekens

Internationale radioroepnaam (IRCS(28))

2.  HOUDER VAN DE MACHTIGING, EIGENAAR VAN HET VAARTUIG EN KAPITEIN(29)

Naam en adres van de natuurlijke of rechtspersoon

3.  KENMERKEN VAN HET VAARTUIG

Motorvermogen (kW)(30)

Tonnage (BT)

Lengte over alles

4.  VOORWAARDEN VOOR DE UITOEFENING VAN DE VISSERIJ

1.  Datum van afgifte:

2.  Geldigheidsduur:

3.  Aan de machtiging verbonden voorwaarden betreffende, in voorkomend geval, soort, gebied en vistuig:

BIJLAGE III

VANGSTAANGIFTEN

(1) PB C 68 van 6.3.2012, blz. 47. (2) PB C 68 van 6.3.2012, blz.47 . (3) Standpunt van het Europees Parlement van 22 november 2012. (4) PB L 206 van 22.7.1992, blz. 7. (5) PB L 327 van 22.12.2000, blz. 1. (6) PB L 179 van 23.6.1998, blz. 1. (7) PB L 223 van 15.8.2006, blz. 1. (8) PB L 343 van 22.12.2009, blz. 1. (9) PB L 349 van 31.12.2005, blz. 1. (10) PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13. (11) PB L 358 van 31.12.2002, blz. 59. (12) * Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (13) ** Zeven jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening. (14) * Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (15) ** Vijf jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening. (16) *** Twaalf jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening. (17) * Eén jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening. (18) * Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (19) ** Twee jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (20) * Drie jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (21) * Tien jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (22) PB L 112 van 30.4.2011, blz. 1. (23) * Drie jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (24) * Drie jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (25) ** Eén jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (26) * Drie jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (27) Voor vaartuigen met een naam. (28) Voor vaartuigen die een internationale radioroepnaam hebben aangevraagd. (29) Te vermelden voor elke persoon waarop dit van toepassing is. (30) Overeenkomstig Verordening (EEG) nr. 2930/86 van de Raad (PB L 274 van 25.9.1986, blz. 1).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van bepaalde verordeningen in verband met het gemeenschappelijke handelsbeleid wat betreft de verlening van gedelegeerde bevoegdheden voor de vaststelling van bepaalde maatregelen (COM(2011)0349 – C7-0162/2011 – 2011/0153(COD))

P7_TA(2012)0447 A7-0096/2012

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0349),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 207 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0162/2011),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie internationale handel (A7-0096/2012),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 22 november 2012 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. …/2012 van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van bepaalde verordeningen in verband met het gemeenschappelijke handelsbeleid wat betreft de verlening van gedelegeerde bevoegdheden en uitvoeringsbevoegdheden voor de vaststelling van bepaalde maatregelen [Am. 1]

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 207,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(1),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Een aantal basisverordeningen met betrekking tot het gemeenschappelijke handelsbeleid bepalen dat handelingen moeten worden vastgesteld op basis van de procedures, vastgesteld in Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden(2).

(2)  Een onderzoek van de van kracht zijnde wetgevingshandelingen die vóór de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon niet aan de regelgevingsprocedure met toetsing waren aangepast, is nodig om te zorgen voor de nodige samenhang met de door dat Verdrag ingevoerde bepalingen. In sommige gevallen is het dienstig dat dergelijke handelingen worden gewijzigd om de Commissie overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) gedelegeerde bevoegdheden te verlenen. Ook is het in sommige gevallen wenselijk bepaalde procedures toe te passen zoals omgeschreven in Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren(3). [Am. 2]

(3)  De volgende verordeningen moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd:

(4)  Ter waarborging van de rechtszekerheid moet deze verordening de procedures voor de vaststelling van maatregelen die vóór de inwerkingtreding van deze verordening geïnitieerd maar niet afgerond zijn, onverlet laten,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

De verordeningen die zijn opgenomen in de bijlage bij deze verordening worden overeenkomstig de bijlage aangepast aan artikel 290 van het VWEU of aan de toepasselijke bepalingen van Verordening (EU) nr. 182/2011. [Am. 5]

Artikel 2

De verwijzingen naar bepalingen van de in de bijlage vermelde verordeningen moeten worden gelezen als verwijzingen naar die bepalingen zoals bij deze verordening gewijzigd.

Artikel 3

Deze verordening laat de procedures voor de vaststelling van de in de verordeningen in de bijlage vermelde maatregelen die geïnitieerd maar niet afgerond zijn vóór de inwerkingtreding van deze verordening, onverlet.

Artikel 4

Deze verordening treedt in werking op de dertigste dag na de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te,

Voor het Europees Parlement

De voorzitter

Voor de Raad

De voorzitter

BIJLAGE

Lijst van verordeningen die onder het gemeenschappelijke handelsbeleid vallen en worden aangepast aan artikel 290 VWEU of aan de toepasselijke bepalingen van Verordening (EU) nr. 182/2011.

1.  Verordening (EEG) nr. 3030/93 van de Raad van 12 oktober 1993 betreffende een gemeenschappelijke regeling voor de invoer van bepaalde textielproducten uit derde landen(14),

In Verordening (EEG) nr. 3030/93 moet, om te zorgen voor het goed functioneren van het systeem voor het beheer van de invoer van bepaalde textielproducten, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden gedelegeerd voor de nodige wijzigingen in de bijlagen bij de verordening. Bovendien moten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend om de maatregelen vast te stellen voor de tenuitvoerlegging van deze verordening in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011.

Bijgevolg wordt Verordening (EEG) nr. 3030/93 als volgt gewijzigd:

1.  In Verordening (EEG) nr. 3030/93 worden verwijzingen naar „artikel 17” wordt vervangen door „artikel 17, lid 2,” [Am. 7]

1bis.  De volgende overwegingen 15 bis en 15 ter wordt ingevoegd:"

overwegende dat, teneinde te zorgen voor het goed functioneren van het systeem voor het beheer van de invoer van bepaalde textielproducten, aan de Commissie de bevoegdheid moet worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van de wijzigingen van de bijlagen, en aanvullende mogelijkheden moet bieden voor import door invoering of aanpassing van kwantitatieve beperkingen en door invoering van vrijwaringsmaatregelen en een stelsel van toezicht in overeenstemming met deze verordening. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken aangaande de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen; [Am. 6]

overwegende dat, om eenvormige voorwoorden te waarborgen voor de vaststelling van bepaalde maatregelen voor de uitvoering van deze verordening, uitvoeringsbevoegdheden aan de Commissie moeten worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de voorschriften en algemene beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren*;

* PB L 55 van 28.2.2011, blz.13.

[Am. 8]

1.  Artikel 2, lid 6, komt als volgt te luiden:

6.  De Commissie wordt gemachtigd om overeenkomstig artikel 16 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanpassing van de definitie van kwantitatieve maxima, als vastgesteld in bijlage V, en de categorieën producten waarop zij van toepassing zijn, indien dit noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat latere wijzigingen van de gecombineerde nomenclatuur (GN) of besluiten tot wijziging van de indeling van deze producten niet tot een vermindering van deze kwantitatieve maxima leiden.

2.  Artikel 6, lid 2, wordt vervangen door:"

2.  De Commissie wordt gemachtigd om overeenkomstig artikel 16 bis gedelegeerde handelingen tot wijziging van de bijlagen vast te stellen om de in lid 1 bedoelde situatie te verhelpen, waarbij de in de desbetreffende bilaterale overeenkomsten vervatte termijnen en voorwaarden naar behoren in acht worden genomen.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 16 ter bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

3.  Artikel 8 wordt als volgt gewijzigd:

4.  Artikel 10 wordt als volgt gewijzigd:

5.  Artikel 10 bis wordt als volgt gewijzigd:

6.  In artikel 13, lid 3, wordt de tweede alinea vervangen door:"

De Commissie besluit tot instelling van een systeem voor toezicht vooraf of achteraf. De Commissie wordt gemachtigd om overeenkomstig artikel 16 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen betreffende de instelling van het systeem voor toezicht vooraf.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 16 ter bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig het tweede lid worden vastgesteld.

7.  Artikel 15 wordt als volgt gewijzigd:

7 bis.   In artikel 16, lid 1, wordt de inleidende formule vervangen door:"

1.   De Commissie, handelend in overeenstemming met de raadplegingsprocedure als bedoeld in artikel 17, lid 1 bis, voert de in deze verordening bedoelde raadplegingen uit in overeenstemming met de volgende regels:„.

[Am. 9]

8.  De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 16 bis

Uitoefening van de delegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.  De bevoegdheid, als bedoeld in artikel 2, lid 6, artikel 6, lid 2, artikel 8, artikel 10, lid 13, artikel 10 bis, lid 3, artikel 13, lid 3, artikel 15, leden 3 en 5, en artikel 19 van deze verordening en in artikel 4, lid 3, van bijlage IV en artikel 2 en artikel 3, leden 1 en 3, van bijlage VII bij deze verordening, om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie voor onbepaalde tijd toegekend voor een periode van vijf jaar met ingang van …(15). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 10]

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 2, lid 6, artikel 6, lid 2, artikel 8, artikel 10, lid 13, artikel 10 bis, lid 3, artikel 13, lid 3, artikel 15, leden 3 en 5, en artikel 19 van deze verordening en in artikel 4, lid 3, van bijlage IV en artikel 2 en artikel 3, leden 1 en 3, van bijlage VII bij deze verordening bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het besluit wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling vaststelt, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 2, lid 6, artikel 6, lid 2, artikel 8, artikel 10, lid 13, artikel 10 bis, lid 3, artikel 13, lid 3, artikel 15, leden 3 en 5, en artikel 19 van deze verordening en artikel 4, lid 3, van bijlage IV en artikel 2 en artikel 3, leden 1 en 3, van bijlage VII bij deze verordening vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad de Commissie hebben medegedeeldt dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maandenvier maanden erlengd. [Am. 11]

Artikel 16 ter

Spoedprocedure

1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelegeerde handeling treedt onverwijld in werking en is van toepassing zolang geen bezwaar wordt gemaakt overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel16 bis, lid 5, bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dit geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit waarbij het Europees Parlement of de Raad bezwaar maakt.

8 bis.   In artikel 17, lid 2, wordt het volgende lid ingevoegd:"

1 bis.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 4 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. Het adviescomité brengt binnen een maand na de datum van indiening zijn advies uit.[Am. 12]

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. Het onderzoekscomité brengt zijn advies uit binnen een maand na de datum van indiening.[Am. 13]

2 bis.  Wanneer het advies van het comité via een schriftelijke procedure dient te worden verkregen, wordt die procedure zonder gevolg beëindigd indien, binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies, door de voorzitter van het comité daartoe wordt besloten of door een meerderheid van de leden van het comité daarom wordt verzocht.„.

[Am. 14]

8 ter.   Artikel 17 bis wordt geschrapt. [Am. 15]

9.  Artikel 19 komt als volgt te luiden:

„Artikel 19

De Commissie wordt gemachtigd om gedelegeerde handelingen overeenkomstig artikel 16 bis vast te stellen om zo nodig de relevante bijlagen te wijzigen om rekening te houden met de conclusie, de wijziging of de afloop van overeenkomsten, protocollen of regelingen met derde landen of wijzigingen in de regels van de Unie inzake statistieken, douaneregelingen of gemeenschappelijke regels voor invoer

9 bis.   Het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 19 bis

Verslag

1.  De Commissie dient halfjaarlijks bij het Europees Parlement een verslag in over de toepassing van deze verordening.

2.  Het verslag bevat informatie over de tenuitvoerlegging van deze verordening.

3.  Het Europees Parlement kan de Commissie binnen een maand nadat deze het verslag heeft ingediend, op een ad-hocvergadering van zijn bevoegde commissie uitnodigen om alle aspecten met betrekking tot de tenuitvoerlegging van deze verordening uiteen te zetten en toe te lichten.

4.  Uiterlijk zes maanden na de indiening van het verslag bij het Europees Parlement maakt de Commissie het verslag openbaar.„.

[Am. 16]

10.  Artikel 4, lid 3, van bijlage IV wordt vervangen door:

„3.  Wanneer is vastgesteld dat de bepalingen van deze verordening zijn geschonden, wordt de Commissie gemachtigd om in overeenstemming met het betrokken leveranciersland en overeenkomstig artikel 16 bis van deze verordening gedelegeerde handelingen vast te stellen betreffende de wijziging van de relevante bijlagen bij deze verordening, die nodig zijn om een herhaling van dergelijke schendingen te voorkomen.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 16 ter van deze verordening bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

11.  In bijlage VII wordt artikel 2 vervangen door:"

Artikel 2

De Commissie wordt gemachtigd om overeenkomstig artikel 16 bis van deze verordening gedelegeerde handelingen vast te stellen om bijzondere kwantitatieve maxima in te voeren voor de wederinvoer van producten waarop deze bijlage niet van toepassing is, mits op deze producten de in artikel 2 van deze verordening bedoelde kwantitatieve maxima van toepassing zijn.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 16 ter bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

12.  In bijlage VII wordt artikel 3 als volgt gewijzigd:

2.  Verordening (EG) nr. 517/94 van de Raad van 7 maart 1994 betreffende een gemeenschappelijke regeling voor de invoer van textielproducten uit bepaalde derde landen, die niet vallen onder bilaterale overeenkomsten, protocollen of andere regelingen, noch onder een andere, bijzondere, communautaire regeling(16)

In Verordening (EG) nr. 517/94 moet, om te zorgen voor het goed functioneren van het systeem voor het beheer van de invoer van bepaalde textielproducten, die niet vallen onder bilaterale overeenkomsten, protocollen of andere regelingen, noch onder een andere, bijzondere, EU-regeling de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van de nodige wijzigingen in de bijlagen bij deze verordening. Bovendien moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend om de maatregelen vast te stellen voor de tenuitvoerlegging van deze verordening in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 517/94 als volgt gewijzigd:

1.  De volgende overwegingen 22 bis, 22 ter en 22 quater worden ingevoegd:"

Overwegende dat teneinde te zorgen voor het goed functioneren van het systeem voor het beheer van de invoer van bepaalde textielproducten, die niet vallen onder bilaterale overeenkomsten, protocollen of andere regelingen, noch onder andere, specifieke importregelingen van de EU. aan de Commissie de bevoegdheid moet worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van wijzigingen in de bijlagen bij de verordening, wijziging van de importvoorschriften en toepassing van de vrijwarings- en toezichtmaatregelen op de in onderhavige verordening vastgelegde voorwaarden Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer met deskundigen. Bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen moet de Commissie ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten gelijktijdig, tijdig en op adequate wijze worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken aangaande de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen; [Am. 17]

Overwegende dat om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden moeten worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de voorschriften en algemene beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren*;[Am. 18]

Overwegende dat het wenselijk is dat voor de vaststelling van toezichtmaatregelen de raadplegingsprocedure wordt toegepast, gelet op de effecten van de deze maatregelen en de gevolgtijdelijke logica ervan in verhouding tot de vaststelling van definitieve vrijwaringsmaatregelen; [Am. 19]

* PB L 55 van 28.2.2011, blz.13.

1.  Artikel 3, lid 3, komt als volgt te luiden:"

3.  Alle in bijlage V genoemde textielproducten die van oorsprong zijn uit de aldaar genoemde landen, mogen in de Unie worden ingevoerd, op voorwaarde dat daarvoor door de Commissie een jaarlijks kwantitatief maximum is vastgesteld. De Commissie wordt gemachtigd om gedelegeerde handelingen vast te stellen tot wijziging van de relevante bijlagen overeenkomstig artikel 25 bis betreffende de vaststelling van dergelijke jaarlijkse kwantitatieve maxima.

2 ter.  Artikel 8, lid 2, wordt vervangen door:"

„2.   Indien de Commissie van oordeel is dat het niet nodig is toezicht van de Unie in te stellen of vrijwaringsmaatregelen te nemen, maakt zij in het Publicatieblad van de Europese Unie bekend dat het onderzoek is afgesloten en geeft zij hierin een samenvatting van haar belangrijkste conclusies.„.

[Am. 23]

2 quater.  In artikel 11, lid 1, wordt als volgt gewijzigd:

[Am. 25]

4.  Artikel 13 komt als volgt te luiden:"

Artikel 13

Wanneer dringende redenen daartoe noodzaken ingeval de Commissie, op eigen initiatief of op verzoek van een lidstaat, constateert dat aan de voorwaarden van artikel 12, leden 1 en 2, is voldaan en van oordeel is dat voor een bepaalde, in bijlage I genoemde categorie producten waarop geen kwantitatieve beperkingen van toepassing zijn, een kwantitatief contingent, voorafgaand toezicht of toezicht achteraf moet worden ingesteld, wordt zij gemachtigd om overeenkomstig artikel 25 ter gedelegeerde handelingen vast te stellen om de in artikel 12, leden 1 en 2, bedoelde maatregelen in te stellen.

4 bis.  In artikel 15 wordt de inleidende formule vervangen door:"

Overeenkomstig de in artikel 25, lid 1 bis, aangewezen raadplegingsprocedure kan de Commissie, op verzoek van een lidstaat of op eigen initiatief, wanneer de in artikel 12, lid 2, bedoelde situatie zich dreigt voor te doen:„.

[Am. 28]

5.  In Artikel 16 wordt de derde alinea wordt vervangen door:

„De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 25 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen betreffende de in de eerste alinea bedoelde maatregelen.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 25 ter bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig het derde lid worden vastgesteld.

6.  in artikel 25, leden 2, 3 en 4, worden vervangen door:"

1 bis.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 4 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. Het adviescomité brengt binnen een maand na de datum van indiening zijn advies uit.;[Am. 29]

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. Het onderzoekscomité brengt zijn advies uit binnen een maand na de datum van indiening. [Am. 30]

3.  Als het advies van het comité moet worden verkregen volgens een schriftelijke procedure, wordt die procedure zonder gevolg beëindigd indien de voorzitter van het comité binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies – daartoe besluit of een meerderheid van de leden van het comité daarom verzoekt.„;

[Am. 31]

7.  De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 25 bis

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.  De in artikel 3, lid 3, artikel 5, lid 2, artikel 12, lid 3, artikel 13, artikel 16 en artikel 28, bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor onbepaalde tijd verleendeen periode van vijf jaar met ingang van …(17). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 32]

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 3, lid 3, artikel 5, lid 2, artikel 12, lid 3, artikel 13, artikel 16 en artikel 28 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de de in dat besluit genoemde bevoegdhed. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 3, lid 3, artikel 5, lid 2, artikel 12, lid 3, artikel 13, artikel 16 en artikel 28 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie heeft medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maandenvier maanden verlengd. [Am. 33]

Artikel 25 ter

1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelegeerde handeling, treedt onverwijld in werking en is van toepassing zolang geen bezwaar wordt aangetekend overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 25 bis, lid 5, bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dat geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit waarbij het Europees Parlement of de Raad bezwaar maakt.

7 bis.  Het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 26 bis

1.  De Commissie dient halfjaarlijks bij het Europees Parlement een verslag in over de toepassing van deze verordening.

2.  Het verslag bevat informatie over de tenuitvoerlegging van deze verordening.

3.  Het Europees Parlement kan de Commissie binnen een maand nadat deze het verslag heeft ingediend, op een ad-hocvergadering van zijn bevoegde commissie uitnodigen om alle aspecten met betrekking tot de tenuitvoerlegging van deze verordening uiteen te zetten en toe te lichten.

4.  Uiterlijk zes maanden na indiening van het verslag bij het Europees Parlement maakt de Commissie het verslag openbaar.„.

[Am. 34]

8.  Artikel 28 komt als volgt te luiden:

„Artikel 28

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 25 bis gedelegeerde handelingen om zo nodig de relevante bijlagen te wijzigen om rekening te houden met de conclusie, de wijziging of de afloop van overeenkomsten of regelingen met derde landen of wijzigingen in de regels van de Unie inzake statistieken, douaneregelingen of gemeenschappelijke regels voor invoer

3.  Verordening (EG) nr. 953/2003 van de Raad van 26 mei 2003 ter voorkoming van verlegging van het handelsverkeer in bepaalde belangrijke geneesmiddelen naar de Europese Unie(18)

In Verordening (EG) nr. 953/2003 moet voor de toevoeging van producten aan de lijst van de onder die verordening vallende producten de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden gedelegeerd om de bijlage bij die verordening te wijzigen.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 953/2003 als volgt gewijzigd:

-1.  Overweging 12 wordt vervangen door:"

(12)  Teneinde producten toe te voegen aan de lijst van producten waarop onderhavige verordening van toepassing is, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen met betrekking tot het wijzigen van de bijlagen. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer met deskundigen. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken over de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen.„.

[Ams.35 en 36]

1.  Artikel 4 wordt als volgt gewijzigd:

„3.  De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 5 gedelegeerde handelingen vast te stellen om te bepalen of een product aan de criteria van deze verordening voldoet.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 5 bis bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

4.  Wanneer aan de in deze verordening gestelde eisen wordt voldaan, wordt de Commissie gemachtigd om overeenkomstig artikel 5 gedelegeerde handelingen vast te stellen om het betrokken product bij de eerstvolgende bijwerking aan bijlage I toe te voegen. De aanvrager wordt binnen 15 dagen op de hoogte gebracht van het besluit van de Commissie.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 5 bis bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

2.  Artikel 5 wordt vervangen door:"

Artikel 5

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel gestelde voorwaarden.

2.  De in artikel 4 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie verleend voor een termijn van vijf jaar met ingang van …(19). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 37]

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 4 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de bevoegdheden die in het besluit worden vermeld. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en aan de Raad.

5.  Een krachtens artikel 4 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van deze termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden vier maanden verlengd.

[Am. 38]

3.  Het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 5 bis

1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelgeerde handeling treedt onverwijld in werking en is van toepassing zolang geen bezwaar wordt aangetekend overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 5, lid 5, bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dit geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit waarbij het Europees Parlement of de Raad bezwaar maakt.

4.  Artikel 11, lid 2, komt als volgt te luiden:"

2.  De Commissie brengt regelmatighalfjaarlijks verslag uit aan het Europees Parlement en de Raad over de uitvoer van geneesmiddelen die in het kader van de prijsdifferentiatie tegen sterk gereduceerde prijzen worden verkocht, alsmede over de hoeveelheden die in het kader van een partnerschap tussen de fabrikant en de regering van een land van bestemming worden verkocht. In dat verslag moeten de landen en ziekten, alsmede de algemene criteria voor de implementatie van artikel 3 worden getoetst. [Am. 39]

3.  Het Europees Parlement kan de Commissie binnen een maand nadat deze het verslag heeft ingediend, op een ad-hocvergadering van zijn bevoegde commissie uitnodigen om alle aspecten met betrekking tot de tenuitvoerlegging van deze verordening uiteen te zetten en toe te lichten. [Am. 40]

4.  Uiterlijk zes maanden na indiening van het verslag bij het Europees Parlement en de Raad maakt de Commissie het openbaar.„.

[Am. 41]

4.  Verordening (EG) nr. 673/2005 van de Raad van 25 april 2005 tot vaststelling van aanvullende douanerechten op de invoer van bepaalde producten van oorsprong uit de Verenigde Staten van Amerika(20)

In Verordening (EG) nr. 673/2005 moet, om de nodige aanpassingen in de in die verordening vastgestelde maatregelen aan te brengen, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van die aanpassingen.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 673/2005 als volgt gewijzigd:

-1.  Overweging 7 wordt vervangen door:

„(7) Teneinde de noodzakelijke aanpassingen aan te brengen op de maatregelen uit hoofde van deze verordening moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van de wijziging van het percentage van de aanvullende douanerechten of van de lijsten in de bijlagen I en II op de in onderhavige verordening bepaalde voorwaarden. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer met deskundigen. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken over de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen.”.

[Am. 42]

1.  Artikel 3, lid 3, komt als volgt te luiden:

„3.  De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 4 gedelegeerde handelingen vast te stellen om krachtens dit artikel aanpassingen en wijzigingen aan te brengen.

Wanneer, in geval van aanpassingen en wijzigingen in de bijlagen, dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 4 bis bedoelde procedure van toepassing op overeenkomstig dit lid vastgestelde gedelegeerde handelingen.

2.  Artikel 4 komt als volgt te luiden:"

Artikel 4

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie verleend onder de in dit artikel gestelde voorwaarden.

2.  De in artikel 3, lid 3, bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie verleend voor de duur van vijf jaar met ingang van …(21). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 43]

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 3, lid 3, bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en aan de Raad.

5.  Een overeenkomst artikel 3, lid 3, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of als zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben medegedeeld geen bezwaar te zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maandenvier maanden verlengd.

[Am. 44]

3.  Het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 4 bis

1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelegeerde handeling treedt onverwijld in werking en zijn van toepassing zolang geen bezwaar wordt aangetekend overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 4, lid 5, bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dit geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit waarbij het Europees Parlement of de Raad bezwaar maakt.

3 bis.  Artikel 7 wordt vervangen door:"

Artikel 7

De Commissie dient bij het Europees Parlement en de Raad een voorstel tot intrekking van deze verordening in, zodra de Verenigde Staten van Amerika de aanbevelingen van het orgaan voor geschillenbeslechting van de WTO volledig hebben uitgevoerd.„.

[Am. 45]

5.  Verordening (EG) nr. 1342/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 betreffende het beheer van bepaalde beperkingen op de invoer van bepaalde ijzer- en staalproducten uit de Russische Federatie(22)

In Verordening (EG) nr. 1342/2007 moet, om het doeltreffende beheer via aanpassingen van de beperkingen op de invoer van bepaalde staalproducten mogelijk te maken, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van de wijzigingen in bijlage V.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 1342/2007 als volgt gewijzigd:

-1.   De volgende overweging wordt ingevoegd:

„(10 bis) Ten einde doeltreffend beheer via vaststelling van aanpassingen van de beperkingen op de invoer van bepaalde staalproducten mogelijk te maken, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie vast te stellen ten aanzien van de wijzigingen in bijlage V. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer met deskundigen. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken over de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen.”.

[Am. 46]

1.  Artikel 5 wordt vervangen door:

„Artikel 5

Voor de toepassing van artikel 3, leden 3 en 4, en artikel 10, lid 1, tweede alinea, van de overeenkomst, is de Commissie bevoegd overeenkomstig artikel 31 bis van deze verordening gedelegeerde handelingen vast te stellen om de nodige aanpassingen in de kwantitatieve maxima in bijlage V aan te brengen.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 31bis bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

2.  Artikel 6, lid 3, wordt vervangen door:"

3.  Indien de Unie en de Russische Federatie geen bevredigende oplossing kunnen vinden en de Commissie vaststelt dat duidelijk bewijs van ontwijking voorhanden is, is de Commissie bevoegd overeenkomstig artikel 31 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen betreffende aanpassingen in bijlage V om een gelijkwaardige hoeveelheid producten van oorsprong uit de Rusische Federatie in mindering te brengen op de kwantitatieve maxima.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 31 bis bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

3.  Artikel 12 wordt vervangen door:"

Wanneer een overeenkomstig de in artikel 11 bedoelde EU-procedures genomen indelingsbesluit betrekking heeft op een productgroep waarop een kwantitatieve beperking van toepassing is, opent de Commissie indien nodig onverwijld het in artikel 9 bedoelde overleg teneinde tot overeenstemming te komen over de eventueel vereiste aanpassing van de desbetreffende kwantitatieve beperkingen van bijlage V. De Commissie is bevoegd daartoe overeenkomstig artikel 31 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen betreffende aanpassingen in bijlage V.

4.  De volgende artikelen worden ingevoegd na de titel van hoofdstuk IV:"

Artikel 31 bis

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie verleend onder de in dit artikel gestelde voorwaarden.

2.  De in artikel 5, artikel 6, lid 3, en artikel 12 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie verleend voor een termijn van vijf jaar met ingang van …(23). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 47]

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 5, artikel 6, lid 3, en artikel 12 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de bevoegdheden die in het besluit worden vermeld. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, stelt zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en aan de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 5, artikel 6, lid 3, en artikel 12 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving daartegen bezwaar heeft gemaakt, of als zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van deze termijn de Commissie hebben meegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maandenvier maanden verlengd. [Am. 48]

Artikel 31 ter

1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelegeerde handeling treedt onverwijld in werking en is van toepassing zolang geen bezwaar wordt gemaakt overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 25 bis, lid 5, bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dit geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit van het Europees Parlement of de Raad om bezwaar aan te tekenen.

6.  Verordening (EG) nr. 1528/2007 van de Raad van 20 December 2007 tot toepassing van de regelingen voor goederen van oorsprong uit bepaalde staten behorende tot de groep van staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan (ACS), die zijn opgenomen in overeenkomsten tot instelling van, of leidende tot instelling van, een economische partnerschapsovereenkomst(24)

In Verordening (EG) nr. 1528/2007 moet, om technische aanpassingen aan te brengen in de regelingen voor goederen van oorsprong uit bepaalde staten behorende tot de groep van staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan (ACS) de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van de technische wijzigingen in die verordening.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 1528/2007 als volgt gewijzigd:

-1.  De volgende overweging wordt ingevoegd:"

(16 bis)  Ten einde de bepalingen vast te stellen die nodig zijn voor de toepassing van deze verordening moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) handelingen vast te stellen ten aanzien van de wijzigingen in bijlage I om regio's of staten toe te voegen of te schrappen en met betrekking tot de invoering van technische wijzigingen in bijlage II, die noodzakelijk zijn wegens de toepassing van deze bijlage. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer met deskundigen. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en opgepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en aan de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken over de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen.„.

[Am. 49]

-1bis.  Artikel 2 wordt als volgt gewijzigd:

„2.   De Commissie wijzigt bijlage I door middel van gedelegeerde handelingen overeenkomstig artikel 24 bis om regio's en staten uit de ACS-groep van staten toe te voegen die onderhandelingen hebben afgesloten over een overeenkomst met de Unie, alsook regio's en staten die ten minste voldoen aan de eisen van artikel XXIV van de GATT 1994.„:

[Am. 50]

„3.   Deze regio of staat blijft op de lijst in bijlage I staan, tenzij de Commissie overeenkomstig artikel 24 bis een gedelegeerde handeling aanneemt tot wijziging van bijlage I om een regio of staat uit deze bijlage te verwijderen, met name indien:„.

[Am. 51]

1.  Artikel 4, lid 3, wordt vervangen door:

De Commissie houdt toezicht op de uitvoering en toepassing van bijlage II en wordt hierbij bijgestaan door het Comité Douanewetboek, dat is ingesteld bij Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek.

4.  De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel [het nummer van het (de) artikel(en) tot vaststelling van de procedure voor de vaststelling van gedelegeerde handelingen invoegen, momenteel de artikelen 24 bis, 24 ter en 24 quarter van voorstel COM(2011) 82 definitief] artikel 24 bis betreffende de technische wijzigingen in bijlage II die nodig zijn als gevolg van de toepassing van die bijlage. [Am. 52]

5.  Besluiten inzake het beheer van bijlage II kunnen worden vastgesteld overeenkomstig de procedure van de artikelen 247 en 247 bis van Verordening (EEG) nr. 2913/92

* PB L 302 van 19.10.1992, blz. 1.

2.  Artikel 23 komt als volgt te luiden:"

Artikel 23

Aanpassing aan technische ontwikkelingen

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel [het nummer van het (de) artikel(en) tot vaststelling van de procedure voor de vaststelling van gedelegeerde handelingen invoegen, momenteel de artikelen 24 bis, 24 ter en 24 quarter van voorstel COM(2011) 82 definitief]artikel 24 bis betreffende de technische aanpassingen in de artikelen 5 en 8 tot en met 22 aan te brengen die nodig zijn als gevolg van de verschillen tussen deze verordening en ondertekende overeenkomsten met voorlopige toepassing of overeenkomsten die overeenkomstig artikel 218 VWEU zijn gesloten met de in bijlage I opgenomen regio's of staten.

[Am. 53]

2 bis.   Het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 24 bis

Uitoefening van de delegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie verleend onder de in dit artikel vastgestelde voorwaarden.

2.  De in artikel 2, leden 2 en 3, artikel 4, lid 4, en artikel 23 bedoelde bevoegdheidsdelegatie wordt aan de Commissie toegekend voor de duur van vijf jaar met ingang van …(25). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet.

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 2, leden 2 en 3, artikel 4, lid 4, en artikel 23 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit bedoelde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, stelt zij daar gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 2, leden 2 en 3, artikel 4, lid 4, en artikel 23 aangenomen gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement of de Raad binnen twee maanden na kennisgeving van deze handeling aan het Europees Parlement of de Raad daartegen geen bezwaar hebben gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie beiden hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met vier maanden verlengd.„.

[Am. 54]

7.  Verordening (EG) nr. 55/2008 van de Raad van 21 januari 2008 tot invoering van autonome handelspreferenties voor de Republiek Moldavië en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 980/2005 en Besluit 2005/924/EG van de Commissie(26)

In Verordening (EG) nr. 55/2008 moet, om de aanpassing van de verordening mogelijk te maken, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van de vereiste wijzigingen in het licht van veranderingen in douanecodes of voor het sluiten van overeenkomsten met Moldavië.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 55/2008 als volgt gewijzigd:

-1.   De volgende overweging wordt ingevoegd:"

  „(12 bis) Ten einde aanpassing van onderhavige verordening mogelijk te maken, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen met betrekking tot wijzigingen die vereist zijn als gevolg van veranderingen in de douanewetgeving of voor het sluiten van overeenkomsten met Moldavië. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer met deskundigen. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken over de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen.”.

[Am. 55]

1.  Artikel 7 wordt vervangen door:

„Artikel 7

Verlening van bevoegdheden

2.  Het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 8 ter

Uitoefening van de delegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel gestelde voorwaarden.

2.  De in artikel 7, bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie toegekend voor een termijn van vijf jaar met ingang van …(27). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 56]

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 7 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de bevoegdheden die in het besluit worden vermeld. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 7 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of als zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van deze termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maandenvier maanden verlengd.

[Am. 57]

2 bis.  Het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 12 bis

Verslag

1.  De Commissie dient halfjaarlijks bij het Europees Parlement een verslag in over de toepassing van deze verordening.

2.  Het verslag bevat informatie over de tenuitvoerlegging van deze verordening.

3.  Het Europees Parlement kan de Commissie binnen een maand nadat deze het verslag heeft ingediend, op een ad-hocvergadering van zijn bevoegde commissie uitnodigen om alle aspecten met betrekking tot de tenuitvoerlegging van deze verordening uiteen te zetten en toe te lichten.

4.  Uiterlijk zes maanden na indiening van het verslag bij het Europees Parlement maakt de Commissie het verslag openbaar.„.

[Am. 58]

8.  Verordening (EG) nr. 732/2008 van de Raad van 22 juli 2008 betreffende de toepassing van een schema van algemene tariefpreferenties voor de periode van 1 januari 2009 tot en met 31 december 2011 en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 552/97 en (EG) nr. 1933/2006 van de Raad en de Verordeningen (EG) nr. 1100/2006 en (EG) nr. 964/2007 van de Commissie(28)

In Verordening (EG) nr. 732/2008 moet, om de bijlagen aan de ontwikkelingen aan te passen, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van bepaalde aanpassingen in de bijlagen. Het is van bijzonder belang dat de Commissie tijdens haar voorbereidende werkzaamheden het nodige overleg pleegt, ook op deskundigenniveau.

Bij het voorbereiden en opstellen van gedelegeerde handelingen dient de Commissie erop toe te zien dat de desbetreffende documenten gelijktijdig, tijdig en op passende wijze bij het Europees Parlement en de Raad worden ingediend.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 732/2008 als volgt gewijzigd:

1.  Artikel 10, lid 2, komt als volgt te luiden:

„2.  De Commissie wordt gemachtigd om overeenkomstig artikel 27 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen om na onderzoek van het verzoek te beslissen of zij een verzoekende land de bijzondere stimuleringsregeling voor duurzame ontwikkeling en goed bestuur toekent en om bijlage I dienovereenkomstig te wijzigen.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 27 ter bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

2.  Artikel 11, lid 8, komt als volgt te luiden:"

8.  Wanneer een land door de Verenigde Naties van de lijst van minst ontwikkelde landen wordt verwijderd, wordt het van de lijst van begunstigde landen van deze regeling geschrapt. De Commissie wordt gemachtigd om overeenkomstig artikel 27 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen om een land van de regeling uit te sluiten door wijziging van bijlage I en om een overgangsperiode van ten minste drie jaar vast te stellen.

3.  Artikel 25 komt als volgt te luiden:"

Artikel 25

4.  De volgende artikelen 27 bis en 27 ter worden ingevoegd:"

Artikel 27 bis

Uitoefening van de delegatie

1.  De bevoegdheid tot vaststelling van gedelegeerde handelingen wordt aan de Commissie verleend onder de in dit artikel gestelde voorwaarden.

2.  De delegatie van de bevoegdheid, als bedoeld in artikel 10, lid 2, artikel 11, lid 8, en artikel 25 wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie verleend.

3.  De delegatie van bevoegdheden, als bedoeld in artikel 10, lid 2, artikel 11, lid 8, en artikel 25, kan door het Europees Parlement of de Raad te allen tijde worden ingetrokken. Het besluit tot intrekking maakt een einde aan de delegatie van de bevoegdheden die in het besluit worden vermeld. Het besluit treedt in werking op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een latere datum die in het besluit wordt vermeld. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling vaststelt, stelt zij daar tegelijkertijd het Europees Parlement en de Raad van in kennis.

5.  Een krachtens artikel 10, lid 2, artikel 11, lid 8, en artikel 25 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt pas in werking als noch het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt of als zowel het Europees Parlement als de Raad de Commissie voor het verstrijken van deze termijn heeft meegedeeld geen bezwaar te zullen maken. Op initiatief van het Europees Parlement of de Raad kan deze termijn met twee maanden worden verlengd.

Artikel 27 ter

Spoedprocedure

1.  Gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit artikel worden vastgesteld, treden onmiddellijk in werking en zijn van toepassing zolang geen bezwaar wordt aangetekend overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 27 bis, lid 5, bedoelde procedure bezwaar aantekenen tegen een gedelegeerde handeling. In dit geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit van het Europees Parlement of de Raad om bezwaar aan te tekenen.„

[Am. 59]

9.  Verordening (EG) nr. 1340/2008 van de Raad van 8 december 2008 betreffende de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten tussen de Europese Gemeenschap en de Republiek Kazachstan(29)

In Verordening (EG) nr. 1340/2008 moet, om het doeltreffende beheer van bepaalde beperkingen mogelijk te maken, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van de wijzigingen in bijlage V.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 1340/2008 als volgt gewijzigd:

-1.  De volgende overweging wordt ingevoegd:"

  „(9 bis) Ten einde het mogelijk te maken dat een aantal beperkingen daadwerkelijk ten uitvoer wordt gelegd, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van wijzigingen op bijlage V. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer met deskundigen. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. De Commissie moet volledige gegevens en documentatie verstrekken over de bijeenkomsten met nationale deskundigen die zij belegt in het kader van haar werkzaamheden ter voorbereiding en tenuitvoerlegging van gedelegeerde handelingen. In dit verband moet de Commissie ervoor zorgen dat het Europees Parlement naar behoren bij het proces wordt betrokken, volgens optimale werkmethoden zoals die zijn gebleken uit eerdere ervaring op andere beleidsterreinen, om zo de beste voorwaarden te creëren voor het toekomstig toezicht van het Europees Parlement op gedelegeerde handelingen.”.

[Am. 60]

1.  Artikel 5, lid 3, wordt vervangen door:

„3.  Indien de Unie en de Republiek Kazachstan geen bevredigende oplossing kunnen vinden en de Commissie vaststelt dat duidelijk bewijs van ontwijking voorhanden is, is de Commissie bevoegd overeenkomstig artikel 16 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen om op de kwantitatieve maxima een gelijkwaardige hoeveelheid producten van oorsprong uit de Republiek Kazachstan in mindering te brengen en om bijlage V dienovereenkomstig te wijzigen.

Wanneer een vertraging bij de instelling van maatregelen schade zou veroorzaken die moeilijk te herstellen is en daarom dwingende urgente redenen dat vereisen, is de in artikel 16 ter bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit lid worden vastgesteld.

2.  De volgende artikelen worden ingevoegd:"

Artikel 16 bis

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel gestelde voorwaarden.

2.  De in artikel 5, lid 3, bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt voor onbepaalde tijd toegekend voor de duur van vijf jaar met ingang van …(30). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het verstrijken van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 61].

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 5, lid 3, bedoelde bevoegdheid te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de bevoegdheden die in het besluit worden vermeld. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, stelt zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 5, lid 3, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van deze termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maandenvier maanden verlengd. [Am. 62]

Artikel 16 ter

1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelegeerde handeling treedt onverwijld in werking en is van toepassing zolang geen bezwaar wordt aangetekend overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 16 bis, lid 5, bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dit geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit van het Europees Parlement of de Raad om bezwaar aan te tekenen.

10.  Verordening (EG) nr. 1215/2009 van de Raad van 30 november 2009 tot vaststelling van uitzonderlijke handelsmaatregelen ten behoeve van de landen en gebieden die deelnemen aan of verbonden zijn met het stabilisatie- en associatieproces van de Europese Unie(31)

In Verordening (EG) nr. 1215/2009 moet, om de aanpassing van de verordening mogelijk te maken, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van de vereiste wijzigingen in het licht van veranderingen in douanecodes of voor het sluiten van overeenkomsten met de onder die verordening vallende landen en gebieden. Het is van bijzonder belang dat de Commissie tijdens haar voorbereidende werkzaamheden het nodige overleg pleegt, ook op deskundigenniveau.

Bij het voorbereiden en opstellen van gedelegeerde handelingen dient de Commissie erop toe te zien dat de desbetreffende documenten gelijktijdig, tijdig en op passende wijze bij het Europees Parlement en de Raad worden ingediend.

Bijgevolg wordt Verordening (EG) nr. 1215/2009 als volgt gewijzigd:

1.  Artikel 7 komt als volgt te luiden:"

Artikel 7

Verlening van bevoegdheden

2.  Het volgende artikel 8 ter wordt ingevoegd:"

Artikel 8 ter

Uitoefening van de delegatie

1.  De bevoegdheid tot vaststelling van gedelegeerde handelingen wordt aan de Commissie verleend onder de in dit artikel vastgestelde voorwaarden.

2.  De delegatie van de bevoegdheid, als bedoeld in artikel 7, wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie verleend.

3.  De in artikel 7 bedoelde delegatie van bevoegdheden kan te allen tijde door het Europees Parlement of door de Raad worden ingetrokken. Het besluit tot intrekking maakt een einde aan de delegatie van de bevoegdheden die in het besluit worden vermeld. Het besluit treedt in werking op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een latere datum die in het besluit wordt vermeld. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling vaststelt, stelt zij daar tegelijkertijd het Europees Parlement en de Raad van in kennis.

5.  Een krachtens artikel 7 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt pas in werking als noch het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of als zowel het Europees Parlement als de Raad de Commissie voor het verstrijken van deze termijn heeft meegedeeld geen bezwaar te zullen maken. Op initiatief van het Europees Parlement of de Raad kan deze termijn met twee maanden worden verlengd.

[Am.63 ]

(1) Standpunt van het Europees Parlement van 22 november 2012. (2) PB L 184 van 17.7.1999, blz. 23. (3) PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13. (4) PB L 275 van 8.11.1993, blz. 1. (5) PB L 67 van 10.3.1994, blz. 1. (6) PB L 135 van 3.6.2003, blz. 5. (7) PB L 110 van 30.4.2005, blz. 1. (8) PB L 300 van 17.11.2007, blz. 1. (9) PB L 348 van 31.12.2007, blz. 1. (10) PB L 20 van 24.1.2008, blz. 1. (11) PB L 211 van 6.8.2008, blz. 1. (12) PB L 348 van 24.12.2008, blz. 1. (13) PB L 328 van 15.12.2009, blz. 1. (14) PB L 275 van 8.11.1993, blz. 1. (15) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (16) PB L 67 van 10.3.1994, blz. 1. (17) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (18) PB L 135 van 3.6.2003, blz. 5. (19) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (20) PB L 110 van 30.4.2005, blz. 1. (21) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (22) PB L 300 van 17.11.2007, blz. 1. (23) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (24) PB L 348 van 31.12.2007, blz. 1. (25) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (26) PB L 20 van 24.1.2008, blz. 1. (27) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (28) PB L 211 van 6.2.2008, blz. 1. (29) PB L 348 van 24.12.2008, blz. 1. (30) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (31) PB L 328 van 15.12.2009, blz. 1.

Amendementen van het Europees Parlement aangenomen op 22 november 2012 op het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 850/98 van de Raad voor de instandhouding van de visbestanden via technische maatregelen voor de bescherming van jonge exemplaren van mariene organismen en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1288/2009 (COM(2012)0298 – C7-0156/2012 – 2012/0158(COD))(1)

P7_TA(2012)0448 A7-0342/2012

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

[Amendement 32]

AMENDEMENTEN VAN HET EUROPEES PARLEMENT(2)

P7_TA(2012)0448 A7-0342/2012

op het voorstel van de Commissie

P7_TA(2012)0448 A7-0342/2012

------------------------------------------------------

VERORDENING VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN VAN DE RAAD
tot wijziging van Verordening (EG) nr. 850/98 van de Raad voor de instandhouding van de visbestanden via technische maatregelen voor de bescherming van jonge exemplaren van mariene organismen en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1434/98 tot vaststelling van de voorwaarden waarop haring mag worden aangevoerd voor andere industriële doeleinden dan rechtstreekse menselijke consumptie

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 43, lid 2,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Verordening (EG) nr. 1288/2009 van de Raad van 27 november 2009 tot vaststelling van technische overgangsmaatregelen van 1 januari 2010 tot en met 30 juni 2011(4), namelijk Verordening (EU) nr. 579/2011 van het Europees parlement en van de Raad van 8 juni 2011 (5), voorzien, op voorlopige basis tot en met 31 december 2012, in de voortzetting van bepaalde technische maatregelen die zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 43/2009 van de Raad van 16 januari 2009 tot vaststelling, voor 2009, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Gemeenschap en, voor vaartuigen van de Gemeenschap, in andere wateren met vangstbeperkingen van toepassing zijn(6), en tot vaststelling van de bij de visserij in acht te nemen voorschriften.

(2)  Het wachten is op een nieuw raamwerk voor technische instandhoudingsmaatregelen dat in het kader van de lopende hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) zal worden ingesteld. Dit nieuwe raamwerk zal eind 2012 waarschijnlijk nog niet beschikbaar zijn en daarom is het gerechtvaardigd de bovengenoemde technische overgangsmaatregelen langer toe te passen.

(3)  Om een adequate instandhouding en een adequaat beheer van de biologische rijkdommen van de zee te blijven garanderen, moeten de voorlopige technische maatregelen worden opgenomen in Verordening (EG) nr. 850/98 van de Raad(7) en dient de verordening derhalve te worden bijgewerkt.

(3 bis)  Om een adequate instandhouding en een adequaat beheer van de biologische rijkdommen van de Zwarte Zee te blijven garanderen, moeten de minimummaten bij aanlanding en de minimummaaswijdten voor de tarbotvisserij die reeds eerder in de wetgeving van de Unie zijn vastgesteld, in Verordening (EG) nr. 85098 worden opgenomen.

▌

(5)  Het verbod op highgrading in alle ICES-gebieden moet gehandhaafd blijven om de teruggooi van quotasoorten te verminderen.

(5 bis)  Om ongewenste vangsten te beperken moet, op basis van het overleg dat in 2009 tussen de Unie, Noorwegen en de Faeröer heeft plaatsgevonden, een verbod worden ingesteld op het terugzetten of uitgeleiden van sommige soorten en moet een verplichting worden ingevoerd om van visgrond te veranderen zodra 10% van de vangst ondermaatse vis bevat.

(5 ter)  In het licht van het advies van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV) moeten de beperkingen voor het aanlanden of aan boord houden van in ICES-sector IIa gevangen haring gehandhaafd blijven.

(6)  In het licht van het advies van het WTECV is de gebiedssluiting ter bescherming van paaiende haring in ICES-sector VIa niet langer nodig om de duurzame exploitatie van deze soort te garanderen en moet deze sluiting worden ingetrokken.

(7)  In het licht van het advies van het WTECV waarin het geringe voortplantingssucces van de drieteenmeeuw in verband wordt gebracht met de geringe aanwezigheid van zandspieringen, moet de gebiedssluiting in ICES-deelgebied IV gehandhaafd blijven, behalve voor een beperkte visserij per jaar die tot doel heeft het bestand te monitoren.

(8)  In het licht van het advies van het WTECV moet het gebruik van vistuig waarmee geen langoustines worden gevangen, kunnen worden toegestaan in bepaalde gebieden waar het vissen op langoustines is verboden.

▌

(11)  In het licht van het advies van het WTECV moet de gebiedssluiting in ICES-sector VIb gehandhaafd blijven om jonge schelvis te beschermen.

(11 bis)  In het licht van het advies van de ICES en het WTECV moeten bepaalde technische instandhoudingsmaatregelen in de wateren ten westen van Schotland (ICES-sector VIa) om kabeljauw-, schelvis- en wijtingbestanden te beschermen, gehandhaafd blijven om aan de instandhouding van die visbestanden bij te dragen.

(11 ter)  In het licht van het advies van het WTECV moet het gebruik van handlijnen en gemechaniseerde peurlijnen voor het vissen op koolvis in ICES-sector VIa worden toegestaan.

(11 quater)  In het licht van het advies van het WTECV over de ruimtelijke spreiding van kabeljauw in ICES-sector VIa, waaruit blijkt dat de grote meerderheid van kabeljauwvangsten plaatsvinden ten noorden van 59°NB, moet het gebruik van kieuwnetten ten zuiden van die lijn worden toegestaan.

(11 quinquies)  In het licht van het advies van het WTECV moet het gebruik van kieuwnetten voor het vissen op hondshaai in ICES-sector VIa worden toegestaan.

(11 sexies)  De gepastheid van de kenmerken van vistuigen in het kader van de afwijking voor het vissen met trawls, bodemzegens of soortgelijke vistuigen in ICES-sector VIa moet op gezette tijden in het licht van wetenschappelijk advies opnieuw worden bezien teneinde deze kenmerken te wijzigen of de vermelding ervan in te trekken.

(11 septies)  In het licht van het advies van het WTECV moet een gebiedssluiting in ICES-sector VIa worden ingevoerd om jonge kabeljauw te beschermen.

(11 octies)  De gepastheid van het verbodop de visserij op kabeljauw, schelvis en wijting in ICES-deelgebied VI, moet periodiek worden getoetst in het licht van wetenschappelijk advies, met het oog op de wijziging of intrekking van dat artikel.

(11 nonies)  In het licht van het advies van de ICES en het WTECV moeten maatregelen ter bescherming van kabeljauwbestanden in de Keltische Zee (ICES-sectoren VIIf en VIIg) gehandhaafd blijven.

(12)  In het licht van het advies van het WTECV moeten de maatregelen om de paaibestanden van blauwe leng in ICES-sector VIa te beschermen, gehandhaafd blijven.

(13)  De maatregelen die in 2011 door de Visserijcommissie voor het noordoostelijk deel van de Atlantische Oceaan (NEAFC) zijn vastgesteld om roodbaarzen in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden I en II te beschermen, moeten gehandhaafd blijven.

(14)  De maatregelen die de NEAFC in 2011 heeft vastgesteld om roodbaarzen in de Irminger Zee en aangrenzende wateren te beschermen, moeten gehandhaafd blijven.

(15)  In het licht van het advies van het WTECV moet het vissen met de boomkor met elektrische stroom („pulse trawling”) onder voorwaarden verder worden toegestaan in de ICES-sectoren IVc en IVb zuid.

(16)  Sommige maatregelen ter beperking van de capaciteit voor het behandelen en lozen van vangsten van pelagische vaartuigen die in het noordoostelijk deel van de Atlantische Oceaan op makrelen, haring en horsmakrelen vissen, dienen, ▌op basis van het overleg dat in 2009 tussen de Unie, Noorwegen en de Faeröer heeft plaatsgevonden, permanent te worden toegepast.

(17)  In het licht van het advies van het WTECV moeten de technische instandhoudingsmaatregelen om bestanden volwassen kabeljauw in de Ierse Zee tijdens het paaiseizoen te beschermen, gehandhaafd blijven.

(17 bis)  In het licht van het advies van het WTECV moet het gebruik van sorteerroosters in een beperkt gebied in ICES-sector VIIa worden toegestaan.

(18)  In het licht van het advies van het WTECV mag het vissen met kieuw- en warnetten in de ICES-sectoren IIIa, VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj en VIIk en de ICES-deelgebieden VIII, IX, X en XII ten oosten van 27°WL in wateren met een kaartdiepte van meer dan 200 meter, maar minder dan 600 meter, alleen worden toegestaan onder bepaalde voorwaarden die de biologisch kwetsbare diepzeesoorten bescherming bieden.

(18 bis)  De interactie tussen de verschillende regelingen voor visserij met kieuwnetten behoeft verduidelijking, in het bijzonder wat ICES-deelgebied VII betreft. Met name moet gespecificeerd worden dat de bijzondere afwijkingsregeling voor visserij met kieuwnetten met een maaswijdte van 100 mm of meer in ICES-sectoren IIIa, IVa, Vb, VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj en VIIk en de daaraan verbonden specifieke voorwaarden, alleen gelden in wateren met een kaartdiepte van meer dan 200 maar minder dan 600 meter, wat betekent dat in ICES-sectoren VIIa, VIId, VIIe, VIIf, VIIg en VIIh en in wateren met een kaartdiepte van minder dan 200 meter in ICES-sectoren IIIa, IVa, V, VIa, VIB, VIIb, c, j en k de in Verordening (EG) nr. 850/98 vastgestelde standaardregels betreffende de maaswijdteklasse en de vangstsamenstelling van toepassing zijn.

(18 ter)  In het licht van het advies van het WTECV dient in ICES-deelgebied IX in wateren met een kaartdiepte van meer dan 200 maar minder dan 600 meter het gebruik van schakelnetten te worden toegestaan.

(19)  Het gebruik van bepaald selectief vistuig in de Golf van Biskaje moet verder worden toegestaan om de duurzame exploitatie van de heek- en de langoustinebestanden te garanderen en de teruggooi van deze soorten te verminderen.

(20)  De beperkingen op het vissen in bepaalde gebieden om kwetsbare diepzeehabitats te beschermen die de NEAFC in 2004 voor het gereglementeerde NEAFC-gebied heeft vastgesteld en de beperkingen die de Unie in 2008 heeft vastgesteld voor bepaalde gebieden van de ICES-sectoren VIIc, VIIj en VIIk en ICES-sector VIIIc, moeten gehandhaafd blijven.

(21)  Volgens het advies van een gezamenlijke werkgroep Unie/Noorwegen inzake technische maatregelen draagt het weekendverbod op de visserij op haring, makrelen of sprot met sleepnetten of ringzegens in het Skagerrak en het Kattegat niet langer bij aan de instandhouding van de pelagische visbestanden als gevolg van de wijzigingen in de visserijpatronen. Derhalve moet dit verbod, op basis van het overleg dat in 2011 tussen de Unie, Noorwegen en de Faeröer heeft plaatsgevonden, worden opgeheven.

(22)  Duidelijkheidshalve en met het oog op een betere regelgeving moeten bepaalde verouderde bepalingen worden geschrapt.

(22 bis)  De maaswijdteklassen, de doelsoorten en de vereiste vangstpercentages die in het Skagerrak en het Kattegat in het licht van gewijzigde visserijtendensen van toepassing zijn, en de verplichting om selectiever vistuig te gaan gebruiken moeten gehandhaafd blijven.

(23)  De minimummaat van Japanse tapijtschelp moet worden herzien in het licht van de biologische gegevens.

(24)  Om bij te dragen aan de instandhouding van de octopus, en met name om de jonge exemplaren te beschermen, moet een minimummaat worden vastgesteld voor octopus die wordt gevangen in de wateren onder de soevereiniteit of de jurisdictie van derde landen in het gebied van de Visserijcommissie voor het centraal-oostelijke deel van de Atlantische Oceaan (CECAF).

(24 bis)  Voor ansjovis moet een maatstaf worden ingevoerd die gelijkwaardig is met de minimummaat bij aanlanding en die wordt uitgedrukt in aantal vissen per kilogram, aangezien dat het werk aan boord van de vaartuigen die gericht op deze soort vissen, zou vereenvoudigen en de controlemaatregelen aan land zou faciliteren.

(25)  ▌De specificaties voor sorteerroosters ▌, die ten doel hebben de bijvangst in de langoustinevisserij in ICES-sector IIIa, ICES-deelgebied VI en ICES-sector VIIa te verminderen, moeten gehandhaafd blijven.

(26)  De specificaties voor panelen met vierkante mazen die onder bepaalde voorwaarden moeten worden gebruikt voor de visserij met bepaald gesleept vistuig in de Golf van Biskaje, moeten gehandhaafd blijven.

(27)  ▌Het gebruik van panelen met vierkante mazen van 2 meter in vaartuigen met een motorvermogen van minder dan 112 kW in een afgebakend deel van ICES-sector VIa moet worden toegestaan.

(27 bis)  Ten gevolge van de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009 moet het woord „Gemeenschap” in het regelgevend gedeelte van Verordening (EG) nr. 850/98 worden gewijzigd.

(27 ter)  Teneinde te waarborgen dat eenvormige voorwaarden gelden voor de toepassing van vistuigen met een gelijkwaardige hoge selectiviteit bij de visserij op langoustine in ICES-sector VIa en dat een ontheffing van het verbod op het gebruik van kieuw-, war- en schakelnetten in ICES-deelgebieden VIII, IX en X, aan bepaalde visserijtakken van een lidstaat kan worden toegekend indien het niveau van bijvangst en teruggooi van haaien zeer laag is, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden verleend. Deze bevoegdheden moeten worden uitgeoefend zonder dat Verordening (EU) nr. 182/2011(8) wordt toegepast.

▌

(29)  Verordening (EG) nr. 850/98 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

(29 bis)  Verordening (EG) nr. 1434/98 van de Raad stelt voorwaarden vast waarop haring mag worden aangevoerd voor andere industriële doeleinden dan rechtstreekse menselijke consumptie. Een specifieke afwijking van de voorwaarden voor bijvangsten van haring, waarbij aanlanding is toegestaan voor de visserij met fijnmazig vistuig in ICES-sector IIIa, deelgebied IV, sector VIId en in EU-wateren van ICES-sector IIa, die eerder reeds in andere handelingen van de Unie is opgenomen, moet in voornoemde verordening worden opgenomen. Verordening (EG) nr. 1434/98 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Wijzigingen van Verordening (EG) nr. 850/98

Verordening (EG) nr. 850/98 wordt als volgt gewijzigd:

(-1 bis)  het volgende artikel  wordt ingevoegd:"

Artikel 1 bis

In artikel 4, lid 2, onder c), artikel 46, lid 1, onder b), en bijlage I, voetnoot 5, wordt het substantief „Gemeenschap”, of het daarmee overeenstemmend adjectief, vervangen door het substantief „Unie”, of het daarmee overeenstemmend adjectief, en worden de grammaticale aanpassingen aangebracht die als gevolg van deze vervanging nodig zijn.

(-1 ter)  in artikel 2, lid 1, wordt het volgende punt toegevoegd:"

   „i) Gebied 9

alle wateren van de Zwarte Zee die overeenkomen met geografisch deelgebied 29 als gedefinieerd in bijlage I van Verordening (EU) nr. 1343/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 13 december 2011 tot vaststelling van een aantal bepalingen voor de visserij in het GFCM-overeenkomstgebied (General Fisheries Commission for the Mediterranean ‐ Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee)* en in Resolutie GFCM/33/2009/2.

* PB L 347 van 30.12.2011, blz. 44.„

(-1 quater)  in artikel 11, lid 1, wordt de volgende alinea toegevoegd:"

Deze afwijking is van toepassing onverminderd artikel 34 ter, lid 2, onder c).

(-1 quinquies)  het volgende artikel wordt ingevoegd:

Artikel 11 bis

In Gebied 9 bedraagt de minimummaaswijdte van geankerde kieuwnetten voor de visserij op tarbot 400 mm.

▌

(1 quinquies)  artikel 17 wordt vervangen door:"

„Mariene organismen zijn ondermaats als zij kleiner zijn dan de minimummaat die in bijlage XII en bijlage XII bis voor de betrokken soort en de betrokken geografische zone is vastgesteld.”

  (1 sexies) aan artikel 19 wordt het volgende ingevoegd:"

4.  De leden 2 en 3 zijn niet van toepassing in Gebied 9.

2)  de volgende titel  wordt ingevoegd:"

TITEL III bis

MAATREGELEN OM TERUGGOOI TE VERMINDEREN

Artikel 19 bis

Verbod op highgrading

1.  In de gebieden 1, 2, 3 en 4 is het verboden aan een quotaregeling onderworpen soorten die tijdens visserijactiviteiten legaal kunnen worden aangeland, terug te gooien.

2.  De in lid 1 bedoelde bepalingen gelden onverminderd de verplichtingen die in deze verordening of in andere rechtshandelingen van de Unie op het gebied van de visserij zijn vastgesteld.

Artikel 19 ter

Gebiedsbepalingen en verbod op uitgeleiding

1.  Indien in de gebieden 1, 2, 3 en 4 de hoeveelheid ondermaatse makrelen, haring of horsmakrelen groter is dan 10% van de in een enkele trek gevangen totale hoeveelheid, verandert het vaartuig van visgrond.

2.  In de gebieden 1, 2, 3 en 4 geldt een verbod op het terugzetten van makrelen, haring en horsmakrelen voordat het net volledig is binnengehaald indien zulks tot een verlies van dode of stervende vissen leidt.

3)  in artikel 20, lid 1, wordt punt d) geschrapt;

3 bis)  het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 20 bis

Beperking van de haringvangst in EU-wateren van ICES-sector IIa

In de tijdvakken van 1 januari tot en met 28 februari en van 16 mei tot en met 31 december is het verboden in de EU-wateren van ICES-sector IIa haring aan te landen of aan boord te houden.

4)  artikel 29 bis wordt vervangen door:"

Artikel 29 bis

Sluiting van een gebied voor de visserij op zandspieringen in ICES-deelgebied IV

1.  Het is verboden zandspieringen aan te landen of aan boord te houden die gevangen zijn in het geografische gebied dat wordt begrensd door de oostkust van Engeland en Schotland en de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

2.  Visserij voor wetenschappelijke doeleinden is toegestaan om het zandspieringenbestand in het gebied en de gevolgen van de sluiting te monitoren.

5)  artikel 29 ter, lid 3, wordt als volgt gewijzigd:"

3.  In afwijking van het verbod in lid 1 is het vissen met korven waarmee geen langoustine wordt gevangen, toegestaan in de in genoemd lid genoemde geografisch gebieden en perioden.

6)  de volgende artikelen worden ingevoegd:"

Artikel 29 quater

Rockall-schelvisbox in ICES-deelgebied VI

1.  Elke vorm van visserij op Rockall-schelvis, met uitzondering van die met de beug, is verboden in het gebied dat wordt ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

Artikel 29 quinquies

Beperkingen op de visserij op kabeljauw, schelvis en wijting in ICES-deelgebied VI

1.  Elke vorm van visserij op kabeljauw, schelvis en wijting is verboden in het deel van ICES-sector VIa ten oosten of ten zuiden van de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

2.  Elk vissersvaartuig dat zich in het in lid 1 van dit artikel bedoelde gebied bevindt, ziet erop toe dat meegevoerd vistuig is vastgemaakt en opgeborgen overeenkomstig artikel 47 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad van 20 november 2009 tot vaststelling van een communautaire controleregeling die de naleving van de regels van het gemeenschappelijk visserijbeleid moet garanderen*.

3.  In afwijking van lid 1 is de visserij met vaste, aan palen bevestigde kustnetten, kamschelpkorren, mosselkorren, handlijnen, gemechaniseerde peurlijnen, sleepnetten en strandzegens, kommen en korven in het in lid 1 bedoelde gebied toegestaan op voorwaarde dat:

4.  In afwijking van lid 1 is de visserij met netten met een maaswijdte van minder dan 55 mm in het in dat lid genoemde gebied toegestaan op voorwaarde dat:

4 bis.  In afwijking van lid 1 is de visserij met kieuwnetten met een maaswijdte van meer dan 120 mm in het in dat lid genoemde gebied toegestaan op voorwaarde dat:

4 ter.  In afwijking van lid 1 is de visserij met kieuwnetten met een maaswijdte van meer dan 90 mm in het in dat lid genoemde gebied toegestaan op voorwaarde dat:

5.  In afwijking van lid 1 is de visserij op langoustine in het in dat lid genoemde gebied toegestaan op voorwaarde dat:

Op basis van een gunstig advies van het WTECV stelt de Commissie door middel van uitvoeringshandelingen de vistuigen vast die een gelijkwaardige hoge selectiviteit hebben voor de toepassing van punt a).

6.  Lid 5 is niet van toepassing in het gebied dat wordt ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

7.  In afwijking van lid 1 is de visserij met trawls, bodemzegens of soortgelijke vistuigen in het in dat lid genoemde gebied toegestaan op voorwaarde dat:

7 bis.  Uiterlijk op 1 januari 2015 en vervolgens uiterlijk om de twee jaar beoordeelt de Commissie in het licht van het wetenschappelijk advies van het WTECV de kenmerken van de in lid 7 beschreven vistuigen en dient zij in voorkomend geval bij het Europees Parlement en de Raad een voorstel tot wijziging van lid 7 in.

8.  Lid 7 is niet van toepassing in het gebied dat wordt ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

8 ter.  Jaarlijks vanaf 1 januari tot en met 31 maart en vanaf 1 oktober tot en met 31december is elke vorm van visserij verboden waarbij gebruik wordt gemaakt van vistuig dat is gespecificeerd in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1342/2008 van de Raad van 18 december 2008 tot vaststelling van een langetermijnplan voor kabeljauwbestanden en de bevissing van deze bestanden** in het gebied als gespecificeerd in ICES-gebied VIa dat wordt ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden:

De kapitein van een vissersvaartuig noch andere personen aan boord mogen een persoon aan boord ertoe aanzetten of toestaan te pogen in het bedoelde gebied te vissen dan wel in het bedoelde gebied gevangen vis aan te landen, over te laden of aan boord te hebben.

9.  Elke betrokken lidstaat voert elk jaar van 1 januari tot en met 31 december een programma voor waarnemers aan boord uit om de vangsten en de teruggooi te bemonsteren van vaartuigen die gebruik maken van de afwijkingen van de leden 4 bis, 4 ter 5 en 7. De waarnemingsprogramma's worden uitgevoerd zonder afbreuk te doen aan de verplichtingen uit hoofde van de desbetreffende voorschriften en dienen ter raming van de vangsten en de teruggooi van kabeljauw, schelvis en wijting, met een foutmarge van minstens 20%.

  10 De betrokken lidstaten ▌maken een verslag over de totale vangsten en de totale teruggooi van de onder het waarnemingsprogramma vallende vaartuigen gedurende elk kalenderjaar en zij dienen dit verslag uiterlijk 1 februari van het volgende kalenderjaar bij de Commissie in ▌.

10 bis.  Uiterlijk 1 januari 2015 en vervolgens uiterlijk om de twee jaar beoordeelt de Commissie in het licht van het wetenschappelijk advies van het WTECV de situatie van de kabeljauw-, schelvis- en wijtingbestanden in het in lid 1 bepaalde gebied, en dient zij in voorkomend geval bij het Europees Parlement en de Raad een voorstel tot wijziging van dit artikel in.

Artikel 29 sexies

Beperkingen op de kabeljauwvisserij in ICES-deelgebied VII

1.  Jaarlijks van 1 februari tot en met 31 maart is elke vorm van visserij verboden in het deel van ICES-deelgebied VII dat bestaat uit de statistische ICES-rechthoeken 30E4, 31E4, 32E3. Dit verbod is niet van toepassing binnen zes zeemijl vanaf de basislijn.

2.  In afwijking van lid 1 is de visserij met vaste, aan palen bevestigde kustnetten, kamschelpkorren, mosselkorren, sleepnetten en strandzegens, handlijnen, gemechaniseerde peurlijnen, kommen en korven in de in dat lid bedoelde gebieden en perioden toegestaan op voorwaarde dat:

3.  In afwijking van lid 1 is de visserij met netten met een maaswijdte van minder dan 55 mm in het in dat lid genoemde gebied toegestaan op voorwaarde dat:

Artikel 29 septies

Bijzondere voorschriften voor de bescherming van blauwe leng

1.  Jaarlijks van 1 maart tot en met 31 mei is het verboden per visreis meer dan 6 ton blauwe leng aan boord te hebben in het gebied van ICES-sector VIa dat wordt ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

2.  Bij het binnenvaren of verlaten van de in lid 1 bedoelde gebieden registreert de kapitein van het vissersvaartuig in het logboek op welke dag, welke tijd en welke plaats het vaartuig het gebied binnenvaart of verlaat.

3.  Als een vaartuig in een van de twee in lid 1 bedoelde gebieden de hoeveelheid van 6 ton blauwe leng bereikt:

4.  De in artikel 8 van Verordening (EG) nr. 2347/2002 van de Raad van 16 december 2002 tot vaststelling van bijzondere voorwaarden voor de toegang tot diepzeebestanden en bij de visserij daarop in acht te nemen voorschriften*** bedoelde waarnemers die zijn toegewezen aan vissersvaartuigen die zich in een van de in lid 1 omschreven gebieden bevinden, verrichten de uit lid 4 van dat artikel voortvloeiende taken, maar meten ook, bij adequate monsters van de gevangen blauwe leng, de lengte van de vis en bepalen het stadium van geslachtsrijpheid van de submonsters. Op basis van het advies van het WTECV stellen de lidstaten gedetailleerde bemonsteringsprotocollen op en collationeren zij de resultaten.

5.  Jaarlijks van 15 februari tot en met 15 april is het verboden bodemtrawls, beuglijnen en kieuwnetten te gebruiken in het gebied dat wordt ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

Artikel 29 octies

Maatregelen voor de visserij op roodbaarzen in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden I en II

1.  Het gericht vissen op roodbaarzen in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden I en II is enkel toegestaan jaarlijks van 15 augustus tot en met 30 november voor vaartuigen die al eerder hebben gevist in het gereglementeerde NEAFC-gebied op roodbaarzen, als omschreven in artikel 3, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1236/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 15 december 2010 tot vaststelling van een controle- en handhavingsregeling voor het gebied dat onder het Verdrag inzake toekomstige multilaterale samenwerking op visserijgebied in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan valt****.

2.  De vaartuigen beperken hun bijvangsten van roodbaarzen in andere visserijtakken tot maximaal 1% van de totale aan boord gehouden vangst.

3.  De omrekeningsfactor voor bij deze visserij gevangen roodbaarzen die zijn ontdaan van kop en ingewanden, bedraagt, ook in het geval van Japanse versnijding, 1,70.

4.  In afwijking van artikel 9, lid 1, onder b), van Verordening (EU) nr. 1236/2010 rapporteren de kapiteins van vissersvaartuigen die bij deze visserij betrokken zijn, dagelijks hun vangsten.

5.  Afgezien van het bepaalde in artikel 5 van Verordening (EU) nr. 1236/2010 is een machtiging om op roodbaarzen te vissen uitsluitend geldig indien de door de vaartuigen verzonden vangstaangiften in overeenstemming zijn met artikel 9, lid 1, van genoemde verordening en worden opgeslagen overeenkomstig artikel 9, lid 3, van genoemde verordening.

6.  De lidstaten zien erop toe dat er aan boord van vaartuigen die hun vlag voeren, wetenschappelijke informatie wordt verzameld door wetenschappelijk waarnemers. De verzamelde informatie dient ten minste representatieve geslachts-, leeftijds- en lengtegegevens met betrekking tot de samenstelling van de visbestanden per diepte te bevatten. De bevoegde autoriteiten in de lidstaten delen deze informatie aan de ICES mee.

7.  De Commissie stelt de lidstaten in kennis van de datum waarop het secretariaat van de NEAFC de verdragsluitende partijen van de NEAFC heeft meegedeeld dat de totaal toegestane vangst (TAC) volledig is opgebruikt. Vanaf die datum verbieden de lidstaten het gericht vissen op roodbaarzen door vaartuigen die hun vlag voeren.

Artikel 29 nonies

Maatregelen voor de visserij op roodbaarzen in de Irminger Zee en aangrenzende wateren

1.  Het is verboden roodbaarzen te vangen ▌in de internationale wateren van ICES-deelgebied V en in de EU-wateren van de ICES-deelgebieden XII en XIV behalve jaarlijks van 11 mei tot en met 31 december en uitsluitend in het gebied dat worden ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden, gemeten volgens het WGS84-systeem („ het beschermingsgebied voor roodbaarzen”):

1 bis.  Niettegenstaande lid 1 mag visserij op roodbaarzen bij een rechtsshandeling van de Unie jaarlijks van 11 mei tot en met 31 december buiten het beschermingsgebied voor roodbaarzen in de Irminger Zee en aangrenzende wateren worden toegestaan op basis van wetenschappelijk advies en op voorwaarde dat de NEAFC voor het roodbaarzenbestand in dat geografische gebied een herstelplan heeft opgesteld. Alleen EU-vaartuigen die door hun lidstaat overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EU) nr. 1236/2010 naar behoren zijn gemachtigd en bij de Commissie zijn aangemeld, nemen aan de visserij deel.

2.  Het gebruik van sleepnetten met een maaswijdte van minder dan 100 mm is verboden.

3.  De omrekeningsfactor voor bij deze visserij gevangen roodbaarzen die zijn ontdaan van kop en ingewanden, bedraagt, ook in het geval van Japanse versnijding, 1,70.

4.  De kapitein van een vissersvaartuig dat betrokken is bij de visserij buiten het beschermingsgebied voor roodbaarzen zendt dagelijks na afsluiting van de visserijactiviteiten van die kalenderdag een vangstaangifte door als bedoeld in artikel 9, lid 1, onder b), van Verordening (EU) nr. 1236/2010. Hierin worden de sinds de laatste mededeling van vangstgegevens aan boord genomen vangsten aangegeven.

5.  Afgezien van het bepaalde in artikel 5 van Verordening (EU) nr. 1236/2010 is een machtiging om op roodbaarzen te vissen uitsluitend geldig indien de door de vaartuigen verzonden vangstaangiften in overeenstemming zijn met artikel 9, lid 1, van genoemde verordening en worden opgeslagen overeenkomstig artikel 9, lid 3, van genoemde verordening.

6.  De in lid 5 bedoelde vangstaangiften worden volgens de toepasselijke voorschriften opgesteld.

* PB L 343 van 22.12.2009, blz. 1.

** PB L 348 van 24.12.2008, blz. 20.

*** PB L 351 van 28.12.2002, blz. 6.

**** PB L 348 van 31.12.2010, blz. 17.

6 bis)   in artikel 30 wordt het volgende lid ingevoegd:"

   „1 bis) Lid 1 is niet van toepassing op Gebied 9.”;

7)  het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 31 bis

Elektrische visserij in de ICES-sectoren IVc en IVb

1.  In afwijking van artikel 31 wordt vissen met de boomkor met elektrische stroom („pulse trawling”) toegestaan in de ICES-sectoren IVc en IVb bezuiden een loxodroom die de onderstaande punten met elkaar verbindt, gemeten volgens het WGS84-coördinatensysteem:

2.  Het vissen met elektrische stroom wordt alleen toegestaan onder de volgende voorwaarden:

8)  het volgende artikel wordt ingevoegd:"

Artikel 32 bis

Beperkingen op het behandelen en lozen van vangsten voor pelagische vaartuigen

1.  De maximumafstand tussen de staven in de waterafscheider aan boord van pelagische vissersvaartuigen die op makrelen, haring en horsmakrelen vissen in het NEAFC-verdragsgebied als omschreven in artikel 3, punt 2, van Verordening (EU) nr. 1236/2010, is 10 mm.

De staven worden ter plaatse gelast. Als de waterafscheider niet met staven functioneert, maar met gaten, mag de diameter van die gaten ten hoogste 10 mm bedragen. De diameter van de gaten in de glijgoten vóór de waterafscheider mag ten hoogste 15 mm bedragen.

2.  Het is alle pelagische vaartuigen die actief zijn in het NEAFC-verdragsgebied, verboden vis uit buffertanks of tanks met gekoeld zeewater onder de waterlijn van het vaartuig te lozen.

3.  De door de bevoegde autoriteiten van de vlaglidstaten gecertificeerde plannen van de installaties voor vangstbehandeling en –lozing van pelagische vaartuigen die in het NEAFC-verdragsgebied op makrelen, haring en horsmakrelen vissen, en de wijzigingen daarvan moeten door de kapitein van het vaartuig aan de bevoegde visserijautoriteiten van de vlaglidstaat worden toegezonden. De bevoegde autoriteiten van de vlaglidstaat van de vaartuigen controleren regelmatig de juistheid van de voorgelegde plannen. Er moeten te allen tijde kopieën van de plannen aan boord van het vaartuig zijn.

9)  de volgende artikelen worden ingevoegd:"

Artikel 34 bis

Technische instandhoudingsmaatregelen in de Ierse Zee

1.  Van 14 februari tot en met 30 april is het verboden bodemtrawls, zegennetten of soortgelijke sleepnetten, kieuwnetten, schakelnetten, warnetten of soortgelijke staande netten of vistuig met haken te gebruiken in het gedeelte van ICES-sector VIIa dat wordt begrensd door:

2.  In afwijking van lid 1 is in het gebied en de periode die in dat lid zijn bepaald:

Artikel 34 ter

Gebruik van kieuwnetten in de ICES-sectoren IIIa, IVa, Vb, VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj, en VIIk en in de ICES-deelgebieden VIII, IX, X en XII ten oosten van 27°WL

1.  Het is vaartuigen van de Unie niet toegestaan in de ICES-sectoren IIIa, IVa, Vb, VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj en VIIk, de ICES-deelgebieden VIII, IX en X en ICES-deelgebied XII ten oosten van 27°WL geankerde kieuwnetten, warnetten en schakelnetten te gebruiken op plaatsen waar de kaartdiepte meer dan 200 meter bedraagt.

▌

3.  In afwijking van lid 1 is het gebruik toegestaan van:

4.  Deze afwijking geldt evenwel niet in het gereglementeerde NEAFC-gebied .

4bis.  Aan alle vaartuigen die in de ICES-sectoren IIIa, IVa, Vb, VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj en VIIk en de ICES-deelgebieden VIII, IX en X en ICES-deelgebied XII ten oosten van 27° WL op plaatsen waar de kaartdiepte meer dan 200 meter bedraagt, geankerde kieuwnetten, warnetten of schakelnetten uitzetten, wordt een speciale vismachtiging overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 verstrekt.

5.  Vaartuigen mogen op enig moment slechts één van de in lid 3, onder a), ▌b) of d), vermelde vistuigen aan boord hebben. Vaartuigen mogen netten aan boord hebben waarvan de totale lengte 20% meer bedraagt dan de maximale lengte van de netten die op enig moment mogen worden uitgezet.

6.  De kapitein van een vaartuig dat beschikt over een vismachtiging als bedoeld in lid 4bis, noteert in het logboek het aantal en de lengte van de vistuigen die het vaartuig vóór het verlaten van de haven en bij het terugkeren in de haven aan boord heeft, en verantwoordt elk verschil tussen de twee waarden.

▌

8.  De bevoegde autoriteiten hebben het recht onbeheerd op zee achtergelaten vistuig in de ICES-sectoren IIIa, IVa, Vb, VIa, VIb, VIIb, VIIc, VIIj en VIIk, de ICES-deelgebieden VIII, IX en X en ICES-deelgebied XII ten oosten van 27° WL te verwijderen in de volgende gevallen:

9.  De kapitein van een vaartuig dat beschikt over een vismachtiging als bedoeld in lid 4bis, noteert gedurende elke visreis de volgende gegevens in het logboek:

10.  Vaartuigen die vissen met een vismachtiging als bedoeld in lid 4bis, mogen slechts aanlanden in de havens die overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 2347/2002 door de lidstaten zijn aangewezen.

11.  De hoeveelheid haaien aan boord van vaartuigen die vissen met het in lid 3, onder b) en d), beschreven vistuig, mag niet meer bedragen dan 5% levend gewicht van de totale hoeveelheid aan boord gehouden mariene organismen.

11bis.  De Commissie kan, na overleg met het WTECV, besluiten door middel van uitvoeringshandelingen bepaalde visserijtakken van een lidstaat in ICES-deelgebieden VIII, IX en X, van de toepassing van de leden 1 tot en met 10 vrij te stellen op voorwaarde dat uit de door de lidstaten verstrekte gegevens blijkt dat het niveau van bijvangst en teruggooi van haaien zeer laag is.

Artikel 34 quater

Voorwaarden voor de in de Golf van Biskaje toegestane visserij met bepaalde soorten gesleept vistuig

1.  In afwijking van artikel 5, lid 2, van Verordening (EG) nr. 494/2002 van de Commissie van 19 maart 2002 tot vaststelling van aanvullende technische maatregelen voor het herstel van het heekbestand in de ICES-deelgebieden III, IV, V, VI en VII en in de ICES-sectoren VIIIa, b, d, e van de Commissie mag in het in artikel 5, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 494/2002 omschreven gebied worden gevist met sleepnetten, Deense zegennetten en soortgelijk vistuig, met uitzondering van boomkorren, met een maaswijdte van 70-99 mm als het vistuig is voorzien van een paneel met vierkante mazen overeenkomstig bijlage XIV ter.

2.  Bij het vissen in de ICES-sectoren VIIIa en VIIIb mag gebruik worden gemaakt van een selectief rooster, met toebehoren, vóór de kuil en/of een paneel met vierkante mazen met een maaswijdte gelijk aan of groter dan 60 mm in het onderste deel van de tunnel vóór de kuil. Artikel 4, lid 1, artikel 6 en artikel 9, lid 1, van de onderhavige verordening alsook artikel 3, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 494/2002 zijn niet van toepassing op het gedeelte van de trawl waarin deze selectieve voorzieningen zijn aangebracht.

Artikel 34 quinquies

Maatregelen ter bescherming van kwetsbare diepzeehabitats in het gereglementeerde NEAFC-gebied

1.  De visserij met bodemtrawls en met staand vistuig, met inbegrip van geankerde kieuwnetten en grondbeugen, is verboden in de gebieden die worden ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

▌

2.  Wanneer tijdens visserijactiviteiten in nieuwe en bestaande bodemvisserijgebieden in het gereglementeerde NEAFC-gebied de hoeveelheid levend koraal of levende sponzen per uitzetting meer dan 60 kg levend koraal en/of 800 kg levende sponzen bedraagt, brengt het vaartuig zijn vlagstaat daarvan op de hoogte, staakt het het vissen en verwijdert het zich ten minste 2 zeemijl van de positie die volgens de beschikbare gegevens het dichtst is gelegen bij de exacte locatie waar deze vangst is gedaan.

Artikel 34 sexies

Maatregelen ter bescherming van kwetsbare diepzeehabitats in de ICES-sectoren VIIc, VIIj en VIIk

1.  De visserij met bodemtrawls en met staand vistuig, met inbegrip van geankerde kieuwnetten en grondbeugen, is verboden in de gebieden die worden ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-coördinatensysteem):

2.  Alle pelagische vaartuigen die vissen in de in lid 1 vermelde gebieden voor de bescherming van kwetsbare diepzeehabitats, worden opgenomen in een lijst van toegestane vaartuigen en beschikken over een ▌vismachtiging overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1224/2009▌. Vaartuigen die op de lijst van toegestane vaartuigen voorkomen, mogen uitsluitend pelagisch vistuig aan boord hebben.

3.  Pelagische vaartuigen die van plan zijn om te vissen in een in lid 1 van dit artikel vermeld gebied voor de bescherming van kwetsbare diepzeehabitats, melden hun voornemen om in dat gebied binnen te varen, vier uur tevoren bij het Ierse visserijcontrolecentrum, als omschreven in artikel 4, lid 15, van Verordening (EG) nr. 1224/2009. Tegelijkertijd moeten zij de aan boord gehouden hoeveelheden vis aangeven.

4.  Pelagische vaartuigen die vissen in een in lid 1 vermeld gebied voor de bescherming van kwetsbare diepzeehabitats, beschikken, wanneer zij zich in een dergelijk gebied bevinden, over een operationeel, volledig functionerend, veilig satellietvolgsysteem voor vaartuigen (VMS) dat volledig beantwoordt aan de toepasselijke voorschriften.

5.  Pelagische vaartuigen die in een in lid 1 vermeld gebied voor de bescherming van kwetsbare diepzeehabitats vissen, verzenden elk uur VMS-meldingen.

6.  Pelagische vaartuigen die hun visserijactiviteit in een in lid 1 vermeld gebied voor de bescherming van kwetsbare diepzeehabitats hebben beëindigd, stellen het Ierse visserijcontrolecentrum in kennis van hun vertrek uit het gebied. Tegelijkertijd geven zij aan welke hoeveelheden vis zij aan boord houden.

7.  Visserij op pelagische soorten in een in lid 1 vermeld gebied voor de bescherming van kwetsbare diepzeehabitats is uitsluitend toegestaan indien er aan boord enkel netten met een maaswijdte van 16-31 mm of 32-54 mm aanwezig zijn, of indien enkel met dergelijke netten wordt gevist.

Artikel 34 septies

Maatregelen ter bescherming van een kwetsbaar diepzeehabitat in ICES-sector VIIIc

1.  De visserij met bodemtrawls en met staand vistuig, met inbegrip van geankerde kieuwnetten en grondbeugen, is verboden in het gebied dat wordt ingesloten door de loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende coördinaten met elkaar verbinden (gemeten volgens het WGS84-systeem):

2.  In afwijking van het in lid 1 ingestelde verbod, kunnen vaartuigen die in 2006, 2007 en 2008 met grondbeugen gericht op gaffelkabeljauw hebben gevist, van hun visserijautoriteiten overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 een ▌vismachtiging verkrijgen om die visserij verder te kunnen blijven uitoefenen in het gebied ten zuiden van 44°00,00' NB. Alle vaartuigen die deze ▌vismachtiging hebben verkregen, gebruiken, ongeacht hun lengte over alles, bij het vissen in het in lid 1 genoemde gebied een operationeel, volledig functionerend, veilig VMS, dat volledig beantwoordt aan de toepasselijke voorschriften.

* PB L 41 van 13.2.2002, blz. 1.

** PB L 77 van 20.3.2002, blz. 8.

10)  artikel 38 wordt geschrapt;

11)  artikel 47 wordt geschrapt;

11 bis)  bijlagen I, IV, XII en XIV bij Verordening (EG) nr. 850/98 worden overeenkomstig de bijlage bij deze verordening gewijzigd.

11 ter)  bijlagen XII bis en XIV bis tot en met XIV quinquies worden ingevoegd overeenkomstig de bijlage bij deze verordening.

Artikel 2

Wijziging van Verordening (EG) nr. 1434/98

In artikel 2 van Verordening (EG) nr. 1434/98 wordt de volgende alinea toegevoegd:"

(1 bis)  Lid 1 is niet van toepassing op haring die is gevangen in ICES-sector IIIa, deelgebied IV, sector VIId en in EU-wateren van ICES-sector IIa.

Artikel 3

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de derde dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2013.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te,

Voor het Europees Parlement

De voorzitter

Voor de Raad

De voorzitter

BIJLAGE

3)  De tabel in bijlage XII wordt als volgt gewijzigd:

4)  De volgende bijlage wordt ingevoegd:"

BIJLAGE XII BIS

MINIMUMMATEN VOOR GEBIED 9

5)  In bijlage XIV wordt het volgende ingevoegd, alfabetisch gerangschikt op de Nederlandse naam:"

6)  De volgende bijlagen worden ingevoegd:"

BIJLAGE XIV bis

SPECIFICATIES VOOR EEN SORTEERROOSTER

-1.  Het soortselectieve rooster wordt bevestigd in trawls met een kuil die volledig uit vierkante mazen bestaat met een maaswijdte gelijk aan of groter dan 70 mm en kleiner dan 90 mm. De minimumlengte van de kuil bedraagt 8 meter. Het is verboden sleepnetten te gebruiken met meer dan 100 vierkante mazen in de omtrek van de kuil, de aanslag en de naadlijn niet meegerekend. Het gebruik van de kuil met vierkante mazen is alleen verplicht in het Skagerrak en het Kattegat.

1.  Het rooster moet rechthoekig zijn. De staven van het rooster lopen evenwijdig aan de lengteas van het rooster. De afstand tussen de staven bedraagt maximaal 35 mm. Het is toegestaan om hierin een of meer scharnieren aan te brengen om de opslag van het rooster op de nettentrommel te vergemakkelijken.

2.  Het rooster moet diagonaal en met de achterzijde omhoog in de trawl worden aangebracht op om het even welke plaats tussen onmiddellijk vóór de kuil en het vooreind van het cilindrische gedeelte. Alle zijden van het rooster moeten aan de trawl worden bevestigd.

3.  In het rugpaneel van de trawl moet onmiddellijk boven het rooster een vrije uitlaat voor vis worden aangebracht. De opening van deze uitlaat moet aan de achterzijde even breed zijn als het rooster en moet naar voren toe aan beide zijden puntvormig zijn uitgesneden langs de zijden van de mazen.

4.  Het is toegestaan vóór het rooster een trechter aan te brengen om de vis naar de bodem van de trawl en het rooster te geleiden. De minimale maaswijdte van de trechter moet gelijk zijn aan 70 mm. De verticale opening van de trechter die de vis naar het rooster leidt, moet ten minste 15 cm bedragen. De breedte van deze trechter moet gelijk zijn aan de breedte van het rooster.

Schematisch beeld van een naar soort en grootte selectieve trawl. De vis die binnenkomt, wordt door een trechter naar de bodem van de trawl en naar een rooster geleid. Grotere vissen worden vervolgens via het rooster uit de trawl geleid terwijl kleinere vissen en langoustine door het rooster in de kuil terechtkomen. Doordat het cilindrische gedeelte volledig uit vierkante mazen bestaat, is het voor kleinere vissen en ondermaatse langoustine makkelijker om te ontsnappen. De hierboven geschetste kuil met vierkante mazen is alleen vereist in het Skagerrak en het Kattegat.

BIJLAGE XIV ter

VOORWAARDEN VOOR DE IN DE GOLF VAN BISKAJE TOEGESTANE VISSERIJ MET BEPAALDE SOORTEN GESLEEPT VISTUIG

1.  Voorschriften voor het bovenpaneel met vierkante mazen

Het ontsnappingspaneel bestaat uit een rechthoekig stuk net. Er is slechts één ontsnappingspaneel. Het mag op geen enkele wijze worden geblokkeerd door aan de binnen- of buitenzijde aangebrachte voorzieningen.

2.  Plaats van bevestiging van het paneel

Het paneel wordt midden in het rugpaneel van het achterste trechtervormige gedeelte van de trawl aangebracht, juist voor het cilindrische gedeelte bestaande uit de tunnel en kuil.

Het paneel eindigt niet meer dan 12 mazen van de rij handgebreide mazen tussen het achterste trechtervormige gedeelte en de tunnel.

3.  Grootte van het paneel

Het paneel is ten minste 2 meter lang en 1 meter breed.

4.  Netwerk

De mazen in het ontsnappingspaneel hebben een maaswijdte van ten minste 100 mm. Het moeten vierkante mazen zijn, d.w.z. alle vier zijden van het paneel hebben de AB-snit.

Het netwerk moet zo worden aangebracht dat de benen evenwijdig lopen met, respectievelijk loodrecht staan op, de lengterichting van de kuil.

Het netwerk moet zijn vervaardigd uit enkelvoudig getwijnd garen. De twijndikte bedraagt maximaal 4 mm.

5.  Bevestiging van het paneel in het netwerk met ruitvormige mazen

Het is toegestaan het netwerk aan vier zijden te voorzien van een naadlijn. De diameter van deze naadlijn bedraagt maximaal 12 mm.

De lengte van het paneel in gestrekte toestand moet gelijk zijn aan de lengte in gestrekte toestand van het netwerk aan weerszijden van het paneel.

Het aantal ruitvormige mazen van het rugpaneel dat is vastgemaakt aan de kleinste zijkant van het paneel (zijkant van een meter die loodrecht staat op de lengteas van de kuil) bedraagt ten minste het aantal ruitvormige mazen dat is vastgemaakt aan de lengterichting van het paneel, gedeeld door 0,7.

6.  Onderstaande illustratie geeft aan op welke wijze het ontsnappingspaneel in het netwerk wordt bevestigd.

BIJLAGE XIV quater

PANEEL MET VIERKANTE MAZEN VOOR VAARTUIGEN LANGER DAN 15 METER

1.  Voorschriften voor het bovenpaneel met vierkante mazen

Het ontsnappingspaneel bestaat uit een rechthoekig stuk net. Het netwerk moet zijn vervaardigd uit enkelvoudig getwijnd garen. Het moeten vierkante mazen zijn, d.w.z. alle vier zijden van het paneel hebben de AB-snit. De maaswijdte bedraagt 120 mm of meer. De lengte van het paneel is ten minste drie meter, behalve als de panelen deel uitmaken van netten die worden gesleept door vaartuigen met een vermogen van minder dan 112 kilowatt, in welk geval de lengte ten minste twee meter bedraagt.

2.  Plaats van bevestiging van het paneel

Het paneel wordt in het bovenpaneel van de kuil bevestigd. De achterste rand van het paneel eindigt maximaal 12 meter van de pooklijn als omschreven in artikel 8 van Verordening (EEG) nr. 3440/84 van de Commissie van 6 december 1984 inzake voorzieningen aan sleepnetten, Deense zegennetten (snurrevod) en soortgelijke netten.

3.  Bevestiging van het paneel in het netwerk met ruitvormige mazen

Er mogen zich niet meer dan twee open ruitvormige mazen bevinden tussen de lange zijde van het paneel en de naastliggende naadlijn.

De lengte van het paneel in gestrekte toestand moet gelijk zijn aan de lengte in gestrekte toestand van het netwerk aan weerszijden van het paneel. De verhouding tussen de ruitvormige mazen van het bovenpaneel van de kuil en de kortste zijde van het paneel is drie ruitvormige mazen per vierkante maas voor een 80 mm-kuil of twee ruitvormige mazen per vierkante maas voor een 120 mm-kuil, met uitzondering van de benen aan het uiteinde van het paneel aan beide zijden.

BIJLAGE XIV quinquies

PANEEL MET VIERKANTE MAZEN VOOR VAARTUIGEN VAN MINDER DAN 15 METER

1.  Voorschriften voor het bovenpaneel met vierkante mazen

Het ontsnappingspaneel bestaat uit een rechthoekig stuk net. Het netwerk moet zijn vervaardigd uit enkelvoudig getwijnd garen. Het moeten vierkante mazen zijn, d.w.z. alle vier zijden van het paneel hebben de AB-snit. De maaswijdte bedraagt 110 mm of meer. De lengte van het paneel is ten minste drie meter, behalve als de panelen deel uitmaken van netten die worden gesleept door vaartuigen met een vermogen van minder dan 112 kilowatt, in welk geval de lengte ten minste twee meter bedraagt.

2.  Plaats van bevestiging van het paneel

Het paneel wordt in het bovenpaneel van de kuil bevestigd. De achterste rand van het paneel eindigt maximaal 12 meter van de pooklijn als omschreven in artikel 8 van Verordening (EEG) nr. 3440/84 .

3.  Bevestiging van het paneel in het netwerk met ruitvormige mazen

Er mogen zich niet meer dan twee open ruitvormige mazen bevinden tussen de lange zijde van het paneel en de naastliggende naadlijn. De lengte van het paneel in gestrekte toestand moet gelijk zijn aan de lengte in gestrekte toestand van het netwerk aan weerszijden van het paneel. De verhouding tussen de ruitvormige mazen van het bovenpaneel van de kuil en de kortste zijde van het paneel is twee ruitvormige mazen per vierkante maas, met uitzondering van de benen aan het uiteinde van het paneel aan beide zijden.

* PB L 318 van 7.12.1984, blz. 23.

(1) De zaak werd terugverwezen voor een nieuwe behandeling naar de bevoegde Commissie uit hoofde van artikel 57, lid 2, tweede alinea, van het Reglement (A7-0342/2012). (2) * Amendementen: nieuwe of gewijzigde tekst wordt in vet cursief weergegeven; schrappingen worden aangeduid met het symbool ▌. (3) PB C 351 van 15.11.2012, blz. 83. (4) PB L 347 van 24.12.2009, blz. 6. (5) PB L 165 van 24.6.2011, blz. 1. (6) PB L 22 van 26.1.2009, blz. 1. (7) PB L 125 van 27.4.1998, blz. 1. (8) PB L 55 van 28.2.2011, p. 13.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1185/2003 van de Raad betreffende het afsnijden van haaienvinnen aan boord van vaartuigen (COM(2011)0798 – C7-0431/2011 – 2011/0364(COD))

P7_TA(2012)0449 A7-0295/2012

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0798),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 43, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0431/2011),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 28 maart 2012(1),

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie visserij en het advies van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid (A7-0295/2012),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 22 november 2012 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2012 van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1185/2003 van de Raad betreffende het afsnijden van haaienvinnen aan boord van vaartuigen

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr.605/2013.)

(1) PB C 181 van 21.6.2012, blz. 195.

Resolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over de aanvaarding van de toetreding van acht derde landen tot het Verdrag van 's-Gravenhage van 1980 betreffende de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen (2012/2791(RSP))

P7_TA(2012)0450 B7-0497/2012

Het Europees Parlement,

–  gezien artikel 2, lid 2, artikel 3, lid 2, artikel 4, lid 2, onder j), artikel 81, lid 3, en artikel 218, lid 6, letter b), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie, en met name de zaken 22/70(1) en C-467/98(2) en advies 1/03(3),

–  gezien de voorstellen van de Commissie voor besluiten van de Raad inzake de verklaring van aanvaarding door de lidstaten, in het belang van de Europese Unie, van de toetreding van Gabon(4), Andorra(5), de Seychellen(6), de Russische Federatie(7), Albanië(8), Singapore(9), Marokko(10) en Armenië(11) tot het Verdrag van 's Gravenhage van 1980 betreffende de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen,

–  gezien het feit dat de Raad het Parlement nog niet om goedkeuring van deze besluiten heeft verzocht,

–  gezien de vraag met verzoek om mondeling antwoord aan de Commissie over de verklaring van aanvaarding door de lidstaten, in het belang van de Europese Unie, van de toetreding van acht derde landen tot het Verdrag van 's Gravenhage van 1980 betreffende de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen (O-000159/2012 – B7-0367/2012),

–  gezien artikel 115, lid 5, en artikel 110, lid 2, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat het Verdrag van 's Gravenhage van 25 oktober 1980 betreffende de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen van groot belang is, omdat het voorziet in een kader voor samenwerking tussen de deelnemende lidstaten met het oog op het vinden van oplossingen voor internationale kinderontvoeringen, en aangeeft welke rechtbanken bevoegd zijn en welk recht van toepassing is bij het beoordelen van de vraag waar een kind moet verblijven;

B.  overwegende dat dit verdrag er derhalve voor zorgt dat ontvoerde kinderen snel naar hun eigen woonplaats kunnen terugkeren;

C.  overwegende dat het verdrag uitsluitend van toepassing is tussen landen die het hebben bekrachtigd of ertoe zijn toegetreden;

D.  overwegende dat landen die reeds tot het verdrag zijn toegetreden de toetreding van nieuwe landen moeten aanvaarden om het verdrag tussen hen toepassing te doen vinden;

E.  overwegende dat om die reden de aanvaarding van de toetreding van nieuwe landen essentieel is;

F.  overwegende dat de Europese Unie haar interne bevoegdheid op het gebied van internationale kinderontvoeringen reeds eerder heeft uitgeoefend, met name via Verordening (EG) nr. 2201/2003 van de Raad betreffende de bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en inzake de ouderlijke verantwoordelijkheid(12);

G.  overwegende dat de Europese Unie bijgevolg op het gebied van internationale kinderontvoeringen een exclusieve externe bevoegdheid heeft verkregen;

H.  overwegende dat het voor internationale organisaties niet mogelijk is tot het verdrag toe te treden en dat de Europese Unie de lidstaten dus moet opdragen bij de aanvaarding van eerdergenoemde toetredingen in het belang van de Unie te handelen;

I.  overwegende dat de Raad derhalve zo spoedig mogelijk stappen moet nemen om de door de Commissie voorgestelde besluiten vast te stellen, onder meer door onverwijld het Parlement te raadplegen;

J.  overwegende dat het erop lijkt dat de Raad, ondanks het spoedeisende karakter van deze materie en de duidelijkheid van de rechtssituatie, besloten heeft het Parlement nog niet te raadplegen en de vaststelling van genoemde besluiten uit te stellen om de uitgangspunten van deze besluiten om juridische redenen aan te vechten;

1.  beveelt de Raad aan om:

2.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad alsmede, ter informatie, aan de Commissie en het Permanent Bureau van de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht.

(1) Zaak 22/70, Commissie/Raad (ERTA), Jurispr. 1971, blz. 263, punt 16. (2) Zaak C-467/98, Commissie/Denemarken, Jurispr. 2002, blz. I-9519, punt 77. (3) Advies 1/03 van het Hof van 7 februari 2006 over de bevoegdheid van de Gemeenschap tot sluiting van het nieuwe verdrag van Lugano betreffende rechterlijke bevoegdheid, erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken, Jurispr. 2006, blz. I-1145, punt 126. (4) COM(2011)0904. (5) COM(2011)0908. (6) COM(2011)0909. (7) COM(2011)0911. (8) COM(2011)0912. (9) COM(2011)0915. (10) COM(2011)0916. (11) COM(2011)0917. (12) PB L 338 van 23.12.2003, blz. 1.

Resolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over de komende wereldconferentie over internationale telecommunicatie (WCIT-12) van de Internationale Telecommunicatie-unie en de mogelijke uitbreiding van het toepassingsgebied van internationale telecommunicatieregelgeving (2012/2881(RSP))

P7_TA(2012)0451 RC-B7-0498/2012

Het Europees Parlement,

–  gezien Richtlijn 2009/140/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 tot wijziging van Richtlijn 2002/21/EG inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten, Richtlijn 2002/19/EG inzake de toegang tot en interconnectie van elektronischecommunicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten, en Richtlijn 2002/20/EG betreffende de machtiging voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten(1),

–  gezien Richtlijn 2009/136/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 tot wijziging van Richtlijn 2002/22/EG inzake de universele dienst en gebruikersrechten met betrekking tot elektronischecommunicatienetwerken en -diensten, Richtlijn 2002/58/EG betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie en Verordening (EG) nr. 2006/2004 betreffende samenwerking tussen de nationale instanties die verantwoordelijk zijn voor handhaving van de wetgeving inzake consumentenbescherming(2),

–  gezien Richtlijn 2002/77/EG van de Commissie van 16 september 2002 betreffende de mededinging op de markten voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten(3),

–  gezien zijn resolutie van 17 november 2011 over het open internet en netneutraliteit in Europa(4),

–  gezien zijn resolutie van 15 juni 2010 over internetgovernance: de volgende stappen(5),

–  gezien resolutie A/HRC/20/L13 van de VN-Mensenrechtenraad,

–  gezien het voorstel van de Commissie voor een besluit van de Raad inzake de vaststelling van het standpunt van de EU over de herziening van het Internationale Telecommunicatiereglement in het kader van de Wereldconferentie over internationale telecommunicatie of de voorbereidende instanties daarvan (COM(2012)0430),

–  gezien artikel 110, leden 2 en 4, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat het Internationale Telecommunicatiereglement (ITR) in 1988 in Melbourne op de Administratieve Wereldconferentie voor Telefonie en Telegrafie is vastgesteld en sindsdien niet meer is herzien;

B.  overwegende dat de 27 lidstaten van de Europese Unie dit ITR hebben ondertekend;

C.  overwegende dat de Internationale Telecommunicatie-Unie (ITU) van 3 t/m 14 december 2012 in Dubai een vergadering van de zogenoemde Wereldconferentie over internationale telecommunicatie (WCIT) heeft belegd, waar een nieuwe tekst voor het ITR ter goedkeuring zal worden overgelegd;

1.  verzoekt de Raad en de Commissie ervoor te zorgen dat veranderingen in de internationale telecommunicatiereglementen steeds verenigbaar zijn met het EU-acquis en bevorderlijk zijn voor het streven en het belang van de Unie om van het internet een werkelijk openbaar forum te maken waar de mensenrechten en de fundamentele vrijheden, in het bijzonder de vrijheid van meningsuiting en vergadering, worden geëerbiedigd en waar de inachtneming van de vrijemarktbeginselen, netneutraliteit en ondernemerschap worden gegarandeerd;

2.  betreurt het gebrek aan transparantie en het ontbreken van een participatieve opzet rond de onderhandelingen in het kader van de WCIT-12, omdat de resultaten van deze vergadering in grote mate van invloed kunnen zijn op het algemeen belang;

3.  is van mening dat de ITU, of enige andere gecentraliseerde internationale instelling, niet het geschikte orgaan is om regelgevend gezag uit te oefenen op het gebied van internetgovernance of internetverkeer;

4.  wijst erop dat een aantal voorstellen voor hervorming van het ITR negatieve gevolgen zou kunnen hebben voor internet en voor de architectuur, de werking, de inhoud en de veiligheid van internet, alsmede voor online zakelijke betrekkingen, internetgovernance en het vrij verkeer van gegevens online;

5.  is van mening dat sommige van de ingediende voorstellen tot gevolg zouden kunnen hebben dat de ITU zelf de baas wordt over bepaalde aspecten van internet, waarmee er een einde zou komen aan het huidige bottom-upmodel waarin voor verschillende belanghebbenden een rol is weggelegd; is bezorgd dat goedkeuring van deze voorstellen ernstige gevolgen zal hebben voor de ontwikkeling van en de toegang tot online-diensten voor eindgebruikers en voor de digitale economie in haar geheel; stelt zich op het standpunt dat internetgovernance en daarmee samenhangende regelgevingskwesties onverminderd gedefinieerd moeten worden door een breed forum van verschillende belanghebbenden;

6.  is bezorgd over het feit dat de hervormingsvoorstellen van de ITU onder meer betrekking hebben op de vaststelling van nieuwe winstmechanismen, die een ernstige bedreiging kunnen betekenen voor de open en competitieve aard van internet, de prijzen kunnen opdrijven en innovatie en toegang kunnen belemmeren; herinnert eraan dat internet vrij en open moet blijven;

7.  staat achter alle voorstellen die zich richten op handhaving van het huidige toepassingsgebied van het ITR en het huidige mandaat van de ITU; verzet zich tegen alle voorstellen om het toepassingsgebied uit te breiden tot gebieden als internet, waaronder domeinnamen, de toewijzing van IP-adressen, routering van internetverkeer of inhoudsgerelateerde kwesties;

8.  roept de lidstaten op zich te verzetten tegen veranderingen in het ITR die schadelijk kunnen zijn voor het open karakter van internet, netneutraliteit, het „end-to-end”-beginsel, de verplichting tot universele dienstverlening, en participatief bestuur door verschillende actoren zoals regeringen, supranationale instellingen, niet-gouvernementele organisaties, grote en kleine ondernemingen, de technologische gemeenschap en internetgebruikers en consumenten in het algemeen;

9.  verzoekt de Commissie de onderhandelingen over de herziening van het ITR namens de Europese Unie te coördineren op basis van op inclusieve wijze verzamelde input van verschillende belanghebbende partijen, en daarbij een strategie te hanteren die gericht is op het garanderen en behouden van het open karakter van internet en op de bescherming van de rechten en vrijheden van internetgebruikers;

10.  wijst nogmaals op het belang van de instandhouding van een solide „best-effort”-internet, het stimuleren van innovatie en vrijheid van meningsuiting, het waarborgen van mededinging en het vermijden van een nieuwe digitale kloof;

11.  benadrukt dat in het ITR moet worden vastgelegd dat de aanbevelingen van de ITU niet-bindende documenten zijn die slechts beste praktijken bevorderen;

12.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de regeringen en parlementen van de lidstaten.

(1) PB L 337 van 18.12.2009, blz. 37. (2) PB L 337 van 18.12.2009, blz. 11. (3) PB L 249 van 17.9.2002, blz. 21. (4) Aangenomen teksten, P7_TA(2011)0511. (5) PB C 236E van 12.8.2011, blz. 33.

Resolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over de klimaatconferentie in Doha (Qatar) (COP 18) (2012/2722(RSP))

P7_TA(2012)0452 B7-0496/2012

Het Europees Parlement,

–  gezien het Raamverdrag van de Verenigde Naties over klimaatverandering (UNFCCC) en het bijbehorend Protocol van Kyoto,

–  gezien de resultaten van de Conferentie van de Verenigde Naties over de klimaatverandering op Bali in 2007 en het actieplan van Bali (Besluit 1/COP 13),

–  gezien de vijftiende Conferentie van de partijen (COP 15) bij het UNFCCC en de vijfde Conferentie van de partijen waarin de partijen bij het Protocol van Kyoto bijeenkomen (COP/MOP 5), die van 7 tot en met 18 december 2009 in Kopenhagen (Denemarken) hebben plaatsgevonden, en het akkoord van Kopenhagen,

–  gezien de 16e Conferentie van de partijen (COP 16) bij het UNFCCC en de zesde Conferentie van de partijen waarin de partijen bij het Protocol van Kyoto bijeenkomen (COP/MOP 6), die van 29 november t/m 10 december 2010 in Cancún (Mexico) hebben plaatsgevonden, alsmede de akkoorden van Cancún,

–  gezien de 17e Conferentie van de Partijen (COP 17) bij het UNFCCC en de 7e Conferentie van de partijen waarin de partijen bij het Protocol van Kyoto bijeenkomen (COP/MOP 7), die van 28 november t/m 9 december 2011 in Durban (Zuid-Afrika) hebben plaatsgevonden, en met name de genomen besluiten, die het Platform van Durban voor versterkte maatregelen omvatten,

–  gezien de komende 18e Conferentie van de Partijen (COP 18) bij het UNFCCC en de 8e Conferentie van de partijen waarin de partijen bij het Protocol van Kyoto bijeenkomen (COP/MOP 8), die van 26 november t/m 8 december 2012 in Doha (Qatar) zullen plaatsvinden,

–  gezien het van december 2008 daterende klimaat- en energiepakket van de EU,

–  gezien Richtlijn 2008/101/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 november 2008 tot wijziging van Richtlijn 2003/87/EG teneinde ook luchtvaartactiviteiten op te nemen in de regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap(1),

–  gezien zijn resolutie van 4 februari 2009 met de titel „2050: De toekomst begint vandaag - Aanbevelingen voor het toekomstig geïntegreerd beleid van de EU inzake klimaatverandering”(2),

–  gezien zijn resoluties van 25 november 2009 over de EU-strategie voor de Conferentie van Kopenhagen over klimaatverandering, (COP 15)(3), van 10 februari 2010 over de resultaten van de Conferentie van Kopenhagen over de klimaatverandering (COP 15)(4), van 25 november 2010 over de klimaatveranderingsconferentie in Cancún (COP 16)(5) en van 16 november 2011 over de Conferentie over klimaatverandering in Durban (COP 17)(6),

–  gezien zijn resolutie van 15 maart 2012 over een routekaart naar een concurrerende koolstofarme economie in 2050(7),

–  gezien de conclusies van 9 maart 2012 van de Raad over de follow-up van de 17e zitting van de Conferentie van de Partijen (COP 17) bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) en de 7e zitting van de Conferentie waarin de Partijen bij het Protocol van Kyoto bijeenkomen (MOP 7) (Durban, Zuid-Afrika, 28 november - 9 december 2011),

–  gezien de conclusies van de Raad van 15 mei 2012 over klimaatfinanciering - snelstartfinanciering,

–  gezien de conclusies van de Raad van 18 juli 2011 over de klimaatdiplomatie van de EU,

–  gezien het samenvattende rapport van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) van november 2011 getiteld „Bridging the Emissions Gap”,

–  gezien de gemeenschappelijke verklaring van 20 december 2005 van de Raad en de vertegenwoordigers van de regeringen der lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, het Europees Parlement en de Commissie betreffende het ontwikkelingsbeleid van de Europese Unie: „De Europese Consensus”, en met name de punten 22, 38, 75, 76 en 105 daarvan(8),

–  gezien de Millenniumverklaring van de Verenigde Naties van 8 september 2000 waarin de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling (Millennium Development Goals – MDG's) worden uiteengezet die de internationale gemeenschap gezamenlijk heeft vastgesteld met het oog op de uitbanning van armoede,

–  gezien de afspraken van de G20 op de topconferentie te Pittsburgh op 24 en 25 september 2009 om de subsidies voor fossiele brandstoffen op middellange termijn geleidelijk af te bouwen en de armste landen gerichte steun te verlenen om zich aan de klimaatverandering aan te passen,

–  gezien de 11e conferentie van partijen (COP 11) over biodiversiteit van 8 tot 19 oktober 2012 in Hyderabad (India),

–  gezien mondelinge vragen O-000160/2012 – B7-0364/2012 en O-000161/2012 – B7-0365/2012, die overeenkomstig artikel 115 van zijn Reglement door de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid zijn ingediend, alsmede de verklaringen van de Raad en de Commissie,

–  gezien artikel 115, lid 5, en artikel 110, lid 2, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat in de besluiten die het Platform van Durban voor versterkte maatregelen (het Pakket van Durban) omvatten, wordt erkend dat de klimaatverandering een urgent en potentieel onomkeerbare bedreiging voor de menselijke samenlevingen en de aarde vormt en derhalve op internationaal niveau door alle partijen moet worden aangepakt;

B.  overwegende dat het Pakket van Durban in beginsel de basis heeft gelegd voor een allesomvattende, ambitieuze en internationale bindende overeenkomst van alle partijen, die in 2015 moet worden gesloten en tegen 2020 ten uitvoer moet worden gelegd;

C.  overwegende dat de Conferentie van Doha (COP 18) moet voortbouwen op het elan dat in Durban is bereikt om ervoor te zorgen dat een dergelijke wereldwijde bindende overeenkomst op koers blijft en in 2015 zijn beslag krijgt;

D.  overwegende dat een dergelijke wereldwijde, bindende overeenkomst moet stroken met het beginsel van „gezamenlijke, doch verschillende verantwoordelijkheden en respectieve mogelijkheden”, maar dat hierin ook de noodzaak moet worden erkend dat alle grote vervuilers ambitieuze en toereikende streefcijfers en overeenkomstige beleidsmaatregelen voor de vermindering van de broeikasgasemissies vastleggen die de voortschrijdende mogelijkheden weerspiegelen;

E.  overwegende dat in het Pakket van Durban onvoldoende rekening is gehouden met de noodzaak om vóór 2020 maatregelen te treffen ter afremming van de klimaatverandering en dat de bestaande verplichtingen en toezeggingen niet volstaan om de doelstelling te bereiken, namelijk het beperken van de totale stijging van de gemiddelde jaartemperatuur aan het aardoppervlak wereldwijd tot 2ºC ten opzichte van het niveau vóór de industrialisering („de 2ºC-doelstelling”); overwegende derhalve dat deze kwesties tijdens de Conferentie van Doha absolute prioriteit moeten krijgen;

F.  overwegende dat volgens wetenschappelijk bewijsmateriaal dat door de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering (IPCC) is gepresenteerd, de 2ºC-doelstelling impliceert dat de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen tegen 2015 zijn hoogtepunt moet hebben bereikt, dat hij tegen 2050 met ten minste 50% moet zijn verminderd ten opzichte van 1990 en vervolgens verder moet blijven dalen; overwegende dat de EU derhalve moet aandringen op concrete maatregelen door alle grote vervuilers en de daadwerkelijke tenuitvoerlegging ervan vóór 2020;

G.  overwegende dat recente wetenschappelijke ontdekkingen erop wijzen dat de gevolgen van de klimaatverandering zich sneller en heviger zullen voordoen dan eerder is voorspeld, bijvoorbeeld in het noordpoolgebied;

H.  overwegende dat het Internationaal Energieagentschap verwacht dat de wereldwijde vraag naar energie van 2010 tot 2035 met een derde zal stijgen; overwegende dat het grootste deel van de stijgende vraag en de dito uitstoot zich zal voordoen in opkomende economieën; overwegende dat subsidies ter waarde van USD 400 miljard het verspillende gebruik van fossiele brandstoffen ondersteunen;

I.  overwegende dat de EU als koploper in de groeiende wereldmarkt voor energiegerelateerde goederen en diensten door toepassing van innovaties voordeel zou hebben bij het koolstofvrij maken van de energiesector en de industrie;

J.  overwegende dat wereldwijde innovatie in de duurzame-energiesector (zowel op productie- als op afnemerniveau) werkgelegenheid creëert, economische groei stimuleert, meer energieonafhankelijkheid bewerkstelligt en zorgt voor een schonere wereld waarin de klimaatverandering wordt afgeremd en een toereikende energievoorziening veiliggesteld is;

K.  overwegende dat investeringen in de energiesector dikwijls 30 jaar of langer meegaan en dat de planning van nieuwe projecten en beleid lang duurt, hetgeen onderstreept dat nieuwe maatregelen op energiegebied overal ter wereld dringend noodzakelijk zijn;

L.  overwegende dat meer onderzoek nodig is voor nuttige innovaties in het energie- en vervoerssysteem;

M.  overwegende dat de EU, gelet op haar technologische en economische mogelijkheden, bij de klimaatbescherming een voortrekkersrol moet spelen, om aan te tonen dat haar inspanningen serieus zijn;

N.  overwegende dat een bindende overeenkomst in 2015 niet tot de mogelijkheden behoort als er geen consensus bestaat over een billijke verdeling van de aanhoudende wereldwijde mitigatie-inspanningen;

O.  overwegende dat de industrielanden in Cancún (COP 16, 2010) toegezegd hebben tot 2020 USD 100 miljard aan nieuwe en aanvullende investeringen te zullen doen om te voorzien in de behoeften in verband met klimaatveranderingen in de ontwikkelingslanden, maar dat het tot dusver ontbreekt aan een definitie van „nieuw en aanvullend” waar men het internationaal over eens is;

P.  overwegende dat de snelstartfinancieringsperiode (drie jaar met een budget van USD 30 miljard, zoals in Kopenhagen overeengekomen) in 2012 afloopt en dat het onzeker is hoeveel geld er daarna beschikbaar komt;

Q.  overwegende dat 20% van de mondiale uitstoot van broeikasgassen het gevolg is van ontbossing en andere soorten bodemgebruik en veranderingen in het bodemgebruik, en dat agrobosbouw de emissie van CO2 beperkt door een verhoogde koolstofopslag en de armoede vermindert door diversificatie van de inkomsten van lokale gemeenschappen;

R.  overwegende dat verbetering van het bosbeheer een fundamentele voorwaarde is om de ontbossing duurzaam terug te dringen;

Platform van Durban voor verdere maatregelen

1.  is verheugd over de oprichting van de ad-hocwerkgroep inzake het Platform van Durban voor versterkte maatregelen en wijst erop dat deze werkgroep volgens Besluit 1/CP 17 zo snel mogelijk moet beginnen met de opstelling van een protocol, een ander rechtsinstrument of een rechtsgeldig onderhandelingsresultaat in het kader van het verdrag dat op alle partijen van toepassing is, en dat zij haar werkzaamheden zo spoedig mogelijk doch uiterlijk 2015 moet afsluiten; wijst er voorts op dat zij zich bij haar werkzaamheden moet inspireren op het vijfde evaluatierapport van de IPCC dat in 2014 moet verschijnen; is er tevens mee ingenomen dat het ambitieniveau voor de vóór 2020 te nemen maatregelen steeds hoger komt te liggen;

2.  benadrukt dat het Platform van Durban voor versterkte maatregelen billijkheid en gezamenlijke, doch verschillende verantwoordelijkheden en respectieve mogelijkheden centraal moet stellen, zodat het Platform voldoende resultaten op het gebied van de klimaatbescherming kan boeken;

3.  stelt bovendien vast dat de ad-hocgroep inzake langetermijnsamenwerking (AWG-LCA) volgens het Pakket van Durban haar resultaten vóór de Conferentie van Doha moet hebben bereikt;

4.  benadrukt dat het nieuwe rechtsinstrument zal moeten zorgen voor mitigatiemaatregelen die aansluiten bij een wereldwijd koolstofbudget dat strookt met beperking van de klimaatverandering tot onder de 2°C ten opzichte van het niveau vóór de industrialisering, alsook voor de middelen voor de vereiste klimaatmaatregelen in ontwikkelingslanden, naast gedegen boekhouding, toezicht en verslaglegging en een solide regeling voor handhaving en naleving;

5.  is derhalve zeer bezorgd over de obstructieve houding van bepaalde partijen tijdens de onderhandelingen in Bonn in mei 2012, maar is tevreden met de kleine maar onmiskenbare stappen richting convergentie die zijn gezet tijdens de extra, informele bijeenkomsten in Bangkok (Thailand) van 30 augustus tot 5 september 2012;

6.  verlangt meer duidelijkheid en overeenstemming over de vergelijkbaarheid van inspanningen en gezamenlijke boekhouding voor industrielanden die het Protocol van Kyoto niet hebben ondertekend, voordat AWG-LCA haar werkzaamheden afrondt;

7.  benadrukt dat de EU het goede voorbeeld moet geven door haar verplichtingen na te komen en ambitie te tonen, zowel op het gebied van mitigatie als op het gebied van financiering; is dan ook van oordeel dat het de verantwoordelijkheid van alle instellingen van de EU is om voorafgaand aan de Conferentie van Doha te beginnen met intensieve klimaatdiplomatie en het smeden van internationale allianties om ervoor te zorgen dat de verbintenissen van het Pakket van Durban worden nagekomen en dat het UNFCCC-proces wordt gestroomlijnd in de richting van een nieuwe multilaterale regeling die in 2015 moet worden goedgekeurd; beklemtoont dat duidelijk gemaakt moet worden hoe de beginselen van het verdrag in een post-2020-raamwerk zullen worden toegepast, zodat alle partijen verplichtingen op zich nemen; is voorts van mening dat het nieuwe, door COP 17 ontwikkelde marktmechanisme in dit opzicht van bijzonder belang is, en hoopt dat AWG-LCA erin slaagt modaliteiten en procedures voor dit mechanisme te ontwikkelen;

Protocol van Kyoto – tweede verbintenisperiode

8.  neemt kennis van het besluit van de partijen zoals dat tot uiting komt in het Pakket van Durban en in totaal circa 15% van de wereldwijde uitstoot betreft - reden voor de EU om harder te werken aan oplossingen voor gezamenlijke maatregelen waarmee alle hoofdrolspelers kunnen instemmen - als tussenstap naar een tweede verbintenisperiode voor het Protocol van Kyoto, die op 1 januari 2013 van start moet gaan, en als overgang naar een nieuwe, effectievere en alomvattende internationale regeling die voor alle partijen juridisch bindend is en die in 2020 in werking moet treden;

9.  merkt op dat de VS, Rusland, Japan en Canada zich afzijdig houden van een mogelijke tweede verbintenisperiode voor het Protocol van Kyoto, en dat het onzeker is of Australië en Nieuw-Zeeland zullen deelnemen; wijst er voorts op dat er nog altijd geen emmissiereductiedoelstellingen zijn voor ontwikkelingslanden als China, India, Brazilië en Indonesië;

10.  dringt erop aan dat in Doha de nodige wijzigingen worden goedgekeurd, opdat de tweede verbintenisperiode van het Protocol van Kyoto onmiddellijk op voorlopige basis kan ingaan;

11.  neemt kennis van de toezegging in Besluit 1/CMP 7 van het Pakket van Durban dat de einddatum van de tweede verbintenisperiode tijdens de Conferentie van Doha zal worden vastgelegd, en onderschrijft een verbintenisperiode van 8 jaar die op 31 december 2020 afloopt;

12.  onderstreept dat binnen de huidige operationele structuur van het Protocol van Kyoto de noodzaak bestaat van gekwantificeerde verplichtingen inzake emissiebeperking of -reductie (QELRO's), die in mei 2012 door de partijen zouden worden ingediend en tijdens de Conferentie van Doha als wijzigingen van het Protocol van Kyoto zouden worden aangenomen, overeenkomstig Besluit 1/CMP 7; verzoekt de in bijlage B opgenomen partijen hun QELRO's in te dienen zo zij dit nog niet hebben gedaan, en is verheugd over hetgeen de EU in eerste aanleg heeft ingediend; benadrukt dat overdracht van toegewezen eenheden (AAU's) naar de tweede verbintenisperiode de integriteit van het Protocol van Kyoto zou ondermijnen; wijst erop dat het Protocol van Kyoto geen werkelijk effect op klimaatmitigatie zal hebben als de lidstaten AAU's mogen overdragen;

13.  is ingenomen met het voorstel van de Groep van 77 en China om het gebruik van het overschot effectief in te dammen en zo veel mogelijk terug te dringen; merkt op dat de EU tot dusver geen voorstel heeft ingediend om het overschot aan AAU's aan te pakken; wijst er nogmaals op dat het Verdrag van Lissabon bepaalt dat de Raad met gekwalificeerde meerderheid van stemmen besluit in geval van algemene maatregelen (artikel 16 VEU) en gedurende de hele procedure voor het onderhandelen over en het sluiten van nieuwe internationale overeenkomsten (artikel 218 VWEU);

14.  pleit nogmaals voor hervorming van het mechanisme voor schone ontwikkeling en invoering van strikte kwaliteitseisen om te garanderen dat de desbetreffende projecten voldoende kwaliteit hebben om de uitstoot op betrouwbare, verifieerbare, reële en additionele wijze te helpen terugdringen en tevens bij te dragen tot de duurzame ontwikkeling van ontwikkelingslanden en te voorkomen dat infrastructuurprojecten met een hoge koolstofuitstoot oneigenlijk van het mechanisme gebruikmaken; is van mening dat het CDM-mechanisme in de toekomst beperkt moet blijven tot de minst ontwikkelde landen (MOL's);

De mitigatiekloof

15.  onderstreept de dringende noodzaak voor alle partijen om ten eerste tussen nu en 2020 hun toezeggingen na te komen, en ten tweede hun ambitieniveau te verhogen teneinde binnen de 2ºC-doelstelling te blijven; wijst er andermaal op dat er dringend vooruitgang moet worden geboekt bij het dichten van de gigatonkloof tussen de wetenschappelijke bevindingen en de huidige toezeggingen van de partijen, en dat er bindende verbintenissen en acties nodig zijn voor emissiereducties die ambitieuzer zijn dan die van het akkoord van Kopenhagen, uitgaande van het beginsel van „gezamenlijke, doch verschillende verantwoordelijkheden en respectieve mogelijkheden”, wat betekent dat armere landen met financiële en technologische hulp, maar ook via maatregelen voor capaciteitsopbouw, direct moeten kunnen overstappen op een geavanceerd, koolstofarm energiestelsel en economisch systeem; roept de partijen met name op met spoed maatregelen te nemen die uiterlijk in 2015 ingaan met het oog op terugdringing van de emissies van het internationale lucht- en zeevervoer en andere betrokken sectoren, en terugdringing van de uitstoot van fluorkoolwaterstoffen (HFK's), zwarte koolstof, methaan en andere soorten klimaatveranderende stoffen met een korte levensduur, teneinde de kloof met de 2ºC-doelstelling te dichten;

16.  verlangt dat er in Doha een besluit wordt genomen over kwantificering van de grootte van de wereldwijde kloof en dat deze nauwlettend in het oog wordt gehouden, zodat de noodzakelijke maatregelen genomen kunnen worden om deze kloof te dichten;

17.  roept de Commissie en het Cypriotisch voorzitterschap op medestanders te vinden voor het dichten van de „gigatonkloof”, d.w.z. het verschil tussen het huidige ambitieniveau en het niveau dat vereist is om de opwarming van de aarde te beperken tot minder dan 2°C;

18.  onderkent dat het effectief afbouwen van subsidies op fossiele brandstoffen aanzienlijk zou bijdragen tot het dichten van de mitigatiekloof;

19.  herinnert eraan dat industrielanden volgens de bevindingen van het vierde evaluatierapport van de IPCC hun nationale emissies tegen 2020 met 25 tot 40% onder de niveaus van 1990 moeten verlagen, terwijl de ontwikkelingslanden als groep tegen 2020 een substantiële ombuiging in de orde van 15 tot 30% onder het thans geraamde emissiegroeitempo moeten realiseren; wijst er voorts op dat de totale wereldwijde uitstoot vóór 2020 zijn maximum moet bereiken en roept op tot een open discussie over effectievere beleidsstrategieën met het oog op dichting van de mitigatiekloof;

20.  benadrukt de noodzaak van een betrouwbare wetenschappelijke basis zoals geboden door de IPCC, waarvan de structuur en procedures fundamenteel hervormd zijn, en onderstreept in dit verband hoe belangrijk de bevindingen van het in 2014 uit te brengen vijfde evaluatierapport van de IPCC zullen zijn;

21.  benadrukt dat het streven naar een 30%-doelstelling voor klimaatverandering tegen 2020 in het eigen belang van de EU is, aangezien aldus duurzame groei tot stand komt, extra banen worden gecreëerd en de afhankelijkheid van energie-invoer wordt beperkt;

22.  is ingenomen met het voorstel om de overeenkomst van Cancún in de EU-wetgeving op te nemen, zodat de ontwikkelde landen koolstofarme ontwikkelingsstrategieën kunnen uitstippelen, en benadrukt hoe belangrijk het is dat ontwikkelingslanden financiële en technische steun krijgen om plannen voor emissiearme ontwikkeling op te stellen en uit te voeren; merkt op dat deze plannen en strategieën een aanzet moeten geven tot beleid en maatregelen waaronder vroegtijdige nationale actie om te voorkomen dat men vastzit aan koolstofintensieve investeringen en infrastructuur, naast energie-efficiëntie en doelstellingen op het gebied van duurzame energie voor de korte en middellange termijn;

Klimaatfinanciering

23.  onderstreept dat het dringend noodzakelijk is na 2012 een financieringskloof te voorkomen (wanneer de snelstartfinancieringsperiode afloopt) en een pad uit te zetten voor het veiligstellen van de klimaatfinanciering uit diverse bronnen van 2013 tot 2020; is van oordeel dat concrete financieringsverbintenissen gedurende de periode 2013-2020 van essentieel belang zijn om het transformatieproces te versnellen, te voorkomen dat de ontwikkelingslanden te weinig mogelijkheden hebben om het gebruik van fossiele brandstoffen los te laten en ondersteuning te bieden voor de inspanningen van ontwikkelingslanden met het oog op mitigatie en aanpassing aan de klimaatverandering; herinnert eraan dat de meerderheid van de lidstaten nog steeds geen toezeggingen heeft gedaan voor de klimaatfinanciering na 2013;

24.  stelt met bezorgdheid vast dat de industrielanden toegezegd hebben tot 2020 USD 100 miljard voor klimaatfinanciering beschikbaar te stellen, maar dat het tot dusver ontbreekt aan een definitie van „nieuw en aanvullend” waar men het internationaal over eens is;

25.  beklemtoont dat meten, verifiëren en controleren van klimaatfondsen, naast de additionaliteit, van essentieel belang is en dat daarvoor een internationaal overeengekomen definitie nodig is; verlangt dat de EU een gezamenlijke benadering ontwikkelt om te bereiken dat de officiële ontwikkelingshulp niet bij bestaande ontwikkelingsdoelen wordt weggehaald maar echt aanvullend is;

26.  is tevreden over de activiteiten van het werkprogramma over langetermijnfinanciering op het gebied van bronnen voor langetermijnfinanciering en financieringsbehoeften in ontwikkelingslanden, en ziet uit naar het in Doha te bespreken verslag van de covoorzitters;

27.  is van mening dat financiering voor klimaatmaatregelen in ontwikkelingslanden gericht moet zijn op de nu al waarneembare negatieve gevolgen van de klimaatverandering, de ontwikkeling van veerkracht moet stimuleren, in het bijzonder in de armste en kwetsbaarste landen, en moet bijdragen tot het dichten van de ambitiekloof op het gebied van mitigatie vóór 2020, waarbij tegelijkertijd duurzame ontwikkeling wordt ondersteund;

28.  wijst er in dit verband op dat er innovatieve, extra financieringsbronnen (belastingen op internationale financiële transacties en op internationaal luchtvervoer en vervoer over zee) moeten worden ontsloten;

29.  verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat de financiering nieuw en aanvullend is, en innovatieve financieringsbronnen te bevorderen;

30.  benadrukt dat afschaffing van subsidies voor fossiele brandstoffen veel potentieel biedt in de vorm van kostenbesparing en terugdringing van broeikasgasuitstoot; verlangt dat in Doha plannen worden goedgekeurd voor de afbouw van subsidies op fossiele brandstoffen, zowel in ontwikkelde landen als in ontwikkelingslanden, met voorrang voor de landen van bijlage I;

31.  is ingenomen met de instelling van de raad van bestuur van het Groen Klimaatfonds (GKF) en ziet uit naar een besluit over de tijdelijke onderbrenging van het GKF-secretariaat in Doha; merkt op dat tijdens de Conferentie van Doha verdere besluiten noodzakelijk zijn om het Groen Klimaatfonds in werking te stellen, zoals in Cancún besloten, in het bijzonder wat betreft de eerste kapitalisatie, en benadrukt de noodzaak financiële steun van de partijen te mobiliseren om het Groen Klimaatfonds operationeel te maken; onderkent dat het Groen Klimaatfonds bepalend is voor de mogelijkheden van de MOL's tot mitigatie van en aanpassing aan de klimaatverandering, en dat concrete financiële toezeggingen in dit verband van het grootste belang zijn;

32.  beklemtoont dat in de akkoorden van Cancún duidelijk staat dat de middelen die via het GKF aan de ontwikkelingslanden worden verstrekt „nieuw” en „aanvullend” op de bestaande ontwikkelingshulp moeten zijn;

33.  wijst er nog eens op dat de arme landen het minst tot de toenemende concentraties broeikasgassen in de atmosfeer hebben bijgedragen maar dat ze wel het meest kwetsbaar zijn voor de gevolgen van de klimaatverandering en over de geringste aanpassingcapaciteit beschikken;

34.  onderstreept dat beleidssamenhang en mainstreaming van milieu in ontwikkelingsprojecten de kern vormen van een doeltreffende EU-strategie ter bestrijding van en aanpassing aan de klimaatverandering;

35.  dringt er bij de EU en lidstaten op aan dat zij maatregelen ten bate van de armen in de ontwikkelingslanden steunen zodat de levensstandaard voor de allerarmsten omhoog gaat; dringt erop aan dat de EU alleen middelen ter beschikking stelt voor de ondersteuning van klimaatvriendelijke ontwikkelingstrajecten, hetgeen inhoudt dat directe of indirecte EU-steun aan op fossiele brandstoffen gebaseerde industrieën (zoals bij de garantieleningen van de EIB, exportkredietinstellingen enz. het geval is) geleidelijk wordt afgeschaft, zoals de EU op de G20-top in 2009 in Pittsburgh heeft beloofd;

36.  benadrukt dat de economische crisis die zich thans voordoet niet gebruikt moet worden als excuus om niet te handelen of om financiering van aanpassingsmaatregelen in ontwikkelingslanden van de hand te wijzen; wijst erop dat de ontwikkeling van een koolstofarme economie veeleer een belangrijke stap is in de richting van oplossing van de crisis;

37.  verzoekt de industrielanden de ontwikkelingslanden voldoende financiële en technologische steun te bieden bij de toepassing van duurzame en efficiënte technologieën;

38.  is van oordeel dat deze maatregelen de belangen en prioriteiten van ontwikkelingslanden, met inbegrip van lokale kennis, moeten eerbiedigen, de Zuid-Zuid-samenwerking en de rol van landbouw op kleine en middelgrote schaal moeten verbeteren – voldoende rekening houdend met het milieu en ecologisch evenwicht;

39.  benadrukt dat financiële middelen voor klimaatbeschermingsmaatregelen moeten worden verstrekt in de vorm van een nieuwe, aanvullende bijdrage boven op de bestaande ontwikkelingshulp;

40.  herinnert de EU en de lidstaten eraan dat de officiële ontwikkelingshulp essentieel is voor kerndoelen van ontwikkeling zoals zorg en onderwijs, en dat ombuiging in de richting van klimaatfinanciering uit den boze is; verzoekt de EU en de lidstaten voldoende middelen voor de verwezenlijking van de millenniumdoelstellingen te reserveren, naast de nieuwe en aanvullende middelen voor mitigatie van en aanpassing aan de klimaatverandering;

Landgebruik, verandering in landgebruik en bosbouw (LULUCF)

41.  is verheugd over de goedkeuring tijdens de Conferentie van Durban van Besluit 2/CMP 7 als een belangrijke stap op weg naar de invoering van gedegen boekhoudregels voor de LULUCF-sector; constateert dat het besluit in een tweejarig werkprogramma voorziet om na te gaan of er behoefte is aan een meer omvattende boekhouding teneinde de milieu-integriteit van de bijdrage van de sector aan emissiereductie te waarborgen;

42.  herinnert eraan dat een aanzienlijk gedeelte van de broeikasgasemissies in ontwikkelingslanden te wijten is aan veranderingen in grondgebruik en landbouwactiviteiten; roept de EU op om met name in de MOL's agrobosbouw en biologische landbouw te bevorderen, omdat daarmee enerzijds de gevolgen van de klimaatverandering worden verlicht en anderzijds armoede wordt teruggedrongen doordat de lokale gemeenschappen hun inkomsten kunnen diversifiëren;

43.  beklemtoont andermaal dat de productie van biobrandstoffen uit landbouwgewassen (oliehoudende zaden, palmolie, suikerriet, suikerbieten, tarwe) tot een enorme vraag naar grond zou kunnen leiden, met alle gevolgen van dien voor de mensen in arme landen die voor hun levensonderhoud van grond en natuurlijke hulpbronnen afhankelijk zijn;

44.  acht het betreurenswaardig dat de „duurzaamheidscriteria” van de Richtlijn hernieuwbare energie en de Richtlijn brandstofkwaliteit met betrekking tot biobrandstoffen een al te beperkte reikwijdte hebben en ontoereikend zijn om de nadelen van de biobrandstoffenhausse in te dammen, met name door indirecte verandering van bodemgebruik (ILUC); verlangt dat de EU de duurzaamheids- en certificeringscriteria voor biobrandstoffen aanscherpt om te kunnen voldoen aan haar belofte van bestrijding van de klimaatverandering en haar wettelijke verplichting tot beleidssamenhang voor het ontwikkelingsbeleid, zoals voorgeschreven door artikel 208 VWEU;

45.  wijst er nogmaals op dat een toenemend gebruik van biomassa zou kunnen leiden tot intensivering van bosbouwmethoden en beperking van de koolstofopslag in bossen, waardoor de 2°C-doelstelling in gevaar komt; verlangt dat de EU en de lidstaten alleen die biobrandstoffen accepteren die aantoonbaar bijdragen tot vermindering van de broeikasgasuitstoot, geen problemen met bodemgebruik opleveren, de voedselvoorziening niet in gevaar brengen en niet in botsing komen met het natuurbehoud; verzoekt de Commissie in dit verband bindende duurzaamheidscriteria voor biomassa te ontwikkelen, ILUC-berekeningen in de bestaande duurzaamheidscriteria voor biobrandstoffen te verwerken en ILUC- en koolstofschuldberekeningen in de duurzaamheidscriteria voor bio-energie te verwerken;

Terugdringen van emissies ten gevolge van ontbossing en bosdegradatie (REDD+)

46.  is verheugd over de besluiten van Durban inzake financiering, waarborgen en referentieniveaus; is van mening dat in Doha nog meer vooruitgang moet worden geboekt, met name inzake de technische beoordeling van referentieniveaus voor bossen; constateert bovendien dat REDD+ een belangrijke rol moet vervullen bij het terugdringen van de mitigatiekloof met streefjaar 2020;

47.  onderstreept dat REDD+ volgens het UNFCCC-kader met overheidsgeld gefinancierd zal worden en roept de partijen op blijk te geven van sterke politieke betrokkenheid bij de ontwikkeling van innovatieve financieringsoplossingen;

48.  is tegenstander van het verhandelen van boskoolstof en het verwerken van REDD+ in de koolstofmarkten, aangezien dit zou leiden tot overmatige toewijzing van rechten en een verdere daling van de koolstofprijs;

49.  benadrukt dat een succesvolle uitvoering van REDD+ afhankelijk is van transparantie en de ontwikkeling van gedegen toezichtsystemen;

50.  onderkent het belang van REDD+ voor de aanpak van de bosbouwuitstoot; beklemtoont dat REDD+ geen afbreuk mag doen aan hetgeen tot dusverre is bereikt met Flegt (wetshandhaving, governance en handel in de bosbouw), in het bijzonder ten aanzien van governance in de bosbouw alsmede de beschrijving en erkenning van op het gewoonterecht berustende bezittingen; verlangt dat de EU zich inzet voor sterkere en gedetailleerder sociale, beheers- en milieuwaarborgen voor REDD+-projecten, zoals mechanismen ter waarborging van de rechten van bosbewoners;

51.  is van mening dat voor de bescherming van bossen langdurig bijzonder stabiele geldstromen vereist zijn; benadrukt dat de vernietiging van bossen weer zal beginnen wanneer de financiering onder een bepaald niveau daalt;

Internationaal lucht- en zeevervoer

52.  dringt andermaal aan op internationale instrumenten met wereldwijde emissiereductiedoelstellingen om de gevolgen voor het klimaat van het internationale lucht- en zeevervoer in te dammen; blijft voorstander van de opneming van de luchtvaart in de EU-regeling voor emissierechtenhandel;

53.  verzoekt de lidstaten alle ontvangsten uit de veiling van emissierechten voor de luchtvaart te gebruiken om de klimaatfinanciering in ontwikkelingslanden vanaf 2013 te versterken;

Klimaatbescherming - in het bijzonder in tijden van economische crisis

54.  onderstreept dat de huidige economische crisis duidelijk aan het licht brengt dat alleen een duurzame economie blijvend welvaart kan genereren en dat klimaatbescherming een van de voornaamste pijlers van een duurzame economie is; onderstreept dat het nog nooit zo belangrijk is geweest expliciete argumenten te geven voor politieke actie ter bescherming van het klimaat, namelijk het bereikbaar maken van een hoge levensstandaard voor meer mensen, en daarbij het veiligstellen van de hulpbronnen en de ruimte voor ontwikkeling, ook voor volgende generaties;

55.  wijst er andermaal op dat de uitdaging van de klimaatverandering niet geïsoleerd kan worden bezien, maar dat deze altijd moet worden aangegaan binnen de context van duurzame ontwikkeling en een duurzaam industrie- en hulpbronnenbeleid;

Structurele hervormingen

56.  is van mening dat de Conferentie van Durban onder meer succesvol was omdat hier de basis is gelegd voor het doorbreken van de vroegere strikte scheiding tussen „partijen” en „waarnemers”, „ontwikkelde landen” en „ontwikkelingslanden” en tussen „landen van bijlage I” en „niet in bijlage I opgenomen landen”, en verzoekt daarom alle deelnemers te streven naar een nieuwe, holistische en alomvattende structuur voor toekomstige onderhandelingen,

57.  is van mening dat het huidige systeem van „toezegging en herziening” niet de fundamentele veranderingen tot stand zal brengen die noodzakelijk zijn om de klimaatverandering blijvend tegen te gaan, en verzoekt derhalve alle partijen ook andere benaderingen in overweging te nemen;

58.  onderstreept dat er geen wondermiddel tegen de klimaatverandering bestaat en vestigt daarom de aandacht op de talrijke mogelijkheden om de noodzakelijke emissiereducties te realiseren, en, nog belangrijker, de noodzakelijke mentaliteitsverandering; is in dit verband ingenomen met het feit dat veel landen reeds ambitieuze mitigatiemaatregelen hebben getroffen en verzoekt de UNFCCC een platform te bieden waarmee de praktijksituatie transparanter kan worden;

Omvorming tot een duurzame economie en industrie

59.  is bezorgd over het feit dat uit gegevens van het IEA blijkt dat de wereldwijde CO2-uitstoot door het gebruik van fossiele brandstoffen in 2011 een recordhoogte heeft bereikt; wijst er andermaal op dat de verwachte wereldwijde stijging van de energieconsumptie gebaseerd zal zijn op de groei van alle energiebronnen; is derhalve van mening dat de EU haar inspanningen om haar economie om te vormen tot een duurzame economie gestaag moet voortzetten, waarmee zij concurrentievermogen op het gebied van duurzame technologie en expertise kan opbouwen; is van mening dat de EU de internationale verbreiding van milieuvriendelijke technologieën moet bevorderen, onder meer op het gebied van hernieuwbare energie, innovatieve en efficiënte technologieën voor fossiele brandstoffen, en in het bijzonder energie-efficiënte technologieën;

60.  roept op tot nauwere samenwerking tussen de Raad, de Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO), zodat de EU met één stem kan spreken binnen internationale organisaties als het IEA, het Internationaal Agentschap voor hernieuwbare energie (Irena), het Internationaal Partnerschap voor samenwerking inzake energie-efficiëntie (IPEEC) en het Internationaal Agentschap voor atoomenergie (IAEA) en aldus een actievere en invloedrijkere rol kan spelen, in het bijzonder bij het nastreven van duurzaam energiebeleid en op energiezekerheid gericht beleid;

61.  wijst erop dat veel landen zich om diverse redenen in de richting van een nieuwe duurzame economie bewegen, zoals klimaatbescherming, schaarste en efficiënt gebruik van grondstoffen, energiezekerheid, innovatie en concurrentievermogen; wijst bijvoorbeeld op de investeringsprogramma's die gericht zijn op energietransitie in landen als China en Zuid-Korea, en roept de Commissie op deze programma's en hun gevolgen voor het concurrentievermogen van de EU in de betreffende sectoren te analyseren;

62.  staat positief tegenover deze ontwikkelingen en wijst er andermaal op dat internationaal gecoördineerde actie helpt koolstoflekkage en bezorgdheid over het concurrentievermogen in de betrokken sectoren, en met name in de energie-intensieve sectoren, tegen te gaan; dringt aan op een overeenkomst om gelijke internationale concurrentieverhoudingen voor koolstofintensieve industrieën te garanderen;

63.  is bezorgd over de toename van zogeheten geïmporteerde emissies, waarbij de uitstoot door geïmporteerde goederen sneller groeit dan de reductie van binnenslands geproduceerde emissies; meent dat wanneer de EU de geïmporteerde emissies beter in het oog kan houden en de aandacht kan vestigen op de toename ervan, industriële concurrenten wellicht aangespoord worden om mee te doen aan een strengere emissiereductieregeling, teneinde hun producten acceptabeler te maken voor de EU-markt;

64.  onderstreept dat het ambitieniveau van de EU en dat van Europese bedrijven, consumenten en lidstaten ten aanzien van de internationale klimaatonderhandelingen in Doha niet moet worden ingeperkt door de financiële en begrotingscrisis in de EU; is van mening dat de EU niet mag versagen in haar streven naar hervorming van de economie, om te voorkomen dat met name groene banen weglekken, en dat de EU haar internationale partners, waaronder China en de VS, moet zien te overtuigen van de voordelen van een internationale overeenkomst, alsmede van het feit dat emissiereducties haalbaar zijn zonder verlies van concurrentievermogen en arbeidsplaatsen, in het bijzonder indien de reducties collectief worden verwezenlijkt;

65.  onderstreept de noodzaak om in alle takken van bedrijvigheid met spoed een holistische grondstoffen- en hulpbronnenstrategie met een efficiënter gebruik van uitgangsmateriaal te ontwikkelen en in praktijk te brengen, zowel in de industrielanden als in de ontwikkelingslanden om blijvend duurzame economieën te realiseren, en roept de EU en de lidstaten ertoe op hierbij het goede voorbeeld te geven; dringt er bij de EU en de lidstaten op aan de ontwikkelingslanden zowel nationaal als lokaal te ondersteunen door kennis en ervaring op het gebied van duurzame mijnbouwpraktijken, een efficiënter gebruik van grondstoffen en hergebruik en recycling beschikbaar te stellen;

66.  is van mening dat een sectorgewijze aanpak, in combinatie met voor de hele economie geldende plafonds in de industrielanden, een bijdrage kan leveren tot een klimaatacties, concurrentiekracht en economische groei; benadrukt, in verband met internationale onderhandelingen, hoe belangrijk het is om voor industriële emissies een sectorgewijze benadering te volgen, in het bijzonder voor de opkomende landen; spreekt de hoop uit dat deze aanpak ook deel zal uitmaken van een internationaal kader voor de klimaataanpak voor de periode na 2012;

67.  merkt op dat de prijzen van verschillende energiebronnen een grote rol spelen voor de bepaling van het gedrag van de spelers op de markt, zoals bedrijfsleven en consumenten, en wijst erop dat het onvermogen van het huidige internationale beleidskader om de externe kosten volledig te internaliseren het voortduren van niet-duurzame consumptiepatronen in de hand werkt; wijst er voorts nogmaals op dat een wereldwijde koolstofmarkt een goede basis zou vormen om zowel substantiële emissiereducties als billijke concurrentieverhoudingen voor de industrie te helpen bewerkstelligen; dringt er bij de EU en haar partners op aan zo snel mogelijk op zoek te gaan naar de effectiefste manier om het systeem van emissierechtenhandel van de EU nauwer te verbinden met andere emissiehandelsystemen met het oog op de totstandbrenging van een mondiale koolstofmarkt, diversifiëring van de reductiemogelijkheden, toename van marktomvang en -liquiditeit, meer transparantie en ten slotte een efficiëntere allocatie van hulpbronnen voor de energiesector en de industrie;

Research en technologie

68.  is teleurgesteld over het feit dat op de top Rio+20 in Rio de Janeiro geen substantiële voortgang is geboekt over toekomstige cruciale kwesties met betrekking tot duurzaamheid; betreurt het ontbreken van concrete doelstellingen, meetbare activiteiten en toezeggingen van wereldleiders; neemt kennis van de resultaten van de bijeenkomst in Durban, waaronder de vorderingen van het Platform van Durban, de voortzetting van het Protocol van Kyoto en de instelling van het Groen Klimaatfonds ten belope van USD 100 miljard, en de verdere ontwikkeling van een technisch uitvoerend comité voor de invoering van koolstofarme technologieën;

69.  benadrukt dat de ontwikkeling en invoering van vernieuwende technologieën cruciaal zijn bij de bestrijding van de klimaatverandering, maar ook om de partners van de EU wereldwijd ervan te overtuigen dat emissiereducties haalbaar zijn zonder concurrentievermogen en banen kwijt te raken; pleit voor een internationale verbintenis om te zorgen voor meer investeringen in onderzoek en ontwikkeling (O&O) ten behoeve van baanbrekende technologieën in de betreffende sectoren; acht het essentieel dat de EU het goede voorbeeld geeft door een substantiële verhoging van haar uitgaven voor onderzoek naar klimaatvriendelijke en energie-efficiënte industriële en energietechnologieën en dat de EU op dit gebied nauwe wetenschappelijke samenwerking ontwikkelt met internationale partners zoals de BRIC-landen en de Verenigde Staten;

70.  is van mening dat innovatie essentieel is om de opwarming van de aarde onder 2°C te houden en merkt op dat er in een markteconomie verschillende manieren zijn om innovatie te stimuleren; verzoekt de Commissie zich te beraden op diverse mechanismen om bedrijven te belonen die vooroplopen en zich onderscheiden in het vermogen om innovatie te genereren en om technologieën wereldwijd te verbreiden en implementeren; pleit voor de erkenning van het recht van ontwikkelingslanden om ten volle gebruik te maken van de flexibele regelingen die in het kader van de Overeenkomst inzake de handelsaspecten van de intellectuele eigendom (TRIPs) geboden worden;

71.  wijst met nadruk op het belang van nauwere samenwerking tussen de EU en de MOL's; is van mening dat de EU inspanningen moet ondersteunen die de MOL's in staat stellen partners en financiering te vinden voor investeringen in duurzame energie en groene technologieën, en roept de Commissie op ideeën te poneren voor gemeenschappelijke onderzoeksprogramma's gericht op alternatieve energiebronnen en op de vraag hoe de EU samenwerking tussen ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden in diverse bedrijfstakken kan stimuleren;

Energie, efficiënt gebruik van energie en grondstoffen

72.  wijst op een recent onderzoek van het IEA waaruit blijkt dat een verbetering van de efficiëntie de duidelijkste route is naar beter energiebeheer in de komende decennia, waarbij investeringen in een klimaatvriendelijk traject naar 2050 zich dubbel en dwars zullen terugbetalen, maar waarbij ook intensieve maatregelen en stimulansen door de overheid vereist zijn;

73.  betreurt dat het energiebesparingspotentieel internationaal en binnen de EU niet adequaat wordt benut; wijst erop dat energiebesparingen nieuwe mogelijkheden bieden voor werkgelegenheid, economische besparingen, energiezekerheid, concurrentievermogen en emissiereducties; verlangt dat de EU meer aandacht besteedt aan energiebesparingen bij internationale onderhandelingen over technologieoverdracht, ontwikkelingsplannen voor ontwikkelingslanden of financiële bijstand; onderstreept dat de EU en haar lidstaten de eigen doelstellingen moeten halen om geloofwaardig te zijn;

74.  wijst erop dat naar schatting twee miljard mensen in de wereld nog steeds geen toegang hebben tot duurzame en betaalbare energie; onderstreept de noodzaak om het energiearmoedeprobleem aan te pakken in overeenstemming met de doelstellingen van het klimaatbeleid; wijst erop dat er energietechnologieën bestaan die zowel op de bescherming van het mondiaal milieu gericht zijn als op lokale ontwikkelingsbehoeften;

75.  acht het betreurenswaardig dat het UNFCCC en het Verdrag inzake biologische diversiteit (CBD) niet voldoende gecoördineerd zijn, waardoor middelen worden verspild en de kans op waardevolle en aanvullende beleidsopties verloren gaat; wijst erop dat uit verscheidene studies, waaronder die naar de economische aspecten van ecosystemen en biodiversiteit („Study on The Economics of Ecosystems and Biodiversity”), blijkt dat het behoud van ecosysteemdiensten via een duurzame aanpak vaak goedkoper is dan verloren gegane functies opnieuw creëren via investeringen in vervangende zware infrastructuur en technologische oplossingen; verzoekt de EU en de lidstaten dan ook op de komende COP 11 in Hyderabad hun klimaatveranderingsdoelstellingen nauw te koppelen aan de doelstellingen voor biodiversiteitsbehoud;

76.  beklemtoont dat er moet worden gestreefd naar betere toegang tot en overdracht van uit milieuoogpunt verantwoorde technologieën overal ter wereld, doch met name in de ontwikkelingslanden, met het oog op betere toegang tot technologische informatie, bevordering van uitwisseling en bundeling van intellectuele-eigendomsrechten met behulp van transparante en veilige mechanismen, alsmede de ontwikkeling van nieuwe mechanismen voor het stimuleren van research die de innovatie niet afgeschermd houdt; verzoekt de EU en de lidstaten daarom de intellectuele-eigendomsrechten ter discussie te stellen om te bereiken dat innovaties die essentieel zijn in de strijd tegen de klimaatverandering vlot gerealiseerd en verbreid kunnen worden;

Klimaatdiplomatie

77.  onderstreept dat de EU zich in het kader van de internationale klimaatonderhandelingen constructief moet blijven opstellen en dat de klimaatdiplomatie van de EU voorafgaand aan Doha door alle EU-instellingen verder moet worden uitgebouwd onder de auspiciën van de EDEO teneinde een duidelijker EU-profiel ten aanzien van het klimaatbeleid te presenteren waardoor een nieuwe dynamiek aan de internationale klimaatonderhandelingen wordt verleend en partners in de gehele wereld, met name de grootste vervuilers, worden aangespoord om ook bindende, vergelijkbare en effectieve emissiereductiemaatregelen en passende mitigatie- en aanpassingsmaatregelen in te voeren;

78.  betreurt dat de reductiedoelstelling van de EU niet strookt met de 2ºC-doelstelling die zij zichzelf heeft gesteld, noch met het kosteneffectieve traject richting de emissiereductiedoelstelling voor 2050;

79.  onderstreept hoe belangrijk (submondiale) allianties met de meeste progressieve landen zijn als middel om een verdere impuls te geven aan het onderhandelingsproces en ervoor te zorgen dat de grootste vervuilers zich ambitieuze en adequate doelen stellen met het oog op de terugdringing van broeikasgasemissies;

80.  onderstreept in dit verband hoe belangrijk het is dat de EU als een belangrijke speler tijdens de Conferentie van Doha met één stem spreekt bij het streven naar vooruitgang op weg naar een internationale overeenkomst, en op dit punt verenigd blijft;

81.  roept de partijen op te erkennen dat de betrokkenheid van de wetgevers bij de onderhandelingen cruciaal is voor het welslagen van het intergouvernementele proces voor een mondiale overeenkomst in 2015, aangezien de stand van de nationale klimaatwetgeving van de partijen de politieke voorwaarden creëert voor de multilaterale onderhandelingen en het algemene ambitieniveau ervan kan bevorderen;

82.  onderstreept de cruciale positie van de beide gastlanden: Qatar, een van de grootste olie- en gasproducenten ter wereld, dat zijn voorraden ziet afnemen maar van alle landen ter wereld nog altijd per hoofd de meeste koolstof uitstoot, en Zuid-Korea, koploper op het gebied van „groene technologie” en het eerste land in Azië dat wetgeving op het gebied van klimaatverandering doorvoert en een „cap-and-trade”-beleid implementeert; vraagt beide landen, die momenteel niet opgenomen zijn in bijlage I, het goede voorbeeld te geven en te helpen bij het smeden van nieuwe allianties;

83.  is bezorgd over het feit dat de informele praktijk, waarbij gewacht wordt op consensus tussen alle Raadsdelegaties, de dringend gewenste klimaatmaatregelen ophoudt, en verzoekt de Raad dan ook te allen tijde overeenkomstig de verdragen met gekwalificeerde meerderheid van stemmen te besluiten, in het bijzonder bij algemene maatregelen overeenkomstig artikel 16, lid 3, VEU, en met name overeenkomstig artikel 218, lid 8, VWEU „tijdens de gehele procedure” bij de sluiting van internationale overeenkomsten;

84.  merkt op dat de Commissie een routekaart heeft voorgesteld voor een koolstofvrij Europa in 2050, wat een zeer ambitieus, maar haalbaar doel is; bevestigt in dit verband nogmaals te willen bijdragen aan de reductie van broeikasgasemissies, ook buiten het kader van een internationale overeenkomst;

85.  wijst erop dat de opwarming van de aarde onderstreept dat alle landen ter wereld onderling afhankelijk zijn; acht het daarom noodzakelijk een wereldwijd geldende overeenkomst te sluiten waarmee een catastrofale verandering met dramatische gevolgen voor de gehele mensheid kan worden afgewend;

Delegatie van het Europees Parlement

86.  is van mening dat de EU-delegatie bij de onderhandelingen over klimaatverandering een cruciale rol vervult, en acht het dan ook onaanvaardbaar dat de leden van het Europees Parlement de EU-coördinatievergaderingen op de vorige Conferentie van de partijen bij de overeenkomst niet konden bijwonen; verwacht dat ten minste de voorzitter van de delegatie van het Parlement de EU-coördinatievergaderingen in Doha zal kunnen bijwonen;

87.  merkt op dat de Commissie volgens het in november 2010 tussen de Commissie en het Parlement gesloten kaderakoord eraan moet meewerken dat leden van het Parlement als waarnemers zitting nemen in delegaties van de Unie bij onderhandelingen over multilaterale overeenkomsten; herinnert eraan dat krachtens het Verdrag van Lissabon (artikel 218 VWEU) de goedkeuring van het Parlement vereist is voor overeenkomsten tussen de Unie en derde landen of internationale organisaties;

o
o   o

88.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de regeringen en parlementen van de lidstaten en het Secretariaat van het UNFCCC, met het verzoek dat ze wordt toegezonden aan alle verdragsluitende partijen buiten de EU.

(1) PB L 8 van 13.1.2009, blz. 3. (2) PB C 67 E van 18.3.2010, blz. 44. (3) PB C 285 E van 21.10.2010, blz. 1. (4) PB C 341 E van 16.12.2010, blz. 25. (5) PB C 99 E van 3.4.2012, blz. 77. (6) Aangenomen teksten, P7_TA(2011)0504. (7) Aangenomen teksten, P7_TA(2012)0086. (8) PB C 46 van 24.2.2006, blz. 1.

Resolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over uitbreiding: beleid, criteria en de strategische belangen van de EU (2012/2025(INI))

P7_TA(2012)0453 A7-0274/2012

Het Europees Parlement,

–  gezien het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU), en met name de artikelen 2, 21 en 49,

–  gezien het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende het instrument voor pretoetredingssteun (IPA II) (COM(2011)0838/4),

–  gezien de conclusies van het voorzitterschap van de Europese Raad van Kopenhagen van 21 en 22 juni 1993, van de Europese Raad van Madrid van 15 en 16 december 1995, van de Europese Raad van Thessaloniki van 19 en 20 juni 2003 en een van de Europese Raad van Brussel van 14 en 15 december 2006,

–  gezien de conclusies van de Raad van 5 december 2011 over uitbreiding en het stabilisatie- en associatieproces,

–  gezien de nieuwe consensus over uitbreiding, die door de Raad in 2006 is vastgesteld, en de geconsolideerde uitbreidingsstrategie die vervolgens door de Commissie ten uitvoer is gelegd,

–  gezien de mededeling van de Commissie van 20 februari 2009 getiteld „De EU vijf jaar na de uitbreiding - Economische prestaties en uitdagingen” (COM(2009)0079/3),

–  gezien zijn resoluties van 13 december 2006 over de mededeling van de Commissie „Uitbreidingsstrategie en voornaamste uitdagingen 2006–2007”(1), van 10 juli 2008 over het Strategiedocument betreffende de uitbreiding van 2007 van de Commissie(2), en van 26 november 2009 over het Strategiedocument betreffende de uitbreiding van 2009 over de landen van de Westelijke Balkan, IJsland en Turkije(3), alsook de mededelingen van de Commissie over de uitbreidingsstrategie van 2009-2010, 2010-2011 en 2011-2012,

–  gezien zijn vorige resoluties over de landen van de Westelijke Balkan, IJsland en Turkije,

–  gezien artikel 48 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie buitenlandse zaken en het advies van de Begrotingscommissie (A7-0274/2012),

A.  overwegende dat overeenkomstig artikel 49 VEU elke Europese staat die de waarden van menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten, waaronder de rechten van personen die tot minderheden behoren, eerbiedigt en zich ertoe verbindt deze uit te dragen, een aanvraag kan indienen voor het lidmaatschap van de Europese Unie; overwegende dat deze waarden het fundament zijn van de Europese Unie en leidend zijn voor haar internationale optreden, en door alle lidstaten geëerbiedigd en gehandhaafd moeten worden;

B.  overwegende dat uitbreiding al sinds het begin van de jaren zestig op de EU-agenda staat; overwegende dat sinds de eerste uitbreiding in 1973 de EU gestaag gegroeid is van de zes oprichtende lidstaten tot de huidige 27 (binnenkort 28); overwegende dat een aantal andere landen streeft naar het EU-lidmaatschap, als garantie voor een veilige, democratische en voorspoedige toekomst;

C.  overwegende dat het integratiebeleid in het afgelopen decennium heeft aangetoond dat uitbreiding positief is voor de EU als geheel en de Unie in een betere positie brengt om mondiale uitdagingen aan te gaan;

D.  overwegende dat uitbreiding een succes is geweest voor de EU en Europa als geheel, daar mede dankzij de uitbreiding de verdeeldheid van de Koude Oorlog is overwonnen, de vrede, stabiliteit en welvaart in heel Europa zijn vergroot, de conflictpreventie is verbeterd, hervormingen zijn gestimuleerd, alsook de vrijheid, de democratie, de naleving van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden en de rechtsstaat, de ontwikkeling van de markteconomie en de sociaal en ecologisch duurzame ontwikkeling zijn bestendigd;

E.  overwegende dat twintig jaar na de Europese Raad van Kopenhagen van 1993, die de vooruitzichten op het lidmaatschap voor de landen van Midden- en Oost-Europa heeft bevestigd en de toetredingscriteria heeft vastgesteld, het moment is aangebroken voor een herziening van de bestaande procedures en het uitbreidingsbeleid als geheel, onder voorbehoud van de lopende onderhandelingen;

F.  overwegende dat de toetredingscriteria van Kopenhagen de tand des tijds hebben doorstaan en de kern van het uitbreidingsbeleid blijven; overwegende dat de geconsolideerde uitbreidingsstrategie en de nieuwe nadruk op justitie en binnenlandse zaken, de rechtsstaat en eerbiediging van de grondrechten effectief en doeltreffend moeten zijn;

G.  overwegende dat het Europees Parlement met zijn jaarlijkse resoluties over de kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten bijdraagt aan verbetering van de transparantie van het uitbreidingsproces en het afleggen van verantwoording daarvoor, door de meningen van de Europese burgers te verwoorden; overwegende dat na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon de rol van het Europees Parlement is vergroot dankzij de erkenning van zijn medewetgevende bevoegdheden, onder meer ten aanzien van het instrument voor pretoetredingssteun (IPA);

H.  overwegende dat het vooruitzicht op toetreding een belangrijk hervormend effect heeft op het politieke, sociaaleconomische en culturele landschap van de landen die willen toetreden, en een krachtige stimulans is voor politieke, economische en wetgevende hervormingen en de bevordering van vrede, stabiliteit, verzoening en goede nabuurschapsbetrekkingen; overwegende dat de uitbreiding dankzij dit hervormend potentieel de kwintessens is van de „zachte macht” van de EU en een belangrijk element van haar externe optreden;

I.  overwegende dat engagement, naleving van de voorwaarden en geloofwaardigheid kernelementen van het toetredingsproces zijn;

J.  overwegende dat het van het grootste belang is dat de lidstaten de toetredingscriteria en grondrechten volledig blijven naleven en handhaven om de geloofwaardigheid en samenhang van het uitbreidingsproces te versterken en elke vorm van discriminatie van potentiële nieuwe lidstaten te vermijden;

K.  overwegende dat een verbintenis tot politieke, economische en wetgevende hervormingen allereerst in het belang is van de kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten en hun burgers;

L.  overwegende dat elk land dat het EU-lidmaatschap nastreeft op zijn eigen merites beoordeeld moet worden wat betreft de uitvoering en naleving van dezelfde criteria; overwegende dat het tempo van het toetredingsproces moet worden bepaald door de mate waarin uitvoering is gegeven en wordt voldaan aan de toetredingscriteria van de EU alsook de mate waarin invulling is gegeven aan de prioriteiten van het toetredingspartnerschap en het onderhandelingskader; overwegende dat de beoordeling of en in welke mate voldaan is aan de vereisten voor lidmaatschap op de meest eerlijke en transparante wijze tot stand moet komen;

M.  overwegende dat het uitbreidingsproces ook een belangrijk effect heeft op de Europese Unie zelf, omdat het een kans biedt haar identiteit, doelen, waarden en beleid nader te definiëren alsook een geschikt moment om haar burgers daarover beter te informeren;

N.  overwegende dat dit proces in overeenstemming met de vernieuwde consensus over uitbreiding van 2006 gebaseerd moet zijn op consolidatie, voorwaardelijkheid en communicatie alsmede de capaciteit van de EU om nieuwe lidstaten op te nemen; overwegende dat de integratiecapaciteit van de EU een belangrijk element en zelfs een voorwaarde is voor een duurzaam uitbreidingsbeleid en het integratieproces als geheel; overwegende dat deze overweging een positieve impuls is geweest voor institutionele verdieping, zoals is gebleken uit de opeenvolgende herzieningen van het Verdrag bij de opeenvolgende uitbreidingsgolven, waarbij de functies en activiteiten van de Unie zijn uitgebreid;

O.  overwegende dat waarachtige verzoening tussen verschillende naties en volkeren, een vreedzame oplossing van conflicten en het aanknopen van goede nabuurschapsbetrekkingen tussen Europese landen van wezenlijk belang zijn voor duurzame vrede en stabiliteit, en een substantiële bijdrage vormen aan een waarlijke Europese integratie en daarom van cruciaal belang zijn voor het uitbreidingsproces; overwegende dat een aantal al dan niet potentiële kandidaat-lidstaten nog altijd onopgeloste kwesties met de buurlanden heeft en dat alle betrokken partijen zich daarom openlijk moeten inzetten voor het oplossen van bilaterale spanningen; overwegende dat deze kwesties moeten worden opgelost vóór toetreding;

Algemene beschouwingen

1.  steunt het uitbreidingsproces krachtig en is van mening dat het uitbreidingsbeleid geloofwaardig moet blijven en gesteund moet worden door het publiek zowel in de EU, als in de (potentiële) kandidaat-lidstaten; onderstreept derhalve dat de EU en de (potentiële) kandidaat-lidstaten aan alle verplichtingen moeten voldoen en alle verbintenissen moeten nakomen, en de voorwaarden moeten scheppen om het welslagen van toekomstige uitbreidingen te verzekeren, onder meer door de betrokken landen te assisteren bij hun pogingen de criteria voor toetreding tot de EU te vervullen;

2.  erkent de voordelen van het uitbreidings- en toetredingsproces voor de burgers van de (potentiële) kandidaat-lidstaten en de burgers van de EU;

3.  is van mening dat de criteria van Kopenhagen nog altijd een fundamentele basis vormen en zij de kern van het uitbreidingsbeleid moeten blijven; benadrukt dat volledige en rigoureuze naleving van deze criteria een absolute vereiste is, dat de nodige aandacht moet worden besteed aan de sociale gevolgen voor de (potentiële) kandidaat-lidstaten, en dat ten volle rekening moet worden gehouden met de integratiecapaciteit van de Unie;

4.  is van mening dat het begrip „integratiecapaciteit” vier elementen inhoudt:

5.  benadrukt echter dat de Unie verantwoordelijk is voor het verbeteren van haar integratiecapaciteit bij de afweging van de legitieme Europese aspiraties van kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten;

6.  wijst op het feit dat de EU mede dankzij de unieke combinatie van economische dynamiek en een sociaal model nog altijd een grote aantrekkingskracht bezit; betreurt het ten zeerste dat deze sociale dimensie zo sterk onderbelicht is in het uitbreidingsproces; verzoekt de Commissie dit punt op te pakken, met name in het kader van hoofdstuk 19 (sociaal beleid en werkgelegenheid), positieve sociale hervormingen in de toekomstige EU-lidstaten te bevorderen en de nodige aandacht aan sociale rechtvaardigheid te schenken;

7.  wijst erop dat het acquis op sociaal gebied minimumnormen omvat op terreinen als het arbeidsrecht, de gelijke behandeling van mannen en vrouwen, gezondheid en veiligheid op het werk en non-discriminatie, en dat in de EU-Verdragen de gebondenheid aan het Europees Sociaal Handvest van 1961 en het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werkenden van 1989 wordt bevestigd, terwijl ook het EU-Handvest van de grondrechten een aantal fundamentele sociale rechten bevat; benadrukt dat wanneer niet voldaan wordt aan de gemeenschappelijke sociale normen van de EU, er sprake is van een soort sociale dumping, die ten koste gaat van zowel het Europese bedrijfsleven als de werkenden, en een kandidaat-lidstaat ervan kan weerhouden deel te nemen aan de binnenmarkt; wijst erop dat sociale partners en met name vakbonden gerichte EU-steun behoeven om hun capaciteiten te versterken;

8.  is van mening dat de toetredingscriteria adequaat moet worden vertaald in heldere, specifieke en meetbare doelstellingen in het IPA ten einde duidelijk het verband te laten zien tussen door de Unie gefinancierde beleidsmaatregelen in de kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten en de vorderingen met het voldoen aan de algemene toetredingscriteria;

9.  onderkent dat de economieën van de kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten zich in dezelfde richting moeten ontwikkelen als die van de EU-lidstaten met het oog op een soepelere harmonisatie; moedigt de kandidaat-lidstaten daarom aan om haalbare landspecifieke doelstellingen te formuleren voor elk van de hoofddoelen van EU 2020 voor een slimme, duurzame en inclusieve economie;

10.  vestigt de aandacht op het belang van de criteria van Madrid (zoals gedefinieerd door de Europese Raad van december 1995 in Madrid), waarin wordt benadrukt dat kandidaat-lidstaten in staat moeten zijn de regels en procedures van de EU toe te passen; is van mening dat volgens het beginsel van strikte conditionaliteit de vorderingen van een (potentiële) kandidaat-lidstaat met het overnemen en uitvoeren van de hervormingen in elke fase van het toetredingsproces nauwgezet gemeten moeten worden, op basis van een serie duidelijke criteria, alsook dat landen die willen toetreden tot de EU pas van de ene fase naar de andere kunnen overgaan wanneer aan alle voorwaarden van een bepaalde fase voldaan is; benadrukt dat ook de lidstaten zelf de criteria van Kopenhagen volledig moeten eerbiedigen en nakomen, ten einde de geloofwaardigheid en effectiviteit van de uitbreidingsstrategie te vergroten, om te voorkomen dat er van toetredingslanden hogere normen worden geëist dan in bepaalde delen van de EU gelden; benadrukt de noodzaak van een duidelijker omschrijving van de verschillende fasen, van transparante en eerlijke benchmarks gedurende het gehele proces die de algemene criteria voor lidmaatschap moeten omzetten in concrete stappen op weg naar toetreding, en van evaluaties om te meten of aan de noodzakelijke eisen is voldaan; acht het tevens belangrijk dat er geen toetredingsdatum wordt vastgesteld of toegezegd zolang de onderhandelingen niet zijn afgerond; benadrukt dat het tevens duidelijk moet zijn dat een eenmaal bereikte benchmark moet worden aangehouden en dat een terugval een gepaste reactie moet oproepen van degenen die de benchmarks hebben vastgesteld;

11.  benadrukt dat het doel van het toetredingsproces het volwaardige EU-lidmaatschap is;

12.  verzoekt de Commissie het toezicht op de vooruitgang van het toetredingsproces te handhaven en te intensiveren, alsook haar assistentie aan de (potentiële) kandidaat-lidstaten, om te verzekeren dat zij beter op de toetreding zijn voorbereid, hetgeen zowel die landen zelf als de EU ten goede komt;

13.  is van mening dat met het oog op de geloofwaardigheid van het uitbreidingsproces de integratiecapaciteit van de EU in een vroeg stadium moet worden geëvalueerd en duidelijk naar voren moet komen in het advies van de Commissie voor elke (potentiële) kandidaat-lidstaat, met een uiteenzetting van de belangrijkste punten van zorg en de manieren waarop deze kunnen worden opgelost; is van mening dat dit advies vervolgd moet worden met een uitgebreide effectbeoordeling; benadrukt in dit verband dat voor een succesvolle uitbreiding vereist is dat de EU de capaciteit blijft houden om te handelen, te ontwikkelen, democratisch en efficiënt beslissingen te nemen, en over de financiële middelen beschikt om de economische en sociale samenhang te ondersteunen en om haar politieke doelstellingen na te streven;

Uitbreidingsbeleid

14.  is ingenomen met de nieuwe onderhandelingsmethode voor toekomstige onderhandelingskaders, waarin voorrang wordt gegeven aan vraagstukken op het vlak van de rechtspraak en de grondrechten alsook op dat van justitie en binnenlandse zaken; is van mening dat deze kwesties inderdaad reeds in een vroeg stadium van het toetredingsproces moeten worden aangepakt en dat in het algemeen de hoofdstukken 23 en 24 dienovereenkomstig geopend dienen te worden op basis van actieplannen, omdat die een overtuigende reeks wapenfeiten door de tijd heen vereisen; verzoekt de Commissie het Parlement geregeld te informeren over de vooruitgang op dit vlak, alsook om de maandelijkse pretoetredingsverslagen van de EU-delegaties eveneens aan de leden van de Commissie buitenlandse zaken beschikbaar te stellen wanneer zij dit verzoeken; merkt evenwel op dat de aandacht voor de betreffende terreinen niet ten koste mag gaan van de inspanningen en vooruitgang op andere terreinen in de afzonderlijke toetredingsagenda's van de (potentiële) kandidaat-lidstaten;

15.  acht het van groot belang dat er binnen het uitbreidingsbeleid ruime aandacht besteed wordt aan de opbouw van een doeltreffend, onafhankelijk en onpartijdig rechtssysteem en een transparant democratisch politiek systeem die de rechtsstaat kunnen versterken; benadrukt tevens het belang van alle vormen van vrijheid van meningsuiting, en de noodzaak de mediavrijheid bij de wet en in de praktijk te garanderen en corruptie en georganiseerde misdaad effectief te bestrijden;

16.  onderstreept dat visumliberalisering een goed voorbeeld is van EU-voorwaarden waarin politieke en technische criteria worden gecombineerd met een wenselijk doel en concrete voordelen; verwelkomt en steunt daarom de inspanningen van de Commissie en van belanghebbende landen op dit vlak;

17.  verzoekt de Commissie de administratieprocedure te vereenvoudigen en de administratieve lasten voor IPA-financiering te verminderen, met als doel het instrument toegankelijker te maken voor en de deelname te bevorderen van kleinere en decentrale maatschappelijke organisaties, vakbonden en andere begunstigden;

18.  pleit voor grotere betrokkenheid van het maatschappelijk middenveld en niet-overheidsgebonden actoren en sociale partners van zowel de kandidaat-lidstaten als de lidstaten bij het toetredingsproces; dringt er bij de Commissie op aan een continue dialoog met hen te voeren; dringt er bij de (potentiële) kandidaat-lidstaten op aan ervoor te zorgen dat deze groepen in alle stadia bij de uitbreiding worden betrokken; benadrukt dat het maatschappelijk middenveld een belangrijke motor kan zijn voor toenadering met de EU en druk van onderaf kan genereren voor de uitvoering van de Europese agenda, de transparantie van het proces kan vergroten en de democratische steun voor toetreding verstreken; wijst op het belang van adequate financiële steun, onder meer via de faciliteit voor het maatschappelijk middenveld, met name ter versterking van de capaciteit van maatschappelijke organisaties om de uitvoering van het acquis te volgen; wijst op het belang van samenwerking tussen Europese maatschappelijke organisaties en hun tegenhangers in (potentiële) kandidaat-lidstaten;

19.  wijst met nadruk op de noodzaak van uitbreiding van de administratieve capaciteit en personeel om het acquis te kunnen overzetten, uitvoeren en handhaven; is van mening dat processen in het kader van de uitbreiding niet louter 'technisch' moeten zijn en benadrukt de noodzaak om het toetsingsproces nauwer te koppelen aan de werkelijkheid in het veld; verzoekt de Commissie daarom NGO's, vakbonden en grote belanghebbenden in voorkomende gevallen bij deze exercitie te betrekken;

20.  pleit, omdat het de belangrijke rol van de sociale dialoog in de besluitvorming van de EU onderkent, voor meer nadruk op versterking van de capaciteiten van de sociale partners en de rol van de sociale dialoog in het uitbreidingsproces; vraagt verder meer aandacht voor de ontwikkeling van handhavingsmechanismen, zoals de arbeidsinspectie om werknemers te beschermen en de naleving van hun sociale rechten, gezondheids- en veiligheidsnormen te waarborgen, en om uitbuiting van met name zwartwerkers te bestrijden;

21.  dringt aan op grotere betrokkenheid van het Europees Economisch en Sociaal Comité (EESC) bij het uitbreidingsproces; wijst op de rol van dit comité in de verspreiding van positieve praktijken onder (potentiële) kandidaat-lidstaten en in het verwerven van steun van het maatschappelijk middenveld voor de zaak van de Europese integratie in de EU; steunt de verdere versterking van de dialoog tussen maatschappelijke organisaties in de EU en de kandidaat-lidstaten en pleit voor hechtere samenwerking tussen het EESC, de Commissie en het Europees Parlement;

22.  roept in herinnering dat het bereiken van duurzaam economisch herstel voor de meeste kandidaat-lidstaten een grote uitdaging is en onderstreept de noodzaak om slimme, duurzame en inclusieve groei te bevorderen overeenkomstig de Europa 2020-strategie; dringt aan op meer steun voor kleine en middelgrote ondernemingen (KMO's), die van cruciaal belang zijn voor de sociaaleconomische vooruitgang in alle mogelijke nieuwe lidstaten, en dringt er bij de Commissie op aan te dringen op prioritaire hervormingen waarmee een gunstig regelgevingskader voor innovatieve kleine en middelgrote ondernemingen met een groot potentieel wordt geschapen; benadrukt tegelijkertijd de noodzaak blijvende aandacht te geven aan de problemen van een groeiende informele sector, hoge werkloosheid en integratie van de meest kwetsbare mensen in de samenleving;

23.  acht het van het grootste belang dat er gewerkt wordt aan een klimaat van tolerantie en wederzijds respect, goede nabuurbetrekkingen en regionale en grensoverschrijdende samenwerking, als noodzakelijke voorwaarde voor stabiliteit en als weg om een waarlijke duurzame verzoening te bereiken; is van mening dat in gebieden met een oorlogsverleden de vervolging van oorlogsmisdaden, de vreedzame co-existentie van verschillende etnische, culturele en religieuze gemeenschappen, de bescherming van minderheden en naleving van de mensenrechten, alsmede de herintegratie van vluchtelingen en ontheemden een fundamenteel onderdeel moeten uitmaken van het toetredingsproces; spoort in dit verband de (potentiële) kandidaat-lidstaten die het Kaderverdrag inzake de bescherming van nationale minderheden nog moeten ratificeren, dat te doen; oppert dat in deze gevallen bevordering van onderwijs en het leren van elkaars geschiedenis, taal en cultureel erfgoed tijdens en na het toetredingsproces bevorderlijk zou zijn voor het wederzijds begrip en zou bijdragen aan een historische verzoening;

24.  is van mening dat in het uitbreidingsbeleid meer voorrang moet worden gegeven aan gelijke behandeling van mannen en vrouwen en aan antidiscriminatie; benadrukt dat gelijkheid van mannen en vrouwen een grondrecht is, die een kernwaarde van de EU en een belangrijk beginsel van haar externe optreden vormt, en tegelijk ook enorme mogelijkheden inhoudt voor het bereiken van de doelen van Europa 2020 door bij te dragen tot groei en volledige werkgelegenheid; moedigt de deelname van vrouwen in het toetredingsproces aan en onderstreept het belang van mainstreaming van het beleid inzake gendergelijkheid; benadrukt dat discriminatie op alle mogelijke gronden verboden is en dat de beoordelingen van de EU zich ook moeten uitstrekken tot de rechten van de homo-, bi- en transseksuele gemeenschap en de integratie van minderheden in het politieke, sociale en economische leven;

25.  verzoekt de Commissie om de (potentiële) kandidaat-lidstaten te betrekken bij haar initiatieven inzake sociale inclusie, zoals het EU-kader voor de nationale strategieën voor integratie van de Roma, om het IPA met het oog hierop beter te mobiliseren en om de (potentiële) kandidaat-lidstaten via het mechanisme van het stabilisatie- en associatieproces aan te moedigen deze doelen te realiseren; verzoekt deze landen actief deel te nemen aan het 'Decennium voor Roma-integratie' en hun grondrechten te garanderen, hun sociale en economische positie te verbeteren en hen toegang tot huisvesting te verzekeren;

26.  is van mening dat elke toetredende staat zijn belangrijkste bilaterale problemen en grote conflicten met buurlanden, met name met betrekking tot territoriale kwesties, moet oplossen alvorens te kunnen toetreden tot de Unie; beveelt ten zeerste aan dat deze kwesties zo vroeg mogelijk in het toetredingsproces worden opgepakt, in een constructieve sfeer van nabuurschap en bij voorkeur vóór de opening van de toetredingsonderhandelingen, zodat deze niet negatief worden beïnvloed; acht het in dit verband van essentieel belang rekening te houden met de algemene belangen van de EU, haar waarden, en de verplichting om volledig te voldoen aan het acquis en de beginselen waarop de EU is gegrondvest;

27.  verzoekt de EU om inspanningen te steunen om onopgeloste conflicten, zoals grensgeschillen, nog voor toetreding op te lossen; spoort, in lijn met de bepalingen van het internationaal recht, het VN-Handvest en de betreffende VN-resoluties, alle partijen in geschillen die – indien zij onopgelost blijven – de tenuitvoerlegging van het acquis kunnen belemmeren of een gevaar vormen voor de internationale vrede en veiligheid, aan om constructief te werken aan een vreedzame oplossing, en, als een bilateraal akkoord onmogelijk blijkt, hun zaak voor te leggen aan het Internationaal Gerechtshof of zich te onderwerpen aan een bindende arbitrageprocedure naar keuze of constructief mee te werken aan een intensieve bemiddeling; herhaalt zijn verzoek aan de Commissie en de Raad om te beginnen met de ontwikkeling, overeenkomstig de EU-Verdragen, van een algemeen toepasbare arbitrageprocedure voor de beslechting van bilaterale en multilaterale geschillen;

28.  is ingenomen met initiatieven zoals de positieve agenda over Turkije, de toetredingsdialoog op hoog niveau met de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië en de gestructureerde dialoog over de rechtsstaat met Kosovo(4); is ingenomen met het voornemen om het hervormingsproces een nieuwe dynamiek te geven, maar benadrukt dat deze initiatieven op geen enkele wijze de formele onderhandelingsprocedures mogen vervangen, en volledig in overeenstemming moeten zijn met het onderhandelingskader;

29.  benadrukt dat (potentiële) kandidaat-lidstaten verbeteringen moeten boeken op het gebied van democratie, de mensenrechten en verzoeningsprocessen, gebieden die in het uitbreidingsproces altijd prioriteit moeten krijgen en die weerspiegeld moeten worden in de financiële instrumenten; wijst in dit verband erop hoe belangrijk het is dat financiële steun rekening houdt met de noodzaak tot herstel van cultureel erfgoed in conflictgebieden, en dat dit een belangrijke rol vervult voor het opbouwen van vertrouwen en de onderlinge integratie van verschillende etnische en religieuze gemeenschappen;

30.  benadrukt dat het uitbreidingsbeleid van de EU een moderniserings-, democratiserings- en stabiliseringsinstrument is, waarmee tevens wordt beoogd de interne en mondiale rol van de EU te versterken; verzoekt de Commissie bij de behandeling van nieuwe aanvragen voor het EU-lidmaatschap alsook bij aanbevelingen tot het openen of – ingeval van fundamenteel gewijzigde omstandigheden – beëindigen van toetredingsonderhandelingen, uitgebreide effectbeoordelingen uit te voeren;

31.  steunt de inzet van de Commissie om de kwaliteit van het toetredingsproces te verhogen door het meer op merites te baseren, meer gebruik te maken van benchmarks en het transparanter te maken; is ervan overtuigd dat het proces hierdoor eerlijker en objectiever meetbaar wordt en dat de geloofwaardigheid ervan stijgt; adviseert in dit verband duidelijker oordelen op te nemen in de voortgangsverslagen; benadrukt evenwel dat de benchmarks niet mogen leiden tot nieuwe toetredingsvoorwaarden voor (potentiële) kandidaat-lidstaten, maar dat deze de algemene criteria voor lidmaatschap en de doelstellingen van de EU-pretoetredingssteun moeten omzetten in concrete stappen en resultaten op weg naar toetreding, in volledige overeenstemming met het onderhandelingskader;

32.  wijst met nadruk erop hoe belangrijk de bestrijding van corruptie en georganiseerde misdaad is voor het welslagen van het toetredingsproces; verzoekt de Commissie een nieuwe aanpak voor dit probleem te volgen door de aandacht van de autoriteiten van aspirant-lidstaten te vestigen op individuele gevallen van stelselmatige corruptie; dringt er bij de Commissie op aan nauw samen te werken met de Groep van staten tegen corruptie (GRECO) en met de instanties voor corruptiebestrijding in de betrokken landen; onderstreept dat de nieuwe aanpak een zeer positief effect zou hebben op het imago van de Unie bij de burgers van de aspirant-lidstaten en de corruptiebestrijding waarschijnlijk zou vergemakkelijken;

33.  verzoekt de Commissie met klem ervoor te zorgen dat de totale financiering voor elke begunstigde in reële cijfers niet daalt; wijst erop dat bij deze berekening rekening moet worden gehouden met het feit dat: a) de ratio van de totale geprogrammeerde IPA-steun aan het BBP van elk land niet mag afnemen in relatieve termen, zelfs als de noemer (BBP) voor elk begunstigd land in reële termen een cumulatieve stijging heeft laten zien in de periode 2007-2013; b) het aantal landen dat in aanmerking komt voor financiering door het toekomstige instrument zal dalen als gevolg van de toetreding van Kroatië, hetgeen de comparatieve verdeling binnen de financieringspool waarschijnlijk zal veranderen; c) met de voorgestelde wijzigingen in het nieuwe instrument, die het onderscheid tussen landen op basis van hun kandidaat-status moeten opheffen, meer landen toegang kunnen krijgen tot financiering – die tot nu toe ontoegankelijk was voor niet-kandidaat-landen - bestemd voor beleidsterreinen gericht op sociaal-economische ontwikkeling; beveelt in deze context aan dat geen enkele begunstigde als gevolg van beperkte EU-middelen mag worden uitgesloten van voldoende en eerlijke toegang tot financiering, met name op het beleidsgebied institutionele opbouw;

34.  wijst erop dat de uitbreiding van de EU moet worden ondersteund met een gecoördineerd, doeltreffender en transparanter communicatiebeleid, waarbij alle EU-instellingen, regeringen en parlementen van de lidstaten alsook vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld betrokken worden, ten einde een open en eerlijk debat over de gevolgen van de uitbreiding te starten, die ook de publieke opinie van zowel de EU-lidstaten als de kandidaat-lidstaten omvat; benadrukt dat een soortgelijk communicatiebeleid in samenwerking met alle actoren ook moet worden gevoerd in de kandidaat-lidstaten;

35.  is van mening dat de steun van EU-burgers voor verdere uitbreiding van de EU alleen kan worden vergroot en dat de burgers van de (potentiële) kandidaat-lidstaten de hervormingen in hun land alleen zullen blijven steunen als duidelijk en uitgebreid voorlichting wordt gegeven over de politieke, sociaaleconomische en culturele voordelen van de uitbreiding; acht het van cruciaal belang dat het publiek wordt uitgelegd hoe het uitbreidingsbeleid de oudere lidstaten nieuwe investerings- en uitvoermogelijkheden heeft opgeleverd en hoe het kan helpen bij de verwezenlijking van de EU-doelstellingen wat betreft conflictpreventie, vreedzame oplossing van conflicten, bestrijding van de economische crisis, het scheppen van banen, bevordering van de arbeidsmobiliteit, milieubescherming en vergroting van de veiligheid en beveiliging en tegelijkertijd hervormingen kan versnellen, de toegang tot financiële middelen kan verbeteren en vervolgens de levensomstandigheden in de uitbreidingslanden kan verbeteren ten gunste van alle Europese burgers, en de sociale en economische onevenwichtigheden kan verkleinen; benadrukt dat voorlichting op alle sectoren van de samenleving moet worden gericht, door bevordering van onder meer een specifiek leerplanonderdeel voor de middelbare school of equivalent niveau, over de achtergrond, de doelstellingen en de werking van de Europese Unie, alsmede de uitbreidingsprocessen; benadrukt tevens de noodzaak om voorlichting op de belangrijkste opiniemakers te richten, zoals journalisten, vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld, en sociaal-economische actoren en vakbonden; is van mening dat soortgelijke inspanningen van (potentiële) kandidaat-lidstaten moeten worden gestimuleerd en steun verdienen;

Vooruitzichten en de strategische belangen van de Europese Unie

36.  is er stellig van overtuigd dat de EU veel strategische voordelen kan hebben van het uitbreidingsbeleid; onderstreept dat het EU-lidmaatschap stabiliteit verschaft in een snel veranderende wereld en dat dit lidmaatschap perspectief blijft bieden op sociale ontwikkeling en welvaart; is van mening dat uitbreiding een strategisch langetermijnbelang van de EU is dat niet noodzakelijkerwijs langs de lat van kortetermijnvoordelen gelegd kan worden; acht het van belang dat terdege rekenschap wordt gegeven van de substantiële en blijvende waarde van dit beleid als een „zachte” doch essentiële machtsfactor voor de EU;

37.  blijft overtuigd voorstander van verdere uitbreiding en verzoekt de lidstaten om het momentum van het uitbreidingsproces te bewaren; is er volledig van overtuigd dat de EU zich dankzij het Verdrag van Lissabon verder kan uitbreiden en tegelijkertijd de integratie verder kan verdiepen;

38.  wijst er nogmaals op dat het proces niet is afgerond met de loutere omzetting van het acquis en onderstreept het belang van een effectieve tenuitvoerlegging en naleving op de lange termijn van zowel het acquis als de criteria van Kopenhagen; is van mening dat met het oog op de geloofwaardigheid van de toetredingsvoorwaarden ook de EU-lidstaten moeten worden beoordeeld of zij nog steeds de fundamentele waarden van de EU naleven en of ze hun verbintenissen betreffende de werking van democratische instellingen en de rechtsstaat nakomen; verzoekt de Commissie een gedetailleerd voorstel uit te werken voor een controlesysteem op basis van artikel 7 VEU en artikel 258 VWEU;

39.  wijst erop dat een geharmoniseerd, vooruitziend uitbreidingsbeleid een waardevol strategisch instrument kan zijn voor de economische ontwikkeling van de EU en van de regio's, en gericht moet zijn op het creëren van begrotingssynergiën en een betere coördinatie tussen de verschillende maatregelen en de soorten bijstand van de EU, de lidstaten en internationale financiële instellingen, alsook met bestaande instrumenten, met name het IPA, waarbij elke mogelijke overlapping of hiaat in de financiering moet worden vermeden, met name in een begrotingsomgeving die onder druk staat;

40.  merkt op dat de mondiale financiële crisis en de problemen in de eurozone duidelijk hebben aangetoond hoezeer nationale economieën, zowel binnen als buiten de Europese Unie, onderling van elkaar afhankelijk zijn; benadrukt daarom het belang van verdere consolidatie van de economische en financiële stabiliteit en bevordering van de economische groei, met inbegrip van die van de (potentiële) kandidaat-lidstaten; wijst erop, gezien de moeilijke omstandigheden, dat er adequate en meer gerichte financiële pretoetredingssteun aan (potentiële) kandidaat-lidstaten moet worden verstrekt; neemt nota van het voorstel van de Commissie voor een nieuw IPA, dat een verhoogde financiële steun inhoudt voor de financiële vooruitzichten van 2014-2020; benadrukt in dit verband dat de verschillende procedures moeten worden vereenvoudigd en versneld en dat de bestuurscapaciteiten van de begunstigde landen moeten worden versterkt om er zo voor te zorgen dat de EU-programma's een brede deelname kennen en de absorptiecapaciteit van de landen wordt vergroot; wijst erop dat het Europees Parlement in de loop van de gewone wetgevingsprocedure een uitgebreid standpunt inzake het IPA zal presenteren; wijst op het belang van nationale fiscale stabiliteit en de toegenomen gerichtheid op EU-niveau op economisch bestuur; beveelt daarom aan dat de kwestie van gezonde overheidsfinanciën naar behoren worden besproken in het pretoetredingsproces;

41.  benadrukt dat de doelstellingen van Europa 2020 gebaseerd zijn op universele beginselen die een krachtige motor zijn geweest voor het economisch welzijn; beveelt daarom aan dat vooruitgang op het gebied van de kerninitiatieven wordt opgenomen in de pretoetredingsdialoog en met bijkomende financiering wordt gestimuleerd, is van mening dat een koolstofarm groeimodel bijzondere aandacht verdient en tijdens het uitbreidingsproces actief moet worden toegepast;

42.  dringt aan op een permanente dialoog onder donoren en, waar nodig, gebruikmaking van passende structuren voor hulpcoördinatie en -beheer; dringt in deze context aan op nader onderzoek van het gebruik van innovatieve financiële instrumenten die coördinatiestructuren vergen, zoals het investeringskader voor de westelijke Balkan, dat de administratieve structuren voor het IPA aanvult en de steun naar prioritaire beleidsgebieden moet aantrekken, bundelen en kanaliseren; benadrukt het hefboompotentieel op financieel en beleidsvlak van projectfinanciering die gebruik maakt van een combinatie van middelen – zowel van de EU en van lidstaten als van internationale financiële instrumenten – op een wijze die zowel de strikte naleving van goede praktijken voor financieel beheer als de coördinatie van essentiële actoren waarborgt;

o
o   o

43.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsook aan de regeringen en parlementen van de lidstaten en van Albanië, Bosnië-Herzegovina, Kroatië, de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië, IJsland, Kosovo, Montenegro, Servië en Turkije.

(1) PB C 317 E van 23.12.2006, blz. 480. (2) PB C 294 van 3.12.2009, blz. 60. (3) PB C 285 E van 21.10.2010, blz. 47. (4) Deze aanduiding laat de standpunten over de status onverlet, en is in overeenstemming met Resolutie 1244/1999 van de VN-Veiligheidsraad en het advies van het Internationaal Gerechtshof over de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo.

Resolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over de situatie in Gaza (2012/2883(RSP))

P7_TA(2012)0454 RC-B7-0522/2012

Het Europees Parlement,

–  gezien de conclusies van de Raad Buitenlandse Zaken van 19 november 2012,

–  gezien de persverklaringen van de secretaris-generaal van de VN, Ban Ki-Moon, van 18 en 19 november 2012,

–  gezien de conclusies van de Raad van 14 mei 2012, 18 juli en 23 mei 2011, en 8 december 2009 over het vredesproces in het Midden-Oosten,

–  gezien de verklaringen van de hoge vertegenwoordiger Catherine Ashton van 12 november 2012 over de laatste escalatie van het geweld tussen Gaza en Israël, en van 16 november 2012 over de verdere escalatie van het geweld in Israël en Gaza,

–  gezien het akkoord over een staakt-het-vuren van 21 november 2012,

–  gezien de vierde Conventie van Genève van 1949 betreffende de bescherming van burgers in oorlogstijd,

–  gezien het Handvest van de Verenigde Naties,

–  gezien de interimovereenkomst over de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook van 18 september 1995,

–  gezien de Akkoorden van Oslo („Declaration of Principles on Interim Self-Government Arrangements”) van 13 september 1993,

–  gezien artikel 110, lid 2 en lid 4, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat de recente escalatie van geweld heeft geleid tot verlies van mensenlevens en onaanvaardbaar lijden veroorzaakt onder de burgerbevolking van beide betrokken partijen;

B.  overwegende dat de Egyptische minister van Buitenlandse zaken Mohamed Kamel Amr en de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken Hillary Clinton op 21 november 2012 in de persconferentie te Caïro een staakt-het-vuren hebben bekendgemaakt; overwegende dat, volgens dit staakt-het-vuren, Israël alle vijandigheden in de Gazastrook ter land, ter zee en vanuit de lucht stopt, met inbegrip van invallen en gerichte acties tegen individuen terwijl alle Palestijnse fracties alle vijandigheden vanuit de Gazastrook tegen Israël stoppen, met inbegrip van raketaanvallen en aanvallen langs de grens;

C.  overwegende dat het Parlement herhaaldelijk zijn steun heeft uitgesproken voor de tweestatenoplossing met de staat Israël en een onafhankelijke, democratische en levensvatbare staat Palestina die in vrede en veiligheid zij aan zij leven, en heeft aangedrongen op het creëren van de omstandigheden voor de hervatting van rechtstreekse vredesonderhandelingen tussen de partijen;

D.  overwegende dat de blokkade van en de humanitaire crisis in de Gazastrook voortduren, ondanks de talrijke oproepen van de internationale gemeenschap, onder meer in de conclusies van de Raad van 14 mei 2012, om de grensovergangen open te stellen voor humanitaire hulp en voor het verkeer van en naar Gaza van goederen en personen;

E.  overwegende dat het Parlement herhaaldelijk duidelijk heeft gemaakt zeer veel belang te hechten aan de veiligheid van de staat Israël; overwegende dat in de conclusies van de Raad van 14 mei 2012 eveneens de principiële betrokkenheid van de EU en haar lidstaten bij de veiligheid van Israël wordt herhaald, het expliciet op burgers gerichte geweld, met inbegrip van de raketaanvallen vanuit de Gazastrook, in de scherpste bewoordingen wordt veroordeeld en ertoe wordt opgeroepen de smokkel van wapens naar Gaza doeltreffend te verhinderen;

1.  uit zijn ernstige zorg over de situatie in Gaza en Israël en betreurt het vallen van burgerslachtoffers, ook onder vrouwen en kinderen, ten zeerste; verwelkomt het akkoord over een staakt-het-vuren als bekendgemaakt te Caïro en roept op tot een volledige tenuitvoerlegging ervan ; benadrukt dat alle aanvallen onmiddellijk moeten worden beëindigd omdat zij onschuldige burgers een niet te rechtvaardigen leed berokkenen, en dringt aan op een onmiddellijke de-escalatie en het staken van de vijandelijkheden; prijst de inspanningen van Egypte en andere spelers om te bemiddelen met het oog op een duurzaam staakt-het-vuren en verwelkomt de missie in de regio van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties;

2.  veroordeelt de raketaanvallen op Israël vanuit de Gazastrook krachtig, en meent dat Hamas en andere gewapende groeperingen in Gaza deze onmiddellijk moeten beëindigen; benadrukt dat Israël het recht heeft zijn bevolking tegen dergelijke aanvallen te beschermen, maar wijst er tegelijkertijd op dat het hierbij proportioneel moet optreden en de bescherming van burgers te allen tijde moet waarborgen; benadrukt dat alle partijen het international humanitair recht volledig moeten eerbiedigen en dat het moedwillig als doelwit kiezen van onschuldige burgers niet kan worden gerechtvaardigd;

3.  veroordeelt de terroristische aanslag op een bus met burgers in Tel Aviv op 21 november 2012

4.  spreekt nogmaals zijn krachtige steun uit voor de tweestatenoplossing met als basis de grenzen van 1967 en Jeruzalem als hoofdstad van beide staten, waarbij de staat Israël en een onafhankelijke, democratische en levensvatbare staat Palestina in vrede en veiligheid zij aan zij leven;

5.  onderstreept eens te meer dat vreedzame en geweldloze middelen de enige manier zijn om een rechtvaardige en duurzame vrede tussen Israëli's en Palestijnen tot stand te brengen; dringt opnieuw aan op het creëren van de omstandigheden voor de hervatting van rechtstreekse vredesbesprekingen tussen de twee partijen;

6.  steunt in dit verband het Palestijnse verzoek voor toekenning van de status van „niet-lid/waarnemer van de VN”, en beschouwt dit als een belangrijke stap om de Palestijnse eisen zichtbaarder, sterker en doeltreffender te maken; dringt er bijgevolg bij de lidstaten van de EU en de internationale gemeenschap op aan tot een overeenkomst in deze richting te komen;

7.  spoort de EU en haar lidstaten nogmaals aan een actievere politieke rol te vervullen bij de inspanningen om tot een rechtvaardige en duurzame vrede tussen Israëli's en Palestijnen te komen; steunt de hoge vertegenwoordiger in haar pogingen om een geloofwaardig perspectief te creëren voor de hervatting van het vredesproces;

8.  roept nogmaals op tot opheffing van de blokkade van de Gazastrook, waaraan, met het oog op de legitieme veiligheidsbehoeften van Israël, de voorwaarde moet worden verbonden dat zij gepaard gaat met een effectief controlemechanisme dat een einde maakt aan de smokkel van wapens naar Gaza; dringt tevens aan op stappen om de wederopbouw en het economisch herstel van Gaza mogelijk te maken;

9.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de regeringen en de parlementen van de lidstaten, de speciale vertegenwoordiger van de EU voor het vredesproces in het Midden-Oosten, de voorzitter van de Algemene Vergadering van de VN, de regeringen en de parlementen van de leden van de VN-Veiligheidsraad, de afgezant van het Midden-Oostenkwartet, de Knesset en de regering van Israël, de president van de Palestijnse Autoriteit en de Palestijnse Wetgevende Raad.

Resolutie van het Europees Parlement van 22 november 2012 over de uitvoering van het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid (op basis van het jaarverslag van de Raad aan het Europees Parlement over het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid) (12562/2011 – 2012/2138(INI))

P7_TA(2012)0455 A7-0357/2012

Het Europees Parlement,

–  gezien de uitvoering van het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid (op basis van het jaarverslag van de Raad aan het Europees Parlement over het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid) (12562/2011),

–  gezien het verslag van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VV/HV) van 23 juli 2012 aan de Raad over het GVDB,

–  gezien de conclusies van de Raad van 23 juli 2012 over het GVDB,

–  gezien de conclusies van de Raad van 1 december 2011 over het GVDB,

–  gezien het capaciteitsinitiatief van Gent dat in september 2010 op de informele vergadering van de ministers van Defensie van de EU is gelanceerd,

–  gezien de artikelen 2, 3, 24 en 36 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU),

–  gezien paragraaf 43 van het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer(1),

–  gezien titel V van het VEU en gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de op 9 december 2003 door de Raad goedgekeurde EU-strategie tegen de verspreiding van massavernietigingswapens,

–  gezien het Handvest van de Verenigde Naties,

–  gezien de Europese veiligheidsstrategie (EVS) getiteld „Een veilig Europa in een betere wereld”, die op 12 december 2003 door de Europese Raad is aangenomen, en gezien het verslag over de tenuitvoerlegging van de EVS getiteld „Veiligheid in een veranderende wereld”, dat op 11-12 december 2008 is aangenomen door de Europese Raad,

–  gezien zijn resolutie van 10 maart 2010 over de tenuitvoerlegging van de Europese veiligheidsstrategie en het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid(2),

–  gezien zijn resolutie van 23 november 2010 over civiel-militaire samenwerking en de ontwikkeling van civiel-militaire capaciteiten(3),

–  gezien zijn resolutie van 11 mei 2011 over de ontwikkeling van het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon(4),

–  gezien zijn resolutie van 14 december 2011 inzake de invloed van de financiële crisis op de defensiesector in de EU-lidstaten(5),

–  gezien de conclusies van de Raad van 15 oktober 2012 over de situatie in Mali,

–  gezien artikel 119, lid 1, van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie buitenlandse zaken (A7-0357/2012),

A.  overwegende dat zich momenteel belangrijke veranderingen voordoen in de geostrategische context waarvan het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid (GBVB) en het GVDB deel uitmaken, met name als gevolg van de omwentelingen in het Nabije Oosten en Noord-Afrika (waaronder revoluties, conflicten en/of nieuwe regimes in Libië, Tunesië, Egypte en Syrië), van de opkomst van nieuwe spelers met regionale dan wel mondiale ambities op het internationale speelveld, alsmede van de verschuiving van de prioriteiten van het Amerikaanse defensiebeleid naar de regio Azië-Stille Oceaan;

B.  overwegende dat de mondiale veiligheid tegelijkertijd met grotere bedreigingen en uitdagingen wordt geconfronteerd, hetzij als gevolg van de onduidelijke houding van staten en niet-statelijke actoren die zich bezighouden met programma's welke gevaarlijk naar de proliferatie van massavernietigingswapens (met inbegrip van kernmateriaal) neigen, dan wel door het verloop van lokale crises in de nabijheid van de EU die grote gevolgen voor de regio hebben (zoals het huidige conflict in Syrië), door de ups en downs van het proces van overgang in de Arabische landen en de veiligheidsaspecten hiervan (bijvoorbeeld in Libië en op het schiereiland van de Sinaï), door de ontwikkelingen in de regio Pakistan-Afghanistan nu de NAVO-strijdkrachten binnenkort worden teruggetrokken, en door de toename van de terroristische dreiging in Afrika, met name in het Sahel-gebied, de Hoorn van Afrika en Nigeria;

C.  overwegende dat de klimaatverandering veelvuldig erkend wordt als belangrijke aanjager en versterkende factor van een aantal bedreigingen voor de mondiale veiligheid, vrede en stabiliteit;

D.  overwegende dat de Europese Unie antwoord moet geven op deze bedreigingen en uitdagingen, en wel sprekend met één stem om consistentie te waarborgen, door op basis van solidariteit tussen de lidstaten alle middelen en instrumenten waarover zij beschikt aan te wenden om de vrede en veiligheid van de burgers te verzekeren;

E.  overwegende dat het GVDB, dat deel uitmaakt van het GBVB waarvan de doelstellingen in artikel 21 van het Verdrag betreffende de Europese Unie zijn neergelegd, de Unie voorziet van operationele capaciteit die bestaat uit zowel civiele als militaire middelen;

F.  overwegende dat de bijdrage van het GVDB aan vrede en stabiliteit in de wereld moet worden geconsolideerd via de in dit kader uitgevoerde missies en operaties, die onderdeel vormen van de brede benadering van de Europese Unie ten opzichte van een land of een regio, en via de multilaterale samenwerking binnen en met internationale organisaties – met name de Verenigde Naties – en regionale organisaties, met inachtneming van het Handvest van de VN;

G.  overwegende dat ontwapening en non-proliferatie integraal deel uitmaken van het GVDB en meer aandacht moeten krijgen in de politieke dialoog van de EU met derde landen en internationale instellingen, en dat zij een verplichting van de EU-lidstaten vormen krachtens internationale overeenkomsten en verdragen; overwegende dat een dergelijke verbintenis uitstekend samengaat met het doel van versterking van de civiele en militaire capaciteiten in het kader van het GVDB;

H.  overwegende dat het Verdrag van Lissabon belangrijke nieuwe aspecten heeft meegebracht die een versterking van het GVDB veronderstellen, maar dat deze nog lang niet ten volle zijn benut;

I.  overwegende dat de Europese Unie sinds 2003 19 civiele missies en 7 militaire operaties in het kader van het Europese veiligheids- en defensiebeleid en daarna van het GVDB heeft gelanceerd, en dat er momenteel 11 civiele missies en 3 militaire operaties lopen;

Een strategisch kader voor het GVDB
Een nieuw strategisch kader

1.  onderstreept dat de Europese Unie een mondiale politieke speler op het wereldtoneel moet zijn, teneinde de mondiale vrede en veiligheid te vergroten, haar belangen in de wereld te beschermen en de veiligheid van haar burgers te waarborgen; is van mening dat de EU in staat moet zijn zich van haar verantwoordelijkheid te kwijten in geval van internationale dreigingen, crises en conflicten, vooral als deze zich in haar nabijheid afspelen; onderstreept in dit verband dat de EU een samenhangend beleid moet voeren en deze verantwoordelijkheid sneller moet nemen en efficiënter in de praktijk moet brengen;

2.  dringt er in dit verband op aan dat de EU haar strategische autonomie bekrachtigt via een robuust en doeltreffend buitenlands, veiligheids- en defensiebeleid dat haar in staat stelt zo nodig ook op eigen kracht te handelen; onderstreept dat een dergelijke strategische autonomie een illusie blijft als deze niet door een geloofwaardige civiele en militaire capaciteit geschraagd wordt; herinnert eraan dat een dergelijke strategische autonomie tot stand komt met inachtneming van de bestaande allianties, met name de NAVO, en handhaving van de nauwe trans-Atlantische banden, zoals wordt onderstreept in artikel 42 VEU, en uiteraard op basis van eerbied voor en een versterking van effectief multilateralisme als leidmotief van het optreden van de EU bij de aanpak van internationale crises;

3.  is verontrust dat de EU mogelijk aan strategische macht zal inboeten, niet alleen ten gevolge van de afnemende omvang van de defensiebegrotingen als uitvloeisel van de mondiale en Europese financiële en economische crisis, maar ook van de relatieve en toenemende marginalisering van haar instrumenten en capaciteiten voor crisisbeheersing, met name de militaire middelen; wijst ook op de negatieve impact van het gebrek aan inzet van de lidstaten in dit opzicht;

4.  is van oordeel dat voor de Unie een belangrijke rol is weggelegd als hoedster van de veiligheid van lidstaten en burgers; is ervan overtuigd dat de Unie haar eigen veiligheid en die van haar nabuurschap moet versterken en deze taak niet aan anderen moet overlaten; dringt erop aan dat de EU op zinvolle wijze moet kunnen bijdragen aan vredeshandhavingsoperaties in de wereld;

5.  stelt vast dat de in 2003 ontwikkelde en in 2008 herziene Europese veiligheidsstrategie, ondanks het feit dat de hieraan ten grondslag liggende analyses en constateringen nog steeds gelden, wordt ingehaald door de gebeurtenissen en niet meer volstaat om de wereld van vandaag te beoordelen;

6.  roept de Europese Raad dan ook op om de VV/HV opdracht te geven een witboek voor te leggen over de veiligheid en de defensie van de EU, waarin de strategische belangen van de EU worden gedefinieerd in de context van veranderende dreigingen, in het licht van de capaciteiten van de lidstaten op het gebied van veiligheid, het vermogen van de EU-instellingen om effectief op te treden in het kader van het veiligheids- en defensiebeleid, en de partnerschapsbanden van de EU, in het bijzonder met haar buurlanden en de NAVO, en waarin rekening wordt gehouden met de ontwikkeling van de dreigingen en met het verloop van de betrekkingen met onze bondgenoten en partners, maar ook met de opkomende landen;

7.  onderstreept het belang van een dergelijk strategisch kader, dat het buitenlands beleid van de EU zal sturen en duidelijke prioriteiten voor haar veiligheidsbeleid zal formuleren;

8.  merkt op dat het witboek zowel gebaseerd zou moeten zijn op de concepten die in het kader van de Europese veiligheidsstrategieën van 2003 en 2008 zijn ingevoerd als op de nieuwe veiligheidsconcepten welke de afgelopen jaren zijn ontwikkeld, zoals het beginsel van „verantwoordelijkheid om te beschermen”, veiligheid van mensen en doeltreffend multilateralisme;

9.  onderstreept dat er in het kader van het Europees Defensieagentschap (EDA) en in samenwerking met de NAVO een technische evaluatie van de sterke en zwakke punten van de EU-lidstaten op militair gebied moet worden uitgevoerd; is van mening dat het witboek de basis zal vormen voor de toekomstige strategische aanpak van de EU en op de middellange en lange termijn richting zal geven aan de ontwikkeling en verwerving van civiele en militaire capaciteiten vanuit het perspectief van het GVDB;

10.  verwelkomt de conclusies van de Raad van 23 juli 2012 over het GVDB en de aankondiging van een in de loop van 2013 te houden Europese Raad over defensieaangelegenheden; spoort de lidstaten en de voorzitter van de Europese Raad aan om het Parlement te betrekken bij de voorbereidingen van die bijeenkomst van de Raad;

11.  spreekt zijn voldoening uit over het verslag van de VV/HV over de voornaamste aspecten en fundamentele keuzes van het GBVB, dat ten dele is gewijd aan veiligheids- en defensievraagstukken; onderstreept evenwel dat er een ambitieuzere toekomstvisie voor het GVDB nodig is; roept de lidstaten op met de steun van de VV/HV ten volle gebruik te maken van dit in het Verdrag van Lissabon voorziene instrument in een context van aanhoudende crises, ook voor de poorten van Europa, waarin de Verenigde Staten hun betrokkenheid hoe langer hoe duidelijker aan het heroverwegen zijn;

12.  spreekt zijn voldoening uit over het initiatief van Weimar waarbij Spanje en Italië zich hebben aangesloten, dat tot doel heeft de agenda van het GVDB nieuw leven in te blazen en waardoor de drie essentiële terreinen, namelijk instellingen, operaties en capaciteiten, een nieuwe impuls hebben gekregen; roept deze landen op hun engagement te handhaven en te blijven streven naar een ambitieuze visie voor het GVDB en ziet hun acties als een model dat alle andere lidstaten zouden moeten navolgen;

Het GVDB als kern van een brede benadering

13.  verwelkomt de conclusies van de Raad van 23 juli 2012 over het GVDB en de aankondiging van een door de Europese Commissie en de VV/HV te presenteren gemeenschappelijke mededeling over de brede benadering; herinnert de Commissie en de VV/HV eraan dat het Parlement daarbij moet worden betrokken;

14.  onderstreept dat de kracht van de EU ten opzichte van andere organisaties schuilt in haar unieke potentieel om het volledige scala van politieke, economische, humanitaire en ontwikkelingsinstrumenten in te zetten ter ondersteuning van haar civiele en militaire crisisbeheersing, missies en operaties onder de paraplu van één enkel politiek orgaan – de VV/HV –, en dat deze brede benadering haar een unieke en zeer gewaardeerde flexibiliteit en doeltreffendheid oplevert;

15.  is evenwel van oordeel dat de tenuitvoerlegging van de brede benadering moet garanderen dat de Unie op specifieke risico's reageert door de juiste civiele en/of militaire middelen in te zetten; dringt erop aan dat de brede benadering evenzeer moet zijn gebaseerd op het GVDB als op andere instrumenten voor extern optreden;

16.  onderstreept dat het GVDB door deze operaties het belangrijkste instrument voor crisisbeheersing van de EU is, dat het optreden van de Unie politieke geloofwaardigheid en zichtbaarheid verleent en daarnaast politieke controle mogelijk maakt;

Uitvoering van het Verdrag van Lissabon

17.  herinnert eraan dat het Verdrag van Lissabon belangrijke nieuwe aspecten met betrekking tot het GVDB heeft meegebracht die nog steeds niet ten uitvoer zijn gelegd; acht het in dit verband betreurenswaardig dat de VV/HV eerdere resoluties van het Parlement, waarin werd gevraagd om meer actieve en samenhangende stappen om de nieuwe instrumenten van het Verdrag van Lissabon ten uitvoer te leggen, heeft genegeerd:

18.  verzoekt de VV/HV de impuls te geven die nodig is om het potentieel van het Verdrag van Lissabon zodanig te benutten dat de EU op het wereldtoneel in het kader van haar brede benadering over de hele scala van mogelijke acties beschikt, zij het via haar „soft power” dan wel zo nodig met krachtigere maatregelen, en steeds overeenkomstig het Handvest van de VN;

19.  roept de lidstaten op om actief samen te werken met de VV/HV en de Raad om de bepalingen van het Verdrag van Lissabon met betrekking tot het GVDB tot onderdeel van hun nationale defensiestrategieën te maken;

20.  is ingenomen met de uitbreiding van de missies die in het kader van het GVDB kunnen worden uitgevoerd ten opzichte van de vroegere zogeheten Petersberg-missies, zoals in artikel 43 van het VEU wordt aangegeven; stelt echter vast dat deze ambitie niet tot uitdrukking komt in de besluiten die sinds de oprichting van de EDEO zijn genomen;

Civiele en militaire operaties

21.  wijst erop dat het GVDB tot dusver heeft bijgedragen tot crisisbeheersing, vredeshandhaving en de verbetering van de veiligheid in de wereld; onderstreept dat het GVDB nu in staat moet zijn om in alle soorten crises te interveniëren, ook in zeer ernstige conflicten in de nabije omgeving, en voldoende ambitieus moet zijn om ter plaatse een werkelijke impact te hebben;

22.  stelt vast dat er momenteel 14 operaties lopen, waarvan 11 civiele en 3 militaire; is ingenomen met het feit dat er in de zomer van 2012 drie nieuwe civiele operaties van start zijn gegaan, namelijk in de Hoorn van Afrika (EUCAP Nestor), in Niger (EUCAP Sahel Niger) en in Zuid-Soedan ( EUAVSEC South Sudan), en dat er een civiele ondersteuningsmissie op stapel staat voor grenstoezicht in Libië, alsook een opleidingsmissie in Mali; is van mening dat deze missies een eerste signaal vormen dat de agenda van het GVDB opnieuw in beweging komt; onderstreept het belang van verbetering van het kader van uit missies en operaties geleerde lessen;

23.  acht het evenwel betreurenswaardig dat de EU de militaire instrumenten van het GVDB niet ten volle benut, hoewel diverse crises een ingrijpen van de Unie wellicht gerechtvaardigd zouden hebben, onder meer in Libië en in Mali; benadrukt dat de verlening van bijstand voor de hervorming van de veiligheidssector aan landen van de Arabische lente moet worden overwogen, met name aan de landen in Noord-Afrika en de Sahelregio; dringt er in dit verband op aan de lopende planning van eventuele militaire operaties verder te verdiepen en verzoekt tegelijkertijd om een herwaardering van lopende missies;

24.  roept de lidstaten ook op om de daad bij het woord te voegen en de bestaande middelen, protocollen en overeenkomsten te gebruiken om hun capaciteiten ter beschikking van het GVDB te stellen, bijvoorbeeld in de vorm van gevechtstroepen of gezamenlijke task forces;

De westelijke Balkan

25.  herinnert aan en verwelkomt de politieke, strategische en symbolische betekenis van het engagement van de EU op de westelijke Balkan, dat heeft bijgedragen tot vrede en veiligheid in de regio; wijst er echter op dat deze regio nog steeds geconfronteerd wordt met een aantal uitdagingen die een geloofwaardigheidstest voor de Unie vormen; roept de VV/HV en de Raad op de bijdrage van de EU op veiligheidsgebied in de westelijke Balkan opnieuw tegen het licht te houden, waarbij de nadruk met name moet liggen op de versterking van de rechtsstaat, de bescherming van minderheidsgemeenschappen en de bestrijding van georganiseerde criminaliteit en corruptie;

26.  is ingenomen met de resultaten van de eerste civiele EUPM-missie in Bosnië en Herzegovina die op 30 juni 2012 is afgerond en die parallel met de operatie EUFOR Althea heeft bijgedragen tot de dialoog tussen de constituerende krachten in dit land en tot de consolidering van de rechtsstaat;

27.  stelt vast dat de operatie EUFOR Althea in Bosnië en Herzegovina die in 2004 van start is gegaan, steeds minder middelen ter beschikking had; schaart zich dan ook achter de beëindiging van deze missie en pleit voor een nieuw type EU-bijstand op het gebied van capaciteitsopbouw en training voor het leger van Bosnië en Herzegovina;

28.  steunt de rol van de missie EULEX Kosovo, die in een politiek zeer gevoelige situatie moet opereren, en spreekt zijn voldoening uit over de verlenging van het mandaat van deze missie met nog eens twee jaar, tot 14 juni 2014;

29.  wijst op de positieve rol van de missie bij het ondersteunen van Kosovo in de strijd tegen de georganiseerde misdaad op ieder niveau en het totstandbrengen van een rechtsstaat en een rechterlijke macht, een politiekorps en een douanewezen zonder dat hierop politieke invloed wordt uitgeoefend, op basis van internationale en Europese optimale methoden en normen; neemt kennis van de nieuwe configuratie en inkrimping van de missie en ziet dit als een duidelijk teken van de tot nu toe bereikte vooruitgang;

30.  benadrukt evenwel dat er nog grote inspanningen nodig zijn voordat de EULEX-missie de haar toevertrouwde taken volledig heeft uitgevoerd en het vertrouwen van de Kosovaarse bevolking gewonnen heeft, met name dat van de Servische gemeenschap; verzoekt de missie om haar activiteiten in het noorden van Kosovo te versterken en grondiger onderzoek te verrichten naar en vervolging in te stellen tegen gevallen van corruptie op hoog niveau;

31.  verzoekt de speciale task force van de EULEX-missie zo zorgvuldig en correct mogelijk onderzoek te blijven verrichten naar de vragen die in het rapport van de Raad van Europa zijn gesteld over de beschuldigingen van orgaanhandel; verzoekt EULEX met volledige steun van de bijdragende staten een programma ter bescherming van getuigen op te zetten – met inbegrip van bijvoorbeeld herhuisvesting van getuigen – zodat in een strenge gerechtelijke procedure kan worden nagegaan wat er gebeurd is;

32.  stelt vast dat de aanwezigheid van KFOR onontbeerlijk blijft voor de veiligheid in Kosovo en dat de taakverdeling tussen de militaire missie van de NAVO en de civiele missie van de EU aanleiding blijft geven tot vragen over de doeltreffendheid en bestendigheid ervan; verzoekt de VV/HV dan ook regelmatig verslag uit te brengen over de voortgang van de EULEX-missie, waarvan de voortzetting tot 14 juni 2014 een goede zaak wordt geacht, alsmede over de verkregen resultaten en de verhouding tot het militaire apparaat van de NAVO;

Hoorn van Afrika

33.  is ingenomen met de nieuwe EU-strategie voor de Hoorn van Afrika, die voorziet in een brede benadering om de piraterij en de oorzaken ervan aan te pakken, en met de aansturende rol van de Unie als het gaat om veiligheidsvraagstukken in de regio, die de zichtbaarheid en de geloofwaardigheid van de EU wat betreft het beheer van crises vergroot; verwelkomt de activering van het operationeel centrum van de EU in mei 2012 ter ondersteuning van de GVDB-missies in de Hoorn van Afrika;

34.  stelt vast dat er op dit moment drie operaties (EUNAVFOR Atalanta, EUTM Somalia en EUCAP Nestor) ten behoeve van deze regio aan de gang zijn en onderstreept dat het engagement van de EU gekoppeld moet blijven met de inspanningen van de internationale gemeenschap, in de eerste plaats de Afrikaanse Unie (AU), zodat Somalië een functionerende en democratische staat krijgt; is van mening dat het centrum voor EU-operaties de coördinatie in de context van de strategie voor de Hoorn van Afrika ten goede komt;

35.  beveelt gezien de ontwikkelingen in Somalië op politiek en veiligheidsvlak aan dat de lidstaten en de VV/HV, in overleg met de rechtmatige autoriteiten van Somalië, de AU en de Intergouvernementele autoriteit voor ontwikkeling (IGAD) alsook met de Verenigde Staten, de mogelijkheid onderzoeken om een proces voor hervorming van de veiligheidssector (SSR) in te voeren;

36.  is ingenomen met de lancering van de missie EUCAP Nestor en dringt er bij Tanzania op aan akkoord te gaan met deze missie, die bedoeld is ter versterking van de maritieme defensiecapaciteit van Djibouti, Kenia en de Seychellen en ter ondersteuning van de rechtsstaat in Somalië (in eerste instantie Puntland en Somaliland) door middel van de totstandbrenging van een politiemacht voor de kustgebieden die verantwoording moet afleggen en een rechterlijke macht die de rechtsstaat, het beginsel van transparantie en de mensenrechten volledig eerbiedigt;

37.  dringt erop aan dat de EUCAP Nestor-missie wordt gecoördineerd met andere initiatieven op het gebied van veiligheid op zee, zoals MARSIC en MASE, respectievelijk gefinancierd via het Stabiliteitsinstrument en het Europees Ontwikkelingsfonds; beveelt aan de EUCAP Nestor-missie uit te breiden tot andere landen zodra de voorwaarden hiervoor aanwezig zijn;

38.  spreekt zijn waardering uit voor de essentiële bijdrage van de operatie EUNAVFOR Atalanta bij de bestrijding van piraterij in de golf van Aden en in het westelijk deel van de Indische Oceaan, en voor de bijdrage die deze operatie heeft geleverd aan de humanitaire situatie en de maritieme veiligheid, via de bescherming van schepen van het Wereldvoedselprogramma en andere kwetsbare schepen, en stemt in met de uitbreiding van het mandaat hiervan tot en met december 2014; gaat ook akkoord met de uitbreiding van het werkterrein van deze missie tot de kustgebieden en de territoriale wateren, alsmede tot de binnenwateren van Somalië; verzoekt de lidstaten adequate middelen - zowel op zee als in de lucht - voor deze operatie te leveren en roept de handelsschepen op zich aan goede navigatiemethodes te houden om het risico van overvallen te beperken; is ingenomen met de bijdrage van Nederland aan de operatie Atalanta in de vorm van een aan boord meevarend beschermingsteam dat de veiligheid van de passagiers moet waarborgen en roept de overige lidstaten op vergelijkbare bijdragen te leveren;

39.  is van mening dat piraterij gelijk staat aan georganiseerde misdaad en dat er met het oog op de vrijheid van de handel en de bescherming van een essentiële vaarroute voor moet worden gezorgd dat piraterij niet langer economisch interessant is en bij de wortel wordt aangepakt door middel van een langetermijnengagement dat goed bestuur en autonome, legitieme economische kansen voor de bevolking bevordert; verzoekt de Commissie en de Raad alle nodige maatregelen te treffen om de traceerbaarheid van uit deze activiteit voortkomende geldstromen te waarborgen en de uitwisseling van informatie tussen EUNAVFOR Atalanta en Europol te vergemakkelijken;

40.  wijst op de positieve rol die de missie EUTM Somalië in nauwe samenwerking met Oeganda, de AU en de Verenigde Staten heeft vervuld bij het opleiden van meer dan 3 000 Somalische rekruten, waarvan er ca. 2 500 reeds in de Somalische veiligheidstroepen zijn opgenomen, en bij het bevorderen van de rechtsstaat; is van mening dat de missie in aanzienlijke mate heeft bijgedragen aan de verbetering van de situatie in en rond Mogadishu door de versterking van de Somalische veiligheidstroepen en AMISOM; dringt erop aan om de inspanningen van de missies te concentreren op het opzetten van verantwoording verschuldigde, transparante commando- en controlestructuren en een financieel kader dat de regelmatige betaling van lonen mogelijk maakt, en op het minimaliseren van het aantal opgeleide soldaten dat deserteert;

41.  is het eens met de verlenging van het mandaat van de missie EUTM Somalia tot en met december 2012 en de nadruk die wordt gelegd op de commando- en controlecapaciteit, de gespecialiseerde capaciteit en het vermogen van de nationale Somalische veiligheidstroepen om eigen opleidingen te bieden, met het oog op het overdragen van de opleidingstaken aan lokale actoren; stelt vast dat de EU haar opleidingsinspanningen tot na 2012 moet voortzetten en verzoekt de EDEO in dit verband na te gaan of het mogelijk is, zodra de veiligheidssituatie in Somalië dit toelaat, deze opleiding volledig of gedeeltelijk te verleggen naar de gebieden in Somalië die onder controle van de autoriteiten zijn, teneinde de veiligheidssituatie te verbeteren; beveelt aan dat de EUTM Somalia-missie nauwer moet kunnen worden betrokken bij het proces van aanwerving en herintegratie van personeel dat deze militaire opleiding geniet;

42.  onderstreept dat het operatiemodel van de EUTM, dat de EU in ruil voor een vrij bescheiden financiële, materiële en personele investering een belangrijke regionale rol in Oost-Afrika verleent, ook in andere gebieden zou kunnen worden toegepast, met name in de Sahel;

De Sahel

43.  spreekt zijn grote bezorgdheid uit over het ontstaan van een gebied van instabiliteit in de Sahel, die gekenmerkt wordt door de verwevenheid van criminele activiteiten, met name drugs-, wapen- en mensenhandel alsmede gewapende acties van radicale terroristengroeperingen, die de territoriale integriteit van de staten in deze regio aantasten en die wel eens zouden kunnen leiden tot een blijvende zone van straffeloosheid op een deel van het grondgebied van Mali en tot uitbreiding ervan naar de buurlanden, zodat er een nog grotere bedreiging ontstaat voor de Europese belangen en Europese onderdanen, die nu al geconfronteerd worden met moord en ontvoering; benadrukt dan ook de noodzaak om een stabiele regering in Mali te ondersteunen om het uiteenvallen van het land te voorkomen, alsook het brede overloopeffect dat dit kan hebben in de zin van proliferatie van criminaliteit en conflicten;

44.  onderstreept de veiligheidsdreiging die van deze situatie uitgaat voor de hele Europese regio; dringt er in dit verband bij de VV/HV en de Raad op aan de in maart 2011 goedgekeurde EU-strategie voor de Sahel snel en volledig ten uitvoer te leggen en de nodige inspanningen op veiligheidsgebied te doen, eventueel door middel van GVDB-missies, teneinde de staten in deze regio te helpen hun capaciteiten in de strijd tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad en terroristische groeperingen te versterken;

45.  is ingenomen met de lancering van de EUCAP Sahel Niger-missie die tot doel heeft Niger te helpen de veiligheidslacunes aan te pakken; stelt vast dat deze missie volledig past in de brede strategie voor de Sahel, maar acht het betreurenswaardig dat zij slechts op één enkel land is gericht terwijl andere landen in de regio, met name Mali, hun capaciteiten dringend en krachtig moeten uitbreiden en een antwoord moeten bieden op de bedreiging van hun regionale integriteit;

46.  verwelkomt de unanieme goedkeuring door de VN-veiligheidsraad, op 12 oktober 2012, van Resolutie 2071 over Mali; merkt op dat regionale en internationale organisaties, met inbegrip van de EU, in deze resolutie worden verzocht om gecoördineerde bijstand en hulp op het gebied van expertise, opleiding en capaciteitsopbouw te verlenen aan de strijdkrachten en veiligheidstroepen in Mali (…) teneinde het staatsgezag in Mali te herstellen; roept de VN-veiligheidsraad op om een resolutie aan te nemen waarin formeel goedkeuring wordt verleend voor een nieuwe Afrikaanse missie met de steun van de internationale gemeenschap, naar het voorbeeld van de steun aan AMISOM in Somalië;

47.  is ingenomen met de conclusies van de Raad van 15 oktober 2012 over de situatie in Mali, waarin dringend wordt gevraagd de planning van een eventuele militaire GVDB-operatie voort te zetten, met name via het ontwikkeling van een concept voor crisisbeheersing met betrekking tot de reorganisatie en training van de Malinese defensietroepen;

48.  verwelkomt het besluit van de staatshoofden en regeringsleiders van de ECOWAS van 11 november 2012 om een stabilisatiemacht van ten minste 3 200 manschappen in te zetten, met een mandaat van een jaar.

49.  roept op de planning voort te zetten van een operatie ter ondersteuning, in overleg met ECOWAS, van de herstructurering van de strijdkrachten in Mali, met het doel de doeltreffendheid van de veiligheidstroepen van dit land te verbeteren en het in staat te stellen opnieuw controle over zijn grondgebied te krijgen;

Libië

50.  spreekt zijn voldoening uit over de humanitaire hulp en de civiele bescherming die de Commissie en de lidstaten in het verleden aan Libië en zijn buurlanden hebben verleend ter ondersteuning van VN-organisaties; is echter van mening dat de crisis in Libië voor de EU een gelegenheid zou zijn geweest om blijk te geven van haar vermogen om een breder opgezette handelwijze toe te passen, ook in militair opzicht, met volledige eerbiediging van de resoluties van de VN-Veiligheidsraad, indien zich een ernstige crisis voordoet in haar onmiddellijk nabuurschap die de stabiliteit van haar nabije omgeving rechtstreeks beïnvloedt; betreurt het dat het ontbreken van een gemeenschappelijke politieke wil onder de lidstaten en de ideologisch getinte terughoudendheid om de Unie haar eigen capaciteiten te laten inzetten ertoe hebben geleid dat de Unie een bijrol kreeg; stelt vast dat enkele leden van de VN-Veiligheidsraad aarzelden om de EU toestemming te geven voor haar humanitaire militaire operatie in Libië;

51.  roept de VV/HV op alle mogelijke lessen uit de crisis in Libië te trekken, zowel wat betreft het besluitvormingsproces in de EU als het militair ingrijpen van de NAVO, in termen van capaciteit maar ook en vooral in termen van coherentie en politieke solidariteit tussen de lidstaten, als wat betreft de relatie tussen de EU en het GVDB enerzijds en de NAVO anderzijds;

52.  is van oordeel dat de EU een belangrijke rol kan vervullen in het institutionele overgangsproces in Libië, met name op het gebied van demobilisatie en integratie van de leden van de revolutionaire brigades, herstructurering van de strijdkrachten en steun aan toezicht op de maritieme en landsgrenzen; betreurt het dat de bijdrage van de EU aan de veiligheidssector nog steeds niet concreter is geworden en dat de problemen bij het uitwerken en uitvoeren van deze bijdrage alle ruimte bieden voor bilaterale initiatieven waarvan de zichtbaarheid en coherentie te wensen overlaten; schaart zich achter bespoediging van de werkzaamheden voor de planning van een civiele missie ter ondersteuning van het grenstoezicht;

Zuid-Soedan

53.  neemt kennis van de lancering van de EUAVSEC South Sudan-missie die tot doel heeft de veiligheid van de luchthaven van Djouba te verbeteren; vraagt zich evenwel af of het een goede beslissing is geweest om een GVDB-missie in te zetten voor de beveiliging van deze luchthaven, aangezien deze taak ook door de Commissie via het Stabiliteitsinstrument uitgevoerd had kunnen worden;

Democratische Republiek Congo

54.  onderstreept het belang van de Democratische Republiek Congo voor de vrede en stabiliteit in Afrika en spreekt zijn steun uit aan de actie van MONUSCO ter bescherming van de burgerbevolking in het oosten van het land;

55.  is ingenomen met de inspanningen van de EU in het kader van de twee missies – EUSEC RD Congo en EUPOL RD Congo – ter consolidering van de rechtsstaat in dit land; stelt evenwel vast dat de twee missies van onvoldoende middelen zijn voorzien, gemeten aan de omvang van hun respectieve taken, en dat er actieve samenwerking met de Congolese autoriteiten nodig is om tastbare resultaten te verkrijgen;

Afghanistan

56.  is ingenomen met de EUPOL-missie in Afghanistan, die tot taak heeft een civiele politiemacht en een juridisch bestel in het leven te roepen dat de Afghanen in staat stelt eigen verantwoordelijkheid voor deze taken te nemen met het oog op de wederopbouw van de Afghaanse staat; onderstreept dat deze missie, die tot 31 mei 2013 moet duren en eventueel tot 31 december 2014 wordt verlengd, deel uitmaakt van de algemene inspanningen van de internationale gemeenschap om de Afghaanse bevolking in staat te stellen haar lot in eigen handen te nemen zodra de NAVO-troepen zich in 2014 terugtrekken; verzoekt de VV/HV en de Raad zich in overleg met het Europees Parlement grondig te beraden over de ontwikkeling van de algemene inzet van de Unie, en de EUPOL-missie in het bijzonder, in de context van Afghanistan na 2014;

De Palestijnse gebieden

57.  is van mening dat de opleidingsmissie EUPOL COPPS ten behoeve van de civiele Palestijnse politiemacht, die tot doel heeft de Palestijnse Autoriteit bij te staan bij de versterking van de instellingen van een toekomstige Palestijnse staat op het gebied van openbare orde en strafrecht onder Palestijns beheer en overeenkomstig de hoogste internationale normen, een succes is; stelt vast dat deze missie deel uitmaakt van de inspanningen van de EU ten behoeve van de oprichting van een Palestijnse staat die in vrede naast Israël bestaat;

58.  betreurt dat de EUBAM Rafah-missie haar operaties heeft gestaakt sinds Hamas de controle over de Gazastrook heeft overgenomen en dat de omvang ervan is ingeperkt, maar onderstreept dat de aanwezigheid van deze missie in de regio signaleert dat de EU bereid is bij te dragen tot alle acties die de dialoog tussen Israëli's en Palestijnen kunnen vergemakkelijken; betreurt het dat de Israëlische regering het hoofd van de EUPOL COPPS-missie geen toestemming heeft verleend om tegelijkertijd aan het hoofd van de EUBAM Rafah-missie te staan en dat het hoofdkwartier van deze missie in Tel Aviv gevestigd is en niet in Oost-Jeruzalem;

Georgië

59.  onderstreept dat de waarnemingsmissie EUMM Georgia een positieve rol heeft gespeeld, met name bij het ondersteunen van de dialoog en het herstel van de vertrouwen opbouwende maatregelen tussen de partijen, maar betreurt het dat deze missie nog steeds geen toestemming heeft gekregen om de bezette gebieden in Abchazië en Zuid-Ossetië te bezoeken, terwijl Rusland door het Europees Parlement, de NAVO, de Raad van Europa en een aantal lidstaten is aangemerkt als bezettingsmacht;

Irak

60.  stelt vast dat de missie EUJUST LEX-Iraq, waarvan het mandaat tot 31 december 2013 is verlengd, de eerste geïntegreerde missie „Rechtsstaat” van de EU is geweest met als doel een professioneel strafrechtelijk bestel in Irak in te voeren dat is gebaseerd op de rechtsstaat; stelt echter vast dat de situatie in Irak nog verre van stabiel is, zoals blijkt uit de aanslagen die regelmatig in het land plaatsvinden, een situatie die verder wordt verergerd door de uiterst onzekere regionale context;

Uitwisseling van ervaringen

61.  stelt vast hoe belangrijk het is dat er ervaringen worden uitgewisseld over de missies en operaties die in het kader van het GVDB plaatsvinden en spreekt zijn voldoening uit over het werk dat in dit verband verricht is door het directoraat crisisbeheersingsplanning van de EDEO en de EUMS; verzoekt de VV/HV regelmatig verslag uit te brengen aan het Parlement over de resultaten van deze werkzaamheden;

62.  is van mening dat met name de ervaringen uit civiele missies en operaties belangrijk zijn; wijst erop dat de EU op dit terrein uiterst actief is en opmerkelijke resultaten heeft geboekt; is van mening dat de toegevoegde waarde van de civiele operaties van de EU in aanmerking moet worden genomen bij de coördinatie van de inspanningen met onze partners en bondgenoten in de context van de aanpak van internationale crises;

Capaciteiten en uitvoeringsstructuren voor operaties

63.  stelt vast dat de militaire operaties van de Unie nog steeds maar al te vaak te kampen hebben met problemen in verband met het tot stand brengen van troepen en dat de geloofwaardigheid van het GVDB op het spel staat als gevolg van ontbrekende capaciteiten; roept de lidstaten dan ook op zich gereed te blijven houden om gekwalificeerd personeel en kwalitatief hoogstaand materieel te leveren;

64.  merkt op dat de crisisbeheersingsstructuur binnen de EDEO onderbezet blijft, zowel in civiel als in militair opzicht, hetgeen het reactievermogen beperkt en ertoe bijdraagt dat het GVDB naar de achtergrond schuift; verzoekt de VV/HV zo spoedig mogelijk verandering in deze situatie te brengen; wijst erop dat er een rechtstreeks contact moet zijn tussen de VV/HV en de crisisbeheersingsstructuur van het GVDB;

Civiel personeel en civiele capaciteiten

65.  onderstreept welke moeilijkheden de lidstaten ondervinden bij het beschikbaar stellen van voldoende gekwalificeerd en opgeleid personeel voor de civiele missies die in het kader van het GVDB worden uitgevoerd; verzoekt de Commissie en de EDEO te onderzoeken hoe de lidstaten kunnen worden bijgestaan bij het verhogen van het aantal politiefunctionarissen, rechters en hooggespecialiseerd personeel op het gebied van overheidsadministratie dat kan worden ingezet in civiele GVDB-missies;

66.  neemt kennis van de verlenging van het Civiel hoofddoel 2010 na deze datum en acht het een goede zaak dat er een meerjarig ontwikkelingsprogramma voor civiele capaciteiten is vastgesteld; roept de lidstaten en met name de desbetreffende ministers op alles in het werk te stellen om dit programma ten uitvoer te leggen;

67.  onderstreept de noodzaak om, in aanvulling op de in het Civiel hoofddoel genoemde capaciteiten, die betrekking hebben op politiefunctionarissen, rechters en hooggespecialiseerd personeel op het gebied van overheidsadministratie, effectievere bemiddelingsrichtsnoeren en -capaciteiten te ontwikkelen om tijdig en op gecoördineerde wijze toereikende bemiddelingsinstrumenten ter beschikking te kunnen stellen;

68.  stelt met bezorgdheid vast dat in sommige lidstaten de aanwijzing, coördinatie en inzet van civiel personeel voor GVDB-missies nog steeds hinder ondervindt van de toepassing van uiteenlopende nationale methodes en criteria; dringt aan op meer coördinatie tussen de lidstaten en vaststelling van optimale methodes op dit gebied;

69.  betreurt het in dit verband dat de VV/HV en de lidstaten in het verleden zijn voorbijgegaan aan resoluties van het Europees Parlement waarin werd verzocht om voldoende en bekwaam civiel personeel en substantiële capaciteiten; herinnert in dit verband aan de conclusies van de Raad van 21 maart 2011 over de civiele capaciteiten van het GVDB en is van mening dat deze nog steeds geldig zijn, namelijk:

Militair personeel en militaire capaciteiten

70.  stelt vast dat de EU momenteel wordt geconfronteerd met aanzienlijke financiële beperkingen en dat de lidstaten om zowel financiële en budgettaire als politieke redenen, die al dan niet verband houden met de crisis in de eurozone, momenteel naar verlaging of hooguit handhaving van het niveau van hun defensiebudget streven; wijst op de potentiële negatieve gevolgen van deze maatregelen voor hun militaire capaciteiten en bijgevolg voor het vermogen van de EU om zich op effectieve wijze van haar verantwoordelijkheden op het gebied van vredeshandhaving, conflictpreventie en versterking van de internationale veiligheid te kwijten;

71.  stelt vast dat de militaire capaciteiten en de bewapening in Azië, en met name in China, de afgelopen tijd zijn toegenomen; dringt erop aan de dialoog met de regio te verdiepen en meer aandacht te besteden aan veiligheids- en defensievraagstukken;

72.  onderstreept met name dat de toename van het aantal externe operaties in de afgelopen jaren, zij het in Irak, Afghanistan dan wel Afrika – met inbegrip van Libië –, een grote financiële belasting was en is voor de landen die aan deze operaties deelnamen of deelnemen; stelt vast dat deze kosten rechtstreeks van invloed zijn op het personeelsverloop en de voortijdige slijtage van materieel, maar ook op de bereidheid van landen om aan GVDB-operaties deel te nemen, gezien hun budgettaire en capaciteitsbeperkingen;

73.  onderstreept dat de defensiebudgetten van alle lidstaten tezamen absoluut gezien vergelijkbaar zijn met de uitgaven van de belangrijkste opkomende staten en dat het probleem dus minder van budgettaire dan politieke aard is, zowel waar het gaat om het definiëren van een Europese industriële en technologische basis als om het bundelen van bepaalde operationele capaciteiten; wijst erop dat EU-brede consortia, gezamenlijke initiatieven en fusieprojecten tussen Europese ondernemingen kunnen bijdragen tot de ontwikkeling van een Europese defensie-industrie;

74.  stelt vast dat de militaire actie in Libië die door Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk met steun van de VS werd opgestart en door de NAVO werd overgenomen, de aandacht heeft gevestigd op het vermogen van bepaalde Europese landen om in te grijpen in een hooglopend conflict, maar ook op de moeite die het hen kost om een dergelijke actie te blijven voeren als gevolg van het gebrek aan fundamentele capaciteiten zoals het bijtanken tijdens vluchten, het vergaren van informatie en de inzet van precisiewapens;

75.  herinnert aan zijn resolutie van 14 december 2011 over de gevolgen van de financiële crisis voor de defensiesector van de lidstaten en onderstreept dat deze aanbevelingen nog steeds gelden voor de ontwikkeling van de militaire capaciteiten van de lidstaten in de zin van het delen en bundelen van middelen;

76.  verwelkomt bilaterale overeenkomsten als het Frans-Britse verdrag over militaire samenwerking en roept de andere lidstaten op om soortgelijke bilaterale en multilaterale overeenkomsten inzake militaire samenwerking en integratie te sluiten, als belangrijk instrument om kosten te besparen, doublures te vermijden en van onderop een proces in gang te zetten voor de opbouw van het GVDB en de toekomstige integratie van de veiligheid in de EU;

77.  is ingenomen met de eerste vooruitgang die is geboekt met het initiatief „pooling and sharing” van de EU en spreekt zijn lof uit voor het werk van het EDA, dat elf prioritaire actieterreinen heeft opgeleverd; onderstreept met name de vooruitgang die op de volgende vier terreinen is geboekt: bijtanken tijdens de vlucht, toezicht op zee, medische ondersteuning en opleiding; dringt er evenwel op aan dit initiatief van een strategisch kader te voorzien;