Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oznaczania kraju pochodzenia określonych produktów przywożonych z państw trzecich (COM(2005)0661 – C7-0048/2010 – 2005/0254(COD)),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego (A7-0273/2010),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 21 października 2010 r.(1),

–  uwzględniając załącznik do komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów zatytułowany „Program prac Komisji na rok 2013” z dnia 23 października 2012 r. (COM(2012)0629),

–  uwzględniając wszystkie swoje poprzednie rezolucje w sprawie oznaczania pochodzenia,

–  uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że w dniu 21 października 2010 r. Parlament przyjął w pierwszym czytaniu – 525 głosami za, przy 49 głosach sprzeciwu i 44 głosach wstrzymujących się – stanowisko w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oznaczania kraju pochodzenia określonych produktów przywożonych z państw trzecich;

B.  mając na uwadze, że mimo upływu ponad dwóch lat Rada nie przyjęła dotychczas wspólnego stanowiska, co spowodowało, iż procedura współdecyzji utknęła w martwym punkcie;

C.  mając na uwadze, że w programie prac na rok 2013 Komisja wskazuje, iż oprócz braku porozumienia w Radzie również najnowsza wykładnia prawna zasad WTO dokonana przez jej Organ Apelacyjny sprawiła, że wniosek stał się nieaktualny;

D.  mając na uwadze, że UE nie posiada obowiązujących zharmonizowanych przepisów dotyczących oznaczania pochodzenia przywożonych towarów, z wyjątkiem określonych przypadków w sektorze rolnictwa;

E.  mając na uwadze, że państwa członkowskie WTO spoza EU, jak Brazylia, Kanada, Chiny i USA, wprowadziły w odniesieniu do niektórych produktów obowiązkowe systemy oznaczania pochodzenia;

F.  mając na uwadze, że wspólne przepisy są niezbędne do zwiększenia konkurencyjności wśród państw członkowskich WTO i zapewnienia warunków działania równych z warunkami producentów w tych głównych państwach partnerskich UE, które wprowadziły oznaczanie pochodzenia,

G.  mając na uwadze, że informacja stanowi jedną z podstaw wolności obywateli i ochrony konsumentów;

1.  ubolewa z powodu planowanego przez Komisję wycofania wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie oznaczania kraju pochodzenia określonych produktów przywożonych z państw trzecich, który Parlament zatwierdził w pierwszym czytaniu, bez należytego i terminowego poinformowania PE i bez przedstawienia współprawodawcom szczegółowego wyjaśnienia celu tego zamiaru przed podjęciem decyzji;

2.  wzywa Komisję do ponownego rozważenia planowanej decyzji;

3.  wzywa Komisję, aby ewentualnie przedstawiła nowy wniosek ustawodawczy zgodny z zasadami WTO, który umożliwiłby UE zajęcie się kwestiami poruszonymi początkowo w pierwotnym wniosku;

4.  zwraca się do Komisji o poinformowanie Parlamentu o harmonogramie przyszłych działań niezbędnych do ponownego uruchomienia procesu ustawodawczego i przełamania obecnego impasu;

5.  wzywa Komisję, aby w trybie pilnym zainicjowała studium porównawcze uregulowań ustawodawczych w sprawie oznaczania pochodzenia, które obecnie obowiązują i są stosowane w każdym z państw członkowskich WTO, w celu przeanalizowania reguł leżących u ich podstaw oraz dokonania oceny zgodności z zasadami WTO;

6.  przypomina, jak to miało miejsce wcześniej, o znaczeniu, jakie ma zachowanie w ramach wielostronnego handlu równych warunków działania przedsiębiorstw z UE i ich konkurentów z państw trzecich oraz przyjęcie spójnego podejścia w celu zapewnienia ochrony konsumentów; podkreśla, że w obecnym kontekście globalnej konkurencji jest to również ważne w celu nadania znaczenia produkcji o wysokiej jakości oraz normom środowiskowym i społecznym, co jest szczególnie istotne dla MŚP;

7.  podkreśla konieczność skuteczniejszego korzystania – do czasu wprowadzenia nowych przepisów – ze wszystkich dostępnych na szczeblu regionalnym, narodowym oraz unijnym środków, aby umożliwić konsumentom na jednolitym rynku podejmowanie bardziej świadomych decyzji o zakupie, między innymi w drodze edukowania i zwiększania wiedzy społeczeństwa za pośrednictwem mediów;

8.  wzywa Radę do określenia wspólnego stanowiska po pierwszym czytaniu w Parlamencie, aby umożliwić zwykłą debatę międzyinstytucjonalną;

9.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. C 70 E z 8.3.2012, s. 211.