Parlament Europejski,

–  uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Iraku, a w szczególności rezolucję z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie wspólnoty asyryjskiej(1) oraz rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie ataków na wspólnoty chrześcijańskie(2),

–  uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy zawartą między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Republiką Iraku oraz mając na uwadze rezolucję z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie umowy o partnerstwie i współpracy między UE i Irakiem(3),

–  uwzględniając wspólny dokument strategiczny Komisji Europejskiej dotyczący Iraku (2011-2013),

–  uwzględniając oświadczenie Wiceprzewodniczącej Komisji / Wysokiej Przedstawiciel UE (VP/HR) Catherine Ashton z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie ostatniej fali zamachów terrorystycznych w Iraku,

–  uwzględniając oświadczenie VP/HR Catherine Ashton z dnia 24 stycznia 2013 r. w sprawie zbrodni popełnionej podczas pogrzebu w miejscowości Tuz Khurmatu,

–  mając na uwadze międzynarodowe porozumienie „Compact” z Irakiem, podpisane w 2007 r. przez Sekretarza Generalnego ONZ Ban Ki-moona i premiera Iraku Nuriego al-Malikiego, zawierające zobowiązanie do chronienia słabych i ubogich grup ludzi przed nędzą i głodem,

–  uwzględniając raport w sprawie przestrzegania praw człowieka w Iraku za okres od stycznia do czerwca 2012 r., przedstawiony wspólnie przez misję wsparcia Narodów Zjednoczonych dla Iraku (UNAMI) i Komisję Europejską w dniu 19 grudnia 2012 r.,

–  uwzględniając oświadczenie prasowe towarzyszące temu raportowi, wygłoszone przez Wysoką Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka Navi Pillay, według której liczba egzekucji w 2012 r. oraz sposób, w jaki zostały wykonane przez duże grupy ludzi, jest czymś wyjątkowo niebezpiecznym, nie dającym się usprawiedliwić i może stanowić poważne zagrożenie dla częściowych i nieśmiałych postępów poczynionych w Iraku na drodze ku praworządności,

–  uwzględniając oświadczenie Sekretarza Generalnego ONZ Ban Ki-moona z dnia 25 stycznia 2013 r., w którym stanowczo potępił on ostatnią falę zamachów terrorystycznych popełnionych na całym terytorium Iraku, w których zginęły setki ludzi, a wiele osób zostało rannych,

–  uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji ze względu na wyznanie lub przekonania,

–  uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego Irak jest stroną,

–  uwzględniając art. 122 ust. 5 oraz art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że przed Irakiem nadal stoją poważne wyzwania polityczne, społeczno-gospodarcze i w zakresie bezpieczeństwa oraz mając na uwadze, że scena polityczna w tym kraju jest wyjątkowo rozczłonkowana i naznaczona przemocą, co bardzo niekorzystnie wpływa na uzasadnione dążenia narodu irackiego do pokoju, dobrobytu oraz prawdziwego przejścia na demokrację;

B.  mając na uwadze, że konstytucja Iraku gwarantuje wszystkim obywatelom równość wobec prawa w art. 125, który mówi o „prawach administracyjnych, politycznych, kulturowych i do edukacji, które przysługują poszczególnym narodowościom, takim jak Turkmeni, Chaldejczycy, Asyryjczycy, a także wszystkim innym narodowościom”; mając na uwadze, że art. 31 regionalna konstytucja Kurdystanu, która weszła w życie w 2009 r., gwarantuje „narodową, kulturową i administracyjną autonomię Turkmenom, Arabom, Chaldejczykom, Asyryjczykom, Syriakom, Ormianom i innym obywatelom Kurdystanu, kiedy reprezentują oni większość ludności”;

C.  mając na uwadze, że w dniu 9 kwietnia 2012 r. parlament iracki zatwierdził utworzenie Wysokiej Komisji ds. Praw Człowieka, która, chociaż nie funkcjonuje jeszcze w pełni, jest pierwszą w historii kraju niezależną komisją zajmującą się prawami człowieka;

D.  mając na uwadze, że w dialogu politycznym ze irackimi odpowiednikami Parlament Europejski skupił się na sytuacji dotyczącej praw człowieka w Iraku, która nadal wzbudza duże zaniepokojenie ze względu na niezadowalającą sytuację, w jakiej znajdują się słabe grupy społeczne, w tym również mniejszości;

E.  mając na uwadze, że w porozumieniu UE-Irak, a w szczególności w klauzuli dotyczącej praw człowieka, podkreślono, że dialog polityczny UE-Irak powinien się skupić na prawach człowieka i wzmocnieniu instytucji demokratycznych;

F.  mając na uwadze, że Irak od zamierzchłych czasów jest ojczyzną różnych mniejszościowych grup etnicznych, w tym Turkmenów, chrześcijan, Kurdów, Szabaków, Mandejczyków, Ormian, Jazydów, Bakijczyków, czarnych Irakijczyków, Asyryjczyków, Żydów, Palestyńczyków i innych;

G.  mając na uwadze, że mniejszości w Iraku są przedmiotem środków mających na celu ich asymilacje, że są one niedostatecznie reprezentowane w rządzie Iraku i związanych z nim organach; mając na uwadze, że wskutek tego liczba osób należących do poszczególnych grupy mniejszościowych w Iraku drastycznie spadła w ostatnich latach, ponieważ wiele osób opuściło kraj, a pozostałe zmuszono do przeniesienia się w inne miejsca w obrębie Iraku;

H.  mając na uwadze, że Turkmeni są ponoć trzecią co do liczebności grupą etniczną w Iraku; mając na uwadze trwający między Turkmenami a Kurdami spór o Kirkuk, region bogaty w ropę i inne zasoby naturalne, w którym Turkmeni padają ofiarami ataków i porwań dokonywanych zarówno przez siły kurdyjskie, jak i ekstremistyczne ugrupowania arabskie; mając na uwadze, że również sunnici i szyici turkmeńscy są ofiarami braku tolerancji religijnej;

I.  mając na uwadze, że spór trwający między centralnym rządem Iraku a regionalnym rządem Kurdystanu nasilił się ostatnio, co negatywnie wpływa na sytuację w zakresie bezpieczeństwa w regionie i zagraża pokojowemu współistnieniu wielu grup etnicznych, a mianowicie Kurdów, Arabów i Turkmenów;

J.  mając na uwadze, że oprócz napięć terytorialnych północny Irak jest również celem ataków prawdopodobnie o podłożu religijnym, w których ugrupowania sunnicie często napadają na ludność szyicką; mając na uwadze, że w dniu 31 grudnia 2012 r., w trakcie obchodów szyickiego święta Arbain zabitych zostało 39 pielgrzymów; mając na uwadze, że w dniu 23 stycznia 2013 r. w wyniku ataku na szyicki meczet w Tuz Khurmatu – miejscowości położonej w prowincji Niniwa w północnym Iraku, której terytorium jest przedmiotem sporu między rządem Iraku a regionalnym rządem Kurdystanu i w której mieszka znaczna liczba Turkmenów – zginęły co najmniej 42 osoby, a 117 odniosło rany;

K.  mając na uwadze, że pomimo znacznej poprawy sytuacji w zakresie bezpieczeństwa, przemoc, z jaką boryka się ludność Iraku, nadal utrzymuje się na niedopuszczalnie wysokim poziomie, a codziennie pojawiają się doniesieniami o zamachach bombowych i strzelaninach; mając na uwadze, że stałe napięcia i przemoc utrzymują większość Irakijczyków w niepewności co do przyszłości i uniemożliwiają ogólnie wspieranie gospodarczo-społecznej integracji ludności Iraku;

1.  jest głęboko zaniepokojony nasilającymi się aktami przemocy dokonywanymi na cywilnej ludności Iraku, w szczególności między sunnitami a szyitami, lecz również ataków na szczególnie słabe grupy, takie jak mniejszości religijne, etniczne i kulturowe oraz wzywa władze Iraku do zwiększenia bezpieczeństwa, zaprowadzenia porządku publicznego oraz do zwalczania w całym kraju terroryzmu i przemocy o podłożu religijnym;

2.  potępia zamach popełniony w dniu 23 stycznia 2013 r. w miejscowości Tuz Khurmatu podczas turkmeńskiego pogrzebu urzędnika, którego zamordowano poprzedniego dnia, w wyniku którego to zamachu zginęły co najmniej 42 osoby, a 117 odniosło rany, potępia samobójczy zamach z dnia 3 lutego 2013 r., który miał miejsce na zewnątrz komisariatu policji w Kirkuku, i w którym zginęło 30 osób, a 70 odniosło rany, a także napad z dnia 16 grudnia 2012 r., w wyniku którego uprowadzono, torturowano, a następnie spalono żywcem dwóch turkmeńskich nauczycieli;

3.  stanowczo potępia wszystkie zamachy terrorystyczne i składa kondolencje na ręce rodzin i przyjaciół zmarłych oraz rannych;

4.  wyraża głębokie zaniepokojenie możliwością wzrostu niestabilności oraz pojawienia się nowej fali przemocy w Iraku, co mogłoby zagrozić wyborom regionalnym, jakie mają się odbyć w dniu 20 kwietnia 2013 r., i których odwołanie zaprzepaściłoby szanse na utworzenie bardziej demokratycznej i integracyjnej struktury rządów;

5.  ubolewa nad faktem, że chociaż w konstytucji jest mowa o prawach Turkmenów i pozostałych mniejszości, to mniejszości te są nadal ofiarami przemocy na tle religijnym i dyskryminacji;

6.  wzywa rząd Iraku oraz regionalny rząd Kurdystanu do potępienia zamachów oraz do przeprowadzenia szczegółowego i szybkiego dochodzenia w sprawie ostatnich zamachów terrorystycznych popełnionych w regionie, a w szczególności zamachu bombowego meczecie szyickim w Tuz Khurmatu, który spowodował najwięcej ofiar, oraz do postawienia sprawców przed sądem;

7.  wzywa rząd Iraku oraz regionalny rząd Kurdystanu do poczynienia natychmiastowych kroków w celu załagodzenia terytorialnego sporu na nizinie Niniwy, do uznania wielokulturowej, wieloetnicznej i wieloreligijnej różnorodności prowincji, a także do umożliwienia obywatelom swobodnego wyboru tożsamości, w tym języka, religii i kultury;

8.  wzywa siły polityczne zasiadające w irackiej Radzie Reprezentantów do nawiązania prawdziwego, integracyjnego dialogu narodowego, aby zapewnić rzeczywiście demokratyczne rządy w Iraku oraz poszanowanie indywidualnych i zbiorowych praw wszystkich obywateli Iraku; wzywa rząd Iraku do przeprowadzenia krajowego spisu ludności, odłożonego na nieokreślony termin, aby ustalić liczbę ludności turkmeńskiej i innych mniejszości;

9.  wzywa rząd Iraku oraz wszystkich przywódców politycznych do podjęcia niezbędnych działań, aby zapewnić bezpieczeństwo i ochronę wszystkim obywatelom Iraku ogółem, a w szczególności członkom słabszych grup składających się z mniejszości etnicznych i religijnych; wzywa rząd, aby wydał służbom bezpieczeństwa polecenie zachowania umiaru przy utrzymywaniu praworządności i porządku, zgodnie z przepisami prawa i międzynarodowymi normami;

10.  w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęty niedawno program reorganizacji i remontów ośrodków detencyjnych i więzień pod nadzorem irackiego ministra sprawiedliwości i ma nadzieję, ze pomoże to zahamować rozpowszechnione w Iraku stosowanie tortur i powszechną bezkarność, nad czym ubolewają organizacje zajmujące się ochroną praw człowieka;

11.  głęboko ubolewa nad wysoką liczbę egzekucji dokonywanych w Iraku, z wyrokami śmierci wydawanymi często po niesprawiedliwych procesach oraz na podstawie zeznań uzyskanych pod przymusem; usilnie wzywa rząd Iraku do ogłoszenia moratorium na wykonywanie wszystkich wyroków, z myślą o zniesieniu kary śmierci w bliskiej przyszłości;

12.  podkreśla potrzebę zadbania o skoordynowanie działań władz irackich z działaniami międzynarodowych organizacji zajmujących się niesieniem pomocy z myślą o wspieraniu najsłabszych grup i utworzeniu odpowiednich warunków pozwalających zapewnić im bezpieczeństwo i godność, w szczególności dzięki inicjatywom promującym dialog i wzajemne poszanowanie między wszystkimi religijnymi i etnicznymi wspólnotami w Iraku;

13.  podkreśla, że ważne jest, aby w ramach inicjatyw misji Unii Europejskiej w zakresie praworządności (EUJUST LEX) nadać wystarczające znaczenie – jeżeli jest to możliwe – prawom Turkmenów oraz ogólnie prawom mniejszości, i z wielkim zadowoleniem przyjmuje osiągnięcia misji EUJUST LEX oraz ich realizację w Iraku;

14.  nalega, aby Rada Współpracy powołana na mocy umowy o partnerstwie i współpracy zawartej między UE a Irakiem była kanałem służącym do informowania strony irackiej o przyczynach wzbudzających zaniepokojenie sytuacją mniejszości etnicznych i religijnych w kraju;

15.  wzywa społeczność międzynarodową i UE do wspierania rządu irackiego w organizowaniu pokojowych, wolnych i sprawiedliwych wyborów regionalnych, które mają się odbyć w kwietniu 2013 r.;

16.  wzywa przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, specjalnemu przedstawicielowi UE do spraw praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i Radzie Reprezentantów Iraku, regionalnemu rządowi Kurdystanu, sekretarzowi generalnemu Narodów Zjednoczonych oraz Radzie Praw Człowieka ONZ.

(1) Dz.U. C 293 E z 2.12.2006, s. 322. (2) Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, s. 115. (3) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0022.