Parlament Europejski,

–  uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ 62/149 z dnia 18 grudnia 2007 r. wzywającą do wprowadzenia moratorium na stosowanie kary śmierci oraz rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ 63/168 wzywającą do wdrożenia rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ 62/149, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ dnia 18 grudnia 2008 r.,

–  uwzględniając deklarację końcową przyjętą na 4. Światowym Kongresie Przeciw Karze Śmierci w Genewie w dniach 24–26 lutego 2010 r., w której wezwano do powszechnego zniesienia kary śmierci,

–  uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego ONZ w sprawie moratorium na stosowanie kary śmierci z dnia 11 sierpnia 2010 r.,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie zniesienia kary śmierci, zwłaszcza rezolucję z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie inicjatywy na rzecz natychmiastowego moratorium na karę śmierci(1),

–  uwzględniając wniosek czternastu emerytowanych sędziów Sądu Najwyższego Indii i innych wysokich sądów, złożony w lipcu 2012 r. na ręce prezydenta Indii i zawierający apel o zamianę kary śmierci na inną karę w przypadku trzynastu więźniów, gdyż w ciągu ostatnich dziewięciu lat wyroki te zostały mylnie utrzymane w mocy przez Sąd Najwyższy,

–  uwzględniając Światowy Dzień przeciwko Karze Śmierci oraz Europejski Dzień przeciwko Karze Śmierci obchodzony 10 października każdego roku,

–  uwzględniając art. 122 ust. 5 i art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Mohammad Afzal Guru został skazany na śmierć w 2002 r. po otrzymaniu wyroku skazującego za konspirację w związku z atakiem na parlament Indii w grudniu 2001 r. oraz stracony przez władze Indii w dniu 9 lutego 2013 r.;

B.  mając na uwadze, że kara śmierci jest najokrutniejszą, nieludzką i upokarzającą karą, która narusza prawo do życia zapisane w Powszechnej deklaracji praw człowieka;

C.  mając na uwadze, że 154 kraje na świecie zniosły karę śmierci de iure lub de facto; mając na uwadze, że przedstawiając swoją kandydaturę do miejsca w Radzie Praw Człowieka ONZ przed wyborami w dniu 20 maja 2011 r., Indie zobowiązały się do przestrzegania najwyższych standardów promowania i ochrony praw człowieka;

D.  mając na uwadze, że w listopadzie 2012 r. Indie zniosły trwające osiem lat nieoficjalne moratorium na wykonywanie egzekucji, kiedy straciły Ajmala Kasaba, skazanego za udział w atakach w Mumbaju w 2008 r.;

E.  mając na uwadze, że krajowe i międzynarodowe organizacje praw człowieka zgłosiły poważne zastrzeżenia dotyczące uczciwości procesu Afzala Guru;

F.  mając na uwadze, że 1 455 więźniów w Indiach oczekuje obecnie na wykonanie kary śmierci;

G.  mając na uwadze, że mimo wprowadzenia godziny policyjnej w dużych częściach Kaszmiru znajdujących się w rękach administracji indyjskiej po śmierci Afzala Guru miały miejsce protesty;

1.  ponownie podkreśla swój stały sprzeciw wobec kary śmierci bez względu na okoliczności i po raz kolejny wzywa do niezwłocznego wprowadzenia moratorium na jej wykonywanie w państwach, w których karę śmierci wciąż się stosuje;

2.  potępia przeprowadzoną skrycie przez rząd Indii egzekucję Afzala Guru w więzieniu Tihar w Nowym Delhi w dniu 9 lutego 2013 r. na przekór zauważalnej na całym świecie tendencji do znoszenia kary śmierci oraz wyraża ubolewanie, że żona ani inni członkowie rodziny Afzala Guru nie zostali poinformowani o zbliżającej się egzekucji ani o pogrzebie;

3.  wzywa rząd Indii do zwrócenia ciała Afzala Guru jego rodzinie;

4.  wzywa władze Indii do stosowania się do najwyższych krajowych i międzynarodowych standardów sądowych we wszystkich procesach i postępowaniach sądowych oraz do udzielania niezbędnej pomocy prawnej wszystkim więźniom i osobom sądzonym;

5.  ubolewa nad śmiercią trzech młodych Kaszmirczyków po protestach przeciwko straceniu Afzala Guru; wzywa siły bezpieczeństwa do umiaru w stosowaniu siły wobec pokojowo nastawionych demonstrantów; wyraża zaniepokojenie z powodu ewentualnych negatywnych skutków dla procesu pokojowego w Kaszmirze;

6.  pilnie wzywa rząd Indii do niezatwierdzania w przyszłości nakazów wykonania kary śmierci;

7.  wzywa rząd i parlament Indii do przyjęcia przepisów prawnych wprowadzających stałe moratorium na wykonywanie egzekucji z myślą o zniesieniu kary śmierci w niedalekiej przyszłości;

8.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej / wysokiej przedstawiciel, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Wspólnoty Narodów, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, wysokiemu komisarzowi Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka, a także prezydentowi, rządowi i parlamentowi Indii.

(1) Dz.U. C 74 E z 20.3.2008, s. 775.