Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad inzake het Europees Agentschap voor netwerk- en informatiebeveiliging (ENISA) (COM(2010)0521 – C7-0302/2010 – 2010/0275(COD))

P7_TA(2013)0103 A7-0056/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0521),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0302/2010),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 17 februari 2011(1),

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 8 februari 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie industrie, onderzoek en energie en de adviezen van de Begrotingscommissie en de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken (A7-0056/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 16 april 2013 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2013 van het Europees Parlement en de Raad inzake het Agentschap van de Europese Unie voor netwerk- en informatiebeveiliging (Enisa) en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 460/2004

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr. 526/2013.)

(1) PB C 107 van 6.4.2011, blz. 58.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad houdende wijziging van Verordening (EG) nr. 812/2004 van de Raad tot vaststelling van maatregelen betreffende de incidentele vangsten van walvisachtigen bij de visserij en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 88/98 (COM(2012)0447 – C7-0213/2012 – 2012/0216(COD))

P7_TA(2013)0104 A7-0042/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2012)0447),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 43, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0213/2012),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 14 november 2012(1),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie visserij (A7-0042/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 16 april 2013 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2013 van het Europees Parlement en de Raad houdende wijziging van Verordening (EG) nr. 812/2004 van de Raad tot vaststelling van maatregelen betreffende de incidentele vangsten van walvisachtigen bij de visserij en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 88/98

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 43, lid 2,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité,

Na toezending van het ontwerp van een wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(2),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Bij Verordening (EG) nr. 812/2004 van de Raad(3) zijn aan de Commissie bevoegdheden verleend om uitvoering te geven aan een aantal bepalingen van die verordening.

(2)  Als gevolg van de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon moeten de bevoegdheden die aan de Commissie zijn verleend met het oog op de uitvoering van Verordening (EG) nr. 812/2004, worden aangepast aan de artikelen 290 en 291 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie.

(3)  Om sommige bepalingen van Verordening (EG) nr. 812/2004 te kunnen toepassenTeneinde ervoor te zorgen dat bepaalde voorschriften doeltreffend gewijzigd kunnen worden om de technische en wetenschappelijke vooruitgang te weergeven, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen aan de Commissie worden gedelegeerd ten aanzien van de technische specificaties en voorwaarden voor het gebruik van akoestische afschrikkingsmiddelen. [Am. 1]

(4)  Het is van bijzonder belang dat de Commissie tijdens haar voorbereidende werkzaamheden voor de vaststelling van gedelegeerde handelingen passende raadplegingen houdt, onder meer op expertniveau.

(5)  De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad.

(6)  Om uniforme voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van Verordening (EG) nr. 812/2004 te waarborgen ten aanzien van de voorschriften voor de procedure en het formaat voor de verslaglegging door de lidstaten, moeten uitvoeringsbevoegdheden aan de Commissie worden toegekend. Deze bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren(4).

(6 bis)  Gezien het feit dat de lidstaten verplicht zijn de nodige maatregelen te nemen om een systeem van strikte bescherming op te zetten voor walvisachtigen, gezien de tekortkomingen van Verordening (EG) nr. 812/2004 en de falende tenuitvoerlegging ervan zoals omschreven door de Commissie in haar Mededeling over bijvangsten van walvisachtigen in de visserij(5)en door ICES in het daaraan gerelateerde wetenschappelijke advies uit 2010, en gezien de gebrekkige opneming van Richtlijn 92/43/EEG van de Raad(6) („habitatrichtlijn”), moet de Commissie uiterlijk eind 2015 een wetgevingsvoorstel indienen voor een samenhangend, overkoepelend wetgevingskader waarmee walvisachtigen doeltreffend tegen alle bedreigingen worden beschermd.[Am. 2]

(7)  Verordening (EG) nr. 812/2004 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Verordening (EG) nr. 812/2004 wordt als volgt gewijzigd:

(1)  Artikel 3, lid 1, wordt vervangen door:"

1.  De op grond van artikel 2, lid 1, gebruikte akoestische afschrikmiddelen moeten voldoen aan de technische specificaties en de gebruiksvoorwaarden. De voorwaarden en de specificaties zijn vastgesteld in bijlage II. De Commissie wordt gemachtigd om bijlage II door middel van overeenkomstig artikel 8 bis vastgestelde gedelegeerde handelingen te wijzigen om die bijlage aan te passen aan de technische en wetenschappelijke vooruitgang.

(1 bis)  Aan artikel 7 wordt het volgende lid toegevoegd:"

3.  De Commissie evalueert voor eind 2015 de doeltreffendheid van de in deze verordening vastgelegde maatregelen, en dient een wetgevingsvoorstel voor een coherent en overkoepelend wetgevingskader in voor een doeltreffende bescherming van walvisachtigen.„ [Am. 3];

(2)  Artikel 8 wordt vervangen door:

„Artikel 8

Uitvoering

De nadere voorschriften inzake de procedure en het formaat voor de in artikel 6 bedoelde verslaglegging kunnen worden vastgesteld door middel van uitvoeringshandelingen die worden aangenomen overeenkomstig de in artikel 8 ter, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure.

(3)  De volgende artikelen worden ingevoegd:"

Artikel 8 bis

Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie verleend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.  De in artikel 3, lid 1, bedoelde bevoegdheidsdelegatie geldtbevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie toegekend voor onbepaalde tijdeen termijn van drie jaar met ingang van...(7)De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van drie jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen deze verlenging verzet.[Am. 4]

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 3, lid 1, bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, stelt zij het Europees Parlement en de Raad daarvan gelijktijdig in kennis.

5.  Een op grond van artikel 3, lid 1, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de datum van kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad geen bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad de Commissie voor het verstrijken van die termijn heeft meegedeeld geen bezwaar te zullen maken. Op initiatief van het Europees Parlement of de Raad kan die termijn met twee maanden worden verlengd.

Artikel 8 ter

Comitéprocedure

1.  De Commissie wordt bijgestaan door het in artikel 30 van Verordening (EG) nr. 2371/2002 ingestelde Comité voor de visserij en de aquacultuur. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren*.

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

* PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te ...,

Voor het Europees Parlement

De voorzitter

Voor de Raad

De voorzitter

(1) Nog niet in het Publicatieblad bekendgemaakt. (2) Standpunt van het Europees Parlement van 16 april 2013. (3) PB L 150 van 30.4.2004, blz. 12. (4) PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13. (5) Mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad met als titel „Bijvangsten van walvisachtigen in de visserij: verslag over de toepassing van sommige bepalingen van Verordening (EG) nr. 812/2004 van de Raad en over een wetenschappelijke evaluatie van de effecten van het gebruik van in het bijzonder kieuwnetten, schakelnetten en warnetten op walvisachtigen in de Oostzee op grond van Verordening (EG) nr. 2187/2005”(COM(2009)0368). (6) Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (PB L 206 van 22.7.1992, blz. 7). (7) + Datum van inwerkingtreding van deze verordening.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het ontwerpbesluit van de Raad betreffende de sluiting van de partnerschapsovereenkomst inzake visserij tussen de Europese Unie en de Republiek Mauritius, en van het protocol tot vaststelling van de vangstmogelijkheden en de financiële tegenprestatie waarin de overeenkomst voorziet (13501/2012 – C7-0007/2013 – 2012/0215(NLE))

P7_TA(2013)0105 A7-0127/2013

(Goedkeuring)

Het Europees Parlement,

–  gezien het ontwerpbesluit van de Raad (13501/2012),

–  gezien het ontwerp van de partnerschapsovereenkomst inzake visserij tussen de Europese Unie en de Republiek Mauritius en het ontwerp van het protocol tot vaststelling van de vangstmogelijkheden en de financiële tegenprestatie waarin de overeenkomst voorziet (13503/2012),

–  gezien het verzoek om goedkeuring dat de Raad heeft ingediend krachtens artikel 43, lid 2, en artikel 218, lid 6, tweede alinea, onder a), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (C7-0007/2013),

–  gezien artikel 81 en artikel 90, lid 7, van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling van de Commissie visserij en het advies van de Begrotingscommissie (A7-0127/2013),

1.  hecht zijn goedkeuring aan de sluiting van de overeenkomst en van het protocol;

2.  verzoekt de Commissie het Parlement de notulen en de conclusies te doen toekomen van de vergaderingen van de gemengde commissie als bedoeld in artikel 9 van de overeenkomst, het meerjarige sectorale programma als vermeld in artikel 3 van het protocol en de resultaten van de respectievelijke jaarlijkse evaluaties; verzoekt de Commissie om de deelneming van vertegenwoordigers van het Parlement als waarnemer op de bijeenkomsten van de gemengde commissie te vergemakkelijken; verzoekt de Commissie om in het laatste jaar waarin het protocol geldt en vóór het openen van de onderhandelingen met het oog op de verlenging van de overeenkomst, het Parlement en de Raad een volledig verslag over de uitvoering ervan voor te leggen, zonder de toegang tot dit document onnodig te beperken;

3.  verzoekt de Raad en de Commissie om het Parlement binnen de grenzen van hun bevoegdheden onmiddellijk en volledig te informeren over alle fasen van de procedures betreffende het protocol en de verlenging ervan, overeenkomstig artikel 13, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie en artikel 218, lid 10, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie;

4.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten en de Republiek Mauritius.

Besluit van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het verzoek om opheffing van de immuniteit van Hans-Peter Martin (2012/2326(IMM))

P7_TA(2013)0106 A7-0106/2013

Het Europees Parlement,

–  gezien het aan het Parlement voorgelegde verzoek om opheffing van de immuniteit van Hans-Peter Martin, dat op 27 juni 2012 werd ingediend door de permanent vertegenwoordiger van Oostenrijk bij de Europese Unie, in verband met een strafrechtelijk onderzoek door het Openbaar Ministerie te Wenen, welk verzoek op 12 december 2012 ter plenaire vergadering werd bekendgemaakt,

–  na Hans-Peter Martin te hebben gehoord op 20 februari 2013, overeenkomstig artikel 7, lid 3, van zijn Reglement,

–  gezien artikel 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie, en op artikel 6, lid 2, van de Akte van 20 september 1976 betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen,

–  gezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 1964, 10 juli 1986, 15 en 21 oktober 2008, 19 maart 2010 en 6 september 2011(1),

–  gezien het besluit van 13 september 2011 op het verzoek om opheffing van de immuniteit van Hans-Peter Martin(2),

–  gezien het bepaalde in artikel 57 van de Oostenrijkse grondwet,

–  gezien artikel 6, lid 2, en artikel 7 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0106/2013),

A.  overwegende dat het Parlement op 13 september 2011 besloot de immuniteit van Hans-Peter Martin, lid van het Europees Parlement, op te heffen, na daartoe gedaan verzoek van het Openbaar Ministerie te Wenen, welk verzoek op 29 april 2011 werd ingediend en op 12 mei 2011 in de plenaire vergadering bekend werd gemaakt, en dat verband houdt met een strafrechtelijk onderzoek naar verduistering van partijgelden als bedoeld in artikel 2b van de wet op de politieke partijen;

B.  overwegende dat het Openbaar Ministerie te Wenen thans vraagt om een verruimde opheffing van de immuniteit van Hans-Peter Martin, om een strafrechtelijk vooronderzoek tegen hem te kunnen openen in verband met bijkomende beschuldigingen die tegen hem zijn ingebracht, met name terzake van fraude;

C.  overwegende dat de verruimde opheffing van de immuniteit van Hans-Peter Martin in het bijzonder betrekking heeft op de beschuldiging van ernstige fraude, in de zin van artikelen 146 en 147, lid 3, van het Oostenrijkse wetboek van strafrecht;

D.  overwegende dat overeenkomstig artikel 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie de leden van het Europees Parlement op hun eigen grondgebied de immuniteiten genieten welke aan de leden van de volksvertegenwoordiging in hun land zijn verleend;

E.  overwegende dat overeenkomstig artikel 57, lid 2, van de Oostenrijkse grondwet leden van het Oostenrijkse parlement – behalve in geval van ontdekking op heterdaad – slechts met toestemming van het Oostenrijkse parlement op grond van een strafbaar feit kunnen worden gearresteerd en dat ook voor huiszoeking bij leden van het Oostenrijkse parlement voorafgaande toestemming van het parlement vereist is; overwegende dat artikel 57, lid 3, van het Oostenrijkse wetboek van strafrecht bepaalt dat leden van het Oostenrijkse parlement slechts zonder toestemming van het Oostenrijkse parlement vervolgd kunnen worden als de strafbare handeling die de aanleiding vormt tot vervolging geen verband houdt met de politieke activiteiten van het betrokken lid en dat de autoriteiten op grond van deze bepaling verder gehouden zijn het parlement te raadplegen over de vraag of er een dergelijk verband bestaat als het betrokken parlementslid of een derde van de leden van de ter zake bevoegde parlementaire commissie daarom vraagt;

F.  overwegende dat artikel 9 van het protocol betreffende voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie en artikel 57 van het Bundesverfassungsgesetz (Oostenrijkse grondwet) niet in de weg staan aan opheffing van de immuniteit van Hans Peter Martin;

G.  overwegende dat het daarom raadzaam is dat de parliamentaire immuniteit in het onderhavige geval wordt opgeheven;

1.  besluit de immuniteit van Hans-Peter Martin op te heffen;

2.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en het verslag van zijn bevoegde commissie onmiddellijk te doen toekomen aan de bevoegde autoriteiten van Oostenrijk en aan Hans Peter Martin.

(1) Arrest van 12 mei 1964 in zaak 101/63, Wagner/Fohrmann en Krier (Jurispr. 1964, blz. 407); arrest van 10 juli 1986 in zaak 149/85, Wybot/Faure e.a. (Jurispr. 1986, blz. 2391); arrest van 15 oktober 2008 in zaak T-345/05, Mote/Parlement (Jurispr. 2008, blz. II-2849); arrest van 21 oktober 2008 in gevoegde zaken C-200/07 en C-201/07, Marra/De Gregorio en Clemente (Jurispr. 2008, blz. I-7929); arrest van 19 maart 2010 in zaak T-42/06, Gollnisch/Parlement (Jurispr. 2010, blz. II-1135); arrest van 6 september 2011 in zaak C-163/10, Patriciello (Jurispr. 2011, blz. I-7565). (2) PB C 51 E, 22.2.2013, blz. 150.

Besluit van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het verzoek om opheffing van de immuniteit van Jürgen Creutzmann (2013/2016(IMM))

P7_TA(2013)0107 A7-0107/2013

Het Europees Parlement,

–  gezien het aan het Parlement voorgelegde verzoek om opheffing van de immuniteit van Jürgen Creutzmann, dat op 15 januari 2013 werd ingediend door het Duitse Bondsministerie van justitie, in verband met een door de hoofdaanklager te Frankenthal (Duitsland) ingesteld strafrechtelijk onderzoek, dat op 17 januari 2013 ter plenaire vergadering werd bekendgemaakt,

–  na Jürgen Creutzmann te hebben gehoord, overeenkomstig artikel 7, lid 3, van zijn Reglement,

–  gezien artikel 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie, en op artikel 6, lid 2, van de Akte van 20 september 1976 betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen,

–  gezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 1964, 10 juli 1986, 15 en 21 oktober 2008, 19 maart 2010 en 6 september 2011(1),

–  gezien artikel 46 van de Duitse grondwet (Grundgesetz),

–  gezien artikel 6, lid 2, en artikel 7 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0107/2013),

A.  overwegende dat de hoofdaanklager te Frankenthal (Duitsland) verzocht heeft om opheffing van de immuniteit van Jürgen Creutzmann, lid van het Europees Parlement, in verband met een strafrechtelijk onderzoek naar een vermoedelijk strafbaar feit;

B.  overwegende dat het verzoek van de hoofdaanklager betrekking heeft op een in te stellen onderzoek naar een strafbaar feit, te weten toebrengen van lichamelijk letsel door schuld in de zin van artikel 229 van het Duitse wetboek van strafrecht;

C.  overwegende dat overeenkomstig artikel 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie, de leden van het Europees Parlement op hun eigen grondgebied de immuniteiten genieten welke aan de leden van de volksvertegenwoordiging in hun land zijn verleend;

D.  overwegende dat overeenkomstig artikel 46, lid 2, van de Duitse grondwet (Grundgesetz) een parlementslid niet kan worden vervolgd wegens een strafbaar feit zonder voorafgaande toestemming voor die vervolging van de Bondsdag, behalve in gevallen waarin hij op heterdaad of de dag volgend op het strafbare feit wordt aangehouden;

E.  overwegende dat dientengevolge de parlementaire immuniteit van Jürgen Creutzmann moet worden opgeheven voordat het onderzoek tegen hem doorgang kan vinden;

F.  overwegende dat artikel 9 van het protocol betreffende voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie en artikel 46, lid 2, van het Duitse Grundgesetz niet in de weg staan aan opheffing van de immuniteit van Jürgen Creutzmann;

G.  overwegende dat het daarom raadzaam is dat de parlementaire immuniteit in het onderhavige geval wordt opgeheven;

1.  besluit de immuniteit van Jürgen Creutzmann op te heffen;

2.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en het verslag van zijn bevoegde commissie onmiddellijk te doen toekomen aan de Bondsrepubliek Duitsland en Jürgen Creutzmann.

(1) Arrest van 12 mei 1964 in zaak 101/63, Wagner/Fohrmann en Krier (Jurispr. 1964, blz. 407); arrest van 10 juli 1986 in zaak 149/85, Wybot/Faure e.a. (Jurispr. 1986, blz. 2391); arrest van 15 oktober 2008 in zaak T-345/05, Mote/Parlement (Jurispr. 2008, blz. II-2849); arrest van 21 oktober 2008 in gevoegde zaken C-200/07 en C-201/07, Marra/De Gregorio en Clemente (Jurispr. 2008, blz. I-7929); arrest van 19 maart 2010 in zaak T-42/06, Gollnisch/Parlement (Jurispr. 2010, blz. II-1135); arrest van 6 september 2011 in zaak C-163/10, Patriciello (Jurispr. 2011, blz. I-7565).

Besluit van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het verzoek om opheffing van de immuniteit van Ewald Stadler (2012/2239(IMM))

P7_TA(2013)0108 A7-0120/2013

Het Europees Parlement,

–  gezien het verzoek van het Openbaar Ministerie te Wenen van 9 juli 2012 om opheffing van de immuniteit van Ewald Stadler in verband met een onderzoeksprocedure, van de ontvangst waarvan op 10 september 2012 ter plenaire vergadering kennis werd gegeven,

–  na Ewald Stadler op 20 februari 2013 overeenkomstig artikel 7, lid 3, van zijn Reglement te hebben gehoord,

–  gezien artikel 9 van het Protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie en artikel 6, lid 2, van de Akte van 20 september 1976 betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen,

–  gezien artikel 57 Bundesverfassungsgesetz (de federale grondwet van de Republiek Oostenrijk),

–  gezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 1964, 10 juli 1986, 15 en 21 oktober 2008, 19 maart 2010 en 6 september 2011(1),

–  gezien artikel 6, lid 2, en artikel 7 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0120/2013),

A.  overwegende dat het Openbaar Ministerie te Wenen verzocht heeft om opheffing van de immuniteit van Ewald Stadler, lid van het Europees Parlement, om het de Oostenrijkse autoriteiten mogelijk te maken een vooronderzoek in te stellen en in rechte op te treden tegen Ewald Stadler;

B.  overwegende dat het verzoek om opheffing van de immuniteit van Ewald Stadler is ingediend omdat hij wordt verdacht van poging tot afdreiging (paragrafen 15, 105, lid 1, en 106, lid 1, punt 1, van het Oostenrijkse wetboek van strafrecht), en meineed (paragraaf 288, lid 1, van het Oostenrijkse wetboek van strafrecht);

C.  overwegende dat artikel 9 van het Protocol betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie bepaalt dat leden van het Europees Parlement op hun eigen grondgebied de immuniteiten genieten welke aan de leden van de volksvertegenwoordiging in hun land zijn verleend;

D.  overwegende dat overeenkomstig artikel 57, lid 2, van de Oostenrijkse grondwet leden van de Nationale Raad (Nationalrat) – behalve in geval van ontdekking op heterdaad – slechts met toestemming van de Nationale Raad kunnen worden aangehouden wegens een strafbaar feit en dat ook voor huiszoeking bij leden van de Nationale Raad voorafgaande toestemming van de Nationale Raad vereist is; overwegende dat artikel 57, lid 3, van het Oostenrijkse wetboek van strafrecht bepaalt dat leden van de Nationale Raad slechts zonder toestemming van de Nationale Raad vervolgd kunnen worden als de strafbare handeling die de aanleiding vormt tot vervolging geen verband houdt met de politieke activiteiten van het betrokken lid en dat de autoriteiten op grond van deze bepaling verder gehouden zijn de Nationale Raad te raadplegen over de vraag of er een dergelijk verband bestaat als het betrokken parlementslid of een derde van de leden van de ter zake bevoegde parlementaire commissie daarom vraagt;

E.  overwegende dat de immuniteit van Ewald Stadler moet worden opgeheven alvorens een gerechtelijke procedure tegen hem kan worden ingeleid;

F.  overwegende dat Ewald Stadler sinds 7 december 2011 lid is van het Europees Parlement;

G.  overwegende dat het Openbaar Ministerie te Wenen sinds maart 2010 voorbereidend onderzoek doet naar Ewald Stadler;

H.  overwegende dat artikel 9 van het Protocol betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie en artikel 57 Bundesverfassungsgesetz (de federale grondwet van de Republiek Oostenrijk) zich niet verzetten tegen opheffing van de immuniteit van Ewald Stadler;

I.  overwegende dat het daarom gepast is de parlementaire immuniteit in dit geval op te heffen;

1.  besluit de immuniteit van Ewald Stadler op te heffen;

2.  verzoekt zijn voorzitter dit besluit en het verslag van zijn bevoegde commissie onmiddellijk te doen toekomen aan de bevoegde autoriteiten van de Republiek Oostenrijk en aan Ewald Stadler.

(1) Arrest van 12 mei 1964 in zaak 101/63, Wagner/Fohrmann en Krier (Jurispr. 1964, blz. 407); arrest van 10 juli 1986 in zaak 149/85, Wybot/Faure e.a. (Jurispr. 1986, blz. 2391); arrest van 15 oktober 2008 in zaak T-345/05, Mote/Parlement (Jurispr. 2008, blz. II-2849); arrest van 21 oktober 2008 in gevoegde zaken C-200/07 en C-201/07, Marra/De Gregorio en Clemente (Jurispr. 2008, blz. I-7929); arrest van 19 maart 2010 in zaak T-42/06, Gollnisch/Parlement (Jurispr. 2010, blz. II-1135); arrest van 6 september 2011 in zaak C-163/10, Patriciello (Jurispr. 2011, blz. I-7565).

Resolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering, overeenkomstig punt 28 van het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2011/023 IT/Antonio Merloni SpA, Italië) (COM(2013)0090 – C7-0046/2013 – 2013/2032(BUD))

P7_TA(2013)0109 A7-0111/2013

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Parlement en de Raad (COM(2013)0090 – C7-0046/2013),

–  gezien het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer(1) (IIA van 17 mei 2006), en met name punt 28 hiervan,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1927/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot oprichting van een Europees fonds voor aanpassing aan de globalisering(2) (EFG-verordening),

–  gezien de trialoogprocedure als bedoeld in punt 28 van het IIA van 17 mei 2006,

–  gezien de brief van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken,

–  gezien het verslag van de Begrotingscommissie (A7-0111/2013),

A.  overwegende dat de Europese Unie passende wetgevings- en begrotingsinstrumenten in het leven heeft geroepen om extra steun te geven aan werknemers die ontslagen zijn als gevolg van grote structurele veranderingen in de wereldhandelspatronen, en te helpen bij de terugkeer van werknemers op de arbeidsmarkt;

B.  overwegende dat het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering (EFG) is opengesteld voor vanaf 1 mei 2009 tot en met 30 december 2011 ingediende aanvragen om steun te verlenen aan werknemers die zijn ontslagen als gevolg van de wereldwijde financiële en economische crisis;

C.  overwegende dat financiële steun van de Unie aan ontslagen werknemers flexibel moet zijn en zo snel en efficiënt mogelijk ter beschikking moet worden gesteld, overeenkomstig de gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie die is goedgekeurd tijdens het overleg van 17 juli 2008, en met inachtneming van het IIA van 17 mei 2006 wat betreft het nemen van besluiten om middelen beschikbaar te stellen uit het EFG;

D.  overwegende dat Italië naar aanleiding van gedwongen ontslagen bij Antonio Merloni SpA in Italië aanvraag EGF/2011/023 IT/Antonio Merloni voor een financiële bijdrage uit het EFG heeft ingediend in verband met 1 517 gedwongen ontslagen tijdens de referentieperiode van vier maanden die liep van 23 augustus 2011 tot 23 december 2011, waarbij wordt gevraagd om medefinanciering door het EFG;

E.  overwegende dat de aanvraag voldoet aan de subsidiabiliteitscriteria die zijn vastgelegd in de EFG-verordening;

1.  is het met de Commissie eens dat voldaan is aan de voorwaarden die zijn opgenomen in artikel 2, onder a), van de EFG-verordening en dat Italië bijgevolg recht heeft op een financiële bijdrage op grond van deze verordening;

2.  stelt tot zijn spijt vast dat de Italiaanse autoriteiten de aanvraag voor een financiële bijdrage uit het EFG op 29 december 2011 hebben ingediend en dat de beoordeling ervan op 20 februari 2013 door de Commissie beschikbaar is gesteld; betreurt de lange beoordelingsperiode van veertien maanden; verzoekt de Commissie de beoordelingsfase af te ronden en eindelijk voorstellen voor besluiten over de vier resterende in 2011 ingediende aanvragen te formuleren;

3.  merkt op dat de productiefaciliteiten van Antonio Merloni SpA, een fabrikant van huishoudapparaten, waren gevestigd in de Italiaanse regio's Marche en Umbrië, in het bijzonder in de provincies Ancona en Perugia; merkt op dat Antonio Merloni SpA, de op vier na grootste producent van huishoudapparaten in de Unie, in 2002 haar verkoopstrategie heeft gewijzigd en in 2006 is begonnen met het rechtstreeks onder eigen merknamen verkopen van haar producten; merkt op dat het bedrijf als gevolg van de wereldwijde economische crisis in financiële problemen raakte, die werden verergerd door de plotselinge aanscherping van de voorwaarden voor het verkrijgen van financieringskrediet; merkt op dat de daling van de productie, die de neerwaartse trend op Europees niveau volgde, in combinatie met de financiële beperkingen heeft geleid tot de beëindiging van de bedrijfsactiviteiten van Antonio Merloni SpA; merkt op dat in totaal 2 217 werknemers zijn ontslagen, van wie er 700 in dienst werden genomen door QA Group SpA; merkt op dat deze aanvraag derhalve betrekking heeft op de 1 517 werknemers die als gevolg van de sluiting van Antonio Merloni SpA werkloos zijn geworden;

4.  merkt op dat Antonio Merloni SpA al in oktober 2008 insolvabel werd verklaard, maar dat de verkoop van de activa van het bedrijf en de overname van 700 werknemers pas in december 2011 werden afgerond; wijst erop dat de oorspronkelijke aanvraag van de Italiaanse autoriteiten voor steun uit het EFG dateert van 2009, maar dat deze aanvraag eind 2011 opnieuw moest worden ingediend omdat de werknemers formeel pas werden ontslagen na de verkoop van de activa en de beëindiging van de administratieve procedures;

5.  herinnert eraan dat het EFG al eerder steun heeft verleend aan ontslagen werknemers in de sector van de productie van huishoudtoestellen (zaak EFG/2009/010 LT/Snaige)(3);

6.  benadrukt het feit dat de werkloosheid in de provincies Ancona en Perugia in de jaren voorafgaand aan de crisis onder het nationale gemiddelde lag; merkt op dat de werkloosheid in 2009 met 40% steeg ten opzichte van het jaar daarvoor, terwijl het werkloosheidscijfer in 2010 stabiel bleef in Perugia en daalde in Ancona, voornamelijk als gevolg van een lagere arbeidsparticipatie en niet zozeer door een stijging van de werkgelegenheid; merkt op dat het regionale bbp in 2009 met circa 3% kromp en dat de omzet van de industrie in Marche met 14,6% en in Umbrië met 16,4% daalde ten opzichte van het jaar daarvoor; merkt op dat deze krimp resulteerde in een stijging met 368% in Marche en met 444% in Umbrië van het aantal in het kader van de Cassa Integrazione Guadagni(4) uitbetaalde uren in de verwerkende industrie; merkt op dat de 1 517 gedwongen ontslagen bij Antonio Merloni SpA die onder deze aanvraag vallen de situatie verder hebben verslechterd;

7.  is verheugd dat de Italiaanse autoriteiten hebben besloten op 29 maart 2012 met de uitvoering van de maatregelen te beginnen teneinde de werknemers snel bijstand te verlenen, ruimschoots vooruitlopend op het definitieve besluit over de toekenning van EFG-steun voor het voorgestelde gecoördineerde pakket; betreurt evenwel dat het EFG pas drieënhalf jaar na de insolvabelverklaring van het bedrijf kon worden aangewend;

8.  merkt op dat het door het EFG te medefinancieren gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening maatregelen voor de terugkeer van 1 517 werknemers in de arbeidsmarkt omvat, zoals loopbaanbegeleiding, hulp bij het vinden van een baan, bevordering van het ondernemerschap, beroepsopleiding en bijscholing, begeleiding van werknemers van 50 jaar en ouder, toelagen voor het zoeken naar werk, loonsubsidies voor werkgevers, reiskostenvergoedingen en bijdragen aan verhuiskosten;

9.  is verheugd over het feit dat het ontwerp van de maatregelen van het gecoördineerde EFG-pakket werd besproken met de sociale partners, dat deze maatregelen deel uitmaken van het door het Ministerie van Economische ontwikkeling en de betrokken regio's ondertekende sociaal plan „Accordo di Programma”, en dat op de uitvoering van de steun uit het EFG zal worden toegezien door een coördinatiegroep;

10.  herinnert aan het belang van een verbetering van de inzetbaarheid van alle werknemers door aangepaste scholing en de erkenning van de in de loop van het beroepsleven opgedane vaardigheden en bekwaamheden, alsook van een gelijke toegang tot het EFG, ongeacht de aard van de arbeidsovereenkomst of -verhouding; verwacht dat de scholing die in het gecoördineerde pakket wordt aangeboden niet alleen is afgestemd op het niveau en de behoeften van de ontslagen werknemers, maar ook op het huidige ondernemingsklimaat;

11.  verzoekt de Commissie om in haar volgende voorstellen nader aan te geven welke opleidingen met een voucher zullen kunnen worden gevolgd, in welke sectoren de werknemers het meest kans op een nieuwe baan maken en of de aangeboden opleidingen afgestemd zijn op de toekomstige economische vooruitzichten en behoeften van de arbeidsmarkt in de regio's waar de ontslagen plaatsvonden; toont zich echter tevreden over de duidelijke connectie tussen de voucher en het voor iedere werknemer uitgetekende re-integratietraject;

12.  verzoekt de Italiaanse autoriteiten om de steun uit het EFG ten volle te benutten en zoveel mogelijk werknemers aan te sporen om van de regeling gebruik te maken; herinnert eraan dat het uitvoeringspercentage van de financiële steun bij vroegere EFG-interventies in Italië relatief laag lag, met name als gevolg van een lage participatiegraad;

13.  is verheugd over de module „Gids voor 50-plussers”, die deel uitmaakt van het gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening en bestemd is voor oudere werknemers, die 12% van de betrokken arbeiders vormen;

14.  is ingenomen met het feit dat de bijdrage in de verblijfskosten slechts één keer wordt betaald op vertoon van het bewijs van de gemaakte uitgaven;

15.  neemt kennis van het feit dat 5 684 000 EUR van de totale kosten van het dienstverleningspakket (7 451 972 EUR) bestemd is voor allerlei financiële stimulansen en toelagen, onder meer voor de bevordering van de mobiliteit van de ontslagen werknemers; beveelt aan om in volgende beschikbaarstellingen een evenredig bedrag uit te trekken voor opleidingsmaatregelen;

16.  wijst erop dat het grootste deel van de kosten van de individuele dienstverlening bestemd is voor een „sollicitatietoelage” (2 000 EUR per werknemer per dag waarop hij aan EFG-maatregelen deelneemt), die vanwege vereenvoudigingsdoeleinden overeenstemt met de Italiaanse dagvergoeding van de „CIGS” (Buitengewoon fonds werkloosheidsuitkeringen); herhaalt in dit verband dat de EFG-steun in de eerste plaats toegewezen dient te worden aan opleidingsprogramma's en beter niet gebruikt kan worden voor rechtstreekse bijdragen aan financiële toelagen die krachtens het nationale recht de verantwoordelijkheid van de lidstaten vormen; beveelt aan om dergelijke maatregelen in toekomstige terbeschikkingstellingen uit het fonds te ontmoedigen;

17.  wijst op de relatief hoge „aanwervingspremie” (5 000 EUR per werknemer); is tevreden over het feit dat dergelijke premies alleen worden betaald aan werkgevers die met de betrokken werknemers een overeenkomst van onbepaalde duur sluiten, en verwacht dat de Commissie in dit verband met nauwkeurige informatie komt over de contractuele voorwaarden voor deze werknemers;

18.  merkt op dat de informatie die is verstrekt over het gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening die door het EFG moet worden gefinancierd gegevens bevat over de complementariteit met acties die worden gefinancierd uit de structuurfondsen; herhaalt zijn oproep aan de Commissie om in haar jaarverslagen een vergelijkende evaluatie van deze gegevens op te nemen om ervoor te zorgen dat de bestaande verordeningen volledig in acht worden genomen en dubbel gebruik van door de Unie gefinancierde diensten wordt voorkomen;

19.  verzoekt de betrokken instellingen de nodige maatregelen te nemen om de procedurele en budgettaire regelingen te verbeteren teneinde de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG te bespoedigen; waardeert de verbeterde procedure die de Commissie op verzoek van het Parlement in het leven heeft geroepen om de toekenning van subsidies te versnellen, met als doel de begrotingsautoriteit de beoordeling door de Commissie van de subsidiabiliteit van een EFG-aanvraag voor te leggen samen met het voorstel voor de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG; hoopt dat verdere verbeteringen aan de procedure zullen worden ingepast in de nieuwe verordening betreffende het EFG (2014-2020), en dat er meer doelmatigheid, transparantie en zichtbaarheid van het EFG zullen worden bewerkstelligd;

20.  benadrukt dat het belangrijk is dat de Commissie en de lidstaten goed en vlot met elkaar samenwerken bij de voorbereiding van aanvragen in het kader van de nieuwe EFG-verordening;

21.  herinnert eraan dat de instellingen zich ertoe hebben verbonden een probleemloze en snelle procedure te garanderen voor de goedkeuring van de besluiten betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG, met als doel tijdelijk en eenmalig individuele steun te verlenen aan werknemers die als gevolg van de globalisering en de economische crisis werkloos zijn geworden; benadrukt de rol die het EFG kan spelen om ontslagen werknemers te helpen bij hun terugkeer in de arbeidsmarkt;

22.  beklemtoont dat overeenkomstig artikel 6 van de EFG-verordening moet worden gewaarborgd dat met middelen van het EFG de terugkeer van individuele ontslagen werknemers in de arbeidsmarkt wordt gesteund; benadrukt voorts dat de EFG-steun alleen actieve arbeidsmarktmaatregelen kan medefinancieren die duurzame werkgelegenheid voor de lange termijn opleveren; herhaalt dat uit het EFG afkomstige steun niet in de plaats mag komen van maatregelen waartoe bedrijven verplicht zijn krachtens hun nationale wetgeving of collectieve overeenkomsten, of van maatregelen voor de herstructurering van bedrijven of bedrijfstakken;

23.  verheugt zich over het feit dat er, na verzoeken van het Parlement, 50 000 000 EUR aan betalingskredieten onder begrotingslijn 04 05 01 van het EFG is opgenomen in de begroting voor 2013; herinnert eraan dat het EFG is gecreëerd als afzonderlijk specifiek instrument met eigen doelstellingen en termijnen en dat het bijgevolg ook een specifieke toewijzing verdient, waardoor voor zover mogelijk wordt voorkomen dat er, zoals in het verleden is gebeurd, bedragen worden overgeschreven uit andere begrotingslijnen, hetgeen schadelijk kan zijn voor de verwezenlijking van de beleidsdoelstellingen van het EFG;

24.  betreurt het besluit van de Raad om de „crisisafwijking”, die het mogelijk maakt ook financiële steun te verlenen aan werknemers die worden ontslagen als gevolg van de huidige economische crisis en niet alleen aan werknemers die hun baan verliezen als gevolg van veranderingen in de wereldhandelspatronen, en die het tevens mogelijk maakt om het percentage van medefinanciering door de Unie te verhogen tot 65% van de kosten van het programma voor programma's die na de einddatum van 30 december 2011 zijn ingediend, te blokkeren ; roept de Raad op deze maatregel onverwijld weer in te voeren;;

25.  hecht zijn goedkeuring aan het bij deze resolutie gevoegde besluit;

26.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit samen met de voorzitter van de Raad te ondertekenen en zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

27.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie, met inbegrip van de bijlage, te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

BIJLAGE

BESLUIT VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering overeenkomstig punt 28 van het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2011/023 IT/Antonio Merloni SpA, Italië)

(De tekst van de bijlage wordt hier niet weergegeven, aangezien deze overeenkomt met de definitieve handeling: Besluit 2013/278/EU.)

(1) PB C 139 van 14.6.2006, blz. 1. (2) PB L 406 van 30.12.2006, blz. 1. (3) Besluit 2010/202/EU van het Europees Parlement en de Raad (PB L 88 van 8.4.2010, blz. 15). (4) De CIG is een Italiaanse wettelijke regeling die voorziet in een financiële uitkering door het Istituto Nazionale della Previdenza Sociale-INPS (Nationaal Instituut voor sociale zekerheid) aan werknemers die tijdelijk naar huis zijn gestuurd of minder uren werken.

Resolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering, overeenkomstig punt 28 van het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2011/016 IT/Agile, Italië) (COM(2013)0120 – C7-0060/2013 – 2013/2049(BUD))

P7_TA(2013)0110 A7-0133/2013

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0120 – C7-0060/2013),

–  gezien het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie over de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer(1) (IIA van 17 mei 2006), en met name punt 28,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1927/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot oprichting van een Europees fonds voor aanpassing aan de globalisering (EFG verordening)(2),

–  gezien de trialoogprocedure als bedoeld in punt 28 van het IIA van 17 mei 2006,

–  gezien het schrijven van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken,

–  gezien het verslag van de Begrotingscommissie (A7-0133/2013),

A.  overwegende dat de Unie wetgevings- en begrotingsinstrumenten in het leven heeft geroepen om extra steun te geven aan werknemers die gebukt gaan onder de gevolgen van grote structurele veranderingen in de wereldhandelspatronen, en te helpen bij de terugkeer van werknemers op de arbeidsmarkt;

B.  overwegende dat het toepassingsgebied van het EFG is uitgebreid voor tussen 1 mei 2009 en 30 december 2011 ingediende aanvragen met betrekking tot steun voor werknemers van wie het ontslag een rechtstreeks gevolg is van de wereldwijde financiële en economische crisis;

C.  overwegende dat financiële steun van de Unie aan ontslagen werknemers flexibel moet zijn en zo snel en efficiënt mogelijk ter beschikking moet worden gesteld, overeenkomstig de gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie die is goedgekeurd tijdens het overleg van 17 juli 2008, en met inachtneming van het IIA van 17 mei 2006 wat betreft het nemen van besluiten om gebruik te maken van het EFG;

D.  overwegende dat Italië aanvraag EGF/2011/016 IT/Agile voor een financiële bijdrage uit het EFG heeft ingediend naar aanleiding van 1 257 gedwongen ontslagen bij Agile S.r.l. tijdens de referentieperiode van vier maanden die liep van 22 september 2011 tot 22 december 2011, waarbij 856 werknemers in aanmerking komen voor maatregelen met medefinanciering door het EFG;

E.  overwegende dat de aanvraag voldoet aan de criteria voor subsidiabiliteit die zijn vastgelegd in de EFG-verordening;

1.  is het met de Commissie eens dat is voldaan is aan de voorwaarden die zijn opgenomen in artikel 2, onder a), van de EFG-verordening en dat Italië bijgevolg recht heeft op een financiële bijdrage op grond van deze verordening;

2.  stelt tot zijn spijt vast dat de Italiaanse autoriteiten de aanvraag voor een financiële bijdrage uit het EFG op 30 december 2011 hebben ingediend en dat de beoordeling ervan op 7 maart 2013 door de Commissie beschikbaar is gesteld; betreurt de lange beoordelingsperiode van vijftien maanden; verzoekt de Commissie de beoordelingsfase af te ronden en eindelijk voorstellen voor besluiten over de resterende in 2011 ingediende aanvragen te formuleren;

3.  neemt er nota van dat de 1 257 ontslagen bij Agile S.r.l., een onderneming uit de ICT-sector (informatie- en communicatietechnologie) in Italië, het gevolg waren van de neergang van de IT-sector, die erger was dan verwacht, en de aanscherping van de kredietvoorwaarden die volgden op de economische en financiële crisis, die een extra belasting vormden voor de onderneming, die geen uitweg vond en in 2010 insolventie aanvroeg;

4.  herinnert eraan dat de Commissie al eerder heeft erkend dat de ICT-sector onder de crisis te lijden heeft, toen EFG-steun is verleend voor ontslagen werknemers in de ICT-sector in Nederland (dossier EGF/2010/012 Noord-Holland) (3);

5.  benadrukt dat de ontslagen bij Agile over zowat heel Italië verspreid zijn en dat 12 van de 20 Italiaanse regio's zijn betroffen: Piemonte, Lombardije, Veneto, Emilia-Romagna, Toscane, Umbrië, Lazio, Campania, Apulië, Basilicata, Calabrië en Sicilië;

6.  neemt er nota van dat de werkloosheid in Italië in drie jaar tijd (2008-2010) van 6,8% tot 8,5% is gestegen en dat de stijging in acht van de 12 betroffen regio's 1,9% tot 2,6% hoger was dan het nationale gemiddelde; benadrukt dat de ontslagen bij Agile de huidige kwetsbare werkgelegenheidssituatie verder zullen verslechteren, met name in de zuidelijke regio's met minder goede vooruitzichten op economisch herstel;

7.  is verheugd dat de Italiaanse autoriteiten op 15 maart 2012 hebben besloten met de uitvoering van de individuele maatregelen te beginnen teneinde de werknemers snel bijstand te verlenen, ruimschoots vooruitlopend op het definitieve besluit over de toekenning van EFG-steun voor het voorgestelde gecoördineerde pakket;

8.  verzoekt de Italiaanse autoriteiten om de steun uit het EFG ten volle te benutten en zoveel mogelijk werknemers aan te sporen om van de regeling gebruik te maken; herinnert eraan dat het uitvoeringspercentage van de financiële steun bij vroegere EFG-interventies in Italië relatief laag lag, met name als gevolg van een lage participatiegraad;

9.  neemt er nota van dat het gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening waarvoor medefinanciering wordt aangevraagd, maatregelen omvat voor de terugkeer van 856 werknemers op de arbeidsmarkt, door middel van loopbaanadvies en evaluatie van vaardigheden, outplacement en hulp bij het zoeken naar werk, beroepsopleiding en bijscholing, postdoctoraal onderwijs, bevordering van ondernemerschap en bijdrage in de kosten van het opstarten van een bedrijf, aanwervingspremies, begeleiding door een mentor na herintreding, sollicitatietoelagen en bijdragen voor bijzondere onkosten zoals een toelage voor mantelzorgers, een toelage voor woon-werkverkeer en een toelage voor wie verhuist om een nieuwe baan aan te nemen;

10.  is verheugd dat het gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening een module „begeleiding door een mentor na herintreding” bevat, die ervoor moet zorgen dat terugkeer van de werknemers op de arbeidsmarkt duurzaam is;

11.  is ingenomen met het feit dat de bijdrage in de verblijfskosten slechts één keer wordt betaald op vertoon van het bewijs van de gemaakte uitgaven;

12.  is ingenomen met de bijdragen voor bijzondere onkosten voor mantelzorgers, die werknemers met afhankelijke personen ten laste (kinderen, ouderen of gehandicapten) in staat moet stellen voor die personen te zorgen en die de deelnemers aan het programma in staat moet stellen opleidingen en het zoeken naar werk te combineren met gezinstaken;

13.  is verheugd dat de sociale partners, en met name de lokale vakbonden, zijn geraadpleegd over de ontwikkeling van het gecoördineerde EFG-pakket en dat het beleid van gelijkheid tussen mannen en vrouwen en non-discriminatie zal worden toegepast in de verschillende stadia van de uitvoering van het EFG en bij de toegang ertoe;

14.  herinnert aan het belang van een verbetering van de inzetbaarheid van alle werknemers door aangepaste scholing en de erkenning van de in de loop van het beroepsleven opgedane vaardigheden en bekwaamheden; verwacht dat de scholing die in het gecoördineerde pakket wordt aangeboden niet alleen is afgestemd op de behoeften van de ontslagen werknemers, maar ook op het huidige ondernemingsklimaat;

15.  verzoekt de Commissie om in haar volgende voorstellen nader aan te geven welke opleidingen zullen kunnen worden gevolgd, in welke sectoren de werknemers het meest kans op een nieuwe baan maken en of de aangeboden opleidingen afgestemd zijn op de toekomstige economische vooruitzichten en behoeften van de arbeidsmarkt in de regio's waar de ontslagen plaatsvonden; toont zich echter tevreden over de duidelijke connectie tussen de voucher en het voor iedere werknemer uitgetekende re-integratietraject;

16.  merkt op dat de informatie die is verstrekt over het gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening die door het EFG moet worden gefinancierd gegevens bevat over de complementariteit met acties die worden gefinancierd uit de structuurfondsen; benadrukt dat de Italiaanse autoriteiten hebben bevestigd dat voor de subsidiabele maatregelen geen steun uit andere financieringsinstrumenten van deUnie wordt ontvangen; herhaalt zijn oproep aan de Commissie om in haar jaarverslagen een vergelijkende evaluatie van deze gegevens op te nemen om ervoor te zorgen dat de bestaande verordeningen volledig in acht worden genomen en dubbel gebruik van door de Unie gefinancierde diensten wordt voorkomen;

17.  benadrukt dat het belangrijk is dat de Commissie en de lidstaten goed en vlot met elkaar samenwerken bij de voorbereiding van aanvragen in het kader van de nieuwe EFG-verordening, zodat EFG-steun snel kan worden verleend;

18.  verzoekt de betrokken instellingen de nodige maatregelen te nemen om de procedurele regelingen te verbeteren teneinde de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG te bespoedigen; waardeert de verbeterde procedure die de Commissie op verzoek van het Parlement in het leven heeft geroepen om de toekenning van subsidies te versnellen, met als doel de begrotingsautoriteit de beoordeling door de Commissie van de subsidiabiliteit van een EFG-aanvraag voor te leggen samen met het voorstel voor de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG; hoopt dat verdere verbeteringen aan de procedure zullen worden ingepast in de nieuwe verordening over het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering (2014-2020) en dat er meer doelmatigheid, transparantie en zichtbaarheid van het EFG zullen worden bewerkstelligd;

19.  beklemtoont dat overeenkomstig artikel 6 van de EFG-verordening moet worden gewaarborgd dat met middelen van het EFG de stabiele terugkeer van individuele ontslagen werknemers in de arbeidsmarkt wordt gesteund; benadrukt voorts dat de EFG-steun alleen actieve arbeidsmarktmaatregelen kan medefinancieren die duurzame werkgelegenheid voor de lange termijn opleveren; herhaalt dat uit het EFG afkomstige steun niet in de plaats mag komen van maatregelen waartoe bedrijven verplicht zijn krachtens hun nationale wetgeving of collectieve overeenkomsten, of van maatregelen voor de herstructurering van bedrijven of bedrijfstakken;

20.  hecht zijn goedkeuring aan het bij deze resolutie gevoegde besluit;

21.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit samen met de voorzitter van de Raad te ondertekenen en zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

22.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie, met inbegrip van de bijlage, te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

BIJLAGE

BESLUIT VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees fonds voor aanpassing aan de globalisering, overeenkomstig punt 28 van het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2011/016 IT/Agile, Italië)

(De tekst van de bijlage wordt hier niet weergegeven, aangezien deze overeenkomt met de definitieve handeling: Besluit 2013/277/EU.)

(1) PB C 139 van 14.6.2006, blz. 1. (2) PB L 406 van 30.12.2006, blz. 1. (3) Besluit 2011/99/EU van het Europees Parlement en de Raad (PB L 41 van 15.2.2011, blz. 8).

Resolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering, overeenkomstig punt 28 van het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2011/010 AT/Austria Tabak, Oostenrijk) (COM(2013)0119 – C7-0059/2013 – 2013/2048(BUD))

P7_TA(2013)0111 A7-0134/2013

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0119 – C7-0059/2013),

–  gezien het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer(1) (IIA van 17 mei 2006), en met name punt 28 hiervan,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1927/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot oprichting van een Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering(2) (EFG-Verordening),

–  gezien de trialoogprocedure als bedoeld in punt 28 van het IIA van 17 mei 2006,

–  gezien het schrijven van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken,

–  gezien het verslag van de Begrotingscommissie (A7-0134/2013),

A.  overwegende dat de Europese Unie met het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering (EFG) een wetgevings- en begrotingsinstrument in het leven heeft geroepen om extra steun te geven aan werknemers die hun baan hebben verloren als gevolg van grote structurele veranderingen in de wereldhandelspatronen, en hen te helpen bij hun terugkeer op de arbeidsmarkt;

B.  overwegende dat het toepassingsgebied van het EFG is uitgebreid voor tussen 1 mei 2009 en 30 december 2011 ingediende aanvragen met betrekking tot steun voor werknemers van wie het ontslag een rechtstreeks gevolg is van de wereldwijde financiële en economische crisis;

C.  overwegende dat financiële steun van de Unie aan ontslagen werknemers flexibel moet zijn en zo snel en efficiënt mogelijk ter beschikking moet worden gesteld, overeenkomstig de gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie die is goedgekeurd tijdens het overleg van 17 juli 2008, en met inachtneming van het IIA van 17 mei 2006 wat betreft het nemen van besluiten om middelen beschikbaar te stellen uit het EFG;

D.  overwegende dat Oostenrijk aanvraag EGF/2011/010 AT/Austria Tabak voor een financiële bijdrage uit het EFG heeft ingediend naar aanleiding van 320 gedwongen ontslagen bij Austria Tabak GmbH en bij 14 leveranciers en downstreamproducenten tijdens de referentieperiode van vier maanden die liep van 20 augustus 2011 tot 19 december 2011, waarbij 270 werknemers in aanmerking komen voor maatregelen met medefinanciering door het EFG;

E.  overwegende dat de aanvraag voldoet aan de criteria voor subsidiabiliteit die zijn vastgelegd in de EFG-verordening;

1.  deelt de mening van de Commissie dat is voldaan aan de voorwaarden van artikel 2, onder c), van de EFG-verordening en dat Oostenrijk bijgevolg recht heeft op een financiële bijdrage op grond van die verordening;

2.  merkt tot zijn spijt op dat de Oostenrijkse autoriteiten de aanvraag voor een financiële bijdrage uit het EFG op 20 december 2011 hebben ingediend en dat de beoordeling ervan op 7 maart 2013 door de Commissie beschikbaar is gesteld; betreurt de lange beoordelingsperiode van vijftien maanden; verzoekt de Commissie de beoordelingsfase af te ronden en eindelijk voorstellen voor besluiten over de resterende in 2011 ingediende aanvragen te formuleren;

3.  neemt er nota van dat de ontslagen zijn veroorzaakt door de sluiting van de laatste productielocatie van Austria Tabak in Hainburg in het district Bruck an der Leitha (Neder-Oostenrijk/Niederösterreich) ingevolge een besluit van hun eigenaars, Japan Tobacco International (JTI)(3); neemt er nota van dat deze sigarettenfabriek gefaseerd is afgebouwd vanaf de tweede helft van 2011 tot midden 2012, waarbij in totaal 320 werknemers zijn ontslagen;

4.  benadrukt dat de sluiting van Austria Tabak het district Bruck an der Leitha in een bijzonder moeilijke situatie heeft gebracht, aangezien het op dat moment de op een na grootste werkgever in het gebied was en veel kleine ondernemingen ermee waren verbonden; neemt er nota van dat het aantal vacatures in september 2011 bijna was gehalveerd (-47%) in vergelijking met dezelfde maand van het jaar daarvoor, terwijl deze daling veel kleiner was in Neder-Oostenrijk (NUTS II-niveau) en op nationaal vlak (respectievelijk -4% en -7%); verwijst voorts naar statistieken waaruit blijkt dat deze regio van 2006 tot 2010 al het hoogste percentage werklozen van de zeven NUTS III-regio's van Neder-Oostenrijk had(4), zodat het voor de ontslagen werknemers geen evidente keuze is om naar andere gebieden te verhuizen; het feit dat velen van hen voor een relatief laag loon werkten, maakt een nieuwe start nog moeilijker;

5.  herinnert eraan dat op NUTS II-niveau de deelstaat Neder-Oostenrijk ook werd getroffen door andere massaontslagen waarvoor aanvragen om steun uit het EFG bij de Commissie zijn ingediend: 704 ontslagen in de metaalsector in 2009(5) en 1 274 ontslagen die verband houden met de sector wegvervoer in 2010(6);

6.  is verheugd dat de Oostenrijkse autoriteiten hebben besloten op 15 november 2011 met de uitvoering van de individuele maatregelen te beginnen teneinde de werknemers snel bijstand te verlenen, ruimschoots vooruitlopend op het definitieve besluit over de toekenning van EFG-steun voor het voorgestelde gecoördineerde pakket;

7.  neemt er nota van dat het gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening waarvoor financiering wordt aangevraagd, maatregelen omvat voor de terugkeer van 270 werknemers op de arbeidsmarkt, zoals loopbaanadvies, hulp bij het zoeken naar werk, begeleiding op het werk, verschillende soorten opleidings- en kwalificatiemaatregelen, waaronder beroepsopleiding in instellingen voor voortgezet technisch en beroepsonderwijs, werkstages in bedrijven, praktische opleidingen op de werkplek, intensieve steun voor vijftigplussers, alsook opleidings- en dagvergoedingen tijdens de opleidingen en het actief zoeken naar werk;

8.  is verheugd dat de sociale partners zijn geraadpleegd over de ontwikkeling van het gecoördineerde EFG-pakket en dat het beleid van gelijkheid van mannen en vrouwen en van non-discriminatie is toegepast en ook verder zal worden toegepast in de verschillende stadia van de uitvoering van het EFG en bij de toegang ertoe;

9.  is verheugd over het feit dat de door het EFG gesteunde maatregelen aan de werknemers zullen worden aangeboden via een arbeidsstichting die is opgericht in het kader van een sociaal plan dat met de sociale partners is overeengekomen; herinnert eraan dat outplacementstichtingen instellingen zijn die zijn opgericht door sectorale sociale partners om werknemers te begeleiden bij veranderingen in het bedrijfsleven, met opleidingsmaatregelen om hun inzetbaarheid te verbeteren; herinnert er voorts aan dat dit model voor het aanbieden van actieve arbeidsmarktmaatregelen in het verleden uitermate succesvol is geweest met betrekking tot de re-integratie van werknemers op de arbeidsmarkt en het gebruik van de EFG-middelen voor dit doel;

10.  verzoekt de Oostenrijkse autoriteiten de steun uit het EFG ten volle te benutten en zoveel mogelijk werknemers aan te sporen om van de regeling gebruik te maken;

11.  is ingenomen met het voorgestelde gecoördineerde pakket voor individuele dienstverlening en de gedetailleerde omschrijving van de in het Commissievoorstel gepresenteerde maatregelen; is verheugd over het feit dat de aangeboden opleiding wordt gekoppeld aan de economische vooruitzichten en de toekomstige behoeften aan vaardigheden en kwalificaties in de regio;

12.  herinnert aan het belang van een verbetering van de inzetbaarheid van alle werknemers door aangepaste scholing en de erkenning van de in de loop van het beroepsleven opgedane vaardigheden en bekwaamheden; verwacht dat de scholing die in het gecoördineerde pakket wordt aangeboden niet alleen is afgestemd op de behoeften van de ontslagen werknemers, maar ook op het huidige ondernemingsklimaat;

13.  vestigt de aandacht op de onderhoudstoelage voor werknemers tijdens de opleiding of tijdens het zoeken van werk, die 1 000 EUR per werknemer per maand zou bedragen (gedurende 13 maanden, met onderbreking van de werkloosheidsuitkering tijdens deze periode), en die gecombineerd wordt met een opleidingstoelage van 200 EUR per werknemer per maand; brengt in herinnering dat de EFG-middelen in de toekomst in de eerste plaats moeten worden besteed aan opleidingen en het zoeken van werk, alsook aan beroepsoriëntatieprogramma´s, terwijl de financiële bijdrage vanuit het EFG aan vergoedingen altijd een aanvulling moet vormen op en in overeenstemming moet zijn met hetgeen de ontslagen werknemers op grond van nationale wetgeving of collectieve overeenkomsten ontvangen;

14.  betreurt dat 4 266 000 EUR van de totale kosten van het pakket (5 864 615 EUR) bestemd is voor diverse uitkeringen, een vergelijkbaar percentage als in eerdere gevallen; beveelt aan om in volgende beschikbaarstellingen een evenredig bedrag uit te trekken voor opleidingsmaatregelen;

15.  merkt op dat de informatie die is verstrekt over het gecoördineerde pakket van individuele dienstverlening die door het EFG moet worden gefinancierd gegevens bevat over de complementariteit met acties die worden gefinancierd uit de structuurfondsen; herhaalt zijn oproep aan de Commissie om in haar jaarverslagen een vergelijkende evaluatie van deze gegevens op te nemen om ervoor te zorgen dat de bestaande verordeningen volledig in acht worden genomen en dubbel gebruik van door de Unie gefinancierde diensten wordt voorkomen;

16.  verzoekt de betrokken instellingen de nodige maatregelen te nemen om de procedurele en budgettaire regelingen te verbeteren teneinde de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG te bespoedigen; waardeert de verbeterde procedure die de Commissie op verzoek van het Parlement in het leven heeft geroepen om de toekenning van subsidies te versnellen, met als doel de begrotingsautoriteit de beoordeling door de Commissie van de subsidiabiliteit van een EFG-aanvraag voor te leggen samen met het voorstel voor de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG; hoopt dat verdere verbeteringen aan de procedure zullen worden ingepast in de nieuwe verordening betreffende het EFG (2014-2020), en dat er meer doelmatigheid, transparantie en zichtbaarheid van het EFG zullen worden bewerkstelligd;

17.  herinnert eraan dat de instellingen zich ertoe hebben verbonden een probleemloze en snelle procedure te garanderen voor de goedkeuring van de besluiten betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG, met als doel tijdelijk en eenmalig individuele steun te verlenen aan werknemers die als gevolg van de globalisering en de economische crisis werkloos zijn geworden; benadrukt de rol die het EFG kan spelen om ontslagen werknemers te helpen bij hun terugkeer op de arbeidsmark;

18.  beklemtoont dat overeenkomstig artikel 6 van de EFG-verordening moet worden gewaarborgd dat met middelen van het EFG de terugkeer van individuele ontslagen werknemers in de arbeidsmarkt wordt gesteund; benadrukt voorts dat de EFG-steun alleen actieve arbeidsmarktmaatregelen kan medefinancieren die duurzame werkgelegenheid voor de lange termijn opleveren; herhaalt dat uit het EFG afkomstige steun niet in de plaats mag komen van maatregelen waartoe bedrijven verplicht zijn krachtens hun nationale wetgeving of collectieve overeenkomsten, of van maatregelen voor de herstructurering van bedrijven of bedrijfstakken;

19.  verheugt zich over het feit dat er, na verzoeken van het Parlement, 50 000 000 EUR aan betalingskredieten onder begrotingslijn 04 05 01 van het EFG is opgenomen in de begroting voor 2013; herinnert eraan dat het EFG is gecreëerd als afzonderlijk specifiek instrument met eigen doelstellingen en termijnen en dat het bijgevolg ook een specifieke toewijzing verdient, waardoor voor zover mogelijk wordt voorkomen dat er, zoals in het verleden is gebeurd, bedragen worden overgeschreven uit andere begrotingslijnen, hetgeen schadelijk kan zijn voor de verwezenlijking van de beleidsdoelstellingen van het EFG;

20.  betreurt het besluit van de Raad om de „crisisafwijking”, die het mogelijk maakt ook financiële steun te verlenen aan werknemers die worden ontslagen als gevolg van de huidige economische crisis en niet alleen aan werknemers die hun baan verliezen als gevolg van veranderingen in de wereldhandelspatronen, en die het tevens mogelijk maakt om het percentage van medefinanciering door de Unie te verhogen tot 65% van de kosten van het programma voor programma's die na de einddatum van 30 december 2011 zijn ingediend, te blokkeren ; roept de Raad op deze maatregel onverwijld weer in te voeren;

21.  hecht zijn goedkeuring aan het bij deze resolutie gevoegde besluit;

22.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit samen met de voorzitter van de Raad te ondertekenen en zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

23.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie, met inbegrip van de bijlage, te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

BIJLAGE

BESLUIT VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering, overeenkomstig punt 28 van het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2011/010 AT/Austria Tabak, Oostenrijk)

(De tekst van de bijlage wordt hier niet weergegeven, aangezien deze overeenkomt met de definitieve handeling: Besluit 2013/276/EU.)

(1) PB C 139 van 14.6.2006, blz. 1. (2) PB L 406 van 30.12.2006, blz. 1. (3) Het in Genève gevestigde JTI behoort tot Japan Tobacco Inc., Japan, en is een van de grootste tabaksondernemingen van de wereld (in 2007: 10,8% van de wereldmarkt), na het overheidsbedrijf China National Tobacco Corporation (in 2007: 32%), Philip Morris International (in 2007: 18,7%) en British American Tobacco (in 2007: 17,1%). JTI is momenteel actief in 120 landen en heeft 25 000 mensen in dienst. (4) Statistik Austria: Statistisches Jahrbuch 2012. (5) EGF/2010/007 AT/Steiermark-Niederösterreich (PB L 263 van 7.10.2011, blz. 9). (6) EGF/2011/001 AT/ Niederösterreich-Oberösterreich (PB L 317 van 30.11.2011, blz. 28).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 betreffende het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1528/2007 van de Raad, met betrekking tot het schrappen van sommige landen van de lijst van regio's of staten die onderhandelingen hebben afgesloten (15519/1/2012 – C7-0006/2013 – 2011/0260(COD))

P7_TA(2013)0112 A7-0123/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (15519/1/2012 – C7-0006/2013),

–  gezien zijn in eerste lezing geformuleerde standpunt(1) inzake het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0598),

–  gezien artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 66 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie internationale handel (A7-0123/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in tweede lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in tweede lezing vastgesteld op 16 april 2013 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2013 van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1528/2007 van de Raad, met betrekking tot het schrappen van sommige landen van de lijst van regio's of staten die onderhandelingen hebben afgesloten

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr. 527/2013.)

(1) Aangenomen teksten van 13.9.2012, P7_TA(2012)0342.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad tot tijdelijke afwijking van Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap (COM(2012)0697 – C7-0385/2012 – 2012/0328(COD))

P7_TA(2013)0113 A7-0060/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2012)0697),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 192, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0385/2012),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 2, lid 2, van het Protocol van Kyoto dat, namens de Europese Gemeenschap, is goedgekeurd bij Beschikking 2002/358/EG van de Raad(1),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 13 februari 2013(2),

–  na raadpleging van het Comité van de Regio's,

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 20 maart 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid en het advies van de Commissie vervoer en toerisme (A7-0060/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  neemt kennis van de verklaring van de Commissie die als bijlage bij onderhavige resolutie is gevoegd;

3.  verzoekt om hernieuwde voorlegging aan het Parlement indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

4.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie, alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 16 april 2013 met het oog op de vaststelling van Besluit nr. .../2013/EU van het Europees Parlement en de Raad tot tijdelijke afwijking van Richtlijn 2003/87/EG tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Besluit nr. 377/2013/EU.)

BIJLAGE BIJ DE WETGEVINGSRESOLUTIE

Verklaring van de Commissie

De Commissie wijst erop dat de inkomsten die voortvloeien uit de veiling van emissierechten volgens artikel 3d van Richtlijn 2003/87/EG voor inspanningen moeten worden gebruikt om de klimaatverandering in de Europese Unie en in derde landen aan te pakken, onder meer om de emissie van broeikasgassen terug te dringen, om de aanpassing aan het effect van de klimaatverandering in de Europese Unie en derde landen, met name ontwikkelingslanden te bevorderen, om onderzoek en ontwikkeling te financieren op het gebied van beperking en aanpassing, inclusief met name in de luchtvaart en het luchtvervoer, om de emissies terug te dringen via transport met een lage emissie en om de beheerskosten van de Gemeenschapsregeling te dekken. De veilingopbrengsten moeten ook worden gebruikt voor de financiering van bijdragen aan het wereldfonds voor energie-efficiency en hernieuwbare energie, alsmede van maatregelen ter voorkoming van ontbossing.

De Commissie wijst er voorts op dat de lidstaten de Commissie in kennis moeten stellen van de uit hoofde van artikel 3d van Richtlijn 2003/87/EG ondernomen acties inzake het gebruik van de inkomsten die voortvloeien uit de veiling van luchtvaartemissierechten. Specifieke bepalingen inzake de inhoud van deze rapportage zijn opgenomen in Verordening (EU) nr. 525/2013 van het Europees Parlement en de Raad betreffende een bewakings- en rapportagesysteem voor de uitstoot van broeikasgassen en een rapportagemechanisme voor overige informatie op nationaal niveau en op het niveau van de Unie met betrekking tot klimaatverandering, en tot intrekking van Beschikking nr. 280/2004/EG(3). Nadere bepalingen zullen worden gegeven in een uitvoeringshandeling van de Commissie op grond van artikel 18 van die verordening. De lidstaten maken de rapporten openbaar en de Commissie publiceert de volledige informatie voor de Unie in een gemakkelijk toegankelijke vorm.

De Commissie beklemtoont dat een mondiaal en op de markt gebaseerd mechanisme om een internationale prijs aan de koolstofemissie van de internationale luchtvaart te verbinden niet alleen het primaire doel van emissiereductie kan verwezenlijken maar ook kan bijdragen tot de financiering van internationale maatregelen met het oog op beperking van en aanpassing aan de klimaatverandering.

(1) Beschikking 2002/358/EG van de Raad van 25 april 2002 betreffende de goedkeuring, namens de Europese Gemeenschap, van het Protocol van Kyoto bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering en de gezamenlijke nakoming van de in dat kader aangegane verplichtingen (PB L 130 van 15.5.2002, blz. 1). (2) Nog niet in het Publicatieblad bekendgemaakt. (3) PB L 165 van 18.6.2013, blz. 13.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de toegang tot de werkzaamheden van kredietinstellingen en het bedrijfseconomisch toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van Richtlijn 2002/87/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende het aanvullende toezicht op kredietinstellingen, verzekeringsondernemingen en beleggingsondernemingen in een financieel conglomeraat (COM(2011)0453 – C7-0210/2011 – 2011/0203(COD))

P7_TA(2013)0114 A7-0170/2012

RECTIFICATIES COR02

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0453),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 53, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0210/2011),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de gemotiveerde adviezen die in het kader van het protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn uitgebracht door de Roemeense Kamer van Afgevaardigden en de Zweedse Rijksdag, en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien het advies van de Europese Centrale Bank van 25 januari 2012(1),

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 27 maart 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken (A7-0170/2012),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  hecht zijn goedkeuring aan de verklaring van het Parlement doe a s bijlage bij onderhavige resolutie is gevoegd;

3.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

4.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 16 april 2013 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2013/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende toegang tot het bedrijf van kredietinstellingen en het prudentieel toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, tot wijziging van Richtlijn 2002/87/EG en tot intrekking van de Richtlijnen 2006/48/EG en 2006/49/EG

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Besluit nr. 2013/36/EU.)

BIJLAGE BIJ DE WETGEVINGSRESOLUTIE

Verklaring van het Europees Parlement

Hierbij wordt verklaard dat het tussen het Europees Parlement en de Raad bereikte akkoord betreffende de nieuwe richtlijn kapitaalvereisten, op grond waarvan de Commissie het recht verwerft om, op verzoek van de EBA met het oog op de toepassing van Verordening (EU) nr. 1095/2010 of ambthalve, de lidstaten te verzoeken nauwkeuriger inlichtingen te verschaffen betreffende de omzetting in en de uitvoering van hun nationale bepalingen en deze richtlijn, geen precedent vormt voor onderhandelingen over wetgevingshandelingen op andere beleidsgebieden.

Deze concrete oplossing is vereist vanwege de bijzondere omstandigheden met betrekking tot de Europese toezichtstructuur. Het vraagstuk van de schriftelijke toelichting zal in het algemeen behandeld blijven worden in overeenstemming met de gezamenlijke politieke verklaring van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie van 27 oktober 2011.

(1) PB C 105 van 11.4.2012, blz. 1.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen (COM(2011)0452 – C7-0417/2011 – 2011/0202(COD))	P7_TA(2013)0115 A7-0171/2012
RECTIFICATIES COR03

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0452),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0417/2011),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de gemotiveerde adviezen die in het kader van het protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn uitgebracht door de Franse Senaat, de Zweedse Rijksdag en het Lagerhuis van het Verenigd Koninkrijk , en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien het advies van de Europese Centrale Bank van 25 januari 2012(1),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 18 januari 2012(2)

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 27 maart 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken (A7-0171/2012),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 16 april 2013 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2013 van het Europees Parlement en de Raad betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 648/2012

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr. 575/2013.)

(1) PB C 105 van 11.4.2012, blz. 1. (2) PB C 68 van 6.3.2012, blz. 39.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 april 2013 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad inzake grondafhandelingsdiensten op EU-luchthavens en tot intrekking van Richtlijn 96/67/EG (COM(2011)0824 – C7-0457/2011 – 2011/0397(COD))

P7_TA(2013)0116 A7-0364/2012

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0824),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 100, lid 2 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0457/2011),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het gemotiveerde advies dat in het kader van protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid is uitgebracht door het Luxemburgse parlement, en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 28 maart 2012(1),

–  gezien het advies van het Comité van de Regio’s van 19 juli 2012(2),

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie vervoer en toerisme en de adviezen van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken en de Commissie interne markt en consumentenbescherming (A7-0364/2012),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 16 april 2013 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2013 van het Europees Parlement en de Raad inzake grondafhandelingsdiensten op EU-luchthavens en tot intrekking van Richtlijn 96/67/EG van de Raad

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 100, lid 2,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Gezien het advies van het Comité van de Regio's(4),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(5),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 96/67/EG van de Raad van 15 oktober 1996 betreffende de toegang tot de grondafhandelingsmarkt op de luchthavens van de Gemeenschap(6) voorziet in de geleidelijke openstelling van de grondafhandelingsmarkt.

(2)  Luchthavens en grondafhandelingsdiensten zijn van essentieel belang voor de goede werking en veiligheid van het luchtvervoer en spelen een sleutelrol in de luchtvaartketen. Grondafhandelingsdiensten hebben betrekking op alle luchtvaartgerelateerde activiteiten die op de grond op luchthavens worden verleend aan individuele luchtvaartmaatschappijen. [Am. 244]

(3)  In de verklaring die in oktober 2010 is opgesteld op de luchtvaarttop te Brugge wordt erkend dat de EU-regels moeten worden hervormd om het concurrentievermogen van elke schakel in de luchtvervoersketen te bevorderen (zoals luchthavens, luchtvaartmaatschappijen, en andere dienstverleners).

(4)  In het witboek „Stappenplan voor een interne Europese vervoersruimte”(7) is bepaald dat het verbeteren van de markttoegang en het verlenen van kwaliteitsdiensten op luchthavens van vitaal belang is voor de levenskwaliteit van de burgers en voor de totstandbrenging van de interne Europese vervoersruimte.

(5)  Door de verdere geleidelijke openstelling van de grondafhandelingsmarkt en de invoering van geharmoniseerde eisen voor het verlenen van grondafhandelingsdiensten zal de efficiëntie en de algemene kwaliteit van grondafhandelingsdiensten waarschijnlijk verbeteren, zowel voor luchtvaartmaatschappijen als voor passagiers en expediteurs. Dit moet leiden tot een verbetering van de kwaliteit van alle luchthavenactiviteiten.

(6)  Met het oog op de behoefte om nieuwe, geharmoniseerde minimumkwaliteitseisen op luchthavens om de gate-to-gate-benadering voor de totstandbrenging van het gemeenschappelijk Europees luchtruim ten uitvoer te leggen, en aan verdere harmonisering om de voordelen van de geleidelijke openstelling van de grondafhandelingsmarkt, namelijk een verbetering van de kwaliteit en efficiëntie van de grondafhandelingsdiensten, volledig te benutten, moet Richtlijn 96/67/EG worden vervangen door een verordening.

(7)  Vrije toegang tot de grondafhandelingsmarkt hangt samen met de efficiënte werking van EU-luchthavens, voor zover voorzien wordt in passende garanties. De vrije toegang tot de grondafhandelingsmarkt moet geleidelijk tot stand worden gebracht en moet worden aangepast aan de eisen van de sector.

(7 bis)  Aangezien vrije markttoegang de norm is in het vervoersbeleid van de Unie, moet de volledige liberalisering van de grondafhandelingsmarkt het uiteindelijke doel zijn. [Am. 245]

(8)  De geleidelijke openstelling van de markt in het kader van Richtlijn 96/67/EG heeft al positieve resultaten opgeleverd in termen van verbeterde efficiëntie en kwaliteit. Het is dan ook passend de geleidelijke openstelling voort te zetten.

(9)  Elke luchthavengebruiker moet toestemming krijgen om aan zelfafhandeling te doen. Tegelijkertijd moet een duidelijke en restrictieve definitie van zelfafhandeling worden behouden om misbruik en negatieve effecten op de markt voor afhandeling voor derde partijen te voorkomen.

(10)  Voor bepaalde categorieën grondafhandelingsdiensten kan de toegang tot de markt stuiten op belemmeringen in verband met veiligheid, beveiliging, capaciteit en beschikbare ruimte. Het moet dan ook mogelijk zijn het aantal geautoriseerde verleners van dergelijke grondafhandelingsdiensten te beperken. Het moet mogelijk zijn dat de omvang van deze beperkingen uiteenlopen voor afzonderlijke terminals op het terrein van dezelfde luchthaven, op voorwaarde dat de beperkingen op niet-discriminerende wijze worden toegepast, geen concurrentieverstoringen veroorzaken, niet strijdig zijn met de bepalingen van deze verordening en op voorwaarde dat het minimumaantal dienstverleners op elke terminal wordt gehandhaafd. [Am. 246]

(11)  In bepaalde gevallen kunnen de belemmeringen inzake veiligheid, beveiliging, capaciteit en beschikbare ruimte zodanig zijn dat zij verderetijdelijke beperkingen inzake markttoegang of zelfafhandeling kunnen rechtvaardigen, voor zover deze beperkingen relevant, objectief, transparant en niet-discriminerend zijn. In dergelijke gevallen moeten de lidstaten het recht hebben om vrijstellingen van de bepalingen van deze verordening te vragen. [Am. 247]

(12)  Dergelijke vrijstellingen hebben tot doel de luchthavenautoriteiten in staat te stellen deze belemmeringen op te heffen of althans te beperken. Dergelijke vrijstellingen dienen door de Commissie te worden goedgekeurd.

(13)  De handhaving van effectieve en eerlijke concurrentie vereist dat, in geval van beperking van het aantal verleners van grondafhandelingsdiensten, deze worden gekozen via een open, transparante en niet-discriminerende procedure. De bijzonderheden van een dergelijke procedure moeten verder worden gespecificeerd.

(13 bis)  Alle, op een luchthaven actieve verleners van grondafhandelingsdiensten, zelfafhandelende luchthavengebruikers en onderaannemers dienen de desbetreffende representatieve collectieve arbeidsovereenkomsten en nationale wetgeving van de betreffende lidstaat toe te passen, zodat eerlijke concurrentie tussen verleners van grondafhandelingsdiensten op basis van kwaliteit en efficiëntie mogelijk is. [Am. 248]

(14)  Gezien de noodzaak om rekening te houden met de behoeften van de luchthavengebruikers , moeten zij worden geraadpleegd bij de selectie van de verleners van grondafhandelingsdiensten omdat ze veel belang hebben bij de kwaliteit en prijs van deze diensten. [Am. 249]

(15)  Het is dan ook noodzakelijk regels op te stellen voor de vertegenwoordiging van en raadpleging van luchthavengebruikers, met name bij de selectie van verleners van grondafhandelingsdiensten.

(16)  In de context van de selectie van verleners van grondafhandelingsdiensten op een luchthaven moet het in bepaalde omstandigheden en onder specifieke voorwaarden mogelijk zijn de openbaredienstverplichting uit te breiden tot andere luchthavens in dezelfde geografische regio van de betrokken lidstaat.

(17)  Het is niet duidelijkEr dient te worden verduidelijkt of lidstaten bij een wijziging van verlener van grondafhandelingsdiensten waartoe krachtens artikel 6, lid 2, de toegang beperkt is, de nieuwe dienstverlener kunnen verplichten het personeel over te nemen. Discontinuïteit van het personeel kan een negatief effect hebben op de kwaliteit van de grondafhandelingsdiensten. Het is derhalve passend de regels inzake de overname van personeel die verder gaat dan hetgeen is bepaald in Richtlijn 2001/23/EG van de Raad van 12 maart 2001 inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten betreffende het behoud van de rechten van de werknemers bij overgang van ondernemingen, vestigingen of onderdelen van ondernemingen of vestigingen(8) zodanig te verduidelijken dat de lidstaten in staat worden gesteld om passende werkgelegenheid en werkomstandigheden zeker te stellen. [Am. 250]

(17 bis)  Verbetering van de kwaliteit van de grondafhandelingsdiensten moet het uiteindelijke doel zijn. Dat moet worden bereikt zonder de administratieve last voor grondafhandelingsbedrijven te verzwaren. Het is derhalve belangrijk de bedrijven zelf te laten beslissen over hun algemene bedrijfspraktijken en hun personeelsbeleid. [Am. 251]

(18)  Om de goede en vlotte werking van luchtvervoersactiviteiten op luchthavens te waarborgen, de veiligheid en beveiliging van luchthaventerreinen te garanderen, het milieu te beschermen en ervoor te zorgen dat de toepasselijke sociale voorschriften en regels worden nageleefd, moet een passende goedkeuring worden afgegeven voor het verlenen van grondafhandelingsdiensten. Aangezien de meeste lidstaten beschikken over systemen voor het afgeven van een goedkeuring voor het verlenen van grondafhandelingsdiensten, maar er grote verschillen bestaan tussen deze systemen, moet een geharmoniseerd goedkeuringssysteem worden ingevoerd.

(19)  Om te garanderen dat alle dienstverleners en zelfafhandelende luchthavengebruikers economisch voldoende solide zijn, betrouwbaar zijn,ten minste de veiligheids- en beveiligingseisen eerbiedigen, voldoende verzekerd zijn en een goede kennis hebben van grondafhandelingsactiviteiten en de luchthavenomgeving, en om een gelijk speelveld tot stand te brengen, moeten minimumeisen worden vastgesteld voor het afgeven van goedkeuringen. Deze minimumeisen mogen in geen geval de verdere openstelling van de markt belemmeren. [Am. 252 en 253]

(20)  Open toegang tot de gecentraliseerde luchthaveninfrastructuur en een duidelijk wetgevingskader voor de definitie van de gecentraliseerde infrastructuur zijn van essentieel belang voor de efficiënte verlening van grondafhandelingsdiensten. Het moet echter mogelijk zijn een vergoeding te vragen voor de gecentraliseerde infrastructuur.

(21)  Deze vergoedingen moeten niet-discriminerend zijn en op transparante wijze worden berekend. De vergoedingen mogen niet hoger zijn dan wat nodig is om de kosten van de terbeschikkingstelling van de gecentraliseerde infrastructuur te dekken, inclusief een redelijk rendement op activa.

(22)  Het beheersorgaan van de luchthaven en/of elk ander beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur van die luchthaven moet worden verplicht om de luchthavengebruikers regelmatig te raadplegen over de definitie van de infrastructuur en het niveau van de vergoeding. [Am. 254]

(23)  Het beheersorgaan van de luchthaven mag ook zelf grondafhandelingsdiensten verlenen. Aangezien het beheersorgaan van de luchthaven via zijn beslissingen ook aanzienlijke invloed kan uitoefenen op de mededinging tussen verleners van grondafhandelingsdiensten, moeten luchthavens worden verplicht om een strikt gescheiden boekhouding te voeren voor hun grondafhandelingsdiensten onder te brengen in een juridische entiteit die gescheiden is van de juridische entiteit voorenerzijds en het infrastructuurbeheer anderzijds. [Am. 255]

(24)  Om luchthavens in staat te stellen hun functie van infrastructuurbeheerder te vervullen, om de veiligheid en beveiliging van luchthaventerreinen te garanderen en om de veerkracht van grondafhandelingsdiensten in crisissituaties te waarborgen, moet het beheersorgaan van de luchthaven ook verantwoordelijk zijn voor de goede coördinatie van grondafhandelingsactiviteiten op de luchthaven. Het beheersorgaan van de luchthaven moet bij het Performance Review Body van Eurocontrol verslag uitbrengen over de coördinatie van de grondafhandelingsactiviteiten op de luchthaven met als doel een geconsolideerde optimalisering.

(24 bis)  Indien het beheersorgaan van de luchthaven grondafhandelingsdiensten verricht of directe dan wel indirecte zeggenschap over een grondafhandelingsonderneming heeft, dient de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit op de nodige coördinatie van de grondafhandelingsdiensten toe te zien, om te zorgen dat de gelijke behandeling gewaarborgd blijft. [Am. 256]

(25)  Het beheersorgaan van de luchthaven, een overheidsinstantie of een ander orgaan dat de luchthaven controleert, moet ook de bevoegdheid hebben om de noodzakelijke regels vast te stellen voor de goede werking van de luchthaveninfrastructuur.

(26)  Het is nodig verplichte minimumkwaliteitseisen vast te stellen waaraan verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers moeten voldoen om de algemene kwaliteit van de diensten te garanderen en een gelijk speelveld voor alle exploitanten tot stand te brengen.

(26 bis)  Om een passend veiligheidsniveau op alle luchthavens te garanderen moeten de voorschriften op het punt van minimum veiligheidsnormen voor grondafhandelingsdiensten beantwoorden aan de beginselen inzake veiligheid en beheerssystemen zoals vastgelegd in de relevante Uniewetgeving. [Am. 257]

(27)  Teneinde de prestaties in de hele luchtvaartketen te verbeteren en de gate-to-gate-benadering ten uitvoer te leggen, moeten de verleners van grondafhandelingsdiensten en de zelfafhandelende luchthavengebruikers bij de Commissie verslag uitbrengen over hun prestaties.

(28)  In een arbeidsintensieve sector als grondafhandeling hebben permanente ontwikkeling en opleiding van het personeel een sterke impact op de kwaliteit van de diensten . Daaromen de veiligheid van de werkzaamheden. Een bevoegde EU-instelling dient in samenwerking met de bevoegde autoriteiten van de lidstaten, luchthavenexploitanten en sociale partners, ambitieuze minimumnormen vast te stellen om te zorgen voor een zo hoog mogelijke kwaliteit in de opleiding en training van werknemers in de grondafhandelingssector. Deze normen moeten minimumopleidingseisen regelmatig worden vastgesteldaangepast en nader uitgewerkt om bij te kunnen dragen aan de kwaliteit van de activiteiten te garanderen, voor wat de betrouwbaarheid, veerkracht, veiligheid en beveiliging betreft, en om een gelijk speelveld voor alle exploitanten tot stand te brengen. Zolang op de betrokken luchthaven niet aan de vereiste normen wordt voldaan, wordt de vergunning van de dienstverleners in kwestie opgeschort, ingetrokken of ingehouden, totdat het juiste niveau weer is bereikt. Er moet een aanvullende specifieke luchthavenopleiding worden geboden, met een duur van ten minste vijf dagen. [Am. 258]

(29)  Onderaanbesteding vergroot de flexibiliteit van de verleners van grondafhandelingsdiensten. Onderaanbesteding en meervoudige onderaanbesteding kunnen echter ook leiden tot capaciteitsbeperkingen en negatieve gevolgen hebben voor de veiligheid en beveiliging. Daarom moet onderaanbesteding worden beperkt en moeten de regels voor onderaanbesteding worden verduidelijk.

(30)  De bij deze verordening erkende rechten mogen worden toegekend aan verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers uit derde landen enkel op basis van strikte wederkerigheid. Daar waar er geen sprake is van wederkerigheid, moet de Commissie het recht krijgen om te beslissen dat een lidstaat of lidstaten deze rechten moet(en) opschorten.

(31)  De lidstaten moeten de bevoegdheid behouden om adequate sociale bescherming te garanderen voorerop toezien dat het personeel van bedrijven die grondafhandelingsdiensten verlenen, een adequaat niveau aan sociale bescherming alsmede fatsoenlijke arbeidsomstandigheden genieten, ook in geval van onderaanneming en in het kader van dienstverrichtingscontracten. Wanneer de bevoegde autoriteiten in de lidstaat leemtes in de bescherming of inbreuken op de regels vaststellen, moet het mogelijk zijn de vergunning van de betrokken dienstverleners op te schorten, in te trekken of in te houden, totdat het juiste niveau weer is bereikt. [Am. 259]

(31 bis)  Omdat gehandicapten en personen met beperkte mobiliteit vaak ongerechtvaardigde discriminatie ondervinden bij de afhandeling van hun problemen en klachten en de aanbieding van oplossingen daarvoor, moet deze verordening worden toegepast in overeenstemming met Verordening (EG) nr. 1107/2006 van 5 juli 2006 inzake de rechten van gehandicapten en personen met beperkte mobiliteit die per luchtvervoer reizen(9). [Am. 260]

(31 ter)  Ook al zijn de rechten van gehandicapten en personen met beperkte mobiliteit die per luchtvervoer reizen reeds geregeld in Verordening (EG) nr. 1107/2006, beoogt deze verordening de onderlinge afstemming aan te moedigen tussen enerzijds degenen die assistentie verlenen aan gehandicapten en personen met beperkte mobiliteit, en anderzijds degenen die de hulpbenodigdheden voor reizigers afhandelen, waaronder ook de medische apparatuur. [Am. 261]

(31 quater)  Gezien de vooruitgang die op gebied van de reizigersrechten is gemaakt, en ter voorkoming van discriminatie van gehandicapte reizigers, moet er ook worden gekeken naar doelstellingen en oplossingen zoals te vinden zijn in Richtlijn 2001/85/EG van 20 november 2001 betreffende speciale voorschriften voor voertuigen bestemd voor het vervoer van passagiers, met meer dan acht zitplaatsen, die van de bestuurder niet meegerekend(10). [Am. 262]

(32)  Teneinde te garanderen dat geharmoniseerde verzekeringseisen gelden voor verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van de verzekeringseisen voor verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers. Teneinde te garanderen dat geharmoniseerde en geactualiseerde verplichtingen gelden inzake de minimumkwaliteitseisen voor grondafhandelingsdiensten en inzake de rapporteringsverplichtingen voor verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag handelingen vast te stellen ten aanzien van de specificaties voor minimumkwaliteitseisen voor grondafhandelingsdiensten en de specificaties voor de inhoud en verspreiding van rapporteringsverplichtingen voor verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat het specifieke bij Besluit 98/500/EG van de Commissie van 20 mei 1998 betreffende de oprichting van Comités voor de sectoraal dialoog tussen de sociale partners op Europees niveau(11) opgerichte sectorale comité voor sociale dialoog daarbij wordt betrokken. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. [Am. 263]

(32 bis)  Gezien de bijzondere omstandigheden van de grondafhandeling van rolstoelen en andere medische en hulpmiddelen die door gehandicapte passagiers of passagiers met een beperkte mobiliteit worden gebruikt, en de mate waarin de onafhankelijkheid van dergelijke passagiers afhangt van het gebruik van deze middelen, moeten de verzekeringspolissen van de verleners van grondafhandelingsdiensten een volledige schadeloosstelling garanderen voor de beschadiging of het verlies van deze middelen. [Am. 264]

(32 ter)  Gezien het grote belang van veiligheid, beroepskwalificaties en scholing, de naleving van kwaliteitsnormen en vooral ook de operationele prestaties van het grondafhandelingspersoneel dienen de lidstaten sancties in te stellen tegen inbreuken op deze verordening. Deze sancties dienen doeltreffend, evenredig en afschrikkend te zijn. [Am. 265]

(32 quater)  In de door luchtvaartmaatschappijen aan passagiers verstrekte documenten moet duidelijk zijn aangegeven welke verlener van grondafhandelingsdiensten verantwoordelijk is voor de betrokken vlucht. [Am. 266]

(32 quinquies)  Verleners van grondafhandelingsdiensten zijn verplicht voor informatiepunten betreffende verloren of vermiste bagage te zorgen. [Am. 267]

(33)  Bij het voorbereiden en opstellen van gedelegeerde handelingen dient de Commissie erop toe te zien dat de desbetreffende documenten gelijktijdig, tijdig en op passende wijze bij het Europees Parlement en de Raad worden ingediend. [Am. 263]

(34)  Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren(12).

(35)  De raadplegingsprocedure moet worden gebruikt om uitvoeringsbesluiten vast te stellen over vrijstellingen op de graad van openstelling van de grondafhandelingsmarkt voor derde partijen en voor zelfafhandelende luchtvaartmaatschappijen, aangezien deze besluiten slechts een beperkt toepassingsgebied hebben.

(36)  De raadplegingsprocedure moet ook worden gebruikt voor de vaststelling van uitvoeringsbesluiten over de uitbreiding van een openbaredienstverplichting door een lidstaat tot een luchthaven op een eiland, aangezien deze besluiten slechts een beperkt toepassingsgebied hebben.

(37)  De onderzoeksprocedure moet worden gebruikt voor de vaststelling van uitvoeringsbesluiten over de volledige of gedeeltelijke opschorting van het recht op toegang tot de grondafhandelingsmarkt op het grondgebied van een lidstaat voor verleners van grondafhandelingsdiensten en luchthavengebruikers uit een derde land.

(38)  Daar het doelstelling van deze verordening, namelijk de homogenere toepassing van de Uniewetgeving inzake grondafhandelingsdiensten wegens het internationale karakter van het luchtvervoer niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in dat artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om dit doel te bereiken.

(39)  De ministeriële verklaring over de luchthaven van Gibraltar waarover op 18 september 2006 te Córdoba een akkoord is bereikt tijdens de eerste ministeriële bijeenkomst van het Forum voor dialoog over Gibraltar, zal de op 2 december 1987 te Londen afgelegde gemeenschappelijke verklaring over de luchthaven van Gibraltar vervangen, en de volledige naleving ervan zal als de naleving van de verklaring van 1987 worden beschouwd.

(40)  Richtlijn 96/67/EG dient derhalve te worden ingetrokken,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Hoofdstuk I

Toepassingsgebied en definities

Artikel 1

Toepassingsgebied

Deze verordening is van toepassing op elke luchthaven die zich bevindt op het grondgebied van een lidstaat welke onder de bepalingen van het Verdrag valt en die voor commercieel verkeer is opengesteld.

De toepassing van deze verordening op de luchthaven van Gibraltar laat de respectieve rechtsopvattingen van het Koninkrijk Spanje en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland betreffende het geschil inzake de soevereiniteit over het grondgebied waarop de luchthaven gelegen is, onverlet.

Artikel 2

Definities

Hoofdstuk II

Algemene voorafgaande eisen

Artikel 3

De luchthavenbeheerder

1.  Wanneer het beheer en de exploitatie van een luchthaven niet bij één beheerder maar bij verschillende afzonderlijke beheerders berusten, wordt elk van hen voor de toepassing van deze verordening geacht deel uit te maken van de luchthavenbeheerder.

2.  Wanneer er voor verscheidene luchthavens slechts één enkele luchthavenbeheerder bestaat, wordt elk van deze luchthavens voor de toepassing van deze verordening afzonderlijk in aanmerking genomen.

Artikel 4

Het comité van luchthavengebruikers

1.  Op verzoek van de luchthavengebruikers richt elke betrokken luchthaven richtmet een jaarlijks verkeersvolume van minstens twee miljoen passagiersbewegingen of 50 000 ton vracht gedurende minstens de voorgaande drie jaren een comité (het „comité van luchthavengebruikers”) op met vertegenwoordigers van luchthavengebruikers of organisaties die luchthavengebruikers vertegenwoordigen , alsmede met vertegenwoordigers van de luchthavens en het personeel. De deelneming van de sociale partners aan het comité van luchthavengebruikers is verplicht. [Am. 269]

2.  Alle luchthavengebruikers hebben het recht deel te nemen aan de werkzaamheden van het comité of desgewenst zich daar te laten vertegenwoordigen door een organisatie die daartoe wordt aangewezen. Deze organisatie mag echter geen grondafhandelingsdiensten verlenen op de desbetreffende luchthaven.

3.  Het comité van luchthavengebruikers stelt schriftelijk zijn procedureregels op, waaronder stemregels.

De stemregels omvatten specifieke bepalingen over hoe moet worden voorkomen dat in het comité van luchthavengebruikers belangenconflicten ontstaan, voortvloeiend uit de aanwezigheid in het comité luchthavengebruikers van gebruikers die ook grondafhandelingsdiensten verlenen op de desbetreffende luchthaven. Met name wanneer het comité van luchthavengebruikers wordt geraadpleegd in de loop van de in artikelen 8 en 9 vervatte selectieprocedure zijn luchthavengebruikers die zich kandidaat hebben gesteld om een of meer grondafhandelingsdiensten te verlenen aan derde partijen, niet stemgerechtigd.

4.  De stemmen in het comité van luchthavengebruikers worden zodanig gewogen dat:

5.  Het beheersorgaan van de luchthaven doet dienst als secretariaat voor het comité van luchthavengebruikers.

Als het beheersorgaan van de luchthaven dit weigert of als het comité van luchthavengebruikers dit niet aanvaardt, wijst het beheersorgaan van de luchthaven een andere entiteit aan die door het comité van luchthavengebruikers moet worden aanvaard. Het secretariaat van het comité van luchthavengebruikers houdt een lijst bij van de luchthavengebruikers of hun vertegenwoordigers die deel uitmaken van het comité van luchthavengebruikers.

6.  Het secretariaat van het comité van luchthavengebruikers stelt notulen op van elke vergadering van het comité. Deze notulen moeten een getrouwe weergave vormen van de standpunten en stemresultaten tijdens de vergadering.

6 bis.  Indien krachtens deze verordening het comité van luchthavengebruikers moet worden geraadpleegd, stelt het beheersorgaan van de luchthaven, of in voorkomend geval de aanbestedende autoriteit, het comité van luchthavengebruikers daarvan op de hoogte en bezorgt het hem uiterlijk zes weken voordat het definitieve besluit wordt genomen, het voorgestelde besluit en alle nodige informatie. In geval van onenigheid tussen het beheersorgaan van de luchthaven en het comité van luchthavengebruikers, of in voorkomend geval de aanbestedende autoriteit, en onverminderd artikel 41 van deze verordening, geeft het beheersorgaan van de luchthaven en het comité van luchthavengebruikers, of in voorkomend geval de aanbestedende autoriteit, de gemotiveerde redenen voor zijn of haar definitieve beslissing waarbij rekening wordt gehouden met de door het comité van luchthavengebruikers uitgesproken meningen. [Am. 270]

Hoofdstuk III

Openstelling van de grondafhandelingsmarkt

Deel 1

Zelfafhandeling

Artikel 5

Zelfafhandeling

Het staat elke luchthavengebruiker vrij aan zelfafhandeling te doen.

Deel 2

Grondafhandeling voor derde partijen

Artikel 6

Grondafhandeling voor derde partijen

1.  Verleners van grondafhandelingsdiensten die in de Unie of binnen de Europese Vrijhandelsassociatie gevestigd zijn, hebben vrije toegang tot de markt voor het verlenen van grondafhandelingsdiensten aan derde partijen op alle luchthavens met een verkeersvolume van minstensmeer dan twee miljoen passagiersbewegingen of 50 000 ton vracht per jaar gedurende minstens de voorgaande drie jaren.

2.  Voor de in lid 1 bedoelde luchthavens mogen de lidstaten beperkingen opleggen aan het aantal dienstverleners dat toestemming krijgt om de volgende categorieën grondafhandelingsdiensten te verlenen:

De lidstaten mogen dit aantal echter niet beperken tot minder dan twee dienstverleners voor elke categorie grondafhandelingsdiensten of, voorin het geval van luchthavens met minstens 5 miljoenmeer dan 15 miljoen passagiers of 100 000 ton200 000 ton vracht per jaar gedurende minstens de voorgaande drie jaren, tot minder dan drie dienstverleners voor elke categorie grondafhandelingsdiensten.

2 bis.  Het niveau van de in lid 2 vermelde beperkingen kan verschillend zijn voor afzonderlijke terminals op het terrein van dezelfde luchthaven, op voorwaarde dat de beperkingen op niet-discriminerende wijze worden toegepast, geen concurrentieverstoringen veroorzaken, stroken met de bepalingen van deze verordening en dat het minimumaantal dienstverleners op elke terminal wordt gehandhaafd.

3.  Op luchthavens waar het aantal dienstverleners overeenkomstig lid 2 van dit artikel of overeenkomstig artikel 14, lid 1, onder (a) en (c), beperkt is tot twee of meer, moet minstens een van de geautoriseerde dienstverleners niet rechtstreeks of onrechtstreeks worden gecontroleerd door:

Controle berust op rechten, overeenkomsten of andere middelen die, afzonderlijk of gezamenlijk, met inachtneming van alle feitelijke en juridische omstandigheden, zoals geïnterpreteerd door het Hof van Justitie van de Europese Unie, het mogelijk maken een beslissende invloed uit te oefenen op de dienstverleners.

4.  Wanneer zij het aantal geautoriseerde dienstverleners beperken overeenkomstig lid 2, mogenverhinderende lidstaten niet verhinderen dat een luchthavengebruiker, ongeacht het deel van de luchthaven dat aan hem is toegewezen, voor elke categorie grondafhandelingsdiensten waarvoor een beperking geldt, een effectieve keuze heeft, onder de in de leden 2 en 3 bepaalde voorwaarden, tussen minstens:

5.  Wanneer een luchthaven een van de in dit artikel vastgestelde minima voor vrachtvervoer bereikt zonder het overeenkomstige minimum voor passagiersvervoer te bereiken, is deze verordeningdit artikel niet van toepassing op de categorieën grondafhandelingsdiensten die uitsluitend voor passagiers bestemd zijn, noch op de infrastructuur die uitsluitend wordt gebruikt voor de passagiersafhandeling.

Wanneer een luchthaven een van de in dit artikel vastgestelde minima voor passagiersvervoer bereikt zonder het overeenkomstige minimum voor vrachtvervoer te bereiken, is dit artikel niet van toepassing op de categorieën grondafhandelingsdiensten die uitsluitend voor vracht bestemd zijn, noch op de infrastructuur die uitsluitend voor de afhandeling van vracht bestemd is.

6.  Elke luchthaven die gedurende minstens drie opeenvolgende jaren minstens 2 miljoen passagiers of 50 000 ton vracht afhandelt, maar waarvan het jaarlijks verkeer vervolgens onder de drempel van 2 miljoen passagiers of 50 000 ton vracht daalt, houdt zijn markt gedurende minstens de eerste drie jaar na het jaar waarin het verkeer onder de drempel is gezakt, open voor verleners van afhandelingsdiensten voor derde partijen.

7.  Elke luchthaven die gedurende minstens drie opeenvolgende jaren minstens 5 miljoen15 miljoen passagiers of 100 000 ton200 000 ton vracht afhandelt, maar waarvan het jaarlijks verkeer vervolgens onder de drempel van 5 miljoen15 miljoen passagiers of 100 000 ton200 000 ton vracht daalt, houdt zijn markt gedurende minstens de eerste drie jaar na het jaar waarin het verkeer onder de drempel is gezakt, open voor verleners van afhandelingsdiensten voor derde partijen. [Am. 271]

Artikel 7

Selectie van dienstverleners

1.  Dienstverleners die grondafhandelingsdiensten mogen verlenen op een luchthaven waarop het aantal dienstverleners overeenkomstig artikel 6 of artikel 14 is beperkt, worden geselecteerd op basis van een transparante, open en niet-discriminerende aanbestedingsprocedure. De aanbestedende autoriteit is bevoegd om te eisen dat de verleners van grondafhandelingsdiensten één of meer van de in artikel 6, lid 2, bedoelde categorieën grondafhandelingsdiensten verplicht gebundeld aanbieden. Het beheersorgaan van een luchthaven wordt gemachtigd om bij de aanbestedende autoriteit een desbetreffend verzoek tot bundeling indienen. [Am. 272]

2.  De aanbestedende autoriteit is:

3.  Het comité van luchthavengebruikers heeften het beheersorgaan van de luchthaven, als dit niet de aanbestedende autoriteit is, hebben in geen enkele fase van de selectieprocedure toegang tot de inschrijvingen van de kandidaten. AlsOp verzoek van het comité van luchthavengebruikers of het beheersorgaan van de luchthaven , als dit niet de aanbestedende autoriteit is, heeft het in geen enkele fasestelt de aanbestedende autoriteit een overzicht van de selectieprocedure toegang tot de inschrijvingen van de kandidatenbeschikbaar en zorgt zij ervoor dat dit overzicht geen vertrouwelijke informatie bevat. [Am. 274]

4.  Na de Commissie in kennis te hebben gesteld, en op voorwaarde dat de EU-regels inzake staatssteun worden nageleefd, mag een lidstaat in de aanbestedingsvoorwaarden bepalen dat de verleners van grondafhandelingsdiensten een openbaredienstverplichting moeten nakomen met betrekking tot luchthavens die perifere gebieden of ontwikkelingsgebieden bedienen welke deel uitmaken van het grondgebied van die lidstaat, indien de dienstverleners op deze luchthavens geen grondafhandelingsdiensten willen verlenen zonder overheidssteun (bv. exclusieve rechten of vergoedingen), maar deze luchthavens van vitaal belang zijn voor de toegankelijkheid van de desbetreffende lidstaat. Deze bepaling laat de EU-regels inzake staatssteun onverlet. [Am. 275]

5.  De aanbestedingsprocedure wordt geopend en bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie. Het Publicatieblad van de Europese Unie voert een passende rubriek in voor de aanbesteding van grondafhandelingsdiensten. [Am. 276]

6.  De aanbestedende autoriteit selecteert de dienstverleners in twee fasen:

6 bis.  Wanneer een uitnodiging tot inschrijving niet leidt tot inschrijvingen van het in artikel 6, lid 2, genoemde minimumaantal dienstverleners, opent de bevoegde autoriteit binnen 48 maanden na afloop van de aanbestedingsprocedure een nieuwe procedure. [Am. 277]

Artikel 8

Erkenningsprocedure

1.  Tijdens de erkenningsprocedure gaat de aanbestedende autoriteit na of de kandidaten aan een aantal minimumcriteria beantwoorden. De aanbestedende autoriteit stelt deze minimumcriteria vast na overleg met het comité van luchthavengebruikers en het beheersorgaan van de luchthaven, als dit beheersorgaan niet zelf de aanbestedende autoriteit is.

2.  De minimumcriteria omvatten het volgende:

3.  De aanbestedende autoriteit stelt een shortlist op van de kandidaten die voldoen aan de criteria van de erkenningsprocedure.

Artikel 9

Gunningsprocedure

1.  Het beheersorgaan van de luchthaven werkt de aanbestedingsdocumenten uit op basis waarvan de gunningsprocedure wordt gehouden en waarin de op de luchthaven geldende minimumnormen, een representatief vluchtschema en de verkeersprognose voor de selectieperiode zijn opgenomen. Tijdens de gunningsprocedure selecteert de aanbestedende autoriteit een dienstverlener uit de kandidaten op de shortlist en gunt hij de vergunning aan deze dienstverlener, na overleg met het comité van luchthavengebruikers en het beheersorgaan van de luchthaven, als dit beheersorgaan niet zelf de aanbestedende autoriteit is.

2.  Om de dienstverlener te selecteren, worden de inschrijvingen van de kandidaten getoetst aan een lijst van gunningscriteria. De gunningscriteria moeten relevant, objectief, transparant en niet-discriminerend zijn. De aanbestedende autoriteit stelt de gunningscriteria vast na overleg met instemming van het comité van luchthavengebruikers en het beheersorgaan van de luchthaven, als dit beheersorgaan niet zelf de aanbestedende autoriteit is.

2 bis.  Aanvragers dienen een gedetailleerde lijst in van alle taken die worden of kunnen worden uitbesteed en die niet in verband staan met de hoofdactiviteit.

3.  Onder meer de volgende gunningscriteria zijn van toepassing:

4.  Het relatieve gewicht van de gunningscriteria is vermeld in de uitnodiging tot inschrijving en de relevante documenten. Aan elk gunningscriteria wordt een puntenvork toegekend, met een passende maximumspreiding. De aanbestedende autoriteit mag een minimumaantal punten vaststellen die de kandidaten voor bepaalde gunningscriteria moeten behalen. De vaststelling van een minimumaantal punten moet op niet-discriminerende wijze gebeuren en moet duidelijk worden vermeld in de uitnodiging tot inschrijving en de relevante documenten. De aanbestedende autoriteit mag de in de uitnodiging tot inschrijving vastgestelde gunningscriteria niet schrappen of opsplitsen en geen gunningscriteria toevoegen.

5.  De vergunning om grondafhandelingsdiensten te verlenen op de desbetreffende luchthaven wordt toegekend aan de kandidaat die het hoogste totale aantal punten en tegelijk een minimumaantal punten voor bepaalde gunningscriteria heeft behaald.

6.  Luchthavengebruikers die zich kandidaat stellen om grondafhandelingsdiensten voor derde partijen te verlenen of die aan zelfafhandeling doen, worden niet geraadpleegd tijdens de gunningsprocedure.

7.  De aanbestedende autoriteit zorgt ervoor dat het gunningsbesluit en de motivering van dit besluit openbaar worden gemaakt. [Am. 279]

Artikel 10

Selectieperiode en stopzetting van activiteiten

1.  Verleners van grondafhandelingsdiensten krijgen een vergunning voor een periode van minstens zeven en hoogstens tien jaar, behalve in geval van vrijstelling voor zelfafhandeling of grondafhandeling voor derde partijen, zoals bepaald in artikel 14, lid 1. De precieze periode waarvoor de dienstverleners een vergunning krijgen en de datum waarop de activiteiten van start gaan, worden duidelijk vermeld in de uitnodiging tot inschrijving.

2.  Een verlener van grondafhandelingsdiensten begint diensten te verlenen binnen een maand na de in de uitnodiging tot inschrijving vermelde startdatum. In gemotiveerde gevallen mag de aanbestedende autoriteit, op verzoek van de verlener van grondafhandelingsdiensten en na raadpleging van het comité van luchthavengebruikers, deze periode met hoogstens zesvijf maanden verlengen. Indien de dienstverlener zes maanden na afloop van deze periodede in de uitnodiging tot inschrijving vermelde startdatum nog niet met zijn activiteiten is begonnen en zijn bereidheid daartoe niet kan aantonen, kanis de aanbestedende autoriteit besluiten dat de vergunning niet meerlanger geldig is. In dergelijke gevallen kunnen de lidstaten de verlener een boete opleggen en de vergunning verlenen aan verlener die krachtens artikel 9, lid 5, op grond van het aantal behaalde punten als tweede gerangschikt is. [Am. 280]

3.  De aanbestedende autoriteit anticipeert op het einde van de vergunningsperiode en zorgt ervoor dat dienstverleners die na een nieuwe uitnodiging tot inschrijving zijn geselecteerd, hun activiteiten mogen starten op de dag na de laatste dag van de vergunningsperiode van de vorige geselecteerde dienstverlener(s).

4.  Wanneer een verlener van grondafhandelingsdiensten zijn activiteiten stopzet vóór het einde van de periode waarvoor hij een vergunning heeft gekregen, wordt hij vervangen op basis van de in de artikelen 7, 8 en 9 en het onderhavige artikel beschreven selectieprocedure. Elke dienstverlener die zijn activiteiten stopzet, stelt de relevante aanbestedende autoriteit minstens zes maanden vóór hij de luchthaven verlaat in kennis van zijn voornemen om zijn activiteiten stop te zetten. Er kan een boete worden opgelegd aan de dienstverlener als hij de aanbestedende autoriteit niet voldoende minstens zes maanden van tevoren in kennis stelt, tenzij de dienstverlener kan aantonen dat er sprake is van overmacht. [Am. 281]

5.  Als een dienstverlener zijn activiteiten stopzet vóór het einde van de periode waarvoor hij een vergunning heeft gekregen en, alvorens de luchthaven te verlaten, de aanbestedende autoriteit onvoldoende tijd laat om een nieuwe dienstverlener te selecteren, zodat er op de desbetreffende luchthaven een tijdelijk monopolie op bepaalde grondafhandelingsdiensten ontstaat, geeft de desbetreffende lidstaat voor een beperkte periode van hoogstens tien maanden een vergunning af om grondafhandelingsdiensten op die luchthaven te verrichten zonder gebruik te maken van de in de artikelen 7, 8 en 9 en het onderhavige artikel vastgestelde selectieprocedure.

Als de lidstaat er niet in slaagt een verlener van grondafhandelingsdiensten te vinden voor deze beperkte periode, reguleert hij de prijzen van de grondafhandelingsdiensten waarvoor een tijdelijk monopolie is ontstaan tot een nieuwe dienstverlener deze grondafhandelingsdiensten begint te verlenen op de luchthaven.

6.  De aanbestedende autoriteit stelt het comité van luchthavengebruikers en, voor zover van toepassing, de beheersautoriteit van de luchthaven in kennis van besluiten die overeenkomstig de artikelen 7, 8 en 9 en het onderhavige artikel zijn genomen.

7.  Artikelen 7, 8 en 9 en het onderhavige artikel zijn niet van toepassing op de gunning van openbare contracten en concessies, welke onder andere bepalingen van Unierecht vallen.

Artikel 11

Het beheersorgaan van de luchthaven als verlener van grondafhandelingsdiensten

1.  Wanneer het aantal dienstverleners op grond van artikel 6 wordt beperkt, kan de luchthavenbeheerder zelf grondafhandelingsdiensten verlenen zonder dat hij aan de in de artikelen 7 tot en met 10 vastgestelde selectieprocedure wordt onderworpen. De luchthavenbeheerder mag ook een vergunning afgeven aan een dienstverlener om grondafhandelingsdiensten te verlenen op de desbetreffende luchthaven, zonder deze aan die procedure te onderwerpen:

2.  Als het beheersorgaan van een luchthaven dat grondafhandelingsdiensten verleent overeenkomstig lid 1 niet meer beantwoordt aan de voorwaarden van lid 1, mag deze dienstverlener grondafhandelingsdiensten blijven verlenen gedurende een periode van vijfdrie jaar, zonder aan de in de artikelen 7 tot en met 10 vastgestelde selectieprocedure te worden onderworpen. De dienstverlener stelt de relevante aanbestedende autoriteit minstens zes maanden van tevoren in kennis van het nakende einde van deze periode van vijfdrie jaar. Er kan een boete worden opgelegd aan de dienstverlener als hij de aanbestedende autoriteit niet voldoende van tevoren in kennis stelt, tenzij de dienstverlener kan aantonen dat er sprake is van overmacht. Als de dienstverlener zijn activiteiten stopzet vóór het einde van de periode van vijfdrie jaar, is artikel 10, leden 4 en 5, van toepassing. [Am. 283]

Artikel 12

Bescherming van de rechten van werknemers in geval van overname van personeel voor diensten waarvoor markttoegangsbeperkingen gelden [Am. 284]

1.  Dit artikel is alleen van toepassing op grondafhandelingsdiensten waarvoor de lidstaat in kwestie het aantal dienstverleners heeft beperkt overeenkomstig artikel 6 of artikel 14. De lidstaten gaan tegen de achtergrond van deze verordening na of beperking van de concurrentie voor meer sectoren nodig is. [Am. 285]

2.  Als een verlener van de in lid 1 bedoelde grondafhandelingsdiensten na de in de artikelen 7 tot en met 10 vastgestelde selectieprocedure zijn vergunning om deze diensten te verlenen, verliest, kunnen of als een verlener van grondafhandelingsdiensten de levering van deze diensten aan een luchthavengebruiker beëindigt of als een zelfafhandelende luchthavengebruiker besluit de zelfafhandeling te beëindigen, verplichten de lidstaten de verlener(s) van grondafhandelingsdiensten of zelfafhandelende luchthavengebruikers die daarna deze diensten zullen verlenen, verplichten om aan het personeel dat deze diensten eerder verleende de rechten toe te kennen die zij zouden hebben gehad indien een overgang in de zin van Richtlijn 2001/23/EG had plaatsgevonden. De tweede zin van artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2001/23/EG is niet van toepassing op de in de eerste zin van dit lid genoemde gevallen. Ontslag om economische, technische of organisatorische redenen is niet toegestaan. [Am. 286]

2 bis.  De in lid 2 genoemde rechten omvatten de toepassing van algemeen geldende collectieve overeenkomsten. [Am. 287]

3.  De lidstaten beperken de in lid 2 vermelde verplichting tot de werknemers van de vorige dienstverlener, met inbegrip van die van zelfafhandelende luchthavengebruikers, die betrokken waren bij het verlenen van de grondafhandelingsdiensten die de vorige dienstverlener heeft stopgezet of waarvoor de vorige dienstverlener zijn vergunning heeft verloren, en die vrijwillig aanvaarden om in dienst te treden bij de nieuwe dienstverlener(s) of zelfafhandelende luchthavengebruikers. De kosten van een sociaal plan voor het uittredende personeel worden gedragen door de luchtvaartmaatschappijen naar rato van hun vervoersaandeel dat werd afgehandeld door de vorige dienstverlener. [Am. 288]

4.  De lidstaten beperken de in lid 2 vermelde verplichting zodanig dat ze in verhouding staat tot het volume van de activiteiten die effectief worden overgedragen aan de andere dienstverlener(s). [Am. 289]

5.  Als een lidstaat een verplichting in de zin van lid 2 oplegt, wordt In de aanbestedingsdocumenten wordt voor de in de artikelen 7 tot en met 10 vastgestelde selectieprocedure een lijst opgenomen van de desbetreffende personeelsleden, met vermelding van de relevante bijzonderheden van de contractuele rechten van de personeelsleden en de omstandigheden waaruit blijkt dat de personeelsleden betrokken waren bij het verlenen van de diensten in kwestie. Vertegenwoordigers van het personeel en van de vakbonden hebben toegang tot deze lijsten. [Am. 290]

6.  Als een verlener van grondafhandelingsdiensten stopt met aan een luchthavengebruiker grondafhandelingsdiensten te verlenen die een aanzienlijk gedeelte vormen van de grondafhandelingsactiviteiten van die dienstverlener, in gevallen die niet onder lid 2 vallen, of als een zelfafhandelende luchthavengebruiker besluit te stoppen met zelfafhandeling, kunnen de lidstaten aan de verlener(s) van grondafhandelingsdiensten of zelfafhandelende luchthavengebruiker die deze grondafhandelingsdiensten daarna verleent, verplichten om eerder in dienst genomen personeel de rechten te verlenen waarop zij recht zouden hebben indien een overgang in de zin van Richtlijn 2001/23/EG had plaatsgevonden. [Am. 291]

7.  De lidstaten beperken de in lid 6 vermelde verplichting tot de werknemers van de vorige dienstverlener die betrokken waren bij het verlenen van de grondafhandelingsdiensten die de vorige dienstverlener heeft stopgezet, en die vrijwillig aanvaarden om in dienst te treden bij de nieuwe dienstverlener(s) of zelfafhandelende luchthavengebruiker.[Am. 292]

8.  De lidstaten beperken de in lid 6 vermelde verplichting tot de werknemers van de zelfafhandelende luchthavengebruiker die betrokken waren bij het verlenen van de grondafhandelingsdiensten die de zelfafhandelende luchthavengebruiker stopzet, en die vrijwillig aanvaarden om in dienst te treden bij de nieuwe dienstverlener(s) of zelfafhandelende luchthavengebruiker. [Am. 293]

9.  De lidstaten beperken de in lid 6 vermelde verplichting zodanig dat ze in verhouding staat tot het volume van de activiteiten die effectief worden overgedragen aan de andere dienstverlener of zelfafhandelende luchthavengebruiker. [Am. 294]

10.  De lidstaten mogen aan managers en arbeiders op een passend niveau de taak toevertrouwen om op basis van een onderhandelde overeenkomst de praktische regelingen voor de tenuitvoerlegging van dit artikel vast te stellen.

10 bis.  De lidstaten zorgen ervoor dat loondumping wordt voorkomen, niet alleen ten aanzien van de vaste werknemers van verleners van grondafhandelingsdiensten, maar ook in het geval van overname van personeel, teneinde adequate sociale normen te garanderen en de kwaliteit van de grondafhandelingsdiensten te verbeteren. [Am. 295]

10 ter.  De bevoegde autoriteiten van de lidstaten zorgen ervoor dat het personeel dat is aangenomen om deze diensten te verlenen adequate sociale bescherming geniet. [Am. 296]

10 quater.  Als buffer voor schadelijke gevolgen van liberalisatie in de grondafhandelingssector worden, in het belang van de veiligheid, betrouwbaarheid en doelmatigheid van de werkzaamheden, bindende minimumkwaliteitseisen voor de diensten vastgesteld en gehandhaafd door de beheersautoriteiten van luchthavens. [Am. 297]

11.  De lidstaten stellen de Commissie in kennis van alle uit hoofde van dit artikel genomen maatregelen.

Artikel 13

Luchthavens op eilanden

Het besluit inzake de goedkeuring van de uitbreiding vormt een uitvoeringshandeling die wordt vastgesteld volgens de in artikel 43, lid 2, bedoelde raadplegingsprocedure. Deze bepaling laat de uniale regels inzake staatssteun onverlet.

Als ondernemingen of luchtvaartmaatschappijen in het geval van een op een eiland gelegen luchthaven geen economische belangstelling hebben om de diensten uit te voeren waarnaar wordt verwezen in artikel 6, lid 2, kunnen de beheersorganen van de luchthaven worden verplicht om deze diensten uit te voeren om de goede werking van de infrastructuur te garanderen. [Am. 299]

Deel 3

Vrijstellingen voor zelfafhandeling en grondafhandeling voor derde partijen

Artikel 14

Vrijstellingen

1.  Wanneer het op een luchthaven door specifieke beperkingen van de beschikbare ruimte of capaciteit, met name wegens congestie en de bezettingsgraad van de oppervlakte,zo beperkt is dat het onmogelijk is de markt en/of de uitvoering van zelfafhandeling open te stellen tot het in deze verordening voorgeschreven niveau, kan de betrokken lidstaat besluiten:

2.  Elke in lid 1 bedoelde vrijstelling:

3.  Vrijstellingen mogen:

4.  Ten minste zes maanden voordat een vrijstelling die zij voornemens zijn toe te kennen op grond van lid 1, van kracht wordt, stellen de lidstaten de Commissie in kennis van die vrijstelling en van de redenen die de vrijstelling rechtvaardigen. In deze rechtvaardiging wordt het bewijs opgenomen dat de verleners van grondafhandelingsdiensten op de betrokken luchthavens:

5.  Als de Commissie een besluit tot kennisgeving van een vrijstelling ontvangt, publiceert zij een samenvatting van de aangemelde vrijstelling in het Publicatieblad van de Europese Unie en nodigt zij de belanghebbende partijen uit opmerkingen te maken.

6.  De Commissie onderwerpt het door de lidstaat aangemelde afwijkingsbesluit aan een grondig onderzoek. De Commissie stelt een gedetailleerde analyse van de situatie op en bestudeert de door de desbetreffende lidstaat aangemelde maatregelen om na te gaan of de beperking waarop de lidstaat zich beroept, ook effectief bestaat, en of het inderdaad onmogelijk is de markt en/of de uitvoering van zelfafhandeling open te stellen tot het in deze verordening voorgeschreven niveau.

7.  Na dit onderzoek en na raadpleging van de betrokken lidstaat kan de Commissie het besluit van de lidstaat goedkeuren of zich daartegen verzetten indien zij van oordeel is dat de beperkingen waarop de lidstaat zich beroept niet zijn vastgesteld of niet ernstig genoeg zijn om een vrijstelling te rechtvaardigen. Na overleg met de betrokken lidstaat kan de Commissie de lidstaat ook verplichten de omvang van de vrijstelling aan te passen of de vrijstelling te beperken tot die delen van een luchthaven waar de belemmeringen waarop die lidstaat zich beroept, zijn vastgesteld.

8.  Het besluit van de Commissie wordt uiterlijk zes maanden na de volledige kennisgeving door de betreffende lidstaat genomen en wordt bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

9.  De in de leden 7 en 8 van dit artikel bedoelde uitvoeringsbesluiten worden vastgesteld volgens de in artikel 43, lid 2, bedoelde raadplegingsprocedure.

10.  De door de lidstaten op grond van lid 1 toegekende vrijstellingen mogen niet langer dan drie jaar gelden, behalve de vrijstellingen die krachtens lid 1 zijn toegekend. Uiterlijk zes maanden vóór het einde van die periode moet de betreffende lidstaat over elk verzoek om vrijstelling een nieuw besluit nemen, waarop eveneens de bepalingen van dit artikel van toepassing zijn.

11.  De op grond van lid 1, onder (b) en (c), toegekende vrijstellingen mogen niet langer dan twee jaar gelden. Op basis van de overwegingen in lid 1 kan een lidstaat evenwel verzoeken om deze periode één keer met twee jaar te verlengen. De Commissie neemt een besluit over een dergelijk verzoek. Het uitvoeringsbesluit wordt vastgesteld volgens de in artikel 43, lid 2, bedoelde raadplegingsprocedure. [Am. 360]

Artikel 15

Raadpleging van de verleners van grondafhandelingsdiensten en van luchthavengebruikers

Het beheersorgaan van de luchthaven stelt een procedure op om met het comité van luchthavengebruikers en de ondernemingen die grondafhandelingsdiensten verlenen overleg te plegen over de toepassing van deze verordening. Dit overleg heeft onder meer betrekking op de prijzen van de grondafhandelingsdiensten waarvoor krachtens artikel 14, lid 1, onder (b) en (c), een vrijstelling is toegekend en op de organisatie van de dienstverlening. Er wordt minstens een overlegvergadering per jaar georganiseerd. Het beheersorgaan van de luchthaven stelt notulen op van deze vergadering, die desgevraagd naar de Commissie worden verstuurd.

Hoofdstuk IV

Goedkeuringsprocedures

Artikel 16

De vereiste om een passende goedkeuring te verkrijgen die in alle lidstaten wordt erkend

1.  Op luchthavens met een jaarlijks verkeersvolume van minstens 2 miljoen passagiersbewegingen of 50 000 ton vracht gedurende minstens drie opeenvolgende jaren, mag Geen enkele onderneming mag grondafhandelingsdiensten verlenen, noch als verlener van grondafhandelingsdiensten of als onderaannemer, noch als gebruiker die aan zelfafhandeling doet, tenzij zij een passende goedkeuring heeft gekregen. Een onderneming die aan de in dit hoofdstuk gestelde eisen voldoet, heeft recht op een goedkeuring, indien lidstaten bepalen dat er voor de grondafhandelingsactiviteiten een vergunning moet worden verleend door een bevoegde autoriteit („vergunningverlenende autoriteit”), onafhankelijk van het beheersorgaan van de luchthaven.

2.  Elke lidstaat wijst een bevoegde autoriteit („goedkeuringsautoriteit”) aan of werkt, na melding daarvan aan de Commissie, samen met de een bevoegde autoriteit van een andere lidstaat, die onafhankelijk is van de beheersorganen van de luchthaven en bevoegd is voor de afgifte van goedkeuringen voor het verlenen van grondafhandelingsdiensten.

3.  De bevoegde goedkeuringsautoriteit verleent of handhaaft geen goedkeuringen wanneer niet is voldaan aan een van de in dit hoofdstuk gestelde eisen. [Am. 300]

Artikel 17

Voorwaarden voor het verlenen van een goedkeuring

1.  Onverminderd artikel 16 krijgt een onderneming krijgt een goedkeuring van de goedkeuringsautoriteit van een lidstaat als:

2.  Lid 1, onder (a), (c) en (d), is niet van toepassing op zelfafhandelende luchthavengebruikers die geen grondafhandelingsdiensten verlenen aan derde partijen. Luchthavengebruikers die een goedkeuring voor zelfafhandeling hebben gekregen, mogen op basis van deze goedkeuring geen afhandeling voor derde partijen verrichten.

3.  Een onderneming die een goedkeuring aanvraagt of heeft gekregen, moet de nationale voorschriften inzake sociale bescherming, milieubescherming en luchthavenbeveiliging naleven in alle lidstaten waarin ze actief is.

Artikel 18

Financiële voorwaarden voor het verlenen van een goedkeuring

1.  Een onderneming die een goedkeuring aanvraagt, mag niet bij een insolventie-, faillissements- of soortgelijke procedure betrokken zijn.

2.  De goedkeuringsautoriteit zal nauwgezet beoordelen of een onderneming die een goedkeuring aanvraagt, kan aantonen dat zij:

3.  Voor de toepassing van de in lid 1 bedoelde beoordeling verstrekt elke aanvrager zijn geauditeerde rekeningen voor de twee voorgaande financiële jaren.

4.  Voor de toepassing van de in lid 2 bedoelde beoordeling verstrekt elke aanvrager een bedrijfsplan voor ten minste de eerste drie jaren van de activiteiten. Het bedrijfsplan bevat ook nadere gegevens betreffende de financiële banden tussen de aanvrager en eventuele andere commerciële activiteiten waarbij de aanvrager rechtstreeks of via gelieerde ondernemingen betrokken is. De aanvrager verstrekt ook alle relevante informatie, en waaronder in het bijzonder de volgende gegevens:

Artikel 19

Bewijs van betrouwbaarheid

1.  Een onderneming die een goedkeuring aanvraagt, moet bewijzen dat zij in het meest recente jaar belastingen en socialezekerheidsbijdragen heeft betaald in de lidstaat waar zij activiteiten verricht of, indien zij geen activiteiten verricht in de Unie, in haar land van oorsprong.

2.  De onderneming moet ook bewijzen dat de personen die permanent en effectief de activiteiten van de onderneming beheren, betrouwbaar zijn en niet failliet zijn verklaard. Met betrekking tot onderdanen van lidstaten aanvaardt de goedkeuringsautoriteit als voldoende bewijs dat de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de onderneming is gevestigd en geregistreerd of de lidstaat waar de persoon zijn permanente verblijfplaats heeft, documenten voorleggen waaruit blijkt dat aan de eisen is voldaan.

3.  Als de lidstaat waar de onderneming is gevestigd en geregistreerd of de lidstaat waar de persoon zijn permanente verblijfplaats heeft de in lid 2 vermelde documenten niet verstrekt, worden deze documenten vervangen door een verklaring onder ede of ‐ in de lidstaten waar de verklaring onder ede niet bestaat ‐ door een plechtige verklaring die door de betrokkene wordt afgelegd ten overstaan van een bevoegde rechterlijke of administratieve instantie, of, in voorkomend geval, van een notaris of een bevoegde beroepsorganisatie van de lidstaat waar de persoon zijn permanente verblijfplaats heeft. Deze instantie, notaris of bevoegde beroepsorganisatie geeft een attest af waaruit blijkt dat deze verklaring onder ede of deze plechtige verklaring bewijskracht heeft. [Am. 301]

Artikel 20

Kwalificaties van het personeel

Een onderneming die een goedkeuring aanvraagt, moet aantonen dat haar werknemers over de kwalificaties, beroepservaring en anciënniteit beschikken die nodig zijn voor de uitvoering van de activiteiten waarvoor zij een goedkeuring aanvraagt of heeft aangevraagd. Individuele eisen met betrekking tot kwalificaties, beroepservaring en anciënniteit worden voor elke luchthaven vastgesteld en toegelicht door de bevoegde autoriteiten in de betreffende lidstaat, in nauwe samenwerking met de luchthavenexploitant en de betrokken sociale partners. De bevoegde autoriteiten in de lidstaten houden toezicht op de naleving van deze eisen. Daarnaast worden algemene opleidingsnormen voor grondafhandelingspersoneel op EU niveau vastgesteld door een bevoegde Europese instelling, de bevoegde autoriteiten van de lidstaten, de luchthavenexploitanten en de sociale partners. Indien er minimumnormen van de Unie voor opleiding en bijscholing worden ontwikkeld, dienen de lidstaten deze toe te passen en te controleren, teneinde een zo hoog mogelijke veiligheidsstandaard voor de hele Unie te waarborgen. [Am. 302]

Artikel 21

Exploitatiehandleiding

Artikel 22

Verzekeringsvoorschriften

1.  Verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers in de Unie moeten verzekerd zijn tegen hun specifiek met grondafhandeling verband houdende aansprakelijkheid voor schade op het grondgebied van een lidstaat waarvoor een recht op vergoeding bestaat.

1 bis.  De in lid 1 vermelde verzekering garandeert een volledige schadeloosstelling voor de beschadiging of het verlies van een medisch of hulpmiddel, dat door mindervalide passagiers of passagiers met een beperkte mobiliteit wordt gebruikt. [Am. 304]

2.  De Commissie krijgt de bevoegdheid omstelt nadere bijzonderheden inzake de verzekeringseisen en de minimumbedragen vast te stellen aan de hand van een gedelegeerde handeling overeenkomstig artikel 42. [Am. 305]

Artikel 23

Geldigheid van een goedkeuring

1.  Een goedkeuring is geldig voor een periode van vijftien jaar. [Am. 306]

1 bis.  De geldigheid van de goedkeuring vervalt of wordt opgeschort indien de bepalingen van de artikelen 34 en 40 niet worden nageleefd. Inbreuken op de bepalingen van de artikelen 34 en 40 gedurende de goedkeuringsprocedure leiden tot niet-verlening van de goedkeuring. [Am. 307]

2.  Een goedkeuring is geldig voor de categorieën en/of subcategorieën die in de goedkeuring zijn gespecificeerd.

3.  De verlener van grondafhandelingsdiensten moet desgevraagd te allen tijde aan de bevoegde goedkeuringsautoriteit kunnen aantonen dat hij aan alle eisen van dit hoofdstuk voldoet.

4.  De bevoegde goedkeuringsautoriteit houdt toezicht op de naleving van de eisen van dit hoofdstuk. Zij gaat in elk geval in de volgende gevallen na of deze eisen zijn nageleefd:

5.  Er moet een nieuwe goedkeuringsaanvraag worden ingediend wanneer een grondafhandelingsonderneming:

6.  Een grondafhandelingsonderneming stelt de goedkeuringsautoriteit:

Artikel 24

Intrekking van de goedkeuring

1.  De goedkeuring mag te allen tijde worden ingetrokken als de verlener van grondafhandelingsdiensten of de zelfafhandelende luchthavengebruiker om redenen die hem zijn aan te rekenen, niet voldoet aan de criteria van dit hoofdstuk. De redenen voor de intrekking worden meegedeeld aan de betrokken verlener van grondafhandelingsdiensten of zelfafhandelende luchthavengebruiker en aan de goedkeuringsautoriteiten in de andere lidstaten.

2.  De goedkeuringsautoriteit trekt de goedkeuring in als de verlener van grondafhandelingsdiensten de goedkeuringsautoriteit opzettelijk of door onachtzaamheid foute informatie verschaft over een belangrijk punt.

2 bis.  Niet-naleving van de bepalingen van de artikelen 34 en 40 leidt automatisch tot de intrekking, opschorting of niet-verlening van de goedkeuring. [Am. 308]

Artikel 25

Goedkeuringsbesluiten

1.  De bevoegde goedkeuringsautoriteit neemt zo spoedig mogelijk, en uiterlijk twee maanden nadat alle vereiste informatie is ingediend, een besluit over een aanvraag, waarbij met alle beschikbare gegevens rekening wordt gehouden. Het besluit wordt meegedeeld aan de aanvrager en de goedkeuringsautoriteiten in de andere lidstaten. Een weigering wordt met redenen omkleed.

1 bis.  De procedure voor het verlenen van goedkeuringen moet transparant en niet-discriminerend zijn en mag in de praktijk geen beperking aan de markttoegang of de vrijheid tot zelfafhandeling opleggen die verder gaat dan toegestaan uit hoofde van de bepalingen in deze verordening. [Am. 309]

2.  De goedkeuring mag alleen worden geweigerd als de verlener van grondafhandelingsdiensten of de zelfafhandelende luchthavengebruiker om redenen die hem zijn aan te rekenen, niet voldoet aan de criteria van dit hoofdstuk en aan de bepalingen van de artikelen 34 en 40. [Am. 310]

3.  De procedures voor de toekenning en intrekking van goedkeuringen worden bekendgemaakt door de goedkeuringsautoriteit, die de Commissie daarvan in kennis stelt.

Artikel 26

Wederzijdse erkenning van goedkeuringen

Een goedkeuring die overeenkomstig dit hoofdstuk in een lidstaat wordt afgegeven, verleent een exploitant het recht om grondafhandelingsdiensten te verlenen, als verlener van grondafhandelingsdiensten of als zelfafhandelende luchthavengebruiker, in alle lidstaten waarop de goedkeuring betrekking heeft en onverminderd beperkingen inzake markttoegang die krachtens artikelen 6 en 14 zijn opgelegd.

Hoofdstuk V

Verplichtingen voor beheersorganen van luchthavens en van gecentraliseerde infrastructuur

Artikel 27

Toegang tot gecentraliseerde infrastructuur en installaties

1.  Dit artikel is alleen van toepassing op luchthavens met een jaarlijks verkeersvolume van minstens twee miljoen passagiersbewegingen of 50 000 ton vracht gedurende minstens de drie voorgaande jaren.

2.  Het beheersorgaan van de luchthaven publiceert een lijst van de gecentraliseerde infrastructuur op de luchthaven, voor zover dit nog niet is gebeurd. [Am. 311]

3.  Het beheer van de gecentraliseerde infrastructuur mag worden voorbehouden aan het beheersorgaan van de luchthaven of een ander orgaan, dat verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers kan verplichten om gebruik te maken van die infrastructuur. Het beheer van dergelijke infrastructuur vindt plaats op transparante, objectieve en niet-discriminerende wijze.

4.  Het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover van toepassing, de overheidsinstantie of een ander orgaan dat het beheersorgaan van de luchthaven controleert, besluit, op objectieve basis en na overleg met het comité van luchthavengebruikers en de ondernemingen die grondafhandelingsdiensten verlenen op de luchthaven, welke infrastructuur moet worden gecentraliseerd. Het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover van toepassing, de overheidsinstantie of een ander orgaan dat het beheersorgaan van de luchthaven controleert, ziet erop toe dat alle infrastructuur of installaties die onder de definitie van „gecentraliseerde infrastructuur” vallen als dusdanig worden aangewezen en dat de in dit hoofdstuk uiteengezette eisen worden nageleefd met betrekking tot die infrastructuur of installaties.

5.  Als het comité van luchthavengebruikers het oneens is met het besluit van het beheersorgaan van de luchthaven om bepaalde infrastructuur al dan niet te centraliseren of met het toepassingsgebied van de centralisering, kan het de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit , de corresponderende bevoegde instanties van de betrokken lidstaat vragen te beslissen of de betrokken infrastructuurovereenkomstig de artikelen 6, lid 5, en 11, lid 2, van Richtlijn 2009/12/EG opgerichte autoriteiten vragen de motivering van de beslissing die door het beheersorgaan van de luchthaven werd genomen, te onderzoeken om na te gaan of de motivering al dan niet moet worden gecentraliseerd en in welke mate geldig is. [Am. 312]

6.  Verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers hebben open toegang tot de luchthaveninfrastructuur, de gecentraliseerde infrastructuur en de luchthaveninstallaties, in de mate die nodig is om hun activiteiten te kunnen uitvoeren. Het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover relevant, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur of de overheidsinstanties of andere organen die het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover relevant, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur controleren, kunnen relevante, objectieve, transparante en niet-discriminerende voorwaarden stellen voor deze toegang.

7.  De voor grondafhandeling beschikbare ruimten op de luchthaven worden verdeeld over de verschillende dienstverleners en de verschillende zelfafhandelende luchthavengebruikers, met inbegrip van nieuwe dienstverleners, voor zover dit nodig is voor het uitoefenen van hun rechten en teneinde effectieve en eerlijke concurrentie mogelijk te maken op basis van relevante, objectieve, transparante en niet-discriminerende regels en criteria. De luchthavenbeheerder kan deze ruimten, indien nodig, terugvorderen en opnieuw toekennen. [Am. 313]

8.  Als een besluit over het toepassingsgebied van de gecentraliseerde infrastructuur wordt voorgelegd aan de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit, overeenkomstig lid 5 van dit artikel, is de in artikel 6, lid 3, 4 of 5 van Richtlijn 2009/12/EG vastgestelde procedure van toepassing. [Am. 314]

Artikel 28

Vergoedingen voor gecentraliseerde infrastructuur en installatiesluchthaveninstallaties [Am. 315]

1.  Dit artikel is alleen van toepassing op luchthavens met een jaarlijks verkeersvolume van minstens twee miljoen passagiersbewegingen of 50 000 ton vracht gedurende minstens de drie voorgaande jaren.

2.  Indien een vergoeding moet worden betaald voor het gebruik van gecentraliseerde infrastructuur of luchthaveninstallaties, ziet het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover van toepassing, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur erop toe dat het niveau van de vergoeding wordt vastgesteld op basis van relevante, objectieve en niet-discriminerende criteria.

3.  Het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover van toepassing, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur heeft het recht zijn kosten terug te verdienen en een redelijk rendement te halen uit de opgelegde vergoedingen. De vergoedingen vormen een tegenprestatie voor ter beschikking gestelde infrastructuur of voor een dienst. [Am. 316]

4.  De in lid 1 vermelde vergoedingen worden vastgesteld op het niveau van de desbetreffende individuele luchthavens, na raadpleging van het comité van luchthavengebruikers en de ondernemingen die grondafhandelingsdiensten verlenen op dedie luchthaven. Het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover relevant, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur verstrekt het comité van luchthavengebruikers en de ondernemingen die grondafhandelingsdiensten verlenen op de luchthaven jaarlijks informatie over de elementen op basis waarvan de vergoedingen zijn vastgesteld, met het voorbehoud dat alle bovengenoemde partijen zich ertoe verbinden deze informatie te allen tijde strikt geheim te houden. Deze informatie behelst ten minste het volgende: [Am. 317]

5.  Het beheersorgaan van de luchthaven publiceert het niveau van de vergoedingen, inclusief een gedetailleerde lijst van de verleende diensten, om aan te tonen dat de vergoedingen die worden gevraagd voor de terbeschikkingstelling van gecentraliseerde infrastructuur en ruimte voor grondafhandeling en het verstrekken van essentiële diensten in verband met het verlenen van grondafhandelingsdiensten uitsluitend dienen om de daarmee verband houdende kosten geheel of gedeeltelijk te dekken. Voor zover relevant deelt het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur het niveau van de vergoedingen mee aan het beheersorgaan van de luchthaven, inclusief een gedetailleerde lijst van de verstrekte diensten. [Am. 320]

  5 bis Indien een vergoeding moet worden betaald voor het gebruik van luchthaveninstallaties, met uitzondering van de installaties die omschreven zijn als gecentraliseerde infrastructuur, wordt het niveau van de vergoeding vastgesteld op basis van relevante, objectieve, transparante en niet-discriminerende criteria.

Het staat de lidstaten vrij om het luchthavenbeheersorgaan van een netwerk van luchthavens zoals gedefinieerd in Richtlijn 2009/12/EG de mogelijkheid te bieden om een gemeenschappelijk en transparant heffingssysteem toe te passen. [Am. 321]

6.  Als het comité van luchthavengebruikers het oneens is met een door het beheerscomité van de luchthaven of, voor zover relevant, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur vastgestelde vergoeding, kan het de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit , de bevoegde instanties van de betrokken lidstaat of de overeenkomstig artikel 6, lid 5, en artikel 11, lid 2, van Richtlijn 2009/12/EG opgerichte autoriteit vragen een beslissing te nemen over het niveau van de vergoeding. [Am. 322]

7.  Als een besluitgeschil over het niveau van een vergoeding wordt voorgelegd aan de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit, overeenkomstig lid 6 van dit artikel, is de in artikel 6 van Richtlijn 2009/12/EG vastgestelde procedure van toepassingwordt het besluit pas van kracht nadat de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit de kwestie heeft onderzocht. Als de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit instemt met het besluit van het beheersorgaan van de infrastructuur over het niveau van de vergoedingen voor grondafhandeling, kunnen de vergoedingen gerecupereerd worden vanaf het moment waarop de aanvankelijke beslissing werd genomen. [Am. 323]

Artikel 29

Juridische scheiding

1.  Op luchthavens met een jaarlijks verkeersvolume van minstens 2vijf miljoen passagiersbewegingen of 50 000 ton vracht gedurende minstens de voorgaande drie jaar, moet het beheersorgaan van de luchthaven of het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur, als het grondafhandelingsdiensten voor derde partijen verleent, een afzonderlijke juridische entiteit oprichten voor de uitvoering van dezestrikt gescheiden boekhouding waarborgen tussen zijn grondafhandelingsactiviteiten en alle overige activiteiten die het kan uitoefenen.

Deze entiteit moet qua rechtsvorm, organisatie en besluitvorming onafhankelijk zijnDe boekhouding van de entiteiten die grondafhandelingsdiensten verlenen, is met name gescheiden van die welke wordt gevoerd door alle entiteiten die betrokken zijn bij het beheer van de luchthaveninfrastructuur als het beheersorgaan van de luchthaven grondafhandelingsdiensten verleent aan derde partijen, en van alle entiteiten die betrokken zijn bij de gecentraliseerde infrastructuur als het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur grondafhandelingsdiensten verleent aan derde partijen.

2.  Op luchthavens met een jaarlijks verkeersvolume van minstens 2vijf miljoen passagiersbewegingen of 50 000 ton vracht gedurende minstens de voorgaande drie jaar, mag de persoon die verantwoordelijk is voor het beheer van de luchthaveninfrastructuur of het beheer van de gecentraliseerde infrastructuur niet rechtstreeks of onrechtstreeks deelnemen aan de bedrijfsstructuren van de onafhankelijke entiteit die grondafhandelingsdiensten verleent.

3.  De in lid 1 vermelde juridische entiteitentiteiten die grondafhandelingsdiensten verleent, magverlenen, mogen geen financiële kruissubsidies ontvangen van luchtvaartactiviteiten die verband houden met het beheer van de luchthaveninfrastructuur als het beheersorgaan van de luchthaven grondafhandelingsdiensten verleent, of van luchtvaartactiviteiten die verband houden met het beheer van gecentraliseerde infrastructuur als het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur grondafhandelingsdiensten verleent die de juridische entiteit die grondafhandelingsdiensten verleent in staat stelt de prijs, om de prijzen die zij in rekening brengtbrengen voor haar hun grondafhandelingsdiensten aan derde partijen, te verlagen.

4.  In dit artikel wordt onder „luchtvaartactiviteiten” van een beheersorgaan van de luchthaven verstaan: elke door het beheersorgaan van de luchthaven op de respectieve luchthaven uitgevoerde activiteit die verband houdt met het verlenen van diensten of het ter beschikking stellen van infrastructuur aan luchthavengebruikers, verleners van grondafhandelingsdiensten bij het uitvoeren van hun luchtvervoersactiviteiten, of passagiers die gebruik maken van de luchthaven, zoals het opleggen van luchthavenheffingen, het toewijzen van infrastructuur en installaties, en beveiligings- en veiligheidsmaatregelen op de luchthaven. Vastgoedactiviteiten of activiteiten in andere sectoren dan luchtvervoer zijn geen luchtvaartactiviteiten.

5.  Aan het eind van elk financieel jaar controleert een onafhankelijke auditeur de situatiegescheiden rekeningen en verklaart hij publiekelijk dat geen financiële kruissubsidiëring van luchtvaartactiviteiten in de zin van lid 3 heeft plaatsgevonden. Als de juridische entiteit die grondafhandelingsdiensten verleent kruissubsidiëring ontvangt van niet-luchtvaartactiviteiten, moet de entiteit die de luchthaveninfrastructuur beheert of de entiteit die de gecentraliseerde infrastructuur beheert, aantonen dat dit in overeenstemming is met lid 3. [Am. 324]

Hoofdstuk VI

Coördinatie van activiteiten en kwaliteit

Artikel 30

Rol van het beheersorgaan van de luchthaven bij de coördinatie van de grondafhandelingsdiensten

1.  Het beheersorgaan van de luchthaven is verantwoordelijk voor de goede coördinatie van de grondafhandelingsactiviteiten op de luchthaven in kwestie. Als grondcoördinator dient het beheersorgaan van de luchthaven er met name op toe te zien dat de activiteiten van verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers en de terbeschikkingstelling van gecentraliseerde infrastructuur beantwoorden aan de gedragsregels op de luchthavens, zoals gedefinieerd in artikel 31.

Het beheersorgaan van de luchthaven is belast met voor de handhaving van de gedragsregels. De getroffen maatregelen moeten transparant, proportioneel en niet-discriminerend zijn.

Indien het beheersorgaan van de luchthaven grondafhandelingsdiensten verleent of een dergelijke activiteit rechtstreeks of onrechtstreeks controleert, waakt de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit over de goede coördinatie van de grondafhandelingsdiensten en de handhaving van de gedragsregels door het beheersorgaan.

2.  Op luchthavens met minstens 5 miljoen passagiers of 100 000 ton vracht per jaar gedurende minstens drie opeenvolgende jaren:

3.  De bepalingen van dit artikel doen geen afbreuk aan die van de uniale mededingingsregels.

4.  Het beheersorgaan van de luchthaven verstrekt het Performance Review Body van Eurocontrol een jaarverslag over de toepassing van de in lid 2 voorziene maatregelen. Het Performance Review Body verstrekt een geconsolideerd verslag aan de Commissie.

5.  Het beheersorgaan van de luchthaven brengt bij de nationale goedkeuringsautoriteit verslag uit over eventuele problemen met de verleners van grondafhandelingsdiensten of zelfafhandelende luchthavengebruikers of de terbeschikkingstelling van gecentraliseerde infrastructuur op de luchthaven in kwestie. [Am. 325]

Artikel 30 bis

Aanwezigheid van een contactpersoon die elke luchtvaartmaatschappij vertegenwoordigt

Elke luchtvaartmaatschappij beschikt op luchthavens met een jaarlijks verkeersvolume van meer dan twee miljoen passagiers over een contactpersoon, of is daar wettig vertegenwoordigd. Deze contactpersoon kan een medewerker grondafhandeling zijn en moet de bevoegdheid hebben om de luchtvaartmaatschappij financieel, operationeel en juridisch te vertegenwoordigen op de betreffende luchthaven. [Am. 326]

Artikel 31

Gedragsregels

1.  In dit artikel wordt verstaan onder „gedragsregels”: alle regels die door het beheersorgaan van de luchthaven, een overheidsinstantie of een ander orgaan dat de luchthaven controleert, worden opgesteld voor de goede werking van de luchthaven.

2.  De lidstaat, het beheersorgaan van de luchthaven, een overheidsinstantie of een ander orgaan dat de luchthaven controleert, mag, na raadpleging van het comité van luchthavengebruikers en de verleners van grondafhandelingsdiensten, gedragsregels opstellen met het oog op de goede werking van de luchthaven. [Am. 327]

3.  De gedragsregels dienen te beantwoorden aan de volgende beginselen:

4.  De lidstaten kunnen, in voorkomend gevalmoeten op voorstel van het beheersorgaan van de luchthaven: [Am. 330]

Artikel 32

Minimumkwaliteitsnormen

1.  In dit artikel wordt onder „minimumkwaliteitsnormen” verstaan: eisen inzake het minimumkwaliteitsniveau voor grondafhandelingsdiensten.

2.  Op luchthavens met jaarlijks minstens vijf miljoen passagiersbewegingen of 100 000 ton vracht gedurende minstens de voorgaande drie jaar, stelt het beheersorgaan van de luchthaven of, voor zover van toepassing, de overheidsinstantie of een ander orgaan dat de luchthaven controleert, minimumkwaliteitsnormen vast voor de prestaties van grondafhandelingsdiensten en gecentraliseerde infrastructuur, na raadpleging met het comité van luchthavengebruikers. De door het beheersorgaan van de luchthaven vastgestelde minimumkwaliteitsnormen worden onverwijld ter kennis van de Commissie gebracht en aan de bevoegde autoriteit medegedeeld, die, indien nodig, kan verzoeken om wijziging van deze minimumkwaliteitsnormen.

Dergelijke normen moeten aansluiten op veiligheidsregels, regelingen en beheerssystemen van de luchthavenexploitant en de betrokken luchtvaartmaatschappijen zoals bedoeld in Verordening (EG) nr. 216/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 20 februari 2008 tot vaststelling van gemeenschappelijke regels op het gebied van burgerluchtvaart en tot oprichting van een Europees Agentschap voor de veiligheid van de luchtvaart(14).

3.  Verleners van grondafhandelingsdiensten en het beheersorgaan van de luchthaven of, waar relevant, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur en zelfafhandelende luchthavengebruikers eerbiedigen deze minimumkwaliteitsnormen. Bovendien eerbiedigen luchthavengebruikers en verleners van grondafhandelingsdiensten en het beheersorgaan van de luchthaven of, waar relevant, het beheersorgaan van de gecentraliseerde infrastructuur, de minimumkwaliteitsnormen die gelden in de tussen hen bestaande onderlinge contractuele relaties\.

4.  De minimumkwaliteitsnormen hebben met name betrekking op de volgende gebieden: operationele prestaties, opleidingpersoneelsopleidingen, geschikte uitrusting, informatie en bijstand aan passagiers, met name als vermeld in Verordening (EG) nr. 261/2004(15) en Verordening (EG) nr. 1107/2006 gezamenlijke besluitvorming (Collaborative Decision Making, CDM), veiligheid, beveiliging, noodmaatregelen en milieude naleving van milieueisen.

5.  De minimumkwaliteitsnormen moeten eerlijk, transparant en niet-discriminerend zijn en de toepasselijke uniale wetgeving, inclusief Verordening (EG) nr. 261/2004 en Verordening (EG) nr. 1107/2006, onverlet laten. Ze moeten consequent, evenredig en relevant zijn voor wat de kwaliteit van de luchthavenactiviteiten betreft. In dit opzicht moet voldoende rekening worden gehouden met de kwaliteit van de douane-, luchthavenbeveiligings- en immigratieprocedures.

6.  De minimumkwaliteitsnormen moeten beantwoorden aan de door de Commissie vastgestelde specificaties in bijlage I bis. De Commissie krijgt de bevoegdheid om deze specificaties vast te stellen aan de hand van gedelegeerde handelingen overeenkomstig artikel 42.

7.  Alvorens deze normen op te stellen, raadpleegt De bevoegde overheidsinstantie van de betrokken lidstaat legt rechtstreeks dan wel na kennisgeving door het beheersorgaan van de luchthaven het comité van luchthavengebruikers en de verleners van grondafhandelingsdiensten. passende sancties op ingeval de minimumkwaliteitsnormen niet op adequate wijze in acht worden genomen. Dit gebeurt overeenkomstig de volgende procedure:

7 bis.  Het beheersorgaan van de luchthaven bepaalt de aard en reikwijdte van de voor elk van de minimumkwaliteitsnormen vereiste activiteiten in zijn luchthaven. Het beheersorgaan van de luchthaven raadpleegt het comité van luchthavengebruikers over de definitie en reikwijdte van de beoordeling en over de wijze waarop beoordeeld wordt of de minimumkwaliteitsnormen worden nageleefd. Voordat minimumkwaliteitsnormen worden ingevoerd, krijgen alle verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers een opleiding waardoor zij zelf in staat zijn naar behoren te beoordelen of aan de minimumkwaliteitsnormen wordt voldaan.

7 ter.  Minstens eenmaal per jaar licht het beheersorgaan van de luchthaven het comité van luchthavengebruikers in over de mate waarin de verleners van grondafhandelingsdiensten en de zelfafhandelende luchthavengebruikers de geldende minimumkwaliteitsnormen naleven.

7 quater.  Onverminderd de leden 1 tot en met 7 van dit artikel houdt het beheersorgaan van de luchthaven bij de toetsing van de naleving van de minimumkwaliteitsnormen door de verlener van de grondafhandelingsdiensten het veiligheidsvraagstuk in het oog en neemt het gepaste maatregelen op grond van de gebruikelijke procedures wanneer het van oordeel is dat de veiligheid van de luchthaven wordt aangetast.

7 quinquies.  Alle minimumkwaliteitsnormen, ook kwantitatieve criteria als die worden toegepast, zijn publiek toegankelijk. Alvorens de minimumkwaliteitsnormen worden bijgewerkt of gewijzigd, raadpleegt het beheersorgaan van de luchthaven het comité van luchthavengebruikers en de op de luchthaven werkzame verleners van grondafhandelingsdiensten.[Am. 332]

Artikel 33

Verplichting tot rapportering van de prestaties van grondafhandelingsdiensten

1.  Op luchthavens met een jaarlijks verkeersvolume van minstens 5 miljoen passagiersbewegingen of 100 000 ton vracht gedurende minstens drie opeenvolgende jaren, brengen de verleners van grondafhandelingsdiensten en de zelfafhandelende luchthavengebruikers bij de Commissie verslag uit over de prestaties van hun activiteiten.

2.  De Commissie krijgt de bevoegdheid om nadere bijzonderheden inzake de inhoud en verspreiding van deze verslagen vast te stellen aan de hand van een gedelegeerde handeling overeenkomstig artikel 42. [Am. 333]

Artikel 34

Opleiding

1.  De leveranciers van grondafhandelingsdiensten en de zelfafhandelende luchthavengebruikers moeten erop toezien dat al hun werknemers die betrokken zijn bij het verlenen van grondafhandelingsdiensten, inclusief management- en toezichthoudend personeel, regelmatig specifieke en periodieke beroepsgerichte opleidingen volgen , die op Europees niveau zijn geharmoniseerd, om hen in staat te stellen de hen toegewezen taken uit te voeren en om ongevallen en verwondingen te voorkomen. Een bevoegde Europese instantie dient in samenwerking met de bevoegde autoriteiten in de lidstaten, exploitanten van luchthavens en de sociale partners, ambitieuze en bindende minimumnormen vast te stellen teneinde de hoogst mogelijke kwaliteit van onderwijs en opleiding van werknemers in de grondafhandelingssector te verzekeren. Deze normen moeten regelmatig worden aangepast en ontwikkeld om bij te dragen aan de kwaliteit van de activiteiten, voor wat de betrouwbaarheid, veerkracht, veiligheid en beveiliging betreft, en om een gelijk speelveld voor alle exploitanten tot stand te brengen. De bevoegde autoriteiten in de lidstaten zien met adequate middelen toe op de naleving van de onderwijs- en opleidingsnormen. Totdat op de desbetreffende luchthaven aan de vereiste normen is voldaan, wordt de vergunning van de dienstverleners in kwestie opgeschort, ingetrokken of onthouden. Deze procedure dient het behoud van de veiligheid in de Europese luchtvaart. Periodieke scholing kan worden bevolen, op kosten van de betrokken leveranciers van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers kan periodieke scholing. [Am. 334].

2.  Elke werknemer die betrokken is bij het verlenen van grondafhandelingsdiensten volgt minstens twee dagen relevanteregelmatig theoretische en praktische basiscursussen alsmede een opleiding met betrekking totdie relevant is voor de hem toegewezen taken. Elke werknemer volgt een relevante opleiding wanneer hij een nieuwe job begint of wanneer hem een nieuwe taak wordt toegewezenIn samenwerking met de betrokken luchthavenexploitanten en sociale partners treffen de bevoegde autoriteiten in de lidstaten een nadere regeling voor een aanvullende specifieke luchthavenopleiding en de frequentie en de minimumduur van die opleiding. Een succesvol afgelegd praktisch en een theoretisch examen dient als bewijs dat de relevante vaardigheden en kennis zijn verworven. De opleidingskosten worden volledig door de werkgever gedragen. Elke werknemer volgt een relevante opleiding voordat hij aan een nieuwe baan begint of met een hem toegewezen nieuwe taak aanvangt. [Am. 335]

3.  De specifieke inhoud van de examens en cursussen evenals de correcte uitvoering hiervan worden op Europees niveau geharmoniseerd en door de bevoegde autoriteiten in de lidstaten geregeld en gecontroleerd. Voor zover relevant voor de grondafhandelingsdienst in kwestie, heefthebben de opleiding en de examens minstens betrekking op: [Am. 336]

4.  Elke verlener van grondafhandelingsdiensten en elke zelfafhandelende luchthavengebruiker brengt jaarlijks aan het beheersorgaan van de luchthaven verslag uit over de naleving van de opleidingseisen.

Artikel 35

Onderaanbesteding

1.  Onverminderd leden 2, 3 en 4, mogen verleners van grondafhandelingsdiensten doen aan onderaanbesteding. De artikelen 34 en 40 zijn op gelijke wijze van toepassing op onderaannemers. [Am. 340]

2.  Zelfafhandelende luchthavengebruikers mogen grondafhandelingsdiensten alleen uitbesteden als ze tijdelijk niet in staat zijn aan zelfafhandeling te doen wegens overmacht. [Am. 341]

3.  Onderaannemers mogen geen grondafhandelingsdiensten uitbesteden.

4.  Een verlener van grondafhandelingsdiensten, als vermeld in artikel 11, lid 1, mag geen grondafhandelingsdiensten uitbesteden, behalve als hij tijdelijk niet in staat is deze grondafhandelingsdiensten te verlenen wegens overmacht.

5.  Verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers die voor een bepaalde categorie van diensten een beroep doen op een onderaannemer of meer onderaannemers ziet erop toe dat de onderaannemers voldoenonderaannemer voldoet aan de verplichtingen die uit hoofde van deze verordening rusten op verleners van grondafhandelingsdiensten. [Am. 342]

5 bis.  Opdrachten van onderaanbesteding worden alleen gegund aan ondernemingen die zich als gekwalificeerd en betrouwbaar hebben bewezen. [Am. 343]

5 ter.  Verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikerx die een of meer onderaannemers inschakelen, blijven financieel aansprakelijk voor de onderaanbesteding. [Am. 344]

5 quater.  De aanbestedende entiteit kan het aantal onderaannemers beperken, indien dit om redenen van plaatsgebrek of capaciteitsproblemen nodig is. [Am. 345]

6.  Vverleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers die een beroep doen op een of meer onderaannemersonderaannemer per soort diensten, stellen het beheersorgaan van de luchthaven in kennis van de naam en activiteiten van de betrokken onderaannemersonderaannemer. [Am. 346]

7.  Als een verlener van grondafhandelingsdiensten een goedkeuring voor het verlenen van grondafhandelingsdiensten aanvraagt in het kader van de bij artikel 7 vastgestelde selectieprocedure, vermeldt hij het aantal onderaannemers waarop hij voornemens is een beroep te doen, alsook hun activiteiten en namen.

Hoofdstuk VII

Internationale betrekkingen

Artikel 36

Betrekkingen met derde landen

1.  De lidstaten kunnen de verplichtingen die voortvloeien uit deze verordening ten aanzien van de uit een derde land afkomstige verleners van grondafhandelingsdiensten en luchthavengebruikers zoals bedoeld in lid 1 geheel of gedeeltelijk schorsen overeenkomstig het Unie recht[Am. 348] en onverminderd de internationale verbintenissen van de Unie, kan de Commissie, overeenkomstig de in artikel 43, lid 3, bedoelde onderzoeksprocedure beslissen dat een lidstaat maatregelen moet nemen, inclusief de volledige of gedeeltelijke schorsing van het recht op toegang tot de grondafhandelingsmarkt op zijn grondgebied, ten aanzien van verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers uit een derde land teneinde het discriminerende gedrag van het betrokken derde land te stoppen als blijkt dat een derde land, voor wat de toegang tot de grondafhandelings- of zelfafhandelingsmarkt betreft: [Am. 347]

2.  Verleners van grondafhandelingsdiensten of zelfafhandelende luchthavengebruikers uit andere derde landen worden geacht natuurlijke personen of rechtspersonen te zijn die zijn opgericht overeenkomstig de wetten van dat derde land en hun maatschappelijke zetel, centrale administratie of hoofdvestiging op het grondgebied van dat derde land hebben gevestigd.

3.  Met betrekking tot markttoegangsrechten in derde landen zien de Unie en/of de lidstaten zien erop toe dat geen discriminatie plaatsvindt tussen uniale gebruikers vanluchthavens die grondafhandelingsdiensten voor derde partijen verlenen en andere uniale verleners van grondafhandelingsdiensten.

Hoofdstuk VIII

Verplichtingen inzake rapportering en toezicht

Artikel 37

Rapporteringsverplichtingen voor de lidstaten

1.  Vóór 1 juli van elk jaar sturen de lidstaten de Commissie de lijst van luchthavens waarop minstens een van de beperkingen inzake toegang tot de grondafhandelingsmarkt, zoals vastgesteld in artikel 6, lid 2, of artikel 14, van toepassing is.

2.  Vóór 1 juli van elk jaar sturen de lidstaten de Commissie de lijst van verleners van grondafhandelingsdiensten en zelfafhandelende luchthavengebruikers die door de lidstaat zijn goedgekeurd overeenkomstig hoofdstuk IV.

Artikel 38

Publicatie van de lijst van luchthavens

Artikel 39

Beoordelings- en informatieverslag

1.  De Commissie dient uiterlijk vijfdrie jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening bij het Europees Parlement en de Raad een verslag in over de tenuitvoerlegging van deze verordening. In dit verslag worden eventuele significantede effecten op de kwaliteit van de grondafhandelingsdiensten,alsmede de effecten op de werkgelegenheid en de arbeidsomstandigheden beoordeeld. Dit verslag heeft betrekking opanalyseert de volgende reeks indicatoren en criteria voor een steekproef van luchthavens: [Am. 349]

2.  De Commissie en de lidstaten werken samen bij het verzamelen van de informatie voor het in lid 1 vermelde verslag.

3.  Op basis van dit verslag kan de Commissie, in nauwe samenwerking met het Europees Parlement, beslissen of een herziening van deze verordening noodzakelijk is. [Am. 356]

Hoofdstuk IX

Sociale bescherming

Artikel 40

Sociale bescherming

Onverminderd de toepassing van deze verordening en behoudens de overige bepalingen van het EU-recht, kunnen de lidstaten de nodige maatregelen nemen om de rechten van werknemers te beschermenDe lidstaten stellen wettelijk zeker dat het personeel van bedrijven die voor derden grondafhandelingsdiensten of zelfafhandelingsdiensten verlenen, ook in geval van onderaanneming en dienstverrichtingscontracten een toereikend niveau van sociale zekerheid genieten. Indien de bevoegde autoriteiten van een lidstaat constateren dat op een gegeven luchthaven niet aan de gestelde normen wordt voldaan, wordt de accreditatie van de dienstverleners of zelfafhandelingsdiensten in kwestie opgeschort, ingetrokken of onthouden, totdat de adequate norm weer is bereikt. [Am. 361]

Hoofdstuk X

Beroep tegen beslissingen of individuele maatregelen

Artikel 41

Recht van beroep

1.  De lidstaten of, voor zover van toepassing, de beheersorganen van luchthavens zien erop toe dat elke partij met een legitiem belang het recht heeft om beroep aan te tekenen tegen de beslissingen of individuele maatregelen die overeenkomstig artikelen 6, lid 2, 7 tot en met 10, 23, 24 ,27 ,28 ,31 of 32 zijn genomen.

2.  Dit beroep kan worden aangetekend bij een nationale rechtbank of een andere overheidsinstantie dan het beheersorgaan van de luchthaven die, in voorkomend geval, onafhankelijk is van de overheidsinstantie die het beheersorgaan van de luchthaven controleert. Waar dit gespecificeerd is in deze verordening wordt het beroep aangetekend bij de onafhankelijke toezichthoudende autoriteit.

Hoofdstuk XI

Bepalingen inzake tenuitvoerlegging en gedelegeerde bevoegdheden

Artikel 42

Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.  De in de artikelen 22, 32 en 33 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te toegekend voor onbepaalde tijd met ingang van de datum van inwerkingtreding van deze verordening.

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in de artikelen 22, 32 en 33 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 22, artikel 32 of artikel 33 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking als het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad de Commissie voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden verlengd.

Artikel 43

Comitéprocedure

1.  De Commissie wordt bijgestaan door een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 4 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. Wanneer het advies van het comité via een schriftelijke procedure dient te worden verkregen, wordt die procedure zonder gevolg beëindigd indien, binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies, door de voorzitter van het comité daartoe wordt besloten of door een eenvoudige meerderheid van de leden van het comité daarom verzocht.

3.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. Wanneer het advies van het comité volgens de schriftelijke procedure dient te worden verkregen, wordt die procedure zonder gevolg beéindigd indien, binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies, door de voorzitter van het comité daartoe wordt besloten of door een eenvoudige meerderheid van de leden van het comité daarom wordt verzocht.

Hoofdstuk XII

Slotbepalingen

Artikel 44

Intrekking

Richtlijn 96/67/EG wordt met ingang van de datum van toepassing van deze verordening ingetrokken.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar deze verordening.

Artikel 45

Overgangsbepalingen

1.  Dienstverleners die overeenkomstig artikel 11 van Richtlijn 96/67/EG vóór de datum van toepassing van deze verordening zijn geselecteerd, blijven hun goedkeuring uit hoofde van Richtlijn 96/67/EG behouden tot de oorspronkelijk geplande periode waarvoor zij zijn geselecteerd, is verstreken.

2.  Op luchthavens waar overeenkomstig artikel 6, lid 2, van Richtlijn 96/67/EG slechts twee dienstverleners per categorie diensten zijn geselecteerd en waar overeenkomstig artikel 6, lid 2, van deze verordening minstens 3 dienstverleners moeten worden geselecteerd, wordt een selectieprocedure overeenkomstig de artikelen 7 tot en met 13 van deze verordening georganiseerd, zodat de derde dienstverlener uiterlijk ééndrie jaar na de datum van toepassing van deze verordening wordt geselecteerd en met zijn activiteiten van start kan gaan. [Am. 357]

3.  Goedkeuringen die overeenkomstig artikel 14 van Richtlijn 96/67/EG zijn afgegeven, blijven geldig tot ze verstrijken, en in elk geval niet langer dan twee jaar na de datum van toepassing van deze verordening.

4.  Als een onderneming een goedkeuring krijgt overeenkomstig deze verordening, vraagt zij binnen twee maanden de annulering aan van de eventuele goedkeuringen die haar overeenkomstig artikel 14 van Richtlijn 96/67/EG zijn afgegeven. Als een overeenkomstig artikel 14 van Richtlijn 96/67/EG afgegeven goedkeuring echter binnen twee maanden na de afgifte van de nieuwe, overeenkomstig deze verordening afgegeven goedkeuring verstrijkt, is de onderneming niet verplicht de annulering aan te vragen.

5.  Artikel 26 van deze verordening is niet van toepassing op goedkeuringen die overeenkomstig artikel 14 van Richtlijn 96/67/EG zijn afgegeven.

Artikel 46

Inwerkingtreding en toepassing

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Deze verordening is van toepassing met ingang van ... (16).

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te ...,

Voor het Europees Parlement

De voorzitter

Voor de Raad

De voorzitter

BIJLAGE I

LIJST VAN CATEGORIEËN GRONDAFHANDELINGSDIENSTEN

1.  Administratie en toezicht op de grond omvat de volgende categorieën:

2.  Passagiersafhandeling omvat het verstrekken van elke vorm van informatie en het verlenen van elke vorm van assistentie – ook informatie en assistentie in het kader van de relevante EU-wetgevingUniewetgeving inzake passagiersrechten – aan passagiers bij vertrek, bij aankomst, op doorreis of bij het overstappen, inclusief bij de controle van tickets en reisdocumenten, de registratie van bagage en vaststelling dat de bagage toebehoort aan de desbetreffende passagier, bijvoorbeeld via elektronische controle, en het vervoer ervan tot in de sorteerruimte. [Am. 358]

3.  Bagageafhandeling omvat de behandeling van bagage in de sorteerruimte, het sorteren ervan, het voorbereiden voor vertrek, het laden op en uitladen uit de systemen die bestemd zijn om de bagage van het vliegtuig naar de sorteerruimte te brengen en omgekeerd en het vervoer van bagage van de sorteerruimte tot in de ruimte met de bagagebanden.

4.  Vracht- en postafhandeling omvat de volgende subcategorieën:

5.  Platformafhandeling bestaat uit de volgende subcategorieën:

6.  Vliegtuigservicing bestaat uit de volgende subcategorieën:

7.  Brandstof- en olielevering omvat de volgende subcategorieën:

8.  Onderhoud van luchtvaartuigen bestaat uit de volgende subcategorieën:

9.  Administratie inzake vluchtuitvoering en bemanning omvat de volgende subcategorieën:

10.  Oppervlaktevervoer bestaat uit de volgende subcategorieën:

11.  Catering bestaat uit de volgende subcategorieën:

BIJLAGE I bis

LIJST VAN DE MINIMUMKWALITEITSNORMEN