Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) (COM(2010)0521 – C7-0302/2010 – 2010/0275(COD))

P7_TA(2013)0103 A7-0056/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2010)0521),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0302/2010),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 lutego 2011 r.(1),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 8 lutego 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, opinie Komisji Budżetowej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A7-0056/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom krajowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2013 w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 460/2004

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 526/2013.)

(1) Dz.U. C 107 z 6.4.2011, s. 58.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 812/2004 ustanawiające środki dotyczące przypadkowych odłowów waleni na łowiskach i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 88/98 (COM(2012)0447– C7-0213/2012 – 2012/0216(COD))

P7_TA(2013)0104 A7-0042/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0447),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0213/2012),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 14 listopada 2012 r.(1),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A7-0042/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2013 zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 812/2004 ustanawiające środki dotyczące przypadkowych odłowów waleni na łowiskach i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 88/98

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

działając zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 812/2004(3) nadaje Komisji uprawnienia w zakresie wykonania niektórych przepisów tego rozporządzenia.

(2)  Na skutek wejścia w życie traktatu lizbońskiego uprawnienia przekazane Komisji na mocy rozporządzenia (WE) nr 812/2004 muszą zostać dostosowane do postanowień art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(3)  W celu stosowania niektórych przepisów rozporządzenia (WE) nr 812/2004zapewnienia skutecznej zmiany niektórych przepisów z myślą o odzwierciedleniu postępu technicznego i naukowego należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do warunków technicznych i warunków użytkowania akustycznych urządzeń odstraszających. [Popr. 1]

(4)  Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych do przyjęcia aktów delegowanych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów.

(5)  Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(6)  W celu zapewnienia jednakowych warunków wdrażania przepisów rozporządzenia (WE) nr 812/2004 dotyczących procedury i formatu w kontekście realizacji obowiązków w zakresie sprawozdawczości przez państwa członkowskie należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję(4).

(6a)  W związku z odnoszącym się do państw członkowskich wymogiem przyjęcia niezbędnych środków w celu wprowadzenia systemu ścisłej ochrony waleni, w świetle niedociągnięć rozporządzenia (WE) nr 812/2004 i niepowodzeń w jego wdrażaniu, wskazanych przez Komisję w komunikacie do Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącym przypadkowych połowów waleni w rybołówstwie(5) i przez ICES w  odnośnej opinii naukowej z 2010 r., oraz w świetle nieuwzględnienia dyrektywy Rady 92/43/EWG(6) („dyrektywa siedliskowa”), Komisja powinna najpóźniej do końca 2015 r. przedstawić wniosek legislacyjny dotyczący spójnych, kompleksowych ram prawnych zapewniających skuteczną ochronę waleni przed wszelkimi zagrożeniami. [Popr. 2]

(7)  Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 812/2004,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 812/2004 wprowadza się następujące zmiany:

1)  art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

1.  Akustyczne urządzenia odstraszające używane w zastosowaniu art. 2 ust. 1 powinny być zgodne z warunkami technicznymi i warunkami użytkowania. Warunki techniczne i warunki użytkowania są określone w załączniku II. Komisja jest uprawniona do dokonywania zmian w załączniku II w drodze aktów delegowanych przyjmowanych zgodnie z art. 8a w celu dostosowywania załącznika do postępu naukowego i technicznego.

1a)  w art. 7 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

3.  Komisja dokona, przed końcem 2015 r., przeglądu skuteczności środków określonych w niniejszym rozporządzeniu i przedłoży wniosek ustawodawczy przewidujący spójne i kompleksowe ramy mające na celu zapewnienie skutecznej ochrony waleni.» [Popr. 3]

2)  art. 8 otrzymuje brzmienie:

»Artykuł 8

Wdrażanie

Szczegółowe zasady dotyczące procedury i formatu składania sprawozdań zgodnie z art. 6 mogą zostać ustanowione pomocą drodze aktów wykonawczych zgodnie z procedurą kontrolną, o której mowa w art. 8b ust. 2.

3)  dodaje się art. 8a i 8b w brzmieniu:"

Artykuł 8a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 3 ust. 1, powierza się Komisji na czas nieokreślonyokres trzech lat od dnia …(7). Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu trzech lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. [Popr. 4]

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 3 ust. 1, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 3 ust. 1 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 8b

Procedura komitetowa

1.  Komisję wspiera Komitet ds. Rybołówstwa i Akwakultury powołany na mocy art. 30 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję*.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

* Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego

Przewodniczący

W imieniu Rady

Przewodniczący

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. (2) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. (3) Dz.U. L 150 z 30.4.2004, s. 12. (4) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13. (5) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady pt. „Przypadkowe połowy waleni w rybołówstwie: sprawozdanie z wdrażania określonych przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 812/2004 oraz z oceny naukowej wpływu stosowania sieci skrzelowych, sieci trójściennych i sieci oplatających na walenie w Morzu Bałtyckim, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2187/2005” (COM(2009)0368). (6) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, 22.7.1992, s. 7). (7) + Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu oraz Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w umowie o partnerstwie w sprawie połowów (13501/2012 – C7–0007/2013 – 2012/0215(NLE))

P7_TA(2013)0105 A7-0127/2013

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (13501/2012),

–  uwzględniając projekt Umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu oraz projekt Protokółu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w umowie o partnerstwie w sprawie połowów (13503/2012),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 43 ust. 2 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7–0007/2013),

–  uwzględniając art. 81 i art. 90 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinię Komisji Budżetowej (A7-0127/2013),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy i protokołu;

2.  wzywa Komisję, aby przedstawiła Parlamentowi protokół i wnioski z posiedzeń wspólnego komitetu, o którym mowa w art. 9 umowy, a także wieloletni program sektorowy przewidziany w art. 3 protokołu oraz odnośne oceny roczne; wzywa Komisję do ułatwienia udziału przedstawicieli Parlamentu, w charakterze obserwatorów, w posiedzeniach wspólnego komitetu; wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi i Radzie, w ciągu ostatniego roku stosowania protokołu oraz przed rozpoczęciem negocjacji w sprawie jego odnowienia, pełnego sprawozdania z oceny jego realizacji, bez zbędnego ograniczania dostępu do tego dokumentu;

3.  wzywa Radę i Komisję, aby – działając w granicach swoich uprawnień – niezwłocznie i w pełni informowały Parlament na wszystkich etapach procedur związanych z nowym protokołem i jego odnowieniem na mocy art. 13 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 218 ust. 10 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Mauritiusu.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Hansa-Petera Martina (2012/2326(IMM))

P7_TA(2013)0106 A7-0106/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Hansa-Petera Martina, przekazany dnia 27 czerwca 2012 r. przez stałego przedstawiciela Austrii przy Unii Europejskiej w związku ze sprawą prowadzoną przez prokuraturę w Wiedniu i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 12 grudnia 2012 r.,

–  uwzględniając wyjaśnienia Hansa-Petera Martina przedstawione w dniu 20 lutego 2013 r. zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r. oraz 6 września 2011 r.(1),

–  uwzględniając swoją decyzję z dnia 13 września 2011 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Hansa-Petera Martina(2),

–  uwzględniając przepisy art. 57 austriackiej konstytucji,

–  uwzględniając art. 6 ust. 2 i art. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7-0106/2013),

A.  mając na uwadze, że Parlament zdecydował w dniu 13 września 2011 r. o uchyleniu immunitetu Hansa-Petera Martina, posła do Parlamentu Europejskiego, na wniosek prokuratury w Wiedniu przekazany w dniu 29 kwietnia 2011 r. i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 12 maja 2011 r., w związku z zarzucanym mu przestępstwem sprzeniewierzenia funduszy partyjnych, o którym mowa w par. 2b ustawy o partiach politycznych;

B.  mając na uwadze, że prokuratura w Wiedniu złożyła obecnie wniosek o rozszerzenie uchylenia immunitetu Hansa-Petera Martina, by umożliwić przeprowadzenie postępowania przygotowawczego przeciwko niemu w oparciu o wniesione dodatkowe oskarżenia, dotyczące w szczególności rzekomego oszustwa;

C.  mając na uwadze, że rozszerzenie uchylenia immunitetu Hansa-Petera Martina dotyczy w szczególności zarzucanego mu przestępstwa kwalifikowanego oszustwa z par. 146 i 147 ust. 3 austriackiego kodeksu karnego;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

E.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 57 ust. 2 austriackiej federalnej ustawy zasadniczej posłowie do Rady Narodowej (Nationalrat) mogą być aresztowani pod zarzutem przestępstwa tylko za zgodą Rady Narodowej, chyba że zostaną schwytani na gorącym uczynku, a także mając na uwadze, że przeszukania w domach posłów do Rady Narodowej wymagają jej zgody; mając na uwadze, że zgodnie z art. 57 ust. 3 austriackiej federalnej ustawy zasadniczej przeciwko posłom do Rady Narodowej nie można wnieść oskarżenia o przestępstwo bez zgody Rady Narodowej, chyba że przestępstwo to w sposób oczywisty nie ma związku z działalnością polityczną danego posła, a także mając na uwadze, że zgodnie z tym przepisem jeśli dany poseł lub jedna trzecia członków odpowiedniej komisji stałej złoży taki wniosek, to zainteresowany organ musi uzyskać decyzję Rady Narodowej stwierdzającą, czy istnieje wspomniany związek z działalnością polityczną;

F.  mając na uwadze, że art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej i art. 57 austriackiej federalnej ustawy zasadniczej (Bundesverfassungsgesetz) nie wykluczają uchylenia immunitetu Hansa-Petera Martina;

G.  mając na uwadze, że w związku z tym w danym przypadku należy zalecić uchylenie immunitetu;

1.  podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Hansa-Petera Martina;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji odpowiednim organom austriackim i Hansowi-Peterowi Martinowi.

(1) Wyrok z dnia 12 maja 1964 r. w sprawie 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier (Zbiór 1964, s. 387); wyrok z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie 149/85, Wybot/Faure i inni (Zbiór 1964, s. 2391); wyrok z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-345/05, Mote/Parlament (Zbiór 2008, s. II-2849); wyrok z dnia 21 października 2008 r. w połączonych sprawach C-200/07 i C-201/07, Marra/De Gregorio i Clemente (Zbiór 2008, s. I-7929); wyrok z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie T-42/06, Gollnisch/Parlament (Zbiór 2010, s. II-1135); wyrok z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-163/10, Patriciello (Zbiór 2011, s. I-7565). (2) Dz.U. C 51 E z 22.2.2013, s. 150.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Jürgena Creutzmanna (2013/2016(IMM))

P7_TA(2013)0107 A7-0107/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Jürgena Creutzmanna, przekazany dnia 15 stycznia 2013 r. przez ministerstwo sprawiedliwości Republiki Federalnej Niemiec w związku ze sprawą toczącą się przed prokuratorem naczelnym we Frankenthal (Niemcy) i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 17 stycznia 2013 r.,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Jürgena Creutzmanna zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dni 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r. i 6 września 2011 r.(1),

–  uwzględniając art. 46 niemieckiej ustawy zasadniczej (Grundgesetz),

–  uwzględniając art. 6 ust. 2 i art. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7-0107/2013),

A.  mając na uwadze, że prokurator naczelny we Frankenthal (Niemcy) zwrócił się o uchylenie immunitetu poselskiego posła do Parlamentu Europejskiego Jürgena Creutzmanna w związku z wszczęciem postępowania dotyczącego domniemanego przestępstwa;

B.  mając na uwadze, że wniosek prokuratora naczelnego odnosi się do postępowania – na mocy § 229 niemieckiego kodeksu karnego – dotyczącego domniemanego przestępstwa polegającego na spowodowaniu uszkodzenia ciała w wyniku niedbalstwa;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

D.  mając na uwadze, że na mocy art. 46 ust. 2 niemieckiej ustawy zasadniczej (Grundgesetz) poseł nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za czyn karalny bez zgody Parlamentu, chyba że został ujęty w trakcie popełniania czynu lub w ciągu następnej doby;

E.  mając na uwadze, że w związku z powyższym Parlament musi uchylić immunitet Jürgena Creutzmanna, aby możliwe było kontynuowanie postępowania przeciwko niemu;

F.  mając na uwadze, że art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej i art. 46 ust. 2 niemieckiej ustawy zasadniczej (Grundgesetz) nie wykluczają uchylenia immunitetu Jürgena Creutzmanna;

G.  mając na uwadze, że w związku z tym w danym przypadku wskazane jest uchylenie immunitetu poselskiego;

1.  podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Jürgena Creutzmanna;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji, właściwym władzom Republiki Federalnej Niemiec oraz Jürgenowi Creutzmannowi.

(1) Wyrok z dnia 12 maja 1964 r. w sprawie 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier (Zbiór 1964, s. 387); wyrok z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie 149/85, Wybot/Faure i inni (Zbiór 1964, s. 2391); wyrok z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-345/05, Mote/Parlament (Zbiór 2008, s. II-2849); wyrok z dnia 21 października 2008 r. w połączonych sprawach C-200/07 i C-201/07, Marra/De Gregorio i Clemente (Zbiór 2008, s. I-7929); wyrok z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie T-42/06, Gollnisch/Parlament (Zbiór 2010, s. II-1135); wyrok z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-163/10, Patriciello (Zbiór 2011, s. I-7565).

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Ewalda Stadlera (2012/2239(IMM))

P7_TA(2013)0108 A7-0120/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek prokuratury w Wiedniu z dnia 9 lipca 2012 r. o uchylenie immunitetu Ewalda Stadlera w związku ze prowadzonym śledztwem, ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 10 września 2012 r.,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Ewalda Stadlera w dniu 20 lutego 2013 r., zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając art. 57 austriackiego Bundesverfassungsgesetz (federalnej ustawy konstytucyjnej),

–  uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r. i 6 września 2011 r.(1),

–  uwzględniając art. 6 ust. 2 i art. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7-0120/2013),

A.  mając na uwadze, że prokuratura w Wiedniu zwróciła się z wnioskiem o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Ewalda Stadlera, żeby umożliwić austriackim władzom przeprowadzenie niezbędnego śledztwa i wszczęcie postępowania sądowego przeciwko Ewaldowi Stadlerowi;

B.  mając na uwadze, że uchylenie immunitetu Ewalda Stadlera wiąże się z zarzutami dotyczącymi przestępstwa usiłowania poważnego wymuszenia z par. 15, par. 105 ust. 1 i par. 106 ust. 1 pkt 1 austriackiego kodeksu karnego oraz przestępstwa składania fałszywych zeznań z par. 288 ust. 1 kodeksu karnego;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego na terytorium swojego państwa korzystają z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 57 ust 2 austriackiej federalnej ustawy konstytucyjnej posłowie do Rady Narodowej (Nationalrat) mogą być zatrzymani w związku z popełnieniem przestępstwa tylko za zgodą Rady Narodowej, chyba że zostali złapani na gorącym uczynku, a także że przeszukanie w mieszkaniu posła do Rady Narodowej podobnie wymaga zgody Rady Narodowej; mając na uwadze, że na podstawie art. 57 ust. 3 austriackiej federalnej ustawy zasadniczej posła do Rady Narodowej nie wolno pociągać do odpowiedzialności za czyn karalny, chyba że przedmiotowe przestępstwo w sposób oczywisty nie wiąże się z działalnością polityczną danego posła, a także mając na uwadze, że zgodnie z tym przepisem jeśli dany poseł lub jedna trzecia członków odpowiedniej komisji stałej złoży taki wniosek, to zainteresowany organ musi uzyskać decyzję Rady Narodowej stwierdzającą, czy istnieje wspomniany związek z działalnością polityczną;

E.  mając na uwadze, że dla dalszego prowadzenia śledztwa przeciwko Ewaldowi Stadlerowi konieczne jest zniesienie jego immunitetu;

F.  mając na uwadze, że Ewald Stadler jest posłem do Parlamentu Europejskiego od 7 grudnia 2011 r.;

G.  mając na uwadze, że od marca 2010 r. prokuratura w Wiedniu prowadziła śledztwo przeciwko Ewaldowi Stadlerowi;

H.  mając na uwadze, że art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej i art. 57 austriackiej federalnej ustawy zasadniczej (Bundesverfassungsgesetz) nie wykluczają uchylenia immunitetu Ewalda Stadlera;

I.  mając na uwadze, że w związku z tym w danym przypadku wskazane jest uchylenie immunitetu;

1.  podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Ewalda Stadlera;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwym władzom Republiki Austriackiej oraz Ewaldowi Stadlerowi.

(1) Wyrok z dnia 12 maja 1964 r. w sprawie 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier (Zbiór 1964, s. 387); wyrok z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie 149/85, Wybot/Faure i inni (Zbiór 1964, s. 2391); wyrok z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-345/05, Mote/Parlament (Zbiór 2008, s. II-2849); wyrok z dnia 21 października 2008 r. w połączonych sprawach C-200/07 i C-201/07, Marra/De Gregorio i Clemente (Zbiór 2008, s. I-7929); wyrok z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie T-42/06, Gollnisch/Parlament (Zbiór 2010, s. II-1135); wyrok z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-163/10, Patriciello (Zbiór 2011, s. I-7565).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (wniosek EGF/2011/023 IT/Antonio Merloni SpA z Włoch) (COM(2013)0090 – C7-0046/2013 – 2013/2032(BUD))

P7_TA(2013)0109 A7-0111/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0090 – C7–0046/2013),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r.)(1), w szczególności jego pkt 28,

–  uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji(2) (rozporządzenie w sprawie EFG),

–  uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 28 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A7–0111/2013),

A.  mając na uwadze, że Unia Europejska opracowała odpowiednie instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionych w wyniku poważnych zmian strukturalnych w handlu światowym oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.  mając na uwadze, że zakres zastosowania Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) został rozszerzony w odniesieniu do wniosków przedłożonych w dniach od 1 maja 2009 r. do 30 grudnia 2011 r. i obejmuje pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego;

C.  mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu środków z EFG;

D.  mając na uwadze, że Włochy złożyły wniosek EGF/2011/023 IT/Antonio Merloni o wsparcie finansowe z EFG w związku ze zwolnieniami w Antonio Merloni SpA we Włoszech, w którym zwróciły się o wsparcie w odniesieniu do 1517 zwolnień w czteromiesięcznym okresie referencyjnym od dnia 23 sierpnia 2011 r. do dnia 23 grudnia 2011 r., przy czym wobec wszystkich tych zwolnień przewidziano środki współfinansowane z EFG;

E.  mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG;

1.  zgadza się z Komisją, że warunki przewidziane w art. 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Włochy mają prawo do pomocy finansowej na mocy wspomnianego rozporządzenia;

2.  z ubolewaniem zauważa, że władze Włoch przedłożyły wniosek o uruchomienie środków finansowych z EFG w dniu 29 grudnia 2011 r., a ocenę tego wniosku Komisja udostępniła w dniu 20 lutego 2013 r.; ubolewa nad długim procesem sporządzania oceny trwającym 14 miesięcy; wzywa Komisję do zakończenia etapu oceny i ostatecznego przedstawienia wniosków w sprawie decyzji w czterech pozostałych sprawach zgłoszonych w 2011 r.

3.  stwierdza, że zakłady produkcyjne Antonio Merloni SpA, wytwarzające sprzęt gospodarstwa domowego, znajdowały się w regionach Marche i Umbria, konkretnie w prowincjach Ankona i Perugia; zauważa, że w 2002 r. Antonio Merloni SpA, piąty co do wielkości producent sprzętu w Unii, zmienił strategię sprzedaży i w 2006 r. zaczął bezpośrednią sprzedaż swoich produktów pod własną marką; zauważa, że w wyniku światowego kryzysu gospodarczego spółka borykała się z trudnościami finansowymi, które nasiliło zaostrzenie warunków uzyskania kredytu finansowego; zauważa, że spadek produkcji w wyniku spadkowej tendencji na szczeblu europejskim w połączeniu z trudnościami finansowymi spowodował zakończenie działalności gospodarczej Antonio Merloni SpA; zauważa, że zwolniono ogółem 2217 pracowników, spośród których 700 zatrudniła QA Group SpA; zauważa, że w związku z tym wniosek dotyczy 1517 pracowników, którzy stali się bezrobotni w wyniku zamknięcia Antonio Merloni SpA;

4.  zauważa, że orzeczenie o niewypłacalności spółki Antonio Merloni SpA wydano w październiku 2008 r., a dopiero w grudniu 2011 r. zakończono sprzedaż aktywów spółki i przejęcie 700 pracowników przedsiębiorstwa; zauważa, że pierwszy wniosek o udzielenie wsparcia w ramach EFG włoskie władze złożyły w 2009 r.; tym niemniej konieczne było ponowne złożenie wniosku w ostatnich miesiącach 2011 r. z uwagi na to, że pracownicy otrzymali oficjalne wypowiedzenia dopiero w momencie zakończenia sprzedaży aktywów oraz zakończenia postępowania administracyjnego;

5.  przypomina, że ze środków w ramach EFG wspierano już pracowników zwolnionych z pracy w sektorze produkcji artykułów gospodarstwa domowego (sprawa EGF/2009/010 LT/Snaigė)(3);

6.  podkreśla, że w latach przed kryzysem prowincje Ankona i Perugia miały stopę bezrobocia niższą od średniej krajowej; zauważa, że w 2009 r. bezrobocie zwiększyło się o 40 % w porównaniu do roku poprzedzającego, a w 2010 r. stopa bezrobocia ustabilizowała się w Perugii i spadła w Ankonie, głównie z uwagi na spadek współczynnika aktywności zawodowej, a nie wzrost zatrudnienia; zauważa, że w 2009 r. PKB w regionie spadł o ok. 3 %, a obroty przemysłu w porównaniu do roku poprzedniego zmniejszyły się o 14,6 % w Marche i o 16,4 % w Umbrii; zauważa, że ten spadek spowodował wzrost liczby godzin płaconych przez Cassa Integrazione Guadagni(4) w branżach produkcyjnych o 368 % w Marche i o 444 % w Umbrii; zauważa, że 1517 zwolnień w Antonio Merloni SpA objętych omawianym wnioskiem jeszcze pogłębiło problem;

7.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, włoskie władze postanowiły rozpocząć wdrażanie środków w dniu 29 marca 2012 r., jeszcze na długo przed zapadnięciem ostatecznej decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet; tym niemniej ubolewa nad tym, że interwencja w ramach EFG mogła nastąpić dopiero po upływie niemal trzech i pół roku od momentu wydania orzeczenia o niewypłacalności spółki;

8.  zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług podlegających współfinansowaniu obejmuje środki na rzecz reintegracji 1517 pracowników na rynku zatrudnienia, takie jak doradztwo zawodowe, pomoc w szukaniu pracy, wspieranie przedsiębiorczości, szkolenia zawodowe i podnoszenie kwalifikacji, doradztwo dla pracowników w wieku powyżej 50 lat, zasiłki na szukanie pracy, zasiłki dla zatrudniających, zasiłki na koszty dojazdu do pracy i zmianę miejsca zamieszkania;

9.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że podczas opracowywania środków skoordynowanego pakietu EFG konsultowano się z partnerami społecznymi i że środki te stały się częścią społecznego planu „Accordo di Programma” podpisanego przez ministerstwo rozwoju gospodarczego i właściwe władze regionalne oraz że wykorzystanie wsparcia z EFG będzie nadzorowała grupa koordynująca;

10.  przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie przez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej, a także jak ważne jest zapewnienie równego dostępu do środków w ramach EFG niezależnie od rodzaju umowy o pracę czy stosunku pracy; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do poziomu wykształcenia i potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

11.  zwraca się do Komisji o szczegółowe podanie w przyszłych wnioskach następujących informacji: jakie rodzaje szkoleń będą udostępniane za okazaniem bonów, w jakich sektorach pracownicy prawdopodobnie będą mogli znaleźć zatrudnienie, oraz zwraca się o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy oferowane szkolenie dopasowane jest do prognoz gospodarczych i zapotrzebowania na rynku pracy w regionach dotkniętych problemem zwolnień; z zadowoleniem przyjmuje jednak ścisłe powiązanie bonu z uzgodnioną z każdym pracownikiem ścieżką powrotu na rynek pracy;

12.  wzywa włoskie władze do wykorzystania w pełni wsparcia w ramach EFG oraz do zachęcania jak największej liczby pracowników do skorzystania z tych środków; przypomina, że pierwsze interwencje w ramach EFG charakteryzowały się stosunkowo niskim poziomem wdrażania środków budżetowych, głównie z powodu niewielkiej skali korzystania ze środków;

13.  z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie do skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług modułu „Poradnictwo zawodowe dla osób, które ukończyły 50. rok życia” przeznaczonego dla starszych pracowników stanowiących 12% pracowników, którzy mają zostać objęci pomocą;

14.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wkład w wydatki na zmianę miejsca zamieszkania jest wypłacany jednorazowo za okazaniem dowodu poniesionych kosztów;

15.  zauważa, że kwotę 5 684 000 EUR z łącznej kwoty kosztów pakietu usług wynoszącej 7 451 972 EUR przeznacza się na różnorodne zachęty finansowe i dodatki, w tym na zwiększenie mobilności zwolnionych pracowników; zaleca przeznaczanie w składanych w przyszłości wnioskach o uruchomienie środków proporcjonalnych kwot na środki powiązane ze szkoleniami;

16.  zwraca uwagę, że największa część kosztów zindywidualizowanych usług zostanie przeznaczona na dodatek na poszukiwanie pracy (2000 EUR na pracownika za każdy dzień korzystania ze środków EFG), co stanowi w uproszczeniu ekwiwalent włoskiej diety CIGS; podkreśla z tego względu, że wsparcie ze środków EFG należy przeznaczać przede wszystkim na programy szkoleniowe, a nie bezpośrednio na diety, za które na mocy przepisów krajowych odpowiadają państwa członkowskie; zaleca, aby w razie uruchamiania środków z funduszu w przyszłości zniechęcać do takich działań;

17.  zauważa stosunkowo wysoką dopłatę za zatrudnienie (5000 EUR za pracownika); z zadowoleniem przyjmuje fakt, że środki takie będą wypłacane wyłącznie pracodawcom gwarantującym stałe umowy pracownikom, którzy mają zostać objęci pomocą, oraz oczekuje, że Komisja dostarczy odnośnych szczegółowych informacji dotyczących warunków umów oferowanych tym pracownikom;

18.  odnotowuje, że informacje na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, obejmują dane na temat komplementarności z działaniami finansowanymi z funduszy strukturalnych; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania analizy porównawczej tych danych w sprawozdaniach rocznych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

19.  zwraca się do zainteresowanych instytucji o podjęcie niezbędnych działań na rzecz poprawy przepisów proceduralnych i budżetowych celem szybszego uruchamiania środków z EFG; docenia ulepszoną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszenie uwalniania dotacji, mającą na celu przedstawianie władzy budżetowej oceny Komisji dotyczącej kwalifikowalności wniosku o wsparcie z EFG równocześnie z wnioskiem o uruchomienie środków; wyraża nadzieję, że w nowym rozporządzeniu w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) zostaną uwzględnione dalsze usprawnienia procedury oraz że uda się osiągnąć większą skuteczność, przejrzystość i widoczność EFG;

20.  podkreśla znaczenie dobrej i opartej na szybkich działaniach współpracy między Komisją a państwami członkowskimi podczas przygotowywania wniosków na mocy nowego rozporządzenia w sprawie EFG;

21.  przypomina, że instytucje zobowiązały się do zagwarantowania sprawnej i szybkiej procedury przyjmowania decyzji w sprawie uruchomienia środków z EFG, co ma zapewniać jednorazowe, ograniczone w czasie indywidualne wsparcie mające pomóc pracownikom zwolnionym w wyniku globalizacji oraz kryzysu gospodarczego; podkreśla rolę, jaką EFG może odegrać w powrocie zwolnionych pracowników na rynek pracy;

22.  podkreśla, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia w sprawie EFG należy zadbać o to, aby EFG wspierał powrót na rynek pracy zwolnionych pracowników; ponadto podkreśla, że pomoc z EFG może współfinansować jedynie aktywne środki na rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie EFG nie zastępuje działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

23.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w następstwie wniosków Parlamentu w budżecie na rok 2013 ujęto środki na płatności w wysokości 50 000 000 EUR w linii budżetowej EFG 04 05 01; przypomina, że EFG stworzono jako odrębny szczególny instrument z własnymi celami i terminami i że w związku z tym zasługuje on na odrębne środki, co pozwoli – w miarę możliwości – uniknąć przesunięć z innych pozycji budżetowych, jak to miało miejsce w przeszłości, co mogłoby być ze szkodą dla realizacji celów politycznych EFG;

24.  wyraża ubolewanie z powodu decyzji Rady o zablokowaniu przedłużenia odstępstwa związanego z kryzysem, które oprócz pracowników tracących pracę z powodu zmian strukturalnych w handlu światowym pozwalało na objęcie pomocą finansową również pracowników zwalnianych w wyniku obecnego kryzysu gospodarczego, a także na podwyższenie stopy współfinansowania przez Unię do wartości 65% kosztów programu w przypadku wniosków złożonych po dniu 30 grudnia 2011 r.; wzywa Radę do bezzwłocznego przywrócenia tego środka;

25.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

26.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

27.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia środków z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (wniosek EGF/2011/023 IT/Antonio Merloni SpA z Włoch)

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji 2013/278/UE.)

(1) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1. (2) Dz.U. L 406 z 30.12.2006, s. 1. (3) Dyrektywa 2010/202/UE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 88 z 8.4.2010, s. 15). (4) CIG jest systemem ustanowionym w prawie włoskim, na który składają się pieniężne zasiłki wypłacane przez Istituto Nazionale della Previdenza Sociale-INPS (Państwowe Biuro Ubezpieczeń Społecznych) pracownikom, którym zawieszono wykonywanie pracy lub którzy pracują w zmniejszonym wymiarze godzin.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r. (wniosek EGF/2011/016 IT/Agile Włochy) (COM(2013)0120 – C7-0060/2013 – 2013/2049(BUD))

P7_TA(2013)0110 A7-0133/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0120 – C7-0060/2013),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r.)(1), w szczególności jego pkt 28,

–  uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji(2),

–  uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 28 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A7-0133/2013),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian strukturalnych w handlu światowym oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy,

B.  mając na uwadze, że zakres działań Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) został rozszerzony w odniesieniu do wniosków przedłożonych w okresie od dnia 1 maja 2009 r. do 30 grudnia 2011 r. i obejmuje pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego,

C.  mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu EFG,

D.  mając na uwadze, że Włochy złożyły wniosek EGF/2011/016 IT/Agile w sprawie wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniem 1 257 pracowników w Agile S.r.l. w okresie referencyjnym od dnia 22 września 2011 r. do 22 grudnia 2011 r., przy czym wobec 856 pracowników przewidziano środki współfinansowane z EFG,

E.  mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG,

1.  zgadza się z Komisją, że warunki przewidziane w art. 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Włochy mają prawo do pomocy finansowej na mocy wspomnianego rozporządzenia;

2.  z ubolewaniem zauważa, że władze Włoch przedłożyły wniosek o uruchomienie środków finansowych z EFG w dniu 30 grudnia 2011 r., a ocenę tego wniosku Komisja udostępniła w dniu 7 marca 2013 r.; ubolewa nad długim procesem sporządzania oceny trwającym 15 miesięcy; wzywa Komisję do zakończenia etapu oceny i ostatecznego przedstawienia wniosków w sprawie decyzji w czterech pozostałych sprawach zgłoszonych w 2011 r.;

3.  zauważa, że powodem zwolnienia 1 257 pracowników w Agile S.r.l., przedsiębiorstwie prowadzącym działalność w sektorze technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) we Włoszech, było poważniejsze niż się spodziewano pogorszenie koniunktury w sektorze IT oraz zaostrzenie warunków kredytowych w następstwie kryzysu gospodarczego i finansowego, będące dodatkowym obciążeniem na przedsiębiorstwa, któremu nie udało się wypracować rozwiązania pozwalającego na utrzymanie rentowności i które rozpoczęło w 2010 r. postępowanie upadłościowe;

4.  przypomina, że Komisja uznała już, że sektor ICT został już w przeszłości dotknięty kryzysem, jako że ze środków EFG wspierano pracowników zwolnionych w sektorze ICT w Holandii (sprawa EGF/2010/012 Noord Holland)(3);

5.  podkreśla fakt, że zwolnienia w Agile nastąpiły na prawie całym obszarze Włoch i dotyczą one 12 z 20 włoskich regionów: Piemontu, Lombardii, Veneto, Emilii-Romagni, Toskanii, Umbrii, Lazio, Kampanii, Puglii, Basilicaty oraz Kalabrii i Sycylii;

6.  zauważa, że w ciągu trzech lat (2008–2010) stopa bezrobocia we Włoszech wzrosła od 6,8 % do 8,5 % oraz że w ośmiu z 12 dotkniętych regionów wzrost był wyższy niż średnia krajowa i oscylował między 1,9 % a 2,6 %; podkreśla, że zwolnienia w Agile jeszcze bardziej pogorszą obecną trudną sytuację w zatrudnieniu, szczególnie w regionach południowych, gdzie możliwości ożywienia gospodarczego przedstawiają się mniej optymistycznie;

7.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, włoskie władze postanowiły rozpocząć wdrażanie zindywidualizowanych środków w dniu 15 marca 2012 r., jeszcze na długo przed zapadnięciem ostatecznej decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet;

8.  wzywa włoskie władze do wykorzystania w pełni wsparcia w ramach EFG oraz do zachęcania jak największej liczby pracowników do skorzystania z tych środków; przypomina, że pierwsze interwencje w ramach EFG charakteryzowały się stosunkowo niskim poziomem wdrażania środków budżetowych, głównie z powodu niewielkiej skali korzystania ze środków;

9.  zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być współfinansowane, obejmuje reintegrację na rynku pracy 856 pracowników za pomocą doradztwa zawodowego, oceny umiejętności, monitorowania zwolnień oraz wsparcia w poszukiwaniu pracy, szkoleń zawodowych, podnoszenia kwalifikacji, kształcenia podyplomowego, wspierania przedsiębiorczości i wkładu w założenie działalności gospodarczej, a także dopłat za zatrudnienie, opieki mentorskiej po reintegracji na rynku pracy, dodatków na poszukiwanie pracy, wsparcia finansowego na wydatki specjalne, jak wsparcie dla opiekunów osób pozostających na utrzymaniu, wsparcie na koszty dojazdów oraz wkład w wydatki na zmianę miejsca zamieszkania w celu podjęcia nowej pracy;

10.  z zadowoleniem przyjmuje włączenie do skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług modułu „Opieka mentorska po reintegracji na rynku pracy”, który ma na celu dopilnowanie, by powrót pracowników na rynek pracy odbywał się w sposób zrównoważony;

11.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wkład w wydatki na zmianę miejsca zamieszkania jest wypłacany jednorazowo za okazaniem dowodu poniesionych kosztów;

12.  z zadowoleniem przyjmuje wsparcie finansowe na wydatki specjalne, jak wsparcie dla opiekunów mające na celu umożliwienie pracownikom opiekującym się osobami pozostającymi na utrzymaniu (jak dzieci, osoby starsze lub niepełnosprawne) dalszą nad nimi opiekę, tak aby pracownicy biorący udział w tym programie mogli pogodzić szkolenie i poszukiwanie pracy z obowiązkami rodzinnymi;

13.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że z partnerami społecznymi przeprowadzono konsultacje w sprawie kształtu środków w ramach skoordynowanego pakietu EFG, a w szczególności, iż na szczeblu lokalnym zaangażowano w ten proces związki zawodowe, oraz że na kolejnych etapach wdrażania EFG i w zakresie dostępu do EFG wdrażana będzie polityka równości kobiet i mężczyzn oraz zasada niedyskryminacji;

14.  przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie przez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

15.  zwraca się do Komisji o szczegółowe podanie w przyszłych wnioskach następujących informacji: jakie rodzaje szkoleń będą udostępniane, w jakich sektorach pracownicy prawdopodobnie będą mogli znaleźć zatrudnienie, oraz zwraca się o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy oferowane szkolenie dopasowane jest do prognoz gospodarczych i zapotrzebowania na rynku pracy w regionach dotkniętych problemem zwolnień; z zadowoleniem przyjmuje jednak ścisłe powiązanie bonu z uzgodnioną z każdym pracownikiem ścieżką powrotu na rynek pracy;

16.  zauważa, że informacje na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, obejmują dane na temat komplementarności z działaniami finansowanymi z funduszy strukturalnych; podkreśla, że władze Włoch potwierdziły, że działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą w ramach innych instrumentów finansowych Unii; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania analizy porównawczej tych danych w sprawozdaniach rocznych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

17.  podkreśla wagę prawidłowej i sprawnej współpracy Komisji z państwami członkowskimi przy przygotowywaniu wniosków w ramach oczekiwanego nowego rozporządzenia w sprawie EFG w celu szybkiego udzielania pomocy z EFG;

18.  zwraca się do zainteresowanych instytucji o podjęcie niezbędnych działań na rzecz poprawy przepisów proceduralnych celem szybszego uruchamiania środków z EFG; docenia ulepszoną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszenie uwalniania dotacji, mającą na celu przedstawianie władzy budżetowej oceny Komisji dotyczącej kwalifikowalności wniosku o wsparcie z EFG równocześnie z wnioskiem o uruchomienie środków; wyraża nadzieję, że w nowym rozporządzeniu w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014-2020) zostaną uwzględnione dalsze usprawnienia procedury oraz że uda się osiągnąć większą skuteczność, przejrzystość i rozpoznawalność EFG;

19.  podkreśla, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia w sprawie EFG należy zadbać o to, aby EFG wspierał reintegrację na rynku pracy poszczególnych zwolnionych pracowników w ramach stabilnego zatrudnienia; ponadto podkreśla, że w ramach pomocy z EFG można współfinansować jedynie aktywne środki na rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie EFG nie zastępuje działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

20.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

21.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zadbania o jej publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

22.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r. (wniosek EGF/2011/016 IT/Agile Włochy)

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji 2013/277/UE.)

(1) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s.1. (2) Dz.U. L 406 z 30.12.2006, s. 1. (3) Dyrektywa 2011/99/UE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 41 z 15.2.2011, s. 8)

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (wniosek EGF/2011/010 AT/Austria Tabak z Austrii) (COM(2013)0119 – C7-0059/2013 – 2013/2048(BUD))

P7_TA(2013)0111 A7-0134/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0119 – C7–0059/2013),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r.)(1), a w szczególności jego pkt 28,

–  uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji(2),

–  uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A7-0134/2013),

A.  mając na uwadze, że Unia Europejska przy pomocy Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) opracowała odpowiednie instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym z pracy w wyniku poważnych zmian strukturalnych w handlu światowym oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy,

B.  mając na uwadze, że zakres EFG został rozszerzony o wnioski przedłożone od dnia 1 maja 2009 r. do 30 grudnia 2011 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego,

C.  mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu EFG,

D.  mając na uwadze, że Austria złożyła wniosek EGF/2011/010 AT/Austria Tabak o wsparcie finansowe z EFG w następstwie zwolnienia 320 pracowników w przedsiębiorstwie Austria Tabak GmbH oraz u 14 austriackich dostawców i producentów znajdujących się poniżej w łańcuchu dostaw – w tym 270 osób zostało wskazanych jako odbiorcy środków współfinansowanych z EFG – w czteromiesięcznym okresie referencyjnym od dnia 20 sierpnia 2011 r. do dnia 19 grudnia 2011 r.,

E.  mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG,

1.  zgadza się z Komisją, że warunki przewidziane w art. 2 lit. c) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Austria w związku z tym ma prawo do pomocy finansowej na mocy wspomnianego rozporządzenia;

2.  z ubolewaniem stwierdza, że władze austriackie przedłożyły wniosek o uruchomienie środków finansowych z EFG w dniu 20 grudnia 2011 r., zaś ocenę tego wniosku Komisja udostępniła w dniu 7 marca 2013 r.; ubolewa nad długim procesem sporządzania oceny trwającym 15 miesięcy; wzywa Komisję do zakończenia etapu oceny i ostatecznego przedstawienia wniosków w sprawie decyzji w pozostałych sprawach zgłoszonych w 2011 r.

3.  zwraca uwagę na fakt, że przyczyną zwolnień pracowników było zamknięcie ostatniego zakładu produkcyjnego przedsiębiorstwa Austria Tabak w powiecie Hainburg in the Bruck an der Leitha (Niederösterreich/Dolna Austria) w wyniku decyzji podjętej przez właściciela – przedsiębiorstwo Japan Tobacco International (JTI)(3); odnotowuje, że wspomniana fabryka papierosów była zamykana stopniowo od drugiej połowy 2011 r. do połowy 2012 r., przy czym łącznie pracę straciło 320 osób;

4.  podkreśla, że zamknięcie Austria Tabak, wówczas drugiego największego pracodawcy w powiecie Bruck an der Leitha, z którym powiązanych było wiele małych przedsiębiorstw, spowodowało, że sytuacja w tym powiecie stała się wyjątkowo trudna; odnotowuje, że we wrześniu 2011 r. liczba ofert pracy spadła niemalże o połowę (- 47 %) w porównaniu z tym samym miesiącem rok wcześniej; jednocześnie w Dolnej Austrii (NUTS II) i na szczeblu krajowym spadek liczby ofert pracy był znacznie niższy (wyniósł odpowiednio - 4 % i - 7 %); ponadto powołuje się na dane statystyczne, które pokazują, że już w latach 2006–2010 przedmiotowy region miał najwyższe wskaźniki bezrobocia spośród siedmiu regionów NUTS III w Dolnej Austrii(4), w związku z czym przeprowadzka do innego regionu nie była łatwym wyborem dla zwolnionych pracowników, jako że wielu z nich zarabiało stosunkowo niewiele; w takiej sytuacji zmiana miejsca zamieszkania może być jeszcze trudniejsza;

5.  przypomina, że na szczeblu NUTS II w kraju związkowym Dolna Austria dochodziło również do innych masowych zwolnień, w związku z którymi przedłożono Komisji wnioski o wsparcie z EFG: w 2009 r. w sektorze metalurgii zwolniono 704 pracowników(5), a w 2010 r. w branżach związanych z sektorem transportu drogowego – 1 274 pracowników(6);

6.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, władze austriackie postanowiły rozpocząć wdrażanie zindywidualizowanych środków w dniu 15 listopada 2011 r., na długo przed tym, zanim zapadła ostateczna decyzja w sprawie przyznania z EFG pomocy na proponowany skoordynowany pakiet;

7.  odnotowuje, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być współfinansowane, zawiera środki na rzecz powrotu do pracy 270 pracowników, takie jak doradztwo zawodowe, pomoc w znalezieniu pracy, opieka mentorska w zakresie zatrudnienia, różne rodzaje szkoleń i zdobywania kwalifikacji, w tym kształcenie zawodowe w wyższych szkołach technicznych i zawodowych, staże w przedsiębiorstwach, praktyka w zakładach pracy, intensywne wsparcie pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia, a także środki finansowe na szkolenia i utrzymanie podczas okresu szkoleń i aktywnego poszukiwania pracy;

8.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że przeprowadzono z partnerami społecznymi konsultacje w sprawie kształtu środków w ramach skoordynowanego pakietu EFG oraz że na różnych etapach wdrażania EFG i w zakresie dostępu do EFG prowadzona była i będzie polityka równości kobiet i mężczyzn oraz zasada niedyskryminacji;

9.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że środki wsparcia z EFG będą przyznawane pracownikom za pośrednictwem fundacji na rzecz zatrudnienia ustanowionej jako część planu socjalnego uzgodnionego z partnerami społecznymi; przypomina, że fundacje na rzecz zatrudnienia to powoływane przez sektorowych partnerów społecznych instytucje, których celem jest udzielanie wsparcia pracownikom w trakcie przemian w przemyśle poprzez działania szkoleniowe zwiększające ich szanse na zatrudnienie; przypomina również, że ten model zapewniania aktywnych działań na rynku pracy okazał się w przeszłości bardzo skuteczny w odniesieniu do reintegracji pracowników na rynku pracy i wykorzystania w tym celu środków z EFG;

10.  wzywa władze austriackie do pełnego wykorzystania wsparcia w ramach EFG oraz do zachęcania jak największej liczby pracowników do skorzystania z tych środków;

11.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług i szczegółowe opisy działań przedstawionych we wniosku Komisji; z zadowoleniem przyjmuje również fakt, że proponowane szkolenia powiązane są z przyszłymi perspektywami gospodarczymi i przyszłymi potrzebami regionu w zakresie określonych umiejętności i kwalifikacji;

12.  przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

13.  zwraca uwagę na świadczenia na pokrycie kosztów utrzymania przeznaczone dla pracowników szkolących się i poszukujących pracy w kwocie 1 000 EUR miesięcznie (zaplanowane na okres 13 miesięcy – zasiłek dla bezrobotnych ma zostać wstrzymany na ten okres), które będą powiązane ze świadczeniami na rzecz szkoleń w wysokości 200 EUR miesięcznie dla każdego pracownika; przypomina, że wsparcie z EFG powinno być w przyszłości przyznawane głównie na szkolenie i poszukiwanie pracy, a także na programy doradztwa zawodowego, ponadto powinno być ono zawsze uzupełniające i udostępniane równolegle do środków dostępnych dla zwolnionych pracowników na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych;

14.  wyraża ubolewanie, że 4 266 000 EUR z całkowitej wartości pakietu wynoszącej 5 864 615 EUR jest przeznaczone na różne zasiłki finansowe, co stanowi odsetek podobny do odsetka przeznaczonego na ten cel w poprzednich przypadkach; zaleca przeznaczanie w składanych w przyszłości wnioskach o uruchomienie środków proporcjonalnych kwot na środki powiązane ze szkoleniami;

15.  odnotowuje, że informacje na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, obejmują dane na temat komplementarności z działaniami finansowanymi z funduszy strukturalnych; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania analizy porównawczej tych danych w sprawozdaniach rocznych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

16.  zwraca się do zainteresowanych instytucji o podjęcie niezbędnych działań na rzecz poprawy przepisów proceduralnych i budżetowych celem szybszego uruchamiania środków z EFG; docenia ulepszoną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszenie uwalniania dotacji, mającą na celu przedstawianie władzy budżetowej oceny Komisji dotyczącej kwalifikowalności wniosku o wsparcie z EFG równocześnie z wnioskiem o uruchomienie środków; wyraża nadzieję, że w nowym rozporządzeniu w sprawie EFG (2014–2020) zostaną uwzględnione dalsze usprawnienia procedury oraz że uda się osiągnąć większą skuteczność, przejrzystość i widoczność EFG;

17.  przypomina, że instytucje zobowiązały się do zagwarantowania sprawnej i szybkiej procedury przyjmowania decyzji w sprawie uruchomienia środków z EFG, co ma zapewniać jednorazowe, ograniczone w czasie indywidualne wsparcie mające pomóc pracownikom zwolnionym w wyniku globalizacji oraz kryzysu gospodarczego; podkreśla rolę, jaką EFG może odegrać w powrocie zwolnionych pracowników na rynek pracy;

18.  podkreśla, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia w sprawie EFG należy zadbać o to, by EFG wspierał powrót na rynek pracy poszczególnych zwolnionych pracowników; ponadto podkreśla, że w ramach pomocy z EFG można współfinansować jedynie aktywne środki na rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie EFG nie zastępuje działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

19.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w następstwie wniosków Parlamentu w budżecie na rok 2013 ujęto środki na płatności w wysokości 50 000 000 EUR w pozycji budżetowej EFG 04 05 01; przypomina, że EFG stworzono jako odrębny szczególny instrument z własnymi celami i terminami i że w związku z tym zasługuje on na odrębne środki, co pozwoli – w miarę możliwości – uniknąć przesunięć z innych pozycji budżetowych, jak to miało miejsce w przeszłości i co mogłoby stać na przeszkodzie realizacji celów politycznych EFG;

20.  wyraża ubolewanie z powodu decyzji Rady o zablokowaniu przedłużenia odstępstwa związanego z kryzysem, które pozwalało na objęcie pomocą finansową, oprócz pracowników tracących pracę z powodu zmian strukturalnych w handlu światowym, również pracowników zwalnianych w wyniku obecnego kryzysu gospodarczego, a także umożliwiało podwyższenie stopy współfinansowania przez Unię do wysokości 65% kosztów programu w przypadku wniosków złożonych po terminie upływającym dnia 30 grudnia 2011 r.; wzywa Radę do bezzwłocznego przywrócenia tego środka;

21.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

22.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

23.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (wniosek EGF/2011/010 AT/Austria Tabak z Austrii)

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji 2013/276/UE.)

(1) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s.1. (2) Dz.U. L 406 z 30.12.2006, s. 1. (3) Przedsiębiorstwo JTI, z siedzibą w Genewie, należy do Japan Tobacco Inc. i jest jedną z największych korporacji tytoniowych na świecie (10,8 % udziału w rynku światowym w 2007 r.), obok państwowego chińskiego przedsiębiorstwa China National Tobacco Corporation (32 % udziału w rynku w 2007 r.), przedsiębiorstwa Philips Morris International (18,7 % udziału w rynku w 2007 r.) i przedsiębiorstwa British American Tobacco (17,1 % udziału w rynku w 2007 r.). Obecnie JTI działa w 120 państwach i zatrudnia 25 tysięcy pracowników. (4) Statistik Austria: Statistisches Jahrbuch 2012. (5) EGF/2010/007 AT/Steiermark-Niederösterreich (Dz.U. L 263 z 7.10.2011., s. 9). (6) EGF/2011/001 AT/Niederösterreich-Oberösterreich (Dz.U. L 317 z 30.11.2011, s. 28).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. dotycząca stanowiska Rady w pierwszym czytaniu mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1528/2007 w zakresie usunięcia niektórych państw z wykazu regionów lub państw, które zakończyły negocjacje (15519/1/2012 – C7-0006/2013 – 2011/0260(COD))

P7_TA(2013)0112 A7-0123/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (15519/1/2012 – C7–0006/2013),

–  uwzględniając stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0598),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 66 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Handlu Międzynarodowego (A7-0123/2013),

1.  przyjmuje w drugim czytaniu stanowisko określone poniżej;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2013 zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1528/2007 w zakresie usunięcia niektórych państw z wykazu regionów lub państw, które zakończyły negocjacje

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 527/2013.)

(1) Teksty przyjęte dnia 13.9.2012, P7_TA(2012)0342.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadzającej tymczasowe odstępstwo od dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (COM(2012)0697 – C7-0385/2012 – 2012/0328(COD))

P7_TA(2013)0113 A7-0060/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0697),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 192 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0385/2012),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 2 ust. 2 Protokołu z Kioto zatwierdzonego, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, decyzją Rady 2002/358/WE(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 13 lutego 2013 r.(2),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

–  uwzględniając zobowiązanie do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu przekazane przez przedstawiciela Rady pismem z dnia 20 marca 2013 r. zgodnie z artykułem 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinię Komisji Transportu i Turystyki (A7-0060/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.   odnotowuje oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr .../2013/UE wprowadzającej tymczasowe odstępstwo od dyrektywy 2003/87/WE ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji nr 377/2013/UE.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Komisji

Komisja przypomina, że w myśl art. 3d dyrektywy 2003/87/WE przychody uzyskane z aukcji uprawnień do emisji lotniczych powinny zostać przeznaczone na przeciwdziałanie zmianie klimatu w UE i w krajach trzecich, między innymi na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych oraz na dostosowanie się do skutków zmiany klimatu w UE i krajach trzecich, zwłaszcza w krajach rozwijających się, na finansowanie badań i rozwoju w zakresie łagodzenia zmian klimatu i dostosowań, w tym w szczególności w dziedzinie żeglugi powietrznej i transportu lotniczego, tak by ograniczyć emisje dzięki transportowi niskoemisyjnemu oraz by pokryć koszty administrowania systemem wspólnotowym. Wpływy ze sprzedaży aukcyjnej powinny również być przekazywane na rzecz Globalnego Funduszu Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, a także na finansowanie środków mających na celu zapobieganie wylesianiu.

Komisja odnotowuje, że państwa członkowskie powinny informować Komisję o działaniach podejmowanych na mocy art. 3d dyrektywy 2003/87/WE w odniesieniu do wykorzystania przychodów uzyskanych z aukcji uprawnień do emisji lotniczych. Szczegółowe postanowienia dotyczące treści tych sprawozdań są zawarte w rozporządzeniu (UE) nr 525/2013 w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, istotnych dla zmiany klimatu oraz uchylającym decyzję nr 280/2004/WE(3). Dalsze szczegółowe przepisy zostaną zawarte w akcie wykonawczym Komisji na mocy art. 18 tego rozporządzenia. Państwa członkowskie będą publikowały sprawozdania, a Komisja będzie publikowała informacje zbiorcze na ten temat w łatwo dostępnej formie.

Komisja podkreśla, że światowy mechanizm rynkowy ustalający międzynarodową cenę za emisje dwutlenku węgla pochodzące z lotnictwa międzynarodowego mógłby, oprócz osiągnięcia pierwotnego celu ograniczenia emisji, pomóc w dostarczeniu niezbędnych środków wsparcia w celu łagodzenia zmiany klimatu i w stosowaniu środków dostosowawczych w skali międzynarodowej.

(1) Decyzja Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotycząca zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską Protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 130 z 15.5.2002, s. 1). (2) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. (3) Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi i zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego (COM(2011)0453 – C7-0210/2011 – 2011/0203(COD))

P7_TA(2013)0114 A7-0170/2012

SPROSTOWANIA COR02

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0453),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 53 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7–0210/2011),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną przez Izbę Deputowanych Rumunii i parlament Szwecji i w ramach Protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, zawierającą stwierdzenie, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 25 stycznia 2012 r.(1),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 27 marca 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu PE,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0170/2012),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.   zatwierdza oświadczenie Parlamentu załączone do niniejszej rezolucji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeżeli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/.../UE w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2013/36/UE.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego

Niniejszym oświadcza się, że porozumienie osiągnięte między Parlamentem Europejskim a Radą dotyczące nowej dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych, zgodnie z którą Komisji przyznaje się prawa do wymagania, na wniosek EUNB zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr.1095/2010 lub z własnej inicjatywy, od państw członkowskich przekazania bardziej szczegółowych informacji dotyczących transpozycji i wykonywania ich krajowych przepisów i niniejszej dyrektywy, nie stanowi precedensu w odniesieniu do negocjacji w sprawie aktów ustawodawczych w innych obszarach polityki.

To specjalne rozwiązanie jest potrzebne w związku ze szczególnymi okolicznościami dotyczącymi europejskich struktur nadzorczych. Kwestia dokumentów wyjaśniających będzie co do zasady nadal traktowana zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 27 października 2011 r.

(1) Dz.U. C 105 z 11.4.2012, s. 1.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (COM(2011)0452 – C7-0417/2011 – 2011/0202(COD))	P7_TA(2013)0115 A7-0171/2012
SPROSTOWANIA COR03

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0452),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0417/2011),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez francuski Senat, parlament Szwecji i brytyjską Izbę Gmin, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–   uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 25 stycznia 2012(1),

–   uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 18 stycznia 2012(2),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 27 marca 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu PE,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0171/2012),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeżeli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 575/2013.)

(1) Dz.U. C 105 z 11.4.2012, s. 1. (2) Dz.U. C 68, 6.3.2012, s. 39.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Unii i uchylającego dyrektywę Rady 96/67/WE (COM(2011)0824 – C7-0457/2011 – 2011/0397(COD))

P7_TA(2013)0116 A7-0364/2012

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0824),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 100 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C7-0457/2011),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez luksemburską Izbę Deputowanych, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 28 marca 2012 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 19 lipca 2012 r.(2),

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki oraz opinie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych i Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A7-0364/2012),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2013 w sprawie usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Unii i uchylającego dyrektywę Rady 96/67/WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 100 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(4),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(5),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Dyrektywa Rady 96/67/WE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty(6) przewiduje stopniowe otwarcie rynku usług obsługi naziemnej.

(2)  Porty lotnicze i usługi obsługi naziemnej są niezbędne do właściwego funkcjonowania i bezpieczeństwa transportu lotniczego i stanowią kluczową funkcję w łańcuchu transportu lotniczego. Usługi obsługi naziemnej obejmują wszystkie czynności naziemne związane z lotnictwem wykonywane w portach lotniczych na rzecz poszczególnych przewoźników lotniczych. [Popr. 244]

(3)  W deklaracji przyjętej na Szczycie Lotniczym w Brugii w październiku 2010 r. uznano konieczność zreformowania przepisów unijnych w celu zwiększenia konkurencyjności każdego ogniwa w łańcuchu transportu lotniczego (tj. portów lotniczych, przewoźników i innych operatorów usług).

(4)  W białej księdze: Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu(7) stwierdzono, że lepszy dostęp do rynku i wysoka jakość usług w portach lotniczych są niezbędne do zapewnienia obywatelom odpowiedniej jakości życia oraz do urzeczywistnienia jednolitego europejskiego obszaru transportu.

(5)  Oczekuje się, że dalsze stopniowe otwieranie rynku usług obsługi naziemnej i wprowadzenie ujednoliconych wymogów dotyczących świadczenia usług obsługi naziemnej zwiększy wydajność i poprawi ogólną jakość usług obsługi naziemnej zarówno dla przewoźników lotniczych, jak i dla pasażerów i spedytorów. Powinno to spowodować poprawę ogólnej jakości funkcjonowania portów lotniczych.

(6)  Biorąc pod uwagę nowe potrzeby w zakresie minimalnych, zharmonizowanych norm jakości w portach lotniczych w celu wprowadzenia podejścia „od drzwi do drzwi” w ramach wdrażania jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej oraz potrzeby w zakresie dalszej harmonizacji w celu pełnego wykorzystania korzyści płynących ze stopniowego otwierania rynku usług obsługi naziemnej pod względem poprawy jakości i wydajności usług obsługi naziemnej, dyrektywę 96/67/WE należy zastąpić rozporządzeniem.

(7)  Swobodny dostęp do rynku usług obsługi naziemnej jest zgodny z efektywną eksploatacją portów lotniczych Unii pod warunkiem zastosowania odpowiednich zabezpieczeń. Swobodny dostęp do rynku usług obsługi naziemnej powinien być wprowadzany stopniowo i dostosowywany do wymogów tego sektora.

(7a)   W związku z tym, że swobodny dostęp do rynku jest normą w unijnej polityce transportowej, całkowita liberalizacja rynku usług obsługi naziemnej powinna być ostatecznym celem. [Popr. 245]

(8)  Stopniowe otwieranie rynku na mocy dyrektywy 96/67/WE przyniosło już pozytywne skutki pod względem lepszej wydajności i jakości. Należy zatem kontynuować stopniowe otwieranie rynku.

(9)  Każdy użytkownik portu lotniczego powinien mieć prawo do wykonywania własnej obsługi naziemnej. Jednocześnie należy utrzymać jednoznaczną i ograniczoną definicję własnej obsługi naziemnej, aby uniknąć nadużyć i negatywnych skutków dla rynku obsługi wykonywanej przez osoby trzecie.

(10)  Dla niektórych kategorii usług obsługi naziemnej dostęp do rynku może napotkać ograniczenia dotyczące bezpieczeństwa, ochrony, przepustowości i dostępności powierzchni. Dlatego powinna istnieć możliwość ograniczenia liczby upoważnionych operatorów takich usług obsługi naziemnej. Możliwy powinien być różny poziom tych ograniczeń dla poszczególnych terminali na terenie tego samego portu lotniczego, pod warunkiem, że ograniczenia te są zastosowane w sposób niedyskryminacyjny, nie prowadzą do zakłócenia konkurencji i są zgodne z przepisami niniejszego rozporządzenia, a minimalna liczba operatorów w każdym w każdym terminalu pozostaje taka sama.[Popr. 246]

(11)  W niektórych przypadkach ograniczenia dotyczące bezpieczeństwa, ochrony, przepustowości i dostępności powierzchni mogą uzasadniaćdalszetymczasowe ograniczenia w dostępie do rynku lub w wykonywaniu własnej obsługi naziemnej, pod warunkiem że ograniczenia te są właściwe, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminacyjne. W takich przypadkach państwa członkowskie powinny być uprawnione do wnioskowania o odstępstwo od przepisów niniejszego rozporządzenia. [Popr. 247]

(12)  Celem tych odstępstw powinno być umożliwienie władzom portów lotniczych pokonania lub przynajmniej zmniejszenia wspomnianych ograniczeń. Odstępstwa te powinny być zatwierdzone przez Komisję.

(13)  Aby utrzymać efektywną i uczciwą konkurencję w przypadku, gdy liczba operatorów usług obsługi naziemnej jest ograniczona, podmioty takie muszą być wybierane zgodnie z otwartą, przejrzystą i niedyskryminacyjną procedurą przetargową. Należy określić szczegóły takiej procedury.

(13a)   Wszyscy operatorzy usług obsługi naziemnej, użytkownicy portów lotniczych wykonujący własną obsługę naziemną oraz podwykonawcy prowadzący działalność w porcie lotniczym powinni stosować odpowiednie wzorcowe układy zbiorowe oraz przepisy krajowe danego państwa członkowskiego, aby umożliwić uczciwą konkurencję w zakresie jakości i wydajności pomiędzy operatorami usług obsługi naziemnej.[Popr. 248]

(14)  Biorąc pod uwagę konieczność uwzględnienia potrzeb użytkowników portów lotniczych, przy wyborze operatorów usług obsługi naziemnej należy zasięgnąć opinii użytkowników portów lotniczych, ponieważ są oni szczególnie zainteresowani jakością i ceną usług obsługi naziemnej. [Popr. 249]

(15)  Niezbędne jest zatem zorganizowanie przedstawicielstwa użytkowników portu lotniczego i konsultacja z nimi, w szczególności przy wyborze upoważnionych operatorów usług obsługi naziemnej.

(16)  W kontekście wyboru operatorów usług obsługi naziemnej w porcie lotniczym w pewnych okolicznościach i szczególnych warunkach powinna istnieć możliwość rozszerzenia obowiązku użyteczności publicznej na inne porty lotnicze w tym samym regionie geograficznym danego państwa członkowskiego.

(17)  Niejasnym pozostajeNależy wyjaśnić, czy państwa członkowskie mogą wymagać przejęcia personelu przy zmianie operatora usług obsługi naziemnej o ograniczonym dostępie w świetle art. 6 ust. 2.. Przerwanie ciągłości zatrudnienia może mieć szkodliwy wpływ na jakość usług obsługi naziemnej. Dlatego należy wyjaśnić zasady przejmowania pracowników w szerszym zakresie niż wynikałoby ze stosowania dyrektywy Rady 2001/23/WE z dnia12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów(8) w taki sposób, aby umożliwić państwom członkowskim zapewnienie właściwych warunków zatrudnienia i pracy. [Popr. 250]

(17a)   Podniesienie jakości usług obsługi naziemnej powinno być ostatecznym celem. Należy to osiągnąć bez zwiększania obciążenia administracyjnego dla przedsiębiorstw świadczących usługi obsługi naziemnej. W związku z tym ważne jest, aby zezwolić przedsiębiorstwom na decydowanie o ich własnych praktykach w zakresie ogólnego prowadzenia działalności i stosowanej polityce w zakresie zasobów ludzkich.[Popr. 251]

(18)  Aby zapewnić prawidłowe i sprawne funkcjonowanie operacji transportu lotniczego w portach lotniczych, zagwarantować bezpieczeństwo i ochronę na terenie portów lotniczych, chronić środowisko oraz zgodność z obowiązującymi przepisami i zasadami socjalnymi, świadczenie usług obsługi naziemnej powinno podlegać odpowiedniemu zatwierdzaniu. Biorąc pod uwagę, że w większości państw członkowskich istnieją obecnie systemy zatwierdzania świadczenia usług obsługi naziemnej, ale znacząco się między sobą różnią, należy wprowadzić ujednolicony system zatwierdzania.

(19)  Aby zagwarantować, że wszyscy operatorzy usług i użytkownicy portów lotniczych wykonujący własną obsługę naziemną spełniają co najmniej wymogi w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz posiadają wystarczającą solidność ekonomiczną, dobrą renomę, wystarczający zakres ubezpieczeń oraz odpowiedniąi wiedzę na temat obsługi naziemnej i środowiska portu lotniczego, oraz, a także aby zapewnić równe szanse, zatwierdzenie należy wydawać pod warunkiem spełnienia minimalnych wymogów. Te minimalne wymogi nie mogą w żaden sposób ograniczać dalszego otwierania rynku. [Popr. 252 i 253]

(20)  Swobodny dostęp do scentralizowanej infrastruktury portu lotniczego oraz jednoznaczne ramy prawne do celów definiowania scentralizowanej infrastruktury są niezbędne do skutecznego świadczenia usług obsługi naziemnej. Powinna jednak istnieć możliwość pobierania opłat z tytułu scentralizowanej infrastruktury.

(21)  Opłaty powinny być niedyskryminacyjne, a ich obliczanie przejrzyste. Opłaty nie powinny przekraczać kwot niezbędnych do pokrycia kosztów udostępniania scentralizowanej infrastruktury włącznie z odpowiednią stopą zwrotu z aktywów.

(22)  Zarządzający portem lotniczym lub inny podmiot dysponującyzarządzający scentralizowaną infrastrukturą danego portu lotniczego powinien regularnie zasięgać mieć obowiązek regularnego zasięgania opinii użytkowników portu lotniczego w sprawie określenia infrastruktury i poziomu opłat. [Popr. 254]

(23)  Zarządzający portem lotniczym może również sam świadczyć usług obsługi naziemnej. Ponieważ jednocześnie, poprzez swoje decyzje, zarządzający portem lotniczym może wywierać znaczący wpływ na konkurencję między operatorami usług obsługi naziemnej, porty lotnicze powinny być zobowiązane do utrzymywania ściśle odrębnych zestawień rachunkowych dotyczących swoich usług obsługi naziemnej w ramach podmiotu stanowiącego oddzielny podmiot prawny w stosunku do podmiotu odpowiedzialnego za zarządzaniez jednej strony i dotyczących zarządzania infrastrukturą z drugiej strony. [Popr. 255]

(24)  Aby umożliwić portom lotniczym wypełnianie ich funkcji w zakresie zarządzania infrastrukturą, zagwarantować bezpieczeństwo i ochronę na terenie portów lotniczych oraz zapewnić odporność usług obsługi naziemnej także w sytuacjach kryzysowych, zarządzający portem lotniczym powinien być odpowiedzialny za odpowiednią koordynację czynności w zakresie obsługi naziemnej w porcie lotniczym. Zarządzający portem lotniczym powinien składać sprawozdania dotyczące koordynacji obsługi naziemnej w porcie lotniczym organowi ds. oceny skuteczności działania w ramach Europejskiej Organizacji ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) w celu skonsolidowanej optymalizacji.

(24a)  Jeżeli zarządzający portem lotniczym sam świadczy usługi obsługi naziemnej lub bezpośrednio lub pośrednio kontroluje przedsiębiorstwo świadczące takie usługi, niezależny organ nadzorczy powinien monitorować odpowiednią koordynację usług obsługi naziemnej w celu zapewnienia równego traktowania. [Popr. 256]

(25)  Zarządzający portem lotniczym, organ publiczny lub inny organ sprawujący kontrolę nad portem lotniczym powinien również mieć uprawnienia do ustanawiania zasad niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania infrastruktury portów lotniczych.

(26)  Konieczne jest określenie obowiązkowych minimalnych norm jakości, jakie muszą być spełnione przez operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych wykonujących własną obsługę naziemną w celu zapewnienia ogólnej jakości usług i równych szans dla operatorów.

(26a)  W celu zagwarantowania właściwego poziomu bezpieczeństwa we wszystkich portach lotniczych wymogi w zakresie minimalnych norm bezpieczeństwa przy świadczeniu usług obsługi naziemnej powinny być zgodne z zasadami dotyczącymi bezpieczeństwa i systemów zarządzania, określonymi we właściwych przepisach Unii. [Popr. 257]

(27)  Aby usprawnić funkcjonowanie całego łańcucha transportu lotniczego i wprowadzić podejście „od drzwi do drzwi”, operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portów lotniczych wykonujący własną obsługę naziemną powinni składać Komisji sprawozdania z wyników swojej działalności.

(28)  W sektorze tak pracochłonnym, jak obsługa naziemna, stały rozwój pracowników i ich szkolenie mają duży wpływ na jakość usług. Należy zatemoraz na bezpieczeństwo operacji. Właściwa instytucja unijna we współpracy z właściwymi organami w państwach członkowskich, operatorami portów lotniczych i partnerami społecznymi powinna ustanowić ambitne normy minimalne wymogi w zakresie szkoleń, aby zapewnić odpowiedniąnajwyższą jakość edukacji i szkoleń pracowników w sektorze obsługi naziemnej. Normy te powinny być regularnie aktualizowane i rozwijane, aby przyczyniały się do jakości działań pod względem niezawodności, odporności, bezpieczeństwa i ochrony oraz aby stworzyć równe szanse dla operatorów. Dopóki dane lotnisko nie spełni wymaganych norm, następuje zawieszenie, wycofanie lub odmówienie zatwierdzenia uprawnień odnośnych operatorów usług do czasu ponownego osiągnięcia wymaganego poziomu usług. Dodatkowe szkolenie specyficzne dla danego lotniska powinno trwać co najmniej pięć dni.[Popr. 258]

(29)  Podwykonawstwo zwiększa elastyczność operatorów usług obsługi naziemnej. Niemniej jednak podwykonawstwo i podwykonawstwo kaskadowe mogą również prowadzić do ograniczeń przepustowości i wpływać negatywnie na bezpieczeństwo i ochronę. Dlatego należy ograniczyć podwykonawstwo i wyjaśnić zasady regulujące podwykonawstwo.

(30)  Prawa określone w niniejszym rozporządzeniu należy stosować do operatorów usług obsługi naziemnej z państw trzecich oraz użytkowników portów lotniczych z państw trzecich wykonujących własną obsługę naziemną jedynie pod warunkiem ścisłej wzajemności. W przypadku niezachowania takiej wzajemności Komisja powinna mieć możliwość podjęcia decyzji, że dane państwo lub państwa członkowskie powinny zawiesić te prawa w odniesieniu do takich operatorów lub użytkowników.

(31)  Państwa członkowskie powinny zachować uprawnienia do zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony socjalnej dla personeludbać o to, by personel przedsiębiorstw świadczących usługi obsługi naziemnej korzystał z odpowiedniego poziomu ochrony socjalnej oraz godziwych warunków pracy, również w przypadku podwykonawstwa i w kontekście umów o usługę; jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego stwierdzą brak odpowiedniej ochrony lub że dochodzi do naruszeń, powinna istnieć możliwość zawieszenia, wycofania lub odmówienia zatwierdzenia uprawnień operatorów odnośnych usług do czasu ponownego osiągnięcia wymaganego poziomu usług. [Popr. 259]

(31a)  Z uwagi na to, że osoby niepełnosprawne i osoby o ograniczonej sprawności ruchowej często doświadczają nieuzasadnionej dyskryminacji, kiedy zgłaszają swoje problemy oraz kiedy rozpatruje się ich skargi i udziela im pomocy, niniejsze rozporządzenie należy stosować zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2006 z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie praw osób niepełnosprawnych oraz osób o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą lotniczą(9). [Popr. 260]

(31b)  Choć prawa osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności ruchowej, podróżujących drogą lotniczą, są regulowane rozporządzeniem (WE) nr 1107/2006, celem niniejszego rozporządzenia jest większa zbieżność między operatorami obsługi zajmującymi się pomocą dla osób niepełnosprawnych lub osób o ograniczonej sprawności ruchowej z jednej strony a operatorami obsługi zajmującymi się sprzętem pomocniczym dla podróżnych, w tym urządzeniami medycznymi, z drugiej strony. [Popr. 261]

(31c)  W związku z postępami poczynionymi w dziedzinie praw pasażerów cele i rozwiązania zaproponowane w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/85/WE z dnia 20 listopada 2001 r. w sprawie przepisów szczególnych dotyczących pojazdów wykorzystywanych do przewozu pasażerów i mających więcej niż osiem siedzeń poza siedzeniem kierowcy(10) muszą być brane pod uwagę w celu zapobiegania dyskryminacji pasażerów niepełnosprawnych.[Popr. 262]

(32)  Aby zagwarantować, że do operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych wykonujących własną obsługę naziemną stosuje się zharmonizowane wymogi w zakresie ubezpieczeń, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do wymogów w zakresie ubezpieczeń dla operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych wykonujących własną obsługę naziemną. Aby zapewnić stosowanie ujednoliconych i właściwie zaktualizowanych wymogów w zakresie minimalnych norm jakości usług obsługi naziemnej orazdotyczących obowiązków w zakresie sprawozdawczości dotyczącychw odniesieniu do operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do specyfikacji minimalnych norm jakości usług obsługi naziemnej oraz specyfikacji dotyczących zawartości i upowszechniania obowiązków w zakresie sprawozdawczości w odniesieniu do operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych wykonujących własną obsługę naziemną. Szczególnie ważne jest, aby Komisja przeprowadziła odpowiednie konsultacje w czasie swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na szczeblu eksperckim i z wykorzystaniem odpowiedniego komitetu dialogu sektorowego dialogu społecznego powołanego na podstawie decyzji Komisji 98/500/WE z dnia 20 maja 1998 r. w sprawie ustanowienia komitetów dialogu sektorowego promujących dialog między partnerami społecznymi na szczeblu europejskim(11). W trakcie przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zagwarantować jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie właściwych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.[Popr. 263]

(32a)   Biorąc pod uwagę szczególne warunki dla usług obsługi naziemnej w odniesieniu do wózków inwalidzkich oraz innego sprzętu medycznego i pomocniczego używanego przez pasażerów niepełnosprawnych lub pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej, jak również stopień, w jakim samodzielność tych pasażerów jest zależna od użycia tego sprzętu, polisy ubezpieczeniowe zawierane przez operatorów usług obsługi naziemnej powinny gwarantować pełną rekompensatę za szkody związane z uszkodzeniem lub zaginięciem tego sprzętu. [Popr. 264]

(32b)  Biorąc pod uwagę znaczenie bezpieczeństwa, kwalifikacji zawodowych i szkoleń, zgodności z normami jakościowymi oraz zwłaszcza wydajności operacyjnej personelu wykonującego obsługę naziemną, państwa członkowskie powinny wprowadzić przepisy dotyczące nakładania kar w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia. Przewidziane kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. [Popr. 265]

(32c)  W dokumentacji dostarczanej pasażerom przez przewoźników lotniczych należy wyraźnie wskazać operatora usług obsługi naziemnej obsługującego dane połączenie lotnicze. [Popr. 266]

(32d)  Operatorzy usług obsługi naziemnej mają obowiązek zapewnienia punktów informacyjnych dla pasażerów, których bagaż został utracony lub zagubiony. [Popr. 267]

(33)  Przy przygotowywaniu i sporządzaniu aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i właściwe przekazywanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.[Popr. 263]

(34)  Aby zapewnić jednolite warunki wprowadzania niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję(12).

(35)  Na potrzeby przyjmowania decyzji wykonawczych dotyczących odstępstw w zakresie otwierania rynku usług obsługi naziemnej dla osób trzecich oraz dla przewoźników lotniczych wykonujących własną obsługę naziemną należy stosować procedurę doradczą, ponieważ akty te mają jedynie ograniczony zakres.

(36)  Procedurę doradczą należy również stosować do przyjmowania decyzji wykonawczych dotyczących rozszerzania przez państwa członkowskie obowiązku użyteczności publicznej na porty lotnicze na wyspach, ponieważ akty te mają jedynie ograniczony zakres.

(37)  Do celów przyjmowania decyzji wykonawczych dotyczących całkowitego lub częściowego zawieszenia prawa dostępu do rynku usług obsługi naziemnej na terytorium danego państwa członkowskiego dla operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych z państw trzecich należy stosować procedurę sprawdzającą.

(38)  Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, czyli bardziej jednolite stosowanie przepisów Unii w odniesieniu do usług obsługi naziemnej, nie może być osiągnięty w wystarczający sposób przez państwa członkowskie ze względu na międzynarodowy charakter transportu lotniczego i może tym samym być osiągnięty w większym stopniu na szczeblu unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną we wzmiankowanym. artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza środki niezbędne do osiągnięcia tego celu.

(39)  Deklaracja ministrów w sprawie portu lotniczego na Gibraltarze, uzgodniona w Kordobie dnia 18 września 2006 r. podczas pierwszego spotkania na szczeblu ministerialnym w ramach forum dialogu na temat Gibraltaru, zastąpi wspólną deklarację w sprawie portu lotniczego na Gibraltarze sporządzoną w Londynie dnia 2 grudnia 1987 r., a całkowite jej przestrzeganie będzie uznane za równoważne przestrzeganiu ustaleń deklaracji z 1987 r.

(40)  Należy zatem uchylić dyrektywę 96/67/WE,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział I

Zakres i definicje

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do każdego portu lotniczego znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, które podlega Traktatowi, otwartego dla ruchu handlowego.

Stosowanie niniejszego rozporządzenia do portu lotniczego Gibraltar pozostaje bez uszczerbku dla odpowiednich stanowisk prawnych Królestwa Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w odniesieniu do sporu w zakresie zwierzchnictwa nad terytorium, na którym znajduje się port lotniczy.

Artykuł 2

Definicje

Rozdział II

Ogólne wymogi wstępne

Artykuł 3

Zarządzający portem lotniczym

1.  Jeżeli port lotniczy jest zarządzany i eksploatowany nie przez jednego zarządzającego, ale przez kilka oddzielnych organów, każdy z tych organów, do celów niniejszego rozporządzenia, będzie uważany za część zarządzającego portem lotniczym.

2.  Jeżeli dla kilku portów lotniczych ustanowiony jest tylko jeden zarządzający portem lotniczym, to każdy z tych portów lotniczych jest rozpatrywany oddzielnie do celów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Komitet Użytkowników Portu Lotniczego

1.  Każdy z przedmiotowych portów lotniczychport lotniczy, w którym wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niż 2 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie, ustanawia – na wniosek użytkowników portu lotniczego – komitet ( „Komitet Użytkowników Portu Lotniczego”) złożony z przedstawicieli użytkowników portu lotniczego lub organizacji reprezentujących użytkowników portu lotniczego oraz przedstawicieli portów lotniczych i pracowników. Udział partnerów społecznych w Komitecie Użytkowników Portu Lotniczego jest obowiązkowy. [Popr. 269]

2.  Wszyscy użytkownicy portu lotniczego mają prawo do uczestniczenia w pracach Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego lub, na ich życzenie, do bycia reprezentowanym w takim Komitecie przez organizację wyznaczoną do tego celu. Jeżeli jednak użytkownicy są reprezentowani przez taką organizację, to nie może ona świadczyć usług obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym.

3.  Komitet Użytkowników Portu Lotniczego ustanawia na piśmie swój regulamin wewnętrzny, w tym zasady głosowania.

Zasady głosowania obejmują przepisy szczególne, które wykluczają konflikt interesów w ramach Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego wynikający z obecności użytkowników portu lotniczego, którzy świadczą usługi obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym. W szczególności w przypadku zasięgania opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego w procesie wybierania operatorów ustanowionym w art. 8 i 9 użytkownicy portu lotniczego ubiegający się o zatwierdzenie w zakresie świadczenia jednej lub więcej kategorii usług obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich nie mogą mieć prawa głosu.

4.  Głosy w ramach Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego waży się następująco:

5.  Zarządzający portem lotniczym zapewnia sekretariat Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego.

Jeżeli zarządzający portem lotniczym odmawia spełnienia tego obowiązku lub rozwiązania tego nie akceptuje Komitet Użytkowników Portu Lotniczego, to zarządzający portem lotniczym wyznacza inny podmiot, który musi zostać zaakceptowany przez Komitet Użytkowników Portu Lotniczego. Sekretariat Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego prowadzi i aktualizuje wykaz użytkowników portu lotniczego lub ich przedstawicieli, którzy należą do Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego.

6.  Sekretariat Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego protokołuje wszystkie posiedzenia Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego. Protokoły te wiernie oddają poglądy wyrażone na posiedzeniu i wyniki głosowań.

6a.   W przypadkach, w których niniejsze rozporządzenie przewiduje obowiązek zasięgnięcia opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego, zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, organizator przetargu powiadamia Komitet Użytkowników Portu Lotniczego i przedstawia mu proponowane decyzje oraz wszystkie niezbędne informacje nie później niż sześć tygodni przed podjęciem ostatecznej decyzji. W przypadku braku porozumienia pomiędzy zarządzającym portem lotniczym lub, w zależności od przypadku, organizatorem przetargu a Komitetem Użytkowników Portu Lotniczego lub oraz bez uszczerbku dla art. 41 zarządzający portem lotniczym lub, w zależności od przypadku, organizator przetargu przedstawia uzasadnienie swojej ostatecznej decyzji, biorąc pod uwagę opinie wyrażone przez Komitet Użytkowników Portu Lotniczego. [Popr. 270]

Rozdział III

Otwarcie rynku usług obsługi naziemnej

Sekcja 1

Własna obsługa naziemna

Artykuł 5

Własna obsługa naziemna

Wszyscy użytkownicy portów lotniczych mają prawo do wykonywania własnej obsługi naziemnej.

Sekcja 2

Obsługa naziemna na rzecz osób trzecich

Artykuł 6

Obsługa naziemna na rzecz osób trzecich

1.  Operatorzy usług obsługi naziemnej, których siedziba znajduje się na terytorium Unii lub państwa będącego członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, mają swobodny dostęp do rynku świadczenia usług obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich w każdym porcie lotniczym, w którym wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niżponad 2 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie.

2.  W przypadku portów lotniczych, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą ograniczyć liczbę podmiotów upoważnionych do świadczenia następujących kategorii usług obsługi naziemnej:

Państwa członkowskie nie mogą jednak ograniczyć tej liczby do mniej niż dwóch operatorów dla każdej kategorii usług obsługi naziemnej lub, w przypadku portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niż 5ponad 15 mln pasażerów lub 100 000200 000 ton ładunku rocznie, do mniej niż trzech operatorów dla każdej kategorii usług obsługi naziemnej.

2a.   Poziom ograniczeń, o których mowa w ust. 2, może być różny dla poszczególnych terminali na terenie tego samego portu lotniczego, pod warunkiem, że ograniczenia te są stosowane w sposób niedyskryminacyjny, nie prowadzą do zakłócenia konkurencji i są zgodne z przepisami niniejszego rozporządzenia, a minimalna liczba operatorów w każdym w każdym terminalu pozostaje taka sama.

3.  W portach lotniczych, gdzie liczba operatorów usług jest ograniczona do co najmniej dwóch zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu lub z art. 14 ust. 1 lit. a) i c), co najmniej jeden z upoważnionych operatorów usług obsługi naziemnej nie może być bezpośrednio lub pośrednio kontrolowany przez:

Kontrola może się opierać na prawach, umowach lub innych środkach, które razem lub osobno, z uwzględnieniem stanu faktycznego lub prawnego, nadają możliwość wywierania decydującego wpływu na operatora zgodnie z interpretacją Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

4.  W przypadku gdy zgodnie z ust. 2 liczba upoważnionych podmiotów jest ograniczona, państwa członkowskie nie mogą, w odniesieniu do każdej kategorii usług obsługi naziemnej podlegającej ograniczeniu, uniemożliwiaćnie uniemożliwiają użytkownikom portu lotniczego, niezależnie od przydzielonych im części portu lotniczego, rzeczywistego wyboru na warunkach określonych w ust. 2 i 3 pomiędzy co najmniej:

5.  Jeżeli port lotniczy osiągnie jedną z wartości progowych określonych w niniejszym artykule dla wielkości ruchu towarowego, nie osiągnąwszy odpowiadającej jej wartości progowej dla ruchu pasażerskiego, to niniejsze rozporządzenieniniejszy artykuł nie ma zastosowania do kategorii usług obsługi naziemnej zastrzeżonych wyłącznie dla ruchu pasażerskiego lub infrastruktury wykorzystywanej wyłącznie do obsługi pasażerów.

Jeżeli port lotniczy osiągnie jedną z wartości progowych określonych w niniejszym artykule dla wielkości ruchu pasażerskiego, nie osiągnąwszy odpowiadającej jej wartości progowej dla ruchu towarowego, wówczas niniejszy artykuł nie ma zastosowania do kategorii usług obsługi naziemnej zastrzeżonych wyłącznie dla ruchu towarowego lub infrastruktury zastrzeżonej wyłącznie do obsługi ładunków.

6.  Port lotniczy, w którym wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech kolejnych lat wynosiła nie mniej niż 2 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie, a następnie zmniejszyła się do wielkości poniżej wartości progowej wynoszącej 2 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie, utrzymuje otwarty rynek dla operatorów usług obsługi naziemnej będących osobami trzecimi przez co najmniej trzy lata następujące po roku, w którym wielkość ruchu spadła poniżej wartości progowej.

7.  Port lotniczy, w którym wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech kolejnych lat wynosiła nie mniej niż 515 mln pasażerów lub 100 000200 000 ton ładunku rocznie, a następnie zmniejszyła się do wielkości poniżej wartości progowej 515 mln pasażerów lub 100 000200 000 ton ładunku rocznie, utrzymuje otwarty rynek dla operatorów usług obsługi naziemnej będących osobami trzecimi przez co najmniej trzy lata następujące po roku, w którym wielkość ruchu spadła poniżej wartości progowej. [Popr. 271]

Artykuł 7

Wybór operatorów usług

1.  Operatorzy upoważnieni do świadczenia usług obsługi naziemnej w porcie lotniczym, w którym ich liczba jest ograniczona na podstawie art. 6 lub art. 14, są wybierani zgodnie z przejrzystą, otwartą i niedyskryminacyjną procedurą przetargową. Organizator przetargu jest uprawniony do nałożenia na operatorów usług obsługi naziemnej obowiązku świadczenia jednej kategorii usług obsługi naziemnej, o których mowa w art. 6 ust. 2, lub większej ich liczby w ramach pakietu. Zarządzający portem lotniczym jest upoważniony do sporządzenia odpowiedniego wniosku dotyczącego pakietów dla organizatora przetargu. [Popr. 272]

2.  Organizatorem przetargu jest:

3.  Komitet Użytkowników Portu Lotniczego i zarządzający portem lotniczym, o ile ten ostatni nie majest organizatorem przetargu, nie mają dostępu do ofert składanych przez oferentów na żadnym etapie procedury wybierania operatora. ZarządzającyNa wniosek Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego lub zarządzającego portem lotniczym, o ile ten ostatni nie ma dostępu dojest organizatorem przetargu, organizator przetargu udostępnia streszczenie ofert składanych przez oferentów na żadnym etapie procedury wybierania operatora, o ile nie jest organizatorem przetargui dba o to, aby streszczenie to nie zawierało żadnych informacji poufnych. [Popr. 274]

4.  Po powiadomieniupoinformowaniu Komisji i z zastrzeżeniem unijnych zasad pomocy państwa dane państwo członkowskie może uwzględnić w specyfikacjach przetargu obowiązek świadczenia usługi publicznej, który musi być spełniony przez operatorów usług obsługi naziemnej w odniesieniu do portów lotniczych obsługujących regiony peryferyjne lub rozwijające się, które leżą na terytorium danego państwa i gdzie operatorzy nie wyrażają chęci świadczenia usług obsługi naziemnej bez wsparcia publicznego (tj. praw wyłączności lub płatności wyrównawczych), jeżeli takie porty lotnicze mają kluczowe znaczenie dla dostępności danego państwa członkowskiego. Przepis ten nie narusza zasad pomocy państwa w UE. [Popr. 275]

5.  Zaproszenie do składania ofert wydaje się i publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej tworzy się odpowiedni dział dotyczący procedury przetargowej w zakresie usług obsługi naziemnej. [Popr. 276]

6.  Wybór operatorów przez organizatora przetargu odbywa się dwuetapowo:

6a.   Jeżeli na zaproszenie do składania ofert nie odpowie wymagana liczba operatorów usług obsługi naziemnej, o których mowa w art. 6 ust. 2, właściwy organ wydaje nowe zaproszenie do składania ofert w terminie 48 miesięcy od daty wygaśnięcia poprzedniego. [Popr. 277]

Artykuł 8

Procedura kwalifikacyjna

1.  W ramach procedury kwalifikacyjnej organizator przetargu sprawdza, czy oferenci spełniają określone kryteria minimalne. Organizator przetargu ustanawia te kryteria minimalne po zasięgnięciu opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego i zarządzającego portem lotniczym, jeżeli ten ostatni nie jest organizatorem przetargu.

2.  Kryteria minimalne obejmują, co następuje:

3.  Organizator przetargu sporządza ostateczną listę oferentów spełniających kryteria procedury kwalifikacyjnej.

Artykuł 9

Procedura udzielania zamówienia

1.  Zarządzający portem lotniczym sporządza dokumentację przetargową stanowiącą podstawę procedury udzielania zamówienia oraz jednoznacznie ustala minimalne standardy stosowane w porcie lotniczym, reprezentatywny rozkład lotów i prognozę ruchu na okres, którego dotyczy organizowany przetarg. W ramach procedury udzielania zamówienia organizator przetargu wybiera operatora z listy ostatecznej i udziela mu upoważnienia po zasięgnięciu opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego i zarządzającego portem lotniczym, jeżeli ten ostatni nie jest organizatorem przetargu.

2.  Wybór operatora, który ma otrzymać upoważnienie, odbywa się na podstawie porównania ofert składanych przez podmioty z listą kryteriów udzielania zamówienia. Kryteria udzielania zamówienia są odpowiednie, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminacyjne. Organizator przetargu ustanawia kryteria udzielania zamówienia po zasięgnięciu opinii Komitetuw porozumieniu z Komitetem Użytkowników Portu Lotniczego i zarządzającegozarządzającym portem lotniczym, jeżeli ten ostatni nie jest organizatorem przetargu.

2a.   Oferenci przedkładają szczegółowy wykaz wszystkich zadań, które są lub mogą być zlecane podwykonawcom i które nie są związane z głównym rodzajem działalności.

3.  Kryteria udzielania zamówienia obejmują następujące elementy:

4.  Sposób względnego ważenia kryteriów udzielania zamówienia podaje się w zaproszeniu do składania ofert i w odpowiednich dokumentach. Do każdego kryterium udzielania zamówienia stosuje się zakres punktów z odpowiednim maksymalnym rozłożeniem. Organizator przetargu może wyznaczyć minimalną liczbę punktów, jaką wybrany oferent musi uzyskać, aby spełnić niektóre kryteria udzielania zamówienia. Minimalną liczbę punktów ustala się w niedyskryminacyjny sposób i określa wyraźnie w zaproszeniu do składania ofert i w odpowiednich dokumentach. Organizator przetargu nie może usuwać kryteriów udzielania zamówienia, dodawać nowych ani wprowadzać dalszego podziału kryteriów określonych pierwotnie w zaproszeniu do składania ofert.

5.  Upoważnienia do świadczenia usług obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym udziela się oferentowi, który uzyskał największą liczbę punktów i uzyskał minimalną liczbę punktów w odniesieniu do określonych kryteriów zamówienia.

6.  W procedurze udzielania zamówienia nie zasięga się opinii użytkowników portu lotniczego, którzy ubiegają się o świadczenie usług obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich lub wykonują własną obsługę naziemną.

7.  Organizator przetargu dopilnowuje, aby rozstrzygnięcie przetargu i jego uzasadnienie zostały opublikowane. [Popr. 279]

Artykuł 10

Czas trwania upoważnienia i zakończenie działalności

1.  Operatorzy usług obsługi naziemnej otrzymują upoważnienie na okres od siedmiu do dziesięciu lat, za wyjątkiem odstępstw dotyczących otwierania rynku własnej obsługi naziemnej i obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich zgodnie z art. 14 ust. 1. Dokładny czas trwania upoważnienia dla operatorów i datę rozpoczęcia działalności określa się wyraźnie w zaproszeniu do składania ofert.

2.  Operator usług obsługi naziemnej rozpoczyna świadczenie usług w terminie jednego miesiąca od daty rozpoczęcia określonej w zaproszeniu do składania ofert. Organizator przetargu może w należycie uzasadnionych przypadkach, na wniosek operatora usług obsługi naziemnej i po zasięgnięciu opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego, przedłużyć ten okres do nie więcej niż pięciu miesięcy. Jeśli po upływie sześciu miesięcy. Po upływie tego okresuod daty rozpoczęcia określonej w zaproszeniu do składania ofert operator nie rozpoczął działalności i nie jest w stanie wykazać swojej gotowości do jej rozpoczęcia, organizator przetargu może podjąć decyzję, że upoważnienie traci ważność. W takich przypadkach państwa członkowskie mogą nałożyć kary finansowe na operatorów i udzielić w zamian upoważnienia operatorowi, który uplasował się na drugim miejscu w odniesieniu do liczby punktów, o której mowa w art. 9 ust. 5. [Popr. 280]

3.  Organizator przetargu przewiduje zakończenie okresu obowiązywania upoważnienia i dopilnowuje, aby operator wybrany w wyniku nowego zaproszenia do składania ofert był upoważniony do rozpoczęcia swojej działalności w dniu następującym po ostatnim dniu obowiązywania upoważnienia poprzednio wybranego(-ych) operatora(-ów).

4.  Jeżeli operator usług obsługi naziemnej przestanie wykonywać swoją działalność przed końcem okresu upoważnienia, to operatora zastępuje się zgodnie z procedurą selekcyjną określoną w art. 7, 8 i 9 i w niniejszym artykule. Operator kończący działalność powiadamia właściwego organizatora przetargu o zamiarze zaprzestania działalności z odpowiednim wyprzedzeniem i na co najmniej sześć miesięcy przed opuszczeniem portu lotniczego. Operator może zostać ukarany karą pieniężną, jeżeli nie powiadomi organizatora przetargu z odpowiednimco najmniej sześciomiesięcznym wyprzedzeniem, chyba że wykaże działanie siły wyższej. [Popr. 281]

5.  Jeżeli operator przestanie wykonywać swoją działalność przed końcem okresu upoważnienia i nie pozostawi organizatorowi przetargu wystarczającej ilości czasu na wybranie nowego operatora przed opuszczeniem przez niego portu lotniczego, co będzie skutkować tymczasowym monopolem na niektóre usługi obsługi naziemnej w tym porcie lotniczym, to dane państwo członkowskie może udzielić upoważnienia operatorowi usługi obsługi naziemnej na ograniczony czas nieprzekraczający dziesięciu miesięcy na rzecz operatora usług obsługi naziemnej w zakresie świadczenia usług obsługi naziemnej w takim porcie lotniczym bez stosowania procedury selekcyjnej określonej w art. 7, 8, 9 i w niniejszym artykule.

Jeżeli państwo członkowskie nie zdoła znaleźć operatora usług obsługi naziemnej na taki ograniczony okres, to państwo członkowskie reguluje ceny usług obsługi naziemnej, na które występuje tymczasowy monopol, dopóki nowy operator nie zacznie świadczyć takich usług obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym.

6.  Organizator przetargu powiadamia Komitet Użytkowników Portu Lotniczego oraz, w razie potrzeby, zarządzającego portem lotniczym o decyzjach podejmowanych na podstawie art. 7, 8, 9 i niniejszego artykułu.

7.  Przepisów art. 7, 8, 9 i niniejszego artykułu nie stosuje się do udzielania zamówień publicznych i koncesji, które podlegają innym przepisom prawa Unii.

Artykuł 11

Zarządzający portem lotniczym jako operator usług obsługi naziemnej

1.  Jeżeli liczba operatorów usług obsługi naziemnej jest ograniczona zgodnie z art. 6, to zarządzający portem lotniczym może sam świadczyć usługi obsługi naziemnej bez stosowania procedury selekcyjnej określonej w art. 7–10. Podobnie, może on bez stosowania tej procedury upoważnić przedsiębiorstwo do świadczenia usług obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym, jeżeli:

2.  Jeżeli zarządzający portem lotniczym świadczący usługi obsługi naziemnej zgodnie z ust. 1 przestanie spełniać warunki określone w tym ustępie, to taki operator może nadal świadczyć usługi obsługi naziemnej przez okres pięciutrzech lat bez konieczności stosowania procedury selekcyjnej określonej w art. 7–10. Na koniec tego pięcioletniegotrzyletniego okresu operator powiadamia odpowiedniego organizatora przetargu z odpowiednim wyprzedzeniem i na co najmniej sześć miesięcy przed upływem tego pięcioletniego okresu. Operator może zostać ukarany karą pieniężną, jeżeli nie powiadomi organizatora przetargu z odpowiednim wyprzedzeniem, chyba że może wykazać działanie siły wyższej. Jeżeli operator zaprzestanie działalności przed końcem pięcioletniegotrzyletniego okresu, stosuje się przepisy art. 10 ust. 4 i 5. [Popr. 283]

Artykuł 12

Zabezpieczenie praw pracowników w przypadku transferu personelu na potrzeby usług podlegających ograniczeniom dostępu do rynku[Popr. 284]

1.  Przepisy niniejszego artykułu stosuje się tylko do usług obsługi naziemnej, dla których dane państwo członkowskie ograniczyło liczbę operatorów zgodnie z art. 6 lub art. 14. Państwa członkowskie dokładnie sprawdzają, w świetle niniejszego rozporządzenia, czy ograniczenie konkurencji jest wskazane również w innych sektorach. [Popr. 285]

2.  Jeżeli w wyniku procedury selekcyjnej określonej w art. 7–10 operator usług obsługi naziemnej, o których mowa w ust. 1, traci swoje upoważnienie do świadczenia takich usług oraz w przypadku gdy operator obsługi naziemnej zaprzestaje świadczenia tych usług na rzecz użytkownika portu lotniczego lub jeśli użytkownik portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną podejmie decyzję o zaprzestaniu wykonywania własnej obsługi naziemnej, to państwa członkowskie mogą nałożyćnakładają na operatorów usług obsługi naziemnej lub użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną, którzy przejmują świadczenie takich usług, obowiązek nadania pracownikom zatrudnionym uprzednio do świadczenia takich usług takich samych praw, jakie by im przysługiwały, gdyby nastąpiło przejęcie w rozumieniu dyrektywy 2001/23/WE.Art. 4 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy 2001/23/WE nie ma zastosowania do przypadków, o których mowa w zdaniu pierwszym tego ustępu. Nie zezwala się na zwalnianie pracowników ze względów ekonomicznych, technicznych lub organizacyjnych. [Popr. 286]

2a.   Prawa, o których mowa w ust. 2, obejmują zastosowanie ogólnie obowiązujących układów zbiorowych.[Popr. 287]

3.  Państwa członkowskie ograniczają wymóg określony w ust. 2 do pracowników poprzedniego operatora, którzy są zaangażowaniw tym do użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną, zaangażowanych w świadczenie usług, których świadczenia zaprzestał poprzedni operator, lub w stosunku do których poprzedni operator utracił upoważnienie, i którzy z własnej woli wyrażają zgodę na przejście do nowego(-ych) operatora(-ów) lub użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną. Koszty socjalne związane z odejściem pracowników ponoszą linie lotnicze proporcjonalnie do ich udziału w ruchu realizowanym przez poprzedniego operatora. [Popr. 288]

4.  Państwa członkowskie ograniczają wymóg określony w ust. 2 w taki sposób, aby był proporcjonalny do wielkości działalności faktycznie przeniesionej na nowych operatorów. [Popr. 289]

5.  Jeżeli państwo członkowskie nakłada wymóg, o którym mowa w ust. 2, d Dokumentacja przetargowa dotycząca procedury selekcyjnej określonej w art. 7–10 zawiera wykaz przedmiotowych pracowników i odpowiednie dane szczegółowe dotyczące praw umownych pracowników i warunków, na jakich pracowników uznaje się za związanych z przedmiotowymi usługami. Personel i przedstawiciele związków zawodowych mają dostęp do tych wykazów. [Popr. 290]

6.  Jeżeli operator usług obsługi naziemnej zaprzestaje świadczenia na rzecz użytkownika portu lotniczego usług obsługi naziemnej stanowiących istotną część operacji obsługi naziemnej danego operatora w przypadkach nieobjętych przepisami ust. 2 lub jeśli użytkownik portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną podejmie decyzję o zaprzestaniu wykonywania własnej obsługi naziemnej, państwa członkowskie mogą nałożyć na dostawców usług obsługi naziemnej lub użytkownika portu lotniczego wykonującego własną obsługę naziemną, którzy następnie świadczą takie usługi obsługi naziemnej, wymóg zagwarantowania pracownikom, którzy zostali wcześniej zatrudnieni do świadczenia takich usług, praw, które przysługiwałyby im, gdyby doszło do transferu w rozumieniu dyrektywy Rady 2001/23/WE. [Popr. 291]

7.  Państwa członkowskie ograniczają wymóg określony w ust. 6 do pracowników poprzedniego operatora wykonujących usługi obsługi naziemnej, których świadczenia zaprzestał poprzedni operator i którzy dobrowolnie wyrazili zgodę na przejście do nowego operatora lub użytkownika portu lotniczego wykonującego własną obsługę naziemną. [Popr. 292]

8.  Państwa członkowskie ograniczają wymóg określony w ust. 6 do pracowników użytkownika portu lotniczego wykonującego własną obsługę naziemną wykonujących usługi obsługi naziemnej, odnośnie do których użytkownik portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną podjął decyzję o zaprzestaniu wykonywania własnej obsługi i którzy dobrowolnie wyrazili zgodę na przejście do nowego operatora lub użytkownika portu lotniczego wykonującego własną obsługę naziemną. [Popr. 293]

9.  Państwa członkowskie ograniczają wymóg określony w art. 6, tak aby był on proporcjonalny do wielkości operacji przekazanych innemu operatorowi lub użytkownikowi portu lotniczego wykonującemu własną obsługę naziemną. [Popr. 294]

10.  Państwa członkowskie mogą powierzyć partnerom społecznym odpowiedniego szczebla zadanie określenie w drodze wynegocjowanej umowy praktycznych ustaleń dotyczących wykonania przepisów niniejszego artykułu.

10a.   Państwa członkowskie zapewniają zapobieganie dumpingowi płacowemu nie tylko w stosunku do stałych pracowników obsługi naziemnej, ale również w przypadku transferu personelu, aby zagwarantować odpowiednie normy społeczne i poprawę jakości usług obsługi naziemnej.[Popr. 295]

10a.   Państwa członkowskie zapewniają zapobieganie dumpingowi płacowemu nie tylko w stosunku do stałych pracowników obsługi naziemnej, ale również w przypadku transferu personelu, aby zagwarantować odpowiednie normy społeczne i poprawę jakości usług obsługi naziemnej.[Popr. 296]

10c.   Celem zamortyzowania szkodliwych skutków liberalizacji usług obsługi naziemnej należy określić wiążące minimalne normy jakości, egzekwowane przez organy zarządzające portem lotniczym w interesie bezpiecznych, wiarygodnych i skutecznych operacji.[Popr. 297]

11.  Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich środkach podejmowanych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 13

Porty lotnicze na wyspach

Decyzja o zatwierdzeniu rozszerzenia stanowi akt wykonawczy przyjmowany zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 43 ust. 2. Przepis ten nie narusza przepisów Unii dotyczących pomocy państwa.

W przypadku portów lotniczych położonych na wyspach, gdzie w interesie gospodarczym przedsiębiorstw lub przewoźników lotniczych nie leży świadczenie usług określonych w art. 6 ust. 2, zarządzający portem lotniczym mogą wziąć na siebie odpowiedzialność w zakresie świadczenia podstawowych usług w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania infrastruktury portu lotniczego.[Popr. 299]

Sekcja 3

Odstępstwa dotyczące własnej obsługi naziemnej i obsługi naziemnej wykonywanej przez osoby trzecie

Artykuł 14

Odstępstwa

1.  Jeżeli szczególne ograniczenia dostępnościdostępność powierzchni lub przepustowości w porcie lotniczym wynikające w szczególności z zatłoczenia i wskaźnika wykorzystania powierzchni, uniemożliwiająjest tak ograniczona, że uniemożliwia otwarcie rynku lub wprowadzenie własnej obsługi naziemnej w stopniu przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu, zainteresowane państwo członkowskie może podjąć decyzję o:

2.  Wszystkie odstępstwa na mocy ust. 1:

3.  Odstępstwa:

4.  Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich odstępstwach, jakich zamierzają udzielić na podstawie ust. 1 oraz o powodach je uzasadniających, na co najmniej sześć miesięcy przed ich wejściem w życie. Uzasadnienie zawiera dowód na to, że operatorzy usług obsługi naziemnej w danych portach lotniczych:

5.  Po otrzymaniu decyzji Komisja publikuje streszczenie zgłoszonych decyzji o odstępstwach w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i zwraca się z prośbą do zainteresowanych stron o zgłaszanie uwag.

6.  Komisja dokładnie bada decyzje o odstępstwach zgłoszone przez państwa członkowskie. W tym celu Komisja prowadzi szczegółową analizę sytuacji oraz badanie właściwych środków zgłoszonych przez dane państwo członkowskie pod kątem stwierdzenia istnienia domniemanych ograniczeń oraz niemożliwości otwarcia rynku lub wprowadzenia własnej obsługi naziemnej w stopniu przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu.

7.  Po wykonaniu badania i po konsultacji z zainteresowanym państwem członkowskim Komisja może zatwierdzić lub zakwestionować decyzję państwa członkowskiego, jeśli uzna, że nie zaistniały zgłoszone ograniczenia lub nie są one tak poważne, aby uzasadniało to wprowadzenie odstępstw. Po konsultacji z zainteresowanym państwem członkowskim Komisja może także zażądać od zainteresowanego państwa członkowskiego zmiany zakresu odstępstwa lub ograniczenia go do tych części portu lotniczego, w których stwierdzono istnienie zgłaszanych ograniczeń.

8.  Komisja podejmuje decyzję nie później niż w terminie sześciu miesięcy po otrzymaniu kompletnego powiadomienia od państwa członkowskiego i publikuje ją w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

9.  Decyzje wykonawcze, o których mowa w ust. 7 i 8 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 43 ust. 2.

10.  Czas trwania odstępstw przyznanych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 nie może przekraczać trzech lat, z wyjątkiem odstępstw przyznanych na podstawie ust. 1 lit. b) i c). Nie później niż na sześć miesięcy przed końcem tego okresu dane państwo członkowskie podejmuje nową decyzję w sprawie każdego wniosku o odstępstwo, co również podlega przepisom niniejszego artykułu.

11.  Czas trwania odstępstw przyznanych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 lit. b) i c) nie może przekraczać dwóch lat. Państwo członkowskie może jednak, biorąc pod uwagę kwestie, o których mowa w ust. 1, złożyć wniosek o jednorazowe przedłużenie takiego okresu o dwa lata. Komisja podejmuje decyzję odnośnie do takiego wniosku. Decyzję wykonawczą przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 43 ust. 2. [Popr. 360]

Artykuł 15

Konsultacje z operatorami usług obsługi naziemnej i z użytkownikami portu lotniczego

Zarządzający portem lotniczym organizuje procedurę konsultacji w sprawie stosowania niniejszego rozporządzenia z udziałem zarządzającego portem lotniczym, Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego i przedsiębiorstw świadczących usługi obsługi naziemnej. Konsultacje te obejmują, między innymi, cenę usług obsługi naziemnej objętych odstępstwem zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. b) i c) i organizację świadczenia takich usług. Posiedzenie konsultacyjne odbywa się co najmniej raz na rok. Zarządzający portem lotniczym sporządza protokół z takiego posiedzenia, który wysyła Komisji na żądanie.

Rozdział IV

Procedury zatwierdzania

Artykuł 16

Wymóg uzyskania odpowiedniego zatwierdzenia uznawanego we wszystkich państwach członkowskich

1.  W przypadku portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech kolejnych lat wynosiła nie mniej niż 2 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie, Przedsiębiorstwo nie może wykonywać usług obsługi naziemnej, podwykonawca jako operator usług obsługi naziemnej ani jako użytkownik wykonujący własną obsługę naziemną, jeżeli nie uzyskało odpowiedniego zatwierdzenia. Przedsiębiorstwo spełniające wymogi niniejszego rozdziału jest uprawnione do uzyskania zatwierdzenia, w przypadku gdy państwa członkowskie uzależniają świadczenie usług obsługi naziemnej od uzyskania zatwierdzenia od właściwego organu („organu zatwierdzającego”), niezależnego od zarządzającego portem lotniczym.

2.  Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ („organ zatwierdzający”), niezależnylub, po poinformowaniu Komisji, współpracuje z właściwym organem innego państwa członkowskiego, niezależnym od któregokolwiek zarządzającego portem lotniczym, który jest odpowiedzialny za zatwierdzanie świadczenia usług obsługi naziemnej.

3.  Organ zatwierdzający nie wydaje zatwierdzeń ani nie utrzymuje ich ważności, jeżeli nie jest spełniony którykolwiek z wymogów określonych w niniejszym rozdziale. [Popr. 300]

Artykuł 17

Warunki zatwierdzania

1.  Bez uszczerbku dla art. 16 przedsiębiorstwo zostaje zatwierdzone przez organ zatwierdzający państwa członkowskieczłonkowskiego, jeżeli:

2.  Przepisów ust. 1 lit. a), c) i d) nie stosuje się do użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną, którzy nie świadczą usług obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich. Użytkownicy portu lotniczego, którzy zostali zatwierdzeni w zakresie własnej obsługi naziemnej, nie są upoważnieni na podstawie takiego zatwierdzenia do świadczenia usług obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich.

3.  Przedsiębiorstwo zatwierdzone lub ubiegające się o zatwierdzenie przestrzega przepisów krajowych dotyczących ochrony socjalnej, ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa w portach lotniczych, które obowiązują we wszystkich państwach członkowskich, w których prowadzi działalność.

Artykuł 18

Warunki finansowe zatwierdzenia

1.  Przedsiębiorstwo ubiegające się o zatwierdzenie nie może znajdować się w stanie niewypłacalności ani nie może być wobec niego prowadzone postępowanie upadłościowe ani inne postępowanie tego rodzaju.

2.  Organ zatwierdzający skrupulatnie ocenia, czy przedsiębiorstwo ubiegające się o zatwierdzenie jest w stanie wykazać, że:

3.  Do celów oceny, o której mowa w ust. 1, każdy wnioskodawca przedkłada zbadane sprawozdania finansowe za dwa ostatnie lata finansowe.

4.  Do celów oceny, o której mowa w ust. 2, każdy wnioskodawca przedkłada plan operacyjny na okres co najmniej pierwszych trzech lat prowadzenia działalności. Plan operacyjny określa również szczegółowe powiązania finansowe wnioskodawcy z wszelkimi innymi rodzajami działalności gospodarczej, w jaką zaangażowany jest wnioskodawca bezpośrednio lub poprzez przedsiębiorstwa powiązane. Wnioskodawca przedkłada również wszelkie istotne informacje, a w szczególności następujące dane:

Artykuł 19

Potwierdzenie dobrej reputacji

1.  Przedsiębiorstwo ubiegające się o zatwierdzenie przedstawia dowody opłacenia podatków i składek na ubezpieczenie społeczne za ostatni rok w odniesieniu do państw członkowskich, w których prowadzi działalność, lub, jeżeli nie prowadzi działalności na terenie Unii, w odniesieniu do kraju pochodzenia.

2.  Przedsiębiorstwo przedstawia również dowody na to, że osoby, które będą odpowiedzialne za stałe i skuteczne zarządzanie działalnością przedsiębiorstwa mają dobrą reputację i nie została ogłoszona ich upadłość. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich organ zatwierdzający za wystarczający dowód uznaje okazanie dokumentów wydanych przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę i jest zarejestrowane, lub państwa członkowskiego, w którym dana osoba ma stały adres zamieszkania, które to dokumenty potwierdzają spełnienie tych wymogów.

3.  Jeżeli państwo członkowskie, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę i jest zarejestrowane, lub państwo członkowskie, w którym dana osoba ma stały adres zamieszkania, nie wydaje dokumentów, o których mowa w ust. 2, to takie dokumenty zastępuje się oświadczeniem składanym pod przysięgą lub – w państwach członkowskich, gdzie nie ma przepisów regulujących składanie oświadczeń pod przysięgą – oficjalnym oświadczeniem składanym przez daną osobę przed właściwym organem sądowniczym lub administracyjnym, lub, w stosownych przypadkach, przed notariuszem lub posiadającym odpowiednie uprawnienia stowarzyszeniem zawodowym państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę i jest zarejestrowane, lub państwa członkowskiego, w którym dana osoba ma stały adres zamieszkania. Taki organ, notariusz lub uprawnione stowarzyszenie zawodowe wydają zaświadczenie potwierdzające autentyczność oświadczenia złożonego pod przysięgą lub oficjalnego oświadczenia. [Popr. 301]

Artykuł 20

Kwalifikacje personelu

Przedsiębiorstwo ubiegające się o zatwierdzenie wykazuje, że jego pracownicy mają kwalifikacje, doświadczenie zawodowe i staż pracy niezbędne do wykonywania działalności będącej przedmiotem wniosku o zatwierdzenie. Właściwe organy państw członkowskich we współpracy z operatorami portów lotniczych i odnośnymi partnerami społecznymi ustanawiają i uzasadniają wymogi odnoszące się do kwalifikacji, doświadczenia zawodowego i stażu pracy pracownika. Właściwe organy danego państwa członkowskiego monitorują stosowanie tych wymogów. Ponadto właściwa instytucja unijna, właściwe organy państw członkowskich, operatorzy portów lotniczych i partnerzy społeczni ustanawiają na poziomie Unii ogólne normy szkoleniowe dla pracowników obsługi naziemnej. Wraz z opracowaniem wiążących unijnych standardów minimalnych dotyczących nauki zawodu i dalszych szkoleń państwa członkowskie wdrażają je i monitorują, aby zagwarantować jak najwyższe standardy bezpieczeństwa w całej Unii.[Popr. 302]

Artykuł 21

Instrukcja operacyjna

Artykuł 22

Wymogi w zakresie ubezpieczenia

1.  Operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portów lotniczych wykonujący własną obsługę naziemną na terenie Unii posiadają ubezpieczenie od odpowiedzialności za szkody związane z działalnością w zakresie obsługi naziemnej, które zostały poniesione na terytorium państwa członkowskiego i wobec których istnieje prawo do rekompensaty.

1a.   Ubezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, gwarantuje pełną rekompensatę za szkody związane z uszkodzeniem lub zaginięciem sprzętu medycznego lub pomocniczego używanego przez niepełnosprawnych pasażerów lub pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej. [Popr. 304]

2.  Komisja jest uprawniona do określenia dalszych szczegółowych wymogówokreśla dalsze szczegółowe wymogi w zakresie ubezpieczenia i minimalnych kwot ubezpieczenia w akcie delegowanym zgodnie z art. 42. [Popr. 305]

Artykuł 23

Okres ważności zatwierdzenia

1.  Zatwierdzenie jest ważne przez okres pięciudziesięciu lat. [Popr. 306]

1a.   W przypadku nieprzestrzegania art. 34 i 40 zatwierdzenie wygasa lub zostaje zawieszone. Naruszenie art. 34 i 40 w trakcie procedury zatwierdzania prowadzi do odmowy wydania zatwierdzenia.[Popr. 307]

2.  Zatwierdzenie jest ważne w odniesieniu do kategorii lub podkategorii określonych w zatwierdzeniu.

3.  Operator usług obsługi naziemnej jest w stanie w każdym czasie wykazać na żądanie właściwego organu zatwierdzającego, że spełnia wszystkie wymogi niniejszego rozdziału.

4.  Organ zatwierdzający monitoruje zgodność z wymogami niniejszego rozdziału. W każdym razie organ ten sprawdza zgodność z tymi wymogami w następujących przypadkach:

5.  Zatwierdzenie przekazuje się do ponownego zatwierdzenia, jeżeli przedsiębiorstwo świadczące usługi obsługi naziemnej:

6.  Przedsiębiorstwo świadczące usługi obsługi naziemnej powiadamia organ zatwierdzający:

Artykuł 24

Cofnięcie zatwierdzenia

1.  Organ zatwierdzający może w każdej chwili cofnąć zatwierdzenie, jeżeli operator usług obsługi naziemnej lub użytkownik portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną nie spełniają, z własnej winy, kryteriów określonych w niniejszym rozdziale. O przyczynach cofnięcia powiadamia się zainteresowanego operatora lub użytkownika portu lotniczego wykonującego własną obsługę naziemną oraz organy zatwierdzające w pozostałych państwach członkowskich.

2.  Organ zatwierdzający wycofuje zatwierdzenie, jeżeli operator usług obsługi naziemnej świadomie lub w wyniku zaniedbania udziela organowi zatwierdzającemu fałszywych informacji dotyczących ważnych zagadnień.

2a.   Nieprzestrzeganie art. 34 i 40 prowadzi automatycznie do wycofania, zawieszenia lub odmowy wydania zatwierdzenia.[Popr. 308]

Artykuł 25

Decyzje w sprawie zatwierdzenia

1.  Organ zatwierdzający podejmuje decyzję w sprawie wniosku w najbliższym możliwym terminie, jednak nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od daty otrzymania wszystkich niezbędnych informacji, uwzględniając wszystkie dostępne materiały dowodowe. Decyzję przekazuje się wnioskodawcy oraz organom zatwierdzającym w pozostałych państwach członkowskich. W odmowie należy określić jej przyczyny.

1a.   Procedura wydawania zatwierdzeń jest przejrzysta i niedyskryminacyjna oraz nie może w praktyce ograniczać dostępu do rynku lub swobody w wykonywaniu obsługi własnej w większym stopniu, niż zezwalają na to postanowienia niniejszego rozporządzenia.[Popr. 309]

2.  Zatwierdzenia nie wydaje się tylko w sytuacji, gdy operator usług obsługi naziemnej lub użytkownik portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną nie spełniają, z własnej winy, kryteriów określonych w niniejszym rozdziale oraz nie przestrzegają art. 34 i 40. [Popr. 310]

3.  Procedury wydawania i wycofywania zatwierdzeń są publikowane przez organ zatwierdzający, który powiadamia o tym Komisję.

Artykuł 26

Wzajemne uznawanie zatwierdzeń

Zatwierdzenie wydane w państwie członkowskim zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału uprawnia operatora do świadczenia usług obsługi naziemnej, zarówno w charakterze operatora usług obsługi naziemnej, jak i użytkownika portu lotniczego wykonującego własną obsługę naziemną, we wszystkich państwach członkowskich na warunkach określonych w zatwierdzeniu, bez uszczerbku dla ograniczeń dostępu do rynku nałożonych zgodnie z art. 6 i 14.

Rozdział V

Obowiązki zarządzających portami lotniczymi i podmiotów dysponujących scentralizowaną infrastrukturą

Artykuł 27

Dostęp do scentralizowanej infrastruktury i urządzeń

1.  Przepisy niniejszego artykułu stosuje się tylko do portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niż 2 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie.

2.  Zarządzający portem lotniczym publikuje wykaz scentralizowanej infrastruktury w porcie lotniczym, o ile jeszcze tego nie uczynił. [Popr. 311]

3.  Zarządzanie scentralizowaną infrastrukturą może być zastrzeżone na rzecz zarządzającego portem lotniczym lub innego podmiotu, który może zobowiązać operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych wykonujących własną obsługę naziemną do korzystania z tej infrastruktury. Zarządzanie tą infrastrukturą odbywa się w przejrzysty, obiektywny i niedyskryminacyjny sposób.

4.  Zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, organ publiczny lub inny organ kontrolujący zarządzającego portem lotniczym podejmują, w sposób obiektywny i po zasięgnięciu opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego i przedsiębiorstw świadczących usługi obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym, decyzję dotyczącą infrastruktury, która ma być scentralizowana. Zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, organ publiczny lub inny organ kontrolujący zarządzającego portem lotniczym dopilnowują, aby wszelka infrastruktura i urządzenia objęte definicją „scentralizowanej infrastruktury ” były określone jako takie i aby w odniesieniu do takiej infrastruktury i urządzeń były spełnione wymogi określone w niniejszym rozdziale.

5.  Jeżeli Komitet Użytkowników Portu Lotniczego nie zgadza się z decyzją zarządzającego portem lotniczym w przedmiocie scentralizowania lub niescentralizowania danej infrastruktury lub zakresu takiego scentralizowania, może zwrócić się do niezależnego organu nadzorującego lub innego właściwego organu danego państwa członkowskiego lub do organów utworzonych zgodnie z art. 6 ust. 5 i art. 11 ust. 2 dyrektywy 2009/12/WE o podjęciezbadanie uzasadnienia decyzji podjętej przez zarządzającego portem lotniczym w celu sprawdzenia, czy dana infrastruktura powinna być scentralizowana czy nie i w jakim zakresieuzasadnienie jest ważne. [Popr. 312]

6.  Operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną mają swobodny dostęp do infrastruktury portu lotniczego, scentralizowanej infrastruktury i urządzeń w porcie lotniczym w zakresie niezbędnym do umożliwienia im wykonywania swojej działalności. Zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą lub, w odpowiednich przypadkach, organ publiczny lub inny organ kontrolujący zarządzającego portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą może uzależnić ten dostęp od warunków, które muszą być istotne, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminacyjne.

7.  Powierzchnię dostępną do celów obsługi naziemnej w porcie lotniczym dzieli się pomiędzy poszczególnych operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną, z uwzględnieniem nowych podmiotów, w zakresie niezbędnym do wykonywania przez nich swoich praw i umożliwienia skutecznej i uczciwej konkurencji, na podstawie istotnych, obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminacyjnych zasad i kryteriów. W razie potrzeby zarządzający portem lotniczym może anulować dotychczasowy podział tej powierzchni i podzielić ją na nowo.[Popr. 313]

8.  Jeżeli decyzja w sprawie zakresu scentralizowanej infrastruktury trafia do niezależnego organu nadzorującego zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, stosuje się procedurę określoną w art. 6 ust. 3, 4 lub 5 dyrektywy 2009/12/WE. [Popr. 314]

Artykuł 28

Opłaty z tytułu scentralizowanej infrastruktury i urządzeńportu lotniczego[Popr. 315]

1.  Przepisy niniejszego artykułu stosuje się tylko do portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niż 2 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie.

2.  Jeżeli korzystanie z infrastruktury scentralizowanej lub urządzeń portu lotniczego podlega opłacie, to zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą dopilnowują, aby wysokość opłaty została określona na podstawie istotnych, obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

3.  Zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą są uprawnieni do odzyskiwania kosztów i odpowiedniego zwrotu z aktywów z pobieranych opłat. Opłaty stanowią wynagrodzenie za udostępnienie infrastruktury lub za usługę. [Popr. 316]

4.  Wszelkie opłaty, o których mowa w ust. 1, ustala się na poziomie poszczególnych portów lotniczych po zasięgnięciu opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego i przedsiębiorstw świadczących usługi obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym. Zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą dostarczają co rok Komitetowi Użytkowników Portu Lotniczego i przedsiębiorstwom świadczącym usługi obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym informacje na temat składników stanowiących podstawę do wyznaczenia opłat, z zastrzeżeniem, że wszystkie wspomniane powyżej strony zobowiązują się do utrzymania przez cały czas tych informacji w ścisłej tajemnicy. Informacje te zawierają co najmniej: [Popr. 317]

5.  Zarządzający portem lotniczym publikuje wysokość opłat, w tym szczegółowy wykaz świadczonych usług, aby wykazać, że opłaty pobierane za udostępnianie scentralizowanej infrastruktury, powierzchnię do wykonywania obsługi naziemnej i niezbędne usługi związane z wykonywaniem usług obsługi naziemnej są wykorzystywane wyłącznie do odzyskiwania całości lub części związanych z tym kosztów. W stosownych przypadkach podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą powiadamia zarządzającego portem lotniczym o wysokości opłat wraz ze szczegółowym wykazem świadczonych usług. [Popr. 320]

5a.   Jeżeli korzystanie z urządzeń portu lotniczego innych niż te zdefiniowane jako infrastruktura scentralizowana podlega opłacie, to jej wysokość jest określana na podstawie istotnych, obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

Państwa członkowskie mogą zezwolić zarządzającemu siecią portów lotniczych zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2009/12/WE na stosowanie wspólnego i przejrzystego systemu opłat.[Popr. 321]

6.  Jeżeli Komitet Użytkowników Portu Lotniczego nie zgadza się z opłatą wyznaczoną przez zarządzającego portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą, może zwrócić się do niezależnego organu nadzorującego lub innego właściwego organu danego państwa członkowskiego lub do organów utworzonych zgodnie z art. 6 ust. 5 i art. 11 ust. 2 dyrektywy 2009/12/WE o podjęcie decyzji o wysokości opłaty. [Popr. 322]

7.  Jeżeli decyzjabrak porozumienia w sprawie wysokości opłat trafia do niezależnego organu nadzorującego zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu, stosuje się procedurę określoną w art. 6 dyrektywy 2009/12/WEdecyzja o wysokości opłat nie wchodzi w życie, dopóki niezależny organ nadzorujący nie przeanalizuje sprawy. Jeżeli niezależny organ nadzorujący zgadza się z decyzją w sprawie wysokości opłat za obsługę naziemną, podjętą przez zarządzającego infrastrukturą, opłaty mogą zostać odzyskane za okres, który upłynął od momentu podjęcia pierwotnej decyzji. [Popr. 323]

Artykuł 29

Separacja prawna

1.  W przypadku portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niż 25 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie, jeżeli zarządzający portem lotniczym lub podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą świadczą usługi obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich, to powołują oddzielny podmiot prawny do świadczenia takich usługzapewniają ścisłe rozdzielenie księgowości dotyczącej działalności w zakresie obsługi naziemnej od księgowości dotyczącej wszelkiej innej działalności, jaką mogą podejmować.

Podmiot ten jest niezależny pod względem formy prawnej, organizacji i decyzyjnościNależy oddzielić księgowość podmiotów świadczących usługi obsługi naziemnej, w szczególności od księgowości wszelkich podmiotów prowadzących działania w zakresie zarządzania infrastrukturą portu lotniczego, jeżeli zarządzający portem lotniczym wykonuje usługi obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich, i od księgowości podmiotów prowadzących działania w zakresie scentralizowanej infrastruktury, jeżeli podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą wykonuje usługi obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich.

2.  W przypadku portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niż 25 mln pasażerów lub 50 000 ton ładunku rocznie, osoby odpowiedzialne za zarządzanie infrastrukturą portu lotniczego lub zarządzanie scentralizowaną infrastrukturą nie mogą należeć bezpośrednio lub pośrednio do struktury niezależnego podmiotu świadczącego usługi obsługi naziemnej.

3.  Podmiot prawny świadczącyPodmioty świadczące usługi obsługi naziemnej, o którymktórych mowa w ust. 1, nie możemogą otrzymywać finansowego subsydiowania skrośnego z działalności aeronautycznej związanej z zarządzaniem infrastrukturą portu lotniczego w przypadkach, kiedy zarządzający portem lotniczym świadczy usługi obsługi naziemnej, ani z działalności aeronautycznej związanej z zarządzaniem scentralizowaną infrastrukturą w przypadkach, kiedy podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą świadczy usługi obsługi naziemnej, które to subsydiowanie umożliwiłoby podmiotowi prawnemu świadczącemu usługi obsługi naziemnej obniżeniecelu obniżenia cen stosowanych wobec osób trzecich z tytułu usług obsługi naziemnej.

4.  Do celów niniejszego artykułu „działalność aeronautyczna” zarządzającego portem lotniczym oznacza wszelką działalność wykonywaną przez zarządzającego portem lotniczym w swoim porcie lotniczym, która jest związana ze świadczeniem usług lub udostępnianiem infrastruktury na rzecz użytkowników portu lotniczego, operatorów usług obsługi naziemnej w ramach ich działalności w transporcie lotniczym lub pasażerów lotniczych korzystających z portu lotniczego, np. pobieranie opłat lotniskowych, przydzielanie infrastruktury i urządzeń, środki zapewniające bezpieczeństwo i ochronę w porcie lotniczym. Działalność inna niż aeronautyczna obejmuje działalność w zakresie nieruchomości lub w sektorach innych niż transport lotniczy.

5.  Na zakończenie każdego roku finansowego niezależny audytor bada sytuację i oświadczarozdzielną księgowość i potwierdza publicznie, że nie wystąpiło tego rodzaju finansowe subsydiowanie skrośne z działalności aeronautycznej w rozumieniu ust. 3. Jeżeli podmiot prawny świadczący usługi obsługi naziemnej otrzymuje subsydiowanie skrośne z działalności innej niż aeronautyczna, to podmiot zarządzający infrastrukturą portu lotniczego lub podmiot dysponujący scentralizowaną infrastrukturą wykazują, że jest to zgodne z przepisami ust. 3. [Popr. 324]

Rozdział VI

Koordynacja czynności i jakość

Artykuł 30

Rola zarządzającego portem lotniczym w zakresie koordynacji usług obsługi naziemnej

1.  Zarządzający portem lotniczym jest odpowiedzialny za właściwą koordynację obsługi naziemnej w swoim porcie lotniczym. Jako koordynator naziemny zarządzający portem lotniczym dopilnowuje w szczególności, aby czynności wykonywane przez operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną oraz udostępnianie scentralizowanej infrastruktury były zgodne z zasadami prowadzenia działalności obowiązującymi w porcie lotniczym określonymi w art. 31.

Zarządzający portem lotniczym jest uprawniony do egzekwowania wspomnianych zasad prowadzenia działalności. Przyjęte środki powinny być przejrzyste, proporcjonalne i niedyskryminacyjne.

Jeżeli zarządzający portem lotniczym świadczy usługi obsługi naziemnej bądź bezpośrednio lub pośrednio kontroluje przedsiębiorstwo, które świadczy takie usługi, niezależny organ nadzorujący monitoruje właściwą koordynację usług obsługi naziemnej i egzekwowanie zasad prowadzenia działalności przez organ zarządzający.

2.  Ponadto w przypadku portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech kolejnych lat wynosiła nie mniej niż 5pięć mln pasażerów lub 100 000 ton ładunku rocznie:

3.  Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów UEUnii dotyczących konkurencji.

4.  Zarządzający portem lotniczym składa organowi ds. oceny skuteczności działania w ramach Europejskiej Organizacji ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej coroczne sprawozdanie dotyczące stosowania środków określonych w ust. 2. Organ ds. oceny skuteczności działania przedkłada skonsolidowane sprawozdanie Komisji.

5.  Zarządzający portem lotniczym zgłasza krajowemu organowi zatwierdzającemu wszelkie problemy związane z operatorami usług obsługi naziemnej lub użytkownikami portu lotniczego wykonującymi własną obsługę naziemną, lub dostępnością scentralizowanej infrastruktury, powstałe w danym porcie lotniczym. [Popr. 325]

Artykuł 30a

Obecność personelu kontaktowego reprezentującego każdego przewoźnika lotniczego

W przypadku portów lotniczych, w których roczna wielkość ruchu przekracza dwa miliony pasażerów, każdy przewoźnik lotniczy dysponuje personelem kontaktowym lub jest prawnie reprezentowany. Ten personel kontaktowy, który może być operatorem obsługi naziemnej, jest uprawniony do podejmowania decyzji finansowych, operacyjnych i prawnych w imieniu przewoźnika lotniczego w danym porcie lotniczym.[Popr. 326]

Artykuł 31

Zasady prowadzenia działalności

1.  Do celów niniejszego artykułu „zasady prowadzenia działalności” obejmują wszelkie zasady ustanowione w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania portu lotniczego przez zarządzającego portem lotniczym, organ publiczny lub inny organ kontrolujący port lotniczy .

2.  ZarządzającyPaństwo członkowskie, zarządzający portem lotniczym, organ publiczny lub inny organ kontrolujący port lotniczy mogą – po przeprowadzeniu konsultacji z Komitetem Użytkowników Portu Lotniczego i przedsiębiorstwami świadczącymi usługi obsługi naziemnej – ustanowić zasady prowadzenia działalnościi, aby zagwarantować właściwe funkcjonowanie portu lotniczego. [Popr. 327]

3.  Zasady prowadzenia działalności są zgodne z następującymi regułami:

4.  Państwo członkowskie może, gdzie sytuacja tego wymaga, na wniosek zarządzającego portem lotniczym: [Popr. 330]

Artykuł 32

Minimalne wymogi jakościowe

1.  Do celów niniejszego artykułu „minimalne wymogi jakościowe” oznaczają wymogi w zakresie minimalnego poziomu jakości usług obsługi naziemnej.

2.  W przypadku portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech ostatnich lat wynosiła nie mniej niż 5 mlnpięć milionów pasażerów lub 100 000 ton ładunku rocznie, zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach. organ publiczny lub inny organ kontro po przeprowadzeniu konsultacji z Komitetem Użytkowników Portu Lotniczego lujący port lotniczy ustanawia minimalne wymogi jakościowe dotyczące wykonywania usług obsługi naziemnej i infrastruktury scentralizowanej. Właściwy organ publiczny i Komisję informuje się o minimalnych wymogach jakościowych ustanowionych przez zarządzającego portem lotniczym oraz powiadamia się o nich właściwy organ publiczny, który w odpowiednich przypadkach może domagać się zmiany tych minimalnych wymogów jakościowych.

Takie wymogi muszą być spójne z zasadami i ustaleniami dotyczącymi bezpieczeństwa oraz systemami zarządzania bezpieczeństwem operatora portu lotniczego i zainteresowanych operatorów lotniczych, o czym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 z dnia 20 lutego 2008 w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Transportu Lotniczego(14).

3.  Operatorzy usług obsługi naziemnej i, użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną i zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, zarządzający infrastrukturą scentralizowaną przestrzegają takichwspomnianych minimalnych norm jakości. Ponadto użytkownicy portu lotniczego i operatorzy usług obsługi naziemnej oraz zarządzający portem lotniczym lub, w stosownych przypadkach, zarządzający infrastrukturą scentralizowaną przestrzegają minimalnych norm jakości w swoichwe wzajemnych stosunkach umownych.

4.  Minimalne wymogi jakościowe obejmują w szczególności następujące obszary: wyniki operacyjne, szkolenia, personelu, odpowiednie wyposażenie, zapewnienie informacji i wsparcia dla pasażerów, w szczególności jak określono w rozporządzeniach (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady(15) i (WE) nr 1107/2006, CDM, bezpieczeństwo, ochronę, środki na wypadek zagrożeń i ochronę środowiskaprzestrzeganie wymogów środowiskowych.

5.  Minimalne wymogi jakościowe są sprawiedliwe, przejrzyste, niedyskryminacyjne i nie naruszają obowiązujących przepisów Unii, w tym rozporządzeń (WE) nr 261/2004 i (WE) nr 1107/2006. Są spójne, proporcjonalne i istotne w odniesieniu do jakości operacji w porcie lotniczym. Pod tym względem należy odpowiednio uwzględnić jakość odprawy celnej, ochrony portu lotniczego i procedur imigracyjnych.

6.  Minimalne wymogi jakościowe są zgodne ze specyfikacjami określonymi przez Komisję. Komisja jest uprawniona do przyjęcia takich specyfikacji w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 42w załączniku Ia.

7.  Przed ustaleniem takich norm zarządzającyWłaściwy organ danego państwa członkowskiego ma obowiązek interweniować bezpośrednio lub na zgłoszenie zarządzającego portem lotniczym zasięga opinii Komitetu Użytkowników Portu Lotniczego i operatorów usług obsługi naziemnej., nakładając odpowiednie środki karne w przypadkach niezgodności z minimalnymi normami jakości. Odbywa się to zgodnie z następującą procedurą:

7a.   Zarządzający portem lotniczym ustala rodzaj i zakres czynności wymaganych dla każdego z kryteriów minimalnych wymogów jakościowych w swym porcie lotniczym. Zarządzający portem lotniczym konsultuje się z Komitetem Użytkowników Portu Lotniczego w sprawie definicji, zakresu i sposobu oceny spełniania minimalnych wymogów jakościowych. Przed wprowadzeniem minimalnych wymogów jakościowych wszyscy operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną zostają przeszkoleni w zakresie ich zdolności do prawidłowej oceny spełnienia kryteriów minimalnych wymogów jakościowych.

7b.   Co najmniej raz w roku zarządzający portem lotniczym informuje Komitet Użytkowników Portu Lotniczego o zakresie przestrzegania przez operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną obowiązujących minimalnych wymogów jakościowych.

7c.   Bez uszczerbku dla ust. 1–7 zarządzający portem lotniczym, oceniając zgodność usług obsługi naziemnej z minimalnymi wymogami jakościowymi, zwraca uwagę na kwestię bezpieczeństwa oraz podejmuje właściwe działania w oparciu o standardowe procedury, jeżeli uzna, że bezpieczeństwo portu lotniczego jest zagrożone.

7d.   Wszystkie minimalne wymogi jakościowe, w tym kryteria ilościowe, jeżeli takowe mają zastosowanie, są publicznie dostępne. Przed każdą aktualizacją lub zmianą minimalnych wymogów jakościowych zarządzający portem lotniczym konsultuje się z Komitetem Użytkowników Portu Lotniczego i operatorami usług obsługi naziemnej działającymi w porcie lotniczym.[Popr. 332]

Artykuł 33

Obowiązki w zakresie sprawozdawczości dotyczącej wykonywania usług obsługi naziemnej

1.  W przypadku portów lotniczych, w których wielkość ruchu w ciągu co najmniej trzech kolejnych lat wynosiła nie mniej niż 5 mln pasażerów lub 100 000 ton ładunku rocznie, operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną składają Komisji sprawozdania ze swoich wyników operacyjnych.

2.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia szczegółowych specyfikacji dotyczących treści i rozpowszechniania obowiązkowych sprawozdań w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 42. [Popr. 333]

Artykuł 34

Szkolenie

1.  Operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną dopilnowują, aby ich pracownicy zajmujący się świadczeniem usług obsługi naziemnej, w tym kadra zarządzająca i nadzorująca, regularnie uczestniczyli w specjalistycznych ujednoliconych na szczeblu europejskim szkoleniach zawodowych i okresowych, szkoleniach umożliwiających im wykonywanie przydzielonych zadań i zapobieganie wypadkom i zranieniom. Właściwa instytucja europejska lub właściwy organ we współpracy z właściwymi organami państw członkowskich, operatorami portów lotniczych i partnerami społecznymi ustanawia ambitne i wiążące normy minimalne, aby zapewnić najwyższą jakość edukacji i szkoleń pracowników w sektorze obsługi naziemnej. Normy te są systematycznie aktualizowane i rozwijane, aby przyczyniały się do jakości działań pod względem niezawodności, odporności, bezpieczeństwa i ochrony oraz stwarzały równe szanse dla operatorów. Właściwe organy państw członkowskich monitorują spełnianie norm w zakresie edukacji i szkoleń przy użyciu odpowiednich środków. Dopóki dane lotnisko nie spełni wymaganych norm, następuje zawieszenie, wycofanie lub odmówienie zatwierdzenia uprawnień odnośnych operatorów. Taka procedura przyczyni się do zapewnienia bezpieczeństwa w europejskim transporcie lotniczym. Możliwe jest polecenie przeprowadzenia okresowych szkoleń na koszt danych operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną. [Popr. 334]

2.  Każdy pracownik zajmujący się świadczeniem usług obsługi naziemnej regularnie odbywa co najmniej dwudniowe szkolenieteoretyczne i praktyczne podstawowe kursy szkoleniowe, jak również kursy szkoleniowe dotyczące zadań przydzielonych takiemu pracownikowi. Właściwe organy państw członkowskich we współpracy z odnośnymi operatorami portu lotniczego i partnerami społecznymi określają szczegóły dotyczące dodatkowych szkoleń specjalistycznych związanych z pracą w porcie lotniczym, a także częstotliwość i minimalny czas trwania takich dodatkowych szkoleń. Pomyślny wynik testu praktycznego i teoretycznego jest potwierdzeniem nabycia odpowiednich umiejętności i wiedzy. Koszty szkolenia pokrywa w całości pracodawca. Każdy pracownik odbywa odpowiednie szkolenie przy obejmowaniuprzed objęciem nowego stanowiska lub przy przydzieleniu pracownikowi nowego zadaniarozpoczęciem wykonywania nowo wyznaczonych zadań. [Popr. 335]

3.  Konkretny zakres testów sprawdzających i szkoleń, jak również ich właściwe przeprowadzenie ujednolica się na szczeblu europejskim, a właściwe organy państw członkowskich dbają o regulację i monitorowanie. W zależności od danej czynności obsługi naziemnej szkolenie obejmujeszkolenia i testy obejmują co najmniej: [Popr. 336]

4.  Każdy operator usług obsługi naziemnej i użytkownik portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną składa zarządzającemu portem lotniczym coroczne sprawozdanie na temat zgodności z obowiązkiem przeprowadzania szkoleń.

Artykuł 35

Podwykonawstwo

1.  Nie naruszając przepisów ust. 2, 3 i 4, operatorzy usługagenci obsługi naziemnej mogą korzystać z podwykonawstwa. Artykuł 34 i 40 w takim samym stopniu ma zastosowanie do podwykonawców.[Popr. 340]

2.  Użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną mogą podzlecać usługi obsługi naziemnej tylko w przypadku czasowej niezdolności do wykonywania własnej obsługi naziemnej z powodu siły wyższej. [Popr. 341]

3.  Podwykonawcy nie mogą podzlecać usług obsługi naziemnej.

4.  Operator usług obsługi naziemnej, o których mowa w art. 11 ust. 1, nie może podzlecać usług obsługi naziemnej, chyba że jest czasowo niezdolny do świadczenia takich usług obsługi naziemnej z powodu siły wyższej.

5.  Operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną, którzy korzystają z co najmniej jednego podwykonawcy dla danej kategorii usług, dopilnowują, aby podwykonawcy wypełnialipodwykonawca wypełniał obowiązki ciążące na operatorach usług obsługi naziemnej określone w niniejszym rozporządzeniu. [Popr. 342]

5a.  Na podwykonawstwo zezwala się wyłącznie operatorom, którzy dowiedli swoich kwalifikacji i niezawodności.[Popr. 343]

5b.  Każdy operator usług obsługi naziemnej i każdy użytkownik portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną, który korzysta z usług co najmniej jednego podwykonawcy, ponosi odpowiedzialność finansową za podwykonawstwo.[Popr. 344]

5c.   Organizator przetargu może ograniczyć liczbę podwykonawców, gdy jest to konieczne ze względów związanych z dostępnością miejsca lub przepustowością.[Popr. 345]

6.  Operatorzy usług obsługi naziemnej i użytkownicy portu lotniczego wykonujący własną obsługę naziemną, którzy korzystają z co najmniej jednego podwykonawcy dla danej kategorii usług, powiadamiają zarządzającego portem lotniczym o nazwie i czynnościach wykonywanych przez danych podwykonawcówdanego podwykonawcę. [Popr. 346]

7.  Jeżeli operator usług obsługi naziemnej ubiega się o zatwierdzenie w zakresie świadczenia usług obsługi naziemnej zgodnie z procedurą selekcyjną określoną w art. 7, to wskazuje liczbę, czynności i nazwy podwykonawców, których zamierza zatrudnić.

Rozdział VII

Stosunki międzynarodowe

Artykuł 36

Stosunki z państwami trzecimi

1.  Państwo członkowskie może całkowicie lub częściowo zawiesić zobowiązania wynikające z niniejszego rozporządzenia w stosunku do operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portu lotniczego pochodzących z państwa trzeciego, o czym mowa w ust. 1, zgodnie z prawem Unii[Popr. 348] i bez uszczerbku dla zobowiązań międzynarodowych Unii Komisja może, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 43 ust. 3, podjąć decyzję o podjęciu przez państwo lub państwa członkowskie działań, włącznie z całkowitym lub częściowym zawieszeniem prawa dostępu do rynku usług obsługi naziemnej na swoim terytorium, w stosunku do operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portu lotniczego wykonujących własną obsługę naziemną pochodzących z danego państwa trzeciego, aby przeciwdziałać dyskryminacyjnemu zachowaniu takiego państwa trzeciego, jeżeliw każdym przypadku, gdy okaże się, że państwo trzecie w odniesieniu do dostępu do rynku usług obsługi naziemnej lub wykonywania obsługi własnej obsługi naziemnej: [Popr. 347]

2.  Za operatora usług obsługi naziemnej lub użytkownika portu lotniczego wykonującego własną obsługę naziemną pochodzących z państwa trzeciego uznaje się osoby prawne lub fizyczne zarejestrowane zgodnie z prawem takiego państwa trzeciego i posiadające swoją siedzibę, administrację centralną lub główne miejsce prowadzenia działalności na terytorium takiego państwa trzeciego.

3.  Unia lub państwa członkowskie dopilnowują, w odniesieniu do praw dostępu do rynku w państwach trzecich, aby nie dochodziło do nierównego traktowania unijnych użytkowników portu lotniczego świadczących usługi obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich i innych unijnych operatorów usług obsługi naziemnej.

Rozdział VIII

Obowiązki w zakresie sprawozdawczości i monitorowania

Artykuł 37

Obowiązki państw członkowskich w zakresie sprawozdawczości

1.  Do dnia 1 lipca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz portów lotniczych podlegających co najmniej jednemu ograniczeniu dostępu do rynku obsługi naziemnej określonemu w art. 6 ust. 2 lub w art. 14.

2.  Do dnia 1 lipca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz operatorów usług obsługi naziemnej i użytkowników portów lotniczych wykonujących własną obsługę naziemną, którzy zostali zatwierdzeni przez dane państwo członkowskie zgodnie z rozdziałem IV.

Artykuł 38

Opublikowanie wykazu portów lotniczych

Artykuł 39

Sprawozdanie dotyczące oceny i informacji

1.  W terminie 5trzech lat od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszego rozporządzenia. W sprawozdaniu dokonuje się w szczególności oceny wszelkich istotnych skutków dotyczących jakości usług obsługi naziemnej, jak i zatrudnienia i warunków pracy. W sprawozdaniu uwzględnia się następujący zestawdokonuje się analizy następujących wskaźników i kryteriów dla danej próby portów lotniczych: [Popr. 349]

2.  Komisja i państwa członkowskie współpracują w zakresie gromadzenia informacji na potrzeby sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.

3.  Na podstawie tego sprawozdania Komisja może, w ścisłej współpracy z Parlamentem Europejskim, podjąć decyzję dotyczącą konieczności zmiany niniejszego rozporządzenia. [Popr. 356]

Rozdział IX

Ochrona socjalna

Artykuł 40

Ochrona socjalna

Bez uszczerbku dla stosowania niniejszego rozporządzenia i z zastrzeżeniem innych przepisów prawa unijnego, państwaPaństwa członkowskie mogą podejmować działania niezbędne w celu zapewnieniaprawnie gwarantują, by personel przedsiębiorstw świadczących usługi obsługi naziemnej na rzecz osób trzecich lub wykonujący własną obsługę naziemną korzystał z odpowiedniego poziomu ochrony praw pracownikówsocjalnej oraz godziwych warunków pracy, również w przypadku podwykonawstwa i w kontekście umów o usługę. Jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego stwierdzą, że dane lotnisko nie spełnia wymaganych norm, następuje zawieszenie, wycofanie lub odmowa zatwierdzenia uprawnień operatorów lub odnośnych usług własnej obsługi naziemnej do czasu ponownego osiągnięcia wymaganego poziomu usług. [Popr. 361]

Rozdział X

Odwołanie od decyzji lub poszczególnych środków

Artykuł 41

Prawo do odwołania

1.  Państwa członkowskie lub, w stosownych przypadkach, zarządzający portami lotniczymi dopilnowują, aby każda strona mająca uzasadniony interes prawny miała prawo odwołania się od decyzji lub indywidualnych środków podjętych zgodnie z art. 6 ust. 2, art. 7–10, art. 13, art. 23 i art. 24, art. 27, art. 28, art. 31 i art. 32.

2.  Odwołanie można wnieść do sądu krajowego lub organu publicznego innego niż zarządzający portem lotniczym, który, w stosownych przypadkach, jest niezależny od organu publicznego sprawującego kontrolę nad zarządzającym portem lotniczym. W przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu odwołanie wnosi się do niezależnego organu nadzorującego.

Rozdział XI

Przepisy dotyczące uprawnień wykonawczych i delegowanych

Artykuł 42

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w artykułach 22, 32 i 33, powierza się na czas nieokreślony od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3.  Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 22, 32 i 33 może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 22, 32 i 33 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski lub Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 43

Procedura komitetowa

1.  Komisję wspomaga komitet w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. W przypadku gdy opinia komitetu ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, procedura ta kończy się bez osiągnięcia rezultatu gdy, przed upływem terminu na wydanie opinii, zdecyduje o tym przewodniczący komitetu lub wniesie o to zwykła większość członków komitetu.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. W przypadku gdy opinia komitetu ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, procedura ta kończy się bez osiągnięcia rezultatu gdy, przed upływem terminu na wydanie opinii, zdecyduje o tym przewodniczący komitetu lub wniesie o to zwykła większość członków komitetu.

Rozdział XII

Przepisy końcowe

Artykuł 44

Uchylenie

Dyrektywa 96/67/WE traci moc ze skutkiem od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 45

Przepisy przejściowe

1.  Operatorzy wybrani zgodnie z art. 11 dyrektywy 96/67/WE przed datą stosowania niniejszego rozporządzenia zachowują upoważnienie na warunkach określonych w dyrektywie 96/67/WE do zakończenia pierwotnie zaplanowanego czasu trwania wyboru.

2.  W przypadku portów lotniczych, gdzie wybrano tylko dwóch operatorów na daną kategorię usług zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 96/67/WE, a gdzie wymagany jest wybór co najmniej trzech operatorów na mocy art. 6 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, organizuje się procedurę selekcyjną zgodnie z art. 7–13 niniejszego rozporządzenia, tak aby wybrać trzeciego operatora, który będzie mógł rozpocząć działalność nie później niż w terminie jednego rokutrzech lat od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia. [Popr. 357]

3.  Zatwierdzenia wydane zgodnie z art. 14 dyrektywy 96/67/WE zachowują ważność do chwili ich wygaśnięcia i w każdym wypadku nie dłużej niż przez dwa lata od daty stosowania niniejszego rozporządzenia.

4.  Jeżeli przedsiębiorstwo zostanie zatwierdzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, to w ciągu dwóch miesięcy występuje o anulowanie wszelkich swoich zatwierdzeń wydanych zgodnie z art. 14 dyrektywy 96/67/WE. Jeżeli jednak zatwierdzenie wydane zgodnie z art. 14 dyrektywy 96/67/WE ma wygasnąć w terminie dwóch miesięcy od daty wydania nowego zatwierdzenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, to przedsiębiorstwo nie jest zobowiązane do wystąpienia o ich anulowanie.

5.  Przepisów art. 26 niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do zatwierdzeń wydanych zgodnie z art. 14 dyrektywy 96/67/WE.

Artykuł 46

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia ...(16)

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...

W imieniu Parlamentu Europejskiego

Przewodniczący

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ KATEGORII USŁUG OBSŁUGI NAZIEMNEJ

1.  Administracja naziemna i nadzór obejmują następujące podkategorie:

2.  Obsługa naziemna pasażerów obejmuje wszelkie informacje i pomoc,udzielanie wszelkich informacji i pomocy – w tym udzielaneinformacji i pomocy udzielanych w ramach odpowiednich przepisów UE dotyczącychodpowiedniego prawodawstwa Unii dotyczącego praw pasażerów, udzielane– na rzecz pasażerów przylatujących, odlatujących i przesiadających się, z uwzględnieniem sprawdzania biletów i dokumentów podróży, rejestrowania bagażu, ustalania, że bagaż należy do danego pasażera, np. poprzez kontrolę elektroniczną, i przemieszczania go do sortowni. [Popr. 358]

3.  Obsługa bagażu obejmuje obsługę naziemną bagażu na terenie sortowni, jego sortowanie, przygotowywanie go do odlotu, załadowywanie i wyładowywanie z urządzeń służących do przemieszczania go ze statku powietrznego do sortowni i w drugą stronę, jak również transport bagażu z sortowni na teren odbioru bagażu.

4.  Obsługa ładunków i poczty obejmuje następujące podkategorie:

5.  Obsługa ramp obejmuje następujące podkategorie:

6.  Obsługa statku powietrznego obejmuje następujące podkategorie:

7.  Obsługa w zakresie tankowania paliwa obejmuje następujące podkategorie:

8.  Utrzymanie statku powietrznego obejmuje następujące podkategorie:

9.  Obsługa lotu i czynności administracyjne związane z załogą obejmują następujące podkategorie:

10.  Transport naziemny obejmuje następujące podkategorie:

11.  Obsługa w zakresie cateringu obejmuje następujące podkategorie:

ZAŁĄCZNIK 1a

WYKAZ MINIMALNYCH WYMOGÓW JAKOŚCIOWYCH