(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2011)0873),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 77 ust. 2 lit. d) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7–0506/2011),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez szwedzki Riksdag, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 14 czerwca 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Budżetowej (A7–0232/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zatwierdza swoje oświadczenie załączone do niniejszej rezolucji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 1052/2013.)

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego

Parlament Europejski podkreśla, że instytucje UE powinny dążyć do stosowania właściwej i neutralnej terminologii w aktach prawnych dotyczących obywateli państw trzecich, którzy nie posiadają zezwolenia władz państw członkowskich na przebywanie na terytorium państw członkowskich lub których zezwolenie w tym zakresie straciło ważność. W takich przypadkach instytucje UE powinny unikać stosowania przymiotnika „nielegalny”, jeżeli można znaleźć inne sformułowanie, a we wszystkich przypadkach, kiedy jest mowa o osobach, powinny one używać sformułowania „migranci o nieuregulowanym statusie”.