Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie uprawnień stałych komisji parlamentarnych (2013/2996(RSO))

P7_TA(2014)0018 B7-0001/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając propozycję Konferencji Przewodniczących,

–  uwzględniając art.183 Regulaminu,

1.  postanawia zastąpić tekst załącznika VII do Regulaminu następującym tekstem:"„Załącznik VII – Uprawnienia stałych komisji parlamentarnych

I.  Komisja Spraw Zagranicznych

Komisja ta zapewnia polityczny nadzór i koordynację prac wspólnych komisji parlamentarnych i parlamentarnych komisji do spraw współpracy, jak też delegacji międzyparlamentarnych, delegacji ad hoc i misji obserwacji wyborów objętych zakresem jej kompetencji.

II.  Komisja Rozwoju

Komisja koordynuje pracę delegacji międzyparlamentarnych i delegacji ad hoc objętych zakresem jej kompetencji.

III.  Komisja Handlu Międzynarodowego

Komisja pozostaje w kontakcie z właściwymi delegacjami międzyparlamentarnymi i delegacjami ad hoc w zakresie gospodarczych i handlowych aspektów stosunków z krajami trzecimi.

IV.  Komisja Budżetowa

V.  Komisja Kontroli Budżetowej

VI.  Komisja Gospodarcza i Monetarna

VII.  Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych

oraz stosunków z innymi właściwymi organami Unii i organizacjami międzynarodowymi.

VIII.  Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

IX.  Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

X.  Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów

XI.  Komisja Transportu i Turystyki

XII.  Komisja Rozwoju Regionalnego

XIII.  Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi

XIV.  Komisja Rybołówstwa

XV.  Komisja Kultury i Edukacji

XVI.  Komisja Prawna

XVII.  Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

XVIII.  Komisja Spraw Konstytucyjnych

XIX.  Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia

XX.  Komisja Petycji

2.  postanawia, że niniejsza decyzja wejdzie w życie pierwszego dnia pierwszej sesji ósmej kadencji parlamentarnej;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji do wiadomości Radzie i Komisji.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie projektu decyzji Rady uchylającej decyzję Rady 2007/124/WE, Euratom ustanawiającą na lata 2007–2013, jako część ogólnego programu w sprawie bezpieczeństwa i ochrony wolności, szczegółowy program "Zapobieganie, gotowość i zarządzanie skutkami terroryzmu i innymi rodzajami ryzyka dla bezpieczeństwa" (15187/2013 – C7-0418/2013 – 2013/0281(APP))

P7_TA(2014)0019 A7-0432/2013

(Specjalna procedura ustawodawcza – zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15187/2013),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 352 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 203 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej(C7‑0418/2013),

–  uwzględniając art. 81 ust. 1 i art. 46 ust. 1 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A7-0432/2013),

1.  wyraża zgodę na projekt decyzji Rady;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej odnowienia Umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Federacji Rosyjskiej (13152/2013 – C7-0370/2013 – 2013/0282(NLE))

P7_TA(2014)0020 A7-0473/2013

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady dotyczącej odnowienia Umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Federacji Rosyjskiej (13152/2013),

–  uwzględniając decyzję Rady 2000/742/WE z dnia 16 listopada 2000 r. dotyczącą zawarcia Umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Federacji Rosyjskiej,

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 186 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7‑0370/2013),

–  uwzględniając art. 81, art. 90 ust. 7 i art. 46 ust. 1 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Budżetowej (A7-0473/2013),

1.  wyraża zgodę na odnowienie Umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Federacji Rosyjskiej.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie nominałów i parametrów technicznych monet euro przeznaczonych do obiegu (przekształcenie) (COM(2013)0184 – C7-0132/2013 – 2013/0096(NLE))

P7_TA(2014)0021 A7-0479/2013

(Konsultacja – przekształcenie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2013)0184),

–  uwzględniając art. 128 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C7–0132/2013),

–  uwzględniając porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych(1),

–  uwzględniając pismo z dnia 17 czerwca 2013 r. skierowane przez Komisję Prawną do Komisji Gospodarczej i Monetarnej zgodnie z art. 87 ust. 3 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 87 i 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0479/2013),

A.  mając na uwadze, że zdaniem grupy konsultacyjnej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przedmiotowy wniosek nie zawiera żadnych zmian merytorycznych innych niż te określone jako takie we wniosku, oraz mając na uwadze, że w odniesieniu do kodyfikacji niezmienionych przepisów wcześniejszych aktów i tych zmian wniosek zawiera zwykłą kodyfikację istniejących tekstów, bez zmiany co do ich istoty;

1.  zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 4 (4)  Jednolity system walutowy Unii powinien budzić zaufanie społeczne i prowadzić do innowacji technicznych, które zapewniają bezpieczeństwo, niezawodność i sprawność tego systemu. (4)  Jednolity system walutowy Unii powinien budzić zaufanie społeczne i prowadzić do innowacji technicznych, które zapewniają bezpieczeństwo, niezawodność i sprawność tego systemu. Powinien również pomóc w zapobieganiu podrabianiu pieniędzy. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 8 8.  Wszelkie istotne informacje na temat nowych narodowych wzorów obiegowych monet euro są publikowane przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 8.  Wszelkie istotne informacje na temat nowych narodowych wzorów obiegowych monet euro są publikowane przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Wszelkie zastrzeżenia wysuwane przez Komisję na mocy ust. 5 są przekazywane Parlamentowi Europejskiemu.

(1) Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie przyszłości stosunków UE-ASEAN (2013/2148(INI))

P7_TA(2014)0022 A7-0441/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając główne ramy prawne regulujące stosunki z ASEAN, tj. umowę o współpracy między ASEAN i EWG, podpisaną w marcu 1980 r.(1),

–  uwzględniając trwające negocjacje i/lub zawarcie siedmiu umów o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską a państwami członkowskimi ASEAN, tj. Brunei, Indonezją, Malezją, Filipinami, Singapurem, Tajlandią i Wietnamem,

–  uwzględniając negocjacje w sprawie umów o wolnym handlu z Malezją, Tajlandią i Wietnamem oraz zawarcie umowy o wolnym handlu między UE a Singapurem,

–  uwzględniając strategię UE pt. „Nowe partnerstwo z Azją Południowo-Wschodnią” z lipca 2003 r. (COM(2003)0399), w której za kluczowe priorytety uznaje się zintensyfikowanie handlu regionalnego i stosunków inwestycyjnych z ASEAN, a także dialog dotyczący określonych obszarów polityki,

–  uwzględniając 7. Euroazjatyckie Partnerstwo Parlamentarne (ASEP) oraz 22. szczyt ASEAN,

–  uwzględniając deklarację norymberską dotyczącą pogłębionego partnerstwa UE-ASEAN z marca 2007 r. oraz plan działania z listopada 2007 r.,

–  uwzględniając plan działania na rzecz wzmocnienia pogłębionego partnerstwa UE-ASEAN (2013–2017) z Bandar Seri Begawanu, przyjęty w Brunei dnia 27 kwietnia 2012 r.,

–  uwzględniając przystąpienie Unii Europejskiej do Traktatu o wzajemnych stosunkach i współpracy w Azji Południowo-Wschodniej w Phnom Penh z dnia 12 lipca 2012 r.(2),

–  uwzględniając 9. szczyt dialogu Azja-Europa (ASEM), który odbył się w Wientianie (Laos) w listopadzie 2012 r.,

–  uwzględniając Fundację Azja-Europa (ASEF) utworzoną w lutym 1997 r. w celu stworzenia forum dialogu pozarządowego,

–  uwzględniając program wspierania programu integracji regionalnej ASEAN-UE (APRIS), program wspierania integracji regionalnej ASEAN (ARISE) oraz regionalny instrument dialogu UE-ASEAN (READI) służące wspieraniu harmonizacji strategii politycznych i regulacji w sektorach pozahandlowych,

–  uwzględniając wspólną deklarację UE-USA w sprawie regionu Azji i Pacyfiku z dnia 12 lipca 2012 r.,

–  uwzględniając założenie dnia 8 sierpnia 1967 r. Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN),

–  uwzględniając program wspólnoty gospodarczej ASEAN uzgodniony w 2007 r. i kartę ASEAN przyjętą w 2008 r.,

–  uwzględniając pierwszą Deklarację praw człowieka ASEAN z dnia 18 listopada 2012 r., utworzenie Międzyrządowej Komisji ds. Praw Człowieka ASEAN (AICHR) oraz pierwsze rozmowy między AICHR a nowo wybranym specjalnym przedstawicielem Unii Europejskiej ds. praw człowieka Stavrosem Lambrinidisem, które miały miejsce dnia 8 maja 2013 r.,

–  uwzględniając 14. szczyt ASEAN, który odbył się w 2009 r., oraz opracowanie planu działania w sprawie jednolitego rynku wspólnoty gospodarczej ASEAN, wspólnoty politycznej i bezpieczeństwa ASEAN i wspólnoty społeczno-kulturalnej ASEAN,

–  uwzględniając 22. szczyt ASEAN, który odbył się w Brunei w dniach 24–25 kwietnia 2013 r.,

–  uwzględniając 7. szczyt Azji Wschodniej, który odbył się w Phnom Penh dnia 20 listopada 2012 r. z udziałem przywódców z 17 krajów ASEAN, Chin, Japonii i Korei Południowej (ASEAN+3), Indii, Australii i Nowej Zelandii (ASEAN+6) oraz Stanów Zjednoczonych,

–  uwzględniając porozumienie ASEAN w sprawie zarządzania kryzysowego i działań w sytuacjach nadzwyczajnych (AADMER),

–  uwzględniając wspólne oświadczenie z ósmego spotkania ministrów opieki społecznej i rozwoju społecznego państw ASEAN wydane dnia 6 września 2013 r. w Phnom Penh w ramach przygotowań do szczytu państw ASEAN zaplanowanego na październik 2013 r. oraz zawarte w nim odniesienie, że dostęp do zabezpieczenia społecznego jest podstawowym prawem człowieka,

–  uwzględniając swoje ostatnie rezolucje w sprawie państw członkowskich ASEAN, w szczególności rezolucję z dnia 11 września 2013 r. w sprawie negocjacji dotyczących umowy o partnerstwie i współpracy między UE a Malezją(3), z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie sytuacji muzułmanów Rohingya(4), z dnia 11 czerwca 2013 r. w sprawie przestępczości zorganizowanej, korupcji i prania pieniędzy(5), z dnia 18 kwietnia 2013 r. w sprawie Wietnamu, w szczególności o wolności wypowiedzi(6) oraz z dnia 7 lutego 2013 r. w sprawie Laosu: sprawa Sombatha Somphone’a(7),

–  uwzględniając swoje ostatnie rezolucje w sprawie państw członkowskich ASEAN, w szczególności rezolucję z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie starć na granicy między Tajlandią a Kambodżą(8), z dnia 7 lipca 2011 r. w sprawie Indonezji, w tym ataków na mniejszości(9), z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie Birmy – przeprowadzenie wyborów i zwolnienie przywódczyni opozycji Aung San Suu Kyi(10), z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie sytuacji w Birmie/Związku Myanmar(11), z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie Tajlandii(12), z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie sytuacji w Laosie i Wietnamie(13) oraz z dnia 5 lutego 2009 r. w sprawie sytuacji uchodźców birmańskich w Tajlandii(14),

–  uwzględniając Zasady przewodnie dotyczące biznesu i praw człowieka: Wdrażanie ram ONZ „Ochrona, poszanowanie i naprawa”, przyjęte przez Radę Praw Człowieka ONZ dnia 16 czerwca 2011 r.,

–  uwzględniając art. 48 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinię Komisji Rozwoju (A7-0441/2013),

A.  mając na uwadze, że ASEAN jest obecnie jedną z najważniejszych rozwijających się organizacji regionalnych na świecie, zarówno pod względem rozwoju gospodarczego, jak i dynamiki geopolitycznej;

B.  mając na uwadze, że zgodnie z kartą ASEAN podpisaną w listopadzie 2007 r. ASEAN zyskuje osobowość prawną oraz ramy prawne i instytucjonalne, w tym tworzy się Komitet Stałych Przedstawicieli, który ma wspierać i koordynować pracę ASEAN;

C.  mając na uwadze, że wspólnota gospodarcza ASEAN zamierza do 2015 r. stworzyć rynek wewnętrzny dla 600 mln ludzi, co sprawi, że rynek ASEAN wraz ze swoimi konkurencyjnymi podmiotami gospodarczymi i szybko rosnącym popytem wewnętrznym będzie porównywalny z innymi dużymi rynkami na świecie, takimi jak UE, Stany Zjednoczone, Chiny, Japonia i Indie, a w rezultacie stanie się silnym partnerem gospodarczym na rynku regionalnym i międzynarodowym; mając na uwadze, że proces ten postawi przed częścią państw członkowskich ASEAN wyzwania pod względem konkurencyjności, stabilności społecznej oraz wzmocnienia i rozwoju socjalnych elementów procesu integracji;

D.  mając na uwadze, że starania państw członkowskich ASEAN w zakresie restrukturyzacji gospodarczej po azjatyckim kryzysie finansowym w 1997 r. umożliwiły im wykazanie się ogólną dobrą odpornością na bieżący światowy kryzys gospodarczy;

E.  mając na uwadze, że w 1993 r. utworzono Forum Regionalne ASEAN, aby pogłębić dialog i konsultacje w kwestiach politycznych i dotyczących bezpieczeństwa oraz przyczynić się do stworzenia budującej zaufanie i prewencyjnej dyplomacji w regionie Azji i Pacyfiku;

F.  mając na uwadze, że na ostatnim szczycie ASEAN wezwano do denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego i zachęcono państwa posiadające broń jądrową do przystąpienia do protokołu do Traktatu o strefie wolnej od broni jądrowej w Azji Południowo-Wschodniej; mając na uwadze, że uczestnicy szczytu omawiali także ewentualne przyszłe uczestnictwo Timoru Wschodniego w ASEAN;

G.  mając na uwadze, że Chiny pogłębiły swoje powiązania gospodarcze z krajami Azji Południowo-Wschodniej; mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie ASEAN pogłębiły współpracę ze Stanami Zjednoczonymi w zakresie bezpieczeństwa na morzu; mając na uwadze, że Rosja postrzega Azję jako istotną część swojej międzynarodowej strategii; mając na uwadze, że kraje ASEAN wciąż odgrywają ważną rolę w utrzymaniu pokoju i stabilności w regionie; mając na uwadze, że UE i ASEAN wspólnie wyrażają zaniepokojenie nierozwiązanymi sporami terytorialnymi o Morze Południowochińskie oraz są żywotnie zainteresowane utrzymaniem pokoju i stabilności oraz przestrzeganiem prawa międzynarodowego, a zwłaszcza Karty Narodów Zjednoczonych i Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r.; wspiera sześciopunktowy plan w sprawie Morza Południowochińskiego z lipca 2012 r. oraz wytyczne dotyczące wdrożenia Deklaracji w sprawie postępowania stron na Morzu Południowochińskim z 2011 r., które zachęcają do pokojowego rozwiązania;

H.  mając na uwadze, że w Deklaracji praw człowieka ASEAN utrzymano możliwość przyjmowania przez poszczególne państwa własnych instrumentów prawnych na rzecz ochrony praw człowieka, chociaż deklaracja ustanawia ogólne ramy ochrony praw człowieka dla całego regionu;

I.  mając na uwadze, że dnia 8 listopada 2013 r. tajfun Haiyan zdewastował Filipiny, niszcząc całe miasta, a w rezultacie spowodował wciąż nieznaną, lecz szacowaną na tysiące liczbę ofiar oraz pozbawił dachu nad głową miliony ludzi; mając na uwadze, że był to najpotężniejszy cyklon, jaki kiedykolwiek uderzył w ląd, co pokazuje ogromne niebezpieczeństwo, jakie niosą ze sobą coraz częściej występujące ekstremalne warunki pogodowe;

J.  mając na uwadze, że wysoki poziom zanieczyszczenia spowodowany dymem z ogromnych pożarów lasów w regionie ma poważne skutki dla środowiska i może stanowić nietypowe zagrożenie dla bezpieczeństwa;

K.  mając na uwadze, że UE i ASEAN mają wspólny polityczny cel, jakim jest wspieranie dobrobytu, współpracy i pokoju w poszczególnych regionach oraz na całym świecie;

L.  mając na uwadze, że celem planu działania z Bandar Seri Begawanu z 2012 r. przyjętego przez UE i ASEAN jest większe strategiczne ukierunkowanie na współpracę w zakresie trzech filarów ASEAN, a także na współpracę kulturalną i rozwojową, a jego częścią są regularne posiedzenia na szczeblu ministerialnym i urzędników wyższego szczebla;

M.  mając na uwadze, że w obliczu toczących się negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu między UE a Malezją, Tajlandią i Wietnamem, a także zawarcia umowy o wolnym handlu między UE a Singapurem oraz długofalowego celu, jakim jest zawarcie międzyregionalnej umowy o wolnym handlu, coraz pilniejsze staje się opracowanie wraz z partnerami z ASEAN bardziej kompleksowych ram politycznych;

1.  uważa, że ASEAN jako ważny podmiot gospodarczy w regionie i na świecie może odegrać ważną rolę w promowaniu pokojowego, wielostronnego porządku na świecie; ma nadzieję na dalszy rozwój zdolności instytucjonalnych, ekonomicznych i politycznych ASEAN;

2.  zdecydowanie zachęca ASEAN do dalszego podążania ścieżką integracji politycznej i gospodarczej, w szczególności do realizacji ambitnego planu ASEAN dotyczącego stworzenia wspólnoty gospodarczej do 2015 r., w tym liberalizacji swojego wewnętrznego rynku pracy, która przyniosłaby ogromne korzyści wszystkim uczestniczącym krajom;

3.  gratuluje przywódcom ASEAN znacznego postępu, jaki osiągnięto w procesie integracji regionalnej, czego najbardziej wyraźnym przykładem jest zbliżające się ustanowienie wspólnoty gospodarczej ASEAN; jest zdania, że tym pozytywnym zmianom powinno towarzyszyć pogłębienie parlamentarnego wymiaru ASEAN, oraz zachęca przywódców ASEAN, aby zastanowili się nad oficjalnym uznaniem – w karcie – roli Zgromadzenia Międzyparlamentarnego ASEAN (AIPA) jako integralnej części ASEAN;

4.  podkreśla wielki potencjał gospodarczy regionu ASEAN i zachęca państwa ASEAN oraz krajowe i zagraniczne przedsiębiorstwa działające w krajach ASEAN, by stosowały zasady społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, aktywnie przestrzegały podstawowych norm pracy MOP oraz wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka, promowały odpowiednią ochronę zatrudnienia i dostępność godnych warunków pracy, a także stworzyły klimat bardziej sprzyjający rozwojowi związków zawodowych i ich działalności; w związku z tym wzywa Komisję do pomocy przy opracowywaniu środków umożliwiających zwiększenie międzynarodowych i miejscowych możliwości egzekwowania prawa;

5.  jest zdania, że państwa ASEAN powinny zmierzać ku nowej fazie rozwoju gospodarczego i społecznego, sprzyjającego włączeniu społecznemu, ze szczególnym uwzględnieniem propagowania praw człowieka oraz praw socjalnych, pracowniczych i gospodarczych swoich obywateli, by zapewnić większą równość i sprawiedliwość społeczną; uważa, że w tym celu państwa ASEAN powinny wykorzystywać rosnący dobrobyt gospodarczy do umacniania sieci zabezpieczenia społecznego i ochrony socjalnej; wzywa również UE do zacieśniania współpracy w dziedzinie praw człowieka, aby przyczynić się do skutecznego działania Międzyrządowej Komisji ds. Praw Człowieka ASEAN (AICHR) w dziedzinie propagowania praw człowieka i ich ochrony;

6.  podkreśla, że UE i ASEAN dzielą te same wartości i mają wspólne interesy polityczne i gospodarcze, które należy nadal rozwijać, traktując je jako kwestie o wysokim priorytecie oraz podnosząc do rangi strategicznego partnerstwa; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że mając na uwadze znaczenie tych stosunków, ESDZ aktywnie rozważa mianowanie szefa delegatury UE w ASEAN; oczekuje, że doprowadzi to do lepszej koordynacji między szefem delegatury UE w ASEAN a ambasadami państw członkowskich oraz do zwiększenia politycznej wiarygodności i widoczności UE; wzywa wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel oraz Komisję do przedstawienia zmienionej, bardziej złożonej strategii dla Azji Południowo-Wschodniej;

7.  uważa, że UE i jej państwa członkowskie powinny pracować nad wspólnym i spójnym podejściem do regionu ASEAN, wspierając i uzupełniając się wzajemnie, co pozwoli UE na silniejszą obecność gospodarczą i polityczną w regionie; uważa, że należy zwiększyć obecność przedstawicieli UE i państw członkowskich na forach regionalnych i krajowych ASEAN na wszystkich szczeblach;

8.  proponuje, aby Unia starała się uświadomić opinię publiczną tych krajów, że prowadząc politykę zagraniczną, Unia pełni rolę organu regulacyjnego, dążącego do wspierania integracji regionalnej poprzez dialog polityczny, preferencyjne umowy handlowe i umowy o partnerstwie;

9.  z zadowoleniem przyjmuje negocjacje w sprawie siedmiu umów o partnerstwie i współpracy między UE i siedmioma państwami członkowskimi ASEAN, które będą fundamentami umożliwiającymi pogłębienie wzajemnych stosunków, oraz podkreśla potrzebę przyspieszenia negocjacji z pozostałymi państwami członkowskimi ASEAN; wzywa do szybkiej ratyfikacji istniejących umów o partnerstwie i współpracy; uważa jednak, że umowy o partnerstwie i współpracy z poszczególnymi krajami nie powinny stać się przeszkodą dla ogólnych stosunków między UE a ASEAN;

10.  wspiera pogłębienie parlamentarnego wymiaru tych stosunków; uważa, że stworzenie formalnego Zgromadzenia Międzyparlamentarnego Euro-ASEAN doprowadziłoby – przy sprzyjających warunkach – do dalszego zacieśnienia stosunków między UE a państwami członkowskimi ASEAN, a także stanowiłoby forum wielostronnej wymiany, które w bardziej złożony sposób podchodziłoby do zagadnień natury globalnej; proponuje także stworzenie powiązań między parlamentarną Podkomisją Praw Człowieka a Międzyrządową Komisją ds. Praw Człowieka ASEAN (AICHR); uważa, że Urząd ds. Promowania Demokracji Parlamentarnej mógłby udzielić wsparcia Zgromadzeniu Międzyparlamentarnemu ASEAN (AIPA) w zakresie tworzenia zdolności, zwiększając rolę parlamentów krajowych oraz AIPA wewnątrz ASEAN;

11.  podkreśla konieczność zintensyfikowania posiedzeń wysokiego szczebla oraz wzajemnej współpracy i zrozumienia na forach międzynarodowych, takich jak ONZ lub jej agencje, MFW oraz WTO;

12.  podkreśla, że należy na szczeblu państwowym i parlamentarnym podnieść rangę i dalej rozwijać współpracę w ramach dialogu Azja-Europa (ASEM) i euroazjatyckiego partnerstwa parlamentarnego (ASEP) jako istniejących forów dialogu między UE a ASEAN;

13.  wspiera ASEAN w znajdywaniu sobie miejsca między sprzecznymi interesami gospodarczymi i w zakresie bezpieczeństwa Chin, Japonii i Stanów Zjednoczonych; pragnie, by UE była aktywnym partnerem ASEAN w jego dążeniach do znajdywania pozamilitarnych rozwiązań ważnych problemów geostrategicznych i w zakresie bezpieczeństwa, dzieląc się unijnymi doświadczeniami w zapobieganiu konfliktom, rozwiązywaniu konfliktów i rozstrzyganiu sporów granicznych i terytorialnych, w celu szerzenia pokoju i zwiększania stabilności regionu;

14.  jest zaniepokojony ostatnimi wydarzeniami na Morzu Południowochińskim oraz z zadowoleniem przyjmuje prace grupy roboczej ds. wdrożenia Deklaracji w sprawie postępowania stron na Morzu Południowochińskim, której celem jest znalezienie pokojowego i korzystnego dla obu stron rozwiązania sporu o granicę morską w tym regionie;

15.  wzywa Unię Europejską, aby przyczyniła się do złagodzenia napięć geopolitycznych w regionie poprzez utrzymywanie bliskich stosunków z ASEAN, co pozwoli na ulepszenie mechanizmów rozwiązywania konfliktów;

16.  dostrzega wysiłki państw ASEAN w dziedzinie zwalczania piractwa i z zadowoleniem przyjmuje dotychczasowe pozytywne doniesienia na ten temat; podkreśla, że szlaki żeglugi morskiej w regionie mają istotne i wielowymiarowe znaczenie dla gospodarki światowej oraz są podatne na zagrożenia; uważa, że kwestia ta powinna znaleźć stałe odzwierciedlenie w działaniach UE w tym regionie;

17.  wzywa Komisję i ESDZ do dalszego zapewniania wsparcia Sekretariatowi ASEAN i jego instytucjom w wysiłkach na rzecz budowania zdolności, przy wykorzystaniu doświadczeń UE; sugeruje, że program wspierania integracji regionalnej ASEAN przez UE (ARISE) powinien być kontynuowany;

18.  zachęca do popierania transregionalnych wizyt artystów i wzywa państwa członkowskie, aby zachęcały do szerszego informowania na temat regionu ASEAN w publicznych mediach i w systemie kształcenia oraz zwiększyły swoją obecność w regionie za pomocą instytucji kulturalnych lub w inny sposób, co doprowadziłoby do poszerzenia więzi kulturowych z państwami ASEAN oraz do pogłębienia wzajemnej znajomości kultury i promowania dialogu kulturowego;

19.  uważa, że warto byłoby rozważyć zorganizowanie roku kultury, którego temat zmieniałby się co roku i w czasie którego jedno z państw UE byłoby przedstawiane w państwach członkowskich ASEAN, a państwo ASEAN w Europie;

20.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że UE jest obecnie największym partnerem większości państw członkowskich ASEAN w dziedzinie współpracy naukowej; sugeruje, że program Komisji „Horyzont 2020” dotyczący badań i innowacji powinien być aktywniej promowany wśród instytucji naukowych w tym regionie;

21.  podkreśla, że programy wymiany sprzyjające mobilności młodych ludzi, takie jak Erasmus, mają istotne znaczenie dla międzykulturowej współpracy studenckiej i naukowej między placówkami szkolnictwa wyższego w UE i ASEAN; sugeruje stworzenie centrów badań ASEAN na europejskich uniwersytetach i unijnych centrów badań na uniwersytetach ASEAN, a także zapewnienie większych możliwości uzyskiwania wspólnych dyplomów; uważa, że UE musi rozszerzyć ofertę programową w języku angielskim na uniwersytetach, aby ułatwić studentom z Azji dostęp do europejskich uniwersytetów, podczas gdy badacze z UE powinni uzyskać pomoc w dołączaniu do programów badawczych w Azji, w tym we współpracy z siecią uniwersytetów ASEAN (AUN);

22.  proponuje, aby podjąć działania – zwłaszcza przy zastosowaniu nowego instrumentu partnerstwa – w celu zintensyfikowania regularnych wymian i procesów wzajemnego uczenia się, na przykład na temat społeczeństw wielokulturowych i struktur państwa demokratycznego w XXI wieku; podkreśla potrzebę uwzględniania praw mniejszości oraz promowania równości płci i równouprawnienia kobiet, a także poprawy warunków życia dziewcząt i kobiet, podniesienia standardów socjalnych i norm pracy, w tym dzięki zniesieniu pracy przymusowej i pracy dzieci, promowaniu odpowiedniej ochrony zatrudnienia i dostępności godnych warunków pracy, wprowadzeniu trwałego i kompleksowego systemu świadczeń socjalnych, systemu prawnego i systemu bezpieczeństwa oraz współpracy gospodarczej i innych stosownych środków;

23.  podkreśla znaczenie rozwoju kontaktów międzyludzkich i docenia pracę Fundacji Azja-Europa (ASEF), której główną funkcją jest tworzenie powiązań między społeczeństwami obywatelskimi w obu regionach; wzywa UE do przyjęcia bardziej aktywnej i znaczącej roli instytucjonalnej niż jedynie zwykłe członkostwo;

24.  wzywa do uruchomienia inicjatywy dotyczącej partnerstwa miast w celu powiązania regionów w Europie i Azji, które dotychczas przeprowadziły niewiele wymian;

25.  sugeruje, aby UE pogłębiła międzyregionalną współpracę z ASEAN w zakresie zapobiegania katastrofom i kryzysom oraz zarządzania kryzysowego, a także przy podejmowaniu poważnych wyzwań, takich jak zrównoważony rozwój w następujących obszarach: bezpieczeństwo żywnościowe, gospodarka zasobami (w tym wykorzystanie zasobów wodnych i morskich, również w podregionie Mekongu), inwestycje w rolnictwie, wspieranie drobnych rolników, urbanizacja, łączność i transport, zmiana klimatu, energia ze źródeł odnawialnych, efektywność energetyczna i transformacja energetyki, turystyka, badania i innowacje;

26.  zauważa, że ubóstwo nadal stanowi problem w krajach ASEAN, przy czym dotyka głównie kobiety, osoby słabo wykształcone, mieszkańców obszarów wiejskich oraz mniejszościowe grupy etniczne lub wyznaniowe; dostrzega w związku z tym konieczność lepszego rozdziału dóbr i wspierania sprawiedliwości społecznej na wszystkich szczeblach oraz uważa, że wciąż potrzebna jest nowa strategia UE na rzecz wspierania rozwoju i zwalczania nierówności w tych krajach, w tym przez zapewnienie dostępu do finansowania przy pomocy mikrokredytów; jest zdania, że taka strategia powinna opierać się przede wszystkim na następujących zasadach: spójność polityki na rzecz rozwoju, długoterminowa skuteczność pomocy, priorytetowe traktowanie podstawowych potrzeb społecznych oraz uczestnictwo podmiotów krajowych, w tym parlamentów krajowych, władz lokalnych, organizacji pozarządowych działających na rzecz rozwoju, a także społeczeństwa obywatelskiego;

27.  podkreśla fakt, że UE powinna zapewnić wsparcie Międzyrządowej Komisji ds. Praw Człowieka ASEAN w zakresie tworzenia zdolności, a także wsparcie techniczne Komisji ds. Kobiet i Dzieci ASEAN;

28.  oczekuje pogłębionej współpracy i wzajemnego zbliżenia w kwestiach dotyczących praw człowieka, takich jak wolność wypowiedzi, wolność mediów, wolność zrzeszania się i zgromadzeń, w tym związków zawodowych; uważa, że zarówno w UE, jak i w ASEAN istnieją obszary, które wymagają poprawy, przykładowo kwestia traktowania migrantów i mniejszości;

29.  oczekuje, że przegląd zakresu uprawnień Międzyrządowej Komisji ds. Praw Człowieka ASEAN będzie stanowił okazję do zwiększenia jej roli; wzywa ASEAN do opracowania standardów i zasad ułatwiających wdrożenie Deklaracji praw człowieka ASEAN; podkreśla, że zobowiązania państw członkowskich ASEAN podjęte na mocy prawa międzynarodowego znoszą wszelkie postanowienia tej deklaracji, które są sprzeczne z tym prawem; proponuje także, aby w przyszłości opracować regionalne mechanizmy rozstrzygania sporów i nakładania sankcji w przypadku łamania praw człowieka, na wzór mechanizmów istniejących już w innych regionach, takich jak np. Europejski Trybunał Praw Człowieka; wspiera pogłębioną współpracę w zakresie wzajemnych problemów dotyczących praw człowieka;

30.  wzywa UE do udoskonalenia wsparcia i współpracy, tak aby zwalczać korupcję, między innymi przez zachęcanie do ratyfikacji i wdrożenia Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji;

31.  wzywa Komisję do udzielania krajom ASEAN dalszej pomocy na rzecz zwalczania różnic między tymi krajami i do wspierania ich na drodze do integracji politycznej, gospodarczej i instytucjonalnej, ze szczególnym uwzględnieniem krajów najsłabiej rozwiniętych (Kambodża, Laos i Mjanma);

32.  wzywa do wdrożenia wytycznych UE w zakresie polityki gruntowej z 2004 r., aby przeciwdziałać zawłaszczaniu ziemi; w szczególności podkreśla, że darczyńcy powinni angażować się w politykę gruntową ukierunkowaną na obronę i umacnianie drobnego rolnictwa rodzinnego;

33.  wyraża uznanie dla decyzji państw członkowskich ASEAN dotyczącej ogłoszenia ASEAN strefą wolną od broni jądrowej i uważa, że za tym przykładem powinny pójść inne państwa;

34.  wyraża zaniepokojenie z powodu polityki ekologicznej, a w szczególności z powodu liczby nielegalnych przypadków pozyskiwania drewna, wypalania i powstającego w efekcie smogu, który ma znaczący negatywny wpływ na środowisko również poza granicami ASEAN; ubolewa, że polityka UE w zakresie biopaliw przyczynia się do gwałtownego wzrostu produkcji oleju palmowego, prowadzącej do wywłaszczania ubogich mieszkańców wsi lub do niekorzystnego włączania ich do plantacji oleju palmowego; uważa zatem, że w ramach pomocy rozwojowej konieczne jest wspieranie prawa osób ubogich do ziemi w krajach rozwijających się; zachęca do większych starań na rzecz ochrony środowiska i różnorodności biologicznej, pochwala pracę Centrum na rzecz Różnorodności Biologicznej ASEAN i oczekuje ściślejszej współpracy między UE a ASEAN w sprawie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej;

35.  wzywa państwa członkowskie ASEAN do osiągnięcia porozumienia w sprawie skoordynowanych środków służących zapobieganiu pożarom niszczącym środowisko oraz ich powstrzymywaniu; nalega, aby Indonezja ratyfikowała porozumienie z 2002 r. w sprawie zanieczyszczenia powietrza wskutek pożarów w regionie;

36.  podkreśla, że UE powinna także pogłębić dialog polityczny i współpracę w takich kwestiach jak prawa podstawowe, w tym prawa mniejszości etnicznych i wyznaniowych, a także – dbając o wolność wypowiedzi i swobodny przepływ informacji – w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz dotyczących praworządności i bezpieczeństwa, takich jak zwalczanie przestępczości międzynarodowej, korupcja, uchylanie się od płacenia podatków, pranie pieniędzy, handel ludźmi i narkotykami, zwalczanie terroryzmu, nieproliferacja, rozbrojenie, bezpieczeństwo morskie i cybernetyczne;

37.  wyraża zaniepokojenie z powodu problemów urbanistycznych będących wynikiem rozwoju gospodarczego, z jakimi borykają się kraje ASEAN, a które obejmują takie kwestie, jak zarządzanie przepływami migracyjnymi ze wsi do miast, planowanie zagospodarowania przestrzennego w miastach oraz wyposażenie w podstawową infrastrukturę i usługi, przeciwdziałanie powstawaniu slumsów oraz potrzeba korzystania z czystych i odnawialnych źródeł energii, by przeciwdziałać zanieczyszczeniu środowiska; apeluje do Komisji o współpracę z krajami ASEAN w zakresie strategii służących rozwiązywaniu tych problemów;

38.  proponuje wspierać regionalną integrację gospodarczą, zwłaszcza w odniesieniu do swobodnego przepływu towarów, usług i inwestycji oraz mobilności wykwalifikowanych robotników, a także dalej pogłębiać współpracę w zakresie zarządzania katastrofami i kryzysami, w dziedzinie bezpieczeństwa, w walce z ubóstwem oraz w kwestiach dotyczących migracji;

39.  przypomina, że ważne jest także wspieranie dynamicznie rozwijającego się sektora prywatnego przez intensyfikację dialogu między przedsiębiorstwami europejskimi i azjatyckimi oraz współpracę publiczno-prywatną w kwestiach finansowych, inwestycyjnych, gospodarczych i handlowych, w tym umiędzynaradawiania małych i średnich przedsiębiorstw z Europy i ich dostępu do rynku, a także w kwestii trwającego kryzysu finansowego na świecie; zachęca UE i ASEAN do wymiany najlepszych praktyk w tym zakresie;

40.  zauważa, że dla kilku członków ASEAN eksport wyrobów włókienniczych do UE stanowi ważny sektor, i przypomina, że przyznanie GSP i GSP Plus jest związane z wdrożeniem podstawowych norm pracy MOP oraz innych podstawowych konwencji międzynarodowych o istotnym znaczeniu dla zrównoważonego rozwoju;

41.  wzywa przywódców państw członkowskich ASEAN, by wspierali cel UE, jakim jest uczestnictwo w przyszłych szczytach Azji Wschodniej w związku z przystąpieniem UE do Traktatu o wzajemnych stosunkach i współpracy w Azji Południowo-Wschodniej;

42.  z zadowoleniem przyjmuje proces pokojowy i reformy demokratyczne w Mjanmie/Birmie, które stwarzają historyczną szansę na znaczne pogłębienie stosunków między UE a ASEAN; jednakże pozostaje szczególnie zaniepokojony sytuacją mniejszości etnicznych; wzywa rząd Birmy i jej sąsiadów będących członkami ASEAN, aby dołożyli wszelkich starań w celu poprawy warunków życia ludu Rohingya i wzmocnienia ich praw obywatelskich;

43.  z zadowoleniem przyjmuje ratyfikację statutów Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) przez Kambodżę i Filipiny oraz wzywa wszystkie państwa członkowskie ASEAN do pójścia ich śladem; jednocześnie apeluje do wszystkich państw członkowskich ASEAN, aby dostosowały się do ogólnoświatowej tendencji do znoszenia kary śmierci; zachęca państwa członkowskie ASEAN do ratyfikacji i wdrożenia Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji;

44.  wyraża uznanie dla Indonezji i Filipin za aktywne zaangażowanie w partnerstwo na rzecz otwartego rządu oraz zobowiązania podjęte na rzecz większej otwartości rządu i integralności publicznej; proponuje, aby pozostałe kraje ASEAN dążyły do uczestnictwa w tym partnerstwie oraz opracowały własne plany działania w ścisłej i konstruktywnej współpracy ze społeczeństwem obywatelskim i organizacjami oddolnymi;

45.  wyraża jednak obawę, że w wielu krajach ASEAN przypadki grabieży ziemi, bezkarność osób mających powiązania z elitami rządzącymi oraz korupcja zagrażają ogromnemu postępowi gospodarczo-społecznemu w regionie ASEAN;

46.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji ESDZ, Radzie, Komisji, Zgromadzeniu Międzyparlamentarnemu ASEAN (AIPA), Sekretariatowi ASEAN oraz rządom i parlamentom państw członkowskich ASEAN.

(1) Dz.U. C 85 z 8.4.1980, s. 83. (2) Dz.U. L 154 z 15.6.2012, s. 1. (3) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0367. (4) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0286. (5) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0245. (6) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0189. (7) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0058. (8) Dz.U. C 188 E z 28.6.2012, s. 57. (9) Dz.U. C 33 E z 5.2.2013, s. 201. (10) Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, s. 120. (11) Dz.U. C 161 E z 31.5.2011, s. 154. (12) Dz.U. C 161 E z 31.5.2011, s. 152. (13) Dz.U. C 285 E z 21.10.2010, s. 76. (14) Dz.U. C 67 E z 18.3.2010, s. 144.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. dotyczące stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (11532/4/2013 – C7-0410/2013 – 2011/0196(COD))

P7_TA(2014)0023 A7-0471/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu (11532/4/2013 – C7-0410/2013),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 7 grudnia 2011 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(2) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0451),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 72 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Transportu i Turystyki (A7-0471/2013),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  stwierdza, że akt ustawodawczy zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu ustawodawczego, zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu ustawodawczego po sprawdzeniu, czy wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Komisji dotyczące rozporządzenia (WE) nr 561/2006

W celu zapewnienia skutecznego i jednolitego stosowania przepisów dotyczących czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku Komisja będzie nadal ściśle monitorować stosowanie tych przepisów, a w razie potrzeby wystąpi z odpowiednimi inicjatywami.

(1) Dz.U. C 43 z 15.2.2012, s. 79. (2) Dz.U. C 349 E z 29.11.2013, s. 105.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udzielania koncesji (COM(2011)0897 – C7-0004/2012 – 2011/0437(COD))

P7_TA(2014)0024 A7-0030/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0897),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 53 ust. 1, art. 62 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0004/2012),

—  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione przez niemiecki Bundesrat, Kongres Deputowanych Hiszpanii oraz Radę Federacyjną Austrii w ramach Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, zawierające stwierdzenie, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 26 kwietnia 2012 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 19 lipca 2012 r.(2),

–  uwzględniając zobowiązanie złożone przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 17 lipca 2013 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Transportu i Turystyki, Komisji Rozwoju Regionalnego i Komisji Prawnej (A7-0030/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie udzielania koncesji

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/23/UE.)

(1) Dz.U. C 191 z 29.6.2012, s. 84. (2) Dz.U. C 277 z 13.9.2012, s. 74.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zamówień publicznych (COM(2011)0896 – C7-0006/2012 – 2011/0438(COD))	P7_TA(2014)0025 A7-0007/2013
SPROSTOWANIA COR01

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0896),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 53 ust. 1, art. 62 i 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0006/2012),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez brytyjską Izbę Gmin oraz szwedzki parlament, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 26 kwietnia 2012 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 9 października 2012 r.(2),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady złożone w piśmie z dnia 17 lipca 2013 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Transportu i Turystyki, Komisji Rozwoju Regionalnego oraz Komisji Prawnej (A7-0007/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeżeli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom państw członkowskich.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/24/UE.)

(1) Dz.U. C 191 z 29.6.2012, s. 84. (2) Dz.U. C 391 z 18.12.2012, s. 49.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (COM(2011)0895 – C7-0007/2012 – 2011/0439(COD))	P7_TA(2014)0026 A7-0034/2013
SPROSTOWANIA COR03

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0895),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 53 ust. 1, art. 62 i 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0007/2012),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez szwedzki parlament oraz brytyjską Izbę Gmin, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 26 kwietnia 2012 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 9 października 2012 r.(2),

–  uwzględniając zobowiązanie do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu przekazane przez przedstawiciela Rady pismem z dnia 17 lipca 2013 r. zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Transportu i Turystyki, Komisji Rozwoju Regionalnego i Komisji Prawnej (A7-0034/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeżeli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom państw członkowskich.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/25/UE.)

(1) Dz.U. C 191 z 29.6.2012, s. 84. (2) Dz.U. C 391 z 18.12.2012, s. 49.

Poprawki przyjete przez Parlament Europejski w dniu 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostępu towarów i usług z państw trzecich do rynku wewnętrznego Unii w zakresie zamówień publicznych oraz procedur wspierających negocjacje dotyczące dostępu unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych państw trzecich (COM(2012)0124 – C7-0084/2012 – 2012/0060(COD))(1)

P7_TA(2014)0027 A7-0454/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Tytuł 1 Wniosek Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie dostępu towarów i usług z państw trzecich do rynku wewnętrznego Unii w zakresie zamówień publicznych oraz procedur wspierających negocjacje dotyczące dostępu unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych państw trzecich w sprawie dostępu towarów i usług z państw trzecich do rynku wewnętrznego Unii w zakresie zamówień publicznych i koncesji oraz procedur wspierających negocjacje dotyczące dostępu unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych i koncesji państw trzecich (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Tekst mający znaczenie dla EOG) Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Umocowanie 3 a (nowe) —  uwzględniając zmienione dyrektywy w sprawie zamówień publicznych (2011/0438(COD), 2011/0439(COD) oraz 2011/0437(COD)); Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Umocowanie 3 b (nowe) —  uwzględniając zmienione wielostronne Porozumienie w sprawie zamówień rządowych (GPA), Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 (1)   Artykuł 21 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, iż Unia określa i prowadzi wspólne polityki i działania oraz dąży do zapewnienia wysokiego stopnia współpracy we wszelkich dziedzinach stosunków międzynarodowych, w tym w celu zachęcania wszystkich krajów do integracji w ramach gospodarki światowej, między innymi drogą stopniowego znoszenia ograniczeń w handlu międzynarodowym. (1)   Artykuł 21 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, iż Unia określa i prowadzi wspólne polityki i działania oraz dąży do zapewnienia wysokiego stopnia współpracy we wszelkich dziedzinach stosunków międzynarodowych, w tym w celu ochrony swoich wartości, podstawowych interesów, bezpieczeństwa, niezależności i integralności oraz w celu zachęcania wszystkich krajów do integracji w ramach gospodarki światowej, między innymi drogą stopniowego znoszenia ograniczeń w handlu międzynarodowym. Poprawka 86 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 4 a (nowy) (4a)  Zmienione wielostronne porozumienie WTO w sprawie zamówień publicznych (GPA) przewiduje jedynie ograniczony dostęp do rynku dla przedsiębiorstw z Unii w odniesieniu do rynków zamówień publicznych w krajach trzecich i ma zastosowanie jedynie do niektórych członków WTO, mianowicie do tych, którzy są stroną porozumienia w sprawie zamówień publicznych. W grudniu 2013 r. Unia ratyfikowała zmienione porozumienie w sprawie zamówień publicznych. Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 (5)   W kontekście Światowej Organizacji Handlu oraz swoich stosunków dwustronnych Unia postuluje ambitne otwarcie międzynarodowych rynków zamówień publicznych Unii i jej partnerów handlowych, w oparciu o zasadę wzajemności i obopólnych korzyści. (5)   W kontekście Światowej Organizacji Handlu oraz swoich stosunków dwustronnych Unia postuluje ambitne otwarcie międzynarodowych rynków zamówień publicznych i koncesji Unii i jej partnerów handlowych, w oparciu o zasadę wzajemności i obopólnych korzyści. Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 a (nowy) (5a)  Zamówienia publiczne stanowią istotną część produktu krajowego brutto UE, a zatem powinny zostać wykorzystane do umocnienia potencjału innowacji w UE oraz produkcji przemysłowej. W świetle zrównoważonej strategii polityki przemysłowej w Unii Europejskiej nieuczciwe przetargi obejmujące towary i/lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej powinny zatem zostać wyłączone. Jednocześnie konieczne jest zapewnienie przemysłowi UE wzajemności i sprawiedliwych warunków dostępu do rynku. Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 b (nowy) (5b)  Polityka handlowa Unii Europejskiej powinna przyczyniać się do ograniczania ubóstwa na całym świecie, a to poprzez dążenie do poprawy warunków pracy, ochrony pracowników i ochrony zdrowia, a także do wzmocnienia praw podstawowych. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 (6)   Wiele państw trzecich jest niechętnych otwarciu swoich rynków zamówień publicznych na międzynarodową konkurencję bądź większemu otwarciu tych rynków ponad to, co ma dotąd miejsce. W rezultacie unijni wykonawcy napotykają praktyki restrykcyjne w udzielaniu zamówień w przypadku wielu partnerów handlowych Unii. Te praktyki restrykcyjne w udzielaniu zamówień skutkują utratą istotnych możliwości handlowych. (6)   Wiele państw trzecich jest niechętnych otwarciu swoich rynków zamówień publicznych i koncesji na międzynarodową konkurencję bądź większemu otwarciu tych rynków ponad to, co ma dotąd miejsce. W rezultacie unijni wykonawcy napotykają praktyki restrykcyjne w udzielaniu zamówień w przypadku wielu partnerów handlowych Unii. Te praktyki restrykcyjne w udzielaniu zamówień skutkują utratą istotnych możliwości handlowych. Poprawka 87 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 (7)   Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych10 oraz dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi11 zawierają jedynie kilka przepisów dotyczących zewnętrznego aspektu unijnej polityki zamówień publicznych, w szczególności art. 58 i 59 dyrektywy 2004/17/WE. Przepisy te mają jednak ograniczony zakres i z uwagi na brak wytycznych nie są szeroko stosowane przez podmioty zamawiające. (7)   Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych10 oraz dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi11 zawierają jedynie kilka przepisów dotyczących zewnętrznego aspektu unijnej polityki zamówień publicznych, w szczególności art. 58 i 59 dyrektywy 2004/17/WE. Przepisy te miały jednak ograniczony zakres i z uwagi na brak wytycznych nie były szeroko stosowane przez podmioty zamawiające, wobec czego należy je zastąpić spójniejszymi przepisami. __________________ __________________ 10 Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 1. 10 Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 1. 11 Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114. 11 Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114. Poprawka 88 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 a (nowy) (7a)  Oferentom z krajów trzecich dostęp do rynku zamówień publicznych w Unii należy umożliwić na podstawie następujących dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady: 2014/.../UE12, 2014/.../UE13 i 2014/.../UE14. __________________ 12Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie zamówień publicznych z dnia ... (Dz.U. L ...).. 13Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych z dnia ... (Dz.U. L ...).. 14Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie udzielania koncesji z dnia ... (Dz.U. L ...).. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 (8)   Zgodnie z art. 207 TFUE wspólna polityka handlowa w dziedzinie zamówień publicznych powinna opierać się na jednolitych zasadach. (8)   Zgodnie z art. 207 TFUE wspólna polityka handlowa w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji powinna opierać się na jednolitych zasadach. Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 (9)   W interesie pewności prawa dla wykonawców i instytucji/podmiotów zamawiających z Unii oraz państw trzecich międzynarodowe zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię wobec państw trzecich w dziedzinie zamówień publicznych powinny zostać odzwierciedlone w unijnym porządku prawnym, zapewniając tym samym ich skuteczne stosowanie. Komisja powinna wydać wytyczne na temat stosowania istniejących zobowiązań międzynarodowych Unii Europejskiej dotyczących dostępu do rynku. Wspomniane wytyczne powinny być regularnie aktualizowane i dostarczać łatwych w użyciu informacji. (9)   W interesie pewności prawa dla wykonawców i instytucji/podmiotów zamawiających z Unii oraz państw trzecich międzynarodowe zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię wobec państw trzecich w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji powinny zostać odzwierciedlone w unijnym porządku prawnym, zapewniając tym samym ich skuteczne stosowanie. Komisja powinna wydać wytyczne na temat stosowania istniejących zobowiązań międzynarodowych Unii Europejskiej dotyczących dostępu do rynku. Wspomniane wytyczne powinny być regularnie aktualizowane i dostarczać łatwych w użyciu informacji. Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 a (nowy) (9a)  Komisja Europejska powinna zagwarantować, że nie finansuje programów, w ramach których udzielanie i wykonywanie międzynarodowych zamówień publicznych byłoby sprzeczne z zasadami przewidzianymi w dyrektywach w sprawie zamówień publicznych (2011/0438(COD), 2011/0439(COD) oraz 2011/0437(COD)). Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 (10)  Realizacja celów dotyczących poprawy dostępu wykonawców z UE do rynków zamówień publicznych określonych państw trzecich chronionych za pomocą środków restrykcyjnych w udzielaniu zamówień, a także zachowania równych warunków konkurencji w ramach jednolitego rynku europejskiego, wymaga ujednolicenia w całej Unii Europejskiej zasad traktowania towarów i usług nieobjętych międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. (10)  Realizacja celów dotyczących poprawy dostępu wykonawców z UE do rynków zamówień publicznych i koncesji określonych państw trzecich chronionych za pomocą środków restrykcyjnych w udzielaniu zamówień, a także zachowania równych warunków konkurencji w ramach jednolitego rynku europejskiego, wymaga ujednolicenia w całej Unii Europejskiej zasad traktowania towarów i usług nieobjętych międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11 (11)   W tym celu należy ustalić reguły pochodzenia, tak aby instytucje/podmioty zamawiające wiedziały, czy dane towary i usługi są objęte międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej. Pochodzenie towaru należy ustalać zgodnie z art. 22-26 rozporządzenia (WE) nr 2913/1992 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny12. Zgodnie z tym rozporządzeniem towar należy uznać za towar unijny, jeżeli został w całości uzyskany lub wyprodukowany w Unii. Towar, w którego produkcję zaangażowane jest co najmniej jedno państwo trzecie, jest uznawany za pochodzący z państwa, w którym został poddany ostatniej istotnej, ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu. Pochodzenie usługi należy ustalać na podstawie pochodzenia dostarczającej go osoby fizycznej lub prawnej. Wytyczne, o których mowa w motywie 9, powinny obejmować zastosowanie reguł pochodzenia w praktyce. (11)   W tym celu należy ustalić reguły pochodzenia, tak aby instytucje/podmioty zamawiające wiedziały, czy dane towary i usługi są objęte międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej. Pochodzenie towaru należy ustalać zgodnie z art. 59–63 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/20132, w tym dodatkowych przepisów, które mają zostać przyjęte na podstawie art. 65 tego rozporządzenia. Zgodnie z tym rozporządzeniem towar należy uznać za towar unijny, jeżeli został w całości uzyskany lub wyprodukowany w Unii. Towar, w którego produkcję zaangażowane jest co najmniej jedno państwo trzecie, jest uznawany za pochodzący z państwa, w którym został poddany ostatniej istotnej, ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu. Pochodzenie usługi należy ustalać na podstawie pochodzenia dostarczającej go osoby fizycznej lub prawnej. Ustalenia pochodzenia usługi należy dokonać zgodnie z zasadami Układu ogólnego w sprawie handlu usługami WTO (GATS). Postanowienia określające reguły pochodzenia usług powinny zapobiegać obchodzeniu ograniczeń w dostępie do unijnego rynku zamówień publicznych w drodze zakładania przedsiębiorstw działających na zasadzie „skrzynki pocztowej”. Wytyczne, o których mowa w motywie 9, powinny obejmować zastosowanie reguł pochodzenia w praktyce. _____________ 12 Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1 Poprawki 14 i 89 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 (12)   Komisja powinna ocenić, czy wyrazić zgodę na to, by instytucje/podmioty zamawiające w rozumieniu dyrektyw [2004/17/WE i 2004/18/WE oraz dyrektywy [….] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia [….]… w sprawie udzielania koncesji13], w przypadku zamówień o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR, wykluczyły z postępowań o udzielenie zamówienia towary i usługi nieobjęte międzynarodowymi zobowiązaniami ze strony Unii Europejskiej. (12)   Jeżeli Komisja wszczyna zewnętrzne postępowanie wyjaśniające dotyczące zamówień publicznych, aby zbadać, czy w odniesieniu do dostępu do rynków zamówień publicznych w krajach trzecich występuje problem braku znaczącej wzajemności, powinna ona ocenić, czy wyrazić zgodę na to, by instytucje/podmioty zamawiające w rozumieniu dyrektyw [2004/17/WE i 2004/18/WE oraz dyrektywy [….] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia [….]….w sprawie udzielania koncesji13], w przypadku postępowań o udzielenie zamówień lub koncesji o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR, wykluczyły z postępowań o udzielenie zamówienia lub koncesji towary i usługi nieobjęte międzynarodowymi zobowiązaniami ze strony Unii Europejskiej. Powyższe nie dotyczy postępowań o udzielenie zamówień na towary i usługi pochodzące z państw należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego określone przez odpowiednie reguły pochodzenia, a także objętych zamówieniem towarów i usług pochodzących z krajów korzystających z ustaleń „wszystko oprócz broni” wymienionych w załączniku IV do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012, jak również objętych zamówieniem towarów i usług pochodzących z krajów rozwijających się uznanych za podatne na zagrożenia z powodu braku dywersyfikacji i niewystarczającej integracji z międzynarodowym systemem handlu, określonych w załączniku VII do rozporządzenia (UE) nr 978/2012. ________________ ________________ 13 Dz.U. L… 13 Dz.U. L… 13a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1). Poprawki 15 i 90 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 13 (13)   W interesie przejrzystości instytucje/podmioty zamawiające zamierzające skorzystać ze swoich uprawnień zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w zakresie wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia ofert obejmujących towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości danych towarów i usług, powinny poinformować o tym wykonawców w ogłoszeniu o zamówieniu publikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. (13)   W interesie przejrzystości instytucje/podmioty zamawiające zamierzające skorzystać ze swoich uprawnień zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w zakresie wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia lub koncesji ofert obejmujących towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości danych towarów i usług, powinny poinformować o tym wykonawców w części wprowadzającej „specyfikacji technicznej” lub „dokumentu opisowego”, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15 dyrektywy [2014/…/UE] w sprawie zamówień publicznych oraz w art. 2 pkt 15 dyrektywy [2014/…/UE] w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych lub w części wprowadzającej „wymagań technicznych i wymagań w zakresie funkcjonalności”, o których mowa w art. 2 ust. 13 dyrektywy [2014/…/UE] w sprawie udzielania koncesji. Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 15 (15)   W przypadku zamówień o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR Komisja powinna wyrazić zgodę na planowane wykluczenie, jeżeli umowa międzynarodowa dotycząca dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych pomiędzy Unią a państwem, z którego pochodzą dane towary lub usługi, zawiera – w odniesieniu do towarów lub usług, których dotyczy proponowane wykluczenie – wyraźne zastrzeżenia dostępu do rynku ze strony Unii. W przypadku braku takiej umowy Komisja powinna wyrazić zgodę na wykluczenie, jeżeli państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień prowadzące do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim. Należy domniemywać braku znaczącej wzajemności, jeżeli środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień skutkują poważną i powtarzającą się dyskryminacją wykonawców, towarów i usług z UE. (15)   W przypadku zamówień i koncesji o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR Komisja powinna wyrazić zgodę na planowane wykluczenie, jeżeli umowa międzynarodowa dotycząca dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji pomiędzy Unią a państwem, z którego pochodzą dane towary lub usługi, zawiera – w odniesieniu do towarów lub usług, których dotyczy proponowane wykluczenie – wyraźne zastrzeżenia dostępu do rynku ze strony Unii. W przypadku braku takiej umowy Komisja powinna wyrazić zgodę na wykluczenie, jeżeli państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień w ramach przetargów lub udzielania koncesji prowadzące do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim. Należy domniemywać braku znaczącej wzajemności, jeżeli środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień lub koncesji skutkują poważną i powtarzającą się dyskryminacją wykonawców, towarów i usług z UE lub jeżeli brak poszanowania przepisów międzynarodowego prawa pracy wymienionych w załączniku XI do dyrektywy w sprawie zamówień publicznych […] z 2014 r. oraz w załączniku XIV do dyrektywy koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych […] (2014 r.) przez organy publiczne spowodował poważne trudności wskazane Komisji, a napotkane przez przedsiębiorstwa europejskie, które ubiegały się o uzyskanie zamówień i koncesji w państwach trzecich. Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 16 (16)   Dokonując oceny, czy występuje brak znaczącej wzajemności, Komisja powinna badać, w jakim stopniu prawo zamówień publicznych danego państwa zapewnia przejrzystość zgodnie z międzynarodowymi standardami w dziedzinie zamówień publicznych oraz wyklucza możliwość dyskryminacji unijnych towarów, usług i wykonawców. Ponadto powinna ona badać, w jakim stopniu organy publiczne oraz/lub poszczególni zamawiający utrzymują bądź przyjmują praktyki dyskryminujące towary, usługi i wykonawców z Unii. (16)   Dokonując oceny, czy występuje brak znaczącej wzajemności, Komisja powinna badać, w jakim stopniu prawo dotyczące zamówień publicznych i koncesji danego państwa zapewnia przejrzystość zgodnie z międzynarodowymi standardami w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji oraz wyklucza możliwość dyskryminacji unijnych towarów, usług i wykonawców. Ponadto powinna ona badać, w jakim stopniu organy publiczne oraz/lub poszczególni zamawiający utrzymują bądź przyjmują praktyki dyskryminujące towary, usługi i wykonawców z Unii, a także w jakim stopniu brak poszanowania przepisów międzynarodowego prawa pracy wymienionych w załączniku XI do dyrektywy w sprawie zamówień publicznych […] z 2014 r. oraz w załączniku XIV do dyrektywy koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych […] (2014 r.) przez organy publiczne spowodował poważne trudności wskazane Komisji, a napotkane przez przedsiębiorstwa europejskie, które ubiegały się o uzyskanie zamówień i koncesji w państwach trzecich. Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 16 a (nowy) (16a)  Przy dokonywaniu oceny ofert obejmujących towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej instytucje zamawiające i Komisja Europejska powinny zapewnić zgodność z kryteriami sprawiedliwego handlu, jak również zgodność z prawem pracy i z normami ochrony środowiska przewidzianymi w art. 15 ust. 2 i załączniku 11 do dyrektywy w sprawie zamówień publicznych […] (2014 r.) XXX. Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 (17)   Komisja powinna być w stanie zapobiegać ewentualnemu negatywnemu wpływowi planowanego wykluczenia na negocjacje handlowe prowadzone z danym państwem. W związku z tym Komisja powinna, w przypadku gdy dane państwo prowadzi z Unią istotne negocjacje dotyczące dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych, a Komisja uważa, że istnieje realna szansa usunięcia w bliskiej przyszłości praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień, mieć możliwość przyjęcia aktu wykonawczego stanowiącego, iż nie należy wykluczać towarów i usług pochodzących z tego państwa z postępowań o udzielenie zamówienia przez okres jednego roku. (17)   Komisja powinna być w stanie zapobiegać ewentualnemu negatywnemu wpływowi planowanego wykluczenia na negocjacje handlowe prowadzone z danym państwem. W związku z tym Komisja powinna, w przypadku gdy dane państwo prowadzi z Unią istotne negocjacje dotyczące dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych i/lub koncesji, a Komisja uważa, że istnieje realna szansa usunięcia w bliskiej przyszłości praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień i/lub koncesji, mieć możliwość przyjęcia aktu wykonawczego stanowiącego, iż nie należy wykluczać towarów i usług pochodzących z tego państwa z postępowań o udzielenie zamówienia przez okres jednego roku. Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 18 (18)  W świetle faktu, iż dostęp towarów i usług z państw trzecich do unijnego rynku zamówień publicznych wchodzi w zakres wspólnej polityki handlowej, państwa członkowskie lub ich instytucje/podmioty zamawiające nie powinny mieć możliwości ograniczania dostępu towarów lub usług z państw trzecich do swoich postępowań przetargowych za pomocą jakichkolwiek środków innych niż przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. (18)  W świetle faktu, iż dostęp towarów i usług z państw trzecich do unijnego rynku zamówień publicznych i koncesji wchodzi w zakres wspólnej polityki handlowej, państwa członkowskie lub ich instytucje/podmioty zamawiające nie powinny mieć możliwości ograniczania dostępu towarów lub usług z państw trzecich do swoich postępowań przetargowych za pomocą jakichkolwiek środków innych niż przewidziane w niniejszym rozporządzeniu lub w odpowiednich przepisach prawa UE. Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 19 (19)   W świetle znaczących trudności instytucji/podmiotów zamawiających związanych z oceną wyjaśnień oferentów w kontekście ofert obejmujących towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości danych towarów i usług, należy zapewnić większą przejrzystość w zakresie traktowania rażąco tanich ofert. Niezależnie od przepisów przewidzianych w art. 69 dyrektywy w sprawie zamówień publicznych oraz art. 79 dyrektywy w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, instytucje/podmioty zamawiające, które zamierzają zaakceptować tego rodzaju rażąco tanią ofertę, powinny poinformować o tym pozostałych oferentów na piśmie, podając przy tym uzasadnienie rażąco niskiego poziomu ceny lub kosztów. Umożliwi to wspomnianym oferentom bardziej precyzyjną ocenę, czy zwycięski oferent jest w stanie zrealizować w pełni zamówienie na warunkach określonych w dokumentach przetargowych. Tym samym te dodatkowe informacje pozwolą zapewnić w większym stopniu równe warunki działania na rynku zamówień publicznych UE. (19)   W świetle znaczących trudności instytucji/podmiotów zamawiających związanych z oceną wyjaśnień oferentów w kontekście ofert obejmujących towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości danych towarów i usług, należy zapewnić większą przejrzystość w zakresie traktowania rażąco tanich ofert. Oferty, które wydają się rażąco tanie w odniesieniu do robót budowlanych, dostaw lub usług, mogą opierać się na błędnych pod względem technicznym, ekonomicznym lub prawnym założeniach lub praktykach. Niezależnie od przepisów przewidzianych w art. 69 dyrektywy 2014/XXX/UE Parlamentu Europejskiego i Rady13a oraz art. 79 dyrektywy 2014/XXX/UE Parlamentu Europejskiego i Rady13b instytucje/podmioty zamawiające, które zamierzają zaakceptować tego rodzaju rażąco tanią ofertę, powinny poinformować o tym pozostałych oferentów na piśmie, podając przy tym uzasadnienie rażąco niskiego poziomu ceny lub kosztów. W przypadku gdy oferent nie jest w stanie przedstawić wystarczającego wyjaśnienia, instytucji zamawiającej powinno przysługiwać prawo do odrzucenia oferty. Umożliwi to wspomnianym oferentom bardziej precyzyjną ocenę, czy zwycięski oferent jest w stanie zrealizować w pełni zamówienie na warunkach określonych w dokumentach przetargowych. Tym samym te dodatkowe informacje pozwolą zapewnić w większym stopniu równe warunki działania na rynku zamówień publicznych UE. _________________ 13a Dyrektywa 2014/XXX/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zamówień publicznych (Dz.U. XXX) (2011/0438(COD)). 13b Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/XXX/UE w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U. XXX) (2011/0439(COD)). Poprawki 22 i 91 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 20 (20)   Komisja powinna mieć możliwość wszczęcia w dowolnym momencie, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanych stron, zewnętrznego postępowania wyjaśniającego w sprawie praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień utrzymywanych rzekomo przez państwo trzecie. W tym kontekście należy w szczególności uwzględnić fakt wyrażenia przez Komisję zgody na szereg planowanych wykluczeń dotyczących państwa trzeciego zgodnie z art. 6 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Tego rodzaju postępowania wyjaśniające powinny pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia Rady (WE) nr 3286/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. ustanawiającego procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu14. (20)   Komisja powinna mieć możliwość wszczęcia w dowolnym momencie, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanych stron, zewnętrznego postępowania wyjaśniającego w sprawie praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień i koncesji utrzymywanych rzekomo przez państwo trzecie. W decyzji o wszczęciu zewnętrznego postępowania wyjaśniającego Komisja powinna uwzględniać liczbę wniosków złożonych przez instytucje/podmioty zamawiające lub państwa członkowskie. Tego rodzaju postępowania wyjaśniające powinny pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia Rady (WE) nr 3286/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. ustanawiającego procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu14. ________________ ________________ 14 Dz.U. L 349 z 31.12.1994 14 Dz.U. L 349 z 31.12.1994 Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 21 (21)   Jeżeli Komisja, na podstawie dostępnych jej informacji, ma powód, aby uważać, iż państwo trzecie przyjęło lub utrzymuje praktykę restrykcyjną w udzielaniu zamówień, powinna mieć możliwość wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli istnienie praktyki restrykcyjnej w udzielaniu zamówień w państwie trzecim potwierdzi się, Komisja powinna zaprosić dane państwo do podjęcia konsultacji w celu poprawy możliwości przetargowych dla wykonawców, towarów i usług z UE w zamówieniach publicznych w tym państwie. (21)   Jeżeli Komisja, na podstawie dostępnych jej informacji, ma powód, aby uważać, iż państwo trzecie przyjęło lub utrzymuje praktykę restrykcyjną w udzielaniu zamówień i koncesji, powinna mieć możliwość wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli istnienie praktyki restrykcyjnej w udzielaniu zamówień w państwie trzecim potwierdzi się, Komisja powinna zaprosić dane państwo do podjęcia konsultacji w celu poprawy możliwości przetargowych dla wykonawców, towarów i usług z UE w zamówieniach publicznych w tym państwie. Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 22 (22)   Jeżeli konsultacje z danym państwem nie prowadzą do wystarczającej poprawy w zakresie możliwości przetargowych dla wykonawców, towarów i usług z UE, Komisja powinna podjąć odpowiednie środki restrykcyjne. (22)   Jeżeli konsultacje z danym państwem nie prowadzą w rozsądnym czasie do wystarczającej poprawy w zakresie możliwości przetargowych dla wykonawców, towarów i usług z UE lub jeżeli środki zaradcze/naprawcze przyjęte przez dane państwo trzecie uznaje się za niezadowalające, Komisja powinna podjąć odpowiednie środki restrykcyjne. Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 23 (23)   Tego rodzaju środki mogą obejmować obowiązkowe wykluczanie towarów i usług z państwa trzeciego z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w Unii Europejskiej, bądź mogą poddawać oferty zawierające towary lub usługi pochodzące z tego państwa obowiązkowej karze cenowej. Aby zapobiec obchodzeniu tych środków, konieczne może być również wykluczenie określonych osób prawnych, mających siedzibę w Unii Europejskiej i kontrolowanych przez podmioty zagraniczne lub będących ich własnością, które nie prowadzą istotnej działalności gospodarczej bezpośrednio i skutecznie powiązanej z gospodarką danego państwa członkowskiego. Odpowiednie środki nie powinny być nieproporcjonalne do praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień, na które stanowią odpowiedź. (23)   Tego rodzaju środki mogą obejmować obowiązkowe wykluczanie towarów i usług z państwa trzeciego z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego lub postępowań o przyznanie koncesji w Unii Europejskiej, bądź mogą poddawać oferty zawierające towary lub usługi pochodzące z tego państwa obowiązkowej karze cenowej. Aby zapobiec obchodzeniu tych środków, konieczne może być również wykluczenie określonych osób prawnych, mających siedzibę w Unii Europejskiej i kontrolowanych przez podmioty zagraniczne lub będących ich własnością, które nie prowadzą istotnej działalności gospodarczej bezpośrednio i skutecznie powiązanej z gospodarką danego państwa członkowskiego. Odpowiednie środki nie powinny być nieproporcjonalne do praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień, na które stanowią odpowiedź, i powinny być stosowane przez okres maksymalnie pięciu lat, który można przedłużyć o kolejne pięć lat. Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 24 a (nowy) (24a)  Konieczne jest również, aby w perspektywie należytego uwzględnienia wymogów ochrony środowiska, wymogów socjalnych i warunków pracy instytucje zamawiające podjęły właściwe środki w celu zapewnienia zgodności ze zobowiązaniami w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, które obowiązują w miejscu wykonywania robót budowlanych oraz które wynikają ze zobowiązań międzynarodowych, przepisów ustawowych i wykonawczych, dekretów i decyzji, zarówno na szczeblu krajowym, jak i unijnym, jak również z układów zbiorowych. Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 26 (26)   W kontekście ogólnej polityki Unii w odniesieniu do państw najsłabiej rozwiniętych, określonej, między innymi, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającym ogólny system preferencji taryfowych od dnia 1 stycznia 2009 r., właściwe jest zrównanie towarów i usług pochodzących z tych krajów z unijnymi towarami i usługami. (26)   W kontekście ogólnego celu polityki Unii polegającego na wspieraniu wzrostu gospodarczego państw rozwijających się oraz ich włączenia do globalnego łańcucha wartości, co stanowi podstawę ustanowienia przez Unię ogólnego systemu preferencji określonego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012, właściwe jest zrównanie towarów i usług pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych korzystających z ustaleń „wszystko oprócz broni” oraz towarów i usług pochodzących z krajów rozwijających się uznanych za podatne na zagrożenia z powodu braku dywersyfikacji i niewystarczającej integracji z międzynarodowym systemem handlu, które zostały określone odpowiednio w załączniku IV i załączniku VII do rozporządzenia (UE) nr 978/2012, z unijnymi towarami i usługami. Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 27 (27)  Aby odzwierciedlić w unijnym porządku prawnym międzynarodowe zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię w dziedzinie zamówień publicznych po przyjęciu niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie zmiany wykazu umów międzynarodowych stanowiącego załącznik do niniejszego rozporządzenia. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. (27)  Aby odzwierciedlić w unijnym porządku prawnym międzynarodowe zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji po przyjęciu niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie zmiany wykazu umów międzynarodowych stanowiącego załącznik do niniejszego rozporządzenia. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 30 (30)  Komisja powinna składać co trzy lata sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia. (30)  Komisja powinna składać co trzy lata sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia. W sprawozdaniu Komisja powinna ocenić funkcjonowanie tego rozporządzenia oraz postępy w dochodzeniu do wzajemności, jeśli chodzi o otwieranie rynków zamówień publicznych. Wraz z drugim sprawozdaniem na temat stosowania niniejszego rozporządzenia, które powinno zostać sporządzone najpóźniej sześć lat po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna przedłożyć wniosek w sprawie ulepszenia niniejszego rozporządzenia lub przedstawić powody, dla których w jej opinii nie ma potrzeby dokonywania zmian w rozporządzeniu. W przypadku gdy Komisja nie przedłoży wniosku ani nie przedstawi powodów, dla których nie ma potrzeby dokonywania zmian w rozporządzeniu, niniejsze rozporządzenie powinno przestać obowiązywać. Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 31 (31)  Zgodnie z zasadą proporcjonalności, dla realizacji podstawowego celu dotyczącego ustanowienia wspólnej polityki zewnętrznej w dziedzinie zamówień publicznych konieczne i właściwe jest określenie zasad traktowania towarów i usług nieobjętych międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie w sprawie dostępu wykonawców, towarów i usług z państw trzecich nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia zamierzonych celów, zgodnie z art. 5 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej, (31)  Zgodnie z zasadą proporcjonalności, dla realizacji podstawowego celu dotyczącego ustanowienia wspólnej polityki zewnętrznej w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji konieczne i właściwe jest określenie zasad traktowania towarów i usług nieobjętych międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie w sprawie dostępu wykonawców, towarów i usług z państw trzecich nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia zamierzonych celów, zgodnie z art. 5 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej, Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 1.  Niniejsze rozporządzenie określa zasady dostępu towarów i usług z państw trzecich do zamówień udzielanych na potrzeby realizacji robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów i świadczenia usług przez instytucje/podmioty zamawiające z Unii, a także ustanawia procedury wspierające negocjacje dotyczące dostępu unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych państw trzecich. 1.  Niniejsze rozporządzenie określa zasady dostępu towarów i usług z państw trzecich do zamówień udzielanych na potrzeby realizacji robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów i świadczenia usług przez instytucje/podmioty zamawiające z Unii, a także ustanawia procedury wspierające negocjacje dotyczące dostępu unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych państw trzecich. Państwa członkowskie lub ich instytucje/podmioty zamawiające mogą ograniczyć dostęp towarów lub usług z państw trzecich do postępowań o udzielenie zamówienia jedynie za pomocą środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu lub odpowiednich przepisów prawa UE. Poprawka 93 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 2 – akapit drugi Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do zamówień dotyczących towarów i usług zamawianych do celów rządowych, a nie w celu ich komercyjnej odsprzedaży ani w celu wykorzystania ich do produkcji towarów lub świadczenia usług w sprzedaży komercyjnej. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do zamówień dotyczących towarów i usług zamawianych do celów rządowych oraz do udzielania koncesji dotyczących usług i robót świadczonych do celów rządowych, a nie w celu ich komercyjnej odsprzedaży ani w celu wykorzystania ich do produkcji towarów lub świadczenia usług w sprzedaży komercyjnej. Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 1 – litera a a)   „dostawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która oferuje towary na rynku; a)   „wykonawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub podmiot publiczny bądź grupę takich osób i/lub podmiotów, które oferują wykonanie robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów lub świadczenie usług na rynku; Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 1 – litera b b)   „usługodawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która oferuje realizację robót budowlanych lub obiektu budowlanego bądź usług na rynku; b)   „oferent” oznacza wykonawcę, który złożył ofertę; Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 1 – litera d d)  „towary lub usługi objęte zobowiązaniami” oznaczają towary lub usługi pochodzące z państwa, z którym Unia zawarła umowę międzynarodową w dziedzinie zamówień publicznych zawierającą zobowiązania dotyczące dostępu do rynku, i w odniesieniu do których przedmiotowa umowa ma zastosowanie. Załącznik I do niniejszego rozporządzenia zawiera wykaz stosownych umów; d)  „towary lub usługi objęte zobowiązaniami” oznaczają towary lub usługi pochodzące z państwa, z którym Unia zawarła umowę międzynarodową w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji zawierającą zobowiązania dotyczące dostępu do rynku, i w odniesieniu do których przedmiotowa umowa ma zastosowanie. Załącznik I do niniejszego rozporządzenia zawiera wykaz stosownych umów; (Powyższa zmiana ma zastosowanie do całości analizowanego tekstu ustawodawczego (dodanie odniesienia do koncesji tam, gdzie mowa o zamówieniach publicznych); jego przyjęcie wymaga zmian technicznych w całym tekście). Poprawka 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 1 – litera g a (nowa) ga)  „brak znaczącej wzajemności” oznacza istnienie wszelkich środków, procedur lub praktyk ustawodawczych, regulacyjnych lub administracyjnych, przyjętych lub stosowanych przez władze publiczne lub indywidualne jednostki zamawiające w państwie trzecim, które to środki, procedury lub praktyki ograniczają dostęp do rynków zamówień publicznych lub koncesji, zwłaszcza ze względu na brak przejrzystości w porównaniu z międzynarodowymi standardami, dyskryminującymi przepisami prawnymi oraz praktykami administracyjnymi, co skutkuje poważnym i powtarzającym się dyskryminacyjnym traktowaniem wykonawców, towarów lub usług z Unii Europejskiej. Należy domniemywać „braku znaczącej wzajemności”, jeżeli brak poszanowania przepisów międzynarodowego prawa pracy wymienionych w załączniku XI do dyrektywy w sprawie zamówień publicznych […] z 2014 r. oraz w załączniku XIV do dyrektywy koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych […] (2014 r.) przez organy publiczne spowodował trudności wskazane Komisji, a napotkane przez przedsiębiorstwa europejskie, które ubiegały się o uzyskanie zamówień i koncesji w państwach trzecich. Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 2 – litera b b)  termin „wykonawca” obejmuje w równym stopniu pojęcia dostawcy i usługodawcy; skreślona Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 2 – litera c c)  wykonawca, który złożył ofertę, oznaczany jest jako „oferent”; skreślona Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 2 – litera e e)   „obowiązkowa kara cenowa” odnosi się do obowiązku podmiotów zamawiających w zakresie podniesienia, z pewnymi wyjątkami, ceny usług lub towarów pochodzących z określonych państw trzecich, które zostały zaoferowane w postępowaniach o udzielenie zamówienia. e)   „obowiązkowa kara cenowa” odnosi się do obowiązku podmiotów zamawiających w zakresie podniesienia, z pewnymi wyjątkami, ceny usług lub towarów pochodzących z określonych państw trzecich, które zostały zaoferowane w postępowaniach o udzielenie zamówienia lub przyznanie koncesji. (Powyższa zmiana ma zastosowanie do całości analizowanego tekstu ustawodawczego (dodanie odniesienia do koncesji tam, gdzie mowa o postępowaniach o udzielenie zamówienia, zarówno w liczbie pojedynczej, jak i w liczbie mnogiej); jego przyjęcie wymaga zmian technicznych w całym tekście). Poprawka 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1 1.   Pochodzenie towaru ustala się zgodnie z art. 22–26 rozporządzenia (WE) nr 2913/1992 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny18. 1.   Pochodzenie towaru ustala się zgodnie z art. 59–63 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013, w tym dodatkowych przepisów, które mają zostać przyjęte na podstawie art. 65 tego rozporządzenia. __________________ 18 Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1 Poprawka 41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 2 – akapit pierwszy – wprowadzenie Pochodzenie usługi ustala się na podstawie pochodzenia dostarczającej ją osoby fizycznej lub prawnej. Za państwo pochodzenia usługodawcy uznaje się: Pochodzenie usługi ustala się na podstawie pochodzenia dostarczającej ją osoby fizycznej lub prawnej. Za państwo pochodzenia wykonawcy świadczącego usługę uznaje się: Poprawka 42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 Traktowanie towarów i usług objętych zobowiązaniami Traktowanie towarów i usług objętych zobowiązaniami Przy udzielaniu zamówień na potrzeby realizacji robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów lub świadczenia usług, instytucje/podmioty zamawiające traktują towary i usługi objęte zobowiązaniami na równi z towarami i usługami pochodzącymi z UE. Przy udzielaniu zamówień na potrzeby realizacji robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów lub świadczenia usług lub przy udzielaniu koncesji na potrzeby realizacji robót budowlanych lub świadczenia usług instytucje/podmioty zamawiające traktują towary i usługi objęte zobowiązaniami na równi z towarami i usługami pochodzącymi z UE. Towary lub usługi pochodzące z państw najsłabiej rozwiniętych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 traktuje się jak towary i usługi objęte zobowiązaniami. Towary lub usługi pochodzące z państw najsłabiej rozwiniętych wymienionych w załączniku IV do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 lub z krajów rozwijających się uznanych za podatne na zagrożenia ze względu na brak dywersyfikacji i niewystarczającą integrację z międzynarodowym systemem handlowym oraz światowym systemem gospodarczym określone w załączniku VII do rozporządzenia (UE) nr 978/2012, traktuje się jak towary i usługi objęte zobowiązaniami. Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 1 1.   Na wniosek instytucji zamawiającej/podmiotu zamawiającego, w przypadku zamówień o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR bez podatku od wartości dodanej (VAT), Komisja ocenia, czy wyrazić zgodę na wykluczenie z postępowania o udzielenie zamówienia oferty obejmującej towary lub usługi pochodzące spoza Unii, jeżeli wartość towarów lub usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości towarów lub usług uwzględnionych w ofercie, na warunkach określonych poniżej. 1.   Jeżeli Komisja wszczyna zewnętrzne postępowanie wyjaśniające, jak przewiduje art. 8, Komisja na wniosek instytucji zamawiającej/podmiotu zamawiającego i po publikacji ogłoszenia o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, ocenia, czy w przypadku zamówień o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR bez podatku od wartości dodanej (VAT), wyrazić zgodę na wykluczenie z postępowania o udzielenie zamówienia oferty obejmującej towary lub usługi pochodzące spoza Unii, jeżeli wartość towarów lub usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości towarów lub usług uwzględnionych w ofercie, na warunkach określonych poniżej. Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 – akapit pierwszy Jeżeli instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza złożyć wniosek o wykluczenie z postępowania o udzielenie zamówienia na podstawie ust. 1, wskazuje ten fakt w ogłoszeniu o zamówieniu, które publikuje zgodnie z art. 35 dyrektywy 2004/18/WE lub zgodnie z art. 42 dyrektywy 2004/17/WE lub art. 26 dyrektywy w sprawie udzielania koncesji. Jeżeli instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza złożyć wniosek o wykluczenie z postępowania o udzielenie zamówienia na podstawie ust. 1, wyraźnie wskazuje ten fakt w części wprowadzającej „specyfikacji technicznej” lub „dokumencie opisowym”, o których mowa w art. 2 ust. 15 dyrektywy [2014/…/UE] w sprawie zamówień publicznych oraz dyrektywy [2014/…/UE] w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych lub w części wprowadzającej „wymagań technicznych i wymagań w zakresie funkcjonalności”, o których mowa w art. 2 ust. 13 dyrektywy [2014/…/UE] w sprawie udzielania koncesji. Poprawka 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 – akapit trzeci Jeżeli instytucje/podmioty zamawiające otrzymują oferty spełniające warunki ust. 1, w odniesieniu do których zamierzają na tej podstawie złożyć wniosek o wykluczenie, przekazują powiadomienie do Komisji. W trakcie trwania procedury powiadomienia instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający może kontynuować analizę ofert. Jeżeli instytucje/podmioty zamawiające otrzymują oferty spełniające warunki ust. 1, w odniesieniu do których zamierzają na tej podstawie złożyć wniosek o wykluczenie, przekazują powiadomienie do Komisji w ciągu ośmiu dni kalendarzowych. W trakcie trwania procedury powiadomienia instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający może kontynuować analizę ofert. Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 – akapit czwarty – litera b b)  opis przedmiotu zamówienia; b)  opis przedmiotu zamówienia lub koncesji; Poprawka 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 – akapit czwarty – litera d a (nowa) da)  w stosownych przypadkach wszelkie inne informacje uznane przez Komisję za przydatne. Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 – akapit piąty Komisja może poprosić instytucję zamawiającą/podmiot zamawiający o dodatkowe informacje. skreślony Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 – akapit szósty Informacje te przekazuje się w terminie ośmiu dni roboczych, licząc od pierwszego dnia roboczego następującego po dniu otrzymania wniosku o udzielenie dodatkowych informacji. Jeżeli Komisja nie otrzyma informacji w tym terminie, termin określony w ust. 3 zawiesza się do czasu otrzymania przed Komisję wymaganych informacji. Informacje te przekazuje się w terminie ośmiu dni kalendarzowych, licząc od pierwszego dnia kalendarzowego następującego po dniu otrzymania wniosku o udzielenie dodatkowych informacji. Jeżeli Komisja nie otrzyma informacji w tym terminie, termin określony w ust. 3 zawiesza się do czasu otrzymania przed Komisję wymaganych informacji. Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 3 3.   W odniesieniu do zamówień, o których mowa w ust. 1, Komisja przyjmuje akt wykonawczy dotyczący zgody na planowane wykluczenie w terminie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia roboczego następującego po dniu otrzymania przez Komisję powiadomienia. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17 ust. 2. W należycie uzasadnionych przypadkach termin ten można przedłużyć jeden raz o maksymalnie dwa miesiące, szczególnie gdy informacje zawarte w powiadomieniu lub w załączonej dokumentacji są niepełne lub niedokładne, bądź jeżeli przytoczone fakty podlegają istotnym zmianom. Jeżeli – do końca wspomnianego dwumiesięcznego terminu bądź do końca przedłużonego terminu – Komisja nie przyjmie decyzji zezwalającej lub niezezwalającej na wykluczenie, uznaje się, że Komisja nie wyraziła zgody na wykluczenie. 3.   Jeśli w przypadku proponowanego wykluczenia towarów lub usług Komisja doszuka się braku znaczącej wzajemności, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. ga), to przyjmuje ona akt wykonawczy, który zezwala na wykluczenie ofert objętych postępowaniem wyjaśniającym zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17 ust. 2. Akt wykonawczy przyjmuje się w terminie jednego miesiąca, począwszy od pierwszego dnia kalendarzowego następującego po przedłożeniu wniosku, o którym mowa w ust. 1. W należycie uzasadnionych przypadkach termin ten można przedłużyć jeden raz o maksymalnie jeden miesiąc, szczególnie gdy informacje zawarte w powiadomieniu lub w załączonej dokumentacji są niepełne lub niedokładne, bądź jeżeli przytoczone fakty podlegają istotnym zmianom. Jeżeli – do końca wspomnianego jednomiesięcznego terminu bądź do końca przedłużonego terminu – Komisja nie przyjmie decyzji zezwalającej lub niezezwalającej na wykluczenie, uznaje się, że Komisja nie wyraziła zgody na wykluczenie. Takie wykluczenie ma charakter tymczasowy w oczekiwaniu na zakończenie zewnętrznego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 8, zakończenie procedury konsultacji przewidzianej w art. 9 oraz, w stosownych przypadkach, podjęcie wszelkich środków ograniczających dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami do rynków zamówień publicznych Unii, o których mowa w art. 10. Poprawka 51 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 4 – akapit pierwszy – litera b b)   jeżeli umowa, o której mowa w lit. a), nie istnieje, a państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień prowadzące do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim. b)   jeżeli umowa, o której mowa w lit. a), nie istnieje, a państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień lub koncesji prowadzące do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim, w szczególności jeżeli takie środki restrykcyjne są szkodliwe dla polityki przemysłowej UE. Poprawka 52 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 4 – akapit drugi Do celów lit. b) domniemywa się braku znaczącej wzajemności, jeżeli środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień skutkują poważną i powtarzającą się dyskryminacją unijnych wykonawców, towarów i usług. skreślony Poprawka 53 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 5 5.  Dokonując oceny, czy występuje brak znaczącej wzajemności, Komisja bada następujące elementy: skreślony a)  w jakim stopniu prawo zamówień publicznych danego państwa zapewnia przejrzystość zgodnie z międzynarodowymi standardami w dziedzinie zamówień publicznych oraz wyklucza możliwość dyskryminacji unijnych towarów, usług i wykonawców; b)  w jakim stopniu organy publiczne lub poszczególni zamawiający utrzymują bądź przyjmują praktyki dyskryminujące towary, usługi i wykonawców z Unii. Poprawka 92 Artykuł 6 – ustęp 7 7.   Instytucje/podmioty zamawiające, które wykluczyły oferty na podstawie ust. 1, wskazują ten fakt w ogłoszeniu o udzieleniu zamówienia publikowanym przez nie zgodnie z art. 35 dyrektywy 2004/18/WE, art. 42 dyrektywy 2004/17/WE lub art. 27 dyrektywy w sprawie udzielania koncesji. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze dla ogłoszeń o udzieleniu zamówienia. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3. 7.   W przypadku wykluczenia ofert na podstawie ust. 3 instytucje/podmioty zamawiające wskazują ten fakt – podając powody wykluczenia – w ogłoszeniu o udzieleniu zamówienia publikowanym przez nie zgodnie z art. 35 dyrektywy 2004/18/WE, art. 42 dyrektywy 2004/17/WE lub art. 27 dyrektywy w sprawie udzielania koncesji. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze dla ogłoszeń o udzieleniu zamówienia. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3. Poprawka 55 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 8 8.   Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli Komisja przyjęła akt wykonawczy dotyczący dostępu towarów i usług z państwa, które prowadzi z Unią istotne negocjacje, jak określono w art. 9 ust. 4. 8.   Ustęp 1 nie może mieć zastosowania, jeżeli Komisja przyjęła akt wykonawczy dotyczący tymczasowego dostępu towarów i usług z państwa, które prowadzi z Unią negocjacje, jak określono w art. 9 ust. 4. Komisja w należyty sposób uzasadnia swoją odpowiednią decyzję przed podmiotem zamawiającym, który wystąpił z wnioskiem. Poprawka 56 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 Jeżeli instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza, zgodnie z art. 69 dyrektywy w sprawie zamówień publicznych lub zgodnie z art. 79 dyrektywy w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, po zweryfikowaniu wyjaśnień oferenta, zaakceptować rażąco tanią ofertę obejmującą towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów lub usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości towarów lub usług uwzględnionych w ofercie, powiadamia o tym pozostałych oferentów na piśmie, podając przy tym uzasadnienie rażąco niskiego poziomu ceny lub kosztów. Jeżeli instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza, zgodnie z art. 69 dyrektywy w sprawie zamówień publicznych lub zgodnie z art. 79 dyrektywy w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, po zweryfikowaniu wyjaśnień oferenta, zaakceptować rażąco tanią ofertę obejmującą towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów lub usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości towarów lub usług uwzględnionych w ofercie, powiadamia o tym pozostałych oferentów na piśmie, podając przy tym uzasadnienie rażąco niskiego poziomu ceny lub kosztów. Państwa członkowskie podejmują stosowne środki służące zapewnieniu, by przy realizacji zamówień publicznych wykonawcy przestrzegali mających zastosowanie obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, ustanowionych w przepisach unijnych, krajowych, układach zbiorowych bądź w przepisach międzynarodowego prawa ochrony środowiska, międzynarodowego prawa socjalnego i międzynarodowego prawa pracy wymienionych w załączniku XI do dyrektywy w sprawie zamówień publicznych […] z 2013 r. Poprawka 57 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 Instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający może nie udzielić pewnych informacji, jeżeli stanowiłoby to przeszkodę w stosowaniu prawa, było niezgodne z interesem publicznym, stanowiłoby uszczerbek dla zasadniczych interesów handlowych prywatnych i państwowych podmiotów gospodarczych lub też zaburzało uczciwą konkurencję między nimi. Po tym, jak instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający poinformuje, że zamierza przyjąć rażąco tanią ofertę, pozostali oferenci mają możliwość przekazania instytucji zamawiającej/podmiotowi zamawiającemu, w rozsądnym terminie, odpowiednich informacji, aby umożliwić podmiotowi zamawiającemu/instytucji zamawiającej podjęcie decyzji o przyjęciu oferty z pełną znajomością potencjalnych czynników, które mogły wpłynąć na ocenę rażąco niskiego poziomu zaproponowanej ceny lub kosztów. Poprawka 58 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1 – akapit pierwszy Jeżeli Komisja uzna, iż leży to w interesie Unii, może w dowolnym momencie, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanych stron bądź państwa członkowskiego, wszcząć zewnętrzne postępowanie wyjaśniające w sprawie rzekomych środków restrykcyjnych w udzielaniu zamówień. Komisja może w dowolnym momencie, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanych stron, instytucji zamawiającej/podmiotu zamawiającego bądź państwa członkowskiego, wszcząć zewnętrzne postępowanie wyjaśniające w sprawie rzekomych środków restrykcyjnych w udzielaniu zamówień. W swojej decyzji dotyczącej wszczęcia zewnętrznego postępowania wyjaśniającego Komisja uwzględnia liczbę wniosków złożonych przez instytucje zamawiające/podmioty zamawiające lub państwa członkowskie. Jeżeli Komisja odmówi wszczęcia postępowania wyjaśniającego musi w należyty sposób uzasadnić swoją decyzję przed państwem członkowskim, zainteresowaną stroną lub podmiotem zamawiającym, które wystąpiły z wnioskiem. Poprawka 59 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1 – akapit drugi W szczególności Komisja bierze pod uwagę, czy wyrażono zgodę na większą liczbę planowanych wykluczeń na podstawie art. 6 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. skreślony Poprawka 60 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 2 2.   Postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w oparciu o kryteria określone w art. 6. 2.   Postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w oparciu o kryteria określone w art. 2 ust. 1 lit. ga). Poprawka 61 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 3 3.   Ocena, czy dane państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień, jest dokonywana przez Komisję na podstawie informacji dostarczonych przez zainteresowane strony i państwa członkowskie oraz/lub faktów zebranych przez Komisję w trakcie jej postępowania wyjaśniającego, i kończy się w terminie dziewięciu miesięcy od wszczęcia postępowania wyjaśniającego. W należycie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać przedłużony o trzy miesiące. 3.   Ocena, czy dane państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień, jest dokonywana przez Komisję na podstawie informacji dostarczonych przez zainteresowane strony i państwa członkowskie oraz/lub faktów zebranych przez Komisję w trakcie jej postępowania wyjaśniającego lub regularnych sprawozdań w sprawie przeszkód w handlu stosowanych przez państwa trzecie, i kończy się w terminie trzech miesięcy od wszczęcia postępowania wyjaśniającego. W należycie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać przedłużony o jeden miesiąc. Ocena dokonana przez Komisję uwzględnia wnioski dotyczące postępowań złożone przez instytucje zamawiające/podmioty zamawiające zgodnie z art. 6 ust. 1 po rozpoczęciu procedury, o której mowa w tym art. Poprawka 62 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 – akapit pierwszy Jeżeli, po rozpoczęciu konsultacji, dane państwo przyjmie zadowalające środki zaradcze/naprawcze, lecz bez podejmowania nowych zobowiązań dotyczących dostępu do rynku, Komisja może zawiesić lub zakończyć konsultacje. Jeżeli, po rozpoczęciu konsultacji, dane państwo przyjmie zadowalające środki zaradcze/naprawcze, lecz bez podejmowania nowych zobowiązań dotyczących dostępu do rynku, Komisja może zawiesić lub zakończyć konsultacje albo zaprosić zainteresowane państwa trzecie do udziału w negocjacjach na mocy art. 9 ust. 4. Poprawka 63 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 – akapit trzeci – wprowadzenie Jeżeli środki zaradcze/naprawcze przyjęte przez dane państwo trzecie zostały uchylone, zawieszone lub niewłaściwie wykonane, Komisja może: Jeżeli środki zaradcze/naprawcze przyjęte przez dane państwo trzecie zostały uchylone, zawieszone lub niewłaściwie wykonane, Komisja działa zgodnie z art. 10 w celu przyjęcia aktów wykonawczych ograniczających dostęp towarów i usług pochodzących z państwa trzeciego. Poprawka 64 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 – akapit trzeci – podpunkt i (i)  wznowić lub rozpocząć od nowa konsultacje z danym państwem trzecim; oraz/lub skreślony Poprawka 65 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 – akapit trzeci – podpunkt ii (ii)  działając zgodnie z art. 10, przyjąć akty wykonawcze ograniczające dostęp towarów i usług pochodzących z państwa trzeciego. skreślony Poprawka 66 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 4 4.   Jeżeli po rozpoczęciu konsultacji wydaje się, iż najbardziej właściwym sposobem wyeliminowania praktyki restrykcyjnej w udzielaniu zamówień jest zawarcie umowy międzynarodowej, negocjacje przeprowadza się zgodnie z przepisami art. 207 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli dane państwo prowadzi z Unią istotne negocjacje dotyczące dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych, Komisja może przyjąć akt wykonawczy stanowiący, iż towary i usługi z tego państwa nie mogą być wykluczane z postępowań o udzielenie zamówienia na podstawie art. 6. 4.   Jeżeli po rozpoczęciu konsultacji wydaje się, iż najbardziej właściwym sposobem wyeliminowania praktyki restrykcyjnej w udzielaniu zamówień jest zawarcie umowy międzynarodowej, negocjacje przeprowadza się zgodnie z przepisami art. 207 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli dane państwo prowadzi z Unią negocjacje dotyczące dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych, Komisja może przyjąć akt wykonawczy stanowiący, iż towary i usługi z tego państwa nie mogą być wykluczane z postępowań o udzielenie zamówienia na podstawie art. 6. Komisja w należyty sposób uzasadnia swoją odpowiednią decyzję przed państwem członkowskim, zainteresowaną stroną lub podmiotem zamawiającym, które wystąpiły z wnioskiem. Poprawka 67 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 5 – akapit pierwszy – część wprowadzająca Komisja może zakończyć konsultacje, jeżeli dane państwo podejmie międzynarodowe zobowiązania uzgodnione z Unią poprzez jedno z poniższych rozwiązań: Komisja może zakończyć konsultacje, jeżeli dane państwo podjęło z Unią lub na skalę międzynarodową następujące działania: Poprawka 68 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 5 – akapit pierwszy – litera a (nowa) a)  międzynarodowe zobowiązania zostały uzgodnione z Unią Europejską w ramach jednego z poniższych rozwiązań: Poprawka 69 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 5 – akapit pierwszy – litera a iii (iii)  rozszerzenie swoich zobowiązań dotyczących dostępu do rynku wynikających z Porozumienia w sprawie zamówień rządowych w ramach WTO lub z umowy dwustronnej zawartej z Unią w tych ramach. (iii)  rozszerzenie swoich zobowiązań dotyczących dostępu do rynku wynikających z Porozumienia w sprawie zamówień rządowych w ramach WTO lub z umowy dwustronnej zawartej z Unią w tych ramach, oraz Poprawka 70 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 5 – akapit pierwszy – litera b (nowa) b)  dane państwo przyjęło środki zaradcze. Poprawka 71 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 6 6.   W przypadku gdy konsultacje z państwem trzecim nie doprowadzą do zadowalających rezultatów w terminie 15 miesięcy od daty ich rozpoczęcia, Komisja kończy konsultacje oraz rozważa podjęcie działań zgodnie z art. 10 w zakresie przyjęcia aktów wykonawczych ograniczających dostęp towarów i usług pochodzących z państwa trzeciego. 6.   W przypadku gdy konsultacje z państwem trzecim nie doprowadzą do zadowalających rezultatów w terminie 12 miesięcy od dnia kalendarzowego, w którym zostały rozpoczęte, Komisja kończy konsultacje oraz rozważa podjęcie działań zgodnie z art. 10 w zakresie przyjęcia aktów wykonawczych ograniczających dostęp towarów i usług pochodzących z państwa trzeciego. Poprawka 72 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 1 1.   Jeżeli w trakcie postępowania wyjaśniającego prowadzonego na podstawie art. 8, oraz po zastosowaniu procedury przewidzianej w art. 9, stwierdzone zostanie, iż środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień, przyjęte lub utrzymywane przez państwo trzecie, prowadzą do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim, jak określono w art. 6, Komisja może przyjąć akty wykonawcze tymczasowo ograniczające dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami pochodzących z danego państwa trzeciego. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17 ust. 2. 1.   Jeżeli w trakcie postępowania wyjaśniającego prowadzonego na podstawie art. 8, oraz po zastosowaniu procedury przewidzianej w art. 9, stwierdzony zostanie brak znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim, jak określono w art. 2 ust. 1 lit. ga), Komisja może przyjąć akty wykonawcze tymczasowo ograniczające dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami pochodzących z danego państwa trzeciego na okres do pięciu lat, z możliwością jego wydłużenia o kolejne pięć lat. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17 ust. 2. Poprawka 73 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 3 – wprowadzenie Środki przyjęte na podstawie ust. 1 mogą w szczególności ograniczać się do: Komisja nie wyraża zgody na planowane wykluczenie, jeżeli naruszyłoby to zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię w jej umowach międzynarodowych. Środki przyjęte na podstawie ust. 1 mogą w szczególności ograniczać się do: Poprawka 74 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy) Środki przyjęte na mocy art. 9 ust. 4 i art. 10, jeżeli nie zostały wcześniej zawieszone lub uchylone, tracą moc po upływie pięciu lat od ich wejścia w życie. Poprawka 75 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 1 – wprowadzenie 1.   Instytucje/podmioty zamawiające mogą postanowić o niestosowaniu środków przyjętych na podstawie art. 10 w odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli: 1.   Instytucje/podmioty zamawiające mogą zwrócić się do Komisji o niestosowanie środków przyjętych na podstawie art. 10 w odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli: Poprawka 76 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 1 – akapit drugi (nowy) Jeżeli po upływie 15 dni kalendarzowych Komisja nie podejmie decyzji zatwierdzającej lub odrzucającej taki wniosek, wniosek ten uznaje się za odrzucony przez Komisję. W wyjątkowych okolicznościach termin ten może zostać przedłużony o maksymalnie pięć dni kalendarzowych. Poprawka 77 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 2 – akapit pierwszy W przypadku gdy instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza nie stosować środków przyjętych na podstawie art. 10 lub przywróconych na podstawie art. 11 niniejszego rozporządzenia, wskazuje ten fakt w ogłoszeniu o zamówieniu, które publikuje zgodnie z art. 35 dyrektywy 2004/18/WE lub art. 42 dyrektywy 2004/17/WE. Powiadamia o tym Komisję najpóźniej w terminie dziesięciu dni kalendarzowych od publikacji ogłoszenia o zamówieniu. W przypadku gdy instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza nie stosować środków przyjętych na podstawie art. 10 lub przywróconych na podstawie art. 11 niniejszego rozporządzenia, wskazuje ten fakt w ogłoszeniu o zamówieniu, które publikuje zgodnie z art. 35 dyrektywy 2004/18/WE lub art. 42 dyrektywy 2004/17/WE. Poprawka 78 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 2 – akapit drugi Powiadomienie to przesyła się za pomocą środków elektronicznych z wykorzystaniem standardowego formularza. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze dla ogłoszeń o zamówieniu oraz powiadomień zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze ogłoszeń o zamówieniu zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3. Poprawka 79 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 2 – akapit trzeci Powiadomienie zawiera następujące informacje: skreślony a)  nazwę i dane kontaktowe instytucji zamawiającej/podmiotu zamawiającego; b)  opis przedmiotu zamówienia; c)  informacje na temat pochodzenia wykonawców, towarów lub usług, które mają zostać dopuszczone; d)  podstawę decyzji o niezastosowaniu środków restrykcyjnych oraz szczegółowe uzasadnienie skorzystania z wyjątku; e)  w stosownych przypadkach, wszelkie inne informacje uznane za przydatne przez instytucję zamawiającą/podmiot zamawiający. Poprawka 80 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 3 3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 14, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. 3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 14, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia kalendarzowego po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. Poprawka 81 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 a (nowy) Artykuł 16a Warunki udzielania zamówień w ramach programów finansowanych przez Unię w państwach trzecich W ramach zamówień publicznych finansowanych przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie Komisja Europejska powinna zapewnić wprowadzenie wiążących ram prawnych w celu uregulowania udzielania i wykonywania zamówień publicznych. W tym kontekście Unia Europejska powinna przyjąć jednolite przepisy dotyczące zapewnienia warunków sprawiedliwej konkurencji między wykonawcami w Unii Europejskiej i w państwach trzecich. Poprawka 82 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 2 2.  Komisja, Rada, Parlament Europejski, państwa członkowskie ani też ich urzędnicy nie ujawniają żadnych informacji o poufnym charakterze uzyskanych na podstawie niniejszego rozporządzenia bez uzyskania wyraźnej zgody dostarczyciela tych informacji. skreślony Poprawka 83 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Informacje otrzymane na mocy niniejszego rozporządzenia i wskazane przez podmiot udzielający informacji jako poufne nie są w żadnym wypadku ujawniane, chyba że podmiot udzielający informacji udzieli wyraźnego zezwolenia. Poprawka 84 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 Do dnia 1 stycznia 2017 r. oraz co trzy lata po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia oraz postępów w międzynarodowych negocjacjach dotyczących dostępu wykonawców z UE do postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w państwach trzecich, podjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W tym celu państwa członkowskie przekazują Komisji, na jej wniosek, odpowiednie informacje. Nie rzadziej niż co trzy lata po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia oraz postępów w międzynarodowych negocjacjach dotyczących dostępu wykonawców z UE do postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w państwach trzecich, podjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W tym celu państwa członkowskie przekazują Komisji, na jej wniosek, odpowiednie informacje. Wraz z drugim sprawozdaniem Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy w sprawie zmiany rozporządzenia lub przedstawi powody, dla których w jej opinii nie ma potrzeby dokonywania zmian. Jeśli Komisja nie spełni tych obowiązków, rozporządzenie przestaje obowiązywać z końcem drugiego roku po przedłożeniu drugiego sprawozdania. Poprawka 85 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 Artykuły 58 i 59 dyrektywy 2004/17/WE tracą moc wraz z wejściem niniejszego rozporządzenia w życie. Komisja dokonuje oceny, czy należy zachować art. 58 i 59 dyrektywy 2004/17/WE. Na podstawie wniosków z tej oceny Komisja przedstawia wniosek ustawodawczy uchylający te artykuły wraz z wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

(1) Sprawa została odesłana do właściwej komisji w celu ponownego rozpatrzenia zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu(A7-0454/2013).

Poprawki przyjete przez Parlament Europejski w dniu 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Rady 2001/110/WE odnoszącą się do miodu (COM(2012)0530 – C7-0304/2012 – 2012/0260(COD))(1)

P7_TA(2014)0028 A7-0440/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 (1)   W następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-442/098 pyłek w miodzie należy uznać za składnik w rozumieniu dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych9. Wyrok Trybunału opierał się na rozważaniach opartych na przedstawionych mu faktach, zgodnie z którymi obecność pyłku w miodzie wynika głównie z odwirowywania dokonanego przez pszczelarza celem zebrania miodu. Tymczasem pyłek dostaje się do ula wyłącznie w wyniku działalności pszczół i występuje w miodzie w sposób naturalny niezależnie od odwirowywania dokonywanego przez pszczelarza celem zebrania miodu. Z tego powodu konieczne jest, by – bez uszczerbku dla stosowania rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy10 do zmodyfikowanego genetycznie pyłku w miodzie – uściślić, że w miodzie, który jest substancją naturalną nie zawierającą składników, pyłek jest komponentem, a nie składnikiem w rozumieniu dyrektywy 2000/13/WE. Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę Rady 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącą się do miodu11. (1)   Dyrektywa 2001/110/WE1 definiuje miód jako naturalnie słodką substancję produkowaną przez pszczoły. Miód składa się zasadniczo z różnych cukrów, przeważnie fruktozy i glukozy, jak również innych substancji takich jak kwasy organiczne, enzymy oraz stałe cząstki pochodzące ze zbioru miodu. Dyrektywa 2001/110/WE zachowuje naturalną charakterystykę miodu poprzez ograniczenie ludzkich interwencji mogących zmienić skład miodu. Dyrektywa ta zabrania w szczególności dodawania do miodu jakichkolwiek składników żywności, w tym dodatków do żywności, oraz dodatków innych niż sam miód. Dyrektywa ta zabrania też usuwania jakichkolwiek komponentów szczególnych dla miodu, w tym pyłku, chyba że jest to nieuniknione podczas usuwania obcych substancji. Wymogi te są zgodne z normą dotyczącą miodu w Kodeksie żywnościowym. __________________ __________________ 1 Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 47. 11 Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 47. Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 a (nowy) (1a)  Aby uwzględnić rosnące uwrażliwienie konsumentów na obecność genetycznie zmodyfikowanych organizmów w żywności, ich prawo do uzyskiwania informacji na ten temat i zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1169/2011, należy odpowiednio zmienić dyrektywę Rady 2001/110/WE*. ______________________________ * Dyrektywa Rady 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnosząca się do miodu (Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 47). Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 b (nowy) (1b)  Pyłek jest częścią kryteriów składu miodu, określonych w dyrektywie 2001/110/WE. Dostępne dowody – w tym dane empiryczne i naukowe – potwierdzają, że pszczoły miodne są powodem obecności pyłku w miodzie. Grudki pyłku wpadają do nektaru, który jest zbierany przez pszczoły miodne. Zebrany nektar zawierający grudki pyłku jest przetwarzany przez pszczoły w ulu w miód. Zgodnie z dostępnymi danymi pyłek w miodzie może pochodzić z pyłku na pszczelich włoskach, pyłku unoszącego się w powietrzu wewnątrz ula oraz z pyłku umieszczonego przez pszczoły w komórkach, które mogą przypadkowo otworzyć się podczas pozyskiwania miodu przez podmioty gospodarcze. W związku z tym pyłek dostaje się do ula wyłącznie w wyniku działalności pszczół i występuje w miodzie w sposób naturalny, niezależnie od zbierania miodu przez podmioty gospodarcze. Oznacza to, że podmioty gospodarcze nie dodają celowo pyłku do miodu, a tego rodzaju dodatki są zabronione na mocy dyrektywy nr 2001/110/WE. Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 c (nowy) (1c)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/20111 definiuje „składnik” jako każdą substancję użytą przy wytworzeniu lub przygotowywaniu środka spożywczego i nadal obecną w produkcie gotowym, nawet w zmienionej formie. Definicja ta implikuje celowe wykorzystanie danej substancji przy wytworzeniu lub przygotowaniu środka spożywczego. Uwzględniając naturalny charakter miodu, a zwłaszcza naturalne przyczyny obecności komponentów szczególnych dla miodu, w tym także pyłku, konieczne jest wyjaśnienie, że ani pyłek, ani żaden inny komponent szczególny dla miodu nie powinny być uznawane za „składniki” miodu w rozumieniu przepisów rozporządzenia (UE) nr 1169/2011. __________________ 1Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności (Dz.U. L 304 z 22.11.2011, s. 18). Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 d (nowy) (1d)  Ponieważ miód jest produktem naturalnym, nie powinien podlegać wymogowi etykietowania w postaci wykazu składników. Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 e (nowy) (1e)  Środki w zakresie współistnienia upraw na szczeblu państw członkowskich ustanowione zgodnie z art. 26a dyrektywy 2001/18/WE powinny gwarantować brak konieczności przeprowadzania standardowych analiz miodu, między innymi poprzez wprowadzenie wymogów dotyczących minimalnej odległości. Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 (4)  Załączniki do dyrektywy 2001/110/WE zawierają elementy techniczne, które będą być może musiały zostać dostosowane lub zaktualizowane dla uwzględnienia zmian w odpowiednich normach międzynarodowych. W dyrektywie tej nie powierza się Komisji odpowiednich uprawnień koniecznych do szybkiego dostosowania lub aktualizacji wspomnianych załączników, tak by uwzględniały one zmiany w normach międzynarodowych. Dlatego też, celem spójnego wykonania dyrektywy 2001/110/WE, Komisji należy ponadto powierzyć uprawnienie do dostosowania i aktualizacji załączników do tej dyrektywy celem uwzględnienia nie tylko postępu technicznego, ale także zmian w normach międzynarodowych. skreślony Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 (6)  Dlatego, aby uwzględnić postęp techniczny i w stosownych przypadkach zmiany w normach międzynarodowych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu celem dostosowania lub aktualizacji charakterystyki technicznej odnoszącej się do opisów i definicji produktów w załącznikach do dyrektywy 2001/110/WE. skreślony Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 Dyrektywa 2001/110/WE Artykuł 2 – punkt 5 5.   Pyłku, który jest naturalnym komponentem szczególnym dla miodu, nie uznaje się za składnik, w rozumieniu art. 6 ust. 4 dyrektywy 2000/13/WE, produktów określonych w załączniku 1 do niniejszej dyrektywy.”; 5.   Pyłku, który jest naturalnym komponentem szczególnym dla miodu, w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011, nie uznaje się za składnik produktów określonych w załączniku 1 do niniejszej dyrektywy. Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 3 Dyrektywa 2001/110/WE Artykuł 6 Artykuł 6 skreślony Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 6a w celu zmiany charakterystyki technicznej w odniesieniu do nazw, opisów i definicji produktów w załączniku I oraz do kryteriów składu miodu w załączniku II, by uwzględnić postęp techniczny oraz, w stosownych przypadkach, zmiany w odpowiednich normach międzynarodowych. Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2001/110/WE Artykuł 6a – ustęp 2 2.   Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 i 6, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia (...) r. (Urząd Publikacji wprowadza datę wejścia w życie niniejszego aktu zmieniającego). 2.   Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia …*. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. __________________________ * Data wejścia w życie niniejszej dyrektywy zmieniającej. Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2001/110/WE Artykuł 6 a – ustęp 3 3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 i 6, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. 3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2001/110/WE Artykuł 6 a – ustęp 5 Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 i 6 wchodzi w życie, tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Parlament Europejski, lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 wchodzi w życie tylko wtedy, kiedy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub kiedy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – akapit pierwszy Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 pkt 1 najpóźniej do dnia […] r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 pkt 1 najpóźniej do dnia … *. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów. ___________________ * 12 miesięcy po wejściu w życie niniejszej dyrektywy zmieniającej.

(1) Sprawa została odesłana do właściwej komisji w celu ponownego rozpatrzenia zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi regulaminu(A7-0440/2013).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego programu Herkules III na rzecz wspierania działalności w dziedzinie ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej (COM(2011)0914 – C7-0513/2011 – 2011/0454(COD))

P7_TA(2014)0029 A7-0385/2012

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2011)0914),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0513/2011),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego z dnia 15 maja 2012 r.(1),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 14 listopada 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej oraz opinię Komisji Budżetowej (A7-0385/2012),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 ustanawiającego program na rzecz wspierania działalności w dziedzinie ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej (program Herkules III) i uchylającego decyzję nr 804/2004/WE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 250/2014.)

(1) Dz.U. C 201 z 7.7.2012, s. 1.

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 15 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 638/2004 w sprawie danych statystycznych Wspólnoty odnoszących się do handlu towarami między państwami członkowskimi w odniesieniu do powierzenia Komisji uprawnień delegowanych i wykonawczych do przyjmowania niektórych środków, przekazywania informacji przez organy celne, wymiany poufnych danych między państwami członkowskimi i zdefiniowania wartości statystycznej (COM(2013)0578 – C7-0242/2013 – 2013/0278(COD))(1)

P7_TA(2014)0030 A7-0457/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 (6)   Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym konsultacje z ekspertami. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. (6)   Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym konsultacje z ekspertami na szczeblu gwarantującym najwyższy stopień skuteczności po uprzednim poinformowaniu państw członkowskich, z kim należy prowadzić konsultacje i w jaki sposób zagwarantowane zostanie przestrzeganie zasady bezstronności oraz uniknięcie ewentualnych konfliktów interesów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 (7)   Komisja powinna dopilnować, by te akty delegowane nie nakładały znacznego dodatkowego obciążenia administracyjnego na państwa członkowskie ani na udzielające odpowiedzi jednostki organizacyjne. (7)   Komisja powinna dopilnować, by te akty delegowane nie nakładały istotnych dodatkowych kosztów ani znacznego dodatkowego obciążenia administracyjnego na państwa członkowskie ani na udzielające odpowiedzi jednostki organizacyjne, a także aby akty te pozostawały na jak najbardziej opłacalnym poziomie. Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 (8)   W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania rozporządzenia (WE) nr 638/2004 należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze, które umożliwią jej przyjmowanie uzgodnień w zakresie gromadzenia informacji, w szczególności informacji dotyczących stosowanych kodów, przepisów technicznych dotyczących zestawiania rocznych statystyk handlu w podziale według charakterystyki działalności oraz wszelkich środków niezbędnych do zapewnienia jakości przekazywanych danych statystycznych zgodnie z kryteriami jakości. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011. (8)   W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania rozporządzenia (WE) nr 638/2004 należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze, które umożliwią jej przyjmowanie uzgodnień w zakresie gromadzenia informacji, w szczególności informacji dotyczących stosowanych kodów, przepisów technicznych dotyczących zestawiania rocznych statystyk handlu w podziale według charakterystyki działalności oraz wszelkich środków niezbędnych do zapewnienia jakości przekazywanych bezpłatnych danych statystycznych zgodnie z kryteriami jakości. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 (10)   W ramach strategii dotyczącej nowego Europejskiego Systemu Statystycznego (zwanego dalej „ESS”), której celem jest poprawa koordynacji i partnerstwa w ramach nowej przejrzystej struktury ESS opartej na zasadzie hierarchiczności, Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego (zwany dalej „Komitetem ds. ESS”) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej9 powinien pełnić rolę doradczą i wspierać Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych. (10)   W ramach strategii dotyczącej nowego Europejskiego Systemu Statystycznego (zwanego dalej „ESS”), której celem jest poprawa koordynacji i partnerstwa w ramach nowej przejrzystej struktury ESS opartej na zasadzie hierarchiczności, Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego (zwany dalej „Komitetem ds. ESS”) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/20099 powinien pełnić rolę doradczą i wspierać Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych. Poprawa koordynacji między organami krajowymi a Komisją (Eurostatem) ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wyższej jakości danych statystycznych w Unii. __________________ __________________ 9 Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164. 9 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164). Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11 (11)   W związku z tym należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 638/2004, zastępując odniesienia do Komitetu Intrastat odniesieniami do Komitetu ds. ESS. (11)   W związku z tym należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 638/2004, zastępując odniesienia do Komitetu Intrastat odniesieniami do Komitetu ds. ESS. Komitet ds. ESS powinien mieć tę samą strukturę co Komitet Intrastat, czyli w jego skład powinien wchodzić jeden przedstawiciel z każdego państwa członkowskiego. Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 (12)   Uproszczenie systemów odprawy celnej spowodowało, że administracja celna nie dysponuje danymi statystycznymi dotyczącymi towarów przechodzących odprawę celną. Aby zagwarantować odpowiedni zakres statystyk, przepływ tych towarów powinien być rejestrowany w systemie Intrastat. (12)   Uproszczenie systemów odprawy celnej spowodowało, że administracja celna nie dysponuje danymi statystycznymi dotyczącymi towarów przechodzących odprawę celną. Aby zagwarantować odpowiedni zakres statystyk, przepływ tych towarów powinien być rejestrowany w systemie Intrastat przy jednoczesnym maksymalnym ograniczeniu wszelkich dodatkowych kosztów. Informacje powinny być zgodne z zasadą sprawozdawczości jednokierunkowej, a więc na tyle, na ile można zagwarantować jakość danych, dane powinny być gromadzone wyłącznie przez przedsiębiorstwa eksportujące. Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 13 (13)   Wymiana poufnych danych odnoszących się do statystyk dotyczących handlu wewnątrzunijnego powinna być dozwolona między państwami członkowskimi w celu opracowywania, sporządzania i rozpowszechniania lub poprawy jakości tych statystyk. (13)   Wymiana poufnych danych odnoszących się do statystyk dotyczących handlu wewnątrzunijnego powinna być dozwolona między państwami członkowskimi i w razie konieczności bezpłatna w celu sprawniejszego opracowywania, sporządzania i rozpowszechniania lub poprawy jakości tych statystyk. Wymiana danych powinna odbywać się na zasadzie dobrowolności i powinna być możliwa w okresie przejściowym po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. Wymiana poufnych danych powinna być jednak traktowana z rozwagą i sama w sobie nie powinna wiązać się z większymi obciążeniami administracyjnymi dla przedsiębiorstw. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14 (14)   Należy doprecyzować definicję „wartości statystycznej” i dostosować ją do definicji tego elementu danych stosowanej w statystykach dotyczących handlu z krajami spoza UE. (14)   Należy doprecyzować definicję „wartości statystycznej” i dostosować ją do definicji tego elementu danych stosowanej w statystykach dotyczących handlu z krajami spoza UE w celu zagwarantowania lepszej porównywalności wewnątrzunijnych danych statystycznych dotyczących handlu z danymi handlowymi spoza UE. Jednolite definicje są istotne dla prawidłowo funkcjonującego i wolnego od zakłóceń handlu transgranicznego, a ponadto są one szczególnie ważne dla różnych organów krajowych jako warunek wstępny umożliwiający im dokonywanie zgodnych interpretacji zasad, które mają wpływ na transgraniczną działalność przedsiębiorstw. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 15 (15)   Zgodnie z zasadą proporcjonalności konieczne i stosowne jest określenie zasad przekazywania informacji przez administrację celną i wymiany informacji poufnych między państwami członkowskimi oraz zdefiniowanie „wartości statystycznej” w dziedzinie statystyk dotyczących handlu wewnątrzunijnego. Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres konieczny do osiągnięcia tego celu, zgodnie z art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej. (15)   Zgodnie z zasadą proporcjonalności konieczne i stosowne jest określenie zharmonizowanych zasad przekazywania informacji przez administrację celną i wymiany informacji poufnych między państwami członkowskimi oraz zdefiniowanie „wartości statystycznej” w dziedzinie statystyk dotyczących handlu wewnątrzunijnego. Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres konieczny do osiągnięcia tego celu, zgodnie z art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej. Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 15 a (nowy) (15a)  Przekazywanie danych przez organy krajowe nie powinno wiązać się z ponoszeniem opłat przez państwa członkowskie oraz unijne instytucje i agencje. Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 a (nowy) (17a)  Z uwagi na sytuację gospodarczą państw członkowskich oraz wzmocnienie działań koordynacyjnych na szczeblu unijnym istnieje potrzeba opracowania zintegrowanego podejścia i jeszcze rzetelniejszych wskaźników statystycznych, aby skuteczniej wdrażać strategie polityczne. Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 b (nowy) (17b)  Po niedawnym ujawnieniu przypadków łamania zasad ochrony danych obywateli Unii i państw członkowskich należy poprawić bezpieczeństwo sposobów przekazywania danych statystycznych szczególnie chronionych, w tym danych gospodarczych. Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 2 – litera b Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 5 – ustęp 2 2.   Informacje statystyczne dotyczące wysyłek i przywozów towarów, które są przedmiotem jednolitego dokumentu administracyjnego dla celów celnych i skarbowych, są przedstawiane organom krajowym bezpośrednio przez organy celne przynajmniej raz w miesiącu. 2.   Informacje statystyczne dotyczące wysyłek i przywozów towarów, które są przedmiotem jednolitego dokumentu administracyjnego dla celów celnych i skarbowych, są przedstawiane organom krajowym bezpośrednio przez organy celne raz w miesiącu. Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 5 Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 9 a – ustęp 1 Wymiana poufnych danych, które zdefiniowano w art. 3 ust. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej(*), jest, wyłącznie do celów statystycznych, dozwolona między właściwymi organami krajowymi państw członkowskich, jeśli służy opracowywaniu, sporządzaniu i rozpowszechnianiu europejskich statystyk dotyczących wymiany handlowej między państwami członkowskimi lub poprawie jakości tych statystyk. Bezpłatna wymiana poufnych danych, które zdefiniowano w art. 3 ust. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009(*), jest, wyłącznie do celów statystycznych, dozwolona między właściwymi organami krajowymi państw członkowskich, jeśli dowiedziono, że służy opracowywaniu, sporządzaniu i rozpowszechnianiu europejskich statystyk dotyczących wymiany handlowej między państwami członkowskimi lub znaczącej poprawie jakości tych statystyk. Dodatkowe obciążenia administracyjne i koszty ponoszone przez państwa członkowskie należy ograniczyć do minimum. Tego rodzaju wymiana danych poufnych ma charakter dobrowolny do dnia ...**. ______________ (*) (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164). (*) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164). ** Pięć lad od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 5 Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 9 a – ustęp 2 Organy krajowe, które otrzymują poufne dane, zachowują poufność tych danych i wykorzystują je wyłącznie do celów statystycznych. Organy krajowe, które otrzymują poufne dane, zachowują poufność tych danych i wykorzystują je wyłącznie do celów statystycznych. Organy krajowe nie przekazują takich danych organizacjom międzynarodowym innym niż organizacje wskazane w niniejszym rozporządzeniu. Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 6 – litera c Rozporządzenie (WE) 638/2004 Artykuł 10 – ustęp 5 5.   Państwa członkowskie mogą – pod pewnymi warunkami spełniającymi wymagania jakościowe – uprościć informacje przekazywane w odniesieniu do małych pojedynczych transakcji. Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 13a, aktów delegowanych w celu określenia tych warunków. 5.   Państwa członkowskie mogą – pod pewnymi warunkami spełniającymi wymagania jakościowe – uprościć informacje przekazywane w odniesieniu do małych pojedynczych transakcji, pod warunkiem że nie ma to szkodliwego wpływu na jakość danych statystycznych. Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 13a, aktów delegowanych w celu określenia tych warunków. Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 6 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 11 6a)  art. 11 otrzymuje brzmienie: Artykuł 11 „Artykuł 11 Poufność danych statystycznych Poufność danych statystycznych Organy krajowe podejmują decyzję, czy dane statystyczne, które mogą umożliwić identyfikację wspomnianych podmiotów, mają być rozpowszechniane, czy też mają zostać zmienione w taki sposób, aby ich rozpowszechnianie nie naruszało prawa do poufności danych statystycznych, tylko w przypadku gdy podmioty dostarczające informacje wystąpią z takim wnioskiem. Organy krajowe podejmują decyzję, czy dane statystyczne, które mogą umożliwić identyfikację wspomnianych podmiotów, mają być rozpowszechniane, czy też mają zostać zmienione w taki sposób, aby ich rozpowszechnianie nie naruszało prawa do poufności danych statystycznych, tylko w przypadku gdy podmioty dostarczające informacje wystąpią z takim wnioskiem. Organy krajowe dbają o to, aby korzyści statystyczne wyraźnie przeważały nad skutkami szkodliwymi dla strony lub stron przekazujących informacje.”. Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 7 – litera c Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 12 – ustęp 4 – akapit trzeci Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy techniczne dotyczące zestawiania tych danych statystycznych. Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy techniczne dotyczące jak najbardziej ekonomicznego zestawiania tych danych statystycznych. Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 8 Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 13 – ustęp 4 – akapit pierwszy 4.   Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych wszelkie środki niezbędne do zapewnienia jakości przekazywanych danych statystycznych zgodnie z kryteriami jakości. 4.   Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych wszelkie środki niezbędne do zapewnienia jakości przekazywanych danych statystycznych zgodnie z kryteriami jakości, przy czym należy unikać nadmiernych kosztów ponoszonych przez organy krajowe. Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 9 Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 13 a − ustęp 2 2.   Wykonując uprawnienia przekazane w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 3, 4 i 5, art. 12 ust. 1 lit. a) oraz art. 12 ust. 2, Komisja dopilnuje, aby akty delegowane nie nakładały znaczącego dodatkowego obciążenia administracyjnego na państwa członkowskie ani na respondentów. 2.   Wykonując uprawnienia przekazane w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 3, 4 i 5, art. 12 ust. 1 lit. a) oraz art. 12 ust. 2, Komisja dopilnuje, aby akty delegowane nie nakładały znaczących dodatkowych kosztów ani obciążenia administracyjnego na państwa członkowskie ani na respondentów. Komisja w miarę możliwości powinna dążyć do obniżenia kosztów i ograniczenia obciążeń administracyjnych. Ponadto Komisja powinna należycie uzasadniać działania określone w tych planowanych aktach delegowanych i przedstawiać – przy uwzględnieniu wkładu wkład państw członkowskich – informacje dotyczące odnośnych obciążeń i kosztów związanych z tworzeniem statystyk zgodnie z art. 14 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 223/2009. Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 9 Rozporządzenie (WE) 638/2004 Artykuł 13 a − ustęp 3 3.   Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 3, 4 i 5, art. 12 ust. 1 lit. a) oraz art. 12 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia [(Publication office: please insert the exact date of the entry into force of the amending Regulation)]. 3.   Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 3, 4 i 5, art. 12 ust. 1 lit. a) oraz art. 12 ust. 2, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia [Publication office: please insert the exact date of the entry into force of the amending Regulation]. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu wynoszącego pięć lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na okresy takiej samej długości, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż na trzy miesiące przed końcem każdego okresu. Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 9 Rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Artykuł 13 a − ustęp 6 6.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 3, 4 i 5, art. 12 ust. 1 lit. a) oraz art. 12 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. 6.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 3, 4 i 5, art. 12 ust. 1 lit. a) oraz art. 12 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

(1) Sprawa została odesłana do właściwej komisji w celu ponownego rozpatrzenia zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi regulaminu(A7-0457/2013).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie (2013/2747(RSP))

P7_TA(2014)0031 B7-0013/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając przyjętą w kwietniu 2013 r. rezolucję Komisji ONZ ds. Zapobiegania Przestępczości i Wymiaru Sprawiedliwości, popartą przez Radę Ekonomiczną i Społeczną ONZ w lipcu 2013 r., w której zachęca się „państwa członkowskie do uznania nielegalnego handlu dziką fauną i florą za poważne przestępstwo w przypadkach, gdy zaangażowane są w ten proceder zorganizowane grupy przestępcze”, tym samym zrównując go z handlem ludźmi oraz handlem narkotykami;

–  uwzględniając śledztwo przeprowadzone przez INTERPOL i IFAW (Międzynarodowy Fundusz na Rzecz Zwierząt) dotyczące internetowego handlu kością słoniową w UE, w którym stwierdzono, że ściganie internetowej przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie znajduje się w początkowej fazie rozwoju i wezwano do wprowadzenia w UE specjalnych przepisów w zakresie handlu elektronicznego regulujących handel dziką przyrodą;

–  uwzględniając rezolucję z 6 lutego 2013 r. w sprawie strategicznych celów UE na 16. sesję konferencji stron Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES), które odbędzie się w Bangkoku (Tajlandia) od 3 do 14 marca 2013 r.(1),

–  uwzględniając wyniki ww. konferencji stron (16. KS), podczas której strony osiągnęły porozumienie co do szeregu konkretnych działań wymierzonych w kłusownictwo i handel dziką przyrodą, w tym decyzji 16.39–16.40 i decyzji 16.78–16.83,

–  uwzględniając konwencję CITES wdrożoną w UE rozporządzeniem Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi(2), a także rozporządzenie Komisji (WE) 865/2006 ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97(3);

–  uwzględniając zalecenie Stałego Komitetu Konwencji Berneńskiej nr 155 (2011) w sprawie nielegalnego zabijania, chwytania i handlu dzikimi ptakami, przyjęte w dniu 2 grudnia 2011 r. oraz plan działania Komisji na rzecz eliminacji nielegalnego zabijania, chwytania i handlu ptakami (12/2012),

–  uwzględniając niedawne inicjatywy USA, Filipin i Gabonu mające na celu zniszczenie posiadanych zapasów nielegalnej kości słoniowej w celu pogłębienia społecznej świadomości dotyczącej wzrostu popytu na kość słoniową, wzmożonego nielegalnego handlu i kłusownictwa oraz zwalczania handlu dziką przyrodą;

–  uwzględniając wspólne oświadczenie przywódców 11 państw, na których obszarze występują słonie afrykańskie, przyjęte dnia 26 września 2013 r. w ramach zaangażowania się organizacji Clinton Global Initiative w działania dotyczące partnerstwa na rzecz ratowania słoni afrykańskich oraz wzywające inne państwa do „ustanowienia lub ponownego wprowadzenia krajowego moratorium na przywóz i wywóz w celach handlowych, sprzedaż krajową oraz zakup kłów i wyrobów z kości słoniowej, do momentu, aż populacje dzikich słoni nie będą zagrożone przez kłusownictwo”;

–  uwzględniając rezolucję z dnia 23 października 2013 r. w sprawie przestępczości zorganizowanej, korupcji i prania brudnych pieniędzy – zalecenie działań i podejmowanych inicjatyw (sprawozdanie końcowe)(4), zwłaszcza ust. 127, oraz rezolucję z dnia 11 czerwca 2013 r. w sprawie przestępczości zorganizowanej, korupcji i prania brudnych pieniędzy – zalecenie działań i podejmowanych inicjatyw (sprawozdanie okresowe)(5),

–  uwzględniając wynik warsztatów na temat międzynarodowej przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie, które zostały zorganizowane przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w dniu 27 lutego 2013 r. w Brukseli;

–  uwzględniając pytanie skierowane do Komisji z dnia 29 października 2013 r. w sprawie przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie (O‑000123/2013 – B7‑0529/2013),

–  uwzględniając art. 115 ust. 5 i art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że przestępczość przeciwko dzikiej przyrodzie, w tym kłusownictwo i nielegalne pozyskiwanie, tranzyt nielegalnych produktów i ich pochodnych oraz ich nielegalna sprzedaż i wykorzystywanie w krajach konsumenckich jest obecnie poważną, międzynarodową dziedziną przestępczości zorganizowanej, w której obroty sięgają co najmniej 19 mld USD rocznie, oraz jest aktualnie czwartą co do wielkości nielegalną działalnością na świecie, po handlu narkotykami, fałszerstwie i handlu ludźmi;

B.  mając na uwadze, że w nielegalny handel dziką przyrodą często zaangażowane są międzynarodowe sieci przestępczości zorganizowanej, dla których stanowi on źródło dochodów, oraz zbrojne ugrupowania rebeliantów;

C.  mając na uwadze, że przestępczość przeciwko dzikiej przyrodzie stanowi zagrożenie dla dobrostanu poszczególnych zwierząt, a także dla ochrony gatunków zwierząt i roślin oraz zagraża całym lokalnym ekosystemom;

D.  mając na uwadze, że przestępczość przeciwko dzikiej przyrodzie stała się poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa, stabilności politycznej, gospodarki, lokalnych źródeł dochodów, zasobów naturalnych i dziedzictwa kulturowego wielu państw; mając na uwadze, że zakres wymaganej odpowiedzi na te zagrożenia często wykracza poza kompetencje agencji egzekwujących prawo w zakresie ochrony środowiska oraz dzikiej przyrody lub poza kompetencje pojedynczych krajów lub regionów;

E.  mając na uwadze, że nielegalny handel dziką przyrodą stanowi nie tylko istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa, praworządności oraz rozwoju społeczności lokalnych, w których zasoby dzikiej przyrody zostały wyczerpane, ale także dla pokoju i bezpieczeństwa narodów i regionów, w których te społeczności się znajdują, oraz zrównoważonego rozwoju na całym świecie;

F.  mając na uwadze, że zwalczanie przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie wymaga skoordynowanej odpowiedzi globalnej na najwyższym szczeblu politycznym oraz skoordynowanych działań pomiędzy organami ścigania na szczeblu międzynarodowym i krajowym, a także skutecznego zastosowania narzędzi w celu wzmocnienia egzekwowania prawa i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych;

G.  mając na uwadze, że jak długo popyt na produkty dzikiej przyrody będzie utrzymywał się na wysokim poziomie, a działania służące egzekwowaniu prawa będą niewystarczające, tak długo legalny handel będzie służył za przykrywkę dla handlu nielegalnego i będzie przyczyniał się do rozwoju kłusownictwa;

1.  podkreśla, że Unia Europejska stanowi zarówno znaczący rynek, jak i trasę tranzytową dla nielegalnego handlu dziką przyrodą; zwraca uwagę, że zgodnie z szacunkami Europolu przychody z handlu zagrożonymi gatunkami wynoszą 18-26 mld EUR rocznie, a UE jest dla nich głównym rynkiem zbytu na świecie;

2.  podkreśla, że celem konwencji CITES jest czuwanie nad tym, by handel międzynarodowy dzikimi zwierzętami i roślinami nie zagrażał przetrwaniu gatunków w stanie dzikim;

3.  jest zaniepokojony, że nielegalny handel produktami dzikiej przyrody w samym tylko internecie został oszacowany przez Global Financial Integrity w raporcie z lutego 2011 r. zatytułowanym „Przestępczość ponadnarodowa w krajach rozwijających się” na 10 mld USD rocznie;

4.  wyraża zaniepokojenie zacieśniającymi się powiązaniami między ludźmi i pieniędzmi związanymi z handlem dziką przyrodą oraz innymi formami przestępczości zorganizowanej, w tym handlem narkotykami i bronią, korupcją i nadużyciami finansowymi, a także bojówkami i terroryzmem;

5.  jest zaniepokojony, że zorganizowane grupy przestępcze, zwłaszcza te dopuszczające się przemytu, uważają handel dziką przyrodą za atrakcyjny z powodu braku zdolności władz do egzekwowania i wdrażania prawa, a także ze względu na duże zyski i niskie kary;

6.  podkreśla, że jeżeli Unia Europejska i jej państwa członkowskie pragną odgrywać prawdziwie wiodącą rolę w ochronie gatunków zagrożonych, należy nie tylko pilnie podjąć aktywne i ambitne działania wspierające międzynarodowe negocjacje, ale także ustanowić najbardziej odpowiednie ramy prawne i warunki realizacji, które zapewnią, że na terenie Unii nie wystąpią luki prawne przyczyniające się do nielegalnego handlu;

7.  zwraca uwagę na fakt, iż przestępczość przeciwko dzikiej przyrodzie może stanowić poważne zagrożenie dla praworządności oraz zrównoważonego rozwoju;

8.  jest świadomy, że zjawisko kłusownictwa dotyczącego różnych gatunków dzikiej fauny występuje również na terytorium UE i że obecnie wciąż jeszcze ma miejsce zabijanie, pozyskiwanie i chwytanie zwierząt należących do rzadkich, szczególnie chronionych, a nawet zagrożonych wyginięciem gatunków, wymienionych w załączniku IV do dyrektywy 92/43/EWG (dyrektywy siedliskowej) i w załączniku I do dyrektywy 2009/147/WE (dyrektywy ptasiej), oraz handel nimi;

Działania w ramach UE

9.  wzywa Komisję do bezzwłocznego opracowania planu działania UE na rzecz walki z przestępczością przeciwko dzikiej przyrodzie i z handlem dziką przyrodą, w tym jasno określonych rezultatów i ram czasowych;

10.  podkreśla, że UE jest głównym terytorium tranzytowym dla nielegalnych produktów dzikiej przyrody takich jak kość słoniowa i żywe zwierzęta, na co wskazuje niedawne sprawozdanie TRAFFIC(6), i dlatego może wykorzystać swoją szczególną pozycję do kontrolowania tego procederu;

11.  wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia moratorium na cały przywóz i wywóz w celach handlowych, sprzedaż krajową, zakup kłów oraz surowej i obrobionej kości słoniowej do momentu, aż populacje dzikich słoni nie będą zagrożone przez kłusownictwo;

12.  wzywa państwa członkowskie do wyrażenia wraz z innymi stronami konwencji CITES jednoznacznego sprzeciwu wobec nielegalnego handlu dziką przyrodą i popytu na nielegalne produkty dzikiej przyrody poprzez zniszczenie posiadanych zapasów nielegalnej kości słoniowej;

13.  wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia zalecenia Komisji 2007/425/WE, określającego działania dotyczące wykonania rozporządzenia (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi; zaleca państwom członkowskim zapewnienie możliwości bezzwłocznej konfiskaty przejętych produktów celem lepszego wdrażania konwencji CITES i ochrony dobrostanu żywych zwierząt;

14.  wzywa Komisję do zaangażowania Stałego Komitetu konwencji CITES w odniesieniu do decyzji 16.47 16. KS, w zakresie postanowień dotyczących optymalizacji pozbywania się nielegalnie pozyskanych, sprzedawanych i skonfiskowanych produktów, w celu zapewnienia skoordynowanych podejść do wymiany informacji i szybkiego znajdowania nowego domu dla skonfiskowanych żywych zwierząt;

15.  zachęca państwa członkowskie do wzmocnienia wymiaru sprawiedliwości w UE za pomocą zwiększonej świadomości, zdolności i środków, tak aby zapewnić, że ściganie nielegalnego handlu dziką przyrodą przebiega w sposób skuteczny oraz w najszerszym prawnie dopuszczalnym zakresie, a kary dla przestępców są proporcjonalne do wagi przestępstwa; wzywa zatem Komisję do usprawnienia harmonizacji procedur między państwami członkowskimi zgodnie z zaleceniem Komisji nr 2007/425/WE w celu uniknięcia sytuacji, w której państwa członkowskie, gdzie kary są najniższe, byłyby wykorzystywane jako dogodny punkt wjazdu;

16.  wzywa Komisję do dokładnego monitorowania i nadzorowania stosowania dyrektywy 2008/99/WE w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne, ponieważ do dzisiaj w niektórych państwach członkowskich nie zostały określone skuteczne sankcje karne, które na mocy dyrektywy miały zostać przewidziane również w stosunku do osób zabijających, niszczących, posiadających lub gromadzących chronione gatunki fauny i flory;

17.  w związku z niepokojem podobnym do wyrażonego przez ONZ w rezolucji z maja 2013 r., dotyczącej między innymi przestępczości przeciwko lasom, wzywa do przeglądu obecnych instrumentów unijnych w zakresie nielegalnego handlu drewnem oraz do rewizji innych działań związanych z lasami, w celu oceny ich skuteczności, jak również efektywnego radzenia sobie z nasilającym się nielegalnym handlem odnotowywanym obecnie na terytorium Unii;

18.  zwraca uwagę na fakt, że obecnie na terytorium Unii Europejskiej wciąż istnieją ogromne różnice między poszczególnymi państwami członkowskimi w zakresie systemu sankcji stosowanych względem osób pobierających, chwytających lub nielegalnie posiadających zwierzęta należące do chronionych gatunków dzikiej fauny, bądź handlujących nimi; podkreśla, że te dotyczące sankcji różnice między poszczególnymi państwami członkowskimi mają często negatywny wpływ na skuteczność systemów kontroli oraz działań osób upoważnionych do przeprowadzania kontroli w poszczególnych państwach członkowskich;

19.  wzywa do wprowadzenia odpowiednich sankcji za naruszenia rozporządzenia (WE) nr 338/97, aby zapobiegać przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie, a także uwzględniać wartość rynkową gatunków, wartość przyrodniczą gatunków, których dotyczy przestępstwo, oraz poniesione koszty; wzywa do wprowadzenia systemu zapewniającego aktualizację i okresowe dostosowywanie wysokości sankcji;

20.  podkreśla fakt, że dyrektywa 2008/99/WE w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne harmonizuje definicje przestępstw przeciwko dzikiej przyrodzie w całej Unii; ponadto podkreśla, że dyrektywa ta zawiera wymóg, zgodnie z którym państwa członkowskie muszą wprowadzić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje karne, wzywa je zatem do bezzwłocznego ustanowienia odpowiedniego poziomu sankcji za przestępstwa przeciwko dzikiej przyrodzie;

21.  wzywa Komisję i Radę do wsparcia specjalistycznych szkoleń, obejmujących cały proces egzekwowania prawa, poprzez wykorzystanie istniejących instrumentów finansowych;

22.  wzywa państwa członkowskie do stosowania na potrzeby walki z przestępczością przeciwko dzikiej przyrodzie wszystkich istotnych wspólnotowych i krajowych instrumentów służących do zwalczania przestępczości zorganizowanej, korupcji, procederu prania pieniędzy i zajmowania majątku;

23.  wzywa wszystkie państwa członkowskie UE do przestrzegania przyjętej w kwietniu 2013 r. rezolucji Komisji ONZ ds. Zapobiegania Przestępczości i Wymiaru Sprawiedliwości poprzez zaktualizowanie przepisów w celu zapewnienia, że nielegalny handel dziką fauną i florą, w który zaangażowane są zorganizowane grupy przestępcze, będzie definiowany jako przestępstwo podlegające karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 4 lata, tak aby Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej stanowiła podstawę współpracy międzynarodowej i wzajemnej pomocy prawnej;

24.  wzywa państwa członkowskie UE do pełnego wdrożenia zaleceń przedstawionych w „Project WEB”, śledztwie prowadzonym przez Interpol/IFAW w sprawie internetowego handlu kością słoniową w UE;

25.  jest świadomy, że niezgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju i nieetyczne polowania prowadzone dla zdobycia trofeów powodują masowy spadek liczebności gatunków zagrożonych wymienionych w załącznikach I i II do konwencji CITES oraz wzywa państwa członkowskie do poparcia ewentualnego przeglądu przepisów prawnych UE regulujących przywóz trofeów myśliwskich do państw członkowskich, jak również wzywa do wymagania pozwoleń na przywóz trofeów wszystkich gatunków wymienionych w załączniku B do odnośnego tekstu;

26.  odnotowuje udokumentowane problemy dotyczące schwytanych dzikich zwierząt, którymi handluje się wykorzystując mniej restrykcyjne przepisy regulujące hodowlę w niewoli; wzywa Komisję Europejską do wsparcia decyzji 16.63–16.66 (COP 16) dotyczących okazów hodowlanych i okazów wyhodowanych w niewoli oraz do zapewnienia wsparcia finansowego na rzecz badania kwestii gatunków uznanych za wyhodowane w niewoli i opracowania wytycznych dla placówek przeprowadzających kontrole;

27.  wzywa do powołania w ramach Europolu wyspecjalizowanej jednostki ds. przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie, z pełnymi uprawnieniami i kompetencjami ponadnarodowymi, a także wystarczający i wykwalifikowany personel oraz odpowiednie środki finansowe, w celu scentralizowania informacji i analizy, a także skoordynowania śledztw, co powinno doprowadzić do większej liczby wspólnych śledztw i przyjęcia lepiej skoordynowanego strategicznego podejścia; wzywa do poprawiania i rozwijania relacji pomiędzy organami uprawnionymi do kontroli lokalnych w państwach członkowskich a organami międzynarodowymi w celu poprawy wymiany informacji i zwiększenia w ten sposób stopnia oraz skuteczności działania lokalnych podmiotów kontrolujących;

28.  wzywa w tym celu państwa członkowskie do powołania krajowych grup zadaniowych ds. bezpieczeństwa środowiskowego (National Environmental Security Task Force – NEST), zgodnie z zaleceniami Interpolu oraz do zaangażowania się w skoordynowane operacje poprzez wyspecjalizowaną jednostkę ds. przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie, którą proponuje się powołać w ramach Europolu;

29.  wzywa Komisję do zapewnienia, że środki przeznaczone na konwencję CITES po stronie jej służb są wystarczające, aby umożliwić UE odgrywanie wiodącej roli w związku z wejściem w życie poprawki z Gaborone do konwencji CITES;

30.  wzywa Komisję i Radę do uruchomienia instrumentów handlu i rozwoju, aby ustanowić ukierunkowane programy, w celu wsparcia wdrażania konwencji CITES oraz zapewnienia środków na budowę zdolności w zakresie zwalczania kłusownictwa i nielegalnego handlu, w szczególności przez wspieranie, wzmacnianie i rozszerzanie takich inicjatyw jak ASEAN-WEN (ASEAN Wildlife Enforcement Network), HA-WEN (Horn of Africa Wildlife Enforcement Network), LATF (Lusaka Agreement Task Force) i PAPECALF (Plan d’Action sous-régional des pays de l’espace COMIFAC pour le renforcement de l’application des législations nationales sur la faune sauvage 2012 – 2017), które mają na celu ustanowienie regionalnych ośrodków eksperckich i stworzenie modeli współpracy na rzecz zwalczania przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie;

31.  wzywa UE i jej państwa członkowskie do proaktywnych działań, aby uświadomić obywatelom europejskim, że przestępczość przeciwko dzikiej przyrodzie nie jest tylko problemem dotyczącym innych kontynentów, ale raczej pilną kwestią odnoszącą się do naszej planety i naszego ekosystemu, która ma polityczny, ekonomiczny i społeczny wpływ na społeczności na całym świecie;

Działania międzynarodowe

32.  wzywa Komisję i Radę do traktowania walki z przestępczością przeciwko dzikiej przyrodzie jako priorytetu w programowaniu instrumentów finansowych przeznaczanych na pomoc rozwojową, zarówno w programach tematycznych, jak i regionalnych;

33.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w następstwie rezolucji Komisji ONZ ds. Zapobiegania Przestępczości i Wymiaru Sprawiedliwości z 26 kwietnia 2013 r. przestępczość przeciwko dzikiej przyrodzie została zrównana z tak poważnymi formami międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, jak handel ludźmi i handel narkotykami oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do kształtowania swojej polityki handlowej i rozwojowej w taki sposób, aby zapewnić pełne wdrożenie tego międzynarodowego porozumienia; stwierdza, że wśród priorytetów UE na 68. sesję Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przyjętych przez Radę w czerwcu 2013 r., znajduje się propozycja zwiększenia wysiłków na rzecz walki z przestępczością przeciwko dzikiej przyrodzie i walki z nielegalnym pozyskiwaniem drewna oraz promowanie usprawnień zarządzania;

34.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do zrobienia wszystkiego, co w ich mocy w ramach konwencji CITES i w dwustronnym dialogu z krajami konsumenckimi, aby zapewnić zamknięcie legalnych równoległych rynków, krajowego i międzynarodowego, zwiększających popyt na gatunki wysokiego ryzyka, takie jak słonie, nosorożce i tygrysy;

35.  zwraca uwagę, że w ramach konwencji CITES zostały przewidziane mechanizmy mające zastosowanie wobec stron niewypełniających zobowiązań; wzywa zatem Komisję i państwa członkowskie do stosowania tych mechanizmów w pełnym zakresie, jeżeli jest to uzasadnione;

36.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do ustanowienia funduszu powierniczego lub podobnego porozumienia prawnego na mocy art. 187 zaktualizowanego rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, w celu zabezpieczenia obszarów chronionych oraz zwalczania handlu dziką przyrodą i kłusownictwa w ramach planu działania przeciwko handlowi dziką przyrodą;

37.  wzywa UE i jej państwa członkowskie do zdecydowanego poparcia koncepcji Międzynarodowego Konsorcjum ds. Zwalczania Przestępczości Przeciwko Dzikiej Przyrodzie (International Consortium on combating Wildlife Crime – ICCWC), składającego się z CITES, Interpolu, UNODC (Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości), Banku Światowego oraz Światowej Organizacji Celnej, obejmującej dostarczenie środków finansowych i wiedzy specjalistycznej w tym celu, aby ułatwić tworzenie zdolności instytucji rządowych, wymianę informacji i danych wywiadowczych oraz wspieranie egzekwowania i przestrzegania przepisów przez członków konsorcjum ICCWC;

38.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że na ostatnim szczycie G-8 (w Lough Erne w Irlandii Północnej w czerwcu 2013 r.) zdecydowano się na podjęcie działań zmierzających do zwalczania nielegalnego handlu chronionymi lub zagrożonymi dzikimi gatunkami oraz działań zmierzających do politycznego i praktycznego wsparcia regionalnych i międzynarodowych organizacji zwiększających zdolność państw w zakresie monitorowania granic i kontroli granicznej oraz walki z takimi czynnikami, jak korupcja, międzynarodowa zorganizowana przestępczość i nielegalny handel, które osłabiają skuteczność sprawowania władzy oraz praworządność, a także w niektórych przypadkach stanowią istotne źródło finansowania dla terrorystów;

39.  wzywa Komisję, aby w ramach swojej współpracy z państwami Afryki i Azji, udzieliła wsparcia tym państwom w celu wzmocnienia strategii i ram prawnych, zwiększenia zdolności egzekwowania prawa, rozwinięcia skutecznych systemów sądownictwa oraz wzmocnienia mechanizmów do walki z korupcją w celu efektywniejszego zwalczania przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie na szczeblu lokalnym, krajowym i regionalnym, między innymi poprzez wspieranie i finansowanie wdrażania inicjatyw takich jak zestaw narzędzi ICCWC;

40.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia strategii i ram prawnych, zwiększenia zdolności egzekwowania prawa, uwzględnienia potrzeb technologii wywiadowczej i rozwinięcia skutecznych systemów sądownictwa w celu efektywniejszego zwalczania przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie na szczeblu lokalnym, krajowym i regionalnym, miedzy innymi poprzez wspieranie wdrażania inicjatyw takich jak zestaw narzędzi ICCWC i szkolenie wyspecjalizowanych w przestępczości przeciwko dzikiej przyrodzie prokuratorów;

41.  wzywa Komisję do tworzenia i wdrażania – między innymi poprzez wspieranie programu Interpolu na rzecz walki z przestępstwami przeciwko dzikiej przyrodzie i powołanie krajowych grup zadaniowych ds. bezpieczeństwa środowiskowego (NEST) i ich integrację z regionalnymi organami egzekwowania prawa, takimi jak grupa zadaniowa LATF (Lusaka Agreement Task Force), HA-WEN, SAWEN (South Africa Wildlife Enforcement Network) i ASEAN-WEN – regionalnych strategii i sieci egzekwowania prawa w dziedzinie dzikiej przyrody, połączonych za pomocą globalnego mechanizmu koordynacyjnego;

42.  zwraca uwagę na duży i wciąż rosnący popyt na nielegalne produkty dzikiej przyrody z Chin i Azji Południowo-Wschodniej oraz podkreśla potrzebę uwzględnienia tego problemu w dialogu między UE a Azją na najwyższym szczeblu politycznym; popiera w tym kontekście, jako znaczący krok, podpisane w lipcu 2013 r. przez komisarza Potočnika oraz wiceministra lasów państwowych Chińskiej Republiki Ludowej Zhang Jianlonga porozumienie dotyczące wspólnych działań na rzecz zwalczania handlu dziką przyrodą oraz wyraża nadzieję na jego pełne wdrożenie;

43.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do zgłębienia tych kwestii we współpracy z Unią Afrykańską, NEPAD (Nowe Partnerstwo dla Rozwoju Afryki), AMCEN (African Ministerial Conference on the Environment) oraz Komisją Unii Afrykańskiej w ramach zbliżającego się szczytu Afryka–UE w 2014 r. w celu identyfikacji obszarów współpracy na potrzeby wspólnej strategii Afryka–UE (JAES) na lata 2014 – 2020, w obliczu światowego wyzwania;

44.  zachęca Komisję do włączenia zagadnienia handlu dziką przyrodą do współpracy transatlantyckiej w celu wypracowania wspólnego podejścia, gwarantującego skuteczny reżim prawny, który zapobiega przedostawaniu się nielegalnych produktów na rynek europejski i amerykański oraz ulepszenia kanałów komunikacyjnych w celu wymiany informacji o zarządzaniu dziką przyrodą oraz prawie handlowym;

45.  zachęca Komisję i państwa członkowskie do wsparcia podejmowanych w kluczowych krajach wysiłków dotyczących współpracy między ministerstwami w celu opracowania i wdrożenia rzetelnej kampanii na rzecz zmniejszenia popytu oraz zagwarantowania odpowiedniego i długoterminowego finansowania wdrożenia tych strategii;

46.  wzywa Komisję do wsparcia tworzenia alternatywnych źródeł dochodu dla społeczności lokalnych, które znajdują się najbliżej danych elementów dzikiej przyrody i wnoszą zauważalny wkład w odnowę i ochronę dzikich populacji oraz do zaangażowania społeczności w działania przeciwko kłusownictwu;

47.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia i wprowadzenia w życie przejrzystych i skutecznych przepisów i zasad odwodzących od konsumpcji produktów otrzymanych z zagrożonych gatunków dzikich zwierząt oraz do edukowania konsumentów na temat wpływu ich zwyczajów konsumenckich na gatunki zagrożone wyginięciem oraz do zapewnienia odpowiedniej informacji na temat możliwych zagrożeń i konsekwencji, jakie niesie ze sobą niekontrolowane rozprzestrzenianie obcych gatunków w lokalnych ekosystemach;

o
o   o

48.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, sekretariatowi CITES, Interpolowi, Europolowi, UNODC, Bankowi Światowemu oraz Światowej Organizacji Celnej.

(1) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0047. (2) Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. (3) Dz.U. L 166 z 19.6.2006, s. 1. (4) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0444. (5) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0245. (6) http://ec.europa.eu./environment/cites/pdf/Overview%20significant%20seizures.pdf

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie reindustrializacji Europy z myślą o promowaniu konkurencyjności i trwałego rozwoju (2013/2006(INI))

P7_TA(2014)0032 A7-0464/2013

Parlament Europejski,

–  uwzględniając tytuł XVII Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 173 (dawny art. 157 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską), dotyczący polityki przemysłowej Unii i mówiący w szczególności o konkurencyjności przemysłu europejskiego,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 października 2012 r. zatytułowany „Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego. Aktualizacja komunikatu w sprawie polityki przemysłowej” (COM(2012)0582),

–  uwzględniając dyrektywę 2012/27/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej(1),

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 29 listopada 2012 r. dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2020 r. „Dobrze żyć w granicach naszej planety” (COM(2012)0710),

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 30 listopada 2011 r. dotyczący rozporządzenia ustanawiającego Program na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (2014–2020) (COM(2011)0834),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 31 lipca 2012 r. zatytułowany „Strategia na rzecz zrównoważonej konkurencyjności branży budowlanej i jej przedsiębiorstw” (COM(2012)0433),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 25 czerwca 2008 r. zatytułowany „Najpierw myśl na małą skalę. Program »Small Business Act« dla Europy” (COM(2008)0394),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 listopada 2008 r. zatytułowany „Inicjatywa na rzecz surowców – zaspokajanie naszych kluczowych potrzeb w celu stymulowania wzrostu i tworzenia miejsc pracy w Europie” (COM(2008)0699),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowany „Europa 2020. Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 października 2010 r. zatytułowany „Projekt przewodni strategii Europa 2020: Unia innowacji” (COM(2010)0546),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 września 2011 r. zatytułowany „Plan działania na rzecz zasobooszczędnej Europy” (COM(2011)0571),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 października 2011 r. zatytułowany „Polityka przemysłowa – poprawa konkurencyjności” (COM(2011)0642),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 grudnia 2011 r. zatytułowany „Plan działania w zakresie energii do roku 2050” (COM(2011)0885),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 lutego 2012 r. zatytułowany „Innowacje w służbie zrównoważonego wzrostu: biogospodarka dla Europy” (COM(2012)0060),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 maja 2012 r. zatytułowany „Działanie na rzecz stabilności, wzrostu gospodarczego i zatrudnienia” (COM(2012)0299),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 czerwca 2012 r. zatytułowany „Europejska strategia w dziedzinie kluczowych technologii wspomagających – droga do wzrostu i miejsc pracy” (COM(2012)0341),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 marca 2013 r. zatytułowany „Zielona księga – długoterminowe finansowanie gospodarki europejskiej” (COM(2013)0150),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 marca 2013 r. zatytułowany „Zielona księga – ramy polityki w zakresie klimatu i energii do roku 2030” (COM(2013)0169),

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji towarzyszący komunikatowi Komisji z dnia 4 listopada 2008 r. zatytułowanemu „Inicjatywa na rzecz surowców – zaspokajanie naszych kluczowych potrzeb w celu stymulowania wzrostu i tworzenia miejsc pracy w Europie” (COM(2008)0699 – SEC(2008)2741),

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 26 września 2012 r. zatytułowany „Konkurencyjność europejskiego przemysłu luksusowego” (SWD(2012)0286),

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 10 października 2012 r. towarzyszący komunikatowi zatytułowanemu „Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego. Aktualizacja komunikatu w sprawie polityki przemysłowej” (SWD(2012)0297),

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 10 października 2012 r. zatytułowany „Sprawozdanie na temat europejskiej konkurencyjności w 2012 r. Czerpanie korzyści z globalizacji” (SWD(2012)0299),

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 11 kwietnia 2013 r. zatytułowany „Stosunki przemysłowe w Europie w 2012 r.” (SWD(2013)0126),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 czerwca 2013 r. zatytułowany „Działania Komisji w następstwie konsultacji z MŚP na temat dziesięciu najbardziej obciążających regulacji UE” (COM(2013)0446),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 kwietnia 2013 r. zatytułowaną „Strategia na rzecz zrównoważonej konkurencyjności branży budowlanej i jej przedsiębiorstw”(2),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie udziału i zaangażowania pracowników jako niezbędnych podmiotów dobrego ładu korporacyjnego i zrównoważonych rozwiązań na rzecz przezwyciężenia kryzysu(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie inwestowania w rozwój technologii niskoemisyjnych (plan EPSTE)(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 września 2010 r. w sprawie rozwoju potencjału nowej zrównoważonej gospodarki w zakresie miejsc pracy(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie praw człowieka oraz norm społecznych i środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie polityki przemysłowej w erze globalizacji(7),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2011 r. w sprawie skutecznej strategii europejskiej w zakresie surowców(8),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 maja 2012 r. w sprawie Europy efektywnie korzystającej z zasobów(9),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 czerwca 2012 r. w sprawie Aktu o jednolitym rynku – następne kroki na ścieżce wzrostu(10),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 października 2012 r. w sprawie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP): konkurencyjność i możliwości działalności gospodarczej(11),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie wpływu działalności wydobywczej gazu łupkowego i oleju łupkowego na środowisko,(12)

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie przemysłowych, energetycznych i innych aspektów wydobycia gazu łupkowego i olei łupkowych(13),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie planu działania w zakresie energii do roku 2050 − przyszłość z energią(14),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 marca 2012 r. w sprawie planu działania prowadzącego do przejścia na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 r.(15),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie obecnych możliwości w zakresie energii odnawialnej na wewnętrznym europejskim rynku energii(16),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie regionalnych strategii na rzecz ośrodków przemysłowych w Unii Europejskiej(17),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 czerwca 2013 r. w sprawie budownictwa socjalnego w Unii Europejskiej(18),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 lipca 2013 r. w sprawie wkładu spółdzielni w walkę z kryzysem(19),

–  uwzględniając swoją debatę, która odbyła się dnia 4 lutego 2013 r. po oświadczeniu Komisji, i dotyczyła ożywienia europejskiego sektora przemysłu w świetle bieżących trudności (2013/2538(RSP)),

–  uwzględniając konkluzje z 3208. posiedzenia Rady ds. Konkurencyjności, które odbyło się dnia 10 i 11 grudnia 2012 r., zatytułowane „Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego”,

–  uwzględniając sprawozdanie zatytułowane „Struktura przemysłu w UE w 2011 r. – tendencje i wyniki” z 2011 r., sporządzone w imieniu Komisji,

–  uwzględniając sprawozdanie z badania inicjatyw realizowanych w ramach strategii „Europa 2020” zatytułowane „Polityka przemysłowa w erze globalizacji”, sporządzone w kwietniu 2013 r. w imieniu Komitetu Regionów,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 18 czerwca 2013 zatytułowaną „Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego. Aktualizacja komunikatu w sprawie polityki przemysłowej”(20),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 11 kwietnia 2013 r. zatytułowaną „Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego”(21),

–  uwzględniając art.48 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Rozwoju Regionalnego i Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A7–0464/2013),

A.  mając na uwadze, że przemysł europejski przechodzi obecnie bezprecedensowy kryzys oraz napotyka wiele przeszkód, które szkodzą jego konkurencyjności;

B.  mając na uwadze, że liczby przedstawione przez Komisję Europejską są ambitne, ale ich osiągnięcie ma charakter warunkowy, ponieważ związane jest z szeregiem wciąż słabo rozpoznanych czynników;

C.  mając na uwadze, że przemysł europejski odgrywa kluczową rolę i jest ważnym elementem działań na rzecz przezwyciężenia kryzysu;

D.  mając na uwadze, że konkurenci Europy w dziedzinie przemysłu od lat posiadają solidne strategie przemysłowe,

E.  mając na uwadze, że UE potrzebuje strategii, aby wyjść z kryzysu gospodarczego i finansowego i przywrócić gospodarce dynamikę;

F.  mając na uwadze, że należy pochwalić Komisję za podjęcie kwestii polityki przemysłowej w jej komunikacie, którego celem jest poprawa sytuacji przemysłu;

G.  mając na uwadze, że wspólna przyszłość Europy jako miejsca zlokalizowania przemysłu zależy od ofensywy modernizacyjnej, która poprawi działanie centrów innowacji i wyeliminuje braki rozwojowe w słabo uprzemysłowionych i słabych strukturalnie regionach,

H.  mając na uwadze, że mniejsza dostępność kredytów ogranicza inwestycje, co uniemożliwia innowacje, a także wdrażanie nowych, efektywnych technologii; mając na uwadze, że polityka przemysłowa w Europie wymaga zatem solidnej architektury finansowej, w ramach której inwestycje byłyby promowane;

I.  mając na uwadze, że warunki finansowe w Europie Południowej są trudniejsze i wymagają specjalnie dobranych rozwiązań z zakresu finansowania;

J.  mając na uwadze, że państwa członkowskie powinny czerpać inspirację z metod restrukturyzacji przemysłowej, które w Europie i innych krajach świata zakończyły się sukcesem;

K.  mając na uwadze, że Komisja podkreśliła, iż sektory przemysłu UE mogą znowu stać się atrakcyjne ze względu na spodziewany spadek globalnego zróżnicowanie poziomu płac;

L.  mając na uwadze, że tworzenie lepszych ogólnych warunków dla europejskiej polityki przemysłowej oznacza realizację i skuteczne działanie wewnętrznego rynku UE w ramach społecznej gospodarki rynkowej;

M.  mając na uwadze, że pierwszym priorytetem Europy musi być zadbanie o sektory produkcji i wiedzę fachową przy jednoczesnym umożliwieniu przemysłowi szybkiego odzyskania konkurencyjności na szczeblu światowym;

N.  mając na uwadze, że jeżeli nie zostaną podjęte odpowiednie działania w reakcji na obecne tendencje, czynniki takie jak koszty energii dla przemysłu oraz rosnące różnice w cenach energii między Europą a innymi krajami uprzemysłowionymi (zwłaszcza USA) będą odgrywały coraz większą rolę;

O.  mając na uwadze, że w obliczu globalnych zmian ważne jest, aby efektywne gospodarowanie energią i zasobami stanowiło podstawę europejskiej odbudowy przemysłu, jeśli zamierza się utrzymać jego konkurencyjność w przyszłości;

P.  mając na uwadze, że UE potrzebuje takiego podejścia do polityki przemysłowej, które łączyłoby konkurencyjność, zrównoważony rozwój i godną pracę, aby rozwiązać poważne problemy społeczne;

Q.  mając na uwadze, że dla wypracowania równowagi pomiędzy celami polityki klimatycznej i ochrony środowiska a celami strategii RISE niezbędne jest zapewnienie spójności unijnej polityki energetycznej, klimatycznej, ochrony środowiska, przemysłowej i handlowej;

R.  mając na uwadze, że w ostatnich dziesięcioleciach wydajność pracy wzrosła o wiele szybciej niż wydajność surowców, a szacunki wskazują, że koszty pracy stanowią mniej niż 20% kosztów produkcji, a koszty surowców stanowią 40%;

S.  mając na uwadze, że UE ma także olbrzymi potencjał w zakresie innowacyjności, biorąc pod uwagę to, że 6 państw członkowskich UE znajduje się w pierwszej dziesiątce 50 najbardziej innowacyjnych krajów na świecie;

T.  mając na uwadze, że polityka przemysłowa ma silny wymiar społeczny, dotyczący wszystkich warstw społeczeństwa;

U.  mając na uwadze, że do wdrożenia europejskiej polityki przemysłowej potrzebna jest dobra siła robocza, jednak przeciętnie tylko 7% pracowników niskowykwalifikowanych przeszło szkolenie;

Strategia „odrodzenia przemysłu na rzecz zrównoważonej Europy” (RISE): zasady, cele i zarządzanie

1.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja koncentruje się na polityce przemysłowej, gdyż jest to konieczne dla rozwoju gospodarczego i konkurencyjności, zapewnienia długotrwałego dobrobytu oraz rozwiązania problemu bezrobocia, mając na względzie, że przemysł tworzy jedną czwartą miejsc pracy, dając zatrudnienie około 34 milionom ludzi; podkreśla, że polityka przemysłowa musi zająć się względnymi słabościami gospodarki UE, np. brakiem inwestycji na rzecz działalności badawczo-rozwojowej, wzrostem cen energii, biurokracją i trudnościami w dostępie do finansowania; zwraca uwagę, że przemysł odpowiada za 80% wydatków w obszarze badań i rozwoju, a prawie 75% europejskiego eksportu stanowią towary przemysłowe; podkreśla, że to przemysł odpowiada w większości za tworzenie wartości dodanej w gospodarce, gdyż każde miejsce pracy w przemyśle tworzy dwa dodatkowe miejsca pracy w sektorze dostaw i sektorze usług;

2.  podkreśla, że siłę i znaczenie przemysłu Unii Europejskiej w przyszłości można zwiększyć dzięki strategii odrodzenia przemysłu na rzecz zrównoważonej Europy (RISE), która wspiera innowacje technologiczne, biznesowe, finansowe, środowiskowe i społeczne z myślą o trzeciej rewolucji przemysłowej, w tym strategię wydajności, która ponownie reindustrializuje Europę, wzmacnia ogólnie przemysł europejski i stanowi odpowiedź na coraz większe wyzwania społeczne; jest zdania, że strategia RISE może doprowadzić do powstania nowych rynków, m.in. dla nowych i innowacyjnych produktów i usług, do pojawienia się nowych modeli biznesowych oraz kreatywnych przedsiębiorców i przedsiębiorstw, do stworzenia nowych miejsc pracy i zapewnienia godnej pracy, a także przyczyni się do odnowienia przemysłu, zwiększenia dynamiki gospodarczej, zaufania i konkurencyjności; uważa, że jednym z głównych priorytetów jest utrzymanie silnych sektorów wytwórczych i wiedzy fachowej oraz że otwarte rynki, dostępność energii i surowców, a także innowacje oraz efektywne gospodarowanie energią i zasobami stanowią kluczowe filary takiej strategii na rzecz konkurencyjności; zauważa, że ogromne znaczenie ma również solidna, zorientowana na przyszłość infrastruktura dla transportu, produkcji energii i dystrybucji, a także telekomunikacji;

3.  uważa, że strategia RISE musi być osadzona w gospodarce ekologicznej i społecznej gospodarce rynkowej zgodnie z zasadami przedsiębiorczości i uczciwej konkurencji, z uwzględnieniem długoterminowego celu internalizacji efektów zewnętrznych, solidnych strategii polityki finansowej oraz ramowych uregulowań gospodarczych uwzględniających aspekty środowiskowe; jest zdania, że polityka przemysłowa Unii Europejskiej musi być spójna z wizją opartą na innowacjach, trwałym rozwoju i konkurencyjności, która wzmacnia sektory wytwórcze i wiedzę fachową, a także gospodarkę obiegową; podkreśla, że przemysł i firmy odgrywają kluczową rolę jako propagatorzy trwałego rozwoju, a także zwraca uwagę na znaczenie przejrzystości w łańcuchach dostaw;

4.  podkreśla, że strategia RISE wymaga krótkoterminowego planu działania na rzecz zabezpieczenia bazy produkcyjnej i wiedzy fachowej w celu stawienia czoła pilnym wyzwaniom w niektórych sektorach (takim jak nadwyżka produkcji, restrukturyzacje i nieuczciwa konkurencja), jak również długoterminowego planu działania wraz z harmonogramem, obejmującego jasne i stabilne cele i zadania, wykorzystującego wskaźniki naukowe oraz opartego na podejściu uwzględniającym cykl życia i zakładającym obiegowość gospodarki, które umożliwia i pobudza ukierunkowanie inwestycji na kreatywność, umiejętności, innowacje, nowe technologie, a także promuje modernizację, zrównoważony rozwój i konkurencyjność bazy przemysłowej Europy poprzez politykę uwzględniającą łańcuch wartości, która obejmuje wszystkie przedsiębiorstwa niezależnie od ich wielkości, należycie uwzględnia podstawowe gałęzie przemysłu oraz sprzyja utrzymaniu łańcucha produkcyjnego w Europie; uważa, że taka modernizacja powinna opierać się zarówno na kluczowych gałęziach przemysłu, jak i nowych sektorach przemysłu, oraz musi być ukierunkowana na wzrost zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju;

5.  podkreśla, że polityka przemysłowa obejmuje wszystkie obszary polityki, które mają wpływ na przemysł; stwierdza, że polityka przemysłowa musi zająć się głównymi wyzwaniami społecznymi i środowiskowymi określonymi w strategii „Europa 2020” oraz dążyć do realizacji przyszłych celów związanych z energią, zasobami, zatrudnieniem, przemysłem i klimatem, a także musi być skutecznie zintegrowana z procesem europejskiego semestru oraz krajowymi programami reform, aby określić wymagane warunki wstępne dla inwestycji oraz tworzyć dobre miejsca pracy, zwłaszcza dla ludzi młodych; wzywa Komisję do usprawnienia swojej komunikacji dotyczącej podjętych przez nią zobowiązań na rzecz polityki przemysłowej, aby odbudować zaufanie inwestorów, pracowników i obywateli do działań Unii Europejskiej;

6.  zwraca uwagę, że udział europejskiego przemysłu we wspólnym europejskim produkcie krajowym brutto (PKB) zmniejszył się w ciągu 15 lat z 20% do 15%;

7.  jest zdania, że w strategii RISE należy przyjąć ambitne i realistyczne cele dotyczące przemysłu; zauważa, że osiągnięcie podstawowego celu 20% wymagałoby tworzenia co najmniej 400 000 nowych miejsc pracy w przemyśle rocznie; zdecydowanie popiera cel na poziomie 20% i proponuje, aby postrzegać go jako wskazówkę powiązaną z celami UE 20-20-20;

8.  uważa, że cele te powinny odzwierciedlać nową rzeczywistość przemysłową, w tym integrację produkcji i usług (usługi produkcyjne), a także przejście na gospodarkę opartą na danych i produkcję zapewniającą wartość dodaną; w związku z tym wzywa Komisję do oceny i uzasadnienia swych prac w zakresie realizacji celów oraz do przeanalizowania klasyfikacji sektorów przemysłowych;

9.  podkreśla, że działalność sektorów przemysłowych umożliwia odpieranie kryzysów, także dzięki usługom, jakie generują wokół swojej produkcji;

10.  wzywa Komisję, aby dotrzymała swojego zobowiązania do przygotowania wskaźników, które umożliwią monitorowanie i ocenę procesu reindustrializacji; podkreśla, że takie wskaźniki powinny mieć charakter nie tylko ilościowy, ale również jakościowy, aby zapewnić trwałość tego procesu i jego kompatybilność z ochroną środowiska;

11.  oczekuje, że przy prawidłowym wdrożeniu strategia RISE może ożywić przemysł i sprawić, że produkcja powróci do UE, przy czym należy zwrócić uwagę na zarządzanie łańcuchem dostaw oraz uwzględnić specyficzne regionalną i lokalną kulturę produkcji oraz popyt, a jednocześnie wspierać ważne sektory wschodzące niezbędne dla zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego;

12.  podkreśla, że realizacja strategii RISE powiedzie się tylko wtedy, gdy jej podstawę będą stanowić odpowiednie, jasne i przewidywalne ramy makroekonomiczne, unikanie sprzecznych strategii politycznych oraz zasoby budżetowe niezbędne do wykorzystania efektu dźwigni w odniesieniu do inwestycji publicznych i prywatnych, a także do wspierania globalnej konkurencyjności UE; ubolewa nad tym, że dominująca dotąd polityka makroekonomiczna UE nie zapewnia wystarczającego dostępu do kapitału na inwestycje i innowacje, w szczególności małym i średnim przedsiębiorstwom, pozostając przez to w sprzeczności z polityką przemysłową; oczekuje w tym kontekście opracowania rozsądnej, zrównoważonej i kompleksowej europejskiej strategii wzrostu i ubolewa nad dokonanymi przez Radę cięciami dotyczącymi działu 1A wieloletnich ram finansowych (WRF), zwłaszcza w odniesieniu do programów „Horyzont 2020”, COSME i instrumentu „Łącząc Europę”; wzywa państwa członkowskie do znacznego zwiększenia możliwości finansowych tych programów;

13.  podkreśla, że środki własne stworzone dla budżetu europejskiego mogłyby dobrze wpłynąć na reindustrializację Europy;

14.  podkreśla konieczność jednoznacznego zdefiniowania polityki przemysłowej UE, ponieważ obecnie w UE oraz w poszczególnych państwach członkowskich w polityce przemysłowej dominuje wiele różnych praktyk i tendencji;

15.  pochwala przekrojowe podejście Komisji do polityki przemysłowej i podkreśla znaczenie podejścia całościowego, które jest spójne i skoordynowane w obszarach, w których wszystkie inne dziedziny polityki (takie jak konkurencja, handel, energia, środowisko, innowacje, fundusze strukturalne, jednolity rynek itd.) uwzględniają cele RISE; odsyła w tym kontekście do doświadczeń Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS), które dowodzą, że możliwe jest skuteczne, zintegrowane i innowacyjne działanie w ramach polityki przemysłowej oraz że generuje ona wzrost i zatrudnienie, wspiera integrację i ma charakter partnerstwa społecznego; uważa, że strategia RISE powinna się opierać na horyzontalnej, a nie pionowej koncepcji polityki przemysłowej; uważa, że – zwracając należytą uwagę na podstawowe sektory przemysłu – środki sektorowe powinny wspierać łańcuchy wartości i klastry działalności o wysokim potencjale wzrostu, a także muszą być powiązane ze specjalizacją sektorową, promując zaawansowane technologicznie strategie o wysokiej wartości dodanej, jak również innowacje, umiejętności, przedsiębiorczość, zatrudnienie i kreatywność; zwraca w związku z tym uwagę na strategie sektorowe w branży samochodowej (CARS 2020) oraz stalowej (Plan działań dla branży stalowej) oraz wzywa Komisję do przyjęcia odpowiednich środków realizacji tych strategii; wzywa państwa członkowskie i Komisję do zwrócenia wystarczającej uwagi także na sektory cechujące się rzetelną wiedzą fachową, wysokim poziomem inwestycji w zakresie badań i rozwoju oraz tworzeniem wartości dodanej, w tym innowację procesową;

16.  zaleca, aby Komisja dogłębnie przeanalizowała w poszczególnych sektorach wartość dodaną europejskiej produkcji przemysłowej w łańcuchach produkcji światowej w celu ustalenia, jak zakorzenione są poszczególne gałęzie przemysłu w państwach członkowskich, oraz bardziej skutecznego opracowania wspólnej strategii obrony europejskich interesów przemysłowych;

17.  jest zdania, że UE potrzebuje inteligentnego połączenia przemysłu prywatnego i instytucji publicznych, aby wesprzeć tworzenie łańcuchów wartości w UE;

18.  podkreśla, że przyszła polityka spójności będzie jedną z głównych strategii politycznych UE wspierających innowacyjny przemysł poprzez inteligentną specjalizację, dzięki czemu będzie można sprostać wyzwaniom związanym ze zrównoważoną energią, zmianą klimatu oraz wydajnym wykorzystaniem zasobów zarówno materialnych, jak i ludzkich; w związku z tym stoi na stanowisku, że zasadniczym czynnikiem reindustrializacji UE i jej regionów poprzez prawdziwie nowoczesną – sprzyjającą włączeniu społecznemu, zrównoważoną, efektywną energetycznie i wysoce konkurencyjną – strategię polityczną na rzecz przemysłu jest wsparcie ze strony przyszłej polityki spójności oraz europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; wzywa do lepszej koordynacji polityki spójności i programu „Horyzont 2020” oraz ich większej synergii w celu stworzenia regionalnych inkubatorów innowacji i zwiększenia innowacyjności na szczeblu regionalnym;

19.  zgadza się z Komisją, że polityka przemysłowa musi mieć efektywną, zintegrowaną strukturę zarządzania, obejmującą monitorowanie działań; przypomina zalecenie PE zawarte w sprawozdaniu Bernarda Lange’a w sprawie przemysłu dotyczące stworzenia stałej grupy zadaniowej Komisji ds. polityki przemysłowej, złożonej z odpowiednich dyrekcji generalnych, która brałaby pod uwagę wkład zainteresowanych stron, a także koordynowała i nadzorowała wdrażanie działań; podkreśla, że Parlament powinien być regularnie informowany o zmianach w zakresie polityki przemysłowej i zwraca się do Komisji o przedstawianie Parlamentowi corocznego sprawozdania z postępów realizacji strategii RISE oraz z tego, w jakim zakresie realizowane są cele tej strategii za pomocą dostępnych narzędzi; proponuje, aby grupy zadaniowe ds. priorytetowych obszarów działania również opublikowały roczne sprawozdanie; wzywa również Komisję do przeanalizowania i zidentyfikowania wyzwań związanych z nadwyżkami produkcyjnymi i restrukturyzacją, z którymi boryka się przemysł europejski i poszczególne sektory, aby zaproponować krótkoterminowe rozwiązania, i wzywa Komisję do monitorowania wszelkich przypadków przenoszenia produkcji europejskiej za granicę; podkreśla, że do realizacji strategii RISE konieczny jest sojusz i partnerstwo między zainteresowanymi stronami z różnych sektorów przemysłowych (w tym MŚP), związków zawodowych, środowisk akademickich i społeczeństwa obywatelskiego, takich jak organy monitorujące prawo konsumenckie i organizacje pozarządowe; wzywa Komisję do pełnego wykorzystania zapisów art. 173 ust. 2 Traktatu, aby realizować strategię RISE i bardziej efektywnie zarządzać jej zasobami; podkreśla, że Unia powinna w lepszy sposób informować obywateli, a zwłaszcza ludzi młodych, o prowadzonej przez siebie polityce przemysłowej, aby nadać większe znaczenie przemysłowi europejskiemu, związanym z nim zawodom oraz wiedzy fachowej;

20.  twierdzi, że strategia RISE musi być ukierunkowana na stworzenie atrakcyjnego i konkurencyjnego środowiska w Europie, które ożywi przepływy inwestycyjne w całej UE i w jej regionach, szczególnie na południu Europy, aby pobudzić wzrost, w szczególności poprzez inteligentną specjalizację oraz tworzenie klastrów, w tym klastrów transnarodowych i regionalnych, jak również sieci biznesowych;

21.  pochwala działania wiceprzewodniczącego Antonia Tajaniego na rzecz lepszego skoordynowania polityki przemysłowej z Radą ds. Konkurencyjności; jest zdania, że polityka przemysłowa w odniesieniu do strategii RISE powinna stanowić wspólną podstawę działań dla całej UE, jednak podkreśla, że musi ona uwzględniać różnice krajowe i regionalne oraz być skoordynowana z polityką przemysłową państw członkowskich; popiera ideę silniejszej Rady ds. Konkurencyjności, która we współpracy z Komisją przyczynia się do pionowej koordynacji strategii politycznych na poziomie europejskim, regionalnym i krajowym; zwraca uwagę, że niezbędnymi warunkami wzrostu przemysłu są m.in. inteligentne uregulowania i mniejsza biurokracja;

22.  uważa, że jednostki terytorialne na różnych szczeblach powinny w pełni uczestniczyć i podejmować skoordynowane działania w procesie reindustrializacji, identyfikując priorytety, potencjał i zalety przemysłu na ich obszarach, a także wspierając rozwój MŚP; zwraca uwagę, że atutem MŚP jest umiejętność dostosowania się do zmian, z uwagi na ich wielkość i zdolność szybkiego reagowania, zostały one jednak również najsilniej dotknięte kryzysem; wzywa Komisję i państwa członkowskie do uruchomienia specjalnych programów wsparcia i pomocy dla MŚP, a także do ułatwienia MŚP drogi do osiągnięcia pozycji liderów w swojej dziedzinie; z zadowoleniem przyjmuje pracę wykonaną przez Komitet Regionów, a także działania Komisji dotyczące strategii inteligentnej specjalizacji ukierunkowane na skoordynowanie finansowania z UE z celami strategii „Europa 2020”;

23.  wzywa państwa członkowskie, aby w przypadku ewentualnej zmiany traktatów stworzyły wspólną politykę przemysłową posiadającą ambicje i środki porównywalne do wspólnej polityki rolnej, obejmującą rzeczywiste konsultacje transnarodowe z myślą o opracowaniu wspólnej strategii wyposażonej w znaczne środki finansowe i narzędzia regulowania rynków podobne do tych, jakimi dysponują inne duże światowe strefy handlowe, jak np. narzędzie monetarne czy zasady pomocy państwa przystosowane do potrzeb naszego przemysłu, przy jednoczesnym zachowaniu zgodności z prawem międzynarodowym;

24.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja wyraża zainteresowanie producentami, zwłaszcza w sektorze przemysłowym, a nie jedynie konsumentami;

25.  ubolewa nad tym, że we wniosku Komisji nie ma mowy o działaniach przeciwko dumpingowi płac i dumpingowi socjalnemu ani działaniach na rzecz zwiększenia uczestnictwa pracowników oraz restrukturyzacji;

Ofensywa innowacji, efektywności i zrównoważonych technologii

26.  podkreśla, że strategia na rzecz innowacji, efektywności i nowych technologii, w tym technologii służących zrównoważonemu rozwojowi, w połączeniu z nowymi modelami biznesowymi, kreatywnością i zaawansowanymi technologiami produkcji posiada potencjał, aby odbudować i zmodernizować bazę przemysłową UE, zwiększając jej konkurencyjność na poziomie regionalnym i globalnym; uważa, że innowacje należy promować kompleksowo, uwzględniając wszystkie zainteresowane strony, od załogi fabryki i innowacji niezwiązanych z technologią po badania i rozwój w dziedzinie zaawansowanych technologii w laboratoriach badawczych; w tym kontekście zwraca uwagę na znaczenie proaktywnego zaangażowania pracowników w proces innowacji stymulujący innowacyjne firmy, które są liderami, jeżeli chodzi o kwestie gospodarcze, społeczne i środowiskowe; podkreśla potrzebę stworzenia przyjaznego środowiska i uważa, że należy przede wszystkim zapewnić takie warunki, w których przedsiębiorstwa mogą funkcjonować i być konkurencyjne; uważa za konieczne wzmocnienie europejskiej bazy wiedzy, ograniczenie fragmentaryzacji poprzez promocję doskonałości w zakresie nauki i edukacji, stworzenie warunków umożliwiających przekształcanie dobrych pomysłów w produkty wymienne, zwiększenie dostępu innowacyjnych przedsiębiorstw do finansowania, tworząc warunki sprzyjające innowacji i znosząc nierówności społeczne i geograficzne poprzez rozpowszechnianie korzyści płynących z innowacji w obrębie całej przestrzeni europejskiej; podkreśla w tym kontekście, że należy uwzględnić przede wszystkim doroczne sprawozdanie w sprawie innowacyjności sporządzane przez Komisję (Innovation Union Scoreboard 2013), ukazujące, jak innowacje wpływają na trwały wzrost konkurencyjności, oferujące możliwość porównania wyników badań i innowacyjności w poszczególnych państwach członkowskich, a także wskazujące na relatywnie mocne i słabe punkty poszczególnych systemów prowadzenia badań naukowych i innowacji;

27.  uważa, że fundusze UE przeznaczone na badania i innowacje powinny działać jak katalizatory i powinny być wykorzystywane w synergii z różnymi funduszami i instrumentami europejskimi, krajowymi i regionalnymi; przypomina o celu w zakresie badań i rozwoju na poziomie 3%, który w dwóch trzecich ma zostać zrealizowany ze środków sektora prywatnego; popiera tworzenie partnerstw publiczno-prywatnych (PPP) w ramach inicjatywy „Horyzont 2020” i wzywa Komisję do zapewnienia wystarczającego efektu dźwigni w odniesieniu do inwestycji sektora prywatnego;

28.  z zadowoleniem przyjmuje 4-procentowy odsetek funduszy, który będzie wdrażany poprzez dedykowany dla MŚP instrument w ramach programu „Horyzont 2020”;

29.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja koncentruje się na ekoprojektach, zdolności do ponownego przetworzenia przy specyfikacjach opartych na podejściu „od kołyski do kołyski”, nowych kryteriach zrównoważonego rozwoju dla procesów i produktów budowlanych, a także wydajnym korzystaniu z zasobów w koncepcji gospodarki obiegowej; domaga się wniosków legislacyjnych i analiz dotyczących efektywnej gospodarki zasobami, aby rozpatrywać rentowność inwestycji na podstawie takich kryteriów jak efektywność, zyskowność i skutki długoterminowe; wzywa Komisję, aby nadal propagowała podejście uwzględniające cykl życia za pomocą zintegrowanej polityki produktowej, uwzględniającej cały cykl życia produktu (podejście „od kołyski do kołyski”);

30.  z zadowoleniem przyjmuje obszary działania Komisji, a także możliwe PPP; jest jednak zaniepokojony tym, że zmiany dotyczące dużych zbiorów danych i technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) nie zostały odpowiednio uwzględnione; zwraca się do Komisji o odpowiednie uwzględnienie tych zmian; uważa, że usługi szerokopasmowe mają kluczowe znaczenie dla rozwoju przemysłu w UE i mogłyby przyczynić się do wzrostu gospodarczego UE i wzrostu zatrudnienia i dlatego propagowanie inwestycji w infrastrukturę szerokopasmową w celu zastosowania sieci i światłowodów szerokopasmowych o dużej przepustowości w sieciach dostępowych powinno nadal być jednym z priorytetów UE; wzywa Komisję do wspierania tworzenia klastrów w ramach obszarów działania, promowania synergii i efektów rozlewania się pomiędzy nimi;

31.  podkreśla kluczową rolę, jaką odgrywają technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT) w okresie przechodzenia na zrównoważoną gospodarkę w odniesieniu do takich obszarów jak dematerializacja, monitoring środowiska, wydajność transportu i logistyki, usługi elektroniczne i opieka zdrowotna; z zadowoleniem przyjmuje nową europejską strategię przemysłową na rzecz elektroniki, której celem jest podwojenie produkcji układów scalonych w UE do 20% globalnej produkcji; nalega na dalszą promocję wykorzystywania ICT w tradycyjnych sektorach przemysłowych oraz na opracowanie nowych produktów i usług cyfrowych, które przyczyniałyby się do realizacji celów zrównoważonego rozwoju;

32.  z zadowoleniem przyjmuje obszar działania dotyczący zaawansowanych technologii produkcyjnych; uważa, że w tym obszarze można by czerpać korzyści z PPP takich jak SPIRE; uważa, że uruchomienie wspólnoty wiedzy i innowacji do 2016 r. w obszarze produkcji o wartości dodanej ma priorytetowe znaczenie; zwraca się do Komisji o włączenie doświadczeń EPEC (Europejskie Centrum Wiedzy Specjalistycznej w zakresie PPP w EBI) w przyszłe PPP; zachęca również Komisję do tworzenia synergii w zakresie zaawansowanych technologii produkcyjnych pomiędzy państwami członkowskimi, instytutami przemysłowymi i badawczymi; zwraca się do Komisji o rozważenie, w jakim stopniu jako model mogłaby posłużyć amerykańska Krajowa Sieć Innowacji w Produkcji (US National Network for Manufacturing Innovation);

33.  z zadowoleniem przyjmuje obszar działania dotyczący inteligentnych sieci i uważa, że rozszerzenie jego zakresu i dodanie kolejnych propozycji będzie miało korzystne skutki; zaleca, aby prace obejmowały również wspomniane przez Komisję aspekty odpowiedniej infrastruktury energetycznej, przechowywania energii i zdolności rezerwowej, takie jak wysokowydajna sieć energetyczna wspomagająca urzeczywistnienie rynku wewnętrznego w zakresie energii, zdolna obsługiwać odnawialne źródła energii, jak na przykład morska energia wiatrowa, a także zaawansowana infrastruktura cyfrowa;

34.  wzywa Komisję do zaproponowania polityki klastrów i sieci klastrów w formie współpracy, szczególnie w łańcuchach wartości, między powiązanymi przedsiębiorstwami, dostawcami, usługodawcami, uczelniami wyższymi i ośrodkami badawczymi, co również przyczyniłoby się do naturalnego pojawiania się klastrów w sposób oddolny w odpowiedzi na potrzeby biznesowe lub badawcze; podkreśla znaczenie tworzenia klastrów transnarodowych, szczególnie w celu włączenia regionów słabszych pod względem strukturalnym do europejskiego przemysłowego łańcucha wartości, w oparciu o ogólnounijną konkurencję, zachęcającą do udziału niewystarczająco reprezentowane państwa/regiony oraz zapewniającą transfer wiedzy fachowej pomiędzy społecznościami naukowo-badawczymi ze wszystkich państw członkowskich; uważa, że jest to niezbędny aspekt, który należy włączyć do regionalnej polityki przemysłowej; zwraca uwagę, że Komisja powinna również zwracać odpowiednią uwagę na wsparcie istniejących klastrów; zachęca Komisję do tworzenia klastrów podnoszących wydajność zasobów na podstawie przyszłego ekologicznego planu działania dla MŚP;

35.  z zadowoleniem przyjmuje strategię dotyczącą kluczowych technologii wspomagających, w której to dziedzinie UE ma dużą przewagę konkurencyjną i może wciąż ją zwiększyć, biorąc pod uwagę jej solidną bazę badawczo-naukową; uważa jednak, że potrzebne są dalsze prace dotyczące wykorzystania wyników w celu realizacji tej potencjalnej przewagi konkurencyjnej; popiera zaproponowane działania na rzecz poprawy koordynacji i synergii między strategiami politycznymi i instrumentami, w tym programem „Horyzont 2020”, EBI, funduszami strukturalnymi UE oraz innymi funduszami publicznymi i prywatnymi; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy usprawniające działania dotyczące kluczowych technologii wspomagających w określonych sektorach i zwiększoną współpracę transregionalną; wzywa Komisję, aby unikała tworzenia inicjatyw przeznaczonych wyłącznie dla określonych konsorcjów lub przedsiębiorstw; zwraca uwagę na to, że finansowanie infrastruktury naukowo-badawczej musi być przeznaczone do wykorzystania przez wiele podmiotów i odbywać się z korzyścią dla nich;

36.  wzywa Komisję do rozwinięcia sieci komunikacyjnych w oparciu o projekty inteligentnych miast, dzięki współpracy między regionami, miastami i terytoriami, mającej na celu zarządzanie wspólnymi usługami oraz wydajną produkcję energii i wydajne z niej korzystanie poprzez wspieranie działań w zakresie poprawy efektywności energetycznej, promujących, na przykład, budowę zaawansowanych technologicznie budynków o niskim zużyciu energii;

37.  zwraca uwagę na dominujące ukierunkowanie programów badań i innowacji Komisji na „impuls technologiczny”; uważa, że istnieje powszechna potrzeba, aby wzmocnić środki i działania polegające na rozpoznawaniu i reagowaniu na potrzeby rynku (market pull), które mogą skutecznie wprowadzić rozwiązania na rynek;

38.  wzywa Komisję do połączenia narzędzi polityki podażowej z narzędziami polityki popytowej poprzez tworzenie partnerstw innowacyjnych (takich jak partnerstwa dotyczące inteligentnych miast, aktywności osób starszych lub surowców) oraz rozwijanie „rynków pionierskich”, które mają na celu propagowanie wprowadzenia na rynek nowych produktów/usług, które spełniają potrzeby społeczne;

39.  wzywa Komisję do opracowania strategii, która zapewni przyciąganie do Europy talentów z zagranicy przy jednoczesnym utrzymywaniu relacji z głównymi talentami europejskimi za granicą; podkreśla znaczenie nawiązania kontaktów ze społecznościami ekspatriantów w celu zachęcenia ich do wykorzystania ich wiedzy i kontaktów do prowadzenia działalności w UE;

40.  wyraża opinię, że promowanie zrównoważonych form turystyki związanych z konsumpcją lokalnych produktów może pobudzić ożywienie działalności rolniczej i rzemieślniczej oraz upowszechnienie mikroprzedsiębiorstw na szczeblu lokalnym, a także może być ważnym motorem ekonomicznym zdolnym ożywić gospodarkę, gwarantując jednocześnie prawidłowe gospodarowanie środowiskiem, ochronę upraw i osiedli ludzkich oraz zapobieganie erozji i osuwiskom;

41.  uważa, że sektor nauk biologicznych to sektor o strategicznym znaczeniu dla Unii Europejskiej ze względu na swój potencjał innowacyjny, miejsce w produkcji przemysłowej w Europie, wielkość zatrudnienia bezpośredniego i pośredniego oraz potencjał eksportowania produktów poza Unię;

42.  uważa, że w celu opracowania własnej polityki przemysłowej UE musi dokonać wyborów politycznych i skupić swoje wysiłki na sektorach strategicznych, które przynoszą rozwiązania problemów społecznych, przy jednoczesnym opieraniu się na europejskiej wiedzy fachowej; zachęca w związku z tym Komisję do opracowania strategicznego programu dla sektora nauk biologicznych, zgodnie z jej komunikatem zatytułowanym „Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego. Aktualizacja komunikatu w sprawie polityki przemysłowej”;

Zakończenie procesu tworzenia rynku wewnętrznego i otwarcie rynków zewnętrznych na strategię RISE

43.  podkreśla, że jednolity rynek europejski odgrywa główną rolę jako rodzimy rynek przemysłu europejskiego oraz że należy opracować strategię dla rynku wewnętrznego, wspierającą innowacyjność motywowaną popytem, aby wspierać wprowadzanie nowych technologii, przyczyniając się tym samym do tworzenia nowych rynków, modeli biznesowych i sektorów przemysłu; podkreśla, że jest to szczególnie zasadne w odniesieniu do rozpowszechniania wyników działalności badawczo-rozwojowej na rynku; podkreśla, że przewidywalne zasady i normy na rynku wewnętrznym – stosowane w sposób skuteczny w państwach członkowskich – zapewniają firmą stabilną perspektywę; wzywa Komisję i państwa członkowskie do szybkiego zakończenia procesu tworzenia jednolitego rynku towarów, energii, telekomunikacji, transportu, produktów ekologicznych (jak określiła Komisja w swojej inicjatywie) i kapitału venture oraz do zapewnienia swobodnego przepływu naukowców, wiedzy naukowej i technologii; zwraca uwagę, że niezakończenie procesu tworzenia rynku wewnętrznego stanowi barierę dla wzrostu i wzywa Komisję do przeprowadzenia analizy oceniającej skutki kryzysu dla rynku wewnętrznego i do zajęcia się problemem różnic kosztów w UE, która może prowadzić do niekorzystnej sytuacji firm z UE w porównaniu z konkurentami spoza UE; ostrzega, że fragmentacja rynku wewnętrznego może doprowadzić do zakłócenia konkurencji między państwami członkowskimi w ramach UE; wzywa UE do zacieśnienia współpracy w dziedzinie prawa pracy i zachęt podatkowych; zachęca Komisję do propagowania korzystania z marki „Made in Europe” (wyprodukowano w Europie) w celu wzmocnienia jednolitego rynku i produktów pochodzących z Europy;

44.  z zadowoleniem przyjmuje zamiary Komisji dotyczące opracowania horyzontalnego planu działania, aby zwiększyć popyt na innowacyjne towary i usługi; wzywa Komisję do nieustannego badania cyklu życia produktów, począwszy od surowców, a skończywszy na recyklingu, w celu dokonania postępów w określaniu poziomów odniesienia dotyczących efektywności produktów, uwzględniających stosunek kosztów do korzyści oraz potencjał innowacyjny;

45.  podkreśla, że zamówienia publiczne powinny być motorem innowacyjności; przypomina, że zamówienia publiczne stanowią integralny element polityki przemysłowej partnerów handlowych UE; uważa, że wytyczne dotyczące pomocy państwa powinny mieć na celu wsparcie konkurencyjności przemysłu UE, również poprzez wykorzystanie najlepszych praktyk stosowanych przez partnerów handlowych UE, propagować współpracę europejską oraz być otwarte na środki polityczne przyśpieszające innowacje; uważa, że normalizacja i oznakowanie ekologiczne, a także społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw, w tym w odniesieniu do towarów importowanych, mają ważną rolę do odegrania w przyjmowaniu nowych technologii; wzywa Komisję do wyznaczenia priorytetowych działań w celu wsparcia normalizacji i interoperacyjności dla nowo pojawiających się produktów, usług i technologii jako filaru dla wewnętrznej konkurencji w Europie oraz szans w handlu międzynarodowym;

46.  uznaje, że nadzór nad rynkiem stanowi podstawowy filar w zakresie zapewniania bezpieczeństwa i jakości produktów na rynku wewnętrznym; z zadowoleniem przyjmuje zaproponowany przez Komisję pakiet dotyczący bezpieczeństwa produktów i nadzoru nad rynkami, podkreślając ważność roli, jaką może odgrywać oznaczenie pochodzenia, nie tylko dla konsumentów, lecz także w perspektywie bardziej przejrzystej polityki handlowej, zarówno wewnętrznej, jak i zagranicznej; wzywa Komisję do wykorzystania potęgi i efektywności internetu w swoich działaniach dotyczących nadzoru nad rynkiem poprzez umożliwienie ludziom uczestnictwa i wyrażania fachowych opinii o produktach; podkreśla w tym kontekście znaczenie sprawnego systemu ochrony konsumenta w Unii Europejskiej;

47.  podkreśla, że urzeczywistnienie jednolitego rynku cyfrowego stanowi ważny element strategii przemysłowej UE; przypomina o znaczeniu, jakie dla MŚP ma cyfryzacja rynku wewnętrznego oraz rozwój handlu elektronicznego na rynku wewnętrznym; uważa, że rynek cyfrowy i rynek nowych technologii informacyjnych stanowią szansę dla rozwoju przemysłowego, która nie została jeszcze w pełni wykorzystana, a Europa może to uczynić; podkreśla nadrzędną potrzebę dostosowania polityki UE w zakresie normalizacji ICT do postępów rynkowych i politycznych, co doprowadzi do osiągnięcia celów polityki europejskiej wymagających interoperacyjności, takich jak przedsiębiorczość elektroniczna, handel elektroniczny, elektroniczny transport towarowy, inteligentne systemy transportowe (ITS) itp.;

48.  podkreśla, że urzeczywistnienie jednolitego rynku cyfrowego powinno stanowić ważny element strategii przemysłowej UE; podkreśla, że należy stosować równorzędne ramy prawne do rynków internetowego i nieinternetowego w celu zagwarantowania uczciwej konkurencji i ochrony konsumentów;

49.  z zadowoleniem przyjmuje uznanie przez Komisję definicji sektora kulturalnego i kreatywnego wysokiej klasy jako sektora gospodarki obejmującego wysokiej klasy segmenty rynku produktów i usług i opierającego się na takich cechach jak kulturalny lub kreatywny charakter produktów lub usług, prestiż produktów, własność intelektualna, jakość produkcji, projekt i innowacyjność oraz sposób wprowadzania na rynek i reklamowania produktów i usług; wzywa Komisję do uznania specyfiki zawodów wymagających wysokich kwalifikacji w sektorach przemysłu europejskiego, które to zawody opierają się na czterech kryteriach: kreatywności, doskonałości zawodowej, wiedzy fachowej i uczenia się przez cały przebieg kariery i w których pracuje znaczna liczba osób w Europie;

50.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zamierza wspierać konkurencyjność sektora produktów wysokiej klasy, który wytwarza 3 % PKB w Europie i jest bezpośrednio lub pośrednio źródłem zatrudnienia dla 1,5 mln osób, i wzywa Komisję do podjęcia działań zapobiegających ryzyku niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej w tym sektorze, aby utrzymać charakterystyczne dla Europy metody produkcji i wiedzę fachową;

51.  zauważa, że europejskie hutnictwo wykorzystuje 50% swoich możliwości produkcyjnych oraz że produkcja stali w Europie zmniejszyła się od 2008 r. o 25%;

52.  zauważa, że europejski sektor motoryzacyjny, który w 2007 r. produkował 16 mln samochodów, w 2013 r. nie będzie w stanie wyprodukować nawet 12 mln pojazdów;

53.  uważa, że biorąc pod uwagę obecny kryzys finansowy, gospodarczy i społeczny, niezbędne są inwestycje prywatne i publiczne w ramach ogólnej strategii na rzecz zrównoważonego wzrostu gospodarczego; w związku z tym wspiera ogólną reformę systemu udzielania pomocy państwa poprzez zastosowanie podejścia opartego w większym stopniu na czynnikach społecznych i gospodarczych oraz poprzez większą elastyczność reguł dotyczących konkurencji, określonych w art. 101 i 102 TFUE; przypomina o znaczeniu uwzględniania w większym stopniu jakości wydatków publicznych i efektywnego gospodarowania nimi;

54.  podkreśla, że polityka przemysłowa powinna w pełni korzystać z instrumentów polityki konkurencji w celu stworzenia równych warunków działania i wspierania konkurencyjnych rynków;

55.  zaleca, aby Komisja oceniła, w jakim stopniu odmowa przez grupę o światowym zasięgu odstąpienia zakładu, który zdecydowała się zamknąć, innej grupie zainteresowanej ewentualnym przejęciem lub jednostce publicznej do tymczasowego zarządzania publicznego jest zgodne z europejskim prawem w dziedzinie konkurencji;

56.  zauważa zainteresowanie Komisji reformą rynku wewnętrznego produktów przemysłowych; wzywa Komisję do dopilnowania, aby odnośne standardy były zgodne z warunkami rynkowymi;

57.  docenia dążenia Komisji do wprowadzenia inteligentnych regulacji – obejmujących oceny skutków, oceny konkurencyjności, testy przydatności i test MŚP, w szczególności w odniesieniu do mikroprzedsiębiorstw i MŚP – mających na celu zmniejszenie obciążeń dla przemysłu przy zachowaniu skuteczności prawodawstwa, a także dostrzega potrzebę stabilności regulacyjnej, aby zachęcać do inwestycji; uważa, że obciążenia biurokratyczne i sprzeczne strategie polityczne są często barierą dla poprawy konkurencyjności firm przemysłowych i twierdzi, że działania mające na celu zmniejszenie takich obciążeń powinny być jednym z priorytetów politycznych; oczekuje, że Komisja przedstawi propozycje w tym zakresie, z konkretnymi celami; popiera spójność regulacyjną, przekrojowe podejście regulacyjne i priorytetyzację, jak również ulepszone testy konkurencyjności, które powinny być obowiązkowe i stanowić integralną część w ramach wytycznych dotyczących oceny skutków; apeluje do państw członkowskich o wykorzystanie testów MŚP i ulepszonych testów konkurencyjności również na szczeblu krajowym; z zadowoleniem przyjmuje starania Komisji, aby ocenić skumulowane skutki prawodawstwa w przemyśle stalowym i wzywa Komisję do dalszego rozwijania metodologii, a także do zidentyfikowania innych sektorów, które mogłyby skorzystać z takiego podejścia;

58.  zachęca do dalszej analizy możliwości, jakie zapewnia procedura powiadamiania ustanowiona w dyrektywie 98/34/WE, i proponuje, aby państwa członkowskie wprowadziły test konkurencyjności do ocen skutków prowadzonych w ramach krajowych procedur ustawodawczych na etapie opracowywania prawa, w szerszych ramach „testu jednolitego rynku”, o którego wprowadzenie Parlament zwrócił się w rezolucji z dnia 7 lutego 2013 r., formułując zalecenia dla Komisji w sprawie zarządzania jednolitym rynkiem;

59.  wzywa do szybkiego wprowadzenia w życie programu Small Business Act w celu wsparcia MŚP w Europie; zwraca uwagę na znaczenie Europejskiej Sieci Przedsiębiorczości dla wspierania MŚP w unijnym handlu transgranicznym; podkreśla znaczenie wspierania małych firm i pomagania im w przejściu do grupy średnich przedsiębiorstw, a MŚP w przejściu do grupy większych firm, aby ułatwić im konkurowanie na rynku globalnym; zwraca uwagę na korzyści gospodarcze płynące z budowania powiązań między firmami w niektórych sektorach, np. w przemyśle obronnym, aby osiągnąć ekonomię skali i realizować wspólne projekty przemysłowe;

60.  uważa, że lepszy, mniej kosztowny i szybszy dostęp MŚP do procedur antydumpingowych jest kluczem do skuteczniejszej ochrony MŚP przed nieuczciwymi praktykami ze strony partnerów handlowych; wzywa Unię Europejską do uwzględnienia tej kwestii w ramach reformy instrumentów ochrony handlu;

61.  wzywa UE do waloryzacji swojej produkcji przemysłowej przez udzielenie konsumentom bardziej precyzyjnych informacji dotyczących pochodzenia produktów z Unii i produktów importowanych z państw trzecich oraz przez wymóg poszanowania oznaczeń geograficznych europejskich produktów spożywczych w państwach trzecich;

62.  przypomina, że rozwój technologiczny to wrażliwy i delikatny sektor; uważa, że prawa własności intelektualnej stanowią niezbędny element gospodarki opartej na wiedzy oraz solidnej polityki przemysłowej, która może wspierać innowacje i badania oraz wzmocnić przemysł europejski; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje utworzenie jednolitego patentu unijnego i wzywa państwa członkowskie do jego niezwłocznego wdrożenia; uważa, że proces, który doprowadził do jego utworzenia powinien być podawany jako przykład dobrych praktyk w dziedzinie zacieśniania integracji przemysłu i rynku wewnętrznego; jest zaniepokojony, że obecne przepisy dotyczące ochrony praw własności intelektualnej często nie spełniają swojej roli, jaką jest zachęcanie do innowacji; uważa, że zwiększona przejrzystość, innowacyjne zarządzanie i stosowanie licencji mogą przynieść szybsze rozwiązania rynkowe; z zadowoleniem przyjmuje prace, które Komisja rozpoczęła w tym kontekście; zwraca się do Komisji Europejskiej i państw członkowskich o wzmocnienie również ochrony praw własności intelektualnej, w szczególności celem zwalczania fałszerstwa i szpiegostwa przemysłowego; podkreśla, że potrzebne są nowe struktury zarządzania oraz fora dla ochrony praw własności intelektualnej na szczeblu międzynarodowym; wzywa Komisję do opracowania europejskiej strategii ochrony tajemnicy handlowej;

63.  podkreśla znaczenie egzekwowania praw własności intelektualnej w środowiskach fizycznym i cyfrowym dla wzrostu i tworzenia miejsc pracy w sektorach przemysłu europejskiego; w tym względzie z zadowoleniem przyjmuje trwającą reformę unijnego systemu znaków towarowych, która może przyczynić się do zwiększenia ochrony znaków towarowych w internecie, poza internetem i na całym rynku wewnętrznym;

64.  popiera przeprowadzaną reformę systemu prawa znaków towarowych, która poprawi ochronę znaków towarowych w internecie, poza nim i na całym rynku wewnętrznym oraz w handlu międzynarodowym;

65.  z zadowoleniem przyjmuje dostrzeżenie problemu gąszczu patentowego i pułapek patentowych; popiera wprowadzenie zmian do systemu regulacyjnego w celu promowania sprzyjających konkurencji rozwiązań w zakresie wzajemnego licencjonowania i grupowania patentów;

66.  wzywa Komisję do zaproponowania przepisów, które umożliwią europejskim przedsiębiorstwom produkowanie leków generycznych i biopodobnych w UE w okresie obowiązywania dodatkowego świadectwa ochronnego po wygaśnięciu ochrony patentowej, w celu przygotowania się do natychmiastowego wprowadzenia ich na rynek po wygaśnięciu dodatkowego świadectwa ochronnego lub w celu prowadzenia eksportu do krajów, w których nie obowiązuje ani patent, ani dodatkowe świadectwo ochronne; uważa, że takie przepisy mogłyby przyczynić się do unikania outsourcingu produkcji oraz wspierania tworzenia miejsc pracy w UE, a także do tworzenia równych warunków działania dla przedsiębiorstw europejskich i konkurencyjnych przedsiębiorstw z państw trzecich;

67.  podkreśla, że stosunki zewnętrzne wykraczają poza porozumienia podpisane w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO) i że UE i państwa członkowskie – przy określaniu zewnętrznego wymiaru polityki przemysłowej – powinny uzgodnić wspólne stanowiska, aby zapewnić równe warunki na szczeblu globalnym;

68.  zwraca uwagę na fakt, że we wspólnym komunikacie z dnia 7 lutego 2013 r. zatytułowanym „Strategia Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego: otwarta, bezpieczna i chroniona cyberprzestrzeń”(22) wiceprzewodnicząca Komisji/Wysoka Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zobowiązała się do opracowania oraz do wsparcia zasobów przemysłowych i technologicznych w obszarze bezpieczeństwa cybernetycznego; ;

69.  podkreśla potrzebę poprawienia konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich na rynku światowym; zauważa znaczenie strategii handlowej UE; apeluje do Komisji, aby w świetle coraz większej konkurencji ze strony partnerów handlowych UE zreorganizowała swoją politykę handlową celem zadbania o to, by polityka handlowa UE oraz jej polityka w zakresie konkurencji była zgodna z celami europejskiej polityki przemysłowej oraz by nie osłabiała potencjału firm europejskich w zakresie innowacyjności i konkurencyjności; zwraca się do Komisji, a także do wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel, o opracowanie strategii włączenia paneli MŚP do misji UE; zauważa, że te panele MŚP powinny uwzględniać prace izb handlowych, a także uwzględniać doświadczenia europejskich centrów biznesu; zwraca się do Komisji i państw członkowskich, aby zacieśniły współpracę na rzecz wspierania przedsiębiorstw na rynkach zewnętrznych; wzywa je do priorytetowego potraktowania w szczególności instrumentów pomocy MŚP oraz do scentralizowania informacji dla MŚP dzięki ustanowieniu pojedynczego punktu kontaktowego w całej UE; wzywa Komisję do zadbania o to, by ulepszony test konkurencyjności stanowił część ocen skutków umów handlowych oraz ocen skutków skumulowanych;

70.  zauważa, że koszty środowiskowe ponoszone przez przemysł europejski prowadzą coraz częściej do sytuacji, w której europejskie przedsiębiorstwa przemysłowe inwestują poza Unią Europejską;

71.  podkreśla znaczenie norm środowiskowych i socjalnych w dwustronnych umowach handlowych oraz wielostronnych stosunkach handlowych dla ustanowienia uczciwego i godziwego handlu oraz równych warunków działania na skalę globalną; wzywa Komisję, aby przy podpisywaniu nowych umów handlowych lub zmienianiu istniejących zadbała o równe warunki dla podmiotów z UE i podmiotów spoza UE; podkreśla, że UE powinna podjąć konkretne kroki w celu rozwiązania kwestii konkretnych zakłóceń, które szkodzą europejskim interesom przemysłowym, oraz że powinna wprowadzić zasadę wzajemności w stosunkach handlowych, w szczególności w odniesieniu do dostępu do rynków zamówień publicznych, oraz poprawić zdolność reagowania, co mogłoby pomóc w otwarciu rynków;

72.  przypomina Komisji, że niski poziom płac i ochrony środowiska stanowią bardzo ważne elementy konkurencji międzynarodowej i że należy pilnie dostosować te czynniki do wyższych standardów, aby umożliwić prawdziwą reindustrializację UE; wzywa zatem Komisję do negocjowania wiążących zobowiązań w dziedzinie praw pracowniczych i ochrony środowiska w ramach umów o wolnym handlu z państwami trzecimi;

73.  zwraca uwagę na propozycję Komisji dotyczącą modernizacji unijnych instrumentów handlowych w dziedzinie obrony, które są kluczowymi elementami polityki przemysłowej; wyraża nadzieję, że ta modernizacja może poprawić jej efektywność; w związku z tym zwraca się do Komisji, by nie osłabiała tych instrumentów de iure ani de facto, ale wręcz przeciwnie, by je wzmacniała dla skuteczniejszej i szybszej ochrony przedsiębiorstw europejskich, niezależnie od ich wielkości, przed nielegalnymi lub nieuczciwymi praktykami handlowymi;

74.  przypomina o konieczności stosowania, w każdym uzasadnionym przez okoliczności przypadku, instrumentów ochrony handlowej wobec państw, które naruszają reguły handlu międzynarodowego lub umowy o wolnym handlu zawarte z Unią; oraz domaga się ułatwienia MŚP dostępu do postępowań antydumpingowych oraz aby były one szybsze, mniej kosztowne oraz zapewniały lepszą ochronę przed nieuczciwymi praktykami;

75.  podkreśla znaczenie badań i innowacji dla konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich na rynkach światowych i podkreśla potrzebę lepszego przewidywania przez przedsiębiorstwa europejskie wymogów obowiązujących na rynkach krajów trzecich, aby lepiej odpowiadać na światowy popyt;

76.  uważa za niezbędne, aby w ramach ożywienia swojej polityki przemysłowej Unia dysponowała instrumentami umożliwiającymi:

77.  wzywa Komisję, aby w odniesieniu do umów handlowych poprawiła znacznie swoją ocenę, w szczególności jeśli chodzi o ocenę wpływu z uwzględnieniem pojęcia konkurencyjności sektora przemysłowego, przez przeprowadzanie analiz ex post oraz skumulowanych analiz skutków dla konkurencyjności przemysłu wszystkich umów, które zostały zawarte lub są negocjowane; podkreśla znaczenie transatlantyckich partnerstw handlowo-inwestycyjnych (TTIP) dla reindustrializacji Europy, celów wzrostu i zatrudnienia, partnerstw, które mają potencjał uproszczenia iż zwiększenia eksportu europejskich produktów przemysłowych, zwiększenia konkurencyjności przemysłu przez podniesienie międzynarodowych standardów produkcji oraz zredukowanie kosztów importu surowców i materiałów przetworzonych dla przedsiębiorstw produkcyjnych; uważa, że TTIP, podobnie jak pozostałe umowy handlowe, powinny zawierać rozdział poświęcony kwestiom energii, jeśli miałyby one wpłynąć na rynek wewnętrzny; wzywa Komisję, aby poprzez zniesienie ceł zapewniała lepszy dostęp do rynku usług i inwestycji, wzmacniała współpracę regulacyjną, gwarantowała poprawę zasad udzielania zamówień publicznych i ochronę własności intelektualnej oraz by aktywnie realizowała te cele w ramach polityki konkurencji i w związku z energią i towarami; podkreśla potrzebę skoordynowania przepisów, a także zmniejszenia obciążeń regulacyjnych i administracyjnych, zgodnie z zamierzeniami TTIP, co należałoby zrealizować przy ścisłym uwzględnieniu i ochronie wysokich norm socjalnych i środowiskowych oraz praw pracowników; podkreśla, że ewentualne zawarcie transatlantyckich partnerstw handlowych i inwestycyjnych doprowadzi do stworzenia szerokiej przestrzeni gospodarczej, co z kolei wzmocniłoby stosunki UE i posłużyłoby jako mechanizm zwielokrotniający bezpośrednie inwestycje zagraniczne w UE;

78.  wzywa Komisję, by przeanalizowała przykład Stanów Zjednoczonych, gdzie związki zawodowe mogą składać skargi handlowe, biorąc pod uwagę, że zakłócenia handlu mogą negatywnie wpłynąć na przemysł i tym samym pracowników, oraz by zaproponowała takie same rozwiązanie dla UE;

79.  podkreśla, że w zawieranych w przyszłości umowach handlowych, umowach inwestycyjnych i umowach o własności intelektualnej należy wzmocnić pozycję przemysłowego łańcucha wartości w Europie i w tym zakresie należy już na etapie udzielania mandatu uwzględniać odpowiednie ukierunkowanie strategiczne;

80.  wzywa Komisję do opracowania europejskiej strategii eksportu dotyczącej technologii zasobo- i energooszczędnych oraz odpowiednich usług, która obejmowałaby dyplomację normalizacyjną w celu zagwarantowania propagowania norm europejskich na całym świecie;

81.  przypomina, że standardy i przepisy techniczne mają podstawowe znaczenie dla zapewnienia UE przewodniej roli w innowacyjnych sektorach, w tym w sektorze technologii ekologicznych; wzywa zatem Komisję do umocnienia zdolności UE do tworzenia międzynarodowych standardów i norm technicznych w innowacyjnych sektorach; zachęca również Komisję do usprawnienia współpracy z najważniejszymi państwami trzecimi – szczególnie z państwami z grupy rynków wschodzących – w celu przyjęcia wspólnych standardów i norm technicznych;

Finansowanie i odnowa przemysłu

82.  dostrzega ograniczanie udzielania kredytów przez banki i negatywny wpływ tego zjawiska, w szczególności na MŚP; wyraża ubolewanie, że takie ograniczenia stosowane są również wobec instrumentów finansowych udostępnianych przez Unię Europejską i jest zdania, że Komisja powinna zażądać sprawozdań rocznych od odpowiedzialnych za to pośredników finansowych; z zadowoleniem przyjmuje zieloną księgę Komisji w sprawie długoterminowego finansowania; podkreśla konieczność poprawy solidności i wiarygodności sektora bankowości w UE poprzez wprowadzenie pakietu Bazylea III, unii bankowej i EMS; podkreśla, że istotne jest, aby nasi międzynarodowi partnerzy również przyjęli pakiet Bazylea III; zwraca uwagę, że inwestowanie w przemysł to długotrwała inwestycja; domaga się od Komisji i państw członkowskich poprawy ram prawnych i finansowych, aby uczynić je bardziej jasnymi i przewidywalnymi, a tym samym, by sprzyjały one inwestowaniu w przemysł;

83.  uważa, że należy zbadać nowe alternatywne i kreatywne kierunki finansowania, zwłaszcza w odniesieniu do finansowania ze środków prywatnych oraz inwestycji kapitałowych; zwraca uwagę, że propagowanie znajomości zagadnień finansowych również odgrywa ważną rolę w tym względzie i należy włączyć znajomość zagadnień finansowych do szkolnych programów nauczania;

84.  podkreśla wagę instrumentów finansowych dla przedsiębiorstw rozpoczynających działalność i MŚP, tak by przedsiębiorcy dysponowali środkami potrzebnymi do wprowadzania na rynek innowacyjnych pomysłów;

85.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji na rzecz stworzenia razem z EBI wspólnych instrumentów finansowych i odnotowuje zatwierdzenie jej przez Radę Europejską w czerwcu 2013 r.; wyraża zadowolenie z powodu planów Komisji i EBI przedstawienia Radzie Europejskiej ogólnego raportu dotyczącego realizacji tej inicjatywy przed posiedzeniem w październiku 2013 r. i obejmującego cele ilościowe, instrumenty oraz harmonogram;

86.  zwraca się do Rady o niezwłoczne określenie – w porozumieniu z Komisją i EBI – parametrów potrzebnych do opracowania takich instrumentów w celu uzyskania istotnego efektu dźwigni; podkreśla, że instrumenty te powinny zacząć funkcjonować przed końcem 2013 r.;

87.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie kapitału EBI oraz niedawno opublikowane przez bank wytyczne dotyczące pożyczek związane z nowymi normami emisji (550 gram CO2 na kilowatogodzinę (G/kWh); jest zdania, że EBI może przyczynić się do zmniejszenia problemów fragmentaryzacji rynków finansowych UE; apeluje do EBI o dalsze badanie rozwoju nowych modeli kredytowych dostosowanych do potrzeb przemysłu; apeluje do EBI o zrealizowanie planu zwiększenia aktywności kredytowej w UE o ponad 50 % w latach 2013–2015;

88.  zauważa, że pomocniczość zakłada duże zróżnicowanie polityki fiskalnej, jak również systemów pożyczkowych i pomocowych w całej Europie;

89.  wzywa Komisję do zbadania, jak można wykorzystać rynek papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, jak również formy alternatywnego finansowania przy odpowiednim nadzorze ostrożnościowym, aby ułatwić finansowanie MŚP; zwraca uwagę na rolę, jaką mogą odegrać banki rozwoju przedsiębiorczości i banki infrastruktury poprzez inwestowanie w emitowane przez banki strukturyzowane obligacje zabezpieczone i połączenie takich inwestycji z wyższymi celami w zakresie udzielania kredytów MŚP; z zadowoleniem przyjmuje wniosek dotyczący prywatno-prywatnych partnerstw kredytowych, w ramach których towarzystwo ubezpieczeniowe i bank współpracują przy udzielaniu krótko- i długoterminowych kredytów;

90.  uważa, że ważne jest pobudzanie nowych innowacyjnych modeli finansowania dla MŚP, w szczególności tych o dużym potencjale wzrostu; wskazuje na kwitnący rozwój inicjatyw finansowania społecznościowego oraz e-platform dla kredytów w Europie, a także finansowych i pozafinansowych korzyści, jakie MŚP oraz przedsiębiorcom przynosi tego typu finansowanie, takich jak zapewnianie funduszy na rozruch, zatwierdzanie produktów, opinie klientów o produktach, a także stabilna i zaangażowana struktura udziałów; zwraca się do Komisji o opublikowanie komunikatu na temat finansowania społecznościowego; wzywa Komisję do opracowania solidnych ram regulacyjnych dotyczących finansowania społecznościowego do kwoty 1 mln EUR na przedsięwzięcie, co również dotyczy kwestii ochrony inwestorów; wzywa Komisję do rozważenia udostępnienia ograniczonych funduszy dla serwisów finansowania społecznościowego, jak to zrobiły niektóre państwa członkowskie;

91.  wzywa Komisję do wspierania tworzenia lokalnych rynków obligacji dla MŚP w celu zapewnienia odpowiedniego finansowania długoterminowego, zwłaszcza w regionach mających ograniczony dostęp do kredytów; uważa, że lokalne rynki obligacji, takie jak giełda papierów wartościowych w Stuttgarcie, mogłyby posłużyć jako potencjalny wzór;

92.  wzywa Komisję do wspierania rozwoju krajowych banków inwestycyjnych dla MŚP i do umożliwienia istniejącym bankom rozszerzenia ich działalności na inne państwa członkowskie oraz zaangażowania w finansowanie projektów poza granicami ich państw, opracowując wytyczne umożliwiające obejście rozpowszechnionego zjawiska zapaści kredytowej;

93.  uważa, że opóźnienie płatności stanowi źródło braku stabilności i utraty konkurencyjności dla przedsiębiorstw, w szczególności dla MŚP; pochwala te państwa członkowskie, które dokonały pełnego wdrożenia dyrektywy w sprawie opóźnień w płatnościach, i wzywa do pełnego jej wdrożenia w całej UE; uznaje, że europejskie wsparcie i instrumenty finansowe cierpią z powodu niedostatecznego uznania przez podmioty gospodarcze, w szczególności przez MŚP; domaga się utworzenia na wszystkich terytoriach europejskich punktu kompleksowej obsługi celem scentralizowania skierowanych do MŚP informacji dotyczących europejskich możliwości finansowania; podkreśla znaczenie tworzenia sieci powiązanych pośredników w celach niekomercyjnych, aby tworzyć i wspierać MŚP, a także udzielać im pożyczek i porad, w celu rozwijania ducha przedsiębiorczości;

94.  uważa, że nieuczciwa konkurencja podatkowa między państwami członkowskimi nie służy rozwojowi silnej europejskiej polityki przemysłowej;

95.  wspiera ściślejszą koordynację opodatkowania przedsiębiorstw w UE poprzez stworzenie jednolitej podstawy opodatkowania.

96.  zwraca się do Komisji, aby przeprowadziła analizę parametrów konkurencyjności pozacenowej działalności przemysłowej na terenie Unii Europejskiej (terminy dostaw, patenty, jakość produktów, serwis posprzedażowy, jakość sieci transportowej, energetycznej, cyfrowej itp.) przez regularne porównywanie ich z parametrami innych regionów świata; zwraca się do Komisji, aby prowadziła stałą analizę oceny konkurencyjności makroekonomicznej na terenie Unii Europejskiej, w szczególności pod względem sieci transportowych, energetycznych i cyfrowych, z badaniem długoterminowego finansowania infrastruktury – nowej i wymagającej odnowienia – niezbędnej do zapewnienia trwałej konkurencyjności Unii Europejskiej;

97.  podkreśla znaczenie kapitału wysokiego ryzyka i sieci aniołów biznesu, szczególnie dla kobiet; wzywa do szybkiego wdrożenia „portalu internetowego dla kobiet-przedsiębiorców”; z zadowoleniem przyjmuje wsparcie UE dla tworzenia sieci aniołów biznesu oraz inkubatorów; z zadowoleniem przyjmuje zwłaszcza ustanowienie instrumentu kapitałowego w ramach programu „Horyzont 2020” i COSME w celu przyczynienia się do zwiększenia ilości i jakości dostarczanych kapitałów wysokiego ryzyka; uważa, że Europejski Fundusz Inwestycyjny ma kluczową rolę do odegrania w rozwijaniu rynków kapitału wysokiego ryzyka, w szczególności w zakresie rozpowszechniania nowych technologii; uważa, że należy znieść rozróżnienie podatkowe między kapitałem własnym a zobowiązaniami;

98.  wzywa Komisję do przeprowadzenia badania dotyczącego efektów mnożnikowych przodujących zakładów (leading competence units) z punktu widzenia możliwości budowania sieci produkcyjnych, tworzenia wartości dodanej oraz zatrudnienia; uważa, że zakłady przodujące nie powinny być definiowane tylko z punktu widzenia swojej wielkości, lecz raczej ze względu na szereg innych kryteriów, takich jak nakierowanie na rynki międzynarodowe, pewien konkretny minimalny udział w rynku krajowym i światowym, intensywność prac rozwojowych i badawczych, a także współpraca z dużą siecią przedsiębiorstw; jest zdania, że badanie takie mogłoby przede wszystkim podkreślić powiązania między zakładami przemysłowymi a małymi i średnimi przedsiębiorstwami, a tym samym osłabić niektóre stereotypy w stosunku do bazy przemysłu przetwórczego;

Pozyskiwanie umiejętności i siły roboczej potrzebnych do odnowy przemysłu

99.  uważa, że od początku kryzysu ok. 5,5 tys. europejskich przedsiębiorstw przemysłowych przeszło „restrukturyzację”, w wyniku której zlikwidowano ok. 2,7 mln miejsc pracy;

100.  podkreśla, że strategia RISE daje szanse na stabilne zatrudnienie w dobrym miejscu pracy i na godne wynagrodzenie; podkreśla niezbędność zawierania partnerstw z zainteresowanymi stronami, zwłaszcza partnerami społecznymi, izbami i organizacjami młodzieżowymi, w kontekście włączania osób młodych w szeregi pracowników; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zintensyfikowania dialogu społecznego zarówno branżowego, jak i w ramach przedsiębiorstw; uważa, że zaangażowanie partnerów społecznych na jak najwcześniejszym etapie procedury ustawodawczej przyniosłoby znaczne korzyści; wzywa również Komisję do promowania roli partnerów społecznych na jej szczeblu, z uwzględnieniem zróżnicowania systemów krajowych; wzywa partnerów społecznych do podejmowania, kiedy jest to możliwe, dialogu na szczeblu UE;

101.  zauważa, że realizacja strategii RISE będzie wymagała większego i lepszego dostępu do szkoleń, uczenia się przez całe życie, dostosowanego do przyszłych wymagań kształcenia zawodowego i akademickiego, zdecydowanego nacisku na nauki ścisłe, technologię, inżynierię i matematykę, propagowanych zwłaszcza wśród kobiet, oraz wspierania przedsiębiorczości; opowiada się za włączeniem tych kwestii do programu szkół; wspiera rozwój szkoleń zawodowych i systemów praktyk zawodowych oraz odpowiedniej siatki bezpieczeństwa socjalnego wraz z polityką drugiej szansy; uważa, że istotną rolę powinny przy tym odgrywać programy i instrumenty Unii Europejskiej takie jak „Horyzont 2020” i Europejski Instytut Innowacji i Technologii (EIT);

102.  jest zdania, że wspieranie wykwalifikowanej siły roboczej stanowi dużą korzyść dla Europy i jest ważną siłą napędową rozwoju inwestycji w badania i rozwój; domaga się zwrócenia szczególnej uwagi na wsparcie edukacji w celu stworzenia czołowych akademickich ośrodków badawczych o najwyższej renomie na świecie;

103.  uważa, że innowacje w miejscu pracy, rozwój kompetencji, kreatywni i autonomiczni pracownicy oraz praca zespołowa są ważnymi czynnikami, zarówno w zakresie rozwoju socjalnego, jak i wyników ekonomicznych przedsiębiorstw; podkreśla, że należy rozwijać demokratyzację w miejscu pracy, w tym aktywne uczestnictwo przedstawicieli pracowników oraz związków zawodowych; wzywa państwa członkowskie lub zainteresowane podmioty regionalne do utworzenia ram ustawicznego kształcenia się oznaczającego prawo pracowników do szkolenia i inne systemy, które gwarantują, że umiejętności pracowników odpowiadają rosnącemu zapotrzebowaniu w danym sektorze oraz można je dostosować do nowego rynku lub, w razie utraty zatrudnienia przez daną osobę, będą one użyteczne w innym sektorze przemysłowym; zwraca uwagę, że pracodawcy i pracownicy ponoszą wspólną odpowiedzialność w zakresie uczenia się przez całe życie; zauważa ponadto, że dostęp do informacji i konsultacje w miejscu pracy to prawo podstawowe ustanowione w traktacie;

104.  wzywa Komisję do ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i partnerami społecznymi w ramach odpowiednich sektorów w celu opracowywania średnio- i długoterminowych prognoz dotyczących umiejętności poszukiwanych na rynku pracy, w szczególności poprzez utworzenie europejskich rad umiejętności branżowych;

105.  wzywa państwa członkowskie do rozwiązania problemu niedoborów e-umiejętności na wszystkich poziomach edukacji poprzez uczenie się przez całe życie, jako że projekty ICT mogą mieć, w perspektywie długoterminowej, duży wpływ na rozwój przemysłu w sektorach realizujących cele związane z efektywnością energetyczną, planami w dziedzinie ochrony środowiska, bezpieczeństwem oraz na inne możliwości w zakresie komunikacji (np. skuteczne i inteligentne systemy transportowe, systemy komunikacji między osobami, między osobą i maszyną oraz między maszynami);

106.  podkreśla, że wysoki poziom inżynierii oraz technologii informacyjnej zwiększa odporność zatrudnienia; wzywa państwa członkowskie, by przy wsparciu Komisji rozważyły ustanowienie krajowych celów w zakresie zwiększenia liczby studentów studiujących nauki ścisłe, technologię, inżynierię i matematykę; uważa, że utworzenie krajowych, regionalnych i europejskich platform umożliwiających wymianę najlepszych praktyk w dziedzinie nauczania nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki między regionami, uniwersytetami i gałęziami przemysłu może być korzystne przy ustanawianiu celów w tym zakresie; jest także zdania, że europejskie platformy, w przypadku ich utworzenia, mogą odegrać istotną rolę w zapoczątkowaniu koordynacji platform krajowych i ich wzajemnej współpracy na szczeblu europejskim; podkreśla, że podstawowe umiejętności w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) należy wspierać w tym kontekście także w szkołach i w ramach programów szkoleń zawodowych;

107.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozważenia modelu stosowanego w Stanach Zjednoczonych, gdzie utworzono fundusze „z uczelni do pracy” (ang. College-to-Career, C2C), aby nawiązywać partnerstwa pomiędzy branżą przemysłową a uniwersytetami w celu przygotowywania młodych ludzi do pracy w powstających branżach; zauważa plany tworzenia „techników uniwersyteckich” (ang. University Technical College) we współpracy z partnerami z branży przemysłowej, o czym dyskutuje się w Zjednoczonym Królestwie;

108.  podkreśla znaczenie promowania dobrowolnej mobilności wśród młodych ludzi poprzez rozpowszechnianie programu „Erasmus dla wszystkich” i usunięcie istniejących barier dla organizowania transgranicznych praktyk, staży i transgranicznego przyuczania do zawodu i zwiększenie możliwości przenoszenia emerytur oraz praw pracowniczych i praw do ochrony socjalnej w ramach UE; podkreśla, że w szczególności należy zdecydowanie poszerzyć program „Erasmus dla młodych przedsiębiorców”;

109.  sugeruje mobilizację ogółu dostępnych instrumentów finansowych i normatywnych na rzecz relokalizacji gospodarki i apeluje o tworzenie ośrodków informacji mających wskazywać przedsiębiorcom korzyści płynące z utrzymania działalności w Europie lub ponownego przeniesienia jej do Europy, dlatego że krótsze łańcuchy dostaw prowadzą do nabywania lokalnych produktów i większej wydajności sektora produkcji, zwiększając jednocześnie możliwości zatrudnienia na lokalnym rynku; domaga się optymalizacji korzystania z sieci EURES w celu wykorzystywania kompetencji młodych Europejczyków poszukujących pracy; wzywa państwa członkowskie do sprawniejszego wdrażania dyrektywy usługowej i wyeliminowania zjawiska dumpingu socjalnego;

110.  podkreśla, że kształcenie jest podstawowym wymogiem i musi być dostępne dla wszystkich – począwszy od szkoły podstawowej do wykształcenia wyższego;

111.  podkreśla konieczność zmniejszenia odsetka osób przedwcześnie kończących naukę i podkreśla, że osoby przedwcześnie kończące naukę muszą mieć możliwość korzystania ze szkoleń, tak jak w przypadku „gwarancji przeszkolenia” w Austrii;

112.  z zadowoleniem przyjmuje decyzję wprowadzenia gwarancji dla młodzieży i związane z tym plany oraz gotowość państw członkowskich do przeznaczenia na nią środków finansowych w celu walki z bezrobociem wśród osób młodych; z zadowoleniem przyjmuje fakt promowania sojuszu na rzecz przygotowania zawodowego; podkreśla, że brak włączenia przygotowania zawodowego do polityki zatrudnienia w niektórych państwach działa na jego szkodę; wzywa Komisję, aby opracowała wspólne wskaźniki inwestycji społecznych, szczególnie w odniesieniu do bezrobocia wśród osób młodych; wzywa branżę przemysłową do aktywnego wdrażania gwarancji dla młodzieży na szczeblu krajowym w poszczególnych państwach oraz oferowania w miarę możliwości wartościowego zatrudnienia lub praktyk zawodowych osobom młodym oraz do organizowania wartościowych staży z godnym wynagrodzeniem; wzywa państwa członkowskie do uatrakcyjnienia przygotowania zawodowego w środowisku przedsiębiorstw, korzystając różnych środków;

113.  podkreśla, że rynki pracy w państwach członkowskich z solidnymi systemami kształcenia zawodowego były we względnie dobrej kondycji w czasie kryzysu; zachęca wszystkie państwa członkowskie do przeanalizowania i wdrożenia takich systemów we współpracy z partnerami społecznymi oraz innymi zainteresowanymi stronami, takimi jak izby; zauważa trudności w zwiększaniu kompatybilności europejskiego systemu transferu osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET) i europejskiego systemu transferu i akumulacji punktów w szkolnictwie wyższym (ECTS); podkreśla także wagę, jaką należy przywiązywać do możliwości porównywania ze sobą poszczególnych krajowych systemów kształcenia zawodowego oraz do ich większej kompatybilności, co ułatwi mobilność na rynku pracy w obrębie tych kategorii zawodów;

114.  zwraca uwagę, że średnie szkoły techniczne i systemy szkolenia zawodowego odgrywają zasadniczą rolę i wspiera inicjatywy Komisji na rzecz rozwoju międzynarodowych wymian pomiędzy państwami członkowskimi;

115.  uważa, że należy poprawić wizerunek kształcenia i szkolenia zawodowego poprzez podkreślanie ich rzeczywistej wartości, a także poprzez powiązanie ich z możliwym przeniesieniem się na uniwersytet lub do innej placówki kształcenia wyższego; zauważa, że wymaga to także podwyższenia przez państwa członkowskie stopnia w klasyfikacji krajowych ram jakości w odniesieniu do wysokiej jakości kwalifikacji w zakresie kształcenia zawodowego i szkoleń; podkreśla znaczenie podnoszenia kompetencji edukacyjnych w celu podniesienia jakości rozwoju nowego rzemieślnictwa, również poprzez działania na szczeblu europejskim, zmierzające do ujednolicenia polityki w zakresie zasobów ludzkich, począwszy od kształcenia podstawowego;

116.  wzywa państwa członkowskie do opracowania i wdrożenia – we współpracy z partnerami społecznymi – programów doradztwa zawodowego dla młodych ludzi w dyscyplinach naukowych i technologicznych, by promować rozwój rentownej i zrównoważonej gospodarki, a także stosowania środków informowania i podnoszenia wiedzy o zagadnieniach ekologicznych i środowiskowych, zarówno w systemie kształcenia formalnego, jak i w ramach środków przedsiębranych przez władze szczebla lokalnego i regionalnego;

117.  uważa, że dalsze ułatwianie swobodnego przepływu pracowników, za pomocą takich instrumentów jak wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych i uczenie się przez całe życie, w szczególności w przypadku pracowników ze słabszych grup społecznych, daje duże możliwości, jeżeli chodzi o łagodzenie skutków niedoborów wykwalifikowanej siły roboczej i napędzanie wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu;

118.  wzywa państwa członkowskie do uruchomienia instrumentów umożliwiających zaciąganie osobom młodym mikrokredytów, aby promować przedsiębiorczość;

119.  oczekuje, że środki i działania promujące przedsiębiorczość na szczeblu europejskim lub krajowym będą dotyczyły wszystkich rodzajów przedsiębiorstw, spółdzielni, działalności rzemieślniczych, przedstawicieli wolnych zawodów i przedsiębiorstw gospodarki społecznej;

120.  podkreśla, że strategią RISE powinna rządzić zasada „jednakowej płacy za jednakową pracę”, tak aby zagwarantować zarówno równość płci w miejscu pracy, jak i równe warunki dla pracowników zatrudnionych na podstawie różnego rodzaju umów;

121.  zwraca uwagę, że każdego roku w Europie kobiety stanowią ponad połowę osób posiadających dyplom ukończenia studiów wyższych; odkreśla pozytywny wpływ, jaki miałoby wniesienie do przedsiębiorstw umiejętności wykwalifikowanych kobiet, w szczególności na wzrost, produktywność i konkurencyjność europejskiego przemysłu; wzywa w związku z tym podmioty gospodarcze, edukacyjne i społeczne, a także Komisję do promowania i zwiększania roli kobiet w sektorach przemysłowych w Europie;

122.  podkreśla wagę, jaką należy przywiązywać do konieczności unikania tradycyjnej nierównowagi płci w sektorze przemysłowym; jest zdania, że należy ją zniwelować, tak aby zarówno kobiety, jak i mężczyźni mogli w pełni uczestniczyć w rynku pracy, w szczególności w świetle dotykających Unię problemów demograficznych;

123.  przypomina o istotnej roli pracowników płci żeńskiej w RISE; podkreśla, że nieuwzględnienie aspektu płci w polityce przemysłowej pogłębia nierówności ze względu na płeć; jest zdania, że należy ją zniwelować, tak aby zarówno kobiety, jak i mężczyźni mogli w pełni uczestniczyć w rynku pracy, w oparciu o zasadę jednakowej płacy za jednakową pracę; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zadbania o to, aby pracownicy płci żeńskiej nie byli niedostatecznie reprezentowani na szkoleniach, w projektach i programach na temat transformacji ekologicznej, a nawet z nich wykluczani oraz zwraca uwagę na potrzebę uwzględnienia aspektu płci w polityce; wzywa państwa członkowskie do zastosowania środków umożliwiających pogodzenie życia rodzinnego z życiem zawodowym w celu zapewnienia kobietom jak najlepszych szans na nieprzerwany i stały rozwój kariery;

124.  zauważa, że przejście na gospodarkę niskoemisyjną nie tylko spowoduje powstanie nowych miejsc pracy w nowych sektorach gospodarki, lecz może także doprowadzić do utraty miejsc pracy w obszarze mniej zrównoważonej działalności; zaleca zatem, by ustanowić narzędzia umożliwiające terminowe przewidywanie zmian oraz wzmocnić ich skuteczność w celu zagwarantowania płynnego przejścia z jednego miejsca pracy do drugiego;

125.  wzywa Komisję do opracowania i propagowania zestawu narzędzi dla zrównoważonej polityki przedsiębiorstwa (łącznie ze społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstw, sprawozdawczością w zakresie zrównoważonego rozwoju, działaniami mającymi na celu propagowanie modeli produkcji niskoemisyjnej lub małoodpadowej);

126.  podkreśla znaczenie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstwa, będącej podstawowym narzędziem jego polityki, w której dużą wagę przywiązuje się do wydajnego wykorzystywania zasobów, do aspektów społecznych związanych z relacją ze wspólnotą, z pracownikami i z ich przedstawicielami, do aspektów gospodarczych dotyczących prawidłowego zarządzania przedsiębiorstwem;

127.  wzywa państwa członkowskie do tego, aby w dialogu z partnerami społecznymi oraz innymi zainteresowanymi stronami rozważyły uelastycznienie godzin pracy w okresach pogorszenia koniunktury gospodarczej;

128.  proponuje, aby do porządku obrad trójstronnego szczytu społecznego ds. wzrostu i zatrudnienia przewidzianego w art. 152 TFUE włączyć kwestię włączenia, w ramach łańcucha kosztów procesu konwergencji minimalnych norm społecznych;

Polityka zasobów i energetyki na rzecz przemiany przemysłu

129.  podkreśla fakt, że zasoby i energia są podstawowym elementem strategii RISE, ponieważ maja one kluczowe znaczenie dla międzynarodowej konkurencyjności; podkreśla, że dostęp do surowców ma zasadnicze znaczenie dla perspektyw rozwoju przemysłu europejskiego, i ostrzega, że brak niektórych kluczowych surowców uniemożliwiłby przyszły rozwój większości strategicznych sektorów przemysłu europejskiego; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby podjęły aktywne działania przeciwko tworzeniu dodatkowych kosztów w zakresie zasobów i w branży energetycznej; zaleca przyjęcie wobec obu tych kwestii podejścia, które można opisać trójkątem, którego wierzchołkami są przystępność – zrównoważony rozwój – dostępność, kładąc nacisk na wszystkie trzy kryteria, w celu oddzielenia rozwoju od zwiększonego zużycia zasobów; podkreśla znaczenie zapewnienia konkurencyjnego i przejrzystego rynku energii, zapobiegającego nierównościom między państwami członkowskimi i umożliwiającego łatwy dostęp do bezpiecznej, zrównoważonej, przystępnej i niezawodnej energii; zwraca uwagę na potrzebę strategii ułatwiającej integracje europejskiego rynku energii i rozwój infrastruktury energetycznej;

130.  z zadowoleniem przyjmuje powstanie europejskiej inicjatywy na rzecz surowców (RMI), partnerstwa innowacji w dziedzinie surowców oraz strategicznego planu ich wdrażania, oraz planu działania na rzecz efektywnego gospodarowania zasobami; podkreśla potrzebę rozwiązania problemu niedoborów w zakresie najważniejszych zasobów, takich jak woda oraz wzywa Komisję do dalszej pracy nad jej trójfilarową strategią na rzecz surowców – międzynarodowe partnerstwa i handel, dostawy surowców w UE oraz wydajność, recykling i wtórne wykorzystanie surowców; wzywa Komisję do uwzględnienia celów polityki dotyczącej odpadów w europejskim semestrze i w zaleceniach dla poszczególnych krajów i w krajowych programach reform; wzywa Komisję do dalszego rozwijania sektorowych poziomów odniesienia dotyczących efektywnego gospodarowania zasobami, w szczególności do celów udzielania zamówień publicznych; zwraca się do Komisji o włączenie w główny nurt strategii ograniczania, wtórnego wykorzystywania i recyklingu oraz do uważnego przeanalizowania wniosków dotyczących ograniczenia wywozu ważnych surowców; podkreśla znaczenie światowego systemu certyfikacji pierwszego recyklingu odpadów niebezpiecznych i zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE); zauważa, że odpowiednie wykazy budynków i systemy recyklingu funkcjonują w niektórych państwach członkowskich; zauważa, że europejski przemysł wydobywczy może pochwalić się jednymi z najwyższych standardów na świecie oraz wzywa Komisję do przeprowadzenia w ciągu dwóch lat oceny wniosku dotyczącego utworzenia Europejskiego Instytutu Geologicznego; wzywa Komisję, aby inicjowała dalsze kroki na rzecz harmonizacji przepisów dotyczących wydobycia surowców w UE oraz procedur uzyskiwania zezwoleń na takie wydobycie; wzywa państwa członkowskie, przemysł, instytuty geologiczne i Komisję do współpracy w zakresie określania lokalizacji surowców;

131.  podkreśla potencjał, jaki tkwi w przejściu do gospodarki w większym stopniu opartej na biotechnologii, w której surowce pochodzące na przykład z obszarów leśnych mogą odegrać ważną rolę w uzyskiwaniu energii odnawialnej oraz w zrównoważonej produkcji przemysłowej;

132.  wzywa do szybkiego wdrożenia dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej i krajowych planów działań, przy wsparciu w formie odpowiednich zachęt finansowych; wzywa do utworzenia wyłączenia blokowego w odniesieniu do wszystkich programów na rzecz efektywności energetycznej, które zostały zgłoszone Komisji Europejskiej w ramach krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii w państwach członkowskich; uważa, że państwa członkowskie powinny określić ambitne strategie, mające na celu w szczególności odnowienie istniejących zasobów budowlanych zgodnie z ustalonymi wspólnymi standardami; podkreśla, że instrument finansowe mogłyby dalej promować program na rzecz zwiększenia efektywności; wzywa Komisję do działania na rzecz opłacalnych kryteriów wsparcia energii odnawialnej; podkreśla, że pewne, bezpieczne i przystępne cenowo zaopatrzenie w energię jest niezbędne dla zachowania konkurencyjności przez gospodarkę europejską; podkreśla znaczenie, jakie dla możliwości dokonywania przez przedsiębiorstwa inwestycji, szczególnie w sektorze ekologicznego przemysłu, mają jasne i długoterminowe cele klimatyczne oraz wzywa Komisję do przedstawienia stabilnych ram prawnych dotyczących europejskiej polityki energetycznej i klimatycznej do 2030 r., wspierających średnio- i długoterminowe inwestycje w ograniczenie emisji dwutlenku węgla, efektywność energetyczną i energie odnawialne;

133.  stwierdza, że tylko UE ma system kwot emisyjnych oraz że – nie licząc państw należących do UE – zmniejszyła się liczba krajów, które kontynuują przystępowanie do protokołu z Kioto, a sześć krajów nie stanowi nawet 15% światowej emisji CO2, z włączeniem Unii Europejskiej;

134.  wzywa Komisję do przedstawienia strategii przemysłowej na rzecz energii odnawialnej, obejmującej zarówno badania, jak i finansowanie, w celu zapewnienia przywództwa technologicznego Unii Europejskiej w dziedzinie energii odnawialnej;

135.  jest zdania, że przemysł europejski, a także indywidualni konsumenci skorzystaliby ze zmodernizowanej infrastruktury energetycznej, takiej jak inteligentne sieci energetyczne, które pozwoliłyby zmaksymalizować wykorzystanie lokalnych źródeł energii oraz w pełni włączyć źródła energii odnawialnej w dostawy energii;

136.  wzywa Komisję, aby zadbała o stabilne ramy zaopatrzenia w energię w najbliższych dziesięcioleciach, tak aby zapewnić bezpieczeństwo inwestycji, a tym samym podejmowanie działań na rzecz trwałego wzrostu konkurencyjności;

137.  wskazuje na aktualny rozwój cen energii na świecie pozostający w związku z niekonwencjonalnymi złożami ropy naftowej i gazu w Stanach Zjednoczonych oraz rozwojem sytuacji na Bliskim Wschodzie oraz zwraca uwagę, że wysokie ceny energii są istotnym czynnikiem wpływającym na konkurencyjność europejskiego przemysłu; podkreśla potrzebę dostarczenia analiz czynników wpływających na ceny energii; wzywa Komisję do wzięcia tego pod uwagę, podobnie jak w ocenach skutków, przy przedkładaniu przyszłych wniosków; podkreśla, że RISE wymaga spójności między polityką przemysłową, klimatyczną i energetyczną; zauważa, że spadające ceny energii w Stanach Zjednoczonych umożliwiają podejmowanie dodatkowych inwestycji przemysłowych; powołuje się na rezolucje Parlamentu w sprawie takich inwestycji; zwraca uwagę na ogromną rolę przemysłów energochłonnych produkujących niezbędne materiały bazowe; podkreśla, że te gałęzie przemysłu są wystawione na ryzyko ucieczki emisji, a zatem należy wprowadzić specjalne środki ostrożności, aby nadal były one konkurencyjne; wzywa Komisję do przedstawienia zaleceń dotyczących zapobiegania ryzyku ucieczki emisji;

138.  wyraża ubolewanie w związku z faktem, że Komisja nie wspomniała o swoim przywiązaniu do zasady ostrożności w odniesieniu do sektorów wykorzystujących technologie, w przypadku których nie wykazano, że nie wiążą się z żadnym ryzykiem;

139.  podkreśla, że kraje południowe płacą najwyższe ceny gazu w Europie, pozostawiając tym samym przemysł, w szczególności jego sektory energochłonne, w niekorzystnej sytuacji konkurencyjnej, a jednocześnie zwiększając ryzyko ucieczki emisji;

140.  zwraca się do Komisji i państw członkowskich o ponowne przeanalizowanie warunków długoterminowych umów energetycznych oraz dokonanie przeglądu umów o dostawy gazu, które sporządzono w oparciu o mechanizmy waloryzacji cen ropy i zwrócenie się w stronę scentralizowanego ustalania cen oraz większej konkurencji na rynku wewnętrznym; wzywa Komisję do udzielenia pomocy w poszukiwaniu możliwości renegocjowania tych umów i ułatwiania przejścia na bardziej elastyczne rozwiązania; w ten sposób realizowany jest cel lepszego dostępu do gazu dla wszystkich państw członkowskich;

Strategia dotycząca RISE w różnych regionach ze szczególnym uwzględnieniem południa Europy

141.  opowiada się za wieloregionalnym podejściem do polityki przemysłowej, w ramach którego przywrócono by zrównoważony wzrost w kurczących się gospodarkach lub w gospodarkach najbardziej narażonych na ryzyko wynikające ze zmian w zakresie bazy przemysłowej; zwraca uwagę na znaczenie jak najszybszego wdrożenia środków wsparcia dla branż przemysłowych najbardziej dotkniętych kryzysem i międzynarodową konkurencją; popiera zastosowanie strategii zakładającej wysoką wartość dodaną w ramach włączania gospodarek regionalnych, w szczególności gospodarek południa, do światowego łańcucha wartości; uważa, że strategie na rzecz inteligentnej specjalizacji są w tym kontekście szczególnie istotne oraz że należy promować mocne strony przemysłu poprzez zwiększanie innowacyjności i specjalizacji; uważa, że równolegle do strategii na rzecz inteligentnej specjalizacji, w kwestii dostępu do finansowania w południowych gospodarkach konieczne jest także zastosowanie strategii inwestycyjnej;

142.  podkreśla, że należy usprawnić proces udzielania kredytów w państwach objętych kryzysem oraz uważa za możliwe wprowadzenie finansowanego przez EBI lub krajowe banki rozwoju programu mikrokredytów, który umożliwi MŚP realizowanie zamówień;

143.  zauważa, że niektóre regiony są w gorszej sytuacji ze względu na swoje peryferyjne położenie, a brak odpowiedniej i dobrze połączonej infrastruktury wpływa na ich zdolność do konkurowania na rynku wewnętrznym i poza Unią; przypomina, że choć powyższe ma szczególne znaczenie dla niektórych położonych na południu obszarów Europy, to inne, jak wschód i północ Europy, gdzie zlokalizowana jest duża część zasobów naturalnych znajdujących się w granicach Unii, muszą zostać lepiej połączone z Unią; wzywa Komisję do promowania pełnego zintegrowania infrastruktury południowych gospodarek, w szczególności w zakresie kolei, energii oraz ICT, i podkreśla konieczność ukierunkowania instrumentu „Łącząc Europę” na osiągnięcie tego celu; zwraca się do instytucji europejskich i państw członkowskich o zapewnienie odpowiedniego poziomu finansowania oraz uproszczenie biurokratycznych procedur w celu zwiększenia zakresu zastosowania PPP, finansowania projektów oraz obligacji projektowych; z ubolewaniem przyjmuje fakt, że Półwysep Iberyjski nie jest w pełni zintegrowany z europejskimi rynkami transportu kolejowego oraz że wraz z Europą Południową i Wschodnią nie jest zintegrowany z europejskim rynkiem energii;

144.  zwraca uwagę, że regiony południowe mają wielki potencjał w zakresie rozwoju strategicznego sektora odnawialnych źródeł energii; wzywa do zastosowania środków mających na celu stymulację rynków w tych regionach, w tym działań na rzecz wspierania mikrogeneracji w przedsiębiorstwach, które chcą produkować własną energię elektryczną oraz sprzedawać pozostałą energię w sieci;

145.  podkreśla, że zwiększone zróżnicowanie w zakresie dostaw energii oraz wykorzystanie lokalnych zasobów, w tym energii odnawialnej, może odegrać istotną rolę w odmłodzeniu południowych gospodarek; zauważa, że kraje południowe są silnie uzależnione od importu energii, w niektórych przypadkach – od jednego dostawcy;

146.  podkreśla znaczenie infrastruktury ICT, w szczególności rozwiązań elastycznych i mobilnych, dla możliwości rozwoju przemysłu także w regionach peryferyjnych i słabo zaludnionych;

147.  podkreśla znaczenie wymiany najlepszych praktyk i mechanizmów zastosowań w warunkach rynkowych; z zadowoleniem przyjmuje wnioski dotyczące pogłębienia współpracy, symbiozy przemysłowej i tworzenia sieci usług doradczych w zakresie efektywnego gospodarowania zasobami; uważa, że wysiłki na rzecz symbiozy przemysłowej mogą pomóc w zwiększaniu wartości i efektywności; zauważa, że stosowany w Zjednoczonym Królestwie model symbiozy przemysłowej może służyć jako wzorzec dla innych państw członkowskich;

148.  podkreśla, że przekształcenie spółek kapitałowych w spółdzielnie przyniosło pozytywne skutki w niektórych regionach, zapewniając w efekcie ich długoterminowość oraz zakotwiczenie w lokalnej gospodarce, a także umożliwiając im udział w zrównoważonym rozwoju lokalnym; zauważa, że spółdzielnie stanowią istotny element rzeczywistości gospodarczej w UE, gdzie ponad 160 tys. przedsiębiorstw spółdzielczych należy do 123 mln członków, w tym ponad 50 tys. przedsiębiorstw spółdzielczych w sektorze przemysłowym i usług zapewnia miejsca pracy dla 1,4 mln osób, wnosząc średnio 5 % do PKB każdego państwa członkowskiego; uważa zatem, że należy także wziąć pod uwagę modele biznesowe spółdzielni, a ich specyfika powinna zostać uwzględniona w ramach odpowiednich strategii politycznych UE;

149.  uważa, że gospodarki w krajach Europy Południowej mogą korzystać z nowych rynków eksportowych i mają szczególnie strategiczne położenie dla rynków południa Morza Śródziemnego, zaś kraje na wschodzie Europy mogą czerpać korzyści z nowych rynków eksportu w krajach Wspólnoty Niepodległych Państw; wzywa do wykorzystania klimatu przedsiębiorczości oraz umożliwienia imigrantom z krajów Europy Południowej i Wschodniej tworzenia przedsiębiorstw, które będą mogły wejść na te rynki eksportowe; wzywa Komisję i państwa członkowskie do promowania współpracy przedsiębiorczej pomiędzy południowym i północnym brzegiem Morza Śródziemnego; z zadowoleniem przyjmuje również inicjatywę „Misja na rzecz wzrostu” wiceprzewodniczącego Antonia Tajaniego; jest zdania, że zwiększona koncentracja na regionalnych mocnych stronach przemysłu oraz klastrach pozwoli na zwiększenie konkurencyjności na rzecz lepszego strukturalnego rozwoju Europy; wzywa, aby w znaczącym stopniu uwzględnić to w dalszym rozwoju instytucjonalnym i strukturalnym Europy;

150.  jest zdania, że zwiększona koncentracja na regionalnych mocnych stronach przemysłu oraz klastrach pozwoli na zwiększenie konkurencyjności na rzecz lepszego strukturalnego rozwoju Europy; wzywa, aby w znaczącym stopniu uwzględnić to w dalszym rozwoju instytucjonalnym i strukturalnym Europy;

o
o   o

151.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1. (2) Dz.U. C 198 z 10.7.2013, s. 45. (3) Dz.U. C 161 z 6.6.2013, s. 35. (4) Dz.U. C 349 E z 22.12.2010, s. 84. (5) Dz.U. C 308 E z 20.10.2011, s. 6. (6) Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, s. 31. (7) Dz.U. C 199 E z 7.7.2012, s. 131. (8) Dz.U. C 51 E z 22.2.2013, s. 21. (9) Dz.U. C 264 E z 13.9.2012, s. 59. (10) Dz.U. C 332 E z 15.11.2013, s 72. (11) Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0387. (12) Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0443. (13) Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0444. (14) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0088. (15) Dz.U. C 251 E z 31.8.2013, s. 75. (16) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0201. (17) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0199. (18) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0246. (19) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0301. (20) Dz.U. C 327 z 12.11.2013, s. 82. (21) Dz.U. C 139 z 17.5.2013, s. 11. (22) JOIN(2013)0001 - 7.2.2013.