Parlament Europejski,

–  uwzględniając zieloną księgę Komisji zatytułowaną „Długoterminowe finansowanie gospodarki europejskiej” (COM(2013)0150),

–  uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskich długoterminowych funduszy inwestycyjnych (COM(2013)0462),

–  uwzględniając zasady OECD dotyczące finansowania inwestycji długoterminowych dokonywanych przez inwestorów instytucjonalnych,

–  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Europa 2020: strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020),

–  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „»Najpierw myśl na małą skalę« – Program »Small Business Act« dla Europy” (COM(2008)0394), który uznaje centralną rolę MŚP w gospodarce UE oraz ma na celu wzmocnienie roli odgrywanej przez MŚP, a także wspieranie ich wzrostu i potencjału tworzenia miejsc pracy poprzez rozwiązanie szeregu problemów uważanych za szkodliwe dla ich rozwoju,

–  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Plan działania na rzecz ułatwienia dostępu do finansowania dla MŚP” (COM(2011)0870),

–  uwzględniając „wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Program na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (2014–2020)” (COM(2011)0834),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 lutego 2011 r. zatytułowany „Przegląd programu »Small Business Act« dla Europy” (COM(2011)0078) i rezolucję Parlamentu w tej sprawie z dnia 12 maja 2011 r.(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 345/2013 z dnia 17 kwietnia 2013 roku w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego(2),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010(3),

–  uwzględniając negocjacje transatlantyckiego partnerstwa handlowego i inwestycyjnego,

–  uwzględniając art.48 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych a także Komisji Rozwoju Regionalnego (A7-0065/2014),

A.  mając na uwadze, że według Komisji głównym źródłem finansowania w UE są banki komercyjne, których udział w pośrednictwie finansowym wynosi ponad 75%;

B.  mając na uwadze, że światowy kryzys finansowy i kryzys zadłużeniowy w UE znacząco utrudniły proces pośrednictwa finansowego oraz obniżyły zdolność europejskiego sektora finansowego do zapewniania oszczędności na potrzeby inwestycji długoterminowych ze względu na złą sytuację makroekonomiczną;

C.  mając na uwadze, że inwestycje publiczne mają do odegrania kluczową role w stymulowaniu inwestycji długoterminowych; mając na uwadze, że zgodnie z ostatnimi badaniami Komisji(4) strategie polityczne konsolidacji budżetowej, w szczególności te koordynowane na szczeblu UE, miały bardzo istotny wpływ na inwestycje długoterminowe ze względu na skutki uboczne oraz dodatni mnożnik fiskalny;

D.  mając na uwadze, że konkurenci UE na arenie międzynarodowej, tacy jak USA lub Japonia, utrzymali wysoki poziom inwestycji publicznych, a strategie polityczne UE doprowadziły do znacznego obniżenia poziomu takich inwestycji;

E.  mając na uwadze ciągły brak zaufania i wysoki stopień niechęci do podejmowania ryzyka ze strony inwestorów zarówno prywatnych, jak i instytucjonalnych;

F.  mając na uwadze, że niski poziom stóp procentowych i prognozy niskiego wzrostu, przynajmniej na najbliższą przyszłość oraz niepewność gospodarcza spowodowały znaczące zmniejszenie w dostarczaniu finansowania długoterminowego oraz gotowości do podejmowania ryzyka w tym zakresie;

G.  mając na uwadze, że ograniczone finanse publiczne w państwach członkowskich osłabiły zdolność sektora publicznego do inwestycji w infrastrukturę;

H.  mając na uwadze, że Parlament kilkakrotnie domagał się aktu prawnego dotyczącego restrukturyzacji przedsiębiorstw (zgodnie z wnioskiem ze stycznia 2013 r.) w celu umożliwienia przedsiębiorstwom długoterminowego planowania;

I.  mając na uwadze, że rosnące całkowite bezrobocie, a w szczególności bezrobocie ludzi młodych, jest głównym zagrożeniem dla gospodarczej i społecznej konwergencji na szczeblu UE;

Uzasadnienie

1.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji obejmującą rozpoczęcie szeroko zakrojonej debaty na temat sposobów zapewniania finansowania długoterminowego oraz usprawnienia i dywersyfikacji systemu pośrednictwa finansowego na potrzeby inwestycji długoterminowych w UE; niemniej jednak podkreśla, że w trybie pilnym muszą zostać poczynione konkretne postępy w celu wznowienia inwestycji długoterminowych i tworzenia miejsc pracy w UE; podkreśla, że definicja finansowania długoterminowego powinna mieć zrównoważony charakter i obejmować zobowiązania trwałe, aby zarządzać długoterminowymi aktywami bez ryzyka nadmiaru płynności;

2.  zwraca uwagę, że długoterminowe inwestycje muszą być zgodne z potrzebami gospodarki realnej, tak by zapewnić niezbędną podstawę stałego oraz zrównoważonego wzrostu gospodarczego i dobrostanu społecznego w celu zapewnienia konkurencyjnej, zrównoważonej, sprzyjającej włączeniu społecznemu i innowacyjnej UE;

3.  odnotowuje specyfikę okoliczności, przed jakimi stoją szczeble lokalne i regionalne i wzywa do sprawnej współpracy instytucji UE, państw członkowskich oraz władz lokalnych i regionalnych w celu wspierania międzynarodowych projektów w celu ustanawiania kultury inwestowania długoterminowego w UE;

4.  podkreśla, że długoterminowe inwestycje muszą być zgodne z celami określonymi w strategii „Europa 2020’’, aktualizacją komunikatu w sprawie polityki przemysłowej z 2012 r., inicjatywą „Unia innowacji” oraz instrumentem „Łącząc Europę”;

5.  zwraca uwagę, że koszty szkoleń i edukacji powinny być traktowane jako inwestycje długoterminowe;

6.  zauważa, że możliwość zapewniania przez gospodarkę finansowania długoterminowego zależy od popytu w sektorze publicznym i prywatnym, w obu przypadkach utrzymującego się na bardzo niskim poziomie w UE, jej kultury inwestycyjnej, a także jej zdolności do generowania potencjału finansowania oraz pozyskiwania i utrzymywania kapitału pochodzącego z bezpośrednich inwestycji krajowych i zagranicznych;

7.  podkreśla, że inwestycje długoterminowe odgrywają kluczową rolę w stabilizacji rynków finansowych poprzez inwestowanie antycykliczne, co tym samym przekłada się na promocję zrównoważonego wzrostu gospodarczego;

8.  zauważa, że w UE ponad 75% długoterminowego finansowania pochodzi z banków, co powoduje znaczącą zależność od tego źródła finansowania, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych udział banków w długoterminowym finansowaniu wynosi mniej niż 20%, natomiast większość środków pochodzi z dobrze rozwiniętych rynków kapitałowych;

9.  zauważa, że system finansowy UE stanie się bardziej odporny, posiadając szerszy zakres pozabankowych źródeł i instrumentów finansowania, które służą oszczędzającym i potrzebom przedsiębiorstw w zakresie finansowania długoterminowego;

10.  zauważa, że aby cele UE w zakresie energetyki i klimatu zostały osiągnięte, alokacja aktywów musi zostać skierowana na ekologiczne inwestycje długoterminowe;

11.  podkreśla, że konsolidacja budżetowa jest priorytetem dla budżetów publicznych w celu zapewnienia i odbudowania zgodności z paktem stabilności i wzrostu oraz drugiego pakietu dotyczącego zarządzania gospodarczego; wspiera zatem inicjatywę mającą na celu zwiększenie prywatnych inwestycji w dziedzinie finansowania długoterminowego;

Przeszkody na drodze do inteligentnego i zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu

12.  zauważa, że finansowanie publiczne jest ograniczone ze względu na powolny wzrost gospodarczy, złe zarządzanie budżetem publicznym oraz pomoc państwa przyznawaną w celu ratowania instytucji finansowych;

13.  zauważa, że niektóre państwa napotykają poważne przeszkody w uzyskaniu dostępu do rynków kapitałowych lub nawet odmawia się im takiego dostępu ze względu na zaciągnięcie nadmiernych długów w ostatnich latach, podczas gdy rynki kapitałowe stanowiły główną przyczynę niedawnego kryzysu; zwraca uwagę, że w wielu państwach członkowskich dostęp do kapitału dla MŚP jest znacznie utrudniony, ponieważ banki komercyjne udzielają kredytów wyłącznie na niekorzystnych warunkach;

14.  zauważa, że niektórzy inwestorzy w sektorze bankowym i ubezpieczeniowym muszą dostosować swoje modele biznesowe do zmieniających się i zaostrzonych wymogów regulacyjnych; zwraca uwagę, że te wymogi powinny wzmocnić finansowanie gospodarki realnej i przyczynić się do osiągnięcia nadrzędnych celów UE w obszarze gospodarki inteligentnej, zrównoważonej i sprzyjającej włączeniu społecznemu;

15.  zauważa, że inwestorzy mogą także być zniechęceni do inwestowania w niektóre sektory z powodu ryzyka, jakie niosą zmiany w przepisach, które mogą w istotny sposób zmienić rentowność projektu;

16.  wzywa Komisję, aby we współpracy z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego dokonała oceny ryzyka systemowego dla rynków kapitałowych i społeczeństwa spowodowanego nadmiarem niespalonych zasobów węgla; wzywa Komisję do sporządzenia sprawozdania z tej oceny w ramach działań następczych do swojej zielonej księgi;

17.  zauważa, że obecne kodeksy upadłościowe w UE są rozdrobnione i mogą w niektórych przypadkach powstrzymywać inwestycje transgraniczne i ograniczać możliwości inwestorów w zakresie odzyskania kapitału w przypadku niepowodzenia projektu; ostrzega przed „równaniem w dół’’ w związku z ochroną inwestorów, którego należy uniknąć; uznaje fakt, że przepisy prawa upadłościowego należą do kompetencji państwa członkowskiego;

Alternatywne mechanizmy finansowania

18.  zauważa, że banki komercyjne prawdopodobnie pozostaną głównym źródłem finansowania oraz że ustanowienie nowych źródeł finansowania jest dla państw członkowskich kluczowe, aby uzupełnić istniejące mechanizmy i zapełnić lukę w finansowaniu, przy jednoczesnym zapewnieniu stosownych ram regulacji i nadzoru, dostosowanych do potrzeb gospodarki realnej; uważa za godne ubolewania, że liczba ofert publicznych w UE spadała w trakcie ostatnich dwudziestu lat, utrudniając rozwój, tworzenie miejsc pracy, innowacje i utrzymanie stabilności; zauważa, że MŚP notowane na giełdzie mają istotny udział w ilości nowych miejsc pracy stworzonych w UE oraz ubolewa z powodu negatywnych konsekwencji dla tych przedsiębiorstw, posiadających niewystarczający kapitał na czas rozwoju;

19.  zwraca się o rozpatrzenie utworzenia sekcji inwestycyjnej w budżecie UE;

20.  z zadowoleniem przyjmuje wniosek ustawodawczy Komisji w sprawie długoterminowych funduszy inwestycyjnych; zauważa, że ich przewidywana specyfikacja oznaczać będzie, że będą służyły głównie inwestorom instytucjonalnym; zwraca uwagę, że system UE dotyczący alternatywnych funduszy inwestycyjnych, kapitału wysokiego ryzyka oraz funduszy inwestycji społecznych również przedstawia odpowiednie modele mechanizmów inwestycyjnych;

21.  podkreśla wzmocnioną rolę nowych i innowacyjnych instrumentów finansowych we wszystkich obszarach działań oraz wszystkich funduszy wchodzących w skład europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; zwraca uwagę, że rola instrumentów finansowych w ramach polityki spójności ma coraz większe znaczenie ze względu na niewystarczający dostęp do kredytów na inwestycje w gospodarce realnej; wzywa Komisję do zagwarantowania jasności i przejrzystości prawnej w zakresie nowych i dostępnych od ręki instrumentów finansowych oraz do ustanowienia bardziej ścisłych powiązań z pożyczkami udzielanymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI);

22.  wzywa Komisję do zaproponowania wzmocnionych ram europejskich dla mniej płynnych funduszy inwestycyjnych w celu skierowania krótkoterminowej płynności prywatnych gospodarstw domowych na długoterminowe inwestycje oraz do przedstawienia dodatkowego rozwiązania w zakresie emerytur;

23.  zachęca zainteresowane strony do dalszego opracowywania inicjatywy w zakresie obligacji projektowych UE – Europejskiego Banku Inwestycyjnego w celu zwiększenia finansowania dużych europejskich projektów infrastrukturalnych w sektorach transportu, energetyki i technologii informacyjnej; wzywa państwa członkowskie do opracowania krajowych inicjatyw w zakresie obligacji projektowych opartych na systemach gwarancji; przypomina, że gwarancje państwowe powinny być udzielane tylko pod rygorystycznymi warunkami, zapewniającymi odpowiednie dostarczanie dóbr publicznych;

24.  uważa, że partnerstwa publiczno-prywatne (PPP) mogą być skutecznym i opłacalnym środkiem usprawniającym współpracę między sektorem publicznym a sektorem prywatnym w zakresie konkretnych inwestycji, w szczególności projektów infrastruktur. zauważa, że istnieje silna potrzeba posiadania wysokiego poziomu wiedzy specjalistycznej, aby dokonać odpowiednich uzgodnień w zakresie wyboru, oceny, projektowania, długoterminowego planowania i organizacji finansowania takich projektów;

25.  sądzi, że publiczni inwestorzy długoterminowi (krajowe, regionalne lub wielostronne banki rozwoju oraz publiczne instytucje finansowe) mogą w znaczny sposób stymulować prywatne inwestycje, tak by umożliwić MŚP dostęp do finansowania i pobudzać długoterminowe finansowanie przedsiębiorstw o szerszym interesie publicznym i znaczeniu strategicznym, czyli tych, które wniosłyby wartość dodaną do celów polityki publicznej dotyczących rozwoju gospodarczego, spójności społecznej i ochrony środowiska; podkreśla znaczenie rozliczalności, przejrzystości i odpowiedzialności demokratycznej za pożądane cele w dziedzinie inwestycji długoterminowych oraz mechanizmów ułatwiających;

26.  wzywa Komisję, aby w uzupełniającym dokumencie zbadała i opracowała zharmonizowane podejście do długoterminowej wyceny projektów o interesie ogólnym, wspieranych ze środków publicznych na poziomie krajowym i unijnym;

27.  wzywa państwa członkowskie do zbudowania odpowiednich sieci służących współpracy i wymianie informacji oraz do ustanowienia krajowych lub regionalnych długoterminowych inwestorów publicznych, którzy mogą wyciągać wnioski z najlepszych praktyk istniejących już instytucji; podkreśla w tym kontekście, że takie krajowe i regionalne banki rozwoju, które często mają charakter spółdzielczy, kontynuowały oferowanie wiarygodnych mechanizmów finansowania na rzecz lokalnych i regionalnych gospodarek podczas obecnego kryzysu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia wsparcia dla tego rodzaju instytucji finansowych;

28.  wzywa Komisję do zbadania sposobów wsparcia państw członkowskich potrzebujących finansowania oraz wsparcia technicznego, aby ustanowić krajowych i regionalnych długoterminowych inwestorów publicznych oraz do przeanalizowania możliwości wprowadzenia mechanizmu gwarancji UE dla krajowych długoterminowych inwestorów publicznych;

29.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do zbadania możliwości technik agregacji i łączenia jako sposobu poprawiania perspektywy dla małej skali projektów społecznych i innych projektów infrastrukturalnych w celu przyciągnięcia niezbędnych inwestycji;

30.  odnotowuje szybki rozwój finansowania społecznościowego oraz uważa, że może on otworzyć nowe możliwości; niemniej jednak podkreśla, że ochrona inwestorów i przejrzystość muszą zostać zachowane;

31.  jest zdania, że inwestorzy instytucjonalni – zakłady ubezpieczeń, fundusze emerytalne, przedsiębiorstwa rodzinne, fundusze wspólnego inwestowania i fundacje – są odpowiednimi i wiarygodnymi dostawcami finansowania długoterminowego, biorąc pod uwagę dłuższe perspektywy czasowe ich modeli biznesowych; podkreśla, że odpowiednie wymogi ostrożnościowe i nadzorcze dotyczące inwestorów instytucjonalnych muszą zostać udoskonalone i dostosowane, tak aby promować inwestycje długoterminowe na rzecz inteligentnej, zrównoważonej i sprzyjającej włączeniu społecznemu gospodarki realnej;

32.  podkreśla potrzebę zwiększenia dostępu do rynków kapitałowych za pośrednictwem nowych źródeł finansowania, takich jak pierwsze oferty publiczne, finansowanie społecznościowe, pożyczki społecznościowe i obligacje (zabezpieczone) lub za pośrednictwem nowych segmentów rynku; wzywa UE do uwzględnienia i oparcia się na udanych inicjatywach krajowych w celu zidentyfikowania i usunięcia przeszkód w zakresie pierwszych ofert publicznych; popiera wprowadzenie klasyfikacji rynków na rzecz wzrostu MŚP w dyrektywie w sprawie rynków instrumentów finansowych; wzywa Komisję do wsparcia rozwoju powyższego poprzez przegląd dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego; wzywa Komisję do rozważenia podejścia międzydyrekcyjnego w celu zbadania sposobów na ulepszenie rynków publicznych pod kątem MŚP oraz zbadania, w jaki sposób dyrektywy planu działań w zakresie usług finansowych mogą zróżnicować grupę inwestorów;

33.  zachęca do działań regulacyjnych mających na celu zagwarantowanie wysokiej jakości sekurytyzacji aktywów przy jednoczesnym unikaniu wysoce złożonych struktur, zbytniej resekurytyzacji i więcej niż trzech transz; zauważa, że istnieje możliwość zwiększenia standaryzacji i przejrzystości w odniesieniu do ryzyka bazowego; wzywa Komisję Europejską i Europejski Bank Centralny do uważnego śledzenia prac grupy roboczej ds. sekurytyzacji Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych i Rady Stabilności Finansowej i do aktywnego udziału w tych pracach; zauważa, że brakuje konsekwentnego podejścia, i dlatego wzywa do opracowania ogólnych ram regulacyjnych i definicji „sekurytyzacji wysokiej jakości”; jest zdania, że sekurytyzacja wysokiej jakości może odgrywać użyteczną rolę w pośrednictwie finansowym w zakresie długo- i krótkoterminowych aktywów, a także może być korzystna dla małych i średnich kredytobiorców;

34.  zauważa, że sekurytyzacja była jednym z czynników prowadzących do kryzysu, jako że długoterminowa odpowiedzialność za ryzyko została rozproszona w ramach łańcucha sekurytyzacyjnego; wzywa zatem Komisję, aby kontynuowała wzmacnianie systemu bankowego, w tym banków spółdzielczych i publicznych banków oszczędnościowych oraz umożliwianie bankom dostępu do długoterminowych operacji refinansowania w celu pokrycia ich inwestycji długoterminowych;

35.  z zadowoleniem przyjmuje działania poprawiające jakość kredytową Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego oraz program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji, mające na celu generowanie dodatkowego finansowania dla MŚP;

36.  wzywa Komisję Europejską do zmniejszania niepotrzebnych obciążeń administracyjnych i regulacyjnych, a szczególnie, by brała pod uwagę specyfikę MŚP i przedsiębiorców; z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie programu „Small Business Act dla Europy”, programu na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (COSME) i programu Horyzont 2020; zauważa, że rozdrobnienie rynków finansowych spowodowało, że finansowanie sektora MŚP jest trudniejsze i bardziej uciążliwe;

37.  zaleca utworzenie przez EBI specjalnego oddziału na potrzeby finansowania MŚP, oferującego indywidualnie opracowywane warunki kredytowania;

38.  zauważa apel Komisji, która wzywa do wykorzystywania kapitału private equity lub kapitału wysokiego ryzyka, jak reguluje to dyrektywa w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, jako alternatywnego źródła finansowania, w szczególności wobec przedsiębiorstw w fazie rozruchu i wzrostu; zauważa, że aktualny system podatkowy sprzyja wyraźnie finansowaniu dłużnemu; jest zdania, że przedsiębiorstwa private equity i venture capital mogą zapewnić cenne niefinansowe wsparcie w postaci usług doradztwa, doradztwa co do strategii marketingowej i szkolenia; wzywa Komisję do dalszego oceniania roli takich firm w finansowaniu gospodarki UE; wzywa Komisję do pracy nad wyeliminowaniem uprzedzeń wobec kapitału własnego w różnych krajowych, europejskich i globalnych gospodarkach;

Otoczenie prawne

39.  podkreśla, że sprzyjające inwestorom otoczenie biznesowe z silną motywacją do postępu technologicznego stanowi warunek wstępny do uczynienia z UE atrakcyjnego miejsca dla bezpośrednich inwestycji zagranicznych; podkreśla potrzebę zachęcania do korzystania ze swobodnego przepływu kapitału w UE oraz między UE a państwami trzecimi, tak aby umożliwić UE dostęp do globalnych zasobów kapitałowych; w tym kontekście zauważa w szczególności znaczenie zapewnienia, że dyrektywa w sprawie ZAFI zostanie wdrożona w sposób zachęcający do inwestycji zagranicznych w Europie;

40.  uważa za ważne dla inwestorów, by mieli wybór spośród wielu atrakcyjnych produktów inwestycyjnych w celu różnicowania swoich inwestycji;

41.  podkreśla potrzebę wyeliminowania nadmiernego przyjmowania perspektywy krótkoterminowej przez inwestorów oraz podjęcia działań wspierających odpowiedzialną kulturę inwestowania sprzyjającą długoterminowym inwestycjom w UE;

42.  podkreśla potrzebę osiągnięcia wspólnego zrozumienia, zgodnie z którym stabilność finansowa i rozwój nie wykluczają się wzajemnie, ale są ze sobą powiązane i stanowią istotną podstawę dla budowania i zwiększania zaufania inwestorów w perspektywie długoterminowej;

43.  podkreśla znaczenie edukacji finansowej i świadomości inwestorów w zakresie tworzenia kultury inwestowania długoterminowego w UE oraz rolę, jaką w tym kontekście mogą odegrać regulacje UE;

44.  zaznacza, że spójne ramy regulacyjne i pewność prawa są niezbędne dla funkcjonowania jednolitego rynku usług finansowych; uważa, że obecna i przyszła reforma systemu regulacyjnego powinna zostać poddana wnikliwej ocenie, a jej skutki powinny być uważnie śledzone; wzywa Komisję Europejską i państwa członkowskie do przyspieszenia działań mających na celu propagowanie unii bankowe, by zmniejszyć rozdrobnienie rynków finansowych; wzywa Komisję do ukończenia tworzenia jednolitego rynku dla usług w celu uwolnienia jego pełnego potencjału;

45.  wzywa do wdrażania zachęt mających na celu zwiększenie długoterminowego zaangażowania akcjonariuszy, takich jak dodatkowe prawa głosu w zarządzie, dodatkowe udziały i wyższe dywidendy;

46.  wzywa Komisję do dokonania dokładnej oceny łącznych skutków zarówno przyjętych już, jak i bieżących regulacji systemu finansowego w zakresie długoterminowych inwestycji;

47.  z zadowoleniem przyjmuje postępy w trwających negocjacjach dotyczących transatlantyckiego partnerstwa handlowego i inwestycyjnego; zauważa znaczenie tych negocjacji dla wzmocnienia polityk i środków mających na celu zwiększenie inwestycji UE–USA na rzecz tworzenia miejsc pracy, zrównoważonego wzrostu gospodarczego oraz międzynarodowej konkurencyjności;

48.  jest zdania, że każdy wniosek ustawodawczy w sprawie stosownych regulacji usług finansowych powinien uwzględniać szczegółową ocenę skutków dla finansowania długoterminowego;

49.  popiera zwrócenie się Komisji do Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych o zbadanie, czy niektóre przepisy dotyczące wymogów kapitałowych w ramach systemu Wypłacalność II powinny zostać dostosowane w celu uniknięcia ewentualnych przeszkód dla finansowania długoterminowego; wzywa Komisję do przeprowadzenia pełnych konsultacji w sprawie proponowanych dostosowań zanim prace nad nimi zostaną zakończone oraz do wprowadzenia następnie zmian w przepisach;

50.  ponawia swój apel, by wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych przypisywał odpowiednią wagę ryzyka ekspozycjom całkowicie zabezpieczonym hipotekami na projektach infrastrukturalnych o najbardziej krytycznym znaczeniu w dziedzinie transportu, energetyki i łączności; uważa, że kolejne akty prawne powinny uwzględniać wymagania długoterminowych inwestorów, pomiar ryzyka aktywów finansowych przy wzięciu pod uwagę rodzaju i okresu trwania zobowiązań oraz uznawać pozytywny wpływ stałych zobowiązań;

51.  zachęca Komisję, aby dążyć do zacieśnionej współpracy międzynarodowej i zbieżności w obszarze inwestycji długoterminowych poprzez prowadzenie dialogu o charakterze globalnym na szczeblu G-20 oraz Rady Stabilności Finansowej;

52.  uważa, że inwestycje w długoterminowe aktywa wymagają dogłębnej znajomości i oceny długoterminowego ryzyka, które jest z nimi związane; podkreśla zatem, że inwestorzy muszą zgromadzić solidną wiedzę ekspercką oraz właściwie zarządzać ryzykiem, aby zabezpieczyć długoterminowe zobowiązania;

53.  uważa, że racjonalne zasady księgowania spójne z długoterminowymi celami mającymi zastosowanie do inwestorów instytucjonalnych, takimi jak przejście na gospodarkę przyjazną dla klimatu, mogą zwiększyć przejrzystość i spójność informacji finansowych oraz powinny w sposób systematyczny uwzględniać długoterminowy model gospodarczy inwestora; niemniej jednak podkreśla, że wprowadzenia w życie tych zasad księgowania nie może skutkować tworzeniem zachęt do procyklicznych strategii; wzywa Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości do uwzględniania ryzyka procykliczności przy dokonywaniu przeglądu praktyk według wartości rynkowej lub w oparciu o model oraz do uznania kluczowego znaczenia ostrożności przy przeglądzie ram koncepcyjnych; uważa, że udostępnienie jasnych i ujednoliconych informacji niefinansowych dotyczących dużych przedsiębiorstw może zwiększyć przejrzystość i przyczyniać się do tworzenia otoczenia sprzyjającego inwestorom;

54.  zachęca Komisję do uważnego śledzenia prac grupy G-20 nad wnioskiem o utworzenie wielostronnych ram inwestycyjnych, które określą minimalne standardy oraz zmodyfikują niektóre regulacje prawne dotyczące długoterminowego inwestowania i zasad księgowania według wartości godziwej w celu uwzględnienia krótkookresowych wahań i zmienności, a tym samym przyczyniając się do wspierania inwestycji transgranicznych;

55.  jest zdania, że istnieje silna potrzeba stworzenia godnego zaufania środowiska podatkowego, które zapobiegnie utrudnieniom dla długoterminowych inwestycji; zauważa, że niektóre rodzaje zachęt oraz ulg podatkowych mogą być kluczowe dla wspierania inwestycji; zachęca do dzielenia się dobrymi praktykami i podkreśla, że rynek wewnętrzny wymaga spójniejszej przejrzystości i lepszej koordynacji krajowych strategii podatkowych w celu usprawnienia inwestycji transgranicznych i uniknięcia podwójnego opodatkowania oraz podwójnego nieopodatkowania; zachęca państwa członkowskie i Komisję do ocenienia możliwości przyznania projektom infrastrukturalnym korzystnych warunków podatkowych lub innych zachęt i ulg podatkowych w celu propagowania inwestycji długoterminowych;

56.  wzywa państwa członkowskie, by we współpracy z władzami lokalnymi i regionalnymi zrewidowały swoje narzędzia planowania budżetu i do opracowania i przedstawienia swoich własnych krajowych planów infrastrukturalnych w celu dostarczenia inwestorom i innym zainteresowanym stronom szczegółowych informacji oraz umożliwienia większej pewności i wcześniejszego planowania w odniesieniu do przyszłych projektów; wzywa Komisję do umożliwienia państwom członkowskim opracowania środków standaryzacji zapisu danych w projektach infrastrukturalnych oraz zapewnienia dostępu do nich za pośrednictwem centralnego magazynu danych;

57.  uważa, że stabilne ramy regulacyjne są niezbędne dla koncesjonariuszy wielkich infrastruktur transportowych finansowanych bez środków publicznych, aby dzięki odpowiednim przepisom dotyczącym wyceny umożliwić dostęp do niezbędnych finansowań, zwrotu kosztów w dłuższej perspektywie, jak również wystarczającego zwrotu z inwestycji;

58.  wzywa Komisję do oceny wpływu zachęt podatkowych stosowanych przez państwa członkowskie na potrzeby długoterminowego finansowania i przechodzenia na energię ze źródeł odnawialnych oraz zidentyfikowania najlepszych praktyk w zakresie różnicowania między niższymi kosztami inwestycyjnymi dla zielonych inwestycji i wyższymi kosztami inwestycyjnymi dla inwestycji niezgodnych z założeniami przejścia na wykorzystywanie zrównoważonych źródeł energii;

59.  zwraca się o przyznanie MŚP priorytetowego dostępu do europejskich funduszy przeznaczonych na inwestycje długoterminowe, jako że MŚP są siłą napędową wzrostu i tworzenia miejsc pracy w UE; uważa, że temu dostępowi powinno towarzyszyć uproszczenie procedur składnia wniosków; podkreśla konieczność zapewnienia łatwiejszego dostępu do finansowania w ciągu całego okresu istnienia firmy w celu stworzenia i utrzymania trwałych i dobrych jakościowo miejsc pracy;

60.  zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zachęcanie funduszy emerytalnych do podejmowania odpowiedzialnych społecznie decyzji inwestycyjnych zgodnych z unijnymi i międzynarodowymi normami w dziedzinie praw człowieka oraz normami społecznymi i środowiskowymi, w tym z odpowiednimi wytycznymi i zasadami OECD i ONZ; przypomina, że plany Komisji związane z przeglądem dyrektywy w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami nie mogą zniechęcać do zrównoważonego finansowania długoterminowego;

61.  podkreśla potrzebę lepszych regulacji finansowych i nadzoru finansowego w celu ochrony pracowników, podatników i gospodarki realnej przed przyszłymi niedoskonałościami rynku;

62.  wzywa Komisję do wzmocnienia komunikacji i stosunków z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI) w związku z tworzeniem kredytów dopasowanych do potrzeb i systemów gwarancyjnych; zachęca EBI do ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i regionami nad wdrażaniem przez nie nowych innowacyjnych instrumentów finansowych pochodzących z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz do dalszego wspierania strategii inwestycyjnej ukierunkowanej na sektor gospodarki społecznej; ponadto zwraca się do EBI o rozważenie większej elastyczności podczas określania wielkości i zasad dotyczących pożyczek dopasowanych do potrzeb i innych powiązanych systemów, tak aby były one jak najbardziej kompatybilne z instrumentami finansowymi oferowanymi w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, szczególnie w odniesieniu do właściwego finansowania dla młodych przedsiębiorców i przedsiębiorstw społecznych;

o
o   o

63.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. C 377 E z 7.12.2012, s. 102. (2) Dz.U. L 115 z 25.4.2013, s. 1. (3) Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1. (4) http://ec.europa.eu/economy_finance/publications/economic_paper/2013/pdf/ecp506_en.pdf