Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt zalecenia dla Rady autorstwa Catherine Grèze, Evy Joly, Isabelli Lövin, Judith Sargentini, Barta Staesa i Keitha Taylora, w imieniu grupy Verts/ALE dotyczącego działań humanitarnych zbrojnych podmiotów niepaństwowych w zakresie ochrony dzieci (B7–0585/2013),

–  uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego ONZ w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych za rok 2013, a także inne sprawozdania zainteresowanych podmiotów,

–  uwzględniając wytyczne UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych z roku 2008, strategię realizacji wytycznych UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych z roku 2010 oraz listę kontrolną dotyczącą uwzględniania ochrony dzieci dotkniętych konfliktami zbrojnymi w operacjach w ramach europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony z roku 2008,

–  uwzględniając wnioski Rady z roku 2008 w sprawie promowania i ochrony praw dziecka w działaniach zewnętrznych Unii Europejskiej oraz w sprawie aspektów rozwojowych i humanitarnych,

–  uwzględniając swoje rezolucje: z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie większego nacisku na kwestię dzieci w działaniach zewnętrznych UE(1), z dnia 16 stycznia 2008 r. w sprawie strategii UE na rzecz praw dziecka(2), z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie handlu dziećmi i dzieci-żołnierzy(3), z dnia 6 lipca 2000 r. w sprawie uprowadzania dzieci przez Armię Oporu Pana (LRA)(4) oraz z dnia 17 grudnia 1998 r. w sprawie dzieci-żołnierzy(5),

–  uwzględniając rezolucje Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie praw dziecka, w szczególności rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ 1612 (2005),

–  uwzględniając protokół fakultatywny do Konwencji o prawach dziecka w sprawie udziału dzieci w konfliktach zbrojnych z 2002 r.,

–  uwzględniając zobowiązania paryskie do ochrony dzieci przed bezprawnym werbowaniem lub wykorzystywaniem przez siły lub ugrupowania zbrojne oraz paryskie zasady i wytyczne w sprawie dzieci będących członkami sił lub ugrupowań zbrojnych, przyjęte wspólnie w dniu 6 lutego 2007 r.,

–  uwzględniając art. 121 ust. 3 i art. 97 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju (A7-0160/2014),

A.  mając na uwadze, że w większości współczesnych konfliktów zbrojnych udział bierze co najmniej jeden zbrojny podmiot niepaństwowy walczący z siłami rządowymi lub innymi ugrupowaniami zbrojnymi, przy czym skutki tych wojen w największym stopniu odczuwa ludność cywilna, a w szczególności dzieci;

B.  mając na uwadze, że istnieje bardzo wiele rodzajów podmiotów niepaństwowych, obejmujących różne osobowości prawne, motywacje, a także zróżnicowany stopień gotowości i zdolności do respektowania międzynarodowego prawa humanitarnego i innych norm prawa międzynarodowego, jednak wszystkie wymagają w tym kontekście kontroli;

C.  mając na uwadze, że w celu poprawy ochrony ludności cywilnej, a w szczególności dzieci, należy brać pod uwagę wszystkie strony konfliktu;

D.  mając na uwadze, że międzynarodowe normy humanitarne obowiązują wszystkie strony konfliktu zbrojnego;

E.  mając na uwadze, że konflikty zbrojne mają szczególnie destrukcyjny wpływ na fizyczny i umysłowy rozwój dzieci, a skutki długofalowe są odczuwalne w sferze bezpieczeństwa jednostki ludzkiej i zrównoważonego rozwoju;

F.  mając na uwadze, że w Statucie Międzynarodowego Trybunału Karnego za przestępstwo uznaje się powoływanie i werbowanie dzieci poniżej 15 lat do sił lub ugrupowań zbrojnych lub zmuszanie ich do aktywnego udziału w działaniach wojennych;

G.  mając na uwadze, że prawo międzynarodowe zabrania wszelkich form wykorzystywania seksualnego, w tym również stosowania przemocy seksualnej wobec dzieci, a także mając na uwadze, że przemoc seksualna może nosić znamiona zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości lub ludobójstwa;

H.  mając na uwadze, że od przyjęcia konwencji o zakazie stosowania min w roku 1997 zmniejszył się zakres wykorzystywania min przeciwpiechotnych, choć w dalszym ciągu stanowią one zagrożenie dla dzieci, zwłaszcza w konfliktach zbrojnych niemających charakteru międzynarodowego;

I.  mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa ma moralny obowiązek dążenia do zobowiązania wszystkich stron konfliktów, w tym również państw i zbrojnych podmiotów niepaństwowych, do ochrony dzieci;

J.  mając na uwadze, że kwestia demobilizacji, rehabilitacji i reintegracji dzieci–żołnierzy musi zostać ujęta w każdych odnośnych negocjacjach pokojowych i porozumieniach pokojowych oraz należy się nią zająć także w trakcie samego konfliktu;

K.  mając na uwadze, że satysfakcjonująca demobilizacja i reintegracja dzieci–żołnierzy może pomóc uniknąć nakręcania się spirali przemocy;

1.  zwraca się do komisarza ds. rozwoju oraz do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z zaleceniem:

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia komisarzowi ds. rozwoju, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisji, Radzie oraz Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych.

(1) Dz.U. C 76 E z 25.3.2010, s. 3. (2) Dz.U. C 41 E z 19.2.2009, s. 24. (3) Dz.U. C 74 E z 24.3.2004, s. 854. (4) Dz.U. C 121 z 24.4.2001, s. 401. (5) Dz.U. C 98 z 9.4.1999, s. 297.