Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–  έχοντας υπόψη την ετήσια έκθεση του Συμβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας,

–  έχοντας υπόψη τα άρθρα 2, 3, 21, 24 και 36 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ),

–  έχοντας υπόψη τον Τίτλο V της ΣΕΕ και τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ),

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 21 παράγραφος 3 της ΣΕΕ που ορίζει ότι ο Ύπατος Εκπρόσωπος επικουρεί το Συμβούλιο και την Επιτροπή στην εξασφάλιση της συνοχής μεταξύ των διαφόρων τομέων εξωτερικής δράσης της Ένωσης,

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 24 παράγραφος 3 της ΣΕΕ, στο οποίο ορίζεται ότι τα κράτη μέλη υποστηρίζουν ενεργά και ανεπιφυλάκτως την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας της Ένωσης, με πνεύμα πίστης και αμοιβαίας αλληλεγγύης και σέβονται τη δράση της Ένωσης στον εν λόγω τομέα, ότι απέχουν από κάθε δράση αντίθετη προς τα συμφέροντα της Ένωσης ή ικανή να θίξει την αποτελεσματικότητά της ως συνεκτικής δύναμης στις διεθνείς σχέσεις και ότι το Συμβούλιο και ο Ύπατος Εκπρόσωπος μεριμνούν για την τήρηση αυτών των αρχών,

–  έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 14ης Δεκεμβρίου 2012,

–  έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα της Διακοινοβουλευτικής Διάσκεψης για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας και την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της 6ης Σεπτεμβρίου 2013,

–  έχοντας υπόψη την κοινή ανακοίνωση της Επιτροπής και της ΥΕ/ΑΕ προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της 11ης Δεκεμβρίου 2013 για τη σφαιρική προσέγγιση της ΕΕ για τη διαχείριση εξωτερικών συγκρούσεων και κρίσεων (JOIN(2013)0030),

–  έχοντας υπόψη τη σύστασή του προς την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας και Αντιπρόεδρο της Επιτροπής, προς το Συμβούλιο και την Επιτροπή της 13ης Ιουνίου 2013 σχετικά με την επισκόπηση της οργάνωσης και της λειτουργίας της ΕΥΕΔ για το 2013(1), καθώς και την ανασκόπηση της ΕΥΕΔ για το 2013 που παρουσίασε η Ύπατη Εκπρόσωπος τον Ιούλιο του 2013(2),

–  έχοντας υπόψη τα ψηφίσματα του Κοινοβουλίου σχετικά με την ΚΕΠΠΑ και την ΚΠΑΑ, και ιδίως το ψήφισμά του της 22ας Νοεμβρίου 2012 για τον ρόλο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας στις κρίσεις που προκαλούνται από το κλίμα και τις φυσικές καταστροφές(3),

–  έχοντας υπόψη την ευρωπαϊκή κοινή αντίληψη για την ανάπτυξη,

–  έχοντας υπόψη την έκθεση που υπέβαλε η Ύπατη Εκπρόσωπος/Αντιπρόεδρος της Επιτροπής στις 15 Οκτωβρίου 2013 σχετικά με την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας,

–  έχοντας υπόψη την έκθεση της ΕΥΕΔ σχετικά με την αναθεώρηση των διαδικασιών της ΚΠΑΑ για τη διαχείριση κρίσεων, την οποία ενέκρινε η Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας (ΕΠΑ) στις 18 Ιουνίου 2013,

–  έχοντας υπόψη τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών,

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 48 του Κανονισμού του,

–  έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και τις γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής Ανάπτυξης και της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων (A7-0138/2014),

Α.  λαμβάνοντας υπόψη ότι αποτελεί ήδη απαίτηση της Συνθήκης της Λισαβόνας και των τρεχουσών διαδικασιών λήψης αποφάσεων όπως η Ένωση «μεριμνά για τη συνοχή μεταξύ των διαφόρων τομέων της εξωτερικής της δράσης και μεταξύ αυτών και των άλλων πολιτικών της»· λαμβάνοντας υπόψη ότι η ενίσχυση του ρόλου του Κοινοβουλίου στον τομέα των εξωτερικών σχέσεων θα συμβάλει στην επίτευξη του εν λόγω στόχου·

Β.  λαμβάνοντας υπόψη ότι η ολιστική προσέγγιση δεν αναφέρεται μόνον στην κοινή χρήση των μέσων και των πόρων της ΕΕ, αλλά και στην κοινή ευθύνη των φορέων σε επίπεδο ΕΕ και των κρατών μελών, οι πολιτικές, οι ενέργειες και η στήριξη των οποίων θα συνεισφέρουν σε μια πιο συνεκτική και πιο αποτελεσματική εξωτερική δράση της ΕΕ·

Γ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, μέσω της Συνθήκης της Λισαβόνας, η ΕΕ απέκτησε πρόσφατα νέα μέσα εξωτερικής δράσης, τα οποία της επιτρέπουν να αναπτύξει μια πιο δραστήρια, ενιαία και πραγματικά ενωσιακή εξωτερική πολιτική·

Η ΕΕ σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο

1.  εκτιμά ότι σημειώνονται σημαντικές γεωστρατηγικές αλλαγές, εξαιτίας ιδίως της ανάδυσης ενός πολυπολικού διεθνούς σκηνικού με νέους παράγοντες που επιδιώκουν την υλοποίηση ανταγωνιστικών φιλοδοξιών σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο, της αυξανόμενης αλληλεξάρτησης, της εμφάνισης πολυδιάστατων ασύμμετρων απειλών, της εκ νέου εστίασης της πολιτικής ασφάλειας των ΗΠΑ στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού, των εντεινόμενων προσπαθειών για την ενεργειακή ασφάλεια και την ασφάλεια των πόρων, των ολοένα και σοβαρότερων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και μιας σοβαρής και μακράς διάρκειας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης που επηρεάζει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ·

2.  τονίζει ότι σε ένα τέτοιο γεωπολιτικό κλίμα, η ΕΕ πρέπει να διατηρήσει και να προωθήσει τις αξίες, τα συμφέροντα και τη σταθερότητά της στο παγκόσμιο σκηνικό, καθώς και να προστατεύσει την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών της· τονίζει ότι κάτι τέτοιο απαιτεί μια νέα προσέγγιση όσον αφορά τη διαμόρφωση, σε συνεργασία με τους στρατηγικούς εταίρους μας, μιας νέας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης, η οποία θα είναι χωρίς αποκλεισμούς, αξιόπιστη, δίκαιη, συνεργατική και θα στηρίζεται στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο κράτος δικαίου και στη δημοκρατία και θα στοχεύει στην επίτευξη της επίλυσης των διαφορών χωρίς προσφυγή σε ένοπλες συγκρούσεις·

Ολιστική προσέγγιση της ΕΕ: η κατάσταση όσον αφορά την εφαρμογή του πολιτικού πλαισίου

3.  επισημαίνει ότι η ισχύς της ΕΕ έγκειται στο δυναμικό της να κινητοποιεί πόρους από ολόκληρο το φάσμα των διπλωματικών και οικονομικών μηχανισμών και των μηχανισμών ασφάλειας, άμυνας, ανάπτυξης και παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας –με πλήρη συμμόρφωση προς τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών– και ότι η χρήση των εν λόγω μηχανισμών στο πλαίσιο μιας ολιστικής προσέγγισης παρέχει μοναδική ευελιξία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των δυσκολότερων διεθνών ζητημάτων και την επίτευξη των στόχων πολιτικής της·

4.  τονίζει τη σημασία που έχουν ο αποτελεσματικός συντονισμός και η συνοχή στην εξωτερική δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης· συμφωνεί με την άποψη ότι τα πεδία της ανάπτυξης, της πολιτικής και της ασφάλειας είναι αλληλένδετα και ότι η προστιθέμενη αξία που παρέχει η ΕΕ όταν αντιμετωπίζει περίπλοκες έκτακτες καταστάσεις έγκειται στην ικανότητά της να δημιουργεί διατομεακές και διοργανικές συνέργειες, ώστε να παράγει διατηρήσιμα αποτελέσματα στο πεδίο και να επιτυγχάνει μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους·

5.  τονίζει ότι η ολιστική προσέγγιση θεωρείται σήμερα από όλους τους σχετικούς διεθνείς παράγοντες (συμπεριλαμβανομένων των πολυμερών οργανισμών και των κρατών) ως ο βέλτιστος τρόπος για την πλαισίωση μιας αποτελεσματικής απόκρισης σε πολυδιάστατες κρίσεις και για την προαγωγή της ανθρώπινης ασφάλειας σε παγκόσμιο επίπεδο, άποψη που απορρέει από την αναγνώριση, εδώ και χρόνια, ότι η προσπάθεια εδραίωσης της σταθερότητας με αποκλειστική εφαρμογή μιας μονοδιάστατης προσέγγισης είναι πιθανό να αποτύχει·

6.  υπενθυμίζει συγκεκριμένα ότι ο ΟΗΕ έχει αναπτύξει, ήδη από το 2006, την έννοια της «ολοκληρωμένης προσέγγισης» όσον αφορά τις καταστάσεις σύγκρουσης και μετά τη φάση σύγκρουσης και ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ ενέκριναν, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας του 2010, ένα νέο Στρατηγικό Δόγμα που υπαγορεύει μια ολιστική προσέγγιση για τη διαχείριση κρίσεων·

7.  υπογραμμίζει το γεγονός ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας παρέχει στην Ένωση το πλαίσιο για την επίτευξη μιας περισσότερο συνεκτικής, συνδεδεμένης και ολιστικής προσέγγισης για την αποτελεσματική διαχείριση των εξωτερικών σχέσεών της, μεταξύ άλλων μέσω της δημιουργίας του τριπλού αξιώματος του Ύπατου Εκπροσώπου (ΥΕ) της Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας που είναι επίσης Αντιπρόεδρος της Επιτροπής και Πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, και της ίδρυσης μιας ενιαίας και αποτελεσματικής Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)·

8.  εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι, παρά τις καινοτομίες που εισήχθησαν με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, εξακολουθεί να παρατηρείται ελλιπής πρόοδος όσον αφορά τη συνεκτικότητα της εξωτερικής δράσης της Ένωσης σε τομείς που σχετίζονται με την ασφάλεια, τα ανθρωπιστικά ζητήματα, την ανάπτυξη, το εμπόριο, την ενέργεια, το περιβάλλον, τη μετανάστευση και άλλα παγκόσμια ζητήματα· εκφράζει την ανησυχία του για το γεγονός ότι η Επιτροπή συχνά υιοθετεί μια περιοριστική προσέγγιση, προστατεύοντας τις αρμοδιότητές της στους εν λόγω τομείς και ελαχιστοποιώντας τις λειτουργίες συντονισμού με την ΕΥΕΔ·

9.  παροτρύνει τα κράτη μέλη να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους, που απορρέουν από τις Συνθήκες, για ενεργό υποστήριξη των εξωτερικών σχέσεων και της πολιτικής ασφάλειας της Ένωσης σε πνεύμα αμοιβαίας αλληλεγγύης και να συμμορφωθούν, κατά την άσκηση των οικείων πολιτικών τους, με τη δράση της Ένωσης στον συγκεκριμένο τομέα· καλεί τα κράτη μέλη να διαδραματίσουν εποικοδομητικό ρόλο προωθώντας τον στρατηγικό συντονισμό των πολιτικών σε επίπεδο ΕΕ· τονίζει ότι η εξωτερική πολιτική της ΕΕ μπορεί να έχει αποτέλεσμα μόνον εάν τα κράτη μέλη επιθυμούν και είναι σε θέση να διαμορφώσουν κοινές γραμμές πολιτικής, ιδίως εντός πολυμερών οργανισμών, όπως τα Ηνωμένα Έθνη·

10.  επικροτεί την κοινή ανακοίνωση για τη σφαιρική προσέγγιση της ΕΕ για τη διαχείριση εξωτερικών συγκρούσεων και κρίσεων της 11ης Δεκεμβρίου 2013· εκφράζει, εντούτοις, τη λύπη του για το γεγονός ότι βασίζεται περισσότερο στις ήδη υφιστάμενες διαδικασίες, αντί να προσπαθεί να διερευνήσει συγκεκριμένους νέους τρόπους διευκόλυνσης της θεσμικής και πρακτικής συνεργασίας·

11.  επιμένει ότι η ολιστική προσέγγιση αποτελεί κοινή ευθύνη όλων των φορέων της ΕΕ στα θεσμικά της όργανα, στα κράτη μέλη της και σε επιτόπιο επίπεδο σε τρίτες χώρες και ότι, ταυτόχρονα, πρέπει να εξασφαλίζει τον πλήρη σεβασμό των ειδικών αρμοδιοτήτων κάθε επιμέρους οργάνου και παράγοντα·

12.  ζητεί την ενεργό συμμετοχή και τον διάλογο με τους πολίτες και την κοινωνία των πολιτών για τη διασφάλιση της νομιμοποίησης και μιας κοινής κατανόησης της ολιστικής προσέγγισης και της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ γενικότερα·

13.  θεωρεί ότι, ως βάση για τη μετάβαση από τη θεωρία στην πράξη κατά την επιδίωξη μιας ολιστικής προσέγγισης, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ακόλουθοι τέσσερις τομείς·

1.  Θεσμική συνοχή

14.  θεωρεί ότι η έννοια της ολιστικής προσέγγισης θα πρέπει να εννοηθεί ως το συντονισμένο έργο όλων των σχετικών θεσμικών οργάνων (της ΕΥΕΔ και των συναφών υπηρεσιών της Επιτροπής, συμπεριλαμβανομένων των ΓΔ Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας (ECHO), Ανάπτυξης και Συνεργασίας - EuropeAid (DEVCO), Εμπορίου (TRADE) και Διεύρυνσης (ELARG)), αλλά επίσης του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου) που επιδιώκουν την επίτευξη κοινών στόχων εντός συμφωνηθέντος πλαισίου σχεδιασμένου σε επίπεδο ΕΕ και μέσω της κινητοποίησης των πλέον συναφών μηχανισμών αυτής, συμπεριλαμβανομένης της ΚΠΑΑ όταν το απαιτεί η κατάσταση ασφαλείας· θεωρεί ότι, μέχρι στιγμής, οι θεσμικές και διαδικαστικές ελλείψεις έχουν παρεμποδίσει σε μεγάλο βαθμό αυτή τη συνεκτικότητα της εξωτερικής δράσης της ΕΕ στις περισσότερες πληγείσες από κρίσεις περιοχές στις οποίες ανέλαβε δράση η ΕΕ, ζημιώνοντας τα στρατηγικά συμφέροντα της ΕΕ και την αξιοπιστία της ως παγκοσμίου παράγοντα και εγγυητή της ασφάλειας·

15.  υπενθυμίζει ότι μέσω της Συνθήκης της Λισαβόνας δημιουργήθηκε η ΕΥΕΔ και το τριπλό αξίωμα του ΥΕ/ΑΕ με σκοπό την εξασφάλιση ενότητας, συνεκτικότητας, προβολής και αποτελεσματικότητας στην εξωτερική δράση της ΕΕ· υπογραμμίζει το γεγονός ότι, μέχρι στιγμής, το δυναμικό των εν λόγω τριών ρόλων δεν έχει αξιοποιηθεί στο έπακρο· ζητεί την ενίσχυση του ζωτικής σημασίας συντονιστικού ρόλου του ΥΕ/ΑΕ ως Αντιπροέδρου της Επιτροπής στο πλαίσιο της τελευταίας, μέσω θεσμοθετημένων τακτικών συνεδριάσεων του σώματος Επιτρόπων RELEX, υπό την προεδρία της ΥΕ/ΑΕ, και τη διεύρυνση του εν λόγω σώματος ώστε να περιλαμβάνει και άλλους σχετικούς Επιτρόπους· ζητεί την άμεση μεταρρύθμιση της ΕΥΕΔ βάσει της αναθεώρησης του 2013 και των κατευθυντήριων γραμμών του Κοινοβουλίου, προκειμένου να γίνεται βέλτιστη χρήση των ελάχιστων οικονομικών πόρων·

16.  τονίζει ότι, αν και η συνεργασία έχει ουσιαστική σημασία, πρέπει να γίνονται απόλυτα σεβαστές οι αρμοδιότητες και οι διαδικασίες όλων των θεσμικών οργάνων και των κρατών μελών· καλεί, συνεπώς, όλους τους φορείς της ΕΕ να ενεργήσουν με καλή πίστη και να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταστήσουν δυνατή την επιδίωξη μιας ολιστικής προσέγγισης·

17.  θεωρεί ότι μια ολιστική προσέγγιση απαιτεί ευέλικτες, αποδοτικές και με ικανότητες ανταπόκρισης δομές εντός της ΕΥΕΔ· υπενθυμίζει την άποψή του ότι η θεσμική δομή της ΕΥΕΔ θα πρέπει να εξορθολογιστεί ούτως ώστε να εξασφαλιστεί αποτελεσματική λήψη αποφάσεων και χρήση των μηχανισμών της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών και μη μηχανισμών της ΚΠΑΑ, όπως ζητήθηκε από τη σχετική έκθεση του Κοινοβουλίου του 2013·

18.  υπογραμμίζει ότι η ανάπτυξη της ολιστικής προσέγγισης θα πρέπει επίσης να διασφαλίζει τη συνεκτίμηση της διάστασης του φύλου και τη σχετική ισορροπία κατά τη διαμόρφωση, ανάπτυξη και εφαρμογή όλων των εξωτερικών δράσεων της ΕΕ·

19.  υπογραμμίζει τον σημαντικό ρόλο της μεσολάβησης και του διαλόγου για την πρόληψη και την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων· επικροτεί την πρόοδο που έχει κάνει η ΕΥΕΔ για την ενίσχυση των ικανοτήτων μεσολάβησής της, επαναλαμβάνει τη στήριξή της για την περαιτέρω ενίσχυση των ικανοτήτων της Ευρώπης στον εν λόγω τομέα και ζητεί να καταστεί η μεσολάβηση σημαντικό βασικό στοιχείο οποιασδήποτε μελλοντικής ολιστικής προσέγγισης για μια συγκεκριμένη περιοχή κρίσης· τονίζει τον ρόλο του Κοινοβουλίου στη διατύπωση και παρακολούθηση της κοινής εξωτερικής πολιτικής και καλεί το επόμενο Κοινοβούλιο να διασφαλίσει την αποτελεσματικότητα και κυρίως τη συνοχή της· επισύρει την προσοχή στη δέσμευση του Κοινοβουλίου να συμμετέχει ενεργά στην παρακολούθηση των εκλογών, στη μεσολάβηση και στην υποστήριξη της δημοκρατίας· πιστεύει ότι η συμμετοχή του Κοινοβουλίου σε διαδικασίες μεσολάβησης στην Ουκρανία και την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM), απέδειξε τον σημαντικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι βουλευτές σε αυτό τον τομέα·

20.  υπενθυμίζει ότι πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στον σεβασμό των αρχών που διέπουν την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας (ανεξαρτησία, αμεροληψία, ουδετερότητα)· θεωρεί ότι η ασφαλής πρόσβαση σε πληγέντες πληθυσμούς και η ασφάλεια των εργαζομένων στον τομέα της ανθρωπιστικής δράσης εξαρτώνται πρωτίστως από τον τρόπο με τον οποίο γίνονται αντιληπτοί από παράγοντες που ασκούν επιρροή σε επιτόπιο επίπεδο, και ότι θα πρέπει να θεωρούνται ανεξάρτητοι από κάθε κομματικό πολιτικό συμφέρον· επισημαίνει, ωστόσο, ότι η υπηρεσία ανθρωπιστικής βοήθειας και πολιτικής προστασίας της Επιτροπής (ECHO) εξακολουθεί να αποτελεί τμήμα της ΕΕ και, ως εκ τούτου, είναι πεπεισμένο ότι θα πρέπει να καταβληθούν μεγαλύτερες προσπάθειες για την ενίσχυση της συνεργασίας και του συντονισμού μεταξύ της ECHO και της ΕΥΕΔ·

21.  χαιρετίζει την κοινή ανακοίνωση της 11ης Δεκεμβρίου 2013 με θέμα «Η ολιστική προσέγγιση της ΕΕ για τη διαχείριση εξωτερικών συγκρούσεων και κρίσεων» (JOIN(2013)0030), η οποία αποτελεί μια ευκαιρία να αποσαφηνισθεί και να τεθεί σε πλήρη λειτουργία αυτή η προσέγγιση στο νέο, μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, θεσμικό πλαίσιο, καθώς και να εδραιωθεί η δέσμευση της ΕΕ προς ένα ολιστικό πλαίσιο για το έργο της στον τομέα των εξωτερικών σχέσεων· αναγνωρίζει τις σημαντικές προκλήσεις που ενέχει η προώθηση και εφαρμογή μιας τόσο φιλόδοξης πολιτικής· επικροτεί, ειδικότερα, την έμφαση που δίδεται στη σύνδεση ασφάλειας και ανάπτυξης, η οποία θα πρέπει να αποτελέσει βασική αρχή για την εφαρμογή μιας ολιστικής προσέγγισης της ΕΕ·

22.  υποστηρίζει σθεναρά την ιδέα μιας πιο συνεκτικής εξωτερικής δράσης· τονίζει ότι η ΕΕ δεν θα πρέπει να υιοθετήσει ένα στενό ορισμό της ολιστικής προσέγγισης· χαιρετίζει το γεγονός ότι η κοινή ανακοίνωση προωθεί μια κατανόηση της ολιστικής προσέγγισης που καλύπτει όλα τα στάδια του κύκλου μιας σύγκρουσης ή άλλης εξωτερικής κρίσης, από την έγκαιρη προειδοποίηση και την ετοιμότητα, την πρόληψη των συγκρούσεων, την αντιμετώπιση και τη διαχείριση κρίσεων έως την πρώιμη φάση της ανάκαμψης, και τη σταθεροποίηση και οικοδόμηση της ειρήνης, προκειμένου να βοηθήσει τις χώρες να επανέλθουν σε τροχιά βιώσιμης και μακροπρόθεσμης ανάπτυξης· υπενθυμίζει ότι οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής δεν θα πρέπει να έρχονται σε αντίθεση με τις αναπτυξιακές αρχές και την ανθρωπιστική δράση που βασίζεται σε αρχές, καθώς και οι τρεις πολιτικές είναι συμπληρωματικές·

23.  υπενθυμίζει ότι το άρθρο 208 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) θεσπίζει την αρχή της συνοχής της αναπτυξιακής πολιτικής (ΣΑΠ) και τονίζει ότι υπάρχει δυναμικό εντάσεων ανάμεσα στη ΣΑΠ από τη μια και την ολιστική προσέγγιση όσον αφορά τη διαχείριση κρίσεων εκτός ΕΕ από την άλλη· τονίζει ότι κύριος στόχος της αναπτυξιακής πολιτικής της ΕΕ είναι η εξάλειψη της φτώχειας και ότι, συνεπώς, έχει ζωτική σημασία να μην περιθωριοποιηθούν, στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ, οι στόχοι για την καταπολέμησή της, και να μη διαβρώσει η ολιστική προσέγγιση τον μη στρατιωτικό χαρακτήρα της αναπτυξιακής συνεργασίας· λαμβάνει υπό σημείωση το γεγονός ότι η κοινή ανακοίνωση αναθέτει στην Ύπατη Εκπρόσωπο / Αντιπρόεδρο και τον Πρόεδρο της Επιτροπής, την ευθύνη να εξασφαλίσουν τη στρατηγική και επιχειρησιακή συνοχή στις εξωτερικές σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων των εξωτερικών επιπτώσεων των εσωτερικών πολιτικών· καλεί την Ύπατη Εκπρόσωπο / Αντιπρόεδρο και τον Πρόεδρο της Επιτροπής να δεσμευθούν επ' αυτού·

24.  επισημαίνει ότι, τόσο το άρθρο 214 της ΣΛΕΕ όσο και η Ευρωπαϊκή Συναίνεση για την Αναπτυξιακή Βοήθεια, του 2008, προστατεύουν την ανθρωπιστική δράση που βασίζεται σε αρχές· ζητεί να διασφαλισθούν οι ανθρωπιστικές αρχές της ανθρωπιάς, της ουδετερότητας, της αμεροληψίας και της ανεξαρτησίας, που έχουν καίρια σημασία τόσο για την αποτελεσματικότητα της ανθρωπιστικής δράσης όσο και για την ασφάλεια των φορέων της· τονίζει με έμφαση ότι τα προγράμματα για την ασφάλεια και για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας δεν πρέπει να υπονομεύουν τη δυνατότητα των φορέων της ανθρωπιστικής βοήθειας να προσφέρουν βοήθεια και ότι η ανθρωπιστική βοήθεια δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να υπηρετεί πολιτικούς σκοπούς ή να θεωρείται εργαλείο για τη διαχείριση κρίσεων· τονίζει ότι, για να είναι δυνατή η πρόσβαση σε πληθυσμούς που χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, η βοήθεια αυτή δεν πρέπει μόνο να είναι ουδέτερη, αλλά και να γίνεται αντιληπτή ως τέτοια· μολονότι αναγνωρίζει ότι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας ανάλογα με τις ανάγκες θα πρέπει να διαθέτει κάποιο περιθώριο ελιγμών, ζητεί μια ευρύτερη συμμετοχή των ανθρωπιστικών φορέων, προκειμένου να καθορισθούν καλύτερα οι παράμετροι της σχέσης τους με την ολιστική προσέγγιση·

25.  θεωρεί ότι υπάρχει στενή σύνδεση μεταξύ ανάπτυξης και πρόληψης των συγκρούσεων, καθώς η φτώχεια αποτελεί συχνά βασική αιτία και αποτέλεσμα των συγκρούσεων· τονίζει ότι η πρόληψη συμβάλλει στην ειρήνη, την ασφάλεια και τη βιώσιμη ανάπτυξη· επικροτεί την έμφαση που δίνει η κοινή ανακοίνωση στην πρόληψη και ζητεί την ενίσχυση των συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης της ΕΕ· καλεί την ΕΕ να συνεχίσει να υποστηρίζει χώρες που βρίσκονται σε ευάλωτη κατάσταση, ώστε να αντιμετωπισθούν οι βαθύτερες αιτίες και να δημιουργηθούν λειτουργικοί θεσμοί με υποχρέωση λογοδοσίας, που να είναι σε θέση να προσφέρουν βασικές υπηρεσίες και να συμβάλουν στη μείωση της φτώχειας· υπογραμμίζει την ανάγκη να καταρτισθεί μια στρατηγική της ΕΕ για τις χώρες σε ευάλωτη κατάσταση, που θα ενσωμάτωνε στο σύστημα της ΕΕ τόσο τις αρχές που έχει εκπονήσει η ομάδα ΟΟΣΑ/ΕΑΒ για τα ευάλωτα κράτη όσο και τους στόχους της «Νέας συμφωνίας δέσμευσης για τα ευάλωτα κράτη», που διατυπώθηκε στο Busan τον Δεκέμβριο του 2011.

26.  χαιρετίζει τη δέσμευση για μια μακροπρόθεσμη στρατηγική που εκφράζεται στην κοινή ανακοίνωση, καθώς μόνο μια μακροπρόθεσμη δέσμευση σε συνδυασμό με βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να προωθήσει την ειρήνη και την ασφάλεια· ζητεί καλύτερο συντονισμό των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων των πολιτικών της ΕΕ, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις απόψεις των ενδιαφερομένων σε τοπικό επίπεδο·

27.  τονίζει ότι, προκειμένου να είναι αποτελεσματική, η ολιστική προσέγγιση της ΕΕ πρέπει να βασίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο στην κοινή ανάλυση, την αξιολόγηση και το σχεδιασμό σε όλο το σύστημα της ΕΕ, με σαφή κατανομή αρμοδιοτήτων· επισημαίνει, στο πλαίσιο αυτό, τη σημασία του κοινού προγραμματισμού ως εργαλείου για την επίτευξη της συνοχής της εξωτερικής δράσης·

28.  θεωρεί ότι η ολιστική προσέγγιση πρέπει να βασίζεται σε ένα όραμα κοινό για όλους τους φορείς της ΕΕ στο εξελισσόμενο στρατηγικό πλαίσιο εντός του οποίου λαμβάνει χώρα η δράση της ΕΕ· ζητεί, συνεπώς, τακτικότερη και περισσότερο διαφανή ανταλλαγή πληροφοριών, πολιτικό συντονισμό και ομαδική εργασία μεταξύ των φορέων της ΕΕ και σε όλα τα στάδια της δράσης της· ζητεί, επιπλέον, την ανάπτυξη επίσημων δομών, στο πλαίσιο των οποίων θα μπορούσαν να πραγματοποιούνται οι εν λόγω ανταλλαγές και να διενεργούνται δραστηριότητες έγκαιρης προειδοποίησης, ανάλυσης καταστάσεων και παρακολούθησης των κρίσεων τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το πέρας αυτών, με ενδεχόμενη δυνατότητα ενσωμάτωσης των υφιστάμενων δομών (όπως η αίθουσα διαχείρισης κρίσεων (SitRoom) της ΕΕ, το κέντρο συντονισμού αντίδρασης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και το σύστημα ARGUS)· επαναλαμβάνει την ανάγκη για ένα «Συμβούλιο αντίδρασης σε καταστάσεις κρίσεως» στο πλαίσιο της ΕΥΕΔ, υπό την προεδρία του ΥΕ/ΑΕ, που θα φέρνει σε επαφή όλους τους φορείς που σχετίζονται με τη διαχείριση κρίσεων·

29.  θεωρεί ότι η επιδίωξη μιας ολιστικής προσέγγισης απαιτεί επίσης τη βελτίωση του συντονισμού, υπό την ηγεσία της ΥΕ/ΑΕ, με τις εσωτερικές πολιτικές της ΕΕ που διαθέτουν σημαντική διάσταση εξωτερικής πολιτικής, όπως η εσωτερική αγορά, η μετανάστευση, το περιβάλλον και η ενέργεια·

30.  ζητεί την καλύτερη ευθυγράμμιση μεταξύ της εμπορικής πολιτικής και της κοινής εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανάπτυξης·

31.  τονίζει ότι ο ανεπαρκής συντονισμός και πολιτικός σχεδιασμός μεταξύ των σχετικών θεσμικών οργάνων ευθύνεται εν μέρει για την ελλιπή επιτόπια εφαρμογή των εξωτερικών πολιτικών της ΕΕ· τονίζει ότι η κατάσταση βρίσκεται σε τροχιά βελτίωσης μετά την ανάληψη του ρόλου του επιτόπιου συντονισμού από τις αντιπροσωπείες της ΕΕ, αλλά πρέπει να συντελεστεί μεγαλύτερη πρόοδος για την περαιτέρω ενίσχυση της επιτόπιας εφαρμογής των εξωτερικών πολιτικών της ΕΕ, ιδίως σε περιοχές που βρίσκονται σε κρίση, και σε σύνδεση με τις δραστηριότητες της ΚΕΠΠΑ·

32.  ζητεί την ενδυνάμωση των ικανοτήτων της ΕΕ για την αντιμετώπιση παγκοσμίων προκλήσεων, και συγκεκριμένα της διπλωματίας για το κλίμα· καλεί την ΕΥΕΔ να προσδιορίσει πολιτικούς συμβιβασμούς και να κλείσει πολιτικές συμφωνίες μέσω της σύνδεσης του κλίματος με άλλες πτυχές των σχέσεων της ΕΕ με χώρες εταίρους· ελπίζει ότι, στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι το 2015, η ΕΥΕΔ θα αρχίσει να χρησιμοποιεί το εκτενές δίκτυο αντιπροσωπειών της ΕΕ ανά τον κόσμο προκειμένου να εμβαθύνει την κατανόηση εκ μέρους της Ευρώπης των συμφερόντων και των εγχώριων πολιτικών κλιματικής δράσης στις χώρες εταίρους·

2.  Χρηματοδοτική συνοχή

33.  υπογραμμίζει την αποφασιστικότητα του Κοινοβουλίου να διασφαλίσει ότι οι εξωτερικοί χρηματοδοτικοί μηχανισμοί της Ένωσης για την περίοδο 2014 έως 2020 θα είναι σχεδιασμένοι κατά τέτοιον τρόπο ώστε να διευκολύνουν την επιδίωξη μιας ολιστικής προσέγγισης όσον αφορά τις εξωτερικές σχέσεις της Ένωσης, ιδίως μέσω της δημιουργίας μηχανισμών που θα λειτουργούν εντός του πλέγματος της πρόληψης των συγκρούσεων, της διαχείρισης κρίσεων, της εδραίωσης της ειρήνης, της αναπτυξιακής συνεργασίας και της ενίσχυσης των στρατηγικών εταιρικών σχέσεων· τονίζει ότι το νέο Μέσο Εταιρικής Σχέσης παρέχει επίσης στην ΕΕ ένα εργαλείο που καλύπτει χρηματοδοτικά τις ενέργειες εξωτερικής πολιτικής με τρίτες χώρες· υπογραμμίζει τη δέσμευσή του να ασκήσει στο έπακρο τον δημοκρατικό του έλεγχο επί της εφαρμογής των εν λόγω μηχανισμών με σκοπό να διασφαλιστεί ότι οι σημαντικοί αλλά πεπερασμένοι πόροι της Ένωσης χρησιμοποιούνται με αποτελεσματικό και οικονομικά αποδοτικό τρόπο για την επίτευξη αποτελεσμάτων· υπογραμμίζει το δικαίωμα του Κοινοβουλίου, στο πλαίσιο της ενδιάμεσης αξιολόγησης των εξωτερικών χρηματοδοτικών μηχανισμών, να επανεξετάσει την εφαρμογή των μέσων και να προβεί σε τυχόν απαραίτητες αλλαγές·

34.  εκφράζει τη λύπη του για την έλλειψη δημοσιονομικής φιλοδοξίας της ΕΕ στον τομέα της εξωτερικής δράσης για την περίοδο 2014-2020· ζητεί την καλύτερη πρόβλεψη των χρηματοδοτικών αναγκών για την υλοποίηση των στρατηγικών της ΕΕ· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δράσεις της ΕΕ σημείωσαν καθυστέρηση λόγω ζητημάτων χρηματοδοτικού χαρακτήρα· ζητεί τη μελλοντική επίλυση τέτοιου είδους υφιστάμενων διαρθρωτικών προβλημάτων, μεταξύ άλλων μέσω της αξιοποίησης των νέων διατάξεων σχετικά με την ενίσχυση των ικανοτήτων συμμετοχής και ανάπτυξης δυνάμεων σε μη στρατιωτικές αποστολές σταθεροποίησης (άρθρο 4γ) που παρέχονται μέσω του Μηχανισμού Σταθερότητας και Ειρήνης (ΜΣΕ)· υπενθυμίζει επίσης την ανάγκη αναθεώρησης του χρηματοδοτικού μηχανισμού στρατιωτικών επιχειρήσεων της ΚΠΑΑ (γνωστός ως μηχανισμός ΑΘΗΝΑ), ούτως ώστε ο επιμερισμός του κόστους των στρατιωτικών επιχειρήσεων της ΕΕ να είναι καταλληλότερος και δικαιότερος, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε όλα τα κράτη μέλη να συνεισφέρουν σε αυτές μέσω της συγκρότησης δυνάμεων ή της χρηματοδότησης του κόστους υποστήριξης·

35.  υπενθυμίζει στην ΥΕ/ΑΕ ότι το Κοινοβούλιο έχει αναθεωρήσει τους εξωτερικούς χρηματοδοτικούς μηχανισμούς της Ένωσης για την περίοδο 2014 έως 2020 για να παράσχει το πεδίο εφαρμογής για την ενίσχυση των ικανοτήτων διεθνών, περιφερειακών, κυβερνητικών φορέων και φορέων της κοινωνίας των πολιτών με τις ίδιες αξίες, που επιθυμούν να συνεργαστούν με την Ένωση για την επίτευξη στόχων, με σεβασμό προς τις θεμελιώδεις αξίες μας, όπως η προαγωγή της δημοκρατίας·

3.  Συνοχή στην πράξη

36.  επικροτεί την πρόσφατη χάραξη από την ΕΕ περιφερειακών στρατηγικών για τον καθορισμό των πολιτικών προτεραιοτήτων, την κοινοποίηση των πολιτικών στόχων, τον συντονισμό των πολιτικών αποκρίσεων, την οικοδόμηση εταιρικών σχέσεων και την εστίαση στην αξιοποίηση των πόρων· ζητεί τη συστηματική εκπόνηση στρατηγικών της ΕΕ, προκειμένου να οριοθετηθεί και να αποκτήσει συνοχή η επιτόπια δράση της ΕΕ, οι οποίες θα καταρτίζονται από κοινού από την ΕΥΕΔ και τις αρμόδιες υπηρεσίες της Επιτροπής (ιδίως την DEVCO και την ECHO), και υπό την ηγεσία της ΥΕ/ΑΕ· ζητεί από την Επιτροπή να ασχοληθεί ενεργά με τους τομείς της αρμοδιότητάς της ήδη από την αρχή του συντονισμού αυτού·

37.  επιμένει ότι αυτού του είδους οι στρατηγικές θα πρέπει να ορίζουν σαφώς τους στόχους και τις προτεραιότητες της ΕΕ και το συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο εφαρμογής τους, καθώς και να καθορίζουν τους πλέον ενδεδειγμένους μηχανισμούς δράσης (οι οποίοι περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων ανθρωπιστική και αναπτυξιακή βοήθεια, διπλωματική δράση και μεσολάβηση, οικονομικές κυρώσεις και ΚΠΑΑ)· επιμένει ότι ο ρόλος και η συμβολή της ΚΠΑΑ θα πρέπει να περιλαμβάνονται στην αρχική πολιτική ανάλυση και τον ορισμό των στόχων πολιτικής, διευκολύνοντας έτσι την έγκαιρη συμμετοχή των υπευθύνων σχεδιασμού της ΚΠΑΑ και των οικείων κοινοβουλευτικών οργάνων σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο· επικροτεί, εν προκειμένω, τη θετική ανάπτυξη ενός Πολιτικού Πλαισίου Προσέγγισης των Κρίσεων για τις αποστολές και τις επιχειρήσεις της ΚΠΑΑ και ζητεί την επέκταση αυτού ώστε να καλύπτει όλες τις πρωτοβουλίες απόκρισης σε καταστάσεις κρίσεων·

38.  επικροτεί, ειδικότερα, το στρατηγικό πλαίσιο της ΕΕ για το Κέρας της Αφρικής, το οποίο έχει ως στόχο να φέρει σταθερότητα στην εν λόγω στρατηγικής σημασίας περιοχή, καταπολεμώντας την πειρατεία και τα βασικά αίτιά της, συγκροτώντας νόμιμες αρχές στη Σομαλία και προωθώντας την περιφερειακή συνεργασία μέσω της ταυτόχρονης χρήσης των εξωτερικών μηχανισμών της ΕΕ, σε συνεργασία με τους σχετικούς επιτόπιους εταίρους· υπενθυμίζει, ωστόσο, ότι η δράση της ΕΕ στην περιοχή έχει οικοδομηθεί στη βάση πρωτοπόρων πρωτοβουλιών της ΚΠΑΑ (δηλαδή της επιχείρησης EUNAVFOR Atalanta και της EUTM Σομαλία) που ακολουθήθηκαν από άλλους μηχανισμούς της ΕΕ, καθιστώντας την ολιστική προσέγγιση για το Κέρας της Αφρικής περισσότερο ένα εκ των υστέρων εμπειρικό και πρακτικό επίτευγμα παρά μια άρτια σχεδιασμένη και προγραμματισμένη στρατηγική· πιστεύει ένθερμα ότι, στο μέλλον, οι στρατηγικές της ΕΕ πρέπει να καταρτίζονται πριν από την ανάληψη δράσης της ΕΕ σε μια περιοχή και όχι κατόπιν αυτής·

39.  εκφράζει τη λύπη του διότι, ακόμα και όταν χαράσσονται στρατηγικές, η ΕΕ συχνά δεν κατορθώνει να τις υλοποιήσει και αναγκάζεται αντίθετα να λάβει μέτρα και να αναλάβει δράσεις έκτακτης ανάγκης· υπενθυμίζει ότι αυτό συνέβη ιδίως στην περιοχή του Σαχέλ, για την οποία είχε εγκριθεί ομόφωνα ένα καθόλα ολοκληρωμένο και άρτια σχεδιασμένο έγγραφο στρατηγικής της ΕΕ (η στρατηγική της ΕΕ του 2011 για την ασφάλεια και την ανάπτυξη στο Σαχέλ), το οποίο ωστόσο δεν είχε ως αποτέλεσμα την ικανοποιητική εφαρμογή της εν λόγω στρατηγικής προτού η κατάσταση στο Μάλι επιδεινωθεί δραματικά· ζητεί να διενεργηθεί ανάλυση των διδαγμάτων που αντλήθηκαν από τη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς και –σε ευρύτερο επίπεδο– να βελτιωθεί η ανάλυση έγκαιρης προειδοποίησης σε καίριας σημασίας ασταθείς περιοχές, με σκοπό τη θέσπιση συγκεκριμένων πρωτοβουλιών πρόληψης των συγκρούσεων και διαμεσολάβησης και, κατά τον τρόπο αυτόν, να βελτιωθεί η ανάληψη δράσης σε προηγούμενο στάδιο μέσω της αλλαγής των πολιτικών από προσεγγίσεις με επίκεντρο την αντίδραση σε καταλληλότερες και πιο αποτελεσματικές προσεγγίσεις με επίκεντρο την πρόληψη·

40.  τονίζει ότι πολλές από τις τρέχουσες εθνικές, περιφερειακές και διεθνείς συγκρούσεις οφείλονται και στην αλλαγή του κλίματος και, συνεπώς, η ολιστική προσέγγιση πρέπει να συμπεριλαμβάνει την έννοια της ανθρώπινης ασφάλειας· υπενθυμίζει την ανάλυση που δημοσιοποίησε το Πρόγραμμα των ΗΕ για το Περιβάλλον (UNEP) τον Δεκέμβριο του 2011 αναφορικά με την κατάσταση της περιφέρειας του Σαχέλ, στην οποία σημειώνεται ότι η αυξημένη θερμοκρασία οδήγησε σε λειψυδρία επιφέροντας τεράστια πίεση στους τοπικούς πληθυσμούς, των οποίων τα μέσα διαβίωσης εξαρτώνται από τους φυσικούς πόρους, όπως κτηνοτροφία, αλιεία και βοσκή, γεγονός το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις προκάλεσε βία και ένοπλες συγκρούσεις·

41.  είναι πεπεισμένο ότι, σε περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατόν να αποφευχθούν κρίσεις, η ΕΕ πρέπει να είναι σε θέση να προγραμματίζει και να αναπτύσσει τα κατάλληλα στρατιωτικά και μη μέσα, καθώς και να κινητοποιεί συμπληρωματικούς μηχανισμούς της ΕΕ, που θα καλύπτουν με ταχύ και αποτελεσματικό τρόπο ολόκληρο το φάσμα των επιχειρήσεων διαχείρισης κρίσεων, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων ανθρωπιστικών κρίσεων· ζητεί την εφαρμογή των σχετικών άρθρων της Συνθήκης στον τομέα της ταχείας αντίδρασης, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 44 της ΣΕΕ· υπογραμμίζει, εν προκειμένω, την ανάγκη ύπαρξης εμπειρογνωμόνων στον τομέα της πολιτικής και της ασφάλειας στις αντίστοιχες αντιπροσωπείες της ΕΕ·

42.  επιμένει ότι η ΕΕ θα πρέπει να είναι σε θέση να εδραιώσει την ειρήνη και τη σταθερότητα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα· ζητεί τον εκ των προτέρων καθορισμό σαφών στρατηγικών μετάβασης από τους βραχυπρόθεσμους μηχανισμούς απόκρισης σε καταστάσεις κρίσεων (ιδίως των διπλωματικών μηχανισμών, της ΚΠΑΑ, των μηχανισμών της ECHO και του νέου ΜΣΕ) στους μηχανισμούς που προορίζονται για τις περιόδους μετά την κρίση (ιδίως τον ΜΣΕ και την αναπτυξιακή βοήθεια) με σκοπό τη διατήρηση της προόδου που έχει επιτευχθεί επιτόπου· επικροτεί –ως σημαντικό πρώτο βήμα– την αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ της ΕΥΕΔ και της Επιτροπής για την υποστήριξη της αποστολής ΚΠΑΑ στο Μάλι, και την εξέταση, σε πρώιμο στάδιο, μιας στρατηγικής εξόδου της EUTM Μάλι·

43.  καλεί την ΕΕ να βελτιώσει περαιτέρω τον τρόπο δράσης της ως ενιαίας μονάδας σε επίπεδο χώρας, με σαφή καταμερισμό των αρμοδιοτήτων και υπό την ηγεσία ενός επικεφαλής αντιπροσωπείας, υπεύθυνου για την εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ στη χώρα, και παράλληλα για τον συντονισμό σε τοπικό επίπεδο με τα κράτη μέλη καθώς και με την κυβέρνηση της χώρας υποδοχής, την κοινωνία των πολιτών και άλλους διεθνείς εταίρους· καλεί τα κράτη μέλη να δεσμευτούν για μια ενιαία δράση της ΕΕ σε τρίτες χώρες και να διασφαλίσουν ότι ο συντονισμός και η διάρθρωση των επιτόπιων δράσεων συμφωνείται κατάλληλα με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, ήτοι με την Επιτροπή και την ΕΥΕΔ· εκφράζει τη λύπη του, εν προκειμένω, για το γεγονός ότι αυτόνομες ενέργειες κρατών μελών σε τρίτες χώρες, και ιδίως σε κοινωνίες μετά τη φάση της σύγκρουσης και σε κοινωνίες σε φάση εκδημοκρατισμού, οι οποίες ελήφθησαν χωρίς τον κατάλληλο συντονισμό με την τοπική Αντιπροσωπεία της ΕΕ, αποδείχθηκαν επιζήμιες για τους στόχους και τα συμφέροντα της ΕΕ, καθώς και για την αξιοπιστία της έναντι της τρίτης χώρας και άλλων διεθνών εταίρων·

4.  Εταιρικές σχέσεις

44.  τονίζει ότι μια επιτυχημένη ολιστική προσέγγιση απαιτεί επίσης την ανάπτυξη εταιρικών σχέσεων εκτός των θεσμικών οργάνων και των κρατών μελών της Ένωσης, με τη συμμετοχή και άλλων διεθνών και πολυμερών εταίρων, στρατηγικών εταίρων, χωρών υποδοχής, περιφερειακών οργανισμών, φορέων της κοινωνίας των πολιτών και του ιδιωτικού τομέα, με δέοντα σεβασμό της αυτονομίας της ΕΕ όσον αφορά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων·

45.  παροτρύνει την ΕΕ να εξασφαλίσει την αποτελεσματική συμμετοχή της στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, κάνοντας πλήρη χρήση όλων των αρμοδιοτήτων που της παρέχει το καθεστώς της ως οργανισμού περιφερειακής ολοκλήρωσης·

46.  επαναλαμβάνει την άποψη, σύμφωνα με τους σκοπούς της Συνθήκης της Λισαβόνας για την ενίσχυση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ και του ρόλου της στην παγκόσμια ειρήνη, ασφάλεια και ρύθμιση, ότι μια μόνιμη έδρα για την ΕΕ σε ένα διευρυμένο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξακολουθεί να αποτελεί κεντρικό και μακροπρόθεσμο στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης· καλεί την Αντιπρόεδρο της Επιτροπής/Ύπατη Εκπρόσωπο να αναλάβει την πρωτοβουλία να αναπτύξει μια κοινή θέση των κρατών μελών προς τον σκοπό αυτό· προτείνει, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός στο μέλλον, να υπάρξει προηγουμένως συντονισμός των θέσεων στο Συμβούλιο της ΕΕ σχετικά με την ένταξη νέων μελών στο Συμβούλιο Ασφαλείας, καθώς και με τη μεταρρύθμιση της διαδικασίας λήψης αποφάσεών του, με στόχο την ενδεχόμενη εφαρμογή ενός συστήματος υπερενισχυμένης πλειοψηφίας·

o
o   o

47.  αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή.

(1) Κείμενα που εγκρίθηκαν, P7_TA(2013)0278. (2) http://eeas.europa.eu/library/publications/2013/3/2013_eeas_review_en.pdf (3) Κείμενα που εγκρίθηκαν, P7_TA(2012)0458.