Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1365/2006 betreffende de statistiek van het goederenvervoer over de binnenwateren wat betreft het verlenen van gedelegeerde en uitvoeringsbevoegdheden aan de Commissie voor de vaststelling van bepaalde maatregelen (COM(2013)0484 – C7-0205/2013 – 2013/0226(COD))

P7_TA(2014)0180 A7-0003/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0484),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 338, lid 1, onder a), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0205/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie vervoer en toerisme (A7-0003/2014),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. …/2014 van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1365/2006 betreffende de statistiek van het goederenvervoer over de binnenwateren wat betreft het verlenen van gedelegeerde en uitvoeringsbevoegdheden aan de Commissie voor de vaststelling van bepaalde maatregelen

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 338, lid 1,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(1),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Als gevolg van de inwerkingtreding van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie ("het Verdrag") moeten de aan de Commissie verleende bevoegdheden worden aangepast aan de artikelen 290 en 291 van het Verdrag.

(2)  In verband met de vaststelling van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad(2), heeft de Commissie zich ertoe verbonden(3) om in het licht van de criteria die in het Verdrag zijn vastgesteld, wetgevingshandelingen te herzien die niet vóór de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon werden aangepast aan de regelgevingsprocedure met toetsing.

(3)  Verordening (EG) nr. 1365/2006 van het Europees Parlement en de Raad(4) verleent bevoegdheden aan de Commissie om sommige bepalingen van die verordening uit te voeren.

(4)  In de context van de aanpassing van Verordening (EG) nr. 1365/2006 aan de nieuwe voorschriften van het VWEU moeten de uitvoeringsbevoegdheden waarover de Commissie momenteel beschikt, worden verleend door middel van de verlening van bevoegdheden om gedelegeerde en uitvoeringshandelingen vast te stellen.

(5)  Wat Verordening (EG) nr. 1365/2006 betreft, moet, om rekening te houden met economische en technische ontwikkelingen, de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie worden gedelegeerd aan de Commissie voor ten aanzien van de aanpassing van de drempel voor de statistische verwerking van de binnenvaart, de bijstelling van de definities en de goedkeuring van aanvullende definities. Voorts moet de Commissie worden gemachtigd om gedelegeerde handelingen vast te stellen met het oog op de wijziging van de reikwijdte van de te verzamelen gegevens en, alsook aanpassing van de inhoud van de bijlagen. [Am. 1]

(6)  De Commissie dient ervoor te zorgen dat deze gedelegeerde handelingen voor de lidstaten en de respondenten geen aanzienlijke extra administratieve lasten met zich meebrengen. [Am. 2. Niet van toepassing op de Nederlandse versie]

(7)  Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden het nodige overleg pleegt, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet er bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen voor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad.

(8)  Om eenvormige voorwaarden te garanderen voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 1365/2006 moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden verleend om regels vast te stellen voor toezending van gegevens, met inbegrip van de gegevensuitwisselingnormen, voor de verspreiding van de resultaten door de Commissie (Eurostat) en ook om methodologische eisen en criteria te ontwikkelen en te publiceren die garanderen dat gegevens van goede kwaliteit worden geproduceerd. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011. Aangezien die handelingen van algemene strekking zijn, moet voor de vaststelling ervan de onderzoeksprocedure worden toegepast. [Am. 3]

(9)  In overeenstemming met het evenredigheidsbeginsel zoals neergelegd in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie is het voor de verwezenlijking van de basisdoelstelling, namelijk de aanpassing van de bevoegdheden van de Commissie aan de artikelen 290 en 291 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, noodzakelijk en passend gemeenschappelijke voorschriften vast te stellen voor een dergelijke aanpassing op het gebied van vervoersstatistieken. Deze verordening gaat overeenkomstig artikel 5, lid 4, van het Verdrag betreffende de Europese Unie niet verder dan nodig is om die doelstelling te verwezenlijken. [Am. 4]

(10)  Ter waarborging van de rechtszekerheid moet deze verordening de procedures voor de vaststelling van maatregelen die vóór de inwerkingtreding van deze verordening geïnitieerd maar niet afgerond zijn, onverlet laten.

(11)  Verordening (EG) nr. 1365/2006 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Verordening (EG) nr. 1365/2006 wordt als volgt gewijzigd:

(-1 bis) In artikel 2, lid 4, wordt punt b) geschrapt. [Am. 5]

(-1 ter) In artikel 2, lid 4, wordt punt c) geschrapt. [Am. 6]

(1)  Aan artikel 2 wordt het volgende lid 5 toegevoegd:"

"5. De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 9 zo nodig gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de aanpassing van de drempel voor de statistische verwerking van de binnenvaart, rekening houdend met economische en technische ontwikkelingen.". [Am. 7]

(2)  Aan artikel 3 wordt de volgende alinea toegevoegd:"

"De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 9 zo nodig gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de bijstelling van de definities en de goedkeuring van aanvullende definities, rekening houdend met economische en technische ontwikkelingen.". [Am. 8]

(3)  Aan artikel 4 wordt het volgende lid 4 toegevoegd:"

"4. De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 9 zo nodig gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de wijziging van de reikwijdte van de te verzamelen gegevens en de inhoud van de bijlagen, rekening houdend met economische en technische ontwikkelingen.". [Am. 9]

(4)  Artikel 5, lid 2, wordt vervangen door:"

"2. Regels voor toezending van gegevens aan de Commissie (Eurostat), met inbegrip van de gegevensuitwisselingnormen, worden overeenkomstig de onderzoeksprocedure van artikel 10, lid 2, door de Commissie goedgekeurd.".

(5)  Aan artikel 6 wordt de volgende alinea toegevoegd:"

"De Commissie keurt overeenkomstig de onderzoeksprocedure van artikel 10, lid 2, de regels voor de verspreiding van de resultaten goed.".

(6)  Artikel 7, lid 1, wordt vervangen door:"

"1. De Commissie keurt overeenkomstig de onderzoeksprocedure van artikel 10, lid 2, de methodologische eisen en criteria goed die garanderen dat gegevens van goede kwaliteit worden geproduceerd."

(6 bis)  Aan artikel 7 worden de volgende leden toegevoegd:"

"3 bis. Voor de toepassing van deze verordening zijn op de te verstrekken gegevens de kwaliteitscriteria van artikel 12, lid 1, van Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad* van toepassing.

3 ter.  De Commissie specificeert door middel van uitvoeringshandelingen de modaliteiten, de structuur, de periodiciteit en de vergelijkbaarheidselementen voor de kwaliteitsverslagen. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 10, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

_____________________________

* Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2009 betreffende de Europese statistiek en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1101/2008 betreffende de toezending van onder de statistische geheimhoudingsplicht vallende gegevens aan het Bureau voor de statistiek van de Europese Gemeenschappen, Verordening (EG) nr. 322/97 van de Raad betreffende de communautaire statistiek en Besluit 89/382/EEG, Euratom van de Raad tot oprichting van een Comité statistisch programma van de Europese Gemeenschappen (PB L 87 van 31.3.2009, blz. 164)." [Am. 10]

(6 ter)  De inleidende zin van artikel 8, lid 1, wordt vervangen door:"

"De Commissie legt het Europees Parlement en de Raad uiterlijk op …(5) en vervolgens om de drie jaar, na raadpleging van het Comité statistisch programma, een verslag voor over de uitvoering van de verordening. Dit verslag bevat met name:" [Am. 11]

(7)  Artikel 9 wordt vervangen door:"

"Artikel 9

Uitoefening van gedelegeerde bevoegdheden de bevoegdheidsdelegatie [Am. 12]

1.  Aan de Commissie wordt onder de in dit artikel vastgestelde voorwaarden de bevoegdheid verleend toegekend om gedelegeerde handelingen vast te stellen. [Am. 13]

2.  Bij de uitoefening van de op grond van artikel 2, lid 5, artikel 3 en artikel 4, lid 4, gedelegeerde bevoegdheden ziet de Commissie erop toe dat de gedelegeerde handelingen voor de lidstaten en de respondenten geen aanzienlijke extra administratieve lasten met zich meebrengen.

3.  De in artikel 2, lid 5, artikel 3 en artikel 4, lid 4, bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie toegekend voor een termijn van vijf jaar met ingang van (Publicatiebureau: gelieve de exacte datum van de inwerkingtreding van de wijzigingsverordening in te voegen) …(6). De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 14]

4.  De in artikel 2, lid 5, artikel 3 en artikel 4, lid 4, genoemde bevoegdheidsdelegatie kan te allen tijde door het Europees Parlement of de Raad worden ingetrokken.

Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het besluit treedt in werking op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

5.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

6.  Een overeenkomstig artikel 2, lid 5, artikel 3 of artikel 4, lid 4, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad vóór het verstrijken van de termijn van twee maanden aan de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden verlengd."

(8)  Artikel 10 wordt vervangen door:"

"Artikel 10

Comité

1.  De Commissie wordt bijgestaan door het bij Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2009 betreffende de Europese statistiek(*) opgericht Comité voor het Europees statistisch systeem. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren(**).

2.  In de gevallen waarin naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

2 bis.  Indien door het comité geen advies wordt uitgebracht, stelt de Commissie de uitvoeringshandeling niet vast en is artikel 5, lid 4, derde alinea, van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. [Am. 15]

______________

(*) Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2009 betreffende de Europese statistiek en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1101/2008 betreffende de toezending van onder de statistische geheimhoudingsplicht vallende gegevens aan het Bureau voor de Statistiek van de Europese Gemeenschappen, Verordening (EG) nr. 322/97 van de Raad betreffende de communautaire statistiek en Besluit 89/382/EEG, Euratom van de Raad tot oprichting van een Comité statistisch programma van de Europese Gemeenschappen (PB L 87 van 31.3.2009, blz. 164)

(**) Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13)."

(8 bis)  In Bijlage B wordt Tabel B1 vervangen door:"

[Am. 16]

(9)  Bijlage G wordt geschrapt.

Artikel 2

Deze verordening laat de procedures voor de vaststelling van de in Verordening (EG) nr. 1365/2006 bedoelde maatregelen die vóór de inwerkingtreding van deze verordening geïnitieerd maar niet afgerond zijn onverlet.

Artikel 3

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te …,

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

(1) Standpunt van het Europees Parlement van 11 maart 2014. (2) Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13). (3) PB L 55 van 28.2.2011, blz. 19. (4) Verordening (EG) nr. 1365/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 6 september 2006 betreffende de statistiek van het goederenvervoer over de binnenwateren en houdende intrekking van Richtlijn 80/1119/EEG van de Raad (PB L 264 van 25.9.2006, blz. 1). (5) Drie jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening. (6) De exacte datum van de inwerkingtreding van de wijzigingsverordening.

Amendementen van het Europees Parlement aangenomen op 11 maart 2014 op het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de verstrekking en kwaliteit van statistieken voor de procedure voor macro-economische onevenwichtigheden (COM(2013)0342 – C7-0162/2013 – 2013/0181(COD))(1)

P7_TA(2014)0181 A7-0143/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Door de Commissie voorgestelde tekst   Amendement Amendement 1 Voorstel voor een verordening Overweging 1 (1)  Verordening (EU) nr. 1176/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 november 2011 betreffende de preventie en correctie van macro-economische onevenwichtigheden1 voorziet in de instelling van een waarschuwingsmechanisme als hulpmiddel voor de vroegtijdige signalering van en het toezicht op onevenwichtigheden. Binnen dit mechanisme moet de Commissie jaarlijks een Waarschuwingsmechanismeverslag opstellen waarin een kwalitatieve economische en financiële beoordeling wordt gegeven en de lidstaten worden aangewezen die naar het oordeel van de Commissie door onevenwichtigheden geraakt kunnen zijn of het risico lopen daardoor geraakt te worden. (1)  Verordening (EU) nr. 1176/2011 van het Europees Parlement en de Raad1 (PMO) voorziet in de instelling van een waarschuwingsmechanisme als hulpmiddel voor de vroegtijdige signalering van en het toezicht op onevenwichtigheden. Binnen dit mechanisme moet de Commissie jaarlijks een Waarschuwingsmechanismeverslag opstellen waarin een kwalitatieve economische en financiële beoordeling wordt gegeven en de lidstaten worden aangewezen die naar het oordeel van de Commissie door onevenwichtigheden geraakt kunnen zijn of het risico lopen daardoor geraakt te worden. __________________ __________________ 1 PB L 306 van 23.11.2011, blz.25. 1 Verordening (EU) nr. 1176/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 november 2011 betreffende de preventie en correctie van macro-economische onevenwichtigheden (PB L 306 van 23.11.2011, blz. 25). Amendement 2 Voorstel voor een verordening Overweging 3 (3)  Betrouwbare statistische gegevens vormen de basis voor effectief toezicht op macro-economische onevenwichtigheden. Teneinde over deugdelijke en onafhankelijke statistische gegevens te kunnen beschikken, moeten de lidstaten de professionele onafhankelijkheid van de nationale statistische diensten waarborgen, overeenkomstig de praktijkcode Europese statistieken als vastgesteld in Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2009 betreffende de Europese statistiek3. (3)  Betrouwbare, nauwkeurige en bruikbare statistische gegevens zijn essentieel voor effectief toezicht op macro-economische onevenwichtigheden. Teneinde over deugdelijke en onafhankelijke statistische gegevens te kunnen beschikken, moet de onafhankelijkheid van Eurostat worden versterkt overeenkomstig de voorstellen van het Europees Parlement voor herziening van Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad1a en moeten de lidstaten de professionele onafhankelijkheid van de nationale statistische diensten waarborgen, overeenkomstig de praktijkcode Europese statistieken als vastgesteld in die verordening. __________________ 3 PB L 87 van 31.3.2009, blz. 164 1a Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2009 betreffende de Europese statistiek en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1101/2008 betreffende de toezending van onder de statistische geheimhoudingsplicht vallende gegevens aan het Bureau voor de Statistiek van de Europese Gemeenschappen, Verordening (EG) nr. 322/97 van de Raad betreffende de communautaire statistiek en Besluit 89/382/EEG, Euratom van de Raad tot oprichting van een Comité statistisch programma van de Europese Gemeenschappen (PB L 87 van 31.3.2009, blz. 164). Amendement 3 Voorstel voor een verordening Overweging 3 bis (nieuw) (3 bis)  De Commissie moet blijven inspelen op de behoefte aan betrouwbare statistische informatie op basis waarvan Uniebeleid beter kan worden afgestemd op de economische, maatschappelijke en territoriale situatie op regionaal niveau. Amendement 4 Voorstel voor een verordening Overweging 4 (4)  Het jaarlijks waarschuwingsmechanismeverslag, dat is gebaseerd op een scorebord met een reeks indicatoren waarvan de waarden worden vergeleken met hun indicatieve drempelwaarden, vormt een eerste screening waarbij de Commissie nagaat welke lidstaten een nadere, diepgaande analyse behoeven om vast te stellen of er zich onevenwichtigheden voordoen of dreigen voor te doen. Het waarschuwingsmechanismeverslag moet voor de PMO relevante gegevens omvatten. Niettemin wordt pas in de daaropvolgende diepgaande evaluaties geanalyseerd wat de drijvende krachten achter de waargenomen ontwikkelingen zijn en wat de aard van de onevenwichtigheden is. Het scorebord en de drempelwaarden worden niet mechanisch uitgelegd maar zijn voorwerp van een economische interpretatie. Bij het uitvoeren van diepgaande evaluaties onderzoekt de Commissie een breed scala van economische variabelen en aanvullende informatie, waarbij rekening wordt gehouden met landspecifieke omstandigheden. Daarom kan van tevoren geen uitputtende opsomming worden gegeven van alle gegevens die voor de procedure voor macro-economische onevenwichtigheden (hierna "PMO" genoemd) relevant kunnen zijn. (4)  Het jaarlijks waarschuwingsmechanismeverslag, dat is gebaseerd op een scorebord met een reeks indicatoren waarvan de waarden worden vergeleken met hun indicatieve drempelwaarden, vormt een eerste screening waarbij de Commissie nagaat welke lidstaten een nadere, diepgaande analyse behoeven om vast te stellen of er zich onevenwichtigheden voordoen of dreigen voor te doen. Het waarschuwingsmechanismeverslag moet voor de PMO relevante gegevens omvatten. Niettemin wordt pas in de daaropvolgende diepgaande evaluaties geanalyseerd wat de drijvende krachten achter de waargenomen ontwikkelingen zijn en wat de aard van de onevenwichtigheden is. Het scorebord en de drempelwaarden moeten niet mechanisch worden uitgelegd maar moeten voorwerp zijn van een economische interpretatie. Bij het uitvoeren van diepgaande evaluaties onderzoekt de Commissie een breed scala van economische variabelen en aanvullende informatie, waarbij rekening wordt gehouden met landspecifieke omstandigheden. Daarom kan van tevoren geen uitputtende opsomming worden gegeven van alle voor de PMO relevante gegevens, maar moeten deze gegevens worden gedefinieerd aan de hand van de in Verordening (EU) nr. 1176/2011 vastgelegde procedures voor het opsporen van macro-economische onevenwichtigheden en voor de preventie en correctie van buitensporige macro-economische onevenwichtigheden binnen de Unie. Bij het uitvoeren, monitoren en beoordelen van de PMO moeten het Europees Parlement, de Raad en de Commissie de voorkeur geven aan statistieken die door de lidstaten zijn samengesteld en naar de Commissie (Eurostat) zijn gestuurd. Andere statistieken die niet door de lidstaten zijn samengesteld en opgestuurd, mogen alleen worden gebruikt als de statistieken van de lidstaten niet de nodige informatie verschaffen en als de kwaliteit van deze andere statistieken voldoende in acht wordt genomen. Amendement 5 Voorstel voor een verordening Overweging 5 (5)  Er moet een betrouwbare procedure worden vastgesteld voor de verzameling, controle en bekendmaking van de voor de PMO relevante gegevens en voor de voortdurende verbetering van de onderliggende statistische informatie, overeenkomstig de kaders die de Commissie voor het beheer van de kwaliteit van de Europese statistieken4 heeft vastgesteld. De Groep directeuren macro-economische statistieken die de Commissie heeft opgericht, is een geschikte deskundigengroep om de Commissie (Eurostat) de nodige bijstand te verlenen bij de toepassing van een degelijke kwaliteitsbewakingsprocedure voor de voor de PMO relevante gegevens. (5)  Er moet een betrouwbare procedure worden vastgesteld voor de verzameling, compilatie, controle en bekendmaking van de voor de PMO relevante gegevens en voor de voortdurende verbetering van de onderliggende statistische informatie, overeenkomstig de kaders die de Commissie voor het beheer van de kwaliteit van de Europese statistieken4 heeft vastgesteld. De Groep directeuren macro-economische statistieken die de Commissie heeft opgericht en waarvan ook deskundigen uit het Comité voor het Europees statistisch systeem en het Europees Stelsel van centrale banken deel uitmaken, is een geschikte deskundigengroep om de Commissie (Eurostat) de nodige bijstand te verlenen bij de toepassing van een degelijke kwaliteitsbewakingsprocedure voor de voor de PMO relevante gegevens. __________________ __________________ 4 COM(2005)0217 definitief en COM(2011)0211 definitief. 4 COM(2005)0217 definitief en COM(2011)0211 definitief. Amendement 6 Voorstel voor een verordening Overweging 6 (6)  Het is van wezenlijk belang dat de statistieken die voor het uitvoeren van de taken van de Unie nodig zijn, op betrouwbare gegevens zijn gebaseerd. Het gebruik van onbetrouwbare gegevens voor de productie van voor de PMO relevante gegevens kan de belangen van de Unie aanzienlijke schade toebrengen. Een boetemechanisme moet ontmoedigen dat bewust of door grove nalatigheid een onjuiste weergave wordt gegeven van voor de PMO relevante gegevens, welke gegevens essentieel zijn voor het opsporen van macro-economische onevenwichtigheden en voor de preventie en correctie van buitensporige macro-economische onevenwichtigheden binnen de Unie. Een dergelijk boetemechanisme zou er tevens voor zorgen dat bij de productie van voor de PMO relevante gegevens de nodige zorgvuldigheid wordt betracht. (6)  Het is van wezenlijk belang dat de statistieken die voor het uitvoeren van de taken van de Unie nodig zijn, op betrouwbare gegevens zijn gebaseerd. De procedures zoals bedoeld in de Verordeningen (EU) nr. 1176/2011 en (EU) nr. 1174/2011 moeten worden aangevuld met een vergelijkbaar formeel kader voor het verzamelen, aan een kwaliteitstoetsing onderwerpen en verstrekken van voor de PMO relevante gegevens, in overeenstemming met de gemeenschappelijke kwaliteitscriteria zoals bedoeld in Verordening (EG) nr. 223/2009. Aanvullende maatregelen moeten de handhaving van de productie, de verstrekking en het toezicht op de kwaliteit van voor de PMO relevante gegevens doeltreffender maken en zijn nodig met het oog op de uitvoering van de PMO. Deze maatregelen moeten de geloofwaardigheid van de onderliggende statistische gegevens, evenals van de verstrekking en kwaliteitsbewaking van voor de PMO relevante gegevens verbeteren. Amendement 7 Voorstel voor een verordening Overweging 6 bis (nieuw) (6 bis)  Om te ontmoedigen dat bewust of door grove nalatigheid een onjuiste weergave wordt gegeven van voor de PMO relevante gegevens, moet er een correctiemechanisme worden ingesteld, dat tevens tot doel heeft ervoor te zorgen dat bij de productie van voor de PMO relevante gegevens de nodige zorgvuldigheid wordt betracht. Amendement 8 Voorstel voor een verordening Overweging 7 (7)  Teneinde de regels inzake de berekening van de boeten voor de manipulatie van statistieken aan te vullen, alsook de regels inzake de procedure die de Commissie voor het onderzoeken van dergelijke acties moet volgen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen betreffende gedetailleerde criteria voor het vaststellen van het bedrag van de boete en het uitvoeren van onderzoeken van de Commissie. Het is met name van belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. Bij het voorbereiden en opstellen van gedelegeerde handelingen moet de Commissie erop toezien dat de desbetreffende documenten gelijktijdig, tijdig en op passende wijze bij het Europees Parlement en de Raad worden ingediend. (7)  Teneinde de regels inzake de berekening van de rentedragende deposito's en de boeten voor de manipulatie van statistieken aan te vullen, alsook de regels inzake de procedure die de Commissie bij onderzoeken naar de manipulatie van statistieken moet volgen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen betreffende gedetailleerde criteria voor het vaststellen van het bedrag van de boete en het uitvoeren van onderzoeken van de Commissie. Het is met name van belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. Bij het voorbereiden en opstellen van gedelegeerde handelingen moet de Commissie erop toezien dat de desbetreffende documenten gelijktijdig, tijdig en op passende wijze bij het Europees Parlement en de Raad worden ingediend. Amendement 9 Voorstel voor een verordening Overweging 8 (8)   Tussen de Commissie en de statistische diensten van de lidstaten dient sprake te zijn van nauwe samenwerking en een voortdurende dialoog om de kwaliteit van de voor de PMO relevante gegevens die door de lidstaten worden gemeld en van de onderliggende statistische informatie te waarborgen. (8)  De voortdurende samenwerking en coördinatie tussen de Commissie (Eurostat) en de statistische diensten van de lidstaten is een belangrijk onderdeel van een efficiënte coördinatie van statistische activiteiten binnen het Europees statistisch systeem (ESS). Deze samenwerking dient te worden versterkt om de kwaliteit van de voor de PMO relevante gegevens die door de lidstaten worden gemeld en van de onderliggende statistische informatie te waarborgen; de aparte institutionele positie van het Europees Systeem van centrale banken (ESCB) en de onafhankelijkheid van de centrale banken moeten in het kader van de ontwikkeling, productie en verspreiding van voor de PMO relevante gegevens in het kader van de respectieve governancestructuur en de statistische werkprogramma's van het ESS en het ESCB worden gerespecteerd. Amendement 10 Voorstel voor een verordening Overweging 9 (9)  Overeenkomstig artikel 9 van Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad moeten het Europees statistisch systeem en het Europees Stelsel van Centrale Banken met betrekking tot de voor de PMO relevante gegevens nauw met elkaar samenwerken om de rapportagelast zo klein mogelijk te houden, samenhang en vergelijkbaarheid te verzekeren en de onderliggende statistieken te verbeteren. (9)  Aangezien het ESS belast is met de productie van een aantal statistieken die ten grondslag liggen aan de voor de PMO relevante gegevens, en het ESCB belast is met de productie van een aantal andere statistieken die ten grondslag liggen aan de voor de PMO relevante gegevens, moeten de twee systemen met betrekking tot de voor de PMO relevante gegevens nauw met elkaar samenwerken, overeenkomstig artikel 9 van Verordening (EG) nr. 223/2009, om de rapportagelast zo klein mogelijk te houden, samenhang en vergelijkbaarheid te verzekeren en de onderliggende statistieken te verbeteren. Praktische operationele regelingen voor de samenwerking tussen het ESS en het ESCB op het gebied van kwaliteitsborging van voor de PMO relevante gegevens kunnen in een memorandum van overeenstemming worden vastgesteld. Gezien zijn lange ervaring met statistieken op het gebied van de voor de PMO relevante gegevens zou het Comité voor monetaire, financiële en betalingsbalansstatistiek, opgericht bij Besluit 2006/856/EG van de Raad1a, advies kunnen verstrekken over de praktische operationele regelingen voor de samenwerking die in een dergelijk memorandum van overeenstemming kunnen worden opgenomen. _____________ 1a.  PB L 332 van 30.11.2006, blz. 21. Amendement 11 Voorstel voor een verordening Overweging 9 bis (nieuw) (9 bis)  De in deze verordening neergelegde bepalingen moeten worden gezien in de context van het verbeteren van de Europese economische governance, waarvoor meer democratische verantwoording op nationaal niveau en op niveau van de Unie vereist is. Van het verbeterde systeem voor statistisch toezicht op voor de PMO relevante gegevens moet een nauwere en vroegtijdigere betrokkenheid van de nationale parlementen en het Europees Parlement deel uitmaken. Hoewel wordt erkend dat de gesprekspartners van het Europees Parlement in het kader van de dialoog de relevante instellingen van de Unie en hun vertegenwoordigers zijn, kan de bevoegde commissie van het Europees Parlement vertegenwoordigers van de nationale instanties voor de statistiek uitnodigen om hoorzittingen op vrijwillige basis bij te wonen. Amendement 12 Voorstel voor een verordening Overweging 9 ter (nieuw) (9 ter)  De versterking van de economisch governance door middel van een verbeterd systeem voor statistisch toezicht op voor de PMO relevante gegevens moet een nauwere en vroegtijdigere betrokkenheid van de nationale parlementen en het Europees Parlement behelzen. Amendement 13 Voorstel voor een verordening Overweging 12 bis (nieuw) (12 bis)  De opschorting van financiële middelen als gevolg van de procedure voor macro-economische onevenwichtigheden dient evenwel als laatste redmiddel te worden gebruikt, waarbij rekening moet worden gehouden met een diepgaande analyse van de indicatoren voor werkloosheid, armoede en de krimp van het bbp. Amendement 14 Voorstel voor een verordening Artikel 1 – lid 2 bis (nieuw) 2 bis.  Procedures voor kwaliteitsbewaking die in het kader van deze verordening worden ingevoerd, houden rekening met en zijn gebaseerd op beste praktijken in bestaande procedures voor kwaliteitsbewaking. Dergelijke procedures mogen niet leiden tot dubbel werk op het gebied van kwaliteitsbewaking of parallelle gegevensbestanden. Amendement 15 Voorstel voor een verordening Artikel 2 – lid 2 2.  De uiterste termijnen voor verstrekking van de voor de PMO relevante gegevens zijn de termijnen die zijn vastgesteld krachtens het toepasselijke basisbesluit of door de Commissie bekend zijn gemaakt via specifieke kalenders, waarbij rekening wordt gehouden met de behoeften van de Unie. 2.  De uiterste termijnen voor verstrekking van de voor de PMO relevante gegevens zijn de termijnen die zijn vastgesteld krachtens het toepasselijke basisbesluit of door de Commissie bekend zijn gemaakt via specifieke kalenders, waarbij rekening wordt gehouden met het kader van het Europees semester en de behoeften van de Unie. Amendement 16 Voorstel voor een verordening Artikel 2 – lid 3 3.  De Commissie informeert de lidstaten elk jaar over het tijdschema voor het jaarlijkse waarschuwingsmechanismeverslag waarin artikel 3 van Verordening (EU) nr. 1176/2011 voorziet. Op basis van dit tijdschema en de in lid 2 bedoelde uiterste termijnen en kalenders stelt de Commissie ook een sluitingsdatum vast voor verstrekking van de meest recente voor de PMO relevante gegevens en stelt de lidstaten hiervan in kennis. 3.  De Commissie informeert de lidstaten elk jaar over het tijdschema voor het jaarlijkse waarschuwingsmechanismeverslag waarin artikel 3 van Verordening (EU) nr. 1176/2011 voorziet. Op basis van dit tijdschema en de in lid 2 bedoelde uiterste termijnen en kalenders stelt de Commissie ook een sluitingsdatum vast, en stelt de lidstaten hiervan in kennis, voor de selectie door de Commissie (Eurostat) van de voor de PMO relevante gegevens om voor elke lidstaat de indicatoren voor het PMO-scorebord vast te stellen en een referentiedatabank met de voor de PMO relevante gegevens te creëren. Amendement 17 Voorstel voor een verordening Artikel 2 – lid 3 bis (nieuw) 3 bis.  De Commissie (Eurostat) geeft elke lidstaat voor controledoeleinden ten laatste vijf werkdagen na de sluitingsdatum toegang tot de referentiedatabank met de geselecteerde, voor de PMO relevante gegevens. Gedurende de zeven werkdagen volgend op die periode van vijf werkdagen controleren de lidstaten de gegevens en bevestigen de juistheid ervan of wijzigen deze. Amendement 18 Voorstel voor een verordening Artikel 3 – lid 1 1.  Samen met de voor de PMO relevante gegevens, zoals bedoeld in artikel 1, sturen de lidstaten de Commissie (Eurostat) ook informatie waaruit blijkt hoe deze gegevens zijn berekend, inclusief informatie over eventuele veranderingen in bronnen en methoden, in de vorm van een kwaliteitsverslag. 1.  Samen met de voor de PMO relevante gegevens, zoals bedoeld in artikel 1, verstrekken de lidstaten de Commissie (Eurostat) ook informatie waaruit blijkt hoe deze gegevens zijn berekend, inclusief informatie over eventuele veranderingen in bronnen en methoden, in de vorm van een kwaliteitsverslag. Amendement 19 Voorstel voor een verordening Artikel 3 – lid 2 bis (nieuw) 2 bis.  De lidstaten sturen het kwaliteitsverslag binnen zeven dagen op, in overeenstemming met artikel 2, lid 3 bis. Amendement 20 Voorstel voor een verordening Artikel 3 – lid 3 3.  De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast betreffende de modaliteiten, opbouw en frequentie van de kwaliteitsverslagen. Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 14, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure. 3.  De Commissie stelt gedelegeerde handelingen vast betreffende de modaliteiten, opbouw en frequentie van de in lid 1 bedoelde kwaliteitsverslagen. Deze gedelegeerde handelingen worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 12 bedoelde onderzoeksprocedure. Amendement 21 Voorstel voor een verordening Artikel 6 – lid 2 2.  De Commissie (Eurostat) stelt vóór [...] [negen maanden na het vaststellen van deze verordening] richtsnoeren op voor het samenstellen van deze lijsten. De lidstaten stellen de lijsten samen op basis van deze richtsnoeren en sturen ze uiterlijk op [...] [zes maanden na het vaststellen van deze verordening] naar de Commissie (Eurostat). De lijsten worden bijgewerkt overeenkomstig de in artikel 14, lid 2 bedoelde richtsnoeren. 2.  De lidstaten stellen de lijsten op en sturen ze uiterlijk op [...] [negen maanden na de inwerkingtreding van deze verordening] naar de Commissie (Eurostat). De Commissie stelt vóór [...] [zes maanden na de inwerkingtreding van deze verordening] gedelegeerde handelingen op voor het vaststellen van de structuur en de modaliteiten voor het bijwerken van deze lijsten. Deze gedelegeerde handelingen worden vastgesteld in overeenstemming met de in artikel 12 bedoelde onderzoeksprocedure. Amendement 22 Voorstel voor een verordening Hoofdstuk VI - titel MISSIES NAAR LIDSTATEN DIALOOGMISSIES NAAR LIDSTATEN Amendement 23 Voorstel voor een verordening Artikel 7 – lid 1 1.  Wanneer de Commissie (Eurostat) problemen vaststelt, in het bijzonder in het kader van de kwaliteitsbeoordeling van artikel 5, kan zij besluiten tot het uitzenden van onderzoeksmissies naar de betrokken lidstaat. 1.  Wanneer de Commissie (Eurostat) vaststelt dat de kwaliteit van de statistieken door haar aan een grondiger beoordeling moet worden onderworpen, in het bijzonder in het kader van de kwaliteitsbeoordeling van artikel 5, kan zij besluiten tot het uitzenden van dialoogmissies naar de betrokken lidstaat. Amendement 24 Voorstel voor een verordening Artikel 7 – lid 2 2.  Doel van dergelijke missies is om diepgaand onderzoek te doen naar de kwaliteit van de betreffende voor de PMO relevante gegevens. Deze missies richten zich vooral op methodologische kwesties, de in de lijsten beschreven bronnen en methoden, de gegevens en de ondersteunende statistische processen, teneinde een oordeel te vormen over de mate waarin de toepasselijke administratieve en statistische voorschriften worden nageleefd. 2.  Doel van de in lid 1 bedoelde dialoogmissies is om diepgaand onderzoek te doen naar de kwaliteit van de betreffende voor de PMO relevante gegevens. De dialoogmissies richten zich vooral op methodologische kwesties, de in de lijsten beschreven bronnen en methoden, de gegevens en de ondersteunende statistische processen, teneinde een oordeel te vormen over de mate waarin de toepasselijke administratieve en statistische voorschriften worden nageleefd. Amendement 25 Voorstel voor een verordening Artikel 7 – lid 2 bis (nieuw) 2 bis.  Wanneer de Commissie (Eurostat) een dialoogmissie organiseert, deelt zij haar voorlopige bevindingen voor commentaar aan de betrokken lidstaat mee. Amendement 26 Voorstel voor een verordening Artikel 7 – lid 3 3.  De Commissie (Eurostat) doet aan het Comité voor de economische politiek dat bij Besluit 74/122/EEG van de Raad7 is ingesteld, verslag over de bevindingen van deze missies en over eventuele opmerkingen van de betrokken lidstaat over deze bevindingen. Nadat deze verslagen naar het Comité voor economische politiek zijn gestuurd, worden zij, samen met eventuele opmerkingen van de betrokken lidstaat, openbaar gemaakt, onverminderd de bepalingen betreffende statistische geheimhouding van Verordening (EG) nr. 223/2009. 3.  De Commissie (Eurostat) doet aan het Europees Parlement en het Comité voor de economische politiek dat bij Besluit 74/122/EEG van de Raad7 is ingesteld, verslag over de bevindingen van deze dialoogmissies en over eventuele opmerkingen van de betrokken lidstaat over deze bevindingen. Nadat deze verslagen naar het Europees Parlement en het Comité voor de economische politiek zijn gestuurd, worden zij, samen met eventuele opmerkingen van de betrokken lidstaat, openbaar gemaakt, onverminderd de bepalingen betreffende statistische geheimhouding van Verordening (EG) nr. 223/2009. ____________ ____________ 7.   PB L 63 van 5.3.1974, blz. 21 7.   PB L 63 van 5.3.1974, blz. 21 Amendement 27 Voorstel voor een verordening Artikel 7 – lid 4 4.  De lidstaten verschaffen de Commissie (Eurostat) op haar verzoek deskundigenbijstand voor statistische kwesties die met de PMO verband houden, onder meer voor het voorbereiden en uitvoeren van de onderzoeksmissies. Deze deskundigen brengen onafhankelijk advies uit. Op basis van schriftelijke voorstellen van de nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de voor de PMO relevante gegevens, stelt de Commissie (Eurostat) vóór [nog vast te stellen datum] een lijst van deskundigen op. 4.  De lidstaten verschaffen de Commissie (Eurostat) op haar verzoek deskundigenbijstand voor statistische kwesties die met de PMO verband houden, onder meer voor het voorbereiden en uitvoeren van de dialoogmissies. Deze deskundigen brengen onafhankelijk advies uit. Op basis van schriftelijke voorstellen van de nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de voor de PMO relevante gegevens, stelt de Commissie (Eurostat) vóór [Zes maanden na de inwerkingtreding van deze verordening] een lijst van deskundigen op. Amendement 28 Voorstel voor een verordening Artikel 7 – lid 5 5.  De Commissie (Eurostat) stelt regels en procedures vast voor de selectie van de deskundigen, met inachtneming van een passende spreiding van deskundigen over de lidstaten en een passende roulatie van deskundigen tussen de lidstaten, alsmede voor de organisatie van hun werkzaamheden en de nadere financiële bepalingen. De Commissie (Eurostat) deelt met de lidstaten in de volledige kosten die door de lidstaten bij de ondersteuning door hun nationale deskundigen worden gemaakt. 5.  De Commissie (Eurostat) stelt regels en procedures vast voor de selectie van de deskundigen, met inachtneming van een passende spreiding van deskundigen over de lidstaten en een passende en tijdige roulatie van deskundigen tussen de lidstaten, alsmede voor de organisatie van hun werkzaamheden en de nadere financiële bepalingen. De Commissie (Eurostat) deelt met de lidstaten in de volledige kosten die door de lidstaten bij de ondersteuning door hun nationale deskundigen worden gemaakt. Amendement 29 Voorstel voor een verordening Artikel 7 – lid 6 bis (nieuw) 6 bis.  Dit artikel is niet van toepassing in gevallen waarin sectoriële wetgeving reeds in bezoeken van de Commissie aan lidstaten voorziet. Amendement 30 Voorstel voor een verordening Artikel 8 – lid 1 1.  De Commissie (Eurostat) verstrekt de voor de PMO gebruikte gegevens onder meer via nieuwsberichten en/of andere kanalen die zij daarvoor geschikt acht. 1.  De Commissie (Eurostat) maakt de voor de PMO gebruikte gegevens openbaar onder meer via nieuwsberichten en/of andere kanalen die zij daarvoor geschikt acht. Amendement 31 Voorstel voor een verordening Artikel 8 – lid 2 2.  Het niet verstrekken van eigen gegevens door een lidstaat leidt niet tot uitstel van de verstrekking van voor de PMO relevante gegevens over die lidstaat door de Commissie. 2.  De Commissie (Eurostat) stelt de datum van publicatie van het nieuwsbericht vast en deelt deze ten laatste tien dagen na de in artikel 2 bedoelde sluitingsdatum aan de lidstaten mee. Het niet verstrekken van eigen gegevens door een lidstaat leidt niet tot uitstel van de verstrekking van voor de PMO relevante gegevens over die lidstaat door de Commissie. Amendement 32 Voorstel voor een verordening Artikel 8 – lid 3 3.  De Commissie (Eurostat) kan een voorbehoud maken ten aanzien van de kwaliteit van de voor de PMO relevante gegevens van de lidstaten. De Commissie (Eurostat) deelt de betrokken lidstaat en de voorzitter van het Comité voor de economische politiek uiterlijk drie werkdagen vóór de geplande datum van bekendmaking mee welk voorbehoud zij beoogt te maken en bekend te maken. Indien de kwestie na bekendmaking van de gegevens en het voorbehoud wordt opgelost, wordt onmiddellijk daarna bekendgemaakt dat het voorbehoud is ingetrokken. 3.  De Commissie (Eurostat) kan een voorbehoud maken ten aanzien van de kwaliteit van de voor de PMO relevante gegevens van de lidstaten. De lidstaat in kwestie wordt in de gelegenheid gesteld zich te verweren. De Commissie (Eurostat) deelt de betrokken lidstaat en de voorzitter van het Comité voor de economische politiek uiterlijk tien werkdagen vóór de geplande datum van bekendmaking mee welk voorbehoud zij beoogt te maken en bekend te maken. Indien de kwestie na bekendmaking van de gegevens en het voorbehoud wordt opgelost, wordt onmiddellijk daarna bekendgemaakt dat het voorbehoud is ingetrokken. Amendement 33 Voorstel voor een verordening Artikel 8 – lid 4 4.  Wanneer er aanwijzingen zijn dat de door de lidstaten verstrekte gegevens niet in overeenstemming zijn met de eisen van artikel 3, lid 2, van deze verordening, kan de Commissie (Eurostat) deze gegevens wijzigen en de gewijzigde gegevens en een motivering van de wijziging verstrekken. De Commissie (Eurostat) deelt de betrokken lidstaat en de voorzitter van het Comité voor de economische politiek uiterlijk drie werkdagen vóór de geplande datum van bekendmaking de gewijzigde gegevens en de motivering van de wijziging mee. 4.  Wanneer er aanwijzingen zijn dat de door de lidstaten verstrekte gegevens niet in overeenstemming zijn met de eisen van artikel 3, lid 2, van deze verordening, de toepasselijke methodologische normen en de vereisten van volledigheid, betrouwbaarheid, tijdigheid en consistentie van statistische gegevens, kan de Commissie (Eurostat) deze gegevens wijzigen en de gewijzigde gegevens en een motivering van de wijziging openbaar maken. De Commissie (Eurostat) deelt de betrokken lidstaat en de voorzitter van het Comité voor de economische politiek uiterlijk drie werkdagen vóór de geplande datum van bekendmaking de gewijzigde gegevens en de motivering van de wijziging mee. Amendement 34 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 1 1.  De Raad kan op voorstel van de Commissie besluiten om een lidstaat die bewust of door grove nalatigheid een onjuiste weergave heeft gegeven van de voor de PMO relevante gegevens, een boete op te leggen. 1.  De Raad kan op aanbeveling van de Commissie in een tweestappenprocedure besluiten om een rentedragend deposito en vervolgens, als naar het oordeel van de Commissie de lidstaat de in lid 1 bis bedoelde corrigerende maatregelen niet heeft uitgevoerd, als laatste redmiddel een boete op te leggen aan een lidstaat die bewust een onjuiste weergave heeft gegeven van de voor de PMO relevante gegevens of door wiens grove nalatigheid de voor de PMO relevante gegevens onjuist worden weergegeven, als gevolg waarvan de Commissie niet in staat is een waarheidsgetrouwe en eerlijke beoordeling uit te voeren. Amendement 35 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 1 bis (nieuw) 1 bis.  De betreffende lidstaat brengt binnen een vastgestelde termijn verslag uit aan de Commissie over de corrigerende maatregelen die nodig zijn om de in lid 1 bedoelde onjuiste weergave of grove nalatigheid aan te pakken en te verhelpen, en om te voorkomen dat een soortgelijke situatie zich in de toekomst voordoet. Het verslag wordt openbaar gemaakt. Amendement 36 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 2 2.  De in lid 1 bedoelde boeten zijn doeltreffend, afschrikkend en evenredig met de aard, de ernst en de duur van de verkeerde voorstelling. De boete bedraagt maximaal 0,05% van het bbp van de betrokken lidstaat. 2.  De in lid 1 bedoelde rentedragende deposito's zijn doeltreffend, afschrikkend en evenredig met de aard, de ernst en de duur van de verkeerde voorstelling. Het rentedragende deposito bedraagt maximaal 0,05% van het bbp van de betrokken lidstaat in het voorafgaande jaar. Amendement 37 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 3 – alinea 1 3.  De Commissie kan alle onderzoeken uitvoeren, die nodig zijn om het bestaan van verkeerde voorstellingen als bedoeld in lid 1 vast te stellen. De Commissie kan besluiten een onderzoek te openen als zij meent dat er serieuze indicaties zijn voor het bestaan van feiten die een dergelijke verkeerde voorstelling kunnen vormen. Bij het onderzoek naar de vermeende onjuiste weergaven houdt de Commissie rekening met eventuele opmerkingen van de betrokken lidstaat. Voor de uitvoering van haar taken kan de Commissie de lidstaat verzoeken om informatie te verstrekken en kan zij ter plaatse inspecties uitvoeren en zich toegang verschaffen tot de statistische informatie en documenten die ten grondslag liggen aan de voor de PMO relevante gegevens. Indien volgens het recht van de betrokken lidstaat voor inspecties ter plaatse de voorafgaande gerechtelijke toestemming is vereist, dient de Commissie daartoe de nodige verzoeken in. 3.  De Commissie kan, in overeenstemming met de Verdragen en specifieke sectoriële wetgeving, alle onderzoeken initiëren en uitvoeren, die nodig zijn om het bestaan van verkeerde voorstellingen als bedoeld in lid 1 vast te stellen. De Commissie kan besluiten een onderzoek te openen als zij meent dat er serieuze indicaties zijn voor het bestaan van feiten die een dergelijke verkeerde voorstelling kunnen vormen. Bij het onderzoek naar de vermeende onjuiste weergaven houdt de Commissie rekening met eventuele opmerkingen van de betrokken lidstaat. Voor de uitvoering van haar taken kan de Commissie de lidstaat waarnaar het onderzoek is ingesteld verzoeken om informatie te verstrekken en kan zij ter plaatse inspecties uitvoeren en zich toegang verschaffen tot de statistische informatie en documenten die ten grondslag liggen aan de voor de PMO relevante gegevens. Indien vereist volgens het recht van de lidstaat waarnaar het onderzoek is ingesteld, wordt voorafgaand aan een inspectie ter plaatse toestemming van de gerechtelijke autoriteit verkregen. Amendement 38 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 3 – alinea 2 Na voltooiing van het onderzoek en voordat zij een voorstel voorlegt aan de Raad, stelt Commissie de betrokken lidstaat in de gelegenheid gehoord te worden over de zaken die het voorwerp van het onderzoek uitmaken. De Commissie baseert elk voorstel aan de Raad uitsluitend op basis van feiten waarvoor de betrokken lidstaat de gelegenheid heeft gehad om opmerkingen in te dienen. Na voltooiing van het onderzoek en voordat zij een aanbeveling doet aan de Raad, stelt de Commissie de lidstaat waarnaar het onderzoek is ingesteld in de gelegenheid gehoord te worden over de zaken die zijn onderzocht. De Commissie baseert elke aanbeveling aan de Raad uitsluitend op feiten waarvoor de betrokken lidstaat de gelegenheid heeft gehad om opmerkingen in te dienen. Amendement 39 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 3 – alinea 2 bis (nieuw) De Commissie informeert de bevoegde commissie van het Europees Parlement over elk onderzoek of elke aanbeveling als bedoeld in dit lid. De bevoegde commissie van het Europees Parlement kan een lidstaat waarop een aanbeveling van de Commissie betrekking heeft, de gelegenheid bieden aan een gedachtewisseling deel te nemen. Amendement 40 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 4 bis (nieuw) 4 bis.  De Commissie kan naar aanleiding van een met redenen omkleed verzoek van de betrokken lidstaat aan de Commissie, aanbevelen dat de Raad het bedrag van het rentedragende deposito vermindert of annuleert. Het rentedragende deposito heeft een rentevoet die het kredietrisico van de Commissie en de betrokken investeringsperiode weerspiegelt. Amendement 41 Voorstel voor een verordening Artikel 9 – lid 5 5.  Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft volledige rechtsmacht inzake beroepen tegen besluiten van de Raad waarbij een boete in overeenstemming met lid 1 is vastgesteld. Het kan de aldus opgelegde boete intrekken, verminderen of verhogen. 5.  Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft volledige rechtsmacht inzake beroepen tegen besluiten van de Raad waarbij een rentedragend deposito in overeenstemming met lid 1 is vastgesteld. Het kan het aldus opgelegde rentedragende deposito intrekken, verminderen of verhogen. Amendement 42 Voorstel voor een verordening Hoofdstuk IX - titel AARD VAN DE SANCTIES EN OPNEMING IN DE BEGROTING VAN DE OPBRENGST ERVAN AARD VAN DE BOETEN EN TOEWIJZING AAN DE BEGROTING VAN DE OPBRENGST ERVAN Amendement 43 Voorstel voor een verordening Artikel 12 – lid 2 2.  De bevoegdheid om de in artikel 9, lid 4, bedoelde gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van drie jaar, welke termijn één maand na de vaststelling van deze verordening begint. De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van drie jaar een verslag over de bevoegdheidsdelegatie op. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen deze verlenging verzet. 2.  De bevoegdheid om de in artikel 3, lid 3, artikel 6, lid 2, en artikel 9, lid 4, bedoelde gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van twee jaar, welke termijn één maand na de vaststelling van deze verordening begint. De Commissie stelt, na raadpleging van de betrokken actoren, waaronder de ECB, overeenkomstig artikel 127 VWEU, uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van twee jaar een verslag over de bevoegdheidsdelegatie op. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen deze verlenging verzet. Amendement 44 Voorstel voor een verordening Artikel 12 – lid 3 3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 9, lid 4, bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Een besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet. 3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 3, lid 3, artikel 6, lid 2, en artikel 9, lid 4, bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Een besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet. Amendement 45 Voorstel voor een verordening Artikel 12 – lid 5 5.  Een krachtens artikel 9, lid 4, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van de termijn van twee maanden de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden verlengd. 5.  Een overeenkomstig artikel 3, lid 3, artikel 6, lid 2, en artikel 9, lid 4, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking als het Europees Parlement of de Raad binnen een termijn van drie maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement of de Raad daartegen geen bezwaar heeft gemaakt, of als zowel het Europees Parlement als de Raad vóór het verstrijken van de termijn van twee maanden de Commissie hebben meegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met drie maanden verlengd. Amendement 46 Voorstel voor een verordening Artikel 13 Met betrekking tot de in artikel 9 bedoelde maatregelen besluit de Raad zonder rekening te houden met de stem van het lid van de Raad dat de betrokken lidstaat vertegenwoordigt. Met betrekking tot de in artikel 9 bedoelde maatregelen besluit de Raad zonder rekening te houden met de stem van het lid van de Raad dat de betrokken lidstaat vertegenwoordigt. Het in artikel 9, lid 1, bedoelde besluit wordt geacht door de Raad te zijn goedgekeurd tenzij de Raad, binnen tien dagen na de aanneming van de aanbeveling door de Commissie, met gekwalificeerde meerderheid besluit de aanbeveling te verwerpen. Amendement 47 Voorstel voor een verordening Artikel 13 – alinea 1 bis (nieuw) Een gekwalificeerde meerderheid van de leden van de Raad, zoals bedoeld in artikel 9, lid 1, wordt bepaald overeenkomstig artikel 238, lid 3, onder a), VWEU. Amendement 48 Voorstel voor een verordening Artikel 15 Overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EG) nr. 223/2009 zorgen de nationale instanties voor de statistiek van de lidstaten (de NSI) voor de vereiste coördinatie op nationaal niveau van activiteiten in verband met de voor de PMO relevante gegevens. Alle andere nationale instanties doen hiervoor verslag aan de NSI. De lidstaten nemen de nodige maatregelen om toepassing van deze bepaling te waarborgen. Overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EG) nr. 223/2009 zorgen de nationale instanties voor de statistiek van de lidstaten (de NSI's) voor de vereiste coördinatie op nationaal niveau van activiteiten in verband met de voor de PMO relevante gegevens. De nationale centrale banken, in hun hoedanigheid als leden van het ESCB die voor de PMO relevante gegevens produceren, en, indien van toepassing, andere relevante nationale instanties werken hiervoor met de NSI samen. Nationale autoriteiten die gegevens produceren, dragen voor die gegevens de verantwoordelijkheid. De lidstaten nemen de nodige maatregelen om toepassing van deze bepaling te waarborgen. Amendement 49 Voorstel voor een verordening Artikel 17 De Commissie (Eurostat) doet regelmatig verslag aan het Europees Parlement en de Raad over de activiteiten die zij voor de tenuitvoerlegging van deze verordening heeft uitgevoerd. De Commissie (Eurostat) doet ten minste eenmaal per jaar verslag aan het Europees Parlement en de Raad over de activiteiten die zij voor de tenuitvoerlegging van deze verordening heeft uitgevoerd in het kader van het Europees semester zoals bedoeld in Verordening (EU) nr. 1175/2011 van het Europees Parlement en de Raad1a. ________________ 1a Verordening (EU) nr. 1175/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 november 2011 tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1466/97 van de Raad over versterking van het toezicht op begrotingssituaties en het toezicht op en de coördinatie van het economisch beleid (PB L 306 van 23.11.2011, blz. 12). Amendement 50 Voorstel voor een verordening Artikel 18 – lid 1 1.  Uiterlijk op 14 december 2014 en vervolgens om de vijf jaar evalueert de Commissie de toepassing van deze verordening en doet zij aan het Europees Parlement en de Raad verslag over de bevindingen. 1.  Uiterlijk op 14 december 2014, en vervolgens om de vijf jaar, evalueert de Commissie de toepassing van deze verordening en brengt zij hierover verslag uit aan het Europees Parlement en de Raad. In voorkomend geval gaat dit verslag vergezeld van een wetgevingsvoorstel. Amendement 51 Voorstel voor een verordening Artikel 18 – lid 2 – alinea 1 – letter b b)  de effectiviteit van deze verordening en van de toegepaste procedure voor kwaliteitsbewaking. b)  de effectiviteit en evenredigheid van deze verordening en van de toegepaste procedure voor kwaliteitsbewaking.

(1) De zaak werd terugverwezen voor een nieuwe behandeling naar de bevoegde Commissie uit hoofde van artikel 57, lid 2, tweede alinea, van het Reglement (A7-0143/2014).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een ontwerpbesluit van de Raad betreffende de verlenging van de Overeenkomst inzake wetenschappelijke en technologische samenwerking tussen de Europese Gemeenschap en de regering van de Verenigde Staten van Amerika (15854/2013 – C7-0462/2013 – 2013/0351(NLE))

P7_TA(2014)0182 A7-0126/2014

(Goedkeuring)

Het Europees Parlement,

–  gezien het ontwerpbesluit van de Raad (15854/2013),

–  gezien Besluit 98/591/EG van de Raad van 13 oktober 1998 betreffende de sluiting van de Overeenkomst inzake wetenschappelijke en technologische samenwerking tussen de Europese Gemeenschap en de regering van de Verenigde Staten van Amerika,

–  gezien het verzoek om goedkeuring dat de Raad heeft ingediend krachtens artikel 186 en artikel 218, lid 6, tweede alinea, onder a) v), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (C7-0462/2013),

–  gezien artikel 81, lid 1, eerste en derde alinea, en artikel 81, lid 2, artikel 90, lid 7, en artikel 46, lid 1, van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling van de Commissie industrie, onderzoek en energie (A7-0126/2014),

1.  hecht zijn goedkeuring aan de verlenging van de overeenkomst;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten en de Verenigde Staten van Amerika.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het ontwerpbesluit van de Raad tot sluiting, namens de Europese Unie, van het Protocol van Nagoya inzake toegang tot genetische rijkdommen en de eerlijke en billijke verdeling van voordelen voortvloeiende uit hun gebruik, gevoegd bij het Verdrag inzake biologische diversiteit (06852/2013 – C7-0005/2014 – 2012/0279(NLE))

P7_TA(2014)0183 A7-0061/2014

(Goedkeuring)

Het Europees Parlement,

–  gezien het ontwerpbesluit van de Raad (06852/2013),

–  gezien het Protocol van Nagoya inzake toegang tot genetische rijkdommen en de eerlijke en billijke verdeling van voordelen voortvloeiende uit hun gebruik, gevoegd bij het Verdrag inzake biologische diversiteit, dat gehecht is aan het bovenvernoemde ontwerp van besluit van de Raad,

–  gezien het verzoek om goedkeuring dat de Raad heeft ingediend krachtens artikel 192, lid 1, en artikel 218, lid 6, tweede alinea, onder a), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (C7‑0005/2014),

–  gezien artikel 81 en artikel 90, lid 7, van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid en de adviezen van de Commissie ontwikkelingssamenwerking en de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling (A7-0061/2014),

1.  hecht zijn goedkeuring aan de sluiting van de overeenkomst;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

Resolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering overeenkomstig punt 13 van het Interinstitutioneel Akkoord van 2 december 2013 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline, de samenwerking in begrotingszaken en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2013/008 ES/Textiel Comunidad Valenciana, Spanje) (COM(2014)0045 – C7-0019/2014 – 2014/2013(BUD))

P7_TA(2014)0184 A7-0158/2014

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2014)0045 – C7‑0019/2014),

–  gezien Verordening (EG) nr. 1927/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot oprichting van een Europees fonds voor aanpassing aan de globalisering(1) (EFG-verordening),

–  gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013 van de Raad van 2 december 2013 tot bepaling van het meerjarig financieel kader voor de jaren 2014‑2020(2), en met name artikel 12,

–  gezien het Interinstitutioneel Akkoord van 2 december 2013 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline, de samenwerking in begrotingszaken en een goed financieel beheer(3) (IIA van 2 december 2013), en met name punt 13,

–  gezien de trialoogprocedure als bedoeld in punt 13 van het IIA van 2 december 2013,

–  gezien de brief van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken,

–  gezien het verslag van de Begrotingscommissie (A7‑0158/2014),

A.  overwegende dat de Europese Unie wetgevings- en begrotingsinstrumenten in het leven heeft geroepen om extra steun te geven aan werknemers die de gevolgen van grote structurele veranderingen in de wereldhandelspatronen ondervinden, en hen te helpen bij hun terugkeer op de arbeidsmarkt;

B.  overwegende dat financiële steun van de Unie aan ontslagen werknemers flexibel moet zijn en zo snel en efficiënt mogelijk ter beschikking moet worden gesteld, overeenkomstig de gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie die is goedgekeurd op de overlegvergadering van 17 juli 2008, en met eerbiediging van het IIA van 2 december 2013 wat betreft het nemen van besluiten om middelen beschikbaar te stellen uit het EFG;

C.  overwegende dat Spanje aanvraag EGF/2013/008 ES/Textiel Comunidad Valenciana heeft ingediend voor een financiële bijdrage uit het EFG, naar aanleiding van 560 gedwongen ontslagen in 198 bedrijven die vallen onder afdeling 13 van de NACE Rev. 2 (Vervaardiging van textiel)(4) in de NUTS II-regio Comunidad Valenciana (ES52) tijdens de referentieperiode van 1 november 2012 tot 1 augustus 2013, waarbij 300 werknemers in aanmerking komen voor maatregelen met medefinanciering door het EFG;

D.  overwegende dat de aanvraag voldoet aan de subsidiabiliteitscriteria die zijn vastgelegd in de EFG-verordening;

1.  is het met de Commissie eens dat is voldaan aan de voorwaarden van artikel 2, onder b), van de EFG-verordening en dat Spanje bijgevolg recht heeft op een financiële bijdrage op grond van die verordening;

2.  stelt vast dat de Spaanse autoriteiten de aanvraag voor een financiële bijdrage uit het EFG op 8 oktober 2013 hebben ingediend en dat de beoordeling daarvan door de Commissie op 28 januari 2014 is gepubliceerd; is ingenomen met de snelle beoordeling van vier maanden;

3.  is van oordeel dat de gedwongen ontslagen in de textielbedrijven in de Comunidad Valenciana verband houden met door de globalisering veroorzaakte grote structurele veranderingen in de wereldhandelspatronen, verwijzend naar het aflopen van de overgangsovereenkomst van de WTO inzake textiel- en kledingproducten eind 2004 en een grotere blootstelling aan de internationale concurrentie, met name uit China en andere landen uit het Verre Oosten, die leidt tot een aanzienlijke verhoging van de invoer van textielproducten in de Unie en een verlies aan marktaandeel van de Unie op de wereldwijde markt voor textielproducten;

4.  wijst erop dat Comunidad Valenciana ernstig is getroffen door de globalisering en dat de werkloosheid in die regio in het eerste kwartaal van 2013 is gestegen tot 29,19 %; is tevreden met het feit dat de regio weer een beroep doet op EFG-steun ter verlaging van de hoge werkloosheid, door voor de tweede keer maatregelen te treffen in verband met ontslagen in de textielsector;

5.  complimenteert Comunidad Valenciana met de aanvraag voor de inzet van EFG-middelen om problemen op te lossen op het gebied van de arbeidsmarkt, die wordt gekenmerkt door een hoog percentage kmo's; herinnert er in dit verband aan dat de regio Comunidad Valenciana reeds eerder EFG-steun heeft aangevraagd voor de sectoren textiel, keramiek en natuursteen, alsmede voor de bouwsector;

6.  benadrukt de taak van het EFG om een bijdrage te leveren aan de aanpak van een fragiele arbeidsmarkt in regio's die afhankelijk zijn van traditionele sectoren zoals textiel of de bouw; benadrukt dat deze taak alleen kan worden uitgevoerd indien nationale en plaatselijke autoriteiten bereid en in staat zijn om EFG-steun aan te vragen;

7.  stelt vast dat er tot op heden voor de sector van de textielvervaardiging elf EFG-aanvragen(5) zijn ingediend, die allemaal gebaseerd zijn op de handelsgerelateerde globalisering, terwijl de Comunidad Valenciana al zes EFG-aanvragen heeft ingediend: in september 2009(6) (keramiek), maart 2010(7) (natuursteen), maart 2010(8) (textiel), juli(9) en december 2011(10) (respectievelijk bouw van gebouwen en schoeisel) en 2013(11) (bouwmaterialen);

8.  is verheugd dat de Spaanse autoriteiten op 1 januari 2014 hebben besloten met de uitvoering van de individuele diensten voor de getroffen werknemers te beginnen teneinde de werknemers snel bijstand te verlenen, ruimschoots vooruitlopend op het definitieve besluit over de toekenning van EFG-steun voor het voorgestelde gecoördineerde pakket;

9.  wijst erop dat het gecoördineerde pakket van individuele diensten waarvoor medefinanciering wordt aangevraagd, maatregelen omvat voor de terugkeer van 300 ontslagen werknemers op de arbeidsmarkt zoals profilering, loopbaanbegeleiding, beroepsoriëntering, opleidingen (opleiding in transversale vaardigheden, beroepsopleiding, opleiding op de werkplek, opleiding voor ondernemerschap), ondersteuning van ondernemerschap, intensieve hulp bij het zoeken naar werk, stimuleringsmaatregelen (maatregel om het zoeken naar werk te stimuleren, ondersteuning bij de oprichting van een bedrijf, stimuleringsmaatregelen voor outplacement, bijdrage in de reiskosten en bijdrage voor verzorgers van afhankelijke personen);

10.  is verheugd dat de sociale partners, met inbegrip van de vakbonden (UGT-PV, CCOO-PV), tijdens de opstelling van de EFG-aanvraag zijn geraadpleegd en zijn overeengekomen om 10 % van de totale nationale medefinanciering van de totale kosten van de genomen maatregelen bij te dragen, en dat een beleid van gelijkheid van mannen en vrouwen zal worden gevoerd en het beginsel van non-discriminatie zal worden toegepast tijdens de verschillende stadia van de uitvoering van het EFG, en bij de toegang ertoe;

11.  herinnert aan het belang van een verbetering van de inzetbaarheid van alle werknemers door aangepaste opleiding en de erkenning van de in de loop van het beroepsleven opgedane vaardigheden en bekwaamheden; verwacht dat de opleiding die in het gecoördineerde pakket wordt aangeboden, niet alleen is afgestemd op de behoeften van de ontslagen werknemers, maar ook op het huidige ondernemingsklimaat;

12.  is verheugd dat het gecoördineerde pakket ook beroepsopleiding omvat gericht op sectoren waar kansen op werk zijn of waarschijnlijk zullen komen, alsmede opleiding op de werkplek die aansluit bij de vastgestelde behoeften van lokale ondernemingen;

13.  betreurt dat het voorstel van de Commissie geen informatie geeft over het opleidingsniveau van het ontslagen personeel;

14.  wijst erop dat het gecoördineerde pakket voorziet in financiële stimulansen voor het zoeken naar werk (vast bedrag van 300 EUR), een mobiliteitsvergoeding, een stimulans voor outplacement (tot 350 EUR) en een bijdrage voor verzorgers van afhankelijke personen; verwelkomt het feit dat het totaalbedrag aan financiële stimulansen relatief beperkt is, waardoor het grootste deel van de bijdragen gebruikt kan worden voor opleidingen, begeleiding, hulp bij het zoeken naar werk en ondersteuning van ondernemerschap;

15.  wijst erop dat het voorliggende dossier een typerend beeld schetst van het sociaal en economisch bestel in een regio met een economie die wordt gekenmerkt door een hoog percentage kmo's;

16.  merkt op dat de informatie die is verstrekt over het gecoördineerde pakket van individuele diensten dat uit het EFG moet worden gefinancierd, gegevens bevat over de complementariteit met maatregelen die worden gefinancierd uit de structuurfondsen; benadrukt dat de Spaanse autoriteiten bevestigen dat voor de subsidiabele maatregelen geen steun uit andere financieringsinstrumenten van de Unie wordt ontvangen; herhaalt zijn oproep aan de Commissie om in haar jaarverslagen een vergelijkende evaluatie van deze gegevens op te nemen om ervoor te zorgen dat de bestaande verordeningen volledig in acht worden genomen en dubbel gebruik van door de Unie gefinancierde diensten wordt voorkomen;

17.  verzoekt de betrokken instellingen de nodige maatregelen te nemen om de procedurele regelingen te verbeteren teneinde de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG te bespoedigen; waardeert de verbeterde procedure die de Commissie op verzoek van het Parlement in het leven heeft geroepen om de toekenning van subsidies te versnellen, met als doel de begrotingsautoriteit de beoordeling door de Commissie van de subsidiabiliteit van een EFG-aanvraag voor te leggen samen met het voorstel voor de beschikbaarstelling van middelen uit het EFG; benadrukt dat verdere verbeteringen aan de procedure zijn opgenomen in de nieuwe EFG-verordening (2014-2020)(12) en dat grotere doelmatigheid, transparantie en zichtbaarheid van het EFG zullen worden bereikt;

18.  beklemtoont dat overeenkomstig artikel 6 van de EFG-verordening moet worden gewaarborgd dat met middelen uit het EFG de duurzame terugkeer van individuele ontslagen werknemers op de arbeidsmarkt wordt gesteund; benadrukt voorts dat de EFG-steun alleen actieve arbeidsmarktmaatregelen kan medefinancieren die duurzame werkgelegenheid voor de lange termijn opleveren; herhaalt dat uit het EFG afkomstige steun niet in de plaats mag komen van maatregelen waartoe ondernemingen verplicht zijn krachtens de nationale wetgeving of collectieve overeenkomsten, noch van maatregelen voor de herstructurering van ondernemingen of sectoren;

19.  is ingenomen met de overeenkomst die tussen het Europees Parlement en de Raad is bereikt betreffende de nieuwe EFG-verordening voor de periode 2014-2020 om het criterium “crisisafwijking” opnieuw in te voeren, om de financiële bijdrage van de Unie te verhogen tot 60 % van de totale geschatte kosten van de voorgestelde maatregelen, om de efficiëntie voor de behandeling van EFG-aanvragen in de Commissie en door het Europees Parlement en de Raad te verhogen door de termijn voor beoordeling en goedkeuring te verkorten, om de subsidiabele maatregelen en begunstigden uit te breiden door zelfstandigen en jongeren toe te voegen en om stimuleringsmaatregelen voor de oprichting van een eigen bedrijf te financieren;

20.  hecht zijn goedkeuring aan het bij deze resolutie gevoegde besluit;

21.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit samen met de voorzitter van de Raad te ondertekenen en zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

22.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie, met inbegrip van de bijlage, te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

BIJLAGE

BESLUIT VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

betreffende de beschikbaarstelling van middelen uit het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering overeenkomstig punt 13 van het Interinstitutioneel Akkoord van 2 december 2013 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline, de samenwerking in begrotingszaken en een goed financieel beheer (aanvraag EGF/2013/008 ES/Textiel Comunidad Valenciana, Spanje)

(De tekst van de bijlage wordt hier niet weergegeven, aangezien deze overeenkomt met de definitieve handeling: Besluit 2014/167/EU.)

(1) PB L 406 van 30.12.2006, blz. 1. (2) PB L 347 van 20.12.2013, blz. 884. (3) PB C 373 van 20.12.2013, blz. 1. (4) Verordening (EG) nr. 1893/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot vaststelling van de statistische classificatie van economische activiteiten NACE Rev. 2 en tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 3037/90 van de Raad en enkele EG-verordeningen op specifieke statistische gebieden (PB L 393 van 30.12.2006, blz. 1). (5) EGF/2007/005 IT Sardegna (COM(2008)0609); EGF/2007/006 IT Piemonte (COM(2008)0609); EGF/2007/007 IT Lombardia (COM(2008)0609); EGF/2008/001 IT Toscana (COM(2008)0609); EGF/2008/003 LT Alytaus Textile (COM(2008)0547); EGF/2008/005 ES Cataluña (COM(2009)0371); EGF/2009/001 PT Norte-Centro (COM(2009)0371); EGF/2009/004 BE Oost en West Vlaanderen Textiel (COM(2009)0515); EGF/2009/005 BE Textiel Limburg (COM(2009)0515); EGF/2010/009 ES Comunidad Valenciana (COM(2010)0613) en EGF/2013/008 ES Comunidad Valenciana (dit dossier). (6) EGF/2009/014 ES Keramiek Comunidad Valenciana COM(2010)0216. (7) EGF/2010/005 ES Houwen, bewerken en afwerken van bouw- en siersteen Comunidad Valenciana COM(2010)0617. (8) EGF/2010/009 ES Comunidad Valenciana COM(2010)0613. (9) EGF/2011/006 ES Bouw van gebouwen Comunidad Valenciana COM(2012)0053. (10) EGF/2011/020 ES Schoeisel Comunidad Valenciana COM(2012)0204. (11) EGF/2013/004 ES Bouwmaterialen Comunidad Valenciana COM(2013)0635. (12) 1 Verordening (EU) nr. 1309/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 betreffende het Europees fonds voor aanpassing aan de globalisering (2014-2020) en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1927/2006 (PB L 347 van 20.12.2013, blz. 855).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de productie en het op de markt aanbieden van teeltmateriaal (teeltmateriaalwetgeving) (COM(2013)0262 – C7-0121/2013 – 2013/0137(COD))

P7_TA(2014)0185 A7-0112/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0262),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 43, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0121/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de gemotiveerde adviezen die in het kader van protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn uitgebracht door de Oostenrijkse Bondsraad en de Nederlandse Tweede Kamer, en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling en het advies van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid (A7‑0112/2014),

1.  verwerpt het voorstel van de Commissie;

2.  verzoekt de Commissie haar voorstel in te trekken en een nieuw voorstel in te dienen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad houdende aanpassing met ingang van 1 juli 2011 van de bezoldigingen en de pensioenen van de ambtenaren en de andere personeelsleden van de Europese Unie, alsmede van de aanpassingscoëfficiënten die van toepassing zijn op deze bezoldigingen en pensioenen (COM(2013)0895 – C7-0459/2013 – 2013/0438(COD))

P7_TA(2014)0186 A7-0165/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0895),

–  gezien artikel 294, lid 2 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie en in het bijzonder artikel 10 van bijlage XI bij het Statuut en de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden van de Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0459/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Hof van Justitie van 4 maart 2014(1),

–  gezien het advies van de Rekenkamer van 3 maart 2014(2),

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 7 maart 2014 om het standpunt van het Parlement goed te keuren, in overeenstemming met artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7‑0165/2014),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2014 van het Europees Parlement en de Raad houdende aanpassing met ingang van 1 juli 2011 van de bezoldigingen en de pensioenen van de ambtenaren en de andere personeelsleden van de Europese Unie, alsmede van de aanpassingscoëfficiënten die van toepassing zijn op deze bezoldigingen en pensioenen

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr. 422/2014.)

(1) Nog niet in het Publicatieblad verschenen. (2) Nog niet in het Publicatieblad verschenen.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad houdende aanpassing met ingang van 1 juli 2012 van de bezoldigingen en de pensioenen van de ambtenaren en de andere personeelsleden van de Europese Unie, alsmede van de aanpassingscoëfficiënten die van toepassing zijn op deze bezoldigingen en pensioenen (COM(2013)0896 – C7-0460/2013 – 2013/0439(COD))

P7_TA(2014)0187 A7-0164/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0896),

–  gezien artikel 294, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie en in het bijzonder artikel 10 van bijlage XI bij het Statuut en de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden van de Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0460/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Hof van Justitie van 4 maart 2014(1),

–  gezien het advies van de Rekenkamer van 3 maart 2014(2),

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 7 maart 2014 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7‑0164/2014),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2014 van het Europees Parlement en de Raad houdende aanpassing met ingang van 1 juli 2012 van de bezoldigingen en de pensioenen van de ambtenaren en de andere personeelsleden van de Europese Unie, alsmede van de aanpassingscoëfficiënten die van toepassing zijn op deze bezoldigingen en pensioenen

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr. 423/2014.)

(1) Nog niet in het Publicatieblad verschenen. (2) Nog niet in het Publicatieblad verschenen.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 betreffende het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende bepaalde procedures voor de toepassing van de Stabilisatie- en Associatieovereenkomst tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten, enerzijds, en de Republiek Servië, anderzijds (17930/1/2013 – C7-0028/2014 – 2011/0465(COD))

P7_TA(2014)0188 A7-0116/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (17930/1/2013 – C7‑0028/2014),

–  gezien zijn in eerste lezing geformuleerde standpunt(1) inzake het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0938),

–  gezien artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 72 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie internationale handel (A7-0116/2014),

1.  hecht zijn goedkeuring aan het standpunt van de Raad in eerste lezing;

2.  constateert dat het besluit is vastgesteld overeenkomstig het standpunt van de Raad;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het besluit samen met de voorzitter van de Raad overeenkomstig artikel 297, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie te ondertekenen;

4.  verzoekt zijn secretaris-generaal het besluit te ondertekenen nadat is nagegaan of alle procedures naar behoren zijn uitgevoerd, en samen met de secretaris-generaal van de Raad zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

5.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

(1) Aangenomen teksten van 25.10.2012, P7_TA(2012)0389.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van de Richtlijnen 2003/71/EG en 2009/138/EG wat de bevoegdheden van de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen en van de Europese Autoriteit voor effecten en markten betreft (COM(2011)0008 – C7-0027/2011 – 2011/0006(COD))

P7_TA(2014)0189 A7-0077/2012

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2011)0008),

–  gezien artikel 294, lid 2, en de artikelen 50, 53, 62 en 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0027/2011),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van de Europese Centrale Bank van 4 mei 2011(1),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 5 mei 2011(2),

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 27 november 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken en het advies van de Commissie juridische zaken (A7-0077/2012),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2014/.../EU van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van de Richtlijnen 2003/71/EG en 2009/138/EG, alsmede de Verordeningen (EG) nr. 1060/2009, (EU) nr. 1094/2010 en (EU) nr. 1095/2010 wat de bevoegdheden van de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen) en de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten) betreft

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Richtlijn 2014/51/EU.)

(1) PB C 159, 18.5.2011, blz. 10. (2) PB C 218, 23.7.2011, blz. 82.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad over bij geldovermakingen te voegen informatie (COM(2013)0044 – C7-0034/2013 – 2013/0024(COD))

P7_TA(2014)0190 A7-0140/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0044),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0034/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van de Europese Centrale Bank van 17 mei 2013(1),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 11 november 2013(2),

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het gezamenlijk overleg van de Commissie economische en monetaire zaken en de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken overeenkomstig artikel 51 van het Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken en de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken, en de adviezen van de Commissie ontwikkelingssamenwerking en de Commissie juridische zaken (A7‑0140/2014),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2014 van het Europees Parlement en de Raad betreffende bij geldovermakingen te voegen informatie

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van de Europese Centrale Bank(3),

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(4),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(5),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Het doorsluizen van misdaadgeld door middel van geldovermakingen kan illegaal geld tast de structuur, de stabiliteit en de reputatie van de financiële sector aantasten en aan, betekent een gevaar betekenen voor de interne markt. Terrorisme ondergraaft en voor de internationale ontwikkeling, en ondergraaft direct of indirect het vertrouwen van de burgers in de rechtsstaat. De financiering van terrorisme en georganiseerde misdaad blijft een aanzienlijk probleem dat op het niveau van de Unie moet worden aangepakt. Terrorisme en georganiseerde misdaad brengen de democratische instellingen schade toe en ondergraven de fundamenten van onze maatschappij. Duistere ondernemingsstructuren die in en via rechtsmachten met een bankgeheim opereren, ook vaak belastingparadijzen genoemd, spelen een cruciale rol bij het vergemakkelijken van illegale geldstromen. De soliditeit, integriteit en stabiliteit van het stelsel van geldovermakingen en het vertrouwen in het financiële stelsel in zijn geheel kunnen worden ernstig in gevaar worden gebracht door pogingen van criminelen en hun medeplichtigen om de herkomst van opbrengsten van misdrijven te verhullen of om kapitalen over te hevelen voor criminele activiteiten of terroristische doeleinden. [Am. 1]

(2)  Om hun criminele activiteiten te vergemakkelijken kunnen halen witwassers en financiers van terrorisme proberen voordeel te halen uit het vrije verkeer van kapitaal dat verbonden is met de geïntegreerde financiële ruimte, tenzij op het niveau van de Unie en op internationaal niveau een aantal coördinerende maatregelen worden genomen. De internationale samenwerking in het kader van de Financiële Actiegroep (Financial Action Task Force - FATF) en de wereldwijde tenuitvoerlegging van de aanbevelingen van deze groep zijn gericht op het voorkomen van regelgevingsarbitrage en concurrentievervalsing. Door de schaal van haar optreden moet de Unie ervoor zorgen dat de in februari 2012 aangenomen aanbeveling 16 betreffende elektronische overmakingen van de Financiële Actiegroep (Financial Action Task Force - FATF) FATF in de gehele Europese Unie op eenvormige wijze wordt omgezet, en dat er met name geen discriminatie of discrepantie bestaat tussen binnenlandse betalingen in een lidstaat en grensoverschrijdende betalingen tussen lidstaten. Ongecoördineerd optreden door individuele lidstaten op het gebied van grensoverschrijdende geldovermakingen kan ernstige negatieve gevolgen hebben voor de goede werking van betalingssystemen op het niveau van de Unie en aldus schade berokkenen aan de interne markt voor financiële diensten. [Am. 2]

(2 bis)  De tenuitvoerlegging en de handhaving van deze richtlijn, waaronder aanbeveling 16 van de FATF, mogen niet leiden tot onredelijke of buitensporige kosten voor betalingsdienstaanbieders of voor burgers die van hun diensten gebruikmaken, en het vrij verkeer van legaal kapitaal moet overal in de EU volledig gewaarborgd zijn. [Am. 3]

(3)  In de herziene strategie van de Unie inzake financiering van terrorisme van 17 juli 2008 is erop gewezen dat blijvende inspanningen moeten worden geleverd om financiering van terrorisme en het gebruik van eigen financiële middelen door verdachte terroristen te voorkomen. Daarbij wordt erkend dat FATF onafgebroken streeft naar verbetering van zijn aanbevelingen en een gemeenschappelijke visie tracht te ontwikkelen over de wijze waarop deze moeten worden uitgevoerd. Volgens de herziene strategie van de Unie wordt de tenuitvoerlegging van deze aanbevelingen door alle FATF-leden en leden van de door FATF geïnspireerde regionale instanties regelmatig geëvalueerd en is het uit dit oogpunt belangrijk dat de lidstaten komen tot een gemeenschappelijke aanpak in de tenuitvoerlegging.

(4)  Om terrorismefinanciering te voorkomen zijn maatregelen genomen waarmee de financiële en economische middelen van bepaalde personen, groepen en entiteiten kunnen worden bevroren, zoals Verordening (EG) nr. 2580/2001 van 27 december 2001 inzake specifieke beperkende maatregelen tegen bepaalde personen en entiteiten met het oog op de strijd tegen het terrorisme(6), en Verordening (EG) nr. 881/2002 van de Raad van 27 mei 2002 tot vaststelling van bepaalde specifieke beperkende maatregelen tegen sommige personen en entiteiten die banden hebben met het Al-Qa'ida-netwerk(7). Met hetzelfde doel voor ogen zijn maatregelen genomen om het financiële stelsel te beschermen tegen het doorsluizen van financiële en economische middelen voor terroristische doeleinden. Richtlijn .../.../EU van het Europees Parlement en de Raad tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme(8)(9) bevat een aantal dergelijke maatregelen. Deze maatregelen kunnen echter niet volledig verhinderen dat terroristen en andere criminelen zich toegang tot betalingssystemen verschaffen om hun geld over te maken.

(5)  Ter bevordering van een coherente internationale aanpak voor bestrijding en van het vergroten van de doeltreffendheid van de strijd tegen witwassen van geld en terrorismefinanciering moet voor het verdere optreden van de Unie rekening worden gehouden met ontwikkelingen op dat gebied, namelijk de in 2012 door FATF vastgestelde internationale normen voor de strijd tegen witwassen van geld en financiering van terrorisme en proliferatie, in het bijzonder aanbeveling 16 en de herziene interpretatieve nota voor de tenuitvoerlegging ervan. [Am. 4]

(5 bis)  Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan de verplichtingen van de EU zoals uiteengezet in artikel 208 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, teneinde een halt toe te roepen aan de toenemende tendens om witwasactiviteiten te verleggen van ontwikkelde landen met strenge regelgeving ter bestrijding van witwassen naar ontwikkelingslanden waar de regelgeving wellicht minder streng is. [Am. 5]

(6)  De volledige traceerbaarheid van geldovermakingen kan een bijzonder belangrijk en nuttig hulpmiddel zijn om witwassen van geld of terrorismefinanciering te voorkomen, op te sporen en te onderzoeken. Om te waarborgen dat de informatie in de loop van de gehele betalingsketen wordt doorgegeven, moet derhalve worden voorzien in een systeem dat betalingsdienstaanbieders ertoe verplicht bij geldovermakingen informatie over de betaler en de begunstigde te voegen, die nauwkeurig moet zijn en geactualiseerd moet worden. In dit verband is het, om de bevoegde autoriteiten in staat te stellen witwassen van geld en terrorismefinanciering op een meer doeltreffende wijze te voorkomen, essentieel dat financiële instellingen toereikende, nauwkeurige en actuele informatie verstrekken met betrekking tot geldovermakingen die zij voor hun klanten hebben verricht. [Am. 6]

(7)  De bepalingen van deze verordening zijn van toepassing onverminderd nationale wetgeving ter omzetting van Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens(10). Persoonsgegevens die verzameld zijn om aan deze verordening te voldoen, mogen bijvoorbeeld niet worden verwerkt op een manier die niet overeenstemt met Richtlijn 95/46/EG. Met name verdere verwerking voor commerciële doeleinden moet streng verboden zijn. Bestrijding van witwassen van geld en terrorismefinanciering wordt door alle lidstaten erkend als een zwaarwegend algemeen belang. Bij de toepassing van deze verordening kan de doorgifte van persoonsgegevens naar een derde land dat geen passend beschermingsniveau biedt in de zin van artikel 25 van Richtlijn 95/46/EG, dus alleen worden toegestaan overeenkomstig artikel 26, onder d), van deze richtlijn. Het is belangrijk dat het betalingsdienstaanbieders die in meerdere rechtsmachten actief zijn en filialen of dochterondernemingen buiten de Unie hebben niet onmogelijk wordt gemaakt om binnen dezelfde organisatie informatie over verdachte transacties uit te wisselen. Dit doet geen afbreuk aan internationale overeenkomsten tussen de Unie en derde landen ter bestrijding van witwassen van geld waarin passende vrijwaringsmaatregelen zijn opgenomen die de burger een evenwaardig of toereikend beschermingsniveau waarborgen. [Am. 7]

(8)  Personen die alleen maar papieren documenten in elektronische gegevens omzetten en op contractbasis werkzaam zijn bij een betalingsdienstaanbieder, vallen niet binnen de werkingssfeer van deze verordening; hetzelfde geldt voor natuurlijke of rechtspersonen die betalingsdienstaanbieders alleen maar een berichtensysteem of andere ondersteuningssystemen voor de overdracht van gelden en/of clearing- en afwikkelingssystemen bieden.

(9)  Waar het risico voor witwassen of terrorismefinanciering klein is, verdient het aanbeveling deze geldovermakingen van het toepassingsgebied van deze verordening uit te sluiten. Deze ontheffingen betreffen krediet- of debetkaarten, mobiele telefoons of andere digitale apparaten of toestellen van informatietechnologie (IT), opnames bij geldautomaten, betalingen van belastingen, boetes of andere heffingen en geldovermakingen waarbij de betaler en de begunstigde beiden betalingsdienstaanbieders zijn die voor eigen rekening handelen. Voorts mogen de lidstaten, om recht te doen aan de specifieke kenmerken van de nationale betalingssystemen, elektronische betalingen vrijstellen op voorwaarde dat het altijd mogelijk blijft de betaler via de geldovermaking te traceren, alsook geldovermakingen door middel van uitwisseling van afbeeldingen van cheques of wissels. Er kan echter geen sprake zijn van vrijstelling wanneer een debet- of kredietkaart, een mobiele telefoon of een ander digitaal of (prepaid of postpaid) IT-apparaat wordt gebruikt om overmakingen tussen personen te verrichten. Gezien de dynamisch veranderende technologische vooruitgang, moet worden overwogen de werkingssfeer van de verordening uit te breiden tot elektronisch geld en andere nieuwe betalingswijzen. [Am. 8]

(10)  Betalingsdienstaanbieders moeten ervoor zorgen dat de informatie over de betaler en de begunstigde niet ontbreekt of onvolledig is. Om de doeltreffendheid van de betalingssystemen niet te hinderen, moeten de voorschriften inzake controle van geldovermakingen via een rekening anders worden opgevat dan die welke gelden voor niet via een rekening verrichte geldovermakingen. Ter wille van het evenwicht tussen het risico enerzijds dat transacties in de clandestiniteit worden gedrongen ten gevolge van al te strikte identificatieverplichtingen, en de potentiële terroristische dreiging die van kleine geldovermakingen uitgaat anderzijds, moet de verplichting om de juistheid van de informatie over de betaler te controleren in geval van geldovermakingen die niet via een rekening verlopen, alleen gelden voor individuele geldovermakingen die tot 1 000 EUR overschrijden worden beperkt tot alleen de naam van de betaler. Voor geldovermakingen via een rekening zijn de betalingsdienstaanbieders niet verplicht voor elke geldovermaking waarbij aan de verplichtingen van Richtlijn .../.../EU(11) is voldaan, de informatie over de betaler te controleren. [Am. 9]

(11)  Rekening houdend met de Uniewetgeving inzake betalingen – Verordening (EG) nr. 924/2009 van het Europees Parlement en de Raad(12), Verordening (EU) nr. 260/2012 van het Europees Parlement en de Raad(13) en Richtlijn 2007/64/EG van het Europees Parlement en de Raad(14) – is het voldoende bij geldovermakingen binnen de Unie vereenvoudigde informatie over de betaler te verstrekken.

(12)  Teneinde de autoriteiten voor bestrijding van witwassen van geld of terrorismefinanciering in derde landen in staat te stellen de herkomst van de voor deze doeleinden gebruikte gelden te traceren, dient bij geldovermakingen vanuit de Unie naar buiten de Unie volledige informatie over de betaler en de begunstigde te worden gevoegd. Aan deze autoriteiten mag de toegang tot volledige informatie over de betaler mag alleen worden verleend indien deze informatie moet dienen om witwassen van geld of terrorismefinanciering te voorkomen, op te sporen of te onderzoeken.

(12 bis)  De autoriteiten die bevoegd zijn voor de bestrijding van het witwassen van geld en de terrorismefinanciering, alsmede de betrokken justitiële en wetshandhavingsorganen in de lidstaten moeten de samenwerking met elkaar en met de desbetreffende autoriteiten in derde landen, waaronder met die in ontwikkelingslanden, intensiveren ten einde de transparantie, het delen van informatie en optimale praktijken verder te versterken. De Unie moet programma's ten behoeve van de capaciteitsopbouw in de ontwikkelingslanden ondersteunen om een dergelijke samenwerking te vergemakkelijken. De systemen voor het verzamelen van bewijzen en het ter beschikking stellen van gegevens en informatie die van belang zijn voor het onderzoek naar misdrijven moeten worden verbeterd zonder dat op enige wijze inbreuk wordt gemaakt op de beginselen van subsidiariteit of evenredigheid, of de grondrechten, in de Unie. [Am. 10]

(12 ter)  De betalingsdienstaanbieders van de betaler, de begunstigde en de intermediaire betalingsdienstaanbieders moeten beschikken over passende technische en organisatorische maatregelen voor de bescherming van persoonsgegevens tegen incidenteel verlies, wijziging, onbevoegde verspreiding of toegang. [Am. 11]

(13)  Om goedkope geldovermakingen van een enkele betaler aan meerdere begunstigden mogelijk te maken in batchbestanden waarin de afzonderlijke geldovermakingen vanuit de Unie naar buiten de Unie zijn opgenomen, moet ervoor worden gezorgd dat bij deze afzonderlijke geldovermakingen alleen het rekeningnummer van de betaler of de unieke identificatiecode van de transactie van de betaler wordt gevoegd, mits het batchbestand de volledige informatie over de betaler en de begunstigde bevat.

(14)  Om te controleren of de vereiste informatie over de betaler en de begunstigde bij de geldovermakingen is gevoegd en om verdachte transacties te helpen opsporen, dienen de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde en de intermediaire betalingsdienstaanbieder te beschikken over effectieve procedures waarmee het ontbreken of de onvolledigheid van informatie over de betaler en de begunstigde kan worden vastgesteld, met name bij talrijke betalingsdiensten teneinde de traceerbaarheid van geldovermakingen te verbeteren. Effectieve controles van de aanwezigheid en volledigheid van de informatie, met name wanneer meerdere betalingsdienstaanbieders bij de transactie zijn betrokken, kunnen ertoe bijdragen dat onderzoeksprocedures minder tijdrovend en effectiever worden, wat op zijn beurt de traceerbaarheid van geldovermakingen verbetert. De bevoegde autoriteiten in de lidstaten moeten er derhalve voor zorgen dat betalingsdienstaanbieders de vereiste informatie over transacties in alle fasen van de betalingsketen bij de elektronische overmaking of het eraan gekoppelde bericht voegen. [Am. 12]

(15)  Omdat anonieme geldovermakingen een potentiële dreiging van terrorismefinanciering inhouden, moeten betalingsdienstaanbieders ertoe worden verplicht informatie over de betaler en de begunstigde op te vragen. Overeenkomstig de door de FATF ontwikkelde risicogebaseerde benadering moeten gebieden met hogere of lagere risico’s worden omschreven zodat op meer gerichte wijze kan worden opgetreden tegen het gevaar voor witwassen van geld en terrorismefinanciering. Dienovereenkomstig moeten de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde en de intermediaire betalingsdienstaanbieder doeltreffende risicogebaseerde procedures opstellen en de risico's beoordelen en wegen, zodat middelen uitdrukkelijk daar kunnen worden ingezet waar een hoog risico op witwassen bestaat. Dergelijke doeltreffende risicogebaseerde procedures voor gevallen waarin de vereiste informatie over betaler en begunstigde niet bij de geldovermaking is gevoegd, doeltreffende risicogebaseerde procedures opstellen om zullen betalingsdienstaanbieders in staat stellen effectiever te beslissen of deze overmaking moet worden uitgevoerd, geweigerd of opgeschort en welke passende vervolgactie moet worden ondernomen. Ingeval de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten het grondgebied van de Unie is gevestigd, dienen overeenkomstig Richtlijn .../.../EU(15) uitgebreide maatregelen voor klantenonderzoek te worden toegepast met betrekking tot de grensoverschrijdende handelsrelaties met deze betalingsdienstaanbieder. [Am. 13]

(16)  De betalingsdienstaanbieder van de begunstigde en de intermediaire betalingsdienstaanbieder moeten op basis van een risicobeoordeling bijzondere waakzaamheid aan de dag leggen wanneer zij tot de bevinding komen dat er informatie over de betaler en de begunstigde ontbreekt of deze onvolledig is. Verdachte transacties moeten zij aan de bevoegde autoriteiten melden overeenkomstig de meldingsplicht als bedoeld in Richtlijn .../.../EU(16) en de nationale uitvoeringsmaatregelen.

(17)  De regeling inzake geldovermakingen in geval van ontbrekende of onvolledige informatie over de betaler of de begunstigde is van toepassing onverminderd eventuele verplichtingen voor betalingsdienstaanbieders en intermediaire betalingsdienstaanbieders om geldovermakingen stop te zetten of te weigeren bij overtreding van civiel-, bestuurs- of strafrechtelijke bepalingen. Het vereiste van identiteitsgegevens van betalende of begunstigde individuen, rechtspersonen, trusts, stichtingen, onderlinge waarborgmaatschappijen, holdings en soortgelijke bestaande of toekomstige wettelijke constructies is een cruciaal element voor het traceren van criminelen die anders hun identiteit achter vennootschapsstructuren zouden kunnen verbergen. [Am. 14]

(18)  Totdat de technische beperkingen zijn opgeheven die intermediaire betalingsdienstaanbieders kunnen beletten te voldoen aan de verplichting om alle ontvangen informatie over de betaler door te geven, dienen deze intermediaire betalingsdienstaanbieders deze informatie te bewaren. Deze technische beperkingen moeten worden opgeheven zodra de betalingssystemen zijn gemoderniseerd. Om technische beperkingen te overwinnen, zou het gebruik van het SEPA-geldovermakingssysteem voor interbancaire overdrachten tussen EU‑lidstaten en derde landen kunnen worden aangemoedigd. [Am. 15]

(19)  Aangezien bij een strafrechtelijk onderzoek mogelijk pas maanden of zelfs jaren na de oorspronkelijke geldovermaking kan worden uitgemaakt welke gegevens noodzakelijk zijn of welke personen erbij betrokken zijn, en om toegang te kunnen verkrijgen tot belangrijk bewijsmateriaal voor het strafonderzoek, moeten betalingsdienstaanbieders ertoe worden verplicht informatie over de betaler en de begunstigde te bewaren met het oog op voorkoming, opsporing en onderzoek van witwassen van geld of terrorismefinanciering. Deze termijn moet beperkt blijven tot vijf jaar, waarna alle persoonsgegevens moeten worden gewist, tenzij het nationale recht anders bepaalt. De gegevens mogen alleen langer worden bewaard, tot maximaal tien jaar, indien dit noodzakelijk is voor het voorkomen, opsporen of onderzoeken van witwassen van geld of terrorismefinanciering. Betalingsdienstaanbieders moeten ervoor zorgen dat krachtens deze verordening verkregen gegevens uitsluitend worden gebruikt voor de hierin omschreven doelstellingen. [Am. 16]

(20)  Om in het kader van terrorismebestrijding snel te kunnen optreden, moeten betalingsdienstaanbieders onverwijld reageren wanneer de autoriteiten voor bestrijding van witwassen van geld of terrorismefinanciering van de lidstaat waar deze betalingsdienstaanbieders gevestigd zijn, om informatie over de betaler verzoeken.

(21)  Het aantal werkdagen in de lidstaat van de betalingsdienstaanbieder van de betaler bepaalt binnen hoeveel dagen moet worden ingegaan op het verzoek om informatie over de betaler.

(22)  Met het oog op een betere nakoming van de voorschriften waarin deze verordening voorziet, en gelet op de mededeling van de Commissie van 9 december 2010 “Het versterken van sanctieregelingen in de financiële sector”, moeten de desbetreffende autoriteiten grotere bevoegdheden krijgen om toezichtmaatregelen en sancties op te leggen. Daartoe moeten bestuursrechtelijke sancties worden ingevoerd en gezien het belang van bestrijding van witwassen van geld en terrorismefinanciering moeten de lidstaten voorzien in doeltreffende, evenredige en ontradende sancties. De lidstaten moeten daarvan kennis geven aan de Commissie alsmede aan de Europese toezichthoudende autoriteit, de Europese Bankenautoriteit (“EBA”), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad(17), de Europese toezichthoudende autoriteit, (Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen) (“EIOPA”), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad(18), en de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten) (“ESMA”), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad(19).

(23)  Om eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van de artikelen XXX hoofdstuk V van deze verordening te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Deze bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren(20). [Am. 17]

(24)  Een aantal landen en gebieden die niet tot het grondgebied van de Unie behoren, hebben een monetaire unie met of maken deel uit van de valutazone van een lidstaat of hebben een monetaire overeenkomst ondertekend met de Europese Unie, vertegenwoordigd door een lidstaat, en hebben betalingsdienstaanbieders die direct of indirect deelnemen aan de betalings- en afwikkelingssystemen van die lidstaat. Om te vermijden dat de toepassing van deze verordening op geldovermakingen tussen de betrokken lidstaten en deze landen of gebieden een aanzienlijk negatief effect heeft op de economie van deze landen en gebieden, moet worden voorzien in de mogelijkheid om dergelijke geldovermakingen als geldovermakingen binnen de betrokken lidstaten te behandelen.

(25)  Gelet op de wijzigingen die zouden moeten worden aangebracht in Verordening (EG) nr. 1781/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 november 2006 betreffende bij geldovermakingen te voegen informatie over de betaler(21), moet die verordening ter wille van de duidelijkheid worden ingetrokken.

(26)  Aangezien de doelstellingen van deze verordening niet voldoende kunnen worden verwezenlijkt door de lidstaten en derhalve, vanwege de omvang of de effecten van de maatregel, beter op het niveau van de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie maatregelen treffen overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(27)  In deze verordening worden de grondrechten in acht genomen en de beginselen nageleefd die door het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie worden erkend, in het bijzonder de eerbiediging van het privéleven en van het familie- en gezinsleven (artikel 7), het recht op bescherming van persoonsgegevens (artikel 8), het recht op een doeltreffende voorziening in rechte en op een onpartijdig gerecht (artikel 47) en het beginsel ne bis in idem.

(28)  Om te zorgen voor een soepele invoering van het nieuwe regelgevingskader voor bestrijding van witwassen van geld en terrorismefinanciering, is het passend de datum van inwerkingtreding van deze verordening te laten samenvallen met het einde van de termijn voor omzetting van Richtlijn .../.../EU(22),

(28 bis)  De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming heeft op 4 juli 2013 advies uitgebracht(23),

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ONDERWERP, DEFINITIES EN TOEPASSINGSGEBIED

Artikel 1

Onderwerp

Bij deze verordening worden voorschriften vastgesteld met betrekking tot de informatie over betalers en begunstigden die bij geldovermakingen moet worden gevoegd met het oog op de preventie, de opsporing en het onderzoek van witwassen van geld of terrorismefinanciering.

Artikel 2

Definities

Voor de toepassing van deze verordening wordt verstaan onder:

(1)  “terrorismefinanciering”: het financieren van terrorisme als omschreven in artikel 1, lid 4, van Richtlijn .../.../EU(24);

(2)  “witwassen van geld”: activiteiten die witwassen van geld op het oog hebben, als bedoeld in artikel 1, leden 2 of 3, van Richtlijn .../.../EU*;

(3)  “betaler”: een natuurlijke of rechtspersoon die een geldovermaking vanaf zijn of haar eigen rekening verricht of die een opdracht voor een geldovermaking geeft betaler als omschreven in artikel 4, lid 7, van Richtlijn 2007/64/EG; [Am. 18]

(4)  „begunstigde”: een natuurlijke of rechtspersoon die de beoogde ontvanger van de overgemaakte gelden is begunstigde als omschreven in artikel 4, lid 8, van Richtlijn 2007/64/EG; [Am. 19]

(5)  „betalingsdienstaanbieder”: een natuurlijke of rechtspersoon die in het kader van zijn of haar beroepsuitoefening een geldovermakingsdienst verricht betalingsdienstaanbieder als omschreven in artikel 4, lid 9, van Richtlijn 2007/64/EG; [Am. 20]

(6)  “intermediaire betalingsdienstaanbieder”: een betalingsdienstaanbieder, welke noch de betalingsdienstaanbieder van de betaler, noch de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde is, die gelden ontvangt en overmaakt namens de betalingsdienstaanbieder van de betaler of van de begunstigde of van een andere intermediaire betalingsdienstaanbieder;

(7)  „geldovermaking”: een transactie die door een betalingsdienstaanbieder namens een betaler langs elektronische weg wordt verricht met de bedoeling bij een betalingsdienstaanbieder gelden beschikbaar te stellen voor een begunstigde, in het bijzonder geldtransferdiensten en automatische afschrijvingen in de zin van Richtlijn 2007/64/EG, ongeacht of de betaler en de begunstigde een en dezelfde persoon zijn; [Am. 21]

(8)  „blokovermaking”: een bundel van een aantal afzonderlijke geldovermakingen die zijn samengebracht met het oog op de doorzending ervan;

(9)  „unieke identificatiecode van de transactie”: een combinatie van letters of symbolen, door de betalingsdienstaanbieder bepaald overeenkomstig de protocollen van het betalings- en afwikkelingssysteem of het berichtensysteem dat voor de geldovermaking is gebruikt, die het mogelijk maakt de transactie te traceren tot aan de betaler en de begunstigde;

(10)  “geldovermaking tussen personen”: een transactie tussen twee natuurlijke personen die, als consumenten, handelen voor doeleinden die buiten hun bedrijfs- of beroepsactiviteiten vallen. [Am. 22]

Artikel 3

Toepassingsgebied

1.  Deze verordening is van toepassing op geldovermakingen in ongeacht welke valuta die worden verzonden of ontvangen door een in de Unie gevestigde betalingsdienstaanbieder.

2.  Deze verordening is niet van toepassing op geldovermakingen die met behulp van een krediet- of kredietkaart, debetkaart, voorafbetaalde kaart of voucher of een mobiele telefoon, elektronisch geld of een ander digitaal of IT-apparaat zoals gedefinieerd in Richtlijn 2014/.../EU [PSD] worden verricht, wanneer aan de volgende voorwaarden is voldaan: [Am. 23]

(a)  de kaart of het toestel wordt gebruikt ter betaling van goederen en diensten aan een onderneming in het kader van beroeps- of bedrijfsactiviteiten; [Am. 24]

(b)  het nummer van de kaart of toestel wordt gevoegd bij alle overdrachten die uit de transactie voortvloeien.

Deze verordening is echter van toepassing wanneer een krediet- of kredietkaart, debetkaart, vooraf betaalde kaart of voucher, een mobiele telefoon, elektronisch geld of een ander digitaal of IT-apparaat wordt gebruikt om geldovermakingen tussen personen te verrichten. [Am. 25]

3.  Deze verordening is niet van toepassing op natuurlijke of rechtspersonen die geen andere activiteit verrichten dan het omzetten van papieren documenten in elektronische gegevens en op contractbasis werkzaam zijn bij een betalingsdienstaanbieder noch op natuurlijke en rechtspersonen die geen andere activiteit verrichten dan het aanbieden van berichtensystemen of andere ondersteuningssystemen voor de overmaking van gelden en/of clearing- en afwikkelingssystemen aan betalingsdienstaanbieders. [Am. 26]

Deze verordening is niet van toepassing op:

(a)  geldovermakingen waarbij de betaler geld van zijn of haar eigen rekening afhaalt;

(b)  geldovermakingen aan de overheid voor belastingen, boetes of andere heffingen binnen een lidstaat;

(c)  geldovermakingen waarbij zowel de betaler als de begunstigde betalingsdienstaanbieders zijn die voor eigen rekening handelen.

HOOFDSTUK II

VERPLICHTINGEN VAN BETALINGSDIENSTAANBIEDERS

Afdeling 1

Verplichtingen van de betalingsdienstaanbieder van de betaler

Artikel 4

Bij geldovermakingen te voegen informatie

1.  De betalingsdienstaanbieder van de betaler zorgt ervoor dat bij geldovermakingen volgende informatie over de betaler wordt gevoegd:

(a)  de naam van de betaler;

(b)  het rekeningnummer van de betaler, wanneer deze rekening voor de verwerking van de geldovermaking wordt gebruikt, of een unieke identificatiecode van de transactie wanneer er hiervoor geen rekening wordt gebruikt;

(c)  het adres van de betaler, het nationale identiteitsnummer of klantenidentificatienummer, of datum en plaats van geboorte. [Am. 27]

2.  De betalingsdienstaanbieder van de betaler zorgt ervoor dat bij geldovermakingen volgende informatie over de begunstigde wordt gevoegd:

(a)  de naam van de begunstigde; en

(b)  het rekeningnummer van de begunstigde, wanneer deze rekening voor de verwerking van de transactie wordt gebruikt, of een unieke identificatiecode van de transactie wanneer hiervoor geen rekening wordt gebruikt.

3.  Alvorens de gelden over te maken, , past de betalingsdienstaanbieder van de betaler de "ken-uw-cliënt"-maatregelen toe in overeenstemming met Richtlijn .../.../EU(25) en verifieert de betalingsdienstaanbieder van de betaler de juistheid en volledigheid van de in lid 1 bedoelde informatie op basis van documenten, gegevens of informatie uit betrouwbare en onafhankelijke bron. [Am. 28]

4.  Wanneer gelden via de rekening van de betaler worden overgemaakt, wordt de in lid 3 bedoelde verificatie geacht te hebben plaatsgevonden in de volgende gevallen:

(a)  wanneer de identiteit van de betaler is geverifieerd bij de opening van de rekening overeenkomstig artikel 11 van Richtlijn .../.../EU(26) en de daarbij verkregen informatie is bewaard overeenkomstig artikel 39 van deze richtlijn;

of

(b)  wanneer artikel 12, lid 5, van Richtlijn .../.../EU* van toepassing is op de betaler.

5.  In afwijking van lid 3 verifieert is de betalingsdienstaanbieder van de betaler bij geldovermakingen die niet via een rekening worden verricht, de in lid 1 bedoelde informatie echter niet indien het bedrag verplicht om ten minste de naam van de betaler van geldovermakingen tot 1 000 EUR niet overschrijdt en er geen verband blijkt te bestaan met andere geldovermakingen die samen met de betrokken geldovermaking te verifiëren, maar is hij, indien de transactie wordt uitgevoerd in verschillende tranches die met elkaar verband lijken te houden of samen het bedrag van 1 000 EUR overschrijden, verplicht om de volledige informatie met betrekking tot de betaler en de begunstigde als bedoeld in lid 1 te verifiëren. [Am. 29]

Artikel 5

Geldovermakingen binnen de Unie

1.  In afwijking van artikel 4, leden 1 en 2, wordt ingeval zowel de betalingsdienstaanbieder van de betaler als de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde in de Unie zijn gevestigd, bij de geldovermaking alleen de volledige naam van de betaler en de begunstigde en het rekeningnummer van de betaler of de unieke identificatiecode van de transactie gevoegd, onverminderd de in artikel 5, leden 2 en 3, onder b) van Verordening (EU) nr. 260/2012 vastgestelde informatievoorschriften. [Am. 30]

2.  Onverminderd lid 1 stelt vereist de betalingsdienstaanbieder van de betaler, in geval van een vastgesteld hoger risico als bedoeld in artikel 16, lid 2 of lid 3, van of in bijlage III bij Richtlijn .../.../EU(27), de volledige informatie met betrekking tot de betaler en de begunstigde of stelt hij op verzoek van de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde of de intermediaire betalingsdienstaanbieder de overeenkomstig artikel 4 bij te voegen informatie over de betaler of de begunstigde beschikbaar binnen drie werkdagen na ontvangst van dat verzoek. [Am. 31]

Artikel 6

Geldovermakingen buiten de Unie

1.  Wanneer de betalingsdienstaanbieders van de begunstigden buiten de Unie zijn gevestigd, is bij blokovermakingen van één betaler artikel 4, leden 1 en 2, niet van toepassing op de gebundelde afzonderlijke geldovermakingen, op voorwaarde dat het batchbestand de in dat artikel bedoelde informatie bevat en bij de afzonderlijke geldovermakingen het rekeningnummer van de betaler of de unieke identificatiecode van de transactie is gevoegd.

2.  In afwijking van artikel 4, leden 1 en 2, wordt wanneer de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde buiten de Unie is gevestigd, voor geldovermakingen van 1 000 EUR of minder alleen informatie gevoegd betreffende: [Am. 32]

(a)  de naam van de betaler;

(b)  de naam van de begunstigde;

(c)  het rekeningnummer van zowel de betaler als de begunstigde of de unieke identificatiecode van de transactie.

De juistheid van deze informatie hoeft niet te worden geverifieerd tenzij er een vermoeden van witwassen van geld of terrorismefinanciering bestaat.

Afdeling 2

Verplichtingen van de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde

Artikel 7

Controle van ontbrekende informatie over betaler en begunstigde

1.  De betalingsdienstaanbieder van de begunstigde gaat na of de velden voor informatie over de betaler en de begunstigde in het berichtensysteem of het voor de geldovermaking gebruikte betalings- en afwikkelingssysteem zijn ingevuld met karakters of gegevens die toegelaten zijn volgens de procedures interne gangbare risicogebaseerde antimisbruikprocedures van dit systeem berichtensysteem of betalings- en afwikkelingssysteem. [Am. 33]

2.  De betalingsdienstaanbieder van de begunstigde beschikt over doeltreffende procedures om vast te stellen of in de informatie over de betaler en de begunstigde elementen ontbreken met betrekking tot:

(a)  bij geldovermakingen waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler in de Unie is gevestigd, de overeenkomstig artikel 5 vereiste informatie;

(b)  bij geldovermakingen waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten de Unie is gevestigd, de in artikel 4, leden 1 en 2, bedoelde informatie over de betaler en de begunstigde en, in voorkomend geval, de overeenkomstig artikel 14 vereiste informatie;

en

(c)  bij blokovermakingen waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten de Unie is gevestigd, de in artikel 4, leden 1 en 2, bedoelde informatie met betrekking tot de blokovermaking.

3.  Voor geldovermakingen van meer dan 1 000 EUR waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten de Unie is gevestigd, verifieert de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde de identiteit van de begunstigde indien zijn of haar identiteit nog niet is geverifieerd.

4.  Voor geldovermakingen van 1 000 EUR of minder waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten de Unie is gevestigd, hoeft de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde de informatie over de begunstigde niet te verifiëren tenzij er een vermoeden van witwassen van geld of terrorismefinanciering bestaat.

De lidstaten kunnen de drempel verlagen of laten vervallen wanneer de nationale risicobeoordeling reden oplevert voor een intensievere controle op geldovermakingen anders dan via een rekening. De lidstaten die van deze afwijkingsmogelijkheid gebruik maken, stellen de Commissie daarvan in kennis. [Am. 34]

4 bis.  Ingeval de betalingsdienstaanbieder van de betaler in een derde land is gevestigd dat een verhoogd risiconiveau vertegenwoordigt, dienen overeenkomstig Richtlijn .../.../EU(28) uitgebreide maatregelen voor klantenonderzoek te worden toegepast inzake de grensoverschrijdende correspondentbankrelaties met deze betalingsdienstaanbieder. [Am. 35]

Artikel 8

Geldovermakingen met ontbrekende of onvolledige informatie over betaler en begunstigde

1.  De betalingsdienstaanbieder van de begunstigde stelt doeltreffende risicogebaseerde procedures op, op basis van de in artikel 16, lid 2, van en bijlage III bij Richtlijn .../.../EU(29) vermelde risico's, om vast te stellen wanneer een geldovermaking met ontbrekende volledige informatie over de betaler en de begunstigde moet worden uitgevoerd, geweigerd of stopgezet en welke passende actie daarbij kan worden ondernomen. [Am. 36]

In elk geval moeten de betalingsdienstaanbieder van de betaler en de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde alle toepasselijke wetgeving of administratieve voorschriften betreffende witwassen van geld en terrorismefinanciering naleven, met name Verordening (EG) nr. 2580/2001, Verordening (EG) nr. 881/2002 en Richtlijn .../.../EU*. [Am. 37]

Ingeval de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde bij de ontvangst van de geldovermaking tot de bevinding komt dat de krachtens artikel 4, leden 1 en 2, artikel 5, lid 1, en artikel 6 vereiste informatie over de betaler en de begunstigde ontbreekt of onvolledig is of niet is ingevuld met karakters of gegevens die toegelaten zijn volgens de procedures van het berichten- of betalings- en afwikkelingssysteem, weigert hij de overmaking of schorst hij ze en verzoekt hij om volledige informatie over de betaler en de begunstigde alvorens de betalingstransactie uit te voeren. [Am. 38]

2.  Wanneer een betalingsdienstaanbieder regelmatig nalaat de vereiste volledige informatie over de betaler te verstrekken, onderneemt de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde stappen, die aanvankelijk kunnen bestaan in het sturen van waarschuwingen of het vaststellen van termijnen, alvorens alle toekomstige geldovermakingen van deze betalingsdienstaanbieder te weigeren of een besluit te nemen met betrekking tot de beperking of de beëindiging van zijn zakelijke relatie met deze betalingsdienstaanbieder. [Am. 39]

De betalingsdienstaanbieder van de begunstigde meldt dit feit aan de autoriteiten voor bestrijding van witwassen van geld of terrorismefinanciering.

Artikel 9

Beoordeling en melding

De betalingsdienstaanbieder van de begunstigde neemt overeenkomstig de risicogebaseerde procedures van de betalingsdienstaanbieders ontbrekende of onvolledige informatie over de betaler en de begunstigde in aanmerking om te beoordelen of de geldovermaking, dan wel enige daarmee verband houdende transactie, verdacht is en aan de financiële inlichtingeneenheid moet worden gemeld. De betalingsdienstaanbieder concentreert zich in zijn doeltreffende risicogebaseerde procedures ook op en neemt passende maatregelen met betrekking tot andere risicofactoren dan die welke zijn vermeld in artikel 16, lid 3, van en bijlage III bij Richtlijn .../.../EU(30). [Am. 40]

Afdeling 3

Verplichtingen van intermediaire betalingsdienstaanbieders

Artikel 10

Bij geldovermaking te houden informatie over betaler en begunstigde

Intermediaire betalingsdienstaanbieders zorgen ervoor dat alle ontvangen informatie over de betaler en de begunstigde die bij een geldovermaking is gevoegd, bij de overmaking blijft.

Artikel 11

Controle van ontbrekende informatie over betaler en begunstigde

1.  De intermediaire betalingsdienstaanbieder gaat na of de velden voor informatie over de betaler en de begunstigde in het berichtensysteem of het voor de geldovermaking gebruikte betalings- en afwikkelingssysteem zijn ingevuld met karakters of gegevens die toegelaten zijn volgens de procedures van dit systeem.

2.  De intermediaire betalingsdienstaanbieder beschikt over doeltreffende procedures om na te gaan of in de informatie over de betaler en de begunstigde elementen ontbreken of onvolledig zijn met betrekking tot: [Am. 41]

(a)  bij geldovermakingen waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler in de Unie is gevestigd, de overeenkomstig artikel 5 vereiste informatie;

(b)  bij geldovermakingen waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten de Unie is gevestigd, de in artikel 4, leden 1 en 2, bedoelde informatie over de betaler en de begunstigde of in voorkomend geval, de overeenkomstig artikel 14 vereiste informatie;

en

(c)  bij blokovermakingen waarbij de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten de Unie is gevestigd, de in artikel 4, leden 1 en 2, bedoelde informatie met betrekking tot de blokovermaking.

Artikel 12

Geldovermakingen met ontbrekende of onvolledige informatie over betaler en begunstigde

1.  De intermediaire betalingsdienstaanbieder stelt doeltreffende risicogebaseerde procedures op om vast te stellen wanneer een geldovermaking met ontbrekende informatie over de betaler en de begunstigde moet worden uitgevoerd, geweigerd of stopgezet en welke of er informatie over de betaler en de begunstigde ontbreekt of dat de ontvangen informatie onvolledig is en treft een passende actie daarbij kan worden ondernomen vervolgmaatregel. [Am. 42]

Indien de intermediaire betalingsdienstaanbieder bij ontvangst van de geldovermaking tot de bevinding komt dat de krachtens artikel 4, leden 1 en 2, artikel 5, lid 1, en artikel 6 vereiste informatie over de betaler en de begunstigde ontbreekt of onvolledig is of niet is ingevuld met karakters of gegevens die toegelaten zijn volgens de procedures van het berichten- of betalings- en afwikkelingssysteem, weigert hij de overmaking of schorst hij ze en verzoekt hij om volledige informatie over de betaler en de begunstigde alvorens de betalingstransactie uit te voeren. [Am. 43]

2.  Wanneer een betalingsdienstaanbieder regelmatig nalaat de vereiste informatie over de betaler te verstrekken, onderneemt de intermediaire betalingsdienstaanbieder stappen, die aanvankelijk kunnen bestaan in het sturen van waarschuwingen of het vaststellen van termijnen, alvorens alle toekomstige geldovermakingen van deze betalingsdienstaanbieder te weigeren of een besluit te nemen met betrekking tot de beperking of de beëindiging van zijn zakelijke relatie met deze betalingsdienstaanbieder.

De intermediaire betalingsdienstaanbieder meldt dit feit aan de autoriteiten voor bestrijding van witwassen van geld of terrorismefinanciering.

Artikel 13

Beoordeling en melding

De intermediaire betalingsdienstaanbieder neemt ontbrekende of onvolledige informatie over de betaler en de begunstigde in aanmerking als een factor om te beoordelen of de geldovermaking, dan wel enige daarmee verband houdende transactie, verdacht is en aan de financiële inlichtingeneenheid moet worden gemeld.

Artikel 14

Technische beperkingen

1.  Dit artikel is van toepassing wanneer de betalingsdienstaanbieder van de betaler buiten de Unie is gevestigd en de intermediaire betalingsdienstaanbieder in de Unie is gevestigd.

2.  Tenzij de intermediaire betalingsdienstaanbieder bij de ontvangst van een geldovermaking tot de bevinding komt dat de krachtens deze verordening vereiste informatie over de betaler ontbreekt of onvolledig is, kan hij voor het doorzenden van geldovermakingen naar de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde een betalingssysteem met technische beperkingen gebruiken dat niet de mogelijkheid biedt informatie over de betaler bij de geldovermaking te voegen.

3.  Wanneer de intermediaire betalingsdienstaanbieder bij de ontvangst van een geldovermaking tot de bevinding komt dat de krachtens deze verordening vereiste informatie over de betaler ontbreekt of onvolledig is, gebruikt hij een betalingssysteem met technische beperkingen alleen als het mogelijk is de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde daarover in te lichten, hetzij via een berichten- of betalingssysteem dat voorziet in de mededeling van dit feit, hetzij via een andere procedure, op voorwaarde dat deze wijze van mededeling door beide betalingsdienstaanbieders is aanvaard of overeengekomen.

4.  Wanneer de intermediaire betalingsdienstaanbieder een betalingssysteem met technische beperkingen gebruikt, stelt hij op verzoek van de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde uiterlijk drie werkdagen na ontvangst van dit verzoek alle ontvangen informatie over de betaler ter beschikking van deze betalingsdienstaanbieder, ongeacht of deze informatie volledig is of niet.

HOOFDSTUK III

SAMENWERKING EN BEWARING VAN BEWIJSSTUKKEN

Artikel 15

Samenwerkingsplicht en gelijkwaardigheid [Am. 44]

1.   Een betalingsdienstaanbieder stemt en een intermediaire betalingsdienstaanbieder stemmen onverkort en onverwijld, overeenkomstig de procedurevereisten die in de nationale wetgeving van de lidstaat waar hij gevestigd is, zijn vastgesteld, toe met verzoeken van uitsluitend de autoriteiten voor bestrijding van witwassen van geld of terrorismefinanciering van deze lidstaat die betrekking hebben op de krachtens deze verordening vereiste informatie. Specifieke vrijwaringsmaatregelen worden getroffen om ervoor te zorgen dat dergelijke informatie-uitwisselingen voldoen aan de vereisten inzake gegevensbescherming. Geen enkele andere externe autoriteit of partij mag toegang hebben tot de door de betalingsdienstaanbieders opgeslagen gegevens. [Am. 45]

1 bis.  Aangezien een groot gedeelte van de illegale geldstromen in belastingparadijzen terechtkomt, moet de Unie haar druk op deze landen opvoeren, opdat zij meewerken aan de bestrijding van dergelijke illegale geldstromen en de verbetering van de transparantie. [Am. 46]

1 ter.  In de Unie gevestigde betalingsdienstaanbieders passen deze verordening toe op hun dochterondernemingen en bijkantoren die werkzaam zijn in rechtsmachten in derde landen die niet gelijkwaardig worden geacht.

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 22 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen betreffende de erkenning van het wettelijk en toezichthoudend kader van rechtsgebieden buiten de Unie als gelijkwaardig aan de vereisten van deze verordening. [Am. 47]

Artikel 15 bis

Gegevensbescherming

1.  Met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens in het kader van deze verordening voeren de betalingsdienstaanbieders hun taken zoals bedoeld in deze verordening uit in overeenstemming met de nationale wetgeving ter omzetting van Richtlijn 95/46/EG.

2.  Betalingsdienstaanbieders zorgen ervoor dat krachtens deze verordening verkregen gegevens uitsluitend voor de hierin omschreven doeleinden worden gebruikt, en in geen geval voor commerciële doeleinden.

3.  De autoriteiten inzake gegevensbescherming hebben de bevoegdheid - met inbegrip van de bevoegdheid tot indirecte toegang – om beweringen betreffende problemen met de verwerking van persoonsgegevens uit eigen beweging of op grond van een klacht te onderzoeken. Daarbij moeten zij meer bepaald toegang krijgen tot het gegevensbestand bij de betalingsdienstaanbieder en de bevoegde nationale autoriteiten. [Am. 48]

Artikel 15 ter

Doorgifte van persoonsgegevens aan derde landen of internationale organisaties

De doorgifte van persoonsgegevens aan derde landen of internationale organisaties die geen passend beschermingsniveau bieden in de zin van artikel 25 van Richtlijn 95/46/EG, mag alleen plaatsvinden indien:

(a)  er passende gegevensbeschermingsmaatregelen en ‑waarborgen bestaan, en

(b)  de toezichthoudende autoriteit na een beoordeling van deze maatregelen en waarborgen vooraf toelating voor de doorgifte heeft gegeven. [Am. 49]

Artikel 16

Bewaring van bewijsstukken

Informatie over de betaler en/of de begunstigde mag niet langer worden bewaard dan strikt noodzakelijk. De betalingsdienstaanbieder van de betaler en de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde bewaren de in de artikelen 4, 5, 6 en 7 bedoelde informatie gedurende maximaal vijf jaar. In de in artikel 17 14, leden 2 en 3, bedoelde gevallen bewaart de intermediaire betalingsdienstaanbieder alle ontvangen informatie gedurende vijf jaar. Na het verstrijken van deze termijn moeten persoonsgegevens worden gewist tenzij de nationale wetgeving anderszins voorschrijft onder welke omstandigheden betalingsdienstaanbieders de gegevens nog kunnen of moeten bewaren. De lidstaten kunnen bewaring voor een langere periode alleen toestaan of verplicht stellen in uitzonderlijke omstandigheden die naar behoren zijn gerechtvaardigd en met redenen zijn omkleed en uitsluitend indien dit noodzakelijk is voor de voorkoming, de opsporing of het onderzoek van witwassen van geld en terrorismefinanciering. De maximumtermijn voor bewaring na verrichting van de geldovermaking mag niet meer dan tien jaar bedragen en de opslag van persoonsgegevens moet voldoen aan de nationale wetgeving ter omzetting van Richtlijn 95/46/EG. [Am. 50]

De betalingsdienstaanbieders van de betaler, de begunstigde en de intermediaire betalingsdienstaanbieders moeten beschikken over passende technische en organisatorische maatregelen voor de bescherming van persoonsgegevens tegen incidentele of onrechtmatige vernietiging of incidenteel verlies, wijziging, onbevoegde verspreiding of toegang. [Am. 51]

De informatie die door de betalingsdienstaanbieder van de betaler, de begunstigde en de intermediaire betalingsdienstaanbieders wordt verzameld over de betaler of de begunstigde wordt na het verstrijken van de bewaringsperiode gewist. [Am. 52]

Artikel 16 bis

Toegang tot informatie en vertrouwelijkheid

1.  Betalingsdienstaanbieders zorgen ervoor dat de voor de doelstellingen van deze verordening verkregen informatie slechts toegankelijk is voor aangewezen personen of beperkt is tot personen die strikt noodzakelijk zijn om het genomen risico tot een goed einde te brengen.

2.  Betalingsdienstaanbieders zorgen ervoor dat de vertrouwelijkheid van de verwerkte gegevens wordt geëerbiedigd.

3.  Personen die toegang hebben tot de persoonsgegevens van de betaler of de begunstigde en die deze gegevens behandelen, moeten de vertrouwelijkheid van de gegevensverwerking eerbiedigen en de voorschriften van de gegevensbescherming naleven.

4.  De bevoegde autoriteiten zien erop toe dat personen die regelmatig persoonsgegevens vergaren of verwerken specifieke bijscholing krijgen op het gebied van gegevensbescherming. [Am. 53]

HOOFDSTUK IV

SANCTIES EN TOEZICHT

Artikel 17

Sancties

1.  De lidstaten stellen de voorschriften vast met betrekking tot de administratieve maatregelen en sancties die van toepassing zijn op schendingen van deze verordening en nemen alle maatregelen die nodig zijn om ervoor te zorgen dat deze worden uitgevoerd. De ingestelde sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

2.  De lidstaten dragen er zorg voor dat indien betalingsdienstaanbieders aan verplichtingen worden onderworpen, bij inbreuk daarop sancties kunnen worden opgelegd aan de leden van het bestuursorgaan en aan alle andere personen die uit hoofde van het nationale recht voor de inbreuk verantwoordelijk zijn.

3.  Uiterlijk op ...(31) stellen de lidstaten de Commissie en het Gemengd Comité van de EBA, de EIOPA en de ESMA in kennis van de in lid 1 bedoelde voorschriften. Zij delen alle latere wijzigingen daarop onverwijld mee aan de Commissie en aan het Gemengd Comité van de EBA, de EIOPA en de ESMA.

4.  Aan de bevoegde autoriteiten worden alle onderzoeksbevoegdheden verleend die nodig zijn voor de vervulling van hun taken. Bij de uitoefening van hun sanctiebevoegdheden werken de bevoegde autoriteiten nauw met elkaar samen om ervoor te zorgen dat de sancties of maatregelen de gewenste resultaten opleveren, en om hun optreden te coördineren wanneer het om grensoverschrijdende zaken gaat.

Artikel 18

Specifieke bepalingen

1.  Dit artikel is van toepassing op het volgende inbreuken:

(a)  herhaaldelijke niet-vermelding door een betalingsdienstaanbieder van de vereiste informatie over de betaler en de begunstigde, in strijd met de artikelen 4, 5 en 6; [Am. 54]

(b)  ernstig verzuim van betalingsdienstaanbieders om overeenkomstig artikel 16 bewijsstukken te bewaren;

(c)  verzuim van de betalingsdienstaanbieder om overeenkomstig de artikelen 8 en 12 doeltreffende risicogebaseerde beleidsregels en procedures in te voeren.

(c bis) ernstig verzuim van intermediaire betalingsdienstaanbieders om te handelen in overeenstemming met de artikelen 11 en 12. [Am. 55]

2.  In de in lid 1 bedoelde gevallen hebben de op te leggen administratieve maatregelen en sancties ten minste betrekking op het volgende:

(a)  een publieke verklaring waarin de voor de inbreuk verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon en de aard van de inbreuk worden vermeld;

(b)  een bevel waarbij de voor de inbreuk verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon wordt verplicht dit gedrag stop te zetten en af te zien van herhaling;

(c)  ingeval het een betalingsdienstaanbieder betreft, de intrekking van de vergunning van deze aanbieder;

(d)  een tijdelijk verbod ten aanzien van een lid van het bestuursorgaan van de betalingsdienstaanbieder of ten aanzien van elke verantwoordelijk gestelde natuurlijke persoon om een functie bij de betalingsdienstaanbieder te vervullen;

(e)  ingeval het een rechtspersoon betreft, administratieve geldboeten oplopend tot 10 % van de totale jaaromzet van deze rechtspersoon in het voorgaande boekjaar; wanneer de rechtspersoon een dochteronderneming van een moederonderneming is, is de desbetreffende totale jaaromzet gelijk aan de totale jaaromzet die blijkt uit de geconsolideerde rekening van de uiteindelijke moederonderneming in het voorgaande boekjaar;

(f)  ingeval het een natuurlijke persoon betreft, administratieve geldboeten oplopend tot maximaal 5 000 000 EUR of, in de lidstaten die de euro niet als munt hebben, het overeenkomstige bedrag in de nationale munteenheid op ...(32);

(g)  administratieve geldboeten oplopend tot tweemaal het bedrag van de als gevolg van de inbreuk behaalde winsten of vermeden verliezen ingeval deze kunnen worden vastgesteld.

Artikel 19

Bekendmaking van sancties

De bevoegde autoriteiten maken onverwijld de administratieve maatregelen en sancties bekend die in de in artikel 17 en artikel 18, lid 1, bedoelde gevallen worden opgelegd, worden onverwijld bekendgemaakt en bevatten waaronder informatie over het soort en de aard van de inbreuk en de identiteit van de verantwoordelijk gestelde personen, tenzij de bekendmaking hiervan de stabiliteit van de financiële markten ernstig in gevaar zou brengen indien zulks noodzakelijk en evenredig is gebleken na een beoordeling per geval. [Am. 56]

Wanneer de bekendmaking de betrokken partijen onevenredige schade zou berokkenen, maken de bevoegde autoriteiten de sancties bekend zonder vermelding van namen.

Wanneer de bevoegde autoriteit van een lidstaat een administratieve sanctie of maatregel overeenkomstig de artikelen 17 en 18 oplegt of toepast, geeft zij de EBA kennis van die sanctie of maatregel en de omstandigheden waaronder deze is opgelegd of toegepast. De EBA slaat deze kennisgeving op in de overeenkomstig artikel 69 van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad(33) opgezette centrale databank van administratieve sancties en past hierop dezelfde procedures toe als op andere bekendgemaakte sancties. [Am. 57]

Artikel 20

Toepassing van sancties door bevoegde autoriteiten

Bij het vaststellen van het soort administratieve sancties of maatregelen en de hoogte van de administratieve geldboeten, houden de bevoegde autoriteiten rekening met alle relevante omstandigheden, waaronder:

(a)  de ernst en de duur van de inbreuk;

(b)  de mate van verantwoordelijkheid van de voor de inbreuk verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon;

(c)  de financiële draagkracht van de voor de inbreuk verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon, zoals deze blijkt uit de totale omzet van de verantwoordelijke rechtspersoon of het jaarinkomen van de verantwoordelijke natuurlijke persoon;

(d)  de omvang van de door de verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon behaalde winsten of vermeden verliezen, voor zover deze kunnen worden bepaald;

(e)  de verliezen voor derde partijen ten gevolge van de inbreuk, voor zover deze kunnen worden vastgesteld;

(f)  de mate waarin de voor de inbreuk verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon met de bevoegde autoriteit samenwerkt;

(g)  eerdere inbreuken van de verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon.

Artikel 21

Melding van inbreuken

1.  De lidstaten voeren doeltreffende mechanismen in om de melding van inbreuken op de bepalingen van deze verordening aan de bevoegde autoriteiten aan te moedigen. Passende technische en organisatorische maatregelen worden ten uitvoer gelegd om gegevens te beschermen tegen incidentele of onrechtmatige vernietiging, incidenteel verlies, wijziging of onrechtmatige verspreiding.[Am. 58]

2.  De in lid 1 bedoelde mechanismen omvatten ten minste:

(a)  specifieke procedures voor de ontvangst van meldingen van inbreuken en de follow-up daarvan;

(b)  passende bescherming voor klokkenluiders en personen die potentiële of reële inbreuken melden; [Am. 59]

(c)  bescherming van persoonsgegevens, zowel ten aanzien van de persoon die de inbreuken meldt als ten aanzien van de voor de inbreuk verantwoordelijk geachte natuurlijke persoon, in overeenstemming met de beginselen van Richtlijn 95/46/EG.

3.  De betalingsdienstaanbieders voeren in samenwerking met de bevoegde autoriteiten interne passende procedures in waarbij hun werknemers inbreuken intern kunnen melden via een specifiek veilig, onafhankelijk en anoniem kanaal. [Am. 60]

Artikel 22

Toezicht

1.  De lidstaten dragen de bevoegde autoriteiten op om daadwerkelijk toezicht uit te oefenen en de nodige maatregelen te nemen met het oog op de naleving van de voorschriften van deze verordening. De EBA geeft overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 richtsnoeren voor het tenuitvoerleggingsproces van deze verordening, waarbij de optimale praktijken van de lidstaten in aanmerking worden genomen. [Am. 61]

1 bis.  De Commissie coördineert de toepassing van deze verordening met betrekking tot betalingsdienstaanbieders buiten de Unie en volgt deze nauwlettend, en versterkt de samenwerking, waar passend, met de bevoegde autoriteiten van derde landen die belast zijn met het onderzoek van en het opleggen van sancties wegens inbreuken als bedoeld in artikel 18. [Am. 62]

1 ter.  De Commissie dient vóór 1 januari 2017 een verslag in bij het Europees Parlement en de Raad over de toepassing van hoofdstuk IV, waarbij bijzondere aandacht wordt besteed aan grensoverschrijdende gevallen, de betalingsdienstaanbieders in derde landen en het gebruik van onderzoeks- en sanctiebevoegdheden door hun nationale bevoegde autoriteiten. Indien het risico van een inbreuk in verband met de opslag van gegevens bestaat, onderneemt de Commissie passende en doeltreffende actie, waaronder het indienen van een voorstel tot wijziging van deze verordening. [Am. 63]

Artikel 22 bis

Uitoefening van de delegatiebevoegdheid

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt overeenkomstig de in dit artikel vastgelegde voorwaarden aan de Commissie verleend.

2.  De in artikel 15, lid 1 bis bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een onbepaalde tijd met ingang van ...(34).

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 15, lid 1 bis bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde, latere vermelde datum. Het laat de geldigheid van reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdige kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 15, lid 1 bis, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad binnen een termijn van twee maanden na kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad hiertegen bezwaar heeft gemaakt of indien het Europees Parlement en de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben meegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden verlengd. [Am. 64]

HOOFDSTUK V

UITVOERINGSBEVOEGDHEDEN

Artikel 23

Comitéprocedure

1.  De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor de voorkoming van witwassen van geld en terrorismefinanciering (het “Comité”). Het comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing, op voorwaarde dat uitvoeringsbepalingen die zijn vastgesteld volgens de daarin uiteengezette procedure de basisbepalingen van deze verordening niet wijzigen. [Am. 65]

HOOFDSTUK VI

AFWIJKINGEN

Artikel 24

Overeenkomsten met gebieden of landen bedoeld die niet genoemd worden in artikel 355 van het Verdrag [Am. 66]

1.  De Onverminderd het bepaalde in artikel 15, lid 1, onder a), kan de Commissie kan in gevallen van officieel aangetoonde gelijkwaardigheid elke lidstaat machtigen met een land of gebied dat niet tot het in artikel 355 van het Verdrag omschreven grondgebied van de Unie behoort, overeenkomsten te sluiten die voorzien in afwijkingen van deze verordening, zodat geldovermakingen tussen dat land of gebied en de betrokken lidstaat als geldovermakingen binnen de betrokken lidstaat kunnen worden behandeld. [Am. 67]

Deze overeenkomsten kunnen alleen worden toegestaan onder de volgende voorwaarden:

(a)  het betrokken land of gebied heeft met de betrokken lidstaat een monetaire unie of maakt deel uit van de valutazone van deze lidstaat of heeft een monetaire overeenkomst ondertekend met de Unie, vertegenwoordigd door een lidstaat;

(b)  de betalingsdienstaanbieders in het betrokken land of gebied nemen direct of indirect deel aan de betalings- en afwikkelingssystemen van deze lidstaat;

en

(c)  het betrokken land of grondgebied verplicht de onder zijn rechtsorde vallende betalingsdienstaanbieders dezelfde voorschriften toe te passen als die welke bij deze verordening zijn vastgesteld.

2.  Een lidstaat die een overeenkomst als bedoeld in lid 1 wenst te sluiten, dient een verzoek in bij de Commissie en verschaft haar alle nodige gegevens.

Wanneer de Commissie een dergelijk verzoek van een lidstaat ontvangt, worden geldovermakingen tussen deze lidstaat en het betrokken land of gebied tijdelijk als geldovermakingen binnen deze lidstaat behandeld totdat een besluit is genomen volgens de in dit artikel beschreven procedure.

Indien de Commissie van oordeel is dat zij niet over alle nodige gegevens beschikt, neemt zij binnen twee maanden na ontvangst van het verzoek contact op met de betrokken lidstaat en deelt zij mee welke aanvullende gegevens vereist zijn.

Zodra de Commissie over alle gegevens beschikt die zij nodig acht voor de beoordeling van het verzoek, stelt zij de verzoekende lidstaat binnen één maand daarvan in kennis en zendt zij het verzoek aan de overige lidstaten.

3.  Binnen drie maanden na de in lid 2, vierde alinea, bedoelde kennisgeving besluit de Commissie volgens de in artikel 23, lid 2, bedoelde procedure of zij de betrokken lidstaat machtigt de in lid 1 van dit artikel bedoelde overeenkomst te sluiten.

Het in de eerste alinea bedoelde besluit wordt in elk geval genomen binnen achttien maanden na ontvangst van het verzoek door de Commissie.

3 bis.  Voor reeds genomen gemachtigde besluiten ten aanzien van afhankelijke of geassocieerde gebieden wordt ononderbroken continuïteit gegarandeerd, te weten Uitvoeringsbesluit 2012/43/EU(35) van de Commissie, Besluit 2010/259/EU(36) van de Commissie en Beschikking 2008/982/EG van de Commissie(37). [Am. 68]

HOOFDSTUK VII

SLOTBEPALINGEN

Artikel 25

Intrekking

Verordening (EG) nr. 1781/2006 wordt ingetrokken.

Verwijzingen naar de ingetrokken verordening gelden als verwijzingen naar deze verordening, volgens de concordantietabel in de bijlage.

Artikel 26

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij wordt toegepast vanaf ...(38).

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te ...,

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De Voorzitter De Voorzitter

BIJLAGE

Concordantietabel als bedoeld in artikel 25

(1) PB C 166 van 12.6.2013, blz. 2. (2) PB C 271 van 19.9.2013, blz. 31. (3) PB C 166 van 12.6.2013, blz.2. (4) PB C 271 van 19.9.2013, blz.31. (5) Standpunt van het Europees Parlement van 11 maart 2014. (6) Verordening (EG) nr. 2580/2001 van 27 december 2001 inzake specifieke beperkende maatregelen tegen bepaalde personen en entiteiten met het oog op de strijd tegen het terrorisme (PB L 344 van 28.12.2001, blz. 70). (7) Verordening (EG) nr. 881/2002 van de Raad van 27 mei 2002 tot vaststelling van bepaalde specifieke beperkende maatregelen tegen sommige personen en entiteiten die banden hebben met het Al-Qa'ida-netwerk en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 467/2001 van de Raad tot instelling van een verbod op de uitvoer van bepaalde goederen en diensten naar Afghanistan, tot versterking van het verbod op vluchten en verlenging van de bevriezing van tegoeden en andere financiële middelen ten aanzien van de Taliban van Afghanistan (PB L 139 van 29.5.2002, blz. 9). (8) Richtlijn .../.../EU van het Europees Parlement en de Raad tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme (PB L , blz). (9) Nummer, datum, en PB-gegevens van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (10) Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 281 van 23.11.1995, blz. 31). (11) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (12) Verordening (EG) nr. 924/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 16 september 2009 betreffende grensoverschrijdende betalingen in de Gemeenschap en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 2560/2001 (PB L 266 van 9.10.2009, blz. 11). (13) Verordening (EU) nr. 260/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 14 maart 2012 tot vaststelling van technische en bedrijfsmatige vereisten voor overmakingen en automatische afschrijvingen in euro en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 924/2009 (PB L 94 van 30.3.2012, blz. 22). (14) Richtlijn 2007/64/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 november 2007 betreffende betalingsdiensten in de interne markt en tot wijziging van Richtlijnen 97/7/EG, 2002/65/EG, 2005/60/EG en 2006/48/EG en tot intrekking van Richtlijn 97/5/EG (PB L 319 van 5.12.2007, blz. 1). (15) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (16) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (17) Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/78/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 12). (18) Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/79/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 48). (19) Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/77/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 84). (20) Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13). (21) PB L 345 van 8.12.2006, blz. 1. (22) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (23) PB C 32 van 4.2.2014, blz.9. (24) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (25) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (26) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (27) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (28) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (29) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (30) Nummer van de richtlijn uit document COD 2013/0025. (31) 2 jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (32) Datum van inwerkingtreding van deze verordening. (33) Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende toegang tot het bedrijf van kredietinstellingen en het prudentieel toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, tot wijziging van Richtlijn 2002/87/EG en tot intrekking van de Richtlijnen 2006/48/EG en 2006/49/EG (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 338). (34) Twee jaar na de inwerkingtreding van deze verordening. (35) Uitvoeringsbesluit 2012/43/EU van de Commissie van 25 januari 2012 tot machtiging van het Koninkrijk Denemarken om overeenkomsten met Groenland en de Faeröer te sluiten zodat geldovermakingen tussen Denemarken en elk van deze gebieden overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1781/2006 van het Europees Parlement en de Raad als geldovermakingen binnen Denemarken worden behandeld (PB L 24 van 27.1.2012, blz. 12). (36) Besluit 2010/259/EU van de Commissie van 4 mei 2010 tot machtiging van de Franse Republiek om een overeenkomst met het Vorstendom Monaco te sluiten zodat geldovermakingen tussen de Franse Republiek en het Vorstendom Monaco overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1781/2006 van het Europees Parlement en de Raad als geldovermakingen binnen de Franse Republiek worden behandeld (PB L 112 van 5.5.2010, blz. 23). (37) Beschikking 2008/982/EG van de Commissie van 8 december 2008 tot machtiging van het Verenigd Koninkrijk om een overeenkomst met de Bailiwick of Jersey, de Bailiwick of Guernsey en het eiland Man te sluiten zodat geldovermakingen tussen het Verenigd Koninkrijk en elk van deze grondgebieden overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1781/2006 van het Europees Parlement en de Raad als geldovermakingen binnen het Verenigd Koninkrijk worden behandeld (PB L 352 van 31.12.2008, blz. 34). (38) Datum van omzetting van de richtlijn uit document COD 2013/0025.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme (COM(2013)0045 – C7-0032/2013 – 2013/0025(COD))

P7_TA(2014)0191 A7-0150/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0045),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0032/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van de Europese Centrale Bank van 17 mei 2013(1),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 23 mei 2013(2),

–   gezien de afspraken die werden gemaakt op de G8-top van juni 2013 in Noord-Ierland,

–  gezien de aanbevelingen van de Commissie van 6 december 2012 over agressieve fiscale planning,

–  gezien het voortgangsverslag van de secretaris-generaal van de OESO aan de G20 van 5 september 2013,

–  gezien het advies van de Commissie economische en monetaire zaken van 9 december 2013 over het voorstel voor een richtlijn tot wijziging van Richtlijnen 78/660/EEG en 83/349/EEG van de Raad met betrekking tot de bekendmaking van niet-financiële informatie en informatie inzake diversiteit door bepaalde grote ondernemingen en groepen,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het gezamenlijk overleg van de Commissie economische en monetaire zaken en de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken overeenkomstig artikel 51 van het Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken en de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de adviezen van de Commissie ontwikkelingssamenwerking en de Commissie juridische zaken (A7‑0150/2014),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2014/.../EU van het Europees Parlement en de Raad tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van de Europese Centrale Bank(3),

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(4),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(5),

Overwegende:

(1)  Massale stromen crimineel illegaal geld kunnen de stabiliteit en de reputatie van de financiële sector schaden en de interne markt en internationale ontwikkeling bedreigen. Terrorisme tast ondergraaft de fundamenten van onze samenleving aan in haar fundamenten zelf. maatschappij. Duistere ondernemingsstructuren die in en via rechtsgebieden met een bankgeheim opereren, ook vaak belastingparadijzen genoemd, spelen een belangrijke rol bij het vergemakkelijken van illegale geldstromen. Naast verdere ontwikkeling van de strafrechtelijke benadering kan een preventieve aanpak op Unieniveau is aanvullend preventie via het financiële stelsel resultaten opleveren.onontbeerlijk. Een preventieve aanpak moet echter wel gericht en proportioneel zijn, en mag niet resulteren in de invoering van een veelomvattend systeem voor de controle van de gehele bevolking. [Am. 1]

(2)  De soliditeit, integriteit en stabiliteit van kredietinstellingen en financiële instellingen en het vertrouwen in het financiële stelsel als geheel kunnen ernstig in gevaar worden gebracht door de pogingen van criminelen en hun medeplichtigen om hetzij de herkomst van de opbrengsten van misdrijven te verhullen, hetzij rechtmatig of onrechtmatig verkregen gelden aan te wenden voor terroristische doeleinden. Ter vergemakkelijking van hun criminele activiteiten, zouden witwassers van geld en financiers van terrorisme kunnen trachten te profiteren van de liberalisering van het kapitaalverkeer en van het vrij verrichten van financiële diensten, inherent aan de geïntegreerde financiële ruimte, indien niet op Unieniveau Daardoor zijn er bepaalde coördinerende maatregelen nodig op Unieniveau. Tegelijkertijd moeten de doelstellingen van bescherming van de samenleving tegen criminelen en bescherming van de stabiliteit en de integriteit van het Europees financieel stelsel worden genomenafgewogen tegen de noodzaak om tot een regelgevingskader te komen waarbij ondernemingen kunnen groeien zonder te worden opgezadeld met buitensporige nalevingskosten. De vereisten die aan meldingsplichtige entiteiten worden opgelegd met betrekking tot de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme moeten derhalve gerechtvaardigd en evenredig zijn. [Am. 2]

(3)  Dit voorstel is de vierde richtlijn om de bedreiging van het witwassen van geld aan te pakken. Richtlijn 91/308/EEG van de Raad(6) heeft het witwassen van geld in termen van drugsmisdrijven gedefinieerd en uitsluitend aan de financiële sector verplichtingen opgelegd. Richtlijn 2001/97/EG van het Europees Parlement en de Raad(7) heeft het toepassingsgebied zowel ten aanzien van de bestreken misdrijven als ten aanzien van het geheel van bestreken beroepen en activiteiten uitgebreid. In juni 2003 heeft de Financial Action Task Force (hierna de FATF genoemd) haar aanbevelingen herzien om de financiering van terrorisme te bestrijken en in meer gedetailleerde vereisten voorzien met betrekking tot identificatie en verificatie van cliënten, de situaties waarin een hoger risico op het witwassen van geld verscherpte maatregelen kan rechtvaardigen en voorts de situaties waarin een verlaagd risico minder strenge controles kan rechtvaardigen.

Deze wijzigingen zijn tot uitdrukking gekomen in Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad(8) en Richtlijn 2006/70/EG van de Commissie(9). De Unie dient bij de tenuitvoerlegging van de FATF-aanbevelingen haar gegevensbeschermingswetgeving alsook het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (Handvest) en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden volledig na te leven. [Am. 3]

(4)  Het witwassen van geld en de financiering van terrorisme geschieden gewoonlijk in een internationale context. Maatregelen die uitsluitend op nationaal niveau of zelfs op Unieniveau worden getroffen, zonder met internationale coördinatie en samenwerking rekening te houden, zullen een zeer beperkte uitwerking hebben. De door de Unie op dit gebied vastgestelde maatregelen dienen derhalve verenigbaar te zijn met, en ten minste net zo streng te zijn als, in andere de internationale gremia ondernomen andere acties. Belastingontwijking en mechanismen van niet-openbaarmaking en verzwijging kunnen gebruikt worden als strategieën ter voorkoming van de opsporing van witwaspraktijken en terrorismefinanciering. Bij het optreden van de Unie dient met name rekening te worden gehouden met de aanbevelingen van de FATF, het belangrijkste en andere internationale orgaan organen voor de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Met het oog op het versterken van de doeltreffendheid van de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme moeten de Richtlijnen 2005/60/EG en 2006/70/EG in voorkomend geval worden afgestemd op de nieuwe FATF-aanbevelingen die in februari 2012 zijn vastgesteld en uitgebreid. Het is evenwel van essentieel belang dat een dergelijke aanpassing aan de niet-bindende FATF- aanbevelingen wordt uitgevoerd in volledige overeenstemming met de rechtsorde van de Unie, met name wat betreft de Uniewetgeving inzake gegevensbescherming en de bescherming van de grondrechten zoals verankerd in het Handvest. [Am. 4]

(4bis)  Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan de vervulling van de verplichtingen zoals uiteengezet in artikel 208 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) dat samenhang van beleid inzake ontwikkelingssamenwerking vereist, teneinde een halt toe te roepen aan de toenemende tendens om witwasactiviteiten te verleggen van ontwikkelde landen naar ontwikkelingslanden met minder strikte wetgeving op het gebied van de bestrijding van witwaspraktijken. [Am. 5]

(4ter)  Gezien het feit dat illegale geldstromen, en in het bijzonder het witwassen van geld, tussen 6 en 8,7 % van het BBP van ontwikkelingslanden vertegenwoordigen(10), een bedrag dat tien keer hoger is dan de ontwikkelingshulp van de Unie en haar lidstaten, dienen de maatregelen in de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te worden gecoördineerd en rekening te houden met de ontwikkelingsstrategie en het beleid ter bestrijding van de kapitaalvlucht van de lidstaten en de Unie. [Am. 6]

(5)  Voorts houdt het misbruik van het financiële stelsel voor het aanwenden van crimineel of zelfs rechtmatig verkregen geld voor terroristische doeleinden onmiskenbaar een risico in voor de integriteit, de goede werking, de reputatie en de stabiliteit van het financiële stelsel. De preventieve maatregelen van deze richtlijn dienen dan ook zodanig te worden uitgebreid dat zij niet alleen de behandeling van uit ernstige criminele activiteiten verkregen geld maar ook en de verzameling van gelden of voorwerpen voor terroristische doeleinden omvatten. [Am. 7]

(5bis)  Ongeacht de in de lidstaten voorziene sancties dienen alle maatregelen die voortvloeien uit deze richtlijn in eerste instantie gericht te zijn op de bestrijding van alle gedragingen die leiden tot aanzienlijke illegale inkomsten. Hiertoe moeten alle mogelijke stappen worden gezet om het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van dergelijke inkomsten tegen te gaan. [Am. 8]

(6)  Bij grote betalingen in contanten is het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme zeer hoog. Om de waakzaamheid te vergroten en de door contante betalingen gevormde risico's te beperken, moet deze richtlijn voor in goederen handelende natuurlijke en rechtspersonen gelden voor zover zij contante betalingen van 7 500 EUR of meer doen of ontvangen. De lidstaten dienen te kunnen besluiten striktere bepalingen daaronder begrepen een lagere drempel vast te stellen. [Am. 9]

(6 bis)  Elektronischegeldproducten worden in toenemende mate gebruikt als vervanging van bankrekeningen. De verstrekkers van dergelijke producten moeten derhalve aan strenge eisen worden onderworpen teneinde witwaspraktijken en terrorismefinanciering te voorkomen. Elektronischgeldproducten dienen evenwel te kunnen worden uitgezonderd van cliëntonderzoeksvereisten mits aan bepaalde cumulatieve voorwaarden voldaan wordt. Het gebruik van elektronisch geld dat zonder cliëntonderzoek in omloop is gebracht, mag uitsluitend worden toegestaan voor de aankoop van goederen en diensten van geïdentificeerde handelaren en dienstverleners waarvan de identiteit gecontroleerd is door de uitgever van het elektronisch geld. Voor transacties tussen particulieren mag het gebruik van elektronisch geld dat zonder cliëntonderzoek in omloop is gebracht niet worden toegestaan. De elektronisch opgeslagen bedragen dienen dusdanig klein te worden gehouden dat er geen slinkse omwegen mogelijk zijn en particulieren geen onbeperkt bedrag aan anonieme elektronischgeldproducten kunnen verwerven. [Am. 10]

(6 ter)  Makelaars handelen in de lidstaten op veel verschillende manieren in het kader van onroerendgoedtransacties. Om de risico's van witwassen van geld in de onroerendgoedsector te verminderen, moeten zij vallen onder de werkingssfeer van deze richtlijn wanneer zij beroepshalve betrokken zijn bij aan onroerend goed gerelateerde financiële transacties. [Am. 11]

(7)  Onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen, zoals gedefinieerd door de lidstaten, moeten onder de bepalingen van de richtlijn vallen wanneer zij deelnemen aan financiële of zakelijke transacties, met inbegrip van het verstrekken van belastingadvies, waarbij er groot gevaar bestaat dat de diensten van deze beroepsbeoefenaren worden misbruikt om de opbrengsten van criminele activiteiten wit te wassen of terrorisme te financieren. Er moeten echter vrijstellingen zijn van elke verplichting om informatie te melden die is verkregen vóór, tijdens of na een gerechtelijke procedure, of bij het bepalen van de rechtspositie van een cliënt. Juridisch advies dient bijgevolg aan de beroepsgeheimhoudingsplicht onderworpen te blijven, tenzij de juridisch adviseur deelneemt aan witwasactiviteiten of activiteiten voor financiering van terrorisme, het juridisch advies voor witwasdoeleinden of voor financiering van terrorisme wordt verstrekt, of de advocaat weet dat zijn cliënt juridisch advies wenst voor witwasdoeleinden of voor financiering van terrorisme.

(8)  Het verdient aanbeveling rechtstreeks vergelijkbare diensten op dezelfde wijze te behandelen, ongeacht welke onder deze richtlijn vallende beroepsbeoefenaren de diensten verstrekken. Met het oog op de waarborging van de eerbiediging van de rechten die worden gegarandeerd bij het Handvest mag, in het geval van bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs, die in sommige lidstaten een cliënt in rechte mogen verdedigen of vertegenwoordigen, of zijn rechtspositie mogen bepalen, de informatie die zij bij de uitoefening van deze taken ontvangen, niet onder de meldingsplicht van deze richtlijn vallen.

(9)  Het is belangrijk er uitdrukkelijk de aandacht op te vestigen dat "fiscale misdrijven" die verband houden met directe en indirecte belastingen onder de brede definitie van "criminele activiteit" overeenkomstig deze richtlijn vallen in overeenstemming met de herziene FATF-aanbevelingen. De Europese Raad van 23 mei 2013 heeft gewezen op de noodzaak van een allesomvattende bestrijding van belastingontduiking, belastingfraude en het witwassen van geld zowel binnen de interne markt als ten aanzien van niet-coöperatieve derde landen en rechtsgebieden. Het bereiken van overeenstemming over een definitie van fiscale misdrijven is een belangrijke stap bij de opsporing van deze misdrijven, net als de openbaarmaking per land van bepaalde financiële gegevens door grote ondernemingen die in de Unie actief zijn. Het is eveneens belangrijk om ervoor te zorgen dat meldingsplichtige entiteiten en juristen, zoals bepaald door de lidstaten, niet trachten het doel van deze richtlijn te dwarsbomen of agressieve fiscale planning te bevorderen of te verrichten. [Am. 12]

(9 bis)  De lidstaten dienen algemene anti-belastingontwijkingsregels (GAAR) in te voeren voor de bestrijding van agressieve fiscale planning en belastingontwijking in overeenstemming met de aanbevelingen van de Europese Commissie over agressieve fiscale planning van 12 december 2012 en het voortgangsverslag van de OESO aan de G20 van 5 september 2013. [Am. 13]

(9 ter)  Entiteiten met een specifieke rol in het financiële systeem, zoals de Europese Investeringsbank (EIB), de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBWO), de centrale banken van de lidstaten en de centrale afwikkelingssystemen, dienen, wanneer zij commerciële of particuliere transacties verrichten of faciliteren, de uit hoofde van deze richtlijn vastgestelde regels die van toepassing zijn op andere meldingsplichtige entiteiten voor zover mogelijk in acht te nemen. [Am. 14]

(10)  Elke natuurlijke persoon die eigendom of zeggenschap over een rechtspersoon uitoefent, moet worden geïdentificeerd. Hoewel het vinden van een specifiek procentueel aandelenbezit niet automatisch in het vinden van de uiteindelijke begunstigde zal resulteren, is het een bewijsfactor waarmee rekening moet worden gehouden van de factoren die een rol spelen bij de identificatie van de uiteindelijke begunstigde. Identificatie en verificatie van uiteindelijke begunstigden moet zich in voorkomend geval uitstrekken tot juridische entiteiten die andere juridische entiteiten bezitten en moet de eigendomsketen volgen totdat de natuurlijke persoon die eigendom of zeggenschap uitoefent over de rechtspersoon die de cliënt is, gevonden is. [Am. 15]

(11)  Het is van belang de noodzaak traceerbaarheid van betalingen te waarborgen en verbeteren. Het bestaan van van nauwkeurige en actuele informatie over de uiteindelijke begunstigde van enige juridische entiteit, zoals rechtspersonen, trusts, stichtingen, holdings en alle overige soortgelijke bestaande of toekomstige juridische constructies, is een bepalende factor bij het opsporen van criminelen die anders hun identiteit achter een rechtspersoon kunnen verbergen. De lidstaten moeten er bijgevolg voor zorgen dat ondernemingen informatie over hun uiteindelijke begunstigden bewaren en deze adequate, accurate en actuele informatie voor beschikbaar stellen door middel van online toegankelijke, centrale openbare registers en in een open en beveiligd gegevensformaat, overeenkomstig de regelgeving van de Unie betreffende gegevensbescherming en het recht op privacy als verankerd in het Handvest. Toegang tot dergelijke registers moet worden verstrekt aan de bevoegde autoriteiten, in het bijzonder aan fie´s en meldingsplichtige entiteiten, alsook aan het publiek, waarbij de persoon die toegang tot de informatie wenst te krijgen zich vooraf dient te identificeren en mogelijk een vergoeding moet betalen. Bovendien moeten trustees aan de meldingsplichtige entiteiten hun status opgeven. [Am. 16]

(11 bis)  De aanleg van registers van uiteindelijke begunstigden door de lidstaten zou de bestrijding van witwaspraktijken, financiering van terrorisme, corruptie, fiscale misdrijven, fraude en andere financiële misdrijven aanzienlijk verbeteren. Dit kan concreet worden vormgegeven door de werking van de bestaande ondernemingsregisters in de lidstaten te verbeteren. Gezien het grensoverschrijdende karakter van zakelijke transacties is het, om op doeltreffende wijze gebruik te maken van de in de registers opgeslagen informatie, van essentieel belang dat deze registers onderling gekoppeld zijn. Deze onderlinge koppeling van ondernemingsregisters binnen de Unie wordt reeds als zodanig vereist krachtens Richtlijn 2012/17/EU van het Europees Parlement en de Raad(11) en dient verder te worden uitgewerkt.

(11 ter)  Dankzij de technologische vooruitgang zijn er hulpmiddelen ontwikkeld die meldingsplichtige entiteiten in staat stellen de identiteit van hun cliënten te verifiëren naar aanleiding van bepaalde transacties. Dergelijke technologische verbeteringen bieden bedrijven en cliënten tijdbesparende en kosteneffectieve oplossingen, en moeten daarom bij risicobeoordelingen in overweging worden genomen. De bevoegde autoriteiten van de lidstaten en de meldingsplichtige entiteiten moeten zich proactief opstellen bij de bestrijding van nieuwe en innovatieve methoden voor het witwassen van geld, met inachtneming van de grondrechten, waaronder het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer en gegevensbescherming. [Am. 18]

(12)  Het bepaalde in deze richtlijn dient voorts te gelden wanneer de activiteiten van de onder deze richtlijn vallende meldingsplichtige entiteiten via het internet plaatsvinden.

(12 bis)  De vertegenwoordigers van de Unie in de bestuursorganen van de EBWO dienen de EBWO aan te moedigen de bepalingen van deze richtlijn ten uitvoer te leggen alsook een anti-witwasbeleid op haar website te plaatsen met daarin gedetailleerde procedures waarmee deze richtlijn concreet wordt vormgegeven. [Am. 19]

(13)  Het gebruik van de goksector om de opbrengsten van criminele activiteiten wit te wassen, is zorgwekkend. Om de risico's in verband met de sector te beperken en gelijke voorwaarden voor de aanbieders van gokdiensten te garanderen, moeten alle aanbieders van gokdiensten ertoe worden verplicht voor afzonderlijke transacties van 2 000 EUR of meer een cliëntenonderzoek te verrichten. Bij de uitvoering van dit cliëntenonderzoek dient een risicogebaseerde aanpak te worden vastgesteld die de verschillende risico´s voor de verschillende soorten gokdiensten weerspiegelt evenals de vraag of zij een hoog of een laag risico voor witwasactiviteiten inhouden. Er moet rekening worden gehouden met de bijzondere kenmerken van de verschillende soorten gokspelen bijvoorbeeld door onderscheid te maken tussen casino´s, onlinegokspelen en andere aanbieders van gokdiensten. De lidstaten moeten overwegen deze drempel toe te passen op de inning van gokwinsten alsook het aangaan van weddenschappen. Aanbieders van gokdiensten met fysieke lokalen (bv. casino's en speelhuizen) moeten ervoor zorgen dat cliëntenonderzoek, als het bij de ingang van de lokalen het punt van binnenkomst plaatsvindt, aan de door de cliënt in die lokalen aangegane transacties gekoppeld kan worden. [Am. 20]

(13 bis)  Er komen steeds verfijndere vormen van witwassen. Daarbij zijn illegale – en soms ook legale – gokcircuits betrokken, met name in de context van sportwedstrijden. Er zijn nieuwe vormen van lucratieve georganiseerde misdaad ontstaan zoals wedstrijdvervalsing en deze hebben zich ontwikkeld tot een lucratieve criminele activiteit in verband met het witwassen van geld. [Am. 21]

(14)  Het witwasrisico en het risico op terrorismefinanciering is niet in alle gevallen even groot. Bijgevolg moet een integrale, risicogebaseerde benadering worden gebruikt die gebaseerd is op minimumnormen. De risicogebaseerde benadering is geen uitermate permissieve optie voor de lidstaten en meldingsplichtige autoriteiten. Zij gaat gepaard met het gebruik van bewijsgebaseerde besluitvorming om zich beter te richten op de risico's op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme waarmee de Unie en degenen die daarin opereren geconfronteerd worden. [Am. 22]

(15)  Ondersteuning van de risicogebaseerde benadering is voor de lidstaten en de Unie noodzakelijk om de risico's op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme waaraan zij blootstaan vast te stellen, te begrijpen en te beperken. Het belang van een supranationale benadering van risicovaststelling is erkend op internationaal niveau en de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit) ('EBA'), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad(12), de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen) ('EIOPA'), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad(13), en de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten) ('ESMA'), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad(14), moeten worden belast met het verlenen van advies over de risico's die op de financiële sector van invloed zijn. Daarnaast moeten zij, in samenwerking met de lidstaten, minimumnormen ontwikkelen voor risicobeoordelingen die door de bevoegde nationale autoriteiten worden uitgevoerd. Bij dit proces dienen, voor zover mogelijk, de desbetreffende belanghebbenden te worden betrokken door middel van openbare raadplegingen. [Am. 23]

(16)  De resultaten van risicobeoordelingen op lidstaatniveau moeten, in voorkomend geval, voor de meldingsplichtige entiteiten tijdig beschikbaar worden gesteld om hen in staat te stellen hun eigen risico's vast te stellen, te begrijpen en te beperken. [Am. 24]

(17)  Om de risico's op Unieniveau beter te begrijpen en te beperken, moet gezorgd worden voor een supranationale risicoanalyse om de risico's op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme waaraan de interne markt wordt blootgesteld, op efficiënte wijze te identificeren. De Europese Commissie dient de lidstaten te verplichten scenario's die als hoog risico worden beschouwd, doeltreffend te behandelen. Bovendien moeten de lidstaten de resultaten van hun risicobeoordelingen delen met elkaar, de Commissie en de EBA, EIOPA ESMA (hierna gezamenlijk aangeduid als ETA's) en ESMAEuropol, indien van toepassing. [Am. 25]

(18)  Bij de toepassing van de bepalingen van deze richtlijn is het passend rekening te houden met de kenmerken en behoeften van kleine meldingsplichtige entiteiten waarvoor de richtlijn geldt en een behandeling te garanderen die aangepast is aan de specifieke behoeften van kleine meldingsplichtige entiteiten en de aard van de bedrijfsactiviteit.

(19)  Risico zelf is van nature variabel en de variabelen als zodanig of in combinatie kunnen het potentiële gevormde risico verhogen of verlagen en aldus een impact hebben op het passende niveau van preventieve maatregelen, zoals cliëntenonderzoeksmaatregelen. Er zijn derhalve omstandigheden waarin verscherpt cliëntenonderzoek moet worden toegepast en omstandigheden waarin vereenvoudigd cliëntenonderzoek passend kan zijn.

(20)  Erkend moet worden dat sommige situaties een groter risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme vormen. Hoewel de identiteit en het zakelijk profiel van alle cliënten dienen te worden vastgesteld, bestaan er gevallen waarin bijzonder strikte cliëntidentificatie- en cliëntverificatieprocedures vereist zijn.

(21)  Dit geldt in het bijzonder voor zakelijke relaties met natuurlijke personen die prominente publieke functies bekleden of bekleed hebben, en dan vooral degenen die afkomstig zijn uit landen waar corruptie veelvuldig voorkomt, binnen en buiten de Unie. Dergelijke relaties kunnen vooral een groot reputatierisico en juridisch risico met zich brengen voor de financiële sector. De internationale inspanning ter bestrijding van corruptie rechtvaardigt ook een bijzondere aandacht voor die gevallen en de toepassing van passende maatregelen inzake verscherpt cliëntenonderzoek ten aanzien van personen die binnenlands prominente publieke functies bekleden of bekleed hebben en hooggeplaatste bekende personen bij internationale organisaties. [Am. 26]

(21 bis)  De noodzaak tot verscherpt cliëntenonderzoek naar personen die prominente publieke functies bekleden of bekleed hebben in binnen- of buitenland en naar hooggeplaatste personen bij internationale organisaties, mag evenwel niet tot een dusdanige situatie leiden dat lijsten met informatie over die personen verhandeld worden voor commerciële doeleinden. De lidstaten dienen passende maatregelen te treffen om dergelijke activiteiten te verhinderen. [Am. 27]

(22)  Het verkrijgen van goedkeuring van de directie voor het aangaan van zakelijke relaties hoeft niet in alle gevallen het verkrijgen van goedkeuring van de raad van bestuur te impliceren. Een dergelijke goedkeuring moet kunnen worden verleend door iemand met voldoende kennis van de risicoblootstelling op het punt van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van de instelling en voldoende anciënniteit om beslissingen te nemen die van invloed zijn op de risicoblootstelling ervan.

(22 bis)  Het is voor de Unie van groot belang een gemeenschappelijke aanpak en een gemeenschappelijk beleid te ontwikkelen met betrekking tot niet-coöperatieve rechtsgebieden die in gebreke blijven op het gebied van de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Hiertoe dienen de lidstaten eventuele door de FATF gepubliceerde lijsten van landen direct ten uitvoer te leggen en toe te passen in hun nationale regeling voor de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Bovendien dienen de lidstaten en de Commissie de overige niet-coöperatieve rechtsgebieden aan de hand van alle beschikbare informatie te identificeren. De Commissie dient een gemeenschappelijke benadering te ontwikkelen van maatregelen die moeten worden toegepast ter bescherming van de integriteit van de interne markt tegen deze niet-coöperatieve rechtsgebieden. [Am. 28]

(23)  Om te vermijden dat cliëntidentificatieprocedures nodeloos worden overgedaan, hetgeen tot vertragingen en inefficiënties in de zakelijke activiteiten zou leiden, verdient het aanbeveling om, mits passende waarborgen worden geboden, toe te staan dat cliënten bij meldingsplichtige entiteiten worden geïntroduceerd die reeds elders zijn geïdentificeerd. Indien een meldingsplichtige entiteit op een derde vertrouwt, ligt de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor de cliëntonderzoeksprocedure bij de meldingsplichtige entiteit waarbij de cliënt is geïntroduceerd. De derde, of de persoon die de cliënt heeft geïntroduceerd, blijft, voor zover hij met de cliënt een relatie heeft die onder deze richtlijn valt, eveneens zelf verantwoordelijk voor de naleving van de vereisten in deze richtlijn, waaronder het vereiste om verdachte transacties te melden en bewijsstukken te bewaren.

(24)  In geval van een agentuur- of uitbestedingsverhouding op contractuele basis tussen niet onder deze richtlijn vallende meldingsplichtige entiteiten en externe natuurlijke of rechtspersonen kunnen verplichtingen inzake de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme voor deze agenten of verrichters van uitbestede diensten als deel van de meldingsplichtige entiteiten alleen voortvloeien uit het contract en niet uit deze richtlijn. De verantwoordelijkheid voor de naleving van deze richtlijn moet primair bij de meldingsplichtige entiteit blijven. die onder Bovendien moeten de lidstaten erop toezien dat dergelijke derde partijen aansprakelijk kunnen worden gesteld voor schendingen van krachtens deze de richtlijn valt. [Am. 29]

(25)  Alle lidstaten beschikken over of moeten operationeel onafhankelijke en zelfstandige financiële inlichtingeneenheden (fie's) oprichten om de informatie die zij ontvangen te verzamelen en te analyseren met het doel verbanden te leggen tussen verdachte transacties en onderliggende criminele activiteiten teneinde het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen en te bestrijden. Verdachte transacties dienen te worden gemeld aan de fie's, die moeten optreden als nationaal centrum voor het ontvangen, analyseren en het verspreiden onder de bevoegde autoriteiten van meldingen van verdachte transacties en andere informatie over mogelijk witwassen of mogelijke financiering van terrorisme. De lidstaten hoeven daartoe hun bestaande meldingssystemen — waar de melding via de openbare aanklager of via andere wetshandhavingautoriteiten geschiedt — niet te wijzigen, mits de informatie onverwijld en ongefilterd aan de financiële inlichtingeneenheden doorgegeven wordt zodat deze hun taken, waaronder internationale samenwerking met andere financiële inlichtingeneenheden, naar behoren kunnen uitvoeren. Het is belangrijk dat de lidstaten de fie's voorzien van de nodige middelen om te waarborgen dat zij volledig operationeel zijn teneinde de actuele uitdagingen van witwassen en financiering van terrorisme aan te pakken, met inachtneming van de grondrechten, waaronder het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer en gegevensbescherming. [Am. 30]

(26)  In afwijking van het algemene verbod om verdachte transacties uit te voeren, kunnen de onder deze richtlijn vallende instellingen en personen verdachte transacties uitvoeren voordat zij de bevoegde autoriteiten hiervan op de hoogte brengen wanneer het afzien van uitvoering onmogelijk is of hierdoor de vervolging van de begunstigden van een vermoedelijke witwas- of terrorismefinancieringstransactie zou kunnen worden belemmerd. Dit laat evenwel de door de lidstaten aanvaarde internationale verplichtingen onverlet om middelen of andere goederen van terroristen, terroristische organisaties of financiers van terrorisme, onverwijld te bevriezen, conform de desbetreffende resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.

(26 bis)  Aangezien een groot gedeelte van de illegale geldstromen in belastingsparadijzen terecht komt, dient de Unie meer pressie op deze landen uit te oefenen opdat zij deelnemen aan de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. [Am. 31]

(27)  De lidstaten moeten de mogelijkheid hebben een passende zelfregulerende instantie voor de beroepen als bedoeld in artikel 2, lid 1, punt 3), onder a), b) en d) aan te wijzen als de autoriteit die in plaats van de fie in eerste instantie op de hoogte moet worden gesteld. Overeenkomstig de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens vormt een systeem van melding in eerste instantie aan een zelfregulerend lichaam een belangrijke waarborg voor het handhaven van de bescherming van de grondrechten ten aanzien van de meldingsplicht die geldt voor advocaten.

(28)  Indien een lidstaat besluit gebruik te maken van de afwijkingen van artikel 33, lid 2, kan hij de zelfregulerende instantie die de in dat artikel beoogde personen vertegenwoordigt, toestaan of voorschrijven om aan de fie geen informatie door te geven die zij van die personen in de in dat artikel bedoelde omstandigheden heeft verkregen.

(29)  In een aantal gevallen zijn individuele personen, zoals werknemers en vertegenwoordigers die hun vermoedens van het witwassen van geld hebben gemeld, bedreigd of lastig gevallen. Hoewel deze richtlijn de gerechtelijke procedures van de lidstaten niet kan wijzigen, neemt zulks niet weg dat deze aangelegenheid van cruciaal belang is voor de doeltreffendheid van de regeling ter bestrijding van het witwassen van geld en van financiering van terrorisme. De lidstaten dienen zich rekenschap te geven van het probleem en alles te doen wat in hun vermogen ligt om individuele personen zoals werknemers en vertegenwoordigers te beschermen tegen dergelijke vormen van intimidatie en tegen andere vormen van negatieve behandeling of negatieve gevolgen, teneinde het voor hen makkelijker te maken verdenkingen te melden, om aldus de bestrijding van witwassen van geld te intensiveren. [Am. 32]

(30)  Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad(15), zoals in het nationale recht ten uitvoer gelegd, geldt voor de verwerking van persoonsgegevens voor de toepassing van deze richtlijn.

(30 bis)  Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad(16) is van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens door de instellingen en organen van de Unie voor de uitvoering van deze richtlijn. [Am. 33]

(31)  Bepaalde aspecten van de tenuitvoerlegging van deze richtlijn gaan gepaard met de verzameling, analyse, opslag en deling van gegevens. De verwerking van persoonsgegevens moet worden toegestaan om te voldoen aan de in deze richtlijn neergelegde verplichtingen, daaronder begrepen het uitvoeren van cliëntenonderzoek, doorlopende monitoring, onderzoek en melding van ongewone en verdachte transacties, identificatie van de uiteindelijke begunstigde van een rechtspersoon of juridische constructie, identificatie van een politiek prominent persoon, deling van informatie door bevoegde autoriteiten en deling van informatie door financiële instellingen en meldingsplichtige entiteiten. De verzamelde persoonsgegevens moeten beperkt blijven tot hetgeen strikt noodzakelijk is om aan de vereisten van deze richtlijn te voldoen en mogen niet verder worden verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met Richtlijn 95/46/EG. Met name de verdere verwerking van persoonsgegevens voor commerciële doeleinden moet strikt worden verboden. [Am. 34]

(32)  De strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme wordt door alle lidstaten als een belangrijke verantwoording van algemeen belang beschouwd. Er is op alle niveaus krachtige politieke wil nodig om deze verschijnselen een halt toe te roepen. [Am. 35]

(32 bis)  Het is van het grootste belang dat uit de Uniebegroting medegefinancierde investeringen aan de hoogste normen voldoen, teneinde financiële misdrijven - corruptie en belastingontduiking incluis - te voorkomen. In 2008 heeft de EIB interne richtsnoeren vastgesteld getiteld "Beleid inzake de preventie en ontmoediging van verboden gedrag bij de activiteiten van de Europese Investeringsbank", met als rechtsgrondslag artikel 325 VWEU, artikel 18 van de Statuten van de EIB en Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad(17). Na vaststelling van het beleid moet de EIB de financiële inlichtingeneenheid in Luxemburg op de hoogte stellen van vermoedens of vermeende gevallen van geldwitwassing die betrekking hebben op projecten, werkzaamheden en transacties die ondersteund worden door de EIB. [Am. 36]

(33)  Deze richtlijn laat de bescherming van persoonsgegevens die worden verwerkt in het kader van de politiële en justitiële samenwerking in strafzaken, daaronder begrepen de bepalingen van Kaderbesluit 2008/977/JBZ, onverlet. [Am. 37]

(34)  De rechten van toegang van de betrokkene gelden voor de persoonsgegevens die voor de toepassing van deze richtlijn worden verwerkt. Toegang door de betrokkene tot informatie die is opgenomen in een melding van een verdachte transactie zou echter de effectiviteit van de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme ernstig ondermijnen. Beperkingen van dit recht overeenkomstig artikel 13 van Richtlijn 95/46/EG kunnen bijgevolg gerechtvaardigd zijn. Dergelijke beperkingen moeten evenwel worden gecompenseerd door de effectieve bevoegdheden die aan de instanties voor gegevensbescherming worden verstrekt, met inbegrip van de bevoegdheden voor indirecte toegang, zoals vastgelegd in Richtlijn 95/46/EG, die hen in staat stellen om hetzij ambtshalve, hetzij op basis van een klacht, eventuele claims met betrekking tot problemen met de verwerking van persoonsgegevens te onderzoeken. Dit moet in het bijzonder de toegang tot het gegevensbestand bij de meldingsplichtige entiteit inhouden. [Am. 38]

(35)  Personen die alleen maar papieren documenten in elektronische vorm omzetten en op contractbasis werkzaam zijn bij een kredietinstelling of een financiële instelling vallen niet onder de werkingssfeer van deze richtlijn, evenmin als natuurlijke of rechtspersonen die kredietinstellingen of financiële instellingen uitsluitend voorzien van een boodschap of andere supportsystemen voor overdracht van fondsen of van clearing- en settlementsystemen.

(36)  Witwassen van geld en de financiering van terrorisme zijn internationale problemen en dienen dan ook op wereldschaal te worden bestreden. Wanneer kredietinstellingen en financiële instellingen uit de Unie bijkantoren en dochterondernemingen hebben in derde landen waar de wetgeving ter zake tekortkomingen vertoont, dienen zij, ter voorkoming van de toepassing van sterk uiteenlopende normen binnen eenzelfde instelling of groep instellingen, de uniale norm toe te passen of, indien toepassing van dergelijke normen onmogelijk is, de bevoegde autoriteiten van hun lidstaat van herkomst daarvan in kennis te stellen.

(37)  Indien haalbaar, Waar mogelijk moet er voor de meldingsplichtige autoriteiten feedback beschikbaar worden gesteld betreffende het nut en de follow-up van de meldingen van verdachte transacties die zij doen. Om dit mogelijk te maken en de doeltreffendheid van hun maatregelen ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te kunnen beoordelen, verdient het aanbeveling dat de lidstaten statistische gegevens ter zake bijhouden en verder perfectioneren. Om de kwaliteit en de consistentie van de op Unieniveau verzamelde statistische gegevens verder te verbeteren, moet de Commissie de situatie in de Unie met betrekking tot de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme volgen en regelmatig overzichten publiceren, met inbegrip van een evaluatie van de nationale risicobeoordelingen opnemen. De Commissie dient het eerste dergelijke overzicht binnen een jaar na de datum van inwerkingtreding van deze richtlijn uit te voeren. [Am. 39]

(37 bis)  De lidstaten moeten er niet alleen voor zorgen dat de meldingsplichtige entiteiten voldoen aan de relevante voorschriften en richtsnoeren, maar ook dat ze een systeem hanteren waarmee de risico's op witwassen binnen deze entiteiten daadwerkelijk worden beperkt. [Am. 40]

(37 ter)  Om de doeltreffendheid van hun regelingen ter bestrijding van witwassen en terrorismefinanciering te kunnen evalueren, moeten de lidstaten desbetreffende statistieken bijhouden en deze verder perfectioneren. Om de kwaliteit en de consistentie van de op Unieniveau verzamelde statistische gegevens verder te verbeteren, moet de Commissie de situatie in de Unie met betrekking tot de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme volgen en regelmatig overzichten publiceren. [Am. 41]

(38)  De bevoegde autoriteiten moeten erop toezien dat, ten aanzien van wisselkantoren, verrichters van trust- en bedrijfsdiensten of aanbieders van gokdiensten nationaal in een register wordt ingeschreven of een vergunning krijgt, de personen die het bedrijf van deze entiteiten feitelijk leiden en de uiteindelijke begunstigden van deze entiteiten, betrouwbaar en deskundig zijn. De criteria om uit te maken of een persoon al dan niet betrouwbaar en deskundig is, moeten ten minste recht doen aan de noodzaak om die entiteiten te beschermen tegen misbruik voor criminele doeleinden door hun bestuurders of uiteindelijke begunstigden.

(39)  Rekening houdend met het transnationale karakter van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme zijn coördinatie en samenwerking tussen fie's van de EU uiterst belangrijk. Deze samenwerking wordt tot dusver slechts geregeld bij Besluit 2000/642/JBZ van de Raad(18). Om betere coördinatie en samenwerking tussen fie's te garanderen, en met name te garanderen dat meldingen van verdachte transacties de fie bereiken van de lidstaat waar de melding het meeste nut heeft, moeten in deze richtlijn meer gedetailleerde, verdergaande en geactualiseerde regels worden opgenomen.

(40)  Het verbeteren van de uitwisseling van informatie tussen fie's binnen de Unie is van bijzonder belang om het transnationale karakter van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme het hoofd te bieden. Het gebruik van veilige voorzieningen voor de uitwisseling van informatie, met name het gedecentraliseerde computernetwerk FIU.net en de door dat netwerk dergelijke voorzieningen aangeboden technieken, moet door de lidstaten worden aangemoedigd. [Am. 42]

(41)  Het belang van het bestrijden van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme dient de lidstaten ertoe aan te zetten in hun nationale recht in doeltreffende, evenredige en afschrikkende sancties te voorzien wegens de niet-naleving van de ingevolge deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen. De lidstaten beschikken momenteel over een verscheidenheid van administratieve maatregelen en sancties wegens inbreuken op de belangrijkste preventieve maatregelen. Deze diversiteit kan nadelig zijn voor de inspanningen die worden geleverd bij de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme en de kans bestaat dat de Unie gefragmenteerd reageert. Deze richtlijn moet bijgevolg een geheel van administratieve maatregelen en sancties omvatten die de lidstaten ter beschikking staan voor systematische inbreuken op de vereisten betreffende cliëntenonderzoeksmaatregelen, het bewaren van bewijsstukken, het melden van verdachte transacties en interne controles van meldingsplichtige entiteiten. Dit geheel van maatregelen moet voldoende breed zijn om de lidstaten en bevoegde autoriteiten in staat te stellen rekening te houden met verschillen tussen meldingsplichtige entiteiten, met name tussen financiële instellingen en andere meldingsplichtige entiteiten, ten aanzien van hun omvang, kenmerken, risiconiveau en werkterreinen. Bij de toepassing van deze richtlijn moeten de lidstaten ervoor zorgen dat het opleggen van administratieve maatregelen en sancties overeenkomstig deze richtlijn en van strafsancties overeenkomstig het nationale recht niet indruist tegen het beginsel ne bis in idem. [Am. 43]

(42)  Technische normen voor financiële diensten moeten een consistente harmonisatie en toereikende bescherming van deposanten, beleggers en consumenten in de hele Unie garanderen. Het zou efficiënt en passend zijn om de ETA's, als organen met hooggespecialiseerde expertise, te belasten met de uitwerking van aan de Commissie voor te leggen ontwerpen van technische reguleringsnormen die geen beleidskeuzen inhouden.

(42 bis)  De Commissie dient teneinde bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten beter in staat te stellen de uit bepaalde transacties voortvloeiende risico's te beoordelen een lijst op te stellen van de rechtsgebieden buiten de Unie die over soortgelijke regels en voorschriften beschikken als die in deze richtlijn. [Am. 44]

(43)  De Commissie moet de ingevolge artikel 42 van deze richtlijn door de ETA's ontwikkelde ontwerpen van technische reguleringsnormen vaststellen door middel van gedelegeerde handelingen ingevolge artikel 290 van het VWEU en in overeenstemming met de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010 en Verordening (EU) nr. 1095/2010.

(44)  Gezien de zeer ingrijpende wijzigingen die in Richtlijn 2005/60/EG en Richtlijn 2006/70/EG zouden moeten worden aangebracht, is het omwille van de duidelijkheid en consistentie aangewezen deze samen te voegen en te vervangen.

(45)  Daar de doelstellingen van deze richtlijn, namelijk de bescherming van het financiële stelsel middels preventie, onderzoek en opsporing van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, omdat individuele maatregelen die door de lidstaten worden vastgesteld om hun financiële stelsel te beschermen onverenigbaar kunnen zijn met de werking van de interne markt en met de voorschriften van de rechtsstaat en de openbare orde van de Unie, en derhalve wegens de omvang en de gevolgen van het optreden beter op Unieniveau kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel 5 neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is voor de verwezenlijking van deze doelstelling.

(46)  Deze richtlijn eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die bij het Handvest zijn erkend, in het bijzonder de eerbiediging van het privéleven en het familie- en gezinsleven, het vermoeden van onschuld, het recht op bescherming van persoonsgegevens, de vrijheid van ondernemerschap, het verbod van discriminatie, het recht op een doeltreffende voorziening in rechte en op een onpartijdig gerecht, en het recht op verdediging. [Am. 45]

(47)  Overeenkomstig artikel 21 van het Handvest dat elke discriminatie op welke grond dan ook verbiedt, moeten de lidstaten ervoor zorgen dat deze richtlijn, ten aanzien van risicobeoordelingen in de context van cliëntenonderzoek, zonder discriminatie ten uitvoer wordt gelegd.

(48)  Overeenkomstig de gezamenlijke politieke verklaring van de lidstaten en de Commissie van 28 september 2011 over toelichtende stukken hebben de lidstaten zich ertoe verbonden om in gerechtvaardigde gevallen de kennisgeving van hun omzettingsmaatregelen vergezeld te doen gaan van één of meer stukken waarin het verband tussen de onderdelen van een richtlijn en de overeenkomstige delen van de nationale omzettingsinstrumenten wordt toegelicht. Met betrekking tot deze richtlijn acht de wetgever de toezending van dergelijke stukken gerechtvaardigd,

(48 bis)  De lidstaten en meldingsplichtige entiteiten zijn bij de uitvoering van deze richtlijn of van nationale wetgeving tot omzetting van deze richtlijn, gebonden aan Richtlijn van de Raad 2000/43/EG(19). [Am. 46]

(48 ter)  De Europese toezichthouder voor gegevensbescherming leverde op 4 juli 2013 een advies af(20)

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ALGEMENE BEPALINGEN

Afdeling 1

Toepassingsgebied en definities

Artikel 1

1.  De lidstaten zien erop toe dat het witwassen van geld en de financiering van terrorisme worden verboden.

2.  Voor de toepassing van deze richtlijn worden de hierna genoemde daden, indien opzettelijk begaan, als witwassen van geld beschouwd:

a)  de omzetting of overdracht van voorwerpen, wetende dat deze zijn verworven uit een criminele activiteit of uit deelneming aan een dergelijke activiteit, met het oogmerk de illegale herkomst ervan te verhelen of te verhullen of bevriezing of inbeslagname te voorkomen, of een persoon die bij deze activiteit is betrokken, te helpen aan de juridische gevolgen van zijn daden te ontkomen; [Am. 47]

b)  het verhelen of verhullen van de werkelijke aard, oorsprong, vindplaats, vervreemding, verplaatsing, rechten op of de eigendom van voorwerpen, wetende dat deze verworven zijn uit een criminele activiteit of uit deelneming aan een dergelijke activiteit;

c)  de verwerving, het bezit of het gebruik van voorwerpen, wetende, op het tijdstip van verkrijging dat deze voorwerpen zijn verworven uit een criminele activiteit of uit deelneming aan een dergelijke activiteit;

d)  deelneming aan, medeplichtigheid aan, poging tot, hulp aan, aanzetten tot, vergemakkelijken van, of het geven van raad met het oog op het begaan van een van de in de punten a), b) en c) bedoelde daden.

3.  Er is eveneens sprake van het witwassen van geld indien de activiteiten die ten grondslag liggen aan de wit te wassen voorwerpen gelokaliseerd zijn op het grondgebied van een andere lidstaat of op dat van een derde staat.

4.  Voor de toepassing van deze richtlijn wordt onder "financiering van terrorisme" verstaan: de verstrekking of verzameling van gelden en andere vermogensbestanddelen, op welke wijze ook, rechtstreeks of onrechtstreeks, met de bedoeling of wetende dat deze geheel of gedeeltelijk zullen worden gebruikt om strafbare feiten in de zin van de artikelen 1 tot en met 4 van Kaderbesluit 2002/475/JBZ van de Raad(21), als gewijzigd bij Kaderbesluit 2008/919/JBZ van de Raad, te plegen(22).

5.  Medeweten, oogmerk of opzet, vereist als bestanddeel van de in de leden 2 en 4 bedoelde activiteiten, kunnen worden afgeleid uit objectieve feitelijke omstandigheden.

Artikel 2

1.  Deze richtlijn is van toepassing op de volgende meldingsplichtige entiteiten:

1)  kredietinstellingen;

2)  financiële instellingen;

3)  de volgende natuurlijke of rechtspersonen handelend in het kader van de uitoefening van hun beroepsactiviteiten:

a)  bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs;

b)  notarissen en andere onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen wanneer zij deelnemen, hetzij door op te treden in naam en voor rekening van hun cliënt in enigerlei financiële of onroerendgoedtransactie, hetzij door het bijstaan bij het voorbereiden of uitvoeren van transacties voor hun cliënt in verband met:

i)  de aan- en verkoop van onroerend goed of bedrijven;

ii)  het beheren van diens geld, waardepapieren of andere activa;

iii)  de opening of het beheer van bank-, spaar- of effectenrekeningen;

iv)  het organiseren van inbreng die nodig is voor de oprichting, de exploitatie of het beheer van vennootschappen;

v)  de oprichting, de exploitatie of het beheer van trusts, stichtingen, onderlinge maatschappijen, vennootschappen of soortgelijke structuren; [Am. 48]

c)  niet onder a) of b) vallende aanbieders van trust- of bedrijfsdiensten;

d)  makelaars in onroerend goed, daaronder begrepen huurbemiddelingsdiensten, in zoverre deze betrokken zijn bij financiële transacties; [Am. 49]

e)  andere natuurlijke of rechtspersonen die handelen in goederen of diensten doch slechts voor zover in contanten wordt betaald of ontvangen en wel voor een bedrag van 7 500 EUR of meer, ongeacht of de transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan; [Am. 50]

f)  aanbieders van gokdiensten.

De lidstaten kunnen, met uitzondering van casino's, bepaalde gokdiensten zoals bedoeld in punt 3 onder f) van de eerste alinea geheel of gedeeltelijk uitsluiten van de nationale bepalingen ter omzetting van deze richtlijn indien de aard van de diensten een laag risico vertegenwoordigt of op basis van risicobeoordelingen. Alvorens hiertoe over te gaan verzoekt de desbetreffende lidstaat de Commissie om toestemming daarvoor. [Am. 153]

2.  De lidstaten kunnen beslissen dat natuurlijke en rechtspersonen die slechts occasioneel of in zeer beperkte mate financiële activiteiten ontplooien en wanneer het risico op witwassen of financiering van terrorisme beperkt is, niet onder het toepassingsgebied van deze richtlijn vallen mits de natuurlijke of rechtspersonen alle volgende criteria vervullen:

a)  de financiële activiteit is in absolute zin beperkt van omvang;

b)  de financiële activiteit is op transactiebasis beperkt;

c)  de financiële activiteit vormt niet de hoofdactiviteit;

d)  de financiële activiteit heeft een bijkomstig karakter en houdt rechtstreeks verband met de hoofdactiviteit;

e)  met uitzondering van de in lid 1, punt 3, onder e) genoemde activiteit, is de hoofdactiviteit niet een in lid 1 genoemde activiteit;

f)  de financiële activiteit wordt enkel verricht voor cliënten voor wie de hoofdactiviteit bedoeld is, en wordt in het algemeen niet aangeboden aan het publiek.

De eerste alinea geldt niet voor natuurlijk en rechtspersonen die actief zijn op het gebied van geldtransfer in de zin van artikel 4, punt 13, van Richtlijn 2007/64/EG van het Europees Parlement en de Raad(23).

3.  Voor de toepassing van lid 2, onder a), vereisen de lidstaten dat de totale omzet van de financiële activiteit geen drempel overschrijdt die voldoende laag moet zijn. Deze bovengrens wordt, afhankelijk van het soort financiële activiteit, op nationaal niveau vastgesteld.

4.  Voor de toepassing van lid 2, onder b), hanteren de lidstaten per cliënt en enkelvoudige transactie een bovengrens, ongeacht of de transactie plaatsvindt in één verrichting of in meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan. Deze bovengrens wordt, afhankelijk van het soort financiële activiteit, op nationaal niveau vastgesteld. Zij ligt voldoende laag om ervoor te zorgen, dat dit soort transacties zeker geen geschikte of doelmatige methode vormen om geld wit te wassen of terrorisme te financieren, en bedraagt niet meer dan 1 000 EUR.

5.  Voor de toepassing van lid 2, onder c), schrijven de lidstaten voor, dat de omzet uit de financiële activiteit niet meer dan 5 % van de totale omzet van de betrokken natuurlijke of rechtspersoon bedraagt.

6.  Wanneer de lidstaten voor de toepassing van dit artikel het risico op witwassen of financiering van terrorisme beoordelen, besteden zij speciale aandacht aan elke financiële activiteit, ten aanzien waarvan het door haar aard bijzonder waarschijnlijk mag worden geacht, dat zij kan worden gebruikt of misbruikt voor het witwassen van geld of voor de financiering van terrorisme.

7.  Krachtens dit artikel genomen beslissingen worden afdoende gemotiveerd. De lidstaten voorzien in de mogelijkheid deze beslissing in te trekken mocht er zich een verandering in de omstandigheden voordoen.

8.  De lidstaten zetten risicogeoriënteerde controleactiviteiten op, of nemen andere toereikende maatregelen om ervoor te zorgen, dat de afwijkingsbeslissing op grond van dit artikel niet wordt misbruikt.

Artikel 3

In deze richtlijn gelden de volgende definities:

1)  "kredietinstelling": een kredietinstelling als omschreven in artikel 4, punt 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad(24), met inbegrip van in de Europese Unie gevestigde bijkantoren, als omschreven in artikel 4, punt 17, van voornoemde verordening, ongeacht of het hoofdkantoor ervan binnen of buiten de Europese Unie is gevestigd;

2)  "financiële instelling":

a)  een onderneming, andere dan een kredietinstelling, die een of meer van de operaties verricht als bedoeld in de punten 2 tot en met 12 en 14 en 15 van bijlage I bij Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad(25), met inbegrip van geldwisselactiviteiten (bureaux de change);

b)  een verzekeringsmaatschappij die over een vergunning beschikt overeenkomstig Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad(26), in zoverre zij activiteiten verricht die onder die richtlijn vallen;

c)  een beleggingsonderneming als gedefinieerd in punt 1 van artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad(27);

d)  een collectieve beleggingsonderneming die haar rechten van deelname of aandelen op de markt brengt;

e)  een verzekeringstussenpersoon als gedefinieerd in artikel 2, lid 5, van Richtlijn 2002/92/EG van het Europees Parlement en de Raad(28), met uitzondering van de tussenpersonen die zijn vermeld in artikel 2, lid 7, van genoemde richtlijn, indien zij diensten van levensverzekering en andere diensten in verband met beleggingen verrichten;

f)  in de Europese Unie gevestigde bijkantoren van de onder a) tot en met e) bedoelde financiële instellingen, ongeacht of het hoofdkantoor ervan binnen of buiten de Europese Unie is gevestigd;

3)  "voorwerp": goederen van elke soort, hetzij lichamelijk hetzij onlichamelijk, hetzij roerend hetzij onroerend, hetzij tastbaar hetzij ontastbaar, en rechtsbescheiden in gelijk welke vorm, ook elektronisch en digitaal, waaruit de eigendom of andere rechten ten aanzien van deze goederen blijken;

4)  "criminele activiteit": iedere vorm van criminele betrokkenheid bij het plegen van de volgende ernstige strafbare feiten:

a)  handelingen als omschreven in de artikelen 1 tot en met 4 van Kaderbesluit 2002/475/JBZ, als gewijzigd bij Kaderbesluit 2008/919/JBZ;

b)  alle in artikel 3, lid 1, onder a), van het Verdrag van de Verenigde Naties tegen sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen van 1988 omschreven strafbare feiten;

c)  de activiteiten van criminele organisaties als omschreven in artikel 1 van Gemeenschappelijk Optreden 98/733/JBZ van de Raad(29);

d)  fraude die van invloed is op de financiële belangen van de Unie, althans ernstige fraude, als omschreven in artikel 1, lid 1, en artikel 2 van de overeenkomst aangaande de bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen(30);

e)  corruptie;

f)  alle feiten, daaronder begrepen fiscale misdrijven delicten in verband met directe belastingen en indirecte belastingen, die strafbaar zijn gesteld met een maximale vrijheidsstraf of detentiemaatregel van meer dan een jaar of, voor staten die in hun rechtsstelsel een strafminimum voor strafbare feiten kennen, alle feiten die strafbaar zijn gesteld met een minimale vrijheidsstraf of detentiemaatregel van meer dan zes maanden; [Am. 52; betreft niet alle talen]

4 bis)  "zelfregulerende instantie": een instantie die krachtens nationaal recht de bevoegdheid heeft om ten aanzien van een bepaald beroep of een bepaalde economische sector de verplichtingen en voorschriften vast te stellen waaraan de in dat beroep of in die sector werkzame natuurlijke of rechtspersonen moeten voldoen; [Am. 53]

5)  "uiteindelijke begunstigde": de natuurlijke perso(o)n(en) die de uiteindelijke eigenaar is (zijn) van of het zeggenschap heeft (hebben) over de cliënt en/of de natuurlijke persoon voor wiens rekening een transactie of activiteit wordt verricht. De uiteindelijke begunstigde omvat ten minste:

a)  bij entiteiten met rechtspersoonlijkheid:

i)  de natuurlijke persoon of de natuurlijke personen die uiteindelijk de eigenaar is respectievelijk de eigenaren zijn van een rechtspersoon via het rechtstreeks of middellijk houden van een toereikend deel van de aandelen of stemrechten van deze rechtspersoon met inbegrip van participatie in de vorm van toonderaandelen, hetzij over deze uiteindelijk op deze wijze zeggenschap heeft respectievelijk hebben, waarbij het niet gaat om een op een gereglementeerde markt genoteerde vennootschap die is onderworpen aan openbaarmakingsvereisten die in overeenstemming zijn met de Uniewetgeving, of aan gelijkwaardige internationale normen;

In ieder geval geldt een percentage deelneming van 25% plus één aandeel door een natuurlijke persoon als bewijs van eigendom; een deelneming van een rechtspersoonlijkheid van 25% plus één aandeel in de klant die onder zeggenschap staat van een natuurlijke persoon of natuurlijke personen, of van meerdere rechtspersoonlijkheden die onder zeggenschap staan van één en dezelfde natuurlijke persoon, geldt als een aanwijzing van indirecte eigendom. het begrip "zeggenschap" wordt onder meer bepaald overeenkomstig de criteria van artikel 22, lid 1 t/m 5 van Richtlijn 2013/34/EU van het Europees Parlement en de Raad(31); dit is evenwel van toepassing onverminderd het recht van de lidstaten om te besluiten dat een lager percentage kan gelden als bewijs van eigendom of zeggenschap; middels aandelenbezit en geldt voor elk niveau van directe of indirecte eigendom;

ii)  als er enige twijfel is dat de in punt i) geïdentificeerde personen de uiteindelijke begunstigden zijn of indien er nadat alle noodzakelijke maatregelen zijn getroffen geen persoon aan te wijzen valt als bedoeld onder (i), de natuurlijke personen die op andere wijzen zeggenschap uitoefenen over het management van een juridische entiteit , waaronder mogelijkerwijze hoofdbestuurders;

ii bis)  wanneer geen natuurlijke persoon aan te wijzen valt als bedoeld onder (i) of (ii), de natuurlijke personen die de positie van hoofdbestuurder bekleden; in zo'n geval moeten de meldingsplichtige entiteiten bijhouden welke acties zijn ondernomen om de uiteindelijk begunstigde als bedoeld onder (i) en (ii) te achterhalen om te kunnen aantonen dat zulke personen er niet zijn.

b)  in het geval van juridische entiteiten, zoals stichtingen, en van juridische constructies, zoals trusts en onderlinge maatschappijen, die gelden beheren of uitkeren:

i)  de natuurlijke perso(o)n(en) die zeggenschap over 25 % of meer van het vermogen van een juridische constructie of juridische entiteit uitoefen(t)(en); en

ii)  voor zover de toekomstige begunstigden reeds werden vastgelegd, de natuurlijke perso(o)n(en) die de begunstigde van 25 % of meer van het vermogen van een juridische constructie of rechtspersoon is (zijn); of

iii)  voor zover de afzonderlijke personen die de begunstigden van de juridische entiteit of de juridische constructie zijn, nog niet werden vastgelegd, de groep van personen in wier belang de juridische entiteit of de juridische constructie hoofdzakelijk werd opgericht of werkzaam is. Voor begunstigden van trusts die middels kenmerken of middels klasse worden aangeduid, winnen de meldingsplichtige entiteiten voldoende informatie betreffende de begunstigde in om de zekerheid te verkrijgen dat zij in staat zullen zijn de identiteit van de begunstigde vast te stellen op het moment van de uitbetaling of wanneer de begunstigde voornemens is gevestigde rechten uit te oefenen;

iii bis)  voor trusts, de identiteit van de insteller van de trust, van de trustee(s), van de protector (indien relevant), van de begunstigden of klasse van begunstigden, en van enige andere natuurlijke persoon die effectieve zeggenschap over de trust uitoefent (waaronder middels een zeggenschaps- of eigendomsketen); [Am. 54]

6)  "aanbieder van trust- of bedrijfsdiensten": een natuurlijke of rechtspersoon die als beroepsactiviteit enigerlei van de volgende diensten aan derden verstrekt:

a)  oprichten van vennootschappen of andere rechtspersonen;

b)  optreden als of regelen dat een andere persoon optreedt als bestuurder of secretaris van een vennootschap, deelgenoot in een deelgenootschap ("partnership") of in een soortgelijke hoedanigheid in andere rechtspersonen;

c)  verschaffen van een statutaire zetel, bedrijfsadres, administratief of correspondentieadres en andere daarmee samenhangende diensten voor een vennootschap, een deelgenootschap of enigerlei andere rechtspersoon of juridische constructie;

d)  optreden als of regelen dat een andere persoon optreedt als trustee van een express trust of van een soortgelijke juridische constructie;

e)  optreden als of regelen dat een andere persoon optreedt als gevolmachtigde aandeelhouder voor een andere persoon waarbij het niet gaat om een op een gereglementeerde markt genoteerde vennootschap die is onderworpen aan openbaarmakingsvereisten die in overeenstemming zijn met de Uniewetgeving, of aan gelijkwaardige internationale normen;

7)  a) “buitenlandse politiek prominente personen": natuurlijke personen die door een derde land met een prominente publieke functie worden of zijn bekleed;

b)  “binnenlandse politiek prominente personen": natuurlijke personen die door een de lidstaat met een prominente publieke functie worden of zijn bekleed belast; [Am. 55, betreft niet alle talen]

c)  “personen die door een internationale organisatie met een prominente functie worden of zijn bekleed”: bestuurders, plaatsvervangend bestuurders en leden van de raad van bestuur of een gelijkwaardige functie bij een internationale organisatie;

d)  “natuurlijke personen die met een prominente publieke functie worden of zijn bekleed” omvatten:

i)  staatshoofden, regeringsleiders, ministers en staatssecretarissen;

ii)  parlementsleden of leden van soortgelijke wetgevende organen; [Am. 56]

iii)  leden van hooggerechtshoven, constitutionele hoven of van andere hoge rechterlijke instanties die arresten wijzen waartegen doorgaans geen verder beroep mogelijk is, behalve in uitzonderlijke omstandigheden;

iv)  leden van rekenkamers of van raden van bestuur van centrale banken;

v)  ambassadeurs, zaakgelastigden en hoge legerofficieren;

vi)  senior leden van de bestuurs-, management- of toezichthoudende organen van overheidsbedrijven. [Am. 57]

Middelbare of lagere ambtenaren vallen niet onder de in de punten i) tot en met vi) vastgestelde categorieën.

e)  “familieleden” omvatten:

i)  de echtgenoot;

ii)  een partner die als gelijkwaardig met de echtgenoot wordt aangemerkt;

iii)  de kinderen en hun echtgenoten of partners; [Am. 58]

iv)  de ouders; [Am. 59]

f)  “naaste geassocieerden” omvatten: [Am. 87]

i)  een natuurlijke persoon van wie bekend is, dat deze met een in de punten 7, onder a), tot en met d, genoemde persoon de gezamenlijke uiteindelijke begunstigde is van juridische entiteiten of juridische constructies of met genoemde persoon andere nauwe zakelijke relaties heeft;

ii)  een natuurlijke persoon die alleen de juridische begunstigde is van een juridische entiteit of juridische constructie waarvan bekend is, dat deze is opgezet ten behoeve van de feitelijke begunstiging van de in de punten 7, onder a), tot en met d, genoemde persoon. [Am. 60]

8)  “directie”: een directeur of werknemer met voldoende kennis van de risicoblootstelling aan het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van de instelling en voldoende anciënniteit om beslissingen te nemen die van invloed zijn op de risicoblootstelling ervan. Het hoeft niet in alle gevallen om een lid van de raad van bestuur te gaan;

9)  "zakelijke relatie": een zakelijke, professionele of commerciële relatie die verband houdt met de professionele activiteiten van de meldingsplichtige entiteiten en waarvan op het tijdstip dat het contact wordt gelegd wordt aangenomen dat zij enige tijd zal duren;

10)  “gokdiensten”: alle diensten die gepaard gaan met het verwedden van een inzet met geldswaarde bij kansspelen, daaronder begrepen die welke enige bekwaamheid vereisen zoals loterijen, casinospelen, pokerspelen en weddenschappen, die worden aangeboden op een fysieke locatie, of op alle mogelijke manieren vanop een afstand, op elektronische wijze of middels enige andere communicatie bevorderende technologie, en op individueel verzoek van een ontvanger van diensten;

10 bis)  "transactie met betrekking tot weddenschappen": onder "transactie" wordt verstaan alle fasen van de handelsrelatie tussen, enerzijds, de aanbieder van gokdiensten en, anderzijds, de cliënt en de begunstigde van de registratie van de weddenschap en van de inzet tot de uitbetaling van de eventuele winst; [Am. 61]

11)  “groep”: groep als bedoeld in artikel 2, lid 12, van Richtlijn 2002/87/EG van het Europees Parlement en de Raad(32).

11 bis)  "niet-persoonlijke zakelijke relaties of transacties": de uitvoering van een overeenkomst of transactie zonder de gelijktijdige fysieke aanwezigheid van de contractant of tussenpersoon en de consument, waarbij uitsluitend gebruik wordt gemaakt van een of meerdere van de volgende media: internet, telemarketing of andere elektronische communicatiemiddelen, dit alles tot aan en met inbegrip van het moment waarop de overeenkomst gesloten wordt. [Am. 62]

Artikel 4

1.  De lidstaten zorgen ervoor er overeenkomstig de risicogebaseerde aanpak voor dat de bepalingen van deze richtlijn geheel of ten dele worden uitgebreid tot andere beroepen en categorieën ondernemingen dan de in artikel 2, lid 1, bedoelde meldingsplichtige entiteiten die zich bezighouden met activiteiten die zich zeer in het bijzonder lenen tot het witwassen van geld of tot financiering van terrorisme. [Am. 63]

2.  Wanneer een lidstaat besluit de bepalingen van deze richtlijn uit te breiden tot andere beroepen en categorieën ondernemingen dan die waarnaar in artikel 2, lid 1, wordt verwezen, stelt hij de Commissie daarvan in kennis.

Artikel 5

De lidstaten kunnen op het door deze richtlijn bestreken gebied strengere bepalingen aannemen of handhaven om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen, mits deze bepalingen volledig stroken met het recht van de Unie, met name wat betreft de Uniewetgeving inzake gegevensbescherming en de bescherming van de grondrechten zoals verankerd in het Handvest. Bedoelde bepalingen gaan niet onevenredig ten koste van de toegang tot financiële diensten en vormen eveneens geen belemmering voor de werking van de interne markt. [Am. 64]

Afdeling 2

Risicobeoordeling

Artikel 6

1.  De Commissie voert een analyse uit inzake de risico's voor de interne markt van witwassen van geld en de financiering van terrorisme, met speciale aandacht voor grensoverschrijdende activiteiten. Met het oog op een dergelijke risicoanalyse raadpleegt de Commissie de lidstaten, de ETA's, verstrekken een gezamenlijk advies over de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme die op de interne markt van invloed zijn. de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming, de Groep artikel 29, Europol en andere relevante instanties.

De in de eerste alinea bedoelde risicoanalyse omvat ten minste de volgende aspecten:

a)  de algehele omvang van het witwassen van geld en de delen van de interne markt die een groter risico lopen;

b)  de risico´s die samenhangen met elke relevante sector, met name de niet-financiële sectoren en de kansspelsector;

c)  de meest voorkomende criminele methoden om illegale opbrengsten wit te wassen;

d)  de aanbevelingen aan de bevoegde autoriteiten voor een effectief gebruik van de beschikbare middelen;

e)  de rol van eurobiljetten in criminele activiteiten en witwaspraktijken.

De risicoanalyse omvat tevens voorstellen voor minimumnormen voor de risicobeoordelingen die door de bevoegde nationale autoriteiten moeten worden verricht. Deze minimumnormen worden ontwikkeld in samenwerking met de lidstaten, alsmede in voorkomend geval met betrokkenheid van de industrie en andere desbetreffende belanghebbenden, dit middels openbare raadplegingen en bijeenkomsten met particuliere belanghebbenden.

Het advies wordt verstrekt De Commissie maakt de risicoanalyse bekend uiterlijk op ...(33)en deze wordt halfjaarlijks en indien nodig vaker geactualiseerd.

2.  De Commissie maakt het advies de risicoanalyse beschikbaar om de lidstaten en meldingsplichtige entiteiten bij te staan bij het bepalen, beheren en beperken van het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, en om andere betrokkenen, onder wie nationale wetgevers, het Europees Parlement, de ETA's, Europol en, het Comité van de Unie voor financiële inlichtingeneenheden, meer inzicht te geven in de risico's. Een samenvatting van de analyse wordt openbaar gemaakt. Deze bevat echter geen vertrouwelijke informatie.

2 bis.  De Commissie verstrekt het Europees Parlement en de Raad een jaarverslag met de resultaten van de reguliere risicobeoordelingen en een uiteenzetting van de op basis van die resultaten ondernomen actie. [Am. 65]

Artikel 6 bis

1.  Onverminderd de in het VWEU vastgelegde inbreukprocedures zorgt de Commissie ervoor dat de op grond van deze richtlijn door de lidstaten goedgekeurde nationale wetgeving op het gebied van de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme op doeltreffende wijze ten uitvoer wordt gelegd en consistent is met het Europese kader.

2.  Voor de toepassing van lid 1 wordt de Commissie, indien nodig, bijgestaan door de ETA's, Europol, het Comité van de Unie voor financiële inlichtingeneenheden, en andere bevoegde Europese autoriteiten.

3.  De beoordelingen van de in lid 1 van dit artikel genoemde goedgekeurde nationale wetgeving op het gebied van de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme doen geen afbreuk aan de door de Financial Action Task Force of Moneyval uitgevoerde beoordelingen. [Am. 66]

Artikel 7

1.  Elke lidstaat doet passende stappen om de erop van invloed zijnde risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te bepalen, te beoordelen, te begrijpen en te beperken, evenals eventuele daaraan gerelateerde kwesties inzake gegevensbescherming in dit verband, en de beoordeling actueel te houden.

2.  Elke lidstaat wijst een autoriteit aan om de nationale respons op de in lid 1 bedoelde risico’s te coördineren. De identiteit van die autoriteit wordt ter kennis gebracht van de Commissie, de ETA's , Europol en de andere lidstaten.

3.  Bij het uitvoeren van de beoordelingen waarvan sprake in lid 1 maken de lidstaten gebruik van het advies de risicoanalyse waarvan sprake in artikel 6, lid 1.

4.  Elke lidstaat voert de in lid 1 bedoelde beoordeling uit en:

a)  gebruikt de beoordeling(en) om zijn regeling ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te verbeteren, met name door het vaststellen van alle gebieden waar de meldingsplichtige entiteiten verscherpte maatregelen toepassen en, in voorkomend geval, het bepalen van de te nemen maatregelen;

(a bis)  stelt in voorkomend geval vast in welke sectoren en op welke gebieden er zich een verwaarloosbaar, gering of verhoogd risico op witwassen en financiering van terrorisme voordoet;

b)  gebruikt de beoordeling(en) als hulpmiddel bij de toewijzing en prioritering van middelen om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te bestrijden;

b bis)  gebruikt de beoordeling(en) om te zorgen voor passende, met het risico op geldwitwassing strokende regelingen voor de desbetreffende sector of het desbetreffende aandachtsgebied;

c)  stelt tijdig passende informatie beschikbaar voor de meldingsplichtige entiteiten om hen in staat te stellen hun eigen beoordelingen van het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te verrichten.

5.  De lidstaten maken op verzoek de resultaten van hun risicobeoordelingen beschikbaar voor de andere lidstaten, de Commissie en de ETA's. Een samenvatting van de analyse wordt openbaar gemaakt. Deze bevat echter geen vertrouwelijke informatie. [Am. 67]

Artikel 8

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten passende stappen doen om hun risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme vast te stellen en te beoordelen rekening houdend met risicofactoren daaronder begrepen cliënten, landen of geografische gebieden, producten, diensten, transacties of leveringskanalen. Deze stappen zijn evenredig met de aard en grootte van de meldingsplichtige entiteiten.

2.  De in lid 1 bedoelde beoordelingen worden gedocumenteerd, actueel gehouden en op verzoek beschikbaar gesteld voor de bevoegde autoriteiten en zelfregulerende instanties. [Am. 68]

3.  De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten beschikken over gedragslijnen, controlemaatregelen en procedures om de op het niveau van de Unie, op het niveau van de lidstaten en op het niveau van de meldingsplichtige entiteiten vastgestelde risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te beperken en effectief te beheren. De gedragslijnen, controlemaatregelen en procedures zijn evenredig met de aard en grootte van de meldingsplichtige entiteiten en met het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, en dienen in overeenstemming te zijn met de regels inzake gegevensbescherming. [Am. 69]

4.  De in lid 3 bedoelde gedragslijnen en procedures omvatten ten minste:

a)  de ontwikkeling van interne gedragslijnen, procedures en controlemaatregelen, daaronder begrepen model-risicobeheerpraktijken, cliëntenonderzoek, rapportage, bewaring van bewijsstukken, interne controle, nalevingsbeheer (daaronder begrepen, wanneer passend voor de grootte en de aard van het bedrijf, de aanstelling van een directeur Naleving op managementniveau) en doorlichting van medewerkers. Deze maatregelen staan niet toe dat de meldingsplichtige entiteiten consumenten verzoeken om meer persoonsgegevens te verstrekken dan nodig is; [Am. 70]

b)  wanneer passend, gelet op de grootte en de aard van het bedrijf, een onafhankelijke auditfunctie om de in punt a) bedoelde interne gedragslijnen, procedures en controlemaatregelen te beproeven.

5.  De lidstaten vereisen dat de meldingsplichtige entiteiten van de directie goedkeuring verkrijgen voor de gedragslijnen en procedures die zij invoeren, en in voorkomend geval tot het monitoren en uitbreiden van de genomen maatregelen overgaan.

Artikel 8 bis

1.  De lidstaten bekrachtigen en aanvaarden de door de FATF uitgebrachte lijsten van landen teneinde een gezamenlijke aanpak en gezamenlijk beleid te ontwikkelen tegen niet-meewerkende rechtsgebieden met een tekortschietende bestrijding van geldwitwassing.

2.  De Commissie coördineert de voorbereidende werkzaamheden op Unieniveau voor wat betreft de inventarisatie van de derde landen die ernstige strategische tekortkomingen vertonen in hun anti-geldwitwassystemen en daarmee een aanzienlijk risico voor het financieel stelsel van de Unie vormen, hierbij rekening houdend met de in punt 3 van Bijlage III uiteengezette criteria.

3.  De Commissie krijgt de bevoegdheid gedelegeerde handelingen vast te stellen ten behoeve van de opstelling van een lijst landen zoals gedefinieerd in lid 2.

4.  De Commissie monitort op gezette tijden de ontwikkeling van de situatie in de landen zoals bedoeld in lid 2 van dit artikel, dit op basis van de in punt 3 van Bijlage III uiteengezette criteria en in voorkomend geval de lijst zoals bedoeld in lid 3 van dit artikel. [Am. 71]

HOOFDSTUK II

CLIËNTENONDERZOEK

Afdeling 1

Algemene bepalingen

Artikel 9

De lidstaten verbieden hun kredietinstellingen en financiële instellingen anonieme rekeningen of anonieme spaarboekjes bij te houden of anonieme elektronische betaalkaarten uit te geven die niet voldoen aan de voorwaarden van artikel 10 bis. De lidstaten vereisen in alle gevallen dat de eigenaars en begunstigden van bestaande anonieme rekeningen, anonieme spaarboekjes of anonieme spaarboekjes betaalkaarten, zo spoedig mogelijk en in ieder geval voordat dergelijke rekeningen of spaarboekjes op enigerlei wijze worden gebruikt, worden onderworpen aan de vereisten inzake cliëntenonderzoek. [Am. 72]

Artikel 10

De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten in de volgende gevallen de cliëntenonderzoeksvereisten toepassen:

a)  wanneer zij een zakelijke relatie aangaan;

b)  wanneer zij occasionele transacties ten bedrage van 15 000 EUR of meer verrichten, ongeacht of een dergelijke transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan;

c)  voor natuurlijke of rechtspersonen die in goederen handelen, wanneer zij incidenteel transacties ten bedrage van 7 500 EUR of meer verrichten, ongeacht of een dergelijke transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan;

d)  voor aanbieders van gokdiensten casino's, wanneer zij occasionele transacties ten bedrage van 2 000 EUR of meer verrichten, ongeacht of een dergelijke transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan;

(d bis)  voor aanbieders van onlinekansspelen, wanneer zij een zakelijke relatie aangaan;

(d ter)  voor aanbieders van andere gokdiensten, in geval van uitbetaling van winsten ten bedrage van 2 000 EUR of meer; [Am. 73]

e)  wanneer er een vermoeden van het witwassen van geld of de financiering van terrorisme bestaat, ongeacht of er sprake is van enigerlei derogatie, vrijstelling of drempel;

f)  wanneer wordt betwijfeld of de eerder verkregen cliëntidentificatiegegevens waarheidsgetrouw of toereikend zijn.

(f bis)  telkens bij de oprichting van een onderneming. [Am. 74]

Artikel 10 bis

1.  De lidstaten kunnen in geval van een bewezen laag risico meldingsplichtige entiteiten ontheffen van de plicht tot uitvoering van cliëntenonderzoeken in verband met elektronisch geld zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 2 van Richtlijn 2009/110/EG van het Europees Parlement en de Raad(34), indien aan navolgende voorwaarden voldaan wordt:

a)  het betalingsinstrument is niet herlaadbaar;

b)  het elektronisch opgeslagen bedrag bedraagt maximaal 250 euro. De lidstaten mogen deze limiet verhogen tot 500 euro voor betalingsinstrumenten die uitsluitend in één specifieke lidstaat kunnen worden gebruikt;

c)  het betalingsinstrument wordt uitsluitend gebruikt voor de aankoop van goederen of diensten;

d)  het betalingsinstrument kan niet worden gefinancierd met elektronisch geld;

e)  terugbetaling en opneming in contanten is behoudens identificatie en verificatie van de identiteit van de houder, passende en toereikende maatregelen en procedures inzake terugbetaling en opneming in contanten, alsook bewaring van de vereiste bewijsstukken, verboden.

2.  De lidstaten zien erop toe dat er te allen tijde cliëntenonderzoeksmaatregelen worden getroffen alvorens de geldwaarde van elektronisch geld ten belope van meer dan 250 euro wordt terugbetaald.

3.  Dit artikel vormt voor de lidstaten geen beletsel om de meldingsplichtige entiteiten toe te staan vereenvoudigde cliëntenonderzoeksprocedures toe te passen met betrekking tot elektronisch geld overeenkomstig artikel 13 van deze richtlijn, indien niet aan de in dit artikel vastgelegde voorwaarden wordt voldaan. [Am. 75]

Artikel 11

1.  De cliëntenonderzoeksprocedures omvatten:

a)  identificeren van de cliënt en verifiëren van zijn identiteit op basis van documenten, gegevens of informatie uit betrouwbare en onafhankelijke bron;

b)  identificeren naast de identificatie van de uiteindelijke begunstigde zoals opgenomen in het openbaar register als bedoeld in artikel 29, en nemen van redelijke maatregelen om zijn identiteit te verifiëren, zodat de instelling of persoon die onder het toepassingsgebied van deze richtlijn valt overtuigd is dat zij of hij weet wie de uiteindelijke begunstigde is, en, wanneer het rechtspersonen, trusts, stichtingen, onderlinge maatschappijen, holdings en alle andere soortgelijke bestaande of toekomstige juridische constructies betreft, nemen van redelijke alle noodzakelijke maatregelen om inzicht te verwerven in de eigendoms- en zeggenschapsstructuur van de cliënt, beoordelen en, indien van toepassing, verwerven van informatie inzake het doel en de beoogde aard van de zakelijke relatie;

c)  beoordelen en, in voorkomend geval, inwinnen van informatie over het doel en de beoogde aard van de zakelijke relatie;

d)  verrichten van een voortdurende controle op de zakelijke relatie, met inbegrip van een nauwlettend toezicht op de tijdens de gehele duur van deze relatie verrichte transacties, teneinde te verzekeren dat deze stroken met de kennis die de instelling of persoon heeft van de cliënt en van zijn zakelijk en risicoprofiel, in voorkomend geval met inbegrip van de oorsprong van de fondsen en actueel houden van de in haar of zijn bezit zijnde documenten, gegevens of informatie. [Am. 76]

1 bis.  Bij de toepassing van de onder (a) en (b) van lid 1 vermelde procedures zijn meldingsplichtige entiteiten verplicht te verifiëren of personen die zeggen namens de klant op te treden daar daadwerkelijk toe gerechtigd zijn alsmede om de identiteit van dergelijke personen vast te stellen en te verifiëren. [Am. 77]

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten alle in lid 1 vervatte cliëntenonderzoeksvereisten toepassen, maar kunnen de draagwijdte van deze maatregelen bepalen op basis van risicogevoeligheid.

3.  De lidstaten verplichten de meldingsplichtige entiteiten bij het beoordelen van de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme ten minste met de in bijlage I vastgestelde variabelen rekening te houden.

4.  De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten tegenover de bevoegde autoriteiten of zelfregulerende instanties kunnen aantonen dat de maatregelen passend zijn gezien de risico’s op het witwassen van geld of de financiering van terrorisme.

5.  Voor levensverzekeringsactiviteiten of andere beleggingsgerelateerde verzekeringsactiviteiten zorgen de lidstaten ervoor dat de financiële instellingen, naast de voor de cliënt en de uiteindelijke begunstigde vereiste cliëntenonderzoeksmaatregelen, de volgende cliëntenonderzoeksmaatregelen betreffende de begunstigden van levensverzekeringspolissen en andere beleggingsgerelateerde verzekeringspolissen uitvoeren zodra de begunstigden zijn geïdentificeerd of aangewezen:

a)  voor begunstigden die als met name genoemde natuurlijke of rechtspersonen of juridische constructies worden geïdentificeerd, het noteren van de naam van de persoon;

b)  voor begunstigden die middels kenmerken of middels klasse op of andere wijze worden aangeduid, inwinnen door de financiële instelling van voldoende informatie betreffende die begunstigden om de zekerheid te verkrijgen dat zij in staat zal zijn de identiteit van de begunstigde vast te stellen op het moment van de uitbetaling;

Voor beide in de punten a) en b) van de eerste alinea, bedoelde gevallen vindt de verificatie van de identiteit van de begunstigden op het moment van de uitbetaling plaats. In geval van, gehele of gedeeltelijke, overdracht van de levensverzekeringen of andere beleggingsgerelateerde verzekeringen aan een derde, identificeren de financiële instellingen die op de hoogte zijn van de overdracht de uiteindelijke begunstigde op het moment van de overdracht aan de natuurlijke persoon of rechtspersoon of juridische constructie die ten eigen voordele de waarde van de toegewezen polis ontvangt.

Artikel 12

1.  De lidstaten schrijven voor dat de verificatie van de identiteit van de cliënt en de uiteindelijke begunstigde plaatsvindt vóór het aangaan van een zakelijke relatie of het uitvoeren van een transactie.

2.  In afwijking van lid 1 kunnen de lidstaten toestaan dat de verificatie van de identiteit van de cliënt en de uiteindelijke begunstigde wordt voltooid tijdens het aangaan van een zakelijke relatie of tijdens de uitvoering van de transactie voor de in artikel 2, lid 1, bedoelde meldingsplichtige entiteiten en, in ieder geval, vóór de uitbetaling van een eventuele winst, indien dit noodzakelijk is om de normale gang van zaken niet te verstoren en indien er weinig risico op witwassen of financiering van terrorisme bestaat. In dergelijke situaties worden deze procedures zo spoedig mogelijk na het eerste contact voltooid. [Am. 78]

3.  Bij wijze van uitzondering op de leden 1 en 2 kunnen de lidstaten toestaan dat een bankrekening wordt geopend, mits er toereikende waarborgen zijn getroffen die garanderen dat er door de cliënt of namens de cliënt geen transacties worden verricht voordat er sprake is van volledige naleving van de leden 1 en 2.

4.  De lidstaten vereisen dat wanneer de betrokken instelling of persoon niet bij machte is aan artikel 11, lid 1, onder a), b) en c), te voldoen, deze geen transacties via een bankrekening mag verrichten, geen zakelijke relatie mag aangaan of geen transactie mag uitvoeren, en overweegt de zakelijke relatie te beëindigen en overeenkomstig artikel 32 een melding van verdachte transacties in verband met de cliënt bij de fie in te dienen.

De lidstaten passen de voorgaande alinea niet toe op notarissen, andere onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen, bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs, enkel in de strikte mate dat een dergelijke vrijstelling betrekking heeft op het bepalen van de rechtspositie voor hun cliënt of het verrichten van hun taak van verdediging of vertegenwoordiging van die cliënt in of in verband met een rechtsgeding, daaronder begrepen advies over het instellen of vermijden van een rechtsgeding.

5.  De lidstaten vereisen dat meldingsplichtige entiteiten de cliëntenonderzoeksprocedures niet alleen op alle nieuwe cliënten, maar te gepasten tijde ook op bestaande cliënten toepassen naar gelang van de risicogevoeligheid van deze cliënten, daaronder begrepen wanneer de relevante omstandigheden van een cliënt veranderen.

Afdeling 2

Vereenvoudigd cliëntenonderzoek

Artikel 13

1.  Indien een lidstaat of een meldingsplichtige entiteit gebieden met een lager risico vaststelt, mag die lidstaat meldingsplichtige entiteiten toestaan vereenvoudigde cliëntenonderzoeksmaatregelen toe te passen.

2.  Alvorens vereenvoudigde cliëntenonderzoeksmaatregelen toe te passen, gaan meldingsplichtige entiteiten na of de cliëntenrelatie of de transactie een lagere mate van risico vertoont.

3.  De lidstaten zorgen ervoor dat meldingsplichtige entiteiten de transactie transacties of de zakelijke relatie relaties voldoende monitoren om ongewone of verdachte transacties te kunnen ontdekken. [Am. 79]

Artikel 14

Bij het beoordelen van de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme met betrekking tot soorten cliënten, landen of geografische gebieden, en bepaalde producten, diensten, transacties of leveringskanalen, houden lidstaten en meldingsplichtige entiteiten ten minste rekening met de in bijlage II vastgestelde factoren van met betrekking tot cliënten en producten, diensten, transacties of leveringskanalen als potentieel lagere risicosituaties. [Am. 80]

Artikel 15

De ETA's geven uiterlijk ...(35), richtsnoeren die gericht zijn tot de bevoegde autoriteiten en de meldingsplichtige entiteiten als bedoeld in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2), overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010, en Verordening (EU) nr. 1095/2010, betreffende de risicofactoren die in overweging moeten worden genomen en/of de maatregelen die moeten worden genomen in situaties waarin vereenvoudigde cliëntenonderzoeksmaatregelen passend zijn. Er moet specifiek rekening worden gehouden met de aard en omvang van de bedrijfsactiviteit, en, indien passend en evenredig, moet in specifieke maatregelen worden voorzien. [Am. 81]

Afdeling 3

Verscherpt cliëntenonderzoek

Artikel 16

1.  In in de artikelen 17 tot en met 23 van deze richtlijn vastgestelde gevallen en in andere gevallen van hogere risico’s die door de lidstaten of de meldingsplichtige entiteiten worden vastgesteld, vereisen de lidstaten dat de meldingsplichtige entiteiten verscherpte cliëntenonderzoeksmaatregelen toepassen om die risico’s op passende wijze te beheren en te beperken.

2.  De lidstaten vereisen dat de meldingsplichtige entiteiten, voor zover redelijkerwijs mogelijk, de achtergrond en het doel onderzoeken van alle complexe, ongewone grote transacties en alle ongewone transactiepatronen die geen duidelijk economisch of wettig doel hebben, of die fiscale delicten vormen in de zin van artikel 3, lid 4, onder f). In het bijzonder vergroten zij de mate en aard van monitoring van de zakelijke relatie om te bepalen of die transacties of activiteiten ongewoon of verdacht lijken. Wanneer een meldingsplichtige entiteit een ongewone of verdachte transactie of activiteit vaststelt, stelt deze de fie's van alle mogelijk betrokken lidstaten onverwijld op de hoogte. [Am. 82]

3.  De lidstaten en meldingsplichtige entiteiten houden bij het beoordelen van de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme ten minste rekening met de in bijlage III vastgestelde factoren van met betrekking tot cliënten en producten, diensten, transacties of leveringskanalen als situaties met een potentieel hoger risico rekening. [Am. 83]

4.  De ETA's geven uiterlijk ...(36), richtsnoeren die gericht zijn tot de bevoegde autoriteiten en de meldingsplichtige entiteiten als bedoeld in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2), overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010, en Verordening (EU) nr. 1095/2010, betreffende de risicofactoren die in overweging moeten worden genomen en/of de maatregelen die moeten worden genomen in situaties waarin verscherpte cliëntenonderzoeksmaatregelen moeten worden toegepast. Die richtsnoeren worden gegeven gepubliceerd binnen 2 één jaar na de datum van inwerkingtreding van deze richtlijn. [Am. 84]

Artikel 17

Wat grensoverschrijdende correspondentbankrelaties met respondente instellingen uit derde landen betreft, vereisen de lidstaten, naast de cliëntenonderzoeksmaatregelen als vastgesteld in artikel 11, dat hun kredietinstellingen:

a)  voldoende informatie over de betrokken respondente instelling verzamelen om een volledig beeld te krijgen van de aard van de bedrijfsactiviteiten van deze respondenten, en op basis van openbaar beschikbare informatie de reputatie van de instelling en de kwaliteit van het toezicht bepalen;

b)  de controles ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van de respondente instelling beoordelen;

c)  toestemming verkrijgen van de directie voordat zij nieuwe correspondentbankrelaties aangaan;

d)  de respectieve verantwoordelijkheden van elke instelling schriftelijk vastleggen;

e)  met betrekking tot transitrekeningen („payable-through accounts”) zich ervan vergewissen dat de respondente kredietinstelling de identiteit heeft geverifieerd van en doorlopend cliëntenonderzoek verricht ten aanzien van de cliënten die rechtstreeks toegang hebben tot de correspondentrekeningen en dat zij in staat is om op verzoek de relevante cliëntgegevens te verstrekken aan de correspondente instelling.

Artikel 18

Ten aanzien van transacties of zakelijke relaties met buitenlandse politiek prominente personen vereisen de lidstaten, naast de cliëntenonderzoeksmaatregelen als vastgesteld in artikel 11, dat meldingsplichtige entiteiten:

a)  over passende op risico gebaseerde procedures beschikken om uit te maken of de cliënt of de uiteindelijke begunstigde van de cliënt een dergelijke persoon is;

b)  toestemming hebben van de directie om zakelijke relaties met dergelijke cliënten aan te gaan of voort te zetten;

c)  toereikende maatregelen nemen om de bron van het vermogen en van de fondsen vast te stellen die bij de zakelijke relatie of transactie worden gebruikt;

d)  de zakelijke relatie doorlopend verscherpt controleren.

Artikel 19

Ten aanzien van transacties of zakelijke relaties met buitenlandse politiek prominente personen of een persoon aan wie door een internationale organisatie een prominente functie wordt toevertrouwd of is toevertrouwd, vereisen de lidstaten, naast de cliëntenonderzoeksmaatregelen als vastgesteld in artikel 11, dat meldingsplichtige entiteiten:

a)  over passende op risico gebaseerde procedures beschikken om uit te maken of de cliënt of de uiteindelijke begunstigde van de cliënt een dergelijke persoon is;

b)  in gevallen van zakelijke relaties met een hoger risico met dergelijke personen, de maatregelen als bedoeld in de punten b), c) en d) van artikel 18 toepassen.

Artikel 19 bis

In samenwerking met de lidstaten en internationale organisaties stelt de Commissie een lijst op van binnenlandse politiek prominente personen en personen - inwoners van de lidstaten - aan wie door een internationale organisatie een prominente functie is toevertrouwd. De lijst is toegankelijk voor bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten.

De Commissie stelt betrokken personen ervan in kennis dat zij op de lijst zijn geplaatst of van de lijst zijn afgehaald.

De vereisten van dit artikel ontheffen de meldingsplichtige entiteiten niet van hun verplichtingen inzake cliëntenonderzoek, en meldingsplichtige entiteiten gaan er niet vanuit dat uitsluitend die informatie voldoende zou zijn om deze verplichtingen na te komen.

De lidstaten treffen alle passende maatregelen om de handel voor commerciële doeleinden in informatie over binnen- en buitenlandse politiek prominente personen of personen aan wie door een internationale organisatie een prominente functie is toevertrouwd,te voorkomen. [Am. 85]

Artikel 20

Meldingsplichtige entiteiten nemen in overeenstemming met de risicogebaseerde aanpak redelijke maatregelen om te bepalen of de begunstigden van een levensverzekeringspolis of een andere beleggingsgerelateerde verzekeringspolis en/of, indien vereist, de uiteindelijke begunstigde van de begunstigde politiek prominente personen zijn. Die maatregelen worden uiterlijk bij de uitbetaling of bij de, gehele of gedeeltelijke, overdracht van de polis genomen. Indien hogere risico’s zijn vastgesteld, vereisen de lidstaten, naast het nemen van de normale cliëntenonderzoeksmaatregelen, dat meldingsplichtige entiteiten: [Am. 86]

a)  de directie informeren vóór de uitbetaling van de polisopbrengsten ;

b)  de hele zakelijke relatie met de polishouder aan een uitgebreid nauwkeurig onderzoek onderwerpen.

Artikel 21

De in de artikelen 18, 19 en 20, doch niet de in artikel 19 bis bedoelde maatregelen gelden eveneens voor familieleden of personen die bekendstaan als waarvan bewezen is dat zij naaste geassocieerden zijn van dergelijke binnen- of buitenlandse politiek prominente personen. [Am. 87]

Artikel 22

Indien een in de artikelen 18, 19 en 20 bedoelde persoon niet langer een binnen- of buitenlandse politieke prominente persoon is, noch een persoon aan wie door een internationale organisatie een prominente functie is toevertrouwd, dienen meldingsplichtige entiteiten het door die persoon gevormde voortdurende risico te overwegen en dergelijke passende maatregelen op basis van risicogevoeligheid toe te passen totdat die persoon niet langer geacht wordt een risico te vormen. De desbetreffende periode mag niet minder bedragen dan 18 12 maanden. [Am. 88]

Artikel 23

1.  De lidstaten verbieden kredietinstellingen een correspondentbankrelatie aan te gaan of handhaven met een „shell bank” en vereisen dat kredietinstellingen passende maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat zij geen correspondentbankrelaties aangaan of handhaven met een bank waarvan bekend is dat deze een shell bank toestaat van haar rekeningen gebruik te maken.

2.  Voor de toepassing lid 1 wordt onder “shell bank” verstaan, een kredietinstelling, of een instelling die zich met soortgelijke activiteiten bezig houdt, opgericht in een rechtsgebied waar zij geen fysieke aanwezigheid, d.w.z. een bestuur en beheer van betekenis heeft, en die niet verbonden is met een onder toezicht staande financiële groep.

Afdeling 4

Uitvoering van cliëntenonderzoek door derden

Artikel 24

De lidstaten kunnen meldingsplichtige entiteiten toestaan op derden een beroep te doen om de in artikel 11, lid 1, onder a), b) en c), neergelegde vereisten te vervullen. De uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het nakomen van deze vereisten blijft evenwel berusten bij de meldingsplichtige entiteit die op de derde een beroep doet. Bovendien zien de lidstaten erop toe dat dergelijke derde partijen aansprakelijk kunnen worden gesteld voor schendingen van krachtens deze richtlijn afgekondigde nationale wet- en regelgeving. [Am. 89]

Artikel 25

1.  Voor de toepassing van deze afdeling wordt onder "derden" verstaan:

a)   meldingsplichtige entiteiten die zijn opgenomen in de lijst van artikel 2, of en

b)   andere in lidstaten of een derde land gevestigde instellingen en personen, die cliëntenonderzoeksvereisten en vereisten betreffende de bewaring van bewijsstukken toepassen welke gelijkwaardig zijn aan die welke in deze richtlijn zijn vastgesteld en die wat de naleving van de vereisten van deze richtlijn betreft overeenkomstig afdeling 2 van hoofdstuk VI onder toezicht staan.

2.  De lidstaten overwegen Commissie overweegt beschikbare informatie betreffende de omvang van geografisch risico wanneer zij beslissen beslist of een derde land aan de in lid 1 vastgestelde voorwaarden voldoet en stellen elkaar, stelt de lidstaten, de Commissie meldingsplichtige entiteiten en de ETA's voor zover dit relevant is voor de toepassing van deze Richtlijn en overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010, en van Verordening (EU) nr. 1095/2010, in kennis van gevallen waarin zij van oordeel zijn dat een derde land aan dergelijke voorwaarden voldoet.

2 bis.  De Commissie verstrekt een lijst van rechtsgebieden die over anti-witwasregelingen beschikken die equivalent zijn aan de regels krachtens deze richtlijn en andere aanverwante regels en voorschriften van de Unie.

2 ter.  De in lid 2 bis bedoelde lijst wordt geregeld herzien en geactualiseerd overeenkomstig de van de lidstaten ontvangen informatie uit hoofde van lid 2. [Am. 90]

Artikel 26

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat meldingsplichtige entiteiten bij de derde waarop een beroep wordt gedaan de noodzakelijke informatie inwinnen betreffende de in artikel 11, lid 1, onder a), b) en c), neergelegde vereisten.

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat meldingsplichtige entiteiten waarnaar de cliënt wordt doorverwezen toereikende stappen doen om ervoor te zorgen dat relevante kopieën van identificatie- en verificatiegegevens en andere relevante documentatie betreffende de identiteit van de cliënt of de uiteindelijke begunstigde op verzoek door de derde onmiddellijk worden doorgestuurd.

Artikel 27

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteit van de staat van herkomst (voor groepsbrede gedragslijnen en controlemaatregelen) en de bevoegde autoriteit van de staat van ontvangst (voor bijkantoren en dochtermaatschappijen) mogen oordelen dat een meldingsplichtige entiteit de in artikel 25, lid 1, en 26 vervatte maatregelen via haar groepsprogramma toepast indien de volgende voorwaarden zijn vervuld:

a)  een meldingsplichtige entiteit doet een beroep op informatie die wordt verstrekt door een derde die deel uitmaakt van dezelfde groep;

b)  die groep past de cliëntenonderzoeksmaatregelen, regels inzake bewaring van bewijsstukken en programma’s tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme toe overeenkomstig deze richtlijn of gelijkwaardige regels;

c)  de effectieve uitvoering van de in punt b) bedoelde vereisten staat op groepsniveau onder toezicht van een bevoegde autoriteit van het land van herkomst in samenwerking met de bevoegde autoriteiten van het land van ontvangst. [Am. 91]

1 bis.  De ETA's stellen uiterlijk ...(37), richtsnoeren op voor de uitvoering van de toezichtregeling die de bevoegde autoriteiten in de desbetreffende lidstaten toepassen ten aanzien van groepsentiteiten, met het oog op een coherent en doeltreffend toezicht op groepsniveau. [Am. 92]

Artikel 28

Deze afdeling is niet van toepassing op de uitbestedings- of agentuurverhouding waarbij de aanbieder van de uitbestede dienst of de agent op grond van een contractuele overeenkomst moet worden beschouwd als onderdeel van de meldingsplichtige entiteit.

HOOFDSTUK III

INFORMATIE OVER UITEINDELIJKE BEGUNSTIGDEN

Artikel 29

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat binnen hun grondgebied gevestigde rechtspersonen of opgenomen, of door hun recht beheerste ondernemingen of entiteiten met rechtspersoonlijkheid, met inbegrip van trusts of entiteiten met een soortgelijke structuur en functie als trusts, stichtingen, holdings en alle andere soortgelijke bestaande of toekomstige juridische entiteiten constructies, toereikende, accurate, actuele en actuele geactualiseerde informatie over hen en hun uiteindelijke begunstigen begunstigden inwinnen, bijhouden en bezitten aan een openbaar centraal register, een handelsregister of een vennootschapsregister doorgeven, op het moment van oprichting of wanneer er sprake is van wijzigingen.

1 bis.  Het register bevat de minimale gegevens om de onderneming en de uiteindelijke begunstigde duidelijk te identificeren, met name de naam, het nummer, de rechtsvorm en de juridische status van de entiteit, het bewijs van oprichting, het adres van de statutaire zetel (en dat van de belangrijkste bedrijfslocatie indien die verschilt van de statutaire zetel), de elementaire regelgevende bevoegdheden (zoals opgenomen in de oprichtingsakte en de statuten) de lijst van directeuren (met inbegrip van hun nationaliteit en geboortedatum) en informatie over de aandeelhouders/uiteindelijke begunstigden, zoals de namen, geboortedatum, nationaliteit of het rechtsgebied van oprichting, contactgegevens, aantal aandelen, categorie aandelen (met inbegrip van de aard van de bijbehorende stemrechten) en, indien van toepassing, het percentage van hun deelneming of zeggenschap.

De in dit artikel uiteengezette vereisten ontslaan de meldingsplichtige entiteiten niet van hun verplichtingen inzake cliëntenonderzoek, en ook mogen meldingsplichtige entiteiten er niet van uitgaan dat uitsluitend die informatie volstaat voor de nakoming van deze verplichtingen.

1 ter.  Deze informatie omvat, met betrekking tot trusts of andere typen bestaande of toekomstige juridische entiteiten en juridische constructies met een soortgelijke structuur en functie, de identiteit van de insteller van de trust, van de trustee(s), van de protector (indien relevant), van de begunstigden of klasse van begunstigden, en van elke andere natuurlijke persoon die effectieve zeggenschap over de trust uitoefent. De lidstaten zorgen ervoor dat trustees hun status aan de meldingsplichtige entiteiten openbaarmaken wanneer de trustee als trustee een zakelijke relatie aangaat of een occasionele transactie boven de in de punten b), c) en d) van artikel 10 vastgestelde drempel uitvoert. De bewaarde informatie omvat de geboortedatum en de nationaliteit van alle natuurlijke personen. Bij openbaarmaking van de trustakte en de "letter of wishes" hanteren de lidstaten de risicogebaseerde benadering en zij zorgen ervoor, indien van toepassing en met inachtneming van de bescherming van persoonsgegevens, dat de informatie bekend wordt gemaakt aan de bevoegde autoriteiten, in het bijzonder aan de fie´s en aan de melidingsplichtige entiteiten.

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten tijdig toegang verkrijgen tot de in lid 1 De in de leden 1, 1 bis en 1 terbedoelde informatie wordt tijdig toegankelijk gemaakt voor de bevoegde autoriteiten, in het bijzonder de fie´s, en voor de meldingsplichtige entiteiten van alle lidstaten. De lidstaten maken de in lid 1 van dit artikel bedoelde registers openbaar toegankelijk na identificatie van de persoon die toegang tot de informatie wenst te krijgen door middel van eenvoudige onlineregistratie. De informatie is online voor alle personen toegankelijk in een open en beveiligd gegevensformaat, overeenkomstig de regelgeving inzake gegevensbescherming, met name wat betreft de effectieve bescherming van de rechten van de betrokkene op toegang tot persoonsgegevens en rectificatie of verwijdering van inaccurate gegevens. De vergoeding die moet worden betaald om de informatie te krijgen mag niet hoger zijn dan de desbetreffende administratieve kosten. Wijzigingen van de weergegeven informatie worden duidelijk en onverwijld, doch uiterlijk na dertig dagen, in het register aangegeven.

De in lid 1 van dit artikel bedoelde registers worden onderling gekoppeld via het Europees platform, het portaal en de door de lidstaten ingestelde facultatieve toegangspunten overeenkomstig Richtlijn 2012/17/EU. De lidstaten zorgen er, met de steun van de Commissie, voor dat hun registers via het Europees platform binnen het systeem van gekoppelde registers interoperabel zijn.

2 bis.  De Commissie streeft, samen met de lidstaten, op snelle, constructieve en doeltreffende wijze naar samenwerking met derde landen om hen aan te moedigen soortgelijke centrale registers van uiteindelijk begunstigden in te richten en de in lid 1 en1 bis, van dit artikel bedoelde informatie in hun landen publiek toegankelijk te maken.

Er wordt prioriteit gegeven aan derde landen waar een aanzienlijk aantal rechtspersonen of juridische entiteiten is gevestigd, met inbegrip van trusts, stichtingen, holdings en alle andere instanties met een vergelijkbare structuur of functie en die aandelen bezitten als een aanwijzing van directe eigendom overeenkomstig artikel 3, lid 5, in rechtspersonen of juridische entiteiten die in de Unie zijn gevestigd.

2 ter.  De lidstaten stellen de regels vast inzake doeltreffende, evenredige en afschrikkende sancties voor natuurlijke en rechtspersonen met betrekking tot overtredingen van de nationale bepalingen die overeenkomstig dit artikel zijn aangenomen en nemen alle nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat deze sancties worden toegepast. De lidstaten nemen voor de doeleinden van dit artikel doeltreffende antimisbruikmaatregelen om misbruik aan de hand van toonderaandelen en toonderaandelenwarrants te voorkomen.

2 quater.  De Commissie legt het Europees Parlement en de Raad uiterlijk op ...(38), een verslag voor over de toepassing en de werking van de vereisten uit hoofde van dit artikel en dient zo nodig een wetgevingsvoorstel in. [Am. 93]

Artikel 30

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat trustees van een express trust die door hun recht worden beheerst toereikende, accurate en actuele informatie over uiteindelijke begunstigen betreffende de trust inwinnen en bezitten. Deze informatie omvat de identiteit van de insteller van de trust, van de trustee(s), van de protector (indien relevant), van de begunstigden of klasse van begunstigden, en van elke andere natuurlijke persoon die effectieve zeggenschap over de trust uitoefent.

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat trustees hun status aan de meldingsplichtige entiteiten openbaarmaken wanneer de trustee als trustee een zakelijke relatie aangaat of een occasionele transactie boven de in de punten b), c) en d) van artikel 10 vastgestelde drempel uitvoert.

3.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten tijdig toegang verkrijgen tot de in lid 1 van dit artikel bedoelde informatie.

4.  De lidstaten zorgen ervoor dat maatregelen die met die in de leden 1, 2 en 3 overeenstemmen, op andere soorten juridische entiteiten en constructies met een soortgelijke structuur en functie als trusts van toepassing zijn. [Am. 94]

HOOFDSTUK IV

MELDINGSPLICHT

Afdeling 1

Algemene bepalingen

Artikel 31

1.  Elke lidstaat richt een fie op om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen, op te sporen en te onderzoeken.

1 bis.  De in artikel 2, lid 1, punt 3), onder a), b) en d) bedoelde personen informeren de fie en/of de passende zelfregulerende instantie van het desbetreffende beroep, zoals bedoeld in artikel 33, lid 1, wanneer zij vermoeden of goede redenen hebben om te vermoeden dat hun diensten worden misbruikt voor criminele activiteiten. [Am. 95]

2.  De lidstaten stellen de Commissie schriftelijk in kennis van de naam en het adres van de betrokken fie’s.

3.  De fie wordt opgezet als een functioneel onafhankelijke en autonome, centrale, nationale eenheid. Zij is verantwoordelijk voor de ontvangst (en, voor zover toegestaan, het opvragen) en het analyseren van meldingen van verdachte transacties en het verspreiden onder de bevoegde autoriteiten van openbaargemaakte andere informatie die betrekking heeft op potentiële gevallen van witwassen van geld of verband houdende basismisdrijven, potentiële financiering van terrorisme. De fie is verantwoordelijk voor het verspreiden van de resultaten van haar analyses onder alle bevoegde autoriteiten, wanneer er redenen zijn om witwassen van geld, verband houdende basismisdrijven of financiering van terrorisme te vermoeden. Zij is in staat om voor bovengenoemde doeleinden relevante aanvullende informatie in te winnen bij meldingsplichtige entiteiten. of die krachtens een nationale wetgeving of regeling is vereist. Aan de fie worden toereikende financiële, technische en personele middelen verschaft om haar taken te vervullen. De lidstaten zorgen ervoor dat de fie vrij is van ongeoorloofde inmenging. [Am. 96]

4.  De lidstaten zien erop toe dat de fie rechtstreeks of onrechtstreeks, en tijdig, toegang krijgt tot de financiële, administratieve en wetshandhavingsinformatie die zij nodig heeft om haar taken naar behoren te vervullen. Bovendien reageren fie’s op verzoeken om informatie door wetshandhavingautoriteiten in hun lidstaat tenzij er feitelijke redenen zijn om aan te nemen dat de verstrekking van dergelijke informatie een negatieve impact zou hebben op lopende onderzoeken of analyses, of, in uitzonderlijke omstandigheden, indien onthulling van de informatie duidelijk onevenredig zou zijn met de legitieme belangen van een natuurlijke of rechtspersoon of irrelevant zou zijn gelet op de doeleinden waarvoor zij is gevraagd. Wanneer de fie een dergelijk verzoek ontvangt blijft de beslissing om al dan niet een analyse uit te voeren en/of informatie te doen toekomen aan de verzoekende wetshandhavingautoriteit aan de fie voorbehouden. De lidstaten schrijven voor dat wetshandhavingautoriteiten de fie feedback doen toekomen over het gebruik dat van de verstrekte informatie wordt gemaakt. [Am. 97]

5.  De lidstaten zorgen ervoor dat de fie bevoegd is, rechtstreeks of onrechtstreeks, dringende actie te ondernemen wanneer er een vermoeden is dat een transactie verband houdt met het witwassen van geld of de financiering van terrorisme om een transactie op te schorten of er geen toestemming voor te verlenen teneinde de transactie te analyseren en het vermoeden te bevestigen.

6.  De analysefunctie van de fie bestaat uit een operationele analyse die zich toespitst op individuele gevallen en specifieke doelstellingen en uit een strategische analyse van trends en patronen inzake het witwassen van geld en de financiering van terrorisme.

Artikel 32

1.  De lidstaten schrijven voor dat de meldingsplichtige entiteiten en, in voorkomend geval, de bestuurders en werknemers daarvan ten volle samenwerken:

a)  door de fie onmiddellijk, uit eigen beweging, op de hoogte te brengen indien de onder deze richtlijn vallende instelling of persoon weet, vermoedt of goede redenen heeft om te vermoeden dat gelden de opbrengst zijn van criminele activiteiten of met de financiering van terrorisme verband houden en door in dergelijke gevallen onmiddellijk op verzoeken van de fie om bijkomende informatie in te gaan;

b)  door de fie op haar verzoek onmiddellijk alle vereiste informatie te verstrekken, overeenkomstig de volgens het geldende recht vastgestelde procedures.

2.  De in lid 1 van dit artikel bedoelde informatie wordt verstrekt aan de fie van de lidstaat op het grondgebied waarvan de instelling of persoon die de informatie heeft verstrekt, zich bevindt en aan de fie van de lidstaat waar de meldingsplichtige entiteit is gevestigd. De informatie wordt normaliter verstrekt door de persoon of personen die volgens artikel 8, lid 4, is of zijn aangewezen. [Am. 98]

Artikel 33

1.  In afwijking van artikel 32, lid 1, kunnen de lidstaten, in het geval van de in artikel 2, lid 1, punt 3), onder a), b), d) en de) bedoelde personen en de in artikel 4 bedoelde beroepen en categorieën ondernemingen, een passende zelfregulerende instantie van het desbetreffende beroep aanwijzen als de autoriteit die de in artikel 32, lid 1, bedoelde informatie moet ontvangen.

De lidstaten reiken onder alle omstandigheden de mogelijkheden aan om de bescherming van het beroepsgeheim, de vertrouwelijkheid en de privacy te verwezenlijken. [Am. 99]

Onverminderd lid 2 geeft de aangewezen zelfregulerende instantie in de in de eerste alinea bedoelde gevallen de informatie onverwijld en ongefilterd aan de fie door.

2.  De lidstaten passen de in artikel 32, lid 1, vervatte verplichtingen niet toe op notarissen, andere onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen, bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs enkel in de strikte mate dat een dergelijke vrijstelling betrekking heeft op informatie die zij van een van hun cliënten ontvangen of over een van hun cliënten verkrijgen wanneer zij de rechtspositie van hun cliënt bepalen dan wel in of in verband met een rechtsgeding verdedigen of vertegenwoordigen, met inbegrip van advies over het instellen of vermijden van een rechtsgeding, ongeacht of dergelijke informatie vóór, gedurende of na een dergelijk geding wordt ontvangen of ingewonnen.

Artikel 34

1.  De lidstaten schrijven voor dat de meldingsplichtige entiteiten zich onthouden van het uitvoeren van transacties waarvan zij weten of vermoeden dat deze met het witwassen van geld of terrorismefinanciering verband houden, totdat zij conform artikel 32, lid 1, onder a) de nodige maatregelen hebben getroffen.

In overeenstemming met nationaal recht mogen instructies worden gegeven om de transactie niet uit te voeren.

2.  Indien wordt vermoed dat een dergelijke transactie leidt tot het witwassen van geld of tot financiering van terrorisme en wanneer het niet mogelijk is zich te onthouden of indien daardoor de vervolging van de begunstigden van een vermoedelijke witwas- of terrorismefinancieringstransactie belemmerd zou worden, verstrekken de meldingsplichtige entiteiten de vereiste informatie onmiddellijk daarna aan de fie.

Artikel 35

1.  De lidstaten zien erop toe dat de bevoegde autoriteiten genoemd in artikel 45 de fie onmiddellijk inlichten indien zij tijdens inspecties bij de meldingsplichtige entiteiten, dan wel op enigerlei andere wijze feiten ontdekken die verband zouden kunnen houden met het witwassen van geld of de financiering van terrorisme.

2.  De lidstaten zien erop toe dat de toezichthoudende instanties die krachtens wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen zijn gemachtigd toe te zien op de effectenmarkten, valutamarkten en financiële derivatenmarkten, de fie inlichten indien zij feiten ontdekken die verband zouden kunnen houden met het witwassen van geld of met financiering van terrorisme.

Artikel 36

Wanneer een meldingsplichtige entiteit, dan wel een werknemer of een bestuurder van zulk een meldingsplichtige entiteit, te goeder trouw, de in artikelen 32 en 33 bedoelde informatie verstrekt, vormt zulks geen schending van een restrictie op onthulling van informatie uit hoofde van een overeenkomst of een wettelijke of bestuursrechtelijke bepaling en brengt zulks voor de meldingsplichtige entiteit, of haar bestuurders of werknemers generlei aansprakelijkheid met zich mee.

Artikel 37

De lidstaten nemen alle passende maatregelen om zorgen ervoor dat individuen, met inbegrip van werknemers en vertegenwoordigers van de meldingsplichtige entiteit die hetzij intern, hetzij aan de fie vermoedens van het witwassen van geld of financiering van terrorisme melden, te beschermen naar behoren worden beschermd tegen bedreigingen of daden van agressie, negatieve behandeling en negatieve gevolgen, met name tegen nadelige of discriminerende werkgerelateerde acties. De lidstaten garanderen kosteloze rechtsbijstand voor deze personen en zorgen voor beveiligde communicatiekanalen voor personen om hun vermoedens van witwassen of financiering van terrorisme te melden. Dergelijke kanalen zorgen ervoor dat de identiteit van personen die informatie verstrekken alleen bekend is bij ETA's of de fie. De lidstaten zorgen voor adequate getuigenbeschermingsprogramma´s. [Am. 100]

Afdeling 2

Mededelingsverbod

Artikel 38

1.  Meldingsplichtige entiteiten en bestuurders en werknemers ervan mogen aan de betrokken cliënt of aan derde personen niet mededelen dat overeenkomstig de artikelen 32 en 33 informatie is verstrekt of dat een onderzoek naar het witwassen van geld of terrorismefinanciering wordt of kan worden uitgevoerd.

2.  Het verbod in lid 1 geldt niet voor mededelingen aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten, met inbegrip van de zelfregulerende instanties, gegevensbeschermingautoriteiten of mededelingen ten behoeve van wetshandhavingdoeleinden. [Am. 101]

3.  Het verbod in lid 1 vormt geen belemmering voor mededelingen tussen instellingen van de lidstaten, of van derde landen die vereisten opleggen welke gelijkwaardig zijn aan die welke in deze richtlijn zijn neergelegd, mits zij tot dezelfde groep behoren.

4.  Het verbod in lid 1 vormt geen belemmering voor mededelingen tussen de in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a) en b), bedoelde personen van de lidstaten, of van derde landen die eisen stellen die gelijkwaardig zijn aan die vervat in deze richtlijn, die hun beroepsactiviteiten, al dan niet als werknemer, uitoefenen binnen eenzelfde rechtspersoon of een netwerk.

Voor de toepassing van de eerste alinea wordt onder een "netwerk" verstaan: de grotere structuur waartoe de persoon behoort die eigendom, beheer, normen, methoden en controle op de naleving van de verplichtingen gezamenlijk deelt. [Am. 102]

5.  Voor instellingen of personen waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punt 1, punt 2, en punt 3, onder a) en b), in gevallen betreffende dezelfde cliënt en dezelfde transactie waarbij twee of meer instellingen of personen betrokken zijn, vormt het verbod in lid 1 van dit artikel geen belemmering voor mededelingen tussen de desbetreffende instellingen of personen, mits zij in een lidstaat gevestigd zijn, of in een derde land dat eisen stelt die gelijkwaardig zijn aan die vervat in deze richtlijn, en mits zij tot dezelfde beroepscategorie behoren en onderworpen zijn aan verplichtingen op het gebied van het beroepsgeheim en de bescherming van persoonsgegevens.

5 bis.  Voor de toepassing van dit artikel dienen de eisen in een derde land die gelijkwaardig zijn aan die vervat in deze richtlijn tevens regels inzake gegevensbescherming te omvatten. [Am. 103]

6.  Wanneer de in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a) en b), bedoelde personen trachten een cliënt te doen afzien van een onwettige activiteit, wordt zulks niet als een mededeling in de zin van lid 1 aangemerkt.

HOOFDSTUK V

GEGEVENSBESCHERMING, BEWARING VAN BEWIJSSTUKKEN EN STATISTISCHE GEGEVENS [Am. 104]

Artikel 39

1.  De lidstaten verlangen van de meldingsplichtige entiteiten dat zij overeenkomstig het nationale recht de volgende documenten en informatie bewaren met het oog op de preventie, opsporing en onderzoek van mogelijke gevallen van witwassen van geld of terrorismefinanciering, door de fie of door andere bevoegde autoriteiten:

a)  wat de klantenonderzoeksprocedure betreft, afschriften van of verwijzingen naar de vereiste stukken, gedurende een periode van vijf jaar na beëindiging van de zakelijke relatie met hun cliënt of na de datum van een incidentele transactie. Bij het verstrijken van deze periode worden persoonsgegevens geschrapt tenzij dit anders is geregeld bij nationaal recht dat bepaalt onder welke omstandigheden meldingsplichtige entiteiten gegevens mogen bijhouden of verder bijhouden. De lidstaten mogen verder bijhouden slechts toestaan of vereisen als dit noodzakelijk is voor de preventie, de opsporing of het onderzoek van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme en als verlenging van de periode voor het bewaren van gegevens in een bepaald geval gerechtvaardigd is. De maximumbewaarperiode na beëindiging van de zakelijke relatie mag niet meer bedragen dan tien bewaarperiode mag met maximaal vijf jaar worden verlengd;

b)  wat de zakelijke relaties en transacties betreft, de bewijsstukken en registratie, zijnde de originele stukken of de afschriften die krachtens hun nationale wetgeving eenzelfde bewijskracht hebben, gedurende vijf jaar na uitvoering van de transacties of beëindiging van de zakelijke relatie (hierbij geldt de kortste periode). Bij het verstrijken van deze periode worden persoonsgegevens geschrapt tenzij dit anders is geregeld bij nationaal recht dat bepaalt onder welke omstandigheden meldingsplichtige entiteiten gegevens mogen bijhouden of verder bijhouden. De lidstaten mogen verder bijhouden slechts toestaan of vereisen als dit noodzakelijk is voor de preventie, de opsporing of het onderzoek van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme en als verlenging van de periode voor het bewaren van gegevens in een bepaald geval gerechtvaardigd is. De maximumbewaarperiode na uitvoering van de transacties of beëindiging van de zakelijke relatie (hierbij geldt de periode die het eerst eindigt) mag niet meer bedragen dan tien bewaarperiode mag met maximaal vijf jaar worden verlengd.

2.   Alle persoonlijke gegevens die worden bewaard mogen niet worden gebruikt voor enig ander doel dan waarvoor zij zijn bewaard, en zij mogen in geen geval voor commerciële doeleinden worden gebruikt. [Am. 105]

Artikel 39 bis

1.  Wat betreft de verwerking van persoonsgegevens door lidstaten binnen het kader van deze richtlijn, zijn de bepalingen van Richtlijn 95/46/EG van toepassing. Wat betreft de verwerking van persoonsgegevens door de ETA's, zijn de bepalingen van Verordening (EG) nr. 45/2001 van toepassing. Het verzamelen, verwerken en overdragen van informatie voor antiwitwasdoeleinden wordt krachtens deze rechtshandelingen beschouwd als een algemeen belang.

2.  Persoonsgegevens worden op grond van deze richtlijn alleen verwerkt ten behoeve van de preventie van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Meldingsplichtige entiteiten stellen nieuwe cliënten in kennis van het mogelijke gebruik van persoonsgegevens voor preventiedoeleinden in verband met witwassen vóór een zakelijke relatie wordt aangegaan. De verwerking van gevoelige categorieën van gegevens geschiedt in overeenstemming met Richtlijn 95/46/EG.

3.  De verwerking van gegevens die op grond van deze richtlijn zijn verzameld voor commerciële doeleinden wordt verboden.

4.  De betreffende persoon aan wie openbaarmaking van informatie inzake de verwerking van zijn of haar gegevens wordt geweigerd door een meldingsplichtige entiteit of een bevoegde autoriteit heeft het recht om bij zijn of haar toezichthoudende autoriteit voor gegevensbescherming te vragen om verificatie van, toegang tot, correctie van of verwijdering van zijn of haar persoonsgegevens evenals het recht om een gerechtelijke procedure aan te spannen.

5.  Toegang door de betrokkene tot informatie die is opgenomen in een melding van een verdachte transactie is verboden. Het in dit lid vastgelegde verbod omvat niet de openbaarmaking van informatie aan de gegevensbeschermingsautoriteiten.

6.  De lidstaten verplichten de meldingsplichtige entiteiten en de bevoegde autoriteiten om de effectieve bevoegdheden van gegevensbeschermingsautoriteiten overeenkomstig Richtlijn 95/46/EG te erkennen en in acht te nemen met betrekking tot de veiligheid van de verwerking en de nauwkeurigheid van persoonsgegevens, hetzij ambtshalve, hetzij op basis van een klacht van de betrokken persoon. [Am. 106]

Artikel 40

-1.  De lidstaten dienen te beschikken over nationale, gecentraliseerde mechanismen aan de hand waarvan zij tijdig kunnen vaststellen of natuurlijke personen of rechtspersonen bankrekeningen bij financiële instellingen op hun grondgebied bezitten of controleren.

-1 bis.  De lidstaten dienen tevens te beschikken over mechanismen aan de hand waarvan de bevoegde autoriteiten kunnen beschikken over een mechanisme voor het identificeren van goederen zonder voorafgaande kennisgeving aan de eigenaar.

1.  De lidstaten vereisen dat hun meldingsplichtige entiteiten beschikken over systemen die hen in staat stellen ten volle en snel te reageren op verzoeken van de fie, of van andere autoriteiten, overeenkomstig hun nationaal recht, om te antwoorden op de vraag of zij een zakelijke relatie onderhouden of in de afgelopen vijf jaar een zakelijke relatie onderhouden hebben met een gespecificeerde natuurlijke of rechtspersoon en op vragen over de aard van deze relatie, via beveiligde kanalen en zodanig dat de volledige vertrouwelijkheid van de verzoeken gewaarborgd blijft. [Am. 107]

Artikel 40 bis

Het verzamelen, verwerken en overdragen van informatie voor antiwitwasdoeleinden wordt krachtens Richtlijn 95/46/EG beschouwd als een kwestie van algemeen belang. [Am. 108]

Artikel 41

1.  De lidstaten zien er, met het oog op de voorbereiding van de nationale risicobeoordelingen ingevolge artikel 7, op toe dat zij in staat zijn de doeltreffendheid van hun regelingen ter bestrijding van witwaspraktijken of terrorismefinanciering te beoordelen door uitgebreide statistische gegevens op te stellen over aangelegenheden die relevant zijn voor de doeltreffendheid van deze regelingen.

2.  De in lid 1 bedoelde statistieken omvatten:

a)  gegevens betreffende metingen van de omvang en het belang van de verschillende sectoren die onder het toepassingsgebied van deze richtlijn vallen, daaronder begrepen het aantal entiteiten en personen en het economische belang van elke sector;

b)  gegevens betreffende metingen van de meld-, onderzoeks- en gerechtelijke fasen van de nationale regeling ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, daaronder begrepen het aantal meldingen van verdachte transacties aan de fie, het gevolg dat aan deze meldingen is gegeven en, op jaarbasis, het aantal onderzochte gevallen, het aantal personen dat is vervolgd, het aantal personen dat is veroordeeld voor strafbare feiten in verband met witwassen van geld of financiering van terrorisme en de waarde in euro van de bevroren, in beslag genomen of verbeurdverklaarde voorwerpen.

(b bis)  gegevens over het aantal en het percentage meldingen, die tot nader onderzoek hebben geleid, met een jaarverslag aan meldingsplichtige entiteiten over het nut en de follow-up van de door hen gedane meldingen; [Am. 109]

(b ter)  gegevens over het aantal grensoverschrijdende informatieverzoeken dat de fie heeft gedaan, ontvangen, afgewezen en waaraan de fie volledig of gedeeltelijk gehoor heeft gegeven. [Am. 110]

3.  De lidstaten zorgen ervoor dat een geconsolideerd overzicht van hun statistische rapporten wordt gepubliceerd en delen aan de Commissie de in lid 2 bedoelde statistieken mee.

HOOFDSTUK VI

GEDRAGSLIJNEN, PROCEDURES EN TOEZICHT

Afdeling 1

Interne procedures, opleiding en feedback

Artikel 42

1.  De lidstaten vereisen dat meldingsplichtige entiteiten die van een groep deel uitmaken groepsbrede gedragslijnen en procedures uitvoeren, daaronder begrepen gedragslijnen inzake gegevensbescherming en gedragslijnen en procedures voor het delen van informatie binnen de groep voor doeleinden betreffende bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Die gedragslijnen en procedures worden op effectieve wijze ten uitvoer gelegd op het niveau van de bijkantoren en meerderheidsdochterondernemingen in de lidstaten en derde landen.

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat indien de meldingsplichtige entiteiten bijkantoren of meerderheidsdochterondernemingen hebben die gevestigd zijn in derde landen waar de minimale vereisten ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme minder streng zijn dan die van de lidstaat, hun in het derde land gevestigde bijkantoren en meerderheidsdochterondernemingen de vereisten van de lidstaat, daaronder begrepen gegevensbescherming, uitvoeren voor zover de wet- en regelgeving van het derde land dit toestaat.

3.  De lidstaten, de ETA's stellen elkaar in kennis van de gevallen waarin de wetgeving van het derde land niet toestaat dat de krachtens lid 1 vereiste maatregelen worden toegepast, en waarin gecoördineerd zou kunnen worden opgetreden om een oplossing te vinden.

4.  De lidstaten vereisen dat, indien de wetgeving van het derde land niet toestaat dat de krachtens de eerste alinea van lid 1 vereiste maatregelen worden toegepast, de meldingsplichtige entiteiten extra maatregelen nemen om het risico van witwassen van geld of van financiering van terrorisme doeltreffend te behandelen en de toezichthouders van hun land van herkomst informeren. Als de extra maatregelen niet voldoende zijn, nemen de bevoegde autoriteiten in het land van herkomst extra toezichtmaatregelen in overweging, daaronder begrepen, in voorkomend geval, het verzoek dat de financiële groep zijn bedrijfsactiviteiten in het land van herkomst stopzet.

5.  De ETA's ontwikkelen ontwerpen van technische reguleringsnormen tot bepaling van het soort extra maatregelen waarvan sprake in lid 4 van dit artikel en de minimumactie die moet worden ondernomen door de meldingsplichtige entiteiten waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2), indien de wetgeving van het derde land geen toepassing van de op grond van de leden 1 en 2, van dit artikel vereiste maatregelen toestaat.

De ETA's leggen deze ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op ...(39), voor aan de Commissie. [Am. 111]

6.  Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in lid 5 bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

7.  De lidstaten zorgen ervoor dat het delen van informatie binnen de groep toegestaan is mits dit geen afbreuk doet aan onderzoek naar, of analyse van, mogelijk witwassen van geld of financiering van terrorisme door de fie of door andere bevoegde autoriteiten overeenkomstig het nationaal recht.

8.  De lidstaten mogen vereisen dat emittenten van elektronisch geld als gedefinieerd bij artikel 2, lid 3, van Richtlijn 2009/110/EG en betalingsdienstaanbieders als gedefinieerd bij artikel 4, lid 9, van Richtlijn 2007/64/EG die op hun grondgebied gevestigd zijn en waarvan het hoofdkantoor in een andere lidstaat of buiten de Unie gelegen is, op hun grondgebied een centraal contactpunt aanstellen om toe te zien op de naleving van de regels ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme.

9.  De ETA's ontwikkelen ontwerpen van technische reguleringsnormen betreffende de criteria voor het bepalen van de omstandigheden waarin de aanstelling van een centraal contactpunt ingevolge lid 8 hierboven passend is, en wat de taken van de centrale contactpunten moeten zijn.

De ETA's leggen deze ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op ...(40) , voor aan de Commissie.

10.  Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in lid 9 bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

Artikel 43

1.  De lidstaten schrijven voor dat de meldingsplichtige entiteiten maatregelen evenredig met hun risico's, aard en grootte nemen om hun betrokken werknemers met de op grond van deze richtlijn vastgestelde bepalingen, daaronder begrepen relevante gegevensbeschermingsvereisten, bekend te maken.

Deze maatregelen houden onder meer in dat de betrokken werknemers deelnemen aan speciale voortdurende opleidingsprogramma's om de verrichtingen te leren onderkennen die met het witwassen van geld of financiering van terrorisme verband kunnen houden en te leren hoe in die gevallen moet worden gehandeld.

Indien een natuurlijke persoon die onder een van de in artikel 2, lid 1, punt 3, opgesomde categorieën valt, zijn beroepsactiviteiten uitoefent als werknemer van een rechtspersoon, zijn de in deze afdeling genoemde verplichtingen van toepassing op die rechtspersoon in plaats van op de natuurlijke persoon.

2.  De lidstaten zien erop toe dat de meldingsplichtige entiteiten toegang krijgen tot actuele informatie over de praktijken van witwassers of terrorismefinanciers en over aanwijzingen om verdachte transacties te kunnen herkennen.

3.  De lidstaten zien erop toe dat, voor zover mogelijk, tijdig feedback aan de meldingsplichtige entiteiten wordt verstrekt over de doeltreffendheid en de follow-up van meldingen van vermoedens van het witwassen van geld of financiering van terrorisme. [Am. 112]

3 bis.  De lidstaten vereisen dat de meldingsplichtige entiteiten het lid of de leden van de raad van bestuur aanstellen die verantwoordelijk zijn voor de tenuitvoerlegging van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die nodig zijn om aan deze richtlijn te voldoen. [Am. 113]

Afdeling 2

Toezicht

Artikel 44

1.  De lidstaten bepalen dat wisselkantoren en aanbieders van trust- of bedrijfsdiensten over een vergunning moeten beschikken of in een register ingeschreven moeten zijn en dat aanbieders van gokdiensten over een vergunning moeten beschikken.

2.  Ten aanzien van de entiteiten waarvan sprake in lid 1 vereisen de lidstaten dat de bevoegde autoriteiten garanderen dat de personen die het bedrijf van dergelijke entiteiten feitelijk leiden of zullen leiden, dan wel de uiteindelijke begunstigden van deze entiteiten, betrouwbare en deskundige personen zijn.

3.  Met betrekking tot de meldingsplichtige entiteiten waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a), b), d) en e) zorgen de lidstaten ervoor dat de bevoegde autoriteiten en zelfregulerende instanties de noodzakelijke maatregelen nemen om te voorkomen dat veroordeelde criminelen op voornoemde gebieden of hun medeplichtigen de bezitter of de uiteindelijke begunstigde van een significant of zeggenschapsbelang zijn, of een managementfunctie in die meldingsplichtige entiteiten hebben. [Am. 114]

Artikel 45

1.  De lidstaten vereisen van de bevoegde autoriteiten dat zij effectief controleren of de in deze richtlijn gestelde eisen worden nageleefd en de nodige maatregelen nemen om die naleving te waarborgen.

2.  De lidstaten zien erop toe dat de bevoegde autoriteiten over de toereikende bevoegdheden beschikken, met inbegrip van de mogelijkheid tot het afdwingen van het verstrekken van elke informatie die van belang is voor het toezicht op de naleving en het uitvoeren van controles, en over toereikende financiële, personele en technische middelen beschikken om hun taken te vervullen. De lidstaten zorgen ervoor dat het personeel van deze autoriteiten hoge professionele normen, daaronder begrepen normen inzake vertrouwelijkheid en gegevensbescherming, behoudt, in hoge mate integer is en over passende vaardigheden beschikt.

3.  In het geval van kredietinstellingen, financiële instellingen en aanbieders van gokdiensten hebben de bevoegde autoriteiten versterkte toezichthoudende bevoegdheden, en beschikken zij met name over de mogelijkheid om inspecties ter plaatse uit te voeren. Bevoegde autoriteiten die zijn belast met het toezicht op krediet- en financiële instellingen controleren of het juridisch advies dat zij ontvangen adequaat is, teneinde de juridische en regelgevingsarbitrage bij agressieve fiscale planning en belastingontwijking te verminderen. [Am. 115]

4.  De lidstaten zorgen ervoor schrijven voor dat meldingsplichtige entiteiten die bijkantoren of dochtermaatschappijen in andere lidstaten exploiteren de nationale bepalingen van die andere lidstaat betreffende deze richtlijn respecteren. [Am. 116]

5.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten van de lidstaten waarin het bijkantoor of de dochtermaatschappij is gevestigd, samenwerken met de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waarin de meldingsplichtige autoriteit haar hoofdkantoor heeft, om effectief toezicht op de vereisten van deze richtlijn te waarborgen.

6.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten die bij het toepassen van een risicogebaseerde benadering van toezicht op basis van risicogevoeligheid toepassen: [Am. 117]

a)  de in hun land aanwezige risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme duidelijk inschatten;

b)  ter plaatse en van op afstand toegang hebben tot alle relevante informatie betreffende de specifieke binnenlandse en internationale risico’s die verband houden met cliënten, producten en diensten van de meldingsplichtige entiteiten; en

c)  de frequentie en intensiteit van toezicht ter plaatse en van op afstand op het risicoprofiel van de meldingsplichtige entiteit en op de in het land aanwezige risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme baseren.

7.  De beoordeling van het risicoprofiel inzake het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van meldingsplichtige entiteiten, daaronder begrepen de risico’s op niet-naleving, worden zowel periodiek als wanneer er belangrijke gebeurtenissen of ontwikkelingen zijn ten aanzien van het management en de bedrijfsactiviteiten van de meldingsplichtige entiteit herbekeken.

8.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten rekening houden met de mate van discretie die aan de meldingsplichtige entiteit wordt gelaten en herbekijken op passende wijze de risicobeoordelingen die aan deze discretie ten grondslag liggen en de toereikendheid en tenuitvoerlegging van haar gedragslijnen, interne controles en procedures.

9.  In het geval van de in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a), b) en d), bedoelde meldingsplichtige entiteiten mogen de lidstaten toestaan dat de in lid 1 bedoelde taken worden verricht door zelfregulerende instanties, mits die aan lid 2 van dit artikel voldoen.

10.  De ETA's geven uiterlijk ...(41), richtsnoeren die gericht zijn tot de bevoegde autoriteiten overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en van Verordening (EU) nr. 1095/2010 betreffende de risicofactoren die moeten worden toegepast wanneer toezicht op basis van risicogevoeligheid plaatsvindt. Er moet specifiek rekening worden gehouden met de aard en omvang van de bedrijfsactiviteit, en indien passend en evenredig moet in specifieke maatregelen worden voorzien..

Afdeling 3

Samenwerking

Onderafdeling I

Nationale samenwerking

Artikel 46

De lidstaten zorgen ervoor dat de beleidsmakers, de fie, de wetshandhavingautoriteiten, toezichthouders, gegevensbeschermingautoriteiten en andere bevoegde autoriteiten die betrokken zijn bij de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme over effectieve mechanismen beschikken om hen in staat te stellen binnenlands samen te werken en te coördineren betreffende de ontwikkeling en tenuitvoerlegging van gedragslijnen en activiteiten om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te bestrijden. [Am. 118]

Onderafdeling II

Samenwerking met de ETA's

Artikel 47

Onverminderd de gegevensbeschermingsregels verstrekken de bevoegde autoriteiten verstrekken de ETA's alle informatie die noodzakelijk is om hun verplichtingen op grond van deze richtlijn uit te voeren. [Am. 119]

Onderafdeling III

Samenwerking tussen de Commissie en de fie’s

Artikel 48

De Commissie mag verleent de bijstand verlenen die nodig is om de coördinatie te vergemakkelijken, met inbegrip van de uitwisseling van gegevens tussen fie's van de lidstaten in de Unie. Zij mag roept regelmatig vergaderingen met van het EU-fie-platform, bestaande uit vertegenwoordigers van de fie’s van de lidstaten, bijeenroepen bijeen en, indien van toepassing, vergaderingen van het EU-fie-platform met EBA, EIOPA of ESMA. Het EU-fie-platform is opgezet om richtsnoeren te verstrekken voor kwesties in verband met de tenuitvoerlegging voor fie's en meldingsplichtige entiteiten, de activiteiten van fie's te bevorderen, met name die inzake internationale samenwerking en gezamenlijke analyse, informatie te delen over tendensen en risicofactoren in de uitwisseling van zienswijzen over samenwerkingsgerelateerde kwesties te bevorderen interne markt, en de deelname van de fie's aan het beheer van het systeem FIU.net te waarborgen. [Am. 120]

Artikel 49

De lidstaten zorgen ervoor dat hun fie’s zoveel mogelijk met elkaar en met fie’s uit derde landen samenwerken, ongeacht of zij administratieve, wetshandhavings- of gerechtelijke dan wel hybride autoriteiten zijn, onverminderd de Unieregels inzake gegevensbescherming. [Am. 121]

Artikel 50

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat de fie’s uit eigen beweging met elkaar en met fie’s uit derde landen, automatisch of op verzoek, alle informatie uitwisselen die relevant kan zijn voor de verwerking of de analyse van informatie of onderzoek door de fie betreffende financiële transacties die verband houden met het witwassen van geld of de financiering van terrorisme en de betrokken natuurlijke of rechtspersonen. Een verzoek omvat de relevante feiten, achtergrondinformatie, redenen voor het verzoek en hoe de gevraagde informatie zal worden gebruikt. [Am. 122]

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat de fie waaraan het verzoek is gedaan verplicht is gebruik te maken van al haar bevoegdheden waarover zij voor het ontvangen en analyseren van informatie binnenlands beschikt wanneer zij een verzoek om informatie als bedoeld in lid 1 van een andere in de Unie gevestigde fie beantwoordt. De fie waaraan het verzoek wordt gedaan, reageert tijdig en zowel de verzoekende als de aangezochte fie maken voor het uitwisselen van informatie zoveel mogelijk van veilige digitale communicatiemiddelen gebruik. [Am. 123]

In het bijzonder wanneer een in een lidstaat gevestigde fie aanvullende informatie wil inwinnen bij een meldingsplichtige entiteit van een andere lidstaat die werkzaam is op haar grondgebied, wordt het verzoek gericht aan de fie van de lidstaat op het grondgebied waarvan de meldingsplichtige entiteit is gevestigd. Deze fie draagt verzoeken en antwoorden onmiddellijk en zonder filter over. [Am. 124]

3.  Een fie mag weigeren informatie openbaar te maken die afbreuk zou kunnen doen aan een strafonderzoek dat in de aangezochte lidstaat wordt gevoerd of, in uitzonderlijke omstandigheden, indien openbaarmaking van de informatie duidelijk onevenredig zou zijn met de legitieme belangen van een natuurlijke of rechtspersoon of de lidstaat of irrelevant zou zijn voor het doel waarmee deze is verzameld. Elke dergelijke weigering wordt op passende wijze gerechtvaardigd tegenover de fie die de informatie vraagt.

Artikel 51

De ingevolge de artikelen 49 en 50 ontvangen informatie en documenten worden gebruikt voor de uitvoering van de taken van de fie als in deze richtlijn neergelegd. Bij de mededeling van informatie en documenten ingevolge de artikelen 49 en 50 mag de mededelende fie beperkingen en voorwaarden voor het gebruik van die informatie opleggen. De ontvangende fie voldoet aan die beperkingen en voorwaarden. Een en ander is niet van invloed op het gebruik van die informatie voor strafonderzoek en strafvervolging in verband met de taken van de fie om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen, op te sporen en te onderzoeken.

Artikel 52

De lidstaten zorgen ervoor dat de fie's alle noodzakelijke maatregelen, daaronder begrepen veiligheidsmaatregelen, nemen om ervoor te zorgen dat ingevolge de artikelen 49 en 50 meegedeelde informatie voor een andere autoriteit, een ander agentschap of een andere afdeling alleen toegankelijk is als door de fie die de informatie heeft verstrekt toestemming is gegeven.

Artikel 53

1.  De lidstaten moedigen eisen van hun fie's aan dat zij onderling beschermde communicatiekanalen tussen de fie's te gebruiken en het gedecentraliseerde computernetwerk FIU.net te gebruiken. [Am. 125]

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat, om hun taken te vervullen als neergelegd in deze richtlijn, hun fie's onderling en, binnen haar mandaat, met Europol, samenwerken om geavanceerde technologieën te gebruiken. Deze technologieën stellen de fie's in staat onder bescherming van persoonsgegevens anoniem hun gegevens met die van andere fie's te vergelijken om personen waar de fie belangstelling voor heeft in andere lidstaten op te sporen en hun opbrengsten en gelden vast te stellen. [Am. 126]

Artikel 54

De lidstaten zorgen ervoor dat moedigen hun fie's aan om samen te werken met Europol samenwerken in verband met uitgevoerde analyses met betrekking tot lopende zaken met een grensoverschrijdende dimensie betreffende ten minste twee lidstaten. [Am. 127]

Artikel 54 bis

De Commissie dient meer pressie uit te oefenen op belastingparadijzen opdat deze beter samenwerken en informatie uitwisselen ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. [Am. 128]

Afdeling 4

Sancties

Artikel 55

1.  De lidstaten zien erop toe dat meldingsplichtige entiteiten aansprakelijk kunnen worden gesteld voor inbreuken op de ter uitvoering van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen. De sancties zijn doeltreffend, evenredig en afschrikkend. [Am. 129]

2.  Onverminderd het recht van lidstaten tot het opleggen van strafrechtelijke sancties, zorgen de lidstaten ervoor dat bevoegde autoriteiten passende administratieve maatregelen mogen nemen en administratieve sancties mogen opleggen indien meldingsplichtige entiteiten inbreuk maken op de ter uitvoering van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen. Die maatregelen en sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

3.  De lidstaten zorgen ervoor dat indien verplichtingen voor rechtspersonen gelden, sancties kunnen worden toegepast op de leden van het managementorgaan of op alle andere natuurlijke personen die op grond van het nationale recht verantwoordelijk zijn voor de inbreuk.

4.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten alle onderzoeksbevoegdheden hebben die nodig zijn voor de uitoefening van hun functies. Bij de uitoefening van hun sanctiebevoegdheden werken de bevoegde autoriteiten nauw met elkaar samen om ervoor te zorgen dat administratieve maatregelen of sancties het gewenste resultaat opleveren, en om hun optreden te coördineren wanneer het om grensoverschrijdende zaken gaat.

Artikel 56

1.  Het artikel geldt ten minste voor situaties waarin meldingsplichtige entiteiten aantonen dat er sprake is van systematische tekortkomingen met betrekking tot de vereisten van:

a)  de artikelen 9 tot en met 23 (cliëntenonderzoek);

b)  de artikelen 32, 33 en 34 (melding van verdachte transacties);

c)  artikel 39 (bewaren van bewijsstukken); en

d)  de artikelen 42 en 43 (interne controles).

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat in de in lid 1 bedoelde gevallen ten minste onder meer de volgende administratieve maatregelen en sancties kunnen worden opgelegd:

a)  een publieke verklaring waarin de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon en de aard van de schending worden vermeld, indien dat noodzakelijk en proportioneel is, hetgeen per geval wordt afgewogen; [Am. 130]

b)  een bevel waarin wordt geëist dat de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon het gedrag staakt en niet meer herhaalt;

c)  in geval van een aan een vergunning onderworpen meldingsplichtige entiteit, intrekking van de vergunning;

d)  een tijdelijk verbod tegen elk verantwoordelijk gehouden lid van het managementorgaan van de meldingsplichtige entiteit om functies bij instellingen uit te oefenen;

e)  ingeval het een rechtspersoon betreft, administratieve geldboeten oplopend tot 10% van de totale jaaromzet van de rechtspersoon in het voorgaande boekjaar;

f)  ingeval het een natuurlijke persoon betreft, administratieve geldboeten oplopend tot maximaal 5 000 000 EUR of, in de lidstaten waar de euro niet de officiële valuta is, het overeenkomstige bedrag in de nationale valuta op ...(42);

g)  administratieve geldboeten oplopend tot tweemaal het bedrag van de als gevolg van de schending behaalde winsten of vermeden verliezen ingeval deze kunnen worden bepaald.

Voor de toepassing van punt e) van de eerste alinea wordt, wanneer de rechtspersoon een dochteronderneming of moederonderneming is, als de betreffende totale jaaromzet de totale jaaromzet genomen die resulteert uit de geconsolideerde rekening van de uiteindelijke moederonderneming in het voorgaande bedrijfsjaar dochteronderneming. [Am. 131]

Artikel 57

1.  De lidstaten moeten ervoor zorgen dat de bevoegde autoriteiten alle sancties of maatregelen die worden opgelegd voor overtredingen van de nationale bepalingen voor de tenuitvoerlegging van deze richtlijn onverwijld publiceren, indien dat noodzakelijk en proportioneel is, hetgeen per geval wordt afgewogen, daaronder begrepen informatie over het type en de aard van de overtreding en de identiteit van de verantwoordelijke personen, tenzij een dergelijke publicatie de stabiliteit van de financiële markten ernstig in gevaar zou brengen. Ingeval bekendmaking de betrokken partijen onevenredige schade zou berokkenen, maken kunnen de bevoegde autoriteiten de sancties zonder vermelding van namen bekend bekendmaken. [Am. 132]

2.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten bij de vaststelling van de aard van administratieve sancties of maatregelen en van de omvang van administratieve geldboeten alle relevante omstandigheden in aanmerking nemen, zoals onder meer:

a)  de ernst en de duur van de schending;

b)  de mate van verantwoordelijkheid van de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon;

c)  de financiële draagkracht van de verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon, gezien de totale omzet van die persoon of het jaarinkomen van die persoon;

d)  de omvang van de winsten of verliezen die door de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon zijn behaald, respectievelijk vermeden, voor zover deze kunnen worden bepaald;

e)  de verliezen die derden wegens de schending hebben geleden, voor zover deze kunnen worden bepaald;

f)  de mate waarin de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon met de bevoegde autoriteit meewerkt;

g)  eerdere overtredingen van de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon.

3.  Om de uniforme toepassing en het afschrikkend effect in de gehele Unie te garanderen, richten de ETA's, overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010 en Verordening (EU) nr. 1095/2010, richten de EBA, EIOPA en ESMA uiterlijk op ...(43), richtsnoeren tot de bevoegde autoriteiten met betrekking tot de aard van de administratieve maatregelen en sancties en de omvang van de administratieve geldboeten die gelden voor meldingsplichtige entiteiten waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2). [Am. 133]

4.  In het geval van rechtspersonen zorgen de lidstaten ervoor dat deze aansprakelijk kunnen worden gesteld voor de in lid 1 van artikel 56 bedoelde inbreuken die in hun belang gepleegd zijn door iemand die hetzij als individu, hetzij als lid van een orgaan van de rechtspersoon handelt en die binnen de rechtspersoon een leidende positie bekleedt, op basis van elk van de volgende elementen:

a)  de bevoegdheid om de rechtspersoon te vertegenwoordigen;

b)  de bevoegdheid om namens de rechtspersoon beslissingen te nemen; of

c)  de bevoegdheid om bij de rechtspersoon toezicht uit te oefenen.

5.  Naast de in lid 4 van dit artikel bedoelde gevallen zorgen de lidstaten ervoor dat een rechtspersoon aansprakelijk kan worden gesteld wanneer, als gevolg van gebrekkig toezicht of gebrekkige controle door een in lid 4 bedoelde persoon, de in lid 1 van artikel 56 genoemde delicten ten voordele van de rechtspersoon konden worden gepleegd door een persoon die onder diens gezag staat.

Artikel 58

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten effectieve mechanismen instellen om inbreuken op de nationale bepalingen ter uitvoering van deze richtlijn aan de bevoegde autoriteiten te melden.

2.  De in lid 1 bedoelde mechanismen omvatten ten minste:

a)  specifieke procedures voor de ontvangst van meldingen van schendingen en de follow-up daarvan;

b)  passende regelingen ter bescherming van werknemers van instellingen die schendingen melden die binnen een instelling hebben plaatsgevonden;

(b bis)  passende regelingen ter bescherming van de beschuldigde persoon; [Am. 134]

c)  bescherming van persoonsgegevens, zowel van de persoon die de schendingen meldt als van de voor een schending verantwoordelijk geachte natuurlijke persoon, in overeenstemming met de beginselen van Richtlijn 95/46/EG.

3.  De lidstaten schrijven voor dat meldingsplichtige entiteiten over passende procedures moeten beschikken opdat hun werknemers in staat zijn schendingen intern via een specifiek, onafhankelijk en anoniem kanaal te melden.

HOOFDSTUK VII

SLOTBEPALINGEN

Artikel 59

De Commissie stelt uiterlijk op ...(44), een verslag op over de toepassing van deze richtlijn op en legt dat verslag voor aan het Europees Parlement en de Raad.

De Commissie legt het Europees Parlement en de Raad uiterlijk op ...(45)*, een verslag voor over de bepalingen met betrekking tot ernstige fiscale misdrijven en de desbetreffende sancties in de lidstaten, over de grensoverschrijdende betekenis van fiscale misdrijven en de mogelijke noodzaak van een gecoördineerde Unie-aanpak, en dient zo nodig een wetgevingsvoorstel in. [Am. 135]

Artikel 60

De richtlijnen 2005/60/EG en 2006/70/EG worden ingetrokken met ingang van ...(46) .

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijnen gelden als verwijzingen naar deze richtlijn en worden gelezen volgens de in bijlage IV opgenomen concordantietabel.

Artikel 61

1.  De lidstaten doen de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in werking treden om uiterlijk op ...*, aan deze richtlijn te voldoen. Zij delen de Commissie die bepalingen onverwijld mede.

Wanneer de lidstaten die bepalingen aannemen, wordt in die bepalingen zelf of bij de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. De regels voor deze verwijzing worden vastgesteld door de lidstaten.

2.  De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 62

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 63

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te ,

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

BIJLAGE I

Hierna volgt een niet-uitputtende lijst van risicovariabelen die meldingsplichtige entiteiten in overweging moeten nemen wanneer zij bepalen in welke mate cliëntenonderzoeksmaatregelen moeten worden toegepast overeenkomstig artikel 11, lid 3:

i)  het doel van een rekening of een relatie;

ii)  de omvang van de activa die door een cliënt worden gedeponeerd of de omvang van de gesloten transacties;

iii)  de regelmaat of de duur van de zakelijke relatie.

BIJLAGE II

Hierna volgt een niet-uitputtende lijst van factoren en soorten bewijs van potentieel lager risico waarvan sprake in artikel 14:

(1)  Cliëntgebonden risicofactoren:

a)  beursgenoteerde ondernemingen die aan informatievereisten onderworpen zijn (op grond van het beursreglement of met behulp van wettelijke of afdwingbare middelen) en vereisten opleggen om toereikende transparantie inzake uiteindelijke begunstigde te garanderen;

b)  overheden of overheidsbedrijven;

c)  cliënten die geografische gebieden met een lager risico bewonen als vastgesteld in punt 3).

c bis)  uiteindelijke begunstigden van gezamenlijke rekeningen aangehouden door notarissen en andere onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen uit de lidstaten, of uit derde landen mits laatstgenoemde personen onderworpen zijn aan verplichtingen ter bestrijding van witwassen van geld en terrorismefinanciering die stroken met de internationale normen en er toezicht wordt uitgeoefend op de naleving van deze verplichtingen, en mits de informatie over de identiteit van de uiteindelijke begunstigde op verzoek beschikbaar is voor de instellingen die optreden als depositaris van de gezamenlijke rekeningen. [Am. 136]

c ter)  meldingsplichtige entiteiten wanneer zij verplichtingen hebben ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme op grond van deze richtlijn en die verplichtingen effectief zijn nagekomen. [Am. 137]

(2)  Product-, dienst-, transactie- of leveringskanaalgebonden risicofactoren:

a)  levensverzekeringspolissen met een lage premie;

b)  pensioenverzekeringsovereenkomsten die geen afkoopclausule bevatten en niet als zekerheidsstelling kunnen dienen;

c)  een pensioenstelsel, een pensioenfonds of een soortgelijk stelsel dat pensioenen uitkeert aan werknemers, waarbij de bijdragen worden ingehouden op het loon en de regels van het stelsel de deelnemers niet toestaan hun rechten uit hoofde van het stelsel over te dragen;

d)  financiële producten of diensten die op passende wijze bepaalde en beperkte diensten voor bepaalde soorten cliënten omvatten, om de toegang te vergroten voor financiële inclusiedoeleinden;

e)  producten waarbij het risico op het witwassen van geld/de financiering van terrorisme wordt beheerst door andere factoren zoals bestedingslimieten of transparantie van eigendom (bv. bepaalde soorten elektronisch geld als bepaald in artikel 2, lid 2 van Richtlijn 2009/110/EG).

e bis)  doelgerichte spaarovereenkomsten voor de lange termijn, die bijvoorbeeld dienen als waarborg voor pensioenvoorzieningen of voor het verwerven van onroerend goed voor eigen gebruik, en wanneer de binnenkomende betalingen afkomstig zijn van een betaalrekening die overeenkomstig de artikelen 11 en 12 van deze richtlijn is geïdentificeerd; [Am. 138]

e ter)  financiële producten van lage waarde wanneer terugbetaling verloopt via een bankrekening op naam van de cliënt; [Am. 139]

e quater)  financiële producten in verband met de financiering van materiële activa in de vorm van een leaseovereenkomst of een consumentenkrediet van lage waarde, mits de transacties via een bankrekening worden verricht. [Am. 140]

e quinquies)  niet-persoonlijke zakelijke relaties of transacties waarbij de identiteit elektronisch kan worden geverifieerd; [Am. 141]

e septies)  dergelijke producten, diensten en transacties die door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van herkomst van de meldingsplichtige entiteiten als van lage waarde worden aangemerkt. [Am. 142]

(3)  Geografische risicofactoren:

a)  andere lidstaten; [Am. 143]

b)  derde landen met die volgens geloofwaardige bronnen, zoals publieke verklaringen van de FATF, wederzijdse evaluatie- of gedetailleerde beoordelingsrapporten of gepubliceerde vervolgrapporten, over effectieve systemen ter bestrijding van het witwassen van geld/de financiering van terrorisme beschikken. [Am. 144]

c)  derde landen die volgens geloofwaardige bronnen een laag niveau van corruptie of andere criminele activiteit hebben;

d)  derde landen die onderworpen zijn aan vereisten ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme welke evenredig zijn met de FATF-aanbevelingen, die vereisten effectief ten uitvoer hebben gelegd en effectief onder toezicht staan of gemonitord worden overeenkomstig de aanbevelingen teneinde naleving van die vereisten te garanderen.

(d bis)  jurisdicties waarvan de Commissie heeft vastgesteld dat ze antiwitwasmaatregelen hebben van gelijke strekking als die welke zijn vervat in deze richtlijn en andere relevante regels en verordeningen van de Unie; [Am. 145]

BIJLAGE III

Hierna volgt een niet-uitputtende lijst van factoren en soorten bewijs van potentieel hoger risico waarvan sprake in artikel 16, lid 3:

(1)  Cliëntgebonden risicofactoren:

a)  de zakelijke relatie vindt in ongewone omstandigheden plaats;

b)  cliënten die in punt 3) bedoelde landen bewonen;

c)  rechtspersonen of juridische constructies die vehikels zijn voor het aanhouden van persoonlijke activa;

d)  maatschappijen met aandeelhouders in naam of met aandelen aan toonder;

e)  bedrijven waar veel contanten omgaan;

f)  de eigendomsstructuur van de onderneming lijkt ongewoon of buitensporig complex gezien de aard van de ondernemingsactiviteit.

(2)  Product-, dienst-, transactie- of leveringskanaalgebonden risicofactoren:

a)  privaat bankieren;

b)  producten of transacties die anonimiteit bevorderen of toestaan; [Am. 146]

c)  niet-persoonlijke zakelijke relaties of transacties, zonder bepaalde waarborgen, bijv. elektronische handtekeningen; [Am. 147]

d)  betalingen die worden ontvangen van onbekende of niet-geassocieerde derden;

(e)  nieuwe producten en nieuwe zakelijke praktijken, daaronder begrepen nieuwe leveringsmechanismen, en het gebruik van nieuwe of in ontwikkeling zijnde technologieën voor zowel nieuwe als reeds bestaande producten. [Am. 148]

(3)  Geografische risicofactoren:

a)  landen die volgens geloofwaardige bronnen, zoals publieke verklaringen van de FATF, wederzijdse evaluatie- of gedetailleerde beoordelingsrapporten of gepubliceerde vervolgrapporten niet over effectieve systemen ter bestrijding van het witwassen van geld/de financiering van terrorisme beschikken;

b)  landen die volgens geloofwaardige bronnen significante niveaus van corruptie of andere criminele activiteit hebben;

c)  landen waarvoor sancties, embargo's of soortgelijke maatregelen gelden die bijvoorbeeld door de Unie of deVerenigde Naties zijn uitgevaardigd; [Am. 149]

d)  landen die financiering of ondersteuning verschaffen voor terroristische activiteiten, of op het grondgebied waarvan aangewezen terroristische organisaties actief zijn.

Bijlage III bis

De maatregelen voor verscherpt cliëntenonderzoek die de lidstaten ten minste moeten treffen om uitvoering te geven aan artikel 16 zijn als volgt:

—  inwinnen van aanvullende informatie over de cliënt (beroep, de omvang van de activa, informatie uit openbare gegevensbanken en van internet, enz.), en het regelmatiger bijwerken van de identificatiegegevens van de cliënt en de uiteindelijke begunstigde;

—  inwinnen van aanvullende informatie over de beoogde aard van de zakelijke relatie;

—  het inwinnen van informatie over de oorsprong van de fondsen of de oorsprong van het vermogen van de cliënt;

—  het inwinnen van informatie over de redenen voor de geplande of uitgevoerde verrichtingen;

—  het verkrijgen van goedkeuring van de directie voor het aangaan of voortzetten van de zakelijke relatie;

—  verscherping van het toezicht op de zakelijke relatie door het aantal en de frequentie van de controles te verhogen en door transactiepatronen te selecteren die nader onderzocht moeten worden;

—  vereisen dat de eerste betaling wordt verricht via een rekening die is geopend op naam van de cliënt bij een bank die onderworpen is aan gelijkwaardige cliëntenonderzoeksnormen. [Am. 150]

BIJLAGE IV

Concordantietabel als bedoeld in artikel 60.

(1) PB C 166 van 12.6.2013, blz. 2. (2) PB C 271 van 19.9.2013, blz. 31. (3) PB C 166 van 12.6.2013, blz. 2. (4) PB C 271 van 19.9.2013, blz. 31. (5) Standpunt van het Europees Parlement van 11 maart 2014. (6) Richtlijn 91/308/EEG van de Raad van 10 juni 1991 tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld (PB L 166 van 28.6.1991, blz. 77). (7) Richtlijn 2001/97/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 december 2001 tot wijziging van Richtlijn 91/308/EEG van de Raad tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld (PB L 344 van 28.12.2001, blz. 76). (8) Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 oktober 2005 tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme (PB L 309 van 25.11.2005, blz. 15). (9) Richtlijn 2006/70/EG van de Commissie van 1 augustus 2006 tot vaststelling van uitvoeringsmaatregelen van Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de definitie van politiek prominente personen en wat betreft de technische criteria voor vereenvoudigde klantenonderzoeksprocedures en voor vrijstellingen op grond van occasionele of zeer beperkte financiële activiteiten (PB L 214 van 4.8.2006, blz. 29). (10) Bronnen: "Tax havens and development. Status, analyses and measures", NOU, Official Norwegian Reports, 2009. (11) Richtlijn 2012/17/EU van het Europees Parlement en de Raad van 13 juni 2012 tot wijziging van Richtlijn 89/666/EEG van de Raad en de Richtlijnen 2005/56/EG en 2009/101/EG van het Europees Parlement en de Raad wat de koppeling van centrale, handels- en vennootschapsregisters betreft (PB L 156 van 16.6.2012, blz. 1). (12) Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/78/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 12). (13) Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/79/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 48). (14) Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/77/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 84). (15) Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 281 van 23.11.1995, blz. 31). (16) Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2000 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 8 van 12.1.2001, blz. 1). (17) Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (PB L 248 van 16.9.2002, blz. 1). (18) Besluit 2000/642/JBZ van de Raad van 17 oktober 2000 inzake een regeling voor samenwerking tussen de financiële inlichtingeneenheden van de lidstaten bij de uitwisseling van gegevens (PB L 271 van 24.10.2000, blz. 4). (19) Richtlijn 2000/43/EG van de Raad van 29 juni 2000 houdende toepassing van het beginsel van gelijke behandeling van personen ongeacht ras of etnische afstamming (PB L 180 van 19.7.2000, blz. 22). (20) PB C 32 van 4.2.2014, blz. 9. (21) Kaderbesluit 2002/475/JBZ van de Raad van 13 juni 2002 inzake terrorismebestrijding (PB L 164 van 22.6.2002, blz. 3). (22) Kaderbesluit 2008/919/JBZ van de Raad van 28 november 2008 als gewijzigd bij Kaderbesluit 2002/475/JBZ inzake terrorismebestrijding (PB L 330 van 9.12.2008, blz. 21). (23) Richtlijn 2007/64/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 november 2007 betreffende betalingsdiensten in de interne markt tot wijziging van de Richtlijnen 97/7/EG, 2002/65/EG, 2005/60/EG en 2006/48/EG, en tot intrekking van Richtlijn 97/5/EG (PB L 319 van 5.12.2007, blz. 1). (24) Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 648/2012 (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 1). (25) Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende toegang tot het bedrijf van kredietinstellingen en het prudentieel toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, tot wijziging van Richtlijn 2002/87/EG en tot intrekking van de Richtlijnen 2006/48/EG en 2006/49/EG (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 338). (26) Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 betreffende de toegang tot en uitoefening van het verzekerings- en het herverzekeringsbedrijf (Solvabiliteit II) (PB L 335 van 17.12.2009, blz. 1). (27) Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 betreffende markten voor financiële instrumenten en tot wijziging van Richtlijn 2002/92/EG en Richtlijn 2011/61/EU (PB L 173 van 12.6.2014, blz. 349). (28) Richtlijn 2002/92/EG van het Europees Parlement en de Raad van 9 december 2002 betreffende verzekeringsbemiddeling (PB L 9 van 15.1.2003, blz. 3). (29) Gemeenschappelijk Optreden 98/733/JBZ van de Raad van 21 december 1998 inzake de strafbaarstelling van deelneming aan een criminele organisatie in de lidstaten van de Europese Unie (PB L 351 van 29.12.1998, blz. 1). (30) PB C 316 van 27.11.1995, blz. 49. (31) Richtlijn 2013/34/EU van het Europees Parlement en van de Raad van 26 juni 2013 betreffende de jaarlijkse financiële overzichten, geconsolideerde financiële overzichten en aanverwante verslagen van bepaalde ondernemingsvormen, tot wijziging van Richtlijn 2006/43/EG van het Europees Parlement en de Raad en tot intrekking van Richtlijnen 78/660/EEG en 83/349/EEG van de Raad (PB L 182 van 29.6.2013, blz. 19). (32) Richtlijn 2002/87/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2002 betreffende het aanvullende toezicht op kredietinstellingen, verzekeringsondernemingen en beleggingsondernemingen in een financieel conglomeraat en tot wijziging van de Richtlijnen 73/239/EEG, 79/267/EEG, 92/49/EEG, 92/96/EEG, 93/6/EEG en 93/22/EEG van de Raad en van de Richtlijnen 98/78/EG en 2000/12/EG van het Europees Parlement en de Raad (PB L 35 van 11.2.2003, blz. 1). (33) 12 maanden na inwerkingtreding van deze Richtlijn. (34) Richtlijn 2009/110/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 september 2009 betreffende de toegang tot, de uitoefening van en het prudentieel toezicht op de werkzaamheden van instellingen voor elektronisch geld, tot wijziging van de Richtlijnen 2005/60/EG en 2006/48/EG en tot intrekking van Richtlijn 2000/46/EG (PB L 267 van 10.10.2009, blz. 7). (35) 12 maanden na de inwerkingtreding van deze Richtlijn. (36) 12 maanden na de inwerkingtreding van deze Richtlijn. (37) 12 maand na de inwerkingtreding van deze Richtlijn. (38) Drie jaar na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn. (39) 18 maanden na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn. (40) Twee jaar na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn. (41) Twee jaar na de inwerkingtreding van deze Richtlijn. (42) Datum van inwerkingtreding van deze richtlijn. (43) 12 maanden na de datum van inwerkingtreding van deze richtlijn. (44) Vier jaar na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn. (45) * Een jaar na de datum van inwerkingtreding van de Richtlijn. (46) Twee jaar na de inwerkingtreding van deze Richtlijn.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 inzake het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad tot verlening van een EU-garantie voor verliezen van de Europese Investeringsbank op financieringsverrichtingen ter ondersteuning van investeringsprojecten buiten de Europese Unie (COM(2013)0293 – C7-0145/2013 – 2013/0152(COD))

P7_TA(2014)0192 A7-0392/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0293),

–  gezien artikel 294, lid 2, en de artikelen 209 en 212 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0145/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 20 december 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en de daarmee verband houdende verklaring die is gehecht aan de notulen van het Coreper en waarvan het Parlement bij schrijven van dezelfde datum kennis is gegeven,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Begrotingscommissie en de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie internationale handel en de Commissie economische en monetaire zaken (A7-0392/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Besluit Nr. …/2014/EU van het Europees Parlement en de Raad tot verlening van een EU-garantie voor verliezen van de Europese Investeringsbank op financieringsverrichtingen van projecten buiten de Unie

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Besluit nr. 466/2014/EU.)

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad inzake toegang tot genetische rijkdommen en de eerlijke en billijke verdeling van de voordelen die voortvloeien uit het gebruik ervan in de Unie (COM(2012)0576 – C7-0322/2012 – 2012/0278(COD))

P7_TA(2014)0193 A7-0263/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2012)0576),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 192, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0322/2012),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de gemotiveerde adviezen die in het kader van protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn uitgebracht door de Franse Senaat, de Italiaanse Senaat en de Zweedse Rijksdag, en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 20 maart 2013(1),

–  na raadpleging van het Comité van de Regio's,

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 11 december 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid en de adviezen van de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling en de Commissie visserij (A7-0263/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast(2);

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2014 van het Europees Parlement en de Raad betreffende voor gebruikers bestemde nalevingsmaatregelen uit het Protocol van Nagoya inzake toegang tot genetische rijkdommen en de eerlijke en billijke verdeling van voordelen voortvloeiende uit hun gebruik in de Unie

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr. 511/2014.)

(1) PB C 161 van 6.6.2013, blz. 73. (2) Dit standpunt vervangt de amendementen aangenomen op 12 september 2013 (Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0373).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de periodieke technische controle van motorvoertuigen en aanhangwagens en tot intrekking van Richtlijn 2009/40/EG (COM(2012)0380 – C7-0186/2012 – 2012/0184(COD))

P7_TA(2014)0194 A7-0210/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2012)0380),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel artikel 91 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0186/2012),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de gemotiveerde adviezen die in het kader van protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn uitgebracht door de Franse Senaat, het Cypriotische parlement, de Nederlandse Tweede Kamer, de Nederlandse Eerste Kamer, en de Zweedse Rijksdag, en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 12 december 2012(1),

–  na raadpleging van het Comité van de Regio's,

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 19 december 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie vervoer en toerisme en de adviezen van de Commissie industrie, onderzoek en energie en de Commissie interne markt en consumentenbescherming (A7-0210/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast(2);

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2014/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende de periodieke technische controle van motorvoertuigen en aanhangwagens en tot intrekking van Richtlijn 2009/40/EG

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Richtlijn 2014/45/EU.)

(1) PB C 44, 15.2.2013, blz. 128. (2) Dit standpunt vervangt de amendementen die zijn aangenomen op 2 juli 2013 (Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0297).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 1999/37/EG van de Raad inzake de kentekenbewijzen van motorvoertuigen (COM(2012)0381 – C7-0187/2012 – 2012/0185(COD))

P7_TA(2014)0195 A7-0199/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2012)0381),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 91 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0187/2012),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de gemotiveerde adviezen die in het kader van het protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn uitgebracht door het Cypriotische parlement en de Nederlandse Tweede en Eerste Kamer, en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 12 december 2012(1),

–  na raadpleging van het Comité van de regio's,

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 19 december 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie vervoer en toerisme (A7-0199/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast(2);

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2014/.../EU van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 1999/37/EG van de Raad inzake de kentekenbewijzen van motorvoertuigen

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Richtlijn 2014/46/EU.)

(1) PB C 44 van 15.2.2013, blz. 128. (2) Dit standpunt vervangt de amendementen die zijn aangenomen op 2 juli 2013 (Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0295).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de technische controle langs de weg van bedrijfsvoertuigen die in de Unie aan het verkeer deelnemen en tot intrekking van Richtlijn 2000/30/EG (COM(2012)0382 – C7-0188/2012 – 2012/0186(COD))

P7_TA(2014)0196 A7-0207/2013

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2012)0382),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 91 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0188/2012),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de gemotiveerde adviezen die in het kader van protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn uitgebracht door het Cypriotische parlement, de Nederlandse Eerste Kamer en de Nederlandse Tweede Kamer, en waarin wordt gesteld dat het ontwerp van wetgevingshandeling niet strookt met het subsidiariteitsbeginsel,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 12 december 2012(1),

–  na raadpleging van het Comité van de Regio's,

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 19 december 2013 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie vervoer en toerisme en het advies van de Commissie industrie, onderzoek en energie (A7-0207/2013),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast(2);

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2014/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende de technische controle langs de weg van bedrijfsvoertuigen die in de Unie aan het verkeer deelnemen en tot intrekking van Richtlijn 2000/30/EG

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Richtlijn 2014/47/EU.)

(1) PB C 44 van 15.2.2012, blz. 128. (2) Dit standpunt vervangt de amendementen aangenomen op 2 juli 2013 (Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0296).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 91/2003 betreffende de statistieken van het spoorvervoer, wat betreft het verzamelen van gegevens over goederen, reizigers en ongevallen (COM(2013)0611 – C7-0249/2013 – 2013/0297(COD))

P7_TA(2014)0197 A7-0002/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0611),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 338, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7‑0249/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie vervoer en toerisme (A7-0002/2014),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) nr. .../2014 van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 91/2003 betreffende de statistieken van het spoorvervoer, wat betreft het verzamelen van gegevens over goederen, reizigers en ongevallen

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 338, lid 1,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(1),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Verordening (EG) nr. 91/2003 betreffende de statistieken van het spoorvervoer(2) stelt een gemeenschappelijk kader vast voor de productie, de toezending, de evaluatie en de verspreiding van vergelijkbare statistieken over het spoorvervoer in de Unie.

(2)  Statistieken over het spoorvervoer van goederen en reizigers zijn nodig om de Commissie in staat te stellen het gemeenschappelijk vervoersbeleid en de vervoersonderdelen van de beleidsmaatregelen op het gebied van regionaal beleid en trans-Europese netwerken te monitoren en te ontwikkelen.

(3)  Ook statistieken over de spoorveiligheid zijn nodig om de Commissie in staat te stellen maatregelen van de Unie op het gebied van vervoersveiligheid voor te bereiden en te monitoren. Het Europees Spoorwegbureau verzamelt gegevens over ongevallen uit hoofde van de statistische bijlage bij Richtlijn 2004/49/EG van het Europees Parlement en de Raad(3) met betrekking tot gemeenschappelijke veiligheidsindicatoren en gemeenschappelijke methoden voor de berekening van de kosten van ongevallen.

(3 bis)  Eurostat moet bij de vergaring van gegevens over spoorwegongevallen nauw samenwerken met het Europees Spoorwegbureau om ervoor te zorgen dat de verkregen gegevens consistent en volledig vergelijkbaar zijn. De rol van het Europees Spoorwegbureau op het gebied van spoorveiligheid moet voortdurend versterkt worden. [Am. 1]

(4)  De meeste lidstaten die reizigersgegevens aan de Commissie (Eurostat) verstrekken uit hoofde van Verordening (EG) nr. 91/2003, hebben regelmatig dezelfde gegevens voor zowel de voorlopige als de definitieve gegevensreeksen verstrekt.

(5)  De behoeften van de gebruikers en de lasten voor de respondenten moeten bij de productie van Europese statistieken in evenwicht zijn.

(6)  Eurostat heeft de op grond van de wetgeving van de Unie verzamelde gegevens over spoorstatistieken en het verspreidingsbeleid technisch geanalyseerd binnen de Working Group and Task Force on Rail Transport Statistics om de voor de productie van statistieken noodzakelijke activiteiten zoveel mogelijk te vereenvoudigen zonder dat de eindresultaten hun bruikbaarheid voor huidige en toekomstige gebruikers verliezen.

(7)  In haar verslag aan het Europees Parlement en de Raad over de ervaringen met de toepassing van Verordening (EG) nr. 91/2003 vermeldt de Commissie dat de al uit hoofde van de verordening verzamelde gegevens als gevolg van langetermijnontwikkelingen waarschijnlijk zullen worden afgeschaft of vereenvoudigd en dat het de bedoeling is de periode voor het indienen van gegevens te verkorten voor de jaarlijkse gegevens over spoorreizigers. De Commissie moet op gezette tijden verslag blijven uitbrengen over de wijze waarop deze verordening wordt uitgevoerd. [Am. 2]

(8)  Bij Verordening (EG) nr. 91/2003 zijn aan de Commissie bevoegdheden verleend om een aantal bepalingen van deze verordening uit te voeren. Als gevolg van de inwerkingtreding van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie ("het Verdrag") moeten de uit hoofde van deze verordening aan de Commissie verleende bevoegdheden worden aangepast aan de artikelen 290 en 291 van het Verdrag.

(9)  Om rekening te kunnen houden met nieuwe ontwikkelingen in de lidstaten, maar tegelijkertijd een geharmoniseerde verzameling van spoorgegevens in de hele Unie en de hoge kwaliteit van de door de lidstaten verstrekte gegevens te waarborgen moet aan de Commissie de bevoegdheid worden gedelegeerd handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag, zodat de definities, de rapportagedrempels en de inhoud van de bijlagen kunnen worden aangepast en de te verstrekken informatie kan worden gespecificeerd.

(10)  Het is van bijzonder belang dat de Commissie tijdens haar voorbereidende werkzaamheden passend overleg pleegt, onder meer op deskundigenniveau, en dat zij het standpunt van de spoorwegsector in aanmerking neemt. De Commissie moet er bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen voor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad. [Am. 3]

(11)  De Commissie moet ervoor zorgen dat deze gedelegeerde handelingen geen aanzienlijke extra administratieve lasten voor de lidstaten en de respondenten meebrengen.

(12)  Om uniforme voorwaarden voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 91/2003 te waarborgen moeten uitvoeringsbevoegdheden aan de Commissie worden verleend met betrekking tot de specificatie van de informatie die verstrekt moet worden voor de verslagen over de kwaliteit en de vergelijkbaarheid van de resultaten, en over de regels voor de verspreiding van de resultaten door de Commissie (Eurostat). Deze bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad(4). Aangezien die handelingen van algemene strekking zijn, moet voor de vaststelling ervan de onderzoeksprocedure worden toegepast. [Am. 4]

(13)  Het Comité voor het Europees statistisch systeem is geraadpleegd.

(14)  Verordening (EG) nr. 91/2003 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Verordening (EG) nr. 91/2003 wordt als volgt gewijzigd:

1)  Artikel 3 wordt als volgt gewijzigd:

a)  In lid 1 worden de punten 24 tot en met 30 geschrapt. [Am. 5]

b)  Lid 2 wordt vervangen door:"

"2. De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 10 gedelegeerde handelingen vast te stellen om de technische definities in lid 1 aan te passen en zo nodig in aanvullende definities te voorzien om rekening te houden met nieuwe ontwikkelingen, die vereisen dat technische details enigermate worden gedefinieerd met het oog op de harmonisatie van de statistieken."

2)  Artikel 4 wordt als volgt gewijzigd:

a)  In lid 1 worden de punten b), d en h en d) geschrapt. [Am. 6]

(a bis)  Aan lid 1 wordt het volgende punt toegevoegd:"

"(g bis) statistieken over de spoorweginfrastructuur (bijlage G bis);" [Am. 7]

(a ter)  Het volgende lid wordt ingevoegd:"

"1 bis. Eurostat werkt bij de vergaring van gegevens over spoorwegongevallen nauw samen met het Europees Spoorwegbureau (ESB), onder meer wat betreft datakwalificatie, om ervoor te zorgen dat de gegevens over spoorwegongevallen die het Spoorwegbureau overeenkomstig de bijlage bij Richtlijn 2009/149/EG van de Commissie* verzamelt, volledig vergelijkbaar zijn met de gegevens die Eurostat over andere vervoerswijzen verzamelt.

_____________

* Richtlijn 2009/149/EG van de Commissie van 27 november 2009 tot wijziging van Richtlijn 2004/49/EG van het Europees Parlement en de Raad, wat betreft gemeenschappelijke veiligheidsindicatoren en gemeenschappelijke methoden voor de berekening van de kosten van ongevallen (PB L 313van 28.11.2009, blz. 65)" [Am. 8]

b)  Lid 2 wordt vervangen door:"

"2. In de bijlagen A en C delen de lidstaten gegevens mee voor ondernemingen:

a)  met een totaalvolume goederenvervoer van minstens 200 miljoen tonkilometer of minstens 500 000 ton;

b)  met een totaalvolume reizigersvervoer van minstens 100 miljoen reizigerskilometer

c)  rapportage in bijlage A en bijlage C is facultatief onder deze drempels."

c)  Lid 3 wordt vervangen door:"

"3. In bijlage L verstrekken de lidstaten de totale gegevens voor ondernemingen onder de in lid 2 vermelde drempel, als deze gegevens niet worden meegedeeld in de bijlagen A en C, zoals gespecificeerd in bijlage L."

d)  Lid 5 wordt vervangen door:"

"5. De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 10 zo nodig gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de aanpassing van de inhoud van de bijlagen en de rapportagedrempels in de leden 1 en 3 om rekening te houden met economische en technische ontwikkelingen." [Am. 9]

e)  Het volgende lid wordt toegevoegd:"

"6. Bij de uitoefening van haar bevoegdheden uit hoofde van dit lid zorgt de Commissie ervoor dat de vastgestelde gedelegeerde handelingen niet leiden tot aanzienlijke extra administratieve lasten voor de lidstaten en de respondenten."

3)  In artikel 5, lid 2, wordt punt b) vervangen door:"

"b) administratieve gegevens, met inbegrip van de door de regelgevende instanties verzamelde gegevens, en – indien beschikbaar – met name de spoorvrachtbrief."

4)  Artikel 7 wordt vervangen door:"

"Artikel 7

Verspreiding

Statistieken op basis van de gegevens van de bijlagen A, C, E, F, G, G bis, H en L worden uiterlijk 12 maanden na het aflopen van de periode waarop de gegevens betrekking hebben, door de Commissie (Eurostat) verspreid.

De Commissie stelt overeenkomstig de onderzoeksprocedure van artikel 11, lid 2, de regels voor de verspreiding van de resultaten vast." [Am. 10]

(4 bis)  In artikel 8 wordt het volgende lid ingevoegd:"

"1 bis. De lidstaten nemen alle nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat gegevens van goede kwaliteit worden toegezonden." [Am. 11]

5)  Aan artikel 8 worden leden toegevoegd:"

"3. Voor de toepassing van deze verordening zijn op de te verstrekken gegevens de kwaliteitscriteria van artikel 12, lid 1, van Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad van toepassing*.

4.  De Commissie specificeert door middel van uitvoeringshandelingen de modaliteiten, de structuur, de periodiciteit en de vergelijkbaarheidselementen voor de standaardkwaliteitsverslagen. Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld overeenkomstig de onderzoeksprocedure van artikel 11."

____________________

* Verordening (EG) nr. 223/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2009 betreffende de Europese statistiek en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1101/2008 betreffende de toezending van onder de statistische geheimhoudingsplicht vallende gegevens aan het Bureau voor de Statistiek van de Europese Gemeenschappen, Verordening (EG) nr. 322/97 van de Raad betreffende de communautaire statistiek en Besluit 89/382/EEG, Euratom van de Raad tot oprichting van een Comité statistisch programma van de Europese Gemeenschappen (PB L 87van 31.3.2009, blz. 164). "

6)  Artikel 9 wordt geschrapt. vervangen door:"

"Artikel 9

Verslag

De Commissie legt het Europees Parlement en de Raad uiterlijk op ...(5) en vervolgens om de drie jaar, na raadpleging van het Comité Statistisch Programma, een verslag voor over de uitvoering van de verordening. Dit verslag bevat met name:

a)  een beoordeling van de baten van de geproduceerde statistieken voor de Unie, de lidstaten en de verstrekkers en gebruikers van statistische informatie, in relatie tot de kosten ervan;

b)  een beoordeling van de kwaliteit van de geproduceerde statistieken, met name met betrekking tot gegevensverlies als gevolg van het afschaffen van de vereenvoudigde rapportage;

c)  een beschrijving van mogelijke verbeteringen en aanpassingen die in het licht van het verkregen materiaal noodzakelijk worden geacht." [Am. 12]

7)  Artikel 10 wordt vervangen door:"

"Artikel 10

Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.  De bevoegdheid om de in artikel 3, lid 2, en artikel 4, lid 5, vermelde bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt voor onbepaalde tijd aan de Commissie toegekend vanaf voor een termijn van vijf jaar met ingang van ...(6) . De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen deze verlenging verzet. [Am. 13]

3.  De in artikel 3, lid 2, en artikel 4, lid 5, bedoelde bevoegdheidsdelegatie kan te allen tijde door het Europees Parlement of de Raad worden ingetrokken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 3, lid 2, en artikel 4, lid 5, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad vóór het verstrijken van die termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn kan op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden worden verlengd."

8)  Artikel 11 wordt vervangen door:"

"Artikel 11

Comité

1.  De Commissie wordt bijgestaan door het bij Verordening (EG) nr. 223/2009 betreffende de Europese statistiek opgerichte Comité voor het Europees statistisch systeem. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad*.

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

____________

* Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13)."

9)  Artikel 12 wordt geschrapt.

10)  De bijlagen B, D, H en I worden geschrapt. [Am. 15]

11)  Bijlage C wordt vervangen zoals aangegeven in de bijlage bij deze verordening.

11 bis)  Bijlage F wordt als volgt gewijzigd:

a)  In kolom 2, rij 1, alinea 1, wordt het volgende streepje toegevoegd:"

"– tonkilometer";

b)  In kolom 2, rij 1, alinea 2, wordt het volgende streepje toegevoegd:"

"– reizigerskilometer".

c)  In kolom 2, rij 1, wordt het volgende streepje toegevoegd:"

"- het afstandsgerelateerde aandeel van de spoorwegen in het goederenvervoer, uitgedrukt in tonkilometer, uitgesplitst over de onderstaande afstandsklassen:

–  d ≤ 50 km

–  50 km < d ≤ 150 km

–  150 km < d ≤ 300 km

–  300 km < d ≤ 500 km

–  500 km < d ≤ 750 km

–  750 km < d ≤ 1000 km

–  d > 1000 km;" [Am. 17]

d)  Kolom 2, rij 3, wordt wordt vervangen door:"

"– voor 'ton' en 'tonkilometer': jaarlijks;

—  voor 'aantal reizigers' en 'reizigerskilometer': om de vijf jaar". [Am. 18]

11 ter)  De volgende bijlage wordt ingevoegd: "

"Bijlage G bis

Gegevens over spoorweginfrastructuur

1.  Aantal kilometers met ERTMS uitgeruste spoorweginfrastructuur

2.  Aantal kilometers aaneengesloten met ERTMS uitgeruste spoorlengte (in de lidstaat)

3.  Aantal grensoverschrijdende spoorweginfrastructuurpunten die vaker dan één keer per uur, vaker dan één keer per twee uur en minder vaak dan één keer per twee uur door personentreinen worden aangedaan

4.  Aantal grensoverschrijdende spoorweginfrastructuurpunten die niet meer voor personen- of goederenvervoer worden gebruikt dan wel ontmantelde infrastructuur

5.  Aantal stations die toegankelijk zijn voor mensen met beperkte mobiliteit en gehandicapten". [Am. 23]

(11 quinquies)  Bijlage H wordt als volgt gewijzigd:

a)  In kolom 2, rij 1, wordt het volgende streepje toegevoegd:"

"– aantal incidenten (Tabel H2)";

b)  In kolom 2, rij 4, wordt alinea 2 vervangen door:"

"Tabel H2: aantal ongevallen en incidenten bij het vervoer van gevaarlijke goederen";

c)  In kolom 2, rij 7, alinea 1, wordt het derde streepje vervangen door:"

"– ongevallen op spoorwegovergangen en die welke niet door een trein veroorzaakt zijn;"

d)  In kolom 2, rij 7, alinea 2, wordt het eerste streepje vervangen door:"

"– totaal aantal ongevallen en incidenten met ten minste een spoorwegvoertuig dat gevaarlijke goederen als omschreven door de lijst van goederen vermeld in bijlage K, vervoert;"

e)  In kolom 2, rij 7, alinea 2, wordt het tweede streepje vervangen door:"

"– aantal van dergelijke ongevallen en incidenten waarbij gevaarlijke goederen zijn vrijgekomen.". [Am. 19]

12)  Bijlage L wordt toegevoegd zoals aangegeven in de bijlage bij deze verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie. Binnen drie maanden na de bekendmaking wordt er een geconsolideerde tekst van de gewijzigde Verordening (EG) nr. 91/2003 gemaakt. [Am. 21]

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te ....,

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

BIJLAGE

"Bijlage C

"Bijlage L

Tabel L.1

Tabel L.2

(1) Standpunt van het Europees Parlement van 11 maart 2014. (2) Verordening (EG) nr. 91/2003 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2002 betreffende de statistieken van het spoorvervoer, PB L 14 van 21.1.2003, blz. 1. (3) Richtlijn 2004/49/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake de veiligheid op de communautaire spoorwegen en tot wijziging van Richtlijn 95/18/EG van de Raad betreffende de verlening van vergunningen aan spoorwegondernemingen, en van Richtlijn 2001/14/EG van de Raad inzake de toewijzing van spoorweginfrastructuur-capaciteit en de heffing van rechten voor het gebruik van spoorweginfrastructuur alsmede inzake veiligheidscertificering (Spoorwegveiligheidsrichtlijn) PB L 164 van 30.4.2004, blz. 44). (4) Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13). (5) Drie jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening. (6) Datum van de inwerkingtreding van de wijzigingsverordening.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 maart 2014 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad inzake elektronische facturering bij aanbestedingen (COM(2013)0449 – C7-0208/2013 – 2013/0213(COD))

P7_TA(2014)0198 A7-0004/2014

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2013)0449),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0208/2013),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 16 oktober 2013(1),

–  gezien het advies van het Comité van de Regio's van 28 november 2013(2),

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 24 januari 2014 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie interne markt en consumentenbescherming (A7-0004/2014),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2014/.../EU van het Europees Parlement en de Raad inzake elektronische facturering bij overheidsopdrachten

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Richtlijn 2014/55/EU.)

(1) PB C 79 van 6.3.2014, blz. 67. (2) Nog niet in het Publicatieblad verschenen.