Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1365/2006 w sprawie statystyk dotyczących transportu towarów wodami śródlądowymi w odniesieniu do powierzenia Komisji uprawnień przekazanych i wykonawczych w zakresie przyjmowania niektórych środków (COM(2013)0484 – C7-0205/2013 – 2013/0226(COD))

P7_TA(2014)0180 A7-0003/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0484),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0205/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A7-0003/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr …/2014 zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1365/2006 w sprawie statystyk dotyczących transportu towarów wodami śródlądowymi w odniesieniu do powierzenia Komisji uprawnień przekazanych i wykonawczych w zakresie przyjmowania niektórych środków

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 338 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  W związku z wejściem w życie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („Traktatu”) uprawnienia powierzone Komisji należy dostosować do postanowień art. 290 i 291 Traktatu.

(2)  W związku z przyjęciem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011(2), Komisja zobowiązała się(3) do dokonywania przeglądu aktów ustawodawczych, które nie zostały dostosowane do procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą przed wejściem w życie traktatu z Lizbony, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w Traktacie.

(3)  Rozporządzenie (WE) nr 1365/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady(4) powierza Komisji uprawnienia w zakresie wykonania niektórych przepisów tego rozporządzenia.

(4)  W kontekście dostosowania rozporządzenia (WE) nr 1365/2006 do nowych postanowień TFUE, należy ugruntować uprawnienia wykonawcze obecnie powierzone Komisji, przyznając jej uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych lub wykonawczych.

(5)  Jeśli chodzi o rozporządzenie (WE) nr 1365/2006, w celu uwzględnienia rozwoju gospodarczego i postępu technicznego należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do dostosowania progu objęcia statystykami transportu wodami śródlądowymi, dostosowania definicji głównych i przyjęcia definicji dodatkowych. Ponadto Komisja powinna mieć uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych w celu, a takżedostosowania zakresu gromadzenia danych oraz treści załączników. [Popr. 1]

(6)  Komisja powinna dopilnować, by te akty delegowane nie nakładały znacznego dodatkowego obciążenia administracyjnego na państwa członkowskie ani na udzielające odpowiedzi jednostki organizacyjne lub respondentów. [Popr. 2]

(7)  Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja przeprowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(8)  W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania rozporządzenia (WE) nr 1356/2006 należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania uzgodnień w sprawie przekazywania danych Komisji, obejmujących standardy dotyczące wymiany danych, uzgodnień dotyczących rozpowszechniania wyników przez Komisję (Eurostat), a także do opracowywania i publikowania wymogów i kryteriów metodologicznych ustanowionych w celu zapewnienia jakości otrzymywanych danych. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011. Do przyjęcia tych aktów należy zastosować procedurę sprawdzającą ze względu na ich ogólny zakres. [Popr. 3]

(9)  Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej, w celu osiągnięcia podstawowego celu dostosowania uprawnień powierzonych Komisji do postanowień art. 290 i art. 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej konieczne i właściwe jest ustanowienie wspólnych przepisów dotyczących takiego dostosowania w zakresie statystyk dotyczących transportu. Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres konieczny do osiągnięcia tego celu, zgodnie z art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej. [Popr. 4]

(10)  Aby zapewniona została pewność prawa, niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na procedury przyjmowania środków, które zostały wszczęte, lecz nie sfinalizowane, przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(11)  Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1365/2006,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1365/2006 wprowadza się następujące zmiany:

-1a) W art. 2 ust. 4 skreśla się lit. b); [Popr. 5]

-1b) W art. 2 ust. 4 skreśla się literę c); [Popr. 6]

1)  w art. 2 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:"

„5. Komisja jest uprawniona do przyjęcia w razie konieczności aktów delegowanych dotyczących dostosowania progu objęcia statystykami transportu wodami śródlądowymi, zgodnie z art. 9, z uwzględnieniem rozwoju gospodarczego i postępu technicznego.”; [Popr. 7]

2)  w art. 3 dodaje się akapit w brzmieniu:"

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia w razie konieczności aktów delegowanych dotyczących dostosowania definicji głównych i przyjęcia definicji dodatkowych, zgodnie z art. 9, z uwzględnieniem rozwoju gospodarczego i postępu technicznego.”; [Popr. 8]

3)  w art. 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:"

„4. Komisja jest uprawniona do przyjęcia w razie konieczności aktów delegowanych dotyczących dostosowania zakresu gromadzenia danych oraz treści załączników, zgodnie z art. 9, z uwzględnieniem rozwoju gospodarczego i postępu technicznego.”; [Popr. 9]

4)  w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Komisja przyjmuje uzgodnienia w sprawie przekazywania danych Komisji (Eurostatowi), obejmujące standardy dotyczące wymiany danych, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust. 2.”;

5)  w art. 6 dodaje się akapit w brzmieniu:"

„Komisja przyjmuje uzgodnienia dotyczące rozpowszechniania wyników zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust. 2.”;

6)  w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Komisja przyjmuje wymagania metodologiczne oraz kryteria ustanowione w celu zapewnienia jakości otrzymywanych danych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust. 2.”;

6a)  w art. 7 dodaje się ustępy w brzmieniu:"

„3a. Do celów niniejszego rozporządzenia kryteria jakości stosowane w odniesieniu do przekazywanych danych to kryteria wymienione w art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009*.

3b.  W drodze aktów wykonawczych Komisja określa metody, strukturę, okresowość i elementy zapewniające porównywalność dla sprawozdań na temat jakości. Te akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 10 ust. 2.

________________________________

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164).” [Popr. 10]

6b)  Art. 8 ust. 1 część wprowadzająca otrzymuje brzmienie:"

„Do dnia …(5), a następnie co trzy lata, po konsultacji z Komitetem ds. Programu Statystycznego Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wdrożenia niniejszego rozporządzenia. W szczególności sprawozdanie to:”; [Popr. 11]

7)  art. 9 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 9

Wykonywanie przekazanych uprawnień [Popr. 12]

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule. [Popr. 13]

2.  Wykonując uprawnienia przekazane w art. 2 ust. 5, art. 3 oraz art. 4 ust. 4, Komisja dopilnuje, aby akty delegowane nie nakładały znaczącego dodatkowego obciążenia administracyjnego na państwa członkowskie ani na respondentów.

3.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 5, art. 3 i art. 4 ust. 4, powierza się Komisji na okres 5 lat począwszy od …(6). Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski sprzeciwi się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. [Popr. 14]

4.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 2 ust. 5, art. 3 i art. 4 ust. 4, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

5.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 5, art. 3 i art. 4 ust. 4 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;

8)  art. 10 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 10

Komitet

1.  Komisję wspomaga Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej (*). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (**).

2.  W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2a.  W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011. [Popr. 15]

______________

(*) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Tekst mający znaczenie dla EOG i Szwajcarii) (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164).

(**) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”;

(8a)  W załączniku B tabela B1 otrzymuje brzmienie:"

[Popr. 16]

9)  skreśla się załącznik G.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na procedury przyjmowania środków przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1365/2006, które zostały wszczęte, lecz nie sfinalizowane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. (2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). (3) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 19. (4) Rozporządzenie (WE) nr 1365/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie statystyk dotyczących transportu towarów wodami śródlądowymi i uchylające dyrektywę Rady 80/1119/EWG (Dz.U. L 264 z 25.9.2006, s. 1). (5) Trzy lata po dacie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (6) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zmieniającego.

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przekazywania i jakości statystyk związanych z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej (COM(2013)0342 – C7-0162/2013 – 2013/0181(COD))(1)

P7_TA(2014)0181 A7-0143/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 (1)  Rozporządzenie (UE) nr 1176/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania1 ustanawia mechanizm ostrzegania w celu ułatwiania wczesnego wykrywania i monitorowania zakłóceń równowagi. W ramach tego mechanizmu Komisja ma obowiązek sporządzania rocznego sprawozdania zawierającego jakościową ocenę gospodarczo-finansową i wskazującego państwa członkowskie, w których zdaniem Komisji mogą występować zakłócenia lub w których istnieje ryzyko ich wystąpienia. (1)  Rozporządzenie (UE) nr 1176/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania1 ustanawia mechanizm ostrzegania w celu ułatwiania wczesnego wykrywania i monitorowania zakłóceń równowagi. W ramach tego mechanizmu Komisja ma obowiązek sporządzania rocznego sprawozdania zawierającego jakościową ocenę gospodarczo-finansową i wskazującego państwa członkowskie, w których zdaniem Komisji mogą występować zakłócenia lub w których istnieje ryzyko ich wystąpienia. __________________ __________________ 1 Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25. 1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania, (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25). Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 3 (3)  Wiarygodne dane statystyczne są podstawą skutecznego nadzoru nad zakłóceniami równowagi makroekonomicznej. W celu zagwarantowania wiarygodnych i obiektywnych danych statystycznych państwa członkowskie powinny zapewnić niezależność zawodową krajowych urzędów statystycznych, zgodnie z Europejskim kodeksem praktyk statystycznych, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej3. (3)  Wiarygodne, rzetelne i przydatne dane statystyczne mają zasadnicze znaczenie dla skutecznego nadzoru nad zakłóceniami równowagi makroekonomicznej. W celu zagwarantowania wiarygodnych i obiektywnych danych statystycznych niezależność Eurostatu powinna zostać wzmocniona zgodnie z wnioskami Parlamentu Europejskiego w sprawie przeglądu rozporządzenia (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady a państwa członkowskie powinny zapewnić niezależność zawodową krajowych urzędów statystycznych, zgodnie z Europejskim kodeksem praktyk statystycznych, jak określono w tym rozporządzeniu. __________________ 3 Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164. 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164). Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 3 a (nowy) (3a)  Komisja nadal musi zaspakajać potrzebę wiarygodnych danych statystycznych, które umożliwiają lepsze reagowanie w polityce Unii na realia ekonomiczne, społeczne i terytorialne na poziomie regionalnym. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 4 (4)  Sprawozdanie w ramach mechanizmu ostrzegania, które opiera się na tabeli wskaźników obejmującej zestaw wskaźników, których wartości są porównywane z orientacyjnymi progami, jest narzędziem wstępnego monitorowania, za pomocą którego Komisja wskazuje państwa członkowskie, w przypadku których stwierdza, że rozwój wydarzeń uzasadnia dalszą dokładniejszą analizę w celu ustalenia, czy występują zakłócenia lub istnieje ryzyko ich wystąpienia. Sprawozdanie w ramach mechanizmu ostrzegania obejmuje dane związane z procedurą. Jednakże dopiero w szczegółowych ocenach sytuacji analizuje się szczegółowo czynniki sprawcze zaobserwowanego rozwoju wydarzeń w celu ustalenia charakteru zakłóceń równowagi. Tabela wskaźników i progi nie są interpretowane automatycznie, lecz podlegają analizie ekonomicznej. Podczas przeprowadzania szczegółowych ocen sytuacji Komisja zbada szeroki wachlarz zmiennych ekonomicznych oraz dodatkowych informacji, biorąc pod uwagę okoliczności specyficzne dla odnośnego państwa członkowskiego. Z tego powodu nie jest możliwe uprzednie sporządzenie wyczerpującego wykazu wszystkich danych, które mogą być stosowane do celów procedury dotyczącej nadmiernego zakłócenia równowagi makroekonomicznej, lecz należy je określić poprzez odniesienie do procedur określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1176/2011 dotyczącym wykrywania zakłóceń równowagi makroekonomicznej, a także zapobiegania wystąpieniu i korygowania nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w Unii. Wdrażając procedurę dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej, Komisja i Rada powinny priorytetowo traktować statystyki, które są zestawiane i przekazywane przez państwa członkowskie Komisji (Eurostatowi). Inne statystyki, które nie są zestawiane i przekazywane w ten sposób, powinny być stosowane wyłącznie, gdy wcześniej wymienione statystyki nie zapewniają wymaganych informacji, z należytym uwzględnieniem jakości tych innych statystyk. (4)  Sprawozdanie w ramach mechanizmu ostrzegania, które opiera się na tabeli wskaźników obejmującej zestaw wskaźników, których wartości są porównywane z orientacyjnymi progami, jest narzędziem wstępnego monitorowania, za pomocą którego Komisja wskazuje państwa członkowskie, w przypadku których stwierdza, że rozwój wydarzeń uzasadnia dalszą dokładniejszą analizę w celu ustalenia, czy występują zakłócenia lub istnieje ryzyko ich wystąpienia. Sprawozdanie w ramach mechanizmu ostrzegania obejmuje dane związane z procedurą. Jednakże dopiero w szczegółowych ocenach sytuacji analizuje się szczegółowo czynniki sprawcze zaobserwowanego rozwoju wydarzeń w celu ustalenia charakteru zakłóceń równowagi. Tabela wskaźników i progi nie powinny być interpretowane automatycznie, lecz powinny podlegać analizie ekonomicznej. Podczas przeprowadzania szczegółowych ocen sytuacji Komisja zbada szeroki wachlarz zmiennych ekonomicznych oraz dodatkowych informacji, biorąc pod uwagę okoliczności specyficzne dla odnośnego państwa członkowskiego. Z tego powodu nie jest możliwe uprzednie sporządzenie wyczerpującego wykazu wszystkich danych, które mogą być stosowane do celów procedury dotyczącej nadmiernego zakłócenia równowagi makroekonomicznej, lecz należy je określić poprzez odniesienie do procedur określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1176/2011 dotyczącym wykrywania zakłóceń równowagi makroekonomicznej, a także zapobiegania wystąpieniu i korygowania nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w Unii. Wdrażając, monitorując i oceniając procedurę dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej, Komisja, Rada i Parlament Europejski powinny priorytetowo traktować statystyki, które są zestawiane i przekazywane przez państwa członkowskie Komisji (Eurostatowi). Inne statystyki, które nie są zestawiane i przekazywane w ten sposób, powinny być stosowane wyłącznie, gdy wcześniej wymienione statystyki nie zapewniają wymaganych informacji, z należytym uwzględnieniem jakości tych innych statystyk. Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 (5)  Należy ustanowić rzetelną procedurę zestawiania, monitorowania i udostępniania danych związanych z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej (zwanych dalej „danymi związanymi z procedurą”) oraz ciągłej poprawy podstawowych informacji statystycznych zgodnie z przyjętymi przez Komisję ramami zarządzania jakością w statystyce europejskiej4. Grupa dyrektorów ds. statystyk makroekonomicznych (DMES), utworzona przez Komisję, jest odpowiednią grupą ekspertów w celu zapewnienia Komisji (Eurostatowi) wymaganej pomocy przy stosowaniu solidnej procedury monitorowania jakości danych związanych z procedurą. (5)  Należy ustanowić rzetelną procedurę zbierania, zestawiania, monitorowania i udostępniania danych związanych z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej (zwanych dalej „danymi związanymi z procedurą”) oraz ciągłej poprawy podstawowych informacji statystycznych zgodnie z przyjętymi przez Komisję ramami zarządzania jakością w statystyce europejskiej4. Grupa dyrektorów ds. statystyk makroekonomicznych (DMES), utworzona przez Komisję, składająca się z ekspertów z Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego i Europejskiego Systemu Banków Centralnych, jest odpowiednią grupą ekspertów w celu zapewnienia Komisji (Eurostatowi) wymaganej pomocy przy stosowaniu solidnej procedury monitorowania jakości danych związanych z procedurą. __________________ __________________ 4 COM(2005) 217 final i COM(2011) 211 final. 4 COM(2005)0217 final i COM(2011)0211 final. Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 (6)  Ważne jest, by statystyki niezbędne do wykonywania działań Unii były oparte wyłącznie na rzetelnych danych. W opracowywaniu danych związanych z procedurą, które są niezbędnym wkładem w wykrywanie zakłóceń równowagi makroekonomicznej, a także zapobieganie wystąpieniu i korygowanie nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w Unii, nierzetelne dane mogą mieć znaczący wpływ na interesy Unii. Należy przyjąć dodatkowe środki na rzecz skuteczniejszego egzekwowania opracowywania, przekazywania i monitorowania jakości danych związanych z procedurą w celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej. Środki te powinny przyczyniać się do zwiększenia wiarygodności podstawowych informacji statystycznych, jak również przekazywania i monitorowania jakości danych związanych z procedurą. Aby zapobiec umyślnemu lub wynikającemu z poważnego zaniedbania wprowadzeniu w błąd w odniesieniu do danych, należy ustanowić mechanizm sankcji finansowych, który będzie również służyć zapewnieniu należytej staranności przy opracowywaniu danych związanych z procedurą. (6)  Ważne jest, by statystyki niezbędne do wykonywania działań Unii były oparte na rzetelnych danych. Należy uzupełnić procedury ustanowione w rozporządzeniach (UE) nr 1176/2011 i (UE) nr 1174/2011 odpowiednimi formalnymi ramami na rzecz zestawiania, monitorowania jakości i udostępniania danych związanych z procedurą zgodnie ze wspólnymi kryteriami jakości ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 223/2009. Dodatkowe środki mają na celu skuteczniejsze egzekwowanie opracowywanie, przekazywanie i monitorowanie jakości danych związanych z procedurą oraz są konieczne dla zapewnienia skutecznego funkcjonowania procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej. Środki te powinny przyczyniać się do zwiększenia wiarygodności podstawowych informacji statystycznych, jak również przekazywania i monitorowania jakości danych związanych z procedurą. Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 a (nowy) (6a)  Aby zapobiegać umyślnemu lub wynikającemu z rażącego niedbalstwa wprowadzeniu w błąd w odniesieniu do danych, należy ustanowić mechanizm korygujący, który będzie również służyć zapewnieniu należytej staranności przy opracowywaniu danych związanych z procedurą. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 (7)  W celu uzupełnienia zasad obliczania grzywien za manipulowanie danymi statystycznymi, jak również zasad dotyczących procedury stosowanej przez Komisję do badania takich działań, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („Traktatu”), z poszanowaniem szczegółowych kryteriów określania wysokości grzywny oraz prowadzenia postępowań wyjaśniających przez Komisję. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. (7)  W celu uzupełnienia zasad obliczania oprocentowanych depozytów i grzywień za manipulowanie danymi statystycznymi, jak również zasad dotyczących procedury stosowanej przez Komisję do badań związanych z manipulacją danych statystycznych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („Traktatu”), z poszanowaniem szczegółowych kryteriów określania wysokości grzywny oraz prowadzenia postępowań wyjaśniających przez Komisję. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 (8)   Należy ustanowić ścisłą współpracę i ciągły dialog między Komisją a organami statystycznymi państw członkowskich w celu zapewnienia jakości danych związanych z procedurą zgłaszanych przez państwa członkowskie oraz podstawowych informacji statystycznych. (8)  Obecna koordynacja i współpraca między Komisją (Eurostatem) a organami statystycznymi państw członkowskich jest ważną częścią skutecznej koordynacji działalności statystycznej prowadzonej w ramach Europejskiego Systemu Statystycznego (ESS). Należy zacieśnić taką współpracę w celu zapewnienia jakości danych związanych z procedurą zgłaszanych przez państwa członkowskie oraz podstawowych informacji statystycznych; w ramach opracowywania, tworzenia i rozpowszechniania danych związanych z procedurą w oparciu o właściwe struktury zarządzania i programy prac statystycznych ESS oraz ESBC należy przestrzegać rozdziału instytucjonalnego Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) oraz niezależności banków centralnych. Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 (9)  Należy zapewnić ścisłą współpracę między Europejskim Systemem Statystycznym i Europejskim Systemem Banków Centralnych w zakresie danych związanych z procedurą, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 223/2009, aby ograniczyć do minimum obciążenie sprawozdawcze, zagwarantować spójność, poprawić podstawowe dane statystyczne i zagwarantować porównywalność. (9)  Ponieważ ESS jest odpowiedzialny za opracowywanie części statystyk dla danych związanych z procedurą, a ESBC jest odpowiedzialny za opracowywanie innej części statystyk dla tych danych, konieczna jest ścisła współpraca między tymi dwoma systemami w zakresie danych związanych z procedurą, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 223/2009, aby zagwarantować wysoką jakość danych związanych z procedurą, aby ograniczyć do minimum obciążenie sprawozdawcze, zagwarantować spójność, poprawić podstawowe dane statystyczne i zagwarantować porównywalność. Praktyczne uzgodnienia operacyjne dotyczące współpracy między ESS a ESBC na rzecz zapewnienia jakości danych związanych z procedurą mogłyby zostać określone w protokole ustaleń. Biorąc pod uwagę długotrwałe doświadczenie w dziedzinach statystyki obejmujących dane związane z procedurą, Komitet ds. Statystyki Walutowej, Finansowej i Bilansu Płatniczego ustanowiony decyzją Rady 2006/856/WE1a może doradzać w sprawie praktycznych operacyjnych uzgodnień dotyczących współpracy, które mogłyby znaleźć odzwierciedlenie w takim protokole ustaleń. _____________ 1a.  Dz.U. L 332 z 30.11.2006, s. 21. Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 a (nowy) (9a)  Postanowienia określone w niniejszym rozporządzeniu należy rozpatrywać w ramach wzmocnienia europejskiego zarządzania gospodarczego, w którym wzywa się do większej demokratycznej odpowiedzialności zarówno na poziomie krajowym, jak i unijnym. Lepszy system monitorowania statystycznego danych związanych z procedurą powinien obejmować ściślejsze i bardziej terminowe zaangażowanie parlamentów narodowych i Parlamentu Europejskiego. Uznając, że partnerami Parlamentu Europejskiego w ramach dialogu są odpowiednie instytucje Unii i ich przedstawiciele, właściwa komisja Parlamentu Europejskiego może zaproponować dobrowolny udział w przesłuchaniach przedstawicielom krajowych urzędów statystycznych. Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 b (nowy) (9b)  Wzmocnienie zarządzania gospodarczego dzięki lepszemu systemowi monitorowania statystycznego danych związanych z procedurą powinno obejmować ściślejsze i terminowe zaangażowanie parlamentów narodowych i Parlamentu Europejskiego. Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 a (nowy) (12a)  Jednakże zawieszenie funduszy wywołane procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej powinno mieć miejsce w ostateczności i brać pod uwagę dogłębne analizy wskaźników bezrobocia, ubóstwa i spadku PKB. Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Procedury zapewniania jakości realizowane w ramach niniejszego rozporządzenia powinny uwzględniać najlepsze praktyki stosowane w istniejących procedurach zapewniania jakości oraz opierać się na tych praktykach. Nie skutkują one powielaniem wysiłków związanych z zapewnianiem jakości ani równoległymi seriami danych. Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 2 2.  Terminami przekazywania danych związanych z procedurą są terminy określone zgodnie z odnośnymi aktami podstawowymi lub są one przekazywane przez Komisję w specjalnych kalendarzach z uwzględnieniem potrzeb Unii. 2.  Terminami przekazywania danych związanych z procedurą są terminy określone zgodnie z odnośnymi aktami podstawowymi lub są one przekazywane przez Komisję w specjalnych kalendarzach z uwzględnieniem ram europejskiego semestru oraz potrzeb Unii. Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 3 3.  Co roku Komisja informuje państwa członkowskie o harmonogramie rocznego sprawozdania w ramach mechanizmu ostrzegania ustanowionego na mocy art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1176/2011. W oparciu o ten harmonogram oraz terminy i kalendarze, o których mowa w ust. 2, Komisja ustala również ostateczny termin przekazania wszystkich najbardziej aktualnych danych związanych z procedurą i informuje o nim państwa członkowskie. 3.  Co roku Komisja informuje państwa członkowskie o harmonogramie rocznego sprawozdania w ramach mechanizmu ostrzegania ustanowionego na mocy art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1176/2011. W oparciu o ten harmonogram oraz terminy i kalendarze, o których mowa w ust. 2, Komisja ustala również ostateczny termin zebrania przez Komisję (Eurostat) danych związanych z procedurą, aby opracować dla każdego państwa członkowskiego tabele wskaźników dotyczących danych związanych z procedurą i stworzyć referencyjną bazę danych związanych z procedurą, i informuje o nim państwa członkowskie. Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Komisja (Eurostat) umożliwia wszystkim państwom członkowskim dostęp do referencyjnej bazy danych ze zgromadzonymi danymi związanymi z procedurą nie później niż pięć dni roboczych po ostatecznym terminie w celach kontrolnych. Państwa członkowskie sprawdzają dane i zatwierdzają je lub wprowadzają do nich zmiany w terminie siedmiu dni roboczych po tym okresie pięciu dni. Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1 1.  Przekazując dane związane z procedurą, o których mowa w art. 1, państwa członkowskie przesyłają Komisji (Eurostatowi) informacje wskazujące, w jaki sposób dane te są obliczane, łącznie z informacjami na temat wszystkich zmian w źródłach i metodach, w formie sprawozdania dotyczącego jakości. 1.  Przekazując dane związane z procedurą, o których mowa w art. 1, państwa członkowskie przedkładają Komisji (Eurostatowi) informacje wskazujące, w jaki sposób dane te są obliczane, łącznie z informacjami na temat wszystkich zmian w źródłach i metodach, w formie sprawozdania dotyczącego jakości. Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Państwa członkowskie przekazują sprawozdanie dotyczące jakości w terminie 7 dni, zgodnie z art. 2 ust. 3a. Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 3 3.  Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia zasad, struktury i częstotliwości składania sprawozdań dotyczących jakości. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 14 ust. 2. 3.  Komisja przyjmuje akty delegowane w celu określenia zasad, struktury i częstotliwości składania sprawozdań dotyczących jakości, o których mowa w ust. 1. Te akty delegowane przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12. Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 2.  Państwa członkowskie sporządzają wykazy i przesyłają je do Komisji (Eurostatu) najpóźniej do dnia [...] [[dziewięć miesięcy od dnia przyjęcia niniejszego rozporządzenia]. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia struktury i metod aktualizacji tych wykazów do dnia [...] [w terminie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia niniejszego rozporządzenia]. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 14 ust. 2. 2.  Państwa członkowskie sporządzają wykazy i przesyłają je do Komisji (Eurostatu) najpóźniej do dnia [...] [[dziewięć miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Komisja przyjmuje akty delegowane w celu określenia struktury i metod aktualizacji tych wykazów do dnia [...] [w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Te akty delegowane przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12. Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział VI – nagłówek MISJE W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH WIZYTY KONSULTACYJNE W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 1.  W przypadku stwierdzenia przez Komisję (Eurostat) problemów, w szczególności w kontekście oceny jakości zgodnie z art. 5, może ona (on) zadecydować o przeprowadzaniu misji w odnośnym państwie członkowskim. 1.  W przypadku stwierdzenia przez Komisję (Eurostat) potrzeby pogłębienia oceny jakości statystyk, w szczególności w kontekście oceny jakości zgodnie z art. 5, może ona (on) zadecydować o przeprowadzaniu wizyty konsultacyjnej w odnośnym państwie członkowskim. Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 2.  Celem takich misji jest szczegółowe zbadanie jakości odnośnych danych związanych z procedurą. Misje te koncentrują się na kwestiach metodologicznych, źródłach i metodach opisanych w wykazach, danych i podstawowych procesach statystycznych w celu oceny ich zgodności z odnośnymi regułami rachunkowości i statystyki. 2.  Celem wizyt konsultacyjnych, o których mowa w ustępie 1, jest szczegółowe zbadanie jakości odnośnych danych związanych z procedurą. Wizyty te koncentrują się na kwestiach metodologicznych, źródłach i metodach opisanych w wykazach, danych i podstawowych procesach statystycznych w celu oceny ich zgodności z odnośnymi regułami rachunkowości i statystyki. Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Komisja (Eurostat) przekazuje danym państwom członkowskim wstępne ustalenia z wizyt konsultacyjnych, aby ustosunkowały się do nich. Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 3 3.  Komisja (Eurostat) składa Komitetowi Polityki Gospodarczej utworzonemu na podstawie decyzji Rady 74/122/EWG7 sprawozdanie na temat wyników tych misji, w tym uwagi na temat tych wyników zgłoszone przez odnośne państwo członkowskie. Po przekazaniu Komitetowi Polityki Gospodarczej sprawozdania te wraz z ewentualnymi uwagami odnośnego państwa członkowskiego podawane są do wiadomości publicznej, nie naruszając przepisów dotyczących poufności informacji statystycznych, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 223/2009. 3.  Komisja (Eurostat) składa Parlamentowi Europejskiemu oraz Komitetowi Polityki Gospodarczej utworzonemu na podstawie decyzji Rady 74/122/EWG7 sprawozdanie na temat wyników tych wizyt konsultacyjnych, w tym uwagi na temat tych wyników zgłoszone przez odnośne państwo członkowskie. Po przekazaniu Parlamentowi Europejskiemu oraz Komitetowi Polityki Gospodarczej sprawozdania te wraz z ewentualnymi uwagami odnośnego państwa członkowskiego podawane są do wiadomości publicznej, nie naruszając przepisów dotyczących poufności informacji statystycznych, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 223/2009. ____________ ____________ 7.   Dz.U. L 63 z 5.3.1974, s. 21. 7.   Dz.U. L 63 z 5.3.1974, s. 21. Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 4 4.  Państwa członkowskie na żądanie Komisji (Eurostatu) zapewniają pomoc ekspertów w kwestiach statystycznych związanych z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej, w tym na etapie przygotowania i przeprowadzania misji. Wykonując swoje obowiązki, eksperci służą niezależną wiedzą fachową. Wykaz tych ekspertów sporządza się do (data zostanie ustalona później) na podstawie wniosków przesłanych do Komisji (Eurostatu) przez krajowe organy odpowiedzialne za dane związane z procedurą. 4.  Państwa członkowskie na żądanie Komisji (Eurostatu) zapewniają pomoc ekspertów w kwestiach statystycznych związanych z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej, w tym na etapie przygotowania i przeprowadzania wizyt konsultacyjnych. Wykonując swoje obowiązki, eksperci służą niezależną wiedzą fachową. Wykaz tych ekspertów sporządza się do [sześć miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] na podstawie wniosków przesłanych do Komisji (Eurostatu) przez krajowe organy odpowiedzialne za dane związane z procedurą. Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 5 5.  Komisja (Eurostat) ustanawia zasady i procedury dotyczące wyboru ekspertów, uwzględniając stosowny rozdział ekspertów między państwa członkowskie i stosowną rotację ekspertów między państwami członkowskimi, organizację ich pracy oraz szczegóły finansowe. Komisja (Eurostat) i państwa członkowskie wspólnie pokrywają pełne koszty poniesione przez państwa członkowskie w związku ze świadczeniem pomocy przez ich ekspertów krajowych. 5.  Komisja (Eurostat) ustanawia zasady i procedury dotyczące wyboru ekspertów, uwzględniając stosowny rozdział ekspertów między państwa członkowskie i stosowną i terminową rotację ekspertów między państwami członkowskimi, organizację ich pracy oraz szczegóły finansowe. Komisja (Eurostat) i państwa członkowskie wspólnie pokrywają pełne koszty poniesione przez państwa członkowskie w związku ze świadczeniem pomocy przez ich ekspertów krajowych. Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 6 a (nowy) 6a.  Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadkach gdy przepisy sektorowe stanowią już o wizytach Komisji w państwach członkowskich. Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1 1.  Komisja (Eurostat) przekazuje dane związane z procedurą wykorzystywane do celów procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej, w tym za pomocą komunikatów prasowych lub innych kanałów komunikacji, jakie uzna za właściwe. 1.  Komisja (Eurostat) podaje do wiadomości publicznej dane związane z procedurą wykorzystywane do celów procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej, w tym za pomocą komunikatów prasowych lub innych kanałów komunikacji, jakie uzna za właściwe. Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 2 2.  Komisja (Eurostat) nie opóźnia przekazania danych związanych z procedurą dotyczących państw członkowskich w przypadku nieprzekazania własnych danych przez państwo członkowskie. 2.  Komisja (Eurostat) wyznacza datę publikacji komunikatu prasowego i informuje o niej państwa członkowskie w ciągu 10 dni roboczych po ostatecznym terminie, o którym mowa w art. 2. Komisja (Eurostat) nie opóźnia przekazania danych związanych z procedurą dotyczących państw członkowskich w przypadku nieprzekazania własnych danych przez państwo członkowskie. Poprawka 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 3 3.  Komisja (Eurostat) może wnieść zastrzeżenie co do jakości danych związanych z procedurą przekazanych przez państwo członkowskie. Nie później niż trzy dni robocze przed planowaną datą publikacji Komisja (Eurostat) powiadamia odnośne państwo członkowskie oraz przewodniczącego Komitetu Polityki Gospodarczej o zastrzeżeniach, które zamierza wnieść i podać do wiadomości publicznej. W przypadku gdy dana kwestia zostaje rozstrzygnięta po opublikowaniu danych i zastrzeżeń, wycofanie zastrzeżeń zostaje niezwłocznie po tym podane do wiadomości publicznej. 3.  Komisja (Eurostat) może wnieść zastrzeżenie co do jakości danych związanych z procedurą przekazanych przez państwo członkowskie. Odnośne państwo członkowskie ma możliwość obrony swojego stanowiska. Nie później niż dziesięć dni roboczych przed planowaną datą publikacji Komisja (Eurostat) powiadamia odnośne państwo członkowskie oraz przewodniczącego Komitetu Polityki Gospodarczej o zastrzeżeniach, które zamierza wnieść i podać do wiadomości publicznej. W przypadku gdy dana kwestia zostaje rozstrzygnięta po opublikowaniu danych i zastrzeżeń, wycofanie zastrzeżeń zostaje niezwłocznie po tym podane do wiadomości publicznej. Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 4 4.  Komisja (Eurostat) może skorygować dane przekazane przez państwa członkowskie i dostarczyć skorygowane dane oraz uzasadnienie korekt, w przypadku gdy istnieją dowody na to, że dane zgłaszane przez państwa członkowskie nie spełniają wymogów art. 3 ust. 2. Nie później niż trzy dni robocze przed planowaną datą publikacji, Komisja (Eurostat) powiadamia odnośne państwo członkowskie oraz przewodniczącego Komitetu Polityki Gospodarczej o skorygowanych danych oraz uzasadnieniu korekt. 4.  Komisja (Eurostat) może skorygować dane przekazane przez państwa członkowskie i podać do wiadomości publicznej skorygowane dane oraz uzasadnienie korekt, w przypadku gdy istnieją dowody na to, że dane zgłaszane przez państwa członkowskie nie spełniają wymogów art. 3 ust. 2 ani mających zastosowanie norm metodologicznych i wymogów kompletności, rzetelności, terminowości i spójności danych statystycznych. Nie później niż trzy dni robocze przed planowaną datą publikacji, Komisja (Eurostat) powiadamia odnośne państwo członkowskie oraz przewodniczącego Komitetu Polityki Gospodarczej o skorygowanych danych oraz uzasadnieniu korekt. Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1 1.  Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, może podjąć decyzję o nałożeniu grzywny na państwo członkowskie, które umyślnie lub w wyniku poważnego zaniedbania wprowadza w błąd w odniesieniu do danych. 1.  Rada, stanowiąc zgodnie z zaleceniem Komisji, może podjąć, w wyniku dwuetapowej procedury, decyzję o nałożeniu oprocentowanego depozytu, a następnie, jeśli Komisja uzna, że państwa członkowskie nie podjęły działań naprawczych, o których mowa w ust. 1a i jako środek ostateczny, grzywny na państwo członkowskie, które umyślnie lub w wyniku poważnego zaniedbania wprowadza w błąd w odniesieniu do danych związanych z procedurą, co w rezultacie wpływa na możliwości Komisji w zakresie dokonania prawdziwej i rzetelnej oceny. Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Państwo członkowskie informuje Komisję w określonym terminie o działaniach naprawczych niezbędnych do rozwiązania kwestii wynikających z wprowadzenia w błąd lub poważnego zaniedbania, o którym mowa w ust. 1, i uniknięcia podobnej sytuacji w przyszłości. Sprawozdanie jest przekazywane do wiadomości publicznej. Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 2 2.  Grzywna, o której mowa w ust. 1, jest skuteczna, odstraszająca i proporcjonalna do charakteru, wagi i czasu trwania wprowadzenia w błąd. Kwota grzywny nie przekracza 0,05% PKB odnośnego państwa członkowskiego. 2.  Oprocentowany depozyt, o którym mowa w ust. 1, jest skuteczny, odstraszający i proporcjonalny do charakteru, wagi i czasu trwania wprowadzenia w błąd. Kwota oprocentowanego depozytu nie przekracza 0,05% PKB w poprzednim roku odnośnego państwa członkowskiego. Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 – akapit pierwszy 3.  Komisja może prowadzić wszelkie konieczne czynności wyjaśniające w celu stwierdzenia wprowadzenia w błąd, o którym mowa w ust. 1. Komisja może zadecydować o wszczęciu postępowania wyjaśniającego, jeżeli stwierdzi poważne poszlaki wskazujące na istnienie faktów, które mogą stanowić takie wprowadzenie w błąd. Przy badaniu domniemanego wprowadzenia w błąd Komisja uwzględnia wszelkie uwagi przekazane przez odnośne państwo członkowskie. Aby zrealizować swoje zadania, Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego o przedstawienie informacji, a także może prowadzić inspekcje na miejscu i uzyskać dostęp do podstawowych informacji statystycznych i dokumentów dotyczących danych związanych z procedurą. Jeżeli prawo krajowe odnośnego państwa członkowskiego wymaga wcześniejszej zgody organu sądowego na przeprowadzenie inspekcji na miejscu, Komisja występuje z odpowiednim wnioskiem. 3.  Komisja może, zgodnie z traktatami i szczegółowymi przepisami sektorowymi, zainicjować i prowadzić wszelkie konieczne czynności wyjaśniające w celu stwierdzenia wprowadzenia w błąd, o którym mowa w ust. 1. Komisja może zadecydować o wszczęciu postępowania wyjaśniającego, jeżeli stwierdzi poważne poszlaki wskazujące na istnienie faktów, które mogą stanowić takie wprowadzenie w błąd. Przy badaniu domniemanego wprowadzenia w błąd Komisja uwzględnia wszelkie uwagi przekazane przez odnośne państwo członkowskie. Aby zrealizować swoje zadania, Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego będącego przedmiotem postępowania wyjaśniającego o przedstawienie informacji, a także może prowadzić inspekcje na miejscu i uzyskać dostęp do podstawowych informacji statystycznych i dokumentów dotyczących danych związanych z procedurą. Jeżeli wymaga tego prawo krajowe państwa członkowskiego będącego przedmiotem postępowania wyjaśniającego, przed inspekcją na miejscu należy otrzymać zgodę organu sądowego. Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 – akapit drugi Po zakończeniu czynności wyjaśniających i przed przedstawieniem Radzie wniosku, Komisja daje odnośnemu państwu członkowskiemu możliwość bycia wysłuchanym w kwestiach będących przedmiotem postępowania. Komisja opiera każdy wniosek do Rady jedynie na faktach, co do których odnośne państwo członkowskie miało możliwość przekazania uwag. Po zakończeniu czynności wyjaśniających i przed przedstawieniem Radzie jakiegokolwiek zalecenia, Komisja daje państwu członkowskiemu będącemu przedmiotem postępowania wyjaśniającego możliwość bycia wysłuchanym w kwestiach będących przedmiotem postępowania. Komisja opiera każde zalecenie do Rady jedynie na faktach, co do których odnośne państwo członkowskie miało możliwość przekazania uwag. Poprawka 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 – akapit drugi a (nowy) Komisja informuje właściwą komisję Parlamentu Europejskiego o wszelkich czynnościach wyjaśniających lub zaleceniach wydanych zgodnie z niniejszym ustępem. Właściwa komisja Parlamentu Europejskiego może umożliwić państwu członkowskiemu będącemu przedmiotem zalecenia Komisji udział w wymianie poglądów. Poprawka 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Komisja może, po złożeniu przez odnośne państwo członkowskie uzasadnionego wniosku do Komisji, zalecić, aby Rada zmniejszyła wysokość oprocentowanego depozytu lub anulowała go. W odniesieniu do oprocentowanego depozytu obowiązuje stopa procentowa odzwierciedlająca ryzyko kredytowe Komisji i odpowiedni okres inwestycji. Poprawka 41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 5 5.  Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ma nieograniczoną jurysdykcję w zakresie rozpatrywania odwołań od decyzji Rady nakładających grzywny zgodnie z ust. 1. Trybunał Sprawiedliwości może uchylić, obniżyć lub podwyższyć tak nałożoną grzywnę. 5.  Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ma nieograniczoną jurysdykcję w zakresie rozpatrywania odwołań od decyzji Rady nakładających oprocentowane depozyty zgodnie z ust. 1. Trybunał Sprawiedliwości może uchylić, obniżyć lub podwyższyć tak nałożone oprocentowane depozyty. Poprawka 42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział IX – nagłówek CHARAKTER SANKCJI ORAZ ICH UJĘCIE W BUDŻECIE RODZAJ GRZYWN I ŚRODKI Z BUDŻETU NA NIE PRZYZNANE Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 2 2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 9 ust. 4, powierza się Komisji na okres trzech lat rozpoczynający się po upływie jednego miesiąca po przyjęciu niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego trzyletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. 2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 3 ust. 3, art. 6 ust. 2 oraz art. 9 ust. 4, powierza się Komisji na okres dwóch lat rozpoczynający się po upływie jednego miesiąca po przyjęciu niniejszego rozporządzenia. Komisja, po konsultacji z odpowiednimi podmiotami, w tym EBC zgodnie z art. 127 TFUE, sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem tego trzyletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 3 3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9 ust. 4 może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. 3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 3 ust. 3, art. 6 ust. 2 i art. 9 ust. 4 może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. Poprawka 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 5 5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 ust. 4 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. 5.  Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 3 ust. 3, art. 6 ust. 2 i art. 9 ust. 4 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 W odniesieniu do środków, o których mowa w art. 9, Rada stanowi bez uwzględniania głosu członka Rady reprezentującego zainteresowane państwo członkowskie. W odniesieniu do środków, o których mowa w art. 9, Rada stanowi bez uwzględniania głosu członka Rady reprezentującego zainteresowane państwo członkowskie. Uznaje się, że decyzje, o których mowa w art. 9 ust. 1, zostały przyjęte przez Radę, chyba że Rada zadecyduje większością kwalifikowaną o odrzuceniu zalecenia w ciągu 10 dni od jego przyjęcia przez Komisję. Poprawka 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – akapit pierwszy a (nowy) Większość kwalifikowaną członków Rady, o których mowa w art. 9 ust. 1, określa się zgodnie z art. 238 ust. 3 TFUE. Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 223/2009 krajowe urzędy statystyczne (KUS) państw członkowskich zapewniają niezbędną koordynację na szczeblu krajowym w odniesieniu do danych związanych z procedurą. Wszystkie inne organy krajowe w zakresie realizacji tego celu podlegają KUS. Państwa członkowskie podejmują niezbędne działania w celu zapewnienia stosowania niniejszego przepisu. Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 223/2009 krajowe urzędy statystyczne (KUS) państw członkowskich zapewniają niezbędną koordynację na szczeblu krajowym w odniesieniu do danych związanych z procedurą. Krajowe banki centralne, jako członkowie ESBC gromadzący dane związane z procedurą, oraz w stosownych przypadkach inne właściwe organy krajowe, współpracują z KUS w zakresie realizacji tego celu. Organy krajowe opracowujące dane ponoszą z tego tytułu odpowiedzialność. Państwa członkowskie podejmują niezbędne działania w celu zapewnienia stosowania niniejszego przepisu. Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 Komisja (Eurostat) regularnie przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania na temat działań przeprowadzonych przez Komisję (Eurostat) w celu wykonania niniejszego rozporządzenia. Komisja (Eurostat) przynajmniej raz w roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania na temat działań przeprowadzonych przez Komisję (Eurostat) w celu wykonania niniejszego rozporządzenia w związku z europejskim semestrem zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1175/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady1a . ________________ 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12). Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 1 1.  Do dnia 14 grudnia 2014 r., a następnie co pięć lat, począwszy od tej daty, Komisja dokonuje przeglądu stosowania niniejszego rozporządzenia i składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wyników tego przeglądu. 1.  Do 14 grudnia 2014 r., a następnie co pięć lat, począwszy od tej daty, Komisja dokonuje przeglądu stosowania niniejszego rozporządzenia i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia. W stosownych przypadkach takiemu sprawozdaniu towarzyszy wniosek ustawodawczy. Poprawka 51 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 2 – akapit pierwszy – litera b b)  skuteczności niniejszego rozporządzenia oraz zastosowanego procesu monitorowania. b)  skuteczności i proporcjonalności niniejszego rozporządzenia oraz zastosowanego procesu monitorowania.

(1) Sprawa została odesłana do właściwej komisji w celu ponownego rozpatrzenia zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi (A7-0143/2014).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej przedłużenia Umowy o współpracy naukowej i technicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki (15854/2013 – C7-0462/2013 – 2013/0351(NLE))

P7_TA(2014)0182 A7-0126/2014

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15854/2013),

–  uwzględniając decyzję Rady 98/591/WE z dnia 13 października 1998 r. dotyczącą zawarcia Umowy o współpracy naukowej i technicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki,

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 186 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7-0462/2013),

–  uwzględniając art. 81 ust. 1 akapity pierwszy i trzeci oraz art. 81 ust. 2, art. 90 ust. 7 oraz art. 46 ust. 1 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A7-0126/2014),

1.  wyraża zgodę na przedłużenie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej dotyczącego dostępu do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów (06852/2013 – C7-0005/2014 – 2012/0279(NLE))

P7_TA(2014)0183 A7-0061/2014

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (06852/2013),

–  uwzględniając Protokół z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej o dostępie do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów, załączony do wspomnianego projektu decyzji Rady,

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 192 ust. 1 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7‑0005/2014),

–  uwzględniając art. 81 i art. 90 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Rozwoju oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A7-0061/2014),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji zgodnie z pkt 13 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w sprawach budżetowych i należytego zarządzania finansami (wniosek EGF/2013/008 ES/Comunidad Valenciana textiles, z Hiszpanii) (COM(2014)0045 – C7-0019/2014 – 2014/2013(BUD))

P7_TA(2014)0184 A7-0158/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0045 – C7-0019/2014),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1927/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji(1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(2), a w szczególności jego art. 12,

–  uwzględniając zawarte pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w sprawach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3) (PMI z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

–  uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 PMI z 2 grudnia 2013 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A7-0158/2014),

A.  mając na uwadze, że Unia Europejska opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu oraz z myślą o ułatwieniu im reintegracji na rynku pracy,

B.  mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu EFG,

C.  mając na uwadze, że Hiszpania przedłożyła wniosek EGF/2013/008 ES/Comunidad Valenciana textiles, dotyczący wkładu finansowego z EFG w związku z 560 zwolnieniami w 198 przedsiębiorstwach prowadzących działalność w dziale 13 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (Produkcja wyrobów tekstylnych)(4) w regionie według klasyfikacji NUTS II Wspólnota Autonomiczna Walencji (ES52), przy czym środki współfinansowane z EFG przewidziano wobec 300 pracowników w okresie odniesienia od dnia 1 listopada 2012 r. do 1 sierpnia 2013 r.,

D.  mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG,

1.  zgadza się z Komisją, że warunki przewidziane w art. 2 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Hiszpania ma prawo do pomocy finansowej na mocy powyższego rozporządzenia;

2.  odnotowuje, że w dniu 8 października 2013 r. władze Hiszpanii przedłożyły wniosek o wkład finansowy z EFG, a w dniu 28 stycznia 2014 r. Komisja przedstawiła ocenę tego wniosku; z zadowoleniem przyjmuje krótki okres oceny wynoszący cztery miesiące;

3.  uważa, że zwolnienia pracowników w przedsiębiorstwach z branży wyrobów tekstylnych we Wspólnocie Autonomicznej Walencji powiązane są z poważnymi zmianami strukturalnymi w handlu światowym spowodowanymi globalizacją, wygaśnięciem z końcem 2004 r. przejściowego Porozumienia w sprawie tekstyliów i odzieży (ATC) zawartego przez Światową Organizację Handlu (WTO) oraz większą ekspozycją na światową konkurencję, szczególnie z Chin i innych krajów Dalekiego Wschodu, prowadzącymi do znaczącego wzrostu przywozu tekstyliów oraz do utraty udziału rynkowego UE na rynkach światowych;

4.  zauważa, że globalizacja wywarła poważny wpływ na Wspólnotę Autonomiczną Walencji, przy bezrobociu sięgającym 29,19% w pierwszym kwartale 2013 r.; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że region ten ponownie korzysta z pomocy EFG, aby zmniejszyć wysokie bezrobocie i rozwiązać w ten sposób po raz drugi problem zwolnień w sektorze tekstylnym;

5.  gratuluje Wspólnocie Autonomicznej Walencji zdolności występowania z wnioskiem o środki z EFG i ich wykorzystywania w celu rozwiązywania problemów na rynku pracy, który charakteryzuje się wysokim udziałem MŚP; w tym kontekście przypomina, że region Wspólnoty Autonomicznej Walencji wystąpił już z wnioskiem o wsparcie z EFG dla branży tekstylnej, ceramicznej i kamieniarskiej, a także dla sektora budowlanego;

6.  podkreśla potencjał EFG, który sprawia, że może on wspierać regiony, w których panuje trudna sytuacja w zatrudnieniu i które zależą od tradycyjnych branż, takich jak włókiennictwo lub budownictwo; podkreśla, że ten potencjał zależy od gotowości i skuteczności krajowych i lokalnych władz składających wnioski o wsparcie z EFG;

7.  odnotowuje, że do chwili obecnej 11 wniosków o wkład finansowy z EFG(5) dotyczyło sektora produkcji wyrobów tekstylnych i wszystkie wskazywały na globalizację handlu, natomiast region Wspólnoty Autonomicznej Walencji przedłożył już sześć wniosków o wkład finansowy z EFG: we wrześniu 2009 r.(6) (ceramika), marcu 2010 r.(7) (kamień naturalny), marcu 2010 r.(8) (tekstylia), lipcu(9) i grudniu 2011 r.(10) (roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków i obuwie) oraz 2013 r.(11) (materiały budowlane);

8.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, władze Hiszpanii postanowiły rozpocząć świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 1 stycznia 2014 r., jeszcze na długo przed zapadnięciem ostatecznej decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet;

9.  zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane, obejmuje działania mające na celu ponowną integrację 300 zwolnionych pracowników na rynku pracy, m.in. określanie profilu pracowników, poradnictwo zawodowe, doradztwo, szkolenia (szkolenia umiejętności o charakterze ogólnym, w zakresie umiejętności zawodowych, w zakresie podnoszenia kwalifikacji, wprowadzenie do przedsiębiorczości), promowanie przedsiębiorczości, intensywna pomoc w poszukiwaniu pracy, środki zachęcające (środki motywujące do poszukiwania pracy, pomoc w rozpoczęciu działalności, środki motywujące w zakresie zwolnień monitorowanych, wsparcie finansowe do kosztów dojazdów i pomoc z przeznaczeniem dla opiekunów osób będących na utrzymaniu pracownika);

10.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w trakcie przygotowywania wniosku o wkład finansowy z EFG przeprowadzono konsultacje z partnerami społecznymi, w tym ze związkami zawodowymi (UGT-PV, CCOO-PV), i uzgodniono, że pokryte zostanie 10% łącznej kwoty współfinansowania krajowego ogólnych kosztów zastosowanych środków oraz że na różnych etapach wdrażania i dostępu do EFG stosowana będzie polityka równości kobiet i mężczyzn, a także zasada niedyskryminacji;

11.  przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

12.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że skoordynowany pakiet obejmuje szkolenie zawodowe koncentrujące się na branżach, w których istnieją lub mogą się pojawić pewne możliwości, a także obejmuje szkolenia w miejscu pracy ukierunkowane na zaspokojenie konkretnych potrzeb lokalnych przedsiębiorstw;

13.  ubolewa, że wniosek Komisji nie przedstawia struktury wykształcenia zwalnianej siły roboczej;

14.  stwierdza, że skoordynowany pakiet przewiduje zachęty finansowe na poszukiwanie pracy (ryczałtowe środki w wysokości 300 EUR), wkład w koszty dojazdu, środki zachęcające w związku ze zwolnieniami monitorowanymi (do kwoty 350 EUR), a także dodatek dla opiekunów osób pozostających na ich utrzymaniu; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że całkowita kwota zachęt finansowych jest stosunkowo ograniczona i jej większość przeznaczona jest na szkolenia, doradztwo, pomoc w poszukiwaniu pracy i wsparcie przedsiębiorczości;

15.  stwierdza, że wniosek ten odzwierciedla typową sytuację społeczno-ekonomiczną w regionie, którego lokalna gospodarka charakteryzuje się wysokim odsetkiem MŚP;

16.  odnotowuje, że informacje na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, obejmują dane na temat komplementarności z działaniami finansowanymi z funduszy strukturalnych; podkreśla, że władze Hiszpanii potwierdzają, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą w ramach innych instrumentów finansowych UE; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania analizy porównawczej tych danych w sprawozdaniach rocznych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

17.  zwraca się do zainteresowanych instytucji o podjęcie niezbędnych działań na rzecz poprawy przepisów proceduralnych w celu szybszego uruchamiania środków z EFG; docenia ulepszoną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszenie uwalniania dotacji, mającą na celu przedstawianie władzy budżetowej oceny Komisji dotyczącej kwalifikowalności wniosku o wsparcie z EFG równocześnie z wnioskiem o uruchomienie środków; podkreśla, że w nowym rozporządzeniu w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020)(12) zostaną wprowadzone dalsze usprawnienia procedury oraz że uda się osiągnąć większą skuteczność, przejrzystość i widoczność EFG;

18.  podkreśla, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia w sprawie EFG należy zadbać o to, aby EFG wspierał reintegrację na rynku pracy poszczególnych zwolnionych pracowników w ramach stabilnego zatrudnienia; ponadto podkreśla, że w ramach pomocy z EFG można współfinansować jedynie aktywne środki na rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

19.  z zadowoleniem przyjmuje osiągnięte przez Parlament Europejski i Radę porozumienie dotyczące nowego rozporządzenia w sprawie EFG na lata 2014–2020 co do ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60% łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, zwiększenia skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament Europejski i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzenia, rozszerzenia kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz finansowania środków pomagających w rozpoczęciu własnej działalności;

20.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

21.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania niniejszej decyzji wraz z przewodniczącym Rady i do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

22.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, zgodnie z pkt 13 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w sprawach budżetowych i należytego zarządzania finansami (wniosek EGF/2013/008 ES/Comunidad Valenciana textiles, z Hiszpanii)

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji 2014/167/UE.)

(1) Dz.U. L 406 z 30.12.2006, s. 1. (2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s.1. (4) Rozporządzenie (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1). (5) EGF/2007/005 IT Sardegna (COM(2008)0609); EGF/2007/006 IT Piemonte (COM(2008)0609); EGF/2007/007 IT Lombardia (COM(2008)0609); EGF/2008/001 IT Toscana (COM(2008)0609); EGF/2008/003 LT Alytaus Textile (COM(2008)0547); EGF/2008/005 ES Cataluña (COM(2009)0371); EGF/2009/001 PT Norte-Centro (COM(2009)0371); EGF/2009/004 BE Oosten West Vlaanderen Textiel (COM(2009)0515); EGF/2009/005 BE Limburg Textiel (COM(2009)0515); EGF/2010/009 ES Comunidad Valenciana (COM(2010)0613) i EGF/2013/008 Comunidad Valenciana (bieżąca sprawa). (6) EGF/2009/014 ES Comunidad Valenciana (ceramika) (COM(2010)0216). (7) EGF/2010/005 ES Comunidad Valenciana (cięcie, formowanie i wykańczanie kamieni) (COM(2010)0617). (8) EGF/2010/009 ES Comunidad Valenciana (COM(2010)0613). (9) EGF/2011/006 ES Comunidad Valenciana (roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków) (COM(2012)0053). (10) EGF/2011/020 ES Comunidad Valenciana (obuwie) (COM(2012)0204). (11) EGF/2013/004 ES Comunidad Valenciana (materiały budowlane) (COM(2013)0635). (12) — Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014−2020) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie produkcji i udostępniania na rynku materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin (prawo o materiale przeznaczonym do reprodukcji roślin) (COM(2013)0262 – C7-0121/2013 – 2013/0137(COD))

P7_TA(2014)0185 A7-0112/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0262),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0121/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione przez Radę Federalną Austrii i Izbę Reprezentantów Niderlandów na mocy Protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinię Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A7-0112/2014),

1.  odrzuca wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o wycofanie tego wniosku i przedstawienie nowego;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dostosowującego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2011 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur (COM(2013)0895 – C7-0459/2013 – 2013/0438(COD))

P7_TA(2014)0186 A7-0165/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0895),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej, w szczególności art. 10 załącznika XI do tego regulaminu, oraz warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0459/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 marca 2014 r.(1),

–  uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego z dnia 3 marca 2014 r.(2),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 7 marca 2014 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7–0165/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 dostosowującego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2011 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 422/2014.)

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. (2) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dostosowującego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2012 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur (COM(2013)0896 – C7-0460/2013 – 2013/0439(COD))

P7_TA(2014)0187 A7-0164/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0896),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej, w szczególności art. 10 załącznika XI do tego regulaminu, oraz warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0460/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 marca 2014 r.(1),

–  uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego z dnia 3 marca 2014 r.(2),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 7 marca 2014 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7–0164/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 dostosowującego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2012 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 423/2014.)

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. (2) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie stanowiska Rady w pierwszym czytaniu dotyczącego przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie pewnych procedur dotyczących stosowania Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (17930/1/2013 – C7-0028/2014 – 2011/0465(COD))

P7_TA(2014)0188 A7-0116/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu (17930/1/2013 – C7–0028/2014),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (KOM(2011)0938),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 72 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Handlu Międzynarodowego (A7-0116/2014),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  stwierdza, że akt ustawodawczy zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu ustawodawczego, zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu ustawodawczego po sprawdzeniu, czy wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

(1) Teksty przyjęte z dnia 25.10.2012, P7_TA(2012)0389.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywy 2003/71/WE i 2009/138/WE w zakresie uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (COM(2011)0008 – C7-0027/2011 – 2011/0006(COD))

P7_TA(2014)0189 A7-0077/2012

(Zwykła procedura prawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2011)0008),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 50, 53, 62 i 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0027/2011),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia.4 maja 2011 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 5 maja 2011 r.(2),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 27 listopada 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Prawnej (A7-0077/2012),

1.  przyjmuje w pierwszym czytaniu stanowisko określone poniżej;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego projektu lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE zmieniającej dyrektywy 2003/71/WE i 2009/138/WE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009, (UE) nr 1094/2010 i (UE) nr 1095/2010 w zakresie uprawnień Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych)

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/51/UE.)

(1) Dz.U. C 159 z 18.5.2011, s. 10. (2) Dz.U. C 218 z 23.7.2011, s. 82.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych (COM(2013)0044 – C7-0034/2013 – 2013/0024(COD))

P7_TA(2014)0190 A7-0140/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0044),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0034/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 17 maja 2013 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 11 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zgodnie z art. 51 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej i Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Rozwoju i Komisji Prawnej (A7-0140/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(3),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(4),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(5),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Przepływy brudnych nielegalnych pieniędzy realizowane za pośrednictwem transferów środków pieniężnych mogą szkodzić naruszają strukturę i szkodzą stabilności i wiarygodności sektora finansowego oraz stanowić stanowią zagrożenie dla rynku wewnętrznego i międzynarodowego rozwoju oraz bezpośrednio lub pośrednio podważają zaufanie obywateli do praworządności. Finansowanie terroryzmu i przestępczości zorganizowanej pozostaje poważnym problemem, którego rozwiązania należy poszukiwać na szczeblu Unii. Terroryzm wstrząsa i przestępczość zorganizowana niszczą instytucje demokratyczne i wstrząsają podwalinami naszego społeczeństwa. Przepływy nielegalnych pieniędzy znacznie ułatwia istnienie sekretnych struktur korporacyjnych działających w jurysdykcjach zapewniających tajemnicę transakcji i za pośrednictwem takich jurysdykcji, które często określa się też mianem rajów podatkowych. Działania przestępców i ich wspólników podejmowane czy to w celu ukrycia pochodzenia korzyści z przestępstwa, czy też w celu przekazania pieniędzy na działalność przestępczą lub cele terrorystyczne, mogą stanowić stanowią poważne zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania, integralności i stabilności systemu transferu środków pieniężnych oraz dla zaufania do całego systemu finansowego. [Popr. 1]

(2)  Jeśli na poziomie Unii i na szczeblu międzynarodowym nie zostaną przyjęte określone środki koordynujące, osoby zajmujące się praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu mogą próbować będą wykorzystywać swobodę przepływu kapitału, która stanowi nieodłączny aspekt zintegrowanego obszaru finansowego, aby ułatwić prowadzenie swojej działalności przestępczej. Współpraca międzynarodowa w ramach Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) oraz powszechne wdrażanie jej zaleceń mają na celu zapobieganie arbitrażowi regulacyjnemu i zakłócaniu konkurencji. Działanie Unii, ze względu na jego skalę, powinno zapewnić jednolitą transpozycję w całej Unii zalecenia 16. FATF o przekazach pieniężnych Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), przyjętego w lutym 2012 r., a w szczególności zapobiec odmiennemu traktowaniu płatności krajowych realizowanych w obrębie państwa członkowskiego i płatności transgranicznych pomiędzy państwami członkowskimi lub rozbieżnościom w traktowaniu takich płatności. Nieskoordynowane działanie w obszarze transgranicznych transferów środków pieniężnych podejmowane przez państwa członkowskie na własną rękę mogłoby mieć znaczący wpływ na sprawne funkcjonowanie systemów płatniczych na poziomie UE i w związku z tym wyrządzić szkodę wewnętrznemu rynkowi usług finansowych. [Popr. 2]

(2a)  Wdrożenie i egzekwowanie niniejszego rozporządzenia, w tym zalecenia 16. FATF, nie powinny powodować nieuzasadnionych lub nieproporcjonalnych kosztów ponoszonych przez dostawców usług płatniczych lub obywateli korzystających z ich usług, a w całej Unii należy w pełni zagwarantować swobodny przepływ legalnego kapitału. [Popr. 3]

(3)  W zmienionej unijnej strategii walki z finansowaniem terroryzmu z dnia 17 lipca 2008 r. podkreślono konieczność dalszych starań mających na celu zapobieganie finansowaniu terroryzmu i uniemożliwianie podejrzanym terrorystom wykorzystywania ich własnych środków finansowych. Z uznaniem należy przyjąć fakt, że FATF ciągle dąży do udoskonalenia swoich zaleceń oraz prowadzi działania zmierzające do wypracowania wspólnego porozumienia co do sposobów ich wdrożenia. We wspomnianej zmienionej strategii Unii zauważono, że wdrożenie tych zaleceń przez wszystkich członków FATF i członków organów regionalnych pełniących podobną rolę jak FATF podlega regularnej ocenie i z tego też względu ważne jest sformułowanie wspólnego podejścia do ich wdrażania przez państwa członkowskie.

(4)  W celu zapobiegania finansowaniu terroryzmu podjęto środki mające na celu zamrożenie funduszy i zasobów ekonomicznych pewnych osób, grup i podmiotów, w tym rozporządzenie (WE) nr 2580/2001(6) oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002(7). W tym samym celu podjęto środki zmierzające do zabezpieczenia systemu finansowego przed przesyłaniem środków pieniężnych i innych zasobów ekonomicznych do celów terrorystycznych. Szereg takich środków przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady .../.../UE (8)(9). Środki te nie zapobiegają jednak całkowicie możliwości uzyskania przez terrorystów i innych przestępców dostępu do systemów płatniczych w celu transferu swoich funduszy.

(5)  W celu upowszechnienia spójnego podejścia do zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w kontekście międzynarodowym oraz zwiększenia skuteczności zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu dalsze działania Unii winny uwzględniać rozwój wydarzeń na tym szczeblu, tj. międzynarodowe standardy dotyczące zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz proliferacji przyjęte przez FATF w 2012 r., a w szczególności zalecenie 16. oraz zmienione uwagi interpretacyjne w sprawie jego stosowania. [Popr. 4]

(5a)  Szczególną uwagę należy zwrócić na zobowiązania Unii określone w art. 208 TFUE, aby powstrzymać rosnącą tendencję do przenoszenia działań mających na celu pranie brudnych pieniędzy z krajów rozwiniętych, w których istnieją surowe przepisy w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy, do krajów rozwijających się, gdzie te przepisy mogą być mniej restrykcyjne. [Popr. 5]

(6)  Możliwość pełnego śledzenia transferów środków pieniężnych może być niezwykle ważnym i cennym narzędziem służącym zapobieganiu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz badaniu i wykrywaniu przypadków tego procederu. W celu zapewnienia przekazywania informacji na każdym etapie procesu realizacji płatności należy przewidzieć system zobowiązujący dostawców usług płatniczych do dołączania do transferów środków pieniężnych informacji o płatniku i odbiorcy, które powinny być dokładne i aktualne. W związku z tym bardzo ważne jest, żeby instytucje finansowe udzielały odpowiednich, dokładnych i aktualnych informacji o transferach środków pieniężnych dokonywanych dla ich klientów, aby właściwe organy mogły skuteczniej zapobiegać praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. [Popr. 6]

(7)  Przepisy niniejszego rozporządzenia obowiązują bez uszczerbku dla przepisów prawa krajowego dokonujących transpozycji dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(10). Na przykład dane osobowe gromadzone do celów spełnienia wymogów niniejszego rozporządzenia nie powinny być dalej przetwarzane w sposób sprzeczny z dyrektywą 95/46/WE. Należy w szczególności zakazać dalszego przetwarzania tych danych do celów handlowych. Wszystkie państwa członkowskie uznają zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu za działania podejmowane z ważnych względów publicznych. Dlatego też przy stosowaniu niniejszego rozporządzenia należy zezwolić – zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. d) dyrektywy 95/46/WE – na przykazywanie danych osobowych do państwa trzeciego, które nie zapewnia odpowiedniego stopnia ochrony zgodnie z art. 25 tej dyrektywy. Ważne jest, aby dostawcom usług płatniczych działającym w wielu jurysdykcjach, posiadającym oddziały lub jednostki zależne poza terytorium Unii niesłusznie nie uniemożliwiać wymiany informacji o podejrzanych transakcjach w tej samej organizacji. Powyższe pozostaje bez uszczerbku dla umów międzynarodowych między Unią a państwami trzecimi, które mają na celu zwalczanie prania pieniędzy i obejmują odpowiednie zabezpieczenia dla obywateli zapewniające równoważny lub odpowiedni poziom ochrony. [Popr. 7]

(8)  Osoby, które dokonują jedynie konwersji dokumentów papierowych na dane w formie elektronicznej i działają na podstawie umowy z dostawcą usług płatniczych, nie są objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia; to samo dotyczy każdej osoby fizycznej lub prawnej, która jedynie dostarcza dostawcom usług płatniczych systemy przekazywania komunikatów lub inne systemy wspierające przekazywanie środków pieniężnych, lub też systemy rozliczeniowe i systemy rozrachunku.

(9)  Z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy wyłączyć transfery środków pieniężnych, które wiążą się z małym ryzykiem prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Wyłączenia tego rodzaju powinny objąć karty kredytowe lub debetowe, telefony komórkowe lub inne urządzenia cyfrowe lub informatyczne, wypłaty z bankomatów, płatności podatków, grzywien lub innych należności oraz transfery środków pieniężnych, w przypadku których zarówno płatnik, jak i odbiorca są dostawcami usług płatniczych działającymi we własnym imieniu. Ponadto w celu uwzględnienia specyfiki krajowych systemów płatniczych państwa członkowskie mogą objąć wyłączeniem również elektroniczne polecenia przelewu, pod warunkiem że zawsze istnieje możliwość prześledzenia drogi transferu środków pieniężnych z powrotem do płatnika, a także transfery środków pieniężnych w postaci czeków realizowanych za pomocą komputerowej analizy ich obrazu lub weksli. Zwolnienie to nie może jednak obowiązywać w przypadku, gdy karta debetowa lub kredytowa, telefon komórkowy lub inne urządzenie cyfrowe lub informatyczne (w systemie abonamentowym lub przedpłaconym) wykorzystywane są do realizacji transferu między dwiema osobami. Biorąc pod uwagę dynamiczny postęp technologiczny, należy rozważyć możliwość rozszerzenia zakresu rozporządzenia, aby objąć nim e-pieniądz oraz inne nowe metody płatnicze. [Popr. 8]

(10)  Dostawcy usług płatniczych powinni dopilnowywać, aby nie brakowało informacji o płatniku i odbiorcy oraz by były one kompletne. Aby sprawność systemów płatniczych nie uległa pogorszeniu, należy zróżnicować wymogi w zakresie weryfikacji dla transferów środków pieniężnych realizowanych za pośrednictwem rachunku i transferów środków pieniężnych realizowanych bez pośrednictwa rachunku. Aby wypośrodkować między ryzykiem wyparcia transakcji poza oficjalny obieg wskutek stosowania zbyt surowych wymogów identyfikacyjnych a potencjalnym zagrożeniem terrorystycznym, którego źródłem mogą być transfery środków pieniężnych opiewające na niewielkie kwoty, w przypadku transferów środków pieniężnych realizowanych bez pośrednictwa rachunku obowiązek weryfikacji, czy informacje o płatniku są dokładne, powinien być stosowany jedynie w przypadku ograniczać się do imienia i nazwiska lub nazwy płatnika pojedynczych transferów środków pieniężnych na kwotę ponad do 1 000 EUR. W przypadku transferów środków pieniężnych realizowanych za pośrednictwem rachunku dostawcy usług płatniczych nie powinni być zobowiązani do weryfikowania informacji o płatniku przekazywanych wraz z każdym transferem środków pieniężnym, jeżeli wypełnione zostały obowiązki wynikające z dyrektywy .../.../UE(11). [Popr. 9]

(11)  Mając na względzie przepisy unijnego prawa regulujące płatności, a mianowicie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009(12), rozporządzenie (UE) nr 260/2012(13) oraz dyrektywę 2007/64/WE(14), wystarczającym rozwiązaniem jest ustanowienie wymogu dołączania do transferów środków pieniężnych dokonywanych w ramach Unii uproszczonych informacji na temat płatnika.

(12)  Aby umożliwić organom odpowiedzialnym za zwalczanie procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w państwach trzecich ustalenie źródła środków pieniężnych wykorzystywanych w tych celach, transferom środków pieniężnych z Unii poza Unię powinny towarzyszyć pełne informacje o płatniku i odbiorcy. Organom tym należy przyznać dostęp do pełnych informacji o płatniku jedynie w celach zapobiegania przypadkom prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, badania tych przypadków i ich wykrywania.

(12a)  Organy odpowiedzialne za zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz odpowiednie organy sądowe i organy ścigania w państwach członkowskich powinny zacieśnić współpracę między sobą oraz z odpowiednimi organami państw trzecich, w tym krajów rozwijających się, aby w dalszym ciągu poprawiać przejrzystość, wymianę informacji i najlepszych praktyk. Unia powinna wspierać programy budowania potencjału w krajach rozwijających się w celu ułatwienia takiej współpracy. Należy usprawnić systemy gromadzenia dowodów oraz udostępniania danych i informacji mających znaczenie dla ścigania przestępstw bez naruszania w jakikolwiek sposób zasad pomocniczości lub proporcjonalności lub praw podstawowych w Unii. [Popr. 10]

(12b)  Dostawcy usług płatniczych płatnika, odbiorcy i pośredniczący dostawcy usług powinni dysponować odpowiednimi środkami technicznymi i organizacyjnymi w celu ochrony danych osobowych przed przypadkową utratą, zmianą, nieuprawnionym ujawnieniem lub udostępnieniem. [Popr. 11]

(13)  W przypadku transferów środków pieniężnych wykonywanych przez pojedynczego płatnika do kilku odbiorców, wysyłanych w niedrogi sposób w postaci przelewów zbiorczych obejmujących pojedyncze transfery środków pieniężnych z Unii do odbiorców spoza Unii, należy postanowić, że takie pojedyncze transfery środków pieniężnych mogą zawierać jedynie numer rachunku bankowego płatnika lub jego unikatowy identyfikator transakcji, pod warunkiem że przelew zbiorczy zawiera pełne informacje o płatniku i odbiorcy.

(14)  Aby być w stanie sprawdzić, czy wymagane informacje o płatniku i odbiorcy są dołączane do transferów środków pieniężnych, oraz pomóc w identyfikowaniu podejrzanych transakcji, dostawca usług płatniczych odbiorcy i pośredniczący dostawca usług płatniczych powinni posiadać skuteczne procedury pozwalające wykryć ewentualny brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy, zwłaszcza w przypadku licznych usług płatniczych, w celu poprawy możliwości śledzenia transferów środków pieniężnych. Skuteczne kontrole stwierdzające, czy informacje są dostępne i kompletne, w szczególności gdy zaangażowanych jest kilku dostawców usług płatniczych, mogą przyczynić się do skrócenia procedur śledczych i zwiększenia ich skuteczności, co z kolei poprawi możliwość śledzenia transferów środków pieniężnych. Właściwe organy państwa członkowskiego powinny zatem zadbać o to, by dostawcy usług płatniczych zamieszczali wymagane informacje o transakcji w transferach pieniężnych lub powiązanych komunikatach na każdym etapie łańcucha płatności. [Popr. 12]

(15)  Ze względu na potencjalne ryzyko finansowania terroryzmu, jakie generują transfery anonimowe, na dostawców usług płatniczych należy nałożyć wymóg żądania podania informacji o płatniku i odbiorcy. Zgodnie z uwzględniającym ryzyko podejściem opracowanym przez FATF należy określić obszary charakteryzujące się wyższym i niższym ryzykiem w celu skuteczniejszego zwalczania zagrożeń związanych z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Dostawca usług płatniczych odbiorcy oraz pośredniczący dostawca usług powinni zatem ustanowić skuteczne uwzględniające ryzyko procedury oraz oceniać i ważyć ryzyko, aby zasoby mogły być kierowane wprost na obszary wysokiego ryzyka, jeśli chodzi o pranie pieniędzy. Takie skuteczne, uwzględniające ryzyko procedury mające zastosowanie w przypadkach, gdy transfer środków pieniężnych nie zawiera informacji o płatniku i odbiorcy, aby być w stanie pomogą dostawcom usług płatniczych skuteczniej stwierdzić, czy dany transfer należy zrealizować, odrzucić lub zawiesić, oraz określić jakie odpowiednie dalsze kroki należy podjąć. W przypadku gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, w odniesieniu do transgranicznych relacji pomiędzy bankami korespondentami a tym dostawcą usług płatniczych stosować należy wzmocnione wymogi należytej staranności w stosunkach z klientami zgodnie z dyrektywą .../.../UE(15). [Popr. 13]

(16)  Dostawca usług płatniczych odbiorcy oraz pośredniczący dostawca usług płatniczych powinni zachowywać szczególną czujność – dokonując oceny ryzyka – gdy stwierdzą brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy oraz powinni zgłaszać właściwym organom podejrzane transakcje zgodnie z obowiązkiem przekazywania informacji określonym w dyrektywie .../.../UE(16) oraz z krajowymi środkami dokonującymi transpozycji.

(17)  Przepisy dotyczące transferów środków pieniężnych, którym nie towarzyszą informacje o płatniku lub odbiorcy lub którym towarzyszą niekompletne informacje o płatniku lub odbiorcy, mają zastosowanie bez uszczerbku dla spoczywających na dostawcach usług płatniczych i pośredniczących dostawcach usług płatniczych obowiązkach zawieszenia lub odrzucenia transferów środków pieniężnych, które naruszają przepisy prawa cywilnego, administracyjnego lub karnego. Konieczność dysponowania informacjami identyfikującymi płatnika lub odbiorcę w transakcjach z osobami fizycznymi, osobami prawnymi, trustami, fundacjami, towarzystwami ubezpieczeń wzajemnych, holdingami i podobnymi istniejącymi lub przyszłymi porozumieniami prawnymi stanowi kluczowy czynnik śledzenia przestępców, którzy w przeciwnym razie mogliby wykorzystywać struktury korporacyjne do ukrywania swojej tożsamości. [Popr. 14]

(18)  Do czasu usunięcia ograniczeń technicznych, które mogą uniemożliwiać pośredniczącym dostawcom usług płatniczych wywiązanie się z obowiązku przekazywania wszystkich otrzymanych informacji o płatniku, pośredniczący dostawcy usług płatniczych powinni ewidencjonować te informacje. Wspomniane ograniczenia techniczne powinny zostać usunięte z chwilą modernizacji systemów płatniczych. Aby przezwyciężyć ograniczenia techniczne, można zachęcać do stosowania schematu polecenia przelewu SEPA w międzybankowych przelewach między państwami członkowskimi a państwami trzecimi. [Popr. 15]

(19)  Jako że w przypadku dochodzeń w sprawach karnych ustalenie wymaganych informacji lub zaangażowanych osób może zająć miesiące, a nawet lata po wykonaniu pierwotnego transferu środków pieniężnych oraz w celu umożliwienia dostępu do istotnych dowodów w kontekście dochodzeń, dostawców usług płatniczych należy zobowiązać do ewidencjonowania informacji o płatniku i odbiorcy do celów zapobiegania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu oraz badania i wykrywania przypadków tego procederu. Okres ten powinien być ograniczony do pięciu lat, po którym wszystkie dane osobowe należy usunąć, chyba że prawo krajowe stanowi inaczej. Dalsze przechowywanie danych powinno być dozwolone przez okres maksymalnie dziesięciu lat wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu i ich wykrywania oraz do prowadzenia dochodzeń w takich sprawach. Dostawcy usług płatniczych powinni dbać o to, by dane przechowywane na mocy niniejszego rozporządzenia były wykorzystywane wyłącznie do określonych w nim celów. [Popr. 16]

(20)  W celu umożliwienia podejmowania szybkich działań w walce z terroryzmem dostawcy usług płatniczych powinni niezwłocznie odpowiadać na żądania o udzielenie informacji o płatniku kierowane przez organy odpowiedzialne za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w państwach członkowskich, w których mają siedzibę.

(21)  Liczba dni roboczych w państwie członkowskim dostawcy usług płatniczych płatnika określa liczbę dni przewidzianą na udzielenie odpowiedzi na żądanie o udzielenie informacji o płatniku.

(22)  W celu zwiększenia zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia i zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 9 grudnia 2010 r. zatytułowanym „Wzmocnienie systemów sankcji w branży usług finansowych” należy wzmocnić uprawnienia właściwych organów do przyjmowania środków nadzorczych oraz nakładania sankcji. Należy przewidzieć sankcje administracyjne, a zważywszy na znaczenie walki z procederem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu państwa członkowskie powinny określić sankcje, które są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powinny o nich informować Komisję oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) („EUNB”), ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady(17), Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) („EUNUiPPE”), ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1094/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady(18) oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) („EUNGiPW”), ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady(19).

(23)  W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania przepisów art. XXX rozdziału V należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję(20). [Popr. 17]

(24)  Liczne państwa i terytoria, które nie są częścią terytorium Unii, łączy unia walutowa z państwem członkowskim, wchodzą w skład obszaru walutowego państwa członkowskiego, albo podpisały konwencję walutową z Unią reprezentowaną przez państwo członkowskie, i działają w nich dostawcy usług płatniczych uczestniczący bezpośrednio lub pośrednio w systemach płatniczych i systemach rozrachunku takiego państwa członkowskiego. W celu uniknięcia znaczącego negatywnego wpływu na gospodarkę tych państw lub terytoriów, jaki mogłoby mieć stosowanie niniejszego rozporządzenia do transferów środków pieniężnych pomiędzy zainteresowanymi państwami członkowskimi a tymi państwami lub terytoriami, należy przewidzieć możliwość traktowania takich transferów środków pieniężnych jak transferów środków pieniężnych w obrębie danego państwa członkowskiego.

(25)  Mając na względzie zmiany, jakie należałoby wprowadzić w rozporządzeniu Parlamentu europejskiego i Rady (WE) nr 1781/2006 z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym(21), ze względów przejrzystości rozporządzenie to należy uchylić.

(26)  Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na szczeblu unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(27)  Niniejsze rozporządzenie respektuje prawa podstawowe zapisane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, zwłaszcza prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego (art. 7), prawo do ochrony danych osobowych (art. 8) i prawo do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu (art. 47), i jest zgodne z zapisanymi w niej zasadami, zwłaszcza z zasadą ne bis in idem.

(28)  W celu zapewnienia sprawnego wprowadzenia nowych ram w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia należy ustalić tak, by zbiegła się z upływem terminu transpozycji dyrektywy .../.../UE(22).

(28a)  Europejski Inspektor Ochrony Danych wydał opinię w dniu 4 lipca 2013 r.(23),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, DEFINICJE I ZAKRES STOSOWANIA

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa przepisy dotyczące informacji o płatniku i odbiorcy, które towarzyszą transferom środków pieniężnych, do celów zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, wykrywania tych przypadków i ich badania, w przypadku transferu środków pieniężnych.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)  „finansowanie terroryzmu” oznacza finansowanie terroryzmu zdefiniowane w art. 1 pkt 4) dyrektywy .../.../UE(24);

2)  „pranie pieniędzy” oznacza czynności o charakterze prania pieniędzy, o których mowa w art. 1 pkt 2) i 3) dyrektywy .../.../UE*;

3)  „płatnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną wykonującą transfer środków pieniężnych ze swojego rachunku lub składającą zlecenie transferu środków pieniężnych płatnika zgodnie z definicją w art. 4 pkt 7 dyrektywy 2007/64/WE; [Popr. 18]

4)  „odbiorca” oznacza osobę fizyczną lub prawną będącą zamierzonym odbiorcą przekazywanych środków pieniężnych odbiorcę zgodnie z definicją w art. 4 pkt 8 dyrektywy 2007/64/WE; [Popr. 19]

5)  „dostawca usług płatniczych” oznacza osobę fizyczną lub prawną świadczącą w ramach prowadzonej działalności zawodowej usługę polegającą na transferze środków pieniężnych dostawcę usług płatniczych zgodnie z definicją w art. 4 pkt 9 dyrektywy 2007/64/WE; [Popr. 20]

6)  „pośredniczący dostawca usług płatniczych” oznacza dostawcę usług płatniczych niebędącego dostawcą usług płatniczych ani płatnika, ani odbiorcy, otrzymującego i przekazującego transfer środków pieniężnych w imieniu dostawcy usług płatniczych płatnika lub odbiorcy lub innego pośredniczącego dostawcy usług płatniczych;

7)  „transfer środków pieniężnych” oznacza transakcję realizowaną drogą elektroniczną w imieniu płatnika przez dostawcę usług płatniczych w celu udostępnienia środków pieniężnych odbiorcy za pośrednictwem dostawcy usług płatniczych, w szczególności „usługę przekazu pieniężnego” oraz „polecenie zapłaty” w rozumieniu dyrektywy 2007/64/WE, bez względu na to, czy płatnik i odbiorca jest tą samą osobą; [Popr. 21]

8)  „przelew zbiorczy” oznacza pakiet kilku pojedynczych transferów środków pieniężnych zgrupowanych na potrzeby transmisji;

9)  „unikatowy identyfikator transakcji” oznacza kombinację liter lub symboli określoną przez dostawcę usług płatniczych zgodnie z protokołami systemów płatności i rozrachunku lub systemów przekazywania komunikatów wykorzystywanych do transferu środków pieniężnych, która zapewnia możliwość prześledzenia przebiegu transakcji z powrotem do płatnika i odbiorcy;

10)  „transfer środków pieniężnych między osobami” oznacza transakcję między dwiema osobami fizycznymi, które jako konsumenci działają w celach innych niż ich działalność handlowa, gospodarcza czy zawodowa. [Popr. 22]

Artykuł 3

Zakres

1.  Niniejsze rozporządzenie stosuje się do transferów środków pieniężnych w dowolnej walucie, wysyłanych lub otrzymywanych przez dostawców usług płatniczych mających siedzibę w Unii.

2.  Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do transferów środków pieniężnych wykonywanych przy użyciu karty kredytowej lub , debetowej lub przedpłaconej, talonu lub też telefonu komórkowego, e-pieniądza lub dowolnego innego urządzenia cyfrowego lub informatycznego zdefiniowanego w dyrektywie 2014/…/UE (dyrektywa o usługach płatniczych), w przypadku gdy spełnione są następujące warunki: [Popr. 23]

a)  karta lub urządzenie są wykorzystywane do dokonania zapłaty za towary i usługi na rzecz przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w danej branży; [Popr. 24]

b)  numer karty lub urządzenia towarzyszy wszystkim transferom będącym następstwem danej transakcji.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się jednak w przypadku, gdy karta kredytowa lub , debetowa lub przedpłacona, talon lub też telefon komórkowy, e-pieniądz lub dowolne inne urządzenie cyfrowe lub informatyczne są wykorzystywane do wykonania transferu środków pieniężnych między osobami. [Popr. 25]

3.  Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do osób fizycznych lub prawnych, które nie prowadzą działalności innej niż konwersja dokumentów papierowych na dane w formie elektronicznej i działają na podstawie umowy z dostawcą usług płatniczych, ani do osób fizycznych lub prawnych, które nie prowadzą działalności innej niż dostarczanie dostawcom usług płatniczych systemów przesyłania komunikatów lub innych systemów wspierających transfer środków pieniężnych lub systemów rozliczeniowych i systemów rozrachunku. [Popr. 26]

Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do transferów środków pieniężnych, w przypadku gdy:

a)  transfer środków pieniężnych wiąże się z wypłatą przez płatnika gotówki z jego własnego rachunku;

b)  środki pieniężne są przekazywane na rzecz organów publicznych jako płatność z tytułu podatków, grzywien lub innych należności w państwie członkowskim;

c)  płatnik i odbiorca są dostawcami usług płatniczych działającymi we własnym imieniu.

ROZDZIAŁ II

OBOWIĄZKI DOSTAWCÓW USŁUG PŁATNICZYCH

Sekcja 1

Obowiązki dostawcy usług płatniczych płatnika

Artykuł 4

Informacje towarzyszące transferom środków pieniężnych

1.  Dostawca usług płatniczych płatnika zapewnia, by transferowi środków pieniężnych towarzyszyły następujące informacje na temat płatnika:

a)  nazwisko lub nazwa płatnika;

b)  numer rachunku płatnika, jeżeli do obsługi transferu środków pieniężnych wykorzystano rachunek, lub unikatowy identyfikator transakcji, jeżeli do tego celu rachunku nie wykorzystano;

c)  adres płatnika, lub krajowy numer identyfikacyjny lub numer identyfikacyjny klienta lub data i miejsce urodzenia. [Popr. 27]

2.  Dostawca usług płatniczych płatnika zapewnia, by transferom środków pieniężnych towarzyszyły następujące informacje na temat odbiorcy:

a)  nazwisko lub nazwa odbiorcy; oraz

b)  numer rachunku odbiorcy, jeżeli do obsługi transakcji wykorzystano rachunek, lub unikatowy identyfikator transakcji, jeżeli do tego celu rachunku nie wykorzystano.

3.  Przed transferem środków pieniężnych dostawca usług płatniczych płatnika stosuje środki należytej staranności wobec klienta zgodnie z dyrektywą .../.../UE(25) oraz weryfikuje dokładność i kompletność informacji, o których mowa w ust. 1, na podstawie dokumentów, danych lub informacji uzyskanych z wiarygodnego i niezależnego źródła. [Popr. 28]

4.  W przypadku transferu środków pieniężnych z rachunku płatnika uznaje się, że weryfikacja, o której mowa w ust. 3, miała miejsce w następujących przypadkach:

a)  w przypadku gdy tożsamość płatnika zweryfikowano w związku z otwarciem rachunku zgodnie z art. 11 dyrektywy .../.../UE(26), a informacje uzyskane w ramach tej weryfikacji zachowano zgodnie z art. 39 tej dyrektywy;

lub

b)  w przypadku gdy do płatnika stosuje się art. 12 ust. 5 dyrektywy .../.../UE*.

5.  Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 3, w przypadku transferów środków pieniężnych niewykonywanych z rachunku dostawca usług płatniczych płatnika nie weryfikuje jednak informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli kwota transferu nie przekracza 1 000 EUR i dany transfer środków pieniężnych zdaje się nie być powiązany z innymi transferami środków pieniężnych, opiewającymi – wraz z przedmiotowym transferem sprawdza przynajmniej imię i nazwisko lub nazwę płatnika w przypadku transferów środków pieniężnych na kwotę do 1 000 EUR oraz wszystkie informacje dotyczące płatnika i odbiorcy, o których mowa w ust. 1, jeżeli na transakcję składa się kilka operacji, które wydają się być powiązane lub opiewają na kwotę przekraczającą 1 000 EUR. [Popr. 29]

Artykuł 5

Transfery środków pieniężnych w obrębie Unii

1.  Bez uszczerbku dla wymogów informacyjnych określonych w art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 5 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 260/2012, na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 4 ust. 1 i 2, w przypadku gdy dostawca (dostawcy) usług płatniczych zarówno płatnika, jak i odbiorcy ma (mają) siedzibę na terenie Unii, w momencie realizacji transferu środków pieniężnych podaje podaje się wyłącznie numer imię i nazwisko lub nazwę oraz numer rachunku płatnika i odbiorcy lub jego unikatowy identyfikator unikatowy identyfikator transakcji. [Popr. 30]

2.  Niezależnie od przepisów ust. 1 w przypadku ustalenia wyższego ryzyka, o którym mowa w art. 16 ust. 2 lub 3 dyrektywy .../.../UE(27) lub w załączniku III do tej dyrektywy, dostawca usług płatniczych płatnika udostępnia wymaga pełnych informacji o płatniku i odbiorcy lub na wniosek dostawcy usług płatniczych odbiorcy lub pośredniczącego dostawcy usług płatniczych udostępnia informacje o płatniku lub odbiorcy zgodnie z art. 4 w terminie trzech dni roboczych od otrzymania tego wniosku. [Popr. 31]

Artykuł 6

Transfery środków pieniężnych poza Unię

1.  W przypadku przelewów zbiorczych wykonywanych przez pojedynczego płatnika, w sytuacji gdy dostawcy usług płatniczych odbiorców mają siedzibę poza obszarem Unii, do pojedynczych transferów zgrupowanych w ramach przelewu zbiorczego nie stosuje się art. 4 ust. 1 i 2, pod warunkiem że przelew zbiorczy zawiera informacje, o których mowa w tym artykule, a pojedyncze transfery opatrzone są numerem rachunku płatnika lub jego unikatowym identyfikatorem transakcji.

2.  Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 4 ust. 1 i 2, w przypadku gdy dostawca usług płatniczych odbiorcy ma siedzibę poza obszarem Unii, transferom środków pieniężnych do maksymalnej wysokości 1 000 EUR towarzyszą wyłącznie następujące informacje: [Popr. 32]

a)  imię i nazwisko lub nazwa płatnika;

b)  imię i nazwisko lub nazwa odbiorcy;

c)  numer rachunku zarówno płatnika, jak i odbiorcy, lub unikatowy identyfikator transakcji.

Informacje te nie muszą być weryfikowane pod kątem prawidłowości, chyba że istnieje podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Sekcja 2

Obowiązki dostawcy usług płatniczych odbiorcy

Artykuł 7

Wykrywanie brakujących informacji o płatniku i odbiorcy

1.  Dostawca usług płatniczych odbiorcy sprawdza, czy pola dotyczące informacji o płatniku i odbiorcy w systemie przekazywania komunikatów lub systemie płatności i rozrachunku wykorzystywanym do realizacji transferu środków pieniężnych zostały wypełnione z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych zgodnie z wewnętrznie ustanowionymi uwzględniającymi ryzyko procedurami przeciwdziałania nadużyciom w ramach konwencji tego systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatności i rozrachunku. [Popr. 33]

2.  Dostawca usług płatniczych odbiorcy posiada skuteczne procedury pozwalające wykryć ewentualny brak następujących informacji o płatniku i odbiorcy:

a)  w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę w obrębie Unii – informacji wymaganych na mocy art. 5;

b)  w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii – informacji o płatniku i odbiorcy, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, oraz , w stosownych przypadkach, informacji wymaganych na mocy art. 14; oraz

c)  w odniesieniu do przelewów zbiorczych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii – informacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 w odniesieniu do przelewu zbiorczego.

3.  W przypadku transferów środków pieniężnych na kwotę ponad 1 000 EUR, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, dostawca usług płatniczych odbiorcy weryfikuje tożsamość odbiorcy, jeżeli jego tożsamość nie została jeszcze zweryfikowana.

4.  W przypadku transferów w maksymalnej wysokości 1 000 EUR, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, dostawca usług płatniczych odbiorcy nie musi weryfikować informacji dotyczących odbiorcy, chyba że istnieje podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Państwa członkowskie mogą obniżyć lub znieść ten próg, jeżeli w krajowej ocenie ryzyka zalecono nasilenie kontroli transferów środków pieniężnych niewykonywanych z rachunku. Państwa członkowskie korzystające z tego odstępstwa informują o tym Komisję. [Popr. 34]

4a.  W przypadku gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę w państwie trzecim o podwyższonym poziomie ryzyka, w odniesieniu do transgranicznych relacji pomiędzy bankami korespondentami a tym dostawcą usług płatniczych stosuje się wzmocnione wymogi należytej staranności w stosunkach z klientami zgodnie z dyrektywą .../.../UE(28). [Popr. 35]

Artykuł 8

Transfery środków pieniężnych z brakującymi lub niekompletnymi informacjami o płatniku i odbiorcy

1.  Dostawca usług płatniczych odbiorcy w oparciu o czynniki ryzyka określone w art. 16 ust. 2 dyrektywy .../.../UE(29) i w załączniku III do tej dyrektywy ustanawia skuteczne, uwzględniające ryzyko procedury pozwalające stwierdzić, kiedy należy wykonać, odrzucić lub zawiesić transfer środków pieniężnych, w przypadku którego brakuje wymaganych kompletnych informacji o płatniku i odbiorcy, oraz określić odpowiednie dalsze kroki. [Popr. 36]

Dostawca usług płatniczych płatnika i dostawca usług płatniczych odbiorcy w każdym przypadku przestrzegają obowiązującego prawa lub przepisów administracyjnych dotyczących prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, w szczególności rozporządzenia (WE) nr 2580/2001, rozporządzenia (WE) nr 881/2002 i dyrektywy .../.../UE*. [Popr. 37]

Jeśli dostawca usług płatniczych odbiorcy, otrzymując transfer środków pieniężnych, stwierdzi brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy wymaganych na mocy art. 4 ust. 1 i 2, art. 5 ust. 1 i art. 6 lub uzna, że informacji tych nie udzielono z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych w ramach konwencji systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatności i rozrachunku, odrzuca lub zawiesza taki transfer lub i zwraca się o przekazanie pełnych informacji o płatniku i odbiorcy przed zrealizowaniem transakcji płatniczej. [Popr. 38]

2.  Jeśli dany dostawca usług płatniczych regularnie nie przekazuje wymaganych kompletnych informacji o płatniku, dostawca usług płatniczych odbiorcy podejmuje kroki, które mogą początkowo polegać na wystosowaniu ostrzeżeń i wyznaczeniu terminów, a następnie albo odrzuca wszystkie kolejne transfery środków pieniężnych od tego dostawcy usług płatniczych, albo podejmuje decyzję o ewentualnym ograniczeniu lub zerwaniu swoich stosunków handlowych z tym dostawcą usług płatniczych. [Popr. 39]

Dostawca usług płatniczych odbiorcy informuje o tym fakcie organy odpowiedzialne za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Artykuł 9

Ocena i sprawozdawczość

Dokonując oceny tego, czy dany transfer środków pieniężnych lub jakakolwiek związana z nim transakcja budzą podejrzenia i muszą zostać zgłoszone jednostce analityki finansowej, dostawca usług płatniczych odbiorcy, zgodnie z uwzględniającymi ryzyko procedurami dostawców usług płatniczych, jako jedną z okoliczności okoliczność uwzględnia brakujące lub niekompletne informacje o płatniku i odbiorcy. Dostawca usług płatniczych w swoich skutecznych uwzględniających ryzyko procedurach skupia się również na innych czynnikach ryzyka określonych w art. 16 ust. 3 dyrektywy .../.../UE(30) i w załączniku III do tej dyrektywy oraz podejmuje odpowiednie środki. [Popr. 40]

Sekcja 3

Obowiązki pośredniczących dostawców usług płatniczych

Artykuł 10

Zachowanie informacji o płatniku i odbiorcy wraz z transferem środków pieniężnych

Pośredniczący dostawcy usług płatniczych zapewniają zachowywanie wraz z transferem środków pieniężnych wszystkich otrzymanych informacji o płatniku i odbiorcy, które towarzyszą temu transferowi.

Artykuł 11

Wykrywanie brakujących informacji o płatniku i odbiorcy

1.  Pośredniczący dostawca usług płatniczych sprawdza, czy pola dotyczące informacji o płatniku i odbiorcy w systemie przekazywania komunikatów lub systemie płatności i rozrachunku wykorzystywanym do realizacji transferu środków pieniężnych zostały wypełnione z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych w ramach konwencji tego systemu.

2.  Pośredniczący dostawca usług płatniczych posiada skuteczne procedury pozwalające wykryć ewentualny brak lub niekompletność następujących informacji o płatniku i odbiorcy: [Popr. 41]

a)  w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę w obrębie Unii – informacji wymaganych na mocy art. 5;

b)  w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii – informacji o płatniku i odbiorcy, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, lub, w stosownych przypadkach, informacji wymaganych na mocy art. 14;

oraz

c)  w odniesieniu do przelewów zbiorczych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii – informacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 w odniesieniu do przelewu zbiorczego.

Artykuł 12

Transfery środków pieniężnych z brakującymi lub niekompletnymi informacjami o płatniku i odbiorcy

1.  Pośredniczący dostawca usług płatniczych ustanawia skuteczne, uwzględniające ryzyko procedury pozwalające stwierdzić, kiedy należy wykonać, odrzucić lub zawiesić transfer środków pieniężnych, w przypadku którego brakuje wymaganych informacji o płatniku i odbiorcy czy brakuje informacji o płatniku i odbiorcy lub czy otrzymane informacje na ich temat są niekompletne, oraz określić podejmuje odpowiednie dalsze kroki. [Popr. 42]

Jeśli pośredniczący dostawca usług płatniczych, otrzymując transfer środków pieniężnych, stwierdzi brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy wymaganych na mocy art. 4 ust. 1 i 2, art. 5 ust. 1 i art. 6 lub uzna, że informacji tych nie udzielono z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych zgodnie z konwencjami systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatności i rozrachunku, odrzuca lub zawiesza taki transfer lub i zwraca się o przekazanie pełnych informacji o płatniku i odbiorcy przed zrealizowaniem transakcji płatniczej. [Popr. 43]

2.  Jeśli dany dostawca usług płatniczych regularnie nie przekazuje wymaganych informacji o płatniku, pośredniczący dostawca usług płatniczych podejmuje kroki, które mogą początkowo polegać na wystosowaniu ostrzeżeń i wyznaczeniu terminów, a następnie albo odrzuca wszystkie przyszłe transfery środków pieniężnych od tego dostawcy usług płatniczych, albo podejmuje decyzję o ewentualnym ograniczeniu lub zerwaniu swoich stosunków handlowych z tym dostawcą usług płatniczych.

Pośredniczący dostawca usług płatniczych informuje o tym fakcie organy odpowiedzialne za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Artykuł 13

Ocena i sprawozdawczość

Dokonując oceny tego, czy dany transfer środków pieniężnych lub jakakolwiek związana z nim transakcja budzą podejrzenia i muszą zostać zgłoszone jednostce analityki finansowej, pośredniczący dostawca usług płatniczych jako okoliczność uwzględnia brakujące lub niekompletne informacje o płatniku i odbiorcy.

Artykuł 14

Ograniczenia techniczne

1.  Niniejszy artykuł stosuje się w przypadku, gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, a pośredniczący dostawca usług płatniczych ma siedzibę w Unii.

2.  Pośredniczący dostawca usług płatniczych może stosować system płatności z ograniczeniami technicznymi, który nie pozwala na dołączanie do transferu środków pieniężnych informacji o płatniku, do przesyłania transferów środków pieniężnych do dostawcy usług płatniczych odbiorcy, chyba że w momencie otrzymania transferu środków pieniężnych stwierdzi brak lub niekompletność informacji na temat płatnika wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia.

3.  W przypadku gdy pośredniczący dostawca usług płatniczych w momencie otrzymania transferu środków pieniężnych stwierdzi brak lub niekompletność informacji o płatniku wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia, stosuje on system płatniczy z ograniczeniami technicznymi tylko wówczas, jeśli jest w stanie powiadomić o tym fakcie dostawcę usług płatniczych odbiorcy, czy to za pośrednictwem systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatniczego zapewniającego możliwość przesłania informacji na ten temat, czy też przy zastosowaniu innej procedury, pod warunkiem że obaj dostawcy usług płatniczych zatwierdzili lub uzgodnili taki sposób komunikacji.

4.  W przypadku gdy pośredniczący dostawca usług płatniczych stosuje system płatniczy z ograniczeniami technicznymi, udostępnia on dostawcy usług płatniczych odbiorcy na jego wniosek wszelkie otrzymane informacje o płatniku, niezależnie od tego, czy są one kompletne czy też nie, w terminie trzech dni roboczych od otrzymania tego wniosku.

ROZDZIAŁ III

WSPÓŁPRACA I PROWADZENIE DOKUMENTACJI

Artykuł 15

Obowiązki w zakresie współpracy i równoważność [Popr. 44]

1.   Dostawcy usług płatniczych oraz pośredniczący dostawcy usług płatniczych udzielają, niezwłocznie i zgodnie z wymogami proceduralnymi określonymi w prawie krajowym państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, pełnej odpowiedzi wyłącznie na zapytania organów odpowiedzialnych w tym państwie członkowskim za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, dotyczące informacji wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia. Muszą zostać wprowadzone specjalne zabezpieczenia gwarantujące, że taka wymiana informacji odbywa się zgodnie z wymogami ochrony danych. Żadne inne organy ani osoby zewnętrzne nie mają dostępu do danych przechowywanych przez dostawców usług płatniczych. [Popr. 45]

1a.  Jako że znaczna część nielegalnych przepływów finansowych trafia do rajów podatkowych, Unia powinna zwiększyć nacisk na te kraje, aby współpracowały w celu zwalczania takich nielegalnych przepływów finansowych i poprawienia przejrzystości. [Popr. 46]

1b.  Dostawcy usług płatniczych mający siedzibę w Unii stosują niniejsze rozporządzenie do swoich jednostek zależnych i oddziałów działających w państwach trzecich, których nie uznaje się za równoważne.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących uznania ram prawnych i nadzorczych jurysdykcji znajdujących się poza Unią za równoważne wymogom niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 22a. [Popr. 47]

Artykuł 15a

Ochrona danych

1.  W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w ramach niniejszego rozporządzenia dostawcy usług płatniczych wypełniają swoje zadania do celów niniejszego rozporządzenia zgodnie z prawem krajowym transponującym dyrektywę 95/46/WE.

2.  Dostawcy usług płatniczych dbają o to, by dane przechowywane na mocy niniejszego rozporządzenia były wykorzystywane wyłącznie do określonych w nim celów i w żadnym przypadku nie były wykorzystywane do celów handlowych.

3.  Organy odpowiedzialne za ochronę danych posiadają uprawnienia, obejmujące prawo pośredniego dostępu, do badania – z urzędu bądź na podstawie skargi – wszelkich roszczeń dotyczących problemów z przetwarzaniem danych osobowych. Uprawnienia te powinny w szczególności obejmować dostęp do zbioru danych przechowywanych przez dostawcę usług płatniczych i właściwe organy krajowe. [Popr. 48]

Artykuł 15b

Przekazywanie danych osobowych do państw trzecich lub organizacji międzynarodowych

Przekazanie danych osobowych do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, które nie zapewniają odpowiedniego stopnia ochrony w rozumieniu art. 25 dyrektywy 95/46/WE, może nastąpić jedynie w sytuacji, gdy:

a)  wprowadzone są odpowiednie środki ochrony i zabezpieczenia danych oraz

b)  organ nadzorczy po dokonaniu oceny wyżej wspomnianych środków i zabezpieczeń udzielił uprzedniego zezwolenia na przekazanie danych. [Popr. 49]

Artykuł 16

Prowadzenie dokumentacji

Informacji o płatniku i odbiorcy nie można przechowywać dłużej, niż jest to bezwzględnie konieczne. Dostawca usług płatniczych płatnika oraz dostawca usług płatniczych odbiorcy przechowują dokumentację zawierającą informacje, o których mowa w art. 4, 5, 6 i 7 przez maksymalnie pięć lat. W przypadkach, o których mowa w art. 14 ust. 2 i 3, pośredniczący dostawca usług płatniczych przechowuje przez okres pięciu lat dokumentację zawierającą wszystkie otrzymane informacje. Po upływie tego okresu dane osobowe zostają usunięte, chyba że przepisy prawa krajowego stanowią inaczej, w którym to przypadku prawo krajowe określa okoliczności, w jakich dostawcy usług płatniczych mogą lub muszą w dalszym ciągu przechowywać te dane. Państwa członkowskie mogą dopuścić dalsze przechowywanie danych lub wymagać ich dalszego przechowywania przez dalszy okres tylko w wyjątkowych okolicznościach, gdy podano uzasadnione powody i tylko wówczas, jeśli jest to konieczne do zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, lub też wykrywania lub badania tych przypadków. Maksymalny okres przechowywania danych po wykonaniu transferu środków pieniężnych nie może przekroczyć dziesięciu lat, a dane osobowe przechowuje się zgodnie z prawem krajowym transponującym dyrektywę 95/46/WE. [Popr. 50]

Dostawcy usług płatniczych płatnika, odbiorcy i pośredniczący dostawcy usług dysponują odpowiednimi środkami technicznymi i organizacyjnymi w celu ochrony danych osobowych przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem lub przypadkową utratą, zmianą, nieuprawnionym ujawnieniem lub udostępnieniem. [Popr. 51]

Informacje o płatniku lub odbiorcy gromadzone przez dostawców usług płatniczych płatnika, odbiorcy i pośredniczących dostawców usług płatniczych są usuwane po upływie okresu przechowywania danych. [Popr. 52]

Artykuł 16a

Dostęp do informacji i poufność

1.  Dostawcy usług płatniczych dbają o to, by informacje gromadzone do celów niniejszego rozporządzenia były dostępne wyłącznie dla wyznaczonych osób lub ograniczone do osób absolutnie niezbędnych do wykonania podjętego zadania.

2.  Dostawcy usług płatniczych dbają o przestrzeganie poufności przetwarzanych danych.

3.  Osoby mające dostęp do danych osobowych płatnika lub odbiorcy i zajmujące się ich przetwarzaniem przestrzegają zasad poufności przetwarzania danych i wymogów ochrony danych.

4.  Właściwe organy dopilnowują, aby osoby, które regularnie gromadzą lub przetwarzają dane osobowe, były objęte specjalistycznym szkoleniem z zakresu ochrony danych. [Popr. 53]

ROZDZIAŁ IV

SANKCJE I MONITOROWANIE

Artykuł 17

Sankcje

1.  Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące środków i sankcji administracyjnych mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.  W przypadku gdy dostawcy usług płatniczych podlegają określonym obowiązkom, państwa członkowskie zapewniają możliwość stosowania – w przypadku naruszenia tych obowiązków – sankcji wobec członków ich organów zarządzających oraz wszelkich innych osób fizycznych, które w świetle prawa krajowego ponoszą odpowiedzialność za naruszenie.

3.  Państwa członkowskie zgłaszają przepisy, o których mowa w ust. 1, Komisji oraz wspólnemu komitetowi EUNB, EUNUiPPE i EUNGiPW do dnia ...(31). Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję oraz wspólny komitet EUNB, EUNUiPPE i EUNGiPW o wszelkich późniejszych zmianach tych przepisów.

4.  Właściwe organy muszą posiadać wszelkie uprawnienia dochodzeniowe, które są niezbędne do wykonywania ich funkcji. Wykonując swoje uprawnienia do nakładania sankcji, właściwe organy współpracują ściśle ze sobą w celu zapewnienia pożądanej skuteczności sankcji lub środków oraz koordynują swoje działania w przypadku postępowań obejmujących sprawy transgraniczne.

Artykuł 18

Przepisy szczegółowe

1.  Przepisy niniejszego artykułu stosuje się do następujących naruszeń:

a)  wielokrotne nieuwzględnienie wymaganych informacji o płatniku i odbiorcy przez dostawcę usług płatniczych, z naruszeniem art. 4, 5 i 6; [Popr. 54]

b)  poważne uchybienie obowiązkowi zapewnienia prowadzenia dokumentacji zgodnie z art. 16 ze strony dostawców usług płatniczych;

c)  niewprowadzenie przez dostawcę usług płatniczych skutecznych, uwzględniających ryzyko polityk i procedur wymaganych na mocy art. 8 i 12;

ca)  poważne uchybienie zachowaniu zgodności z art. 11 i 12 przez pośredniczących dostawców usług płatniczych. [Popr. 55]

2.  W przypadkach, o których mowa w ust. 1, możliwe do zastosowania środki administracyjne i sankcje obejmują co najmniej:

a)  publiczne oświadczenie wskazujące osobę fizyczną lub prawną oraz charakter naruszenia;

b)  nakaz zobowiązujący osobę fizyczną lub prawną do zaprzestania danego postępowania oraz do powstrzymania się od ponownego podejmowania tego postępowania;

c)  w przypadku dostawcy usług płatniczych – cofnięcie udzielonego dostawcy zezwolenia;

d)  nałożenie na członka organu zarządzającego dostawcy usług płatniczych bądź na jakąkolwiek inną osobę fizyczną, których uznano za odpowiedzialnych za naruszenie, czasowego zakazu sprawowania funkcji w przedsiębiorstwie dostawcy usług płatniczych;

e)  w przypadku osoby prawnej – administracyjne sankcje finansowe do maksymalnej wysokości 10 % całkowitego rocznego obrotu tej osoby prawnej w poprzednim roku obrotowym; jeżeli osoba prawna jest jednostką zależną jednostki dominującej, całkowity roczny obrót stanowi kwota całkowitego rocznego obrotu wynikająca ze skonsolidowanego sprawozdania finansowego ostatecznej jednostki dominującej za poprzedni rok obrotowy;

f)  w przypadku osoby fizycznej – administracyjne sankcje finansowe do maksymalnej wysokości 5 000 000 EUR lub, w państwach członkowskich, w których euro nie jest walutą urzędową, równowartość tej kwoty w walucie krajowej na dzień ...(32);

g)  administracyjne sankcje finansowe do maksymalnej wysokości równej dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia, o ile można je ustalić.

Artykuł 19

Publikacja informacji o nałożonych sankcjach

Właściwe organy publikują bez zbędnej zwłoki informacje o sankcjach i środkach administracyjnych nałożonych w przypadkach, o których mowa w art. 17 i art. 18 ust. 1, w tym informacje o rodzaju i charakterze naruszenia oraz tożsamości osób odpowiedzialnych za naruszenie, publikuje się bez zbędnej zwłoki, chyba że opublikowanie tych informacji stanowiłoby poważne zagrożenie dla stabilności rynków finansowych jeżeli po dokonaniu oceny w poszczególnych przypadkach jest to konieczne i proporcjonalne. [Popr. 56]

W przypadku gdy publikacja wspomnianych informacji wyrządziłaby niewspółmierną szkodę zaangażowanym stronom, właściwe organy publikują informacje o nałożonych sankcjach w sposób anonimowy.

W przypadku nałożenia lub zastosowania przez właściwy organ państwa członkowskiego kary administracyjnej lub innego środka zgodnie z art. 17 i 18 organ ten powiadamia EUNB o tej karze lub środku oraz o okolicznościach ich nałożenia lub zastosowania. EUNB wprowadza takie zgłoszenie do centralnej bazy danych o karach administracyjnych ustanowionej zgodnie z art. 69 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE(33) i stosuje do danego zgłoszenia takie same procedury jak do wszelkich innych opublikowanych kar. [Popr. 57]

Artykuł 20

Stosowanie sankcji przez właściwe organy

Przy ustalaniu rodzaju sankcji lub środków administracyjnych oraz wysokości administracyjnych sankcji finansowych, właściwe organy uwzględniają wszelkie istotne okoliczności, w tym:

a)  wagę naruszenia i czas jego trwania;

b)  stopień odpowiedzialności osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie;

c)  sytuację finansową odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej, której wyznacznikiem jest wysokość całkowitych obrotów odpowiedzialnej osoby prawnej lub rocznych dochodów odpowiedzialnej osoby fizycznej;

d)  skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez odpowiedzialną osobę fizyczną lub prawną, o ile można je ustalić;

e)  straty poniesione przez osoby trzecie w wyniku naruszenia, jeżeli można je ustalić;

f)  gotowości odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej do współpracy z właściwym organem;

g)  uprzednie naruszenia popełnione przez odpowiedzialną osobę fizyczną lub prawną.

Artykuł 21

Zgłaszanie naruszeń

1.  Państwa członkowskie ustanawiają skuteczne mechanizmy sprzyjające zgłaszaniu właściwym organom naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia: . W celu ochrony danych przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, przypadkową utratą, zmianą lub bezprawnym ujawnieniem wdraża się odpowiednie środki techniczne i organizacyjne. [Popr. 58]

2.  Mechanizmy, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej:

a)  szczególne procedury odbierania zgłoszeń o naruszeniach oraz działania następcze;

b)  stosowną ochronę informatorów i osób, które ujawniają potencjalne lub popełnione naruszenia; [Popr. 59]

c)  ochronę danych osobowych zarówno osoby dokonującej zgłoszenia naruszeń, jak i osoby, której zarzuca się popełnienie naruszenia, zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie 95/46/WE.

3.  Dostawcy usług płatniczych we współpracy z właściwymi organami ustanawiają odpowiednie procedury wewnętrzne zapewniające ich pracownikom możliwość zgłaszania naruszeń wewnątrz firmy za pośrednictwem specjalnego bezpiecznego, niezależnego i zapewniającego anonimowość kanału. [Popr. 60]

Artykuł 22

Monitorowanie

1.  Państwa członkowskie zobowiązują właściwe organy do skutecznego monitorowania przestrzegania wymogów niniejszego rozporządzenia i podejmowania niezbędnych środków w celu zapewnienia przestrzegania tych wymogów. EUNB może zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 wydać wytyczne dotyczące procesów wdrażania niniejszego rozporządzenia, uwzględniając najlepsze praktyki państw członkowskich. [Popr. 61]

1a.  Komisja koordynuje i starannie monitoruje stosowanie niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do dostawców usług płatniczych spoza Unii oraz w stosownych przypadkach zacieśnia współpracę z organami państw trzecich odpowiedzialnymi za badanie naruszeń przepisów i nakładanie za nie kar na podstawie art. 18. [Popr. 62]

1b.  Do dnia 1 stycznia 2017 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania rozdziału IV ze szczególnym uwzględnieniem przypadków transgranicznych, dostawców usług płatniczych z państw trzecich oraz wykonywania przez ich krajowe właściwe organy uprawnień dochodzeniowych i uprawnień w zakresie nakładania kar. W przypadku zagrożenia naruszeniem przepisów w zakresie przechowywania danych Komisja podejmuje odpowiednie i skuteczne działania, w tym przedstawia wniosek w sprawie zmiany niniejszego rozporządzenia. [Popr. 63]

Artykuł 22a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 15 ust. 1a, powierza się Komisji na czas nieokreślony od ...(34).

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 15 ust. 1a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 15 ust. 1a wchodzi w życie tylko wtedy, kiedy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub kiedy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten zostaje przedłużony o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. [Popr. 64]

ROZDZIAŁ V

UPRAWNIENIA WYKONAWCZE

Artykuł 23

Procedura komitetowa

1.  Komisję wspomaga Komitet ds. Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowania Terroryzmu („komitet”). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, pod warunkiem że przepisy wykonawcze przyjęte zgodnie z określoną w nim procedurą nie zmieniają podstawowych przepisów niniejszego rozporządzenia. [Popr. 65]

ROZDZIAŁ VI

ODSTĘPSTWA

Artykuł 24

Umowy z terytoriami lub państwami wymienionymi niewymienionymi w art. 355 Traktatu [Popr. 66]

1.  Bez uszczerbku dla art. 15 ust. 1a Komisja, w przypadku udokumentowanej równoważności, może upoważnić państwo członkowskie do zawarcia umów z państwem lub terytorium, które nie stanowi części terytorium Unii, o którym mowa w art. 355 Traktatu, zawierających odstępstwa od przepisów niniejszego rozporządzenia, aby umożliwić traktowanie transferów środków pieniężnych pomiędzy tym państwem lub terytorium a danym państwem członkowskim jak transferów środków pieniężnych w obrębie tego państwa członkowskiego. [Popr. 67]

Upoważnienie do zawarcia tych umów może zostać udzielone tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

a)  dane państwo lub terytorium łączy unia walutowa z danym państwem członkowskim, wchodzi ono w skład obszaru walutowego tego państwa członkowskiego lub podpisało konwencję walutową z Unią reprezentowaną przez państwo członkowskie;

b)  dostawcy usług płatniczych w danym państwie lub na danym terytorium uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w systemach płatności i rozrachunku w tym państwie członkowskim;

oraz

c)  dane państwo lub terytorium wymaga od dostawców usług płatniczych podlegających jego jurysdykcji stosowania takich samych zasad jak te, które ustanowiono na mocy niniejszego rozporządzenia.

2.  Państwo członkowskie pragnące zawrzeć umowę, o której mowa w ust. 1, kieruje odpowiedni wniosek do Komisji i przekazuje jej wszystkie niezbędne informacje.

Po otrzymaniu przez Komisję wniosku państwa członkowskiego transfery środków pieniężnych pomiędzy tym państwem członkowskim a państwem lub terytorium, którego dotyczy wniosek, są tymczasowo – do czasu podjęcia decyzji zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule – traktowane jak transfery środków pieniężnych w obrębie tego państwa członkowskiego.

Jeśli Komisja uzna, że nie posiada wszystkich niezbędnych informacji, zwraca się do danego państwa członkowskiego w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania wniosku i określa wymagane dodatkowo informacje.

Gdy Komisja dysponuje już wszystkimi informacjami, jakie uzna za konieczne do rozpatrzenia wniosku, w ciągu jednego miesiąca powiadamia państwo członkowskie, które złożyło wniosek, o tym fakcie i przekazuje wniosek pozostałym państwom członkowskim.

3.  W ciągu trzech miesięcy od powiadomienia, o którym mowa w ust. 2 akapit czwarty, Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 23 ust. 2, podejmuje decyzję, czy udzielić państwu członkowskiemu upoważnienia do zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

W każdym przypadku Komisja podejmuje decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, w ciągu 18 miesięcy od otrzymania wniosku.

3a.  Zapewnia się nieprzerwane stosowanie już obowiązujących zatwierdzonych decyzji dotyczących terytoriów zależnych lub stowarzyszonych, a mianowicie decyzji wykonawczej Komisji 2012/43/UE(35), decyzji Komisji 2010/259/WE(36) oraz decyzji Komisji 2008/982/WE(37). [Popr. 68]

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 25

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku.

Artykuł 26

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia ...(38).

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Tabela korelacji, o której mowa w art. 25.

(1) Dz.U. C 166 z 12.6.2013, s. 2. (2) Dz.U. C 271 z 19.9.2013, s. 31. (3) Dz.U. C 166 z 12.6.2013, s. 2. (4) Dz.U. C 271 z 19.9.2013, s. 31. (5) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. (6) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (Dz.U. L 344 z 28.12.2001, s. 70). (7) Rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i Talibami i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001 zakazujące wywozu niektórych towarów i usług do Afganistanu, wzmacniające zakaz lotów i rozszerzające zamrożenie funduszy i innych środków finansowych w odniesieniu do Talibów w Afganistanie (Dz.U. L 139 z 29.5.2002, s. 9). (8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady .../.../UE z dnia ... w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (Dz.U. L ..., s. ...). (9) Numer, data i odniesienie do Dz.U. dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (10) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31). (11) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2560/2001 (Dz.U. L 266 z 9.10.2009, s. 11). (13) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiające wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 924/2009 (Dz.U. L 94 z 30.3.2012, s. 22). (14) Dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego zmieniająca dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylająca dyrektywę 97/5/WE (Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1). (15) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (16) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (17) Rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12). (18) Rozporządzenie (UE) nr 1094/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48). (19) Rozporządzenie (UE) nr 1095/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84). (20) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). (21) Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1. (22) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (23) Dz.U. C 32 z 4.2.2014, s. 9. (24) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (25) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (26) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (27) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (28) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (29) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (30) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025. (31) Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (32) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (33) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338). (34) Dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. (35) Decyzja wykonawcza Komisji 2012/43/UE z dnia 25 stycznia 2012 r. upoważniająca Królestwo Danii do zawierania umów z Grenlandią i Wyspami Owczymi w sprawie traktowania przekazów pieniężnych pomiędzy Danią a każdym z tych terytoriów jak przekazów pieniężnych w obrębie Danii, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 24 z 27.1.2012, s. 12). (36) Decyzja Komisji 2010/259/UE z dnia 4 maja 2010 r. upoważniająca Republikę Francuską do zawarcia umowy z Księstwem Monako pozwalającej na traktowanie przekazów pieniężnych pomiędzy Republiką Francuską a Księstwem Monako jak przekazów pieniężnych w obrębie Republiki Francuskiej, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 112 z 5.5.2010, s. 23). (37) Decyzja Komisji 2008/982/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. upoważniająca Zjednoczone Królestwo do zawarcia umowy z Baliwatem Jersey, Baliwatem Guernsey i wyspą Man w sprawie traktowania przekazów pieniężnych pomiędzy Zjednoczonym Królestwem a każdym z tych terytoriów jak przekazów pieniężnych w obrębie Zjednoczonego Królestwa zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 352 z 31.12.2008, s. 34). (38) Data transpozycji dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (COM(2013)0045) – C7-0032/2013 – 2013/0025(COD))

P7_TA(2014)0191 A7-0150/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2013)0045),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0032/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 17 maja 2013 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 23 maja 2013 r.(2),

–   uwzględniając zobowiązania przyjęte na szczycie G8, który odbył się w czerwcu 2013 r. w Irlandii Północnej,

–  uwzględniając zalecenia Komisji z dnia 6 grudnia 2012 r. w sprawie agresywnego planowania podatkowego,

–  uwzględniając sprawozdanie z postępu prac z dnia 5 września 2013 r. sporządzone przez Sekretarza Generalnego OECD dla G20,

–  uwzględniając opinię Komisji Gospodarczej i Monetarnej z dnia 9 grudnia 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy zmieniającej dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG w odniesieniu do ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności przez niektóre duże spółki oraz grupy,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zgodnie z art. 51 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej i Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Rozwoju i Komisji Prawnej (A7-0150/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(3),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(4),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(5),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Masowy przepływ brudnych nielegalnych pieniędzy może szkodzić stabilności i wiarygodności sektora finansowego oraz stanowić zagrożenie dla rynku wewnętrznego i międzynarodowego rozwoju. Terroryzm uderza w same fundamenty naszego społeczeństwa. Przepływy nielegalnych pieniędzy znacznie ułatwia istnienie sekretnych struktur korporacyjnych działających w jurysdykcjach zapewniających tajemnicę transakcji i za pośrednictwem takich jurysdykcji, które często określa się też mianem rajów podatkowych. Oprócz dalszego rozwijania instrumentów prawnokarnych rezultaty mogą przynieść również na szczeblu Unii niezbędne są działania zapobiegawcze prowadzone poprzez system finansowy, które mogą przynieść komplementarne wyniki. Jednak podejście prewencyjne powinno być ukierunkowane i proporcjonalne oraz nie powinno prowadzić do ustanowienia kompleksowego systemu kontrolowania całej ludności. [Popr. 1]

(2)  Działania przestępców i ich wspólników podejmowane w celu ukrycia pochodzenia dochodów z przestępstwa lub przeznaczenia pieniędzy pochodzących z legalnych lub nielegalnych źródeł na cele terrorystyczne mogą stanowić poważne zagrożenie dla solidności, rzetelności i stabilności instytucji kredytowych i finansowych oraz dla zaufania do całego systemu finansowego. Jeśli na poziomie Unii nie zostaną przyjęte określone środki koordynujące, osoby zajmujące się praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu mogą się starać wykorzystywać swobodę przepływu kapitału i swobodę świadczenia usług finansowych, które stanowią część zintegrowanego obszaru finansowego, aby ułatwić sobie prowadzenie działalności przestępczej. Z tego względu na poziomie Unii niezbędne są określone środki koordynujące. Jednocześnie przeciwwagą dla celów polegających na ochronie społeczeństwa przed przestępcami oraz ochronie stabilności i integralności europejskiego systemu finansowego powinna być konieczność stworzenia środowiska regulacyjnego, które umożliwi przedsiębiorstwom rozwijanie działalności bez ponoszenia nieproporcjonalnych kosztów zgodności. Wszelkie wymogi nałożone na podmioty zobowiązane w zakresie walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu powinny być zatem uzasadnione i proporcjonalne. [Popr. 2]

(3)  Niniejsza dyrektywa jest czwartą dyrektywą dotyczącą zagrożeń wynikających z prania pieniędzy. W dyrektywie Rady 91/308/EWG(6) zdefiniowano pranie pieniędzy w kontekście przestępstw narkotykowych oraz nałożono obowiązki wyłącznie na sektor finansowy. W dyrektywie 2001/97/WE(7) rozszerzono zakres stosowania, zarówno pod względem przestępstw, jak i zawodów i działalności objętych tym zakresem. W czerwcu 2003 r. Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) przeprowadziła przegląd swoich zaleceń w celu uwzględnienia finansowania terroryzmu, a ponadto przedstawiła bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące identyfikacji i weryfikacji klientów; sytuacji, w których wyższe ryzyko prania pieniędzy może uzasadniać stosowanie wzmocnionych środków, a także sytuacji, w których niższe ryzyko może uzasadniać przeprowadzanie mniej rygorystycznych kontroli.

Zmiany te znalazły odzwierciedlenie w dyrektywie 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(8) oraz w dyrektywie Komisji 2006/70/WE(9). Przy wdrażaniu zaleceń FATF Unia powinna w pełni przestrzegać przepisów o ochronie danych, a także Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Karta) oraz Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. [Popr. 3]

(4)  Pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu odbywa się często w kontekście międzynarodowym. Środki przyjęte wyłącznie na szczeblu krajowym, a nawet Unii Europejskiej, bez uwzględnienia koordynacji i współpracy na szczeblu międzynarodowym, miałyby bardzo ograniczone skutki. Dlatego środki przyjmowane przez Unię w tej dziedzinie powinny być zgodne z innymi działaniami podjętymi w ramach innych forów międzynarodowych i co najmniej tak rygorystyczne jak te działania. Unikanie podatków oraz mechanizmy nieujawniania i zatajania mogą być wykorzystywane jako strategie prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, aby uniknąć wykrycia.. W działaniach Unii należy nadal uwzględniać w sposób szczególny zalecenia Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy, która jest wiodącym organem międzynarodowym FATF i innych organów międzynarodowych aktywnie prowadzącym prowadzących walkę z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. W celu wzmocnienia skuteczności zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu należy, w odpowiednich przypadkach, dostosować dyrektywy 2005/60/WE i 2006/70/WE do nowych zaleceń Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy FATF przyjętych i rozszerzonych w lutym 2012 r. Jednak istotne jest, aby takie dostosowanie do niewiążących zaleceń FATF było przeprowadzane w pełnej zgodności z prawem Unii, szczególnie jeśli chodzi o unijne przepisy o ochronie danych oraz ochronę praw podstawowych zapisanych w Karcie. [Popr. 4]

(4a)  Szczególną uwagę należy zwrócić na wypełnienie zobowiązań określonych w art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), który wymaga spójności polityki na rzecz rozwoju, aby powstrzymać nasilającą się tendencję do przenoszenia działań mających na celu pranie brudnych pieniędzy z krajów rozwiniętych do krajów rozwijających się, gdzie przepisy w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy są mniej restrykcyjne. [Popr. 5]

(4b)  Z uwagi na fakt, że nielegalne przepływy finansowe, w szczególności pranie pieniędzy, stanowią od 6 % do 8,7 % PKB krajów rozwijających się(10), co stanowi kwotę 10 razy większą niż kwota pomocy, jakiej udziela krajom rozwijającym się Unia i jej państwa członkowskie, należy koordynować środki podejmowane w celu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz uwzględniać strategię i politykę rozwoju, jakie prowadzi Unia i państwa członkowskie, aby zapobiegać ucieczce kapitału. [Popr. 6]

(5)  Ponadto wykorzystywanie systemu finansowego do kierowania pieniędzy pochodzących z przestępstwa, a nawet z legalnego źródła na cele terrorystyczne stwarza wyraźne ryzyko dla integralności, prawidłowego funkcjonowania, wiarygodności i stabilności systemu finansowego. W związku z tym środkami zapobiegawczymi określonymi w niniejszej dyrektywie należy objąć nie tylko manipulowanie pieniędzmi pochodzącymi z przestępstwa, ale także poważnej przestępczości i gromadzenie pieniędzy lub mienia na cele terrorystyczne. [Popr. 7]

(5a)  Głównym celem wszystkich środków wynikających z niniejszej dyrektywy, niezależnie od kar przewidzianych w państwach członkowskich, powinno być zwalczanie wszelkich praktyk pozwalających czerpać znaczne nielegalne zyski. Należy to osiągnąć przez podjęcie wszystkich możliwych kroków zapobiegających wykorzystywaniu systemu finansowego do prania takich zysków. [Popr. 8]

(6)  Duże płatności gotówkowe wiążą się z dużym ryzykiem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. W celu zwiększenia nadzoru oraz ograniczenia ryzyka, z jakim wiążą się płatności gotówkowe, osoby fizyczne i prawne prowadzące handel towarami powinny być objęte niniejszą dyrektywą w takim zakresie, w jakim dokonują płatności gotówkowych, lub je otrzymują, na kwotę 7 500 EUR lub wyższą. Państwa członkowskie powinny móc zdecydować o przyjęciu bardziej rygorystycznych przepisów, w tym niższych progów. [Popr. 9]

(6a)  Coraz częściej jako zamiennik rachunku bankowego wykorzystywane są produkty związane z pieniądzem elektronicznym. Emitenci takich produktów powinni podlegać rygorystycznemu obowiązkowi zapobiegania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu. Powinna jednak istnieć możliwość zwolnienia produktów związanych z pieniądzem elektronicznym z zachowania należytej staranności wobec klienta, o ile zostały spełnione łącznie pewne warunki. Stosowanie pieniędzy elektronicznych, które wyemitowano bez zachowania należytej staranności wobec klienta, powinno być dozwolone jedynie w przypadku zakupu towarów i usług od handlowców i dostawców, którzy zostali zidentyfikowani i których identyfikacja została zweryfikowana przez emitenta pieniądza elektronicznego. Nie należy zezwalać na stosowanie pieniędzy elektronicznych bez zachowania należytej staranności wobec klienta w transferach między osobami. Kwota przechowywana elektronicznie powinna być na tyle mała, aby uniknąć powstawania luk oraz aby upewnić się, że dana osoba nie może uzyskać nieograniczonej ilości anonimowych produktów związanych z pieniądzem elektronicznym. [Popr. 10]

(6b)  W państwach członkowskich pośrednicy w obrocie nieruchomościami prowadzą różnorodne działania w zakresie transakcji dotyczących nieruchomości. W celu zmniejszenia ryzyka prania pieniędzy w sektorze nieruchomości powinni oni zostać objęci zakresem niniejszej dyrektywy, jeżeli w ramach swojej działalności zawodowej są zaangażowani w transakcje finansowe dotyczące nieruchomości. [Popr. 11]

(7)  Prawnicy wykonujący wolne zawody, zgodnie z definicją stosowaną przez państwa członkowskie, powinni podlegać przepisom dyrektywy w przypadku udziału w transakcjach finansowych lub korporacyjnych, włączając w to świadczenie usług doradztwa podatkowego, wówczas gdy istnieje największe ryzyko nadużywania usług świadczonych przez tych prawników do celów legalizowania dochodów pochodzących z działalności przestępczej lub do celów finansowania terroryzmu. Powinny jednak istnieć wyłączenia z obowiązku zgłaszania informacji uzyskanych przed rozpoczęciem, w czasie lub po zakończeniu postępowania sądowego albo przy ustalaniu sytuacji prawnej klienta. W związku z tym doradztwo prawne powinno nadal podlegać obowiązkowi zachowania tajemnicy służbowej, chyba że doradca prawny bierze udział w praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu, porada prawna jest udzielana w celu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu lub prawnik wie, że klient zwraca się o poradę prawną do celów prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

(8)  Bezpośrednio porównywalne usługi należy traktować w ten sam sposób, gdy świadczą je przedstawiciele zawodów, którzy są objęci niniejszą dyrektywą. W celu zapewnienia przestrzegania praw zagwarantowanych w Karcie w przypadku audytorów, zewnętrznych księgowych oraz doradców podatkowych, którzy w niektórych państwach członkowskich mogą występować w obronie klienta lub reprezentować go podczas postępowania sądowego, lub ustalać sytuację prawną klienta informacje, które uzyskują w trakcie wykonywania powyższych zadań nie powinny podlegać obowiązkowi zgłaszania zgodnie z niniejszą dyrektywą.

(9)  Należy wyraźnie podkreślić, że „przestępstwa podatkowe” dotyczące podatków bezpośrednich i pośrednich objęte są zakresem szerokiej definicji „działalności przestępczej” określonej w niniejszej dyrektywie zgodnie ze zmienionymi zaleceniami Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy. FATF. Rada Europejska w dniu 23 maja 2013 r. stwierdziła konieczność podjęcia w kompleksowy sposób problemu uchylania się od opodatkowania i oszustw podatkowych oraz walki z praniem pieniędzy zarówno na rynku wewnętrznym, jak i wobec państw trzecich i jurysdykcji niechętnych współpracy. Uzgodnienie definicji przestępstw podatkowych stanowi istotny krok w wykrywaniu tych przestępstw, podobnie jak publiczne ujawnianie przez duże przedsiębiorstwa prowadzące działalność w Unii niektórych informacji finansowych w podziale na poszczególne kraje. Istotne jest również zapewnienie, aby podmioty zobowiązane i prawnicy, zgodnie z definicją państw członkowskich, nie dążyli do udaremnienia zamierzeń niniejszej dyrektywy ani nie ułatwiali agresywnego planowania podatkowego i nie angażowali się w nie. [Popr. 12]

(9a)  Państwa członkowskie powinny wprowadzić ogólne zasady zapobiegania unikaniu opodatkowania w celu ograniczenia agresywnego planowania podatkowego i unikania podatków, zgodnie z zaleceniami Komisji Europejskiej w sprawie agresywnego planowania podatkowego z dnia 12 grudnia 2012 r. oraz sprawozdaniem z postępu prac OECD dla G20 z dnia 5 września 2013 r. [Popr. 13]

(9b)  Przeprowadzając lub ułatwiając transakcje handlowe lub prywatne, podmioty, które pełnią szczególną rolę w systemie finansowym, takie jak Europejski Bank (EBI) Inwestycyjny, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR), banki centralne państw członkowskich i centralne systemy rozliczeniowe, powinny w miarę możliwości przestrzegać przepisów mających zastosowanie do innych podmiotów zobowiązanych, przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy. [Popr. 14]

(10)  Istnieje potrzeba identyfikacji każdej osoby fizycznej będącej właścicielem osoby prawnej lub sprawującej nad nią kontrolę. Podczas gdy Chociaż wskazanie określonego procentowego udziału w spółce nie doprowadzi automatycznie do wskazania beneficjenta rzeczywistego, jest to czynnik dowodowy, który należy wziąć pod uwagę jeden z czynników służących do identyfikacji beneficjenta rzeczywistego. Identyfikacja i weryfikacja beneficjentów rzeczywistych powinna obejmować w stosownych przypadkach osoby prawne będące właścicielami innych osób prawnych, a ponadto należy w nich przeanalizować łańcuch własności do czasu znalezienia osoby fizycznej będącej właścicielem osoby prawnej będącej klientem lub sprawującej nad nią kontrolę. [Popr. 15]

(11)  Konieczność posiadania Ważne jest, aby zapewnić i wzmacniać możliwość śledzenia płatności. Istnienie dokładnych i aktualnych danych dotyczących beneficjenta rzeczywistego każdego podmiotu prawnego, na przykład osób prawnych, funduszy powierniczych, fundacji, holdingów i wszystkich innych podobnych obecnych lub przyszłych porozumień prawnych, jest kluczowym czynnikiem śledzenia przestępców, którzy w przeciwnym razie mogliby ukryć swoją tożsamość w strukturze korporacyjnej. Państwa członkowskie powinny w związku z tym dopilnować, aby przedsiębiorstwa zachowywały dane dotyczące swoich beneficjentów rzeczywistych i udostępniały je właściwym organom oraz podmiotom zobowiązanym odpowiednie, dokładne i aktualne informacje za pośrednictwem centralnych rejestrów publicznych dostępnych online w otwartym i bezpiecznym formacie danych, zgodnie z unijnymi przepisami o ochronie danych oraz prawem do prywatności zapisanym w Karcie. Dostęp do takich rejestrów powinny mieć właściwe organy, w szczególności jednostki analityki finansowej i podmioty zobowiązane, a także społeczeństwo pod warunkiem uprzedniej identyfikacji osoby pragnącej uzyskać dostęp do informacji i ewentualnie uiszczenia opłaty. Ponadto powiernicy powinny deklarować swój status podmiotom zobowiązanym. [Popr. 16]

(11a)  Utworzenie przez państwa członkowskie rejestrów beneficjentów rzeczywistych przyczyniłoby się do poważnego nasilenia walki z praniem pieniędzy, finansowaniem terroryzmu, korupcją, przestępstwami podatkowymi, oszustwami i innymi przestępstwami finansowymi. Można by to osiągnąć w drodze poprawy działania istniejących rejestrów przedsiębiorstw w państwach członkowskich. Ze względu na transgraniczny charakter transakcji handlowych zasadnicze znaczenie ma wzajemne połączenie rejestrów, jeśli informacje w nich zawarte mają być skutecznie wykorzystane. Wzajemne połączenie rejestrów przedsiębiorstw w całej Unii jest już wymagane na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/17/UE(11) i należy je dalej rozwijać. [Popr. 17]

(11b)  W wyniku postępu technologicznego dostępne są narzędzia, które umożliwiają podmiotom zobowiązanym weryfikację tożsamości swoich klientów w przypadku niektórych transakcji. Takie usprawnienia technologiczne zapewniają przedsiębiorstwom i klientom oszczędne pod względem czasu i kosztów rozwiązania, a zatem powinny być brane pod uwagę przy ocenie ryzyka. Właściwe organy państw członkowskich i podmioty zobowiązane powinny aktywnie zwalczać nowe i innowacyjne metody prania pieniędzy przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych, w tym prawa do prywatności i ochrony danych. [Popr. 18]

(12)  Niniejszą dyrektywę należy również stosować do działalności objętych nią podmiotów zobowiązanych prowadzonej przez internet.

(12a)  Przedstawiciele Unii w organach zarządzających EBOR powinni zachęcać EBOR do wdrażania przepisów niniejszej dyrektywy oraz do opublikowania na swojej stronie internetowej strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy zawierającej szczegółowe procedury, które nadałyby skutek niniejszej dyrektywie. [Popr. 19]

(13)  Obawy budzi wykorzystanie sektora gier hazardowych w celu legalizowania dochodów pochodzących z działalności przestępczej. W celu ograniczenia ryzyka, z jakim wiąże się działalność wspomnianego sektora, oraz zapewnienia równych warunków podmiotom świadczącym usługi w zakresie gier hazardowych, należy nałożyć obowiązek na wszystkie podmioty świadczące usługi w zakresie gier hazardowych dotyczący stosowania należytej staranności wobec klienta w odniesieniu do pojedynczych transakcji na kwoty w wysokości co najmniej 2 000 EUR. Zachowując taką należytą staranność, należy przyjąć podejście oparte na analizie ryzyka odzwierciedlające różne rodzaje ryzyka związane z różnymi rodzajami usług w zakresie gier hazardowych oraz pozwalające stwierdzić, czy wiążą się one z wysokim czy niskim ryzykiem prania pieniędzy. Należy również uwzględnić szczególne właściwości różnych rodzajów hazardu, na przykład przez dokonanie rozróżnienia między kasynami, hazardem online i innymi podmiotami świadczącymi usługi w zakresie gier hazardowych. Państwa członkowskie powinny uwzględnić stosowanie wspomnianego progu w odniesieniu do odbierania wygranych, jak również obstawiania stawek. Podmioty świadczące usługi w zakresie gier hazardowych w lokalach fizycznych (np. w kasynach i domach gier) powinny zapewnić możliwość powiązania środków należytej staranności wobec klienta, pod warunkiem stosowania jej podjęcia ich w momencie wejścia do lokalu, z transakcjami przeprowadzanymi przez klienta w tym lokalu. [Popr. 20]

(13a)  Pranie pieniędzy staje się coraz bardziej wyrafinowane i obejmuje również nielegalne, a czasem legalne zakłady wzajemne, szczególnie w odniesieniu do wydarzeń sportowych. Pojawiły się nowe, lukratywne formy przestępczości zorganizowanej, takie jak ustawianie wyników zawodów sportowych, które przybrały postać zyskownej działalności przestępczej związanej z praniem pieniędzy. [Popr. 21]

(14)  Ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu nie jest takie samo w każdym przypadku. W związku z tym należy stosować holistyczne podejście oparte na analizie ryzyka i minimalnych standardach. Podejście oparte na analizie ryzyka nie jest wariantem nadmiernie liberalnym dla państw członkowskich i podmiotów zobowiązanych. Obejmuje ono podejmowanie decyzji w oparciu o dowody w celu lepszej identyfikacji ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu zagrażającego Unii oraz podmiotom prowadzącym działalność na jej terytorium. [Popr. 22]

(15)  U podstaw podejścia opartego na analizie ryzyka znajduje się konieczność identyfikacji, zrozumienia i ograniczenia przez państwa członkowskie dotyczącego je ryzyka w zakresie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Znaczenie ponadnarodowego podejścia do identyfikacji ryzyka zostało uznane na szczeblu międzynarodowym i w związku z tym Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) („EUNB”) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010(12), Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) („EUNUiPPE EIOPA”) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010(13) oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) („EUNGiPW ESMA”) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010(14) powinny otrzymać zadanie wydania opinii w kwestii czynników ryzyka wpływających na sektor finansowy oraz we współpracy z państwami członkowskimi powinny opracować minimalne standardy oceny ryzyka przeprowadzanej przez właściwe organy krajowe. W miarę możliwości w proces ten należy angażować w drodze konsultacji społecznych odpowiednie zainteresowane podmioty. [Popr. 23]

(16)  Wyniki ocen ryzyka przeprowadzanych na szczeblu państw członkowskich należy w stosowanych przypadkach udostępnić w odpowiednim czasie podmiotom zobowiązanym w celu umożliwienia im identyfikacji, zrozumienia i ograniczenia własnych czynników ryzyka. [Popr. 24]

(17)  W celu lepszego zrozumienia i ograniczenia czynników ryzyka na szczeblu Unii należy przeprowadzić ponadnarodową analizę ryzyka, tak aby można było skutecznie zidentyfikować ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, na które narażony jest rynek wewnętrzny. Komisja powinna zobowiązać państwa członkowskie do skutecznego zarządzania scenariuszami uważanymi za sytuacje o wysokim ryzyku. Ponadto państwa członkowskie powinny w stosownych przypadkach udostępniać wyniki swoich ocen ryzyka sobie wzajemnie, a także Komisji oraz EUNB, EUNUiPPE i EUNGiPW EIOPA, ESMA (zwanym dalej łącznie „EUN”) i Europolowi. [Popr. 25]

(18)  Stosując przepisy niniejszej dyrektywy właściwe jest uwzględnienie cech charakterystycznych i potrzeb małych podmiotów zobowiązanych objętych jej zakresem oraz zapewnienie traktowania odpowiadającego szczególnym potrzebom takich podmiotów i charakterowi prowadzonej przez nie działalności.

(19)  Ryzyko jako takie ma zmienny charakter, a elementy zmienne, zarówno pojedynczo, jak i łącznie, mogą zwiększać lub zmniejszać możliwe ryzyko, wpływając tym samym na właściwy poziom środków zapobiegawczych, takich jak środki należytej ostrożności wobec klienta. Istnieją zatem okoliczności, w których należy stosować wzmocnione środki należytej staranności, oraz inne okoliczności, w których stosowne mogą być uproszczone środki należytej staranności.

(20)  Należy uznać, że niektóre sytuacje stanowią większe ryzyko w zakresie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Chociaż należy ustalać tożsamość i profil działalności wszystkich klientów, występują przypadki, w których wymagane są szczególnie rygorystyczne procedury identyfikacji i weryfikacji klienta.

(21)  Dotyczy to szczególnie stosunków gospodarczych z osobami, które zajmują lub zajmowały ważne stanowiska publiczne w Unii lub na arenie międzynarodowej, szczególnie osobami pochodzącymi z państw, w których szerzy się korupcja. Tego typu stosunki mogą narazić szczególnie sektor finansowy na poważne ryzyko utraty wiarygodności i ryzyko prawne. Międzynarodowe starania na rzecz walki z korupcją również uzasadniają zwrócenie szczególnej uwagi na takie przypadki oraz zastosowanie właściwych wzmocnionych środków należytej staranności wobec klienta w odniesieniu do osób pełniących obecnie lub w przeszłości eksponowane funkcje w kraju lub za granicą oraz pracowników najwyższego szczebla w organizacjach międzynarodowych. [Popr. 26]

(21a)  Konieczność dysponowania wzmocnionymi środkami należytej staranności wobec klienta w odniesieniu do osób pełniących obecnie lub w przeszłości eksponowane funkcje w kraju lub za granicą oraz pracowników najwyższego szczebla w organizacjach międzynarodowych nie powinny jednak prowadzić do sytuacji, w których wykazy zawierające informacje o takich osobach wykorzystywane są do celów handlowych. Państwa członkowskie powinny podjąć odpowiednie środki, aby zakazać takiej działalności. [Popr. 27]

(22)  Uzyskanie zgody osób zarządzających wyższego szczebla na nawiązanie stosunków gospodarczych nie musi we wszystkich przypadkach oznaczać zgody ze strony organów spółki. Powinno być możliwe udzielenie takiej zgody przez osobę posiadającą wystarczającą wiedzę na temat narażenia instytucji na ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz wystarczający szczebel w hierarchii, aby podejmować decyzje wpływające na narażenie na ryzyko.

(22a)  Istotne jest, aby Unia opracowała wspólne podejście i wspólną politykę w stosunku do jurysdykcji niechętnych współpracy, które mają niezadowalające wyniki w walce z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. W tym celu państwa członkowskie powinny działać w oparciu o wszelkie wykazy państw publikowane przez FATF i bezpośrednio stosować je w krajowych systemach zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Ponadto państwa członkowskie i Komisja na podstawie wszelkich dostępnych informacji powinny identyfikować inne jurysdykcje niechętne współpracy. Komisja powinna opracować wspólne podejście do środków, które mają być stosowane do ochrony integralności rynku wewnętrznego przed tymi niechętnymi współpracy jurysdykcjami. [Popr. 28]

(23)  W celu uniknięcia powtarzania procedur identyfikacji klienta, co prowadzi do opóźnień i nieefektywności w działalności gospodarczej, należy zezwolić na wprowadzanie do pomiotów zobowiązanych klientów, których identyfikację przeprowadzono gdzie indziej, pod warunkiem zastosowania właściwych środków bezpieczeństwa. W przypadkach, w których podmiot zobowiązany korzysta z usług osoby trzeciej, ostateczną odpowiedzialność za zastosowanie wobec klienta procedury należytej staranności ponosi podmiot zobowiązany, do którego klient zostaje wprowadzony. Osoba trzecia lub osoba wprowadzająca klienta również powinna ponosić własną odpowiedzialność za spełnienie wymogów określonych w niniejszej dyrektywie, w tym wymogu zgłaszania podejrzanych transakcji oraz prowadzenia rejestrów w zakresie, w jakim łączą je stosunki z klientem objętym niniejszą dyrektywą.

(24)  W przypadku zaistnienia stosunków pośrednictwa lub zlecania zadań podmiotom zewnętrznym na podstawie umowy pomiędzy podmiotami zobowiązanymi a zewnętrznymi osobami fizycznymi lub prawnymi, których nie obejmuje niniejsza dyrektywa, jakiekolwiek zobowiązania w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu ciążące na tych pośrednikach lub podmiotach zewnętrznych jako stanowiących część podmiotów zobowiązanych mogą wynikać wyłącznie z umowy, a nie z niniejszej dyrektywy. Odpowiedzialność za przestrzeganie niniejszej dyrektywy powinna spoczywać przede wszystkim na podmiocie zobowiązanym objętym niniejszą dyrektywą. Ponadto państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość pociągnięcia wszelkich takich stron trzecich do odpowiedzialności za naruszenie przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. [Popr. 29]

(25)  Wszystkie państwa członkowskie ustanowiły lub powinny ustanowić operacyjnie niezależne i autonomiczne jednostki analityki finansowej odpowiedzialne za gromadzenie i analizowanie informacji przez nie otrzymywanych w celu ustalenia powiązań między podejrzanymi transakcjami a leżącą u ich podstaw działalnością przestępczą w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ich zwalczania. Podejrzane transakcje należy zgłaszać jednostkom analityki finansowej, które powinny pełnić rolę krajowych ośrodków przyjmowania, analizowania i ujawniania właściwym organom raportów o podejrzanych transakcjach oraz innych informacji dotyczących możliwego prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Wymóg ten nie powinien narzucać państwom członkowskim obowiązku zmiany istniejących systemów zgłaszania, jeżeli zgłoszenie odbywa się za pośrednictwem prokuratury lub innych organów ścigania, o ile informacja przekazywana jest jednostkom analityki finansowej niezwłocznie i z zachowaniem jej pierwotnej formy i treści, umożliwiając im należyte wykonywanie ich zadań, w tym w zakresie międzynarodowej współpracy z innymi jednostkami analityki finansowej. Istotne znaczenie ma, aby państwa członkowskie udostępniły jednostkom analityki finansowej środki niezbędne do zapewnienia ich pełnej zdolności operacyjnej do stawiania czoła bieżącym wyzwaniom związanym z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych, w tym prawa do prywatności i ochrony danych. [Popr. 30]

(26)  Bez uszczerbku dla ogólnego zakazu przeprowadzania transakcji podejrzanych podmioty zobowiązane mogą przeprowadzać transakcje podejrzane przed poinformowaniem właściwych organów, jeżeli zaniechanie ich przeprowadzenia jest niemożliwe lub może szkodzić działaniom mającym na celu wykrycie osób czerpiących korzyści z podejrzewanej operacji prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Odstępstwo to nie powinno jednak naruszać zobowiązań międzynarodowych przyjętych przez państwa członkowskie w zakresie bezzwłocznego zamrażania środków i innych aktywów należących do terrorystów, organizacji terrorystycznych lub podmiotów finansujących terroryzm, zgodnie z odpowiednimi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(26a)  Ponieważ ogromna większość nielegalnych przepływów finansowych trafia do rajów podatkowych, Unia powinna zwiększyć presję wywieraną na te kraje, aby skłonić je do współpracy w celu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. [Popr. 31]

(27)  Państwa członkowskie powinny mieć możliwość wyznaczenia właściwego organu samorządu zawodowego dla zawodów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3) lit a), b) i d), jako organu, do którego należy kierować informacje w pierwszej kolejności w miejsce jednostki analityki finansowej. Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka system przekazywania informacji w pierwszej kolejności do organu samorządu zawodowego stanowi istotne zabezpieczenie mające na celu wspieranie ochrony podstawowych praw w odniesieniu do obowiązków zgłaszania mających zastosowanie do prawników.

(28)  W przypadkach, w których państwo członkowskie podejmuje decyzję o skorzystaniu z wyłączeń przewidzianych w art. 33 ust. 2, może ono zezwolić organowi samorządu zawodowego reprezentującemu osoby, o których mowa w tym artykule, na nieprzekazywanie jednostce analityki finansowej żadnych informacji otrzymanych od tych osób w okolicznościach określonych w tym artykule lub wymagać od tego organu takiego postępowania.

(29)  Stwierdzono szereg przypadków, w których osoby fizyczne, w tym pracownicy zgłaszający i przedstawiciele, zgłaszające swoje podejrzenia odnośnie do prania pieniędzy, spotykali spotykały się z groźbami lub wrogimi działaniami. Chociaż niniejsza dyrektywa nie może ingerować w procedury sądowe państw członkowskich, jest to sprawa o zasadniczym znaczeniu dla skuteczności systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Państwa członkowskie powinny mieć świadomość istnienia tego problemu i uczynić wszystko, co w ich mocy, aby ochronić osoby fizyczne, w tym pracowników i przedstawicieli, przed tego rodzaju groźbami lub wrogimi działaniami, a także przed wszelkimi innymi formami wrogiego traktowania lub negatywnymi konsekwencjami, ułatwiając tym osobom zgłaszanie podejrzeń, co spowoduje zaostrzenie walki z praniem pieniędzy. [Popr. 32]

(30)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(15), transponowana do prawa krajowego, ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszej dyrektywy.

(30a)  Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady(16) ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez instytucje i organy Unii do celów niniejszej dyrektywy. [Popr. 33]

(31)  Niektóre aspekty wdrożenia niniejszej dyrektywy wymagają gromadzenia, analizy, przechowywania i przekazywania danych. Przetwarzanie danych osobowych powinno być dozwolone w celu wywiązania się z obowiązków nałożonych niniejszą dyrektywą, w tym: zastosowania środków należytej staranności wobec klienta, bieżącego monitorowania, przeprowadzania dochodzeń w sprawie niezwykłych i podejrzanych transakcji oraz ich zgłaszania, identyfikacji beneficjenta rzeczywistego osoby prawnej lub porozumienia prawnego, identyfikacji osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne, przekazywania informacji przez właściwe organy i instytucje finansowe oraz podmioty zobowiązane. Dane osobowe podlegające gromadzeniu powinny być ograniczone do danych absolutnie niezbędnych do spełnienia wymogów niniejszej dyrektywy i nie powinny być dalej przetwarzane w sposób niezgodny z dyrektywą 95/46/WE. W szczególności dalsze przetwarzanie danych osobowych do celów zarobkowych powinno być ściśle zabronione. [Popr. 34]

(32)  Wszystkie państwa członkowskie uznają, że zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu leży w ich interesie publicznym. Zlikwidowanie tego zjawiska wymaga zdecydowanej woli politycznej i współpracy na wszystkich szczeblach. [Popr. 35]

(32a)  Największe znaczenie ma, aby inwestycje współfinansowane z budżetu Unii spełniały najwyższe standardy w celu zapobiegania przestępstwom finansowym, w tym korupcji i uchylaniu się od opodatkowania. W związku z tym EBI przyjął w 2008 r. wytyczne wewnętrzne zatytułowane „Polityka zapobiegania i przeciwdziałania zakazanemu postępowaniu w działalności Europejskiego Banku Inwestycyjnego”, których podstawę prawną stanowi art. 325 TFUE, art. 18 statutu EBI oraz rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(17). W następstwie przyjęcia tej polityki EBI powinien przedstawić jednostce analityki finansowej w Luksemburgu sprawozdanie na temat podejrzeń lub domniemanych przypadków prania pieniędzy dotyczących projektów, operacji i transakcji wspieranych przez EBI. [Popr. 36]

(33)  Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych, z uwzględnieniem przepisów decyzji ramowej 2008/977/WSiSW. [Popr. 37]

(34)  Prawo dostępu do danych osób, których dane dotyczą, ma zastosowanie do danych osobowych przetwarzanych do celów niniejszej dyrektywy. Dostęp osób, których dane dotyczą, do informacji zawartych w raporcie o podejrzanej transakcji, poważnie ograniczyłby jednak skuteczność walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Ograniczenia tego prawa zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 13 dyrektywy 95/46/WE mogą być zatem uzasadnione. Jednak takie ograniczenia muszą być zrównoważone skutecznymi uprawnieniami przyznanymi organom ochrony danych, w tym prawem pośredniego dostępu określonym w dyrektywie 95/46/WE, umożliwiającymi im badanie z urzędu lub na podstawie skargi wszelkich zarzutów dotyczących problemów związanych z przetwarzaniem danych osobowych. Powinno to w szczególności obejmować dostęp do danych w podmiotach zobowiązanych. [Popr. 38]

(35)  Osoby, które dokonują jedynie konwersji dokumentów papierowych na dane w formie elektronicznej i działają na podstawie umowy z instytucją kredytową lub finansową, nie są objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy; nie jest nim również objęta jakakolwiek osoba fizyczna lub prawna, która jedynie dostarcza instytucjom kredytowym lub finansowym systemów przesyłania komunikatów lub systemów wsparcia na potrzeby przekazywania środków, lub systemów rozliczeniowych i rozrachunkowych.

(36)  Pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu są problemami o skali międzynarodowej, dlatego wysiłki na rzecz ich zwalczania winny mieć charakter globalny. W przypadku gdy instytucje kredytowe lub finansowe Unii posiadają oddziały lub jednostki zależne w państwach trzecich, gdzie występują luki w przepisach w tej dziedzinie, powinny one stosować standardy Unii w celu uniknięcia stosowania całkiem odmiennych standardów w ramach instytucji lub grupy instytucji lub, jeśli zastosowanie przedmiotowych standardów jest niemożliwe, powiadomić o tym właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia.

(37)  Należy przekazywać podmiotom zobowiązanym informacje zwrotne dotyczące użyteczności przekazywanych przez nie raportów o podejrzanych transakcjach i działań następczych podejmowanych w ich wyniku, o ile jest to wykonalnegdy tylko jest to możliwe. Aby umożliwić przekazywanie informacji zwrotnych oraz przegląd skuteczności systemów zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, państwa członkowskie powinny prowadzić i doskonalić odpowiednie statystyki. W celu dalszej poprawy jakości i spójności danych statystycznych gromadzonych na poziomie Unii Komisja powinna monitorować sytuację w całej Unii w odniesieniu do walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu oraz publikować regularne przeglądy zawierające analizę ocen ryzyka krajowego. Pierwszy taki przegląd Komisja powinna przeprowadzić w ciągu jednego roku od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. [Popr. 39]

(37a)  Państwa członkowskie powinny zadbać o to, by podmioty zobowiązane nie tylko przestrzegały stosownych przepisów i wytycznych, ale także by wprowadziły systemy, które faktycznie minimalizują ryzyko prania pieniędzy w tych podmiotach. [Popr. 40]

(37b)  Aby umożliwić przegląd skuteczności swoich systemów zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, państwa członkowskie powinny prowadzić i doskonalić odpowiednie statystyki. W celu dalszej poprawy jakości i spójności danych statystycznych gromadzonych na poziomie Unii Komisja powinna monitorować sytuację w całej Unii w odniesieniu do walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu oraz powinna publikować regularne przeglądy. [Popr. 41]

(38)  Właściwe organy powinny dopilnować, aby w odniesieniu do kantorów wymiany walut, podmiotów świadczących usługi dla funduszy powierniczych lub przedsiębiorstw, a także podmiotów świadczących usługi w zakresie gier hazardowych, osoby, które faktycznie kierują działalnością takich podmiotów, oraz rzeczywiści beneficjenci takich podmiotów byli osobami posiadającymi odpowiednie kompetencje i odpowiednią reputację. Kryteria oceny, czy dana osoba jest osobą posiadającą odpowiednie kompetencje i odpowiednią reputację, powinny przynajmniej odzwierciedlać potrzebę ochrony tych podmiotów przed wykorzystywaniem ich przez osoby zarządzające nimi lub ich beneficjentów rzeczywistych do celów przestępczych.

(39)  Biorąc pod uwagę międzynarodowy charakter prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, niezmiernie ważne są koordynacja i współpraca między jednostkami analityki finansowej UE. Kwestię takiej współpracy poruszono dotychczas jedynie w decyzji Rady 2000/642/WSiSW(18). W celu zapewnienia lepszej koordynacji i współpracy między jednostkami analityki finansowej, a w szczególności w celu zapewnienia przekazywania raportów o podejrzanych transakcjach jednostkom analityki finansowej państw członkowskich, w których będą one najbardziej użyteczne, w niniejszej dyrektywie należy uwzględnić dalej idące i zaktualizowane zasady.

(40)  Usprawnienie wymiany informacji między jednostkami analityki finansowej w obrębie Unii jest szczególnie istotne w obliczu międzynarodowego charakteru prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Państwa członkowskie powinny zachęcać do korzystania z bezpiecznych urządzeń w celu wymiany informacji, zwłaszcza ze zdecentralizowanej sieci komputerowej FIU.net oraz technologii, jakie oferuje przedmiotowa siećoferują takie urządzenia. [Popr. 42]

(41)  Z uwagi na znaczenie walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu państwa członkowskie powinny ustanowić w prawie krajowym skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. Państwa członkowskie posiadają obecnie szereg różnych środków i sankcji administracyjnych w przypadku naruszenia kluczowych środków zapobiegawczych. Przedmiotowa różnorodność może mieć negatywny wpływ na działania mające na celu walkę z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu i istnieje ryzyko, że reakcja Unii ulegnie fragmentaryzacji. W związku z tym niniejsza dyrektywa powinna obejmować szereg środków i sankcji administracyjnych dostępnych dla państw członkowskich w przypadku systematycznych naruszeń wymagań związanych z środkami należytej staranności wobec klienta, prowadzeniem rejestrów, zgłaszaniem podejrzanych transakcji oraz kontrolami wewnętrznymi podmiotów zobowiązanych. Przedmiotowy zakres środków i sankcji powinien być wystarczająco szeroki, aby umożliwić państwom członkowskim i właściwym organom branie pod uwagę różnic między podmiotami zobowiązanymi, w szczególności między instytucjami finansowymi a innymi podmiotami zobowiązanymi, pod względem ich wielkości, charakterystyki, poziomu ryzyka i obszarów działalności. Przy stosowaniu niniejszej dyrektywy państwa członkowskie powinny zagwarantować, że podejmowanie środków i sankcji administracyjnych zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz sankcji karnych zgodnie z prawem krajowym nie stanowi naruszenia zasady ne bis in idem. [Popr. 43]

(42)  Standardy techniczne w zakresie usług finansowych powinny zapewniać spójną harmonizację oraz należytą ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Unii. Biorąc pod uwagę, że EUN są organami dysponującymi wysoko specjalistyczną wiedzą, efektywnym i właściwym rozwiązaniem jest powierzenie im zadania opracowania projektów regulacyjnych standardów technicznych, które nie przewidują alternatywnych wariantów polityki, celem ich przedłożenia Komisji.

(42a)  Aby umożliwić właściwym organom i podmiotom zobowiązanym przeprowadzenie lepszej oceny ryzyka związanego z niektórymi transakcjami, Komisja powinna sporządzić wykaz jurysdykcji poza Unią, które wdrożyły zasady i przepisy zbliżone do przepisów niniejszej dyrektywy. [Popr. 44]

(43)  Komisja powinna przyjąć projekty regulacyjnych standardów technicznych opracowane przez EUN zgodnie z art. 42 niniejszej dyrektywy za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE oraz zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

(44)  Z uwagi na bardzo istotne zmiany, które należałoby wprowadzić w dyrektywie 2005/60/WE i w dyrektywie 2006/70/WE, powinno się połączyć i zastąpić przedmiotowe dyrektywy w celu zachowania przejrzystości i spójności.

(45)  Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, to jest ochrona systemu finansowego za pomocą zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, dochodzenia i wykrywania tych przypadków, nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, gdyż poszczególne podejmowane przez państwa członkowskie środki ochrony ich systemów finansowych mogłyby kolidować z funkcjonowaniem rynku wewnętrznego oraz z zasadami państwa prawa i polityki publicznej Unii, oraz w związku z tym, że ze względu na zakres i efekty działania można go lepiej osiągnąć na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.

(46)  Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie, w szczególności w odniesieniu do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, domniemania niewinności, prawa do ochrony danych osobowych, wolności prowadzenia działalności gospodarczej, zakazu dyskryminacji, prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu oraz prawa do obrony. [Popr. 45]

(47)  Zgodnie z art. 21 Karty zakazującym dyskryminacji z jakichkolwiek przyczyn państwa członkowskie muszą zapewnić wdrożenie niniejszej dyrektywy, w odniesieniu do ocen ryzyka w kontekście środków należytej staranności wobec klienta, z poszanowaniem tej zasady.

(48)  Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających państwa członkowskie zobowiązały się do dołączania, w uzasadnionych przypadkach, do powiadomienia o środkach transpozycji co najmniej jednego dokumentu wyjaśniającego związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy ustawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione,

(48a)  Stosując niniejszą dyrektywę lub przepisy prawa krajowego transponujące niniejszą dyrektywę, państwa członkowskie i podmioty zobowiązane są związane dyrektywą Rady 2000/43/EC(19). [Popr. 46]

(48b)  Europejski Inspektor Danych Osobowych wydał opinię w dniu 4 lipca 2013 r.(20),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Sekcja 1

Przedmiot, zakres stosowania i definicje

Artykuł 1

1.  Państwa członkowskie zapewniają obowiązywanie zakazu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

2.  Do celów niniejszej dyrektywy za pranie pieniędzy uznaje się następujące czyny popełnione umyślne:

a)  konwersję lub przekazywanie mienia, ze świadomością, że pochodzi ono z działalności przestępczej lub z udziału w takiej działalności, w celu ukrywania lub zatajania nielegalnego pochodzenia tego mienia lub unikania nakazów jego zamrożenia lub konfiskaty albo udzielenia pomocy osobie, która bierze udział w takiej działalności, dla umożliwienia jej uniknięcia konsekwencji prawnych takiego działania; [Popr. 47]

b)  ukrycie lub zatajenie prawdziwego charakteru mienia, jego źródła, miejsca położenia, rozporządzania nim, przemieszczania, własności lub praw do mienia, ze świadomością, że mienie to pochodzi z działalności przestępczej lub z udziału w takiej działalności;

c)  nabycie, posiadanie lub korzystanie z mienia, ze świadomością w momencie jego otrzymania, że mienie to pochodzi z działalności o charakterze przestępczym lub z udziału w takiej działalności;

d)  udział lub współdziałanie w popełnieniu, usiłowanie popełnienia oraz pomocnictwo, podżeganie, ułatwianie oraz doradzanie przy popełnieniu czynów określonych w lit. a), b) i c).

3.  Pranie pieniędzy zachodzi również w przypadku, gdy działania, w ramach których uzyskano mienie mające stać się przedmiotem prania, miały miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego.

4.  Do celów niniejszej dyrektywy „finansowanie terroryzmu” oznacza bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie lub gromadzenie funduszy wszelkimi sposobami z zamiarem ich użycia lub ze świadomością, że mają zostać użyte, w całości lub w części, w celu popełnienia któregokolwiek z przestępstw określonych w art. 1–4 decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW(21), zmienionej decyzją ramową Rady 2008/919/WSiSW(22).

5.  Świadomość, zamiar lub cel stanowiące znamiona działań określonych w ust. 2 i 4 mogą zostać ustalone na postawie obiektywnych okoliczności faktycznych.

Artykuł 2

1.  Niniejszą dyrektywę stosuje się do następujących podmiotów zobowiązanych:

1)  instytucji kredytowych;

2)  instytucji finansowych;

3)  następujących osób fizycznych lub prawnych podczas wykonywania ich działalności zawodowej:

a)  audytorów, zewnętrznych księgowych i doradców podatkowych;

b)  notariuszy oraz prawników wykonujących wolne zawody, gdy uczestniczą, działając w imieniu i na rzecz swojego klienta, w transakcjach finansowych lub transakcjach dotyczących nieruchomości lub gdy udzielają klientowi pomocy w planowaniu lub przeprowadzaniu transakcji dotyczących:

(i)  kupna i sprzedaży nieruchomości lub podmiotów gospodarczych;

(ii)  zarządzania pieniędzmi, papierami wartościowymi lub innymi aktywami;

(iii)  otwierania rachunków bankowych, rachunków oszczędnościowych lub rachunków papierów wartościowych i zarządzania nimi;

(iv)  organizacji wkładu niezbędnego do tworzenia, prowadzenia działalności spółek lub zarządzania nimi;

(v)  tworzenia, prowadzenia działalności funduszy powierniczych, fundacji, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, spółek albo podobnych struktur lub zarządzania nimi; [Popr. 48]

c)  podmiotów świadczących usługi na rzecz funduszy powierniczych lub przedsiębiorstw, nieobjętych lit. a) lub b);

d)  pośredników w obrocie nieruchomościami, w tym pośredników wynajmu nieruchomości, o ile są oni zaangażowani w transakcje finansowe; [Popr. 49]

e)  innych osób fizycznych lub prawnych prowadzących handel towarami lub usługami, jedynie w zakresie, w jakim płatności są dokonywane lub przyjmowane w gotówce w kwocie 7 500 EUR lub wyższej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja czy kilka operacji, które wydają się być wzajemnie ze sobą powiązane; [Popr. 50]

f)  podmiotów świadczących usługi w zakresie gier hazardowych.

Z wyjątkiem kasyn państwa członkowskie mogą postanowić o całkowitym lub częściowym wyłączeniu niektórych usług hazardowych, o których mowa w pkt 3) lit. f) akapitu pierwszego z zakresu obowiązywania przepisów krajowych transponujących przepisy niniejszej dyrektywy ze względu na niski poziom ryzyka, jaki wynika z charakteru tych usług, a to w oparciu o ocenę ryzyka. Przed zastosowaniem takiego zwolnienia dane państwo członkowskie zwraca się do Komisji o wydanie zgody. [Popr. 153]

2.  Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wyłączeniu z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy osób fizycznych lub prawnych, które prowadzą działalność finansową w sposób sporadyczny lub w bardzo ograniczonym zakresie, gdy występuje niewielkie ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, pod warunkiem, że dana osoba fizyczna lub prawna spełnia wszystkie następujące kryteria:

a)  działalność finansowa jest ograniczona pod względem wartości bezwzględnych;

b)  działalność finansowa jest ograniczona pod względem transakcji;

c)  działalność finansowa nie jest działalnością główną;

d)  działalność finansowa jest działalnością pomocniczą bezpośrednio związaną z działalnością podstawową;

e)  działalność główna nie jest działalnością, o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 3) lit. e);

f)  działalność finansowa realizowana jest wyłącznie na rzecz klientów korzystających z działalności głównej i nie jest oferowana na szerszą skalę.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania do osób fizycznych lub prawnych prowadzących działalność w zakresie świadczenia usług przekazu pieniężnego określonych w art. 4 ust. 13 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(23).

3.  Do celów ust. 2 lit. a) państwa członkowskie wymagają, aby obroty ogółem z działalności finansowej nie przekraczały progu, który musi być wystarczająco niski. Próg ten ustalany jest na szczeblu krajowym dla poszczególnych rodzajów działalności finansowej.

4.  Do celów ust. 2 lit. b) państwa członkowskie stosują górny próg na klienta i dla pojedynczej transakcji, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja czy kilka operacji wyglądających na powiązane. Próg ten ustalany jest na szczeblu krajowym dla poszczególnych rodzajów działalności finansowej. Jest on wystarczająco niski w celu zapewnienia niepraktycznego i nieefektywnego charakteru danych rodzajów transakcji jako metody prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i nie przekracza 1 000 EUR.

5.  Do celów ust. 2 lit. c) państwa członkowskie wymagają, aby obroty z działalności finansowej nie przekraczały 5 % całkowitych obrotów danej osoby fizycznej lub prawnej.

6.  Oceniając ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu do celów niniejszego artykułu, państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na wszelką działalność finansową, w odniesieniu do której, ze względu na jej charakter, uznaje się za szczególnie prawdopodobne wykorzystywanie jej lub nadużywanie jej w celu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

7.  Wszelkie decyzje przyjmowane na mocy niniejszego artykułu określają zawierają ich uzasadnienie. Państwa członkowskie zapewniają możliwość cofnięcia takich decyzji w razie zmiany okoliczności.

8.  Państwa członkowskie wprowadzają monitorowanie oparte na analizie ryzyka lub stosują inne odpowiednie środki w celu dopilnowania, aby wyłączenie przyznane decyzją przyjętą na podstawie niniejszego artykułu nie było nadużywane.

Artykuł 3

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1)  „instytucja kredytowa” oznacza instytucję kredytową w rozumieniu definicji zawartej w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013(24) w tym jej oddziały w rozumieniu art. 4 pkt 17 tego rozporządzenia, znajdujące się w Unii, niezależnie od tego, czy jej siedziba główna znajduje się w obrębie Unii, czy kraju trzeciego;

2)  „instytucja finansowa” oznacza:

a)  przedsiębiorstwo inne niż instytucja kredytowa, którego głónym przedmiotem działalności jest wykonywanie co najmniej jednego z rodzajów działalności wymienionych w pkt 2–12 i w pkt 14 i 15 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE(25) , w tym działalność kantorów wymiany walut (bureaux de change);

b)  zakład ubezpieczeń, który uzyskał stosowane zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(26), o ile prowadzi działalność objętą tą dyrektywą;

c)  przedsiębiorstwo inwestycyjne, w rozumieniu definicji zawartej w art. 4 ust. 1 pkt 1) dyrektywy 2014/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(27);

d)  przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania wprowadzające na rynek swoje jednostki lub akcje;

e)  pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu definicji zawartej w art. 2 ust. 5 dyrektywy 2002/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(28), z wyjątkiem pośredników, o których mowa w art. 2 ust. 7 tej dyrektywy, w przypadkach gdy prowadzą oni działalność w zakresie ubezpieczeń na życie i innych usług związanych z inwestycjami;

f)  oddziały instytucji finansowych, o których mowa w lit. a)–e), znajdujące się w Unii Europejskiej, niezależnie od tego, czy siedziba główna znajduje się na terytorium Unii, czy w kraju trzecim;

3)  „mienie” oznacza wszelkiego rodzaju aktywa, materialne lub niematerialne, rzeczy ruchome lub nieruchomości oraz dokumenty lub instrumenty prawne w jakiejkolwiek formie, włącznie z elektroniczną lub cyfrową, zaświadczające o prawie własności lub innych prawach do tych aktywów;

4)  „działalność przestępcza” oznacza jakikolwiek przestępczy udział w popełnieniu następujących poważnych przestępstw:

a)  czyny w rozumieniu definicji zawartej w art. 1–4 decyzji ramowej 2002/475/WSiSW zmienionej decyzją ramową Rady 2008/919/WSiSW;

b)  wszelkie przestępstwa, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z 1988 r.;

c)  działalność organizacji przestępczych w rozumieniu definicji zawartej w art. 1 wspólnego działania Rady 98/733/WSiSW(29);

d)  nadużycia finansowe, co najmniej poważne, wpływające na interesy finansowe Unii w rozumieniu definicji zawartej w art. 1 ust. 1 i art. 2 Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(30);

e)  korupcję;

f)  wszelkie przestępstwa, w tym przestępstwa podatkowe odnoszące się do podatków bezpośrednich i pośrednich, których maksymalne zagrożenie karą przekracza rok pozbawienia wolności lub aresztu, lub – w przypadku państw, których systemy prawne określają minimalny próg zagrożenia karą dla tego typu przestępstw – każde przestępstwo, którego dolna granica zagrożenia karą wynosi co najmniej sześć miesięcy pozbawienia wolności lub aresztu;

4a)  „organ samorządu zawodowego” oznacza organ posiadający uznane przez prawo krajowe uprawnienia do ustanawiania obowiązków i przepisów regulujących dany zawód lub dany obszar działalności gospodarczej, których muszą przestrzegać osoby fizyczne lub prawne prowadzące działalność w przedmiotowym zawodzie lub obszarze; [Popr. 53]

5)  „beneficjent rzeczywisty” oznacza osobę fizyczną, która ostatecznie jest właścicielem lub sprawuje kontrolę nad klientem lub osobą fizyczną, w imieniu których przeprowadzana jest transakcja lub prowadzona jest działalność; beneficjent rzeczywisty obejmuje co najmniej:

a)  w przypadku podmiotów o charakterze korporacyjnym:

(i)  osobę fizyczną lub osoby fizyczne, które ostatecznie są właścicielami lub kontrolują podmiot prawny, bezpośrednio lub pośrednio posiadając lub kontrolując wystarczający odsetek udziałów lub praw głosu w tym podmiocie prawnym, w tym za pomocą pakietów akcji na okaziciela, z wyjątkiem spółek notowanych na rynku regulowanym, podlegających wymaganiom ujawniania informacji zgodnym z przepisami unijnymi lub podlegających równoważnym standardom międzynarodowym.

Odsetek równyW każdym razie posiadanie przez osobę fizyczną 25 % udziałów plus jeden udział jest uznawany uznawane za dowód własności lub sprawowania kontroli poprzez udziały w spółce oraz ma zastosowanie do każdego poziomu własności bezpośredniej i pośredniejudział równy 25% plus jeden udział klienta w posiadaniu przez podmiot o charakterze korporacyjnym kontrolowany przez osobę lub osoby fizyczne lub liczne podmioty o charakterze korporacyjnym kontrolowane przez tę samą osobę fizyczną wskazuje na własność pośrednią; pojęcie kontroli określa się, między innymi, zgodnie z kryteriami określonymi w art. 22 ust. 1–5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE(31); powyższe stosuje się jednak bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do zadecydowania o przyjęciu niższego odsetka jako dowodu własności lub sprawowania kontroli;

(ii)  w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, czy osoba określona w pkt (i) jest beneficjentem rzeczywistym lub jeżeli po podjęciu wszelkich niezbędnych środków nie można zidentyfikować żadnej osoby na podstawie ppkt (i), osobę fizyczną, która sprawują kontrolę nad zarządzaniem podmiotem prawnym w inny sposób, co może obejmować osoby na wyższym stanowisku kierowniczym;

(iia)  jeżeli nie zidentyfikowano żadnej osoby fizycznej na podstawie ppkt (i) lub (ii), osobę fizyczną, która zajmuje wyższe stanowisko kierownicze, w którym to przypadku podmioty zobowiązane prowadzą zapisy działań podejmowanych w celu zidentyfikowania beneficjenta rzeczywistego na podstawie ppkt (i) i (ii), aby udowodnić, że zidentyfikowanie takich osób jest niemożliwe;

b)  w przypadku podmiotów prawnych, takich jak fundacje, oraz porozumień prawnych, takich jak fundusze powiernicze lub towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, które administrują środkami oraz je rozdzielają:

(i)  osobę fizyczną, która sprawują kontrolę nad częścią wynoszącą co najmniej 25 % mienia porozumienia prawnego lub podmiotu prawnego; oraz

(ii)  w przypadku gdy przyszli beneficjenci zostali już określeni – osobę fizyczną, która jest beneficjentem co najmniej 25 % mienia porozumienia prawnego lub podmiotu prawnego; lub

(iii)  w przypadku gdy osoby fizyczne czerpiące korzyści z porozumienia prawnego lub podmiotu prawnego nie zostały jeszcze określone – kategorię osób, w których głównym interesie powstało lub działa porozumienie prawne lub podmiot prawny. W przypadku beneficjentów funduszu powierniczego wyznaczonych na podstawie cech charakterystycznych lub kategorii, podmioty zobowiązane otrzymują wystarczające informacje dotyczące beneficjenta w celu upewnienia się, że będzie możliwe ustalenie tożsamości beneficjenta w momencie wypłaty lub w przypadku, gdy beneficjent ma zamiar wykonać nabyte przez niego prawa;

(iiia)  w przypadku funduszy powierniczych tożsamość powierzającego, powiernika, protektora (jeśli występuje), beneficjenta lub kategorii beneficjentów oraz wszystkich innych osób fizycznych sprawujących ostateczną, skuteczną kontrolę nad funduszem powierniczym (również poprzez łańcuch kontroli lub własności); [Popr. 54]

6)  „podmiot świadczący usługi na rzecz funduszy powierniczych i przedsiębiorstw” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która poprzez swoją działalność świadczy osobom trzecim następujące usługi:

a)  tworzenie spółek lub innych osób prawnych;

b)  działanie lub organizowanie dla innej osoby możliwości działania w charakterze dyrektora lub sekretarza spółki, wspólnika spółki osobowej lub na porównywalnym stanowisku w stosunku do innych osób prawnych;

c)  zapewnienie siedziby, adresu działalności, korespondencyjnego lub administracyjnego i innych związanych z tym usług dla przedsiębiorstwa, spółki osobowej lub innego podmiotu prawnego albo porozumienia prawnego;

d)  działanie lub organizowanie dla innej osoby możliwości działania w charakterze powiernika funduszu powierniczego lub podobnego porozumienia prawnego;

e)  działanie lub organizowanie dla innej osoby możliwości działania w charakterze formalnego wspólnika na rzecz innego podmiotu, innego niż spółka notowana na rynku regulowanym, podlegająca wymaganiom ujawniania informacji zgodnym z prawodawstwem unijnym lub podlegająca równoważnym standardom międzynarodowym;

7)  a) „osoby zajmujące eksponowane stanowiska polityczne na szczeblu międzynarodowym” oznaczają osoby fizyczne, które sprawują lub sprawowały znaczące funkcje publiczne powierzone im przez państwo trzecie;

b)  „osoby zajmujące eksponowane stanowiska polityczne na szczeblu krajowym” oznaczają osoby fizyczne, które sprawują lub sprawowały znaczące funkcje publiczne powierzone im przez dane państwo członkowskie; [Popr. 55; Poprawka nie dotyczy wszystkich wersji językowych]

c)  „osoby, które sprawują lub sprawowały znaczące funkcje publiczne powierzone im przez organizacje międzynarodowe” oznaczają dyrektorów, ich zastępców oraz członków organów spółki lub osoby pełniące równoważną funkcję w organizacji międzynarodowej;

d)  „osoby fizyczne, które sprawują lub sprawowały znaczące funkcje publiczne” oznaczają następujące osoby:

(i)  szefów państw, szefów rządów, ministrów oraz wiceministrów lub zastępców ministrów;

(ii)  członków parlamentu lub podobnych organów ustawodawczych; [Popr. 56]

(iii)  członków sądów najwyższych, trybunałów konstytucyjnych oraz innych organów sądowych wysokiego szczebla, których decyzje nie podlegają zaskarżeniu, z wyjątkiem trybów nadzwyczajnych;

(iv)  członków trybunałów obrachunkowych oraz zarządów banków centralnych;

(v)  ambasadorów, chargés d’affaires oraz wyższych oficerów sił zbrojnych;

(vi)  wyższych rangą członków organów administracyjnych, zarządczych lub nadzorczych przedsiębiorstw państwowych. [Popr. 57]

Do żadnej z kategorii wymienionych w pkt (i)–(vi) nie zalicza się urzędników średniego lub niższego szczebla;

e)  „członkowie rodziny” oznaczają:

(i)  małżonka/małżonkę;

(ii)  partnera traktowanego jak małżonek/małżonka;

(iii)  dzieci i ich małżonków lub partnerów; [Popr. 58]

(iv)  rodziców; [Popr. 59]

f)  „osoby znane jako bliscy współpracownicy” oznaczają: [Popr. 87]

(i)  osoby fizyczne, o których wiadomo, że są współbeneficjentami rzeczywistymi podmiotów prawnych lub porozumień prawnych, lub utrzymują inne bliskie stosunki biznesowe z osobą określoną w pkt 7 lit. a)–d);

(ii)  osoby fizyczne będące jedynymi beneficjentami rzeczywistymi podmiotów prawnych lub porozumień prawnych, o których wiadomo, że zostały założone na faktyczną korzyść osoby określonej w pkt 7 lit. a)–d); [Popr. 60]

8)  „osoby zarządzające wyższego szczebla” oznaczają dyrektora lub pracownika mającego wystarczającą wiedzę na temat ekspozycji danej instytucji na ryzyko związane z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu oraz wystarczające uprzywilejowanie do podejmowania decyzji mających wpływ na jej ekspozycję na ryzyko. Nie w każdym przypadku taką osobą musi być członek rady dyrektorów;

9)  „stosunki gospodarcze” oznaczają stosunki biznesowe, zawodowe lub handlowe, związane z działalnością gospodarczą podmiotów zobowiązanych, które w momencie ich nawiązywania rokują nadzieje na długotrwałe ich utrzymywanie;

10)  „usługi hazardowe” oznaczają wszelkie usługi związane z obstawianiem stawek mających wartość pieniężną w grach losowych, w tym w grach, w których istotne są określone umiejętności, takich jak loterie, gry w kasynach, gry pokerowe oraz zakłady wzajemne, świadczonych w fizycznej lokalizacji, lub w jakikolwiek sposób na odległość, za pomocą środków elektronicznych lub za pomocą jakiejkolwiek innej technologii ułatwiającej komunikację, oraz na indywidualną prośbę odbiorcy usługi;

10a)  „transakcja zakładu” w rozumieniu art. 12 niniejszej dyrektywy oznacza wszystkie etapy stosunków handlowych pomiędzy podmiotem świadczącym usługi w zakresie gier a klientem i beneficjentem, który zawarł zakład i obstawił stawkę, do czasu wypłaty ewentualnej wygranej; [Popr. 61]

11)  „grupa” oznacza grupę w rozumieniu art. 2 pkt 12 dyrektywy 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(32).

11a)  „niebezpośrednie” oznacza zawarcie umowy lub dokonanie transakcji bez jednoczesnej fizycznej obecności wykonawcy lub pośrednika i konsumenta, przez wykorzystanie wyłącznie internetu, telemarketingu lub innego elektronicznego środka komunikacji do czasu zawarcia umowy lub dokonania transakcji włącznie. [Popr. 62]

Artykuł 4

1.  Państwa członkowskie zapewniają, zgodnie z podejściem opartym na analizie ryzyka, całkowite lub częściowe rozszerzenie stosowania przepisów niniejszej dyrektywy na zawody i kategorie przedsiębiorstw inne niż podmioty zobowiązane określone w art. 2 ust. 1, podejmujące działania, których wykorzystanie do celów prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu jest szczególnie prawdopodobne. [Popr. 63]

2.  W przypadku podjęcia przez państwo członkowskie decyzji o rozszerzeniu stosowania przepisów niniejszej dyrektywy na zawody i kategorie przedsiębiorstw inne niż określone w art. 2 ust. 1 państwo członkowskie informuje o tym fakcie Komisję.

Artykuł 5

W celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu państwa członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać w mocy bardziej rygorystyczne przepisy w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą, pod warunkiem że takie przepisy będą w pełni zgodne z prawem Unii, szczególnie w odniesieniu do unijnych przepisów o ochronie danych oraz ochrony praw podstawowych zapisanych w Karcie. Takie przepisy nie utrudniają konsumentom w nieuzasadniony sposób dostępu do usług finansowych ani nie stanowią przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. [Popr. 64]

Sekcja 2

Ocena ryzyka

Artykuł 6

1.  Europejski Urząd Komisja sporządza ocenę ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, które mają wpływ na rynek wewnętrzny, ze szczególnym uwzględnieniem działalności transgranicznej. W celu sporządzenia takiej oceny Komisja konsultuje się z państwami członkowskimi, EUN, Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, Grupą Roboczą Art. 29, Europolem oraz innymi odpowiednimi organami.

W ocenie ryzyka, o której mowa w akapicie pierwszym, uwzględnia się co najmniej następujące elementy:

a)  ogólną skalę prania pieniędzy i najbardziej zagrożone obszary rynku wewnętrznego;

b)  ryzyka związane z poszczególnymi odpowiednimi sektorami, w szczególności z sektorami niefinansowymi i sektorem gier hazardowych;

c)  najpowszechniejsze metody wykorzystywane przez przestępców do prania nielegalnych wpływów;

d)  zalecenia dla właściwych organów dotyczące efektywnego rozdziału zasobów;

e)  funkcję banknotów euro w działalności przestępczej i praniu pieniędzy.

Ocena ryzyka zawiera również propozycje minimalnych standardów ocen ryzyka, które mają przeprowadzać właściwe organy krajowe. Takie minimalne standardy są opracowywane we współpracy z państwami członkowskimi oraz z udziałem branży i innych istotnych zainteresowanych podmiotów w drodze, odpowiednio, konsultacji publicznych i spotkań zainteresowanych podmiotów prywatnych.

Komisja sporządza tej opinii ocenę ryzyka do dnia …(33) i aktualizuje ją dwa razy w roku lub, w stosownym przypadku, częściej.

2.  Komisja udostępnia wspomnianą opinię ocenę ryzyka w celu wsparcia państw członkowskich oraz podmiotów zobowiązanych w identyfikowaniu ryzyka, zarządzaniu nim i jego ograniczaniu w zakresie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz aby pozwolić innym zainteresowanym podmiotom, w tym ustawodawcom krajowym, Parlamentowi Europejskiemu, EUN, Europolowi, komisji europejskich jednostek analityki finansowej lepiej zrozumieć ryzyko. Streszczenie oceny podaje się do publicznej wiadomości. Streszczenie to nie może zawierać informacji niejawnych.

2a.   Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie roczne w sprawie ustaleń wynikających z regularnych ocen ryzyka i działań podjętych w związku z tymi ustaleniami. [Popr. 65]

Artykuł 6a

1.  Bez uszczerbku dla postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przewidzianego w TFUE, Komisja dopilnowuje, aby krajowe przepisy w zakresie zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu przyjęte przez państwa członkowskie na podstawie niniejszej dyrektywy były wdrażane w sposób skuteczny i zgodny z europejskimi ramami prawnymi.

2.  Przy stosowaniu ust. 1 Komisję wspierają w stosownych przypadkach EUN, Europol, komisja europejskich jednostek analityki finansowej i wszystkie inne właściwe organy europejskie.

3.  Oceny krajowych przepisów w zakresie zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, o których mowa w ust. 1, pozostają bez uszczerbku dla ocen przeprowadzanych przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) lub Moneyval. [Popr. 66]

Artykuł 7

1.  Każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie działania w celu zidentyfikowania, ocenienia, zrozumienia i ograniczenia ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu wpływającego na dane państwo członkowskie, a także wszelkich zagadnień z zakresu ochrony danych w tym kontekście oraz zapewnia aktualizację oceny.

2.  Każde państwo członkowskie wyznacza organ odpowiedzialny za koordynację reagowania na szczeblu krajowym na ryzyko, o którym mowa w ust. 1. O wyznaczonym organie należy powiadomić Komisję, EUN, Europol, a także inne państwa członkowskie.

3.  Przeprowadzając oceny, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą korzystać z opiniikorzystają z oceny ryzyka, o której mowa w art. 6 ust. 1.

4.  Każde państwo członkowskie przeprowadza ocenę, o której mowa w ust. 1 oraz:

a)  wykorzystuje ocenę lub oceny w celu poprawy swojego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, w szczególności poprzez identyfikowanie obszarów, w których podmioty zobowiązane muszą stosować wzmocnione środki oraz, w stosownych przypadkach, poprzez precyzowanie, jakie środki należy zastosować;

aa)  identyfikuje, w stosownych przypadkach, sektory lub obszary, dla których ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu jest nieistotne, niższe lub wyższe;

b)  wykorzystuje ocenę lub oceny jako wsparcie podczas podziału i ustalania priorytetów w odniesieniu do zasobów przeznaczonych na zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

ba)  wykorzystuje ocenę lub oceny, aby zapewnić opracowanie odpowiednich zasad dla każdego sektora lub obszaru, odpowiednio do ryzyka prania pieniędzy;

c)  terminowo udostępnia podmiotom zobowiązanym odpowiednie informacje, aby mogły przeprowadzić własne oceny umożliwić im przeprowadzenie własnych ocen ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu.

5.  Państwa członkowskie udostępniają wyniki swoich ocen ryzyka innym państwom członkowskim, Komisji oraz EUN na ich wniosek. Streszczenie oceny podaje się do publicznej wiadomości. Streszczenie to nie może zawierać informacji niejawnych. [Popr. 67]

Artykuł 8

1.  Państwa członkowskie zapewniają podjęcie przez podmioty zobowiązane odpowiednich działań w celu zidentyfikowania i ocenienia ich ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, z uwzględnieniem czynników ryzyka obejmujących klientów, państwa lub obszary geograficzne, produkty, usługi, transakcje lub kanały dostawy. Działania te są proporcjonalne do charakteru działalności i wielkości podmiotów zobowiązanych.

2.  Oceny, o których mowa w ust. 1, należy dokumentować, uaktualniać dokumentuje się, uaktualnia oraz udostępniać na wniosek udostępnia właściwym organom oraz organom samorządu zawodowego. [Popr. 68]

3.  Państwa członkowskie zapewniają posiadanie przez podmioty zobowiązane strategii, środków kontroli oraz procedur służących skutecznemu ograniczaniu ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu oraz zarządzaniu tym ryzykiem zidentyfikowanym na poziomie Unii, państwa członkowskiego oraz podmiotów zobowiązanych. Strategie, środki kontroli oraz procedury powinny być proporcjonalne do charakteru działalności i wielkości podmiotów zobowiązanych oraz ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz powinny być zgodne z przepisami o ochronie danych. [Popr. 69]

4.  Strategie i procedury, o których mowa w ust. 3, obejmują co najmniej następujące działania:

a)  opracowanie strategii wewnętrznych, procedur i środków kontroli obejmujących praktyki dotyczące modelu zarządzania ryzykiem, zasady należytej staranności wobec klienta, zgłaszanie podejrzanych transakcji, prowadzenie rejestrów, kontrolę wewnętrzną, zarządzanie zgodnością z przepisami (w tym, w stosownych przypadkach w odniesieniu do wielkości i charakteru działalności podmiotu zobowiązanego, wyznaczenie pracownika ds. zgodności z prawem na poziomie kadry kierowniczej) oraz kontrole pracowników. Te środki nie mogą umożliwiać podmiotom zobowiązanym żądania od konsumentów, aby udostępniali więcej danych osobowych, niż jest to konieczne; [Popr. 70]

b)  w stosownych przypadkach w odniesieniu do wielkości i charakteru działalności zapewnienie niezależnej funkcji audytu w celu sprawdzenia wewnętrznych strategii, procedur oraz środków kontroli, o których mowa w lit. a).

5.  Państwa członkowskie wymagają od podmiotów zobowiązanych uzyskania zgody osób zarządzających wyższego szczebla na wdrażanie przez te podmioty strategii i procedur, a ponadto w stosownych przypadkach monitorują i wzmacniają zastosowane środki.

Artykuł 8a

1.  W celu opracowania wspólnego podejścia i wspólnej polityki wobec jurysdykcji niechętnych współpracy, które wykazują braki w dziedzinie zwalczania prania pieniędzy, państwa członkowskie okresowo zatwierdzają i przyjmują wykazy państw publikowane przez FATF.

2.  Komisja, biorąc pod uwagę kryteria ustalone w załączniku III pkt 3, koordynuje na szczeblu unijnym działania przygotowawcze w zakresie identyfikowania państw trzecich, których systemy prania pieniędzy wykazują poważne braki strategiczne stwarzające istotne ryzyko dla systemu finansowego Unii.

3.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych w celu utworzenia wykazu państw określonych w ust. 2.

4.  Komisja regularnie monitoruje rozwój sytuacji w państwach określonych w ust. 2 niniejszego artykułu na podstawie kryteriów ustalonych w załączniku III pkt 3 oraz, w stosownych przypadkach, dokonuje przeglądu wykazu, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu. [Popr. 71]

ROZDZIAŁ II

ZASADY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI WOBEC KLIENTA

Sekcja 1

Przepisy ogólne

Artykuł 9

Państwa członkowskie zakazują swoim instytucjom kredytowym i finansowym prowadzenia anonimowych rachunków lub anonimowych książeczek oszczędnościowych lub wydawania anonimowych elektronicznych kart płatniczych, które nie spełniają warunków wymienionych w art. 10a. Państwa członkowskie w każdym przypadku wymagają, aby wobec posiadaczy i beneficjentów istniejących anonimowych rachunków lub anonimowych książeczek oszczędnościowych lub anonimowych kart płatniczych zastosowano środki należytej staranności tak szybko, jak to możliwe, a w każdym przypadku przed skorzystaniem z takich rachunków lub książeczek oszczędnościowych w jakikolwiek sposób. [Popr. 72]

Artykuł 10

Państwa członkowskie zapewniają stosowanie przez podmioty zobowiązane środków należytej staranności wobec klienta w następujących przypadkach:

a)  przy nawiązywaniu stosunków gospodarczych;

b)  przy przeprowadzaniu sporadycznych transakcji w kwocie 15 000 EUR lub większej bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja czy kilka operacji, które wydają się być ze sobą powiązane;

c)  w odniesieniu do osób fizycznych lub prawnych prowadzących handel towarami, przy przeprowadzaniu sporadycznych transakcji gotówkowych w kwocie 7 500 EUR lub większej bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja czy kilka operacji, które wydają się być ze sobą powiązane;

d)  w odniesieniu do podmiotów świadczących usługi w zakresie gier hazardowych kasyn, przy przeprowadzaniu sporadycznych transakcji w kwocie 2 000 EUR lub większej bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja czy kilka operacji, które wydają się być ze sobą powiązane;

da)  w odniesieniu do gier hazardowych online przy nawiązywaniu stosunków gospodarczych;

db)  w odniesieniu do innych podmiotów świadczących usługi w zakresie gier hazardowych, przy wypłacaniu wygranych w kwocie 2 000 EUR lub większej; [Popr. 73]

e)  gdy istnieje podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu bez względu na jakiekolwiek odstępstwo, wyłączenie lub próg;

f)  gdy istnieją wątpliwości co do prawdziwości lub odpowiedniości wcześniej otrzymanych danych dotyczących ustalenia tożsamości klienta;

fa)  każdorazowo w przypadku utworzenia przedsiębiorstwa. [Popr. 74]

Artykuł 10a

1.  Państwa członkowskie mogą, na podstawie wykazanego niskiego poziomu ryzyka, zwolnić podmioty zobowiązane z obowiązku stosowania należytej staranności wobec klienta w związku z pieniądzem elektronicznym zdefiniowanym w art. 2 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE(34), o ile spełnione zostały następujące warunki:

a)  instrumentu płatniczego nie można doładować;

b)  maksymalna kwota przechowywana elektronicznie nie przekracza 250 EUR; państwa członkowskie mogą podwyższyć ten limit do 500 EUR w odniesieniu do instrumentów płatniczych, które mogą być używane wyłącznie w danym państwie członkowskim;

c)  instrument płatniczy jest wykorzystywany wyłącznie do zakupu towarów lub usług;

d)  instrument płatniczy nie może być sfinansowany przez pieniądz elektroniczny;

e)  zakazany jest wykup w gotówce lub wycofanie gotówki, o ile nie wywiązano się z obowiązku identyfikacji i weryfikacji tożsamości posiadacza, stosowania odpowiednich i należytych strategii i procedur wykupu w gotówce i wycofania gotówki oraz prowadzenia dokumentacji.

2.  Państwa członkowskie zapewniają każdorazowe stosowanie należytej staranności wobec klienta przed wykupem pieniądza elektronicznego o wartości powyżej 250 EUR.

3.  Niniejszy artykuł nie uniemożliwia państwom członkowskim zezwolenia podmiotom zobowiązanym na stosowanie uproszczonych środków należytej staranności wobec klienta w odniesieniu do pieniądza elektronicznego zgodnie z art. 13 niniejszej dyrektywy, jeżeli warunki określone w niniejszym artykule nie są spełnione. [Popr. 75]

Artykuł 11

1.  Środki należytej staranności wobec klienta obejmują:

a)  identyfikację klienta i weryfikację jego tożsamości na podstawie dokumentów, danych lub informacji pochodzących z rzetelnego i niezależnego źródła;

b)  identyfikację poza identyfikacją beneficjenta rzeczywistego iwymienionego w rejestrze zgodnie z art. 29 podejmowanie odpowiednich środków weryfikacji jego tożsamości, tak aby dana instytucja lub osoba objęta niniejszą dyrektywą była przekonana, że wie, kim jest beneficjent rzeczywisty, wraz z, w przypadku podmiotów prawnych, funduszy powierniczych, fundacji, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, holdingów i innych podobnych obecnych lub przyszłych porozumień prawnych, podejmowaniem odpowiednich podejmowanie wszelkich niezbędnych środków w celu zrozumienia struktury własności i kontroli klienta, ocenę i w stosownych przypadkach uzyskanie informacji na temat celu i zamierzonego charakteru stosunków gospodarczych;

c)  ocenę i w stosownych przypadkach uzyskanie informacji na temat celu i zamierzonego charakteru stosunków gospodarczych;

d)  prowadzenie bieżącego monitorowania stosunków gospodarczych, włącznie z badaniem transakcji podejmowanych w trakcie trwania tych stosunków w celu zapewnienia, że prowadzone transakcje są zgodne z wiedzą danej instytucji lub osoby na temat klienta, profilu działalności oraz ryzyka, w tym, w miarę konieczności, źródeł pochodzenia środków, jak również zapewnienie, że posiadane dokumenty, dane lub informacje są na bieżąco uaktualniane. [Popr. 76]

1a.  Przy wykonywaniu środków, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b) podmioty zobowiązane mają również obowiązek zweryfikować, czy każda osoba, która twierdzi, że działa w imieniu klienta, jest do tego upoważniona oraz mają obowiązek stwierdzić i zweryfikować tożsamość takiej osoby. [Popr. 77]

2.  Państwa członkowskie zapewniają stosowanie przez podmioty zobowiązane wszystkich wymagań dotyczących należytej staranności wobec klienta określonych w ust. 1, jednakże mogą określić zakres podejmowanych środków w oparciu o ocenę ryzyka.

3.  Oceniając ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, państwa członkowskie wymagają, aby podmioty zobowiązane uwzględniały co najmniej elementy zmienne określone w załączniku I.

4.  Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty zobowiązane były w stanie wykazać właściwym organom lub organom samorządu zawodowego, że środki są odpowiednie, biorąc pod uwagę zidentyfikowane ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

5.  W odniesieniu do działalności ubezpieczeniowej związanej z ubezpieczeniami na życie lub innymi inwestycjami, państwa członkowskie zapewniają stosowanie przez instytucje finansowe, oprócz środków należytej staranności wobec klienta wymaganych w stosunku do klienta i beneficjenta rzeczywistego, następujących środków należytej staranności wobec klienta w stosunku do beneficjentów polis ubezpieczeniowych na życie oraz innych polis ubezpieczeniowych o charakterze inwestycyjnym, niezwłocznie po zidentyfikowaniu lub wyznaczeniu takich beneficjentów:

a)  w odniesieniu do beneficjentów zidentyfikowanych jako osoby fizyczne lub prawne wymienione z nazwiska lub w odniesieniu do porozumień prawnych: uzyskanie nazwiska danej osoby;

b)  w odniesieniu do beneficjentów wyznaczonych za pomocą charakterystyki, klasy lub innych środków: uzyskanie wystarczających informacji dotyczących tych beneficjentów, aby instytucja finansowa uzyskała pewność, że będzie w stanie zidentyfikować beneficjenta w momencie wypłaty.

W odniesieniu do obu przypadków wymienionych w lit. a) i b) akapitu pierwszego weryfikacja tożsamości beneficjentów ma miejsce w momencie wypłaty. W przypadku całkowitego lub częściowego przeniesienia polisy ubezpieczeniowej na życie lub innej polisy o charakterze inwestycyjnym na osobę trzecią instytucje finansowe mające wiedzę o przeniesieniu identyfikują beneficjenta rzeczywistego w momencie przeniesienia na osobę fizyczną lub prawną lub porozumienie prawne otrzymujące na własną korzyść wartość przenoszonej polisy.

Artykuł 12

1.  Państwa członkowskie wymagają, aby weryfikacja tożsamości klienta i beneficjenta rzeczywistego odbywała się przed nawiązaniem stosunków gospodarczych lub przed przeprowadzeniem transakcji.

2.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zezwolić na zakończenie weryfikacji tożsamości klienta i beneficjenta rzeczywistego podczas nawiązywania stosunków gospodarczych lub w trakcie przeprowadzania transakcji w przypadku podmiotów podlegających obowiązkom, o których mowa w art. 2 ust. 1, a w każdym razie w momencie wypłaty ewentualnej wygranej, jeżeli jest to konieczne do niezakłócania normalnego prowadzenia działalności gospodarczej oraz o ile występuje niewielkie ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. W takich sytuacjach procedury te są przeprowadzane jak najszybciej po nawiązaniu pierwszego kontaktu. [Popr. 78]

3.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 państwa członkowskie mogą zezwolić na otworzenie rachunku bankowego, pod warunkiem że istnieją odpowiednie zabezpieczenia gwarantujące, że transakcje nie są przeprowadzane przez klienta lub w jego imieniu dopóki nie zostaną w pełni spełnione wymogi określone w ust. 1 i 2.

4.  W przypadku gdy dana instytucja lub osoba nie jest w stanie spełnić wymogów art. 11 ust. 1 lit. a), b) i c), państwa członkowskie wymagają, aby nie przeprowadzała ona transakcji za pomocą rachunku bankowego, nie nawiązywała stosunków gospodarczych ani nie przeprowadzała transakcji, oraz aby rozważyła rozwiązanie stosunku gospodarczego i przekazanie jednostce analityki finansowej raportu o podejrzanej transakcji w odniesieniu do danego klienta zgodnie z art. 32.

Państwa członkowskie nie stosują poprzedniego akapitu do notariuszy, prawników wykonujących wolne zawody, audytorów, zewnętrznych księgowych i doradców podatkowych jedynie w ścisłym zakresie, w jaki wyłączenie to dotyczy ustalania sytuacji prawnej ich klienta, wykonywania obowiązków obrońcy, reprezentowania tego klienta w postępowaniu sądowym lub w sprawach dotyczących tego postępowania, włącznie z udzielaniem porad w sprawie wszczęcia lub możliwości uniknięcia postępowania.

5.  Państwa członkowskie wymagają, aby podmioty zobowiązane stosowały procedury należytej staranności wobec klienta nie tylko wobec wszystkich nowych klientów, lecz także w odpowiednim czasie wobec obecnych klientów w oparciu o ocenę ryzyka, w tym w czasie, w którym stosowne okoliczności dotyczące klienta ulegają zmianie.

Sekcja 2

Uproszczone środki należytej staranności wobec klienta

Artykuł 13

1.  W przypadku zidentyfikowania przez państwo członkowskie lub podmiot zobowiązany obszaru niższego ryzyka, wspomniane państwo członkowskie może zezwolić na stosowanie przez podmiot zobowiązany uproszczonych środków należytej staranności wobec klienta.

2.  Przed zastosowaniem uproszczonych środków należytej staranności wobec klienta podmioty zobowiązane upewniają się, że powiązania z klientem lub transakcja mają niższy stopień ryzyka.

3.  Państwa członkowskie zapewniają prowadzenie przez podmioty zobowiązane wystarczającego monitorowania transakcji lub stosunków gospodarczych umożliwiającego wykrycie transakcji nietypowych lub podejrzanych.

Artykuł 14

Oceniając ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu związane z rodzajem klientów, państw lub obszarów geograficznych oraz poszczególnych produktów, usług, transakcji lub kanałów dostawy, państwa członkowskie i podmioty zobowiązane uwzględniają co najmniej czynniki sytuacji związane z klientem i produktem, usługą, transakcją lub kanałem dostawy jako sytuacje o możliwie niższym ryzyku określone w załączniku II. [Popr. 80]

Artykuł 15

EUN wydają do dnia …(35) wytyczne skierowane do właściwych organów i podmiotów zobowiązanych wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1) i 2) zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 oraz rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, dotyczące czynników ryzyka, które należy uwzględnić lub środków, które należy podjąć w sytuacjach, w których właściwe są uproszczone środki należytej staranności wobec klienta. Szczególną uwagę należy zwrócić na charakter i wielkość działalności gospodarczej oraz przewidzieć środki szczególne w przypadkach, w których jest to właściwe i proporcjonalne. [Popr. 81]

Sekcja 3

Wzmocnione środki należytej staranności wobec klienta

Artykuł 16

1.  W przypadkach określonych w art. 17–23 niniejszej dyrektywy oraz w innych przypadkach wyższego ryzyka określonych przez państwa członkowskie lub podmioty zobowiązane, państwa członkowskie wymagają, aby podmioty zobowiązane stosowały wzmocnione środki należytej staranności wobec klienta w celu właściwego zarządzania przedmiotowym ryzykiem i ograniczania go.

2.  Państwa członkowskie wymagają, aby podmioty zobowiązane analizowały w jak największym możliwym stopniu kontekst i cel wszystkich skomplikowanych transakcji o dużej wartości oraz wszelkich nietypowych rodzajów transakcji, które nie mają wyraźnego celu gospodarczego lub celu zgodnego z prawem lub które stanowią przestępstwa podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 4 lit. f). W szczególności zwiększają one stopień i charakter monitorowania stosunków gospodarczych w celu stwierdzenia, czy przedmiotowe transakcje lub działania wydają się nietypowe lub podejrzane. Jeżeli podmiot zobowiązany wykryje taką nietypową lub podejrzaną transakcję lub działanie, informuje o tym bezzwłocznie jednostki analityki finansowej wszystkich państw członkowskich, których może to dotyczyć. [Popr. 82]

3.  Oceniając ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, państwa członkowskie i podmioty zobowiązane uwzględniają co najmniej czynniki dotyczące sytuacji związane z klientem i produktem, usługą, transakcją lub kanałem dostawy jako sytuacje o możliwie wyższym ryzyku określone w załączniku III. [Popr. 83]

4.  EUN wydają do dnia …(36) wytyczne skierowane do właściwych organów i podmiotów zobowiązanych wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1) i 2) zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 oraz rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, dotyczące czynników ryzyka, które należy uwzględnić lub środków, które należy podjąć w sytuacjach wymagających zastosowania wzmocnionych środków należytej staranności. [Popr. 84]

Artykuł 17

W odniesieniu do stosunków transgranicznych w ramach bankowości korespondenckiej z instytucjami będącymi korespondentami z państw trzecich, państwa członkowskie wymagają, aby oprócz stosowania środków należytej staranności wobec klienta określonych w art. 11 instytucje kredytowe wykonywały następujące działania:

a)  gromadzenie wystarczających informacji o instytucji będącej korespondentem w celu zrozumienia w pełni charakteru jej działalności, ustalenia na podstawie publicznie dostępnych informacji wiarygodności instytucji oraz jakości nadzoru;

b)  ocenianie środków kontroli w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu stosowanych przez instytucję będącą korespondentem;

c)  uzyskiwanie zgody osób zarządzających wyższego szczebla przed ustanowieniem nowej relacji bankowości korespondenckiej;

d)  sporządzanie dokumentacji określającej zakres odpowiedzialności każdej instytucji;

e)  w odniesieniu do rachunków przejściowych upewnianie się, że instytucja kredytowa będąca korespondentem przeprowadziła weryfikację tożsamości i na bieżąco stosowała środki należytej staranności w stosunku do klientów mających bezpośredni dostęp do rachunków bankowych korespondenta oraz że mają one możliwość udostępnienia na żądanie instytucji będącej korespondentem stosownych danych dotyczących zastosowania środków należytej staranności wobec klienta.

Artykuł 18

W odniesieniu do transakcji lub stosunków gospodarczych z osobami zajmującymi eksponowane stanowiska polityczne na szczeblu międzynarodowym, państwa członkowskie, oprócz stosowania środków należytej staranności wobec klienta określonych w art. 11, wprowadzają wobec podmiotów zobowiązanych następujące wymogi:

a)  posiadania odpowiednich procedur opartych na ocenie ryzyka w celu ustalenia, czy klient lub beneficjent rzeczywisty klienta jest taką osobą;

b)  uzyskania zezwolenia osób zarządzających wyższego szczebla na nawiązanie lub kontynuowanie stosunków gospodarczych z takimi klientami;

c)  podejmowania odpowiednich środków w celu ustalenia źródła majątku i źródła pochodzenia środków zaangażowanych w ramach stosunków gospodarczych lub transakcji;

d)  prowadzenia ciągłego, wzmożonego monitorowania danego stosunku gospodarczego.

Artykuł 19

W odniesieniu do transakcji lub stosunków gospodarczych z osobami zajmującymi eksponowane stanowiska polityczne na szczeblu krajowym lub z osobą, której powierzono znaczącą funkcję w organizacji międzynarodowej, państwa członkowskie, oprócz stosowania środków należytej staranności wobec klienta określonych w art. 11, wprowadzają wobec podmiotów zobowiązanych następujące wymogi:

a)  posiadania odpowiednich procedur opartych na ocenie ryzyka w celu ustalenia, czy klient lub beneficjent rzeczywisty klienta jest taką osobą;

b)  w przypadku stosunków gospodarczych o wyższym stopniu ryzyka z takimi osobami, stosowania środków określonych w art. 18 lit. b), c) i d).

Artykuł 19a

Komisja we współpracy z państwami członkowskimi i organizacjami międzynarodowymi sporządza wykaz osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne na szczeblu krajowym, które zamieszkują w tych państwach członkowskich i którym powierzono znaczącą funkcję w organizacji międzynarodowej. Wykaz jest dostępny dla właściwych organów i podmiotów zobowiązanych.

Komisja powiadamia osoby, których to dotyczy, o ich umieszczeniu w wykazie lub usunięciu z wykazu.

Wymogi przewidziane w niniejszym artykule nie zwalniają podmiotów zobowiązanych z obowiązku stosowania należytej staranności wobec klienta, i podmioty zobowiązane nie opierają się wyłącznie na tych informacjach jako wystarczających do wypełnienia powyższych obowiązków.

Państwa członkowskie podejmują wszelkie odpowiednie środki, aby zapobiec wykorzystywaniu do celów handlowych informacji na temat zagranicznych i krajowych osób zajmujących eksponowane stanowiska publiczne oraz osób którym powierzono znaczącą funkcję w organizacji międzynarodowej. [Popr. 85]

Artykuł 20

Podmioty zobowiązane podejmują odpowiednie środki w celu określenia, zgodnie z podejściem opartym na analizie ryzyka, czy beneficjenci polis ubezpieczeniowych na życie lub innych polis ubezpieczeniowych o charakterze inwestycyjnym lub, w stosownych przypadkach, beneficjent rzeczywisty beneficjenta są osobami zajmującymi eksponowane stanowiska polityczne. Wspomniane środki podejmuje się najpóźniej w momencie wypłaty lub w momencie przeniesienia, w całości lub częściowo, danej polisy. W przypadku gdy zidentyfikowano wyższy stopień ryzyka, oprócz podjęcia standardowych środków należytej staranności wobec klienta, państwa członkowskie wprowadzają wobec podmiotów zobowiązanych wymóg: [Popr. 86]

a)  informowania osób zarządzających wyższego szczebla o przychodach z tytułu polisy przed wypłatą;

b)  prowadzenia wzmożonej kontroli wszystkich stosunków gospodarczych z ubezpieczającym.

Artykuł 21

Środki wymienione w art. 18, 19 i 20 z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 19a mają zastosowanie również do członków rodziny lub osób, o których wiadomo, w których przypadku dowiedziono, że są bliskimi współpracownikami takich zagranicznych lub krajowych osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne. [Popr. 87]

Artykuł 22

W przypadku gdy osoba, o której mowa w art. 18, 19 i 20, nie jest już zagraniczną lub krajową osóbą zajmującą eksponowane stanowisko publiczne lub osobą, której powierzono znaczącą funkcję w organizacji międzynarodowej, od podmiotów zobowiązanych wymaga się rozważenia ciągłego ryzyka, jakie stanowi taka osoba i stosowania takich odpowiednich środków uwzględniających ryzyko do czasu, gdy uzna się, że osoba ta nie stanowi dalszego ryzyka. Okres ten wynosi co najmniej 18 12 miesięcy. [Popr. 88]

Artykuł 23

1.  Państwa członkowskie zabraniają instytucjom kredytowym nawiązywania lub kontynuowania stosunków w ramach bankowości korespondenckiej z bankiem fikcyjnym oraz wprowadzają wymóg podejmowania odpowiednich środków przez instytucje kredytowe w celu dopilnowania, aby nie nawiązywały one relacji w ramach bankowości korespondenckiej ani ich nie utrzymywały z bankiem, o którym wiadomo, że pozwala na korzystanie ze swoich rachunków bankowi fikcyjnemu.

2.  Do celów akapitu ust. 1 „bank fikcyjny” oznacza instytucję kredytową lub instytucję prowadzącą równoważną działalność, utworzoną na terytorium państwa, w którym nie jest ona fizycznie obecna, w taki sposób, by miało miejsce rzeczywiste zarządzanie nią i kierowanie, która to instytucja nie jest stowarzyszona z grupą finansową działającą w sposób prawnie uregulowany.

Sekcja 4

Spełnienie wymogów przy udziale osób trzecich

Artykuł 24

Państwa członkowskie mogą zezwolić podmiotom zobowiązanym na korzystanie z usług osób trzecich w celu spełnienia wymogów określonych w art. 11 ust. 1 lit. a), b) i c). Ostateczną odpowiedzialność za spełnienie tych wymogów ponosi jednak podmiot zobowiązany, który korzysta z usług osoby trzeciej. Ponadto państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie tego rodzaju strony trzecie mogły być także pociągane do odpowiedzialności za naruszanie przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. [Popr. 89]

Artykuł 25

1.  Do celów niniejszej sekcji „osoby trzecie” oznaczają:

a)   podmioty zobowiązane wymienione w art. 2; lub

b)  inne instytucje i osoby znajdujące się w państwach członkowskich lub w państwie trzecim, które stosują wymogi należytej staranności wobec klienta i wymogi w zakresie prowadzenia rejestrów równoznaczne z określonymi w niniejszej dyrektywie, a spełnianie przez nie wymogów niniejszej dyrektywy podlega nadzorowi zgodnie z przepisami rozdziału VI sekcja 2.

2.  Państwa członkowskie uwzględniają Komisja uwzględnia informacje dostępne na poziomie ryzyka geograficznego przy podejmowaniu decyzji, czy państwo trzecie spełnia warunki określone w ust. 1, oraz informują siebie wzajemnie, Komisję informuje państwa członkowskie, podmioty zobowiązane oraz EUN w zakresie odpowiadającym celom niniejszej dyrektywy oraz zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, oraz rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 o przypadkach, w których ich zdaniem państwo trzecie spełnia takie warunki.

2a.  Komisja sporządzi wykaz jurysdykcji posiadających środki przeciwdziałania praniu pieniędzy równoważne przepisom niniejszej dyrektywy i innym powiązanym zasadom i regulacjom Unii.

2b.  Wykaz, o którym mowa w ust.2a, podlega regularnym przeglądom i aktualizacji na podstawie informacji otrzymanych od państw członkowskich zgodnie z ust. 2. [Popr. 90]

Artykuł 26

1.  Państwa członkowskie zapewniają uzyskanie przez podmioty zobowiązane od osoby trzeciej, z której usług korzystają, niezbędnych informacji dotyczących wymagań określonych w art. 11 ust. 1 lit. a), b) i c).

2.  Państwa członkowskie zapewniają podejmowanie przez podmioty zobowiązane, do których zwraca się klient, stosownych kroków, aby na żądanie zapewnić niezwłoczne przekazanie przez osobę trzecią odpowiednich danych z identyfikacji i weryfikacji oraz innej stosownej dokumentacji potwierdzającej tożsamość klienta lub beneficjenta rzeczywistego.

Artykuł 27

1.  Państwa członkowskie zapewniają możliwość uznania przez właściwy organ państwa pochodzenia (w odniesieniu do strategii i środków kontroli obejmujących całą grupę) i właściwy organ państwa przyjmującego (w odniesieniu do oddziałów i jednostek zależnych), że podmiot zobowiązany stosuje środki określone w art. 25 ust. 1 i art. 26 w ramach programu grupowego, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)  podmiot zobowiązany polega na informacjach przedłożonych przez osobę trzecią będącą częścią tej samej grupy;

b)  grupa ta stosuje środki należytej staranności wobec klienta, zasady w zakresie prowadzenia rejestrów oraz programy przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodne z niniejszą dyrektywą lub z równoważnymi zasadami;

c)  właściwy organ państwa pochodzenia we współpracy z właściwymi organami państwa przyjmującego nadzoruje skuteczne wdrażanie wymagań wymienionych w lit. b) na szczeblu grupy. [Popr. 91]

1a.  EUN wydają do dnia …(37) wytyczne w sprawie wdrażania systemu nadzoru sprawowanego przez właściwe organy w odpowiednich państwach członkowskich w odniesieniu do jednostek należących do grupy kapitałowej, aby zapewnić spójny i skuteczny nadzór na szczeblu grupy. [Popr. 92]

Artykuł 28

Przepisy niniejszej sekcji nie mają zastosowania w przypadku zlecania zadań podmiotom zewnętrznym lub w przypadku pośrednictwa, gdy na podstawie umowy usługodawca lub pośrednik ma być traktowany jako część podmiotu zobowiązanego.

ROZDZIAŁ III

INFORMACJE O BENEFICJENTACH RZECZYWISTYCH

Artykuł 29

1.  Państwa członkowskie zapewniają otrzymywanie i posiadanie przez podmioty o charakterze korporacyjnym lub podmioty prawne , aby spółki i inne podmioty posiadające osobowość prawną, w tym fundusze powiernicze lub podmioty o strukturze lub funkcji podobnej do funduszy powierniczych, fundacje, holdingi i wszystkie inne podobne pod względem struktury lub funkcji obecne lub przyszłe porozumienia prawne mające siedzibę lub utworzone na ich terytorium odpowiednich, dokładnych i aktualnych informacji lub zarządzane na mocy ich prawa, otrzymywały, posiadały i przekazywały do centralnego rejestru publicznego, rejestru handlowego lub rejestru spółek na ich terytorium odpowiednie, dokładne, bieżące i aktualne informacje o sobie i o ich beneficjentach rzeczywistych w momencie ustanowienia, a także w przypadku jakichkolwiek ich zmian.

1a.  Rejestr musi zawierać minimalne informacje pozwalające jednoznacznie ustalić przedsiębiorstwo i jego beneficjenta rzeczywistego, a mianowicie nazwę, numer, formę prawną i status prawny podmiotu, potwierdzenie rejestracji, adres siedziby statutowej (i główne miejsce działalności, jeżeli jest różne od siedziby statutowej), podstawowe uprawnienia regulacyjne (zawarte np. w akcie założycielskim i statucie), listę dyrektorów (w tym ich obywatelstwo i datę urodzenia), informacje o udziałowcu/beneficjencie rzeczywistym, takie jak nazwiska, daty urodzenia, obywatelstwo lub państwo rejestracji, dane kontaktowe, liczba udziałów, kategorie udziałów (w tym charakter przysługującego prawa głosu) i w stosownych przypadkach odsetek posiadanych udziałów lub sprawowanej kontroli.

Wymogi przewidziane w niniejszym artykule nie zwalniają podmiotów zobowiązanych z obowiązku stosowania należytej staranności wobec klienta, i podmioty zobowiązane nie opierają się wyłącznie na tych informacjach jako wystarczających do wypełnienia powyższych obowiązków.

1b.  W odniesieniu do funduszy powierniczych lub innych rodzajów obecnych lub przyszłych podmiotów i porozumień prawnych o podobnej strukturze lub funkcji informacje te obejmują tożsamość powierzającego, powiernika lub powierników, protektora (w stosownych przypadkach), beneficjentów lub kategorii beneficjentów oraz wszystkich innych osób fizycznych sprawujących faktyczną kontrolę nad funduszem powierniczym. Państwa członkowskie dopilnowują, aby powiernicy ujawniali podmiotom zobowiązanym swój status w przypadku, gdy powiernik nawiązuje, jako powiernik, stosunki gospodarcze lub przeprowadza sporadyczną transakcję o wartości przewyższającej progi określone w art. 10 lit. b), c) i d). Posiadane informacje powinny obejmować datę urodzenia i obywatelstwo wszystkich osób. Publikując umowę powierniczą i list intencyjny, państwa członkowskie kierują się podejściem opartym na analizie ryzyka i w stosownych przypadkach dopilnowują, z poszanowaniem ochrony danych osobowych, aby informacje były ujawniane właściwym organom, w szczególności jednostkom analityki finansowej, oraz podmiotom zobowiązanym.

2.  Państwa członkowskie zapewniają możliwość dostępu właściwych organów i podmiotów zobowiązanych Informacje, o których mowa w ust. 1, 1a i 1b są udostępniane w odpowiednim czasie do informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.właściwym organom, w szczególności jednostkom analityki finansowej, oraz podmiotom zobowiązanym wszystkich państw członkowskich. Państwa członkowskie udostępniają publicznie rejestry, o których mowa w ust. 1, po uprzedniej identyfikacji osoby pragnącej uzyskać dostęp do informacji za pomocą podstawowej rejestracji online. Informacje będą dostępne online w otwartym i bezpiecznym formacie danych dla wszystkich osób, zgodnie z przepisami o ochronie danych, w szczególności w odniesieniu do skutecznej ochrony praw osób, których dotyczą dane, do dostępu do danych osobowych oraz sprostowania lub usunięcia błędnych danych. Opłaty pobierane za otrzymanie informacji nie mogą przewyższać kosztów administracyjnych. Wszelkie zmiany w przedstawianych informacjach muszą zostać bezzwłocznie, a w każdym razie w terminie 30 dni, wyraźnie wskazane w rejestrze.

Rejestry spółek, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zostaną wzajemnie powiązane przy pomocy platformy europejskiej, portalu i opcjonalnych punktów dostępu utworzonych przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2012/17/UE. Państwa członkowskie, przy wsparciu Komisji, zapewniają interoperacyjność ich rejestrów w systemie sieci rejestrów za pomocą platformy europejskiej.

2a.  Komisja we współpracy z państwami członkowskimi szybko, konstruktywnie i skutecznie dąży do nawiązania współpracy z państwami trzecimi, aby zachęcić je do stworzenia równoważnych centralnych rejestrów zawierających informacje o beneficjentach rzeczywistych i do udostępniania publicznie w tych państwach informacji, o których mowa w ust. 1 i 1a niniejszego artykułu.

Pierwszeństwo mają państwa trzecie, w których mieści się znaczna liczba podmiotów o charakterze korporacyjnym lub podmiotów prawnych, w tym funduszy powierniczych, fundacji, holdingów i wszystkich innych podmiotów podobnych pod względem struktury lub funkcji, i które posiadają udziały wskazujące na własność bezpośrednią, zgodnie z art. 3 ust. 5, podmiotów o charakterze korporacyjnym lub podmiotów prawnych w Unii.

2b.  Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar mających zastosowanie wobec osób fizycznych lub prawnych w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszym artykułem oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia stosowania takich kar. Na potrzeby niniejszego artykułu państwa członkowskie ustanawiają skuteczne środki zwalczania nadużyć w celu zapobiegania nadużyciom związanym z akcjami na okaziciela i dokumentami akcji na okaziciela.

2c.  Do dnia …(38) Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania wymogów przewidzianych w niniejszym artykule oraz sposobu ich funkcjonowania, w stosownych przypadkach wraz z wnioskiem ustawodawczym. [Popr. 93]

Artykuł 30

1.  Państwa członkowskie zapewniają otrzymywanie i posiadanie przez powierników jakiegokolwiek dobrowolnego funduszu powierniczego podlegającemu prawu tego państwa odpowiednich, dokładnych i aktualnych informacji o beneficjentach rzeczywistych funduszu powierniczego. Wspomniane informacje obejmują tożsamość powierzającego, powiernika lub powierników, protektora (w stosownych przypadkach), beneficjentów lub kategorii beneficjentów oraz wszystkich innych osób fizycznych sprawujących skuteczną kontrolę nad funduszem powierniczym.

2.  Państwa członkowskie zapewniają ujawnianie przez powierników ich statusu podmiotom zobowiązanym w przypadku, gdy powiernik nawiązuje, jako powiernik, stosunki gospodarcze lub przeprowadza sporadyczną transakcję przewyższającą progi określone w art. 10 lit. b), c) i d).

3.  Państwa członkowskie zapewniają możliwość dostępu właściwych organów i podmiotów zobowiązanych w odpowiednim czasie do informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

4.  Państwa członkowskie zapewniają stosowanie środków odpowiadających środkom wymienionym w ust. 1, 2 i 3 do innych rodzajów podmiotów i porozumień prawnych o strukturze i funkcji podobnej do funduszy powierniczych. [Popr. 94]

ROZDZIAŁ IV

OBOWIĄZKI ZGŁASZANIA

Sekcja 1

Przepisy ogólne

Artykuł 31

1.  Każde państwo członkowskie ustanawia jednostkę analityki finansowej w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, wykrywania przypadków prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz prowadzenia dochodzeń w ich sprawie.

1a.  Osoby, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. a), b) i d), powiadamiają jednostki analityki finansowej i/lub odpowiedni organ danego samorządu zawodowego, zgodnie z art. 33 ust. 1, jeżeli podejrzewają lub mają uzasadnione powody podejrzewać, że świadczone przez nie usługi są niewłaściwie wykorzystywane do celów działalności przestępczej. [Popr. 95]

2.  Państwa członkowskie przekazują Komisję na piśmie nazwę i adres odpowiedniej jednostki analityki finansowej.

3.  Jednostka analityki finansowej jest ustanawiana jako niezależna i autonomiczna pod względem operacyjnym centralna jednostka krajowa. Do jej obowiązków należy przyjmowanie (oraz w dozwolonym zakresie żądanie), analizowanie raportów o podejrzanych transakcjach i innych informacji dotyczących możliwego prania pieniędzy, powiązanych przestępstw źródłowych lub możliwego finansowania terroryzmu. Jednostka analityki finansowej jest odpowiedzialna za i ujawnianie wyników swoich analiz wszystkim właściwym organom informacji, które dotyczą możliwego prania, jeżeli istnieją przesłanki, by podejrzewać pranie pieniędzy, powiązane przestępstwa źródłowe lub powiązanych przestępstw źródłowych, możliwego finansowania finansowanie terroryzmu, jak również informacji wymaganych krajowymi przepisami ustawowymi lub wykonawczymi. Do wyżej wymienionych celów jednostka analityki finansowej może otrzymać dodatkowe informacje od podmiotów zobowiązanych. Jednostka analityki finansowej jest wyposażana w odpowiednie środki finansowe, techniczne i zasoby ludzkie do wykonywania swoich zadań. Państwa członkowskie dopilnowują, by nie dochodziło do nieuzasadnionej ingerencji w działania jednostki analityki finansowej. [Popr. 96]

4.  Państwa członkowskie zapewniają bezpośredni lub pośredni dostęp jednostki analityki finansowej w odpowiednim czasie do informacji finansowych, informacji administracyjnych i informacji od organów ścigania, które są jej potrzebne do wykonywania jej zadań. Ponadto jednostki analityki finansowej odpowiadają na wnioski o udzielenie informacji złożone przez organy ścigania w ich państwach członkowskich, chyba że istnieją przesłanki, aby zakładać, że udzielenie takich informacji miałoby negatywny wpływ na trwające dochodzenia lub analizy, lub, w wyjątkowych okolicznościach, gdy ujawnienie takich informacji byłoby wyraźnie nieproporcjonalne do uzasadnionych interesów osoby fizycznej lub prawnej lub nieistotne z punktu widzenia powodów, dla których o nie wnioskowano. W przypadku gdy jednostka analityki finansowej otrzyma taki wniosek, decyzja o przeprowadzeniu analizy lub o przekazaniu informacji wnioskującemu organowi ścigania powinna należeć do tej jednostki analityki finansowej. Państwa członkowskie wymagają od organów ścigania udzielenia jednostkom analityki finansowej informacji zwrotnej o wykorzystaniu uzyskanych informacji. [Popr. 97]

5.  Państwa członkowskie zapewniają uprawnienie jednostek analityki finansowej do podjęcia niezwłocznych działań, bezpośrednio lub pośrednio, gdy zachodzi podejrzenie, że transakcja ma związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, a także do zawieszenia lub wstrzymania zgody na dalsze przeprowadzanie trwających transakcji w celu przeanalizowania danej transakcji i potwierdzenia podejrzeń.

6.  Analityczna funkcja jednostki analityki finansowej obejmuje przeprowadzanie analizy operacyjnej koncentrującej się na poszczególnych przypadkach i szczegółowych celach oraz analizy strategicznej tendencji i wzorców w zakresie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

Artykuł 32

1.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane, a w stosownych przypadkach także na ich kierownictwo i pracowników, wymóg pełnej współpracy polegający na niezwłocznym:

a)  informowaniu z własnej inicjatywy jednostki analityki finansowej, w przypadku gdy instytucja lub osoba objęta niniejszą dyrektywą wie, podejrzewa lub ma uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że środki finansowe stanowią dochody pochodzące z działalności przestępczej lub są powiązane z finansowaniem terroryzmu, a także niezwłocznym odpowiadaniu na wnioski jednostki analityki finansowej w sprawie udzielenia dodatkowych informacji na temat takich przypadków;

b)  dostarczaniu jednostce analityki finansowej na jej żądanie wszelkich niezbędnych informacji zgodnie z procedurami określonymi w mających zastosowanie przepisach.

2.  Informacje określone w ust. 1 niniejszego artykułu są przekazywane jednostce analityki finansowej państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się dana instytucja lub osoba przekazująca informacje, oraz jednostce analityki finansowej państwa członkowskiego, w którym podmiot zobowiązany ma siedzibę. Informacje są przekazywane przez osobę lub osoby wyznaczone zgodnie z art. 8 ust. 4. [Popr. 98]

Artykuł 33

1.  Na zasadzie odstępstwa od art. 32 ust. 1, w przypadku osób określonych w art. 2 ust. 1 pkt 3) lit. a), b) i d) i e) oraz zawodów i kategorii przedsiębiorstw, o których mowa w art. 4, państwa członkowskie mogą wyznaczyć w miejsce jednostki analityki finansowej odpowiedni organ danego samorządu zawodowego jako organ, do którego należy kierować informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1.

We wszystkich okolicznościach państwa członkowskie przewidują środki i sposoby ochrony tajemnicy służbowej, poufności i prywatności. [Popr. 99]

Nie naruszając przepisów ust. 2, wyznaczony organ samorządu zawodowego w przypadkach wymienionych w akapicie pierwszym niezwłocznie przekazuje informacje jednostce analityki finansowej z zachowaniem ich pierwotnej formy i treści.

2.  Państwa członkowskie nie stosują wymagań określonych w art. 32 ust. 1 w stosunku do notariuszy, innych prawników wykonujących wolne zawody, audytorów, zewnętrznych księgowych oraz doradców podatkowych jedynie w ścisłym zakresie, w jakim wyłączenie to stosuje się do informacji, które otrzymują od swojego klienta lub uzyskują na jego temat podczas ustalania jego sytuacji prawnej lub podczas wykonywania swoich obowiązków polegających na obronie lub reprezentowaniu tego klienta w postępowaniu sądowym, lub w związku z takim postępowaniem, włączając w to doradztwo w sprawie wszczynania lub unikania postępowania, bez względu na to, czy takie informacje są uzyskane lub otrzymane przed zakończeniem takiego postępowania, w jego trakcie czy po jego zakończeniu.

Artykuł 34

1.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane wymóg zaniechania przeprowadzania transakcji, o których wiedzą, lub co do których podejrzewają, że mają one związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, do momentu zakończenia niezbędnych działań zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. a).

Zgodnie z prawem krajowym można wydać polecenie odstąpienia od przeprowadzenia takiej transakcji.

2.  Jeżeli w przypadku takiej transakcji istnieje podejrzenie, że może ona prowadzić do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i jeżeli zaniechanie takiej transakcji nie jest możliwe w tym trybie lub może zaszkodzić działaniom mającym na celu wykrycie osób czerpiących korzyści z prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, dane podmioty zobowiązane informują jednostkę analityki finansowej natychmiast po przeprowadzeniu transakcji.

Artykuł 35

1.  Jeżeli w trakcie kontroli przeprowadzanej przez właściwe organy, o których mowa w art. 45, u podmiotów zobowiązanych albo w jakikolwiek inny sposób ujawnione zostają okoliczności faktyczne mogące mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, państwa członkowskie dopilnowują, aby, organy prowadzące kontrolę niezwłocznie poinformowały o tym jednostkę analityki finansowej.

2.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby organy nadzoru upoważnione na mocy przepisów ustawowych lub wykonawczych do nadzorowania giełdy, rynku obrotu dewizowego oraz rynku finansowych instrumentów pochodnych informowały jednostkę analityki finansowej o ujawnieniu okoliczności faktycznych mogących mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.

Artykuł 36

Ujawnienie informacji w dobrej wierze przez podmioty zobowiązane albo pracownika lub kierownika takiego podmiotu zobowiązanego zgodnie z art. 32 i 33 nie stanowi naruszenia jakiegokolwiek ograniczenia w zakresie ujawniania informacji obowiązującego zgodnie z umową lub przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi i nie naraża tego podmiotu zobowiązanego, jego kierownictwa lub pracowników na jakiegokolwiek rodzaju odpowiedzialność.

Artykuł 37

Państwa członkowskie podejmują wszelkie odpowiednie środki w celu ochrony pracowników dopilnowują, aby osoby fizyczne, w tym pracownicy i przedstawiciele podmiotu zobowiązanego, którzy które zgłaszają podejrzenia co do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w ramach swoich struktur lub jednostce analityki finansowej, były należycie chronione przed narażeniem na groźby lub wrogie działania, wrogie traktowanie i negatywne konsekwencje, w szczególności przed negatywnymi działaniami i dyskryminacją w kontekście zatrudnienia. Państwa członkowskie gwarantują takim osobom bezpłatną pomoc prawną i zapewniają bezpieczne kanały komunikacji, którymi osoby mogą zgłaszać swoje podejrzenia co do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Dzięki tego rodzaju kanałom tożsamość osób przekazujących informacje jest znana wyłącznie Europejskim Urzędom Nadzoru lub jednostce analityki finansowej. Państwa członkowskie zapewniają istnienie odpowiednich programów ochrony świadków. [Popr. 100]

Sekcja 2

zakaz ujawniania informacji

Artykuł 38

1.  Podmioty zobowiązane, ich kierownictwo i pracownicy nie ujawniają zainteresowanym klientom ani innym osobom trzecim faktu przekazania informacji zgodnie z art. 32 i 33 lub faktu, że jest lub może być prowadzone dochodzenie dotyczące prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

2.  Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje ujawniania informacji właściwym organom państw członkowskich, w tym organom samorządu zawodowego, organom ochrony danych, ani ujawniania do celów ścigania. [Popr. 101]

3.  Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie uniemożliwia ujawniania informacji pomiędzy instytucjami państw członkowskich lub państw trzecich, w których obowiązują wymogi równoważne z wymogami określonymi w niniejszej dyrektywie, pod warunkiem, że należą do tej samej grupy.

4.  Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie uniemożliwia ujawniania informacji pomiędzy osobami określonymi w art. 2 ust. 1 pkt 3) lit. a) i b) z państw członkowskich lub z państw trzecich, w których obowiązują wymogi równoważne z wymogami określonymi w niniejszej dyrektywie, które wykonują swoje czynności zawodowe jako pracownicy albo poza stosunkiem pracy, w ramach tej samej osoby prawnej lub sieci.

Do celów pierwszego akapitu „sieć” oznacza większą strukturę, do której należy dana osoba, mającą wspólnego właściciela, wspólne kierownictwo, standardy, metody oraz wspólną kontrolę przestrzegania przepisów. [Popr. 102]

5.  W odniesieniu do podmiotów lub osób wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1) i 2) oraz w art. 2 ust. 1 pkt 3) lit. a) i b), w przypadkach dotyczących tego samego klienta oraz tej samej transakcji obejmującej co najmniej dwie instytucje lub osoby zakaz określony w ust. 1 niniejszego artykułu nie uniemożliwia ujawniania informacji pomiędzy odpowiednimi instytucjami lub osobami, pod warunkiem że znajdują się one w państwie członkowskim lub w państwie trzecim, w którym obowiązują wymogi równoważne z wymogami określonymi w niniejszej dyrektywie, oraz że należą one do tej samej kategorii zawodowej i podlegają obowiązkom w zakresie tajemnicy służbowej i ochrony danych osobowych.

5a.  Na użytek niniejszego artykułu wymogi państw trzecich równoważne wymogom ustanowionym w niniejszej dyrektywie obejmują przepisy o ochronie danych. [Popr. 103]

6.  Przypadki, w których osoby, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3) lit. a) i b), starają się odwieść klienta od udziału w nielegalnej działalności, nie stanowią ujawnienia w rozumieniu ust. 1.

ROZDZIAŁ V

OCHRONA DANYCH, PROWADZENIE REJESTRÓW I DANE STATYSTYCZNE [Popr. 104]

Artykuł 39

1.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane wymóg przechowywania zgodnie z przepisami prawa krajowego następujących dokumentów i informacji, które mogą być wykorzystane przez jednostkę analityki finansowej lub inne właściwe organy w celu zapobiegania możliwym przypadkom prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, wykrywania tych przypadków i przeprowadzania dochodzenia w ich sprawie:

a)  w przypadku środków należytej staranności wobec klienta, kopii lub wypisów z wymaganych dowodów przez okres co najmniej pięciu lat od momentu zakończenia stosunków gospodarczych z danym klientem lub od daty dokonania sporadycznej transakcji. Po tym okresie dane osobowe są usuwane, chyba że prawo krajowe, które przewiduje okoliczności, w jakich podmioty zobowiązane mogą dalej przechowywać dane lub mają obowiązek ich dalszego przechowywania, stanowi inaczej. Państwa członkowskie mogą zezwolić na dalsze przechowywanie danych lub wymagać ich przechowywania, jedynie jeśli jest to niezbędne do zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, wykrywania tych przypadków i prowadzenia dochodzenia w ich sprawie oraz gdy wydłużenie okresu przechowywania danych jest uzasadniane indywidualnie dla każdego przypadku. Maksymalny okres przechowywania danych po zakończeniu stosunków gospodarczych nie przekracza dziesięciu lat, o który można wydłużyć okres przechowywania danych, wynosi pięć lat;

b)  w przypadku stosunków gospodarczych i transakcji, dotyczących ich dowodów i rejestrów składających się z oryginalnych dokumentów lub ich kopii, które, zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi, mogą stanowić dowód w postępowaniach sądowych, przez okres pięciu lat od momentu przeprowadzenia transakcji lub zakończenia stosunków gospodarczych, w zależności od tego, który okres jest krótszy. Po tym okresie dane osobowe są usuwane, chyba że prawo krajowe, które przewiduje okoliczności, w jakich podmioty zobowiązane mogą dalej przechowywać dane lub mają obowiązek ich dalszego przechowywania, stanowi inaczej. Państwa członkowskie mogą zezwolić na dalsze przechowywanie danych lub wymagać ich przechowywania, jedynie jeśli jest to niezbędne do zapobiegania możliwym przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, wykrywania tych przypadków i prowadzenia dochodzenia w ich sprawie oraz gdy wydłużenie okresu przechowywania danych jest uzasadniane indywidualnie dla każdego przypadku. Maksymalny okres przechowywania danych po przeprowadzeniu transakcji lub zakończeniu stosunków gospodarczych, w zależności od tego, który okres upływa w pierwszej kolejności, nie przekracza dziesięciu lat., o który można wydłużyć okres przechowywania danych, wynosi pięć lat.

2.   Żadne przechowywane dane osobowe nie mogą być wykorzystywane do celów innych niż cele, dla których są przechowywane, i w żadnych okolicznościach nie mogą być wykorzystywane do celów handlowych. [Popr. 105]

Artykuł 39a

1.  W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w państwach członkowskich w ramach niniejszej dyrektywy zastosowanie mają przepisy dyrektywy 95/46/WE. W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez EUN zastosowanie mają przepisy rozporządzenia (WE) nr 45/2001. Gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji na potrzeby przeciwdziałania praniu pieniędzy są uznawane za działania leżące w interesie publicznym zgodnie z tymi aktami prawnymi.

2.  Dane osobowe mogą być przetwarzane na podstawie niniejszej dyrektywy wyłącznie w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Przed nawiązaniem stosunków gospodarczych podmioty zobowiązane informują nowych klientów o możliwym wykorzystaniu danych osobowych do celów zapobiegania praniu pieniędzy. Wrażliwe kategorie danych przetwarza się zgodnie z dyrektywą 95/46/WE.

3.  Przetwarzanie danych zebranych na podstawie niniejszej dyrektywy do celów handlowych jest zabronione.

4.  Osoba, której podmiot zobowiązany lub właściwy organ odmawia ujawnienia informacji o przetwarzaniu jej danych, ma prawo zwrócić się za pośrednictwem właściwego dla niej organu ochrony danych o weryfikację jej danych osobowych, dostęp do nich i skorygowanie lub usunięcie jej danych osobowych, a także prawo do wszczęcia postępowania sądowego.

5.  Dostęp osoby, której dotyczą dane, do informacji zawartych w zgłoszeniu o transakcji podejrzanej jest zakazany. Zakaz ustanowiony w niniejszym ustępie nie obejmuje ujawnienia informacji organom ochrony danych.

6.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane i właściwe organy wymóg uznania i respektowania skutecznych uprawnień organów ochrony danych zgodnie z dyrektywą 95/46/WE w odniesieniu do bezpieczeństwa przetwarzania i dokładności danych osobowych, z urzędu lub na podstawie skargi zainteresowanej osoby. [Popr. 106]

Artykuł 40

-1.  Państwa członkowskie muszą posiadać krajowe scentralizowane mechanizmy umożliwiające im ustalenie w stosownym czasie, czy osoby fizyczne lub prawne posiadają lub kontrolują rachunki bankowe prowadzone przez instytucje finansowe na ich terytorium.

-1a.  Państwa członkowskie muszą ponadto posiadać mechanizmy zapewniające właściwym organom środki identyfikacji mienia bez uprzedniego powiadamiania właściciela.

1.   Państwa członkowskie nakładają na swoje podmioty zobowiązane wymóg ustanowienia systemów umożliwiających im udzielanie pełnych i natychmiastowych odpowiedzi na zapytania jednostki analityki finansowej lub innych organów wystosowane zgodnie z ich prawem krajowym, dotyczące tego, czy instytucje te utrzymują lub utrzymywały w ciągu ostatnich pięciu lat stosunki gospodarcze z określonymi osobami fizycznymi lub prawnymi, oraz dotyczące charakteru tych stosunków, za pomocą bezpiecznych kanałów oraz w sposób zapewniający pełną poufność zapytań. [Popr. 107]

Artykuł 40a

Gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji na potrzeby przeciwdziałania praniu pieniędzy są uznawane za działania leżące w interesie publicznym zgodnie z dyrektywą 95/46/WE. [Popr. 108]

Artykuł 41

1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby na potrzeby przygotowania ocen ryzyka krajowego zgodnie z art. 7 były zdolne do prowadzenia przeglądów skuteczności swoich systemów zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu poprzez prowadzenie wyczerpujących statystyk dotyczących kwestii związanych ze skutecznością tych systemów.

2.  Statystyki, o których mowa w ust. 1, obejmują następujące dane:

a)  dane określające wielkość i znaczenie różnych sektorów objętych zakresem niniejszej dyrektywy, w tym szeregu podmiotów i osób, a także znaczenie gospodarcze każdego sektora;

b)  dane określające etapy zgłaszania, dochodzenia i postępowania sądowego w ramach krajowego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, w tym liczbę raportów o podejrzanych transakcjach otrzymanych przez jednostkę analityki finansowej, działania następcze podjęte w reakcji na te raporty oraz, w skali roku, liczbę spraw, w których przeprowadzono dochodzenie, liczbę osób ściganych i osób skazanych za przestępstwa polegające na praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu oraz ilość zamrożonego, zajętego lub skonfiskowanego mienia;

ba)  dane określające liczbę i odsetek raportów, w wyniku których podejmowane jest dalsze dochodzenie, wraz ze sprawozdaniem rocznym dla instytucji zobowiązanych opisującym szczegółowo przydatność przedstawionych raportów oraz działania podjęte w ich następstwie; [Popr. 109]

bb)  dane dotyczące liczby transgranicznych wniosków o informacje złożonych, otrzymanych, odrzuconych przez jednostki analityki finansowej lub wniosków, na które jednostka analityki finansowej udzieliła częściowej lub pełnej odpowiedzi. [Popr. 110]

3.  Państwa członkowskie zapewniają publikację skonsolidowanego zestawienia tych sprawozdań statystycznych oraz przekazują Komisji statystyki, o których mowa w ust. 2.

ROZDZIAŁ VI

STRATEGIE, PROCEDURY I NADZÓR

Sekcja 1

Procedury wewnętrzne, szkolenia i informacje zwrotne

Artykuł 42

1.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane będące częścią grupy wymóg wdrożenia ogólnogrupowych strategii i procedur, w tym strategii w zakresie ochrony danych oraz strategii i procedur w zakresie przekazywania informacji w ramach grupy do celów przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Przedmiotowe strategie i procedury wdraża się skutecznie na szczeblu oddziałów i kontrolowanych przez nie jednostek zależnych w państwach członkowskich i w państwach trzecich.

2.  Państwa członkowskie zapewniają, w przypadkach gdy oddziały podmiotów zobowiązanych i kontrolowane przez nie jednostki zależne znajdują się w państwach trzecich, w których wymogi dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu są mniej surowe niż te w państwie członkowskim, wdrażanie przez ich oddziały i kontrolowane przez nie jednostki zależne znajdujące się w państwach trzecich wymogów państw członkowskich, w tym ochronę danych, w zakresie, w jakim pozwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze państwa trzeciego.

3.  Państwa członkowskie i EUN informują się wzajemnie o przypadkach, w których przepisy państwa trzeciego nie pozwalają na stosowanie środków przewidzianych w ust. 1 i można podjąć skoordynowane działania w celu znalezienia rozwiązania.

4.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane wymóg podjęcia dodatkowych środków w celu skutecznego przeciwdziałania ryzyku prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz informowania organów nadzoru ze swojego państwa pochodzenia, w przypadkach gdy prawo państwa trzeciego nie pozwala na stosowanie środków przewidzianych w ust. 1 akapit pierwszy. Jeżeli dodatkowe środki nie są wystarczające, właściwe organy w państwie pochodzenia rozważają dodatkowe działania nadzorcze, w tym, w stosownych przypadkach, wezwanie grupy finansowej do zamknięcia jej operacji w państwie przyjmującym.

5.  EUN opracowują projekty regulacyjnych standardów technicznych określających rodzaje dodatkowych środków, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, oraz minimalny zakres działań, które powinny podjąć podmioty zobowiązane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1) i 2), w przypadkach gdy prawo państwa trzeciego nie pozwala na stosowanie środków przewidzianych w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

EUN przedstawiają Komisji przedmiotowe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia …(39). [Popr. 111]

6.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w ust. 5, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

7.  Państwa członkowskie zapewniają zezwolenie na przekazywanie informacji w ramach grupy, pod warunkiem, że nie narusza to dochodzenia lub analizy dotyczących możliwego prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu prowadzonych przez jednostki analityki finansowej lub przez inne właściwe organy zgodnie z prawem krajowym.

8.  Państwa członkowskie mogą wymagać, aby emitenci pieniądza elektronicznego określeni w art. 2 pkt. 3 dyrektywy 2009/110/WE oraz dostawcy usług płatniczych określeni w art. 4 ust. 9 dyrektywy 2007/64/WE ustanowieni na terytorium tych państw oraz posiadający siedziby zarządu w innym państwie członkowskim lub poza terytorium Unii, wyznaczyli centralny punkt kontaktowy na terytorium tego państwa w celu nadzorowania przestrzegania przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu.

9.  EUN opracowują projekty regulacyjnych standardów technicznych dotyczące kryteriów określania okoliczności, gdy stosowne jest wyznaczenie centralnego punktu kontaktowego zgodnie z ust. 8 powyżej, oraz funkcji, jakie powinny pełnić centralne punkty kontaktowe.

EUN przedstawiają Komisji przedmiotowe projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia …(40).

10.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w ust. 9, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 43

1.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane wymóg podjęcia środków proporcjonalnych do ich ryzyka, charakteru działalności i wielkości mających na celu upowszechnianie wśród swoich odpowiednich pracowników wiedzy o przepisach przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą, w tym stosowne wymogi dotyczące ochrony danych.

Środki te obejmują udział odpowiednich pracowników w specjalnych programach szkoleniowych dotyczących identyfikowania operacji mogących mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu oraz postępowania w takich przypadkach.

W przypadku gdy osoba fizyczna należąca do jednej z kategorii wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 3) wykonuje czynności zawodowe jako pracownik osoby prawnej, obowiązki przewidziane w niniejszym artykule odnoszą się do tej osoby prawnej, a nie do osoby fizycznej.

2.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby podmioty zobowiązane miały dostęp do aktualnych informacji na temat praktyk osób zajmujących się praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, oraz wskazówek dotyczących rozpoznawania transakcji podejrzanych.

3.  Państwa członkowskie zapewniają, o ile jest to wykonalne, udzielanie podmiotom zobowiązanym we właściwym czasie informacji zwrotnych o skuteczności zgłoszeń podejrzenia przypadków prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz o działaniach następczych związanych z tymi zgłoszeniami. [Popr. 112]

3a.  Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane wymóg powołania członka lub członków organu zarządzającego odpowiedzialnych za wdrażanie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą.

Sekcja 2

Nadzór

Artykuł 44

1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby kantory wymiany walut oraz podmioty świadczące usługi dla funduszy powierniczych i przedsiębiorstw podlegały obowiązkowi rejestracji lub uzyskania zezwolenia, a podmioty świadczące usługi w zakresie gier hazardowych podlegały obowiązkowi uzyskania zezwolenia.

2.  W odniesieniu do podmiotów, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zobowiązują właściwe organy do zapewnienia, by osoby, które faktycznie kierują lub będą kierowały działalnością tych podmiotów, lub beneficjenci rzeczywiści tych podmiotów są osobami posiadającymi odpowiednie kompetencje i odpowiednią reputację.

3.  W odniesieniu do podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3) lit. a), b), d) i e) i g), państwa członkowskie zapewniają podejmowania przez właściwe ograny i organy samorządu zawodowego niezbędnych środków w celu zapobiegania sytuacjom, w których przestępcy skazani za wyżej wymienione przestępstwa lub ich wspólnicy posiadają znaczne lub kontrolne pakietów akcji lub są ich beneficjentami rzeczywistymi, lub zajmują stanowiska kierownicze w tych podmiotach zobowiązanych. [Popr. 114]

Artykuł 45

1.  Państwa członkowskie zobowiązują właściwe organy do skutecznego monitorowania i podejmowania niezbędnych środków służących zapewnieniu przestrzegania wymogów niniejszej dyrektywy.

2.  Państwa zapewniają posiadanie przez właściwe organy odpowiednich uprawnień, włącznie z uprawnieniem do nakazania przedstawienia informacji istotnych dla monitorowania przestrzegania odpowiednich przepisów oraz dokonywania kontroli, oraz dysponowanie przez nie wystarczającymi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania ich zadań. Państwa członkowskie dopilnowują, aby personel tych organów zachowywał wysokie standardy zawodowe, włączając standardy w zakresie poufności i ochrony danych, cechował się wysoką etyką zawodową oraz odpowiednimi kwalifikacjami.

3.  W przypadku instytucji kredytowych i finansowych oraz podmiotów świadczących usługi w zakresie gier hazardowych, właściwe organy posiadają zwiększone kompetencje nadzorcze, w szczególności możliwość przeprowadzania kontroli na miejscu. Właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad instytucjami kredytowymi i finansowymi monitorują adekwatność otrzymywanych przez nie porad prawnych w celu ograniczenia arbitrażu prawnego i regulacyjnego w przypadku agresywnego planowania podatkowego i agresywnego unikania opodatkowania. [Popr. 115]

4.  Państwa członkowskie zapewniają przestrzeganiewymagają przestrzegania przez podmioty zobowiązane działające w oddziałach lub jednostkach zależnych w innych państwach członkowskich przepisów krajowych danego innego państwa członkowskiego odnoszących się do niniejszej dyrektywy. [Popr. 116]

5.  Państwa członkowskie zapewniają współpracę właściwych organów danego państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę oddział lub jednostka zależna, z właściwymi organami państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, w celu zapewnienia skutecznego nadzoru nad przestrzeganiem wymogów niniejszej dyrektywy.

6.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby podczas stosowania podejścia do nadzoru opartego na analizie ryzyka właściwe organy, które stosują podejście oparte na ocenie ryzyka do nadzoru: [Popr. 117]

a)  jasno rozumiały ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w ich państwie;

b)  posiadały dostęp na miejscu i zdalnie do wszystkich stosownych informacji dotyczących ryzyka na szczeblu krajowym i międzynarodowym związanego z klientami, produktami i usługami podmiotów zobowiązanych; oraz

c)  uzależniały częstotliwość i intensywność nadzoru na miejscu i zdalnego od profilu ryzyka podmiotu zobowiązanego oraz od ryzyku prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w danym państwie.

7.  Ocena profilu ryzyka podmiotów zobowiązanych w zakresie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, w tym ryzyka nieprzestrzegania przepisów, podlega przeglądowi zarówno okresowemu, jak i w przypadku wystąpienia znaczących wydarzeń lub zmian w zarządzaniu i działalności danego podmiotu zobowiązanego.

8.  Państwa członkowskie zapewniają uwzględnienie przez właściwe organy poziomu swobody uznania, na jaki zezwolono danemu podmiotowi zobowiązanemu, oraz dokonywanie przez nie właściwego przeglądu ocen ryzyka stanowiących podstawę przedmiotowej swobody uznania, a także adekwatności i wdrażania strategii, kontroli wewnętrznych i procedur tego podmiotu.

9.  W przypadku podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3) lit. a), b) i d), państwa członkowskie mogą zezwolić, aby zadania wymienione w ust. 1 wykonywane były przez organy samorządu zawodowego, pod warunkiem że spełniają one wymogi ust. 2 niniejszego artykułu.

10.  EUN do dnia …(41) wydają wytyczne skierowane do właściwych organów zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 dotyczące czynników, które należy stosować przy prowadzeniu nadzoru w oparciu o ocenę ryzyka. Szczególną uwagę należy zwrócić na charakter i wielkość działalności gospodarczej oraz przewidzieć środki szczególne w przypadkach, w których jest to właściwe i proporcjonalne. .

Sekcja 3

Współpraca

Podsekcja I

Współpraca krajowa

Artykuł 46

Państwa członkowskie zapewniają posiadanie przez decydentów politycznych, jednostki analityki finansowej, organy ścigania, organy nadzoru, organy ochrony danych i inne właściwe organy biorące udział w przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu skutecznych mechanizmów umożliwiających im współpracę i koordynację na szczeblu krajowym w zakresie opracowywania i wdrażania polityki oraz działań mających na celu zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. [Popr. 118]

Podsekcja II

Współpraca z EUN

Artykuł 47

Bez uszczerbku dla przepisów o ochronie danych właściwe organy dostarczają EUN wszelkie informacje niezbędne do wykonywania przez nie obowiązków w ramach niniejszej dyrektywy. [Popr. 119]

Podsekcja III

Współpraca między Komisją a jednostkami analityki finansowej

Artykuł 48

Komisja może udzielić udziela pomocy potrzebnej do ułatwienia koordynacji, w tym wymiany informacji między jednostkami analityki finansowej państw członkowskich w Unii. Może Organizuje ona regularnie organizować spotkania z przedstawicielami platformy jednostek analityki finansowej UE składającej się z przedstawicieli jednostek analityki finansowej państw członkowskich w celu ułatwienia współpracy i wymiany opinii w kwestiach związanych ze współpracą, oraz, w stosownych przypadkach, spotkania platformy jednostek analityki finansowej UE z EUNB, EIOPA lub ESMA. Platforma jednostek analityki finansowej UE została ustanowiona w celu sformułowania wytycznych w sprawie kwestii wdrożeniowych istotnych dla jednostek analityki finansowej i jednostek sprawozdawczych, ułatwienia działań jednostek analityki finansowej, w szczególności dotyczących współpracy międzynarodowej i wspólnych analiz, w celu wymiany informacji dotyczących tendencji i czynników ryzyka na rynku wewnętrznym oraz zapewnienia uczestnictwa jednostek analityki finansowej w zarządzaniu systemem FIU.net. [Popr. 120]

Artykuł 49

Państwa członkowskie zapewniają współpracę między swoimi jednostkami analityki finansowej, a także z jednostkami analityki finansowej z państw trzecich, w jak najszerszym zakresie bez względu na to, czy jednostki te są organami administracji, organami ścigania lub organami sądowymi, czy też organami łączącymi różne funkcje, bez uszczerbku dla unijnych przepisów o ochronie danych. [Popr. 121]

Artykuł 50

1.  Państwa członkowskie zapewniają wymianę między jednostkami analityki finansowej z innych państw członkowskich, jak i z państw trzecich – spontaniczną automatyczną lub na żądanie – wszelkich informacji mogących mieć znaczenie w odniesieniu do przetwarzania lub analizy informacji lub dochodzeń prowadzonych przez daną jednostkę analityki finansowej dotyczących transakcji finansowych związanych z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu oraz osobami fizycznymi lub prawnymi zaangażowanymi w te działania. We wniosku podaje się odpowiednie fakty, informacje dodatkowe, uzasadnienia wniosku oraz sposób wykorzystania informacji będących przedmiotem wniosku. [Popr. 122]

2.  Państwa członkowskie zapewniają, by jednostka analityki finansowej, do której skierowano wniosek, była zobowiązana do wykorzystania pełnego zakresu uprawnień posiadanych przez nią w państwie pochodzenia w zakresie otrzymywania i analizowania informacji, gdy odpowiada ona na wniosek o udzielenie informacji, o którym mowa w ust. 1, złożony przez inną jednostkę analityki finansowej mającą siedzibę w Unii. Jednostka analityki finansowej, do której skierowano wniosek, udziela odpowiedzi w odpowiednim czasie i zarówno jednostka składająca wniosek, jak i jednostka, do której go skierowano, stosują w miarę możliwości bezpieczne cyfrowe narzędzia wymiany informacji. [Popr. 123]

W szczególności, gdy jednostka analityki finansowej z państwa członkowskiego chce uzyskać dodatkowe informacje od podmiotu zobowiązanego innego państwa członkowskiego, który prowadzi działalność na jej terytorium, wniosek kieruje się do jednostki analityki finansowej państwa członkowskiego, na którego terytorium mieści się ten podmiot zobowiązany. Ta jednostka analityki finansowej przekazuje wnioski i odpowiedzi niezwłocznie oraz z zachowaniem ich pierwotnej formy i treści. [Popr. 124]

3.  Jednostka analityki finansowej może odmówić ujawnienia informacji, które mogłyby zaszkodzić dochodzeniu prowadzonemu w państwie członkowskim, do którego skierowano wniosek, lub w wyjątkowych okolicznościach w przypadku, gdy ujawnienie informacji byłoby wyraźnie nieproporcjonalne do uzasadnionych interesów osoby fizycznej lub prawnej lub państwa członkowskiego, lub nie miałoby znaczenia w stosunku do celów, dla których zostały one zgromadzone. Jakąkolwiek taką odmowę uzasadnia się odpowiednio jednostce analityki finansowej wnioskującej o informacje.

Artykuł 51

Informacje i dokumenty otrzymane zgodnie z art. 49 i 50 wykorzystuje się do wykonywania zadań jednostki analityki finansowej określonych w niniejszej dyrektywie. Przy przekazywaniu informacji i dokumentów zgodnie z art. 49 i 50, przekazująca jednostka analityki finansowej może nałożyć ograniczenia i warunki korzystania z tych informacji. Jednostka analityki finansowej otrzymująca informacje przestrzega wspomnianych ograniczeń i warunków. Pozostaje to bez wpływu na wykorzystywanie ich do celów dochodzeń i postępowań karnych związanych z zadaniami jednostki analityki finansowej w zakresie zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, wykrywania przypadków prania pieniędzy i finansowania terroryzmu i prowadzenia dochodzeń w ich sprawie.

Artykuł 52

Państwa członkowskie zapewniają podjęcie przez jednostki analityki finansowej wszelkich niezbędnych środków, w tym środków bezpieczeństwa, w celu dopilnowania, aby informacje przekazane zgodnie z art. 49 i 50 nie były dostępne dla innego organu, agencji lub departamentu bez wyrażenia uprzedniej zgody przez jednostkę analityki finansowej udostępniającą informacje.

Artykuł 53

1.  Państwa członkowskie zachęcają swoje jednostkiwymagają od swoich jednostek analityki finansowej do korzystania z chronionych kanałów komunikacji pomiędzy jednostkami analityki finansowej i zdecentralizowanej sieci komputerowej FIU.net. [Popr. 125]

2.  Państwa członkowskie zapewniają współpracę między swoimi jednostkami analityki finansowej oraz w ramach ich mandatu z Europolem w zakresie stosowania zaawansowanych technologii w celu realizacji ich zadań określonych w niniejszej dyrektywie. Technologie te umożliwiają jednostkom analityki finansowej dopasowanie ich danych do danych innych jednostek analityki finansowej w sposób anonimowy dzięki zapewnieniu pełnej ochrony danych osobowych w celu wykrycia podmiotów, które są przedmiotem zainteresowania jednostki analityki finansowej w innych państwach członkowskich, oraz identyfikacji ich dochodów i środków finansowych. [Popr. 126]

Artykuł 54

Państwa członkowskie zapewniają współpracę swoich jednostekzachęcają swoje jednostki analityki finansowej do współpracy z Europolem w zakresie przeprowadzanych analiz bieżących spraw, które mają wymiar transgraniczny dotyczący co najmniej dwóch państw członkowskich. [Popr. 127]

Artykuł 54a

Komisja powinna zwiększyć presję wywieraną na raje podatkowe, aby skłonić je do nasilenia współpracy i wymiany informacji w celu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. [Popr. 128]

Sekcja 4

Sankcje

Artykuł 55

1.  Państwa członkowskie zapewniają możliwość pociągania podmiotów zobowiązanych do odpowiedzialności z tytułu naruszeń przepisów krajowych przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. [Popr. 129]

2.  Bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do nakładania sankcji karnych, państwa członkowskie zapewniają możliwość podjęcia przez właściwe organy odpowiednich środków administracyjnych i nałożenia sankcji administracyjnych w przypadku naruszenia przez podmioty zobowiązane przepisów krajowych przyjętych w ramach wdrażania niniejszej dyrektywy oraz zapewniają ich stosowanie. Przedmiotowe środki i sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

3.  Jeżeli zobowiązania mają zastosowanie do osób prawnych, państwa członkowskie zapewniają możliwość stosowania sankcji wobec członków organu zarządzającego lub wszelkich innych osób fizycznych odpowiedzialnych za naruszenie w świetle prawa krajowego.

4.  Państwa członkowskie zapewniają posiadanie przez właściwe organy wszelkich uprawnień dochodzeniowych koniecznych do wykonywania ich funkcji. Wykonując swoje uprawnienia w zakresie nakładania sankcji, właściwe organy ściśle ze sobą współpracują w celu dopilnowania, aby środki lub sankcje administracyjne przynosiły pożądane wyniki, oraz koordynują swoje działania w przypadkach o charakterze transgranicznym.

Artykuł 56

1.  Niniejszy artykuł ma zastosowanie co najmniej w sytuacjach, w których podmioty zobowiązane wykazują systematyczne uchybienia w odniesieniu do wymogów zawartych w:

a)  art. 9–23 (należyta staranność wobec klienta);

b)  art. 32, 33 i 34 (zgłaszanie transakcji podejrzanych);

c)  art. 39 (prowadzenie rejestrów); oraz

d)  art. 42 i 43 (kontrole wewnętrzne).

2.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby w przypadkach, o których w ust. 1, możliwe do zastosowania środki i sankcje administracyjne uwzględniały co najmniej następujące elementy:

a)  oświadczenie publiczne wskazujące osoby fizyczne lub prawne oraz naturę naruszenia, jeśli po indywidualnej ocenie zostanie uznane to za konieczne i proporcjonalne; [Popr. 130]

b)  decyzję zobowiązującą osoby fizyczne lub prawnych do zaprzestania danego działania i zaniechania powtarzania tego działania;

c)  w przypadku podmiotu zobowiązanego podlegającego zezwoleniu wycofanie zezwolenia;

d)  tymczasowy zakaz pełnienia funkcji w instytucjach wobec jakiegokolwiek członka organu zarządzającego podmiotem zobowiązanym pociągniętego do odpowiedzialności;

e)  w przypadku osoby prawnej administracyjne sankcje pieniężne w wysokości do 10 % całkowitego rocznego obrotu danej osoby prawnej za poprzedni rok obrotowy;

f)  w przypadku osoby fizycznej administracyjne sankcje pieniężne w wysokości do 5 000 000 EUR lub, w przypadku państw, w których euro nie jest oficjalną walutą, w wysokości odpowiedniej kwoty w walucie krajowej na dzień …(42);

g)  administracyjne sankcje pieniężne w wysokości dwukrotnej kwoty zysków otrzymanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia w przypadkach, w których możliwe jest ich określenie.

Do celów akapitu pierwszego lit. e), jeżeli osoba prawna jest jednostką zależną jednostki dominującej, właściwym całkowitym rocznym obrotem jest całkowity roczny obrót wynikający ze skonsolidowanego sprawozdania ostatecznej jednostki dominującej za poprzedni rok budżetowy tej jednostki zależnej. [Popr. 131]

Artykuł 57

1.  Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne opublikowanie przez właściwe organy wszelkich sankcji lub środków nałożonych w związku z naruszeniem przepisów krajowych przyjętych w ramach wdrażania niniejszej dyrektywy, jeśli po indywidualnej ocenie zostanie uznane to za konieczne i proporcjonalne, wraz z informacjami dotyczącymi rodzaju i charakteru naruszenia oraz tożsamości osób za nie odpowiedzialnych, z wyjątkiem przypadków, w których publikacja taka poważnie zagrażałaby stabilności rynków finansowych. W przypadkach, w których publikacja wyrządziłaby nieproporcjonalne szkody zaangażowanym stronom, właściwe organy publikująmogą opublikować informację o sankcjach w sposób anonimowy. [Popr. 132]

2.  Państwa członkowskie zapewniają uwzględnienie przez właściwe organy przy określaniu rodzaju sankcji lub środków administracyjnych i wysokości administracyjnych sankcji pieniężnych wszelkich istotnych okoliczności, takich jak:

a)  waga i czas trwania naruszenia;

b)  stopień odpowiedzialności odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej;

c)  siła finansowa odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej wynikająca z całkowitego obrotu lub rocznego dochodu danej osoby;

d)  wielkość zysków otrzymanych lub strat unikniętych odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej, o ile można je określić;

e)  straty poniesione przez osoby trzecie w związku z naruszeniem, o ile można je określić;

f)  stopień współpracy odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej z właściwym organem;

g)  uprzednie naruszenia popełnione przez odpowiedzialną osobę fizyczną lub prawną.

3.  EUN wydają do dnia …(43) wytyczne skierowane do właściwych organów zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 dotyczące rodzajów środków i sankcji administracyjnych oraz wysokości administracyjnych sankcji pieniężnych mających zastosowanie wobec podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1) i 2)), w celu zapewnienia spójnego stosowania oraz odstraszającego efektu tych sankcji w całej Unii. [Popr. 133]

4.  W przypadku osób prawnych państwa członkowskie zapewniają możliwość pociągnięcia ich do odpowiedzialności za naruszenia określone w art. 56 ust. 1, popełnione na ich korzyść przez jakąkolwiek osobę działającą samodzielnie albo jako członek organu osoby prawnej, zajmującą kierownicze stanowisko w ramach tej osoby prawnej na podstawie któregokolwiek z następujących uprawnień:

a)  uprawnienia do reprezentowania osoby prawnej;

b)  uprawnienia do podejmowania decyzji w imieniu osoby prawnej; lub

c)  uprawnienia do sprawowania kontroli w ramach osoby prawnej.

5.  Poza przypadkami określonymi w ust. 4 niniejszego artykułu państwa członkowskie zapewniają możliwość pociągnięcia osób prawnych do odpowiedzialności, w przypadku gdy brak nadzoru lub kontroli ze strony osoby, o której mowa w ust. 4, umożliwił popełnienie naruszeń określonych w art. 56 ust. 1 na korzyść osoby prawnej przez osobę jej podlegającą.

Artykuł 58

1.  Państwa członkowskie zapewniają ustanowienie przez właściwe organy skutecznych mechanizmów zachęcających do zgłaszania właściwym organom naruszeń przepisów krajowych wdrażających niniejszą dyrektywę.

2.  Mechanizmy, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej następujące elementy:

a)  szczegółowe procedury przyjmowania zgłoszeń naruszeń wraz z działaniami następczymi;

b)  właściwą ochronę pracowników instytucji, którzy zgłaszają naruszenia popełnione w instytucji;

ba)  właściwą ochronę osoby, której zarzuca się popełnienie danego naruszenia; [Popr. 134]

c)  ochronę danych osobowych, zarówno osoby, która zgłasza naruszenia, jak i osoby fizycznej, co do której istnieje domniemanie się, że jest odpowiedzialna za naruszenie, zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie 95/46/WE.

3.  Państwa członkowskie wymagają od podmiotów zobowiązanych posiadania odpowiednich procedur wewnętrznego zgłaszania naruszeń przez ich pracowników za pośrednictwem szczególnego, niezależnego i anonimowego kanału.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 59

Do dnia …(44) Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszej dyrektywy i przedstawia je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Do dnia …(45) Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące przepisów w zakresie poważnych przestępstw podatkowych i kar w państwach członkowskich oraz transgranicznego znaczenia przestępstw podatkowych i możliwej konieczności stosowania skoordynowanego podejścia w Unii, w stosownym przypadku wraz z wnioskiem ustawodawczym. [Popr. 135]

Artykuł 60

Dyrektywy 2005/60/WE i 2006/70/WE tracą moc ze skutkiem od dnia …(46).

Odniesienia do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odniesienia do niniejszej dyrektywy zgodnie z tabelą korelacji określoną w załączniku IV.

Artykuł 61

1.  Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia …*. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.  Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 62

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 63

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

Poniższy wykaz stanowi niewyczerpujący wykaz zmiennych elementów ryzyka, które podmioty zobowiązane uwzględniają przy określaniu zakresu stosowania środków należytej staranności wobec klienta zgodnie z art. 11 ust. 3:

(i)  przeznaczenie rachunku lub stosunku;

(ii)  wartość aktywów deponowanych przez klienta lub wielkość przeprowadzanych transakcji;

(iii)  regularność lub czas trwania stosunku gospodarczego.

ZAŁĄCZNIK II

Poniższy wykaz stanowi niewyczerpujący wykaz czynników możliwie niższego ryzyka oraz rodzajów dowodów dotyczących możliwie niższego ryzyka, o których mowa w art. 14:

(1)  Czynniki ryzyka związane z klientami:

a)  spółki akcyjne notowane na giełdzie papierów wartościowych i podlegające wymogom ujawniania informacji (nałożonym przez zasady obowiązujące na giełdzie papierów wartościowych lub w drodze ustawy lub środków możliwych do wyegzekwowania) nakładające wymóg zapewnienia odpowiedniej przejrzystości beneficjenta rzeczywistego;

b)  jednostki administracji publicznej lub przedsiębiorstwa publiczne;

c)  klienci będący rezydentami obszarów geograficznych o niższym ryzyku wymienionych w pkt 3;

ca)  beneficjenci rzeczywiści rachunków zbiorczych prowadzonych przez notariuszy i innych niezależnych prawników z państw członkowskich lub z państw trzecich, pod warunkiem że podlegają wymogom zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu zgodnym ze standardami międzynarodowymi oraz są nadzorowani pod względem zgodności z tymi wymogami oraz pod warunkiem że informacje dotyczące tożsamości beneficjenta rzeczywistego są udostępniane, na wniosek, instytucjom, które działają w charakterze instytucji depozytowych dla rachunków zbiorczych; [Popr. 136]

cb)  podmioty zobowiązane, jeżeli podlegają wymogom zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz efektywnie zastosowały się do tych wymogów. [Popr. 137]

(2)  Czynniki ryzyka związane z produktami, usługami, transakcjami lub kanałami dostawy:

a)  polisy ubezpieczeniowe na życie o niskiej wysokości składki;

b)  polisy ubezpieczeniowe programów emerytalno-rentowych, jeżeli nie ma możliwości wcześniejszego odstąpienia i polisy nie można wykorzystać jako zabezpieczenia;

c)  program emerytalno-rentowy, program wieku starczego lub podobny program zapewniający świadczenia emerytalne dla pracowników, w którym składki odprowadza się z wynagrodzenia i którego regulamin nie zezwala na przeniesienie uprawnień;

d)  produkty lub usługi finansowe zapewniające właściwie zdefiniowane i ograniczone usługi pewnym rodzajom klientów w celu zwiększenia dostępu do celów włączenia społecznego pod względem finansowym;

e)  produkty, w przypadku których ryzyko prania pieniędzy/finansowania terroryzmu zależy od innych czynników, takich jak rozmiar portfela lub przejrzystość własności (np. pewne rodzaje pieniędzy elektronicznych zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2009/110/WE);

ea)  długoterminowe, ukierunkowane na konkretny cel umowy oszczędnościowe, służące na przykład jako zabezpieczenie świadczeń emerytalnych lub z przeznaczeniem na nabycie nieruchomości, oraz gdy płatności przychodzące pochodzą z rachunku płatniczego, określonego zgodnie z art. 11 i 12 niniejszej dyrektywy; [Popr. 138]

eb)  produkty finansowe o niskiej wartości, w przypadku których spłata jest dokonywana za pośrednictwem rachunku bankowego w imieniu klienta; [Popr. 139]

ec)  produkty finansowe związane z finansowymi aktywami rzeczowymi w postaci umów leasingowych lub kredytów konsumpcyjnych o niskiej wartości, pod warunkiem że transakcje realizowane są za pośrednictwem rachunków bankowych; [Popr. 140]

ed)  niebezpośrednie stosunki gospodarcze lub transakcje, w których tożsamość może zostać zweryfikowana elektronicznie; [Popr. 141]

ee)  takie produkty, usługi i transakcje, które zostały określone przez właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego podmiotów zobowiązanych jako obarczone niskim ryzykiem. [Popr. 142]

(3)  Geograficzne czynniki ryzyka:

a)  inne państwa członkowskie; [Popr. 143]

b)  państwa trzecie zidentyfikowane przez wiarygodne źródła, takie jak publiczne oświadczenia FATF, wzajemna ocena, szczegółowe sprawozdania z oceny lub opublikowane sprawozdania uzupełniające, jako posiadające skuteczne systemy finansowe przeciwdziałające praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu; [Popr. 144]

c)  państwa trzecie, w których wiarygodne źródła zidentyfikowały niski poziom korupcji lub innej działalności przestępczej;

d)  państwa trzecie, które podlegają wymogom zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu zgodnym z zaleceniami FATF, które skutecznie wdrożyły te wymogi i które podlegają skutecznemu nadzorowi lub monitorowaniu zgodnie z zaleceniami FATF w celu zapewnienia zgodności z tymi wymogami;

da)  zidentyfikowane przez Komisję jurysdykcje posiadające środki przeciwdziałania praniu pieniędzy równoważne środkom określonym w niniejszej dyrektywie oraz innym powiązanym zasadom i regulacjom Unii. [Popr. 145]

ZAŁĄCZNIK III

Poniższy wykaz stanowi niewyczerpujący wykaz czynników możliwie wyższego ryzyka oraz rodzajów dowodów dotyczących możliwie wyższego ryzyka, o których mowa w art. 16 ust. 3:

(1)  Czynniki ryzyka związane z klientami:

a)  stosunek gospodarczy zachodzi w nietypowych okolicznościach;

b)  klienci będący rezydentami państw wymienionych w pkt 3);

c)  osoby prawne lub porozumienia prawne służące do kontrolowania aktywów osobistych;

d)  przedsiębiorstwa posiadające formalnych akcjonariuszy lub akcje na okaziciela;

e)  przedsiębiorstwa o znacznym udziale gotówki w obrocie;

f)  struktura własności przedsiębiorstwa wydaje się być nietypowa lub nadmiernie złożona, biorąc pod uwagę charakter działalności przedsiębiorstwa.

(2)  Czynniki ryzyka związane z produktami, usługami, transakcjami lub kanałami dostawy:

a)  bankowość prywatna;

b)  produkty lub transakcje mogące sprzyjać anonimowości lub na nią pozwalać; [Popr. 146]

c)  niebezpośrednie stosunki gospodarcze lub transakcje, bez pewnych zabezpieczeń, np. podpisów elektronicznych; [Popr. 147]

d)  płatności otrzymywane od nieznanych lub niepowiązanych osób trzecich;

e)  nowe produkty i nowe praktyki gospodarcze, w tym nowe mechanizmy dostawy, oraz korzystanie z nowych lub rozwijających się technologii, zarówno w przypadku nowych, jak i istniejących produktów. [Popr. 148]

(3)  Geograficzne czynniki ryzyka:

a)  państwa zidentyfikowane przez wiarygodne źródła, takie jak publiczne oświadczenia FATF, wzajemna ocena lub szczegółowe sprawozdania z oceny, lub opublikowane sprawozdania uzupełniające, jako nieposiadające skutecznych systemów finansowych przeciwdziałających praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;

b)  państwa, w których wiarygodne źródła zidentyfikowały wysoki poziom korupcji lub innej działalności przestępczej;

c)  państwa objęte sankcjami, embargiem lub podobnymi środkami nałożonymi np. przez ONZ i Unię; [Popr. 149]

d)  państwa finansujące lub wspierające działania terrorystyczne lub państwa, na terytorium których działają określone organizacje terrorystyczne.

ZAŁĄCZNIK IIIb

Poniższy wykaz zawiera rodzaje wzmocnionych środków należytej staranności, które państwa członkowskie powinny wprowadzić jako minimum w celu stosowania art. 16:

–  uzyskanie dodatkowych informacji o kliencie (np. zawód, wielkość aktywów, informacje dostępne w publicznych bazach danych, przez internet itp.) oraz bardziej regularne aktualizowanie danych dotyczących tożsamości klienta i beneficjenta rzeczywistego;

–  uzyskanie dodatkowych informacji na temat zamierzonego charakteru stosunków gospodarczych;

–  uzyskanie informacji na temat źródła pochodzenia środków klienta lub źródła majątku klienta;

–  uzyskanie informacji na temat powodów zamierzonych lub przeprowadzanych transakcji;

–  uzyskanie zgody osób zarządzających wyższego szczebla na nawiązanie lub kontynuowanie stosunków gospodarczych;

–  prowadzenie wzmożonego monitorowania danych stosunków gospodarczych przez zwiększenie liczby i koordynacja w czasie stosowanych kontroli oraz wybór tych rodzajów transakcji, które wymagają dalszego sprawdzenia;

–  wprowadzenie wymogu, aby pierwsza płatność była dokonywana za pośrednictwem rachunku otwartego na nazwisko klienta w banku podlegającym podobnym standardom w zakresie zachowania należytej staranności wobec klienta. [Popr. 150]

ZAŁĄCZNIK IV

Tabela korelacji, o której mowa w art. 60.

(1) Dz.U. C 166 z 12.6.2013, s. 2. (2) Dz.U. C 271 z 19.9.2013, s. 31. (3) Dz.U. C 166 z 12.6.2013, s. 2. (4) Dz.U. C 271 z 19.9.2013, s. 31. (5) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. (6) Dyrektywa Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy (Dz.U. L 166 z 28.6.1991, s. 77). (7) Dyrektywa 2001/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2001 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/308/EWG w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy (Dz.U. L 344 z 28.12.2001, s. 76). (8) Dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15). (9) Dyrektywa Komisji 2006/70/WE z dnia 1 sierpnia 2006 r. ustanawiająca środki wykonawcze do dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do definicji „osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne”, jak również w odniesieniu do technicznych kryteriów stosowania uproszczonych zasad należytej staranności wobec klienta oraz wyłączenia z uwagi na działalność finansową prowadzoną w sposób sporadyczny lub w bardzo ograniczonym zakresie (Dz.U. L 214 z 4.8.2006, s. 29). (10) Źródło: "Tax havens and development. Status, analyses and measures" (Raje podatkowe a rozwój. Status, analizy i środki), NOU, Official Norwegian Reports, 2009. (11) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/17/UE z dnia 13 czerwca 2012 r. zmieniająca dyrektywę Rady 89/666/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/56/WE i 2009/101/WE w zakresie integracji rejestrów centralnych, rejestrów handlowych i rejestrów spółek (Dz.U. L 156 z 16.6.2012, s. 1). (12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12). (13) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48). (14) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84). (15) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31). (16) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1). (17) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(Dz.U. L 248, 16.9.2002, p.1). (18) Decyzja Rady 2000/642/WSiSW z dnia 17 października 2000 r. dotycząca uzgodnień w sprawie współpracy pomiędzy jednostkami wywiadu finansowego państw członkowskich w odniesieniu do wymiany informacji (Dz.U. L 271 z 24.10.2000, s. 4). (19) Dyrektywa Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzająca w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (Dz.U. L 180 z 19.7.2000, s. 22). (20) Dz.U. C 32 z 4.2.2014, s. 9. (21) Decyzja ramowa Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (Dz.U. L 164 z 22.6.2002, s. 3). (22) Decyzja ramowa Rady 2008/919/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r. zmieniająca dezycję ramową 2002/475/WSiSW w sprawie zwalczania terroryzmu (Dz.U. L 330 z 9.12.2008, s. 21). (23) | Dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego zmieniającej dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylającej dyrektywę 97/5/WE (Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1). (24) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1). (25) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338). (26) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1). (27) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349). (28) Dyrektywa 2002/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego (Dz.U. L 9 z 15.1.2003, s. 3). (29) Wspólnego działanie Rady 98/733/WSiSW z dnia 21 grudnia 1998 r. w sprawie uznawania za przestępstwa karne uczestnictwa w organizacji przestępczej w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 351 z 29.12.1998, s. 1). (30) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, s. 49. (31) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19). (32) Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego oraz zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG, oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/78/WE i 2000/12/WE (Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1). (33) 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (34) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7). (35) 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (36) 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (37) 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (38) Trzy lata od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (39) 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy (40) Dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy (41) Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (42) Data wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (43) 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (44) Cztery lata od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (45) Rok od wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (46) Dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udzielenia gwarancji UE dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie ewentualnych strat poniesionych w związku z działaniami z zakresu finansowania wspierającymi projekty inwestycyjne poza granicami Unii (COM(2013)0293 – C7-0145/2013 – 2013/0152(COD))

P7_TA(2014)0192 A7-0392/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0293),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 209 i 212 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Komisja przedłożyła wniosek Parlamentowi (C7-0145/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zobowiązanie złożone przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 20 grudnia 2013 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz związane z nim oświadczenie dołączone do protokołu z Coreper, o którym powiadomiono Parlament pismem z tego samego dnia,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego oraz Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0392/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr .../2014/UE w sprawie udzielenia gwarancji UE dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie strat poniesionych w związku z działaniami z zakresu finansowania wspierającymi projekty inwestycyjne poza granicami Unii

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji nr 466/2014/UE.)

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostępu do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwego i równego podziału korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów w Unii (COM(2012)0576 – C7-0322/2012 – 2012/0278(COD))

P7_TA(2014)0193 A7-0263/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0576),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 192 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0322/2012),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione przez senat Francji, senat Włoch i parlament Szwecji w ramach Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, zawierające stwierdzenie, że projekt aktu ustawodawczego jest niezgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 20 marca 2013 r.(1),

–  po konsultacji z Komitetem Regionów,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 11 grudnia 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i Komisji Rybołówstwa (A7-0263/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(2);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 w sprawie środków zapewniających zgodność użytkowników w Unii z wymogami wynikającymi z Protokołu z Nagoi dotyczącego dostępu do zasobów genetycznych oraz uczciwego i sprawiedliwego podziału korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 511/2014.)

(1) Dz.U. C 161 z 6.6.2013, s. 73. (2) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 12 września 2013 r. (teksty przyjęte P7_TA(2013)0373).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie okresowych badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz uchylającego dyrektywę 2009/40/WE (COM(2012)0380 – C7-0186/2012 – 2012/0184(COD))

P7_TA(2014)0194 A7-0210/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0380),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 91 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0186/2012),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez francuski Senat, parlament Cypru, Pierwszą i Drugą Izbę Parlamentu Niderlandzkiego oraz szwedzki Riksdag, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 12 grudnia 2012 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

–  uwzględniając zobowiązanie złożone przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 19 grudnia 2013 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki oraz opinie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A7-0210/2013),

1.  zatwierdza poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(2);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz uchylająca dyrektywę 2009/40/WE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/45/UE.)

(1) Dz.U. C 44 z 15.2.2013, s.128. (2) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 2 lipca 2013 r. (Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0297).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Rady 1999/37/WE w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (COM(2012)0381 – C7-0187/2012 – 2012/0185(COD))

P7_TA(2014)0195 A7-0199/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2012)0381),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. art. 91 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0187/2012),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez parlament Cypru oraz przez pierwszą i drugą izbę parlamentu niderlandzkiego, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 12 grudnia 2012 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 19 grudnia 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A7-0199/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(2);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE zmieniającej dyrektywę Rady 1999/37/WE w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/46/UE.)

(1) Dz.U. C 44 z 15.2.2013, s.128. (2) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 2 lipca 2013 r. (teksty przyjęte P7_TA(2013)0295).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie drogowej kontroli technicznej dotyczącej przydatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych poruszających się w Unii oraz uchylającego dyrektywę 2000/30/WE (COM(2012)0382 – C7-0188/2012– 2012/0186(COD))

P7_TA(2014)0196 A7-0207/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0382),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 91 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0188/2012),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez parlament Cypru oraz Pierwszą i Drugą Izbę Parlamentu Niderlandzkiego, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 12 grudnia 2012 r.(1),

–  po konsultacji z Komitetem Regionów,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 19 grudnia 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki oraz opinię Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A7-0207/2013)

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(2);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie drogowej kontroli technicznej dotyczącej zdatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych poruszających się w Unii oraz uchylającej dyrektywę 2000/30/WE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/47/UE.)

(1) Dz.U. C 44 z 15.2.2012, s. 128. (2) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 2 lipca 2013 r. (teksty przyjęte P7_TA(2013)0296).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 91/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie statystyki transportu kolejowego w odniesieniu do gromadzenia danych dotyczących towarów, pasażerów i wypadków (COM(2013)0611 – C7-0249/2013 – 2013/0297(COD))

P7_TA(2014)0197 A7-0002/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0611),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7–0249/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A7–0002/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 91/2003 w sprawie statystyki transportu kolejowego w odniesieniu do gromadzenia danych dotyczących towarów, pasażerów i wypadków

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 338 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 91/2003 (2) ustanowiono wspólne ramy tworzenia, przekazywania, oceny i rozpowszechniania porównywalnych statystyk transportu kolejowego w Unii.

(2)  Statystyki dotyczące kolejowego transportu towarów i pasażerów są niezbędne do umożliwienia Komisji monitorowania i kształtowania wspólnej polityki transportowej oraz tych elementów polityki regionalnej i polityki w zakresie sieci transeuropejskich, które dotyczą transportu.

(3)  Statystyka dotycząca bezpieczeństwa kolei jest również niezbędna, aby umożliwić Komisji przygotowywanie i monitorowanie działań Unii w dziedzinie bezpieczeństwa transportu. Europejska Agencja Kolejowa gromadzi dane dotyczące wypadków na podstawie załącznika statystycznego do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/49/WE(3) w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych w odniesieniu do wspólnych wskaźników bezpieczeństwa oraz wspólnych metod obliczania kosztów wypadków.

(3a)  Eurostat powinien ściśle współpracować z Europejską Agencją Kolejową przy zbieraniu danych na temat wypadków kolejowych w celu zapewnienia spójności i pełnej porównywalności zebranych danych. Rolę Europejskiej Agencji Kolejowej w obszarze bezpieczeństwa kolei należy stale zwiększać. [Popr. 1]

(4)  Większość państw członkowskich przekazujących Komisji (Eurostatowi) dane na temat pasażerów na podstawie rozporządzenia (WE) nr 91/2003 regularnie dostarcza te same dane do tymczasowego i ostatecznego zbioru danych.

(5)  Powinna istnieć równowaga pomiędzy potrzebami użytkowników a obciążeniem dla respondentów przy tworzeniu europejskiej statystyki.

(6)  W ramach swojej grupy roboczej i grupy zadaniowej ds. statystyki transportu kolejowego Eurostat przeprowadził analizę techniczną istniejących danych dotyczących statystyki transportu kolejowego gromadzonych na podstawie unijnych przepisów oraz polityki w zakresie rozpowszechniania tych danych, aby uprościć na tyle, na ile jest to możliwe, różne działania niezbędne do tworzenia statystyki, przy jednoczesnym zachowaniu zgodności ostatecznego produktu z obecnymi i przyszłymi potrzebami użytkowników.

(7)  W sprawozdaniu dla Parlamentu Europejskiego i Rady na temat doświadczeń wyniesionych ze stosowania rozporządzenia (WE) nr 91/2003 Komisja stwierdza, że zmiany długoterminowe będą prawdopodobnie oznaczały wstrzymanie lub uproszczenie danych już gromadzonych na podstawie rozporządzenia, a zamierzeniem jest skrócenie okresu przekazywania danych w przypadku rocznych danych dotyczących pasażerów transportu kolejowego. Komisja powinna nadal regularnie składać sprawozdania w sprawie sposobu wdrażania niniejszego rozporządzenia. [Popr. 2]

(8)  Rozporządzeniem (WE) nr 91/2003 powierzono Komisji uprawnienia do wykonania niektórych przepisów tego rozporządzenia. W związku z wejściem w życie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („Traktatu”) uprawnienia powierzone Komisji na mocy tego rozporządzenia należy dostosować do postanowień art. 290 i 291 Traktatu.

(9)  Aby uwzględnić rozwój sytuacji w państwach członkowskich, a jednocześnie utrzymać gromadzenie zharmonizowanych danych dotyczących transportu kolejowego w całej Unii, a także zachować wysoką jakość danych przekazywanych przez państwa członkowskie, należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu dostosowania definicji i progów sprawozdawczości oraz treści załączników, a także określenia informacji, które mają być dostarczane.

(10)  Szczególnie istotne jest, aby podczas prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym z ekspertami, oraz uwzględniała stanowisko sektora kolejowego. Podczas przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. [Popr. 3]

(11)  Komisja powinna dopilnować, aby te akty delegowane nie nakładały znacznego dodatkowego obciążenia administracyjnego na państwa członkowskie oraz respondentów.

(12)  Aby zapewnić jednolite warunki do wdrożenia rozporządzenia (WE) nr 91/2003 należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do określenia informacji, które mają być dostarczane do sprawozdań dotyczących jakości i porównywalności wyników, oraz w sprawie ustaleń dotyczących rozpowszechniania wyników przez Komisję (Eurostat). Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011(4). Do przyjmowania tych aktów powinno się stosować procedurę sprawdzającą z uwagi na ich ogólny zakres. [Popr. 4]

(13)  Przeprowadzono konsultacje z Komitetem ds. Europejskiego Systemu Statystycznego.

(14)  Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 91/2003,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 91/2003 wprowadza się następujące zmiany:

1)  w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)  w ust. 1 skreśla się pkt 24-30; [Popr. 5]

b)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 10 aktów delegowanych w celu dostosowania fachowych definicji, o których mowa w ust. 1, oraz zapewnienia dodatkowych definicji w razie potrzeby uwzględnienia zmian, które wymagają określenia pewnego poziomu technicznej szczegółowości w celu zapewnienia harmonizacji statystyk.”;

2)  w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

a)  w ust. 1 skreśla się lit. b), i d) i h); [Popr. 6]

aa)  W ust. 1 dodaje się literę w następującym brzmieniu:"

„ga) statystyki dotyczące infrastruktury kolejowej (załącznik Ga);” [Popr. 7]

ab)  dodaje się następujący ustęp:"

„1a. Eurostat powinien ściśle współpracować z Europejską Agencją Kolejową (ERA) przy zbieraniu danych na temat wypadków, łącznie z kwalifikacjami danych, aby zagwarantować, że dane na temat wypadków kolejowych zebrane przez Europejską Agencję Kolejową na mocy załącznika do dyrektywy Komisji 2009/149/WE* w sprawie bezpieczeństwa kolei są w pełni porównywalne z danymi na temat wypadków zebranymi przez Eurostat w odniesieniu do innych środków transportu. [Popr. 8]

____________

* Dyrektywa Komisji 2009/149/WE z dnia 27 listopada 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wspólnych wskaźników bezpieczeństwa oraz wspólnych metod obliczania kosztów wypadków (Dz.U. L 313 z 28.11.2009, s. 65). ”

b)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Na podstawie załączników A i C państwa członkowskie przekazują dane dotyczące przedsiębiorstw:

a)  w których łączna wielkość transportu towarów wynosi co najmniej 200 mln ton-km lub co najmniej 500 000 ton;

b)  w których łączna wielkość transportu pasażerskiego wynosi co najmniej 100 mln pasażerów-km;

c)  poniżej tych progów sprawozdawczość na podstawie załączników A i C jest nieobowiązkowa.”;

c)  ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„3. Na podstawie załącznika L państwa członkowskie przekazują łączne dane dla przedsiębiorstw poniżej progu, o którym mowa w ust. 2, jeśli dane te nie są zgłaszane na podstawie załączników A i C, jak określono w załączniku L.”;

d)  ust. 5 otrzymuje brzmienie:"

„5. Komisja jest uprawniona do przyjmowania w razie potrzeby aktów delegowanych zgodnie z art. 10 w odniesieniu do dostosowania treści załączników i progów sprawozdawczości, o których mowa w ust. 1 i 3 w celu uwzględnienia zmian gospodarczych i technicznych.”; [Popr. 9]

e)  dodaje się ustęp w brzmieniu:"

„6. Podczas wykonywania uprawnień zgodnie z niniejszym ustępem Komisja zapewnia, aby przyjęte akty delegowane nie nakładały na państwa członkowskie i respondentów dodatkowych znaczących obciążeń administracyjnych.”;

3)  art. 5 ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:"

„b) dane administracyjne, w tym dane gromadzone przez organy regulacyjne, w szczególności listy przewozowe kolejowego transportu towarowego, jeśli są dostępne;”;

4)  art. 7 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 7

Rozpowszechnianie

Statystyka w oparciu o dane wyszczególnione w załącznikach A, C, E, F, G, Ga, H i L są rozpowszechniane przez Komisję (Eurostat) najpóźniej 12 miesięcy po upływie okresu, do którego wyniki się odnoszą.

Komisja przyjmuje uzgodnienia dotyczące rozpowszechniania wyników zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 2.” [Popr. 10]

4a)  W art. 8 dodaje się ustęp w brzmieniu:"

„1a. Państwa członkowskie podejmują wszelkie konieczne środki w celu zapewnienia jakości przekazywanych danych.” [Popr. 11]

5)  w art. 8 dodaje się ustępy:"

„3. Do celów niniejszego rozporządzenia kryteria jakości stosowane w odniesieniu do przekazywanych danych to kryteria wymienione w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady*.

4.  W drodze aktów wykonawczych Komisja określa metody, strukturę, okresowość i elementy zapewniające porównywalność dla standardowych sprawozdań na temat jakości danych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11.

__________________

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE)- nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich”;

6)  skreśla się art. 9;otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 9

Sprawozdanie

Do dnia ...(5), a następnie co trzy lata, Komisja, po konsultacji z Komitetem ds. Programu Statystycznego, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie to w szczególności:

a)  ocenia korzyści dla Unii, państw członkowskich, a także dostarczycieli i użytkowników informacji statystycznej z wytworzonych danych statystycznych w powiązaniu z ich kosztami;

b)  ocenia jakość wytworzonych danych statystycznych, zwłaszcza w odniesieniu do utraty danych wynikającej z likwidacji uproszczonej sprawozdawczości;

c)  określa obszary potencjalnej poprawy oraz zmiany uznane za niezbędne w świetle otrzymanych wyników.” [Popr. 12]

7)  art. 10 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 10

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 5, powierza się Komisji na czas nieokreślony pięć lat, począwszy od dnia ...(6). Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed zakończeniem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed zakończeniem każdego okresu. [Popr. 13]

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 5, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 5 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie bądź gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące na wniosek Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;

8)  art. 11 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 11

Komitet

1.  Komisję wspomaga Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 223/2009. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011*.

2.  W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (DZ.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”;

9)  skreśla się art. 12;

10)  skreśla się załączniki B, D, H oraz I; [Popr. 15]

11)  załącznik C zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia;

11a)  w załączniku F zostaje wprowadza się następującą zmianę:

a)  w kolumnie 2, rząd 1 ust. 1 dodaje się podpunkt w brzmieniu:"

„- ton-km” ;

b)  w kolumnie 2, rząd 1 ust. 2 dodaje się podpunkt w brzmieniu:"

„- pasażerów-km” ; [Popr. 16]

c)  w kolumnie 2 w pierwszym wierszu dodaje się następujący ustęp:"

„– udział przewozów towarowych w oparciu o odległość z wykorzystaniem ton-km zgodnie z poniższymi przedziałami:

–  odl. ≤ 50 km

–  50 km < odl. ≤ 150 km

–  150 km < odl. ≤ 300 km

–  300 km < odl. ≤ 500 km

–  500 km < odl. ≤ 750 km

–  750 km < odl. ≤ 1000 km

–  odl. > 1000 km”; [Popr. 17]

d)  kolumna 2 wiersz trzeci otrzymuje brzmienie:"

„– dla „ton” i „ton-km”: co roku”;

–  dla „liczby pasażerów” i „pasażerów-km”: co pięć lat” [Popr. 18]

11b)  Dodaje się załącznik w następującym brzmieniu"

„Załącznik Ga

Dane o infrastrukturze kolejowej

1.  Liczba km infrastruktury kolejowej wyposażonej w ERTMS.

2.  Długość w kilometrach sieci kolejowej stale wyposażonej w ERTMS (w państwie członkowskim).

3.  Liczba transgranicznych punktów infrastruktury kolejowej wykorzystywanych do transportu pasażerów częściej niż co godzinę, co dwie godziny i rzadziej niż co dwie godziny;

4.  Liczba transgranicznych punktów infrastruktury kolejowej niewykorzystywanych już do transportu pasażerów lub towarów lub zdemontowana infrastruktura kolejowa;

5.  Liczba stacji bez barier, dostępnych dla osób o ograniczonej mobilności i osób niepełnosprawnych. [Popr. 23] ”

11c)  W załączniku H wprowadza się następujące zmiany:

a)  w kolumnie 2, rząd 1 dodaje się podpunkt w brzmieniu:"

„– liczba incydentów *tabela H2)”;

b)  Art. 2 ust. 4 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

„Tablica H2: liczba wypadków i incydentów w transporcie towarów niebezpiecznych”;

c)  Kolumna 2, rząd 7 pkt 1 tiret trzecie otrzymuje brzmienie:"

„– Wypadki na przejazdach kolejowych i wypadki niespowodowane przez kolej;”

d)  Kolumna 2, rząd 7 pkt 2 tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:"

„– całkowita liczba wypadków i incydentów z udziałem co najmniej jednego pojazdu kolejowego przewożącego towary niebezpieczne, zgodnie z definicją podaną w wykazie towarów z załącznika K;”

e)  Kolumna 2, rząd 7 pkt 2 tiret drugie otrzymuje brzmienie:"

„– liczba tego rodzaju wypadków i incydentów, w których doszło do uwolnienia towarów niebezpiecznych;” [Popr. 19]

12)  dodaje się załącznik załączniki Ga i L w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia. [Popr. 20]

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Zostaje ono skonsolidowane z rozporządzeniem (WE) nr 91/2003 w ciągu trzech miesięcy od dnia opublikowania go. [Popr. 21]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

„Załącznik C

„Załącznik L

Tablica L.1

Tablica L.2

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. (2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 91/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie statystyki transportu kolejowego, Dz.U. L 14 z 21.1.2003, s. 1. (3) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/49/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych w odniesieniu do wspólnych wskaźników bezpieczeństwa oraz wspólnych metod obliczania kosztów wypadków (4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). (5) Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. (6) Data wejścia w życie rozporządzenia zmieniającego.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie fakturowania elektronicznego w zamówieniach publicznych (COM(2013)0449 – C7-0208/2013 – 2013/0213(COD))

P7_TA(2014)0198 A7-0004/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0449),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0208/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 16 października 2013 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 28 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 24 gstycznia 2014 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A7-0004/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/.../UE w sprawie fakturowania elektronicznego w zamówieniach publicznych

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2014/55/UE.)

(1) Dz.U. C 79 z 6.3.2014, s. 67. (2) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1166/2008 w sprawie badań struktury gospodarstw rolnych i badania metod produkcji rolnej, w odniesieniu do ram finansowych na lata 2014–2018 (COM(2013)0757 – C7-0390/2013 – 2013/0367(COD))

P7_TA(2014)0199 A7-0111/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0757),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0390/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A7-0111/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1166/2008 w odniesieniu do ram finansowych na lata 2014–2018

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 378/2014.)

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (COM(2013)0106 – C7-0048/2013 – 2013/0063(COD))

P7_TA(2014)0200 A7-0260/2013

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0106),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 43 ust. 2 oraz art. 207 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0048/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 10 lipca 2013 r.(1),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 4 grudnia 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art.55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinię Komisji Handlu Międzynarodowego (A7-0260/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 ustanawiającego zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1216/2009 i (WE) nr 614/2009

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 510/2014.)