Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–  έχοντας υπόψη τα άρθρα 2 και 21 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ),

–  έχοντας υπόψη τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών,

–  έχοντας υπόψη την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως τα άρθρα 10 και 22 αυτού,

–  έχοντας υπόψη τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών,

–  έχοντας υπόψη το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα,

–  έχοντας υπόψη το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα,

–  έχοντας υπόψη τη Σύμβαση της UNESCO για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων,

–  έχοντας υπόψη τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για την ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης ή πεποιθήσεων και για την εξάλειψη κάθε μορφής μισαλλοδοξίας και διακρίσεων λόγω θρησκείας ή πεποιθήσεων, ιδίως το ψήφισμα A/RES/67/179 της 20ής Δεκεμβρίου 2012 της Γενικής Συνέλευσης, και το ψήφισμα A/HRC/22/20/L.22 της 22ας Μαρτίου 2013 του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,

–  έχοντας υπόψη το στρατηγικό πλαίσιο και το σχέδιο δράσης της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία (11855/2012), που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις 25 Ιουνίου 2012,

–  έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 20ής Νοεμβρίου 2008 σχετικά με την προαγωγή της πολιτισμικής ποικιλομορφίας και του διαπολιτισμικού διαλόγου στις εξωτερικές σχέσεις της Ένωσης και των κρατών μελών της,

–  έχοντας υπόψη την ευρωπαϊκή ατζέντα για τον πολιτισμό (COM(2007)0242), στόχος της οποίας είναι η προώθηση της γνώσης όσον αφορά την πολιτισμική πολυμορφία και τις αξίες της ΕΕ, του διαλόγου με την κοινωνία των πολιτών και των ανταλλαγών ορθών πρακτικών,

–  έχοντας υπόψη τη σύστασή του προς το Συμβούλιο της 2ας Φεβρουαρίου 2012 σχετικά με μια συνεπή πολιτική έναντι καθεστώτων κατά των οποίων η ΕΕ εφαρμόζει περιοριστικά μέτρα(1),

–  έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 12ης Μαΐου 2011 σχετικά με τις πολιτιστικές διαστάσεις των εξωτερικών δράσεων της ΕΕ(2),

–  έχοντας υπόψη τη σύστασή του προς το Συμβούλιο της 13ης Ιουνίου 2013 σχετικά με το σχέδιο κατευθυντήριων γραμμών της ΕΕ για την προαγωγή και την προστασία της ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης ή πεποιθήσεων(3) και τις Κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ για την προαγωγή και την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελευθερίας των πεποιθήσεων, που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις 24 Ιουνίου 2013,

–  έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 11ης Δεκεμβρίου 2012 σχετικά με τη θέσπιση μιας Στρατηγικής Ψηφιακής Ελευθερίας στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ(4),

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 110 παράγραφος 2 του Κανονισμού του,

Α.  λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΕΕ βασίζεται στις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία που εκφράζονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει τη βούληση αλλά και το νομικό και ηθικό καθήκον να προάγει αλλά και υπερασπίζεται τις αξίες αυτές στις εξωτερικές της σχέσεις με όλες τις άλλες χώρες·

Β.  λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 21 της ΣΕΕ αναγνωρίζει ότι η δράση της Ένωσης στη διεθνή σκηνή έχει ως γνώμονα «τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, την οικουμενικότητα και το αδιαίρετο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης και τον σεβασμό των αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του διεθνούς δικαίου»·

Γ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι η έννοια των πολιτισμικών και θρησκευτικών διαφορών έχει συχνά προκαλέσει συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών ομάδων ατόμων και έχει χρησιμοποιηθεί από ηγέτες και καθεστώτα για την προώθηση των στόχων τους, τροφοδοτώντας με τον τρόπο αυτό τις συγκρούσεις·

Δ.  λαμβάνοντας υπόψη η κατανόηση για τη θρησκευτική και πολιτισμική ποικιλομορφία που συμβάλλει στο μη αποκλεισμό, τον αμοιβαίο σεβασμό και την κατανόηση των διαφορετικών νοοτροπιών συνιστά ισχυρό μέσο προώθησης της ανεκτικότητας και συμφιλίωσης σε καταστάσεις που έπονται συρράξεων και βοηθά στην ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας·

Ε.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, τα έθνη, κράτη και οι πολιτισμοί παρουσιάζουν έντονη διάδραση μεταξύ τους, και οι κανόνες και τα πρότυπα που διέπουν την λειτουργία των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων συνδέονται στενότερα μεταξύ τους και αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις όπως η κλιματική αλλαγή, η τρομοκρατία και η φτώχεια, ενώ ταυτόχρονα αντικατοπτρίζουν εθνικές ταυτότητες και πολιτισμικές διαφορές, η σωστή κατανόηση των οποίων είναι άκρως σημαντική για ένα διεθνή διάλογο με βάση την ανεκτικότητα·

ΣΤ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι όλοι οι πολιτισμοί αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην εθνική πολιτιστική κληρονομιά, η οποία συνιστά τη βάση για την πολιτιστική ταυτότητα των πολιτών·

Οι αρχές της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ

1.  επιβεβαιώνει πως ο σεβασμός της πολιτισμικής ποικιλομορφίας και η ανεκτικότητα έναντι των διαφόρων αντιλήψεων και πεποιθήσεων, σε συνδυασμό με μέτρα για την καταπολέμηση όλων των μορφών εξτρεμισμού και την εξάλειψη ανισοτήτων, εξακολουθεί να συνιστά αναγκαίο και αναπόσπαστο μέρος της επιτυχούς οικοδόμησης μιας ειρηνικής διεθνούς τάξης πραγμάτων με βάση διεθνώς αναγνωρισμένες δημοκρατικές αξίες·

2.  επαναλαμβάνει πως είναι πεπεισμένο ότι όταν η Ένωση προασπίζεται τα δικά της συμφέροντα ανά τον κόσμο πρέπει να βασίζει τις πολιτικές της στην προαγωγή των θεμελιωδών αξιών που συνιστούν τα θεμέλιά της (δημοκρατία, κράτος δικαίου και ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη και καταπολέμηση της φτώχειας) και στο σεβασμό για τις άλλες χώρες·

3.  επιμένει ότι η προστασία των ατόμων που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες όπως οι εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, η προαγωγή των δικαιωμάτων των γυναικών και η χειραφέτηση, η εκπροσώπηση και συμμετοχή τους στις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες, καθώς και η καταπολέμηση όλων των μορφών βίας και διάκρισης λόγω φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού πρέπει να συγκαταλέγονται στους στόχους της ΕΕ για τις εξωτερικές σχέσεις·

4.  θεωρεί ότι η πρόσβαση στην εκπαίδευση σε όλες τις μορφές της, ιδίως μέσω της μνείας παρελθοντικών γεγονότων, της ιστορίας και της προώθησης των πολιτισμικών αλλαγών είναι απαραίτητη για την κατανόηση και τον σεβασμό της θρησκευτικής και της πολιτιστικής κληρονομιάς·

5.  καλεί την ΕΕ να προωθήσει την κύρωση και την εφαρμογή βασικών διεθνών συνθηκών στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των συμφωνιών υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και κατά των διακρίσεων, των θεμελιωδών συμβάσεων για τα εργασιακά δικαιώματα καθώς και των περιφερειακών πράξεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα· αναμένει επίσης την ταχεία κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

6.  καλεί την ΕΕ να προωθήσει την κύρωση και την εφαρμογή της σύμβασης της UNESCO για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων·

7.  επισημαίνει ότι η ΕΕ, η οποία έχει ήδη επιτύχει στο παρελθόν απτά αποτελέσματα όσον αφορά την καταπολέμηση της θανατικής ποινής, πρέπει να αναλάβει πιο αποφασιστικό ρόλο, καλεί δε τα θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την πολιτική τους βούληση ως προς το θέμα αυτό, προκειμένου να είναι σε θέση να καταργήσουν οριστικά τη θανατική ποινή σε παγκόσμιο επίπεδο·

8.  θεωρεί ότι οι σταθερές και σύγχρονες δημοκρατίες με λειτουργικό κράτος δικαίου συνιστούν εργαλείο για την ειρήνη, τη διεθνή συνεργασία και βούληση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση παγκόσμιων ζητημάτων, και ότι είναι προς το συμφέρον της ΕΕ να προωθήσει με ενεργό τρόπο μια πολιτική κουλτούρα ελευθερίας, ανεκτικότητας και ανοιχτού πνεύματος, του διαχωρισμού κράτους από θρησκεία, καθώς και την ανάπτυξη δημοκρατικών θεσμών ανά τον κόσμο·

9.  επισημαίνει συγκεκριμένα ότι η μετάβαση προς τη δημοκρατία σε πάρα πολλά κράτη ανά τον κόσμο κατά τις τελευταίες δυο δεκαετίες, και πιο πρόσφατα οι εξελίξεις των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο, κατέδειξαν ότι οι προσδοκίες για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ίση συμμετοχή συνιστούν παγκοσμίως κινητήρια δύναμη τόσο εντός όσο και μεταξύ των πολιτισμικών και θρησκευτικών πλαισίων και δεν πρέπει να εκλαμβάνονται μόνον ως δυτικός προβληματισμός·

10.  θεωρεί ότι η έννοια των πολιτισμικών και θρησκευτικών διαφορών χρησιμοποιήθηκε κατ’ επανάληψη ως δικαιολογία για κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από απολυταρχικά καθεστώτα και ακραίους μη κρατικούς παράγοντες·

11.  απορρίπτει την ουσιοκρατική αντίληψη σύμφωνα με την οποία οι πολιτισμοί αποτελούν αμετάβλητες οντότητες· πιστεύει ότι η παγκοσμιοποίηση και η αυξανόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ ατόμων με διαφορετικές πολιτισμικές και θρησκευτικές καταβολές μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη και την ενίσχυση ενός κοινού πυρήνα οικουμενικών αξιών·

12.  υπενθυμίζει ότι ο σεβασμός και η προάσπιση πολιτισμών μικρότερων κοινοτήτων και μειονοτήτων και η ενίσχυση της ικανότητάς τους να εκφράζονται ελεύθερα και ειρηνικά και με σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένας τρόπος να μην αντιμετωπίζονται οι πολιτισμικές διαφορές ως αντιπαράθεση μεταξύ ασυμφιλίωτων συνασπισμών και αλλά να προάγεται η ειρήνη και η σταθερότητα·

13.  τονίζει ότι η εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς θα πρέπει να κατέχει εξέχουσα θέση στην αναπτυξιακή πολιτική, στη διαχείριση των κρίσεων και στη σταθεροποίηση μετά από συγκρούσεις·

14.  τονίζει ότι ο σεβασμός των θρησκευτικών ελευθεριών αποτελεί σημαντική αρχή της εξωτερικής πολιτικής, συμβάλλοντας σε περισσότερο βιώσιμες διεθνείς σχέσεις και προωθώντας τη συνεργασία μεταξύ των εθνών με γνώμονα τον ανθρωπισμό, την ανεκτικότητα και την αμοιβαία κατανόηση·

15.  καταδικάζει την προάσπιση και τη διάδοση φανατικών θρησκευτικών δογμάτων που αποσκοπούν στη διάβρωση ή στην παραβίαση των δικαιωμάτων συγκεκριμένων κοινοτήτων·

16.  εκφράζει την ανησυχία του για αύξηση της μισαλλοδοξίας και την τεράστια λύπη του για τις πράξεις βίας κατά θρησκευτικών κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένων χριστιανών, μουσουλμάνων, εβραίων και Μπαχάι οι οποίοι στερούνται θεμελιωδών δικαιωμάτων σε διάφορες χώρες απλά και μόνο λόγω της πίστης τους· καταδικάζει δε συγκεκριμένα τις πολυάριθμες προσπάθειες κλεισίματος ή καταστροφής εκκλησιών, τζαμιών, συναγωγών, ναών και άλλων χώρων λατρείας ανά τον κόσμο·

17.  τονίζει τη σπουδαιότητα που έχει η πολιτισμική διπλωματία, η πολιτισμική συνεργασία και οι εκπαιδευτικές και πολιτισμικές ανταλλαγές για τη διάδοση των αξιών που συνιστούν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού και για την προώθηση των συμφερόντων της ΕΕ και των κρατών μελών της· υπογραμμίζει την ανάγκη να ενεργεί η ΕΕ ως συνεκτικός παγκόσμιος παράγων με οικουμενική προοπτική και ευθύνη·

Ο ρόλος της ΕΕ στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών και σε πολυμερή φόρουμ

18.  αναγνωρίζει ότι η σημερινή δομή του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών και συγκεκριμένα του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα έπρεπε να αντικατοπτρίζει με καταλληλότερο τρόπο την πολυμορφία των παγκόσμιων παραγόντων·

19.  επισημαίνει, ωστόσο, ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της έχουν καταφέρει να βρουν κοινό έδαφος για διάλογο και συνεργασία με τα κράτη μέλη του ΟΗΕ προκειμένου να επιτευχθούν λύσεις υπεράνω πολιτισμικών και θρησκευτικών διαφορών· επισημαίνει επίσης ότι οι εντάσεις και τα αδιέξοδα που παρεμποδίζουν την εξεύρεση τέτοιων λύσεων προκύπτουν από την αντίδραση κρατών και μερών που εμπλέκονται σε συγκρούσεις σε συμφωνίες αυτού του είδους, κυρίως λόγω στρατηγικών συμφερόντων και όχι λόγω αντικρουόμενων ηθικών αξιών·

20.  υπογραμμίζει τη σημασία των συντονιστικών φόρουμ που έχουν ως στόχο την προώθηση του διαλόγου και της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών· εκτιμά, ωστόσο, ότι πρέπει να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα των εν λόγω φόρουμ και να μελετηθούν μέσα για την αύξηση της επιρροής τους·

21.  αναγνωρίζει την αξία της κοινοβουλευτικής διπλωματίας και επισημαίνει το έργο των κοινοβουλευτικών συνελεύσεων διεθνών οργανισμών για την προώθηση του διαπολιτισμικού και διαθρησκευτικού διαλόγου· επικροτεί εν προκειμένω πρωτοβουλίες όπως η σύσταση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ένωσης για τη Μεσόγειο (Μάρτιος 2012, Ραμπάτ) για την κατάρτιση ενός «Μεσογειακού Χάρτη Αξιών»·

Προκλήσεις θρησκευτικής επιρροής στη διεθνή πολιτική σκηνή

22.  επισημαίνει με ανησυχία ότι, πέρα από την απειλή που συνιστούν τα τρομοκρατικά δίκτυα για την Ένωση και τον υπόλοιπο κόσμο, οι εξτρεμιστικές θρησκευτικές ομάδες που χρησιμοποιούν τη βία ως μέσο εξάπλωσης του μίσους και της μισαλλοδοξίας αλλά και επιρροής των κοινωνιών και της νομοθεσίας με σκοπό τον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των λαών υποσκάπτουν τις κύριες αρχές που προάγει η Ένωση στις εξωτερικές και αναπτυξιακές πολιτικές της και δρουν, άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε συγκαλυμμένα, με την στήριξη ορισμένων κρατών·

23.  θεωρεί ότι η ΕΕ θα πρέπει να παρέχει αποφασιστικότερη στήριξη στην προαγωγή και προστασία των ανθρωπίνων, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων από την κοινωνία των πολιτών, καθώς και σε περισσότερο ανοικτές και χωρίς αποκλεισμούς δογματικές ερμηνείες των θρησκευτικών δογμάτων σε χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις προωθούν ή παραβλέπουν μισαλλόδοξες θρησκευτικές και πολιτιστικές αντιλήψεις·

24.  επισημαίνει ότι σε πολλές μη ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και εκεί όπου είναι ανεκτές οι διαφορετικές θρησκευτικές εκφράσεις, οι απόψεις κοσμικού χαρακτήρα, αθεϊσμού ή αγνωστικισμού υφίστανται απειλές, πίεση και κίνδυνο γι' αυτό τα προγράμματα και οι πολιτικές της ΕΕ πρέπει να τους παρέχουν την ίδια προστασία με τις θρησκευτικές ή λοιπές μειονότητες· τονίζει ότι η ελευθερία θρησκείας και συνείδησης συνεπάγεται το δικαίωμα τόσο της θρησκευτικής πίστης και άσκησης αλλά και του αντίθετου, το δικαίωμα επιλογής ή προώθησης θρησκευτικών πίστεων ως αναπόσπαστο μέρος της ελευθερίας της έκφρασης, και το δικαίωμα αλλαγής ή εγκατάλειψης της πίστης· αναμένει ότι όλες αυτές οι πτυχές θα συνυπάρχουν στις πρωτοβουλίες της ΕΕ για διαπολιτισμικό διάλογο·

25.  προτείνει οι θρησκευτικοί αρχηγοί των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών (Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλαμισμού) να αναπτύξουν διαθρησκευτικό διάλογο, μέσα σε ένα πνεύμα ενότητας και ανεκτικότητας για όλες τις διαφορετικές τους οργανωμένες εκφράσεις·

Αξιοπιστία, συνοχή και συνέπεια της πολιτικής της ΕΕ

26.  θεωρεί ότι η αποτελεσματικότητα της δράσης της ΕΕ βασίζεται στην υποδειγματική της στάση και στη συνέπεια μεταξύ της εσωτερικής πρακτικής και της εξωτερικής δράσης που ακολουθεί·

27.  καλεί όλα τα κράτη μέλη να καταργήσουν οποιουσδήποτε υφιστάμενους νόμους που αντιβαίνουν στα θεμελιώδη δικαιώματα της ελευθερίας θρησκείας και συνείδησης και της ελευθερίας έκφρασης·

28.  τονίζει πως είναι σημαντικό το να προαγάγει η ΕΕ στις εξωτερικές της δράσεις τον σεβασμό για την ελευθερία έκφρασης, τη θρησκευτική ελευθερία ή πίστη, την ελευθερία του Τύπου ή την ελευθερία της πρόσβασης στα μαζικά μέσα ενημέρωσης και τις νέες τεχνολογίες της πληροφορίας, αλλά και το να προστατεύσει και προαγάγει της ψηφιακές ελευθερίες του κόσμου·

29.  ζητεί την ανάπτυξη μιας συνεκτικής ενωσιακής πολιτικής στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η οποία θα βασίζεται σε κοινά θεμελιώδη πρότυπα, και μιας εποικοδομητικής προσέγγισης, προσανατολισμένης στα αποτελέσματα· τονίζει ότι η ΕΕ, όταν καλείται να αντιμετωπίσει παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να αξιοποιεί όλο το φάσμα των μέσων που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των κυρώσεων·

30.  επαναλαμβάνει ότι υποστηρίζει την ενσωμάτωση αμοιβαίων προϋποθέσεων και πολιτικών ρητρών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία σε όλες τις συμφωνίες που συνάπτει η ΕΕ με τρίτες χώρες, ως κοινή επιβεβαίωση της αμοιβαίας προσήλωσης στις αξίες αυτές και ανεξαρτήτως της κατάστασης όσον αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην εκάστοτε χώρα, με κατάλληλες ασφαλιστικές δικλείδες που θα εγγυώνται την προστασία από το ενδεχόμενο κατάχρησης του μηχανισμού αναστολής από αμφότερα τα μέρη·

Συστάσεις προς την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης και την Επιτροπή

31.  καλεί την ΕΥΕΔ και τις αντιπροσωπείες της ΕΕ σε όλο τον κόσμο να εντείνουν τη συνεργασία τους με τρίτες χώρες και περιφερειακούς οργανισμούς όσον αφορά την προώθηση του διαπολιτισμικού και διαθρησκευτικού διαλόγου·

32.  αναμένει από τους εκπροσώπους της ΕΕ να το καταστήσουν σαφές στις πολιτικές τους δηλώσεις ότι οι μισαλλόδοξες ερμηνείες οποιασδήποτε θρησκείας ή πίστης που επιτρέπουν τη βία ή την καταπίεση των οπαδών άλλων πίστεων είναι ασυμβίβαστες προς τις αξίες της ΕΕ και τα οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα και πρέπει να τις αντιμάχονται με την ίδια αποφασιστικότητα οποιουδήποτε αυταρχικού πολιτικού καθεστώτος·

33.  καλεί την ΕΕ να αποδώσει στον πολιτιστικό τομέα ακόμη μεγαλύτερη σημασία στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου με χώρες και περιοχές εταίρους σε όλο τον κόσμο, προάγοντας τις πολιτιστικές ανταλλαγές και εντάσσοντας συστηματικά τον πολιτισμό σε αναπτυξιακά προγράμματα και σχέδια· τονίζει εν προκειμένω την ανάγκη εξορθολογισμού των εσωτερικών δράσεων της Επιτροπής μεταξύ των διαφόρων ΓΔ που επικεντρώνονται στις εξωτερικές σχέσεις (εξωτερική πολιτική, διεύρυνση, εμπόριο και ανάπτυξη), στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό και στο ψηφιακό θεματολόγιο·

34.  τονίζει τη σημασία της προς τούτο παροχής κατάλληλης κατάρτισης στο προσωπικό της ΕΕ και υπογραμμίζει το σχετικό έργο πολλών οργανισμών, όπως το Ίδρυμα Anna Lindh και το Κέντρο Διαλόγου KAICIID στη Βιέννη·

35.  αναγνωρίζει ότι το διαδίκτυο και οι τεχνολογίες επικοινωνιών συμβάλλουν σημαντικά στη διευκόλυνση της ελευθερίας έκφρασης, της πολυφωνίας, της ανταλλαγής πληροφοριών, της εκπαίδευσης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανάπτυξης, της ελευθερίας του συνέρχεσθαι, της δημοκρατίας, καθώς και της διαπολιτισμικής και διαθρησκευτικής αλληλεπίδρασης και καταπολέμησης του αποκλεισμού, ενισχύοντας κατά τον τρόπο αυτό την ανεκτικότητα και την κατανόηση· παροτρύνει, συνεπώς, την Επιτροπή να εφαρμόσει τις συστάσεις που διατυπώνονται στην έκθεση σχετικά με τη θέσπιση μιας Στρατηγικής Ψηφιακής Ελευθερίας στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ·

36.  υπογραμμίζει τις πολλαπλές δυνατότητες που παρέχουν οι νέες τεχνολογίες στην προώθηση του διαπολιτισμικού και διαθρησκευτικού διαλόγου και των αρχών και αξιών της ΕΕ· ενθαρρύνει όλους τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών της ΕΕ να αξιοποιήσουν στο έπακρο τα εργαλεία ψηφιακής διπλωματίας μέσω της ενεργούς και συνεπούς παρουσίας τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης· καλεί την ΕΥΕΔ να διερευνήσει τις δυνατότητες νέων εικονικών προγραμμάτων·

o
o   o

37.  αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, την Επιτροπή, την Αντιπρόεδρο της Επιτροπής/Ύπατη Εκπρόσωπο της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, τον Ειδικό Εντεταλμένο της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και στις κυβερνήσεις των κρατών μελών.

(1) ΕΕ C 239 Ε της 20.8.2013, σ. 11. (2) ΕΕ C 377 E της 7.12.2012, σ. 135. (3) Κείμενα που εγκρίθηκαν, P7_TA(2013)0279. (4) Κείμενα που εγκρίθηκαν, P7_TA(2012)0470.