Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady wykonującej Umowę europejską zawartą przez Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej (EBU), Europejską Organizację Kapitanów (ESO) i Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF) i dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym (COM(2014)0452 – 2014/2860(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Rady wykonującej Umowę europejską zawartą przez Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej (EBU), Europejską Organizację Kapitanów (ESO) i Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF) i dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym (COM(2014)0452),
– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 155 ust. 2,
– uwzględniając Umowę zawartą przez Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej (EBU), Europejską Organizację Kapitanów (ESO) i Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF) i dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym,
– uwzględniając fakt, że umowa zawierała skierowany do Komisji wspólny wniosek o jej wdrożenie w drodze decyzji Rady podjętej na wniosek Komisji zgodnie z art. 155 ust. 2 TFUE,
– uwzględniając art. 101 ust. 3 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że art. 155 ust. 1 TFUE umożliwia partnerom społecznym podjęcie dialogu na poziomie UE, który może prowadzić, jeżeli sobie tego życzą, do nawiązania stosunków umownych, w tym umów zbiorowych;
B. mając na uwadze, że art. 155 ust. 2 TFUE stanowi, iż wykonywanie umów zbiorowych zawartych na poziomie UE może odbywać się na wspólne żądanie stron-sygnatariuszy w drodze decyzji Rady na wniosek Komisji;
1. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że chociaż art. 155 ust. 2 TFUE nie przewiduje konsultacji z Parlamentem w sprawie wniosków kierowanych do Komisji przez partnerów społecznych, Komisja przedstawiła swój wniosek Parlamentowi i zwróciła się do niego o przedstawienie odnośnej opinii Komisji i Radzie;
2. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że umowa zawarta przez partnerów społecznych oraz wniosek Komisji przewidują jedynie wymogi minimalne, pozostawiając państwom członkowskim i partnerom społecznym swobodę co do przyjęcia środków, które będą korzystniejsze dla pracowników w danym obszarze;
3. zaleca przyjęcie dyrektywy Rady;
4. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parterom społecznym.