Parlament Europejski,

–  mając na uwadze wniosek o uchylenie immunitetu Any Gomes przekazany dnia 18 czerwca 2014 r. przez zastępcę prokuratora generalnego Republiki Portugalskiej w związku z postępowaniem prowadzonym przez drugą sekcję Wydziału Śledczego i Postępowania Karnego w Lizbonie (ref. NUIPC 8773/13.4TDLSB), o którym poinformowano na posiedzeniu plenarnym dnia 3 lipca 2014 r.,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Any Gomes, zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyboru przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

–  uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dni 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.(1),

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0025/2014),

A.  mając na uwadze, że zastępca prokuratora generalnego Republiki Portugalskiej przekazał wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego Any Gomes, wystosowany przez prokuratora okręgowego Wydziału Śledczego i Postępowania Karnego w Lizbonie w związku z zarzutami dotyczącymi szkalujących wypowiedzi Any Gomes podczas debaty telewizyjnej; mając na uwadze, że wniesiono o wszczęcie postępowania karnego wobec Any Gomes oraz przesłuchanie jej w ramach tego postępowania;

B.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

C.  mając na uwadze, że art. 6 Regulaminu stanowi, iż wykonując swoje uprawnienia związane z przywilejami i immunitetami, Parlament działa w celu utrzymania swojej integralności jako demokratycznego zgromadzenia ustawodawczego oraz w celu zagwarantowania niezależności posłów w sprawowaniu ich funkcji;

D.  mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości uznał, iż oświadczenie złożone przez posła poza pomieszczeniami Parlamentu Europejskiego może stanowić opinię wyrażoną w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych w rozumieniu art. 8 protokołu, ponieważ istnienie takiej opinii uzależnione jest nie od miejsca, w jakim oświadczenie to zostało złożone, lecz od jego charakteru i treści;

E.  mając na uwadze, że we współczesnych demokracjach debata polityczna toczy się nie tylko w Parlamencie, ale prowadzona jest również za pośrednictwem środków masowego przekazu, od oświadczeń prasowych po wypowiedzi w internecie;

F.  mając na uwadze, że we wspomnianym programie telewizyjnym Ana Gomes wystąpiła jako posłanka do Parlamentu Europejskiego, aby przedyskutować kwestie, którymi zajmowała się na szczeblu europejskim, co odzwierciedla się między innymi w pytaniach wymagających odpowiedzi na piśmie skierowanych do Komisji, które przedstawiła na posiedzeniu plenarnym;

G.  mając na uwadze, że zwracając uwagę na decyzję rządu portugalskiego w sprawie prywatyzacji stoczni w Viana do Castelo – która to decyzja była również przedmiotem dochodzenia przeprowadzonego przez Komisję Europejską w sprawie naruszenia przepisów UE dotyczących pomocy państwa – Ana Gomes wykonywała mandat powierzony jej jako posłance do Parlamentu Europejskiego;

1.  podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Any Gomes;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwemu organowi Republiki Portugalskiej oraz Anie Gomes.

(1) Wyrok z dnia 12 maja 1964 r. w sprawie 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier (Zbiór 1964, s. 387); wyrok z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie 149/85, Wybot/Faure i inni (Zbiór 1964, s. 2391); wyrok z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-345/05, Mote/Parlament (Zbiór 2008, s. II-2849); wyrok z dnia 21 października 2008 r. w połączonych sprawach C-200/07 i C-201/07, Marra/De Gregorio i Clemente (Zbiór 2008, s. I-7929); wyrok z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie T-42/06, Gollnisch/Parlament (Zbiór 2010, s. II-1135); wyrok z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-163/10, Patriciello (Zbiór 2011, s. I-7565).