Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a w szczególności jego ust. 6 i 11,

–  uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Kanadą a Unią Europejską o przekazywaniu i przetwarzaniu danych dotyczących przelotu pasażera (12652/2013),

–  uwzględniając Umowę między Unią Europejską a Kanadą o przekazywaniu i przetwarzaniu danych dotyczących przelotu pasażera (12657/2013),

–  uwzględniając komunikat Komisji w sprawie globalnego podejścia do przekazywania danych dotyczących przelotu pasażera (PNR) państwom trzecim (COM(2010)0492),

–  uwzględniając rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. dotyczącą rozpoczęcia negocjacji w sprawie umów dotyczących rejestru nazwisk pasażerów (PNR) ze Stanami Zjednoczonymi, Australią i Kanadą (1)oraz rezolucję z dnia 11 listopada 2010 r. w sprawie globalnego podejścia do przekazywania krajom trzecim danych dotyczących przelotu pasażera (PNR)(2),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Inspektora Ochrony Danych z dnia 19 października 2010 r. dotyczącą komunikatu Komisji w sprawie globalnego podejścia do przekazywania krajom trzecim danych dotyczących przelotu pasażera (PNR)(3),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Inspektora Ochrony Danych z dnia 30 września 2013 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia i podpisania Umowy między Kanadą a Unią Europejską o przekazywaniu i przetwarzaniu danych dotyczących przelotu pasażera(4),

–  uwzględniając opinię nr 7/2010 Grupy Roboczej Art. 29 z dnia 12 listopada 2010 r. na temat komunikatu Komisji Europejskiej w sprawie globalnego podejścia do przekazywania danych dotyczących przelotu pasażera (PNR) państwom trzecim,

–  uwzględniając art. 16 TFUE oraz art. 7 i 8 oraz art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2010 r. w sprawie C‑518/07 Komisja przeciwko Republice Federalnej Niemiec,

–  uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8 kwietnia 2014 r. w połączonych sprawach C‑293/12 i C-594/12, na mocy którego dyrektywa o zatrzymywaniu danych została uznana za nieważną,

–  uwzględniając art. 108 ust. 6 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Unia Europejska zawarła w 2005 r. Umowę z Kanadą w sprawie przetwarzania danych dotyczących przelotu pasażera (PNR) na podstawie szeregu zobowiązań ze strony Kanadyjskiej Agencji Służb Granicznych (CBSA) dotyczących stosowania programu PNR; mając na uwadze, że wraz z wygaśnięciem odnośnej decyzji Komisji w dniu 22 września 2009 r. unijna podstawa prawna dla przekazywania danych PNR Kanadyjskiej Agencji Służb Granicznych przestała istnieć;

B.  mając na uwadze, że Kanadyjska Agencja Służb Granicznych sama zobowiązała się do zagwarantowania UE, że zobowiązania będą nadal wypełniane i będą obowiązywały do czasu wejścia w życie nowej umowy; mając na uwadze, że zostały o tym poinformowane wszystkie państwa członkowskie i ich ograny ochrony danych;

C.  mając na uwadze, że od wejścia w życie Traktatu z Lizbony w dniu 1 grudnia 2009 r. zawarcie nowych umów PNR przez Radę wymaga uprzedniej zgody Parlamentu Europejskiego;

D.  mając na uwadze, że dnia 2 grudnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję, wraz z wytyczną negocjacyjną, udzielając Komisji zgody na podjęcie negocjacji w imieniu UE w celu zawarcia z Kanadą Umowy w sprawie przekazywania i przetwarzania danych dotyczących przelotu pasażera;

E.  mając na uwadze, że dnia 18 lipca 2013 r. Komisja zwróciła się do Rady o podjęcie decyzji w sprawie zawarcia umowy;

F.  mając na uwadze, że dnia 30 września 2013 r. Europejski Inspektor Ochrony Danych wydał opinię w sprawie umowy, kwestionując konieczność i adekwatność systemów PNR oraz masowego przekazywania danych PNR państwom trzecim, jak również wybór podstawy prawnej;

G.  mając na uwadze, że dnia 5 grudnia 2013 r. Rada postanowiła zwrócić się do Parlamentu o to, by wyraził zgodę na zawarcie umowy;

H.  mając na uwadze, że umowa ta została podpisana w dniu 25 czerwca 2014 r.,

I.  mając na uwadze, że dnia 7 lipca 2014 r. Rada zwróciła się do Parlamentu o udzielenie zgody na zawarcie umowy;

J.  mając na uwadze; że dnia 8 kwietnia 2014 r. Trybunał Sprawiedliwości w swoim wyroku w połączonych sprawach C‑293/12 i C-594/12 uznał dyrektywę o zatrzymywaniu danych za nieważną;

K.  mając na uwadze, że celem umowy, o czym stanowi jej art. 1, jest ustalenie warunków, zgodnie z którymi dane PNR mogą być przekazywane i wykorzystywane, a także ustalenie sposobu ochrony danych;

1.  uważa, że brak jest jasności prawa co do tego, czy projekt umowy jest zgodny z postanowieniami traktatów (art. 16 TFUE) i Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej (art. 7, 8 i 52 ust. 1) w zakresie prawa jednostki do ochrony danych osobowych; kwestionuje ponadto wybór podstawy prawnej, a mianowicie art. 82 ust. 1 lit. d) i art. 87 ust. 2 lit. a) TFUE (współpraca policyjna i sądowa) zamiast art. 16 TFUE (ochrona danych);

2.  postanawia zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości o opinię w sprawie zgodności umowy z traktatami;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji tytułem informacji oraz do podjęcia niezbędnych kroków w celu uzyskania opinii Trybunału Sprawiedliwości.

(1) Dz.U. C 81 E z 15.3.2011, s. 70. (2) Dz.U. C 74 E z 13.3.2012, s. 8. (3) Dz.U. C 357 z 30.12.2010, s. 7. (4) Dz.U. C 51 z 22.2.2014, s. 12.