Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 17 listopada 2014 r. w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie,

–  uwzględniając oświadczenia wysokiej przedstawiciel / wiceprzewodniczącej Komisji: w sprawie ataku na synagogę w Har Nof z dnia 18 listopada 2014 r. i w sprawie ataku terrorystycznego w Jerozolimie z dnia 5 listopada 2014 r., a także oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel UE w sprawie ostatnich wydarzeń na Bliskim Wschodzie z dnia 10 listopada 2014 r.,

–  uwzględniając ogłoszenie przez rząd Szwecji w dniu 30 października 2014 r. uznania Państwa Palestyna, a także uznanie go wcześniej przez inne państwa członkowskie, zanim przystąpiły one do Unii Europejskiej;

–  uwzględniając uchwały w sprawie uznania Państwa Palestyna przyjęte przez Izbę Gmin Zjednoczonego Królestwa w dniu 13 października 2014 r., przez Senat Irlandii w dniu 22 października 2014 r., parlament Hiszpanii w dniu 18 listopada 2014 r., francuskie Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 grudnia 2014 r. oraz portugalskie Zgromadzenie Republiki w dniu 12 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając prawo międzynarodowe,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że UE wielokrotnie potwierdzała swoje poparcie dla rozwiązania dwupaństwowego w oparciu o granice z 1967 r., z Jerozolimą jako stolicą obydwu państw, bezpiecznym Państwem Izrael oraz niepodległym, demokratycznym, jednolitym terytorialnie i zdolnym do samostanowienia Państwem Palestyna, które współistniałyby obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa, oraz wzywała do wznowienia bezpośrednich rozmów pokojowych między Izraelem a Narodową Władzą Palestyńską;

B.  mając na uwadze, że osiągnięcie sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami stanowi przedmiot głębokiej troski wspólnoty międzynarodowej, w tym Unii Europejskiej, od ponad półwiecza;

C.  mając na uwadze impas w bezpośrednich rozmowach pokojowych między stronami; mając na uwadze, że UE wezwała strony do podejmowania działań sprzyjających atmosferze zaufania, która jest niezbędna do prowadzenia konstruktywnych negocjacji, oraz do powstrzymania się od działań osłabiających wiarygodność procesu i do niepodburzania;

D.  mając na uwadze, że w swojej rezolucji z dnia 22 listopada 2012 r. Parlament Europejski podkreślił, że jedynym sposobem na osiągnięcie sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami jest pokojowe działanie prowadzone bez użycia przemocy, wezwał do stworzenia warunków umożliwiających wznowienie bezpośrednich rozmów pokojowych między oboma stronami, poparł w związku z tym starania Palestyny na rzecz uzyskania statusu nieczłonkowskiego państwa‑obserwatora w ONZ, uznał to za ważny krok zwiększający widoczność, siłę i skuteczność roszczeń Palestyny, a także wezwał w związku z tym państwa członkowskie UE i społeczność międzynarodową do osiągnięcia porozumienia uwzględniającego te aspekty;

E.  mając na uwadze, że w dniu 29 listopada 2012 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych postanowiło przyznać Palestynie status nieczłonkowskiego państwa‑obserwatora w ONZ;

F.  mając na uwadze, że uznanie Państwa Palestyna leży w gestii państw członkowskich;

G.  przypominając o zobowiązaniu Organizacji Wyzwolenia Palestyny do uznania Państwa Izrael podjętym w 1993 r.;

1.  popiera co do zasady uznanie państwowości palestyńskiej oraz rozwiązanie dwupaństwowe, a także uważa, że powinny temu towarzyszyć postępy w ramach rozmów pokojowych, które należy kontynuować;

2.  popiera wysiłki prezydenta Abbasa i palestyńskiego rządu jedności narodowej; ponownie podkreśla znaczenie wzmocnienia autorytetu palestyńskiego rządu jedności i jego administracji w Strefie Gazy; wzywa wszystkie ugrupowania palestyńskie, w tym Hamas, do zaakceptowania zobowiązań Organizacji Wyzwolenia Palestyny i położenia kresu wewnętrznym podziałom; apeluje o stałe unijne wsparcie i pomoc w budowaniu palestyńskiego potencjału instytucjonalnego;

3.  wyraża poważne zaniepokojenie rosnącym napięciem i nasilającą się przemocą w tym regionie; potępia z całą mocą wszelkie akty terroryzmu lub przemocy oraz składa kondolencje rodzinom ofiar; ostrzega, iż istnieje ryzyko dalszej eskalacji przemocy w miejscach świętych, co mogłoby przekształcić konflikt izraelsko‑palestyński w konflikt religijny; apeluje do przywódców politycznych reprezentujących wszystkie strony, by współpracowali i podejmowali widoczne działania na rzecz złagodzenia sytuacji oraz podkreśla, że pokojowe działania oraz przestrzeganie praw człowieka i prawa humanitarnego to jedyny sposób osiągnięcia trwałego rozwiązania oraz sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami; podkreśla, że wszelkie działania z użyciem przemocy mogą tylko podsycać ekstremizm po obu stronach; wzywa wszystkie strony do powstrzymania się od wszelkich działań, które mogłyby pogorszyć sytuację poprzez podżeganie, prowokacje, nadmierne użycie siły czy odwet;

4.  podkreśla też, że należy unikać wszelkich działań kwestionujących zadeklarowane zobowiązania do rozwiązania tej kwestii w wyniku negocjacji; podkreśla fakt, że na mocy prawa międzynarodowego osiedla są nielegalne; wzywa obie strony do powstrzymania się od wszelkich działań, które mogłyby zagrozić wykonalności i perspektywom rozwiązania dwupaństwowego;

5.  przypomina o swoim zdecydowanym poparciu dla rozwiązania dwupaństwowego opartego na granicach z 1967 r., z Jerozolimą jako stolicą obu państw, w myśl którego bezpieczne Państwo Izrael oraz niepodległe, demokratyczne, jednolite terytorialnie i zdolne do samostanowienia Państwo Palestyna współistnieją obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa, na podstawie prawa do samostanowienia i przy pełnym poszanowaniu prawa międzynarodowego;

6.  wyraża zadowolenie z niedawnej wizyty wysokiej przedstawiciel / wiceprzewodniczącej Komisji w Izraelu i Palestynie, a także z jej zobowiązania do czynnego zaangażowania się w pozytywny proces służący przerwaniu błędnego koła konfliktu oraz stworzeniu warunków umożliwiających faktyczny postęp w procesie pokojowym; jest zdania, że Unia Europejska powinna wziąć na siebie odpowiedzialność i stać się prawdziwym podmiotem i mediatorem w procesie pokojowym na Bliskim Wschodzie, mając również na względzie konieczność wznowienia rozmów pokojowych, między innymi dzięki przyjęciu wspólnego podejścia i kompleksowej strategii na rzecz rozwiązania konfliktu izraelsko‑palestyńskiego; powtarza, że podejście dyplomatyczne pod auspicjami kwartetu bliskowschodniego jest niezbędne, oraz przypomina o znaczeniu arabskiej inicjatywy pokojowej;

7.  wzywa wysoką przedstawiciel / wiceprzewodniczącą Komisji do ułatwienia wypracowania wspólnego stanowiska UE w tym względzie;

8.  podkreśla potrzebę zaprowadzenia pokoju w każdej sferze życia, położenia kresu wszelkim roszczeniom oraz zrealizowania uzasadnionych dążeń obu stron, w tym dążenia Izraelczyków do życia w poczuciu bezpieczeństwa i dążenia Palestyńczyków do własnej państwowości; podkreśla, że jedynym możliwym rozwiązaniem konfliktu jest współistnienie dwóch państw: Izraela i Palestyny;

9.  postanawia wystąpić z inicjatywą „Parlamentarzyści dla pokoju” zmierzającą do zbliżenia europejskich, izraelskich i palestyńskich parlamentarzystów ze wszystkich partii, aby przyczynić się do postępów w realizacji programu na rzecz pokoju i wspomóc starania dyplomatyczne UE;

10.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa / wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, wysłannikowi kwartetu bliskowschodniego, Knesetowi i rządowi Izraela, prezydentowi Narodowej Władzy Palestyńskiej i Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej.