Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie sytuacji w Wenezueli, w tym rezolucję z dnia 24 maja 2007 r. w sprawie kanału Radio Caracas TV w Wenezueli(1), rezolucję z dnia 23 października 2008 r. w sprawie przypadków pozbawiania praw politycznych w Wenezueli(2), rezolucję z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie Manuela Rosalesa(3), rezolucję z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie Wenezueli(4), rezolucję z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie Wenezueli, w szczególności w sprawie Marii Lourdes Afiuni(5), rezolucję z dnia 24 maja 2012 r. w sprawie możliwego wycofania się Wenezueli z Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka(6) oraz rezolucję z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie sytuacji politycznej w Wenezueli(7);

–  uwzględniając oświadczenia prasowe rzecznika wysokiej przedstawiciel UE / wiceprzewodniczącej Komisji Catherine Ashton z dnia 28 marca 2014 r. i z dnia 15 kwietnia 2014 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli,

–  uwzględniając opinię grupy roboczej ds. arbitralnych zatrzymań Komisji Praw Człowieka Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych z dnia 26 sierpnia 2014 r.,

–  uwzględniając oświadczenie Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka z dnia 20 października 2014 r. w sprawie zatrzymania protestujących i polityków w Wenezueli,

–  uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, którego stroną jest Wenezuela,

–  uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 swojego regulaminu,

A.  mając na uwadze, że kryzys gospodarczy, wysoki poziom korupcji, chroniczny brak podstawowych towarów, przemoc i podziały polityczne wywołały pokojowe protesty skierowane przeciwko rządowi prezydenta Nicolása Maduro, które zaczęły się w lutym 2014 r. i wciąż trwają; mając na uwadze, że policja, członkowie gwardii narodowej oraz brutalne i niekontrolowane prorządowe ugrupowania zbrojne w sposób nieproporcjonalny używały wobec protestujących siły i stosowały przemoc; mając na uwadze, że według doniesień organizacji lokalnych i międzynarodowych 1700 protestujących oczekuje na proces, ponad 69 znajduje się w więzieniu, ponad 40 osób zostało zabitych w czasie protestów, a ich mordercy nadal nie ponieśli odpowiedzialności; mając na uwadze, że biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka potwierdza, że otrzymało doniesienia o ponad 150 przypadkach złego traktowania podczas zatrzymań, w tym tortur; mając na uwadze, że według niektórych źródeł prześladowanie demokratycznej opozycji przez siły bezpieczeństwa nadal ma miejsce;

B.  mając na uwadze, ze wolność wypowiedzi i prawo do udziału w pokojowych demonstracjach stanowią podwaliny demokracji i są uznane w konstytucji Wenezueli; mając na uwadze, że równość i sprawiedliwość dla wszystkich są niemożliwe, jeśli nie ma poszanowania dla podstawowych wolności i praw wszystkich obywateli; mając na uwadze, że liczne doniesienia potwierdzają, iż media podlegają coraz surowszej cenzurze i zastraszaniu; mając na uwadze, że podczas swojego 70. zgromadzenia ogólnego w Santiago (Chile) Międzyamerykańskie Stowarzyszenie Prasy (IAPA) oświadczyło, że Wenezuela wywiera na niezależne media ogromne naciski, wezwało ten kraj do poszanowania wolności wypowiedzi oraz przestrzegło przez dalszą utratą swobód demokratycznych;

C.  mając na uwadze, że w dniu 18 lutego 2014 r. lider opozycji Leopoldo López został arbitralnie zatrzymany pod zarzutem konspiracji, podżegania do brutalnych demonstracji, podpaleń i niszczenia mienia; mając na uwadze, że od czasu zatrzymania był on poddawany fizycznym i psychicznym torturom oraz przetrzymywany w odosobnieniu; mając na uwadze, że opozycyjni burmistrzowie Daniel Ceballos i Vicencio Scarano oraz policjant Salvatore Lucchese, zostali aresztowani za nieprzerwanie protestów i rewolucji obywatelskiej w swoich miastach, oraz zostali skazani na kilka lat więzienia; mając na uwadze, że kongresmenom z opozycji Juanowi Carlosowi Calderze, Ismaelowi Garcíi i Richardowi Mardo grozi dochodzenie i proces mające na celu zawieszenie ich w obowiązkach i wydalenie z Kongresu;

D.  mając na uwadze, że liderzy studentów, tacy jak Sairam Rivas, przewodnicząca studenckiego ośrodka w szkole prac społecznych na Głównym Uniwersytecie w Wenezueli, Cristian Gil i Manuel Cotiz przez ponad 120 dni byli niesłusznie przetrzymywani w budynkach należących do boliwariańskich służb wywiadowczych i poddawani torturom oraz źle traktowani w związku z protestami, które odbyły się między lutym a majem 2014 r.; oskarżono ich o podżeganie do przestępstw i używanie małoletnich do popełniania przestępstw;

E.  mając na uwadze, że w dniu 20 października 2014 r. Wysoki Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka Zeid Ra’ad Al Hussein wyraził zaniepokojenie z powodu zatrzymywania protestujących i wezwał do uwolnienia wszystkich przetrzymywanych za to, że korzystali ze swego prawa do prowadzenia pokojowych protestów; mając na uwadze, że w dniu 8 października 2014 r. grupa robocza ONZ ds. arbitralnych zatrzymań stwierdziła, że zatrzymanie Leopolda Lópeza jest niezgodne z prawem, arbitralne i umotywowane politycznie oraz wezwała do uwolnienia Lópeza oraz wszystkich tych, którzy zostali arbitralnie zatrzymani;

F.  mając na uwadze, że rząd Wenezueli ma szczególny obowiązek przestrzegania przepisów prawa i prawa międzynarodowego, pamiętając że od dnia 16 października 2014 r. jest on tymczasowym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ;

G.  mając na uwadze, że w uwagach dotyczących Boliwariańskiej Republiki Wenezueli zawartych w swoim ostatnim raporcie Komitet ONZ przeciwko Torturom wyraził wyraźne zaniepokojenie z powodu wszechobecnej bezkarności, tortur i złego traktowania więźniów politycznych, nadmiernego użycia siły, zgody na działania prorządowych ugrupowań zbrojnych i współudziału w tych działaniach, arbitralnych zatrzymań i braku podstawowych gwarancji procesowych; mając na uwadze, że we wspomnianym raporcie wzywa on do natychmiastowego uwolnienia wszystkich arbitralnie zatrzymanych osób, w tym Leopolda Lópeza i Daniela Ceballosa, które zostały aresztowane za wykonywanie prawa swobody wypowiedzi i pokojowych demonstracji, oraz wyraża zaniepokojenie z powodu ataków na dziennikarzy i działaczy na rzecz praw człowieka, egzekucji pozasądowych i kompletnego braku niezależnego sądownictwa;

H.  mając na uwadze, że José Miguel Insulza, sekretarz generalny Organizacji Państw Amerykańskich, wezwał do uwolnienia osób przetrzymywanych za udział w protestach; mając na uwadze, że Międzyamerykańska Komisja Praw Człowieka wyraziła głębokie zaniepokojenie z powodu sytuacji dotyczącej poszanowania wolności zrzeszania się i wolności wypowiedzi w Wenezueli;

I.  mając na uwadze, że decyzja Wenezueli o wypowiedzeniu Amerykańskiej konwencji praw człowieka weszła w życie dnia 10 września 2013 r.; mając na uwadze, że w wyniku tego działania obywatele i mieszkańcy Wenezueli nie mogą wnieść żadnej skargi do Międzyamerykańskiego Trybunału Praw Człowieka;

J.  mając na uwadze, że w marcu 2014 r., María Corina Machado, członkini Zgromadzenia Narodowego, która uzyskała najwięcej głosów w wyborach powszechnych w Wenezueli, została w sposób bezprawny i arbitralny odwołana ze stanowiska, pozbawiona mandatu i wykluczona z Parlamentu przez przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego, Diosdada Caballo, który oskarżył ją o zdradę, ponieważ wypowiedziała się na forum Stałej Rady Organizacji Państw Amerykańskich przeciwko masowym i systematycznym naruszeniom praw człowieka w Wenezueli;

K.  mając na uwadze, że ze względu na jej działalność polityczną i parlamentarną, María Corina Machado spotkała się z szeregiem postępowań karnych, politycznym prześladowaniem, groźbami, zastraszaniem, nękaniem, a nawet przemocą fizyczną ze strony popleczników rządu w Izbie Zgromadzenia Narodowego; mając na uwadze, że niedawno została oskarżona o próbę zamachu na prezydenta Maduro, i że grozi jej do 16 lat więzienia;

L.  mając na uwadze, że wymiar sprawiedliwości nie był w stanie funkcjonować jako niezależne ramię rządu; mając na uwadze, że od tego systemu sądownictwa nie można oczekiwać bezstronnego śledztwa i wydawania sprawiedliwych wyroków w sprawie zarzutów dla opozycji;

M.  mając na uwadze, że wyłącznie respektowanie podstawowych praw i wolności, konstruktywny i pełen szacunku dialog prowadzony w duchu tolerancji mogą pomóc temu krajowi wyjść z obecnego poważnego kryzysu i przezwyciężyć przyszłe trudności;

N.  mając na uwadze, że w kwietniu 2014 r. zainicjowane zostały negocjacje pomiędzy rządem i opozycją w sprawie protestów, nazwane „Mesa de Diálogo”, lecz niestety zostały one przerwane miesiąc później bez pomyślnego zakończenia;

O.  mając na uwadze, że Wenezuela jest krajem posiadającym największe w Ameryce Łacińskiej zasoby energetyczne; mając na uwadze, że ludność Wenezueli cierpi z powodu poważnego niedoboru podstawowych towarów, ceny żywności wzrosły dwukrotnie i że rozpoczęło się racjonowanie żywności; mając na uwadze, że ceny ropy nadal znacząco spadają, co pogłębia kryzys gospodarczy i zagraża słabej gospodarce kraju uzależnionej od tego surowca;

P.  mając na uwadze, że niepowodzenie tego państwa w utrzymywaniu porządku publicznego doprowadziło do tego, że Wenezuela stała się jednym z najbardziej ogarniętych przemocą krajów na świecie; mając na uwadze, że według Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości utrzymujący się kryzys polityczny i gospodarczy w Wenezueli przyczynił się do gwałtownego wzrostu odsetka morderstw i poczucia braku bezpieczeństwa wśród obywateli;

1.  jest głęboko zaniepokojony pogarszającą się sytuacją w Wenezueli i potępia uwięzienie pokojowych demonstrantów, studentów i przywódców opozycji; wzywa do natychmiastowego uwolnienia tych arbitralnie przetrzymywanych w areszcie osób zgodnie z żądaniami szeregu organów ONZ i organizacji międzynarodowych;

2.  zdecydowanie potępia polityczne prześladowanie i represjonowanie demokratycznej opozycji, naruszenia wolności słowa i prawa do demonstracji oraz cenzurę mediów i internetu;

3.  stanowczo potępia stosowanie przemocy wobec protestujących; przekazuje szczere wyrazy współczucia rodzinom ofiar; wzywa władze Wenezueli do zbadania tych zbrodni oraz do pociągnięcia winnych do pełnej odpowiedzialności bez pozostawiania żadnego miejsca na bezkarność;

4.  zachęca wszystkie strony do dążenia do pokojowego dialogu obejmującego wszystkie warstwy społeczeństwa wenezuelskiego w celu określenia punktów zbieżnych i umożliwienia podmiotom politycznym omówienia najpoważniejszych problemów, jakie stoją przed tym krajem; wzywa wszystkie zainteresowane strony do unikania dalszej eskalacji przemocy i przypomina rządowi Wenezueli, że konstruktywny dialog jest niemożliwy dopóty, dopóki przywódcy opozycji będą nadal arbitralnie przetrzymywani w więzieniu;

5.  wzywa władze Wenezueli do natychmiastowego rozbrojenia i rozwiązania niekontrolowanych, uzbrojonych prorządowych stowarzyszeń i ugrupowań oraz do położenia kresu ich bezkarności;

6.  przypomina rządowi Wenezueli o jego obowiązku dopilnowania, by wszystkie procesy spełniały międzynarodowe normy; przypomina, że poszanowanie zasady rozdziału władzy jest podstawą demokracji oraz że władza nie może wykorzystywać systemu sądownictwa do prześladowań politycznych i represjonowania demokratycznej opozycji; wzywa władze Wenezueli do wycofania bezpodstawnych zarzutów i nakazów aresztowania wobec przywódców opozycji i do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim obywatelom w kraju, niezależnie od ich poglądów politycznych lub przynależności politycznej;

7.  wzywa rząd Wenezueli do przestrzegania swej własnej konstytucji i międzynarodowych zobowiązań w odniesieniu do niezależności sądownictwa, prawa do wolności słowa, zrzeszania się i pokojowych zgromadzeń oraz pluralizmu politycznego, ponieważ stanowią one podstawę demokracji, a także do zapewnienia, by obywatele nie byli karani za korzystanie z przysługującego im prawa do pokojowych zgromadzeń i wolności słowa;

8.  wzywa rząd Wenezueli do przestrzegania praw człowieka i do przeprowadzenia skutecznych dochodzeń w sprawie domniemanych przypadków łamania praw człowieka, a także do stworzenia otoczenia, w którym obrońcy praw człowieka i niezależne organizacje pozarządowe będą mogły wykonywać swą zgodną z prawem działalność w zakresie promowania praw człowieka i demokracji;

9.  zwraca się do ESDZ i delegatury UE, a także przedstawicielstw państw członkowskich, do dalszego monitorowania postępowań i procesów sądowych wobec przywódców opozycji;

10.  zwraca się do rządu Wenezueli o podjęcie z Unią Europejską zdecydowanego i otwartego dialogu na temat praw człowieka;

11.  wzywa UE, jej państwa członkowskie, wysoką przedstawiciel / wiceprzewodniczącą Federicę Mogherini do zaapelowania o natychmiastowe uwolnienie demonstrantów, którzy przetrzymywani są arbitralnie w areszcie od czasu rozpoczęcia protestów;

12.  ponawia swój apel o jak najszybsze wysłanie delegacji ad hoc Parlamentu Europejskiego w celu oceny sytuacji w Wenezueli i przeprowadzenia rozmów ze wszystkimi stronami zaangażowanymi w konflikt;

13.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji Europejskiej, Wysokiej Przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządowi i Zgromadzeniu Narodowemu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich.

(1) Dz.U. C 102 E z 24.4.2008, s. 484. (2) Dz.U. C 15 E z 21.1.2010, s. 85. (3) Dz.U. C 212 E z 5.8.2010, s. 113. (4) Dz.U. C 341 E z 16.12.2010, s. 69. (5) Dz.U. C 351 E z 2.12.2011, s. 130. (6) Dz.U. C 264 E z 13.9.2013, s. 88. (7) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0176