Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie zamknięcia organizacji pozarządowej Memoriał (laureata Nagrody im. Sacharowa z 2009 r.) w Rosji (2014/2903(RSP))

P8_TA(2014)0039 RC-B8-0164/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze zalecenia i rezolucje w sprawie Rosji, zwłaszcza zalecenia dla Rady z dnia 23 października 2012 r.(1) i z dnia 2 kwietnia 2014 r.(2) w sprawie ustanowienia wspólnych ograniczeń wizowych dla urzędników rządu rosyjskiego zamieszanych w sprawę Siergieja Magnickiego oraz rezolucję z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie rządów prawa w Rosji(3) i z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie Rosji: wyroki dla demonstrantów uczestniczących w wydarzeniach na Placu Bołotnym(4),

–  uwzględniając fakt, że w 2009 r. Parlament Europejski przyznał Nagrodę im. Sacharowa za wolność myśli rosyjskiej organizacji pozarządowej Memoriał, walczącej m.in. o prawa więźniów politycznych w Rosji,

–  uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 26 marca 2013 r. dotyczące sytuacji organizacji pozarządowych w Federacji Rosyjskiej,

–  uwzględniając konstytucję Rosji, w szczególności art. 118, który stanowi, że sprawiedliwość w Federacji Rosyjskiej sprawują wyłącznie sądy, oraz art. 120, stanowiący, że sędziowie są niezawiśli i podlegają tylko konstytucji Federacji Rosyjskiej i prawu federalnemu,

–  uwzględniając dotyczące praw człowieka konsultacje między UE a Rosją, które przeprowadzono w dniu 28 listopada 2013 r.,

–  uwzględniając oświadczenie rzecznika praw człowieka Federacji Rosyjskiej Władimira Łukina z dnia 4 marca 2014 r. w sprawie publicznych demonstracji w Moskwie oraz działań podjętych przez organy ścigania,

–  uwzględniając obowiązującą umowę o partnerstwie i współpracy ustanawiającą partnerstwo między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi a Federacją Rosyjską (UPiW), a także uwzględniając zawieszone negocjacje w sprawie nowej umowy między UE a Rosją,

–  uwzględniając „Partnerstwo na rzecz modernizacji” zainicjowane w 2010 r. w Rostowie nad Donem oraz fakt, że rosyjscy przywódcy zobowiązali się, iż zasady praworządności będą podstawą modernizacji Rosji,

–  uwzględniając deklarację ONZ w sprawie obrońców praw człowieka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 9 grudnia 1998 r.,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 oraz art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Federacja Rosyjska jako pełnoprawny członek Rady Europy, Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) oraz ONZ zobowiązała się przestrzegać zasad demokracji i praworządności oraz praw człowieka; mając na uwadze, że w ciągu ostatnich kilku miesięcy doszło w Rosji do serii poważnych naruszeń zasad praworządności i przyjęcia restrykcyjnych przepisów, w wyniku czego rosną obawy co do wypełniania przez Rosję jej zobowiązań międzynarodowych i krajowych; mając na uwadze, że Unia Europejska wielokrotnie oferowała dodatkową pomoc i wiedzę fachową, by wesprzeć Rosję w modernizowaniu i przestrzeganiu porządku konstytucyjnego i prawnego zgodnie ze standardami Rady Europy;

B.  mając na uwadze, że stan poszanowania praw człowieka w Rosji pogorszył się w ostatnich latach, a rosyjskie władze przyjęły serię aktów prawnych zawierających niejednoznaczne przepisy wykorzystywane do dalszego ograniczania działań opozycji i podmiotów społeczeństwa obywatelskiego oraz do utrudniania korzystania z wolności słowa i zgromadzeń;

C.  mając na uwadze, że w rosyjskiej ustawie o „obcych agentach”, przyjętej w lipcu 2012 r., nałożono na organizacje pozarządowe otrzymujące środki finansowe z zagranicy i prowadzące „działalność polityczną” wymóg złożenia wniosku o wpisanie na specjalną rządową listę obcych agentów, co oznacza, że organizacje te są odtąd poddane dodatkowej ścisłej kontroli ze strony rządu, a wszystkie ich publikacje, komunikaty prasowe i sprawozdania muszą być opatrzone informacją, że zostały opracowane przez obcego agenta; mając na uwadze, że ustawę nowelizowano w maju 2014 r., by ministerstwo sprawiedliwości mogło samo rejestrować takie organizacje pozarządowe jako „obcych agentów”;

D.  mając na uwadze, że wdrażaniu ustawy towarzyszyły takie drastyczne akcje, jak naloty policyjne, konfiskata mienia, grzywny administracyjne i inne środki mające uniemożliwić działalność organizacjom społeczeństwa obywatelskiego i zniechęcić je do dalszej pracy; mając na uwadze, że 13 czołowych grup obrońców praw człowieka wspólnie zaskarżyło ustawę o „obcych agentach” przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka; mając na uwadze, że ta skarga jest obecnie rozpatrywana;

E.  mając na uwadze, że według doniesień wielu rosyjskich i międzynarodowych organizacji obrońców praw człowieka niewspółmierne środki i agresywne działania sił bezpieczeństwa doprowadziły do wybuchu przemocy, a następnie do arbitralnego aresztowania demonstrantów; mając na uwadze, że przywódcy partii i ruchów opozycyjnych są szykanowani przez rosyjskie władze, a niektórzy spośród nich są przetrzymywani pod różnymi zarzutami;

F.  mając na uwadze, że szereg procesów i postępowań sądowych z minionych kilku lat budzi wątpliwości co do niezawisłości i bezstronności instytucji sądowniczych Federacji Rosyjskiej; mając na uwadze, że procesy te należy postrzegać w szerszym kontekście narastających represji, prześladowań i łamania praw człowieka w Rosji, w tym politycznie umotywowanych aresztowań, uwięzień i procesów, by wymienić tylko najbardziej znane przypadki Siergieja Magnickiego, Michaiła Chodorkowskiego i Aleksieja Nawalnego;

G.  mając na uwadze, że rosyjskie władze rozszerzają prowadzone przez siebie programy masowego nadzoru; mając na uwadze, że programy te, w połączeniu z przepisami ograniczającymi swobodę działania organizacji pozarządowych, dają rosyjskim władzom niezwykle silne narzędzie monitorowania i tłumienia głosów opozycji;

H.  mając na uwadze, że Memoriał to rosyjska organizacja zajmująca się badaniami historycznymi i broniąca praw obywatelskich, działająca od 1987 r. na rzecz takich wartości, jak przestrzeganie zasad demokracji, praworządność i podstawowe prawa człowieka w praktyce politycznej i w życiu publicznym, założona z inicjatywy grupy dysydentów z czasów sowieckich, pod auspicjami laureata Pokojowej Nagrody Nobla Andrieja Sacharowa;

I.  mając na uwadze, że rosyjskie ministerstwo sprawiedliwości dąży do likwidacji Memoriału, ponieważ stowarzyszenie to skupia ponad 50 niezależnych podmiotów regionalnych z całego kraju w jednej organizacji parasolowej nieposiadającej siedziby głównej; mając na uwadze, że zgodnie z prawem federalnym daną organizację można zaliczyć do „krajowych” tylko wtedy, gdy jest ona reprezentowana w ponad połowie regionów Rosji przez formalnie zarejestrowane oddziały „regionalne”; mając na uwadze, że ministerstwo sprawiedliwości zarejestrowało Memoriał już w 1992 r.;

J.  mając na uwadze, że Memoriał – głosami swoich przywódców – zdecydowanie sprzeciwia się rosyjskiej agresji na Ukrainie i krytykuje tę agresję, apelując do prezydenta Władimira Putina, by położył jej kres;

K.  mając na uwadze, że w 2009 r. Parlament Europejski przyznał organizacji Memoriał Nagrodę im. Sacharowa;

L.  mając na uwadze, że w dniu 23 maja 2014 r. moskiewski sąd nakazał zarejestrowanie Ośrodka Praw Człowieka Memoriał jako obcego agenta w związku z jego „działalnością polityczną” w dziedzinie praw człowieka; mając na uwadze, że organizacja ta odmówiła zarejestrowania się pod tym niesprawiedliwym określeniem i zdecydowała, że rozwiąże swoją strukturę i będzie nadal działać mimo braku rejestracji w Federacji Rosyjskiej;

M.  mając na uwadze, że w dniu 13 października 2014 r. rosyjskie ministerstwo sprawiedliwości wystąpiło do sądu o likwidację rosyjskiego stowarzyszenia Memoriał, któremu zarzuca – według doniesień – że ani główna organizacja, ani powiązane z nią stowarzyszenia nie zostały należycie zarejestrowane;

N.  mając na uwadze, że po tym, jak rosyjski sąd najwyższy w dniu 13 listopada 2014 r. wyda orzeczenie w sprawie wniosku ministerstwa sprawiedliwości, Memoriałowi grozić będzie rozwiązanie;

O.  mając na uwadze, że problemy Memoriału z rosyjską administracją mają długą historię, m.in. w lipcu 2014 r. organizacja została przez ministerstwo sprawiedliwości zaliczona do „obcych agentów”, była też zmuszona zamknąć swoje biuro w Czeczenii po tym, jak zamordowano obrończynię praw człowieka Natalię Estemirową, która badała sprawy uprowadzeń i zabójstw, a ponadto Memoriał był pierwszą organizacją, która otrzymała nakaz likwidacji, dotyczący ośrodka walki z dyskryminacją w Petersburgu (propagującego prawa rosyjskich Romów, imigrantów zarobkowych z Azji Środkowej i Kaukazu oraz etnicznych Tatarów mieszkających na Krymie), za niedopełnienie obowiązku rejestracji w charakterze „obcego agenta”;

P.  mając na uwadze, że na podstawie przyjętych w lutym 2014 r. kolejnych zmian do ustawy o informacji, technologiach informacyjnych i ochronie informacji zablokowano strony internetowe niezależnych serwisów internetowych online; mając na uwadze, że do tych stron internetowych należą: Grani.ru, Kasparov.ru, EJ.ru, a także blog działacza opozycyjnego Aleksieja Nawalnego na stronie stacji radiowej Echo Moskwy oraz Livejournal.com; mając na uwadze, że na niektórych obszarach uniemożliwiono nadawanie programu niezależnej opozycyjnej telewizji kablowej Dożd (Deszcz);

1.  zdecydowanie potępia wniosek rosyjskiego ministerstwa sprawiedliwości do sądu najwyższego o zamknięcie niezależnej organizacji obrońców praw człowieka Memoriał i zapowiedzianą na 13 listopada 2014 r. rozprawę oraz apeluje do ministerstwa sprawiedliwości, by wycofało wniosek przed zaplanowaną datą rozprawy; podkreśla, że Memoriał odgrywa kluczową rolę w rozwoju wartości demokratycznych i wspieraniu praw człowieka w Rosji;

2.  apeluje do władz rosyjskich, by zaprzestały szykanowania stowarzyszenia Memoriał, Ośrodka Praw Człowieka Memoriał, ich członków i wszystkich obrońców prawa człowieka w Federacji Rosyjskiej, w tym nękania z wykorzystaniem sądów, a także by zapewniły im możliwość prowadzenia ich zgodnej z prawem działalności w każdych okolicznościach i bez jakiejkolwiek ingerencji;

3.  zaznacza, że Michaił Fiedotow, przewodniczący rady ds. społeczeństwa obywatelskiego i praw człowieka przy prezydencie Federacji Rosyjskiej, stwierdził wyraźnie, że nie ma podstaw prawnych do zamknięcia Memoriału, a rozprawę sądu najwyższego należy przenieść na późniejszy termin, po planowanej na 19 listopada 2014 r. konferencji Memoriału, na której organizacja ma ogłosić wprowadzenie zmian w swojej strukturze organizacyjnej w celu dostosowania się do rosyjskich przepisów;

4.  uważa, że ustawa o „obcych agentach” stanowi naruszenie zobowiązań podjętych przez Rosję w Radzie Europy i OBWE; jest ponadto zdania, że definicja „działalności politycznej” prowadzonej przez organizacje pozarządowe otrzymujące wsparcie finansowe z zagranicy jest zbyt obszerna i w praktyce umożliwia rządowi kontrolowanie dowolnej zorganizowanej działalności związanej z życiem publicznym; dlatego też apeluje do Rosji o uchylenie przepisów zawierających przepisy niezgodne z międzynarodowymi i konstytucyjnymi zobowiązaniami Rosji w dziedzinie praw człowieka;

5.  wyraża szczególnie głębokie zaniepokojenie z powodu kolejnych, wprowadzonych w maju 2014 r. zmian do ustawy o „obcych agentach”, która pozwala obecnie ministrowi sprawiedliwości na dyskrecjonalne rejestrowanie danych grup jako „obcych agentów” bez ich zgody;

6.  zauważa, że po tej nowelizacji ustawy ministerstwo sprawiedliwości niezwłocznie zarejestrowało pierwszych 15 grup, a niektóre organizacje pozarządowe bezskutecznie walczą w sądach z władzami usiłującymi zmusić je go rejestracji;

7.  podkreśla, że te organizacje pozarządowe (Ośrodek Praw Człowieka Memoriał, Fundacja Werdykt Publiczny, AGORA i JURIX) są szczególnie dobrze znane z udzielania pomocy prawnej ofiarom politycznego manipulowania wymiarem sprawiedliwości, prześladowanym działaczom społeczeństwa obywatelskiego i pokojowym demonstrantom, działaczom broniącym praw osób LGBT i ofiarom aktów przemocy popełnianych przez policję, a przy tym odgrywają one kluczową rolę w rozwoju wartości demokratycznych i wspieraniu praw człowieka w Rosji;

8.  wzywa władze rosyjskie, by w każdych okolicznościach zapewniały przestrzeganie praw człowieka i podstawowych wolności zgodnie z Powszechną deklaracją praw człowieka oraz z ratyfikowanymi przez Federację Rosyjską międzynarodowymi i regionalnymi instrumentami dotyczącymi praw człowieka, a także by szanowały prawo wszystkich obywateli do korzystania z podstawowych wolności i powszechnych praw człowieka; wzywa władze rosyjskie, by wypełniały postanowienia deklaracji Komitetu Ministrów Rady Europy w sprawie działań Rady Europy na rzecz lepszej ochrony obrońców praw człowieka i wspierania ich działań;

9.  jest głęboko zaniepokojony faktem, że Rosja nie przestrzega międzynarodowych zobowiązań prawnych, które podjęła jako członek Rady Europy i OBWE, a także podstawowych praw człowieka i zasad praworządności zapisanych w Europejskiej konwencji praw człowieka oraz w Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych;

10.  wyraża głębokie zaniepokojenie pogarszającą się sytuacją krytycznie nastawionych podmiotów społeczeństwa obywatelskiego w Rosji, zwłaszcza organizacji działających na rzecz praw człowieka i wolności demokratycznych oraz krytykujących politykę państwa; z całą mocą wzywa Rosję, by odwróciła obecną tendencję, zapewniła tym obywatelom i organizacjom możliwość prowadzenia bez przeszkód ich zgodnej z prawem działalności oraz wspierała udziału krytycznie nastawionego społeczeństwa obywatelskiego w życiu publicznym;

11.  podkreśla, że wolność zgromadzeń gwarantuje w Federacji Rosyjskiej art. 31 rosyjskiej konstytucji oraz Europejska konwencja praw człowieka, której Rosja jest sygnatariuszem, co zobowiązuje władze rosyjskie do jej przestrzegania; wzywa Federację Rosyjską do poszanowania zasad praworządności oraz wolności słowa i zgromadzeń;

12.  wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ), by zagwarantowały, że w rozmowach z rosyjskimi partnerami będą poruszane sprawy wszystkich osób prześladowanych z przyczyn politycznych, a przedstawiciele Rosji obecni na takich spotkaniach – formalnie wzywani do udzielenia odpowiedzi w każdej z tych spraw;

13.  wzywa przewodniczących Rady i Komisji oraz wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel, by nadal uważnie śledzili te sprawy, poruszali te kwestie w różnych formach i na różnych spotkaniach z przedstawicielami Rosji oraz składali Parlamentowi sprawozdania z rozmów z władzami rosyjskimi;

14.  wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel, a także ESDZ do zagwarantowania, że Unia Europejska wykorzysta wszelkie możliwości dalszych kontaktów z rosyjskimi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i wspierania ich, w tym jeśli chodzi o organizacje propagujące wartości demokratyczne, prawa człowieka i zasady praworządności;

15.  apeluje do Komisji i ESDZ, by w związku ze zbliżającym się etapem programowania instrumentów finansowych UE zwiększyły pomoc finansową dla rosyjskiego społeczeństwa obywatelskiego oraz by objęły instrumentem partnerstwa forum społeczeństwa obywatelskiego UE-Rosja w celu zapewnienia mu trwałego i wiarygodnego wsparcia długoterminowego;

16.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Europy, Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz prezydentowi, rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej.

(1) Dz.U. C 68 E z 7.3.2014, s. 13. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0258. (3) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0284. (4) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0253.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie praw człowieka w Uzbekistanie (2014/2904(RSP))

P8_TA(2014)0040 RC-B8-0166/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Uzbekistanu,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie postępów w realizacji strategii UE wobec Azji Środkowej(1),

–  uwzględniając strategię UE na rzecz nowego partnerstwa z Azją Środkową, przyjętą przez Radę Europejską w dniach 21-22 czerwca 2007 r., oraz wspólne sprawozdania z postępów sporządzone przez Komisję i Radę z dnia 24 czerwca 2008 r. i 28 czerwca 2010 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z października 2009 r. i 2010 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 grudnia 2012 r. w sprawie strategii wolności cyfrowej w polityce zagranicznej UE(2),

–  uwzględniając wytyczne UE w sprawie praw człowieka dotyczących wolności wypowiedzi w internecie i poza nim, przyjęte przez Radę do Spraw Zagranicznych w dniu 12 maja 2014 r.,

–  uwzględniając komunikat przedstawiony na posiedzeniu ministerialnym między UE a krajami Azji Środkowej z dnia 20 listopada 2013 r., w którym zapowiedziano udostępnienie krajom Azji Środkowej 1 mld EUR w latach 2014-2020 w ramach unijnego instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że chociaż Uzbekistan podjął pewne zobowiązania odnośnie do ochrony praw człowieka, w tym wolności wypowiedzi, stowarzyszania się, zgromadzeń i religii, które gwarantuje Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, a także zakazu tortur zawartego w konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur, zobowiązania te przyniosły niewiele pozytywnych rezultatów;

B.  mając na uwadze, że władze Uzbekistanu uwięziły tysiące ludzi pod politycznie motywowanymi zarzutami, tak aby narzucić swoje represyjne rządy, których celem są obrońcy praw człowieka i działacze opozycji, dziennikarze, działacze religijni, artyści i inni rzekomi krytycy; mając na uwadze, że Uzbekistan zajmuje 166. pozycję spośród 180 krajów w światowym rankingu wolności prasy w 2014 r. prowadzonym przez Reporterów bez Granic, a organizacja Freedom House uznaje ten kraj oraz prasę i internet w tym kraju za „nie wolne”; mając na uwadze, że w Uzbekistanie systematycznie ogranicza się i narusza wolności cyfrowe;

C.  mając na uwadze, że wśród osób uwięzionych jedynie z powodu pokojowego wyrażania swojego prawa do wolności wypowiedzi znajduje się 15 dobrze znanych obrońców praw człowieka(3), pięciu dziennikarzy(4), czterech pokojowych działaczy opozycji politycznej(5) oraz trzech niezależnych działaczy religijnych(6); mając na uwadze, że siedem innych osób uznaje się za krytyków rządu lub świadków masakry w Andiżanie w dniu 13 maja 2005 r., kiedy uzbeckie siły rządowe otworzyły ogień do w głównej mierze pokojowo demonstrujących osób, zabijając setki z nich(7); mając na uwadze, że wiele z tych uwięzionych osób poważnie podupadło na zdrowiu, było torturowanych, a ich wyroki zostały arbitralnie przedłużone w więzieniu;

D.  mając na uwadze, że kiedy rząd Uzbekistanu doświadczył trwałej presji zewnętrznej, w tym sankcji, ograniczeń we wsparciu wojskowym i innego rodzaju zdecydowanej, publicznej i celowej krytyki ze strony swoich partnerów międzynarodowych, w odpowiedzi podjął działania na rzecz stopniowej poprawy sytuacji w zakresie praw człowieka, m.in. zwalniając część osób przetrzymywanych pod politycznie motywowanymi zarzutami krótko przed ważnymi szczytami dwustronnymi lub wizytami na wysokim szczeblu;

E.  mając na uwadze, że rząd Uzbekistanu w dalszym ciągu odmawia przeprowadzenia niezależnego śledztwa w sprawie masakry setek ludzi w Andiżanie w 2005 r.; mając na uwadze, że ponad 200 osób wciąż odbywa kary pozbawienia wolności w związku z wydarzeniami w Andiżanie w następstwie niejawnych procesów sądowych, które charakteryzowały się poważnymi naruszeniami zasad rzetelnego procesu sądowego i wobec których zgłaszano sygnały, że w celu wymuszenia zeznań mogły być stosowane tortury; mając na uwadze, że część przestępstw związanych z masakrą w Andiżanie oraz przestępstwo tortur podlegają represji wszechświatowej;

F.  mając na uwadze, że w 2009 i 2010 r. Rada zniosła sankcje UE, „chcąc w ten sposób zachęcić władze Uzbekistanu do podjęcia dalszych znaczących kroków w celu poprawienia sytuacji w zakresie praworządności i praw człowieka w tym kraju”, stwierdzając ponadto, że „Rada będzie wciąż uważnie monitorować sytuację w zakresie praw człowieka w Uzbekistanie” oraz że „zakres oraz jakość dialogu i współpracy będą zależały od reform w Uzbekistanie”;

G.  mając na uwadze, że według ostatnich doniesień praca przymusowa i praca dzieci przy zbiorach bawełny wciąż jest powszechna mimo zapewnień władz Uzbekistanu o ukróceniu tej praktyki; mając na uwadze, że według sprawozdania MOP z dnia 19 listopada 2013 r. milion obywateli Uzbekistanu – zarówno dorosłych, jak i dzieci – jest zmuszanych przez rząd Uzbekistanu do zbierania bawełny w niedopuszczalnych warunkach i w razie odmowy naraża się na karę;

H.  mając na uwadze, że wciąż toczą się negocjacje na temat przystąpienia Uzbekistanu do WTO; mając na uwadze, że umowa o partnerstwie i współpracy UE-Uzbekistan zawiera jasno sformułowaną klauzulę o poszanowaniu demokracji i praw człowieka, do której przestrzegania strony umowy są zobowiązane;

1.  podkreśla znaczenie stosunków między UE a Uzbekistanem oraz zacieśnienia współpracy polityczno-gospodarczej, jednak zwraca uwagę, że podstawą tych stosunków musi być wzajemne przestrzeganie zasad demokracji, praworządności i praw człowieka, co zostało jasno wyrażone w umowie o partnerstwie i współpracy UE-Uzbekistan;

2.  wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego zwolnienia wszystkich osób przetrzymywanych pod politycznie motywowanymi zarzutami, aresztowanych za pokojowe wyrażanie swoich poglądów politycznych, działalność na rzecz społeczeństwa obywatelskiego, pracę dziennikarską lub przekonania religijne;

3.  podkreśla, że wszystkim osobom rzekomo zamieszanym w akty przemocy należy wytoczyć nowy i rzetelny proces sądowy, zgodnie z międzynarodowymi standardami, a jeżeli osoby te zostaną uznane za winne, powinny podlegać sankcjom karnym lub karom administracyjnym, również zgodnie z międzynarodowymi standardami;

4.  wzywa władze Uzbekistanu, aby nie zezwalały na tortury, aby natychmiast i bezwarunkowo położyły kres wszelkim formom tortur i znęcania się w więzieniu oraz maltretowania w areszcie tymczasowym i w zakładach karnych oraz by zapewniły nieograniczony dostęp do opieki prawnej na wszystkich etapach postepowania i natychmiastowy dostęp do odpowiedniej opieki medycznej, a także by przywróciły niezależny monitoring więzień i przekazywały rodzinom wszystkich więźniów pełne informacje na temat tego, gdzie znajdują się ich bliscy i w jaki jest aktualny stan ich zdrowia;

5.  wzywa władze Uzbekistanu do przeprowadzenia odpowiednich dochodzeń i pociągnięcia do odpowiedzialności wszystkich urzędników oraz pracowników służby bezpieczeństwa i zakładów karnych, których podejrzewa się o torturowanie lub maltretowanie więźniów i osób zatrzymanych lub o odmówienie im opieki medycznej;

6.  wzywa władze Uzbekistanu, by przestrzegały wszystkich międzynarodowych zaleceń zakazujących tortur, by zarządziły natychmiastowe zamknięcie więzienia Dżasłyk 64/71 oraz by zatwierdziły nierozpatrzone wnioski o zezwolenie na wjazd do Uzbekistanu 11 osób sprawujących mandat w ramach specjalnych procedur ONZ, w tym specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. tortur, a także by zezwoliły na niezakłócone i niezależne monitorowanie więzień przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i innych niezależnych obserwatorów;

7.  wzywa rząd Uzbekistanu, by zaprzestał praktyki arbitralnego skreślania z rocznych deklaracji amnestii więźniów przetrzymywanych pod politycznie motywowanymi zarzutami, którzy spełniają warunki amnestii, a także praktyki arbitralnego przedłużania wyroków pozbawienia wolności za drobne wykroczenia lub „naruszenie reguł więziennych” na mocy art. 221 kodeksu karnego dotyczącego „nieprzestrzegania warunków odbywania kary”;

8.  wzywa władze Uzbekistanu, by szanowały prawa kobiet, zwłaszcza przestrzegając zaleceń Komitetu ONZ przeciwko Torturom;

9.  wzywa wysoką przedstawiciel UE, ESDZ i państwa członkowskie, by niezwłocznie wprowadziły strategię mającą na celu zmuszenie Uzbekistanu do wprowadzenia konkretnych i wymiernych środków na rzecz poprawy sytuacji w zakresie praw człowieka w nadchodzących miesiącach, jako termin wyznaczając dziesiątą rocznicę masakry w Andiżanie, która przypada w przyszłym roku; wzywa ESDZ do przekazania Parlamentowi informacji na temat przedstawicieli uzbeckiego reżimu, uznawanych za winnych przestępstw popełnionych w Andiżanie, w tym 12 osób, wobec których UE nałożyła sankcje w odpowiedzi na masakrę, które to sankcje następnie zostały zniesione;

10.  podkreśla fakt, że konkretne działania na rzecz poprawy sytuacji powinny obejmować warunki określone przez ministrów spraw zagranicznych UE w 2010 r., tj.: 1) zwolnienie wszystkich przetrzymywanych obrońców praw człowieka i więźniów sumienia; 2) umożliwienie organizacjom pozarządowym swobodnej działalności w kraju; 3) pełną współpracę ze wszystkimi właściwymi specjalnymi sprawozdawcami ONZ; 4) zagwarantowanie wolności słowa i mediów; 5) podjęcie działań na rzecz praktycznego wdrożenia konwencji przeciwko pracy dzieci oraz 6) pełne dostosowanie procedury wyborczej do standardów międzynarodowych;

11.  jest zdania, że w przypadku braku znaczących postępów w tych obszarach UE powinna przejąć inicjatywę i złożyć rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ na mocy art. 4, ustanawiającą specjalny mechanizm krajowy dla Uzbekistanu, który zapewni stałe i proaktywne zaangażowanie Rady Praw Człowieka poprzez monitorowanie sytuacji w zakresie praw człowieka w Uzbekistanie, publiczne zdawanie sprawozdania i debatę na ten temat;

12.  ponadto wzywa UE do powiadomienia Uzbekistanu zgodnie z art. 2 i 95 umowy o partnerstwie i współpracy, że w przypadku braku poprawy sytuacji w zakresie praw człowieka w ciągu najbliższych sześciu miesięcy UE nałoży celowe sankcje, jako że z uwagi na szczególnie pilny charakter tej sprawy nie ma potrzeby przekazywania Radzie Współpracy informacji na temat tej sytuacji;

13.  wzywa państwa członkowskie do przestrzegania Kodeksu postępowania w sprawie wywozu broni oraz przepisów dotyczących eksportu towarów i technologii podwójnego zastosowania;

14.  wzywa władze Uzbekistanu do pełnego wdrożenia rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu do Umowy o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Uzbekistanu, z drugiej strony, zmieniającego umowę w celu rozszerzenia postanowień umowy na dwustronny handel wyrobami włókienniczymi, mając na uwadze wygaśnięcie dwustronnej umowy dotyczącej wyrobów włókienniczych(8);

15.  wzywa Radę, Komisję i ESDZ, by przekazały Parlamentowi publiczną ocenę działań podjętych przez UE w celu wymuszenia na Uzbekistanie spełnienia kryteriów dotyczących praw człowieka, określonych przez ministrów spraw zagranicznych UE w 2010 r.; zwraca się do Rady Praw Człowieka ONZ o ustanowienie mechanizmu monitorowania dla Uzbekistanu; zachęca Radę i Komisję do pogłębienia dialogu z rządem Uzbekistanu na temat praw człowieka; oczekuje, że podczas planowanego na listopad posiedzenia w ramach dialogu UE-Uzbekistan dotyczącego praw człowieka ESDZ poruszy kwestię wszystkich najważniejszych przypadków łamania praw człowieka oraz sprawi, by te posiedzenia były bardziej nastawione na osiągnięcie wyników, przełamując obecny impas powodujący głębokie rozczarowanie;

16.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji prezydentowi, rządowi i parlamentowi Republiki Uzbekistanu, ESDZ, Radzie, Komisji, Radzie Europy, OBWE i Radzie Praw Człowieka ONZ.

(1) Dz.U. C 168 E z 14.6.2013, s. 91. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0470. (3) Azam Farmonow, Mehriniso Hamdamowa, Zulhumor Hamdamowa, Isroiljon Chołdorow, Nosim Isakow, Gajbullo Jalilow, Nuriddin Jumanijazow, Matluba Kamilowa, Ganichon Mamatchanow, Czujan Mamatkulow, Zafarjon Rahimow, Juldasz Rasulow, Bobomurod Razzokow, Fahriddin Tillaew i Akzam Turgunow. (4) Solijon Abdurachmanow, Muhammad Bekjanow, Gajrat Michliboew, Jusuf Ruzimuradow i Dilmurod Saidow. (5) Murod Juraew, Samandar Kukanow, Kudratbek Rasulow i Rustam Usmanow. (6) Ruhiddin Fahriddinow, Hajrullo Hamidow i Akram Juldaszew. (7) Dilorom Abdukodirowa, Botirbek Eszkuziew, Bahrom Ibragimow, Dawron Kabilow, Erkin Musaew, Dawron Tojiew i Rawszanbek Wafoew. (8) Dz.U. C 168 E z 14.6.2013, s. 195.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie zaginięcia 43 studentów kolegium nauczycielskiego w Meksyku (2014/2905(RSP))

P8_TA(2014)0041 RC-B8-0161/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Meksyku, zwłaszcza rezolucję z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie eskalacji przemocy w Meksyku(1),

–  uwzględniając Umowę o partnerstwie gospodarczym oraz koordynacji politycznej i współpracy między Wspólnotą Europejską a Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi,

–  uwzględniając zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie partnerstwa strategicznego UE-Meksyk(2),

–  uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lipca 2008 r. pt. „W stronę partnerstwa strategicznego pomiędzy UE a Meksykiem” (COM(2008)0447),

–  uwzględniając oświadczenie UE z dnia 12 października 2014 r. w sprawie wydarzeń w Iguali, wydane w porozumieniu z szefami misji państw członkowskich UE w Meksyku,

–  uwzględniając oświadczenie, które wydał meksykański prezydent Enrique Peña Nieto w dniu 14 października 2014 r.,

–  uwzględniając wspólny plan wykonawczy dla partnerstwa strategicznego UE-Meksyk z dnia 16 maja 2010 r.,

–  uwzględniając deklaracje ze szczytów szefów państw i rządów Unii Europejskiej, Ameryki Łacińskiej i Karaibów (UE-CELAC);

–  uwzględniając wspólne oświadczenie z dnia 17 czerwca 2012 r., wydane na VII szczycie UE-Meksyk, który odbył się w Los Cabos w stanie Kalifornia Dolna Południowa (Meksyk),

–  uwzględniając wspólny komunikat z XII posiedzenia Wspólnej Komisji UE-Meksyk w Meksyku w dniach 10-11 czerwca 2013 r.,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Meksyk i Unia Europejska podzielają wspólne wartości, co znajduje wyraz w naszych demokratycznych i pluralistycznych społeczeństwach, w obronie podstawowych swobód, praw człowieka, praw pracowniczych, dbaniu o ochronę środowiska i trwały rozwój, a także we wspólnym zaangażowaniu na rzecz ugruntowania demokracji, praworządności, sprawiedliwego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz walki z korupcją i ubóstwem;

B.  mając na uwadze, że nasze systemy demokratyczne mają obowiązek zagwarantować funkcjonowanie państwa prawa i poszanowanie praw człowieka, a możliwość pełnego korzystania ze swobód i prawa do integralności cielesnej stanowią jeden z podstawowych filarów państwa prawa;

C.  mając na uwadze, że partnerstwo strategiczne UE-Meksyk otworzyło drogę do zacieśnienia współpracy między UE a Meksykiem w kwestiach o globalnym znaczeniu, a w szczególności do pogłębionego dialogu oraz do większej koordynacji i rozwoju wzajemnej wymiany w takich obszarach jak bezpieczeństwo, prawa człowieka, reforma prawa wyborczego, rozwój regionalny oraz polityka handlowa i regulacyjna;

D.  mając na uwadze, że w dniu 26 września 2014 r. sześć osób, w tym troje studentów, zostało zabitych po tym, jak policja otworzyła ogień do protestujących studentów kolegium nauczycielskiego Escuela Normal („Szkoła Normalna”) z Ayotzinapy w mieście Iguala (stan Guerrero); mając na uwadze, że od tego czasu 43 studentów wciąż jest zaginionych; mając na uwadze, że według różnych źródeł studenci ci zostali otoczeni i wywiezieni przez policjantów oraz przekazani nieznanym uzbrojonym ludziom powiązanym z jednym z karteli narkotykowych;

E.  mając na uwadze, że według rządu meksykańskiego aresztowano 51 osób zamieszanych w te zbrodnie, w większości policjantów z miast Iguala i Cocula; mając na uwadze, że w dniu 14 października 2014 r. meksykański prokurator generalny poinformował, iż badania kryminalistyczne wykazały, że 28 ciał znalezionych w masowych grobach w pobliżu Iguali w dniu 4 października 2014 r. to nie są ciała zaginionych studentów; mając na uwadze, że władze meksykańskie aresztowały podejrzanego głównego przywódcę grupy przestępczej Guerreros Unidos (Zjednoczeni Wojownicy), który przypuszczalnie zamieszany jest w sprawę zaginięcia 43 studentów;

F.  mając na uwadze, że burmistrz Iguali, jego żona oraz zwierzchnik policji w Iguali, którym zarzuca się związki z lokalnym kartelem narkotykowym Guerreros Unidos, uciekli przed wymiarem sprawiedliwości;

G.  mając na uwadze, że prezydent Meksyku Enrique Peña Nieto polecił rządowi federalnemu i jego urzędowi bezpieczeństwa podjąć natychmiastowe i zdecydowane działania; mając na uwadze, że plan wspólnych działań uzgodniono wspólnie z przedstawicielami i rodzinami zaginionych studentów; mając na uwadze, że OPA oraz ONZ wezwały rząd meksykański do przeprowadzenia śledztwa w sprawie wymuszonych zaginięć, do ukarania winnych i zapewnienia ochrony rodzinom zaginionych studentów; mając na uwadze, że w tej sprawie rząd meksykański współpracuje z tymi wielostronnymi organizacjami międzynarodowymi;

H.  mając na uwadze, że rząd meksykański oraz główne partie opozycyjne uzgodniły w 2012 r. „Pakt dla Meksyku” mający na celu rozwiązanie głównych problemów tego kraju, w tym zapewnienie bezpieczeństwa i położenie kresu bezkarności;

I.  mając na uwadze, że w stanie Guerrero coraz częściej dochodzi do aktów przemocy; mając na uwadze, że w całym Meksyku protestuje wielu studentów i nauczycieli, którzy domagają się bezpiecznego powrotu zaginionych studentów, otwarcie oskarżają niektórych funkcjonariuszy lokalnej policji o współudział w zbrodniach, a także wskazują na korupcję w policji i słabość instytucjonalną w konkretnych miejscach w kraju, w których bardziej widoczne są braki spójności społecznej; mając na uwadze, że budynki rządowe w Chilpancingo oraz inne budynki urzędów publicznych w różnych miastach w stanie Guerrero, a także niektórzy przywódcy religijni oraz biura partii politycznych były również przedmiotem gróźb lub ataków;

J.  mając na uwadze, że Meksyk uczestniczy we wszystkich forach regionalnych i międzynarodowych, a także podpisał wszystkie porozumienia międzynarodowe dotyczące praw człowieka i podstawowych wolności;

K.  mając na uwadze, że rząd meksykański jest świadom wyzwań, przed jakimi stoi Meksyk, i wykazał się silnym zaangażowaniem w działania na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa w kraju, m.in. znacznie podwyższając budżet sił bezpieczeństwa i reformując instytucje bezpieczeństwa publicznego w celu lepszego egzekwowania prawa i poprawy skuteczności systemu prawnego, tym samym umożliwiając walkę z przestępczością zorganizowaną; mając na uwadze, że wymuszone zaginięcia, przemoc związana z przestępczością zorganizowaną, a także domniemana współpraca władz lokalnych z zorganizowanymi grupami przestępczymi wciąż pozostają przedmiotem głębokiego zaniepokojenia;

1.  zdecydowanie potępia wymuszone zaginięcia i przestępstwa w Iguali, uznając takie czyny za niedopuszczalne, i wzywa władze meksykańskie do przeprowadzenia śledztwa we wszystkich przypadkach, w tym w sprawie 28 ciał znalezionych w masowych grobach; wzywa właściwe władze, aby – działając w sposób szybki, przejrzysty i bezstronny – podjęły wszelkie niezbędne kroki w celu zidentyfikowania, aresztowania i postawienia przed wymiarem sprawiedliwości sprawców tych zbrodni, i domaga się, aby identyfikacja i ściganie winnych odbywały się z użyciem wszelkich dostępnych informacji i zasobów, wewnętrznych i zewnętrznych, oraz by nie pozostawiać żadnego miejsca na bezkarność; wzywa do prowadzenia dochodzeń dopóty, dopóki studenci nie znajdą się w bezpiecznym miejscu;

2.  składa wyrazy współczucia i solidarności rodzinom i przyjaciołom ofiar, a także mieszkańcom Meksyku, których zachęca do dalszej pokojowej walki w obronie systemu demokratycznego i państwa prawa;

3.  zwraca uwagę, że dokonano szeregu zatrzymań w związku z tą sprawą; wzywa do dalszych poszukiwań burmistrza Iguali, jego żony oraz zwierzchnika policji w Iguali; jest głęboko zaniepokojony zjawiskiem infiltracji lokalnych organów ścigania i organów administracyjnych przez przestępczość zorganizowaną;

4.  z zadowoleniem przyjmuje determinację prezydenta Enrique Peñy Nieto w działaniach na rzecz zbadania i wyjaśnienia tych wydarzeń, a także położenia kresu przemocy związanej z przestępczością zorganizowaną w Meksyku; z zadowoleniem przyjmuje utworzenie w Senacie i w Izbie Deputowanych komisji monitorujących sprawę zaginionych w Iguali; wzywa władze meksykańskie do zapewnienia ochrony i pomocy rodzinom ofiar oraz do informowania ich o trwających dochodzeniach i działaniach mających na celu ujęcie sprawców;

5.  wspiera rząd meksykański w zdecydowanych działaniach na rzecz walki ze zorganizowanym handlem narkotykami, wyrażając jednocześnie głębokie zaniepokojenie wzrostem przemocy związanej z handlem narkotykami oraz atmosferą bezkarności; stoi ramię w ramię z narodem meksykańskim w walce ze zorganizowanym handlem narkotykami;

6.  wzywa rząd meksykański do podjęcia działań na wszystkich szczeblach, aby wydarzenia takie jak te w Iguali nie miały już nigdy więcej miejsca; potępia wszelkie formy przemocy, zwłaszcza nieustanne grożenie śmiercią i akty przemocy wobec aktywistów działających na rzecz wspierania i obrony wolności słowa i praw człowieka w Meksyku, i apeluje do władz Meksyku o wzmożenie wysiłków na rzecz zapewnienia tym grupom prawnej i osobistej ochrony;

7.  wspiera dążenia władz meksykańskich do współpracy z organizacjami międzynarodowymi, w tym UE, ONZ, Wspólnotą Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (COLAC), Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża i Międzyamerykańską Komisją Praw Człowieka (IACHR), a także z argentyńskimi i międzynarodowymi ekspertami z dziedziny kryminalistyki; podkreśla, że bardzo ważne jest zapewnienie przez rząd Meksyku niezbędnych środków finansowych, aby IACHR mógł wdrożyć program pomocy technicznej, który może uzupełnić działania krajowe w śledztwach w sprawie wydarzeń w stanie Guerrero;

8.  podkreśla, że Meksyk jest strategicznym partnerem UE; zachęca rząd Meksyku do kontynuacji działań mających na celu wzmocnienie instytucji państwowych i utrwalenie praworządności, aby rozwiązać niektóre problemy strukturalne leżące u podstaw naruszeń praw człowieka; odnosi się tu w szczególności do reformy sądownictwa; zwraca w związku z tym uwagę na znaczenie niezawisłej władzy sądowniczej, która jest gwarantem bezstronności i zdeterminowanej walki z bezkarnością; wzywa do zapewnienia federalnej ochrony pracownikom wymiaru sprawiedliwości;

9.  wzywa UE, jej państwa członkowskie (w ramach stosunków dwustronnych z Meksykiem) oraz instytucje europejskie do zwiększenia wsparcia dla ochrony praw człowieka za pomocą odpowiednich programów oraz zasobów finansowych i technicznych; wzywa je również do przeznaczenia większych środków budżetowych na współpracę w realizacji zadania, jakim jest umocnienie i reforma organów sądowych, organów ścigania i prokuratur, aby sprawniej ścigać i karać przestępców, a także stworzyć skuteczne systemy ochrony świadków, ofiar i ich rodzin;

10.  podkreśla pilną potrzebę stworzenia jednolitego, publicznego i ogólnodostępnego krajowego rejestru osób zaginionych oraz bazy danych DNA na szczeblu federalnym;

11.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji Europejskiej, Wiceprzewodniczącemu Komisji/Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, państwom członkowskim, tymczasowej prezydencji CELAC, sekretarzowi generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich (OPA), Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz prezydentowi i Kongresowi Meksyku.

(1) Dz.U. C 349 E z 22.12.2010, s. 92. (2) Dz.U. C 87 E z 1.4.2010, s. 172.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (UE) nr 374/2014 w sprawie obniżenia lub zniesienia ceł na towary pochodzące z Ukrainy (COM(2014)0597 – C8-0165/2014 – 2014/0279(COD))

P8_TA(2014)0042 A8-0021/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0597),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 207 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C8–0165/2014),

—  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 16 października 2014 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego (A8-0021/2014),

1.  zatwierdza poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 października 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 zmieniającego rozporządzenie Rady (UE) nr 374/2014 w sprawie obniżenia lub zniesienia ceł na towary pochodzące z Ukrainy

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 1150/2014.)

1.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012 (C7-0329/2013 – 2013/2241(DEC))

P8_TA(2014)0043 A8-0011/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012, wraz z odpowiedziami Urzędu(1),

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 18 lutego 2014 r. (05849/2014 – C7-0054/2014),

–  uwzględniając decyzję z dnia 3 kwietnia 2014 r.(2) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2012, jak również załączoną do niej rezolucję,

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(3), w szczególności jego art. 185,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(4), w szczególności jego art. 208,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1211/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. ustanawiające Organ Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC) oraz Urząd(5), w szczególności jego art. 13,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(6),

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1271/2013 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(7), w szczególności jego art. 108,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0011/2014),

1.  udziela komitetowi zarządzającemu Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej absolutorium z wykonania budżetu Urzędu za rok budżetowy 2012;

2.  przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji wraz z rezolucją, która stanowi jej część integralną, komitetowi zarządzającemu Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

2.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie zamknięcia ksiąg Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012 (C7-0329/2013 – 2013/2241(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012, wraz z odpowiedziami Urzędu(8),

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 18 lutego 2014 r. (05849/2014 – C7-0054/2014),

–  uwzględniając decyzję z dnia 3 kwietnia 2014 r.(9) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2012, jak również załączoną do niej rezolucję,

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(10), w szczególności jego art. 185,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(11), w szczególności jego art. 208,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1211/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. ustanawiające Organ Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC) oraz Urząd(12), w szczególności jego art. 13,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(13),

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1271/2013 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady(14), w szczególności jego art. 108,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0011/2014),

1.  zatwierdza zamknięcie ksiąg Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji komitetowi zarządzającemu Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

3.Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. zawierająca uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej na rok budżetowy 2012 (C7-0329/2013 – 2013/2241(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Urzędu Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej za rok budżetowy 2012, wraz z odpowiedziami Urzędu(15),

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 18 lutego 2014 r. (05849/2014 – C7-0054/2014),

–  uwzględniając decyzję z dnia 3 kwietnia 2014 r.(16) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2012, jak również załączoną do niej rezolucję,

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(17), w szczególności jego art. 185,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(18), w szczególności jego art. 208,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1211/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. ustanawiające Organ Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC) oraz Urząd(19), w szczególności jego art. 13,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(20),

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1271/2013 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(21), w szczególności jego art. 108,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0011/2014),

Uwagi dotyczące legalności i prawidłowości transakcji

1.  zauważa, że w celu wyeliminowania uchybień związanych z legalnością i prawidłowością transakcji Urząd Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej zamieścił w swoich poradnikach finansowych i księgowych jasne procedury, szczegółowe kroki i procesy, które muszą stosować wszystkie podmioty upoważnione do działań finansowych; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że szczególnie skupiono się na procesach dotyczących przenoszenia środków;

Zarządzanie budżetem i finansami

2.  na podstawie ostatecznego rocznego sprawozdania finansowego Urzędu stwierdza, że zarówno wskaźnik wykonania budżetu wynoszący 89,55 %, jak i wskaźnik wykonania w odniesieniu do środków na płatności wynoszący 76,57 % poprawiły się w stosunku do 2012 r.; przyjmuje do wiadomości działania podjęte w celu poprawy wskaźników wykonania budżetu; jest jednak zdania, że wciąż istnieją możliwości poprawy i wzywa Urząd do dalszego usprawniania w przyszłości jego działań w zakresie monitorowania budżetu;

Zobowiązania i przeniesienia

3.  z zadowoleniem przyjmuje podjęte przez Urząd działania dotyczące kwestii zobowiązań i przeniesień, takie jak udoskonalone planowanie budżetowe i drobiazgowe monitorowanie płatności dokonywanych co miesiąc i na koniec roku; na podstawie informacji uzyskanych od Urzędu stwierdza, że Urząd przeprowadził nabór na kluczowe stanowiska mające bezpośredni wpływ na obieg finansowy i udoskonalił swoją strategię w zakresie terminowego zgłaszania i zwrotu kosztów podróży poniesionych przez ekspertów;

4.  z zaniepokojeniem zauważa, że wskaźnik przeniesień na rok budżetowy 2013 anulowanych środków, na które zaciągnięto zobowiązania, jest nadal wysoki i wynosi 28 %, choć istotnie spadł w stosunku do wartości 45 % odnotowanej w poprzednim roku; na podstawie sprawozdania Trybunału Obrachunkowego stwierdza, że owe przeniesienia odnosiły się w przeważającej mierze do umów podpisanych w drugiej połowie 2013 r. i dotyczących działalności planowanej na lata 2013 i 2014;

5.  zauważa, że wskaźnik niewykorzystanych środków spadł z 17 % w 2012 r. do 14,6 % w 2013 r., podobnie jak wskaźnik przeniesień środków na rok budżetowy 2014, który obniżył się z 611 223 EUR (19 %) do 461 983 EUR (13 %); wzywa Urząd do dalszych ulepszeń w zakresie planowania i realizacji działań oraz do jeszcze większego ograniczania wskaźników przeniesień środków;

Postępowania o udzielenie zamówienia i procedury naboru

6.  przyjmuje do wiadomości zamieszczenie w stosowanym w Urzędzie poradniku finansowym obowiązkowej i szczegółowej listy kontrolnej dotyczącej przetargów oraz powołanie urzędnika ds. zamówień, a także ogólne szkolenia dla wszystkich pracowników w zakresie zamówień; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że skutkiem tych działań jest poprawa w zakresie przygotowywania, realizacji, dokumentacji i koordynacji postępowań o udzielenie zamówienia w Urzędzie;

7.  z zadowoleniem przyjmuje zmiany i udoskonalenia wprowadzone w obowiązujących procedurach rekrutacji w odpowiedzi na wnioski organu udzielającego absolutorium w celu zwiększenia przejrzystości procesu rekrutacji, a w szczególności:

8.  z zadowoleniem przyjmuje zmienioną strategię komunikacyjną Urzędu, zgodnie z którą telefony komórkowe są wydawane pracownikom w zależności od potrzeb służbowych, oraz przeprowadzanie wewnętrznych kontroli sprawdzających przestrzeganie tej strategii;

9.  odnotowuje zawarcie nowej umowy o usługi bankowe dotyczące operacji gotówkowych Urzędu z bankiem o ratingu A+/A-1; przyjmuje do wiadomości zamieszczenie w stosowanym w Urzędzie poradniku księgowym wytycznych dotyczących zarządzania środkami pieniężnymi;

Zapobieganie konfliktom interesów i zarządzanie nimi oraz przejrzystość

10.  przyjmuje do wiadomości, że roczne oświadczenia o braku konfliktu interesów od członków Rady Organów Regulacyjnych, komitetu zarządzającego i dyrektora zarządzającego udostępniono w specjalnych działach publicznego rejestru dokumentów Urzędu; zauważa, że te same zasady mają zastosowanie do strategii zapobiegania konfliktom interesów dotyczącej pracowników Urzędu oraz że oświadczenia pracowników o braku konfliktu interesów są również dostępne w publicznym rejestrze Urzędu;

11.  zauważa, że Urząd nie planuje przeglądu swojej strategii zapobiegania konfliktom interesów oraz że uznaje wszystkie odnośne strategie zapobiegania konfliktom interesów za zgodne z wytycznymi Komisji z grudnia 2013 r. dotyczącymi zapobiegania konfliktom interesów i zarządzania nimi w zdecentralizowanych agencjach UE; przyjmuje do wiadomości, że Urząd dąży do podniesienia świadomości na temat swojej polityki zapobiegania konfliktom interesów oraz polityki swojej Rady w tym zakresie, a także że będzie ściśle monitorował wszystkie istotne zmiany w tej dziedzinie;

Audyt wewnętrzny

12.  zauważa, że Urząd spełnił wszystkie wymogi formalne standardu kontroli wewnętrznej (SKW) informacja i komunikacja (SKW 12);

13.  przyjmuje do wiadomości, że Urząd dostosowuje swoje praktyki planowania i sprawozdawczości, uwzględniając w nich wymierne cele, aby wdrożyć SKW 5 – cele i wskaźniki wykonania zadań; zauważa, że Urząd ukończył opracowywanie swoich poradników proceduralnych i przyjął szczegółową procedurę wewnętrzną dotyczącą rejestracji wszystkich zdarzeń niezgodnych w celu wdrożenia SKW 8 – procesy i procedury; odnotowuje, że Urząd zaktualizował swoje procedury wewnętrzne dotyczące zarządzania dokumentacją, aby spełnić wymogi SKW 11 – zarządzanie dokumentacją;

14.  zauważa, że Urząd ustanowił procedurę spisu inwentaryzacyjnego dotyczącą księgowania i zbywania aktywów trwałych, która stanowi część jego poradnika finansowego; odnotowuje, że spis z natury przeprowadzono w sierpniu 2013 r.; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zgodnie z obowiązującymi w Urzędzie procedurami spis środków trwałych należy przeprowadzać co roku;

15.  zauważa, że służba audytu wewnętrznego planuje przegląd SKW; wzywa Urząd do zgłoszenia organowi udzielającemu absolutorium wyników tego przeglądu, jak tylko będą one dostępne;

Wyniki

16.  z zadowoleniem przyjmuje kroki poczynione niedawno przez Urząd w celu poprawy komunikacji z obywatelami europejskimi w zakresie wpływu jego prac na obywateli, w szczególności kroki koncentrujące się na wymiernych i jasno określonych celach, które umożliwiają lepszą ocenę działalności Urzędu;

17.  zwraca uwagę, że Urząd zaczął uwidaczniać fakt, iż jest on organem unijnym, umieszczając logo Unii na niektórych stronach swojej witryny internetowej, i oczekuje, że obejmie to również stronę główną BEREC i systematycznie wszystkie komunikaty, dzięki czemu wkład z budżetu unijnego na rzecz Urzędu będzie bardziej eksponowany;

o
o   o

18.  w odniesieniu do innych uwag towarzyszących decyzji o udzieleniu absolutorium, które mają charakter przekrojowy, odsyła do swojej rezolucji z dnia 3 kwietnia 2014 r.(22) w sprawie wyników, zarządzania finansami i kontroli agencji.

(1) Dz.U. C 365 z 13.12.2013, s. 9. (2) Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 353. (3) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (4) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (5) Dz.U. L 337 z 18.12.2009, s. 1. (6) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (7) Dz.U. L 328 z 7.12.2013, s. 42. (8) Dz.U. C 365 z 13.12.2013, s. 9. (9) Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 353. (10) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (11) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (12) Dz.U. L 337 z 18.12.2009, s. 1. (13) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (14) Dz.U. L 328 z 7.12.2013, s. 42. (15) Dz.U. C 365 z 13.12.2013, s. 9. (16) Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 353. (17) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (18) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (19) Dz.U. L 337 z 18.12.2009, s. 1. (20) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (21) Dz.U. L 328 z 7.12.2013, s. 42. (22) Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 359.

1.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2012, sekcja 2 – Rada Europejska i Rada (COM(2013)0570 – C7-0275/2013 – 2013/2197(DEC))

P8_TA(2014)0044 A8-0010/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2012(1),

–  uwzględniając skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok budżetowy 2012 (COM(2013)0570 – C7-0275/2013)(2),

–  uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2012 zawierające odpowiedzi instytucji(3),

–  uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków(4), jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw, przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2012 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając decyzję z dnia 3 kwietnia 2014 r.(5) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2012, jak również odpowiedzi Rady,

–  uwzględniając art. 314 ust. 10 oraz art. 317, 318 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(6), w szczególności jego art. 50, 86, 145, 146 i 147,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(7), w szczególności jego art. 164, 165 i 166,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(8),

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0010/2014),

1.  odmawia udzielenia sekretarzowi generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu Rady Europejskiej i Rady za rok budżetowy 2012;

2.  przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji, wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, Radzie, Komisji, Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Trybunałowi Obrachunkowemu, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych, a także Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

2.Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. zawierająca uwagi, które stanowią integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2012, sekcja 2 – Rada Europejska i Rada (COM(2013)0570 – C7-0275/2013 – 2013/2197(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2012(9),

–  uwzględniając skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok budżetowy 2012 (COM(2013)0570 – C7-0275/2013)(10),

–  uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2012 zawierające odpowiedzi instytucji(11),

–  uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków(12), jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw, przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2012 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając decyzję z dnia 3 kwietnia 2014 r.(13) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2012, jak również odpowiedzi Rady,

–  uwzględniając art. 314 ust. 10 oraz art. 317, 318 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(14), w szczególności jego art. 50, 86, 145, 146 i 147,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(15), w szczególności jego art. 164, 165 i 166,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(16),

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0010/2014),

A.  mając na uwadze, że wszystkie instytucje Unii powinny być przejrzyste i powinny w pełni odpowiadać przed obywatelami Unii za fundusze powierzone im jako instytucjom Unii;

B.  mając na uwadze, że Rada Europejska i Rada jako instytucje unijne powinny ponosić demokratyczną odpowiedzialność przed obywatelami Unii, w takim stopniu, w jakim są one beneficjantami ogólnego budżetu Unii Europejskiej;

C.  mając na uwadze, że Parlament jest jedynym organem spośród instytucji unijnych wyłonionym w wyborach bezpośrednich oraz że odpowiada za udzielenie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej;

1.  podkreśla rolę Parlamentu określoną w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do absolutorium z wykonania budżetu;

2.  wskazuje, że zgodnie z art. 335 TFUE „Unia jest [...] reprezentowana przez każdą z instytucji, z tytułu ich autonomii administracyjnej, w sprawach związanych z funkcjonowaniem każdej z nich”, co oznacza, przy uwzględnieniu art. 55 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 (rozporządzenie finansowe), że każda z instytucji jest odpowiedzialna za wykonanie własnego budżetu;

3.  podkreśla rolę Parlamentu i innych instytucji w procedurze udzielania absolutorium uregulowanej przepisami rozporządzenia finansowego, a w szczególności jego art. 164–166;

4.  zauważa, że zgodnie z art. 94 Regulaminu „postanowienia dotyczące procedury stosowanej przy podejmowaniu decyzji w sprawie udzielenia Komisji absolutorium z wykonania budżetu stosuje się również do procedury udzielania absolutorium [...] osobom odpowiedzialnym za wykonanie budżetów innych instytucji i organów Unii Europejskiej, takich jak Rada (w zakresie funkcji wykonawczych)”;

Opinia Trybunału Obrachunkowego na temat Rady Europejskiej i Rady zawarta w poświadczeniu wiarygodności za rok budżetowy 2012

5.  podkreśla fakt, że w sprawozdaniu rocznym za rok budżetowy 2012 Trybunał Obrachunkowy przedstawił uwagi dotyczące Rady Europejskiej i Rady w odniesieniu do błędów w opracowywaniu procedur przetargowych; zauważa, że jeden błąd dotyczy procedury negocjacyjnej, a drugi – zastosowania kryterium wyboru;

6.  odnotowuje odpowiedź Rady, że „Rada i Rada Europejska dysponują solidnymi scentralizowanymi ramami w zakresie udzielania zamówień, które to ramy zostały niedawno dostosowane do nowego rozporządzenia finansowego i nowych zasad stosowania; zostaną one także wzmocnione przez sporządzenie nowych wzorów umów oraz zaproszeń do składania ofert, a także przez opracowanie stosownych szkoleń poświęconych sposobom określania i stosowania kryteriów wyboru i kryteriów przyznania”;

7.  zgadza się z zaleceniami Trybunału Obrachunkowego, by urzędnicy zatwierdzający Rady Europejskiej i Rady poprawili przygotowanie, koordynację i realizację procedur przetargowych poprzez zastosowanie odpowiednich narzędzi kontrolnych i lepsze wytyczne;

8.  zauważa, że Rada nie udzieliła dalszych odpowiedzi na zalecenia Trybunału Obrachunkowego;

Kwestie nierozstrzygnięte

9.  ponownie apeluje do Rady o informowanie Parlamentu o postępach w budowie oraz o przewidywanych ostatecznych kosztach budynku „Europa”;

10.  zwraca się do Rady o wyjaśnienie wszystkich środków wdrożonych w trakcie budowy budynku „Europa” w celu poprawy realizacji tego projektu;

11.  przypomina Radzie, że Parlament wezwał do sporządzenia sprawozdania z postępów dotyczącego projektu budowlanego „Résidence Palace” oraz szczegółowego zestawienia poniesionych dotychczas kosztów;

12.  wzywa Radę, by przedstawiła na piśmie dogłębne wyjaśnienia szczegółowo przedstawiające całkowitą kwotę środków wykorzystaną na zakup budynku „Résidence Palace”, pozycję budżetową, z której czerpano te środki, wypłacone już transze, transze pozostałe do wypłacenia oraz cel, jakiemu będzie służyć ten budynek;

13.  ponownie wzywa Radę, by przedstawiła informacje na temat swego procesu modernizacji administracyjnej, a w szczególności dotyczące konkretnych środków wykonawczych w ramach tego procesu oraz przewidywanego wpływu na budżet Rady;

14.  wyraża ubolewanie z powodu powtarzających się trudności napotykanych dotychczas przy procedurach udzielania absolutorium, które wynikały z braku współpracy ze strony Rady; zauważa, że Parlament odmówił udzielenia sekretarzowi generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu Rady na lata budżetowe 2009, 2010 i 2011 z powodów wymienionych w swoich rezolucjach z dnia 10 maja 2011 r.(17), 25 października 2011 r.(18), 10 maja 2012 r.(19), 23 października 2012 r(20)., 17 kwietnia 2013 r.(21) i 9 października 2013 r.(22) oraz odroczył decyzję dotyczącą udzielenia sekretarzowi generalnemu Rady absolutorium za rok budżetowy 2012 z powodów określonych w rezolucji z dnia 3 kwietnia 2014 r.;

15.  podkreśla, że skuteczna kontrola wykonania budżetu wymaga współpracy Parlamentu i Rady, zgodnie z rezolucją z dnia 3 kwietnia 2014 r.; potwierdza, że Parlament nie jest w stanie podjąć decyzji o udzieleniu absolutorium bez dysponowania stosownymi informacjami;

16.  przypomina, że w następstwie swojej decyzji w sprawie udzielenia absolutorium przyjętej w dniu 17 kwietnia 2013 r. Parlament przesłał Radzie pytania do Komisji a Komisja odpowiedziała na nie w piśmie z dnia 23 stycznia 2014 r.; przypomina Radzie pogląd Komisji, a mianowicie, że wszystkie instytucje w pełni uczestniczą w działaniach podejmowanych w następstwie uwag poczynionych w ramach udzielania absolutorium przez Parlament oraz że wszystkie instytucje powinny współpracować na rzecz zapewnienia sprawnego przebiegu procedury udzielania absolutorium;

17.  zauważa, że Komisja w powyższym piśmie stwierdza, iż nie będzie nadzorowała wykonania budżetu innych instytucji oraz że udzielenie odpowiedzi na pytania adresowane do innej instytucji naruszyłoby niezależność tej instytucji w zakresie wykonywania jej sekcji budżetu;

18.  wyraża żal, że Rada nadal nie udzieliła odpowiedzi na pytania Parlamentu; przypomina wnioski z seminarium Parlamentu nt. uprawnienia Parlamentu do udzielania absolutorium Radzie, które odbyło się dnia 27 września 2012 r. i podczas którego specjaliści w zakresie prawa i eksperci akademiccy w dużym stopniu zgodzili się co do prawa Parlamentu do informacji; w związku z tym przywołuje art. 15 TFUE ust. 3 akapit trzeci, w którym stwierdza się, że każda instytucja, organ lub jednostka organizacyjna zapewnia przejrzystość swoich prac;

19.  podkreśla, że wydatki Rady należy kontrolować w taki sam sposób jak wydatki innych instytucji oraz że podstawowe elementy takiej kontroli określono w rezolucjach w sprawie absolutorium z ostatnich lat, zwłaszcza w rezolucji w sprawie absolutorium z dnia 23 października 2012 r.;

20.  zwraca uwagę na uprawnienie Parlamentu do udzielania absolutorium na podstawie art. 316, 317 i 319 TFUE zgodnie z obecną interpretacją i praktyką, mianowicie do udzielania absolutorium w odniesieniu do każdego działu w budżecie z osobna, tak by utrzymać przejrzystość i demokratyczną odpowiedzialność przed podatnikami Unii;

21.  uważa, że nieprzedstawienie Parlamentowi wymaganych dokumentów stanowi przede wszystkim naruszenie prawa obywateli Unii do informacji i przejrzystości oraz jest niepokojącym symptomem pewnego deficytu demokracji w instytucjach unijnych; w związku z tym zwraca się do Rady, aby nie traktowała wniosku Parlamentu o dostęp do informacji jako próby narzucenia instytucjonalnej supremacji, ale nadała priorytet prawu obywateli do pełnej informacji;

22.  uważa, że koniecznie należy rozważyć różne możliwości aktualizacji przepisów dotyczących udzielania absolutorium określonych w TFUE;

23.  uważa, że Parlament i Rada mogą dokonać pewnych postępów, ustanawiając procedurę modus vivendi wraz z wykazem dokumentów, które powinny sobie nawzajem przekazać w celu realizacji swych odnośnych ról w procedurze udzielania absolutorium; w związku z tym zachęca Radę, aby poszukiwała politycznego rozwiązania kwestii absolutorium wobec Rady, niezależnie od różnych stanowisk prawnych, jakie Parlament i Rada nadal zajmują;

24.  uważa, że zadowalająca współpraca Parlamentu, Rady Europejskiej i Rady w wyniku otwartej i formalnej procedury dialogu może być pozytywnym sygnałem dla obywateli Unii.

(1) Dz.U. L 56 z 29.2.2012. (2) Dz.U. C 334 z 15.11.2013, s. 1. (3) Dz.U. C 331 z 14.11.2013, s. 1. (4) Dz.U. C 334 z 15.11.2013, s. 122. (5) Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 24. (6) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (7) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (8) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. (9) Dz.U. L 56 z 29.2.2012. (10) Dz.U. C 334 z 15.11.2013, s. 1. (11) Dz.U. C 331 z 14.11.2013, s. 1. (12) Dz.U. C 334 z 15.11.2013, s. 122. (13) Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 24. (14) Dz.U. L 248, 16.9.2002, s. 1. (15) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (16) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. (17) Dz.U. L 250 z 27.9.2011, s. 25. (18) Dz.U. L 313 z 26.11.2011, s. 13. (19) Dz.U. L 286 z 17.10.2012, s. 23. (20) Dz.U. L 350 z 20.12.2012, s. 71. (21) Dz.U. L 308 z 16.11.2013, s. 22. (22) Dz.U. L 328 z 7.12.2013, s. 97.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady wykonującej Umowę europejską zawartą przez Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej (EBU), Europejską Organizację Kapitanów (ESO) i Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF) i dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym (COM(2014)0452 – 2014/2860(RSP))

P8_TA(2014)0045 B8-0149/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Rady wykonującej Umowę europejską zawartą przez Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej (EBU), Europejską Organizację Kapitanów (ESO) i Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF) i dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym (COM(2014)0452),

–  uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 155 ust. 2,

–  uwzględniając Umowę zawartą przez Europejskie Stowarzyszenie Żeglugi Śródlądowej (EBU), Europejską Organizację Kapitanów (ESO) i Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF) i dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w transporcie śródlądowym,

–  uwzględniając fakt, że umowa zawierała skierowany do Komisji wspólny wniosek o jej wdrożenie w drodze decyzji Rady podjętej na wniosek Komisji zgodnie z art. 155 ust. 2 TFUE,

–  uwzględniając art. 101 ust. 3 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że art. 155 ust. 1 TFUE umożliwia partnerom społecznym podjęcie dialogu na poziomie UE, który może prowadzić, jeżeli sobie tego życzą, do nawiązania stosunków umownych, w tym umów zbiorowych;

B.  mając na uwadze, że art. 155 ust. 2 TFUE stanowi, iż wykonywanie umów zbiorowych zawartych na poziomie UE może odbywać się na wspólne żądanie stron-sygnatariuszy w drodze decyzji Rady na wniosek Komisji;

1.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że chociaż art. 155 ust. 2 TFUE nie przewiduje konsultacji z Parlamentem w sprawie wniosków kierowanych do Komisji przez partnerów społecznych, Komisja przedstawiła swój wniosek Parlamentowi i zwróciła się do niego o przedstawienie odnośnej opinii Komisji i Radzie;

2.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że umowa zawarta przez partnerów społecznych oraz wniosek Komisji przewidują jedynie wymogi minimalne, pozostawiając państwom członkowskim i partnerom społecznym swobodę co do przyjęcia środków, które będą korzystniejsze dla pracowników w danym obszarze;

3.  zaleca przyjęcie dyrektywy Rady;

4.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parterom społecznym.