Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie niewyrażania sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 14 listopada 2014 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1528/2007 w sprawie stosowania uzgodnień dotyczących produktów pochodzących z niektórych państw wchodzących w skład grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) przewidzianych w umowach ustanawiających lub prowadzących do ustanowienia umów o partnerstwie gospodarczym C(2014)08355 – 2014/2954(DEA)

P8_TA(2014)0085 B8-0346/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji C(2014)08355,

–  uwzględniając pismo Komisji z dnia 26 listopada 2014 r., w którym Komisja zwraca się do Parlamentu o oświadczenie, że nie wyrazi on sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego,

–  uwzględniając pismo Komisji Handlu Międzynarodowego z dnia 5 grudnia 2014 r. skierowane do przewodniczącego Konferencji Przewodniczących Komisji,

–  uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1528/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie stosowania uzgodnień dotyczących produktów pochodzących z niektórych państw wchodzących w skład grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) przewidzianych w umowach ustanawiających lub prowadzących do ustanowienia umów o partnerstwie gospodarczym(1), w szczególności jego art. 2 ust. 2 oraz art. 24a ust. 6,

–  uwzględniając rozporządzenie (UE) nr 527/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 maja 2013 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1528/2007 w zakresie usunięcia niektórych państw z wykazu regionów lub państw, które zakończyły negocjacje(2),

–  uwzględniając zalecenie dotyczące decyzji Komisji Handlu Międzynarodowego,

–  uwzględniając art. 105 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając fakt, iż nie wyrażono żadnego sprzeciwu w terminie określonym w art. 105 ust. 6 tiret trzecie i czwarte Regulaminu, który to termin upłynął w dniu 16 grudnia 2014 r.,

A.  mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 527/2013 z dniem 1 października 2014 r. Kenia nie jest już objęta uzgodnieniami w sprawie dostępu do rynku możliwymi w myśl rozporządzenia (WE) nr 1528/2007;

B.  mając na uwadze, że w dniu 16 października 2014 r. Kenia, Unia Europejska i jej państwa członkowskie zakończyły negocjacje dotyczące umowy o partnerstwie gospodarczym;

C.  mając na uwadze, że w dniu 14 listopada 2014 r. Komisja przyjęła akt delegowany ponownie uwzględniając Kenię w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007;

D.  mając na uwadze, że Komisja podkreśliła, że decyzja o niewyrażeniu sprzeciwu ograniczyłaby ewentualną zmianę kierunku w handlu Kenii i utratę eksportu do UE, limitując szkody dla sektora tuńczyka, ogrodnictwa i kwiatów ciętych;

1.  oświadcza, że nie wyraża sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 348 z 31.12.2007, s. 1. (2) Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 59.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 55/2008 wprowadzające autonomiczne preferencje handlowe dla Republiki Mołdawii (COM(2014)0542 – C8-0128/2014 – 2014/0250(COD))

P8_TA(2014)0086 A8-0053/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0542),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 207 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0128/2014),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 10 grudnia 2014 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinię Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0053/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 17 grudnia 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 55/2008 wprowadzające autonomiczne preferencje handlowe dla Republiki Mołdowy

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 1383/2014.)

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie traktowania taryfowego towarów pochodzących z Ekwadoru (COM(2014)0585 – C8-0172/2014 – 2014/0287(COD))

P8_TA(2014)0087 A8-0056/2014

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0585),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 207 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0172/2014),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 10 grudnia 2014 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego (A8-0056/2014),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 17 grudnia 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 w sprawie traktowania taryfowego towarów pochodzących z Ekwadoru

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) nr 1384/2014.)

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki zgodnie z pkt 14 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (COM(2014)0328 – C8-0020/2014 – 2014/2037(BUD))

P8_TA(2014)0088 A8-0068/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0328 – C8-0020/2014),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(1) (rozporządzenie w sprawie WRF), w szczególności jego art. 13,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(2), w szczególności jego pkt 14,

–  uwzględniając wspólne oświadczenie Parlamentu, Rady i Komisji w sprawie środków na płatności zawarte we wspólnych konkluzjach z dnia 12 listopada 2013 r.(3),

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 20 listopada 2013 r.,

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 3/2014 przyjęty przez Komisję dnia 15 kwietnia 2014 r. (COM(2014)0329),

–  uwzględniając stanowisko przyjęte przez Radę w dniu 12 grudnia 2014 r. dotyczące projektu budżetu korygującego nr 3/2014 (16740/2014 – C8-0289/2014),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0068/2014),

A.  mając na uwadze, że wdrażanie WRF na lata 2014–2020 rozpoczęło się od ogromnych zaległości w płatnościach, jako że niezapłacone rachunki opiewały pod koniec 2013 r. na około 23,4 mld EUR dla samej tylko polityki spójności, zaś poziom zobowiązań pozostających do realizacji sięgał w tym samym czasie 221,7 mld EUR, tj. 41 mld EUR ponad to, co pierwotnie przewidziano w momencie uzgadniania WRF na lata 2007–2013; mając na uwadze, że sytuacja ta jest nie do zaakceptowania i wymaga podjęcia pilnych działań przy zastosowaniu mechanizmów elastyczności przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie WRF, tak aby nie zaszkodzić realizacji strategii politycznych i programów Unii, zgodnie z tym, co jednogłośnie ustalono w WRF, a także aby ograniczyć roszczenia dotyczące odsetek za opóźnione płatności i uniknąć nadmiernego zwiększenia ryzyka ekonomicznego i narażenia na straty beneficjentów budżetu Unii;

B.  mając na uwadze, że w ramach postępowania pojednawczego w sprawie budżetu na 2014 r. Parlament, Rada i Komisja uzgodniły wspólnie, w związku z koniecznością zapewnienia regularnego realizowania płatności i uniknięcia nienormalnego przesunięcia zobowiązań pozostających do realizacji do budżetu na rok 2015, że wykorzystają różne mechanizmy elastyczności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie WRF, w tym margines na nieprzewidziane wydatki;

C.  mając na uwadze, że po zbadaniu wszystkich innych możliwości finansowych umożliwiających zareagowanie na nieprzewidziane wydarzenia Komisja zaproponowała uruchomienie pełnej dostępnej kwoty marginesu na nieprzewidziane wydatki, aby uzupełnić środki na płatności w budżecie ogólnym Unii na rok budżetowy 2014 r, przekraczając pułap płatności;

D.  mając na uwadze, że Rada nie podziela zdania Parlamentu i Komisji, według których kwota 350 mln EUR w środkach na płatności, uruchomiona w 2014 r. w odniesieniu do specjalnych instrumentów przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie WRF, nie powinna być uwzględniania w pułapach płatności, dzięki czemu powstaje margines 711 mln EUR do wykorzystania przed sięgnięciem po margines na nieprzewidziane wydatki; mając zatem na uwadze, że nie podjęto jeszcze decyzji dotyczącej tego, czy i w jakim zakresie kwota 350 mln EUR powinna zostać skompensowana w marginesach WRF na płatności na bieżący rok budżetowy lub kolejne lata budżetowe;

E.  mając na uwadze, że podczas negocjacji dotyczących pakietu budżetowego na okres 2014–2015 uzgodniono uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki na kwotę 2 818,2 mln EUR i 350 mln EUR, co daje łącznie 3 168,2 mln EUR;

F.  mając na uwadze, że uruchomienie tego marginesu prawdopodobnie nie stanowi trwałego rozwiązania problemu niedawnego niedoboru płatności czy rosnącej kwoty zobowiązań pozostających do realizacji, lecz tylko ogranicza wzrost kwoty zaległych rachunków przenoszonych na kolejny rok, która to kwota od 2010 r. wzrasta o ponad 50% rocznie;

G.  mając na uwadze, że przypadkowo finansowanie uruchomienia tego marginesu może praktycznie nic nie kosztować krajowe budżety w związku z innymi nieoczekiwanymi dodatkowymi przychodami w 2014 r.;

H.  mając ponadto na uwadze, że uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2014 r. nie wiąże się ze zwiększeniem całkowitego pułapu płatności (908 mld EUR, w cenach z 2011 r.) określonego w WRF na lata 2014–2020, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia w sprawie WRF, gdyż kwoty te są kompensowane w marginesach na kolejne lata budżetowe, zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia w sprawie WRF;

1.  zgadza się na przedstawione w załączniku uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2014 r.;

2.  podkreśla, że uruchomienie tego instrumentu, przewidziane w art. 13 rozporządzenia w sprawie WRF, po raz kolejny uwydatnia istotną potrzebę nadania budżetowi UE jeszcze większej elastyczności;

3.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2015/435.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (2) Dz.U.C 373 z 20.12.2013, s. 1. (3) Teksty przyjęte, 20.11.2013, P7_TA(2013)0472.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 3/2014 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, sekcja 3 – Komisja (16740/2014 – C8-0289/2014 – 2014/2036(BUD))

P8_TA(2014)0089 A8-0069/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(1), w szczególności jego art. 41,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 20 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając wspólne oświadczenie Parlamentu, Rady i Komisji w sprawie środków na płatności (wspólne oświadczenie z dnia 12 listopada 2013 r.), ujęte we wspólnych wnioskach z dnia 12 listopada 2013 r.(3), a także oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Komisji w sprawie środków na płatności, uwzględnione w tych samych wspólnych wnioskach,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(4) („rozporządzenie w sprawie wieloletnich ram finansowych”),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(5) („porozumienie międzyinstytucjonalne”),

–  uwzględniając decyzję Rady 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich(6),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 3/2014 przyjęty przez Komisję dnia 28 maja 2014 r. (COM(2014)0329),

–  uwzględniając wniosek Komisji w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2014 r. przyjęty dnia 28 maja 2014 r. (COM(2014)0328),

–  uwzględniając wspólne wnioski zatwierdzone przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu korygującego nr 3/2014, przyjęte przez Radę w dniu 12 grudnia 2014 r. i przekazane Parlamentowi tego samego dnia (16740/2014 – C8-0289/2014),

–  uwzględniając art. 88 i art. 91 Regulaminu,

–  uwzględniając pismo Komisji Spraw Zagranicznych,

–  uwzględniając pismo Komisji Rozwoju,

–  uwzględniając pismo Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

–  uwzględniając pismo Komisji Kultury i Edukacji,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz opinię Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0069/2014),

A.  mając na uwadze, że w projekcie budżetu korygującego (PBK) nr 3/2014 do budżetu ogólnego na rok 2014 przedstawionego pierwotnie przez Komisję zaproponowano zwiększenie prognozy dochodów z tytułu grzywien i kar oraz innych dochodów o 1 568 mln EUR oraz zwiększenie środków na płatności o 4 738 mln EUR w działach 1a, 1b, 2, i 4 wieloletnich ram finansowych (WRF) w celu zaspokojenia potrzeb w zakresie płatności do końca roku przez zabezpieczenie płatności wynikających z przeszłych i bieżących zobowiązań;

B.  mając na uwadze, że wdrażanie WRF na lata 2014–2020 rozpoczęło się od ogromnych zaległości w płatnościach, jako że pod koniec 2013 r. niezapłacone rachunki opiewały na około 23 400 mln EUR dla samej tylko polityki spójności, zaś poziom zobowiązań pozostających do realizacji sięgał wówczas 221 700 mln, tj. 41 000 mln EUR ponad to, co pierwotnie przewidziano w momencie uzgadniania WRF na lata 2007–2013;

C.  mając na uwadze, że z całkowitej kwoty PBK nr 3/2014 jedynie 99 mln EUR jest przeznaczone na programy w ramach polityki spójności w latach 2014–2020, a reszta dotyczy zamknięcia programów z okresu 2007–2013 (3 296 mln EUR) i potrzeb w zakresie płatności z innych działów (1 340 mln EUR);

D.  mając na uwadze, że we wspólnym oświadczeniu z dnia 12 listopada 2013 r. Parlament, Rada i Komisja zobowiązały się do dopilnowania, by Unia dysponowała środkami finansowymi na pokrycie zobowiązań prawnych w 2014 r. dzięki zapewnianiu regularnego realizowania płatności i wykorzystywaniu poszczególnych mechanizmów elastyczności przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie wieloletnich ram finansowych, w tym w art. 13 (margines na nieprzewidziane wydatki);

E.  mając na uwadze, że niektóre delegacje w Radzie wyraziły zastrzeżenia dotyczące wykorzystania marginesu na nieprzewidziane wydatki w PBK nr 3/2014, co według Parlamentu jest bezpodstawne i sprzeczne z duchem rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych i porozumienia międzyinstytucjonalnego;

1.  przyjmuje do wiadomości PBK nr 3/2014 przedłożony przez Komisję;

2.  zatwierdza wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r. z myślą o zapewnieniu w budżecie na 2014 r. dodatkowych środków na płatności w kilku pozycjach budżetowych do wysokości 4 246 mln EUR, z czego 3 168 mln EUR zostanie uruchomione za pośrednictwem marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2014 r.;

3.  z zadowoleniem przyjmuje zwłaszcza zwiększenie środków na płatności dla działu 1a i działu 4, które w dużym stopniu udało się zachować w ostatecznym kompromisie przedstawionym we wspólnych wnioskach z dnia 8 grudnia 2014 r.;

4.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków na płatności w dziale 1b, który ogólnie jest głównym obszarem dotkniętym niedoborem środków na płatności w budżecie UE; niemniej jednak jest zdania, że jest to absolutne minimum umożliwiające pokrycie rzeczywistych potrzeb do końca 2014 r., ale nie wystarczy do powstrzymania powracającego efektu kuli śnieżnej niezapłaconych rachunków, który narasta począwszy od budżetu na 2010 r.; przypomina w szczególności, że państwa członkowskie zazwyczaj przedkładają większość faktur w ramach działu 1b pod koniec każdego roku budżetowego, aby uniknąć ewentualnego umorzenia w wyniku zastosowania zasad N+2 i N+3;

5.  popiera propozycję uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki i podkreśla swoją interpretację art. 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych, zgodnie z którą płatności powiązane z instrumentami specjalnymi muszą być uwzględniane poza pułapami; uważa, że wszelkie inne interpretacje naruszają podstawę porozumienia politycznego w sprawie WRF na lata 2014–2020, a mianowicie założenie, że należy stosować specjalną i maksymalną elastyczność, aby umożliwić Unii wypełnianie jej zobowiązań;

6.  przypomina, że przyjęcie PBK nr 3/2014, PBK nr 4/2014, PBK nr 6/2014 i PBK nr 8/2014 obniży udział opartych na DNB wkładów państw członkowskich w budżecie Unii łącznie o 8 688 mln EUR, a zatem w pełni skompensuje dodatkowe potrzeby w zakresie płatności, o które wnioskowano w PBK nr 3/2014, jak ustalono we wspólnych wnioskach z dnia 8 grudnia 2014 r.;

7.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 3/2014;

8.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 2/2014 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

9.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (2) Dz.U. L 51 z 20.2.2014, s. 1. (3) Teksty przyjęte z dnia 20 listopada 2013 r., P7_TA(2013)0472. (4) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (5) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. (6) Dz.U. L 163 z 23.6.2007, s. 17.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 4/2014 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, sekcja 3 – Komisja (16741/2014 – C8-0290/2014 – 2014/2053(BUD))

P8_TA(2014)0090 A8-0076/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(1), w szczególności jego art. 41,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 20 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),

–  uwzględniając decyzję Rady 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich(5),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 4/2014 przyjęty przez Komisję dnia 9 lipca 2014 r. (COM(2014)0461),

–  uwzględniając list w sprawie poprawek nr 1 do projektu budżetu korygującego nr 4/2014, przedłożony przez Komisję dnia 16 października 2014 r.,

–  uwzględniając wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu korygującego nr 4/2014, przyjęte przez Radę w dniu 12 grudnia 2014 r. i przekazane Parlamentowi tego samego dnia (16741/2014 – C8-0290/2014),

–  uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0076/2014),

A.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego (PBK) nr 4/2014 dotyczy korekty prognoz tradycyjnych zasobów własnych (TZW, tj. ceł i opłat wyrównawczych od cukru), podstaw VAT i DNB, ujęcia w budżecie odpowiednich kwot rabatu dotyczącego Zjednoczonego Królestwa oraz korekty prognoz innych dochodów wynikających z grzywien, a w konsekwencji zmiany w rozłożeniu na poszczególne państwa członkowskie ich składek do budżetu Unii oraz ich wysokości;

B.  mając na uwadze, że w PBK nr 4/2014 zmniejsza się również środki budżetowe na zobowiązania i na płatności przeznaczone na Europejskiego Inspektora Ochrony Danych o 248 460 EUR i proponuje się pewne zmiany w nomenklaturze Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, aby odzwierciedlić przyjętą podstawę prawną;

C.  mając na uwadze, że wspomniany PBK jest kluczowy dla uniknięcia niedoboru środków pieniężnych, który mógłby doprowadzić w 2014 r. do niedostatecznego wykonania budżetu;

1.  przyjmuje do wiadomości PBK nr 4/2014, zmieniony listem w sprawie poprawek nr 1 do PBK nr 4/2014, w którym przewiduje się korektę prognoz tradycyjnych zasobów własnych (TZW, tj. ceł i opłat wyrównawczych od cukru) na podstawie najlepszych oszacowań Komisji i pewnych innych wydarzeń, a także dalszą korektę prognoz innych dochodów, wynikających z szeregu grzywien, które podlegają ściągnięciu i mogą w związku z tym zostać wpisane do budżetu;

2.  zauważa, że spadek prognoz dla TZW (o ok. 646,1 mln EUR) oraz dla zasobów własnych z tytułu VAT (o 192,4 mln EUR) jest kompensowany przez wyżej wymienione grzywny na łączną kwotę 2 433 mln EUR, co automatycznie zmniejsza zapotrzebowanie na dodatkowe wkłady oparte na DNB o 1 594,5 mln EUR;

3.  zwraca uwagę, że PBK nr 4/2014, w tym list w sprawie poprawek nr 1 do tego PBK, przewiduje ogólne zmniejszenie zapotrzebowania na dodatkowe zasoby własne o 2 433 mln EUR, głównie w związku z ujęciem w budżecie grzywien i odsetek za opóźnione płatności, które podlegają ściągnięciu;

4.  zauważa, że w PBK nr 4/2014 proponuje się ograniczenie środków na zobowiązania i środków na płatności przeznaczonych na Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (EIOD) o 248 460 EUR w związku z opóźnieniami w mianowaniu nowego Europejskiego Inspektora Ochrony Danych i zastępcy EIOD;

5.  zatwierdza wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r. z myślą o przyjęciu PBK nr 4/2014, zaproponowanego początkowo przez Komisję i zmienionego listem w sprawie poprawek nr 1 do PBK nr 4/2014, który to PBK uwzględnia środki na zobowiązania z PBK nr 6/2014 w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz rezerwę na umowy o partnerstwie w sprawie połowów, a także przegrupowanie kwoty 248 460 EUR dostępnych środków na płatności określonych w pozycji dotyczącej EIOP do pozycji budżetowej dotyczącej pomocy humanitarnej 23 02 01;

6.  przypomina, że przyjęcie niniejszego PBK spowoduje ograniczenie zapotrzebowania na dodatkowe zasoby własne dla budżetu Unii o 2 433 mln EUR i wobec tego – w połączeniu z obniżonymi udziałami państw członkowskich w ramach ich wkładów do budżetu Unii opartych na DNB, które są wynikiem budżetów korygujących nr 3/2014, nr 6/2014 i nr 8/2014 – w całości zrekompensuje dodatkowe potrzeby w zakresie płatności, o które wnioskowano w PBK nr 3/2014, zgodnie ze wspólnymi wnioskami z dnia 8 grudnia 2014 r.;

7.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 4/2014;

8.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 3/2014 został ostatecznie przyjęty, oraz do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

9.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (2) Dz.U. L 51 z 20.2.2014, s. 1. (3) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (4) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. (5) Dz.U. L 163 z 23.6.2007, s. 17.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej zgodnie z pkt 11 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w sprawach budżetowych i należytego zarządzania finansami (powodzie we Włoszech, trzęsienie ziemi w Grecji, lód w Słowenii oraz lód i powodzie w Chorwacji) (COM(2014)0565 – C8-0137/2014 – 2014/2072(BUD))

P8_TA(2014)0091 A8-0073/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0565 – C8‑0137/2014),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(2), w szczególności jego art. 10,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3), w szczególności jego pkt 11,

–  uwzględniając wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0073/2014),

1.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2015/436.)

(1) Dz.U. L 311 z 14.11.2002, s. 3. (2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 5/2014 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, sekcja 3 – Komisja (16742/2014 – C8-0291/2014 – 2014/2073(BUD))

P8_TA(2014)0092 A8-0078/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(1), w szczególności jego art. 41,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 20 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 5/2014 przyjęty przez Komisję dnia 8 września 2014 r. (COM(2014)0564),

–  uwzględniając wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr 5/2014 przyjęte przez Radę dnia 12 grudnia 2014 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu tego samego dnia (16742/2014 – C8-0291/2014),

–  uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0078/2014),

A.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 5/2014 dotyczy uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej (FSUE) na kwotę 46 998 528 EUR w środkach na zobowiązania i płatności w związku z powodziami we Włoszech (na Sardynii) w listopadzie 2013 r., trzęsieniem ziemi w Grecji (na wyspie Kefalinia), burzami lodowymi w Słowenii oraz tymi samymi burzami w Chorwacji (po których nastąpiły powodzie) na przełomie stycznia i lutego 2014 r.,

B.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 5/2014 służy formalnemu wprowadzeniu tej korekty do budżetu na rok 2014,

1.  przyjmuje do wiadomości projekt budżetu korygującego nr 5/2014 przedstawiony przez Komisję;

2.  podkreśla pilną potrzebę wypłaty pomocy finansowej za pośrednictwem Funduszu Solidarności Unii Europejskiej krajom dotkniętym tymi klęskami żywiołowymi;

3.  podkreśla, że niedobór środków na płatności w 2014 r. będący główną przyczyną przedstawienia projektu budżetu korygującego nr 3/2014 i towarzyszącego mu wniosku Komisji o uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki z góry wyklucza możliwość znalezienia zasobów na projekt budżetu korygującego nr 5/2014 w drodze przesunięcia;

4.  zatwierdza wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r. w celu zatwierdzenia dodatkowych środków na zobowiązania w kwocie 47 mln EUR w budżecie na 2014 r. oraz przeniesienia odnośnego zapotrzebowania na środki na płatności do budżetu na 2015 r.;

5.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 5/2014;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 4/2014 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

7.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (2) Dz.U. L 51 z 20.2.2014, s. 1. (3) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (4) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 6/2014 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, sekcja 3 – Komisja (16743/2014 – C8-0288/2014 – 2014/2162(BUD))

P8_TA(2014)0093 A8-0074/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(1), w szczególności jego art. 41,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 20 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 6/2014 przyjęty przez Komisję dnia 17 października 2014 r. (COM(2014)0649),

–  uwzględniając list w sprawie poprawek nr 1/2014 do projektu budżetu korygującego nr 6/2014 przyjęty przez Komisję dnia 3 grudnia 2014 r. (COM(2014)0730),

–  uwzględniając wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr 6/2014 przyjęte przez Radę dnia 12 grudnia 2014 r. i przekazane Parlamentowi tego samego dnia (16743/2014 – C8-0288/2014),

–  uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0074/2014),

A.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego (PBK) nr 6/2014 dotyczy przeglądu prognozy tradycyjnych zasobów własnych, wkładów VAT i wkładów opartych na DNB, obniżenia środków budżetowych przeznaczonych na Europejski Fundusz Morski i Rybacki oraz rezerwy na potrzeby umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, a także podwyższenia środków budżetowych dla Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich;

B.  mając na uwadze, że ogólne skutki tego PBK, po przyjęciu listu w sprawie poprawek nr 1/2014 do PBK nr 6/2014, w odniesieniu do dochodów wyrażają się zmniejszeniem wymogów w zakresie zasobów własnych o 4 095,5 mln EUR, co obejmuje obniżenie wkładów państw członkowskich opartych na DNB o 4 515,5 mln EUR i podwyższenie tradycyjnych zasobów własnych o 420 mln EUR,

C.  mając na uwadze, że celem PBK nr 6/2014 jest formalne wpisanie tych korekt budżetowych do budżetu na rok 2014,

1.  przyjmuje do wiadomości PBK nr 6/2014 przedstawiony przez Komisję i zmieniony listem w sprawie poprawek nr 1/2014;

2.  zwraca uwagę, że obniżenie środków budżetowych na Europejski Fundusz Morski i Rybacki oraz obniżenie środków w rezerwie na potrzeby umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów stanowi w sumie obniżenie środków na zobowiązania o 76,3 mln EUR i środków na płatności o 6,2 mln EUR, co wynika przede wszystkim z późniejszego przyjęcia podstawy prawnej funduszu oraz z aktualnej oceny stanu negocjacji w sprawie wspomnianych wcześniej umów o połowach;

3.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję przeznaczenia oszczędności w środkach na płatności w wysokości 6,2 mln EUR, o których mowa w ust. 2, na finansowanie ewentualnej pomocy humanitarnej w sytuacjach kryzysowych do końca br.;

4.  podkreśla, że ogólne skutki PBK nr 6/2014 wyrażają się spadkiem wkładów opartych na DNB o 4 515,5 mln EUR i wzrostem o 420 mln EUR w prognozach dotyczących tradycyjnych zasobów własnych;

5.  zatwierdza wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r. w celu przyjęcia PBK nr 6/2014 zmienionego listem w sprawie poprawek, w tym przeniesienie wydatków do PBK nr 3/2014 i 4/2014;

6.  przypomina, że przyjęcie PBK nr 6/2014 spowoduje ograniczenie zapotrzebowania na wkłady państw członkowskich oparte na DNB o 4 515,5 mln EUR i wobec tego – w połączeniu z obniżonymi udziałami państw członkowskich w ramach ich wkładów do budżetu Unii opartych na DNB, które są wynikiem PBK nr 3/2014, PBK nr 4/2014 i PBK nr 8/2014 – w całości zrekompensuje dodatkowe potrzeby w zakresie płatności, o które wnioskowano w PBK nr 3/2014, zgodnie ze wspólnymi wnioskami z dnia 8 grudnia 2014 r.;

7.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 6/2014;

8.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 5/2014 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

9.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (2) Dz.U. L 51 z 20.2.2014, s. 1. (3) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (4) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności UE zgodnie z pkt 11 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (powodzie w Serbii, Chorwacji i Bułgarii) (COM(2014)0648 – C8-0223/2014 – 2014/2161(BUD))

P8_TA(2014)0094 A8-0075/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0648 – C8‑0223/2014),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej(1), w szczególności jego art. 4 ust. 3,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(2), w szczególności jego art. 10,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3), w szczególności jego pkt 11,

–  uwzględniając wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0075/2014),

1.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2015/437.)

(1) Dz.U. L 311 z 14.11.2002, s. 3. (2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (3) Dz.U. C 373 z 20.12.2 013, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 7/2014 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, sekcja 3 – Komisja (16744/2014 – C8-0292/2014 – 2014/2163(BUD))

P8_TA(2014)0095 A8-0072/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr1605/2002(1), w szczególności jego art. 41,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 20 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 7/2014 przyjęty przez Komisję dnia 17 października 2014 r. (COM(2014)0650),

–  uwzględniając wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu korygującego nr 7/2014, przyjęte przez Radę w dniu 12 grudnia 2014 r. i przekazane Parlamentowi tego samego dnia (16744/2014 – C8-0292/2014),

–  uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0072/2014),

A.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 7/2014 odnosi się do uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej (FSUE) na kwotę 79 726 440 EUR w środkach na zobowiązania i środkach na płatności w związku z powodziami w Serbii i Chorwacji w maju 2014 r. oraz w Bułgarii w czerwcu 2014 r.;

B.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 7/2014 służy oficjalnemu wprowadzeniu tej korekty do budżetu na rok 2014;

1.  przyjmuje do wiadomości projekt budżetu korygującego (PBK) nr 7/2014 przedstawiony przez Komisję;

2.  podkreśla pilną potrzebę wypłaty pomocy finansowej za pośrednictwem FSUE krajom dotkniętym tymi klęskami żywiołowymi;

3.  podkreśla, że z powodu niedoboru środków na płatności w 2014 r., który był główną przyczyną przedstawienia PBK nr 3/2014 i towarzyszącego mu wniosku Komisji o uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki, wykluczona jest a priori możliwość znalezienia środków na PBK nr 7/2014 w drodze przesunięć;

4.  zatwierdza wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r. z myślą o przyjęciu dodatkowych środków na zobowiązania w wysokości 80 mln EUR w budżecie na 2014 rok oraz przesunięciu do budżetu na 2015 rok odpowiednich potrzeb w zakresie płatności;

5.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 7/2014;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 6/2014 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

7.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (2) Dz.U. L 51 z 20.2.2014, s. 1. (3) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (4) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego Unii Europejskiej nr 8/2014 na rok budżetowy 2014, sekcja 3 – Komisja (16745/2014 – C8-0293/2014 – 2014/2225(BUD))

P8_TA(2014)0096 A8-0079/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(1), w szczególności jego art. 41,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2014, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 20 listopada 2013 r.(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),

–  uwzględniając decyzję Rady 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich(5),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 2/2014 przyjęty przez Komisję dnia 15 kwietnia 2014 r. (COM(2014)0234),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 8/2014 przyjęty przez Komisję dnia 27 listopada 2014 r. (COM(2014)0722),

–  uwzględniając wspólne konkluzje uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr 8/2014 przyjęte przez Radę dnia 12 grudnia 2014 r. i przekazane Parlamentowi tego samego dnia (16745/2014 – C8-0293/2014),

–  uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8–0079/2014),

A.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego (PBK) nr 8/2014 został przedstawiony przez Komisję ze względu na fakt, że komitetowi pojednawczemu nie udało się osiągnąć porozumienia w sprawie projektu budżetu korygującego nr 2/2014, który miał dokładnie ten sam cel i treść co PBK nr 8/2014;

B.  mając na uwadze, że PBK nr 8/2014 ma na celu wprowadzenie do budżetu na rok 2014 nadwyżki z roku budżetowego 2013 w wysokości 1005 mln EUR;

C.  mając na uwadze, że główne składniki tej nadwyżki to dodatni wynik po stronie dochodów wynoszący 771 mln EUR, niewykorzystane środki po stronie wydatków w wysokości 276 mln EUR oraz ujemne różnice kursowe w wysokości 42 mln EUR;

D.  mając na uwadze, że nadwyżka po stronie dochodów pochodzi głównie z grzywien i odsetek z tytułu zaległych płatności (1331 mln EUR), podczas gdy kwota zasobów własnych rzeczywiście zebranych w porównaniu z kwotą uwzględnioną w budżecie zmniejszyła się (-226 mln EUR), a przychód z nadwyżek, sald i dostosowań również zmalał (-360 mln EUR);

E.  mając na uwadze, że po stronie wydatków niewykorzystanie w pełni środków na rok 2013 (107 mln EUR) i 2012 (54 mln EUR) nie wynikało ze zmniejszenia zdolności absorpcyjnej, natomiast wszystkie dostępne wskaźniki sugerują w rzeczywistości niedobór środków na płatności w budżetach na 2012 i 2013 r.;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 18 rozporządzenia finansowego niniejszy budżet korygujący jest przeznaczony wyłącznie do pokrycia rozbieżności między wstępnymi sprawozdaniami rachunkowymi a szacunkami i że taka nadwyżka zostanie zapisana w budżecie Unii na mocy niniejszego budżetu korygującego;

1.  przyjmuje do wiadomości PBK nr 8/2014 poświęcony wyłącznie rozdysponowaniu nadwyżki środków budżetowych z 2013 r. wynoszącej 1005 mln EUR, zgodnie z art. 18 rozporządzenia finansowego, w formie przedstawionej przez Komisję, a także stanowisko Rady w sprawie tego PBK;

2.  zauważa, że PBK nr 8/2014 został przedstawiony przez Komisję ze względu na to, że komitetowi pojednawczemu nie udało się osiągnąć porozumienia w sprawie PBK nr 2/2014, który miał dokładnie ten sam cel i treść, a który Rada zatwierdziła w pierwszym czytaniu dnia 17 lipca 2014 r., podczas gdy Parlament wprowadził do niego zmianę na mocy swojego stanowiska przyjętego w dniu 22 października 2014 r. w celu zachowania jego politycznego i proceduralnego związku z PBK nr 3, 4, 5, 6 oraz 7/2014;

3.  wskazuje, że komitetowi pojednawczemu nie udało się osiągnąć porozumienia w sprawie przyjęcia PBK nr 2/2014 ze względu na różnice stanowisk między Parlamentem i Radą dotyczące potrzeb w zakresie zaległych płatności na 2014 r. i pakietu projektów budżetów korygujących nr 2–7/2014, a nie na zawartość PBK nr 2/2014 per se;

4.  przypomina, że przyjęcie niniejszego PBK nr 8/2014 obniży udział składek z DNB państw członkowskich wnoszonych do budżetu Unii o kwotę 1005 mln EUR, a tym samym częściowo zrównoważy ich wkład w finansowanie projektów budżetów korygujących nr 3, 5 i 7/2014;

5.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 8/2014;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 7/2014 został ostatecznie przyjęty i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

7.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (2) Dz.U. L 51 z 20.2.2014, s. 1. (3) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (4) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. (5) Dz.U. L 163 z 23.6.2007, s. 17.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 wykonujące decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich (COM(2014)0704 – C8-0250/2014 – 2014/0332(NLE))

P8_TA(2014)0097 A8-0066/2014

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2014)0704),

–  uwzględniając art. 322 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0250/2014),

–  uwzględniając pismo Komisji Kontroli Budżetowej,

—  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

—  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0066/2014),

A.  mając na uwadze, że z ostatnich korekt statystycznych uzgodnionych przez państwa członkowskie wynika, iż wiele państw członkowskich przez kilka lat wpłacało do budżetu Unii zaniżone należne składki, podczas gdy składki innych państw były zawyżone; mając na uwadze, że odstępstwa te były spowodowane istotnymi zmianami statystycznymi zgłoszonymi przez państwa członkowskie;

B.  mając na uwadze, że obowiązujące przepisy, przyjęte jednogłośnie przez Radę, doprowadziłyby do szybkiej korekty tych niewystarczających bądź nadmiernych płatności;

C.  mając na uwadze, że ogólnie w przeszłości państwa członkowskie bez znacznych opóźnień wpłacały do budżetu Unii pełne kwoty swoich składek opartych na dochodzie narodowym brutto (DNB) i podatku od wartości dodanej (VAT), pomimo kryzysu i trudnej sytuacji budżetowej;

D.  mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie, które korzystały z wcześniejszego niedoszacowania ich DNB, wyraziły niechęć do zapłacenia w określonym prawnie terminie dodatkowych należnych kwot;

E.  mając na uwadze, że Rada zwróciła się do Komisji o przedstawienie wniosku w celu zaradzenia tej sytuacji poprzez zmianę odnośnych przepisów i zezwolenie na odroczenie spłaty i spłacanie należnych kwot w ratach;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z trwającym przeglądem prawnym siedem państw członkowskich podjęło decyzję o niezapisywaniu na rachunku UE ich odnośnych sald DNB i VAT w pierwszym roboczym dniu grudnia 2014 r; mając na uwadze, że Komisja dokonała następnie przeglądu kwot zapisanych pierwotnie w projekcie budżetu korygującego nr 6/2014, uwzględniając kwoty faktycznie udostępnione w tym dniu;

G.  mając na uwadze, że ma to miejsce tuż po tym, jak instytucje zakończyły rozpoczęty w 2011 r. proces ustawodawczy mający na celu przegląd przepisów dotyczących zasobów własnych, i jeszcze przed wejściem w życie tego nowego pakietu ustawodawczego;

H.  mając na uwadze, że wniosek ten jest częścią szerszego pakietu negocjacyjnego dotyczącego budżetów korygujących w 2014 r. i budżetu na 2015 r.;

I.  mając na uwadze, że w celu zapewnienia przejrzystości należy co roku – z odpowiednim wyprzedzeniem – przedstawiać Parlamentowi w ramach procedury budżetowej sprawozdanie dotyczące obliczania dostosowania salda VAT i DNB oraz danych stanowiących podstawę tych obliczeń, zaś państwa członkowskie powinny informować Parlament o decyzjach w sprawie terminów spłaty i wysokości rat;

J.  mając na uwadze, że należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000;

1.  podkreśla, że omawiany wniosek w sprawie zmiany rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1150/2000 ma swoje źródła w wyjątkowych konsekwencjach, jakie stosowanie tego rozporządzenia ma dla niektórych państw członkowskich;

2.  ubolewa nad faktem, że w Radzie kwestia odroczenia dostosowania składek krajowych okazała się ważniejsza od wypracowania stanowiska negocjacyjnego w negocjacjach dotyczących budżetu na 2014 i 2015 r., które określono dopiero w ostatnim dniu dwudziestojednodniowego okresu pojednawczego przewidzianego w art. 314 TFUE, co przyczyniło się do tego, że komitetowi pojednawczemu nie udało się osiągnąć porozumienia;

3.  podkreśla, że elastyczność i pilne działanie, o które Rada apeluje jednogłośnie, gdy chodzi o harmonogram wpłacania składek państw członkowskich do budżetu Unii, są odrzucane przez wiele jej delegacji, gdy chodzi o sprawne wdrażanie WRF na okres 2014–2020, a zwłaszcza o terminowe dokonywanie płatności na rzecz beneficjentów budżetu Unii;

4.  jest zaniepokojony tym, że proponuje się pozostawianie państwom członkowskim większej swobody przy ustalaniu harmonogramu wpłacania do budżetu Unii dodatkowych składek wynikających z dostosowania DNB; podkreśla, że tworzy się w ten sposób precedens, który mógłby mieć wpływ na zasoby finansowe Komisji, harmonogram płatności na rzecz beneficjentów budżetu Unii oraz ostatecznie na wiarygodność unijnego budżetu;

5.  podkreśla, że wniosek ten czyni system zasobów własnych jeszcze bardziej skomplikowanym i ma na celu zmianę przepisów, które niedługo zostaną zastąpione z mocą wsteczną przez już uzgodnione akty ustawodawcze; w tym kontekście zwraca uwagę na kluczową role, jaką Grupa Wysokiego Szczebla ds. Zasobów Własnych odgrywa w przedstawianiu wniosków mających na celu wyeliminowanie niedoskonałości obecnego systemu;

6.  niemniej jednak uznaje wyjątkowo wysokie kwoty dostosowań zasobów własnych opartych na podatku VAT i DNB w 2014 r., które dla niektórych państw członkowskich mogą stanowić duże obciążenie finansowe;

7.  podkreśla, że wniosek Komisji jest częścią szerszego pakietu negocjacyjnego obejmującego budżety korygujące na 2014 r. i budżet na 2015 r., a zatem powstrzymuje się od odrzucenia go;

8.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

9.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej;

10.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

11.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

12.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 2 Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 Artykuł 10 – ustęp 7 a – akapit drugi Państwa członkowskie mogą zastosować przepisy akapitu pierwszego jedynie wówczas, gdy poinformowały Komisję przed pierwszym dniem roboczym grudnia o swojej decyzji i o terminie lub terminach zapisana kwoty wynikającej z dostosowań na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie mogą zastosować przepisy akapitu pierwszego jedynie wówczas, gdy poinformowały Komisję przed pierwszym dniem roboczym grudnia o swojej decyzji i o terminie lub terminach zapisania kwoty wynikającej z dostosowań na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Komisja powiadamia Parlament Europejski i Radę o każdej takiej decyzji, w tym również o państwach członkowskich, których ona dotyczy, liczbie rat, kwocie każdej raty i datach zapisania na rachunku. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 2 a (nowy) Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 Artykuł 10 – ustęp 8 Ustęp 8 otrzymuje brzmienie: „8. Operacje określone w ust. 4–7 stanowią modyfikacje dochodów w odniesieniu do roku budżetowego, w którym są dokonywane.” „8. Operacje określone w ust. 4–7 stanowią modyfikacje dochodów w odniesieniu do roku budżetowego, w którym są dokonywane. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące modyfikacji dochodów w ramach niniejszego artykułu.”

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej zgodnie z pkt 11 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (COM(2014)0348 – C8-0021/2014 – 2014/2038(BUD))

P8_TA(2014)0098 A8-0077/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0348 – C8–0021/2014),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(2), w szczególności jego art. 10,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3), w szczególności jego pkt 11,

–  uwzględniając wspólne wnioski uzgodnione przez Parlament i Radę w dniu 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8–0077/2014),

A.  mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 661/2014 zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2012/2002 kwota 50 000 000 EUR jest udostępniona do wypłaty zaliczek za pośrednictwem środków w budżecie ogólnym Unii,

1.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2015/422.)

(1) Dz.U. L 311 z 14.11.2002, s. 3. (2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia instrumentu elastyczności zgodnie z pkt 12 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami z dnia 2 grudnia 2013 r. (COM(2014)0349 – C8-0022/2014 – 2014/2039(BUD))

P8_TA(2014)0099 A8-0071/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0349 – C8‑0022/2014),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(1) („rozporządzenie w sprawie WRF”), w szczególności jego art. 11,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(2), w szczególności jego pkt 12,

–  uwzględniając nowy projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015, który Komisja przyjęła dnia 28 listopada 2014 r. (COM(2014)0723),

–  uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015, przyjęte przez Radę dnia 12 grudnia 2014 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu tego samego dnia (16739/2014 – C8-0287/2014),

–  uwzględniając swoje stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii na rok 2015 przyjęte w dniu 17 grudnia 2014 r.(3),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0071/2014),

A.  mając na uwadze, że po zbadaniu wszystkich możliwości realokacji środków na zobowiązania w ramach poddziału 1b zachodzi konieczność uruchomienia instrumentu elastyczności w zakresie środków na zobowiązania,

B.  mając na uwadze, że Komisja zaproponowała uruchomienie instrumentu elastyczności, poza i ponad pułapami WRF, w celu uzupełnienia finansowania w budżecie ogólnym Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015 na kwotę 79,8 mln EUR w środkach na zobowiązania w związku z przyznaniem Cyprowi z funduszy strukturalnych dodatkowych środków o łącznej wysokości 100 mln EUR na rok 2015,

1.  zauważa, że mimo ograniczonego wzrostu środków na zobowiązania dotyczącego niewielkiej liczby pozycji budżetowych pułapy w poddziale 1b na rok 2015 nie pozwalają na odpowiednie finansowanie ważnych i pilnych priorytetów politycznych realizowanych przez Unię;

2.  zgadza się zatem na uruchomienie instrumentu elastyczności i zmienia wniosek Komisji w celu sfinansowania dodatkowych środków na realizowane na Cyprze programy w ramach funduszy strukturalnych w poddziale 1b do kwoty 83,26 mln EUR;

3.  ponownie przypomina, że uruchomienie tego instrumentu, przewidziane w art. 11 rozporządzenia w sprawie WRF, kolejny raz świadczy o istotnej potrzebie uczynienia z budżetu Unii elastycznego narzędzia;

4.  powtarza swoją wyrażaną od wielu lat opinię, że – bez uszczerbku dla możliwości uruchomienia środków na płatności na konkretne pozycje budżetowe poprzez instrument elastyczności bez uprzedniego uruchomienia zobowiązań – płatności pochodzące ze zobowiązań uruchomionych wcześniej poprzez instrument elastyczności mogą być uwzględniane jedynie poza pułapami;

5.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

7.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia instrumentu elastyczności

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2015/421.)

(1) Dz.U. C 347 z 20.12.2013, s. 884. (2) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. (3) Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0100.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego nowego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015 (16739/2014 – C8-0287/2014 – 2014/2224(BUD))

P8_TA(2014)0100 A8-0067/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając decyzję Rady 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(3) („rozporządzenie w sprawie wieloletnich ram finansowych”),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4) („Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.”),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie ogólnych wytycznych dotyczących przygotowania budżetu na rok 2015 – sekcja 3 – Komisja(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 kwietnia 2014 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2015(6),

–  uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015, przyjęty przez Komisję dnia 24 czerwca 2014 r. (COM(2014)0300),

–  uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015, przyjęte przez Radę w dniu 2 września 2014 r. i przekazane Parlamentowi dnia 12 września 2014 r. (12608/2014 – C8-0144/2014),

–  uwzględniając rezolucję z dnia 22 października 2014 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015(7),

–  uwzględniając fakt, że komitet pojednawczy nie osiągnął porozumienia w sprawie wspólnego projektu w terminie dwudziestu jeden dni, o którym mowa w art. 314 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając nowy projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015 przyjęty przez Komisję dnia 27 listopada 2014 r. (COM(2014)0723) zgodnie z art. 314 ust. 8 TFUE,

–  uwzględniając wyniki rozmów trójstronnych w sprawie budżetu z dnia 8 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając stanowisko w sprawie nowego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015, przyjęte przez Radę dnia 12 grudnia 2014 r. (16739/2014 – C8-0287/2014) i przekazane Parlamentowi Europejskiemu tego samego dnia,

–  uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0067/2014),

1.   przypomina, że na „projekt pakietu” przedstawiony w załączniku, który został zatwierdzony po trudnych negocjacjach przez przedstawicieli Parlamentu i Rady podczas rozmów trójstronnych dnia 8 grudnia 2014 r., składają się trzy elementy: projekty budżetów korygujących nr 3−8/2014 na łączną kwotę 49,8 mln EUR w środkach na zobowiązania i dodatkowo 3 529,6 mln EUR nowych środków w postaci środków na płatności, budżet Unii na rok 2015 ustalony na poziomie 145 321,5 mln EUR i 141 214,0 mln EUR, odpowiednio w środkach na zobowiązania i środkach na płatności, oraz sześć wspólnych oświadczeń i trzy oświadczenia jednostronne;

2.  podkreśla, że o ile poziom dodatkowych środków na płatności ujęty w budżecie na 2014 r. pozwala Komisji zrealizować najbardziej naglące potrzeby w zakresie płatności w 2014 r., to jednak nie wystarczy do przeciwdziałania powracającemu efektowi „kuli śnieżnej” zaległych płatności w 2015 r.; w związku z tym przywiązuje dużą wagę do wspólnego oświadczenia w sprawie planu płatności, które towarzyszy pakietowi uzgodnień w sprawie budżetu na 2014 r. i budżetu na 2015 r.;

3.  jest jednak przekonany, że w najbliższych latach należy nasilić starania nad zmniejszeniem kwot zaległych zobowiązań do zrównoważonego poziomu, ze szczególnym uwzględnieniem polityki spójności; w związku z tym zwraca uwagę na wspólne zobowiązanie trzech instytucji unijnych do rozpatrzenia wszelkich możliwych sposobów zmniejszenia poziomu zaległych zobowiązań, które zawarto we wspólnym oświadczeniu w sprawie planu płatności towarzyszącym porozumieniu budżetowemu na ten rok;

4.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie o 244,2 mln EUR ogólnego poziomu środków na zobowiązania w porównaniu z pierwotnym stanowiskiem Rady z dnia 2 września 2014 r.; wyraża zadowolenie, że dokonane przez Radę cięcia w wysokości 521,9 mln EUR w zobowiązaniach zostały całkowicie uchylone i że dodano dodatkowe 170,7 mln EUR w zobowiązaniach, w tym pełny pakiet projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, oraz 95 mln EUR na Horyzont 2020, COSME, ERASMUS i pomoc humanitarną;

5.  ubolewa jednak, że Rada znów nie była gotowa do uzupełnienia swych deklaracji politycznych wystarczającymi zasobami budżetowymi w odniesieniu do tworzenia miejsc pracy i wzrostu oraz międzynarodowych zobowiązań Unii, co zademonstrowała nie zgadzając się na budżetowanie do pułapu WRF w działach 1a i 4; wyraża zadowolenie, że wzrost środków uzyskany w negocjacjach odzwierciedla polityczne priorytety Parlamentu; ubolewa jednak w związku z tym, że Rada wydaje się już nie mieć żadnych priorytetów politycznych i jest jedynie zainteresowana jak największym ograniczaniem wydatków w wymiarze horyzontalnym;

6.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że dzięki dodatkowym dochodom przeznaczonym na określony cel, ustalonym we Wspólnej Polityce Rolnej po prezentacji przez Komisję listu w sprawie poprawek nr 1/2015, znaleziono rozwiązanie w celu sfinansowania środków nadzwyczajnych w wysokości 273,6 mln EUR w odpowiedzi na rosyjski zakaz importu żywności bez uruchamiania od razu rezerwy przeznaczonej na sytuacje kryzysowe w sektorze rolnym;

7.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że ogólny poziom środków na płatności uzgodniony na rok 2015 stanowi wzrost o 1,6% w porównaniu z budżetem na rok 2014, i jest o 1 217,1 mln EUR wyższy od pierwotnego czytania w Radzie; wyraża szczególne zadowolenie, że dzięki realokacji 448,5 mln EUR i dodatkowym dochodom przeznaczonym na określony cel, które zostały ustalone w ww. liście w sprawie poprawek, poziomy płatności uzyskane w działach 1a i 4 są wyższe niż w pierwotnym projekcie budżetu z dnia 24 czerwca 2014 r.;

8.  zauważa jednak, szczególnie w odniesieniu do płatności, że negocjacje budżetowe w ostatnich latach stawały się coraz trudniejsze, głównie z powodu bezkompromisowego stanowiska Rady; jeszcze raz podkreśla swe stanowisko, że główną funkcją procedury budżetowej powinno być uzgodnienie priorytetów politycznych w zobowiązaniach budżetowych, natomiast płatności powinny być po prostu postrzegane jako techniczna kontynuacja umożliwiająca wypełnienie tych zobowiązań; przypomina Radzie o definicjach rodzajów środków z art. 10 ust. 3 rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Unii i przepisach wykonawczych do niego, według których „środki na płatności pokrywają płatności z tytułu zobowiązań prawnych zaciągniętych w roku budżetowym lub w poprzednich latach budżetowych”;

9.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Rada w końcu wyraziła zgodę na uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki, chociaż w mniejszej kwocie niż potrzeba; ponadto z zadowoleniem przyjmuje ogólne zwiększenie płatności w budżecie na rok 2014 w szeregu pozycji budżetowych do poziomu 4,2 mld EUR, z czego 3 168,2 mln EUR zostanie uruchomionych poprzez margines na nieprzewidziane wydatki na rok 2014, a także fakt, iż wzrost środków na płatności w poddziale 1a i dziale 4 zaproponowany w projekcie budżetu korygującego nr 3/2014 został w dużej mierze zachowany w ostatecznym kompromisie; zauważa, że zwiększenia środków dotyczą głównie działu 1b, gdzie skupia się obecnie większość problemów z zaległymi płatnościami na koniec roku; przypomina, że Parlament już w czytaniu budżetu na rok 2014 przewidywał wyższe potrzeby dotyczące środków na płatności (ostateczne porozumienie opiewało na kwotę 983 mln EUR niższą niż kwota, jaką Parlament przyjął w swoim stanowisku); wzywa Radę, by nie próbowała co roku sztucznie ograniczać budżetu Unii;

10.  z dezaprobatą odnosi się jednak do stanowiska Rady o niewykorzystywaniu pełnej kwoty dodatkowych dochodów z tytułu grzywien na pokrycie potrzeb w zakresie zaległych płatności; jest zdania, że dopóki kryzys dotyczący płatności nie zostanie zażegnany, wszystkie nadzwyczajne dochody należy w całości przeznaczyć na rozwiązanie tego problemu; przypomina, że udało się uzgodnić projekt pakietu, ponieważ odpowiadał on na żądanie Parlamentu, by ustabilizować problem zaległych płatności; podkreśla jednak, że dla prawdziwego zaradzenia unijnemu kryzysowi w płatnościach potrzeba odpowiedniego limitu dla zaległych płatności;

11.  ubolewa nad faktem, że w Radzie kwestia odroczenia dostosowania wkładów krajowych okazała się ważniejsza od wypracowania stanowiska negocjacyjnego w negocjacjach dotyczących budżetu na 2014 i 2015 r., które określono dopiero w ostatnim dniu dwudziestojednodniowego okresu pojednawczego przewidzianego w art. 314 TFUE, co przyczyniło się do tego, że komitetowi pojednawczemu nie udało się osiągnąć porozumienia;

12.  przypomina, że zgodnie z art. 310 TFUE dochody i wydatki wykazane w budżecie Unii muszą się równoważyć;

13.  przywiązuje najwyższą polityczną wagę do wspólnych oświadczeń uzgodnionych pomiędzy Parlamentem, Radą i Komisją, w szczególności w sprawie planu płatności i wykorzystania szczególnych instrumentów; nalega, by plan płatności został jak najszybciej sfinalizowany, w każdym przypadku przed przyjęciem przez Komisję projektu budżetu na rok 2016; po raz kolejny podkreśla, że zatwierdzenie WRF opierało się na założeniu, iż wszystkie szczególne instrumenty w płatnościach są rozliczane ponad pułapami i że jakakolwiek inna interpretacja automatycznie spowodowałaby ponowne otwarcie porozumienia w sprawie WRF;

14.  ponownie podkreśla swoje utrwalone od dawna stanowisko, że płatności na szczególne instrumenty należy obliczać ponad pułapami przewidzianymi w WRF, jak ma to miejsce w przypadku zobowiązań; ubolewa, że po raz kolejny nie udało się osiągnąć z Radą porozumienia w tej sprawie; podkreśla jednak, że należy dołożyć wszelkich starań na rzecz osiągnięcia ostatecznego porozumienia w tej sprawie w jak najbliższym terminie;

15.  potwierdza swoje stanowisko, że gruntowna reforma systemu zasobów własnych jest niezwykle potrzebna, by wydostać się z obecnego impasu w negocjacjach budżetowych i dlatego przywiązuję najwyższą wagę do prac grupy wysokiego szczebla ds. zasobów własnych pod przewodnictwem Maria Montiego;

16.  wyraża ubolewanie z powodu niechęci zarówno Rady jak i Komisji do zapewnienia agencjom unijnym niezbędnych środków, szczególnie w odniesieniu do pracowników, tak aby mogły one wypełnić swój mandat nadany im przez władzę ustawodawczą i podkreśla, że aktualna umowa nie oznacza akceptacji przez Parlament koncepcji puli realokacji przedstawionej przez Komisję; ponadto głęboko ubolewa nad zmniejszeniem liczby pracowników w agencjach finansowanych z opłat oraz uważa je za nieuzasadnione, skoro odpowiednie stanowiska nie są finansowane z budżetu Unii;

17.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków przeznaczonych na dziewięciu nowych sędziów Trybunału Sprawiedliwości; przypomina, że należy podjąć wszelkie niezbędne środki w celu zakończenia procedury ustawodawczej do dnia 1 października 2015 r., umożliwiając faktyczne zwiększenie ich liczby; w związku z tym wzywa Radę do zawarcia porozumienia w sprawie podziału stanowisk dla nowych sędziów; zwraca się do Trybunału o terminowe przedłożenie Radzie i Parlamentowi aktualnej oceny dodatkowych potrzeb finansowych w odniesieniu do nowych sędziów i ich pracowników; przypomina, że zapotrzebowanie na dodatkowych pracowników w związku z powołaniem nowych sędziów powinno być poddane rozważnej ocenie;

18.  z zadowoleniem przyjmuje wdrożenie pierwszego etapu umowy o współpracy między Parlamentem Europejskim a Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów; uważa, że ta umowa stanowi dobry przykład znalezienia synergii między instytucjami, co zwiększy efektywność i przyniesie oszczędności; oczekuje, ze drugi etap tej umowy zostanie zakończony do lipca 2015 r.;

19.  z zadowoleniem przyjmuje przeniesienie − które nie ma wpływu na budżet − „zwykłych kosztów administracyjnychˮ pracowników Komisji w delegaturach z sekcji 3 (Komisja) do sekcji 10 (ESDZ) budżetu; przypomina, że to przeniesienie odpowiada uproszczeniu zarządzania wydatkami administracyjnymi przedstawicielstw Unii i nie powinno mieć żadnego innego wpływu na środki administracyjne Komisji ani na warunki pracy jej pracowników w delegaturach; domaga się zrealizowania tego przesunięcia w ramach dobrej współpracy ESDZ z Komisją;

20.  wyraża ubolewanie, ogólnie rzecz biorąc, z powodu niezdolności Rady do wypracowania wspólnego stanowiska, szczególnie w czasie trwającego 21 dni okresu pojednawczego oraz w odniesieniu do przyjęcia projektów budżetów korygujących; zachęca Radę i Komisję do wspólnego uzgodnienia, na początku 2015 r., sposobów usprawnienia procedury budżetowej w celu ułatwienia przyjęcia budżetu Unii na rok 2016, co powinno być początkiem nowego podejścia strukturalnego do budżetu Unii, aby w jak największym stopniu uniknąć niepotrzebnych, powracających konfliktów oraz sprawić, by negocjujące podmioty lepiej rozumiały stopień, w jakim wydatki unijne przyczyniają się do realizacji wspólnego zobowiązania na rzecz wzrostu i zatrudnienia w Unii;

21.  zatwierdza bez zmian stanowisko Rady dotyczące nowego projektu budżetu na rok 2015, a także wspólne oświadczenia załączone do niniejszej rezolucji;

22.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

23.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz pozostałym zainteresowanym instytucjom i organom, a także parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK

PROJEKT PAKIETU

Budżet 2015 – wspólne wnioski

Niniejszy projekt pakietu obejmuje następujące części:

1.  Budżet 2015

2.  Budżet 2014 – Projekty budżetów korygujących (PBK) nr 3–8/2014

3.  Wspólne oświadczenia

OGÓLNY ZARYS

A.   Budżet 2015

Zgodnie z projektem pakietu:

–  ogólny poziom środków na zobowiązania w budżecie na 2015 r. ustalono na poziomie 145 321,5 mln EUR. Zasadniczo zostawia to margines w kwocie 1 760,1 mln EUR w środkach na zobowiązania poniżej pułapów przewidzianych na 2015 r. wieloletnich ram finansowych;

–  ogólny poziom środków na płatności w budżecie na 2015 r. ustalono na poziomie 141 214,0 mln EUR. Kwota ta obejmuje kwotę 126,7 mln EUR, która dotyczy uruchomienia Funduszu Solidarności UE w związku z PBK nr 5/2014 i 7/2014;

–  Instrument elastyczności na 2015 r. zostaje uruchomiony na kwotę 83,3 mln EUR w środkach na zobowiązania;

–  Komisja szacuje środki na płatności w 2015 r. związane z uruchomieniem instrumentu elastyczności na potrzeby dodatkowej pomocy dla Cypru w latach 2014 i 2015 na kwotę 11,3 mln EUR.

B.   Budżet 2014

Zgodnie z projektem pakietu:

–  PBK nr 3–8/2014 akceptuje się zgodnie z propozycją Komisji, z wyjątkiem elementów przedstawionych w części 2;

–  w rezultacie poziom środków na zobowiązania w budżecie na 2014 r. zwiększa się o 49,8 mln EUR, z uwagi na uruchomienie Funduszu Solidarności UE (na kwotę 126,7 mln EUR) w związku z PBK nr 5/2014 i 7/2014, co jest częściowo skompensowane redukcją o 76,9 mln EUR w środkach na zobowiązania w PBK nr 3/2014, 4/2014 i 6/2014 (głównie związanych z rybołówstwem);

–  w rezultacie poziom środków na płatności w budżecie na 2014 r. zwiększa się o 3 529,6 mln EUR;

–  margines na nieprzewidziane wydatki na 2014 r. uruchamia się na kwotę 2 818,2 mln EUR plus 350 mln EUR w środkach na płatności, zgodnie ze wspólnym oświadczeniem dotyczącym instrumentów szczególnych, przedstawionym w części 3.3 poniżej.

1.   BUDŻET 2015

1.1.   „Zamknięte” linie budżetowe

O ile w poniższych wnioskach nie stwierdzono inaczej, wszystkie linie budżetowe niezmienione przez Radę ani przez Parlament Europejski oraz linie, w których Parlament Europejski zaakceptował poprawki Rady w trakcie odnośnego czytania, uznaje się za potwierdzone.

W przypadku pozostałych pozycji budżetowych Parlament Europejski i Rada uzgodniły wnioski ujęte w częściach 1.2–1.7 poniżej.

1.2.   Kwestie horyzontalne

a)   Agencje zdecentralizowane

Wkład UE (w środkach na zobowiązania i środkach na płatności) oraz liczbę stanowisk dla wszystkich agencji zdecentralizowanych ustalono na poziomie zaproponowanym przez Komisję w nowym projekcie budżetu (PB):

Wzrost liczby stanowisk przewidzianych w planie zatrudnienia oraz odnośnych środków w porównaniu z pierwotnym PB:

–  Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EBA): + 9 stanowisk oraz + 585 000 EUR;

–  Europejski Urząd Nadzoru nad Ubezpieczeniami i Pracowniczymi Programami Emerytalnymi (EIOPA): + 3 stanowiska oraz + 195 000 EUR;

–  Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA): + 4 stanowiska oraz + 260 000 EUR;

–  Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO): + 4 stanowiska oraz + 260 000 EUR; oraz

–  Europejski Urząd Policji (Europol): + 5 stanowisk, w połączeniu z redukcją w kwocie -600 000 EUR).

W odniesieniu do agencji Frontex wzrost wydatków operacyjnych w wysokości 20,0 mln EUR w środkach na zobowiązania i w środkach na płatności.

b)   Agencje wykonawcze

Wkład UE (w środkach na zobowiązania i środkach na płatności) oraz liczbę stanowisk dla agencji wykonawczych ustalono na poziomie zaproponowanym przez Komisję w nowym PB.

c)   Projekty pilotażowe / działania przygotowawcze

Uzgodniono kompleksowy pakiet 59 projektów pilotażowych / działań przygotowawczych, zgodnie z propozycją w nowym PB, zarówno w odniesieniu do środków na zobowiązania, jak i środków na płatności. Jeżeli wydaje się, że dany projekt pilotażowy lub działanie przygotowawcze są już objęte obowiązującą podstawą prawną, Komisja może przedstawić wniosek o przesunięcie środków do odpowiedniej podstawy prawnej, aby ułatwić realizację działania.

Pakiet ten w pełni przestrzega pułapów na projekty pilotażowe i działania przygotowawcze, przewidzianych w rozporządzeniu finansowym.

d)   Wspólne koszty administracyjne delegatur UE

Uzgadnia się przesunięcie „wspólnych kosztów administracyjnych delegatur UE” z sekcji budżetu poświęconej Komisji do sekcji poświęconej ESDZ, zgodnie z tym, co zaproponowano w nowym PB.

1.3.   Wydatki według działów ram finansowych – środki na zobowiązania

Wziąwszy pod uwagę powyższe wnioski dotyczące „zamkniętych” linii budżetowych, agencji oraz projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, Parlament Europejski i Rada uzgodniły, co następuje:

a)   Poddział 1a

Środki na zobowiązania ustalono na poziomie zaproponowanym przez Komisję w nowym PB, aby odzwierciedlić priorytetowe znaczenie, jakie ma przyczynienie się do poprawy dostępu do finansowania za pomocą budżetu UE, zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP):

(w tys. EUR)

Ponadto zaakceptowano następujące zwiększenia środków na zobowiązania w porównaniu z nowym PB:

(w tys. EUR)

W związku z tym oraz po uwzględnieniu projektów pilotażowych, działań przygotowawczych i przesunięcia „wspólnych kosztów administracyjnych delegatur UE” do sekcji ESDZ, uzgodniony poziom zobowiązań ustalono na 17 551,7 mln EUR, co pozostawia margines w wysokości 114,3 mln EUR w ramach pułapu wydatków w poddziale 1a.

b)   Poddział 1b

Środki na zobowiązania ustalono na poziomie zaproponowanym w nowym PB.

Przy uwzględnieniu projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, a także uruchomienia kwoty 83,3 mln EUR z instrumentu elastyczności na rzecz dodatkowej pomocy dla Cypru, uzgodniony poziom zobowiązań ustalono na 49 230,3 mln EUR.

c)   Dział 2

Środki na zobowiązania ustalono na poziomie zaproponowanym przez Komisję w nowym PB.

W oparciu o nowe elementy, które pojawiły się od czasu przedstawienia listu w sprawie poprawek nr 1/2015, w szczególności informacje na temat faktycznego zastosowania środków nadzwyczajnych podjętych od sierpnia 2014 r. w odpowiedzi na rosyjski zakaz importu żywności, ostatecznej nadwyżki EFRG w 2014 r., a także zaktualizowanych prognoz dotyczących korekt finansowych, które zostaną pobrane w 2015 r., środki nadzwyczajne, o których mowa powyżej (w tym dotyczące sektora mleczarskiego w państwach bałtyckich, dla których Komisja przyjęła kolejny pakiet w dniu 26 listopada 2014 r., jak również dla Finlandii, po spełnieniu warunków), mogą być finansowane w ramach środków, o które zwrócono się w liście w sprawie poprawek nr 1/2015, bez korzystania z rezerwy na wypadek kryzysów w sektorze rolnym, dzięki tym dodatkowym dochodom przeznaczonym na określony cel.

W związku z tym oraz po uwzględnieniu projektów pilotażowych, działań przygotowawczych i przesunięcia „wspólnych kosztów administracyjnych delegatur UE” do sekcji ESDZ, uzgodniony poziom zobowiązań ustalono na 58 808,6 mln EUR, co pozostawia margines w wysokości 790,4 mln EUR w ramach pułapu wydatków w dziale 2.

d)   Dział 3

Środki na zobowiązania ustalono na poziomie zaproponowanym przez Komisję w nowym PB. Zwiększenie wydatków operacyjnych agencji Frontex zostaje skompensowane odpowiednią obniżką w pozycji budżetowej 18 02 01 01 (Wsparcie zarządzania granicami oraz wspólnej polityki wizowej w celu ułatwienia legalnego podróżowania).

W związku z tym oraz po uwzględnieniu projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, uzgodniony poziom zobowiązań ustalono na 2 146,7 mln EUR, co pozostawia margines w wysokości 99,3 mln EUR w ramach pułapu wydatków w dziale 3.

e)   Dział 4

Środki na zobowiązania ustalono na poziomie zaproponowanym przez Komisję w nowym PB, w szczególności w odniesieniu do przesunięcia „wspólnych kosztów administracyjnych delegatur UE” do sekcji budżetu poświęconej ESDZ.

Ponadto zaakceptowano następujące zwiększenia środków na zobowiązania w porównaniu z nowym PB:

(w tys. EUR)

Niemniej jednak nie zaakceptowano przesunięcia specjalnych przedstawicieli UE z działu 4 do działu 5 (sekcja ESDZ), co proponowano w nowym PB. W rezultacie, środki na zobowiązania i środki na płatności w linii budżetowej 19 03 01 07 (Specjalni przedstawiciele Unii Europejskiej, dział 4) przywrócono zgodnie z tym, co proponowano w pierwotnym PB.

W związku z tym oraz po uwzględnieniu projektów pilotażowych, działań przygotowawczych i przesunięcia „wspólnych kosztów administracyjnych delegatur UE” do sekcji ESDZ, uzgodniony poziom zobowiązań ustalono na 8 408,4 mln EUR, co pozostawia margines w wysokości 340,6 mln EUR w ramach pułapu wydatków w dziale 4.

f)   Dział 5

Liczbę stanowisk w planach zatrudnienia poszczególnych instytucji i środki na zobowiązania ustalono na poziomie zaproponowanym przez Komisję w nowym PB, co uwzględnia:

–  odnośne czytania Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do ich sekcji budżetu;

–  czytanie w Parlamencie Europejskim dotyczące Trybunału Sprawiedliwości;

–  czytanie w Parlamencie Europejskim dotyczące Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów; oraz

–  w przypadku Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych – zwiększenie poziomu środków zaproponowanych przez Komisję w pierwotnym PB w celu uwzględnienia przesunięcia, bez wpływu na budżet, środków związanych ze „wspólnymi kosztami administracyjnymi delegatur UE” z sekcji budżetu poświęconej Komisji do sekcji poświęconej ESDZ. Niemniej jednak nie zaakceptowano przesunięcia specjalnych przedstawicieli UE z działu 4 do sekcji ESDZ w dziale 5, co proponowano w nowym PB. W związku z tym w sekcji budżetu poświęconej ESDZ nie ujęto żadnych środków na ten cel.

Ogółem w porównaniu z pierwotnym PB zmiany te prowadzą do:

–  redukcji netto o 35 stanowisk w planie zatrudnienia, z uwagi na redukcję o 47 stanowisk w przypadku Parlamentu Europejskiego, co zostaje częściowo skompensowane zwiększeniem liczby stanowisk o 12 w przypadku Trybunału Sprawiedliwości;

–  redukcji netto w środkach w wysokości 0,6 mln EUR, ze względu na zmniejszenie o 1,4 mln EUR kwoty dla Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, 1,4 mln EUR dla Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz 0,4 mln EUR dla Komitetu Regionów, co zostaje częściowo skompensowane zwiększeniem o 2,6 mln EUR kwoty dla Trybunału Sprawiedliwości;

–  wzrostu o 71,5 mln EUR dla ESDZ, który odzwierciedla przesunięcie, bez wpływu na budżet, środków związanych ze „wspólnymi kosztami administracyjnymi delegatur UE”, co zostaje całkowicie skompensowane w sekcji Komisji w poddziale 1a (0,6 mln EUR), dziale 2 (0,1 mln EUR), dziale 4 (45,7 mln EUR) i dziale 5 (25,2 mln EUR). Ogólnie rzecz biorąc, te przesunięcia powodują wzrost netto w środkach w ramach działu 5 o 46,3 mln EUR.

Ponadto, w porównaniu z nowym PB uzgodniono następujące, pozostające bez wpływu na budżet, transfery stanowisk i przesunięcia środków na zobowiązania z Rady do Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO), aby uwzględnić przekazanie do PMO – od 1 stycznia 2015 r. – zadań związanych ze stwierdzaniem uprawnień emerytalnych czynnych i emerytowanych pracowników Rady oraz zarządzaniem tymi uprawnieniami: zwiększenie liczby stanowisk w planie zatrudnienia (6 stanowisk AST 7), a także wzrost o 504 000 EUR w środkach na zobowiązania w Komisji (sekcja III) zostają całkowicie skompensowane redukcją o 6 stanowisk AST 7 w planie zatrudnienia oraz redukcję o 504 000 EUR w środkach na zobowiązania w Radzie (sekcja II).

W związku z tym oraz po uwzględnieniu projektów pilotażowych, działań przygotowawczych i przesunięcia „wspólnych kosztów administracyjnych delegatur UE” do sekcji ESDZ, uzgodniony poziom zobowiązań ustalono na 8 660,5 mln EUR, co pozostawia margines w wysokości 415,5 mln EUR w ramach pułapu wydatków w dziale 5.

1.4.   Środki na płatności

Ogólny poziom środków na płatności w budżecie na 2015 r. ustalono na poziomie 141 214 040 563 EUR.

Kwota ta obejmuje kwotę 126,7 mln EUR, która dotyczy uruchomienia Funduszu Solidarności UE w związku z PBK nr 5/2014 i 7/2014, a także kwotę 440 mln EUR, która dotyczy przesunięcia środków na płatności dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych z budżetu na 2014 r. do budżetu na 2015 r.

Rozdzielenie ogólnego poziomu środków na płatności w budżecie na 2015 r. uwzględnia następujące kroki:

a)  środki na płatności w przypadku wydatków niezróżnicowanych, zgodnie z tym, co opisano powyżej, w szczególności w ramach działów 2 i 5; oraz

b)  środki na płatności na pakiet projektów pilotażowych i działania przygotowawcze, jak określono powyżej, oblicza się w następujący sposób: środki na płatności na wszystkie nowe projekty pilotażowe i działania przygotowawcze ustala się na poziomie 50 % odpowiednich zobowiązań lub na poziomie zaproponowanym przez Parlament Europejski, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa; w przypadku przedłużenia już istniejących projektów pilotażowych i działań przygotowawczych poziom płatności odpowiada poziomowi określonemu w PB plus 50 % odpowiednich nowych zobowiązań lub poziomowi zaproponowanemu przez Parlament Europejski, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa;

c)  zmniejszenie w wysokości 123,3 mln EUR w środkach na płatności w porównaniu z nowym PB jest rozdzielone proporcjonalnie między wszystkie linie budżetowe ze środkami zróżnicowanymi, których nie dotyczy krok opisany w lit. b) powyżej, z wyjątkiem następujących linii budżetowych, dla których poziom środków na płatności ustala się na poziomie nowego PB:

–  wydatki na poddział 1a (Konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia) i dział 4 (Globalny wymiar Europy);

–  linie budżetowe 04 02 17, 04 02 60, 11 06 12, 13 03 16 oraz 13 03 60 dla celu „Konwergencja”; oraz

–  międzynarodowe umowy o partnerstwie w sprawie połowów.

Na podstawie wyników uzyskanych przy zastosowaniu kroku opisanego w lit. c), dokonuje się następujących ostatecznych korekt:

–  kwotę 100 mln EUR dodaje się do linii budżetowej 13 04 02 (Zakończenie programów Funduszu Spójności (2007–2013)), co zostaje skompensowane:

–  redukcją o 50 mln EUR w linii budżetowej 13 03 18 (Zakończenie programów Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) — Konkurencyjność regionalna i zatrudnienie); oraz

–  redukcją o 50 mln EUR rozłożoną na kilka linii budżetowych zawierających środki zróżnicowane, których nie dotyczy krok opisany w lit. b) powyżej, w przypadku wydatków na poddział 1a (Konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia) i dział 4 (Globalny wymiar Europy), z wyjątkiem linii budżetowej 23 02 (Pomoc humanitarna, wsparcie żywnościowe i gotowość na wypadek klęsk żywiołowych), w przypadku której zachowuje się kwoty określone w nowym PB.

1.5.   Uwagi do budżetu

W odniesieniu do uwag do budżetu, nowy PB zostaje zatwierdzony, tym samym uwzględniając poprawki wprowadzone przez Parlament Europejski lub Radę, z wyjątkiem odnoszących się do linii budżetowych 04 03 01 03 i 19 03 01 06, przy założeniu, że poprawki te nie mogą zmienić ani rozszerzyć zakresu istniejącej podstawy prawnej ani naruszać administracyjnej autonomii instytucji.

1.6.   Nowa linie budżetowe

Nomenklatura budżetowa zaproponowana przez Komisję w nowym PB pozostanie bez zmian.

1.7.   Rezerwy

W sekcji poświęconej Komisji nie umieszcza się żadnej kwoty w rezerwach warunkowych.

2.   BUDŻET 2014

a)  Zatwierdza się dodatkowe środki na zobowiązania (126,7 mln EUR) postulowane na potrzeby Funduszu Solidarności UE w PBK nr 5/2014 i 7/2014. Odpowiednie płatności przesuwa się do budżetu na 2015 r.

b)  Zatwierdza się PBK nr 3/2014 w wersji proponowanej przez Komisję, z redukcją środków na płatności jak następuje:

–  Rozwój obszarów wiejskich: kwota 90 mln EUR na zakończenie programów w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich (2007–2013) nie zostaje zaakceptowana, wziąwszy pod uwagę niższe od oczekiwanych deklaracje płatności przedłożone przez państwa członkowskie w listopadzie 2014 r. Ponadto uzgadnia się redukcję o 20 mln EUR dotyczącą nowych programów;

–  Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych: uzgadnia się redukcję o 420 mln EUR na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych. Niemniej jednak kwotę 440 mln EUR w środkach na płatności na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych dodaje się do budżetu na 2015 r., zgodnie z tym, co opisano powyżej w pkt 1.4.

–  Uzgadnia się kolejną redukcję środków na płatności w kwocie 648,1 mln EUR, rozdzieloną w kilku liniach budżetowych wzmocnionych z marginesu na nieprzewidziane wydatki, przy jednoczesnym pozostawieniu bez zmian postulowanych kwot na linie budżetowe 13 03 16 (EFRR — Konwergencja), 04 06 01 (FEAD) oraz 21 03 02 01 i 21 03 03 03 (Wsparcie dla Ukrainy).

Przegrupowanie środków na płatności:

–  akceptuje się przegrupowanie zaproponowane przez Komisję w ramach przesunięcia zbiorczego (DEC 31/2014);

–  akceptuje się przegrupowanie zaproponowane przez Komisję dotyczące sekcji poświęconej Komisji w PBK nr 6/2014; niemniej jednak środki na płatności dostępne na potrzeby przegrupowania z EFMR (wydatki na wsparcie administracyjne) i rezerwy na międzynarodowe umowy o partnerstwie w sprawie połowów (ogółem 6 150 900 EUR) przegrupowuje się na pomoc humanitarną (linia budżetowa 23 02 01);

–  mając na uwadze aktualny stan wykonania budżetu i prognozy na koniec roku budżetowego, uzgadnia się dalsze przegrupowanie w kwocie 30,4 mln EUR. Dotyczy to następujących linii budżetowych:

–  Artykuł 01 03 02 (Pomoc makrofinansowa): 5 mln EUR;

–  Artykuł 04 03 02 (Program Progress): 10,0 mln EUR;

–  Artykuł 12 02 01 (Rynek wewnętrzny): 1,2 mln EUR;

–  Artykuł 17 03 51 (Zdrowie publiczne): 0,7 mln EUR;

–  Pozycja 18 02 01 02 (Zapobieganie i zwalczanie przestępczości): 2,3 mln EUR;

–  Pozycja 21 09 51 01 (DCI Azja): 2,5 mln EUR;

–  Artykuł 33 02 02 (Promowanie niedyskryminacji i równości): 2,2 mln EUR; oraz

–  Artykuły 29 02 01 i 29 02 51 (Statystyki): 6,5 mln EUR.

Poniższa tabela pokazuje powstałe zwiększenia i zmniejszenia środków na płatności w PBK nr 3/2014 (w tym przegrupowanie środków przez przesunięcie zbiorcze, PBK nr 6/2014 oraz najnowszą aktualizację stanu wykonania budżetu) zatwierdzone zgodnie z powyższymi ustaleniami:

Powstałe dodatkowe środki na płatności w odniesieniu do PBK nr 3/2014 wynoszą 3 529,6 mln EUR, z czego 2 818,2 mln EUR plus 350 mln EUR dotyczą uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki, zgodnie z wspólnym oświadczeniem w sprawie instrumentów szczególnych przedstawionym poniżej w części 3.3.

c)  PBK nr 4/2014, zmieniony stosownym listem w sprawie poprawek, został zatwierdzony w wersji zaproponowanej przez Komisję, łącznie ze środkami na zobowiązania z PBK nr 6/2014 dotyczącymi wydatków na wsparcie administracyjne dla Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz z rezerwą na Umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów w sekcji dotyczącej Komisji). Kwota 248 460 EUR dostępnych środków na płatności określona w PBK nr 4/2014 (Europejski Inspektor Ochrony Danych) została przegrupowana do Pomocy humanitarnej (linia budżetowa 23 02 01). Wniosek o dodatkowe środki na zobowiązania i środki na płatności odnoszące się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich (sekcja VIII) w PBK nr 6 został wycofany, zgodnie z listem w sprawie poprawek do PBK nr 6/2014.

d)  PBK nr 6/2014, zmieniony stosownym listem w sprawie poprawek, został zatwierdzony w wersji zaproponowanej przez Komisję w odniesieniu do zasobów własnych.

e)  PBK nr 8/2014 (= nowy PBK nr 2/2014) dotyczący nadwyżki z 2013 r. został zatwierdzony w wersji zaproponowanej przez Komisję.

3.   OŚWIADCZENIA

3.1.   Wspólne oświadczenie w sprawie projektu budżetu korygującego nr 6/2014 (zasoby własne) i zmiany rozporządzenia Rady 1150/2000

„Parlament Europejski i Rada zgadzają się przyjąć projekt budżetu korygującego nr 6/2014 zmieniony listem w sprawie poprawek nr 1/2014.

W związku z wnioskiem Komisji dotyczącym zmiany rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 wykonującego decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich przedstawionym przez Komisję w dniu 12 listopada 2014 r. Parlament Europejski zobowiązuje się przedstawić swoją opinię w sprawie zmienionego rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 w terminie zapewniającym jego przyjęcie na sesji plenarnej PE w grudniu 2014 r. oraz przyjęcie go przez Radę w ramach ogólnego pakietu”.

3.2.   Wspólne oświadczenie w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki

„W 2014 r. kwota nieuregulowanych płatności na rzecz funduszy strukturalnych i funduszu spójności była bezprecedensowo wysoka na początku ram finansowych, natomiast w przypadku szeregu nowych programów nastąpiła znaczna koncentracja wydatków na wstępie. Zważywszy na tę szczególną i wyjątkową sytuację, której nie można uwzględnić w ramach pułapu płatności na 2014 r., trzy instytucje zgadzają się, by margines na nieprzewidziane wydatki został uruchomiony w ostateczności na rok budżetowy 2014.

Instytucje przypominają, że w art. 13 rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych stwierdza się, iż »kwoty udostępniane dzięki uruchomieniu marginesu na nieprzewidziane wydatki są w pełni kompensowane w marginesach co najmniej jednego działu WRF na bieżący rok budżetowy lub kolejne lata budżetowe«.

Instytucje zgadzają się dołożyć wszelkich starań, by znaleźć stosowne rozwiązania, tak aby wyjątkowo wysokiego poziomu nieuregulowanych płatności na rzecz funduszy strukturalnych i funduszu spójności z lat 2007–2013 nie odnotowywano po 2014 r.; dlatego podjęte będą wszelkie działania w celu zapewnienia, by margines na nieprzewidziane wydatki nie został uruchomiony, żeby sfinalizować nieuregulowane zobowiązania wynikające z programów realizowanych w ramach funduszy strukturalnych i funduszu spójności w latach budżetowych 2015–2020”.

3.3.   Wspólne oświadczenie w sprawie instrumentów szczególnych

„Instytucje przypominają, że margines na nieprzewidziane wydatki jest instrumentem ostatecznym, którego nie należy zatem uruchamiać, jeżeli wciąż istnieją inne możliwości finansowe. W ramach budżetu ogólnego na 2014 r. nie ma zgody co do tego, czy kwota 350 mln EUR w środkach na płatności odnosząca się do innych instrumentów szczególnych jest nadal dostępna w ramach przydzielonego marginesu.

Instytucje zgadzają się, że kapitalne znaczenie ma wypracowanie porozumienia co do zasady w sprawie jak najszybszego uruchomienia innych instrumentów szczególnych w odniesieniu do płatności.

Ponieważ jednak nie było możliwe osiągnięcie takiego porozumienia w kontekście negocjacji dotyczących pakietu obejmującego PBK na 2014 r. oraz budżetu ogólnego na 2015 r., aby umożliwić terminowe przyjęcie tego pakietu instytucje zgadzają się na:

—  dodanie kwoty 350 mln EUR w środkach na płatności do marginesu na nieprzewidziane wydatki;

—  dążenie do szybkiego wypracowania porozumienia co do tego, czy i w jakim zakresie można uruchomić inne instrumenty szczególne poza określonymi w wieloletnich ramach finansowych pułapami dotyczącymi płatności z myślą o zdecydowaniu, czy i w jakim zakresie kwotę 350 mln EUR należy skompensować w marginesach WRF dotyczących płatności na bieżący rok budżetowy lub kolejne lata budżetowe;

—  uzupełnienie, w stosownych przypadkach, powyższych działań niezbędnymi zmianami decyzji o uruchomieniu marginesu na nieprzewidziane wydatki w odniesieniu do budżetu na 2014 r. lub wszelkimi innymi niezbędnymi pod względem prawnym działaniami wymaganymi do zapewnienia pełnego respektowania przepisów rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych, w szczególności jego art. 13 ust. 3”.

3.4.   Oświadczenie Komisji w sprawie zaliczkowania programów operacyjnych w 2014 r. i Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych

„W kontekście terminowego i skutecznego wdrożenia wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 Komisja potwierdza zaliczkowanie w 2014 r. programów operacyjnych, które zostały oficjalnie zgłoszone w 2014 r. i które spełniają niezbędne warunki określone w odpowiednich aktach prawnych.

Komisja potwierdza ponadto, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych jest nadal traktowana priorytetowo oraz że przesunięcie odnośnych środków na płatności z roku 2014 na rok 2015 nie opóźni jej realizacji”.

3.5.   Wspólne oświadczenie w sprawie środków nadzwyczajnych zastosowanych w odpowiedzi na rosyjski zakaz importu żywności

W związku z rosyjskim zakazem importu żywności już w sierpniu i wrześniu 2014 r. przyjęto szereg środków nadzwyczajnych, a w dniu 26 listopada 2014 r. zatwierdzono kolejny pakiet ukierunkowany na sektor mleczarski w państwach bałtyckich. Gdy tylko zostaną spełnione warunki respektujące obiektywne kryteria wymagane do celów kwalifikowalności, Komisja może zaproponować kolejny pakiet ukierunkowany na sektor mleczarski w Finlandii.

W swoim liście w sprawie poprawek nr 1/2015 Komisja oznajmiła, że ma zamiar sfinansować – w razie potrzeby – wspomniane środki z rezerwy przeznaczonej na sytuacje kryzysowe.

Od czasu przedstawienia listu w sprawie poprawek nr 1/2015 pojawiły się poniższe trzy nowe elementy, które pozwalają sfinansować te środki nadzwyczajne bez konieczności korzystania z rezerwy przeznaczonej na sytuacje kryzysowe:

—  zgodnie z oświadczeniami państw członkowskich w sprawie faktycznego zastosowania środków przyjętych w sierpniu i wrześniu 2014 r. koszt obniżył się z kwoty 344 mln EUR (wg pierwotnych szacunków) do ok. 234 mln EUR;

—  ostateczna nadwyżka z wdrażania EFRG wynosi ok. 230 mln EUR więcej niż przewidywano w liście w sprawie poprawek nr 1/2015, który nadal oparty jest na wartościach szacunkowych;

—  oczekuje się, że korekty finansowe, które mają zostać pobrane w 2015 r., będą wyższe niż oceniano początkowo w październiku zeszłego roku.

W oparciu o te trzy nowe elementy środki nadzwyczajne, o których mowa powyżej (w tym środki odnoszące się do sektora mleczarskiego w państwach bałtyckich i – po spełnieniu stosownych warunków – do Finlandii ), można sfinansować w ramach środków postulowanych w liście w sprawie poprawek nr 1/2015 dzięki tym dodatkowym dochodom przeznaczonym na określony cel, bez konieczności korzystania z rezerwy przeznaczonej na sytuacje kryzysowe”.

3.6.   Wspólne oświadczenie dotyczące środków na płatności

„Parlament Europejski, Rada i Komisja przypominają o wspólnej odpowiedzialności, jaką ponoszą zgodnie z art. 323 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), który przewiduje, że „Parlament Europejski, Rada i Komisja zapewniają dostępność środków finansowych umożliwiających Unii wykonywanie jej zobowiązań prawnych wobec stron trzecich”.

Parlament Europejski i Rada przypominają o potrzebie zapewnienia – w świetle wykonywania budżetu – regularnego realizowania płatności w odniesieniu do środków na zobowiązania, tak aby nie dopuścić do ewentualnego anormalnego poziomu niezapłaconych faktur na koniec roku budżetowego.

Parlament Europejski i Rada uzgadniają poziom środków na płatności na rok 2015 na 141 214 040 563 EUR. Zwracają się do Komisji o podjęcie wszelkich niezbędnych działań na podstawie przepisów rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych i rozporządzenia finansowego w celu zapewnienia środków na wypełnienie zobowiązań wynikających z Traktatu oraz w szczególności – po przeanalizowaniu możliwości realokacji odpowiednich środków przy szczególnym uwzględnieniu wszelkich przypadków spodziewanego niepełnego wykorzystania środków (art. 41 ust. 2 rozporządzenia finansowego) – w celu zwrócenia się o dodatkowe środki na płatności w ramach budżetu korygującego, który zostanie przedłożony gdy tylko okaże się, że środki ujęte w budżecie na rok 2015 nie wystarczą do pokrycia wydatków.

Parlament Europejski i Rada niezwłocznie przyjmą stanowisko w sprawie każdego projektu budżetu korygującego, tak aby uniknąć ewentualnych braków w środkach na płatności. Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do szybkiego rozpatrywania wszelkich ewentualnych przesunięć środków na płatności, w tym między działami ram finansowych, tak aby jak najlepiej wykorzystać zapisane w budżecie środki na płatności i dostosować je do rzeczywistego wykonania i potrzeb.

Parlament Europejski, Rada i Komisja przez cały rok będą dokładnie śledzić stan wykonania budżetu na rok 2015, zwłaszcza w odniesieniu do poddziału 1a (konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia), poddziału 1b (spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna) i rozwoju obszarów wiejskich w dziale 2 (zrównoważony wzrost: zasoby naturalne). Będzie się to odbywać w formie specjalnych posiedzeń międzyinstytucjonalnych zgodnie z pkt 36 załącznika do porozumienia międzyinstytucjonalnego, a celem będzie analiza stanu realizacji płatności i aktualizacja prognoz.

W 2015 r. powinny się odbyć co najmniej trzy takie posiedzenia (wiosną w czasie przedstawiania projektu budżetu, w lipcu przed czytaniem w Radzie projektu budżetu na 2016 r. i w październiku, zanim zaczną się obrady komitetu pojednawczego) na szczeblu politycznym z udziałem posłów do Parlamentu Europejskiego, członków Rady i wiceprzewodniczącego Komisji ds. budżetu i zasobów ludzkich. Celem tych posiedzeń powinno być wypracowanie wspólnej oceny wymaganego poziomu potrzeb w zakresie płatności na podstawie szczegółowej analizy istniejących rachunków, które muszą być prawnie honorowane, oraz szacunków dotyczących reszty roku N i roku N+1”.

3.7.   Wspólne oświadczenie w sprawie planu płatności

„Instytucje zgadzają się co do celu zakładającego obniżenie – w trakcie aktualnych wieloletnich ram finansowych – poziomu niezapłaconych rachunków na koniec roku budżetowego do jego poziomu strukturalnego, ze szczególnym uwzględnieniem polityki spójności.

Aby osiągnąć ten cel:

–  Komisja zgadza się przedstawić wraz ze wspólnymi konkluzjami w sprawie budżetu na 2015 r. najbardziej aktualną prognozę dotyczącą poziomu niezapłaconych rachunków do końca 2014 r.; Komisja będzie aktualizować te dane liczbowe i przedstawi alternatywne scenariusze w marcu 2015 r., gdy będzie dostępny ogólny obraz poziomu niezapłaconych rachunków na koniec 2014 r. w odniesieniu do głównych obszarów polityki;

–  na tej podstawie trzy instytucje będą dążyć do uzgodnienia maksymalnego, możliwego do utrzymania poziomu docelowego niezapłaconych rachunków na koniec roku budżetowego;

–  na tej podstawie i z poszanowaniem przepisów rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych, uzgodnionych puli środków finansowych dla programów oraz wszelkich innych wiążących uzgodnień, trzy instytucje będą współpracować, by od 2015 wdrożyć plan obniżania niezapłaconych rachunków w odniesieniu do realizacji programów na lata 2007–2013 do wspólnie uzgodnionego poziomu przed dokonaniem przeglądu śródokresowego aktualnych wieloletnich ram finansowych. Trzy instytucje uzgodnią taki plan w odpowiednim czasie przed przedstawieniem projektu budżetu na 2016 r. Mając na uwadze wyjątkowo wysoki poziom niezapłaconych rachunków, trzy instytucje zgadzają się rozważyć wszelkie możliwe sposoby obniżenia poziomu takich rachunków.

Komisja zgadza się, by do projektu budżetu dołączać co roku dokument zawierający ocenę poziomu niezapłaconych rachunków oraz wyjaśnienie, w jaki sposób projekt budżetu pozwoli na obniżenie tego poziomu i jak duże będzie to obniżenie. Ten opracowywany co roku dokument będzie zawierał podsumowanie poczynionych dotychczas postępów oraz propozycje dostosowań planu zgodnie ze zaktualizowanymi danymi liczbowymi”.

3.8.   Oświadczenie Parlamentu Europejskiego w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki jako środka stosowanego w ostateczności

„Parlament Europejski wyraża ubolewanie w związku z tym, że Rada nie podziela jego interpretacji, zgodnie z którą kwota 350 mln EUR w środkach na płatności uruchomiona w 2014 r. w odniesieniu do instrumentów szczególnych przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie wieloletnich ram finansowych powinna być liczona poza pułapami płatności, pozostawiając w ten sposób margines w wysokości 711 mln EUR do wykorzystania, zanim zastosowany zostanie margines na nieprzewidziane wydatki.

Parlament Europejski przypomina, że zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych margines na nieprzewidziane wydatki stanowi ostateczny instrument. Dlatego, przed zastosowaniem marginesu na nieprzewidziane wydatki, należy w pełni wykorzystać wszelkie inne możliwości finansowe. W kontekście sporu między Parlamentem Europejskim a Radą dotyczącym obliczania dostępnego marginesu poniżej pułapów płatności w 2014 r. nie było możliwe osiągnięcie porozumienia politycznego w sprawie wyczerpania dostępnego marginesu w wysokości 350 mln EUR przed zastosowaniem marginesu na nieprzewidziane wydatki.

Przypominają o tym, że rozporządzenie w sprawie wieloletnich ram finansowych opiera się na zasadzie „szczególnej i jak największej elastyczności”, aby umożliwić Unii wypełnienie jej prawnych zobowiązań zgodnie z art. 323 TFUE (motyw 4 rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych), Parlament uważa, że udostępnienie dodatkowych środków w celu dotrzymania niespełnionych zobowiązań prawnych przez uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki ma nadrzędne znaczenie. Parlament aprobuje zatem uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki, chociaż uważa on, że kwota 350 mln EUR pozostaje dostępna w ramach pułapu płatności.

Parlament Europejski zwraca się do Komisji, by przeniosła niewykorzystany margines w wysokości 350 mln EUR w jej dostosowaniu technicznym na 2015 r. ogólnego marginesu dla płatności na mocy art. 6 ust. 1 lit. d) rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych”.

3.9.   Oświadczenie Rady w sprawie uruchomienia instrumentów szczególnych

„Rada przypomina, że instrumenty szczególne można uruchamiać wyłącznie w celu zaspokajania potrzeb wynikających z faktycznie nieprzewidzianych okoliczności.

Przypomina, że margines na nieprzewidziane wydatki nie może spowodować przekroczenia całkowitych pułapów środków na zobowiązania i środków na płatności.

Jeżeli chodzi o inne instrumenty szczególne, Rada przypomina, że art. 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych stwierdza, że środki na zobowiązania mogą być zapisywane w budżecie poza pułapami dla odpowiednich działów i z przekroczeniem tych pułapów.

Rada zwraca się do Komisji, by obliczając margines ogólny, postępowała zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wieloletnich ram finansowych i bez podważania porozumienia osiągniętego między trzema instytucjami dotyczącego wspólnego oświadczenia w sprawie instrumentów szczególnych (pkt 3.3)”.

(1) Dz.U. L 163 z 23.6.2007, s. 17. (2) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (3) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (4) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1. (5) Teksty przyjęte w tym dniu, P7_TA(2014)0247. (6) Teksty przyjęte w tym dniu, P7_TA(2014)0450. (7) Teksty przyjęte tego dnia, P8_TA(2014)0036.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie projektu rozporządzenia Komisji uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniającego załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (D034120/02 – 2014/2859(RPS))

P8_TA(2014)0101 B8-0325/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt rozporządzenia Komisji (D034120/02),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE, w szczególności jej art. 6 ust. 2(1),

–  uwzględniając dyrektywę 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonania rozporządzeń Rady (EWG) nr 3820/85 i (EWG) nr 3821/85 dotyczących przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym oraz uchylającą dyrektywę Rady 88/599/EWG(2), w szczególności jej art. 9 ust. 3,

–  uwzględniając opinię wydaną dnia 30 czerwca 2014 r. przez komitet, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85(3),

–  uwzględniając art. 5a ust. 3 lit. b) decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(4),

–  uwzględniając art. 106 ust. 2 i 3 oraz art. 106 ust. 4 lit. c) Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że celem rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 jest zakończenie tworzenia wewnętrznego rynku transportu drogowego, na którym obowiązują uczciwe warunki konkurencji, co wymaga jednolitego stosowania wspólnych zasad dostępu do zawodu przewoźnika drogowego rzeczy lub osób;

B.  mając na uwadze, że takie wspólne zasady przyczynią się do podniesienia poziomu kwalifikacji zawodowych przewoźników drogowych, racjonalizacji rynku i poprawy jakości usług z korzyścią dla przewoźników drogowych, ich klientów i całej gospodarki, a także do zwiększenia bezpieczeństwa drogowego;

C.  mając na uwadze, że art. 6 zawiera niewyczerpujący wykaz przepisów UE dotyczących oceny dobrej reputacji, do których należą: czas prowadzenia pojazdu i odpoczynku kierowców; używanie urządzeń kontrolnych; maksymalna masa i maksymalne wymiary pojazdów użytkowych w ruchu międzynarodowym; kwalifikacje i kształcenie kierowców; przydatność do ruchu drogowego pojazdów użytkowych; dostęp do rynku międzynarodowych przewozów drogowych rzeczy lub, w odpowiednim przypadku, dostęp do rynku przewozu drogowego osób; bezpieczeństwo w drogowym przewozie towarów niebezpiecznych; instalacja i używanie ograniczników prędkości; prawa jazdy; dostęp do zawodu; transport zwierząt;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 Komisja ma obowiązek sporządzenia wykazu kategorii, rodzajów i wagi poważnych naruszeń tych przepisów wspólnotowych, które – poza naruszeniami wymienionymi w załączniku IV – mogą doprowadzić do utraty dobrej reputacji;

E.  mając na uwadze, że, ustalając priorytety kontroli zgodnie z art. 12 ust. 1, państwa członkowskie muszą brać pod uwagę informacje o tych naruszeniach, w tym informacje otrzymane od innych państw członkowskich;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 Komisja, opracowując te środki, ma obowiązek określenia kategorii i rodzajów najczęściej popełnianych naruszeń;

G.  mając na uwadze, że – uwzględniając podstawowy akt prawny – środek podjęty przez Komisję miał obejmować pełną listę zarówno zharmonizowanych naruszeń, jak i ich zharmonizowanego stopnia, który może prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego;

H.  mając na uwadze, że Komisja, opracowując te środki, musi określić stopień wagi naruszeń w zależności od ryzyka spowodowania śmierci lub ciężkich obrażeń ciała;

I.  mając na uwadze, że wykaz przygotowany przez Komisję może uwzględniać wyłącznie te naruszenia, które mogą spowodować ryzyko doprowadzenia do śmierci lub ciężkich obrażeń ciała, podczas gdy poważne naruszenia, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącym wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych(5), mają istotny wpływ na warunki pracy i życia, które mogą oczywiście przyczynić się w znacznym stopniu do ryzyka spowodowania śmierci lub ciężkich obrażeń ciała;

J.  mając na uwadze, że Komisja nie ujęła w wykazie wszystkich poważnych naruszeń, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1072/2009, ponieważ pkt 10 załącznika 1 do wniosku Komisji w sprawie rozporządzenia nie uwzględnia nielegalnego kabotażu, który z uwagi na niekorzystne skutki dla kierowców, należy uznać za poważne naruszenie;

K.  mając na uwadze, że inne przepisy dotyczące nielegalnego kabotażu, np. odnoszące się do przewozów kabotażowych w formie niezgodnej z międzynarodowymi wymogami związanymi z przepisami socjalnymi obowiązującymi w odniesieniu do umowy, należy uwzględnić w wykazie poważnych naruszeń z uwagi na możliwość spowodowania śmierci lub ciężkich obrażeń ciała;

L.  mając na uwadze, że w dodanym wykazie kategorii, rodzajów i wagi poważnych naruszeń użyto bardzo zwyczajnych słów, takich jak „zgodnie z” czy „ważny”, a to dodatkowo utrudnia właściwym organom interpretację rodzajów i wagi poważnych naruszeń;

M.  mając na uwadze, że obowiązujące rozporządzenia zawierają już jasne przepisy dotyczące odpowiedzialności przewoźników, kierowców i przedsiębiorstwa odpowiadającego za transport towarów niebezpiecznych;

N.  mając na uwadze, że możliwe jest podważenie odpowiedzialności i obowiązków poszczególnych podmiotów w zakresie transportu towarów niebezpiecznych w odniesieniu do grup naruszeń postanowień dyrektywy 2008/68/WE zgodnie z pkt 9 załącznika 1 do zaproponowanego tekstu;

O.  mając zatem na uwadze, że projekt dokumentu przedłożonego przez Komisję nie powinien zostać uznany za zgodny z celem i treścią podstawowego aktu ustawodawczego;

1.  sprzeciwia się przyjęciu projektu rozporządzenia Komisji;

2.  uważa, że projekt rozporządzenia Komisji jest niezgodny z celem i treścią rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009;

3.  wzywa Komisję Europejską do wycofania projektu rozporządzenia i do przedłożenia komisji nowego wykazu poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 51. (2) Dz.U. L 102 z 15.3.2006, s. 35. (3) Dz.U. L 370 z 31.12.1985, s. 8. (4) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. (5) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 72.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie odnowienia strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej (2014/2918(RSP))

P8_TA(2014)0102 B8-0350/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 2, 3, 6, 7 i  21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), a także art. 4, 16, 20, 67, 68, 70, 71, 72, 75, 82, 83, 84, 85, 86, 87 i 88 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności jej art. 6, 7, 8, 10 ust. 1, art. 11, 12, 21, 47-50, 52 i 53,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 czerwca 2014 r. w sprawie sprawozdania końcowego z realizacji strategii bezpieczeństwa wewnętrznego UE w latach 2010-2014 (COM(2014)0365),

–  uwzględniając sprawozdanie Europolu z 2014 r. dotyczące sytuacji i tendencji w dziedzinie terroryzmu w UE (sprawozdanie TE-SAT),

–  uwzględniając przeprowadzoną przez Europol ocenę zagrożenia przestępczością zorganizowaną w internecie (iOCTA) za 2014 r.,

–  uwzględniając przeprowadzoną przez Europol ocenę zagrożenia poważną i zorganizowaną przestępczością w UE (SOCTA) za 2013 r.,

–  uwzględniając opinię 01/2014 Grupy Roboczej Art. 29 w sprawie stosowania pojęć konieczności i proporcjonalności oraz ochrony danych w obszarze egzekwowania prawa,

–  uwzględniając rezolucję w sprawie zagrożeń dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego spowodowanych przez akty terroryzmu (rezolucja 2178 (2014)), przyjętą przez Radę Bezpieczeństwa ONZ w dniu 24 września 2014 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 kwietnia 2014 r. w sprawie śródokresowej rewizji programu sztokholmskiego(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie realizowanych przez NSA amerykańskich programów nadzoru, organów nadzoru w różnych państwach członkowskich oraz ich wpływu na prawa podstawowe obywateli UE,(2)

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie stanu praw podstawowych w Unii Europejskiej (2012)(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 września 2013 r. w sprawie drugiego sprawozdania na temat realizacji strategii bezpieczeństwa wewnętrznego UE(4),

–  uwzględniając strategię bezpieczeństwa wewnętrznego UE przyjętą przez Radę w dniu 25 lutego 2010 r.,

–  uwzględniając pytania do Rady i Komisji na temat odnowienia strategii bezpieczeństwa wewnętrznego UE (O–000089/2014 – B8‑0044/2014 i O‑000090/2014 – B8‑0045/2014),

–  uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Traktat z Lizbony stworzył podwaliny dla rozwoju polityki bezpieczeństwa UE, wspólnej dla UE i państw członkowskich, która opiera się na zasadzie praworządności, poszanowania praw podstawowych i solidarności oraz podlega kontroli demokratycznej na szczeblu unijnym i krajowym, a równocześnie przestrzega zasady pomocniczości; mając na uwadze, że wejście w życie Traktatu z Lizbony uczyniło Parlament Europejski pełnoprawnym podmiotem w dziedzinie polityki bezpieczeństwa mającym zapewniać kontrolę demokratyczną, upoważniając tym samym Parlament do aktywnego uczestniczenia w określaniu priorytetów w tej dziedzinie oraz do podejmowania wspólnie ze wszystkimi właściwymi podmiotami na szczeblach unijnym i krajowym działań mających na celu realizację kompleksowej, ukierunkowanej i skutecznej polityki bezpieczeństwa;

B.  mając na uwadze, że warunki bezpieczeństwa w Europie w ostatnich latach uległy drastycznej zmianie z powodu nowych konfliktów i niepokojów społecznych w bezpośrednim sąsiedztwie UE, szybkiego rozwoju nowych technologii oraz postępującej radykalizacji prowadzącej do przemocy i terroryzmu; mając na uwadze, że wiele z obecnych wyzwań w dziedzinie bezpieczeństwa ma charakter transgraniczny i wielosektorowy, wykraczający poza zdolności poszczególnych państw członkowskich do skutecznego zareagowania na nie, a także mając na uwadze, że sytuacja ta wymaga wspólnego podejścia europejskiego;

C.  mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie ponoszą wspólną odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa i wolności obywateli europejskich; mając na uwadze, że wolność, bezpieczeństwo i sprawiedliwość to cele, które należy realizować równolegle oraz mając na uwadze, że aby osiągnąć wolność i sprawiedliwość, środki bezpieczeństwa należy zawsze opierać na dowodach zgodnie z zasadami konieczności, proporcjonalności i poszanowania praw podstawowych, a także zapewnić ich odpowiednią demokratyczną kontrolę i rozliczalność;

D.  mając na uwadze, że szczególną uwagę należy zwrócić na wspieranie i ochronę wszystkich ofiar przestępstw w UE;

E.  mając na uwadze, że okres obowiązywania strategii bezpieczeństwa wewnętrznego na lata 2010–2014 dobiega końca i w przygotowaniu jest nowa strategia bezpieczeństwa wewnętrznego na okres 2015–2019;

1.  z zadowoleniem przyjmuje przygotowywanie nowej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego na nadchodzące cztery lata; zwraca uwagę, że od chwili opracowania obecnej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego pojawiły się nowe zagrożenia bezpieczeństwa i że pojawiają się głosy wzywające do innej reakcji politycznej; przypomina ponadto, że wejście w życie Traktatu z Lizbony zaowocowało włączeniem karty praw podstawowych do prawa Unii; uważa zatem, że obecna strategia bezpieczeństwa wewnętrznego powinna zostać poddana gruntownej ocenie, zaktualizowana i zmieniona;

2.  wyraża przekonanie, że zasadnicze warunki skutecznej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego obejmują szczegółową analizę zagrożeń bezpieczeństwa wymagających rozwiązania, którą powinien przeprowadzić Europol w ścisłej współpracy z innymi właściwymi organami UE oraz państwami członkowskimi;

3.  ubolewa nad faktem, że komunikat Komisji nie zawiera oceny obecnych instrumentów i odnośnej oceny utrzymujących się luk; apeluje do Komisji o pilne przeprowadzenie takiego przeglądu oraz o skupienie działań na właściwym stosowaniu i lepszym wykorzystaniu obowiązujących przepisów i instrumentów, zanim zaproponuje się opracowywanie nowych; szczególnie apeluje do Rady, aby we współpracy z Komisją i z zastosowaniem procedury przewidzianej w art. 70 TFUE dokonała kompleksowej oceny stosowania środków przyjętych w obszarze bezpieczeństwa wewnętrznego przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony;

4.  apeluje, by nowa strategia bezpieczeństwa wewnętrznego miała charakter przyszłościowy i strategiczny oraz była łatwa do przystosowania do zmieniającej się sytuacji, a także skupiała się nie tylko na istniejących, ale również na pojawiających się zagrożeniach bezpieczeństwa i przyjmowała zintegrowane, kompleksowe i holistyczne podejście do priorytetowych kwestii, takich jak bezpieczeństwo cybernetyczne, handel ludźmi i zwalczanie terroryzmu, czy też do wzajemnie powiązanych dziedzin, takich jak zorganizowana przestępczość, pranie brudnych pieniędzy i korupcja;

5.  z niepokojem odnotowuje szybki wzrost liczby obywateli UE podróżujących w obszary ogarnięte konfliktem, aby dołączyć do terrorystów, a następnie powrócić na terytorium UE, co stanowi nowy rodzaj zagrożenia dla bezpieczeństwa wewnętrznego UE; zamierza zająć się tą niepokojącą tendencją, stosując wielowymiarowe podejście, obejmujące (i) kompleksowe zajęcie się leżącymi u podstaw czynnikami, takimi jak radykalizacja, nietolerancja i dyskryminacja, poprzez propagowanie tolerancji politycznej i religijnej, rozwijanie spójności społecznej oraz włączenia społecznego, a także ułatwianie reintegracji, (ii) przeanalizowanie zachęcania do popełniania aktów terroryzmu motywowanego ekstremizmem oraz do wyjeżdżania w celu dołączenia do organizacji terrorystycznych i przeciwdziałanie tym czynom, (iii) zapobieganie rekrutacji i angażowaniu się w konflikty, w tym rzeczywistym wyjazdom zagranicznych bojowników do stref objętych konfliktem, a także powstrzymanie tych zjawisk dzięki stosownym ramom prawnym, (iv) spowodowanie przerwania wsparcia finansowego dla organizacji terrorystycznych i osób chcących do nich dołączyć, a także (v) przewidzenie ścigania na mocy prawa w stosownych przypadkach;

6.  wskazuje, że zagrożenia bezpieczeństwa stały się bardziej różnorodne, międzynarodowe, wielorakie i asymetryczne, co wymaga bliższej współpracy transgranicznej i między agencjami; wzywa do skuteczniejszej współpracy między państwami członkowskimi w drodze szerszego wykorzystania dostępnych, cennych instrumentów, takich jak wspólne zespoły dochodzeniowo-śledcze, a także sprawniejszej i skuteczniejszej wymiany istotnych danych i informacji, z zachowaniem odpowiednich zabezpieczeń dotyczących ochrony danych i prywatności; w związku z tym podkreśla kapitalne znaczenie szybkiego przyjęcia proponowanej dyrektywy w sprawie ochrony danych, aby zapewnić kompleksowe ramy prawne dotyczące wymiany danych w dziedzinie egzekwowania prawa; wskazuje, że w celu dalszego promowania współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi konieczne są dodatkowe środki służące budowaniu zaufania; dlatego popiera wzmocnienie europejskich programów szkolenia i wymiany dla praktyków krajowych w celu dalszego rozpowszechniania kultury europejskiej w dziedzinie egzekwowania prawa;

7.  przypomina Radzie Europejskiej o zawartym w art. 222 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej jej zobowiązaniu do prowadzenia regularnych ocen zagrożenia i zwraca się do Komisji o przedstawienie konkretnych propozycji dotyczących najlepszego sposobu wykonania tego obowiązku, poprzez połączenie na szczeblu UE i na szczeblu krajowym obecnie rozproszonych i wąsko ukierunkowanych ocen zagrożenia i ryzyka;

8.  wzywa do poszukiwania właściwej równowagi między polityką prewencyjną i środkami represji w celu ochrony wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości; podkreśla ponadto, że środki bezpieczeństwa należy zawsze realizować zgodnie z zasadami praworządności i ochrony praw podstawowych; wzywa w związku z tym Komisję, by przy opracowywaniu i wdrażaniu nowej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego należycie uwzględniła niedawny wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie dyrektywy o zatrzymywaniu danych, na mocy którego wszystkie instrumenty mają być zgodne z zasadami proporcjonalności, konieczności i legalności, a także do uwzględnienia odpowiednich gwarancji rozliczalności i dochodzenia roszczeń na drodze sądowej;

9.  wyraża ubolewanie, że strategii bezpieczeństwa wewnętrznego wciąż brakuje właściwego „wymiaru sądowego”; przypomina, że – zgodnie z programem sztokholmskim – należy wzmocnić wzajemne zaufanie poprzez stopniowe rozwijanie europejskiej kultury sądowej opartej na różnorodności systemów i tradycji prawnych w drodze europejskiej współpracy i stanowienia prawa w tym obszarze, a zwłaszcza dzięki rozwijaniu współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych;

10.  wskazuje, że kluczowe znaczenie ma właściwe wdrażanie nowej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego, że konieczny jest jasny podział zadań między szczebel unijny a krajowy, oraz że zarówno Parlament Europejski, jak i parlamenty państw członkowskich muszą brać udział w tym procesie monitorowania; zamierza zatem przeprowadzać – w ścisłej współpracy z parlamentami państw członkowskich – regularne monitorowanie właściwego wdrażania strategii bezpieczeństwa wewnętrznego;

11.  podkreśla znacznie spójności wewnętrznych i zewnętrznych aspektów bezpieczeństwa; wyraża przekonanie, że należy zmaksymalizować – z pełnym poszanowaniem zasad zapisanych w art. 2, 3, 6 i 21 TUE – synergie między narzędziami wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz wymiarem sprawiedliwości i sprawami wewnętrznymi (WSiSW), w tym jeśli chodzi o wymianę informacji oraz współpracę policyjną i sądową z krajami trzecimi, zwłaszcza poprzez wykorzystywanie porozumień o wzajemnej pomocy prawnej; podkreśla w tym kontekście, że wszystkie właściwe podmioty, w tym Koordynator UE ds. Zwalczania Terroryzmu oraz koordynator ds. zwalczania handlu ludźmi, powinny ściśle współpracować, uwzględniając aspekty wewnętrzne i zewnętrzne;

12.  podkreśla konieczność przewidzenia odpowiednich zasobów finansowych na właściwe wdrożenie środków określonych w strategii bezpieczeństwa wewnętrznego, a zwłaszcza zadbania o to, aby unijne agencje, takie jak Europol i Eurojust, były wystarczająco wyposażone na potrzeby realizacji wyznaczonych im zadań; uznaje w związku z tym ważną rolę, jaką badania i innowacje mogą odgrywać w opracowywaniu narzędzi wspomagających przeciwdziałanie terroryzmowi oraz poważnej i zorganizowanej przestępczpości;

13.  podkreśla, że w praktyce strategia bezpieczeństwa wewnętrznego ma również konsekwencje, jeśli chodzi o uszeregowanie działań agencji europejskich i finansowania europejskiego w dziedzinie WSiSW, w której Parlament jest współustawodawcą; pilnie wzywa w związku z tym Radę do należytego uwzględnienia wkładu Parlamentu w nową strategię bezpieczeństwa wewnętrznego, zanim strategia ta zostanie przyjęta;

14.  zamierza dalej opracowywać swoje stanowisko w sprawie priorytetów i działań w obszarze bezpieczeństwa wewnętrznego, również na podstawie oczekiwanego komunikatu Komisji dotyczącego nowej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego, a także nawiązać z Radą i Komisją owocny dialog na temat tej kwestii w duchu Traktatu z Lizbony;

15.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie i parlamentom państw członkowskich.

(1) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0276. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0230. (3) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0173. (4) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0384.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie uznania państwowości palestyńskiej (2014/2964(RSP))

P8_TA(2014)0103 RC-B8-0277/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 17 listopada 2014 r. w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie,

–  uwzględniając oświadczenia wysokiej przedstawiciel / wiceprzewodniczącej Komisji: w sprawie ataku na synagogę w Har Nof z dnia 18 listopada 2014 r. i w sprawie ataku terrorystycznego w Jerozolimie z dnia 5 listopada 2014 r., a także oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel UE w sprawie ostatnich wydarzeń na Bliskim Wschodzie z dnia 10 listopada 2014 r.,

–  uwzględniając ogłoszenie przez rząd Szwecji w dniu 30 października 2014 r. uznania Państwa Palestyna, a także uznanie go wcześniej przez inne państwa członkowskie, zanim przystąpiły one do Unii Europejskiej;

–  uwzględniając uchwały w sprawie uznania Państwa Palestyna przyjęte przez Izbę Gmin Zjednoczonego Królestwa w dniu 13 października 2014 r., przez Senat Irlandii w dniu 22 października 2014 r., parlament Hiszpanii w dniu 18 listopada 2014 r., francuskie Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 grudnia 2014 r. oraz portugalskie Zgromadzenie Republiki w dniu 12 grudnia 2014 r.,

–  uwzględniając prawo międzynarodowe,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że UE wielokrotnie potwierdzała swoje poparcie dla rozwiązania dwupaństwowego w oparciu o granice z 1967 r., z Jerozolimą jako stolicą obydwu państw, bezpiecznym Państwem Izrael oraz niepodległym, demokratycznym, jednolitym terytorialnie i zdolnym do samostanowienia Państwem Palestyna, które współistniałyby obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa, oraz wzywała do wznowienia bezpośrednich rozmów pokojowych między Izraelem a Narodową Władzą Palestyńską;

B.  mając na uwadze, że osiągnięcie sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami stanowi przedmiot głębokiej troski wspólnoty międzynarodowej, w tym Unii Europejskiej, od ponad półwiecza;

C.  mając na uwadze impas w bezpośrednich rozmowach pokojowych między stronami; mając na uwadze, że UE wezwała strony do podejmowania działań sprzyjających atmosferze zaufania, która jest niezbędna do prowadzenia konstruktywnych negocjacji, oraz do powstrzymania się od działań osłabiających wiarygodność procesu i do niepodburzania;

D.  mając na uwadze, że w swojej rezolucji z dnia 22 listopada 2012 r. Parlament Europejski podkreślił, że jedynym sposobem na osiągnięcie sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami jest pokojowe działanie prowadzone bez użycia przemocy, wezwał do stworzenia warunków umożliwiających wznowienie bezpośrednich rozmów pokojowych między oboma stronami, poparł w związku z tym starania Palestyny na rzecz uzyskania statusu nieczłonkowskiego państwa‑obserwatora w ONZ, uznał to za ważny krok zwiększający widoczność, siłę i skuteczność roszczeń Palestyny, a także wezwał w związku z tym państwa członkowskie UE i społeczność międzynarodową do osiągnięcia porozumienia uwzględniającego te aspekty;

E.  mając na uwadze, że w dniu 29 listopada 2012 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych postanowiło przyznać Palestynie status nieczłonkowskiego państwa‑obserwatora w ONZ;

F.  mając na uwadze, że uznanie Państwa Palestyna leży w gestii państw członkowskich;

G.  przypominając o zobowiązaniu Organizacji Wyzwolenia Palestyny do uznania Państwa Izrael podjętym w 1993 r.;

1.  popiera co do zasady uznanie państwowości palestyńskiej oraz rozwiązanie dwupaństwowe, a także uważa, że powinny temu towarzyszyć postępy w ramach rozmów pokojowych, które należy kontynuować;

2.  popiera wysiłki prezydenta Abbasa i palestyńskiego rządu jedności narodowej; ponownie podkreśla znaczenie wzmocnienia autorytetu palestyńskiego rządu jedności i jego administracji w Strefie Gazy; wzywa wszystkie ugrupowania palestyńskie, w tym Hamas, do zaakceptowania zobowiązań Organizacji Wyzwolenia Palestyny i położenia kresu wewnętrznym podziałom; apeluje o stałe unijne wsparcie i pomoc w budowaniu palestyńskiego potencjału instytucjonalnego;

3.  wyraża poważne zaniepokojenie rosnącym napięciem i nasilającą się przemocą w tym regionie; potępia z całą mocą wszelkie akty terroryzmu lub przemocy oraz składa kondolencje rodzinom ofiar; ostrzega, iż istnieje ryzyko dalszej eskalacji przemocy w miejscach świętych, co mogłoby przekształcić konflikt izraelsko‑palestyński w konflikt religijny; apeluje do przywódców politycznych reprezentujących wszystkie strony, by współpracowali i podejmowali widoczne działania na rzecz złagodzenia sytuacji oraz podkreśla, że pokojowe działania oraz przestrzeganie praw człowieka i prawa humanitarnego to jedyny sposób osiągnięcia trwałego rozwiązania oraz sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami; podkreśla, że wszelkie działania z użyciem przemocy mogą tylko podsycać ekstremizm po obu stronach; wzywa wszystkie strony do powstrzymania się od wszelkich działań, które mogłyby pogorszyć sytuację poprzez podżeganie, prowokacje, nadmierne użycie siły czy odwet;

4.  podkreśla też, że należy unikać wszelkich działań kwestionujących zadeklarowane zobowiązania do rozwiązania tej kwestii w wyniku negocjacji; podkreśla fakt, że na mocy prawa międzynarodowego osiedla są nielegalne; wzywa obie strony do powstrzymania się od wszelkich działań, które mogłyby zagrozić wykonalności i perspektywom rozwiązania dwupaństwowego;

5.  przypomina o swoim zdecydowanym poparciu dla rozwiązania dwupaństwowego opartego na granicach z 1967 r., z Jerozolimą jako stolicą obu państw, w myśl którego bezpieczne Państwo Izrael oraz niepodległe, demokratyczne, jednolite terytorialnie i zdolne do samostanowienia Państwo Palestyna współistnieją obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa, na podstawie prawa do samostanowienia i przy pełnym poszanowaniu prawa międzynarodowego;

6.  wyraża zadowolenie z niedawnej wizyty wysokiej przedstawiciel / wiceprzewodniczącej Komisji w Izraelu i Palestynie, a także z jej zobowiązania do czynnego zaangażowania się w pozytywny proces służący przerwaniu błędnego koła konfliktu oraz stworzeniu warunków umożliwiających faktyczny postęp w procesie pokojowym; jest zdania, że Unia Europejska powinna wziąć na siebie odpowiedzialność i stać się prawdziwym podmiotem i mediatorem w procesie pokojowym na Bliskim Wschodzie, mając również na względzie konieczność wznowienia rozmów pokojowych, między innymi dzięki przyjęciu wspólnego podejścia i kompleksowej strategii na rzecz rozwiązania konfliktu izraelsko‑palestyńskiego; powtarza, że podejście dyplomatyczne pod auspicjami kwartetu bliskowschodniego jest niezbędne, oraz przypomina o znaczeniu arabskiej inicjatywy pokojowej;

7.  wzywa wysoką przedstawiciel / wiceprzewodniczącą Komisji do ułatwienia wypracowania wspólnego stanowiska UE w tym względzie;

8.  podkreśla potrzebę zaprowadzenia pokoju w każdej sferze życia, położenia kresu wszelkim roszczeniom oraz zrealizowania uzasadnionych dążeń obu stron, w tym dążenia Izraelczyków do życia w poczuciu bezpieczeństwa i dążenia Palestyńczyków do własnej państwowości; podkreśla, że jedynym możliwym rozwiązaniem konfliktu jest współistnienie dwóch państw: Izraela i Palestyny;

9.  postanawia wystąpić z inicjatywą „Parlamentarzyści dla pokoju” zmierzającą do zbliżenia europejskich, izraelskich i palestyńskich parlamentarzystów ze wszystkich partii, aby przyczynić się do postępów w realizacji programu na rzecz pokoju i wspomóc starania dyplomatyczne UE;

10.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa / wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, wysłannikowi kwartetu bliskowschodniego, Knesetowi i rządowi Izraela, prezydentowi Narodowej Władzy Palestyńskiej i Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie przemysłu stalowego w UE: ochrona pracowników i przedsiębiorstw (2014/2976(RSP))

P8_TA(2014)0104 RC-B8-0352/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, który leży u podstaw Traktatu o Unii Europejskiej,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 października 2011 r. zatytułowany „Polityka przemysłowa – poprawa konkurencyjności” (COM(2011)0642),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 października 2012 r. zatytułowany „Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego. Aktualizacja komunikatu w sprawie polityki przemysłowej” (COM(2012)0582),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 czerwca 2013 r. zatytułowany „Plan działania na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu stalowego w Europie” (COM(2013)0407),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie planu działania na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu stalowego w Europie(1),

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie przemysłu stalowego oraz restrukturyzacji, przenoszenia i zamykania przedsiębiorstw w UE,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie zatrudnienia i aspektów społecznych strategii „Europa 2020”(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2013 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, przewidywania restrukturyzacji i zarządzania nimi(3),

–  uwzględniając skierowane do Komisji pytanie w sprawie huty stali Acciai Speciali Terni (AST) we Włoszech (O-000087/2014),

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 i 4 Regulaminu,

Wyzwania ogólne

A.  mając na uwadze, że europejski przemysł stalowy odegrał historycznie ważną rolę w procesie integracji europejskiej oraz stanowi podstawę tworzenia wartości dodanej w przemyśle europejskim;

B.  mając na uwadze, że sektor stalowy odgrywa zasadniczą rolę w gospodarce europejskiej, a obecnie sektor ten odczuwa poważny spadek popytu, w wyniku czego następuje stała utrata miejsc pracy i konkurencyjności, co nie rokuje niezbędnego ożywienia gospodarki europejskiej;

C.  mając na uwadze, że UE powinna promować politykę rozwoju produkcji przemysłowej we wszystkich państwach członkowskich, aby zapewnić miejsca pracy na terytorium UE, oraz powinna dążyć do osiągnięcia wyznaczonego celu polegającego na zwiększeniu do roku 2020 obecnego udziału przemysłu w tworzeniu PKB do poziomu co najmniej 20%;

D.  mając na uwadze, że jednym z celów UE jest wspieranie przemysłu stalowego, usuwanie barier i zagrożeń dla jego konkurencyjności i sprawienie, aby elastycznie reagował na zmieniające się warunki rynkowe na terenie Europy i poza nią;

E.  mając na uwadze, że w ostatnich latach przemysł stalowy stanął w obliczu poważnych wyzwań w zakresie restrukturyzacji i łączenia przedsiębiorstw, co pociągnęło za sobą koszty społeczne, ale również wyzwań w zakresie nowych wymogów, jeśli chodzi o osiągnięcie unijnych celów klimatycznych;

F.  mając na uwadze, że szereg zwłaszcza dużych producentów stali stosuje strategie, których głównym celem jest osiągnięcie krótkoterminowego zwrotu finansowego ze szkodą dla innowacji, inwestycji w badania i rozwój, zatrudnienia i odnawiania umiejętności;

G.  mając na uwadze, że europejski przemysł stalowy stoi w obliczu kryzysu inwestycyjnego, który zagraża jego przyszłości, a jednocześnie oczekuje się, że materiały stalowe będą odgrywać kluczową rolę, jeśli chodzi o dostarczanie trwałych rozwiązań przemysłowych w dziedzinie urbanizacji, mobilności i zmian demograficznych;

H.  mając na uwadze, że ograniczony wzrost popytu sprawi, iż Europa z eksportera netto stanie się importerem netto stali, zwłaszcza wyrobów płaskich i produktów o wysokiej wartości dodanej;

I.  mając na uwadze, że według Komisji zamykanie zakładów spowodowało od 2007 r. utratę 60 000 miejsc pracy, a produkcja spadła z 210 mln ton w 2007 r. do 166 mln ton w 2013 r.(4);

Konkurencyjność i handel

J.  mając na uwadze, że pogodzenie konieczności osiągania dobrych wyników środowiskowych ze zwiększaniem konkurencyjności w skali światowej, a jednocześnie łagodzenie problemów związanych z ucieczką emisji i poprawa dostępu do surowców pozostają podstawowymi wyzwaniami sektora stalowego, biorąc pod uwagę fakt, że różnych konkurentów wiążą zróżnicowane normy;

K.  mając na uwadze, że w globalnym podejściu do przemysłu stalowego należy uwzględnić koszty energii oraz mając na uwadze to, że ceny energii elektrycznej dla użytkowników przemysłowych w UE mogą mieć bezpośredni wpływ na konkurencyjność;

L.  mając na uwadze, że dalsza poprawa efektywności energetycznej i oszczędniejsze gospodarowanie zasobami mogłyby oznaczać dla przemysłu dodatkowe oszczędności pod względem kosztów i obniżenie emisji;

M.  mając na uwadze, że ze względu na strukturalny nadmiar zdolności produkcyjnych popyt ze strony sektora motoryzacyjnego jest ograniczony, natomiast inne sektory, jak sektor energii ze źródeł odnawialnych i infrastruktura energetyczna, stwarzają realne możliwości dla sektora stalowego (na przykład, jedna turbina wiatrowa o mocy 3 MW odpowiada 500 samochodom);

Aspekty społeczne

N.  mając na uwadze, że wysoka stopa bezrobocia w UE wiąże się z kurczącą się bazą przemysłową i produkcyjną Unii oraz mając na uwadze, że obecny kryzys przysporzył poważnych trudności społecznych pracownikom i regionom;

O.  mając na uwadze, że przemysł stalowy UE jest ważnym pracodawcą, zapewniającym ponad 350 000 bezpośrednich miejsc pracy oraz kolejnych kilka milionów miejsc w powiązanych branżach, w tym w łańcuchu dostaw surowców do recyklingu;

P.  mając na uwadze, że sytuacja niektórych hut stali w Europie budzi poważne zaniepokojenie wśród pracowników oraz władz krajowych i lokalnych;

Q.  mając na uwadze, że przedsiębiorstwa podejmujące restrukturyzację powinny postępować w sposób odpowiedzialny społecznie, gdyż doświadczenie pokazuje, że zrównoważona pod względem społecznym i ekonomicznym restrukturyzacja wymaga należytego dialogu społecznego, przy czym specjalny nacisk należy położyć na informowanie pracowników i konsultowanie się z nimi, jak stwierdzono we wspomnianej wyżej rezolucji Parlamentu z dnia 15 stycznia 2013 r.;

R.  mając na uwadze, że wszechstronne zaangażowanie partnerów społecznych na wszystkich szczeblach oraz nasilenie dialogu społecznego na szczeblu UE mają zasadnicze znaczenie dla zabezpieczenia interesów przedsiębiorstw sektora stalowego i ich pracowników;

S.  mając na uwadze, że od ponad trzech lat produkcja w licznych zakładach, dysponujących zdolnościami produkcyjnymi na poziomie 20 mln ton, jest tymczasowo wstrzymana; mając jednocześnie na uwadze, że załogi wielu zakładów w Europie tworzą starzejący się wykwalifikowani pracownicy, którzy zbliżają się do wieku emerytalnego;

Badania i rozwój / technologia

T.  mając na uwadze, że przedsiębiorstwa wykorzystujące zaawansowane technologie – na przykład w sektorze stalowym – stawia się za wzorzec wykorzystywania technologicznej wiedzy fachowej, który trzeba chronić, oraz mając na uwadze, że konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań, aby uniknąć przenoszenia tych przedsiębiorstw poza UE;

U.  mając na uwadze, że badania i rozwój mają strategiczne znaczenie dla przemysłu, który musi znaleźć sposoby ograniczenia emisji, zwłaszcza (ale nie wyłącznie) CO2;

Wyzwania

1.  podkreśla, że ożywienie gospodarcze w Europie zależy w dużej mierze od silnego przemysłu wytwórczego – przy czym przemysł stalowy odgrywa tu kluczową rolę – a produkcja uzależniona jest od popytu krajowego i wzrostu;

2.  przypomina o konieczności zachowania wiedzy fachowej zgromadzonej w ważnych ośrodkach przemysłowych, która zapewni dywersyfikację, zabezpieczenia środowiskowe oraz innowacyjne produkty;

3.  wzywa Komisję do szybszego przygotowania planu działania w zakresie polityki przemysłowej zapowiedzianego na pierwszą połowę 2015 r., mającego ożywić przemysł europejski na rynku światowym w celu zagwarantowania faktycznie równych warunków działania przy jednoczesnym zapewnieniu wysokich standardów społecznych i środowiskowych w UE oraz dążeniu do tego, aby państwa trzecie kierowały się zasadą wzajemności;

4.  uważa, że ambitne podejście do reindustrializacji w ramach śródokresowego przeglądu strategii „Europa 2020” ma najwyższe znaczenie dla zrealizowania prawdziwej polityki przemysłowej UE oraz przywrócenia unijnej konkurencyjności w przemyśle na szczeblu światowym;

5.  wzywa Komisję, aby przeanalizowała strategiczną pozycję europejskiego przemysłu stalowego w świecie, gdyż produkcję stali uznaje się w wielu krajach za strategiczną, a zwłaszcza aby opracowała jasny plan średnio- i długoterminowych inicjatyw, które zamierza zaproponować, aby wesprzeć przemysł stalowy w Europie; podkreśla, że taki plan działania musi przewidywać wszechstronne zaangażowanie na wczesnym etapie partnerów społecznych na wszystkich szczeblach; uważa, że z powodu trwania kryzysu należałoby również corocznie przedstawiać sprawozdanie z realizacji planu działania dla przemysłu stalowego, aby wykorzystywać pozytywne doświadczenia ubiegłego roku i nie stracić impetu;

6.  zwraca się do Komisji o ustanowienie instrumentu wnikliwej analizy rynku stali, który pozwalałby uzyskać dokładne informacje na temat równowagi między podażą stali a popytem na stal w skali europejskiej i ogólnoświatowej, z rozróżnieniem na strukturalne i cykliczne elementy rozwoju tego rynku; uważa, że monitorowanie rynku stali mogłoby znacząco przyczynić się do przejrzystości rynków stali i złomu, a także pozwoliłoby uzyskać cenny wkład na rzecz działań naprawczych i aktywizujących, które są nieuniknione ze względu na cykliczny charakter przemysłu stalowego; zwraca się do Komisji o wykorzystanie tego instrumentu analizy rynku do przewidywania rodzajów ryzyka oraz do zbadania, w jaki sposób zamykanie zakładów wpływa na ożywienie tego sektora;

7.  zwraca się do Komisji, aby przedstawiła niebawem sprawozdanie dotyczące głównych wyzwań, przed jakimi stoi przemysł stalowy w Europie, obejmujące aspekty społeczne, gospodarcze i środowiskowe; przypomina w związku z tym, że po wygaśnięciu Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali Komisja jest uprawniona do zajęcia się gospodarczymi i społecznymi skutkami rozwoju sytuacji w europejskim przemyśle stalowym; wzywa Komisję, aby uwzględniła pozytywne doświadczenia, w szczególności w odniesieniu do strategicznych kwestii trójstronnych i badań;

8.  postuluje szybkie wznowienie działań – przy pełnym udziale Parlamentu Europejskiego – przez grupę wysokiego szczebla ds. sektora stalowego przy nowo wybranym kolegium komisarzy oraz zorganizowanie w tych ramach posiedzenia w celu poinformowania zainteresowanych podmiotów o postępach w realizacji 40 działań wyznaczonych w planie działania Komisji dla sektora stalowego; wzywa Komisję do organizowania, w miarę potrzeb i możliwości, spotkań grupy wysokiego szczebla w odpowiednich terminach, tak aby jej prace mogły wnosić wkład w debaty w Radzie ds. Konkurencyjności; wzywa Komisję do organizowania raz w roku tematycznych posiedzeń z innymi energochłonnymi gałęziami przemysłu, poświęconych konkurencji, handlowi, energii lub polityce klimatycznej, zważywszy na to, że niektóre obawy sektora stalowego są podzielane także przez inne energochłonne branże;

9.  uważa, że istotne znaczenie ma ścisłe zaangażowanie władz regionalnych i lokalnych oraz związków zawodowych reprezentujących obszary, na których zlokalizowane są huty stali, tak aby promować wśród głównych zainteresowanych podmiotów państw członkowskich współpracę, wymianę informacji i najlepsze praktyki;

10.  podkreśla konieczność przeanalizowania sposobów poradzenia sobie z kryzysem inwestycyjnym, aby przemysł europejski stał się stabilny i rentowny, pamiętając o tym, że inwestycje w przemyśle stalowym cechują się długoterminowym zwrotem; apeluje zatem do Komisji, aby zastanowiła się nad przeznaczeniem części budżetu planu inwestycyjnego na rentowne długoterminowe projekty infrastrukturalne oraz na innowacje związane z dużymi projektami przemysłowymi, w tym na projekty w zakresie efektywności energetycznej i niskiej emisyjności, które również mogłyby w istotny sposób zwiększyć popyt na stal w UE;

11.  zachęca ponadto do korzystania z innych innowacyjnych instrumentów finansowych, takich jak mechanizmy finansowania oparte na podziale ryzyka, które priorytetowo traktują przemysł stalowy w sytuacji kryzysowej; wzywa Europejski Bank Inwestycyjny oraz Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju do opracowania ram długoterminowego finansowania projektów w sektorze stalowym;

12.  podkreśla, że wsparcie dla sektora stalowego, obejmujące strategiczny rozwój nowych kluczowych sektorów wykorzystujących stal, takich jak sektor energetyczny (produkcja i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych), sektor transportowy oraz zasobooszczędne projekty budowlane, ma decydujące znaczenie dzięki tworzeniu zachęt dla wydajnych procesów produkcyjnych, wzmocnieniu rynku wewnętrznego i zachęcaniu do rozwijania umiejętności;

13.  postuluje zastosowanie podejścia opartego na analizie cyklu życia w celu dokonania oceny oddziaływania na środowisko i zmniejszonego zużycia zasobów na wszystkich etapach cyklu życia, od wydobycia i przetwarzania surowców, przez produkcję i dystrybucję, aż po wykorzystanie lub konsumpcję, tak aby wspierać ponowne wykorzystywanie, recykling materiałów i odzyskiwanie energii oraz ograniczać ostateczne usuwanie;

14.  wzywa Komisję do sprawdzenia, czy zastosowanie reguł konkurencji doprowadziło do niesprawiedliwych rozwiązań na europejskim rynku stali, co może mieć niekorzystny wpływ na jego wydajność i, jeżeli ma to miejsce, zachęca Komisję do przedstawienia środków naprawczych oraz zapobiegania takim sytuacjom w przyszłości; podkreśla, że decyzje lub środki zaradcze Komisji w dziedzinie prawa konkurencji nie powinny stanowić zagrożenia dla efektywności ekonomicznej poszczególnych zakładów produkcji stali, zwłaszcza w kontekście zwiększonej światowej konkurencji; dodaje, że Komisja powinna również działać na rzecz ochrony kluczowej infrastruktury przemysłowej i zdolności produkcyjnej przed wyprzedażą aktywów przedsiębiorstw;

15.  wzywa Komisję do zadbania o to, aby obecny system pomocy państwa dla energochłonnych gałęzi przemysłu nie powodował zakłóceń na rynku wewnętrznym, a tym samym do zapewnienia równych warunków działania przedsiębiorstw; uważa, że energochłonne gałęzie przemysłu potrzebują stabilnych ram inwestycji w celu zagwarantowania wysokiego poziomu zatrudnienia;

Handel i konkurencyjność

16.  zachęca Komisję do nadania większej wagi polityce przemysłowej przez przyjęcie środków, które umożliwią ożywienie konkurencyjności europejskiego przemysłu na rynku światowym, oraz do zapewnienia faktycznych równych warunków działania dla wszystkich podmiotów gospodarczych;

17.  apeluje do Komisji, aby na czas i skutecznie zajęła się kwestią importu na rynek UE stali nielegalnie dotowanej i będącej przedmiotem praktyk dumpingowych oraz aby w razie potrzeby stosowała unijne środki ochrony handlu zgodne z obowiązującym prawem UE;

18.  zwraca się do Komisji o zbadanie możliwości dostosowania cen na granicach uwzględniającego emisje CO2 (płatność za uprawnienia ETS dla stali pochodzącej spoza UE) w celu stworzenia równych warunków działania w zakresie emisji CO2 , co pozwoli na wyeliminowanie zjawiska ucieczki emisji;

19.  wzywa Komisję, aby dopilnowała, żeby przyszłe umowy handlowe zawierały postanowienia znacząco poprawiające możliwości eksportowe i dostęp do rynku dla europejskiej stali i wyrobów stalowych; podkreśla, że uczciwy handel wyrobami stalowymi może funkcjonować tylko pod warunkiem przestrzegania podstawowych praw pracowników i standardów środowiskowych, i zwraca uwagę na to, że przywóz po cenach dumpingowych prowadzi do nieuczciwej konkurencji, zwłaszcza w przypadku producentów stali nierdzewnej w Europie; podkreśla pilną potrzebę modernizacji unijnych instrumentów ochrony handlu oraz wzywa Komisję, by zachęcała państwa członkowskie do podejmowania konkretnych działań w celu przyspieszenia tego procesu modernizacji, dzięki czemu zapewni się uczciwą konkurencję i umożliwi UE podejmowanie szybkich i proporcjonalnych działań w walce z nieuczciwymi praktykami handlowymi;

20.  uważa, że pozytywne środki proponowane w niniejszej rezolucji pozwoliłyby przemysłowi stalowemu na osiągnięcie większej konkurencyjności w skali międzynarodowej, wykazując, że wyroby stalowe w UE spełniają wyższe normy społeczne, środowiskowe i gospodarcze niż wyroby pochodzące z innych krajów, a także podkreślając jakość unijnych producentów stali, co jednocześnie poprawiłoby ich postrzeganie przez konsumentów;

21.  zwraca uwagę na to, że wysokie standardy europejskie w dziedzinie ochrony klimatu i ochrony środowiska mogłyby stać się standardami ogólnoświatowymi, zapewniając tym samym sprawiedliwe warunki konkurencji;

22.  dostrzega trudności, przed którymi stoi sektor stalowy w wielu państwach członkowskich, powodowane częściowo wyraźnym spadkiem globalnego popytu, wzrostem kosztów energii oraz nasilającym się zjawiskiem przenoszenia produkcji europejskiej za granicę; wzywa w związku z tym Komisję do pełnego wdrożenia planu działania na rzecz zasobooszczędnej Europy (COM(2011)0571) oraz zaleceń politycznych Europejskiej Platformy Efektywnego Gospodarowania Zasobami;

23.  uważa, że należy ulepszyć przepisy dotyczące odpadów w celu zapewnienia dalszego funkcjonowania rynku złomu stalowego w UE, na przykład przez zmianę dyrektywy w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji; przypomina o znaczeniu dobrze funkcjonującego rynku złomu, który należy dalej umacniać i pobudzać w świetle strategii na rzecz unijnej gospodarki o obiegu zamkniętym, tak aby zapobiec nadmiernym wzrostom cen w wyniku obecności na rynku UE przedsiębiorstw spoza UE; wzywa w związku z tym Komisję, aby rozważyła zastosowanie ceł wywozowych na unijnym rynku złomu w celu zapobieżenia dumpingowi środowiskowemu, który zwykle występuje;

Aspekty społeczne

24.  przypomina o potrzebie inwestowania w kształcenie i szkolenie pracowników oraz podkreśla znaczenie uważnego monitorowania przez Komisję bieżącego rozwoju sytuacji w celu ochrony dziedzictwa przemysłowego i zainteresowanych pracowników;

25.  zwraca się do Komisji o podjęcie działań w celu zapobieżenia wymuszonej konkurencji państw członkowskich w momencie ogłoszenia restrukturyzacji przez dużego producenta stali posiadającego zakłady w kilku państwach; ponadto z uwagi na znaczenie, jakie ma koordynacja strategii politycznych dla zapewnienia zrównoważonego, zasobooszczędnego i konkurencyjnego charakteru przemysłu stalowego, elastycznie reagującego na zmieniające się warunki rynkowe w Europie i poza nią, wzywa do znalezienia ogólnoeuropejskiego rozwiązania, które umożliwi utrzymanie i stworzenie dobrych miejsc pracy oraz działalności przemysłowej w regionach Europy;

26.  podkreśla, jak ważne jest, aby przemysł, partnerzy społeczni i władze lokalne przewidywali potrzeby szkoleniowe wynikające z możliwego wznowienia czasowo wstrzymanej produkcji w zakładach;

27.  opowiada się za wspieraniem programu transferu wiedzy fachowej w celu umożliwienia wykwalifikowanym pracownikom w starszym wieku przekazywania wiedzy i umiejętności nowo przybyłym do europejskich hut stali;

28.  podkreśla, że normy UE w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i partycypacji pracowników powinny być realizowane przez europejskie przedsiębiorstwa również w państwach trzecich;

29.  podkreśla, że uczestnictwo pracowników w działaniach innowacyjnych i restrukturyzacyjnych jest niezbędne jako siła napędowa powodzenia gospodarczego, i w związku z tym wzywa Komisję do utworzenia platformy obejmującej partnerów społecznych, aby doradzać w sprawie europejskiego planu działania dla przemysłu stalowego, wdrażać go i monitorować jego realizację;

30.  apeluje do partnerów społecznych w hutach stali, które znajdują się w krytycznej sytuacji ekonomicznej, aby rozważyli możliwości zbiorowego ograniczenia czasu pracy w odpowiedzi na sytuację kryzysową i w celu uniknięcia zwolnień i utraty miejsc pracy;

31.  wzywa Komisję do lepszego wykorzystania odpowiednich funduszy UE, takich jak Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) i Europejski Fundusz Społeczny (EFS), oraz instrumentów politycznych, aby łagodzić koszty społeczne dostosowania i dopilnować, aby istotne umiejętności zostały zachowane i były rozwijane dla zapewnienia w przyszłości konkurencyjności tego sektora;

32.  proponuje ponowne inwestowanie całości dochodów przedsiębiorstwa ze sprzedaży przydziału bezpłatnych uprawnień w gospodarkę niskoemisyjną (sprzęt, technologie, badania i rozwój, szkolenia pracowników);

33.  jest zdania, że należy przewidywać przyszłe poważne zmiany w sektorze stalowym oraz w innych sektorach przemysłowych; w związku z tym uważa, że państwa członkowskie powinny w większym stopniu dostosować politykę kształcenia i szkolenia do potrzeb rynku pracy, aby być w stanie poradzić sobie z podobnymi sytuacjami oraz promować atrakcyjność dziedzin technicznych i naukowych, aby mieć pewność, że w sektorze stali będą wyspecjalizowani profesjonaliści napędzający innowacje;

34.  podkreśla, że aby poradzić sobie z przejściem na bardziej zrównoważone procesy produkcyjne i wyroby potrzebny jest udział osób wykwalifikowanych i posiadających znaczne umiejętności oraz apeluje o opracowanie europejskiej strategii szkolenia i kształcenia; z zadowoleniem przyjmuje projekt dotyczący ekologicznego technicznego kształcenia i szkolenia zawodowego dla sektora stalowego, polegający na wspólnym przeanalizowaniu przez przedsiębiorstwa sektora stalowego, instytuty badawcze i partnerów społecznych zapotrzebowania na umiejętności w zakresie zrównoważenia środowiskowego; wzywa Komisję do dalszego wspierania wdrażania ustaleń wynikających z tego projektu;

Badania i rozwój / technologia

35.  dostrzega potrzebę opracowania i rozpowszechnienia w całej UE najlepszych dostępnych technik (BAT), wspierając, gdzie to możliwe, zastępowanie minerałów złomem żelaznym, a także wykorzystując w większym stopniu elektryczne piece łukowe i zastępując węgiel koksowy gazem;

36.  apeluje o ukierunkowanie inwestycji na technologie, który maksymalnie wykorzystują nakłady energii, na przykład dzięki optymalizacji wykorzystania gazów pochodzących z procesów technologicznych i ciepła odpadowego, które można zużyć do produkcji pary wodnej i energii elektrycznej;

37.  wzywa państwa członkowskie do zapewnienia należytej ochrony socjalnej, odpowiednich warunków pracy i godziwych płac, poprzez zapisanie tego w prawie albo układach zbiorowych, oraz skutecznej ochrony przed niesprawiedliwym zwolnieniem z pracy;

38.  podkreśla konieczność inwestowania w badania i innowacje jako podstawowe czynniki ożywienia i modernizacji gospodarki europejskiej ogólnie, a w szczególności przemysłu stalowego, który oparty jest na długim cyklu życia i wielkim potencjale recyklingu; wskazuje w związku z tym na istniejące i nowe technologie redukcji rudy żelaza oparte na wodorze, które mają potencjał ograniczenia lub wyeliminowania dużych ilości emisji dwutlenku węgla; wzywa do wprowadzenia i propagowania znaku towarowego dla uczciwych wyrobów stalowych „Made in Europe”;

39.  jest przekonany, że wspólne działania w zakresie badań naukowych i rozwoju będą promować niskoemisyjną produkcję stali o niskim wpływie na środowisko, sprzyjając w ten sposób bardziej zrównoważonemu i konkurencyjnemu przemysłowi;

40.  w związku z tym podkreśla olbrzymie znaczenie programów „Horyzont 2020” i „Zrównoważony przemysł przetwórczy dzięki efektywnemu gospodarowaniu zasobami i efektywności energetycznej” (SPIRE), a także potrzebę finansowania z Europejskiego Banku Inwestycyjnego i przyszłego programu NER400 najbardziej ryzykownych innowacji i programów badań;

41.  wzywa Komisję do prowadzenia ambitnej polityki w zakresie innowacji, która umożliwia opracowanie energooszczędnych i innowacyjnych wyrobów i procesów o wysokiej jakości, pozwalających UE utrzymać jej pozycję w obliczu coraz silniejszej konkurencji światowej; podkreśla, że innowacje w nowych produktach, takich jak masowe wyroby stalowe, w tym arkusze stalowe o wysokiej wytrzymałości i odporności do produkcji samochodów, a także stale wysokostopowe o różnych właściwościach fizycznych i chemicznych, oraz w nowych procesach produkcyjnych, w szczególności w metalurgii wodorowej i metalurgii przetopowej, są kluczem do zwiększenia konkurencyjności europejskiego przemysłu stalowego w stosunku do dostawców z państw trzecich oraz że ten obszar powinien uzyskać szczególne wsparcie;

42.  przypomina, że innowacje należy promować nie tylko w drodze wspierania badań naukowych i rozwoju oraz transferu wiedzy, ale także poprzez wprowadzanie na rynek i klastry innowacyjne dzięki wspieraniu partnerstw publiczno-prywatnych w sektorach o znaczeniu strategicznym, takich jak przemysł stalowy, w celu uruchomienia większej ilości kapitału prywatnego;

43.  popiera finansowanie projektów pilotażowych w przemyśle zmierzających do zmniejszenia emisji CO2, aby sprostać pilnej konieczności przejścia na zrównoważoną gospodarkę o obniżonej emisyjności, charakteryzującą się efektywnością energetyczną, której podstawę będą stanowić odnawialne źródła energii i inteligentna infrastruktura; popiera także przekształcenie technologii produkcji stali z ultra niską emisją CO2 (tzw. ULCOS) w energooszczędne, przyjazne dla środowiska narzędzie polityki przemysłowej;

44.  uważa, że sposoby redukcji emisji, w szczególności dla gałęzi przemysłu stalowego, zależeć będą w dużej mierze od nowych technologii i w związku z tym podkreśla ważną rolę, jaką finansowane przez UE programy badań naukowych i innowacji mogą odegrać w ożywianiu gospodarki europejskiej poprzez program „Horyzont 2020”, jak również ich rolę w zapewnieniu konkurencyjności europejskiego sektora stalowego i wysokiej jakości jego produkcji; przypomina, że badania naukowe i innowacje są ważnymi siłami napędowymi wzrostu gospodarczego i konkurencyjnego przemysłu;

45.  wzywa Komisję do bezzwłocznej realizacji inicjatywy SustSteel, tak jak zaproponowano w planie działania dla przemysłu stalowego w pełni popieranym przez Parlament, Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów;

o
o   o

46.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0069. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0060. (3) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0005. (4) Dokument roboczy służb Komisji zatytułowany „Stan wdrażania określonego w komunikacie Komisji planu działania na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu stalowego w Europie z dnia 11 czerwca 2013 r. (COM(2013)0407)” (SWD(2014)0215),

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie sytuacji w regionie Morza Śródziemnego oraz potrzeby opracowania całościowego podejścia UE do migracji (2014/2907(RSP))

P8_TA(2014)0105 B8-0362/2014

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Europejską konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,

–  uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–  uwzględniając konwencję genewską z 1951 r. oraz dodatkowe protokoły do niej,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 października 2013 r. w sprawie działań UE i państw członkowskich w celu stawienia czoła napływowi uchodźców w wyniku konfliktu w Syrii(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 października 2013 r. w sprawie przepływów migracyjnych w regionie Morza Śródziemnego, ze zwróceniem szczególnej uwagi na tragiczne wydarzenia u wybrzeży Lampedusy(2),

–  uwzględniając przemówienie wygłoszone przez przewodniczącego Parlamentu Europejskiego podczas jego wizyty na Lampedusie w dniach 2 i 3 października 2014 r., upamiętniającej rocznicę tragedii z dnia 3 października 2013 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z wizyty jej delegacji na Lampedusie w listopadzie 2011 r., w Jordanii w lutym 2013 r., w celu dokonania oceny sytuacji uchodźców z Syrii, oraz w Bułgarii w styczniu 2014 r., w celu oceny sytuacji osób ubiegających się o azyl i uchodźców, szczególnie z Syrii,

–  uwzględniając debaty na sesji plenarnej, które odbyły się dnia 9 października 2013 r. i były poświęcone polityce migracyjnej UE w basenie Morza Śródziemnego, ze zwróceniem szczególnej uwagi na tragiczne wydarzenia u wybrzeży Lampedusy,

–  uwzględniając debaty, które odbyły się od początku obecnej kadencji: w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniu 22 lipca 2014 r. na temat wdrażania komunikatu w sprawie prac grupy zadaniowej ds. Morza Śródziemnego; w dniu 4 września 2014 r. w sprawie działań koordynowanych przez FRONTEX w regionie Morza Śródziemnego i w sprawie grupy zadaniowej ds. Morza Śródziemnego; w dniu 24 września 2014 r. w sprawie 5. sprawozdania rocznego Komisji na temat imigracji i azylu (2013 r.)(3) oraz w sprawie sprawozdania rocznego Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) na temat sytuacji w dziedzinie azylu w Unii Europejskiej (2013 r.),

–  uwzględniając komunikat Komisji w sprawie prac grupy zadaniowej ds. Morza Śródziemnego z dnia 4 grudnia 2013 r.(4),

–  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 20 grudnia 2013 r.,

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 22 maja 2014 r. na temat wdrażania komunikatu w sprawie prac grupy zadaniowej ds. Morza Śródziemnego(5),

–  uwzględniając konkluzje przyjęte przez Radę Europejską na posiedzeniu w dniach 26–27 czerwca 2014 r., w których określiła ona strategiczne wytyczne planowania ustawodawczego i operacyjnego na najbliższe lata w ramach przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości(6),

–  uwzględniając polityczne wytyczne dla przyszłej Komisji Europejskiej, przedstawione przez przewodniczącego J.-C. Junckera na sesji plenarnej Parlamentu w dniu 15 lipca 2014 r.,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 11 września 2014 r. dotyczącą europejskiej polityki migracyjnej(7),

–  uwzględniając zobowiązania podjęte przez komisarza ds. migracji, spraw wewnętrznych i obywatelstwa X. Avramopoulosa podczas wysłuchania przed Komisją Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniu 30 września 2014 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady na temat podejmowania działań mających na celu lepsze zarządzanie przepływami migracyjnymi, przyjęte w dniu 10 października 2014 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z kwietnia 2012 r. zatytułowane „Śmierć na Morzu Śródziemnym”,

–  uwzględniając roczne sprawozdania specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka w odniesieniu do migrantów, w szczególności sprawozdanie opublikowane w kwietniu 2013 r. odnoszące się do zarządzania granicami zewnętrznymi UE i jego wpływu na prawa człowieka migrantów, a także sprawozdanie opublikowane w kwietniu 2014 r. w sprawie wyzysku migrantów w pracy,

–  uwzględniając wystąpienie Jego Świątobliwości papieża Franciszka podczas wizyty w Parlamencie w dniu 25 listopada 2014 r.,

–  uwzględniając pytania wymagające odpowiedzi ustnej skierowane do Rady i Komisji w sprawie sytuacji w basenie Morza Śródziemnego i konieczności całościowego podejścia UE do kwestii migracji (O-000078/2014 – B8-0037/2014 i O-000079/2014 – B8-0038/2014),

–  uwzględniając debatę w sprawie sytuacji w basenie Morza Śródziemnego i konieczności całościowego podejścia UE do kwestii migracji, która odbyła się w Parlamencie w dniu 25 listopada 2014 r.,

–  uwzględniając projekt rezolucji Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych,

–  uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że według szacunków Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji(8) od 2014 r. w trakcie pierwszych 9 miesięcy 2014 roku na Morzu Śródziemnym zginęły co najmniej 3 072 osoby, co oznacza, że należy po raz kolejny dołożyć wszelkich starań, by ratować ludzi w sytuacji zagrożenia życia, a państwa członkowskie powinny wywiązywać się z międzynarodowych zobowiązań dotyczących ratownictwa na morzu;

B.  mając na uwadze, że według doniesień około 500 migrantów zostało zamordowanych po tym, jak łódź przewożąca ich z Egiptu do UE została staranowana i celowo zatopiona przez handlarzy ludźmi; mając na uwadze, że przemytnicy i handlarze ludźmi wykorzystują nielegalną migrację, oraz mając na uwadze, że sieci przestępcze stanowią poważne zagrożenie dla życia migrantów i wyzwanie dla UE;

C.  mając na uwadze prowadzoną przez Włochy operację o nazwie „Mare Nostrum”, obejmującą patrolowanie, ratownictwo i nadzór w celu usprawnienia humanitarnych działań ratunkowych na Morzu Śródziemnym, w ramach której w ciągu 364 dni uratowano 150 810 migrantów(9); mając na uwadze, że rząd włoski ogłosił zamiar stopniowej likwidacji operacji „Mare Nostrum”;

D.  mając na uwadze, że wspólna operacja „Triton”, koordynowana przez FRONTEX, stała się w pełni operacyjna w dniu 1 listopada 2014 r. i nie jest jasne, jaki wkład wniosą do niej państwa członkowskie w przyszłości;

1.  uznaje, że istotne jest opracowanie całościowego podejścia do migracji;

2.  ponownie podkreśla, że UE musi nasilić działania w zakresie sprawiedliwego podziału odpowiedzialności i solidarności wobec państw członkowskich, do których przedostaje się największa liczba uchodźców i osób ubiegających się o azyl, na zasadzie pełnej lub proporcjonalnej pomocy (zgodnie z art. 80 TFUE); przypomina o zobowiązaniach wynikających z art. 78 i 79 TFUE;

3.  wyraża ubolewanie z powodu śmiertelnych wypadków na Morzu Śródziemnym; nalega, by Unia Europejska i państwa członkowskie uczyniły wszystko, co w ich mocy, aby zapobiegać dalszym śmiertelnym wypadkom na morzu; jest świadomy, że konieczne jest zapewnienie skutecznej realizacji zobowiązań w zakresie poszukiwań i ratownictwa, a zatem również zapewnienia ich odpowiedniego finansowania w perspektywie średnio- i długoterminowej;

4.  uważa, że konieczne jest zastanowienie się nad wzmocnieniem polityki granicznej i bezpieczeństwa oraz nad sposobami poprawy przyszłej roli agencji FRONTEX i EASO; wzywa państwa członkowskie, aby nadal okazywały solidarność i zaangażowanie poprzez przeznaczanie wystarczających wkładów finansowych do budżetów i na rzecz operacji obu tych agencji;

5.  przypomina, że państwa członkowskie powinny określić surowe sankcje karne przeciwdziałające handlowi ludźmi i ich przemytowi, zarówno do UE, jak i w jej granicach, nałożyć sankcje również na osoby lub grupy wykorzystujące migrantów znajdujących się w trudnej sytuacji w UE, a także organizować szeroko zakrojone kampanie informacyjne upowszechniające wiedzę na temat rodzajów ryzyka grożących osobom, które powierzają swoje życie przemytnikom, oraz osobom będącym ofiarami handlu ludźmi;

6.  uważa, że należy rozważyć dalsze możliwości odnoszące się do legalnej migracji;

7.  zwraca uwagę na potrzebę zbadania przyszłych inicjatyw wykorzystujących dobre przykłady przesiedleń, w tym dobrowolnego programu przesiedleń ustanowionego w art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Fundusz Azylu, Migracji i Integracji; przypomina, że fundusze UE oferują wsparcie tym państwom członkowskim, które są gotowe do wdrożenia programów przesiedleń;

8.  podkreśla potrzebę zbadania ogólnej strategii w dziedzinie współpracy z państwami trzecimi, w tym z Afryki Subsaharyjskiej, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, w odniesieniu do pomocy humanitarnej, finansowej i politycznej, w tym w zakresie egzekwowania prawa (w stosownych przypadkach); domaga się ponadto wyjaśnienia roli regionalnej polityki ochrony, przesiedlenia i powrotu, co obejmuje też umowy w sprawie zarządzania migracją zawarte z krajami pochodzenia i krajami tranzytowymi, w celu zajęcia się pierwotnymi przyczynami migracji; podkreśla również konieczność przestrzegania przez państwa trzecie przepisów prawa międzynarodowego, jeżeli chodzi o ratowanie życia na morzu, a także zapewnienia ochrony uchodźców i poszanowania praw podstawowych;

9.  powinien rozważyć możliwość usprawnienia procedury rozpatrywania wniosków, we współpracy z państwami trzecimi będącymi państwami tranzytu i pochodzenia, oraz możliwości powrotu osób, które nie spełniają warunków azylowych i ochrony w UE, dzięki czemu zapewni się najlepsze wykorzystanie zasobów na rzecz tych osób, które faktycznie wymagają ochrony; podkreśla, że konieczne jest wspieranie polityki dobrowolnego powrotu, przy równoczesnym zagwarantowaniu ochrony praw wszystkich migrantów oraz zapewnieniu bezpiecznego i legalnego dostępu do systemu azylowego UE;

10.  jest zdania, że należy przeprowadzić szczegółową analizę wykorzystania w tym kontekście funduszy przeznaczonych na sprawy wewnętrzne, w tym funduszy nadzwyczajnych, w szczególności odnośnie do działań w dziedzinie migracji i azylu, kontroli granic, walki z przemytem i nielegalnym handlem oraz powrotu, a także analizę wykorzystania funduszy związanych z polityką zagraniczną i polityką rozwojową UE;

11.  wyraża zaniepokojenie sposobem zapewnienia skutecznego wdrożenia wspólnego europejskiego systemu azylowego – co w przypadkach, w których okaże się to konieczne, obejmuje też uruchomienie mechanizmu wczesnego ostrzegania, gotowości i zarządzania kryzysowego (art. 33 rozporządzenia (UE) nr 604/2013) lub stosowanie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w przypadkach, w których prawodawstwo UE nie jest właściwie wdrażane – oraz tym, w jaki sposób należy zagwarantować skuteczne wspólne normy w zakresie warunków przyjmowania, procedur i kwalifikacji w całej UE, aby chronić osoby najbardziej podatne na zagrożenia i wspierać integrację społeczną uchodźców;

12.  zobowiązuje właściwą komisję parlamentarną PE do oceny różnych odnośnych strategii politycznych, z uwzględnieniem dodatkowych zasobów, takich jak zasoby służące organizowaniu wysłuchań i delegacji ad hoc, w celu opracowania zestawu zaleceń oraz zdania sprawozdania na posiedzeniu plenarnym w formie strategicznego sprawozdania z własnej inicjatywy przed końcem roku 2015;

13.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0414. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0448. (3) COM(2014)0288. (4) COM(2013)0869. (5) SWD (2014) 0173, części 1 i 2. (6) Dok.EUCO 79/14. (7) REX/414. (8) Fatal Journeys: Tracking Lives Lost during Migration, Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM), 2014. (9) http://www.marina.difesa.it/EN/operations/Pagine/MareNostrum.aspx