Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 maja 2015 r. w sprawie dramatycznej sytuacji uchodźców należących do mniejszości etnicznej Rohingya, w tym kwestia masowych grobów w Tajlandii (2015/2711(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Birmy/ Mjanmy i mniejszości etnicznej Rohingya, w szczególności rezolucje z dnia 20 kwietnia 2012 r.(1), z dnia 13 września 2012 r.(2), z dnia 22 listopada 2012 r.(3) i z dnia 13 czerwca 2013 r.(4), a także rezolucję z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie dostępu Mjanmy/ Birmy do ogólnych preferencji taryfowych(5),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lutego 2009 r. w sprawie sytuacji uchodźców birmańskich w Tajlandii(6),
– uwzględniając oświadczenie agencji ONZ ds. uchodźców (UNHCR) z dnia 6 maja 2015 r. w sprawie masowych grobów członków społeczności Rohingya w Tajlandii,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z dnia 10 grudnia 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych ONZ z 1966 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców z 1951 r. oraz protokół do tej konwencji z 1967 r.,
– uwzględniając deklarację Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej w sprawie praw człowieka, a w szczególności jej ust. 13, 15, 16 i 18,
– uwzględniając apel UNHCR z dnia 15 maja 2015 r. skierowany do władz regionalnych i dotyczący prowadzenia akcji poszukiwawczych i ratunkowych, w którym ostrzeżono przed „potencjalną katastrofą humanitarną,”
A. mając na uwadze, że wskutek eskalującego kryzysu regionalnego ocenia się, iż tysiące uchodźców należących do mniejszości etnicznej Rohingya i innych uchodźców w dalszym ciągu znajduje się na łodziach na Morzu Andamańskim i w Cieśninie Malakka, niektórzy z nich opuszczeni przez przemytników z niewielkimi zapasami żywności lub wody, i są oni spychani w głąb morza, jeżeli ich statki wpłyną na wody terytorialne;
B. mając na uwadze, że w dniach 1 i 4 maja 2015 r. żandarmeria wojskowa odkryła ciała co najmniej 30 muzułmanów pochodzących z mniejszości etnicznej Rohingya w obozie, w którym – jak się przypuszcza – prowadzi się handel ludźmi, zlokalizowanym w dystrykcie Sadao w prowincji Songkhla w pobliżu tajlandzko-malezyjskiej granicy; mając na uwadze, że kilka dni później w innym obozie stwierdzono istnienie co najmniej 5 kolejnych grobów;
C. mając na uwadze, że społeczność Rohingya wciąż cierpi z powodu prześladowań i dyskryminacji oraz jest nadal arbitralnie pozbawiona obywatelstwa Birmy/ Mjanmy, co oznacza, że członkowie tej społeczności są bezpaństwowcami; mając na uwadze, że w dniu 1 kwietnia 2015 r. rząd Birmy unieważnił ich tymczasowe dowody tożsamości, odbierając im prawo głosu w wyborach; mając na uwadze, że bezkarność jest nadal powszechna w przypadku przestępstw oraz zbrodni popełnianych przeciwko tej mniejszości etnicznej;
D. mając na uwadze, że społeczność Rohingya licznie opuszcza Birmę/ Mjanmę, od kiedy skierowane przeciw niej akty przemocy z 2012 r. zrównały z ziemią całe miejscowości i pochłonęły setki istnień ludzkich; mając na uwadze, że wiele z tych osób, którym udało się uciec, trafiło w ręce gangów parających się handlem ludźmi, działających w Zatoce Bengalskiej;
E. mając na uwadze, że według sprawozdania okresowego UNHCR z dnia 8 maja 2015 r. w okresie od stycznia do marca tego roku około 25 000 członków społeczności Rohingya i obywateli Bangladeszu trafiło na pokład łodzi przemytników; mając na uwadze, że jest to prawie dwukrotny wzrost w porównaniu do liczby osób przemyconych w tym samym okresie w 2014 r.;
F. mając na uwadze, że kilka tysięcy członków mniejszości etnicznej Rohingya uciekło drogą morską, aby uniknąć prześladowań, oraz że setki z nich zginęło na zatopionych łodziach lub w wyniku zepchnięcia do morza;
G. mając na uwadze, że od chwili rozpoczęcia represji handlarze ludźmi zainteresowali się transportem drogą morską; mając na uwadze, że odnotowuje się coraz więcej przypadków migrantów porzuconych na morzu przez handlarzy;
H. mając na uwadze, że tysiące członków społeczności Rohingya i innych migrantów jest nadal przemycanych przez Tajlandię i inne kraje regionu przez handlarzy ludźmi – którzy w niektórych przypadkach korumpują lokalne władze tajlandzkie – i przetrzymywanych w nieludzkich warunkach w obozach w dżungli na południu Tajlandii, gdzie padają oni ofiarą tortur, głodzenia i śmiertelnych pobić przez swoich porywaczy w celu wymuszenia okupu od rodziny i krewnych, lub też są sprzedawani jako niewolnicy;
I. mając na uwadze, że UNHCR wezwała do wspólnej reakcji w obliczu odkrycia masowych grobów społeczności Rohingya w Tajlandii, apelując do państw regionu o zacieśnienie współpracy w celu zwalczania handlu ludźmi oraz przeciwdziałania ich przemytowi, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony ofiarom;
J. mając na uwadze, że kwestia społeczności Rohingya nie została omówiona podczas niedawnego 26. szczytu ASEAN, który odbył się w dniach 26–28 kwietnia 2015 r. w Malezji;
K. mając na uwadze, że od 2010 do 2015 r. Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności (ECHO) przekazała około 57,3 mln EUR w ramach pomocy humanitarnej dla osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji w stanie Rakhine; mając na uwadze, że w 2015 r. ECHO finansuje projekty w całym stanie Rakhine w celu zaspokojenia najpilniejszych potrzeb mniejszości Rohingya w północnej części stanu, co obejmuje żywność i żywienie, podstawową opiekę zdrowotną i dostarczanie innych podstawowych artykułów gospodarstwa domowego, a także wspieranie osób przesiedlonych od 2012 r.;
L. mając na uwadze, że od 2013 r. ECHO przeznaczyła 325 000 EUR na rzecz Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM), aby zapewnić żywność, artykuły pierwszej potrzeby, opiekę zdrowotną i ochronę około 3000 mężczyzn, kobiet i dzieci należących do mniejszości Rohingya, a zatrzymanych w Tajlandii;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie sytuacją uchodźców należących do mniejszości etnicznej Rohingya i kryzysem humanitarnym odbywającym się obecnie na pełnym morzu i na wodach terytorialnych między Mjanmą, Bangladeszem, Tajlandią i Indonezją oraz jest zbulwersowany wynikami ustaleń z niedawnych ekshumacji dziesiątek ciał z masowych grobów znalezionych w pobliżu obozów handlu ludźmi na południu Tajlandii; składa kondolencje rodzinom ofiar;
2. wzywa władze Tajlandii do przeprowadzenia natychmiastowego, pełnego i wiarygodnego dochodzenia w sprawie masowych grobów muzułmanów należących do społeczności Rohingya, w razie potrzeby z pomocą ONZ, aby zapewnić postawienie osób odpowiedzialnych za to okrucieństwo przed wymiarem sprawiedliwości;
3. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że rząd Tajlandii uznał istnienie problemu handlu ludźmi w Tajlandii oraz w sąsiadującym regionie, a także problemu udziału niektórych skorumpowanych organów władzy w przemycie ludzi; wzywa rząd Tajlandii i jego urzędników do położenia kresu wszelkiemu współdziałaniu z grupami przestępczymi przemycającymi członków mniejszości Rohingya i innych migrantów w Tajlandii;
4. wzywa wszystkie państwa regionu do wzmocnienia współpracy w zakresie przeciwdziałania przemytowi ludzi i handlu ludźmi, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony ofiar; podkreśla ważną rolę, jaką może odegrać w tym względzie ASEAN; zachęca rządy państw regionu do udziału w zbliżającym się posiedzeniu regionalnym w sprawie sytuacji migrantów, które odbędzie się dnia 29 maja 2015 r. w Bangkoku w Tajlandii; z zadowoleniem przyjmuje opracowanie przez ASEAN konwencji o zwalczaniu handlu ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi (ACTIP), która powinna zostać zatwierdzona przez przywódców ASEAN w trakcie roku 2015;
5. apeluje do wszystkich państw w regionie, by podpisały i ratyfikowały Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców oraz zapewniły przynajmniej tymczasową ochronę osób ubiegających się o azyl należącym do mniejszości Rohingya, a zarazem wspierały rząd Birmy w poszukiwaniu długoterminowych, sprawiedliwych rozwiązań eliminujących głębokie przyczyny konfliktu;
6. wzywa rząd Birmy/ Mjanmy do zmiany polityki i podjęcia wszelkich koniecznych kroków, aby doprowadzić do zaprzestania prześladowania i dyskryminacji mniejszości Rohingya; ponawia swoje wcześniejsze apele o zmianę lub uchylenie Ustawy o obywatelstwie z 1982 r., aby zagwarantować społeczności Rohingya równy dostęp do birmańskiego obywatelstwa;
7. z zadowoleniem przyjmuje wydane dnia 18 maja 2015 r. i długo oczekiwane oświadczenie rzecznika partii opozycyjnej Aung San Suu Kyi – Narodowej Ligi na rzecz Demokracji (NLD) – zgodnie z którym rząd Republiki Birmy/ Mjanmy powinien przyznać obywatelstwo mniejszości Rohingya;
8. wzywa przywódców Indonezji, Malezji i Tajlandii do uczynienia priorytetu z ratowania życia migrantów i uchodźców, którzy utknęli na statkach w Zatoce Bengalskiej i na Morzu Andamańskim, oraz z zadowoleniem przyjmuje deklarację Malezji i Indonezji z dnia 20 maja 2015 r., w której państwa te zapewniły, że udzielą tymczasowego schronienia migrantom znalezionym na morzu,
9. z zadowoleniem przyjmuje pomoc Unii Europejskiej i organizacji międzynarodowych, takich jak UNHCR, udzielaną na rzecz mniejszości Rohingya w Mjanmie/ Birmie i Tajlandii, a także unijną pomoc humanitarną dla wewnętrznych przesiedleńców w stanie Arakan/ Rakhine, dla nieposiadających dokumentów członków mniejszości Rohingya, dla szczególnie narażonych społeczności przyjmujących w Bangladeszu, jak i dla migrantów z mniejszości Rohingya oraz bangladeskich migrantów przetrzymywanych obecnie w imigracyjnych obozach detencyjnych (mężczyźni) i ośrodkach opieki społecznej (kobiety i dzieci) w Tajlandii;
10. wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do zajęcia się tą sprawą na jak najwyższym szczeblu politycznym w jej stosunkach z Tajlandią i Birmą/ Mjanmą oraz innymi państwami należącymi do ASEAN;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Birmy/ Mjanmy, rządowi i parlamentowi Tajlandii, sekretarzowi generalnemu Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), Międzyrządowej Komisji ASEAN ds. Praw Człowieka, Specjalnemu Przedstawicielowi ONZ ds. Praw Człowieka w Mjanmie, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw człowieka, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz rządom i parlamentom innych państw w regionie.