Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie Arabii Saudyjskiej: sprawa Raifa Badawiego(1), a także z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie Arabii Saudyjskiej – jej stosunków z UE oraz jej roli na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej(2),

–  uwzględniając wytyczne UE w sprawie kary śmierci przyjęte w czerwcu 1998 r., a ostatnio zmienione i uaktualnione w kwietniu 2013 r.,

–  uwzględniając rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ, a w szczególności rezolucję z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie moratorium na stosowanie kary śmierci (A/RES/69/186),

–  uwzględniając oświadczenia ekspertów ONZ ds. praw człowieka z dnia 22 września 2015 r. w sprawie Alego Mohammeda al-Nimra,

–  uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania,

–  uwzględniając art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, który stanowi, że każdy ma prawo do wolności wypowiedzi, oraz art. 4, który zakazuje tortur,

–  uwzględniając wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka, przyjęte w czerwcu 2004 r. i zmienione w grudniu 2008 r.,

–  uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka, której Arabia Saudyjska jest stroną,

–  uwzględniając art. 18 Powszechnej deklaracji praw człowieka z 1948 r. oraz art. 19 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,

–  uwzględniając Arabską kartę praw człowieka, której Arabia Saudyjska jest stroną, a w szczególności jej art. 32 ust. 1, który gwarantuje prawo do informacji oraz wolność opinii i wypowiedzi, oraz art. 8, który zakazuje tortur fizycznych lub psychicznych oraz okrutnego, poniżającego, upokarzającego lub nieludzkiego traktowania,

–  uwzględniając niedawną sprawę skazania na ścięcie innego małoletniego, Dawouda al-Marhoona, który w wieku 17 lat – po aresztowaniu podczas protestów w Prowincji Wschodniej Arabii Saudyjskiej w maju 2012 r. – był według doniesień torturowany i został zmuszony do podpisania oświadczenia o przyznaniu się do winy, co władze wykorzystały do skazania go,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że 21-letni Ali Mohammed al-Nimr, będący bratankiem znanego dysydenta, został skazany przez Sąd Najwyższy Arabii Saudyjskiej w maju 2015 r. na karę śmierci, prawdopodobnie poprzez ścięcie, po którym ma nastąpić ukrzyżowanie ciała, w związku z zarzutami karnymi obejmującymi podburzanie do buntu, udział w zamieszkach, rozbój i przynależność do komórki terrorystycznej oraz że Ali al-Nimr nie miał ukończonych 18 lat – był zatem jeszcze małoletni – gdy zatrzymano go podczas demonstracji na rzecz demokracji i praw człowieka w Arabii Saudyjskiej; mając na uwadze, że został on skazany na śmierć w związku z protestami w zamieszkałej w większości przez szyitów Prowincji Wschodniej Arabii Saudyjskiej; mając na uwadze, że według informacji z wiarygodnych źródeł Ali al-Nimr był torturowany i został zmuszony do podpisania oświadczenia o przyznaniu się do winy; mając na uwadze, że nie udzielono mu żadnych gwarancji bezpiecznego i rzetelnego procesu sądowego zgodnie z prawem międzynarodowym;

B.  mając na uwadze, że skazanie na karę śmieci osoby, która była dzieckiem w momencie popełnienia przestępstwa i która według doniesień została poddana torturom, jest niezgodne z zobowiązaniami międzynarodowymi Arabii Saudyjskiej;

C.  mając na uwadze, że zakaz tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania jest zapisany we wszystkich międzynarodowych i regionalnych aktach prawnych dotyczących praw człowieka i stanowi zasadę międzynarodowego prawa zwyczajowego, jest zatem wiążący dla wszystkich państw, niezależnie od tego, czy ratyfikowały one umowy międzynarodowe;

D.  mając na uwadze, że wzrost liczby wyroków śmierci w Arabii Saudyjskiej jest ściśle powiązany z orzeczeniami Specjalnego Sądu Karnego Arabii Saudyjskiej w procesach wszczynanych w reakcji na przestępstwa związane z terroryzmem; mając na uwadze, że według organizacji działających na rzecz praw człowieka w okresie od sierpnia 2014 r. do czerwca 2015 r. w Arabii Saudyjskiej wykonano co najmniej 175 egzekucji;

E.  mając na uwadze, że ta sprawa jest jedną z wielu, w których wobec saudyjskich działaczy orzeczono surowe kary oraz nękano ich i prześladowano za wyrażanie poglądów, przy czym niektórzy z nich zostali skazani w postępowaniach naruszających międzynarodowe standardy rzetelnego procesu sądowego, co w lipcu 2014 r. potwierdził były wysoki komisarz ONZ ds. praw człowieka;

F.  mając na uwadze, że art. 19 Powszechnej deklaracji praw człowieka stanowi, że każdy ma prawo do wolności opinii i wyrażania jej, zarówno w internecie, jak i poza nim; mając na uwadze, że prawo to obejmuje swobodę posiadania niezależnej opinii, poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i poglądów wszelkimi środkami, bez względu na granice;

G.  mając na uwadze, że ambasador Arabii Saudyjskiej przy ONZ w Genewie, J.E. Faisal bin Hassan Trad, został mianowany przewodniczącym panelu niezależnych ekspertów przy Radzie Praw Człowieka ONZ;

H.  mając na uwadze, że rozpoczęcie dialogu między Królestwem Arabii Saudyjskiej a UE na temat praw człowieka mogłoby stać się konstruktywnym krokiem poprawiającym wzajemne zrozumienie i wspierającym reformy w tym kraju, w tym reformę sądownictwa;

I.  mając na uwadze, że Arabia Saudyjska jest wpływowym i ważnym podmiotem politycznym i gospodarczym regionu Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej;

1.  stanowczo potępia skazanie Alego Mohammeda al-Nimra na karę śmierci; jeszcze raz potępia stosowanie kary śmierci oraz zdecydowanie popiera wprowadzenie moratorium na tę karę jako etap na drodze do jej zniesienia;

2.  wzywa Arabię Saudyjską, a w szczególności króla Arabii Saudyjskiej Jego Wysokość Salmana bin Abdulaziza al-Sauda o wstrzymanie egzekucji Alego Mohammeda al-Nimra oraz o jego ułaskawienie lub złagodzenie wyroku; wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych i państwa członkowskie UE, by wykorzystały wszelkie narzędzia dyplomatyczne i dołożyły wszelkich starań w celu natychmiastowego wstrzymania tej egzekucji;

3.  przypomina Królestwu Arabii Saudyjskiej, że jest ono państwem-stroną Konwencji o prawach dziecka, która bezwzględnie zakazuje stosowania kary śmierci za przestępstwa popełnione przez osoby poniżej 18 roku życia;

4.  wzywa władze Arabii Saudyjskiej do rozwiązania Specjalnego Sądu Karnego, ustanowionego w 2008 r. w celu orzekania w sprawach związanych z terroryzmem, lecz coraz częściej zajmującego się skazywaniem pokojowo nastawionych dysydentów pod zarzutami o charakterze wyraźnie politycznym oraz w postępowaniach, które stanowią pogwałcenie podstawowego prawa do rzetelnego procesu sądowego;

5.  wzywa rząd Arabii Saudyjskiej do zapewnienia szybkiego i bezstronnego dochodzenia w sprawie domniemanego stosowania tortur, a także do zapewnienia Alemu Mohammedowi al-Nimrowi wszelkiej opieki medycznej, jaka może mu być potrzebna, oraz regularnego kontaktu z rodziną i prawnikami;

6.  przypomina Arabii Saudyjskiej o jej zobowiązaniach wynikających z członkostwa w Radzie Praw Człowieka ONZ; zauważa, że Arabii Saudyjskiej powierzono niedawno przewodzenie panelowi niezależnych ekspertów przy Radzie Praw Człowieka ONZ; stanowczo apeluje do władz Arabii Saudyjskiej, aby zapewniły spójność stosowanych w tym kraju standardów dotyczących przestrzegania praw człowieka i wolności podstawowych z taką rolą międzynarodową;

7.  wzywa do wprowadzenia wzmocnionego mechanizmu mającego na celu dialog między UE a Arabią Saudyjską na tematy związane z prawami człowieka oraz wymianę wiedzy specjalistycznej w zakresie sądownictwa i kwestii prawnych, aby poprawić ochronę praw jednostki w Królestwie Arabii Saudyjskiej zgodnie z podjętym przez nie procesem reformy sądownictwa; wzywa władze Królestwa Arabii Saudyjskiej do kontynuowania niezbędnych reform dotyczących praw człowieka, szczególnie reform związanych z ograniczeniem stosowania kary śmierci;

8.  zachęca Arabię Saudyjską do podpisania i ratyfikacji Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, który wszedł w życie w 1976 r. i którego art. 6 stanowi, że „każda istota ludzka ma przyrodzone prawo do życia”;

9.  wyraża głębokie zaniepokojenie doniesieniami o wzroście liczby wyroków śmieci w Królestwie Arabii Saudyjskiej w 2014 r. oraz zatrważającym odsetkiem wyroków śmierci orzeczonych przez sądy w 2015 r.;

10.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, Jego Wysokości Królowi Salmanowi bin Abdulazizowi al-Saudowi, rządowi Królestwa Arabii Saudyjskiej, wysokiemu komisarzowi ONZ i Radzie Praw Człowieka ONZ.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0037. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0207.