Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie sytuacji kobiet w Afganistanie i Pakistanie(1) i rezolucję z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie negocjacji dotyczących umowy o współpracy na rzecz partnerstwa i rozwoju między UE i Afganistanem(2),

–  uwzględniając lokalną strategię UE na rzecz obrońców praw człowieka w Afganistanie w 2014 r.,

–  uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2210 (2015) oraz mandat Misji Wsparcia ONZ w Afganistanie (UNAMA),

–  uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Afganistanu z dnia 20 lipca 2015 r.,

–  uwzględniając konferencję w sprawie wdrażania i wspierania krajowego planu działania (rezolucja RB ONZ nr 1325) w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa z dnia 20 września 2015 r.,

–  uwzględniając śródroczne sprawozdanie UNAMA OHCHR za rok 2015 w sprawie ochrony ludności cywilnej w konflikcie zbrojnym w Afganistanie z sierpnia 2015 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Afganistanu z dnia 26 października 2015 r.,

–  uwzględniając oświadczenie misji ONZ z dnia 11 listopada 2015 r. potępiające „bezsensowne zamordowanie” siedmiu cywilnych zakładników w prowincji Zabul,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze rosnące zaniepokojenie spowodowane prześladowaniami na tle etnicznym i wyznaniowym w Afganistanie w związku z przypadkami uprowadzeń i ataków, do jakich dochodzi od miesięcy i które skierowane są przeciw Hazarom, uznawanym za trzecią co do wielkości grupę etniczną i jedyną, w której dominują szyici;

B.  mając na uwadze, że w październiku 2015 r. uprowadzono siedmiu cywilów, których stracono w dniach 6–8 listopada 2015 r. w dystrykcie Arghandab, w czasie kiedy miało tam dojść do starć zbrojnych między dwiema rywalizującymi ze sobą grupami antyrządowymi;

C.  mając na uwadze, że w większości szyicka społeczność Hazarów należy do mniejszości etnicznych uznanych w nowej konstytucji Afganistanu;

D.  mając na uwadze, że w dniu 21 listopada 2015 r. grupa ok. 30 Hazarów podróżująca południową autostradą została zaatakowana przez uzbrojonych napastników; mając na uwadze, że co najmniej pięciu Hazarów podróżujących autobusem do Kabulu zostało uratowanych przez innych podróżnych, którzy pomogli im zataić ich tożsamość, kiedy bojownicy zatrzymali autobus;

E.  mając na uwadze, że zabójstwa w prowincji Zabul wskazują na szczególne zagrożenia dla Hazarów; mając na uwadze, że w kilku sytuacjach, do których doszło w ostatnich dwóch latach, hazarscy pasażerowie autobusów byli oddzielani od pozostałych pasażerów, uprowadzani, a w niektórych przypadkach zabijani;

F.  mając na uwadze, że zabójstwa te ukazują stałe zagrożenie terrorystyczne dla ludności cywilnej ze strony talibów i ich grup rozłamowych, których część miała deklarować lojalność wobec tzw. Państwa Islamskiego;

G.  mając na uwadze, że od 2002 r. Unia Europejska nieprzerwanie wspiera odbudowę i rozwój Afganistanu i z oddaniem działa na rzecz pokojowego, stabilnego i bezpiecznego Afganistanu;

H.  mając na uwadze, że rozpoczęta w 2007 r. misja EUPOL wspomagająca szkolenie afgańskich sił policyjnych sprzyja tworzeniu systemu karnego/sądowniczego zarządzanego przez Afgańczyków; mając na uwadze, że w grudniu 2014 r. Rada postanowiła przedłużyć tę misję do dnia 31 grudnia 2016 r.;

I.  mając na uwadze, że misja Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF) zakończyła się z końcem 2014 r.; mając na uwadze, że w styczniu 2015 r. uruchomiono „misję zdecydowanego wsparcia” w celu dalszego wspierania afgańskich sił bezpieczeństwa i instytucji w postaci szkolenia, doradztwa i pomocy;

J.  mając na uwadze, że zabójstwa cywilów, jak również przetrzymywanie cywilnych zakładników to poważne naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego, którego wszystkie strony konfliktu zbrojnego – w tym wszelkie siły antyrządowe – mają obowiązek przestrzegać;

K.  mając na uwadze, że bezpieczeństwo w Afganistanie pozostaje sprawą bardzo niepokojącą z uwagi na działalność terrorystyczną talibów;

L.  mając na uwadze, że nadal dochodzi do przypadkowych zniszczeń, które skutkują ogromnymi liczbami ofiar wśród niewinnych cywilów, pracowników organizacji humanitarnych czy oddziałów uczestniczących w misjach pokojowych;

M.  mając na uwadze, że niedawny apel przywódcy Al-Kaidy al-Zawahiriego skierowany do bojowników tzw. Państwa Islamskiego o podjęcie walki przeciw koalicji międzynarodowej stanowi kolejne zagrożenie dla sił NATO w Afganistanie i dla bezpieczeństwa kraju;

1.  stanowczo potępia barbarzyńskie zabójstwo i ścięcie siedmiu Hazarów (dwóch kobiet, czterech mężczyzn i dziewczynki) w południowo-wschodniej prowincji Zabul przy granicy z Pakistanem;

2.  potępia ataki talibów, Al-Kaidy, tzw. Państwa Islamskiego i innych grup terrorystycznych na afgańską ludność cywilną, afgańskie narodowe siły obrony i bezpieczeństwa, instytucje demokratyczne i społeczeństwo obywatelskie, które kosztowały życie rekordową liczbę osób; podkreśla, że ochrona społeczności Hazarów, grupy szczególnie narażonej na ataki terrorystyczne ze strony talibów i tzw. Państwa Islamskiego, powinna stać się jednym z priorytetów afgańskiego rządu;

3.  składa kondolencje pogrążonym w żałobie rodzinom, w szczególności rodzinom ofiar okrutnych zabójstw na członkach społeczności Hazarów;

4.  wzywa do wsparcia władz Afganistanu w celu podjęcia szybkich i właściwych działań zapewniających postawienie zabójców niewinnych ofiar cywilnych przed wymiarem sprawiedliwości oraz w celu potwierdzenia, że w kraju panuje praworządność;

5.  wzywa władze Afganistanu, aby dopilnowały, by funkcjonariusze służb bezpieczeństwa uwikłani w przypadki poważnego łamania praw człowieka, w tym funkcjonariusze, którzy dowodzili służbami dopuszczającymi się nadużyć, zostali w sposób rzetelny i bezstronny sprawdzeni i zdyscyplinowani lub skazani, w zależności od zarzucanych im czynów;

6.  uważa, że morderstwa cywilnych zakładników, w tym kobiet i dzieci, muszą być traktowane jak zbrodnie wojenne; podkreśla, że zabójstwa niewinnych cywilów są zakazane przez międzynarodowe prawo humanitarne; podkreśla, że prawa tego muszą przestrzegać wszystkie strony konfliktu, w tym grupy rozłamowe;

7.  wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z poważnym zagrożeniem bezpieczeństwa, stałym wzrostem przemocy, aktami terrorystycznymi prowadzącymi do gwałtownego wzrostu liczby ofiar oraz utrzymującym się zagrożeniem dla ludności zmuszanej do życia w atmosferze narastającego strachu i zastraszania;

8.  uważa, że bezpieczeństwo narodowe jest podstawą dla rozwoju społeczno-gospodarczego, politycznej stabilności i przyszłości Afganistanu;

9.  wzywa rząd Afganistanu do zacieśnienia współpracy z rządem Pakistanu; podkreśla, że ściślejsza współpraca w zakresie bezpieczeństwa i zarządzania przyniosłaby obopólne korzyści i przyczyniła się do promowania pokoju i stabilności w regionie;

10.  wzywa państwa członkowskie i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych do dalszego pełnego zaangażowania i wspierania rządu Afganistanu w walce z rebeliantami;

11.  potwierdza swoje zobowiązanie do dołożenia wszelkich starań, aby zwalczyć terroryzm i ekstremizm w Afganistanie oraz uważa, że takie wysiłki mają zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa w regionie i na świecie oraz budowy pluralistycznego, stabilnego, demokratycznego i bardziej dostatniego państwa;

12.  nadal jest zaangażowany we wspieranie afgańskiego rządu w jego wysiłkach na rzecz przeprowadzania kluczowych reform, poprawy administracji i praworządności, lepszego przestrzegania praw człowieka, w tym praw kobiet, zwalczania korupcji, walki z przemysłem narkotykowym, poprawy stabilności finansów publicznych oraz wspierania wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu; przyjmuje do wiadomości zamiar prezydenta Aszrafa Ghaniego uczynienia z walki z korupcją jednego z priorytetów swoich rządów;

13.  potwierdza swoje wsparcie dla afgańskiego rządu i ludności w tym krytycznym momencie; zwraca uwagę na straty w ludziach poniesione przez afgańskie siły obrony i bezpieczeństwa od zakończenia misji ISAF z końcem 2014 r.; zachęca rząd do kontynuowania starań zmierzających do poprawy operatywności i skuteczności operacyjnej sił obrony i bezpieczeństwa, aby zagwarantować ludności w całym kraju bezpieczeństwo i stabilność;

14.  jest głęboko zaniepokojony pogarszającą się sytuacją praw człowieka i bezpieczeństwa w Afganistanie, a w szczególności wpływem, jaki ta sytuacja może mieć na prawa kobiet, mniejszości etniczne i religijne, obrońców praw człowieka i dziennikarzy;

15.  przypomina o przełomowej ustawie o eliminacji przemocy wobec kobiet z 2009 r. i apeluje do władz, by skierowały większą uwagę i przeznaczyły więcej funduszy na ochronę żyjących w zagrożeniu lub atakowanych obrońców praw człowieka;

16.  wzywa rząd Afganistanu do przyjęcia planu wdrażania krajowego planu działania dla Afganistanu nr 1325, który obejmuje wymóg pełnego włączenia kobiet do wszystkich etapów negocjacji pokojowych;

17.  przypomina o zobowiązaniu się afgańskiego rządu przed wspólnotą międzynarodową do zapewnienia praw i ochrony mniejszości etnicznych, językowych, religijnych i innych;

18.  zdecydowanie potępia niedawne ataki talibów w Kunduzie, których ofiarami padły osoby cywilne i członkowie afgańskich krajowych sił obrony i bezpieczeństwa. popiera niezależne dochodzenie dotyczące ataków na szpital Lekarzy bez Granic w Kunduzie oraz wzywa do respektowania neutralności szpitali i placówek medycznych;

19.  po raz kolejny zwraca uwagę na pilną konieczność, by rząd Afganistanu i wszyscy partnerzy w regionie w sposób bardziej wiarygodny zaangażowali się w dążenia do zakończenia konfliktu i zapewnienie stabilnej sytuacji; powtarza, że proces pokojowy kierowany i prowadzony przez Afgańczyków jest warunkiem wstępnym dla osiągnięcia zrównoważonego i długotrwałego rozwiązania;

20.  z zadowoleniem przyjmuje decyzję dotyczącą zorganizowania w Brukseli w 2016 r. wszechstronnej konferencji ministerialnej w sprawie Afganistanu, co świadczy o zaangażowaniu wspólnoty międzynarodowej w proces stabilizacji i rozwoju tego kraju; spodziewa się, że konferencja pozwoli określić ramy dla rządu Afganistanu i darczyńców do 2020 r., dla których podstawą będą konkretne zobowiązania rządu Afganistanu i wspólnoty międzynarodowej;

21.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Afganistanu.

(1) Dz.U. C 168E z 14.6.2013, s. 119. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0282.