Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając art. 43 TFUE dotyczący funkcjonowania wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki rybołówstwa,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012–2015 (COM(2012)0006),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012–2015(1),

–  uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że unijne prawodawstwo w zakresie dobrostanu zwierząt przyczynia się do ustanowienia równych zasad wewnątrz Unii, a tym samym do dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego;

B.  mając na uwadze, że europejscy obywatele przywiązują dużą wagę do dobrostanu zwierząt i pragną podejmować bardziej świadome decyzje jako konsumenci;

C.  mając na uwadze, że przepisy krajowe dotyczące dobrostanu zwierząt nie mogą być sprzeczne z zasadami jednolitego rynku UE;

D.  mając na uwadze wzajemne związki między dobrostanem zwierząt a zdrowiem zwierząt i zdrowiem publicznym;

E.  mając na uwadze, że unijne i krajowe przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt – z uwagi na swoją złożoność i rozbieżne interpretacje – powodują brak pewności prawa i mogą stawiać producentów w niektórych państwach członkowskich w bardzo niekorzystnym położeniu wobec konkurencji;

F.  mając na uwadze, że poziom dobrostanu zwierząt w Unii jest jednym z najwyższych na świecie;

G.  mając na uwadze, że należy w dalszym ciągu poprawiać dobrostan zwierząt na podstawie aktualnych ustaleń naukowych oraz z należytym uwzględnieniem wydajności i konkurencyjności sektora hodowli zwierząt gospodarskich; mając na uwadze, że definicja dobrych praktyk hodowlanych miałaby korzystny wpływ na spójność norm dobrostanu zwierząt w całej UE;

H.  mając na uwadze, że wysoki poziom dobrostanu zwierząt jest istotny dla zapewnienia zrównoważonego rozwoju, chociaż wymaga inwestycji i ponoszenia dodatkowych kosztów operacyjnych, które nie są proporcjonalnie rozłożone w łańcuchu dostaw żywności;

1.  wzywa Komisję do bezzwłocznego wdrożenia zaległych punktów strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012–2015;

2.  wzywa Komisję do oceny obecnej strategii oraz do sporządzenia nowej i ambitnej strategii w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2016–2020, tak aby wykorzystać elementy poprzedniej strategii oraz zadbać o kontynuację działań pozwalających na zapewnienie wysokich norm dobrostanu zwierząt we wszystkich państwach członkowskich;

3.  wzywa Komisję, by zadbała o uaktualnione, wszechstronne i jasne ramy prawne, które w pełni wdrożą wymogi art. 13 TFUE; powtarza jednak, że w żadnym wypadku nie można obniżać poziomu dobrostanu zwierząt ze względu na uproszczenia administracyjne; podkreśla, że cele te nie wykluczają się wzajemnie;

4.  podkreśla, że art. 13 TFUE ma zastosowanie ogólne i horyzontalne, w związku z czym jego postanowienia są równie ważne, jak postanowienia dotyczące rolnictwa, ochrony środowiska czy konsumentów;

5.  przypomina, że Parlament bierze udział w toczących się negocjacjach i przyjął akty prawne dotyczące kwestii związanych z dobrostanem zwierząt, takich jak zdrowie zwierząt, warunki zootechniczne, produkcja ekologiczna czy kontrole urzędowe;

6.  docenia wysiłki podjęte przez rolników na rzecz poprawy dobrostanu zwierząt w poszczególnych państwach członkowskich;

7.  wzywa Komisję, aby w przypadkach, w których istniejące dowody naukowe jasno wskazują na problemy związane z dobrostanem zwierząt, dostosowywała instrumenty polityki lub wprowadzała nowe w celu rozwiązania tych problemów; zwraca się do Komisji, by uważnie śledziła wdrażanie w państwach członkowskich prawodawstwa UE dotyczącego dobrostanu zwierząt;

8.  wyraża obawę co do skuteczności wdrażania i egzekwowania obecnego prawodawstwa UE w dziedzinie dobrostanu zwierząt, biorąc pod uwagę złożoność i dużą liczbę odnośnych aktów prawnych; podkreśla, że kluczowym celem wszystkich przepisów dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt powinna być poprawa egzekwowania i zgodności z obowiązującym prawodawstwem;

9.  apeluje jednocześnie do Komisji, aby wykazała się większymi ambicjami, jeżeli chodzi o uwzględnianie norm dobrostanu zwierząt i priorytetowe traktowanie kwestii wzajemności w odniesieniu do stosowania tych norm, traktując to jako kwestię o charakterze niehandlowym w swojej polityce handlowej oraz w negocjacjach międzynarodowych umów handlowych, a także aby promowała dobrostan zwierząt w krajach trzecich poprzez wymóg przyjęcia i ścisłego kontrolowania równoważnych norm dobrostanu w przypadku produktów i zwierząt importowanych;

10.  podkreśla znaczenie finansowania wspólnej polityki rolnej na poziomie, który jest odpowiedni i dostosowany do poziomu naszych ambicji, tak aby zapobiec przenoszeniu produkcji i handlu do krajów i na kontynenty o niższych normach dobrostanu zwierząt;

11.  wzywa Komisję do opracowania, wymiany i rozpowszechniania uzasadnionych naukowo najlepszych praktyk, a także do wspierania innowacji i badań w zakresie rozwoju nowych technik i technologii zapewniających dobrostan zwierząt;

12.  przypomina, że w łańcuchu żywności istnieją nierówności, które stawiają producenta pierwotnego w niekorzystnej sytuacji i ograniczają zakres inwestycji w dobrostan zwierząt na poziomie gospodarstw rolnych;

13.  przypomina, że producenci są obarczeni nadmiernymi wymogami administracyjnymi, a biorąc pod uwagę ciągłe dążenie do uproszczenia czynności administracyjnych, przedmiotowa strategia europejska nie powinna dodatkowo zwiększać tych obciążeń; podkreśla potrzebę zapewnienia stabilności i przewidywalności inwestycji w tym sektorze przy jednoczesnym dbaniu o uczciwą konkurencję na szczeblu międzynarodowym;

14.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1) Dz.U. C 349E z 29.11.2013, s. 62.