Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de vrijwaringsmaatregelen bedoeld in de Overeenkomst tussen de Europese Economische Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat (codificatie) (COM(2014)0305 – C8-0009/2014 – 2014/0158(COD))

P8_TA(2015)0189 A8-0145/2015

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2014)0305),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 207, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C8‑0009/2014),

–  gezien artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(1),

–  gezien de artikelen 103 en 59 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A8-0145/2015),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen;

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 19 mei 2015 met het oog op de vaststelling van Verordening (EU) 2015/... van het Europees Parlement en de Raad betreffende de vrijwaringsmaatregelen bedoeld in de Overeenkomst tussen de Europese Economische Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat (codificatie)

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) 2015/1145.)

(1) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over het ontwerp van besluit van de Raad inzake de sluiting, namens de Europese Unie, van het Europees Verdrag betreffende de rechtsbescherming van diensten gebaseerd op of bestaande uit voorwaardelijke toegang (07597/1/2014 – C8-0286/2014 – 2010/0361(NLE))

P8_TA(2015)0190 A8-0071/2015

(Goedkeuring)

Het Europees Parlement,

–  gezien het ontwerp van besluit van de Raad (07597/1/2014),

–  gezien Richtlijn 98/84/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 november 1998 betreffende de rechtsbescherming van diensten gebaseerd op of bestaande uit voorwaardelijke toegang(1),

–  gezien het Europees Verdrag betreffende de rechtsbescherming van diensten gebaseerd op of bestaande uit voorwaardelijke toegang van 24 januari 2001(2),

–  gezien Besluit 2014/243/EU van de Raad van 14 april 2014 inzake de ondertekening, namens de Europese Unie, van het Europees Verdrag betreffende de rechtsbescherming van diensten gebaseerd op of bestaande uit voorwaardelijke toegang(3),

–  gezien het verzoek om goedkeuring dat de Raad heeft ingediend krachtens artikel 207, lid 4, eerste alinea, en artikel 218, lid 6, tweede alinea, onder a), punt v), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (C8-0286/2014),

–  gezien het arrest van het Hof van Justitie van 22 oktober 2013(4),

–  gezien artikel 99, lid 1, eerste en derde alinea, en lid 2, en artikel 108, lid 7, van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling van de Commissie juridische zaken (A8-0071/2015),

1.  hecht zijn goedkeuring aan de sluiting van het Verdrag;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, en de regeringen en parlementen van de lidstaten en de Raad van Europa.

(1) PB L 320 van 28.11.1998, blz. 54. (2) PB L 336 van 20.12.2011, blz. 2. (3) PB L 128 van 30.4.2014, blz. 61. (4) Arrest van het Hof van Justitie van 22 oktober 2013, Commissie/Raad, C-137/12, ECLI:EU:C:2013:675.

Besluit van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over het verzoek om opheffing van de immuniteit van Viktor Uspaskich (2014/2203(IMM))

P8_TA(2015)0191 A8-0149/2015

Het Europees Parlement,

–  gezien het aan het Parlement voorgelegde verzoek om opheffing van de immuniteit van Viktor Uspaskich, dat op 1 oktober 2014 werd ingediend door de procureur-generaal van Litouwen en van de ontvangst waarvan op 12 november 2014 ter plenaire vergadering kennis werd gegeven,

–  na Viktor Uspaskich te hebben gehoord, overeenkomstig artikel 9, lid 5, van zijn Reglement,

–  gezien de artikelen 8 en 9 van Protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie, en artikel 6, lid 2, van de Akte van 20 september 1976 betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen,

–  gezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 1964, 10 juli 1986, 15 en 21 oktober 2008, 19 maart 2010, 6 september 2011 en 17 januari 2013(1),

–  gezien artikel 62 van de Grondwet van de Republiek Litouwen,

–  gezien artikel 5, lid 2, artikel 6, lid 1 en artikel 9 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A8-0149/2015),

A.  overwegende dat de procureur-generaal van Litouwen een verzoek heeft ingediend voor de opheffing van de parlementaire immuniteit van Viktor Uspaskich, lid van het Europees Parlement, in verband met een vooronderzoek ten aanzien van een vermeend strafbaar feit;

B.  overwegende dat artikel 9 van Protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie bepaalt dat leden van het Europees Parlement op hun eigen grondgebied dezelfde immuniteiten genieten welke aan de leden van de volksvertegenwoordiging in hun land zijn verleend;

C.  overwegende dat artikel 62 van de Grondwet van de Republiek Litouwen en artikel 22, lid 3, van het Statuut van het parlement van de Republiek Litouwen (Seimas) bepaalt dat tegen een lid van de Seimas geen strafrechtelijke procedures mogen worden ingeleid, en dat hij niet mag worden aangehouden of aan enige andere beperking van zijn persoonlijke vrijheid mag worden onderworpen, zonder instemming van Seimas, behalve in geval van ontdekking op heterdaad;

D.  overwegende dat Viktor Uspaskich beschuldigd wordt van het beledigen van de rechter, een strafbaar feit op grond van artikel 232 van het Wetboek van Strafrecht van de Republiek Litouwen;

E.  overwegende dat er geen bewijs is dat duidt op fumus persecutionis, d.w.z. een deugdelijk gemotiveerd vermoeden dat de zaak aanhangig is gemaakt met de bedoeling het lid politieke schade toe te brengen;

1.  besluit de immuniteit van Viktor Uspaskich op te heffen;

2.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en het verslag van zijn bevoegde commissie onmiddellijk te doen toekomen aan de procureur-generaal van de Republiek Litouwen.

(1) Arrest van het Hof van Justitie van 12 mei 1964, Wagner/Fohrmann en Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; arrest van het Hof van Justitie van 10 juli 1986, Wybot/Faure e.a., 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; arrest van het Gerecht van 15 oktober 2008, Mote/Parlement, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; arrest van het Hof van Justitie van 21 oktober 2008, Marra/De Gregorio en Clemente, C-200/07 en C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; arrest van het Gerecht van 19 maart 2010, Gollnisch/Parlement, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; arrest van het Hof van Justitie van 6 september 2011, Patriciello, C-163/10, ECLI:EU:C:2011:543; arrest van het Gerecht van 17 januari 2013, Gollnisch/Parlement, T-346/11 en T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

Besluit van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over het verzoek om opheffing van de immuniteit van Jérôme Lavrilleux (2015/2014(IMM))

P8_TA(2015)0192 A8-0152/2015

Het Europees Parlement,

–  gezien het verzoek om opheffing van de immuniteit van Jérôme Lavrilleux, dat op 23 december 2014 op verzoek van de hoofdaanklager van het Hof van Beroep van Parijs werd ingediend door de minister van Justitie van Frankrijk, en van de ontvangst waarvan op 15 januari 2015 ter plenaire vergadering kennis werd gegeven,

–  na Jérôme Lavrilleux te hebben gehoord, overeenkomstig artikel 9, lid 5, van zijn Reglement,

–  gezien de artikelen 8 en 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie, en artikel 6, lid 2, van de Akte van 20 september 1976 betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen,

–  gezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 1964, 10 juli 1986, 15 en 21 oktober 2008, 19 maart 2010, 6 september 2011 en 17 januari 2013(1),

–  gezien artikel 26 van de grondwet van de Franse Republiek,

–  gezien artikel 5, lid 2, artikel 6, lid 1, en artikel 9 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A8-0152/2015),

A.  overwegende dat de hoofdaanklager van het Hof van Beroep verzocht heeft om opheffing van de immuniteit van Jérôme Lavrilleux, lid van het Europees Parlement, in verband met een lopend gerechtelijk onderzoek wegens valsheid in geschrifte, het gebruik van valse documenten, misbruik van vertrouwen, poging tot fraude, medeplichtigheid aan en het aanzetten tot deze strafbare feiten, het illegaal financieren van een politieke campagne en medeplichtigheid daaraan; overwegende dat de Franse rechters Jérôme Lavrilleux in dit kader aan een tot vrijheidsbeneming of vrijheidsbeperking strekkende maatregel wensen te onderwerpen;

B.  overwegende dat in artikel 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie is bepaald dat de leden van het Europees Parlement op hun eigen grondgebied de immuniteiten genieten welke aan de leden van de volksvertegenwoordiging in hun land zijn verleend;

C.  overwegende dat volgens artikel 26, tweede en derde alinea, van de Franse grondwet een lid van de volksvertegenwoordiging niet zonder toestemming van het bureau van de wetgevende kamer waarvan het deel uitmaakt, ter zake van een misdrijf of een overtreding kan worden aangehouden of aan andere vrijheid benemende of vrijheid beperkende maatregelen kan worden onderworpen en dat die toestemming niet vereist is in geval van betrapping op heterdaad of bij een veroordeling in kracht van gewijsde; overwegende dat de detentie, de vrijheid benemende of vrijheid beperkende maatregelen of de strafvervolging van een lid van het parlement geschorst kunnen worden indien de wetgevende kamer waarvan hij deel uitmaakt, daarom verzoekt;

D.  overwegende dat Jérôme Lavrilleux wordt verdacht van betrokkenheid bij een systeem van valse facturen ten behoeve van het campagnebudget;

E.  overwegende dat voor opheffing van de immuniteit van Jérôme Lavrilleux aan de voorwaarden van artikel 9, lid 6, van het Reglement moet zijn voldaan;

F.  overwegende dat de beschuldigingen geen verband houden met de positie van Jérôme Lavrilleux als lid van het Europees Parlement, maar met diens vroegere positie als plaatsvervangend campagneleider tijdens de laatste presidentiële verkiezingen in Frankrijk;

G.  overwegende dat Jérôme Lavrilleux niet wordt vervolgd wegens de mening of de stem die hij als lid van het Europees Parlement in de uitoefening van zijn ambt heeft uitgebracht, als bedoeld in artikel 8 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie;

H.  overwegende dat het Parlement in deze zaak geen bewijs heeft gevonden dat duidt op fumus persecutionis, d.w.z. een voldoende ernstig en precies vermoeden dat de zaak aanhangig is gemaakt met de bedoeling het lid politieke schade toe te brengen;

1.  besluit de immuniteit van Jérôme Lavrilleux op te heffen;

2.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en het verslag van zijn bevoegde commissie onmiddellijk te doen toekomen aan de bevoegde autoriteit van de Franse Republiek en aan Jérôme Lavrilleux.

(1) Arrest van het Hof van Justitie van 12 mei 1964, Wagner/Fohrmann en Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; arrest van het Hof van Justitie van 10 juli 1986, Wybot/Faure e.a., 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; arrest van het Gerecht van 15 oktober 2008, Mote/Parlement, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; arrest van het Hof van Justitie van 21 oktober 2008, Marra/De Gregorio en Clemente, C-200/07 en C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; arrest van het Gerecht van 19 maart 2010, Gollnisch/Parlement, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; arrest van het Hof van Justitie van 6 september 2011, Patriciello, C-163/10, ECLI:EU:C:2011:543; arrest van het Gerecht van 17 januari 2013, Gollnisch/Parlement, T-346/11 en T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

Besluit van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over het verzoek om opheffing van de immuniteit van Janusz Korwin-Mikke (2015/2049(IMM))

P8_TA(2015)0193 A8-0150/2015

Het Europees Parlement,

–  gezien het verzoek om opheffing van de immuniteit van Janusz Korwin-Mikke, dat op 29 december 2014 door de procureur-generaal van de Republiek Polen werd doorgezonden verband met een door de openbare aanklager bij de arrondissementsrechtbank van Warschau ingestelde strafvervolging (zaak nr. V Ds 223/14), van welk verzoek op 28 januari 2015 ter plenaire vergadering mededeling werd gedaan,

–  na de heer Korwin-Mikke te hebben gehoord, overeenkomstig artikel 9, lid 5 van zijn Reglement,

–  gezien de artikelen 8 en 9 van het Protocol betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie, en op artikel 6, lid 2, van de Akte van 20 september 1976 betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen,

–  gezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 1964, 10 juli 1986, 15 en 21 oktober 2008, 19 maart 2010, 6 september 2011 en 17 januari 2013(1),

–  gezien artikel 105, lid 2, van de grondwet van de Republiek Polen en de artikelen 7b, lid 1, en 7c, lid 1, van de Poolse wet van 9 mei 1996 betreffende de uitvoering van het mandaat van parlementslid en senator,

–  gezien artikel 5, lid 2, artikel 6, lid 1 en artikel 9 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A8‑0150/2015),

A.  overwegende dat de procureur-generaal van de Republiek Polen een verzoek heeft doorgezonden van de openbare aanklager bij de arrondissementsrechtbank van Warschau, om toestemming voor strafvervolging tegen Janusz Korwin-Mikke, lid van het Europees Parlement, wegens het strafbare feit bedoeld in artikel 222, lid 1, van het Poolse wetboek van strafrecht; overwegende dat het concreet gaat om beschuldiging van aantasting van de fysieke integriteit van een openbaar ambtsdrager;

B.  overwegende dat ingevolge artikel 8 van het Protocol betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie tegen de leden van het Europees Parlement geen opsporing kan plaatsvinden, evenmin als aanhouding of vervolging op grond van de mening of de stem, die zij in de uitoefening van hun ambt hebben uitgebracht;

C.  overwegende dat de leden van het Europees Parlement overeenkomstig artikel 9 van het Protocol betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie tijdens de zittingsduur van het Parlement op hun eigen grondgebied dezelfde immuniteiten genieten welke aan de leden van de volksvertegenwoordiging in hun land zijn verleend;

D.  overwegende dat ingevolge artikel 105, lid 2, van de grondwet van de Republiek Polen leden van het parlement tijdens de parlementaire zittingsperiode niet strafrechtelijk ter verantwoording kunnen worden geroepen zonder voorafgaande toestemming van het parlement (Sejm);

E.  overwegende dat het uitsluitend aan het Parlement is te beslissen of de immuniteit in een bepaald geval al dan niet wordt opgeheven; overwegende dat het Parlement in redelijkheid rekening kan houden met het standpunt van het lid wanneer het zijn besluit neemt diens immuniteit al dan niet op te heffen(2);

F.  overwegende dat de ten laste gelegde feiten geen rechtstreeks duidelijk verband hebben met het functioneren van Korwin-Mikke als lid van het Europees Parlement, en dat het niet gaat om een mening of stem die hij in het kader van de uitoefening van zijn taken als lid van het Europees Parlement heeft uitgebracht, als bedoeld in artikel 8 van Protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie;

G.  overwegende dat het Parlement in deze zaak geen bewijs heeft gevonden dat duidt op fumus persecutionis, d.w.z. een voldoende ernstig en precies vermoeden dat de zaak aanhangig is gemaakt met de bedoeling het lid politieke schade toe te brengen;

1.  besluit de immuniteit van Janusz Korwin-Mikke op te heffen;

2.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en het verslag van zijn bevoegde commissie onmiddellijk te doen toekomen aan de desbevoegde autoriteiten van de Republiek Polen en aan Janusz Korwin-Mikke.

(1) Arrest van het Hof van Justitie van 12 mei 1964, Wagner/Fohrmann en Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; arrest van het Hof van Justitie van 10 juli 1986, Wybot/Faure e.a., 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; arrest van het Gerecht van 15 oktober 2008, Mote/Parlement, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; arrest van het Hof van Justitie van 21 oktober 2008, Marra/De Gregorio en Clemente, C-200/07 en C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; arrest van het Gerecht van 19 maart 2010, Gollnisch/Parlement, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; arrest van het Hof van Justitie van 6 september 2011, Patriciello, C-163/10, ECLI:EU:C:2011:543; arrest van het Gerecht van 17 januari 2013, Gollnisch/Parlement, T-346/11 en T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23. (2) Arrest T-345/05 Mote/Parlement (reeds aangehaald), par. 28.

Besluit van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over het verzoek om opheffing van de immuniteit van Theodoros Zagorakis (II) (2015/2071(IMM))

P8_TA(2015)0194 A8-0151/2015

Het Europees Parlement,

–  gezien het aan het Parlement voorgelegde verzoek om opheffing van de immuniteit van Theodoros Zagorakis, dat op 10 maart 2015 door de plaatsvervangend procureur-generaal van het Griekse Hooggerechtshof werd ingediend in verband met strafzaak ΑΒΜ Δ2011/5382, Β2012/564 voor de rechtbank van eerste aanleg in Thessaloniki, en dat op 25 maart 2015 ter plenaire vergadering werd aangekondigd,

–  in aanmerking genomen dat Theodoros Zagorakis overeenkomstig artikel 9, lid 5, van het Reglement afstand heeft gedaan van zijn recht te worden gehoord,

–  gezien de artikelen 8 en 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie, en artikel 6, lid 2, van de Akte van 20 september 1976 betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen,

–  gezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 1964, 10 juli 1986, 15 en 21 oktober 2008, 19 maart 2010, 6 september 2011 en 17 januari 2013(1),

–  gezien artikel 62 van de Grondwet van de Helleense Republiek,

–  gezien artikel 5, lid 2, artikel 6, lid 1, en artikel 9 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A8-0151/2015),

A.  overwegende dat de plaatsvervangend procureur-generaal bij het Griekse Hooggerechtshof een verzoek heeft ingediend voor de opheffing van de parlementaire immuniteit van Theodoros Zagorakis, lid van het Europees Parlement, in verband met een eventuele rechtszaak wegens verdenking van een strafbaar feit;

B.  overwegende dat de leden van het Europees Parlement overeenkomstig artikel 9 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie op hun eigen grondgebied dezelfde immuniteiten genieten welke aan de leden van de volksvertegenwoordiging in hun land zijn verleend,

C.  overwegende dat ingevolge artikel 62 van de grondwet van de Helleense Republiek leden van het parlement tijdens de parlementaire zittingsperiode niet kunnen worden vervolgd, gearresteerd, gevangen genomen of op andere wijze aan beperkingen worden onderworpen zonder voorafgaande toestemming van het parlement;

D.  overwegende dat Theodoros Zagorakis verantwoordelijk wordt gehouden voor financiële malversaties die tussen 2007 en 2012 zouden hebben plaatsgevonden binnen de voetbalclub PAOK waarvan hij toentertijd voorzitter was;

E.  overwegende dat de beschuldiging duidelijk geen verband houdt met het mandaat van Theodoros Zagorakis als lid van het Europees Parlement, maar met zijn positie als voorzitter van de voetbalclub PAOK;

F.  overwegende dat de vervolging geen betrekking heeft op een mening of stem uitgebracht in de uitoefening van het ambt van lid van het Europees Parlement in de zin van artikel 8 van protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie;

G.  overwegende dat er geen redenen zijn om te vermoeden dat de rechtszaak is ingegeven door de bedoeling de politieke activiteit van het betrokken EP-lid te schaden (fumus persecutionis), nu het strafrechtelijk onderzoek reeds was geopend enkele jaren voordat Theodoros Zagorakis als lid van het EP werd geïnstalleerd;

1.  besluit de immuniteit van Theodoros Zagorakis op te heffen;

2.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en het verslag van de bevoegde commissie onmiddellijk te doen toekomen aan het parket van de procureur-generaal bij het Hooggerechtshof van Griekenland en aan Theodoros Zagorakis.

(1) Arrest van het Hof van Justitie van 12 mei 1964, Wagner/Fohrmann en Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; arrest van het Hof van Justitie van 10 juli 1986, Wybot/Faure e.a., 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; arrest van het Gerecht van 15 oktober 2008, Mote/Parlement, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; arrest van het Hof van Justitie van 21 oktober 2008, Marra/De Gregorio en Clemente, C-200/07 en C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; arrest van het Gerecht van 19 maart 2010, Gollnisch/Parlement, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; arrest van het Hof van Justitie van 6 september 2011, Patriciello, C-163/10, ECLI:EU:C:2011:543; arrest van het Gerecht van 17 januari 2013, Gollnisch/Parlement, T-346/11 en T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

Amendementen van het Europees Parlement aangenomen op 19 mei 2015 op het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende indices die als benchmarks worden gebruikt voor financiële instrumenten en financiële overeenkomsten (COM(2013)0641 – C7-0301/2013 – 2013/0314(COD))(1)

P8_TA(2015)0195 A8-0131/2015

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

[Amendement nr. 1]

AMENDEMENTEN VAN HET EUROPEES PARLEMENT(2)

P8_TA(2015)0195 A8-0131/2015

op het voorstel van de Commissie

P8_TA(2015)0195 A8-0131/2015

---------------------------------------------------------

P8_TA(2015)0195 A8-0131/2015

Voorstel voor een

P8_TA(2015)0195 A8-0131/2015

VERORDENING VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD
betreffende indices die als benchmarks worden gebruikt voor financiële instrumenten en financiële overeenkomsten

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Gezien het advies van de Europese Centrale Bank(4),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  De prijsstelling van veel financiële instrumenten en financiële overeenkomsten is afhankelijk van de nauwkeurigheid en integriteit van benchmarks. Ernstige gevallen van manipulatie van benchmarks voor rentevoeten, zoals Libor en Euribor, en van benchmarks voor valutawisseling, die consumenten en beleggers aanzienlijke verliezen hebben berokkend en het vertrouwen van de burger in de financiële sector nog verder heeft doen dalen, evenals beschuldigingen dat benchmarks voor energie, olie en valutawisseling zijn gemanipuleerd, tonen aan dat benchmarks bloot kunnen staan aan belangenconflicten en onderworpen zijn aan discretionaire en zwakke beheerregelingen die vatbaar▐ zijn voor manipulatie. Tekortkomingen in of twijfels over de nauwkeurigheid en integriteit van als benchmarks gebruikte indices kunnen het vertrouwen in de markt ondermijnen, kunnen leiden tot verliezen bij consumenten en beleggers en kunnen de reële economie verstoren. Om die reden is het noodzakelijk om de nauwkeurigheid, degelijkheid en integriteit van benchmarks en het proces van vaststelling van benchmarks te waarborgen.

(2)  Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 betreffende markten voor financiële instrumenten(5) bevat bepaalde vereisten met betrekking tot de betrouwbaarheid van benchmarks die worden gebruikt voor de prijsstelling van een genoteerd financieel instrument. Richtlijn 2003/71/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 november 2003 betreffende het prospectus dat bekend moet worden gemaakt wanneer effecten aan het publiek worden aangeboden of tot de handel worden toegelaten(6) bevat bepaalde vereisten voor benchmarks die worden gebruikt door uitgevende instellingen. Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 tot coördinatie van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen betreffende bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten (icbe’s)(7) bevat bepaalde vereisten aan het gebruik van benchmarks door beleggingsfondsen van icbe's. Verordening (EU) nr. 1227/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2011 betreffende de integriteit en transparantie van de groothandelsmarkt voor energie(8) bevat bepaalde bepalingen die manipulatie verbieden van benchmarks die worden gebruikt voor energieproducten in de groothandel. Deze wetgevende handelingen hebben echter slechts betrekking op bepaalde aspecten van bepaalde benchmarks en pakken niet alle zwakke punten aan in het opstelproces van alle benchmarks.

(3)  Benchmarks zijn van cruciaal belang voor de prijsstelling van grensoverschrijdende transacties en zo ook voor het bevorderen van de goede werking van de interne markt voor een veelheid aan financiële instrumenten en diensten. Veel benchmarks die als referentie worden gebruikt in financiële overeenkomsten, in het bijzonder hypotheken, worden opgesteld in één lidstaat, maar gebruikt door kredietinstellingen en consumenten in andere lidstaten. Daarnaast dekken deze kredietinstellingen hun risico's vaak af of verkrijgen zij financiering voor de gunning van deze financiële overeenkomsten op de grensoverschrijdende interbancaire markt. Slechts twee lidstaten hebben nationale wetgeving aangenomen over benchmarks, maar hun respectieve rechtskaders over benchmarks laten al verschillen zien wat bepaalde aspecten betreft, zoals het toepassingsgebied. Bovendien heeft de International Organisation of Securities Commissions (IOSCO) in 2013 overeenstemming bereikt over beginselen inzake benchmarks en aangezien die beginselen een bepaalde flexibiliteit toestaan wat betreft het precieze toepassingsgebied en de wijze van uitvoering ▌, zullen de lidstaten geneigd zijn nationale wetgeving aan te nemen waarin deze beginselen op uiteenlopende wijze ten uitvoer worden gelegd.

(3 bis)  Het gebruik van financiële benchmarks beperkt zich niet tot de afgifte en opstelling van financiële instrumenten en overeenkomsten. De financiële sector vertrouwt eveneens op benchmarks om de prestaties van een beleggingsfonds te beoordelen, teneinde het rendement te monitoren, de activatoewijzing van een portfolio te bepalen of de prestatievergoedingen te berekenen. De vaststelling en herziening van het gewicht dat aan de diverse indices binnen een combinatie van indices wordt toegekend voor het bepalen van de uitbetaling of de waarde van een financieel instrument of een financiële overeenkomst, of voor het meten van de prestaties van een beleggingsfonds, komt eveneens neer op gebruik, aangezien een dergelijke activiteit geen keuzevrijheid inhoudt in tegenstelling tot de activiteit van het aanbieden van benchmarks. Het bezit van financiële instrumenten die naar een bepaalde benchmark verwijzen dient niet als het gebruik van de benchmark te worden beschouwd.

(4)  Een dergelijke uiteenlopende aanpak zou leiden tot versnippering van de interne markt, aangezien beheerders en gebruikers van benchmarks in dat geval in verschillende lidstaten aan verschillende regels zouden worden onderworpen. Bijgevolg zouden benchmarks die in een bepaalde lidstaat zijn opgesteld, mogelijk niet kunnen worden gebruikt in andere lidstaten. Bij gebrek aan een geharmoniseerd kader om de nauwkeurigheid en integriteit van benchmarks die worden gebruikt in financiële instrumenten en financiële overeenkomsten in de Unie te waarborgen, is het derhalve waarschijnlijk dat verschillen tussen de regelingen van de lidstaten belemmeringen zullen vormen voor de goede werking van de interne markt, wat het aanbieden van benchmarks betreft.

(5)  De EU-regels over consumentenbescherming bestrijken niet de specifieke kwestie van de geschiktheid van benchmarks in financiële overeenkomsten. Als gevolg van klachten en geschillen van consumenten betreffende het gebruik van ongeschikte benchmarks in verschillende lidstaten, is het waarschijnlijk dat uiteenlopende voorschriften, die ingegeven zijn door legitieme overwegingen inzake consumentenbescherming, worden vastgesteld op nationaal niveau, hetgeen zou kunnen leiden tot versnippering van de interne markt als gevolg van uiteenlopende mededingingsvoorwaarden die verbonden zijn met verschillende niveaus van consumentenbescherming.

(6)  Om de juiste werking van de interne markt te garanderen en de omstandigheden van die werking te verbeteren, in het bijzonder met betrekking tot financiële markten, en om een hoog niveau van bescherming te waarborgen voor consumenten en beleggers, is het derhalve passend om op Unieniveau een regelgevend kader vast te stellen voor benchmarks.

(7)  Het is passend en noodzakelijk dat deze regelgeving de wettelijke vorm heeft van een verordening, om ervoor te zorgen dat de bepalingen die directe verplichtingen opleggen aan personen die betrokken zijn bij het opstellen van, het aanleveren van gegevens voor en het gebruik van benchmarks, op uniforme wijze in de gehele Unie worden toegepast. Aangezien een rechtskader voor het aanbieden van benchmarks noodzakelijk maatregelen impliceert die nauwkeurige vereisten bevatten met betrekking tot alle verschillende aspecten die met het aanbieden van benchmarks samenhangen, kunnen zelfs kleine verschillen in de benadering van een van die aspecten leiden tot aanzienlijke belemmeringen voor het grensoverschrijdend aanbieden van benchmarks. Daarom zou het gebruik van een verordening, die rechtstreeks toepasselijk is zonder dat nationale wetgeving is vereist, de bevoegde autoriteiten op nationaal niveau minder mogelijkheden mogen bieden om uiteenlopende maatregelen te nemen, zorgen voor een consistente aanpak en voor meer rechtszekerheid in de hele EU, en aanzienlijke belemmeringen voor het grensoverschrijdend aanbieden van benchmarks voorkomen.

(8)  Het toepassingsgebied van deze verordening moet zo breed zijn als nodig is om een preventief regelgevend kader te vormen. Het opstellen van benchmarks impliceert keuzevrijheid bij de vaststelling ervan en is inherent blootgesteld aan bepaalde soorten belangenconflicten, hetgeen betekent dat er mogelijkheden en stimulansen zijn om die benchmarks te manipuleren. Alle benchmarks hebben deze risicofactoren gemeen en moeten worden onderworpen aan adequate voorschriften inzake beheer en controle. De omvang van de risico's varieert echter, waardoor steeds voor een op de specifieke situatie toegesneden benadering moet worden gekozen. Aangezien de kwetsbaarheid en het belang van een benchmark variëren in de tijd, zou een beperking van het toepassingsgebied tot indices die thans belangrijk of kwetsbaar zijn, geen oplossing bieden voor de risico’s die benchmarks in de toekomst kunnen vormen. Met name kunnen benchmarks die momenteel niet op grote schaal worden gebruikt, dat wel worden in de toekomst zodat zelfs een kleine manipulatie ervan grote gevolgen kan hebben.

(9)  Het cruciale element om het toepassingsgebied van deze verordening te bepalen, is de vraag of de outputwaarde van de benchmark de waarde van een financieel instrument of van een financiële overeenkomst bepaalt ▌. Derhalve mag het toepassingsgebied niet afhangen van de aard van de inputgegevens. Benchmarks die worden berekend aan de hand van economische inputgegevens, zoals de aandelenkoersen en niet-economische cijfers of waarden zoals meteorologische parameters, moeten er dus onder vallen. Het kader moet de benchmarks omvatten waarvoor deze risico's gelden, maar moet tevens het grote aantal benchmarks erkennen die wereldwijd worden aangeboden en de verschillende effecten die zij hebben op de financiële stabiliteit en de reële economie. Deze verordening moet ook een evenredig antwoord bieden op de risico's die andere benchmarks vormen. Deze verordening moet derhalve van toepassing zijn op alle benchmarks die worden gebruikt voor de prijsstelling van op gereglementeerde markten genoteerde of verhandelde financiële instrumenten. Als in deze verordening wordt verwezen naar "dagen", dient daaronder "kalenderdagen" te worden verstaan.

(10)  Een groot aantal consumenten is partij bij financiële overeenkomsten, in het bijzonder overeenkomsten voor consumentenkrediet met een hypothecaire zekerstelling, waarin wordt verwezen naar benchmarks die onderworpen zijn aan dezelfde risico's. Deze verordening moet om die reden de indices of referentiepercentages omvatten waarnaar wordt verwezen in Richtlijn 2014/17/EU van het Europees Parlement en de Raad(9).

(11)  Een index of een combinatie van bestaande indices waar geen nieuwe inputgegevens in zijn opgenomen en die wordt gebruikt om de prestaties van een fonds of van een financieel product te meten, moet worden beschouwd als gebruik van een benchmark.

(12)  Alle benchmarkbeheerders kunnen zich potentieel in een situatie van belangenconflict bevinden, keuzevrijheid uitoefenen en over inadequate beheer- en controlesystemen beschikken. Aangezien beheerders de controle uitoefenen over het benchmarkproces, is het opleggen van een vergunning of registratie voor en toezicht op beheerders de meest doeltreffende manier om de integriteit van benchmarks te waarborgen.

(13)  Contribuanten zijn blootgesteld aan potentiële belangenconflicten, beschikken over keuzevrijheid en kunnen dus ook een bron van manipulatie zijn. Gegevens aanleveren voor een benchmark, is een vrijwillige activiteit. Mocht een initiatief van contribuanten een significante wijziging in hun bedrijfsmodel vereisen, dan is het mogelijk dat zij niet langer gegevens aanleveren. Voor entiteiten die reeds aan reglementering en toezicht zijn onderworpen, zal het opleggen van goed beheer en controlesystemen echter naar verwachting niet leiden tot aanzienlijke kosten of onevenredige administratieve lasten. Daarom worden bij deze verordening bepaalde verplichtingen opgelegd aan onder toezicht staande contribuanten.

(14)  Een beheerder is de natuurlijke of rechtspersoon die de vrijwillige controle heeft over het aanbieden van een benchmark, en die met name de benchmark beheert, de inputgegevens verzamelt en analyseert, de benchmark opstelt en deze ofwel rechtstreeks publiceert ofwel de publicatie van de benchmark uitbesteedt aan een derde. Een persoon die slechts een benchmark publiceert of ernaar verwijst in het kader van zijn of haar journalistieke activiteiten, maar geen controle heeft over het aanbieden van die benchmark, mag echter niet worden onderworpen aan de vereisten die deze verordening aan beheerders oplegt.

(15)  Een index wordt berekend met behulp van een formule of een andere soort methodologie op basis van onderliggende waarden. Er bestaat keuzevrijheid bij de samenstelling van deze formule, het uitvoeren van de berekening of het bepalen van de inputgegevens. Deze keuzevrijheid brengt een risico op manipulatie mee en om die reden moeten alle benchmarks die dit kenmerk delen, binnen het toepassingsgebied van deze verordening vallen. Wanneer er echter een enkele prijs of waarde wordt gebruikt als referentie voor een financieel instrument, bijvoorbeeld wanneer de prijs van één effect de referentieprijs is voor een optie, is er geen sprake van berekening, inputgegevens of keuzevrijheid. Daarom worden referentieprijzen met een enkele prijs of een enkele waarde ten behoeve van deze verordening niet beschouwd als benchmarks. Referentieprijzen of vereffeningsprijzen die worden samengesteld door centrale tegenpartijen worden niet beschouwd als benchmarks omdat ze worden gebruikt voor de bepaling van vereffening, winsten, en risicomanagement en worden dus niet gebruikt om het te betalen bedrag overeenkomstig een financieel instrument of de waarde van een financieel instrument te bepalen.

(16)  De onafhankelijkheid van de Europese Centrale Bank en van de nationale centrale banken van het Europees Stelsel van Centrale Banken bij de uitoefening van de bevoegdheden, taken en plichten die de Verdragen hun toekennen, alsmede de onafhankelijkheid van de nationale centrale banken die besloten ligt in de grondwettelijke structuren van de betrokken lidstaat of het betrokken derde land, moeten bij de uitvoering van deze verordening volledig worden geëerbiedigd.

(17)  ▌Om de integriteit van benchmarks te waarborgen, moeten benchmarkbeheerders verplicht worden om passende beheersregelingen te treffen om deze belangenconflicten te beheren en om het vertrouwen in de integriteit van benchmarks te beschermen. Zelfs wanneer ze doeltreffend worden beheerd, hebben de meeste beheerders te maken met een vorm van belangenconflicten en moeten ze oordelen vormen en besluiten nemen die van invloed zijn op een diverse groep belanghebbenden. Daarom is het belangrijk dat beheerders een onafhankelijke functie hebben om toe te zien op de tenuitvoerlegging en doeltreffendheid van de beheersregelingen die in effectief toezicht voorzien.

(18)  De manipulatie of onbetrouwbaarheid van benchmarks kan schade veroorzaken aan beleggers en consumenten. Deze verordening moet derhalve een kader opzetten voor het bewaren van gegevens door beheerders en contribuanten dat ook transparantie biedt over het doel van een benchmark en inputgegevens, hetgeen bevorderlijk is voor een efficiëntere en eerlijkere oplossing van eventuele claims overeenkomstig het nationaal of Europees recht.

(19)  Voor controle en de doeltreffende handhaving van deze verordening zijn ex-postanalyse en onderbouwing noodzakelijk. Deze verordening moet derhalve een kader omvatten voor het bijhouden van passende registers door benchmarkbeheerders met betrekking tot het opstellen van de benchmark voor een voldoende lange tijdsperiode. De realiteit die een benchmark wordt geacht te meten en de omgeving waarin deze wordt gemeten, zullen in de loop der tijd waarschijnlijk veranderen. Daarom is het noodzakelijk dat het aanbiedingsproces en de -methodologie van de benchmark periodiek worden gecontroleerd en geëvalueerd om tekortkomingen en eventuele verbeteringen te identificeren. Gebreken bij de aanbieding van benchmarks kunnen invloed hebben op veel belanghebbenden en zij kunnen helpen bij het identificeren van deze tekortkomingen. Daarom moet deze verordening een kader omvatten voor de invoering door beheerders van een onafhankelijke klachtenprocedure, teneinde belanghebbenden in staat te stellen klachten bij de benchmarkbeheerder te melden en ervoor te zorgen dat de beheerder de gronden van een klacht op onafhankelijke wijze beoordeelt.

(20)  Voor de aanbieding van benchmarks worden belangrijke functies vaak uitbesteed, zoals de berekening van de benchmark, de verzameling van de inputgegevens en de verspreiding van de benchmark. Om de doeltreffendheid van de beheersregelingen te waarborgen, is het noodzakelijk om ervoor te zorgen dat deze uitbesteding een benchmarkbeheerder niet van zijn verplichtingen en verantwoordelijkheden ontheft en zodanig wordt uitgevoerd dat er geen invloed wordt uitgeoefend op de bekwaamheid van de beheerder om te voldoen aan deze verplichtingen of verantwoordelijkheden, noch op de bekwaamheid van de relevante bevoegde autoriteit om daarop toezicht te houden.

(21)  De benchmarkbeheerder is de centrale ontvanger van de inputgegevens en is in staat om de integriteit en nauwkeurigheid van deze inputgegevens op consistente wijze te beoordelen.▌

(22)  Werknemers van de beheerder kunnen mogelijke inbreuken op deze verordening of mogelijke zwakke punten vaststellen die kunnen leiden tot manipulatie of pogingen tot manipulatie. Daarom moet deze verordening een kader bieden om werknemers in staat te stellen op vertrouwelijke wijze beheerders in te lichten over mogelijke inbreuken op deze verordening.

(23)  Eventuele keuzevrijheid die kan worden uitgeoefend bij het verstrekken van inputgegevens creëert de mogelijkheid om een benchmark te manipuleren. Wanneer de inputgegevens bestaan uit op transacties gebaseerde gegevens, is er minder keuzevrijheid en wordt derhalve de mogelijkheid tot manipulatie van de gegevens verminderd. Als algemene regel moeten benchmarkbeheerders daarom waar mogelijk gebruikmaken van werkelijke transactie-inputgegevens, maar er kunnen andere gegevens worden gebruikt indien de transactiegegevens onvoldoende zijn om de integriteit en nauwkeurigheid van de benchmark te waarborgen.

(24)  De nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van een benchmark bij het meten van de economische realiteit die deze zou moeten bijhouden, zijn afhankelijk van de gebruikte methodologie en inputgegevens. Daarom is het noodzakelijk om een transparante methodologie vast te stellen die de betrouwbaarheid en nauwkeurigheid van de benchmark waarborgt.

(25)  Het kan noodzakelijk zijn om de methodologie te wijzigen om ervoor te zorgen dat de benchmark nauwkeurig blijft, maar eventuele veranderingen in de methodologie zijn van invloed op de gebruikers en belanghebbenden van de benchmark. Daarom is het noodzakelijk om de procedures te specificeren die moeten worden gevolgd bij de wijziging van de benchmarkmethodologie, met inbegrip van de noodzaak tot raadpleging, zodat gebruikers en belanghebbenden de benodigde maatregelen kunnen nemen gelet op deze wijzigingen of de beheerder op de hoogte brengen van eventuele bezorgdheid over deze wijzigingen.

(26)  De integriteit en nauwkeurigheid van benchmarks is afhankelijk van de integriteit en nauwkeurigheid van de inputgegevens die door contribuanten worden aangeleverd. Het is van essentieel belang dat de verplichtingen van contribuanten met betrekking tot dergelijke inputgegevens duidelijk zijn gespecificeerd, dat erop kan worden vertrouwd en dat zij consistent zijn met de controles en methodologie van de benchmarkbeheerder. Daarom moet, waar passend en mogelijk, de benchmarkbeheerder in samenwerking met zijn contribuanten een gedragscode opstellen met een specificatie van deze vereisten en de verantwoordelijkheden van de contribuanten met betrekking tot het aanleveren van inputgegevens.

(27)  Veel benchmarks worden vastgesteld met behulp van een formule die wordt berekend aan de hand van inputgegevens die afkomstig zijn van gereglementeerde markten, goedgekeurde publicatieregelingen of rapporteringsmechanismen, energiebeurzen of emissierechtenveilingen. In die gevallen waarborgen bestaande reglementering en toezicht ▌de integriteit en transparantie van de inputgegevens en voorzien zij in beheersvereisten en procedures voor de melding van overtredingen. Daarom moeten deze benchmarks, mits zij afkomstig zijn van platforms die zijn onderworpen aan eisen inzake transparantie na de handel, met inbegrip van markten in derde landen die worden beschouwd te gelijkwaardig zijn aan een gereglementeerde markt in de Unie, niet worden onderworpen aan bepaalde verplichtingen in deze verordening, om dubbele regelgeving te voorkomen en omdat hun toezicht zorgt voor de integriteit van de gebruikte inputgegevens.

(28)  Contribuanten kunnen worden geconfronteerd met belangenconflicten en kunnen keuzevrijheid uitoefenen bij de vaststelling van de inputgegevens. Daarom is het noodzakelijk dat contribuanten, waar mogelijk en passend, onderworpen worden aan beheersregelingen om te waarborgen dat deze belangenconflicten worden beheerd en dat de inputgegevens nauwkeurig zijn, overeenstemmen met de vereisten van de beheerder en kunnen worden gevalideerd.

(29)  Verschillende typen benchmarks en verschillende benchmarksectoren hebben verschillende kenmerken, zwakke punten en risico's. De bepalingen van deze verordening moeten nader worden gespecificeerd voor specifieke benchmarksectoren en -typen. Benchmarks voor grondstoffen worden vaak gebruikt en hebben sectorspecifieke eigenschappen en daarom is het noodzakelijk om in deze verordening vast te stellen hoe deze bepalingen van toepassing zijn op deze benchmarks. Bovendien moet in de verordening worden voorzien in een zekere mate van flexibiliteit teneinde een tijdige actualisering van de verschillende vereisten die gelden voor verschillende benchmarksectoren mogelijk te maken in het licht van lopende internationale ontwikkelingen, met bijzondere aandacht voor de werkzaamheden van de International Organisation of Securities Commissions (IOSCO).

(29 bis)  Om evenredigheid in de regelgeving te waarborgen wordt een benchmark krachtens deze verordening alleen als een cruciale benchmark beschouwd indien deze als systemisch wordt beschouwd, of op systemische wijze wordt gebruikt en vatbaar is voor manipulatie.

(30)  Het onjuist functioneren van bepaalde cruciale benchmarks kan een aanzienlijke invloed hebben op de financiële stabiliteit, de ordelijkheid van de markt of beleggers en daarom is het noodzakelijk dat aanvullende vereisten van toepassing zijn om de integriteit en degelijkheid van die cruciale benchmarks te waarborgen. Deze potentieel destabiliserende effecten van cruciale benchmarks kunnen zich in een of meer lidstaten doen gevoelen. De nationale bevoegde autoriteiten bepalen samen met de ESMA welke benchmarks als cruciaal worden aangemerkt.

(30 bis)  Gezien het strategische belang van cruciale benchmarks voor een goede werking van de interne markt is de ESMA bevoegd om volgens de in artikel 17 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad(10) bedoelde procedure besluiten te nemen die rechtstreeks van toepassing zijn op de beheerder en, indien van toepassing, op contribuanten aan de benchmark, wanneer de nationale bevoegde autoriteit deze verordening niet heeft toegepast of inbreuk heeft gemaakt op het Unierecht.

(31)  Contribuanten die het aanleveren van gegevens staken, kunnen de geloofwaardigheid van cruciale benchmarks ondermijnen, aangezien het vermogen van deze benchmarks om de onderliggende markt of de economische realiteit te meten zou worden aangetast. Om de geloofwaardigheid van de desbetreffende benchmarks te waarborgen, is het derhalve noodzakelijk om een bevoegdheid op te nemen voor de relevante bevoegde autoriteit om aan onder toezicht staande entiteiten de verplichting tot het aanleveren van gegevens voor cruciale benchmarks op te leggen. Het verplicht aanleveren van inputgegevens is niet bedoeld om onder toezicht staande entiteiten te verplichten tot deelname aan, of tot een toezegging tot deelname aan, transacties.

(31 bis)  Zodra een benchmark als cruciale benchmark is aangemerkt, zou de beheerder ervan gebruik kunnen maken van zijn monopoliepositie tegenover de gebruikers van een dergelijke benchmark. In die zin is het nodig dat het college van bevoegde autoriteiten van de cruciale benchmark toezicht houdt op de verkoopprijs en de kosten van de beheerder teneinde marktmisbruik te voorkomen.

(32)  Om gebruikers van benchmarks in staat te stellen passende keuzes te maken voor, en de risico's te begrijpen van benchmarks, moeten zij op de hoogte zijn van wat de benchmark meet en van de zwakke punten ervan. Derhalve moet de benchmarkbeheerder een verklaring bekendmaken waarin deze elementen worden vermeld ▌. De beheerder dient desgevraagd in het kader van een onderzoek zijn inputgegevens beschikbaar te stellen aan de relevante bevoegde autoriteit.

▌

(34)  Deze verordening moet rekening houden met de beginselen voor financiële benchmarks die op 17 juli 2013 zijn gepubliceerd door de internationale organisatie van effectentoezichthouders (IOSCO, International Organization of Securities Commissions) ("IOSCO-beginselen voor financiële benchmarks"), alsook de beginselen voor bureaus voor olieprijsnoteringen die op 5 oktober 2012 zijn gepubliceerd door de IOSCO ("IOSCO-beginselen voor PRA's"), aangezien die beginselen dienen als een wereldwijde norm voor regelgevingsvereisten voor benchmarks.

(34 bis)  De fysieke grondstoffenmarkten hebben specifieke unieke kenmerken waarmee rekening moet worden gehouden om te vermijden dat de integriteit van benchmarks voor grondstoffen wordt ondermijnd en de transparantie van grondstoffenmarkten, de Europese leveringszekerheid, het Europese concurrentievermogen en de belangen van consumenten worden geschaad. Om die reden is een aantal bepalingen van deze verordening ongeschikt voor toepassing op benchmarks voor grondstoffen. De door de IOSCO in samenwerking met onder meer het Internationaal Energieagentschap en het Internationaal Energieforum ontwikkelde beginselen voor benchmarks voor grondstoffen zijn specifiek opgesteld voor alle benchmarks voor grondstoffen en daarom wordt in deze verordening bepaald dat bepaalde voorschriften niet van toepassing zijn op benchmarks voor grondstoffen.

(34 ter)  Bij deze verordening wordt tevens een erkenningsregeling ingevoerd die benchmarkbeheerders die in een derde land gevestigd zijn, in staat stelt hun benchmarks in de Unie aan te bieden, mits zij volledig voldoen aan de in deze verordening gestelde eisen of het in de desbetreffende IOSCO-beginselen bepaalde.

(34 quater)  Bij deze verordening wordt een bekrachtigingsregeling ingesteld die in de Unie gevestigde beheerders met een vergunning of registratie overeenkomstig de bepalingen van deze verordening onder bepaalde voorwaarden in staat stelt om in derde landen aangeboden benchmarks te bekrachtigen. Een dergelijke bekrachtigingsregeling moet worden ingevoerd voor beheerders in derde landen die aangesloten zijn bij of nauw samenwerken met in de Unie gevestigde beheerders. Een beheerder die in een derde land aangeboden benchmarks heeft bekrachtigd, moet verantwoordelijkheid dragen voor dergelijke bekrachtigde benchmarks en ervoor zorgen dat deze voldoen aan de relevante voorwaarden als vastgelegd in deze verordening, of volledig voldoen aan het in de desbetreffende IOSCO-beginselen bepaalde.

(35)  De beheerder van een cruciale benchmark moet een vergunning vragen aan en onder het toezicht staan van de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de beheerder is gevestigd. Beheerders die uitsluitend benchmarks aanbieden die worden vastgesteld met behulp van een formule en aan de hand van inputgegevens die afkomstig zijn van gereglementeerde markten, goedgekeurde publicatieregelingen of meldingsmechanismen, energiebeurzen of emissierechtenveilingen en/of beheerders die uitsluitend niet-cruciale benchmarks aanbieden, dienen zich te registreren bij en onder het toezicht te staan van de bevoegde autoriteit. Het is niet de bedoeling dat de registratie van een beheerder van invloed is op het toezicht door de desbetreffende bevoegde autoriteiten. De ESMA moet op Unie-niveau een register van beheerders bijhouden.

(36)  In sommige omstandigheden kan een persoon een index aanbieden maar zich niet bewust zijn van het feit dat die wordt gebruikt als een referentie voor een financieel instrument. Dat is met name het geval wanneer de gebruikers en de benchmarkbeheerder in verschillende lidstaten gevestigd zijn. Daarom is het noodzakelijk om de transparantie met betrekking tot de gebruikte benchmark te vergroten. Dit kan worden bereikt door de inhoud van de prospectussen of de essentiële informatiedocumenten die op grond van de Uniewetgeving zijn vereist en de inhoud van de kennisgevingen en de lijst van financiële instrumenten die op grond van Verordening (EU) nr. 596/2014 van het Europees Parlement en de Raad zijn vereist, te verbeteren(11).

(37)  Een pakket doeltreffende hulpmiddelen, bevoegdheden en middelen voor de bevoegde autoriteiten van de lidstaten en de ESMA garandeert de doeltreffendheid van toezicht. Daarom moet deze verordening in het bijzonder voorzien in een pakket aan minimale toezichthoudende en onderzoeksbevoegdheden die in overeenstemming met het nationale recht aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten en aan de ESMA moeten worden toegekend. Bij de uitoefening van hun bevoegdheden uit hoofde van deze verordening dienen de bevoegde autoriteiten en de ESMA op objectieve en onpartijdige wijze te handelen en autonoom bij het nemen van een beslissing te blijven.

(38)  Ten behoeve van de opsporing van overtredingen van deze verordening is het noodzakelijk dat de bevoegde autoriteiten en de ESMA de mogelijkheid hebben om, overeenkomstig het nationale recht, toegang te hebben tot de kantoren van natuurlijke en rechtspersonen om documenten in beslag te kunnen nemen. De toegang tot dergelijke kantoren is noodzakelijk wanneer er een redelijke verdenking bestaat dat documenten en andere gegevens die verband houden met het onderwerp van de inspectie of het onderzoek, bestaan en relevant kunnen zijn om een overtreding van deze verordening te bewijzen. Daarnaast is de toegang tot dergelijke kantoren noodzakelijk wanneer: de persoon die reeds een verzoek tot informatie heeft ontvangen, hieraan niet voldoet; of wanneer er redelijke gronden zijn om aan te nemen dat mocht een verzoek worden gedaan, hieraan niet zou worden meegewerkt of dat de documenten of informatie waarop het verzoek betrekking heeft, zouden worden verwijderd, aangepast of vernietigd. Indien, in overeenstemming met de nationale wetgeving, voorafgaande toestemming van de gerechtelijke instantie van de desbetreffende lidstaat is vereist, wordt de bevoegdheid om toegang te hebben tot de kantoren, gebruikt na het verkrijgen van die voorafgaande juridische toestemming.

(39)  Bestaande opnamen van telefoongesprekken en registers van gegevensverkeer van onder toezicht staande entiteiten kunnen cruciaal en soms het enige bewijs vormen om het bestaan van overtredingen van deze verordening op te sporen en aan te tonen, en met name de naleving van de vereisten inzake beheer en controle. Dergelijke registers en opnamen kunnen helpen de identiteit te controleren van de persoon die verantwoordelijk is voor de indiening, van degenen die verantwoordelijk zijn voor het verlenen van goedkeuring, en om na te gaan of de organisatorische scheiding van werknemers wordt gehandhaafd. Daarom moeten de bevoegde autoriteiten bestaande opnamen van telefoongesprekken, elektronische communicatie en registers van gegevensverkeer kunnen verkrijgen die in bezit zijn van onder toezicht staande entiteiten, indien er een redelijk vermoeden bestaat dat die opnamen of registers die betrekking hebben op het voorwerp van het onderzoek of de opsporing, relevant kunnen zijn om aan te tonen dat deze verordening is overtreden.

(40)  Sommige bepalingen van deze verordening zijn van toepassing op natuurlijke of rechtspersonen in derde landen die benchmarks kunnen gebruiken, gegevens kunnen aanleveren voor benchmarks of anderszins betrokken zijn bij het benchmarkproces. Bevoegde autoriteiten moeten derhalve een regeling sluiten met toezichthoudende instanties in derde landen. De ESMA moet de ontwikkeling coördineren van dergelijke samenwerkingsregelingen evenals de uitwisseling tussen bevoegde autoriteiten van informatie die afkomstig is uit derde landen.

(41)  In deze verordening worden de grondrechten geëerbiedigd en de beginselen zoals erkend in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) en in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie ("het Handvest") in acht genomen, in het bijzonder het recht op eerbiediging van het privéleven en het familie- en gezinsleven, de bescherming van persoonsgegevens, het recht op vrijheid van meningsuiting en van informatie, de vrijheid van ondernemerschap, het recht op eigendom, het recht op consumentenbescherming, het recht op een doeltreffende voorziening in recht en het recht van verdediging. Deze verordening dient dan ook te worden uitgelegd en toegepast in overeenstemming met deze rechten en beginselen. Er moet in het bijzonder aandacht worden geschonken aan de in deze verordening vermelde vrijheid van meningsuiting in andere media, en aan de regels of codes van de journalistieke beroepen, aangezien zij worden gewaarborgd in de Unie en in de lidstaten, en worden erkend in artikel 11 van het Handvest en in andere bepalingen ter zake. Deze verordening mag niet gelden voor de pers, andere media en journalisten die uitsluitend in het kader van hun journalistieke activiteiten een benchmark publiceren of ernaar verwijzen, zonder dat zij controle hebben over het aanbieden van die benchmark.

(42)  Het recht van verdediging van de betrokken personen moet ten volle worden geëerbiedigd. Personen die het voorwerp vormen van een procedure wordt in het bijzonder inzage verleend in de bevindingen waarop de bevoegde autoriteit haar besluit heeft gebaseerd en hun wordt het recht verleend te worden gehoord.

(43)  Transparantie met betrekking tot benchmarks is noodzakelijk voor de stabiliteit van de financiële markten en de bescherming van beleggers. Het uitwisselen of doorzenden van informatie door bevoegde autoriteiten moet plaatsvinden in overeenstemming met de voorschriften betreffende de doorgifte van persoonsgegevens neergelegd in Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens(12). Het uitwisselen of doorzenden van informatie door de ESMA moet plaatsvinden in overeenstemming met de voorschriften betreffende de doorgifte van persoonsgegevens neergelegd in Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2000 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens(13).

(44)  Rekening houdend met de beginselen die zijn vastgesteld in de mededeling van de Commissie inzake het versterken van sanctieregelingen in de financiële sector en wettelijke handelingen van de Unie die als gevolg van die mededeling zijn aangenomen, moeten de lidstaten regels vaststellen over sancties en administratieve maatregelen die van toepassing zijn bij overtreding van de bepalingen van deze verordening, en moeten zij ervoor zorgen dat deze ten uitvoer worden gelegd. Deze sancties en administratieve maatregelen moeten doeltreffend, evenredig en ontmoedigend zijn.

(45)  Daarom moet worden voorzien in een set administratieve maatregelen, sancties en boetes om een gemeenschappelijke aanpak in de lidstaten te waarborgen en om het afschrikwekkende effect te vergroten. Sancties die in specifieke gevallen worden toegepast, moeten worden vastgesteld met inachtneming van passende factoren, zoals de af- of aanwezigheid van opzet, terugbetaling van vastgestelde financiële voordelen, de ernst en de duur van de overtreding, eventuele verzwarende of verzachtende omstandigheden, het belang van het afschrikwekkende effect van boetes en, indien gepast, een korting voor samenwerking met de bevoegde autoriteit.▌

(46)  Om ervoor te zorgen dat besluiten die worden genomen door de bevoegde autoriteiten, een afschrikwekkend effect hebben op het grote publiek, moeten deze besluiten normaal gesproken worden gepubliceerd. De publicatie van de besluiten is ook een belangrijk hulpmiddel voor de bevoegde autoriteiten om marktdeelnemers te informeren over welk gedrag wordt beschouwd als een inbreuk op deze verordening en op bredere schaal goed gedrag te stimuleren onder marktdeelnemers. Indien een dergelijke publicatie onevenredige schade dreigt toe te brengen aan de betrokken personen of de stabiliteit van de financiële markten of een lopend onderzoek in gevaar brengt, dient de bevoegde autoriteit de sancties en maatregelen anoniem te publiceren of de publicatie ervan uit te stellen. De bevoegde autoriteiten moeten de optie hebben sancties niet te publiceren wanneer anonieme of uitgestelde publicatie als onvoldoende wordt beschouwd om te waarborgen dat de stabiliteit van de financiële markten niet in gevaar wordt gebracht. De bevoegde autoriteiten zijn evenmin verplicht maatregelen te publiceren die van geringe aard worden beschouwd, indien de publicatie onevenredig zou zijn.

(47)  Bij cruciale benchmarks kunnen contribuanten, beheerders en gebruikers in meer dan één lidstaat betrokken zijn. Het niet langer aanbieden van een dergelijke benchmark of elke gebeurtenis die de integriteit ervan aanzienlijk kan aantasten, kan derhalve gevolgen hebben in meer dan een lidstaat, waardoor het toezicht op een dergelijke benchmark door de bevoegde autoriteit van de lidstaat waarin deze is gevestigd alleen niet doeltreffend en efficiënt is in termen van de aanpak van de risico's die de cruciale benchmark vormt. Teneinde de doeltreffende uitwisseling van informatie van toezichthouders onder bevoegde autoriteiten te waarborgen alsmede de coördinatie van hun activiteiten en toezichtmaatregelen, moeten colleges van bevoegde autoriteiten, onder leiding van de ESMA, worden ingesteld. De activiteiten van de colleges moeten bijdragen aan een geharmoniseerde toepassing van de regels volgens deze verordening en aan de convergentie van de toezichtpraktijken. De juridisch bindende bemiddelingsrol van de ESMA is een sleutelelement voor de totstandbrenging van coördinatie, consistent toezicht en de convergentie van toezichtpraktijken. Benchmarks kunnen referenties zijn voor financiële instrumenten en financiële overeenkomsten die een lange looptijd hebben. In bepaalde gevallen zijn dergelijke benchmarks niet langer toegestaan zodra deze verordening in werking treedt, omdat zij kenmerken vertonen die niet in overeenstemming kunnen worden gebracht met de vereisten van deze verordening. Een verbod om dergelijke benchmarks te blijven aanbieden, kan leiden tot de beëindiging of frustratie van de financiële instrumenten of financiële overeenkomsten, en op die manier beleggers schaden. Daarom is het noodzakelijk om te voorzien in een overgangsperiode waarin dergelijke benchmarks nog kunnen worden aangeboden.

(47 bis)  Ingeval deze verordening tevens geldt of mogelijk geldt voor onder toezicht staande entiteiten en markten die onder Verordening (EU) nr. 1227/2011 van het Europees Parlement en de Raad(14) (Remit) vallen, dient de ESMA het Agentschap voor de samenwerking tussen energieregulators (Agency for the Cooperation of Energy Regulators – ACER) ten volle te raadplegen teneinde profijt te kunnen trekken van de deskundigheid van ACER inzake energiemarkten, alsook om iedere vorm van dubbele regulering te beperken.

(47 ter)  Indien een bestaande benchmark niet aan de voorschriften van deze verordening voldoet, maar wijziging van de benchmark met het oog op conformiteit met de verordening zou leiden tot een geval van overmacht of een inbreuk op de voorwaarden van een financiële overeenkomst of een financieel instrument, kan de relevante bevoegde autoriteit voortzetting van het gebruik van de benchmark toestaan totdat het mogelijk is het gebruik van de benchmark te staken of de benchmark door een andere benchmark te vervangen, teneinde nadelige gevolgen voor de consument als gevolg van een wanordelijke en abrupte stopzetting van de benchmark te voorkomen.

(48)  Teneinde uniforme voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van deze verordening te waarborgen en de technische aspecten van het voorstel nader te specificeren, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om, overeenkomstig artikel 290 VWEU, handelingen vast te stellen ▌. Bij de opstelling van voorstellen voor deze handelingen dient rekening te worden gehouden met de heersende internationale normen voor het beheer, aanleveren en gebruik van benchmarks, en met name met de resultaten van de werkzaamheden van de IOSCO. Met name in geval van niet-cruciale benchmarks en benchmarks voor grondstoffen dient het evenredigheidsbeginsel te worden geëerbiedigd.

(49)  De Commissie moet door de ESMA ontwikkelde ontwerpen van technische reguleringsnormen betreffende beheer- en controlevereisten en de minimuminhoud van samenwerkingsovereenkomsten met de bevoegde autoriteiten van derde landen vaststellen, onder meer door middel van gedelegeerde handelingen uit hoofde van artikel 290 VWEU en in overeenstemming met de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

(50)  Teneinde uniforme voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van deze verordening te waarborgen, dienen ten aanzien van bepaalde aspecten daarvan aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden te worden toegekend. Deze aspecten hebben betrekking op de vaststelling van gelijkwaardigheid van het rechtskader waaraan ▌aanbieders van benchmarks van derde landen zijn onderworpen en ook op de vraag of een benchmark cruciaal van aard is. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011(15) tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren.

(51)  De Commissie moet ook de bevoegdheid krijgen om door de ESMA ontwikkelde ontwerpen van technische uitvoeringsnormen betreffende procedures en formulieren voor de uitwisseling van informatie tussen bevoegde autoriteiten vast te stellen, door middel van uitvoeringshandelingen uit hoofde van artikel 291 VWEU en in overeenstemming met artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1095/2010. Aangezien de doelstellingen van deze verordening, met name een consistent en doeltreffend stelsel vaststellen voor de aanpak van de zwakke punten van benchmarks, niet in voldoende mate kunnen worden bereikt door de lidstaten, gelet op het feit dat de totale impact van de problemen die met benchmarks verband houden, alleen in de context van de Unie ten volle kunnen worden ingeschat, en om die reden beter op Unieniveau kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie vastgestelde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in dat artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan wat nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

TITEL 1

ONDERWERP, TOEPASSINGSGEBIED EN DEFINITIES

Artikel 1

Onderwerp

Bij deze verordening wordt een gemeenschappelijk kader vastgesteld om de nauwkeurigheid en integriteit van indices die in financiële instrumenten en overeenkomsten als benchmarks worden gebruikt, te waarborgen. Zo draagt deze verordening bij tot de goede werking van de interne markt en wordt tevens een hoog niveau van consumenten- en beleggersbescherming bewerkstelligd.

Artikel 2

Toepassingsgebied

1.  Deze verordening is van toepassing op het aanbieden van benchmarks, de inbreng van inputgegevens voor een benchmark en het gebruik van een benchmark in de Unie.

2.  Deze verordening is van toepassing op het aanbieden van benchmarks door:

a)  ▌centrale banken, voor zover zij bevoegdheden uitoefenen en zich van de taken en plichten kwijten die hun zijn toegekend door de Verdragen en het statuut van het Europees Stelsel van Centrale Banken en van de ECB of ten aanzien waarvan hun onafhankelijkheid besloten ligt in de grondwettelijke structuren van de betrokken lidstaat of het betrokken derde land;

a bis)  overheidsinstanties, voor zover zij benchmarks aanbieden of controle hebben over het aanbieden van benchmarks die in dienst staan van het overheidsbeleid, met inbegrip van maatstaven voor werkgelegenheid, economische activiteit en inflatie;

a ter)  centrale tegenpartijen;

a quater)  beheerders, voor zover zij referentieprijzen met een enkele prijs of een enkele waarde aanbieden;

a quinquies)  de pers, andere media en journalisten, voor zover zij uitsluitend in het kader van hun journalistieke activiteiten een benchmark publiceren of ernaar verwijzen, zonder dat zij controle hebben over het aanbieden van die benchmark;

a sexies)  kredietverenigingen in de zin van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad(16).

▌

2 bis.  Artikel 5, leden 1, 2 bis, 3 ter, 3 quater en 3 quinquies, de artikelen 5 bis en 5 ter, artikel 5 quinquies, onder b) tot en met g), artikel 7, lid 1, onder a bis), b), b bis), b ter), b quater) en c), artikel 7, leden 2 bis), 3 bis) en 3 ter), artikel 7 bis, artikel 8, leden 1) en 2), artikel 9, leden 1) en 2), artikel 11 en artikel 17, lid 1, zijn niet van toepassing op beheerders wat betreft hun niet-cruciale benchmarks.

▌

Artikel 3

Definities

1.  Voor de toepassing van deze verordening wordt verstaan onder:

(1)  "index": elk cijfer

a)  dat wordt gepubliceerd of beschikbaar is voor het publiek;

b)  dat regelmatig, geheel of gedeeltelijk wordt vastgesteld door toepassing van een formule of andere berekeningswijze, of door een evaluatie; en

c)  waarbij deze vaststelling gebeurt op basis van de waarde van een of meer onderliggende activa of prijzen, met inbegrip van geraamde prijzen, daadwerkelijke of geschatte rentevoeten of andere waarden of taxaties;

(1 bis)  "aanbieder van een index": een natuurlijke of rechtspersoon die de controle heeft over het aanbieden van een index;

(2)  "benchmark": een index op basis waarvan het uit hoofde van een financieel instrument of een financiële overeenkomst te betalen bedrag of de waarde van een financieel instrument wordt vastgesteld ▌;

(2 bis)  "groep benchmarks": een groep benchmarks die door dezelfde beheerder worden aangeboden en zijn vastgesteld aan de hand van vergelijkbare inputgegevens, en die specifieke maatstaven bieden voor dezelfde of een vergelijkbare markt of economische realiteit;

(3)  "aanbieden van een benchmark":

a)  beheren van de regelingen voor het opstellen van een benchmark; ▌

b)  verzamelen, analyseren of verwerken van inputgegevens ten behoeve van het opstellen van een benchmark; en

c)  vaststellen van een benchmark door toepassing van een formule of andere berekeningswijze of door middel van een evaluatie van inputgegevens die voor dat doel zijn verstrekt;

(4)  "beheerder": een natuurlijke of rechtspersoon die de controle heeft over het aanbieden van een benchmark;

(5)  "gebruik van een benchmark":

a)  uitgifte van een financieel instrument dat verwijst naar een index of een combinatie van indices;

b)  bepaling van het uit hoofde van een financieel instrument of een financiële overeenkomst te betalen bedrag door te verwijzen naar een index of een combinatie van indices;

c)  partij zijn bij een financiële overeenkomst die naar een index of een combinatie van indices verwijst;

d)  vaststelling van de prestatie van een beleggingsfond aan de hand van een index of een combinatie van indices teneinde het rendement van een dergelijke index of combinatie van indices te monitoren, de activatoewijzing van een portfolio te bepalen of de prestatievergoedingen te berekenen;

(6)  "aanleveren van inputgegevens": het verstrekken van inputgegevens die niet openbaar zijn aan een beheerder of aan een andere persoon zodat deze ze door kan sturen naar de beheerder, die benodigd zijn in verband met het opstellen van een benchmark en ten behoeve daarvan worden verstrekt;

(7)  "contribuant": een natuurlijke of rechtspersoon die inputgegevens aanlevert die geen gereguleerde gegevens zijn;

(8)  "onder toezicht staande contribuant": een entiteit waarop toezicht wordt uitgeoefend en die inputgegevens aanlevert aan een beheerder in de Unie;

(9)  "indiener": een natuurlijke persoon die werkzaam is voor de contribuant ten behoeve van het aanleveren van inputgegevens;

(9 bis)  "beoordelaar": een werknemer van een beheerder van een benchmark voor grondstoffen of enige andere natuurlijke persoon of derde partij wiens diensten ter beschikking of onder de controle staan van de beheerder en die verantwoordelijk is voor de toepassing van een methodologie op of de beoordeling van inputgegevens en andere informatie teneinde tot een sluitend oordeel te komen over de prijs van een bepaalde grondstof;

(10)  "inputgegevens": de gegevens met betrekking tot de waarde van één of meer onderliggende activa of prijzen, waaronder geraamde prijzen of andere waarden die door de beheerder worden gebruikt voor het opstellen van de benchmark;

(11)  "gereguleerde gegevens":

i)   inputgegevens die volledig worden aangeleverd vanaf:

a)   een handelsplatform in de zin van artikel 4, lid 1, punt 24, van Richtlijn 2014/65/EU, maar uitsluitend met betrekking tot gegevens inzake financiële instrumenten;

b)   een goedgekeurde publicatieregeling in de zin van artikel 4, lid 1, punt 52, van Richtlijn 2014/65/EU of een verstrekker van een "consolidated tape" in de zin van artikel 4, lid 1, punt 53, van Richtlijn 2014/65/EU, overeenkomstig de verplichte vereisten betreffende transparantie na de handel, maar uitsluitend met betrekking tot transactiegegevens inzake financiële instrumenten die op een handelsplatform worden verhandeld;

c)  een goedgekeurd rapporteringsmechanisme in de zin van artikel 4, lid 1, punt 54, van Richtlijn 2014/65/EU, maar uitsluitend met betrekking tot transactiegegevens inzake financiële instrumenten die op een handelsplatform worden verhandeld en die openbaar gemaakt moeten worden overeenkomstig verplichte vereisten betreffende transparantie na de handel;

d)   een elektriciteitsbeurs in de zin van artikel 37, lid 1, onder j), van Richtlijn 2009/72/EG van het Europees Parlement en de Raad(17);

e)   een aardgasbeurs in de zin van artikel 41, lid 1, onder j), van Richtlijn 2009/73/EG van het Europees Parlement en de Raad(18);

f)   een veilingplatform in de zin van artikel 26 of artikel 30 van Verordening (EU) nr. 1031/2010 van de Commissie(19);

g)  gegevens die worden aangeleverd krachtens artikel 8, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1227/2011 en verder uitgewerkt in Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1348/2014 van de Commissie(20); of

h)  een handelsplatform, veilingplatform, beurs, publicatieregeling of rapporteringsmechanisme in een derde land die/dat gelijkwaardig is aan de onder a) tot en met g) genoemde entiteiten, of enige andere entiteit die bijvoorbeeld transactiegegevens samenvoegt of verzamelt en waarvan de aanlevering van inputgegevens al is onderworpen aan passend toezicht, en

ii)  de intrinsieke waarde van de rechten van deelneming van instellingen voor collectieve belegging in effecten (icbe's) zoals gedefinieerd in artikel 1, lid 2, van Richtlijn 2009/65/EG(21);

(12)  "transactiegegevens": waarneembare prijzen, percentages, indices of waarden die transacties tussen niet-gerelateerde tegenpartijen op een actieve markt met concurrerende krachten van vraag en aanbod vertegenwoordigen;

(13)  "financieel instrument": een van de instrumenten zoals vermeld in afdeling C van bijlage I bij Richtlijn 2014/65/EU waarvoor een toelatingsverzoek tot een handelsplatform, als gedefinieerd in artikel 4, lid 1, punt 24, van Richtlijn 2014/65/EU, is ingediend of die worden verhandeld op een handelsplatform, als gedefinieerd in artikel 4, lid 1, punt 24, van Richtlijn 2014/65/EU;

(14)  "onder toezicht staande entiteit":

a)  kredietinstellingen zoals gedefinieerd in artikel 3, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU;

b)  beleggingsondernemingen zoals gedefinieerd in artikel 4, lid 1, punt 1), van Richtlijn 2014/65/EG;

c)  verzekeringsondernemingen zoals gedefinieerd in artikel 13, punt 1), van Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad(22);

d)  herverzekeringsondernemingen zoals gedefinieerd in artikel 13, punt 4), van Richtlijn 2009/138/EG;

e)  icbe's zoals gedefinieerd in artikel 1, lid 2, van Richtlijn 2009/65/EU(23);

f)  beheerders van alternatieve beleggingsinstellingen (abi's) zoals gedefinieerd in artikel 4, lid 1, onder b), van Richtlijn 2011/61/EU van het Europees Parlement en de Raad(24);

g)  centrale tegenpartijen of CTP's zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 1, van Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad(25);

h)  transactieregisters zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 2, van Verordening (EU) nr. 648/2012;

i)  beheerders;

(15)  "financiële overeenkomst":

a)  een kredietovereenkomst zoals gedefinieerd in artikel 3, onder c), van Richtlijn 2008/48/EG van het Europees Parlement en de Raad(26);

b)  een kredietovereenkomst zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 3), van Richtlijn 2014/17/EU van het Europees Parlement en de Raad(27);

(16)  "beleggingsfonds": abi's zoals gedefinieerd in artikel 4, lid 1, onder a), van Richtlijn 2011/61/EU of icbe's die binnen de werkingssfeer van Richtlijn 2009/65/EU vallen;

(17)  "leidinggevend orgaan": het beheerorgaan dat een toezichthoudende en beheerfunctie uitvoert, dat de uiteindelijke beslissingsbevoegdheid heeft en dat bevoegd is om de strategie, doelstellingen en algemene richting van de entiteit te bepalen;

(18)  "consument": een natuurlijk persoon die, voor onder deze verordening vallende financiële overeenkomsten, handelt voor doeleinden die buiten zijn of haar bedrijfs- of beroepsactiviteit vallen;

(19)  "benchmark voor interbancaire rentevoet": een benchmark waarvan de onderliggende activa ten behoeve van punt 1, onder c), van dit artikel het percentage is waarvoor banken kunnen lenen van andere banken;

(19 bis)  "benchmark voor valutawisseling": een benchmark waarvan de waarde wordt bepaald in relatie tot de in één bepaalde valuta uitgedrukte prijs van één valuta of een valutamandje;

(20)  "benchmark voor grondstoffen": een benchmark waarvan de onderliggende activa ten behoeve van punt 1, onder c), van dit artikel een grondstof is in de zin van artikel 2, punt 2), van Verordening (EG) nr. 1287/2006 van de Commissie(28), uitgezonderd emissierechten zoals vermeld in bijlage I, afdeling C, punt 11), van Richtlijn 2014/65/EU;

(20 bis)  "basisrisico": het risico in verband met de nauwkeurigheid waarmee een benchmark de onderliggende markt of economische realiteit beschrijft die de benchmark beoogt te meten;

(21)  "cruciale benchmark":

a)  een benchmark die niet is gebaseerd op gereguleerde gegevens, waarvan de referentiewaarde meer dan 500 miljard EUR bedraagt, zoals gedefinieerd in artikel 13, lid 1; of

b)  een benchmark, waarvan de stopzetting aanzienlijke nadelige gevolgen zou hebben voor de financiële stabiliteit, de ordelijke werking van de markten en de reële economie in één of meer lidstaten;

Een cruciale benchmark heeft een "nationaal" karakter als de negatieve gevolgen van het niet langer aanbieden ervan of het aanbieden ervan met gebruikmaking van een niet-representatieve groep contribuanten of gegevens beperkt blijven tot één lidstaat. In dat geval is de in artikel 13, leden 2 bis tot en met 2 quinquies, vermelde procedure van toepassing.

Een cruciale benchmark heeft een "Europees" karakter als de negatieve gevolgen van het niet langer aanbieden ervan of het aanbieden ervan met gebruikmaking van een niet-representatieve groep contribuanten of gegevens niet beperkt blijven tot één lidstaat. In dat geval is de in artikel 13, leden 2 sexies, 2 septies en 2 octies, vermelde procedure van toepassing.

(21 bis)  "niet-cruciale benchmark": een benchmark die niet voldoet aan de in artikel 13 vastgelegde criteria voor een cruciale benchmark;

(22)  "gevestigd": met betrekking tot een rechtspersoon, de lidstaat of het derde land waar deze rechtspersoon zijn hoofdkantoor of een ander officieel adres heeft, en met betrekking tot een natuurlijke persoon, de lidstaat of het derde land waar die persoon zijn of haar fiscale woonplaats heeft;

(22 bis)  "overheidsinstantie":

a)  een regerings- of overheidsorgaan;

b)  een entiteit of persoon die krachtens het nationaal recht openbarediensttaken verricht, of die openbare verantwoordelijkheden heeft, openbare functies bekleedt of voorziet in openbare dienstverlening, met inbegrip van het meten van inflatie, arbeid en economische activiteiten, onder toezicht van een regerings- of overheidsorgaan.

2.  De Commissie is gemachtigd om overeenkomstig artikel 37 gedelegeerde handelingen vast te stellen om nadere technische aspecten van de in lid 1 vastgestelde definities te specificeren, in het bijzonder te specificeren wat moet worden begrepen onder 'beschikbaar voor het publiek' voor de toepassing van de definitie van een index. In die gedelegeerde handelingen maakt de Commissie duidelijk dat onder 'gepubliceerd' of 'beschikbaar voor het publiek' moet worden verstaan 'beschikbaar gesteld aan het bredere publiek van gebruikers en potentiële gebruikers'.

In voorkomend geval houdt de Commissie rekening met technologische of marktontwikkelingen en de internationale convergentie van de toezichtpraktijk met betrekking tot benchmarks.

2 bis.  De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om een lijst van overheidsinstanties in de Unie, zoals bedoeld in lid 1, punt 22 bis), van dit artikel, op te stellen en deze lijst te herzien. Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 38, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure.

Artikel 4

Uitsluiting van indexaanbieders die zich niet bewust zijn van het gebruik dat van hun benchmarks wordt gemaakt ▌

▌Deze verordening is niet van toepassing op de aanbieder van een index wat een door hem of haar aangeboden index betreft, wanneer die aanbieder zich niet bewust is en zich redelijkerwijs niet bewust kon zijn van het feit dat die index wordt gebruikt voor in artikel 3, lid 1, punt 2), vermelde doelen.

▌

TITEL II

INTEGRITEIT EN BETROUWBAARHEID VAN BENCHMARKS

Hoofdstuk 1

Beheer en controle van beheerders

Artikel 5

Vereisten inzake beheer en belangenconflicten

1.  De ▌beheerder beschikt over solide beheersregelingen, die onder meer bestaan uit een duidelijke organisatorische structuur met goed gedefinieerde, transparante en consistente rollen en verantwoordelijkheden voor alle personen die betrokken zijn bij de aanbieding van een benchmark.

De beheerder neemt de nodige stappen om belangenconflicten tussen hemzelf, met inbegrip van zijn leidinggevenden, werknemers en andere natuurlijke personen of derden wier diensten tot zijn beschikking of onder zijn controle worden gesteld, en de contribuanten of gebruikers vast te stellen en te voorkomen of te beheersen, alsook om te waarborgen dat, wanneer keuze- of beoordelingsvrijheid tijdens het benchmarkproces nodig is, die op onafhankelijke en eerlijke wijze wordt uitgeoefend.

▌

2 bis.  Het aanbieden van een benchmark is operationeel gescheiden van elk onderdeel van de bedrijfsvoering van de beheerder dat werkelijk of mogelijk tot belangenconflicten kan leiden. Als er belangenconflicten kunnen ontstaan bij de beheerder vanwege de eigendomsstructuur, meerderheidsparticipatie of andere activiteiten die worden uitgevoerd door een entiteit die de beheerder bezit of controleert, of door een entiteit die in het bezit is of onder controle staat van de beheerder of een van zijn dochterondernemingen, stelt de beheerder een onafhankelijke toezichtsfunctie in die een evenwichtige vertegenwoordiging omvat van een reeks belanghebbenden, voor zover deze bekend zijn, alsmede van abonnees en contribuanten. Indien deze belangenconflicten niet op adequate wijze kunnen worden beheerd, staakt de beheerder de activiteiten of relaties die deze belangenconflicten veroorzaken of staakt hij het opstellen van de benchmark.

▌

3 bis.  Een beheerder maakt alle bestaande of mogelijke belangenconflicten bekend of deelt ze mee aan de gebruikers van de benchmark en de relevante bevoegde autoriteit, en indien van toepassing, aan contribuanten, met inbegrip van belangenconflicten die voortvloeien uit de eigendom of controle van de beheerder.

3 ter.  Een beheerder voert passend beleid en passende procedures, evenals doeltreffende organisatorische regelingen in en past deze toe met het oog op identificatie, bekendmaking, beheer, beperking en vermijding van belangenconflicten om de integriteit en onafhankelijkheid van het opstellen van benchmarks te beschermen. Dergelijk beleid en dergelijke procedures worden geregeld herzien en geactualiseerd. Het beleid en de procedures moeten rekening houden met en een oplossing bieden voor belangenconflicten, de mate van keuzevrijheid in het benchmarkproces en de risico's die de benchmark oplevert, en:

a)  de vertrouwelijkheid waarborgen van informatie die wordt aangeleverd aan of voortgebracht door de beheerder, zonder afbreuk te doen aan de bekendmakings- en transparantieverplichtingen uit hoofde van deze verordening; en

b)  in het bijzonder belangenconflicten beperken als gevolg van de eigendom of controle van de beheerder of als gevolg van andere belangen in de groep of als gevolg van andere personen die invloed of controle kunnen uitoefenen op de beheerder in verband met het opstellen van de benchmark.

3 quater.  De beheerder zorgt ervoor dat werknemers en andere natuurlijke personen wier diensten tot zijn beschikking of onder zijn controle worden gesteld en die direct betrokken zijn bij het aanbieden van een benchmark:

a)  beschikken over de benodigde vaardigheden, kennis en ervaring voor de aan hen toegewezen taken en onderworpen zijn aan doeltreffend beheer en toezicht;

b)  niet onderworpen zijn aan ongepaste invloed of belangenconflicten en dat de compensatie en beoordeling van prestaties van deze personen geen belangenconflicten veroorzaken of anderszins van invloed zijn op de integriteit van het benchmarkproces;

c)  geen belangen of zakelijke relaties hebben die de functies van de beheerder in gevaar brengen;

d)  geen toestemming hebben om bij te dragen aan het opstellen van een benchmark door deel te nemen aan biedingen, offertes en transacties op persoonlijke titel of namens marktdeelnemers; en

e)  onderworpen zijn aan effectieve procedures voor de controle van informatie-uitwisseling met andere werknemers, en niet betrokken zijn bij activiteiten die een risico op belangenconflicten kunnen vormen.

3 quinquies.  De beheerder stelt specifieke controleprocedures vast om de integriteit en betrouwbaarheid te waarborgen van de werknemer of persoon die de benchmark opstelt, zoals bijvoorbeeld een interne aftekenprocedure voor het management voorafgaand aan de verspreiding van de benchmark of een passende vervanging ervan ingeval een benchmark bijvoorbeeld binnen een dag of in realtime wordt bijgewerkt.

3 sexies.  Een niet-materiële wijziging in de benchmark met betrekking tot bepalingen in dit artikel wordt niet aangemerkt als een inbreuk op een financiële overeenkomst of een financieel instrument waarin naar die benchmark wordt verwezen. Ten aanzien van een cruciale benchmark is de relevante bevoegde autoriteit bevoegd om een wijziging als materieel aan te merken.

Artikel 5 bis

Vereisten betreffende de toezichtsfunctie

1.  De beheerder stelt een permanente en doeltreffende toezichtfunctie in en handhaaft deze om toezicht te waarborgen op alle aspecten van het aanbieden van zijn benchmarks.

2.  De beheerder ontwikkelt en onderhoudt solide procedures voor zijn toezichtfunctie en stelt die ter beschikking aan de relevante bevoegde autoriteiten.

De procedures hebben onder meer de volgende hoofdkenmerken:

a)  taakomschrijving van de toezichtfunctie;

b)  criteria voor de selectie van de leden van de toezichtfunctie;

c)  beknopte gegevens inzake de leden van de met de toezichtfunctie belaste raden of comités, alsook mogelijke verklaringen van belangenconflicten en de procedures voor verkiezing, benoeming of schrapping en vervanging van comitéleden.

3.  De toezichtfunctie wordt onafhankelijk uitgevoerd en omvat de volgende verantwoordelijkheden, die worden afgestemd op de complexiteit, het gebruik en de kwetsbaarheid van de benchmark:

a)  ten minste jaarlijkse beoordeling van de vaststelling en methodologie van de benchmark;

b)  toezicht op wijzigingen in de methodologie van de benchmark en verlenen van toestemming aan de beheerder voor een raadpleging over dergelijke wijzigingen;

c)  toezicht op het controlekader van de beheerder, het beheer en de exploitatie van de benchmark, en, indien een benchmark gebruikmaakt van contribuanten, de in artikel 9, lid 1, vermelde gedragscode;

d)  beoordeling en goedkeuring van procedures voor stopzetting van de benchmark, met inbegrip van raadpleging over een stopzetting;

e)  toezicht op derde partijen die betrokken zijn bij de aanbieding van benchmarks, met inbegrip van medewerkers voor berekening of verspreiding;

f)  evaluatie van interne en externe controles of beoordelingen en bewaking van de tenuitvoerlegging van de in de resultaten van die controles aangegeven corrigerende acties;

g)  indien de benchmark gebruikmaakt van contribuanten, bewaking van de inputgegevens en de contribuanten en het optreden van de beheerder bij het aanvechten of valideren van aangeleverde inputgegevens;

h)  indien de benchmark gebruikmaakt van contribuanten, doeltreffende maatregelen met betrekking tot inbreuken op de gedragscode; en

i)  indien de benchmark gebruikmaakt van contribuanten, rapportage aan de relevante bevoegde autoriteiten van eventueel wangedrag door contribuanten of beheerders dat door de toezichtfunctie wordt gesignaleerd, en eventuele afwijkende of verdachte inputgegevens.

4.  De toezichtfunctie wordt uitgevoerd door een apart comité of wordt door middel van een andere passende beheersregeling vormgegeven.

De ESMA ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen ter bepaling van de kenmerken die de toezichtsfunctie moet hebben met betrekking tot samenstelling alsmede plaats binnen de organisatiestructuur van de beheerder, teneinde de integriteit van de toezichtsfunctie en de afwezigheid van belangenconflicten te waarborgen.

De ESMA maakt een onderscheid tussen de verschillende in deze verordening beschreven soorten benchmarks en sectoren en houdt rekening met de verschillen in de eigendoms- en controlestructuur van de beheerders, de aard, omvang en complexiteit van het aanbieden van de benchmark en het risico en het effect van de benchmark, mede in het licht van de internationale convergentie van de toezichtpraktijk met betrekking tot beheersvereisten voor benchmarks.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [XXX] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in de eerste alinea bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen volgens de in de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 bedoelde procedure.

5.  In het kader van de toezichtsfunctie kan toezicht worden uitgeoefend op meer dan een door een beheerder aangeboden benchmark, mits het verder voldoet aan de andere vereisten van de titels I en IV.

6.  Een niet-materiële wijziging in de benchmark met betrekking tot bepalingen in dit artikel wordt niet aangemerkt als een inbreuk op een financiële overeenkomst of een financieel instrument waarin naar die benchmark wordt verwezen. Ten aanzien van een cruciale benchmark is de relevante bevoegde autoriteit bevoegd om een wijziging als materieel aan te merken.

Artikel 5 ter

Vereisten inzake het controlekader

1.  De beheerder beschikt over een controlekader dat ervoor zorgt dat de benchmark in overeenstemming met deze verordening wordt aangeboden en gepubliceerd of beschikbaar gesteld.

2.  Het controlekader is evenredig aan het geïdentificeerde niveau van de belangenconflicten, de mate van keuzevrijheid bij het aanbieden van benchmarks en de aard van de inputgegevens voor de benchmark, en omvat het volgende:

a)  het beheer van operationele risico's;

b)  de nood- en herstelprocedures die gelden in geval van een verstoring van het aanbieden van de benchmark.

3.  Indien de inputgegevens niet bestaan uit transactiegegevens, stelt de beheerder:

a)  maatregelen vast om er, voor zover mogelijk, voor te zorgen dat contribuanten voldoen aan de in artikel 9, lid 1, vermelde gedragscode en de toepasselijke normen voor de inputgegevens;

b)  maatregelen vast voor de bewaking van inputgegevens, met inbegrip van het bewaken van de inputgegevens voorafgaande aan publicatie van de benchmark en de validatie van inputgegevens na publicatie, teneinde fouten en afwijkingen te identificeren.

4.  Het controlekader wordt gedocumenteerd, herzien en, waar nodig, bijgewerkt en beschikbaar gesteld aan de relevante bevoegde autoriteit en, op verzoek, aan de gebruikers.

5.  Een niet-materiële wijziging in de benchmark met betrekking tot bepalingen in dit artikel wordt niet aangemerkt als een inbreuk op een financiële overeenkomst of een financieel instrument waarin naar die benchmark wordt verwezen. Ten aanzien van een cruciale benchmark is de relevante bevoegde autoriteit bevoegd om een wijziging als materieel aan te merken.

Artikel 5 quater

Vereisten inzake het verantwoordingskader

1.  De beheerder beschikt over een verantwoordingskader dat betrekking heeft op het bijhouden, controleren en beoordelen van gegevens en de klachtenprocedure, en waaruit de naleving van de in deze verordening opgenomen voorschriften blijkt.

2.  De beheerder benoemt een onafhankelijke interne of externe functionaris, met de benodigde bekwaamheid tot het evalueren van en rapporteren over de naleving van de benchmarkmethodologie en deze verordening door de beheerder.

3.  Met betrekking tot niet-cruciale benchmarks publiceert de beheerder een nalevingsverklaring, waarin de beheerder rapporteert over de wijze waarop hij voldoet aan deze verordening, en houdt deze bij. De nalevingsverklaring heeft ten minste betrekking op de voorschriften die vermeld staan in artikel 5, leden 1, 2 bis, 3 ter, 3 quater en 3 quinquies, de artikelen 5 bis en 5 ter, artikel 5 quinquies, onder b) tot en met g), artikel 7, lid 1, onder a bis), b), b bis), b ter), b quater) en c), artikel 7, leden 2 bis), 3 bis) en 3 ter), artikel 7 bis, artikel 8, leden 1) en 2), artikel 9, leden 1) en 2), artikel 11 en artikel 17, lid 1.

Indien de beheerder niet voldoet aan de voorschriften die vermeld staan in artikel 5, leden 1, 2 bis, 3 ter, 3 quater en 3 quinquies, de artikelen 5 bis en 5 ter, artikel 5 quinquies, onder b) tot en met g), artikel 7, lid 1, onder a bis), b), b bis), b ter), b quater) en c), artikel 7, leden 2 bis), 3 bis) en 3 ter), artikel 7 bis, artikel 8, leden 1) en 2), artikel 9, leden 1) en 2), artikel 11 en artikel 17, lid 1, wordt in de nalevingsverklaring duidelijk vermeld waarom het gepast is dat die beheerder niet aan die voorschriften voldoet.

4.  De beheerder van een niet-cruciale benchmark benoemt een onafhankelijke externe controleur om de nauwkeurigheid van de nalevingsverklaring van de beheerder te beoordelen en hierover te rapporteren. Een dergelijke controle vindt ten minste om de twee jaar plaats en wanneer zich materiële wijzigingen in de benchmark voordoen.

5.  De beheerder verstrekt de rapporten over de in lid 4 bedoelde controles aan de relevante bevoegde autoriteit. De beheerder verstrekt of publiceert op verzoek van een gebruiker van de benchmark details over de in lid 4 bedoelde controles. Op verzoek van de relevante bevoegde autoriteit of een gebruiker van de benchmark verstrekt of publiceert de beheerder details over de in lid 4 bedoelde beoordelingen.

6.  De relevante bevoegde autoriteit kan de beheerder overeenkomstig artikel 30 om aanvullende informatie over zijn niet-cruciale benchmarks verzoeken en/of een aanbeveling aan de beheerder doen over de wijze waarop deze de in de nalevingsverklaring behandelde voorschriften tot volle tevredenheid van de bevoegde autoriteit kan naleven. De bevoegde autoriteit kan de aanbeveling op haar website publiceren.

Artikel 5 quinquies

Vereisten inzake het bijhouden van registers

1.  De beheerder houdt registers bij van:

a)  alle inputgegevens;

b)  de uitoefening van beoordelings- of keuzevrijheid door de beheerder en, in voorkomend geval, door beoordelaars bij het vaststellen van een benchmark;

c)  het buiten beschouwing laten van inputgegevens, in het bijzonder wanneer deze voldeden aan de vereisten van de benchmarkmethodologie, en de reden hiervoor;

d)  andere wijzigingen of afwijkingen van standaardprocedures en methodologieën, onder meer tijdens periodes van marktstress of marktontwrichting;

e)  de identiteit van de indieners en de natuurlijke personen die in dienst van de beheerder zijn voor het vaststellen van de benchmarks;

f)  alle documenten met betrekking tot klachten; en

g)  relevante communicatie tussen personen die werken voor de beheerder en de contribuanten of indieners met betrekking tot de benchmark.

2.  Indien de benchmark is gebaseerd op door contribuanten aangeleverde gegevens, houdt ook de contribuant registers bij van alle relevante communicatie, met inbegrip van communicatie met andere contribuanten.

3.  De beheerder bewaart de in lid 1 bedoelde registers gedurende een periode van minstens vijf jaar op zodanige wijze dat de berekeningen van de benchmark kunnen worden herhaald en volledig begrepen en dat een controle of evaluatie van de inputgegevens, berekeningen, beoordelingen en keuzevrijheid mogelijk is. Opnamen van telefoongesprekken of elektronische communicatie worden op verzoek verstrekt aan de bij die gesprekken of communicatie betrokken personen en worden gedurende een periode van drie jaar bewaard.

Artikel 5 sexies

Klachtenafhandeling

De beheerder beschikt over schriftelijke procedures voor het ontvangen, onderzoeken en bewaren van stukken betreffende klachten over het berekeningsproces van een beheerder, en maakt deze bekend. Dit klachtenmechanisme waarborgt dat:

a)  de beheerder beschikt over een mechanisme dat is beschreven in een schriftelijk beleid voor klachtenafhandeling en dat zijn abonnees kunnen gebruiken om klachten in te dienen over de representativiteit van een bepaalde benchmarkberekening voor de marktwaarde, voorgestelde wijzigingen in de berekening van benchmarks, toepassingen van de methodologie in verband met een specifieke benchmarkberekening, en andere redactionele besluiten in verband met de processen voor benchmarkberekening;

b)  er een procedure is en een tijdsschema voor de behandeling van klachten;

c)  formele klachten die worden ingediend tegen een beheerder en zijn medewerkers, tijdig en eerlijk door die beheerder worden onderzocht;

d)  het onderzoek onafhankelijk van medewerkers die betrokken kunnen zijn geweest bij het voorwerp van de klacht, wordt uitgevoerd;

e)  een beheerder ernaar streeft het onderzoek zo snel mogelijk af te ronden.

Artikel 5 septies

Technische reguleringsnormen betreffende voorschriften inzake beheer en controle

De ESMA ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen teneinde de voorschriften inzake beheer en controle uit hoofde van artikel 5, lid 2 bis en de leden 3 bis tot en met 3 quinquies, artikel 5 bis, lid 2 en lid 3, artikel 5 ter, lid 2 en lid 3, en artikel 5 quater, lid 2 en de leden 1 tot en met 3, nader te specificeren en aan te passen. De ESMA houdt rekening met:

a)  ontwikkelingen inzake benchmarks en op de financiële markten in het licht van de internationale convergentie van de toezichtpraktijk met betrekking tot beheersvereisten voor benchmarks;

b)  specifieke kenmerken van verschillende soorten benchmarks en beheerders, met inbegrip van sectorgebonden kenmerken en de soorten inputgegevens die worden gebruikt;

c)  het onderscheid tussen cruciale en niet-cruciale benchmarks;

d)  de vraag of voorschriften al geheel of gedeeltelijk worden gedekt door andere relevante voorschriften in de regelgeving, met name voor benchmarks op basis van gereguleerde gegevens, en in het bijzonder, maar niet uitsluitend de voorschriften in Richtlijn 2014/65/EU of Verordening (EU) nr. 600/2014 van het Europees Parlement en de Raad(29), teneinde dubbele voorschriften of andere onnodige lasten voor de beheerders te voorkomen.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [...] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid verleend de in lid 1 bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

Artikel 6

Uitbesteding

1.  Beheerders besteden functies bij het aanbieden van een benchmark niet zodanig uit dat dit de controle van de beheerder over de benchmark of het vermogen van de relevante bevoegde autoriteit om toezicht te houden op de benchmark op materiële wijze nadelig beïnvloedt.

▌

3.  Wanneer een beheerder functies of relevante diensten en activiteiten voor het aanbieden van een benchmark uitbesteedt aan een dienstverlener, blijft het zijn volledige verantwoordelijkheid om aan al zijn verplichtingen uit hoofde van deze verordening te voldoen.

3 bis.   Wanneer er sprake is van uitbesteding, zorgt de beheerder ervoor dat aan de volgende voorwaarden is voldaan:

a)  de dienstverlener beschikt over de bekwaamheid, capaciteit en wettelijk benodigde toestemming voor het op betrouwbare en professionele wijze uitvoeren van de uitbestede functies, diensten of activiteiten;

b)  de beheerder deelt de relevante bevoegde autoriteiten de identiteit en de taken mee van de dienstverlener die betrokken is bij het benchmarkvaststellingsproces;

c)  de beheerder onderneemt passende actie mocht blijken dat de dienstverlener de uitbestede taken niet efficiënt en met inachtneming van de toepasselijke wettelijke en bestuursrechtelijke voorschriften uitvoert;

d)  de beheerder behoudt de benodigde deskundigheid voor het op doeltreffende wijze houden van toezicht op de uitbestede taken en het beheren van de risico's die zijn gekoppeld aan uitbesteding;

e)  de dienstverlener stelt de beheerder in kennis van elke ontwikkeling die van wezenlijke invloed kan zijn op zijn vermogen om de uitbestede taken efficiënt en met inachtneming van de toepasselijke wettelijke en bestuursrechtelijke voorschriften uit te voeren;

f)  de dienstverlener werkt samen met de relevante bevoegde autoriteit in verband met de uitbestede activiteiten en de beheerder en de relevante bevoegde autoriteit hebben effectieve toegang tot gegevens die verband houden met de uitbestede activiteiten, evenals tot de kantoren van de dienstverlener en de relevante bevoegde autoriteit is in staat om dit recht op toegang uit te oefenen;

g)  de beheerder kan de regelingen, indien nodig, beëindigen;

h)  de beheerder stelt al het redelijke in het werk, onder meer in de vorm van noodplannen, om overmatige operationele risico's in verband met de deelname van de dienstverlener aan het benchmarkvaststellingsproces te vermijden.

Hoofdstuk 2

Inputgegevens en methodologie en melding van overtredingen

Artikel 7

Inputgegevens ▌

1.  Op de aanbieding van een benchmark zijn de volgende vereisten van toepassing met betrekking tot de inputgegevens ▌:

a)  de inputgegevens hebben de vorm van transactiegegevens of, indien eerder van toepassing, niet op transacties gebaseerde gegevens, waaronder offertes en verifieerbare ramingen, op voorwaarde dat deze op nauwkeurige en betrouwbare wijze de markt of economische realiteit weergeven die de benchmark moet meten ▌;

a bis)  de onder a) bedoelde inputgegevens zijn verifieerbaar;

b)  de beheerder verkrijgt de inputgegevens van een betrouwbaar en representatief panel van of steekproef onder contribuanten om er zo voor te zorgen dat de verkregen benchmark betrouwbaar en representatief is voor de markt of de economische realiteit die de benchmark moet meten▐;

b bis)  de beheerde gebruikt uitsluitend inputgegevens van contribuanten die voldoen aan de in artikel 9 vermelde gedragscode;

b ter)  de beheerder houdt een lijst van personen bij die inputgegevens mogen aanleveren aan de beheerder, met inbegrip van de procedures voor de beoordeling van de identiteit van een contribuant en eventuele indieners;

b quater)  de beheerder zorgt ervoor dat contribuanten alle relevante inputgegevens verstrekken; en

c)  wanneer de inputgegevens van een benchmark geen transactiegegevens zijn en een contribuant partij is bij meer dan 50 % van de waarde van de transacties op de markt waarvoor die benchmark ter representatie wordt gebruikt, verifieert de beheerder, waar mogelijk, of de inputgegevens een markt vertegenwoordigen met concurrerende krachten van vraag en aanbod. Wanneer de beheerder vaststelt dat de inputgegevens geen markt vertegenwoordigen met concurrerende krachten van vraag en aanbod, verandert hij ofwel de inputgegevens, de contribuanten of de methodologie om ervoor te zorgen dat de inputgegevens een markt vertegenwoordigen met concurrerende krachten van vraag en aanbod, ofwel staakt hij het aanbieden van die benchmark ▌.

▌

2 bis.  De beheerder zorgt ervoor dat controles met betrekking tot de inputgegevens het volgende omvatten:

a)  criteria waarin wordt vastgesteld wie inputgegevens mag aanleveren bij de beheerder en een proces voor het selecteren van de contribuanten;

b)  een proces voor de evaluatie van de inputgegevens van de contribuant en het weerhouden van de contribuant van de verstrekking van meer inputgegevens of het toepassen van andere sancties voor niet-naleving op de contribuant, indien van toepassing; en

c)  een proces voor het valideren van de inputgegevens, onder meer tegen andere indicatoren of gegevens, om de integriteit en nauwkeurigheid te waarborgen. Wanneer een benchmark aan de in artikel 14 bis vermelde criteria voldoet, geldt dit vereiste alleen als naleving redelijkerwijze mogelijk is.

▌

3 bis.  Wanneer inputgegevens worden aangeleverd door frontofficefuncties, d.w.z. afdelingen, divisies, groepen of personeel van contribuanten of een van hun dochterondernemingen die werkzaam zijn op het gebied van prijsstelling, handel, verkoop, marketing, adverteren, structureren of tussenhandelsactiviteiten, dient de beheerder:

a)  gegevens van andere bronnen te verkrijgen die de inputgegevens bevestigen;

b)  ervoor te zorgen dat contribuanten beschikken over voldoende interne toezicht- en verificatieprocedures die het mogelijk maken dat:

i)  er validatie van verstrekte inputgegevens plaatsvindt, onder meer via procedures voor meerdere inspecties door senior personeel om de inputgegevens te controleren en interne aftekenprocedures voor het management voorafgaand aan de indiening van inputgegevens;

ii)  er sprake is van fysieke scheiding tussen personeel in de frontofficefunctie en rapportagekanalen;

iii)  er ten volle aandacht wordt geschonken aan conflictbeheersingsmaatregelen om bestaande of potentiële stimulansen tot het manipuleren of anderszins beïnvloeden van inputgegevens, o.a. als gevolg van het vergoedingsbeleid en belangenconflicten tussen de activiteiten voor het aanleveren van inputgegevens en andere zakelijke activiteiten van de contribuant, zijn dochterondernemingen of hun respectieve klanten, te identificeren, onthullen, beheren, beperken en voorkomen.

Op benchmarks die aan de in artikel 14 bis vermelde criteria voldoen, zijn de in de eerste alinea, onder a) en b), vermelde bepalingen alleen van toepassing als naleving van die bepalingen redelijkerwijze mogelijk is.

3 ter.  Een niet-materiële wijziging in de benchmark met betrekking tot bepalingen in dit artikel wordt niet aangemerkt als een inbreuk op een financiële overeenkomst of een financieel instrument waarin naar die benchmark wordt verwezen. Ten aanzien van een cruciale benchmark is de relevante bevoegde autoriteit bevoegd om een wijziging als materieel aan te merken.

3 quater.  De ESMA ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen ter nadere specificatie van de interne toezichts- en verificatieprocedures van een contribuant die de beheerder overeenkomstig de leden 2 bis en 3 bis moet nastreven teneinde de integriteit en nauwkeurigheid van de inputgegevens te waarborgen.

De ESMA houdt rekening met het evenredigheidsbeginsel met betrekking tot cruciale benchmarks en benchmarks voor grondstoffen; de specifieke kenmerken van verschillende benchmarktypen, in het bijzonder benchmarks die gebaseerd zijn op bijdragen van entiteiten die aan de in artikel 14 bis vermelde criteria voldoen; de aard van de inputgegevens, de vraag of voorschriften al geheel of gedeeltelijk worden gedekt door andere relevante voorschriften in de regelgeving, in het bijzonder, maar niet uitsluitend de voorschriften in Richtlijn 2014/65/EU of Verordening (EU) nr. 600/2014, teneinde dubbele voorschriften of andere onnodige lasten voor de beheerders te voorkomen, alsmede de internationale convergentie van de toezichtpraktijk met betrekking tot benchmarks.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [XXX] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in de eerste alinea bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen in overeenstemming met de in de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 bedoelde procedure.

Artikel 7 bis

Methodologie

1.  De beheerder gebruikt een methodologie voor het opstellen van de benchmark die:

a)  solide en betrouwbaar is;

b)  duidelijke regels heeft die aangeven hoe en wanneer keuzevrijheid kan worden uitgeoefend bij het opstellen van die benchmark;

c)  zorgvuldig en continu is, en kan worden gevalideerd, met inbegrip van tests achteraf;

d)  veerkrachtig is en ervoor zorgt dat de benchmark kan worden berekend in de breedst mogelijke reeks van omstandigheden;

e)  traceerbaar en verifieerbaar is.

2.  Bij de ontwikkeling van de benchmarkmethodologie handelt de benchmarkbeheerder als volgt:

a)  hij houdt rekening met factoren zoals de omvang en normale liquiditeit van de markt, de transparantie van de handel en de posities van de marktdeelnemers, de marktconcentratie, de marktdynamiek en de geschiktheid van monsters als afspiegeling van de markt of de economische realiteit die de benchmark moet meten;

b)  hij bepaalt wat ten behoeve van die benchmark een actieve markt vormt; en

c)  hij stelt de prioriteit vast die wordt toegekend aan verschillende typen inputgegevens.

3.   De beheerder heeft duidelijke, bekendgemaakte regelingen ter beschikking waarin wordt aangegeven onder welke omstandigheden de kwantiteit of kwaliteit van inputgegevens onder het niveau zakt dat binnen de methodologie nodig is om de benchmark nauwkeurig en betrouwbaar te kunnen bepalen, en waarin wordt beschreven of en hoe de benchmark onder die omstandigheden wordt berekend.

4.  Een niet-materiële wijziging in de benchmark met betrekking tot bepalingen in dit artikel wordt niet aangemerkt als een inbreuk op een financiële overeenkomst of een financieel instrument waarin naar die benchmark wordt verwezen. Ten aanzien van een cruciale benchmark is de relevante bevoegde autoriteit bevoegd om een wijziging als materieel aan te merken.

Artikel 7 ter

Transparantie van methodologie

1.  De beheerder ontwikkelt, exploiteert en beheert de benchmarkgegevens en de methodologie op transparante wijze.

De beheerder publiceert op een manier die een eerlijke en gemakkelijke toegang waarborgt:

i)  de methodologie die wordt gebruikt voor elke benchmark of groep benchmarks; en

ii)  de procedure voor raadpleging met betrekking tot een voorgestelde materiële wijziging in zijn methodologie en de achterliggende redenen voor een dergelijke wijziging, met inbegrip van een definitie van wat een materiële wijziging inhoudt en wanneer hij gebruikers informeert over wijzigingen.

2.  Wanneer een benchmark aan de in artikel 14 bis vermelde criteria voldoet, beschrijft en publiceert de beheerder van die benchmark bij elke berekening, voor zover redelijk en onverminderd tijdige publicatie van de benchmark:

a)  een bondige samenvatting, voldoende om het voor een benchmarkabonnee of de bevoegde autoriteit mogelijk te maken te begrijpen hoe de berekening is ontwikkeld, met inbegrip van, ten minste, de omvang en liquiditeit van de reële markt die wordt beoordeeld (zoals het aantal en het volume van de ingediende transacties), het bereik en het gemiddelde volume en het bereik en de gemiddelde prijs en indicatieve percentages van elk type inputgegevens dat bij de berekening wordt betrokken; termen die verwijzen naar de prijsstellingsmethodologie worden opgenomen, zoals "op basis van transacties", "op basis van spreiding" of "geïnterpoleerd/geëxtrapoleerd"; en

b)  een bondige toelichting over de mate waarin en de basis waarop gebruik is gemaakt van beoordelingsvrijheid, met inbegrip van een eventueel besluit tot uitsluiting van inputgegevens die anderszins voldeden aan de vereisten van de relevante methodologie voor die berekening; het baseren van prijzen op spreiding of interpolatie, extrapolatie of het zwaarder laten wegen van biedingen en aanbiedingen dan de voltooide transacties in een berekening.

3.  Indien deze publicatie niet verenigbaar is met het toepasselijk intellectuele-eigendomsrecht, wordt de methodologie ter beschikking gesteld van de desbetreffende bevoegde autoriteit.

4.  Wanneer er een materiële wijziging wordt aangebracht in de methodologie van een cruciale benchmark, stelt de beheerder de relevante bevoegde autoriteit in kennis van die wijziging. De bevoegde autoriteit heeft 30 dagen de tijd om de wijziging goed te keuren.

Artikel 7 quater

Technische reguleringsnormen inzake inputgegevens en methodologie

De ESMA ontwikkelt technische reguleringsnormen ter specificatie van de controles op inputgegevens, de omstandigheden waaronder transactiegegevens niet toereikend kunnen zijn en de wijze waarop dit kan worden aangetoond aan de relevante bevoegde autoriteiten en de vereisten voor het ontwikkelen van methodologieën, uitgesplitst naar de verschillende in deze verordening beschreven soorten benchmarks en sectoren. De ESMA houdt rekening met:

a)  ontwikkelingen inzake benchmarks en op de financiële markten in het licht van de internationale convergentie van de toezichtpraktijk met betrekking tot benchmarks;

b)  specifieke kenmerken van verschillende benchmarks en benchmarktypen;

c)  het evenredigheidsbeginsel met betrekking tot niet cruciale benchmarks;

d)  de kwetsbaarheid van benchmarks voor manipulatie gezien de gebruikte methodologieën en inputgegevens;

e)  de noodzaak om aan gebruikers voldoende details beschikbaar te stellen waardoor zij kunnen inzien hoe een benchmark wordt aangeboden en kunnen beoordelen in hoeverre de benchmark relevant en passend is als referentie;

f)  de vraag of voorschriften al geheel of gedeeltelijk worden gedekt door andere relevante voorschriften in de regelgeving, met name voor benchmarks op basis van gereguleerde gegevens, en in het bijzonder, maar niet uitsluitend de voorschriften in Richtlijn 2014/65/EU of Verordening (EU) nr. 600/2014, teneinde dubbele voorschriften of andere onnodige lasten voor de beheerders te voorkomen.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [...] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid verleend de in lid 1 bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

Artikel 8

Melding van overtredingen

1.  De beheerder beschikt over procedures volgens welke zijn leidinggevenden, werknemers en andere natuurlijke personen wier diensten tot zijn beschikking staan of onder zijn controle worden uitgevoerd, schendingen van deze verordening en andere toepasselijke wetgeving intern kunnen rapporteren.

2.  De beheerder beschikt over procedures om schendingen van deze verordening en andere toepasselijke wetgeving te melden aan de bevoegde autoriteiten.

▌

Hoofdstuk 3

Gedragscode en vereisten voor contribuanten

Artikel 9

Gedragscode

1.  Indien een benchmark gebaseerd is op inputgegevens van contribuanten, stelt de beheerder, zo mogelijk in samenwerking met de contribuanten, een gedragscode op waarin duidelijk de verantwoordelijkheden en verplichtingen van beheerders en contribuanten worden gespecificeerd met betrekking tot het aanleveren van inputgegevens, en zorgt hij ervoor dat de indieners de naleving van de gedragscode bevestigen en opnieuw bevestigen in geval van wijziging ervan.

2.  De gedragscode omvat ten minste de volgende elementen:

a)   een duidelijke beschrijving van de te verstrekken inputgegevens en de vereisten die nodig zijn om ervoor te zorgen dat de inputgegevens worden verstrekt overeenkomstig de artikelen 7 en 8;

b)  beleid om ervoor te zorgen dat contribuanten alle relevante inputgegevens verstrekken; en

c)  de systemen en controles die de contribuant moet instellen, waaronder:

i)  procedures voor het aanleveren van inputgegevens, met inbegrip van vereisten voor de contribuant voor het specificeren of de inputgegevens transactiegegevens zijn en of de inputgegevens voldoen aan de vereisten van de beheerder;

ii)  beleid over het gebruik van keuzevrijheid bij het aanleveren van inputgegevens;

iii)  eventuele vereisten voor de validatie van inputgegevens voordat deze worden verstrekt aan de beheerder;

iv)  beleid betreffende het bijhouden van registers;

v)  rapportagevereisten met betrekking tot verdachte inputgegevens;

vi)  vereisten met betrekking tot conflictbeheer.

2 bis.  De beheerder kan een afzonderlijke gedragscode opstellen voor iedere groep benchmarks die hij aanbiedt.

2 ter.  Binnen 20 dagen na het van toepassing worden van het besluit om een cruciale benchmark in de in artikel 13, lid 1, bedoelde lijst op te nemen, brengt de beheerder van die cruciale benchmark de gedragscode ter kennis van de relevante bevoegde autoriteit. De relevante bevoegde autoriteit controleert binnen dertig dagen of de inhoud van de gedragscode voldoet aan deze verordening.

3.  De ESMA ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen tot nadere specificatie van de voorwaarden van de in lid 2 bedoelde gedragscode voor verschillende benchmarktypen, en om rekening te houden met de ontwikkelingen inzake benchmarks en op de financiële markten.

De ESMA houdt bij de ontwikkeling van deze ontwerpen van technische reguleringsnormen rekening met het proportionaliteitsbeginsel met betrekking tot de verschillende kenmerken van benchmarks en contribuanten, met name in termen van verschillen in de inputgegevens en methodologieën, de risico’s van gemanipuleerde inputgegevens en de internationale convergentie van toezichtpraktijken met betrekking tot benchmarks. De ESMA pleegt overleg met ACER met betrekking tot de toepasbaarheid van gedragscodes, in het bijzonder in verband met relevante benchmarks.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [XXX] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in het eerste lid bedoelde technische reguleringsnormen volgens de procedure van de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 vast te stellen.

▌

Artikel 11

Verplichtingen voor onder toezicht staande contribuanten

1.  De in de leden 2 bis en 3 vastgelegde vereisten met betrekking tot governance en controles zijn van toepassing op een onder toezicht staande contribuant die inputgegevens aanlevert voor een cruciale benchmark.

2.  Een onder toezicht staande contribuant beschikt over doeltreffende systemen en controles om de integriteit en betrouwbaarheid van alle aangeleverde inputgegevens aan de beheerder te waarborgen, met inbegrip van:

a)  controles met betrekking tot wie inputgegevens mag aanleveren aan een beheerder, waaronder, indien evenredig, een proces voor aftekening door een natuurlijke persoon die senior is ten opzichte van de indiener;

b)  passende opleiding voor indieners die minstens betrekking heeft op deze verordening en Verordening (EU) nr. 596/2014;

c)  maatregelen voor conflictbeheer, met inbegrip van organisatorische scheiding van medewerkers indien passend en onderzoek hoe stimulansen voor de manipulatie van benchmarks kunnen worden weggenomen die worden veroorzaakt door het vergoedingsbeleid;

d)  bijhouden van registers van communicatie in verband met de verstrekking van inputgegevens voor een passende tijdsperiode.

e)  bijhouden van gegevens inzake blootstellingen van individuele handelaren en trader desks aan benchmarkgerelateerde instrumenten ter facilitering van controles en onderzoeken en met het oog op het beheer van belangenconflicten;

f)  bijhouden van gegevens inzake interne en externe controles.

2 bis.  Indien inputgegevens geen transactiegegevens of offertes zijn, stellen de onder toezicht staande contribuanten niet alleen de in lid 2 bis bedoelde systemen en controles in, maar nemen zij ook beleidsmaatregelen ter begeleiding van het gebruik van beoordelings- of keuzevrijheid en bewaren zij registers van de achterliggende redenen voor dergelijke beoordelings- of keuzevrijheid, indien dit, rekening houdend met de aard van de benchmark en de inputgegevens, evenredig is.

3.  Een onder toezicht staande contribuant verleent zijn volledige medewerking aan de beheerder en de relevante bevoegde autoriteit voor de controle van en het toezicht op het aanbieden van een benchmark, onder meer ten behoeve van de in artikel 5 quater, lid 3, vermelde doelstellingen, en stelt de informatie en gegevens beschikbaar die hij bewaart in overeenstemming met de leden 2 en 2 bis.

4.  De ESMA ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen tot nadere specificatie van de vereisten inzake systemen en controles die in de leden 2, 2 bis en 3 voor verschillende benchmarktypen zijn vastgesteld.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [XXX] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in de eerste alinea bedoelde regelgevende technische normen vast te stellen in overeenstemming met de in de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 bedoelde procedure.

TITEL III

VEREISTEN VOOR CRUCIALE BENCHMARKS

Hoofdstuk 1

Gereguleerde gegevens

▌

Artikel 12 bis

Gereguleerde gegevens

Indien benchmarks worden opgesteld door toepassing van een formule op gegevens als bedoeld in artikel 3, lid 1, punt 11, onder i) of ii), zijn artikel 7, lid 1, onder b), artikel 7, lid 1, onder b bis), artikel 7, lid 1, onder c), artikel 7, lid 2 bis, artikel 7, lid 3 bis, artikel 8, lid 1, artikel 8, lid 2, artikel 9, artikel 11 en artikel 13 bis, niet van toepassing op het aanbieden van en het aanleveren van gegevens voor die benchmarks. Artikel 5 quinquies, lid 1, onder a) is niet van toepassing op het aanbieden van dergelijke benchmarks die betrekking hebben op inputgegevens die volledig en direct worden aangeleverd als uiteengezet in artikel 3, lid 1, punt 11. Deze vereisten zijn eveneens niet van toepassing op de doelstellingen van artikel 5 quater, lid 3.

Hoofdstuk 2

Cruciale benchmarks

Artikel 13

Cruciale benchmarks

1.  Een benchmark die niet is gebaseerd op gereguleerde gegevens wordt onder de volgende omstandigheden als een cruciale benchmark beschouwd:

a)  de benchmark wordt gebruikt als een referentie voor financiële instrumenten en financiële overeenkomsten met een gemiddelde waarde van ten minste 500 000 000 000 EUR, gemeten over een passende periode;

b)  de benchmark wordt als cruciaal erkend overeenkomstig de in de leden 2 bis, 2 quater en 2 sexies tot en met 2 octies vastgelegde procedure.

De ESMA ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen om:

–  te specificeren hoe de marktwaarde van financiële instrumenten wordt berekend;

–  te specificeren hoe de bruto notionele waarde van derivaten wordt berekend;

–  te tijdsduur te specificeren die moet worden gebruikt om de waarde van de benchmark op adequate wijze te meten;

–  de drempel van 500 000 000 000 EUR ten minste iedere [drie] jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening te herzien.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [XXX] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in de eerste alinea bedoelde regelgevende technische normen vast te stellen in overeenstemming met de in de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 bedoelde procedure.

▌

2 bis.  Een bevoegde autoriteit van een lidstaat kan een binnen haar rechtsgebied geregistreerde benchmark met een gemiddelde totale notionele waarde die lager ligt dan het in lid 1, eerste alinea, onder a), vastgelegde bedrag als cruciaal beschouwen, indien zij van mening is dat het niet langer aanbieden van deze benchmark een aanzienlijk negatief effect zou hebben op de integriteit van de markten, de financiële stabiliteit, consumenten, de reële economie, of de financiering van huishoudens en ondernemingen binnen haar rechtsgebied. In dit geval stelt zij de ESMA binnen vijf dagen van haar besluit in kennis.

2 ter.  Binnen 10 dagen na ontvangst van de in lid 2 bis van dit artikel vermelde kennisgeving publiceert de ESMA de kennisgeving op haar website en actualiseert zij het in artikel 25 bis bedoelde register.

2 quater.  Wanneer een nationale bevoegde autoriteit van mening is dat een krachtens lid 2 bis door een andere bevoegde autoriteit in de Unie genomen besluit een aanzienlijk negatief effect zal hebben op de stabiliteit van de financiële markten, de reële economie of onder toezicht staande contribuanten van de desbetreffende benchmark binnen haar rechtsgebied, dient zij bij die nationale bevoegde autoriteit een verzoek in om het besluit te herzien. De bevoegde autoriteit die het besluit krachtens lid 2 bis nam, stelt de verzoekende bevoegde autoriteit binnen 30 dagen na ontvangst van het verzoek in kennis van haar antwoord.

2 quinquies.  Indien de bevoegde autoriteiten geen overeenstemming bereiken, kan de verzoekende autoriteit de kwestie doorverwijzen naar de ESMA. Binnen 60 dagen na ontvangst van een dergelijk verzoek tot verwijzing treedt de ESMA op overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

2 sexies.  Wanneer een bevoegde autoriteit van een lidstaat van mening is dat een in een andere lidstaat geregistreerde benchmark met een gemiddelde totale notionele waarde die lager ligt dan het in lid 1, alinea 1, onder a) genoemde bedrag desalniettemin als cruciaal dient te worden beschouwd, aangezien het niet langer aanbieden van deze benchmark een aanzienlijk negatief effect zou hebben op de integriteit van de markten, de financiële stabiliteit, consumenten, de reële economie, of de financiering van huishoudens en ondernemingen binnen haar rechtsgebied, dient zij een verzoek in bij de nationale autoriteit van de desbetreffende benchmarkbeheerder om de benchmark als cruciaal te classificeren. De bevoegde autoriteit van de desbetreffende benchmarkbeheerder stelt de verzoekende bevoegde autoriteit binnen 30 dagen na ontvangst van het verzoek in kennis van haar antwoord.

2 septies.  Overeenkomstig de in lid 2 sexies vastgelegde procedure en indien de bevoegde autoriteiten geen overeenstemming bereiken, kan de verzoekende autoriteit de kwestie doorverwijzen naar de ESMA. Zij dient een gedocumenteerde beoordeling over te leggen van het effect van het niet langer aanbieden van de benchmark in haar rechtsgebied, waarin ten minste de volgende elementen zijn opgenomen:

a)  het soort gebruik wat betreft marktdeelnemers, evenals gebruik op retailmarkten;

b)  de beschikbaarheid van een marktgestuurde vervanger voor de benchmark;

c)  de waarde van financiële instrumenten en financiële overeenkomsten die binnen de lidstaat als referentie dienen voor de benchmark en de relevantie ervan in termen van het bruto nationaal product van de lidstaat;

d)  de concentratie van gebruik en, indien van toepassing, van aanlevering voor de benchmark in de lidstaten;

e)  andere indicatoren om het mogelijke effect te beoordelen van het niet langer aanbieden of onbetrouwbaarheid van de benchmark op de integriteit van de markten, de financiële stabiliteit, of de financiering van huishoudens en ondernemingen in de lidstaat.

Indien de ESMA de verzoekende bevoegde autoriteit is, beoordeelt zij haar verzoek en geeft zij een bindend advies af.

2 octies.  Binnen [10] weken na ontvangst van de in lid 2 quinquies bedoelde kennisgeving en na raadpleging van het ESRB en andere relevante nationale bevoegde autoriteiten, brengt de ESMA een bindend advies uit met betrekking tot het cruciale karakter van de benchmark. De ESMA stuurt haar advies aan de Commissie, de nationale bevoegde autoriteiten en de beheerder, samen met de resultaten van de raadplegingen. De ESMA baseert haar advies op de in lid 2 octies vastgelegde criteria en andere relevante criteria.

2 nonies.  Zodra een benchmark als "cruciaal" is aangemerkt, wordt uit hoofde van artikel 34 het college van bevoegde autoriteiten vastgesteld.

In die zin moet het college van bevoegde autoriteiten om de informatie verzoeken die nodig is voor het verlenen van de vergunning voor het aanbieden van deze benchmark volgens de in deze verordening vastgestelde aanvullende voorwaarden voor cruciale benchmarks, zoals bepaald in artikel 23.

2 decies.  Het college van bevoegde autoriteiten evalueert ten minste om de twee jaar de aanmerking van eerder als cruciale benchmarks aangemerkte benchmarks.

2 undecies.  In uitzonderlijke omstandigheden kunnen de lidstaten bijkomende vereisten voor een benchmarkbeheerder vaststellen met betrekking tot de onderwerpen die in de artikel aan bod komen.

Artikel 13 bis

Verplicht beheer van cruciale benchmarks

1.  Indien een beheerder van een cruciale benchmark voornemens is de opstelling van zijn cruciale benchmark stop te zetten, dient hij:

a)  zijn bevoegde autoriteit hiervan onmiddellijk in kennis te stellen; en

b)  binnen vier weken na deze kennisgeving een beoordeling in te dienen over hoe de overgang van de benchmark naar een nieuwe beheerder moet plaatsvinden; of

c)  binnen vier weken na deze kennisgeving een beoordeling in te dienen over hoe de opstelling van de benchmark moet worden stopgezet, met inachtneming van de in artikel 17, lid 1, vastgestelde procedure.

Gedurende deze periode zal de beheerder de opstelling van de benchmark niet stopzetten.

2.  Na ontvangst van de in lid 1 bedoelde beoordeling van de beheerder dient de bevoegde autoriteit binnen vier weken:

a)  de ESMA hiervan in kennis te stellen; en

b)  haar eigen beoordeling op te stellen over hoe de overgang van de benchmark naar een nieuwe beheerder moet plaatsvinden of hoe de opstelling ervan moet worden stopgezet, met inachtneming van de procedure voor de beheerder om zijn benchmark stop te zetten, als vastgelegd in artikel 17, lid 1.

Gedurende deze periode zal de beheerder de opstelling van de benchmark niet stopzetten.

3.  Na afronding van de in lid 2 bedoelde beoordeling heeft de bevoegde autoriteit de bevoegdheid om de beheerder te dwingen de benchmark te blijven publiceren totdat:

a)  de aanbieding van de benchmark is overgenomen door een nieuwe beheerder; of

b)  de benchmark op ordelijke wijze kan worden stopgezet; of

c)  de benchmark niet meer cruciaal is.

De bevoegde autoriteit kan de beheerder dwingen om de benchmark te blijven publiceren voor een beperkte periode van ten hoogste zes maanden, die de bevoegde autoriteit, indien nodig, kan verlengen met ten hoogste een nieuwe periode van zes maanden.

Artikel 13 ter

Beperking van de marktmacht van de beheerders van cruciale benchmarks

1.  De beheerder houdt bij het controleren van de aanbieding van de cruciale benchmark voldoende rekening met de beginselen inzake marktintegriteit en benchmarkcontinuïteit, met inbegrip van de behoefte aan rechtszekerheid voor overeenkomsten waarin naar de benchmark wordt verwezen.

2.  Bij het aanbieden van de cruciale benchmark voor gebruik in een financiële overeenkomst of een financieel instrument ziet de beheerder erop toe dat licenties voor en informatie betreffende de benchmark aan alle gebruikers worden geleverd op eerlijke, redelijke en niet-discriminerende grondslag, zoals bepaald in artikel 37 van Verordening (EU) nr. 600/2014.

Artikel 14

Verplichte aanlevering voor cruciale benchmarks

1.  De beheerder van een of meer cruciale benchmarks gebaseerd op indieningen van contribuanten die voor het merendeel onder toezicht staande entiteiten zijn, verstrekt zijn bevoegde autoriteit om de twee jaar een beoordeling van de mate van geschiktheid van elke aangeboden cruciale benchmark om de onderliggende markt of de economische realiteit te meten.

2.  Indien een of meer onder toezicht staande contribuanten van een cruciale benchmark voornemens zijn de aanlevering van inputgegevens voor die cruciale benchmark te staken, stellen zij de beheerder van de cruciale benchmark en de relevante bevoegde autoriteit hiervan onverwijld schriftelijk in kennis. Binnen 14 dagen na ontvangst van een dergelijke kennisgeving informeert de beheerder de bevoegde autoriteit en verstrekt hij een beoordeling van de gevolgen van de beëindiging van de aanlevering voor het vermogen van de benchmark om de onderliggende markt of economische realiteit te meten. De beheerder stelt ook de resterende onder toezicht staande contribuanten van de cruciale benchmark op de hoogte van de kennisgeving over de stopzetting van de aanlevering, en tracht vast te stellen of anderen ook voornemens zijn hun aanlevering stop te zetten.

De bevoegde autoriteit brengt het college van bevoegde autoriteiten onverwijld op de hoogte en voltooit binnen een redelijke termijn haar eigen beoordeling van de gevolgen van het stopzetten van de aanlevering. De bevoegde autoriteit heeft de bevoegdheid om de contribuanten die een kennisgeving hebben ingediend met het voornemen om de aanlevering van inputgegevens voor een cruciale benchmark stop te zetten, te verplichten inputgegevens te blijven aanleveren tot de bevoegde autoriteit haar beoordeling heeft afgerond.

3.  Wanneer de bevoegde autoriteit van oordeel is dat de representativiteit van een cruciale benchmark onder druk staat, heeft zij de bevoegdheid om:

a)  onder toezicht staande entiteiten in de zin van lid 4, met inbegrip van entiteiten die nog geen contribuant zijn aan de betreffende cruciale benchmark, te verplichten inputgegevens aan te leveren aan de beheerder in overeenstemming met de methodologie, de gedragscode of andere regels; dit vereiste geldt voor een passende overgangsperiode, afhankelijk van de gemiddelde lengte van de overeenkomsten waarin naar de relevante benchmark wordt verwezen, maar niet langer dan 12 maanden na de datum waarop het aanvankelijke besluit tot verplichte levering van een bijdrage is genomen;

b)  na een beoordeling overeenkomstig lid 5 ter van de beoordelingsperiode bedoeld onder a) van dit lid, de periode van verplichte bijdrage te verlengen met maximaal 12 maanden;

c)  de termijn te bepalen waarbinnen inputgegevens worden aangeleverd, zonder onder toezicht staande entiteiten te verplichten tot het bedrijven van of zich vastleggen tot handel;

d)  de beheerder te verplichten tot het wijzigen van de gedragscode, de methodologie of andere regels van de cruciale benchmark, om de representativiteit en degelijkheid van de benchmark te vergroten, na overleg met de beheerder;

e)  de beheerder te verzoeken het schriftelijke verslag op te stellen en beschikbaar te stellen aan de benchmarkgebruikers over de maatregelen die de beheerder van plan is in te voeren ter verbetering van de representativiteit en degelijkheid van de benchmark.

4.  De onder toezicht staande entiteiten als bedoeld in lid 3, onder a), worden vastgesteld door de bevoegde autoriteit van de beheerder, met ondersteuning van de bevoegde autoriteit van de onder toezicht staande entiteiten, op basis van de omvang van de deelname van de onder toezicht staande entiteit in de markt die de benchmark beoogt te meten, alsmede de deskundigheid van de contribuant en zijn vermogen om inputgegevens van de vereiste kwaliteit aan te leveren. Er wordt passende aandacht besteed aan het bestaan van geschikte alternatieve benchmarks die als vervangende referentie kunnen dienen voor financiële overeenkomsten en financiële instrumenten waarin naar de cruciale benchmark wordt verwezen.

5.  Wanneer een benchmark in overeenstemming met de procedure van de leden 2 bis tot 2 quater van artikel 13 geacht wordt cruciaal te zijn, heeft de bevoegde autoriteit van de beheerder de bevoegdheid om het aanleveren van inputgegevens in overeenstemming met de punten (a), (b) en (c) van lid 3 van dit artikel op te leggen uitsluitend aan onder toezicht staande contribuanten in de desbetreffende lidstaat.

5 bis.  De bevoegde autoriteit van een onder toezicht staande entiteit als bedoeld in lid 3 assisteert de bevoegde autoriteit van de beheerder bij het handhaven van maatregelen krachtens lid 3.

5 ter.  Aan het einde van de in lid 3, onder a), bedoelde overgangsperiode beoordeelt de bevoegde autoriteit van de beheerder, in samenwerking met het college van bevoegde autoriteiten, of de in lid 3, onder a) vastgelegde maatregelen voortgezet moeten worden en dient haar conclusies in in de vorm van een geschreven rapport. De bevoegde autoriteit van de beheerder trekt de maatregelen in indien zij van oordeel is:

a)  dat de benchmark kan blijven voortbestaan nadat de tot aanlevering verplichte contribuanten hun aanlevering van inputgegevens hebben stopgezet;

b)  dat de contribuanten waarschijnlijk nog minstens één jaar inputgegevens zullen blijven aanleveren indien de verplichting wordt ingetrokken:

c)  na raadpleging van contribuanten en gebruikers, dat er een aanvaardbare vervangende benchmark beschikbaar is en gebruikers van de cruciale benchmark daarnaar tegen redelijke kosten kunnen overschakelen. Een dergelijke overschakeling zal niet als inbreuk op een bestaande overeenkomst worden beschouwd; of

d)  dat er geen geschikte alternatieve contribuanten kunnen worden vastgesteld en het stopzetten van de aanlevering door de relevante onder toezicht staande entiteiten tot een dusdanige verzwakking van de benchmark zou leiden dat deze moet worden stopgezet.

Indien de onder a) en b) genoemde gevallen zich voordoen, dienen de onder toezicht staande entiteiten die hun bijdrage willen stopzetten dit te doen op dezelfde datum, vast te stellen door de bevoegde autoriteit van de beheerder, waarbij de in lid 3, onder b) genoemde termijnen niet worden overschreden.

5 quater.  Ingeval een cruciale benchmark moet worden stopgezet, blijft iedere onder toezicht staande contribuant aan de cruciale benchmark inputgegevens aanleveren gedurende een aanvullende passende termijn, vast te stellen door de bevoegde autoriteit, maar niet langer dan de in lid 3, onder b) vastgestelde termijnen. Een wijziging of overschakeling naar een andere benchmark zal niet als inbreuk op een bestaande overeenkomst worden beschouwd.

5 quinquies.  De beheerder stelt, zo spoedig als praktisch mogelijk, de betreffende bevoegde autoriteit in kennis wanneer een contribuant in strijd met de eisen van lid 2 handelt.

Artikel 14 bis

Benchmarks voor grondstoffen op basis van bijdragen van niet onder toezicht staande entiteiten

Indien een benchmark voor grondstoffen is gebaseerd op bijdragen van contribuanten waarvan het grootste deel bestaat uit niet onder toezicht staande entiteiten met als hoofdactiviteit het aanbieden van investeringsdiensten in de zin van Richtlijn 2014/65/EU of het verrichten van bankactiviteiten in de zin van Richtlijn 2013/36/EU, zijn artikel 5 bis, artikel 5 ter, artikel 5 quater, lid 1, artikel 5 quater, lid 2, artikel 5 quinquies, lid 2, artikel 7, lid 1, onder b bis), en artikel 9 niet van toepassing.

TITEL IV

TRANSPARANTIE EN CONSUMENTENBESCHERMING

Artikel 15

Benchmarkverklaring

1.  Binnen twee weken na opname in het in artikel 25 bis bedoelde register publiceert een beheerder een benchmarkverklaring voor elke benchmark of, indien van toepassing, voor elke groep benchmarks die opgesteld en gepubliceerd is ter verkrijging van een vergunning of registratie, of ter bekrachtiging overeenkomstig artikel 21 ter, of ter erkenning overeenkomstig artikel 21 bis. De beheerder actualiseert de benchmarkverklaring voor elke benchmark of groep benchmarks minstens om de twee jaar. De benchmarkverklaring:

a)  definieert duidelijk en ondubbelzinnig de markt of economische realiteit ▌die de benchmark meet alsook de omstandigheden waaronder die meting onbetrouwbaar kan worden;

▌

c)  geeft duidelijk en ondubbelzinnig de elementen van de berekening weer waarbij sprake kan zijn van keuzevrijheid en de criteria die van toepassing zijn op de uitoefening van die keuzevrijheid▌;

d)  vermeldt de mogelijkheid ▌dat factoren, met inbegrip van externe factoren waarop de beheerder geen invloed heeft, het mogelijk noodzakelijk maken wijzigingen aan te brengen in de benchmark of deze geheel stop te zetten; en

e)  geeft het advies ▌dat financiële overeenkomsten of andere financiële instrumenten die verwijzen naar de benchmark, bestand moeten zijn tegen, of anderszins de mogelijkheid ondervangen van, wijzigingen aan of stopzetting van de benchmark.

2.  De benchmarkverklaring omvat ten minste:

a)  de definities voor alle sleuteltermen in verband met de benchmark;

b)  de achterliggende reden voor de keuze van de benchmarkmethodologie en procedures voor beoordeling en goedkeuring van de methodologie;

c)  de voor de vaststelling van de benchmark gebruikte criteria en procedures, met inbegrip van een beschrijving van de inputgegevens, de minimale voor vaststelling van een benchmark benodigde gegevens, de prioriteit die wordt gegeven aan de verschillende soorten inputgegevens, het gebruik van extrapolatiemodellen of -methoden en elke procedure voor het weer in balans brengen van de onderdelen van de index van de benchmark;

d)  de controles en voorschriften die van toepassing zijn op de uitoefening van beoordelings- of keuzevrijheid door de beheerder en contribuanten, ter verzekering van de consistentie in het gebruik van dergelijke beoordelings- of keuzevrijheid;

e)  de procedures die van toepassing zijn op de vaststelling van benchmarks in perioden van stress of perioden waarin de bronnen voor transactiegegevens mogelijk onvoldoende, onnauwkeurig of onbetrouwbaar zijn en de mogelijke beperkingen van de benchmark in dergelijke perioden;

f)  de procedures voor de afhandeling van fouten in de inputgegevens of de vaststelling van de benchmark, met inbegrip van wanneer het opnieuw vaststellen van de benchmark vereist is. en

g)  de vaststelling van potentiële beperkingen van een benchmark, met inbegrip van exploitatie ervan op illiquide of gefragmenteerde markten en de mogelijke concentratie van input.

▌

Artikel 17

Stopzetting van een benchmark

1.  Beheerders publiceren samen met de in artikel 15 genoemde benchmarkverklaring een procedure met betrekking tot door de beheerder te nemen maatregelen in geval van wijzigingen aan of de stopzetting van een benchmark of de stopzetting van de erkenning van een benchmark overeenkomstig artikel 21 bis of de bekrachtiging van een benchmark overeenkomstig artikel 21 ter. De procedure wordt ook geïntegreerd in de in artikel 9, lid 1, bedoelde gedragscode. De procedure kan, indien van toepassing, voor groepen benchmarks worden opgesteld en wordt voortdurend geactualiseerd en gepubliceerd wanneer zich een materiële verandering voordoet.

2.  Onder toezicht staande entiteiten die een benchmark gebruiken, stellen solide schriftelijke plannen op en houden deze bij waarin de maatregelen zijn opgenomen die zij nemen indien een benchmark inhoudelijk wordt gewijzigd of niet langer wordt opgesteld. Waar mogelijk en passend, worden in dergelijke plannen een of meerdere alternatieve benchmarks genoemd welke als referentie kunnen worden gebruikt, waarbij wordt aangegeven waarom deze benchmarks geschikte alternatieven zouden zijn. De onder toezicht staande entiteiten verstrekken de relevante bevoegde autoriteit deze plannen op verzoek en geven deze waar mogelijk weer in de contractuele verbintenis met cliënten.

Artikel 17 bis

Geschiktheid van een benchmark

De beheerder ziet toe op de juistheid van de benchmark in relatie tot de beschrijving van de markt of economische realiteit die de benchmark beoogt te meten overeenkomstig de vereisten inzake de benchmarkverklaring van artikel 15.

De ESMA brengt zes maanden na inwerkingtreding van de verordening richtsnoeren uit overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1095/2010, ter vaststelling van de definitie van geschiktheid in termen van omvang van het basisrisico.

De Commissie brengt uiterlijk december 2015 een verslag uit met een analyse van de bestaande praktijken ten aanzien van het beheer van basisrisico in financiële overeenkomsten in verband met het gebruik van benchmarks zoals interbancaire rentevoeten en een valutabenchmark, alsmede een beoordeling van de vraag of de toepassing van zakelijke bepalingen zoals vastgelegd in Richtlijn 2008/48/EG en Richtlijn 2014/17/EU afdoende zijn ter beperking van het basisrisico in verband met benchmarks gebruikt in financiële overeenkomsten.

▌

TITEL V

GEBRUIK VAN BENCHMARKS AANGEBODEN DOOR VERGUNNINGHOUDENDE OF GEREGISTREERDE BEHEERDERS OF DOOR BEHEERDERS UIT DERDE LANDEN

Artikel 19

Gebruik van een benchmark

1.   Een onder toezicht staande entiteit mag in de Unie een benchmark of combinatie van benchmarks als referentie in een financieel instrument of een financiële overeenkomst gebruiken ▌wanneer deze ▌wordt aangeboden door een beheerder waaraan ▌een vergunning is verleend of die is geregistreerd overeenkomstig artikel 23 respectievelijk artikel 23 bis of door een beheerder die is gevestigd in een derde land krachtens artikel 20, artikel 21 bis of artikel 21 ter.

2.  Indien een prospectus die moet worden gepubliceerd uit hoofde van Richtlijn 2003/71/EG of Richtlijn 2009/65/EG betrekking heeft op effecten of andere beleggingen die verwijzen naar een benchmark, draagt de uitgevende instelling, de aanbieder of de aanvrager van toelating tot de handel op een gereglementeerde markt er zorg voor dat het prospectus ook heldere en duidelijk aangegeven informatie bevat waarin wordt vermeld of de benchmark is geregistreerd of wordt aangeboden door een beheerder die is geregistreerd in het openbare register als bedoeld in artikel 25 bis van deze verordening.

3.  De ESMA schrapt de paragrafen 49 t/m 62 van de ESMA-richtsnoeren voor de bevoegde autoriteiten en icbe- beheermaatschappij, de richtsnoeren voor ETF's en andere icbe-aspecten, of brengt deze in overeenstemming met lid 1(30).

Artikel 20

Gelijkwaardigheid

1.  Benchmarks die worden aangeboden door een beheerder die in een derde land is gevestigd, kunnen door onder toezicht staande entiteiten in de Unie worden gebruikt, op voorwaarde dat aan de volgende voorwaarden is voldaan, tenzij artikel 21 bis of 21 ter van toepassing is:

a)  de Commissie heeft een gelijkwaardigheidsbesluit vastgesteld in overeenstemming met lid 2 of lid 2 bis;

b)  de beheerder beschikt over een vergunning of is geregistreerd in, en is onderworpen aan toezicht in dat derde land;

c)  de beheerder heeft de ESMA op de hoogte gesteld van de instemming dat zijn huidige of geplande benchmarks kunnen worden gebruikt door onder toezicht staande entiteiten in de Unie▌;

d)  de beheerder is correct geregistreerd overeenkomstig artikel 25 bis; en

e)  de in lid 3 van dit artikel bedoelde samenwerkingsregelingen zijn operationeel.

2.  De Commissie kan een besluit nemen dat bepaalt dat het rechtskader en de toezichtpraktijk van een derde land waarborgen dat:

a)  beheerders die over een vergunning beschikken of geregistreerd zijn in dat derde land voldoen aan bindende vereisten die gelijkwaardig zijn aan de vereisten van deze verordening, in het bijzonder rekening houdend met de vraag of het rechtskader en de toezichtpraktijk van een derde land de naleving waarborgen van de IOSCO-beginselen voor financiële benchmarks die zijn bekendgemaakt op 17 juli 2013 en de IOSCO-beginselen voor bureaus voor olieprijsnoteringen die zijn bekendgemaakt op 5 oktober 2012 en die zullen worden herzien in april 2014; en

b)  de bindende vereisten voortdurend onderworpen zijn aan effectief toezicht en effectieve handhaving in dat derde land;

b bis)  – er daadwerkelijke informatie-uitwisseling plaatsvindt met buitenlandse belastingdiensten;

–  er geen gebrek aan transparantie bestaat in de wetgevende, justitiële of bestuursrechtelijke regelgeving;

–  er een verplichting tot een reële lokale aanwezigheid geldt;

–  het derde land niet optreedt als een financieel offshorecentrum;

–  het derde land niet voorziet in belastingregelingen zonder of met slechts nominale belastingen of geen voordelen toekent, ook al is er geen sprake van enige reële economische activiteit of substantiële economische aanwezigheid in het derde land dat deze belastingvoordelen verleent;

–  het derde land niet op de FATF-lijst van niet-coöperatieve landen en gebieden staat;

–  het derde land zich volledig voegt naar artikel 26 van het OESO-modelverdrag inzake belasting op inkomen en vermogen, dat voorziet in effectieve uitwisseling van gegevens in belastingprocedures, met inbegrip van eventuele multilaterale belastingovereenkomsten.

Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 38, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure.

2 bis.  De Commissie kan ook een besluit nemen waarin wordt bepaald dat specifieke regels of voorschriften in een derde land met betrekking tot de individuele en specifieke beheerders of individuele en specifieke benchmarks of groepen benchmarks gelijkwaardig zijn aan de vereisten van deze verordening en dat die individuele en specifieke beheerders of individuele en specifieke benchmarks of groepen benchmarks daarom kunnen worden gebruikt door onder toezicht staande entiteiten in de Unie.

Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 38, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure.

3.  De ESMA sluit samenwerkingsregelingen met de bevoegde autoriteiten van derde landen waarvan het rechtskader en de toezichtpraktijken in overeenstemming met lid 2 of lid 2 bis als equivalent zijn erkend. In een dergelijke regeling wordt minstens het volgende gespecificeerd:

a)  het mechanisme voor de uitwisseling van informatie tussen de ESMA en de bevoegde autoriteiten van de desbetreffende derde landen, inclusief toegang tot alle door de ESMA gevraagde relevante informatie met betrekking tot de beheerder waaraan in dat derde land een vergunning is verleend;

b)  het mechanisme voor directe kennisgeving aan de ESMA wanneer een bevoegde autoriteit van een derde land van mening is dat de beheerder waaraan in dat derde land een vergunning is verleend en waarop zij toezicht uitoefent, de voorwaarden schendt van zijn vergunning of andere nationale wetgeving;

c)  de procedures betreffende de coördinatie van toezichthoudende activiteiten ▌.

4.  De ESMA stelt een ontwerp van regelgevende technische normen op om de minimale inhoud te bepalen van de in lid 3 bedoelde samenwerkingsregelingen om ervoor te zorgen dat de bevoegde autoriteiten en de ESMA in staat zijn om al hun toezichthoudende bevoegdheden overeenkomstig deze verordening uit te oefenen.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [XXX] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in de eerste alinea bedoelde regelgevende technische normen vast te stellen in overeenstemming met de in de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 bedoelde procedure.

Artikel 21

Schrapping van de registratie van een beheerder die is gevestigd in een derde land

▐

2.  De ESMA schrapt de registratie van een beheerder als bedoeld in artikel 20, lid 1, onder d) indien zij goed gefundeerde redenen heeft, op basis van gedocumenteerd bewijsmateriaal, om aan te nemen dat de beheerder:

a)  ▌handelt op een wijze die duidelijk nadelig is voor de belangen van gebruikers van zijn benchmarks of het ordelijk functioneren van markten; of

b)  ▌de nationale wetgeving of andere op hem toepasselijke bepalingen in het derde land ernstig heeft overtreden en op basis waarvan de Commissie het in artikel 20, lid 2, of artikel 20, lid 2 bis, bedoelde besluit heeft genomen.

3.  De ESMA neemt een in lid 2 bedoeld besluit uitsluitend indien aan de volgende voorwaarden wordt voldaan:

a)  de ESMA heeft de zaak doorverwezen naar de bevoegde autoriteit van het derde land en die bevoegde autoriteit heeft niet de benodigde passende maatregelen genomen om beleggers te beschermen en het ordelijk functioneren van de markten in de Unie te waarborgen of heeft niet aangetoond dat de desbetreffende beheerder voldoet aan de op hem toepasselijke vereisten van het derde land;

b)  de ESMA heeft de bevoegde autoriteit van het derde land minstens dertig dagen voor de intrekking op de hoogte gesteld van zijn voornemen om de registratie van de beheerder in te trekken.

4.  De ESMA informeert de andere bevoegde autoriteiten zo snel mogelijk van de in overeenstemming met lid 2 aangenomen maatregel en maakt het besluit op zijn website bekend.

Artikel 21 bis

Erkenning van een beheerder die is gevestigd in een derde land

1.  Tot het moment dat een gelijkwaardigheidsbesluit overeenkomstig artikel 20, lid 2, is genomen, kunnen benchmarks die worden aangeboden door een beheerder in een derde land worden gebruikt door onder toezicht staande entiteiten in de Unie, mits de beheerder voorafgaande erkenning door de ESMA overeenkomstig dit artikel heeft gekregen.

2.  Een beheerder in een derde land die voornemens is om voorafgaande erkenning te verkrijgen in de zin van lid 1, voldoet aan alle in deze verordening vastgestelde vereisten, maar is vrijgesteld van de artikelen 11, 13 bis en 14. Indien een beheerder in staat is om aan te tonen dat een door hem aangeboden benchmark gebaseerd is op gereguleerde gegevens of een benchmark voor grondstoffen is die niet is gebaseerd op indieningen van contribuanten, waarvan de meeste geen onder toezicht staande entiteiten zijn waarvan het hoofdbedrijf op groepsniveau bestaat in het verlenen van beleggingsdiensten in de zin van Richtlijn 2014/65/EU of bankactiviteiten in de zin van Richtlijn 2013/36/EU, gelden de vrijstellingen voor dergelijke benchmarks, zoals bepaald in de artikelen 12 bis en respectievelijk 14 bis voor de beheerder.

3.  Een beheerder gevestigd in een derde land die voornemens is om voorafgaande erkenning te verkrijgen in de zin van lid 1, moet dit ook kunnen doen door volledig te voldoen aan alle vereisten vastgelegd in de IOSCO-beginselen voor financiële benchmarks, of door te voldoen aan de criteria vastgelegd in artikel 14 bis, lid 1, de IOSCO-beginselen voor bureaus voor olieprijsnoteringen. Een onafhankelijke externe controleur evalueert en certificeert ten minste om de twee jaar, en indien de benchmark materieel wordt gewijzigd, of aan de vereisten is voldaan en zendt de controleverslagen toe aan de ESMA en stelt deze op verzoek beschikbaar aan de gebruikers.

4.  Een beheerder die in een derde land is gevestigd en die voornemens is om voorafgaande erkenning te verkrijgen in de zin van lid 1, heeft een vertegenwoordiger in de Unie. De vertegenwoordiger is een natuurlijk persoon die woonachtig is in de Unie of een rechtspersoon met statutaire zetel in de Unie. De vertegenwoordiger wordt uitdrukkelijk aangewezen door de beheerder in een derde land om namens hem op te treden in alle communicatie met de autoriteiten, waaronder de ESMA en de betrokken bevoegde autoriteiten en alle andere relevante personen in de Unie met betrekking tot de verplichtingen van de beheerder krachtens deze verordening.

5.  Een beheerder in een derde land die voornemens is om voorafgaande erkenning te verkrijgen in de zin van lid 1, vraagt erkenning aan bij de ESMA. De aanvragende beheerder verstrekt alle gegevens, als omschreven in artikel 23 of artikel 23 bis, die nodig zijn voor de ESMA om zich ervan te vergewissen dat hij op het moment van erkenning alle nodige regelingen heeft getroffen om te voldoen aan de in lid 2 of lid 2 bis genoemde vereisten, en geeft het overzicht aan van zijn feitelijke of geplande benchmarks die kunnen worden gebruikt in de Unie en, indien de beheerder onder toezicht staat van een autoriteit van een derde land, de bevoegde autoriteit die verantwoordelijk is voor het toezicht in het derde land.

Binnen [90] dagen na ontvangst van de in de eerste alinea bedoelde aanvraag, controleert de ESMA, na overleg met de relevante bevoegde autoriteiten, of aan de in de leden 2 of 2 bis, 3 en 4 gestelde voorwaarden is voldaan. De ESMA mag deze taak delegeren aan een relevante nationale bevoegde autoriteit.

Als de ESMA van mening is dat dit niet het geval is, wijst zij de erkenningsaanvraag af, met een toelichting van de redenen voor de afwijzing.

Onverminderd de bepalingen van de derde alinea wordt geen erkenning verleend tenzij aan de volgende bijkomende voorwaarden is voldaan:

i)  indien de in een derde land gevestigde beheerder onder toezicht staat van een autoriteit van een derde land, bestaat een passende samenwerkingsregeling tussen de relevante bevoegde autoriteit of de ESMA en de autoriteit van het derde land van de beheerder, waardoor ten minste een efficiënte informatie-uitwisseling wordt gewaarborgd.

ii)  de daadwerkelijke uitoefening door de bevoegde autoriteit of de ESMA van haar toezichthoudende taken uit hoofde van deze verordening wordt niet verhinderd door wetten, voorschriften of bestuursrechtelijke bepalingen van het derde land waar de beheerder zich bevindt.

6.  Indien een beheerder in een derde land voornemens is om voorafgaande erkenning te verkrijgen door te voldoen aan deze verordening zoals vastgelegd in lid 2 van dit artikel, en indien een beheerder in een derde land van mening is dat een door hem aangeboden benchmark in aanmerking kan komen voor de vrijstellingen van artikel 12 bis en 14 bis, moet hij zonder onnodig uitstel de ESMA daarvan in kennis stellen. Hij verstrekt bewijsstukken ter ondersteuning van zijn standpunt.

7.  Indien een beheerder in een derde land van mening is dat het stopzetten van een door hem aangeboden benchmark een zeer negatieve effect zou hebben op de integriteit van de markten, de financiële stabiliteit, de consumenten, de reële economie, of de financiering van huishoudens en bedrijven in één of meer lidstaten, kan het bij de ESMA om een vrijstelling verzoeken van één of meer van de toepasselijke voorschriften van deze verordening of van de desbetreffende IOSCO-beginselen voor een specifieke en beperkte periode van ten hoogste 12 maanden. Hij verstrekt bewijsstukken ter ondersteuning van zijn aanvraag.

De ESMA dient binnen 30 dagen de aanvraag te overwegen en de beheerder van het derde land te informeren over de toekenning van de vrijstelling van een of meer van de vereisten zoals gespecificeerd in zijn aanvraag en over de duur van de vrijstelling.

De ESMA kan de duur van de vrijstelling na het verstrijken verlengen met nogmaals 12 maanden, indien daar een goede reden voor bestaat.

8.  De ESMA ontwikkelt ontwerpen van regelgevende technische normen om verder uitwerking te geven aan de erkenningsprocedure, de vorm en inhoud van de in lid 4 bedoelde aanvraag, de presentatie van de informatie zoals vereist in lid 5 en elke delegatie van taken en verantwoordelijkheden aan de nationale bevoegde autoriteiten met betrekking tot die leden.

De ESMA legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op [...] voor aan de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in de eerste alinea bedoelde regelgevende technische normen vast te stellen in overeenstemming met de in de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 bedoelde procedure.

Artikel 21 ter

Bekrachtiging

1.  Een beheerder die in de Unie is gevestigd en aan wie een vergunning is verleend overeenkomstig artikel 23 of die is geregistreerd overeenkomstig artikel 23 bis, kan aan zijn bevoegde autoriteit vragen om een benchmark of groep benchmarks die in een derde land wordt aangeboden te bekrachtigen voor gebruik in de Unie op voorwaarde dat aan de volgende voorwaarden is voldaan:

a)  de bekrachtigende beheerder is nagegaan of, en kan aan zijn bevoegde autoriteit aantonen dat, de aangeboden benchmark of groep benchmarks die moet worden bekrachtigd, voldoet aan vereisten die:

i)  minstens even streng zijn als de vereisten in deze verordening;

ii)  volledige naleving waarborgen van de IOSCO-beginselen voor financiële benchmarks zoals minstens om de twee jaar, of wanneer de benchmark materieel wordt gewijzigd, geëvalueerd en gecertificeerd door een onafhankelijke externe controleur; of

iii)  volledige naleving waarborgen van de IOSCO-beginselen voor bureaus voor olieprijsnoteringen, zoals minstens om de twee jaar, of wanneer de benchmark materieel wordt gewijzigd, geëvalueerd en gecertificeerd door een onafhankelijke externe controleur, indien de te bekrachtigen benchmark voldoet aan de criteria van artikel 14 bis, lid 1;

b)  de bekrachtigende beheerder beschikt over de nodige deskundigheid om de aanbieding van de benchmarks in een derde land doeltreffend te controleren en de daaraan gekoppelde risico's te beheren.

2.  De aanvragende beheerder verstrekt alle informatie die voor de bevoegde autoriteit noodzakelijk is om vast te stellen dat, op het moment van de aanvraag, aan alle in lid 1 vermelde voorwaarden is voldaan, met inbegrip van de controleverslagen bedoeld onder a), punt ii) en punt iii) van dat lid.

3.  Binnen 90 dagen na ontvangst van de aanvraag beoordeelt de desbetreffende bevoegde autoriteit de aanvraag tot bekrachtiging en neemt een besluit om de aanvraag goed te keuren of te weigeren. De desbetreffende bevoegde autoriteit brengt de EMSA op de hoogte van de benchmarks of groepen benchmarks die voor bekrachtiging zijn goedgekeurd en van de bekrachtigende beheerder.

4.  Een bekrachtigde benchmark of groep benchmarks wordt beschouwd als een door de bekrachtigende beheerder aangeboden benchmark of groep benchmarks.

5.  Een beheerder die een benchmark of groep benchmarks die in een derde land wordt aangeboden, heeft bekrachtigd, blijft ervoor verantwoordelijk dat de bekrachtigde benchmark of groep benchmarks aan de in lid 1 vastgestelde voorwaarden voldoet.

6.  Wanneer de bevoegde autoriteit van de bekrachtigende beheerder gefundeerde redenen heeft om aan te nemen dat niet meer wordt voldaan de in lid 1 vastgestelde voorwaarden, heeft ze de bevoegdheid om haar goedkeuring tot bekrachtiging in te trekken en brengt ze de ESMA hiervan op de hoogte. Artikel 17 is van toepassing wanneer de bekrachtiging wordt stopgezet.

TITEL VI

VERGUNNING EN TOEZICHT OP BEHEERDERS

Hoofdstuk 1

Vergunning

▐

Artikel 23

Vergunningprocedure voor cruciale benchmarks

1.  Een natuurlijke of rechtspersoon in de Unie die van plan is om op te treden als beheerder van ten minste een cruciale benchmark dient een aanvraag in bij de bevoegde autoriteit die krachtens artikel 29 is aangewezen voor de lidstaat waar die persoon gevestigd is.

2.  De in lid 1 bedoelde vergunningsaanvraag wordt ingediend ▌ binnen 30 dagen na een overeenkomst van een onder toezicht staande entiteit om een door die beheerder aangeboden index te gebruiken als een referentie voor een financieel instrument of een financiële overeenkomst ▌

2 bis.  Zodra een benchmark als cruciaal is aangemerkt, hetzij op nationaal, hetzij op Europees niveau, moet de relevante bevoegde autoriteit de vergunning verlenen om de benchmark in zijn nieuwe rechtsvorm aan te bieden nadat is nagegaan of aan alle vereisten is voldaan.

3.  De aanvragende beheerder verstrekt alle informatie die voor de bevoegde autoriteit noodzakelijk is om vast te stellen dat hij op het moment van de vergunning alle regelingen heeft getroffen die noodzakelijk zijn om aan de vereisten zoals neergelegd in deze verordening te voldoen. Hij verstrekt ook alle gegevens die noodzakelijk zijn om de waarde waarvan sprake is in artikel 13, lid 1, te berekenen of een raming daarvan, indien beschikbaar, voor elke benchmark.

4.  Binnen 20 dagen na ontvangst van de aanvraag beoordeelt de relevante bevoegde autoriteit of de aanvraag volledig is en informeert dienovereenkomstig de aanvragende beheerder. Indien de aanvraag onvolledig is, dient de beheerder de aanvullende informatie in waar de relevante bevoegde autoriteit om vraagt.

5.  Binnen 60 dagen na ontvangst van de volledige aanvraag beoordeelt de bevoegde autoriteit de vergunningsaanvraag en neemt zij een besluit om de vergunning ▌te verlenen of te weigeren.

Binnen vijf dagen na de vaststelling van een besluit om de vergunning aan de aanvragende beheerder te verlenen of te weigeren, informeert de bevoegde autoriteit de aanvragende beheerder. Indien de bevoegde autoriteit de vergunning weigert aan de aanvragende beheerder, worden in het besluit de redenen hiervoor vermeld.

5 bis.  Indien de relevante bevoegde autoriteit beslist tot weigering van de vergunning om een cruciale benchmark aan te bieden die reeds is opgesteld zonder dat hij als zodanig is aangemerkt, kan de relevante bevoegde autoriteit een tijdelijke vergunning verlenen voor een periode van niet meer dan zes maanden, gedurende welke de benchmark volgens het vroegere model kan worden aangeboden, tot aan de nodige vereisten voor de vergunning als cruciale benchmark is voldaan.

De relevante bevoegde autoriteit kan de vergunning verlengen met een periode van ten hoogste zes maanden.

5 ter.  Als de beheerder en/of de contribuanten na deze periode niet voldoen aan de vereisten om de als cruciaal aangemerkte benchmark aan te bieden, wordt de aanbieding van de benchmark stopgezet overeenkomstig artikel 17.

6.  De bevoegde autoriteit informeert de ESMA binnen 10 dagen over elk besluit om een vergunning aan de aanvragende beheerder te verlenen of te weigeren▌.

7.  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 37 gedelegeerde handelingen vast te stellen betreffende maatregelen ter nadere specificatie van de informatie die moet worden verstrekt in de vergunningsaanvraag en registratieaanvraag, rekening houdend met het evenredigheidsbeginsel en de kosten voor de aanvragers en de bevoegde autoriteiten.

Artikel 23 bis

Registratieprocedure voor een niet-cruciale benchmark

1.  Een natuurlijke of rechtspersoon in de Unie die van plan is om uitsluitend op te treden als beheerder van niet-cruciale benchmarks dient een registratieaanvraag in bij de bevoegde autoriteit die krachtens artikel 29 is aangewezen voor de lidstaat waar die persoon gevestigd is.

2.  Een geregistreerde beheerder voldoet te allen tijde aan de voorwaarden als vastgelegd in deze verordening en informeert de bevoegde autoriteit over materiële veranderingen.

3.  De in lid 1 bedoelde aanvraag wordt ingediend binnen 30 dagen na een overeenkomst van een onder toezicht staande entiteit om een door die persoon aangeboden index te gebruiken als een referentie voor een financieel instrument of een financiële overeenkomst of om de prestatie van een beleggingsfonds te meten.

4.  De aanvragende beheerder verstrekt:

a)  documentatie die voor de bevoegde autoriteit noodzakelijk is om vast te stellen dat hij voldoet aan de vereisten van artikel 5, lid 3 bis, artikel 5 quater, artikel 6, indien van toepassing, artikel 7 ter en artikel 15; en

b)  de totale referentiewaarde of een raming daarvan, indien beschikbaar, van elke benchmark.

5.  Binnen 15 dagen na ontvangst van de aanvraag beoordeelt de relevante bevoegde autoriteit of de aanvraag volledig is en informeert dienovereenkomstig de aanvragende beheerder. Indien de aanvraag onvolledig is, dient de beheerder de aanvullende informatie in waar de relevante bevoegde autoriteit om vraagt.

6.  Binnen 15 dagen na ontvangst van de volledige registratieaanvraag registreert de relevante bevoegde autoriteit de aanvrager.

7.  Indien de relevante bevoegde autoriteit van oordeel is dat een benchmark als cruciaal moet worden aangemerkt overeenkomstig artikel 13, lid 1, stelt zij binnen 30 dagen na ontvangst van de volledige aanvraag de ESMA en de beheerder daarvan in kennis.

8.  Indien de registrerende bevoegde autoriteit van oordeel is dat een benchmark als cruciaal moet worden aangemerkt overeenkomstig artikel 13, lid 2 bis, of artikel 13, lid 2 quater, stelt zij binnen 30 dagen na ontvangst van de volledige aanvraag de ESMA en de beheerder daarvan in kennis, en legt zij de ESMA haar beoordeling krachtens artikel 13, lid 2 bis, of artikel 13, lid 2 quater, voor.

9.  Indien een benchmark van geregistreerde beheerder als cruciaal is aangemerkt, dient de beheerder , binnen 90 dagen na de ontvangst van de kennisgeving bedoeld in artikel 13, lid 2 ter of het advies als vastgelegd in artikel 13, lid 2 octies een aanvraag voor een vergunning in krachtens artikel 23.

Artikel 24

Intrekking of schorsing van de vergunning of registratie

1.  De bevoegde autoriteit trekt de vergunning of de registratie van een beheerder in of schorst deze wanneer de beheerder:

a)  expliciet afstand doet van de vergunning of in de voorgaande twaalf maanden geen benchmarks heeft aangeboden;

b)  de vergunning of registratie heeft verkregen door valse verklaringen of door andere onwettige middelen;

c)  niet meer voldoet aan de voorwaarden waaronder hij de vergunning of registratie heeft verkregen; of

d)  ernstig of herhaaldelijk de bepalingen van deze verordening heeft geschonden.

2.  De bevoegde autoriteit informeert de ESMA binnen zeven dagen over haar besluit.

2 bis.  Na een besluit om de vergunning of registratie van een beheerder op te schorten, en indien stopzetting van de benchmark zou leiden tot een geval van overmacht, of de voorwaarden van een financiële overeenkomst of een financieel instrument waarin naar die benchmark wordt verwezen, zou frustreren of anderszins schenden of wijzigen, kan het aanbieden van de benchmark worden toegestaan door de relevante bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de beheerder is gevestigd totdat het schorsingsbesluit is ingetrokken. Gedurende deze periode wordt het gebruik van een benchmark door onder toezicht staande entiteiten uitsluitend toegestaan voor financiële instrumenten en financiële overeenkomsten waarin al naar deze benchmark wordt verwezen. Geen nieuwe financiële overeenkomsten of financiële instrumenten mogen nog verwijzen naar de benchmark.

2 ter.  Na een besluit om de vergunning of registratie van een beheerder op te schorten, is artikel 17, lid 2 van toepassing.

Hoofdstuk 2

Kennisgeving van benchmarks

Artikel 25 bis

Register van beheerders en eerste gebruik van een benchmark

1.  De ESMA legt een openbaar register aan en houdt dit bij, waarin de volgende gegevens zijn opgenomen:

a)  de identiteit van de beheerders met een vergunning of registratie krachtens de bepalingen van artikel 23 en artikel 23 bis, en de bevoegde autoriteit die verantwoordelijk is voor het toezicht daarop;

b)  de identiteit van de beheerders die de ESMA van hun instemming als bedoeld in artikel 20, lid 1, onder (c), in kennis hebben gesteld en de bevoegde autoriteit van het derde land die verantwoordelijk is voor het toezicht daarop;

c)  de identiteit van de beheerders die erkenning hebben verkregen in overeenstemming met artikel 21 bis en de bevoegde autoriteit van het derde land die verantwoordelijk is voor het toezicht daarop;

d)  de benchmarks die zijn bekrachtigd in overeenstemming met de procedure in artikel 21 ter en de identiteit van de bekrachtigende beheerders.

2.  Alvorens een index wordt gebruikt als benchmark in de Unie door een onder toezicht staande entiteit, verifieert de entiteit of de aanbieder van de desbetreffende index wel op de website van de ESMA figureert als zijnde vergunninghoudende, geregistreerde of erkende beheerder overeenkomstig deze verordening.

Hoofdstuk 3

Samenwerking op het gebied van toezicht

Artikel 26

Delegatie van taken tussen bevoegde autoriteiten

1.  Op grond van artikel 28 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 kan een bevoegde autoriteit haar taken overeenkomstig deze verordening delegeren aan de bevoegde autoriteit van een andere lidstaat met haar schriftelijke voorafgaande toestemming. De bevoegde autoriteiten informeren de ESMA over een voorstel tot een dergelijke delegatie zestig dagen voorafgaand aan de inwerkingtreding van een dergelijke delegatie.

2.  Een bevoegde autoriteit mag ▌zijn taken overeenkomstig deze verordening delegeren aan de ESMA, onder voorbehoud van toestemming van de ESMA.▌

3.  De ESMA informeert de lidstaten binnen zeven dagen van een voorgestelde delegatie. De ESMA maakt de details van een overeengekomen delegatie bekend binnen zeven dagen na de kennisgeving ervan.

Artikel 26 bis

Inbreuk op het Unierecht door nationale bevoegde autoriteiten

1.  Indien een nationale bevoegde autoriteit deze verordening niet heeft toegepast of heeft toegepast op een wijze die inbreuk lijkt te maken op het Unierecht, kan de ESMA gebruikmaken van haar bevoegdheden uit hoofde van artikel 17 van Verordening (EU) nr. 1095/2010, overeenkomstig de in dat artikel vastgelegde procedures, en kan in de zin van artikel 17, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1095/2010 individuele besluiten nemen gericht aan de benchmarkbeheerder onder toezicht van die nationale bevoegde autoriteit, en aan contribuanten aan een benchmark onder toezicht van die nationale bevoegde autoriteit, indien deze contribuanten onder toezicht staande entiteiten zijn.

2.  Indien de relevante benchmark een cruciale benchmark is, zorgt de ESMA voor samenwerking met het college van bevoegde autoriteiten, overeenkomstig de procedure van artikel 34.

Artikel 27

Bekendmaking van informatie van een andere lidstaat

1.  De bevoegde autoriteit mag informatie die is ontvangen van een andere bevoegde autoriteit uitsluitend bekendmaken indien:

a)  zij de schriftelijke toestemming heeft verkregen van die bevoegde autoriteit en de informatie alleen wordt bekendgemaakt ten behoeve van de doeleinden waarvoor die bevoegde autoriteit zijn toestemming heeft verleend; of

b)  een dergelijke bekendmaking noodzakelijk is voor gerechtelijke procedures.

Artikel 28

Samenwerking bij onderzoeken▌

1.  De relevante bevoegde autoriteit kan om bijstand van een andere bevoegde autoriteit verzoeken met betrekking tot inspecties of onderzoeken ter plaatse. De bevoegde autoriteit tot wie het verzoek is gericht werkt zoveel mogelijk en op passende wijze samen.

2.  De bevoegde autoriteit die het in lid 1 bedoelde verzoek doet, brengt de ESMA hiervan op de hoogte. In geval van een onderzoek of inspectie met grensoverschrijdende gevolgen, kunnen de bevoegde autoriteiten de ESMA verzoeken de inspectie of het onderzoek ter plaatse te coördineren.

3.  Indien een bevoegde autoriteit een verzoek ontvangt van een andere bevoegde autoriteit voor de uitvoering van een inspectie of een onderzoek ter plaatse, kan de autoriteit:

a)  de inspectie of het onderzoek ter plaatse zelf uitvoeren;

b)  de bevoegde autoriteit die het verzoek heeft ingediend toestaan deel te nemen aan een inspectie of onderzoek ter plaatse;

c)  controleurs of deskundigen aanwijzen om de inspectie of het onderzoek ter plaatse te ondersteunen of uit te voeren.

Hoofdstuk 4

Rol van de bevoegde autoriteiten

Artikel 29

Bevoegde autoriteiten

1.  Voor beheerders en onder toezicht staande contribuanten benoemt elke lidstaat de relevante bevoegde autoriteit voor het uitvoeren van de taken die voortvloeien uit deze verordening en brengt hij de Commissie en de ESMA daarvan op de hoogte.

2.  Als een lidstaat meer dan één bevoegde autoriteit aanwijst, bepaalt hij duidelijk hun respectieve taken en wijst hij één autoriteit aan als verantwoordelijke autoriteit voor het coördineren van de samenwerking en de uitwisseling van informatie met de Commissie, de ESMA en de bevoegde autoriteiten van andere lidstaten.

3.  De ESMA publiceert op haar website een lijst van de overeenkomstig lid 1 van dit artikel en krachtens artikel 25 bis, lid 1, onder a), aangewezen bevoegde autoriteiten.

Artikel 30

Bevoegdheden van bevoegde autoriteiten

1.  Ter vervulling van hun taken krachtens deze verordening dienen bevoegde autoriteiten, overeenkomstig de nationale wetgeving, ten minste over de volgende toezichts- en onderzoeksbevoegdheden te beschikken:

a)  toegang tot relevante documenten en andere gegevens in elke vorm en het recht een kopie daarvan te ontvangen of te nemen;

b)  verzoeken of vereisen van informatie van enig persoon die betrokken is bij het aanbieden van, en aanleveren van gegevens voor een benchmark, met inbegrip van een dienstverlener in de zin van artikel 6, lid 3 bis, evenals hun leidinggevenden en, indien nodig, het oproepen en verhoren van dergelijke personen met het oog op het verkrijgen van informatie;

c)  in verband met benchmarks voor grondstoffen, informatie vereisen van contribuanten op betreffende spotmarkten, indien van toepassing overeenkomstig genormaliseerde indelingen en verslagen ▌van transacties, en directe toegang tot systemen van handelaars;

d)  uitvoeren van inspecties ter plaatse of onderzoeken op locaties die geen privéwoningen zijn van natuurlijke personen;

e)  toegang hebben tot de kantoren van natuurlijke en rechtspersonen voor de inbeslagname van documenten en andere gegevens in enige vorm, indien er een redelijke verdenking bestaat dat documenten en andere gegevens die verband houden met het voorwerp van de inspectie of het onderzoek van belang kunnen zijn om een inbreuk op deze verordening aan te tonen. Indien, in overeenstemming met de nationale wetgeving, voorafgaande toestemming van de gerechtelijke instantie van de desbetreffende lidstaat is vereist, wordt de bevoegdheid uitsluitend gebruikt na het verkrijgen van die voorafgaande juridische toestemming;

f)  verzoeken om bestaande opnamen van telefoongesprekken, elektronische communicatie of andere registers van gegevensverkeer die in bezit zijn van onder toezicht staande entiteiten;

g)  verzoeken om over te gaan tot bevriezing of inbeslagname van activa of beide;

▌

i)  verzoeken om tijdelijke stopzetting van praktijken die de bevoegde autoriteit beschouwt als zijnde in strijd met deze verordening;

j)  opleggen van een tijdelijk verbod op de uitoefening van beroepsactiviteiten;

k)  alle noodzakelijke maatregelen nemen om te waarborgen dat het publiek juist is geïnformeerd over de aanbieding van een benchmark, inclusief het opdragen van een verklaring tot correctie of het corrigeren van vorige input voor of cijfers van de benchmark aan de persoon die de benchmark heeft bekendgemaakt of verspreid.

k bis)  evalueren en opdragen tot wijziging van de nalevingsverklaring.

2.  De bevoegde autoriteiten oefenen de in lid 1 bedoelde functies en bevoegdheden, en de bevoegdheden om sancties op te leggen als vermeld in artikel 31, in overeenstemming met hun nationale rechtskader, op een van de volgende manieren uit:

a)  direct;

b)  in samenwerking met andere autoriteiten of op de markt actieve ondernemingen;

c)  onder hun verantwoordelijkheid middels delegatie aan dergelijke autoriteiten of op de markt actieve ondernemingen;

d)  middels een verzoek aan de bevoegde gerechtelijke autoriteiten.

Ten behoeve van de uitoefening van deze bevoegdheden stellen de bevoegde autoriteiten passende en doeltreffende bescherming in met betrekking tot het recht op verdediging en de grondrechten.

3.  Lidstaten zorgen ervoor dat er passende maatregelen worden genomen zodat bevoegde autoriteiten beschikken over alle toezichthoudende en onderzoeksbevoegdheden die nodig zijn om hun taken uit te voeren.

4.  Het beschikbaar maken van informatie in overeenstemming met lid 2 wordt niet beschouwd als een inbreuk op enige publicatiebeperking van informatie die wordt opgelegd door een contract of middels een andere wettelijke, regelgevende of administratieve bepaling.

Artikel 31

Administratieve maatregelen en sancties

1.  Onverminderd de toezichtbevoegdheden van de bevoegde autoriteiten overeenkomstig artikel 34, verlenen de lidstaten, overeenkomstig het nationale recht, de bevoegde autoriteiten de bevoegdheid om passende administratieve maatregelen te nemen en leggen zij administratieve maatregelen en sancties op, ten minste voor:

a)  overtredingen van de artikelen 5, 5 bis, 5 ter, 5 quater, 5 quinquies, artikel 6, artikel 7, 7 bis, 7 ter, en de artikelen 8, 9, ▌11, 14, 15, ▌17, ▌19, ▌23 en 23 bis deze verordening, waar van toepassing; en

b)  nalaten samen te werken of mee te werken aan een onderzoek of een inspectie of verzoek zoals bedoeld in artikel 30.

2.  In geval van een in lid 1 bedoelde overtreding verlenen de lidstaten, in overeenstemming met het nationale recht, aan de bevoegde autoriteiten de bevoegdheid om minstens de volgende administratieve maatregelen en sancties toe te passen:

a)  een bevel waarbij de voor de overtreding verantwoordelijke beheerder of onder toezicht staande entiteit wordt verplicht de gedraging te staken en af te zien van herhaling van die gedraging;

b)  het retourneren van de als gevolg van de overtreding behaalde winsten of vermeden verliezen indien deze kunnen worden vastgesteld;

c)  een openbare waarschuwing waarin de beheerder of onder toezicht staande entiteit die verantwoordelijk is voor en de aard van de overtreding worden vermeld;

d)  het intrekken of opschorten van de vergunning van een beheerder;

e)  een tijdelijk verbod voor natuurlijke personen die verantwoordelijk worden gehouden voor de overtreding, op de uitoefening van leidinggevende functies bij beheerders of onder toezicht staande contribuanten;

f)  maximale administratieve financiële sancties van ten minste driemaal het bedrag van de als gevolg van de overtreding behaalde winsten of vermeden verliezen, indien deze kunnen worden vastgesteld; of

1)  met betrekking tot een natuurlijke persoon, maximale administratieve financiële sancties van ten minste:

i)  voor overtredingen van de artikelen 5, 5 bis, 5 ter, 5 quater, 5 quinquies, 6, 7, 7 bis, 7 ter, 8, 9,▌ 11, 12 bis, lid 2, 14, 15,▌ 17, 18, 19▌ en 23, 500 000 EUR of in de lidstaten waar de euro niet de officiële valuta is, de overeenkomstige waarde in de nationale valuta op de datum van inwerkingtreding van deze verordening; of

(ii)  voor overtredingen van artikel 7, lid 1, onder b) of van artikel 7, lid 4, 100 000 EUR of in de lidstaten waar de euro niet de officiële valuta is, de overeenkomstige waarde in de nationale valuta op de datum van inwerkingtreding van deze verordening;

2)  met betrekking tot rechtspersonen, maximale administratieve financiële sancties van ten minste:

i)  voor overtredingen van de artikelen 5, 5 bis, 5 ter, 5 quater, 5 quinquies, 6, 7, 7 bis, 7 ter, 8, 9, ▌11, 14, 15, ▌17, 18, 19 ▌en 23, 1 000 000 EUR of 10 % van de totale jaaromzet overeenkomstig de laatst beschikbare door het bestuursorgaan goedgekeurde rekeningen, afhankelijk van welk bedrag het hoogst is; Indien de rechtspersoon een moederonderneming is of een dochteronderneming van een moederonderneming die geconsolideerde jaarrekeningen moet opstellen in overeenstemming met Richtlijn 2013/34/EU, bedraagt de betreffende totale jaaromzet de totale jaaromzet of het overeenkomstige inkomenstype zoals gedefinieerd in Richtlijn 86/635/EEG voor banken en Richtlijn 91/674/EEG voor verzekeringsmaatschappijen overeenkomstig de meest recente beschikbare geconsolideerde rekeningen die zijn goedgekeurd door het bestuursorgaan van de uiteindelijke moederonderneming of indien de persoon een vereniging is, 10% van de samengevoegde omzetten van haar leden; of

ii)  voor overtredingen van artikel 7, lid 1, onder b) en c), 250 000 EUR of 2 % van de totale jaaromzet volgens de laatst beschikbare rekeningen die zijn goedgekeurd door het bestuursorgaan, afhankelijk van welk bedrag het hoogst is; Indien de rechtspersoon een moederonderneming is of een dochteronderneming van een moederonderneming die geconsolideerde jaarrekeningen moet opstellen in overeenstemming met Richtlijn 2013/34/EU, bedraagt de betreffende totale jaaromzet de totale jaaromzet of het overeenkomstige inkomenstype zoals gedefinieerd in Richtlijn 86/635/EEG voor banken en Richtlijn 91/674/EEG voor verzekeringsmaatschappijen overeenkomstig de meest recente beschikbare geconsolideerde rekeningen die zijn goedgekeurd door het bestuursorgaan van de uiteindelijke moederonderneming of indien de persoon een vereniging is, 10% van de samengevoegde omzetten van haar leden;

3.  Per [12 maanden na inwerkingtreding van deze verordening] informeren de lidstaten de Commissie en de ESMA over de regelingen inzake de leden 1 en 2.

De lidstaten kunnen besluiten geen voorschriften vast te stellen voor bestuursrechtelijke sancties inzake inbreuken ten aanzien waarvan reeds strafrechtelijke sancties krachtens hun nationale recht gelden. In dat geval stellen de lidstaten de Commissie en de ESMA in kennis van de betreffende strafrechtelijke bepalingen, samen met de in de eerste alinea bedoelde informatie.

De lidstaten informeren de Commissie en de ESMA direct van eventuele latere wijzigingen in de bepalingen.

4.  De lidstaten kunnen aan de bevoegde autoriteiten, krachtens nationale wetgeving, andere sanctiebevoegdheden verlenen in aanvulling op de in lid 1 genoemde bevoegdheden en kan hogere sanctieniveaus bepalen dan die welke in lid 1 worden vastgesteld.

Artikel 32

Uitoefening van toezichthoudende en sanctiebevoegdheden en verplichting tot samenwerking

1.  Lidstaten zorgen er bij het bepalen van het soort, het niveau en de evenredigheid van de administratieve sanctie voor dat bevoegde autoriteiten rekening houden met alle relevante omstandigheden, waaronder, indien passend:

a)  de ernst en de duur van de overtreding;

a bis)  de mate waarin de benchmark cruciaal is voor de financiële stabiliteit en de reële economie;

b)  de mate van verantwoordelijkheid van de verantwoordelijke persoon;

c)  ▌de totale omzet van de verantwoordelijke rechtspersoon of het jaarinkomen van de verantwoordelijke natuurlijke persoon;

d)  het niveau van de behaalde winst of het geleden verlies door de verantwoordelijke persoon, voor zover dat kan worden vastgesteld;

e)  de mate van samenwerking van de verantwoordelijke persoon met de bevoegde autoriteit, onverminderd de noodzaak de terugbetaling door die persoon van de behaalde winsten of vermeden verliezen te waarborgen;

f)  eerdere inbreuken door de desbetreffende persoon;

g)  genomen maatregelen, na de inbreuk, door de verantwoordelijke persoon om herhaling van de inbreuk te voorkomen.

2.  Bij de uitoefening van hun sanctiebevoegdheden onder de in artikel 31 bedoelde omstandigheden, werken de bevoegde autoriteiten nauw samen om ervoor te zorgen dat de toezichthoudende en onderzoeksbevoegdheden de voor deze verordening gewenste resultaten produceren. Tevens coördineren zij hun acties om mogelijke duplicatie en overlappingen te voorkomen bij de toepassing van toezichthoudende en onderzoeksbevoegdheden en administratieve sancties en boetes op grensoverschrijdende gevallen.

2 bis.  Indien lidstaten er overeenkomstig artikel 31 voor hebben gekozen strafrechtelijke sancties vast te stellen voor inbreuken op de in dat lid genoemde bepalingen, zorgen zij ervoor dat er passende maatregelen voorhanden zijn zodat de bevoegde autoriteiten over alle noodzakelijke bevoegdheden beschikken om met de gerechtelijke autoriteiten in hun jurisdictie contacten te onderhouden om specifieke informatie te ontvangen in verband met strafrechtelijke onderzoeken naar of ingeleide procedures wegens mogelijke inbreuken op deze verordening, en die informatie te verstrekken aan andere bevoegde autoriteiten en de ESMA, teneinde te voldoen aan hun verplichting om onderling en met de ESMA samen te werken voor de toepassing van deze verordening.

2 ter.  De bevoegde autoriteiten verlenen assistentie aan de bevoegde autoriteiten van andere lidstaten. Met name wisselen zij informatie uit en werken zij samen in onderzoeken en toezicht. De bevoegde autoriteiten kunnen ook met de bevoegde autoriteiten van andere lidstaten samenwerken om de inning van geldboetes te vergemakkelijken..

Artikel 33

Bekendmaking van besluiten

1.  Een besluit waarbij een administratieve sanctie of maatregel wordt opgelegd voor een overtreding op deze verordening wordt door de bevoegde autoriteit bekendgemaakt op haar officiële website direct nadat de persoon op wie de sanctie van toepassing is over dat besluit is geïnformeerd. De bekendmaking bevat ten minste informatie over het type en de aard van de overtreding en de identiteit van de verantwoordelijke personen. Deze verplichting is niet van toepassing op besluiten die onderzoeksmaatregelen opleggen.

2.  Wanneer de bekendmaking van de identiteit van de rechtspersonen of de persoonsgegevens van natuurlijke personen door de bevoegde autoriteit echter wordt beschouwd als onevenredig na een beoordeling per geval naar de evenredigheid van de bekendmaking van dergelijke gegevens of wanneer de bekendmaking de stabiliteit van de financiële markten of een lopend onderzoek kan schaden, handelen de bevoegde autoriteiten als volgt:

a)  uitstel van de bekendmaking van het besluit om een sanctie of maatregel op te leggen tot het moment waarop de redenen voor het niet-bekendmaken niet langer aanwezig zijn;

b)  anonieme bekendmaking van het besluit om een sanctie of maatregel op te leggen op zodanig wijze dat deze voldoet aan de nationale wetgeving, indien een dergelijke anonieme bekendmaking de doeltreffende bescherming van de betreffende persoonsgegevens waarborgt; in het geval van een besluit om een sanctie of maatregel anoniem te publiceren, kan de bekendmaking van relevante gegevens worden uitgesteld voor een redelijke tijdsperiode indien wordt voorzien dat de redenen voor de anonieme bekendmaking binnen die periode zullen ophouden te bestaan;

c)  niet bekendmaken van het besluit om een sanctie of maatregel op te leggen indien de hierboven onder a) en b) vermelde opties als onvoldoende worden beschouwd om te waarborgen:

i)  dat de stabiliteit van de financiële markten niet in gevaar wordt gebracht; of

ii)  dat de evenredigheid van de bekendmaking van dergelijke besluiten met betrekking tot maatregelen van geringe aard wordt beschouwd.

3.  Indien het besluit om een sanctie of maatregel op te leggen onderworpen is aan een beroepsmogelijkheid voor een relevante gerechtelijke of andere instantie, maken de bevoegde autoriteiten dergelijke informatie direct bekend op hun officiële website evenals eventuele nadere informatie over de uitkomst van een dergelijk beroep. Daarnaast wordt een besluit tot nietigverklaring van een eerder besluit tot oplegging van een sanctie of maatregel bekendgemaakt.

4.  De bevoegde autoriteiten zorgen ervoor dat bekendmakingen in overeenstemming met dit artikel op de officiële website vermeld blijven voor een periode van ten minste vijf jaar na de bekendmaking. Persoonsgegevens die zijn opgenomen in de bekendmaking worden slechts vermeld op de officiële website van de bevoegde autoriteit gedurende de periode waarvoor dat noodzakelijk is in overeenstemming met de toepasselijke regelgeving betreffende gegevensbescherming.

4 bis.  De lidstaten verstrekken de ESMA jaarlijks geaggregeerde informatie met betrekking tot alle sancties en maatregelen die overeenkomstig artikel 31 zijn opgelegd. Deze verplichting geldt niet voor maatregelen met het karakter van een onderzoek. De ESMA publiceert deze informatie in een jaarverslag.

Indien lidstaten ervoor kiezen om in overeenstemming met artikel 31 strafrechtelijke sancties vast te leggen voor inbreuken op de bepalingen in dat artikel, verstrekken hun bevoegde autoriteiten ESMA jaarlijks anonieme en geaggregeerde gegevens over alle ingestelde strafrechtelijke onderzoeken en opgelegde strafrechtelijke sancties. De ESMA publiceert gegevens over opgelegde strafrechtelijke sancties in een jaarverslag.

Artikel 34

College van bevoegde autoriteiten

1.  Binnen 30 dagen na de opname van een benchmark op de lijst van cruciale benchmarks overeenkomstig artikel 25 bis, met uitzondering van cruciale benchmarks met een nationaal karakter zoals vastgelegd in artikel 3, lid 1, punt 21, stelt de relevante bevoegde autoriteit een college van bevoegde autoriteiten vast.

2.  Het college bestaat uit de bevoegde autoriteit van de beheerder, de ESMA en de bevoegde autoriteiten van de voornaamste contribuanten.

3.  Bevoegde autoriteiten van andere lidstaten hebben het recht lid te worden van het college wanneer het niet langer aanbieden van de ▌benchmark een aanzienlijk negatief effect zou hebben op de financiële stabiliteit, de ordelijke werking van de markten, consumenten of de reële economie van die lidstaten.

Wanneer een bevoegde autoriteit voornemens is lid te worden van een college overeenkomstig de eerste alinea, richt zij daartoe een verzoek tot de bevoegde autoriteit van de beheerder waarin wordt aangetoond dat aan de vereisten van die bepaling is voldaan. De relevante bevoegde autoriteit van de beheerder onderzoekt het verzoek en stelt de verzoekende autoriteit binnen 30 dagen na de ontvangst van het verzoek in kennis of zij al dan niet oordeelt dat aan die vereisten is voldaan. Indien zij oordeelt dat niet aan die vereisten is voldaan, kan de verzoekende autoriteit de zaak verwijzen naar de ESMA zoals bedoeld in lid 10.

4.  De ESMA draagt bij tot de bevordering en monitoring van de efficiënte, effectieve en consistente werking van de in dit artikel bedoelde colleges van toezichthouders, in overeenstemming met artikel 21 van Verordening (EU) nr. 1095/2010. Daartoe neemt de EBA zo nodig daaraan deel en wordt zij in het kader daarvan beschouwd als een bevoegde autoriteit.

5.  De ESMA zit de vergaderingen van het college voor, coördineert de acties van het college en zorgt voor een doeltreffende uitwisseling van informatie onder de leden van het college.

6.  De bevoegde autoriteit van de beheerder stelt schriftelijke regelingen op binnen het kader van het college met betrekking tot de volgende zaken:

a)  uit te wisselen informatie tussen de bevoegde autoriteiten;

b)  het besluitvormingsproces tussen de bevoegde autoriteiten;

c)  de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten met elkaar moeten overleggen;

d)  de uit hoofde van artikel 14 , lid 5 bis, te verlenen bijstand bij de handhaving van de in artikel 14, lid 3, bedoelde maatregelen.

Wanneer de beheerder meer dan één benchmark aanbiedt, kan de ESMA een enkel college vaststellen voor alle door die beheerder aangeboden benchmarks.

7.  Bij gebrek aan een overeenkomst over de in lid 6 bedoelde regelingen, kan elk lid van het college, maar niet de ESMA, de zaak doorverwijzen naar de ESMA. De bevoegde autoriteit van de beheerder besteedt de nodige aandacht aan adviezen die worden verstrekt door de ESMA betreffende schriftelijke coördinatieregelingen voordat wordt ingestemd met de definitieve tekst. De schriftelijke coördinatieregelingen worden opgenomen in één document met alle redenen voor eventuele aanzienlijke afwijkingen van het advies van de ESMA. De bevoegde autoriteit van de beheerder zendt de schriftelijke coördinatieregelingen aan de leden van het college en aan de ESMA.

8.  Voordat er in artikel 24 en indien van toepassing in artikelen 14 en 23 bedoelde maatregelen worden genomen, raadpleegt de bevoegde autoriteit van de beheerder de leden van het college. De leden van het college doen binnen hun mogelijkheden al het redelijke om tot overeenstemming te komen binnen de termijn als aangegeven in de in lid 6 bedoelde schriftelijke regelingen. Er wordt een bemiddelingsmechanisme vastgesteld om in geval van geschillen tussen de bevoegde autoriteiten te helpen tot een gezamenlijk standpunt te komen.

9.  Indien geen overeenstemming is bereikt tussen de leden van het college, kunnen andere bevoegde autoriteiten dan de ESMA elk van de volgende situaties verwijzen naar de ESMA:

a)  een bevoegde autoriteit heeft essentiële informatie niet verstrekt;

b)  wanneer, na een verzoek overeenkomstig lid 3, de bevoegde autoriteit van de beheerder de verzoekende autoriteit heeft meegedeeld dat niet aan de vereisten van dat lid is voldaan of wanneer zij niet binnen een redelijke termijn op een dergelijk verzoek heeft gereageerd;

c)  wanneer de bevoegde autoriteiten geen overeenstemming hebben bereikt over de in lid 6 bedoelde aangelegenheden.

d)  indien er geen overeenstemming is over de maatregel die in overeenstemming met artikelen 23 en 24 moet worden genomen.

Indien de zaak 20 dagen na de verwijzing naar de ESMA waarin de eerste alinea voorziet, niet is geschikt, neemt de bevoegde autoriteit dan de beheerder het definitieve besluit en verstrekt zij een uitvoerige schriftelijke motivering van haar besluit aan de autoriteiten als genoemd in de eerste alinea en aan de ESMA.

Indien de ESMA van oordeel is dat de bevoegde autoriteit van de beheerder enige maatregel als bedoeld in lid 8 heeft genomen die wellicht niet in overeenstemming is met het Unierecht, handelt zij overeenkomstig artikel 17 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

9 bis.  Elke bevoegde autoriteit in een college dat er niet in slaagt overeenstemming te bereiken over een van de maatregelen die moeten worden genomen in overeenstemming met artikel 13 bis of artikel 14, kan de zaak verwijzen naar de ESMA Onverminderd artikel 258 VWEU kan de ESMA handelen overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

9 ter.  Maatregelen die uit hoofde van artikel 13 bis of artikel 14 worden genomen, moeten minstens van kracht blijven totdat het college een overeenkomst heeft bereikt overeenkomstig leden 8 en 9 bis.

Artikel 35

Samenwerking met de ESMA

1.  De bevoegde autoriteiten werken ten behoeve van deze verordening samen met de ESMA, in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 1095/2010.

2.  De bevoegde autoriteiten verstrekken onmiddellijk aan de ESMA alle benodigde informatie voor het uitvoeren van zijn taken, in overeenstemming met artikel 35 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

2 bis.  Overeenkomstig de taak die het Agentschap voor de samenwerking tussen energieregulators (ACER) en andere relevante toezichthouders hebben bij de tenuitvoerlegging en monitoring van Verordening (EU) nr. 1227/2011, werken zij ten behoeve van de onderhavige verordening samen met de ESMA en worden zij geraadpleegd bij de opstelling van alle technische reguleringsnormen en gedelegeerde handelingen, en verstrekken zij zonder uitstel alle informatie die nodig is voor de uitvoering van de taken van ESMA.

3.  De ESMA ontwikkelt een ontwerp van technische tenuitvoerleggingsnormen om de procedures en vormen te bepalen voor de uitwisseling van de in lid 2 bedoelde informatie.

De ESMA dient de voorstellen voor technische uitvoeringsnormen als bedoeld in de eerste alinea uiterlijk op [XXXX] in bij de Commissie.

De Commissie is bevoegd de in de eerste alinea bedoelde technische uitvoeringsnormen vast te stellen overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

Artikel 36

Beroepsgeheim

1.  Alle uit hoofde van deze verordening ontvangen, uitgewisselde of doorgegeven vertrouwelijke informatie valt onder de voorwaarden van het in lid 2 neergelegde beroepsgeheim.

2.  Het beroepsgeheim geldt voor alle personen die werkzaam zijn of zijn geweest bij de bevoegde autoriteit of bij iedere autoriteit of onderneming op de markt, of de natuurlijke of rechtspersoon aan wie de bevoegde autoriteit haar bevoegdheden heeft gedelegeerd, met inbegrip van de door de bevoegde autoriteit aangestelde accountants en deskundigen.

3.  Onder het beroepsgeheim vallende informatie mag aan geen enkele andere persoon of autoriteit worden verstrekt, tenzij op grond van wettelijke bepalingen.

4.  Alle informatie die is uitgewisseld tussen de bevoegde autoriteiten uit hoofde van deze verordening die betrekking heeft op exploitatie- of bedrijfsomstandigheden en andere economische of persoonlijke zaken, wordt als vertrouwelijk beschouwd en valt onder de vereisten van de geheimhoudingsplicht, tenzij de bevoegde autoriteit op het moment van de communicatie meedeelt dat dergelijke informatie bekend kan worden gemaakt of wanneer deze bekendmaking noodzakelijk is voor gerechtelijke procedures.

TITEL VII

GEDELEGEERDE EN UITVOERINGSHANDELINGEN

Artikel 37

Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.  De in artikel 3, lid 2 ▌en artikel 23, lid 7, bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie verleend voor een onbepaalde periode vanaf [de datum van inwerkingtreding van deze richtlijn].

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 3, lid 2 ▌en artikel 23, lid 7, bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.  Een overeenkomstig artikel 3, lid 2, ▌en artikel 23, lid 7, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden verlengd.

Artikel 38

Comitéprocedure

1.  De Commissie wordt bijgestaan door het Europees Comité voor het effectenbedrijf. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing, met inachtneming van artikel 8 van die verordening.

TITEL VIII

Overgangs- en slotbepalingen

Artikel 39

Overgangsbepalingen

1.  Een beheerder die een benchmark aanbiedt op [de datum van inwerkingtreding van deze verordening] dient een vergunnings- of registratieaanvraag in krachtens artikel 23 of 23 bis binnen [12 maanden na de toepassingsdatum].

1 bis.  De nationale bevoegde autoriteiten moeten analyseren welke van de geregistreerde benchmarks als "cruciaal" moeten worden beschouwd. Deze benchmarks moeten het in artikel 23 vastgestelde vergunningsproces doorlopen.

2.  Een natuurlijke of rechtspersoon die overeenkomstig lid 1 een vergunnings- of registratieaanvraag heeft ingediend, mag doorgaan met het opstellen van bestaande benchmarks, die gebruikt mogen worden door onder toezicht staande entiteiten, tenzij en totdat de vergunning wordt geweigerd

3.  Wanneer een bestaande benchmark niet voldoet aan de vereisten van deze verordening, maar de wijziging van die benchmark om te voldoen aan de vereisten in deze verordening zou leiden tot een geval van overmacht, of de voorwaarden van een financiële overeenkomst of een financieel instrument waarin naar die benchmark wordt verwezen, zou frustreren of anderszins schenden wordt het voortgezet gebruik van de benchmark in de bestaande financiële overeenkomsten en financiële instrumenten toegestaan door de relevante bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de natuurlijke of rechtspersoon is gevestigd die de benchmark opstelt, totdat de bevoegde autoriteit het mogelijk acht om het gebruik van de benchmark te staken of de benchmark door een andere benchmark te vervangen zonder dat zich ernstige nadelige gevolgen voordoen voor elk van de partijen of de overeenkomst.

3 bis.  Nieuwe financiële instrumenten of financiële overeenkomsten mogen na [de inwerkingtreding van deze verordening] niet verwijzen naar een bestaande benchmark die niet voldoet aan de vereisten van deze verordening.

3 ter.  Bij wijze van uitzondering op lid 3 bis mogen nieuwe financiële instrumenten of financiële overeenkomsten na [de inwerkingtreding van deze verordening] gedurende een periode van een jaar verwijzen naar een bestaande benchmark die niet voldoet aan de vereisten van deze verordening, mits het financiële instrument noodzakelijk is voor hedgingdoeleinden teneinde het risico te beheren van een bestaand financieel instrument dat naar die benchmark verwijst.

4.  Tenzij de Commissie een gelijkwaardigheidsbesluit heeft genomen als bedoeld in artikel 20, lid 2 of lid 2 bis, gebruiken onder toezicht entiteiten in de Unie uitsluitend een benchmark die wordt aangeboden door een beheerder in een derde land, als deze wordt gebruikt als referentie in bestaande financiële instrumenten en financiële overeenkomsten op het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening of als deze wordt gebruikt in nieuwe financiële instrumenten en financiële overeenkomsten voor een periode van drie jaar vanaf de datum van inwerkingtreding van deze verordening.

Artikel 39 bis

Termijn voor het bijwerken van de prospectussen en essentiële informatiedocumenten

Artikel 19, lid 2, laat bestaande prospectussen die voorafgaand aan de inwerkingtreding van deze verordening overeenkomstig Richtlijn 2003/71/EG zijn goedgekeurd, onverlet. Voor prospectussen die voorafgaand aan de inwerkingtreding van deze verordening overeenkomstig Richtlijn 2009/65/EG zijn goedgekeurd, worden de onderliggende documenten bij de eerste gelegenheid of in ieder geval uiterlijk …* [[twaalf] maanden na de inwerkingtreding van deze verordening] bijgewerkt.

Artikel 40

Herziening

1.   Uiterlijk 1 januari 2018 herziet de Commissie deze verordening en brengt zij aan het Europees Parlement en de Raad verslag uit, met name over:

a)  de werking en de doeltreffendheid van de cruciale benchmark en het stelsel van de verplichte aanlevering op grond van de artikelen 13 en 14, en de definitie van een cruciale benchmark in artikel 3; en

b)  de doeltreffendheid van het toezichtstelsel in titel VI en de colleges uit hoofde van artikel 34, en de geschiktheid van het toezicht op bepaalde benchmarks door een orgaan van de Unie.

▌

1 bis.  De Commissie evalueert de ontwikkeling van de internationale beginselen, met name de beginselen die van toepassing zijn op PRA-benchmarks voor grondstoffen, alsmede de ontwikkeling van de rechtskaders en toezichtspraktijken in derde landen met betrekking tot het aanbieden van benchmarks en brengt hiervan uiterlijk …* [vier jaar na de datum van inwerkingtreding van deze verordening] en vervolgens om de vier jaar verslag uit aan het Parlement en de Raad. Deze verslagen gaan zo nodig vergezeld van een wetgevingsvoorstel.

Artikel 41

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

De verordening is van toepassing vanaf zes maanden na … [de inwerkingtreding van de gedelegeerde handelingen die de Commissie uit hoofde van deze verordening heeft aangenomen].

Artikel 13, lid 1, artikel 14 en artikel 34 zijn echter van toepassing vanaf … [zes maanden na de inwerkingtreding].

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te Brussel,

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

▌

(1) De zaak werd voor een nieuwe behandeling terugverwezen naar de bevoegde commissie op grond van artikel 61, lid 2, tweede alinea, van het Reglement (A8-0131/2015). (2) Amendementen: nieuwe of vervangende tekst staat in vet en cursief, schrappingen zijn met het symbool ▐ aangegeven. (3) PB C 177 van 11.6.2014, blz. 42. (4) PB C 113 van 15.4.2014, blz. 1. (5) PB L 145 van 30.4.2004, blz. 1. (6) PB L 345 van 31.12.2003, blz. 64. (7) PB L 302 van 17.11.2009, blz. 32. (8) PB L 326 van 8.12.2011, blz. 1. (9) Richtlijn 2014/17/ЕU van het Europees Parlement en de Raad van 4 februari 2014 inzake kredietovereenkomsten voor consumenten met betrekking tot voor bewoning bestemde onroerende goederen en tot wijziging van de Richtlijnen 2008/48/EG en 2013/36/EU en Verordening (EU) nr. 1093/2010 (PB L 60 van 28.2.2014, blz. 34. (10) Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/77/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 84). (11) Verordening (EU) nr. 596/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 16 april 2014 betreffende marktmisbruik (verordening marktmisbruik) en houdende intrekking van Richtlijn 2003/6/EG van het Europees Parlement en de Raad en Richtlijnen 2003/124/EG, 2003/125/EG en 2004/72/EG van de Commissie (PB L 173 van 12.6.2014, blz. 1). (12) PB L 281 van 23.11.1995, blz. 31. (13) PB L 8 van 12.1.2001, blz. 1. (14) Verordening (EU) nr. 1227/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2011 betreffende de integriteit en transparantie van de groothandelsmarkt voor energie (PB L 326 van 8.12.2011, blz. 1). (15) PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13. (16) Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende toegang tot het bedrijf van kredietinstellingen en het prudentieel toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, tot wijziging van Richtlijn 2002/87/EG en tot intrekking van de Richtlijnen 2006/48/EG en 2006/49/EG (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 338). (17) Richtlijn 2009/72/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 betreffende gemeenschappelijke regels voor de interne markt voor elektriciteit en tot intrekking van Richtlijn 2003/54/EG (PB L 211 van 14.8.2009, blz. 55). (18) Richtlijn 2009/73/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 betreffende gemeenschappelijke regels voor de interne markt voor aardgas en tot intrekking van Richtlijn 2003/55/EG (PB L 9 van 14.8.2009, blz. 112). (19) Verordening (EU) nr. 1031/2010 van de Commissie van 12 november 2010 inzake de tijdstippen, het beheer en andere aspecten van de veiling van broeikasgasemissierechten overeenkomstig Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap (PB L 302 van 18.11.2010, blz. 1). (20) Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1348/2014 van de Commissie van 17 december 2014 inzake de informatieverstrekking overeenkomstig artikel 8, leden 2 en 6, van Verordening (EU) nr. 1227/2011 van het Europees Parlement en de Raad betreffende de integriteit en transparantie van de groothandelsmarkt voor energie (PB L 363 van 18.12.2014, blz. 121). (21) Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 tot coördinatie van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen betreffende bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten (icbe’s) (PB L 302 van 17.11.2009, blz. 32). (22) Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 betreffende de toegang tot en uitoefening van het verzekerings- en herverzekeringsbedrijf (Solvabiliteit II) (PB L 335 van 17.12.2009, blz. 1). (23) PB L 302 van 17.11.2009, blz. 32. (24) Richtlijn 2011/61/EU van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2011 inzake beheerders van alternatieve beleggingsinstellingen en tot wijziging van de Richtlijnen 2003/41/EG en 2009/65/EG en van de Verordeningen (EG) nr. 1060/2009 en (EU) nr. 1095/2010 (PB L 174 van 1.7.2011, blz. 1). (25) Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 4 juli 2012 betreffende otc-derivaten, centrale tegenpartijen en transactieregisters (PB L 201 van 27.7.2012, blz. 1). (26) Richtlijn 2008/48/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2008 inzake kredietovereenkomsten voor consumenten en tot intrekking van Richtlijn 87/102/EEG van de Raad (PB L 133 van 22.5.2008, blz. 66). (27) Richtlijn 2014/17/ЕU van het Europees Parlement en de Raad van 4 februari 2014 inzake kredietovereenkomsten voor consumenten met betrekking tot voor bewoning bestemde onroerende goederen en tot wijziging van de Richtlijnen 2008/48/EG en 2013/36/EU en Verordening (EU) nr. 1093/2010 (PB L 60 van 28.2.2014, blz. 34). (28) Verordening (EG) nr. 1287/2006 van de Commissie van 10 augustus 2006 tot uitvoering van Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad wat de voor beleggingsondernemingen geldende verplichtingen betreffende het bijhouden van gegevens, het melden van transacties, de markttransparantie, de toelating van financiële instrumenten tot de handel en de definitie van begrippen voor de toepassing van genoemde richtlijn betreft (PB L 241 van 2.9.2006, blz. 1). (29) Verordening (EU) nr. 600/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 betreffende markten voor financiële instrumenten en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 648/2012 (PB L 173 van 12.6.2014, blz. 84). (30) 01.08.2014, ESMA/2014/937.

Resolutie van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over financiële middelen voor ontwikkeling (2015/2044(INI))

P8_TA(2015)0196 A8-0143/2015

Het Europees Parlement,

–  gezien de documenten die zijn voorgekomen uit de Eerste en Tweede internationale Conferentie inzake financiële middelen voor ontwikkeling, met name de Consensus van Monterrey van 2002 en de Verklaring van Doha van 2008,

–  gezien de resoluties 68/204 en 68/279 van de Algemene Vergadering van de VN over de Derde internationale conferentie over financiële middelen voor ontwikkeling die van 13 tot 16 juli 2015 in Addis Abeba (Ethiopië) zal worden gehouden,

–  gezien het document getiteld "Elements" van 21 januari 2015 dat door de covoorzitters van het voorbereidingsproces voor de Derde internationale conferentie over financiële middelen voor ontwikkeling is gepresenteerd,

–  gezien het syntheseverslag van de secretaris-generaal van de VN van december 2014 over de agenda voor de periode na 2015, getiteld "The Road to Dignity by 2030: Ending Poverty, Transforming All Lives and Protecting the Planet",

–  gezien het verslag van 8 augustus 2014 van het intergouvernementele comité van deskundigen inzake financiering van duurzame ontwikkeling,

–  gezien het verslag van juli 2014 van de open werkgroep duurzame ontwikkelingsdoelstellingen van de VN,

–  gezien het document getiteld "UNCTAD's World Investment Report 2014 - Investing in the SDGs: An Action Plan"(1),

–  gezien het document dat is voorgekomen uit de VN-conferentie over duurzame ontwikkeling (Rio+20) van juni 2012, getiteld "The Future We Want",

–  gezien de resolutie van de Algemene Vergadering van de VN van september 2014 "Towards the establishment of a multilateral legal framework for sovereign debt restructurings",

–  gezien de mededeling van de Commissie van 5 februari 2015 getiteld "Een mondiaal partnerschap voor de uitroeiing van armoede en duurzame ontwikkeling na 2015" (COM(2015)0044)(2),

–  gezien de mededeling van de Commissie van 2 juni 2014 getiteld "Een waardig leven voor iedereen: van wensbeeld naar collectieve maatregelen" (COM(2014)0335)(3),

–  gezien de mededeling van de Commissie van 16 juli 2013 getiteld "Na 2015: naar een alomvattend en geïntegreerd financieringsmodel voor armoedebestrijding en duurzame ontwikkeling" (COM(2013)0531)(4),

–  gezien de mededeling van de Commissie van woensdag 27 februari 2013 getiteld "Een waardig leven voor iedereen: Armoede uitroeien en de wereld een duurzame toekomst geven" (COM(2013)0092)(5),

–  gezien de conclusies van de Raad Buitenlandse Zaken van 12 december 2013 over beleidscoherentie voor ontwikkeling,

–  gezien de conclusies van de Raad Algemene Zaken van 16 december 2014 over een op verandering gerichte agenda voor de periode na 2015(6),

–  gezien de conclusies van de Raad Buitenlandse Zaken van 12 december 2013 over de financiering van armoedebestrijding en duurzame ontwikkeling na 2015(7),

–  gezien de conclusies van de Raad Buitenlandse Zaken van 12 december 2014 over een grotere rol van de particuliere sector in de ontwikkelingssamenwerking,

–  gezien de conclusies van de Raad Algemene Zaken van 25 juni 2013 over de overkoepelende agenda voor de periode na 2015(8),

–  gezien zijn resolutie van 25 november 2014 over de EU en het mondiaal ontwikkelingskader voor de periode na 2015(9),

–  gezien zijn resolutie van 23 september 2008 over het vervolg op de Internationale Conferentie inzake ontwikkelingsfinanciering, gehouden in Monterrey in 2002(10),

–  gezien zijn resoluties van 26 november 2014 over de VN-Conferentie over klimaatverandering 2014 – COP 20 in Lima, Peru (1-12 december 2014)(11); van 26 februari 2014 over bevordering van ontwikkeling met verantwoordelijke bedrijfspraktijken, met inbegrip van de rol van extractieve bedrijven in ontwikkelingslanden(12); van 8 oktober 2013 over "Corruptie in de publieke en de private sector: het effect op mensenrechten in derde landen"(13), van 21 mei 2013 over de strijd tegen belastingfraude, belastingontduiking en belastingparadijzen(14); en van 16 april 2013 over de bevordering van ontwikkeling via handel(15),

–  gezien Besluit nr. 472/2014/EU van het Europees Parlement en de Raad van 16 april 2014 over het Europees jaar voor ontwikkeling (2015)(16),

–  gezien Verordening (EU) nr. 233/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2014 tot vaststelling van een financieringsinstrument voor ontwikkelingssamenwerking voor de periode 2014-2020,

–  gezien het feit dat artikel 208 VWEU bepaalt dat het uitbannen van armoede de primaire doelstelling is van het ontwikkelingsbeleid van de EU, en het beginsel van beleidscoherentie ten behoeve van ontwikkeling,

–  gezien artikel 52 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie ontwikkelingssamenwerking en het advies van de Begrotingscommissie (A8-0143/2015),

A.  overwegende dat 2015 een cruciaal jaar wordt voor de wereldwijde ontwikkelingsinspanningen, met de goedkeuring van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDGs) en een overeenkomst over wereldwijde klimaatmaatregelen, die beide tot 2030 van toepassing zouden moeten zijn;

B.  overwegende dat de derde internationale conferentie over ontwikkelingsfinanciering, die van 13 t/m 16 juli 2015 in Addis Abeba, Ethiopië, zal worden gehouden, de voorwaarden moet creëren voor de financiering en uitvoering van de agenda voor de periode na 2015 en dat het succes van die agenda zal afhangen van de mate van ambitie die tijdens deze conferentie blijkt;

C.  overwegende dat 1,5 miljard mensen nog steeds in armoede leven en misdeeld zijn waar het gaat om gezondheid, onderwijs en levenspeil, met name in conflictgebieden en fragiele staten; overwegende dat dit onacceptabel is, aangezien er wereldwijd voldoende middelen zijn om aan deze situatie geleidelijk een einde te maken;

D.  overwegende dat de uitroeiing van armoede en ongelijkheid slechts kan worden verwezenlijkt door beschikbaarstelling van toereikende en passende middelen voor allen en door betere afstemming op gemarginaliseerde groepen, zoals kinderen, vrouwen, ouderen en personen met een handicap; overwegende dat ondanks dat de extreme armoede aanzienlijk is verminderd, de vooruitgang voor kinderen langzamer is verlopen, zodat de noodzaak om in kinderen te investeren - zowel via het mobiliseren van binnenlandse middelen als via internationale overheidsfinanciering - een sleutelfactor is;

E.  overwegende dat er geen duurzame ontwikkeling kan plaatsvinden zonder vrede en veiligheid, zoals is erkend door de Europese Consensus over ontwikkeling van 2005;

F.  overwegende dat drie kwart van de allerarmsten in de wereld – naar schatting 960 miljoen mensen – momenteel in middeninkomenslanden leven en dat een nieuw ontwikkelingsparadigma daarom programma's nodig maakt die zowel op arme mensen als op arme landen zijn gericht;

G.  overwegende dat UNCTAD de financiële behoeften in ontwikkelingslanden voor de komende SDGs op 3,9 biljoen US-dollar per jaar schat, waarvan nu jaarlijks 2,5 biljoen US-dollar ontbreekt; overwegende dat de kosten van ontoereikende maatregelen uiteindelijk veel hoger zullen zijn dan de kosten van doortastende maatregelen ten behoeve van duurzame ontwikkeling;

H.  overwegende dat de SDGs een dusdanige financiële uitdaging vormen dat er een krachtig wereldwijd partnerschap nodig is waarbij gebruik wordt gemaakt van alle vormen van financiering (binnenlandse, internationale, publieke, particuliere en innoverende bronnen) alsmede niet-financiële middelen; overwegende dat particuliere financiering wel een aanvulling kan vormen op publieke financiering, maar deze niet kan vervangen;

I.  overwegende dat de mobilisatie van binnenlandse bronnen en de officiële ontwikkelingshulp onvervangbare pijlers zijn voor de financiering van ontwikkelingshulp, die nog verder moeten worden uitgebouwd;

J.  overwegende dat het potentieel van ontwikkelingslanden om binnenlandse bronnen te mobiliseren, aanzienlijk is, maar dat er in de huidige omstandigheden grenzen zijn aan hetgeen landen op eigen kracht kunnen bewerkstelligen; overwegende dat de belastinginkomsten in de meeste ontwikkelingslanden laag blijven in verhouding tot het bbp en dat het daarom van essentieel belang is de invoering van evenwichtige, billijke en doeltreffende belastingstelsels aan te moedigen die zijn gebaseerd op de draagkracht van individuele burgers en bedrijven; overwegende dat de mobilisering van binnenlandse middelen ook een billijke en transparante verdeling van de opbrengsten uit natuurlijke hulpbronnen vereist;

K.  overwegende dat maar weinig ontwikkelde landen hun toezegging nakomen om 0,7 % van het bruto nationaal inkomen (bni) aan ontwikkelingshulp te besteden, waarvan 0,15 à 0,20 % van het bni aan de minst ontwikkelde landen (MOL); overwegende dat de lidstaten die in 2004 of later tot de EU zijn toegetreden, hebben toegezegd ernaar te streven 0,33 % van hun bni aan ontwikkelingshulp te besteden, maar dat geen van hen dit streefpercentage tot dusver heeft gehaald;

L.  overwegende dat veel van de minder ontwikkelde landen kwetsbaar zijn of kwetsbaar geworden zijn als gevolg van externe gebeurtenissen, zoals gewapende conflicten, epidemieën zoals ebola, of natuurrampen, en dat zij meer steun nodig hebben;

M.  overwegende dat de terugdringing van armoede, de economische groei en de veiligheid grotendeels afhangen van het vermogen van een land om zijn soevereine taken te vervullen om de rechtsstaat te waarborgen en openbare basisdiensten aan te bieden, zoals toegang tot onderwijs en gezondheidszorg, onder eerbiediging van het beginsel van eigen inbreng; overwegende dat deze landen met name meer steun nodig hebben om een solide stelsel van volksgezondheid op te zetten;

N.  overwegende dat de ontwikkelingsagenda steeds breder wordt en dat het derhalve belangrijk is de momenteel boven en buiten de officiële ontwikkelingshulp gedane inspanningen te erkennen en verder te stimuleren; overwegende dat de officiële ontwikkelingshulp ondanks de moeilijke begrotingssituatie in veel OESO-landen op een hoog peil is gebleven en dat in 2013 met 134,8 miljard US-dollar het hoogste bedrag ooit aan officiële ontwikkelingshulp werd uitgegeven; overwegende dat officiële ontwikkelingshulp als katalysator kan fungeren bij het aantrekken van particuliere investeringen en dat in deze context op de betekenis van innoverende financiële instrumenten moet worden gewezen;

O.  overwegende dat de particuliere sector en rechtstreekse buitenlandse investeringen, mits goed gereguleerd en gekoppeld aan concrete verbeteringen van de binnenlandse economie, kunnen bijdragen tot de verwezenlijking van de SDGs, zoals wordt beschreven in het voorstel van de UNCTAD voor een actieplan voor SDG-investeringen;

P.  overwegende dat particuliere kapitaalstromen ontwikkelingslanden op uiteenlopende manieren beïnvloeden, zowel in positieve als in negatieve zin; overwegende dat de geldstromen uit particuliere bronnen naar ontwikkelingslanden een aanzienlijke omvang hebben, maar grotendeels onstabiel en ongelijk verdeeld zijn en vaak neerkomen op uitstroom, bijvoorbeeld repatriëring van winst, die sinds 2010 groter is dan de nieuwe instroom van rechtstreekse buitenlandse investeringen;

Q.  overwegende dat het maatschappelijk middenveld een sleutelrol vervult bij het waarborgen van een universeel en inclusief proces, zowel op nationaal als op wereldniveau, en bijdraagt tot goed bestuur en verantwoordingsplicht; overwegende dat ontwikkelingshulp en corruptie absoluut onverenigbaar zijn;

R.  overwegende dat het belangrijk is het gebruik van bankdiensten in ontwikkelingslanden te bevorderen;

S.  overwegende dat de EU en de lidstaten als grootste donoren van ontwikkelingshulp het voortouw moeten nemen in het proces van financiering voor ontwikkeling en met een geloofwaardig antwoord op de uitdagingen op dit gebied moeten komen, waarbij zij moeten zorgen voor beleidscoherentie voor ontwikkeling in de agenda voor de periode na 2015; overwegende dat andere ontwikkelde en opkomende industrielanden het voorbeeld van de EU zouden moeten volgen;

Een mondiaal partnerschap

1.  is verheugd over het nulontwerp van het slotdocument van de Derde conferentie over ontwikkelingsfinanciering en doet een beroep op de EU en haar lidstaten dit te steunen;

2.  spreekt zijn voldoening uit over het syntheseverslag van de secretaris-generaal van de VN en de daarin geschetste transformatieve, holistische en geïntegreerde benadering van een ambitieus wereldwijd partnerschap voor nieuwe ontwikkelingsdoelstellingen en het bijbehorende financiële kader, gericht op uitroeiing van armoede, universele eerbiediging van de mensenrechten en gendergelijkheid; onderstreept dat een dergelijk ambitieus partnerschap geen kans van slagen heeft zonder breed aangewende, substantiële middelen voor de verwezenlijking ervan;

3.  dringt er bij de EU op aan haar politieke leiderschap te bekrachtigen gedurende de gehele aanloop naar het definiëren van een kader voor duurzame ontwikkeling, een nieuwe overeenkomst over financiering voor ontwikkeling en andere manieren om een en ander ten uitvoer te leggen, en wel aan de hand van de verplichtingen en waarden die in haar oprichtingsverdragen zijn neergelegd; is van mening dat het verlenen van ontwikkelingshulp door de EU niet aan voorwaarden van andere mededonoren onderworpen mag zijn;

4.  benadrukt dat de EU en de lidstaten hun positie als belangrijke donoren van ontwikkelingshulp moeten handhaven, maar tegelijkertijd naar gedeelde verantwoordelijkheid moeten streven; dringt er bij landen met hoge en hogere middeninkomens alsmede bij opkomende landen op aan om aanzienlijke verplichtingen op zich te nemen;

5.  prijst de onlangs verschenen mededeling van de Commissie over een nieuw mondiaal partnerschap voor de uitroeiing van armoede en duurzame ontwikkeling na 2015 om de uitvoerigheid ervan, de focus op beleidscoherentie en het feit dat wordt bekrachtigd dat de EU zich ertoe verplicht haar rol in dit mondiale partnerschap volledig uit te voeren; betreurt echter dat de Commissie zich niet duidelijk uitspreekt over het tijdpad voor toekomstige financiële doelstellingen;

Internationale publieke financiering

6.  benadrukt dat de officiële ontwikkelingshulp een essentieel instrument blijft bij de financiering van ontwikkeling; dringt er bij de EU en de lidstaten op aan zich onverwijld opnieuw te verbinden tot het streefcijfer van 0,7 % van het bni, waarvan 50 % van de officiële ontwikkelingshulp en ten minste 0,2 % van het bni voor MOL wordt gereserveerd, en rekening houdend met de budgettaire beperkingen, budgettaire meerjarentijdschema's te presenteren voor het bereiken van deze streefcijfers tot 2020; is ingenomen met het ferme standpunt van de EU wat betreft het concentreren van de inspanningen op de kwantiteit en kwaliteit van ontwikkelingshulp; roept andere ontwikkelde partnerlanden en opkomende landen op hun ontwikkelingshulp op te voeren en verzoekt de Commissie en de lidstaten de publieke en particuliere donoren in de wereld ertoe te bewegen hun financiële toezeggingen na te komen en nieuwe verbintenissen aan te gaan; onderstreept dat alle donoren ervoor moeten zorgen dat de officiële ontwikkelingshulp daadwerkelijke overdrachten naar ontwikkelingslanden mogelijk maakt;

7.  onderstreept dat de EU en andere ontwikkelde landen hun toezeggingen moeten nakomen om meer, nieuwe en bijkomende middelen voor klimaatmaatregelen beschikbaar te stellen zodat tegen 2020 het doel wordt bereikt om samen jaarlijks 100 miljard US-dollar te mobiliseren uit een brede waaier aan openbare en particuliere, bilaterale en multilaterale bronnen, met inbegrip van alternatieve bronnen; betreurt het gebrek aan vooruitgang wat betreft de additionaliteit van de klimaatfinanciering en de officiële ontwikkelingshulp; dringt aan op een gezamenlijke internationale inspanning van ontwikkelde en opkomende landen om in de overeenkomst over wereldwijde klimaatmaatregelen die tijdens de conferentie van Parijs in december 2015 zal worden afgesloten, nieuwe en aanvullende klimaatfinanciering voor ontwikkelingslanden te vinden, maar niet ten koste van de begroting voor ontwikkelingssamenwerking; is van mening dat de EU tussenliggende stappen zou moeten voorstellen op de weg naar volledige additionaliteit; verzoekt de lidstaten om inkomsten uit koolstofmarkten te gebruiken voor klimaatmaatregelen in ontwikkelingslanden; verzoekt ook de opkomende landen klimaatfinanciering voor ontwikkelingslanden beschikbaar te stellen;

8.  is voorstander van innoverende bijkomende financieringsbronnen voor ontwikkeling en klimaatmaatregelen, met inbegrip van belasting op financiële transacties, CO2-belasting in de internationale luchtvaart en het zeevervoer alsmede automatische toewijzing van koolstofmarktinkomsten; spreekt zich uit voor meer inspanningen in Europa en wereldwijd om verdere aanvullende bronnen te vinden;

9.  benadrukt dat officiële ontwikkelingshulp de standaardmaat moet blijven voor financiële inspanningen; is voorstander van invoering van een aanvullende indicator voor de totale officiële steun voor duurzame ontwikkeling (TOSSD), mits duidelijk is dat deze indicator de betekenis van genoemde maat niet vervangt of uitholt;

10.  constateert dat, hoewel de meeste officiële ontwikkelingshulp wordt verleend in de vorm van subsidies, concessieleningen ook een belangrijke rol spelen maar bijdragen aan de schuldenlast en het risico van een schuldenzeepbel meebrengen, met name in Afrika beneden de Sahara en in de landen in het Caribisch gebied, die maar over beperkte mogelijkheden beschikken om hun schulden af te lossen; verzoekt de donoren daarom hulp aan de minst ontwikkelde landen in de vorm van subsidies te verstrekken; is van oordeel dat concessieleningen wellicht niet geschikt zijn voor investeringen in sociale sectoren, waar het er niet om gaat winst te genereren; is verheugd over het akkoord van de Commissie voor ontwikkelingsbijstand van de OESO (OECD-DAC) om de verslaglegging over concessieleningen te moderniseren door invoering van een stelsel voor subsidie-equivalenten ter berekening van de cijfers voor officiële ontwikkelingshulp;

11.  wijst erop dat de EU 's werelds belangrijkste donor van ontwikkelingshulp is en bijna 60 % van de officiële ontwikkelingshulp wereldwijd voor haar rekening neemt; verzoekt de Commissie niettemin duidelijke en transparante gegevens te verstrekken over het aandeel voor EU-ontwikkelingshulp in de totale begroting om te kunnen beoordelen welk gevolg alle Europese donoren aan de consensus van Monterrey hebben gegeven; betreurt tevens dat de omvang van de financiële bijdragen van de EU aan ontwikkelingslanden te weinig zichtbaar is en verzoekt de Commissie adequate en gerichte communicatie- en informatie-instrumenten te ontwikkelen om de zichtbaarheid van de ontwikkelingshulp van de EU te vergroten;

12.  verzoekt de EU rekening te houden met financiële behoeften op de lange termijn door overeenkomstig de SDGs strategischer, ambitieuzer en universeler te werk te gaan en daarbij ook het voortouw te nemen;

13.  wijst op de bijdrage die de EU-begroting levert aan financiële middelen voor ontwikkeling, namelijk 19,7 miljard EUR voor ontwikkelingssamenwerking en 6,8 miljard EUR voor humanitaire hulp tussen 2014 en 2020, naast de reserve van 2,2 miljard EUR voor noodhulp; wijst ook op het Europees Ontwikkelingsfonds (EOF), dat goed is voor 30,5 miljard EUR; pleit ervoor het EOF in de begroting op te nemen, wat voordelen met zich mee zou brengen in de zin van meer transparantie, zichtbaarheid, efficiëntie en doeltreffendheid; is verheugd over de gelegenheid die de tussentijdse evaluatie en herziening van het meerjarig financieel kader na de verkiezingen biedt om rekening te houden met de toenemende structurele behoefte aan humanitaire hulp en de ontwikkelingsbehoeften van de armste en kwetsbaarste landen;

14.  merkt op dat in de begroting voor 2015 2,4 miljard EUR aan vastleggingskredieten (2,1 miljard EUR aan betalingskredieten) voor ontwikkelingssamenwerking is uitgetrokken en 928,8 miljoen EUR aan vastleggingskredieten (918,8 miljoen EUR aan betalingskredieten) voor humanitaire hulp; staat achter de maatregelen die zijn genomen om de achterstallige rekeningen te verminderen, met name om de kwetsbaarste partners financieel levensvatbaar te houden, en onderstreept het belang van het beginsel van pariteit tussen vastleggingen en betalingen op het gebied van humanitaire hulp, aangezien er steeds vaker crises plaatsvinden en middelen snel moeten worden uitbetaald;

15.  dringt er bij de EU op aan te waarborgen dat in de onderhandelingen over de agenda voor wereldwijde ontwikkeling in de periode na 2015 geloofwaardige verbanden worden gelegd tussen financiering voor ontwikkeling en klimaatverandering enerzijds en het nieuwe Sendai-kader voor rampenrisicovermindering 2015-2030 anderzijds, om veerkracht en paraatheid op te bouwen en er tegelijkertijd voor te zorgen dat het wereldwijde doel om niemand in de steek te laten, wordt bereikt;

16.  herinnert eraan dat ontwikkelingssamenwerking een gedeelde verantwoordelijkheid van de EU en haar lidstaten is en moet stroken met de begrippen complementariteit en coördinatie; benadrukt dat het noodzakelijk is het maatschappelijk middenveld en de plaatselijke autoriteiten bij het coördinatieproces te betrekken;

17.  dringt er bij de EU en de lidstaten op aan de agenda inzake doeltreffendheid van ontwikkelingshulp te bevorderen op basis van de toezeggingen in het partnerschap van Busan voor doeltreffende ontwikkelingssamenwerking, het tegengaan van versnippering van de hulp via een mechanisme voor gecombineerde financiering, alsmede betere coördinatie tussen de verschillende mechanismen voor de verlening van ontwikkelingshulp en de belanghebbenden; onderstreept dat alle ontwikkelingsfinanciering gericht moet zijn op de armen, rekening moet houden met gendergelijkheid, en uit milieu- en klimaatoogpunt verantwoord moet zijn;

18.  herinnert eraan dat volgens het VWEU het terugdringen en uiteindelijk uitroeien van armoede de primaire doelstelling van de EU op het gebied van ontwikkeling is, waarbij verdediging van de mensenrechten, gendergelijkheid, sociale samenhang en bestrijding van ongelijkheid de kern van de ontwikkelingsactiviteiten moeten blijven vormen;

19.  benadrukt het belang van vaststelling van duidelijke prioriteiten voor uitgaven, met bijzondere aandacht voor maatregelen op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs, energie, watervoorziening en infrastructuur; benadrukt dat er verdere inspanningen en verbeteringen op het gebied van doeltreffendheid van de hulp nodig zijn via meer coördinatie tussen de verschillende hulpmechanismen en donoren;

20.  onderstreept dat de officiële ontwikkelingshulp voorrang moet verlenen aan essentiële sociale dienstverlening voor iedereen en "collectieve goederen" waarin minder doeltreffend wordt voorzien door de particuliere sector, zoals basisonderwijs, sociale vangnetten, gezondheidszorg en infrastructuur voor sanitaire voorzieningen, watervoorziening en energie, zodat ontwikkelingslanden tot volle bloei kunnen komen; onderstreept dat toegankelijkheid een essentieel criterium moet zijn bij de internationale publieke financiering, teneinde universele en inclusieve dienstverlening en infrastructuur te bevorderen;

21.  benadrukt dat moet worden gewaarborgd dat de meest kwetsbare bevolkingsgroepen toegang hebben tot ontwikkelingskansen; wijst er hierbij op dat indien de hulp uitsluitend via de overheid wordt verstrekt, gemarginaliseerde of kwetsbare gemeenschappen onvoldoende gefinancierd dreigen te worden;

22.  benadrukt het belang van ontwikkelingsbanken die bijkomende middelen beschikbaar stellen om het tekort aan middelen voor de financiering van infrastructuur aan te vullen, en van toegang tot krediet in ontwikkelingslanden, gepaard met mechanismen voor toezicht en effectbeoordeling;

23.  benadrukt dat de EU absoluut moet streven naar optimale coördinatie om samenhang met andere beleidsterreinen (milieu, migratie, internationale handel, mensenrechten, landbouw, enz.) tot stand te brengen en dubbel werk en inconsistentie bij maatregelen te voorkomen; herinnert eraan dat beleidscoherentie voor ontwikkeling met het Verdrag van Lissabon (artikel 208 VWEU) een verdragsverplichting is geworden;

Mobilisering van binnenlandse bronnen en internationale samenwerking op belastinggebied

24.  benadrukt dat de mobilisering van binnenlandse bronnen beter te voorspellen en duurzamer is dan buitenlandse hulp en een essentiële financieringsbron moet zijn; moedigt de inspanningen aan van de ontwikkelingslanden om die mobilisering te vergroten; wijst op het belang van betere heffing van binnenlandse belastingen in ontwikkelingslanden en de noodzaak van solide, evenwichtige, billijke en doeltreffende belastingstelsels die de armen ten goede komen, rekening houden met de meest kwetsbare groepen en de internationale toezeggingen inzake duurzame ontwikkeling eerbiedigen; dringt aan op afschaffing van schadelijke subsidies op het gebied van energie (met name fossiele brandstoffen), visserij en landbouw;

25.  verzoekt de Commissie haar steun voor capaciteitsopbouw te verhogen op het gebied van belastingadministratie, financiële governance, beheer van overheidsfinanciën, corruptiebestrijding, terugvordering van gestolen activa alsmede bestrijding van belastingontduiking en valse rekeningen; is van oordeel dat de Unie op dit punt een essentiële rol te vervullen heeft; wijst op het belang van verdeling van de belastinginkomsten uit natuurlijke hulpbronnen, met name via de oprichting van staatsfondsen; benadrukt de noodzaak van versnelling en uitbreiding van de lopende inspanningen om de begrotingsrapportage te verbeteren en roept op tot een grotere mate van harmonisatie van praktijken voor begrotingsrapportage tussen landen;

26.  dringt er bij de EU en de lidstaten op aan actief maatregelen te treffen tegen belastingparadijzen, belastingontduiking en illegale geldstromen, die een veelvoud van de officiële ontwikkelingshulp bedragen en bijdragen tot de schuldenlast van ontwikkelingslanden, samen te werken met ontwikkelingslanden bij het bestrijden van de agressieve praktijken voor belastingontwijking van bepaalde transnationale ondernemingen, en naar wegen te zoeken om ontwikkelingslanden te helpen weerstand te bieden aan de druk om mee te gaan in de belastingconcurrentie, daar dit de mobilisering van binnenlandse middelen voor ontwikkeling ondermijnt;

27.  is voorstander van het opzetten van een intergouvernementeel orgaan voor samenwerking op belastinggebied, onder auspiciën van de VN; roept op tot de automatische uitwisseling van informatie; dringt aan op de invoering van openbare registers van daadwerkelijke begunstigden en verplichte land-voor-landrapportage voor transnationale bedrijven in alle sectoren, alsmede op een billijke verdeling van belastingheffingsrechten bij het afsluiten van verdragen inzake belasting en investeringen met ontwikkelingslanden;

28.  is van mening dat de internationale regels inzake vennootschapsbelasting het beginsel zouden moeten omvatten dat belasting daar moet worden betaald waar waarde wordt onttrokken of gecreëerd;

29.  benadrukt het doorslaggevende belang van goed bestuur, bescherming van de mensenrechten, eerbiediging van de rechtsstaat, een institutioneel kader en regelgevende instrumenten; spreekt zich in het bijzonder uit voor investeringen in capaciteitsopbouw, basisdiensten op sociaal gebied zoals onderwijs en gezondheidszorg (voor iedereen), met inbegrip van de seksuele en reproductieve gezondheid en rechten, voeding, overheidsdiensten en sociale bescherming, alsmede bestrijding van armoede en ongelijkheid, ook onder kinderen en in termen van gender; erkent dat toegankelijke infrastructuur en selectieve overheidsinvesteringen noodzakelijk zijn, evenals duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen, ook door de winningsindustrie;

30.  benadrukt dat ontwikkelingsfinanciering een bijdrage moet leveren aan de middelen die beschikbaar zijn om gelijkheid van vrouwen en mannen, vrouwenrechten en de positie van vrouwen te bevorderen; benadrukt de specifieke rol van vrouwen in de samenleving en onderstreept dat dit zowel gendergerichte budgettering en gerichte investeringen in cruciale sectoren als gezondheidszorg en onderwijs moet omvatten alsook maatregelen om te waarborgen dat alle ontwikkelingsfinanciering wordt gedaan met inachtneming van de situatie van vrouwen en meisjes;

31.  dringt aan op meer middelen voor onderzoek en ontwikkeling in wetenschap, technologie en innovatie in ontwikkelingslanden, in de erkenning dat deze financiering zowel nationaal als internationaal moet zijn; dringt aan op de bevordering van onderzoek en ontwikkeling waarmee grotere vooruitgang kan worden geboekt op het gebied van complexe uitdagingen en de ontwikkeling in de richting van goed beheer van mondiale collectieve goederen wordt ondersteund, zoals technologie en innovatie voor de gezondheidszorg; wijst in deze context op het belang van micro-, kleine en middelgrote ondernemingen; roept op tot een evaluatie van alle intellectuele-eigendomsregelingen die in ontwikkelingslanden zijn ingevoerd via vrijhandelsovereenkomsten, teneinde eventuele nadelige gevolgen voor volksgezondheid, milieu en technologieoverdracht vast te stellen;

De particuliere sector en het maatschappelijk middenveld

32.  wijst erop hoe uiterst belangrijk het is om gunstige voorwaarden te creëren voor particuliere ondernemingen en particulier ondernemerschap in ontwikkelingslanden, met name voor micro-, kleine en middelgrote ondernemingen, daar deze een essentiële aandrijvende functie hebben bij het scheppen van banen en inclusieve groei; dringt met name aan op verdere verbetering van de stelsels voor microleningen en -waarborgen; benadrukt de noodzaak om lokale en regionale banken en kredietcoöperaties verder te ontwikkelen teneinde de buitensporig hoge rente voor leningen op de markt aanzienlijk te verlagen zodat de gemeenschapsontwikkeling op lokaal niveau beter kan worden ondersteund(17); dringt erop aan dat de particuliere sector aansluiting zoekt bij de SDGs via adequate partnerschappen, financiële instrumenten, stimulansen, een kader voor verantwoordingsplicht en doeltreffende regels inzake maatschappelijk verantwoord ondernemen; herinnert aan de noodzaak om te voldoen aan overeengekomen internationale normen zoals de normen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) en de leidende beginselen inzake bedrijfsleven en mensenrechten van de VN;

33.  dringt erop aan ondernemingen de voorlichtings- en opleidingsinstrumenten en adviesplatforms aan te bieden die onontbeerlijk zijn voor hun ontwikkeling;

34.  wijst erop dat om op de lange termijn een hefboomeffect op de economie te bewerkstelligen, het absoluut noodzakelijk is dat jongeren en vrouwen toegang krijgen tot krediet ter ondersteuning van start-ups;

35.  onderstreept de rol op het gebied van sociale samenhang van alle ondernemers in producentenorganisaties bij de preventie van etnische en religieuze conflicten;

36.  onderstreept dat de EU bij haar steun aan en samenwerking met de particuliere sector kan en moet bijdragen aan vermindering van armoede en ongelijkheid, en aan de eerbiediging van mensenrechten, milieunormen, klimaatverbintenissen en de sociale dialoog; verzoekt om vaststelling van een juridisch bindend kader voor bedrijven, met inbegrip van transnationale ondernemingen, dat voorzien is van een geschillenbeslechtingsmechanisme;

37.  dringt erop aan dat de EU samen met de ontwikkelingslanden een regelgevend kader opzet dat overeenkomt met het omvattende beleidskader voor investeringsbeleid voor duurzame ontwikkeling (Investment Policy Framework for Sustainable Development) van UNCTAD, om aldus meer verantwoorde, transparante en verantwoordbare investeringen aan te moedigen die bijdragen tot de ontwikkeling van een binnenlandse particuliere sector met maatschappelijk besef in ontwikkelingslanden;

38.  roept de Commissie op steun te verlenen aan betere toegang tot financiering voor micro-ondernemingen en kleine en middelgrote ondernemingen alsmede coöperaties in ontwikkelingslanden; onderstreept het belang van stelsels voor microleningen, met name voor vrouwen; moedigt de verdere ontwikkeling van lokale en regionale banken en kredietcoöperaties aan; verzoekt de Commissie ontwikkelingslanden aan te moedigen om beleids- en rechtskaders op te zetten die bevorderlijk zijn voor de ontwikkeling van bankdiensten; wijst op de behoefte - op verschillende niveaus, bijvoorbeeld onder armen, vrouwen en andere kwetsbare groepen - aan informatie en opleiding in financiële zaken, het gebruik van bankproducten en verzekeringen, en de desbetreffende nieuwe technologie;

39.  herinnert eraan dat overheidssteun alleen bij lange na niet toereikend is om in alle investeringsbehoeften in ontwikkelingslanden te voorzien; benadrukt derhalve het hefboomeffect van "blending" (gemengde financiering) en publiek-private partnerschappen (PPPs) als middel om het effect van ontwikkelingssteun te vergroten, particuliere financiering aan te trekken en lokale bedrijven te ondersteunen; wijst er evenwel op dat gemengde financiering niet in de plaats mag komen van de verantwoordelijkheid van de staat om in te spelen op de sociale behoeften en moet aansluiten bij de nationale ontwikkelingsdoelstellingen en de beginselen inzake doeltreffendheid van ontwikkelingshulp; moedigt PPPs aan, met name op het gebied van onderzoek dat verband houdt met het Initiatief innovatieve geneesmiddelen, zoals het Ebola+-programma;

40.  dringt aan op goedkeuring van internationale normen en criteria alsmede op een analyse van het schuldenrisico voor "blending"-projecten en PPPs die particuliere financiering aantrekken en het lokale bedrijfsleven ondersteunen, en zich houden aan de overeengekomen IAO- en WHO-normen en internationale mensenrechtennormen; verzoekt de Commissie, gezien haar wens om het gebruik van gemengde financiering in de toekomst aanzienlijk uit te breiden, uitvoering te geven aan de aanbevelingen in het speciaal verslag van de Europese Rekenkamer over het gebruik van "blending", en om het mechanisme voor het combineren van leningen en subsidies te evalueren, met name wat betreft ontwikkeling en financiële additionaliteit, transparantie en verantwoordingsplicht; dringt er bij de EIB en andere instellingen voor de financiering van ontwikkeling op aan voorrang te geven aan investeringen in ondernemingen en fondsen die de daadwerkelijke begunstigden bekend maken en land-voor-landrapportage toepassen;

41.  is voorstander van grotere markttoegang voor ontwikkelingslanden, met name MOL, daar dit de particuliere sector kan stimuleren en prikkels voor hervormingen kan creëren; dringt er bij de Commissie op aan te waarborgen dat handels- en investeringsovereenkomsten, in het bijzonder met ontwikkelingslanden, MOL en fragiele staten, aansluiten bij de SDGs en mensenrechten en regionale integratie bevorderen; onderstreept dat dergelijke overeenkomsten moeten worden onderworpen aan SDG-effectbeoordelingen; steunt het voorstel van de Commissie om haar Aid-for-Trade-strategie te actualiseren in het licht van de resultaten van de onderhandelingen voor de periode na 2015 en ontwikkelingslanden, MOL en fragiele staten in handelsovereenkomsten een speciale en gedifferentieerde behandeling te geven, waarbij hun beleidsruimte om soevereine beslissingen te nemen die passen bij hun nationale context en de behoeften van de bevolking, niet in het gedrang komt;

42.  roept op tot bevordering van het gebruik en de transparantie van nationale publieke aanbestedingssystemen voor door de overheidssector beheerde activiteiten en tot maatregelen die de mededingingsautoriteiten in ontwikkelingslanden versterken;

43.  benadrukt de positieve bijdrage van migranten aan de ontwikkeling van hun landen van herkomst en dringt aan op doeltreffendere en innoverendere samenwerking op het gebied van migratiebeleid tussen landen van herkomst en landen van bestemming; vestigt de aandacht op de significante en groeiende geldstromen als gevolg van particuliere geldovermakingen door de diaspora en steunt de oprichting van diasporafondsen; dringt aan op grotere inspanningen om overschrijvingskosten te verlagen teneinde voor een grotere impact op de lokale ontwikkeling in de landen van herkomst te zorgen;

44.  roept op tot grotere participatie van de plaatselijke autoriteiten en het maatschappelijk middenveld, met inbegrip van in de gemeenschap gewortelde ngo's, in de discussie over ontwikkelingsprioriteiten, met name op de conferentie van Addis Abeba, en tot een meer inclusieve en verantwoordbare uitvoering van de agenda voor de periode na 2015; wijst op de rol van ngo's in de uitvoering van maatregelen in het veld en de ontwikkeling van mechanismen voor verantwoording, toezicht en evaluatie; erkent dat voor de taak van lokale autoriteiten bij het verwezenlijken van de SDGs de nodige middelen moeten worden toegewezen; roept op tot een intensievere raadpleging van jongeren bij het overleg over de agenda voor de periode na 2015, met name met behulp van innoverende communicatietechnologieën; onderstreept de rol van de EU-delegaties als facilitator van dergelijke dialogen;

Mondiale governance

45.  herinnert aan de centrale rol van de VN, in samenspel met andere instellingen en fora zoals de OESO, in de mondiale economische governance en ontwikkeling; dringt aan op een gelijke en in genderopzicht evenwichtige vertegenwoordiging van alle landen in multilaterale instellingen en andere normstellende organen, waaronder ook in internationale financiële instellingen; herinnert eraan dat alle internationale financiële instellingen moeten voldoen aan basisnormen van transparantie - zoals vastgelegd in het Transparantiehandvest voor internationale financiële instellingen - en beleid inzake openbaarmaking van informatie moeten invoeren;

46.  benadrukt dat duurzame oplossingen voor de schuldenproblematiek, waaronder normen voor verantwoord verlenen en opnemen van krediet, moeten worden gefaciliteerd door middel van een multilateraal juridisch kader voor staatsschuldherstructurering, met het doel de schuldenlast te verlichten en onhoudbare schuldenlasten te voorkomen; verzoekt de EU zich in de VN-onderhandelingen over dit kader constructief op te stellen; verzoekt de EU met klem om aan te dringen op tenuitvoerlegging van de UNCTAD-beginselen van verantwoorde transacties met staatschulden voor zowel kredietnemers als kredietgevers;

47.  is ingenomen met de internationale inspanningen om de internationale schuldverplichtingen van door ebola getroffen landen te verlichten om hen te helpen het hoofd te bieden aan de door de epidemie veroorzaakte economische crisis;

48.  dringt aan op een evaluatie van door internationale organisaties uitgevoerde programma's en instrumenten voor financiële ontwikkelingssteun, zodat deze aan de nieuwe SDGs kunnen worden aangepast; dringt er met name bij de Europese Investeringsbank, de Europese Bank voor wederopbouw en ontwikkeling, het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank op aan om de hoogste normen voor verantwoorde financiering vast te stellen en de middelen beter toe te snijden op de behoeften van ontwikkelingslanden, onder meer via doeltreffende, specifiek voor armen bedoelde kredietfaciliteiten; roept er met name toe op de bedragen die de Europese Investeringsbank ter beschikking staan te vergroten ten opzichte van het huidige mandaat, teneinde de EIB-financiering aan lage-inkomenslanden verder op te voeren;

Toezicht, verantwoordingsplicht en evaluatie

49.  dringt erop aan dat op de conferentie van Addis Abeba een solide, transparant en toegankelijk kader voor toezicht en verantwoordingsplicht overeengekomen wordt, zodat de investeringen en de voortgang op doeltreffende wijze kunnen worden getraceerd en gevolgd wat betreft specifieke toezeggingen en doelstellingen; roept op tot een internationaal initiatief om de kwaliteit van statistieken, gegevens en informatie te verbeteren, waaronder gegevens uitgesplitst naar inkomen, geslacht, leeftijd, ras, etniciteit en verblijfsstatus, handicap, geografische locatie en andere kenmerken die in de nationale context van belang zijn; verzoekt alle partijen te zorgen voor een transparante en efficiënte tenuitvoerlegging van hulp en financiering, met name door het VN-verdrag tegen corruptie te ondertekenen en toe te passen en door zich te verbinden tot systematische bekendmaking van nauwkeurige, actuele en vergelijkbare gegevens over ontvangsten en uitgaven en van begrotingsdocumenten; verzoekt de Commissie met name om toezicht en controle te blijven uitoefenen op haar financiering van hulpprogramma's en -projecten alsmede om adequate maatregelen te nemen bij aantoonbare gevallen van corruptie en wanbeheer; dringt er tevens bij de Commissie op aan haar steun voor de versterking van de rechterlijke macht en instanties voor corruptiebestrijding in ontwikkelingslanden te verhogen;

50.  roept op tot een internationaal initiatief om de kwaliteit van statistieken, gegevens en informatie te verbeteren teneinde de uitgaven, investeringen en vorderingen met betrekking tot specifieke verbintenissen en doelstellingen te kunnen volgen; is ingenomen met de mondiale inspanningen om ervoor te zorgen dat de gegevens die bij de uitvoering van de SDGs worden gebruikt, voldoende zijn uitgesplitst naar inkomen, geslacht, leeftijd en andere indicatoren, zodat het effect van het beleid adequaat kan worden geobserveerd;

51.  herhaalt dat er in aanvulling op het bbp een nieuwe reeks indicatoren nodig is om rekening te houden met de nieuwe maatschappelijke en ecologische uitdagingen, en dat deze reeks met name de menselijke ontwikkelingsindex, de Ginicoëfficiënt, een maatstaf voor gendergelijkheid, de CO2-voetafdruk en de ecologische voetafdruk zou moeten omvatten;

o
o   o

52.  verzoekt zijn voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de vicevoorzitter van de Europese Commissie / hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de secretaris-generaal van de VN en de medefacilitatoren voor het voorbereidingsproces van de Derde internationale conferentie over financiële middelen voor ontwikkeling.

(1) http://unctad.org/en/publicationslibrary/wir2014_en.pdf (2) http://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/PDF/?uri=CELEX:52015DC0044R(01)&from=EN (3) http://eur-lex.europa.eu/resource.html?uri=cellar:441ba0c0-eb02-11e3-8cd4-01aa75ed71a1.0014.03/DOC_1&format=PDF (4) http://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/PDF/?uri=CELEX:52013DC0531&from=NL (5) http://ec.europa.eu/europeaid/documents/2013-02-22_communication_a_decent_life_for_all_post_2015_en.pdf (6) http://eu-un.europa.eu/articles/en/article_15873_en.htm (7) http://eu-un.europa.eu/articles/en/article_14363_en.htm (8) http://eu-un.europa.eu/articles/en/article_13692_en.htm (9) Aangenomen teksten, P8_TA(2014)0059. (10) PB C 8 E van 14.1.2010, blz. 1. (11) Aangenomen teksten, P8_TA(2014)0063. (12) Aangenomen teksten, P7_TA(2014)0163. (13) Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0394. (14) Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0205. (15) Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0119. (16) PB L 136 van 9.5.2014, blz. 1. (17) Report on Support for SMEs in Developing Countries Through Financial Intermediaries, Dalberg, november 2011, www.eib.org.

Resolutie van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over veiligere gezondheidszorg in Europa: verbetering van de patiëntveiligheid en bestrijding van antimicrobiële resistentie (2014/2207(INI))

P8_TA(2015)0197 A8-0142/2015

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn standpunt van 23 april 2009 over het voorstel voor een aanbeveling van de Raad betreffende patiëntveiligheid, met inbegrip van de preventie en bestrijding van zorginfecties(1),

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 9 juni 2009 betreffende patiëntveiligheid, met inbegrip van de preventie en bestrijding van zorginfecties(2),

–  gezien Richtlijn 2011/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2011 betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende zorg,

–  gezien de mededeling van 15 november 2011 met als titel Actieplan tegen het toenemende gevaar van antimicrobiële resistentie (COM(2011)0748),

–  gezien de conclusies van de Raad van 22 juni 2012 over "De gevolgen van antimicrobiële resistentie in de volksgezondheidssector en de veterinaire sector – een "één gezondheid"-perspectief",

–  gezien zijn resolutie van 11 december 2012 over de microbiële uitdaging – het toenemende gevaar van antimicrobiële resistentie(3),

–  gezien de verslagen van 13 november 2012 en 19 juni 2014 van de Commissie aan de Raad op basis van de verslagen van de lidstaten over de uitvoering van de aanbeveling van de Raad (2009/C 151/01) betreffende patiëntveiligheid, met inbegrip van de preventie en bestrijding van zorginfecties (COM(2012)0658 en COM(2014)0371),

–  gezien zijn resolutie van 22 oktober 2013 over het verslag van de Commissie aan de Raad op basis van de verslagen van de lidstaten over de uitvoering van Aanbeveling (2009/C 151/01) van de Raad betreffende patiëntveiligheid, met inbegrip van de preventie en bestrijding van zorginfecties(4),

–  gezien Besluit nr. 1082/2013/EU van het Europees Parlement en de Raad van 22 oktober 2013 over ernstige grensoverschrijdende bedreigingen van de gezondheid,

–  gezien Speciale Eurobarometer 411 "Patiëntveiligheid en zorgkwaliteit",

–  gezien het voortgangsverslag over het actieplan tegen het toenemende gevaar van antimicrobiële resistentie (SANTE/10251/2015),

–  gezien het voorstel van 10 september 2014 voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik (2014/0257(COD)),

–  gezien het conceptueel kader voor de internationale classificatie voor patiëntveiligheid, dat door de Wereldgezondheidsorganisatie (World Health Organisation, WHO) werd opgesteld,

–  gezien de inspanningen van het Letse voorzitterschap voor het aanpakken van antimicrobiële resistentie, met name tuberculose en multiresistente tuberculose (MDR-TB, multi-drug resistant tuberculosis),

–  gezien de conclusies van de Raad van 1 december 2014 over patiëntveiligheid en kwaliteit van de gezondheidszorg, met inbegrip van de preventie en bestrijding van zorginfecties en antimicrobiële resistentie,

–  gezien het eerste gezamenlijk verslag van het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (ECDC), de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) en het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) over de geïntegreerde analyse van de consumptie van antimicrobiële stoffen en het vóórkomen van antimicrobiële resistentie in bacteriën van mensen en voedselproducerende dieren (Joint Interagency Antimicrobial Consumption and Resistance Analysis – JIACRA),

–  gezien artikel 52 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid (A8-0142/2015),

A.  overwegende dat voor de kwaliteit van de gezondheidszorg de patiëntveiligheid de hoofdzaak is, met als fundamentele elementen een veiligheidscultuur bij de zorgverlening en een beheer van incidenten die de veiligheid van de patiënten in het gedrang brengen;

B.  overwegende dat het aantal gegevens over de prevalentie en incidentie van ongewenste voorvallen in de gezondheidssystemen van de lidstaten tot dusver beperkt is, maar constant toeneemt en overwegende dat de laatste beschikbare gegevens teruggaan tot 2008;

C.  overwegende dat naar schatting 8-12 % van de patiënten in ziekenhuizen in de Europese Unie te maken hebben met ongewenste voorvallen in verband met de zorg die hen wordt verstrekt en overwegende dat bijna de helft van deze voorvallen had kunnen worden voorkomen;

D.  overwegende dat de meest voorkomende ongewenste zorggerelateerde voorvallen de vorm aannemen van zorginfectie, bijwerkingen van medicijnen en complicaties tijdens of na de operatie;

E.  overwegende dat behoorlijke arbeidsomstandigheden en veiligheid op het werk voor gezondheidswerkers noodzakelijk zijn voor de patiëntveiligheid en de kwaliteit van de gezondheidszorg en overwegende dat het waarborgen van de patiëntveiligheid, de preventie en bestrijding van zorginfecties en de preventie van de verspreiding van multiresistente bacteriën erg moeilijk is in overbezette en onderbemande zorginstellingen;

F.  overwegende dat de huidige economische crisis meer druk heeft geplaatst op de begrotingen voor de gezondheidszorg van de lidstaten en dus gevolgen heeft voor de patiëntveiligheid, aangezien veel lidstaten de financiële en personele middelen in hun gezondheidszorgstelsels hebben verminderd zonder naar behoren de efficiëntie aan te pakken, maar eerder met de botte bijl;

G.  overwegende dat de economische crisis de bestaande ongelijkheden wat betreft de toegang tot gezondheidsdiensten verder heeft verscherpt;

H.  overwegende dat een continue opleiding van geneesheren en andere gezondheidswerkers noodzakelijk is om ongewenste voorvallen te vermijden (ook ongewenste voorvallen met drugs), die de gezondheidszorg in de EU naar schatting ongeveer 2,7 miljard EUR per jaar kosten aan zorguitgaven en goed zijn voor 1,1 % van alle ziekenhuisopnamen in de EU;

I.  overwegende dat elektronische patiëntendossiers (eHealth) en thuiszorg enorm zouden kunnen bijdragen aan de verbetering van de kwaliteit en efficiëntie van medische behandelingen, waardoor betere gezondheidszorg kan worden geleverd;

J.  overwegende dat een multidisciplinaire aanpak de kans op succesvolle medische behandelingen vergroot;

K.  overwegende dat patiënten, hun familieleden en patiëntenorganisaties een belangrijke rol spelen in het beijveren van veiligere gezondheidszorg, en hun rol moet worden bevorderd door patiënten meer zeggenschap te geven en op alle niveaus te laten deelnemen aan processen en beleid op het gebied van gezondheidszorg;

L.  overwegende dat thuiszorg een psychologische steun kan zijn voor patiënten waardoor betere gezondheidszorg kan worden geleverd;

M.  overwegende dat bij minder goed geïnformeerde mensen een groter antibioticagebruik wordt geconstateerd en dat een goede kennis van antibiotica burgers tot een meer verantwoord gebruik ervan zou kunnen zetten;

N.  overwegende dat 30 tot 50 % van de patiënten de geneesmiddelen die door hun arts werden voorgeschreven, niet innemen of ze innemen zonder het voorschrift van de arts na te leven;

O.  overwegende dat er in ziekenhuizen en onder huisartsen en dierenartsen belangenconflicten zijn die verband houden met de farmaceutische sector;

P.  overwegende dat zorginfecties een belangrijk probleem zijn voor de volksgezondheid in de lidstaten (volgens gegevens van het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (European Centre for Disease Prevention and Control, ECDC) wordt gemiddeld 1 patiënt op de 20 getroffen door een zorginfectie, oftewel 4,1 miljoen patiënten per jaar, en sterven 37 000 mensen in de EU jaarlijks aan de gevolgen van een ziekenhuisinfectie, terwijl 20 tot 30 % van die infecties door intensieve hygiëne- en controleprogramma's vermeden hadden kunnen worden) en een enorme druk leggen op de beperkte begrotingen van gezondheidsstelsels;

Q.  overwegende dat de ervaringen en ideeën van patiënten vaak verschillen van die van gezondheidswerkers en van grote waarde kunnen zijn om nieuwe manieren te vinden om zorginfecties te verminderen en te voorkomen;

R.  overwegende dat het aantal zorginfecties door multiresistente bacteriën toenemen;

S.  overwegende dat antimicrobiële resistentie wereldwijd toeneemt voor bacteriële pathogenen, waardoor zorginfecties vaker voorkomen en behandelingen van infectieziekten bij mensen en dieren op nationaal, Europees en internationaal niveau vaker mislukken;

T.  overwegende dat tegen 2050 naar schatting jaarlijks 10 miljoen mensen zullen sterven als gevolg van antimicrobiële resistentie;

U.  overwegende dat de resistentie tegen gangbare antibiotica voor de behandeling van ziekteverwekkende bacteriën in verschillende lidstaten minstens 25 % of meer is; overwegende dat antibioticaresistentie zich veel sneller verspreidt dan nieuwe antibiotica in de klinische praktijk worden opgenomen en dat dit te wijten is aan wetenschappelijke, financiële en met de regelgeving samenhangende uitdagingen;

V.  overwegende dat de meest recente studies aantonen dat antimicrobiële resistentie in ziekenhuizen – op enkele uitzonderingen na – de voorbije jaren in het algemeen is toegenomen in de EU;

W.  overwegende dat de EU schat dat elk jaar minstens 25 000 mensen sterven aan door resistente bacteriën veroorzaakte infecties en dat dit de gezondheidszorgstelsels naar schatting 1,5 miljard euro kost, volgens gegevens die in 2011 zijn verzameld door het ECDC;

X.  overwegende dat de kosten van geneesmiddelenresistente infecties oplopen tot naar schatting 1,5 miljard euro per jaar omwille van hogere uitgaven voor gezondheidszorg en een verlies aan productiviteit. overwegende dat patiënten die resistente bacteriën hebben opgelopen moeten worden geïsoleerd tijdens hun behandeling in het ziekenhuis en dat deze extra middelen 900 miljoen EUR kosten en tot 2,5 miljoen extra beddagen per jaar leiden;

Y.  overwegende dat een van de belangrijkste oorzaken van de verspreiding van antimicrobiële resistentie in ziekenhuizen een gebrekkige naleving van algemeen aanvaarde infectiepreventie- en beheersingsmaatregelen is;

Z.  overwegende dat eerstelijnsgeneesmiddelen steeds minder effectief worden tegen bacteriële pathogenen omwille van resistentie en tweede- en derdelijnsgeneesmiddelen niet altijd beschikbaar zijn en vaak toxischer, duurder en minder effectief zijn dan eerstelijnsgeneesmiddelen;

AA.  overwegende dat een van de belangrijkste oorzaken van antimicrobiële resistentie het misbruik van antimicrobiële stoffen, waaronder antibiotica, is en in het bijzonder het systematisch en buitensporig gebruik ervan;

AB.  overwegende dat de hoge mate van mobiliteit tussen de Europese gezondheidszorgstelsels en het toenemende grensoverschrijdende karakter van de gezondheidszorg in Europa de verspreiding van resistente micro-organismen van de ene lidstaat naar de andere kan bevorderen;

AC.  overwegende dat vaccinatieprogramma's een doeltreffend middel zijn in de strijd tegen antibioticaresistentie omdat ze een belangrijke rol spelen bij het terugdringen van het gebruik van antibiotica en daarmee ook van het ontstaan van antimicrobiële resistentie;

AD.  overwegende dat onderzoek en ontwikkeling van antimicrobiële stoffen bepaalde unieke uitdagingen stelt, waardoor er een langetermijnperspectief nodig is om expertise te ontwikkelen en toe te passen in laboratoria; overwegende dat het betreurenswaardig is dat veel onderzoekers met dergelijke expertise wegtrekken omwille van een gebrek aan particuliere en overheidsfinanciering;

AE.  overwegende dat een gebrek aan naleving van elementaire voorzorgsmaatregelen ten aanzien van persoonlijke hygiëne, zowel binnen als buiten het ziekenhuis, kan leiden tot een verhoogde verspreiding van ziekteverwekkers, met name van die welke resistent zijn tegen antimicrobiële middelen;

AF.  overwegende dat steeds meer wetenschappelijk bewijs aantoont dat er voor een goede handhygiëne in zorginstellingen methoden voor het drogen van de handen moeten worden gebruikt die microbiële kruisbesmetting door verspreiding via de lucht en aerosol niet bevorderen;

AG.  overwegende de aanwezigheid van resistente bacteriën op medische hulpmiddelen, ook wanneer deze volgens de specificaties van de fabrikant zijn gesteriliseerd;

AH.  overwegende dat het gebruik van antibiotica in de menselijke en de diergeneeskunde bijdraagt aan de ontwikkeling van antibioticaresistente genen in de omgeving die een bron van resistentie kunnen zijn in zowel mensen als dieren; overwegende dat dezelfde groepen antibiotica worden gebruikt in zowel de menselijke als in de diergeneeskunde en in beide sectoren gelijkaardige resistentiemechanismen zijn ontstaan;

AI.  overwegende dat in de intensieve veeteelt antibiotica vaak ongepast en routinematig aan vee, gevogelte en vis worden gevoederd om een snellere groei te bevorderen en ook algemeen als preventief middel worden gebruikt om de verspreiding van ziekten te voorkomen die verband houden met de krappe, benauwde en stresserende omstandigheden waarin dieren worden gehouden en die hun immuunsysteem onderdrukken, en om de onhygiënische omstandigheden waarin de dieren worden gehouden te compenseren;

AJ.  overwegende dat het "One Health"-concept, dat wordt gesteund door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Wereldorganisatie voor diergezondheid (OIE), erkent dat de gezondheid van mensen, dieren en ecosystemen onderling zijn verbonden; overwegende dat voedingsmiddelen van dierlijke oorsprong een rechtstreekse bron van resistente zoönotische pathogenen kunnen zijn; overwegende dat het gebruik van antibiotica bij dieren, vooral die voor menselijke consumptie en in de intensieve veeteelt gehouden, gevolgen kan hebben voor antibioticaresistentie bij mensen;

AK.  overwegende dat een systematische toepassing van de "One Health"-benadering, waarbij medisch personeel in zowel de menselijke als de diergeneeskunde initiatieven neemt om resistente infecties te voorkomen en het gebruik van antibiotica te verminderen, zorginfecties binnen de ziekenhuizen en daarbuiten kan voorkomen;

AL.  overwegende dat volgens de WHO in verschillende landen van de EU het gebruik van antimicrobiële stoffen voor vee vele malen hoger ligt dan het gebruik voor mensen(5);

AM.  gezien het feit dat volgens Europese consumentenorganisaties in zes landen van de EU meer dan 70 % van de onderzochte vleesproducten besmet bleek te zijn met voor antibiotica resistente bacteriën, terwijl in acht andere landen deze bacteriën in 50 % van de monsters werden aangetroffen(6);

AN.  overwegende dat er een hoge mate van fluorchinolonenresistentie bij Campylobacter is waargenomen en dat het merendeel van de Campylobacterinfecties bij mensen voortkomt uit de behandeling, verwerking of consumptie van kippenvlees; overwegende dat een dergelijke mate van hoge resistentie doeltreffende behandelingsopties voor Campylobacterinfecties bij mensen vermindert;

AO.  overwegende dat subtherapeutisch antibioticagebruik, waarbij lage geneesmiddelendoses als groeibevorderaar voor vee worden toegediend, sinds 2006 in de EU verboden is;

AP.  overwegende dat de overgrote meerderheid van diervoeders met medicinale werking voor landbouwhuisdieren antimicrobiële stoffen bevat;

AQ.  overwegende dat het gebruik van antimicrobiële stoffen bij gezelschapsdieren een bijkomende risicofactor vormt voor de ontwikkeling en overdracht van antibioticaresistentie bij de mens en dat deze toenemende trend van antibioticaresistentie in veterinaire klinieken voor gezelschapsdieren dezelfde trend volgt als die in ziekenhuizen;

AR.  overwegende dat het risico op overdracht van antimicrobiële resistentie bij gezelschapsdieren op de mens niet volledig kan worden gekwantificeerd en dat dit verder moet worden onderzocht;

AS.  overwegende dat wordt erkend dat de huidige wetgeving betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik niet in voldoende instrumenten voorziet om een adequate beheersing van de gevaren voor de menselijke gezondheid die zijn te wijten aan het gebruik van antimicrobiële stoffen voor dieren, te waarborgen;

AT.  overwegende dat het off-labelgebruik van antibiotica zowel een probleem is in de menselijke als in de diergeneeskunde;

AU.  overwegende dat farmaceutische bedrijven geneigd zijn om nieuwe antibiotica toe te voegen binnen bestaande groepen van antibiotica, in plaats van echt nieuwe antimicrobiële stoffen te ontdekken en ontwikkelen met als gevolg dat er sneller resistentie ontstaat tegen deze nieuwe antibiotica dan tegen geneesmiddelen met een echt nieuw werkingsmechanisme;

AV.  overwegende dat het nodig is om farmaceutische laboratoria aan te moedigen nieuwe antibiotica te ontwikkelen door na te denken over de invoer van stimulerende maatregelen en alternatieve bedrijfsmodellen als compensatie voor innovatie;

AW.  het van essentieel belang is farmaceutische bedrijven aan te moedigen te (blijven) investeren in de ontwikkeling van antimicrobiële stoffen, in het bijzonder die die actief zijn tegen ziektes waarvoor antimicrobiële resistentie een ernstig probleem vormt, in het bijzonder:

alsook in de ontwikkeling van andere methoden om zorginfecties te bestrijden zonder antibiotica;

AX.  overwegende dat dit kan worden bereikt door belangrijke wetenschappelijke, economische of met de regelgeving samenhangende uitdagingen aan te pakken die de ontwikkeling van antibiotica hebben afgeremd, en door in het bijzonder investeringen in onderzoek en ontwikkeling te stimuleren en te concentreren op de belangrijkste behoeften van de volksgezondheid en tegelijkertijd de duurzaamheid van nationale zorgstelsels te bewaren;

AY.  overwegende dat artikel 4, lid 2 van Richtlijn 2001/18/EG een termijn vastlegt voor het gebruik van genen welke resistentie tegen antibiotica tot expressie brengen in transgene planten;

AZ.  overwegende dat productspecialisten nooit therapeutische behandelingen mogen uitvoeren, maar enkel medisch personeel mogen ondersteunen indien het dit vereist, bijvoorbeeld bij het monteren en demonteren van specifieke instrumenten;

BA.  overwegende dat de bepalingen van Richtlijn 2011/24/EU betreffende grensoverschrijdende gezondheidszorg in de hele EU worden toegepast, waardoor het des te relevanter is dat Europese patiënten worden geïnformeerd over patiëntveiligheid in de verschillende lidstaten;

BB.  overwegende dat patiëntenrechten en het vertrouwen van het publiek in gezondheidsdiensten moeten worden gegarandeerd door ervoor te zorgen dat de lidstaten systemen op poten stellen om billijke financiële compensatie te geven bij ongewenste voorvallen die te wijten zijn aan fout medisch handelen;

BC.  overwegende dat het internet de grootste ongereguleerde geneesmiddelenmarkt ter wereld is; overwegende dat 62 % van de online gekochte geneesmiddelen vals blijkt te zijn of niet aan de norm voldoet; overwegende dat er een zeer hoog percentage farmaceutische ondernemers bestaat die illegaal online werkt en dat de wereldwijde jaaromzet van de illegale verkoop van receptplichtige geneesmiddelen online op 200 miljard USD wordt geschat;

BD.  overwegende dat volgens artikel 168 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie het optreden van de Unie, dat een aanvulling vormt op het nationale beleid, gericht dient te zijn op verbetering van de volksgezondheid, preventie van ziekten en aandoeningen bij de mens en het wegnemen van bronnen van gevaar voor de fysieke en mentale gezondheid;

Tenuitvoerlegging van de aanbevelingen van de raad betreffende patiëntveiligheid

Feedback over het tweede verslag van de Commissie over de tenuitvoerlegging

1.  herinnert eraan dat de geneesmiddelenwetgeving van de EU is ingevoerd om de patiëntveiligheid te beschermen; herinnert aan bovengenoemde resolutie van 22 oktober 2013 over het verslag van de Commissie aan de Raad op basis van de verslagen van de lidstaten over de uitvoering van Aanbeveling (2009/C 151/01) van de Raad betreffende patiëntveiligheid, met inbegrip van de preventie en bestrijding van zorginfecties;

2.  uit zijn tevredenheid over de verbetering van het bewakingssysteem voor zorginfecties in de EU en de andere recente maatregelen die bepaalde lidstaten hebben genomen om de algemene patiëntveiligheid te verbeteren en de incidentie van zorginfecties te verminderen, en meer bepaald de vooruitgang die de lidstaten hebben geboekt bij het ontwikkelen van strategieën en programma's voor patiëntveiligheid, met inbegrip van het opnemen van patiëntveiligheid in gezondheidswetgeving, en meldings- en leersystemen;

3.  stelt echter vast dat uit het tweede verslag over de tenuitvoerlegging blijkt dat de lidstaten niet even snel vooruitgang boeken op het vlak van patiëntveiligheid en betreurt het dat in sommige lidstaten de uitvoering van onder meer de aanbevelingen van de Raad was vertraagd, mogelijk ten gevolge van financiële beperkingen ten gevolge van de economische crisis;

4.  betreurt dat besparingsmaatregelen hebben geleid tot een inkrimping van het schoonmaakpersoneel in ziekenhuizen en andere zorginstellingen in Europa, gezien de cruciale rol die het schoonmaakpersoneel speelt in het waarborgen van een hoge mate van hygiëne;

5.  vraagt de lidstaten om ervoor te zorgen dat de veiligheid van de patiënt in deze tijden van economische crisis niet in het gedrang komt door besparingsmaatregelen en dat de gezondheidszorg over toereikende middelen blijft beschikken en meer bepaald de schadelijkste maatregelen te vermijden, zoals kortetermijnbesparingen die leiden tot hoge kosten op de middellange en lange termijn, maar daarentegen de nadruk te leggen op de verdere ontwikkeling van een uiterst kwalitatieve en efficiënte gezondheidszorg; raagt de lidstaten ervoor te zorgen dat er voldoende opgeleid of gespecialiseerd personeel voor infectiebestrijding en ziekenhuishygiëne beschikbaar is voor een patiëntgerichte aanpak;

6.  verzoekt de lidstaten concrete en ambitieuze kwantitatieve doelstellingen te bepalen om het antibioticagebruik te verminderen;

7.  is tevreden over het werk van de EU-werkgroep voor patiëntveiligheid en zorgkwaliteit die vertegenwoordigers van alle 28 EU-landen, EVA-landen, internationale organisaties en EU-organen samenbrengt en de ontwikkeling van de EU-agenda inzake patiëntveiligheid en kwaliteit ondersteunt;

8.  verzoekt de Commissie om de tenuitvoerlegging van de bepalingen over patiëntveiligheid in de lidstaten te blijven monitoren en indien nodig nieuwe richtsnoeren te ontwikkelen;

Suggesties voor verbeteringen

9.  is tevreden over het werk dat de OESO met medefinanciering van de EU heeft afgeleverd in verband met vergelijkbare indicatoren om patiëntveiligheid te beoordelen; vraagt de lidstaten deze indicatoren toe te passen om patiëntveiligheid te beoordelen;

10.  merkt op dat het belangrijk is patiëntveiligheid op te nemen in het onderwijs en de interne opleiding en bijscholing van gezondheidswerkers en medisch personeel in alle lidstaten;

11.  wijst op de mogelijke voordelen van eHealth voor het verminderen van ongewenste voorvallen door informatiestromen op te sporen en het begrip over medische processen te verbeteren alsook via digitale voorschriften en waarschuwingen over interactie tussen geneesmiddelen; vraagt de Commissie en de lidstaten de mogelijkheden van eHealth op het vlak van patiëntveiligheid, waaronder de invoer van elektronische patiëntendossiers, verder te onderzoeken en om de mate van samenwerking te intensiveren door hun ervaring, kennis en goede praktijken in deze sector te delen;

12.  roept de Europese Commissie en de lidstaten op om het potentieel van mobiele gezondheid (mhealth) voor de efficiëntie van gezondheidszorg, de incidentie van ziekenhuisopnamen en de jaarlijkse vermindering van kosten van de gezondheidszorg per hoofd te beoordelen;

13.  merkt op dat het gebruik van antibiotica en het optreden van antimicrobiële resistentie erg verschilt tussen de lidstaten en moedigt de lidstaten aan om beste praktijken toe te passen;

14.  onderstreept dat het dringend nodig is om onderzoek en ontwikkeling in de diergeneeskunde te bevorderen op EU- en nationaal niveau;

15.  dringt er bij de lidstaten op aan de volgende maatregelen uit te voeren of te ontwikkelen:

16.  verzoekt de lidstaten om mogelijk misbruik bij de vernieuwing en het hergebruik van medische apparatuur die oorspronkelijk voor eenmalig gebruik is ontworpen en geëtiketteerd, te onderzoeken;

17.  dringt er bij de lidstaten op aan om bewustmakingsprogramma's voor medisch personeel, andere gezondheidswerkers, dierenartsen en het publiek te verbeteren en de nadruk te leggen op het gebruik van antibiotica en de preventie van infecties;

18.  vraagt het Europees Geneesmiddelenbureau (European Medicines Agency, EMA) richtsnoeren te ontwikkelen over het off label / vergunningsvrij gebruik van geneesmiddelen op basis van medische behoefte en eveneens een lijst op te stellen van off label geneesmiddelen die worden gebruikt ondanks het feit dat er vergunde alternatieven voor bestaan;

19.  verzoekt de Commissie en het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding om richtsnoeren te ontwikkelen voor medisch personeel, patiënten en hun families over het effectief wassen en drogen van de handen, en het gebruik van methoden voor het drogen van de handen die microbiële kruisbesmetting door verspreiding via de lucht en aerosol niet bevorderen, aan te moedigen;

20.  onderstreept de noodzaak om zowel de communicatie tussen, als het onderwijs en de opleiding van dierenartsen en landbouwers grondig te verbeteren;

21.  spoort de Commissie opnieuw aan om zo snel mogelijk te komen met een wetsvoorstel om verplicht een informatiekader over het geneesmiddel op te nemen in de bijsluiter; de informatie in dat kader moet duidelijk leesbaar en opvallend gepresenteerd zijn en is goed van de overige tekst te onderscheiden; het kader moet een korte beschrijving van de nodige feiten over het geneesmiddel bevatten zodat de patiënt het nut en de eventuele risico's van het geneesmiddel begrijpt en het op een veilige, juiste manier gebruikt. dit omvat onder andere advies over het correcte en passende gebruik van antibiotica;

22.  roept de Commissie en de lidstaten op de introductie van het Europese logo zoals voorzien in Uitvoeringsverordening (EU) nr. 699/2014 te bevorderen om internetapotheken die op afstand geneesmiddelen aan de bevolking te koop aanbieden goed te onderscheiden en de consument zo te behoeden voor aankoop van valse geneesmiddelen, die vaak gevaarlijk zijn voor de gezondheid;

23.  herinnert eraan dat op grond van Besluit nr. 1082/2013/EU over ernstige grensoverschrijdende bedreigingen van de gezondheid, de lidstaten geactualiseerde voorbereidingsplannen en een draaiboek op nationaal niveau aan de Commissie moeten voorleggen, en verzoekt de lidstaten de relevante informatie volgens het tijdschema zoals vastgelegd in dit besluit te presenteren;

Verslaglegging en verantwoordingsplicht/aansprakelijkheidskwesties

24.  spoort de lidstaten aan om gezondheidswerkers aan te moedigen patiënten regelmatig te adviseren over hoe ze het gevaar voor hun veiligheid kunnen beperken door contact met de gezondheidszorg;

25.  moedigt de lidstaten aan om onafhankelijke organen op te richten om contact te houden met professionelen teneinde hen bewust te maken van en waarschuwingen te verspreiden over gevaren voor de patiëntveiligheid;

26.  vraagt de lidstaten hun systemen voor de verslaglegging over ongewenste voorvallen en medische fouten te verbeteren door maatregelen te ontwikkelen die gezondheidswerkers en patiënten aanmoedigen nauwkeurig, niet-beschuldigend en anoniem te rapporteren en te overwegen een elektronisch systeem in te voeren om de rapportering door patiënten te vergemakkelijken en verbeteren;

27.  verzoekt de lidstaten om maatregelen te nemen die niet enkel de kwantiteit, maar ook de kwaliteit van de rapportering over ongewenste voorvallen zouden verbeteren, opdat de rapportering degelijke informatie bevat die de patiëntveiligheid daadwerkelijk verbetert, en een systeem in te voeren waarin gegevens makkelijk terug te vinden zijn en dat een uitvoerige en systematische beoordeling verschaft;

28.  verzoekt de Commissie gestandaardiseerde enquêtes te ontwikkelen om gegevens te verzamelen over zorginfecties;

29.  dringt er bij de lidstaten op aan strenger toe te zien op het verbod van niet-medisch extern personeel om medische behandelingen uit te voeren en dit verbod te doen naleven;

30.  roept de lidstaten op patiënten in te lichten over de risico’s en preventieve maatregelen met betrekking tot ongewenste voorvallen in de gezondheidszorg en over de beschikbare klachtenprocedures en juridische mogelijkheden, bijvoorbeeld via een vertegenwoordiger van patiëntenrechten, indien zich een ongewenst voorval voordoet;

31.  dringt er bij de lidstaten op aan de nodige maatregelen te treffen om belangenverstrengelingen van artsen en dierenartsen met betrekking tot het voorschrijven en de verkoop van geneesmiddelen te voorkomen;

32.  vraagt de lidstaten ervoor te zorgen dat patiënten die het slachtoffer zijn van een zorginfectie of een medische fout gemakkelijk toegang kunnen krijgen tot volledige informatie over de bestaande klachten- en verhaalmechanismen;

33.  verzoekt de Commissie te rapporteren over de nationale praktijken in verband met collectief verhaal in gevallen van zorginfecties;

34.  erkent de waarde van burgerinitiatieven, zoals het Europees handvest voor patiëntenrechten op basis van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en de Europese dag van de patiëntenrechten, die sinds 2007 elk jaar op 18 april wordt georganiseerd; vraagt de Commissie en de lidstaten de Europese dag van de patiëntenrechten op lokaal, nationaal en EU-niveau te steunen;

Bestrijding van antimicrobiële resistentie

Stand van zaken en veelbelovende oplossingen

35.  uit zijn tevredenheid over het werk van de Commissie op het vlak van antimicrobiële resistentie en de preventie en bestrijding van zorginfecties alsook de coördinatie- en toezichtswerkzaamheden van het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding, met name in het kader van het Europees netwerk voor de surveillance van antimicrobiële resistentie (EARS-net), het Europees netwerk voor de surveillance van het gebruik van antimicrobiële stoffen (ESAC-net) en het netwerk voor de surveillance van zorginfecties (HAI-net));

36.  is verheugd over de gezamenlijke coördinatie- en surveillancewerkzaamheden op het vlak van antimicrobiële resistentie van het ECDC, het EMA en de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (European Food Safety Authority, EFSA);

37.  stelt met bezorgdheid vast dat tussen 2010 en 2013 het percentage K. pneumoniae dat resistent is tegen fluorchinolonen, cefalosporines van de derde generatie en aminoglycosides alsook gecombineerd resistent tegen alle drie antibioticagroepen en resistent tegen carbapenems, een groep reserveantibiotica, aanzienlijk is toegenomen in veel lidstaten en op EU-niveau; stelt ook vast dat tijdens dezelfde periode voor E. coli de resistentie tegen cefalosporines van de derde generatie eveneens aanzienlijk is toegenomen in veel lidstaten en op EU-niveau; stelt voorts vast dat het in bepaalde regio’s van Europa in tot wel 20 % van alle nieuwe tuberculosegevallen om multiresistente tuberculose gaat en dat het percentage succesvolle behandelingen van multiresistente tbc alarmerend laag is;

38.  stelt met bezorgdheid vast dat in landen met wijdverspreide multiresistentie, met inbegrip van resistentie tegen carbapenems, nog maar enkele therapeutische opties beschikbaar zijn, waaronder de behandeling met polymyxinen; benadrukt dat de aanwezigheid van tegen polymyxinen resistente bacteriën in deze landen een dringende waarschuwing is dat het aantal opties voor de behandeling van besmette patiënten steeds beperkter wordt;

39.  merkt op dat infecties met antimicrobieel resistente bacteriën in zeer veel gevallen dure ziekenhuisopnames tot gevolg hebben en de toepassing van alternatieve en duurdere behandelingen vereisen, wat een grotere belasting voor de gezondheidsstelsels van de lidstaten met zich brengt;

40.  betreurt het dat er de voorbije 25 jaar weinig bewustzijn was over het belang om antimicrobiële stoffen, en antibiotica in het bijzonder, rationeel te gebruiken en dat de geneesmiddelenontwikkeling op het vlak van antimicrobiële geneesmiddelen in die periode stagneerde, met name door het ontstaan van wetenschappelijke, financiële en met de regelgeving samenhangende belemmeringen;

41.  merkt op dat zowel het Horizon 2020- als het derde volksgezondheidsprogramma van de EU de nadruk hebben gelegd op zorginfecties en antimicrobiële resistentie;

42.  wijst erop dat sommige bestaande doeltreffende antibiotica in een aantal lidstaten niet beschikbaar zijn, wat leidt tot onjuiste keuzes voor de medicamenteuze behandeling, en roept de lidstaten en de Commissie derhalve op te onderzoeken hoe ervoor kan worden gezorgd dat er doeltreffende antibiotica beschikbaar blijven op de markt;

43.  stelt vast dat antibioticaresistentie vaak het voorschrijven van een gepaste antibioticabehandeling vertraagt, en dat de toediening van een ongepaste of laattijdige antibioticabehandeling ernstige complicaties veroorzaakt bij patiënten met ernstige infectieziektes en soms de dood tot gevolg kan hebben;

44.  stelt met grote bezorgdheid vast dat een fors aantal dieren is besmet met antibioticaresistente bacteriën en dat het risico bestaat van een overdracht van deze bacteriën van besmet vlees op consumenten;

45.  stelt met grote bezorgdheid vast dat er een verband bestaat tussen het diergeneeskundig gebruik van antimicrobiële stoffen en de ontwikkeling van antimicrobiële resistentie bij landbouwers en dat het risico bestaat van een verspreiding van die resistentie in het geval van ziekenhuisbehandelingen;

46.  is ingenomen met initiatieven en maatregelen die door de lidstaten, dierenartsen en eigenaren van dieren worden genomen voor een verantwoord gebruik van antimicrobiële stoffen bij dieren en voor een vermindering van het gebruik van die stoffen in de dierhouderij;

47.  acht onderzoek naar nieuwe antimicrobiële geneesmiddelen van het hoogste belang en verzoekt de Commissie het Europees Fonds voor strategische investeringen (EFSI) te gebruiken om onderzoek door bijvoorbeeld bestaande ondersteunende structuren als het Initiatief inzake innovatieve geneesmiddelen (IMI) te stimuleren;

48.  vraagt dat er meer aandacht komt voor de ontwikkeling van nieuwe antimicrobiële stoffen die zich op nieuwe doelwitten richten;

49.  is verheugd over en moedigt verder onderzoek naar echt nieuwe antimicrobiële geneesmiddelen aan, in het bijzonder naar antibiotica die actief zijn tegen wijdverspreide multiresistente Gram-negatieve bacteriën en tegen ziekten die bijzonder gevoelig zij voor antimicrobiële resistentie, zoals K. pneumoniae, Acinetobacter, E. coli, hiv, Staphylococcus aureus, tuberculose en malaria; wijst er met klem op dat het van het hoogste belang is om in de eerste plaats voor een verantwoordelijk en verstandig gebruik van antimicrobiële stoffen te zorgen; is verheugd over en moedigt verder onderzoek aan naar alternatieve methoden om zorginfecties te bestrijden zonder antibiotica en multiresistente tuberculose te bestrijden;

50.  roept de Commissie en de lidstaten op onderzoeks- en ontwikkelingsactiviteiten te bespoedigen om in nieuwe instrumenten te voorzien ter bestrijding van bacteriële infecties die zich in Europa in toenemende mate verspreiden;

51.  roept de Commissie en de lidstaten op om prikkels voor samenwerking tussen de publieke en de particuliere sector te versterken teneinde onderzoek en ontwikkeling op het gebied van antibiotica nieuw leven in te blazen;

52.  roept de lidstaten op de mate van samenwerking op het gebied van patiëntveiligheid en de bestrijding van antimicrobiële resistentie te intensiveren om de verspreiding van resistente micro-organismen van de ene lidstaat naar de andere te beperken en te verminderen;

53.  verzoekt de Commissie en de lidstaten gebruik te maken van regelingen voor "adaptive pathways" en andere regelgevingsinstrumenten die de patiënt eerder toegang bieden tot innovatieve antimicrobiële stoffen ter behandeling van infecties met resistente ziekteverwekkers;

54.  roept de Commissie en de lidstaten op om gebruik te maken van het "adaptive pathways"-programma van het Europees Geneesmiddelenbureau en alle beschikbare regelgevingsinstrumenten te benutten om patiënten zo snel mogelijk toegang te verschaffen tot innovatieve antimicrobiële behandelingen;

55.  benadrukt dat de patiënt in het middelpunt van elk gezondheidsbeleid moet staan en speekt zich uit voor grotere gezondheidskennis van patiënten en een grotere betrokkenheid van de patiënt bij de behandelingskeuze;

56.  acht het van essentieel belang dat de Commissie zorgt voor een vervolg op het EU-actieplan over antimicrobiële resistentie na 2016, waarbij bijzondere nadruk moet worden besteed aan het aanpakken van wetenschappelijke, economische of met de regelgeving samenhangende uitdagingen met betrekking tot antimicrobiële resistentie en tevens aandacht dient te worden besteed aan de voorkoming en bestrijding van zorginfecties;

Aanbevelingen met betrekking tot het gebruik van antibiotica in de menselijke geneeskunde

57.  herinnert eraan dat zelfmedicatie met antibiotica strikt moet worden verboden en dat de bevoegde nationale autoriteiten van de lidstaten ten aanzien van antibacteriële stoffen een "alleen op voorschrift"-beleid moeten handhaven;

58.  vraagt de lidstaten gepaste maatregelen te nemen ter bevordering van verantwoord en verstandig gebruik van alle antimicrobiële stoffen, en in het bijzonder antibiotica die als laatstelijnsbehandeling van bacteriële infecties in ziekenhuizen worden beschouwd, in de menselijke geneeskunde, vermits ongepast preventief gebruik van antibiotica (ook in ziekenhuizen) een van de belangrijkste oorzaken is van het ontstaan van antibioticaresistentie;

59.  roept de lidstaten op de toegang tot hoogwaardige geneesmiddelen en de inachtneming van de volledige behandelingscyclus voor alle patiënten te bevorderen en daarbij specifieke ondersteuning te bieden voor de meest kwetsbare patiënten, om op die manier het ontstaan van resistenties te voorkomen;

60.  dringt er bij de lidstaten op aan ook onderzoek te doen naar de zogenaamde "vergeten" antibiotica om de keuze in middelen te kunnen vergroten;

61.  verzoekt de Commissie medewerking te verlenen aan de WHO om een nieuw economisch model te ontwikkelen dat rekening houdt met problemen en behoeften op het gebied van de volksgezondheid;

62.  roept de Commissie en de lidstaten op een bezinningsproces in gang te zetten met het oog op de ontwikkeling van een nieuw economisch model waarbij de vergoeding voor een nieuw antibioticum wordt losgekoppeld van de verkochte hoeveelheid, die het maatschappelijke belang van een nieuw antibioticum weerspiegelt en de onderneming voldoende rendement op haar investeringen biedt, waarbij de koper het recht zou verwerven om het product te gebruiken en volledige zeggenschap zou hebben over de hoeveelheid;

63.  dringt er bij de lidstaten op aan de volgende maatregelen uit te voeren of te ontwikkelen:

64.  verzoekt de Commissie na te denken over de gevolgen van de grotere mobiliteit waarin Richtlijn 2011/24/EU voorziet, in verband met de sterkere antimicrobiële resistentie die zich zou kunnen voordoen als patiënten door heel Europa reizen voor behandeling;

Aanbevelingen met betrekking tot het gebruik van antibiotica in de dierengeneeskunde in het algemeen en de veeteelt in het bijzonder

65.  uit zijn bezorgdheid over het feit dat uit het gezamenlijk verslag van de EFSA en het ECDC inzake antimicrobiële resistentie blijkt dat bacteriën die het vaakst door voedsel overgedragen infecties veroorzaken, zoals Salmonella en Campylobacter, een aanzienlijke resistentie tegen veel gebruikte antimicrobiële stoffen vertonen;

66.  herhaalt zijn verzoek uit zijn resolutie van 27 oktober 2011 over het gevaar van antimicrobiële resistentie(7) voor de volksgezondheid om een einde te maken aan het profylactisch gebruik van antibiotica in de veehouderij, waarbij moet worden benadrukt dat de sectoren veehouderij en intensieve visteelt zich moeten concentreren op ziektepreventie door een goede hygiëne in acht te nemen, de dieren goed onder te brengen, goede veehouderijpraktijken toe te passen en strenge bioveiligheidsmaatregelen te treffen in plaats van preventief gebruik te maken van antibiotica;

67.  vraagt de lidstaten de volgende maatregelen in te voeren of te ontwikkelen:

68.  dringt er bij de lidstaten op aan belangenconflicten van dierenartsen die zowel antibiotica voorschrijven als antibiotica verkopen alsook de financiële prikkels waaraan zij zijn blootgesteld te reguleren;

69.  verzoekt het Europees Geneesmiddelenbureau een lijst op te stellen van antibiotica die bij dieren worden gebruikt en waarvoor een aanzienlijk volksgezondheidrisico is vastgesteld;

70.  dringt er bij de nationale autoriteiten en het EMA op aan de volgende maatregelen te ontwikkelen:

71.  vraagt de medewetgever bij de onderhandelingen over het voorstel voor een verordening betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik (2014/0257(COD)), in lijn met het "One Health"-beginsel op te treden, en meer bepaald:

72.  verzoekt de medewetgever om bij de onderhandelingen over het voorstel voor een verordening betreffende de productie, het in de handel brengen en het gebruik van diervoeders met medicinale werking en tot intrekking van Richtlijn 90/167/EEG van de Raad (2014/0255(COD)) te waarborgen dat deze verordening in voorschriften voorziet die zijn gericht op een substantiële beperking van het gebruik van antimicrobiële stoffen bevattende diervoeders met medicinale werking bij voedselproducerende dieren, en met name op een streng verbod op het preventief gebruik van antimicrobiële stoffen in diervoeders met medicinale werking;

73.  verzoekt de Commissie en het ECDC de mogelijke directe of indirecte schade, die voortkomt uit het gebruik van antimicrobiële stoffen bij gezelschapsdieren te onderzoeken en risicobeperkende maatregelen voor risico's op antimicrobiële resistentie die van huisdieren op mensen kunnen worden overgedragen uit te werken;

74.  wijst erop dat sommige lidstaten van de EU reeds met succes een einde hebben gemaakt aan het preventief gebruik van antibiotica op het boerenbedrijf; verzoekt de Commissie derhalve met een wetgevingsvoorstel te komen ter beëindiging van het preventief gebruik van antibiotica;

Op samenwerking binnen de Europese Unie gerichte benaderingen

75.  spoort de lidstaten aan samen te werken bij de vaststelling van minimumnormen op het gebied van patiëntveiligheid en indicatoren voor de veiligheid en de kwaliteit van de gezondheidszorg op EU-niveau, in overleg met alle relevante belanghebbenden, met inbegrip van patiëntenorganisaties;

76.  vraagt de Commissie en de lidstaten een dialoog met alle belanghebbenden verder uit te bouwen en een gecoördineerde, alomvattende en duurzame EU-strategie voor patiëntveiligheid te ontwikkelen alsook concrete oplossingen voor te stellen die op EU-, nationaal, regionaal, lokaal niveau en/of niveau van de eerstelijnszorg kunnen worden toegepast;

77.  roept de lidstaten en de Commissie op om samen met de WHO een bezinningsproces in gang te zetten met het oog op de ontwikkeling van een nieuw economisch model waarbij de vergoeding voor een nieuw antibioticum wordt losgekoppeld van de verkochte hoeveelheid en de onderneming een billijk rendement op haar investeringen wordt geboden, onder waarborging van de duurzaamheid van de nationale gezondheidsstelsels;

78.  roept de Commissie, de lidstaten en de farmaceutische industrie op om Europese partnerschappen tussen de academische wereld en de farmaceutische industrie naar het voorbeeld van het Initiatief inzake innovatieve geneesmiddelen (IMI) optimaal gestalte te geven;

79.  moedigt farmaceutische bedrijven, regeringen en de academische wereld aan hun beste capaciteiten (infrastructuur, verbindingen, ideeën en financiële middelen) in te zetten voor grensverleggend fundamenteel onderzoek en preconcurrentiële gezamenlijke projecten; is van mening dat aan het initiatief innovatieve geneesmiddelen flexibiliteit moet worden gegeven om nieuwe bevindingen van deze projecten te onderzoeken;

80.  verzoekt de Commissie na te denken over een wetgevingskader om de ontwikkeling van nieuwe antibiotica te stimuleren, bijvoorbeeld in de vorm van een instrument dat het gebruik van antibiotica bij de mens regelt, vergelijkbaar met het instrument dat is voorgesteld voor het gebruik van antibiotica bij dieren;

81.  pleit voor meer publiek-private samenwerkingsverbanden zoals het Initiatief inzake innovatieve geneesmiddelen (IMI) en programma’s als "New Drugs for Bad Bugs", COMBACTE, TRANSLOCATION, Drive AB of ENABLE, teneinde te profiteren van de kracht van samenwerking;

82.  is verheugd over het initiatief voor gezamenlijke programmering inzake antimicrobiële resistentie, waardoor de lidstaten overeenstemming kunnen bereiken over onderzoeksbehoeften zodat overlapping wordt vermeden en vraagt om méér financiering voor de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen en andere methodes dan antibiotica om antimicrobiële resistentie te bestrijden;

83.  moedigt de Europese Unie aan toe te treden tot het mondiale innovatiefonds dat is voorgesteld in het kader van het in het VK uitgevoerde onderzoek inzake antimicrobiële resistentie ("Antibiotic Resistance Review"), teneinde grensverleggend onderzoek te bevorderen;

84.  verzoekt de Commissie en de lidstaten om eenvoudig toe te passen diagnostische instrumenten te bevorderen om ervoor te zorgen dat, met name in de ambulante sector, gemakkelijker een goede diagnose kan worden gesteld voordat antibiotica worden voorgeschreven of toegediend;

85.  moedigt de Europese Unie aan om elk wereldwijd initiatief dat de middelen ter bestrijding van antibioticaresistentie helpt versterken en onderzoek op dit domein ondersteunt, te bevorderen en aan deze initiatieven deel te nemen;

86.  verzoekt de Commissie om in samenwerking met de lidstaten aanbevelingen op te stellen inzake de voedselveiligheidsnormen die moeten worden toegepast met betrekking tot de aanwezigheid van (multi)resistente ziekteverwekkers en/of gespecificeerde resistentiedeterminanten;

87.  benadrukt dat antimicrobiële resistentie is uitgegroeid tot een ernstig probleem dat dringend moet worden aangepakt; verzoekt de Commissie te overwegen om wetgeving betreffende verstandig gebruik van antibiotica voor te stellen indien binnen vijf jaar na de publicatie van deze aanbevelingen weinig of geen vooruitgang is geboekt in de lidstaten;

o
o   o

88.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, het Comité van de Regio's en de lidstaten.

(1) PB C 184 E van 8.7.2010, blz. 395. (2) PB C 151 van 3.7.2009, blz. 1. (3) Aangenomen teksten, P7_TA(2012)0483. (4) Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0435. (5) "De aanpak van antibioticaresistentie vanuit het voedselveiligheidsperspectief in Europa", WHO Europa, 2011. (6) Gebruik van antibiotica in de veeteelt: Tijd voor actie, Stellingname van het BEUC (Europees Bureau van Consumentenverenigingen). (7) PB C 131 E van 8.5.2013, blz. 116.

Resolutie van het Europees Parlement van 19 mei 2015 over groene groeimogelijkheden voor kmo's (2014/2209(INI))

P8_TA(2015)0198 A8-0135/2015

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn resolutie van 5 februari 2013 over betere toegang tot financiering voor kmo's(1),

–  gezien zijn resolutie van 15 januari 2014 over de herindustrialisering van Europa ter bevordering van concurrentievermogen en duurzaamheid(2),

–   gezien zijn resolutie van 27 november 2014 over de herziening van de richtsnoeren van de Commissie voor effectbeoordeling en de rol van de kmo-test(3),

–  gezien de mededeling van de Commissie "Denk eerst klein, een "Small Business Act" voor Europa" (COM(2008)0394),

–  gezien de mededeling van de Commissie "Evaluatie van de "Small Business Act" voor Europa (COM(2011)0078),

–  gezien de mededeling van de Commissie "Mogelijkheden voor hulpbronnen-efficiëntie in de bouwsector" (COM(2014)0445),

–  gezien de Eurobarometer-enquête over kmo's, efficiënt gebruik van hulpbronnen en groene markten (Flash Eurobarometer 381) en de Eurobarometer-enquête over de rol van overheidssteun bij de commercialisering van innovaties (Flash Eurobarometer 394),

–  gezien het advies van het Comité van de Regio's (goedgekeurd tijdens de 109e plenaire vergadering van 3 en 4 december 2014) over het pakket industriebeleid,

–   gezien de mededeling van de Commissie "Groen actieplan voor het mkb" (COM(2014)0440),

–   gezien het manifest en de beleidsaanbevelingen van het Europees platform voor efficiënt hulpbronnengebruik van maart 2014,

–   gezien de mededeling van de Commissie "Naar een circulaire economie: een afvalvrij programma voor Europa" (COM(2014)0398),

–   gezien de mededeling van de Commissie "Innovatie voor een duurzame toekomst – Het actieplan voor eco-innovatie (Eco-AP)" (COM(2011)0899),

–  gezien artikel 52 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie industrie, onderzoek en energie en de adviezen van de Begrotingscommissie en de Commissie regionale ontwikkeling (A8-0135/2015),

A.  overwegende dat meer dan 98 % van de ondernemingen in Europa kmo's zijn en dat zij instaan voor meer dan 67 % van de totale werkgelegenheid in de Unie en voor 58 % van de bruto toegevoegde waarde; overwegende dat kmo's de ruggengraat van de EU-economie vormen en in alle 28 lidstaten de belangrijkste drijfkracht zijn voor de groei op lange termijn en het creëren van duurzame banen in Europa; overwegende dat de werkgelegenheid in de sector milieugoederen en -diensten tussen 2007 en 2011 ondanks de crisis met 20 % is toegenomen en dat deze sector kmo's kansen biedt om economische activiteit en werkgelegenheid te genereren, ook in gebieden die met ontvolking en vergrijzing te maken hebben; overwegende dat kmo's bijgevolg net als midcapbedrijven en multinationals een belangrijke plaats innemen in het bedrijfslandschap; overwegende dat negen op tien kmo's kleine ondernemingen zijn, met ten hoogste 10 werknemers, en dat deze micro-ondernemingen instaan voor 53 % van alle banen in Europa;

B.  overwegende dat de wereldmarkt voor milieugoederen en -diensten momenteel op 1000 miljard EUR per jaar wordt geraamd, en dat dit bedrag tegen 2020 vermoedelijk zal verdubbelen of zelfs verdrievoudigen, wat enorme mogelijkheden schept voor de Europese kmo's en voor de algemene economische groei in de EU; overwegende dat de Europese Unie een wereldleider is in zowel de invoer als de uitvoer van milieugoederen; overwegende dat diensten onlosmakelijk samenhangen met deze goederen maar dat er niet-tarifaire belemmeringen blijven bestaan voor de aanbieders van milieudiensten;

C.  overwegende dat de Europese Unie zich ertoe verbonden heeft de Europese industrie nieuw leven in te blazen door te investeren in duurzaamheid, concurrentievermogen en innovatie en door deze beginselen te ondersteunen om ervoor te zorgen dat het aandeel van de industriële productie in het bbp van de EU-lidstaten 20 % bedraagt tegen 2020; overwegende dat de Europese Raad zich er toe verbonden heeft de broeikasgasemissies in de EU met ten minste 40 % terug te dringen, het aandeel van hernieuwbare energie op te trekken tot ten minste 27 % en de energie-efficiëntie met ten minste 27 % te verbeteren tegen 2030, met de bedoeling dit streefdoel te verhogen naar 30 %; overwegende dat kmo's zouden moeten bijdragen tot de verwezenlijking van deze streefdoelen aangezien 93 %(4) van de kmo's al stappen onderneemt om efficiënter met hulpbronnen om te springen; overwegende dat maatregelen zoals een meer ecologisch ontwerp, afvalpreventie, recyclage of hergebruik volgens de Commissie voor de bedrijven in de EU zouden kunnen leiden tot een nettobesparing van 600 miljard euro, of 8 % van hun jaarlijkse omzet, en dat de jaarlijkse uitstoot van broeikasgassen tegelijkertijd met 2 tot 4 % kan worden teruggebracht;

D.  overwegende dat een van de doelen van de Small Business Act erin bestaat kmo's in staat te stellen milieu-uitdagingen in economische kansen om te zetten en hierbij duurzaam te werk gaan, maar overwegende dat er qua beleid niet veel vooruitgang is gemaakt en dat kmo's bij het opstarten van hun activiteit en bij de uitvoering van milieunormen vaak op incoherente beleidsmaatregelen stoten;

E.  overwegende dat kmo's door zowel de markt als de wetgeving zullen worden gestimuleerd om aan het groeiende aantal milieunormen te voldoen; overwegende dat de EU en de lidstaten de administratieve lasten in nieuwe en bestaande regelgeving moeten verkleinen en moeten vermijden om bijkomende kosten te veroorzaken voor ondernemingen waarop deze regelgeving van toepassing is; overwegende dat er nieuwe initiatieven zijn voorgesteld om de regelgevingsdruk voor kmo's en andere sectoren te verlagen en dat deze initiatieven door de Commissie en de lidstaten moeten worden uitgevoerd;

F.  overwegende dat 90 % van alle ondernemingen in de EU micro-ondernemingen zijn; overwegende dat kmo's ondanks recente inspanningen problemen blijven hebben om toegang te verkrijgen tot vaardigheden, informatie en financiering en tot een voldoende gediversifieerd aanbod van kapitaalinstrumenten die ondernemingen nodig hebben om te kunnen groeien, en overwegende dat de EU-programma's nog altijd niet noemenswaardig bijdragen tot innovatie; overwegende dat de aanvraagprocedures voor EU-financiering voor kmo's nog steeds teveel bureaucratische rompslomp vergen en daardoor ontoegankelijk zijn voor heel wat kmo's;

G.  overwegende dat rekening moet worden gehouden met de mogelijkheden die de EU-begroting, als een op investeringen gerichte begroting, biedt om de toegang tot financiering voor Europese kmo's te vergemakkelijken door middel van het reduceren van bureaucratie, gerichte financiële instrumenten en de verhoging van de financiële middelen voor plaatselijke ondernemingskantoren (local enterprise offices - LEO's); overwegende dat de ontwikkeling van gebruikersvriendelijke procedures voor de diverse vormen van steun moet worden bevorderd;

H.  overwegende dat kleine ondernemingen verhoudingsgewijs meer dan grote ondernemingen baat hebben bij maatregelen voor een efficiënt gebruik van hulpbronnen en dat er in het beleid meer aandacht moet worden besteed aan kleine ondernemingen; overwegende dat een efficiënter gebruik van grondstoffen afhankelijk van de bedrijfssector tot een brutowinst van 10 à 17 % van de omzet kan leiden;

I.  overwegende dat digitale technologieën zowel een belangrijk middel voor kmo's vormen om de voordelen die worden verwacht van een optimaal hulpbronnengebruik te bewerkstelligen als een sector te vormen die bevorderlijk is voor de oprichting en ontwikkeling van nieuwe kmo's;

J.  overwegende dat er vooral aandacht wordt besteed aan hightech-kmo's die zelf groene innovaties ontwikkelen, maar dat er ook steun moet worden geboden aan andere ondernemingen met het oog op de naleving van de milieuregelgeving, de uitvoering van groene innovatiemaatregelen en de verbetering van hun milieuprestaties; overwegende dat eco-innovatie een idee kan zijn voor nieuwe ondernemingen maar ook een manier om bestaande ondernemingen in de context van de groene economie te verbeteren;

K.  overwegende dat er ondanks het ontbreken van een internationaal erkende definitie van groene groei overeenstemming heerst over het feit dat groene groei een combinatie is van economische groei en ecologische duurzaamheid; overwegende dat het verbeteren van de vaardigheden en de opleiding een belangrijke uitdagingen is voor kmo's, die bijzondere aandacht moeten krijgen, met name wat innovatie en hulpbronnenefficiëntie betreft; overwegende dat de ontoereikende toegang tot gepaste bronnen van durfkapitaal, vooral in de beginfase van een bedrijf, gezien de huidige omstandigheden één van de grootste belemmeringen blijft voor de oprichting en ontwikkeling van groeigerichte bedrijven;

L.  overwegende dat er dringend nood is aan een coherent gebruik van de definitie van micro-ondernemingen, aangezien micro-ondernemingen duizenden banen genereren en goed zijn voor 53 % van de werkgelegenheid in heel Europa, en bijgevolg een specifiek kader vereisen voor hun activiteiten; overwegende dat micro-ondernemingen met verscheidene grote problemen te maken hebben, zoals obstakels betreffende de regels voor overheidsopdrachten, buitensporige regelgevingsdruk en toegang tot financiering;

Algemene aspecten

1.  steunt het concept van groene groei en een circulaire economie en stelt vast dat de kansen die hiermee gepaard gaan, betrekking hebben op diverse belangrijke gebieden zoals de economisch duurzame exploitatie van hernieuwbare energiebronnen, met name geothermische, wind- en zonne-energie en waterkracht, energie- en hulpbronnenefficiëntie, afvalbeheer, emissiereductie, elektrificatie en "cradle to cradle"; wijst op het grote potentieel op economisch vlak en op het gebied van werkgelegenheid van deze gebieden voor verschillende sectoren; merkt op dat groene groei deel moet uitmaken van een ruimere strategie ter bevordering van de werkgelegenheid en de economische groei bij kmo's;

2.  benadrukt dat groene groei in een breder perspectief moet worden geplaatst en ook inspanningen in de hele waardeketen en het hele ondernemingslandschap moet omvatten, inclusief inspanningen door spelers uit de industriële productiesector om de ecologische voetafdruk van hun producten, productieprocessen, bedrijfspraktijken en diensten te verkleinen; herinnert aan de aanbevelingen van het Europees platform voor efficiënt hulpbronnengebruik, waarin erop wordt gewezen dat een efficiënt gebruik van de hulpbronnen een dynamisch regelgevingskader vereist, dat producenten en consumenten de juiste signalen geeft met betrekking tot de verbetering van de milieuprestaties van producten gedurende hun volledige levenscyclus; vraagt de Commissie om een omvattend beleidskader uit te werken dat concrete beleidsdoelstellingen bevat en waarin de bestaande beleidsinstrumenten beter worden geïntegreerd en gestroomlijnd, met als doel de kansen voor en de betrokkenheid van kmo's in de groene en circulaire economie te waarborgen;

3.  onderstreept dat de wereldeconomie een almaar groeiende bevolking – 9 miljard mensen in 2050 – moet onderhouden en dat natuurlijke grondstoffen niet onuitputtelijk zijn en bijgevolg op een duurzame manier en zo efficiënt mogelijk moeten worden gebruikt; wijst op nieuwe en vernieuwende ecologische en duurzame oplossingen voor deze uitdaging zoals nieuwe producten, productieprocessen, bedrijfspraktijken, diensten – bijvoorbeeld via innovatieve digitale technologieën – en een nieuw ondersteunend rechtskader;

4.  herinnert de Commissie en de lidstaten eraan dat kmo's in Europa heel heterogeen zijn, gaande van uiterst traditionele familiebedrijfjes tot snel groeiende ondernemingen, hightechbedrijven, micro-ondernemingen, sociale ondernemingen en start-ups, en dat de aanpak om hen bij te staan bijgevolg even gediversifieerd moet zijn;

5.  is van mening dat de ondernemingscultuur in de EU drastisch moet veranderen opdat de economie zou kunnen groeien, en met name dat meer mensen een eigen bedrijf moeten opzetten, er meer handelsperspectieven moeten worden gezocht (in het bijzonder in groene groei) en mislukkingen en het nemen van risico's beter moeten worden aanvaard; beklemtoont dat het belangrijk is om deze problematiek een centrale plaats in de beleidsvorming te geven; vraagt de lidstaten om in hun rechtskader voor een zachtere landing na faillissementen te zorgen, zodat mensen kort na het faillissement van een onderneming een nieuw bedrijf kunnen beginnen, vooral in nieuwe en innovatieve sectoren; verzoekt de Commissie de angst om te falen weg te nemen via bewustmakingscampagnes en voorlichting;

6.  benadrukt de toegevoegde waarde van de EU-begroting bij het helpen van kmo's, micro-ondernemingen, sociale ondernemingen en coöperaties om toegang tot financiering en internationale markten te krijgen, met name door middel van het Cosme-programma en in het kader van Horizon 2020 en de Europese structuur- en investeringsfondsen (ESIF); benadrukt de noodzaak van een duidelijke, in de hele EU uniforme interpretatie door nationale regelgevende instanties, en van transparante regels voor overheidsopdrachten;

7.  merkt op dat veel Europese kmo's tegenwoordig op internationaal vlak meedingen op het gebied van oplossingen die zowel producten als zogeheten 'groene diensten' omvatten, zoals bouw, installatie, reparatie en beheer; merkt op dat deze diensten een centrale rol spelen in de ontwikkeling, verkoop en uitvoer van groene producten; verzoekt de Commissie om groene diensten op te nemen in de lopende onderhandelingen over de overeenkomst inzake milieugoederen en in bilaterale handelsovereenkomsten zoals het TTIP, om de belemmeringen te beperken voor Europese kmo's en aanbieders van diensten die internationaal willen uitbreiden;

8.  onderstreept het belang van goed bestuur, een onafhankelijk gerechtelijke apparaat, transparantie en de rechtsstaat in de gehele EU om een goed ondernemingsklimaat te scheppen en een markt tot stand te brengen met gelijke concurrentievoorwaarden voor alle kmo's;

Financiering van groene initiatieven

9.  wijst erop dat er, gezien de huidige omstandigheden, waarin de gebrekkige toegang tot gepaste bronnen van durfkapitaal, vooral in de beginfase van een bedrijf, één van de grootste belemmeringen blijft voor de oprichting en ontwikkeling van groeigerichte bedrijven, in het actieplan van de Commissie voor betere toegang tot financiering voor kmo's veel aandacht wordt besteed aan durfkapitaal als mogelijke financiering van groei; onderstreept evenwel dat dit soort financiering slechts voor een klein aantal kmo's geschikt is, dat bankleningen nog altijd een belangrijke vorm van financiering uitmaken en dat alternatieven door de privésector moeten worden uitgewerkt; wijst in dit kader op het belang van het stimuleren van alternatieve vormen van kredietverlening aan het midden- en kleinbedrijf zoals kredietunies; wijst op de mogelijkheden voor financiering die in het kader van het Europees Fonds voor strategische investeringen moeten worden verkend;

10.  moedigt de lidstaten ertoe aan om buitenlandse investeringen te stimuleren door taalbarrières weg te werken; merkt op dat het aanvaarden van aanvragen en het verstrekken van gegevens in het Engels, als aanvulling op de officiële taal of talen van de lidstaat daartoe een stap in de goede richting is;

11.  benadrukt dat er geen uniforme financieringsvorm bestaat en roept de Commissie ertoe op de belangen van kmo's mee te nemen in alle bestaande en mogelijke toekomstige programma's, instrumenten en initiatieven, vooral voor nieuwe bedrijfsmodellen in de groene economie, gaande van eigen vermogen (bijvoorbeeld particuliere investeerders, massafinanciering en multilaterale handelsfaciliteiten) en hybride kapitaalinstrumenten (bijvoorbeeld mezzaninefinanciering) tot schuldinstrumenten (bijvoorbeeld kleine bedrijfsobligaties, garantiefaciliteiten en platformen), alsook partnerschappen tussen banken en andere operatoren die betrokken zijn bij de financiering van kmo's (professionele accountants, bedrijfs- of kmo-verenigingen en kamers van koophandel), met als doel bedrijven te ondersteunen bij hun start, groei en overgang, rekening houdend met hun omvang, omzet en financieringsbehoeften; vraagt dat de lidstaten en de plaatselijke en regionale autoriteiten voor passende stimulansen zorgen en fiscale stimulansen voor deze financieringsmodellen verstrekken; benadrukt dat de bestaande instrumenten ter ondersteuning van kmo's moeten worden uitgebreid met aanvullende mogelijkheden inzake groene groei;

12.  benadrukt de noodzaak om te zorgen voor coördinatie en complementariteit met andere financiële instrumenten binnen de EU-begroting, met name in het kader van de Europese structuur- en investeringsfondsen (ESIF), het EU-programma voor werkgelegenheid en sociale innovatie en het LIFE-programma;

13.  verzoekt de Commissie en de lidstaten toe te zien op de resultaten die daadwerkelijk worden behaald door de kmo's die toegang hebben gehad tot de financieringsmaatregelen voor groene innovaties teneinde de doeltreffendheid van die maatregelen te beoordelen; spoort de Commissie aan om, indien de resultaten onbevredigend zijn, op korte termijn passende wijzigingen door te voeren om de maatregelen doeltreffender te maken;

14.  stelt vast dat het gezien de uiterst technische kenmerken van veel groene investeringsplannen essentieel is het belang van gestandaardiseerde risico- en rendementmodellen te benadrukken en nieuwe modellen te ontwerpen voor nieuwe uitdagingen en sectoren;

15.  wijst erop dat kmo's naar verwachting een belangrijke rol zullen spelen in de circulaire economie, doordat zij duurzame, maar toch arbeidsintensieve diensten aanbieden, zoals reparatie, opfrissing en recyclage; wijst erop dat de Europese Commissie, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), het Europees Parlement en de Eurogroep het beginsel van een verschuiving van belastingen op arbeid naar belastingen op het gebruik van natuurlijke hulpbronnen en consumptie duidelijk steunen; verzoekt de Commissie om de effecten van een verschuiving van belastingen op arbeid naar belastingen op het gebruik van natuurlijke hulpbronnen te beoordelen;

16.  benadrukt dat ondernemers, kmo's, ondernemersorganisaties en ondersteunende organisaties beter op de hoogte moeten zijn van de financieringsmogelijkheden voor efficiëntere technologie of voor diensten zoals adviesverstrekking, begeleiding en opleiding op het vlak van ecologisch ontwerp, hulpbronnenbeheer en groen ondernemerschap, en van de beschikbaarheid van groene technologie, producten en diensten die gunstig zouden kunnen zijn voor hun bedrijven; verzoekt de lidstaten om de aanbieding van diensten voor kmo's op deze vlakken te verbeteren en wijst eveneens op de behoefte aan eenvoudige, toegankelijke informatiebronnen en gegevensbanken voor deze producten en diensten; vestigt de aandacht van de Commissie en de lidstaten op het feit dat deze informatie moet worden verstrekt op een manier die zo goed mogelijk overeenkomt met de logica en werkmethoden van kmo's;

17.  stelt vast dat EU-programma's geen significante bijdrage leveren aan eco-innovatie en de circulaire economie, en is derhalve van mening dat de Commissie financiële middelen van Cosme en Horizon 2020 meer moet inzetten voor de ontwikkeling van eco-innovatieve oplossingen door en voor kmo's en steun moet geven aan de financiering van de verbetering van productdesign en de prestaties van processen, waarbij ze voort moet bouwen op de succesvolle ervaringen in het vorige MFK; is in het bijzonder van mening dat het kmo-instrument in het kader van Horizon 2020 volledig moet worden benut;

18.  vraagt de Commissie en de EIB erop toe te zien dat kmo's, waaronder groene en innovatieve kmo's, in de uitvoeringsfase van het investeringsplan voor Europa de voornaamste begunstigden zullen zijn van de in het kader van dit voorstel verstrekte steun; dringt erop aan op duidelijke criteria, onder meer ten aanzien van de Europese meerwaarde, uit te werken om deze doelstelling te verwezenlijken en om de verlening van adviesdiensten inzake het efficiënte gebruik van hulpbronnen en eco-innovatie voor kmo's te versterken; vraagt de EIB en de Commissie om ervoor te zorgen dat alle categorieën die zijn opgesomd in de aanbeveling van de Commissie betreffende de definitie van kleine, middelgrote en micro-ondernemingen (C(2003)1422) hier voldoende van profiteren; wijst op het belang van Horizon 2020 en Cosme voor de ondersteuning van kmo's en op de noodzaak van de volledige benutting van het kmo-instrument in het kader van Horizon 2020;

19.  is van oordeel dat de coördinatie van de maatregelen die zijn genomen in het kader van het cohesiebeleid en andere programma's, zoals het Horizon 2020-programma, op zowel nationaal als regionaal niveau, cruciaal is om de complementariteit van financiële regelingen voor kmo's te waarborgen; benadrukt hoe belangrijk het is om kmo's in het Europese wetgevingskader in staat te stellen hun concurrentievermogen te handhaven;

20.  dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan een snelle en duurzame oplossing te vinden voor de enorme betalingsachterstanden bij regionale overheden en bij de afwikkeling van steun uit de Europese structuur- en investeringsfondsen voor de vorige programmeringsperiode, zodat kmo's als projectpartner niet door vertragingen bij de uitbetaling van steungeld worden ontmoedigd om aan deze steunprogramma's en projecten deel te nemen;

Kennisbeheer

21.  beklemtoont dat het belangrijk is actief naar samenwerking tussen verschillende sectoren, waardeketens en geografische gebieden te streven, aangezien innovatie en nieuwe groeimogelijkheden dankzij de kruisbestuiving van ideeën en innovatieve concepten kunnen worden aangemoedigd; is ingenomen met de actie "door clusters gefaciliteerde projecten voor nieuwe industriële waardeketens" in het kader van Horizon 2020, die het innovatiepotentieel van kmo's op onder meer het vlak van eco-innovatieve en hulpbronnenefficiënte oplossingen zal helpen ontsluiten;

22.  is ingenomen met de oprichting van een Europees Kenniscentrum voor hulpbronnenefficiëntie dat advies en bijstand zal verlenen aan kmo's die hun prestaties ten aanzien van het efficiënte gebruik van hulpbronnen willen verbeteren; wijst erop dat dit centrum moet worden opgezet als een krachtig netwerk van partners uit alle regio's van de EU en moet voortbouwen op beproefde ervaringen in de lidstaten; is van mening dat het kmo's naar Europese, nationale en regionale programma's op dit actieterrein dient te leiden en toegang dient te bieden tot deskundigheid, netwerken en infrastructuur;

23.  benadrukt het belang van de al dan niet grensoverschrijdende kennisoverdracht en kennisdeling door meerdere belanghebbenden via informele netwerken, in het bijzonder voor kmo's en micro-ondernemingen, ter bewustmaking van bestaande en nieuwe innovatietechnieken, goede praktijken, manieren om gepaste financiering te verkrijgen, mogelijke overheidssteunregelingen, de toepasselijke rechtskaders en de minst ingewikkelde administratie en herinnert eraan dat de bestaande nationale contactpunten voor de EU-financieringsprogramma's en het Enterprise Europe Network (EEN) volledig moeten worden betrokken bij de steun voor kmo's en kmo's proactief moeten informeren, begeleiden en ondersteunen om financieringsmogelijkheden op EU-, nationaal of regionaal niveau te identificeren; steunt de organisatie van een Europese campagne voor het efficiënte gebruik van hulpbronnen om kmo's te informeren over de voordelen en kansen die het efficiënte gebruik van hulpbronnen biedt en over manieren om industriële synergieën met betrekking tot recycling tot stand te brengen; verzoekt de Commissie en het EEN om betreffende het efficiënte gebruik van hulpbronnen samen te werken met sectorale verenigingen, vakbonden, kmo's, ngo's en de academische wereld en mee te werken aan regionale initiatieven; is in dat opzicht ingenomen met de aandacht van de Commissie voor symbioses en clusters en spoort de Commissie aan om concrete initiatieven voor te stellen om de sectoroverschrijdende samenwerking en het beheer van hulpbronnen te bevorderen;

24.  spoort de sectorfederaties aan om een grotere rol te spelen bij het verstrekken van relevante informatie en relevant advies over groene technologie, financieringsmogelijkheden en de procedures hiervoor; vraagt de Commissie en de lidstaten eveneens om eventuele leemten als gevolg van het ontbreken van deze ondersteuning op te vullen en in samenwerking met de sectorale federaties en ondernemingen nader te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn en om duurzame oplossingen te versnellen en te investeren in milieuvriendelijke technologie, het efficiënte gebruik van hulpbronnen en de kringloopeconomie; wijst op de groeiende kloof tussen de behoeften van kmo's en de vaardigheden van werknemers; merkt op dat 26 % van de werkgevers in Europa het moeilijk heeft om werknemers met de juiste vaardigheden te vinden;

Onderzoek, ontwikkeling en innovatie, vaardigheden

25.  benadrukt dat fundamentele O&O (onderzoek en ontwikkeling) efficiënter moet worden ontwikkeld, kmo's hierbij ten volle moeten worden betrokken en de verdere omzetting van basisresultaten van O&O in nieuwe technologische ontwikkelingen actief moet worden ondersteund; beklemtoont het belang van de herindustrialisering van Europa gezien de betekenis van de be- en verwerkende industrie voor onderzoek, ontwikkeling en innovatie (O&O&I) en bijgevolg het concurrentievoordeel van de EU in de toekomst; is van mening dat ook niet-technologische en organisatorische innovatie, systeeminnovatie en innovatie in de overheidssector net als door technologie gestuurde oplossingen voldoende aandacht moeten krijgen;

26.  onderstreept het belang van de commercialisering en valorisatie door Europese bedrijven van de resultaten van O&O; vraagt de Commissie en de lidstaten om voor een stabieler regelgevingskader en gepaste financiële regelingen te zorgen met als doel economische initiatieven en ondernemerschap mogelijk te maken, en de tijd die nodig is om nieuwe producten, diensten en bedrijfspraktijken op de markt te brengen of in te voeren, met name in de groene economie, te verkorten;

27.  benadrukt de mogelijkheden voor innovatie en groene groei die nieuwe Europese ruimtevaartinfrastructuur biedt; verzoekt de Commissie het gebruik van gegevens afkomstig van deze infrastructuur door kmo's onder starterscentra te bevorderen; vraagt de Commissie kmo's te laten profiteren van een gunstige regeling ten aanzien van de toegang tot van deze infrastructuur afkomstige gegevens in de onderzoeks-, ontwikkelings- en commercialiseringsfasen;

28.  merkt op dat volgens de Innobarometer van mei 2014 slechts 9 % van alle bedrijven zegt sinds januari 2011 financiële overheidssteun voor hun O&O&I-activiteiten te hebben ontvangen; benadrukt dat er gebruikersvriendelijke procedures moeten worden uitgewerkt voor de diverse vormen van steun;

29.  wijst op de voordelen van het Europees eenheidsoctrooi voor kmo's, met name op het gebied van groene technologieën; vraagt alle lidstaten deel te nemen aan het Europees eenheidsoctrooi; verzoekt de lidstaten snel over te gaan tot de ratificatie van de overeenkomst inzake een gemeenschappelijk octrooigerecht dat nodig is voor de toepassing van het Europees eenheidsoctrooi; vraagt de Commissie ten behoeve van kmo's een vereenvoudigde procedure voor vervolging wegens namaak voor het gemeenschappelijk octrooigerecht voor te stellen;

30.  verzoekt om een verbeterd beleidskader voor de circulaire economie, onder meer door slimme regelgeving, normen en gedragscodes aan te nemen en uit te voeren met het oog op de internalisering van externe kosten, het aanpakken van hulpbronnenintensieve producten, het scheppen van gelijke concurrentievoorwaarden, het belonen van voortrekkers en het versnellen van de overgang naar een hulpbronnenefficiënte en duurzame economie;

31.  verzoekt de Commissie om de uitbreiding van het instrument voor ecologisch ontwerp naar de dimensie van hulpbronnenefficiëntie op te nemen in het pakket voor de circulaire economie; is van mening dat bij ecologisch ontwerp aandacht moet worden geschonken aan de duurzaamheid van producten, de mogelijkheid om ze te repareren en de mogelijkheid om ze te recyclen, onder meer via normen inzake de gewaarborgde minimale levensduur en demontage;

32.  pleit voor de uitbreiding van innovatieve steunregelingen, zoals groene innovatievouchers, waarmee de invoering van duurzame technologieën en milieuvriendelijke en uit klimaatoogpunt veerkrachtige oplossingen kan worden gestimuleerd; onderstreept het belang om met het oog op steunaanvragen eenvoudige en duidelijke regelgeving op te stellen en de administratieve lasten laag te houden; doet een beroep op de Commissie en de lidstaten om innovatieve financieringsoplossingen te vinden voor kmo's en om voor volledig toegankelijke financieringsinstrumenten te zorgen; brengt in herinnering dat het innovatieve vermogen en de duurzame groeicapaciteit van Europese kmo's een van de belangrijkste concurrentievoordelen van de EU op de wereldmarkten is;

(De)regulering als motor voor groei

33.  vraagt de lidstaten af te zien van overregulering, wat immers belemmeringen veroorzaakt voor de interne markt, hun huidige regelgevingskader te herzien, overbodige of niet-efficiënte regelgeving die tot marktbelemmeringen leidt, in te trekken en de Europese regelgeving op coherente wijze in nationale wetten om te zetten; verzoekt de Commissie om ervoor te zorgen dat de kmo-test volledig wordt toegepast in alle effectbeoordelingen; vraagt dat de Commissie haar inspanningen om gevallen van overregulering door individuele lidstaten aan te pakken, opdrijft; benadrukt de noodzaak van een duidelijke, in de hele EU uniforme interpretatie door nationale regelgevende instanties, en van transparante regels voor overheidsopdrachten, inclusief groene en elektronische overheidsopdrachten, aangezien de huidige situatie aanzienlijke obstakels opwerpt voor kmo's die willen internationaliseren en er tegelijk enorme kansen voor het grijpen liggen voor de lidstaten die hier als eersten verandering in brengen, onder meer voor wat hulpbronnen- en energie-efficiënte producten en oplossingen betreft;

34.  is ingenomen met het besluit van de Commissie om obsolete en al te bezwarende wetgevingsvoorstellen in te trekken; verwacht van de Commissie dat zij een ambitieuzer wetgevingsvoorstel inzake afval indient, zoals aangekondigd door ondervoorzitter Timmermans tijdens de plenaire vergadering van het Parlement in december 2014; vraagt de Commissie geen wetgevingsvoorstellen te doen die tot onnodige administratieve lasten zouden leiden voor bedrijven en kmo's, en de bestaande wetgeving voortdurend te herzien met als doel de huidige administratieve lasten te verkleinen, de kwaliteit en doeltreffendheid van de wetgeving te verbeteren en deze aan te passen aan nieuwe bedrijfsmodellen; onderstreept niettemin de noodzaak van ambitieuze maatregelen, een passende en tijdige tenuitvoerlegging van reeds bestaande wetgeving en de tijdige inschakeling van belanghebbenden uit de relevante sectoren en kmo's, onder meer bij de effectbeoordeling, om de milieudoelstellingen van de EU te bereiken;

35.  wijst nogmaals op het belang van technologieneutrale en innovatievriendelijke wetgeving, die het testen en waarderen van diverse nieuwe technologieën door de markt mogelijk maakt; is ingenomen met de ontwikkeling van het controlesysteem voor milieutechnologie als nieuw instrument om innovatieve milieutechnologie op de markt te helpen krijgen; vraagt de lidstaten om in hun regelingen voor overheidssteun op passende wijze gebruik te maken van marktconforme instrumenten en af te zien van het gebruik van concurrentievervalsende subsidies die schadelijk zijn voor het milieu; herhaalt dat de overheid moet optreden om gevallen van marktfalen, zoals buiten beschouwing blijvende externe kosten, aan te pakken; roept de Commissie ertoe op gemeenschappelijke richtsnoeren op te stellen betreffende nationale overheidssteunregelingen voor groene investeringsprojecten met als doel een uniformer maatregelenpakket te creëren;

36.  wijst erop dat sectoren en technologieën die zo vernieuwend zijn dat dit verstrekkende gevolgen heeft voor bestaande sectoren en technologieën, vaak op tekortkomingen in de bestaande wetgeving wijzen; beklemtoont de noodzaak van permanent toezicht op en bijwerking van de bestaande wetgeving en de toepassing ervan, om obstakels voor duurzame of eco-innovatieve technologieën en nieuwe technologische ontwikkelingen weg te nemen;

Diverse steunmaatregelen

37.  is van mening dat de ontwikkeling van ondernemersvaardigheden, programma's om te leren hoe de markt, de economie en het financieel stelsel werken en met elkaar verbonden zijn, milieubewustzijn en manieren waarop nieuwe technologie effectieve, innovatieve en groene kansen kan stimuleren onderdeel moeten uitmaken van het lager en middelbaar onderwijs, en ook moeten worden opgenomen in buitenschoolse activiteiten en opleidingen gedurende het gehele leven; is van mening dat een goed voorbereid ondernemingsplan de eerste stap vormt voor een betere toegang tot financiering en voor reële overlevingskansen; verzoekt de Commissie en de lidstaten om onderwijs inzake ondernemerschap, financiën, economie en milieu onverwijld in hun onderwijsprogramma's op te nemen; steunt in dit verband het programma "Erasmus voor jonge ondernemers", dat bedoeld is om een ondernemerschapscultuur te bevorderen en de interne markt en het concurrentievermogen te ontwikkelen;

38.  benadrukt dat micro-ondernemingen en start-ups ook hulp en sturing moeten krijgen bij de overgang naar duurzame, groene groei; verzoekt de Commissie om te verzekeren dat deze ondernemingen voldoende aandacht krijgen in de nieuwe initiatieven voor groene groeikansen voor kmo's;

39.  merkt op dat het Erasmus+-programma studenten en jongeren de mogelijkheid biedt om ondernemingsvaardigheden te ontwikkelen via onder meer financiering voor stages; steunt het programma "Erasmus voor jonge ondernemers", dat bedoeld is om een ondernemerschapscultuur te bevorderen en de interne markt en het concurrentievermogen te ontwikkelen;

40.  merkt op dat het belangrijk is niet-duurzame consumptiepatronen aan te pakken en veranderingen in het consumptiegedrag aan te moedigen; benadrukt de noodzaak van gepaste consumenteneducatie en van het aanmoedigen van stimulansen voor een duurzamere consumptie; verzoekt de Commissie en de lidstaten om maatregelen aan de vraagzijde te versterken, zoals het gebruik van openbare aanbestedingen om de aanvaarding van hulpbronnen- en energie-efficiënte producten en oplossingen te versterken; onderstreept het belang van het in de productinformatie en op eco-etiketten opnemen van gegevens betreffende het gebruik van grondstoffen teneinde de positie van de consument te versterken;

41.  onderstreept dat het belangrijk is om start-ups en spin-offs middels samenwerking met technologische onderzoeksinstellingen, universiteiten en vakscholen aan te moedigen;

42.  wijst op het belang van uitvoer voor de werkgelegenheid en groei in Europa; verzoekt de Commissie om de onderhandelingen over aanstaande handelsovereenkomsten met onze partners te versnellen, om zo de toegang van Europese kmo's tot nieuwe markten te vergemakkelijken;

43.  is van mening dat ondernemerschap door vrouwen een nog onvoldoende gewaardeerd goed voor de groei en het concurrentievermogen van de EU is, dat moet worden bevorderd en versterkt, en dat alle belemmeringen waarmee vrouwen op de arbeidsmarkt kampen, in het bijzonder loondiscriminatie en ook in de groene economie, moeten worden weggenomen opdat vrouwen en mannen dezelfde voordelen ondervinden; is van mening dat de regelmatige opstelling van geharmoniseerde statistieken, onder meer over de genderspecifieke impact van wetgeving, en de regelmatige verzameling van naar sekse opgesplitste arbeidsgegevens bevorderlijk zouden zijn voor beleidsvorming en toezicht die in grotere mate op bewijs gebaseerd zijn, en een kennisleemte in het debat rond groene groei zouden dichten;

44.  vraagt dat de Commissie onderzoekt en bepaalt in welke Europese nijverheidssectoren en geografische gebieden de nodige voorwaarden aanwezig zijn om nieuwe clusters en hubs te creëren en hun ontwikkeling te ondersteunen;

45.  verzoekt de Commissie en de lidstaten om in het bijzonder te letten en te reageren op de kansen en uitdagingen van landelijke gebieden met betrekking tot kmo's, groene groei en eco-innovatie;

46.  vraagt de lidstaten (op het niveau van de nationale, regionale en plaatselijke beleidsmakers en beheersautoriteiten) om duurzame groei te blijven steunen in het kader van de strategieën voor slimme specialisatie, en de voornaamste belanghebbenden daarbij te betrekken, met het oog op het ontstaan van clusters, synergieën en netwerken rond de activiteiten van de groene economie; verzoekt de Commissie in voorkomend geval verslag uit te brengen aan het Parlement over de uitvoering van strategieën voor slimme specialisatie op nationaal en/of regionaal niveau, en met name wat betreft de verschillende typen 'stroomafwaartse acties' die in de EU en de lidstaten worden toegepast; verzoekt de Commissie en de lidstaten informatie te verschaffen over de praktische maatregelen die zijn getroffen met het oog op de ontwikkeling van vaardigheden bij eco-innovatieve kmo's door regionale innovatiecentra en de voornaamste steunnetwerken aan elkaar te koppelen;

47.  verzoekt de Commissie om in het kader van het regionaal beleid specifieke programma's te ontwikkelen die alle voor kmo's relevante elementen van groene groei omvatten; benadrukt dat het potentieel van ondernemerschap door jongeren beter moet worden benut in de context van groene groei van kmo's; verzoekt de Commissie om maatregelen voor te bereiden die verbindingen leggen tussen onderwijsinstellingen, Europese programma's en maatregelen om de groene economie te ondersteunen; verzoekt de Commissie en de lidstaten alle beschikbare instrumenten aan te wenden om werknemers van kmo's voor te lichten en hun kennis en vaardigheden te verbeteren; roept op tot steun voor de opleiding van jongeren en de meest benadeelde groepen;

o
o   o

48.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1) Aangenomen teksten, P7_TA(2013)0036. (2) Aangenomen teksten, P7_TA(2014)0032. (3) Aangenomen teksten, P8_TA(2014)0069. (4) http://ec.europa/eu/publicopinion/flash/fl 381 en.pdf