Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady uchylającego dyrektywę Rady 76/621/EWG w sprawie ustalenia najwyższego poziomu kwasu erukowego w olejach i tłuszczach oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 320/2006 ustanawiające tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego (COM(2015)0174 – C8-0101/2015 – 2015/0090(COD))

P8_TA(2015)0360 A8-0255/2015

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0174),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 42 akapit pierwszy oraz art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C8-0101/2015),

–  uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 1 lipca 2015 r.(1),

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 7 września 2015 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 oraz art. 39 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0255/2015),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 października 2015 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/... uchylającego dyrektywę Rady 76/621/EWG w sprawie ustalenia najwyższego poziomu kwasu erukowego w olejach i tłuszczach oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 320/2006 ustanawiające tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2015/2284.)

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, protokołu zmieniającego do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską ustanawiającej środki równoważne środkom ustanowionym w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (08266/1/2015 – C8-0169/2015 – 2015/0076(NLE))

P8_TA(2015)0361 A8-0271/2015

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (08266/1/2015),

–  uwzględniając projekt protokołu zmieniającego do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską ustanawiającej środki równoważne środkom ustanowionym w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (08297/2015),

–  uwzględniając art. 115 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. b) oraz ust. 8 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0169/2015),

–  uwzględniając art. 59 oraz art. 108 ust.7 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8–0271/2015),

1.  zatwierdza projekt decyzji Rady po poprawkach oraz zatwierdza zawarcie protokołu zmieniającego do Umowy;

2.  ubolewa nad niemożnością wprowadzenia ulepszeń, zwłaszcza jeśli chodzi o zakres wymiany informacji i automatyczny, obowiązkowy i wolny od wszelkich przeszkód charakter tej wymiany;

3.  wzywa Komisję do poinformowania Parlamentu w przypadku jakiejkolwiek zmiany lub nowego rozwoju wydarzeń na ostatnich etapach zawierania protokołu zmieniającego do Umowy;

4.  przypomina Radzie, że jeżeli dokona zmian w projekcie decyzji, będzie musiała ponownie skonsultować się z Parlamentem;

5.  przypomina o znaczeniu skutecznego zwalczania oszustw podatkowych i unikania opodatkowania, zwłaszcza oszustw podatkowych i unikania opodatkowania przez osoby fizyczne i prawne z siedzibą w Unii przy pomocy instytucji finansowych z siedzibą w krajach trzecich;

6.  wzywa Komisję, aby 18 miesięcy po dacie wejścia w życie protokołu zmieniającego do Umowy dokonała oceny jej stosowania i rezultatów oraz aby przedstawiła sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, któremu w stosownym przypadku powinny towarzyszyć propozycje dotyczące rewizji umowy;

7.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Konfederacji Szwajcarskiej.

Projekt decyzji   Poprawka Poprawka 1 Projekt decyzji Artykuł 2 ustęp 1 1.   Przewodniczący Rady dokonuje w imieniu Unii powiadomienia przewidzianego w art. 2 ust. 1 protokołu zmieniającego1. 1.   Przewodniczący Rady dokonuje w imieniu Unii powiadomienia przewidzianego w art. 2 ust. 1 i art. 4 protokołu zmieniającego1 w celu zagwarantowania, że przestrzegane są zasady automatycznej wymiany informacji w odniesieniu do rachunków raportowanych i że umożliwiono współpracę w kwestiach wypełniania przepisów i ich egzekwowania. __________________ __________________ 1 Data wejścia w życie protokołu zmieniającego zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady. 1 Data wejścia w życie protokołu zmieniającego zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady. Poprawka 2 Projekt decyzji Artykuł 2 ustęp 2 2.   Komisja informuję Konfederację Szwajcarską i państwa członkowskie o notyfikacjach dokonanych zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. d) Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie automatycznej wymiany informacji finansowych w celu poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych wynikających z Protokołu zmieniającego. poprawka nie dotyczy polskiej wersji językowej

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady uchylającej dyrektywę Rady 2003/48/WE (COM(2015)0129 – C8-0086/2015 – 2015/0065(CNS))

P8_TA(2015)0362 A8-0299/2015

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2015)0129),

–  uwzględniając art. 115 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8–0086/2015),

–  uwzględniając art. 59 oraz art. 50 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0299/2015),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 (5)  Dyrektywa 2014/107/UE ma generalnie szerszy zakres niż dyrektywa 2003/48/WE i przewiduje, że w przypadku pokrywania się zakresów tych aktów prawnych pierwszeństwo ma dyrektywa 2014/107/UE. Istnieją jednak nadal pojedyncze przypadki, w których zastosowanie ma jedynie dyrektywa 2003/48/WE. Te pojedyncze przypadki są rezultatem drobnych różnic w koncepcjach przyjętych w ramach obu dyrektyw oraz różnych szczegółowych wyłączeń. W tych ograniczonych przypadkach, gdy zakres dyrektywy 2003/48/WE wykracza poza zakres dyrektywy 2014/107/UE, nadal stosuje się odpowiednie przepisy dyrektywy 2003/48/WE, co prowadzi do podwójnych standardów sprawozdawczości w Unii. Koszty takiej podwójnej sprawozdawczości przewyższają drobne korzyści, jakie wynikałyby z jej zachowania. (5)  Dyrektywa 2014/107/UE ma generalnie szerszy zakres niż dyrektywa 2003/48/WE i przewiduje, że w przypadku pokrywania się zakresów tych aktów prawnych pierwszeństwo ma dyrektywa 2014/107/UE. Istnieją jednak nadal pojedyncze przypadki, w których zastosowanie ma jedynie dyrektywa 2003/48/WE. Te pojedyncze przypadki są rezultatem drobnych różnic w koncepcjach przyjętych w ramach obu dyrektyw oraz różnych szczegółowych wyłączeń. W tych ograniczonych przypadkach, gdy zakres dyrektywy 2003/48/WE wykracza poza zakres dyrektywy 2014/107/UE, nadal stosuje się odpowiednie przepisy dyrektywy 2003/48/WE, co prowadzi do podwójnych standardów sprawozdawczości w Unii. Chociaż nie przeprowadzono szczegółowej oceny kosztów i korzyści podwójnego systemu sprawozdawczości, i to nawet w okresie przejściowym między okresami obowiązywania tych dwóch standardów, można racjonalnie założyć, że koszty takiej podwójnej sprawozdawczości przewyższają drobne korzyści, jakie wynikałyby z jej zachowania. Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11 a (nowy) (11a)  Przepisy równoważne przepisom dyrektywy 2003/48/WE stosuje się obecnie na podstawie odrębnych umów dwustronnych między Unią i pięcioma państwami europejskimi, które nie są państwami członkowskimi Unii (Konfederacja Szwajcarska, Księstwo Liechtenstein, Republika San Marino, Księstwo Monako i Księstwo Andory), a także między każdym z państw członkowskich i 12 terytoriami zależnymi lub stowarzyszonymi (Wyspy Normandzkie, Wyspa Man oraz terytoria zależne lub stowarzyszone na Karaibach). Ważne jest, aby wszystkie te umowy dwustronne zostały dostosowane do nowego globalnego standardu OECD oraz do dyrektywy 2014/107/UE. Istotne jest także, aby w procesie przechodzenia z obecnego standardu na nowy nie stworzyć luk ani innych nieprawidłowości. Dysponując jasno określonym mandatem do negocjowania zmian w umowach z tymi pięcioma państwami europejskimi, które nie są państwami członkowskimi Unii, Komisja, wykorzystując swoją wiedzę fachową, powinna także przyjąć aktywną rolę polegającą na ułatwianiu i wspieraniu zmian umów państw członkowskich z 12 terytoriami zależnymi lub stowarzyszonymi. Z myślą o ułatwieniu i zapewnieniu skuteczności negocjacji, Komisja powinna – w stosownych przypadkach i pod warunkiem uzyskania wyraźnej zgody państwa członkowskiego – wziąć na siebie ciężar prowadzenia takich negocjacji. Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Do dnia 1 lipca 2016 r. Komisja przedłoży Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie dotyczące przechodzenia ze standardu sprawozdawczości stosowanego na mocy dyrektywy 2003/48/WE na nowy standard sprawozdawczości ustanowiony dyrektywą 2014/107/UE. Sprawozdanie obejmie – choć nie będzie do tego ograniczone – wszelkie ryzyko powstania luk w prawie lub innych nieprawidłowości w sprawozdawczości, które mogłyby stwarzać możliwość transgranicznych oszustw podatkowych lub uchylania się od opodatkowania. Sprawozdanie obejmie również powiązany proces zmiany odrębnych umów dwustronnych między Unią i pięcioma państwami europejskimi, które nie są państwami członkowskimi Unii (Konfederacja Szwajcarska, Księstwo Liechtenstein, Republika San Marino, Księstwo Monako i Księstwo Andory), a także między każdym z państw członkowskich i 12 terytoriami zależnymi lub stowarzyszonymi (Wyspy Normandzkie, Wyspa Man oraz terytoria zależne lub stowarzyszone na Karaibach). Do dnia 1 października 2017 r. Komisja przedstawi sprawozdanie uzupełniające w celu dokładnego monitorowania sytuacji. W stosownych przypadkach sprawozdaniom towarzyszyć będą wnioski ustawodawcze.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie rozpoczęcia w Szwecji zautomatyzowanej wymiany danych w odniesieniu do danych daktyloskopijnych (10027/2015 – C8-0197/2015 – 2015/0804(CNS))

P8_TA(2015)0363 A8-0304/2015

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (10027/2015),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0197/2015),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 października 2013 r. w sprawie zacieśnienia transgranicznej współpracy w zakresie ścigania w UE: wdrażanie decyzji w sprawie konwencji z Prüm i europejski model wymiany informacji(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie Europejskiej agendy bezpieczeństwa(3),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0304/2015),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0419. (3) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0269.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie rozpoczęcia w Belgii zautomatyzowanej wymiany danych w odniesieniu do danych daktyloskopijnych (10029/2015 – C8-0196/2015 – 2015/0805(CNS))

P8_TA(2015)0364 A8-0303/2015

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (10029/2015),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0196/2015),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 października 2013 r. w sprawie zacieśnienia transgranicznej współpracy w zakresie ścigania w UE: wdrażanie decyzji w sprawie konwencji z Prüm i europejski model wymiany informacji(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie Europejskiej agendy bezpieczeństwa(3),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0303/2015),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0419. (3) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0269.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie rozpoczęcia w Polsce zautomatyzowanej wymiany danych w odniesieniu do danych daktyloskopijnych (09989/2015 – C8-0195/2015 – 2015/0806(CNS))

P8_TA(2015)0365 A8-0302/2015

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (09989/2015),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0195/2015),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 października 2013 r. w sprawie zacieśnienia transgranicznej współpracy w zakresie ścigania w UE: wdrażanie decyzji w sprawie konwencji z Prüm i europejski model wymiany informacji(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie Europejskiej agendy bezpieczeństwa(3),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0302/2015),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1. (2) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0419. (3) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0269.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylającej dyrektywę Rady 90/314/EWG (09173/3/2015 – C8-0281/2015 – 2013/0246(COD))

P8_TA(2015)0366 A8-0297/2015

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (09173/3/2015 – C8-0281/2015),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 11 grudnia 2013 r.(1),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(2) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0512),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 76 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A8-0297/2015),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Komisji

Podczas przeglądu dokumentu roboczego służb Komisji z dnia 3 grudnia 2009 r. zatytułowanego „Wytyczne do wdrażania/stosowania dyrektywy 2005/29/WE w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych” Komisja zajmie się również kwestią praktyk handlowych, w ramach których dostawcy usług turystycznych świadczący usługi online włączają do swoich ofert dodatkowe usługi w ukryty, niejasny lub niejednoznaczny sposób i na przykład ukrywają możliwość rezygnacji z rezerwowania dalszych usług. Komisja przedstawi Parlamentowi wyjaśnienie co do zakresu, w jakim jego opinia została uwzględniona przy przyjęciu zmienionych wytycznych.

(1) Dz.U. C 170 z 5.6.2014, s. 73. (2) Teksty przyjęte w dniu 12 marca 2014 r., P7_TA(2014)0222.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. dotyczące Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego środki dotyczące stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia rozporządzenia otwartego internetu oraz zmieniającego dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników i rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii (10788/2/2015 – C8-0294/2015 – 2013/0309(COD))

P8_TA(2015)0367 A8-0300/2015

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (10788/2/2015 – C8-0294/2015),

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną przez parlamenty Irlandii, Malty i Szwecji oraz austriacki Bundesrat w ramach Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, zawierające stwierdzenie, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 21 stycznia 2014 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 31 stycznia 2014 r.(2),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(3) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0627),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 76 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A8-0300/2015),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. C 177 z 11.6.2014, s. 64. (2) Dz.U. C 126 z 26.4.2014, s. 53. (3) Teksty przyjęte w dniu 3.4.2014, P7_TA(2014)0281.

Poprawki Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1236/2005 w sprawie handlu niektórymi towarami, które mogłyby być użyte do wykonywania kary śmierci, tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (COM(2014)0001 – C7-0014/2014 – 2014/0005(COD))(1)

P8_TA(2015)0368 A8-0267/2015

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 (8)   Udzielenie globalnego zezwolenia byłoby również właściwe w przypadku producenta, który musi wywieźć produkty lecznicze objęte kontrolą na mocy rozporządzenia (WE) nr 1236/2005 do dystrybutora w państwie, które nie zniosło kary śmierci, pod warunkiem że eksporter i dystrybutor zawarli prawnie wiążące porozumienie, na mocy którego dystrybutor jest zobowiązany do stosowania odpowiedniego zestawu środków służących zagwarantowaniu, że produkty lecznicze nie będą wykorzystywane do wykonywania kary śmierci. (8)   Udzielenie globalnego zezwolenia byłoby również właściwe w przypadku producenta, który musi wywieźć produkty lecznicze objęte kontrolą na mocy rozporządzenia (WE) nr 1236/2005 do dystrybutora w państwie, które nie zniosło kary śmierci, pod warunkiem że eksporter i dystrybutor zawarli prawnie wiążące porozumienie, na mocy którego dystrybutor jest zobowiązany do stosowania odpowiedniego zestawu środków służących zagwarantowaniu, że produkty lecznicze nie będą wykorzystywane do wykonywania kary śmierci, tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 (12)   Pośrednikom prowadzącym działalność w Unii należy zakazać świadczenia usług pośrednictwa w odniesieniu do towarów, których wywóz i przywóz jest zakazany z uwagi na fakt, że jedynym praktycznym zastosowaniem tych towarów jest ich użycie do wykonywania kary śmierci, zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. Wprowadzenie zakazu świadczenia tego rodzaju usług służy ochronie moralności publicznej. (12)   Pośrednikom prowadzącym działalność w Unii należy zakazać świadczenia usług pośrednictwa w odniesieniu do towarów, których wywóz i przywóz jest zakazany z uwagi na fakt, że jedynym praktycznym zastosowaniem tych towarów jest ich użycie do wykonywania kary śmierci, zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. Wprowadzenie zakazu świadczenia tego rodzaju usług służy ochronie moralności publicznej oraz poszanowaniu zasad godności ludzkiej, które są podstawą wartości europejskich ujętych w Traktacie o Unii Europejskiej i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 19 a (nowy) (19a)  Należy wprowadzić klauzulę o docelowym końcowym zastosowaniu, tak aby państwa członkowskie mogły zawiesić lub wstrzymać transfer przedmiotów związanych z bezpieczeństwem, które nie zostały wymienione w załącznikach II i III, a wyraźnie nie mają żadnego innego praktycznego zastosowania niż wykonywanie kary śmierci, zadawanie tortur lub inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie, lub jeżeli istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że transfer tych przedmiotów mógłby ułatwić wykonywanie kary śmierci, zadawanie tortur lub inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie. Uprawnienia przyznane na mocy klauzuli o docelowym końcowym zastosowaniu nie powinny obejmować produktów leczniczych, które mogłyby być użyte do wykonywania kary śmierci. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 2 – litera a a (nowa) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 2 – litera f aa)  lit. f) otrzymuje brzmienie: f)   „pomoc techniczna” oznacza każde wsparcie techniczne związane z naprawami, opracowywaniem, wytwarzaniem, testowaniem, utrzymaniem, montażem lub serwisem technicznym wszelkiego innego rodzaju i może przyjmować takie formy, jak wskazówki, porady, szkolenie, przekazywanie wiedzy praktycznej lub umiejętności albo usługi konsultingowe. Pomoc techniczna obejmuje również pomoc udzielaną ustnie lub przy wykorzystaniu środków elektronicznych; „f) „pomoc techniczna” oznacza każde wsparcie techniczne związane z naprawami, opracowywaniem, wytwarzaniem, testowaniem, utrzymaniem, montażem, użytkowaniem i praktykami lub serwisem technicznym wszelkiego innego rodzaju i może przyjmować takie formy, jak wskazówki, porady, szkolenie, przekazywanie wiedzy praktycznej lub umiejętności albo usługi konsultingowe. Pomoc techniczna obejmuje również pomoc udzielaną ustnie lub przy wykorzystaniu środków elektronicznych;” Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 2 – litera k – akapit drugi Do celów niniejszego rozporządzenia samo świadczenie usług pomocniczych jest wyłączone z niniejszej definicji. Usługami pomocniczymi są: transport, usługi finansowe, ubezpieczenie lub reasekuracja oraz ogólna reklama lub promocja; Do celów niniejszego rozporządzenia świadczenie usług pomocniczych jest włączone do niniejszej definicji. Usługami pomocniczymi są: transport, usługi finansowe, ubezpieczenie lub reasekuracja, lub ogólna reklama lub promocja, w tym również za pośrednictwem internetu; Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 2 – litera l l)   „pośrednik” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Unii świadczącą usługi określone w lit. k) z terytorium Unii na terytorium państwa trzeciego; l)   „pośrednik” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Unii bądź będącą jego obywatelem, lub też jednostkę zależną osoby prawnej lub spółki cywilnej, świadczącą usługi określone w lit. k); Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 2 – litera m m)   „dostawca pomocy technicznej” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Unii świadczącą pomoc techniczną określoną w lit. f) z terytorium Unii na terytorium państwa trzeciego; m)   „dostawca pomocy technicznej” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Unii, świadczącą pomoc techniczną określoną w lit. f); Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 2 – litera n n)   „eksporter” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub spółkę cywilną, w imieniu której składane jest zgłoszenie wywozowe, to znaczy osobę, która, w czasie gdy zgłoszenie jest przyjmowane, pozostaje w stosunku umownym z odbiorcą w państwie trzecim i jest uprawniona do decydowania o wysłaniu towarów poza obszar celny Unii. Jeżeli nie została zawarta żadna umowa eksportowa lub strona umowy nie działa we własnym imieniu, »eksporter« oznacza osobę posiadającą wymagane uprawnienia do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Unii. W przypadku gdy przywilej prawa dysponowania towarami należy do osoby posiadającej siedzibę poza Unią, na podstawie umowy, na której opiera się wywóz, za eksportera uważa się umawiającą się stronę mającą siedzibę w Unii; n)   „eksporter” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub spółkę cywilną, w imieniu której składane jest zgłoszenie wywozowe, to znaczy osobę, która, w czasie gdy zgłoszenie jest przyjmowane, pozostaje w stosunku umownym z odbiorcą w państwie trzecim i jest uprawniona do decydowania o wysłaniu towarów poza obszar celny Unii. Jeżeli nie została zawarta żadna umowa eksportowa lub strona umowy nie działa we własnym imieniu, »eksporter« oznacza osobę posiadającą wymagane uprawnienia do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Unii. W przypadku gdy przywilej prawa dysponowania towarami należy do osoby posiadającej siedzibę poza Unią, na podstawie umowy, na której opiera się wywóz, za eksportera uważa się umawiającą się stronę mającą miejsce pobytu lub siedzibę w Unii; Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 2 – litera ra (nowa) ra)  „tranzyt” oznacza transport towarów nieunijnych wymienionych w załącznikach, wprowadzanych na terytorium celne Unii i przechodzących przez to terytorium do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Unią; Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 3 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 4 b (nowy) 3a)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 4b Zakaz tranzytu 1.  Zakazuje się tranzytu towarów wymienionych w załączniku II, niezależnie od ich pochodzenia. 2.  W drodze odstępstwa od ust. 1 właściwy organ może udzielić pozwolenia na tranzyt towarów wymienionych w załączniku II, jeśli zostanie wykazane, że w państwie, do którego towary te będą wywożone, zostaną one użyte wyłącznie w celu publicznego wystawienia w muzeum ze względu na ich znaczenie historyczne.” Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 3 b (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 4 c (nowy) 3b)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 4c Zakaz wprowadzania do obrotu i promocji w celach handlowych Zakazuje się osobom fizycznym i prawnym oraz spółkom cywilnym wprowadzania do obrotu i promocji w celach handlowych w Unii w internecie i poza nim do celów transferu towarów wymienionych w załączniku II.” Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 5 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 6 – ustęp 1 1.   Właściwe organy podejmują decyzje w sprawie wniosków o udzielenie zezwolenia na wywóz towarów wymienionych w załączniku IIIa po oddzielnym rozważeniu każdego przypadku, biorąc pod uwagę wszystkie istotne kwestie, w tym w szczególności to, czy w ciągu ostatnich trzech lat inne państwo członkowskie odrzuciło wniosek dotyczący wywozu zasadniczo identycznych towarów, oraz kwestie związane z zamierzonym końcowym zastosowaniem i ryzykiem przekierowania. 1.   Właściwe organy podejmują decyzje w sprawie wniosków o udzielenie zezwolenia na wywóz towarów wymienionych w załącznikach III i IIIa po oddzielnym rozważeniu każdego przypadku, biorąc pod uwagę wszystkie istotne kwestie, w tym w szczególności to, czy w ciągu ostatnich trzech lat inne państwo członkowskie odrzuciło wniosek dotyczący wywozu zasadniczo identycznych towarów, oraz kwestie związane z zamierzonym końcowym zastosowaniem i ryzykiem przekierowania. Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 5 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 6 – ustęp 1 a (nowy) 5a)  w art. 6 dodaje się ustęp w brzmieniu: „1a. Właściwy organ – biorąc pod uwagę wszystkie istotne dowody – wraz z państwami członkowskimi dba o to, by wszystkie przedsiębiorstwa wprowadzające do obrotu sprzęt służący zapewnieniu bezpieczeństwa, a także przedsiębiorstwa organizujące targi handlowe i inne imprezy, na których wprowadza się do obrotu taki sprzęt, wiedziały, że taki sprzęt może zostać użyty do zadawania tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania oraz że można zakazać jego wprowadzania do obrotu i cofnąć dotyczące go zezwolenia.” Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 5 b (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 6 – ustęp 2 5b)  art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2.  Właściwy organ nie udziela pozwolenia, jeśli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczeń, że takie towary określone w załączniku III mogłyby być użyte przez organ odpowiedzialny za egzekwowanie prawa lub inną osobę fizyczną lub prawną w państwie trzecim w celu zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, poniżającego lub nieludzkiego traktowania albo karania, w tym w celu wykonania orzeczonych przez sąd kar cielesnych. „2. Właściwy organ nie udziela zezwolenia, jeśli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczeń, że towary wymienione w załączniku III i załączniku IIIa mogłyby być użyte przez organ odpowiedzialny za egzekwowanie prawa lub inną osobę fizyczną lub prawną w państwie trzecim w celu zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, poniżającego lub nieludzkiego traktowania albo karania, w tym w celu wykonania orzeczonych przez sąd kar cielesnych. Właściwy organ uwzględnia: Właściwy organ uwzględnia: —  dostępne orzeczenia trybunałów międzynarodowych, –  dostępne orzeczenia trybunałów międzynarodowych, —  ustalenia właściwych organów ONZ, Rady Europy i UE oraz sprawozdania Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu oraz Specjalnego Sprawozdawcy ONZ ds. Tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. –  ustalenia właściwych organów ONZ, Rady Europy i UE oraz sprawozdania Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu przy Radzie Europy oraz specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. Uwzględnione mogą zostać inne stosowne informacje, obejmujące dostępne orzeczenia sądów krajowych, sprawozdania przygotowywane przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego oraz informacje dotyczące ograniczeń w wywozie towarów określonych w załącznikach II i III obowiązujące w państwach przeznaczenia. Uwzględnione mogą zostać inne stosowne informacje, w tym dostępne orzeczenia sądów krajowych, sprawozdania lub inne informacje przygotowywane przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego oraz informacje dotyczące ograniczeń w wywozie towarów wymienionych w załącznikach II, III i IIIa obowiązujące w państwach przeznaczenia.” Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 5 c (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 6 a (nowy) 5c)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 6a Wymóg uzyskania zezwolenia na tranzyt 1.  Tranzyt towarów wymienionych w załączniku III lub IIIa wymaga uzyskania zezwolenia, jeżeli przedsiębiorca został poinformowany prze właściwe organy państwa członkowskiego, w którym odbywa się tranzyt, że wskazane przedmioty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do wykonywania kary śmierci, tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. 2.  Jeżeli przedsiębiorca ma świadomość, że przewożone towary wymienione w załączniku III lub IIIa są przeznaczone, w całości lub w części, do wykonywania kary śmierci, tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, powiadamia właściwe organy, które podejmują decyzję, czy celowe jest nałożenie na przedmiotowy tranzyt obowiązku uzyskania zezwolenia. 3.  Państwo członkowskie, które zgodnie z ust. 1 i 2 nakłada wymóg uzyskania zezwolenia na tranzyt przedmiotów niewymienionych w załączniku III i IIIa, informuje o tym pozostałe państwa członkowskie i Komisję.” Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 6 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 7 a – ustęp 1 1.   Pośrednik nie może świadczyć usług pośrednictwa na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w państwie trzecim w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku III, niezależnie od pochodzenia takich towarów, jeżeli dysponuje wiedzą lub ma podstawy, aby przypuszczać, że jakakolwiek część przesyłki takich towarów jest lub może być przeznaczona do wykorzystania w celu zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania w państwie, które nie należy do obszaru celnego Unii. 1.   Pośrednik nie może świadczyć usług pośrednictwa na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w państwie trzecim w odniesieniu do towarów wymienionych w załącznikach III i IIIa, niezależnie od pochodzenia takich towarów, jeżeli dysponuje wiedzą lub ma podstawy, aby przypuszczać, że jakakolwiek część przesyłki takich towarów jest lub może być przeznaczona do wykorzystania w celu zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania w państwie, które nie należy do obszaru celnego Unii. Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 6 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 7 a – ustęp 2 2.   Dostawca pomocy technicznej nie może świadczyć pomocy technicznej na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w państwie trzecim w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku III, niezależnie od pochodzenia takich towarów, jeżeli dysponuje wiedzą lub ma podstawy, aby przypuszczać, że takie towary, częściowo lub w całości, są lub mogą być przeznaczone do wykorzystania w celu zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania w państwie, które nie należy do obszaru celnego Unii. 2.   Dostawca pomocy technicznej nie może świadczyć pomocy technicznej na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w państwie trzecim w odniesieniu do towarów wymienionych w załącznikach III i IIIa, niezależnie od pochodzenia takich towarów, jeżeli dysponuje wiedzą lub ma podstawy, aby przypuszczać, że takie towary, częściowo lub w całości, są lub mogą być przeznaczone do wykorzystania w celu zadawania tortur lub w celu innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania w państwie, które nie należy do obszaru celnego Unii. Dostawca pomocy technicznej nie może też udzielać żadnych wskazówek, porad, prowadzić szkoleń ani przekazywać wiedzy praktycznej lub umiejętności, które mogłyby ułatwić wykonywanie kary śmierci, zadawanie tortur lub inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie. Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 6 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 7 aa (nowy) 6a)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 7aa Wymiana najlepszych praktyk Zachęca się państwa członkowskie do promowania najlepszych praktyk wśród dostawców pomocy technicznej, tak aby pomoc ta przyczyniała się do zwalczania tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania.” Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 7 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 7c – ustęp 3 – punkt 3.3 a (nowy) „3.3. Komisja, we współpracy z właściwymi organami państw członkowskich i państw trzecich, w stosownych przypadkach przyjmuje wytyczne dotyczące najlepszych praktyk sprawdzania końcowego zastosowania.” Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 7 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Rozdział III b (nowy) – artykuł 7 e (nowy) 7a)  dodaje się rozdział w brzmieniu: „Rozdział III b Towary niewymienione w załącznikach Artykuł 7e Klauzula generalna 1.  Wywóz przedmiotów niewymienionych w załącznikach do niniejszego rozporządzenia wymaga uzyskania zezwolenia, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę, że wskazane przedmioty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do wykonywania kary śmierci, zadawania tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania. 2.  Jeżeli eksporter ma świadomość, że towary, które pragnie wywieźć, niewymienione w załączniku II, III lub IIIa, są przeznaczone, w całości lub w części, do wykonywania kary śmierci w celu zadawania tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, powiadamia właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę, i one podejmują decyzję, czy celowe jest nałożenie na przedmiotowy wywóz obowiązku uzyskania zezwolenia. 3.  Państwo członkowskie, które zgodnie z ust. 1 i 2 nakłada wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz przedmiotów niewymienionych w załączniku II, III lub IIIa, informuje o tym niezwłocznie pozostałe państwa członkowskie i Komisję, podając dokładne powody nałożenia wymogu uzyskania zezwolenia. Państwa członkowskie powiadamiają również niezwłocznie Komisję o wszelkich modyfikacjach środków podjętych na podstawie ust. 1 i 2. 4.  Pozostałe państwa członkowskie należycie uwzględniają wszystkie tego rodzaju informacje i informują swoje administracje celne i inne właściwe organy krajowe. 5.  W przypadku gdy jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą, Komisja przyjmuje akty delegowane, na podstawie których do załącznika II, załącznika III lub załącznika IIIa dodawane są towary, o których mowa w ust. 1 i 2. Do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego ustępu ma zastosowanie procedura przewidziana w art. 15b. 6.  Produkty lecznicze zdefiniowane w dyrektywie 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady1a są wyłączone z zakresu stosowania niniejszego artykułu. _________________________ 1a Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67).” Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 8 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 8 – ustęp 6 6.   W drodze odstępstwa od ust. 5, jeżeli produkty lecznicze mają być wywożone przez producenta do dystrybutora, producent przekazuje informacje na temat poczynionych ustaleń i środków podjętych w celu zapobieżenia wykorzystywaniu tych produktów do wykonywania kary śmierci, informacje na temat państwa przeznaczenia oraz informacje na temat końcowego zastosowania towarów i ich użytkowników końcowych, o ile są dostępne. 6.   W drodze odstępstwa od ust. 5, jeżeli produkty lecznicze mają być wywożone przez producenta do dystrybutora, producent przekazuje informacje na temat poczynionych ustaleń i środków podjętych w celu zapobieżenia wykorzystywaniu tych produktów do wykonywania kary śmierci, informacje na temat państwa przeznaczenia oraz informacje na temat końcowego zastosowania towarów i ich użytkowników końcowych, o ile są dostępne. Informacje te są na żądanie udostępniane odpowiedniemu niezależnemu organowi nadzoru, takiemu jak krajowy mechanizm prewencji, ustanowiony zgodnie z protokołem opcjonalnym do Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, lub krajowej instytucji ds. praw człowieka w danym państwie członkowskim. Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 8 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 10 – ustęp 2 8a)  art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2.  W przypadku gdy dokonano zgłoszenia celnego towarów określonych w załącznikach II lub III, co do których stwierdzono, że na ich planowany wywóz lub przywóz nie zostało udzielone pozwolenie na podstawie niniejszego rozporządzenia, organy celne zatrzymują zgłoszone towary i wskazują na możliwość złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jeśli wniosek o udzielenie pozwolenia nie wpłynie w terminie sześciu miesięcy od zatrzymania towaru lub jeśli właściwy organ rozpatrzy odmownie taki wniosek, organy celne podejmują działania mające na celu uregulowanie sytuacji zatrzymanych towarów zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi. „2. W przypadku gdy dokonano zgłoszenia celnego towarów wymienionych w załączniku II, III lub IIIa oraz stwierdzono, że na ich planowany wywóz lub przywóz nie zostało udzielone zezwolenie na podstawie niniejszego rozporządzenia, organy celne zatrzymują zgłoszone towary i wskazują na możliwość złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jeśli wniosek o udzielenie pozwolenia nie wpłynie w terminie sześciu miesięcy od zatrzymania towaru lub jeśli właściwy organ rozpatrzy odmownie taki wniosek, organy celne podejmują działania mające na celu uregulowanie sytuacji zatrzymanych towarów zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi.” Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 12 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 12 a – ustęp 2 2.   W terminie trzech miesięcy Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego występującego z wnioskiem o przekazanie informacji uzupełniających, jeżeli uzna, że wniosek nie zawiera wystarczających informacji na temat jednego lub większej liczby istotnych punktów lub że dodatkowe informacje na temat jednego lub większej liczby istotnych punktów są niezbędne. Komisja wskazuje punkty, w odniesieniu do których należy przekazać informacje uzupełniające. 2.   Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja niezwłocznie powiadamia wszystkie państwa członkowskie i przekazuje informacje otrzymane od państwa członkowskiego występującego z wnioskiem. W oczekiwaniu na ostateczną decyzję Komisji państwa członkowskie mogą niezwłocznie zawiesić transfer towarów wymienionych we wniosku. W terminie trzech miesięcy Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego występującego z wnioskiem o przekazanie informacji uzupełniających, jeżeli uzna, że wniosek nie zawiera wystarczających informacji na temat jednego lub większej liczby istotnych punktów lub że dodatkowe informacje na temat jednego lub większej liczby istotnych punktów są niezbędne. Komisja wskazuje punkty, w odniesieniu do których należy przekazać informacje uzupełniające. Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 12 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 12 a – ustęp 3 3.   Jeżeli Komisja uzna, że informacje uzupełniające nie są konieczne, lub, w stosownych przypadkach, jeżeli otrzyma żądane informacje uzupełniające, w ciągu sześciu miesięcy wszczyna procedurę mającą na celu przyjęcie zmiany, której dotyczył wniosek, lub informuje państwa członkowskie, które złożyły wniosek, o przyczynach, dla których nie wszczęto takiej procedury. 3.   Jeżeli Komisja uzna, że informacje uzupełniające nie są konieczne, lub, w stosownych przypadkach, jeżeli otrzyma żądane informacje uzupełniające, w ciągu trzech miesięcy wszczyna procedurę mającą na celu przyjęcie zmiany, której dotyczył wniosek, lub informuje państwa członkowskie, które złożyły wniosek, o przyczynach, dla których nie wszczęto takiej procedury. Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 12 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 13 – ustęp 1 12a)  art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1.   Bez uszczerbku dla art. 11, Komisja oraz państwa członkowskie, na wniosek, powiadamiają się nawzajem o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie istotnych informacji, którymi dysponują w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacji dotyczących pozwoleń, których udzielono i których udzielenia odmówiono. „1. Bez uszczerbku dla art. 11, każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarcza wszelkich istotnych informacji, którymi dysponuje w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacji dotyczących pozwoleń, których udzielono i których udzielenia odmówiono, jak również dotyczących środków podjętych na mocy klauzuli o docelowym końcowym zastosowaniu. Komisja przekazuje te informacje pozostałym państwom członkowskim.” Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 12 b (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 13 – ustęp 3a (nowy) 12b)  w art. 13 dodaje się ustęp w brzmieniu: „3a. Komisja opracowuje roczne sprawozdanie na podstawie rocznych sprawozdań z działalności, o których mowa w ust. 3. Sprawozdania te są publicznie dostępne.” Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 15 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 15 a Artykuł 15a skreślony Wykonywanie przekazanych uprawnień 1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule. 2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 12, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia (…). Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed upływem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. 3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 12, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. 4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 12 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 15 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 15 c (nowy) 15a)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 15c Grupa Koordynacyjna ds. Przeciwdziałania Torturom 1.  Zostaje powołana Grupa Koordynacyjna ds. Przeciwdziałania Torturom pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji. Każde państwo członkowskie wyznaczy przedstawiciela do tej grupy. Grupa bada wszelkie kwestie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, które mogą być podnoszone przez przewodniczącego lub przedstawiciela państwa członkowskiego. 2.  Grupa Koordynacyjna podejmuje we współpracy z Komisją odpowiednie środki w celu rozpoczęcia bezpośredniej współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami, zwłaszcza z myślą o wyeliminowaniu ryzyka polegającego na tym, że ewentualne rozbieżności w stosowaniu kontroli wywozu w odniesieniu do towarów, które mogłyby być użyte do wykonywania kary śmierci, zadawania tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, mogą prowadzić do zakłócenia w handlu. 3.  Jeżeli przewodniczący Grupy Koordynacyjnej ds. Przeciwdziałania Torturom uzna to za konieczne, zasięga opinii eksporterów, pośredników oraz innych właściwych zainteresowanych stron, w tym wszystkich podmiotów społeczeństwa obywatelskiego posiadających odpowiednią wiedzę specjalistyczną na temat kwestii objętych zakresem niniejszego rozporządzenia. 4.  Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu na piśmie roczne sprawozdanie z działalności, przeprowadzonych badań i konsultacji z Grupą Koordynacyjną ds. Przeciwdziałania Torturom, które stanowi przedmiot art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady.” Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 15 b (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 15 d (nowy) 15b)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 15d 1.  Do …*, a następnie co trzy lata Komisja dokonuje przeglądu wykonania niniejszego rozporządzenia i składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wyczerpujące sprawozdanie z jego wykonania oraz oceny skutków, które może zawierać propozycje jego zmian. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wszelkich stosownych informacji potrzebnych do przygotowania tego sprawozdania. 2.  Szczególne części sprawozdania dotyczą: a)  Grupy Koordynacyjnej ds. Przeciwdziałania Torturom, jej działań, badań i konsultacji. Informacje, jakie Komisja przedstawia w sprawie prowadzonych przez Grupę Koordynacyjną badań i konsultacji, są traktowane jako poufne zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Informacje są uważane za poufne w każdym przypadku, gdy ich ujawnienie może mieć znaczące niekorzystne skutki dla osoby dostarczającej informacje lub dla źródła tych informacji; b)  informacji na temat krajowych decyzji państw członkowskich dotyczących zezwoleń, składania sprawozdań przez państwa członkowskie do Komisji, mechanizmów powiadamiania i konsultacji między państwami członkowskimi, a także propagowania i egzekwowania; c)  kompleksowych informacji na temat charakteru i skutków środków przyjmowanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 17, w tym działania systemów sankcji wprowadzonych przez państwa członkowskie oraz oceny, czy sankcje te są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. ______________ * Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.” Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 15 c (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Artykuł 17 – ustęp 2 a (nowy) 15c)  w art. 17 dodaje się ustęp w brzmieniu: „2a. Komisja dokonuje oceny, czy zasady dotyczące kar ustanowione przez państwa członkowskie mają podobny charakter i skutki.” Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – punkt 15 – litera -a (nowa) Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Załącznik III – kolumna 2 – punkty 1 i 2 -a) W załączniku III, w drugiej kolumnie, punkty 1 i 2 otrzymują brzmienie: 1.  Towary zaprojektowane do krępowania ludzi, takie jak: „1. Towary zaprojektowane do krępowania ludzi, takie jak: 1.1.  Kajdany i łańcuchy na nogi 1.1.  Kajdany i łańcuchy na nogi Uwagi: Uwagi: 1.  Kajdany to urządzenia ograniczające swobodę ruchu składające się z dwóch obręczy lub pierścieni wyposażonych w mechanizm blokujący i połączonych łańcuchem lub prętem. 1.  Kajdany to urządzenia ograniczające swobodę ruchu składające się z dwóch obręczy lub pierścieni wyposażonych w mechanizm blokujący i połączonych łańcuchem lub prętem. 2.  Ten punkt nie odnosi się do urządzeń do krępowania nóg i łańcuchów na nogi zakazanych w pkt 2.3 załącznika II. 2.  Ten punkt nie odnosi się do urządzeń do krępowania nóg i łańcuchów na nogi zakazanych w pkt 2.3 załącznika II. 3.  Ten punkt nie odnosi się do „zwykłych kajdanek”. Zwykłe kajdanki to kajdanki na ręce spełniające wszystkie poniższe warunki: 3.  Ten punkt nie odnosi się do „zwykłych kajdanek”. Zwykłe kajdanki to kajdanki na ręce spełniające wszystkie poniższe warunki: —  ich całkowita długość łącznie z łańcuchem, przy obu zamkniętych obręczach, mierzona od zewnętrznej krawędzi jednej obręczy do zewnętrznej krawędzi drugiej obręczy wynosi pomiędzy 150 mm a 280 mm, —  ich całkowita długość łącznie z łańcuchem, przy obu zamkniętych obręczach, mierzona od zewnętrznej krawędzi jednej obręczy do zewnętrznej krawędzi drugiej obręczy wynosi pomiędzy 150 mm a 280 mm, —  wewnętrzny obwód każdej z obręczy wynosi maksymalnie 165 mm przy zapadce zamkniętej na ostatnie nacięcie wchodzące do mechanizmu blokującego, —  wewnętrzny obwód każdej z obręczy wynosi maksymalnie 165 mm przy zapadce zamkniętej na ostatnie nacięcie wchodzące do mechanizmu blokującego, —  wewnętrzny obwód każdej z obręczy wynosi maksymalnie 200 mm przy zapadce zamkniętej na pierwsze nacięcie wchodzące do mechanizmu blokującego oraz —  wewnętrzny obwód każdej z obręczy wynosi maksymalnie 200 mm przy zapadce zamkniętej na pierwsze nacięcie wchodzące do mechanizmu blokującego oraz —  obręcze nie zostały zmodyfikowane, by zadawać fizyczny ból lub cierpienie. —  obręcze nie zostały zmodyfikowane, by zadawać fizyczny ból lub cierpienie. 1.2.  Pojedyncze obręcze lub pierścienie, wyposażone w mechanizm blokujący, o średnicy wewnętrznej przekraczającej 165 mm przy zapadce zamkniętej na ostatnie nacięcie wchodzące do mechanizmu blokującego 1.2.  Pojedyncze obręcze lub pierścienie, wyposażone w mechanizm blokujący, o średnicy wewnętrznej przekraczającej 165 mm przy zapadce zamkniętej na ostatnie nacięcie wchodzące do mechanizmu blokującego Uwaga: Uwaga: Niniejszy punkt obejmuje urządzenia do krępowania szyi oraz inne pojedyncze obręcze lub pierścienie wyposażone w mechanizm blokujący połączone ze zwykłymi kajdankami za pomocą łańcucha. Niniejszy punkt obejmuje urządzenia do krępowania szyi oraz inne pojedyncze obręcze lub pierścienie wyposażone w mechanizm blokujący połączone ze zwykłymi kajdankami za pomocą łańcucha. 1.3.  Kaptury uniemożliwiające oplucie: kaptury, w tym kaptury wykonane z siatki, posiadające element zakrywający ust. i uniemożliwiający oplucie 1.3.  Kaptury uniemożliwiające oplucie: kaptury, w tym kaptury wykonane z siatki, posiadające element zakrywający ust. i uniemożliwiający oplucie Uwaga: Uwaga: Niniejszy punkt obejmuje kaptury uniemożliwiające oplucie połączone ze zwykłymi kajdankami za pomocą łańcucha. Niniejszy punkt obejmuje kaptury uniemożliwiające oplucie połączone ze zwykłymi kajdankami za pomocą łańcucha. 1.3a. Krzesła, blaty i łóżka wyposażone w pasy 2.  Broń i urządzenia zaprojektowane do celów tłumienia zamieszek lub samoobrony, takie jak: 2.  Broń i urządzenia zaprojektowane do celów tłumienia zamieszek lub samoobrony, takie jak: 2.1.  Przenośna broń elektryczna, którą można porazić tylko jedną osobę za pomocą elektrowstrząsu, obejmująca również między innymi pałki elektryczne, tarcze elektryczne, paralizatory lub pistolety paraliżujące 2.1.  Przenośna broń elektryczna, którą można porazić tylko jedną osobę za pomocą elektrowstrząsu, obejmująca również między innymi pałki elektryczne, tarcze elektryczne, paralizatory lub pistolety paraliżujące Uwagi: Uwagi: 1.  Ten punkt nie odnosi się do pasów paraliżujących za pomocą elektrowstrząsów i innych urządzeń wchodzących w zakres pkt 2.1 załącznika II. 1.  Ten punkt nie odnosi się do pasów paraliżujących za pomocą elektrowstrząsów i innych urządzeń wchodzących w zakres pkt 2.1 załącznika II. 2.  Ten punkt nie odnosi się do przenośnych indywidualnych elektronicznych urządzeń porażających, które użytkownik ma przy sobie w celu obrony własnej. 2.  Ten punkt nie odnosi się do przenośnych indywidualnych elektronicznych urządzeń porażających, które użytkownik ma przy sobie w celu obrony własnej. 2.2.  Zestawy zawierające wszystkie ważne komponenty do montażu przenośnej broni elektrycznej, do której odnosi się pkt 2.1 2.2.  Zestawy zawierające wszystkie ważne komponenty do montażu przenośnej broni elektrycznej, do której odnosi się pkt 2.1 Uwaga: Uwaga: Za ważne komponenty uznaje się towary takie jak: Za ważne komponenty uznaje się towary takie jak: —  element generujący elektrowstrząsy, —  element generujący elektrowstrząsy, —  przełącznik, z możliwością zdalnego sterowania lub bez oraz —  przełącznik, z możliwością zdalnego sterowania lub bez oraz —  elektrody lub, w stosownych przypadkach, przewody, za pomocą których można porazić prądem elektrycznym. —  elektrody lub, w stosownych przypadkach, przewody, za pomocą których można porazić prądem elektrycznym. 2.3.  Broń elektryczna mocowana na stałe lub z możliwością montażu o szerokim zasięgu zdolna porazić prądem elektrycznym wiele osób 2.3.  Broń elektryczna mocowana na stałe lub z możliwością montażu o szerokim zasięgu zdolna porazić prądem elektrycznym wiele osób 2.3.a Urządzenia akustyczne przeznaczone do kontroli tłumu/opanowywania zamieszek 2.3.b Broń emitująca fale milimetrowe” Poprawka 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit drugi Artykuł 1 pkt 6 oraz pkt 7, w zakresie, w jakim dodaje art. 7d, obowiązuje od dnia 1 stycznia 2015 r. Artykuł 1 pkt 6 oraz pkt 7, w zakresie, w jakim dodaje art. 7d, obowiązuje od dnia 1 lutego 2016 r. Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik II – część 2 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Załącznik IIIb Benin skreślony Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik II – część 2 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Załącznik IIIb Gabon Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik II – część 2 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Załącznik IIIb Liberia skreślony Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik II – część 2 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Załącznik IIIb Madagaskar skreślony Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik II – część 2 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Załącznik IIIb Mongolia skreślony Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik II – część 2 Rozporządzenie (WE) nr 1236/2005 Załącznik IIIb Wyspy Świętego Tomasza i Książęca skreślony

(1) Sprawa została odesłana do właściwej komisji w celu ponownego rozpatrzenia zgodnie z art. 61 ust. 2 akapit drugi regulaminu(A8-0267/2015).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania (COM(2015)0135 – C8-0085/2015 – 2015/0068(CNS))

P8_TA(2015)0369 A8-0306/2015

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2015)0135),

–  uwzględniając art. 115 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8–0085/2015),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Prawnej (A8-0306/2015),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Umocowanie 2 a (nowe) uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności poszanowanie prawa do ochrony danych osobowych i wolności prowadzenia działalności gospodarczej, Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 (1)   W ostatnim czasie znacząco przybyło wyzwań związanych z – dokonującymi się w wymiarze transgranicznym – unikaniem opodatkowania, agresywnym planowaniem podatkowym i szkodliwą konkurencją podatkową; wyzwania te stały się również znaczącym źródłem zaniepokojenia zarówno w obrębie Unii, jak i na szczeblu ogólnoświatowym. Erozja podstawy opodatkowania prowadzi do znacznego ograniczenia krajowych dochodów podatkowych, co utrudnia państwom członkowskim prowadzenie takiej polityki podatkowej, która sprzyjałaby wzrostowi gospodarczemu. W szczególności interpretacje indywidualne prawa podatkowego, które są wydawane na potrzeby struktur konstruowanych pod kątem korzyści podatkowych, prowadzą do niskiego poziomu opodatkowania sztucznie zawyżonych dochodów w państwie wydającym tego rodzaju interpretację i mogą sprawiać, że w pozostałych krajach, których dotyczy dana sytuacja, opodatkowaniu podlegają jedynie sztucznie zaniżone dochody. W związku z tą sytuacją pilnie wymagane jest zwiększenie przejrzystości. W tym celu należy rozbudować narzędzia i mechanizmy ustanowione dyrektywą Rady 2011/16/UE13. (1)   W ostatnim czasie znacząco przybyło wyzwań związanych z – dokonującymi się w wymiarze transgranicznym – unikaniem opodatkowania, agresywnym planowaniem podatkowym i szkodliwą konkurencją podatkową; wyzwania te stały się również znaczącym źródłem zaniepokojenia zarówno w obrębie Unii, jak i na szczeblu ogólnoświatowym. Erozja podstawy opodatkowania prowadzi do znacznego ograniczenia krajowych dochodów podatkowych, co utrudnia państwom członkowskim prowadzenie takiej polityki podatkowej, która sprzyjałaby wzrostowi gospodarczemu, powoduje zakłócenia konkurencji ze szkodą dla przedsiębiorstw – zwłaszcza MŚP – które odprowadzają należną kwotę opodatkowania, i przenosi ciężar opodatkowania na mniej mobilne czynniki takie jak praca i konsumpcja. Jednak w określonych przypadkach interpretacje indywidualne prawa podatkowego, które są wydawane na potrzeby struktur konstruowanych pod kątem korzyści podatkowych, doprowadziły do niskiego poziomu opodatkowania sztucznie zawyżonych dochodów w państwie wydającym tego rodzaju interpretację i sprawiły, że w pozostałych krajach, których dotyczy dana sytuacja, opodatkowaniu podlegają jedynie sztucznie zaniżone dochody, co zmniejsza podstawę opodatkowania w tych państwach członkowskich. W związku z tą sytuacją pilnie wymagane jest zwiększenie ukierunkowanej przejrzystości i wymiany informacji, co najmniej zgodnie ze standardami OECD. W tym celu należy rozbudować narzędzia i mechanizmy ustanowione dyrektywą Rady 2011/16/UE13. __________________ __________________ 13 Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG (Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1). 13 Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG (Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1). Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 a (nowy) (1a)  W następstwie skandalu LuxLeaks za pośrednictwem niniejszego sprawozdania Parlament Europejski wyraża zdecydowaną wolę nietolerowania oszustw podatkowych czy unikania opodatkowania oraz opowiada się za sprawiedliwym podziałem obciążenia podatkowego między obywateli i przedsiębiorstwa. Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 (2)   W swoich konkluzjach z dnia 18 grudnia 2014 r. Rada Europejska podkreśliła pilną potrzebę kontynuowania prac nad zwalczaniem unikania opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego, zarówno na szczeblu ogólnoświatowym, jak i na szczeblu UE. Podkreślając znaczenie przejrzystości, Rada Europejska z zadowoleniem przyjęła zamiar przedstawienia przez Komisję wniosku w sprawie automatycznej wymiany informacji w zakresie interpretacji indywidualnych prawa podatkowego w UE. (2)   W swoich konkluzjach z dnia 18 grudnia 2014 r. Rada Europejska podkreśliła pilną potrzebę kontynuowania prac nad zwalczaniem unikania opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego, zarówno na szczeblu ogólnoświatowym, jak i europejskim. Podkreślając znaczenie przejrzystości i stosownej wymiany informacji, Rada Europejska z zadowoleniem przyjęła zamiar przedstawienia przez Komisję wniosku w sprawie automatycznej wymiany informacji w zakresie interpretacji indywidualnych prawa podatkowego w UE. Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 (4)   Skuteczną spontaniczną wymianę informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych utrudnia jednak szereg istotnych praktycznych trudności, jak np. swoboda uznania, jaką państwo członkowskie wydające interpretację dysponuje w kwestii decyzji, które z pozostałych państw członkowskich powinny zostać poinformowane. (4)   Skuteczną spontaniczną wymianę informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych utrudnia jednak szereg istotnych praktycznych trudności, jak np. swoboda uznania, jaką państwo członkowskie wydające interpretację dysponuje w kwestii decyzji, które z pozostałych państw członkowskich powinny zostać poinformowane, a także niedoskonały system monitorowania, który utrudnia Komisji identyfikację naruszeń wymogu wymiany informacji. Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 a (nowy) (4a)  Skuteczna wymiana i przetwarzanie informacji podatkowych oraz związana z tym presja ze strony partnerów miałyby wyraźny skutek powstrzymujący od stosowania szkodliwych praktyk podatkowych oraz umożliwiłyby państwom członkowskim i Komisji uzyskiwanie wszystkich istotnych informacji niezbędnych do przeciwdziałania takim praktykom. Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 (5)   Przepis dopuszczający możliwość odmówienia udzielenia informacji w przypadku, gdy prowadziłoby to do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej lub procesu produkcyjnego, lub w przypadku gdy ujawnienie informacji byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym, nie powinien mieć zastosowania do przepisów w sprawie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych, tak aby nie ograniczać skuteczności takiej wymiany informacji. Ograniczony charakter informacji, które podlegają obowiązkowi wymiany z wszystkimi państwami członkowskimi, powinien zapewniać wystarczającą ochronę wspomnianych interesów handlowych. (5)   Przepis dopuszczający możliwość odmówienia udzielenia informacji w przypadku, gdy prowadziłoby to do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej lub procesu produkcyjnego, lub w przypadku gdy ujawnienie informacji byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym, nie może mieć zastosowania do przepisów w sprawie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz uprzednich porozumień cenowych, tak aby nie ograniczać skuteczności takiej wymiany informacji. Ograniczony charakter informacji, które podlegają obowiązkowi wymiany z wszystkimi państwami członkowskimi, zapewnia wystarczającą ochronę wspomnianych interesów handlowych. Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 a (nowy) (5a)  Interpretacje indywidualne prawa podatkowego oraz uprzednie porozumienia cenowe mogą mieć wymiar transgraniczny, mimo że dotyczą transakcji czysto krajowych. Jest tak szczególnie w przypadku transakcji kaskadowych, kiedy to interpretacja indywidualna prawa podatkowego lub uprzednie porozumienie cenowe odnoszą się do pierwszych transakcji krajowych, nie uwzględniając kolejnych transakcji (transgranicznych). Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 b (nowy) (5b)  Aby uniknąć arbitralnych rozróżnień między ustaleniami podatkowymi, których dokonuje się w kontekście różnych krajowych praktyk administracyjnych, definicje interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz uprzednich porozumień cenowych powinny obejmować ustalenia podatkowe bez względu na to, czy zostały one oficjalnie wydane, oraz niezależnie od tego, czy mają one charakter wiążący. Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 c (nowy) (5c)  Interpretacje indywidualne prawa podatkowego ułatwiają spójne i przejrzyste stosowanie prawa. Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 d (nowy) (5d)  Przejrzyste przepisy podatkowe gwarantują podatnikom i przedsiębiorstwom pewność prawa oraz sprzyjają inwestycjom. Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 (6)   Aby osiągnąć korzyści płynące z obowiązkowej automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych, informacje te powinny być przekazywane szybko po wydaniu stosownych decyzji, w związku z czym należy ustanowić regularne odstępy czasu na przekazywanie tych informacji. (6)   Aby osiągnąć korzyści płynące z obowiązkowej automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego i uprzednich porozumień cenowych, informacje o nich powinny być przekazywane bezzwłocznie po ich wydaniu. Gdyby wymóg ten nie był przestrzegany, możliwe będzie rozważenie formy skutecznych i realnych kar. Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 (7)   Obowiązkowa automatyczna wymiana informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych powinna w każdym przypadku obejmować przekazanie określonego zbioru podstawowych informacji do wszystkich państw członkowskich. Komisja powinna przyjąć wszelkie środki niezbędne do standaryzacji przekazywania tych informacji zgodnie z procedurą określoną w dyrektywie 2011/16/UE na potrzeby przyjęcia standardowego formularza, z którego należy korzystać przy wymianie informacji. Procedurę tę należy również stosować w celu przyjęcia wszelkich niezbędnych środków oraz ustaleń praktycznych na potrzeby wdrożenia wymiany informacji. (7)   Obowiązkowa automatyczna wymiana informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz uprzednich porozumień cenowych powinna w każdym przypadku obejmować przekazanie określonego zbioru podstawowych informacji do wszystkich państw członkowskich. Komisja powinna przyjąć wszelkie środki niezbędne do standaryzacji przekazywania tych informacji zgodnie z procedurą określoną w dyrektywie 2011/16/UE na potrzeby przyjęcia standardowego formularza, z którego należy korzystać przy wymianie informacji. Procedurę tę należy również stosować w celu przyjęcia wszelkich niezbędnych środków oraz ustaleń praktycznych na potrzeby wdrożenia wymiany informacji. Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 (8)   Podstawowe informacje wymieniane przez państwa członkowskie powinny być również przekazywane Komisji. Umożliwiłoby to Komisji monitorowanie i ocenę w dowolnym momencie skuteczności automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych. Przekazywanie tych informacji nie zwalnia państwa członkowskiego z obowiązku zgłoszenia Komisji każdego przypadku pomocy państwa. (8)   Podstawowe informacje wymieniane przez państwa członkowskie powinny być również przekazywane Komisji, ponieważ Komisja powinna być w stanie niezależnie ocenić, czy takie informacje są istotne dla wykrywania przypadków niezgodnej z prawem pomocy państwa. Te podstawowe informacje powinny umożliwiać Komisji skuteczne monitorowanie i ocenę w dowolnym momencie skuteczności automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego i uprzednich porozumień cenowych, a także zadbanie o to, by interpretacje indywidualne nie miały negatywnego wpływu na rynek wewnętrzny. Przekazywanie tych informacji nie zwalnia państwa członkowskiego z obowiązku zgłoszenia Komisji każdego przypadku pomocy państwa. Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 a (nowy) (8a)  Do dnia 1 października 2018 r. państwa członkowskie powinny przedstawić Komisji analizę ex post skuteczności niniejszej dyrektywy. Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9 (9)   Informacje zwrotne przekazywane przez państwo członkowskie, które otrzymało dane informacje, do państwa członkowskiego, które je przekazało, stanowią niezbędny element funkcjonowania skutecznego systemu automatycznej wymiany informacji. W związku z tym właściwe jest zapewnienie środków umożliwiających przekazywanie informacji zwrotnych w przypadkach, gdy informacje zostały wykorzystane, a przekazanie informacji zwrotnych nie jest możliwe na podstawie innych przepisów dyrektywy 2011/16/UE. (9)   Informacje zwrotne przekazywane przez państwo członkowskie, które otrzymało dane informacje, do państwa członkowskiego, które je przekazało, stanowią niezbędny element funkcjonowania skutecznego systemu automatycznej wymiany informacji, ponieważ sprzyjają współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi. W związku z tym właściwe jest zapewnienie środków umożliwiających przekazywanie informacji zwrotnych w przypadkach, gdy informacje zostały wykorzystane, a przekazanie informacji zwrotnych nie jest możliwe na podstawie innych przepisów dyrektywy 2011/16/UE. W ten sposób obchodzenie informacji w celu popełnienia oszustwa stałoby się trudniejsze. Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 (10)   Państwo członkowskie powinno mieć możliwość skorzystania z przepisów art. 5 dyrektywy 2011/16/UE w odniesieniu do wymiany informacji na wniosek w celu uzyskania dodatkowych informacji, w tym pełnego tekstu interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym lub uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych, od państwa członkowskiego wydającego takie interpretacje lub uzgodnienia. (10)   Państwo członkowskie powinno mieć możliwość skorzystania z przepisów art. 5 dyrektywy 2011/16/UE w odniesieniu do wymiany informacji na wniosek w celu uzyskania dodatkowych informacji, w tym pełnego tekstu interpretacji indywidualnych prawa podatkowego lub uprzednich porozumień cenowych, od państwa członkowskiego wydającego takie interpretacje lub porozumienia i ewentualne teksty wprowadzające kolejne zmiany. Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 a (nowy) (10a)  Sformułowanie „informacje najprawdopodobniej istotne” zawarte w art. 1 ust.1 dyrektywy 2011/16/UE powinno zostać doprecyzowane, aby uniknąć interpretacji mających na celu jego obejście. Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11 (11)   Państwa członkowskie powinny zastosować wszelkie środki niezbędne do usunięcia każdej przeszkody, która może utrudniać skuteczną i możliwie jak najszerszą obowiązkową wymianę informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym i uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych. (11)   Państwa członkowskie powinny zastosować wszelkie środki niezbędne do usunięcia każdej przeszkody, która może utrudniać skuteczną i możliwie jak najszerszą obowiązkową wymianę informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz uprzednich porozumień cenowych. Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12 a (nowy) (12a)  Aby zwiększyć poziom przejrzystości dla obywateli, Komisja powinna publikować zestawienie najważniejszych indywidualnych interpretacji prawa podatkowego przyjętych w poprzednim roku na podstawie informacji zawartych w bezpiecznej centralnej bazie danych. To zestawienie powinno zawierać co najmniej opis kwestii, których dotyczy dana interpretacja indywidualna prawa podatkowego, opis kryteriów zastosowanych w celu ustalenia cen transferowych w przypadku uprzedniego porozumienia cenowego oraz określać państwa członkowskie, których najprawdopodobniej dotyczy dana interpretacja lub porozumienie. Komisja powinna przy tym przestrzegać przepisów o poufności informacji zawartych w niniejszej dyrektywie. Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12 b (nowy) (12b)  Byłoby pożądane, by państwa członkowskie zwracały się do swoich właściwych organów o przydzielenie odpowiednich zasobów ludzkich spośród ich personelu do zbierania i analizy takich informacji. Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12 c (nowy) (12c)  Do dnia 26 czerwca 2017 r. należy uruchomić ogólnounijny rejestr właścicieli rzeczywistych, który pomoże w śledzeniu możliwych przypadków unikania opodatkowania i przenoszenia zysków. Istotne znaczenie miałoby stworzenie centralnego rejestru na potrzeby automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego lub uprzednich porozumień cenowych między państwami członkowskimi, który byłby dostępny dla organów podatkowych i właściwych organów państw członkowskich oraz Komisji. Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 (15)   Obowiązujące przepisy dotyczące poufności powinny zostać zmienione, tak by uwzględnić rozszerzenie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji na interpretacje indywidualne prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym i uzgodnienia indywidualne dotyczące cen transferowych. (15)   Obowiązujące przepisy dotyczące poufności powinny zostać zmienione, tak by uwzględnić rozszerzenie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji na interpretacje indywidualne prawa podatkowego i uprzednie porozumienia cenowe. Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 a (nowy) (15a)  Ważne jest, by w stosunku do podatków bezpośrednich utrzymana została podstawowa zasada suwerenności państw członkowskich w kwestiach podatkowych i by obecny projekt nie naruszał zasady pomocniczości. Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 (16)   Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności w niniejszej dyrektywie dąży się do zapewnienia pełnego poszanowania prawa do ochrony danych osobowych oraz wolności prowadzenia działalności gospodarczej. (16)   Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności w niniejszej dyrektywie dąży się do zapewnienia pełnego poszanowania prawa do ochrony danych osobowych oraz wolności prowadzenia działalności gospodarczej. Dane osobowe należy przetwarzać w określonych, wyraźnych i uzasadnionych celach i tylko jeżeli są one odpowiednie, istotne i nienadmierne w stosunku do celów, w których są przetwarzane. Wszelkie ograniczenia tych praw powinny być wprowadzane tylko wówczas, gdy spełnione będą warunki określone w Karcie praw podstawowych. Z zastrzeżeniem zasady proporcjonalności ograniczenia mogą być wprowadzane pod warunkiem, że będą zgodne z niezbędnymi i prawdziwymi celami interesu ogólnego uznawanymi przez prawo lub będą zaspokajać potrzebę ochrony praw i wolności innych osób. Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 (17)   Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie skuteczna współpraca administracyjna pomiędzy państwami członkowskimi na warunkach zgodnych z prawidłowym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą jednolitość i skuteczność możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. (17)   Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie skuteczna współpraca administracyjna pomiędzy państwami członkowskimi na warunkach zgodnych z prawidłowym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą jednolitość i skuteczność możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie europejskim, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 – litera a Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 3 – punkt 9 – litera a a)   do celów art. 8 ust. 1 i art. 8a – systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji innemu państwu członkowskiemu, bez uprzedniego wniosku, w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu. Do celów art. 8 ust. 1 odniesienie do dostępnych informacji dotyczy informacji zawartych w dokumentacji podatkowej państwa członkowskiego przekazującego informacje, które wyszukiwane są zgodnie z procedurami gromadzenia i przetwarzania informacji w tym państwie członkowskim; a)   do celów art. 8 ust. 1 i art. 8a – systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji innemu państwu członkowskiemu, bez uprzedniego wniosku, odbywające się zgodnie z przepisami art. 8 ust. 1 w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu. Do celów art. 8 ust. 1 odniesienie do dostępnych informacji dotyczy informacji zawartych w dokumentacji podatkowej państwa członkowskiego przekazującego informacje, które wyszukiwane są zgodnie z procedurami gromadzenia i przetwarzania informacji w tym państwie członkowskim; Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 3 – punkt 14 – wprowadzenie 14.   «interpretacja indywidualna prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym» oznacza każdy dokument lub komunikat, lub każdy inny instrument lub każde inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawany w kontekście kontroli podatkowej, który: 14.   «interpretacja indywidualna prawa podatkowego» oznacza każdy dokument lub komunikat, lub każdy inny instrument lub każde inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawany w kontekście kontroli podatkowej, bez względu na to, czy ma charakter oficjalny, nieoficjalny, wiążący prawnie czy niewiążący, który: Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 3 – punkt 14 – litera a a)   jest wydawany dowolnej osobie przez rząd lub organ podatkowy państwa członkowskiego lub jego dowolnej jednostki podziału terytorialnego lub administracyjnego bądź w imieniu tego rządu lub organu podatkowego; a)   jest wydawany lub publikowany przez rząd lub organ podatkowy państwa członkowskiego lub jego dowolnej jednostki podziału terytorialnego lub administracyjnego bądź w imieniu tego rządu lub organu podatkowego, na który może się powołać jedna lub więcej osób; Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 3 – punkt 14 – litera c c)   dotyczy transakcji transgranicznej lub kwestii, czy działalność prowadzona przez osobę prawną w innym państwie członkowskim prowadzi do ustanowienia stałego zakładu, oraz; c)   dotyczy transakcji lub kwestii, czy działalność prowadzona przez osobę prawną w innym państwie członkowskim prowadzi do ustanowienia stałego zakładu, oraz; Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 3 – punkt 14 – akapit drugi Transakcja transgraniczna może obejmować między innymi dokonywanie inwestycji, dostawę towarów, świadczenie usług, udostępnienie finansowania bądź wykorzystanie rzeczowych aktywów trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych i nie musi bezpośrednio dotyczyć osoby otrzymującej interpretację indywidualną prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym; Transakcja może obejmować między innymi dokonywanie inwestycji, dostawę towarów, świadczenie usług, udostępnienie finansowania bądź wykorzystanie rzeczowych aktywów trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych i nie musi bezpośrednio dotyczyć osoby otrzymującej interpretację indywidualną prawa podatkowego; Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 3 – punkt 15 – akapit pierwszy 15.  «uzgodnienie indywidualne dotyczące cen transferowych» oznacza każdy dokument lub komunikat, lub każdy inny instrument lub każde inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawany w kontekście kontroli podatkowej, który jest wydawany dowolnej osobie przez rząd lub organ podatkowy co najmniej jednego państwa członkowskiego lub jego dowolnej jednostki podziału terytorialnego lub administracyjnego bądź w imieniu tego rządu lub organu podatkowego i w którym przed dokonaniem transakcji transgranicznych przez przedsiębiorstwa powiązane określono odpowiedni zbiór kryteriów ustalenia cen transferowych na potrzeby tych transakcji lub w którym określono przypisanie zysków do stałego zakładu. 15.  «uprzednie porozumienie cenowe» oznacza każdy dokument lub komunikat, lub każdy inny instrument lub każde inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawany w kontekście kontroli podatkowej, który jest wydawany lub publikowany przez rząd lub organ podatkowy co najmniej jednego państwa członkowskiego lub jego dowolnej jednostki podziału terytorialnego lub administracyjnego bądź w imieniu tego rządu lub organu podatkowego, na który może się powołać jedna lub więcej osób, i w którym to dokumencie przed dokonaniem transakcji przez przedsiębiorstwa powiązane określono odpowiedni zbiór kryteriów ustalenia cen transferowych na potrzeby tych transakcji lub w którym określono przypisanie zysków do stałego zakładu. Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 3 – punkt 16 16.  do celów pkt 14 «transakcja transgraniczna» oznacza transakcję lub serię transakcji, w przypadku której: skreślony a)  nie wszystkie strony transakcji lub serii transakcji są rezydentami do celów podatkowych państwa członkowskiego wydającego interpretację indywidualną prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym; lub b)  dowolna ze stron transakcji lub serii transakcji jest jednocześnie rezydentem do celów podatkowych więcej niż jednej jurysdykcji; lub c)  jedna ze stron transakcji lub serii transakcji prowadzi działalność gospodarczą w innym państwie członkowskim za pośrednictwem stałego zakładu, a transakcja lub seria transakcji stanowi część lub całość działalności gospodarczej stałego zakładu. Transakcja transgraniczna lub seria transakcji transgranicznych obejmuje również uzgodnienia dokonane przez pojedynczą osobę prawną w odniesieniu do działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim, którą osoba ta prowadzi za pośrednictwem stałego zakładu. Do celów pkt 15 «transakcja transgraniczna» oznacza transakcję lub serię transakcji, w którą zaangażowane są przedsiębiorstwa powiązane, z których nie wszystkie są rezydentami do celów podatkowych na terytorium jednego państwa członkowskiego. Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 1 1.   Właściwy organ państwa członkowskiego, który po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy wydaje lub zmienia interpretację indywidualną prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym lub uzgodnienie indywidualne dotyczące cen transferowych, przekazuje w drodze automatycznej wymiany informacje na ten temat właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich, jak również Komisji Europejskiej. 1.   Właściwy organ państwa członkowskiego, który po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy wydaje lub zmienia interpretację indywidualną prawa podatkowego lub uprzednie porozumienie cenowe, przekazuje w drodze automatycznej wymiany informacje na ten temat właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich, jak również Komisji Europejskiej. Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 2 2.   Właściwy organ państwa członkowskiego przekazuje również właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich oraz Komisji Europejskiej informacje dotyczące interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych, które zostały wydane w okresie rozpoczynającym się dziesięć lat przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy i które są w dalszym ciągu ważne w dniu jej wejścia w życie. 2.   Właściwy organ państwa członkowskiego przekazuje również właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich oraz Komisji Europejskiej informacje dotyczące interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz uprzednich porozumień cenowych, które zostały wydane przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy i które są w dalszym ciągu ważne w dniu jej wejścia w życie. Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 3 3.   Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania w przypadku, gdy interpretacja indywidualna prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym dotyczy wyłącznie spraw podatkowych jednej osoby fizycznej lub większej liczby osób fizycznych. 3.   Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania w przypadku, gdy interpretacja indywidualna prawa podatkowego dotyczy wyłącznie spraw podatkowych jednej osoby fizycznej lub większej liczby osób fizycznych. Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Ust. 1 ma zastosowanie również wtedy, gdy wniosek o interpretację indywidualną prawa podatkowego dotyczy struktury prawnej bez osobowości prawnej. W takim wypadku właściwy organ państwa członkowskiego przygotowujący interpretację indywidualną przekazuje informacje właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich i organizuje przekazanie aktu założycielskiego państwom członkowskim zamieszkania każdego z założycieli i każdego z beneficjentów struktury. Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 4 – litera a a)   w przypadku informacji wymienianych na podstawie ust. 1: w terminie jednego miesiąca od zakończenia kwartału, w którym interpretacje indywidualne prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym lub uzgodnienia indywidualne dotyczące cen transferowych zostały wydane lub zmienione; a)   w przypadku informacji wymienianych na podstawie ust. 1: bezzwłocznie po wydaniu lub zmianie interpretacji indywidualnych prawa podatkowego lub uprzedniego porozumienia cenowego, a najpóźniej w ciągu jednego miesiąca; Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 4 – litera b b)   w przypadku informacji wymienianych na podstawie ust. 2: przed dniem 31 grudnia 2016 r. b)   w przypadku informacji wymienianych na podstawie ust. 2: w ciągu trzech miesięcy od daty wejścia w życie; Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera b b)   treść interpretacji indywidualnej prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym lub uzgodnienia indywidualnego dotyczącego cen transferowych, w tym opis stosownej działalności gospodarczej lub transakcji lub serii transakcji; b)   treść interpretacji indywidualnej prawa podatkowego lub uprzedniego porozumienia cenowego, w tym opis stosownej działalności gospodarczej lub transakcji lub serii transakcji; Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera b a (nowa) ba)  kryteria zastosowane w celu ustalenia interpretacji indywidualnej prawa podatkowego lub uprzedniego porozumienia cenowego oraz w stosownych przypadkach ich ograniczenia czasowe, a także okoliczności, w jakich mogą one zostać odwołane; Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera d d)   określenie innych państw członkowskich, których może bezpośrednio lub pośrednio dotyczyć interpretacja indywidualna prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym lub uzgodnienie indywidualne dotyczące cen transferowych; d)   określenie innych państw członkowskich, których może bezpośrednio lub pośrednio dotyczyć interpretacja indywidualna prawa podatkowego lub uprzednie porozumienie cenowe; Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera e e)   określenie wszelkich osób, innych niż osoby fizyczne, w pozostałych państwach członkowskich, na które interpretacja indywidualna prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym lub uzgodnienie indywidualne dotyczące cen transferowych może mieć bezpośrednio lub pośrednio wpływ (ze wskazaniem państwa członkowskiego, z którym powiązana jest każda taka osoba). e)   określenie wszelkich osób, innych niż osoby fizyczne, w pozostałych państwach członkowskich, na które interpretacja indywidualna prawa podatkowego lub uprzednie porozumienie cenowe może mieć bezpośrednio lub pośrednio wpływ (ze wskazaniem państwa członkowskiego, z którym powiązana jest każda taka osoba). Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera e a (nowa) ea)  unijny numer identyfikacji podatkowej (TIN), gdy tylko będzie dostępny, zgodnie z planem działania Komisji w sprawie walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania z 2012 r.; Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera e b (nowa) eb)  opis wszystkich zastosowanych kryteriów i stosownego systemu, kiedy mechanizm prawny lub faktyczny umożliwia zmniejszenie podstawy opodatkowania podatnika za pośrednictwem systemu odstępstw od standardowych przepisów państwa członkowskiego wydającego opinię, np. zezwolenie na szybsze niż zazwyczaj tempo amortyzacji lub odliczenie kosztów, które nie zostały bezpośrednio poniesione lub nie zostały rzeczywiście poniesione przez podatnika; Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera e c (nowa) ec)  opis wszystkich zastosowanych kryteriów i stosownego systemu, gdy podatnikowi przyznana zostanie stawka opodatkowania niższa od standardowej stawki w państwie członkowskim wydającym opinię; Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 5 – litera e d (nowa) ed)  opis wszystkich zastosowanych kryteriów i mechanizmu zastosowanego w przypadku, gdy jedna ze stron tego mechanizmu ma siedzibę w państwie trzecim, w którym podatek nie istnieje lub jest on bardziej korzystny. Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 6 6.   W celu ułatwienia wymiany informacji Komisja przyjmuje wszelkie środki i ustalenia praktyczne niezbędne do wprowadzenia w życie przepisów niniejszego artykułu, w tym środki służące standaryzacji przekazywania informacji określonych w ust. 5 niniejszego artykułu, w ramach procedury ustanowienia standardowego formularza przewidzianej w art. 20 ust. 5. 6.   W celu ułatwienia wymiany informacji Komisja przyjmuje wszelkie środki i ustalenia praktyczne niezbędne do wprowadzenia w życie przepisów niniejszego artykułu, w tym środki służące standaryzacji przekazywania informacji określonych w ust. 5 niniejszego artykułu, w ramach procedury ustanowienia standardowego formularza przewidzianej w art. 20 ust. 5. Komisja powinna udzielać wsparcia państwom członkowskim, w których zdecentralizowane organy administracyjne lub terytorialne posiadają kompetencje podatkowe, w celu zapewnienia, aby wywiązywały się one z obowiązku zapewniania tym organom szkoleń i wsparcia. Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 7 7.   Właściwy organ, któremu przekazano informacje zgodnie z ust. 1, natychmiast, a w każdym przypadku nie później niż w terminie siedmiu dni roboczych, potwierdza właściwemu organowi, który przekazał informacje, ich otrzymanie, o ile to możliwe drogą elektroniczną. 7.   Właściwy organ, któremu przekazano informacje zgodnie z ust. 1, natychmiast, a w każdym przypadku nie później niż w terminie siedmiu dni roboczych, potwierdza właściwemu organowi, który przekazał informacje, ich otrzymanie, o ile to możliwe drogą elektroniczną, przyczyniając się tym samym do sprawnego funkcjonowania systemu automatycznej wymiany informacji. Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 8 8.   Państwa członkowskie mogą, zgodnie z art. 5, zwrócić się o dodatkowe informacje, w tym o pełny tekst interpretacji indywidualnej prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym lub uzgodnienia indywidualnego dotyczącego cen transferowych, do państwa członkowskiego, które wydało daną interpretację lub dane uzgodnienie. 8.   Państwa członkowskie – lub ich organy terytorialne bądź administracyjne, w tym w stosownych przypadkach władze lokalne – mogą, zgodnie z art. 5, zwrócić się o dodatkowe informacje, w tym o pełny tekst interpretacji indywidualnej prawa podatkowego lub uprzedniego porozumienia cenowego, do państwa członkowskiego, które wydało daną interpretację lub dane porozumienie. Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 9 a (nowy) 9a.  Państwa członkowskie odpowiednio wcześnie powiadamiają Komisję i państwa członkowskie o wszelkich istotnych zmianach w swoich praktykach w zakresie interpretacji indywidualnych prawa podatkowego (formalności związane z ubieganiem się o interpretacje, proces podejmowania decyzji itp.). Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 a – ustęp 9 b (nowy) 9b.  Organy podatkowe państw członkowskich powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszelkich istotnych zmianach w swoich krajowych przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych (wprowadzenie nowych ulg, zwolnień, odstępstw, zachęt lub podobnych środków itp.), które mogą wpływać na ich efektywne stawki opodatkowania lub na dochody podatkowe jakichkolwiek innych państw członkowskich. Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 b – ustęp 1 1.   Przed dniem 1 października 2017 r. państwa członkowskie co roku przekazują Komisji statystyki dotyczące skali automatycznej wymiany informacji na podstawie art. 8 i 8a oraz – w zakresie, w jakim jest to możliwe – informacje dotyczące administracyjnych oraz innych istotnych kosztów i korzyści związanych z dokonaną wymianą informacji oraz informacje na temat wszelkich ewentualnych zmian, zarówno dla administracji podatkowych, jak i osób trzecich. 1.   Przed dniem 1 października 2017 r. państwa członkowskie co roku przekazują Komisji statystyki dotyczące skali automatycznej wymiany informacji na podstawie art. 8 i 8a, rodzajów przyznanych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz – w zakresie, w jakim jest to możliwe – informacje dotyczące administracyjnych oraz innych istotnych kosztów i korzyści związanych z dokonaną wymianą informacji oraz informacje na temat wszelkich ewentualnych zmian, zarówno dla administracji podatkowych, jak i osób trzecich; Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 3 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 8 b – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Do dnia 1 października 2017 r., a następnie raz do roku, Komisja opublikuje roczne sprawozdania streszczające najważniejsze przypadki ujęte w bezpiecznej centralnej bazie danych, o której mowa w art. 21 ust. 5. Komisja przestrzega przy tym przepisów o poufności informacji określonych w art. 23a. Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 4 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 14 – ustęp 3 3.   W przypadku gdy państwo członkowskie wykorzystuje jakiekolwiek informacje przekazane przez inne państwo członkowskie zgodnie z art. 8a, przesyła ono informacje zwrotne na ten temat właściwemu organowi, który przekazał te informacje, najszybciej jak to możliwe i nie później niż w ciągu trzech miesięcy od chwili, w której znany jest sposób wykorzystania informacji, których dotyczy wniosek, chyba że informacje zwrotne zostały już przekazane zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. Komisja określa praktyczne ustalenia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2. 3.   W przypadku gdy państwo członkowskie wykorzystuje jakiekolwiek informacje przekazane przez inne państwo członkowskie zgodnie z art. 8a, przesyła ono informacje zwrotne na ten temat Komisji i właściwemu organowi, który przekazał te informacje, najszybciej jak to możliwe i nie później niż w ciągu trzech miesięcy od chwili, w której znany jest sposób wykorzystania informacji, których dotyczy wniosek, chyba że informacje zwrotne zostały już przekazane zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. Komisja określa praktyczne ustalenia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2. Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 20 – ustęp 5 5.   Automatyczna wymiana informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uzgodnień indywidualnych dotyczących cen transferowych, dokonywana na podstawie art. 8a, jest prowadzona przy użyciu standardowego formularza po jego przyjęciu przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2. 5.   Automatyczna wymiana informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz uprzednich porozumień cenowych, dokonywana na podstawie art. 8a, jest prowadzona przy użyciu standardowego formularza po jego przyjęciu przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2. Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 21 – ustęp 5 5.   Komisja opracowuje bezpieczną centralną bazę danych, w której informacje, które należy przekazywać na podstawie art. 8a niniejszej dyrektywy, mogą być zapisywane w celu spełnienia wymogu automatycznej wymiany informacji przewidzianego w art. 8a ust. 1 i 2. Komisja posiada dostęp do informacji zapisanych w tej bazie danych. Niezbędne ustalenia praktyczne Komisja przyjmuje zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2. 5.   Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2016 r. Komisja opracuje bezpieczną centralną bazę danych, w której będą musiały być zapisywane informacje, które należy przekazywać na podstawie art. 8a niniejszej dyrektywy, w celu spełnienia wymogu automatycznej wymiany informacji przewidzianego w art. 8a ust. 1 i 2. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie informacje przekazane na podstawie art. 8a w okresie przejściowym, gdy nie będzie jeszcze dostępna bezpieczna centralna baza danych, zostały umieszczone w bezpiecznej centralnej bazie danych do dnia 1 kwietnia 2017 r. Komisja i państwa członkowskie mają dostęp do informacji zapisanych w tej bazie danych. Niezbędne ustalenia praktyczne Komisja przyjmuje zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2. Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 8 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 23 a – ustęp 1 1.   Komisja zachowuje poufność informacji przekazywanych jej na podstawie niniejszej dyrektywy, stosując się przy tym do przepisów mających zastosowanie do organów unijnych. 1.   Komisja zachowuje poufność informacji przekazywanych jej na podstawie niniejszej dyrektywy, stosując się przy tym do przepisów mających zastosowanie do organów unijnych, zgodnie z art. 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 8 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 23 a – ustęp 2 – akapit pierwszy 2.  Informacje przekazywane Komisji przez państwo członkowskie na podstawie art. 23, a także wszelkie sprawozdania lub dokumenty sporządzone przez Komisję z wykorzystaniem takich informacji mogą być przekazywane pozostałym państwom członkowskim. Takie przekazane informacje są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej i korzystają z takiej ochrony, jaką objęte są podobne informacje na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego, które je otrzymało. 2.  Informacje przekazywane Komisji przez państwo członkowskie UE lub EOG na podstawie art. 23, a także wszelkie sprawozdania lub dokumenty sporządzone przez Komisję z wykorzystaniem takich informacji mogą być przekazywane pozostałym państwom członkowskim UE (a także państwom członkowskim EOG w razie stosowania zasady wzajemności). Takie przekazane informacje są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej i korzystają z takiej ochrony, jaką objęte są podobne informacje na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego UE (a także państwa członkowskiego EOG w razie stosowania zasady wzajemności), które je otrzymało. Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 8 Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 23 a – ustęp 2 – akapit drugi Państwa członkowskie mogą wykorzystywać sporządzone przez Komisję sprawozdania i dokumenty, o których mowa w akapicie pierwszym, jedynie do celów analitycznych, ale nie mogą ich publikować ani udostępniać żadnej innej osobie ani żadnemu innemu podmiotowi bez wyraźnej zgody Komisji. Państwa członkowskie UE lub EOG mogą wykorzystywać sporządzone przez Komisję sprawozdania i dokumenty, o których mowa w akapicie pierwszym, jedynie do celów analitycznych, ale nie mogą ich publikować ani udostępniać żadnej innej osobie ani żadnemu innemu podmiotowi bez wyraźnej zgody Komisji. Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 8 a (nowy) Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 23 b (nowy) 8a)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 23b Kary Komisja analizuje wszystkie kary, jakie miałyby zostać nałożone w wypadku odmowy lub niedopełnienia obowiązku wymiany informacji.”; Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 9 a (nowy) Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 25 a (nowy) 9a)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 25a Wyniki prac OECD Niniejsza dyrektywa jest zgodna z wynikami prac OECD i uwzględnia całościowy zbiór zasad OECD zebranych w standardzie w zakresie automatycznej wymiany informacji finansowych.”; Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit pierwszy – punkt 9 b (nowy) Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 25 b (nowy) 9b)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 25b Dalsze działania państw członkowskich Niniejsza dyrektywa nie uniemożliwia państwom członkowskim podejmowania dalszych działań na rzecz tworzenia krajowych lub opartych na umowach przepisów zapobiegających unikaniu opodatkowania.”; Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit pierwszy – punkt 9 c (nowy) Dyrektywa 2011/16/UE Artykuł 27 9c)  art. 27 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 27 Sprawozdawczość Co trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z jej stosowania.”.

1.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS na rok budżetowy 2013 (2014/2132(DEC))

P8_TA(2015)0370 A8-0283/2015

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS za rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące rocznego sprawozdania finansowego wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS za rok budżetowy 2013 wraz z odpowiedziami wspólnego przedsiębiorstwa(1),

–  uwzględniając poświadczenie wiarygodności(2) rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2013 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 17 lutego 2015 r. w sprawie udzielenia wspólnemu przedsiębiorstwu absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2013 (05306/2015 – C8-0049/2015),

–  uwzględniając swoją decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r.(3) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2013, jak również odpowiedzi dyrektora wykonawczego wspólnego przedsięwzięcia ECSEL (wcześniej wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS),

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(4),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(5), w szczególności jego art. 209,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 74/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS w celu realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie systemów wbudowanych(6),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 561/2014 z dnia 6 maja 2014 r. w sprawie ustanowienia wspólnego przedsięwzięcia ECSEL(7), w szczególności jego art. 1 ust. 2 i art. 12,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(8),

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 110/2014 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie modelowego rozporządzenia finansowego dla organów realizujących partnerstwa publiczno-prywatne, o których mowa w art. 209 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(9),

–  uwzględniając art. 94 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0283/2015),

1.  udziela dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia ECSEL absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS na rok budżetowy 2013;

2.  przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia ECSEL, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu, oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

2.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie zamknięcia ksiąg dochodów i wydatków wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS za rok budżetowy 2013 (2014/2132(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe wspólnego przedsięwzięcia ECSEL (wcześniej wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS) za rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące rocznego sprawozdania finansowego wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS za rok budżetowy 2013 wraz z odpowiedziami wspólnego przedsiębiorstwa(10),

–  uwzględniając poświadczenie wiarygodności(11) rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2013 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 17 lutego 2015 r. w sprawie udzielenia wspólnemu przedsiębiorstwu absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2013 (05306/2015 – C8-0049/2015),

–  uwzględniając swoją decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r.(12) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2013, jak również odpowiedzi dyrektora wykonawczego wspólnego przedsięwzięcia ECSEL (wcześniej wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS),

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(13),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(14), w szczególności jego art. 209,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 74/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS w celu realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie systemów wbudowanych(15),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 561/2014 z dnia 6 maja 2014 r. w sprawie ustanowienia wspólnego przedsięwzięcia ECSEL(16), w szczególności jego art. 1 ust. 2 i art. 12,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(17),

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 110/2014 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie modelowego rozporządzenia finansowego dla organów realizujących partnerstwa publiczno-prywatne, o których mowa w art. 209 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(18),

–  uwzględniając art. 94 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0283/2015),

1.  zatwierdza zamknięcie ksiąg dochodów i wydatków wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS za rok budżetowy 2013;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia ECSEL, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu, oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

3.Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. zawierająca uwagi, które stanowią integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS na rok budżetowy 2013 (2014/2132(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoją decyzję w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS na rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając art. 94 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0283/2015),

A.  mając na uwadze, że wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS („wspólne przedsiębiorstwo”) ustanowiono w grudniu 2007 r. na okres 10 lat, aby zdefiniować i zrealizować program badań na rzecz rozwoju kluczowych technologii w zakresie systemów wbudowanych w różnych obszarach zastosowań w celu wzmocnienia konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju Unii oraz umożliwienia powstawania nowych rynków i zastosowań społecznych,

B.  mając na uwadze, że wspólne przedsiębiorstwo rozpoczęło samodzielną działalność w październiku 2009 r.,

C.  mając na uwadze, że wkłady finansowe państw członkowskich ARTEMIS powinny być łącznie 1,8 raza wyższe niż wkład finansowy Unii, a wkłady rzeczowe organizacji badawczo-rozwojowych uczestniczących w projektach powinny być przez cały okres funkcjonowania wspólnego przedsiębiorstwa równe wkładowi organów publicznych lub od niego wyższe,

D.  mając na uwadze, że wspólne przedsiębiorstwa ARTEMIS i ENIAC połączono w celu utworzenia wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie podzespołów i układów elektronicznych (ECSEL), która rozpoczęła działalność w czerwcu 2014 r. i będzie działać przez 10 lat,

Zarządzanie budżetem i finansami

1.  przypomina, że Trybunał Obrachunkowy (zwany dalej „Trybunałem”) uznał, iż roczne sprawozdanie finansowe wspólnego przedsięwzięcia za 2013 r. rzetelnie przedstawia, we wszystkich istotnych aspektach, jego sytuację finansową w dniu 31 grudnia 2013 r. oraz wyniki jego transakcji i przepływy pieniężne za kończący się tego dnia rok, zgodnie z przepisami jego regulaminu finansowego;

2.  stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że poczyniło ono praktyczne ustalenia dotyczące kontroli ex post i odnoszące się umów administracyjnych zawartych z krajowymi organami finansującymi (KOF); zauważa, że praktyczne rozwiązania obejmują wprowadzenie specjalnego formularza sprawozdawczego, co jest dodatkowo wzmocnione oceną krajowych systemów zapewniania jakości dokonywaną przez wspólne przedsiębiorstwo oraz wizytami Trybunału w KOF;

3.  przypomina, że zgodnie ze strategią kontroli ex post przyjętą przez wspólne przedsiębiorstwo musi ono przynajmniej raz w roku ocenić, czy informacje przesłane przez KOF dają wystarczającą pewność co do legalności i prawidłowości dokonanych transakcji;

4.  na podstawie informacji uzyskanych od wspólnego przedsiębiorstwa stwierdza, że 23 KOF, które przekazały informacje o swoich strategiach kontroli, reprezentują 95 % całkowitych przyznanych dotacji; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w celu uzupełnienia informacji uzyskanych przez wspólne przedsiębiorstwo Trybunał uzyskuje dodatkowe informacje bezpośrednio od KOF, aby wyrazić opinię na temat legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń;

5.  stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że poczyniło ono postępy we wdrażaniu planu działania, którego celem jest wyeliminowanie uchybień stwierdzonych przez Trybunał w opinii z zastrzeżeniem; zauważa, że gwarancje zapewnione przez krajowe systemy zostały pozytywnie ocenione dla krajów reprezentujących 54 % całkowitej kwoty dotacji, natomiast oceny dla kolejnych państw znajdują się na zaawansowanym etapie realizacji, co pozwoli ocenić zakres dotacji wynoszący 84 %; wzywa wspólne przedsiębiorstwo do kontynuowania oceny, aby ocenić 100 % całkowitej kwoty dotacji;

6.  przyjmuje do wiadomości fakt, że zorganizowano warsztaty dotyczące wiarygodności, skupiające przedstawicieli Trybunału, Komisji i Służby Audytu Wewnętrznego Komisji, a także przedstawicieli KOF działających we wspólnym przedsiębiorstwie; zauważa, że w czasie tych warsztatów podkreślono wymogi europejskich programów i umożliwiono wymianę informacji i najlepszych praktyk z KOF;

7.  zauważa, że wspólne przedsiębiorstwo opracowało nową metodologię szacowania poziomu błędu resztowego, podobną do metodologii stosowanej przez służby Komisji odpowiedzialne za finansowanie współdzielone; zauważa, że pierwsza ocena poziomu błędu resztowego na podstawie 157 skontrolowanych transakcji wyniosła 0,73 %, natomiast w najnowszej aktualizacji na podstawie 331 transakcji poziom błędu wyniósł 0,66 %, czyli poniżej progu istotności wynoszącego 2 %;

8.  przypomina, że wskaźnik wykorzystania środków na płatności po kończących rok poprawkach budżetowych wyniósł 69%; stwierdza, na podstawie informacji uzyskanych od wspólnego przedsiębiorstwa, że opóźnienia w wydawaniu świadectw płatności przez KOF są jedną z głównych przyczyn niskiego poziomu wykorzystania, ponieważ płatności są dokonywane niezwłocznie po wpłynięciu świadectw krajowych; uznaje ponadto, że spowolnienie tempa płatności nie wpłynęło na techniczną realizację projektów;

9.  stwierdza, na podstawie informacji uzyskanych od wspólnego przedsiębiorstwa, że zobowiązania podjęte przez państwa członkowskie były 1,8 raza wyższe od zobowiązań Unii; uznaje, że zobowiązania państw członkowskich musiały zostać obniżone poniżej progu 1,8 przy przyznawaniu dotacji w celu przestrzegania ograniczeń wynikających z przepisów dotyczących pomocy państwa; przyjmuje do wiadomości, że powstały w związku z tym wkład Unii na rzecz wspólnego przedsiębiorstwa wyniósł 181 454 844 EUR, podczas gdy wkłady państw członkowskich opiewały na kwotę 341 842 261 EUR, osiągając poziom 1,88;

10.  przyjmuje do wiadomości, że Komisja dokona oceny działalności przedsiębiorstwa ARTEMIS do dnia powstania wspólnej inicjatywy technologicznej ECSEL, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 74/2008 ustanawiającym wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS, a ocena ta zostanie wzięta pod uwagę w kontekście absolutorium z wykonania budżetu na rok 2014 r.;

Systemy kontroli wewnętrznej

11.  stwierdza, na podstawie informacji uzyskanych od wspólnego przedsiębiorstwa, że zgodnie z wymogiem zawartym w art. 6 ust. 2 jego rozporządzenia ustanawiającego jednostka audytu wewnętrznego ustanowiona w ramach wspólnego przedsięwzięcia ENIAC (WP ENIAC) ma obecnie status jednostki audytu wewnętrznego wspólnego przedsięwzięcia wskutek połączenia dwóch wspólnych przedsiębiorstw;

12.  stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że zatwierdzono plan przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej dla wspólnych przedsiębiorstw korzystających ze wspólnej infrastruktury informatycznej;

Zapobieganie konfliktom interesów i zarządzanie nimi oraz przejrzystość

13.  zauważa, że z powodu połączenia ze wspólnym przedsięwzięciem ENIAC kompleksowa polityka WP ENIAC z zakresu zapobiegania konfliktom interesów i zarządzania nimi ma również zastosowanie do wspólnego przedsiębiorstwa; zauważa ponadto, że procedury zarządzania sytuacjami konfliktu interesów, a także mechanizmy postępowania w przypadku naruszenia przepisów są częścią przyjętej polityki;

14.  stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że życiorysy i deklaracje o braku konfliktu interesów dyrektora wykonawczego i kadry kierowniczej, wymagane przez regulamin pracowniczy i przepisy wykonawcze, były gromadzone i umieszczane na stronie internetowej wspólnego przedsiębiorstwa; zauważa, że kompleksowa baza danych, zawierająca wszystkie informacje dotyczące sytuacji konfliktu interesów oraz podjęte środki, została stworzona i jest regularnie poddawana przeglądowi;

Monitorowanie wyników badań i sprawozdawczość w tym zakresie

15.  przypomina, że w decyzji o ustanowieniu siódmego programu ramowego(19) ustanowiono system monitorowania i sprawozdawczości obejmujący ochronę, rozpowszechnianie i przekazywanie wyników badań; stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że 211,5 publikacji i 16,6 patentów w przeliczeniu na 10 000 000 EUR dotacji unijnych wykazuje wysoką wydajność wyników badań przedsiębiorstwa oraz jego zgodność z wszystkimi oczekiwaniami wyrażonymi dotychczas przez koordynatorów siódmego programu ramowego.

(1) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 8. (2) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 9. (3) Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 416. (4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (5) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (6) Dz.U. L 30 z 4.2.2008, s. 52. (7) Dz.U. L 169 z 7.6.2014, s. 152. (8) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (9) Dz.U. L 38 z 7.2.2014, s. 2. (10) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 8. (11) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 9. (12) Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 416. (13) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (14) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (15) Dz.U. L 30 z 4.2.2008, s. 52. (16) Dz.U. L 169 z 7.6.2014, s. 152. (17) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (18) Dz.U. L 38 z 7.2.2014, s. 2. (19) Artykuł 7 decyzji nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącej siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (Dz.U. L 412 z 30.12.2006, s. 6).

1.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii na rok budżetowy 2013 (2014/2125(DEC))

P8_TA(2015)0371 A8-0282/2015

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii za rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego w sprawie rocznego sprawozdania finansowego Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii za rok budżetowy 2013 wraz z odpowiedziami Instytutu(1),

–  uwzględniając poświadczenie wiarygodności(2) rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw, przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2013 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 17 lutego 2015 r. w sprawie udzielenia Europejskiemu Instytutowi Innowacji i Technologii absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2013 (05304/2015 – C8-0054/2015),

–  uwzględniając decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r.(3) odraczającą udzielenie absolutorium na rok budżetowy 2013, jak również odpowiedzi dyrektora Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii,

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(4),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(5), w szczególności jego art. 208,

–  uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 294/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2008 r. ustanawiające Europejski Instytut Innowacji i Technologii(6), w szczególności jego art. 21,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(7),

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1271/2013 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(8), w szczególności jego art. 108,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0282/2015),

1.  udziela dyrektorowi Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii absolutorium z wykonania budżetu Instytutu na rok budżetowy 2013;

2.  przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji, wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, dyrektorowi Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

2.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie zamknięcia ksiąg dochodów i wydatków Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii za rok budżetowy 2013 (2014/2125(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii za rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego w sprawie rocznego sprawozdania finansowego Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii za rok budżetowy 2013 wraz z odpowiedziami Instytutu(9),

–  uwzględniając poświadczenie wiarygodności(10) rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw, przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2013 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 17 lutego 2015 r. w sprawie udzielenia Europejskiemu Instytutowi Innowacji i Technologii absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2013 (05304/2015 – C8-0054/2015),

–  uwzględniając decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r.(11) odraczającą udzielenie absolutorium na rok budżetowy 2013, jak również odpowiedzi dyrektora Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii,

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(12),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(13), w szczególności jego art. 208,

–  uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 294/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2008 r. ustanawiające Europejski Instytut Innowacji i Technologii(14), w szczególności jego art. 21,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(15),

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1271/2013 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(16), w szczególności jego art. 108,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0282/2015),

1.  zatwierdza zamknięcie ksiąg Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii za rok budżetowy 2013;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji dyrektorowi Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

3.Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. zawierająca uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii na rok budżetowy 2013 (2014/2125(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoją decyzję w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii na rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0282/2015),

Uwagi dotyczące legalności i prawidłowości transakcji

1.  przypomina, że Trybunał Obrachunkowy (zwany dalej „Trybunałem”) w swoim sprawozdaniu dotyczącym rocznego sprawozdania finansowego Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii (zwanego dalej „Instytutem”) za rok budżetowy 2013 drugi rok z rzędu nie uzyskał wystarczającej pewności co do legalności i prawidłowości transakcji związanych z dotacjami; zauważa, że zdaniem Trybunału jakość świadectw dotyczących ok. 87 % wydatków na dotacje narażono na szwank, gdyż zostały one wystawione przez niezależne firmy audytorskie działające na zlecenie beneficjentów dotacji; przypomina ponadto, że mając na celu zaradzenie nieprawidłowościom dotyczącym jakości świadectw kontroli, Instytut poprawił instrukcje przeznaczone dla kontrolerów poświadczających, a w czerwcu 2013 r. przekazał te zaktualizowane instrukcje wspólnotom wiedzy i innowacji (WWiI), które są odbiorcami dotacji Instytutu;

2.  stwierdza – na podstawie informacji uzyskanych od Instytutu – że poprawione instrukcje poskutkowały poprawą jakości świadectw kontroli otrzymanych w odniesieniu do transakcji związanych z dotacjami z 2013 r., dla których ostateczne płatności zostały dokonane w roku 2014;

3.  uznaje, że począwszy od umów o udzielenie dotacji zawartych w 2014 r. Instytut stosuje tę samą metodykę dla świadectw kontroli co wszystkie pozostałe programy w ramach programu ramowego „Horyzont 2020”; zauważa, że zastosowanie bardziej szczegółowej i spójnej metodyki certyfikacji przyczyniło się do dalszego zwiększenia poziomu pewności uzyskiwanej w trakcie kontroli ex ante;

4.  przypomina, że Instytut wprowadził uzupełniające kontrole ex post transakcji związanych z dotacjami jako dodatkową pewność co do legalności i prawidłowości transakcji związanych z dotacjami; stwierdza, że Instytut przeprowadził kontrole na miejscu, obejmujące około 40 % dotacji wypłaconych na mocy umów o dotacje z 2013 r.; zauważa, że kontrole te doprowadziły do odzyskania kwoty 263 239 EUR z łącznej kwoty objętej kontrolą wynoszącej 29 163 272 EUR; stwierdza, że wykryty poziom błędu w skontrolowanej próbie wynosi 0,90 %, a poziom błędu resztowego wynosi 0,69 %, tj. poniżej progu istotności wynoszącego 2 %; zauważa, że w uwagach wstępnych dotyczących roku budżetowego 2014 Trybunał nie sformułował żadnych komentarzy ani nie dokonał żadnych ustaleń w odniesieniu do kontroli ex ante ani ex post;

5.  stwierdza – na podstawie informacji uzyskanych od Instytutu – że sytuacja w zakresie jego procedur przetargowych uległa od 2013 r. poprawie, a sam Instytut przyjął aktywne podejście po wykryciu błędów przez Trybunał; zauważa w szczególności fakt, że Instytut anulował dwie umowy ramowe zawarte w latach 2010 i 2012, w przypadku których zastosowanie procedury negocjacyjnej uznano za nieprawidłowe; zauważa ponadto, że Instytut poddał przeglądowi swoje procedury wewnętrzne, schematy organizacyjne i modele w celu zapewnienia pełnej zgodności z odpowiednimi przepisami dotyczącymi zamówień publicznych, ze szczególnym uwzględnieniem właściwego planowania i szacowania zapotrzebowania; zauważa, że w 2015 r. Instytut przyjął do pracy dodatkowego specjalistę ds. zamówień publicznych i że przeprowadził dla swoich pracowników szereg szkoleń dotyczących zamówień;

6.  stwierdza, że wskutek konsultacji przeprowadzonych przez swoją jednostkę audytu wewnętrznego Instytut zrealizował następujące działania:

7.  stwierdza – na podstawie informacji uzyskanych od Instytutu – że nie wykryto błędów w zakresie zamówień publicznych w odniesieniu do roku 2014; zauważa ponadto, że ponieważ poziom błędów resztowych dla wydatków na dotacje wynosi 0,69 %, łączny wskaźnik błędu w przypadku wydatków administracyjnych i operacyjnych wynosi około 0,5 % wszystkich płatności dokonanych w 2014 r.; oczekuje na sprawozdanie Trybunału na temat rocznego sprawozdania finansowego Instytutu za rok budżetowy 2014 w celu potwierdzenia tych ustaleń;

8.  stwierdza, że Instytut uzyskał świadectwa kontroli dotyczące kosztów działań uzupełniających WWiI poniesionych w latach 2010–2014; stwierdza, że Instytut przeprowadził przegląd całego zestawu działań uzupełniających WWiI, aby zapewnić akceptację wyłącznie tych działań, które są wyraźnie związane z finansowanymi przez Instytut działaniami WWiI wnoszącymi wartość dodaną;

9.  przyznaje, że środki finansowe Instytutu przekazane na potrzeby WWiI w latach 2010–2014 nie przekroczyły pułapu 25 % określonego w umowach ramowych o partnerstwie między WWiI a Instytutem;

Zarządzanie budżetem i finansami

10.  zauważa, że Instytut poprawił procedury planowania i monitorowania związane z wykonaniem budżetu; przyjmuje do wiadomości, że procedury te obejmują obecnie bardziej rygorystyczną ocenę wszystkich proponowanych działań o skutkach dla budżetu powyżej 50 000 EUR, jak również wprowadzenie dodatkowych dokumentów z zakresu planowania, które zagwarantują, że zapotrzebowanie na zasoby ludzkie i finansowe będzie dobrze określone i że będą one dostępne w celu zrealizowania wszystkich zaplanowanych działań; zauważa ponadto, że powiązanie planowanych działań z alokacją zasobów zostało wzmocnione poprzez powiązanie rocznego programu prac z rocznym budżetem;

11.  zauważa, że Instytut, wspólnie ze WWiI, w znacznym stopniu zwiększył zdolność absorpcyjną pierwszofalowej grupy WWiI w okresie 2010–2014 r., przy czym średnia roczna stopa wzrostu wynosiła 85 % wykorzystanych dotacji Instytutu; zauważa ponadto, że zarząd Instytutu wybrał i wyznaczył dwa partnerstwa jako drugofalową grupę WWiI, co dodatkowo rozszerzy zdolność absorpcyjną od roku 2015 oraz zwiększy wskaźnik wykonania budżetu Instytutu;

12.  stwierdza, że niski wskaźnik wykonania budżetu w tytule I (wydatki personalne) jest związany głównie z wysoką rotacją personelu i nierozstrzygniętą kwestią przyjęcia regulacji dotyczących indeksacji wynagrodzeń; zauważa, że z analizy rozmów z odchodzącym personelem wynika, iż głównymi przyczynami dużej rotacji personelu są: brak jasnej perspektywy kariery, trudne warunki pracy i mało atrakcyjny pakiet wynagrodzeń związany z niskim współczynnikiem korygującym dla Węgier;

13.  docenia działania podjęte przez Instytut w celu ograniczenia wysokiej rotacji personelu; zwraca w szczególności uwagę na poprawę zarządzania wakatami poprzez ustanowienie systemu oceny i reklasyfikacji, stworzenie lepszych perspektyw rozwoju kariery zawodowej i wzmocnienie średniego szczebla zarządzania; z zadowoleniem przyjmuje zmniejszenie rotacji personelu z 20–25 % w latach 2012–2013 do 12 % w 2014 r.; zauważa, że cztery pozostałe wolne stanowiska zostaną stopniowo obsadzone w ciągu roku 2015;

Audyt wewnętrzny

14.  przyjmuje do wiadomości, że w czerwcu 2014 r. Służba Audytu Wewnętrznego Komisji opublikowała sprawozdanie monitorujące z kontroli, dotyczące stanu wdrażania planu działania wynikającego z dokumentu „Ograniczony przegląd zarządzania dotacjami – przygotowywanie rocznych umów o dotacje”; zauważa, że Służba Audytu Wewnętrznego zatwierdziła wdrożenie dwóch zaleceń z początkowych sześciu, a status jednego zalecenia obniżono z „o zasadniczym znaczeniu” do „bardzo ważnego”;

15.  przyjmuje do wiadomości, że Służba Audytu Wewnętrznego przeprowadziła wizytę rozpoznawczą w Instytucie w grudniu 2014 r. w celu dokonania przeglądu postępów w realizacji niewdrożonych zaleceń; uznaje ponadto, że w wyniku tej wizyty Służba Audytu Wewnętrznego dostrzegła dalsze postępy poczynione w ramach rocznej procedury przyznawania dotacji oraz stwierdziła, że wszystkie szczegółowe działania przedstawione Służbie Audytu Wewnętrznego podczas kontroli, niezależnie od tego, czy były zakończone, trwające lub planowane, w adekwatny sposób uwzględniały ryzyko określone w ograniczonej kontroli przeprowadzonej przez Służbę Audytu Wewnętrznego;

16.  zwraca uwagę, że spośród 25 działań wynikających z planu działania 18 zostało już wdrożonych, a realizacja pozostałych siedmiu działań jest w toku; zauważa ponadto, że trzy spośród tych siedmiu działań mają zostać wprowadzone w życie przed końcem 2015 r., po podpisaniu zmienionej umowy ramowej o partnerstwie pomiędzy Instytutem a WWiI; stwierdza – zgodnie z informacjami przekazanymi przez Instytut – że realizacja pozostałych działań przebiega zgodnie z planem;

17.  zauważa, że jednostka audytu wewnętrznego przeprowadziła w 2014 r. siedem kontroli i zadań konsultacyjnych, oraz przyjmuje do wiadomości działania Instytutu powzięte wskutek zaleceń jednostki audytu wewnętrznego.

(1) Dz.U. C 442 z 10.12.2014, s. 184. (2) Dz.U. C 442 z 10.12.2014, s. 184. (3) Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 409. (4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (5) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (6) Dz.U. L 97 z 9.4.2008, s. 1. (7) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (8) Dz.U. L 328 z 7.12.2013, s. 42. (9) Dz.U. C 442 z 10.12.2014, s. 184. (10) Dz.U. C 442 z 10.12.2014, s. 184. (11) Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 409. (12) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (13) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (14) Dz.U. L 97 z 9.4.2008, s. 1. (15) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (16) Dz.U. L 328 z 7.12.2013, s. 42.

1.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC na rok budżetowy 2013 (2014/2135(DEC))

P8_TA(2015)0372 A8-0285/2015

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC za rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące rocznego sprawozdania finansowego wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC za rok budżetowy 2013 wraz z odpowiedziami wspólnego przedsiębiorstwa(1),

–  uwzględniając poświadczenie(2) wiarygodności rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2013 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 17 lutego 2015 r. w sprawie udzielenia wspólnemu przedsiębiorstwu absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2013 (05306/2015 – C8-0049/2015),

–  uwzględniając swoją decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r.(3) odraczającą decyzję w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2013, a także odpowiedzi dyrektora wykonawczego wspólnego przedsięwzięcia ECSEL (wcześniej wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC),

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(4),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(5), w szczególności jego art. 209,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 72/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. ustanawiające wspólne przedsiębiorstwo ENIAC(6),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 561/2014 z dnia 6 maja 2014 r. w sprawie ustanowienia Wspólnego Przedsięwzięcia ECSEL(7), w szczególności jego art. 1 ust. 2 i art. 12,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(8)

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 110/2014 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie modelowego rozporządzenia finansowego dla organów realizujących partnerstwa publiczno-prywatne, o których mowa w art. 209 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(9),

–  uwzględniając art. 94 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0285/2015),

1.  udziela dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia ECSEL absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC na rok budżetowy 2013;

2.  przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia ECSEL, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu, oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

2.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie zamknięcia ksiąg dochodów i wydatków wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC za rok budżetowy 2013 (2014/2135(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC za rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące rocznego sprawozdania finansowego wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC za rok budżetowy 2013 wraz z odpowiedziami wspólnego przedsiębiorstwa(10),

–  uwzględniając poświadczenie(11) wiarygodności rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2013 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 17 lutego 2015 r. w sprawie udzielenia wspólnemu przedsiębiorstwu absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2013 (05306/2015 – C8-0049/2015),

–  uwzględniając swoją decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r.(12) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2013, jak również odpowiedzi dyrektora wykonawczego wspólnego przedsięwzięcia ECSEL (wcześniej wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC),

–  uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(13),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(14), w szczególności jego art. 209,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 72/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. ustanawiające wspólne przedsiębiorstwo ENIAC(15),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 561/2014 z dnia 6 maja 2014 r. w sprawie ustanowienia Wspólnego Przedsięwzięcia ECSEL(16), w szczególności jego art. 1 ust. 2 i art. 12,

–  uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(17)

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 110/2014 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie modelowego rozporządzenia finansowego dla organów realizujących partnerstwa publiczno-prywatne, o których mowa w art. 209 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(18),

–  uwzględniając art. 94 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0285/2015),

1.  zatwierdza zamknięcie ksiąg wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC za rok budżetowy 2013;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia ECSEL, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu, oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

3.Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. zawierająca uwagi, które stanowią integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC na rok budżetowy 2013 (2014/2135(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoją decyzję w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC na rok budżetowy 2013,

–  uwzględniając art. 94 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0285/2015),

A.  mając na uwadze, że wspólne przedsiębiorstwo ENIAC (zwane dalej „wspólnym przedsiębiorstwem”) zostało utworzone w dniu 20 grudnia 2007 r. na okres 10 lat, aby zdefiniować i zrealizować program badań na rzecz rozwoju kluczowych kompetencji w zakresie nanoelektroniki w różnych obszarach zastosowań;

B.  mając na uwadze, że wspólnemu przedsiębiorstwu przyznano niezależność finansową w lipcu 2010 r.;

C.  mając na uwadze, że członkami wspólnego przedsiębiorstwa są: Unia reprezentowana przez Komisję, Belgia, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Holandia, Polska, Portugalia, Szwecja, Zjednoczone Królestwo oraz stowarzyszenie AENEAS występujące jako przedstawiciel przedsiębiorstw i innych podmiotów badawczo-rozwojowych działających w Europie w dziedzinie nanoelektroniki;

D.  mając na uwadze, że maksymalny wkład Unii na rzecz wspólnego przedsiębiorstwa przez okres 10 lat wynosi 450 000 000 EUR, a kwota ta ma zostać wypłacona z budżetu siódmego programu ramowego badań;

E.  mając na uwadze, że AENEAS wnosi wkład finansowy do kwoty 30 000 000 EUR na pokrycie bieżących kosztów wspólnego przedsiębiorstwa, a państwa członkowskie wnoszą wkłady rzeczowe na pokrycie bieżących kosztów oraz wnoszą wkłady finansowe w kwocie 1,8 razy większej od wkładu Unii;

F.  mając na uwadze, że wspólne przedsiębiorstwa ENIAC i ARTEMIS zostały połączone w celu utworzenia wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie podzespołów i układów elektronicznych (ECSEL), która rozpoczęła działalność w czerwcu 2014 r. i będzie działać przez 10 lat;

Zarządzanie budżetem i finansami

1.  przypomina, że zdaniem Trybunału Obrachunkowego (zwanego dalej „Trybunałem”) roczne sprawozdanie finansowe wspólnego przedsiębiorstwa przedstawia rzetelnie – we wszystkich istotnych aspektach – jego sytuację finansową w dniu 31 grudnia 2013 r. oraz wyniki jego transakcji i przepływy pieniężne za kończący się tego dnia rok, zgodnie z przepisami jego regulaminu finansowego oraz zasadami rachunkowości przyjętymi przez księgowego Komisji;

2.  przypomina, że Trybunał wydał opinię z zastrzeżeniem na temat legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rocznego sprawozdania, ponieważ nie był w stanie stwierdzić, czy strategia kontroli ex post, która w znacznym stopniu polega na przeprowadzanych przez krajowe organy finansujące (KOF) kontrolach zestawień poniesionych wydatków projektowych, daje wystarczającą pewność dotyczącą legalności i prawidłowości leżących u podstaw transakcji;

3.  stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że Trybunał podejmie kroki w celu uzyskania wystarczającej pewności co do kontroli przeprowadzonych przez KOF; stwierdza ponadto, że wspólna inicjatywa technologiczna ECSEL podejmuje dalszą ocenę krajowych systemów zapewniania jakości w wyniku połączenia wspólnych przedsiębiorstw ENIAC i ARTEMIS;

4.  zauważa, że wspólne przedsiębiorstwo ustanowiło praktyczne ustalenia dotyczące kontroli ex post i odnoszące się umów administracyjnych zawartych z KOF; zauważa, że praktyczne rozwiązania obejmują wprowadzenie specjalnego formularza sprawozdawczego, co jest dodatkowo wzmocnione oceną krajowych systemów zapewniania jakości dokonywaną przez wspólne przedsiębiorstwo oraz wizytami Trybunału w KOF;

5.  zauważa, że ograniczony przegląd zestawień poniesionych wydatków podjęty przez wspólne przedsiębiorstwo w 2012 r. był jednym z elementów poprawy wiarygodności, który pozwalał wspólnemu przedsiębiorstwu na monitorowanie transakcji, które zostały poddane kontroli, przed wprowadzeniem specjalnego formularza sprawozdawczego; stwierdza, że próba ta wykazała niewielką liczbę pierwszych kontroli krajowych rozpoczętych w 2012 r. i pozwalających z czasem, wskutek zwiększenia ich zakresu, na dokonanie miarodajnej oceny statystycznej w 2014 r.;

6.  na podstawie informacji uzyskanych od wspólnego przedsiębiorstwa stwierdza, że 23 KOF przekazały informacje o swoich strategiach kontroli, co stanowi 95% całkowitej przyznanej dotacji; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w celu uzupełnienia informacji uzyskanych przez wspólne przedsiębiorstwo Trybunał uzyskuje dodatkowe informacje bezpośrednio od KOF, aby wyrazić opinię na temat legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń;

7.  stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że poczyniło ono postępy we wdrażaniu planu działania, którego celem jest wyeliminowanie uchybień stwierdzonych przez Trybunał w opinii z zastrzeżeniem; zauważa, że gwarancje zapewnione przez krajowe systemy zostały pozytywnie ocenione dla krajów reprezentujących 54% całkowitej kwoty dotacji, natomiast oceny dla kolejnych państw znajdują się na zaawansowanym etapie realizacji, co pozwoli ocenić zakres dotacji wynoszący 84%; wzywa wspólne przedsiębiorstwo do kontynuowania oceny, aby ocenić 100% całkowitej kwoty dotacji;

8.  przyjmuje do wiadomości fakt, że zorganizowano warsztat dotyczący pewności, skupiający przedstawicieli Trybunału, Komisji i Służba Audytu Wewnętrznego Komisji, a także przedstawicieli KOF działających we wspólnym przedsiębiorstwie; zauważa, że w czasie tego warsztatu podkreślono wymogi europejskich programów i umożliwiono wymianę informacji i najlepszych praktyk z KOF;

9.  zauważa, że wspólne przedsiębiorstwo opracowało nową metodologię szacowania poziomu błędu resztowego, podobną do metodologii wykorzystywanej przez służby Komisji odpowiedzialne za wspólnie zarządzane finansowanie; zauważa, że pierwsza ocena poziomu błędu resztowego na podstawie 157 skontrolowanych transakcji wyniosła 0,73 %, natomiast w najnowszej aktualizacji na podstawie 331 transakcji poziom błędu wyniósł 0,66 %, czyli poniżej progu istotności wynoszącego 2%;

10.  na podstawie informacji uzyskanych od wspólnego przedsiębiorstwa stwierdza, że wkłady państw członkowskich były poniżej poziomu 1,8-krotnego wkładu Unii, czego wymaga statut wspólnego przedsiębiorstwa w celu przestrzegania ograniczeń wynikających z przepisów dotyczących pomocy państwa; zauważa w szczególności, że dla branżowych uczestników w dużych pilotażowych projektach liniowych całkowite finansowanie publiczne nie może przekroczyć 25%, podczas gdy statut wspólnego przedsiębiorstwa wymaga przydzielenia tej samej stopy zwrotu kosztów dla każdego z uczestników;

11.  uznaje, że niższe składki ze strony państw członkowskich zostały więcej niż zrównoważone przez zwiększenie wkładu sektora prywatnego, ponoszącego 65% łącznych kosztów, dzięki czemu osiągnięto bardzo wysoki poziom mnożnikowy finansowania unijnego;

12.  przyjmuje do wiadomości, że Komisja dokona oceny działalności przedsiębiorstwa ENIAC do dnia powstania wspólnej inicjatywy technologicznej ECSEL, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 72/2008 ustanawiającym wspólne przedsiębiorstwo ENIAC, a ocena ta zostanie wzięta pod uwagę w kontekście absolutorium za rok 2014 r.;

Zapobieganie konfliktom interesów i zarządzanie nimi oraz przejrzystość

13.  stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że życiorysy i deklaracje o braku konfliktu interesów dyrektora wykonawczego i kadry kierowniczej, wymagane przez regulamin pracowniczy i przepisy wykonawcze, były gromadzone i umieszczane na stronie internetowej wspólnego przedsiębiorstwa; zauważa, że kompleksowa baza danych, zawierająca wszystkie informacje dotyczące sytuacji konfliktu interesów oraz podjęte środki, została stworzona i jest regularnie poddawana przeglądowi;

Monitorowanie wyników badań i sprawozdawczość w tym zakresie

14.  przypomina, że w decyzji o ustanowieniu siódmego programu ramowego(19) ustanowiono system monitorowania i sprawozdawczości obejmujący ochronę, rozpowszechnianie i przekazywanie wyników badań; stwierdza, na podstawie informacji przekazanych przez wspólne przedsiębiorstwo, że 211,5 publikacji i 16,6 patentów w przeliczeniu na 10 000 000 EUR dotacji unijnych wykazuje wysoką wydajność wyników badań przedsiębiorstwa oraz jego zgodność z wszystkimi oczekiwaniami wyrażonymi dotychczas przez koordynatorów siódmego programu ramowego.

(1) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 26. (2) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 27. (3) Dz.U. L 255 z 30.09.2015, s. 424. (4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (5) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (6) Dz.U. L 30 z 4.2.2008, s. 21. (7) Dz.U. L 169 z 7.6.2014, s. 152. (8) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (9) Dz.U. L 38 z 7.2.2014, s. 2. (10) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 26. (11) Dz.U. C 452 z 16.12.2014, s. 27. (12) Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 424. (13) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (14) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (15) Dz.U. L 30 z 4.2.2008, s. 21. (16) Dz.U. L 169 z 7.6.2014, s. 152. (17) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (18) Dz.U. L 38 z 7.2.2014, s. 2. (19) Artykuł 7 decyzji nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącej siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (Dz.U. L 412 z 30.12.2006, s. 6).

1.Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2013, sekcja 2 – Rada Europejska i Rada (2014/2079(DEC))

P8_TA(2015)0373 A8-0269/2015

Parlament Europejski,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2013(1),

–  uwzględniając skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok budżetowy 2013 (COM(2014)0510 – C8-0148/2014)(2),

–  uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2013 zawierające odpowiedzi instytucji(3),

–  uwzględniając poświadczenie wiarygodności(4) rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw, przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2013 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając swoją decyzję z dnia 29 kwietnia 2015 r.(5) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2013 oraz załączoną do niej rezolucję,

–  uwzględniając art. 314 ust. 10 oraz art. 317, 318 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(6),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(7), w szczególności jego art. 55, 99, 164, 165 i 166,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0269/2015),

1.  odmawia udzielenia sekretarzowi generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu Rady Europejskiej i Rady za rok budżetowy 2013;

2.  przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji, wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, Radzie Europejskiej, Radzie, Komisji, Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Trybunałowi Obrachunkowemu, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych, a także Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

2.Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. zawierająca uwagi, które stanowią integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2013, sekcja 2 – Rada Europejska i Rada (2014/2079(DEC))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoją decyzję w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2013, sekcja 2 – Rada Europejska i Rada,

–  uwzględniając art. 94 i załącznik V do Regulaminu,

–  uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0269/2015),

A.  mając na uwadze, że wszystkie instytucje Unii powinny być przejrzyste i powinny w pełni odpowiadać przed obywatelami Unii za fundusze powierzone im jako instytucjom Unii;

B.  mając na uwadze, że Rada Europejska i Rada jako instytucje unijne powinny ponosić demokratyczną odpowiedzialność przed obywatelami Unii w takim stopniu, w jakim są one beneficjantami ogólnego budżetu Unii Europejskiej;

C.  mając na uwadze, że Parlament jest jedynym organem spośród instytucji unijnych wyłonionym w wyborach bezpośrednich oraz że odpowiada on za udzielenie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej;

1.  podkreśla rolę Parlamentu określoną w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do absolutorium z wykonania budżetu;

2.  wskazuje, że zgodnie z art. 335 TFUE „Unia jest (...) reprezentowana przez każdą z instytucji, z tytułu ich autonomii administracyjnej, w sprawach związanych z funkcjonowaniem każdej z nich”, co oznacza, przy uwzględnieniu art. 55 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 (rozporządzenie finansowe), że każda z instytucji jest odpowiedzialna za wykonanie własnego budżetu;

3.  podkreśla rolę Parlamentu i innych instytucji w procedurze udzielania absolutorium uregulowanej przepisami rozporządzenia finansowego, a w szczególności jego art. 164, 165 oraz 166;

4.  zauważa, że zgodnie z art. 94 Regulaminu „postanowienia dotyczące procedury stosowanej przy podejmowaniu decyzji w sprawie udzielenia Komisji absolutorium z wykonania budżetu stosuje się również do procedury udzielania absolutorium [...] osobom odpowiedzialnym za wykonanie budżetów innych instytucji i organów Unii Europejskiej, takich jak Rada (w zakresie funkcji wykonawczych)”;

5.  ubolewa, że Rada nie dostarczyła wyjaśnień na temat wzrostu wskaźnika niewykorzystania środków i przeniesień zobowiązań w swoim budżecie na 2013 r.;

Kwestie nierozstrzygnięte

6.  przypomina Radzie, że Parlament wezwał do sporządzenia sprawozdań z postępów dotyczących projektów budowlanych oraz szczegółowego zestawienia poniesionych dotychczas kosztów;

7.  wzywa Radę, by przedstawiła na piśmie dogłębne wyjaśnienia szczegółowo przedstawiające całkowitą kwotę środków wykorzystaną na zakup budynku „Résidence Palace”, pozycje budżetowe, z których czerpano te środki, wypłacone już transze oraz transze pozostałe do wypłacenia;

8.  ponownie wzywa Radę, by przedstawiła informacje na temat swojego procesu modernizacji administracyjnej, a w szczególności dotyczące konkretnych środków wykonawczych w ramach tego procesu oraz przewidywanego wpływu na budżet Rady;

9.  wyraża ubolewanie z powodu powtarzających się trudności napotykanych dotychczas przy procedurach udzielania absolutorium, które wynikały z braku współpracy ze strony Rady; zauważa, że Parlament odmówił udzielenia sekretarzowi generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu Rady na lata budżetowe 2009, 2010, 2011 i 2012 z powodów wymienionych w swoich rezolucjach z dnia 10 maja 2011 r.(8), 25 października 2011 r.(9), 10 maja 2012 r.(10), 23 października 2012 r.(11), 17 kwietnia 2013 r.(12), 9 października 2013 r.(13), 3 kwietnia 2014 r.(14) i 23 października 2014 r.(15) oraz odroczył decyzję dotyczącą udzielenia sekretarzowi generalnemu Rady absolutorium za rok budżetowy 2013 z powodów określonych w rezolucji z dnia 29 kwietnia 2015 r.(16);

10.  podkreśla, że skuteczna kontrola wykonania budżetu wymaga współpracy między Parlamentem i Radą, zgodnie z rezolucją z dnia 29 kwietnia 2015 r.; potwierdza, że Parlament nie jest w stanie podjąć decyzji o udzieleniu absolutorium bez dysponowania stosownymi informacjami;

11.  przypomina Radzie poglądy Komisji wyrażone w jej piśmie z dnia 23 stycznia 2014 r., a mianowicie, że wszystkie instytucje w pełni uczestniczą w działaniach podejmowanych w następstwie uwag poczynionych w ramach udzielania absolutorium przez Parlament oraz że wszystkie instytucje powinny współpracować na rzecz zapewnienia sprawnego przebiegu procedury udzielania absolutorium;

12.  zauważa, że Komisja w powyższym piśmie stwierdza, iż nie będzie nadzorowała wykonania budżetu innych instytucji oraz że udzielenie odpowiedzi na pytania adresowane do innej instytucji naruszyłoby niezależność tej instytucji w zakresie wykonywania jej sekcji budżetu;

13.  ubolewa, że Rada nadal nie udzieliła odpowiedzi na pytania Parlamentu; przypomina wnioski z seminarium Parlamentu nt. uprawnienia Parlamentu do udzielania absolutorium Radzie, które odbyło się dnia 27 września 2012 r. i podczas którego specjaliści w zakresie prawa i eksperci akademiccy w dużym stopniu zgodzili się co do prawa Parlamentu do informacji; w związku z tym przywołuje art. 15 ust. 3 akapit trzeci TFUE, w którym stwierdza się, że każda instytucja, organ lub jednostka organizacyjna zapewnia przejrzystość swoich prac;

14.  podkreśla, że wydatki Rady należy kontrolować w taki sam sposób jak wydatki innych instytucji oraz że podstawowe elementy takiej kontroli określono w rezolucjach w sprawie absolutorium z ostatnich lat;

15.  zwraca uwagę na uprawnienia Parlamentu do udzielania absolutorium na podstawie art. 316, 317 i 319 TFUE zgodnie z obecną interpretacją i praktyką, mianowicie do udzielania absolutorium w odniesieniu do każdego działu w budżecie z osobna, tak aby utrzymać przejrzystość i demokratyczną odpowiedzialność przed podatnikami Unii;

16.  uważa, że nieprzedstawienie Parlamentowi przez Radę wymaganych dokumentów stanowi przede wszystkim naruszenie prawa obywateli Unii do informacji i przejrzystości oraz jest niepokojącym symptomem pewnego deficytu demokracji w instytucjach unijnych;

17.  uważa, że koniecznie należy rozważyć różne możliwości aktualizacji przepisów dotyczących udzielania absolutorium określonych w TFUE;

18.  uważa, że zadowalająca współpraca Parlamentu, Rady Europejskiej i Rady w wyniku otwartej i formalnej procedury dialogu może być pozytywnym sygnałem dla obywateli Unii.

(1) Dz.U. L 66 z 8.3.2013. (2) Dz.U. C 403 z 13.11.2014, s. 1. (3) Dz.U. C 398 z 12.11.2014, s. 1. (4) Dz.U. C 403 z 13.11.2014, s. 128. (5) Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 21. (6) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (7) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1. (8) Dz.U. L 250 z 27.9.2011, s. 25. (9) Dz.U. L 313 z 26.11.2011, s. 13. (10) Dz.U. L 286 z 17.10.2012, s. 23. (11) Dz.U. L 350 z 20.12.2012, s. 71. (12) Dz.U. L 308 z 16.11.2013, s. 22. (13) Dz.U. L 328 z 7.12.2013, s. 97. (14) Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 26. (15) Dz.U. L 334 z 21.11.2014, s. 95. (16) Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 22.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie kryzysu spowodowanego wirusem Ebola: wnioski na przyszłość oraz sposoby wzmocnienia systemów opieki zdrowotnej w krajach rozwijających się w celu zapobieżenia sytuacjom kryzysowym (2014/2204(INI))

P8_TA(2015)0374 A8-0281/2015

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2177 (2014) z dnia 18 września 2014 r. w sprawie pokoju i bezpieczeństwa w Afryce,

–  uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych nr 69/1 z dnia 19 września 2014 r. w sprawie środków ograniczających i zwalczających epidemię gorączki krwotocznej Ebola, która wybuchła niedawno w Afryce Zachodniej,

–  uwzględniając decyzję sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-Moona ustanawiającą pierwszą w historii ONZ natychmiastową misję pomocy sanitarnej, tj. misję ds. natychmiastowej pomocy w kwestii eboli (UNMEER), po przyjęciu rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 69/1 oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 2177 (2014) w sprawie epidemii gorączki krwotocznej Ebola,

–  uwzględniając Międzynarodowe przepisy zdrowotne (IHR) Światowej Organizacji Zdrowia z 2005 r. (WA 32.1),

–  uwzględniając zalecenia z konsultacji WHO dotyczących chorób odzwierzęcych z dnia 5 maja 2004 r.,

–  uwzględniając oświadczenie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z dnia 8 sierpnia 2014 r., w którym uznano wybuch epidemii wirusa Ebola za stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym,

–  uwzględniając plan działania WHO z dnia 28 sierpnia 2014 r. w odpowiedzi na epidemię gorączki krwotocznej Ebola i jego kolejne aktualizacje,

–  uwzględniając sprawozdania dyrektora generalnego WHO przedstawione na nadzwyczajnym posiedzeniu Rady Wykonawczej ds. wirusa Ebola, które odbyło się w Genewie w dniu 25 stycznia 2015 r.,

–  uwzględniając oświadczenie WHO z dnia 9 maja 2015 r. w sprawie końca epidemii gorączki krwotocznej Ebola w Liberii,

–  uwzględniając wydane przez WHO wytyczne dla programów szczepień w regionie Afryki w kontekście gorączki krwotocznej Ebola,

–  uwzględniając deklarację na zakończenie wiosennego szczytu Grupy Banku Światowego–MFW, który odbył się w Waszyngtonie DC w dniach od 17 do 19 kwietnia 2015 r.,

–  uwzględniając międzynarodową konferencję zatytułowaną „Ebola: od sytuacji nadzwyczajnej do stabilizacji”, która odbyła się w Brukseli w dniu 3 marca 2015 r.,

–  uwzględniając misję „Wsparcie Unii Afrykańskiej w związku z epidemią eboli w Afryce Zachodniej” (ASEOWA), ustanowioną dnia 21 sierpnia 2014 r. przez Unię Afrykańską,

–  uwzględniając rozporządzenie (UE) nr 1291/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające „Horyzont 2020” – program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020),

–  uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej COM(2010)0128 oraz dokumenty SEC(2010)0380, 0381 i 0382 dotyczące roli UE w kontekście zdrowia na świecie,

–  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej przyjęte w dniu 24 października 2014 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady w sprawie roli UE w kontekście zdrowia na świecie z 3011. posiedzenia Rady do Spraw Zagranicznych, które odbyło się dnia 10 maja 2010 r. w Brukseli,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych Unii Europejskiej z dnia 15 sierpnia 2014 r., 20 października 2014 r., 17 listopada 2014 r., 12 grudnia 2014 r. i 16 marca 2015 r. w sprawie kryzysu związanego z wirusem Ebola w Afryce Zachodniej,

–  uwzględniając sprawozdania dla Rady Europejskiej sporządzone w listopadzie 2014 r. i marcu 2015 r. przez komisarza KE Christosa Stylianidesa, koordynatora UE ds. wirusa Ebola,

–  uwzględniając opracowane przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych oraz Komisję kompleksowe unijne ramy reagowania w związku z wybuchem epidemii wirusa Ebola w Afryce Zachodniej,

–  uwzględniając Inicjatywę przejrzystości w branżach wydobywczych (EITI) oraz sprawozdanie Sierra Leone z 2011 r. dotyczące postępu prac w zakresie EITI, sprawozdanie Liberii z 2012 r. dotyczące postępu prac w zakresie EITI oraz sprawozdanie Gwinei z 2012 r. dotyczące postępu prac w zakresie EITI,

–  uwzględniając francuski program reagowania RIPOST – „Sieć instytucji zdrowia publicznego w Afryce Zachodniej”,

–  uwzględniając rezolucję w sprawie epidemii wirusa Ebola, przyjętą przez Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne AKP-UE w dniu 3 grudnia 2014 r. w Strasburgu (Francja),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 września 2014 r. w sprawie reakcji UE na wybuch epidemii gorączki krwotocznej Ebola(1),

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju oraz opinie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0281/2015),

A.  mając na uwadze, że w systemach opieki zdrowotnej w Liberii, Sierra Leone i Gwinei istnieją poważne luki, oraz że te trzy kraje jeszcze przed wybuchem epidemii plasowały się pośród państw o najniższym wskaźniku rozwoju społecznego UNDP, gdyż około 80% ich obywateli żyje w skrajnym ubóstwie, a także wśród państw o największej na świecie umieralności młodzieży i dzieci poniżej piątego roku życia, głównie wskutek chorób możliwych do wyleczenia;

B.  mając na uwadze, że kryzys związany z wirusem Ebola jest kryzysem systemowym na szczeblu lokalnym i regionalnym, a także w zakresie krajowego i globalnego zarządzania;

C.  mając na uwadze, że skalę katastrofy można przypisać szeregowi czynników, w tym: brakowi politycznych działań zapobiegających epidemii w krajach dotkniętych chorobą, niedostosowanej odpowiedzi wspólnoty międzynarodowej, rozdzierającym skutkom zamknięcia granic i ograniczeń dotyczących obywateli, nieskuteczności mechanizmów nadzoru i ostrzegania, powolnej i źle dostosowanej reakcji po ostatecznym uruchomieniu pomocy, kompletnemu brakowi przywództwa ze strony WHO, brakowi badań i opracowanych leków, szczepionek i diagnostyki;

D.  mając na uwadze, iż w tygodniu kończącym się w dniu 18 października 2015 r. odnotowano trzy nowe potwierdzone przypadki gorączki krwotocznej Ebola, z czego wszystkie trzy miały miejsce w Gwinei; mając na uwadze, że kraj ten nie odnotował żadnego przypadku choroby w poprzednich dwóch tygodniach; mając na uwadze, że w Sierra Leone nie odnotowano żadnych przypadków choroby przez pięć kolejnych tygodni; mając na uwadze, że 3 września 2015 r. WHO ogłosiła Liberię krajem wolnym od przenoszenia się między ludźmi wirusa Ebola; mając na uwadze, że było 28 512 potwierdzonych przypadków zachorowań, w tym 11 313 potwierdzonych przypadków zgonów;

E.  mając na uwadze, że wciąż zbyt mało wiadomo o występowaniu, przenoszeniu i potencjale mutacji wirusa Ebola; mając na uwadze, że powszechna niewiedza oraz dominujące błędne rozumienie przyczyn i skutków gorączki krwotocznej Ebola przyspieszyły rozprzestrzenianie się tego wirusa; mając na uwadze, że badania etnograficzne są przydatne dla zrozumienia, jak funkcjonują społeczności i jak trafić do osób z różnych kultur;

F.  mając na uwadze, że gorączkę krwotoczną Ebola stwierdzono w nasieniu i w cieczy wodnistej oka rekonwalescentów; mając na uwadze wystąpienie pojedynczych ewidentnych przypadków zarażenia drogą płciową, co wskazuje na trudności z eliminacją wirusa i z ustaleniem momentu, kiedy kraje można rzeczywiście uznać za wolne od wirusa Ebola;

G.  mając na uwadze, że w wielu krajach Afryki systemy opieki zdrowotnej i edukacji uległy pogorszeniu w związku z realizacją programów dostosowania strukturalnego narzuconych przez MFW i Bank Światowy, wymagających cięć budżetowych w sektorze publicznym;

H.  mając na uwadze, że wybuch epidemii gorączki krwotocznej Ebola w Afryce Zachodniej wykazał, iż lokalne i krajowe systemy opieki zdrowotnej krajów o niskich dochodach nie mają środków lub odporności niezbędnych do zareagowania na epidemie chorób zakaźnych, takich jak gorączka krwotoczna Ebola; mając na uwadze, że wzmocnienie systemów opieki zdrowotnej na świecie stało się w związku z tym integralną częścią zarządzania zdrowiem na świecie;

I.  mając na uwadze rolę kultury i tradycyjnych zwyczajów w zarządzaniu kryzysem związanym z wirusem Ebola(2);

J.  mając na uwadze, że dzieci, nastoletnie dziewczynki i młode kobiety są jedną z najbardziej marginalizowanych i narażonych grup społecznych w czasie tego kryzysu, który stanowi poważne zagrożenie dla zaangażowania kobiet w działalność gospodarczą i zwiększył nierówność płci w dziedzinie edukacji; mając na uwadze, że osierocone dzieci mogą spotkać się z odrzuceniem i stygmatyzacją;

K.  mając na uwadze, że epidemia gorączki krwotocznej Ebola, która dotknęła Afrykę Zachodnią, jest największą i najbardziej złożoną epidemią w całej historii tej choroby; mając na uwadze, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) została pierwotnie powiadomiona o epidemii gorączki krwotocznej Ebola w dniu 23 marca 2014 r., jednak dopiero w dniu 8 sierpnia 2014 r. utworzony w oparciu o międzynarodowe przepisy zdrowotne Komitet ds. Sytuacji Nadzwyczajnych uznał ją za sytuację nadzwyczajną, stanowiącą zagrożenie dla zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym; mając na uwadze, że przed wybuchem tej epidemii nie uznawano eboli za poważne wyzwanie dla polityki zdrowotnej;

L.  mając na uwadze, że na gorączkę krwotoczną Ebola zmarło prawie 500 pracowników medycznych w Gwinei, Liberii i Sierra Leone, krajach borykających się z poważnym niedoborem personelu medycznego jeszcze przed wybuchem kryzysu związanego z wirusem Ebola; mając na uwadze, że szpitale i personel medyczny nie były wstanie zajmować się innymi chorobami ze względu na mobilizację środków do walki z epidemią gorączki krwotocznej Ebola; mając na uwadze konieczność ochrony placówek opieki zdrowotnej oraz zdrowia ich pracowników w celu umożliwienia zrównoważonego świadczenia opieki medycznej;

M.  mając na uwadze, że wielu rekonwalescentów musi zmagać się ze stygmatyzacją ze strony zarówno krewnych, jak i społeczeństwa; mając na uwadze, że sytuacja ta szczególnie dotyka dzieci, które straciły jednego lub oboje rodziców i z których wiele zostało odrzuconych przez pozostałych przy życiu krewnych z obawy przed zakażeniem;

N.  mając na uwadze potrzebę integracji epidemiologii, zdrowia publicznego i nauk społecznych w celu wyciągnięcia właściwych wniosków z epidemii gorączki krwotocznej Ebola;

O.  mając na uwadze, że w pierwszych miesiącach kryzysu związanego z wirusem Ebola pozarządowe organizacje humanitarne, a w szczególności Lekarze bez Granic oraz Czerwony Krzyż, były najbardziej skuteczne, najlepiej poinformowane i najbardziej doświadczone, i dzięki temu odegrały pierwszoplanową rolę w walce z wirusem;

P.  mając na uwadze, że zamykanie szkół i widoczna wśród osieroconych dzieci tendencja do przyjmowania roli opiekuna w gospodarstwach domowych stwarzają zagrożenie zaistnienia „straconego pokolenia” dzieci przez długi czas pozbawionych formalnej edukacji;

Q.  mając na uwadze, że dzięki ich umiejętnościom praktycznym, nie mówiąc już o zdolności do działania w ramach sieci, organizacje humanitarne udowodniły, że w razie potrzeby na początkowym etapie kryzysu są lepiej przystosowane i bardziej skuteczne niż „podmioty instytucjonalne”;

R.  mając na uwadze, że próby opanowania kryzysu związanego z wirusem Ebola uwypukliły inne zjawisko, nazwane przez organizację Lekarze bez Granic „kryzysem w kryzysie”, którego skutkiem było unikanie szpitali przez osoby cierpiące z powodu choroby innej niż wirus Ebola z obawy przed zarażeniem się tym wirusem;

S.  mając na uwadze, że UE wraz ze swoimi państwami członkowskimi jest największym darczyńcą pomocy rozwojowej na świecie i udostępniła ponad 1,39 mld EUR z myślą o ograniczeniu rozprzestrzeniania się epidemii gorączki krwotocznej Ebola w Afryce Zachodniej; mając na uwadze, że kwota ta umożliwia UE negocjowanie z krajami partnerskimi i innymi darczyńcami wsparcia rozwoju kompleksowych krajowych systemów opieki zdrowotnej, opartych na spójnej, integracyjnej i uwzględniającej potrzeby strategii;

T.  mając na uwadze udowodniony potencjał, jakim w zakresie wprowadzania skutecznych rozwiązań logistycznych dysponuje Światowy Program Żywnościowy ONZ, który w przyszłości mógłby być przydatny również w dziedzinie systemów ostrzegania i reagowania;

U.  mając na uwadze, że bezpieczeństwo personelu medycznego jest koniecznym elementem międzynarodowej mobilizacji pracowników służby zdrowia;

V.  mając na uwadze mianowanie przez Radę Europejską w dniu 23 października 2014 r. koordynatora UE ds. wirusa Ebola w osobie komisarza Christosa Stylianidesa odpowiedzialnego za pomoc humanitarną i zarządzanie kryzysowe; mając na uwadze, że komisarz Stylianides udał się do najbardziej poszkodowanych krajów w dniu 12 listopada 2014 r. w towarzystwie komisarza ds. zdrowia Vytenisa Andriukaitisa;

W.  mając na uwadze, że ONZ, WHO i Komisja Europejska ustanowiły oceny procesów zarządzania epidemią;

X.  mając na uwadze deklarację WHO z kwietnia 2015 r., w której przyznano, że „świat i WHO nie są przygotowane na radzenie sobie z długotrwałą epidemią”;

Y.  mając na uwadze, że konieczna jest poprawa ładu międzynarodowego w zakresie zarządzania kryzysami zdrowotnymi;

Z.  mając na uwadze, że dostęp do lekarstw to kluczowy aspekt prawa do zdrowia;

AA.  mając na uwadze, że 2 mld ludzi na świecie nie ma dostępu do szczepień lub do leczenia potrzebnego, by pozostać przy życiu i zachować zdrowie;

AB.  mając na uwadze, że dostęp do leków oraz badań naukowych i rozwoju w dziedzinie zdrowia powinien służyć przede wszystkim potrzebom pacjentów, zarówno w Europie, jak i w krajach rozwijających się;

AC.  mając na uwadze, że inicjatywa w zakresie leków innowacyjnych to największe na świecie partnerstwo publiczno-prywatne w dziedzinie nauk przyrodniczych, dysponujące budżetem w wysokości 3,3 mld EUR na okres 2014–2024, z czego 1,638 mld EUR pochodzi z programu „Horyzont 2020”;

AD.  mając na uwadze, że ze względu na wstrząs związany z epidemią gorączki krwotocznej Ebola podupadło zaufanie do placówek medycznych, personel medyczny obawia się ponownego podjęcia obowiązków, a społeczności zubożały i stały się podejrzliwe; mając na uwadze, że ponowne zapewnienie podstawowych świadczeń zdrowotnych jest palącą potrzebą; mając na uwadze, że równie ważne jest ustanowienie solidnych i skutecznych systemów opieki zdrowotnej, obejmujących wspólne ponoszenie ryzyka, we wszystkich krajach rozwijających się, co wymaga również odpowiedniego przeszkolenia miejscowego personelu medycznego;

AE.  mając na uwadze, że kryzys związany z wirusem Ebola doprowadził kraje nim dotknięte do głębszej recesji, a według danych Banku Światowego w samym tylko 2015 r. PKB trzech najbardziej poszkodowanych krajów spadło o 2 mld USD;

AF.  mając na uwadze, że trzy wspomniane państwa wystąpiły do MFW i Banku Światowego o zastosowanie „planu Marshalla” w wysokości 7500 mln EUR, mającego pomóc im wyjść z kryzysu gospodarczego;

AG.  mając na uwadze, że niektóre organizacje pozarządowe wezwały Bank Światowy do zgromadzenia kwoty około 1,7 mld USD, aby pomóc tym krajom poprawić w trwały sposób ich infrastrukturę zdrowotną;

AH.  mając na uwadze, że wspólnota międzynarodowa musi zachować czujność i że celem jest osiągnięcie etapu zażegnania epidemii eboli, bez żadnego nowego przypadku zakażenia w długim okresie czasu;

AI.  mając na uwadze, że dobre praktyki higieniczne są niezbędne; mając też jednak na uwadze, że w wymienionych trzech krajach brakuje wystarczająco sprawnych systemów wodno-kanalizacyjnych;

AJ.  mając na uwadze, że należy się obawiać równie wysokiej śmiertelności w przypadku wystąpienia jakiejkolwiek innej epidemii;

AK.  mając na uwadze, że wiceprzewodnicząca Komisji/ wysoka przedstawiciel Federica Mogherini, europejski komisarz ds. pomocy humanitarnej i koordynator UE ds. wirusa Ebola Christos Stylianides, europejski komisarz ds. współpracy międzynarodowej i rozwoju Neven Mimica, posłowie do Parlamentu Europejskiego, rządy i parlamentarzyści państw członkowskich wielokrotnie wzywali do wzmocnienia systemów opieki zdrowotnej;

AL.  mając na uwadze, że w 11. Europejskim Funduszu Rozwoju wzmocnienie systemów opieki zdrowotnej oraz usług wodno-kanalizacyjnych należą do sektorów głównych tylko w odniesieniu do Gwinei, nie zaś w odniesieniu do Liberii i Sierra Leone;

AM.  mając na uwadze, że komunikat Komisji dotyczący roli UE w kontekście zdrowia na świecie (COM(2010)0128) przedstawia kompleksową i całościową, opartą na potrzebach globalną strategię zdrowotną, która została zaaprobowana przez państwa członkowskie;

AN.  mając na uwadze, że nie wszystkie państwa w pełni wdrożyły IHR; mając na uwadze, że IHR powinny zostać poddane przeglądowi w świetle doświadczeń zgromadzonych podczas niedawnej epidemii gorączki krwotocznej Ebola;

AO.  mając na uwadze, że niewiele wiadomo o potencjalnie niebezpiecznych chorobach odzwierzęcych; mając na uwadze, że praktyki żywieniowe i rolne, wylesianie oraz handel zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego doprowadził do powstawania nowo ewoluujących chorób odzwierzęcych, takich jak ptasia grypa, gorączka krwotoczna Ebola i HIV;

AP.  mając na uwadze, że WHO zaleca koordynację działań sektora zdrowia publicznego i weterynarii;

AQ.  mając na uwadze, że delegacja Komisji Rozwoju odwiedzi Sierra Leone w listopadzie 2015 r.;

1.  krytykuje powolną reakcję międzynarodową na ten kryzys w jego pierwszych miesiącach; podkreśla jednakże mobilizację i zaangażowanie UE i jej państw członkowskich już od marca 2014 r., pomagające powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa Ebola, zauważa aktualne zwiększanie zaangażowania UE i jej państw członkowskich w obszary pomocy humanitarnej i rozwojowej, logistyki i badań w odpowiedzi na kryzys;

2.  z zadowoleniem przyjmuje opracowanie nowej szczepionki (w rekordowym czasie), która okazała się skuteczna w 100% w Gwinei wg danych z dnia 23 marca 2015 r., i nawołuje do pilnego zagwarantowania dostępu do tej szczepionki, która powinna być finansowo dostępna dla wszystkich mieszkańców Liberii i Sierra Leone;

3.  uważa, iż należy nadal zachowywać czujność w związku z kilkoma nowymi przypadkami wirusa Ebola, którego sposób przenoszenia się wciąż budzi jeszcze wątpliwości;

4.  apeluje do wszystkich zainteresowanych podmiotów, w szczególności do rządów krajów rozwijających się, instytucji europejskich i organizacji międzynarodowych, o wyciągnięcie wniosków z tego kryzysu, w tym w odniesieniu do niekorzystnego wpływu, jaki na sektor opieki zdrowotnej w krajach rozwijających się wywierają warunki stawiane przez MFW i Bank Światowy w związku z instrumentami dostosowania strukturalnego, oraz o opracowanie skutecznych metod zwalczania międzynarodowych kryzysów zdrowotnych;

5.  w tym kontekście odnotowuje ogłoszenie w dniu 18 maja 2015 r. przez dyrektor WHO reformy, a w szczególności utworzenie nowego programu ratunkowego i światowej rezerwy pracowników możliwej do wysłania w trybie pilnym w teren oraz udostępnienie nowego specjalnego funduszu rezerwy awaryjnej w kwocie 100 mln USD; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do zwiększenia budżetu Światowej Organizacji Zdrowia w ciągu najbliższych dwóch lat o 10%, do wysokości 4,5 mld USD;

6.  wzywa wspólnotę międzynarodową do wspierania kampanii informacyjnych i edukacyjnych w dotkniętych chorobą krajach; podkreśla zasadnicze znaczenie kampanii profilaktycznych i informacyjnych w zarządzaniu kryzysem, w szczególności dla ograniczenia zakażeń, a także znaczenie uświadamiania, jakich ryzykownych zachowań należy unikać; podkreśla znaczenie alternatywnych środków rozpowszechniania informacji;

7.  zdecydowanie podkreśla wagę przeciwdziałania wywołanej epidemią eboli eskalacji napięć między różnymi grupami, gdyż tworzenie mitów niesie ze sobą niebezpieczeństwo obwiniania niektórych społeczności za tę epidemię;

8.  uważa, że reakcja Unii Europejskiej w perspektywie długoterminowej, wykraczająca poza pomoc udzielaną w trybie doraźnym, będzie musiała polegać przede wszystkim na pomocy rozwojowej, co obejmuje inwestycje potrzebne zwłaszcza w sektorze opieki zdrowotnej, aby wspierać odporność, przede wszystkim w odniesieniu do organizacji systemów opieki zdrowotnej i zarządzania nimi, nadzoru sanitarnego i informacji w dziedzinie zdrowia, systemów zaopatrzenia w leki, dobrego rządzenia na poziomie krajowym i budowania państwowości, a także skupienie się na podstawowym wsparciu na rzecz ożywienia gospodarczego tych trzech państw;

9.  apeluje do władz o wzięcie pod uwagę wniosków dotyczących zjawiska stygmatyzacji i o wykorzystanie ich w przypadku wystąpienia podobnego kryzysu humanitarnego;

10.  przypomina o znaczeniu zapobiegania konfliktom, gdyż konflikty i niestabilność mają bardzo negatywny wpływ na systemy opieki zdrowotnej;

11.  wzywa do powołania stałego europejskiego zespołu szybkiego reagowania, złożonego z ekspertów, grup wsparcia laboratoryjnego, epidemiologów i infrastruktury logistycznej, która mogłaby być wykorzystana w jak najkrótszym czasie i obejmowałaby m.in. mobilne laboratoria; podkreśla w szczególności wartość dodaną, jaką UE mogłaby wnieść w dziedzinie „kontroli wykrywających na granicy”, zarówno na morzu, jak i na lądzie, natomiast amerykańskie organy zdrowia publicznego celują w badaniach przesiewowych w portach lotniczych i ten rodzaj ekspertyzy UE mogłaby upowszechnić i również z niej skorzystać;

12.  wzywa również UE do wsparcia wdrożenia sieci punktów kontrolnych w krajach rozwijających się, aby umożliwić jak najszybsze wykrywanie nowych przypadków chorób zakaźnych mogących przerodzić się w pandemię i utworzyć siatkę ostrzegawczą pokrywającą terytoria tych krajów;

13.  uznaje konieczność wspierania nawiązywania współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a krajami rozwijającymi się, w szczególności z Afryki Zachodniej, w zakresie szkolenia personelu medycznego;

14.  podkreśla znaczenie wzmacniania systemów ochrony i szybkiej ewakuacji pracowników międzynarodowej służby zdrowia;

15.  ubolewa, że dostosowania i reformy wdrożone w przeszłości, a także niesprawiedliwe polityki rozwojowe przyczyniły się do powstania niewydajnych systemów opieki zdrowotnej; wzywa Komisję do wspierania tych trzech państw w ustanawianiu krajowych systemów publicznej opieki zdrowotnej zaspokajających ich podstawowe potrzeby zdrowotne oraz w rozwijaniu infrastruktury zapewniającej dostęp do publicznej opieki zdrowotnej wszystkim obywatelom; w szczególności uważa, że budowanie odporności systemu opieki zdrowotnej w perspektywie długoterminowej wymaga między innymi: (i) inwestowania zasobów w podstawowe usługi zdrowotne, (ii) zapewnienia bezpiecznej i wysokiej jakości opieki zdrowotnej poprzez zwiększenie środków na szkolenia, nadzorowanie i stosowne wynagrodzenia pracowników służby zdrowia oraz umożliwienie dostępu do bezpiecznych leków, (iii) zaangażowania lokalnych zainteresowanych stron i społeczności w działania prowadzone w ramach sytuacji kryzysowych oraz w planowanie rozwoju; apeluje do międzynarodowych darczyńców o zwiększenie oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) dla tych krajów w formie systemów krajowych, takich jak wsparcie budżetowe; apeluje do Komisji o opracowanie, we współpracy z krajami partnerskimi, WHO, Bankiem Światowym i innymi darczyńcami, spójnych i uwzględniających potrzeby planów działania na rzecz zdrowia oraz procedur monitorowania;

16.  podkreśla, że rozwiązania powinny uwzględniać zasadnicze braki pod względem reprezentacji kobiet, dostępu do opieki zdrowotnej i usług oraz utraty źródeł utrzymania; podkreśla zwłaszcza konieczność zaoferowania wysokiej jakości podstawowych usług i opieki zdrowotnej, ze szczególnym uwzględnieniem opieki macierzyńskiej i usług położniczo-ginekologicznych;

17.  z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji dotyczący roli UE w kontekście zdrowia na świecie (COM(2010)0128), jej całościową wizję kompleksowych systemów opieki zdrowotnej, jej przekrojowe podejście oraz jej dążenie do zapewnienia powszechnego dostępu do opieki zdrowotnej; zachęca Komisję do dokonania przeglądu tego komunikatu w świetle nowych doświadczeń zgromadzonych podczas kryzysu związanego z wirusem Ebola, przy jednoczesnym zachowaniu kompleksowego i przekrojowego podejścia, oraz do terminowego przedstawienia i wdrożenia programu działania;

18.  podkreśla, iż zasadniczo kraje rozwijające się powinny priorytetowo traktować linie budżetowe finansujące powstanie stabilnego i odpornego publicznego systemu zabezpieczeń społecznych i publicznych systemów opieki zdrowotnej, budowę wystarczającej, dobrze wyposażonej i trwałej infrastruktury zdrowotnej (w tym laboratoriów oraz systemów wodno-kanalizacyjnych) oraz zapewnienie wysokiej jakości podstawowych świadczeń i opieki zdrowotnej; kładzie nacisk na potrzebę zapewnienia wystarczającej liczby personelu medycznego w stosunku do liczby ludności i wzywa rządy dotkniętych chorobą krajów do zagwarantowania, że personel medyczny będzie wynagradzany oraz że środki pieniężne przeznaczone na cele zdrowotne trafią do ludzi; dostrzega jednak, że systemy opieki zdrowotnej nie są w stanie samodzielnie przezwyciężyć kryzysów takich jak obecny, a żeby naprawić poważne niedociągnięcia we wszystkich usługach o podstawowym znaczeniu należy zastosować kompleksowe podejście obejmujące różne sektory, takie jak edukacja i szkolenia, urządzenia sanitarne, bezpieczeństwo żywności i woda pitna; podkreśla jednocześnie, że dla naprawy sytuacji kluczowe znaczenie ma również edukacja, obejmująca wymiary kulturowe i przekonania;

19.  przypomina, że inwestycje w sektorze służby zdrowia są istotnym czynnikiem rozwoju gospodarczego i przyczyniają się do eliminacji ubóstwa w krajach rozwijających się; z zadowoleniem przyjmuje włączenie celu 3 „Umożliwienie wszystkim życia w zdrowiu i promowanie dobrego samopoczucia wszystkich ludzi niezależnie od wieku” do propozycji przyszłych celów zrównoważonego rozwoju;

20.  podkreśla, że długoterminowe plany zawierające wyliczenie kosztów, potrzebne do budowy odpornych i kompleksowych systemów opieki zdrowotnej, muszą dodatkowo obejmować odpowiednią liczbę przeszkolonego personelu medycznego, dostęp do materiałów medycznych w wystarczającej ilości oraz solidny system informacji zdrowotnej;

21.  wzywa do wzmocnienia infrastruktur badawczych poprzez utworzenie „publicznego ośrodka badań nad chorobami zakaźnymi” w Afryce Zachodniej i nawiązywanie współpracy międzyuniwersyteckiej z udziałem UE i jej państw członkowskich;

22.  podkreśla potrzebę zmierzenia się z nierównościami społecznymi w celu zbudowania odpornego i stabilnego publicznego systemu opieki zdrowotnej; opowiada się w tym celu za wprowadzeniem finansowanej ze środków publicznych powszechnej opieki zdrowotnej, która byłaby bezpłatna w punkcie korzystania, i wzywa Komisję – wraz z krajami partnerskimi i innymi darczyńcami – do przedstawienia w jak najkrótszym czasie programu ustanowienia powszechnej opieki zdrowotnej gwarantującej wspólne ponoszenie ryzyka zdrowotnego;

23.  wzywa wszystkie kraje do zobowiązania się do wprowadzenia powszechnej opieki zdrowotnej oraz do opracowania planu określającego zasoby krajowe i potencjalne międzynarodowe źródła finansowania umożliwiające osiągnięcie tego celu; popiera cel zwiększenia wydatków na opiekę zdrowotną we wszystkich krajach do uznanego minimum wynoszącego 86 USD na osobę na podstawowe świadczenia zdrowotne;

24.  z zadowoleniem przyjmuje zorganizowaną pod egidą UE i najważniejszych partnerów międzynarodową konferencję na wysokim szczeblu, która odbyła się w dniu 3 marca 2015 r., a której celem było wyeliminowanie gorączki krwotocznej Ebola, lecz także dokonanie oceny wpływu na dotknięte nią państwa z myślą o zapewnieniu, aby pomoc rozwojowa była oparta na działaniach humanitarnych;

25.  popiera pomysł wdrożenia „planu Marshalla” w celu ożywienia gospodarki tych krajów; sugeruje zaoferowanie administracji pomocy technicznej w celu zwiększenia jej zdolności i zagwarantowania, że pieniądze trafią do ludzi, a nie zostaną utracone wskutek korupcji lub przeznaczenia ich na inne cele;

26.  z zadowoleniem przyjmuje międzynarodowe starania na rzecz zmniejszania międzynarodowych zobowiązań w zakresie zadłużenia krajów dotkniętych epidemią wirusa Ebola;

27.  jest zdania, że partnerstwa między UE a strefą objętą kryzysem okażą się skuteczne dopiero wtedy, gdy Liberia, Gwinea i Sierra Leone będą w stanie jak najszybciej przejąć odpowiedzialność za własny rozwój;

28.  uważa, że programowanie 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju powinno zostać ponownie przeanalizowane, aby inwestycje w dziedzinie zdrowia i dobrego sprawowania władzy stały się obszarami priorytetowymi we wszystkich krajach o słabej infrastrukturze publicznej; wyraża obawy w związku z faktem, że opieka zdrowotna oraz dostęp do wody i kanalizacji nie znalazły się wśród głównych sektorów w krajowych programach orientacyjnych Liberii i Sierra Leone; wzywa Komisję do ustanowienia mechanizmów ściślejszego monitorowania pomocy;

29.  uważa też, że dokonując śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych (WRF) nie można dłużej pomijać ryzyka związanego ze strukturalnym niedofinansowaniem działań humanitarnych Unii Europejskiej;

30.  gratuluje obecnym na miejscu pracownikom humanitarnym i medycznym, którzy z narażeniem własnego życia zaangażowali się w działania w celu opanowania tego poważnego kryzysu sanitarnego;

31.  składa wyrazy uznania UNMEER, organizacjom partnerskim oraz humanitarnym organizacjom pozarządowym, takim jak między innymi Lekarze bez Granic, Międzynarodowa Federacja Towarzystw Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, Emergency i in. w związku z pracą, jaką wykonały na miejscu, i z ogromnym zadowoleniem przyjmuje ich ogromny wkład i pomoc w działaniach na rzecz powstrzymania epidemii; wyraża ubolewanie z powodu przypadków niewłaściwego leczenia członków personelu medycznego i innych pracowników zaangażowanych w walkę z wybuchem epidemii wirusa Ebola po ich powrocie z Afryki;

32.  uważa, że dostęp do leków nie powinien już zasadniczo zależeć od siły nabywczej pacjenta, lecz powinien zaspokajać potrzeby pacjenta, a rynek nie powinien samodzielnie decydować o tym, jakie leki należy produkować;

33.  wzywa UE i jej państwa członkowskie do przestrzegania zasady spójności polityki UE na rzecz rozwoju określonej w art. 208 TFUE przez propagowanie uczciwego i sprawiedliwego handlu międzynarodowego oraz badań medycznych i polityki innowacji wspierających i ułatwiających powszechny dostęp do leków;

34.  apeluje do Komisji o przeanalizowanie modeli alternatywnych wobec tych, które opierają się na monopolach patentowych, w odniesieniu do rozwoju leków lub szczepionek produkowanych w ramach partnerstw publiczno-prywatnych, takich jak inicjatywa w zakresie leków innowacyjnych, co może zagwarantować pacjentom dostępność leczenia, stabilność budżetów opieki zdrowotnej i efektywne reagowanie na kryzysy, takie jak kryzys związany z wirusem Ebola lub podobne zagrożenia;

35.  podkreśla znaczenie zwiększenia potencjału badawczego w dziedzinie globalnego przeciwdziałania epidemiom, opracowania „szybkich testów” i zapewnienia dostępu do szczepionek; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje fakt zmobilizowania wielu europejskich funduszy w dziedzinie badań naukowych w celu zwalczania wirusa Ebola, w szczególności za pośrednictwem inicjatywy w zakresie leków innowacyjnych, programu „Horyzont 2020” czy programu Partnerstwa pomiędzy Europą a krajami rozwijającymi się w zakresie badań klinicznych (EDCTP); zaznacza, że chociaż szczepionki są mile widziane, najprawdopodobniej nie nadają się one do eliminacji wirusa Ebola, gdyż podlega on mutacjom; podkreśla w związku z tym, że należy priorytetowo traktować finansowanie ogólnego wzmocnienia systemów opieki zdrowotnej, higieny, izolacji, niezawodnych i szybkich testów działających w warunkach tropikalnych oraz leku ukierunkowanego na wirusa i wywoływane przez niego objawy;

36.  wzywa wszystkie zainteresowane podmioty do propagowania edukacji obywatelskiej w dziedzinie zdrowia, ze szczególnym naciskiem na kwestię tradycyjnych zwyczajów niedających się pogodzić ze zwalczaniem rozprzestrzeniającej się epidemii;

37.  podkreśla, że UE powinna wspierać skuteczne i uczciwe finansowanie badań, przynoszące korzyści w zakresie powszechnego zdrowia oraz gwarantujące, że innowacje i interwencje generują przystępne cenowo i dostępne rozwiązania; ponownie stwierdza z całą mocą, że należy zbadać modele, które oddzielają koszty badań i rozwoju od cen leków, w tym możliwości transferu technologii do krajów rozwijających się;

38.  powtarza, że potrzebne są inwestycje w badania dotyczące chorób zaniedbanych; wzywa w tym kontekście Komisję do kontynuowania odnośnej debaty i poczynienia kroków w celu otwarcia szerokiej współpracy między sektorem publicznym i prywatnym, pod warunkiem wprowadzenia środków ochronnych, dzięki którym partnerstwa publiczno-prywatne nie będą szkodzić osobom podatnym na zagrożenia na nieuregulowanym rynku, mając na celu wzmocnienie krajowych systemów opieki zdrowotnej i ułatwienie transferu wyników do odpowiednich społeczności; w tym zakresie z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w celu zaspokojenia palącej potrzeby badań nad nowymi terapiami UE udostępniła 138 mln EUR na projekty rozwoju badań klinicznych nad nowymi szczepionkami, szybkimi testami diagnostycznymi oraz terapiami w ramach programu „Horyzont 2020” i inicjatywy w zakresie leków innowacyjnych; wyraża uznanie dla europejskiego przemysłu farmaceutycznego, który również przeznaczył znaczne środki na wsparcie działań badawczych;

39.  zwraca uwagę, że gorączka krwotoczna Ebola i inne epidemie to zagrożenia ponadnarodowe, wymagające współpracy międzynarodowej; wzywa WHO do dokonania przeglądu Międzynarodowych przepisów zdrowotnych (IHR) z myślą o włączeniu do nich współzależnej odpowiedzialności i wsparcia finansowego, również w celu usunięcia podstawowych przyczyn problemów;

40.  z zadowoleniem przyjmuje, w kontekście pobieżnego wdrożenia IHR i braku nadzoru epidemiologicznego, francuski program reagowania RIPOST („Sieć instytucji zdrowia publicznego w Afryce Zachodniej”);

41.  podkreśla, że obecnie, gdy epidemia wygasa, wirus utrzymuje się w gonadach przez całe miesiące po wyzdrowieniu, a zatem w systemie opieki zdrowotnej i środków edukacyjnych należy zapewnić porady w zakresie seksuologii i planowania rodziny;

42.  podkreśla, że w następstwie epidemii, która zniszczyła sektor drobnych producentów rolnych, coraz bardziej prawdopodobne wydaje się wystąpienie kryzysu żywnościowego; wzywa państwa członkowskie, Komisję i wspólnotę międzynarodową do inwestowania w długoterminowy rozwój rolnictwa na małą skalę, aby zapewnić usunięcie zagrożenia dla gospodarstw rolnych i przyszłego bezpieczeństwa żywnościowego w Afryce Zachodniej;

43.  wzywa właściwą komisję PE do monitorowania zarządzania kryzysowego w ścisłej współpracy z koordynatorem UE ds. wirusa Ebola i po zakończeniu misji PE w Sierra Leone przed dokonaniem ostatecznej oceny sytuacji na podstawie należycie określonych kryteriów;

44.  zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich , rządom i parlamentom państw Unii Afrykańskiej, sekretarzowi generalnemu ONZ oraz Światowej Organizacji Zdrowia.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0026. (2) Na przykład zwyczaje zakazujące palenia zwłok.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2015 r. w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym (2015/2865(RSP))

P8_TA(2015)0375 RC-B8-1075/2015

Parlament Europejski,

–  uwzględniając pytanie do Komisji w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym (O-000113/2015 – B8-0764/2015),

–  uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów(1),

–  uwzględniając dyrektywę 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającą ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów(2),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/81/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza(3),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy(4),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 333/2014 z dnia 11 marca 2014 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 443/2009 w celu określenia warunków osiągnięcia docelowego zmniejszenia emisji CO2 z nowych samochodów osobowych przewidzianego na 2020 r.(5),

–  uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że dnia 18 września 2015 r. Agencja Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych (EPA) oraz Kalifornijska Rada ds. Zasobów Powietrza (CARB) wydały komunikat o naruszeniu przepisów dotyczących zanieczyszczenia powietrza w odniesieniu do Volkswagen AG, Audi AG oraz Volkswagen Group of America (zbiorowo zwanych VW); mając na uwadze, że śledztwo wszczęto w następstwie badania emisji tlenku azotu (NOx) z silników Diesla, przeprowadzonego przez organizację pozarządową we współpracy z naukowcami uniwersyteckimi, a wyniki tego badania przedstawiono EPA i CARB w maju 2014 r.;

B.  mając na uwadze, że zanieczyszczenie powietrza jest przyczyną ponad 430 000 przedwczesnych zgonów w UE rocznie oraz wiąże się z rocznymi kosztami rzędu 940 mld EUR w związku z jego wpływem na ludzkie zdrowie; mając na uwadze, że NOx jest główną substancją zanieczyszczającą, która powoduje m.in. raka płuc, astmę oraz szereg chorób układu oddechowego, a także prowadzi do degradacji środowiska przez eutrofizację i zakwaszanie; mając na uwadze, że spaliny emitowane przez pojazdy z silnikiem Diesla są głównym źródłem NOx na obszarach miejskich w Europie; mając na uwadze, że nawet jedna trzecia ludności zamieszkałej w miastach w UE nadal narażona jest na zanieczyszczenia, których poziom przekracza dopuszczalne lub docelowe wartości określone przez UE; mając na uwadze, że transport jest nadal głównym źródłem zanieczyszczeń przyczyniających się do niskiej jakości powietrza w miastach i związanych z tym problemów zdrowotnych; mając na uwadze, że ponad 20 państw członkowskich nie przestrzega obecnie unijnych limitów dotyczących jakości powietrza, szczególnie z uwagi na zanieczyszczenie miast;

C.  mając na uwadze, że w 2012 r. działająca przy WHO Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) uznała spaliny z silników Diesla za rakotwórcze i zaleciła, by z uwagi na dodatkowe skutki zdrowotne wywoływane przez cząstki stałe emitowane przez silniki Diesla, ekspozycja na tę mieszankę emitowanych substancji chemicznych została ograniczona na całym świecie;

D.  mając na uwadze, że przemysł motoryzacyjny jest jednym z kluczowych sektorów przyczyniających się do wzrostu gospodarczego, innowacji oraz zatrudnienia w wielu państwach członkowskich; mając na uwadze, że jeżeli nie zostaną podjęte zdecydowane działania, obecny skandal może podważyć renomę i konkurencyjność całego sektora;

E.  mając na uwadze, że w branży zaopatrującej przemysł motoryzacyjny dominują małe i średnie przedsiębiorstwa, które mają 50%-owy udział w działalności badawczo-rozwojowej tego sektora; mając na uwadze, że przemysł motoryzacyjny i zaopatrująca go branża są źródłem siły gospodarczej wielu regionów w Europie;

F.  mając na uwadze, że uczciwa konkurencja, w tym między producentami samochodów, oznacza, że klient może dokonać wyboru produktu, opierając swoją decyzję na wszechstronnych i rzetelnych specyfikacjach technicznych, które mu udostępniono;

G.  mając na uwadze, że UE podjęła szereg działań w celu zaradzenia skutkom kryzysu gospodarczego, jakie odczuł przemysł motoryzacyjny, wykorzystując dostępne narzędzia pomocy państwa;

H.  mając na uwadze, ze rozporządzenie w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich (rozporządzenie (WE) nr 715/2007, uzgodnione przez Parlament i Radę w grudniu 2006 r.), w którym wprowadzono normy emisji Euro 5 i Euro 6, zawiera wymóg, by producenci wyposażali swe pojazdy tak, aby spełniały one wymogi w zakresie emisji „w trakcie normalnego użytkowania” (art. 5 ust. 1);

I.  mając na uwadze, że rozporządzenie (WE) nr 715/2007 (art. 5 ust. 2) wyraźnie zakazuje stosowania urządzeń ograniczających skuteczność działania, zdefiniowanych jako „dowolny element konstrukcyjny mierzący temperaturę, prędkość pojazdu, prędkość obrotową silnika, przełożenie skrzyni biegów, podciśnienie w kolektorze lub wszelkie inne parametry w celu włączenia, przetwarzania, opóźnienia lub wyłączenia działania dowolnej części układu kontroli emisji zanieczyszczeń, który zmniejsza skuteczność działania urządzenia kontrolującego emisję zanieczyszczeń w warunkach, jakich można w sposób racjonalny spodziewać się podczas normalnego działania i użytkowania pojazdu”; mając na uwadze, że państwa członkowskie mają obowiązek egzekwować ten zakaz; mając na uwadze, że w rozporządzeniu tym również wyraźnie zwrócono się do Komisji o wprowadzenie testów i przyjęcie środków dotyczących stosowania urządzeń ograniczających skuteczność działania;

J.  mając na uwadze, że na mocy dyrektywy w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (1999/44/WE) konsumenci mają prawo do co najmniej dwuletniej gwarancji po zakupie produktu oraz mając na uwadze, że sprzedawca ma obowiązek dostarczyć konsumentowi towary, które są zgodne z umową sprzedaży; mając na uwadze, że w przypadku braku takiej zgodności konsument ma prawo do nieodpłatnej naprawy lub wymiany towaru, lub do obniżki ceny;

K.  mając na uwadze, że dyrektywa w sprawie praw konsumentów (2011/83/UE) ustanawia obowiązek udzielania konsumentowi informacji o głównych cechach towarów przed zawarciem przez niego umowy w lokalu przedsiębiorstwa, poza lokalem przedsiębiorstwa i umowy na odległość oraz nakłada na państwa członkowskie obowiązek ustanowienia przepisów wprowadzających skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje mające zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów tej dyrektywy;

L.  mając na uwadze, że dyrektywa dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych (2005/29/WE) zakazuje w szczególności praktyki, która „w sposób istotny zniekształca lub może w sposób istotny zniekształcić zachowanie gospodarcze względem produktu przeciętnego konsumenta, do którego dociera bądź do którego jest skierowana”, oraz przewiduje, że praktyki handlowe uznawane za nieuczciwe w każdych okolicznościach obejmują „twierdzenie, że przedsiębiorca (w tym jego praktyki handlowe) lub produkt został zatwierdzony, zaaprobowany lub otrzymał zezwolenie od organu publicznego lub prywatnego, gdy jest to niezgodne z rzeczywistością, oraz wysuwanie takiego twierdzenia przy jednoczesnym niespełnianiu warunków zatwierdzenia, aprobaty lub zezwolenia”, a także zobowiązuje państwa członkowskie do ustanowienia skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji;

M.  mając na uwadze, że dopuszczalna wartość normy Euro 5 dla emisji NOx z silników Diesla wynosi 180 mg/km i ma zastosowanie do pojazdów, które otrzymały homologację typu w okresie od 1 września 2009 r. do 1 września 2014 r., oraz do wszystkich pojazdów sprzedanych w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 1 września 2015 r., a także mając na uwadze, że analogiczna dopuszczalna wartość normy Euro 6 wynosi 80 mg/km i ma zastosowanie do nowych typów od 1 września 2014 r. oraz do wszystkich pojazdów sprzedanych od 1 września 2015 r.; mając na uwadze, że pojazdy spełniające normę Euro 6, zarejestrowane przed jej prawnym wprowadzeniem, były objęte ulgą podatkową w wielu państwach członkowskich; mając na uwadze, że wyniki niezależnych badań potwierdzają znaczne rozbieżności pomiędzy wartościami dopuszczalnymi a rzeczywistymi wartościami emisji w trakcie normalnego użytkowania dla obu norm;

N.  mając na uwadze, że analiza przeprowadzona przez Wspólne Centrum Badawcze (JRC) Komisji Europejskiej(6) w 2011 r. zawiera wniosek, że emisje NOx z pojazdów z silnikiem Diesla, mierzone przy pomocy przenośnych systemów pomiaru emisji (PEMS), znacznie przewyższają dopuszczalne wartości emisji norm Euro 3–5, tj. od 2 do 4 razy w przypadku średnich emisji NOx w całym cyklu badań oraz do 14 razy w poszczególnych testach; mając na uwadze, że w innym sprawozdaniu JRC z 2013 r.(7) stwierdzono, że pojazdy spełniające normę Euro 6 mogą nawet przekraczać normy emisji dla pojazdów spełniających normę Euro 5; mając na uwadze, że w wyniku niezależnych badań przeprowadzonych w 2014 r. udokumentowano, że emisje NOx w warunkach drogowych w testowanych pojazdach z silnikiem Diesla są średnio ok. siedem razy wyższe niż dopuszczalne wartości ustanowione dla normy Euro 6;

O.  mając na uwadze, że VW przyznał się do instalowania urządzeń ograniczających skuteczność działania w przynajmniej 11 mln pojazdów z silnikiem Diesla sprzedanych na całym świecie; mając na uwadze, że VW ogłosił, iż wycofa 8,5 mln pojazdów z silnikiem Diesla od użytkowników w UE w konsekwencji decyzji niemieckiego Federalnego Urzędu ds. Transportu Drogowego;

P.  mając na uwadze, że udokumentowane rozbieżności w odniesieniu do emisji mogą wynikać zarówno z niezdatności procedury obecnie stosowanej w UE, która nie odzwierciedla normalnych warunków jazdy, jak i ze stosowania urządzeń ograniczających skuteczność działania; mając na uwadze, że wiarygodność i dokładność procedury badawczej dla pojazdów ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia wartości dopuszczalnych emisji, a co za tym idzie, dla ochrony zdrowia publicznego i środowiska w UE;

Q.  mając na uwadze, że art. 14 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 715/2007 nakłada na Komisję obowiązek prowadzenia stałego przeglądu cyklów badań stosowanych w celu pomiaru emisji, a w przypadku stwierdzenia, że badania nie są odpowiednie, do dostosowania ich, tak aby właściwie odwzorowywały emisje w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego; mając na uwadze, że dostosowanie takie nie miało jeszcze miejsca; mając jednak na uwadze, że Komisja przygotowuje się obecnie do przyjęcia nowego cyklu badań emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego;

R.  mając na uwadze, że badania zgodności produkcji i zgodności eksploatacji nie podlegają wspólnym normom na szczeblu UE, pomimo udzielenia Komisji mandatu w zakresie określenia szczegółowych wymogów dla takich procedur w procedurze komitetowej; mając na uwadze, że w związku z tym przestrzeganie wymogów dotyczących zgodności produkcji i zgodności eksploatacji zasadniczo nie jest odpowiednio egzekwowane; mając na uwadze, że nie istnieje wymóg ujawniania Komisji, organom udzielającym homologacji z innych państw członkowskich ani innym zainteresowanym stronom informacji na temat badań przeprowadzanych przez właściwe organy udzielające homologacji oraz na temat wyników tych badań;

S.  mając na uwadze, że obecny system udzielania homologacji typu w UE nie umożliwia Komisji ani organom innych państw członkowskich ponownej oceny homologacji typu pojazdu lub świadectwa zgodności, przeprowadzenia akcji przywoławczej ani wstrzymania wprowadzenia pojazdów na rynek, jeśli uzyskały one homologację typu w innym państwie członkowskim; mając na uwadze, że w obecnym systemie nie prowadzi się nadzoru nad badaniami wykonywanymi przez krajowe organy udzielające homologacji, aby zapewnić przestrzeganie przez wszystkie organy wspólnych zasad unijnych i uniknąć nieuczciwej konkurencji poprzez obniżanie standardów;

T.  mając na uwadze, że Komisja dokonuje obecnie przeglądu ram prawnych dotyczących homologacji typu; mając na uwadze, że przegląd ten jest niezmiernie istotny, by przywrócić zaufanie konsumentów do badań emisji i badań zużycia paliwa;

U.  mając na uwadze, że obecnie stosowane układy kontroli emisji NOx z samochodów osobowych z silnikiem Diesla opierają się na trzech głównych technologiach: modyfikacje wewnątrzsilnikowe połączone z powtórnym obiegiem spalin (EGR), pochłaniacze NOx z mieszanki ubogiej (ang. lean NOx traps lub LNTs) oraz selektywna redukcja katalityczna (SCR); mając na uwadze, że aby spełniać dopuszczalne wartości normy Euro 6, większość pojazdów wyposażona jest w przynajmniej dwie z wymienionych trzech technologii; mając na uwadze, że wszystkie te technologie można dezaktywować za pomocą oprogramowania ograniczającego skuteczność działania;

V.  mając na uwadze, że aby zapewnić zgodność z normami emisji, w pojazdach wyposażonych w urządzenia ograniczające skuteczność działania konieczne będzie wymontowanie tych urządzeń, zmiany w oprogramowaniu układu kontroli emisji zanieczyszczeń oraz – w zależności od technologii silnika – zmiany w sprzęcie komputerowym; mając na uwadze, że możliwe jest zwiększenie skuteczności układów kontroli emisji zanieczyszczeń, już zamontowanych w pojazdach, dzięki wymontowaniu urządzeń ograniczających skuteczność działania, ich przeprogramowaniu i rekalibracji;

W.  mając na uwadze, że rozbieżności między wynikami badań a wynikami osiąganymi przez pojazdy w trakcie normalnego użytkowania nie ograniczają się do NOx, ale odnoszą się także do innych substancji zanieczyszczających i do CO2; mając na uwadze, że według niezależnych badań rozbieżność między oficjalnymi a rzeczywistymi wartościami emisji CO2 z samochodów osobowych w Europie wyniosła w 2014 r. 40%;

X.  mając na uwadze, że przechodząc na światową zharmonizowaną procedurę badania pojazdów lekkich (WLTP) w UE, producenci muszą dostosować do tego nowego badania cele średnich emisji CO2 pochodzących z używanej przez nich floty pojazdów;

1.  stanowczo potępia wszelkie oszustwa producentów samochodów i wzywa przedsiębiorstwa do wzięcia pełnej odpowiedzialności za swe działania oraz do pełnej współpracy z władzami w trakcie wszelkich prowadzonych śledztw; wyraża ubolewanie z powodu faktu, że oszukano i wprowadzono w błąd miliony klientów, podając im nieprawdziwe informacje dotyczące emisji spalin z ich pojazdów;

2.  uważa, że w każdym przypadku, w którym potwierdzono naruszenie przepisów, należy właściwie powiadomić konsumenta o możliwości dochodzenia roszczeń i szybko wszcząć odpowiednie procedury, tak aby sytuacja ta nie obracała się na dalszą niekorzyść konsumenta;

3.  ubolewa, że nadmierne emisje prowadzą do przedwczesnych zgonów, a także mają szkodliwe skutki dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

4.  uważa, że niezwykle ważne jest, by Komisja i państwa członkowskie szybko odzyskały zaufanie konsumentów za pomocą konkretnych działań, a także podjęły wszelkie możliwe wysiłki w celu załagodzenia sytuacji; podkreśla solidarność z pracownikami zakładów dotkniętych tym skandalem i jest zaniepokojony skutkami dla całego łańcucha dostaw, zwłaszcza dla MŚP, które obecnie nie z własnej winy zmagają się z olbrzymimi wyzwaniami z powodu tego oszustwa; podkreśla, że pracownicy nie powinni w ostatecznym rozrachunku płacić ceny za manipulacje przy pomiarach emisji;

5.  podkreśla, że zanim producenci zaczną rozważać ewentualne zwolnienia, muszą sięgnąć po własne zasoby finansowe, między innymi zatrzymując zyski i nie wypłacając dywidendy, aby w jak największym stopniu pokryć koszty spowodowane naruszeniem obowiązującego prawa;

6.  wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu zwlekania przez władze państw członkowskich i Komisję z podjęciem działań po uzyskaniu dowodów poważnego i stałego przekraczania dopuszczalnych wartości emisji przewidzianych w prawie UE dla pojazdów w trakcie normalnego użytkowania;

7.  przypomina, że pojazdy z silnikiem Diesla charakteryzują niższe emisje CO2 na kilometr niż porównywalne pojazdy z silnikiem benzynowym i dzięki temu pojazdy z silnikiem Diesla stanowią ważne narzędzie pozwalające producentom osiągnąć unijne cele na 2021 r. dotyczące uśrednionych dla floty emisji CO2; zwraca uwagę, że pojazdy z silnikiem Diesla nadal będą odgrywały kluczową rolę w realizacji celów ustalonych na okres po 2021 r., lecz podkreśla, że producenci muszą stosować dostępne czyste technologie w celu ograniczenia emisji NOx, cząstek stałych oraz innych substancji zanieczyszczających;

8.  domaga się, by Komisja i państwa członkowskie zachowały pełną przejrzystość w odniesieniu do swej wiedzy na temat tych naruszeń, a także działań podjętych, by je wyeliminować; domaga się szczegółowego zbadania roli i odpowiedzialności Komisji i władz państw członkowskich, mając m.in. na uwadze problemy stwierdzone przez JRC w sprawozdaniu z 2011 r.;

9.  wzywa Komisję do poprawy wdrażania unijnej strategii na rzecz zrównoważonych i zasobooszczędnych systemów transportu drogowego i innych rodzajów transportu, do stopniowego odchodzenia od aktualnego systemu opartego na paliwach kopalnych oraz do stosowania nowych technologii i źródeł energii, takich jak wodór, energia elektryczna oraz sprężone powietrzne;

10.  z zadowoleniem przyjmuje dochodzenia w sprawie manipulacji wynikami badań emisji spalin z pojazdów wszczęte przez szereg państw członkowskich oraz innych krajów na świecie; popiera wystosowany przez Komisję do krajowych organów nadzoru apel o przeprowadzenie kompleksowych kontroli szerokiej gamy marek i modeli pojazdów; jest zdania, że Komisja powinna być angażowana we wszelkie dochodzenia w tej sprawie; apeluje o prowadzenie dochodzeń w sposób przejrzysty i skuteczny, z należytym uwzględnieniem konieczności właściwego informowania konsumentów, którzy są bezpośrednio poszkodowani z powodu wykrytego nieprzestrzegania przepisów;

11.  domaga się, by Komisja poinformowała Parlament o wynikach tych dochodzeń na piśmie do dnia 31 marca 2016 r.;

12.  domaga się, by w przypadkach wykrycia urządzeń ograniczających skuteczność działania władze państw członkowskich podjęły wszelkie niezbędne działania w celu zaradzenia sytuacji oraz zastosowały odpowiednie sankcje zgodnie z art. 30 dyrektywy 2007/46/WE oraz art. 10 rozporządzenia (WE) nr 715/2007;

13.  popiera sprawozdanie J. Girling (w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia, A8-0249/2015), przyjęte przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w dniu 15 lipca 2015 r., a w szczególności apel do Komisji i państw członkowskich o pilne zakończenie prac nad rozpatrywanym obecnie wnioskiem dotyczącym nowego rozporządzenia w sprawie badania emisji w rzeczywistych warunkach jazdy w odniesieniu do normy Euro 6;

14.  nalega na Komisję, by niezwłocznie przyjęła i wdrożyła nowy cykl badań emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego oraz wdrożyła go w celach regulacyjnych; z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie w sprawie zmniejszenia emisji zanieczyszczeń przez pojazdy drogowe (sprawozdanie A. Dessa, A8-0270/2015) przyjęte przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności Parlamentu Europejskiego w dniu 23 września 2015 r., a w szczególności wymóg, by Komisja wprowadziła badanie emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego dla wszystkich rodzajów pojazdów, które otrzymały homologację typu lub zostały zarejestrowane od 2015 r., aby zapewnić skuteczność systemów kontroli emisji i umożliwić spełnienie przez pojazd wymogów niniejszego rozporządzenia i przepisów wykonawczych do niego, przy czym współczynnik zgodności uwzględniałby jedynie możliwą tolerancję przewidzianą dla procedury pomiaru emisji, która zostanie wprowadzona do 2017 r.; domaga się, by na tej podstawie państwa członkowskie i Komisja szybko osiągnęły porozumienie w sprawie ram dotyczących cyklu badań;

15.  zwraca uwagę, że zgodnie z aktualnymi planami Komisji badania emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego byłyby przeprowadzane jedynie w przypadku emisji NOx; domaga się wprowadzenia tego rodzaju badań dla wszystkich substancji zanieczyszczających;

16.  ubolewa z powodu braku przejrzystości obrad w ramach procedury komitetowej nad wnioskiem w sprawie badań emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego, a w szczególności ze względu na fakt, że Komisja – przekazując informacje przedstawicielom państw członkowskich – nie przekazała ich Parlamentowi; wzywa Komisję do ujawnienia wszelkich odnośnych dokumentów Parlamentowi na równi z państwami członkowskimi, a w szczególności do opublikowania dokumentów przygotowawczych dla Komitetu Technicznego ds. Pojazdów Silnikowych, odnoszących się do przyjęcia nowego badania emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego;

17.  podkreśla, że konieczne jest znaczne wzmocnienie obecnego unijnego systemu homologacji typu, w tym większa kontrola na szczeblu UE, zwłaszcza w odniesieniu do nadzoru rynku, koordynacji i systemu późniejszego monitorowania pojazdów sprzedawanych w Unii, uprawnienia do wezwania państw członkowskich do uruchomienia procedur kontroli w oparciu o dowody, a także możliwości przyjmowania odpowiednich środków w przypadku naruszeń prawa UE;

18.  wzywa Komisję do zmiany obecnego systemu homologacji typu, aby zagwarantować jej – w stosownych przypadkach – możliwość niezależnej weryfikacji i ponownej oceny homologacji typu i certyfikatów wydawanych przez właściwe organy krajowe, a także zapewnić równe warunki działania w całej UE oraz możliwość skutecznego egzekwowania wdrażania przepisów unijnych i korygowania uchybień w środkach wykonawczych, bez zbędnego zwiększania obciążeń administracyjnych;

19.  apeluje zatem o rozważenie ustanowienia organu nadzoru na szczeblu UE;

20.  uznaje za kwestię największej wagi, by Komisji i wszystkim właściwym organom państw członkowskich przysługiwało prawo ponownej oceny homologacji typu i certyfikatów zgodności, prawo żądania przeprowadzenia akcji przywoławczej, a także zaprzestania wprowadzania pojazdów na rynek, w przypadku gdy będą one posiadać dowody wskazujące na brak zgodności unijnych dopuszczalnych wartości emisji określonych w rozporządzeniu w sprawie norm emisji Euro 5 i Euro 6 lub dowody niedopełnienia jakichkolwiek innych wymagań przewidzianych przez system homologacji typu;

21.  uważa, że w ramach zbliżającego się przeglądu dyrektywy ustanawiającej ramy dla homologacji typu należy rozważyć rozwinięcie i doprecyzowanie wymagań z zakresu zgodności produkcji, aby zadbać o to, by corocznym testom w ramach badań emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego poddawano wystarczająco dużą i reprezentatywną próbę nowych modeli losowo wybranych z linii produkcyjnych w celu weryfikacji ich zgodności z dopuszczalnymi w UE wartościami zanieczyszczeń oraz emisji CO2; apeluje ponadto o usprawnienie procesu prowadzenia badań eksploatacyjnych pojazdów używanych już w ruchu drogowym, również w oparciu o procedurę badania emisji w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego, w celu weryfikacji zgodności eksploatacyjnej pojazdów o różnym przebiegu, zgodnie z wymogami rozporządzenia; wzywa do usprawnienia nadzoru w warunkach ruchu drogowego poprzez okresowe kontrole techniczne w celu ustalenia, które pojazdy nie spełniają wymogów prawa unijnego, i ich naprawy;

22.  apeluje do organów krajowych, aby nie tolerowały tak zwanej „optymalizacji badań pojazdów”, w ramach której powszechne jest stosowanie takich praktyk jak nadmierne pompowanie opon, usuwanie bocznych lusterek, zaklejanie luk w płycie nadwozia, aby zmniejszyć ciąg aerodynamiczny, korzystanie ze specjalnych smarów do silnika i skrzyni biegów, które nie są stosowane w normalnej eksploatacji, usuwanie dodatkowego sprzętu, takiego jak zestaw stereo, oraz prowadzenie badań w maksymalnej dozwolonej temperaturze otoczenia, uwydatniające w sposób nie do przyjęcia różnicę między badaniami prowadzonymi w warunkach laboratoryjnych a użytkowaniem pojazdu przez konsumenta na drodze;

23.  podkreśla, że konsumenci muszą mieć możliwość dogodnego korzystania ze swoich praw zgodnie z dyrektywami 1999/44/WE, 2005/29/WE i 2011/83/UE;

24.  wzywa Komisję, jako organ odpowiedzialny za konkurencję na wewnętrznym rynku UE, do zapewnienia – we współpracy z krajowymi organami nadzoru – równych warunków działania podmiotom konkurującym na tym rynku;

25.  ponownie zwraca uwagę na konieczność pełnej i rzetelnej transpozycji oraz pełnego i gruntownego wdrożenia unijnych przepisów dotyczących funkcjonowania rynku wewnętrznego we wszystkich państwach członkowskich, a także wzywa europejskie i krajowe organy nadzoru rynku do energicznego zbadania wszystkich zarzutów oszustwa;

26.  apeluje do Komisji o zagwarantowanie, by informacje udzielane konsumentom na mocy unijnej dyrektywy w sprawie oznakowania pojazdów (1999/94/WE) były prawidłowe, użyteczne i porównywalne; uważa, że oznakowania powinny opierać się na wartościach emisji i efektywności paliwowej odpowiadających rzeczywistym warunkom ruchu drogowego;

27.  wyraża zaniepokojenie rozbieżnością wartości emisji CO2 deklarowanych w oficjalnych wynikach badań a wartościami osiąganymi w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego; dlatego też domaga się szybkiego zawarcia porozumienia w sprawie korelacji światowej zharmonizowanej procedury badania pojazdów lekkich w kontekście uśrednionych celów w zakresie redukcji emisji CO2 obowiązujących flotę pojazdów, z należytym poszanowaniem zasady „porównywalnej rygorystyczności” i bez uwzględniania niesprawiedliwych mechanizmów elastyczności w obecnej procedurze testowej, aby nie osłabiać celu na rok 2021;

28.  wzywa Komisję do uwzględnienia ujawnionych obecnie faktów przy formułowaniu nowych strategii politycznych w dziedzinie zrównoważonego transportu; zwraca się do Komisji o podjęcie dalszych działań mających na celu udoskonalenie unijnej strategii na rzecz zrównoważonych i zasobooszczędnych systemów transportu drogowego i innych rodzajów transportu; nawiązuje do podejścia określonego w białej księdze Komisji z 2011 r. zatytułowanej „Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu” oraz zwraca uwagę na jej potencjalnie znaczący wkład w skuteczną redukcję rzeczywistych emisji zanieczyszczeń pochodzących z transportu, a także poprawę mobilności w miastach; nalega na Komisję, aby zwiększyła wysiłki na rzecz podjęcia środków zaproponowanych w białej księdze i zachęca państwa członkowskie do wsparcia jej w tym;

29.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2007, s. 1. (2) Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1. (3) Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22. (4) Dz.U. L 152 z 11.6.2008, s. 1. (5) Dz.U. L 103 z 5.4.2014, s. 15. (6) Analyzing on-road emissions of light-duty vehicles with Portable Emission Measurement Systems (PEMS) [Analiza emisji z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych w warunkach drogowych za pomocą przenośnych systemów pomiaru emisji], JRC, 2011 r. (7) A complementary emissions test for light-duty vehicles: Assessing the technical feasibility of candidate procedures [Uzupełniające badanie emisji z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych – ocena wykonalności technicznej potencjalnych procedur], JRC, 2013 r.