Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 2 i art. 3 ust. 3 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz art. 8 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając art. 16, 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, przyjętej rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 34/180 z dnia 18 grudnia 1979 r.,

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług(1), a także powiązane orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 marca 2011 r. w sprawie Test-Achats (C-236/09)(2),

–  uwzględniając dyrektywę 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równych szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (3),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 3 października 2008 r. zatytułowane „Realizacja celów barcelońskich w zakresie struktur opieki nad dziećmi do osiągnięcia wieku obowiązku szkolnego” (COM(2008)0638),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 21 września 2010 r. zatytułowany „Strategia na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010–2015” (COM(2010)0491),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowany „Europa 2020: Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek oraz uchylającą dyrektywę Rady 86/613/EWG(4),

–  uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie poprawy równowagi płci wśród dyrektorów niewykonawczych spółek, których akcje są notowane na giełdzie, i odnośnych środków (dyrektywa w sprawie kobiet w zarządach (COM(2012)0614)),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 9 stycznia 2013 r. zatytułowany „Plan działania na rzecz przedsiębiorczości do 2020 r.: Pobudzanie ducha przedsiębiorczości w Europie” (COM(2012)0795),

–  uwzględniając opublikowane przez Komisję w dniu 29 maja 2013 r. sprawozdanie z postępów w realizacji celów barcelońskich zatytułowane „Rozwój struktur opieki nad dziećmi w Europie na rzecz trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2013)0322),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2011 r. w sprawie przedsiębiorczości kobiet w małych i średnich przedsiębiorstwach(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 marca 2013 r. w sprawie eliminowania stereotypów dotyczących płci w UE(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 września 2015 r. w sprawie przedsiębiorczości społecznej i innowacji społecznych w zwalczaniu bezrobocia(7),

–  uwzględniając swą rezolucję z dnia 9 września 2015 r. w sprawie kobiet pracujących zawodowo w dziedzinie nauki i na uniwersytetach oraz problemu szklanego sufitu(8),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 września 2015 r. w sprawie promowania przedsiębiorczości młodzieży przez kształcenie i szkolenia(9),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 25 października 2011 r. zatytułowany „Inicjatywa na rzecz przedsiębiorczości społecznej – budowanie ekosystemu sprzyjającego przedsiębiorstwom społecznym w centrum społecznej gospodarki i społecznych innowacji” (COM(2011)0682),

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0369/2015),

A.  mając na uwadze, że przedsiębiorczość ma kluczowe znaczenie dla zatrudnienia, wzrostu gospodarczego, innowacji, rozwoju i likwidacji ubóstwa;

B.  mając na uwadze, że art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej wyraźnie odnosi się do wolności prowadzenia działalności gospodarczej dla wszystkich obywateli UE i jako taki umożliwia przedsiębiorczość, w tym przedsiębiorczość kobiet, i zachęca do niej;

C.  mając na uwadze, że w 2012 r. kobiety stanowiły w krajach UE-28 jedynie 31% przedsiębiorców (10,3 mln)(10), a także fakt, że tylko 34,7% osób samozatrudnionych w UE to kobiety;

D.  mając na uwadze, że w wielu przypadkach kobiety składające wniosek o kredyt są osobami podstawionymi, nie zaś rzeczywistymi właścicielkami przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu uzyskania ulg finansowych i korzystniejszych warunków od instytucji kredytowych oraz europejskich, krajowych i regionalnych organów publicznych; mając na uwadze, że w rzeczywistości kobiety te pełnią funkcję fasadowe i ponoszą ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, zaś w rzeczywistości przedsiębiorstwo zarządzane jest przez mężczyzn;

E.  mając na uwadze, że we wszystkich państwach członkowskich wskaźnik przedsiębiorczości kobiet jest niski, a kwestia ta kryje w sobie niewykorzystany potencjał wzrostu i dobrobytu;

F.  mając na uwadze, że przeszkody utrudniające przedsiębiorczość kobiet, takie jak przewaga kobiet wśród osób bezrobotnych, nieustanna przepaść w prowadzeniu działalności gospodarczej i niedostateczny udział kobiet wśród kadry zarządzającej są ze sobą powiązane i trudno jest je wyeliminować, działania w tym kierunku muszą mieć charakter kompleksowy;

G.  mając na uwadze, że badania ilościowe przedsiębiorczości kobiet prowadzi się sporadycznie, ale najnowsze analizy pokazują, iż mężczyźni częściej niż kobiety wybierają karierę przedsiębiorcy(11);

H.  mając na uwadze, że przedsiębiorczość kobiet – nie mylona z fikcyjnym samozatrudnieniem – to istotne źródło niezależności ekonomicznej umożliwiające kobietom dalszą integrację na rynku pracy; mając na uwadze, że przedsiębiorczość oferuje kobietom możliwość umocnienia swojej pozycji na stanowiskach kierowniczych i przyczynienia się do przemiany kulturowej zarówno w prowadzonych przez nie przedsiębiorstwach, jak i poza nimi; mając na uwadze, ze kobiety te mogą stać się przykładem dla dziewcząt i młodych kobiet, które chciałyby podążyć ich śladem;

I.  mając na uwadze, że kobiety dysponują ogromnym potencjałem w zakresie przedsiębiorczości, a przedsiębiorczość kobiet sprzyja wzrostowi gospodarczemu, tworzeniu miejsc pracy i wzmocnieniu pozycji kobiet;

J.  mając na uwadze, że decyzja o podjęciu własnej działalności gospodarczej jest aktem samorealizacji, lecz także wymaga dużego zaangażowania ; mając na uwadze, że wysoki poziom odpowiedzialności osobistej prowadzi do szczególnie długiego czasu pracy, samozatrudnienie nie powinno być zatem postrzegane wyłącznie jako źródło dodatkowego dochodu; wskazuje, że godzenie życia rodzinnego z zawodowym kobiet prowadzących własną działalność gospodarczą jest możliwe jedynie wówczas, gdy sprzyjają temu warunki zewnętrzne, czyli istnieją odpowiednie instytucje opieki, a ojcowie aktywnie uczestniczą w pracach opiekuńczych i domowych;

K.  mając na uwadze, że dostępność, jakość i niewygórowane ceny placówek opieki nad dziećmi, osobami starszymi i niepełnosprawnymi jest nadal kluczową siłą napędową aktywniejszego udziału kobiet w rynku pracy;

L.  mając na uwadze, że podział obowiązków domowych i obowiązków związanych z opieką między kobiety a mężczyzn ma również wpływ na przedsiębiorczość kobiet i ich udział w rynku pracy, a wypracowanie równowagi pomiędzy życiem zawodowym i prywatnym to konieczność, jeżeli chodzi o niezależność ekonomiczną kobiet; mając na uwadze, że jedna czwarta państw członkowskich nie zapewnia urlopu ojcowskiego;

M.  mając na uwadze, że obciążenia administracyjne wciąż mają negatywny wpływ na ducha przedsiębiorczości zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn i z tego względu potrzebne są skuteczne przepisy ustawowe i wykonawcze, które wzmocnią pozycję ekonomiczną kobiet i zapewnią stabilność gospodarczą charakteryzującą się zrównoważonym, inteligentnym i sprzyjającym integracji wzrostem;

N.  mając na uwadze, że kobiety mają skłonność do oceniania poziomu innowacyjności swoich przedsiębiorstw niżej niż mężczyźni, a tylko niewielka część patentów udzielanych przez Europejski Urząd Patentowy (EPO) przyznawana jest kobietom(12);

O.  mając na uwadze, że wybory kobiet dotyczące ich wykształcenia, jak również pozioma i pionowa segregacja płci w miejscu pracy skutkują tym, że liczba kobiet, które mogłyby stworzyć firmę w dziedzinie nauki i techniki lub przekształcić wynalazek w produkt przynoszący zysk, jest niższa niż liczby mężczyzn, którzy mogliby tego dokonać; mając również na uwadze, że nauka i technika, innowacje i wynalazki są pojęciami kojarzonymi głównie z mężczyznami, co czyni te obszary mniej atrakcyjnymi dla kobiet i sprawia, że innowacje i wynalazki opracowane przez kobiety są mniej znane i cenione;

P.  mając na uwadze, że kobiety prowadzące działalność gospodarczą częściej koncentrują się na sektorach uważanych za mniej rentowne, takich jak edukacja, opieka zdrowotna czy praca na cele społeczne, w przeciwieństwie do zdominowanych przez mężczyzn sektorów o dużym potencjale wzrostu, takich jak sektor techniki i informatyki, i częściej działają w  małych przedsiębiorstwach o niższym poziomie wzrostu i niższych obrotach; mając na uwadze, że w 2012 r. było to przyczyną sześcioprocentowej różnicy w średnich dochodach netto pomiędzy kobietami i mężczyznami prowadzącymi działalność gospodarczą w krajach UE-28(13);

Q.  mając na uwadze, że nowe ekologiczne technologie i ekologiczna działalność gospodarcza to sektor o ogromnym potencjale rozwoju i promowania parytetowej przedsiębiorczości, zarówno jeżeli chodzi o równy dostęp do finansowania, jak i równą liczbę działających w nim kobiet i mężczyzn prowadzących działalność gospodarczą;

R.  mając na uwadze, że w jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez wiele kobiet zazwyczaj nie osiąga się szczególnie dużych zysków, a ryzyko ubóstwa pracujących i ubóstwa osób starszych jest w tym przypadku szczególnie duże;

S.  mając na uwadze, że różne badania(14) wykazują, iż kobiety rozpoczynają działalność gospodarczą dysponując mniejszym kapitałem, decydują się na niższe pożyczki i korzystają raczej z doradztwa i finansowania rodziny niż zadłużają się lub finansują kapitał przez banki, anioły biznesu czy fundusze private equity lub venture capital;

T.  mając na uwadze, że celem europejskiego instrumentu mikrofinansowego Progress jest promowanie równych szans dla kobiet i mężczyzn, jednak stosunek liczby mężczyzn do kobiet przy udzielaniu mikrokredytów w 2013 r. wyniósł 60:40(15);

U.  mając na uwadze, że w porównaniu z mężczyznami kobiety prowadzące działalność gospodarczą są ostrożniejsze jeżeli chodzi o zadłużanie się w celu rozwijania działalności, wynika to w dużej mierze z niższego poziomu pewności siebie w prowadzeniu działalności gospodarczej;

V.  mając na uwadze, że większe trudności napotykane przez kobiety prowadzące działalność gospodarczą w dostępnie do finansowania mogą być częściowo związane z trudnościami ze stworzeniem wystarczającej historii kredytowej i zbudowaniem doświadczenia w zarządzaniu;

W.  mając na uwadze, że stereotypy dotyczące umiejętności kobiet i mężczyzn w dziedzinie przedsiębiorczości mogą wpływać na poglądy zainteresowanych stron na temat nowych przedsiębiorstw; mając na uwadze, że wysokie prawdopodobieństwo dyskryminacji podczas próby uzyskania finansowania może mieć wpływ na decyzje kobiet odnośnie do założenia przedsiębiorstwa lub zaciągnięcia pożyczki na niższą kwotę;

X.  mając na uwadze, że udział w procesach inwestycyjnych osób z różnych środowisk może pomóc w zapobieganiu myśleniu grupowemu i stereotypowemu;

Y.  mając na uwadze, że dyrektywa 2004/113/WE zabrania dyskryminacji ze względu na płeć w dostępie do dóbr i usług, w tym usług bankowych i finansowych oraz usług związanych z zakładaniem przedsiębiorstw; mając na uwadze, że trudno w tym kontekście udowodnić dyskryminację pośrednią i że państwa członkowskie nie dysponują danymi i szczegółowymi informacjami na temat przypadków dyskryminacji, jeśli chodzi o dostęp do finansowania;

Z.  mając na uwadze dane, które pokazują, że pomimo przekonania o tym, iż podejmujące inwestycje kobiety lepiej zarządzają ryzykiem(16), wykazują one zwykle większą niechęć do ryzyka i większy brak zaufania; mając na uwadze, że może to prowadzić do obniżenia ich zdolności do wzbudzania zaufania podmiotów zewnętrznych i w konsekwencji wpłynąć na możliwości finansowania;

AA.  mając na uwadze, że kobiety prowadzące działalność gospodarczą znacząco przyczyniają się do tworzenia nowych możliwości rozwoju, zmniejszenia skali marginalizacji społecznej i umacniania spójności społecznej; mając na uwadze, że bariery w dziedzinie przedsiębiorczości społecznej są mniej widoczne w przypadku kobiet, a równy udział w sektorach społecznych stanowi dla nich inspirujące doświadczenie, które ułatwia im rozpoczynanie działalności gospodarczej w innych sektorach;

AB.  mając na uwadze, że w większości przypadków kobiety prowadzą działalność w sektorach drugorzędnych z punktu widzenia rentowności i konkurencyjności na rynku;

AC.  mając na uwadze brak badań nad aspektem płci i dostępem do finansowania dla przedsiębiorców społecznych w sytuacji, gdy uzyskiwanie finansowania przez przedsiębiorstwa społeczne wydaje się ogólnie rzecz biorąc bardziej skomplikowane;

AD.  mając na uwadze, że kształcenie z zakresu przedsiębiorczości, zarówno formalne, jak i nieformalne, stanowi klucz do zachęcania większej liczby kobiet i dziewcząt do podejmowania działań w tym obszarze;

1.  zachęca państwa członkowskie do dostrzeżenia wartości przedsiębiorczości kobiet dla swoich gospodarek i rozpoznania koniecznych do pokonania przeszkód; wzywa państwa członkowskie i regiony do przedstawienia konkretnych strategii na rzecz rozwoju kultury przedsiębiorczości kobiet, mając na uwadze potrzeby, motywacje i warunki do pracy nad eliminacją stereotypów związanych z płcią i zwraca uwagę na różne style zarządzania i przywództwa, a także nowe formy organizacji przedsiębiorstw i zarządzania nimi;

2.  wzywa Komisję do pełnego uwzględnienia aspektu płci w przyszłej polityce w obszarze przedsiębiorczości;

3.  wzywa państwa członkowskie do aktywnej współpracy z sektorem prywatnym w celu wyróżnienia przedsiębiorstw, które dążą do promowania równości płci i propagowania swych wzorcowych praktyk w tej dziedzinie;

4.  wzywa państwa członkowskie do przyjęcia programów towarzyszących, programów wsparcia i programów doradczych dla kobiet prowadzących działalność gospodarczą w celu rozpoczęcia działalności pionierskich przedsiębiorstw, które wytwarzają wartości i bogactwa, działając w zgodzie z zasadami odpowiedzialności społecznej;

5.  wzywa państwa członkowskie do gromadzenia na poziomie regionalnym danych według kryterium płci, w tym danych dotyczących różnych obszarów przedsiębiorczości kobiet i uznania ich wkładu w kwestie społeczne, oraz do regularnego informowania o liczbie kobiet prowadzących działalność gospodarczą; zaleca, aby dane zbierano i konsolidowano na poziomie europejskim przy wsparciu ze strony Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn i Eurostatu; zaleca uwzględnienie aspektu płci w metodyce prowadzenia wszelkich badań prowadzonych w dziedzinie przedsiębiorczości, gospodarki społecznej i przedsiębiorstwa społecznego z pomocą wykwalifikowanego eksperta w dziedzinie płci oraz zwrócenie szczególnej uwagi na doświadczenia kobiet w zakresie różnych form marginalizacji;

6.  wzywa Komisję do włączenia kwestii promowania przedsiębiorczości kobiet do swojej strategii na rzecz równości kobiet i mężczyzn na okres po 2015 r.;

7.  wzywa do przyjęcia całościowego podejścia do przedsiębiorczości kobiet, aby zachęcać kobiety do budowania kariery w obszarze przedsiębiorczości i wspierać je w tym, ułatwiać dostęp do finansowania i możliwości prowadzenia działalności gospodarczej oraz tworzenia środowiska, w którym kobiety mogłyby wykorzystywać swój potencjał i osiągać sukces jako przedsiębiorcy, obejmującego między innymi godzenie życia zawodowego z osobistym, dostęp do placówek opieki nad dziećmi i szkolenia dostosowane do potrzeb;

8.  wzywa instytucje UE, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do zintensyfikowania wysiłków na rzecz walki ze stereotypami dotyczącymi płci oraz do wprowadzenia środków mających na celu walkę ze stereotypowym postrzeganiem kobiecych i męskich cech i zdolności, które nadal pokutuje w sektorach zdominowanych przez mężczyzn, takich jak nauka i technika, innowacje i wynalazki; jest zdania, że w tych sektorach decydenci, inwestorzy, sektor finansowy i rynek mogą postrzegać kobiety jako mniej wiarygodne lub mniej profesjonalne, co oznacza, że potencjalni klienci, dostawcy, partnerzy, banki i inwestorzy niekiedy patrzą na kobiety ze sceptycyzmem, przez co muszą one być bardziej wytrwałe, aby dowieść swej wiedzy, umiejętności i możliwości, by uzyskać dostęp do niezbędnych im środków finansowych;

Równowaga pomiędzy pracą a życiem osobistym

9.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do uznania wartości przedsiębiorczości dla godzenia życia zawodowego z prywatnym kobiet i mężczyzn oraz do eliminowania barier utrudniających lub nawet uniemożliwiających uczestnictwo w rynku pracy kobiet prowadzących działalność gospodarczą, a także do przyjęcia spójnych środków ramowych, które wsparłyby obecność kobiet w rynku pracy; w następstwie decyzji o wycofaniu propozycji zmiany dyrektywy w sprawie urlopu macierzyńskiego, a także w celu zagwarantowania postępów w rozwoju polityki ds. równości na poziomie unijnym, zachęca do konstruktywnego dialogu pomiędzy instytucjami w kwestii jak najlepszej realizacji i wsparcia strategii godzenia życia zawodowego z prywatnym, a także równego podziału obowiązków rodzinnych, podkreślając również rolę mężczyzn we wspieraniu równości; przypomina, że urlop rodzicielski lub ojcowski może mieć pozytywny wpływ na udział kobiet w rynku pracy i zachęca państwa członkowskie, które tego jeszcze nie zrobiły, do rozważenia wprowadzenia płatnego urlopu ojcowskiego; wzywa Komisję, aby do końca 2016 r. zaproponowała konkretne kroki, w tym wnioski ustawodawcze, służące zwiększeniu udziału kobiet na rynku pracy w drodze poprawy równowagi między życiem zawodowym a prywatnym;

10.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do przypomnienia o znaczeniu osiągnięcia celów barcelońskich dla urzeczywistniania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, jak również wdrażania odpowiednich działań ustawodawczych i nieustawodawczych przewidzianych w planie działań Komisji na ten temat opublikowanym w sierpniu 2015 r., wzywa ją również do wykorzystania właściwych narzędzi i zachęt, w tym funduszy europejskich, takich jak Europejski Fundusz Społeczny, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, by zagwarantować niedrogą opiekę nad dziećmi i osobami niesamodzielnymi, w tym osobami starszymi i niepełnosprawnymi członkami rodziny; podkreśla znaczenie racjonalnych i elastycznych godzin pracy, co pozwoli rodzicom i opiekunom osiągnąć równowagę pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym; przypomina o znaczeniu pełnej ochrony praw socjalnych w konkretnych okolicznościach samozatrudnienia, bez której innowacyjna przedsiębiorczość sprzyjająca integracji społecznej nie jest możliwa;

11.  podkreśla potrzebę zmiany tradycyjnego podziału ról mężczyzn i kobiet w społeczeństwie, życiu zawodowym i rodzinnym poprzez promowanie aktywniejszego udziału mężczyzn w pracach domowych i opiece nad niesamodzielnymi członkami rodziny, na przykład poprzez obowiązkowe urlopy ojcowskie i niezbywalne urlopy rodzicielskie oraz politykę publiczną umożliwiającą skuteczne godzenie obowiązków rodzinnych i zawodowych, zwłaszcza w przypadku kobiet i w sektorach bardzo konkurencyjnych i wymagających dużej mobilności, gdzie wydłużone i elastyczne godziny pracy to norma, podkreśla również znaczenie regularnych szkoleń, aby na bieżąco śledzić osiągnięcia techniczne i możliwości rynku;

Informacje i sieci

12.  podkreśla, jak ważne jest wykroczenie poza fazę początkową, jeżeli chodzi o pomaganie kobietom, które uznały, że przedsiębiorczość jest ścieżką konsolidacji i rozwijania działalności gospodarczej, podkreśla również znaczenie tworzenia sieci kontaktów i wymiany wzorcowych praktyk, opieki mentorskiej, pozytywnych wzorców roli kobiet oraz wzajemnego wsparcia z myślą o przechodzeniu do bardziej innowacyjnych, zrównoważonych i rentownych sektorów, a jednocześnie nie pogarszając ogólnego dobrostanu w miejscu pracy;

13.  podkreśla ogromny potencjał innowacyjności i przedsiębiorczości u kobiet oraz ważną rolę, jaką mogą odgrywać w cyfrowej transformacji gospodarki; wzywa Komisję i państwa członkowskie do inwestowania w potencjał cyfrowy kobiet i dziewcząt oraz do wspierania i promowania w pełni kultury cyfrowej przedsiębiorczości kobiet oraz integracji i udziału kobiet w społeczeństwie informacyjnym;

14.  podkreśla ogromne znaczenie przestrzeni publicznej, która pomaga w opracowywaniu projektów (zapewniając widoczność i pełniąc funkcję inkubatora przedsiębiorczości), jak również wsparcia finansowego i podatkowego, odpowiednich i aktualnych informacji, a także porad w zakresie zakładania działalności gospodarczej, zwłaszcza dla kobiet rozpoczynających działalność gospodarczą; podkreśla również wielkie znaczenie środków na rozwój przedsiębiorczości, większej obecności na forach społecznych, strategii politycznych, które wspierają godzenie życia rodzinnego z zawodowym, i popularyzację przez administrację publiczną znaczenia tej grupy dla społeczeństwa, zarówno dla kobiet rozpoczynających działalność gospodarczą, jak i dla tych, które mają za sobą długą karierę zawodową w tym względzie;

15.  z zadowoleniem przyjmuje stworzenie różnych sieci europejskich dla kobiet prowadzących działalność gospodarczą; apeluje do Komisji, by aktywniej informowała o osiągnięciach kobiet prowadzących działalność gospodarczą i jasno wyrażała uznanie dla potencjalnych wzorców za pomocą Europejskiej Nagrody Promocji Przedsiębiorczości i w Europejskim Konkursie na Innowację Społeczną;

16.  uważa, że europejskie sieci kobiet prowadzących działalność gospodarczą powinny utworzyć sieć krajową i europejską ułatwiającą i pomagającą kobietom w wyszukiwaniu źródeł finansowania i zajmującą się doradztwem ułatwiającym dostęp do nich;

17.  wzywa Komisję do podkreślania wagi korzystania z forów na planowanej europejskiej e-platformie dla przedsiębiorczości kobiet i do umieszczenia na niej stopniowego planu uzyskiwania dostępu do możliwości finansowania z funduszy europejskich, jednocześnie czyniąc e-platformę atrakcyjną dla potencjalnych inwestorów i służb administracji publicznej państw członkowskich, aby ograniczyć biurokrację dla kobiet prowadzących działalność gospodarczą poprzez objaśnienie procedur administracyjnych, mając na uwadze, że e-platforma dla przedsiębiorczości kobiet może stać się przyszłym narzędziem referencyjnym w sektorze;

18.  wzywa Komisję, by nie obciążając swego budżetu oraz działając w ramach istniejących już struktur, stworzyła – w bliskiej współpracy z państwami członkowskimi oraz przedsiębiorstwami z sektora prywatnego – europejskie centrum biznesowe dla kobiet, które byłoby centralnym punktem służącym promowaniu inicjatyw Komisji dla kobiet prowadzących działalność gospodarczą, oferującym pomoc w zakresie zarządzania i pomoc techniczną, pomoc w zakresie tworzenia sieci i stymulowania sieci już istniejących, monitorowania inicjatyw biznesowych i programów finansowanych z budżetu UE oraz uwzględniania w nich aspektu płci;

19.  wzywa Komisję i państwa członkowskie, by ułatwiały kobietom prowadzącym działalność gospodarczą dostęp (m.in. poprzez bezpłatne szkolenia) do najważniejszych sieci naukowych, technicznych i skupiających przedsiębiorstwa, ponieważ dostęp do tych sieci jest niezbędny, by rozwijać pomysły biznesowe, znajdować potencjalnych klientów, dostawców i partnerów, rozumieć rynek i jego rozwój, możliwości i słabości oraz uzyskiwać informacje strategiczne, współpracę i wsparcie;

Dostęp do funduszy

20.  wzywa rządy, administrację i organy państw członkowskich ds. równości (jeśli takie istnieją), by współpracowały z sektorem finansowym w zakresie wypełniania swego obowiązku zapewnienia równouprawnienia mężczyzn i kobiet w dostępie do kapitału dla osób samozatrudnionych i MŚP; zachęca je do zbadania możliwości wprowadzenia równouprawnienia płci do ich struktur sprawozdawczych dotyczących przyznawania pożyczek, do dostosowania profilów ryzyka używanych wobec kobiet i mężczyzn oraz do produktów finansowych oraz ich reklamy;

21.  wzywa państwa członkowskie do opracowania map pomocy na rzecz wsparcia przedsiębiorczości kobiet, w których określa się odnośne środki, oraz do wspierania przedsiębiorczości i konkurencyjności przedsiębiorstw, począwszy od kultury przedsiębiorczości po przyjmowanie nowych technologii lub finansowania działalności badawczej, rozwojowej i innowacyjnej;

22.  wzywa Komisję do skrupulatnego sprawdzania, czy przy przyznawaniu funduszy UE w związku z przedsiębiorczością uwzględniane są aspekty płci; sugeruje, by Komisja uwzględniła wprowadzenie parytetów płci w każdym ukierunkowanym wsparciu na rzecz grup niedostatecznie reprezentowanych i defaworyzowanych, aby zapewnić postępy w dążeniu do przedsiębiorczości parytetowej;

23.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprawy przejrzystości finansowania działalności przedsiębiorstw poprzez tworzenie map pomocy, między innymi przez mikrofinansowanie z europejskiego instrumentu mikrofinansowego Progress, a także do rozważenia współpracy z sektorem prywatnym w zakresie inwestycji w sektor „kobiecy”, takich jak rządowe gwarancje kredytowe;

24.  podkreśla znaczenie wykorzystywania wszelkich możliwych źródeł finansowania, a zwłaszcza funduszy strukturalnych w następnym okresie programowania 2014–2020;

25.  apeluje do państw członkowskich o promowanie środków i działań na rzecz zapewnienia pomocy i doradztwa kobietom, które decydują się zostać przedsiębiorcami, zachęcania do zakładania przedsiębiorstw przez kobiety, ułatwienia dostępu do finansowania i innych form wsparcia, a także w celu ograniczenia biurokracji i innych przeszkód dla nowych przedsiębiorstw prowadzonych przez kobiety;

26.  wzywa Komisję do przeanalizowania i opracowania wniosków mających na celu zainteresowanie kobiet zakładaniem działalności gospodarczej; podkreśla, że kobiety posiadające niezbędny zmysł biznesowy powinny być informowane o programach wsparcia i możliwościach finansowania;

27.  wzywa Komisję i państwa członkowskie, by rozpoczęły gromadzenie danych o dostępie przedsiębiorców do finansowania według kryterium płci w ścisłej współpracy z Europejskim Instytutem ds. Równości Kobiet i Mężczyzn oraz do przeprowadzenia dalszych badań na temat istnienia w tym kontekście niezbitych dowodów na bezpośrednią lub pośrednią dyskryminację kobiet, a jeśli istnieją, do zastanowienia się w jaki sposób należy zająć się czynnikami zewnętrznymi, które wpływają na ocenę przez inwestorów rentowności nowych przedsiębiorstw prowadzonych przez kobiety;

28.  wzywa Komisję do zajęcia się konkretnym wyzwaniami, przed którymi stoją kobiety prowadzące działalność gospodarczą, przy okazji następnego przeglądu i aktualizacji Small Business Act, a także corocznych sprawozdań na temat SBA; uważa, że wyzwania te powinny zostać uwzględnione we wszystkich programach SBA, należy też opracować dodatkowy plan działania w zakresie pokonywania przeszkód napotykanych przez kobiety prowadzące działalność gospodarczą;

29.  z zadowoleniem przyjmuje przeprowadzony przez Komisję przegląd stosowania dyrektywy 2004/113/WE i jej transpozycji do prawa krajowego przez państwa członkowskie, lecz ubolewa nad brakiem skupienia się na identyfikacji dyskryminacji pośredniej; zwraca się do Komisji o dokonanie dalszego przeglądu dyrektywy polegającego na rozważeniu efektywniejszych środków zwalczania tego rodzaju potencjalnej dyskryminacji;

30.  uważa, że należy zapewnić kobietom prowadzącym działalność gospodarczą łatwiejszy dostęp do finansowania w zdominowanych przez mężczyzn sektorach innowacyjnych i sprzyjających zrównoważonemu rozwojowi, ze szczególnym uwzględnieniem ICT, budownictwa i transportu; wzywa w związku z tym do zintensyfikowania kontroli pozwalających na zapobieżenie zjawisku wykorzystywania kobiet przez mężczyzn jako osób podstawionych w celu uzyskania preferencyjnego finansowania;

Edukacja i szkolenia w zakresie przedsiębiorczości

31.  zachęca państwa członkowskie do uwzględnienia promocji kultury przedsiębiorczości w programach nauczania i szkoleń; podkreśla wagę formalnego i nieformalnego kształcenia na wszystkich poziomach, a także kształcenia ustawicznego, dla stymulacji przedsiębiorczości i rozwoju nowych przedsiębiorstw, w tym w zakresie ICT, zwłaszcza w dziedzinach wybieranych głównie przez dziewczęta, takich jak opieka zdrowotna i inne usługi; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by stwarzały zachęty umożliwiające zapewnienie bardziej zrównoważonej reprezentacji kobiet i mężczyzn w sektorze biznesu, a także do stymulowania tej reprezentacji poprzez uświadamianie kobietom w większym stopniu korzyści płynących ze szkoleń w dziedzinie biznesu;

32.  wzywa szkoły i uniwersytety, by zachęcały dziewczęta i kobiety do wyboru przedmiotów prowadzących do kariery w dziedzinie nauki, finansów i w sektorach o dużym wzroście, takich jak technika, w tym technologia ekologiczna, otoczenie cyfrowe oraz informatyka;

33.  wzywa państwa członkowskie do współpracy z sektorem publicznym, sektorem prywatnym, organizacjami pozarządowymi, uniwersytetami i szkołami w celu stworzenia dalszych programów przyuczania do zawodu oraz nieformalnych i pozaformalnych programów nauczania, również takich, w których uczniowie już od najmłodszych lat realizują projekty rozwoju w oparciu o rzeczywiste koncepcje biznesowe, oraz inkubatorów przedsiębiorczości, które służą kształtowaniu młodych przedsiębiorców, przy jednoczesnym nauczaniu rozumienia i wdrażania kultury praw pracowniczych;

34.  wzywa Unię Europejską do inwestowania w programy, które umożliwiają kształcenie ustawiczne kobiet pracujących i kobiet prowadzących działalność gospodarczą, zapewniając im stałe podwyższanie kwalifikacji i wysokiej jakości rozwój zawodowy, ze szczególnym uwzględnieniem sektora handlowego;

35.  podkreśla znaczenie ułatwiania dostępu kobiet prowadzących działalność gospodarczą (m.in. poprzez dotacje) do kursów szkoleniowych na temat podstawowego ustawodawstwa dotyczącego tworzenia i zarządzania przedsiębiorstwem, jak prawo dotyczące działalności gospodarczej, ochrony własności intelektualnej i ochrony danych, zasady opodatkowania, handel elektroniczny, dostępne dotacje publiczne itp.; a także do kursów szkoleniowych w zakresie nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych, korzystania z serwisów społecznościowych, handlu elektronicznego, tworzenia sieci kontaktów itp.;

36.  z niepokojem zauważa, że kobiety mają tendencję do negatywnego postrzegania swoich umiejętności, prawdopodobnie na podstawie stereotypów zakorzenionych w społeczeństwie i wskazują częściej niż mężczyźni na swój brak umiejętności w zakresie przedsiębiorczości, brak pewności siebie, asertywności i gotowości podejmowania ryzyka przy tworzeniu przedsiębiorstwa, w związku z czym istnieje konieczność korzystania przez kobiety prowadzące działalność gospodarczą z programów motywacji i wsparcia psychologicznego, które wzmocniłyby ich wiarę w siebie;

Przedsiębiorczość społeczna

37.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do przeprowadzenia badań, które wyjaśniłyby większą aktywność kobiet w dziedzinie przedsiębiorczości społecznej oraz jej możliwy efekt mnożnikowy w odniesieniu do przedsiębiorczości tradycyjnej;

38.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania rozwoju instrumentów finansowych, w związku z którymi wycenia się przedsiębiorstwa w zależności od ich wkładu w społeczeństwo i rozwijanie znaków zaufania dla przedsiębiorczości społecznej i związanej z ochroną środowiska; zaleca uwzględnienie wzmocnienia roli kobiet i równouprawnienia płci jako środków o oddziaływaniu społecznym, które z kolei zachęcałyby większą liczbę przedsiębiorców społecznych do postrzegania własnych przedsiębiorstw z perspektywy płci;

39.  podkreśla, że alternatywne modele biznesowe, takie jak spółdzielnie i towarzystwa świadczeń wzajemnych, odgrywają ważną rolę w promowaniu równouprawnienia płci i postępach na drodze do zrównoważonego wzrostu i rozwoju, sprzyjającego integracji społecznej; wzywa Komisję i państwa członkowskie do ułatwiania i promowania tych alternatywnych modeli;

o
o   o

40.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1) Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 37. (2) Dz.U. C 130 z 30.4.2011, s. 4. (3) Dz.U. L 204 z 26.7.2006, s. 23. (4) Dz.U. L 180 z 15.7.2010, s. 1. (5) Dz.U. C 51 E z 22.2.2013, s. 56. (6) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0074. (7) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0320. (8) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0311. (9) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0292. (10) Komisja (2014 r.), sprawozdanie pt. „Statistical data on Women entrepreneurs in Europe” [„Dane statystyczne dotyczące kobiet prowadzących działalność gospodarczą w Europie”]. (11) Komisja (2012), badanie Flash Eurobarometru 354 „Entrepreneurship in the UE and beyond” [„Przedsiębiorczość w UE i poza jej granicami”]. (12) Komisja (2008), sprawozdanie pt. „Evaluation on policy: promotion of women innovators and entrepreneurship” [„Ocena polityki: promowanie innowacyjności i przedsiębiorczości kobiet”]. (13) Komisja (2014), badanie pt. „Statistical data on Women entrepreneurs in Europe” [„Dane statystyczne dotyczące kobiet-przedsiębiorców w Europie”]. (14) Parlament Europejski (2015), badanie Departamentu Tematycznego pt. „Women's Entrepreneurship: closing the gender gap in access to financial and other services and in social entrepreneurship” [„Przedsiębiorczość kobiet: eliminowanie różnic między kobietami i mężczyznami w dostępie do usług finansowych i innych oraz w przedsiębiorczości społecznej”]. (15) Komisja (2015), śródokresowa ocena europejskiego instrumentu mikrofinansowego Progress. (16) KPMG (2015), sprawozdanie pt. „Women in Alternative Investments” [„Kobiety a inwestycje alternatywne”].