Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–  έχοντας υπόψη την αίτηση για την άρση της ασυλίας του Florian Philippot, που διαβίβασε το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Γαλλικής Δημοκρατίας, στις 2 Σεπτεμβρίου 2015, σε συνάρτηση με υπόθεση συκοφαντικής δυσφήμισης η οποία εκκρεμεί ενώπιον του ανώτερου δικαστηρίου της Ναντέρ (αριθ. υπόθεσης JIJI215000010), και η οποία ανακοινώθηκε στην ολομέλεια στις 16 Σεπτεμβρίου 2015,

–  αφού άκουσε τον Florian Philippot σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του Κανονισμού του,

–  έχοντας υπόψη τα άρθρα 8 και 9 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και το άρθρο 6 παράγραφος 2 της πράξης της 20ής Σεπτεμβρίου 1976 περί της εκλογής των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με άμεση και καθολική ψηφοφορία,

–  έχοντας υπόψη τις αποφάσεις που εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 12 Μαΐου 1964, 10 Ιουλίου 1986, 15 και 21 Οκτωβρίου 2008, 19 Μαρτίου 2010, 6 Σεπτεμβρίου 2011 και 17 Ιανουαρίου 2013(1),

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 26 του Συντάγματος της Γαλλικής Δημοκρατίας,

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 5 παράγραφος 2, το άρθρο 6 παράγραφος 1 και το άρθρο 9 του Κανονισμού του,

–  έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων (A8-0014/2016),

Α.  λαμβάνοντας υπόψη ότι οι γαλλικές δικαστικές αρχές ζήτησαν την άρση της ασυλίας του Florian Philippot, σε συνάρτηση με ποινική δίωξη που κινήθηκε από τρίτο κράτος·

Β.  λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζει ότι τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν υπόκεινται σε έρευνα, κράτηση ή δίωξη για γνώμη εκφρασθείσα ή ψήφο δοθείσα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους·

Γ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 9 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζει ότι οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απολαύουν, εντός της επικρατείας των κρατών τους, των ασυλιών που αναγνωρίζονται στα μέλη του Κοινοβουλίου της χώρας τους·

Δ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι στο άρθρο 26 του Συντάγματος της Γαλλικής Δημοκρατίας προβλέπεται ότι «κανένα μέλος του Κοινοβουλίου δεν δύναται να διωχθεί, να καταζητηθεί, να συλληφθεί, να κρατηθεί ή να δικασθεί για γνώμη που εξέφρασε ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του», και ότι «κανένα μέλος του Κοινοβουλίου δεν είναι δυνατόν να συλληφθεί ή να αποτελέσει αντικείμενο άλλου στερητικού ή περιοριστικού της ελευθερίας μέτρου συνεπεία διάπραξης κακουργημάτων ή πλημμελημάτων» χωρίς άδεια της βουλής της οποίας είναι μέλος·

Ε.  λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Florian Philippot κατηγορείται από την κυβέρνηση τρίτου κράτους, και συγκεκριμένα του Κατάρ, ότι προέβη σε συκοφαντική δυσφήμιση του εν λόγω κράτους ισχυριζόμενος κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής εκπομπής της 9ης Ιανουαρίου 2015 και τηλεοπτικής εκπομπής της 19ης Ιανουαρίου 2015, ότι το Κατάρ χρηματοδοτεί την τρομοκρατία·

ΣΤ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι τόσο το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και το άρθρο 26 του Συντάγματος της Γαλλικής Δημοκρατίας απαγορεύουν οιαδήποτε αστική διαδικασία ή ποινική δίωξη εις βάρος βουλευτή για τις γνώμες που εξέφρασε κατά την άσκηση των καθηκόντων του·

Ζ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι «οι διατάξεις της γαλλικής έννομης τάξης οι οποίες προστατεύουν τους εκπροσώπους του λαού κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ανάγονται στο 1789, και απορρέουν από την αρχή του σεβασμού της βούλησης του λαού και την ανάγκη οι αιρετοί εκπρόσωποι σε μία δημοκρατική πολιτεία να μπορούν να ασκούν ελεύθερα την εντολή τους χωρίς να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να υποστούν διώξεις ή παρεμβάσεις εκ μέρους της εκτελεστικής ή της δικαστικής εξουσίας»(2)·

Η.  λαμβάνοντας υπόψη ότι όσον αφορά τους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η απόλυτη αυτή ασυλία καλύπτει τις γνώμες που εκφράστηκαν τόσο κατά τις επίσημες συνεδριάσεις εντός του Κοινοβουλίου, όσο και εκτός του οργάνου όπως, για παράδειγμα, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει «σύνδεσμος μεταξύ εκφρασθείσας γνώμης και άσκησης των βουλευτικών καθηκόντων»(3)·

Θ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι όταν βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκφράζει δημοσίως τις απόψεις του σχετικά με την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τρίτων χωρών, θεωρείται ότι ενεργεί στο πλαίσιο της άσκησης των επισήμων καθηκόντων του·

Ι.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, υπό την έννοια αυτή, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την άρση της ασυλίας του Florian Philippot·

ΙΑ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση αυτή - πράγμα το οποίο όμως δεν ισχύει - η αίτησε των γαλλικών αρχών θα πρέπει να εξετασθεί ως αίτηση σύμφωνα με το άρθρο 9 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνδυασμό με τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 26 του Συντάγματος της Γαλλικής Δημοκρατίας και, κατά συνέπεια, ως αίτηση για την παροχή άδειας προκειμένου ο Florian Philippot να «συλληφθεί ή να αποτελέσει αντικείμενο άλλου στερητικού ή περιοριστικού της ελευθερίας μέτρου συνεπεία διάπραξης κακουργημάτων ή πλημμελημάτων»·

ΙΒ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, σε γενικές γραμμές, σκοπός της βουλευτικής ασυλίας είναι να παρέχεται στη νομοθετική εξουσία η δυνατότητα να ασκεί τα θεσμικά της καθήκοντα χωρίς αδικαιολόγητες έξωθεν παρεμβάσεις, της εκτελεστικής ιδίως εξουσίας(4)· λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι σαφές ότι η αρχή αυτή ισχύει και στην περίπτωση κατά την οποία ένα τρίτο κράτος ασκεί ποινική δίωξη για συκοφαντική δυσφήμιση εις βάρος βουλευτού·

ΙΓ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν είναι συνεπώς απαραίτητο να εξεταστεί η ύπαρξη fumus persecutionis, εάν δηλαδή με την ποινική διαδικασία επιδιώκεται να παρεμποδιστεί η πολιτική δραστηριότητα του βουλευτή·

1.  αποφασίζει να μην άρει την ασυλία του Florian Philippot·

2.  αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει αμελλητί την παρούσα απόφαση και την έκθεση της αρμόδιας επιτροπής του στην αρμόδια αρχή της Γαλλικής Δημοκρατίας και στον Florian Philippot.

(1) Απόφαση του Δικαστηρίου, της 12ης Μαΐου 1964, Wagner/Fohrmann και Krier 101/63, ECLI:EU:C:1964:28· απόφαση του Δικαστηρίου, της 10ης Ιουλίου 1986, Wybot/Faure και άλλων 149/85, ECLI:EU:C:1986:310· απόφαση του Δικαστηρίου, της 15ης Οκτωβρίου 2008, Mote/Parlement T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440· απόφαση του Δικαστηρίου, της 21ης Οκτωβρίου 2008, Marra/De Gregorio και Clemente C-200/07 και C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579· απόφαση του Δικαστηρίου, της 19ης Μαρτίου 2010, Gollnisch/Parlement T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102· απόφαση του Δικαστηρίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2011, Patriciello C 163/10, ECLI: EU:C:2011:543· απόφαση του Δικαστηρίου, της 17ης Ιανουαρίου 2013, Gollnisch/Parlement, T-346/11 και T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23. (2) Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της 17ης Δεκεμβρίου 2002, Α. κατά Ηνωμένου Βασιλείου, σκέψη 47. (3) Απόφαση του Δικαστηρίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2011, στην υπόθεση C-163/10, Patriciello, ECLI: EU:C:2011:543, σκέψη 33. (4) Parliamentary Immunity. A Comprehensive Study of the Systems of Parliamentary Immunity of the United Kingdom, France, and the Netherlands in a European Context, (Βουλευτική ασυλία. Ανάλυση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης των συστημάτων βουλευτικής ασυλίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, και τις Κάτω Χώρες) Sascha Hardt, Intersentia, Ius Commune Europaeum Series, No. 119, ISBN 978-1-78068-191-7, Μάαστριχτ, Ιούλιος 2013.