Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Hermanna Winklera przekazany przez prokuraturę w Lipsku dnia 25 września 2015 r. w związku ze wstępnym śledztwem w sprawie wypadku drogowego (sygn. akt 600 AR 3037/15), ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 14 grudnia 2015 r.,

–  uwzględniając fakt, że Hermann Winkler zrezygnował z prawa do udzielenia wyjaśnień zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 8 i 9 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.(1),

–  uwzględniając art. 46 niemieckiej ustawy zasadniczej (Grundgesetz),

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0062/2016),

A.  mając na uwadze, że prokuratura w Lipsku (Niemcy) zwróciła się o uchylenie immunitetu parlamentarnego posła do Parlamentu Europejskiego Hermanna Winklera w związku z wszczęciem śledztwa w sprawie zarzucanego przestępstwa;

B.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

C.  mając na uwadze, że na mocy art. 46 ust. 2 niemieckiej ustawy zasadniczej (Grundgesetz) poseł nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za czyn karalny bez zgody Parlamentu, chyba że został ujęty w trakcie popełniania czynu lub w ciągu następnej doby;

D.  mając na uwadze, że wniosek dotyczy wstępnego śledztwa w sprawie poważnego wypadku drogowego, który miał miejsce w dniu 23 września 2015 r. i w którym uczestniczył Hermann Winkler;

E.  mając na uwadze, że postępowanie karne nie dotyczy opinii wyrażonych lub głosów oddanych w ramach wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

F.  mając na uwadze, że w świetle informacji zgromadzonych przez komisję nie ma podstaw do stwierdzenia, że postępowanie karne wszczęto z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła (fumus persecutionis);

G.  mając na uwadze, że w związku z tym zarzucane przestępstwo nie ma związku z pełnioną przez Hermanna Winklera funkcją posła do Parlamentu Europejskiego;

H.  mając na uwadze, że w tej sytuacji wskazane jest uchylenie immunitetu parlamentarnego,

1.  postanawia uchylić immunitet Hermanna Winklera;

2.  zobowiązuje przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji wraz ze sprawozdaniem właściwej komisji odpowiednim władzom niemieckim i Hermannowi Winklerowi.

(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.