Parlament Europejski,

–  uwzględniając dwa wnioski o uchylenie immunitetu Jeana-Marie Le Pena skierowane w dniu 14 marca 2016 r. przez prokurator przy Sądzie Apelacyjnym w Paryżu i ogłoszone na posiedzeniu plenarnym w dniu 8 czerwca 2016 r. w związku z dwoma postępowaniami prowadzonymi przez sędziów śledczych przy Sądzie Wielkiej Instancji w Paryżu pod zarzutem nawoływania do nienawiści na tle rasowym (nr 2211/15/21 i 2226/15/9), przy czym oba postępowania dotyczą tych samych okoliczności faktycznych,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Jeana-Marie Le Pena zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.(1),

–  uwzględniając art. 26 Konstytucji Republiki Francuskiej,

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0301/2016),

Α.  mając na uwadze, że dwaj sędziowie śledczy przy Sądzie Wielkiej Instancji w Paryżu złożyli wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego Jeana-Marie Le Pena w związku z zarzutem popełnienia czynu karalnego;

Β.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa członkowskiego z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu tego państwa członkowskiego;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 26 Konstytucji Republiki Francuskiej „żaden członek parlamentu nie może być ścigany, poszukiwany, zatrzymany, aresztowany bądź sądzony z powodu wyrażonych poglądów w związku z wykonywaniem swych funkcji lub z powodu głosowania” oraz że „żaden członek parlamentu nie może być aresztowany ani poddany pozbawieniu lub ograniczeniu wolności w sprawach dotyczących zbrodni lub występku” bez zgody parlamentu;

D.  mając na uwadze, że art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

E.  mając na uwadze, że celem tego przepisu jest zasadniczo zapewnienie posłom do Parlamentu Europejskiego możliwości korzystania z wolności słowa, przy tym jednak to prawo do wolności słowa nie zezwala na pomawianie, zniesławianie, podżeganie do nienawiści, naruszanie czci innych osób ani na wypowiedzi, które naruszają art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej;

F.  mając na uwadze, że przepisy o immunitecie parlamentarnym podlegają wykładni w świetle wartości, celów i zasad traktatów unijnych;

G.  mając na uwadze, że w przypadku posła do PE immunitet obejmuje nie tylko opinie wyrażane przez niego na oficjalnych posiedzeniach Parlamentu, ale także opinie wyrażane poza nim, np. w mediach, kiedy istnieje „związek między wyrażoną opinią a [...] obowiązkami parlamentarnymi”;

H.  mając na uwadze, że Jeanowi-Marie Le Penowi postawiono zarzut, iż w dniu 6 czerwca 2014 r. w nagraniu wideo umieszczonym w internecie publicznie nawoływał do nienawiści na tle rasowym;

I.  mając na uwadze, że nie zachodzi związek między zarzucaną wypowiedzią a działalnością parlamentarną Jeana-Marie Le Pena, dlatego Jean-Marie Le Pen nie działał w ramach wykonywania obowiązków służbowych posła do Parlamentu Europejskiego;

J.  mając na uwadze, że nie ma podstaw do podejrzenia, że zachodzi fumus persecutionis, czyli próba zaszkodzenia działalności parlamentarnej Jeana-Marie Le Pena;

1.  postanawia uchylić immunitet Jeana-Marie Le Pena;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do bezzwłocznego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwym władzom Republiki Francuskiej.

(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.