(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0625),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 83 ust. 1 oraz art. 82 ust. 2 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C8-0386/2015),

–  uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 i art. 83 ust.1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 marca 2016 r.(1)

–  uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1373(2001) z dnia 28 września 2001 r., 2178(2014) z dnia 24 września 2014 r., 2195(2014) z dnia 19 grudnia 2014 r., 2199(2015) z dnia 12 lutego 2015 r.,   2249(2015) z dnia 20 listopada 2015 r. i 2253(2015) z dnia 17 grudnia 2015 r.,

–  uwzględniając Konwencję Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi z dnia 16 maja 2005 r. oraz protokół dodatkowy do niej z dnia 19 maja 2015 r.,

–  uwzględniając zalecenia Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF),

–  uwzględniając komunikat ze szczytu w sprawie bezpieczeństwa jądrowego w Waszyngtonie z dnia 1 kwietnia 2016 r.,

–  uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 30 listopada 2016 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust.4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 i art. 39 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0228/2016),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zatwierdza wspólne oświadczenie Parlamentu, Rady i Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. C 177 z 18.5.2016, s.51.

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2017/541.)

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji złożone w momencie przyjmowania dyrektywy w sprawie zwalczania terroryzmu

Niedawne ataki terrorystyczne w Europie pokazały, że należy zwiększyć wysiłki na rzecz ochrony bezpieczeństwa, wspierając jednocześnie poszanowanie naszych wspólnych wartości, w tym praworządności i przestrzegania praw człowieka. Aby zapewnić kompleksową odpowiedź na zmieniający się charakter zagrożenia terrorystycznego, wzmocnione ramy kryminalizacji służące zwalczaniu terroryzmu należy uzupełnić skutecznymi działaniami w zakresie zapobiegania radykalizacji prowadzącej do terroryzmu oraz efektywną wymianą informacji na temat przestępstw terrorystycznych.

Mając powyższe na uwadze, instytucje i państwa członkowskie UE wspólnie zobowiązują się – w ramach swoich odpowiednich kompetencji – do dalszego rozwijania skutecznych środków prewencyjnych i inwestowania w takie środki; działania te będą prowadzone jako część kompleksowego podejścia międzysektorowego, które obejmuje wszystkie odpowiednie polityki, w tym w szczególności w dziedzinie edukacji, włączenia społecznego i integracji społecznej, a także wszystkie zainteresowane podmioty, w tym organizacje społeczeństwa obywatelskiego, społeczności lokalne lub partnerów z branży.

Komisja będzie wspierać wysiłki państw członkowskich, w szczególności udzielając wsparcia finansowego projektom służącym opracowywaniu narzędzi do zwalczania radykalizacji oraz za pośrednictwem ogólnounijnych inicjatyw i sieci, takich jak sieć upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw.

Parlament Europejski, Rada i Komisja podkreślają, jak ważne jest, by właściwe organy w Unii prowadziły skuteczną i szybką wymianę wszystkich istotnych informacji służących zapobieganiu przestępstwom terrorystycznym, ich wykrywaniu, prowadzeniu postępowań przygotowawczych lub oskarżaniu w ich sprawie. W związku z tym kwestią o kluczowym znaczeniu staje się wykorzystywanie w jak najszerszym zakresie wszystkich unijnych instrumentów, kanałów komunikacji i agencji do wymiany informacji, jak również szybkie wdrożenie całego unijnego prawodawstwa, które już przyjęto w tej dziedzinie.

Trzy instytucje potwierdzają, że należy ocenić funkcjonowanie ogólnych unijnych ram wymiany informacji oraz podjąć konkretne działania w celu wyeliminowania ewentualnych niedociągnięć, w tym mając na uwadze Plan działania na rzecz intensyfikacji wymiany informacji i udoskonalenia zarządzania nimi, w tym na rzecz rozwiązań interoperacyjnych w dziedzinie WSiSW.