Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2016/0231(COD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury : A8-0208/2017

Teksty złożone :

A8-0208/2017

Debaty :

PV 13/06/2017 - 3
CRE 13/06/2017 - 3
PV 16/04/2018 - 20
CRE 16/04/2018 - 20

Głosowanie :

PV 14/06/2017 - 8.1
CRE 14/06/2017 - 8.1
Wyjaśnienia do głosowania
PV 17/04/2018 - 6.6
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P8_TA(2017)0256
P8_TA(2018)0097

Teksty przyjęte
PDF 811kWORD 76k
Środa, 14 czerwca 2017 r. - Strasburg
Roczne wiążące ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego ***I
P8_TA(2017)0256A8-0208/2017

Poprawki przyjete przez Parlament Europejski w dniu 14 czerwca 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rocznych wiążących ograniczeń emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie w latach 2021–2030 na rzecz stabilnej unii energetycznej i w celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego, oraz zmieniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji mających znaczenie dla zmiany klimatu (COM(2016)0482 – C8-0331/2016 – 2016/0231(COD))(1)

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka
Poprawka 1
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Tytuł
Wniosek
 Wniosek
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
 ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie rocznych wiążących ograniczeń emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie w latach 2021–2030 na rzecz stabilnej unii energetycznej i w celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego, oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji mających znaczenie dla zmiany klimatu
 w sprawie działań w dziedzinie klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji mających znaczenie dla zmiany klimatu („rozporządzenie w sprawie działań w dziedzinie klimatu wdrażające porozumienie paryskie”)
Poprawka 2
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Umocowanie 1 a (nowe)
uwzględniając Protokół nr 1 do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej,
Poprawka 3
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Umocowanie 1 b (nowe)
uwzględniając Protokół nr 2 do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności,
Poprawka 4
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 3
(3)  W dniu 10 czerwca 2016 r. Komisja przedstawiła wniosek w sprawie ratyfikacji przez UE porozumienia paryskiego. Niniejszy wniosek ustawodawczy stanowi część wykonywania zobowiązania UE w ramach porozumienia paryskiego. Zobowiązanie Unii do redukcji emisji w całej gospodarce zostało potwierdzone w zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładach Unii i jej państw członkowskich, które zostały przedłożone Sekretariatowi UNFCCC w dniu 6 marca 2015 r.
 (3)  Po udzieleniu w dniu 4 października 2016 r. zgody przez Parlament Europejski Rada ratyfikowała porozumienie paryskie w dniu 5 października 2016 r. Porozumienie paryskie, które weszło w życie w dniu 4 listopada 2016 r., dąży, zgodnie z jego art. 2, „do intensyfikacji globalnej odpowiedzi na zagrożenie związane ze zmianami klimatu, w kontekście zrównoważonego rozwoju i wysiłków na rzecz likwidacji ubóstwa, między innymi poprzez: a) ograniczenie wzrostu średniej temperatury globalnej do poziomu znacznie niższego niż 2°C powyżej poziomu przedindustrialnego oraz podejmowanie wysiłków mających na celu ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5°C powyżej poziomu przedindustrialnego, uznając, że to znacząco zmniejszy ryzyka związane ze zmianami klimatu i ich skutki; b) zwiększenie zdolności do adaptacji do negatywnych skutków zmian klimatu oraz wspieranie odporności na zmiany klimatu i rozwoju związanego z niską emisją gazów cieplarnianych w sposób niezagrażający produkcji żywności; c) zapewnienie spójności przepływów finansowych ze ścieżką prowadzącą do niskiego poziomu emisji gazów cieplarnianych i rozwoju odpornego na zmiany klimatu.”
Porozumienie paryskie wymaga także, aby jego strony podejmowały działania mające na celu ochronę i wzmacnianie, w stosownych przypadkach, pochłaniaczy i rezerwuarów gazów cieplarnianych, w tym lasów.
Niniejszy wniosek ustawodawczy stanowi część wykonywania zobowiązania UE w ramach porozumienia paryskiego. Zobowiązanie Unii do redukcji emisji w całej gospodarce zostało potwierdzone w zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładach Unii i jej państw członkowskich, które zostały przedłożone Sekretariatowi UNFCCC w dniu 6 marca 2015 r.
Poprawka 5
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 4
(4)  Porozumienie paryskie zastępuje podejście przyjęte w ramach protokołu z Kioto z 1997 r., które nie będzie kontynuowane po roku 2020.
 (4)  Porozumienie paryskie zastępuje podejście przyjęte w ramach protokołu z Kioto z 1997 r., które nie będzie kontynuowane po roku 2020. W związku z tym programy inwestycji ekologicznych związane z protokołem z Kioto, zapewniające wsparcie finansowe na projekty w zakresie redukcji emisji w państwach członkowskich o niższych dochodach, również nie będą kontynuowane.
Poprawka 6
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 4 a (nowy)
(4a)  Na posiedzeniu w dniu 21 października 2009 r. Rada ds. Środowiska poparła cel Unii zakładający ograniczenie emisji o 80–95 % do 2050 r. w porównaniu z 1990 r. w ramach niezbędnych redukcji po stronie krajów rozwiniętych jako grupy, przewidzianych przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC).
Poprawka 7
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 5
(5)  Przejście na czystą energię wymaga zmian w działalności gospodarczej i zachowaniach inwestycyjnych oraz wprowadzenia zachęt we wszystkich obszarach polityki. Stworzenie stabilnej unii energetycznej w celu zapewnienia bezpiecznej, zrównoważonej i konkurencyjnej energii po przystępnych cenach dla obywateli UE jest priorytetem Unii. Osiągnięcie tego celu wymaga kontynuowania ambitnych działań klimatycznych, czego przejawem jest niniejsze rozporządzenie, jak również postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej, jak określono w strategii ramowej na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu16.
 (5)  Przejście na czystą energię i biogospodarkę wymaga zmian w zachowaniach inwestycyjnych we wszystkich obszarach polityki oraz zachęt dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) z mniejszym kapitałem oraz dla małych gospodarstw rolnych, aby mogły dostosować one swoje modele biznesowe. Priorytetem Unii jest stworzenie stabilnej unii energetycznej, która stawia na efektywność energetyczną i dąży do zapewnienia bezpiecznej i zrównoważonej energii po przystępnych cenach dla obywateli UE, a także stosowanie, w przypadku wykorzystywania biozasobów, rygorystycznej polityki zrównoważonego rozwoju i redukcji emisji, tak aby zastąpiły one zasoby kopalne. Osiągnięcie tego celu wymaga kontynuowania ambitnych działań klimatycznych, czego przejawem jest niniejsze rozporządzenie, jak również postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej, jak określono w strategii ramowej na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu16.
__________________
 __________________
16 COM(2015)0080
 16 COM(2015)0080
Poprawka 8
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 9
(9)  Podejście do wiążących rocznych limitów krajowych przyjęte w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady 406/2009/WE19 należy utrzymać w latach 2021–2030, począwszy od 2020 r. od średniego poziomu emisji gazów cieplarnianych w latach 2016–2018, a skończywszy w 2030 r. limitem określonym dla każdego państwa członkowskiego. Dokonano dostosowania przydziału w 2021 r. dla państw członkowskich, których dotyczy dodatni pułap na mocy decyzji 406/2009/WE, jak również zwiększenie rocznych przydziałów emisji w latach 2017–2020 zgodnie z decyzjami 2013/162/UE oraz 2013/634/UE, aby uwzględnić możliwość zwiększenia emisji w tych latach. Rada Europejska postanowiła, że dostępność i wykorzystanie istniejących instrumentów elastyczności w sektorach nieobjętych ETS należy znacząco zwiększyć, aby zapewnić racjonalność pod względem kosztów wspólnego wysiłku UE oraz zbieżność poziomów emisji na mieszkańca do roku 2030.
 (9)  Podejście do wiążących rocznych limitów krajowych przyjęte w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady 406/2009/WE19 należy utrzymać w latach 2021–2030, począwszy od 2018 r. od średniego poziomu emisji gazów cieplarnianych w latach 2016–2018 lub wartości rocznego limitu emisji w 2020 r., w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa, a skończywszy w 2030 r. limitem określonym dla każdego państwa członkowskiego. W celu nagradzania wczesnych działań i wsparcia państw członkowskich o niższej zdolności do inwestowania państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca jest niższy od średniej UE i w których w latach 2013–2020 poziom emisji jest niższy niż ich roczny limit emisji na okres od 2013 r. do 2020 r. przewidziany w decyzji 406/2009/WE, mogą, na określonych warunkach, zwrócić się o dodatkowe uprawnienia z rezerwy. Dokonano dodatkowego dostosowania przydziału w 2021 r. dla państw członkowskich, których dotyczy dodatni pułap na mocy decyzji 406/2009/WE, jak również zwiększenie rocznych przydziałów emisji w latach 2017–2020 zgodnie z decyzjami 2013/162/UE oraz 2013/634/UE, aby uwzględnić możliwość zwiększenia emisji w tych latach. Rada Europejska postanowiła, że dostępność i wykorzystanie istniejących instrumentów elastyczności w sektorach nieobjętych ETS należy znacząco zwiększyć, aby zapewnić racjonalność pod względem kosztów wspólnego wysiłku UE oraz zbieżność poziomów emisji na mieszkańca do roku 2030.
_________________
 _________________
19 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).
 19 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).
Poprawka 9
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 9 a (nowy)
(9a)  W celu skierowania Unii na drogę do gospodarki niskoemisyjnej niniejsze rozporządzenie przewiduje długoterminową ścieżkę redukcji emisji, aby ograniczać od 2031 r. emisje gazów cieplarnianych objęte niniejszym rozporządzeniem. Rozporządzenie przyczynia się także do osiągnięcia celu porozumienia paryskiego polegającego na doprowadzeniu w drugiej połowie obecnego stulecia do równowagi między emisjami antropogenicznymi według źródeł a usuwaniem gazów cieplarnianych przez pochłaniacze.
Poprawka 10
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 10 a (nowy)
(10a)  Aby zachować pełną efektywność rezerwy stabilności rynkowej, ustanowionej na mocy decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/18141a, przy określaniu, na podstawie decyzji (UE) 2015/1814, całkowitej liczby uprawnień w obiegu w danym roku zgodnie z tą decyzją, anulowania uprawnień w wyniku zastosowania instrumentu elastyczności ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu po zastosowaniu zmniejszenia uprawnień w ramach EU ETS nie należy brać pod uwagę jako uprawnień anulowanych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE.
____________________________
1a Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 z dnia 6 października 2015 r. w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmiany dyrektywy 2003/87/WE (Dz.U. L 264 z 9.10.2015, s. 1).
Poprawka 11
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11
(11)  Liczne środki unijne zwiększają zdolność państw członkowskich do wypełniania zobowiązań w dziedzinie klimatu i mają zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia koniecznych redukcji emisji w sektorach objętych niniejszym rozporządzeniem. Do środków tych należą przepisy w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych, w sprawie redukcji emisji dwutlenku węgla z pojazdów drogowych, charakterystyki energetycznej budynków, energii ze źródeł odnawialnych, efektywności energetycznej oraz gospodarki o obiegu zamkniętym, a także unijnych instrumentów finansowych na potrzeby inwestycji związanych z klimatem.
 (11)  Liczne środki unijne zwiększają zdolność państw członkowskich do wypełniania zobowiązań w dziedzinie klimatu i mają zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia koniecznych redukcji emisji w sektorach objętych niniejszym rozporządzeniem. Do środków tych należą przepisy w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych, w sprawie redukcji emisji dwutlenku węgla z pojazdów drogowych, poprawy charakterystyki energetycznej budynków, zwiększania wykorzystania odnawialnych źródeł energii, podwyższenia efektywności energetycznej oraz promowania gospodarki o obiegu zamkniętym, a także unijnych instrumentów finansowania inwestycji związanych z klimatem.
Poprawka 12
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11 a (nowy)
(11a)  W celu osiągnięcia tych redukcji emisji oraz w dążeniu do zmaksymalizowania roli sektora rolnego państwa członkowskie powinny promować innowacyjne działania w zakresie łagodzenia zmiany klimatu, które mają największy potencjał, w tym: przekształcanie gruntów ornych w trwałe użytki zielone; zarządzanie żywopłotami, strefami buforowymi i drzewami na gruntach rolnych; nowe systemy rolno-leśne i systemy zalesiania; zapobieganie wycinaniu drzew i wylesianiu; brak orki lub orkę mało intensywną oraz wykorzystanie okryw glebowych/ międzyplonów i resztek pożniwnych na gruntach; audyty emisji dwutlenku węgla oraz plany zarządzania glebą/składnikami odżywczymi; lepszą wydajność azotową i zahamowanie procesu nitryfikacji; przywracanie i ochronę terenów podmokłych/ torfowisk; oraz ulepszone metody hodowli zwierząt gospodarskich, ich żywienia i zarządzania hodowlą w celu redukcji emisji.
Poprawka 13
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11 b (nowy)
(11b)  Niniejsze rozporządzenie, obejmujące dostępne instrumenty elastyczności, przewiduje zachęty do redukcji emisji zgodne z innymi aktami prawnymi Unii w dziedzinie klimatu i energii dla sektorów objętych niniejszym rozporządzeniem, w tym w zakresie efektywności energetycznej. Z uwagi na fakt, że ponad 75 % emisji gazów cieplarnianych dotyczy energii, zwiększenie efektywności wykorzystania energii i energooszczędność odegrają ważną rolę w uzyskaniu redukcji emisji. Ambitna polityka w zakresie efektywności energetycznej jest w związku z tym kluczowa nie tylko z punktu widzenia większych oszczędności związanych z importem paliw kopalnych, zapewniających bezpieczeństwo energetyczne i niższe rachunki konsumentów, ale także z punktu widzenia większego wykorzystania energooszczędnych technologii w budynkach, przemyśle i transporcie, zwiększenia konkurencyjności gospodarczej, tworzenia lokalnych miejsc pracy, a także poprawy warunków zdrowotnych i eliminowania ubóstwa energetycznego. Środki podejmowane w sektorach objętych rozporządzeniem z czasem zwracają się, a przy tym stanowią opłacalny sposób wspomagania państw członkowskich w osiąganiu celów, które stawia przed nimi niniejsze rozporządzenie. Zatem przy wprowadzaniu przepisów rozporządzenia do krajowych polityk państwa członkowskie powinny zwrócić szczególną uwagę na konkretne i zróżnicowane możliwości poprawy efektywności energetycznej w różnych sektorach i inwestowania w nią.
Poprawka 14
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11 c (nowy)
(11c)   Sektor transportu nie jest jedynie głównym emitentem gazów cieplarnianych, ale także – od 1990 r. – sektorem, w którym zużycie energii rośnie najszybciej. Jest zatem istotne, aby Komisja i państwa członkowskie dokładały dalszych starań w celu poprawy efektywności energetycznej, wspierania przechodzenia na zrównoważone środki transportu i zmniejszenia dużego uzależnienia tego sektora od węgla. Obniżenie emisyjności koszyka energetycznego przez promowanie niskoemisyjnych źródeł energii w sektorze transportu, na przykład zrównoważonych ekologicznie biopaliw i pojazdów elektrycznych, przyczyni się do osiągnięcia celu dotyczącego redukcji emisji CO2 zgodnie z celami porozumienia paryskiego. Można to ułatwić przez zapewnienie jasnych i długoterminowych ram dla sektora, które gwarantują pewność i na których można opierać inwestycje.
Poprawka 15
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11 d (nowy)
(11d)   Wpływ polityki energetycznej i strategii sektorowych na unijne i krajowe zobowiązania w dziedzinie klimatu należy ocenić przy pomocy wspólnych metod ilościowych, tak aby wpływ ten był przejrzysty i weryfikowalny.
Poprawka 57
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 12
(12)  W rozporządzeniu [ ] [w sprawie włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem w ramy klimatyczno-energetyczne do roku 2030] określono zasady rozliczania dotyczące emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych związane z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem (LULUCF). Mimo że uwzględnienie ilości do sumy całkowitych emisji netto i pochłaniania netto z terenów wylesionych, terenów zalesionych, gruntów uprawnych i uprawianych użytków zielonych, jak określono w rozporządzeniu [ ] na mocy niniejszego rozporządzenia ma wpływ na efekt środowiskowy w odniesieniu do poziomu uzyskanych redukcji emisji gazów cieplarnianych, elastyczność w odniesieniu do maksymalnej ilości 280 mln ton ekwiwalentu CO2 takiego pochłaniania podzielonej między państwa członkowskie zgodnie z wielkościami ustalonymi w załączniku III należy włączyć jako dodatkową możliwość dostępną w razie potrzeby dla państw członkowskich, aby mogły zrealizować swoje zobowiązania. W przypadku gdy akt delegowany aktualizujący poziomy referencyjne dla lasów w oparciu o krajowe plany rozliczeń gospodarki leśnej zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia [LULUCF] zostanie przyjęty, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do art. 7, aby uwzględnić wkład kategorii księgowej zarządzanych obszarów leśnych w mechanizmie elastyczności określonym w tym artykule. Przed przyjęciem takiego aktu delegowanego Komisja powinna przeprowadzić ocenę rzetelności rozliczania w odniesieniu do zarządzanych obszarów leśnych w oparciu o dostępne dane, a w szczególności spójności planowanych i faktycznych wskaźników pozyskania. Ponadto na mocy niniejszego rozporządzenia należy dopuścić możliwość dobrowolnego usunięcia jednostek rocznych limitów emisji w celu umożliwienia uwzględnienia takich ilości przy ocenie przestrzegania przez państwa członkowskie wymogów rozporządzenia [
 (12)  W rozporządzeniu [ ] [w sprawie włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem w ramy klimatyczno-energetyczne do roku 2030] określono zasady rozliczania dotyczące emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych związane z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem (LULUCF). Mimo że uwzględnienie ilości do sumy całkowitych emisji netto i pochłaniania netto z terenów wylesionych, terenów zalesionych, gruntów uprawnych, uprawianych użytków zielonych i w stosownych przypadkach zarządzanych terenów podmokłych, jak określono w rozporządzeniu [ ] na mocy niniejszego rozporządzenia ma wpływ na efekt środowiskowy w odniesieniu do poziomu uzyskanych redukcji emisji gazów cieplarnianych, elastyczność w odniesieniu do maksymalnej ilości 280 mln ton ekwiwalentu CO2 takiego pochłaniania podzielonej między państwa członkowskie zgodnie z wielkościami ustalonymi w załączniku III należy włączyć jako dodatkową możliwość dostępną w razie potrzeby dla państw członkowskich, aby mogły zrealizować swoje zobowiązania. W przypadku gdy akt delegowany aktualizujący poziomy referencyjne dla lasów w oparciu o krajowe plany rozliczeń gospodarki leśnej zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia [LULUCF] zostanie przyjęty, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do art. 7, aby uwzględnić wyważony wkład kategorii księgowej zarządzanych obszarów leśnych w mechanizmie elastyczności w wysokości 280 mln określonym w tym artykule. Przed przyjęciem takiego aktu delegowanego Komisja powinna przeprowadzić ocenę rzetelności rozliczania w odniesieniu do zarządzanych obszarów leśnych w oparciu o dostępne dane, a w szczególności spójności planowanych i faktycznych wskaźników pozyskania. Ponadto na mocy niniejszego rozporządzenia należy dopuścić możliwość dobrowolnego usunięcia jednostek rocznych limitów emisji w celu umożliwienia uwzględnienia takich ilości przy ocenie przestrzegania przez państwa członkowskie wymogów rozporządzenia [ ].
Poprawka 17
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 12 a (nowy)
(12a)  Osiągnięcie, w sposób obopólnie spójny, wielorakich celów Unii związanych z sektorem rolnictwa, w tym celów dotyczących łagodzenia zmiany klimatu i dostosowania się do niej, jakości powietrza, zachowania różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych oraz wsparcia dla gospodarki wiejskiej, będzie wymagało zmian w inwestycjach i środków zachęty wspieranych przez środki unijne, takie jak WPR. Jest niezwykle istotne, aby niniejsze rozporządzenie uwzględniało cel, jakim jest przyczynienie się do osiągnięcia celów unijnej strategii leśnej zakładającej wspieranie konkurencyjnych i zrównoważonych dostaw drewna dla biogospodarki unijnej, krajowych strategii leśnych państw członkowskich, unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności oraz unijnej strategii dotyczącej gospodarki o obiegu zamkniętym.
Poprawka 18
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 13
(13)  Aby zapewnić skuteczną, przejrzystą i efektywną pod względem kosztów sprawozdawczość i weryfikację emisji gazów cieplarnianych i innych informacji niezbędnych do oceny postępów państw członkowskich w zakresie rocznych limitów emisji, wymogi w zakresie corocznej sprawozdawczości i oceny ustalone w niniejszym rozporządzeniu zintegrowano z odpowiednimi artykułami rozporządzenia (UE) nr 525/2013, które należy zatem odpowiednio zmienić. Zmiana przedmiotowego rozporządzenia powinna również zagwarantować, że postęp państw członkowskich w osiąganiu redukcji emisji jest poddawany corocznie ocenie z uwzględnieniem postępów w realizacji unijnych polityk i środków oraz informacji uzyskanych od państw członkowskich. Co dwa lata do oceny należy włączać przewidywany postęp w realizacji zobowiązań redukcyjnych Unii oraz w wypełnianiu przez państwa członkowskie ich zobowiązań. Stosowanie odliczeń powinno jednak być rozważane wyłącznie w odstępach pięcioletnich, tak aby można było uwzględnić potencjalny wkład terenów wylesionych, terenów zalesionych, gruntów uprawnych i uprawianych użytków zielonych, zgodnie z rozporządzeniem [ ]. Pozostaje to bez uszczerbku dla obowiązku Komisji zapewnienia przestrzegania przez państwa członkowskie obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia bądź uprawnień Komisji do wszczęcia w tym celu postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego.
 (13)  Aby zapewnić skuteczną, przejrzystą i efektywną pod względem kosztów sprawozdawczość i weryfikację emisji gazów cieplarnianych i innych informacji niezbędnych do oceny postępów państw członkowskich w zakresie rocznych limitów emisji, wymogi w zakresie corocznej sprawozdawczości i oceny ustalone w niniejszym rozporządzeniu zintegrowano z odpowiednimi artykułami rozporządzenia (UE) nr 525/2013, które należy zatem odpowiednio zmienić. Zmiana przedmiotowego rozporządzenia powinna również zagwarantować, że postęp państw członkowskich w osiąganiu redukcji emisji jest poddawany corocznie ocenie z uwzględnieniem postępów w realizacji unijnych polityk i środków oraz informacji uzyskanych od państw członkowskich. Co dwa lata do oceny należy włączać przewidywany postęp w realizacji zobowiązań redukcyjnych Unii oraz w wypełnianiu przez państwa członkowskie ich zobowiązań. Co dwa lata należy przeprowadzać pełną kontrolę zgodności. Wykorzystanie potencjalnego wkładu terenów wylesionych, terenów zalesionych, gruntów uprawnych i uprawianych użytków zielonych, zgodnie z rozporządzeniem [ ], należy rozważać zgodnie z częstotliwościami określonymi w tym rozporządzeniu. Pozostaje to bez uszczerbku dla obowiązku Komisji zapewnienia przestrzegania przez państwa członkowskie obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia bądź uprawnień Komisji do wszczęcia w tym celu postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego.
Poprawka 19
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 13 a (nowy)
(13a)   Jako że sektory objęte niniejszym rozporządzeniem odpowiadają za ponad połowę emisji gazów cieplarnianych w Unii, polityka ograniczenia emisji w tych sektorach jest bardzo istotna dla wywiązania się z zobowiązań Unii zgodnie z porozumieniem paryskim. W związku z tym procedury monitorowania, sprawozdawczości i działań następczych na mocy niniejszego rozporządzenia powinny być w pełni przejrzyste. Państwa członkowskie i Komisja powinny dopilnować, aby informacje dotyczące zgodności z niniejszym rozporządzeniem były publicznie dostępne, oraz zapewnić odpowiednie zaangażowanie zainteresowanych stron i społeczeństwa w proces przeglądu niniejszego rozporządzenia. Wzywa się również Komisję do stworzenia skutecznego i przejrzystego systemu monitorowania skutków wprowadzonych instrumentów elastyczności.
Poprawka 20
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 14
(14)  Państwa członkowskie powinny mieć możliwość zastosowania środka służącego poprawie ogólnej efektywności pod względem kosztów całkowitych redukcji w postaci przekazywania części swoich rocznych limitów emisji na rzecz innych państw członkowskich. Należy zapewnić przejrzystość i dogodny dla obu stron sposób takiego przekazywania , w tym poprzez sprzedaż na aukcji, korzystanie z pośredników rynkowych działających w charakterze pełnomocników lub w drodze porozumień dwustronnych.
 (14)  Państwa członkowskie powinny mieć możliwość zastosowania środka służącego poprawie ogólnej efektywności pod względem kosztów całkowitych redukcji w postaci zachowania lub pożyczania części swoich rocznych limitów emisji. Państwa członkowskie powinny mieć również możliwość przekazywania części swoich rocznych limitów emisji na rzecz innych państw członkowskich. Należy zapewnić przejrzystość i dogodny dla obu stron sposób takiego przekazywania , w tym poprzez sprzedaż na aukcji, korzystanie z pośredników rynkowych działających w charakterze pełnomocników lub w drodze porozumień dwustronnych.
Poprawka 21
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 15
(15)  Europejska Agencja Środowiska ma na celu wspieranie zrównoważonego rozwoju oraz zapewnianie pomocy w osiąganiu znaczącej i wymiernej poprawy stanu środowiska w Europie poprzez dostarczanie decydentom, instytucjom publicznym i społeczeństwu aktualnych, ukierunkowanych, istotnych i wiarygodnych informacji. Europejska Agencja Środowiska powinna wspomagać Komisję, w stosownych przypadkach, zgodnie ze swoim rocznym programem pracy.
 (15)  Europejska Agencja Środowiska ma na celu wspieranie zrównoważonego rozwoju oraz zapewnianie pomocy w osiąganiu znaczącej i wymiernej poprawy stanu środowiska w Europie poprzez dostarczanie decydentom, instytucjom publicznym i społeczeństwu aktualnych, ukierunkowanych, istotnych i wiarygodnych informacji. Europejska Agencja Środowiska powinna wspomagać Komisję, w stosownych przypadkach, zgodnie ze swoim rocznym programem pracy, oraz skutecznie i bezpośrednio przyczyniać się do przeciwdziałania zmianie klimatu.
Poprawka 22
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 17
(17)  W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania art. 4, zgodnie z którym ustanawia się roczne limity emisji dla państw członkowskim, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/201121.
 (17)  Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie rocznych limitów emisji dla państw członkowskich.
_________________
21 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
Poprawka 23
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 19 a (nowy)
(19a)   Oprócz starań na rzecz ograniczenia własnych emisji istotne jest, aby Unia – zgodnie z celem zwiększenia swojego pozytywnego wpływu na globalny ślad węglowy – przewidziała, wraz z państwami trzecimi, rozwiązania w dziedzinie klimatu polegające na realizacji z tymi państwami wspólnych projektów w ramach polityki klimatycznej do 2030 r., mając na względzie, że porozumienie paryskie zawiera odniesienie do nowego międzynarodowego mechanizmu współpracy na rzecz zwalczania zmiany klimatu.
Poprawka 24
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 20
(20)  Niniejsze rozporządzenie należy poddać przeglądowi w 2024 r., a następnie co 5 lat, aby ocenić jego ogólne wykonywanie. W przeglądzie należy wziąć pod uwagę zmiany okoliczności krajowych i wykorzystać wyniki globalnej oceny porozumienia paryskiego.
 (20)  Niniejsze rozporządzenie należy poddać przeglądowi w 2024 r., a następnie co 5 lat, aby ocenić jego ogólne wykonywanie. W przeglądzie należy wziąć pod uwagę zmiany okoliczności krajowych i wykorzystać wyniki globalnej oceny porozumienia paryskiego.
Aby przestrzegać porozumienia paryskiego, konieczne jest stopniowe intensyfikowanie przez Unię wysiłków i wnoszenie co pięć lat wkładu odzwierciedlającego jej możliwie najwyższe ambicje.
Przegląd powinien zatem uwzględniać cel Unii polegający na ograniczeniu emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce o 80–95 % do roku 2050 w porównaniu z poziomami z 1990 r. oraz cel porozumienia paryskiego polegający na osiągnięciu w drugiej połowie obecnego stulecia równowagi między emisjami antropogenicznymi według źródeł a usuwaniem gazów cieplarnianych przez pochłaniacze. Podstawę przeglądu powinny stanowić najlepsze dostępne dane naukowe oraz sprawozdanie wstępne przygotowane przez Europejską Agencję Środowiska.
Przegląd redukcji emisji przez państwa członkowskie za okres od 2031 r. powinien uwzględniać zasady sprawiedliwości i opłacalności.
Poprawka 25
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 1 – akapit 1
W niniejszym rozporządzeniu określa się obowiązki dotyczące minimalnych wkładów państw członkowskich w realizację zobowiązania Unii dotyczącego redukcji emisji gazów cieplarnianych w latach 2021–2030, ustanawia przepisy dotyczące ustalania rocznych limitów emisji oraz oceny postępów państw członkowskich w zakresie wypełniania ich minimalnych wkładów.
 W niniejszym rozporządzeniu określa się obowiązki dotyczące minimalnych wkładów państw członkowskich w realizację zobowiązania Unii dotyczącego redukcji emisji gazów cieplarnianych w latach 2021–2030, ustanawia przepisy dotyczące ustalania rocznych limitów emisji oraz oceny postępów państw członkowskich w zakresie wypełniania ich minimalnych wkładów. Zobowiązuje ono państwa członkowskie do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w art. 2, w celu osiągnięcia unijnego celu, jakim jest zmniejszenie emisji o co najmniej 30 % do roku 2030 w porównaniu z poziomem z 2005 r. w sposób sprawiedliwy i racjonalny pod względem kosztów.
Poprawka 26
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 1 – akapit 1 a (nowy)
Ogólnym celem niniejszego rozporządzenia jest skierowanie Unii na drogę do gospodarki niskoemisyjnej przez ustanowienie przewidywalnej długoterminowej ścieżki prowadzącej do ograniczenia do 2050 r. emisji gazów cieplarnianych w Unii o 80–95 % w porównaniu z poziomami z roku 1990.
Poprawka 27
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 3
3.  Do celów niniejszego rozporządzenia emisje CO2 z kategorii źródeł IPCC „1.A.3.A lotnictwo cywilne” traktuje się jako równe zeru.
 3.  Do celów niniejszego rozporządzenia emisje CO2 z kategorii źródeł IPCC „1.A.3.A lotnictwo cywilne” objęte dyrektywą 2003/87/WE traktuje się jako równe zeru.
Poprawka 28
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 3 a (nowy)
3a.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do emisji CO2 z kategorii źródeł IPCC „1.A.3.D żegluga” nieobjętych dyrektywą 2003/87/WE.
Poprawka 29
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4
Artykuł 4
 Artykuł 4
Roczne poziomy emisji na lata 2021–2030
 Roczne poziomy emisji na lata 2021–2030
1.  W 2030 r. każde państwo członkowskie ogranicza emisje gazów cieplarnianych co najmniej o wielkości procentowe ustalone dla tego państwa członkowskiego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do jego emisji w 2005 r. ustalonej zgodnie z ust. 3.
 1.  Do 2030 r. każde państwo członkowskie ogranicza emisje gazów cieplarnianych co najmniej o wielkości procentowe ustalone dla tego państwa członkowskiego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do jego emisji w 2005 r. ustalonej zgodnie z ust. 3.
2.  Z zastrzeżeniem elastyczności określonej w artykułach 5, 6 i 7, dostosowań zgodnie z art. 10 ust. 2 oraz biorąc pod uwagę wszelkie odliczenia wynikające z zastosowania art. 7 decyzji 406/2009/WE, każde państwo członkowskie zapewnia, aby jego emisje gazów cieplarnianych w każdym roku w latach 2021–2029 nie przekraczały poziomu określonego w sposób liniowy, począwszy od 2020 r. od średniego poziomu emisji gazów cieplarnianych w latach 2016, 2017 i 2018, ustanowionego zgodnie z ust. 3, i skończywszy w 2030 r. limitem określonym dla danego państwa członkowskiego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.
 2.  Z zastrzeżeniem elastyczności określonej w artykułach 5, 6 i 7, dostosowań zgodnie z art. 10 ust. 2 oraz biorąc pod uwagę wszelkie odliczenia wynikające z zastosowania art. 7 decyzji 406/2009/WE, każde państwo członkowskie zapewnia, aby jego emisje gazów cieplarnianych w każdym roku w latach 2021–2029 nie przekraczały poziomu określonego w sposób liniowy, począwszy od 2018 r. albo od średniego poziomu emisji gazów cieplarnianych w latach 2016, 2017 i 2018, ustanowionego zgodnie z ust. 3, albo od rocznego limitu emisji na 2020 r. określonego zgodnie z art. 3 ust. 2 i art. 10 decyzji 406/2009/WE, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa, a skończywszy w 2030 r. limitem określonym dla danego państwa członkowskiego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.
3.  Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający roczne limity emisji na lata 2021–2030 wyrażone w tonach ekwiwalentu CO2, jak określono w ust. 1 i 2. Do celów tego aktu wykonawczego Komisja dokonuje kompleksowego przeglądu najnowszych krajowych danych inwentaryzacyjnych za lata 2005 i 2016–2018 przedłożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.
 3.  Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 12 uzupełniające niniejsze rozporządzenie przez określenie rocznych limitów emisji na lata 2021–2030 wyrażonych w tonach ekwiwalentu CO2, jak określono w ust. 1 i 2. Do celów tych aktów delegowanych Komisja dokonuje kompleksowego przeglądu najnowszych krajowych danych inwentaryzacyjnych za lata 2005 i 2016–2018 przedłożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.
4.  W tym akcie wykonawczym określa się również, na podstawie odsetka zgłoszonego przez państwa członkowskie na podstawie art. 6 ust. 2, wielkości emisji, które mogą być brane pod uwagę w celu oceny ich zgodności na mocy przepisów art. 9 w latach 2021–2030. Jeżeli suma wielkości emisji wszystkich państw członkowskich przekracza łącznie 100 mln, wielkości przypadające na każde państwo członkowskie zmniejsza się proporcjonalnie, tak aby nie została przekroczona wspólna wielkość całkowita.
 4.  W tym akcie delegowanym określa się również, na podstawie odsetka zgłoszonego przez państwa członkowskie na podstawie art. 6 ust. 2, wielkości emisji, które mogą być brane pod uwagę w celu oceny ich zgodności na mocy przepisów art. 9 w latach 2021–2030. Jeżeli suma wielkości emisji wszystkich państw członkowskich przekracza łącznie 100 mln, wielkości przypadające na każde państwo członkowskie zmniejsza się proporcjonalnie, tak aby nie została przekroczona wspólna wielkość całkowita.
5.  Akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13.
Poprawka 30
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 a (nowy)
Artykuł 4a
Ścieżka długoterminowej redukcji emisji począwszy od 2031 r.
O ile nie postanowiono inaczej w pierwszym lub jednym z kolejnych przeglądów, o których mowa w art. 14 ust. 2, każde państwo członkowskie w każdym roku w latach 2031–2050 kontynuuje ograniczanie emisji gazów cieplarnianych objętych niniejszym rozporządzeniem. Każde państwo członkowskie zapewnia, aby emisje gazów cieplarnianych w każdym roku w latach 2031–2050 nie przekraczały poziomu określonego w sposób liniowy, począwszy od rocznych limitów emisji na 2030 r. i skończywszy w 2050 r. limitem emisji na poziomie o 80 % niższym niż poziom określony dla danego państwa członkowskiego na rok 2005.
Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 12 uzupełniające niniejsze rozporządzenie przez sprecyzowanie rocznych limitów emisji na lata 2031–2050 wyrażonych w tonach ekwiwalentu CO2.
Poprawka 31
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5
Artykuł 5
 Artykuł 5
Instrumenty elastyczności w celu osiągnięcia rocznych limitów
 Instrumenty elastyczności w celu osiągnięcia rocznych limitów
1.  Państwa członkowskie mogą korzystać z możliwości określonych w ust. 2–6 niniejszego artykułu oraz w art. 6 i 7.
 1.  Państwa członkowskie mogą korzystać z możliwości określonych w ust. 2–6 niniejszego artykułu oraz w art. 6 i 7.
2.  Jeżeli chodzi o lata 2021–2029, państwo członkowskie może pożyczyć maksymalnie 5 % swojego rocznego limitu emisji na następny rok.
 2.  Jeżeli chodzi o lata 2021–2025, państwo członkowskie może pożyczyć maksymalnie 10 % swojego rocznego limitu emisji na następny rok. Jeżeli chodzi o lata 2026–2029, państwo członkowskie może pożyczyć maksymalnie 5 % swojego rocznego limitu emisji na następny rok.
3.  Państwo członkowskie, którego emisje gazów cieplarnianych na dany rok są poniżej jego rocznego limitu emisji na ten rok, może z uwzględnieniem instrumentów elastyczności zgodnie z niniejszym artykułem i art. 6, zachować przedmiotową nadwyżkę w ramach rocznego limitu emisji na następne lata do roku 2030.
 3.  Państwo członkowskie, którego emisje gazów cieplarnianych na dany rok są poniżej jego rocznego limitu emisji na ten rok, może z uwzględnieniem instrumentów elastyczności zgodnie z niniejszym artykułem i art. 6 zachować w odniesieniu do lat 2021–2025 przedmiotową nadwyżkę na poziomie maksymalnie 10 % rocznego limitu emisji na następne lata do roku 2025. Jeśli chodzi o lata 2026–2029, państwo członkowskie może zachować nadwyżkę w ramach rocznego limitu emisji na poziomie maksymalnie 5 % rocznego limitu emisji na następne lata do roku 2030.
4.  Państwo członkowskie może przekazać innym państwom członkowskim do 5 % swojego rocznego limitu emisji na dany rok. Otrzymujące państwo członkowskie może wykorzystać tę ilość do celów zgodności na mocy art. 9 na dany rok lub na kolejne lata aż do roku 2030.
 4.  Państwo członkowskie może przekazać innym państwom członkowskim do 5 % swojego rocznego limitu emisji na dany rok w odniesieniu do lat 2021–2025 i do 10 % w odniesieniu do lat 2026–2030. Otrzymujące państwo członkowskie może wykorzystać tę ilość do celów zgodności na mocy art. 9 na dany rok lub na kolejne lata aż do roku 2030.
5.  Państwo członkowskie może przekazać innym państwom członkowskim część swojego rocznego limitu emisji na dany rok przekraczającą jego emisje gazów cieplarnianych z tego roku, z uwzględnieniem zastosowania mechanizmów elastyczności, zgodnie z ust. 2–4 i art. 6. Otrzymujące państwo członkowskie może wykorzystać tę ilość do celów zgodności na mocy art. 9 na dany rok lub na kolejne lata aż do roku 2030.
 5.  Państwo członkowskie może przekazać innym państwom członkowskim część swojego rocznego limitu emisji na dany rok przekraczającą jego emisje gazów cieplarnianych z tego roku, z uwzględnieniem zastosowania mechanizmów elastyczności, zgodnie z ust. 2–4 i art. 6. Otrzymujące państwo członkowskie może wykorzystać tę ilość do celów zgodności na mocy art. 9 na dany rok lub na kolejne lata aż do roku 2030.
5a.   Państwo członkowskie nie może przenieść żadnej części rocznego limitu emisji, jeśli w momencie przeniesienia emisje tego państwa członkowskiego przekraczają jego roczny limit emisji.
6.  Państwa członkowskie mają możliwość wykorzystywania uprawnień związanych z projektami w, wydanych na podstawie art. 24a ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE do celów zapewnienia zgodności z art. 9, bez limitów ilościowych, przy jednoczesnym unikaniu podwójnego liczenia.
 6.  Państwa członkowskie mają możliwość wykorzystywania uprawnień związanych z projektami, wydanych na podstawie art. 24a ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE do celów zapewnienia zgodności z art. 9, bez limitów ilościowych, przy jednoczesnym unikaniu podwójnego liczenia. Państwa członkowskie mogą wspierać tworzenie partnerstw prywatno-prywatnych i publiczno-prywatnych na potrzeby takich projektów.
Poprawka 32
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 3 a (nowy)
3a.   Dostęp do instrumentu elastyczności określonego w niniejszym artykule i w załączniku II przyznaje się pod warunkiem, że dane państwo członkowskie zobowiąże się do podjęcia działań w innych sektorach, w których w przeszłości nie osiągnięto wystarczających wyników. Komisja uzupełnia niniejsze rozporządzenie przez przyjęcie aktu delegowanego zgodnie z art. 12 w celu określenia wykazu takich środków i sektorów do dnia 31 grudnia 2019 r.
Poprawka 55
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – tytuł
Dodatkowe wykorzystanie maksymalnie 280 mln pochłaniania netto z terenów wylesionych, terenów zalesionych, gruntów uprawnych i uprawianych użytków zielonych
 Dodatkowe wykorzystanie maksymalnie 280 mln pochłaniania netto z sektora użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa
Poprawka 34
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – ustęp 1
1.  W zakresie, w jakim emisje państwa członkowskiego przekraczają jego roczny limit emisji na dany rok, do celów zgodności tego państwa z przepisami art. 9 niniejszego rozporządzenia można uwzględnić ilość do sumy pochłaniania netto ogółem i emisji netto ogółem z połączonych kategorii nomenklatury księgowej terenów wylesionych, terenów zalesionych, gruntów uprawnych i uprawianych użytków zielonych, o których mowa w art. 2 rozporządzenia [...] [LULUCF], pod warunkiem że:
 1.  W zakresie, w jakim emisje państwa członkowskiego przekraczają jego roczny limit emisji na dany rok i wszelkie limity emisji zachowane zgodnie z art. 5 ust. 3, do celów zgodności tego państwa z przepisami art. 9 niniejszego rozporządzenia można uwzględnić ilość do sumy pochłaniania netto ogółem i emisji netto ogółem z połączonych kategorii nomenklatury księgowej terenów wylesionych, terenów zalesionych, gruntów uprawnych, uprawianych użytków zielonych, w stosownym przypadku zarządzanych terenów podmokłych oraz, z zastrzeżeniem przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z ust. 2, zarządzanych obszarów leśnych, o których mowa w art. 2 rozporządzenia [...] [LULUCF], pod warunkiem że:
-a)  do dnia 1 stycznia 2019 r. państwo członkowskie przedstawi Komisji plan działania, który określa środki, w tym, w stosownych przypadkach, wykorzystanie unijnego finansowania na potrzeby efektywnego pod względem klimatu rolnictwa oraz sektorów użytkowania gruntów i leśnictwa, oraz wykaże, w jaki sposób środki te przyczynią się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i przekroczenia wymagań na podstawie art. 4 rozporządzenia [ ][LULUCF] na okres od 2021 r. do 2030 r.;
a)  łączna ilość uwzględniona w odniesieniu do tego państwa członkowskiego dla wszystkich lat w okresie od 2021 r. do 2030 r. nie przekracza poziomu dla danego państwa członkowskiego określonego w załączniku III;
 a)  łączna ilość uwzględniona w odniesieniu do tego państwa członkowskiego dla wszystkich lat w okresie od 2021 r. do 2030 r. nie przekracza poziomu dla danego państwa członkowskiego określonego w załączniku III;
b)  ilość taka przekracza wymagania określone dla tego państwa członkowskiego na podstawie z art. 4 rozporządzenia [ ] [LULUCF];
 b)  wykazano, że ilość taka przekracza wymagania określone dla tego państwa członkowskiego na podstawie z art. 4 rozporządzenia [ ] [LULUCF] w okresach pięcioletnich określonych w art. 12 rozporządzenia [ ][LULUCF];
c)  państwo członkowskie nie nabyło więcej pochłaniania netto zgodnie z rozporządzeniem [ ] [LULUCF] od innych państw członkowskich niż samo przekazało oraz
 c)  państwo członkowskie nie nabyło więcej pochłaniania netto zgodnie z rozporządzeniem [ ] [LULUCF] od innych państw członkowskich niż samo przekazało oraz
d)  państwo członkowskie przestrzega wymogów rozporządzenia [ ] [LULUCF].
 d)  państwo członkowskie przestrzega wymogów rozporządzenia [ ] [LULUCF].
Komisja może wydawać opinie na temat planów działania przedstawionych przez państwa członkowskie zgodnie z lit. -a);
Poprawka 56
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – ustęp 2
2.  W przypadku gdy akt delegowany aktualizujący poziomy referencyjne dla lasów w oparciu o krajowe plany rozliczeń gospodarki leśnej zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia [LULUCF] zostanie przyjęty, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktu delegowanego wprowadzającego modyfikację ust. 1 niniejszego artykułu, aby uwzględnić wkład kategorii księgowej zarządzanych obszarów leśnych zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia.
 2.  W przypadku gdy akt delegowany aktualizujący poziomy referencyjne dla lasów w oparciu o krajowe plany rozliczeń gospodarki leśnej zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia [LULUCF] zostanie przyjęty, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktu delegowanego wprowadzającego modyfikację ust. 1 niniejszego artykułu i kategorii księgowych w załączniku III, aby uwzględnić wyważony wkład kategorii księgowej zarządzanych obszarów leśnych zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia, bez przekroczenia łącznej ilości 280 mln ton dostępnych na mocy niniejszego artykułu.
Poprawka 36
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 1
1.  W latach 2027 i 2032, w przypadku gdy zweryfikowane emisje gazów cieplarnianych państwa członkowskiego przekraczają roczny limit emisji na konkretny rok w danym okresie, zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu oraz instrumentami elastyczności zastosowanymi na podstawie art. 5–7, stosuje się następujące środki:
 1.  Co dwa lata Komisja kontroluje, czy państwa członkowskie przestrzegają przepisów niniejszego rozporządzenia. W przypadku gdy zweryfikowane emisje gazów cieplarnianych państwa członkowskiego przekraczają roczny limit emisji na konkretny rok w danym okresie, zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu oraz instrumentami elastyczności zastosowanymi na podstawie art. 5–7, stosuje się następujące środki:
a)  dodatek do wielkości emisji danego państwa członkowskiego na następny rok w wysokości równej liczbie ton ekwiwalentu CO2 nadwyżki emisji gazów cieplarnianych, pomnożonej przez współczynnik 1,08 zgodnie ze środkami zastosowanymi na podstawie art. 11 oraz
 a)  dodatek do wielkości emisji danego państwa członkowskiego na następny rok w wysokości równej liczbie ton ekwiwalentu CO2 nadwyżki emisji gazów cieplarnianych, pomnożonej przez współczynnik 1,08 zgodnie ze środkami zastosowanymi na podstawie art. 11 oraz
b)  możliwość czasowego zakazu przekazywania przez państwo członkowskie jakiejkolwiek części jego rocznego limitu emisji na rzecz innego państwa członkowskiego do momentu uzyskania zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia. Główny zarządca wprowadza ten zakaz do rejestru, o którym mowa w art. 11.
 b)  możliwość czasowego zakazu przekazywania przez państwo członkowskie jakiejkolwiek części jego rocznego limitu emisji na rzecz innego państwa członkowskiego do momentu uzyskania zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia. Główny zarządca wprowadza ten zakaz do rejestru, o którym mowa w art. 11.
Poprawka 58
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 a (nowy)
Artykuł 9a
Rezerwa na wczesne działania
1.  W celu uwzględnienia wczesnych działań przed 2020 r. ilość nieprzekraczająca całkowitej sumy 90 mln ton rocznych limitów emisji na okres od 2026 r. do 2030 r. może na wniosek państwa członkowskiego zostać uwzględniona w odniesieniu do tego państwa członkowskiego do celów ostatniej kontroli zgodności zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że:
a)  całkowite roczne limity emisji tego państwa członkowskiego w okresie od 2013 r. do 2020 r. ustalone zgodnie z art. 3 ust. 2 i art. 10 decyzji nr 406/2009/WE przekraczają jego całkowite roczne zweryfikowane emisje gazów cieplarnianych za okres od 2013 r. do 2020 r.;
b)  PKB na mieszkańca tego państwa członkowskiego w cenach rynkowych w 2013 r. wynosi poniżej średniej UE;
c)  to państwo członkowskie wykorzystało w największym możliwym zakresie instrumenty elastyczności, o których mowa w art. 6 i 7, do poziomów określonych w załącznikach II i III;
d)  to państwo członkowskie wykorzystało w największym możliwym zakresie instrumenty elastyczności, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3, i nie przekazało limitów emisji innemu państwu członkowskiemu na podstawie art. 5 ust. 4 i 5; oraz
e)  Unia jako całość osiąga cel, o którym mowa w art. 1 ust. 1.
2.  Maksymalny udział państwa członkowskiego, który można brać pod uwagę w celu zapewnienia zgodności, w całkowitej sumie, o której mowa w ust. 1, ustala się na podstawie stosunku, z jednej strony, różnicy między całkowitymi rocznymi limitami emisji tego państwa członkowskiego na okres od 2013 r. do 2020 r. i jego całkowitymi zweryfikowanymi rocznymi emisjami gazów cieplarnianych w tym samym okresie, i, z drugiej strony, różnicy między całkowitymi rocznymi limitami emisji na okres od 2013 r. do 2020 r. wszystkich państw członkowskich spełniających kryterium określone w ust. 1 lit. b) i całkowitymi zweryfikowanymi rocznymi emisjami gazów cieplarnianych tych państw członkowskich w tym samym okresie.
Roczne limity emisji i zweryfikowane roczne emisje określa się zgodnie z ust. 3.
3.  Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 12 uzupełniające niniejsze rozporządzenie przez określenie maksymalnego udziału każdego z państw członkowskich wyrażonego w tonach ekwiwalentu CO2 zgodnie z ust. 1 i 2. Na potrzeby tych aktów delegowanych Komisja stosuje roczne limity emisji określone zgodnie z art. 3 ust. 2 i art. 10 decyzji nr 406/2009/WE oraz poddane przeglądowi dane inwentaryzacyjne za lata 2013–2020 zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 525/2013.
Poprawka 38
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – ustęp 2
2.  Kwoty zawarte w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia dodaje się do ilości przydziałów na rok 2021 dla każdego państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku.
 2.  Kwoty zawarte w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia, których całkowita suma wynosi 39,14 mln ton ekwiwalentu CO2 dla wszystkich państw członkowskich, dodaje się do ilości przydziałów na rok 2021 dla każdego państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku.
Poprawka 39
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – tytuł
Rejestr
 Europejski rejestr
Poprawka 40
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – ustęp 1
1.  Komisja zapewnia prawidłowe rozliczanie na mocy niniejszego rozporządzenia za pośrednictwem unijnego rejestru ustanowionego na mocy art. 10 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, obejmującego roczne limity emisji, stosowanie instrumentów elastyczności na mocy art. 4–7, zgodność z przepisami art. 9 oraz zmiany zakresu stosowania na podstawie art. 10 niniejszego rozporządzenia. Główny zarządca przeprowadza zautomatyzowaną kontrolę każdej transakcji zawartej na podstawie niniejszego rozporządzenia i, w stosownych przypadkach, wstrzymuje transakcje, aby zagwarantować, że nie ma żadnych nieprawidłowości. Informacje te są publicznie dostępne.
 1.  Komisja zapewnia prawidłowe rozliczanie na mocy niniejszego rozporządzenia za pośrednictwem unijnego rejestru ustanowionego na mocy art. 10 rozporządzenia (UE) nr 525/2013. W tym celu Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 12 uzupełniający niniejsze rozporządzenie, dotyczący w szczególności rocznych limitów emisji, stosowania instrumentów elastyczności na mocy art. 4–7, zgodności z przepisami art. 9 oraz zmian zakresu stosowania na podstawie art. 10 niniejszego rozporządzenia. Główny zarządca przeprowadza zautomatyzowaną kontrolę każdej transakcji zawartej na podstawie niniejszego rozporządzenia i, w stosownych przypadkach, wstrzymuje transakcje, aby zagwarantować, że nie ma żadnych nieprawidłowości. Europejski rejestr jest przejrzysty i obejmuje wszystkie odpowiednie informacje dotyczące przekazywania uprawnień między państwami członkowskimi. Informacje te są publicznie dostępne za pośrednictwem strony internetowej prowadzonej przez Komisję.
Poprawka 41
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – ustęp 2
2.  Zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktu delegowanego w celu stosowania ust. 1.
 skreśla się
Poprawka 42
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 a (nowy)
Artykuł 11a
Wpływ finansowania unijnego na klimat
Komisja przeprowadza kompleksowe, międzysektorowe badanie wpływu finansowania udzielanego z budżetu Unii lub przyznawanego w inny sposób na mocy prawa Unii na łagodzenie zmiany klimatu.
Do dnia 1 stycznia 2019 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyników tego badania, któremu w razie potrzeby towarzyszą wnioski ustawodawcze mające na celu zaprzestanie unijnego finansowania, które jest niezgodne z celami lub politykami Unii dotyczącymi redukcji emisji CO2. Obejmują one wniosek dotyczący obowiązku kontroli zgodności ex ante z polityką klimatyczną każdej unijnej inwestycji od dnia 1 stycznia 2020 r. oraz zobowiązanie do podania wyników do wiadomości publicznej w przejrzysty i dostępny sposób.
Poprawka 43
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 12 – ustęp 2
2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 2. i art. 11 niniejszego rozporządzeniu, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
 2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 3, art. 4a, art. 6 ust. 3a, art. 7 ust. 2, art. 9a i art. 11 niniejszego rozporządzenia, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia ... [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.
Poprawka 44
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 12 – ustęp 3
3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7 ust. 2 i art. 11, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja ta staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
 3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 3, art. 4a, art. 6 ust. 3a, art. 7 ust. 2, art. 9a i art. 11, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja ta staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
Poprawka 45
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 12 – ustęp 6
6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 11 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
 6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 3, art. 4a, art. 6 ust. 3a, art. 7 ust. 2, art. 9a i art. 11 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
Poprawka 46
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 13
Artykuł 13
 skreśla się
Procedura komitetowa
1.  Komisję wspiera Komitet ds. Zmian Klimatu ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 525/2013. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
Poprawka 47
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 14 – akapit 1
1.  W ciągu sześciu miesięcy od dialogu pomocniczego na mocy UNFCCC w 2018 r. Komisja publikuje komunikat oceniający spójność unijnych aktów prawnych w zakresie klimatu i energii z celami porozumienia paryskiego. W szczególności komunikat zawiera analizę roli i adekwatności zobowiązań ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu w dążeniu do osiągnięcia tych celów oraz spójności aktów ustawodawczych Unii w dziedzinie klimatu i energii, w tym wymogów dotyczących efektywności energetycznej i odnawialnych źródeł energii, i aktów ustawodawczych w dziedzinie rolnictwa i transportu z unijnym zobowiązaniem do redukcji emisji gazów cieplarnianych.
Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 28 lutego 2024 r., a następnie co pięć lat, na temat wykonywania niniejszego rozporządzenia, jego wkładu w osiągnięcie ogólnego unijnego celu redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. oraz w realizację celów porozumienia paryskiego i może w stosownych przypadkach przedłożyć wnioski.
 2.   Do dnia 28 lutego 2024 r., po pierwszym globalnym przeglądzie wdrożenia porozumienia paryskiego w 2023 r., a następnie w ciągu sześciu miesięcy po jego kolejnych globalnych przeglądach, Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat wykonywania niniejszego rozporządzenia, jego wkładu w osiągnięcie ogólnego unijnego celu redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. oraz w realizację celów porozumienia paryskiego. Sprawozdaniu towarzyszą w stosownym przypadku wnioski ustawodawcze mające na celu zwiększenie poziomu redukcji emisji przez państwa członkowskie.
W przeglądzie redukcji emisji przez państwa członkowskie za okres od 2031 r. uwzględnia się przy podziale między państwa członkowskie zasady sprawiedliwości i opłacalności.
W przeglądzie uwzględnia się również postępy poczynione przez Unię i przez państwa trzecie na drodze do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego, a także postępy w wykorzystywaniu i utrzymywaniu finansowania prywatnego wspierającego długoterminowe przechodzenie na gospodarkę niskoemisyjną.
Poprawka 48
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 15 a (nowy)
Decyzja (UE) 2015/1814
Artykuł 1 – ustęp 4
Artykuł 15a
Zmiany w decyzji (UE) 2015/1814
Art. 1 ust. 4 decyzji (UE) 2015/1814 otrzymuje brzmienie:
„4. Komisja publikuje dane na temat łącznej liczby uprawnień znajdujących się w obiegu każdego roku do dnia 15 maja kolejnego roku. Łączna liczba uprawnień znajdujących się w obiegu w danym roku odpowiada skumulowanej liczbie uprawnień wydanych w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r., obejmującej liczbę uprawnień wydanych zgodnie z art. 13 ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE w tym okresie oraz uprawnień do stosowania międzynarodowych jednostek wykorzystywanych przez instalacje objęte EU ETS w odniesieniu do emisji do dnia 31 grudnia danego roku, minus skumulowane tony zweryfikowanych emisji z instalacji objętych EU ETS między dniem 1 stycznia 2008 r. a dniem 31 grudnia tego samego roku, wszelkie uprawnienia anulowane zgodnie z art. 12 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE, inne niż uprawnienia anulowane zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/...* oraz liczbę uprawnień znajdujących się w rezerwie. Nie uwzględnia się emisji podczas trzyletniego okresu, który rozpoczął się w roku 2005 i zakończył w roku 2007, oraz uprawnień wydanych w odniesieniu do tych emisji. Dane te zostaną opublikowane po raz pierwszy do dnia 15 maja 2017 r.
______________
* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/... w sprawie działań w dziedzinie klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji mających znaczenie dla zmiany klimatu („rozporządzenie w sprawie działań w dziedzinie klimatu wdrażające porozumienie paryskie”)(Dz.U. L ... z ..., s. ...).”.

(1)Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0208/2017).

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności